1
00:00:08,717 --> 00:00:10,552
{\an8}ไดโนเสาร์เคยครองโลก...

2
00:00:10,552 --> 00:00:12,179
{\an8}(พิธีกร)
(เดวิด แอทเทนโบโรห์)

3
00:00:12,179 --> 00:00:14,806
{\an8}เป็นเวลานานกว่า 150 ล้านปี

4
00:00:15,682 --> 00:00:18,727
พวกมันอยู่กันแทบจะทุกมุมโลก

5
00:00:19,311 --> 00:00:23,148
มีกันในทุกรูปแบบและทุกขนาด
เท่าที่จะจินตนาการได้

6
00:00:24,358 --> 00:00:27,402
บางพันธุ์ดูแล้วช่างมหัศจรรย์

7
00:00:30,822 --> 00:00:34,535
ตอนนี้เรารู้แล้วว่าที. เร็กซ์ว่ายน้ําได้แข็งมาก

8
00:00:36,787 --> 00:00:40,082
เวโลซิแรปเตอร์เป็นนักล่ามีขนที่เฉลียวฉลาด

9
00:00:42,000 --> 00:00:45,963
และไดโนเสาร์บางพันธุ์
มีพฤติกรรมประหลาดล้ําที่สุด

10
00:00:48,841 --> 00:00:52,594
แต่เรายังมีการค้นพบ
องค์ความรู้ใหม่ๆ เกือบทุกวัน

11
00:00:52,594 --> 00:00:57,641
ทําให้เรารู้เรื่องของชีวิตสัตว์บนดาวโลก
เมื่อ 66 ล้านปีก่อนมากขึ้น

12
00:01:02,604 --> 00:01:05,482
ในรายการ Prehistoric Planet ซีซั่นนี้

13
00:01:05,482 --> 00:01:08,026
เราจะเผยให้เห็นสัตว์โลกชนิดใหม่...

14
00:01:09,403 --> 00:01:13,740
และความรู้มุมใหม่ในการพยายามหาคู่...

15
00:01:15,576 --> 00:01:18,203
อุปสรรคขวากหนามในการเลี้ยงครอบครัว...

16
00:01:19,496 --> 00:01:21,415
และการประลองกําลังขนาดยักษ์

17
00:01:29,506 --> 00:01:33,969
มาร่วมเดินทางสู่ช่วงเวลาซึ่งธรรมชาติ
จัดละครฉากยิ่งใหญ่อลังการให้เราชม

18
00:01:37,514 --> 00:01:41,727
นี่คือ Prehistoric Planet 2

19
00:01:54,656 --> 00:02:00,078
(หนองน้ํา)

20
00:02:01,121 --> 00:02:04,625
หนองน้ํากว้างใหญ่
แห่งเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือ

21
00:02:08,211 --> 00:02:13,425
ภายในเขตที่ราบต่ําน้ําท่วมถึงแห่งนี้
มีเกาะแก่งจํานวนนับไม่ถ้วน

22
00:02:19,348 --> 00:02:23,101
แต่ละเกาะล้อมด้วยน้ําไหลเอื่อย...

23
00:02:26,522 --> 00:02:31,068
และทําให้ที่นั่นเป็นพื้นที่พักพิงของชีวิตใหม่

24
00:02:36,740 --> 00:02:42,788
เจ้าเทอโรซอร์ตัวน้อยพันธุ์แอซดาร์คิด
เพิ่งเกิดมาได้ไม่กี่ชั่วโมง

25
00:02:51,547 --> 00:02:53,298
การที่เกิดบนเกาะ

26
00:02:53,298 --> 00:02:57,511
แปลว่ามันจะสามารถ
เดินก้าวแรกได้อย่างปลอดภัย

27
00:03:09,690 --> 00:03:15,487
และเมื่อหัดเดินด้วยเท้าตัวเองได้แล้ว
ถึงเวลาต้องลองหัดใช้ปีกตัวเองบ้าง

28
00:03:18,448 --> 00:03:22,286
กว่าจะใช้งานได้คล่องคงต้องฝึกอีกเยอะ

29
00:03:25,998 --> 00:03:28,166
และถึงตอนนี้จะเพิ่งสูงแค่หนึ่งฟุต

30
00:03:28,166 --> 00:03:32,504
แต่มันจะโตไปเป็นสัตว์ขนาดยักษ์
วัดขนาดความกว้างปีกทั้งหมดได้กว่าเก้าเมตร

