1
00:01:38,598 --> 00:01:41,017
‎(ฮันมะ บากิ)

2
00:01:45,939 --> 00:01:48,191
‎มัน… ได้ผล

3
00:01:49,275 --> 00:01:52,195
‎สุดยอด สุดยอดไปเลยเรซึ

4
00:01:53,863 --> 00:01:56,741
‎คงต้องยอมรับว่าก็สุดยอดจริงๆ นั่นแหละ

5
00:01:56,825 --> 00:02:00,370
‎ศิลปะการต่อสู้เป็นสิ่งที่น่าทึ่งจริงๆ

6
00:02:01,454 --> 00:02:04,749
‎ไม่นึกเลยว่าเขาจะอยู่รอดได้นานขนาดนี้

7
00:02:06,251 --> 00:02:09,879
‎นี่ น่าจะเลือกคำผิดแล้วหรือเปล่า

8
00:02:09,963 --> 00:02:13,967
‎เขาไม่ใช่แค่อยู่รอด แต่เขากำลังชนะอยู่เห็นๆ

9
00:02:15,677 --> 00:02:16,511
‎ใช่

10
00:02:17,053 --> 00:02:19,180
‎ไม่ ไม่ชนะแน่นอน

11
00:02:19,764 --> 00:02:21,975
‎หือ โง่หรือไง

12
00:02:22,058 --> 00:02:24,185
‎ท่าเตะเมื่อกี้ของเขา

13
00:02:24,769 --> 00:02:29,691
‎ไม่รู้เหรอว่ามันทำให้สมองพิคเคิล
‎กระทบกระเทือนแค่ไหน

14
00:02:30,608 --> 00:02:31,442
‎ไม่ใช่

15
00:02:32,944 --> 00:02:35,697
‎สมองของพิคเคิลไม่ช้ำสักนิด

16
00:02:37,282 --> 00:02:39,576
‎รู้แล้วว่าทำไมคุณถึงไม่เข้าใจ

17
00:02:39,659 --> 00:02:41,953
‎คุณไม่ได้ไปเห็นมันเองกับตา

18
00:02:42,871 --> 00:02:47,584
‎ตอนที่พิคเคิลถูกค้นพบ
‎ใกล้กับโรงงานแยกกากนิวเคลียร์ที่โคโลราโด

19
00:02:47,667 --> 00:02:50,753
‎แน่นอนว่าเราตรวจร่างกายของเขาละเอียด

20
00:02:50,837 --> 00:02:55,466
‎ทั้งเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อ กระดูก
‎และอวัยวะภายในของเขาล้วนทำเอาเราอึ้ง

21
00:02:56,050 --> 00:02:59,053
‎แต่ที่โดดเด่นที่สุดก็คือกระดูกสันหลังส่วนลำคอ

22
00:02:59,137 --> 00:03:01,598
‎มันทั้งหนาและทนทานอย่างน่าเหลือเชื่อ

23
00:03:01,681 --> 00:03:04,642
‎ลำคอขอสิ่งมีชีวิตเดินสองขาอย่างมนุษย์เรา

24
00:03:04,726 --> 00:03:07,478
‎เทียบกับโครงสร้างเขาไม่ติดด้วยซ้ำ

25
00:03:07,562 --> 00:03:12,442
‎ถ้าจะหาอะไรมาเทียบเคียงได้
‎ก็คงต้องเป็นของพวกสัตว์สี่เท้าตัวใหญ่

26
00:03:12,525 --> 00:03:18,239
‎ที่ลำคอต้องแบกรับน้ำหนักศีรษะขนาดยักษ์

27
00:03:19,532 --> 00:03:21,242
‎ถ้าอย่างนั้น…

28
00:03:21,951 --> 00:03:22,827
‎ใช่แล้ว

29
00:03:23,453 --> 00:03:28,249
‎หลักฐานแวดล้อมชี้ไปที่ข้อสรุปเดียว

30
00:03:28,833 --> 00:03:33,254
‎ชีวิตช่วงแรกของพิคเคิล

31
00:03:34,756 --> 00:03:36,841
‎เขาน่าจะเดินสี่ขามาก่อน

32
00:03:44,682 --> 00:03:49,270
‎ศิลปะการต่อสู้ลึกลับ
‎ที่สืบทอดต่อๆ กันมาตั้งแต่จีนยุคโบราณ

