1
00:00:07,341 --> 00:00:09,841
โลกนี้ช่างน่าตื่นตาตื่นใจ

2
00:00:10,677 --> 00:00:13,677
เราอาจไม่ทันได้สังเกตเห็น
สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิต

3
00:00:15,766 --> 00:00:17,636
แต่หากลองมองให้ถี่ถ้วน

4
00:00:18,101 --> 00:00:20,561
คุณจะเจอโลกที่ยังไม่เคยมีใครค้นพบ

5
00:00:22,648 --> 00:00:24,978
โลกที่วีรบุรุษตัวจ้อย

6
00:00:26,485 --> 00:00:27,815
กับสัตว์ประหลาดตัวน้อยๆ

7
00:00:29,029 --> 00:00:31,409
จําเป็นต้องมี
พลังเหนือธรรมชาติอันน่าทึ่ง

8
00:00:34,618 --> 00:00:40,038
เพื่อต่อกรกับภยันตรายมากมาย

9
00:00:57,057 --> 00:00:58,677
ทุ่งหญ้าสะวันนาในแอฟริกา

10
00:01:01,520 --> 00:01:03,360
ดินแดนแห่งตํานาน

11
00:01:08,986 --> 00:01:11,316
ถิ่นของสัตว์ที่ใหญ่ที่สุด...

12
00:01:11,405 --> 00:01:12,905
(บรรยายโดย
พอล รัดด์)

13
00:01:12,990 --> 00:01:14,620
และสง่างามที่สุดในโลก

14
00:01:21,248 --> 00:01:25,998
แต่ใต้ฝ่าเท้าของโขลงช้าง
มีโลกที่ตกสํารวจอยู่

15
00:01:28,714 --> 00:01:31,344
โลกของหนูผีช้าง

16
00:01:39,683 --> 00:01:45,403
มันเต็มไปด้วยสัตว์กินพืชและนักล่า
ที่น่าอัศจรรย์ตัวน้อยๆ นานาชนิด

17
00:01:53,363 --> 00:01:57,373
แต่การเป็นสัตว์ตัวเล็ก
ในอาณาจักรสัตว์ใหญ่ไม่ใช่เรื่องง่าย

18
00:01:59,786 --> 00:02:05,036
และยิ่งฝูงสัตว์กําลังมุ่งหน้าเข้ามา
การใช้ชีวิตก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่

19
00:02:05,459 --> 00:02:09,839
(สะวันนา)

20
00:02:14,468 --> 00:02:17,678
หนูผีช้างไม่ได้มีขนาดใหญ่
ไปกว่าหนูแฮมสเตอร์สักเท่าไหร่

21
00:02:19,848 --> 00:02:22,138
แต่มันรวดเร็วกว่ามาก

22
00:02:28,440 --> 00:02:32,400
ในสัดส่วนเดียวกับเธอ
เธอเร็วกว่าเสือชีตาห์สามเท่า

23
00:02:34,655 --> 00:02:39,865
พุ่งเร็วเกือบ 30 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
เพื่อตามล่าหาอาหารอย่างไม่ลดละ

24
00:02:45,040 --> 00:02:48,460
เธอต้องกินอาหารให้เท่ากับน้ําหนัก
เกือบหนึ่งในสามของร่างกาย

25
00:02:49,795 --> 00:02:51,955
เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตอันรีบเร่ง

26
00:02:56,051 --> 00:03:00,351
เธอจึงสร้างเครือข่ายเส้นทาง
ตลอดพื้นที่หลายพันตารางเมตร

27
00:03:01,431 --> 00:03:05,351
เพื่อช่วยให้เธอหาอาหาร
ได้เพียงพอแม้จะในฤดูแล้ง

28
00:03:15,279 --> 00:03:17,869
งูเห่าโจมตีได้เร็วกว่ากระพริบตา

29
00:03:24,955 --> 00:03:27,825
แต่เส้นทางของเธอ
ช่วยให้เธอนําหน้ามันไปหนึ่งก้าว

