1
00:00:07,166 --> 00:00:09,286
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:01:22,875 --> 00:01:24,455
‎- วิ่ง
‎- แล้วไมลส์ล่ะคะ

3
00:01:24,541 --> 00:01:26,961
‎ไม่เป็นไรนะ เราต้องออกไปจากที่นี่

4
00:01:27,625 --> 00:01:30,495
‎- เราจะไปไหนกัน
‎- ไม่รู้จ้ะ ไปก่อนเถอะ

5
00:01:30,708 --> 00:01:32,748
‎- ฟลอร่า
‎- ไม่ หนูไม่ชอบเกมนี้

6
00:01:33,208 --> 00:01:35,128
‎- หนูไม่ไป
‎- ฟลอร่า

7
00:01:35,208 --> 00:01:36,578
‎และคุณก็บังคับหนูไม่ได้

8
00:01:37,375 --> 00:01:39,625
‎- มาเถอะ เราต้องไปแล้ว
‎- ไมลส์ อยู่ไหน

9
00:01:59,958 --> 00:02:01,918
‎เมื่อเข้าสู่ช่วงกลางศตวรรษที่ 17

10
00:02:06,708 --> 00:02:09,958
‎มีสุภาพบุรุษม่ายผู้หนึ่ง
‎อาศัยอยู่ในมณฑลแฮมป์เชอร์

11
00:02:11,625 --> 00:02:13,165
‎ชื่อของเขาไม่สำคัญเท่าไรนัก

12
00:02:13,250 --> 00:02:16,330
‎ฉันจะขอถือวิสาสะเรียกเขาว่านายวิลโลบี้

13
00:02:16,875 --> 00:02:19,995
‎ชื่อที่ฟังดูน่าเคารพยำเกรง
‎เช่นเดียวกับตัวเขา

14
00:02:22,500 --> 00:02:25,210
‎เขากลายเป็นม่ายหลังครองเรือนได้หกปี

15
00:02:25,291 --> 00:02:27,881
‎และได้ทุ่มเทชีวิตกับการเลี้ยงดู
‎เลือดเนื้อเชื้อไขของเขา

16
00:02:28,416 --> 00:02:31,956
‎บุตรสาวสองคนที่เกิดห่างกันห้าปี

17
00:02:32,458 --> 00:02:33,828
‎บุตรสาวคนโต ไวโอล่า

18
00:02:34,583 --> 00:02:35,923
‎บุตรสาวคนเล็ก เพอดิต้า

19
00:02:36,375 --> 00:02:39,125
‎และด้วยความระลึกถึง
‎เด็กหญิงตัวน้อยบุตรคนกลาง

20
00:02:39,500 --> 00:02:41,040
‎ผู้มีชีวิตได้เพียงไม่กี่สัปดาห์

21
00:02:43,875 --> 00:02:47,705
‎เมื่อบิดาสิ้นใจ สองพี่น้อง
‎จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องแต่งงาน

22
00:02:49,041 --> 00:02:50,711
‎เพราะหญิงทั้งสอง ที่ต่างมิใช่บุรุษเพศ

23
00:02:50,791 --> 00:02:53,791
‎จะเสียสิทธิ์ดูแลกิจการการเงิน
‎ของนายวิลโลบี้

24
00:02:54,625 --> 00:02:56,205
‎และคฤหาสน์ในบลาย

25
00:02:57,041 --> 00:02:58,461
‎บ้านที่ทั้งสองอยู่มาทั้งชีวิต

26
00:03:05,416 --> 00:03:07,456
‎สตรีในสมัยนั้นไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง

27
00:03:08,625 --> 00:03:11,495
‎ไม่มีปัจจุบัน ไม่มีอนาคต
‎หากมิได้ยึดโยงกับบุรุษ

28
00:03:13,708 --> 00:03:15,788
‎ทั้งสองจึงกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง

29
00:03:17,416 --> 00:03:20,126
‎แต่ตอนนี้ไม่เหลืออะไรนอกจากกันและกัน

30
00:03:24,791 --> 00:03:26,461
‎ในยามนี้สองศรีพี่น้อง

31
00:03:26,541 --> 00:03:29,211
‎ต่างก็เป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว

32
00:03:29,833 --> 00:03:31,833
‎เพอดิต้ามีความน่ารักอ่อนหวาน

33
00:03:32,250 --> 00:03:33,460
‎ไวโอล่ามีปัญญาเฉียบแหลม

34
00:03:34,250 --> 00:03:36,960
‎และแน่นอนว่าไวโอล่า
‎จะสวมชุดที่งดงามที่สุด

35
00:03:37,375 --> 00:03:38,245
‎ไม่ว่าเมื่อไหร่

36
00:03:39,000 --> 00:03:41,330
‎ในบรรดาชายหนุ่ม มิตรสหาย
‎และเพื่อนบ้านของทั้งสอง

37
00:03:41,416 --> 00:03:43,126
‎มีบุรุษที่เยี่ยมยอดอยู่มากมาย

38
00:03:43,958 --> 00:03:46,878
‎มีหนุ่มบ้านนอกผู้ทุ่มเทหลายคน
‎และมีชายสองหรือสามคน

39
00:03:46,958 --> 00:03:49,878
‎ที่เลื่องชื่อในเสน่ห์อันมัดใจหญิงทั่วทิศ

40
00:03:50,666 --> 00:03:51,706
‎ไม่ก็ในวีรกรรมผู้พิชิต

41
00:03:52,458 --> 00:03:54,578
‎แต่ไวโอล่ารู้เนื้อแท้ของพวกเขาดี

42
00:03:55,125 --> 00:03:58,575
‎คนโลภ พวกฉกฉวยโอกาส และแร้งกา

43
00:04:00,583 --> 00:04:03,463
‎แร้งกาที่จ้องจิกกินซากศพ
‎ของบิดาพวกหล่อน

44
00:04:04,583 --> 00:04:06,673
‎เพื่อปล้นทรัพย์ของเขาผ่านทางบุตรสาว

45
00:04:07,708 --> 00:04:10,288
‎ไม่ บลายจะต้องเป็นของคนในครอบครัว

46
00:04:10,791 --> 00:04:12,671
‎และสองพี่น้องจะต้องอยู่ในอำนาจ

47
00:04:13,166 --> 00:04:15,326
‎ไม่อย่างนั้นทุกอย่าง
‎ก็จะสูญสลายตามบิดาไป

48
00:04:18,250 --> 00:04:21,290
‎จึงเป็นเหตุให้ไวโอล่า
‎ส่งคำเชิญไปยังญาติห่างๆ คนหนึ่ง

49
00:04:22,833 --> 00:04:24,713
‎ชายชื่ออาเธอร์ ลอยด์

50
00:04:27,500 --> 00:04:29,380
‎ในความเป็นจริงเขาไม่ใช่บุรุษต้นแบบ

51
00:04:30,583 --> 00:04:32,793
‎แต่เขาก็ซื่อสัตย์ เด็ดเดี่ยว

52
00:04:33,208 --> 00:04:34,378
‎และฉลาดหลักแหลม

53
00:04:35,291 --> 00:04:36,881
‎ร่ำรวยทั้งเงินทอง

54
00:04:37,500 --> 00:04:39,330
‎พลานามัย และความหวังอันไร้ซึ่งภาระ

55
00:04:39,750 --> 00:04:42,330
‎และความรักใคร่สิเน่หาที่ยังมิได้ทุ่มกับผู้ใด

56
00:04:45,833 --> 00:04:48,833
‎ไวโอล่าตั้งใจไม่อยู่ที่บ้านเมื่อเขามาถึง

57
00:04:49,666 --> 00:04:52,786
‎เพอดิต้าจึงรับหน้าที่เป็นเพื่อนคุย
‎ให้แก่ลูกพี่ลูกน้องที่เดินทางมาไกล

58
00:04:52,875 --> 00:04:54,575
‎ขณะที่ไวโอล่าประวิงเวลา

59
00:04:55,000 --> 00:04:57,210
‎และในระหว่างนั้นก็พบว่า
‎เขาช่างเป็นสุภาพบุรุษ

60
00:04:58,125 --> 00:04:59,535
‎เขามีรูปโฉมงดงาม

61
00:04:59,625 --> 00:05:01,375
‎มีการศึกษาและชอบท่องเที่ยว

62
00:05:01,666 --> 00:05:04,126
‎เขารู้ภาษาฝรั่งเศส เขาเล่นฟลูตได้

63
00:05:04,583 --> 00:05:07,423
‎และเขาขับขานบทกลอน
‎ด้วยสำเนียงเปี่ยมรสนิยม

64
00:05:09,416 --> 00:05:11,746
‎และเมื่อเพอดิต้าเริ่มหวั่นไหว

65
00:05:11,833 --> 00:05:13,463
‎เพราะรู้สึกสนใจชายหนุ่ม…

66
00:05:20,291 --> 00:05:21,831
‎ไวโอล่าอธิบายว่าที่ตนมาช้า

67
00:05:21,916 --> 00:05:24,666
‎เป็นเพราะเกิดข้อถกเถียง
‎เรื่องค่าเช่าที่ค้างอยู่

68
00:05:25,041 --> 00:05:27,581
‎บางคนที่เล็งเห็นโอกาส
‎ยามที่บิดาของเธอเสีย

69
00:05:28,000 --> 00:05:30,580
‎ไม่ได้คิดว่าหล่อนจะรู้วิธีลงบัญชี

70
00:05:31,583 --> 00:05:34,793
‎เรื่องที่เล่าเป็นเรื่องจริง
‎แต่ก็เป็นการจัดฉากเช่นกัน

71
00:05:35,916 --> 00:05:38,826
‎ที่จริง การปรากฏตัวของไวโอล่า
‎ล้วนเป็นการแสดง

72
00:05:39,666 --> 00:05:41,126
‎เหงื่อที่ผุดพราย

73
00:05:41,208 --> 00:05:42,788
‎เส้นผมอันยุ่งเหยิง

74
00:05:42,875 --> 00:05:44,665
‎ธุรกิจก็ดี บัญชีก็ดี

75
00:05:45,125 --> 00:05:46,875
‎รองเท้าขี่ม้าในโถงก็ดี

76
00:05:47,000 --> 00:05:48,920
‎แม้กระทั่งภาพเหมือนที่แขวนบนผนัง

77
00:05:49,250 --> 00:05:52,670
‎ที่จ้างวาดโดยไวโอล่า ซึ่งเป็นส่วนหนึ่ง
‎ของข้อความอันแท้จริงถึงอาเธอร์

