1
00:00:28,611 --> 00:00:31,072
รั่วเหยีย
ยึดของที่แข็งแกร่งมั่นคงไว้

2
00:00:36,995 --> 00:00:38,496
ไม่ได้ให้เจ้าไปจับซานหลางไว้

3
00:00:41,082 --> 00:00:42,125
แย่แล้ว

4
00:00:47,130 --> 00:00:48,923
พี่ชาย เกาะไว้สิ

5
00:00:48,923 --> 00:00:50,717
- เดี๋ยวจะลอยหนีไปอีก
- ขอบใจนะซานหลาง

6
00:00:50,717 --> 00:00:52,093
กลับมา

7
00:00:52,093 --> 00:00:54,304
พี่ชายใช้วิชานี้เป็นด้วยหรือ
อัศจรรย์ยิ่ง

8
00:00:54,304 --> 00:00:55,805
ซานหลาง ไม่ต้องกลัว

9
00:01:02,979 --> 00:01:03,897
ขอโทษนะ

10
00:01:03,897 --> 00:01:06,066
แบบนี้ค่อยปลอดภัยหน่อย

11
00:01:06,066 --> 00:01:07,067
เจ้าอดทนสักพักนะ

12
00:01:08,485 --> 00:01:10,195
ไปใหม่ อย่าไปยึดคนเอาไว้อีกล่ะ

13
00:01:13,573 --> 00:01:14,491
อย่ามาใกล้ข้า

14
00:01:14,491 --> 00:01:15,658
สะอิดสะเอียนจะตายแล้ว

15
00:01:15,658 --> 00:01:16,993
ไปซะ

16
00:01:16,993 --> 00:01:18,661
พวกเจ้าขึ้นมาได้ยังไง

17
00:01:18,661 --> 00:01:20,580
ถามผ้าขาวโง่ๆ ของท่านผืนนี้สิ

18
00:01:22,165 --> 00:01:24,834
บอกแล้วไงว่าอย่าไปยึดกับคน
เทพก็นับเป็นคน

19
00:01:33,635 --> 00:01:35,220
พวกเจ้าก็อดทนอีกนิดนะ

20
00:01:35,220 --> 00:01:37,263
- เจ้า...
- รั่วเหยีย อย่าไปยึดผิดคนอีกล่ะ

21
00:01:38,515 --> 00:01:39,599
ไป

22
00:01:39,599 --> 00:01:40,809
อย่าคาดหวังอะไรดีกว่า

23
00:01:40,809 --> 00:01:42,268
คิดหาวิธีอื่นเถอะ

24
00:01:49,192 --> 00:01:50,193
จับไว้

25
00:01:50,193 --> 00:01:51,444
ให้โอกาสมันอีกสักครั้งเถอะ

26
00:01:51,444 --> 00:01:52,529
ปล่อยพวกเราไปเถอะ

27
00:01:53,530 --> 00:01:55,782
ครั้งนี้ไม่พลาดแล้ว
ทางนั้นมั่นคงน่าดู

28
00:01:55,782 --> 00:01:56,825
กลับคืน

29
00:02:25,770 --> 00:02:28,273
ครั้งนี้ถือว่าสวรรค์ประทานพรจริงๆ

30
00:02:28,273 --> 00:02:29,607
รีบหน่อย เข้าไปหลบเร็ว

31
00:02:39,325 --> 00:02:42,787
(ดัดแปลงจากนวนิยายเรื่อง
"สวรรค์ประทานพร")

32
00:02:42,787 --> 00:02:44,873
(ประพันธ์โดย โม่เซียงถงซิ่ว)

33
00:04:39,070 --> 00:04:40,697
เจ้าสองตัวนั่นสมควรตาย

34
00:04:40,697 --> 00:04:42,448
หากข้าจับมันได้

35
00:04:42,448 --> 00:04:44,242
- ข้าจะต้อง...
- จะต้องอะไร

36
00:04:44,242 --> 00:04:45,326
จะกลืนทรายเข้าไปอีกหรือ

37
00:04:46,661 --> 00:04:47,578
หุบปาก

38
00:04:55,586 --> 00:04:56,713
พี่ชาย

39
00:04:56,713 --> 00:04:57,755
พี่กําลังคิดอะไรอยู่

40
00:04:58,798 --> 00:05:02,218
สองคนนั้น ฝีเท้าว่องไวและเบามาก
ไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

