1
00:00:07,960 --> 00:00:11,360
‎(โบสถ์ชุมชนเพื่อการเริ่มต้นครั้งใหม่
‎เคดเลค รัฐเท็กซัส)

2
00:00:14,920 --> 00:00:17,800
‎(สิบสัปดาห์หลังการปล่อยตัว)

3
00:00:20,720 --> 00:00:21,960
‎กำลังไปเข้าโบสถ์

4
00:00:24,480 --> 00:00:26,360
‎มีเด็กๆ เล่นกันอยู่ข้างนอกนี่

5
00:00:29,120 --> 00:00:29,960
‎สนุกกันใหญ่

6
00:00:32,000 --> 00:00:33,120
‎ทุกคนเป็นยังไงกันบ้าง

7
00:00:33,720 --> 00:00:34,880
‎- เป็นยังไงบ้าง
‎- สบายดี

8
00:00:34,960 --> 00:00:36,080
‎ดีใจที่ได้เจอนะ

9
00:00:36,560 --> 00:00:38,280
‎- เป็นยังไงบ้าง
‎- นี่ลูกผม เควนติน

10
00:00:38,360 --> 00:00:40,000
‎- สวัสดีครับ
‎- เควนติน ยินดีที่ได้รู้จัก

11
00:00:41,240 --> 00:00:43,000
‎เมื่อเร็วๆ นี้ เจ้าหน้าที่คุมประพฤติ

12
00:00:43,080 --> 00:00:45,120
‎อนุญาตให้ผมไปเข้าโบสถ์ได้

13
00:00:45,440 --> 00:00:46,880
‎ผมเข้าโบสถ์

14
00:00:47,200 --> 00:00:48,280
‎มาสักหกอาทิตย์ได้แล้ว

15
00:00:49,280 --> 00:00:52,000
‎และมันก็เป็นสิ่งที่ดีมากๆ สำหรับผม

16
00:00:52,080 --> 00:00:54,080
‎- ไง เดล
‎- ดีใจที่ได้เจอ เป็นยังไงบ้าง

17
00:00:54,160 --> 00:00:55,720
‎- มือเป็นมันหน่อยนะ
‎- ไม่เป็นไร

18
00:00:55,800 --> 00:00:57,160
‎ไม่เป็นไร พระเจ้าคุ้มครองคุณ

19
00:00:57,240 --> 00:00:59,880
‎ผมรอช่วงเวลานี้

20
00:01:00,320 --> 00:01:01,160
‎มานานมาก

21
00:01:01,440 --> 00:01:03,560
‎และคนเหล่านี้ก็เข้าใจเรื่องนั้น

22
00:01:05,720 --> 00:01:08,560
‎พระบิดา โปรดชี้นำลูกให้ตัดสินใจอย่างถูกต้อง

23
00:01:08,640 --> 00:01:11,120
‎และสอนลูกให้ใช้เวลา

24
00:01:11,200 --> 00:01:13,520
‎ทำสิ่งดีๆ ที่ประเสริฐสุดได้สำเร็จ

25
00:01:13,880 --> 00:01:16,120
‎และทำให้ชีวิตนี้ของลูกแข็งแกร่งขึ้น

26
00:01:18,200 --> 00:01:21,720
‎(ในการพิจารณาคดีของเขา
‎เดล ซิกเลอร์อ้างว่าเขาฆ่าจอห์น เซลต์เนอร์)

27
00:01:21,800 --> 00:01:23,520
‎(ระหว่างการปล้นทรัพย์)

28
00:01:26,520 --> 00:01:29,400
‎ฉันคิดว่าตอนนี้คงเป็นเวลาที่เหมาะสม เดล

29
00:01:29,520 --> 00:01:32,080
‎ถ้าคุณจะออกมาให้การยืนยันกับเรา

30
00:01:34,720 --> 00:01:37,720
‎(สามสิบปีต่อมา
‎เขาอ้างว่ามีมูลเหตุจูงใจอย่างอื่น)

31
00:01:37,800 --> 00:01:39,400
‎(ในการก่ออาชญากรรม)

32
00:01:41,800 --> 00:01:45,360
‎ผมอยากบอกว่าผมรู้สึกขอบคุณพวกคุณทุกคนมาก

33
00:01:46,200 --> 00:01:47,920
‎ที่ให้โอกาสผม

34
00:01:48,560 --> 00:01:51,200
‎คุณเปิดใจของคุณ เปิดโบสถ์ของคุณ

35
00:01:51,920 --> 00:01:53,680
‎และเปิดชีวิตของคุณรับผม

36
00:01:55,440 --> 00:01:58,640
‎ผมไม่เข้มแข็งพอจนกระทั่งเมื่อสามหรือสี่ปีก่อน

37
00:01:59,000 --> 00:02:02,400
‎ที่จะก้าวออกมายอมรับตัวตนและสิ่งที่ผมเคยเป็น

38
00:02:03,760 --> 00:02:06,400
‎ผมขึ้นศาลเพราะ
‎การฆาตกรรมที่โหดเหี้ยมในปี 1990

39
00:02:07,360 --> 00:02:09,440
‎และไปลงเอยอยู่ในแดนประหารนานสามปี

40
00:02:09,520 --> 00:02:11,800
‎สำหรับชีวิตที่ผมคร่าไป เพราะคนบางคนพยายาม

41
00:02:11,880 --> 00:02:13,720
‎แบล็กเมล์ผมเพื่อมีความพันธ์รักร่วมเพศ

42
00:02:15,240 --> 00:02:18,600
‎บางคนคิดว่าผมไม่ควรได้หายใจอีก
‎แม้แต่ครั้งเดียว

43
00:02:19,440 --> 00:02:21,400
‎หลังจากตอนที่ผมคร่าชีวิตนั้น

44
00:02:22,800 --> 00:02:26,160
‎เพราะผมเป็นฆาตกร
‎ผมจึงไม่มีสิทธิ์พูดความจริงอย่างนั้นเหรอ

45
00:02:27,440 --> 00:02:31,400
‎ผมไม่สนใจคนที่ต้องการจะคาดเดา

46
00:02:32,480 --> 00:02:35,080
‎เพราะลูกๆ ของพระเจ้าจะเข้าใจ

47
00:02:39,480 --> 00:02:43,000
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

48
00:03:20,040 --> 00:03:21,920
‎มันเป็นสิ่งสำคัญที่คนต้องเข้าใจ

49
00:03:22,960 --> 00:03:25,160
‎ว่าเราทุกคน
‎มีความทุกข์ทรมานและความยากลำบาก

50
00:03:25,240 --> 00:03:26,600
‎ที่ประสบกันมาในชีวิต

51
00:03:27,120 --> 00:03:28,880
‎และวันนั้นที่ผมคร่าชีวิตนั้น

52
00:03:28,960 --> 00:03:31,520
‎ผมก็คร่าชีวิตของผมด้วย
‎เพราะผมไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป

53
00:03:33,400 --> 00:03:35,520
‎เพราะผมเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ในความเจ็บปวดนั้น

54
00:03:41,040 --> 00:03:43,240
‎ในวัยเด็กของผม ผมประสบกับบางอย่าง

55
00:03:43,560 --> 00:03:45,240
‎ถูกลวนลามทางเพศตอนอายุสิบขวบ

56
00:03:45,360 --> 00:03:47,400
‎มันเป็นแผลในใจผมและผมก็เจ็บปวดมาทั้งขีวิต

57
00:03:51,240 --> 00:03:53,280
‎ผมเติบโตมากับความอัปยศอดสูนั้น

58
00:03:53,360 --> 00:03:55,080
‎ของการถูกลวนลามทางเพศ มันยากมาก

59
00:03:56,280 --> 00:04:00,840
‎มันทำให้ผมสงสัยรสนิยมทางเพศของผม
‎และผมเป็นใคร ผมเป็นชายจริงหรือเปล่า

