1
00:00:14,808 --> 00:00:16,977
ยินดีต้อนรับสู่มหานครนิวยอร์ก

2
00:00:18,144 --> 00:00:20,397
ฉันจําตอนที่มาถึงนิวยอร์กได้

3
00:00:20,897 --> 00:00:23,858
จากสนามบินคุณจะเห็นเส้นขอบฟ้า

4
00:00:23,858 --> 00:00:26,403
แล้วรู้สึกว่ามันใช่เลย

5
00:00:26,403 --> 00:00:29,573
มันมากกว่าที่ฉันจินตนาการไว้เสียอีก

6
00:00:33,326 --> 00:00:37,747
(ค.ศ. 1986)

7
00:00:45,338 --> 00:00:47,299
นิวยอร์กมันช่างคึกคัก

8
00:00:49,092 --> 00:00:51,094
คนร้องเพลงตามถนน

9
00:00:54,639 --> 00:00:58,184
ในฐานะนักเต้นสิ่งแรกที่ฉันอยากทํา

10
00:00:58,184 --> 00:01:00,562
คือไปโรงเรียนสอนเต้นของอัลวินเอลีย์

11
00:01:00,562 --> 00:01:01,479
{\an8}(อัลวินเอลีย์
อเมริกันแดนซ์เธียเตอร์)

12
00:01:05,525 --> 00:01:09,195
นิวยอร์กช่างมีชีวิตชีวา
มีพลังงานอันน่าเหลือเชื่อ

13
00:01:17,037 --> 00:01:19,289
ฉันว่านิวยอร์กมีมนตร์สะกด

14
00:01:20,874 --> 00:01:24,794
มันมีความดิบอันเป็นที่รู้กัน

15
00:01:25,837 --> 00:01:28,757
มีภาพเขียนบนกําแพง
โดยเฉพาะย่านใจกลางเมือง

16
00:01:29,341 --> 00:01:31,301
ไปเที่ยวไลม์ไลท์กัน

17
00:01:31,760 --> 00:01:34,471
ฉันชอบที่ผู้คน
รู้จักแต่งตัวเวลาออกไปข้างนอก

18
00:01:34,471 --> 00:01:36,765
เพราะนั่นคือสิ่งที่ควรจะเป็น

19
00:01:36,765 --> 00:01:38,975
เราควรจะได้ทานมื้อค่ําด้วยกัน

20
00:01:41,645 --> 00:01:46,191
พวกเราชอบไปไทม์สแควร์
ก่อนที่มันจะถูกจัดระเบียบเสียอีก

21
00:01:46,691 --> 00:01:48,985
สมัยที่ยังมีโชว์เปลื้องผ้า
แต่เราไม่ได้ไปดูหรอกนะ

22
00:01:48,985 --> 00:01:53,323
แค่จะบอกว่า
นิวยอร์กตอนนั้นแตกต่างอย่างชิ้นเชิง

23
00:01:53,323 --> 00:01:56,284
แบบฉาวนิด ๆ สนุก ๆ

24
00:01:58,328 --> 00:02:00,830
ช่วงเวลาที่
ฉันอยู่ในโลกแฟชั่นที่นิวยอร์ก

25
00:02:00,830 --> 00:02:04,209
ฉันรู้สึกเหมือนนั่นคือยุคทองเลยล่ะ

26
00:02:04,876 --> 00:02:07,629
ถึงแม้มันจะไม่ใช่ ไม่ต้องพูดนะ

27
00:02:08,379 --> 00:02:11,007
(คริสตี้ ซินดี ลินดา เนโอมี)

28
00:02:20,850 --> 00:02:22,185
ผมดูเป็นไงบ้าง

29
00:02:22,185 --> 00:02:23,436
คุณทําดีมาก

30
00:02:23,436 --> 00:02:24,437
ขอบคุณ

31
00:02:25,438 --> 00:02:27,107
ตอนฉันมานิวยอร์ก

32
00:02:27,649 --> 00:02:28,858
ฉันอายุได้ 20 ปี

33
00:02:28,858 --> 00:02:31,861
ฉันอยู่ชิคาโกมาก่อน
ก็เลยพอรู้ฟีลเมืองใหญ่ ๆ

34
00:02:31,861 --> 00:02:33,905
แต่นิวยอร์กช่างไม่เหมือนใคร

35
00:02:36,408 --> 00:02:40,537
ฉันจําได้ว่าพยายามจะขึ้นรถไฟใต้ดิน
แบบกล้า ๆ กลัว ๆ

36
00:02:40,537 --> 00:02:41,997
พอจะพยายามเรียกแท็กซี่

37
00:02:41,997 --> 00:02:44,499
เขาก็จอดบ้างไม่จอดบ้าง

38
00:02:44,499 --> 00:02:48,295
ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทําไม
จนอยู่มาวันหนึ่งถึงคิดได้

39
00:02:48,295 --> 00:02:50,422
"อ๋อ มันต้องมีไฟขึ้นว่าว่าง"

40
00:02:52,382 --> 00:02:55,552
ฉันพยายามโบกเรียกหลายครั้ง

41
00:02:55,552 --> 00:02:57,929
แท็กซี่ก็แล่นผ่านไป

42
00:02:57,929 --> 00:03:00,473
แต่พอคริสตี้ยื่นมือโบกพวกเขากลับจอด

43
00:03:00,473 --> 00:03:02,851
พวกเขามักบอกฉันว่าไม่อยากไปบรุกลิน

44
00:03:02,851 --> 00:03:04,686
ฉันก็คิด "ทําไมพวกเขาพูดอย่างนั้นนะ"

45
00:03:04,686 --> 00:03:07,689
ฉันไม่เข้าใจเลยจนกระทั่ง
คริสตี้ต้องเป็นคนออกมายืนโบก

46
00:03:07,689 --> 00:03:09,316
เพื่อเรียกแท็กซี่ไปทํางานกัน

47
00:03:12,611 --> 00:03:13,737
ทุกอย่างใหม่ไปหมดสําหรับฉัน

48
00:03:13,737 --> 00:03:16,072
ทั้งน่าตื่นเต้น ทั้งท้าทาย

49
00:03:16,448 --> 00:03:19,826
มายืนตรงนี้ให้ชื่นใจหน่อย

50
00:03:19,826 --> 00:03:21,870
ฉันมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง
เป็นช่างแต่งหน้า

51
00:03:21,870 --> 00:03:25,123
ที่ให้ฉันมาค้างอยู่ด้วย

52
00:03:25,123 --> 00:03:26,666
ผ่านไปสามเดือนเธอบอกฉันว่า

53
00:03:26,666 --> 00:03:28,835
"เธอน่าจะหาห้องอยู่เองนะ"

54
00:03:29,628 --> 00:03:31,922
ฉันมีอพาร์ทเมนท์แรก
ตั้งแต่อายุยังไม่ถึง 18 ปี

55
00:03:31,922 --> 00:03:33,256
แล้วก็ย้ายออกมาอยู่เองเลย

56
00:03:33,256 --> 00:03:35,967
มีห้องใต้หลังคา

57
00:03:35,967 --> 00:03:39,930
แต่ตู้เย็นไม่มีอะไรเลยนะ
เฟอร์นิเจอร์ก็ไม่มี

58
00:03:40,639 --> 00:03:44,351
ฉันทํางานไม่หยุด
แต่เอเจนซี่ก็ได้ส่วนแบ่งไปเยอะ

59
00:03:44,351 --> 00:03:46,895
ไหนจะค่าเช่าและอะไรต่อมิอะไรอีก

60
00:03:49,606 --> 00:03:52,442
ฉันอาศัยอยู่กับคริสตี้
เราเป็นรูมเมทกัน

61
00:03:53,526 --> 00:03:57,447
เรามักจะสนุกและหัวเราะไปด้วยกัน

62
00:03:57,447 --> 00:03:59,908
- รู้สึกสบายใจเมื่ออยู่กับพวกเธอ
- โอเค

63
00:04:04,287 --> 00:04:05,664
พวกเธอเป็นเหมือนพี่น้องของฉัน

64
00:04:18,843 --> 00:04:20,929
ตอนฉันเริ่มทํางานที่นิวยอร์ก

65
00:04:20,929 --> 00:04:23,932
มันแทบจะเป็นงานที่

66
00:04:23,932 --> 00:04:27,018
เข้า 9 โมงเช้าเลิกงาน 5 โมงเย็น
เหมือนงานออฟฟิศทั่วไป

67
00:04:27,018 --> 00:04:29,354
เหมือนอย่างในหนัง

68
00:04:29,354 --> 00:04:31,815
(อาซเซดีน อไลยา ฤดูใบไม้ผลิ 1987)

69
00:04:31,815 --> 00:04:33,191
(สไลด์ ราล์ฟ ลอเรน)

70
00:04:33,191 --> 00:04:35,527
ฉันต้องพยายามทุกอย่างเอง

71
00:04:36,361 --> 00:04:39,030
ไม่ได้มีพ่อกับแม่มาคอยช่วย

72
00:04:39,030 --> 00:04:43,368
สมมติฉันเช่าห้องอยู่
แล้วไม่มีเงินจ่ายค่าเช่า

73
00:04:44,160 --> 00:04:45,870
ฉันก็จะโดนไล่ออก
แล้วต้องย้ายกลับไปอยู่บ้าน

74
00:04:45,870 --> 00:04:47,539
ไม่มีใครมาสํารองจ่ายใดใด

75
00:04:47,539 --> 00:04:51,376
ก็เลยกลายเป็นแรงผลักให้ฉันดิ้นรน

76
00:04:53,545 --> 00:04:57,007
ฟรานเชสโก สกาวุลโลจองตัวฉัน
เพื่อถ่ายให้คอสโมโพลิแทน

77
00:04:57,799 --> 00:05:01,136
เขาชอบที่ฉันดูคล้ายกับเจีย

78
00:05:03,138 --> 00:05:03,972
{\an8}(เจีย 1979)

79
00:05:03,972 --> 00:05:06,892
{\an8}เจียเป็นที่โปรดปรานของช่างภาพมากมาย

80
00:05:06,892 --> 00:05:09,185
เอเจนซี่ฉันเลยบอกว่า
"เรามีเจียจิ๋วนะ"

81
00:05:10,395 --> 00:05:13,231
{\an8}(ซินดี 1985)

82
00:05:13,231 --> 00:05:16,735
{\an8}พวกเธอทํางานกันหนักมาก

83
00:05:16,735 --> 00:05:18,820
ทํางานกันตลอดเวลา

84
00:05:19,571 --> 00:05:21,239
มันให้ความรู้สึกราวกับว่า

85
00:05:21,239 --> 00:05:25,744
พวกเธอต้องการ
มากกว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

86
00:05:25,744 --> 00:05:27,245
พวกเธอพยายาม

87
00:05:27,245 --> 00:05:28,330
(แอนนี่ เวลทรี อดีตเอเย่นต์นางแบบ)

88
00:05:28,330 --> 00:05:29,831
ทําให้ดีขึ้นอยู่ตลอด

89
00:05:29,831 --> 00:05:31,333
พวกเธอพยายามเสาะหา

90
00:05:31,333 --> 00:05:35,545
ทั้งต้องการทั้งสงสัยและใคร่รู้

91
00:05:35,545 --> 00:05:37,672
คอยผลักดันตัวเองตลอดเวลา

92
00:05:37,672 --> 00:05:39,341
- ออกอากาศคืนนี้เหรอ
- ใช่

93
00:05:39,341 --> 00:05:41,384
- เยี่ยมเลย
- ดึกหน่อยนะ เที่ยงคืนครึ่ง

94
00:05:41,384 --> 00:05:43,053
- โอ้โห
- จริง

95
00:05:44,179 --> 00:05:46,473
ฉันมีงานพรุ่งนี้เช้า
เลยไม่คิดจะอยู่รอดู

96
00:05:46,473 --> 00:05:48,850
ตอนที่ฉันเริ่ม
ร่วมงานกับโว้กบ่อย ๆ เข้า

97
00:05:48,850 --> 00:05:51,311
ฉันจะบอกพวกบรรณาธิการตลอดว่า

98
00:05:51,311 --> 00:05:54,522
"อยากร่วมงานกับสตีเวน เมเซล
ขอทํางานกับสตีเวน เมเซลได้มั้ย"

99
00:05:54,522 --> 00:05:56,441
พอลลี เมลเลนก็จะคอยบอกฉันว่า

100
00:05:56,441 --> 00:05:58,193
"ฉันว่าเธอไม่ใช่แนวของเขา"

101
00:05:58,193 --> 00:05:59,945
ฉันก็จะแบบ "หมายความว่ายังไง"

102
00:05:59,945 --> 00:06:02,572
สตีเวนคือหนึ่งในศิลปิน
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล

103
00:06:02,572 --> 00:06:03,990
เพราะเขาจะมองปราดหนึ่งที่นางแบบ

104
00:06:03,990 --> 00:06:05,075
(เอ็ดเวิร์ด เอ็นนินฟูล
บรรณาธิการบริหาร โว้กอังกฤษ)

105
00:06:05,075 --> 00:06:08,161
แล้วบอกได้เลยว่า
เธอคนนั้นจะเป็นอะไรได้บ้าง

106
00:06:08,912 --> 00:06:10,622
สมัยที่เราเริ่มไปไหนมาไหนด้วยกัน

107
00:06:10,622 --> 00:06:13,041
ฉันกับสตีเวนจะออกไปเที่ยว

108
00:06:13,041 --> 00:06:15,752
{\an8}พร้อมกับกล้องโพลารอยด์เพื่อถ่ายภาพ

109
00:06:15,752 --> 00:06:16,670
{\an8}(แอนนา ซุย ดีไซเนอร์)

110
00:06:16,670 --> 00:06:18,838
{\an8}คุณรู้ได้ ณ ตอนนั้น
เลยว่าเขาสายตาเฉียบคม

111
00:06:20,298 --> 00:06:21,258
เขาจะมองเห็นใครสักคน

112
00:06:21,258 --> 00:06:24,844
แล้วก็บอกให้ทําท่าทาง
อย่างที่เขาจินตนาการไว้

113
00:06:24,844 --> 00:06:26,513
เขามีวิสัยทัศน์

114
00:06:26,513 --> 00:06:28,723
สตีเวนเริ่มถ่ายภาพ

115
00:06:28,723 --> 00:06:32,477
{\an8}ตั้งแต่ยุค 80 ตอนต้น ๆ เลย

116
00:06:32,477 --> 00:06:34,062
{\an8}(มาดอนนา ไลก์ อะ เวอร์จิน
ถ่ายภาพโดยสตีเวน เมเซล)

117
00:06:34,062 --> 00:06:35,146
(พอล คาวาโก สไตลิสต์/ผู้กํากับศิลป์)

118
00:06:35,146 --> 00:06:37,232
เขาเปิดสตูดิโอตรงถนนเลขที่ 23

119
00:06:38,149 --> 00:06:39,985
พวกเราเรียกกันว่า "คลินิก"

120
00:06:39,985 --> 00:06:44,614
เพราะสาว ๆ จะเข้ามา
แล้วสตีเวนก็สอนพวกเธอโพสท่า

121
00:06:45,865 --> 00:06:48,034
พวกเธอจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย

122
00:06:48,535 --> 00:06:53,206
ใครที่ทําได้ดีที่สุด
ก็จะกลายเป็นซุปเปอร์สตาร์

123
00:06:53,206 --> 00:06:55,834
{\an8}เพราะพวกเธอเปิดรับและซึมซับทุกสิ่ง

124
00:06:55,834 --> 00:06:57,794
{\an8}พวกเธอต้องการเรียนรู้

125
00:06:59,671 --> 00:07:01,298
สตีเวน เมเซล
มีกระจกบานหนึ่งในสตูดิโอ

126
00:07:01,298 --> 00:07:03,383
เพื่อให้เหล่านางแบบได้มองดูตัวเอง

127
00:07:03,383 --> 00:07:05,927
ให้อํานาจพวกเธอ

128
00:07:05,927 --> 00:07:07,012
(ฟาเบียน บารอน
ผู้อํานวยการฝ่ายสร้างสรรค์)

129
00:07:07,012 --> 00:07:09,890
ได้ผลักดันตัวเองจนถึงขั้นสุด

130
00:07:09,890 --> 00:07:12,976
เพราะพวกเธอจะได้เห็นว่า
เท้าอยู่ในองศาที่ถูกต้องหรือไม่

131
00:07:15,061 --> 00:07:16,980
ฉันจําได้ว่า

132
00:07:16,980 --> 00:07:21,693
ตอนที่เขาเรียกให้ฉันไปร่วมงาน
กับสตีเวน เมเซลครั้งแรก

133
00:07:21,693 --> 00:07:23,945
ฉันหวังจริง ๆ ว่าเขาจะชอบฉัน

134
00:07:23,945 --> 00:07:27,115
เขาบอกว่า
"เดินได้มั้ย แบบก้าวยาว ๆ"

135
00:07:27,115 --> 00:07:29,242
ฉันบอกว่าได้

136
00:07:29,242 --> 00:07:33,580
แล้วเขาก็บอกว่า
"แบบเป๊ะ ๆ แล้วก็ไม่หลุดโฟกัสนะ"

137
00:07:34,372 --> 00:07:35,957
ฉันก็บอกว่าได้

138
00:07:38,209 --> 00:07:40,003
ฉันทําอย่างนั้นซ้ําไปซ้ํามา

139
00:07:40,003 --> 00:07:45,008
{\an8}นั่นคือจุดเริ่มต้น
ความสัมพันธ์ของฉันกับเขา

140
00:07:45,008 --> 00:07:49,471
{\an8}เราทุกคนมีส่วนร่วมในกระบวนการ

141
00:07:55,518 --> 00:07:57,562
{\an8}มันเหมือนเป็นโรงเรียนสําหรับฉัน

142
00:07:58,563 --> 00:08:00,273
{\an8}เขาเป็นคนที่ชอบลงมือ

143
00:08:00,273 --> 00:08:03,360
เช่น มาช่วยจัดผม

144
00:08:03,360 --> 00:08:04,903
ช่วยแต่งหน้า

145
00:08:05,695 --> 00:08:09,950
เหมือนเราเล่นอยู่ในโรงงาน
ผลิตอะไรบางอย่างขึ้นด้วยกัน

146
00:08:09,950 --> 00:08:12,118
พวกเราจะมาที่สตูดิโอ
แล้วถ้าไม่มีแผนอะไรชัดเจน

147
00:08:12,118 --> 00:08:14,579
ว่าจะต้องถ่ายอะไรออกมายังไง
พวกเราก็ต้อง

148
00:08:14,579 --> 00:08:16,873
ช่วยกันคิดว่าจะให้งานออกมายังไง

149
00:08:16,873 --> 00:08:17,999
อยากได้ลุคไหน

150
00:08:18,917 --> 00:08:23,338
มันเหมือนการสร้างแล้วก็ล้ม
แล้วก็สร้างใหม่ไปเรื่อย ๆ

151
00:08:29,761 --> 00:08:34,432
{\an8}เขาสร้างบรรยากาศที่
เป็นกันเองและปลอดภัยเวลาถ่ายภาพ

152
00:08:34,432 --> 00:08:36,433
{\an8}ฉันรู้สึกเหมือนเขาคอยดูแลฉันจริง ๆ

153
00:08:37,310 --> 00:08:40,230
รู้สึกว่าเขาเอาใจใส่
ว่าฉันจะรู้สึกสบายใจมั้ย

154
00:08:41,147 --> 00:08:44,275
หรือสังเกตเห็นเวลาฉันไม่สะดวกใจ
ทั้งที่ฉันไม่ได้พูดออกไป

155
00:08:46,695 --> 00:08:50,407
มันให้ความรู้สึกที่พิเศษ
เหมือนเป็นสายสัมพันธ์แบบครอบครัว

156
00:08:51,825 --> 00:08:56,871
ฉันอายุ 16 ปีตอนถ่ายแบบ
กับสตีเวน เมเซลให้โว้กอเมริกา

157
00:08:59,958 --> 00:09:04,170
ตอนมาถึงขาเธอก็
ยาวอย่างที่เห็นตอนนี้แล้ว

158
00:09:04,170 --> 00:09:05,672
สามเมตรได้

159
00:09:05,672 --> 00:09:06,756
(คาร์ลิน แซร์ฟเดอดุดแซล
สไตลิสต์/ผู้กํากับศิลป์)

160
00:09:06,756 --> 00:09:10,427
สตีเวนเรียกเธอว่าแบมบี้ในทันที
เพราะเธอคือแบมบี้

161
00:09:10,427 --> 00:09:12,178
เธอขี้อาย เธอดู...

162
00:09:13,638 --> 00:09:16,349
ตอนนี้ไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว

163
00:09:16,349 --> 00:09:20,145
เธอเป็นนักเต้นมาก่อน
เธอก็เลยใช้ขาใช้อะไรได้ดี

164
00:09:23,356 --> 00:09:24,566
ฉันพยายามคิด

165
00:09:25,775 --> 00:09:29,946
ภาพแรกน่าจะเป็นอันที่ฉันเต้น
ไม่รู้ว่าอยู่ในนี้มั้ย

166
00:09:36,161 --> 00:09:39,164
ได้ทํางานกับสตีเวน เมเซล
ก็เหมือนได้รับการศึกษา

167
00:09:40,540 --> 00:09:44,211
{\an8}เขาจะค่อย ๆ ปั้นคุณแบบไม่ให้รู้ตัว

168
00:09:45,295 --> 00:09:49,132
{\an8}จนคุณคิดว่า
"เขาดึงสิ่งนี้ออกมาจากฉันได้ยังไง"

169
00:09:49,132 --> 00:09:50,967
"เพราะฉันไม่เคยคิดว่ามันมีอยู่"

170
00:09:54,721 --> 00:09:57,474
ฉันโชคดีมาก
ที่ได้เจอชายแสนวิเศษคนนี้

171
00:09:57,474 --> 00:10:00,352
ที่ยังคงเป็นเหมือนครอบครัวของฉัน
และฉันรักเขามาก

172
00:10:02,020 --> 00:10:05,232
ฉันเข้าใจเลยว่า
คุณมีครอบครัวที่ไม่ใช่สายเลือดได้

173
00:10:08,526 --> 00:10:10,612
ฉันไม่เคยเจอพ่อของฉัน

174
00:10:10,612 --> 00:10:12,781
แม่มีฉันตอนอายุได้ 17 ปี

175
00:10:12,781 --> 00:10:14,366
ฉันว่าพ่อคงอายุพอ ๆ กัน

176
00:10:14,908 --> 00:10:16,826
ความรู้สึกถูกทอดทิ้ง

177
00:10:16,826 --> 00:10:20,121
แม่ไม่สามารถแก้ไขความรู้สึกนั้นได้

178
00:10:21,122 --> 00:10:24,626
ฉันเชื่อว่านั่นเป็น
ส่วนหนึ่งที่ผลักดันฉันเหมือนกัน

179
00:10:25,210 --> 00:10:27,921
การไม่มีพ่ออยู่ในการใช้ชีวิต

180
00:10:30,549 --> 00:10:32,133
แต่ฉันก็โชคดี

181
00:10:33,176 --> 00:10:38,348
ตอนฉันอายุ 16 ปี
ฉันทํางานอยู่ตัวคนเดียวที่ปารีส

182
00:10:39,766 --> 00:10:42,602
วันหนึ่งฉันถูกขโมยกระเป๋า

183
00:10:43,270 --> 00:10:45,188
เงินฉันหายไปหมดเลย

184
00:10:45,188 --> 00:10:48,233
ทั้งเช็คเดินทางที่แม่ฉันให้ไว้

185
00:10:49,025 --> 00:10:52,445
ฉันกําลังจะไปกินข้าวกับนางแบบอีกคน
เพราะเธอสงสารฉัน

186
00:10:53,572 --> 00:10:56,700
นั่นคือตอนที่ฉันได้เจอ
อาซเซดีน อไลยา

187
00:11:00,620 --> 00:11:04,749
{\an8}อาซเซดีน อไลยา
เป็นดีไซเนอร์ที่ยากจะเข้าถึง

188
00:11:04,749 --> 00:11:05,834
{\an8}(จีนน์ เบเคอร์ นักข่าวแฟชั่น)

189
00:11:06,918 --> 00:11:10,714
อาซเซดีนชอบเล่นกับรูปร่างของผู้หญิง

190
00:11:11,715 --> 00:11:13,758
{\an8}ความเป็นหญิงมันคือทุกสิ่งทุกอย่าง

191
00:11:13,758 --> 00:11:16,052
{\an8}(อาซเซดีน อไลยา ดีไซเนอร์)

192
00:11:16,052 --> 00:11:18,221
{\an8}ไม่รู้สิ อธิบายบางอย่างไม่ได้

193
00:11:18,221 --> 00:11:23,393
เสื้อผ้าเขามีความ
แนบเนื้อ เซ็กซี่ และยั่วยวน

194
00:11:23,894 --> 00:11:28,064
บางชิ้นให้ความรู้สึกแบบสถาปัตยกรรม

195
00:11:28,064 --> 00:11:31,484
แต่ก็ดูสวมใส่สบาย
พลิ้วไปกับเรือนร่าง

196
00:11:31,985 --> 00:11:34,821
เขาเองก็อ่อนโยนมาก ๆ

197
00:11:35,864 --> 00:11:38,450
เขาพูดอังกฤษไม่ได้
ส่วนฉันก็ไม่พูดฝรั่งเศส

198
00:11:38,450 --> 00:11:40,827
แต่เหมือนมีอะไรบางอย่าง

199
00:11:40,827 --> 00:11:44,164
เขาเอาชุดให้ฉัน

200
00:11:44,164 --> 00:11:46,499
แล้วบอกให้ฉันสวมมัน

201
00:11:46,499 --> 00:11:48,460
ดูว่าเป็นยังไงเมื่ออยู่บนตัวฉัน

202
00:11:49,461 --> 00:11:50,545
ฉันสวมมัน

203
00:11:51,254 --> 00:11:53,340
และเขาชอบเมื่อมันอยู่บนตัวฉัน

204
00:11:53,965 --> 00:11:58,220
เขาถามว่าฉันพักอยู่แถวไหน
ฉันบอกว่าที่โรงแรมเลน็อกซ์

205
00:11:58,220 --> 00:12:02,098
เขาถามว่า "แม่เธออยู่ไหน"

206
00:12:02,098 --> 00:12:03,683
ฉันบอกว่า "แม่อยู่ที่ลอนดอน"

207
00:12:03,683 --> 00:12:05,644
แม่ฉันพูดฝรั่งเศสได้

208
00:12:05,644 --> 00:12:07,520
เขาบอกว่า "โทรหาแม่เลย"

209
00:12:07,520 --> 00:12:10,106
ฉันโทรหาแม่ฉันแล้วพวกเขาก็คุยกัน

210
00:12:10,106 --> 00:12:14,361
เขาบอกแม่ฉันว่าเขาจะดูแลฉันเอง

211
00:12:14,361 --> 00:12:16,821
และให้ฉันไปอยู่กับเขา

212
00:12:16,821 --> 00:12:19,074
บอกว่าฉันจะปลอดภัยเมื่ออยู่ที่นั่น

213
00:12:19,074 --> 00:12:21,910
แม่ฉันไม่รู้ว่ากําลังคุยอยู่กับใคร

214
00:12:21,910 --> 00:12:24,663
แม่ไม่เคยเจอเขาแต่แม่เชื่อใจเขา

215
00:12:25,413 --> 00:12:28,708
วันหรือสองวันถัดมา

216
00:12:28,708 --> 00:12:31,586
ฉันก็ย้ายไปอยู่บ้านเขา

217
00:12:32,462 --> 00:12:35,340
{\an8}(มูลนิธิอาซเซดีน อไลยา ปารีส)

218
00:12:35,340 --> 00:12:37,384
{\an8}โอ้ ฉันชอบชุดนี้

219
00:12:38,718 --> 00:12:40,679
- ฉันเคยใส่ชุดนี้
- ถามจริง

220
00:12:41,763 --> 00:12:43,765
- งานศิลป์แท้ ๆ
- จริง

221
00:12:45,350 --> 00:12:47,269
พ่อฉันคืออัจฉริยะ

222
00:12:47,269 --> 00:12:48,520
ถูกต้องที่สุด

223
00:12:50,188 --> 00:12:51,106
อยู่นี่เอง

224
00:12:57,070 --> 00:12:59,114
ฉันเคยคิดว่าพ่อจะอยู่ตลอดไป

225
00:12:59,864 --> 00:13:01,616
- ฉันไม่เคยคิดเลย
- อืม

226
00:13:03,827 --> 00:13:07,122
ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะจากไป

227
00:13:09,916 --> 00:13:13,253
เนโอมีเป็นเหมือนแรงบันดาลใจให้อไลยา

228
00:13:13,253 --> 00:13:15,881
แทบจะเป็นครอบครัวก็ว่าได้

229
00:13:17,465 --> 00:13:20,385
เขาแนะนําให้ฉันรู้จัก
อะไรต่าง ๆ มากมาย

230
00:13:21,052 --> 00:13:22,929
ฉันได้เจอผู้คนที่ยอดเยี่ยม

231
00:13:22,929 --> 00:13:26,141
ได้เรียนรู้ทั้งศิลปะ
สถาปัตยกรรม การออกแบบ

232
00:13:26,808 --> 00:13:30,437
ยิ่งไปกว่านั้นคือฉันได้เห็น
การทํางานของเขาและได้เป็นส่วนหนึ่ง

233
00:13:31,021 --> 00:13:33,106
เขาดูแลฉันเหมือนลูกจริง ๆ

234
00:13:35,108 --> 00:13:38,695
ทําอาหารเช้าให้ทาน หาข้าวเย็นให้ทาน

235
00:13:40,947 --> 00:13:43,533
ไม่ใช่ว่าเราไม่ทะเลาะกันนะ

236
00:13:43,533 --> 00:13:46,369
ฉันมักจะแอบหนีออก
ทางหน้าต่างไปเที่ยวกลางคืน

237
00:13:46,369 --> 00:13:48,246
จะมีคนโทรหาเขา
แล้วบอกว่าฉันอยู่ในผับ

238
00:13:48,246 --> 00:13:49,998
เขาก็จะมาที่ผับ

239
00:13:49,998 --> 00:13:53,251
ก่อนที่จะพาฉันกลับบ้านเขาจะบอกว่า
"เธอใส่ชุดนี้ผิด"

240
00:13:53,251 --> 00:13:55,086
แล้วก็จัดมันให้ถูกต้อง

241
00:13:55,086 --> 00:13:57,589
แล้วบอก "เข็มขัดต้องใส่ไว้ตรงนี้"

242
00:13:58,924 --> 00:14:00,217
คิดดู

243
00:14:00,217 --> 00:14:03,803
เสื้อผ้าฉันมาจากร้านเขาทั้งนั้น

244
00:14:04,471 --> 00:14:07,182
เด็กอายุ 16 ปีที่ไหน

245
00:14:07,182 --> 00:14:10,227
มีตู้เสื้อผ้าเป็นร้านของอไลยา

246
00:14:12,562 --> 00:14:14,314
ตอนที่เขาเสีย

247
00:14:15,941 --> 00:14:17,984
มันทําฉันพังไปเลย

248
00:14:17,984 --> 00:14:19,694
{\an8}(อาซเซดีน อไลยา 1935 - 2017)