33
00:03:49,354 --> 00:03:52,899
‎ถือเป็นระบบที่น่ามหัศจรรย์เป็นที่สุด

34
00:03:53,483 --> 00:04:00,406
‎แต่ทว่าทักษะมากมายเหล่านี้
‎ที่ผ่านมาถูกนำมาใช้แค่กับมนุษย์เท่านั้น

35
00:04:01,074 --> 00:04:03,117
‎ใช้กับสัตว์สองขา

36
00:04:09,540 --> 00:04:12,418
‎ฉันจะปกป้องศิลปะการต่อสู้นี้
‎เป็นปีที่ 4,001 ได้ไหมนะ

37
00:04:19,259 --> 00:04:22,178
‎ดูสิ ดูท่ายืนของเขาสิ

38
00:04:24,847 --> 00:04:26,933
‎ไม่เคยเห็นท่าโน้มมาข้างหน้าแบบนั้นมาก่อนเลย

39
00:04:28,184 --> 00:04:30,103
‎ท่าเริ่มต้นของนักวิ่ง

40
00:04:30,979 --> 00:04:34,440
‎ท่าของนักซูโม่ มันไม่เหมือนทั้งสองท่านั้นเลย

41
00:04:35,441 --> 00:04:37,193
‎ท่านี้ต่ำกว่าอีก

42
00:04:38,027 --> 00:04:39,862
‎สิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดก็คือ…

43
00:04:41,197 --> 00:04:43,366
‎ใช่แล้ว ท่านี้นี่เอง

44
00:04:43,449 --> 00:04:45,201
‎ท่าจู่โจมของสัตว์ร้าย

45
00:04:46,202 --> 00:04:51,207
‎มันเป็นท่าที่สนใจแค่การขับเคลื่อนไปข้างหน้า

46
00:04:52,041 --> 00:04:55,503
‎เขาจะไม่ยอมถอยหรือกระโดดหลบ

47
00:04:55,586 --> 00:04:59,215
‎ประดุจได้ให้คำสาบานไว้แล้ว
‎ว่าจะมาข้างหน้าเท่านั้น

48
00:05:00,216 --> 00:05:01,759
‎งั้นฉันจะตอบรับ

49
00:05:02,302 --> 00:05:03,219
‎ฉันจะไม่หนี

50
00:05:04,387 --> 00:05:05,305
‎ฉันจะไม่หลบ

51
00:05:06,639 --> 00:05:07,598
‎ฉันจะไม่ถอย

52
00:05:08,808 --> 00:05:10,310
‎จะโจมตีเท่านั้น

53
00:05:11,477 --> 00:05:15,481
‎อาวุธนี้เป็นสัญลักษณ์ของกังฟู หมัดบดขยี้

54
00:05:16,107 --> 00:05:17,608
‎ฉันจะซัดเขาด้วยหมัดนี้

55
00:05:18,568 --> 00:05:20,737
‎ฉันจะต่อยหน้าให้จังๆ!

56
00:05:21,612 --> 00:05:24,324
‎ณ ตอนนั้น ร่างของสัตว์ร้ายก็จุดประกาย

57
00:05:24,824 --> 00:05:26,951
‎และทั้งตัวของเขาลุกเป็นเพลิง

58
00:05:28,536 --> 00:05:31,039
‎เหมือนตอนที่เขาปราบทีเร็กซ์

59
00:05:31,122 --> 00:05:33,916
‎เหมือนตอนที่เขาขยี้ไทรเซอราทอปส์

60
00:05:34,000 --> 00:05:37,003
‎เหมือนตอนที่เขาขู่บราคิโอซอรัสให้สะดุ้ง

61
00:05:38,129 --> 00:05:42,342
‎เขาจะใช้ท่าโจมตีนี้
‎กับศัตรูที่ทรงพลังที่สุดของวันเท่านั้น

