1
00:00:11,678 --> 00:00:15,182
(พิธีกร)
(เดวิด แอทเทนโบโรห์)

2
00:00:16,517 --> 00:00:21,563
แน่นอนว่าหนึ่งในสัตว์มหัศจรรย์ที่สุด
ซึ่งเคยเดินบนผืนโลก

3
00:00:22,105 --> 00:00:26,318
และหนึ่งในตัวที่โด่งดังที่สุดคือ
ไดโนเสาร์พันธุ์หนึ่ง

4
00:00:27,361 --> 00:00:29,613
ไทรันโนซอรัส เร็กซ์

5
00:00:30,656 --> 00:00:35,202
สัตว์ซึ่งจุดประกายจินตนาการให้เราทุกคน

6
00:00:35,285 --> 00:00:38,247
มันเป็นสัตว์แบบไหนกัน

7
00:00:38,330 --> 00:00:41,542
หน้าตาของมันเป็นอย่างไร มันใช้ชีวิตอย่างไร

8
00:00:41,625 --> 00:00:45,587
ตอนนี้ งานวิจัยค้นคว้าทางวิทยาศาสตร์
สามารถตอบคำถามนั้นได้แล้ว

9
00:00:45,671 --> 00:00:47,923
และไม่เพียงแต่ตอบคำถามเรื่องที. เร็กซ์

10
00:00:48,006 --> 00:00:51,343
แต่รวมไปถึงสัตว์สายพันธุ์อื่นๆ
ซึ่งอยู่ร่วมโลกในยุคเดียวกับมัน

11
00:00:51,426 --> 00:00:58,016
และเทคโนโลยีในการสร้างภาพล้ำสมัย
ช่วยให้เราคืนชีวิตให้ทุกสิ่งได้

12
00:01:01,436 --> 00:01:05,440
ดาวโลกของเรา เมื่อ 66 ล้านปีก่อน

13
00:01:13,949 --> 00:01:17,494
ท้องฟ้าเต็มไปด้วยยักษ์บินได้

14
00:01:20,038 --> 00:01:24,084
ในทะเลก็มีสัตว์เลื้อยคลานมหึมา
คอยลาดตระเวนห้วงทะเลลึก

15
00:01:26,128 --> 00:01:29,256
บนแผ่นดิน ไดโนเสาร์ทุกสายพันธุ์

16
00:01:30,465 --> 00:01:33,218
ต่างกำลังดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด

17
00:01:39,391 --> 00:01:45,689
ตอนนี้เรามีความรู้เพิ่มขึ้นมาก
เกี่ยวกับโลกซึ่งครองโดยไดโนเสาร์

18
00:01:49,651 --> 00:01:52,196
และนี่คือเรื่องราวเหล่านั้น

19
00:02:08,544 --> 00:02:11,673
(ทะเลทราย)

20
00:02:11,757 --> 00:02:14,301
ฝั่งตะวันตกของอเมริกาใต้

21
00:02:14,384 --> 00:02:19,097
หนึ่งในพื้นที่โล่งร้างที่สุดบนโลกดึกดำบรรพ์

22
00:02:20,682 --> 00:02:23,477
ที่นี่แทบไม่มีสัตว์ชนิดไหนกล้ำกรายเข้ามา

23
00:02:23,560 --> 00:02:28,524
แต่กลับเป็นพื้นที่ของ
การรวมฝูงอันน่าทึ่งที่สุดครั้งหนึ่งในโลก

24
00:02:49,878 --> 00:02:51,380
เดรดนอททัส

25
00:03:15,404 --> 00:03:21,326
ไดโนเสาร์กลุ่มไททันโนซอร์ลำตัวยาว 26 เมตร
และน้ำหนักถึง 40 ตัน

26
00:03:33,255 --> 00:03:35,257
กลุ่มนี้เป็นตัวผู้ทั้งสิ้น

27
00:03:35,841 --> 00:03:39,595
พวกมันเดินทางไกล
มาจากป่าอุดมสมบูรณ์ซึ่งเป็นที่หากิน

28
00:03:42,222 --> 00:03:47,519
พวกมันมาเพื่อจุดประสงค์เดียว
มาสู้เพื่อโอกาสในการผสมพันธุ์

