1
00:00:07,341 --> 00:00:09,841
โลกนี้ช่างน่าตื่นตาตื่นใจ

2
00:00:10,636 --> 00:00:13,676
เราอาจไม่ทันได้สังเกตเห็น
สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิต

3
00:00:15,766 --> 00:00:17,636
แต่หากลองมองให้ถี่ถ้วน

4
00:00:18,143 --> 00:00:20,563
คุณจะเจอโลกที่ยังไม่เคยมีใครค้นพบ

5
00:00:22,648 --> 00:00:24,978
โลกที่วีรบุรุษตัวจ้อย

6
00:00:26,485 --> 00:00:27,815
กับสัตว์ประหลาดตัวน้อยๆ

7
00:00:29,029 --> 00:00:31,409
จําเป็นต้องมี
พลังเหนือธรรมชาติอันน่าทึ่ง

8
00:00:34,618 --> 00:00:40,038
เพื่อต่อกรกับภยันตรายมากมาย

9
00:00:51,969 --> 00:00:53,799
ไม่มีที่ไหนเหมือนบ้าน

10
00:01:01,687 --> 00:01:04,857
และสําหรับแฮมสเตอร์พันธุ์ยุโรป
บ้านของมันอยู่ที่นี่

11
00:01:07,276 --> 00:01:09,776
ในใจกลางเขตชนบทของยุโรป

12
00:01:14,491 --> 00:01:16,161
ปัญหาก็คือ...

13
00:01:18,579 --> 00:01:20,579
เขตชนบทกําลังเปลี่ยนไป

14
00:01:20,664 --> 00:01:22,674
(บรรยายโดย
พอล รัดด์)

15
00:01:43,979 --> 00:01:45,649
ในขณะที่เครื่องจักรถูกขนเข้ามา

16
00:01:48,567 --> 00:01:50,437
สัตว์ต่างๆ ก็ต้องย้ายออกไป

17
00:02:03,790 --> 00:02:06,380
สัตว์ส่วนใหญ่มีขนาดเล็ก
เกินกว่าที่ใครจะสังเกตเห็น

18
00:02:16,220 --> 00:02:18,560
ตัวที่โชคดีนั้นก็มาลงเอยที่นี่

19
00:02:22,809 --> 00:02:24,229
ในสวนของเรา

20
00:02:30,150 --> 00:02:31,440
ที่ที่ดูคุ้นเคย

21
00:02:35,030 --> 00:02:36,990
แต่มีขนาดเล็กกว่า

22
00:02:37,658 --> 00:02:40,078
เป็นโลกแห่งความพิศวง

23
00:02:43,455 --> 00:02:45,325
ที่สิ่งมีชีวิตขนาดจิ๋วปกครอง

24
00:02:50,254 --> 00:02:54,474
สําหรับลูกบ้านตัวจิ๋ว
สวนนี้มีทุกอย่างที่ต้องการ

25
00:02:56,134 --> 00:02:57,144
เตียงนุ่มน่านอน

26
00:03:03,976 --> 00:03:05,306
ห้องชุดส่วนตัว

27
00:03:09,022 --> 00:03:10,022
แม้แต่สระว่ายน้ํา

28
00:03:12,276 --> 00:03:14,146
อาจดูเหมือนเป็นสวรรค์

29
00:03:16,864 --> 00:03:19,704
แต่มันมีอันตรายรอบด้าน

30
00:03:23,245 --> 00:03:27,455
ที่แย่ที่สุดก็คือ
ดินแดนนี้ปกครองโดยยักษ์

31
00:03:33,463 --> 00:03:37,263
ฉะนั้น จะทํายังไง
ให้ที่นี่กลายเป็นบ้าน

32
00:03:41,513 --> 00:03:47,313
(สวน)

