1
00:00:11,800 --> 00:00:13,160
‎อะไรคือการลงโทษที่ยุติธรรม

2
00:00:14,160 --> 00:00:15,120
‎สำหรับการฆาตกรรม

3
00:00:22,600 --> 00:00:24,280
‎เมื่อสามสิบปีก่อน ผมฆ่าชายคนหนึ่ง

4
00:00:25,560 --> 00:00:26,680
‎และสำหรับความผิดครั้งนั้น

5
00:00:27,440 --> 00:00:28,720
‎ผมถูกตัดสินประหารชีวิต

6
00:00:32,720 --> 00:00:37,000
‎(ตั้งแต่การนำโทษประหารชีวิตมาใช้อีกครั้ง
‎ในปี 1976 มีคนมากกว่า 1,100 คน)

7
00:00:37,080 --> 00:00:41,760
‎(ถูกตัดสินประหารชีวิตข้อหาฆาตกรรมในเท็กซัส)

8
00:00:43,880 --> 00:00:50,800
‎(ในการตัดสินเหล่านี้ กว่า 270 รายได้รับ
‎การลดโทษหรือกลับคำตัดสินในเวลาต่อมา)

9
00:00:53,440 --> 00:00:56,520
‎(แต่มีฆาตกรที่ถูกตัดสินลงโทษ
‎เพียงเจ็ดรายเท่านั้นที่ได้รับการปล่อยตัว)

10
00:00:56,600 --> 00:00:58,800
‎(จากแดนประหารเท็กซัสสู่อิสรภาพ)

11
00:01:00,960 --> 00:01:07,000
‎(นี่คือเรื่องราวของนักโทษประหาร
‎หมายเลข 999005)

12
00:01:12,400 --> 00:01:14,960
‎ถ้าผมถูกประหารชีวิต ก็คงสมควรแล้ว

13
00:01:16,240 --> 00:01:19,560
‎แต่ผมเชื่อว่าพระเจ้ามีจุดประสงค์
‎และแผนการที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นสำหรับผม

14
00:01:22,920 --> 00:01:25,920
‎คนจะพูดว่า "แกสมควรตาย แกไม่มีค่าพอ"

15
00:01:26,240 --> 00:01:28,880
‎แต่พระเจ้าคือผู้พิพากษาและลูกขุนของผม

16
00:01:31,040 --> 00:01:33,280
‎ผมแค่ขอให้คนเหล่านั้นให้โอกาสผม

17
00:01:33,920 --> 00:01:35,240
‎เปิดใจของคุณบ้าง

18
00:01:36,800 --> 00:01:38,440
‎อย่าด่วนตัดสินคนอื่นเกินไปนัก

19
00:01:39,760 --> 00:01:42,040
‎ผมคือปาฏิหาริย์เดินได้ ไม่ว่าคุณจะยอมรับ

20
00:01:42,120 --> 00:01:43,240
‎หรือไม่ยอมรับมันก็ตาม

21
00:01:43,920 --> 00:01:45,360
‎คุณเอามันไปจากผมไม่ได้

22
00:01:48,600 --> 00:01:52,080
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

23
00:02:35,840 --> 00:02:39,960
‎(บราโซเรีย เคาน์ตี รัฐเท็กซัส)

24
00:02:42,080 --> 00:02:47,160
‎(เรือนจำเวย์น สกอตต์
‎กระทรวงยุติธรรมทางอาญาเท็กซัส)

25
00:02:49,240 --> 00:02:53,040
‎(ในปี 1991
‎เดล ซิกเลอร์ถูกตัดสินประหารชีวิต)

26
00:02:53,120 --> 00:02:56,080
‎(ข้อหายิงจอห์น เซลต์เนอร์ถึงแก่ความตาย)

27
00:03:00,640 --> 00:03:03,080
‎โอเค ผมจะนั่งยืดตัวขึ้นอีกหน่อย

28
00:03:03,520 --> 00:03:04,360
‎พอไหม

29
00:03:09,560 --> 00:03:10,880
‎เดล คุณเห็นผมตรงนี้ไหม

30
00:03:11,840 --> 00:03:12,680
‎เห็น

31
00:03:17,760 --> 00:03:22,960
‎(เขาอยู่ในคุกนาน 27 ปี ห้าเดือน)

32
00:03:26,640 --> 00:03:28,320
‎ผมชื่อเดล เวย์น ซิกเลอร์

33
00:03:28,680 --> 00:03:30,000
‎ผมเกิด

34
00:03:31,320 --> 00:03:33,360
‎วันที่สิบ พฤษภาคม ปี 1967

35
00:03:38,400 --> 00:03:39,640
‎ผมเกิดใน

36
00:03:40,080 --> 00:03:42,080
‎แดนวิลล์ รัฐอิลลินอยส์

37
00:03:45,680 --> 00:03:49,200
‎เพื่อที่จะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด คุณต้องเข้าใจ

38
00:03:50,040 --> 00:03:52,240
‎ว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นที่ไหน

39
00:03:55,040 --> 00:03:57,480
‎แม่ผมแต่งงานครั้งแรกมีลูกติดสองคน

40
00:03:59,520 --> 00:04:03,080
‎พ่อผมเจอแม่ตอนที่แม่
‎ประสบปัญหามากมายในชีวิต

41
00:04:03,480 --> 00:04:05,880
‎แม่อายุ 15 ปีตอนที่ท้องครั้งแรก

42
00:04:06,400 --> 00:04:08,400
‎และจริงๆ แล้วแม่ผมเป็นเด็กที่

43
00:04:08,920 --> 00:04:11,200
‎พยายามค้นหาเป้าหมายและจุดหมายในชีวิต

44
00:04:11,480 --> 00:04:12,760
‎เด็กคนหนึ่งที่มีลูก

45
00:04:15,640 --> 00:04:18,080
‎ในที่สุดพ่อผมก็ตกงาน

46
00:04:20,320 --> 00:04:21,280
‎เขากลายเป็นคนที่...

47
00:04:22,320 --> 00:04:23,280
‎คนที่สิ้นหวังมาก

48
00:04:24,080 --> 00:04:25,120
‎ท้อแท้ใจมาก

49
00:04:26,120 --> 00:04:27,760
‎และเขาก็กลายเป็นคนที่ชอบทำร้าย

50
00:04:28,800 --> 00:04:31,920
‎มันมาลงกับลูกๆ ของเขา ลงกับแม่ผม

51
00:04:36,480 --> 00:04:39,760
‎ผมเห็นพ่อผมซ้อมแม่ผมหนักมาก

52
00:04:40,200 --> 00:04:43,320
‎จนตาของแม่เขียวช้ำไปหมด

53
00:04:44,000 --> 00:04:44,960
‎ปากแตก

54
00:04:45,360 --> 00:04:48,800
‎เวลานอนต้องเอามีดแล่เนื้อซุกไว้ใต้หมอน

55
00:04:49,520 --> 00:04:50,960
‎เพราะแม่กลัวว่า...

56
00:04:53,000 --> 00:04:53,880
‎ถ้าไม่...

57
00:04:58,560 --> 00:04:59,480
‎ไม่เป็นเธอ

58
00:05:00,920 --> 00:05:02,200
‎ก็ลูกคนใดคนหนึ่ง

59
00:05:03,280 --> 00:05:04,880
‎ที่จะถูกทำร้ายอย่างหนัก

60
00:05:08,600 --> 00:05:11,960
‎(ตอนเขาอายุ 12 ปี
‎พ่อแม่ของซิกเลอร์แยกทางกัน)

61
00:05:12,560 --> 00:05:16,000
‎(เขาใช้ชีวิตวัยเด็กที่เหลืออยู่กับแม่และพี่ชาย)

62
00:05:16,080 --> 00:05:18,560
‎(ย้ายบ้านไปอยู่รัฐต่างๆ หลายรัฐ)

63
00:05:31,920 --> 00:05:33,800
‎สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตวัยเด็กของผม

64
00:05:34,520 --> 00:05:37,520
‎ทำให้จิตใจผมชอกช้ำในชีวิตส่วนใหญ่ของผม

65
00:05:40,240 --> 00:05:43,680
‎ตอนอายุสิบขวบ
‎ผมถูกบางคนในครอบครัวลวนลามทางเพศ

66
00:05:44,360 --> 00:05:47,400
‎นั่นเป็นบางอย่างที่ฝังใจผมมาตลอดชีวิต

67
00:05:50,200 --> 00:05:51,960
‎ผมคุยกับใครไม่ได้

68
00:05:52,040 --> 00:05:53,400
‎ทุกครั้งที่ผมพยายามจะพูด

69
00:05:53,920 --> 00:05:55,640
‎มันกลับเป็นสิ่งที่ถูกปฏิเสธ

70
00:05:56,640 --> 00:05:59,880
‎ครั้งหนึ่ง ผมพยายามคุยกับแม่ผม
‎เกี่ยวกับสิ่งที่ผมประสบตอนยังเด็ก

