1
00:00:57,265 --> 00:00:58,808
เจ้า ถอยออกไป

2
00:01:59,536 --> 00:02:03,206
(ดัดแปลงจากนวนิยายเรื่อง
"สวรรค์ประทานพร")

3
00:02:03,206 --> 00:02:05,583
(ประพันธ์โดย โม่เซียงถงซิ่ว)

4
00:03:54,734 --> 00:03:56,361
อาเจา เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม

5
00:03:56,361 --> 00:03:58,363
บาดเจ็บตรงไหนหรือไม่

6
00:03:58,363 --> 00:03:59,364
ข้าไม่เป็นไร

7
00:04:07,997 --> 00:04:09,999
สองคนเมื่อครู่นี้ หรือว่าจะเป็น...

8
00:04:11,376 --> 00:04:14,212
สรุปว่า หนานเฟิงล่อพวกเขาไปแล้ว

9
00:04:14,212 --> 00:04:15,463
คงอีกนานกว่าจะกลับมา

10
00:04:16,673 --> 00:04:18,007
ฟ้าก็มืดแล้ว

11
00:04:18,007 --> 00:04:19,092
พวกเราควรจะรีบกันหน่อย

12
00:04:21,135 --> 00:04:22,220
อาเจา

13
00:04:22,220 --> 00:04:24,847
เจ้ารู้หรือไม่ว่าหญ้าซ่านเยว่
เกิดอยู่ที่ใดในเมือง

14
00:04:26,516 --> 00:04:27,767
ขออภัย

15
00:04:27,767 --> 00:04:29,018
ข้ารู้เพียงวิธีมาเมืองเก่า

16
00:04:32,021 --> 00:04:34,399
ลักษณะของหญ้าซ่านเยว่นั้น
ใบใหญ่ก้านเล็ก

17
00:04:34,399 --> 00:04:36,901
ต้นเตี้ย ชอบที่มืด
เรียวแหลมคล้ายกับปลายลูกท้อ

18
00:04:36,901 --> 00:04:39,195
มักจะเกิดข้างๆ
สิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่

19
00:04:39,195 --> 00:04:40,405
สิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่หรือ

20
00:04:49,664 --> 00:04:52,417
เพราะตามตํานานที่เล่านั้น
คือฮองเฮาเป็นคนเด็ดหญ้าซ่านเยว่

21
00:04:53,668 --> 00:04:55,795
ช้าก่อน ตํานานอะไรหรือ

22
00:04:57,046 --> 00:04:59,966
ตํานานบอกว่า กษัตริย์แคว้นป้านเยว่
ฆ่าอสูรที่บริสุทธิ์ไปสองตัว

23
00:04:59,966 --> 00:05:01,759
อสูรนั้นโกรธแค้นมาก

24
00:05:01,759 --> 00:05:04,721
งูหางแมงป่องก็คือผู้สืบทอดของพวกมัน

25
00:05:04,721 --> 00:05:07,140
แล้วนี่มันเกี่ยวอะไรกับหญ้าซ่านเยว่

26
00:05:08,224 --> 00:05:11,144
หลังจากที่อสูรสองตัวนั้นตายไป
ฮองเฮาก็ได้เด็ดใบหญ้าซ่านเยว่

27
00:05:11,144 --> 00:05:13,938
คลุมศพพวกมันไว้
เพื่อแสดงถึงความเมตตา

28
00:05:13,938 --> 00:05:15,648
จากนั้นเป็นต้นมา ใบหญ้าชนิดนี้

29
00:05:15,648 --> 00:05:17,233
ก็สามารถแก้พิษของงูหางแมงป่องได้

30
00:05:18,818 --> 00:05:20,486
งั้นก็แสดงว่า

31
00:05:20,486 --> 00:05:22,739
หญ้าซ่านเยว่ เกิดในวังหลวงงั้นหรือ

32
00:05:24,032 --> 00:05:25,450
ไปกัน ไปวังหลวงกัน

33
00:05:38,546 --> 00:05:40,923
เหลือเวลาไม่มากแล้ว
พวกเราแยกย้ายกันไปหาเถอะ

34
00:05:40,923 --> 00:05:41,841
- อือ
- อือ

35
00:06:12,288 --> 00:06:13,748
พี่นักพรตครับ อย่าตีเลยครับ

36
00:06:13,748 --> 00:06:15,458
ข้าเองๆ

37
00:06:15,458 --> 00:06:17,251
เจ้าอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