30
00:03:32,629 --> 00:03:36,969
ชีวิตของหนูผีช้างนั้น
บ้าระห่ําและโดดเดี่ยว

31
00:03:39,511 --> 00:03:42,511
ต่างจากเหล่าราชา
แห่งปราสาทสีแดงหลังใหญ่นี้

32
00:03:58,864 --> 00:04:02,494
พังพอนแคระมักเอาจอมปลวกมาเป็นบ้าน

33
00:04:13,712 --> 00:04:15,552
เพราะพวกมันตัวเท่าฝ่ามือ

34
00:04:17,882 --> 00:04:23,472
มันจึงรวมกลุ่มกันเพื่อสร้าง
ความแข็งแกร่งและความอบอุ่น

35
00:04:27,851 --> 00:04:30,691
ช่วงเช้าในทุ่งหญ้าสะวันนา
หนาวเย็นอย่างไม่น่าเชื่อ

36
00:04:34,983 --> 00:04:36,993
ใครๆ ก็ไม่อยากลุกจากเตียง

37
00:04:42,991 --> 00:04:44,201
แต่ไม่ใช่วันนี้

38
00:04:50,249 --> 00:04:52,249
นกเงือกน้อยตัวนี้กําลังหิว

39
00:04:56,880 --> 00:04:58,720
และกระหายที่จะโฉบเอาอาหารเช้า

40
00:05:09,268 --> 00:05:13,688
พังพอนยี่สิบตัวกับนกเงือกตัวเดียว
อาจดูเป็นทีมที่ประหลาด

41
00:05:15,774 --> 00:05:18,994
แต่ในเมื่อเราตัวเล็ก
การร่วมมือกันน่าจะดีที่สุด

42
00:05:24,116 --> 00:05:25,736
พังพอนจะไล่เหยื่อให้ออกมาจากที่ซ่อน

43
00:05:30,247 --> 00:05:32,667
ขณะที่นกเงือกคอยสอดส่องป้องกันภัย

44
00:05:36,628 --> 00:05:39,548
พังพอนแคระจะตรวจตราเป็นบริเวณกว้าง

45
00:05:39,631 --> 00:05:41,971
ขนาดสนามฟุตบอล 50 สนามได้

46
00:05:42,050 --> 00:05:44,600
และสร้างอาณาเขตไปด้วย

47
00:05:46,263 --> 00:05:49,893
ยิ่งกลิ่นขึ้นไปอยู่สูงแค่ไหน
พวกมันก็จะถูกมองว่าตัวใหญ่แค่นั้น

48
00:05:58,066 --> 00:06:03,066
แม้แต่ในฤดูแล้ง อาณาเขต
ของพวกมันก็ยังมีอาหารทุกอย่างให้

49
00:06:07,075 --> 00:06:09,575
พวกมันอาจเป็นสัตว์กินเนื้อ
ที่เล็กที่สุดในแอฟริกา

50
00:06:10,245 --> 00:06:12,865
แต่พวกมันไม่กลัวที่จะล่าสัตว์ใหญ่

51
00:06:37,064 --> 00:06:38,904
แมงมุมคิงบาบูนที่มีพิษร้าย

52
00:06:48,283 --> 00:06:50,123
ด้วยการฉกฉวยโอกาสทุกอย่าง

53
00:06:50,827 --> 00:06:54,497
ทีมที่เหนียวแน่นทีมนี้
จึงผ่านช่วงเวลาแสนเข็ญมาได้

54
00:07:16,728 --> 00:07:19,858
แต่เมื่อฝนเท ทุกๆ อย่างก็เปลี่ยน

55
00:07:42,629 --> 00:07:45,419
การอยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง
ทําให้แทบไม่มีที่กําบัง

56
00:07:47,718 --> 00:07:50,258
แต่พวกพังพอน
อยู่อย่างปลอดภัยและอบอุ่น

57
00:08:05,152 --> 00:08:06,782
พวกมันเลือกบ้านได้ฉลาด

58
00:08:16,580 --> 00:08:19,830
จอมปลวกช่วยปกป้องพวกมัน
จากสภาพแวดล้อมได้อย่างดีเยี่ยม

59
00:08:32,221 --> 00:08:33,971
ด้วยส่วนผสมของน้ําลายและโคลน

60
00:08:35,599 --> 00:08:39,139
แมลงแสนขยันเหล่านี้จึงได้สร้าง
ปราสาทที่แข็งดั่งคอนกรีต

