1
00:00:04,046 --> 00:00:07,551
ว่าไง
คงจะไม่ได้เพราะตอนนี้ฉันทํางานอยู่

2
00:00:07,551 --> 00:00:10,554
วันนี้คงไม่ทัน

3
00:00:12,597 --> 00:00:14,474
วงนี้ใส่ง่ายมาก

4
00:00:14,975 --> 00:00:16,101
รองเท้าเข้ากันนะฉันว่า

5
00:00:16,101 --> 00:00:17,435
ได้ งั้นเอาคู่นี้

6
00:00:17,435 --> 00:00:20,063
- ฉันชอบอันนี้
- เนื้อผ้าดีจริง

7
00:00:20,063 --> 00:00:22,107
สมบูรณ์แบบ ดูสิ เงางาม

8
00:00:25,193 --> 00:00:27,612
ทุกคนชอบบอกว่า "คุณเหมือนคายาเลย"

9
00:00:27,612 --> 00:00:29,281
- แต่เธอเหมือนฉันต่างหาก
- จริง

10
00:00:29,281 --> 00:00:31,074
- เธอเหมือนคุณต่างหาก
- ฉันมาก่อนนะ

11
00:00:31,074 --> 00:00:32,409
ถูกต้อง

12
00:00:35,328 --> 00:00:38,832
อันนี้น่าจะดิออร์
จากร้านนิวยอร์กวินเทจ

13
00:00:39,416 --> 00:00:40,542
- เริ่ดเนอะ
- มาก

14
00:00:40,542 --> 00:00:42,961
ให้ช่วยมั้ยลินดา

15
00:00:42,961 --> 00:00:44,546
ใส่ได้ละ

16
00:00:44,546 --> 00:00:46,631
โอเค งั้นพอเสร็จแล้ว...

17
00:00:47,132 --> 00:00:49,759
คุณพระ กล้องนี้ให้ฟีลยุค 90 มาก

18
00:00:50,427 --> 00:00:51,970
ได้มาจากไหนเนี่ย

19
00:00:58,059 --> 00:00:59,853
(คริสตี้)

20
00:01:12,407 --> 00:01:15,785
คุณให้คําจํากัดความ
"สุดยอดนางแบบ" ว่ายังไง

21
00:01:16,328 --> 00:01:17,579
ไม่รู้สิ

22
00:01:17,787 --> 00:01:18,872
{\an8}(คริสตี้)

23
00:01:18,872 --> 00:01:23,043
{\an8}ฉันชอบให้ทุกอย่างเรียบง่าย
เห็นอะไรก็เรียกอย่างนั้น

24
00:01:23,043 --> 00:01:24,544
นางแบบก็คือนางแบบ

25
00:01:26,671 --> 00:01:29,841
คริสตี้สวยที่สุด

26
00:01:31,426 --> 00:01:33,136
มันไม่ใช่ความฝัน
ฉันไม่เคยคิดถึงมันด้วยซ้ํา

27
00:01:33,136 --> 00:01:36,765
มันเกิดขึ้นเอง
แล้วยิ่งใหญ่เกินกว่าที่ฉันคาดคิด

28
00:01:37,515 --> 00:01:39,351
เธอคือความงามอมตะ

29
00:01:41,478 --> 00:01:45,148
คุณเห็นรูปถ่าย เห็นภาพของพวกเรา

30
00:01:45,148 --> 00:01:47,275
เลยคิดว่าคุณรู้จักพวกเรา

31
00:01:47,525 --> 00:01:49,152
{\an8}(เนโอมี)

32
00:01:49,152 --> 00:01:52,280
{\an8}แต่มันไม่มีคําบรรยายกํากับภาพพวกนั้น

33
00:01:53,073 --> 00:01:54,157
{\an8}(โว้ก ตัวแม่เนโอมี)

34
00:01:54,157 --> 00:01:57,035
{\an8}คนเห็นแค่ด้านนี้ของเรา
ไม่เคยรู้ว่าข้างในพวกเราเป็นยังไง

35
00:01:57,035 --> 00:01:59,996
พวกเขามองเราต่างจากที่เราเป็น

36
00:02:01,706 --> 00:02:03,250
เนโอมี...

37
00:02:03,833 --> 00:02:08,754
เป็นเหมือนเทพีที่ดุดัน

38
00:02:10,006 --> 00:02:13,593
เราเป็นเหมือน
ตัวแทนของอิทธิพลที่จับต้องได้

39
00:02:13,593 --> 00:02:15,428
เราดูเหมือนผู้หญิงสุดแกร่ง

40
00:02:15,595 --> 00:02:17,472
{\an8}(ซินดี)

41
00:02:17,472 --> 00:02:21,393
{\an8}พอเรามองกระจก
เราก็เริ่มที่จะเชื่ออย่างนั้นจริง ๆ

42
00:02:23,311 --> 00:02:25,063
ฉันทะเยอทะยาน
ฉันอยากลงมือทําบางอย่าง

43
00:02:25,063 --> 00:02:27,816
ฉันอยากเป็นที่จดจํา
แต่ก็ยังไม่รู้ว่าต้องทําอะไร

44
00:02:27,816 --> 00:02:29,568
ดูเหมือนฉันจะได้โอกาสนั้นแล้ว

45
00:02:29,568 --> 00:02:30,569
(วานิตี้แฟร์)

46
00:02:31,403 --> 00:02:33,947
ซินดีคือสาวอเมริกันจ๋า

47
00:02:36,116 --> 00:02:41,121
เธอน่าจะเป็นคนแรก ๆ
ที่เริ่มวางแผนอนาคต

48
00:02:41,121 --> 00:02:44,040
เพื่อให้เธอสามารถ
มีปากเสียงได้มากขึ้น

49
00:02:44,040 --> 00:02:45,500
(วานิตี้แฟร์ อาณาจักรซินดี)

50
00:02:46,459 --> 00:02:51,590
เหมือนพอความฝันเป็นจริง
แล้วคุณก็ได้ทํามันซ้ํา ๆ ไปเรื่อย ๆ

51
00:02:51,840 --> 00:02:55,260
{\an8}(ลินดา)

52
00:02:56,595 --> 00:02:57,929
{\an8}(โว้ก แฟชั่นฤดูใบไม้ร่วงก่อนใคร)

53
00:02:58,597 --> 00:02:59,931
ลินดาเธอมีพันหน้า

54
00:03:00,724 --> 00:03:05,770
เธอสามารถสวมบทบาทใดใด
ที่ช่างภาพอยากให้เธอเป็น

55
00:03:12,736 --> 00:03:15,864
ฉันฝันที่จะเป็นนางแบบ
ฉันไม่ได้ถูกพบโดยแมวมอง

56
00:03:18,199 --> 00:03:19,284
ฉันเลือกที่จะเป็น

57
00:03:26,082 --> 00:03:29,419
เราต้องคู่ควรกับมัน
เราต้องฝ่าฟัน

58
00:03:31,046 --> 00:03:33,965
มันบ้ามากจริง ๆ
ทั้งที่เราไม่ใช่เดอะบีเทิลส์ด้วยซ้ํา

59
00:03:41,681 --> 00:03:44,643
{\an8}จากนี้อีก 50 ปี
ฉันคงมองว่ามันเป็นประสบการณ์ดี ๆ

60
00:03:44,643 --> 00:03:46,436
{\an8}และฉันจะยังคง
เป็นเพื่อนกับพวกเธอเหล่านี้

61
00:03:47,812 --> 00:03:49,272
นี่คือเพื่อนร่วมรุ่นของฉัน

62
00:03:49,773 --> 00:03:51,983
ที่เราประสบความสําเร็จไปด้วยกัน

63
00:03:54,444 --> 00:03:56,529
นั่นคือความหมาย
ของสุดยอดนางแบบ

64
00:04:00,909 --> 00:04:04,329
(คริสตี้ ซินดี ลินดา เนโอมี)

65
00:04:13,129 --> 00:04:17,591
(นครนิวยอร์ก)

66
00:04:19,134 --> 00:04:20,720
- ใหญ่จัง สวัสดีค่ะ
- สวัสดีค่ะ

67
00:04:21,221 --> 00:04:23,139
สวัสดี

68
00:04:23,598 --> 00:04:26,476
{\an8}- สวัสดี
- สวัสดีค่ะ

69
00:04:26,476 --> 00:04:29,020
{\an8}- สบายดีมั้ยคะ
- ก็พอไหว

70
00:04:29,688 --> 00:04:31,815
คุณเคยเก็บแผ่นเสียง
ไว้ในห้องข้างหลังนี้

71
00:04:31,815 --> 00:04:32,774
ใช่แล้ว

72
00:04:33,108 --> 00:04:35,277
- ย้ายไปข้างบนหมดแล้วเหรอ
- น่าจะอย่างนั้น

73
00:04:39,114 --> 00:04:40,198
ระวังนะ

74
00:04:40,198 --> 00:04:43,159
- ลินดา มาตรงนี้
- ข้าง ๆ เธอเหรอ

75
00:04:43,159 --> 00:04:46,580
ใช่ เอาหลังพิงกัน ใช่เลย

76
00:04:48,290 --> 00:04:50,250
- เข้ามาใกล้อีก
- ใกล้กว่านี้เหรอ

77
00:04:50,250 --> 00:04:51,626
โอเค ทีนี้...

78
00:04:52,919 --> 00:04:54,796
น่าจะพร้อมถ่ายแบบกันอีกครั้งแล้ว

79
00:04:56,715 --> 00:04:58,508
ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด

80
00:05:00,844 --> 00:05:02,846
- เราลอง... ดีมากเลย
- ฉันจะยกเธอเทอร์ลี

81
00:05:02,846 --> 00:05:04,598
- โอเค
- อย่างนั้นแหละ

82
00:05:04,598 --> 00:05:08,268
- ตอนนั้นเธอยกฉันหรือว่าฉันยกเธอ
- ฉันว่าฉันยก

83
00:05:08,268 --> 00:05:09,603
ใช่ แต่ฉันทําไม่ได้

84
00:05:09,603 --> 00:05:10,896
โทษที ฉันไม่อยากทําเธอเจ็บ

85
00:05:10,896 --> 00:05:12,022
- ไม่อยากจริง ๆ
- เอาใหม่

86
00:05:12,022 --> 00:05:14,149
- เข้ามาใกล้ได้อีกนะ
- ฉันไม่อยากทําให้เธอเจ็บอยู่ดี

87
00:05:14,149 --> 00:05:15,483
เขยิบเข้ามาอีกได้มั้ย

88
00:05:15,483 --> 00:05:18,904
- เข้าหาคุณน่ะเหรอ
- ใกล้อีก ๆ

89
00:05:18,904 --> 00:05:21,323
หยุด นั่นแหละ

90
00:05:21,323 --> 00:05:22,532
โอเค

91
00:05:25,911 --> 00:05:26,828
ดีมาก ดี

92
00:05:26,828 --> 00:05:29,456
พร้อมนะ จะยกละนะ หนึ่ง สอง สาม

93
00:05:32,542 --> 00:05:33,919
ให้ตายสิ

94
00:05:35,128 --> 00:05:37,881
- อีกรอบ เมื่อกี้ถ่ายไม่ทัน
- เดี๋ยวได้ไปนวดตัวแน่หลังจากนี้

95
00:05:38,632 --> 00:05:40,383
- หนึ่ง สอง สาม
- โอเค

96
00:05:50,727 --> 00:05:53,605
ฉันเด็กมากตอนที่เริ่มเข้าวงการ

97
00:05:56,358 --> 00:06:00,737
งานที่ฉันทําก่อนหน้านั้นคือ
พี่เลี้ยงเด็กและทําความสะอาดคอกม้า

98
00:06:02,239 --> 00:06:06,243
ตอนวัยรุ่นฉันใช้ชีวิตในแถบชนบท

99
00:06:06,243 --> 00:06:08,036
ไปโรงเรียนทุกวันและคอยคิดว่า

100
00:06:08,036 --> 00:06:09,079
(คริสตี้)

101
00:06:09,079 --> 00:06:11,081
มันต้องมีอะไรที่ดีกว่านี้รออยู่

102
00:06:17,045 --> 00:06:19,839
แม่ฉันมาจากอเมริกากลาง
ประเทศเอลซัลวาดอร์

103
00:06:20,757 --> 00:06:24,844
แม่เจอกับพ่อบนเครื่องบิน

104
00:06:24,844 --> 00:06:27,847
เพราะเธอเป็น
พนักงานต้อนรับสายการบินแพนแอม

105
00:06:27,847 --> 00:06:31,977
พ่อฉันเป็นนักบิน
มาจากแคลิฟอร์เนียตอนเหนือ

106
00:06:31,977 --> 00:06:37,148
ครอบครัวเราเลยเลือกใช้ชีวิต
อยู่ในย่านอ่าวซานฟรานซิสโก

107
00:06:37,983 --> 00:06:42,862
พ่อฉันไม่อินกับการ
สิ้นเปลืองเงินไปกับเสื้อผ้า

108
00:06:44,948 --> 00:06:47,576
เขาได้ยินเราพูดถึง
กางเกงยีนส์ยี่ห้อดัง

109
00:06:47,576 --> 00:06:49,536
เขาเลยบินไปเอเชีย

110
00:06:49,536 --> 00:06:53,248
แล้วกลับมาพร้อมกับ
กางเกงยีนส์คาลวินไคลน์ของก๊อป

111
00:06:53,248 --> 00:06:55,500
และคิดว่าพวกเรา
จะตื่นเต้นที่ได้ของมียี่ห้อ

112
00:06:55,500 --> 00:06:59,129
พวกเราก็จะแบบ "นี่มันของก๊อปนะพ่อ"

113
00:07:03,884 --> 00:07:07,888
ตอนฉันอายุ 14 ปี
ฉันอยู่ที่คอกม้าหลังเลิกเรียน

114
00:07:07,888 --> 00:07:10,807
มีช่างภาพคนหนึ่ง

115
00:07:10,807 --> 00:07:14,978
เขาเดินเข้ามาถามแม่ของฉัน

116
00:07:14,978 --> 00:07:18,148
ว่าเราสนใจเรื่องการเป็นนางแบบมั้ย

117
00:07:18,148 --> 00:07:22,319
แม่ฉันบอกว่าไม่
แต่ฉันว่าจริง ๆ แม่แอบสน

118
00:07:25,155 --> 00:07:29,784
แม่พาพวกเรามาเจอเอเย่นต์
เธอมองมาที่ฉันและน้องสาวของฉัน

