1
00:01:38,306 --> 00:01:41,017
‎(ฮันมะ บากิ)

2
00:01:44,062 --> 00:01:46,689
‎เดินเข้าไปได้อย่างง่ายดาย

3
00:01:46,773 --> 00:01:49,943
‎เดี๋ยวนะ หรือว่าเขาจะหมดสติไปแล้ว

4
00:01:52,529 --> 00:01:54,948
‎โอ๊ะ โดนดีด

5
00:01:55,031 --> 00:01:58,326
‎ทำได้ดีที่สุดแค่นี้

6
00:01:58,910 --> 00:02:01,913
‎อาการช็อกจากที่ร่วงลงมา 30 เมตร…

7
00:02:02,956 --> 00:02:07,460
‎มันเหมือนตอนที่หล่นจากราว
‎ในสนามเด็กเล่นตอนอายุยังน้อย

8
00:02:08,670 --> 00:02:11,339
‎หรือตอนที่ตกจากชิงช้า

9
00:02:12,298 --> 00:02:16,636
‎เหมือนโดนเตะเข้าอย่างจังที่ช่องท้อง

10
00:02:16,719 --> 00:02:19,472
‎หายใจไม่ออกเลย

11
00:02:20,557 --> 00:02:24,811
‎อวัยวะภายในกำลังปั่นป่วนจากแรงกระแทก

12
00:02:25,979 --> 00:02:29,816
‎กะบังลมดันขึ้นมาจนสุด บดขยี้ปอดจนอึดอัด

13
00:02:29,899 --> 00:02:35,738
‎ไม่สามารถที่จะหายใจเข้า
‎เอาอากาศใหม่เข้าไปได้เลย

14
00:02:40,743 --> 00:02:42,620
‎เค็มๆ เลือดเหรอ

15
00:02:46,207 --> 00:02:49,043
‎มีกลิ่นเหมือนเหล็ก เลือดใช่ไหม

16
00:02:49,669 --> 00:02:52,463
‎ฉันกำลังกระอักเลือด อวัยวะภายในเสียหาย

17
00:02:52,547 --> 00:02:53,965
‎อยากล้มฟุบลงไปกับพื้นแล้ว

18
00:02:54,048 --> 00:02:55,884
‎อยากลงไปนอนกับพื้น

19
00:02:55,967 --> 00:02:57,552
‎อยากคุกเข่าลงไป

20
00:02:58,136 --> 00:03:03,266
‎เหมือนเข่าทั้งสองข้าง
‎กำลังแบกรับน้ำหนักเท่าหินก้อนมหึมา!

21
00:03:03,349 --> 00:03:05,476
‎อยากปล่อยให้มันลงมาทับแล้วสิ

22
00:03:06,060 --> 00:03:08,104
‎ถึงบากิจะอึดแค่ไหนก็เถอะ

23
00:03:08,188 --> 00:03:09,856
‎แต่ร่วงลงมาสูงแบบนั้น…

24
00:03:10,565 --> 00:03:12,984
‎มนุษย์ธรรมดาไม่มีทางทนได้เป็นแน่

25
00:03:14,027 --> 00:03:15,737
‎ยังไงเขาก็ต้องบาดเจ็บ

26
00:03:16,321 --> 00:03:18,281
‎สุดยอดมากที่ยังยืนอยู่ได้

27
00:03:20,158 --> 00:03:22,368
‎แต่คนป่ามองเห็นทะลุปรุโปร่ง

28
00:03:23,453 --> 00:03:26,831
‎เพื่อนเล่นที่หาใครมาแทนไม่ได้ตรงหน้าเขา

29
00:03:27,749 --> 00:03:30,793
‎มองผ่านๆ อาจดูเหมือนไม่เป็นอะไร

30
00:03:31,419 --> 00:03:32,837
‎แต่นั่นเป็นแค่ฉากหน้า

31
00:03:33,546 --> 00:03:36,758
‎ความจริงก็คือเขาได้รับความเสียหายอย่างมาก

32
00:03:37,675 --> 00:03:41,221
‎ถึงแม้ว่าชายที่ยืนอยู่นี้
‎จะดูเหมือนพร้อมต่อสู้ แต่ข้างในลึกๆ

33
00:03:42,222 --> 00:03:44,599
‎นี่คือสิ่งที่เขาอยากจะทำ

34
00:03:45,725 --> 00:03:48,144
‎พิคเคิล มัวรออะไรอยู่ล่ะ

35
00:03:49,812 --> 00:03:52,857
‎โจมตีฉันซะสิ ฉันหมดทางสู้แล้วนี่

36
00:03:54,692 --> 00:03:56,736
‎มนุษย์ดึกดำบรรพ์รู้สึกเสียใจ

37
00:03:57,320 --> 00:03:58,988
‎อย่ายืนเฉยสิ

38
00:03:59,656 --> 00:04:02,075
‎ต่อยฉันเลย เตะก็ได้

39
00:04:02,158 --> 00:04:03,201
‎ฉันเล่น…

40
00:04:03,284 --> 00:04:04,702
‎สบโอกาสแล้วนี่ไง!