62
00:05:42,425 --> 00:05:45,428
‎และสำหรับนักสู้กังฟูผู้เก่งกาจ เรซึ ไคโอ

63
00:05:47,972 --> 00:05:49,223
‎เขาก็จะใช้มัน

64
00:05:54,062 --> 00:05:57,899
‎โล่สมัยใหม่ ปะทะกับหอกโบราณอันแกร่งกล้า

65
00:05:58,941 --> 00:06:02,320
‎วันนี้ หอกเป็นฝ่ายชนะขาดลอย

66
00:06:07,992 --> 00:06:10,411
‎เขา… เขาทรงพลังมากเลย

67
00:06:10,495 --> 00:06:14,415
‎ไม่มีโอกาสใช้ท่าไม้ตายเลยด้วยซ้ำ
‎พ่ายแพ้ย่อยยับ

68
00:06:20,755 --> 00:06:22,423
‎เอ๊ะ อีกแล้วเหรอ

69
00:06:30,014 --> 00:06:31,015
‎เฮ้ย

70
00:06:31,099 --> 00:06:34,977
‎แปลกใจอะไรเหรอ มิสเตอร์โทกูงาวะ

71
00:06:35,520 --> 00:06:38,314
‎สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเป็นเรื่องธรรมชาติ

72
00:06:40,441 --> 00:06:42,068
‎ได้เวลากินมื้อเย็น

73
00:06:42,652 --> 00:06:46,406
‎พูดว่า มื้อเย็นเหรอ

74
00:06:49,992 --> 00:06:55,623
‎โทกูงาวะซัง ตั้งใจจะผิดคำสัญญา
‎ที่ให้ไว้กับพิคเคิลงั้นเหรอ

75
00:06:56,916 --> 00:06:59,585
‎หมายความว่าจะยอมให้พิคเคิลกินเขางั้นเหรอ

76
00:06:59,669 --> 00:07:01,421
‎ผมไม่ได้พูดซะหน่อย

77
00:07:01,504 --> 00:07:04,841
‎คุณเป็นคนบอกเองนี่ว่า
‎พาเขามาเป็นอาหารให้พิคเคิล

78
00:07:07,218 --> 00:07:08,428
‎ไอ้โง่

79
00:07:08,511 --> 00:07:11,848
‎ใครบ้าที่ไหนจะจริงจังกับคำพูดแบบนั้น

80
00:07:13,975 --> 00:07:15,351
‎หยุดนะพิคเคิล!

81
00:07:16,102 --> 00:07:19,856
‎แกจะกินเพื่อนเข้าไปจริงๆ เหรอ

82
00:07:19,939 --> 00:07:24,360
‎ทั้งยามหลับและยามตื่น
‎หมอนี่คิดถึงแค่แกแต่เพียงคนเดียว

83
00:07:24,944 --> 00:07:27,113
‎จะกินเขาได้ลงคองั้นเหรอ

84
00:07:27,905 --> 00:07:30,366
‎จะเรียกตัวเองว่าคน…

85
00:07:50,303 --> 00:07:53,598
‎การกัดกินคือกิริยาแทนคำอำลา

86
00:07:54,682 --> 00:07:56,267
‎มันเป็นโชคชะตาที่น่าสลด

87
00:07:57,226 --> 00:07:58,936
‎ความอยากอาหารของเขาดุร้าย

88
00:07:59,687 --> 00:08:04,025
‎ในความสงบนิ่ง
‎จิตใจของมนุษย์ยุคหินมีเพียงความเศร้าโศก

89
00:08:10,656 --> 00:08:13,784
‎อาหารและชีวิต ชีวิตและความตาย

90
00:08:14,911 --> 00:08:16,913
‎เหล่านี้มิอาจแยกออกจากกันได้

91
00:08:20,958 --> 00:08:23,085
‎เหล่านี้มิอาจแยกออกจากกันได้

92
00:08:47,485 --> 00:08:51,072
‎ขอโทษนะที่ทำผิดสัญญา

93
00:08:52,281 --> 00:08:53,991
‎ไม่ต่างกับโกหกพิคเคิล

94
00:08:54,867 --> 00:08:56,577
‎"ถ้าแพ้ ฉันจะยอมถูกกิน"

