1
00:00:07,341 --> 00:00:09,841
โลกนี้ช่างน่าตื่นตาตื่นใจ

2
00:00:10,636 --> 00:00:13,676
เราอาจไม่ทันได้สังเกตเห็น
สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิต

3
00:00:15,766 --> 00:00:17,426
แต่หากลองมองให้ถี่ถ้วน

4
00:00:18,101 --> 00:00:20,561
คุณจะเจอโลกที่ยังไม่เคยมีใครค้นพบ

5
00:00:22,648 --> 00:00:24,978
โลกที่วีรบุรุษตัวจ้อย

6
00:00:26,485 --> 00:00:27,815
กับสัตว์ประหลาดตัวน้อยๆ

7
00:00:29,029 --> 00:00:31,409
จําเป็นต้องมี
พลังเหนือธรรมชาติอันน่าทึ่ง

8
00:00:34,618 --> 00:00:40,118
เพื่อต่อกรกับภยันตรายมากมาย

9
00:00:53,929 --> 00:00:55,969
ผืนป่าในลาตินอเมริกา

10
00:00:57,766 --> 00:00:59,266
ที่มีสิ่งมีชีวิตเล็กๆ อาศัยอยู่

11
00:00:59,351 --> 00:01:00,351
(บรรยายโดย
พอล รัดด์)

12
00:01:00,435 --> 00:01:01,975
มากกว่าที่ใดๆ ในโลก

13
00:01:04,565 --> 00:01:09,145
ใต้กองใบไม้แห้ง
ชีวิตใหม่เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น

14
00:01:11,655 --> 00:01:15,945
กบลูกศรพิษสตรอว์เบอร์รีตัวนี้
แบกลูกอ๊อดไว้บนหลัง

15
00:01:19,288 --> 00:01:22,078
มันมีขนาดประมาณเมล็ดข้าว

16
00:01:35,804 --> 00:01:38,434
ผืนดินในป่านี้อันตรายเกินไป
สําหรับลูกน้อยของเธอ

17
00:01:43,228 --> 00:01:45,648
เธอต้องหาที่ปลอดภัย
ให้ลูกของเธอได้เติบโต

18
00:01:49,401 --> 00:01:56,281
บนนั้น ท่ามกลางกิ่ง
ของต้นไม้ที่สูงระฟ้า 40 เมตร

19
00:01:59,786 --> 00:02:01,616
สําหรับกบที่ตัวเท่าผลองุ่น

20
00:02:02,998 --> 00:02:05,168
มันเปรียบเหมือนยอดเขาเอเวอเรสต์

21
00:02:19,640 --> 00:02:21,310
เท้าเหนียวๆ ช่วยในการยึดเกาะ

22
00:02:24,311 --> 00:02:26,731
แต่หากลื่นเพียงครั้งเดียว
ก็อาจถึงตายได้

23
00:02:35,614 --> 00:02:37,914
บนต้นไม้ เธอมีเพื่อนมากมาย

24
00:02:40,702 --> 00:02:41,702
ตั้งแต่ราก

25
00:02:43,539 --> 00:02:44,539
ไปจนถึงยอดไม้

26
00:02:47,459 --> 00:02:50,799
อาจมีสิ่งมีชีวิตเล็กๆ
ประมาณ 5,000 ชนิด

27
00:02:50,879 --> 00:02:52,509
อาศัยอยู่ในต้นไม้ต้นเดียว

28
00:03:06,186 --> 00:03:10,186
ในที่สุดก็มาถึงใต้ร่มใบ
ที่มีแสงสาดส่อง

29
00:03:16,655 --> 00:03:19,365
ต้นสับปะรดสี
ทําให้เธอได้มีสระน้ําเลิศหรู

30
00:03:19,449 --> 00:03:21,079
ไว้ให้ลูกของเธอได้เติบโตในนั้น

31
00:03:29,585 --> 00:03:33,585
แต่เพราะมีสัตว์เล็กๆ จํานวนมาก
แย่งชิงอาหารและที่อยู่กัน

32
00:03:34,882 --> 00:03:37,182
การใช้ชีวิตในป่าจึงไม่ปลอดภัย

33
00:03:39,720 --> 00:03:42,140
ผู้มีฝีมือที่แท้จริงเท่านั้น
จึงจะอยู่รอดได้

34
00:03:45,809 --> 00:03:50,399
(พงไพร)