41
00:04:05,703 --> 00:04:07,538
‎รุนแรงเกินไปแล้ว

42
00:04:08,998 --> 00:04:14,170
‎ฉันรุนแรงเกินไปกับของเล่นชิ้นบอบบางนี่

43
00:04:20,343 --> 00:04:22,053
‎ขอร้องล่ะ กลับไปเป็นปกตินะ

44
00:04:24,514 --> 00:04:28,142
‎ความอับอายที่คู่ต่อสู้มาสวดมนต์ภาวนาให้เขา…

45
00:04:28,810 --> 00:04:30,186
‎เมื่อเห็นแบบนั้นแล้ว

46
00:04:31,062 --> 00:04:32,939
‎ศักดิ์ศรีของเด็กหนุ่มก็ทำให้เขาสามารถ…

47
00:04:33,773 --> 00:04:37,318
‎ไม่ต้องมาสวดมนต์ให้กูโว้ย!

48
00:04:38,528 --> 00:04:41,698
‎เอาชนะความเจ็บปวดมหาศาลทางร่างกาย

49
00:04:42,365 --> 00:04:45,743
‎เพราะปอดของเขาถูกบี้
‎ทำให้ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน

50
00:04:45,827 --> 00:04:47,161
‎เขาก็พูดออกมาไม่ได้

51
00:04:49,706 --> 00:04:52,083
‎ไม่ต้องมาสวดมนต์โว้ย!

52
00:05:03,761 --> 00:05:04,637
‎เข้ามาเลย!

53
00:05:07,307 --> 00:05:08,933
‎ไอ้เวรเอ๊ย

54
00:05:11,394 --> 00:05:13,021
‎เอาแล้ว!

55
00:05:33,207 --> 00:05:37,253
‎อะไรกัน… พิคเคิลมันทำอะไรของมัน

56
00:05:37,962 --> 00:05:42,925
‎ถึงแม้ว่าโทกูงาวะอาจไม่รู้
‎แต่นักสู้ทั้งสามคนเข้าใจดี

57
00:05:43,509 --> 00:05:44,552
‎สุดๆ

58
00:05:45,928 --> 00:05:47,597
‎ทนดูไม่ได้จริงๆ

59
00:05:49,640 --> 00:05:50,558
‎เฮ้ย

60
00:05:52,810 --> 00:05:54,062
‎ไม่เป็นไรนะ

61
00:05:55,813 --> 00:05:57,940
‎หมัดพวกนี้ปลอดภัย

62
00:06:00,068 --> 00:06:02,445
‎ถึงทุกคนจะกลัวมันก็ตาม

63
00:06:02,528 --> 00:06:04,906
‎แต่ที่จริงไม่เป็นอันตรายเลยสักนิด

64
00:06:08,534 --> 00:06:09,869
‎ไอ้ห่านี่

65
00:06:11,079 --> 00:06:12,955
‎โอเคนะ

66
00:06:13,873 --> 00:06:15,625
‎มาเล่นกันนะ

67
00:06:16,501 --> 00:06:20,296
‎เขาออมมือให้กับเพื่อนเล่น
‎ทำเหมือนอาวุธของเขาไม่เป็นภัย

68
00:06:21,756 --> 00:06:22,590
‎ในอดีต

69
00:06:23,174 --> 00:06:27,345
‎สมองของเด็กหนุ่มคนนี้จะหลั่งสารความสุขออกมา
‎เมื่อร่างกายบาดเจ็บเท่านั้น

70
00:06:28,763 --> 00:06:32,642
‎แต่สมองของเขาตอบสนอง
‎แม้ไม่ได้รับความเสียหายทางร่างกาย

71
00:06:34,143 --> 00:06:38,272
‎หมัดปลอดภัยของพิคเคิล
‎ที่แม้แต่แมลงวันยังไม่กลัว

72
00:06:39,315 --> 00:06:42,360
‎มันไปโดนจุดอ่อนที่สุดของเด็กหนุ่ม

73
00:06:43,236 --> 00:06:44,362
‎หา

74
00:06:45,446 --> 00:06:48,825
‎มันปะทะเข้ากับส่วนลึกๆ
‎ที่อ่อนไหวที่สุด ซึ่งก็คือ "ศักดิ์ศรี"

