1
00:01:38,264 --> 00:01:41,017
‎(ฮันมะ บากิ)

2
00:01:45,688 --> 00:01:49,109
‎สำหรับในตอนนี้ เขาต้องอยู่แบบนี้ไปก่อน

3
00:01:49,192 --> 00:01:50,026
‎ค่ะ

4
00:01:50,110 --> 00:01:53,738
‎ให้ยาปฏิชีวนะและยาแก้ปวดทางสายน้ำเกลือ

5
00:01:53,822 --> 00:01:56,950
‎เปลี่ยนผ้าพันแผลทุกๆ 12 ชั่วโมง

6
00:01:57,033 --> 00:01:58,034
‎ค่ะ

7
00:01:59,869 --> 00:02:02,038
‎โทษทีนะที่เรียกใช้กะทันหัน

8
00:02:02,622 --> 00:02:05,625
‎ไม่เป็นไร ผมทำเต็มที่แล้ว

9
00:02:05,708 --> 00:02:07,794
‎แต่ก็จะมีรอยแผลเป็นอยู่

10
00:02:08,461 --> 00:02:11,881
‎กระดูกสันหลังส่วนคอของเขาเสียหายหนัก

11
00:02:11,965 --> 00:02:13,925
‎แต่ไม่กระทบกระเทือนระบบประสาท

12
00:02:14,592 --> 00:02:17,178
‎เพราะยังไงซะ ร่างกายเขา
‎ก็อยู่ในสภาพที่แข็งแรงมาก

13
00:02:17,262 --> 00:02:18,930
‎แล้วนี่ล่ะ

14
00:02:19,514 --> 00:02:22,433
‎หมายถึงเขาทำแบบนั้นหลังหมดสติไปแล้วงั้นเหรอ

15
00:02:22,517 --> 00:02:25,436
‎อืม ทำตอนสลบเหมือด

16
00:02:29,190 --> 00:02:32,443
‎คุณคงต้องรู้เรื่องนี้แน่ๆ ศาสตราจารย์เพย์น

17
00:02:32,527 --> 00:02:33,695
‎รู้เรื่องอะไรเหรอ

18
00:02:34,279 --> 00:02:37,198
‎ถึงแม้มนุษย์จะหมดสติไปแล้ว…

19
00:02:37,782 --> 00:02:42,453
‎อันที่จริง ถึงแม้มนุษย์จะเสียชีวิต
‎แต่ก็ยังสามารถที่จะเคลื่อนไหวได้อยู่

20
00:02:43,163 --> 00:02:47,709
‎นี่เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้น
‎เมื่อเผชิญกับสภาวะสงครามที่พิเศษ

21
00:02:47,792 --> 00:02:48,960
‎แต่ก็เป็นเรื่องจริง

22
00:02:50,170 --> 00:02:53,590
‎กลุ่มทหารได้จับทหารฝ่ายข้าศึกไปเป็นเชลย

23
00:02:54,299 --> 00:02:57,594
‎เนื่องจากเป็นช่วงสงคราม
‎จึงได้สั่งประหารชีวิตเชลยศึกในทันที

24
00:02:58,428 --> 00:03:01,222
‎ขณะที่พวกเขานั่งรอความตายที่จะมาถึง

25
00:03:01,306 --> 00:03:04,976
‎ผู้บังคับบัญชาของกองที่ถูกจับตัว
‎ได้พูดออกมาอย่างอุกอาจ

26
00:03:05,518 --> 00:03:09,981
‎เขาพูดว่า "หลังจากถูกตัดหัวแล้ว
‎ฉันจะหยิบหัวขึ้นมาแล้ววิ่ง

27
00:03:11,065 --> 00:03:13,568
‎ฉันจะวิ่งไปตามแนวที่ทหารนั่งอยู่

28
00:03:13,651 --> 00:03:19,282
‎ช่วยไว้ชีวิตทุกคนที่ฉันวิ่งผ่านไปได้ด้วยทีเถอะ"

29
00:03:20,366 --> 00:03:22,744
‎ทหารฝ่ายศัตรูพากันหัวเราะเยาะ

30
00:03:22,827 --> 00:03:24,746
‎พวกเขาบอกว่า "ถ้าคิดว่าทำได้ก็เอาเลยสิ"

31
00:03:25,496 --> 00:03:27,373
‎เขาถูกประหารทันที

32
00:03:27,916 --> 00:03:29,500
‎แต่ช่างน่าเหลือเชื่อที่เขาวิ่งได้

33
00:03:30,168 --> 00:03:34,005
‎เขาวิ่งไปจนสุดแนวที่ลูกน้องนั่งคุกเข่า
‎ถือหัวของตัวเองไปตลอดทาง

34
00:03:36,883 --> 00:03:38,009
‎เป็นเรื่องจริง

35
00:03:38,676 --> 00:03:42,013
‎ซึ่งดูแล้ว นี่เป็นสิ่งที่แจ็ค แฮมเมอร์จะทำแน่ๆ

36
00:03:42,597 --> 00:03:47,518
‎ไม่ว่าจะยามหลับหรือตื่น
‎ชีวิตนี้เขาสนใจแต่เรื่องการสั่งสมความแข็งแกร่ง