119
00:07:29,784 --> 00:07:32,829
เหมือนประเมินพวกเรา
แล้วก็บอกกับน้องสาวฉันว่า

120
00:07:32,829 --> 00:07:35,248
"เธอตัวเล็กเกิน ไม่น่าจะได้"

121
00:07:35,248 --> 00:07:40,712
"แต่เธอน่ะพอไหว
มาลองดูว่าเราทําอะไรได้บ้าง"

122
00:07:40,712 --> 00:07:43,757
น้องสาวฉันเศร้ามาก

123
00:07:43,757 --> 00:07:46,718
{\an8}(คริสตี้ เทอร์ลิงตัน อายุ 14 ปี
ช่างภาพ: เจอร์รี ฮินเคิล)

124
00:07:47,302 --> 00:07:49,721
ตอนฉันเรียน
และเริ่มอาชีพนางแบบไปด้วย

125
00:07:49,721 --> 00:07:53,016
ฉันเล่าให้แค่กับเพื่อนสนิทฉันฟัง

126
00:07:53,016 --> 00:07:56,353
ฉันไม่ได้ป่าวประกาศให้ใครรู้

127
00:07:56,353 --> 00:08:02,025
เด็กอายุ 15 แต่เป็นนางแบบชุดเจ้าสาว
มันตลกออก

128
00:08:05,195 --> 00:08:07,197
บางครั้งฉันรับงานมาแล้ว

129
00:08:07,197 --> 00:08:09,783
แต่ก็ไม่อยากไปทํา

130
00:08:09,783 --> 00:08:13,161
ถ้ามีอะไรสนุก ๆ
ให้ทํากับเพื่อนมากกว่า

131
00:08:13,161 --> 00:08:15,914
จําได้ว่ามีหลายครั้งที่
พ่อกําลังขับรถพาฉันไปไหนสักที่

132
00:08:15,914 --> 00:08:18,458
แล้วบอกว่า "ลูกรับปากเขาแล้ว"

133
00:08:18,458 --> 00:08:20,502
"นั่นคือสิ่งที่ต้องรับผิดชอบ"

134
00:08:22,087 --> 00:08:25,549
การเป็นนางแบบมันไม่ได้เท่เลย
แต่ว่าได้เงิน

135
00:08:26,424 --> 00:08:32,222
มันให้อิสระฉันทันที

136
00:08:33,390 --> 00:08:36,308
{\an8}แขกคนต่อไปของผมตั้งเอเจนซีนางแบบ
ของตัวเองเมื่อ 24 ปีก่อน

137
00:08:36,308 --> 00:08:38,061
{\an8}และตอนนี้
เป็นเอเจนซีที่ใหญ่ที่สุดในโลก

138
00:08:38,061 --> 00:08:40,145
ขอเสียงปรบมือให้กับไอลีน ฟอร์ด

139
00:08:42,941 --> 00:08:45,902
{\an8}นางแบบคนหนึ่งจะเอาตัวรอดได้มั้ย
ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากคุณ

140
00:08:45,902 --> 00:08:47,696
{\an8}ในเมื่อคุณมีอิทธิพลสุด ๆ ในวงการ

141
00:08:47,696 --> 00:08:49,864
{\an8}อาจฟังดูไม่อ่อนโยนนัก
แต่พูดตรง ๆ คุณมีอิทธิพลจริง ๆ

142
00:08:49,864 --> 00:08:50,865
{\an8}(ไอลีน ฟอร์ด ตัวแทนนางแบบ)

143
00:08:50,865 --> 00:08:53,493
เราทํางานหนักกว่าคนอื่น

144
00:08:53,493 --> 00:08:57,205
ก็เลยได้ของดีกว่าคนอื่น

145
00:08:58,164 --> 00:09:01,459
ฉันน่าจะอายุสัก 15 ปี
ตอนที่ได้เจอกับพวกฟอร์ด

146
00:09:07,299 --> 00:09:08,967
ตอนที่ฉันมานิวยอร์ก

147
00:09:10,594 --> 00:09:15,348
พวกเขาอาศัยอยู่ในทาวน์เฮาส์ขนาดใหญ่
ตรงจุดตัดถนนอีสต์ 78 และเลกซิงตัน

148
00:09:15,348 --> 00:09:17,642
มันเหมือนหอพัก

149
00:09:17,642 --> 00:09:22,063
แม่วางแผนจะกลับบ้าน
และปล่อยฉันอยู่ที่นี่คนเดียว

150
00:09:22,063 --> 00:09:24,941
ทุกคนอยู่ที่นั่นราว ๆ
หนึ่งถึงสองสัปดาห์

151
00:09:24,941 --> 00:09:28,028
มีคนย้ายเข้าย้ายออกตลอดเวลา

152
00:09:30,113 --> 00:09:32,866
เมื่อคุณออกไปแคสต์งาน

153
00:09:32,866 --> 00:09:35,619
คุณจะมีรายชื่อที่คุณต้องไปเจอ

154
00:09:36,661 --> 00:09:39,039
บางคนพอได้แฟ้มภาพคุณ

155
00:09:39,039 --> 00:09:42,626
เปิดแล้วปิดแล้วก็บอกให้คุณไปได้เลย

156
00:09:45,754 --> 00:09:50,508
มีอยู่ครั้งหนึ่งสไตลิสต์บอกฉันว่า

157
00:09:50,508 --> 00:09:53,637
"ฉันจะให้เธอไปที่
สตูดิโอของอาร์เธอร์ เอลกอร์ท"

158
00:09:53,637 --> 00:09:56,806
นั่นคือตอนที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป

159
00:09:57,933 --> 00:10:01,394
{\an8}(คริสตี้ ที ผมสั้น
เลนส์ 85 อาร์เธอร์ เอลกอร์ท)

160
00:10:01,895 --> 00:10:04,731
{\an8}ผมรู้เลยว่าเธอจะกลายเป็นดาว

161
00:10:04,731 --> 00:10:05,815
{\an8}(อาร์เธอร์ เอลกอร์ท ช่างภาพ)

162
00:10:08,526 --> 00:10:11,363
สไตล์ของอาร์เธอร์จะออกแนว

163
00:10:11,363 --> 00:10:15,033
ที่คุณต้องเคลื่อนไหวตลอด
ค่อนข้างธรรมชาติ

164
00:10:15,033 --> 00:10:17,035
เป็นอิสระ

165
00:10:17,577 --> 00:10:19,788
เขาถ่ายภาพนักเต้นและนักดนตรีมามาก

166
00:10:22,249 --> 00:10:26,044
เขาสอนให้ฉันรู้สึกผ่อนคลาย
เมื่ออยู่หน้ากล้อง

167
00:10:26,044 --> 00:10:29,464
สอนการเคลื่อนไหว การใช้มือ

168
00:10:30,090 --> 00:10:31,675
ผมโทรหาเอเย่นต์เลย

169
00:10:31,675 --> 00:10:38,181
บอกไปว่า "ผมต้องถ่ายงานให้โว้ก
และผมอยากได้คริสตี้"

170
00:10:38,181 --> 00:10:42,936
ซึ่งมันตลกมากตอนนั้น
เพราะเอเย่นต์ตอบกลับมาว่า

171
00:10:42,936 --> 00:10:45,605
"คุณว่าคริสตี้ดีเหรอ
เรามีดีกว่านั้นนะ"

172
00:10:45,605 --> 00:10:49,526
ผมบอกว่า "งานของคุณจบแล้ว
ยังไงผมก็จะเอาคริสตี้"

173
00:10:54,573 --> 00:10:58,743
นี่คือภาพแรกที่ผมถ่ายลินดา

174
00:10:59,536 --> 00:11:01,955
- ภาพนี้
- ภาพแรกเลยเหรอ

175
00:11:01,955 --> 00:11:04,916
ใช่ จําได้มั้ย

176
00:11:04,916 --> 00:11:07,085
- ฉันจําได้
- นั่นที่ปารีสหรือที่นี่

177
00:11:07,085 --> 00:11:08,962
ที่ปารีส

178
00:11:08,962 --> 00:11:11,631
รูปนี้ล่ะ จําได้มั้ย

179
00:11:11,631 --> 00:11:15,635
- ตอนนั้นฝนตกด้วย
- ฉันโพสหลายรอบหรือว่ารอบเดียวเลย

180
00:11:15,635 --> 00:11:18,805
- ไม่ สองครั้ง
- สองครั้งเหรอ

181
00:11:18,805 --> 00:11:21,391
เธอบอกว่า "ฉันรู้ว่าต้องทําอะไร"

182
00:11:21,391 --> 00:11:24,644
ฉันก็แค่ต้องจับโฟกัสให้ได้

183
00:11:24,644 --> 00:11:27,606
- แล้วเธอก็ทําท่านั่น
- คุณทําได้เสมอ

184
00:11:27,606 --> 00:11:30,191
- ตอนนี้ไม่ค่อยได้ละ
- เราได้ภาพที่ดีตลอด

185
00:11:32,360 --> 00:11:34,571
ซินดีรูปนั้นก็สวยมาก

186
00:11:35,155 --> 00:11:36,823
ฉันเหมือนจะ
จําภาพนั้นได้เหมือนกัน

187
00:11:37,407 --> 00:11:40,201
- นั่นเนโอมีวัยใส
- สําหรับหนังสืออาซเซดีน

188
00:11:40,201 --> 00:11:43,288
ฉันไม่ได้เจอ
เนโอมีมาหลายปีแล้ว

189
00:11:44,623 --> 00:11:46,166
- โถ่...
- เธอยังเหมือนเดิมมั้ย

190
00:11:47,417 --> 00:11:49,169
- ไม่นะ ดีกว่าเดิม
- ดีกว่าเดิมอีกเหรอ

191
00:11:49,169 --> 00:11:52,088
เธอดูดีขึ้นเรื่อย ๆ

192
00:11:52,088 --> 00:11:55,759
หลังถ่ายภาพครั้งแรก
กับอาร์เธอร์ ฉันก็ไปลอนดอน

193
00:11:55,759 --> 00:11:57,093
(ลอนดอน)

194
00:11:57,093 --> 00:12:00,931
ตรงไปที่สตูดิโอ
แล้วเนโอมีก็เดินเข้ามา

195
00:12:04,517 --> 00:12:09,773
เธอไม่ได้อยู่ในชุดนักเรียน
แต่ก็กําลังเรียนอยู่แน่ ๆ

196
00:12:09,773 --> 00:12:13,151
เธอดูตื่นเต้นที่ได้มาที่นี่

197
00:12:13,151 --> 00:12:14,110
น่าเอ็นดูมาก ๆ

198
00:12:14,110 --> 00:12:18,573
ตอนที่เจอคริสตี้ครั้งแรกเธอใจดีมาก
การถ่ายแบบเป็นไปได้ด้วยดีมาก ๆ

199
00:12:18,573 --> 00:12:21,284
ฉันไม่อยากให้มันจบลง
ไม่รู้สึกว่ากําลังทํางานอยู่เลย

200
00:12:28,500 --> 00:12:30,585
เราเปิดเพลงของแวมฉันจําได้

201
00:12:34,965 --> 00:12:38,718
เราเต้นไปเรื่อย ๆ คุยกัน
และสนุกไปด้วยกัน

202
00:12:39,928 --> 00:12:42,472
ผ่านไปไม่กี่วัน
กับไม่กี่ชั่วโมงที่เราอยู่ที่นั่น

203
00:12:42,472 --> 00:12:44,307
เหมือนคุณได้ปลดปล่อย

204
00:12:47,769 --> 00:12:50,814
ตั้งแต่นั้นมาฉันกับเนโอมีก็สนิทกัน

205
00:13:08,123 --> 00:13:11,668
(เคนยา)

206
00:13:11,668 --> 00:13:13,420
เสร็จยัง ๆ ๆ

207
00:13:13,420 --> 00:13:14,546
นี่รออยู่เหรอ

208
00:13:15,463 --> 00:13:17,048
โอเคชุดแรก

209
00:13:19,509 --> 00:13:23,221
ฉันรู้ว่าพวกคุณช่างแต่งหน้า
ชอบใช้พู่กัน

210
00:13:23,221 --> 00:13:26,558
แต่ฉันไม่อะ ฉันชอบทาจากแท่งเลย

211
00:13:30,729 --> 00:13:31,646
- โอเคมั้ย
- เยี่ยม

212
00:13:31,646 --> 00:13:33,315
- ก็ได้
- แค่นิดเดียวนะ

213
00:13:33,315 --> 00:13:35,525
ไม่รู้ว่าช้าไปกี่ชั่วโมง

214
00:13:35,525 --> 00:13:37,861
แต่รูปฉันจะออกมาเริ่ด

215
00:13:41,698 --> 00:13:45,285
ฉันจะบอกอะไรให้
พอถึงตอนที่รายการออกอากาศ

216
00:13:45,285 --> 00:13:46,828
- ฉันจะหยุดสูบบุหรี่
- หวังว่าอย่างนั้น

217
00:13:46,828 --> 00:13:49,539
ฉันจะหยุดสูบบุหรี่
ในวันที่ 31 มกราคม

218
00:13:49,539 --> 00:13:51,583
- นี่จะเป็นหลักฐาน
- สัญญานะ

219
00:13:51,583 --> 00:13:53,543
ฉันจะต้องรักษาคําพูด

220
00:13:53,543 --> 00:13:56,796
- ฉันต้องหยุด ต้องหยุด
- จะคอยดู

221
00:13:56,796 --> 00:13:58,632
มันไม่ดีกับคุณเลยเนโอมี

222
00:13:58,632 --> 00:14:01,426
- ฉันรู้ว่ามันไม่ดี
- มันแย่มาก ๆ

223
00:14:01,426 --> 00:14:03,011
และอีกสามคนไม่ได้สูบด้วย

224
00:14:03,011 --> 00:14:05,513
ลินดาไม่สูบ คริสตี้ไม่สูบ
ซินดี้ก็ไม่สูบ

225
00:14:13,188 --> 00:14:16,733
ฉันใช้ชีวิต
ส่วนใหญ่ของฉันอยู่หน้ากล้อง

226
00:14:18,276 --> 00:14:20,570
ฉันเรียนศิลปะการละครที่ลอนดอน

227
00:14:21,363 --> 00:14:23,156
ฉันรักการเต้น

228
00:14:23,657 --> 00:14:25,659
นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการในขณะนั้น