31
00:03:33,630 --> 00:03:36,967
กว่าจะเติบโตขนาดนั้นได้ต้องกินอาหารมหาศาล

32
00:03:40,095 --> 00:03:43,807
แบบที่เกาะเล็กๆ แห่งนี้ไม่มีให้

33
00:03:48,979 --> 00:03:50,522
มันจะต้องบินจากไป

34
00:03:51,190 --> 00:03:55,360
เพื่อหากินในป่าพรุน้ําท่วมถึง
ที่อยู่รอบเกาะแห่งนี้

35
00:04:04,494 --> 00:04:09,291
การบินครั้งแรกไม่ได้ง่ายอยู่แล้ว
แต่จะยากขึ้นไปอีกเมื่อต้องบินเหนือน้ํา

36
00:04:12,461 --> 00:04:14,546
วันนี้มีลมบางเบา

37
00:04:15,047 --> 00:04:17,925
ที่จะช่วยพยุงให้ออกบินง่ายยิ่งขึ้น

38
00:04:36,109 --> 00:04:39,363
แต่เด็กๆ เหล่านี้ยังไม่แข็งแรงพอ

39
00:05:01,301 --> 00:05:05,097
เชโมซูคัส นักล่าขนาดตัวยาวเกือบห้าเมตร

40
00:05:07,891 --> 00:05:10,018
เกาะนี้อาจมอบความปลอดภัยให้

41
00:05:10,519 --> 00:05:13,856
แต่น่านน้ําที่ล้อมอยู่รอบเกาะไม่ปลอดภัยแน่ๆ

42
00:05:19,236 --> 00:05:23,323
ถ้าไม่ได้ออกบินอย่างไร้ที่ติ
ก็ยากที่จะบินได้สูงพอ

43
00:05:29,580 --> 00:05:32,249
และเจ้าตัวนี้ยังบินไม่สูงพอ

44
00:05:43,552 --> 00:05:45,304
เด็กบางตัวที่บินแข็งกว่าตัวอื่น

45
00:05:45,304 --> 00:05:48,432
ไปได้จนเกือบถึงราวป่าที่ปลอดภัยแล้ว

46
00:05:51,018 --> 00:05:53,687
แต่ตัวอื่นๆ ยังไม่ได้ลองออกบิน

47
00:06:54,248 --> 00:06:56,625
หนีได้แบบเกือบปาฏิหาริย์

48
00:06:58,293 --> 00:07:01,672
และตอนนี้ก็ถึงเวลาจะรับรางวัล

49
00:07:14,184 --> 00:07:18,647
ในป่าพรุอันแสนอุดมสมบูรณ์แห่งนี้
มีอาหารเพียงพอต่อความต้องการ

50
00:07:32,244 --> 00:07:34,872
ณ ที่ชุ่มน้ําในทวีปอเมริกาใต้แห่งนี้

51
00:07:34,872 --> 00:07:39,334
ช่วงวันในฤดูร้อนที่ยาวนาน
เป็นเชื้อเพลิงให้มื้ออาหารแสนอิ่มหนํา

52
00:07:40,961 --> 00:07:44,673
หนองน้ําเหล่านี้เต็มไปด้วยสัตว์ทุกรูปแบบ

53
00:07:53,724 --> 00:07:55,642
และนั่นก็ทําให้นักล่ามารวมตัวกันด้วย

54
00:08:04,943 --> 00:08:08,238
ปลาการ์แสนดุร้ายขนาด 90 เซนติเมตร

55
00:08:16,163 --> 00:08:19,875
กลายเป็นมื้อกลางวัน
ของเจ้าออสโตรแรปเตอร์ยักษ์

56
00:08:25,714 --> 00:08:30,677
เจ้าตัวพวกนี้เป็นญาติของเวโลซิแรปเตอร์
แต่ขนาดใหญ่กว่ามากทีเดียว

57
00:08:37,226 --> 00:08:42,147
วัดจากหัวถึงปลายหางได้หกเมตร
และหนักกว่า 350 กิโลกรัม