33
00:03:53,066 --> 00:03:54,606
ฤดูใบไม้ผลิได้มาถึงแล้ว

34
00:03:59,364 --> 00:04:01,874
มาพร้อมกับอาหารสดใหม่

35
00:04:16,380 --> 00:04:20,550
แต่ที่ใดมีอาหาร
ที่นั่นก็มักมีอุปสรรค

36
00:04:34,441 --> 00:04:38,031
แมวบ้านสังหารสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
มากกว่านักล่าหน้าไหน

37
00:04:45,285 --> 00:04:49,915
โชคดีที่กระรอกนั้นว่องไว
ทั้งทางกายและความคิด

38
00:04:53,252 --> 00:04:58,672
ความพยายาม... และถั่ว...
อยู่ที่ไหน ความสําเร็จอยู่ที่นั่น

39
00:05:17,234 --> 00:05:21,664
แต่การจะผ่านราวแขวนเสื้อไปได้
ไม่ใช่เรื่องง่าย

40
00:05:34,042 --> 00:05:35,042
เดี๋ยวมันก็มาใหม่

41
00:05:38,172 --> 00:05:40,132
กระรอกไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอก

42
00:05:45,470 --> 00:05:48,720
แน่นอน การจะไปแท่นอาหารนก
บินไปจะง่ายกว่า

43
00:05:58,192 --> 00:06:00,942
นกโรบินเริ่มสร้างครอบครัว
ในต้นฤดูใบไม้ผลิ

44
00:06:02,696 --> 00:06:06,776
พ่อนกจะได้สะสมอาหารให้ได้มากที่สุด
เพื่อครอบครัวที่กําลังขยายตัว

45
00:06:13,165 --> 00:06:17,745
ขณะที่แม่นกคอยดูแลลูกอ่อน
พ่อนกก็ไม่อยู่เฉย

46
00:06:17,836 --> 00:06:21,086
หาอาหารไปป้อนลูกๆ ทุกห้านาที

47
00:06:24,218 --> 00:06:26,928
การหลบเลี่ยงนกตัวอื่น
เป็นอะไรที่ยากที่สุด

48
00:06:32,100 --> 00:06:34,560
นกโรบินเป็นนกที่ก้าวร้าวที่สุดในสวน

49
00:06:40,108 --> 00:06:42,528
ส่วนนี่คือหนึ่งในนกที่อันตรายที่สุด

50
00:06:52,037 --> 00:06:54,407
มันบินได้เร็ว
ถึง 50 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

51
00:06:55,165 --> 00:06:58,165
เหยี่ยวนกเขานั้น
เชี่ยวชาญการล่านกเล็ก

52
00:07:15,644 --> 00:07:20,524
การจับเหยื่อพลาด
ทําให้เจ้าหนูมีข้าวกินฟรี

53
00:07:34,079 --> 00:07:38,459
สําหรับมดดําสวน แค่หาอาหาร
ก็เหมือนการตามหาช้างแมมมอธ

54
00:07:46,383 --> 00:07:48,593
พวกมันต้องเดินฝ่าป่าทึบ

55
00:07:50,929 --> 00:07:52,929
และข้ามผ่านทะเลทรายอันกว้างใหญ่

56
00:08:00,439 --> 00:08:03,359
ที่บ้าน มีพวกพ้องกว่า 5,000 ตัว

57
00:08:05,611 --> 00:08:09,321
และการหาอาหารไปเลี้ยงพวกเขา
นั้นแทบจะเป็นเรื่องปาฏิหาริย์

58
00:08:16,246 --> 00:08:19,076
พวกมันจึงทําฟาร์มเพลี้ยอ่อน

59
00:08:20,667 --> 00:08:22,087
ไม่ใช่เอาไว้กินหรอกนะ

60
00:08:24,296 --> 00:08:25,876
แต่เอาไว้จั๊กจี้

61
00:08:27,716 --> 00:08:29,836
เพื่อให้เพลี้ยอ่อนคายหยดน้ําหวาน

62
00:08:34,264 --> 00:08:37,484
ของเหลวแสนหวานจะถูกหลั่งออกมา
เมื่อเพลี้ยอ่อนกินน้ําเลี้ยงต้นไม้