61
00:08:42,940 --> 00:08:44,690
และใหญ่มหึมาเท่าช้าง

62
00:08:56,870 --> 00:09:01,170
พอฝนซา พวกสัตว์ใหญ่ก็มา

63
00:09:07,714 --> 00:09:10,844
ช้างคือสัตว์จําพวกแรก
ที่สร้างผลกระทบกับภูมิประเทศ

64
00:09:20,853 --> 00:09:22,693
รอยเท้าของสัตว์ที่หนักห้าตัน

65
00:09:24,064 --> 00:09:28,864
ได้สร้างสวนน้ํา
ที่มีสิ่งมีชีวิตเล็กๆ เวียนว่ายอยู่

66
00:09:34,741 --> 00:09:37,161
รวมถึงหนึ่งใน
สัตว์ที่เก่าแก่ที่สุดในโลก

67
00:09:40,414 --> 00:09:43,384
กุ้งลูกอ๊อดใช้ชีวิต
อยู่ในแอ่งน้ําเล็กๆ แบบนี้

68
00:09:44,418 --> 00:09:47,668
ตั้งแต่สมัยที่แอ่งน้ํา
เกิดขึ้นจากรอยเท้าไดโนเสาร์

69
00:09:57,222 --> 00:10:01,442
เพียงไม่กี่วันหลังฝนหยุดตก
ทุ่งหญ้าสะวันนาก็เขียวชอุ่ม

70
00:10:04,855 --> 00:10:06,855
ขณะที่สัตว์ต่างๆ เริ่มสําราญกับอาหาร

71
00:10:08,275 --> 00:10:10,485
มันกลับก่อผลกระทบมหาศาลตามมา

72
00:10:27,503 --> 00:10:30,633
ไม่มีทางที่หนูผีช้าง
จะเคลื่อนย้ายเจ้าก้อนนี้ได้

73
00:10:33,300 --> 00:10:34,550
แต่ผู้ช่วยมาแล้ว

74
00:10:36,178 --> 00:10:39,008
ด้วงมูลสัตว์เข้าประชิด
กองอึสดๆ ในไม่กี่วินาที

75
00:10:39,640 --> 00:10:41,560
โดยหวังว่าจะได้อะไรติดไม้ติดมือไป

76
00:10:41,642 --> 00:10:43,852
ก่อนที่คู่แข่งจะมา

77
00:10:50,609 --> 00:10:52,439
ลูกบอลของเขานั้นมีค่ามาก

78
00:10:56,156 --> 00:11:00,616
อาหารและความหวัง
ที่จะชนะใจสาวอยู่ในลูกบอลลูกนี้

79
00:11:11,380 --> 00:11:15,680
ในโลกเล็กๆ ใบนี้
พลาดก้าวเดียวก็อาจล้มเหลว

80
00:11:18,512 --> 00:11:21,602
และการแตกตื่นก็อาจเป็นหายนะได้

81
00:11:24,852 --> 00:11:30,362
ด้วยวัวป่าและม้าลายกว่าล้านตัว
มันคือการย้ายถิ่นบนบกครั้งใหญ่สุด

82
00:11:33,819 --> 00:11:38,949
ความหวังที่จะได้พบหญ้าอ่อน
ผลักดันให้พวกมันมา... ทางนี้

83
00:11:43,328 --> 00:11:45,958
นกกระแตมงกุฎทํารังกลางทุ่งสะวันนา

84
00:11:49,001 --> 00:11:52,171
ไข่ชุดใหม่ของแม่นกตัวนี้
เสี่ยงที่จะถูกเหยียบแตก

85
00:11:57,676 --> 00:11:59,136
ถึงจะสูงแค่ข้อเท้า

86
00:12:00,095 --> 00:12:02,555
แต่เธอก็ไม่กลัว
ที่จะขัดขวางตัวละมั่ง

87
00:12:14,860 --> 00:12:18,490
แต่ฝูงวัวป่านั้นไม่มีทางหยุดยั้งได้

88
00:12:39,551 --> 00:12:43,101
ไม่น่าเชื่อว่าไข่ของเธอ
ไม่แตกเลยสักฟอง

89
00:12:45,098 --> 00:12:47,308
แต่อีกหนึ่งเดือนกว่าพวกมันจะฟักตัว

90
00:12:55,234 --> 00:12:57,954
เส้นทางของหนูผีช้าง
ได้รับความเสียหายมากกว่าที่เคย

