1
00:01:38,139 --> 00:01:41,017
‎(ฮันมะ บากิ)

2
00:01:45,146 --> 00:01:47,398
‎ไม่เคยเห็นสัตว์ประหลาดแบบนี้มาก่อนเลย

3
00:01:48,566 --> 00:01:51,736
‎ของทีเร็กซ์ก็มีฟัน และหาง

4
00:01:52,987 --> 00:01:56,407
‎ของไทรเซราทอปส์มีเท้า แล้วก็เขา

5
00:01:57,283 --> 00:02:00,245
‎ของเทราโนดอนมีปีก แล้วก็กรงเล็บ

6
00:02:01,663 --> 00:02:05,166
‎จุดเด่นของศัตรูที่น่าเกรงขามทั้งสาม
‎มารวมอยู่ในสัตว์ตัวเดียว

7
00:02:05,750 --> 00:02:08,545
‎ลำพังแค่ตัวเดียวก็น่ากลัวอยู่แล้ว

8
00:02:09,754 --> 00:02:14,092
‎แต่ละตัวได้สำแดงฤทธิ์
‎ทิ้งเป็นบาดแผลบนร่างกายของฉันไว้

9
00:02:17,262 --> 00:02:18,179
‎มันมาแล้ว

10
00:02:19,264 --> 00:02:20,348
‎ทั้งฟัน

11
00:02:20,431 --> 00:02:21,850
‎ทั้งเขา

12
00:02:21,933 --> 00:02:23,309
‎กรงเล็บ

13
00:02:23,393 --> 00:02:24,435
‎แล้วก็จะงอยปาก

14
00:02:25,603 --> 00:02:26,646
‎มาพร้อมกันเลย

15
00:02:28,523 --> 00:02:30,316
‎บากิจู่โจมแล้ว

16
00:02:30,942 --> 00:02:34,320
‎ถ้าจะให้บรรยายสิ่งที่บากิทำตอนนี้
‎ก็คงใช้ได้แค่คำว่า "อัจฉริยะ"

17
00:02:34,404 --> 00:02:36,698
‎แต่ตอนนี้เขาจะทำอะไรต่อ

18
00:02:37,407 --> 00:02:41,828
‎น้ำหนักที่แท้จริงของบากิ
‎น้อยกว่าหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของไดโนเสาร์พวกนั้น

19
00:02:51,129 --> 00:02:53,298
‎เขาอาจเก่งกาจที่สุดในยุคครีเทเชียส

20
00:02:54,257 --> 00:02:57,051
‎แต่พอเป็นเรื่องศิลปะการต่อสู้แล้ว
‎เขายังอ่อนประสบการณ์

21
00:02:59,387 --> 00:03:03,683
‎ไม่แปลกใจที่เขาจะเข้าใจผิด
‎คิดว่าความเจ็บปวดเกิดจากฟันของทีเร็กซ์

22
00:03:06,644 --> 00:03:08,188
‎เข้าใจแล้ว

23
00:03:14,319 --> 00:03:15,153
‎เฮ่ย!

24
00:03:19,157 --> 00:03:21,701
‎บากิซัง นายทำเกินไปแล้ว

25
00:03:23,453 --> 00:03:24,287
‎ถูกต้อง

26
00:03:25,413 --> 00:03:29,083
‎ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นใคร
‎เมื่อเจอกันแล้ว นี่ก็เป็นการต่อสู้ครั้งแรก

27
00:03:29,167 --> 00:03:31,211
‎เขาจะชนเข้าจังๆ เลยเหรอ

28
00:03:31,794 --> 00:03:33,171
‎อย่าใจร้อนนักสิบากิ

29
00:03:35,131 --> 00:03:38,092
‎แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต่อสู้ใครเป็นครั้งแรก

30
00:03:44,807 --> 00:03:49,312
‎การตั้งท่าก่อนจะวิ่งเต็มสปีดนั้นมีมานานแล้ว

31
00:03:51,272 --> 00:03:56,110
‎ในการแข่งโอลิมปิกก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง
‎ยังมีนักกีฬาที่ใช้ฟอร์มนี้อยู่

32
00:03:57,528 --> 00:03:59,822
‎ประวัติความเป็นมาของท่าเริ่มวิ่งนั้น

33
00:03:59,906 --> 00:04:03,034
‎ก็ยังเป็นประวัติศาสตร์
‎การทำให้ตัวขนานกับพื้นมากที่สุด

34
00:04:04,077 --> 00:04:05,662
‎สุดท้ายแล้วท่านั้นเป็นแบบนี้

35
00:04:06,329 --> 00:04:11,626
‎ได้มีความเห็นตรงกันว่า
‎นี่ควรเป็นท่าเตรียมก่อนที่จะวิ่ง

36
00:04:13,253 --> 00:04:15,797
‎ด้วยการใช้อุปกรณ์ที่เรียกว่าสตาร์ตเตอร์

37
00:04:16,547 --> 00:04:18,549
‎ร่างกายจะโน้มลง ระนาบกับพื้นมากขึ้น

38
00:04:19,384 --> 00:04:22,345
‎แต่แน่นอนว่าจะไม่ราบไปซะทีเดียว

39
00:04:25,139 --> 00:04:29,894
‎ในที่สุดวันนี้ก็มีมนุษย์คนแรก
‎ที่สามารถเริ่มต้นด้วยมุมขนานกับพื้น