249
00:14:19,694 --> 00:14:22,614
{\an8}ชีวิตฉันคง
ต่างออกไปจากนี้ถ้าไม่ได้เจอเขา

250
00:14:23,949 --> 00:14:26,493
เขาปกป้องฉันในวงการนี้

251
00:14:26,493 --> 00:14:28,286
คอยชี้นําฉัน

252
00:14:29,537 --> 00:14:30,747
มีอยู่ครั้งหนึ่ง

253
00:14:32,165 --> 00:14:36,962
ผู้กํากับศิลป์พยายามจะบอกว่า
หน้าอกของฉันช่างสมบูรณ์แบบ

254
00:14:36,962 --> 00:14:39,381
ไม่ใช่แค่คิดนะแต่พยายามจะจับมันด้วย

255
00:14:40,090 --> 00:14:42,884
ฉันโทรหาพ่อทันที

256
00:14:42,884 --> 00:14:46,596
ฉันโทรหาพ่อแล้วพ่อก็โทรหาเขา

257
00:14:46,596 --> 00:14:48,473
แล้วก็ด่าเขา

258
00:14:49,099 --> 00:14:51,226
บอกว่าอย่าได้มาเข้าใกล้ฉันอีก

259
00:14:51,226 --> 00:14:55,522
เลยทําให้ฉันเปิดปากพูดความจริง

260
00:14:55,522 --> 00:14:58,108
เพราะฉันเชื่อว่ามันจะปกป้องฉัน

261
00:14:58,108 --> 00:15:01,570
และคนที่อยู่รอบตัวฉัน

262
00:15:04,823 --> 00:15:06,074
สวัสดีทุกคน

263
00:15:06,074 --> 00:15:07,200
- สวัสดีค่ะ
- สวัสดีค่ะ

264
00:15:09,828 --> 00:15:11,705
ในวัย 50 ปีเศษ ฌอง ลุก บรูเนล

265
00:15:11,705 --> 00:15:14,583
อนุญาตให้ถ่ายทําการแคสติ้งที่ฟลอริดา

266
00:15:15,500 --> 00:15:17,294
นี่คือกิจกรรมสุดโปรดของเขา

267
00:15:17,627 --> 00:15:18,753
"ตามล่านางแบบ"

268
00:15:18,753 --> 00:15:20,005
ที่เขาเรียกกันในวงการ

269
00:15:21,840 --> 00:15:25,635
คอร์ทนีย์ พาวเวลล์เซ็นสัญญา
กับคารินโมเดลส์เอเจนซี่ที่ปารีส

270
00:15:26,595 --> 00:15:30,891
"เขาเริ่มบอกว่า
จะส่งฉันไปถ่ายแบบชุดว่ายน้ํา"

271
00:15:32,976 --> 00:15:36,229
"บอกว่าสัดส่วนฉันต้องเป๊ะ"

272
00:15:36,938 --> 00:15:39,482
"บอกว่าต้องมีลุคเฉพาะ"

273
00:15:40,525 --> 00:15:42,777
"และอยากให้ฉันเปิดเสื้อขึ้น"

274
00:15:42,903 --> 00:15:44,863
"เขาเริ่มสัมผัสฉัน"

275
00:15:45,238 --> 00:15:48,283
คอร์ทนีย์บอกว่า
พยายามขัดขืนเขาหลายครั้ง

276
00:15:49,159 --> 00:15:52,037
"วินาทีที่ฉันปฏิเสธฌอง ลุก บรูเนล"

277
00:15:52,037 --> 00:15:53,872
"ฉันก็ไม่มีงานอีกเลย"

278
00:15:53,872 --> 00:15:55,749
ฉันเจอฌอง ลุก บรูเนล

279
00:15:55,749 --> 00:15:58,710
เอเย่นต์ชาวฝรั่งเศสสุดฉาว

280
00:15:58,710 --> 00:16:03,256
{\an8}เขาบริหารคารินเอเจนซี่
ที่ปารีสอยู่ในตอนนั้น

281
00:16:03,256 --> 00:16:07,552
{\an8}ฟอร์ดกับคารินเป็นเหมือนหุ้นส่วนกัน

282
00:16:07,552 --> 00:16:10,263
{\an8}(คารินโมเดลส์)

283
00:16:10,263 --> 00:16:11,473
{\an8}ฉันมักจะไปปารีส

284
00:16:11,473 --> 00:16:16,353
ทางฟอร์ดก็จะจัดการทุกอย่าง
แล้วให้ฉันพักอพาร์ทเมนต์ของฌอง ลุก

285
00:16:19,856 --> 00:16:22,776
ฉันว่าพวกเราส่วนมากอายุยังน้อย

286
00:16:23,485 --> 00:16:26,529
พอคุณถูกให้เข้ามา
อยู่ในสภาพแวดล้อมที่

287
00:16:27,197 --> 00:16:29,199
ใหม่สําหรับคุณ

288
00:16:30,951 --> 00:16:34,454
คุณอยู่ใต้อํานาจของชายที่อายุมากกว่า

289
00:16:34,454 --> 00:16:36,790
คนที่จะคอยชี้แนะเส้นทางอาชีพของคุณ

290
00:16:36,790 --> 00:16:38,166
คุณก็เชื่อเขา

291
00:16:38,166 --> 00:16:40,794
พล็อตเดิม ๆ

292
00:16:43,672 --> 00:16:46,299
ส่วนมากก็ไม่ค่อยมีอะไร
เขาไม่ค่อยจะอยู่ที่นั่นด้วยซ้ํา

293
00:16:47,551 --> 00:16:51,429
แค่คิดก็โมโหแล้วว่าการเอาตัวรอด...

294
00:16:51,429 --> 00:16:53,557
แบบไม่อยากจะเชื่อว่าฉันโอเค

295
00:16:53,557 --> 00:16:55,433
(พอเขาถูกแบนจาก
เอเจนซี่ในยุโรปเมื่อปีค.ศ. 1999)

296
00:16:55,433 --> 00:16:58,853
(เพื่อนเอปสไตน์ถูกจับ
ฐานข่มขืนผู้เยาว์ในฝรั่งเศส)

297
00:16:59,396 --> 00:17:01,690
ไม่มีอะไรทําฉันแปลกใจ
เกี่ยวกับใครได้หรอก

298
00:17:01,690 --> 00:17:03,108
ต่อให้เป็นคนที่คุณรู้จัก

299
00:17:03,108 --> 00:17:05,360
คุณก็ไม่รู้หรอกว่า
เขาสามารถทําอะไรได้บ้าง

300
00:17:06,861 --> 00:17:08,487
ประธานอีลีทยุโรป

301
00:17:08,487 --> 00:17:11,449
{\an8}ที่ประสานความร่วมมือ
ของอีลีททั่วภาคพื้นทวีป

302
00:17:11,449 --> 00:17:12,449
{\an8}(จอห์น คาซาบลังกา เอเย่นต์นางแบบ)

303
00:17:12,867 --> 00:17:14,535
คุณเฌราร์ มารี

304
00:17:18,497 --> 00:17:19,916
ฉันแต่งงานกับเอเย่นต์ของฉัน

305
00:17:22,669 --> 00:17:24,295
เฌราร์ มารี

306
00:17:28,341 --> 00:17:30,969
ตอนนั้นฉันคิดว่าเขามีสเน่ห์

307
00:17:30,969 --> 00:17:33,430
ฉันชอบความมั่นใจของเขา

308
00:17:34,264 --> 00:17:37,017
ถ้าอีลีทหนุนหลังอยู่
หมายความว่าเธอต้องดีมาก

309
00:17:37,017 --> 00:17:41,688
ถ้าสาวอีลีทคนไหนทํารายได้ไม่ถึงปีละ
สองแสนถึงสองแสนห้าหมื่นดอลลาร์

310
00:17:41,688 --> 00:17:44,274
เราก็ไม่เก็บเธอไว้

311
00:17:45,942 --> 00:17:48,028
เธออายุแค่ 22 ปีเอง เธอยังเด็ก

312
00:17:49,571 --> 00:17:51,281
ฉันไม่เคยเจอเขาที่นิวยอร์กหรอก

313
00:17:51,281 --> 00:17:54,534
พอฉันเจอลินดาเธอก็หมั้นกับเขาแล้ว

314
00:17:57,662 --> 00:17:59,331
เขาคอยกดดันฉัน

315
00:18:00,165 --> 00:18:02,000
ให้ทํางานอย่างหนัก

316
00:18:04,461 --> 00:18:07,881
เขาดูเป็นคนที่ยอดเยี่ยม

317
00:18:09,466 --> 00:18:13,929
เขาบอกว่า
เขาเป็นผู้ช่วยช่างภาพชาวเยอรมัน

318
00:18:14,596 --> 00:18:16,806
ฉันว่าเขาน่ารังเกียจ

319
00:18:18,225 --> 00:18:19,684
แต่ก็เกิดอะไรบางอย่างขึ้น

320
00:18:19,684 --> 00:18:22,187
ครั้งต่อมาที่เจอ
ก็รู้ว่าเขาไม่ได้เป็นอย่างนั้น

321
00:18:23,605 --> 00:18:25,065
แล้วฉันก็ตกหลุมรักเขา

322
00:18:26,650 --> 00:18:29,277
เห็นมั้ยดีจะตาย
ที่เป็นผู้ช่วยช่างภาพชาวเยอรมัน

323
00:18:30,570 --> 00:18:33,698
ฉันแค่อยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ตลอดไปก็แค่นั้น

324
00:18:35,075 --> 00:18:37,744
ฉันใช้ชีวิตที่ปารีสอยู่ราวสามปี

325
00:18:38,828 --> 00:18:41,039
ค่อย ๆ ไต่เต้า

326
00:18:41,998 --> 00:18:44,626
จนรู้สึกว่า

327
00:18:45,335 --> 00:18:46,586
ฉันทําสําเร็จละ

328
00:18:46,586 --> 00:18:48,672
ฉันเริ่มมีเงินเก็บ

329
00:18:49,214 --> 00:18:52,634
ได้ร่วมงานกับช่างภาพชื่อดัง

330
00:18:54,052 --> 00:18:56,221
แต่ฉันอยากขึ้นปกโว้ก

331
00:18:56,221 --> 00:18:59,015
โว้กอะไรก็ได้
มันเป็นเหมือนความฝันของฉัน

332
00:19:01,309 --> 00:19:03,937
ฉันไปถ่ายงานกับปีเตอร์ ลินด์เบิร์ก

333
00:19:04,854 --> 00:19:08,108
ปีเตอร์เห็น
ความกึ่งชายกึ่งหญิงในตัวฉัน

334
00:19:08,108 --> 00:19:11,861
และอยากให้ฉันตัดผมสั้น

335
00:19:12,904 --> 00:19:16,866
เขาอธิบายว่า
"เราถ่ายแบบผมยาวกันมามากแล้ว"

336
00:19:16,866 --> 00:19:20,662
"ผมว่าคุณต้องทําแบบนี้
เพื่อจะก้าวไปอีกขั้น"

337
00:19:22,706 --> 00:19:25,208
ฉันถามแม่ว่าเธอคิดยังไง

338
00:19:25,208 --> 00:19:28,753
แม่บอกว่า
"ทําไมล่ะ ลูกจะผมสั้นอยู่คนเดียวนะ"

339
00:19:28,753 --> 00:19:31,590
ฉันก็บอกว่า "เออ ก็ไม่แย่นะ"

340
00:19:33,508 --> 00:19:36,094
เธอเดินเข้ามาที่สตูดิโอ
แล้วบอกว่า "พร้อมแล้ว"

341
00:19:36,094 --> 00:19:37,721
"ที่จะตัดผม"

342
00:19:38,263 --> 00:19:41,391
แล้วจูเลียนที่เป็นช่างทําผม

343
00:19:41,391 --> 00:19:45,270
ก็รวบผมทั้งหมดของเธอไปข้างหลัง
แล้วพูดว่า "ทุกคนโอเคนะ"

344
00:19:45,270 --> 00:19:48,231
เธอก็บอกว่า "ไม่ ๆ"
แล้วก็เริ่มร้องไห้

345
00:19:48,231 --> 00:19:50,275
แล้วเขาก็คว้ากรรไกรแล้วตัดฉับ

346
00:19:52,319 --> 00:19:54,529
ฉับเดียวหายหมดเลย

347
00:20:00,869 --> 00:20:03,788
หลังจากนั้นฉันก็ไปมิลาน

348
00:20:04,331 --> 00:20:06,458
เพื่อเดินแฟชั่นโชว์

349
00:20:06,458 --> 00:20:10,295
ฉันถูกเรียกเดิน 20 โชว์

350
00:20:10,837 --> 00:20:12,339
ตอนที่ลองชุด

351
00:20:12,339 --> 00:20:14,633
พอพวกเขาเห็นฉัน

352
00:20:14,633 --> 00:20:16,509
ก็เริ่มยกเลิกงานฉัน

353
00:20:17,177 --> 00:20:18,887
สุดท้ายฉันเดินแค่สี่โชว์

354
00:20:19,512 --> 00:20:20,639
(อีวานเจลิสตา)

355
00:20:20,639 --> 00:20:21,723
เสร็จ

356
00:20:23,975 --> 00:20:25,977
วันต่อมา

357
00:20:27,020 --> 00:20:28,647
แทนที่จะเดินแบบ

358
00:20:28,647 --> 00:20:29,731
{\an8}(ฟรานกา ซอสซานี
อดีตบรรณาธิการโว้กอิตาลี)

359
00:20:29,731 --> 00:20:32,400
{\an8}ฟรานกา ซอสซานี
ส่งฉันขึ้นเครื่องบินด่วนไปหาสตีเวน

360
00:20:34,986 --> 00:20:36,488
เพื่อถ่ายแบบฉัน

361
00:20:39,491 --> 00:20:41,576
สองสัปดาห์ให้หลัง

362
00:20:41,576 --> 00:20:42,827
{\an8}(โว้กอิตาเลีย)

363
00:20:42,827 --> 00:20:44,913
{\an8}ฉันก็อยู่บนปกโว้กอิตาลี

364
00:20:45,872 --> 00:20:48,583
จากนั้นมาก็ได้ถ่ายทุกโว้กเลย

365
00:20:48,583 --> 00:20:50,126
ทั้งโว้กอังกฤษ

366
00:20:50,126 --> 00:20:52,504
โว้กฝรั่งเศส โว้กสเปน

367
00:20:52,504 --> 00:20:54,089
โว้กอเมริกา

368
00:20:55,215 --> 00:20:57,884
นั่นคือช่วงเวลาที่ฉันคิดว่า
ฉันทําสําเร็จแล้ว

369
00:20:57,884 --> 00:20:59,719
หลังจากผ่านมาสามปี

370
00:20:59,719 --> 00:21:03,682
นั่นน่าจะเป็น
ตอนที่ฉันเริ่มรู้สึกมั่นใจ

371
00:21:03,682 --> 00:21:06,935
แล้วมันก็เพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ

372
00:21:08,353 --> 00:21:11,565
ฉันว่าตอนเรายังเด็ก
เราไม่อยากดูแปลกแยก

373
00:21:11,565 --> 00:21:14,818
การมีไฝสเน่ห์

374
00:21:14,818 --> 00:21:17,153
นั่นคือสิ่งที่ฉันพยายามใช้เรียก

375
00:21:18,780 --> 00:21:22,242
ฉันไม่ชอบมัน
พี่กับน้องก็ชอบล้อฉันว่า

376
00:21:22,242 --> 00:21:23,868
ไฝสเน่ห์ต้องอยู่ฝั่งนี้

377
00:21:23,868 --> 00:21:25,745
ถ้าอยู่อีกฝั่งคือไฝไม่มีสเน่ห์

378
00:21:28,623 --> 00:21:30,041
แต่พอฉันเริ่มอาชีพนางแบบ

379
00:21:30,667 --> 00:21:32,669
มันมักจะเป็นที่ถกเถียงตลอด

380
00:21:32,669 --> 00:21:34,337
"เอาเครื่องสําอางกลบดีมั้ย"

381
00:21:34,337 --> 00:21:36,923
"กลบไม่ได้หรอกเพราะมันนูน"

382
00:21:39,175 --> 00:21:42,971
{\an8}ตอนฉันขึ้นปกโว้กอังกฤษครั้งแรก
พวกเขารีทัชมันออก

383
00:21:42,971 --> 00:21:45,265
มันยังเป็นที่ถกเถียง

384
00:21:45,265 --> 00:21:46,474
ริชาร์ด อเวดอน

385
00:21:46,474 --> 00:21:50,061
ฉันร่วมงานกับเขาครั้งแรก
คือการถ่ายปกโว้กอเมริกา

386
00:21:50,061 --> 00:21:53,440
ผมถ่ายภาพบุคคล
แล้วก็ถ่ายภาพผู้หญิงด้วย

387
00:21:53,440 --> 00:21:57,193
{\an8}เสื้อผ้าคือองค์ประกอบ
ที่ผมใช้ในการออกแบบ

388
00:21:57,193 --> 00:21:59,613
{\an8}ผู้หญิงก็คือรูปทรง

389
00:21:59,613 --> 00:22:01,615
{\an8}ที่ใช้ในการแสดงออก...

