1
00:00:09,884 --> 00:00:13,104
‎ผมจำได้แค่ว่าเพลงนี้เป็นจุดเปลี่ยนสำหรับเรา

2
00:00:13,722 --> 00:00:16,642
‎เราแต่งเรื่องเกี่ยวกับการฆาตกรรม

3
00:00:16,725 --> 00:00:19,435
‎ไนท์คลับและแฟนสาวที่ดูเหมือนแฟนหนุ่ม

4
00:00:20,020 --> 00:00:23,400
‎แล้วจู่ๆ ก็รู้สึกลึกซึ้งไปกับมัน

5
00:00:23,481 --> 00:00:24,731
‎แล้วก็แบบว่า… โอ้

6
00:00:27,694 --> 00:00:30,284
‎ในขณะที่เรามั่นใจที่จะทำมันอย่างจริงจัง

7
00:00:30,363 --> 00:00:34,123
‎คุณก็ยังรู้ว่ามีโอกาสที่อัลบั้มแรก
‎เป็นเพียงความโชคดี

8
00:00:35,076 --> 00:00:39,156
‎และนี่เป็นจุดที่ผมรู้ว่าเราจะผ่านมันไปได้

9
00:00:42,459 --> 00:00:46,129
‎เดอะคิลเลอส์ เป็นวงดนตรีรางวัลมัลติแพลทินัม
‎และแกรมมี่จากลาสเวกัส

10
00:00:46,212 --> 00:00:48,762
‎พวกเขาเริ่มทำอัลบั้มที่สอง แซมส์ ทาว์น

11
00:00:48,840 --> 00:00:51,470
‎หลังจากที่อัลบั้มแรก
‎ทำให้พวกเขาโด่งดังเป็นพลุแตก

12
00:00:52,052 --> 00:00:56,472
‎ด้วยความสำเร็จที่ไม่ธรรมดานี้
‎จึงมีแรงกดดันที่ไม่ธรรมดาเพื่อที่จะทำมันได้อีก

13
00:00:56,556 --> 00:01:00,516
‎ในปี 2006 อัลบั้มแซมส์ ทาวน์ได้เปิดตัว
‎ด้วยเพลง "เวน ยู เวอร์ ยัง"

14
00:01:00,602 --> 00:01:01,732
‎เป็นซิงเกิลแรก

15
00:01:04,481 --> 00:01:06,981
‎(แซมส์ ทาวน์)

16
00:01:07,609 --> 00:01:08,989
‎(ลาสเวกัส)

17
00:01:14,741 --> 00:01:17,331
‎ทั้งเพลงและอัลบั้ม
‎ต่างก็ลงเอยด้วยรางวัลแพลทินัม

18
00:01:21,331 --> 00:01:25,041
‎ผมริชชิเกช เฮียร์เวย์
‎นี่คือ ซอง เอ็กซโพลเดอร์

19
00:01:38,223 --> 00:01:40,563
‎ขอฟังเสียงอันไพเราะหน่อย

20
00:01:41,810 --> 00:01:45,270
‎ฮอท ฟัส อัลบั้มแรกของเรา
‎มันประสบความสำเร็จอย่างมาก

21
00:01:45,355 --> 00:01:47,515
‎เราแต่งเพลงพวกนี้และมันดัง

22
00:01:48,108 --> 00:01:50,818
‎แต่มันแปลกเพราะมันให้ความรู้สึก
‎เป็นธรรมชาติสำหรับเรา

23
00:01:50,902 --> 00:01:54,322
‎ขอบคุณทุกคนมากที่ฟังและต้อนรับเรา

24
00:01:54,405 --> 00:01:56,485
‎เราภูมิใจมากที่ได้มาเล่นที่นี่ในคืนนี้

25
00:02:04,833 --> 00:02:05,963
‎มันน่าตื่นเต้นมาก

26
00:02:06,459 --> 00:02:09,089
‎เป็นครั้งแรกที่พวกเรามีพาสปอร์ต

27
00:02:11,589 --> 00:02:12,879
‎เราไปมาทุกที่

28
00:02:14,425 --> 00:02:16,925
‎เราเล่นดนตรีมากว่า 400-500 เวที

29
00:02:17,637 --> 00:02:19,637
‎มันเป็นทัวร์ที่ทรหด แต่เราก็ตื่นเต้น

30
00:02:19,722 --> 00:02:24,102
‎เพราะทุกสิ่งล้วนแปลกใหม่และเราต่างมีความสุข
‎ที่ทำมันเป็นอาชีพได้