40
00:04:30,395 --> 00:04:32,272
‎แต่หนุ่มคนนี้

41
00:04:32,355 --> 00:04:35,358
‎ที่สามารถตั้งท่าเริ่มต้น
‎ที่เร็วที่สุดและใหม่เอี่ยมที่สุดสำเร็จ

42
00:04:35,441 --> 00:04:36,943
‎ไม่ใช่มนุษย์ยุคปัจจุบัน

43
00:04:38,695 --> 00:04:42,991
‎ระยะเวลาจากจุดเริ่มต้นจนถึงตอน
‎ปะทะกับฮันมะ บากินั้นน้อยกว่าหนึ่งวินาที

44
00:04:46,327 --> 00:04:49,580
‎หลังจบเหตุการณ์ลงแล้ว
‎ปรมาจารย์กังฟู เรซึ ไคโอ

45
00:04:49,664 --> 00:04:52,333
‎ได้บรรยายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นดังนั้น

46
00:04:53,042 --> 00:04:54,502
‎เขาบอกว่าเขา "สัมผัส" มันได้

47
00:04:55,503 --> 00:04:58,172
‎มันต้องใช้เวลาหากจะอธิบายด้วยคำพูด

48
00:04:58,256 --> 00:05:00,925
‎แต่ผมสัมผัสได้ถึงหลายอย่าง ณ ช่วงเวลานั้น

49
00:05:02,260 --> 00:05:03,261
‎ผมคิดว่า "เข้าใจแล้ว"

50
00:05:04,512 --> 00:05:08,266
‎นี่คือสิ่งที่พิคเคิลเคยทำ
‎ในยุคครีเทเชียสเมื่อนานมาแล้ว

51
00:05:09,517 --> 00:05:13,730
‎บางครั้งเขาก็ยืมพลังจากต้นไม้
‎บางครั้งก็ยืมพลังจากก้อนหิน

52
00:05:15,148 --> 00:05:18,484
‎ทำให้เขาสามารถหยุดสัตว์ร้าย
‎ที่มีน้ำหนักมากถึงห้าตัน

53
00:05:19,652 --> 00:05:23,072
‎ในเวลาเดียวกันนั้น ผมสัมผัสได้ถึงบากิ

54
00:05:23,865 --> 00:05:26,951
‎น้ำหนักของบากิอยู่ที่ประมาณ 70 กิโลกรัม

55
00:05:27,035 --> 00:05:31,039
‎แต่ผมที่มีน้ำหนัก 100 กิโลกรัม
‎ยังไม่สามารถต้านทานพิคเคิลได้เลย

56
00:05:31,122 --> 00:05:33,124
‎แล้วบากิจะทำได้ยังไง

57
00:05:33,875 --> 00:05:35,084
‎ยิ่งไปกว่านี้

58
00:05:35,668 --> 00:05:40,089
‎พิคเคิลอยู่ในจุดที่ได้เปรียบ
‎ยิ่งกว่าตอนที่เขาตั้งท่าที่พื้นเพื่อเผด็จศึกผม

59
00:05:40,715 --> 00:05:44,385
‎ผมคิดในใจว่า "ศึกนี้กำลังจะจบแล้วเป็นแน่"

60
00:05:46,721 --> 00:05:50,850
‎ในช่วงเวลาไม่ถึงวินาที
‎ทำไมถึงมีความคิดมากมายขนาดนี้นะ

61
00:05:53,895 --> 00:05:55,229
‎สมมุติว่า

62
00:05:55,813 --> 00:05:59,984
‎คุณได้กินข้าวแกงกะหรี่อร่อยเลิศที่สุดเข้าไป

63
00:06:00,568 --> 00:06:04,572
‎เผ็ด เค็ม หวาน เปรี้ยวนิดๆ

64
00:06:04,655 --> 00:06:07,909
‎หอม ครีม เนื้อสัมผัสของส่วนผสม

65
00:06:07,992 --> 00:06:10,495
‎ข้าวที่แผ่ไปทั่วทั้งปาก เครื่องเทศ

66
00:06:10,578 --> 00:06:12,914
‎ถ้าให้บรรยายรสชาติออกมาอย่างละเอียด

67
00:06:12,997 --> 00:06:14,999
‎ก็คงต้องใช้เวลาถึงสิบนาที

68
00:06:15,083 --> 00:06:18,961
‎แต่รสชาติทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นในเวลาแค่สิบวินาที

69
00:06:19,045 --> 00:06:21,130
‎เข้าใจหรือยังล่ะ

70
00:06:22,590 --> 00:06:26,761
‎สิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดก็คือ บากิซังหยุด

71
00:06:27,553 --> 00:06:32,266
‎เขาย่อตัวลงและเผชิญหน้ากับพิคเคิล
‎ยืนนิ่งอยู่เฉยๆ

