1
00:00:06,591 --> 00:00:09,511
(SESAME WORKSHOP
ขอเสนอ)

2
00:00:15,433 --> 00:00:16,893
ขอทําความเข้าใจก่อนนะ

3
00:00:16,977 --> 00:00:21,273
เธอชักใยคําว่า "วิเศษ"
เพื่อช่วยไม่ให้วิลเบอร์กลายเป็นอาหารใช่ไหม

4
00:00:21,273 --> 00:00:26,069
ใช่ คืองี้นะ วิลเบอร์เป็นหมูที่พิเศษมากๆ

5
00:00:26,611 --> 00:00:31,658
ฉันเคยชักใยไว้หลายคําเลย
"หมูมีของดี" "โดดเด่น" "วิเศษ"

6
00:00:31,658 --> 00:00:34,411
เพื่อให้ชาวนาซัคเคอร์แมนรู้
ว่าเขาพิเศษขนาดไหน

7
00:00:34,911 --> 00:00:37,581
และมันก็ได้ผล มีคนเดินทางมาจากทุกสารทิศ

8
00:00:37,581 --> 00:00:41,585
และถ้าเราพาเขาไปงานแฟร์วันนี้ได้
เขาต้องชนะรางวัลแน่นอน

9
00:00:41,585 --> 00:00:44,629
และหมูที่ได้รางวัลจะไม่ถูกกินเป็นอาหาร

10
00:00:50,135 --> 00:00:51,428
เขาอยู่นั่น วิลเบอร์

11
00:00:51,428 --> 00:00:52,971
ต้องการอะไร

12
00:00:52,971 --> 00:00:55,432
นายต้องไปงานแฟร์เพื่อรักษาชีวิตตัวเอง

13
00:00:56,016 --> 00:00:57,809
ไม่ไปจนกว่าเธอจะบอกความจริง

14
00:00:59,519 --> 00:01:01,730
(ร้านเนื้อฮาเกอร์แมน
ตั้งแต่ปี 1936)

15
00:01:03,565 --> 00:01:05,984
ชาร์ล็อตต์ รถคันนั้นเป็นของคนฆ่าสัตว์

16
00:01:22,375 --> 00:01:24,169
(นักเขียนสื่อวิญญาณ)

17
00:01:24,169 --> 00:01:26,129
(แมงมุมเพื่อนรัก)

18
00:01:27,756 --> 00:01:29,925
แม่ฮะ ดูนี่สิ

19
00:01:31,426 --> 00:01:33,428
สวยสุดๆ เลย

20
00:01:33,428 --> 00:01:35,013
โอลิเวอร์ต้องชอบมากแน่ๆ

21
00:01:35,972 --> 00:01:39,142
ขอบใจนะ ซาเมียร์
- ไม่เป็นไรครับ มันก็สนุกดี

22
00:01:39,226 --> 00:01:42,437
โอเค มาดูกันว่าเราจะวางโชว์ไว้ตรงไหนดี

23
00:01:44,731 --> 00:01:46,566
แมคคอร์แมกไม่ใช่คนอย่างที่เราคิด

24
00:01:49,903 --> 00:01:52,572
เป็นอะไรไป
- อย่าถามเลย

25
00:01:56,868 --> 00:01:58,912
จะไม่ถามฉันหน่อยเหรอว่าเป็นอะไร

26
00:01:58,912 --> 00:02:01,498
ก็เธอบอกว่า...
- ฉันโดนพี่สาวเกลียด

27
00:02:02,290 --> 00:02:04,084
โธ่ ไม่เอาน่า ฉันไม่เชื่อหรอก

28
00:02:04,084 --> 00:02:05,919
เขาไม่อยากคุยกับฉัน

29
00:02:05,919 --> 00:02:08,796
ครอบครัวเราไม่เคยทําแบบนี้ เราคุยกันตลอด

30
00:02:09,548 --> 00:02:10,924
เรื่องนั้นฉันเชื่อ

31
00:02:11,716 --> 00:02:12,717
เกิดอะไรขึ้นเหรอ

32
00:02:12,801 --> 00:02:15,095
ฉันแค่บอกเขาทุกอย่าง
ที่เรารู้เกี่ยวกับฮอว์ธอร์นคลับ

33
00:02:15,095 --> 00:02:17,389
และฉันคงพูดสิ่งที่ฉันไม่ควรพูดไป

34
00:02:17,389 --> 00:02:19,266
ฟังดูแย่จัง เสียใจด้วยนะ

35
00:02:19,266 --> 00:02:21,101
กับแอมเบอร์ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่

36
00:02:21,768 --> 00:02:24,771
ฉันบอกเขาที่เรารู้ว่าเขา เลียม
และแมคคอร์แมกอยู่เบื้องหลังการขโมย

37
00:02:24,771 --> 00:02:27,566
อันที่จริงฉันคิดว่าศาสตราจารย์แมคคอร์แมก

38
00:02:27,566 --> 00:02:30,860
ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการปลอมแปลง
หรือขโมยชาวนาผู้มีวาทศิลป์

39
00:02:30,944 --> 00:02:33,405
ว่าไงนะ มัน... เล่ามาให้หมดเลย

40
00:02:34,531 --> 00:02:37,784
วิลเบอร์ที่น่าสงสาร
เขาไม่รู้ตัวเลยว่าอยู่บนรถของคนฆ่าสัตว์

41
00:02:37,784 --> 00:02:39,661
ตอนนี้เราควรทําไงดี โอลิเวอร์

42
00:02:39,661 --> 00:02:41,705
โอลิเวอร์คือใคร เธอโอเคไหมเนี่ย

43
00:02:41,705 --> 00:02:43,498
ไม่โอเค

44
00:02:44,124 --> 00:02:46,293
ฉันนึกว่าฉันมาที่นี่
เพื่อพาเธอกับวิลเบอร์ไปงานแฟร์

45
00:02:46,293 --> 00:02:48,378
แต่เห็นได้ชัดว่ามันไปได้ไม่สวย

46
00:02:49,129 --> 00:02:50,505
ดูเหมือนฉันช่วยใครไม่ได้เลย

47
00:02:50,589 --> 00:02:53,174
ตอนนี้เธอช่วยได้ เธอขี่เป็นไหมล่ะ

48
00:02:53,258 --> 00:02:54,259
ขี่อะไร

49
00:02:55,719 --> 00:02:57,387
ล้อเล่นรึเปล่า ขี่เจ้านั่นน่ะเหรอ

50
00:03:05,437 --> 00:03:07,397
ขอโทษค่ะ คุณม้า

51
00:03:07,397 --> 00:03:08,899
มีอะไรเหรอ

52
00:03:08,899 --> 00:03:10,108
เรามีเรื่องให้ช่วย

53
00:03:10,108 --> 00:03:11,401
ไม่รู้สินะ

54
00:03:11,401 --> 00:03:14,279
ขอร้อง เพื่อนเราตกอยู่ในอันตราย

55
00:03:14,279 --> 00:03:15,488
ขอบอกเลยนะ

56
00:03:15,572 --> 00:03:19,451
แมคคอร์แมกบอกว่า
กระดาษปาปิรัสเก่าแก่พอๆ กับชาวนาผู้มีวาทศิลป์