37
00:03:48,186 --> 00:03:51,022
‎เขาคงคิดไว้แล้วแน่ๆ
‎ว่าต้องทำยังไงให้สู้ต่อไปได้

38
00:03:51,648 --> 00:03:54,651
‎แม้หลังจากที่พ่ายแพ้หรือสิ้นชีพ

39
00:03:55,818 --> 00:04:01,115
‎เขาต้องสลักแผนของเขา
‎ไว้ในทุกเซลล์ของร่างกาย

40
00:04:01,616 --> 00:04:04,285
‎ผมมั่นใจว่าแจ็คจะต้องทำแบบนั้นแน่ๆ

41
00:04:06,371 --> 00:04:09,040
‎คนไข้ที่ชื่อแจ็คหายไปแล้วค่ะ

42
00:04:09,791 --> 00:04:11,042
‎อะไรนะ

43
00:04:12,085 --> 00:04:13,127
‎เห็นไหมล่ะ

44
00:04:17,674 --> 00:04:19,050
‎ขอโทษนะ

45
00:04:19,133 --> 00:04:22,053
‎ขอโทษด้วยที่ออกไประหว่างการต่อสู้แบบนั้น

46
00:04:23,721 --> 00:04:26,307
‎มาต่อกันเลย สู้ต่อกันเลย!

47
00:04:27,850 --> 00:04:29,310
‎ต่อกันเลย!

48
00:04:30,645 --> 00:04:31,813
‎ต่อกันเลย!

49
00:04:32,480 --> 00:04:35,316
‎ต่อกันเลย!

50
00:04:36,943 --> 00:04:40,530
‎เขาถูกขาที่ทรงพลังของแจ็ค
‎เตะเข้าที่ใบหน้าอย่างต่อเนื่องถึงห้าครั้ง

51
00:04:41,739 --> 00:04:45,910
‎พิคเคิลได้รับความบาดเจ็บมากแค่ไหนล่ะ
‎อันที่จริงก็ไม่ค่อยจะเท่าไรเลย

52
00:04:47,078 --> 00:04:50,832
‎เมื่อก่อน เขาเคยต้องต่อสู้
‎กับสัตว์ที่ตัวใหญ่กว่าเขาเป็นร้อยๆ เท่าทุกวัน

53
00:04:51,874 --> 00:04:54,085
‎ถึงแม้ขาของแจ็คจะทรงพลัง

54
00:04:54,836 --> 00:04:57,088
‎และถึงแม้หมัดของเขาจะแรงถึงใจ

55
00:04:57,714 --> 00:05:00,591
‎น้ำหนักตัวของเขากับแจ็คก็ใกล้เคียงกัน

56
00:05:01,342 --> 00:05:04,095
‎งั้นพิคเคิลจะหนีทำไม

57
00:05:04,971 --> 00:05:08,433
‎นี่มันไม่เกี่ยวกับความแข็งแกร่งหรือทรงพลังแล้ว

58
00:05:09,142 --> 00:05:11,352
‎ไม่เคยเจอใครเหมือนชายคนนี้มาก่อนเลย

59
00:05:11,436 --> 00:05:15,857
‎คนที่ฆ่าแล้วก็ไม่ยอมตาย
‎ถึงตายไปแล้วก็ยังจะฟื้นขึ้นมาใหม่

60
00:05:16,441 --> 00:05:20,862
‎เจ้าตัวนั้น เจ้าตัวนั้น แล้วก็เจ้าตัวนั้น

61
00:05:21,571 --> 00:05:23,614
‎พอมันตาย การต่อสู้ก็สิ้นสุด

62
00:05:24,282 --> 00:05:27,118
‎แม้แต่ตัวนั้นก็ไม่ฟื้นกลับขึ้นมาบินไล่ต่อ

63
00:05:28,328 --> 00:05:30,121
‎นั่นมันเป็นกฎไม่ใช่เหรอ

64
00:05:30,955 --> 00:05:34,125
‎แจ็ค ฮันมะ นักสู้ที่หาได้ยากยิ่ง

65
00:05:35,168 --> 00:05:36,961
‎เขาจงใจโหลดร่างกายเกินขีดจำกัด

66
00:05:37,045 --> 00:05:40,173
‎โด้ปยาเข้าไปมหาศาลโดยไม่สนผลข้างเคียง

67
00:05:40,965 --> 00:05:45,136
‎ยอมตัดแขนขาทั้งสี่
‎เพื่อเข้ารับการผ่าตัดยืดกระดูก

68
00:05:45,720 --> 00:05:48,890
‎เพราะไม่คาดหวังกับอนาคต
‎เขาจึงมีชีวิตอยู่เพื่อปัจจุบัน

69
00:05:48,973 --> 00:05:52,143
‎ถ้าลองคิดดูแล้ว
‎ทั้งหมดนี่มันผิดธรรมชาติอย่างที่สุด