95
00:08:57,995 --> 00:09:00,706
‎ฉันได้ให้คำสัญญานั้นไว้แล้วไม่ใช่เหรอ

96
00:09:02,542 --> 00:09:04,085
‎แต่แล้วเป็นยังไงล่ะ

97
00:09:04,669 --> 00:09:08,548
‎ที่โดนกินก็มีแต่หัวไหล่กับขาบางส่วน

98
00:09:09,298 --> 00:09:10,883
‎ไม่มีอะไรมากกว่านั้น

99
00:09:12,260 --> 00:09:14,053
‎ฉันเอาจริงแต่แรกหรือเปล่านะ

100
00:09:14,762 --> 00:09:17,014
‎ฉันพร้อมที่จะถูกเขากินจริงๆ เหรอ

101
00:09:18,224 --> 00:09:21,394
‎บางทีลึกๆ ในใจอาจแอบเชื่อว่าตัวเองจะรอด

102
00:09:23,020 --> 00:09:25,273
‎ไม่ได้คิดเลยว่าจะถูกกินจริงๆ

103
00:09:25,815 --> 00:09:27,775
‎นั่นคือความหวังในใจไม่ใช่เหรอ

104
00:09:29,777 --> 00:09:31,070
‎ช่างน่าละอาย

105
00:09:33,656 --> 00:09:34,740
‎งั้นก็จริงสินะ

106
00:09:38,327 --> 00:09:41,747
‎คุณถูกกัด ไม่สิ ถูกกิน

107
00:09:42,748 --> 00:09:47,503
‎ตอนที่ได้ข่าวว่าคุณเสียร่างกายไปบางส่วน
‎ผมไม่เชื่อหูตัวเองเลย

108
00:09:57,430 --> 00:09:58,681
‎เจ็บมากไหม

109
00:09:58,764 --> 00:10:00,141
‎แค่นี้จิ๊บจ๊อย

110
00:10:02,435 --> 00:10:03,769
‎อะไร ไม่มีทางหรอก

111
00:10:04,854 --> 00:10:08,482
‎ถ้าถามว่าฉันรู้สึกห่อเหี่ยวใจไหม
‎ฉันจะตอบว่าใช่

112
00:10:09,317 --> 00:10:13,112
‎ถ้าถามว่ามันทำให้ชีวิตไม่สะดวกไหม
‎ก็ต้องตอบว่าใช่เหมือนกัน

113
00:10:14,113 --> 00:10:18,659
‎นักต่อสู้คนนึงได้พ่ายแพ้
‎และสูญเสียร่างกายไปบางส่วน

114
00:10:19,243 --> 00:10:21,037
‎มันไม่มีอะไรน่าอายเลย

115
00:10:21,621 --> 00:10:22,455
‎เห็นด้วย

116
00:10:23,456 --> 00:10:24,665
‎แต่สิ่งที่ทำให้ฉันอาย…

117
00:10:26,250 --> 00:10:29,462
‎ก็คือฉันได้พูดออกไปว่า
‎จะยอมรับในชะตากรรม แต่มันไม่จริง

118
00:10:29,545 --> 00:10:33,299
‎ฉันวางมาดเหมือนตัวเองกล้าหาญ แต่ไม่กล้า

119
00:10:33,883 --> 00:10:37,219
‎คุณโทกูงาวะเล่าเหตุการณ์ให้ผมฟังหมดแล้วละ

120
00:10:38,137 --> 00:10:41,140
‎ผมไม่เชื่อหรอกว่าคุณเรซึไปหลอกใคร

121
00:10:41,724 --> 00:10:45,728
‎ความจริงที่ว่าฉันหลอกใครหรือไม่

122
00:10:46,896 --> 00:10:50,816
‎มีแค่ฉันคนเดียวที่จะรู้ได้

123
00:10:53,653 --> 00:10:55,655
‎"ด้วยความมุ่งมั่น"

124
00:10:55,738 --> 00:10:57,156
‎"พร้อมที่จะตาย"

125
00:10:57,782 --> 00:10:59,033
‎"พร้อมที่จะฆ่า"