72
00:06:32,350 --> 00:06:33,309
‎ใช่แล้ว

73
00:06:34,602 --> 00:06:37,063
‎เขารับเอาแรงกระแทกไปเต็มๆ

74
00:06:37,146 --> 00:06:39,273
‎ไม่มีเวลาให้หลบแม้แต่น้อย

75
00:06:41,150 --> 00:06:42,235
‎แต่ทว่า

76
00:06:43,528 --> 00:06:45,613
‎ฝ่ายที่กระเด็นออกไปคือพิคเคิล

77
00:06:46,114 --> 00:06:48,783
‎ไม่ ไม่ใช่แค่กระเด็นออกไปสิ

78
00:06:49,992 --> 00:06:54,163
‎แต่เขาถูกขว้างสูงขึ้นไปในอากาศ

79
00:06:59,001 --> 00:07:01,421
‎โห บินไปเลย

80
00:07:02,922 --> 00:07:05,007
‎โดนขว้างไปงั้นเหรอ

81
00:07:05,508 --> 00:07:06,384
‎ไม่รู้เหมือนกัน

82
00:07:07,802 --> 00:07:09,178
‎ไม่น่าแปลกใจเลย

83
00:07:09,971 --> 00:07:15,059
‎ในตอนนั้น สิ่งเดียวที่บากิขยับก็คือนี่
‎เหมือนแค่ปัดแมลงวัน

84
00:07:15,726 --> 00:07:19,689
‎กระบวนท่านั้นมันไม่มีที่ไหนเลย
‎แม้แต่ยิวยิตสูหรือไอกิโดสไตล์เก่าก็ไม่มี

85
00:07:20,273 --> 00:07:24,193
‎แม้ว่าพิคเคิลจะหนักกว่า 200 กิโลกรัม
‎แต่เขากลับกระเด็นขึ้นไปถึงเพดาน

86
00:07:24,277 --> 00:07:28,197
‎ด้วยแรงสะบัดมือเบาๆ
‎ของชายที่มีขนาดตัวไม่ถึงครึ่งของพิคเคิล

87
00:07:29,115 --> 00:07:31,200
‎พิคเคิลสุดยอดไปเลย

88
00:07:32,410 --> 00:07:35,288
‎เขาคนนั้น แน่มากจริงๆ

89
00:07:40,293 --> 00:07:43,713
‎น่าประทับใจจังนะ ราชายุคครีเทเชียส

90
00:07:45,798 --> 00:07:49,844
‎ทำไมล่ะ บากิต่างหากที่ขว้างเขาขึ้นไป

91
00:07:49,927 --> 00:07:52,847
‎ทำไมถึงไปชมพิคเคิลที่เป็นฝ่ายโดนปัดกระเด็นล่ะ

92
00:07:53,389 --> 00:07:55,766
‎ผมไม่เข้าใจความซับซ้อนทั้งหมดหรอก

93
00:07:55,850 --> 00:07:58,728
‎แต่มีอยู่อย่างนึงที่เข้าใจ

94
00:07:59,312 --> 00:08:02,398
‎ยิ่งแรงส่งไปข้างหน้าทรงพลังเท่าไร

95
00:08:02,482 --> 00:08:05,359
‎ด้านข้างก็ยิ่งอ่อนแอขึ้นเท่านั้น

96
00:08:06,152 --> 00:08:07,361
‎เมื่อปืนถูกยิงออกไป

97
00:08:08,070 --> 00:08:13,367
‎กระสุนที่ทะลุเข้าไปในท้อง
‎อาจออกมาทางด้านข้าง หรือทางหัวไหล่

98
00:08:14,035 --> 00:08:17,497
‎เนื่องจากปัจจัยหลายอย่าง
‎ในกระเพาะอาหารที่อ่อนนุ่ม

99
00:08:18,289 --> 00:08:23,753
‎ในกรณีที่หาได้ยาก ใบไม้ใบเดียว
‎ก็สามารถเปลี่ยนวิถีกระสุนได้เลย

100
00:08:24,337 --> 00:08:28,591
‎ถ้าคิดว่าพิคเคิลเป็นกระสุน
‎และทรงพลังเท่ากับกระสุน

101
00:08:28,674 --> 00:08:32,637
‎งั้นการเคลื่อนไหวเล็กน้อย
‎จึงสามารถปัดเขาไปไกลขนาดนั้นได้

102
00:08:32,720 --> 00:08:34,764
‎นั่นคือสิ่งที่ฮานายามะพูด

103
00:08:35,431 --> 00:08:39,018
‎คำพูดของฮานายามะ
‎ทำให้ผมนึกถึงการต่อสู้ครั้งนึง

104
00:08:40,186 --> 00:08:44,398
‎ในปี 1964 ที่ไมอามี รัฐฟลอริดา อเมริกา

105
00:08:45,149 --> 00:08:47,985
‎ได้มีศึกชกมวยอาชีพแชมป์รุ่นเฮฟวี่เวท

106
00:08:48,069 --> 00:08:50,738
‎ระหว่างซอนนี่ ลิสตัน และแคสเซียส เคลย์

107
00:08:51,739 --> 00:08:57,411
‎หมัดขวาอันทรงพลังของลิสตัน
‎ถูกเคลย์ปัดป้องออกไปได้สำเร็จ