71
00:06:00,400 --> 00:06:02,960
‎แม่ผมรับไม่ได้กับความรุนแรงของมัน

72
00:06:03,120 --> 00:06:05,040
‎มันสะเทือนใจแม่มาก

73
00:06:05,480 --> 00:06:07,680
‎แม่เข้าไปในห้องแล้วก็ปิดประตูเงียบ

74
00:06:08,600 --> 00:06:10,600
‎ในตอนนั้น

75
00:06:11,080 --> 00:06:12,400
‎มันกัดกร่อนจิตใจผม

76
00:06:14,640 --> 00:06:15,680
‎ตอนนั้นตรงนั้นเลย

77
00:06:16,120 --> 00:06:17,800
‎ที่ผมรู้สึกย่ำแย่สุดๆ

78
00:06:20,080 --> 00:06:23,880
‎(ตอนวัยรุ่น ซิกเลอร์ใช้ชีวิตที่มีแต่
‎การเสพยาและกระทำผิดเล็กๆ น้อยๆ)

79
00:06:24,800 --> 00:06:29,640
‎(พออายุ 20
‎เขาก็ใช้ชีวิตตามลำพังอยู่ตามถนนในเท็กซัส)

80
00:06:34,200 --> 00:06:38,200
‎(อาร์ลิงตัน รัฐเท็กซัส)

81
00:06:40,760 --> 00:06:42,320
‎พอผมย้ายมาอยู่เท็กซัส

82
00:06:43,280 --> 00:06:45,480
‎ผมก็กลับไปเสพยาและอะไรพวกนั้นอีก

83
00:06:47,360 --> 00:06:50,680
‎เสพโคเคน ยาไอซ์ ฉีดเข้าเส้นเลือด

84
00:06:50,760 --> 00:06:52,880
‎พี้ยาบ้า ดื่มเหล้า

85
00:06:53,760 --> 00:06:56,320
‎อาศัยอยู่ตามถนน ชิงทรัพย์ ขโมย จี้รถ

86
00:06:56,400 --> 00:06:58,160
‎ทำทุกอย่างที่ผมทำได้เพื่ออยู่รอด

87
00:06:59,840 --> 00:07:02,840
‎ชีวิตดูเหมือนมันได้จบลงแล้ว และในตอนนั้น

88
00:07:02,920 --> 00:07:04,200
‎ผมบอกปีศาจในตัวว่า

89
00:07:04,720 --> 00:07:07,320
‎"แกอาจมีวิธีของแก
‎มาดูกันว่าแกทำอะไรได้บ้าง เจ้าปีศาจ

90
00:07:07,720 --> 00:07:08,960
‎เพราะพระเจ้าไม่สนใจ"

91
00:07:20,240 --> 00:07:22,880
‎วันนั้นที่ผมเดินเข้าไปในร้านขายแซนด์วิชซับเวย์

92
00:07:23,040 --> 00:07:24,400
‎หลายสิ่งหลายอย่างได้เปลี่ยนไป

93
00:07:33,480 --> 00:07:34,960
‎(กรมตำรวจอาร์ลิงตัน)

94
00:07:35,040 --> 00:07:37,720
‎(ผู้ต้องสงสัยเป็นชายผิวขาว
‎เข้าไปในร้านขายแซนด์วิชซับเวย์)

95
00:07:37,800 --> 00:07:40,280
‎(และปล้นพนักงาน
‎ชื่อจอห์น วิลเลียม เซลต์เนอร์ จูเนียร์)

96
00:07:40,360 --> 00:07:42,680
‎(ได้เงินไปประมาณ 400 ดอลลาร์)

97
00:07:45,560 --> 00:07:46,400
‎ผมเข้าไปในนั้น

98
00:07:47,200 --> 00:07:50,600
‎แล้วพูดว่า "ลุกขึ้น
‎หยิบเงินออกมาจากเครื่องคิดเงินให้หมด"

99
00:07:52,240 --> 00:07:54,240
‎ผมบอกเขาให้เอาเงินทั้งหมดใส่ถุง

100
00:07:56,720 --> 00:07:59,080
‎เขากลัวมาก เขาวิ่งเข้าไปในห้องด้านหลัง

101
00:08:04,160 --> 00:08:07,000
‎ตอนเขาวิ่งเข้าไปในห้องด้านหลัง ผมก็วิ่งไปที่นั่น

102
00:08:07,680 --> 00:08:11,160
‎พอเขาหันมา ผมก็ยิ่งเขาหกนัดที่หน้าอก

103
00:08:11,240 --> 00:08:15,400
‎(ซับเวย์)

104
00:08:18,360 --> 00:08:21,360
‎(พนักงานร้าน จอห์น เซลต์เนอร์เสียชีวิตคาที่)

105
00:08:22,080 --> 00:08:27,440
‎(ซิกเลอร์หลบหนีไปพร้อมเงิน 400 ดอลลาร์
‎ที่ได้จากเครื่องคิดเงิน)

106
00:08:31,520 --> 00:08:33,600
‎ผมคร่าชีวิตของจอห์นอย่างเห็นแก่ตัว

107
00:08:35,320 --> 00:08:38,680
‎ผมจะแบกความเจ็บปวดนั้นไว้ในใจผมตลอดไป

108
00:08:39,440 --> 00:08:41,280
‎ที่พรากเขาไปจากครอบครัวของเขา

109
00:08:42,800 --> 00:08:44,680
‎ผมแค่อยากพูดกับคุณนายเซลต์เนอร์

110
00:08:45,040 --> 00:08:47,440
‎และครอบครัวของเธอว่าผมขอโทษ

111
00:08:48,160 --> 00:08:49,600
‎ด้วยจิตวิญญาณและใจของผม

112
00:08:59,320 --> 00:09:03,280
‎(ดัลลัส รัฐเท็กซัส)

113
00:09:10,000 --> 00:09:11,160
‎ผมชื่อทอมมี่ ลีนัวร์

114
00:09:12,120 --> 00:09:15,720
‎ในปี 1990 ผมเป็นนักสืบคดีฆาตกรรม
‎อยู่กรมตำรวจอาร์ลิงตัน

115
00:09:17,360 --> 00:09:20,600
‎ผมสืบสวนการฆาตกรรมเยอะมาก
‎ใน 26 ปีที่อยู่แผนกคดีฆาตกรรม

116
00:09:20,960 --> 00:09:23,360
‎และคุณก็ไม่มีวันลืม

117
00:09:24,080 --> 00:09:27,280
‎คดีในลักษณะนี้ที่มันไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิง

118
00:09:27,640 --> 00:09:28,600
‎และโหดเหี้ยม

119
00:09:32,320 --> 00:09:34,280
‎(เลี้ยวซ้าย รอจังหวะไฟเขียว)

120
00:09:36,120 --> 00:09:38,720
‎ตอนนี้เราอยู่ที่ที่เกิดเหตุ ที่ร้านซับเวย์

121
00:09:40,080 --> 00:09:41,800
‎ที่การฆาตกรรมอุกฉกรรจ์เกิดขึ้น

122
00:09:42,880 --> 00:09:44,480
‎ในเดือนเมษายน ปี 1990

123
00:09:51,960 --> 00:09:55,720
‎ตอนเราเข้าไปในร้านซับเวย์
‎ก็พบผู้ตายนอนจมกองเลือด

124
00:09:56,800 --> 00:10:00,360
‎ในบริเวณห้องทำงาน
‎ที่อยู่ด้านหลังของร้านขายแซนด์วิช

125
00:10:10,680 --> 00:10:11,640
‎ความจริงที่ว่า

126
00:10:12,040 --> 00:10:15,440
‎การฆาตกรรมเกิดขึ้น
‎ระหว่างการปล้นไม่ใช่เรื่องผิดปกติ

127
00:10:15,760 --> 00:10:17,280
‎เราเห็นมันตลอดเวลา

128
00:10:18,280 --> 00:10:20,280
‎ความโหดเหี้ยมของคดีนี้

129
00:10:20,880 --> 00:10:23,840
‎สิ่งที่ดูเหมือนเป็นรูปแบบการประหาร

130
00:10:24,160 --> 00:10:25,440
‎ในการฆ่าผู้เคราะห์ร้ายรายนี้

131
00:10:25,600 --> 00:10:27,280
‎คือสิ่งทีทำให้คดีนี้น่าทึ่งมาก

132
00:10:27,480 --> 00:10:31,520
‎นั่นคือสิ่งที่ทำให้คดีนี้อยู่ใน
‎ระดับที่สูงกว่าคดีอื่นๆ ในลักษณะนี้