78
00:05:53,000 --> 00:05:55,460
‎คู่สมรสของเขาอาจเป็นหล่อน
‎หรืออาจเป็นน้องสาว

79
00:05:55,541 --> 00:05:58,791
‎แต่จะต้องไม่มีการเข้าใจผิด
‎ในตัวผู้มีอำนาจตัวจริงแห่งคฤหาสน์บลาย

80
00:05:59,208 --> 00:06:00,958
‎หรือการจัดการสิ่งต่างๆ ภายใน

81
00:06:02,458 --> 00:06:04,078
‎งานแต่งงานจัดขึ้นอย่างเล็กๆ

82
00:06:04,166 --> 00:06:06,416
‎สมกับที่เป็นการแต่งงานเพื่อธุรกิจ

83
00:06:06,958 --> 00:06:08,578
‎เป็นผลลัพธ์ที่รื่นรมย์สำหรับไวโอล่า

84
00:06:09,041 --> 00:06:11,631
‎ผู้ตั้งใจจะรักษาสถานะผู้ปกครองบลายไว้

85
00:06:12,333 --> 00:06:14,133
‎และเป็นผลลัพธ์ที่รื่นรมย์สำหรับเพอดิต้า

86
00:06:14,208 --> 00:06:16,788
‎ผู้พึงใจกับการไม่ต้องมีลูกมาโดยตลอด

87
00:06:16,875 --> 00:06:19,415
‎เพื่อที่จะมีกันและกันจากวันนี้เป็นต้นไป

88
00:06:20,208 --> 00:06:22,958
‎ไม่ว่าจะดีหรือร้าย
‎ไม่ว่าจะมั่งมีหรือยากจน

89
00:06:23,500 --> 00:06:24,880
‎ไม่ว่าจะเจ็บไข้หรือแข็งแรง

90
00:06:25,708 --> 00:06:27,918
‎เพื่อที่จะรักและเชิดชู

91
00:06:28,583 --> 00:06:30,173
‎ตราบสิ้นลมหายใจ

92
00:06:33,458 --> 00:06:35,998
‎ว่าด้วยศาสนพิธีอันศักดิ์สิทธิ์
‎ของพระผู้เป็นเจ้า

93
00:06:37,958 --> 00:06:41,128
‎และด้วยเหตุนั้น ข้าขอสาบาน
‎ว่าจะแต่งงานกับเจ้า

94
00:06:44,625 --> 00:06:48,625
‎ข้า ไวโอล่า ขอรับท่าน อาเธอร์
‎เป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของข้า

95
00:06:49,416 --> 00:06:51,536
‎เพื่อที่จะมีกันและกันจากวันนี้เป็นต้นไป

96
00:06:52,000 --> 00:06:54,710
‎ไม่ว่าจะดีหรือร้าย
‎ไม่ว่าจะมั่งมีหรือยากจน

97
00:06:54,791 --> 00:06:56,291
‎ไม่ว่าจะเจ็บไข้หรือแข็งแรง

98
00:06:56,666 --> 00:06:58,746
‎เพื่อที่จะรักและเชิดชู…

99
00:07:01,291 --> 00:07:02,501
‎ตราบสิ้นลมหายใจ

100
00:07:04,708 --> 00:07:05,878
‎และเชื่อฟัง

101
00:07:06,333 --> 00:07:09,423
‎เพื่อที่จะรัก จะเชิดชู และจะเชื่อฟัง

102
00:07:15,208 --> 00:07:17,878
‎บาทหลวงเชื่อว่าหล่อนเว้นคำไว้
‎โดยไม่รู้เดียงสา

103
00:07:18,250 --> 00:07:19,080
‎แต่หาได้เป็นเช่นนั้น

104
00:07:19,666 --> 00:07:22,786
‎เพอดิต้าที่รู้จักพี่สาวดีกว่าใคร
‎ไม่ได้ประหลาดใจแต่อย่างใด

105
00:07:23,541 --> 00:07:26,171
‎และเพอดิต้าคิดว่าพระเจ้า
‎ก็มิได้ประหลาดใจเช่นกัน

106
00:07:26,250 --> 00:07:28,750
‎เมื่อการแต่งงานตามแผนของพี่สาว
‎ได้รับการอวยพร

107
00:07:28,833 --> 00:07:30,753
‎เพราะพระองค์สร้างหล่อนมาเช่นนั้น

108
00:08:05,958 --> 00:08:08,498
‎การโอนทรัพย์สินสำเร็จ
‎ธุรกิจเสร็จสิ้นด้วยดี

109
00:08:08,583 --> 00:08:09,923
‎คฤหาสน์ปลอดภัย

110
00:08:10,166 --> 00:08:12,496
‎เปลือกตาของไวโอล่าก็คล้อยปิด

111
00:08:14,166 --> 00:08:15,036
‎หล่อนมักจะหลับใหล

112
00:08:17,583 --> 00:08:18,463
‎และลืมตาตื่น

113
00:08:21,125 --> 00:08:22,995
‎หล่อนมักคิดว่าคงเป็นเพราะห้องห้องนี้

114
00:08:23,500 --> 00:08:26,380
‎มันเป็นห้องของมารดาหล่อน
‎เตียงของบุพการี

115
00:08:26,458 --> 00:08:27,918
‎และยามนี้มันเป็นของหล่อน

116
00:08:30,750 --> 00:08:33,830
‎ด้วยหัวใจที่ถูกครอบงำ
‎ด้วยความกระสับกระส่ายแปลกใหม่

117
00:08:34,958 --> 00:08:35,998
‎หล่อนจะออกไปเดิน

118
00:08:41,291 --> 00:08:42,381
‎หล่อนจะหลับใหล

119
00:08:45,166 --> 00:08:46,246
‎หล่อนจะลืมตาตื่น

120
00:08:49,083 --> 00:08:50,133
‎หล่อนจะก้าวเดิน

121
00:08:53,208 --> 00:08:55,168
‎บางทีมันอาจไม่ได้เป็นเพราะห้องห้องนี้

122
00:08:56,125 --> 00:08:58,205
‎ใช่ บางทีอาจเป็นเพราะอย่างอื่น

123
00:09:03,666 --> 00:09:05,876
‎ไวโอล่าพบว่าภายใต้จุดประสงค์ที่แท้จริง

124
00:09:06,583 --> 00:09:09,543
‎การแต่งงานของหล่อน
‎อาจมีความรักเจืออยู่บ้าง

125
00:09:26,166 --> 00:09:28,576
‎แม่ไม่มีคำหวานจะป้อนให้ลูก

126
00:09:29,791 --> 00:09:31,131
‎โลกภายนอกมีแต่คนแข็งแกร่ง

127
00:09:33,250 --> 00:09:34,670
‎แต่ลูกจะแกร่งกว่า

128
00:09:37,125 --> 00:09:38,325
‎บลายเป็นของลูก

129
00:09:38,958 --> 00:09:41,458
‎และพวกเขาจะพยายามแย่งมันไป
‎เหมือนที่ทำกับแม่

130
00:09:42,708 --> 00:09:44,538
‎แต่แม่จะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น

131
00:09:46,291 --> 00:09:49,041
‎เราจะเคลื่อนภูเขาด้วยกันแทน ลูกรัก

132
00:09:51,083 --> 00:09:52,133
‎มีแต่ลูก

133
00:09:53,833 --> 00:09:54,883
‎กับแม่

134
00:09:56,625 --> 00:09:57,455
‎มีแต่เรา

135
00:10:06,000 --> 00:10:07,710
‎ยามนั้นเป็นวันคืนอันสดใส

136
00:10:08,291 --> 00:10:09,671
‎หลังอิซาเบลลืมตาดูโลก

137
00:10:10,791 --> 00:10:14,461
‎ทว่าไม่มีสิ่งใดจีรัง
‎และเมื่อเวลาเปลี่ยน ทุกสิ่งก็เปลี่ยน

138
00:10:14,708 --> 00:10:17,038
‎ความเปลี่ยนแปลงมักไม่ประกาศตน

139
00:10:17,291 --> 00:10:19,501
‎มันมิได้ป่าวร้องแจ้งการมาเยือน

140
00:10:19,958 --> 00:10:22,078
‎ไม่เลย ความเปลี่ยนแปลงมาอย่างกะทันหัน

141
00:10:22,666 --> 00:10:25,036
‎กว่าผู้นั้นจะรู้ตัวว่ามันมาถึง

142
00:10:25,791 --> 00:10:27,831
‎มันก็ได้ลงหลักปักฐานเสียแล้ว

143
00:10:33,375 --> 00:10:34,495
‎สำหรับไวโอล่านั้น…

144
00:10:36,291 --> 00:10:38,541
‎ความสงสัยของหล่อนเริ่มจากจุดเล็กๆ

145
00:10:38,625 --> 00:10:42,165
‎มิได้สลักสำคัญ
‎เช่นเดียวกับความระคายในปอดหล่อน

146
00:10:44,208 --> 00:10:49,208
‎ไวโอล่าโปรดปรานเสื้อผ้าอาภรณ์
‎และมีรสนิยมเลอเลิศที่สุดในโลก

147
00:10:49,583 --> 00:10:51,423
‎รสนิยมที่สามีหล่อนยอมตามใจ

148
00:10:52,250 --> 00:10:55,580
‎ที่มีมากมายเหลือคณานับ
‎คือผ้าไหมและผ้าแพรมันวาว

149
00:10:55,666 --> 00:10:59,746
‎คือผ้ามัสลิน ผ้ากำมะหยี่ และผ้าลูกไม้
‎จากทั่วทุกมุมโลก

150
00:10:59,833 --> 00:11:01,753
‎และทุกมูลค่า

151
00:11:01,833 --> 00:11:05,333
‎บ้างก็หายากและมีราคาแพง
‎ราวกับทอด้วยด้ายจากอัญมณี