70
00:05:52,226 --> 00:05:54,395
‎มันไม่มีอยู่ในโลกธรรมชาติ

71
00:05:55,313 --> 00:05:57,273
‎เหมือนกับที่คนกลัวผี

72
00:05:58,066 --> 00:06:00,401
‎และหลีกเลี่ยงการพบเจอกับสิ่งที่อธิบายไม่ได้

73
00:06:01,069 --> 00:06:04,906
‎พิคเคิลก็กลัวในสิ่งที่ทำให้แจ็คเป็นแบบนี้

74
00:06:05,698 --> 00:06:09,911
‎แต่ทว่า คนคนนึง
‎จะวิ่งหนีด้วยความกลัวตลอดไปไม่ได้

75
00:06:10,620 --> 00:06:12,997
‎สองนาทีหลังจากการต่อสู้นี้เริ่มต้นขึ้น

76
00:06:14,415 --> 00:06:17,919
‎ดวงไฟศักดิ์ศรีของนักรบผู้ไม่เคยพ่ายแพ้
‎ตลอดยุคครีเทเชียสก็ลุกโชนขึ้นมา

77
00:06:41,442 --> 00:06:45,029
‎มันคือความพ่ายแพ้ที่เขาต้องการ
‎เขาเองก็คงยอมรับได้

78
00:06:45,822 --> 00:06:49,951
‎ถึงแม้เขาจะอยากรับรู้มัน
‎แต่เขาได้ดิ่งเข้าไปในโคม่าที่ลึกมาก

79
00:06:50,618 --> 00:06:54,247
‎นี่เป็นครั้งที่สองในชีวิตเขา
‎ที่แพ้ถึงสองครั้งในวันเดียวกัน

80
00:07:02,672 --> 00:07:04,882
‎โอ้ โล่งอกไปที

81
00:07:04,966 --> 00:07:06,592
‎คุณแข็งแกร่งมาก

82
00:07:09,178 --> 00:07:11,931
‎นี่คือโรงพยาบาลเดียวกันกับเมื่อเช้านี้ละ

83
00:07:12,014 --> 00:07:13,224
‎กลับมาอยู่ที่เดิมนะ

84
00:07:16,978 --> 00:07:18,104
‎อย่าแม้แต่จะคิด

85
00:07:18,771 --> 00:07:20,606
‎แค่นี้ก็ก่อเรื่องไว้เยอะแล้ว

86
00:07:23,192 --> 00:07:27,155
‎คุณต่อสู้กับสมบัติทางวัฒนธรรมที่ไม่มีอะไรเทียบได้

87
00:07:27,238 --> 00:07:30,616
‎แล้วก็บาดเจ็บทั้งสองคนทั้งสองครั้ง
‎ยังไงก็ไม่ให้สู้อีกเป็นครั้งที่สาม

88
00:07:30,700 --> 00:07:34,120
‎แค่นี้พอแล้วนะ แจ็ค แฮมเมอร์

89
00:07:40,251 --> 00:07:42,378
‎จะไปไหนเหรอ พี่แจ็ค

90
00:07:46,466 --> 00:07:50,928
‎พี่ ผมรู้ดีเลยละว่าพี่รู้สึกยังไง

91
00:07:51,971 --> 00:07:56,893
‎ไม่ใช่เพราะเราเป็นพี่น้องกันหรอกนะ
‎แต่เพราะว่าเราต่างก็เป็นนักรบ

92
00:07:57,810 --> 00:07:59,395
‎ผมถึงรู้ไงล่ะว่ามันจบแล้ว

93
00:08:02,106 --> 00:08:02,940
‎พี่!

94
00:08:04,609 --> 00:08:08,738
‎ต่อจากนี้ไป พี่จะไม่ได้เป็นนักสู้อีกต่อไปแล้ว!

95
00:08:12,033 --> 00:08:15,912
‎ตราบใดที่ยังไม่มีใครยอมรับความพ่ายแพ้
‎ก็ถือว่ายังไม่มีใครแพ้

96
00:08:17,079 --> 00:08:21,918
‎ความคิดนี้ของแจ็คได้ถูกยกสูงขึ้นไป
‎จนกลายเป็นความเชื่อของเขา

97
00:08:22,710 --> 00:08:26,714
‎แต่ทว่า หลังถูกโจมตีจนหมดสติไปอีกครั้งนึง

98
00:08:26,797 --> 00:08:30,009
‎สิ่งที่พิคเคิลทำ สิ่งที่ถูกกระทำกับแจ็ค

99
00:08:31,636 --> 00:08:33,804
‎หลังแจ็คได้รู้เรื่องนั้นแล้ว

100
00:08:34,472 --> 00:08:38,976
‎ก็ไม่มีอะไรน่าอับอายไปกว่านั้นแล้ว
‎สำหรับคนที่เป็นนักรบ

101
00:08:40,478 --> 00:08:42,563
‎พิคเคิลอุ้มแจ็คจากจุดที่ต่อสู้กัน

102
00:08:43,356 --> 00:08:45,566
‎เขาอุ้มแจ็คด้วยความระมัดระวัง

103
00:08:46,484 --> 00:08:49,820
‎เขาตั้งใจมากเพราะไม่อยากจะทำแจ็คร่วง

104
00:08:50,655 --> 00:08:53,324
‎หรือทำให้เขาบอบช้ำมากไปกว่านี้

105
00:08:53,908 --> 00:08:57,286
‎แต่ทำไมกัน อีกไม่นานเหตุผลนั้นก็จะกระจ่าง

106
00:08:58,579 --> 00:09:00,081
‎สิ่งที่พิคเคิลพยายามทำ

107
00:09:00,831 --> 00:09:05,169
‎ก็คือถนอมเนื้อยักษ์แจ็ค แฮมเมอร์
‎เอาไว้กินในวันหลังนั่นเอง