108
00:08:57,995 --> 00:09:02,416
‎ผลลัพธ์นั้นทำให้หัวไหล่ขวาของลิสตัน
‎เคลื่อนหลุดออกจากเบ้า

109
00:09:03,125 --> 00:09:07,338
‎ผู้เชี่ยวชาญบางคนคิดว่า
‎เป็นเพราะแรงปัดอันทรงพลังของเคลย์

110
00:09:07,421 --> 00:09:08,673
‎แต่พวกเขาคิดผิดแล้ว

111
00:09:09,423 --> 00:09:13,094
‎อันที่จริงแล้วสิ่งที่ควรยกย่อง
‎ว่าทรงพลังก็คือหมัดของลิสตันต่างหาก

112
00:09:13,177 --> 00:09:16,722
‎จึงทำให้การปัดนั้นเคลื่อนข้อไหล่ได้

113
00:09:30,987 --> 00:09:32,321
‎นั่นแหละ

114
00:09:40,788 --> 00:09:42,415
‎ชอบไหมล่ะ

115
00:09:42,498 --> 00:09:44,959
‎ฉี่มากพอที่จะทำสัญลักษณ์ไว้ตั้งแปดจุด

116
00:09:47,295 --> 00:09:50,089
‎ระหว่างที่นายมุดหัวอยู่บนนั้น

117
00:09:50,673 --> 00:09:52,883
‎ที่นี่ได้กลายเป็นถิ่นฉันไปแล้ว

118
00:09:53,551 --> 00:09:56,220
‎อะไรกัน

119
00:09:56,804 --> 00:09:58,097
‎เข้าใจแล้ว

120
00:10:13,362 --> 00:10:16,490
‎ฉันว่าพอแล้วแหละ ไม่ต้องใช้ไต๋อะไรแล้ว

121
00:10:17,074 --> 00:10:22,121
‎ทีเร็กซ์ ไทรเซราทอปส์ เทราโนดอน
‎ฉันว่าฉันทำเกินไปแล้ว

122
00:10:22,788 --> 00:10:24,373
‎ใช้วิธีดั้งเดิมดีกว่า

123
00:10:24,957 --> 00:10:26,626
‎ในฐานะโฮโมเซเปียนส์

124
00:10:30,713 --> 00:10:32,757
‎ในฐานะมนุษย์ มาสู้กัน

125
00:10:38,971 --> 00:10:40,765
‎ฉันอยากทำแบบนี้สักครั้ง

126
00:10:41,766 --> 00:10:42,767
‎โง่จริงๆ

127
00:10:43,351 --> 00:10:45,019
‎สู้กันตัวต่อตัว

128
00:10:45,686 --> 00:10:46,646
‎ถูกต่อยจมดิน

129
00:10:46,729 --> 00:10:50,483
‎ไม่สิ เหมือนโดนดินขึ้นมาต่อยซะมากกว่า

130
00:10:50,566 --> 00:10:53,486
‎ฉันบอกว่าอยากสู้ตัวต่อตัว

131
00:10:54,904 --> 00:10:58,282
‎นี่ใช่ที่คาดหวังไหมนะ หรือว่ามากกว่า

132
00:11:16,175 --> 00:11:17,677
‎เข้าใจแล้ว

133
00:11:18,511 --> 00:11:21,681
‎นายนี่มันแข็งแกร่งจริงๆ

134
00:11:21,764 --> 00:11:23,432
‎ไม่ต้องสงสัยเลย

135
00:11:26,394 --> 00:11:29,689
‎ขนาดบล็อกเอาไว้ได้ ก็ยังเหมือน…

136
00:11:31,899 --> 00:11:37,071
‎แขนที่ใช้บล็อกมันกลายเป็นจุดอ่อนไปแล้ว

137
00:11:37,863 --> 00:11:39,573
‎พละกำลังเหนือมนุษย์จริงๆ

138
00:11:40,783 --> 00:11:43,577
‎วันนี้ได้เห็นไฟพวกนี้สามรอบแล้วนะ

139
00:11:43,661 --> 00:11:45,079
‎พละกำลังเหนือมนุษย์เหรอ

140
00:11:49,417 --> 00:11:52,086
‎พอคิดถึงพลังเหนือมนุษย์ ก็จะคิดถึงคนนี้

141
00:11:52,753 --> 00:11:56,090
‎บิสเคต โอลิเวอร์
‎มิสเตอร์อันเชน

142
00:11:56,674 --> 00:11:59,927
‎อยากเห็นภาพนี้จังเลย

143
00:12:00,010 --> 00:12:02,346
‎เขาต้องยอมมาสู้แน่ๆ

144
00:12:02,888 --> 00:12:06,767
‎สู้กันตัวต่อตัว เหมือนจากโลกแห่งเทพปกรณัม

145
00:12:07,393 --> 00:12:08,728
‎สู้กันตัวต่อตัวเหรอ

146
00:12:09,770 --> 00:12:15,693
‎พอพูดถึงการต่อสู้แล้ว
‎คนที่ดูอยู่ตรงนั้น กำปั้นของเขา