60
00:04:04,120 --> 00:04:05,520
‎มันเป็นเหมือนตัวเร่ง

61
00:04:06,440 --> 00:04:08,840
‎ให้ทำลายตัวเองในที่สุด 11 ปีต่อมา

62
00:04:09,320 --> 00:04:11,760
‎เพราะผมกำลังหนีปีศาจในตัวผม
‎และความกลัวของผม

63
00:04:14,280 --> 00:04:16,440
‎พอผมมาอยู่เท็กซัส

64
00:04:16,520 --> 00:04:17,960
‎ทุกอย่างมันก็เริ่มต้นอีกครั้ง

65
00:04:22,040 --> 00:04:23,600
‎ราวๆ ช่วงเวลาที่เกิดเหตุฆาตกรรม

66
00:04:24,200 --> 00:04:25,600
‎ผมอารมณ์ร้อนมาก

67
00:04:26,640 --> 00:04:27,760
‎ผมหลงทางมาก

68
00:04:28,120 --> 00:04:32,440
‎ผมกลับไปใช้ยาฉีดเข้าเส้น ฉีดยาไอซ์ โคเคน

69
00:04:33,960 --> 00:04:35,400
‎ตอนนั้นเองที่ผมเจอจอห์น

70
00:04:37,200 --> 00:04:39,520
‎และเราก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกัน

71
00:04:39,600 --> 00:04:42,240
‎เขาให้ผมไปที่บ้าน และก็อาบน้ำ งีบหลับ

72
00:04:43,080 --> 00:04:44,920
‎ผมบอกความลับให้เขาฟังเกี่ยวกับ

73
00:04:45,320 --> 00:04:46,880
‎สิ่งที่ผมประสบมา

74
00:04:46,960 --> 00:04:48,720
‎และเหตุผลที่ผมมาอยู่ตามถนน

75
00:04:49,120 --> 00:04:50,920
‎เรื่องที่ผมถูกลวนลามทางเพศตอนสิบขวบ

76
00:04:53,320 --> 00:04:54,280
‎เมื่อเวลาผ่านไป

77
00:04:55,800 --> 00:04:57,800
‎ผมก็ไว้ใจจอห์น ผมได้รู้จักจอห์น

78
00:04:57,880 --> 00:05:00,320
‎ผมคิดว่าเขาจริงใจมาก เป็นเพื่อนที่ดี

79
00:05:03,560 --> 00:05:05,840
‎แล้วคืนหนึ่งตอนผมไปที่บ้านเขา

80
00:05:06,360 --> 00:05:07,440
‎ผมอาบน้ำ

81
00:05:07,840 --> 00:05:09,520
‎นอนพัก แล้วก็หลับไป พอตื่นขึ้นมา

82
00:05:09,600 --> 00:05:11,880
‎เขาอยู่บนตัวผม ผมผลักเขาออก

83
00:05:11,960 --> 00:05:13,360
‎ผมพูดว่า "คุณทำอะไรของคุณ"

84
00:05:13,440 --> 00:05:14,520
‎ผมหยิบของของผม

85
00:05:14,600 --> 00:05:15,440
‎แล้ว...

86
00:05:16,440 --> 00:05:17,520
‎ความกลัวนั้นก็ผุดขึ้นมา

87
00:05:18,400 --> 00:05:19,520
‎เหมือนตอนที่ผมอายุสิบขวบ

88
00:05:22,040 --> 00:05:25,480
‎ผมบอกเขาว่า
‎"จอห์น ผมเป็นเพื่อนคุณ อะไรทำให้คุณคิดว่า

89
00:05:25,680 --> 00:05:26,920
‎ผมต้องการแบบนั้น"

90
00:05:27,680 --> 00:05:29,400
‎เขาบอกผมว่า "ถ้าคุณไม่...

91
00:05:29,480 --> 00:05:30,400
‎ถ้าคุณไม่ยอมทำมัน

92
00:05:30,480 --> 00:05:33,640
‎ผมก็จะบอกทุกคนว่าคุณทำมันอยู่ดี"

93
00:05:37,600 --> 00:05:40,280
‎ผมเก็บกดทุกอย่างมาทั้งชีวิต แต่...

94
00:05:41,040 --> 00:05:42,600
‎ผมถึงจุดแตกหักแล้ว

95
00:05:45,360 --> 00:05:46,400
‎ผมเป็นเพื่อนกับจอห์น

96
00:05:48,040 --> 00:05:51,320
‎แล้วเขาก็พยายาม
‎แบล็กเมล์ผมให้มีความสัมพันธ์รักร่วมเพศกับเขา

97
00:05:52,680 --> 00:05:55,000
‎ผมบอกเขาว่า "ชีวิตผมไม่เหลืออะไรแล้ว"

98
00:05:55,360 --> 00:05:58,040
‎ผมพูดว่า
‎"ถ้าคุณทำอย่างนั้น รับรองว่าผมฆ่าคุณแน่"

99
00:05:59,120 --> 00:06:02,880
‎ผมพูดมันจากใจจริง
‎เพราะผมไม่สนใจชีวิตของผม

100
00:06:08,400 --> 00:06:11,080
‎สองวันหลังจากที่จอห์นพยายามลวนลามผม

101
00:06:11,800 --> 00:06:14,280
‎คือตอนที่เขาโทรศัพท์ตามหาผม

102
00:06:14,400 --> 00:06:15,840
‎และผมก็คิดว่านั่นเป็นภัยคุกคาม

103
00:06:15,920 --> 00:06:17,920
‎คิดว่าเขาจะบอกคนอื่นๆ

104
00:06:18,560 --> 00:06:21,080
‎ว่าเรามีความสัมพันธ์ทางเพศกัน
‎ซึ่งเป็นเรื่องโกหก

105
00:06:22,720 --> 00:06:26,680
‎เพราะผมอาจเป็นหลายอย่าง
‎และก็อาจเป็นมือสังหาร เป็นฆาตกรด้วยซ้ำ

106
00:06:28,040 --> 00:06:29,800
‎แต่ผมไม่เคยเป็นคนรักร่วมเพศ

107
00:06:32,080 --> 00:06:34,760
‎และผมก็ตัดสินใจว่าผมจะสู้ตอบโต้

108
00:06:35,280 --> 00:06:36,280
‎ถือว่าผมเตือนเขาแล้ว

109
00:06:37,080 --> 00:06:39,640
‎และผมก็จะทำตามที่ผมพูดไว้ว่าจะทำ

110
00:06:48,840 --> 00:06:51,000
‎วันที่ 6 เมษายน ปี 1990

111
00:06:52,520 --> 00:06:54,520
‎ผมเดินเข้าไปในร้านขายแซนด์วิชซับเวย์ร้านนั้น

112
00:06:55,600 --> 00:06:59,000
‎เขาพูดว่า "คุณตัดสินใจ
‎ที่จะทำตามที่ผมบอกแล้วล่ะสิ ใช่ไหม"

113
00:07:00,640 --> 00:07:03,000
‎ผมชักปืน .45 ออกมาจากกระเป๋าของผม

114
00:07:03,080 --> 00:07:06,640
‎ผมวางมันลงบนโต๊ะแล้วเลื่อนมันไปข้างหน้าเขา

115
00:07:07,440 --> 00:07:10,280
‎และเขาก็ตัวสั่น เขากลัวมาก

116
00:07:14,160 --> 00:07:16,160
‎ผมยิงเขาที่หน้าอกหกนัด

117
00:07:20,680 --> 00:07:21,600
‎พอเขาล้มลง

118
00:07:22,480 --> 00:07:25,000
‎ผมก็ยิงจนกระสุนหมดแม็ก ยิงเขาสองนัด

119
00:07:25,080 --> 00:07:26,680
‎ที่ด้านหลังศีรษะตอนเขานอนอยู่ตรงนั้น

120
00:07:46,960 --> 00:07:48,200
‎ผมถามตัวเองบ่อยมาก

121
00:07:49,640 --> 00:07:53,160
‎ว่าผมปล่อยให้ตัวเองเข้าไปอยู่
‎ในสถานการณ์นั้น ทำอย่างนั้นได้ยังไง

122
00:08:00,600 --> 00:08:01,880
‎มันเป็นที่ที่เลวร้าย

123
00:08:04,600 --> 00:08:06,680
‎ที่อำมหิตได้ขนาดนั้น

124
00:08:08,200 --> 00:08:09,760
‎และผมจะชดใช้กรรมนั้นตลอดไป

125
00:08:09,840 --> 00:08:12,000
‎ผมคิดแต่ว่าไม่น่าคร่าชีวิตของจอห์นเลย

126
00:08:12,080 --> 00:08:13,160
‎ไม่มีใครควรถูกฆ่าแบบนั้น

127
00:08:14,040 --> 00:08:16,440
‎ผมถึงไม่ให้อภัยตัวเองมาจนถึงวันนี้

128
00:08:17,280 --> 00:08:19,200
‎คนบอกผมว่าผมจะผ่านพ้นมันไปได้

129
00:08:19,280 --> 00:08:20,440
‎ผมต้องให้อภัยตัวเอง

130
00:08:23,080 --> 00:08:24,560
‎มันไม่ใช่สิ่งที่ทำได้ง่ายๆ

131
00:08:26,440 --> 00:08:28,800
‎แต่ผมย้อนเวลากลับไปไม่ได้

132
00:08:29,720 --> 00:08:32,440
‎สิ่งเดียวที่ผมทำได้คือ
‎รับผิดชอบเรื่องนี้ไปตลอดชีวิตของผม

133
00:08:32,880 --> 00:08:34,040
‎และพยายามชดใช้

134
00:08:37,760 --> 00:08:39,320
‎ชีวิตของผมเป็น...