35
00:03:58,405 --> 00:04:00,615
ขอเชิญพบกับลิงที่เล็กที่สุดในโลก

36
00:04:03,660 --> 00:04:05,080
ลิงปิ๊กมี่มาร์โมเซต

37
00:04:09,416 --> 00:04:11,626
ตัวโตเต็มวัยจะมีขนาด
แค่ฝ่ามือเท่านั้น

38
00:04:23,263 --> 00:04:29,813
การที่ตัวเล็กมากทําให้มันแทบไม่รู้
ว่าใครเป็นเพื่อน ศัตรู หรืออาหาร

39
00:04:37,945 --> 00:04:39,815
แต่อย่างน้อย
พวกมันก็เข้าถึงแหล่งอาหาร

40
00:04:39,905 --> 00:04:41,105
ที่อยู่แทบเท้าได้

41
00:04:44,618 --> 00:04:46,698
ด้วยฟันที่แหลมคม พวกมันแซะเปลือกไม้

42
00:04:46,787 --> 00:04:51,247
เพื่อสร้างแอ่งน้ําขนาดย่อม
ที่เต็มไปด้วยน้ําเลี้ยงหวานฉ่ํา

43
00:04:53,168 --> 00:04:56,048
บนต้นไม้ใหญ่
พวกมันอาจมีมากกว่า 1,000 ตัว

44
00:05:02,094 --> 00:05:04,054
สําหรับครอบครัวที่กําลังขยาย
ถือว่าอยู่ได้สบาย

45
00:05:07,933 --> 00:05:11,813
เรื่องดีๆ ก็คือ
ฝูงกําลังมีสมาชิกเพิ่ม

46
00:05:15,566 --> 00:05:17,816
แต่ละตัวมีขนาดเท่าลูกปิงปอง

47
00:05:30,122 --> 00:05:32,752
มาร์โมเซตจะคลอดลูก
ออกมาเป็นแฝดแทบทุกครั้ง

48
00:05:35,335 --> 00:05:40,085
ทั้งพ่อและแม่ต่างช่วยกันดูแลลูก
แม้แต่พี่ๆ ก็มาช่วยด้วย

49
00:05:42,009 --> 00:05:43,219
เวลาที่ไม่ทะเลาะกัน

50
00:05:47,264 --> 00:05:50,604
การร่วมมือกันเป็นวิถีชีวิต
ของลิงขนาดพกพาเหล่านี้

51
00:05:54,688 --> 00:05:57,318
เช่นเดียวกับการโต๋เต๋อยู่กลางลําต้น

52
00:06:00,402 --> 00:06:02,032
ข้างล่างมันอันตรายเกินไป

53
00:06:08,744 --> 00:06:10,754
และด้านบนก็แออัด

54
00:06:12,581 --> 00:06:18,211
ลิงฮาวเลอร์ที่มีขนาด 60 เท่า
ของมาร์โมเซตยึดครองข้างบนอยู่

55
00:06:27,679 --> 00:06:31,849
ใต้ร่มใบไม้เป็นที่ที่เราจะพบ
80 เปอร์เซ็นต์ของสัตว์ในป่า

56
00:06:47,950 --> 00:06:51,410
บนผืนดิน การใช้ชีวิตนั้นออกจะลําบาก

57
00:06:55,415 --> 00:06:59,035
ข้างล่างนี้แทบไม่มีแสงแดดส่องถึง
พืชจึงไม่ค่อยเติบโต

58
00:07:10,681 --> 00:07:13,811
หนูอะกูติตัวจิ๋วต้องพึ่งพา
สิ่งที่ร่วงลงมาจากข้างบน

59
00:07:27,406 --> 00:07:29,826
ฝนคือสิ่งจําเป็นสําหรับป่า

60
00:07:33,662 --> 00:07:35,662
แต่ละปี ปริมาณน้ําฝนอาจมากถึงสามเมตร

61
00:07:39,668 --> 00:07:43,878
น้ําทุกหยดส่งผลกระทบอย่างมาก
ต่อชีวิตสัตว์ตัวน้อย

62
00:07:46,925 --> 00:07:50,175
สายฝนช่วยเติมน้ําในแอ่งของลูกอ๊อด

63
00:07:53,765 --> 00:07:56,765
แต่มากเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดี

64
00:07:58,353 --> 00:08:04,993
พืชและเปลือกไม้ที่ชุ่มน้ํา
เพิ่มน้ําหนักมหาศาลให้กับต้นไม้แก่