63
00:08:47,361 --> 00:08:51,241
แต่ท่ามกลางฝูงมด...
ยังมีหมาป่านักล่า

64
00:08:56,245 --> 00:08:58,495
เต่าทองกินเพลี้ยอ่อนเป็นอาหาร

65
00:09:06,630 --> 00:09:09,970
เหล่ามดโต้ตอบด้วยขากรรไกรอันทรงพลัง

66
00:09:14,304 --> 00:09:16,474
และการพ่นกรดฟอร์มิก

67
00:09:34,241 --> 00:09:38,871
แต่ยังมีมือสังหารเพลี้ยอ่อนบางตัว
ที่แม้แต่กองทัพมดก็เอาชนะไม่ได้

68
00:09:47,713 --> 00:09:49,803
พวกมันต้องไปหาอาหารที่อื่น

69
00:09:57,264 --> 00:10:00,144
ในป่า แฮมสเตอร์จะอยู่แต่ในเขตตัวเอง

70
00:10:02,519 --> 00:10:06,359
แต่เสน่ห์ของสวนหลังบ้านเขียวชอุ่ม
ทําให้พวกมันต้องมาใกล้ชิดกัน

71
00:10:16,033 --> 00:10:17,243
หนูตัวผู้

72
00:10:23,373 --> 00:10:25,253
เธอไม่อยากคบหาสมาคมกับใคร

73
00:10:30,380 --> 00:10:34,380
พวกมันอาจดูไร้พิษภัย
แต่แฮมสเตอร์เป็นนักสู้ที่ดุร้ายนะ

74
00:10:39,223 --> 00:10:41,813
เขาตัวใหญ่และแข็งแรงกว่า...

75
00:10:47,523 --> 00:10:50,363
แต่ดูจะมีเจตนา
สร้างสัมพันธ์รักมากกว่า

76
00:10:54,655 --> 00:10:57,365
ใจคงไม่ตรงกันแฮะ

77
00:11:03,539 --> 00:11:04,959
ไว้คราวหน้าก็แล้วกัน

78
00:11:16,510 --> 00:11:20,760
ขณะที่ฤดูร้อนดําเนินไป จุดสนใจ
ก็เปลี่ยนจากการกินเป็นการผสมพันธุ์

79
00:11:29,022 --> 00:11:31,112
แมงมุมกระโดดตัวลายเพศหญิง

80
00:11:36,196 --> 00:11:38,816
เธออาจมีขนาดแค่เมล็ดข้าว

81
00:11:41,368 --> 00:11:42,698
แต่เธอกินไม่รู้จักอิ่ม

82
00:11:53,839 --> 00:11:57,679
แมงมุมตัวผู้ต้องระวังตัวหน่อย
เพราะอาจโดนฆ่าเอาได้ง่ายๆ

83
00:12:07,394 --> 00:12:09,444
เขาต้องพิสูจน์ว่า
เขาคู่ควรกับการเป็นคู่ครอง

84
00:12:14,902 --> 00:12:16,402
ด้วยการเต้น

85
00:12:32,294 --> 00:12:33,384
ลีลาสับเท้า

86
00:12:37,633 --> 00:12:38,633
การโยกย้าย

87
00:12:41,720 --> 00:12:42,760
การขยับไปด้านข้าง

88
00:12:44,681 --> 00:12:46,891
ทั้งหมดต้องเป๊ะ

89
00:12:57,152 --> 00:12:58,782
เขาไม่ใช่นักเต้นลีลาดีที่สุด

90
00:13:00,322 --> 00:13:03,532
แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ตาย

91
00:13:09,831 --> 00:13:13,461
ช่วงกลางฤดูร้อน
อะไรๆ ก็เริ่มจะเร่าร้อน

92
00:13:19,716 --> 00:13:21,546
แฮมสเตอร์ตัวผู้กลับมาแล้ว

93
00:13:23,303 --> 00:13:25,513
ความอุตสาหะของเขาไม่เสียเปล่า

94
00:13:38,777 --> 00:13:40,987
หนูตัวเมียได้ลงหลักปักฐาน

95
00:13:41,822 --> 00:13:46,162
ทําการบูรณะ
เปลี่ยนโพรงของเธอให้เป็นบ้าน

96
00:13:52,875 --> 00:13:56,665
ในช่วงเวลานี้ของปี
สวนจะเต็มไปด้วยผู้ตั้งรกรากตัวน้อยๆ