133
00:10:34,880 --> 00:10:36,000
‎นี่เป็นความรุนแรงเกินเหตุ

134
00:10:36,800 --> 00:10:39,400
‎เขาถูกยิงหลายนัดเกินความจำเป็น

135
00:10:39,760 --> 00:10:42,960
‎เขาถูกยิงในแบบที่ขี้ขลาดด้วย เขาถูกยิงข้างหลัง

136
00:10:43,320 --> 00:10:46,840
‎แล้วพอเขาล้มลงกับพื้น ทำอะไรไม่ได้
‎อาจกำลังจะตาย

137
00:10:46,920 --> 00:10:47,840
‎เขาก็ยิงซ้ำอีก

138
00:10:47,960 --> 00:10:49,480
‎นั่นคือความรุนแรงเกินเหตุ

139
00:10:50,400 --> 00:10:51,440
‎มันคือใครบางคนที่

140
00:10:52,600 --> 00:10:53,840
‎สนุกกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำ

141
00:10:53,920 --> 00:10:56,840
‎คุณดูออกว่าพวกเขาสนุกสนาน

142
00:10:56,960 --> 00:10:59,880
‎กับความเจ็บปวดทรมานที่พวกเขากำลังสร้าง

143
00:11:06,160 --> 00:11:09,160
‎(หกวันหลังการฆาตกรรมจอห์น เซลต์เนอร์
‎ตำรวจก็จับตัวซิกเลอร์ได้)

144
00:11:09,240 --> 00:11:12,000
‎(ตามเบาะแสที่ได้รับจากเพื่อนคนหนึ่งของเขา)

145
00:11:12,600 --> 00:11:18,600
‎(ซิกเลอร์สารภาพทันทีทั้งการปล้นและการฆ่า)

146
00:11:25,040 --> 00:11:28,480
‎(ฟอร์ตเวิร์ท รัฐเท็กซัส)

147
00:11:36,880 --> 00:11:40,640
‎(ในปี 1991 เกร็ก มิลเลอร์
‎ร่วมทีมที่ดำเนินคดีซิกเลอร์)

148
00:11:44,120 --> 00:11:46,360
‎ตั้งแต่ตอนที่ผมเกี่ยวข้องในคดีนี้

149
00:11:46,440 --> 00:11:51,880
‎ผมมั่นใจว่าปัญหา
‎และการต่อสู้ที่แท้จริงในคดีนี้คือ

150
00:11:52,480 --> 00:11:55,880
‎อะไรคือการลงโทษที่เหมาะสม
‎สำหรับเดล ซิกเลอร์

151
00:11:58,240 --> 00:12:02,640
‎ในตอนนั้นเรารู้สึกว่ามันเหมาะสม
‎ที่จะขอให้ตัดสินลงโทษประหารชีวิต

152
00:12:02,720 --> 00:12:06,280
‎เพราะมีความเป็นไปได้ว่า
‎ถ้าเราละเว้นโทษประหารชีวิต

153
00:12:06,560 --> 00:12:09,280
‎เขาอาจได้รับการพักการลงโทษ
‎หลังจากจำคุกได้ 15 ปี

154
00:12:09,760 --> 00:12:12,200
‎และเราก็ไม่คิดว่านั่นเป็นเวลาที่มากพอ

155
00:12:19,120 --> 00:12:20,600
‎การฆาตกรรมทั้งหมดเลวร้าย

156
00:12:20,680 --> 00:12:22,720
‎ไม่มีการฆาตกรรมใดที่ดีเลย

157
00:12:23,200 --> 00:12:26,320
‎แต่ข้อเท็จจริงและสถานการณ์แวดล้อม
‎ของคดีนี้มันเลวร้ายที่สุด

158
00:12:26,400 --> 00:12:27,240
‎ผมคิดว่าอย่างนั้น

159
00:12:30,960 --> 00:12:33,360
‎จอห์น เซลต์เนอร์ ในตอนที่เขาถูกฆาตกรรม

160
00:12:33,440 --> 00:12:37,000
‎เหลืออีกสามหรือสี่สัปดาห์
‎ก็จะถึงวันเกิดอายุ 31 ของเขาแล้ว

161
00:12:38,920 --> 00:12:40,960
‎ผู้จัดการที่เราคุยด้วย

162
00:12:41,040 --> 00:12:43,560
‎และเพื่อนพนักงานที่เราคุยด้วย

163
00:12:43,640 --> 00:12:44,760
‎เกี่ยวกับจอห์น เซลต์เนอร์

164
00:12:45,520 --> 00:12:48,920
‎ทุกคนบอกว่าเขาเป็นพนักงานที่ทำงานหนัก
‎เป็นคนหนุ่มนิสัยดี

165
00:12:52,280 --> 00:12:55,320
‎เดล ซิกเลอร์รู้ว่าจอห์น เซลต์เนอร์จะอยู่

166
00:12:55,400 --> 00:12:58,240
‎ที่ร้านขายแซนด์วิชซับเวย์ ทำงานคนเดียว

167
00:12:59,240 --> 00:13:02,480
‎แต่เขาเลือกร้านขายแซนด์วิชซับเวย์

168
00:13:02,920 --> 00:13:05,880
‎และเขาก็เลือกที่จะปล้นใครบางคนที่รู้จักเขา

169
00:13:06,640 --> 00:13:08,920
‎(การพิจารณาคดีฆาตกรรม
‎ในร้านซับเวย์เริ่มแล้ว)

170
00:13:13,800 --> 00:13:17,680
‎(ซิกเลอร์บอกเพื่อนๆ ว่า
‎เขารู้จักเซลต์เนอร์และไม่ชอบเขา)

171
00:13:17,760 --> 00:13:21,480
‎(ตามคำให้การในหมายจับ)

172
00:13:28,920 --> 00:13:32,560
‎เดล ซิกเลอร์เข้าไปในร้านขายแซนด์วิช นั่งลง

173
00:13:33,160 --> 00:13:35,440
‎พูดคุยกับจอห์น เซลต์เนอร์

174
00:13:36,320 --> 00:13:38,800
‎ขอบุหรี่จอห์น เซลต์เนอร์สูบ

175
00:13:39,160 --> 00:13:41,320
‎คุยเรื่องโน่นนี่สองสามอย่าง

176
00:13:42,480 --> 00:13:44,880
‎แล้วไม่กี่นาทีต่อมา

177
00:13:45,280 --> 00:13:46,800
‎ก็สังหารเขาอย่างรวดเร็ว

178
00:13:47,400 --> 00:13:49,840
‎เพื่อเงินเท่าไหร่ก็ตามที่อยู่ในเครื่องคิดเงิน

179
00:13:51,920 --> 00:13:53,880
‎ในความเห็นของผม นี่อำมหิตมากทีเดียว

180
00:13:57,120 --> 00:13:59,840
‎ผมคิดว่าสภาพจิตใจของเดล

181
00:14:00,120 --> 00:14:03,520
‎ตอนที่เขาเข้าไปในนั้น คิดว่า "อย่าทิ้งพยานไว้"

182
00:14:03,840 --> 00:14:05,160
‎และเดลก็รู้ว่า

183
00:14:05,240 --> 00:14:07,000
‎จอห์น เซลต์เนอร์ระบุตัวเขาได้

184
00:14:07,080 --> 00:14:11,000
‎และบอกตำรวจได้ในห้านาที
‎หลังจากที่เขาเดินออกจาก

185
00:14:11,640 --> 00:14:14,520
‎ร้านขายแซนด์วิชซับเวย์นั่นว่า "คนที่ปล้นผม

186
00:14:14,720 --> 00:14:17,640
‎เชื่อหรือไม่ล่ะ เป็นคนที่ผมรู้จัก
‎เขาชื่อเดล ซิกเลอร์"

187
00:14:17,720 --> 00:14:20,720
‎บางครั้งคำอธิบายที่ง่ายที่สุด

188
00:14:20,800 --> 00:14:23,440
‎ก็เป็นคำอธิบายที่ดีที่สุด

189
00:14:29,760 --> 00:14:36,160
‎(วันที่ 1 มีนาคม 1991 ซิกเลอร์ถูกตัดสินว่าผิด
‎ข้อหาฆ่าจอห์น เซลต์เนอร์โดยไตร่ตรองไว้ก่อน)

190
00:14:38,680 --> 00:14:44,320
‎(ตัดสินประหารชีวิตฆาตกร
‎มือปืนร้านซับเวย์สงบนิ่งระหว่างฟังคำตัดสิน)

191
00:15:01,440 --> 00:15:03,120
‎ผมเข้าสู่แดนประหารในปี 91

192
00:15:06,240 --> 00:15:07,560
‎ตอนพวกเขามารับตัวผม

193
00:15:08,560 --> 00:15:11,040
‎พวกเขาล่ามโซ่ผมไว้กับนักโทษคนอื่นๆ ทุกคน

194
00:15:11,560 --> 00:15:13,520
‎เดินตรงไปที่แดนประหาร

195
00:15:15,080 --> 00:15:15,920
‎และก็...