152
00:11:06,041 --> 00:11:08,041
‎ล้วนผ่านเงื้อมมือมากเล่ห์ของหล่อน

153
00:11:08,541 --> 00:11:10,921
‎โดยไม่มีคำโอ้อวดใดๆ
‎เล็ดรอดจากริมฝีปาก

154
00:11:14,750 --> 00:11:17,710
‎มีเพียงความเจ็บป่วยที่พรั่งพรู
‎จากริมฝีปากของหล่อน

155
00:11:19,833 --> 00:11:21,753
‎ซึ่งในที่สุดก็มิอาจเพิกเฉยได้อีก

156
00:12:07,708 --> 00:12:08,958
‎ไม่ใช่กาฬโรคหรอก

157
00:12:09,041 --> 00:12:10,171
‎ขอบคุณพระเจ้า

158
00:12:12,208 --> 00:12:14,208
‎แต่ก็ไม่ใช่ข่าวดี

159
00:12:14,291 --> 00:12:15,381
‎เธอเป็นวัณโรค

160
00:12:16,250 --> 00:12:17,630
‎- หมายความ…
‎- ตั้งแต่เมื่อไหร่

161
00:12:17,708 --> 00:12:19,668
‎- หมายความว่ายังไง
‎- ตั้งแต่เมื่อไหร่ หมอ

162
00:12:20,000 --> 00:12:21,880
‎หลายเดือน มากสุดก็หลายเดือน

163
00:12:23,000 --> 00:12:25,580
‎และผมขอแนะนำให้แยกหล่อน
‎ออกจากคนอื่นๆ

164
00:12:26,125 --> 00:12:27,285
‎ลูกสาวของเรา

165
00:12:28,208 --> 00:12:30,078
‎ลูกจะนอนกับแม่ไม่ได้แล้ว

166
00:12:30,458 --> 00:12:31,578
‎ต้องแยกกันนอน

167
00:12:32,000 --> 00:12:33,500
‎คุณจะต้องรักษาเธอ

168
00:12:34,208 --> 00:12:35,038
‎ให้หายดี

169
00:12:35,541 --> 00:12:37,751
‎- ผมไม่รู้ว่าจะทำได้ไหม
‎- ต้องได้

170
00:12:38,916 --> 00:12:41,076
‎ต้องได้ จะด้วยวิธีใดก็ช่างแต่ต้องทำให้ได้

171
00:12:54,458 --> 00:12:55,288
‎ไม่เอา

172
00:12:56,333 --> 00:12:57,793
‎ไม่ ฉันอยากนอนบนเตียงของเรา

173
00:12:58,833 --> 00:13:00,043
‎ไม่ได้ ที่รัก

174
00:13:01,541 --> 00:13:03,921
‎ฉันอยากนอนบนเตียงของเรา

175
00:13:04,958 --> 00:13:05,788
‎อาเธอร์

176
00:13:08,000 --> 00:13:09,630
‎- ขอร้องล่ะ
‎- อิซาเบล

177
00:13:11,083 --> 00:13:12,083
‎นึกถึงอิซาเบลเข้าไว้

178
00:14:27,333 --> 00:14:28,713
‎และทุกอย่างก็อ่อนล้าโรยแรง

179
00:14:29,375 --> 00:14:31,205
‎บาทหลวงกลับมาที่บลายอีกหน

180
00:14:32,791 --> 00:14:35,251
‎แต่เพื่อประกอบพิธีอันแสนเศร้าสลด

181
00:14:36,083 --> 00:14:39,173
‎ยิ่งกว่าบทเพลงหวานชื่นของพิธีวิวาห์
‎ที่เขาเคยขับขาน

182
00:14:39,250 --> 00:14:42,420
‎"เรามุ่งไปเตรียมสถานที่หนึ่งให้ท่าน"

183
00:14:43,583 --> 00:14:45,633
‎"และเราจักมาเยือนอีกหน

184
00:14:46,875 --> 00:14:49,285
‎และเราจักนำพาท่านมาสู่ตัวเรา

185
00:14:50,500 --> 00:14:52,000
‎เพื่อว่าที่ใดที่มีเรา

186
00:14:52,416 --> 00:14:54,206
‎ที่นั้นจักมีท่านเช่นกัน"

187
00:14:57,458 --> 00:14:58,288
‎น้องสาว…

188
00:14:59,208 --> 00:15:01,208
‎เธอต้องสวดมนต์ตามสิ

189
00:15:02,375 --> 00:15:03,995
‎ว่าตามพ่อนะ

190
00:15:05,416 --> 00:15:08,206
‎"เรามุ่งไปเตรียมสถานที่หนึ่งให้ท่าน"

191
00:15:10,375 --> 00:15:13,915
‎"และเราจักมาเยือนท่านอีกหน
‎และจักนำพาท่านมาสู่ตัวเรา

192
00:15:14,833 --> 00:15:18,463
‎เพื่อว่าที่ใดที่มีเรา ที่นั้นจักมีท่านเช่นกัน"

193
00:15:19,833 --> 00:15:22,213
‎โธ่ น้องสาว เราลองอีกรอบนะ

194
00:15:24,416 --> 00:15:27,456
‎"เรามุ่งไปเตรียมสถานที่หนึ่งให้ท่าน"

195
00:15:27,541 --> 00:15:28,501
‎ไม่

196
00:15:29,416 --> 00:15:30,326
‎ว่ายังไงนะ

197
00:15:32,166 --> 00:15:32,996
‎ไม่

198
00:15:34,458 --> 00:15:35,708
‎ฉันไม่ไป

199
00:15:39,416 --> 00:15:40,786
‎บอกพระเจ้าของท่านเถอะ…

200
00:15:41,833 --> 00:15:46,383
‎ว่าฉันไม่ไป

201
00:15:49,458 --> 00:15:52,168
‎ไวโอล่า คุณต้องสวดมนต์ตามนะ

202
00:15:53,250 --> 00:15:57,000
‎มันไม่เกี่ยวกับร่างกายของคุณอีกแล้วที่รัก

203
00:15:57,750 --> 00:15:59,790
‎ที่ต้องรักษาคือดวงวิญญาณของคุณ

204
00:16:00,125 --> 00:16:02,995
‎- สิ่งที่ผมห่วงคือดวงวิญญาณคุณ
‎- ไม่

205
00:16:03,083 --> 00:16:04,003
‎เพอดิต้า อย่า

206
00:16:04,458 --> 00:16:05,998
‎บอกพวกเขาไปสิพี่

207
00:16:06,083 --> 00:16:09,173
‎บอกบาทหลวงกับพระเจ้าที่เขาเทิดทูนนัก

208
00:16:09,583 --> 00:16:10,543
‎บอกไปซะว่า "ไม่"

209
00:16:10,625 --> 00:16:13,705
‎พระเจ้าประสงค์ให้วิญญาณของเธอบริสุทธิ์
‎ขณะที่ทรงต้อนรับเธอกลับบ้าน

210
00:16:13,791 --> 00:16:14,961
‎พระเจ้าน่าจะรู้ดีแก่ใจสิ

211
00:16:15,583 --> 00:16:16,833
‎ท่านสร้างเธอมาแบบนี้นี่

212
00:16:18,000 --> 00:16:20,290
‎ถ้าหล่อนบอกว่าไม่ไป หล่อนก็จะไม่ไป

213
00:16:27,583 --> 00:16:29,463
‎เวลามิได้แยแสหล่อน

214
00:16:29,541 --> 00:16:32,381
‎จากวันเคลื่อนไปเป็นอาทิตย์
‎จนเป็นเดือน และเป็นปี

215
00:16:32,583 --> 00:16:34,043
‎โลกอันเฉยชาหมุนวนโคจร

216
00:16:34,125 --> 00:16:35,955
‎รอบและรอบดวงอาทิตย์

217
00:16:37,166 --> 00:16:37,996
‎และต่อมา…

218
00:16:38,416 --> 00:16:39,246
‎อิซาเบล

219
00:16:40,208 --> 00:16:43,208
‎โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ห้ารอบ
‎แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

220
00:16:43,291 --> 00:16:44,131
‎อิซาเบล

221
00:16:44,833 --> 00:16:46,583
‎ขออีกสักประเดี๋ยวนะคะ

222
00:16:46,666 --> 00:16:48,666
‎เธอยังอ่านเล่มนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ

223
00:16:48,750 --> 00:16:50,210
‎หนูพอจะอ่านรู้เรื่องค่ะ

224
00:16:50,291 --> 00:16:51,171
‎นอนได้แล้ว

225
00:16:52,041 --> 00:16:53,831
‎น้าพูดมาสามรอบแล้วนะ

226
00:16:59,166 --> 00:16:59,996
‎ไม่จ้ะ

227
00:17:00,541 --> 00:17:01,501
‎เต้นเร็วๆ สักรอบก็ได้

228
00:17:01,583 --> 00:17:02,463
‎ไม่จ้ะ

229
00:17:02,666 --> 00:17:03,576
‎รอบเดียวพอนะ

230
00:17:03,958 --> 00:17:06,958
‎- แต่ถึงเวลานอนของเธอแล้วนะ
‎- แค่รอบเดียว

231
00:17:08,250 --> 00:17:09,290
‎ดีค่ะ

232
00:17:15,833 --> 00:17:16,793
‎เป็นยังไง

233
00:17:17,208 --> 00:17:18,828
‎ลูกเต้นรำเก่งขึ้นพอตัวแล้วนี่

234
00:17:19,541 --> 00:17:21,291
‎ใช่ พ่อว่าลูกใกล้พร้อมแล้ว

235
00:17:22,625 --> 00:17:23,875
‎เราต้องมีดนตรีนะคะ

236
00:17:23,958 --> 00:17:25,078
‎ไม่จำเป็นหรอกลูก

237
00:17:25,666 --> 00:17:28,956
‎อันที่จริงแค่นับเลข
‎ก็พอสำหรับการฝึกเต้นรำแล้ว