75
00:06:50,451 --> 00:06:52,036
‎นี่ไม่ใช่ความผิดใครหรอก

76
00:06:54,497 --> 00:06:55,331
‎อย่านะ

77
00:06:55,915 --> 00:06:57,041
‎ไม่จริงน่า

78
00:06:59,127 --> 00:07:03,172
‎แต่เป็นเพราะว่า… ฉันมันอ่อนแอเอง

79
00:07:05,133 --> 00:07:06,217
‎โง่เอ๊ย

80
00:07:07,301 --> 00:07:09,220
‎ขอโทษนะ พิคเคิล

81
00:07:12,682 --> 00:07:13,933
‎ฆ่าตัวตายเหรอ

82
00:07:15,184 --> 00:07:18,020
‎ไม่ต้องห่วงฉันหรอก

83
00:07:18,938 --> 00:07:20,773
‎ฉันต่างหากที่ไปยั่วโมโหนายก่อน

84
00:07:22,150 --> 00:07:24,318
‎ฉันเป็นคนชวนนายต่อสู้

85
00:07:25,528 --> 00:07:27,738
‎แต่ฉันกลับทำให้นายเป็นห่วง

86
00:07:41,878 --> 00:07:44,755
‎ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายอายุกี่ร้อยล้านปี

87
00:07:44,839 --> 00:07:47,675
‎แล้วก็ไม่แคร์ด้วยที่นายแก่กว่าฉัน

88
00:07:51,637 --> 00:07:53,848
‎แต่อย่ามาบังอาจเป็นห่วงกัน

89
00:07:54,432 --> 00:07:55,808
‎อะไรเนี่ย

90
00:07:56,893 --> 00:07:58,269
‎บ้าบิ่นชะมัด

91
00:07:58,811 --> 00:08:00,271
‎เหลือเชื่อ

92
00:08:03,608 --> 00:08:06,194
‎นี่เป็นการพรางตัว ไม่ใช่ของจริงอย่างแน่นอน

93
00:08:07,153 --> 00:08:08,863
‎พิคเคิลสับสน

94
00:08:10,281 --> 00:08:13,409
‎สัตว์มักจะพรางตัวแกล้งทำเป็นตาย

95
00:08:13,493 --> 00:08:15,077
‎เพื่อให้เราคิดว่ามันอ่อนแอ

96
00:08:16,662 --> 00:08:18,414
‎เพื่อตบตา

97
00:08:18,498 --> 00:08:20,583
‎หลอกเราเพื่อที่จะได้หนีไปซะ

98
00:08:21,542 --> 00:08:24,295
‎ใช่แล้ว มันมีไว้เพื่อเอาตัวรอด

99
00:08:26,005 --> 00:08:28,216
‎แต่ไม่น่าเชื่อที่ตัวผู้ตัวนี้

100
00:08:28,299 --> 00:08:33,262
‎ทำเรื่องที่ทำให้ตัวเองบาดเจ็บซ้ำสอง

101
00:08:33,346 --> 00:08:37,517
‎เพิ่มความเสียหายให้กับร่างกาย
‎ที่บาดเจ็บปางตายอยู่แล้ว

102
00:08:39,227 --> 00:08:40,978
‎การพรางตัวแบบนี้มีด้วยเหรอ

103
00:08:42,355 --> 00:08:43,940
‎การพรางตัวที่ทำให้ใกล้ตายมากขึ้น

104
00:08:45,441 --> 00:08:47,652
‎มีสิ่งมีชีวิตแบบนี้ด้วยเหรอ

105
00:08:48,569 --> 00:08:50,112
‎ผู้อ่อนแอกินผู้แข็งแกร่ง

106
00:08:53,658 --> 00:08:55,743
‎บากิต่อยไม่โดนเหรอ

107
00:08:56,327 --> 00:08:58,120
‎คงยังฟื้นสภาพไม่ได้

108
00:08:59,580 --> 00:09:00,456
‎เดี๋ยวนะ

109
00:09:12,552 --> 00:09:14,428
‎ล้มลงไปแล้ว!

110
00:09:35,616 --> 00:09:38,995
‎เฮ้ย ใช้กับเขาได้ผลด้วยงั้นเหรอ

111
00:09:39,954 --> 00:09:40,830
‎เรซึ

112
00:09:42,707 --> 00:09:44,458
‎นี่มันเกิดอะไรขึ้นอยู่เหรอ

113
00:09:45,668 --> 00:09:47,503
‎ก็ไม่แน่ใจหรอกนะ

114
00:09:48,337 --> 00:09:49,880
‎แต่มันเป็นไปได้ว่า…

115
00:09:51,340 --> 00:09:54,969
‎แรงปะทะจากยุคดึกดำบรรพ์
‎และแรงกระแทกจากยุคปัจจุบัน