390
00:22:01,615 --> 00:22:02,699
{\an8}(ริชาร์ด อเวดอน ช่างภาพ)

391
00:22:02,699 --> 00:22:03,825
{\an8}ของสิ่งต่าง ๆ

392
00:22:04,784 --> 00:22:08,371
{\an8}อเวดอนเป็นเหมือนตํานานในหมู่ช่างภาพ

393
00:22:08,371 --> 00:22:09,289
{\an8}(เอมิลี เบียร์แมน
หัวหน้าฝ่ายภาพถ่าย ซัทเทบีส์)

394
00:22:09,289 --> 00:22:11,249
{\an8}เป็นตํานานในประวัติศาสตร์ศิลปะ

395
00:22:11,249 --> 00:22:13,460
{\an8}ที่อยู่ในประวัติศาสตร์ภาพถ่ายอีกที

396
00:22:14,461 --> 00:22:16,713
{\an8}งานของริชาร์ด อเวดอนยังคงอยู่

397
00:22:16,713 --> 00:22:19,883
ในทุกยุคสมัย เขาคือปรมาจารย์

398
00:22:19,883 --> 00:22:20,800
(ชาร์ล เดอคาโร
ผู้ก่อตั้งลาสปาตา เดอคาโร)

399
00:22:20,800 --> 00:22:21,718
(รอคโค ลาสปาตา
ผู้ก่อตั้งลาสปาตา เดอคาโร)

400
00:22:21,718 --> 00:22:24,846
{\an8}หนึ่งในภาพถ่ายที่โด่งดังที่สุดในโลก
คือภาพของโดวีมากับช้าง

401
00:22:25,388 --> 00:22:28,850
{\an8}คุณเคยเห็นงานของอเวดอนมาก่อนแน่ ๆ
แต่อาจจะไม่รู้ตัว

402
00:22:28,850 --> 00:22:30,227
{\an8}(ริชาร์ด อเวดอน)

403
00:22:30,227 --> 00:22:33,980
{\an8}การทํางานกับอเวดอน
มันให้ความรู้สึกอีกแบบหนึ่ง

404
00:22:33,980 --> 00:22:36,191
ไม่ใช่แค่แชะ ๆ ๆ

405
00:22:36,191 --> 00:22:38,735
มันคือ "โอเค" แล้วค่อยแชะ

406
00:22:40,904 --> 00:22:43,698
{\an8}ฉันว่าเขาชอบที่ฉันเป็นนักเรียนที่ดี

407
00:22:43,698 --> 00:22:45,450
{\an8}ฉันตั้งใจเรียน

408
00:22:45,450 --> 00:22:49,120
{\an8}เขาสอนให้ฉันเอามันออกมา

409
00:22:50,497 --> 00:22:52,707
{\an8}ให้เกิดประกาย

410
00:22:53,667 --> 00:22:56,378
จากการถ่ายครั้งนั้นฉันได้ขึ้นสองปก

411
00:22:58,088 --> 00:23:01,383
{\an8}เดือนสิงหาคม
และเดือนตุลาคมปีค.ศ. 1986

412
00:23:02,384 --> 00:23:05,387
{\an8}โว้กอเมริกาไม่ได้ลบไฝ

413
00:23:06,096 --> 00:23:08,098
แล้วก็จบละ
ไม่มีการถกเถียงอะไรใดใดอีก

414
00:23:08,098 --> 00:23:10,517
เพราะมันเหมือนว่าโว้กอนุมัติแล้ว

415
00:23:10,517 --> 00:23:13,436
ถ้ามันดีพอสําหรับโว้ก
มันดีพอสําหรับทุกคน

416
00:23:16,565 --> 00:23:20,986
(ปารีส)

417
00:23:20,986 --> 00:23:23,238
ลองมาคุยโครงสร้างของฉบับนี้กัน

418
00:23:24,864 --> 00:23:27,367
ต้องพร้อมสั่งพิมพ์เมื่อไร

419
00:23:27,367 --> 00:23:28,493
เส้นตายเมื่อไร

420
00:23:28,910 --> 00:23:31,663
- สิ้นเดือนกุมภาพันธ์
- เยี่ยม

421
00:23:31,663 --> 00:23:33,957
เราจะใส่เคฮินเด ไวลีย์

422
00:23:33,957 --> 00:23:37,127
เขากําลังวาดภาพเหมือนฉันให้
พิพิธภัณฑ์ภาพเหมือนแห่งชาติปีนี้

423
00:23:37,127 --> 00:23:38,211
(มาดาม ประชุมกองบรรณาธิการรับเชิญ)

424
00:23:38,211 --> 00:23:40,297
ชอบอันนี้นะแต่ชอบรูปนี้ด้วย

425
00:23:40,297 --> 00:23:43,508
ฉันชอบเพราะมีทั้งคริสตี้ทั้งเคท

426
00:23:43,508 --> 00:23:45,260
บริดเจ็ต ฮอลล์

427
00:23:45,927 --> 00:23:47,512
ตายละมีทุกคนเลย

428
00:23:48,513 --> 00:23:50,015
อันนี้ไม่เอา

429
00:23:50,015 --> 00:23:51,892
ไม่มีนางแบบในนี้เลย

430
00:23:51,892 --> 00:23:54,227
มีคุณแม่อีมานด้วยกําลังจะพูด

431
00:23:54,227 --> 00:23:56,021
ฉันว่าอีมานกับคาทูชา

432
00:23:56,021 --> 00:23:57,022
ใช่เลย

433
00:23:57,022 --> 00:23:58,356
แล้วก็ฟาริดา

434
00:24:06,907 --> 00:24:09,534
ฉันชอบงานของ
เบเวอร์ลี จอห์นสัน อีมาน

435
00:24:09,534 --> 00:24:11,828
เนโอมี ซิมส์ ดอนยาเล ลูนา

436
00:24:11,828 --> 00:24:14,080
เกล โอนีล คาเรน อเล็กซานเดอร์

437
00:24:14,080 --> 00:24:17,459
ฉันชอบงานของ
ผู้หญิงเหล่านี้ที่มาก่อนฉัน

438
00:24:20,545 --> 00:24:22,047
แต่ฉันอยากพามันไปไกลกว่านั้น

439
00:24:22,047 --> 00:24:24,799
ฉันอยากไปไกลขึ้นอีก
ฉันอยากทะลุขีดจํากัด

440
00:24:24,799 --> 00:24:29,638
ฉันอยากได้สิ่งที่นางแบบผิวขาวได้รับ

441
00:24:30,388 --> 00:24:32,515
ดังนั้นในปีค.ศ. 1987

442
00:24:33,016 --> 00:24:35,477
ฉันขอขึ้นปกโว้ก

443
00:24:35,477 --> 00:24:38,813
พวกเขาไปไม่ถูกเลย
ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะตอบฉันว่าอะไร

444
00:24:38,813 --> 00:24:42,400
ฉันเจื่อนเลย
รู้สึกตัวลีบเหลือนิดเดียว

445
00:24:42,400 --> 00:24:45,403
แบบไม่น่าเปิดปากพูดออกไปเลย

446
00:24:45,403 --> 00:24:47,489
พวกเขาคงไม่โอเคอยู่แล้ว

447
00:24:48,073 --> 00:24:50,575
มีข้อจํากัดมากมาย
ของการเป็นนางแบบผิวสี

448
00:24:50,575 --> 00:24:52,661
และเธอต้องฝ่าฟัน

449
00:24:52,661 --> 00:24:55,956
ระบอบที่บอกว่าคุณต้องผิวขาวเท่านั้น

450
00:24:56,665 --> 00:24:59,167
ถึงจะประสบความสําเร็จ
บนรันเวย์และบนปกนิตยสาร

451
00:25:01,670 --> 00:25:04,381
ตอนนั้นฉันทํางานให้คุณแซงต์ โลรองต์

452
00:25:05,465 --> 00:25:06,466
ฉันก็บอกพวกเขาไป

453
00:25:08,510 --> 00:25:10,720
คุณแซงค์ โลรองต์สนับสนุน

454
00:25:10,720 --> 00:25:12,347
แนวคิดที่ว่านางแบบผิวสีก็มีคุณค่า

455
00:25:12,347 --> 00:25:13,265
(เบธานน์ ฮาร์ดิสัน
นางแบบ/อดีตเอเย่นต์)

456
00:25:14,432 --> 00:25:17,352
ฉันไม่รู้ว่าอีฟส์ แซงค์ โลรองต์
มีอิทธิพลขนาดไหน

457
00:25:18,979 --> 00:25:20,313
ยอดเยี่ยม

458
00:25:21,189 --> 00:25:23,483
ฉันไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไรบางอย่าง

459
00:25:24,776 --> 00:25:26,736
{\an8}นั่นคือหนึ่งใน
คอลเลคชั่นที่ดีที่สุดของผม

460
00:25:26,736 --> 00:25:27,654
{\an8}(อีฟส์ แซงค์ โลรองต์ ดีไซเนอร์)

461
00:25:27,654 --> 00:25:29,531
{\an8}ทํายากมากจริง ๆ

462
00:25:29,531 --> 00:25:34,786
แต่พอยิ่งยากก็ยิ่งออกมาดี

463
00:25:34,786 --> 00:25:37,664
รู้ตัวอีกทีฉันก็มาอยู่นิวยอร์กแล้ว

464
00:25:37,664 --> 00:25:39,833
กับแพทริก เดมาร์ชเลียร์

465
00:25:42,752 --> 00:25:44,254
{\an8}(โว้กปารีส)

466
00:25:44,254 --> 00:25:47,507
{\an8}ฉันไม่รู้อะไรเลยจนเห็นมันวางแผง

467
00:25:47,507 --> 00:25:51,136
{\an8}ว่านั่นคือครั้งแรก
ที่คนผิวสีได้ขึ้นปกโว้กฝรั่งเศส

468
00:25:51,887 --> 00:25:54,097
แต่ฉันไม่ได้มองว่า
มันคือการทะลายกําแพงนะ

469
00:25:54,097 --> 00:25:56,224
ฉันกลับมองว่า

470
00:25:56,224 --> 00:25:57,893
"มันจะหยุดแค่ตรงนี้ไม่ได้"

471
00:25:57,893 --> 00:26:00,061
"ไม่ใช่แค่ทําพอเป็นพิธี"

472
00:26:00,061 --> 00:26:00,979
(โว้กกันยายน)

473
00:26:00,979 --> 00:26:03,732
จากนั้นฉันก็ขึ้นปก
โว้กอเมริกาครั้งแรก

474
00:26:03,732 --> 00:26:06,985
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ํา
ว่ามันคือฉบับเดือนกันยายน

475
00:26:06,985 --> 00:26:08,361
คือฉันยังแบบ...

476
00:26:09,154 --> 00:26:12,574
สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้
เรื่องนิตยสารอเมริกันคือ

477
00:26:12,574 --> 00:26:14,993
เดือนกุมภาพันธ์คือเดือนผิวสี

478
00:26:14,993 --> 00:26:17,287
และเดือนกุมภาพันธ์ทุกปี
หน้าปกนิตยสารทุกเล่ม

479
00:26:17,287 --> 00:26:18,705
จะเป็นคนดํา

480
00:26:18,705 --> 00:26:20,749
อันนั้นฉันรู้

481
00:26:20,749 --> 00:26:24,669
แต่ฉันไม่รู้มาก่อนว่ามีนาคมและ
กันยายนคือเดือนที่มียอดขายสูง

482
00:26:25,670 --> 00:26:27,631
ฉันก็แค่ทํางานหาเงิน

483
00:26:27,631 --> 00:26:29,382
แล้วก็ใช้ชีวิต

484
00:26:30,634 --> 00:26:33,428
เมื่อคุณได้ขึ้นปก
โว้กอเมริกาโดยเฉพาะในยุคนั้น

485
00:26:33,428 --> 00:26:35,722
ก็ปังเลย
จากนั้นเราก็เริ่มเดินแบบบนรันเวย์

486
00:26:35,722 --> 00:26:37,432
ซึ่งถือเป็นสิ่งใหม่

487
00:26:37,432 --> 00:26:41,603
สมัยนั้นมีแค่เป็นนางแบบภาพนิ่ง

488
00:26:41,603 --> 00:26:43,271
หรือเป็นนางแบบรันเวย์

489
00:26:45,148 --> 00:26:47,859
แฟชั่นโชว์มัน
เป็นเหมือนงานเฉพาะกลุ่ม

490
00:26:47,859 --> 00:26:50,195
คนที่มาก็มีแต่ผู้บริหารด้านแฟชั่น

491
00:26:50,195 --> 00:26:51,112
(ไอแซค มิซราฮิ ดีไซเนอร์)

492
00:26:51,112 --> 00:26:54,491
คนที่ซื้อเสื้อผ้า
หรือพวกสื่อแฟชั่นแค่นั้น

493
00:26:55,951 --> 00:26:58,286
มันมีจุดเปลี่ยนเมื่อ

494
00:26:58,286 --> 00:27:01,373
นางแบบภาพนิ่งมาเดินบนรันเวย์

495
00:27:07,546 --> 00:27:09,464
พอดีไซเนอร์
เอาสาว ๆ พวกนั้นมาเดินบนรันเวย์

496
00:27:09,464 --> 00:27:10,840
มันเพิ่มความสําคัญ
ให้กับแฟชั่นโชว์ไปเลย

497
00:27:10,840 --> 00:27:11,967
{\an8}(โทนนี กู๊ดแมน บรรณาธิการแฟชั่น)

498
00:27:16,096 --> 00:27:18,348
ตอนนี้สาว ๆ ที่คุณเห็นตามนิตยสาร

499
00:27:18,348 --> 00:27:19,516
มาอยู่ในโชว์แล้ว

500
00:27:19,516 --> 00:27:22,352
ก็เหมือนกับเห็นดาราดังตัวเป็น ๆ

501
00:27:23,311 --> 00:27:24,980
ทุกอย่างมันตื่นเต้นไปหมด

502
00:27:24,980 --> 00:27:27,232
สาว ๆ ตื่นเต้นเมื่ออยู่บนรันเวย์

503
00:27:27,232 --> 00:27:31,194
พวกเธอไม่ได้เดินตัวแข็งทื่อ
"ตึง ตึง ตึง ตึง" นึกออกมั้ย

504
00:27:32,571 --> 00:27:36,533
นางแบบเหล่านี้เดินแบบมีทรวดทรง

505
00:27:36,533 --> 00:27:37,450
{\an8}(ซูซี เมนเคส นักข่าวแฟชั่น)

506
00:27:37,450 --> 00:27:39,869
{\an8}พวกเขาโชว์บุคลิกภาพของเขา
นั่นคือหัวใจหลัก

507
00:27:39,869 --> 00:27:42,247
ส่วนมากฉันก็แค่มองตรงไปข้างหน้า

508
00:27:42,247 --> 00:27:45,834
คิดแค่เดินให้ตรงแล้วก็ทําหน้าให้ดูดี

509
00:27:45,834 --> 00:27:48,295
มองหาคนที่รู้จักแล้วก็...