38
00:06:17,251 --> 00:06:18,669
เจ้าคือเทียนเซิงจริงๆ เหรอ

39
00:06:18,669 --> 00:06:20,713
ข้าเอง ข้าเองจริงๆ นะ

40
00:06:20,713 --> 00:06:23,132
และก็มีท่านอาอีกหลายๆ คน
ก็ได้ตามมาด้วย

41
00:06:23,132 --> 00:06:25,134
พวกเขาอยู่ข้างใน ไม่เชื่อก็ดูสิครับ

42
00:06:26,719 --> 00:06:29,222
ท่านอาใหญ่ๆ

43
00:06:30,598 --> 00:06:31,516
เทียนเซิง

44
00:06:31,516 --> 00:06:32,600
ข้าอยู่นี่

45
00:06:32,600 --> 00:06:34,060
เทียนเซิง นี่

46
00:06:35,311 --> 00:06:37,063
พวกเจ้ามานี่ได้อย่างไร

47
00:06:37,063 --> 00:06:38,856
ไม่รู้ว่าพวกท่านจะกลับมาเมื่อไหร่

48
00:06:38,856 --> 00:06:40,817
พวกเราเลยหาวิธีตามมาครับ

49
00:06:41,818 --> 00:06:43,319
พวกเจ้าบ้าบิ่นเสียจริง

50
00:06:43,319 --> 00:06:44,821
รู้ทั้งรู้ว่ามันอันตรายยังตามมา

51
00:06:46,072 --> 00:06:47,698
โชคดีไปที่พวกเจ้าไม่เป็นอะไร

52
00:06:47,698 --> 00:06:51,619
จะว่าไป พวกเจ้ารู้ได้อย่างไร
ว่าหญ้าซ่านเยว่อยู่ที่วังหลวง

53
00:06:51,619 --> 00:06:56,249
พวกเราคิดว่าของดีๆ ล้วนแต่
ถูกเก็บซ่อนไว้ในวังหลวง จึง...

54
00:06:56,249 --> 00:06:57,125
หาเจอแล้ว

55
00:06:58,876 --> 00:07:00,044
น่าจะเป็นมันนี่ล่ะ

56
00:07:07,093 --> 00:07:08,302
ยาได้ผลไหม

57
00:07:21,607 --> 00:07:22,775
รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย

58
00:07:24,193 --> 00:07:26,529
- แค่นี้เองเหรอ
- ดีขนาดนี้เลย

59
00:07:26,529 --> 00:07:28,531
-เร็วเข้า ทุกคนรีบๆ หา
-ซานหลาง ขอบใจมากนะ

60
00:07:28,531 --> 00:07:29,407
ได้

61
00:07:30,575 --> 00:07:32,118
ข้าจะไปทางนั้น

62
00:07:32,118 --> 00:07:33,286
ส่วนข้าจะไปทางโน้น

63
00:07:44,672 --> 00:07:46,716
ข้าเองก็เจอแล้วเหมือนกัน

64
00:07:46,716 --> 00:07:47,884
ใหญ่มาก

65
00:07:47,884 --> 00:07:50,887
อาเจา เจ้าเจออยู่ที่ไหนเหรอ

66
00:07:50,887 --> 00:07:52,305
รีบไปๆ พวกเราไปดูหน่อย

67
00:07:53,389 --> 00:07:54,640
เก็บได้เยอะก็เอาไปขายได้นะ

68
00:07:59,854 --> 00:08:02,273
- หญ้าตรงนั้น ท่านอย่าใช้มันเลย
- ทําไมล่ะ

69
00:08:05,276 --> 00:08:06,944
เจ้าใช่ไหม

70
00:08:06,944 --> 00:08:08,988
ข้าเปล่านะ

71
00:08:08,988 --> 00:08:10,156
ไม่ใช่ข้าเหมือนกัน

72
00:08:10,156 --> 00:08:11,407
งั้นจะเป็น...