116
00:09:56,178 --> 00:09:59,807
‎ไม่เคยมีอะไรเอาชนะร่างกายอันน่าทึ่ง

117
00:09:59,890 --> 00:10:01,434
‎และอึดทนของพิคเคิลได้

118
00:10:02,018 --> 00:10:03,811
‎แต่บากิน่าจะรู้แล้วว่า

119
00:10:04,478 --> 00:10:07,815
‎การปะทะโดยตรงไม่มีผลกับสมองของเขา

120
00:10:09,150 --> 00:10:10,735
‎เขาเลยลองวิธีใหม่

121
00:10:11,527 --> 00:10:13,696
‎เขาต่อยด้วยผิวหนังชั้นเดียว

122
00:10:14,280 --> 00:10:15,406
‎ผิวหนัง

123
00:10:17,950 --> 00:10:20,119
‎แทนที่จะปะทะจังๆ

124
00:10:20,202 --> 00:10:22,330
‎มันก็แค่เฉี่ยวกราม

125
00:10:23,497 --> 00:10:26,792
‎นี่เป็นเทคนิคที่ใช้ในการชกมวย
‎แต่ว่าก็หาดูได้ยาก

126
00:10:27,460 --> 00:10:30,046
‎หมัดที่ถูกมองว่าต่อยไม่โดน

127
00:10:31,464 --> 00:10:36,427
‎แต่กลับทำให้คู่ต่อสู้ล้มหน้าคะมำ
‎แล้วไม่ลุกกลับขึ้นมาอีกเลย

128
00:10:37,011 --> 00:10:39,430
‎อืม เรื่องแบบนั้นมันก็มีได้

129
00:10:39,513 --> 00:10:41,390
‎น้อยครั้งมาก แต่ก็มี

130
00:10:41,974 --> 00:10:44,935
‎มันได้ผล ได้ผลอย่างคาดไม่ถึง

131
00:10:46,854 --> 00:10:49,231
‎บางคนอาจทนรับหมัดแสกหน้าได้

132
00:10:49,899 --> 00:10:52,443
‎แต่จะสลบเหมือดทันทีที่โดนเฉี่ยว

133
00:10:53,694 --> 00:10:57,573
‎โดนเฉี่ยวชั้นผิวหนังบางๆ ที่กราม
‎เพราะไม่ได้ป้องกันเอาไว้

134
00:10:58,532 --> 00:11:02,411
‎หมัดแบบนี้รวดเร็วมาก
‎จนทำให้ขากรรไกรสั่นสะเทือน

135
00:11:02,495 --> 00:11:04,288
‎ลามไปถึงสมองโดยไม่รู้ตัว

136
00:11:04,372 --> 00:11:07,083
‎สะท้านด้วยความเร็วสูงที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า

137
00:11:09,794 --> 00:11:12,672
‎หมายความว่าหมัดนั้น…

138
00:11:13,547 --> 00:11:15,758
‎บากิน่าจะทำแบบนั้นได้

139
00:11:16,342 --> 00:11:17,885
‎ด้วยชั้นผิวหนังแค่ชั้นเดียว

140
00:11:18,594 --> 00:11:19,845
‎ครั้งแรกด้วยหมัดขวา

141
00:11:20,554 --> 00:11:21,806
‎อีกครั้งด้วยหมัดซ้าย

142
00:11:22,348 --> 00:11:24,266
‎และครั้งสุดท้ายด้วยปลายเท้าขวา

143
00:11:24,350 --> 00:11:27,353
‎เป็นไปได้ว่าการสั่นสะเทือน
‎ของสมองพิคเคิลที่คาดไม่ถึงนี้

144
00:11:27,436 --> 00:11:29,063
‎รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามการโจมตี

145
00:11:29,146 --> 00:11:32,775
‎จากหมัดแรก ไปหมัดสอง และลูกเตะสาม

146
00:11:34,026 --> 00:11:36,612
‎เมื่อสูญเสียการทำงานปกติของสมอง

147
00:11:37,488 --> 00:11:40,700
‎มันคงเป็นภาพที่น่ากลัวมากสำหรับพิคเคิล

148
00:11:41,784 --> 00:11:45,579
‎เขายืนตรงๆ อยู่แท้ๆ
‎ไม่ได้โน้มเอนไปทางไหนเลย

149
00:11:46,872 --> 00:11:48,457
‎แต่จู่ๆ พื้นดินก็ลอยขึ้นมาหา

150
00:11:50,334 --> 00:11:53,587
‎หลังจากโดนกระบวนท่าใหม่นี้ไป
‎ตอนนี้พิคเคิลก็คง…

151
00:11:57,299 --> 00:12:00,219
‎อยู่ในสภาวะสับสนปั่นป่วน

152
00:12:01,637 --> 00:12:05,182
‎เป็นอย่างที่เรซึ ไคโอ นักสู้ฝีมือฉกาจพูดไว้จริงๆ

153
00:12:05,266 --> 00:12:08,227
‎ในสายตาของพิคเคิลที่โดนหมัดน่าฉงนเข้าไป

154
00:12:09,437 --> 00:12:14,233
‎บากิที่กำลังใกล้ตายผู้นี้
‎ซึ่งยังไม่หายดีจากตอนร่วงจากที่สูง

155
00:12:14,316 --> 00:12:20,197
‎ได้กลายร่างเป็นจอมเวทผู้ไร้เทียมทาน
‎ที่สามารถบังคับแผ่นดินได้