97
00:14:18,317 --> 00:14:21,947
ผึ้งปั้นหม้อต้องการสถานที่ปลอดภัย
เพื่อเลี้ยงดูลูกน้อย

98
00:14:26,742 --> 00:14:27,912
สําหรับคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว

99
00:14:27,993 --> 00:14:32,003
บ้านสําเร็จรูปจากเปลือกหอยทาก
ดูจะสะดวกสบายกว่าการสร้างบ้านเอง

100
00:14:40,964 --> 00:14:43,264
หลังจากตรวจสอบให้ถ้วนถี่แล้ว

101
00:14:44,593 --> 00:14:47,223
เธอก็วางไข่หนึ่งฟองลงไปในนั้น

102
00:14:57,523 --> 00:14:59,153
ปัญหาเพียงอย่างเดียว

103
00:15:05,822 --> 00:15:08,242
คือนกเอี้ยงชอบกินหอยทาก

104
00:15:12,579 --> 00:15:15,789
นี่อาจเป็นการเข้าใจผิด
ที่ส่งผลร้ายมหันต์

105
00:15:36,562 --> 00:15:37,902
เกือบไปแล้ว

106
00:15:40,107 --> 00:15:42,727
ถ้าจะให้ลูกของเธออยู่รอดได้ในสวนนี้

107
00:15:42,818 --> 00:15:45,238
เธอจะต้องจัดการ
เรื่องความปลอดภัยของบ้าน

108
00:15:48,407 --> 00:15:50,367
อีกตั้งหนึ่งปีกว่าลูกเธอจะฟัก

109
00:15:52,536 --> 00:15:55,076
แล้วเธอคงมีชีวิตอยู่ได้
ไม่นานพอที่จะปกป้องมัน

110
00:15:57,207 --> 00:15:59,747
เธอจึงออกค้นหาวัสดุสร้างบ้าน

111
00:16:18,770 --> 00:16:23,190
ไม่น่าเชื่อ เธอแบกแท่งไม้
ที่ใหญ่กว่าตัวเธอเอง 20 เท่า

112
00:16:23,275 --> 00:16:25,025
เพื่อมาปกคลุมสถานเลี้ยงเด็กของเธอ

113
00:16:40,292 --> 00:16:43,382
ทีละชิ้นๆ จนเปลือกหอยกลายเป็น...

114
00:16:51,929 --> 00:16:53,389
ป้อมปราการ

115
00:17:01,688 --> 00:17:04,528
แม้ว่าเธอจะไม่อยู่ปกป้องลูกน้อย

116
00:17:04,608 --> 00:17:07,238
เธอก็ได้ทําการป้องกันไว้ก่อน
อย่างดีที่สุดแล้ว

117
00:17:14,660 --> 00:17:16,490
ขณะที่มนุษย์กําลังเตรียมเข้านอน

118
00:17:16,954 --> 00:17:20,254
สวนกลับมีชีวิตชีวาขึ้นมา
ด้วยสิ่งมีชีวิตกลุ่มใหม่

119
00:17:26,128 --> 00:17:29,548
บางตัวถึงกับเสี่ยงภัยเดินทาง
เพื่อให้ได้ไปถึงที่นั่น

120
00:17:32,219 --> 00:17:35,719
คางคกหมอตําแย
ก็ต้องทําภารกิจสุดอันตราย

121
00:17:36,890 --> 00:17:40,890
คู่ครองของเขา
ได้ฝากฝังไข่อันล้ําค่าไว้กับเขา

122
00:17:47,067 --> 00:17:50,447
เธอนําไข่ไปพันไว้ที่ขาของเขา
เขาจะได้ไม่ทําร่วง