147
00:12:16,569 --> 00:12:19,947
‎เขาก็เหมือนกัน ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม

148
00:12:20,573 --> 00:12:23,784
‎เขาต้องสู้แน่ๆ จากข้างหน้าตรงๆ

149
00:12:24,493 --> 00:12:25,494
‎ข้างหน้าเหรอ

150
00:12:25,578 --> 00:12:29,665
‎ถ้าหากว่ามันมีข้างหน้า แล้ว "ข้างหลัง" ล่ะ

151
00:12:29,749 --> 00:12:31,250
‎แบบนั้นมันไม่มีหรอกน่า

152
00:12:32,251 --> 00:12:35,129
‎ไหนๆ ก็พูดถึงหลัง อันนี้สิของจริง

153
00:12:35,212 --> 00:12:36,338
‎ออก้า

154
00:12:37,423 --> 00:12:39,842
‎ทั้งสองคนจะยืนท่านี้

155
00:12:40,843 --> 00:12:43,763
‎อยากรู้จังว่ามันจะจบยังไง

156
00:12:45,598 --> 00:12:47,850
‎แต่ใช่แล้ว

157
00:12:47,933 --> 00:12:49,894
‎สิ่งที่ฉันสนใจจริงๆ

158
00:12:49,977 --> 00:12:51,771
‎สิ่งที่อยากเห็นจริงๆ ก็คือ

159
00:12:52,688 --> 00:12:57,610
‎ฮันมะ บากิจะเอาชนะหมอนี่ยังไง

160
00:13:00,780 --> 00:13:02,865
‎ฉันเกิดมา 18 ปีแล้ว

161
00:13:03,699 --> 00:13:05,534
‎ด้วยความตั้งใจ ด้วยความระวัง…

162
00:13:07,453 --> 00:13:08,287
‎ฉันได้ใช้ชีวิต

163
00:13:10,748 --> 00:13:11,749
‎เพื่อชัยชนะ

164
00:13:12,833 --> 00:13:18,631
‎ฉันเดินตามรอยเท้าของฮันมะ ยูจิโร่
‎สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่สุดในโลก

165
00:13:19,465 --> 00:13:20,299
‎ทำไมล่ะ

166
00:13:21,217 --> 00:13:23,677
‎ถามมาได้ บ้าหรือไง

167
00:13:23,761 --> 00:13:28,557
‎นี่ฉันกำลังหาเหตุผลที่จะสู้กับฮันมะ ยูจิโร่อยู่เหรอ

168
00:13:29,683 --> 00:13:32,478
‎ไม่ใช่เพื่อแก้แค้นให้แม่หรอกเหรอ

169
00:13:34,021 --> 00:13:36,232
‎ใช่แล้ว นั่นมันก็สี่ปีมาแล้ว

170
00:13:38,567 --> 00:13:39,819
‎ความเกลียดชัง

171
00:13:41,946 --> 00:13:43,030
‎เกลียดชังเหรอ

172
00:13:44,573 --> 00:13:46,408
‎ชื่นชม…

173
00:13:47,159 --> 00:13:50,830
‎อย่ามาโง่ ฉันจะไปชื่นชมเขาทำไม

174
00:13:51,664 --> 00:13:52,915
‎มีสิ่งนึง…

175
00:13:54,583 --> 00:13:56,794
‎มีสิ่งนึงที่ชัดเจน

176
00:13:57,962 --> 00:14:00,089
‎พลังของฮันมะ ยูจิโร่

177
00:14:01,006 --> 00:14:02,800
‎ปฏิเสธไม่ได้เลย

178
00:14:02,883 --> 00:14:05,594
‎ว่าทุกกระเบียดนิ้วของร่างกายเขานั้นช่างไร้ที่ติ

179
00:14:06,178 --> 00:14:07,304
‎ในมุมนึง

180
00:14:09,014 --> 00:14:10,850
‎จะเรียกมันว่าความไว้ใจก็ได้

181
00:14:11,517 --> 00:14:13,352
‎ฉันเดินตามหลังเขา

182
00:14:14,395 --> 00:14:16,480
‎ฉันเตรียมรับมือกับหมัดของเขา

183
00:14:17,189 --> 00:14:19,024
‎ฉันนึกภาพถึงความว่องไวของมัน

184
00:14:20,943 --> 00:14:24,363
‎ฉันถึงหลบได้ไงล่ะ และก็หลบตรงนี้ได้ด้วย

185
00:14:25,072 --> 00:14:28,868
‎ถ้าหมัดหรือลูกเตะไหนโดนตัว
‎แม้แต่ครั้งเดียวก็อาจเจ็บหนัก

186
00:14:29,451 --> 00:14:30,369
‎ฉันหลบได้

187
00:14:31,078 --> 00:14:33,914
‎เฉียดฉิวขึ้นเรื่อยๆ มีประสิทธิภาพขึ้นเรื่อยๆ

188
00:14:34,456 --> 00:14:37,751
‎เขาหลบช้าลงเรื่อยๆ โดยให้เหลือเวลาน้อยลง

189
00:14:37,835 --> 00:14:39,378
‎เขารอให้จนถึงที่สุด

190
00:14:40,421 --> 00:14:44,008
‎ตอนแรก ร่างกายของเขาต้องหมุนตลบ

191
00:14:44,675 --> 00:14:48,637
‎แต่จากนั้นหมัดของพิคเคิลก็เริ่มเฉียดผม
‎หรือเฉี่ยวผิวหนัง