29
00:03:49,813 --> 00:03:53,609
ฝูงตัวเมียจับตาวิเคราะห์ตัวผู้ที่เพิ่งมาถึง

30
00:03:54,693 --> 00:03:57,362
ประเมินพละกำลังและ
ความเหมาะสมในการผสมพันธุ์

31
00:04:05,621 --> 00:04:08,123
ลำคอมหึมาของไททันโนซอร์

32
00:04:08,207 --> 00:04:12,711
มีกระดูกโปร่งน้ำหนักเบามากเป็นโครงภายใน

33
00:04:15,339 --> 00:04:18,884
กระดูกคอโปร่งนี้จะเชื่อมกับต่อมลม

34
00:04:18,966 --> 00:04:22,721
ซึ่งเป่าถุงลมประหลาดที่คอให้โป่งขึ้นได้

35
00:04:35,609 --> 00:04:41,823
ตัวผู้ซึ่งเป่าถุงลมได้ยิ่งใหญ่น่าประทับใจที่สุด
จะดึงดูดตัวเมียได้มากที่สุด

36
00:04:48,622 --> 00:04:53,001
เจ้าตัวผู้ตัวมหึมาที่ฝุ่นทรายจับจนเกือบขาวนี้

37
00:04:53,585 --> 00:04:56,547
ครองเวทีในพื้นที่นี้มาสองสัปดาห์แล้ว

38
00:04:59,842 --> 00:05:02,928
ตัวของมันหนักเกือบ 50 ตัน

39
00:05:11,728 --> 00:05:14,189
และเท่าที่ผ่านมา
การแสดงพละกำลังของมัน

40
00:05:15,315 --> 00:05:17,818
ทำให้ผู้ท้าชิงทั้งหลายถอยหนีไปหมด

41
00:05:35,502 --> 00:05:36,753
แต่เจ้าตัวผู้ที่มาใหม่ตัวนี้…

42
00:05:42,634 --> 00:05:43,760
ไม่คิดจะเปลี่ยนใจถอยหนี

43
00:06:39,149 --> 00:06:42,778
การยกลำตัวมหึมาหนักอึ้งขึ้นยืนสองขา
ทำให้เหนื่อยง่ายมาก

44
00:06:47,407 --> 00:06:49,910
นี่คือการแข่งความอึดถึกทนโดยแท้

45
00:06:52,621 --> 00:06:58,168
ยิ่งมันสู้กันแรงขึ้น
แต่ละฝ่ายจะพยายามสร้างแผลให้คู่ต่อสู้

46
00:06:58,252 --> 00:07:01,964
ใช้นิ้วเท้าแหลมคมเหมือนมีดแทงอีกฝ่าย

47
00:07:03,507 --> 00:07:05,884
และใช้ฟันครูดผิวเป็นแผลยาว

48
00:07:15,310 --> 00:07:17,229
จนกระทั่งในที่สุด…

49
00:07:26,989 --> 00:07:28,615
ก็ซัดจนล้ม

50
00:07:39,960 --> 00:07:45,924
วาระการครองเวทีของตัวผู้ตัวเก่าสิ้นสุดลงแล้ว

51
00:07:54,516 --> 00:07:59,646
เจ้าหนุ่มผู้ครองชัยชนะ
เข้ามาครองเวทีได้บ้างเสียที

52
00:08:09,489 --> 00:08:13,952
สำหรับไดโนเสาร์บางตัว
ราคาของความพ่ายแพ้นั้นสูงลิ่วทีเดียว

53
00:08:40,102 --> 00:08:44,107
แม้สัตว์หลายชนิด
จะปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมในทะเลทรายได้ดี

54
00:08:45,400 --> 00:08:48,153
แต่ชีวิตของพวกมันก็ล้วนแขวนอยู่บนเส้นด้าย

55
00:08:49,530 --> 00:08:51,281
โดยเฉพาะที่ในทวีปเอเชียนี้

56
00:08:52,032 --> 00:08:53,825
ที่ซึ่งเมื่อถึงช่วงกลางฤดูร้อน

57
00:08:53,909 --> 00:08:58,038
อุณหภูมิอาจสูงได้เกิน 60 องศาเซลเซียส

58
00:09:04,753 --> 00:09:07,965
น้ำจะระเหิดแห้งไปได้ในพริบตา

59
00:09:14,930 --> 00:09:18,016
แถวนี้มีสัตว์เลื้อยคลานที่ดูดุร้ายน่ากลัวมากด้วย