196
00:15:16,960 --> 00:15:18,720
‎พอเราไปถึงโถงทางเดิน

197
00:15:19,480 --> 00:15:22,840
‎เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพูดว่า "คนตายเดินดิน"
‎เหมือนใน "ปาฏิหาริย์แดนประหาร"

198
00:15:22,920 --> 00:15:24,600
‎เหมือนมันเป็นมุกตลกหรืออะไรสักอย่าง

199
00:15:25,400 --> 00:15:26,480
‎(แดนประหาร)

200
00:15:26,560 --> 00:15:27,520
‎นั่นคือ...

201
00:15:28,040 --> 00:15:30,960
‎ตอนที่มันทำให้ผมคิดได้จริงๆ ว่า
‎ผมมีทางเลือกมากมาย

202
00:15:36,440 --> 00:15:39,280
‎ผมพลิกผันชีวิตของผมตอนผมเข้าสู่แดนประหาร

203
00:15:40,600 --> 00:15:43,000
‎วันแรกวันนั้นในแดนประหาร
‎ผมร้องไห้ต่อพระเจ้า

204
00:15:43,680 --> 00:15:46,280
‎ผมพูดว่า
‎"พระเจ้า ท่านอยู่เคียงข้างลูกมาทั้งชีวิต

205
00:15:46,680 --> 00:15:48,520
‎พระองค์ช่วยเหลือลูกตอนที่ลูกยังเด็ก"

206
00:15:48,600 --> 00:15:50,800
‎ผมพูดว่า
‎"ให้ลูกได้เห็นชีวิตของพระองค์เถิด

207
00:15:51,200 --> 00:15:52,880
‎ให้ลูกได้เห็นว่าพระองค์มีพลังอำนาจ

208
00:15:52,960 --> 00:15:54,880
‎ให้แสงสว่างของพระองค์สาดส่องมาที่ลูกเถิด

209
00:15:55,120 --> 00:15:56,640
‎ให้ลูกได้เห็นว่าลูกมีจุดมุ่งหมาย"

210
00:16:00,720 --> 00:16:03,560
‎ตอนนั้นเองที่ผมได้ยินเสียงเล็กๆ

211
00:16:04,480 --> 00:16:06,840
‎บอกผมว่า "อยู่เฉยๆ แล้วมันจะดีเอง"

212
00:16:08,080 --> 00:16:08,920
‎และก็...

213
00:16:09,560 --> 00:16:10,440
‎นั่นคือ...

214
00:16:11,520 --> 00:16:12,520
‎นั่นคือเสียงของพระเจ้า

215
00:16:14,440 --> 00:16:16,880
‎ผมเลยพยายามอย่างหนัก

216
00:16:17,440 --> 00:16:18,360
‎ที่จะไม่ยอมแพ้

217
00:16:21,640 --> 00:16:25,440
‎(ในปี 1993 เท็กซัสแก้ไขกฎหมาย
‎เกี่ยวกับการคัดเลือกคณะลูกขุน)

218
00:16:26,000 --> 00:16:29,520
‎(ต่อมาในปีนั้น ทนายของซิกเลอร์ก็โต้แย้ง
‎การเปลี่ยนแปลงการคัดเลือกคณะลูกขุน)

219
00:16:29,600 --> 00:16:33,120
‎(ทำให้การตัดสินประหารชีวิตเขาเป็นโมฆะ)

220
00:16:35,720 --> 00:16:42,000
‎(ในปี 1994
‎หลังจากอยู่ในแดนประหารนานสามปีครึ่ง)

221
00:16:42,080 --> 00:16:47,520
‎(ซิกเลอร์ก็ถูกตัดสินอีกครั้งให้จำคุกตลอดชีวิต)

222
00:16:52,520 --> 00:16:55,120
‎ถ้าผมถูกประหารชีวิต ก็สมควรแล้ว

223
00:16:55,720 --> 00:16:59,040
‎แต่ผมเชื่อว่าพระเจ้ามีแผนการ
‎และจุดประสงค์ที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นสำหรับผม

224
00:17:02,120 --> 00:17:05,200
‎(ซิกเลอร์กล่าวว่า
‎เขาอุทิศชีวิตแด่พระเจ้ามาตั้งแต่นั้น)

225
00:17:06,280 --> 00:17:10,000
‎(ตอนนี้เขาเป็นศาสนาจารย์)

226
00:17:13,640 --> 00:17:17,080
‎ผมถูกขังคุกมา 27 ปี

227
00:17:17,440 --> 00:17:18,360
‎กับห้าเดือนแล้ว

228
00:17:18,640 --> 00:17:20,680
‎ผมเข้ามาในนี้ตอนอายุ 21 ปี

229
00:17:20,920 --> 00:17:22,280
‎เป็นเด็กที่หลงทาง มีปัญหา

230
00:17:22,600 --> 00:17:24,160
‎ตอนนี้ผมอายุ 50 ปีแล้ว

231
00:17:24,480 --> 00:17:27,800
‎ที่พยายามทำให้ตัวเองดีขึ้น ฟื้นฟูจิตใจตัวเอง

232
00:17:28,120 --> 00:17:29,320
‎ผมพบพระเจ้าทุกวัน

233
00:17:29,400 --> 00:17:31,880
‎ผมศึกษาพระวจนะของพระเจ้า
‎สามถึงสี่ชั่วโมงทุกวัน

234
00:17:32,120 --> 00:17:33,600
‎ผมพยายามให้คำปรึกษาผู้คน

235
00:17:33,720 --> 00:17:35,200
‎ผมพยายามช่วยเหลือผู้คน

236
00:17:35,520 --> 00:17:39,000
‎พระวจนะของพระเจ้า
‎ลิขิตชะตาชีวิตของผมไว้แล้ว

237
00:17:39,080 --> 00:17:41,320
‎ผมเป็นคำพยานที่มีชีวิตและปาฏิหาริย์เดินได้

238
00:17:42,400 --> 00:17:45,240
‎ขอสรรเสริญแด่พระสิริพระผู้เป็นเจ้า
‎และพระผู้ไถ่ พระเยซูคริสต์

239
00:17:45,920 --> 00:17:48,720
‎จากนี้ไปผมจะเดินอยู่บนหนทาง
‎แห่งพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์

240
00:17:53,080 --> 00:17:56,560
‎(รัฐเท็กซัส กับ เดล เวย์น ซิกเลอร์)

241
00:18:01,320 --> 00:18:02,760
‎ผมคิดว่าสิ่งที่แปลกที่สุด

242
00:18:02,840 --> 00:18:05,560
‎เกี่ยวกับคดีนี้คือทำไมคดีถึงพลิก

243
00:18:06,760 --> 00:18:09,600
‎ผมคงต้องพูดว่าเดล ซิกเลอร์

244
00:18:09,880 --> 00:18:12,640
‎อาจเป็นคนที่โชคดีที่สุด

245
00:18:13,040 --> 00:18:14,800
‎เพราะถ้าไม่มี

246
00:18:15,920 --> 00:18:20,640
‎การเปลี่ยนกฎหมายคัดเลือกคณะลูกขุน
‎ที่พวกเขานำมาใช้โดยให้มีผลย้อนหลัง

247
00:18:21,200 --> 00:18:25,520
‎ผมคิดว่ามีความเป็นไปได้สูงมาก
‎ที่เดล ซิกเลอร์จะถูกประหารชีวิต

248
00:18:26,200 --> 00:18:28,360
‎สักเวลาใดเวลาหนึ่งในยุค 90 ในรัฐเท็กซัส

249
00:18:38,280 --> 00:18:41,480
‎(สองปีต่อมา)

250
00:18:46,680 --> 00:18:50,320
‎(ตอนซิกเลอร์ได้รับโทษจำคุกตลอดชีวิต
‎กฎหมายเท็กซัสกำหนดเงื่อนไขไว้ว่า)

251
00:18:50,400 --> 00:18:55,000
‎(การพิจารณาพักการลงโทษ
‎ต้องกระทำหลังจากจำคุก 30 ปี)

252
00:19:07,720 --> 00:19:14,360
‎(ตอนนี้ซิกเลอร์จำคุก 29 ปี สี่เดือนแล้ว)

253
00:19:18,520 --> 00:19:22,480
‎(เคดเลค เท็กซัส)

254
00:19:29,240 --> 00:19:31,400
‎แองเจล ทิลลี่ มีใครอยู่ไหม

255
00:19:32,040 --> 00:19:32,880
‎มาเร็ว

256
00:19:35,480 --> 00:19:36,520
‎ทิลลี่

257
00:19:42,320 --> 00:19:46,600
‎ครั้งแรกที่ฉันเจอเดลคือที่เรือนจำเวย์น สกอตต์

258
00:19:46,680 --> 00:19:47,520
‎ในแองเกิลตัน

259
00:19:48,240 --> 00:19:50,960
‎ฉันไปเยี่ยมลูกเลี้ยงของฉันที่นั่น

260
00:19:52,360 --> 00:19:54,960
‎ตอนเดลเดินเข้าประตูมา

261
00:19:55,040 --> 00:19:57,440
‎พีทแนะนำให้เรารู้จักกัน และมันก็แบบว่า...