192
00:14:49,263 --> 00:14:53,142
‎ยิ่งรอให้เฉียดเวลาขึ้นเท่าไร มันก็เหมือน…

193
00:14:53,726 --> 00:14:56,937
‎แทนที่จะเป็นศิลปะการต่อสู้หรือการต่อสู้ธรรมดา

194
00:14:57,021 --> 00:14:58,480
‎กลับกลายเป็นเหมือนการเต้นรำ

195
00:14:58,564 --> 00:15:00,566
‎ใช่แล้ว เหมือนสู้วัวกระทิง

196
00:15:00,649 --> 00:15:02,401
‎เหมือนเขาเป็นมาทาดอร์

197
00:15:05,487 --> 00:15:07,281
‎เขาเคยเห็นความเร็วมาหลายรูปแบบ

198
00:15:08,157 --> 00:15:11,368
‎บนบก ในน้ำ ในอากาศ

199
00:15:12,953 --> 00:15:15,831
‎แต่วันนี้เป็นประสบการณ์ใหม่

200
00:15:20,794 --> 00:15:22,922
‎ความเร็วที่ท้าทายแนวคิดของความเร็ว

201
00:15:23,505 --> 00:15:27,301
‎เขาไม่ได้มุดไปนะ แต่เขาทะลุไปเลย

202
00:15:28,677 --> 00:15:30,804
‎ณ ตอนนั้น ในความทรงจำของพิคเคิล

203
00:15:33,182 --> 00:15:37,561
‎ในตอนแรก เขาก็แค่นึกสนุกอยากจับมากินเล่น

204
00:15:43,192 --> 00:15:45,694
‎แต่ก็ได้มารู้ว่ามันไม่ง่ายนักเลย

205
00:15:46,779 --> 00:15:48,697
‎สำเร็จแล้ว จับได้แล้วแน่ๆ

206
00:15:51,909 --> 00:15:53,911
‎ตอนนั้นเขาถึงตระหนักได้ว่า

207
00:15:54,620 --> 00:15:58,707
‎โลกนี้มีสิ่งมีชีวิตบางชนิด
‎ที่สามารถผ่านทะลุร่างเขาไปได้

208
00:16:00,459 --> 00:16:04,088
‎มีนักสู้คาราเต้ชื่อดัง
‎ที่ได้ชื่อว่าเป็นบิดาแห่งคาราเต้

209
00:16:04,171 --> 00:16:06,840
‎ช่วงบั้นปลายชีวิต เขาได้กล่าวว่า

210
00:16:07,967 --> 00:16:10,052
‎"ผมหลบคนที่พุ่งเข้าใส่มานักต่อนักแล้ว"

211
00:16:10,928 --> 00:16:12,888
‎"โดนเตะก็ตั้งหลายที"

212
00:16:13,430 --> 00:16:16,850
‎"โดนทั้งศอก เข่า แล้วก็โดนโหม่ง"

213
00:16:17,685 --> 00:16:21,939
‎"บางครั้งก็โดนท่อเหล็ก ก้อนหิน ไม่ก็ใบมีด"

214
00:16:22,982 --> 00:16:25,693
‎"รอให้เข้ามาใกล้ที่สุด รอจนวินาทีสุดท้าย

215
00:16:26,694 --> 00:16:31,573
‎วินาทีสุดท้ายเท่านั้น ถึงจะหลบ"

216
00:16:33,200 --> 00:16:37,287
‎ในระหว่างการฝึกทั่วไปครั้งนึง
‎เขาได้รู้สึกถึงสภาวะที่น่าทึ่ง

217
00:16:38,998 --> 00:16:40,624
‎เขาพูดว่า "ผมทะลุร่างเขาไป"

218
00:16:41,667 --> 00:16:44,211
‎เขาบอกว่าเขาทะลุร่างคู่ต่อสู้ออกมา

219
00:16:45,879 --> 00:16:48,257
‎แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้

220
00:16:49,550 --> 00:16:51,593
‎แต่เป็นผลมาจากการได้ใช้เวลา

221
00:16:51,677 --> 00:16:54,722
‎วนเวียนอ้อมไปข้างหลังคู่ต่อสู้
‎บ่อยครั้งจนเวียนหัว

222
00:16:55,723 --> 00:16:59,435
‎จนการบล็อก ท่าป้องกันตัว ฝีเท้า…

223
00:17:00,477 --> 00:17:02,896
‎ไม่เหลือการเคลื่อนไหวที่ไร้ประโยชน์อีกต่อไป

224
00:17:03,522 --> 00:17:05,983
‎เขาได้ก้าวข้ามการวนรอบคู่ต่อสู้

225
00:17:06,567 --> 00:17:09,319
‎มาเป็นสภาวะทะลุผ่านคู่ต่อสู้แทน

226
00:17:15,868 --> 00:17:17,161
‎ตัวผู้ตัวนี้เป็นใคร

227
00:17:19,413 --> 00:17:21,999
‎เขายังมีเล่ห์เหลี่ยมอีกกี่อย่าง

228
00:17:22,499 --> 00:17:28,672
‎นี่มัน… ทักษะการต่อสู้ของบากิ
‎มันพัฒนามาถึงขั้นนี้แล้วอย่างนั้นเหรอ