135
00:08:40,440 --> 00:08:43,480
‎สายลมที่เจ็บปวดทรมาน ความผิดหวังและสายน้ำ

136
00:08:43,560 --> 00:08:45,640
‎ที่ดึงผมลึกลงไปเรื่อยๆ

137
00:08:46,080 --> 00:08:48,280
‎ผมถึงได้อยากเล่าเรื่องราว ผมอยากชดใช้

138
00:08:48,680 --> 00:08:51,440
‎ผมอยากช่วยคนอื่นเพื่อให้พวกเขารู้ว่า
‎การถูกลวนลามทางเพศ

139
00:08:52,080 --> 00:08:54,520
‎หรือถูกทำร้ายหรืออะไรก็ตามที่คุณกำลังประสบ

140
00:08:54,840 --> 00:08:57,800
‎คุณต้องพูดกับใครสักคนจนกว่าจะมีคนที่รับฟังคุณ

141
00:08:58,520 --> 00:09:00,640
‎ตอนนั้นผมอายุสิบขวบและไม่ได้ทำอะไรเลย

142
00:09:00,720 --> 00:09:02,240
‎เพื่อรับรองว่าถูกลวนลามทางเพศ

143
00:09:03,160 --> 00:09:05,040
‎แต่ผมเก็บมันไว้ในใจมาตลอดชีวิต

144
00:09:05,520 --> 00:09:07,960
‎ผมไม่มีที่ระบายมัน ไม่มีที่ให้ไป

145
00:09:08,680 --> 00:09:11,600
‎แต่ความเจ็บปวดนั้นกลายเป็น
‎วิธีการที่จะไปสู่จุดมุ่งหมายของผม

146
00:09:12,400 --> 00:09:14,120
‎สู่นิมิตที่พระเจ้ามีให้ผม

147
00:09:14,600 --> 00:09:17,040
‎เพราะผมรู้ว่าทุกวันที่ผมมีชีวิตอยู่

148
00:09:17,120 --> 00:09:18,720
‎และทุกลมหายใจของผม

149
00:09:18,840 --> 00:09:21,320
‎คือข้อพิสูจน์ที่มีอยู่จริงว่าปฏิหาริย์เกิดขึ้นได้จริงๆ

150
00:09:21,960 --> 00:09:22,840
‎ขอบคุณครับ

151
00:09:22,920 --> 00:09:23,760
‎เอเมน

152
00:09:32,240 --> 00:09:34,360
‎ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องราวของการไถ่บาป

153
00:09:35,200 --> 00:09:38,280
‎และเราทุกคนก็สามารถที่จะได้รับการไถ่บาป

154
00:09:38,920 --> 00:09:40,560
‎ถ้าเราไปตามเส้นทางที่ถูกต้อง

155
00:09:41,360 --> 00:09:42,800
‎ผมคิดว่ามันยอดเยี่ยมมาก

156
00:09:43,360 --> 00:09:45,320
‎ผมเข้าใจเดลทุกอย่าง

157
00:09:46,240 --> 00:09:48,000
‎เพราะผมเองก็เคยติดคุก

158
00:09:48,640 --> 00:09:49,840
‎นาน 28 ปี

159
00:09:51,400 --> 00:09:53,320
‎ในคดีพยายามฆ่า

160
00:09:54,320 --> 00:09:55,960
‎แต่ผมไม่ได้ทำเหมือนเดล

161
00:09:56,160 --> 00:09:58,600
‎เดลฉลาดและพบพระเจ้าและก็อะไรพวกนั้น

162
00:09:58,680 --> 00:10:01,480
‎ส่วนผมไม่พบ ผมได้แต่ต่อต้าน

163
00:10:02,640 --> 00:10:05,000
‎ผมว่าเดลเก่งนะ

164
00:10:06,240 --> 00:10:07,920
‎เขารู้ดีเกี่ยวกับสิ่งที่เขาพูด

165
00:10:13,720 --> 00:10:16,240
‎มีสิ่งดีๆ หลายอย่างตั้งแต่ผมออกจากคุกมา

166
00:10:16,560 --> 00:10:18,920
‎และใจคนมากมายก็อ่อนลง

167
00:10:19,120 --> 00:10:21,560
‎นั่นคือคำสวดมนต์ของผมตั้งแต่ผมออกจากคุก

168
00:10:22,120 --> 00:10:24,000
‎- ใช่
‎- พระเจ้าทรงปูทางให้ผม

169
00:10:25,080 --> 00:10:27,720
‎ตลอดช่วงสองสามเดือนมานี้

170
00:10:28,520 --> 00:10:30,640
‎เดลก้าวหน้าขึ้นมาก

171
00:10:30,960 --> 00:10:33,720
‎เขาชนะใจผู้คนมากมาย

172
00:10:34,120 --> 00:10:36,040
‎โดยเฉพาะสมาชิกโบสถ์

173
00:10:36,120 --> 00:10:38,760
‎พวกเขาประทับใจเขามาก

174
00:10:38,840 --> 00:10:42,600
‎ตอนที่เขาให้การยืนยัน
‎และเล่าเรื่องราวให้พวกเขาฟัง

175
00:10:49,040 --> 00:10:52,920
‎เดลชนะใจคนทุกครั้ง

176
00:10:53,680 --> 00:10:57,840
‎ที่เขามีโอกาสได้พูดคุยกับพวกเขา

177
00:11:04,520 --> 00:11:05,640
‎สวัสดีจ้ะ

178
00:11:06,040 --> 00:11:07,920
‎- เข้ามาสิ เข้ามาเลย
‎- เป็นยังไงกันบ้าง

179
00:11:08,000 --> 00:11:08,880
‎อ๋อ สบายดีครับ

180
00:11:09,320 --> 00:11:11,440
‎- นี่เดล
‎- สบายดีไหม

181
00:11:11,520 --> 00:11:14,040
‎เดล นี่หลานชายฉัน แชนนอน จูเนียร์

182
00:11:14,120 --> 00:11:15,640
‎- ไง สบายดีไหม
‎- เจนนี่

183
00:11:16,000 --> 00:11:17,040
‎และก็ไชนี

184
00:11:17,120 --> 00:11:18,920
‎ขอบคุณนะที่พวกคุณมาหา

185
00:11:19,000 --> 00:11:20,640
‎ผมอยากมาตั้งนานแล้วแต่งานยุ่งน่ะ

186
00:11:20,720 --> 00:11:22,280
‎กับผมแล้ว คุณเห็นยังไงก็ได้อย่างนั้น

187
00:11:22,360 --> 00:11:23,880
‎ไม่มีคำถามอะไรที่คุณถามไม่ได้

188
00:11:24,320 --> 00:11:25,680
‎ที่ผมจะไม่พยายามตอบ

189
00:11:26,480 --> 00:11:29,600
‎และผมก็เป็นเจ้าของตัวตนและสิ่งที่ผมเป็น
‎รวมทั้งที่ที่ผมจากมา

190
00:11:29,960 --> 00:11:32,080
‎- สิ่งเดียวที่ผมไม่เคยเป็น
‎- เขาไม่มีอะไรปิดบัง

191
00:11:32,160 --> 00:11:34,240
‎คือขี้ขลาดจนถึงจุดที่

192
00:11:34,360 --> 00:11:36,200
‎ผมจะไม่ตอบคำถาม

193
00:11:36,680 --> 00:11:38,080
‎เราถามได้ไหมว่าคุณฆ่าได้ยังไง

194
00:11:38,640 --> 00:11:39,880
‎คุณอยากรู้ว่าฆ่าได้ยังไงเหรอ

195
00:11:40,520 --> 00:11:43,080
‎ตอนผมอายุสิบขวบ ผมถูกลวนลามทางเพศ

196
00:11:43,160 --> 00:11:45,160
‎สิบเอ็ดปีต่อมา ผมใช้ชีวิตอยู่ตามถนน

197
00:11:45,240 --> 00:11:48,320
‎มีคนพยายามแบล็กเมล์ผม
‎ให้มีความสัมพันธ์รักร่วมเพศกับเขา

198
00:11:49,280 --> 00:11:52,160
‎ผมบอกเขาว่า "จุดที่ผมอยู่ในชีวิตตอนนี้..."