57
00:03:19,451 --> 00:03:20,911
และตอนที่เขารู้ว่ามันหายไป

58
00:03:20,911 --> 00:03:23,830
เขาสติแตกและบอกว่าต้องไปคุยกับคณะกรรมการ

59
00:03:23,914 --> 00:03:24,915
เรื่องอะไร

60
00:03:25,415 --> 00:03:29,377
เขาอาจจะคิดว่ากระดาษปาปิรัสที่หายไป
ถูกนําไปใช้ในฉบับปลอมแปลง

61
00:03:29,461 --> 00:03:31,880
และดูจากสีหน้าของเขาแล้ว

62
00:03:32,380 --> 00:03:34,799
ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง

63
00:03:34,883 --> 00:03:39,179
แต่ว่าถ้าแมคคอร์แมกไม่ได้ทํา
งี้ก็เหลือแค่แอมเบอร์กับเลียม

64
00:03:40,180 --> 00:03:42,849
พวกเขาทําเองได้เหรอ
- ไม่รู้สิ

65
00:03:42,933 --> 00:03:47,896
แมคคอร์แมกบอกว่าใครก็ตามที่ปลอมแปลง ช.ว.
ต้องเป็นศิลปินที่มีพรสวรรค์มาก

66
00:03:49,606 --> 00:03:51,233
ศิลปินงั้นเหรอ

67
00:03:51,733 --> 00:03:53,193
(วิกฟอร์ด - แอมเบอร์)

68
00:03:54,945 --> 00:03:57,530
นี่คือห้องของฉันเอง

69
00:03:57,614 --> 00:04:00,367
ถ้าเธอได้อยู่ในคลับ
เธอจะได้พักที่นี่ตอนเรียนปีสุดท้าย

70
00:04:00,367 --> 00:04:02,953
ไม่ต้องอยู่กับชาร์ลีอีก จะพลาดได้ไง

71
00:04:07,290 --> 00:04:08,583
นี่เธอกับเลียมเหรอ

72
00:04:09,417 --> 00:04:11,711
ว้าว เธอรู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว

73
00:04:11,795 --> 00:04:15,382
เป็นชาติ เขาเป็นเหมือนพี่ฉัน เราโตมาด้วยกัน

74
00:04:15,382 --> 00:04:17,175
พ่อแม่เราเป็นเพื่อนซี้กัน

75
00:04:19,427 --> 00:04:20,845
เฮ้ แอมเบอร์ ขอคุยด้วยได้ไหม

76
00:04:21,429 --> 00:04:24,474
ยังไม่ทันขาดคํา ทําตัวเหมือนพี่ชายจริงๆ
เขาไม่เคยเคาะประตูเลย

77
00:04:24,558 --> 00:04:25,809
เฮ้ ซิด เป็นไงบ้าง

78
00:04:25,809 --> 00:04:27,352
เอางี้ ไว้ฉันจะกลับมาใหม่

79
00:04:27,852 --> 00:04:29,104
ไม่เป็นไร

80
00:04:30,480 --> 00:04:31,606
เธอสองคนคุยกันไปเถอะ

81
00:04:34,192 --> 00:04:36,444
ฉันต้องไปเข้าห้องน้ํา

82
00:04:37,153 --> 00:04:38,196
บาย ซิด

83
00:04:43,368 --> 00:04:44,953
วิลเบอร์ นายอยู่บนรถของคนฆ่าสัตว์

84
00:04:44,953 --> 00:04:46,037
คนฆ่าสัตว์เหรอ

85
00:04:46,121 --> 00:04:48,331
ฉันไม่อยากเป็นอาหาร ช่วยด้วย ขอร้อง

86
00:04:48,415 --> 00:04:50,834
เรามาแล้ว วิลเบอร์
คุณม้า เร่งความเร็วอีกหน่อยนะ

87
00:04:50,834 --> 00:04:53,044
ฉันวิ่งได้เร็วสุดแค่นี้แหละ

88
00:04:57,591 --> 00:04:59,759
ใกล้อีกนิด อีกนิดนึง

89
00:04:59,843 --> 00:05:01,136
เปิดท้ายรถ เนีย

90
00:05:02,554 --> 00:05:04,306
เร็วเข้า วิลเบอร์ นายต้องโดด

91
00:05:04,306 --> 00:05:05,432
ฉันโดดไม่ได้

92
00:05:05,432 --> 00:05:08,143
และฉันวิ่งด้วยความเร็วเท่านี้ได้อีกไม่นาน

93
00:05:08,143 --> 00:05:09,477
วิลเบอร์ เชื่อฉันสิ โดดเร็ว

94
00:05:09,561 --> 00:05:11,521
ฉันกลัวเกินไป
- วิลเบอร์ ไม่นะ

95
00:05:11,605 --> 00:05:13,023
ฉันขอโทษ

96
00:05:13,607 --> 00:05:17,068
ขอโทษนะ เนีย ฉันไม่ไหวแล้ว

97
00:05:23,366 --> 00:05:24,534
เขาไปแล้ว

98
00:05:35,712 --> 00:05:36,838
วิลเบอร์

99
00:05:45,555 --> 00:05:46,765
เขาอยู่นั่น

100
00:05:48,475 --> 00:05:51,186
เธอว่าคนชื่อกริฟฟิน
เป็นคนปลอมแปลงจริงๆ เหรอ

101
00:05:51,186 --> 00:05:55,357
เขาเป็นนักศึกษาศิลปะที่พยายาม
จะเข้าฮอว์ธอร์นคลับ และเขารู้จักแอมเบอร์

102
00:05:56,316 --> 00:05:58,026
โอเค เธอเบี่ยงเบนความสนใจเขานะ

103
00:05:58,026 --> 00:05:59,694
เธอเก่งเรื่อง...
- โวยวายให้คนสนใจเหรอ

104
00:06:00,946 --> 00:06:02,197
จัดไป

105
00:06:02,197 --> 00:06:04,407
ฉันจะไปหาเบาะแสที่สถานีงานของเขา

106
00:06:18,630 --> 00:06:20,298
น้องสาวของซิดนีย์ใช่ไหม

107
00:06:20,882 --> 00:06:21,883
มา ฉันช่วยเอง

108
00:06:21,967 --> 00:06:24,928
ขอบคุณ ขอโทษที...
- ไม่เป็นไร

109
00:06:24,928 --> 00:06:26,596
ปกติฉันไม่ซุ่มซ่ามแบบนี้หรอก

110
00:06:27,847 --> 00:06:30,267
นายเห็นซิดบ้างไหม

111
00:06:31,309 --> 00:06:32,435
ไม่เห็น โทษที

112
00:06:34,187 --> 00:06:35,188
เดี๋ยวก่อน

113
00:06:36,231 --> 00:06:37,232
เพื่ออะไร

114
00:06:39,234 --> 00:06:43,280
มีอะไรติดอยู่หลังหูนายแน่ะ

115
00:06:43,280 --> 00:06:48,285
ว้าว เป็นกลที่เยี่ยมมาก
แต่ฉันต้องไปทํางานต่อแล้ว