262
00:19:58,280 --> 00:20:00,280
‎นี่เป็นคนที่...

263
00:20:00,360 --> 00:20:01,840
‎น่ารักจริงๆ

264
00:20:01,960 --> 00:20:04,400
‎มานี่มา แม่ใจดีนะ ต้องอย่างนี้สิ

265
00:20:04,480 --> 00:20:05,920
‎หิวไหม ว่าไง

266
00:20:07,760 --> 00:20:08,840
‎ฉันชื่อแคโรล

267
00:20:09,720 --> 00:20:11,360
‎ฉันอายุ 71 ปี

268
00:20:12,560 --> 00:20:15,200
‎ฉันอยู่คนเดียวในบ้านเคลื่อนที่

269
00:20:15,600 --> 00:20:17,080
‎ในชนบทของเท็กซัส

270
00:20:19,520 --> 00:20:23,000
‎มิสคิทตี้อายุราวๆ 16

271
00:20:23,080 --> 00:20:24,680
‎หรืออาจจะ 17 ปีแล้ว

272
00:20:25,080 --> 00:20:27,360
‎มันคือหญิงแก่ของบ้านนี้ เหมือนฉัน

273
00:20:28,400 --> 00:20:30,280
‎ฉันมีแมวอีกสามตัว

274
00:20:31,000 --> 00:20:31,920
‎ตัวนี้ชื่อเอโบนี

275
00:20:32,720 --> 00:20:37,320
‎ฉันเจอมันในสุสาน
‎และก็เลี้ยงมาตั้งแต่แรกเกิดเลย

276
00:20:37,400 --> 00:20:38,360
‎น่ารักจ้ะ

277
00:20:40,280 --> 00:20:43,520
‎ฉันเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือผู้ที่ไร้ที่พึ่ง

278
00:20:44,200 --> 00:20:47,040
‎และผู้ที่ถูกทอดทิ้ง

279
00:20:47,360 --> 00:20:49,520
‎มันเป็นนิสัยอย่างหนึ่งของฉันมาตลอด

280
00:20:50,400 --> 00:20:52,400
‎มันเหมือนกับพวกเขาต้องการฉัน

281
00:20:53,320 --> 00:20:55,320
‎จนถึงจุดที่ฉันต้องการพวกเขา

282
00:20:55,400 --> 00:20:56,240
‎ว่าไง

283
00:20:56,680 --> 00:20:59,120
‎และกับคนก็เหมือนกัน

284
00:21:03,920 --> 00:21:09,200
‎เดลกับฉันกลายเป็นเพื่อนทางจดหมายกัน
‎ตอนที่ลูกเลี้ยงของฉันถามว่าฉัน

285
00:21:09,760 --> 00:21:10,680
‎เขียนถึงเขาได้ไหม

286
00:21:10,760 --> 00:21:14,120
‎เราเลยเขียนจดหมายถึงกันมานานเก้าปีแล้ว

287
00:21:14,920 --> 00:21:19,520
‎ฉันมีจดหมายจากเขา
‎อาจจะราวๆ สองร้อยกว่าฉบับ

288
00:21:25,320 --> 00:21:29,040
‎เขาขึ้นต้นจดหมายที่เขียนถึงฉัน

289
00:21:29,560 --> 00:21:32,560
‎เหมือนเดิมเสมอ "ขอพระเจ้าคุ้มครองคุณ
‎และเก็บคุณไว้ตลอดไป

290
00:21:32,920 --> 00:21:34,920
‎ในอุ้งพระหัตถ์ที่เปี่ยมด้วยความรักของพระองค์"

291
00:21:37,160 --> 00:21:38,920
‎"ผมอยู่ที่นี่ที่เรือนจำแครอล แวนซ์"

292
00:21:39,040 --> 00:21:40,880
‎นี่คือตอนแรกที่เขาไปถึงที่นั่น

293
00:21:41,600 --> 00:21:43,920
‎"แต่ผมตื่นเต้นสุดๆ ที่จะได้เริ่มในโครงการ

294
00:21:44,000 --> 00:21:47,880
‎ผมได้ทำงานในห้องซักรีด แต่ยังไม่ได้เริ่มงาน"

295
00:21:49,680 --> 00:21:51,200
‎ความสัมพันธ์ของเรา

296
00:21:51,320 --> 00:21:52,960
‎พัฒนาขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

297
00:21:55,680 --> 00:21:57,600
‎ฉันได้ไปเยี่ยมเขา

298
00:21:57,720 --> 00:22:00,640
‎เราเลยได้รู้จักกันมากขึ้น

299
00:22:01,440 --> 00:22:03,960
‎จริงๆ แล้วเขาไม่มีใครอื่นในเท็กซัส

300
00:22:04,600 --> 00:22:07,720
‎ฉันเลยก้าวเข้าไปอยู่เคียงข้างเขา

301
00:22:07,800 --> 00:22:11,240
‎ตอนนั้นเองที่เขาเริ่มเรียกฉันว่า "คุณแม่แคโรล"

302
00:22:12,800 --> 00:22:14,240
‎ฉันเคย... ฉันเป็น

303
00:22:14,600 --> 00:22:16,840
‎แม่คนที่สองของเขา ตามที่เขาบอก

304
00:22:20,680 --> 00:22:21,840
‎"คุณแม่แคโรลที่รัก...

305
00:22:26,200 --> 00:22:28,800
‎ขอพระเจ้าคุ้มครองคุณและเก็บคุณไว้..."

306
00:22:31,320 --> 00:22:32,560
‎"พระเจ้าเป็นสิ่งที่ดี คุณแม่"

307
00:22:34,840 --> 00:22:39,800
‎เราคุยกันอย่างเปิดอก
‎ทั้งในการเยี่ยมและเขียนจดหมาย

308
00:22:42,040 --> 00:22:44,560
‎"คุณคือของขวัญมีค่าจากพระบิดาบนสรวงสวรรค์

309
00:22:45,640 --> 00:22:46,840
‎นางฟ้าผู้พิทักษ์ของผม

310
00:22:47,520 --> 00:22:51,000
‎ทรงตัวอย่างน่าอัศจรรย์
‎อยู่ในความรักอันงดงามของพระเจ้า"

311
00:22:52,200 --> 00:22:54,120
‎และเขาก็เขียนในนี้ว่า "831"

312
00:22:55,520 --> 00:22:56,800
‎นั่นหมายถึง

313
00:22:57,520 --> 00:22:59,840
‎แปดตัวอักษร สามคำ

314
00:23:00,840 --> 00:23:01,720
‎หนึ่งความหมาย

315
00:23:03,040 --> 00:23:03,880
‎ผมรักคุณ

316
00:23:06,880 --> 00:23:07,880
‎เขาเป็นคนที่พิเศษ

317
00:23:25,840 --> 00:23:29,360
‎(นานสามปีที่แคโรลรอฟังข่าว)

318
00:23:29,440 --> 00:23:32,640
‎(ว่ารัฐเท็กซัสจะอนุญาต
‎ให้พักการลงโทษเดลหรือไม่)

319
00:23:41,680 --> 00:23:45,960
‎(ถ้าได้รับอนุญาต เขาจะต้องอาศัยอยู่ในรัฐ)

320
00:23:46,040 --> 00:23:49,480
‎(และต้องลงทะเบียนที่อยู่ถาวร)

321
00:23:54,600 --> 00:23:57,160
‎ฉันจะไม่ได้ว่าตอนไหนที่เดล

322
00:23:57,880 --> 00:24:00,080
‎ถามฉันว่า

323
00:24:00,720 --> 00:24:04,280
‎เขาได้รับการพักการลงโทษแล้ว
‎มาอยู่ที่บ้านฉันได้ไหม

324
00:24:05,760 --> 00:24:09,160
‎แต่ฉันบอกได้ว่าตอนแรกที่เขาเริ่มถามฉัน

325
00:24:09,240 --> 00:24:11,520
‎เขาอายเกี่ยวกับมันมาก

326
00:24:11,600 --> 00:24:16,360
‎เพราะเขาคงกลัวว่าฉันจะพูดว่า "ไม่ได้"

327
00:24:18,520 --> 00:24:22,320
‎ฉันสงวนท่าทีอยู่ครู่หนึ่ง

328
00:24:22,400 --> 00:24:26,760
‎แล้วฉันก็คิดว่า "อะไรคือสิ่งถูกต้องที่ควรทำ"

329
00:24:27,960 --> 00:24:29,400
‎และฉันก็...