58
00:08:56,036 --> 00:08:59,540
และยิ่งมีฟันที่เหมือนกับฟันจระเข้

59
00:08:59,540 --> 00:09:03,794
ทําให้ไดโนเสาร์พันธุ์นี้จับปลาได้เก่งมาก

60
00:09:12,302 --> 00:09:15,556
ปกติแล้วพวกมันจะเป็นนักล่าเดียวดาย

61
00:09:17,307 --> 00:09:20,352
แต่ในช่วงฤดูร้อนที่จํานวนปลาเพิ่มขึ้น

62
00:09:21,728 --> 00:09:24,815
จํานวนของออสโตรแรปเตอร์ก็เพิ่มขึ้นด้วย

63
00:09:32,489 --> 00:09:36,785
พวกตัวใหญ่ที่สุดจะพยายาม
จองพื้นที่ปลาชุมที่สุดไว้เป็นของตัวเอง

64
00:09:41,331 --> 00:09:43,125
ไม่ยอมให้ใครเข้ามาแย่ง

65
00:10:01,101 --> 00:10:05,480
สําหรับพวกที่ยังโตไม่เต็มวัย
ฤดูนี้ก็เป็นช่วงเวลาลําบากของปี

66
00:10:08,734 --> 00:10:12,821
ตัวผู้หนุ่มซึ่งยังมีสีขนแบบวัยรุ่นตัวนี้

67
00:10:12,821 --> 00:10:16,366
แทบไม่มีหวังที่จะหาแหล่งจับปลาดีๆ ได้

68
00:10:21,371 --> 00:10:25,042
แต่จะหาปลากินที่นี่ ก็มีวิธีอื่นให้ทํา

69
00:10:30,714 --> 00:10:35,344
เมื่อมีอาหารเหลือเฟือ
พวกตัวเต็มวัยจึงกินทิ้งกินขว้างมูมมาม

70
00:10:38,847 --> 00:10:42,351
มันมักจะเลือกกินแต่ส่วนที่ชอบในตัวปลา

71
00:10:49,399 --> 00:10:54,196
เท่ากับสําหรับวัยรุ่นแล้ว
ของเหลือช่วยให้อิ่มท้องได้แน่

72
00:10:56,365 --> 00:10:57,950
แต่นั่นก็เสี่ยง

73
00:11:08,627 --> 00:11:11,547
หากจะหาอาหารให้ได้
ต้องอาศัยเล่ห์เหลี่ยมกันหน่อย

74
00:11:34,319 --> 00:11:37,281
ทั้งช้ําตัว ช้ําใจ และต้องกลับไปมือเปล่า

75
00:11:40,033 --> 00:11:43,036
แต่ถ้าพวกผู้ใหญ่ยังกินมูมมามอยู่ใกล้ๆ

76
00:11:43,036 --> 00:11:44,955
ก็ยังอาจมีโอกาสอีกครั้ง

77
00:12:02,389 --> 00:12:05,893
พวกโตแล้วสองตัว
ทะเลาะแย่งจุดหาปลาที่ดีที่สุดกัน

78
00:12:28,332 --> 00:12:31,168
ได้เวลาวัยรุ่นจะฉวยโอกาส...

79
00:12:33,712 --> 00:12:35,923
และได้เวลาเผ่น

80
00:12:40,135 --> 00:12:41,136
สําเร็จ

81
00:12:42,012 --> 00:12:44,515
แถมเป็นมากกว่าแค่เศษอาหาร

82
00:12:47,267 --> 00:12:48,519
นี่เป็นบทเรียนในชีวิต

83
00:12:49,436 --> 00:12:52,231
ถึงปีหน้าในช่วงที่สภาพอากาศดีแบบนี้

84
00:12:52,231 --> 00:12:56,652
มันอาจโตพอที่จะต่อสู้
แย่งชิงที่หาปลาดีๆ ของตัวเองได้

85
00:13:05,744 --> 00:13:10,541
ส่วนทางตอนเหนือของเกาะมาดากัสการ์
สภาพอากาศที่นี่เปลี่ยนไปแล้ว

86
00:13:12,292 --> 00:13:17,422
ฝนแรกในเวลาหลายเดือน
ช่วยคืนชีวิตให้ดินแดนอันแห้งผาก

87
00:13:25,597 --> 00:13:30,185
เมื่อคลองหนองบึงมีน้ําเอ่อกลับขึ้นมา
เหล่าสัตว์ทั้งหลายก็ตามกลับมาด้วย

88
00:13:53,333 --> 00:13:55,586
และไม่ใช่ว่ามีแต่ไดโนเสาร์อย่างเดียว

89
00:14:04,094 --> 00:14:06,430
เจ้าตัวที่แอบซุ่มอยู่ในบ่อโคลน...