31
00:02:25,103 --> 00:02:26,903
‎เรารู้ว่าเราได้รับโอกาส

32
00:02:26,980 --> 00:02:29,270
‎เรามาจากครอบครัวชนชั้นแรงงาน

33
00:02:29,357 --> 00:02:31,067
‎เรารู้ว่าโอกาสนี้หายากแค่ไหน

34
00:02:31,734 --> 00:02:34,904
‎แต่เรามั่นใจมากพอที่จะลองสิ่งใหม่ๆ

35
00:02:38,032 --> 00:02:41,242
‎มันเป็นหนึ่งในทัวร์สุดท้ายของอัลบั้มฮอท ฟัส

36
00:02:41,327 --> 00:02:43,497
‎เราเขียนเพลงกันในระหว่างการตรวจสอบเสียง

37
00:02:46,249 --> 00:02:50,169
‎เราต้องการที่จะทำอัลบั้มต่อไปอย่างมาก

38
00:02:53,423 --> 00:02:56,633
‎มันมีคอร์ดดนตรีที่วนเวียนมาจากเดือนก่อน

39
00:02:57,385 --> 00:03:00,045
‎ความคิดมากมายผุดขึ้นมาจากชุดลำดับคอร์ด

40
00:03:00,138 --> 00:03:03,768
‎ลองทำอะไรสักอย่างกับมัน
‎และค่อยๆ พัฒนาจากจุดนั้น

41
00:03:04,350 --> 00:03:07,060
‎นั่นมันเกือบจะเป็นเรื่องบังเอิญ

42
00:03:07,145 --> 00:03:10,895
‎ในช่วงท้ายของการซ้อม ในช่วงท้ายของคืน

43
00:03:10,982 --> 00:03:14,152
‎มาร์กลองเล่นกับเบสไลน์

44
00:03:17,447 --> 00:03:19,697
‎เดฟแนะนำให้ทำเสียงสูงขึ้น เขาเพิ่มโน้ต

45
00:03:19,782 --> 00:03:23,792
‎ชุดโน้ตสามตัวกลายเป็นชุดโน้ตสี่ตัว
‎เพราะสิ่งที่เขาแนะนำ

46
00:03:23,870 --> 00:03:25,620
‎เขาวนเวียนอยู่กับสามคอร์ดนี้

47
00:03:25,705 --> 00:03:28,915
‎ผมก็แบบว่า
‎"เจ๋ง เพิ่มสองตัวนี้แล้วกลับไปเริ่มใหม่"

48
00:03:32,170 --> 00:03:36,630
‎มันเป็นสามคอร์ดแรกที่ปลุกเร้าเรา

49
00:03:47,393 --> 00:03:51,403
‎การทำให้คนสี่คนเคลิ้มไปกับท่วงทำนอง

50
00:03:52,023 --> 00:03:55,823
‎และสามารถเป็นหนึ่งเดียวกันได้ในชั่ววินาที

51
00:03:55,902 --> 00:03:58,702
‎มันวิเศษ และผมคิดว่าเราโชคดีมาก

52
00:03:58,780 --> 00:04:00,820
‎ที่เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นกับเรา

53
00:04:00,907 --> 00:04:01,737
‎ครับ

54
00:04:01,824 --> 00:04:04,794
‎เป็นเรื่องดีที่ได้รู้ว่าคุณมีอะไรดีๆ
‎ที่อาจมีความล่าช้า

55
00:04:04,869 --> 00:04:05,749
‎แต่มีความพยายาม

56
00:04:10,959 --> 00:04:14,249
‎ในตอนนั้นบางคนคิดว่าเราเป็นวงดนตรีอังกฤษ

57
00:04:14,337 --> 00:04:18,587
‎ผมคิดว่าตอนที่เราออกทัวร์
‎เราได้เข้าใจว่าเราต่างมาจากคนละที่

58
00:04:19,217 --> 00:04:22,097
‎และผมคิดว่าทุกคนต่างกังวลที่จะกลับไปยังจุดนั้น

59
00:04:24,472 --> 00:04:27,142
‎หลายคนคิดว่าเวกัสนั้นบ้าคลั่ง

60
00:04:28,226 --> 00:04:31,806
‎เพราะพวกเขาดู เดอะ แฮงค์โอเวอร์
‎และคิดว่าเวกัสเป็นแบบนั้น

61
00:04:32,689 --> 00:04:36,109
‎แต่การตีความเวกัสของเรา
‎ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