116
00:06:48,285 --> 00:06:49,536
อ๊ะ เวร

117
00:06:49,536 --> 00:06:52,914
มีอะไรติดอยู่ที่หลังหูนายอีกข้าง

118
00:06:54,958 --> 00:06:56,418
ชักจะแปลกๆ แล้ว

119
00:06:56,918 --> 00:06:58,503
ส่วนหนึ่งของโชว์น่ะ

120
00:07:05,969 --> 00:07:07,095
นั่นมันกลเดียวกันชัดๆ

121
00:07:07,095 --> 00:07:08,680
ฝึกบ่อยๆ จะได้เก่งไง

122
00:07:08,680 --> 00:07:14,436
ขอบคุณมาก นายเป็นผู้ชมที่ยอดเยี่ยมมาก

123
00:07:15,228 --> 00:07:16,688
บาย

124
00:07:19,232 --> 00:07:22,277
เศษกระดาษปาปิรัสที่ฉันบนโต๊ะเขา
ดูเหมือน ช.ว.ฉบับปลอมเลย

125
00:07:22,277 --> 00:07:24,237
แปลว่ากริฟฟินเป็นคนปลอมแปลงใช่ไหม

126
00:07:24,863 --> 00:07:26,114
อาจจะ

127
00:07:26,114 --> 00:07:29,492
ก่อนจะทําอะไร เราต้องแน่ใจก่อน
ว่าชิ้นนี้ตรงกับของฉบับปลอมแปลง

128
00:07:29,576 --> 00:07:33,663
แต่เราจะทําได้ไงล่ะ ห้องเก็บเอกสารก็ปิดอยู่

129
00:07:33,747 --> 00:07:37,918
ไม่อีกต่อไป เมื่อเช้าฉันได้ยินพ่อบอกว่า
พวกเขากลับมาเปิดห้องนั้นแล้ว

130
00:07:38,501 --> 00:07:39,711
งั้นก็ไปกันเถอะ

131
00:07:41,296 --> 00:07:45,425
เนีย ฉันทําได้ ฉันกระโดดลงมา ขอบคุณที่ช่วยนะ

132
00:07:45,425 --> 00:07:47,469
มันน่ากลัวจริงๆ

133
00:07:48,094 --> 00:07:50,388
นายควรขอบคุณชาร์ล็อตต์ด้วย
เขาเป็นคนวางแผน

134
00:07:51,097 --> 00:07:53,350
ขอบคุณที่ช่วยฉันนะ ชาร์ล็อตต์

135
00:07:53,350 --> 00:07:54,684
ยินดีจ้ะ วิลเบอร์

136
00:07:55,268 --> 00:07:59,272
ฉันมีเรื่องที่ต้องบอกนาย
แต่เราต้องไปที่งานแฟร์ก่อน

137
00:07:59,356 --> 00:08:01,191
เราเหรอ แปลว่าเธอจะไปด้วยใช่ไหม

138
00:08:03,985 --> 00:08:05,987
ชาร์ล็อตต์ เธอโอเครึเปล่า

139
00:08:06,071 --> 00:08:08,531
โอเค ไม่เป็นไร เราไปกันได้แล้ว

140
00:08:09,157 --> 00:08:10,533
ฉันเกาะวิลเบอร์ไปก็ได้

141
00:08:11,409 --> 00:08:12,994
โอเค ได้สิ

142
00:08:15,956 --> 00:08:17,082
นําทางไปเลย คุณม้า

143
00:08:17,082 --> 00:08:19,709
ได้ อยู่ท้ายถนนเส้นนี้เอง

144
00:08:26,466 --> 00:08:29,094
พวกเขาเอาฉบับปลอมมาวางแสดงต่อทําไม

145
00:08:29,761 --> 00:08:32,931
โดโนแวนบอกว่า
พวกเขาอยากเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ

146
00:08:33,431 --> 00:08:36,183
พวกเขาคงไม่อยากให้ใครมาถามอะไร

147
00:08:48,697 --> 00:08:49,823
ดูสิ

148
00:08:54,911 --> 00:08:56,871
เข้ากันได้พอดีเป๊ะ

149
00:08:56,955 --> 00:08:59,833
ในที่สุดเราก็มีหลักฐานให้โดโนแวนสืบสวน

150
00:09:00,667 --> 00:09:02,460
เนียจะต้องดีใจมากแน่ๆ

151
00:09:03,753 --> 00:09:05,046
(บริจาคโดย โดโรธี มอนต์โกเมอรี
ปี 1989)

152
00:09:06,089 --> 00:09:08,258
ฉันว่าเขาคงไม่ดีใจกับอะไรแบบนี้หรอก

153
00:09:08,258 --> 00:09:10,135
ใคร
- โดโรธี มอนต์โกเมอรี

154
00:09:13,054 --> 00:09:15,682
คนที่บริจาค ช.ว.เหรอ
- ใช่

155
00:09:15,682 --> 00:09:19,477
แน่นอนว่าเขาอยากให้มหาลัยเป็นฝ่ายเก็บไว้
ไม่ใช่อาชญากร

156
00:09:19,561 --> 00:09:22,272
สงสัยจังว่าเขาเป็นใคร
และเขาได้ ช.ว.มายังไง

157
00:09:22,856 --> 00:09:25,650
เขาได้มาจากอียิปต์ไหม
เขาเป็นนักโบราณคดีรึเปล่า

158
00:09:25,734 --> 00:09:26,735
โดโรธี มอนต์โกเมอรีเหรอ

159
00:09:30,530 --> 00:09:32,365
เธอสองคนไม่รู้เรื่องเหรอ

160
00:09:32,449 --> 00:09:33,575
เรื่องอะไรครับ

161
00:09:33,575 --> 00:09:35,327
วิธีที่โดโรธีได้ชาวนาผู้มีวาทศิลป์มา

162
00:09:35,327 --> 00:09:38,455
คือหนึ่งในปริศนาที่ยังไขไม่ได้ของมหาลัยนี้

163
00:09:38,455 --> 00:09:39,539
ปริศนาเหรอครับ

164
00:09:41,124 --> 00:09:42,292
เราชอบเรื่องปริศนา

165
00:09:46,880 --> 00:09:49,758
(ฮอว์ธอร์นคลับ)