330
00:24:31,000 --> 00:24:34,360
‎รีบขอคำตอบจากพระเจ้า

331
00:24:34,440 --> 00:24:36,760
‎และพระเจ้าก็ตอบว่า "ชายคนนี้ต้องการเจ้า"

332
00:24:37,200 --> 00:24:38,040
‎แล้ว...

333
00:24:38,480 --> 00:24:41,200
‎ฉันก็เลยตอบเขาไปว่า "โอเค ได้"

334
00:24:43,280 --> 00:24:47,440
‎ฉันอยากทำแค่นั้น คือช่วยเขา...
‎เริ่มต้นชีวิตใหม่

335
00:24:58,960 --> 00:25:03,640
‎(เรือนจำบิวฟอร์ด เอช. เจสเตอร์ สาม
‎รัฐเท็กซัส)

336
00:25:12,120 --> 00:25:18,960
‎(ในปี 2019 ซิกเลอร์ได้ข่าวเกี่ยวกับ
‎คำขอพักการลงโทษของเขา)

337
00:25:24,520 --> 00:25:25,760
‎เอาคล้องคอไว้ใช่ไหม

338
00:25:29,640 --> 00:25:30,480
‎เอาละ...

339
00:25:30,960 --> 00:25:32,200
‎วันนี้คุณได้รับข่าวบางอย่าง

340
00:25:33,040 --> 00:25:34,360
‎ครับผม

341
00:25:35,440 --> 00:25:37,000
‎วันนี้ผมได้รู้ว่า...

342
00:25:38,200 --> 00:25:39,680
‎ผมจะได้เตรียมตัวกลับบ้าน

343
00:25:44,560 --> 00:25:45,400
‎วันอังคาร

344
00:25:47,520 --> 00:25:50,160
‎นี่เป็นปีที่ 30 แล้วที่ผมถูกคุมขัง

345
00:25:51,120 --> 00:25:51,960
‎และมันก็...

346
00:25:52,560 --> 00:25:53,640
‎เป็นสิ่งที่ดีมากๆ

347
00:25:54,040 --> 00:25:56,240
‎เพราะผมไม่เคยคิดว่าผมจะได้เห็นวันนี้

348
00:25:57,400 --> 00:25:58,600
‎ผมมีความสุขจนบอกไม่ถูก

349
00:25:59,600 --> 00:26:01,200
‎ยังคงรู้สึก...

350
00:26:01,960 --> 00:26:02,800
‎ตื้นตันใจ

351
00:26:03,600 --> 00:26:04,600
‎กลัวนิดหน่อย

352
00:26:05,320 --> 00:26:06,840
‎เพราะผมติดคุกนานมาก

353
00:26:07,880 --> 00:26:09,720
‎ผมได้แต่สรรเสริญและขอบคุณพระเจ้า

354
00:26:09,920 --> 00:26:12,360
‎ที่พระองค์มอบโอกาสครั้งที่สองให้ผม

355
00:26:17,240 --> 00:26:19,320
‎จริงๆ แล้วสิ่งที่ยากที่สุดก็คือ

356
00:26:19,960 --> 00:26:21,280
‎การพยายามปรับตัว

357
00:26:22,080 --> 00:26:24,520
‎เพราะผมถูกแยกตัวในชุมชนเล็กๆ

358
00:26:24,600 --> 00:26:25,760
‎ในชุมชนหนึ่งมานาน

359
00:26:30,600 --> 00:26:33,640
‎คนบอกผมตลอดเวลาว่า
‎เราไม่สามารถหยั่งรู้ได้

360
00:26:33,840 --> 00:26:34,800
‎ว่าชีวิตเป็นยังไง

361
00:26:35,280 --> 00:26:37,560
‎สังคมเป็นยังไง มันเปลี่ยนไปมากแค่ไหน

362
00:26:39,840 --> 00:26:41,560
‎คนบอกผมว่าพวกเขาไป

363
00:26:41,640 --> 00:26:44,880
‎ห้างสรรพสินค้า และสีสันกับการเคลื่อนไหว
‎ทำให้พวกเขาอยากอาเจียน

364
00:26:45,800 --> 00:26:48,280
‎ตอนผมอยู่ข้างนอกนั่น ยังไม่มีโทรศัพท์มือถือเลย

365
00:26:48,880 --> 00:26:52,600
‎มีหลายสิ่งหลายอย่างมากที่ยังไม่มีอยู่ในสังคม

366
00:26:53,120 --> 00:26:54,240
‎ตอนที่ผมเดินเข้ามาในนี้

367
00:26:57,440 --> 00:26:59,920
‎แคโรล วิตเวิร์ธเป็นแม่พระ

368
00:27:00,320 --> 00:27:01,720
‎เพราะถ้าไม่มีคุณแม่แคโรล

369
00:27:02,560 --> 00:27:04,440
‎ผมคงไม่มีที่ที่เรียกว่าบ้าน

370
00:27:06,040 --> 00:27:07,520
‎คุณแม่แคโรลคือที่พึ่งพา

371
00:27:07,600 --> 00:27:10,520
‎เธอเป็นผู้หญิงบ้านนอกแก่ๆ ที่ดีคนหนึ่ง
‎แต่เธอเข้มแข็ง

372
00:27:10,720 --> 00:27:11,800
‎เธอมีคุณธรรม

373
00:27:12,120 --> 00:27:13,280
‎ความรัก มีเกียรติ

374
00:27:13,760 --> 00:27:15,960
‎เธอเป็นแม่พระสำหรับผมมาก

375
00:27:22,480 --> 00:27:24,560
‎ผมรู้ว่ามันจะเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก

376
00:27:25,520 --> 00:27:27,840
‎คนจะเชื่อกันว่าคุณเป็นปีศาจ

377
00:27:28,360 --> 00:27:29,480
‎เชื่อว่าคุณเป็นสัตว์ร้าย

378
00:27:29,920 --> 00:27:32,880
‎เชื่อว่าคุณไม่ได้เปลี่ยนไป
‎และไม่สามารถเปลี่ยนได้

379
00:27:34,040 --> 00:27:36,320
‎แต่สักวัน จิตใจของคนเหล่านั้นจะเปลี่ยนไป

380
00:27:36,400 --> 00:27:37,840
‎ผมเชื่อมั่นอย่างนั้น

381
00:27:37,920 --> 00:27:42,160
‎เพราะผมไม่ใช่เด็กเจ้าอารมณ์ มีปัญหา
‎หลงทางอย่างที่ผมเคยเป็น

382
00:27:42,960 --> 00:27:44,680
‎ผมโตแล้ว มีจุดหมาย

383
00:27:45,040 --> 00:27:47,960
‎มีจุดประสงค์ ตอนนี้เป็นศาสนาจารย์แล้ว

384
00:27:50,320 --> 00:27:52,680
‎ผมแค่ขอให้คนเหล่านั้นให้โอกาสผม

385
00:27:53,320 --> 00:27:56,280
‎เพราะเวลาคือสิ่งเยียวยาทุกอย่าง

386
00:28:05,480 --> 00:28:09,560
‎(เมาน์เทน โฮม รัฐอาร์คันซอ)

387
00:28:13,240 --> 00:28:17,200
‎(หลังเหตุฆาตกรรมจอห์น 30 ปี
‎ครอบครัวเซลต์เนอร์)

388
00:28:17,280 --> 00:28:20,080
‎(ยังคงต่อสู้กับการสูญเสียของพวกเขาต่อไป)

389
00:28:30,440 --> 00:28:32,720
‎จอห์นนี บิลเป็นคนดีที่สุดคนหนึ่งเท่าที่คุณเคยรู้จัก

390
00:28:34,280 --> 00:28:36,680
‎เขาจะนั่งตรงนั้น ดื่มเบียร์คีย์สโตน

391
00:28:36,840 --> 00:28:39,320
‎ทำให้คนอื่นหัวเราะ
‎เล่าเรื่องตลกหรืออะไรสักอย่าง

392
00:28:39,720 --> 00:28:41,120
‎เป็นคนของทุกคนจริงๆ

393
00:28:44,280 --> 00:28:46,360
‎ผมชื่อฟอเรสต์ ฮาร์แลน เซลต์เนอร์

394
00:28:47,240 --> 00:28:49,040
‎จอห์นนี บิลเป็นพี่ต่างแม่ของเรา

395
00:28:50,280 --> 00:28:51,760
‎เขาเป็นลูกคนแรก

396
00:28:52,280 --> 00:28:53,120
‎ของพ่อผม

397
00:28:55,000 --> 00:28:56,840
‎เขาชื่อจอห์น วิลเลียม เซลต์เนอร์

398
00:28:57,040 --> 00:28:58,160
‎ถูกตั้งชื่อตามพ่อของผม

399
00:28:58,480 --> 00:29:01,160
‎แต่ทุกคนที่รู้จักเขาเรียกเขาว่าจอห์นนี บิล

400
00:29:04,160 --> 00:29:07,440
‎(จอห์น วิลเลียม เซลต์เนอร์อยู่ในวัยยี่สิบกว่าๆ
‎ตอนที่เขาติดต่อ)