108
00:09:06,462 --> 00:09:08,589
‎รู้ใช่ไหมว่ามันหมายความว่าไง พี่แจ็ค

109
00:09:09,465 --> 00:09:12,593
‎เขาไม่ได้ฝังพี่ เขาอุ้มพี่ด้วยความระมัดระวัง

110
00:09:13,553 --> 00:09:15,680
‎ไม่ใช่ในฐานะศัตรู แต่เป็นอาหาร

111
00:09:17,223 --> 00:09:19,100
‎รู้ใช่ไหมว่าหมายความว่ายังไง

112
00:09:25,690 --> 00:09:29,402
‎เขาบอกว่าตอนนี้มันไม่ยุติธรรม เขาก็เลยจะรอ

113
00:09:29,485 --> 00:09:33,489
‎เขาบอกว่าจะรอจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม

114
00:09:34,073 --> 00:09:36,158
‎ปัญหาก็คือที่ที่เขาไปรอนี่น่ะสิ

115
00:09:37,076 --> 00:09:39,453
‎เขาอยู่ตรงหน้าพิคเคิลเลย

116
00:09:39,537 --> 00:09:44,500
‎ชายสองคนนั่งจ้องหน้ากัน
‎ในสนามประลองใต้ดิน ไม่มีใครเฝ้าสักคน

117
00:09:46,085 --> 00:09:50,506
‎เขาบอกว่าจะอดอาหารรอหลายๆ วัน

118
00:09:55,845 --> 00:09:58,014
‎คิดว่าบากิจะชนะได้หรือเปล่า

119
00:10:00,600 --> 00:10:03,227
‎เรซึ ไคโอ ยอดนักสู้ยังพ่ายแพ้

120
00:10:03,311 --> 00:10:06,147
‎โอโรจิ คัทซิมิที่เกิดใหม่ยังถูกบดขยี้

121
00:10:06,230 --> 00:10:09,025
‎แม้แต่แจ็ค แฮมเมอร์ก็…

122
00:10:09,650 --> 00:10:11,027
‎รู้ไหมยูจิโร่

123
00:10:11,694 --> 00:10:14,280
‎เท่าที่รู้ สามคนนั้น…

124
00:10:17,408 --> 00:10:20,536
‎พวกเขาเป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุด
‎ของกองกำลังพิทักษ์โลกได้เลย

125
00:10:21,120 --> 00:10:23,247
‎ในสามคนนี้ จะไม่น่าแปลกใจเลยสักนิด

126
00:10:23,331 --> 00:10:26,542
‎ถ้าคนใดคนนึงเอาชนะฮันมะ บากิได้

127
00:10:30,129 --> 00:10:32,548
‎อันนั้นเป็นเมฮึนจากฮอกไกโด

128
00:10:33,132 --> 00:10:35,301
‎ชิโอคาระที่ทำจากไส้ปลาแซลมอน

129
00:10:36,385 --> 00:10:38,804
‎อ้าว เป็นนักชิมอาหารด้วยเหรอ

130
00:10:39,847 --> 00:10:40,806
‎ของโปรดเลยละ

131
00:10:41,557 --> 00:10:43,142
‎จริงเหรอ

132
00:10:45,186 --> 00:10:49,315
‎อย่างที่บอกไป พลังการต่อสู้ของทั้งสามคน
‎เทียบเท่าได้กับบากิ…

133
00:10:49,398 --> 00:10:50,816
‎นี่!

134
00:10:52,401 --> 00:10:55,946
‎บากิมีสิ่งนึงที่ทั้งสามคนที่ว่าไม่มี

135
00:10:56,030 --> 00:10:58,741
‎บากิได้เลือดของฉันไปอย่างปฏิเสธไม่ได้

136
00:10:59,283 --> 00:11:01,327
‎เขามีเชื้อสายฮันมะอย่างเห็นได้ชัด

137
00:11:01,410 --> 00:11:04,330
‎เอ๋ แต่แจ็คก็มีเชื้อด้วยไม่ใช่เหรอ

138
00:11:04,914 --> 00:11:06,415
‎เชื้อเขาอ่อนมาก

139
00:11:06,916 --> 00:11:08,834
‎เชื้ออ่อน

140
00:11:09,418 --> 00:11:13,339
‎ดูจากผลการต่อสู้แล้ว เชื้ออ่อนมากจริงๆ

141
00:11:15,925 --> 00:11:20,346
‎แปลว่าถ้าเขาไม่ชนะ
‎สายเลือดฮันมะก็อ่อนงั้นเหรอ จะบ้าตาย