60
00:09:24,982 --> 00:09:29,444
แต่เจ้ากิ้งก่าตัวนี้ขนาดยาวเพียงไม่กี่นิ้ว

61
00:09:34,241 --> 00:09:37,661
อยู่ที่นี่ การหาของกินไม่เคยเป็นเรื่องง่าย

62
00:09:51,758 --> 00:09:54,845
ซากสัตว์มหึมาตรงนี้น่าจะเป็นแหล่งอาหารที่ดี

63
00:10:00,267 --> 00:10:02,352
ซากซอโรพอด

64
00:10:03,353 --> 00:10:06,440
ซึ่งดูเหมือนจะเป็นอาหารมื้อใหญ่
ให้สัตว์หลายชนิด

65
00:10:11,195 --> 00:10:13,739
แต่น่าประหลาดนักที่ทุกอย่างกลับนิ่งสนิท

66
00:10:17,159 --> 00:10:18,827
ทาร์โบซอรัส…

67
00:10:20,162 --> 00:10:23,707
ถ้าเป็นในทะเลทรายแห่งนี้
เจ้าตัวนี้ก็เทียบได้กับที. เร็กซ์

68
00:10:27,294 --> 00:10:30,088
พวกมันทำให้ตัวอื่นๆ ได้แต่คอยดูห่างๆ

69
00:10:39,056 --> 00:10:42,768
แต่สำหรับเจ้ากิ้งก่าน้อย
นี่อาจเป็นโอกาสงาม

70
00:10:55,739 --> 00:11:00,369
ถ้าจะมีอะไรที่แมลงวันตอมยิ่งกว่าซากศพ…

71
00:11:05,499 --> 00:11:10,504
คงต้องเป็นทาร์โบซอร์
ที่กินซากศพซากนั้นก่อนจะมานอนหลับล่อแมลง

72
00:11:32,943 --> 00:11:34,778
ถึงเวลาต้องกล้า

73
00:11:55,424 --> 00:11:57,467
เวโลซิแรปเตอร์

74
00:12:13,442 --> 00:12:15,611
ถึงเวลาต้องระวัง

75
00:12:19,323 --> 00:12:23,702
เพราะเวโลซิแรปเตอร์มักออกล่ากันเป็นฝูง

76
00:13:28,642 --> 00:13:30,519
แล้วฝูงทาร์โบซอร์ก็จากไป

77
00:13:39,862 --> 00:13:42,072
นั่นทำให้เหล่าเทอโรซอร์บินลงมา…

78
00:13:44,575 --> 00:13:46,827
และแบ่งกินซากนั้นกับเขาบ้าง

79
00:14:09,933 --> 00:14:15,439
หมดโอกาสของเจ้ากิ้งก่าตัวจ้อยแล้ว

80
00:14:22,487 --> 00:14:27,868
การพยายามฉวยโอกาสให้ได้มากที่สุด
สำคัญมากต่อการเอาตัวรอดในทะเลทราย

81
00:14:28,493 --> 00:14:33,457
ไดโนเสาร์บางพันธุ์ก็สามารถทำได้
อย่างมีประสิทธิภาพมาก

82
00:14:41,548 --> 00:14:44,676
โมโนไนคัสเป็นผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทราย

83
00:14:49,640 --> 00:14:51,558
ก็เหมือนกับสัตว์ทะเลทรายส่วนใหญ่

84
00:14:51,642 --> 00:14:55,812
มันจะต้องตระเวนพื้นที่กว้างใหญ่
เพื่อให้มีอาหารพอกิน

85
00:14:59,775 --> 00:15:03,028
ขาที่ไร้ขนช่วยลดอุณหภูมิของร่างกาย

86
00:15:04,029 --> 00:15:08,116
ขนบนลำตัวช่วยปกป้องจากแสงอาทิตย์

87
00:15:08,200 --> 00:15:11,078
และยังทำให้มันมีโสตสัมผัสทรงพลัง

88
00:15:18,836 --> 00:15:23,590
ขนเรียงตัวกันเป็นแผ่นบนใบหน้า
ที่ช่วยให้จับแม้แต่เสียงเบาที่สุดได้

89
00:15:45,612 --> 00:15:48,490
ประสาทรับเสียงที่ไวต่อทิศทางเป็นพิเศษเช่นนี้

90
00:15:48,574 --> 00:15:54,580
ทำให้มันสามารถนึกสภาพภายในท่อนไม้กลวง
พร้อมกับสิ่งที่อยู่ในนั้นได้

91
00:16:09,595 --> 00:16:13,724
ต่อจากนี้มันจะใช้อาวุธซึ่ง
ทำให้ได้ชื่ออย่างนี้มา