62
00:04:37,860 --> 00:04:39,820
‎การได้รู้ว่าอาหารจีนที่ถูกที่สุดอยู่ที่ไหน

63
00:04:40,863 --> 00:04:42,493
‎มันเหมือนเรื่องของคนท้องถิ่น

64
00:04:43,992 --> 00:04:46,702
‎ผมว่ามันง่ายขึ้นเมื่อเขียนมันจากประสบการณ์

65
00:04:46,786 --> 00:04:49,116
‎ราวกับขับรถไปบนถนนที่คุณคุ้นเคย

66
00:04:49,706 --> 00:04:51,116
‎ความทรงจำที่คุณมี

67
00:04:52,500 --> 00:04:54,790
‎ผมคิดว่ามันอาจแทรกซึมเข้ามา

68
00:04:55,420 --> 00:04:56,920
‎อยู่ในทั้งอัลบั้ม

69
00:04:57,839 --> 00:05:00,049
‎เหมือนไลน์กีตาร์ที่ฟังดูเหมือนทะเลทราย

70
00:05:06,848 --> 00:05:10,138
‎- เดิมทีแล้วนั่นเป็นท่อนของคีย์บอร์ดไม่ใช่เหรอ
‎- เป็นท่อนคีย์บอร์ดก่อน

71
00:05:10,685 --> 00:05:14,805
‎ผมจำได้ว่าเพลงนี้ต้องมีการตัดสินอะไรบางอย่าง

72
00:05:14,897 --> 00:05:17,317
‎และนายคิดว่าเพลงมันหวานเกินไป

73
00:05:17,400 --> 00:05:19,740
‎เพราะฉันจะเล่นมันด้วยคีย์บอร์ด

74
00:05:19,819 --> 00:05:21,069
‎นายไม่ชอบมัน

75
00:05:21,154 --> 00:05:23,994
‎- เล่นมันด้วยกีตาร์แล้วแบบ "ใช่"
‎- เมื่อเล่นด้วยกีตาร์…

76
00:05:24,073 --> 00:05:26,783
‎- "ใช่เลยล่ะ"
‎- มันจึงเป็นเสียงแบบนี้

77
00:05:38,588 --> 00:05:40,258
‎ทะเลทรายนั้นลึกลับ

78
00:05:42,133 --> 00:05:46,013
‎มันทำให้เราตระหนักได้ว่า
‎เราเป็นส่วนหนึ่งของที่แห่งนี้แค่ไหน

79
00:05:48,556 --> 00:05:52,016
‎และเราอยากจะนำมันใส่มันลงไปในอัลบั้ม

80
00:05:55,772 --> 00:05:58,572
‎ปกติแล้วเมื่อคุณทำอัลบั้ม มันมีเหตุผล

81
00:05:58,649 --> 00:06:01,069
‎ว่าทำไมคนถึงต้องการมาหาคุณ
‎เพื่อแลกเปลี่ยนความคิด

82
00:06:01,152 --> 00:06:06,452
‎และในฐานะโปรดิวเซอร์ คุณต้องเข้าใจให้ได้

83
00:06:06,532 --> 00:06:09,912
‎ว่าพวกเขามีที่มาอย่างไร
‎และพวกเขามีเป้าหมายอย่างไร

84
00:06:09,994 --> 00:06:12,044
‎เราทุกคนมาจากต่างที่

85
00:06:12,121 --> 00:06:14,921
‎แต่พวกเขาสองคนทำอัลบั้มที่พวกเราทุกคนชอบ

86
00:06:16,751 --> 00:06:18,341
‎การเลือกโปรดิวเซอร์นั้นยาก

87
00:06:18,419 --> 00:06:21,209
‎คุณไม่รู้หรอกว่าพวกเขาจะทำอะไรให้คุณได้

88
00:06:21,297 --> 00:06:23,337
‎จนกระทั่งคุณทำอัลบั้มเสร็จ

89
00:06:23,424 --> 00:06:26,844
‎พวกเขาทำอัลบั้มที่เราชอบ
‎เช่น ไวโอเลเตอร์ของดีเพช โหมด

90
00:06:26,928 --> 00:06:29,468
‎มันดูออกมายอดเยี่ยม ก็เลย…

91
00:06:29,555 --> 00:06:32,265
‎เราทั้งคู่ชอบดนตรีป็อบ
‎และแนวเพลงของพวกเขาก็ป็อบมาก

92
00:06:33,101 --> 00:06:35,771
‎เดอะ คิลเลอร์ต้องการเป็น
‎วงดนตรีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