90
00:14:08,807 --> 00:14:11,560
คือปีศาจแท้ๆ

91
00:14:25,032 --> 00:14:28,702
บีอัลซีบูโฟ เจ้าคางคกปีศาจ

92
00:14:32,122 --> 00:14:37,044
ขนาดตัวของมันใหญ่เสียจน
กลืนไดโนเสาร์ตัวเล็กๆ ไปได้ทั้งตัว

93
00:14:39,880 --> 00:14:41,965
แต่เจ้าหนุ่มตัวนี้ไม่ได้มาเพื่อหาเหยื่อ

94
00:14:44,218 --> 00:14:46,762
วันนี้มันมาเพื่อหาคู่

95
00:14:49,890 --> 00:14:55,729
คางคกปีศาจตัวเมียเรื่องมากสุดๆ
มันจึงต้องหามุมดีๆ

96
00:14:58,190 --> 00:15:00,817
เมื่อนั้นจึงจะสามารถส่งเสียงล่อใจสาวๆ ได้

97
00:15:15,207 --> 00:15:18,544
เสียงร้องต่ํานั้นจะก้องไปได้กว้างไกลมาก

98
00:15:45,612 --> 00:15:48,657
แต่เจ้าหนุ่มก็ไม่ได้คิดว่าจะล่อพี่ใหญ่พวกนี้มา

99
00:15:53,871 --> 00:15:56,957
ราพีโทซอร์ตัวยาวกว่า 15 เมตร

100
00:16:05,591 --> 00:16:10,137
พี่ๆ เขามากันเพราะอยากมาแช่โคลน

101
00:16:14,099 --> 00:16:18,103
สําหรับเจ้าบีอัลซีบูโฟ นี่มันจังหวะนรกแท้ๆ

102
00:16:34,286 --> 00:16:39,458
สระจ้อยของน้อง
จมอยู่ใต้ร่างซอโรพอดขนาด 70 ตัน

103
00:16:47,174 --> 00:16:49,343
เวลายิ่งมีน้อย

104
00:16:51,678 --> 00:16:56,266
คางคกปีศาจตัวเมียและยอมผสมพันธุ์
เฉพาะช่วงต้นฤดูฝนเท่านั้น

105
00:17:01,271 --> 00:17:03,023
เจ้าหนุ่มนี่ต้องหาสระใหม่

106
00:17:08,362 --> 00:17:09,363
นั่นไง

107
00:17:21,165 --> 00:17:23,085
แต่กว่าจะไปถึง น่าจะอันตรายมาก

108
00:18:05,085 --> 00:18:07,337
ในที่สุดก็ถึงฝั่งฝัน...

109
00:18:09,923 --> 00:18:12,259
แต่ก็เป็นเป้าสายตาของเจ้าตัวโตจนได้

110
00:18:23,729 --> 00:18:27,274
อย่างน้อยก็ทําตัวได้สมฉายาคางคกปีศาจนะ

111
00:18:32,279 --> 00:18:34,656
ได้เวลาร้องเพลงต่อ...

112
00:18:38,410 --> 00:18:45,167
แต่ร้องดังแค่ไหนก็คงไม่มีใครได้ยิน
ถ้ามีเสียงซอโรพอดแช่โคลนสุขใจกลบแบบนี้

113
00:18:54,635 --> 00:18:55,719
เจ้าหนุ่มยังโชคดี

114
00:18:55,719 --> 00:19:00,849
มีเรื่องหนึ่งที่ราพีโทซอร์
ชอบมากกว่าการนอนแช่โคลน...

115
00:19:03,810 --> 00:19:06,271
นั่นคืออาหาร

116
00:19:10,734 --> 00:19:12,778
ฝูงที่หิวโหยมุ่งหน้าไปที่อื่น...

117
00:19:14,988 --> 00:19:19,409
แต่ก็ยังฝากสิ่งที่พอจะเป็นประโยชน์ไว้ดูต่างหน้า

118
00:19:23,539 --> 00:19:28,544
รอยเท้ายักษ์นับสิบ ทุกรอยมีน้ําขัง

119
00:19:37,886 --> 00:19:42,599
เหมาะที่สุดที่เจ้าบีอัลซีบูโฟ
จะทําภารกิจครวญเพลงหาคู่ต่อไป

120
00:20:04,830 --> 00:20:07,666
เจ้าคางคกปีศาจสามารถมีชีวิตอยู่ที่นี่ได้

121
00:20:07,666 --> 00:20:12,462
เพราะทุกปีพื้นที่ตรงนี้จะมีน้ําท่วมขัง
จากฝนที่ตกตามฤดูกาล