41
00:05:03,344 --> 00:05:06,389
หญิงชุดขาวคนนั้น
คงจะเป็นราชครูป้านเยว่

42
00:05:06,389 --> 00:05:07,932
แล้วหญิงชุดดําล่ะ เป็นใครกันอีก

43
00:05:07,932 --> 00:05:09,475
หรือว่าจะเป็น

44
00:05:09,475 --> 00:05:12,937
ปรมาจารย์มารคู่ ราชครูฟางซิน

45
00:05:12,937 --> 00:05:14,272
เป็นไปไม่ได้

46
00:05:14,272 --> 00:05:16,733
ราชครูฟางซิน
เป็นราชครูแห่งแคว้นหย่งอัน

47
00:05:16,733 --> 00:05:19,027
เวลาเกิดของสองคนนี้
ห่างกันเกือบร้อยปี

48
00:05:20,153 --> 00:05:22,030
ทําไมท่านรู้เรื่องของแคว้นหย่งอัน
ดีขนาดนี้

49
00:05:23,323 --> 00:05:24,699
จริงๆ แล้ว

50
00:05:24,699 --> 00:05:26,451
ข้าเคยเป็นคนเก็บของเก่า
ที่แคว้นหย่งอัน

51
00:05:28,703 --> 00:05:29,912
ดังนั้น

52
00:05:29,912 --> 00:05:32,665
หากราชครูป้านเยว่
ต้องการขวางพวกเราไว้ที่นี่

53
00:05:32,665 --> 00:05:34,375
นางทําสําเร็จแล้ว

54
00:05:34,375 --> 00:05:37,295
งั้นพวกเราก็รออยู่ที่นี่
จนกว่าพายุทรายจะหมดใช่ไหม

55
00:05:37,295 --> 00:05:38,379
ก็คงทําได้แค่นี้แหละ

56
00:05:53,644 --> 00:05:54,812
นี่ หนานเฟิง

57
00:05:54,812 --> 00:05:58,566
พายุทรายเมื่อครู่ ทําไมพวกเจ้า
ไม่ใช้กระบวนท่าเซียนจินจวี้ล่ะ

58
00:05:58,566 --> 00:06:00,526
ใช้แล้ว ไม่ได้ผล

59
00:06:00,526 --> 00:06:02,403
ที่นี่อยู่ในเขตแดนพายัพ

60
00:06:02,403 --> 00:06:03,780
ในรัศมีร้อยลี้นี้

61
00:06:03,780 --> 00:06:05,698
หาวัดเสวียนเจินไม่เจอเลยสักนิด

62
00:06:06,866 --> 00:06:10,161
แม่ทัพของข้าดูแลแดนอาคเนย์
แม่ทัพของเขาดูแลแดนหรดี

63
00:06:10,161 --> 00:06:12,163
ออกมานอกเขตแล้ว จึงโดนจํากัดพลังเวท

64
00:06:15,041 --> 00:06:16,000
แปลกจริง

65
00:06:16,000 --> 00:06:18,086
หินพวกนี้แข็งขนาดนี้

66
00:06:18,086 --> 00:06:19,504
ทําไมยังขุดจนเป็นถ้ําได้

67
00:06:23,007 --> 00:06:25,259
คนตําหนักหนานหยาง
เหมือนกันทั้งนายทั้งบ่าว

68
00:06:25,259 --> 00:06:26,761
เห็นอะไรก็ตื่นตูมไปหมด

69
00:06:33,142 --> 00:06:35,436
คนป้านเยว่เลี้ยงสัตว์เพื่อเลี้ยงชีพ

70
00:06:35,436 --> 00:06:37,355
ตกดึกก็จะหาที่หลบพายุทราย

71
00:06:37,355 --> 00:06:39,649
โดยส่วนใหญ่ก็จะอาศัยอยู่ในถ้ําหิน

72
00:06:39,649 --> 00:06:41,734
บางครั้งก็จะใช้ระเบิดในการขุด

73
00:06:47,949 --> 00:06:49,242
ใครอยู่ตรงนั้น

74
00:06:56,082 --> 00:06:57,208
พวกเจ้าเป็นใคร

75
00:07:00,461 --> 00:07:03,131
พวกเราเป็นเพียงพ่อค้าธรรมดา
ที่ผ่านมาทางนี้

76
00:07:03,131 --> 00:07:05,633
ข้างนอกมีพายุทรายใหญ่
ก็เลยเข้ามาหลบที่นี่

77
00:07:07,718 --> 00:07:09,720
ในเมื่อเป็นเพียงพ่อค้าธรรมดา

78
00:07:09,720 --> 00:07:12,056
ทําไมต้องทําลับๆ ล่อๆ
หลบอยู่ที่นี่ด้วย

79
00:07:12,056 --> 00:07:14,559
พวกเราก็หลบของพวกเราอยู่ดีๆ
พวกเจ้าต่างหากที่บุกเข้ามา

80
00:07:14,559 --> 00:07:16,310
แถมยังมีคบไฟในมือ

81
00:07:16,310 --> 00:07:19,397
ใครจะรู้ล่ะว่าพวกเจ้าเป็นคนหรือผี
จะกล้าส่งเสียงได้ยังไง