92
00:16:15,642 --> 00:16:20,814
โมโนไนคัส กรงเล็บเดี่ยวยักษ์

93
00:16:22,316 --> 00:16:26,862
อุปกรณ์ที่จำเป็นต่อการเจาะรังปลวก

94
00:16:36,413 --> 00:16:39,666
นอกจากนั้นยังมีอุปกรณ์พิเศษอีกหนึ่งอย่าง

95
00:16:42,753 --> 00:16:46,590
ลิ้นที่แสนยืดหยุ่น
ยาวกว่าส่วนหัวของมันถึงสองเท่า

96
00:16:52,429 --> 00:16:54,932
เป็นมื้ออาหารอุดมโปรตีนเลยทีเดียว

97
00:16:55,557 --> 00:16:58,769
ถ้าเพียงแต่ปลวกจะไม่น่ารำคาญอย่างที่เป็น

98
00:17:05,901 --> 00:17:10,656
สัตว์เชี่ยวชาญเฉพาะทางอย่างโมโนไนคัส
จะใช้ชีวิตดีๆ ได้ในทะเลทรายแห้งแล้งนี้

99
00:17:14,034 --> 00:17:16,869
แต่สภาพแวดล้อมจะไม่ได้เป็นเช่นนั้นไปตลอด

100
00:17:18,288 --> 00:17:19,873
บางครั้งนานๆ ที

101
00:17:19,957 --> 00:17:25,587
ลมเย็นจากเทือกเขาจะพัดลงมา
ผสมปนเปกับลมร้อนที่ลอยตัวสูงขึ้น

102
00:17:26,505 --> 00:17:31,468
จนเกิดเป็นพายุทะเลทราย
หอบฝนซึ่งทุกคนรอคอยลงมาด้วย

103
00:17:47,067 --> 00:17:51,321
ในชีวิตของมันอาจไม่เคยเห็นแผ่นดินชุ่มน้ำขนาดนี้

104
00:17:58,954 --> 00:18:03,041
มวลน้ำนั้นจะเปลี่ยนภูมิประเทศไป
ในแบบที่ใครก็คาดไม่ถึง

105
00:18:13,427 --> 00:18:17,639
เมล็ดพันธุ์พืชที่ซุกแห้งอยู่ในดิน
งอกมีชีวิตขึ้นมา

106
00:18:29,860 --> 00:18:34,573
พืชพันธุ์ทั้งหลายเปลี่ยนสภาพภูมิประเทศแห้งแล้ง
ในเวลาเพียงไม่กี่วัน

107
00:18:38,911 --> 00:18:43,081
สิ่งที่มาพร้อมกับต้นไม้ใบหญ้า
คืออาหารอุดมสมบูรณ์

108
00:18:44,374 --> 00:18:46,210
ถ้าเพียงแต่รู้ว่าจะจับยังไง

109
00:18:58,639 --> 00:19:03,018
เอนันทิออร์นิไทน์ นกโบราณชนิดหนึ่ง

110
00:19:04,144 --> 00:19:06,480
แต่นั่นอาจตัวใหญ่เกินจะจัดการได้ไหว

111
00:19:12,569 --> 00:19:16,573
การต้องปรับตัวให้เข้ากับ
โลกที่เปลี่ยนไปไม่คุ้นเคยก็อาจจะยาก

112
00:19:22,788 --> 00:19:23,789
โอ๊ย แย่ละ

113
00:19:44,017 --> 00:19:46,395
ในที่สุดก็หาอะไรกินได้

114
00:19:49,147 --> 00:19:52,234
แต่อุปสรรคใหม่ที่เจอนี้จะไม่คงอยู่นาน

115
00:19:52,317 --> 00:19:54,945
สิ่งหนึ่งในทะเลทรายที่มั่นใจได้

116
00:19:55,028 --> 00:19:58,949
ความร้อนแผดเผาและผืนดินผ่าว
จะคืนกลับมา

117
00:20:00,701 --> 00:20:04,538
ดอกไม้ใบหญ้าจะกลายเป็น
เพียงความทรงจำที่ผ่านเลยไปไกล

118
00:20:11,920 --> 00:20:15,299
ไม่ใช่เพียงแต่แสงร้อนทรงพลังของดวงอาทิตย์

119
00:20:15,382 --> 00:20:18,260
ที่ทำให้ทะเลทรายกลายเป็น
พื้นที่ซึ่งอาศัยอยู่ได้ลำบาก