122
00:20:15,048 --> 00:20:18,552
แต่ก็มีสถานที่อื่นๆ ซึ่งสภาพอากาศที่แปรปรวน

123
00:20:18,552 --> 00:20:20,888
แปลว่าไม่อาจแน่ใจได้ว่าฝนจะตกเสมอไป

124
00:20:26,643 --> 00:20:32,524
ที่ราบลุ่มในแผ่นดินทวีปอเมริกาเหนือ
เมื่อก่อนเคยจมอยู่ใต้น้ําลึกหลายเมตร

125
00:20:36,361 --> 00:20:40,282
แต่หลังจากอากาศแล้งมาเป็นสิบปี
ตอนนี้ที่นี่แห้งสนิท

126
00:20:47,664 --> 00:20:51,460
อย่างไรก็ตาม ยังมีไดโนเสาร์บางพันธุ์อยู่ตรงนี้

127
00:21:02,137 --> 00:21:04,723
พาคีเซฟาโลซอร์ฝูงหนึ่ง

128
00:21:06,058 --> 00:21:09,811
สัตว์โลกหน้าตาแปลกประหลาดสุดล้ํา
พร้อมกะโหลกหนากลมดิ๊ก

129
00:21:22,282 --> 00:21:25,369
พวกมันชอบกินแต่ผลไม้กับใบไม้...

130
00:21:28,622 --> 00:21:33,961
แต่ความแห้งแล้งทําให้จําเป็น
ต้องกินรากไม้กับแมลง

131
00:21:48,976 --> 00:21:51,937
จ่าฝูงนี้เป็นตัวผู้ขนาดใหญ่

132
00:21:54,523 --> 00:22:00,445
มันคอยรักษาความสงบในฝูง
ให้ทุกตัวสามารถหากินได้โดยสันติ

133
00:22:17,379 --> 00:22:21,300
แต่ฝูงนี้ก็เริ่มปั่นป่วนแล้ว

134
00:22:24,386 --> 00:22:27,139
เจ้าหนุ่มน้อยเริ่มหาเรื่องอยากเป็นตัวสําคัญ

135
00:22:40,027 --> 00:22:45,991
ถึงเวลาที่ตัวผู้จ่าฝูง
ต้องสั่งสอนให้ได้บทเรียนหรือไล่ออกจากฝูง

136
00:22:55,876 --> 00:22:58,128
มันอวดเครื่องหัวสีสันสดใสให้ทุกคนเห็น

137
00:23:05,385 --> 00:23:07,679
และพยายามข่มขวัญเจ้าหนุ่มตัวนั้น

138
00:23:14,978 --> 00:23:17,314
แต่มันไม่ยอมถอยง่ายๆ ขนาดนั้นหรอก

139
00:24:07,155 --> 00:24:12,411
กะโหลกหนาถึง 25 เซนติเมตร
ทําให้รอดจากการเอาหัวชนกระแทกกันหนักได้

140
00:24:34,558 --> 00:24:36,518
ตัวผู้จ่าฝูงมีน้ําหนักมากกว่า

141
00:24:37,936 --> 00:24:41,732
แต่เจ้าหนุ่มตัวนั้นก็ว่องไวและอึดกว่า

142
00:24:42,733 --> 00:24:45,569
นั่นช่วยให้ได้เปรียบในสนามรบ

143
00:24:57,164 --> 00:24:58,999
เสียงร้องประกาศชัยชนะ

144
00:25:10,219 --> 00:25:12,387
แต่ประกาศเร็วไปหน่อย

145
00:25:28,070 --> 00:25:31,073
ผู้แพ้มีราคาที่ต้องจ่ายแสนสาหัส

146
00:25:38,622 --> 00:25:39,623
การถูกเนรเทศ

147
00:25:45,045 --> 00:25:49,216
เมื่อเหลือตัวเองเดียวดาย
คงไม่ง่ายที่จะต้องเอาตัวรอดตามลําพัง

148
00:25:55,097 --> 00:25:58,684
แต่ชีวิตของผู้ชนะก็ใช่ว่าจะง่าย

149
00:25:58,684 --> 00:26:03,772
หากไม่มีน้ําและความชุ่มฉ่ํา
กลับมาสู่พื้นที่ตรงนี้เร็วๆ