65
00:08:12,659 --> 00:08:15,449
น้ําฝนเชี่ยวกรากชะล้างผิวดินบางๆ

66
00:08:20,375 --> 00:08:24,085
ต้นไม้ยักษ์ยืนหยัดอดทน
ต่อพายุรุนแรงมาหลายศตวรรษ

67
00:08:28,217 --> 00:08:29,547
จนกระทั่งวันหนึ่ง

68
00:09:02,876 --> 00:09:05,086
เมื่อต้นไม้ที่ใหญ่ขนาดนี้ล้ม

69
00:09:06,588 --> 00:09:08,838
มันทําให้ส่วนสําคัญของชีวิตในป่าหายไป

70
00:09:15,222 --> 00:09:17,722
กบลูกศรพิษสตรอว์เบอร์รีรอดมาได้

71
00:09:20,602 --> 00:09:22,602
แต่ลูกของเธอไม่ปลอดภัย

72
00:09:30,988 --> 00:09:33,818
และงูท้องแดงสัมผัสได้

73
00:09:52,092 --> 00:09:53,932
แม่ของมันช่วยอะไรไม่ได้เลย

74
00:09:58,182 --> 00:09:59,392
นอกจากเริ่มใหม่

75
00:10:10,903 --> 00:10:15,573
หายนะของสัตว์บางตัว
อาจเป็นลาภลอยของสัตว์อื่นๆ

76
00:10:18,869 --> 00:10:21,409
มดตัดใบไม้ไม่ต้องปีนต้นไม้แล้ว

77
00:10:27,836 --> 00:10:30,506
ใบไม้มีขนาดใหญ่กว่าพวกมันหลายเท่า

78
00:10:32,758 --> 00:10:36,348
แต่มดแต่ละตัวสามารถ
แบกได้มากกว่าน้ําหนักตัวสิบเท่า

79
00:10:47,940 --> 00:10:51,820
และฝูงมดแปดล้านตัวสามารถ
ดึงทึ้งใบของต้นไม้แบบนี้หมดได้

80
00:10:51,902 --> 00:10:53,782
ภายในไม่กี่วัน

81
00:11:04,665 --> 00:11:08,875
ต้นไม้ยักษ์ที่ล้มได้ดึงดูด
สัตว์กินใบจําพวกอื่นเช่นกัน

82
00:11:11,338 --> 00:11:14,218
แย่หน่อยที่มาร์โมเซตไม่กินใบไม้

83
00:11:16,802 --> 00:11:20,222
และการสูญเสียต้นไม้ใหญ่
ที่ให้น้ําเลี้ยงถือเป็นปัญหาสําคัญ

84
00:11:28,230 --> 00:11:32,230
แต่เจ้าลิงที่หน้าเหมือนเกรมลินนี้
มีความเป็นนักล่าที่คาดไม่ถึง

85
00:11:44,997 --> 00:11:48,627
ขาที่เด้งดึ๋งได้ของพวกมัน
กระโดดได้สูงถึงสามเมตร

86
00:11:52,129 --> 00:11:54,839
อุ้งเล็บโค้งงอเป็นเหมือนตะขอเกี่ยว

87
00:12:05,976 --> 00:12:10,056
และฟันที่บดเคี้ยวเปลือกไม้ได้
ก็ใช้ได้ผลกับพวกแมลง

88
00:12:18,197 --> 00:12:23,407
การล่าท่ามกลางกิ่งไม้ที่ร่วงหล่น
กลายเป็นเรื่องกล้วยสําหรับพวกลิงจิ๋ว

89
00:12:32,002 --> 00:12:34,052
พวกมันจะกินแทบทุกอย่างที่มันจับได้

90
00:12:52,773 --> 00:12:55,233
แต่ไม่ใช่ว่าทุกอย่าง
จะเป็นไปตามที่เห็น

91
00:12:57,611 --> 00:12:59,911
การเลียนแบบอันน่าทึ่ง

92
00:13:00,614 --> 00:13:04,624
เจ้าหนอนผีเสื้อตัวนี้
ปลอมตัวเป็นงูพิษได้เหมือนมาก