156
00:12:20,823 --> 00:12:23,659
‎พิคเคิลตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

157
00:12:24,952 --> 00:12:27,288
‎แต่เขาก็ยังไม่หนีไปไหน

158
00:12:29,248 --> 00:12:30,416
‎เขาสู้กับความรุนแรง

159
00:12:31,417 --> 00:12:32,793
‎กับน้ำหนักมหาศาล

160
00:12:33,794 --> 00:12:35,171
‎กับความแข็งแกร่ง

161
00:12:36,338 --> 00:12:37,548
‎เจอภัยอันตรายก็ไม่เคยหนี

162
00:12:38,674 --> 00:12:39,884
‎แม้แต่อันนั้นก็ยังเคยโดน

163
00:12:41,218 --> 00:12:43,846
‎ความไร้เทียมทานของเขาถูกสลักลงไปในตัวเขา

164
00:12:43,929 --> 00:12:46,515
‎การที่เขาไม่เคยยอมแพ้ทำให้เขามีความมั่นใจ

165
00:12:47,767 --> 00:12:50,186
‎เขามาที่นี่ และถูกท้าทาย

166
00:12:51,520 --> 00:12:53,397
‎โดยคนที่ตัวเล็กแต่พลังยิ่งใหญ่

167
00:12:54,815 --> 00:12:57,943
‎ความเจ็บปวด เขาก็เคยเจอมาเหมือนกัน

168
00:12:59,904 --> 00:13:00,946
‎แต่ทว่า

169
00:13:02,782 --> 00:13:04,450
‎นี่เป็นประสบการณ์ใหม่

170
00:13:04,533 --> 00:13:06,494
‎ประสบการณ์เหนือจินตนาการ

171
00:13:07,828 --> 00:13:11,248
‎ถูกพื้นกระแทกอย่างไม่คาดคิด

172
00:13:12,374 --> 00:13:13,250
‎ถึงสองครั้ง

173
00:13:14,418 --> 00:13:18,380
‎แม้แต่พิคเคิลก็ยังเคลื่อนแผ่นดินไม่ได้

174
00:13:18,464 --> 00:13:20,341
‎ไม่เคยแม้แต่คิดจะลอง

175
00:13:21,425 --> 00:13:23,219
‎แม้แต่เจ้าตัวนั้นยังทำไม่ได้เลย

176
00:13:25,137 --> 00:13:26,180
‎แต่คนนี้ทำไปแล้ว

177
00:13:27,348 --> 00:13:30,226
‎มนุษย์ดึกดำบรรพ์คนนี้แทบไม่สามารถยืนหยัดต่อสู้

178
00:13:30,309 --> 00:13:34,146
‎กับยักษ์น้อยที่เคลื่อนแผ่นดินได้

179
00:13:35,022 --> 00:13:36,065
‎ยังก่อน

180
00:13:36,816 --> 00:13:41,862
‎ร่างกายฉันยังฟื้นฟูไม่เต็มที่
‎จากที่ร่วงลงมากระแทกพื้นถึงสองครั้ง

181
00:13:42,780 --> 00:13:44,949
‎ฉันยังโจมตีตรงๆ ไม่ได้

182
00:13:51,539 --> 00:13:54,124
‎พิคเคิล ขอโทษนะ

183
00:13:54,208 --> 00:13:57,336
‎เข้าใจแล้ว นั่นไงล่ะ

184
00:13:57,962 --> 00:14:02,341
‎ฉันไม่เต็มใจหรอกนะ
‎แต่ฉันจะทำเรื่องที่ไม่เหมาะสมนิดนึง

185
00:14:03,092 --> 00:14:05,553
‎เหลือเชื่อเลยว่าเพิ่งจะมารู้เอาตอนนี้

186
00:14:05,636 --> 00:14:09,765
‎ทำไมตอนสู้เองฉันถึงคิดไม่ได้นะ

187
00:14:11,559 --> 00:14:13,727
‎นายนี่มันอัจฉริยะจริงๆ

188
00:14:26,448 --> 00:14:29,201
‎พิคเคิล นั่นคือนรก

189
00:14:35,082 --> 00:14:38,419
‎เขากำลังเจ็บปวด ถึงจะแกร่งขนาดนั้นก็ยังเจ็บ

190
00:14:44,383 --> 00:14:45,718
‎โอ้โฮ

191
00:14:45,801 --> 00:14:48,679
‎มีรอยฝ่ามือสีแดงยาวจากไหล่ลงไปถึงหลังเลย

192
00:14:50,055 --> 00:14:52,141
‎ขอโทษที่ต้องรบกวนอีกทีนะเรซึ

193
00:14:52,725 --> 00:14:54,810
‎ท่าไม้ตาย หมัดฟาดแส้

194
00:14:55,978 --> 00:15:01,692
‎เป็นท่าที่มีผลกับมนุษย์ทุกคนเท่ากัน
‎ไม่ว่าจะเป็นทารกไปจนถึงฮันมะ ยูจิโร่