229
00:14:25,659 --> 00:14:26,743
(เนโอมี)

230
00:14:26,743 --> 00:14:29,412
เป้าหมายฉันคือการละคร

231
00:14:31,498 --> 00:14:34,459
ฉันจะบอกแม่ตลอดว่าเดี๋ยวไปทดสอบบทนะ
แม่ก็จะบอกว่า

232
00:14:34,459 --> 00:14:36,670
"เขาจะเอากี่คนจากการทดสอบบทนี้"

233
00:14:36,670 --> 00:14:38,171
น่าจะสักหกหรือเจ็ดคน

234
00:14:38,171 --> 00:14:41,132
พอเราไปถึง
ก็จะเจอเด็กอีกประมาณ 600 คน

235
00:14:41,132 --> 00:14:44,052
แม่ก็จะบอกว่า "คุณพระ
เนโอมีแม่ว่าลูกไม่น่าจะได้บทนี้นะ"

236
00:14:44,052 --> 00:14:46,513
แต่ฉันจะบอกว่า
"ได้สิ ฉันต้องได้แน่ ๆ"

237
00:14:49,933 --> 00:14:52,102
{\an8}- มาทดสอบบทอะไร
- สโนว์ไวท์

238
00:14:52,102 --> 00:14:53,853
{\an8}เราไม่ได้จะทําสโนว์ไวท์
เราจะทําซินเดอเรลล่า

239
00:14:53,853 --> 00:14:55,105
งั้นบทซินเดอเรลล่า

240
00:14:55,105 --> 00:14:56,606
เล่นเป็นคนใช้ละกัน จะเอามั้ย

241
00:14:56,606 --> 00:14:57,816
- ก็ได้
- ชื่ออะไร

242
00:14:57,816 --> 00:15:01,027
แม่ฉันพยายาม
อย่างถึงที่สุดที่จะให้ฉัน

243
00:15:01,027 --> 00:15:03,905
ได้เรียน ได้ฝึกฝน และได้รับการศึกษา

244
00:15:06,074 --> 00:15:08,618
แม่ส่งฉันเข้าเรียนโรงเรียนเอกชน

245
00:15:08,618 --> 00:15:13,415
ฉันถูกเรียกด้วยสีผิวของฉัน
ตั้งแต่อายุ 5 ขวบ

246
00:15:16,001 --> 00:15:19,588
ฉันจะไม่ยอมถูกรังแก
เพียงเพราะสีผิวของฉัน

247
00:15:20,797 --> 00:15:23,800
แม่ฉันจ่ายเงินค่าเทอม
เช่นเดียวกับทุก ๆ คน

248
00:15:23,800 --> 00:15:27,387
ฉันมีสิทธิ์ทุกประการที่จะอยู่ที่นี่
เอานิสัยขี้รังแกไปไกล ๆ ฉัน

249
00:15:27,387 --> 00:15:28,471
นั่นคือสิ่งที่ฉันรู้สึก

250
00:15:33,018 --> 00:15:36,646
{\an8}ฉันจําตอนที่ดอน เลตต์
มาที่โรงเรียนของฉันและพูดว่า

251
00:15:36,646 --> 00:15:39,149
"ผมอยากได้เด็ก ๆ
มาเล่นเอ็มวีให้บ็อบ มาร์เลย์"

252
00:15:40,025 --> 00:15:41,568
บ็อบ มาร์เลย์เดินมาบนถนน

253
00:15:41,568 --> 00:15:43,278
จูงมือเด็กหญิงและเด็กชาย

254
00:15:43,278 --> 00:15:44,613
ฉันคือเด็กหญิงคนนั้น

255
00:15:49,743 --> 00:15:52,245
สําหรับชาวจาไมกัน
บ็อบ มาร์เลย์คือพระเจ้า

256
00:15:53,246 --> 00:15:54,581
ไม่อยากจะเชื่อเลย

257
00:15:59,127 --> 00:16:00,837
{\an8}ฉันได้อยู่ในเอ็มวีของคัลเจอร์คลับ

258
00:16:03,048 --> 00:16:06,259
ฉันบูชาบอย จอร์จ
ฉันบูชาคัลเจอร์คลับ

259
00:16:06,259 --> 00:16:08,470
ฉันคิดว่าบอย จอร์จคือ...

260
00:16:10,513 --> 00:16:13,350
เขาไม่สนว่าคนจะ
คิดกับเขาและการแต่งตัวของเขายังไง

261
00:16:13,350 --> 00:16:16,561
กับการแต่งหน้าของเขา
การเป็นผู้ชายที่แต่งหน้า ฉันรักเขา

262
00:16:20,273 --> 00:16:23,485
เมื่อปีค.ศ. 1984
ตอนนั้นฉันยังไม่อยากกลับบ้าน

263
00:16:23,485 --> 00:16:28,448
ฉันกับเพื่อนที่โรงเรียน
เลยแวะเที่ยวย่านอาร์ต ๆ ย่านหนึ่ง

264
00:16:28,448 --> 00:16:30,575
ที่ชื่อว่าโคเวนต์การ์เดนในลอนดอน

265
00:16:32,994 --> 00:16:36,414
เป็นเหมือนจตุรัส
มีคนเล่นดนตรีตามถนน

266
00:16:36,414 --> 00:16:38,208
มีอะไรอาร์ต ๆ ติสต์ ๆ ตลอดในย่านนี้

267
00:16:39,376 --> 00:16:44,172
ผู้หญิงอเมริกันคนหนึ่ง
ถามว่าฉันเป็นนางแบบหรือเปล่า

268
00:16:44,798 --> 00:16:47,676
ฉันอึ้งนิดนึง
เพราะว่าเพื่อนคนอื่น ๆ ของฉัน

269
00:16:47,676 --> 00:16:50,512
ทั้งสวย ทั้งผมบลอนด์ยาว

270
00:16:50,512 --> 00:16:54,391
แล้วมองมาที่ฉันซึ่งดูเก้ ๆ กัง ๆ

271
00:16:55,642 --> 00:16:59,396
ฉันคอยที่จะย่อตัวลง
เพราะความสูงเก้งก้างของฉัน

272
00:17:01,398 --> 00:17:05,569
ฉันรับนามบัตรเธอมาแต่ก็
ไม่ได้โทรหาเธอจนผ่านไปหลายสัปดาห์

273
00:17:06,987 --> 00:17:09,948
จนในที่สุดฉันโทรหาเธอ
เธอชื่อว่าเบธ โบลด์ท

274
00:17:09,948 --> 00:17:11,199
(เบธ โบลด์ท แมวมอง โคเวนต์การ์เดน)

275
00:17:11,199 --> 00:17:14,660
เธอส่งฉันไปแคสต์งานต่าง ๆ

276
00:17:14,660 --> 00:17:16,871
แฟ้มฉันมีรูปถ่ายอยู่สามรูป

277
00:17:18,247 --> 00:17:19,416
ต้องเริ่มไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

278
00:17:22,043 --> 00:17:25,088
ฉันไม่รู้ว่าการถ่ายแบบคืออะไร

279
00:17:25,088 --> 00:17:27,924
ไม่มีเงินซื้อนิตยสารแฟชั่น

280
00:17:28,675 --> 00:17:32,178
ฉันเลยใช้ทักษะการเต้นที่ฉันฝึกฝนมา

281
00:17:32,178 --> 00:17:35,807
กระโดด ฉีกขา อะไรพวกนั้น

282
00:17:37,642 --> 00:17:40,937
มาร์ติน เบรดิงให้โอกาสฉัน

283
00:17:42,564 --> 00:17:45,317
ผมร่วมงานกับเธอตอนเธออายุ 15 ปี

284
00:17:45,317 --> 00:17:46,401
(มาร์ติน เบรดิง ช่างภาพ)

285
00:17:46,401 --> 00:17:49,112
แต่เธอโตกว่าอายุ เธอฉลาด มีไหวพริบ

286
00:17:49,696 --> 00:17:51,239
เธอรู้ว่าต้องทําอะไร

287
00:17:51,990 --> 00:17:54,701
เธอชอบถูกถ่ายรูป ผมรู้สึกได้

288
00:17:56,745 --> 00:18:00,040
ณ ตอนนั้นอาชีพนางแบบ
ไม่เป็นที่ยอมรับในครอบครัวฉัน

289
00:18:02,250 --> 00:18:04,753
แม่ไม่รู้เลยว่าฉันไปถ่ายแบบ

290
00:18:13,136 --> 00:18:15,430
เขาขายรูปเพื่อการกุศลใช่มั้ย

291
00:18:17,057 --> 00:18:20,518
เราต้องการให้เขา
ขายได้ราคาสูงสุดเท่าที่จะเป็นไปได้

292
00:18:20,518 --> 00:18:23,563
ดังนั้นยิ่งดูออกว่าเป็นฉันมากเท่าไร

293
00:18:23,563 --> 00:18:26,650
คือมันไม่ควรให้คนคิดว่า
"แม่สาวนั่นใครน่ะ"

294
00:18:26,650 --> 00:18:29,527
"แม่สาว"
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"

295
00:18:29,527 --> 00:18:32,489
มันควรจะเป็น
"นั่นซินดี ครอว์ฟอร์ดนี่"

296
00:18:32,489 --> 00:18:34,950
ถ้าเขาอยากให้เกล้าผมขึ้น

297
00:18:34,950 --> 00:18:37,160
แต่เรามองว่า
มันไม่ใช่ลุคที่ดีที่สุดของฉัน

298
00:18:37,160 --> 00:18:38,411
เราควรจะแย้งเขา

299
00:18:38,954 --> 00:18:41,915
(มอนแทนา)

300
00:18:44,501 --> 00:18:46,127
เจอกันพรุ่งนี้ ขอบคุณค่ะ

301
00:18:52,717 --> 00:18:54,844
นี่เหมือนเมืองเล็ก ๆ มากกว่ารัฐ

302
00:18:54,844 --> 00:18:56,346
มันให้ฟีลนั้น

303
00:18:56,346 --> 00:19:01,518
ฉันโตมาในภูมิภาค
ตอนกลางของประเทศท่ามกลางหิมะ

304
00:19:06,773 --> 00:19:08,483
เด็กทุกคนที่นี่

305
00:19:08,483 --> 00:19:12,821
เมื่อโตได้ประมาณหนึ่ง

306
00:19:12,821 --> 00:19:14,906
ที่พอเดินตัดทุ่งข้าวโพดในฤดูร้อนได้

307
00:19:18,243 --> 00:19:21,162
พวกเขาจะกลับมาบ้านพร้อมเกสร
ดินโคลน และแมลงเต็มตัว

308
00:19:21,162 --> 00:19:22,205
(ซินดี)

309
00:19:22,205 --> 00:19:25,208
แม่จะฉีดน้ําล้างพวกเรา
ก่อนจะให้เข้าบ้าน

310
00:19:28,128 --> 00:19:31,172
ฉันโตมาในดิคัลบ์ อิลลินอยส์

311
00:19:31,172 --> 00:19:32,465
เมืองเล็ก ๆ

312
00:19:33,800 --> 00:19:35,594
ครอบครัวชนชั้นแรงงาน

313
00:19:35,594 --> 00:19:40,724
ชีวิตวัยเด็ก
ในชนบทที่สวยงามตามแบบอเมริกัน

314
00:19:40,724 --> 00:19:46,813
จนฉันอายุเก้าขวบ
น้องชายฉันเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว

315
00:19:47,522 --> 00:19:49,733
เขาจากไปหนึ่งปีหลังจากนั้น

316
00:19:53,028 --> 00:19:55,280
ตอนที่น้องชายฉันป่วย

317
00:19:55,280 --> 00:20:00,035
แน่นอนว่าทั้งครอบครัว
ทุ่มให้ความสําคัญกับเรื่องนี้

318
00:20:00,035 --> 00:20:04,623
จนเขาจากไป กลายเป็นว่าทั้งครอบครัว
จะรับมือกับความเศร้าโศกนี้ยังไงดี

319
00:20:06,458 --> 00:20:10,253
ฉันกับพี่สาวและน้องสาวได้แต่คิดว่า
"ทําไมไม่เป็นหนึ่งในพวกเรา"

320
00:20:10,253 --> 00:20:12,714
แทนที่ลูกชายเพียงคนเดียวของบ้าน

321
00:20:13,673 --> 00:20:17,719
เราเลยรู้สึกว่า
ต้องเป็นลูกที่สมบูรณ์แบบให้ได้

322
00:20:17,719 --> 00:20:20,805
ซึ่งน่าจะเป็นแรงผลักให้ฉัน

323
00:20:23,266 --> 00:20:24,935
พ่อแม่ฉันแยกทางกันตอนฉันขึ้นมัธยม

324
00:20:24,935 --> 00:20:29,231
เหมือนเป็นการตอกย้ําอีกครั้งว่า

325
00:20:29,231 --> 00:20:32,943
ชีวิตสวยงามเหมือนในนิยาย
มันไม่มีอยู่จริง

326
00:20:35,403 --> 00:20:39,449
แม่ฉันคือต้นแบบ
ของความรักอย่างไม่มีเงื่อนไข

327
00:20:39,449 --> 00:20:42,160
"ได้เกรดสี่เหรอ ดีมาก"

328
00:20:42,160 --> 00:20:44,246
"ได้เกรดสามเหรอ ดีมาก"
"ได้เกรดสองเหรอ ดีมาก"

329
00:20:44,246 --> 00:20:46,331
ฉันไม่เคยได้เกรดสองหรอกนะ

330
00:20:48,250 --> 00:20:51,920
แต่พ่อฉันให้รางวัลกับความสําเร็จ

331
00:20:53,380 --> 00:20:54,923
เลยกลายเป็นความทะเยอทะยานของฉัน

332
00:20:54,923 --> 00:20:56,758
เพราะนั่นคือวิธีที่จะดึงความสนใจเขา

333
00:20:56,758 --> 00:20:59,678
(สมาคมเกียรติยศแห่งชาติ)

334
00:20:59,678 --> 00:21:04,849
ฉันไม่เคยรู้สึกว่า
ฉันพิเศษหรือแตกต่าง

335
00:21:04,849 --> 00:21:07,936
ฉันไม่ใช่พวก
ลูกเป็ดขี้เหร่ที่โตมาเป็นหงส์

336
00:21:07,936 --> 00:21:10,814
แต่ช่วงมัธยมพวกคนสวย ๆ คือ

337
00:21:10,814 --> 00:21:13,024
คนที่ตัวเล็ก ๆ เป็นเชียร์ลีดเดอร์

338
00:21:13,024 --> 00:21:16,736
นั่นคือมาตรฐานความงาม
ในเมืองเล็ก ๆ ของฉัน

339
00:21:16,736 --> 00:21:18,238
(ปีแห่งแฟชั่น)

340
00:21:18,238 --> 00:21:20,198
ฉันไม่เคยคิดทําอาชีพนางแบบ

341
00:21:20,198 --> 00:21:21,908
ไม่รู้ด้วยซ้ําว่ามันเป็นอาชีพได้

342
00:21:21,908 --> 00:21:26,413
ไม่รู้ว่าจะออกจากดิคัลบ์ อิลลินอยส์
มาอยู่ในนิตยสารได้ยังไง

343
00:21:26,413 --> 00:21:29,749
(ดิคัลบ์ ไนท์ รายสัปดาห์
ฉบับชุมชนมหาวิทยาลัย)

344
00:21:29,749 --> 00:21:35,005
แต่มีช่างภาพท้องถิ่นมาขอถ่ายรูปฉัน

345
00:21:35,005 --> 00:21:38,550
พ่อฉันไม่เข้าใจ
ว่าการถ่ายแบบทําเป็นอาชีพได้

346
00:21:39,384 --> 00:21:43,179
เขามองว่าการถ่ายแบบ
ก็แค่อีกชื่อหนึ่งของอาชีพขายบริการ

347
00:21:43,179 --> 00:21:46,725
พวกเขาเลยมากับฉันด้วย
ในการถ่ายแบบครั้งแรก

348
00:21:52,981 --> 00:21:54,107
(ชิคาโก)

349
00:21:54,107 --> 00:21:56,484
เอเย่นต์บอกว่า "ไม่รู้สินะ...