166
00:10:01,853 --> 00:10:03,480
(ห้องเก็บของ)

167
00:10:44,688 --> 00:10:46,523
(ป๊อปคอร์น)

168
00:10:46,523 --> 00:10:48,441
(โยนห่วง)

169
00:10:48,525 --> 00:10:50,485
(งานแฟร์ของเคาน์ตี)

170
00:10:57,492 --> 00:10:59,494
(หมูชื่อดังของซัคเคอร์แมน)

171
00:10:59,578 --> 00:11:01,162
ขอโทษค่ะ คุณซัคเคอร์แมนใช่ไหม

172
00:11:01,246 --> 00:11:02,247
ใช่

173
00:11:02,247 --> 00:11:03,540
(ฟาร์มเซเว่นเฟนเซส)

174
00:11:03,540 --> 00:11:06,418
วิลเบอร์ อยู่นี่เอง

175
00:11:07,711 --> 00:11:11,548
ดีใจจริงๆ ที่ได้เจอแก
นึกว่าแกหายไปตลอดกาลซะแล้ว

176
00:11:12,924 --> 00:11:14,342
เธอไปเจอมันที่ไหนเหรอ สาวน้อย

177
00:11:15,468 --> 00:11:17,012
บน...

178
00:11:17,679 --> 00:11:19,890
ถนนลูกรังค่ะ
- แล้วรู้ได้ไงว่าต้องพามันมาที่นี่

179
00:11:19,890 --> 00:11:23,268
มีใครไม่รู้จักหมูชื่อดังของซัคเคอร์แมน
และใยวิเศษของมันบ้างคะ

180
00:11:23,268 --> 00:11:25,520
ก็จริง

181
00:11:26,146 --> 00:11:27,689
ฉันจะตอบแทนเธอยังไงดี

182
00:11:27,689 --> 00:11:29,858
คุณพอจะมีแอปเปิลหรือแคร์รอตให้ม้าฉันไหม

183
00:11:29,858 --> 00:11:31,192
จัดให้ได้อยู่แล้ว

184
00:11:33,904 --> 00:11:36,990
มาเลย
- ขอบใจนะ เนีย ลาก่อน

185
00:11:36,990 --> 00:11:38,575
โชคดีล่ะ วิลเบอร์

186
00:11:38,575 --> 00:11:41,077
เราทําสําเร็จแล้ว เราพาวิลเบอร์มาที่งานแฟร์

187
00:11:42,621 --> 00:11:44,664
นี่คือสิ่งที่ฉันต้องทําใช่ไหม โอลิเวอร์

188
00:11:46,458 --> 00:11:47,709
โอลิเวอร์คือใครนะ

189
00:11:48,293 --> 00:11:49,544
เรื่องมันซับซ้อนน่ะ

190
00:11:49,628 --> 00:11:50,837
ทุกมิตรภาพก็แบบนี้

191
00:11:52,464 --> 00:11:53,465
เพื่อน

192
00:11:54,507 --> 00:11:56,509
ใช่ เขาคือเพื่อนแหละ

193
00:11:57,302 --> 00:12:00,513
การตัดสินในงานแฟร์ของเคาน์ตี
จะเริ่มต้นเร็วๆ นี้

194
00:12:00,597 --> 00:12:03,225
กรุณารอข้างๆ คอกสัตว์ของคุณ

195
00:12:03,225 --> 00:12:05,977
ใกล้ถึงเวลาแล้ว ฉันยังมีอีกสองอย่างที่ต้องทํา

196
00:12:06,061 --> 00:12:08,813
อย่างนึงสําหรับนาย วิลเบอร์ อีกอย่างสําหรับฉัน

197
00:12:12,442 --> 00:12:13,526
ชาร์ล็อตต์ไปไหนน่ะ

198
00:12:19,491 --> 00:12:20,492
ได้แล้ว

199
00:12:21,326 --> 00:12:22,327
(รายงานพิเศษ)

200
00:12:22,327 --> 00:12:24,079
เธอสองคนดูไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา

201
00:12:24,079 --> 00:12:25,997
รายงานพิเศษทางช่องซีเอสพีทรี

202
00:12:26,498 --> 00:12:31,878
โดโรธี มอนต์โกเมอรี
แม่ครัวโรงอาหาร นักสะสมของโบราณ หรือโจร

203
00:12:32,837 --> 00:12:35,257
ชาวนาผู้มีวาทศิลป์
ถูกทิ้งไว้ให้มหาวิทยาลัยวิกฟอร์ด

204
00:12:35,257 --> 00:12:37,133
เมื่อคุณมอนต์โกเมอรีเสียชีวิต

205
00:12:37,217 --> 00:12:39,553
แต่เธอมีในครอบครองได้อย่างไร

206
00:12:40,053 --> 00:12:42,097
ดอตเป็นคนเงียบๆ ไม่พูดกับใคร

207
00:12:42,097 --> 00:12:43,890
ถ้าผมรู้ว่าเธอมีขุมทรัพย์โบราณ
ผมคงทําตัวดีกว่านี้

208
00:12:43,974 --> 00:12:44,808
(ลุค ออเรนสไตน์
พนักงานโรงอาหาร)

209
00:12:44,808 --> 00:12:46,059
(ทอดด์ แมคคอร์แมก
นักศึกษามหาวิทยาลัยวิกฟอร์ด)

210
00:12:46,059 --> 00:12:47,894
นี่คือชาวนาผู้มีวาทศิลป์เวอร์ชันที่ห้า

211
00:12:47,978 --> 00:12:49,396
การค้นพบของอียิปต์ครั้งใหญ่ในทศวรรษ

212
00:12:49,396 --> 00:12:51,106
ดูแมคคอร์แมกสิว่ายังหนุ่มขนาดไหน

213
00:12:51,106 --> 00:12:54,317
แต่ของโบราณแบบนี้จะถูกเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์

214
00:12:54,401 --> 00:12:56,653
หรือคอลเล็กชันส่วนตัวของคนที่รวยมากๆ

215
00:12:57,237 --> 00:13:00,907
การที่คุณมอนต์โกเมอรีมีไว้ในครอบครอง
มันจึงแปลกมาก

216
00:13:00,991 --> 00:13:03,243
แปลกจริงๆ ค่ะ แต่ในฐานะหญิงสาว

217
00:13:03,243 --> 00:13:07,789
คุณมอนต์โกเมอรีเคยทํางานเป็นแม่ครัวประจํา
ให้ครอบครัวคนรวยจํานวนหนึ่ง

218
00:13:07,789 --> 00:13:11,626
เป็นไปได้ว่าหนึ่งในบ้านที่ฟุ้งเฟ้อพวกนี้
คือที่ที่เธอได้ผลงานชิ้นนี้มา