126
00:11:00,117 --> 00:11:03,829
‎ผู้คนชอบพูดคำพวกนั้นกัน
‎ถึงแม้จะไม่ได้หมายความที่พูดจริงๆ

127
00:11:04,830 --> 00:11:08,668
‎คำพูดที่ไม่ใช่ความจริง
‎มันไม่สมควรพูดออกไปแต่แรก

128
00:11:09,585 --> 00:11:13,589
‎ฉันมั่นใจว่าฉันเตรียมใจไว้แล้ว
‎และเข้าใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น

129
00:11:14,715 --> 00:11:16,550
‎แต่ฉันละเมิดหลักการของตัวเอง

130
00:11:17,760 --> 00:11:21,097
‎โทกูงาวะซัง ถ้าผมยอมไปเป็นอาหารให้ล่ะ

131
00:11:22,807 --> 00:11:26,602
‎ฉันเสนอตัวออกไป
‎ก่อนที่จะรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร

132
00:11:29,397 --> 00:11:30,856
‎ฉันควรจะละอายใจ

133
00:11:34,276 --> 00:11:36,612
‎คุณแปลงโฉมร่างกายให้เป็นอาวุธ

134
00:11:36,696 --> 00:11:40,825
‎นั่นคือชีวิตของคุณ
‎แต่ตอนนี้คุณได้สูญเสียร่างกายบางส่วนไปแล้ว

135
00:11:41,784 --> 00:11:42,868
‎เหตุการณ์นี้น่าสะพรึงมาก

136
00:11:45,454 --> 00:11:48,416
‎ทว่าคุณไม่ได้เจ็บปวดเพราะเสียขาไป

137
00:11:48,499 --> 00:11:50,710
‎แต่เพราะความขัดแย้งในใจ

138
00:11:51,627 --> 00:11:54,839
‎จงภูมิใจในความเจ็บปวดนั้นเถอะ

139
00:11:56,132 --> 00:11:59,427
‎เรซึ ไคโอเป็นนักสู้ผู้ไร้เทียมทาน

140
00:11:59,510 --> 00:12:03,764
‎คุณเป็นสมบัติอันล้ำค่า
‎ของสาธารณรัฐประชาชนจีน

141
00:12:06,767 --> 00:12:11,480
‎ผมเคยค้นความหมายของคำว่า "เรซึ" มาแล้ว

142
00:12:14,024 --> 00:12:14,859
‎เรซึ

143
00:12:16,652 --> 00:12:20,906
‎ดุร้าย รุนแรง แล้วก็

144
00:12:21,490 --> 00:12:22,867
‎แน่วแน่ไม่ยอมแพ้

145
00:12:24,160 --> 00:12:25,911
‎นั่นคือตัวตนของคุณ

146
00:12:26,662 --> 00:12:31,917
‎ทักษะที่ยอดเยี่ยมของคุณ
‎น่าหลงใหลจนมันถูกมองข้ามไป

147
00:12:32,752 --> 00:12:37,673
‎แต่คุณค่าที่แท้จริงของตัวคุณน่ะ
‎มาจากจิตวิญญาณอันน่าทึ่งต่างหากล่ะ

148
00:12:39,300 --> 00:12:40,426
‎ขอบใจนะ

149
00:12:46,724 --> 00:12:47,725
‎ขอบใจ

150
00:12:53,355 --> 00:12:57,943
‎บางครั้งฮันมะ ยูจิโร่ก็ใช้คำว่า "กิน"

151
00:12:58,778 --> 00:13:00,863
‎"กิน" มันเป็นคำอุปมา

152
00:13:01,363 --> 00:13:04,074
‎มันเป็นตัวอย่าง ก็แค่คำพูดเปรียบเทียบ

153
00:13:05,367 --> 00:13:09,705
‎มันไม่ใช่ "ชนะ" หรือว่า "พ่ายแพ้"

154
00:13:11,624 --> 00:13:12,500
‎มันคือ "กิน"

155
00:13:14,877 --> 00:13:19,089
‎กินงั้นสินะ คนอะไรน่าทึ่งชะมัด

156
00:13:20,174 --> 00:13:22,092
‎(คาชิมะ ไดเมียวจิน
‎คาโทริ ไดเมียวจิน)