238
00:17:32,500 --> 00:17:37,380
‎หนึ่ง สอง สาม

239
00:17:37,458 --> 00:17:39,288
‎ก้าว สอง สาม

240
00:17:39,375 --> 00:17:40,575
‎หมุน สอง สาม

241
00:17:41,041 --> 00:17:43,421
‎คุณน้าคะ เราต้องมีดนตรีว่าไหมคะ

242
00:17:43,500 --> 00:17:45,580
‎เราต้องไปนอนจ้ะ

243
00:17:45,666 --> 00:17:47,626
‎โถ คุณน้าช่างน่าเบื่อจริงๆ

244
00:17:48,333 --> 00:17:49,293
‎อย่างนั้นหรอกเหรอ

245
00:17:50,000 --> 00:17:51,830
‎คุณน้าเต้นเป็นกับเขาหรือเปล่า

246
00:17:51,916 --> 00:17:54,286
‎ฉันก็ต้องเต้นรำเป็นอยู่แล้ว สาวน้อย

247
00:17:54,375 --> 00:17:56,035
‎หนูไม่เคยเห็นคุณน้าเต้นรำเลย

248
00:17:56,125 --> 00:17:57,495
‎เสียรู้หลานเข้าแล้ว เพอดี้

249
00:17:58,000 --> 00:17:59,330
‎ฉันรู้ดีเลยค่ะ

250
00:18:01,083 --> 00:18:03,213
‎- โอ้ ไม่ละ
‎- แค่รอบเดียว

251
00:18:05,041 --> 00:18:07,581
‎แสดงการเต้นของจริงให้สาวน้อยดูหน่อย

252
00:18:22,458 --> 00:18:25,878
‎หนึ่ง สอง สาม

253
00:18:25,958 --> 00:18:27,538
‎ก้าว สอง สาม

254
00:18:27,625 --> 00:18:29,535
‎หมุน สอง สาม

255
00:18:29,916 --> 00:18:34,496
‎หนึ่ง สอง สาม

256
00:18:51,458 --> 00:18:55,078
‎ไวโอล่ามีชีวิตอยู่ได้นานกว่าที่หมอ
‎และบาทหลวงคาดการณ์ไว้

257
00:18:55,458 --> 00:18:59,328
‎บางคนถึงกับลือว่าหล่อนอยู่ได้
‎เพราะความรั้นอย่างเดียวแท้ๆ

258
00:18:59,833 --> 00:19:00,713
‎คุณแม่ตื่นแล้ว

259
00:19:00,791 --> 00:19:04,081
‎อิซาเบล
‎ลูกก็รู้ว่าห้ามเข้าใกล้แม่มากเกินไป

260
00:19:04,166 --> 00:19:06,536
‎ไว พี่ลุกออกมาจากเตียงทำไม
‎เดี๋ยวจะไม่สบายนะ

261
00:19:06,625 --> 00:19:08,375
‎ฉันไม่อยากพลาดงานเต้นรำ

262
00:19:09,791 --> 00:19:12,961
‎มาเถอะ กลับไปที่ห้องของพี่กัน
‎ฉันจะเตรียมสมุนไพรสำหรับชงชาให้

263
00:19:13,041 --> 00:19:15,921
‎ฉันไม่อยากได้น้ำชา ฉันอยากคุยกับลูก

264
00:19:45,458 --> 00:19:46,328
‎พาฉันไปที่เตียง

265
00:19:49,000 --> 00:19:49,830
‎ได้สิ

266
00:20:22,125 --> 00:20:24,035
‎- ฉันขอโทษนะ
‎- ไม่ต้องขอโทษหรอก

267
00:20:24,125 --> 00:20:26,495
‎- ฉันเต้นรำกับเขาเองได้
‎- ฉันรู้

268
00:20:27,666 --> 00:20:29,536
‎ฉันเต้นรำกับสามีของฉันได้

269
00:20:31,708 --> 00:20:33,498
‎ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาทำแทน

270
00:20:34,916 --> 00:20:36,326
‎ทั้งเรื่องนั้นหรือเรื่องอื่นๆ

271
00:20:37,208 --> 00:20:38,208
‎ฉันไม่มีวันทำหรอก

272
00:20:42,250 --> 00:20:43,330
‎ฝันดีนะคะพี่

273
00:20:48,125 --> 00:20:51,125
‎บางคนในหมู่บ้านก็มักพูดว่า
‎ความตายมาเยือนไวโอล่าแล้ว

274
00:20:51,708 --> 00:20:52,828
‎คือในยามราตรี

275
00:20:53,166 --> 00:20:54,626
‎ในบรรดาปีแรกๆ นั้น

276
00:20:55,125 --> 00:20:58,035
‎รถม้าสีดำเทียมอาชานัยน์ตาสีแดง

277
00:20:58,458 --> 00:21:00,288
‎ถูกผลักไสเมื่อมาถึงคฤหาสน์บลาย

278
00:21:01,166 --> 00:21:05,036
‎รถม้าสีดำและสารถีของมัน
‎ถูกปฏิเสธอยู่หลายหน

279
00:21:05,833 --> 00:21:08,043
‎จนกระทั่งมันไม่ยอมเยี่ยมกราย
‎มาที่บลายอีก

280
00:21:16,583 --> 00:21:19,253
‎ก่อนเคยนอนข้างคู่เคียง

281
00:21:20,416 --> 00:21:23,036
‎ร่วมเรียงที่ใต้ต้นหลิวกัน

282
00:21:24,875 --> 00:21:27,875
‎ยามนี้นอนเศร้าเดียวดาย

283
00:21:29,083 --> 00:21:31,923
‎คร่าครวญหวนไห้ทุกวัน

284
00:21:33,000 --> 00:21:37,080
‎เพลงต้นหลิวแว่วดังร่าไป

285
00:21:38,083 --> 00:21:41,333
‎หวีดและไหวรื้นร่าน้ำตา

286
00:21:42,333 --> 00:21:46,253
‎เพลงต้นหลิวเสียงดังร่าไป

287
00:21:47,083 --> 00:21:51,003
‎รอให้คนรักนั้นได้กลับมา

288
00:22:08,750 --> 00:22:10,130
‎ฉันอยากนอนกับลูก

289
00:22:10,208 --> 00:22:11,668
‎ไม่ได้ ไวโอล่า

290
00:22:11,875 --> 00:22:13,495
‎แต่วันนี้ฉันอาการดีขึ้นแล้ว

291
00:22:14,083 --> 00:22:17,503
‎พี่ก็พูดแบบนั้นทุกวัน
‎แต่สภาพพี่ก็แย่ลงเรื่อยๆ

292
00:22:22,000 --> 00:22:24,130
‎นายหญิงแห่งคฤหาสน์บลาย

293
00:22:24,208 --> 00:22:25,288
‎ฉันไม่คิดใฝ่สูงหรอก

294
00:22:25,375 --> 00:22:28,285
‎- โกหก
‎- ไวโอล่า ฉันพูดจริง

295
00:22:28,375 --> 00:22:29,205
‎คนโกหก

296
00:22:34,666 --> 00:22:37,876
‎ถ้าเขามองฉันเป็นครั้งคราว
‎นั่นก็เป็นเพราะเขาเหงา

297
00:22:38,375 --> 00:22:39,625
‎และเขาเป็นมนุษย์คนหนึ่ง

298
00:22:40,041 --> 00:22:43,381
‎เป็นเพราะตลอดห้าปีที่ผ่านมา
‎หน้าที่เดียวของสามีที่เขาได้ทำ

299
00:22:43,458 --> 00:22:44,578
‎คือการไว้ทุกข์

300
00:22:54,625 --> 00:22:56,745
‎- ฉันไม่ยอมหรอก
‎- แน่ล่ะ

301
00:22:57,416 --> 00:22:58,786
‎ฉันรู้ ฉันสังเกตได้

302
00:23:01,583 --> 00:23:03,173
‎พี่น่าจะคิดถึงลูกนะ ไว

303
00:23:04,416 --> 00:23:05,376
‎คิดถึงอิซาเบลสิ

304
00:23:06,541 --> 00:23:09,711
‎ถ้าพี่ตายไปเธอจะเหลืออะไร
‎เธอจะจดจำพี่ในสภาพไหน

305
00:23:10,375 --> 00:23:12,705
‎แบบนี้เหรอ ตัวพี่ในสภาพนี้งั้นเหรอ

306
00:23:14,333 --> 00:23:17,043
‎เพราะฉันเตือนด้วยรักนะ ไวโอล่า
‎ให้เธอจำพี่ในสภาพอื่นเถอะ

307
00:23:26,750 --> 00:23:30,130
‎ไม่นานก่อนเข้าปีที่หกของ
‎ชีวิตที่ตายทั้งเป็นของไวโอล่า

308
00:23:30,208 --> 00:23:33,128
‎หล่อนได้เรียกให้คนนำเครื่องเพชร
‎และแพรพรรณทั้งหมด

309
00:23:33,208 --> 00:23:35,828
‎ที่หล่อนสะสมไว้ก่อนจะล้มป่วย
‎มาให้หล่อนถึงห้อง

310
00:24:26,291 --> 00:24:28,291
‎ศพของฉันจะไม่สวมใส่แก้วแหวน

311
00:24:29,125 --> 00:24:30,205
‎หรือชุดหรูหรา

312
00:24:31,583 --> 00:24:35,043
‎แก้วแหวน ชุดลูกไม้ และชุดผ้าไหม

313
00:24:36,875 --> 00:24:40,825
‎ตอนนี้ฉันพูดได้อย่างไร้กิเลส
‎ว่าฉันไม่ต้องการพวกมันแล้ว