199
00:11:52,440 --> 00:11:54,440
‎ผมพูดว่า "ถ้าคุณทำอย่างนั้น ผมจะฆ่าคุณ"

200
00:11:54,520 --> 00:11:56,920
‎ผมพูดว่า "เพราะสิ่งเดียวที่ผมเหลืออยู่ก็คือ

201
00:11:57,000 --> 00:11:59,320
‎ชื่อเสียงของผม

202
00:12:00,280 --> 00:12:02,760
‎การรักษาคำพูดและเป็นคนดี"

203
00:12:03,200 --> 00:12:04,120
‎เข้าใจไหม

204
00:12:04,600 --> 00:12:06,120
‎และเขาคิดว่าผมแค่ขู่เขา

205
00:12:06,680 --> 00:12:08,080
‎- คุณเลยยิงเขาเหรอ
‎- ใช่

206
00:12:08,640 --> 00:12:11,000
‎คืนนั้นผมคร่าสองชีวิต
‎ชีวิตของเขาและชีวิตของผม

207
00:12:11,120 --> 00:12:13,440
‎แต่ที่ผมยังมีชีวิตอยู่ก็ด้วยพระคุณของพระเจ้า

208
00:12:20,920 --> 00:12:23,440
‎ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าใจหรือเปิดใจรับ

209
00:12:23,520 --> 00:12:26,520
‎เรื่องราวของผมเพราะในโลกนี้มีคนสองแบบ

210
00:12:26,600 --> 00:12:28,160
‎ที่คนกลัวมากที่สุด

211
00:12:28,800 --> 00:12:30,880
‎นั่นก็คือฆาตกรและคนลวนลามทางเพศเด็ก

212
00:12:31,480 --> 00:12:32,440
‎และผมก็เป็นฆาตกร

213
00:12:33,240 --> 00:12:35,360
‎- น่ารักเหลือเกิน
‎- ดีใจที่ได้เจอคุณนะ

214
00:12:35,440 --> 00:12:37,600
‎แต่ก็ค่อยๆ มีคนคุยกับผมมากขึ้นเรื่อยๆ

215
00:12:37,680 --> 00:12:38,840
‎พูดคุยกับผม

216
00:12:39,120 --> 00:12:40,200
‎และก็ฟังเรื่องราวของผม

217
00:12:40,320 --> 00:12:42,200
‎ส่วนใหญ่ตอนนี้พวกเขาเห็นตัวตนของผมแล้ว

218
00:12:42,920 --> 00:12:44,160
‎ขอบคุณนะที่พวกคุณมาหา

219
00:12:46,080 --> 00:12:49,160
‎- ติดต่อกันไว้ แวะมาหาอีกนะ
‎- ใช่ แวะมาหาได้ทุกเมื่อ

220
00:12:51,440 --> 00:12:52,680
‎คุณคิดว่าเขาเป็นคนยังไง

221
00:12:53,120 --> 00:12:53,960
‎เขาพูดเยอะมาก

222
00:12:56,680 --> 00:12:58,200
‎ใช่ เขาอยู่ใน...

223
00:12:58,640 --> 00:13:00,120
‎- คุกมาทั้งชีวิต
‎- ไม่ เขาก็ดีนะ

224
00:13:00,200 --> 00:13:02,440
‎เขาจะพูด
‎เขาจะเล่าเรื่องราวของเขาให้ทุกคนฟัง

225
00:13:04,320 --> 00:13:05,960
‎ทุกคนจะได้รู้ว่าเขาเป็นใคร

226
00:13:07,240 --> 00:13:09,600
‎ใช่ ดูเหมือนเขาเรียนรู้ในคุกมาเยอะมาก

227
00:13:10,240 --> 00:13:13,200
‎เขาเสพยาและประสบกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก

228
00:13:14,520 --> 00:13:16,640
‎และผู้ตายก็ทำสิ่งที่เป็นการทำร้ายเขาด้วย

229
00:13:18,200 --> 00:13:20,040
‎ใช่ เป็นผมก็คงทำแบบเดียวกับที่เขาทำ

230
00:13:29,600 --> 00:13:32,920
‎(ดัลลัส รัฐเท็กซัส)

231
00:13:35,000 --> 00:13:37,560
‎ก่อนเกิดเหตุฆาตกรรม ผมใช้ชีวิตอยู่ตามถนน

232
00:13:37,840 --> 00:13:39,240
‎แล้วผมก็เจอจอห์น เซลต์เนอร์

233
00:13:40,920 --> 00:13:43,120
‎ผมไว้ใจจอห์น ผมได้รู้จักจอห์น

234
00:13:43,200 --> 00:13:45,640
‎ผมคิดว่าเขาจริงใจ เป็นเพื่อนที่ดี

235
00:13:46,920 --> 00:13:50,280
‎แล้วเขาก็พยายามแบล็กเมล์ผม
‎ให้มีความสัมพันธ์รักร่วมเพศกับเขา

236
00:13:52,120 --> 00:13:54,440
‎ผมบอกเขาว่า "ชีวิตผมไม่เหลืออะไรแล้ว"

237
00:13:54,840 --> 00:13:57,440
‎ผมพูดว่า "ถ้าคุณทำอย่างนั้น
‎รับรองว่าผมฆ่าคุณแน่"

238
00:14:03,840 --> 00:14:06,080
‎ถ้าเขาจะพูดว่านั่นคือสิ่งที่เขาเชื่อในวันนี้

239
00:14:06,160 --> 00:14:08,280
‎และยังคงเชื่อว่านั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

240
00:14:08,480 --> 00:14:10,440
‎ผมจะพูดกับคุณตามตรง ผมมีปัญหา

241
00:14:10,640 --> 00:14:11,960
‎ผมมีความกังวล...

242
00:14:12,400 --> 00:14:13,240
‎เอ้อ...

243
00:14:13,440 --> 00:14:17,600
‎ที่คนในสังคมได้รับรู้
‎ความคิดที่ไร้เหตุผลแบบนั้น

244
00:14:17,680 --> 00:14:19,240
‎ผมจะไม่ว่าใครโกหก

245
00:14:19,320 --> 00:14:21,640
‎เพราะผมไม่รู้ว่าอะไรจริงหรือไม่จริง
‎ผมจะพูดอย่างนี้

246
00:14:23,760 --> 00:14:26,560
‎ข้อมูลนั้น ถ้าข้อมูลนั้น

247
00:14:27,080 --> 00:14:28,680
‎เป็นความจริง ถ้ามันถูกต้อง

248
00:14:28,760 --> 00:14:31,200
‎นั่นก็เป็นข้อมูลที่ควรบอกคณะลูกขุน

249
00:14:32,080 --> 00:14:33,760
‎ฉะนั้น ผมจะพูดกับคุณตามตรง

250
00:14:33,840 --> 00:14:35,440
‎ผมคงไม่เชื่อมันโดยที่รู้เพียงผิวเผิน

251
00:14:35,960 --> 00:14:40,160
‎ถ้าผมจำไม่ผิด
‎เขาอ้างว่าเขาถูกคนคนหนึ่งแบล็กเมล์

252
00:14:42,160 --> 00:14:44,360
‎คนที่พูดว่าตัวเขาเอง...