157
00:13:46,742 --> 00:13:49,620
‎ไม่เคยเห็นใครตัดลวดมาก่อนเลย

158
00:14:03,717 --> 00:14:06,262
‎ต่อให้ใช้ใบมีดของญี่ปุ่นก็ทำไม่ได้นะเนี่ย

159
00:14:06,345 --> 00:14:07,638
‎อาจารย์

160
00:14:07,721 --> 00:14:09,640
‎มีคนโทรมาหาครับ

161
00:14:10,182 --> 00:14:11,141
‎เออ

162
00:14:13,143 --> 00:14:16,146
‎ใจเย็นๆ ก่อนแล้วค่อยๆ อธิบายสิท่านผู้เฒ่า

163
00:14:16,897 --> 00:14:20,651
‎หมายความว่าไงที่เรซึ ไคโอถูกกิน

164
00:14:21,735 --> 00:14:22,611
‎พิคเคิลเหรอ

165
00:14:23,362 --> 00:14:25,406
‎จะบอกว่าเรซึ ไคโอแพ้ให้กับพิคเคิล…

166
00:14:25,489 --> 00:14:27,575
‎มันไม่ได้ตัดสินง่ายแบบนั้น!

167
00:14:28,492 --> 00:14:29,785
‎งั้นเหรอ

168
00:14:29,869 --> 00:14:31,871
‎เขาไม่ได้แพ้ซะหน่อย

169
00:14:32,413 --> 00:14:34,164
‎จะบอกว่าเขาไม่ได้แพ้…

170
00:14:35,165 --> 00:14:36,792
‎แต่เขาถูกกินงั้นเหรอ

171
00:14:37,293 --> 00:14:38,168
‎ใช่แล้ว

172
00:14:38,252 --> 00:14:39,211
‎(โดปโปะ)

173
00:14:39,295 --> 00:14:42,506
‎ถ้างั้นสองคนนั้นได้สู้กันอย่างงั้นเหรอ

174
00:14:43,549 --> 00:14:48,220
‎เข้าใจแล้ว หัวไหล่ แล้วก็ขา…

175
00:14:49,221 --> 00:14:51,265
‎ครับ

176
00:14:58,188 --> 00:14:59,189
‎ครับ

177
00:14:59,273 --> 00:15:00,566
‎เข้ามานั่งสิ

178
00:15:00,649 --> 00:15:01,483
‎ครับ

179
00:15:03,319 --> 00:15:04,320
‎ล้อเล่นใช่ไหม

180
00:15:04,904 --> 00:15:07,323
‎เรซึ ไคโอจะแพ้ได้ยังไงกัน

181
00:15:07,990 --> 00:15:10,117
‎มันไม่ได้ตรงไปตรงมาอย่างนั้นน่ะสิ

182
00:15:10,200 --> 00:15:11,827
‎เขาไม่ได้แพ้

183
00:15:13,078 --> 00:15:14,038
‎อาหาร…

184
00:15:14,538 --> 00:15:18,083
‎นักสู้ผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นได้กลายเป็นอาหาร

185
00:15:22,171 --> 00:15:24,381
‎ไอ้สารเลวนั่น…

186
00:15:24,465 --> 00:15:25,341
‎พูดถึงใคร

187
00:15:26,508 --> 00:15:30,095
‎ก็จะใครอีกล่ะ ไอ้เจ้าลิงโบราณนั่นไงล่ะ

188
00:15:33,057 --> 00:15:37,269
‎แกนี่ไม่เข้าใจปัญหาที่แท้จริงใช่ไหมเนี่ย

189
00:15:38,187 --> 00:15:40,856
‎พิคเคิลไม่ได้ดูถูกเรา

190
00:15:43,609 --> 00:15:45,986
‎ที่จริงถ้าจะให้พูดชัดๆ

191
00:15:46,070 --> 00:15:49,114
‎เขาไม่เห็นว่าเราคู่ควรแก่การดูถูกเลยด้วยซ้ำ

192
00:15:49,198 --> 00:15:51,742
‎ก็นั่นแหละแปลว่าดูถูก

193
00:15:51,825 --> 00:15:52,660
‎คัทซึมิ

194
00:15:53,452 --> 00:15:59,375
‎การจะโดนดูถูกได้เนี่ย
‎มันคือสิทธิหรือคุณสมบัติที่ต้องได้รับมา