219
00:13:11,710 --> 00:13:13,795
เธอขโมยมันมารึเปล่า

220
00:13:13,879 --> 00:13:16,506
หรือมีคนให้เธอมา ไม่มีใครพูดอะไรเลย

221
00:13:17,007 --> 00:13:20,510
ไม่ว่าจะครอบครัวฟิชเชอร์ ครอบครัวซัมเมอร์ส
หรือครอบครัววิลเลียมส์

222
00:13:20,594 --> 00:13:22,679
วิลเลียมส์คือนามสกุลของแอมเบอร์

223
00:13:22,679 --> 00:13:24,598
เราต้องบอกเนีย มาเร็ว

224
00:13:36,484 --> 00:13:37,611
อยู่นี่เอง

225
00:13:43,158 --> 00:13:44,284
เธอ...
- เธอเข้าได้แล้ว

226
00:13:44,868 --> 00:13:46,536
ฉันจะเป็นคนบอกซะหน่อย

227
00:13:47,120 --> 00:13:48,455
เข้าอะไร

228
00:13:48,955 --> 00:13:51,666
คลับนี้ไง
แต่ยังไม่เป็นทางการจนกว่าจะเข้าพิธีสาบานตน

229
00:13:51,750 --> 00:13:57,214
แต่เธอ ซิดนีย์ อัลเลน
ได้เป็นสมาชิกของฮอว์ธอร์นคลับแล้ว ยินดีด้วยนะ

230
00:14:01,718 --> 00:14:02,719
(ถ่อมตัว)

231
00:14:02,719 --> 00:14:06,014
ทุกท่านครับ ในนามของผู้ว่าราชการในงานแฟร์...

232
00:14:06,014 --> 00:14:07,098
(ผู้ตัดสิน)

233
00:14:07,182 --> 00:14:12,729
ผมเป็นเกียรติที่ได้มอบเงินรางวัลพิเศษ
25 ดอลลาร์ให้คุณซัคเคอร์แมน

234
00:14:13,230 --> 00:14:17,442
พร้อมกับเหรียญทองแดงที่แกะสลักอย่างสวยงาม

235
00:14:17,442 --> 00:14:22,280
เพื่อเป็นเครื่องบ่งบอกถึงความชื่นชม
ที่เรามีต่อการแสดงของหมูตัวนี้

236
00:14:22,364 --> 00:14:28,787
หมูที่ "โดดเด่น" "วิเศษ" และ "ถ่อมตัว" ตัวนี้

237
00:14:28,787 --> 00:14:33,541
ที่ดึงดูดแขกให้มางานแฟร์ของเคาน์ตี
ที่ยอดเยี่ยมของเราได้มากมาย

238
00:14:38,713 --> 00:14:39,881
เป็นอะไรไป ชาร์ล็อตต์

239
00:14:39,965 --> 00:14:41,341
แค่เหนื่อยน่ะ

240
00:14:41,341 --> 00:14:43,635
เล่าเรื่องโอลิเวอร์เพื่อนเธอให้ฉันฟังหน่อยสิ

241
00:14:43,635 --> 00:14:45,387
เขายังไม่คุยกับฉันเลย

242
00:14:45,387 --> 00:14:48,515
บางทีการไม่พูดก็บ่งบอกอะไรได้มากกว่า

243
00:14:57,274 --> 00:14:58,400
นั่นอะไรเหรอ

244
00:14:58,400 --> 00:15:01,319
นี่คือผลงานชิ้นเอกของฉัน ถุงไข่ของฉันเอง

245
00:15:02,195 --> 00:15:03,321
มีลูกๆ อยู่ในนั้นเหรอ

246
00:15:03,405 --> 00:15:05,657
ตั้ง 514 ฟองเลยละ

247
00:15:07,325 --> 00:15:09,369
ฉันต้องพักผ่อนซะหน่อย

248
00:15:09,369 --> 00:15:12,247
เป็นฉันก็ต้องพักเหมือนกัน
ถ้าเพิ่งวางไข่ไป 514 ฟอง

249
00:15:12,956 --> 00:15:14,916
นี่จะเป็นการพักผ่อนที่ยาวนาน

250
00:15:17,294 --> 00:15:18,295
เดี๋ยวนะ

251
00:15:19,296 --> 00:15:20,297
นานแค่ไหน

252
00:15:21,756 --> 00:15:23,049
นานตลอดกาล

253
00:15:24,384 --> 00:15:26,595
เพราะงี้เธอถึงคิดว่าเธอมางานแฟร์ไม่ได้ใช่ไหม

254
00:15:26,595 --> 00:15:28,388
ชาร์ล็อตต์ ดูเหรียญของฉันสิ

255
00:15:28,388 --> 00:15:30,140
ชาวนาซัคเคอร์แมนดีใจสุดๆ

256
00:15:30,140 --> 00:15:34,769
เธอทําสําเร็จ ชาร์ล็อตต์ ฉันเป็นหมูมีรางวัล
พวกเขาจะไม่เอาฉันไปทําอาหารแล้ว

257
00:15:34,853 --> 00:15:37,022
ฉันดีใจกับนายจริงๆ วิลเบอร์

258
00:15:37,522 --> 00:15:40,525
แต่ถึงเวลาที่ฉันต้องบอกนาย
ในสิ่งที่นายอยากรู้แล้ว

259
00:15:40,609 --> 00:15:42,193
ไม่ต้องห่วงหรอก ชาร์ล็อตต์

260
00:15:42,277 --> 00:15:44,988
เธอค่อยบอกฉันหลังจากเรากลับไปที่ฟาร์มก็ได้

261
00:15:44,988 --> 00:15:47,282
ฉันจะไม่ได้กลับไปแล้ว

262
00:15:48,783 --> 00:15:52,329
ว่าไงนะ
เพราะงี้เธอถึงเงียบและรู้สึกอ่อนเพลียเหรอ

263
00:15:52,913 --> 00:15:54,789
เธอ...