93
00:06:35,853 --> 00:06:37,563
‎และอยากลองสิ่งที่แตกต่าง

94
00:06:37,647 --> 00:06:39,857
‎เราอยากทำให้พวกเขาประทับใจ

95
00:06:39,941 --> 00:06:42,071
‎และแสดงให้พวกเขาเห็นว่าเราเป็นของจริง

96
00:06:42,151 --> 00:06:44,901
‎และผมคิดว่ามันช่วยเรานะ

97
00:06:44,987 --> 00:06:46,107
‎แบรนดอนเป็นคนฉลาด

98
00:06:46,197 --> 00:06:47,947
‎คุณจะ… เขาจะทำท่าแบบนี้

99
00:06:48,032 --> 00:06:51,702
‎ข้างนอกมีรูปของฟลัด ลู รี้ด และแบรนดอนอยู่

100
00:06:51,786 --> 00:06:53,286
‎และมันบ่งบอกสิ่งที่เขาเป็น

101
00:06:53,371 --> 00:06:56,331
‎ฟลัดและลู รี้ดกำลังคุยกัน
‎ที่ด้านหลัง แบรนดอนกำลัง…

102
00:06:57,208 --> 00:07:00,548
‎กังวล เกาคาง เขาคิดถึงแต่สิ่งเหล่านี้

103
00:07:03,631 --> 00:07:06,221
‎คุณเริ่มแต่งเนื้อเพลงตรงจุดไหน

104
00:07:07,343 --> 00:07:11,223
‎มันเป็นอีกช่วงเวลาแปลกๆ
‎ที่มีหลายสิ่งผุดขึ้นมาในหัวผมพรึบพรับ

105
00:07:11,305 --> 00:07:14,305
‎"เขาดูไม่เหมือนพระเยซูสักนิด
‎แต่เขาพูดจาดูเป็นสุภาพบุรุษ

106
00:07:14,392 --> 00:07:16,982
‎เหมือนอย่างที่จินตนาการไว้ตอนเป็นเด็ก"
‎นั่นเป็นวันแรก

107
00:07:29,407 --> 00:07:32,537
‎มันง่ายขึ้นเยอะเลยที่จะแต่งต่อ
‎เพราะผมมีอะไร…

108
00:07:33,369 --> 00:07:34,789
‎ที่เป็นพื้นฐานแน่นอยู่แล้ว

109
00:07:36,914 --> 00:07:38,924
‎ผมคิดว่ามันช่วย…

110
00:07:40,251 --> 00:07:42,211
‎นำทางผมสำหรับเพลงที่เหลือในอัลบั้มด้วย

111
00:07:43,671 --> 00:07:46,671
‎คุณหูผึ่งเมื่อได้ยินคำว่า "พระเยซู"

112
00:07:46,757 --> 00:07:49,797
‎และจากนั้นคุณจะได้ฟังเสียงกีตาร์

113
00:07:49,886 --> 00:07:53,136
‎มันเติมเต็มอารมณ์ต่างๆ มากมาย

114
00:07:53,723 --> 00:07:56,893
‎- มันไม่ได้โจ่งแจ้ง
‎- ไม่ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้เพลงนี้แพรวพราว

115
00:08:12,325 --> 00:08:15,655
‎ผมรู้ว่ามันมีการไถ่บาปบางอย่าง

116
00:08:15,745 --> 00:08:17,285
‎ที่จะเกิดขึ้น

117
00:08:17,371 --> 00:08:20,081
‎ผมคิดว่ามันเป็นเพราะสิ่งที่ผมเคยผ่านมา

118
00:08:20,166 --> 00:08:24,796
‎การลุ่มหลงและมัวเมาในดนตรีร็อคแอนด์โรล

119
00:08:24,879 --> 00:08:29,089
‎มันได้ถูกยกย่องและทำให้มีเสน่ห์มายาวนาน

120
00:08:29,175 --> 00:08:34,095
‎เราถูกผลักดันไปสู่แนวเพลงนั้น
‎และผมรู้ได้ทันทีว่ามันไม่ใช่แนวสำหรับผม

121
00:08:35,264 --> 00:08:37,564
‎ผมคิดว่าผมอายุ 24 ปี ตอนที่เขียนเพลงนี้

122
00:08:37,642 --> 00:08:40,102
‎ผมพยายามที่จะหาทางออก

123
00:08:48,069 --> 00:08:50,029
‎นั่นคือเสียงสายในเครื่องสังเคราะห์เสียง

124
00:08:50,196 --> 00:08:52,106
‎แต่มันก็มีเสียงจากสายจริงๆ ด้วยใช่ไหม

125
00:08:52,198 --> 00:08:53,988
‎- เรารวมมันเข้าด้วยกัน
‎- มันผสมกัน

126
00:08:54,075 --> 00:08:55,115
‎เราเอามารวมกัน

127
00:08:55,201 --> 00:08:56,581
‎ความคิดนั้นเกิดขึ้นตอนไหน

128
00:08:56,661 --> 00:08:59,211
‎ในเวกัส ใช่ผู้หญิงสองคนที่มาจากยูเอ็นแอลวีไหม

129
00:08:59,288 --> 00:09:01,578
‎ใช่แฟนของมาร์กในตอนนั้นรึเปล่า

130
00:09:02,208 --> 00:09:05,878
‎ไม่ เธออาจเป็นแฟนเขาในตอนหลัง
‎ฉันจำไม่ได้ ไม่ใช่จากเรื่องนี้