73
00:08:14,452 --> 00:08:16,871
หลีกไป เจ้าเหยียบข้าอยู่นะ

74
00:08:31,636 --> 00:08:32,678
มีปีศาจ

75
00:08:33,888 --> 00:08:35,056
ทุกคนอย่ากลัวเลย

76
00:08:35,056 --> 00:08:36,641
แค่ใบหน้าคนเท่านั้น

77
00:08:36,641 --> 00:08:38,017
ใครล่ะจะไม่มีใบหน้า ใช่ไหม

78
00:08:40,770 --> 00:08:42,104
ทําพวกเจ้าตกใจแล้วหรือ

79
00:08:43,606 --> 00:08:45,983
ข้าเองก็ตกใจตัวเอง
อยู่บ่อยครั้งเหมือนกัน

80
00:08:45,983 --> 00:08:47,443
เจ้าเป็นใคร

81
00:08:47,443 --> 00:08:49,445
แล้วพวกเจ้าล่ะ เป็นใคร

82
00:08:49,445 --> 00:08:50,613
คณะพ่อค้าที่เดินทางผ่านมา

83
00:08:52,823 --> 00:08:54,575
ห้าสิบ หกสิบปีก่อน

84
00:08:54,575 --> 00:08:57,119
ข้าเองก็เป็นพ่อค้าเหมือนกัน

85
00:08:57,119 --> 00:08:59,163
งั้น แล้วท่าน...

86
00:08:59,163 --> 00:09:01,249
ทําไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ

87
00:09:01,249 --> 00:09:05,086
ตอนนั้น ทหารของแคว้นป้านเยว่จับข้า

88
00:09:05,086 --> 00:09:06,546
แล้วฝังข้าไว้ที่นี่

89
00:09:06,546 --> 00:09:09,173
เพื่อให้เป็นปุ๋ยของหญ้าซ่านเยว่

90
00:09:12,218 --> 00:09:14,387
ใบที่ท่านใช้ไปไม่เป็นไร

91
00:09:14,387 --> 00:09:15,429
ซานหลางช่างใส่ใจจริงๆ

92
00:09:15,429 --> 00:09:18,933
หลายปีแล้วที่ข้าไม่ได้เจอกับคน

93
00:09:18,933 --> 00:09:20,893
พวกเจ้า เข้ามาใกล้ๆ สิ

94
00:09:20,893 --> 00:09:23,062
ให้ข้าได้ดูหน่อย จะได้ไหม

95
00:09:23,062 --> 00:09:24,021
นี่...

96
00:09:24,021 --> 00:09:24,981
ทําไมล่ะ

97
00:09:24,981 --> 00:09:26,899
ไม่ได้หรือ

98
00:09:26,899 --> 00:09:28,818
โธ่ น่าเสียดายเสียจริง

99
00:09:28,818 --> 00:09:32,572
ข้ามีเรื่องสงสัย
ที่ต้องการจะพิสูจน์สักหน่อย

100
00:09:32,572 --> 00:09:33,614
เรื่องอะไร

101
00:09:37,952 --> 00:09:40,246
หนึ่งคนในหมู่พวกเจ้า

102
00:09:40,246 --> 00:09:43,874
ข้าเคยเจอเมื่อห้าสิบหกสิบปีก่อน

103
00:09:43,874 --> 00:09:46,836
คนที่เจ้าหมายถึงคือใคร

104
00:09:46,836 --> 00:09:47,878
เข้ามาใกล้ๆ หน่อย

105
00:09:47,878 --> 00:09:49,422
เดี๋ยวข้าจะบอก

106
00:09:49,422 --> 00:09:50,590
ทุกคนถอยออกไป

107
00:09:50,590 --> 00:09:51,924
อย่าเชื่อคําเขา

108
00:09:51,924 --> 00:09:55,011
เจ้าไม่อยากรู้จริงๆ เหรอ
ว่าคนคนนั้นคือใคร

109
00:09:55,011 --> 00:09:57,430
เขาจะฆ่าพวกเจ้าทุกคนนะ

110
00:09:59,140 --> 00:10:00,766
ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นหรอก