195
00:16:00,084 --> 00:16:01,877
‎พิคเคิลไม่ได้ดูถูกเรา

196
00:16:01,961 --> 00:16:06,382
‎เหมือนกับที่เราไม่ได้มองว่า
‎เนื้อหรือปลาสูงส่งพอจะให้ดูถูกได้เลย

197
00:16:09,468 --> 00:16:12,137
‎พ่อนั่นแหละที่ไม่เข้าใจ

198
00:16:13,180 --> 00:16:14,765
‎งั้นขอพูดอีกที

199
00:16:14,848 --> 00:16:17,893
‎ก็นั่นแหละแปลว่าดูถูก!

200
00:16:18,769 --> 00:16:19,687
‎หา

201
00:16:21,480 --> 00:16:22,898
‎คัทซึมิ…

202
00:16:24,066 --> 00:16:25,651
‎ฉันเข้าใจแล้วละ

203
00:16:27,695 --> 00:16:29,655
‎เรซึ ไคโอถูกกิน

204
00:16:30,656 --> 00:16:36,662
‎ข่าวนี้แพร่กระจายไปในหมู่คน
‎ที่ไปรวมตัวกันที่ฐานทัพอัตสึงิเร็วเหมือนไฟป่า

205
00:16:46,255 --> 00:16:50,801
‎เราฉีดยาให้ไปตั้งเยอะ
‎ถ้าเป็นแรดเผือกก็คงสลบเหมือดไปทั้งคืน

206
00:16:50,884 --> 00:16:52,720
‎แต่ภายในไม่กี่ชั่วโมง…

207
00:16:53,303 --> 00:16:57,182
‎เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่น่าอัศจรรย์ใจได้เกิดขึ้นแล้ว

208
00:16:57,933 --> 00:17:01,437
‎ครั้งเดียวในประวัติศาสตร์ที่ประตูนี้เคยพัง…

209
00:17:05,024 --> 00:17:08,902
‎คือตอนที่ฮันมะ ยูจิโร่มาที่นี่

210
00:17:16,535 --> 00:17:18,037
‎เขาเป็นคนตัวใหญ่

211
00:17:18,787 --> 00:17:21,707
‎เคนโมจิ ทาเคชิ อายุ 21 ปี

212
00:17:22,291 --> 00:17:25,252
‎ชื่อเขาฟังดูเข้มแข็ง และเขาก็เป็นคนแข็งแรง

213
00:17:26,545 --> 00:17:27,379
‎คาราเต้

214
00:17:28,714 --> 00:17:29,715
‎ชกมวย

215
00:17:30,549 --> 00:17:31,717
‎ยกน้ำหนัก

216
00:17:32,593 --> 00:17:36,722
‎ไม่ว่าจะไปที่โรงฝึกหรือยิมไหน
‎ก็ไม่มีใครสู้เขาได้

217
00:17:38,098 --> 00:17:42,728
‎แล้วเคนโมจิมาเดินเล่น
‎ที่สถานบันเทิงยามค่ำคืนทำไม

218
00:17:43,687 --> 00:17:45,773
‎เขากำลังหาคนมาสู้ด้วย

219
00:17:47,816 --> 00:17:51,695
‎เขาไม่ฆ่าตายหรอก
‎แต่ก็ไม่ปล่อยกลับไปในสภาพดีแน่นอน

220
00:17:51,779 --> 00:17:55,240
‎เขาหวังว่าจะได้เจอเพื่อนเล่นแบบนั้นในคืนนี้

221
00:18:07,336 --> 00:18:08,754
‎(ห้ามปัสสาวะ)