120
00:20:18,343 --> 00:20:20,429
แต่ลมก็มีผลเช่นกัน

121
00:20:24,349 --> 00:20:28,145
ในตอนกลางของทวีปเอเชีย
ลมพัดกรรโชกผ่านภูมิประเทศทั้งแถบ

122
00:20:28,228 --> 00:20:32,524
พัดผืนดินแห้งแล้งไกลออกไป
จนต้นไม้ทั้งหลายไม่อาจหยั่งราก

123
00:20:42,951 --> 00:20:45,287
ไดโนเสาร์ขนาดใหญ่จะเคลื่อนที่ย้ายถิ่นตลอด

124
00:20:45,370 --> 00:20:48,207
เพื่อพยายามรับมือกับสภาพแวดล้อมร้ายเหล่านี้

125
00:20:51,168 --> 00:20:55,380
ไดโนเสาร์ปากเป็ดกลุ่มนี้คือบาร์สโบเดีย

126
00:21:14,441 --> 00:21:17,611
พวกนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญการเดินทางไกล

127
00:21:18,362 --> 00:21:22,699
และสามารถอยู่โดยไม่ต้องดื่มน้ำ
เป็นเวลานานน่ามหัศจรรย์มาก

128
00:21:24,034 --> 00:21:27,579
แต่ในโอกาสพิเศษที่มีบ้างนานๆ ครั้ง
จะมีน้ำอุดมสมบูรณ์ขึ้นมา

129
00:21:33,919 --> 00:21:35,045
ยามที่ฝนตกในทะเลทราย

130
00:21:35,128 --> 00:21:40,551
น้ำจะซึมลงไป
และไหลใต้ดินไปได้ไกลทีเดียว

131
00:21:41,385 --> 00:21:46,139
จนกระทั่งมาถึงที่พิเศษบางแห่ง
ซึ่งน้ำจะผุดขึ้นมาที่ผิวโลก

132
00:21:46,223 --> 00:21:48,267
จนกลายเป็นโอเอซิส

133
00:21:51,562 --> 00:21:56,733
แหล่งน้ำใหม่จะทำให้สัตว์ทะเลทรายทุกชนิด
พากันเดินทางมาจากที่แสนไกล

134
00:22:02,406 --> 00:22:05,284
บางพันธุ์ก็เป็นยักษ์ใหญ่
จนตัวอื่นๆ ดูกระจ้อยร่อยไปหมด

135
00:22:07,870 --> 00:22:10,205
เจ้าไททันแห่งมองโกเลีย

136
00:22:12,583 --> 00:22:14,334
พวกมันตัวใหญ่มหึมา

137
00:22:14,418 --> 00:22:16,295
แต่ละตัวหนักกว่า 70 ตัน

138
00:22:16,378 --> 00:22:20,507
และเป็นหนึ่งในสัตว์ขนาดใหญ่ที่สุด
ที่เคยมีมาบนโลกนี้

139
00:22:23,468 --> 00:22:27,931
เป็นที่เสี่ยงมากหากเจ้าจ้อยโมโนไนคัส
จะมากินน้ำบ้าง

140
00:22:34,563 --> 00:22:36,356
ถึงจะมากันแน่น

141
00:22:36,440 --> 00:22:41,570
แต่ถ้ามีคอยาวที่สุดในโลก
ก็สามารถลัดแถวได้ง่ายๆ

142
00:23:11,099 --> 00:23:13,977
การที่สัตว์มารวมตัวกันแบบนี้
ย่อมดึงดูดความสนใจ

143
00:23:20,984 --> 00:23:22,319
เจ้าทาร์โบซอร์

144
00:24:33,015 --> 00:24:39,563
แต่ก็เหมือนกับทุกตัว
วันนี้เจ้านักล่ามาเพื่อกินน้ำเท่านั้น

145
00:24:56,371 --> 00:25:00,417
เมื่อสัตว์กระหายน้ำจำนวนมาก
มาดื่มกันทั้งวันทั้งคืน

146
00:25:00,501 --> 00:25:02,419
ไม่นานแหล่งน้ำก็หมด

147
00:25:04,379 --> 00:25:06,423
สัตว์ทั้งหลายแยกย้ายกันไป

148
00:25:06,507 --> 00:25:10,886
สภาพแวดล้อมแห้งแล้งเลวร้ายกลับมาอีกครั้ง

149
00:25:17,893 --> 00:25:21,939
ตลอดเวลาเป็นล้านๆ ปี
สายน้ำกัดเซาะทะเลทรายบางแห่ง