93
00:13:06,828 --> 00:13:08,078
มันน่ากลัว

94
00:13:21,176 --> 00:13:23,006
จากที่อยู่ใต้เงามืดมาหลายร้อยปี

95
00:13:23,554 --> 00:13:28,684
จู่ๆ ผืนดินของป่าก็อาบด้วยแสงแดด

96
00:13:36,567 --> 00:13:40,987
เมล็ดพืชที่นอนสงบนิ่ง
เริ่มเติบโต หวังที่จะสูงใหญ่

97
00:13:44,575 --> 00:13:47,995
ได้เวลาแก่งแย่งแสงไฟ

98
00:13:51,623 --> 00:13:54,043
ไม้เลื้อยและเถาวัลย์
นั้นไต่ไปได้อย่างรวดเร็ว

99
00:13:57,129 --> 00:14:00,759
บดบังต้นอ่อนที่กําลังดิ้นรนหาแสงแดด

100
00:14:14,396 --> 00:14:17,816
ไม่นาน ต้นไม้ยักษ์
ก็ถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหม่ๆ

101
00:14:25,574 --> 00:14:30,624
และช่องโหว่ก็เปลี่ยนไป
เป็นทุ่งเขียวขจี

102
00:14:38,545 --> 00:14:40,205
แต่ที่นี่ไม่ใช่สวนอีเดน

103
00:14:44,259 --> 00:14:46,679
นกฮัมมิงเบิร์ดนั้น
เบาเหมือนแผ่นกระดาษ

104
00:14:48,889 --> 00:14:52,179
พวกมันด้อยเรื่องขนาด
แต่ไปเด่นเรื่องความก้าวร้าว

105
00:15:02,569 --> 00:15:06,409
นกบางประเภทจะมีปาก
เหมือนมีดสั้น แถมยังมีฟันด้วย

106
00:15:10,702 --> 00:15:12,702
ทั้งหมดก็เพื่อต่อสู้แย่งชิงดอกไม้

107
00:15:17,042 --> 00:15:19,592
นกฮัมมิงเบิร์ดต้องเติมพลัง
ให้ตัวเองทุกสองสามนาที

108
00:15:21,296 --> 00:15:25,756
ด้วยลิ้นอันบางเบา มันจึง
เลียน้ําหวานได้ถึง 20 ครั้งต่อวินาที

109
00:15:29,972 --> 00:15:31,352
และพวกมันต้องกินให้ไว

110
00:15:35,310 --> 00:15:37,310
เพราะการแก่งแย่ง
เกิดขึ้นไม่จบไม่สิ้น

111
00:15:40,232 --> 00:15:42,152
แต่มันไม่จําเป็นต้องเป็นแบบนี้

112
00:15:47,573 --> 00:15:49,993
ดอกทรงพระจันทร์เสี้ยว
ของต้นเฮลิโคเนีย

113
00:15:50,075 --> 00:15:52,695
เป็นดอกที่นกฮัมมิงเบิร์ด
ส่วนใหญ่ดูดน้ําหวานไม่ได้

114
00:15:57,124 --> 00:15:59,924
แต่ฮัมมิงเบิร์ดพันธุ์กรีนเฮอร์มิต
มีปากโค้งยาว

115
00:16:03,213 --> 00:16:05,723
ช่วยให้มันกินน้ําหวาน
จากดอกนี้ได้อย่างสันติ

116
00:16:17,644 --> 00:16:19,564
ก็ไม่เชิงเท่าไหร่

117
00:16:21,398 --> 00:16:22,818
เล็กยิ่งกว่าหัวเข็มหมุด

118
00:16:23,650 --> 00:16:27,280
ตัวไรพวกนี้ดูดน้ําหวาน
จากดอกเฮลิโคเนียจนแทบไม่เหลือ

119
00:16:30,157 --> 00:16:32,987
การจะไปที่ดอกต่อไป
พวกมันต้องหาคนไปส่ง

120
00:16:41,084 --> 00:16:43,924
เทียบจากขนาด
พวกมันไวเทียบเท่าเสือชีตาห์

121
00:16:47,299 --> 00:16:49,129
ปรี่ขึ้นไปบนจงอยปากฮัมมิงเบิร์ด

122
00:16:51,637 --> 00:16:53,717
เพื่อเข้าไปซ่อนในรูจมูกของมัน

123
00:16:58,810 --> 00:17:01,360
พร้อมที่จะเดินทาง
ไปยังดอกไม้ดอกต่อไป

124
00:17:13,700 --> 00:17:15,120
เมื่อทุ่งโล่งมีพืชขึ้นปกคลุม

125
00:17:15,202 --> 00:17:18,622
ผืนดินป่าก็กลับไปสู่ความมืดอีกครั้ง

126
00:17:24,211 --> 00:17:26,511
เห็ดเจริญเติบโตดี
ในสภาวะชุ่มชื้นแบบนี้

127
00:17:28,674 --> 00:17:31,094
ทําให้ซากต้นไม้ที่ล้มลงเน่าเปื่อย

128
00:17:37,057 --> 00:17:40,057
การจะหาอาหารสดใหม่
ในบริเวณนี้มันยากกว่าเดิมมาก