350
00:21:56,484 --> 00:21:58,236
คุณมีไฝนั่นบนหน้า"

351
00:21:59,362 --> 00:22:01,406
แต่เธอบอกว่า "มาลองถ่ายดูก่อน"

352
00:22:07,120 --> 00:22:10,624
รูปออกมาแย่มากใช้ไม่ได้เลย

353
00:22:10,624 --> 00:22:14,920
แต่ช่างทําผม
ดันเห็นอะไรบางอย่างในตัวฉัน

354
00:22:14,920 --> 00:22:17,714
เขาเอารูปฉันให้อีลีทในชิคาโกดู

355
00:22:17,714 --> 00:22:23,011
พวกเขาเลยโทรหาฉัน
แล้วนัดให้เข้าไปลองถ่าย

356
00:22:29,559 --> 00:22:35,106
ฉันได้งานโฆษณาชุดชั้นในของ
ห้างสรรพสินค้ามาร์แชลฟีลด์ส

357
00:22:36,233 --> 00:22:39,069
สองสัปดาห์ให้หลัง
ฉันไปโรงเรียนตามปกติ

358
00:22:39,069 --> 00:22:41,029
แล้วเจอรูปนั่นอยู่ทั่วโรงเรียน

359
00:22:41,029 --> 00:22:43,365
ฉันจําได้ว่าคนอื่นพยายามล้อฉัน

360
00:22:43,365 --> 00:22:45,200
ทําให้ฉันรู้สึกแย่แต่ฉันกลับคิดว่า

361
00:22:45,200 --> 00:22:48,995
"พวกนี้จะรู้มั้ยว่าฉันได้เงินมาตั้ง
120 ดอลลาร์จากการถ่ายแบบนั่น"

362
00:22:48,995 --> 00:22:52,374
ฉันไม่สนใจ ฉันแค่คิดว่า
"ก็ดีกว่าทํางานในไร่ข้าวโพด"

363
00:22:52,791 --> 00:22:55,210
(นครนิวยอร์ก)

364
00:23:00,757 --> 00:23:02,884
อยากใส่ต่างหูเพิ่มอีก
ที่หูข้างเดียวเหรอ

365
00:23:02,884 --> 00:23:04,803
- อันเล็ก ๆ พวกนี้ใช่มั้ย
- ใช่

366
00:23:04,803 --> 00:23:08,598
แค่อยากบอกว่าทั้งสองรูที่เจาะหูนี่

367
00:23:08,598 --> 00:23:13,603
ฉันไม่รู้ว่ามันเจาะในองศาไหน
เพราะฉันเจาะเองตอนอายุ 12

368
00:23:13,603 --> 00:23:18,817
ฉันเจอตะไบในกล่องเครื่องมือของพ่อ

369
00:23:18,817 --> 00:23:21,069
- แล้วคุณก็เจาะเองเลยเหรอ
- ไม่นะ

370
00:23:21,069 --> 00:23:24,197
ฉันตะไบต่างหูห่วงของฉันให้คม
แล้วก็เจาะเลย

371
00:23:25,073 --> 00:23:26,950
โดนดุใหญ่เลย

372
00:23:27,993 --> 00:23:29,995
แม่เรียกฉันว่าหญิงขายบริการตามถนน

373
00:23:32,581 --> 00:23:35,792
พ่อแม่ฉันเข้มงวดมาก
โดยเฉพาะแม่ฉัน

374
00:23:37,085 --> 00:23:42,048
พ่อและแม่อพยพจากอิตาลี
มาออนแทรีโอ แคนาดา

375
00:23:44,384 --> 00:23:48,555
ฉันโตมาแบบอิตาเลียนจ๋าเลย

376
00:23:48,555 --> 00:23:50,473
แต่ฉันชอบแฟชั่นมาโดยตลอด

377
00:23:50,473 --> 00:23:51,683
(ลินดา)

378
00:23:51,683 --> 00:23:53,810
ฉันบ้าแฟชั่นมาก

379
00:23:54,644 --> 00:23:56,021
รู้มั้ยว่านี่ใคร

380
00:23:57,022 --> 00:23:58,690
ใช่แล้ว
แต่ไม่ใช่บาร์บี้แบบที่รู้จักกันนะ

381
00:23:59,232 --> 00:24:01,610
นี่คือบาร์บี้รุ่นใหม่เปลี่ยนสีได้

382
00:24:01,610 --> 00:24:04,404
ผมของเธอเปลี่ยนสีได้

383
00:24:04,404 --> 00:24:05,488
{\an8}(ไม่รวมเฟอร์นิเจอร์)

384
00:24:05,488 --> 00:24:07,073
{\an8}ตุ๊กตาบาร์บี้ที่น่าสงสารของฉัน

385
00:24:07,073 --> 00:24:10,493
{\an8}พวกเธอถูกเปลี่ยนชุด
ถอดชุดไม่รู้กี่ครั้ง

386
00:24:10,493 --> 00:24:12,996
ตุ๊กตาบาร์บี้ของฉันแต่งงานบ่อยมาก

387
00:24:18,043 --> 00:24:20,962
ฉันทํางานในร้านสะดวกซื้อ

388
00:24:21,671 --> 00:24:24,466
จะมีชั้นวางนิตยสารอยู่

389
00:24:25,091 --> 00:24:27,928
พอว่างฉันก็เปิดอ่านนิตยสารพวกนั้น

390
00:24:27,928 --> 00:24:29,804
ถ้าชอบเล่มไหน

391
00:24:29,804 --> 00:24:35,310
ก็ใช้เงินค่าแรงที่ได้ซื้อ

392
00:24:35,310 --> 00:24:38,230
จะได้เอารูปกลับมาติดในห้องนอน

393
00:24:38,230 --> 00:24:40,982
{\an8}(ทั้งข่าว ทั้งการเปลี่ยนแปลง
ในวงการแฟชั่นและความงาม)

394
00:24:46,780 --> 00:24:48,990
ฉันผมหยิกและฉันก็ไปดัดผม

395
00:24:48,990 --> 00:24:51,618
ฉันตัดผมเว้นช่วงหูไว้

396
00:24:51,618 --> 00:24:54,913
น่าจะเรียกว่าทรงรากไทรมั้ง

397
00:24:58,959 --> 00:25:00,919
ฉันว่าฉันเก๋สุด ๆ

398
00:25:04,297 --> 00:25:08,134
แม่เข้าใจดีว่า
แฟชั่นสําคัญกับฉันมากแค่ไหน

399
00:25:08,134 --> 00:25:12,472
แม่เลยถามว่า
"ทําไมไม่ลองไปโรงเรียนสอนเดินแบบ"

400
00:25:13,473 --> 00:25:17,477
{\an8}ฉันเรียนวิธี
ถอดเสื้อคลุมด้วยมือข้างเดียว

401
00:25:17,477 --> 00:25:18,895
{\an8}(ลินดา อีวานเจลิสตา
นักเรียนเดินแบบ)

402
00:25:18,895 --> 00:25:22,274
ปลดกระดุมมือเดียวจากเม็ดล่างสุด

403
00:25:22,274 --> 00:25:25,402
ไม่ควรมีใครต้องไปโรงเรียนสอนเดินแบบ
เพื่อที่จะเป็นนางแบบ

404
00:25:25,402 --> 00:25:28,238
(นางแบบที่ได้ไปญี่ปุ่น)

405
00:25:28,238 --> 00:25:31,032
ตลกมากที่
พ่อแม่อนุญาตให้ฉันไปญี่ปุ่น

406
00:25:31,032 --> 00:25:34,619
ตอนฉันอายุแค่ 16 ปี
ภายใต้สัญญาการเป็นนางแบบ

407
00:25:34,619 --> 00:25:38,456
พวกเขาไม่ให้ฉันไปทัศนศึกษา
เล่นสกีกับที่โรงเรียนด้วยซ้ํา

408
00:25:39,040 --> 00:25:41,918
แต่กลับให้ฉันไปญี่ปุ่น

409
00:25:41,918 --> 00:25:43,086
(ร้านอาหารดิสโก)

410
00:25:43,086 --> 00:25:46,548
พอฉันไปถึงญี่ปุ่น
สิ่งแรกที่พวกเขาถามฉันคือ

411
00:25:46,548 --> 00:25:49,259
ให้ถ่ายแบบเปลื้องผ้า

412
00:25:49,259 --> 00:25:51,094
พวกเขาต้องการวัดสัดส่วนทุกอย่าง

413
00:25:51,094 --> 00:25:52,429
ต้องการให้ฉันถอดเสื้อผ้าออก

414
00:25:52,429 --> 00:25:55,265
{\an8}(ลินดา อีวานเจลิสตา)

415
00:25:55,265 --> 00:26:01,771
{\an8}ทั้ง ๆ ที่ฉันมีการ์ดแนะนําตัว
ที่ระบุสัดส่วนทุกอย่างในนั้น

416
00:26:03,398 --> 00:26:05,775
ฉันไม่ต้องการเปลื้องผ้า

417
00:26:07,193 --> 00:26:08,778
ฉันสติแตก

418
00:26:12,741 --> 00:26:15,035
ไม่ควรไปด้วยตัวคนเดียวเลยจริง ๆ

419
00:26:16,870 --> 00:26:17,954
ฉันบินกลับมาบ้านเลย

420
00:26:19,664 --> 00:26:25,795
ฉันถอดใจแล้วแต่เอเย่นต์ของฉัน

421
00:26:25,795 --> 00:26:30,342
คะยั้นคะยอให้ฉัน
เข้าประกวดมิสทีนไนแอการา

422
00:26:30,342 --> 00:26:34,846
ฉันไม่ชนะ
แต่มีแมวมองที่มาชมการประกวด

423
00:26:36,389 --> 00:26:39,517
แนะนําฉันให้จอห์น คาซาบลังกา

424
00:26:39,517 --> 00:26:41,603
พอเขาเจอฉันก็พูดว่า

425
00:26:42,103 --> 00:26:44,439
"เธอเหมือนโจแอน เซเวอร์แรนซ์เลย"

426
00:26:45,190 --> 00:26:48,652
ฉันจะเป็นลมเพราะฉันคลั่งเธอสุด ๆ

427
00:26:50,987 --> 00:26:53,323
เขาบอกว่าอยากรับฉันเข้ามา

428
00:26:53,323 --> 00:26:55,367
ฉันควรจะลดน้ําหนักสักสองกิโล

429
00:26:57,285 --> 00:26:59,788
แล้วก็มาลองดูกัน

430
00:27:03,416 --> 00:27:09,381
จอห์น คาซาบลังกา
เป็นคนที่มีสเน่ห์มาก

431
00:27:09,965 --> 00:27:13,343
เขาคือเจ้าของเอเจนซีนางแบบอีลีท

432
00:27:14,177 --> 00:27:16,263
เห็นแล้วก็จะรู้เลยว่า

433
00:27:16,263 --> 00:27:21,101
เขาเป็นคนที่มีความมั่นใจ มีสเน่ห์

434
00:27:21,685 --> 00:27:25,522
ตอนที่เจอเขา
เขาน่าจะออกเดทหรือเคยเดท

435
00:27:25,522 --> 00:27:29,109
คนที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน

436
00:27:29,109 --> 00:27:31,903
แต่ฉันไม่เคยมองเขาในแง่นั้น
เขาคือเอเย่นต์ของฉัน

437
00:27:36,241 --> 00:27:39,202
ตอนเรียนมัธยมปลายปีสุดท้าย
อีลีทเอเจนซีให้ฉันเข้าประกวด

438
00:27:39,202 --> 00:27:41,871
การแข่งขันลุคแห่งปีของพวกเขา

439
00:27:41,871 --> 00:27:44,749
เหมือนการประกวดค้นหานางแบบ

440
00:27:46,793 --> 00:27:51,506
ฉันกับสาว ๆ อีกราว 200 คน
ไปอยู่ที่อากาปุลโก

441
00:27:51,506 --> 00:27:55,051
{\an8}เหมือน ๆ กับ
การประกวดนางงามเลยก็ว่าได้

442
00:27:55,051 --> 00:27:57,512
{\an8}ฉันชื่อซินดี ครอว์ฟอร์ด
มาจากชิคาโก รัฐอิลลินอยส์

443
00:27:57,512 --> 00:27:59,514
แต่คุณไม่จําเป็นต้อง
มีความสามารถพิเศษอะไร

444
00:28:01,224 --> 00:28:04,811
นี่คือการแข่งขัน
เพื่อความสนุกและความงาม

445
00:28:05,896 --> 00:28:09,316
การให้คะแนนจะเกิดขึ้นทุก ๆ ชั่วขณะ

446
00:28:09,316 --> 00:28:10,233
{\an8}(จอห์น คาซาบลังกา เอเย่นต์นางแบบ)