150
00:25:22,022 --> 00:25:24,483
จนกลายเป็นภูมิประเทศที่ชวนตื่นตา…

151
00:25:27,236 --> 00:25:30,072
เช่นที่นี่ ในแอฟริกาเหนือ

152
00:25:30,155 --> 00:25:35,452
หุบเขาเหล่านี้เปิดโอกาสพิเศษ
ให้กับแขกผู้มาเยือนทะเลทราย

153
00:25:38,288 --> 00:25:43,669
เจ้าบาร์บาริดัคไทลัส เทอโรซอร์ชนิดหนึ่ง
ซึ่งวัดความยาวปลายปีกได้ห้าเมตร

154
00:25:43,752 --> 00:25:47,256
จะใช้ประโยชน์จากกลุ่มอากาศร้อน
ด้วยทักษะอันเยี่ยมยอด…

155
00:25:50,425 --> 00:25:52,594
ทำให้มันสามารถบินได้ไกลมาก

156
00:25:52,678 --> 00:25:57,099
ถึงแม้ว่าบางตัวจะมี
หงอนที่หัวขนาดใหญ่มากก็ตาม

157
00:26:15,492 --> 00:26:20,622
ทุกๆ ปี ทั้งตัวผู้และตัวเมีย
จะมารวมตัวกันในลานพิเศษลอยฟ้าเหล่านี้

158
00:26:20,706 --> 00:26:22,583
นับจำนวนได้เป็นพันๆ ตัว

159
00:26:37,681 --> 00:26:42,936
ณ ยอดที่ราบสูงอันแยกขาดจากแผ่นดินอื่นแบบนี้
จะไม่มีสัตว์ผู้ล่าจากพื้นดิน

160
00:26:43,020 --> 00:26:45,355
ดังนั้นจึงเป็นที่ร่อนลงพักได้อย่างปลอดภัย

161
00:26:45,939 --> 00:26:50,652
ตัวผู้ที่ตัวใหญ่กว่าตัวอื่น
จะเลือกพื้นที่สยายปีกอวดตัวเมีย…

162
00:26:52,279 --> 00:26:55,699
ขณะที่กลุ่มหนุ่มโสดหารัก
ได้แต่บินวนอยู่ด้านบน

163
00:27:01,163 --> 00:27:03,874
เจ้าของพื้นที่จะเตือน
ไม่ให้ใครเข้ามา

164
00:27:08,253 --> 00:27:12,216
คำเตือนซึ่งบางครั้งก็ต้อง
ใช้ความรุนแรงช่วยย้ำ

165
00:27:55,259 --> 00:27:59,680
แต่บางครั้ง ต่อให้ตัวไม่ใหญ่กว่าใคร
ก็ประสบความสำเร็จได้

166
00:28:00,973 --> 00:28:05,310
ตัวผู้บางตัวไม่มีหงอนใหญ่บนหัว

167
00:28:14,278 --> 00:28:18,657
พวกนี้เป็นตัวผู้เจ้าเล่ห์ที่หน้าตาเหมือนตัวเมีย

168
00:28:20,158 --> 00:28:23,078
ดังนั้นจึงทำตัวเนียนไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัวได้

169
00:28:35,257 --> 00:28:37,718
นี่เป็นกลยุทธ์อันตรายทีเดียว…

170
00:28:40,637 --> 00:28:44,808
เพราะเจ้าตัวผู้ตัวใหญ่
คอยตรวจตราพื้นที่อยู่เสมอ

171
00:28:49,396 --> 00:28:51,648
แล้วก็ยังสยายปีกอวดตัวเองให้ดู

172
00:29:08,582 --> 00:29:11,168
มันสังเกตเห็นเจ้าตัวตีเนียนแล้ว

173
00:29:37,486 --> 00:29:38,904
แต่ที่จริง…

174
00:29:40,072 --> 00:29:43,200
เจ้าตัวผู้ตัวใหญ่นั่นมาสนใจมันต่างหาก

175
00:29:57,422 --> 00:30:01,051
เจ้าหนุ่มตีเนียนก็แกล้งทำเป็นสาวเล่นตัว…

176
00:30:07,015 --> 00:30:09,393
แล้วปฏิเสธไม่รับรักของตัวผู้ตัวนั้น

177
00:30:13,438 --> 00:30:16,149
กลับมาสู่ภารกิจตรงหน้า…

178
00:30:17,651 --> 00:30:19,778
ได้เวลาหาคู่ของตัวเองบ้าง

179
00:30:38,881 --> 00:30:40,090
สำเร็จ

180
00:31:06,283 --> 00:31:09,203
ตัวผู้ตัวใหญ่อาจจะดูน่าดึงดูดใจกว่า

181
00:31:10,287 --> 00:31:14,208
แต่ดูเหมือนว่าเหล่าตัวเมีย
กลับต้องการผลิตลูกที่แข็งแรง