253
00:14:45,000 --> 00:14:46,320
‎เป็นเกย์

254
00:14:47,440 --> 00:14:48,280
‎ใช่ไหมครับ

255
00:14:48,880 --> 00:14:51,080
‎สำหรับผมแล้ว ผมคิดว่ามันเหลวไหล

256
00:14:51,160 --> 00:14:52,360
‎ถ้ามีใครบางคนต้องการที่จะ

257
00:14:53,000 --> 00:14:57,120
‎อ้างว่าวิถีชีวิตของผมไม่ได้เป็นอย่างที่มันเป็น

258
00:14:57,240 --> 00:14:58,880
‎ผมไม่สนใจ พูดไปเลย

259
00:14:59,440 --> 00:15:00,360
‎ผมรู้ว่าตัวผมเป็นใคร

260
00:15:00,520 --> 00:15:01,960
‎มันจะมีผลอะไรกับผม

261
00:15:02,040 --> 00:15:04,200
‎มันจะทำร้ายผมยังไง ใช่ไหม

262
00:15:04,320 --> 00:15:06,560
‎ผมไม่สิทธิ์คร่าชีวิตคุณแน่นอน

263
00:15:07,040 --> 00:15:09,280
‎มันออกจะเกินไปนะ ไม่สิ มันสุดขั้วมากทีเดียว

264
00:15:10,000 --> 00:15:10,840
‎และก็...

265
00:15:12,360 --> 00:15:13,520
‎มันไร้เหตุผลสิ้นดี

266
00:15:16,880 --> 00:15:19,120
‎ตอนนี้คุณซิกเลอร์กำลังพลิกผันบทบาท

267
00:15:20,080 --> 00:15:22,480
‎เขาเปลี่ยนตัวเองเป็นเหยื่อ

268
00:15:24,040 --> 00:15:25,960
‎และเปลี่ยนจอห์น เซลต์เนอร์เป็นคนร้าย

269
00:15:27,840 --> 00:15:29,040
‎เขาไม่ใช่เหยื่อ

270
00:15:29,320 --> 00:15:31,000
‎เขาไม่ใช่เหยื่อ

271
00:15:31,520 --> 00:15:33,920
‎ถ้าเขาจะเป็นเหยื่อของอะไร
‎ก็เป็นเหยื่อของตัวเอง

272
00:15:34,000 --> 00:15:36,200
‎และการกระทำของเขาเองนั่นแหละ ไม่ใช่คนอื่น

273
00:15:36,480 --> 00:15:39,760
‎จะโทษใครในสังคมไม่ได้สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น
‎จบแค่นั้น

274
00:15:40,000 --> 00:15:40,840
‎ยกเว้นตัวเขาเอง

275
00:15:41,240 --> 00:15:42,800
‎และคุณก็ต้องคุกเข่าลง

276
00:15:42,880 --> 00:15:45,240
‎ไม่ใช่แค่ขอบคุณพระเจ้า แต่คุณต้องคุกเข่า

277
00:15:45,320 --> 00:15:47,360
‎ขอบคุณสังคมที่ให้โอกาสครั้งที่สองนั้นกับคุณ

278
00:15:47,440 --> 00:15:49,440
‎เขาพูดเกี่ยวกับว่าคนต้องเข้าใจเขา

279
00:15:49,520 --> 00:15:53,040
‎ผมจะบอกอะไรให้นะ เพื่อน
‎สังคมคือผู้ที่ให้โอกาสครั้งที่สองนี้กับคุณ

280
00:15:53,600 --> 00:15:55,920
‎คุณต้องสำนึกบุญคุณ คุณต้องนอบน้อมถ่อมตน

281
00:15:56,160 --> 00:15:57,480
‎คุณต้องรับผิดชอบ

282
00:15:57,880 --> 00:16:00,880
‎เลิกเสกสรรข้อแก้ตัว เลิกพูดถึงมัน
‎และใช้ชีวิตต่อไป

283
00:16:00,960 --> 00:16:02,640
‎และก็ทำสิ่งที่ถูกต้องได้แล้ว

284
00:16:09,200 --> 00:16:12,920
‎(เคดเลค รัฐเท็กซัส)

285
00:16:16,840 --> 00:16:19,800
‎มันไม่เกี่ยวกับการโยนความผิด
‎มันเกี่ยวกับการพูดความจริง

286
00:16:21,160 --> 00:16:23,720
‎ผมรับผิดชอบเต็มร้อยสำหรับชีวิตที่ผมคร่า

287
00:16:25,720 --> 00:16:28,440
‎แต่พยายามเข้าใจสิว่าผมไปถึงจุดนั้นยังไง

288
00:16:30,680 --> 00:16:31,920
‎ผมมองเห็นไม่ชัดเจน

289
00:16:32,840 --> 00:16:35,160
‎ผมมองไม่เห็นอนาคต ผมมองไม่เห็นชีวิต

290
00:16:36,560 --> 00:16:38,680
‎ผมเห็นแต่ความทรมานและความเจ็บปวด

291
00:16:40,200 --> 00:16:43,280
‎คุณทำอย่างอื่นไม่ได้เลยเหรอ แทนที่จะฆ่า

292
00:16:44,160 --> 00:16:47,000
‎นั่นคือสิ่งที่คนไม่เข้าใจ พวกเขาพูดอยู่ตลอด

293
00:16:47,080 --> 00:16:48,280
‎เกี่ยวกับสิ่งที่คุณน่าจะทำได้

294
00:16:48,360 --> 00:16:50,000
‎เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วก็พูดง่ายสิ

295
00:16:51,560 --> 00:16:55,120
‎สิ่งที่คุณน่าจะทำได้และการอนุมาน 30 ปีต่อมา

296
00:16:55,840 --> 00:16:57,400
‎ผมว่ามันเสียเวลาเปล่า

297
00:16:58,480 --> 00:17:00,360
‎มันไม่ได้แก้ไขสถานการณ์เลย

298
00:17:00,440 --> 00:17:02,160
‎มันไม่ทำให้จอห์นฟื้นคืนชีพมาได้

299
00:17:03,520 --> 00:17:06,000
‎สิ่งที่คนไม่อยากเข้าใจ

300
00:17:06,160 --> 00:17:08,520
‎คือความเจ็บปวดและความทรมานที่
‎พาคุณไม่ถึงจุดนั้น

301
00:17:08,600 --> 00:17:10,160
‎ไปถึงจุดที่คุณคร่าชีวิตคนได้

302
00:17:10,480 --> 00:17:12,480
‎ทำไมตอนนั้นคุณถึงไม่บอกคนอื่นล่ะ

303
00:17:13,880 --> 00:17:15,600
‎ผมจะอยากบอกคนอื่นทำไม

304
00:17:16,080 --> 00:17:19,880
‎หลายครั้งที่ผมพยายามพูด
‎และบอกทนายของผมและคนอื่นๆ

305
00:17:20,680 --> 00:17:22,520
‎มันเหมือนผมถูกเยาะเย้ย

306
00:17:23,560 --> 00:17:26,080
‎ครั้งแรกที่ผมเจอทนายเขาพูดกับผมว่า

307
00:17:26,600 --> 00:17:29,240
‎"คุณเป็นอะไร
‎ไอ้งั่งปัญญาอ่อนที่สุดในโลกหรือไง"

308
00:17:29,680 --> 00:17:32,040
‎ระบบตุลาการไม่ได้อยากรู้เลย

309
00:17:32,600 --> 00:17:34,520
‎ทนายของผมไม่ได้อยากรู้เลย

310
00:17:35,040 --> 00:17:37,520
‎แล้วผมจะพูดให้คนอื่นฟังทำไม

311
00:17:38,000 --> 00:17:41,480
‎เพราะผมรู้สึกว่าไม่มีทางเลยที่ใครจะเข้าใจ

312
00:17:41,960 --> 00:17:43,120
‎มันไม่สำคัญสำหรับผม

313
00:17:44,160 --> 00:17:45,280
‎ผมแค่อยากให้มันจบ

314
00:17:46,480 --> 00:17:47,360
‎ผมอยากตาย

315
00:17:48,680 --> 00:17:51,720
‎คุณมีความขุ่นเคืองคนที่เป็นเกย์
‎หรือรังเกียจคนรักร่วมเพศหรือเปล่า