150
00:26:12,072 --> 00:26:14,491
ทั่วทวีปกว้างใหญ่นี้

151
00:26:14,491 --> 00:26:19,079
มีพื้นที่ราบต่ําหนองบึง
มากกว่า 250,000 ตารางกิโลเมตร

152
00:26:21,957 --> 00:26:25,794
และพื้นที่ส่วนใหญ่มีน้ําท่วมขังตลอดปี

153
00:26:33,051 --> 00:26:34,636
ในฤดูใบไม้ผลิที่นี่

154
00:26:34,636 --> 00:26:39,808
ต้นไม้ใบหญ้าที่งอกใหม่
กลายเป็นพื้นที่หากินที่ดีมากสําหรับฝูงสัตว์

155
00:26:55,324 --> 00:26:59,036
แต่ที่ใดก็ตามซึ่งมีสัตว์กินพืชมารวมตัวกัน

156
00:27:01,663 --> 00:27:03,707
ก็ย่อมมีนักล่าตามมาด้วย...

157
00:27:15,260 --> 00:27:16,261
ที. เร็กซ์

158
00:27:18,847 --> 00:27:22,142
นักล่าบนบกที่ทรงพลังที่สุดในโลก

159
00:27:24,895 --> 00:27:27,105
ปกติพวกมันจะซุ่มโจมตีเหยื่อไม่ให้รู้ตัว

160
00:27:30,359 --> 00:27:32,736
แต่ยามที่มีสายตาจับจ้องเยอะขนาดนี้

161
00:27:34,905 --> 00:27:37,908
นี่ไม่ใช่จังหวะที่เหมาะจะโจมตี

162
00:27:48,752 --> 00:27:50,629
เมื่อยามราตรีล่วงเข้ามา

163
00:27:50,629 --> 00:27:54,758
ฝูงสัตว์กินพืชบางฝูงซึ่งตอนแรก
กินหญ้าอยู่ในที่แจ้ง

164
00:27:54,758 --> 00:27:57,344
กลับมาพักหาที่กําบังกันในป่า

165
00:28:01,557 --> 00:28:05,519
ตอนนี้ โอกาสพลิกกลับเป็นของนักล่าแล้ว

166
00:28:19,199 --> 00:28:23,245
ไทรันโนซอร์เป็นไดโนเสาร์ที่ดวงตาโตที่สุด

167
00:28:24,913 --> 00:28:27,958
ทําให้มันสามารถมองเห็น
ในที่แสงน้อยได้อย่างดีเยี่ยม

168
00:28:48,687 --> 00:28:53,025
แถมมันยังสามารถเคลื่อนที่ในป่าได้
โดยแทบไม่ส่งเสียงใดๆ

169
00:28:53,692 --> 00:28:56,445
เพราะอุ้งเท้าของมันมีชั้นเนื้อรองไว้

170
00:29:07,581 --> 00:29:09,917
และตรงนั้นมีเอดมอนโทซอร์กลุ่มหนึ่ง

171
00:29:21,220 --> 00:29:22,721
ไดโนเสาร์ชนิดนี้ไม่มีเกราะ

172
00:29:22,721 --> 00:29:26,934
แต่มันก็ตัวใหญ่พอกับที. เร็กซ์
แถมรวดเร็วว่องไวเป็นสองเท่า

173
00:29:31,438 --> 00:29:33,899
การจะจับเหยื่อนี้ให้ได้ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมกันหน่อย

174
00:29:46,245 --> 00:29:50,457
นักล่าแต่ละตัวค่อยๆ เคลื่อนเข้าประจําที่

175
00:30:00,634 --> 00:30:04,263
แล้วตัวหนึ่งก็ตั้งใจทําเสียงให้เหยื่อได้ยิน

176
00:30:16,692 --> 00:30:19,528
เอดมอนโทซอร์แตกตื่นแล้ว

177
00:30:28,829 --> 00:30:30,956
พวกมันรู้ว่ามีนักล่าอยู่ใกล้ๆ

178
00:30:32,040 --> 00:30:34,543
แต่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนกันแน่

179
00:30:37,713 --> 00:30:39,631
ได้เวลาเปิดใช้กับดัก

180
00:30:43,218 --> 00:30:44,928
ที. เร็กซ์ตัวหนึ่งพุ่งเข้าไป

181
00:30:55,272 --> 00:31:01,737
ทั้งฝูงนั้นตระหนกตกใจและวิ่งพล่านไป
ในทางที่ที. เร็กซ์อีกตัวรอโจมตีอยู่แล้ว

182
00:31:42,361 --> 00:31:44,947
เป็นแผนที่ทําได้สําเร็จอย่างงดงาม

183
00:31:49,117 --> 00:31:53,330
โดยหนึ่งในนักล่าบนบกที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ซึ่งเคยมีชีวิตอยู่...