82
00:07:21,983 --> 00:07:23,276
ไอ้เด็กบ้า

83
00:07:24,277 --> 00:07:26,362
เทียนเซิง อย่าได้พูดมั่ว

84
00:07:26,362 --> 00:07:28,865
ท่านอา ข้าไม่ได้พูดมั่วสักหน่อย

85
00:07:28,865 --> 00:07:30,324
พวกเขาต่างหากที่น่าสงสัย

86
00:07:35,872 --> 00:07:37,081
เข้าใจผิดแล้วๆ

87
00:07:37,081 --> 00:07:39,041
ข้าน้อยเป็นนักพรตที่อารามแห่งหนึ่ง

88
00:07:39,041 --> 00:07:41,085
พวกเขาเหล่านี้
ล้วนแต่เป็นคนในอารามของข้า

89
00:07:41,085 --> 00:07:42,545
วิชาที่พวกเขาใช้

90
00:07:42,545 --> 00:07:44,005
ก็คือวิชาฉีเหมินตุ้นเจี่ย

91
00:07:45,047 --> 00:07:46,090
เขามีวิชาหรือ

92
00:07:46,090 --> 00:07:47,717
- เก่งกล้าจริงๆ
- จะว่าไป

93
00:07:47,717 --> 00:07:49,093
พวกท่านเป็นพ่อค้าธรรมดา

94
00:07:49,093 --> 00:07:50,887
พวกเราก็เป็นนักพรตธรรมดา

95
00:07:50,887 --> 00:07:53,306
เพื่อหลบพายุทราย
จึงได้เข้ามาหลับอยู่ในถ้ําเดียวกัน

96
00:07:54,390 --> 00:07:55,683
อย่างนี้นี่เอง

97
00:07:55,683 --> 00:07:57,393
ที่แท้ทุกคนต่างก็เป็นแค่คนธรรมดา

98
00:07:57,393 --> 00:08:00,104
ที่แห่งนี้ หากใครจะผ่านด่านไป
ก็ต้องสูญหายไปครึ่งหนึ่ง

99
00:08:00,104 --> 00:08:01,939
ทุกท่านยังกล้ามา

100
00:08:01,939 --> 00:08:03,399
จะบอกว่าเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร

101
00:08:04,942 --> 00:08:07,028
ข่าวลือมักจะเกินจริง

102
00:08:07,028 --> 00:08:10,198
เพียงหาคนนําทางที่ชํานาญ ไม่เข้าไป
ในเมืองโบราณของแคว้นป้านเยว่

103
00:08:10,198 --> 00:08:12,909
ก็จะสามารถเดินทางไปกลับ
ได้อย่างปลอดภัยได้

104
00:08:12,909 --> 00:08:13,910
ใช่แล้ว

105
00:08:13,910 --> 00:08:15,620
พวกเรามีคนพื้นที่นําทาง

106
00:08:15,620 --> 00:08:17,371
พาเราหลบทรายดูดมามาก

107
00:08:17,371 --> 00:08:18,456
เมื่อเริ่มมีพายุ

108
00:08:18,456 --> 00:08:20,458
เขาก็เลยนําพวกเราเข้ามาหลบ

109
00:08:20,458 --> 00:08:21,792
ใช่ไหม พี่อาเจา

110
00:08:24,295 --> 00:08:25,546
ข้าเพียงทําหน้าที่ของข้า

111
00:08:25,546 --> 00:08:28,424
หวังว่าพอพายุสงบ
อูฐและสินค้าจะไม่เป็นไร

112
00:08:29,467 --> 00:08:32,428
- ต้องไม่เป็นไรแน่นอน
- ท่านนักพรต เพราะเหตุนั้น...

113
00:08:32,428 --> 00:08:33,888
มันก็เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด

114
00:08:33,888 --> 00:08:36,057
เมื่อครู่ล่วงเกินไปแล้ว ขออภัยด้วย

115
00:09:06,254 --> 00:09:08,005
พี่ชาย

116
00:09:08,005 --> 00:09:09,048
มีอะไรหรือ

117
00:09:09,048 --> 00:09:11,676
หินที่พี่นั่ง เหมือนจะมีตัวอักษรนะ

118
00:09:24,146 --> 00:09:26,148
นี่คือ...

119
00:09:26,148 --> 00:09:27,191
ภาษาป้านเยว่

120
00:09:28,317 --> 00:09:30,528
ท่านอ่านภาษาป้านเยว่ได้หรือ

121
00:09:30,528 --> 00:09:31,946
ที่จริงแล้ว

122
00:09:31,946 --> 00:09:33,656
ก่อนนักพรตปีศาจป้านเยว่จะถือกําเนิด

123
00:09:33,656 --> 00:09:35,783
ข้าก็เคยเป็นคนเก็บของเก่า
ที่แคว้นป้านเยว่

124
00:09:35,783 --> 00:09:38,244
อยากรู้จริง ยังมีที่ไหน
ที่ท่านไม่เคยไปเก็บของเก่าอีก

125
00:09:40,580 --> 00:09:41,747
ไม่ต้องสนเขา

126
00:09:41,747 --> 00:09:43,207
ตัวอักษรบนหินหมายความว่ายังไง

127
00:09:49,255 --> 00:09:50,214
แม่ทัพ

128
00:09:50,214 --> 00:09:52,049
อะไรนะ

129
00:09:52,049 --> 00:09:54,760
หินจารึกนี้ เป็นของแม่ทัพ

130
00:09:54,760 --> 00:09:57,138
ซานหลาง เจ้าเองรู้ภาษาป้านเยว่หรือ

131
00:09:58,431 --> 00:10:00,433
แค่สนใจเท่านั้น รู้ไม่กี่ตัวหรอก

132
00:10:00,433 --> 00:10:01,392
ดีไปเลย

133
00:10:01,392 --> 00:10:03,519
เจ้ามาตรงนี้หน่อย พวกเรามาดูด้วยกัน

134
00:10:15,573 --> 00:10:17,366
แม่ทัพ...