129
00:17:52,114 --> 00:17:55,164
เปลือกถั่วบราซิลนั้นกะเทาะยาก
สําหรับสัตว์ส่วนใหญ่

130
00:17:58,120 --> 00:17:59,330
แต่ไม่ใช่กับหนูอะกูติ

131
00:18:06,879 --> 00:18:09,509
อะไรที่ตอนนี้เธอกินไม่ได้
เธอจะฝังดินเอาไว้ก่อน

132
00:18:12,718 --> 00:18:14,138
เธอมีนิสัยขี้กังวลอยู่แล้ว

133
00:18:16,346 --> 00:18:17,756
ซึ่งนั่นก็มีเหตุผลสมควร

134
00:18:24,897 --> 00:18:27,727
แมวป่ามาร์เกย์
ตัวใหญ่กว่าแมวบ้านนิดเดียว

135
00:18:31,361 --> 00:18:33,361
แต่อันตรายกว่าเยอะ

136
00:18:59,014 --> 00:19:02,314
นักล่ามากมายหลบซ่อน
อยู่บนผืนดินป่าที่มืดดํา

137
00:19:05,062 --> 00:19:08,902
และยิ่งมีขนาดเล็ก
พวกมันก็ยิ่งทวีความร้ายกาจ

138
00:19:12,277 --> 00:19:13,737
ด้วยขาเล็กๆ 40 ขา

139
00:19:13,820 --> 00:19:18,030
หนอนกํามะหยี่ตัวนี้ที่มีความยาว
เท่านิ้วมือ เดินย่องได้ไร้เสียง

140
00:19:19,535 --> 00:19:22,575
เทคนิคการล่าของมัน
เป็นอะไรที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อน

141
00:19:28,961 --> 00:19:32,801
เซนเซอร์วัดความสั่นสะเทือน
จะตามรอยการเคลื่อนไหวของเหยื่อ

142
00:19:38,470 --> 00:19:40,220
มันต้องคลานเข้าไปใกล้ๆ

143
00:19:43,141 --> 00:19:45,021
เพื่อใช้อาวุธลับของมัน

144
00:19:55,237 --> 00:19:56,657
เครื่องพ่นใย

145
00:20:05,247 --> 00:20:07,877
เส้นใยเหนียวๆ แข็งตัวในไม่กี่วินาที

146
00:20:13,714 --> 00:20:14,924
ไม่มีทางรอด

147
00:20:26,268 --> 00:20:29,688
สิ่งมีชีวิตเล็กๆ
ต้องระวังตัวตลอดเวลา

148
00:20:34,401 --> 00:20:38,241
กบลูกศรพิษสตรอว์เบอร์รีตัวเมีย
เพิ่งจะวางไข่กลุ่มใหม่

149
00:20:41,950 --> 00:20:44,370
แต่เป็นหน้าที่ของกบตัวผู้
ที่ต้องปกป้องดูแลไข่

150
00:20:58,175 --> 00:21:00,835
สีแดงสดมีไว้เพื่อเตือนพวกนักล่า

151
00:21:04,139 --> 00:21:06,559
ผิวหนังของเขาหลั่งพิษร้ายออกมาได้

152
00:21:10,062 --> 00:21:11,272
แต่มีเพียงปัญหาเดียว

153
00:21:15,025 --> 00:21:17,025
งูท้องแดงต้านทานพิษของมันได้

154
00:21:19,071 --> 00:21:22,121
พวกมันยังมีประสาทสัมผัส
รับรู้การเคลื่อนไหวได้ไว