447
00:28:10,233 --> 00:28:12,193
{\an8}คุณถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา

448
00:28:12,819 --> 00:28:17,365
เพราะการเป็นนางแบบคือ

449
00:28:17,365 --> 00:28:19,868
การเป็นคนที่ดูดีอยู่ตลอดเวลา

450
00:28:20,660 --> 00:28:23,538
พอมานึกย้อนกลับไปมันดูไม่ได้
ตื่นรู้เรื่องการเลือกปฏิบัติเท่าไร

451
00:28:23,538 --> 00:28:26,958
แต่ ณ ตอนนั้น
มันก็เหมือนกับการประกวดทั่ว ๆ ไป

452
00:28:29,878 --> 00:28:34,591
เราไปทั่วทุกมุมโลก
เราจับจองเอาคุณมา เราค้นพบคุณ

453
00:28:34,591 --> 00:28:41,223
เราพาพวกคุณมาที่นี่และหวังว่า
นี่จะเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น

454
00:28:41,223 --> 00:28:44,643
ของการก้าวไปสู่
นางแบบอีลีทที่โด่งดัง

455
00:28:44,643 --> 00:28:47,938
สร้างรายได้มหาศาล

456
00:28:47,938 --> 00:28:49,898
และประสบความสําเร็จไปด้วยกัน

457
00:28:52,525 --> 00:28:55,445
ฉันผ่านเข้ารอบสิบคนสุดท้าย

458
00:28:55,445 --> 00:28:58,490
เมื่อคุณเป็นสิบคนสุดท้าย
เขาจะแยกคุณไปเพื่อขอสัมภาษณ์

459
00:28:58,490 --> 00:29:00,116
"พร้อมจะลาออกจากโรงเรียนมั้ย"

460
00:29:00,116 --> 00:29:01,868
"ย้ายมาอยู่นิวยอร์กได้มั้ย"
และอีกมากมาย

461
00:29:01,868 --> 00:29:05,372
ฉันยังเรียนมัธยมปลายอยู่ยังไม่พร้อม
ที่จะหยุดเรียนฉันบอกไปอย่างนั้น

462
00:29:09,584 --> 00:29:11,211
ฉันเลยกลับมาเรียน

463
00:29:12,420 --> 00:29:16,466
{\an8}ฉันกําลังจะได้เป็น
หนึ่งในตัวแทนนักเรียนดีเด่น

464
00:29:16,466 --> 00:29:17,551
{\an8}(ตัวแทนนักเรียนมัธยมศึกษาดิคัลบ์)

465
00:29:17,551 --> 00:29:21,513
{\an8}ฉันสมัครมหาวิทยาลัย
นอร์ทเวสเทิร์นไปแล้วด้วย

466
00:29:21,513 --> 00:29:25,058
และได้รับทุนการศึกษา
เพื่อเข้าเรียนคณะวิศวกรรมเคมี

467
00:29:27,811 --> 00:29:34,401
ฤดูร้อนก่อนเปิดเทอมมหาวิทยาลัย
อีลีทเชิญฉันไปนิวยอร์ก

468
00:29:34,401 --> 00:29:38,238
ฉันได้ไปเจอช่างภาพ
แพทริก เดมาร์ชเลียร์

469
00:29:38,238 --> 00:29:42,576
เขาบอกว่า "ฉันจองตัวเธอไปโรม"

470
00:29:42,576 --> 00:29:44,869
"แต่เธอต้องตัดผมนะ"

471
00:29:46,538 --> 00:29:49,249
ฉันกับเอเย่นต์
ตัดสินใจว่ามันไม่คุ้มกัน

472
00:29:49,249 --> 00:29:51,710
เลยบอกไปว่า "เธอจะไม่ตัดผม"

473
00:29:51,710 --> 00:29:54,462
แล้วพวกเขาก็บอกว่า
"โอเค แต่เราจองเธออยู่ดี"

474
00:29:56,506 --> 00:29:58,341
ฉันตื่นเต้นมาก

475
00:29:58,341 --> 00:30:01,177
ช่างเป็นโอกาสที่ดีมาก ๆ

476
00:30:07,309 --> 00:30:08,852
คืนแรก

477
00:30:08,852 --> 00:30:13,273
ช่างทําผมถูกส่งมาที่ห้องฉัน
บอกว่าเพื่อเล็มผมฉัน

478
00:30:13,982 --> 00:30:18,194
พวกเขาหวีผม เกล้าเป็นหางม้า
แล้วก็ตัดทั้งหางม้าโดยไม่ถามสักคํา

479
00:30:21,156 --> 00:30:22,782
ฉันอึ้งไปเลย

480
00:30:22,782 --> 00:30:26,411
แล้วก็ได้แต่นั่งร้องไห้
อยู่ในห้องโรมแรมที่โรม

481
00:30:28,413 --> 00:30:32,292
ใครสงสัยว่าทําไมฉันไม่ตัดผมสั้น
อีกเลยตั้งแต่นั้นมา นี่แหละเหตุผล

482
00:30:32,292 --> 00:30:33,793
มันเป็นประสบการณ์อันเลวร้าย

483
00:30:33,793 --> 00:30:35,503
(ถึงทุกคน ฉันสบายดี)

484
00:30:35,503 --> 00:30:37,714
(ที่นี่สวยมาก มีอะไรให้ดูมากมาย)

485
00:30:37,714 --> 00:30:39,299
(เขาตัดผมฉันจนสั้น
โดยไม่ฟังเสียงค้านจากฉัน)

486
00:30:39,299 --> 00:30:44,304
(ฉันรู้สึกเหมือนพวกเขา
ไม่ได้เห็นฉันเป็นมนุษย์คนหนึ่ง)

487
00:30:44,304 --> 00:30:48,516
(ที่มีสิทธิ์ในชีวิตของตัวเอง)

488
00:30:49,643 --> 00:30:52,103
ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากไว้ผมสั้น

489
00:30:52,103 --> 00:30:55,565
แต่เพราะว่า
ฉันไม่ได้เลือกที่จะตัดผมสั้น

490
00:30:56,983 --> 00:31:01,404
ถ้านี่คือสิ่งจําเป็นของอาชีพนางแบบ
ฉันก็ไม่พร้อมสําหรับมัน

491
00:31:17,629 --> 00:31:21,591
มีความเชื่อมากมายเกี่ยวกับนางแบบ

492
00:31:21,591 --> 00:31:22,801
(โรบิน กิฟฮาน นักวิจารณ์
เดอะวอชิงตันโพสต์)

493
00:31:22,801 --> 00:31:26,012
หน้าที่ของความเชื่อนั้น
คือการซ่อนความเป็นมนุษย์

494
00:31:29,933 --> 00:31:32,811
{\an8}(ภาพถ่ายโดยจอร์จ แพลตต์ ลินส์)

495
00:31:34,938 --> 00:31:38,817
เมื่อคุณมองประวัติศาสตร์
ของอาชีพนางแบบ

496
00:31:40,277 --> 00:31:43,989
บทบาทของนางแบบคือ
ไม้แขวนเสื้อที่มีชีวิต

497
00:31:44,739 --> 00:31:47,409
พวกเขาถูกจดจําในฐานะหุ่นโชว์

498
00:31:47,409 --> 00:31:50,495
นางแบบส่วนมากจะนิ่งเงียบ

499
00:31:50,495 --> 00:31:54,165
งานของพวกเธอคือ
ทําให้ทุกอย่างดูไม่ต้องพยายาม

500
00:31:56,835 --> 00:31:58,795
คุณไม่จําเป็นต้องรู้ชื่อนางแบบ

501
00:31:59,921 --> 00:32:04,593
ฉันโชคดีที่ได้เดินแบบถ่ายแบบ
แต่จริง ๆ ฉันมีงานประจําต่างหากอีก

502
00:32:04,593 --> 00:32:05,510
(เบธานน์ ฮาร์ดิสัน
นางแบบ/อดีตเอเย่นต์)

503
00:32:10,348 --> 00:32:12,767
{\an8}มีนางแบบอีกจํานวนมากที่มีชื่อเสียง

504
00:32:12,767 --> 00:32:13,810
{\an8}(ไมเคิล คอรส์ ดีไซเนอร์)

505
00:32:13,810 --> 00:32:17,355
{\an8}แต่ส่วนมากโด่งดังแค่ในงานภาพถ่าย

506
00:32:17,355 --> 00:32:20,275
ไม่ว่าจะเป็นทวิกกี้ในยุค 60

507
00:32:21,526 --> 00:32:23,528
ลอเรน ฮัตตันในยุค 70

508
00:32:24,738 --> 00:32:26,990
{\an8}รูปลักษณ์นางแบบมักจะเป็นไปตาม

509
00:32:26,990 --> 00:32:27,908
{\an8}(ทอดด์ โอลด์แฮม ดีไซเนอร์
ผู้อํานวยการฝ่ายสร้างสรรค์)

510
00:32:27,908 --> 00:32:29,951
{\an8}ความคิดของผู้ชาย
ว่าผู้หญิงควรจะเป็นแบบไหน

511
00:32:29,951 --> 00:32:35,081
พวกเขาผมบลอนด์เหมือนอย่าง
เชอรีล ทีกส์ หรือคริสตี้ บริงค์ลีย์

512
00:32:35,081 --> 00:32:37,334
พวกเขาเป็นผู้หญิงที่สวยแต่ว่า

513
00:32:37,334 --> 00:32:40,670
ถ้ามองจากไกล ๆ ก็ดูคล้าย ๆ กัน

514
00:32:43,590 --> 00:32:49,221
ฉันว่าวงการแฟชั่นสร้างภาพลวง
ของสเน่ห์และความดึงดูดทางเพศ

515
00:32:49,221 --> 00:32:52,349
เพราะคุณไม่ควรจะรู้ว่า
บางทีนางแบบคนนั้น

516
00:32:52,349 --> 00:32:56,937
ที่เป็นตัวแทนสาวงามในอุดมคติ

517
00:32:56,937 --> 00:32:59,147
เพิ่งอายุแค่ 17 ปี

518
00:33:00,440 --> 00:33:02,567
{\an8}นางแบบคือผู้รับหน้าที่ในท้ายที่สุด

519
00:33:02,567 --> 00:33:03,485
{\an8}(จีนน์ เบเคอร์ นักข่าวแฟชั่น)

520
00:33:03,485 --> 00:33:04,945
{\an8}ในการเสนอขายแบรนด์

521
00:33:04,945 --> 00:33:06,947
หรือที่แน่ ๆ นิตยสาร

522
00:33:06,947 --> 00:33:10,283
ดังนั้นความกดดันมันมีมหาศาล

523
00:33:11,868 --> 00:33:15,789
คุณต้องมีภาพถ่ายที่ดี
เดินแฟชั่นโชว์ได้ดี

524
00:33:15,789 --> 00:33:18,083
ดูสวยเริ่ดในวันต่อ ๆ มา

525
00:33:23,421 --> 00:33:24,256
อย่างนี้เหรอ

526
00:33:24,256 --> 00:33:27,384
มากกว่านั้นอีกนิด ใช่เลย ถ่ายเลย

527
00:33:27,884 --> 00:33:29,553
- ขอถามอะไรเธอหน่อย
- โอเค ได้ เอาเลย

528
00:33:29,553 --> 00:33:31,930
ขนตาสําคัญต่อลุคของคุณมากแค่ไหน

529
00:33:32,514 --> 00:33:34,349
มันสําคัญมาก ๆ

530
00:33:34,349 --> 00:33:36,893
ถ้าไม่มีขนตาก็คือยังไม่เสร็จ

531
00:33:36,893 --> 00:33:39,354
คุณใช้ขนตาในการสื่อสารมั้ย

532
00:33:39,354 --> 00:33:41,648
- ใช้ เมื่อต้องการอะไรบางอย่าง
- ยังไง

533
00:33:41,648 --> 00:33:43,483
- อะไรนะคะ
- ก็เมื่อคุณอยากได้อะไรบางอย่าง

534
00:33:43,483 --> 00:33:47,153
พอกระพริบตาปริบ ๆ หน่อย
ก็เพิ่มสเน่ห์ให้คุณได้

535
00:33:49,656 --> 00:33:50,949
เป็นคําตอบที่ดีมั้ยคะ

536
00:33:53,451 --> 00:33:55,579
ฉันไม่เคยคิดว่าฉันสวย

537
00:33:56,997 --> 00:33:58,665
ฉันว่าฉันก็น่ารักดี

538
00:33:59,708 --> 00:34:01,835
ฉันรู้ตัวว่าสูง

539
00:34:01,835 --> 00:34:04,754
และผอม ผอมมากเลย

540
00:34:05,255 --> 00:34:10,093
ก็เลยคิดว่า
มีคุณสมบัติที่จะเป็นนางแบบ

541
00:34:12,637 --> 00:34:13,597
(ปารีส)

542
00:34:13,597 --> 00:34:17,517
ฉันน่าจะอายุเกือบ ๆ 19 ปี
ตอนที่ไปปารีส

543
00:34:18,559 --> 00:34:25,025
มีคนแนะนําให้ฉันโกงอายุนิดนึง

544
00:34:26,443 --> 00:34:30,322
ฉันได้งานนะ
แต่มักจะเป็นลําดับท้าย ๆ เลย

545
00:34:31,865 --> 00:34:37,787
ฉันอยากเป็นใครก็ตามที่พวกเขา
อยากให้ฉันเป็นทุกครั้งในการทํางาน

546
00:34:39,204 --> 00:34:43,376
ไม่ว่าจะดีไซเนอร์หรือช่างภาพ

547
00:34:44,461 --> 00:34:47,881
ฉันพยายามเอาใจพวกเขา

548
00:34:47,881 --> 00:34:49,925
{\an8}(นัมเบอร์ไฟว์ ชาแนล ปารีส)

549
00:34:50,217 --> 00:34:53,887
{\an8}(คาร์ล ลาเกอร์เฟลด์ ดีไซเนอร์)