135
00:10:17,366 --> 00:10:20,411
บนนี้บรรยายถึงเรื่องราวชีวิต
ของแม่ทัพคนหนึ่ง

136
00:10:20,411 --> 00:10:21,495
แม้ทัพของแคว้นป้านเยว่หรือ

137
00:10:24,582 --> 00:10:26,792
เป็นแม่ทัพในแผ่นดินใหญ่

138
00:10:26,792 --> 00:10:29,211
ป้านเยว่กับแผ่นดินใหญ่
รบกันไม่หยุดหย่อน

139
00:10:29,211 --> 00:10:30,880
ทําไมต้องมีแผ่นหินจารึก
แม่ทัพแผ่นดินใหญ่ด้วย

140
00:10:32,214 --> 00:10:34,133
เพราะคนคนนี้มีความพิเศษมาก

141
00:10:35,343 --> 00:10:37,845
บนหิน ถึงแม้จะเรียกเขาว่าแม่ทัพ

142
00:10:37,845 --> 00:10:39,472
แต่เขาเป็นเพียงนายกอง

143
00:10:42,975 --> 00:10:45,770
แคว้นป้านเยว่กับแผ่นดินใหญ่
สู้รบกันอย่างดุเดือด

144
00:10:45,770 --> 00:10:47,980
เขานําทัพเป็นกองกําลังแนวหน้า

145
00:10:47,980 --> 00:10:50,483
หลังจากนั้น เขาคงรบชนะ
ก็เลยได้เลื่อนเป็นแม่ทัพ

146
00:10:51,484 --> 00:10:53,069
ไม่ใช่แบนนั้น

147
00:10:53,069 --> 00:10:55,863
แรกเริ่ม เขาคุมกองกําลัง 100 นาย

148
00:10:55,863 --> 00:10:58,616
ต่อมา คุมกองกําลัง 70 นาย

149
00:10:58,616 --> 00:11:01,035
และหลังหลังจากนั้น
ก็ได้คุมกองกําลัง 50 นาย

150
00:11:01,035 --> 00:11:02,161
โดนลดกําลังพลลงเรื่อยๆ

151
00:11:03,245 --> 00:11:04,872
ยิ่งทําตําแหน่งยิ่งลดได้ด้วยหรือ

152
00:11:04,872 --> 00:11:05,956
ขอแค่ไม่ได้ทําความผิด

153
00:11:05,956 --> 00:11:08,250
ก็ไม่น่าจะโดนลดขั้นนี่

154
00:11:08,250 --> 00:11:10,461
บนโลกนี้ ยังมีคนล้มเหลว
ขนาดนี้อยู่ด้วยหรือ

155
00:11:12,171 --> 00:11:13,130
เด็กน้อย

156
00:11:13,130 --> 00:11:15,716
โลกใบนี้กว้างใหญ่
เรื่องอะไรก็เกิดขึ้นได้

157
00:11:15,716 --> 00:11:16,675
พวกเราอ่านต่อ

158
00:11:17,718 --> 00:11:20,179
สาเหตุที่นายกองคนนี้
ถูกลดขั้นหลายครั้ง

159
00:11:20,179 --> 00:11:22,348
เพราะในสนามรบ เขามักจะขัดขวางการรบอยู่บ่อยครั้ง

160
00:11:22,348 --> 00:11:23,349
หมายความว่าอย่างไร

161
00:11:23,349 --> 00:11:25,851
ก็คือ ขัดขวางไม่ให้ฝ่ายตรงข้าม
ทําร้ายประชาชนฝั่งตัวเอง

162
00:11:25,851 --> 00:11:27,186
แล้วก็ไม่ให้ฝ่ายตนทําเช่นกัน

163
00:11:28,354 --> 00:11:30,898
ขวางหนึ่งครั้ง
ก็โดนลดขั้นหนึ่งตําแหน่ง

164
00:11:30,898 --> 00:11:32,942
สุดท้าย ก็โดนลด
จนไม่เหลืออะไรให้ลดอีก

165
00:11:34,026 --> 00:11:37,113
ห้ามทหารไม่ให้ทําร้ายประชาชน
เป็นการช่วยชีวิตคน

166
00:11:37,113 --> 00:11:38,239
มันผิดตรงไหน

167
00:11:38,239 --> 00:11:40,699
- จริงด้วย ไม่ได้ทําร้ายคนสักหน่อย
- ใช่แล้ว ผิดตรงไหน

168
00:11:42,118 --> 00:11:43,327
ผิดมหันต์

169
00:11:43,327 --> 00:11:45,371
ทหารเป็นนักรบ

170
00:11:45,371 --> 00:11:46,789
ก็ต้องเป็นนักรบ

171
00:11:46,789 --> 00:11:49,291
ควรจะสํานึกถึง
หน้าที่ของนักรบตลอดเวลา

172
00:11:49,291 --> 00:11:51,460
ในสนามรบ ซึ่งยากที่จะหลีกเลี่ยงการสูญเสีย

173
00:11:51,460 --> 00:11:52,962
เขาพยายามช่วยคนทั้งสองฝ่าย

174
00:11:52,962 --> 00:11:56,173
ฝ่ายตัวเองก็รังเกียจ
ฝ่ายศัตรูก็เยาะเย้ย

175
00:11:56,173 --> 00:11:58,843
สุดท้ายแล้ว ก็ทําอะไรไม่ได้สักอย่าง

176
00:11:58,843 --> 00:12:01,554
แต่เขาได้ช่วยคนแล้วจริงๆ
พวกเขายังจารึกวีรกรรมของเขาด้วย