123
00:18:02,457 --> 00:18:06,127
ไข่กําลังจะฟักแล้ว เขาจึงต้อง
นําพวกมันลงน้ําให้ไวที่สุด

124
00:18:09,882 --> 00:18:11,722
และเขาจะต้อง
เสี่ยงชีวิตในการทําแบบนั้น

125
00:18:27,316 --> 00:18:31,066
จนกระทั่งเขาได้กลิ่น
หอมจางๆ ของสระน้ําในสวน

126
00:18:34,239 --> 00:18:35,659
แต่ยังไม่ถึงที่หมายหรอกนะ

127
00:18:44,166 --> 00:18:46,166
เม่นกินคางคกเป็นอาหาร

128
00:18:55,511 --> 00:18:57,721
แต่เจ้าตัวนี้ดูจะมีความต้องการอื่น

129
00:19:02,059 --> 00:19:04,019
สิ่งมหัศจรรย์ยามราตรี

130
00:19:11,360 --> 00:19:12,780
ทากเสือดาว

131
00:19:16,240 --> 00:19:17,780
ในค่ําคืนที่ร้อนชื้น

132
00:19:17,866 --> 00:19:21,866
พวกมันจะปรากฏตัวและสร้างหนึ่งใน
ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่พิเศษสุด

133
00:19:38,178 --> 00:19:41,808
มันปีนขึ้นไปตามรอยของทากอีกตัว

134
00:19:57,489 --> 00:19:58,949
และเมื่อทั้งสองมาพบกัน...

135
00:20:03,537 --> 00:20:04,657
พวกมันจะเต้นรํา

136
00:20:17,134 --> 00:20:20,264
จากนั้นก็จะผละจากกิ่งไม้

137
00:20:20,345 --> 00:20:23,175
ใช้เกลียวเมือกในการโรยตัวลงมา

138
00:20:27,436 --> 00:20:29,266
ไม่ได้มีอันตรายแต่อย่างใด...

139
00:20:33,859 --> 00:20:35,489
พวกมันเริ่มผสมพันธุ์

140
00:21:02,221 --> 00:21:05,061
ชีวิตใหม่ๆ กําลังเริ่มต้นขึ้น
ตลอดทั่วทั้งสวน

141
00:21:09,603 --> 00:21:12,943
ในที่สุดคางคกหมอตําแยก็เจอสระน้ํา

142
00:21:15,317 --> 00:21:17,487
สระเดียวกับที่เขาถือกําเนิดมา

143
00:21:30,832 --> 00:21:33,462
เนื่องจากเดี๋ยวนี้
หนองน้ําธรรมชาติหาได้ยากยิ่ง

144
00:21:34,086 --> 00:21:37,206
สระน้ําในสวนจึงเป็นเส้นชีวิต
สําหรับสัตว์ตัวเล็กๆ

145
00:21:49,601 --> 00:21:52,811
ช่วงเวลาใหม่นี้ก็เป็นการเริ่มต้น
สําหรับแฮมสเตอร์เช่นกัน

146
00:21:55,482 --> 00:21:58,532
การเปลี่ยนมาใช้ชีวิตในสวนนั้น
คุ้มค่าอย่างเห็นได้ชัด

147
00:22:06,869 --> 00:22:09,329
เธอมีลูกน้อยเจ็ดตัว

148
00:22:14,543 --> 00:22:17,383
ตาของพวกมันจะยังไม่เปิด
ในสองอาทิตย์แรก

149
00:22:19,965 --> 00:22:22,795
เมื่อถึงเวลานั้น พวกลูกๆ
จะเติบใหญ่ขึ้นเป็นสองเท่า

150
00:22:25,596 --> 00:22:28,596
เพื่อให้ลูกๆ ได้เติบโต
แม่หนูต้องได้รับอาหารสมบูรณ์