142
00:11:22,932 --> 00:11:24,850
‎ศักดิ์ศรีค้ำคอจนฉันพูดไม่ออกเลย

143
00:11:26,185 --> 00:11:27,603
‎ว่าแต่ออก้า

144
00:11:28,437 --> 00:11:30,106
‎ไม่อยากไปสู้กับเขาบ้างเหรอ

145
00:11:34,694 --> 00:11:37,196
‎ไม่ต้องห่วงหรอก

146
00:11:37,279 --> 00:11:40,366
‎ถึงฮันมะ บากิจะดูอ่อนแอ
‎แต่ที่จริงเขาก็ใช้ได้เลย

147
00:11:41,158 --> 00:11:43,369
‎ยังไงก็ต้องต่อสู้กันสักวัน

148
00:11:45,454 --> 00:11:48,290
‎แล้วคนที่ชนะจะถูกฉันกิน

149
00:11:50,418 --> 00:11:52,253
‎ได้ยินมาว่าสัตว์ป่า

150
00:11:53,045 --> 00:11:56,799
‎สามารถมีชีวิตรอดได้เป็นเวลานาน
‎โดยไม่ต้องกินอาหาร

151
00:11:57,842 --> 00:12:02,763
‎แต่พิคเคิลน่าจะมาถึงขีดจำกัดแล้วนะ
‎ว่าไหมคุณเพย์น

152
00:12:03,931 --> 00:12:09,687
‎ฉันจะไม่ยอมให้ใครสู้กับพิคเคิลนอกจากฉัน

153
00:12:10,354 --> 00:12:12,440
‎ฉันอยากจะสู้กับเขาก่อนใครอื่น

154
00:12:13,149 --> 00:12:16,527
‎โง่เอ๊ย ก็เพราะฉันมันเป็นคนแบบนี้ไง

155
00:12:16,610 --> 00:12:20,489
‎ไม่ใช่แค่ก่อนทุกคนนะ
‎แต่ฉันน่าจะมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกแล้ว

156
00:12:20,573 --> 00:12:22,032
‎อยู่ที่นี่ไปเลยดีกว่า

157
00:12:22,742 --> 00:12:25,035
‎นี่พิคเคิล เราอยู่กันแบบนี้

158
00:12:25,995 --> 00:12:27,538
‎จนกว่าจะถึงเวลานะ

159
00:12:27,621 --> 00:12:29,540
‎จะอยู่แบบนี้จนกว่าจะถึงตอนนั้น

160
00:12:30,875 --> 00:12:35,546
‎หายใจอากาศเดียวกัน
‎นอนเมื่อง่วง กินเมื่อหิว…

161
00:12:36,964 --> 00:12:38,048
‎ใช่แล้ว

162
00:12:39,049 --> 00:12:42,553
‎หมอนี่จะกินฉันเข้าไป
‎เขาจะกินฉันเข้าไปตอนที่หิว

163
00:12:42,636 --> 00:12:45,306
‎ไม่หรอก เราแก้ปัญหานั้นเรียบร้อยแล้ว

164
00:12:47,767 --> 00:12:51,312
‎เรามีอาหารที่พิคเคิลฆ่าเองอยู่แล้ว

165
00:12:53,898 --> 00:12:57,401
‎หมายถึงทีเร็กซ์ที่ถูกเก็บรักษาไว้ที่อเมริกาเหรอ

166
00:12:58,569 --> 00:13:00,821
‎มันมีเยอะมาก

167
00:13:01,447 --> 00:13:02,740
‎ตั้งหลายตัน

168
00:13:05,034 --> 00:13:09,205
‎แต่นั่นมันไม่ใช่เนื้อวัวหรือเนื้อหมู
‎มันเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่สำ…

169
00:13:09,288 --> 00:13:11,081
‎มันไม่ใช่ของใคร

170
00:13:11,165 --> 00:13:15,836
‎พิคเคิลเป็นคนหามาเองกับมือ
‎เขายอมเสี่ยงตายเพื่อมัน

171
00:13:16,420 --> 00:13:19,465
‎ซากไดโนเสาร์ตัวนั้น
‎เป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่สำคัญ

172
00:13:19,548 --> 00:13:21,300
‎เรื่องนั้นไม่ต้องสงสัย

173
00:13:21,383 --> 00:13:24,345
‎แต่ว่าพิคเคิลก็มีแค่คนเดียวเหมือนกัน

174
00:13:24,929 --> 00:13:27,139
‎และเขายังมีชีวิตอยู่

175
00:13:33,896 --> 00:13:34,730
‎เสียงอะไร

176
00:13:37,942 --> 00:13:39,610
‎สิ่งนี้ประเมินค่าไม่ได้เลย

177
00:13:39,693 --> 00:13:42,822
‎เนื้อไทรันโนซอรัสแท้ๆ หนัก 40 กิโลกรัม

178
00:13:44,198 --> 00:13:46,408
‎เข็นมาตรงนี้น่าจะพอแล้วละ

179
00:13:46,492 --> 00:13:48,619
‎อีก 100 เมตรก็จะถึงลานต่อสู้แล้ว

180
00:13:49,245 --> 00:13:52,373
‎รีบไปกันเถอะ ถ้าเขามาเจอเรา
‎มีหวังเราโดนฆ่าตายแน่