264
00:16:01,129 --> 00:16:02,923
อย่าเศร้าไปเลย วิลเบอร์

265
00:16:03,465 --> 00:16:08,345
ความตายคือส่วนหนึ่งของชีวิต
เช่นเดียวกับการมีชีวิตอยู่ และฉันก็มีชีวิตที่ดี

266
00:16:08,929 --> 00:16:12,682
แต่ฉันไม่อยากให้เธอทิ้งฉันไป
เธอคือเพื่อนซี้ของฉันนะ

267
00:16:12,766 --> 00:16:16,061
นายก็เป็นเพื่อนซี้ของฉัน
ฉันจะไม่มีวันทิ้งนายหรอก

268
00:16:16,061 --> 00:16:21,441
เพื่อนคือหนึ่งในของขวัญที่ล้ําค่าที่สุดในชีวิต
ถ้าร่วมมือกัน เราก็ทําได้ทุกอย่าง

269
00:16:23,276 --> 00:16:25,570
ฉันว่านี่คงเป็นสิ่งที่โอลิเวอร์อยากให้ฉันเห็น

270
00:16:28,031 --> 00:16:29,074
ขอบคุณนะ โอลิเวอร์

271
00:16:30,992 --> 00:16:34,412
(ด้วยความยินดี)

272
00:16:37,207 --> 00:16:38,458
ขอบคุณเธอด้วยนะ ชาร์ล็อตต์

273
00:16:38,959 --> 00:16:43,838
จงจําไว้ เนีย เธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว
เธอมีเพื่อนที่คอยอยู่ข้างๆ เธอเสมอ

274
00:16:49,553 --> 00:16:50,554
ลาก่อนนะ

275
00:16:55,600 --> 00:16:59,020
(แมงมุมเพื่อนรัก - อี.บี. ไวท์
ภาพโดยการ์ธ วิลเลียมส์)

276
00:16:59,938 --> 00:17:01,523
(ด้วยรักและอาลัย - โอลิเวอร์ ราโมส)

277
00:17:01,523 --> 00:17:02,774
เขาไม่รับสาย

278
00:17:03,650 --> 00:17:04,734
ฉันชักจะกังวลแล้ว

279
00:17:18,998 --> 00:17:20,708
เกิดอะไรขึ้น

280
00:17:28,550 --> 00:17:30,010
เนีย

281
00:17:31,052 --> 00:17:32,721
ฉันคิดถึงเธอสองคนเหลือเกิน

282
00:17:32,721 --> 00:17:34,180
ขอโทษที่ฉันอารมณ์เสียใส่

283
00:17:34,264 --> 00:17:37,893
โอลิเวอร์ส่งเธอไปอยู่ในหนังสือเหรอ

284
00:17:40,395 --> 00:17:41,438
พักเรื่องนั้นไว้ก่อน

285
00:17:41,438 --> 00:17:43,481
ขอบคุณมากที่ช่วย

286
00:17:44,816 --> 00:17:46,860
แดเนียล เฮ้

287
00:17:46,860 --> 00:17:48,028
ฉันไม่อยากรบกวน

288
00:17:48,028 --> 00:17:51,156
แต่ว่าจะเป็นอะไรไหม
ถ้าฉันมางานรําลึกถึงโอลิเวอร์ด้วย

289
00:17:51,156 --> 00:17:52,908
มันจะมีความหมายกับฉันมาก

290
00:17:53,617 --> 00:17:54,659
ผมด้วย

291
00:17:54,743 --> 00:17:55,952
ฉันด้วยคน

292
00:17:56,036 --> 00:17:58,872
แน่นอนจ้ะ โอลิเวอร์ต้องดีใจมากแน่ๆ

293
00:17:59,664 --> 00:18:00,790
เจอกันคืนนี้นะ

294
00:18:02,834 --> 00:18:04,836
ว่าแต่... ฉันพลาดอะไรไปบ้าง

295
00:18:04,920 --> 00:18:06,630
ไขปริศนากันไปถึงไหนแล้ว

296
00:18:07,130 --> 00:18:09,341
ไม่รู้จะเริ่มยังไงเลย

297
00:18:09,966 --> 00:18:11,301
ชาร์ลี

298
00:18:12,093 --> 00:18:13,595
คุยกับฉันได้แล้วเหรอ

299
00:18:13,595 --> 00:18:15,347
ฉันได้รูปมาแล้ว ดูสิ

300
00:18:16,306 --> 00:18:18,600
รูปชุดปลอมตัว

301
00:18:18,600 --> 00:18:19,976
เหมือนที่เธอบอกเลย

302
00:18:21,102 --> 00:18:23,772
ขอโทษที่ฉันไม่เชื่อเธอเรื่องแอมเบอร์

303
00:18:23,772 --> 00:18:26,566
เขาไม่ใช่เพื่อนฉัน เธอพูดถูก

304
00:18:27,901 --> 00:18:30,987
ฉันขอโทษกับสิ่งที่ฉันพูดไปตอนนั้นด้วย

305
00:18:32,155 --> 00:18:37,202
แต่เธอไม่จําเป็นต้องเข้าคลับ
เพื่อพิสูจน์ว่าเธอคือคนพิเศษ

306
00:18:38,286 --> 00:18:39,621
เธอพิเศษอยู่แล้ว

307
00:18:42,165 --> 00:18:43,750
ขอบคุณที่ถ่ายรูปมาให้นะ ซิด

308
00:18:44,459 --> 00:18:45,502
ได้เสมอ

309
00:18:51,383 --> 00:18:53,093
ทีนี้เราก็ให้โดโนแวนสืบต่อ

310
00:18:53,677 --> 00:18:55,387
เดี๋ยว เธอแน่ใจนะ

311
00:18:55,887 --> 00:18:58,848
นี่เป็นก้าวสําคัญ เขาอาจจะไม่เชื่อเราก็ได้

312
00:18:58,932 --> 00:19:02,435
ไม่ต้องห่วง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เราจะหาทางออกไปด้วยกัน

313
00:19:07,274 --> 00:19:11,069
พวกเธอคิดว่าชาวนาผู้มีวาทศิลป์

314
00:19:11,069 --> 00:19:13,780
ถูกขโมยไปโดยนักศึกษาวิกฟอร์ดสามคนงั้นเหรอ

315
00:19:14,614 --> 00:19:18,201
นักศึกษาการละคร เลียม เอนฟีลด์
นักศึกษาศิลปะ กริฟฟิน หยาง

316
00:19:18,285 --> 00:19:22,038
และนักศึกษาโบราณคดี แอมเบอร์ วิลเลียมส์

317
00:19:22,122 --> 00:19:24,249
นี่ไม่ใช่แค่ทฤษฎีค่ะ เรามีหลักฐาน

318
00:19:25,041 --> 00:19:29,337
นี่คือรูปชุดปลอมตัวเป็นอเล็กซ์ ทอมป์สันของเลียม

319
00:19:29,421 --> 00:19:32,424
ซึ่งถูกซ่อนอยู่ในตู้เสื้อผ้าที่ฮอว์ธอร์นคลับ

320
00:19:32,424 --> 00:19:35,635
รวมกับชุดปลอมตัวชุดอื่นๆ
ที่พวกเขาใช้เพื่อทํางานให้สําเร็จ

321
00:19:36,219 --> 00:19:39,264
และนี่คือเศษกระดาษปาปิรัส
ที่เราเจอบนโต๊ะของกริฟฟิน