111
00:10:00,766 --> 00:10:02,018
ข้าก็เป็นคนเหมือนกัน

112
00:10:02,018 --> 00:10:03,436
ไม่ทําร้ายพวกเจ้าหรอก

113
00:10:06,397 --> 00:10:07,607
อย่าเก็บ กลับมา

114
00:10:18,784 --> 00:10:20,745
อร่อย อร่อยจัง

115
00:10:22,580 --> 00:10:25,291
อร่อย ข้าหิวจะตายอยู่แล้ว

116
00:10:25,291 --> 00:10:26,626
ข้าหิวจะตายอยู่แล้ว

117
00:10:55,363 --> 00:10:56,530
ท่านแม่ทัพ

118
00:10:56,530 --> 00:10:58,074
พวกเขาอยู่นี่

119
00:11:00,409 --> 00:11:02,328
ทหารของป้านเยว่

120
00:11:11,754 --> 00:11:12,797
คุมตัวไปก่อน

121
00:11:16,425 --> 00:11:17,426
อย่าหวาดกลัว

122
00:11:17,426 --> 00:11:19,470
พวกเขาแค่จะพาพวกเราไปที่อื่น

123
00:11:19,470 --> 00:11:21,263
ตอนนี้ยังไม่ฆ่าเราหรอก

124
00:11:21,263 --> 00:11:23,808
ทุกคนอย่าผลีผลาม รอดูสถานการณ์ก่อน

125
00:11:23,808 --> 00:11:25,976
ท่านแม่ทัพๆ

126
00:11:25,976 --> 00:11:27,770
ข้าช่วยท่านรั้งศัตรูไว้แล้ว

127
00:11:27,770 --> 00:11:29,397
ท่านปล่อยข้ากลับบ้านเถอะ

128
00:11:51,585 --> 00:11:53,504
นี่มันคืออะไร

129
00:11:53,504 --> 00:11:55,131
นี่คือร่างกายของเจ้า

130
00:11:55,131 --> 00:11:58,092
เลือดเนื้อของเจ้ากลายเป็นสารอาหาร
ของหญ้าซ่านเยว่ตั้งนานแล้ว