510
00:27:50,338 --> 00:27:53,508
ฉันจําได้ว่าที่งานแฟชั่นโชว์
ของเวอร์ซาเชงานหนึ่ง

511
00:27:53,508 --> 00:27:57,470
มีช่างภาพสามคนมาที่หลังเวที
แล้วถามว่า "ขอคุยด้วยได้มั้ย"

512
00:27:57,470 --> 00:27:59,306
ฉันคิดว่างานเข้าแล้ว

513
00:27:59,306 --> 00:28:01,600
พวกเขาเอาภาพของฉันให้ดู

514
00:28:01,600 --> 00:28:05,270
ตาฉันหลุบลงทุกรูปเลย

515
00:28:05,937 --> 00:28:10,233
เพราะฉันมัวแต่มองคนที่นั่งแถวหน้า
มองคนรู้จัก มองเพื่อน ๆ

516
00:28:10,233 --> 00:28:14,529
พวกเขาบอกว่า
"มองมาที่พวกเราได้มั้ย"

517
00:28:14,529 --> 00:28:16,740
"ตอนเดินมาสุดรันเวย์"

518
00:28:16,740 --> 00:28:20,410
ฉันบอกว่า "ได้แน่นอน ขอโทษจริง ๆ"

519
00:28:23,163 --> 00:28:25,498
ฉันก็เลยมองสูงขึ้น

520
00:28:27,167 --> 00:28:28,710
แล้วก็ "ว้าว"

521
00:28:29,669 --> 00:28:33,298
ไม่อยากจะเชื่อว่า
มีช่างภาพมากมายขนาดนี้

522
00:28:36,927 --> 00:28:39,471
บรรยากาศหลังเวทีมันตึงเครียดมาก

523
00:28:39,471 --> 00:28:40,972
แต่ก็ชอบที่มันเป็นแบบนั้น

524
00:28:40,972 --> 00:28:44,517
พวกเราชอบให้มันวุ่นวาย
ชอบอะดรีนาลีน

525
00:28:45,644 --> 00:28:47,354
สาว ๆ มาเตรียมพร้อมฝั่งนี้

526
00:28:48,897 --> 00:28:51,483
พวกเราทั้งหมดต่างคิดว่า
"ฉันไม่เข้าพวกอยู่คนเดียว"

527
00:28:51,483 --> 00:28:54,861
ให้ฉันแกล้งบอกว่า
"โอ้ จิบไวน์สักแก้วก็ดี"

528
00:28:54,861 --> 00:28:57,572
หรือบอกว่า
"แอร์เมสเหรอ ฉันรักแอร์เมส"

529
00:28:57,572 --> 00:29:01,910
ตอนนั้นฉันไม่รู้ด้วยซ้ํา
ว่าแอร์เมสคืออะไร

530
00:29:01,910 --> 00:29:04,913
แต่คุณก็เรียนรู้
และปรับตัวอย่างรวดเร็ว

531
00:29:06,790 --> 00:29:09,668
ซินดีเป็นคนที่จริงจังที่สุด

532
00:29:09,668 --> 00:29:13,088
แต่เรารู้ว่าต้องทํายังไง
เธอถึงจะผ่อนคลายและสนุก

533
00:29:13,088 --> 00:29:14,089
เตกิลา

534
00:29:19,386 --> 00:29:21,972
สิ่งที่เรารักในสาว ๆ พวกนี้คือ

535
00:29:21,972 --> 00:29:27,561
พวกเธอไม่ได้เสแสร้ง

536
00:29:27,561 --> 00:29:30,397
ท่าเดินอะไรพวกนี้
พวกเธอแค่สนุกไปกับมัน

537
00:29:33,984 --> 00:29:35,360
ไม่มีใครเดินได้อย่างเนโอมี

538
00:29:35,360 --> 00:29:39,072
เธอมีท่าเดินที่บอกเราง่าย ๆ ว่า
"ไสหัวออกไปจากทางของฉัน"

539
00:29:39,072 --> 00:29:42,158
"เพราะฉันคือเจ้าของ
ที่ใดใดก็แล้วแต่ที่ฉันกําลังไป"

540
00:29:44,494 --> 00:29:46,580
จําได้ว่ามีโชว์หนึ่งที่แม่ผม

541
00:29:46,580 --> 00:29:50,208
ซึ่งคือผู้หญิงวัยกลางคนธรรมดา ๆ

542
00:29:50,208 --> 00:29:52,711
ตอนนั้นแม่น่าจะอายุ 60 ปีกว่า ๆ

543
00:29:52,711 --> 00:29:54,296
หลังจบงานแม่เดินมาหาผมแล้วบอกว่า

544
00:29:54,296 --> 00:29:57,215
"ลูกรัก แม่พร้อมมีอะไร
กับเนโอมี แคมป์เบลล์"

545
00:29:59,217 --> 00:30:00,594
วันวานอันรุ่งโรจน์

546
00:30:01,261 --> 00:30:04,806
แต่จําไว้อย่างหนึ่งว่า
ในยุคอันรุ่งโรจน์นั้น

547
00:30:05,765 --> 00:30:07,601
ไม่ได้สมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่าง

548
00:30:07,601 --> 00:30:08,935
เพราะว่า

549
00:30:10,812 --> 00:30:14,024
เนโอมีไม่ได้มีงานเดินโชว์เท่าไรนัก

550
00:30:16,568 --> 00:30:18,653
นี่คือสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจ

551
00:30:19,446 --> 00:30:23,033
ฉันว่าเนโอมีสวยกว่า

552
00:30:23,617 --> 00:30:27,746
มีรูปร่างที่ดีกว่าฉันมาก

553
00:30:27,746 --> 00:30:30,206
เดินก็เริ่ดกว่า

554
00:30:30,832 --> 00:30:33,877
"ทําไมพวกเขาไม่เรียกใช้เธอกัน"

555
00:30:36,338 --> 00:30:39,925
ตอนเนโอมีมา ดีไซเนอร์ยังคงแบบว่า...

556
00:30:40,884 --> 00:30:43,553
"เรามีสาวผิวสีหนึ่งคนในฤดูกาลนี้"
เป็นยุคแบบนั้น

557
00:30:44,804 --> 00:30:46,765
"สาวผิวสีเดินได้แค่ในฤดูร้อน"

558
00:30:46,765 --> 00:30:49,684
"สาวผิวสีใส่ได้แค่เสื้อผ้าสีสด ๆ"

559
00:30:49,684 --> 00:30:52,771
ฉันบอกพวกเขาว่า
"ถ้าไม่จ้างเธอฉันก็ไม่เดิน"

560
00:30:54,814 --> 00:30:58,193
ลินดาและคริสตี้เอาตัวเองมาเสี่ยง

561
00:30:58,193 --> 00:31:01,196
พวกเขายืนเคียงข้างฉันและสนับสนุนฉัน

562
00:31:01,196 --> 00:31:02,948
และนั่นคือสิ่งที่ทําให้ฉันสู้ต่อ

563
00:31:06,243 --> 00:31:09,621
ฉันมักจะได้เดินโชว์เจ๋ง ๆ
ใส่ชุดสวย ๆ

564
00:31:09,621 --> 00:31:11,623
แต่พอเป็นโฆษณา

565
00:31:11,623 --> 00:31:13,667
ฉันก็ไม่ถูกเรียกอยู่ดี

566
00:31:13,667 --> 00:31:16,086
มันทําให้ฉันเจ็บปวดมาก

567
00:31:16,753 --> 00:31:21,800
บางทีเขาก็แค่เรียกใช้ฉันเพื่อเอาใจ

568
00:31:21,800 --> 00:31:25,095
หรือแค่ให้คิดว่า
"โอเค เดี๋ยวเราจะใช้เธอ"

569
00:31:25,095 --> 00:31:27,430
แล้วพอไปถึงงานก็ให้ฉันนั่ง

570
00:31:27,430 --> 00:31:29,975
ตั้งแต่เก้าโมงเช้ายันหกโมงเย็น
โดยไม่ได้ทําอะไรเลย

571
00:31:31,309 --> 00:31:33,311
มันยิ่งทําให้ฉันมุ่งมั่นมากกว่าเดิม

572
00:31:33,979 --> 00:31:37,816
ว่าจะไม่ยอมถูกทําแบบนั้น
จะไม่ยอมตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นอีก

573
00:31:45,657 --> 00:31:48,118
เราถือผนังแล้วให้คริสตี้พิงได้มั้ย

574
00:31:48,702 --> 00:31:52,122
- ได้สิ สีดําหรือสีขาว
- สีขาว

575
00:31:52,122 --> 00:31:54,374
เราต้องถ่ายคาลวิน ไคลน์ด้วย

576
00:31:54,374 --> 00:31:57,627
กลับกล่องนั่นเหรอ
เอาเป็นแค่มุมเดียวก็น่าจะได้นะ

577
00:31:57,627 --> 00:31:59,254
- ใช่ หรือว่าแค่...
- แค่ให้เธอพิง...

578
00:31:59,254 --> 00:32:01,464
พิงเหรอ ได้นะ

579
00:32:05,093 --> 00:32:07,262
คริสตี้ ขอหันข้างนิดนึงได้มั้ย

580
00:32:07,262 --> 00:32:10,724
ใช่เลย สวย ให้ฟีลคาลวิน ไคลน์เลย

581
00:32:10,724 --> 00:32:12,809
ฟีลคาลวิน ไคลน์มาก คลาสสิกสุด

582
00:32:14,269 --> 00:32:17,272
ฉันร่วมงานกับคาลวิน ไคลน์มา 33 ปี

583
00:32:20,233 --> 00:32:23,570
ฉันน่าจะอายุประมาณ 17 ปี
ตอนที่เจอคาลวิน ไคลน์ครั้งแรก

584
00:32:23,570 --> 00:32:26,990
ได้รู้จักแบรนด์
ได้เดินโชว์และอะไรต่าง ๆ

585
00:32:29,284 --> 00:32:33,163
มันสะดุดตามากสําหรับฉัน
ตั้งแต่ตอนเป็นวัยรุ่นด้วยซ้ํา

586
00:32:34,164 --> 00:32:35,540
โฆษณาต่าง ๆ

587
00:32:35,540 --> 00:32:38,126
รู้จักยีนส์คาลวิน ไคลน์
น้ําหอมคาลวิน ไคลน์

588
00:32:38,960 --> 00:32:40,962
ออบเซสชั่นดังมาก

589
00:32:42,464 --> 00:32:44,466
คุณต้องสร้างความน่าตื่นเต้น

590
00:32:44,466 --> 00:32:47,260
คุณอยากให้ผู้คนสะดุดตาโฆษณาของคุณ

591
00:32:47,260 --> 00:32:49,304
ทั้งภาพนิ่งทั้งโฆษณา

592
00:32:49,304 --> 00:32:52,474
ในอาณาจักรแห่งความปรารถนา
ความหลงใหลคือผู้ครอบครอง

593
00:32:52,474 --> 00:32:54,017
ออบเซสชั่นโดยคาลวิน ไคลน์

594
00:32:54,017 --> 00:32:55,518
โอ้ กลิ่นนี้

595
00:32:55,518 --> 00:32:56,811
"โอ้ กลิ่นนี้"

596
00:32:56,811 --> 00:32:57,896
(ฮาล รูเบอร์สไตน์
นักเขียนและผู้ก่อตั้งอินสไตล์)

597
00:32:57,896 --> 00:32:59,731
พอคุณได้ยิน "โอ้ กลิ่นนี้"

598
00:32:59,731 --> 00:33:02,943
ใจคุณไปอยู่ในจุดนั้นละ

599
00:33:02,943 --> 00:33:07,656
ผมมีอิทธิพลต่อสังคม

600
00:33:07,656 --> 00:33:09,991
หมายความว่าผมเปลี่ยนทัศนคติได้

601
00:33:09,991 --> 00:33:13,745
{\an8}ผมทําให้คนรู้สึกอะไรบางอย่างได้

602
00:33:13,745 --> 00:33:18,792
{\an8}เขาเข้าใจการใช้เครื่องมือต่าง ๆ

603
00:33:18,792 --> 00:33:22,796
เช่น ป้ายโฆษณา นิตยสาร

604
00:33:22,796 --> 00:33:28,134
เพื่อผลักดันภาพลักษณ์ที่ดูบริสุทธิ์

605
00:33:28,134 --> 00:33:29,970
แต่ก็เป็นที่น่าถกเถียงของเขา

606
00:33:31,221 --> 00:33:33,723
รู้มั้ยว่ามีอะไรคั่น
ระหว่างฉันกับคาลวิน

607
00:33:34,182 --> 00:33:35,016
ไม่มีอะไรเลย

608
00:33:35,016 --> 00:33:36,059
{\an8}คาลวิน ไคลน์ยีนส์

609
00:33:36,059 --> 00:33:41,064
{\an8}เขาชอบให้ทุกอย่างออกมาดู
ดึงดูดทางเพศและเซ็กซี่มาก ๆ

610
00:33:41,064 --> 00:33:43,650
{\an8}แบบให้ทุกคนนอนด้วยกัน

611
00:33:45,277 --> 00:33:47,237
แล้วก็มีเรื่องเอดส์

612
00:33:47,237 --> 00:33:50,323
พวกเขาเลยอยากเบาลงหน่อย

613
00:33:50,323 --> 00:33:53,076
{\an8}อยากให้อะไรมันสงบลง

614
00:33:53,994 --> 00:33:58,957
ก็มีน้ําหอมตัวหนึ่งชื่ออีเทอร์นิตี

615
00:33:58,957 --> 00:34:00,959
ซึ่งเกี่ยวกับความเป็นครอบครัว

616
00:34:00,959 --> 00:34:05,922
พวกเขาเซ็นสัญญา
ให้คริสตี้เป็นพรีเซนเตอร์

617
00:34:07,340 --> 00:34:10,010
มีความทรงจํามากมาย
จากแคมเปญแรกของอีเทอร์นิตี

618
00:34:10,010 --> 00:34:11,469
ในมาร์ธาสวินยาร์ด

619
00:34:13,221 --> 00:34:16,807
ภาพถ่ายโดยบรูซ เวเบอร์

620
00:34:16,807 --> 00:34:20,061
มันรู้สึกผูกพันและสนุกมาก

621
00:34:20,061 --> 00:34:21,980
พระอาทิตย์กําลังตก แสงสวยมาก

622
00:34:21,980 --> 00:34:24,481
{\an8}ดูภาพของสาว ๆ พวกนี้สิ
พวกเธอมีความปรารถนา