322
00:19:39,264 --> 00:19:42,475
ที่เวิร์กชอปงานออกแบบที่ตรงกับ ช.ว.ฉบับปลอม

323
00:19:42,559 --> 00:19:46,897
และม้วนกระดาษที่ศาสตราจารย์แมคคอร์แมก
เพิ่งค้นพบก็ได้สูญหายไป

324
00:19:47,480 --> 00:19:49,190
แล้วแอมเบอร์ล่ะ

325
00:19:50,191 --> 00:19:53,069
นี่คือรูปตอนที่เขาแอบสะกดรอยตามเรา

326
00:19:53,153 --> 00:19:57,741
และเขาเป็นผู้ช่วยสอนของแมคคอร์แมก
ที่เข้าถึงกระดาษปาปิรัสที่ถูกขโมยไปได้

327
00:19:57,741 --> 00:20:01,661
รวมทั้งของอื่นๆ ที่กริฟฟินอาจจะใช้
เพื่อสร้างฉบับปลอมแปลงขึ้นมา

328
00:20:01,745 --> 00:20:05,332
อีกอย่าง เราคิดว่า
โดโรธี มอนต์โกเมอรีได้ ช.ว.

329
00:20:05,332 --> 00:20:07,334
มาจากครอบครัววิลเลียมส์ก่อนที่เขาจะบริจาค

330
00:20:07,334 --> 00:20:09,961
เราตรวจสอบแล้ว
และนี่คือบ้านของครอบครัวแอมเบอร์

331
00:20:10,045 --> 00:20:11,671
แอมเบอร์ขโมยชาวนาผู้มีวาทศิลป์ไปแน่ๆ

332
00:20:11,755 --> 00:20:15,091
เพราะเขาไม่อยากให้แม่ฉันส่งมันกลับไปไคโร
ซึ่งเป็นที่ที่มันควรอยู่

333
00:20:20,347 --> 00:20:24,226
เป็นผลงานที่น่าประทับใจมาก พวกเธอสามคนน่ะ

334
00:20:25,644 --> 00:20:29,814
ถ้าใครอยากเป็นนักสืบสวนเอกชนละก็
มาคุยกับฉันได้เลย

335
00:20:32,108 --> 00:20:37,239
แต่ก่อนอื่น... แน่นอนว่าฉันต้องยืนยันข้อมูลทั้งหมดนี้

336
00:20:37,739 --> 00:20:39,324
ฉันจะติดต่อพ่อแม่เธอหลังเสร็จแล้ว

337
00:20:39,324 --> 00:20:42,244
ในระหว่างนี้ ถ้าเราเก็บเรื่องนี้เป็นความ...

338
00:20:43,453 --> 00:20:44,829
ไม่ต้องบอกก็รู้ค่ะ

339
00:20:53,046 --> 00:20:57,008
แบบนี้...
ปริศนาของเราก็จบอย่างเป็นทางการแล้วใช่ไหม

340
00:20:57,092 --> 00:20:59,803
เกือบแล้ว เราแค่ต้องไปบอกลาใครสักคนก่อน

341
00:21:03,598 --> 00:21:05,684
ขอขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงาน

342
00:21:07,143 --> 00:21:11,106
เรารอมาสักพักก่อนที่จะจัดงานรําลึกถึงชีวิตครั้งนี้

343
00:21:11,106 --> 00:21:16,611
เพราะโอลิเวอร์อยากให้เราสนใจที่ชีวิตของเขา
ไม่ใช่การตายของเขา

344
00:21:20,198 --> 00:21:23,827
ทุกคนที่อยากกล่าวอะไร
สามารถขึ้นมาตรงนี้ได้เลย

345
00:21:24,703 --> 00:21:26,997
แต่ฉันอยากพูดเป็นคนแรกเพราะ...

346
00:21:26,997 --> 00:21:30,792
เขาเป็นน้องชายที่ดีที่สุดที่คนเราจะมีได้เลย

347
00:21:32,836 --> 00:21:38,925
เขาเกิดมาตอนที่ฉันอายุห้าขวบ
และเขาเป็นเด็กที่น่ารักที่สุด

348
00:21:39,509 --> 00:21:44,890
สําหรับชาวอียิปต์โบราณแล้ว
ด้วงดําเป็นตัวแทนของการปกป้องคุ้มครอง

349
00:21:44,890 --> 00:21:49,060
และผมคิดว่า
โอลิเวอร์คงอยากให้ผมนํามาที่งานในวันนี้

350
00:21:49,144 --> 00:21:50,478
เพื่อย้ําเตือนเราว่า...

351
00:21:52,731 --> 00:21:56,276
เขายังคงอยู่ที่นี่เพื่อคอยดูแลเรา

352
00:21:57,819 --> 00:22:01,489
นี่คือผมกับน้าโอลิเวอร์ไปดูสฟิงซ์กันที่อียิปต์

353
00:22:02,782 --> 00:22:04,826
เราคุยกันบ่อยๆ ว่าจะไปที่นั่นกันสักวัน

354
00:22:07,454 --> 00:22:08,705
หวัดดีครับ

355
00:22:09,915 --> 00:22:12,334
เราอยู่ในชมรมนักโบราณคดีรุ่นเยาว์
ของโอลิเวอร์

356
00:22:14,127 --> 00:22:16,338
และผมไม่ชอบพูดในที่สาธารณะเลย

357
00:22:18,089 --> 00:22:21,218
โอลิเวอร์สอนเรามากมายเกี่ยวกับโบราณคดี...

358
00:22:21,218 --> 00:22:23,094
และความรับผิดชอบ

359
00:22:23,637 --> 00:22:24,763
และมิตรภาพ

360
00:22:26,348 --> 00:22:28,516
โอลิเวอร์สอนเราว่า...

361
00:22:29,017 --> 00:22:31,311
เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว
เรามีเพื่อนที่คอยอยู่ข้างๆ เสมอ

362
00:22:34,606 --> 00:22:36,191
ขอบคุณทุกคนนะคะ

363
00:22:36,191 --> 00:22:40,028
มีอีกหนึ่งคนที่อยากขึ้นมากล่าวอะไรหน่อย

364
00:22:43,615 --> 00:22:44,741
เฮ้ ทุกคนครับ

365
00:22:45,242 --> 00:22:46,284
ผมอยากอยู่กับทุกคนจัง

366
00:22:46,368 --> 00:22:49,913
แต่ก็มีอีกหลายสิ่งที่ผมอยากมีโอกาสได้ทํา

367
00:22:49,913 --> 00:22:52,832
อย่างเช่นการไขปริศนาทั้งหมดของชีวิต

368
00:22:53,792 --> 00:22:56,378
และไปอียิปต์กับหลานสุดซี้ของผม อีธาน

369
00:22:57,128 --> 00:22:59,172
เฮ้ แต่ทายซิอะไร เจ้าหนู

370
00:22:59,798 --> 00:23:02,217
น้าคุยกับทอดด์แล้ว และเขาจะพาหลานกับแม่ไป

371
00:23:03,051 --> 00:23:05,720
ใช่เลยพวก ไปถึงสฟิงซ์แล้วอย่าลืมคิดถึงน้านะ

372
00:23:06,429 --> 00:23:11,434
พวกคุณส่วนใหญ่คงรู้อยู่แล้ว
ว่าผมป่วยตั้งแต่ผมยังเด็ก