550
00:34:56,056 --> 00:34:57,599
ลินดาอยู่ไหน

551
00:34:57,599 --> 00:34:59,809
เอาลินดา อีวานเจลิสตาไว้ตรงนี้

552
00:35:00,477 --> 00:35:03,313
ฉันได้เดินแบบ
ให้ชาแนลตั้งแต่แรกเลย

553
00:35:03,730 --> 00:35:05,357
- ดีขึ้นมั้ย
- ดีขึ้นค่ะ

554
00:35:06,942 --> 00:35:08,193
ตัวเล็ก

555
00:35:10,987 --> 00:35:12,113
ฉันไม่ได้ตัวเล็กขนาดนั้นนะ

556
00:35:12,113 --> 00:35:14,366
ลินดา เธอต้องเอาผมลงหน่อย

557
00:35:14,366 --> 00:35:16,201
- จริงเหรอ
- เพราะทรงผมแหละ

558
00:35:17,077 --> 00:35:21,289
ตอนนั้นฉันยังรู้สึกไม่ค้นพบตัวเอง

559
00:35:21,289 --> 00:35:24,042
รู้สึกเหมือนเป็นของเก๊

560
00:35:25,877 --> 00:35:28,129
ลินดาไปยืนตรงนั้น
เดี๋ยวอธิบายว่าต้องทํายังไง

561
00:35:28,129 --> 00:35:29,881
ภาษาอังกฤษหรือภาษาฝรั่งเศส

562
00:35:30,382 --> 00:35:32,008
เธอพูดภาษาอะไร

563
00:35:32,008 --> 00:35:33,385
อังกฤษ

564
00:35:33,802 --> 00:35:35,095
ฝรั่งเศสนิดหน่อย ดี

565
00:35:36,888 --> 00:35:38,723
ฉันอยากอยู่ที่นั่นมาก

566
00:35:40,809 --> 00:35:42,602
อยากอยู่ตรงนั้นมาก ๆ

567
00:35:48,149 --> 00:35:51,403
เอเย่นต์ฉันคิดว่า
ฉันควรเริ่มนับหนึ่งใหม่

568
00:35:51,945 --> 00:35:54,614
เพราะแฟ้มฉันไม่ประทับใจใครเลย

569
00:35:54,614 --> 00:35:55,949
(อีลีทพลัสปารีส)

570
00:36:01,663 --> 00:36:04,291
ฉันว่าฉันดูเก้ ๆ กัง ๆ

571
00:36:05,417 --> 00:36:09,963
ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแฟชั่น
แต่จริง ๆ แล้วไม่เลยสักนิด

572
00:36:12,382 --> 00:36:16,052
หลายคนบอกว่า
สามปีคือช่วงอายุการทํางาน

573
00:36:16,052 --> 00:36:18,805
และฉันก็ผ่านสามปีนั้นมาแล้ว

574
00:36:20,181 --> 00:36:25,353
พอฉันต้องไปแคสต์งานกับ
ปีเตอร์ ลินด์เบิร์ก

575
00:36:25,353 --> 00:36:27,355
ฉันเลยไม่เอาแฟ้มไปด้วย

576
00:36:30,233 --> 00:36:31,484
แล้วเขาก็จองตัวฉัน

577
00:36:40,535 --> 00:36:43,330
{\an8}ผมพยายามให้เกียรติผู้หญิง

578
00:36:43,330 --> 00:36:44,247
{\an8}(ปีเตอร์ ลินด์เบิร์ก ช่างภาพ)

579
00:36:44,247 --> 00:36:47,167
ไม่ได้จับพวกเธอมาแต่งตัวเว่อร์ ๆ

580
00:36:47,167 --> 00:36:50,879
แต่ปล่อยให้พวกเธอเป็นตัวของตัวเอง
และทํางานกับบุคลิกที่แท้จริง

581
00:36:50,879 --> 00:36:54,090
หมายความว่า
เมื่อผมเริ่มทํางานกับใครเป็นครั้งแรก

582
00:36:54,090 --> 00:36:55,675
พวกเขาต้องนําเสนอมันออกมา

583
00:36:55,675 --> 00:36:57,636
ผมสร้างมันไม่ได้
พวกเขาต้องเสนอมันให้ผม

584
00:36:57,636 --> 00:37:01,890
และนั่นเป็นสิ่งที่ออกมาในภาพ
สิ่งที่ปรากฏออกมาคือพวกเขาเอง

585
00:37:03,850 --> 00:37:06,228
ปีเตอร์ เป็นเหมือนช่างฝีมือ

586
00:37:06,978 --> 00:37:07,812
(ฟาเบียน บารอน
ผู้อํานวยการฝ่ายสร้างสรรค์)

587
00:37:07,812 --> 00:37:09,940
เทคนิกเขาละเอียดยิบเลย

588
00:37:10,732 --> 00:37:13,652
ในการจะหาผู้หญิงสักคนมาเป็นแบบ

589
00:37:15,737 --> 00:37:20,450
ภาพเขาให้อารมณ์
ความเป็นเยอรมนีและยุโรปเหนือ

590
00:37:20,450 --> 00:37:22,369
ออกแนวยุคอุตสาหกรรม

591
00:37:23,161 --> 00:37:24,454
เน้นภาพขาวดํา

592
00:37:26,081 --> 00:37:29,584
ปีเตอร์เน้นบรรยากาศและความดิบ

593
00:37:29,584 --> 00:37:30,502
{\an8}(เกรซ คอดดิงตัน อดีตผู้อํานวยการ
ฝ่ายสร้างสรรค์ โว้กอเมริกา)

594
00:37:30,502 --> 00:37:33,171
{\an8}มันมีความกล้าและความแน่วแน่

595
00:37:36,007 --> 00:37:41,596
หากจะมีใคร
ที่จับภาพตัวตนที่แท้จริงของฉันได้

596
00:37:42,305 --> 00:37:44,057
คน ๆ นั้นคือปีเตอร์ ลินด์เบิร์ก

597
00:37:44,808 --> 00:37:48,144
ภาพพวกนั้นทําให้ฉันรู้สึกอึดอัด

598
00:37:48,144 --> 00:37:51,773
เพราะมันยากที่จะเป็นตัวของตัวเอง

599
00:37:52,524 --> 00:37:54,484
เรามีนางแบบหน้าใหม่วันนี้

600
00:37:54,985 --> 00:37:57,737
{\an8}เนโอมีทําไมเธอถึงควรได้ขึ้นปกนิตยสาร

601
00:37:58,405 --> 00:38:01,575
เธอมีบุคลิกที่
ยอดเยี่ยมและยังสวยมากอีกด้วย

602
00:38:01,575 --> 00:38:03,201
เธอเป็นมืออาชีพมาก

603
00:38:03,201 --> 00:38:06,580
เธออายุแค่ 15 ปี
แต่มาทํางานพร้อมอุปกรณ์เต็มกระเป๋า

604
00:38:06,580 --> 00:38:09,291
ทั้งสร้อยคอ ทั้งเครื่องสําอาง
ทุกอย่างเลย

605
00:38:09,291 --> 00:38:12,294
เอเย่นต์ฉันบอกว่า
"เราจะส่งเธอไปนิตยสารแอล"

606
00:38:12,294 --> 00:38:15,380
พวกเขาอยากพาฉันไปอเมริกา

607
00:38:17,591 --> 00:38:19,718
ฉันรู้สึกผิดขึ้นมาเลย

608
00:38:21,386 --> 00:38:23,889
เพราะแม่ไม่รู้เลยว่าฉันทํางานพวกนี้

609
00:38:26,725 --> 00:38:28,518
แม่ฉันเกิดที่จาไมกา

610
00:38:28,518 --> 00:38:31,104
เธอมาอยู่ที่อังกฤษตั้งแต่อายุสามขวบ

611
00:38:33,315 --> 00:38:36,359
แม่เป็นทั้งแม่และพ่อของฉัน

612
00:38:39,154 --> 00:38:42,824
ฉันเชื่อว่า
นั่นคือส่วนหนึ่งที่ผลักดันฉัน

613
00:38:42,824 --> 00:38:45,577
การที่พ่อไม่มีตัวตนในชีวิตของฉัน

614
00:38:49,122 --> 00:38:52,584
ฉันต้องการทําให้แม่ภูมิใจ

615
00:38:53,585 --> 00:38:56,713
ฉันรู้ว่าแม่ทํางานหนัก
และเสียสละเพื่อฉันมากแค่ไหน

616
00:39:00,133 --> 00:39:04,346
ฉันเลยกลับบ้าน
และรวบรวมความกล้าเพื่อบอกแม่

617
00:39:04,346 --> 00:39:05,555
แม่โกรธมาก

618
00:39:06,348 --> 00:39:08,391
แม่ไม่ได้ส่งฉันไปเรียน
เพราะเรื่องพวกนี้

619
00:39:08,391 --> 00:39:10,810
เธอจ่ายค่าเทอมมาทุกปี

620
00:39:11,978 --> 00:39:15,273
แต่ฉันอยากจะเป็นนางแบบเสียอย่างงั้น

621
00:39:19,402 --> 00:39:22,822
แต่สุดท้ายแม่ก็อนุญาต
ถึงเธอจะมาด้วยกันกับฉันไม่ได้

622
00:39:22,822 --> 00:39:25,075
เพราะเธอตั้งท้องน้องชายฉันอยู่

623
00:39:25,909 --> 00:39:29,204
วันที่ 14 เมษายน
ฉันบินไปนิวออร์ลีนส์

624
00:39:30,038 --> 00:39:32,540
(นิวออร์ลีนส์)

625
00:39:44,678 --> 00:39:46,888
เนโอมี ให้ความร่วมมือมาก ๆ ในตอนนั้น

626
00:39:47,889 --> 00:39:50,976
มันคืองานใหญ่งานแรกของเธอ
คือการผจญภัยครั้งยิ่งใหญ่สําหรับเธอ

627
00:39:50,976 --> 00:39:52,894
{\an8}(ผ้าพิมพ์ลายน้ําเงินรับฤดูร้อน)

628
00:39:52,894 --> 00:39:55,522
{\an8}เราถ่ายสองชุด ชุดแรกบนชายหาด

629
00:39:57,440 --> 00:40:00,694
{\an8}อีกชุดหนึ่งเราเรียกมันว่า "สาวชนบท"

630
00:40:02,362 --> 00:40:06,074
{\an8}เราถ่ายที่ฟาร์มค้าทาส

631
00:40:06,074 --> 00:40:08,577
{\an8}คนขาวหกคนกับหญิงสาวผิวสีหนึ่งคน

632
00:40:10,161 --> 00:40:13,999
นั่นคือโลกเมื่อ 30 ปีก่อน

633
00:40:16,376 --> 00:40:18,211
แม่ฉันประหม่ามาก

634
00:40:18,211 --> 00:40:19,921
แม่คุยกับฉันก่อนเดินทาง

635
00:40:19,921 --> 00:40:23,383
เรื่องการเหยียดเชื้อชาติในอเมริกา

636
00:40:26,052 --> 00:40:29,306
เธอเล่าเรื่องรัฐทางใต้
และกลุ่มคูคลักซ์แคลน

637
00:40:30,974 --> 00:40:34,561
นั่นคือเรื่องที่พวกเรา
ในอังกฤษรู้เกี่ยวกับรัฐทางใต้

638
00:40:37,314 --> 00:40:40,901
ฉันเริ่มเข้าใจทางวัฒนธรรม

639
00:40:40,901 --> 00:40:45,947
ว่าฉันจะต้อง
ทํางานหนักมากเพื่อให้เป็นที่ยอมรับ

640
00:40:47,824 --> 00:40:51,077
ฉันไม่สามารถ
กลับบ้านด้วยความรู้สึกอับอาย

641
00:40:51,077 --> 00:40:53,538
แล้วบอกว่าฉันทําไม่ได้ ฉันยอมแพ้

642
00:40:54,623 --> 00:40:55,999
ไม่มีทาง

643
00:40:57,751 --> 00:41:00,795
ฉันจะทะยานไปให้แรงและไกลขึ้นอีก

644
00:41:03,924 --> 00:41:07,969
สี่เดือนหลังจากถ่ายแบบให้แอลอังกฤษ

645
00:41:07,969 --> 00:41:10,347
มีคนมาลอนดอน

646
00:41:10,347 --> 00:41:13,433
เพราะได้ยินว่ามีเด็กสาวผิวสีคนหนึ่ง

647
00:41:13,975 --> 00:41:18,355
มันให้ความรู้สึกว่า "นี่พวกเขา
บินมาอังกฤษเพื่อมาเจอฉันเหรอ"

648
00:41:27,239 --> 00:41:29,407
ผมมีสตูดิโออยู่ทาง
ตะวันออกของลอนดอน

649
00:41:29,407 --> 00:41:30,659
{\an8}(จอห์น กัลลิอาโน ดีไซเนอร์)

650
00:41:30,659 --> 00:41:33,370
{\an8}เพื่อนสนิทคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาผม
แล้วบอกว่า "นายต้องมาดูนี่"

651
00:41:33,370 --> 00:41:35,580
"มาดูเด็กสาวคนนี้ ดู"

652
00:41:35,580 --> 00:41:39,751
"เธออายุแค่ 14 - 15 ปี"
ยังเรียนอยู่หรืออะไรก็ช่าง

653
00:41:39,751 --> 00:41:43,588
นั่นคือครั้งแรกที่ผมเห็นเนโอมี
ถ่ายแบบน่าจะให้แอลอังกฤษ

654
00:41:45,090 --> 00:41:47,008
เธอโดดเด่น

655
00:41:47,509 --> 00:41:49,094
โดดเด่น ดึงดูด

656
00:41:49,094 --> 00:41:51,680
เหมือนเป็นแม่เหล็ก

657
00:41:54,140 --> 00:41:57,102
คนที่ค้นพบเธอ
ติดต่อฉันมาและบอกฉันว่า

658
00:41:57,102 --> 00:41:59,437
"มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ควรจะเข้าสังกัดเธอ"