623
00:34:24,481 --> 00:34:25,400
{\an8}(บรูซ เวเบอร์ ช่างภาพ)

624
00:34:25,400 --> 00:34:27,903
{\an8}ความปรารถนา
ที่จะยืนหยัดและเป็นที่รู้จัก

625
00:34:28,737 --> 00:34:29,653
บรูซ เวเบอร์

626
00:34:29,653 --> 00:34:33,407
เขาเปลี่ยนการถ่ายภาพ
และแฟชั่นด้วยกล้องของเขา

627
00:34:34,075 --> 00:34:38,371
เขาเปลี่ยนสาว ๆ ที่เคยมากับ
การแต่งหน้าแบบจัดเต็ม

628
00:34:38,371 --> 00:34:41,082
ให้กลายเป็นสาว ๆ ที่ดูเป็นธรรมชาติ

629
00:34:41,082 --> 00:34:43,251
{\an8}ดูสุขภาพดีและเปล่งประกาย

630
00:34:43,251 --> 00:34:44,336
{\an8}(เกรซ คอดดิงตัน อดีตผู้อํานวยการ
ฝ่ายสร้างสรรค์ โว้กอเมริกา)

631
00:34:45,211 --> 00:34:48,757
ฉันได้เงินเกือบ ๆ
ล้านดอลลาร์ต่อปีจากสัญญานั้น

632
00:34:48,757 --> 00:34:53,428
จําได้ว่าฉันเซ็นสัญญา
ที่สํานักงานกฎหมาย

633
00:34:53,428 --> 00:34:55,137
พร้อมกับเอเย่นต์ของฉัน

634
00:34:55,137 --> 00:34:57,349
ฉันไม่มีทนายประจําตัว

635
00:34:57,349 --> 00:35:00,185
ฉันต้องทํางานแค่ 100 วันต่อปี

636
00:35:00,185 --> 00:35:02,145
ซึ่งไม่ได้มากเลย

637
00:35:02,145 --> 00:35:04,356
และแน่นอนว่า
ฉันร่วมงานกับคนอื่นไม่ได้เลย

638
00:35:04,356 --> 00:35:07,025
แค่บทความก็ไม่ได้

639
00:35:07,025 --> 00:35:10,779
แต่แคมเปญอีเทอร์นิตีเป็นที่รู้จัก

640
00:35:10,779 --> 00:35:13,698
เป็นภาพแทนของคาลวิน ไคลน์มาก ๆ

641
00:35:13,698 --> 00:35:18,328
เป็นจุดสูงสุดในยุคนั้นเลย

642
00:35:19,746 --> 00:35:21,998
{\an8}อีเทอร์นิตี คาลวิน ไคลน์

643
00:35:24,542 --> 00:35:26,503
{\an8}เครื่องสําอาง
เรฟลอน นิวคอมเพล็กชั่น ซินดี...

644
00:35:26,878 --> 00:35:28,296
{\an8}(คัลเลอร์สเตย์)

645
00:35:33,885 --> 00:35:35,136
ในฐานะนางแบบ

646
00:35:35,136 --> 00:35:37,973
สัญญาเครื่องสําอางเหมือนการรับประกัน

647
00:35:39,099 --> 00:35:40,976
{\an8}เหมือนอยู่ดี ๆ ก็มีงานที่มั่นคงเลย

648
00:35:40,976 --> 00:35:42,185
{\an8}ไม่ต้องมารอว่า

649
00:35:42,185 --> 00:35:45,272
"จะได้แคมเปญนี้มั้ยหรือจะไม่ได้"

650
00:35:46,731 --> 00:35:49,109
ขอเสียงปรบมือให้กับซินดี ครอว์ฟอร์ด

651
00:35:51,027 --> 00:35:53,822
สวัสดีครับ เป็นยังไงบ้าง
ขอบคุณที่มาร่วมรายการ

652
00:35:58,451 --> 00:36:01,288
เธอเพิ่งได้รับแต่งตั้ง
เป็นพรีเซนเตอร์ของเรฟลอน

653
00:36:01,288 --> 00:36:03,123
มันหมายความว่าอะไร ลิปสติกฟรีเหรอ

654
00:36:04,624 --> 00:36:07,878
ค่ะ นั่นก็ใช่แล้วก็อิสระที่มากขึ้น

655
00:36:07,878 --> 00:36:09,379
อิสระที่มากขึ้นเพื่ออะไร

656
00:36:09,379 --> 00:36:11,006
เพื่ออะไรก็ตามที่ฉันต้องการ

657
00:36:11,882 --> 00:36:14,801
ทุกอย่างกําลังไปได้สวย
ฉันได้ถ่ายแคมเปญดี ๆ

658
00:36:14,801 --> 00:36:16,970
สยายผมและโชว์เรือนร่างคุณ

659
00:36:18,847 --> 00:36:21,516
แล้วจู่ ๆ ในปีค.ศ. 1988

660
00:36:21,516 --> 00:36:24,519
ฉันก็ได้รับการติดต่อ
ให้ไปถ่ายเพลย์บอย

661
00:36:24,519 --> 00:36:28,607
ทุกคนที่ฉันรู้จักตอนนั้น
คิดว่าฉันไม่ควรถ่ายแบบให้เพลย์บอย

662
00:36:29,232 --> 00:36:32,152
เอเจนซี่ฉันก็รู้สึกว่าไม่เหมาะ

663
00:36:32,152 --> 00:36:34,404
คือไม่ใช่ลักษณะงานที่ฉันควรทํา

664
00:36:35,989 --> 00:36:38,283
ฉันว่าหลายคนมีภาพฝังหัวอยู่

665
00:36:38,283 --> 00:36:41,077
ซึ่งอาจจะทําให้หลายคนกลัว

666
00:36:41,077 --> 00:36:41,995
(เพลย์บอย)

667
00:36:41,995 --> 00:36:46,333
ฉันเข้าใจจุดยืนของเพลย์บอย
และสิ่งที่มันเป็นตัวแทน

668
00:36:48,168 --> 00:36:52,297
แน่นอนว่ามันไม่ใช่วิถีทาง

669
00:36:52,297 --> 00:36:55,675
ของนางแบบโว้กในยุคนั้น

670
00:36:55,675 --> 00:36:59,930
ข้อเสนอผ่านเข้ามา
ทางช่างภาพเฮิร์บ ริตส์

671
00:36:59,930 --> 00:37:02,724
ฉันร่วมงานกับเฮิร์บ ริตส์บ่อยครั้ง

672
00:37:02,724 --> 00:37:07,187
ฉันเคยไปนอนบ้านเขา เราสนิทกัน

673
00:37:07,187 --> 00:37:09,481
ส่วนหนึ่งของสิ่งที่ผมทําที่สําคัญมาก

674
00:37:09,481 --> 00:37:12,901
{\an8}คือความสามารถในการเข้าใจบางอย่าง
เหมือนกับเป็นสื่อกลาง

675
00:37:12,901 --> 00:37:13,985
{\an8}(เฮิร์บ ริตส์ ช่างภาพ)

676
00:37:13,985 --> 00:37:16,196
คุณเลยต้องคุยแบบตัวต่อตัว

677
00:37:16,196 --> 00:37:20,075
เพื่อให้รู้ว่าเขาคิดยังไง
และพยายามเอาสิ่งที่คุณต้องการออกมา

678
00:37:20,075 --> 00:37:22,994
ไม่รู้สิ
มันมีอะไรบางอย่างที่ทําให้ฉันสนใจ

679
00:37:22,994 --> 00:37:27,123
ก็เลยไม่ฟังคําแนะนําจากเอเย่นต์
แล้วตอบตกลงไป

680
00:37:27,123 --> 00:37:30,460
ฉันบอกเขาว่า "ค่าจ้างไม่ต้องเยอะ"

681
00:37:30,460 --> 00:37:32,629
"แต่ขอให้ฉันควบคุมงานได้"

682
00:37:32,629 --> 00:37:36,174
ฉันขอสิทธิ์
ที่จะยกเลิกงานนี้ถ้าฉันไม่โอเค

683
00:37:36,716 --> 00:37:39,511
เฮิร์บกับฉันเลยรวบงานนี้
อยู่ในทริปที่เราจะไป

684
00:37:39,511 --> 00:37:41,555
กับโว้กฝรั่งเศสที่ฮาวาย

685
00:37:42,013 --> 00:37:43,807
{\an8}เราถ่ายภาพหนึ่งให้โว้กฝรั่งเศส

686
00:37:43,807 --> 00:37:45,600
{\an8}อีกภาพให้เพลย์บอย

687
00:37:45,600 --> 00:37:46,643
{\an8}(เพลย์บอย 1987)

688
00:37:46,643 --> 00:37:49,312
{\an8}ดูแทบไม่ออกด้วยซ้ํา
ว่าภาพไหนถ่ายให้โว้กฝรั่งเศส

689
00:37:49,312 --> 00:37:50,230
{\an8}(โว้กฝรั่งเศส 1987)

690
00:37:50,230 --> 00:37:51,731
{\an8}ภาพไหนถ่ายให้เพลย์บอย

691
00:37:51,731 --> 00:37:55,652
{\an8}มันดูเป็นธรรมชาติ

692
00:37:55,652 --> 00:37:56,903
ฉันชอบมัน

693
00:37:58,488 --> 00:38:00,115
นั่นคือทุกอย่างสําหรับฉัน

694
00:38:00,115 --> 00:38:03,868
ต่อให้ฉันตัดสินใจทําบางอย่าง
ที่ทุกคนไม่ชอบหรือไม่เห็นด้วย

695
00:38:03,868 --> 00:38:06,788
แต่ถ้ามันเป็นการตัดสินใจของฉัน
ที่ฉันสามารถควบคุมได้

696
00:38:06,788 --> 00:38:09,833
มันก็รู้สึกสร้างพลังให้ฉันแล้ว
ต่อให้เป็นการถ่ายแบบเพลย์บอยก็ตาม

697
00:38:09,833 --> 00:38:11,501
(เพลย์บอย ความบันเทิงสําหรับผู้ชาย)

698
00:38:11,501 --> 00:38:14,087
ฉันไม่เคยรู้สึกเป็นเหยื่อ
ของการตัดสินใจครั้งนั้นเลย

699
00:38:14,087 --> 00:38:17,757
(สุดยอดนางแบบซินดี ครอว์ฟอร์ด
โดยสุดยอดช่างภาพเฮิร์บ ริตส์)

700
00:38:26,016 --> 00:38:29,227
ฉันไม่รู้สึกโป๊เปลือยเวลาเปลื้องผ้า

701
00:38:31,062 --> 00:38:33,857
มันขึ้นอยู่กับว่า
ฉันถ่ายภาพนั้นเพื่อใคร

702
00:38:33,857 --> 00:38:37,027
ฉันอาจจะรู้สึก
เหมือนใส่เสื้อผ้าปกติเลยก็ได้

703
00:38:37,027 --> 00:38:39,237
มันอยู่ที่แนวคิดและวิธีการ

704
00:38:39,237 --> 00:38:42,324
ถ้าทําออกมาอย่างมีรสนิยม
คุณไม่รู้สึกโป๊เปลือยหรอก

705
00:38:49,664 --> 00:38:50,832
คนเห็นแล้วอาจจะคิดว่า

706
00:38:50,832 --> 00:38:52,709
"เธอมั่นใจในตัวเองจริง ๆ"

707
00:38:52,709 --> 00:38:55,128
ซึ่งไม่จําเป็นนะ ฉันไม่ได้มั่นใจ

708
00:38:58,548 --> 00:39:01,635
แต่แค่ว่าฉันไม่ได้นึกถึงตัวฉันเอง

709
00:39:01,635 --> 00:39:03,428
เนโอมีโชว์ตัวเองหน่อย

710
00:39:03,428 --> 00:39:06,932
ฉันรู้สึกเหมือนว่า
ฉันเป็นอีกตัวละครหนึ่ง

711
00:39:07,474 --> 00:39:09,976
ก็เลยไม่ได้รู้สึกว่าฉัน...

712
00:39:10,685 --> 00:39:13,563
ฉันไม่รู้สึกโป๊น่ะคุณเชื่อมั้ย

713
00:39:22,572 --> 00:39:25,742
ฉันเคารพและชื่นชม
คนที่มั่นใจในรูปร่างของตัวเอง

714
00:39:25,742 --> 00:39:27,535
และสะดวกใจที่ต้องเปลือยกาย

715
00:39:28,411 --> 00:39:30,956
ถ้าฉันทํางานกับคนที่ฉันเชื่อใจ

716
00:39:30,956 --> 00:39:35,126
คนที่ฉันเคารพ
และเข้าใจวิสัยทัศน์ของเขา

717
00:39:36,711 --> 00:39:38,672
ฉันก็ยอมเสี่ยง

718
00:39:40,048 --> 00:39:42,926
ถ้าฉันเชื่อว่าเขาคนนั้นจับภาพ

719
00:39:42,926 --> 00:39:44,386
และรู้ว่าเขามองเห็นอะไร

720
00:39:44,386 --> 00:39:48,640
และรู้ว่าความผ่อนคลายของฉัน
จะทําให้ภาพออกมา

721
00:39:48,640 --> 00:39:52,060
น่าตื่นเต้น น่าสนใจ หรืออะไรก็ตาม

722
00:39:52,060 --> 00:39:54,229
ฉันก็โอเคนะ

723
00:39:56,106 --> 00:39:59,818
แต่ถ้ามันไม่มีความรู้สึกเชื่อใจ
หรือมีความรู้สึกแบบ

724
00:39:59,818 --> 00:40:02,571
"ไป ลุยเลย"

725
00:40:02,571 --> 00:40:04,739
"จะทําอะไรก็ทํา ฉันจะคอยถ่าย"

726
00:40:04,739 --> 00:40:05,991
ฉันก็ทําไม่ได้หรอก

727
00:40:05,991 --> 00:40:10,412
ฉันไม่สามารถทําอะไรใดใดของฉันไปได้

728
00:40:10,412 --> 00:40:13,582
ต้องใช้เวลาและความเชื่อใจ
ทุกครั้งที่อยู่หน้ากล้อง

729
00:40:17,168 --> 00:40:20,297
เฮิร์บมี...