316
00:17:51,800 --> 00:17:53,480
‎หรือรู้สึกยังไงเกี่ยวกับคนที่เป็นเกย์

317
00:17:53,560 --> 00:17:54,400
‎ไม่มี

318
00:17:55,240 --> 00:17:56,960
‎ผมไม่ได้ฆ่าเขาเพราะเขาเป็นเกย์

319
00:17:58,000 --> 00:18:01,120
‎ผมไม่เคยขุ่นเคืองหรือกลัวคนรักร่วมเพศ

320
00:18:01,520 --> 00:18:03,400
‎หรือมีปัญหา

321
00:18:03,800 --> 00:18:06,120
‎อะไรทั้งนั้นกับสิ่งที่คนอื่นเลือกในชีวิต

322
00:18:06,480 --> 00:18:08,160
‎เพราะผมไม่ใช่คนที่ตัดสินคนอื่น

323
00:18:08,920 --> 00:18:10,560
‎ผมเชื่อเรื่องรักร่วมเพศไหม

324
00:18:10,640 --> 00:18:12,720
‎ไม่ ผมเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่น่าเกลียดชังต่อพระเจ้า

325
00:18:13,640 --> 00:18:17,520
‎เพราะนั่นคือสิ่งที่หลักการ
‎แห่งพระวจนะของพระเจ้าบอกผม

326
00:18:17,600 --> 00:18:18,720
‎นั่นคือสิ่งที่มันสอนผม

327
00:18:19,520 --> 00:18:21,400
‎คุณถูกสาปแช่งให้มีชีวิตอย่างนั้น

328
00:18:21,760 --> 00:18:23,440
‎แต่ผมไม่ตัดสินคนอื่น

329
00:18:23,520 --> 00:18:24,840
‎ผมรักคนอื่นไม่ว่าจะยังไง

330
00:18:25,440 --> 00:18:27,800
‎ฉะนั้น ไม่เลย ตอนยังเด็กและแม้กระทั่งวันนี้

331
00:18:27,880 --> 00:18:30,960
‎ผมไม่ตัดสินใคร
‎ผมไม่เกลียดคนอื่นเพราะความเชื่อของพวกเขา

332
00:18:31,400 --> 00:18:32,920
‎หรือรสนิยมทางเพศของพวกเขา

333
00:18:34,280 --> 00:18:35,200
‎ไม่เคยเลย

334
00:18:36,960 --> 00:18:39,320
‎แต่มันดูเหมือนคนอื่นๆ อยากตัดสินผม

335
00:18:39,400 --> 00:18:42,600
‎เพราะผมฆ่าคนรักร่วมเพศ พยายามทำให้
‎มันเป็นอาชญากรรมที่เกิดจากความเกลียด

336
00:18:42,880 --> 00:18:44,080
‎มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย

337
00:18:44,600 --> 00:18:46,320
‎เขาอ่านสัญญาณของคุณผิดหรือเปล่า

338
00:18:47,600 --> 00:18:50,320
‎คุณไม่มีทางอ่านสัญญาณของผมผิดได้เลย

339
00:18:50,400 --> 00:18:54,120
‎ไม่มีทางเลยที่คุณจะเข้าใจผิด
‎ว่าผมเป็นคนแบบไหน

340
00:18:54,600 --> 00:18:55,440
‎ไม่มีทางเลย

341
00:18:58,240 --> 00:19:01,400
‎คนคิดว่าเรื่องนี้อาจมีอะไรมากกว่านี้

342
00:19:01,480 --> 00:19:03,840
‎ที่เราไม่รู้

343
00:19:03,920 --> 00:19:07,040
‎หรือนี่อาจเป็นช่วงเวลาแค่ห้านาที

344
00:19:07,480 --> 00:19:09,080
‎หรือนี่อาจจะเป็น...

345
00:19:09,920 --> 00:19:12,120
‎การพยายามปกปิดอะไรอย่างอื่น หรือไม่ก็...

346
00:19:12,720 --> 00:19:13,920
‎ไม่ นี่คือเรื่องจริง

347
00:19:15,080 --> 00:19:17,960
‎นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ
‎และเป็นความจริงของเรื่องนี้

348
00:19:24,080 --> 00:19:27,440
‎เหตุผลที่ผมเล่าเรื่องนี้ในตอนนี้
‎ไม่ใช่เพื่อทำให้ใครเป็นคนร้าย

349
00:19:27,520 --> 00:19:30,800
‎ไม่ใช่เพื่อแก้ตัว ไม่ใช่เพื่อพยายามพิสูจน์ว่า

350
00:19:31,160 --> 00:19:32,160
‎สิ่งที่ผมทำไปนั้นถูกต้อง

351
00:19:33,200 --> 00:19:35,280
‎ผมไม่สนใจว่าคนอื่นพูดอะไร
‎หรือพวกเขาคิดอะไร

352
00:19:35,360 --> 00:19:36,760
‎หรือมองมันยังไงอีกแล้ว

353
00:19:37,240 --> 00:19:38,840
‎เพราะผมรู้ว่ามันคือความจริง

354
00:19:44,400 --> 00:19:47,320
‎(ฟอร์ตเวิร์ท รัฐเท็กซัส)

355
00:19:49,400 --> 00:19:50,880
‎มันเป็นการปกป้องตัวเองที่ดีเยี่ยม

356
00:19:51,240 --> 00:19:55,920
‎เพราะคนที่บอกทุกคนได้
‎ว่าจริงๆ แล้วเกิดอะไรขึ้นตายไปแล้ว

357
00:19:58,160 --> 00:20:01,400
‎ผมว่ามันง่ายมาก
‎ที่จะโยนความรับผิดชอบไปให้คนตาย

358
00:20:02,160 --> 00:20:04,000
‎ในเมื่อเขาก้าวออกมา

359
00:20:05,160 --> 00:20:08,280
‎และบอกเราไม่ได้ว่า
‎ความสัมพันธ์ที่แท้จริงเป็นยังไง

360
00:20:09,000 --> 00:20:09,840
‎ระหว่าง

361
00:20:10,720 --> 00:20:12,360
‎เดล ซิกเลอร์กับตัวเขา

362
00:20:12,440 --> 00:20:16,000
‎และถึงคุณจะบอกว่าซิกเลอร์พูดความจริง

363
00:20:16,760 --> 00:20:19,680
‎นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่ดีพอจะออกไปฆ่าใคร

364
00:20:20,120 --> 00:20:21,520
‎แค่เพราะพยายาม

365
00:20:22,280 --> 00:20:23,800
‎มีสัมพันธ์รักร่วมเพศน่ะเหรอ

366
00:20:24,240 --> 00:20:25,880
‎ไม่เอาน่า ขอร้องเถอะ

367
00:20:31,080 --> 00:20:35,920
‎(เพราะแต่เดิมเดลถูกตัดสินว่ากระทำผิด
‎ข้อหาฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อน)

368
00:20:36,000 --> 00:20:40,080
‎(การเปลี่ยนแปลงมูลเหตุจูงใจจึงไม่มีผลต่อ
‎การตัดสินหรือสถานะการพักการลงโทษของเขา)

369
00:20:43,920 --> 00:20:46,160
‎ผมคิดว่าคำถามกลายเป็นว่า

370
00:20:46,680 --> 00:20:51,000
‎มันเป็นข้อเท็จจริงที่แย่กว่าเดิมหรือไม่
‎ที่จอห์น เซลต์เนอร์ถูกฆ่าเพราะ

371
00:20:51,440 --> 00:20:53,800
‎เดล ซิกเลอร์กล่าวหาว่าเขาเป็นรักร่วมเพศ

372
00:20:54,200 --> 00:20:55,520
‎และเบล็กเมล์

373
00:20:56,000 --> 00:20:57,120
‎เดล ซิกเลอร์

374
00:20:57,560 --> 00:21:01,360
‎หรือมันเป็นข้อเท็จจริงที่แย่กว่าเดิมหรือไม่
‎ที่เขาฆ่าจอห์น เซลต์เนอร์

375
00:21:01,960 --> 00:21:03,840
‎เพราะเขาต้องการเงิน

376
00:21:04,360 --> 00:21:06,760
‎เพื่อเอาไปซื้อยาเสพติดและเหล้าอีก

377
00:21:07,480 --> 00:21:10,720
‎ผมคิดว่าจะเป็นสถานการณ์ไหนมันก็เลวร้ายมาก

378
00:21:11,160 --> 00:21:13,800
‎ไม่ว่าคุณจะปั้นเรื่องให้คนคิดยังไงก็ตาม

379
00:21:14,240 --> 00:21:15,800
‎ก็มีตัวหารร่วมเดียวเท่านั้น

380
00:21:15,880 --> 00:21:18,440
‎นั่นก็คือจอห์น เซลต์เนอร์ตายไปแล้ว

381
00:21:28,000 --> 00:21:32,120
‎(ตอนที่ทำการถ่ายทำ ครอบครัวเซลต์เนอร์ไม่รู้)