181
00:14:00,923 --> 00:14:01,966
‎พิคเคิล

182
00:14:06,971 --> 00:14:09,139
‎กินอย่างเอร็ดอร่อยเชียวนะ

183
00:14:12,977 --> 00:14:14,895
‎แต่นั่นมันเนื้อดิบไม่ใช่เหรอ

184
00:14:14,979 --> 00:14:16,397
‎มีทรายติดอยู่ด้วย

185
00:14:20,067 --> 00:14:22,403
‎งั้น ถ้ายืนยันขนาดนั้น

186
00:14:32,329 --> 00:14:34,665
‎หือ ที่จริงก็อร่อยมากเลยนะเนี่ย

187
00:14:36,041 --> 00:14:37,710
‎ขอบใจที่แบ่งกันนะเพื่อน

188
00:14:39,211 --> 00:14:42,423
‎หูย อร่อยจริงๆ นี่มันเนื้ออะไรกันเนี่ย

189
00:14:44,967 --> 00:14:46,719
‎อิ่มจังเลย

190
00:14:50,306 --> 00:14:51,265
‎เดี๋ยวนะ

191
00:14:52,725 --> 00:14:54,935
‎ถ้าพิคเคิลอิ่มแล้ว…

192
00:14:59,523 --> 00:15:00,649
‎เขาจะสู้ไหมนะ

193
00:15:01,525 --> 00:15:03,944
‎เขาจะไม่สู้กับใครอีกแล้ว

194
00:15:04,778 --> 00:15:09,283
‎ตอนนี้ทีมเราได้ผลลัพธ์ที่ดีเยี่ยม

195
00:15:10,784 --> 00:15:11,952
‎ผลลัพธ์เหรอ

196
00:15:12,036 --> 00:15:15,247
‎เราใช้เนื้อทีเร็กซ์ที่เก็บรักษาเอาไว้

197
00:15:15,331 --> 00:15:18,459
‎บวกกับเทคโนโลยีชีวภาพ
‎ในการสร้างมันขึ้นมาเพิ่ม

198
00:15:18,542 --> 00:15:21,211
‎เรื่องแบบนั้น ทำได้ด้วยงั้นเหรอ

199
00:15:22,254 --> 00:15:23,213
‎สองปี

200
00:15:23,297 --> 00:15:27,509
‎นั่นคือระยะเวลา
‎กว่าที่พิคเคิลจะกินเนื้อทีเร็กซ์จนหมด

201
00:15:27,593 --> 00:15:31,180
‎ซึ่งก็นานเกินพอให้เราทดลองเสร็จ
‎และเริ่มผลิตมันขึ้นมา

202
00:15:31,263 --> 00:15:33,974
‎พิคเคิลจะไม่มีวันต้องทนหิวอีกแล้ว

203
00:15:34,725 --> 00:15:36,977
‎ถ้าเขาอิ่มหนำสำราญแล้ว งั้น…

204
00:15:37,061 --> 00:15:39,730
‎ตามธรรมชาติแล้วเขาก็ไม่ต้องต่อสู้

205
00:15:39,813 --> 00:15:44,109
‎เหมือนกับคนทั่วไปที่ก็แค่กินของหวานหลังของคาว

206
00:15:47,571 --> 00:15:49,490
‎(คุณธรรม)

207
00:15:56,080 --> 00:15:58,999
‎นั่นแหละที่เพย์นบอกมา

208
00:16:01,585 --> 00:16:04,463
‎เพย์นเป็นนักวิชาการ

209
00:16:04,546 --> 00:16:06,757
‎ก็เลยอดไม่ได้ที่จะคิดแบบนั้น

210
00:16:06,840 --> 00:16:07,883
‎อืม

211
00:16:07,967 --> 00:16:10,886
‎งั้นถ้าเป็นยากูซ่าจะคิดยังไงล่ะ

212
00:16:10,970 --> 00:16:13,263
‎ยอดนักสู้อย่างฮานายามะ คาโอรุจะคิดแบบไหน

213
00:16:13,347 --> 00:16:17,726
‎เมื่อไม่นานมานี้ผมได้ไปปะทะกับพิคเคิล

214
00:16:19,436 --> 00:16:22,481
‎หมายถึงได้สู้กับเขาเหรอ เมื่อไร ที่ไหน

215
00:16:22,564 --> 00:16:24,024
‎เราก็แค่แข่งดันกันเฉยๆ

216
00:16:24,108 --> 00:16:27,069
‎เฮ้ย อยากไปเห็นเป็นบ้าเลย

217
00:16:27,152 --> 00:16:30,114
‎การประลองกันระหว่างฮานายามะกับพิคเคิล

218
00:16:30,197 --> 00:16:32,282
‎แล้วใครชนะเหรอ

219
00:16:32,866 --> 00:16:35,619
‎ไม่ต้องห่วงหรอก ท่านผู้อาวุโส

220
00:16:35,703 --> 00:16:37,287
‎พิคเคิลอยู่ข้างเรา

221
00:16:37,371 --> 00:16:38,622
‎ข้างเราเหรอ

222
00:16:42,876 --> 00:16:45,254
‎ไม่ว่าจะโดนเขากินหรือไม่

223
00:16:45,337 --> 00:16:47,464
‎เขาก็ชอบการประลองพละกำลัง

224
00:16:49,883 --> 00:16:55,305
‎เช่นเดียวกับเมื่อยอดชาย
‎และยอดหญิงอยู่ในห้องเดียวกัน