229
00:17:29,339 --> 00:17:30,716
‎ฉันจะทำได้ไหมนะ

230
00:17:30,799 --> 00:17:33,302
‎ฉันเลียนแบบกระบวนท่าเขาได้ไหมนะ

231
00:17:36,930 --> 00:17:40,059
‎ชายผู้ครองตำแหน่ง
‎เทพแห่งสงคราม โอโรจิ โดปโปะ

232
00:17:40,642 --> 00:17:44,313
‎ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นตัวแทนของการต่อสู้
‎ชิบุคาวะ โกคิ

233
00:17:45,522 --> 00:17:48,942
‎และชายที่เป็นสุดยอดนักสู้กังฟู

234
00:17:49,026 --> 00:17:50,819
‎อาจารย์ของฉัน คากุ ไคโอ

235
00:17:51,403 --> 00:17:54,323
‎สามคนนั้นจะเลียนแบบท่านี้ได้ไหม

236
00:18:04,541 --> 00:18:06,585
‎ไม่แปลกใจเลยที่พิคเคิลจะประหลาดใจ

237
00:18:07,461 --> 00:18:09,588
‎ตำแหน่งของคู่ต่อสู้ที่จับตัวยาก

238
00:18:11,340 --> 00:18:13,592
‎มันอยู่ใกล้กับเขามาก

239
00:18:14,176 --> 00:18:17,554
‎มือซ้ายของเขาจับดาบล่องหน

240
00:18:17,638 --> 00:18:21,350
‎ซึ่งพุ่งเข้าไปในตัววัวกระทิง
‎หรือพูดให้ถูกคือ จุดอ่อนของพิคเคิล

241
00:18:23,393 --> 00:18:25,104
‎ทะลวงลึกเข้าไปเลย

242
00:18:26,939 --> 00:18:30,734
‎เขารู้สึกได้ว่ามันต้องเจ็บหนักแน่ๆ

243
00:18:31,860 --> 00:18:34,363
‎เหมือนเวลาเราเตะขอบโต๊ะ

244
00:18:35,239 --> 00:18:37,366
‎หรือเมื่อถูกเตะเข้าอย่างแรงที่ช่องท้อง

245
00:18:38,158 --> 00:18:42,746
‎ในเวลาชั่วขณะที่เรามี
‎ก่อนที่ความเจ็บปวดจะเริ่มต้น

246
00:18:43,831 --> 00:18:48,460
‎สมองก็ได้ทำนายรอไว้แล้ว
‎ว่าเราจะรู้สึกเจ็บปวดรุนแรงแค่ไหน

247
00:18:49,795 --> 00:18:53,382
‎จากนั้น ความเจ็บปวดที่ถาโถม
‎จะรุนแรงเท่ากับความคาดหมาย

248
00:18:53,465 --> 00:18:56,718
‎และทรมานอย่างที่คิดไว้ หรืออาจมากกว่า

249
00:18:58,804 --> 00:19:01,974
‎นั่นคือช่วงเวลาเตรียมใจ
‎ที่พระเจ้าได้ประทานมาให้

250
00:19:03,725 --> 00:19:07,896
‎เขาจดจำความเจ็บปวดนั้นได้
‎จากศึกหนักที่ผ่านมาถึงสองครั้ง

251
00:19:09,106 --> 00:19:11,650
‎มาแล้ว ความเจ็บปวดที่ไม่มีอะไรเทียบได้

252
00:19:11,733 --> 00:19:15,529
‎แรงกระแทกและแรงสั่นสะเทือนมันฟ้องไว้แล้ว

253
00:19:17,573 --> 00:19:18,407
‎มาแล้ว

254
00:19:19,783 --> 00:19:22,870
‎อย่างที่คิดไว้เลย แย่กว่าที่คิดไว้ซะอีก

255
00:19:28,876 --> 00:19:31,628
‎ได้ผลด้วย

256
00:19:32,171 --> 00:19:33,630
‎ใช่แล้ว

257
00:19:33,714 --> 00:19:37,968
‎ไม่ว่าจะเมื่อไรหรือที่ไหน
‎การเตะกล่องดวงใจย่อมได้ผลทุกครั้งไป

258
00:19:38,051 --> 00:19:43,557
‎แต่ไข่มันเล็กมากเลยนะ
‎ทำไมถึงทำให้เจ็บปวดได้ปานนี้