184
00:31:58,794 --> 00:32:02,714
ในหนองน้ําแห่งโลกยุคก่อนประวัติศาสตร์

185
00:32:12,975 --> 00:32:15,978
(Prehistoric Planet: ค้นพบ)

186
00:32:19,273 --> 00:32:22,109
(พาคีเซฟาโลซอร์
หัวแข็งชนแรงกับทุกสิ่งจริงหรือ)

187
00:32:22,109 --> 00:32:26,363
นี่คือกะโหลกของพาคีเซฟาโลซอร์

188
00:32:26,363 --> 00:32:28,824
ไดโนเสาร์กินพืชขนาดเกือบห้าเมตร

189
00:32:29,950 --> 00:32:32,202
ถึงเราจะวิจัยกันมาหลายต่อหลายปี

190
00:32:32,202 --> 00:32:37,374
แต่ก็ยังต้องพยายามทําความเข้าใจว่า
ทําไมกะโหลกของมันจึงมีรูปทรงประหลาดแบบนี้

191
00:32:48,051 --> 00:32:50,220
{\an8}แน่นอน ส่วนที่โดดเด่นที่สุดของพาคีเซฟาโลซอร์

192
00:32:50,220 --> 00:32:51,680
{\an8}(ดร.ซูซานนาห์ เมดเมนท์)
(พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยา)

193
00:32:51,680 --> 00:32:53,515
{\an8}คือส่วนโดมด้านบนรูปร่างประหลาด
ที่อยู่เหนือสุดของหัว

194
00:32:56,768 --> 00:33:01,815
รอบส่วนโค้งนั้นจะมีตะปุ่มตะป่ํา
กระจายเป็นดังท้าวแสนปม

195
00:33:02,441 --> 00:33:04,484
จนดูไปก็เหมือนกับมังกร

196
00:33:06,528 --> 00:33:07,821
{\an8}(ศาสตราจารย์พอล บาร์เรตต์)
(พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยา)

197
00:33:07,821 --> 00:33:09,573
{\an8}ตอนที่คนค้นพบกะโหลกโดมหนามากๆ ครั้งแรก

198
00:33:09,573 --> 00:33:11,867
{\an8}และบางทีแค่ส่วนโดมอย่างเดียว
หนาได้ถึง 30 เซนติเมตร

199
00:33:12,701 --> 00:33:14,536
คนก็คิดกันทันทีว่ากะโหลกจะต้องแข็งมาก

200
00:33:14,536 --> 00:33:17,664
คิดกันว่ามันน่าจะใช้ในยามที่
เอาหัวชนต่อสู้กัน

201
00:33:17,664 --> 00:33:19,875
เพื่อแย่งตําแหน่งแห่งที่ในฝูง

202
00:33:22,211 --> 00:33:26,757
ทุกวันนี้
สัตว์อย่างแกะเขาโง้งก็ยังขวิดกันแบบนั้น

203
00:33:28,717 --> 00:33:32,137
กะโหลกที่หนาช่วยปกป้องสมองจากแรงกระแทก

204
00:33:35,307 --> 00:33:39,686
แต่เหตุผลนั้นอธิบายประโยชน์ทั้งหมด
ของกะโหลกโดมพาคีเซฟาโลซอร์หรือยัง

205
00:33:43,232 --> 00:33:46,401
นักบรรพชีวินวิทยาจํานวนหนึ่งคิดว่า
เราควรส่องดูในกะโหลกของมัน

206
00:33:47,736 --> 00:33:50,864
จึงผ่าดูกะโหลกโดมของพาคีเซฟาโลซอร์

207
00:33:50,864 --> 00:33:54,243
และเมื่อผ่าแล้วก็พบว่า
ตัวโดมเองอาจไม่ได้แข็งแกร่งพอ

208
00:33:54,243 --> 00:33:57,204
ที่จะทนต่อแรงกระแทกที่หัวตรงๆ ได้

209
00:33:58,372 --> 00:34:04,419
แต่ทว่า พวกเขากลับค้นพบเรื่องอื่น
ที่ทําให้คิดว่าหัวโดมนั้นมีประโยชน์อีกทางหนึ่ง