155
00:21:26,286 --> 00:21:27,956
อยู่นิ่งๆ เข้าไว้

156
00:21:30,415 --> 00:21:32,075
และเขาอาจจะรอด

157
00:21:45,347 --> 00:21:47,177
แต่เขาซ่อนตัวจากทุกสิ่งไม่ได้

158
00:21:54,106 --> 00:21:55,316
กบตัวผู้คู่แข่ง

159
00:21:58,610 --> 00:22:00,030
ที่ต้องการอาณาเขตของเขา

160
00:22:07,870 --> 00:22:10,870
ถ้าอาณาเขตถูกยึด ไข่จะถูกกิน

161
00:22:14,793 --> 00:22:17,213
คุณพ่อตัวน้อย
ต้องสู้เพื่อทุกสิ่งทุกอย่าง

162
00:22:27,055 --> 00:22:31,685
ทั้งสองมีน้ําหนักไม่มาก
ไปกว่าก้อนน้ําตาล ขนาดก็เท่ากันเป๊ะ

163
00:22:46,617 --> 00:22:49,077
พวกมันสามารถสู้กันแบบนี้
ได้มากกว่าครึ่งชั่วโมง

164
00:23:00,088 --> 00:23:02,298
เจ้ากบน้อยเริ่มอ่อนแรง

165
00:23:10,516 --> 00:23:12,346
แต่คุณพ่อเป็นผู้ชนะ

166
00:23:15,437 --> 00:23:18,857
ศัตรูของเขาต้องเป็นฝ่ายไป
อย่างน้อยก็ตอนนี้

167
00:23:21,818 --> 00:23:25,448
เขายังต้องปกป้องไข่
ไปอีกสองอาทิตย์กว่ามันจะฟักตัว

168
00:23:34,915 --> 00:23:38,955
เมื่อป่าเจริญเต็มที่
ความสัมพันธ์ซับซ้อนก็เกิดขึ้น

169
00:23:47,928 --> 00:23:50,558
ผึ้งกล้วยไม้ตัวนี้
มีภารกิจที่ไม่ธรรมดา

170
00:23:52,432 --> 00:23:55,142
เขาบินไกล
กว่า 40 กิโลเมตรเพื่อมาที่นี่

171
00:23:58,355 --> 00:23:59,475
และเขาไม่ได้มาตัวเดียว

172
00:24:02,734 --> 00:24:07,664
เป็นผึ้งตัวผู้ทั้งหมด
และต่างมาเพื่อสิ่งสิ่งเดียว

173
00:24:10,284 --> 00:24:11,494
ไม่ใช่ละอองเกสรดอกไม้

174
00:24:12,870 --> 00:24:13,910
แต่เป็นกลิ่นหอม

175
00:24:16,498 --> 00:24:18,168
กล้วยไม้ชนิดนี้ผลิตกลิ่นหอม

176
00:24:18,250 --> 00:24:20,880
ซึ่งจะทําให้ผึ้งตัวผู้มีเสน่ห์
ที่ผึ้งตัวเมียไม่อาจต้านทาน

177
00:24:23,297 --> 00:24:25,757
เขาจึงกอบโกยเอาให้ได้มากที่สุด

178
00:24:28,177 --> 00:24:29,597
แต่ถ้าเขาไม่ระมัดระวัง

179
00:24:32,848 --> 00:24:33,848
เขาจะจมน้ําหอมตาย

180
00:24:44,985 --> 00:24:46,395
ทางออกมีเพียงทางเดียว

181
00:24:54,912 --> 00:24:56,412
รูที่เล็กจนต้องมุดเข้าไป

182
00:25:02,127 --> 00:25:04,957
และกล้วยไม้ไม่ปล่อยเขาไป
โดยไม่มีอะไรติดไม้ติดมือแน่

183
00:25:09,593 --> 00:25:11,803
หลังของเขามีละอองเกสรติดอยู่

184
00:25:21,396 --> 00:25:23,976
ภารกิจผสมพันธุ์ของเจ้าผึ้งน้อย
ยังคงดําเนินต่อไป

185
00:25:24,983 --> 00:25:26,403
แต่หน้าที่ของกล้วยไม้จบแล้ว

186
00:25:41,875 --> 00:25:46,205
สําหรับปิ๊กมี่มาร์โมเซต
ชีวิตดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ

187
00:25:50,217 --> 00:25:52,467
หลังๆ มานี้ แมลงออกจะหายาก

188
00:25:56,139 --> 00:25:57,219
ไม่ใช่ปัญหาเลย

189
00:25:58,308 --> 00:26:01,558
พวกมันมัววุ่นอยู่กับ
การขุดแอ่งน้ําเลี้ยงบนต้นไม้ต้นใหม่