131
00:09:05,962 --> 00:09:07,712
‎หนึ่งในนั้นเป็นแฟนเก่าผม

132
00:09:07,797 --> 00:09:12,047
‎มันค่อนข้างเป็นการคบหากันเองในตอนนั้น
‎ทุกคนมาจากเวกัส

133
00:09:12,134 --> 00:09:15,934
‎และไม่มีงานเหมือนคนที่มาจาก
‎วงแอลเอ ซิมโฟนีหรืออะไรแบบนั้น

134
00:09:16,013 --> 00:09:18,393
‎เราหาเงินได้และใช้เวลาอยู่แต่ในสตูดิโอ

135
00:09:18,474 --> 00:09:20,484
‎เหมือนกับว่าเราพอทำอะไรได้บ้าง

136
00:09:20,560 --> 00:09:25,520
‎มันเป็นครั้งแรกด้วยที่เราได้อัดเสียงกัน
‎ในห้องบันทึกเสียงจริงๆ

137
00:09:27,024 --> 00:09:28,864
‎เราอยากเล่นมันบนเวทีขนาดใหญ่

138
00:09:30,361 --> 00:09:33,741
‎ผมจำได้ว่าในตอนนั้น มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่

139
00:09:33,823 --> 00:09:36,413
‎ที่อยากจะขึ้นเวทีขนาดนั้น

140
00:09:40,621 --> 00:09:42,621
‎- เป็นการต่อสู้กับความทะเยอทะยาน
‎- ใช่

141
00:09:42,707 --> 00:09:46,247
‎สิ่งหนึ่งที่ยอดเยี่ยมที่เราได้เรียนรู้
‎จากฟลัดและโมลเดอร์คือการพัฒนาเพลง

142
00:09:46,335 --> 00:09:50,715
‎จากนั้นคุณจะได้ยินท่อนใหม่ที่เข้ามาในช่วงที่สอง

143
00:10:02,226 --> 00:10:05,686
‎ผมและมาร์กทำเสียงนั้นใส่ในไมโครโฟน

144
00:10:05,771 --> 00:10:09,861
‎และจากนั้นเราบังเอิญไปเจอ
‎เครื่องพัตนีย์ที่ฟลัดเอามา

145
00:10:12,612 --> 00:10:16,492
‎พัตนีย์เป็นเครื่องสังเคราะห์เสียงที่แปลกมาก

146
00:10:16,574 --> 00:10:18,744
‎มันเป็นหนึ่งในเครื่องสังเคราะห์เสียงที่เก่าแก่

147
00:10:19,785 --> 00:10:22,995
‎ผมชอบมันมากเพราะมันไม่มีคีย์บอร์ดเลย

148
00:10:23,080 --> 00:10:24,960
‎ดังนั้นคุณต้องใช้หูฟัง

149
00:10:25,041 --> 00:10:27,501
‎ถึงกระนั้นมันก็มีสิ่งที่หลายคนคิดว่า

150
00:10:27,585 --> 00:10:29,165
‎เป็นเกมแบตเทิลชิปส์

151
00:10:29,253 --> 00:10:33,553
‎แต่จริงๆ แล้วมันเป็นที่ให้คุณกำหนดข้อมูลทุกอย่าง
‎ทั้งเข้าและออก

152
00:10:33,633 --> 00:10:37,013
‎ถ้าผมต้องการเสียงสะท้อน

153
00:10:37,094 --> 00:10:38,644
‎ผมจะทำแบบนี้

154
00:10:39,305 --> 00:10:41,515
‎เอาเสียงดั้งเดิมของผมออก

155
00:10:47,480 --> 00:10:49,610
‎ผมไม่มีทางรู้เลยว่าเสียงจะออกมาเป็นยังไง

156
00:10:49,690 --> 00:10:54,530
‎ดังนั้นเพื่อซ่อนความจริงที่ว่า
‎แบรนดอนเป็นคนร้องส่วนนี้