195
00:15:02,651 --> 00:15:05,988
‎นี่เป็นกระบวนท่าในวิชาการต่อสู้ญี่ปุ่นโบราณ
‎เรียกว่าคูโด

196
00:15:06,071 --> 00:15:11,535
‎และได้รับการยกย่องมาก
‎ว่าเป็นท่ากังฟูที่ง่ายแต่ได้ผลดีเยี่ยม

197
00:15:12,369 --> 00:15:14,955
‎กล้ามเนื้อจะผ่อนคลายจนอ่อนปวกเปียก

198
00:15:15,039 --> 00:15:17,499
‎และทุกตารางนิ้วของร่างกายจะอ่อนยวบ

199
00:15:18,500 --> 00:15:21,754
‎เพราะอะไรบางอย่าง
‎การทำให้ร่างกายนุ่มนิ่มแบบนี้

200
00:15:21,837 --> 00:15:23,923
‎จะไปเพิ่มน้ำหนักที่มือและเท้า

201
00:15:24,715 --> 00:15:27,718
‎สุดท้าย ความดุร้ายบนใบหน้าจะจางหายไป

202
00:15:29,219 --> 00:15:30,930
‎และร่างกายก็จะกลายเป็นแส้

203
00:15:32,139 --> 00:15:33,599
‎เมื่อเข้าถึงสภาวะนี้ได้แล้ว

204
00:15:33,682 --> 00:15:36,936
‎จุดอ่อนก็ไม่ใช่สิ่งที่ต้องคิดถึงอีกต่อไป

205
00:15:38,896 --> 00:15:42,983
‎เพราะเป้าหมายของการโจมตี
‎คืออวัยวะที่ใหญ่ที่สุดของมนุษย์

206
00:15:43,067 --> 00:15:44,485
‎นั่นคือผิวหนัง

207
00:15:45,611 --> 00:15:48,280
‎ไม่ว่าจะเป็นผิวหนังที่หยาบกร้าน
‎บนร่างกายที่แข็งแกร่ง

208
00:15:49,156 --> 00:15:50,824
‎หรือผิวอันบอบบางของเพศสตรี

209
00:15:51,659 --> 00:15:56,163
‎ความเจ็บปวดที่เกิดจากฝ่ามือ
‎ที่อ่อนยวบนี้จะเท่ากันหมด

210
00:15:56,747 --> 00:15:59,416
‎เมื่อฟาดเข้าแรงๆ ฮานายามะซัง

211
00:16:01,043 --> 00:16:05,089
‎ความเจ็บปวดของเด็กทารก
‎มันแตกต่างจากของคุณใช่ไหม

212
00:16:06,006 --> 00:16:09,510
‎แต่ทว่า เมื่อถูกฟาดเข้าไปแล้ว

213
00:16:10,177 --> 00:16:13,013
‎ความเจ็บปวดของทารก
‎และฮานายามะ คาโอรุผู้คงกระพัน

214
00:16:13,806 --> 00:16:15,975
‎ก็ไม่ต่างกันสักนิด

215
00:16:16,558 --> 00:16:19,144
‎- งั้น…
‎- เหรอ

216
00:16:23,315 --> 00:16:24,858
‎และเป็นไปได้มากว่า

217
00:16:25,859 --> 00:16:29,863
‎ตลอดช่วงประวัติศาสตร์
‎ของสิ่งมีชีวิตบนโลกเมื่อสองพันล้านปีก่อน

218
00:16:29,947 --> 00:16:33,867
‎เมื่อโปรตีนเริ่มกลายพันธุ์กลายเป็นมนุษย์…

219
00:16:34,910 --> 00:16:36,286
‎ทุกชีวิตบนโลกเหรอ

220
00:16:37,037 --> 00:16:40,249
‎จากสิ่งมีชีวิตนับล้านชนิด
‎ที่ถือกำเนิดขึ้นมาในเวลานั้น…