659
00:41:59,437 --> 00:42:02,774
เนโอมีสุภาพมาก
เธอดูขี้อาย และเงียบ ๆ

660
00:42:02,774 --> 00:42:04,526
ฉันประทับใจเธอมาก

661
00:42:05,235 --> 00:42:07,988
ฉันได้เจอคนดี ๆ มากมาย

662
00:42:07,988 --> 00:42:10,824
ไอลีน ฟอร์ดเริ่มมาลอนดอน

663
00:42:10,824 --> 00:42:14,452
พยายามโน้มน้าว
ให้แม่บอกให้ฉันเซ็นสัญญากับเธอ

664
00:42:16,997 --> 00:42:18,707
ฉันรักไอลีน ฟอร์ด

665
00:42:18,707 --> 00:42:22,127
พอมองย้อนกลับไป
ถึงการทํางานแบบหัวเก่าของเธอ

666
00:42:23,420 --> 00:42:26,673
เป็นเอเย่นต์นางแบบแบบดั้งเดิม

667
00:42:26,673 --> 00:42:28,341
- จริง
- ฉันว่าเธอทําถูกนะ

668
00:42:28,341 --> 00:42:30,969
เธอคือคนที่
ทําอย่างถูกต้องกว่าใครเพื่อน

669
00:42:30,969 --> 00:42:32,721
เขาเข้าหาคุณต่างจากที่คนอื่นทํายังไง

670
00:42:32,721 --> 00:42:34,973
ฉันแค่ชอบ
วิธีการดูแลเด็กสาวในสังกัดของเธอ

671
00:42:34,973 --> 00:42:37,183
- อ๋อ
- เราทุกคนต้องอาศัยอยู่บ้านของเธอ

672
00:42:37,684 --> 00:42:42,522
เธอทําให้ผู้ปกครองของเราอุ่นใจ

673
00:42:45,400 --> 00:42:48,320
ตอนนั้นมี
เอเจนซีใหญ่ ๆ อยู่สองที่ในนิวยอร์ก

674
00:42:48,320 --> 00:42:50,238
คือฟอร์ดของไอลีน ฟอร์ด

675
00:42:50,238 --> 00:42:55,994
เธอเป็นทางการ

676
00:42:55,994 --> 00:42:59,372
และคาดหวังว่าสาว ๆ ของเธอจะวางตัวดี

677
00:42:59,372 --> 00:43:01,333
พวกเขาต้องอยู่บ้านด้วยกัน

678
00:43:01,333 --> 00:43:07,672
อีกที่คืออีลีท
ซึ่งให้อีกอารมณ์หนึ่งเลย

679
00:43:09,049 --> 00:43:11,009
พวกเขาไม่ได้ให้ความรู้สึกว่า
เป็นผู้ปกครองของเรา

680
00:43:11,009 --> 00:43:13,136
หรือต้องการจะเป็นผู้ปกครองของเรา

681
00:43:13,136 --> 00:43:16,097
คุณไม่ใช่ความรับผิดชอบของพวกเขา
พวกเขาก็แค่เอเย่นต์ประมาณนี้

682
00:43:16,097 --> 00:43:18,516
ฉันไม่ได้รู้สึก
มีแม่คนที่สองที่เอเจนซี

683
00:43:20,060 --> 00:43:21,937
ตอนนั้นฉันอายุ 20 ปี

684
00:43:22,479 --> 00:43:26,858
ฉันดรอปเรียนมหาวิทยาลัยเพื่อมา
เป็นนางแบบที่ชิคาโก ซึ่งก็ดีนะ

685
00:43:26,858 --> 00:43:29,569
ฉันทํารายได้วันละเป็นพันดอลลาร์

686
00:43:29,569 --> 00:43:33,114
(ซินดี้ ครอว์ฟอร์ด
ผิวดี ขาสวย ผมสวย)

687
00:43:33,114 --> 00:43:35,116
ธุรกิจหลักที่นั่นคือแค็ตตาล็อก

688
00:43:37,202 --> 00:43:40,497
มีช่างภาพชื่อดังคนหนึ่ง
วิคเตอร์ สเครบเนสกี

689
00:43:40,497 --> 00:43:43,333
เขาคือปรมาจารย์ในแวดวงเล็ก ๆ

690
00:43:44,292 --> 00:43:48,922
เขาคือผู้ให้คําปรึกษาคนแรก ๆ
ของฉันในวงการแฟชั่น

691
00:43:49,506 --> 00:43:53,093
{\an8}เขามักจะคอยบอก
"โอเคยื่นแขนขวาออกมาอีก ยกไหล่ขึ้น"

692
00:43:53,093 --> 00:43:56,263
{\an8}ถ้าวิคเตอร์บอกว่า "ห้ามขยับ"
คุณต้องห้ามขยับ

693
00:43:56,263 --> 00:43:59,015
{\an8}ห้ามแม้แต่จะหายใจ

694
00:44:00,976 --> 00:44:04,396
ฉันเป็นลมมากกว่าหนึ่งครั้งแน่ ๆ
โดยเฉพาะก่อนพักทานข้าว

695
00:44:04,396 --> 00:44:07,023
ถ้าหิว ๆ อยู่คุณเป็นลมแน่

696
00:44:07,023 --> 00:44:10,694
พวกเขาก็จะพยุงคุณกลับขึ้นมา
แล้วถ่ายต่อ

697
00:44:11,987 --> 00:44:14,823
{\an8}มันไม่ใช่ว่า "เธอสวยจัง
เดี๋ยวเราจะถ่ายรูปเธอนะ"

698
00:44:14,823 --> 00:44:17,409
{\an8}แต่คือ "งานของเธอคือ
ช่วยฉันขายเสื้อคลุมตัวนี้"

699
00:44:17,409 --> 00:44:19,452
"ทุกคนตรงนี้มาเพื่อขายเสื้อคลุม"

700
00:44:20,078 --> 00:44:23,081
จากอิลลินอยส์
ขอต้อนรับซินดี ครอว์ฟอร์ด

701
00:44:24,541 --> 00:44:25,875
เธอมีรูปร่างอย่างนี้
มาโดยตลอดเลยเหรอ

702
00:44:26,501 --> 00:44:30,547
กรุณายืนสักครู่
นี่สิถึงเรียกว่ารูปร่าง

703
00:44:31,047 --> 00:44:33,425
เธอต้องผ่านช่วงเทรนหรือเปล่า

704
00:44:33,425 --> 00:44:36,052
สําหรับซินดี
มันเป็นเรื่องของจิตใจมากกว่า

705
00:44:36,052 --> 00:44:38,763
เธอไม่ค่อยแน่ใจว่าอยากจะเป็นนางแบบ

706
00:44:38,763 --> 00:44:42,058
- ฉันเป็นเหมือนสิ่งของ
- ...ความมั่นคงทางจิตใจ

707
00:44:42,058 --> 00:44:44,561
เป็นเหมือนเด็กน้อย
"คนเห็นฉันแต่ไม่ได้ยินฉัน"

708
00:44:44,561 --> 00:44:47,522
พอมองด้วยชุดความคิดในปัจจุบัน
ตอนที่โอปราห์บอก

709
00:44:47,522 --> 00:44:50,400
"ยืนขึ้นเพื่อโชว์รูปร่างให้ดูหน่อย"

710
00:44:50,400 --> 00:44:53,111
ราวกับว่า "แสดงให้เห็นหน่อยว่า
คุณมีค่าพอที่จะมาอยู่ตรงนี้"

711
00:44:54,404 --> 00:44:56,990
ตอนนั้นฉันคิดไม่ได้หรอก
จนมามองย้อนกลับไป

712
00:44:56,990 --> 00:45:00,785
จึงคิดได้ว่า "ให้ตายสิ
นั่นมันไม่โอเคเลยจริง ๆ"

713
00:45:00,785 --> 00:45:02,454
โดยเฉพาะจากคนอย่างโอปราห์

714
00:45:03,163 --> 00:45:05,332
ความทะเยอทะยาน
ของเธอค่อย ๆ เพิ่มขึ้น

715
00:45:05,332 --> 00:45:08,293
{\an8}เธอเริ่มรู้สึกได้ว่าเธอสามารถที่จะ
นี่ผมพูดตอนนี้ออกรายการเลยนะ

716
00:45:08,293 --> 00:45:09,753
{\an8}(จอห์น คาซาบลังกา
เอเจนซีนางแบบอีลีท)

717
00:45:09,753 --> 00:45:12,255
ถ้าเธอต้องการ
เธอสามารถเป็นที่หนึ่งในวงการได้

718
00:45:13,173 --> 00:45:16,509
ฉันชอบชิคาโกนะ
เมืองมันไม่ได้ครอบงําฉัน

719
00:45:16,509 --> 00:45:20,847
ฉันมีอพาร์ทเมนท์ของตัวเอง
สามารถขับรถกลับบ้านไปหาแม่ได้

720
00:45:21,556 --> 00:45:25,310
ฉันอยู่ในสถานการณ์ที่สบายสุด ๆ
กับวิคเตอร์ สเครบเนสกี

721
00:45:25,310 --> 00:45:27,562
เราทํางานด้วยกันทุกวัน
และมีรายได้ที่ดี

722
00:45:27,562 --> 00:45:29,272
{\an8}(วิคเตอร์รู้ดี
การเปลี่ยนแปลงของซินดี ครอว์ฟอร์ด)

723
00:45:29,272 --> 00:45:34,110
{\an8}มีคนเสนองานให้ฉันไปบาหลี
ประมาณสิบวัน

724
00:45:34,110 --> 00:45:37,864
งานถ่ายแบบที่ชิคาโก
ก็อยู่แค่ในชิคาโก

725
00:45:37,864 --> 00:45:41,660
เราแทบจะไม่ได้ออกนอกสถานที่
เดินทางหรือทําอะไรที่น่าตื่นเต้นเลย

726
00:45:43,328 --> 00:45:46,665
สตูดิโอของสเครบเนสกี
ถือคิวฉันอยู่หนึ่งวันในสิบวันนั้น

727
00:45:46,665 --> 00:45:48,124
(ของสเครบเต็มวัน 9:00 น. ชุดชั้นใน)

728
00:45:48,124 --> 00:45:51,086
ฉันถามว่า "ปล่อยคิวนี้คืนฉันได้มั้ย
จะได้ไปอีกงานได้"

729
00:45:51,836 --> 00:45:53,088
พวกเขาบอกว่าไม่ได้

730
00:45:53,088 --> 00:45:57,509
ไม่ใช่แค่นั้น พวกเขายังบอกอีกว่า
"ถ้ายกเลิกคิวนี้"

731
00:45:57,509 --> 00:46:02,806
ถ่ายแค็ตตาล็อกครึ่งวันหรืออะไรก็ตาม
"เราจะไม่เรียกใช้เธออีก"

732
00:46:04,140 --> 00:46:07,602
ฉันทํางาน 4 - 5 วันต่อสัปดาห์
กับวิคเตอร์เสียส่วนใหญ่

733
00:46:07,602 --> 00:46:10,564
พวกเขาคือรายได้ของฉันคือทุก ๆ อย่าง

734
00:46:11,606 --> 00:46:16,069
ฉันหาเงินได้มากกว่า
ที่พ่อแม่ฉันเคยวาดฝัน

735
00:46:19,739 --> 00:46:23,785
ตอนเด็ก ๆ
เราขาดนู่นนิดนี่หน่อยอยู่ตลอด

736
00:46:25,537 --> 00:46:27,956
พอตอนพ่อแม่ฉันแยกทางกัน

737
00:46:27,956 --> 00:46:34,045
ฉันก็ได้เห็นการที่พ่อใช้เงิน
เพื่อชักจูงแม่ในบางครั้ง

738
00:46:36,214 --> 00:46:38,717
ฉันบอกกับตัวเองว่า
"ฉันจะไม่มีทางเป็นแบบนั้น"

739
00:46:40,135 --> 00:46:42,053
พอคุณโตขึ้น

740
00:46:43,138 --> 00:46:46,099
คุณก็จะรู้ว่าเมื่อไรควรพูดบางอย่าง
และเมื่อไรไม่ควรพูด

741
00:46:48,351 --> 00:46:52,981
ฉันยกเลิกงานนั้น
และไปงานถ่ายแบบสิบวันที่บาหลี

742
00:46:55,775 --> 00:46:56,818
นั่นแหละ

743
00:46:57,694 --> 00:46:59,237
เขาไม่เคยจ้างฉันอีกเลย

744
00:47:00,614 --> 00:47:01,907
ถ้าคุณทํางานถ่ายแบบในชิคาโก

745
00:47:01,907 --> 00:47:04,910
และไม่ได้ร่วมงานกับ
วิคเตอร์ สเครบเนสกี

746
00:47:04,910 --> 00:47:07,412
มันเหมือนคุณก้าวถอยหลัง

747
00:47:08,955 --> 00:47:12,459
ก็ได้
ฉันจะลองลุยกับนิวยอร์กดูสักตั้ง

748
00:47:15,962 --> 00:47:18,757
(นครนิวยอร์ก)

749
00:47:18,757 --> 00:47:21,384
เราจะถ่ายสองปกนะ

750
00:47:21,384 --> 00:47:25,513
ปกหลักคือฉลองครบรอบ 75 ปี
อีกปกคือสําหรับออนไลน์

751
00:47:25,513 --> 00:47:26,598
โอเค

752
00:47:30,518 --> 00:47:32,520
ขยับมือขึ้นมา
แถว ๆ คอได้มั้ย

753
00:47:32,520 --> 00:47:34,397
ใช่ เดี๋ยวผมเข้าไปใกล้เอง

754
00:47:34,397 --> 00:47:37,192
สวย ใช่เลย

755
00:47:37,192 --> 00:47:38,568
อย่างนั้นแหละ ดีขึ้นใช่มั้ย

756
00:47:38,568 --> 00:47:40,278
- ให้ตายสิ
- คุณพระ สวยมาก

757
00:47:40,278 --> 00:47:42,155
ช่างภาพเทพจริง

758
00:47:44,616 --> 00:47:46,868
คริสตี้ก็ดูดีเหมือนกันแหละ

759
00:47:46,868 --> 00:47:49,704
ผมไม่อยากจะ... เมื่อกี้ได้ถ่ายไว้มั้ย

760
00:47:49,704 --> 00:47:52,499
คริสตี้ เทอร์ลิงตัน
กับการถ่ายปกคอสโมโพลิแทนครั้งแรก

761
00:47:52,499 --> 00:47:56,127
เธอจะรับเงิน 500 ดอลลาร์
จากการแต่งหน้าชิล ๆ สามชั่วโมง

762
00:47:56,127 --> 00:47:58,171
และถ่ายแบบอีก 15 นาที

763
00:47:58,171 --> 00:48:01,716
ไม่แย่เลย
สําหรับเด็กสาวที่เพิ่งจบมัธยมปลาย

764
00:48:03,301 --> 00:48:06,221
อาชีพนางแบบคือ
การเรียนรู้ระหว่างการทํางาน

765
00:48:06,221 --> 00:48:08,974
แบบครูพักลักจํา

766
00:48:09,975 --> 00:48:11,893
ไม่มีการสอนจริงจัง

767
00:48:15,313 --> 00:48:20,652
ทุกวันนี้
ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยคอมพิวเตอร์