157
00:10:54,612 --> 00:10:58,162
‎มาร์กร้องไปกับเขาโดยต่อสายกับเครื่องพัตนีย์

158
00:11:04,580 --> 00:11:06,920
‎มันเป็นการเพิ่มเสียงที่แตกต่าง

159
00:11:07,792 --> 00:11:09,172
‎ที่ทำให้คุณคิดว่า…

160
00:11:09,251 --> 00:11:10,801
‎"ฉันรู้ว่านี่คือเสียงอะไร"

161
00:11:11,379 --> 00:11:13,549
‎จากนั้นคุณก็ถอยหลังมันออกไป

162
00:11:13,631 --> 00:11:15,591
‎เพิ่มเสียงสะท้อนเข้าไปอีกเยอะๆ

163
00:11:15,675 --> 00:11:17,545
‎มันก็จะยังฟังชัดแม้อยู่ในระยะไกล

164
00:11:21,305 --> 00:11:23,595
‎ช่วยบอกขั้นตอนต่อไปในกระบวนการหน่อยครับ

165
00:11:24,183 --> 00:11:27,353
‎จนถึงตอนนั้น เรามักจะคิดเล่นๆ
‎ในการให้เพลงนี้

166
00:11:27,436 --> 00:11:30,356
‎มีช่วงหนึ่งที่เป็นเกือบๆ แนวพั๊งค์ร็อค

167
00:11:30,439 --> 00:11:34,569
‎แต่แบรนดอนมีความคิดว่า
‎ให้เป็นท่อนฮาล์ฟไทม์ของเพลง

168
00:11:44,161 --> 00:11:47,211
‎มันเป็นช่วงที่เพลงกำลังจะระเบิด

169
00:11:47,289 --> 00:11:50,209
‎เหมือนหมีกำลังจะพุ่งเข้าใส่
‎และคุณต้องทำตัวให้ใหญ่ขึ้น

170
00:11:50,292 --> 00:11:51,252
‎คุณจึงยกแขนขึ้น

171
00:11:51,335 --> 00:11:56,165
‎ดังนั้นเมื่อคุณเข้าสู่ท่อนฮาล์ฟไทม์
‎ช่วงนี้ต้องเล่นใหญ่เข้าไว้

172
00:11:57,007 --> 00:12:00,137
‎แล้วเพลงนี้เสร็จทันเวลา
‎ที่พวกคุณต้องอัดเสียงหรือเปล่า

173
00:12:00,219 --> 00:12:02,099
‎เราทำเสร็จทุกอย่างยกเว้นท่อนแยก

174
00:12:02,179 --> 00:12:04,719
‎ผมคิดว่าเสร็จนะยกเว้นท่อนแยก

175
00:12:07,935 --> 00:12:11,145
‎ในกรณีนี้ ท่อนแยกถูกใช้

176
00:12:11,230 --> 00:12:14,860
‎ในการทำให้เห็นด้านที่จริงใจหรือด้านที่อ่อนไหว

177
00:12:16,277 --> 00:12:19,987
‎ของเพลงโดยที่ไม่น่ารำคาญมากเกินไป

178
00:12:20,072 --> 00:12:22,492
‎หรืองุ่มง่าม

179
00:12:22,575 --> 00:12:24,655
‎เมื่อผมเข้าใจว่าอารมณ์เพลงเป็นยังไง

180
00:12:24,744 --> 00:12:28,584
‎ผมคิดว่ามันคงจะเจ๋งดี
‎ถ้าเรารวมเอาโลกของสปริงส์ทีน

181
00:12:28,664 --> 00:12:29,924
‎และดีเพช โหมดเข้าด้วยกัน

182
00:12:29,999 --> 00:12:32,379
‎มันจึงมีการไล่ระดับเสียงต่ำลง

183
00:12:37,965 --> 00:12:40,715
‎มันเป็นการให้เกียรติเพลง
‎ "บอร์นแอนด์รัน" ด้วยนิดๆ

184
00:12:43,429 --> 00:12:46,719
‎ผมหวังว่ามันจะเป็นการทำอะไรใหม่ๆ

185
00:12:47,391 --> 00:12:49,101
‎โดยการรวมสองแนวเพลงนี้เข้าด้วยกัน

186
00:12:49,185 --> 00:12:51,895
‎แนวเพลงนิวเวฟกับคลาสสิค ร็อค อเมริกาน่า

187
00:12:51,979 --> 00:12:54,319
‎และการไล่ระดับเสียงต่ำเพื่อเข้าสู่ท่อนแยกนั้น

188
00:12:54,398 --> 00:12:57,648
‎มีความเป็นบรูซมากที่สุดในเพลงนี้เลย

189
00:13:19,298 --> 00:13:21,088
‎ผมชอบช่วงท้ายของท่อนแยก

190
00:13:21,175 --> 00:13:24,215
‎มันเป็นช่วงที่ผมชอบที่สุด
‎เมื่อถึงท่อนที่ร้องว่า "แค่พักหนึ่ง"