222
00:18:52,631 --> 00:18:58,053
‎สีสัน สีสัน แสงสี สีสัน ไฟ

223
00:18:58,137 --> 00:19:00,514
‎ดาว ความร้อน

224
00:19:02,266 --> 00:19:04,059
‎ฝูงชน ฝูงชน

225
00:19:04,768 --> 00:19:05,686
‎อาหาร

226
00:19:06,895 --> 00:19:09,439
‎เส้นตรง… แนวตั้ง

227
00:19:09,523 --> 00:19:11,567
‎เส้นตรง…แนวนอน

228
00:19:12,151 --> 00:19:13,068
‎ท้องฟ้า

229
00:19:14,153 --> 00:19:15,070
‎พื้นดิน

230
00:19:15,654 --> 00:19:17,823
‎พื้นราบ เส้นตรง

231
00:19:18,949 --> 00:19:23,370
‎ตัวผู้ตัวนี้สับสน เขาไม่คุ้นเคยกับภาพเหล่านี้เลย

232
00:19:24,079 --> 00:19:26,248
‎เขาหลงทางยิ่งกว่าอุระชิมะ ทาโร่เสียอีก

233
00:19:27,791 --> 00:19:32,588
‎ในยุคของเขา เขากินแต่สิ่งที่เข้ามาทำร้ายเขา

234
00:19:33,172 --> 00:19:36,592
‎ต่อสู้ เอาชนะ กัดกิน

235
00:19:38,135 --> 00:19:39,386
‎เขาภาคภูมิใจ

236
00:19:40,637 --> 00:19:42,347
‎แต่ตอนนี้เขาคืออะไร

237
00:19:42,848 --> 00:19:45,851
‎ตอนนี้เขาใส่เสื้อผ้าเป็นเครื่องปลอมตัว

238
00:19:47,352 --> 00:19:50,856
‎ถ้าไม่ใส่แล้วก็จะอยู่รอดไม่ได้ เขาเข้าใจดี

239
00:19:51,773 --> 00:19:56,862
‎เขาสูงสองเมตร และหนักกว่า 130 กิโลกรัม
‎ตัวใหญ่เหมือนยักษ์

240
00:19:58,739 --> 00:20:00,824
‎ฝูงชนไม่พยายามโจมตี

241
00:20:00,908 --> 00:20:02,868
‎พวกเขาไม่พยายามสบตาเขาด้วยซ้ำ

242
00:20:04,620 --> 00:20:05,871
‎เขาหิว

243
00:20:06,538 --> 00:20:08,373
‎ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ยังไม่ได้กินอะไรเลย

244
00:20:08,957 --> 00:20:11,210
‎ได้กินแค่นิดเดียวเอง ไม่กี่กิโล

245
00:20:11,919 --> 00:20:13,378
‎เขาชื่นชมคู่ต่อสู้

246
00:20:14,463 --> 00:20:16,882
‎ซึ่งใช้ทุกส่วนของร่างกายเล็กๆ ที่มี

247
00:20:17,591 --> 00:20:20,886
‎อาวุธเล็กๆ ที่มี พละกำลังอันน้อยนิด

248
00:20:21,470 --> 00:20:24,765
‎และถึงแม้จะหวาดกลัว
‎แต่เขาก็กล้ายืนหยัดต่อสู้โดยไม่หนี

249
00:20:32,940 --> 00:20:34,107
‎ตายแล้ว!

250
00:20:34,691 --> 00:20:36,026
‎- ชนจังๆ เลย
‎- โห

251
00:20:36,109 --> 00:20:38,320
‎รถบุบเป็นรูปคนเลย!

252
00:20:40,906 --> 00:20:43,533
‎นี่คุณ เป็นไรหรือเปล่า นี่…

253
00:20:48,247 --> 00:20:49,206
‎หา ยืนได้ด้วยเหรอ

254
00:20:49,289 --> 00:20:50,332
‎ยืนได้ยังไง

255
00:20:50,415 --> 00:20:51,625
‎เขายังไม่ตาย

256
00:20:51,708 --> 00:20:52,542
‎นี่…

257
00:21:27,077 --> 00:21:27,995
‎เป็นไปไม่ได้!

258
00:22:04,406 --> 00:22:05,407
‎(เนื้อสัตว์)

259
00:23:47,426 --> 00:23:51,138
‎คำบรรยายโดย นันทวัน ริดเดล