730
00:40:21,006 --> 00:40:25,552
ฉันไม่เคยรู้สึกไม่สบายใจเลย
สักนิดเดียวทุกครั้งที่เขาถ่ายภาพฉัน

731
00:40:25,552 --> 00:40:27,679
ได้ละ ใช่เลย นั่นแหละ

732
00:40:32,017 --> 00:40:34,853
สิ่งที่ฉันชอบคือ
มันไม่เกี่ยวกับแฟชั่น

733
00:40:34,853 --> 00:40:37,981
พวกเธอเปลือยกาย
แต่พวกเธอคือเพื่อนสนิทกัน

734
00:40:37,981 --> 00:40:39,983
อยู่ดี ๆ คุณจับพวกเธอมาอยู่ด้วยกัน

735
00:40:39,983 --> 00:40:41,902
ให้ได้เรียนรู้กัน

736
00:40:41,902 --> 00:40:45,447
ผมรู้สึกได้ถึงความรัก
เมื่อมองดูภาพนั้น

737
00:40:45,906 --> 00:40:47,741
มันไม่ดูเป็นเรื่องทางเพศเลย

738
00:40:47,741 --> 00:40:50,452
มันมีความรู้สึกออกมาจากพวกเธอ

739
00:40:51,161 --> 00:40:54,372
คุณเห็นแววตาของพวกเธอ
มันอยู่ที่แววตาและการมอง

740
00:40:55,707 --> 00:40:59,419
มันคือสไตล์ของเฮิร์บจริง ๆ
พวกเราเปลือยแต่ไม่ได้รู้สึกเซ็กซี่

741
00:40:59,419 --> 00:41:04,591
มันให้ความรู้สึกเรียบง่าย
โดยปราศจากเสื้อผ้า

742
00:41:06,092 --> 00:41:08,762
เราถ่ายแบบที่มีและไม่มีคริสตี้

743
00:41:08,762 --> 00:41:12,724
เพราะคริสตี้ไม่สามารถถ่ายแบบ
ลงโรลลิ่งสโตนได้ในตอนนั้น

744
00:41:13,767 --> 00:41:16,728
ฉันติดสัญญากับคาลวิน
เลยไม่สามารถรับงานใครได้

745
00:41:16,728 --> 00:41:19,689
เฮิร์บเลยบอกว่า
"แค่เข้าไปถ่ายเล่นสักรูปสองรูป"

746
00:41:20,690 --> 00:41:25,403
ฉันมาเข้าใจความต้องการ
ให้นางแบบมาอยู่ในแคมเปญ

747
00:41:25,403 --> 00:41:27,948
ว่ามาจากการที่คุณมองเห็นสิ่งต่าง ๆ

748
00:41:27,948 --> 00:41:31,368
ได้เห็นใครบางคนทําอะไรที่น่าตื่นเต้น

749
00:41:31,368 --> 00:41:33,662
ถ้าตัดสิ่งนั้นออกไป

750
00:41:34,120 --> 00:41:36,623
ไม่รู้สินะ
มันก็ไม่น่าสนใจอีกต่อไปมั้ง

751
00:41:44,548 --> 00:41:45,674
เอาละนะ

752
00:41:50,303 --> 00:41:53,139
- ผมยาวมากเลยแม่
- ใช่มั้ยล่ะ

753
00:41:53,139 --> 00:41:55,267
หนูต้องมาจากนิวยอร์ก
เพื่อตัดผมแม่เลยเหรอ

754
00:41:55,809 --> 00:41:58,103
{\an8}พอมีหน้ากากแล้วก็
แอบยากนิดนึงตรงรอบ ๆ หู

755
00:41:58,103 --> 00:41:59,104
{\an8}(มาเรีย แม่ของคริสตี้)

756
00:41:59,104 --> 00:42:01,648
นี่จะตัดสั้นแค่ไหน

757
00:42:03,441 --> 00:42:06,236
แม่เพิ่งเล่าให้เพื่อนฟัง
ตอนทานกาแฟเมื่อเช้านี้

758
00:42:06,236 --> 00:42:09,072
แม่บอกว่า "ใช่ คริสตี้ตัดผมเป็น"

759
00:42:09,072 --> 00:42:11,449
"เธอเคยตัดผม
ให้ช่างตัดผมชื่อดังด้วย"

760
00:42:11,449 --> 00:42:12,826
นั่นคือที่มาของชื่อเสียงหนู

761
00:42:12,826 --> 00:42:14,661
ก็เขาอนุญาตให้ลูกตัด

762
00:42:15,829 --> 00:42:17,038
นั่นช่างตัดผมเลยนะ

763
00:42:19,165 --> 00:42:20,917
{\an8}ลองไว้ผมสั้นอีกสิ

764
00:42:20,917 --> 00:42:21,835
{\an8}(เอริน น้องสาวของคริสตี้)

765
00:42:21,835 --> 00:42:23,211
{\an8}ก็แอบคิดนะบางที

766
00:42:23,211 --> 00:42:25,255
แต่กว่าจะยาวอีกทีมันนาน

767
00:42:25,255 --> 00:42:28,216
- ฉันชอบนะ ฉันว่าดูดีออก
- ก็คิดถึงอยู่บ้าง

768
00:42:28,216 --> 00:42:30,635
แบบว่า "เคยทําทรงนั้นนะ"

769
00:42:36,057 --> 00:42:37,559
มองทางนี้หน่อยครับสวยมาก

770
00:42:37,559 --> 00:42:38,768
ฉันรู้สึกว่า

771
00:42:39,644 --> 00:42:43,189
ฉันไม่พอใจกับสัญญา
ของคาลวิน ไคลน์นัก

772
00:42:43,189 --> 00:42:45,108
ไม่ใช่ว่าเงื่อนไขแย่นะ

773
00:42:45,108 --> 00:42:49,237
ไม่ใช่ว่าเหนื่อยหรือหมดไฟอะไรใดใด

774
00:42:49,237 --> 00:42:50,614
แค่ว่าพร้อมแล้วที่จะไป

775
00:42:51,114 --> 00:42:53,825
ก็เลยขอเจรจาเงื่อนไขใหม่กับคาลวิน

776
00:42:54,701 --> 00:42:55,911
ด้วยการตัดผมสั้น

777
00:42:56,912 --> 00:42:58,955
ตอนที่ตัดโอริเบเพื่อนของฉันตัดให้

778
00:42:58,955 --> 00:43:01,499
เรายังหัวเราะแล้วพูดกันอยู่เลยว่า
"งานเข้าแน่ ๆ"

779
00:43:01,499 --> 00:43:03,335
ฉันไม่ได้คิดว่าจะงานเข้าจริง ๆ หรอก

780
00:43:04,211 --> 00:43:06,755
แต่ผลตอบรับก็แย่จริง

781
00:43:06,755 --> 00:43:08,798
ฉันว่าคาลวินโกรธมาก

782
00:43:08,798 --> 00:43:13,345
เพราะเมื่อคุณอยู่ในสัญญา
คุณต้องรักษาลุคของคุณ

783
00:43:13,345 --> 00:43:15,972
{\an8}ดังนั้นการที่จู่ ๆ ก็ตัดผมกลางคัน...

784
00:43:15,972 --> 00:43:17,057
{\an8}(สตีเวน เมเซล)

785
00:43:17,057 --> 00:43:19,517
ก็ค่อนข้างจะหายนะอยู่

786
00:43:20,018 --> 00:43:21,144
พอเราเจรจาเงื่อนไขใหม่

787
00:43:21,144 --> 00:43:23,021
- ฉันรู้ว่ามันยาก
- มันยัง...

788
00:43:23,688 --> 00:43:25,982
ฉันยังสามารถเป็นเพื่อนกับคาลวิน

789
00:43:25,982 --> 00:43:30,237
ทํางานให้อีเทอร์นิตี
และได้เดินเปิดโชว์ของเขา

790
00:43:30,237 --> 00:43:33,240
ในฤดูกาลถัดมาด้วยผมทรงใหม่

791
00:43:34,449 --> 00:43:38,036
เหมือนการสิ้นสุดยุคของสัญญาพวกนั้น

792
00:43:38,036 --> 00:43:40,121
เพราะเอาจริง ๆ มันช่างไร้เหตุผล

793
00:43:41,331 --> 00:43:44,918
เอเจนซี่มีอํานาจในมือ

794
00:43:44,918 --> 00:43:47,462
แต่ทําตัวเหมือนไม่มีอะไรเลย

795
00:43:47,462 --> 00:43:49,339
พวกเขาควรจะทํางานเพื่อเรา

796
00:43:50,715 --> 00:43:53,468
พูดกันตามตรง
มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนิสัย

797
00:43:53,468 --> 00:43:55,971
หรือความเข้ากันได้
หรือความเป็นครอบครัว

798
00:43:55,971 --> 00:43:58,181
มันคือธุรกิจนั่นแหละ

799
00:43:58,181 --> 00:44:01,101
ฉันไม่เซ็นสัญญากับเอเจนซี่ไหนอีกเลย

800
00:44:05,522 --> 00:44:07,399
{\an8}(สไตล์ โดยเอลซา เคลนช์)

801
00:44:07,399 --> 00:44:09,859
นี่คือสไตล์ และดิฉันเอลซา เคลนช์

802
00:44:09,859 --> 00:44:12,821
{\an8}นําเสนอเรื่องราวของโลกแห่งแฟชั่น
ความงาม และการตกแต่ง

803
00:44:13,989 --> 00:44:18,034
ช่วงปลายยุค 80
เป็นช่วงการอุบัติขึ้นของสื่อใหม่

804
00:44:18,034 --> 00:44:20,036
จู่ ๆ เราก็มีเคเบิลทีวี

805
00:44:20,036 --> 00:44:21,288
เนื้อหารายการเป็นที่ต้องการมากขึ้น

806
00:44:21,288 --> 00:44:25,333
{\an8}เริ่มที่เรื่องราวสุดร้อนแรง
จากแฟชั่นโชว์ฤดูใบไม้ผลิ

807
00:44:25,333 --> 00:44:27,085
เริ่มมีความสนใจเพิ่มขึ้น
ในวงการแฟชั่น

808
00:44:27,085 --> 00:44:28,003
(ทอดด์ โอลด์แฮม
ดีไซเนอร์/ผู้กํากับศิลป์)

809
00:44:28,712 --> 00:44:30,797
เอลซา เคลนช์ คือคนแรกที่วางให้สไตล์

810
00:44:30,797 --> 00:44:33,633
เป็นข่าววงในแฟชั่น

811
00:44:33,633 --> 00:44:36,094
คาลวิน ไคลน์ทดลองเล่นกับโครงร่าง

812
00:44:36,887 --> 00:44:39,890
{\an8}เป็นเสื้อผ้าที่แนบเนื้อ
ให้ความสําคัญกับรูปร่าง

813
00:44:40,974 --> 00:44:43,101
มันเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง

814
00:44:43,101 --> 00:44:44,936
คนคิดถึงนางแบบ
คุณก็รู้ว่าภาพลักษณ์นางแบบเป็นยังไง

815
00:44:44,936 --> 00:44:46,521
แต่คุณต้องฉลาดมากแน่ ๆ ถ้าคุณ...

816
00:44:46,521 --> 00:44:48,857
ภาพลักษณ์ของนางแบบ
คืออะไรเหรอฉันอยากรู้

817
00:44:48,857 --> 00:44:54,321
หมายถึงว่าเราไม่ฉลาดอะไรแบบนี้เหรอ

818
00:44:54,321 --> 00:44:55,780
- ไม่ได้หมายถึงคุณ
- ก็ใช่แต่...

819
00:44:55,780 --> 00:44:59,868
ก่อนจะมีเคเบิล
อเมริกาส่วนมากขาดแคลนวัฒนธรรม

820
00:44:59,868 --> 00:45:00,785
(ทอม เฟรสตัน
อดีตประธานและผู้บริหารเอ็มทีวี)

821
00:45:00,785 --> 00:45:02,579
เคเบิลก็แค่เอาสิ่งที่เกิดขึ้น

822
00:45:02,579 --> 00:45:04,623
วัฒนธรรมที่มีชีวิตชีวาในนิวยอร์ก

823
00:45:04,623 --> 00:45:06,958
แล้วส่งออกไปผ่านดาวเทียม

824
00:45:06,958 --> 00:45:08,209
สู่ทั่วประเทศ

825
00:45:08,209 --> 00:45:10,337
{\an8}(เอ็มทีวีมิวสิกเทเลวิชั่น)

826
00:45:10,337 --> 00:45:13,006
{\an8}ตอนที่เราเริ่มทําเอ็มทีวี
ในช่วงต้นยุค 80

827
00:45:13,006 --> 00:45:14,424
มันไม่ใช่แค่เพื่อเล่นเพลงฮิต

828
00:45:14,424 --> 00:45:17,260
แต่คือเพื่อ
เปิดหูเปิดตาคนสู่สิ่งใหม่ ๆ

829
00:45:17,260 --> 00:45:18,887
จากวัฒนธรรมประชานิยม

830
00:45:19,721 --> 00:45:22,390
เราเลยคิดว่า
"มาลองทําอะไรที่กําลังจะมา"

831
00:45:22,390 --> 00:45:23,850
"อย่างพวกแฟชั่นตามท้องถนน"

832
00:45:23,850 --> 00:45:26,228
"มาลองหน้าใหม่ ๆ พิธีกรใหม่"

833
00:45:26,228 --> 00:45:29,940
"โฆษกแฟชั่นของเอ็มทีวี"

834
00:45:30,857 --> 00:45:34,027
แฟชั่นแต่เดิมมีแต่ผู้หญิง

835
00:45:34,027 --> 00:45:37,906
แล้วจู่ ๆ เพลย์บอย
ก็มาแบบชายล้วน ๆ เลย

836
00:45:37,906 --> 00:45:39,157
เป็นอะไรที่ต่างออกไปมาก

837
00:45:39,157 --> 00:45:42,202
ฉันเพิ่มฐานคนดู
อีกเท่าตัวเลยจากการทําแบบนั้น

838
00:45:42,202 --> 00:45:47,082
ทั้งสองสิ่งนั้นนําฉันมาสู่เอ็มทีวี

839
00:45:47,082 --> 00:45:49,793
พวกเขาอยากได้นางแบบ
หรือคนจากวงการแฟชั่น

840
00:45:49,793 --> 00:45:53,255
แต่ก็อยากได้คนที่มีแฟน ๆ ผู้ชายด้วย

841
00:45:53,255 --> 00:45:57,342
การนําเสนอน่าจะ 30 วินาทีได้
แล้วก็ "ลุยกันเลย"

842
00:45:57,342 --> 00:45:59,302
"เริ่มอาทิตย์หน้าเลยได้มั้ย"

843
00:46:00,887 --> 00:46:03,598
ยินดีต้อนรับสู่
เฮาส์ออฟสไตล์กับซินดี ครอว์ฟอร์ด

844
00:46:04,266 --> 00:46:06,685
นี่งานใหญ่ชิ้นแรกของฉัน
กับเอ็มทีวี ฉันมาคนเดียว

845
00:46:06,685 --> 00:46:08,812
ฉันไม่มีความรู้เรื่องการทํารายการ

846
00:46:08,812 --> 00:46:11,147
อยากให้เห็นทั้งลุคเลย
ให้คุณเดินรันเวย์นี้

847
00:46:11,147 --> 00:46:12,732
ถอดเสื้อคลุมออก

848
00:46:12,732 --> 00:46:15,569
มันคือการรวมเอาเพลง แฟชั่น

849
00:46:15,569 --> 00:46:18,113
วัฒนธรรมประชานิยม

850
00:46:18,113 --> 00:46:21,825
เอามาคลุกรวมกัน

851
00:46:21,825 --> 00:46:23,326
เราไม่สนเท่าไร
ว่ามันจะออกมาเป็นยังไง

852
00:46:23,326 --> 00:46:24,911
(เฮาส์ออฟสไตล์ เอ็มทีวี)

853
00:46:24,911 --> 00:46:26,037
สวัสดีค่ะ ฉันซินดี ครอว์ฟอร์ด

854
00:46:26,037 --> 00:46:29,165
{\an8}ยินดีต้อนรับสู่เฮาส์ออฟสไตล์
ส่งตรงถึงคุณจากปารีส

855
00:46:29,165 --> 00:46:31,209
เธอสร้างเนื้อหาของเธอเอง

856
00:46:31,209 --> 00:46:32,794
พาเพื่อน ๆ ของเธอมาออกรายการ

857
00:46:32,794 --> 00:46:34,296
ไปเจอคนที่เธอรู้จักในวงการ

858
00:46:34,296 --> 00:46:36,423
{\an8}พวกเราไม่ชอบใส่เสื้อผ้า ล้อเล่นน่ะ

859
00:46:36,423 --> 00:46:37,382
{\an8}เนโอมีสํารวมหน่อย

860
00:46:37,382 --> 00:46:38,425
{\an8}(ดอลเชแอนด์กับบาน่า)