373
00:23:12,477 --> 00:23:13,687
หัวใจไม่ค่อยดีน่ะ

374
00:23:14,729 --> 00:23:19,025
ผมรู้สึกขอบคุณช่วงเวลาที่มี
แต่บางทีผมก็จมอยู่กับความมืดมน

375
00:23:19,526 --> 00:23:23,530
เวลาที่ผมรู้สึกแบบนั้น
ผมจะไปหาเพื่อนผม วิลเบอร์กับชาร์ล็อตต์

376
00:23:23,530 --> 00:23:26,491
จากหนังสือเล่มโปรดของผมเอง แมงมุมเพื่อนรัก

377
00:23:28,326 --> 00:23:30,412
ผมขออ่านประโยคโปรดของผมที่ชาร์ล็อตต์พูด

378
00:23:32,205 --> 00:23:37,961
"ชีวิตคืออะไรกันแน่นะ
เราเกิดมา ใช้ชีวิตอยู่พักนึง แล้วเราก็ตาย

379
00:23:39,004 --> 00:23:41,381
ชีวิตของแมงมุมมันก็ยุ่งเหยิงวุ่นวายแบบนี้

380
00:23:41,381 --> 00:23:44,175
กับการดักจับแมลงวันและกินพวกมัน

381
00:23:45,218 --> 00:23:49,681
การได้ช่วยเหลือนาย คงเป็นเพราะฉันพยายาม
ทําให้ชีวิตฉันมีความสุขขึ้นอีกหน่อย

382
00:23:50,557 --> 00:23:53,643
ใครๆ ก็รู้ว่าการทําแบบนั้นมีแต่ผลดี"

383
00:23:58,648 --> 00:24:00,942
ขอบคุณทุกคนที่ทําให้ผมมีความสุข

384
00:24:02,277 --> 00:24:04,738
หวังว่าทุกคนจะช่วยทําให้ผู้อื่นมีความสุขต่อไป

385
00:24:17,334 --> 00:24:18,710
มันช่างงดงามจริงๆ

386
00:24:18,710 --> 00:24:21,004
ใช่ค่ะ ขอบคุณที่ให้เรามาบอกลาเขา

387
00:24:21,546 --> 00:24:22,923
ตื่นเต้นไหมที่จะได้ไปอียิปต์

388
00:24:22,923 --> 00:24:24,257
ตื่นเต้นสุดๆ

389
00:24:25,091 --> 00:24:28,011
ฉันขอยืมสําเนาแมงมุมเพื่อนรัก
ของโอลิเวอร์ได้ไหมคะ

390
00:24:28,011 --> 00:24:29,137
ได้สิ

391
00:24:33,892 --> 00:24:35,310
ขอบใจอีกทีนะที่มาร่วมงาน

392
00:24:38,104 --> 00:24:40,315
ฉันอยากรู้ว่าวิลเบอร์กลับไปฟาร์มแล้วเป็นไงบ้าง

393
00:24:43,568 --> 00:24:46,488
ฉันอยากให้เรารู้จักโอลิเวอร์มากกว่านี้
ตอนที่เขายังอยู่

394
00:24:49,074 --> 00:24:50,075
เดี๋ยวนะ

395
00:24:52,994 --> 00:24:54,788
นั่นบ้านของครอบครัววิลเลียมส์

396
00:24:54,788 --> 00:24:58,458
แล้วเอเวอรี บอยด์ไปทําอะไรที่นั่นกับโอลิเวอร์

397
00:24:59,960 --> 00:25:01,419
ศาสตราจารย์แมคคอร์แมกครับ

398
00:25:02,587 --> 00:25:04,548
ว่าไง
- ขอโทษที่รบกวนครับ

399
00:25:04,548 --> 00:25:05,715
ไม่เป็นไร

400
00:25:05,799 --> 00:25:06,841
รูปนี้คืออะไรเหรอครับ

401
00:25:08,468 --> 00:25:11,221
นั่นตอนที่โอลิเวอร์ได้ทุนวิจัย
จากครอบครัววิลเลียมส์

402
00:25:11,221 --> 00:25:13,557
แล้วเกี่ยวข้องกับเอเวอรี บอยด์ยังไงคะ

403
00:25:13,557 --> 00:25:15,267
เขาเป็นคนดูแลบริษัทของครอบครัว

404
00:25:15,267 --> 00:25:16,768
ครอบครัวเขาเหรอ

405
00:25:16,768 --> 00:25:18,228
แม่เอเวอรีมาจากครอบครัววิลเลียมส์

406
00:25:18,228 --> 00:25:20,939
เขาเป็นญาติของแอมเบอร์ ผู้ช่วยสอนของฉัน

407
00:25:23,275 --> 00:25:25,360
มีอะไรรึเปล่า
- เปล่า ไม่มีค่ะ

408
00:25:25,360 --> 00:25:30,574
ก็แค่... เรากินอาหารจนอิ่มเลย
ขอบคุณที่ช่วยนะคะ

409
00:25:36,329 --> 00:25:38,832
เอเวอรีกับแอมเบอร์เป็นครอบครัวเดียวกันเหรอ

410
00:25:38,832 --> 00:25:41,918
แปลว่าเอเวอรี บอยด์
อยู่เบื้องหลังเรื่องทุกอย่างรึเปล่า

411
00:25:42,002 --> 00:25:45,088
แน่นอน
นักศึกษาสามคนคงทําเรื่องพวกนี้เองไม่สําเร็จ

412
00:25:45,088 --> 00:25:49,718
แต่ถ้าเราไม่รู้ว่าเอเวอรีมีเอี่ยว
แล้วมีอะไรอีกที่เราไม่รู้

413
00:25:57,642 --> 00:25:59,561
"ระวังตัวด้วย"

414
00:26:02,731 --> 00:26:05,692
อือ โอลิเวอร์ ฉันว่าเราเข้าใจดี

415
00:26:16,786 --> 00:26:21,041
มีเรื่องด่วนอะไรถึงต้องรีบคุยคืนนี้

416
00:26:22,208 --> 00:26:27,505
ปัญหาเล็กๆ ของเราบานปลายซะแล้ว คุณบอยด์

417
00:26:33,178 --> 00:26:34,471
ผมจัดการเอง

418
00:27:25,438 --> 00:27:27,440
คําบรรยายโดย ชลันธร เรืองภักดี