91
00:13:09,957 --> 00:13:12,287
ถึงเวลาต้องเคลียร์ถนนแล้ว

92
00:13:47,953 --> 00:13:49,163
กลับมาเร่งเครื่องได้

93
00:14:07,181 --> 00:14:11,441
ขณะที่ฝูงสัตว์เล็มหญ้าบนพื้น
ยีราฟมุ่งไปหาต้นไม้

94
00:14:23,447 --> 00:14:25,987
ต้นอาเคเชียเต็มไปด้วยใบไม้ผลิใหม่

95
00:14:26,617 --> 00:14:28,487
และมีหนามยาวปกป้องมันอยู่

96
00:14:31,872 --> 00:14:34,792
ซึ่งใช้ไม่ได้ผล
เมื่อเจอกับลิ้นที่ยาวครึ่งเมตร

97
00:14:44,134 --> 00:14:46,764
แต่ต้นอาเคเชียนั้น
มีการป้องกันชั้นที่สอง

98
00:15:01,860 --> 00:15:04,950
กองทัพมดอาเคเชียจะกรูออกมาช่วย

99
00:15:10,369 --> 00:15:14,329
มันจะโจมตียีราฟในทุกส่วน
ที่มันฝังกรามของมันลงไปได้

100
00:15:25,217 --> 00:15:27,217
จนกว่ายีราฟจะจากไป

101
00:15:30,013 --> 00:15:34,523
ต้นอาเคเชียสร้างหนามป่องๆ
ให้เป็นที่อยู่ของกองทัพที่ซื่อสัตย์

102
00:15:40,482 --> 00:15:44,362
มีถ้วยขนาดเท่ามด
เปี่ยมด้วยน้ําหวานให้พวกมันดื่มกิน

103
00:15:47,573 --> 00:15:52,083
โดยการร่วมมือกัน
สัตว์ตัวเล็กๆ ก็ต่อกรกับยักษ์ได้

104
00:16:00,335 --> 00:16:03,205
แต่บางครั้งการหนีก็ดีกว่า

105
00:16:07,259 --> 00:16:09,299
งาแหลมคม

106
00:16:10,095 --> 00:16:12,555
กล้ามเนื้อน้ําหนัก 150 กิโลกรัม

107
00:16:16,185 --> 00:16:17,685
หมูป่านั้นช่างดูสง่า

108
00:16:21,690 --> 00:16:24,990
และพังพอนตัวนี้
รู้ดีว่ามันต้องการอะไร

109
00:16:29,865 --> 00:16:31,275
การเอาอกเอาใจเล็กๆ น้อยๆ

110
00:16:40,792 --> 00:16:44,212
พังพอนที่ห้าวหาญที่สุด
จะได้หาเห็บที่อ้วนฉ่ําที่สุด

111
00:16:49,301 --> 00:16:53,561
และเมื่อทุกตัวในฝูงมาช่วย
หมูป่าก็จะได้รับการบําเรอตลอดตัว

112
00:17:07,611 --> 00:17:11,241
ไม่ช้า สปาพังพอน
ก็มีลูกค้าเข้ามากขึ้น

113
00:17:31,051 --> 00:17:34,891
พังพอนยังทําอาณาเขต
บนตัวลูกค้าประจําอีกต่างหาก

114
00:17:39,351 --> 00:17:41,101
พวกมันตัวเล็กและฉลาดมาก

115
00:17:41,895 --> 00:17:45,475
ถึงขนาดสร้างสัมพันธ์กับสัตว์
ที่น่าเกรงขามที่สุดเพื่อผลประโยชน์

116
00:17:58,537 --> 00:18:01,537
นกอ็อกซ์เพกเกอร์
ไปรับรางวัลบนที่สูงได้

117
00:18:04,418 --> 00:18:08,168
และใช้จงอยปากแหลมๆ จิกหาพยาธิ

118
00:18:10,465 --> 00:18:14,965
เมื่อเจ้าบ้านรําคาญสิ่งที่มันทํา
มันก็ไปหาเจ้าบ้านใหม่

119
00:18:23,395 --> 00:18:26,435
นกอ็อกซ์เพกเกอร์
หาอาหารส่วนใหญ่ได้จากสัตว์มีกีบ