182
00:31:14,291 --> 00:31:17,794
ด้วยการหาคู่ผสมพันธุ์ให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้…

183
00:31:20,380 --> 00:31:24,510
ไม่ว่าอีกฝ่ายจะตัวใหญ่น่าประทับใจ
หรือแค่เจ้าเล่ห์

184
00:31:39,316 --> 00:31:42,444
ไม่ได้มีแต่สัตว์โลกแปลกประหลาด

185
00:31:42,528 --> 00:31:45,531
อยู่ในทะเลทรายบนโลกดึกดำบรรพ์

186
00:31:48,408 --> 00:31:52,454
แต่ที่นั่นก็มีภูมิประเทศประหลาด
เหมือนมาจากนอกโลกด้วย

187
00:31:54,206 --> 00:31:56,583
เช่นที่อเมริกาใต้แห่งนี้

188
00:32:01,839 --> 00:32:04,550
ที่นี่ ดูด้วยตาอาจเหมือนละอองหิมะ

189
00:32:04,633 --> 00:32:10,556
แต่เนินใหญ่เหล่านี้ไม่ใช่เนินทราย
แต่เป็นเนินยิปซัม

190
00:32:11,306 --> 00:32:16,311
ยิปซัมเป็นแร่สีขาวผงละเอียด
ที่ละลายน้ำได้ง่ายมาก

191
00:32:16,395 --> 00:32:21,191
มันจึงอยู่ในสถานะของแข็งได้
เฉพาะในพื้นที่แห้งที่สุดในโลก

192
00:32:26,488 --> 00:32:30,993
เนินเหล่านี้แห้งผากเสียจน
แทบจะไม่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ได้

193
00:32:32,828 --> 00:32:36,123
แต่ยังมีไดโนเสาร์บางชนิดที่อยู่ได้

194
00:32:39,459 --> 00:32:43,005
ซีเซอโนซอรัส แฮโดรซอร์ขนาดเล็กพันธุ์หนึ่ง

195
00:32:47,801 --> 00:32:50,846
ถึงแม้พวกมันจะอยู่ได้ด้วยอาหารแร่ธาตุต่ำ

196
00:32:50,929 --> 00:32:55,309
แต่ทุกๆ ประมาณสิบปี
พื้นที่นี้จะแห้งหนักกว่าปกติ

197
00:32:55,392 --> 00:32:59,104
จนพืชเกือบทั้งหมดแห้งเฉาตายไป

198
00:33:02,524 --> 00:33:07,070
เมื่อยังมีลูกเล็กๆ ต้องเลี้ยง
สภาพแบบนี้อาจทำให้ทั้งฝูงตายได้

199
00:33:12,326 --> 00:33:15,829
แต่มีบางตัวที่อาวุโสและมีประสบการณ์

200
00:33:15,913 --> 00:33:19,583
อาจจำได้ว่ามีแหล่งน้ำและอาหารแหล่งอื่น

201
00:33:21,126 --> 00:33:25,797
พวกมันรู้ว่าวิธีการเอาตัวรอด
ไม่ใช่การพยายามออกไปจากทะเลทรายนี้

202
00:33:25,881 --> 00:33:29,760
แต่ต้องข้ามเนินร้อนผ่าวนั่นไปอีก

203
00:33:36,725 --> 00:33:42,022
เมื่อมีลมแรงและทรายเปลี่ยนรูปตลอดเวลา
ทะเลทรายเป็นสิ่งที่ไม่เคยนิ่ง

204
00:33:44,983 --> 00:33:47,110
นั่นทำให้การหาทิศเป็นเรื่องยากมาก

205
00:34:08,215 --> 00:34:11,301
ฝูงนี้ชอบเดินทางตอนกลางคืนมากกว่า

206
00:34:30,654 --> 00:34:32,197
ไม่ใช่แค่เพราะกลางคืนเย็นกว่า

207
00:34:32,281 --> 00:34:37,077
แต่มันยังเผยแผนที่ให้สัตว์เหล่านั้นรู้ทาง

208
00:34:37,159 --> 00:34:40,414
ผ่านทะเลทรายซึ่งไร้ที่สังเกต
และเปลี่ยนภูมิทัศน์ตลอด