191
00:13:24,303 --> 00:13:26,973
‎และจากนั้นผมจะเล่นกีตาร์แบบช้า

192
00:13:29,141 --> 00:13:31,851
‎มันเป็นโน้ตแปลกๆ สำหรับเริ่มโซโล่

193
00:13:31,936 --> 00:13:33,056
‎มันเป็นคอร์ดเซเว่นธ์

194
00:13:34,480 --> 00:13:36,020
‎จากนั้นก็จะเริ่มขึ้นคอร์ด์ไนธ์

195
00:13:40,861 --> 00:13:43,991
‎ผมคิดว่านั่นคือสิ่งที่ทำให้โดดเด่น

196
00:13:44,073 --> 00:13:45,163
‎เราชอบดนตรีแจ๊ซ

197
00:13:46,367 --> 00:13:48,987
‎มันไม่ใช่เรื่องปกติที่คุณจะทำหรอก

198
00:13:49,703 --> 00:13:52,713
‎มีเสียงหนึ่งที่ผมได้ยินในองค์ประกอบดนตรี

199
00:13:52,790 --> 00:13:55,290
‎คือท่อนหนึ่งของเพลงที่ผมไม่คิดว่าจะอยู่ในเพลงนี้

200
00:13:55,376 --> 00:13:56,286
‎ท่อนนี้

201
00:13:59,797 --> 00:14:01,797
‎ใช่ นี่คืออีกเสียง…

202
00:14:01,882 --> 00:14:03,762
‎โอเค คืนนั้นเราเสพยา

203
00:14:03,843 --> 00:14:06,223
‎ฟลัดและโมลเดอร์เป็นตัวการเรื่องนี้อีกนั่นแหละ

204
00:14:06,303 --> 00:14:08,103
‎คุณต้องการคนที่ห้ามคุณได้

205
00:14:08,722 --> 00:14:09,892
‎เอาเลย

206
00:14:09,974 --> 00:14:11,064
‎เก็บมันไว้แทนที่จะ…

207
00:14:11,141 --> 00:14:13,981
‎- เก็บมันแทนที่จะทิ้งไป
‎- แทนที่จะทิ้งลงถังขยะ

208
00:14:21,360 --> 00:14:24,200
‎ขอบคุณสวรรค์ที่มันไม่ได้อยู่ในไฟนอล มิกซ์

209
00:14:24,280 --> 00:14:26,280
‎ผมลืมมันไปเลยจนถึงตอนนี้

210
00:14:27,992 --> 00:14:31,122
‎- ใช่ คุณมีมันได้ยังไง
‎- มันส่งไปให้คุณได้ไง

211
00:14:32,162 --> 00:14:33,962
‎เราต้องยึดคอมพิวเตอร์เขาแล้วล่ะ

212
00:14:35,207 --> 00:14:37,957
‎แล้วชื่ออัลบั้มล่ะครับ
‎ทำไมถึงเป็นแซมส์ ทาวน์

213
00:14:39,128 --> 00:14:40,668
‎ฉันจะอธิบายเรื่องนี้ยังไงนะ

214
00:14:40,754 --> 00:14:44,304
‎คุณจะเห็นคาสิโนที่ใจกลางเมือง
‎และพวกเขามี…

215
00:14:44,383 --> 00:14:46,893
‎- พวกชานเมือง คาสิโนในพื้นที่
‎- ใช่

216
00:14:46,969 --> 00:14:48,679
‎ใช่ เขาเรียกกันว่าคาสิโนท้องถิ่น

217
00:14:49,221 --> 00:14:51,101
‎และผมเติบโตมากับมัน

218
00:14:51,181 --> 00:14:54,811
‎มันเป็นเหมือนเสาหลักแปลกๆ ในชีวิตผม

219
00:14:56,103 --> 00:14:57,063
‎ผมก็อธิบายไม่ได้

220
00:14:57,146 --> 00:14:59,726
‎เราจะไปที่นั่นในช่วงคริสต์มาส

221
00:14:59,815 --> 00:15:03,145
‎เพื่อกินมื้อเช้าในระหว่างทาง
‎ไปเล่นเลื่อนหิมะบนเขา