401
00:29:07,520 --> 00:29:10,200
‎(กับน้องชายต่างแม่ของเขาอีกครั้ง)

402
00:29:13,640 --> 00:29:17,680
‎จอห์นนี บิลค้นหาเราแล้วเราก็ได้เจอกับเขา

403
00:29:18,120 --> 00:29:21,200
‎มีความผูกพันและความสัมพันธ์
‎เกิดขึ้นทันทีระหว่างผมกับเขา

404
00:29:22,200 --> 00:29:23,920
‎เราสนิทกันมาก

405
00:29:25,640 --> 00:29:27,800
‎จอห์นเป็นคนชอบสนุกสนาน

406
00:29:28,120 --> 00:29:29,840
‎ทุกคนอยากอยู่ใกล้ๆ เขา

407
00:29:30,280 --> 00:29:32,280
‎เขามีชีวิตอยู่เพื่อช่วยคนอื่นๆ ทุกคน

408
00:29:34,120 --> 00:29:37,120
‎คนมากมายที่รู้จักพี่ชายผม

409
00:29:37,200 --> 00:29:39,800
‎รู้ว่าเขาเป็นเกย์ และเขาก็เปิดเผยเกี่ยวกับมัน

410
00:29:40,360 --> 00:29:42,920
‎พ่อผมรู้ ทุกคนในครอบครัวผมก็รู้

411
00:29:43,000 --> 00:29:46,360
‎เราทุกคนยอมรับมัน
‎เราแค่รู้แก่ใจว่านั่นคือจอห์นนี บิล

412
00:29:46,440 --> 00:29:48,640
‎มันจะต้องเป็นแบบนั้น และเขาก็เป็น...

413
00:29:49,600 --> 00:29:51,160
‎แค่จอห์นนี บิล เรายังคงรักเขา

414
00:29:54,520 --> 00:29:56,240
‎ผมชื่อจอห์น ฮาร์แลน เซลต์เนอร์

415
00:29:56,640 --> 00:29:59,720
‎จอห์นนี บิลเข้ามาในชีวิตผม
‎ตอนผมอายุราวๆ 16 ปี

416
00:29:59,880 --> 00:30:01,960
‎เราพูดคุยกันไม่เว้นแต่ละวัน

417
00:30:02,080 --> 00:30:03,000
‎คือทุกวันเลย

418
00:30:03,560 --> 00:30:05,960
‎เราไม่เคยพูดขัดกันเลยสักครั้ง
‎ไม่ว่าจะเรื่องอะไร

419
00:30:06,320 --> 00:30:08,120
‎นั่นเป็นสิ่งที่หาได้ยาก

420
00:30:18,560 --> 00:30:20,240
‎ใช่ เราคิดถึงเขามากเลย

421
00:30:21,520 --> 00:30:23,440
‎คุณไม่รู้หรอกว่าชีวิตมันผ่านไปเร็วแค่ไหน

422
00:30:25,040 --> 00:30:27,520
‎คุณคิดว่าเวลาของคุณอยู่ที่นี่ตลอดไป
‎แต่จริงๆ แล้วมันไม่อยู่

423
00:30:27,600 --> 00:30:29,400
‎ในช่วงเวลาใดก็ตาม คุณอาจจะ...

424
00:30:30,360 --> 00:30:31,200
‎ออกไป

425
00:30:32,160 --> 00:30:33,560
‎นาทีต่อมา คุณอาจจะตายก็ได้

426
00:30:36,840 --> 00:30:37,680
‎มันทำใจยาก

427
00:30:37,760 --> 00:30:41,000
‎มันทำใจยากจริงๆ
‎ที่ได้ข่าวว่าพี่ชายของเราตายแล้ว

428
00:30:41,960 --> 00:30:43,320
‎มันยากมากสำหรับผม

429
00:30:43,400 --> 00:30:44,960
‎มันยากมากสำหรับพ่อผม

430
00:30:45,160 --> 00:30:47,720
‎และมันก็ยากมากสำหรับน้องชายผม

431
00:30:49,440 --> 00:30:51,480
‎ผมโกรธ ใช่ครับ ผมโกรธ

432
00:30:52,160 --> 00:30:54,280
‎ผมมีความคิดบางอย่างในหัว

433
00:30:54,360 --> 00:30:56,920
‎ที่ผมอยากจะทำมัน แต่ผมก็ไม่ได้ทำ

434
00:30:58,880 --> 00:31:01,880
‎ตอนผมได้ข่าวว่า
‎เขาถูกตัดสินประหารชีวิต ผมดีใจมาก

435
00:31:02,160 --> 00:31:03,440
‎แต่ในขณะเดียวกัน

436
00:31:03,760 --> 00:31:06,520
‎ผมอยากให้การประหารเกิดขึ้นตรงนั้นตอนนั้นเลย

437
00:31:06,640 --> 00:31:07,600
‎ผมอยากให้เขาตาย

438
00:31:10,080 --> 00:31:12,240
‎ตอนผมได้รู้ว่าเขาจะไม่ถูกประหาร

439
00:31:12,320 --> 00:31:13,360
‎มันก็กลับไปรู้สึก...

440
00:31:14,640 --> 00:31:15,520
‎โกรธอีกครั้ง

441
00:31:18,240 --> 00:31:20,440
‎เขาไม่ควรมีชีวิตอยู่
‎และตอนนี้เขาจะได้เป็นอิสระ

442
00:31:21,960 --> 00:31:24,240
‎ไม่ ผมรู้สึกว่าระบบทำไม่ถูกต้อง

443
00:31:31,520 --> 00:31:33,560
‎ตอนผมรู้ว่าเขาได้รับการพักการลงโทษ

444
00:31:33,680 --> 00:31:36,160
‎มันเหมือนฝันร้ายเริ่มขึ้นอีกครั้ง

445
00:31:37,480 --> 00:31:39,040
‎เราไม่ได้รับแจ้งด้วยซ้ำ

446
00:31:39,120 --> 00:31:40,240
‎ไม่มีใครบอกเราเลย

447
00:31:40,440 --> 00:31:41,960
‎ไม่มีใครพูดอะไรเกี่ยวกับมัน

448
00:31:42,840 --> 00:31:45,200
‎ผมเชื่อจริงๆ ว่า
‎กระบวนการยุติธรรมทำให้เราผิดหวัง

449
00:31:46,800 --> 00:31:47,920
‎ผมคิดว่ามันไร้สาระ

450
00:31:48,760 --> 00:31:50,000
‎ผมคิดว่ารัฐเท็กซัสจำเป็นต้อง

451
00:31:50,080 --> 00:31:52,200
‎ประเมินกระบวนการยุติธรรมทั้งหมดอีกครั้ง

452
00:31:52,880 --> 00:31:54,240
‎แบบร้อยเปอร์เซ็นต์เลย

453
00:31:54,320 --> 00:31:55,760
‎คุณฆ่าใครบางคนแบบนั้น

454
00:31:56,160 --> 00:31:57,760
‎คุณก็ไม่ควรได้เห็นแสงตะวันอีกเลย

455
00:31:58,120 --> 00:31:58,960
‎ไม่ควรเลย

456
00:32:01,360 --> 00:32:04,320
‎ผมเชื่อว่าเขาเป็นภัยมหันต์ต่อสังคม

457
00:32:04,960 --> 00:32:06,520
‎ผมเชื่อว่าเขาจะฆ่าอีกครั้ง

458
00:32:07,720 --> 00:32:08,600
‎เร็วๆ นี้

459
00:32:21,840 --> 00:32:25,720
‎(เคดเลค รัฐเท็กซัส)

460
00:32:27,440 --> 00:32:30,760
‎(หนึ่งวันก่อนการปล่อยตัวเดล)

461
00:32:35,720 --> 00:32:37,080
‎นี่ห้องของเดล

462
00:32:38,880 --> 00:32:41,360
‎มันจะใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมากทีเดียว

463
00:32:47,280 --> 00:32:48,120
‎สำหรับเดล

464
00:32:48,480 --> 00:32:49,680
‎เขาจะถูก

465
00:32:49,960 --> 00:32:52,080
‎ตราหน้าว่าเป็นฆาตกรไปตลอด

466
00:32:54,320 --> 00:32:56,400
‎คนมากมายจะไม่ให้เขา

467
00:32:56,880 --> 00:32:58,160
‎มีหนทางหรือโอกาส

468
00:32:59,520 --> 00:33:00,600
‎ได้ทำให้พวกเขาเห็น

469
00:33:00,680 --> 00:33:02,160
‎ว่าตอนนี้เขาเป็นคนแบบไหน

470
00:33:05,800 --> 00:33:08,160
‎ครอบครัวของฉันก็มีข้อสงสัยหลายอย่าง

471
00:33:10,480 --> 00:33:13,240
‎สิ่งที่พวกเขากังวลมากคือเขาเคยฆ่าคนมาแล้ว

472
00:33:13,320 --> 00:33:15,160
‎เขาอาจจะฆ่าฉันก็ได้

473
00:33:18,280 --> 00:33:21,240
‎พวกเขาพูดว่า
‎"บ้าหรือเปล่า ยายบ้าไปแล้วเหรอ ทำไม"

474
00:33:21,400 --> 00:33:22,720
‎พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไม

475
00:33:24,320 --> 00:33:25,880
‎ฉันจะต้องโน้มน้าวให้พวกเขาเข้าใจ

476
00:33:27,920 --> 00:33:29,760
‎เดลติดคุกนานแค่ไหน

477
00:33:30,120 --> 00:33:30,960
‎สามสิบปี

478
00:33:31,040 --> 00:33:31,880
‎ข้อหาอะไร

479
00:33:32,160 --> 00:33:33,000
‎ฆาตกรรม

480
00:33:33,840 --> 00:33:34,680
‎เขาฆ่า... ไม่...