221
00:16:40,332 --> 00:16:43,168
‎เป็นล้านเลยเหรอ นี่จะพูดว่า…

222
00:16:43,919 --> 00:16:46,213
‎ไม่เคยมีสิ่งมีชีวิตใด

223
00:16:47,089 --> 00:16:50,300
‎ที่ใช้อาวุธคล้ายแส้ในการโจมตีผิวหนังของเรา

224
00:16:51,552 --> 00:16:53,470
‎แน่นอนอยู่แล้ว

225
00:16:53,971 --> 00:16:56,932
‎เป็นข้อสรุปที่สมเหตุสมผลดีเหมือนกัน

226
00:16:57,933 --> 00:17:00,728
‎แต่ถ้าจะมีสิ่งมีชีวิตใดที่เคยใช้มัน

227
00:17:01,520 --> 00:17:06,316
‎ก็คงจะมีแค่มนุษย์เพศเมีย หรือผู้หญิงนั่นเอง

228
00:17:06,400 --> 00:17:10,738
‎อ๋อ เข้าใจแล้ว หมายถึงตบใช่ไหม

229
00:17:12,823 --> 00:17:15,200
‎โอ๊ะ ดูสิ

230
00:17:15,784 --> 00:17:19,830
‎ชายแกร่งคนนั้นใช้ท่าป้องกันตัวแล้ว

231
00:17:21,582 --> 00:17:23,625
‎แม้แต่พิคเคิลก็ยังตั้งท่าป้องกันตัว

232
00:17:24,209 --> 00:17:29,465
‎นี่ก็น่าจะเป็นอีกอย่าง
‎ที่เขาเพิ่งเคยทำเป็นครั้งแรกเหมือนกัน

233
00:17:32,092 --> 00:17:34,553
‎สำเร็จแล้วบากิ

234
00:17:34,636 --> 00:17:37,473
‎เอาเจ้าสัตว์ร้ายตัวนั้นอยู่หมัดแล้ว!

235
00:17:38,057 --> 00:17:40,267
‎ไม่ ไม่ใช่หรอก

236
00:17:44,104 --> 00:17:46,356
‎ความเจ็บปวดแสนสาหัสจากมือของบากิ

237
00:17:47,357 --> 00:17:49,568
‎มันไปโดนศักดิ์ศรีของพิคเคิลเข้าแล้ว

238
00:17:49,651 --> 00:17:53,072
‎หือ เรซึ ดูนั่นสิ

239
00:17:53,655 --> 00:17:55,074
‎ใช่แล้ว

240
00:17:55,157 --> 00:17:59,078
‎นั่นคือท่าที่เขาใช้จบการต่อสู้กับผมได้ในพริบตา

241
00:17:59,161 --> 00:18:02,790
‎นั่นคือท่าจู่โจมจากก่อนหน้านี้

242
00:18:03,665 --> 00:18:07,211
‎คงใช้หมัดฟาดแส้ไม่ได้แล้วสินะ

243
00:18:07,878 --> 00:18:12,341
‎บากิก็น่าจะเข้าใจอย่างนั้นแล้วเหมือนกัน

244
00:18:21,683 --> 00:18:24,353
‎จะโจมตีอีกครั้งเหรอ

245
00:18:24,895 --> 00:18:27,940
‎เขาตั้งใจจะใช้ท่านั้นอีกเหรอ

246
00:18:28,023 --> 00:18:32,778
‎แส้มันจะไปสู้กับท่าลูกปืนใหญ่ได้ยังไง

247
00:18:33,362 --> 00:18:36,365
‎ไม่ นั่นไม่ใช่หมัดฟาดแส้

248
00:18:40,911 --> 00:18:41,954
‎นั่นมันหมัดพยัคฆ์

249
00:18:42,037 --> 00:18:43,956
‎หมัดพยัคฆ์เหรอ

250
00:18:44,540 --> 00:18:46,583
‎เป็นศิลปะการต่อสู้แบบหนึ่งของจีน

251
00:18:46,667 --> 00:18:49,962
‎มันคือกังฟูที่นำเอาท่วงท่า
‎และพละกำลังของเสือมาใช้

252
00:18:50,045 --> 00:18:52,714
‎แต่นี่มันไม่มีเหตุผลเลย

253
00:18:53,715 --> 00:18:56,343
‎ทำไมถึงมาใช้กังฟูเอาตอนนี้

254
00:19:01,890 --> 00:19:02,850
‎หมัดอินทรี

255
00:19:05,060 --> 00:19:05,978
‎หมัดตั๊กแตน

256
00:19:07,354 --> 00:19:08,438
‎หมัดวานร

257
00:19:09,356 --> 00:19:10,440
‎หมัดหมี

258
00:19:10,524 --> 00:19:12,401
‎อะไรกันเนี่ย

259
00:19:12,484 --> 00:19:16,155
‎เจ้าบากิมันตั้งใจจะใช้กังฟูสู้งั้นเหรอ

260
00:19:16,738 --> 00:19:19,616
‎หมัดที่ใช้พลังจากสัตว์หลากชนิด

261
00:19:20,409 --> 00:19:23,412
‎ความที่เขาอัจฉริยะ
‎ซะจนใช้ทั้งหมดได้อย่างชำนาญ

262
00:19:23,495 --> 00:19:25,330
‎มันน่าทึ่งจริงๆ

263
00:19:26,957 --> 00:19:28,750
‎หวังว่าจะไม่ลืมนะ

264
00:19:29,585 --> 00:19:32,588
‎สัตว์ทุกชนิดที่นายเอามาใช้

265
00:19:32,671 --> 00:19:36,216
‎พวกมันล้วนเป็นเหยื่อของพิคเคิล

266
00:19:36,925 --> 00:19:42,556
‎ต่อให้ไม่ใช่แค่เลียนแบบ
‎ต่อให้นายกลายร่างเป็นสัตว์พวกนั้น