314
00:24:44,083 --> 00:24:46,543
‎พวกมันจะเป็นมรดกอันล้ำค่า
‎แก่ลูกสาวของเรา

315
00:24:49,375 --> 00:24:50,745
‎ดังนั้นคุณต้องเก็บรักษาพวกมันไว้

316
00:24:51,916 --> 00:24:54,126
‎คุณจะต้องดูแลมันให้ลูก

317
00:24:55,041 --> 00:24:56,581
‎จนกระทั่งลูกโตพอจะสวมใส่มันได้

318
00:24:59,416 --> 00:25:00,576
‎พวกมันถูกห่อหุ้ม…

319
00:25:01,583 --> 00:25:03,133
‎ปกคุลมด้วยกลีบกุหลาบ

320
00:25:04,333 --> 00:25:07,633
‎ทำให้สียังสดในความมืดอันหอมหวาน

321
00:25:09,416 --> 00:25:10,746
‎สัญญากับฉันได้ไหม อาเธอร์

322
00:25:12,666 --> 00:25:13,996
‎สัญญาว่าอะไร

323
00:25:14,083 --> 00:25:16,213
‎ว่าคุณจะเก็บรักษาพวกมันไว้ให้ลูก

324
00:25:17,166 --> 00:25:18,536
‎ว่าคุณจะเป็นผู้ถือกุญแจ

325
00:25:19,000 --> 00:25:20,540
‎และจะไม่มอบมันให้ใครทั้งนั้น

326
00:25:21,208 --> 00:25:23,878
‎ยกเว้นลูกของเรา

327
00:25:26,250 --> 00:25:27,080
‎สัญญากับฉันสิ

328
00:25:28,375 --> 00:25:29,415
‎ผมสัญญา

329
00:25:50,708 --> 00:25:53,208
‎เงินทองร่อยหรอลงเมื่อเวลาดำเนินไป

330
00:25:53,750 --> 00:25:56,040
‎อาเธอร์จำต้องเดินทาง
‎ไปค้าขายบ่อยขึ้นเรื่อยๆ

331
00:25:56,125 --> 00:26:00,125
‎ไกลแสนไกล ข้ามน้ำข้ามทะเล
‎ไปยังดินแดนแปลกใหม่และรุ่มรวย

332
00:26:04,750 --> 00:26:08,000
‎และเมื่ออาเธอร์จากไป
‎ทุกการเสแสร้งก็ยุติลง

333
00:26:08,750 --> 00:26:10,040
‎บางที่อาจเพราะโมงยามนั้น

334
00:26:10,375 --> 00:26:13,665
‎บางทีอาจเพราะข้อเท็จจริงที่ว่า
‎โลกนี้มีจุดนั้นอยู่

335
00:26:13,750 --> 00:26:16,670
‎จุดที่เกินจะทานน้ำหนักใดได้อีก

336
00:26:16,916 --> 00:26:19,496
‎แต่คืนนั้น ขณะที่เพอดิต้ามองพี่สาว

337
00:26:20,083 --> 00:26:21,463
‎ความคิดหนึ่งก็ผุดพรายขึ้นมา

338
00:26:21,875 --> 00:26:24,705
‎คำคำนี้ผุดขึ้นมาในสมองหล่อน
‎เมื่อหนึ่งปีเต็มก่อนหน้านี้

339
00:26:24,958 --> 00:26:29,378
‎และมันเติบโตในที่ลับเช่นเดียวกับ
‎อาการระคายในปอดของไวโอล่า

340
00:26:30,000 --> 00:26:33,420
‎คำคำนี้บดบังความคิดของหล่อน
‎ทั้งในยามค่ำและยามตื่น

341
00:26:34,125 --> 00:26:37,455
‎คำคำนี้ก่อตัวในอกของหล่อน
‎เช่นเดียวกับโรคร้ายของไวโอล่า

342
00:26:39,375 --> 00:26:41,245
‎มันลุกลามอย่างไม่ย่นย่อ

343
00:26:41,541 --> 00:26:45,251
‎จากเสียงกระซิบแว่วในหู
‎แผ่ซ่านทั่วจิตใจ

344
00:26:45,333 --> 00:26:49,923
‎และยามนี้คำคำนั้นได้คืบคลาน
‎ลงไปตามไหล่และข้อศอกของหล่อน

345
00:26:50,333 --> 00:26:52,673
‎จนกระทั่งคำนั้นลงมาอาศัยในมือหล่อน

346
00:26:53,875 --> 00:26:55,665
‎คำที่ว่าก็คือ…

347
00:26:56,333 --> 00:26:57,213
‎"ความเมตตา"

348
00:26:58,125 --> 00:27:00,455
‎และนั่นเป็นคำโกหก

349
00:27:03,291 --> 00:27:06,831
‎เพราะในความคิดและจิตใจของหล่อน
‎หาใช่ความเมตตาไม่

350
00:27:06,916 --> 00:27:08,206
‎ขณะที่หล่อนขยับมือ

351
00:27:08,583 --> 00:27:12,503
‎มันคือทุกแรงตบ ทุกคำเหยียดหยาม
‎และทุกๆ วันที่ผ่านเลยมา

352
00:27:12,583 --> 00:27:14,923
‎ทุกชั่วขณะจิตหลังจากพิธีกรรมสุดท้าย

353
00:27:15,791 --> 00:27:19,581
‎มันคือคำอีกคำที่กัดกินหล่อน
‎ราวกับโรคร้ายตลอดเวลาที่ผ่านมา

354
00:27:19,666 --> 00:27:22,876
‎หล่อนตระหนักได้ในท้ายที่สุด
‎ว่าคำคำนั้นไม่ใช่ "ความเมตตา"

355
00:27:22,958 --> 00:27:26,458
‎ไม่เลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา
‎คำคำนั้นก็คือ…

356
00:27:27,666 --> 00:27:28,496
‎"พอกันที"

357
00:28:03,291 --> 00:28:06,791
‎อาเธอร์รับมือกับการสูญเสีย
‎อย่างสุขุมและองอาจ

358
00:28:36,166 --> 00:28:38,456
‎(ในอารักษ์ของข้าพเจ้า)

359
00:28:45,791 --> 00:28:49,581
‎ในส่วนของพ่อม่ายที่บัดนี้
‎เป็นท่านลอร์ดแห่งบลายโดยสมบูรณ์

360
00:28:49,958 --> 00:28:52,998
‎ไม่ทันไรก็ถูกผู้คนคาดการณ์ว่า
‎เขาจะแต่งงานใหม่

361
00:28:53,333 --> 00:28:55,543
‎และมีหญิงสาวมากมายหลายสิบที่คอยท่า

362
00:28:55,625 --> 00:28:58,245
‎ซึ่งอาจบอกได้ว่าไม่ใช่ความผิด
‎ของพวกหล่อนแต่อย่างใด

363
00:28:58,625 --> 00:29:00,745
‎ที่เมื่อเขากลับมาในอีกหกเดือนให้หลัง

364
00:29:01,083 --> 00:29:03,043
‎คำทำนายนั้นมิได้กลายเป็นจริง

365
00:29:04,250 --> 00:29:07,830
‎ด้วยเขาแว่วเสียงกังวานของไวโอล่า
‎จากดวงตาของเพอดิต้า

366
00:29:08,541 --> 00:29:10,171
‎และเสียงกังวานที่ดังขึ้นเรื่อยๆ

367
00:29:11,208 --> 00:29:13,378
‎ได้ปิดกั้นโสตของเขา
‎จากบทเพลงของสตรีนางอื่น

368
00:29:15,958 --> 00:29:18,668
‎ในที่สุดพวกเขาก็สมรสกัน
‎โดยจัดพิธีอย่างเป็นส่วนตัว

369
00:29:19,833 --> 00:29:21,173
‎จนเกือบจะเป็นความลับ

370
00:29:21,625 --> 00:29:24,825
‎ด้วยความหวัง
‎ตามที่เคยหยอกล้อกันในตอนนั้น

371
00:29:25,083 --> 00:29:27,293
‎ว่าบางทีไวโอล่าผู้ล่วงลับจะไม่ล่วงรู้เรื่องนี้

372
00:29:27,375 --> 00:29:29,375
‎(ไวโอล่า ลอยด์ 1645 - 1680
‎อายุ 35 ปี)

373
00:29:30,166 --> 00:29:31,536
‎และในคืนแต่งงานของทั้งสอง

374
00:29:31,625 --> 00:29:35,035
‎ขณะที่เพอดิต้าจับจองเตียง
‎ซึ่งเคยเป็นของพี่สาว

375
00:29:35,416 --> 00:29:38,166
‎ต่างฝ่ายต่างก็ได้ครอบครอง
‎สิ่งที่ปรารถนามาช้านาน

376
00:29:39,666 --> 00:29:41,746
‎สำหรับอาเธอร์นั้นคือหญิงงาม

377
00:29:41,833 --> 00:29:44,543
‎ที่เขาค่อนข้างรู้จักดีแล้ว
‎เพราะสายเลือดของหล่อน

378
00:29:45,666 --> 00:29:48,166
‎ทว่าความปรารถนาของเพอดิต้า
‎ที่ท่านจะได้เห็นดังต่อไปนี้

379
00:29:48,833 --> 00:29:50,543
‎ยังคงเป็นปริศนาที่ไม่กระจ่าง

380
00:29:54,416 --> 00:29:56,576
‎ระหว่างสามปีแรกในชีวิตคู่ของทั้งสอง

381
00:29:56,666 --> 00:30:00,036
‎คุณนายลอยด์คนใหม่
‎ไม่สามารถให้กำเนิดบุตรของตนได้

382
00:30:02,166 --> 00:30:07,536
‎ส่วนลูกเลี้ยงก็ไม่ยอมรับหล่อน
‎เป็นแม่โดยสิ้นเชิง

383
00:30:42,000 --> 00:30:45,080
‎ทางด้านอาเธอร์
‎เขาสูญเงินไปเป็นจำนวนมหาศาล

384
00:30:45,875 --> 00:30:47,075
‎เหตุการณ์อย่างหลังนี้

385
00:30:47,166 --> 00:30:49,326
‎บีบบังคับให้เขาต้องลดการใช้จ่าย
‎ที่สุรุ่ยสุร่ายลง

386
00:30:50,166 --> 00:30:52,496
‎ส่วนเพอดิต้าก็ต้องจำใจ
‎กลายเป็นท่านหญิงตกอับ

387
00:30:52,583 --> 00:30:53,883
‎ยิ่งกว่าที่พี่สาวเคยเป็นมา

388
00:30:57,625 --> 00:30:59,125
‎หล่อนค้นพบนานแล้ว

389
00:30:59,208 --> 00:31:02,328
‎ว่าหีบผ้าขนาดใหญ่ของพี่สาวถูกอายัดไว้

390
00:31:02,416 --> 00:31:04,076
‎เพื่อผลประโยชน์ของบุตรสาว

391
00:31:04,333 --> 00:31:08,173
‎และมันตั้งอยู่อย่างเศร้าสร้อยไร้คนเห็นค่า
‎ในห้องใต้หลังคาฝุ่นจับ