151
00:22:30,684 --> 00:22:33,104
การให้นมลูกหนูจํานวนมาก
ทําให้ร่างกายอ่อนล้า

152
00:22:40,110 --> 00:22:43,320
โชคดีที่ความอุตสาหะ
ของเจ้าของสวนกําลังออกผล

153
00:22:54,166 --> 00:22:59,126
แต่ทุกครั้งที่เธอออกมา
เธอก็ต้องเสี่ยงชีวิต

154
00:23:14,228 --> 00:23:16,648
อย่าออกมาบ่อยๆ จะดีที่สุด

155
00:23:18,315 --> 00:23:20,525
และทําสิ่งที่แฮมสเตอร์ถนัด

156
00:23:23,570 --> 00:23:26,200
พื้นที่ในกระพุ้งแก้ม
บรรจุอาหารไว้ได้สามมื้อ

157
00:23:44,091 --> 00:23:46,721
แต่ปากของเธออ้าได้แค่นั้น

158
00:24:05,654 --> 00:24:08,284
พอถึงช่วงกลางฤดูร้อน
สวนก็เจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว

159
00:24:20,836 --> 00:24:23,046
เช่นเดียวกับสัตว์ตัวจิ๋ว
ที่กินพืชในสวน

160
00:24:30,804 --> 00:24:31,854
มันเพิ่งฟักตัวออกมา

161
00:24:31,930 --> 00:24:35,890
ตัวอ่อนผีเสื้อกลางคืนนั้น
ตัวเล็กพอที่จะลอดผ่านรูเข็มได้

162
00:24:41,023 --> 00:24:43,233
แต่เจ้านี่คือ
หนอนผีเสื้อผู้หิวกระหาย

163
00:24:46,737 --> 00:24:49,277
สามอาทิตย์เท่านั้น มันโตขึ้น...

164
00:24:51,825 --> 00:24:52,865
และโตขึ้น...

165
00:24:55,495 --> 00:24:58,325
จนมีขนาดพันเท่า
ของไซส์แรกเริ่มของมัน

166
00:25:03,712 --> 00:25:06,922
ในเวลานี้ เมื่อสวนกําลังวุ่นวาย

167
00:25:08,008 --> 00:25:10,178
มนุษย์ก็พยายาม
ที่จะเข้าควบคุมมันอีกครั้ง

168
00:25:16,558 --> 00:25:18,768
แต่ธรรมชาติก็มีวิธีตอบโต้ของตัวเอง

169
00:25:25,234 --> 00:25:27,954
บ่อยครั้งที่การพ่นกรดฟอร์มิก
จัดการมนุษย์ได้

170
00:25:32,282 --> 00:25:35,702
สัตว์จิ๋วๆ หลายชนิด
ใช้อาวุธทางเคมีเพื่อป้องกันตัว