259
00:19:43,640 --> 00:19:47,561
‎เล็กงั้นเหรอ คิดผิดแล้ว

260
00:19:48,187 --> 00:19:51,565
‎ผมขอประกาศว่า ลูกอัณฑะเป็นอวัยวะภายใน

261
00:19:51,648 --> 00:19:52,649
‎เหรอ

262
00:19:52,733 --> 00:19:53,567
‎มันเปราะบาง

263
00:19:54,193 --> 00:19:56,987
‎ตอนเป็นทารก มันอยู่ข้างในร่างกาย

264
00:19:57,070 --> 00:19:58,864
‎แต่ออกมาหาความเย็นข้างนอก

265
00:19:59,907 --> 00:20:03,410
‎มันอ่อนแอ ไม่มีอะไรอ่อนแอกว่ามันแล้ว

266
00:20:04,036 --> 00:20:06,872
‎อ่อนแอพอๆ กับหัวใจ ตับ

267
00:20:07,456 --> 00:20:10,292
‎กระเพาะอาหาร และสมอง

268
00:20:11,919 --> 00:20:14,046
‎แต่พวกนั้นได้รับการปกป้อง

269
00:20:15,088 --> 00:20:18,967
‎ด้วยกล้ามเนื้อหนา ไขมัน กระดูก

270
00:20:19,509 --> 00:20:20,969
‎และกะโหลกที่แข็งแรง

271
00:20:21,678 --> 00:20:26,308
‎แต่อัณฑะที่ได้รับมอบหมาย
‎ให้ทำหน้าที่สำคัญ คือการสร้างอสุจิ

272
00:20:26,391 --> 00:20:28,310
‎ต้องไม่ร้อนจนเกินไป

273
00:20:28,393 --> 00:20:30,270
‎เพื่อให้ทำหน้าที่สำคัญนี้ได้

274
00:20:30,354 --> 00:20:33,982
‎มันก็ต้องออกมานอกร่างกาย
‎มีชั้นผิวหนังห่อหุ้มป้องกันแค่ชั้นเดียว

275
00:20:34,900 --> 00:20:38,487
‎มันต้องมาอยู่ในตำแหน่งและสภาพที่อ่อนแอ

276
00:20:39,905 --> 00:20:45,744
‎ถ้าหัวใจของเราห้อยออกมาทางเป้า
‎แล้วมีแค่ชั้นผิวหนังคอยปกป้อง

277
00:20:45,827 --> 00:20:49,039
‎มันก็จะเป็นจุดอ่อนที่สุดในยามต่อสู้

278
00:20:49,122 --> 00:20:52,125
‎คงไม่คิดจะออกจากบ้านเลยด้วยซ้ำ

279
00:20:55,837 --> 00:20:58,632
‎น่าจะจบแล้วละ

280
00:21:00,175 --> 00:21:01,009
‎ไม่ใช่

281
00:21:01,093 --> 00:21:02,469
‎ยังไม่จบ

282
00:21:03,428 --> 00:21:04,263
‎ยังอีกเหรอ

283
00:21:04,346 --> 00:21:07,975
‎ไอ้บ้าเอ๊ย ขนาดล้มลงไป สีหน้าก็ยังดีอยู่

284
00:21:09,268 --> 00:21:11,979
‎จะลุกขึ้นมา หรือว่าจะนอนอยู่อย่างนั้น

285
00:21:13,105 --> 00:21:17,901
‎ทันทีที่ถูกเล่นงาน คำตอบจะผุดเข้ามาในใจทันที

286
00:21:17,985 --> 00:21:21,071
‎จะคิดว่า "ฉันแพ้แล้ว อย่าทำร้ายฉันอีกเลย"

287
00:21:22,114 --> 00:21:25,534
‎หรือว่า "มันกล้าดียังไง มันเจอดีแน่"

288
00:21:26,118 --> 00:21:28,745
‎สีหน้าตอนที่ล้มลงไป…

289
00:21:29,538 --> 00:21:35,043
‎ความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้
‎หากหลงเหลืออยู่ก็จะแสดงออกทางหน้า

290
00:21:36,128 --> 00:21:39,298
‎สีหน้าของพิคเคิลเมื่อครู่นี้…

291
00:21:40,173 --> 00:21:43,343
‎เขาไม่เพียงจะลุกขึ้นมาอีกเท่านั้น
‎แต่ดูเหมือนว่าบากิ

292
00:21:43,427 --> 00:21:46,430
‎จะทำให้เลือดของพิคเคิลเดือดพล่านซะแล้ว

293
00:21:47,389 --> 00:21:49,182
‎ทั้งคู่ตัวสั่น

294
00:21:50,058 --> 00:21:50,934
‎ด้วยความตึงเครียด

295
00:21:52,269 --> 00:21:53,186
‎และโทสะ

296
00:22:02,612 --> 00:22:04,031
‎ใกล้แล้ว

297
00:22:05,407 --> 00:22:07,451
‎การต่อสู้ครั้งนี้ยาวนาน

298
00:22:08,327 --> 00:22:09,953
‎แต่ใกล้จะถึงจุดจบแล้ว

299
00:22:11,830 --> 00:22:12,956
‎สีหน้านี้…

300
00:22:14,416 --> 00:22:16,043
‎ท่ายืนนี้…

301
00:22:17,085 --> 00:22:19,254
‎นี่คือร่างสุดท้ายของเขา

302
00:23:47,259 --> 00:23:51,138
‎คำบรรยายโดย นันทวัน ริดเดล