392
00:31:09,541 --> 00:31:12,381
‎หล่อนคิดว่ามันน่ารังเกียจ
‎ที่แพรพรรณงดงามเหล่านี้

393
00:31:12,458 --> 00:31:15,628
‎ต้องรอให้เด็กหญิงเป็นเจ้าของมัน

394
00:31:16,125 --> 00:31:16,995
‎และด้วยเหตุนั้น

395
00:31:17,833 --> 00:31:19,963
‎ในวันครบรอบวันตายปีที่หกของไวโอล่า

396
00:31:22,333 --> 00:31:24,213
‎เพอดิต้าก็ถึงขีดจำกัด

397
00:31:25,416 --> 00:31:26,876
‎บ้านหลังนี้กำลังทรุดโทรม

398
00:31:27,666 --> 00:31:29,326
‎ฐานะของเราก็เข้าขั้นหายนะ

399
00:31:30,166 --> 00:31:33,166
‎เรามีทางออกอยู่บนหัวเรานี่เอง

400
00:31:33,875 --> 00:31:36,285
‎เราไม่มีปัญญากระทั่งจะจ้างแม่บ้านต่อ

401
00:31:36,375 --> 00:31:39,625
‎และบนหัวเรามีผ้าไหม เครื่องเพชร
‎และผ้าลินินเก็บอยู่ในกรุ

402
00:31:39,708 --> 00:31:41,208
‎- เพอดิต้า…
‎- ถ้ามันไม่พอปลดหนี้

403
00:31:41,291 --> 00:31:42,421
‎ก็น่าจะพอกู้สถานการณ์

404
00:31:42,500 --> 00:31:44,710
‎- ไม่
‎- หล่อนคงต้องการแบบนี้

405
00:31:45,333 --> 00:31:48,083
‎ถ้าหล่อนมองเห็นอนาคต
‎ว่าทุกอย่างมันเลวร้ายแค่ไหน

406
00:31:48,166 --> 00:31:50,126
‎ว่าคุณทำให้ทุกอย่างเลวร้ายแค่ไหน

407
00:31:51,333 --> 00:31:52,583
‎- ผมเหรอ
‎- ใช่

408
00:31:53,125 --> 00:31:56,205
‎หรือคุณไม่ใช่คนดูแลการเงิน
‎ของเรากันล่ะ สามีของฉัน

409
00:31:57,041 --> 00:31:59,751
‎คุณไม่ได้บริหารทรัพย์สินของเรา
‎จนล่มจมหรอกเหรอ

410
00:32:01,708 --> 00:32:03,998
‎พี่สาวของฉันต้องการให้บลายรุ่งเรือง
‎ยิ่งกว่าอะไร

411
00:32:04,083 --> 00:32:07,673
‎หล่อนจะทำทุกอย่าง
‎ทุกวิถีทางที่ทำได้เพื่อรักษาคฤหาสน์นี้

412
00:32:07,750 --> 00:32:08,830
‎และคุณก็รู้ดี

413
00:32:08,916 --> 00:32:09,996
‎มันเป็นของอิซาเบล

414
00:32:10,083 --> 00:32:11,713
‎คฤหาสน์หลังนี้มีไว้เพื่ออิซาเบล

415
00:32:12,500 --> 00:32:15,460
‎แล้วเราจะปล่อยให้มันล่มสลาย
‎ก่อนที่เธอจะรับช่วงต่อเหรอ

416
00:32:15,541 --> 00:32:17,831
‎ผมจะพูดแค่ครั้งเดียว เพอดิต้า…

417
00:32:19,125 --> 00:32:20,455
‎เราจะไม่ขายมัน

418
00:32:20,791 --> 00:32:24,631
‎และผมจะโกรธมาก
‎ถ้าคุณยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก

419
00:32:24,708 --> 00:32:25,538
‎ก็ดี

420
00:32:26,250 --> 00:32:28,500
‎ดีใจที่ได้รู้ว่าคุณเห็นฉันมีค่าแค่ไหน

421
00:32:29,000 --> 00:32:31,710
‎ที่ได้เห็นตัวเองเสียสละให้แก่
‎การทำตามอำเภอใจ

422
00:32:36,833 --> 00:32:39,633
‎มันไม่ใช่การทำตามอำเภอใจ ที่รัก

423
00:32:41,458 --> 00:32:42,628
‎มันคือคำสัญญา

424
00:32:43,708 --> 00:32:44,538
‎คำสาบาน

425
00:32:44,958 --> 00:32:45,878
‎คำสาบาน

426
00:32:47,875 --> 00:32:48,745
‎แก่ไวโอล่า

427
00:32:49,916 --> 00:32:50,746
‎แน่นอน

428
00:32:51,666 --> 00:32:53,876
‎เราต้องไม่ทำลายคำสาบานต่อไวโอล่า

429
00:32:55,250 --> 00:32:58,330
‎แต่ไวโอล่ามีสิทธิ์อะไรมาทำลายอนาคตเรา

430
00:33:00,458 --> 00:33:03,958
‎หล่อนมีสิทธิ์อะไรมาผูกมัดคุณ
‎กับความใจไม้ไส้ระกำ

431
00:33:04,708 --> 00:33:05,828
‎เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ

432
00:36:03,000 --> 00:36:03,830
‎เพอดิต้า

433
00:36:46,750 --> 00:36:48,540
‎ตอนนี้เราได้กลับมา ท่านผู้ฟังที่รัก

434
00:36:49,041 --> 00:36:50,171
‎ในอีกคืนหนึ่ง

435
00:36:50,583 --> 00:36:53,293
‎คืนที่ไวโอล่าจะหลับใหล

436
00:39:29,083 --> 00:39:30,213
‎หล่อนจะหลับใหล

437
00:39:33,250 --> 00:39:34,330
‎หล่อนจะลืมตาตื่น

438
00:39:45,208 --> 00:39:46,288
‎หล่อนจะก้าวเดิน

439
00:40:23,208 --> 00:40:24,418
‎หล่อนจะหลับใหล

440
00:40:26,875 --> 00:40:28,245
‎หล่อนจะลืมตาตื่น

441
00:40:30,583 --> 00:40:31,633
‎หล่อนจะก้าวเดิน

442
00:40:36,375 --> 00:40:37,825
‎แล้วเวลาก็ล่วงเลยไป

443
00:40:38,708 --> 00:40:41,578
‎นานเท่าไรนั้นก็มิอาจบอกได้

444
00:40:53,333 --> 00:40:54,173
‎หลับใหล

445
00:40:55,958 --> 00:40:56,788
‎ลืมตาตื่น

446
00:40:58,833 --> 00:40:59,673
‎ก้าวเดิน

447
00:41:02,833 --> 00:41:03,793
‎หลับใหล

448
00:41:04,208 --> 00:41:05,038
‎ลืมตาตื่น

449
00:41:05,583 --> 00:41:06,423
‎ก้าวเดิน

450
00:41:09,041 --> 00:41:11,251
‎และไม่นาน เหมือนอย่างเราทุกคน

451
00:41:12,125 --> 00:41:13,125
‎หล่อนก็ยอมรับทุกอย่าง

452
00:41:18,750 --> 00:41:20,170
‎หล่อนยอมรับว่าตัวเองตายแล้ว

453
00:41:21,083 --> 00:41:23,083
‎หล่อนยอมรับว่าสามีมีใหม่แล้ว

454
00:41:23,791 --> 00:41:26,541
‎หล่อนยอมรับว่าลูกเติบใหญ่
‎โดยไม่มีหล่อน

455
00:41:28,583 --> 00:41:31,173
‎และหล่อนยอมรับว่าห้องที่อยู่คือความฝัน

456
00:41:31,583 --> 00:41:34,293
‎สิ่งก่อสร้าง คือคำลวงที่น่าปรารถนา…

457
00:41:35,208 --> 00:41:37,288
‎มากกว่าความเป็นจริงของหีบใบนั้น

458
00:41:38,500 --> 00:41:41,710
‎แต่ ณ จุดจบของแดนชำระ
‎มีรางวัลรอคอยหล่อนอยู่

459
00:41:42,500 --> 00:41:46,330
‎ด้วยหล่อนรู้ว่า
‎สักวันประตูบานนั้นจะเปิดออก

460
00:41:47,041 --> 00:41:49,501
‎วันหนึ่ง จะมีลูกกุญแจเสียบเข้ามา

461
00:41:49,791 --> 00:41:52,961
‎และวันหนึ่ง อิซาเบลจะเปิดหีบของมารดา

462
00:41:53,458 --> 00:41:54,918
‎และรับรางวัลของเจ้าตัวไป

463
00:41:55,958 --> 00:41:57,378
‎รางวัลของทั้งคู่

464
00:41:57,791 --> 00:42:00,501
‎และวันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า

465
00:42:01,625 --> 00:42:04,745
‎หลังวันคืนผ่านไปเนิ่นนาน
‎ช่วงเวลานั้นก็มาถึง

466
00:43:01,458 --> 00:43:03,038
‎เมื่อหล่อนเห็นสามี

467
00:43:03,125 --> 00:43:06,825
‎หล่อนมิได้เห็นความเปลี่ยนแปลง
‎ตามกาลเวลา แต่เห็นเพียงความเศร้า

468
00:43:07,625 --> 00:43:08,455
‎มีเพียงเท่านั้น

469
00:43:09,041 --> 00:43:10,881
‎และด้วยความตื้นตัน…

470
00:43:12,166 --> 00:43:13,826
‎หล่อนจึงหลับและรอคอย

471
00:43:34,583 --> 00:43:35,463
‎(เพอดิต้า ลอยด์)

472
00:43:35,541 --> 00:43:38,171
‎พวกเขาฝังท่านหญิงเพอดิต้า
‎และเริ่มตั้งต้นกับชีวิตใหม่

473
00:43:39,166 --> 00:43:41,576
‎ธุรกิจล้มละลาย คฤหาสน์ถูกขาย

474
00:43:41,958 --> 00:43:43,918
‎หากไม่ใช่ด้วยกฎหมาย
‎ก็ด้วยจิตวิญญาณ

475
00:43:44,666 --> 00:43:46,246
‎พวกเขาจะย้ายออกจากที่นี่

476
00:43:46,333 --> 00:43:49,173
‎ขายคฤหาสน์ และเสาะแสวงชีวิต
‎ที่เงียบสงบและเรียบง่ายกว่าเก่า