131
00:11:58,092 --> 00:12:00,136
มันจะเป็นไปได้อย่างไร

132
00:12:00,136 --> 00:12:01,262
เจ้าคนโกหก

133
00:12:01,262 --> 00:12:03,013
ร่างกายของข้าไม่ใช่แบบนั้น

134
00:12:04,265 --> 00:12:06,684
ตอนนี้เจ้าทําเป็นรังเกียจ
ร่างกายตัวเอง

135
00:12:06,684 --> 00:12:08,686
เมื่อกี้ไอ้ที่ยื่นออกมาจากปากเจ้า
คืออะไร

136
00:12:08,686 --> 00:12:10,271
นี่มีปัญหาอะไร

137
00:12:10,271 --> 00:12:14,442
ก็แค่ลิ้นยาว
กว่าคนปกติทั่วไปเท่านั้นเอง

138
00:12:14,442 --> 00:12:15,443
อือ

139
00:12:15,443 --> 00:12:17,278
ยาวกว่าปกตินิดหน่อย

140
00:12:17,278 --> 00:12:19,947
เจ้ายังคิดว่าเจ้าเป็นคนอยู่ไหม

141
00:12:19,947 --> 00:12:21,490
แน่นอนว่าข้าเป็นคน

142
00:12:21,490 --> 00:12:22,491
ข้าเป็นคน

143
00:12:23,701 --> 00:12:25,244
คนลิ้นยาวก็มีถมไป

144
00:12:26,370 --> 00:12:27,371
ใช่

145
00:12:27,371 --> 00:12:29,540
มันก็แค่ยาวขึ้นนิดหน่อย

146
00:12:29,540 --> 00:12:32,251
มันต้องยืดยาว
กินแมลงบินเพื่อความอยู่รอด

147
00:12:32,251 --> 00:12:33,502
มันถึงกลายเป็นแบบนี้

148
00:12:37,131 --> 00:12:39,008
พวกคนแผ่นดินใหญ่

149
00:12:39,008 --> 00:12:40,092
สมน้ําหน้า

150
00:12:41,677 --> 00:12:43,387
ข้าต้องกลับไปแล้ว

151
00:12:43,387 --> 00:12:44,847
ข้าสามารถกลับไปได้แล้ว

152
00:12:55,816 --> 00:12:58,277
พวกเขาเรียกคนนําของป้านเยว่
ว่าเป็นแม่ทัพ

153
00:12:58,277 --> 00:13:00,321
ไม่รู้ว่าเป็นแม่ทัพอะไร

154
00:13:00,321 --> 00:13:02,698
เมื่ออาณาจักรป้านเยว่ล่มสลาย
มีแม่ทัพคนเดียว

155
00:13:03,741 --> 00:13:06,702
ชื่อของเขาคือเคอหมัว แปลว่าหลักหิน

156
00:13:06,702 --> 00:13:08,162
"เคอหมัว" งั้นหรือ

157
00:13:08,162 --> 00:13:11,123
ว่ากันว่าตอนเด็กเขาอ่อนแอ
ชอบโดนคนรังแกอยู่บ่อยๆ

158
00:13:11,123 --> 00:13:14,168
เขาสาบานว่าจะแข็งแรงขึ้น
จึงใช้หลักหินฝึกฝนร่างกาย

159
00:13:14,168 --> 00:13:16,086
จึงได้ชื่อนี้มา

160
00:13:16,086 --> 00:13:18,547
จริงๆ แล้ว
ก็เรียกว่า "ต้าลี่" ได้เหมือนกัน

161
00:13:20,549 --> 00:13:22,468
เขามีพละกําลังมหาศาล

162
00:13:22,468 --> 00:13:24,970
เป็นแม่ทัพที่กล้าหาญที่สุด
ในประวัติศาสตร์ของอาณาจักร

163
00:13:24,970 --> 00:13:27,556
และเป็นผู้สนับสนุน
ที่ซื่อสัตย์ของราชครูป้านเยว่

164
00:13:27,556 --> 00:13:28,766
ตายแล้วก็ยังเป็นหรือ

165
00:13:31,560 --> 00:13:34,480
งั้นตอนนี้เขากําลังพาตัวเรา
ไปส่งราชครูป้านเยว่หรือ

166
00:13:34,480 --> 00:13:35,314
ก็เป็นได้

167
00:13:42,571 --> 00:13:43,822
นี่...

168
00:13:43,822 --> 00:13:44,949
ที่นี่คือ...