190
00:26:10,112 --> 00:26:11,992
เพื่อนบ้านจอมโหวกเหวก
ก็กลับมาเหมือนกัน

191
00:26:18,579 --> 00:26:22,999
ส่งเสียงดัง ยึดอาหารไปหมด

192
00:26:32,009 --> 00:26:33,429
และสร้างความสกปรก

193
00:26:42,394 --> 00:26:43,774
เมื่อเกิดการขับถ่าย

194
00:26:44,938 --> 00:26:47,268
ก็เป็นหน้าที่ของเจ้าตัวเล็ก
ที่ต้องจัดการกับปัญหา

195
00:26:54,531 --> 00:26:57,951
ซูเปอร์ฮีโร่ตัวจ้อยเหล่านี้
คอยทําความสะอาดสิ่งต่างๆ ใต้ร่มใบ

196
00:27:04,875 --> 00:27:07,335
แมลงปีกแข็งนี้
มีขนาดแค่เหรียญสิบเซนต์

197
00:27:08,504 --> 00:27:09,924
แต่ไม่มีงานไหนที่ใหญ่เกินไป

198
00:27:17,888 --> 00:27:19,058
จากความสูง 20 เมตร

199
00:27:21,225 --> 00:27:23,345
เขาแค่ต้องเกาะให้แน่น

200
00:27:43,580 --> 00:27:45,750
จากนั้นแก๊งทําความสะอาด
ที่เหลือก็ตามมา

201
00:28:00,305 --> 00:28:03,135
ก้อนมูลลิงถูกกลิ้งออกมา
เพื่อที่จะนําไปฝัง

202
00:28:06,270 --> 00:28:07,480
เป็นอาหารสําหรับลูกหลาน

203
00:28:10,691 --> 00:28:12,691
และเป็นปุ๋ยสําหรับป่า

204
00:28:19,199 --> 00:28:23,199
ป่าเป็นโลกอันซับซ้อน
ที่เต็มไปด้วยสัตว์จิ๋วน่าอัศจรรย์

205
00:28:24,663 --> 00:28:26,793
ทุกสรรพสิ่งล้วนมีบทบาทเฉพาะตัว

206
00:28:32,129 --> 00:28:34,969
และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเหล่านี้
ก็รู้จักหน้าที่ของตนแล้วด้วย

207
00:28:41,555 --> 00:28:44,385
ผืนป่าอันแออัดของพวกมัน
นั้นเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

208
00:28:48,437 --> 00:28:51,357
แต่ในตอนนี้ ชีวิตจัดว่าดี

209
00:28:56,195 --> 00:28:57,235
และเบื้องล่าง

210
00:28:58,614 --> 00:29:01,414
เมล็ดถั่วบราซิล
ที่หนูอะกูติทิ้งเอาไว้

211
00:29:07,206 --> 00:29:09,416
เติบโตอย่างช้าๆ ภายใต้ร่มเงา

212
00:29:13,086 --> 00:29:14,506
ด้วยแผนระยะยาว

213
00:29:17,424 --> 00:29:22,434
จากจุดเริ่มต้นเล็กๆ
ก็ปรากฏเป็นยักษ์ใหญ่

214
00:29:34,358 --> 00:29:37,188
พงไพรอาจดูเหมือน
ทะเลสีเขียวกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด

215
00:29:40,739 --> 00:29:45,579
แต่ต้นไม้แต่ละต้นล้วนเป็นที่อยู่
ของสัตว์พิศวงตัวจิ๋วจํานวนมาก

216
00:29:51,166 --> 00:29:52,576
กบลูกศรพิษสตรอว์เบอร์รี

217
00:29:53,085 --> 00:29:55,915
กําลังมองหาที่ปลอดภัย
สําหรับลูกอ๊อดตัวน้อย

218
00:30:00,300 --> 00:30:01,390
เธอควรเริ่มไปได้แล้ว

219
00:30:13,981 --> 00:30:15,981
เพื่อเลี้ยงดูกบรุ่นหลัง

220
00:30:17,943 --> 00:30:19,613
มันเป็นการเดินทางที่แสนยาวไกล

221
00:30:20,404 --> 00:30:22,164
ขึ้นไปถึงยอด

222
00:31:10,454 --> 00:31:12,464
คําบรรยายโดน พฤกษา รุ่งศิริทิพย์