477
00:43:49,541 --> 00:43:51,041
‎ที่มีเพื่อทั้งสองเท่านั้น

478
00:43:51,708 --> 00:43:53,038
‎พวกเขาทั้งสอง และพ่วงด้วย…

479
00:43:54,291 --> 00:43:55,131
‎ไวโอล่า

480
00:43:56,125 --> 00:43:59,125
‎ท้ายที่สุด อย่างน้อยหล่อนก็ได้
‎อยู่กับพวกเขาทั้งสอง

481
00:43:59,666 --> 00:44:01,496
‎สามีของหล่อน ลูกของหล่อน

482
00:44:01,833 --> 00:44:05,673
‎ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะมองไม่เห็น
‎ไม่อาจสัมผัสตัว และไม่ได้ยินหล่อน

483
00:44:06,250 --> 00:44:07,080
‎ไม่สำคัญเลย

484
00:44:07,333 --> 00:44:09,923
‎หล่อนจะได้อยู่กับพวกเขา
‎และมีเพียงเท่านี้ที่สำคัญ

485
00:44:12,750 --> 00:44:14,000
‎พวกเขาย้ายออกจากบลาย

486
00:44:14,208 --> 00:44:16,668
‎ทิ้งข้าวของส่วนใหญ่ไว้ที่เก่า

487
00:44:17,083 --> 00:44:20,043
‎รางวัลของหล่อนสำหรับ
‎ตลอดหลายปีแห่งความโดดเดี่ยว

488
00:44:20,458 --> 00:44:23,378
‎สำหรับทุกความปวดร้าว
‎ในดวงใจอันอ่อนล้า

489
00:44:23,875 --> 00:44:26,705
‎แต่อาเธอร์กลายเป็นคนเชื่อเรื่องผีสาง

490
00:44:26,791 --> 00:44:29,631
‎และได้เห็นความสยดสยอง
‎บนใบหน้าไร้ชีวิตของเพอดิต้า

491
00:44:29,875 --> 00:44:34,165
‎ความงมงายของเขาต่อต้านเหตุผล
‎แต่เขาก็รู้สึกมั่นใจไม่ต่างกัน

492
00:44:34,500 --> 00:44:36,710
‎ไม่ว่าคำสาปใดก็ตามที่ลงทัณฑ์
‎ภรรยาคนที่สอง

493
00:44:36,791 --> 00:44:40,541
‎เขาจะไม่ยอมเสี่ยงให้ลูกสาว
‎ต้องเผชิญนิ้วเย็นเยียบของมัน

494
00:44:40,625 --> 00:44:42,625
‎ไม่ว่าลูกสาวเขาหรือใครอื่น

495
00:44:51,500 --> 00:44:55,130
‎การดูหมิ่นครั้งสุดท้ายจากการถูกขับไล่
‎ไปอยู่ในหนองน้ำลึก

496
00:44:55,208 --> 00:44:57,328
‎ขณะที่ลูกของหล่อน
‎จะเติบใหญ่เป็นหญิงเต็มตัว

497
00:44:57,875 --> 00:44:59,915
‎การทอดทิ้งโดยสิ้นเชิงนี้…

498
00:45:03,208 --> 00:45:05,208
‎ทำให้หัวใจของไวโอล่าแตกสลาย

499
00:45:06,708 --> 00:45:10,078
‎ความรู้สึกของการถูกฉุดรั้งไปยังสถานที่อื่น

500
00:45:10,166 --> 00:45:11,666
‎มิติอื่นที่อยู่ไกลออกไป

501
00:45:11,750 --> 00:45:13,710
‎ได้เลือนรางลงหลายปีตั้งแต่หล่อนตาย

502
00:45:14,125 --> 00:45:16,625
‎แต่บัดนี้หล่อนปฏิเสธมันโดยเด็ดขาด

503
00:45:17,000 --> 00:45:19,330
‎ด้วยทุกๆ อณูของเจตจำนงมหาศาลที่มี

504
00:45:19,833 --> 00:45:22,793
‎เหมือนตอนที่หล่อนป่วย
‎และซึ่งขัดขืนทุกความเป็นไปได้

505
00:45:23,166 --> 00:45:25,456
‎ไวโอล่าจะไม่ยอมไป

506
00:45:26,583 --> 00:45:30,383
‎บุตรสาวคนโตของวิลโลบี้
‎ครั้งหนึ่งคือท่านหญิงลอยด์แห่งบลาย

507
00:45:31,125 --> 00:45:34,325
‎บางคนอาจรำพึงว่า
‎หล่อนอยู่ได้ด้วยความรั้นล้วนๆ

508
00:45:36,750 --> 00:45:41,080
‎หล่อนไม่ไยดีแรงฉุดจากโลกหน้า
‎และสร้างแรงโน้มถ่วงของตนขึ้นแทน

509
00:45:41,625 --> 00:45:42,825
‎แรงโน้มถ่วงแห่งเจตจำนง

510
00:45:43,416 --> 00:45:46,456
‎ซึ่งจะเปลี่ยนแปลงผืนดิน
‎ของคฤหาสน์บลายไปตลอดกาล

511
00:45:46,875 --> 00:45:49,375
‎และเป็นอีกครั้ง ที่หล่อนจะหลับใหล

512
00:46:01,541 --> 00:46:02,671
‎หล่อนจะลืมตาตื่น

513
00:46:13,541 --> 00:46:14,791
‎และหล่อนจะก้าวเดิน

514
00:46:18,916 --> 00:46:20,666
‎ราวกับฟื้นตื่นจากฝันร้าย

515
00:46:20,750 --> 00:46:22,540
‎หล่อนจะย่างกรายกลับไปหาบ้าน

516
00:46:22,916 --> 00:46:26,126
‎ด้วยความรู้สึกว่านี่เป็นความฝัน
‎ในแต่ละครั้ง

517
00:46:29,958 --> 00:46:32,078
‎ด้วยความรู้สึกว่าถ้าหากเดินไปยังห้องนอน

518
00:46:32,500 --> 00:46:34,830
‎ไปยังห้องที่เคยร่วมเรียงเคียงหมอนกับสามี

519
00:46:35,916 --> 00:46:36,916
‎ลูกน้อยของหล่อน

520
00:46:37,916 --> 00:46:40,876
‎ว่าบางทีฝันร้ายนี้อาจทุเลาลง

521
00:46:41,291 --> 00:46:44,171
‎ว่าหล่อนอาจหย่อนกายลงสู่
‎ผ้าห่มอันอบอุ่นได้อย่างง่ายดาย

522
00:46:44,250 --> 00:46:46,500
‎และอิงแอบแนบชิดในอ้อมอก
‎ของครอบครัวหล่อน

523
00:46:47,291 --> 00:46:49,211
‎ที่รอคอยเธอมาตลอดเวลาที่ผ่านมา

524
00:46:50,208 --> 00:46:53,128
‎และหล่อนจะจ้องมองเตียงที่ว่างเปล่า…

525
00:46:54,500 --> 00:46:55,670
‎แล้วไวโอล่าก็จะจำได้

526
00:46:58,000 --> 00:47:00,380
‎และการจำได้นั้นก็จะสร้างรอยแผลไว้อีกครั้ง

527
00:47:22,791 --> 00:47:24,751
‎หัวใจของหล่อนจะแตกสลายอีกหน

528
00:47:25,208 --> 00:47:26,498
‎แสบไหม้ในทรวงอก

529
00:47:27,083 --> 00:47:29,793
‎เป็นความปวดร้อนที่หล่อนหวังว่า
‎จะบรรเทาได้ด้วย…

530
00:47:30,041 --> 00:47:32,751
‎สายน้ำขุ่นโคลนเย็นยะเยือก
‎ของคฤหาสน์หลังใหม่

531
00:47:33,291 --> 00:47:34,171
‎บ้านใหม่ของหล่อน

532
00:47:36,250 --> 00:47:38,210
‎ดังนั้นหล่อนจะหลับใหล

533
00:47:38,750 --> 00:47:39,960
‎และหล่อนก็จะลืม

534
00:47:40,458 --> 00:47:42,998
‎หล่อนจะลืมตาตื่นทั้งๆ ที่ลืม

535
00:47:46,333 --> 00:47:47,543
‎หล่อนจะออกเดิน

536
00:47:49,916 --> 00:47:52,246
‎กี่ราตรี กี่ย่างก้าว…

537
00:47:53,125 --> 00:47:54,535
‎หล่อนนับไม่ได้เสียแล้ว

538
00:47:54,791 --> 00:47:56,461
‎ความสนใจเดียวของหล่อนคือเบื้องหน้า

539
00:47:56,541 --> 00:47:58,961
‎คือเตียงอันเป็นจุดหมายของหล่อน

540
00:47:59,041 --> 00:48:02,381
‎และคือลูกสาวที่หล่อนเชื่อมั่น
‎ทุกครั้งที่ลืมตาตื่น

541
00:48:02,750 --> 00:48:04,330
‎ว่าจะรอหล่อนอยู่ที่นั่น

542
00:48:15,916 --> 00:48:18,706
‎หล่อนไม่รู้สึกตัวกระทั่งว่า
‎เวลาได้ผ่านไปหนึ่งทศวรรษ

543
00:48:19,375 --> 00:48:22,205
‎ไม่รู้กระทั่งว่า
‎หลังกาฬโรคระบาดในหมู่บ้าน

544
00:48:22,291 --> 00:48:24,211
‎คฤหาสน์ที่ว่างเปล่าก็ได้กลายเป็นที่กักตัว

545
00:48:24,291 --> 00:48:27,631
‎สำหรับผู้ป่วยจากโรคมฤตยู
‎ที่ทำลายล้างถิ่นเก่าของหล่อน