267
00:19:43,515 --> 00:19:45,767
‎ก็ไม่มีทางเอาชนะพิคเคิลได้หรอก

268
00:19:55,360 --> 00:19:56,195
‎อะไรกัน

269
00:19:57,654 --> 00:19:59,031
‎จะเป็นตัวอะไรอีกล่ะ

270
00:20:01,074 --> 00:20:03,410
‎ฮึ นี่ก็เป็นสัตว์เหมือนกัน

271
00:20:03,952 --> 00:20:05,787
‎แต่ทว่าทรงพลังมาก

272
00:20:06,496 --> 00:20:07,539
‎ตัวของมัน…

273
00:20:08,916 --> 00:20:09,791
‎ใหญ่มหึมา

274
00:20:10,459 --> 00:20:12,252
‎ใหญ่มาก

275
00:20:13,045 --> 00:20:14,713
‎อ๊ะ รูปทรงนี้

276
00:20:15,464 --> 00:20:17,257
‎ช้างหรือเปล่า หรือว่าแรด

277
00:20:18,717 --> 00:20:20,385
‎เป็นไปไม่ได้

278
00:20:21,261 --> 00:20:24,056
‎หมัดไทรเซราทอปส์

279
00:20:30,312 --> 00:20:33,065
‎เขาสับสนมาก

280
00:20:33,774 --> 00:20:37,277
‎ตัวผู้ตัวเล็กๆ ตัวใหญ่ไม่ถึงครึ่งของฉันด้วยซ้ำ

281
00:20:37,945 --> 00:20:40,656
‎เพราะอะไรไม่รู้ ตัวผู้ที่ดูไร้ทางสู้…

282
00:20:43,325 --> 00:20:46,578
‎กลับมีพลังของคู่ปรับทรงพลังตัวที่ฉันรู้จัก

283
00:20:47,788 --> 00:20:50,666
‎น้ำหนักที่เหมือนก้อนหินขนาดมหึมา

284
00:20:51,833 --> 00:20:54,753
‎พละกำลังที่เหมือนต้นไม้ยักษ์เดินได้

285
00:20:55,712 --> 00:21:00,342
‎และแน่นอน ความมุ่งมั่นแน่วแน่
‎อยากจะบดขยี้เราให้ได้

286
00:21:01,468 --> 00:21:04,263
‎ทุกอย่างนั่น ทั้งหมดนั่น…

287
00:21:05,389 --> 00:21:06,223
‎มัน…

288
00:21:07,975 --> 00:21:11,561
‎แผ่ซ่านออกมาจากร่างเล็กๆ ร่างนี้

289
00:21:12,813 --> 00:21:13,939
‎เป็นไปได้ยังไง

290
00:21:14,022 --> 00:21:16,733
‎นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน

291
00:21:17,234 --> 00:21:22,864
‎ชายตัวเล็กๆ สูงไม่ถึง 170 เซนติเมตร
‎จะทำแบบนี้ได้ยังไง

292
00:21:23,532 --> 00:21:27,911
‎ไม่ว่าจะสูง 170 หรือ 180 เซนติเมตร

293
00:21:27,995 --> 00:21:31,832
‎หรือจะสองเมตรก็เถอะ
‎ยังไงก็ไม่มีทางทำแบบนี้ได้

294
00:21:33,375 --> 00:21:36,503
‎หือ กำลังจะเริ่มทำอะไรแล้ว

295
00:21:37,254 --> 00:21:40,674
‎บากิเพ่งขึ้นไปข้างบนแล้ว

296
00:21:44,136 --> 00:21:47,055
‎โอ๋ อันนั้นตัวที่เป็นนกไม่ใช่เหรอ

297
00:21:49,808 --> 00:21:53,228
‎โห ทีเร็กซ์ มั้งนะ

298
00:21:55,564 --> 00:21:58,650
‎จอมเวทที่ใช้มนตร์เสกดึงแผ่นดิน

299
00:21:58,734 --> 00:22:00,694
‎ตอนนี้กำลังจำแลงกายอย่างรวดเร็ว

300
00:22:01,695 --> 00:22:04,698
‎ตอนเขากลับมาตั้งท่าเดิม มันก็สายไปแล้ว

301
00:22:05,532 --> 00:22:07,409
‎ในสายตาของพิคเคิล

302
00:22:08,243 --> 00:22:11,788
‎เขาได้กลายร่างไปเป็น
‎สัตว์ที่ทรงพลังที่สุดในโลกใบนี้

303
00:22:13,165 --> 00:22:15,083
‎เขามาไกลขนาดนี้เลย

304
00:22:18,754 --> 00:22:20,505
‎เหมือนเสกเอาเลย

305
00:23:47,426 --> 00:23:51,138
‎คำบรรยายโดย นันทวัน ริดเดล