210
00:34:05,629 --> 00:34:09,591
พื้นผิวของกะโหลกมี
รอยเส้นใยไฟเบอร์จิ๋วเป็นแนว

211
00:34:11,176 --> 00:34:14,137
ซึ่งน่าจะแปลว่าเคยมีหนังสีสันสดใสปกคลุม

212
00:34:14,137 --> 00:34:16,139
และใช้ในการล่อต่อล่อใจหาคู่

213
00:34:17,808 --> 00:34:24,147
ทฤษฎีใหม่นี้เหมือนเป็นที่ยอมรับกัน
จนกระทั่งในปี 2013

214
00:34:24,857 --> 00:34:27,317
มีการค้นพบครั้งใหม่อีกครั้ง

215
00:34:29,360 --> 00:34:31,237
มีการพบซากพาคีเซฟาโลซอร์

216
00:34:31,237 --> 00:34:37,034
พร้อมร่องรอยที่ทําให้เห็นว่า
มันรอดจากการบาดเจ็บที่หัวมาหลายหน

217
00:34:38,661 --> 00:34:40,956
แถมนี่ไม่ใช่สิ่งที่พบในตัวเดียว

218
00:34:41,998 --> 00:34:45,127
นักวิชาการกลับไปดูข้อมูล
ที่อยู่ในคอลเล็กชั่นของพิพิธภัณฑ์ทั้งหลาย

219
00:34:45,127 --> 00:34:48,172
และพบว่าที่จริงแล้ว
มีหลักฐานรอยร้าวในกะโหลกมากเลย

220
00:34:48,172 --> 00:34:51,925
ในจุดใกล้เคียงกัน
ในตัวอย่างพาคีเซฟาโลซอร์ส่วนใหญ่

221
00:34:53,802 --> 00:34:56,679
นี่เป็นหลักฐานที่ทําให้สรุปได้ว่า
พวกมันน่าจะเอาหัวชนสู้กันจริงๆ

222
00:35:02,394 --> 00:35:04,646
งั้น กะโหลกของมันหนาพอ

223
00:35:04,646 --> 00:35:07,816
ที่จะปกป้องสมองพาคีเซฟาโลซอร์หรือเปล่ากันแน่

224
00:35:11,153 --> 00:35:15,490
เพื่อจะหาคําตอบเรื่องนี้ นักวิทยาศาสตร์
หันไปหาเทคโนโลยีการสแกนใหม่ล่าสุด

225
00:35:17,159 --> 00:35:20,996
เราสามารถใช้เครื่องซีทีสแกน
สร้างโมเดลเสมือนของกะโหลก

226
00:35:20,996 --> 00:35:24,124
แล้วก็เอากะโหลกที่สร้างขึ้น
มาทดสอบคุณสมบัติทางวิศวกรรม

227
00:35:24,124 --> 00:35:28,337
แบบเดียวกับที่จะทํากับอะไหล่เครื่องบิน
หรือกระดูกสะโพกเทียม

228
00:35:29,588 --> 00:35:33,258
นี่ทําให้ได้หลักฐานชั้นสุดท้าย

229
00:35:37,429 --> 00:35:39,181
ผลทําให้เห็นว่า
กะโหลกโดมของพาคีเซฟาโลซอร์

230
00:35:39,181 --> 00:35:42,059
สามารถทนต่อแรงกระแทกได้มหาศาลทีเดียว

231
00:35:44,311 --> 00:35:47,397
เป็นแรงแบบเดียวกับที่
นักกีฬาอเมริกันฟุตบอลทั้งหลายต้องโดน

232
00:35:47,397 --> 00:35:49,066
เวลาที่เขาเข้าปะทะกัน

233
00:35:54,780 --> 00:35:58,325
ตอนนี้เราเชื่อว่า
พาคีเซฟาโลซอร์ใช้หัว

234
00:35:58,325 --> 00:35:59,952
เป็นทั้งอาวุธที่น่าเกรงขาม...

235
00:36:02,287 --> 00:36:04,206
และเป็นสีสันอวดให้คู่ได้เห็นด้วย

236
00:36:07,292 --> 00:36:12,297
ทั้งสองแง่มุมนี้แสดงให้เห็นว่าใครใหญ่กันแน่
ในโลกยุคก่อนประวัติศาสตร์

237
00:38:46,201 --> 00:38:48,203
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์