546
00:48:29,708 --> 00:48:30,628
‎เธออยู่ไหน

547
00:48:35,791 --> 00:48:37,171
‎คุณเข้ามาทำอะไรในนี้

548
00:48:42,791 --> 00:48:43,751
‎มันไม่ปลอดภัยนะ

549
00:48:44,250 --> 00:48:46,330
‎ห้ามเข้ามาในปีกอาคารนี้
‎โดยไม่มีหน้ากาก…

550
00:48:47,541 --> 00:48:48,381
‎ที่ไหน

551
00:48:52,416 --> 00:48:54,076
‎และขณะที่หมอกาฬโรคตาย

552
00:48:54,625 --> 00:48:58,825
‎เขาก็ถูกลืมในทันที
‎และปรากฏการณ์ประหลาดก็บังเกิด

553
00:48:59,625 --> 00:49:02,575
‎ดูเหมือนว่าแรงโน้มถ่วงที่หล่อนสร้างขึ้น

554
00:49:02,666 --> 00:49:04,166
‎ที่รั้งหล่อนไว้กับที่ดินผืนนี้

555
00:49:04,541 --> 00:49:06,131
‎ที่กักหล่อนไว้ในแดนชำระ

556
00:49:07,125 --> 00:49:08,955
‎มันจะเหนี่ยวรั้งคนอื่นๆ เช่นกัน

557
00:49:10,166 --> 00:49:11,126
‎หล่อนจะหลับใหล

558
00:49:11,500 --> 00:49:13,960
‎และหล่อนจะลืม
‎ไม่ต่างจากทุกคนยามฝัน

559
00:49:14,875 --> 00:49:17,285
‎และหล่อนจะตื่นแล้วลืมทุกอย่างไป

560
00:49:19,875 --> 00:49:20,825
‎หล่อนจะก้าวเดิน

561
00:49:34,375 --> 00:49:37,125
‎ไวโอล่ารู้สึกได้ลางๆ
‎ว่ามีคนพยายามขับไล่หล่อน

562
00:49:43,625 --> 00:49:45,125
‎และอนิจจา บาทหลวงผู้น่าสงสาร

563
00:49:45,208 --> 00:49:47,708
‎เป็นคนที่สองที่หลงเข้ามา
‎ในเส้นทางของไวโอล่า

564
00:49:51,916 --> 00:49:52,956
‎หล่อนจะหลับใหล

565
00:49:53,541 --> 00:49:56,711
‎ลืม และลืม และลืม

566
00:49:57,416 --> 00:49:58,706
‎และพร้อมกันกับการลืม

567
00:49:59,166 --> 00:50:01,286
‎ก็พ่วงมาด้วยโรคอันน่าพรั่นพรึง

568
00:50:02,750 --> 00:50:04,130
‎ทุกอย่างเลือนหายไป

569
00:50:04,583 --> 00:50:08,753
‎ทุกสิ่งทุกอย่าง เลือดเนื้อ ก้อนหิน
‎และแม้กระทั่งดวงดาว

570
00:50:09,083 --> 00:50:12,713
‎เวลาได้พรากทุกสิ่งไป
‎มันคือวิถีของโลกใบนี้

571
00:50:12,791 --> 00:50:18,461
‎อดีตร่นถอย ความทรงจำเลือนหาย
‎และเช่นเดียวกับจิตวิญญาณ

572
00:50:18,916 --> 00:50:20,456
‎ทุกอย่างสยบพ่ายแก่เวลา

573
00:50:21,166 --> 00:50:22,126
‎แม้กระทั่งดวงวิญญาณ

574
00:50:24,500 --> 00:50:27,790
‎ตื่น เดิน และลืมยิ่งกว่าเก่า

575
00:50:28,750 --> 00:50:29,830
‎ลืมซึ่งชื่อตัวเอง

576
00:50:30,333 --> 00:50:32,253
‎ลืมซึ่งชื่อของน้องสาว

577
00:50:32,833 --> 00:50:34,293
‎ขณะที่ความทรงจำร้างจากหล่อน

578
00:50:34,708 --> 00:50:36,748
‎ใบหน้าของหล่อนก็หายไปเช่นกัน

579
00:50:37,666 --> 00:50:39,076
‎ทรงจำของหล่อนเหลือน้อยนิด…

580
00:50:39,666 --> 00:50:43,286
‎จนกระทั่งคืนหนึ่งที่หล่อนพบเด็กน้อย
‎บนเตียงเก่าของลูกสาว

581
00:50:43,375 --> 00:50:46,375
‎หล่อนกลับจำไม่ได้ว่าหวังจะพบใคร

582
00:50:46,875 --> 00:50:49,625
‎หล่อนจำได้แค่เลือนรางว่า
‎ที่ตนเดินมาไกลถึงเพียงนี้

583
00:50:50,041 --> 00:50:51,581
‎เพราะหวังจะได้พบเด็กสักคน

584
00:50:51,958 --> 00:50:53,998
‎และเด็กก็อยู่ตรงนี้แล้ว

585
00:50:54,500 --> 00:50:56,460
‎เป็นเด็กคนนี้แน่ที่หล่อนตามหา

586
00:50:57,625 --> 00:50:58,455
‎แน่แท้แล้ว

587
00:51:00,708 --> 00:51:03,628
‎หล่อนจะหลับใหล และหล่อนจะเลือนหาย

588
00:51:04,125 --> 00:51:06,535
‎เลือนหายไป และหายไป

589
00:51:08,000 --> 00:51:09,380
‎และคนอื่นๆ เช่นกัน

590
00:51:10,750 --> 00:51:12,540
‎วิญญาณที่ถูกขังในวงโคจรของหล่อน

591
00:51:15,000 --> 00:51:17,250
‎บรรดาผู้เคราะห์ร้าย
‎ที่ถูกขังไว้ในบ่อแรงโน้มถ่วง

592
00:51:17,333 --> 00:51:18,713
‎ที่หล่อนสร้างให้บลายเป็น

593
00:51:22,125 --> 00:51:23,495
‎พวกเขาก็เลือนหายเช่นกัน

594
00:51:36,625 --> 00:51:39,705
‎บุตรสาวคนโตของวิลโลบี้
‎ครั้งหนึ่งคือท่านหญิงลอยด์แห่งบลาย

595
00:51:40,041 --> 00:51:43,001
‎บัดนี้เป็นเพียงความคิด ความรู้สึก

596
00:51:43,083 --> 00:51:47,883
‎มิใช่หญิงสาว มิใช่มนุษย์
‎มิใช่นามหรือใบหน้า

597
00:51:48,416 --> 00:51:49,246
‎แค่ความต้องการ

598
00:51:49,500 --> 00:51:50,330
‎ความต้องการ…

599
00:51:50,833 --> 00:51:51,833
‎และความเดียวดาย

600
00:51:52,625 --> 00:51:53,495
‎และความโกรธแค้น

601
00:51:54,083 --> 00:51:55,423
‎ชะตากรรมของหล่อนคือฝันร้าย

602
00:51:56,583 --> 00:51:58,673
‎ชะตากรรมที่บังเกิดกับทุกคน
‎ที่ถูกขังในบลาย

603
00:51:59,250 --> 00:52:01,330
‎ชะตากรรมที่บังเกิดกับน้องสาวของไวโอล่า

604
00:52:01,750 --> 00:52:03,210
‎ที่บัดนี้ถูกลืมในห้องใต้หลังคา

605
00:52:03,291 --> 00:52:05,461
‎ไม่รับรู้แม้แต่น้อยว่าเจ้าตัวเคยมีพี่สาว

606
00:52:06,041 --> 00:52:08,081
‎ที่เคยฆ่า และเคยถูกฆ่า

607
00:52:10,000 --> 00:52:12,380
‎ชะตากรรมที่บังเกิดกับใครก็ตาม
‎ที่อับโชคพอ

608
00:52:12,458 --> 00:52:14,248
‎จะเข้ามาในเส้นทางที่หล่อนเดินเป็นนิจ

609
00:52:14,708 --> 00:52:15,538
‎หยุดนะ

610
00:52:16,625 --> 00:52:17,455
‎หยุด

611
00:52:18,791 --> 00:52:20,671
‎ชะตากรรมที่บังเกิดกับคนรับใช้ผู้น่าสงสาร

612
00:52:21,291 --> 00:52:22,671
‎ในอีกหลายปีให้หลัง

613
00:52:24,333 --> 00:52:27,633
‎ขะตากรรมที่บังเกิดกับกระทั่ง
‎ผู้ที่ตายด้วยเหตุอื่นในบลาย

614
00:52:28,416 --> 00:52:31,076
‎ผู้ที่หลุดเข้าไปในอุ้งมือ
‎แห่งแรงโน้มถ่วงของไวโอล่า

615
00:52:32,083 --> 00:52:34,423
‎แม้ไม่เคยอยู่ในกำมือเย็นเยียบ
‎ของหล่อนก็ตาม

616
00:52:38,500 --> 00:52:40,710
‎ไม่มีความหวังแก่ใครก็ตาม
‎ที่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด

617
00:52:40,791 --> 00:52:42,251
‎จนมาตายบนผืนดินของบลาย

618
00:52:44,291 --> 00:52:46,131
‎ไม่มีความหวังแก่เหยื่อของบลาย

619
00:52:46,458 --> 00:52:47,998
‎ไม่ว่าจะเป็นเหยื่อแห่งโชคชะตา

620
00:52:48,833 --> 00:52:49,673
‎แห่งความชั่วร้าย

621
00:52:50,666 --> 00:52:53,036
‎หรือโรคภัย หรือเหยื่อแห่งกันและกัน

622
00:52:57,708 --> 00:53:00,168
‎และดูเหมือนว่าจะไม่มีหวังแก่พี่เลี้ยงสาว…

623
00:53:01,875 --> 00:53:05,205
‎ผู้ที่กำลังวิ่งหนีจากคนตายมากมาย

624
00:53:05,541 --> 00:53:08,081
‎บรรดาผู้อยู่อาศัยเคราะห์ร้าย
‎ของบ่อแห่งแรงโน้มถ่วง

625
00:53:08,875 --> 00:53:11,495
‎และผู้ที่ในที่สุดก็ได้ก้าวเข้ามา
‎ในทางแห่งชะตากรรมของหล่อน

626
00:54:33,375 --> 00:54:36,285
‎คำบรรยายโดย: ชญาธิป วีระขจร