382
00:21:32,200 --> 00:21:34,760
‎(เกี่ยวกับมูลเหตุจูงใจที่เปลี่ยนไป
‎ของเดล ซิกเลอร์)

383
00:21:36,880 --> 00:21:39,160
‎ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเขาสำนึกผิดหรือเปล่า

384
00:21:40,440 --> 00:21:41,400
‎หวังว่าเขาคงสำนึกผิด

385
00:21:42,200 --> 00:21:45,240
‎และก็หวังว่าเขาคงคิดทุกวัน
‎เกี่ยวกับสิ่งที่เขาทำกับครอบครัวของผม

386
00:21:45,680 --> 00:21:46,920
‎ไม่มีการให้อภัย

387
00:21:47,280 --> 00:21:49,320
‎ผมจะไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด

388
00:21:50,360 --> 00:21:53,720
‎เขาพูดหรือทำอะไรผม
‎ก็ทำให้พี่ชายผมฟื้นคืนมาไม่ได้

389
00:21:53,800 --> 00:21:55,120
‎ผมควรให้อภัยเขาไหมน่ะเหรอ

390
00:21:55,920 --> 00:21:57,600
‎ไม่

391
00:21:58,200 --> 00:21:59,040
‎ไม่ควรเลย

392
00:21:59,120 --> 00:22:01,800
‎คงไม่เปลี่ยนความคิดผมสักนิด
‎ที่ว่าเขาจะกลับเนื้อกลับตัวหรือไม่

393
00:22:01,880 --> 00:22:03,240
‎ผมยังคงรู้สึกเหมือนเดิม

394
00:22:03,440 --> 00:22:05,840
‎สิ่งที่คุณเคยทำไว้

395
00:22:06,560 --> 00:22:07,520
‎คุณควรจะชดใช้มัน

396
00:22:09,320 --> 00:22:11,920
‎(ฟอเรสต์และจอห์น ฮาร์แลน เซลต์เนอร์
‎ปฏิเสธความพยายามใดๆ)

397
00:22:12,000 --> 00:22:14,960
‎(ของเดล ซิกเลอร์ที่จะโยนความผิดให้
‎พี่ชายของพวกเขาในการฆาตกรรมของเขา)

398
00:22:15,440 --> 00:22:20,280
‎(พวกเขายังคงคัดค้าน
‎การตัดสินใจปล่อยตัวเขาออกจากคุก)

399
00:22:24,560 --> 00:22:28,600
‎ผมคิดว่าทุกคนที่เป็นอัยการ
‎ทนายจำเลย หรือผู้พิพากษา

400
00:22:28,680 --> 00:22:29,920
‎มานานเท่าไหร่ก็ตาม

401
00:22:30,000 --> 00:22:31,560
‎ต่างก็ถามคำถามว่า

402
00:22:32,040 --> 00:22:34,480
‎"อะไรคือการลงโทษที่ยุติธรรม
‎สำหรับการฆาตกรรม"

403
00:22:35,920 --> 00:22:36,760
‎และ...

404
00:22:37,280 --> 00:22:41,920
‎ผมจะบอกให้ว่านั่นเป็นคำถามที่ตอบได้ยากมาก

405
00:22:42,960 --> 00:22:46,240
‎ผมพอใจการตัดสินลงโทษที่เขาได้รับในคดีนี้

406
00:22:46,800 --> 00:22:48,720
‎ถึงแม้ว่าคนจะพูดยังไง

407
00:22:49,520 --> 00:22:53,240
‎การจำคุก 30 ปีก็เป็นเวลาที่นานมาก

408
00:22:53,880 --> 00:22:58,360
‎เดลใช้เวลาเกือบ 60 เปอร์เซ็นต์
‎ของชีวิตเขาอยู่ในคุก

409
00:22:58,760 --> 00:22:59,600
‎ฉะนั้น...

410
00:23:00,200 --> 00:23:01,840
‎ผมพอใจการตัดสินลงโทษครั้งนี้

411
00:23:02,800 --> 00:23:04,560
‎แต่เขาไม่ควรจะกระทำความผิดอีก

412
00:23:29,960 --> 00:23:35,520
‎(สามเดือนหลังการปล่อยตัว
‎เดลก็ได้งานทำที่ไร่ใกล้ๆ บ้าน)

413
00:23:39,440 --> 00:23:41,360
‎การขับรถหลังผ่านไป 30 ปี

414
00:23:41,840 --> 00:23:43,000
‎มันเป็นสิ่งที่เยี่ยมมาก

415
00:23:43,560 --> 00:23:45,080
‎ผมรอมานานมากที่จะได้

416
00:23:46,000 --> 00:23:48,320
‎ขึ้นนั่งในรถของตัวเองและขับมัน

417
00:23:48,440 --> 00:23:49,960
‎พาตัวเองไปทำงาน

418
00:23:50,760 --> 00:23:53,560
‎เพลิดเพลินกับชีวิต ลมพัดผ่านเส้นผมเบาๆ

419
00:23:54,040 --> 00:23:55,600
‎และก็เปิดวิทยุฟัง

420
00:23:55,680 --> 00:23:56,880
‎รู้สึกเป็นอิสระ

421
00:23:57,120 --> 00:23:58,840
‎จริงๆ แล้วนั่นแหละคือสิ่งสำคัญ

422
00:24:17,520 --> 00:24:19,520
‎ผมตั้งตารอที่จะมาที่นี่ทุกวัน

423
00:24:19,920 --> 00:24:21,200
‎เพราะมันค่อนข้าง

424
00:24:21,400 --> 00:24:22,240
‎เงียบ

425
00:24:22,520 --> 00:24:23,800
‎สงบ ไร้สิ่งรบกวน

426
00:24:26,520 --> 00:24:29,800
‎การติดอยู่ในคุกกับเสียงร้องเสียงตะโกนพวกนั้น

427
00:24:30,520 --> 00:24:32,280
‎มันน่าหงุดหงิด

428
00:24:32,440 --> 00:24:35,000
‎ตอนนี้ไม่ต้องเผชิญกับมันแล้ว โล่งอกจริงๆ

429
00:24:38,920 --> 00:24:40,920
‎ไม่มีอะไรเหมือนการทำงานหนักทั้งอาทิตย์

430
00:24:41,000 --> 00:24:42,880
‎กลับบ้านพร้อมเงินในกระเป๋า

431
00:24:43,560 --> 00:24:46,960
‎อาบน้ำ นั่งลงและกินอาหารค่ำกับคนที่คุณรัก

432
00:24:47,480 --> 00:24:50,560
‎คุยเกี่ยวกับชีวิต มีความสุขกับชีวิต

433
00:24:50,960 --> 00:24:53,160
‎เราไม่เห็นคุณค่าของมัน
‎ผมรู้ว่าผมเคยเป็นอย่างนั้น

434
00:24:53,960 --> 00:24:56,480
‎ตอนนี้ทุกชั่วขณะมันมีค่าสำหรับผมมาก

435
00:25:00,880 --> 00:25:01,720
‎ฉันอยู่...