222
00:15:03,235 --> 00:15:06,235
‎ที่รอนนี่อาศัยอยู่ในตอนนี้ ที่เขาชาร์ลสตัน

223
00:15:08,240 --> 00:15:10,950
‎และการต้องจากลาสเวกัส

224
00:15:11,035 --> 00:15:13,325
‎ไปนานๆ เป็นครั้งแรกในฐานะวงดนตรี

225
00:15:13,412 --> 00:15:16,122
‎มันทำให้เราคิดถึงบ้านมากยิ่งขึ้น

226
00:15:16,206 --> 00:15:18,166
‎- และมันกลายเป็นสัญลักษณ์
‎- ใช่

227
00:15:18,751 --> 00:15:21,001
‎แม่ของเขาเป็นพนักงานเสิร์ฟค็อกเทลอยู่ที่นั่นสี่ปี

228
00:15:21,086 --> 00:15:25,756
‎เราต่างมีลุง ป้า และพ่อแม่ที่เคยทำงานอยู่ที่นั่น
‎มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเรา

229
00:15:26,467 --> 00:15:30,047
‎มันเป็นสถานที่ที่ผมกับแบรนดอน
‎มีความเชื่อมโยงกันมากที่สุด

230
00:15:30,638 --> 00:15:34,978
‎และถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่แซมส์ ทาวน์จริงๆ
‎แต่มันเป็นแซมส์ ทาวน์ของเรา

231
00:15:50,449 --> 00:15:55,409
‎เขาดูไม่เหมือนพระเยซูเลยสักนิด

232
00:15:56,205 --> 00:15:58,995
‎แต่เป็นมากกว่าที่คุณรู้

233
00:16:00,751 --> 00:16:02,801
‎อธิบายความหมายของบรรทัดสุดท้ายได้ไหมครับ

234
00:16:02,878 --> 00:16:07,418
‎ผู้ช่วยให้รอดอาจมาในรูปแบบที่แตกต่างกัน

235
00:16:08,008 --> 00:16:10,758
‎และ… ผมหมายถึง…

236
00:16:10,844 --> 00:16:13,974
‎ผมคิดว่าเราต่างมีประสบการณ์นั้น
‎กับผู้คนในชีวิตเรา

237
00:16:14,682 --> 00:16:17,232
‎คุณคิดว่าเพลงนี้เป็นชีวประวัติตัวเองหรือเปล่า

238
00:16:17,309 --> 00:16:19,229
‎ใช่ ผมรู้สึกอย่างนั้นมาเกือบจะตลอด

239
00:16:19,311 --> 00:16:22,061
‎มันเกี่ยวกับชายที่ผมอยากเป็น

240
00:16:22,147 --> 00:16:25,987
‎นี่คือตัวผมในวัน 24 ปี ที่รู้ว่า…

241
00:16:27,695 --> 00:16:28,855
‎เขายังไม่ไปถึงจุดนั้น

242
00:16:29,738 --> 00:16:33,908
‎แต่ผมหวังว่าผมจะได้เป็นในจุดที่ผมควรเป็น

243
00:16:34,702 --> 00:16:37,832
‎แล้วตอนนี้ล่ะ คุณคิดว่าคุณใกล้เคียงกับจุดนั้นไหม

244
00:16:38,372 --> 00:16:40,422
‎ผมรู้สึกว่าใกล้เคียงนะ ภรรยาผมก็คิดงั้น

245
00:16:42,126 --> 00:16:44,956
‎เราพยายามอยู่ มันกำลังดำเนิน

246
00:16:51,385 --> 00:16:54,635
‎มันเป็นเพลงที่เป็นผู้ใหญ่มากในตอนนั้น

247
00:16:55,305 --> 00:16:57,385
‎และมันใช้ได้ ตอนนี้ผมเชื่อมโยงกับมันได้มากกว่า

248
00:16:57,474 --> 00:17:01,524
‎ตอนนี้เราได้กลายเป็นคนคนนั้นที่เพลงกล่าวถึง

249
00:17:03,605 --> 00:17:06,975
‎มันเป็นช่วงเวลาที่ผมคิดว่าเราโตขึ้นอีกนิด

250
00:17:08,402 --> 00:17:12,362
‎ผมรู้สึกว่าเรากำลังทำอะไรที่จริงจัง
‎และมีความหมายมากขึ้น

251
00:17:15,659 --> 00:17:19,459
‎มันทำให้เราเป็นหนึ่งเดียวกัน
‎และมั่นคงในระดับหนึ่ง

252
00:17:19,955 --> 00:17:21,115
‎ถูกต้อง

253
00:17:31,842 --> 00:17:35,642
‎และนี่คือ "เวน ยู เวอร์ ยัง"
‎โดย เดอะ คิลเลอร์ แบบเต็มเพลง

254
00:21:38,046 --> 00:21:43,046
‎(คำบรรยายโดย เบญจพร กวินทร์)