225
00:16:57,641 --> 00:16:59,309
‎ยังไงก็ห่างกันได้ไม่นาน

226
00:17:00,477 --> 00:17:04,314
‎ผู้ที่ต่างชื่นชมกันหันหน้าเข้ากันและสบตากัน

227
00:17:04,898 --> 00:17:06,483
‎พวกเขาอยู่ในสนามประลอง

228
00:17:07,026 --> 00:17:08,819
‎ยังไงมันก็ต้องมีอะไรเกิดขึ้นอยู่แล้ว

229
00:17:11,405 --> 00:17:13,574
‎มันเป็นความคิดที่จู่ๆ ก็โผล่เข้ามาในหัว

230
00:17:14,700 --> 00:17:18,078
‎แต่การยั่วยุนี้ได้ผลดีเยี่ยม

231
00:17:19,413 --> 00:17:21,582
‎ถึงแม้เขาจะอิ่มหนำสำราญอยู่แล้ว

232
00:17:22,416 --> 00:17:24,835
‎และถึงแม้เขาจะกำลังสบายใจ

233
00:17:25,711 --> 00:17:28,088
‎พิคเคิลที่ไม่เข้าใจภาษาพูด

234
00:17:28,172 --> 00:17:30,841
‎ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาเมื่อถูกยั่วยุซึ่งๆ หน้า

235
00:17:41,810 --> 00:17:43,854
‎ตบไม่แรงเลยสักนิด

236
00:17:43,937 --> 00:17:46,231
‎ที่จริงอ่อนโยนมากด้วยซ้ำ

237
00:17:46,315 --> 00:17:48,942
‎แต่ฝ่ามืออันนุ่มนวล

238
00:17:49,026 --> 00:17:52,279
‎มันทำให้พิคเคิลเจ็บในแบบที่ไม่เคยเจ็บมาก่อน

239
00:17:53,072 --> 00:17:54,782
‎(ยูเอฟเค)

240
00:17:54,865 --> 00:18:00,079
‎ทัวร์นาเมนต์ยูเอฟเคครั้งที่สาม
‎ที่เมืองชาร์ลอตต์ รัฐนอร์ทแคโรไลนา สหรัฐฯ

241
00:18:01,163 --> 00:18:04,917
‎โลริออน กราสซี่ได้คว้าชัยชนะ
‎ในทัวร์นาเมนต์ครั้งแรกอย่างง่ายดาย

242
00:18:05,626 --> 00:18:08,378
‎ครั้งเขาจึงเป็นตัวเต็ง

243
00:18:08,462 --> 00:18:11,340
‎คู่ต่อสู้ของเขาในนัดแรกเป็นนักสู้ลึกลับ

244
00:18:11,423 --> 00:18:12,633
‎เขามีชื่อว่าทีโม่

245
00:18:13,217 --> 00:18:17,387
‎ทุกคนคาดว่าโลริออนจะชนะในทันที
‎แต่ทว่าการต่อสู้ครั้งนั้นสูสีจนน่าแปลกใจ

246
00:18:18,222 --> 00:18:20,432
‎โลริออนชนะอย่างหวุดหวิด

247
00:18:20,516 --> 00:18:24,394
‎และเขาเหนื่อยมากจนเสียการมองเห็น
‎ต้องโยนผ้าขาวไม่สู้นัดต่อไป

248
00:18:25,312 --> 00:18:28,690
‎ฝีมือการต่อสู้ของทีโม่นั้นน่าเหลือเชื่อ
‎จนเขาพลิกความคาดหวังได้

249
00:18:28,774 --> 00:18:31,401
‎พอถามถึงความลับ
‎ของพลังเหนือมนุษย์ เขาตอบว่า

250
00:18:31,485 --> 00:18:35,030
‎ไอ้บ้านั่นมันมาตบแก้มฉันเบาๆ

251
00:18:35,114 --> 00:18:37,032
‎อย่างกับตบชิ้นเนื้อที่กำลังจะซื้องั้นแหละ

252
00:18:49,128 --> 00:18:51,547
‎พิคเคิล ขอบใจนะ

253
00:18:52,131 --> 00:18:56,051
‎นายเข้าใจว่าฉันดูถูกนาย

254
00:18:56,635 --> 00:18:58,804
‎พิคเคิล นายวิวัฒนาการแล้ว

255
00:18:59,721 --> 00:19:02,683
‎นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่นายเกิดมา

256
00:19:02,766 --> 00:19:07,020
‎ที่นายไม่ได้ต่อสู้เพื่ออาหาร
‎แต่เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเอง!