177
00:12:01,554 --> 00:12:03,305
การที่มีจารึก

178
00:12:03,305 --> 00:12:05,433
ยืนยันว่าสุดท้ายนายกองคนนี้ก็ตาย

179
00:12:05,433 --> 00:12:06,767
ประวัติศาสตร์ก็มีบันทึกไว้

180
00:12:06,767 --> 00:12:08,477
ป้านเยว่ก็ล่มสลายไปแล้วไม่ใช่หรือ

181
00:12:08,477 --> 00:12:09,812
เรื่องที่เขาทํามีประโยชน์หรือ

182
00:12:11,564 --> 00:12:12,982
แต่ แต่ว่า...

183
00:12:12,982 --> 00:12:14,525
เด็กน้อย

184
00:12:14,525 --> 00:12:15,401
เจ้าช่างไร้เดียงสายิ่งนัก

185
00:12:17,486 --> 00:12:19,029
ท่านนักพรต

186
00:12:19,029 --> 00:12:20,739
ข้าพูดถูกไหม

187
00:12:20,739 --> 00:12:22,992
แต่นายกองคนนั้น
พยายามช่วยชีวิตคนไว้แท้ๆ

188
00:12:24,285 --> 00:12:25,828
พูดได้ถูกต้อง

189
00:12:25,828 --> 00:12:27,288
เขาตายแล้ว

190
00:12:27,288 --> 00:12:29,290
ตายด้วยน้ํามือคนกันเองใช่ไหม

191
00:12:29,290 --> 00:12:30,291
ไม่ใช่อย่างนั้น

192
00:12:30,291 --> 00:12:31,750
จารึกเขียนไว้ว่า

193
00:12:31,750 --> 00:12:33,419
เมื่อทั้งสองฝ่ายต่อสู้กัน

194
00:12:33,419 --> 00:12:34,920
สู้ไปสู้มา

195
00:12:34,920 --> 00:12:37,506
เชือกรองเท้าของเขาผูกไว้ไม่แน่นพอ
เขาเหยียบเชือกรองเท้า

196
00:12:37,506 --> 00:12:40,259
สะดุดล้ม แล้ว...

197
00:12:40,259 --> 00:12:42,303
ก็ถูกทหารของทั้งสองฝ่ายที่
กําลังเดือดดาล

198
00:12:42,303 --> 00:12:44,597
รุมเหยียบรุมฟันแทงจนตาย

199
00:12:55,524 --> 00:12:57,109
ตลกมากหรือ

200
00:12:57,109 --> 00:12:58,194
เปล่าหรอก

201
00:12:58,194 --> 00:13:00,237
เพียงแต่การตายนี่มัน...

202
00:13:02,948 --> 00:13:05,534
นายกองท่านนี้
แม้จะมีชื่อเสียงไม่ดีในกองทัพ

203
00:13:05,534 --> 00:13:07,828
แต่ก็ยังมีคนระลึกถึงบุญคุณของเขา

204
00:13:07,828 --> 00:13:09,747
พวกเขาเคารพเขาในฐานะแม่ทัพ

205
00:13:09,747 --> 00:13:11,832
ตั้งจารึกนี้ขึ้นมา

206
00:13:11,832 --> 00:13:14,210
ต่อมา ผู้คนพบว่า
จารึกนี้มีความอัศจรรย์

207
00:13:15,794 --> 00:13:19,423
เพียงแค่ก้มคุกเข่าไหว้สามรอบ
จะทําให้โชคดีเมื่อต้องข้ามทะเลทราย

208
00:13:19,423 --> 00:13:20,424
จริงหรือ

209
00:13:22,009 --> 00:13:23,093
จริงสิ

210
00:13:32,394 --> 00:13:35,356
- คุ้มครองเราด้วย ท่านแม่ทัพ
- คุ้มครองเราด้วย ท่านแม่ทัพ

211
00:13:35,356 --> 00:13:37,525
ในจารึกมีประโยคนี้ด้วยหรือ

212
00:13:37,525 --> 00:13:39,068
ข้าแต่งขึ้นมา

213
00:13:39,068 --> 00:13:40,486
พวกเขาหัวเราะมาพอแล้ว

214
00:13:40,486 --> 00:13:42,238
แกล้งพวกเขาหน่อยจะเป็นไร

215
00:13:42,238 --> 00:13:44,657
- ซนนัก
- นั่นคืออะไร

216
00:13:44,657 --> 00:13:46,242
มีงูนี่

217
00:13:46,242 --> 00:13:48,118
- จะมีงูได้ยังไง
- มีงูหรือ

218
00:13:49,662 --> 00:13:51,288
- หนี
- หนีเร็ว

219
00:13:54,041 --> 00:13:56,585
ทะเลทรายมีงู
ก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ

220
00:13:56,585 --> 00:13:58,087
ระวังหางของมัน

221
00:13:58,087 --> 00:13:58,963
ซานหลาง

222
00:14:00,464 --> 00:14:02,716
หางนี่น่าสนใจมาก

223
00:14:02,716 --> 00:14:04,718
พี่ชาย ท่านดูนี่

224
00:14:04,718 --> 00:14:06,178
ที่แท้ก็คืองูหางแมงป่อง

225
00:14:07,471 --> 00:14:09,515
งูหางแมงป่องหรือ

226
00:14:09,515 --> 00:14:11,100
เป็นสัตว์ในแคว้นป้านเยว่

227
00:14:11,100 --> 00:14:13,519
ตัวเป็นงู หางเป็นแมงป่อง

228
00:14:13,519 --> 00:14:15,312
มีพิษร้าย

229
00:14:15,312 --> 00:14:17,982
นักพรตปีศาจป้านเยว่นั่น
ที่กลายเป็นราชครูได้

230
00:14:17,982 --> 00:14:19,859
ก็เพราะนางสามารถควบคุมงูชนิดนี้ได้

231
00:14:22,444 --> 00:14:23,404
ควบคุมหรือ

232
00:14:24,572 --> 00:14:26,699
งูไม่ได้มีแค่ตัวเดียว ทุกคนรีบออกไป

233
00:14:30,077 --> 00:14:33,455
- เหวอ งู
- งูเยอะมากเลย

234
00:14:33,455 --> 00:14:34,456
ตรงนี้ก็มี

235
00:14:42,923 --> 00:14:43,799
งู

236
00:14:59,148 --> 00:15:00,399
ออกไป

237
00:15:00,399 --> 00:15:01,817
- หนีเร็ว
- หนีเร็ว

238
00:15:01,817 --> 00:15:02,776
รีบหนี

239
00:15:02,776 --> 00:15:04,320
- เร็ว
- รีบวิ่ง

240
00:15:17,416 --> 00:15:19,501
ทําไมไหว้แผ่นจารึก
แล้วยังมีภัยอีกล่ะ

241
00:15:19,501 --> 00:15:21,587
ใช่ ยิ่งไหว้ยิ่งซวย

242
00:15:21,587 --> 00:15:23,172
เหมือนกับเทพขยะนั่นไม่มีผิด

243
00:15:25,382 --> 00:15:26,425
เกิดอะไรขึ้น

244
00:15:26,425 --> 00:15:27,426
ลุงเจิ้ง

245
00:15:29,386 --> 00:15:31,180
- ลุงเจิ้ง
- เป็นอะไร

246
00:15:37,853 --> 00:15:39,229
พิษงูรุนแรงมาก

247
00:15:43,275 --> 00:15:44,193
ทําได้ดีมาก

248
00:15:46,904 --> 00:15:47,947
พี่อาเจา

249
00:15:47,947 --> 00:15:50,532
คุณลุงจะไม่ตายใช่ไหม

250
00:15:50,532 --> 00:15:54,495
คนที่ถูกพิษของงูหางแมงป่องนี้
ปกติแล้วจะตายภายในสองชั่วยาม

251
00:15:54,495 --> 00:15:55,579
งั้นจะทํายังไงดีล่ะ

252
00:15:58,832 --> 00:16:00,709
นี่คือยาถอนพิษหรือ

253
00:16:00,709 --> 00:16:03,128
ต่อชีวิตได้ชั่วคราว
อย่างมากที่สุดก็ได้แค่ 12 ชั่วยาม

254
00:16:08,842 --> 00:16:11,220
- ก็เท่ากับรอเวลาตายหรือ
- ไม่มีทางช่วยจริงๆ หรือ

255
00:16:11,220 --> 00:16:13,013
มีทาง

256
00:16:13,013 --> 00:16:15,015
มีหญ้าหอมชนิดหนึ่ง
ชื่อว่าหญ้าซ่านเยว่

257
00:16:15,015 --> 00:16:16,934
สามารถถอนพิษงูหางแมงป่องได้

258
00:16:16,934 --> 00:16:18,060
พี่อาเจา

259
00:16:18,060 --> 00:16:20,062
มีวิธีถอนพิษได้ทําไมไม่รีบบอก

260
00:16:20,062 --> 00:16:21,814
จะช่วยคนถูกพิษได้

261
00:16:21,814 --> 00:16:23,440
คนอื่นต้องมาเสี่ยงตาย

262
00:16:23,440 --> 00:16:24,900
แน่นอนว่าเขาคงไม่อยากบอก

263
00:16:24,900 --> 00:16:26,151
อะไรนะ

264
00:16:26,151 --> 00:16:27,569
หญ้าซ่านเยว่

265
00:16:27,569 --> 00:16:29,071
มีแค่ในเมืองเก่าแคว้นป้านเยว่

266
00:16:29,071 --> 00:16:31,573
มิน่า ถึงชอบมีคนยอมเสี่ยงตาย
บุกเข้าไปในแคว้นป้านเยว่

267
00:16:31,573 --> 00:16:33,033
ใช่แล้ว

268
00:16:33,033 --> 00:16:35,077
- แล้ว...
- แล้วเราจะทํายังไง

269
00:16:35,077 --> 00:16:37,246
- จะรักษาเขาได้ยังไง
- นั่นสิ

270
00:16:38,288 --> 00:16:40,290
พิษงูหางแมงป่อง...