209
00:34:42,291 --> 00:34:45,210
แผนที่บนฟ้า

210
00:34:48,172 --> 00:34:50,132
ก็เหมือนกับสัตว์อพยพส่วนใหญ่

211
00:34:50,215 --> 00:34:54,178
แฮโดรซอร์อ่านป้ายบอกทางที่อยู่บนฟากฟ้าได้

212
00:35:00,475 --> 00:35:04,563
ช่วงกลางวัน แสงอาทิตย์ร้อนผ่าว
ยังแผดเผาจากด้านบน

213
00:35:14,239 --> 00:35:19,953
ต่อให้สามารถหาที่ร่มหลบพัก
จุดนี้ก็อาจเป็นจุดจบของหลายตัว

214
00:35:28,003 --> 00:35:30,881
แต่อาจมีอย่างอื่นที่ช่วยพวกมันได้อีก

215
00:35:35,928 --> 00:35:40,140
เสียงคลื่นใหญ่สะเทือนเลื่อนลั่น
ที่ซัดเข้ากับชายฝั่งไกลๆ

216
00:35:40,224 --> 00:35:42,768
ดังอยู่ในเนินทะเลทรายได้ไกลหลายกิโลเมตร

217
00:35:44,978 --> 00:35:49,274
เสียงเบาจนสัตว์ส่วนใหญ่ไม่อาจได้ยิน

218
00:35:49,358 --> 00:35:54,696
แต่แฮโดรซอร์ได้ยิน
และสามารถหาทางกลับไปยังชายฝั่งได้

219
00:35:57,115 --> 00:36:01,787
แต่ทะเลทรายนี้ยังมีอุปสรรคอีกหนึ่งด่าน
ให้พวกมันก้าวข้าม

220
00:36:03,580 --> 00:36:07,376
เนินทรายยักษ์ที่ชายฝั่งขวางทางของมันอยู่

221
00:36:23,767 --> 00:36:28,981
พื้นทรายของเนินชันที่คอยจะไหล
ดูดพลังงานของพวกมันไปในทุกก้าว

222
00:37:20,115 --> 00:37:21,491
พวกมันข้ามมาได้แล้ว

223
00:37:32,794 --> 00:37:38,383
รางวัลแรกที่ได้คือการเลียหยดน้ำซึ่งกลั่นตัว
มาเกาะผิวของพวกมัน

224
00:37:38,467 --> 00:37:42,304
จากหมอกซึ่งก่อตัวขึ้น
ณ จุดที่เนินทรายบรรจบกับมหาสมุทร

225
00:37:53,232 --> 00:37:57,986
กลุ่มหมอกนี้ยังเป็นสารอาหาร
ให้กับแดนสวรรค์อุดมสมบูรณ์ที่ชายฝั่ง

226
00:38:10,123 --> 00:38:13,752
ทุ่งนี้จะพอเลี้ยงทั้งฝูงได้ระยะใหญ่

227
00:38:14,253 --> 00:38:18,090
แต่เมื่อพืชหมดไป
พวกมันคงต้องออกเดินทางอีกครั้ง…

228
00:38:22,219 --> 00:38:25,222
และต้องเจอกับอุปสรรคในชีวิต

229
00:38:25,806 --> 00:38:29,142
ในทะเลทรายบนโลกดึกดำบรรพ์

230
00:38:35,816 --> 00:38:37,568
ตอนหน้า ในรายการ Prehistoric Planet

231
00:38:37,651 --> 00:38:41,071
หนึ่งในไดโนเสาร์ประหลาดที่สุด
ซึ่งเคยอยู่บนโลก

232
00:38:41,154 --> 00:38:46,159
เจ้ายักษ์ปากเป็ดแสนประหลาด
ซึ่งหากินในบึงน้ำจืดขนาดใหญ่

233
00:38:48,078 --> 00:38:50,497
และเมื่อน้ำจืดไหลจากแหล่งน้ำลงทะเล

234
00:38:50,581 --> 00:38:53,834
มันส่งผลต่อทุกชีวิตที่วนเวียนอยู่รอบแหล่งน้ำ

235
00:38:55,127 --> 00:38:58,213
หากสนใจหลักวิทยาศาสตร์
เบื้องหลังเรื่องราวเหล่านี้

236
00:38:58,297 --> 00:39:02,718
เชิญอ่านข้อมูลต่อได้เลยใน
เว็บเพจของรายการ Prehistoric Planet

237
00:40:30,764 --> 00:40:32,766
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์