171
00:25:39,289 --> 00:25:42,289
แต่มนุษย์มีอาวุธ
ที่มีอานุภาพทําลายล้างสูง

172
00:25:52,427 --> 00:25:55,807
สําหรับมดที่ยังหาสเบียงอยู่ข้างนอก

173
00:26:03,522 --> 00:26:04,732
มันคือการฆาตกรรมหมู่

174
00:26:37,264 --> 00:26:38,974
แม้จะมีผู้บาดเจ็บมากมาย

175
00:26:40,267 --> 00:26:42,767
มดเหล่านี้ก็ไม่ทอดทิ้ง
เพื่อนผู้มีบาดแผล

176
00:26:46,106 --> 00:26:49,776
พวกมันจะแบกเพื่อนๆ กลับเข้ากลุ่ม

177
00:26:54,865 --> 00:26:57,195
การหาทางกลับบ้านนั้นไม่ง่าย

178
00:26:59,953 --> 00:27:03,923
แถมตอนนี้ต้นหญ้าก็สั้น
พวกมันไม่มีที่กําบัง

179
00:27:19,223 --> 00:27:23,443
นกเอี้ยงน่ะชอบกินมด
ยิ่งกว่าหอยทากซะอีก

180
00:27:29,107 --> 00:27:32,107
ครั้งนี้ การใช้กรดฟอร์มิก
กลับเป็นภัยให้ตัวเอง

181
00:27:35,072 --> 00:27:37,242
อันที่จริงนกเอี้ยงชอบให้ปล่อยกรด

182
00:27:37,824 --> 00:27:41,624
มันช่วยปรับสภาพขนและป้องกันพยาธิ

183
00:27:47,376 --> 00:27:50,046
แต่มาแต่งขนบนสนามหญ้า
กลางแจ้งนั้นไม่ปลอดภัยนะ

184
00:28:24,037 --> 00:28:25,867
เป็นเคราะห์ดีของหมู่มด

185
00:28:28,083 --> 00:28:32,633
เหลืออุปสรรคใหญ่หลวงอีกอย่าง
ที่ต้องผ่านไปให้ได้ก่อนถึงบ้าน

186
00:28:40,387 --> 00:28:42,007
ดวงอาทิตย์ที่แผดเผา

187
00:28:45,058 --> 00:28:46,478
ผืนทรายที่กําลังเคลื่อนไหว

188
00:28:51,440 --> 00:28:53,280
และแมลงช้างแสนร้ายกาจ

189
00:28:56,111 --> 00:29:01,121
พวกมันขุดหลุมและสาดทรายใส่
เพื่อไม่ให้เหยื่อหนีรอดไปได้

190
00:29:12,044 --> 00:29:15,674
มดผู้กล้าตัวหนึ่งเสี่ยงชีวิต
เข้าช่วยสหายผู้สิ้นท่า

191
00:29:24,556 --> 00:29:26,636
ครั้งนี้เธอไม่สามารถช่วยได้

192
00:29:39,613 --> 00:29:44,243
แต่ต้องขอบใจนิสัยที่เสียสละของมด
พวกมันส่วนมากจึงถึงบ้านอย่างปลอดภัย

193
00:30:00,425 --> 00:30:04,845
ตอนนี้สี่สัปดาห์แล้ว
ลูกหนูแฮมสเตอร์เติบโตไม่หยุดหย่อน

194
00:30:09,685 --> 00:30:11,595
ถึงเวลาออกไปสํารวจสวนกันแล้ว

195
00:30:25,033 --> 00:30:28,453
แม่หนูมั่นใจแล้วว่า
พวกมันจะได้เริ่มต้นชีวิตในที่ที่ดี

196
00:30:35,043 --> 00:30:36,713
โอเอซิสเล็กๆ อันเขียวชอุ่ม

197
00:30:38,046 --> 00:30:39,756
ในโลกที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

198
00:30:46,013 --> 00:30:47,603
มันอาจไม่สมบูรณ์แบบ

199
00:30:49,975 --> 00:30:51,095
แต่มันก็เป็นบ้าน

200
00:30:56,190 --> 00:31:00,820
เราเอาแต่คิดว่าพวกสัตว์ที่มาอยู่
ในสวนของเรานั้นเป็นตัวบ่อนทําลาย

201
00:31:02,654 --> 00:31:05,874
แต่ขอให้หยุดคิดและมองดูให้ดี

202
00:31:06,909 --> 00:31:10,909
แล้วคุณจะเห็นชุมชน
ของสัตว์น่าพิศวงตัวน้อยๆ

203
00:31:10,996 --> 00:31:14,166
ที่พยายามจะอาศัยอยู่ในโลกของเรา

204
00:31:23,717 --> 00:31:26,427
มันง่ายที่จะลืม
ว่าตอนเราเล็กๆ มันเป็นยังไง

205
00:31:32,976 --> 00:31:34,436
แต่ด้วยความช่วยเหลือ...

206
00:31:39,441 --> 00:31:40,821
แม้เพียงเล็กน้อย...

207
00:31:46,406 --> 00:31:48,526
ก็สามารถทําสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้สําเร็จ

208
00:32:50,470 --> 00:32:52,470
คําบรรยายโดย พฤกษา รุ่งศิริทิพย์