271
00:16:40,290 --> 00:16:42,835
นี่ก็คือจุดประสงค์ของราชครูป้านเยว่

272
00:16:42,835 --> 00:16:45,212
หลิงเหวิน ข้ามีเรื่องอยากจะถามเจ้า

273
00:16:45,212 --> 00:16:46,588
หลิงเหวิน

274
00:16:48,424 --> 00:16:49,800
พวกเจ้าเข้าโทรจิตได้ไหม

275
00:16:49,800 --> 00:16:50,676
ข้าเข้าไม่ได้

276
00:16:52,678 --> 00:16:54,138
ข้าก็ไม่ได้

277
00:16:54,138 --> 00:16:55,222
ข้าก็ด้วย

278
00:16:59,560 --> 00:17:02,021
แม้แต่โทรจิตก็โดนปิดกั้นหรือ

279
00:17:02,021 --> 00:17:03,313
เรื่องนี้มัน...

280
00:17:07,026 --> 00:17:07,943
ระวัง

281
00:17:20,205 --> 00:17:21,832
- นักพรต
- ทุกคนระวังหน่อย

282
00:17:21,832 --> 00:17:23,584
- แถวนี้อาจจะยังมีงูอยู่อีก
- มีอีกหรือ

283
00:17:23,584 --> 00:17:25,169
- ท่านนักพรตไม่เป็นไรใช่ไหม
- นั่นสิ

284
00:17:25,169 --> 00:17:27,504
-ร้ายแรงมากไหม
- ซานหลาง

285
00:17:27,504 --> 00:17:30,299
- นี่มัน...
- ท่าทางจะรุนแรง

286
00:17:30,299 --> 00:17:31,383
พวกท่านไม่ต้องสนใจ

287
00:17:31,383 --> 00:17:32,426
ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น

288
00:17:46,023 --> 00:17:47,816
พี่ชาย ทนหน่อยนะ

289
00:17:53,155 --> 00:17:55,240
ไม่ต้อง
พิษงูหางแมงป่องนั้นรุนแรงมาก

290
00:17:55,240 --> 00:17:56,408
เดี๋ยวจะถูกพิษไปด้วย

291
00:18:04,458 --> 00:18:05,959
เขาอาจจะไม่ถูกต่อยก็ได้

292
00:18:05,959 --> 00:18:07,503
ท่านจะเข้าไปจับทําไม

293
00:18:07,503 --> 00:18:08,921
ใช้ไม่ได้เลย

294
00:18:08,921 --> 00:18:10,380
แต่ถ้าเขาบาดเจ็บขึ้นมาจริงๆ ล่ะ

295
00:18:14,593 --> 00:18:16,053
พอแล้ว ซานหลาง

296
00:18:16,053 --> 00:18:17,262
ข้าไม่เจ็บแล้วจริงๆ

297
00:18:23,852 --> 00:18:25,479
จริงๆ

298
00:18:25,479 --> 00:18:26,855
ขอบคุณนะ

299
00:18:28,732 --> 00:18:30,192
ทุกท่านก็ตรวจสอบกันหน่อย

300
00:18:30,192 --> 00:18:32,236
ถ้าหากร่างกายมีบาดแผล ให้รีบทําแผล

301
00:18:42,371 --> 00:18:43,497
พี่ชายนักพรต

302
00:18:43,497 --> 00:18:45,082
- มือของท่าน
- ข้าไม่เป็นไร

303
00:18:45,082 --> 00:18:46,333
ไม่เป็นไรกับผีสิ

304
00:18:46,333 --> 00:18:48,794
ท่านโดนพิษงูแล้ว
ทางที่ดีรีบกลับสวรรค์....

305
00:18:49,837 --> 00:18:51,130
รีบกลับเถอะ

306
00:18:51,130 --> 00:18:52,923
อะไรนะ พวกท่านจะไปแล้วหรือ

307
00:18:52,923 --> 00:18:53,966
แล้วพวกเราจะทํายังไง

308
00:18:53,966 --> 00:18:55,884
ท่านนักพรต พวกท่านอย่าทิ้งพวกเรานะ

309
00:18:58,470 --> 00:19:00,139
ตอนนี้สัญญาณโทรจิตถูกปิดกั้น

310
00:19:00,139 --> 00:19:01,431
มีความจําเป็นต้องกลับไปรายงานจริงๆ

311
00:19:03,350 --> 00:19:05,769
ช่วยชีวิตคนสําคัญกว่า อย่าร้อนใจไป

312
00:19:05,769 --> 00:19:07,688
พวกเราจะเข้าเมือง
ไปตามหาหญ้าซ่านเยว่

313
00:19:07,688 --> 00:19:09,523
ภายใน 12 ชั่วยาม

314
00:19:09,523 --> 00:19:11,400
จะนํามันกลับมาให้พวกท่าน

315
00:19:11,400 --> 00:19:12,693
เพียงแต่ว่า

316
00:19:12,693 --> 00:19:14,403
พวกเราต้องการชายหนุ่มคนนี้มานําทาง

317
00:19:16,405 --> 00:19:19,324
แต่ถ้าหากพวกเราไม่มีเขาแล้ว...