861
00:46:38,425 --> 00:46:40,218
{\an8}เธอเริ่มพาดีไซเนอร์เข้ามา

862
00:46:40,218 --> 00:46:41,678
{\an8}ดูยาวไปนิด

863
00:46:41,678 --> 00:46:42,596
{\an8}(จอห์น กัลลิอาโน)

864
00:46:42,596 --> 00:46:44,222
{\an8}เราเอาแผ่นเสริมออกจากหน้าอกด้วย

865
00:46:44,222 --> 00:46:47,183
ฉันเป็นพวก
นางแบบยุคเก่าที่ยังมีหน้าอกอยู่

866
00:46:47,183 --> 00:46:49,644
มันเปิดโอกาสให้ฉันได้พูด

867
00:46:49,644 --> 00:46:53,899
ได้พาความเป็นตัวเอง

868
00:46:53,899 --> 00:46:55,567
ออกสู่สาธารณะ

869
00:46:55,567 --> 00:46:57,319
นี่โชว์ไฝสเน่ห์ของคุณด้วย

870
00:46:57,319 --> 00:47:00,030
มันสร้างพลังให้ฉัน

871
00:47:00,030 --> 00:47:02,699
นั่นคือเฮาส์ออฟสไตล์ของเราวันนี้

872
00:47:02,699 --> 00:47:05,327
ฉันซินดี ครอว์ฟอร์ด
ไว้เจอกันใหม่เร็ว ๆ นี้ค่ะ

873
00:47:05,327 --> 00:47:06,244
สวัสดีค่ะ

874
00:47:07,746 --> 00:47:12,375
{\an8}โว้กอังกฤษอยากได้ปีเตอร์
ลินด์เบิร์กมาถ่ายปกให้เพื่อถ่ายทอด

875
00:47:12,375 --> 00:47:15,462
ความงามในแบบฉบับใหม่สําหรับยุค 90

876
00:47:15,462 --> 00:47:19,007
ปีเตอร์บอกว่า
"ให้ถ่ายผู้หญิงคนเดียวไม่ได้หรอก"

877
00:47:19,925 --> 00:47:25,096
เขาติดต่อฉัน ซินดี
เนโอมี ลินดา และทาเทียนา

878
00:47:27,140 --> 00:47:30,644
พวกเราต่างเคย
ร่วมงานกันมาหลายครั้งแล้ว

879
00:47:30,644 --> 00:47:34,439
ก็เลยใส่กางเกงยีนส์
มาแบบสบาย ๆ จําได้ว่าที่ไทรเบกา

880
00:47:36,691 --> 00:47:39,277
ปีเตอร์มักจะล้น ๆ หน่อยเวลาถ่าย

881
00:47:39,277 --> 00:47:41,947
แบบ "ผมตื่นเต้นจัง ตื่นเต้นมาก ๆ"

882
00:47:42,572 --> 00:47:45,116
ฉันเพิ่งหลุดจากสัญญาคาลวิลพอดี

883
00:47:45,116 --> 00:47:47,953
การได้มารวมกลุ่มกันแบบนี้

884
00:47:47,953 --> 00:47:50,205
มันสนุกมาก

885
00:47:53,333 --> 00:47:54,626
มันไม่ใช่เรื่องของแฟชั่น

886
00:47:55,835 --> 00:47:57,879
ไม่ใช่เรื่องทรงผมหรือการแต่งหน้า

887
00:48:00,674 --> 00:48:01,800
ก็แค่เรื่องของผู้หญิง

888
00:48:08,890 --> 00:48:10,183
(วีคอินร็อค)

889
00:48:10,183 --> 00:48:11,434
พบกับเดอะวีคอินร็อคอีกครั้ง

890
00:48:11,434 --> 00:48:14,229
จอร์จ ไมเคิลเพิ่งปล่อย
เอ็มวีตัวใหม่ "ฟรีดอม ไนน์ตี้"

891
00:48:14,229 --> 00:48:17,816
ซิงเกิลที่สองจากอัลบั้มล่าสุด

892
00:48:17,816 --> 00:48:21,403
อีกครั้งที่ไมเคิล
ไม่ยอมปรากฏตัวในเอ็มวี

893
00:48:21,403 --> 00:48:24,864
แต่เขาเกณฑ์เอา
นางแบบจากฟอร์ดและอีลีท

894
00:48:24,864 --> 00:48:26,616
มาลิปซิงค์แทนตัวเขา

895
00:48:26,616 --> 00:48:28,326
ผมตัดสินใจเมื่อไม่กี่ปีก่อน

896
00:48:28,326 --> 00:48:31,871
เพื่อเปลี่ยนแปลง
เส้นทางอาชีพและชีวิตของผม

897
00:48:32,289 --> 00:48:35,041
โดยการไม่ปรากฏตัวในเอ็มวี

898
00:48:35,041 --> 00:48:36,626
ไม่ให้สัมภาษณ์

899
00:48:36,626 --> 00:48:37,752
ไม่ออกสื่อ

900
00:48:37,752 --> 00:48:41,339
แค่ให้เพลงของผมทํางานของมันไป

901
00:48:42,090 --> 00:48:45,635
เราได้รับโทรศัพท์
บอกว่าจอร์จ ไมเคิลอยากให้พวกเรา

902
00:48:45,635 --> 00:48:47,095
อยู่ในเอ็มวีของเขา

903
00:48:47,095 --> 00:48:49,139
จอร์จบอกว่า
"ยังไงก็ต้องสาว ๆ กลุ่มนี้"

904
00:48:49,139 --> 00:48:50,140
ต้องเป็นพวกเราทุกคน

905
00:48:50,140 --> 00:48:51,600
เราเลยเข้าไปคุย

906
00:48:51,600 --> 00:48:53,101
"จะทํามั้ย" "จะทํามั้ย"

907
00:48:53,435 --> 00:48:56,104
ฉันไม่สนใจเลยในตอนแรก

908
00:48:56,104 --> 00:48:59,149
เพราะมันไม่ใช่แฟชั่น

909
00:48:59,149 --> 00:49:02,319
พอถึงจุดหนึ่งทั้งกลุ่มก็ตัดสินใจว่า

910
00:49:02,777 --> 00:49:04,946
ฉันบอกว่า "ฉันทํา"

911
00:49:04,946 --> 00:49:07,073
- "ฉันจะทํา"
- ฉันบอก "โอเค ฉันจะทํา"

912
00:49:07,532 --> 00:49:09,159
แล้วใครจะเป็นคนบอกจอร์จ

913
00:49:11,369 --> 00:49:14,122
ฉันอยู่ในผับที่แอลเอ

914
00:49:14,122 --> 00:49:16,666
ชื่อร็อกซ์เบอร์รีส์ที่ซันเซ็ท

915
00:49:17,292 --> 00:49:20,921
จอร์จก็อยู่ที่นั่นด้วย
เขาเดินเข้ามาหาฉันแล้วถาม

916
00:49:20,921 --> 00:49:22,881
"พวกเธออยากได้อะไร"

917
00:49:22,881 --> 00:49:27,260
ฉันบอก "พวกเราอยากได้เงินเท่านี้
แล้วก็ตั๋วเครื่องบินคอนคอร์ดไปกลับ"

918
00:49:28,511 --> 00:49:30,680
เขาบอก "แค่นั้นเหรอ" ฉันบอก "ใช่"

919
00:49:33,600 --> 00:49:36,019
ตอนจอร์จเสนอไอเดียนี้กับผม

920
00:49:36,686 --> 00:49:39,564
เขาบอก "คุณคิดยังไงถ้าทั้งวิดีโอ"

921
00:49:39,564 --> 00:49:43,568
"มีแต่สาว ๆ สุดสวยลิปซิงค์กัน"

922
00:49:43,568 --> 00:49:44,945
เขาจะได้ไม่ต้องเล่นเอง

923
00:49:44,945 --> 00:49:47,239
ผมบอกว่า

924
00:49:47,239 --> 00:49:48,156
(เดวิด ฟินเชอร์
ผู้กํากับฟรีดอม ไนน์ตี้)

925
00:49:48,156 --> 00:49:49,699
"อึ้งสุด ๆ ไปเลยพวก"

926
00:49:49,699 --> 00:49:51,534
"ไอเดียบรรเจิดมาก"

927
00:49:58,917 --> 00:50:00,043
พอมาถึงกองถ่าย

928
00:50:01,503 --> 00:50:03,296
แล้วพวกเขาอยากให้ฉันลิปซิงค์

929
00:50:03,296 --> 00:50:05,882
ฉันไม่รู้เนื้อเพลงเลย

930
00:50:06,967 --> 00:50:10,554
ต้องรีบมาท่องในรถ

931
00:50:10,554 --> 00:50:12,722
ตอนแต่งหน้าและทําผม

932
00:50:21,189 --> 00:50:23,108
จําได้ว่ามันมืดมาก

933
00:50:23,108 --> 00:50:26,319
แล้วมีคนอธิบายว่า
ฉันจะต้องอยู่ในอ่างอาบน้ํา

934
00:50:28,446 --> 00:50:29,990
ฉันถามว่า "จริงเหรอ"

935
00:50:30,574 --> 00:50:32,784
ฉันรู้สึกว่า
คนอื่นได้ท่อนที่ดีกว่าฉัน

936
00:50:40,542 --> 00:50:42,794
พวกเธอรู้ว่าต้องวางหน้ามุมไหน

937
00:50:42,794 --> 00:50:44,296
เพื่อรับแสง

938
00:50:44,296 --> 00:50:46,256
พอเราให้เป็นตัวละคร

939
00:50:46,256 --> 00:50:47,924
พวกเธอก็ใส่บางอย่างเข้าไป

940
00:50:50,802 --> 00:50:51,970
พวกเธอดึงดูดคุณ

941
00:50:54,723 --> 00:50:56,641
ซีนแรกที่ฉันถ่ายคือ

942
00:50:56,641 --> 00:50:59,811
ซีนที่เห็นตาฉันผ่านรูอะไรสักอย่าง

943
00:51:00,770 --> 00:51:03,148
เห็นปากฉันแล้วก็เห็นตาฉัน
เห็นปากฉัน เห็นตาฉัน

944
00:51:03,148 --> 00:51:05,609
ทุกครั้งที่ฉันหลุบลง
คือเพราะฉันไม่รู้เนื้อร้อง

945
00:51:05,609 --> 00:51:08,361
ฉันจําเนื้อร้องไม่เก่ง

946
00:51:10,864 --> 00:51:13,158
เราไม่รู้ว่า
เกิดแรงสั่นสะเทือนอะไรบ้าง

947
00:51:13,158 --> 00:51:15,535
จากเอ็มวีนี้

948
00:51:16,953 --> 00:51:19,289
เอาจริง ๆ คือเราไม่มีเวลาจะมารับรู้

949
00:51:19,289 --> 00:51:21,666
เพราะเรามัวแต่บินไปนู่นไปนี่

950
00:51:21,666 --> 00:51:23,335
(มิลาน)

951
00:51:23,335 --> 00:51:25,378
ฟรีดอมเพิ่งออกมา

952
00:51:25,795 --> 00:51:26,796
{\an8}(จานนี เวอร์ซาเช)

953
00:51:26,796 --> 00:51:28,632
{\an8}ฉันคุยกับจานนีแล้วบอกว่า

954
00:51:28,632 --> 00:51:29,966
"ทําไมไม่เรียกพวกเธอมา"

955
00:51:29,966 --> 00:51:31,009
(โดนาเทลลา เวอร์ซาเช
ดีไซเนอร์)

956
00:51:31,009 --> 00:51:32,761
"สาว ๆ สุดสวยบนรันเวย์ไง"

957
00:51:33,970 --> 00:51:36,848
พอเราไปถึง
เห็นเสื้อผ้าแล้วก็ซ้อมเดิน

958
00:51:36,848 --> 00:51:37,933
เขาก็เปิดเพลงนั้น

959
00:51:37,933 --> 00:51:40,477
ฉันเลยแบบ "อ๋อ เข้าใจละ"

960
00:51:47,025 --> 00:51:49,444
จินตนาการไม่ออกเลย
ถึงความน่าตื่นตา

961
00:51:49,444 --> 00:51:51,488
พลังงานและความบ้าคลั่ง

962
00:51:51,488 --> 00:51:53,198
จากการที่จานนี เวอร์ซาเช

963
00:51:53,865 --> 00:51:55,951
เอาสุดยอดนางแบบเหล่านั้นมารวมกัน

964
00:51:55,951 --> 00:51:58,036
เขาจับกระแสได้อยู่หมัด

965
00:52:03,041 --> 00:52:05,293
พวกเธอแต่ละคนมีบุคลิกภาพที่โดดเด่น

966
00:52:05,293 --> 00:52:07,087
และไม่กลัวที่จะแสดงมันออกมา

967
00:52:07,796 --> 00:52:11,049
ส่วนผสมของแฟชั่นและบุคลิก
ของพวกเธอมันราวกับเวทมนตร์

968
00:52:13,468 --> 00:52:14,719
มันคือช่วงเวลา

969
00:52:14,719 --> 00:52:16,513
ช่วงเวลาของจานนี เวอร์ซาเช

970
00:52:16,513 --> 00:52:19,683
กับการสร้างผู้หญิงที่เซ็กซี่

971
00:52:19,683 --> 00:52:21,142
และแข็งแกร่ง

972
00:52:24,604 --> 00:52:27,315
เพลงอันยอดเยี่ยม
ดีไซเนอร์ที่ยอดเยี่ยม

973
00:52:27,315 --> 00:52:29,234
ช่วงเวลาที่
ผู้หญิงเหล่านี้มาร้องเพลงกัน

974
00:52:29,234 --> 00:52:30,902
มันเหมือนการรวมเป็นหนึ่งเดียว

975
00:52:34,239 --> 00:52:35,365
คุณรู้สึกได้ ณ ช่วงเวลานั้นเลย

976
00:52:35,365 --> 00:52:37,993
ว่านี่คือช่วงเวลาที่จะเป็นที่จดจํา

977
00:52:43,957 --> 00:52:47,168
"นั่นแหละสุดยอดนางแบบ"

978
00:52:49,504 --> 00:52:52,632
ฉันไม่เคยคิดเลยว่า

979
00:52:52,632 --> 00:52:56,219
มันจะผลักเราพุ่งทะยานขึ้นไปอีก

980
00:52:57,762 --> 00:53:01,516
{\an8}พวกเธอไม่เหมือนคนอื่น ๆ
พวกเธอไม่ใช่แค่สวย

981
00:53:02,559 --> 00:53:05,562
{\an8}พวกเธอโดดเด่น
พวกเธอกําลังกลายเป็นตํานาน

982
00:53:05,562 --> 00:53:06,980
{\an8}และเป็นที่จดจํา

983
00:53:07,564 --> 00:53:08,690
{\an8}มีความสําคัญ

984
00:53:09,357 --> 00:53:10,901
{\an8}พวกเธอเป็นที่รู้จัก

985
00:53:10,901 --> 00:53:13,320
และตอกย้ําความเป็นสุดยอดนางแบบ

986
00:53:14,487 --> 00:53:16,031
พวกเราดูเปี่ยมด้วยพลัง

987
00:53:16,531 --> 00:53:18,658
และก็เริ่มเชื่ออย่างนั้นจริง ๆ

988
00:53:23,997 --> 00:53:25,999
(ด้วยความระลึกถึงทาเทียนา พาทิทซ์)

989
00:54:46,371 --> 00:54:48,373
บทบรรยายไทยโดยแพงสุดา ปัญญาธรรม