768
00:48:23,738 --> 00:48:27,325
ในยุค 80 และช่วงต้นยุค 90
ทุกอย่างเกิดขึ้น

769
00:48:27,325 --> 00:48:30,662
ณ ชั่วขณะที่คุณ
ได้ยินเสียงกดชัตเตอร์

770
00:48:32,664 --> 00:48:34,457
ภาพนิ่งเป็นอะไรที่มีมนต์ขลัง

771
00:48:35,292 --> 00:48:40,463
เราจะถ่ายกันเป็นร้อย ๆ รูป
เพื่อให้ได้มาซึ่งหนึ่งเดียว

772
00:48:41,047 --> 00:48:42,424
(คอสโมโพลิแทน)

773
00:48:42,424 --> 00:48:45,677
สิ่งที่เห็นคือสิ่งที่ได้

774
00:48:46,720 --> 00:48:51,600
มีคนช่วยถือชายกระโปรงด้วยเบ็ดตกปลา

775
00:48:52,142 --> 00:48:55,061
อาจจะมีกระป๋องน้ําอัดลม

776
00:48:55,061 --> 00:48:58,940
อยู่หลังเข็มขัดของคุณ
เพื่อให้มันรัดเอวคุณแน่นขึ้น

777
00:49:00,025 --> 00:49:02,110
เรามีเทคนิกมากมายแต่ว่าแสงล่ะ

778
00:49:02,110 --> 00:49:05,155
ช่างภาพทํางานกับแสงเป็นหลัก

779
00:49:05,155 --> 00:49:07,449
เพราะมันไม่มีการรีทัชในสมัยนั้น

780
00:49:08,241 --> 00:49:11,870
คุณไม่มีทางรู้เลยว่ารูปจะออกมายังไง

781
00:49:11,870 --> 00:49:13,371
จนได้มาเห็นในนิตยสารนั่นแหละ

782
00:49:13,955 --> 00:49:17,250
{\an8}ตอนยุค 80
เราไม่มีอินเทอร์เน็ตหรอกนะเด็ก ๆ

783
00:49:17,250 --> 00:49:18,418
{\an8}(ไมเคิล มัสโต นักข่าว)

784
00:49:18,418 --> 00:49:20,795
มีสิ่งที่เราเรียกมันว่า นิตยสาร

785
00:49:24,674 --> 00:49:25,800
เราไม่มีอินสตาแกรม

786
00:49:25,800 --> 00:49:26,927
(เอ็ดเวิร์ด เอ็นนินฟูล
บรรณาธิการบริหารโว้กอังกฤษ)

787
00:49:26,927 --> 00:49:29,429
เราไม่มีเฟสบุ๊ก

788
00:49:29,429 --> 00:49:31,097
เรามีนิตยสาร

789
00:49:32,390 --> 00:49:37,312
สมัยนั้นนิตยสารคือหนทางหลัก
ในการก้าวข้ามไปสู่อีกโลกหนึ่ง

790
00:49:38,897 --> 00:49:43,693
เรามีคนคอยวางเส้นทางว่า
วัฒนธรรมควรจะไปทางไหน

791
00:49:43,693 --> 00:49:46,863
นิตยสารหวังจะจับผู้อ่าน

792
00:49:46,863 --> 00:49:50,075
ให้พิจารณา
เสื้อผ้าเหล่านั้นอย่างถี่ถ้วน

793
00:49:50,075 --> 00:49:52,369
{\an8}ตรงไปที่ร้านและซื้อมัน

794
00:49:52,369 --> 00:49:53,286
(คาร์ลีน เซิร์ฟ เดอ ดัดซีล
สไตล์ลิสต์/ผู้กํากับศิลป์)

795
00:49:53,286 --> 00:49:55,413
บาร์ซามีสไตล์ โว้กก็มีสไตล์

796
00:49:55,413 --> 00:49:56,873
แอลก็มีสไตล์

797
00:49:56,873 --> 00:49:59,084
ฉันไม่รู้จะอธิบายมันยังไงดี

798
00:49:59,084 --> 00:50:00,710
แต่มันต่างกันทั้งหมด

799
00:50:01,419 --> 00:50:04,089
{\an8}ฮาร์เปอร์บาร์ซาจะมีความผู้ดี

800
00:50:04,381 --> 00:50:05,507
นิตยสารแอล

801
00:50:05,507 --> 00:50:08,260
จะรวดเร็วมาก

802
00:50:08,260 --> 00:50:10,345
เพราะมันเป็นรายสัปดาห์

803
00:50:10,345 --> 00:50:12,639
เพราะแฟชั่นมาไวไปไวไง เข้าใจมั้ย

804
00:50:13,515 --> 00:50:17,227
โว้กเป็นเหมือน
เพชรยอดมงกุฎของนิตยสารแฟชั่น

805
00:50:17,936 --> 00:50:20,313
โว้กอินเตอร์มาก ๆ

806
00:50:20,313 --> 00:50:22,190
{\an8}โว้กอเมริกาถือเป็นคัมภีร์

807
00:50:22,190 --> 00:50:23,108
{\an8}(ทิม แบลงค์ส บรรณาธิการ
เดอะบิสิเนสออฟแฟชั่น)

808
00:50:23,108 --> 00:50:26,820
การได้ถ่ายแบบ
ให้โว้กคือสิ่งที่นางแบบทุกคนต้องการ

809
00:50:26,820 --> 00:50:27,737
{\an8}(แอนนา วินทัวร์
บรรณาธิการโว้กอเมริกา)

810
00:50:27,737 --> 00:50:30,657
{\an8}มันช่วยด้านอาชีพของพวกเธอ
ช่วยให้เธอได้แคมเปญโฆษณา

811
00:50:30,657 --> 00:50:32,200
{\an8}ช่วยรอบด้าน

812
00:50:32,200 --> 00:50:37,622
มันมีเหตุผลที่พวกเขาอยาก
ทํางานให้โว้กนอกเหนือไปจากเงิน

813
00:50:37,622 --> 00:50:42,002
ฉันจําได้ว่าถูกจองตัว
โดยโว้กอเมริกาให้ไปเซนต์บาร์ท

814
00:50:42,002 --> 00:50:44,045
เด็กสาวจากเมืองเล็ก ๆ
ได้ไปเซนต์บาร์ท

815
00:50:44,045 --> 00:50:45,839
สําหรับฉัน "นี่คือสวรรค์"

816
00:50:46,882 --> 00:50:52,178
หลังจากงานนั้น
ฉันก็ได้ทดลองถ่ายปกให้โว้ก

817
00:50:53,013 --> 00:50:56,141
พวกเขาไม่เคยรับปากว่า
เราจะได้เป็นปก

818
00:50:56,141 --> 00:51:00,395
ตอนนั้นมันคือการลองถ่ายปก

819
00:51:00,395 --> 00:51:02,397
คุณเข้าไปแล้วก็ลองให้ถ่าย

820
00:51:02,397 --> 00:51:04,900
พวกเขาจะเช็กรูปแล้วก็บอกว่า

821
00:51:04,900 --> 00:51:09,446
"โอเคคนนี้ได้เลย" หรือ
"ไม่เอา ลองถ่ายคนอื่นอีกดีกว่า"

822
00:51:09,821 --> 00:51:12,282
และคุณจะไม่มีทางรู้เลย
จนหนึ่งเดือนให้หลัง

823
00:51:12,282 --> 00:51:14,326
ว่าคุณได้รับเลือกหรือไม่

824
00:51:14,326 --> 00:51:18,747
การได้ขึ้นปกโว้กคือความฝันของฉัน

825
00:51:18,747 --> 00:51:21,666
โว้กอะไรก็ได้ฉันไม่แคร์
ขอแค่เป็นโว้ก

826
00:51:25,503 --> 00:51:29,341
ฉันขึ้นปกโว้กฉบับแรกของโว้กอิตาลี

827
00:51:29,341 --> 00:51:32,802
จําได้ว่าฉันชอบลุคที่แต่งมาก

828
00:51:32,802 --> 00:51:35,597
รู้สึกเหมือนเป็นเจ้าหญิง
ขณะกําลังเข้าฉาก

829
00:51:35,597 --> 00:51:37,515
คุณหาซื้อโว้กอิตาลีไม่ได้ง่าย ๆ

830
00:51:37,515 --> 00:51:39,893
พอฉันกลับเข้าสู่ชีวิตปกติที่บ้าน

831
00:51:39,893 --> 00:51:42,479
ก็ผ่านไปนานเลยกว่าจะได้เห็นนิตยสาร

832
00:51:42,479 --> 00:51:45,315
เพราะฉันหาซื้อไม่ได้

833
00:51:45,315 --> 00:51:49,027
การขึ้นปกโว้กครั้งสอง
ได้งานใหญ่กว่านั้น

834
00:51:49,027 --> 00:51:52,572
ในแง่ที่ว่าคนจํามันได้มากกว่า
นั่นคือโว้กอังกฤษ

835
00:51:54,032 --> 00:51:55,659
พอมาดูตอนนี้ฉันดูเด็กมาก ๆ เลย

836
00:51:55,659 --> 00:51:58,328
ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันได้ขึ้นปกโว้ก

837
00:51:58,328 --> 00:52:01,748
ฉันน่าจะอายุสัก 17 ปี

838
00:52:01,748 --> 00:52:04,084
แพทริก เดมาร์ชเลียร์เป็นคนถ่าย

839
00:52:04,084 --> 00:52:07,128
ดอนนา คารานเพิ่งออกแบรนด์ใหม่

840
00:52:07,128 --> 00:52:13,176
นั่นเป็นเรื่องหลักก็เลย
ได้ใส่คอลเลกชั่นแรกของเธอถ่ายปก

841
00:52:13,176 --> 00:52:17,931
พอถ่ายเสร็จก็ได้ถ่ายรูปครึ่งตัว

842
00:52:17,931 --> 00:52:21,142
ฉันต่อผมยาวมาก ๆ

843
00:52:21,142 --> 00:52:23,812
เราถ่ายภาพครึ่งตัวแบบ

844
00:52:23,812 --> 00:52:27,691
ท่าประจําที่ใช้ปกปิดเรือนร่าง

845
00:52:27,691 --> 00:52:29,985
แขนฉันลงต่ําไปเรื่อย ๆ

846
00:52:29,985 --> 00:52:32,279
"เอาแขนลงอีกนิดได้มั้ย ลงอีกนิด"

847
00:52:33,238 --> 00:52:35,991
ฉันรู้สึกตัวนะ

848
00:52:35,991 --> 00:52:38,451
แต่ไม่ได้รู้สึกแย่หรืออะไร

849
00:52:38,451 --> 00:52:40,662
ฉันรู้สึกดีกับการถ่ายด้วยซ้ํา

850
00:52:40,662 --> 00:52:43,456
ฉันรู้สึกงดงามในขณะนั้น

851
00:52:43,456 --> 00:52:45,834
แพทริกไม่ได้ทําให้ฉันรู้สึกอึดอัด

852
00:52:45,834 --> 00:52:47,502
แต่จําได้ว่าฉันคิดนะว่า

853
00:52:47,502 --> 00:52:50,672
"ตายละ ฉันไม่ควรทําแบบนี้นะ"

854
00:52:50,672 --> 00:52:53,717
(โฟโต้)

855
00:52:53,717 --> 00:52:58,221
สุดท้าย
รูปนั้นก็ไปอยู่บนปกนิตยสารโฟโต้

856
00:52:58,221 --> 00:53:00,181
ซึ่งไม่ได้วางแผงมากมายอะไรขนาดนั้น

857
00:53:00,181 --> 00:53:02,642
แต่ก็แบบ "คุณพระ"

858
00:53:02,642 --> 00:53:04,519
เพราะฉันไม่รู้ว่า
มันจะถูกเอาไปใช้ทําอะไร

859
00:53:04,519 --> 00:53:06,646
แต่ที่แน่ ๆ
ฉันไม่คิดว่ามันจะถูกเอามาเป็นภาพปก

860
00:53:07,939 --> 00:53:12,319
ฉันไม่ได้คิดว่าคุณต้องมีอายุเท่าไร

861
00:53:12,319 --> 00:53:13,945
ถึงจะถ่ายภาพเปลือยได้

862
00:53:13,945 --> 00:53:17,115
ฉันไม่คิดว่ามีใคร
คอยจับผิดหรือตรวจสอบอะไรแบบนั้น

863
00:53:18,950 --> 00:53:23,580
ไม่ใช่ว่าฉันรู้ดีอยู่ตลอดเวลา

864
00:53:23,580 --> 00:53:28,126
แต่ฉันรู้ว่าแม่จะบอกหลังจากนั้นว่า

865
00:53:28,126 --> 00:53:30,921
"ลูกทําได้อยู่แล้ว"

866
00:53:30,921 --> 00:53:33,256
"แม่รู้ว่าลูกรู้ว่าทําอะไรอยู่"

867
00:53:33,256 --> 00:53:35,133
"และลูกทําได้"

868
00:53:35,133 --> 00:53:39,387
แต่ฉันไม่รู้หรอกว่าจะมีอะไร
มารับรองได้ว่าฉันจะไม่เป็นไรหรอก

869
00:53:39,387 --> 00:53:44,517
มันก็แค่ "ลองเลย" "โชคดีนะ"

870
00:53:52,275 --> 00:53:56,279
ซินดี ครอว์ฟอร์ด
เป็นที่รู้จักและทําเงินได้มากที่สุด

871
00:53:56,279 --> 00:53:58,949
ผู้ชายมักจะถูกตบหลังเบา ๆ
แล้วบอกว่า "ทําดีมาก"

872
00:53:58,949 --> 00:54:02,577
"ฉันไม่ลุกจากเตียงมา
เพื่อเงินไม่ถึงพันเหรียญต่อวันหรอก"

873
00:54:03,286 --> 00:54:04,579
ครึ่งหนึ่งคือเกม

874
00:54:06,790 --> 00:54:10,001
วันนั้นจะมาถึงเมื่อทุกอย่างจบลง

875
00:55:32,292 --> 00:55:34,294
บทบรรยายไทยโดยแพงสุดา ปัญญาธรรม