257
00:19:14,653 --> 00:19:16,071
‎เพิ่งจะเริ่มต้นเองครับ

258
00:19:16,738 --> 00:19:20,576
‎ชายที่ทรงพลังที่สุดในยุคไดโนเสาร์
‎ชนกับฮันมะ บากิ

259
00:19:20,659 --> 00:19:23,078
‎โห โดนต่อยคว่ำไปเลย

260
00:19:23,787 --> 00:19:26,081
‎เกิดจากลูกเตะตวัดขึ้นสูงที่โหดเหี้ยมมาก

261
00:19:26,165 --> 00:19:29,084
‎มันเป็นลูกเตะที่ได้ผลดี และงามสง่าจริงๆ

262
00:19:30,043 --> 00:19:32,337
‎ไม่น่าแปลกใจเลยสำหรับท่าโจมตีแรกของบากิ

263
00:19:32,921 --> 00:19:35,090
‎พิคเคิลอิ่มท้องแล้ว

264
00:19:35,674 --> 00:19:38,260
‎ผมคิดว่าบากิจะสื่อสารให้เขาเข้าใจ

265
00:19:38,343 --> 00:19:41,346
‎ว่าการต่อสู้มันเป็นวัฒนธรรม

266
00:19:42,890 --> 00:19:45,851
‎ไม่ใช่หนทางในการล่าหาอาหาร

267
00:19:46,935 --> 00:19:51,190
‎บากิจะต้องสามารถสื่อสาร
‎ให้เขารับรู้ว่าศึกนี้เป็นศึกเพื่อศักดิ์ศรี

268
00:19:51,273 --> 00:19:53,275
‎เพื่อปกป้องเกียรติของตัวเอง

269
00:19:54,443 --> 00:19:56,361
‎เขาจะสื่อสารด้วยความเมตตา

270
00:19:56,445 --> 00:19:59,406
‎ด้วยวิธีการที่เข้าใจง่าย

271
00:20:05,954 --> 00:20:07,539
‎ฆ่าหรือถูกฆ่า

272
00:20:08,832 --> 00:20:10,042
‎มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย

273
00:20:12,419 --> 00:20:14,546
‎ไม่กินก็ต้องโดนกิน

274
00:20:15,172 --> 00:20:17,049
‎มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยพิคเคิล

275
00:20:17,132 --> 00:20:20,052
‎นั่นเขาตั้งใจจะฆ่ากันให้ตายเลยหรือไง

276
00:20:20,636 --> 00:20:24,056
‎ตอนนี้ เราไม่ได้จะสู้กันจนตายไปข้าง

277
00:20:24,973 --> 00:20:27,559
‎เราไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตกัน

278
00:20:28,185 --> 00:20:30,562
‎ไม่ต้องทำถึงขั้นนั้นก็ได้

279
00:20:30,646 --> 00:20:33,232
‎เขาจะเผด็จศึกแล้ว

280
00:20:33,315 --> 00:20:35,400
‎ไม่ ไม่ใช่หรอก

281
00:20:46,411 --> 00:20:47,829
‎อะไรกันเนี่ย

282
00:20:47,913 --> 00:20:49,831
‎เขาจะขึ้นไปถึงเพดานแล้ว!

283
00:20:51,667 --> 00:20:53,835
‎เข้าใจแล้วใช่ไหมพิคเคิล

284
00:20:53,919 --> 00:20:55,587
‎แบบนั้นแหละ

285
00:20:56,463 --> 00:20:59,591
‎ต้องทำแบบนั้นแหละถึงจะประชันพละกำลังกันได้

286
00:21:01,176 --> 00:21:04,263
‎สูงเกินไปแล้ว สูงแบบนั้นลงพื้นไม่สวยแน่

287
00:21:04,346 --> 00:21:06,598
‎สูงตั้ง 20… ไม่สิ 30 เมตร

288
00:21:06,682 --> 00:21:08,100
‎โอ้โฮ

289
00:21:08,183 --> 00:21:10,352
‎แย่แล้ว ขึ้นไปสูงเกินไป

290
00:21:10,435 --> 00:21:11,603
‎จบไม่สวยแน่ๆ

291
00:21:13,438 --> 00:21:16,608
‎โห ใกล้ไฟมากเลยอ่ะ

292
00:21:17,192 --> 00:21:18,360
‎สูงจังเลย!

293
00:21:19,069 --> 00:21:20,362
‎อ้าว มากันด้วยเหรอ

294
00:21:20,445 --> 00:21:21,863
‎บ้าไปแล้ว

295
00:21:21,947 --> 00:21:23,073
‎พื้นดิน…

296
00:21:43,719 --> 00:21:45,220
‎ยังยืนได้อยู่อีก

297
00:21:45,721 --> 00:21:46,930
‎บ้าไปแล้ว

298
00:21:47,014 --> 00:21:52,144
‎สำหรับพิคเคิลมันอาจไม่สูงมาก
‎แต่บากิสามารถลุกขึ้นมายืนได้ทันทีเลยเหรอ

299
00:21:52,978 --> 00:21:54,062
‎เป็นไปไม่ได้

300
00:21:54,730 --> 00:21:58,650
‎ฮันมะ บากิเป็นนักรบที่แกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ

301
00:22:05,741 --> 00:22:08,660
‎หือ เขาเดินเข้าไปประชิดแล้ว

302
00:23:47,551 --> 00:23:51,138
‎คำบรรยายโดย นันทวัน ริดเดล