436
00:25:02,440 --> 00:25:04,920
‎บ้านคนเดียวได้สักพักแล้ว

437
00:25:06,240 --> 00:25:08,240
‎และถึงฉันจะชอบความเป็นส่วนตัวของฉัน

438
00:25:08,320 --> 00:25:14,240
‎มันก็ดีที่มีใครสักคนให้คุยด้วย
‎และใช้เวลาอยู่ด้วยกัน

439
00:25:15,400 --> 00:25:16,840
‎เรามีความสุขกันมาก

440
00:25:18,360 --> 00:25:21,440
‎ได้รู้สิ่งต่างๆ เกี่ยวกับอดีตของเรา
‎ได้เรียนรู้กันและกัน

441
00:25:22,400 --> 00:25:24,280
‎และก็สนุกกับมันค่ะ สนุกกับมัน

442
00:25:26,000 --> 00:25:27,840
‎นั่นหนังสือรุ่นของฉันตอนเรียนจบมัธยมปลาย

443
00:25:28,240 --> 00:25:30,400
‎- นี่เป็น... ฉันได้นี่...
‎- นั่นตอนที่ผมเกิด

444
00:25:30,920 --> 00:25:33,040
‎- แล้วยังไง คุณพยายามจะพูดอะไร
‎- ปี 1967

445
00:25:33,120 --> 00:25:34,800
‎- นั่นเป็นปีที่ดี
‎- อ้อ โอเค

446
00:25:34,880 --> 00:25:36,840
‎ปีนั้นคงเป็นปีที่ดีสำหรับคุณมากแน่ๆ

447
00:25:37,520 --> 00:25:38,640
‎มีรูปคุณอยู่ในนี้หรือเปล่า

448
00:25:38,720 --> 00:25:39,560
‎มีสิ

449
00:25:40,840 --> 00:25:43,320
‎- โธ่ อย่าหัวเราะสิ
‎- เยี่ยม

450
00:25:43,880 --> 00:25:44,720
‎อย่าหัวเราะ

451
00:25:45,640 --> 00:25:46,480
‎เยี่ยม

452
00:25:47,800 --> 00:25:49,960
‎ความสัมพันธ์ของเรายังดีอยู่

453
00:25:50,480 --> 00:25:51,880
‎เรายังคงรักกัน

454
00:25:51,960 --> 00:25:53,520
‎แต่ใช่ค่ะ เราก็มีทะเลาะกันบ้าง

455
00:25:53,680 --> 00:25:55,720
‎แต่เราก็ให้อภัยกันและคืนดีกันเสมอ

456
00:25:56,920 --> 00:25:58,120
‎คุณอยากเห็น...

457
00:25:58,640 --> 00:25:59,680
‎รูปฉันจริงๆ เหรอ

458
00:25:59,840 --> 00:26:01,240
‎จริงสิ มันอยู่ไหน

459
00:26:01,760 --> 00:26:04,360
‎- ฉันไม่บอกคุณหรอก
‎- โธ่

460
00:26:04,920 --> 00:26:06,080
‎คุณต้องหาฉันให้เจอ

461
00:26:07,480 --> 00:26:09,680
‎จิตใจของเดลยังเป็นเด็กอยู่

462
00:26:10,040 --> 00:26:11,280
‎เขาบ๊องๆ

463
00:26:11,600 --> 00:26:14,680
‎เขาสนุกและเขาก็อยากแสดง

464
00:26:15,280 --> 00:26:16,920
‎ความสุขนั้นออกมา

465
00:26:17,000 --> 00:26:19,160
‎และเขาก็ทำมันได้ด้วยการเป็นเด็กเท่านั้น

466
00:26:19,600 --> 00:26:22,000
‎- ยังหาฉันไม่เจออีกเหรอ
‎- คุณพยายามหยุดผม

467
00:26:22,080 --> 00:26:23,640
‎- ไม่ให้หารูปคุณเจอ
‎- เปล่าเลย

468
00:26:23,720 --> 00:26:25,680
‎- คุณพยายามอยู่
‎- เปล่านะ

469
00:26:25,760 --> 00:26:28,640
‎- ไม่ใช่เลย
‎- โอเค ผมแค่พูดเฉยๆ น่ะ

470
00:26:31,200 --> 00:26:32,040
‎นี่คุณใช่ไหม

471
00:26:33,280 --> 00:26:34,120
‎ใช่

472
00:26:34,440 --> 00:26:36,800
‎คุณแม่แคโรล คุณสวยนะ คุณยังสวยอยู่เลย

473
00:26:36,880 --> 00:26:38,400
‎แต่ตอนนั้นคุณสวยนะ

474
00:26:39,080 --> 00:26:40,000
‎ขอบคุณค่ะ

475
00:26:40,080 --> 00:26:42,960
‎ถ้าผมอายุ 19 ปี
‎และเรียนที่โรงเรียนเดียวกับคุณในตอนนั้น

476
00:26:43,040 --> 00:26:44,360
‎ผมคงตามจีบคุณแน่

477
00:26:44,440 --> 00:26:45,280
‎โอ๊ะ!

478
00:26:45,360 --> 00:26:46,840
‎- คุณสวยมากเลย
‎- โธ่...

479
00:26:47,000 --> 00:26:48,400
‎คุณสวยจริงๆ

480
00:26:54,160 --> 00:26:57,240
‎จริงๆ แล้วฉันไม่รู้รายละเอียดมากเท่าไหร่

481
00:26:57,720 --> 00:26:59,000
‎เกี่ยวกับการฆาตกรรม

482
00:26:59,440 --> 00:27:02,160
‎จนกระทั่งเรานั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น

483
00:27:02,880 --> 00:27:05,160
‎และฉันก็ถามเขาเกี่ยวกับมัน

484
00:27:06,800 --> 00:27:08,560
‎ตอนเขาบอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น

485
00:27:08,760 --> 00:27:10,960
‎ฉันรู้สึกช็อกนิดๆ

486
00:27:12,720 --> 00:27:15,800
‎แล้วใจฉันก็สลายหนักกว่าเดิม

487
00:27:17,200 --> 00:27:18,280
‎เพราะ...

488
00:27:19,000 --> 00:27:21,560
‎ฉันดูออกว่าเขาเจ็บปวดแค่ไหน

489
00:27:23,200 --> 00:27:27,000
‎ฉันไม่ได้เปลี่ยนความคิดว่าฉันรู้สึกกับเขายังไง

490
00:27:28,720 --> 00:27:31,400
‎และไม่ว่าจะยังไง ฉันก็จะคอยช่วยเหลือเขา

491
00:27:51,240 --> 00:27:52,480
‎ชีวิตในตอนนี้...

492
00:27:53,640 --> 00:27:54,520
‎มันงดงามมาก

493
00:27:57,160 --> 00:27:59,920
‎เมื่อนึกย้อนกลับไปว่าผมมาไกลแค่ไหน

494
00:28:00,680 --> 00:28:01,840
‎ผมผ่านอะไรมาบ้าง...

495
00:28:03,560 --> 00:28:05,120
‎ผมมองไมเ่ห็นว่าจะได้มีวันนี้

496
00:28:07,560 --> 00:28:10,280
‎การได้อยู่ในช่วงเวลานี้และได้...

497
00:28:11,920 --> 00:28:15,200
‎สูดกลิ่นอากาศบริสุทธิ์ มองดูเมฆบนท้องฟ้า

498
00:28:16,600 --> 00:28:17,600
‎มันช่าง...

499
00:28:18,160 --> 00:28:19,240
‎เป็นวันที่สวยงามจริงๆ

500
00:28:26,240 --> 00:28:27,560
‎อะไรคือการลงโทษที่ยุติธรรม

501
00:28:28,760 --> 00:28:29,720
‎สำหรับการฆาตกรรม

502
00:28:32,600 --> 00:28:35,040
‎ผมรู้ว่าผมควรได้รับโอกาสนี้

503
00:28:36,040 --> 00:28:37,080
‎ผมรู้ว่าผมควรได้รับ

504
00:28:38,000 --> 00:28:38,840
‎อิสรภาพครั้งนี้

505
00:28:40,560 --> 00:28:42,480
‎หลังจำคุกนาน 30 ปี

506
00:28:43,360 --> 00:28:45,280
‎ผมได้ชดใช้กรรมแล้ว มากเกินพอด้วย

507
00:28:45,680 --> 00:28:46,600
‎ผมเปลี่ยนไปแล้ว

508
00:28:46,840 --> 00:28:48,200
‎ผมโตแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้ว

509
00:28:50,120 --> 00:28:51,520
‎ฉะนั้น ใช่แล้ว ผมควรได้รับสิ่งนี้

510
00:28:52,280 --> 00:28:54,920
‎ผมควรได้รับโอกาสเหมือนคนอื่นๆ ทุกคน

511
00:29:01,280 --> 00:29:04,960
‎(หนึ่งปีหลังการปล่อยตัวเขาออกจากคุก
‎เดล ซิกเลอร์ยังคงอาศัยอยู่กับแคโรล)

512
00:29:05,040 --> 00:29:07,120
‎(แต่วางแผนที่จะย้ายไปอยู่บ้านของตัวเอง)

513
00:29:08,120 --> 00:29:13,760
‎(เขาไม่ได้ทำงานที่ไร่แล้วและกำลังหางานใหม่)

514
00:29:16,800 --> 00:29:21,000
‎(เขาจะถูกคุมประพฤติไปตลอดชีวิตของเขา)

515
00:29:48,320 --> 00:29:49,960
‎คำบรรยายโดย ชายมาศ สายน้ำผึ้ง