169
00:13:46,617 --> 00:13:47,618
หลุมนักโทษ

170
00:14:48,137 --> 00:14:49,680
เหล่าพี่น้อง

171
00:14:54,476 --> 00:14:56,562
โยนลงไปแค่สองคน

172
00:14:56,562 --> 00:14:58,397
ส่วนคนอื่นดูให้ดีแล้วเอาตัวไป

173
00:14:59,565 --> 00:15:02,026
อย่าตื่นตระหนก
หากมีเรื่องอะไรข้าจะลงมือก่อน

174
00:15:11,619 --> 00:15:12,536
อาเจา

175
00:15:24,715 --> 00:15:26,008
พี่อาเจา

176
00:15:37,895 --> 00:15:39,188
ช่วยด้วยๆ

177
00:15:39,188 --> 00:15:40,230
อย่าจับข้า

178
00:15:43,400 --> 00:15:44,860
ท่านแม่ทัพ ช้าก่อน

179
00:15:46,111 --> 00:15:47,279
ปล่อยข้า

180
00:15:47,279 --> 00:15:49,365
เจ้าพูดภาษาพวกเราได้

181
00:15:49,365 --> 00:15:50,908
เจ้าเป็นคนที่ไหน

182
00:15:50,908 --> 00:15:52,743
ข้ามาจากที่ราบแผ่นดินใหญ่

183
00:15:52,743 --> 00:15:54,161
แผ่นดินใหญ่

184
00:15:54,161 --> 00:15:55,829
ลูกหลานของหย่งอันหรือ

185
00:15:55,829 --> 00:15:56,747
ไม่ใช่

186
00:15:56,747 --> 00:15:58,457
- หย่งอันโดนเผาไปนานแล้ว
- ปล่อยข้า

187
00:15:58,457 --> 00:16:00,250
ตอนนี้ไม่มีคนหย่งอันอีกแล้ว

188
00:16:01,543 --> 00:16:04,463
คนแผ่นดินใหญ่
มันก็เป็นลูกหลานของหย่งอันทั้งหมด

189
00:16:04,463 --> 00:16:05,756
เป็นศัตรูของพวกเรา

190
00:16:05,756 --> 00:16:06,674
- เลวทรามต่ําช้า
- เลวทรามต่ําช้า

191
00:16:06,674 --> 00:16:08,175
- คนโกหก
- คนโกหก

192
00:16:08,175 --> 00:16:09,551
- เอามันโยนลงไป
- โยนมันลงไป

193
00:16:09,551 --> 00:16:12,638
อาณาจักรป้านเยว่
สาบสูญไปกว่าสองร้อยปี

194
00:16:12,638 --> 00:16:14,848
เจ้าไม่ใช่คนของอาณาจักรเรา

195
00:16:14,848 --> 00:16:16,892
แต่กลับพูดภาษาของพวกเราได้

196
00:16:16,892 --> 00:16:18,477
สรุปแล้วเจ้าเป็นใครกันแน่

197
00:16:22,898 --> 00:16:24,900
ปล่อยข้านะ

198
00:16:24,900 --> 00:16:27,111
- ช่วยด้วยๆ
- ท่านแม่ทัพ

199
00:16:27,111 --> 00:16:28,570
- ให้ข้าไปก่อนเถอะ
-ปล่อยข้า

200
00:16:28,570 --> 00:16:29,655
ให้เจ้าไปก่อนหรือ

201
00:16:29,655 --> 00:16:30,614
เพราะอะไร

202
00:16:30,614 --> 00:16:31,573
ท่านแม่ทัพ

203
00:16:31,573 --> 00:16:33,575
คนพวกนี้เป็นเพียงพ่อค้าผู้บริสุทธิ์

204
00:16:33,575 --> 00:16:35,911
- ช่วยด้วย
- มิหนําซ้ํายังมีเด็กด้วย

205
00:16:35,911 --> 00:16:37,538
- ปล่อยข้า
- ตอนที่ทหารหย่งอันของพวกเจ้า

206
00:16:37,538 --> 00:16:38,622
สังหารพี่น้องข้า

207
00:16:38,622 --> 00:16:41,667
มันก็ไม่ได้สนว่าจะมีพ่อค้า
หรือเด็กไม่รู้อีโหน่อีเหน่

208
00:16:43,127 --> 00:16:45,879
-เจ้ามันน่าสงสัย ไม่ต้องลงไป
-ปล่อย

209
00:16:45,879 --> 00:16:47,506
ข้าจะถามเจ้า

210
00:16:47,506 --> 00:16:49,383
โยนคนอื่นลงไป

211
00:16:49,383 --> 00:16:51,802
ไม่ได้การแล้ว
ยังไงข้าก็ต้องโดดลงไปก่อน

212
00:16:56,181 --> 00:16:57,641
ซานหลาง

213
00:17:06,316 --> 00:17:07,693
ไม่เป็นไร

214
00:17:07,693 --> 00:17:09,111
รอก่อน ซานหลาง

215
00:17:09,111 --> 00:17:10,738
- เจ้าอย่าขยับ
- ไม่ต้องหวาดกลัว

216
00:17:15,325 --> 00:17:16,285
อย่า

217
00:17:17,411 --> 00:17:19,413
ไม่ต้องเป็นห่วง
ข้าขอแยกไปก่อนครู่เดียว

218
00:17:49,026 --> 00:17:50,861
ซานหลาง