318
00:19:19,324 --> 00:19:21,034
ฝูเหยาจะอยู่ปกป้องพวกท่าน

319
00:19:21,034 --> 00:19:22,619
- ดีไหม
- อะไรนะ

320
00:19:23,704 --> 00:19:26,373
- ขอแค่อาเจายอมไป
- ได้

321
00:19:26,373 --> 00:19:28,667
ที่จริงแล้วเมืองเก่าป้านเยว่
หาง่ายมาก

322
00:19:28,667 --> 00:19:30,294
เดินไปตามทางนั้นเรื่อยๆ ก็ถึงแล้ว

323
00:19:35,883 --> 00:19:38,302
- อาเจา ต้องพึ่งเจ้าแล้วล่ะ
- ใช่แล้ว ขอร้องล่ะ

324
00:19:38,302 --> 00:19:39,511
เช่นนั้นก็ออกเดินทางกัน

325
00:20:07,789 --> 00:20:09,124
ท่านสงสัยอาเจาใช่ไหม

326
00:20:10,125 --> 00:20:12,085
อาจจะเพราะข้าคิดมากเกินไป

327
00:20:12,085 --> 00:20:13,587
ถึงยังไงก็พาเขาออกมาแล้ว

328
00:20:13,587 --> 00:20:14,838
จับตาดูไว้ก่อน

329
00:20:22,137 --> 00:20:23,972
พวกเขาออกไปนานแค่ไหนแล้ว

330
00:20:23,972 --> 00:20:25,557
อาเจาบอกว่าป้านเยว่อยู่ไม่ไกล

331
00:20:25,557 --> 00:20:26,683
น่าจะใกล้ถึงกันแล้ว

332
00:20:27,851 --> 00:20:30,103
ข้ากลัวว่าลุงเจิ้ง
จะทนรอพวกเขากลับมาไม่ไหว

333
00:20:30,103 --> 00:20:31,021
ข้าก็เหมือนกัน

334
00:20:32,356 --> 00:20:33,774
- ข้าปวดฉี่
- ข้าด้วย

335
00:20:33,774 --> 00:20:34,650
ข้าก็ด้วย

336
00:20:50,249 --> 00:20:51,541
ถึงแล้ว

337
00:21:17,025 --> 00:21:19,027
ที่นี่คือแคว้นป้านเยว่หรือ

338
00:21:19,027 --> 00:21:20,445
กําแพงเมืองค่อนข้างสูงทีเดียว

339
00:21:20,445 --> 00:21:22,614
แต่ดูแล้วก็ไม่ใช่เมืองใหญ่อะไร

340
00:21:22,614 --> 00:21:25,909
หากจะตีเมืองนี้
คงใช้เวลาแค่ไม่กี่วัน

341
00:21:25,909 --> 00:21:28,287
อย่าดูถูก
เมืองทะเลทรายเล็กๆ นี้เชียว

342
00:21:28,287 --> 00:21:29,579
ถึงจะมีคนแค่หมื่นคน

343
00:21:29,579 --> 00:21:31,832
แต่ประชาชนทั้งหมดล้วนเป็นทหาร
ฝีมือเก่งกล้า

344
00:21:31,832 --> 00:21:33,292
ยากที่จะเอาชนะ

345
00:21:34,710 --> 00:21:35,836
ท่านนักพรตรอบรู้ไม่น้อย

346
00:21:36,837 --> 00:21:39,089
- ข้าก็แค่...
- เดี๋ยวก่อน

347
00:21:39,089 --> 00:21:40,090
มีคนมา

348
00:21:48,932 --> 00:21:51,977
ทําไมเพียงแค่พริบตาเดียว
คนพวกนั้นก็หายไปแล้ว

349
00:21:51,977 --> 00:21:53,937
หรือว่าจะต้องให้ข้าตามหาทีละคนหรือ

350
00:21:56,273 --> 00:21:58,358
ราชครูป้านเยว่

351
00:21:58,358 --> 00:22:00,610
เรียกพวกเพื่อนของเจ้ามาช่วยเจ้าหา

352
00:22:00,610 --> 00:22:01,862
ไม่

353
00:22:01,862 --> 00:22:03,363
ข้าอยากเรียกเจ้ามากกว่า

354
00:22:03,363 --> 00:22:04,406
ดีใจไหม

355
00:22:05,574 --> 00:22:07,200
มีอะไรให้น่าดีใจ

356
00:22:07,200 --> 00:22:08,910
รีบไป

357
00:22:08,910 --> 00:22:11,747
พี่ชาย จะชิงลงมือก่อนไหม

358
00:22:11,747 --> 00:22:13,123
รอให้พวกเขาไปเถอะ

359
00:22:13,123 --> 00:22:16,084
เวลามีค่า ต้องรีบหาหญ้าซ่านเยว่

360
00:22:16,084 --> 00:22:17,627
หากประมือกันตอนนี้

361
00:22:17,627 --> 00:22:20,964
แล้วนางเรียกทหารป้านเยว่ในตํานาน
ออกมา แบบนั้นคงลําบากแน่

362
00:22:27,387 --> 00:22:28,263
เป็นอะไรไป