481
00:33:35,200 --> 00:33:37,200
‎- อะไรนะ
‎- ไม่รู้สิ

482
00:33:39,200 --> 00:33:40,960
‎คุณไปหาเขากี่ครั้งคะ

483
00:33:41,280 --> 00:33:42,920
‎ฉันไปหาเขา

484
00:33:43,000 --> 00:33:45,200
‎อาจจะสามหรือสี่ครั้ง

485
00:33:45,560 --> 00:33:47,320
‎ฉันไปหาเขาสองครั้ง...

486
00:33:47,720 --> 00:33:48,920
‎ไม่สิ สามครั้ง

487
00:33:49,560 --> 00:33:52,400
‎ตั้งแต่เขาถูกขังอยู่ในเรือนจำที่เขาอยู่ตอนนี้

488
00:33:52,960 --> 00:33:54,920
‎ฉันรู้ว่าพวกเธอกังวลและก็ทุกอย่าง

489
00:33:55,000 --> 00:33:58,640
‎เธอกลัวว่าในเมื่อเขาเคยฆ่าใครบางคน

490
00:33:59,160 --> 00:34:00,520
‎เขาก็คงจะฆ่าอีก

491
00:34:00,600 --> 00:34:02,400
‎เขาคงจะฆ่าใครบางคนอีก

492
00:34:02,720 --> 00:34:04,200
‎และก็ไม่เลย

493
00:34:04,440 --> 00:34:05,360
‎เขาจะไม่ทำอย่างนั้น

494
00:34:06,040 --> 00:34:07,400
‎ตอนนี้ที่ในคุก

495
00:34:07,480 --> 00:34:09,080
‎พวกเขาเรียกเขาว่า "ยักษ์ใหญ่ใจดี"

496
00:34:09,200 --> 00:34:10,280
‎- จริงเหรอคะ
‎- ใช่

497
00:34:13,560 --> 00:34:15,840
‎- เอาละ ผมรักย่านะ
‎- ฉันก็รักเธอ

498
00:34:15,920 --> 00:34:17,800
‎บายจ้ะ หลานย่า

499
00:34:18,240 --> 00:34:20,160
‎ทุกอย่างจะดีเองนะ

500
00:34:21,600 --> 00:34:23,160
‎พวกเธอจะได้มาหาเดล

501
00:34:23,240 --> 00:34:24,760
‎และเยี่ยมเยียนเขานิดหน่อย

502
00:34:25,080 --> 00:34:25,960
‎เธอจะไม่เป็นไรนะ

503
00:34:26,520 --> 00:34:28,760
‎- เขามาถึงที่นี่ก็บอกผมแล้วกัน
‎- ได้จ้ะ

504
00:34:38,200 --> 00:34:39,680
‎แคโรลเป็นคนดี

505
00:34:39,960 --> 00:34:40,800
‎เธอนิสัยดี

506
00:34:41,480 --> 00:34:43,360
‎เขาเห็นสิ่งดีๆ ในตัวคนอื่น

507
00:34:44,120 --> 00:34:45,960
‎เธอมองว่าพวกเขาเป็นคนดีมากกว่าคนเลว

508
00:34:46,040 --> 00:34:47,000
‎เธอเป็นคนมีจิตใจดี

509
00:34:48,320 --> 00:34:50,880
‎และฉันก็ไม่อยากให้เขา

510
00:34:50,960 --> 00:34:55,880
‎เป็นคนบ้า พยายามฆ่าเรา
‎หรือเธอ หรือใครทั้งนั้น

511
00:34:57,800 --> 00:34:59,520
‎ผมว่าเขาไม่ทำอย่างนั้นหรอก

512
00:34:59,680 --> 00:35:01,840
‎คุณยังไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำ แล้วคุณจะรู้ได้ยังไง

513
00:35:04,040 --> 00:35:05,000
‎คนเราเปลี่ยนแปลงได้

514
00:35:06,360 --> 00:35:07,200
‎ก็ไม่เชิงหรอก

515
00:35:18,760 --> 00:35:22,080
‎(วันปล่อยตัวเดล)

516
00:35:23,800 --> 00:35:25,040
‎ฉันตื่นตอนตี่สี่

517
00:35:25,680 --> 00:35:27,280
‎เพราะนาฬิกาปลุกดัง

518
00:35:27,360 --> 00:35:31,120
‎ฉันรู้สึกเหมือนฉันเพิ่งจะหลับไปเอง

519
00:35:32,280 --> 00:35:34,960
‎ฉันคิดว่า "จริงเหรอ ถึงเวลาแล้วเหรอ"

520
00:35:37,360 --> 00:35:40,400
‎ฉันรู้สึกเลยว่าอารมณ์มันพลุ่งพล่านมากขึ้น

521
00:35:42,240 --> 00:35:43,080
‎และมันก็แบบว่า

522
00:35:43,520 --> 00:35:45,600
‎"ใจเย็นๆ ควบคุมอารมณ์ไว้

523
00:35:46,360 --> 00:35:47,720
‎ทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี"

524
00:35:47,800 --> 00:35:53,120
‎แต่ฉันรู้ว่าพอฉันไปถึงที่นั่น และได้เห็นเดลจริงๆ

525
00:35:54,440 --> 00:35:57,520
‎มันจะถาโถมใส่ฉันอย่างหนัก

526
00:35:58,120 --> 00:35:59,680
‎มันจะต้องเป็น

527
00:35:59,760 --> 00:36:01,720
‎ช่วงเวลาที่พิเศษที่...

528
00:36:03,600 --> 00:36:04,840
‎เราจะไม่มีวันลืมอย่างแน่นอน

529
00:36:10,040 --> 00:36:10,880
‎ฉันมี

530
00:36:11,680 --> 00:36:14,600
‎หลายช่วงเวลาที่รู้สึก

531
00:36:15,640 --> 00:36:16,480
‎ไม่แน่ใจ

532
00:36:16,800 --> 00:36:20,200
‎มันอาจทำให้ฉันฉุกคิดอยู่ครู่หนึ่ง
‎แล้วฉันก็ตัดมันออกจากความคิด

533
00:36:23,960 --> 00:36:27,000
‎ฉันไม่อยากคิดว่าฉันตัดสินใจผิด

534
00:36:31,680 --> 00:36:34,280
‎ตอนนี้เรากำลังไปที่เรือนจำ

535
00:36:34,760 --> 00:36:35,600
‎ฉะนั้น...

536
00:36:36,680 --> 00:36:37,640
‎เลี้ยวตรงนี้แหละ

537
00:36:40,480 --> 00:36:44,480
‎ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไง
‎แต่ฉันรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว และก็...

538
00:36:45,440 --> 00:36:46,760
‎เขาไม่ใช่คนคนนั้นอีกแล้ว

539
00:36:47,000 --> 00:36:48,360
‎ลึกๆ ในใจฉันรู้สึกอย่างนั้น

540
00:36:48,720 --> 00:36:51,080
‎ทุกอย่างจะเรียบร้อยดี มันจะต้องเยี่ยมมากแน่

541
00:36:54,960 --> 00:36:58,600
‎ถ้าเดลทำทุกอย่างนี่เพื่อฉวยประโยชน์จากฉัน

542
00:36:59,440 --> 00:37:01,880
‎เขาก็จะมีรางวัลที่รอคอยเขาอยู่

543
00:37:02,840 --> 00:37:03,920
‎ในวันสิ้นโลก

544
00:37:30,800 --> 00:37:32,600
‎คำบรรยายโดย ชายมาศ สายน้ำผึ้ง