120
00:18:42,247 --> 00:18:47,037
ด้วยความฉลาดและไม่เลือกกิน

121
00:18:50,923 --> 00:18:53,433
สัตว์เล็กๆ จึงตักตวง
จากการอพยพได้มากที่สุด

122
00:19:03,477 --> 00:19:06,767
แต่นักล่าที่ตามสัตว์พวกนั้นมา
น่าจะรับมือได้ยากกว่า

123
00:19:10,192 --> 00:19:12,402
ลูกนกกระแตเพิ่งฟักตัวออกมา

124
00:19:14,279 --> 00:19:16,529
และยังกําลังพยายามปรับตัว

125
00:19:17,741 --> 00:19:19,241
กับโลกที่แสนอันตราย

126
00:19:36,218 --> 00:19:38,718
หมาจิ้งจอกเป็นนักล่าจอมฉวยโอกาส

127
00:19:45,435 --> 00:19:46,765
และยิ่งสัตว์ตัวนั้นเล็กแค่ไหน

128
00:19:49,106 --> 00:19:50,686
มันก็ตกเป็นเหยื่อได้ง่ายแค่นั้น

129
00:19:59,658 --> 00:20:00,868
มันเป็นการตัดสินใจที่จนตรอก

130
00:20:02,744 --> 00:20:06,584
แม่นกผู้กล้าหาญทําทุกอย่าง
เพื่อดึงความสนใจมาที่ตัวเอง

131
00:20:07,374 --> 00:20:08,714
และเลิกสนใจลูกของเธอ

132
00:20:19,887 --> 00:20:23,767
ตราบใดที่ลูกนกไม่ขยับ
มันก็แทบมองไม่เห็น

133
00:20:32,107 --> 00:20:34,397
แต่มดจอมกัดนั้นยากจะเมิน

134
00:20:56,215 --> 00:20:58,215
แม่นกสร้างการเบี่ยงเบน

135
00:21:11,271 --> 00:21:14,651
ทําให้จิ้งจอกเขวได้ก็เพียงพอแล้ว

136
00:21:21,490 --> 00:21:24,200
แต่เธอต้องปกป้องลูกน้อยไปเรื่อยๆ

137
00:21:24,284 --> 00:21:26,204
จนกว่าการอพยพจะผ่านไป

138
00:21:32,709 --> 00:21:35,669
ฝูงสัตว์กําลังเจอกับโรคระบาด
จากการอพยพของแมลงตัวน้อย

139
00:21:35,754 --> 00:21:37,594
ที่ติดตามพวกมันไปทุกหนทุกแห่ง

140
00:21:39,591 --> 00:21:42,721
ฝูงแมลงวัน
สร้างความรําคาญให้สัตว์ใหญ่

141
00:21:47,516 --> 00:21:50,436
แต่ในโลกใบจิ๋วนี้
มันคือโต๊ะจีนเคลื่อนที่ได้

142
00:21:53,897 --> 00:21:58,107
และห่างจากฝูงสัตว์ไปนั้น
บนชั้นหินที่โผล่ขึ้นจากดิน

143
00:21:58,443 --> 00:22:01,613
กิ้งก่าอากาม่ากําลัง
รอคอยให้เหยื่อมาหา

144
00:22:25,679 --> 00:22:28,219
ส่วนใหญ่ก็จับไม่ค่อยได้หรอก

145
00:22:41,612 --> 00:22:44,202
ดังนั้นเมื่อโอกาสทองมาถึง

146
00:22:46,241 --> 00:22:47,701
พวกมันต้องรีบคว้าเอาไว้

147
00:22:55,125 --> 00:22:57,785
ในช่วงที่ร้อนที่สุดของวัน
สิงโตจะมาพักผ่อนตรงนี้

148
00:23:04,885 --> 00:23:07,345
มาพร้อมกับแมลงวัน

149
00:23:08,388 --> 00:23:09,388
มากมายทีเดียว

150
00:23:22,528 --> 00:23:24,658
โชคมักจะเข้าข้างคนกล้า

151
00:23:27,407 --> 00:23:29,487
แต่อย่าปลุกสิงโตจะดีกว่า

152
00:23:35,499 --> 00:23:38,249
น่าจะมีหนทางที่ไม่ต้องเผชิญหน้า

153
00:24:00,440 --> 00:24:03,490
มันน่าทึ่งที่เรา
เอาตัวรอดได้เพราะตัวเล็ก

154
00:24:39,771 --> 00:24:42,071
แต่เมื่อมีอันตรายอยู่ตรงหน้า

155
00:24:48,488 --> 00:24:49,698
ก็อย่าดันทุรังเลย

156
00:25:05,005 --> 00:25:08,625
เมื่อผืนดินแห้ง
ฝูงสัตว์ก็เดินหน้าต่อ

157
00:25:28,654 --> 00:25:30,784
สัตว์บางตัวไม่เสียใจเลยที่พวกมันไป

158
00:25:35,077 --> 00:25:36,287
ความสงบสุขกลับมาแล้ว

159
00:25:42,251 --> 00:25:44,631
หนูผีช้างกลับมา
วิ่งไปๆ มาๆ ได้อีกครั้ง

160
00:25:48,674 --> 00:25:50,974
ล่าแมลงด้วยความเร็วสูง

161
00:25:52,511 --> 00:25:54,181
และไม่มีอะไรหยุดยั้งเธอได้

162
00:25:59,726 --> 00:26:01,306
เมื่อฤดูกาลผ่านไป

163
00:26:02,563 --> 00:26:04,233
ความท้าทายใหม่ก็เคลื่อนเข้ามา

164
00:26:23,250 --> 00:26:27,380
รอยเท้าช้างแห้งกรัง
อาจเป็นจุดสิ้นสุดของเส้นทาง

165
00:26:34,303 --> 00:26:36,223
แต่ด้วงน้อยตัวนี้แข็งแกร่ง

166
00:26:37,931 --> 00:26:40,561
เขายกได้ถึงสิบเท่าของน้ําหนักตัวเอง

167
00:26:54,156 --> 00:26:57,866
และตอนนี้ ในเมื่อฝูงสัตว์ไปแล้ว
เขาจะเสียบอลลูกนี้ไปไม่ได้

168
00:27:15,052 --> 00:27:17,642
ความพยายามยิ่งยวดของเขาเกิดผลสําเร็จ

169
00:27:22,059 --> 00:27:26,609
ด้วงตัวเมียพร้อมมีส่วนร่วม
ในสมบัติอันล้ําค่าที่สุด

170
00:27:28,899 --> 00:27:30,149
และเป็นคู่ครองของเขา

171
00:27:38,283 --> 00:27:40,493
พังพอนเองก็มีชีวิตที่ดีเช่นกัน

172
00:27:44,414 --> 00:27:46,464
อย่างน้อยก็ในช่วงเวลาส่วนใหญ่

173
00:27:57,761 --> 00:28:01,391
พังพอนที่อยู่ตัวเดียวนั้น
ตกเป็นเหยื่องูเห่าได้ง่ายๆ

174
00:28:03,183 --> 00:28:04,603
แต่เมื่อพวกมันรวมตัวกัน

175
00:28:06,854 --> 00:28:09,194
แก๊งเจ้าตัวน้อยก็ไม่มีวันพ่ายแพ้

176
00:28:22,244 --> 00:28:24,454
แถมตอนนี้พวกมันยังมีสมาชิกใหม่

177
00:28:27,624 --> 00:28:28,884
พวกมันมีอายุเพียงเดือนเดียว

178
00:28:30,544 --> 00:28:32,254
แต่อีกแค่สามเดือน

179
00:28:32,880 --> 00:28:35,220
พวกมันจะเป็นสมาชิก
ที่โตเต็มวัยของทีม

180
00:28:40,888 --> 00:28:43,848
แม้จะเจอกับการอพยพ
ครั้งใหญ่ที่สุดในโลก

181
00:28:44,266 --> 00:28:49,306
วีรบุรุษตัวจิ๋วไม่เพียงแต่รอดมาได้
แต่ยังขยายพันธุ์

182
00:28:52,983 --> 00:28:55,823
ทุ่งหญ้าสะวันนาคือดินแดนแห่งตํานาน

183
00:28:58,488 --> 00:28:59,988
และปรากฏว่า

184
00:29:00,782 --> 00:29:05,662
มหากาพย์บางเรื่องในที่แห่งนี้
ก็เป็นเรื่องของเจ้าจิ๋วนี่แหละ

185
00:29:58,173 --> 00:30:00,183
คําบรรยายโดย พฤกษา รุ่งศิริทิพย์