1
00:00:18,643 --> 00:00:20,770
แม่ทัพเคอหมัว ท่านโปรดใจเย็นก่อน

2
00:00:20,770 --> 00:00:23,523
นักโทษที่ถูกแขวนอยู่ด้านบนหลุมนั่น
ก็คือราชครูป้านเยว่เหรอ

3
00:00:23,523 --> 00:00:24,733
ใช่แล้ว

4
00:00:24,733 --> 00:00:27,944
ต่อให้ต้องตาย ข้าก็จะลาก
คนทรยศเยี่ยงนางตายตามไปด้วย

5
00:00:27,944 --> 00:00:30,196
จับตัวนางได้กี่ครั้ง
ข้าก็จะแขวนคอนางทุกครั้ง

6
00:00:31,531 --> 00:00:33,074
ดังนั้น หลายปีมานี้

7
00:00:33,074 --> 00:00:35,785
แม่ทัพเคอหมัว
ทุกครั้งที่ท่านจับราชครูป้านเยว่ได้

8
00:00:35,785 --> 00:00:37,912
ก็จะจับนางแขวนคอไว้บนหลุมนักโทษหรือ

9
00:00:39,539 --> 00:00:41,833
แขวนคอนี่
นับว่าใจดีกับนางมากแล้วด้วยซ้ํา

10
00:00:41,833 --> 00:00:43,042
ตั้งแต่นางตายกลายเป็นผี

11
00:00:43,042 --> 00:00:45,128
ก็ออกตามล่าทหารของข้า
ที่กลายเป็นปีศาจอํามหิต

12
00:00:45,128 --> 00:00:47,213
แล้วผลักพวกเขาลงหลุมนักโทษ

13
00:00:47,213 --> 00:00:51,301
อีกทั้งบริเวณรอบๆ หลุม
ยังวางค่ายกลที่ร้ายกาจมากเอาไว้

14
00:00:51,301 --> 00:00:52,635
หากตกลงไป

15
00:00:52,635 --> 00:00:54,262
ก็กลับขึ้นมาไม่ได้อีกแล้ว

16
00:00:56,306 --> 00:00:58,933
ข้าได้ยินเสียงร้องโหยหวน
ของพวกเขาจากในหลุมทุกค่ําคืน

17
00:01:00,101 --> 00:01:03,021
จึงจําต้องจับพ่อค้าแผ่นดินใหญ่
ที่หลงเข้ามาในเมืองเก่า

18
00:01:03,021 --> 00:01:05,356
โยนลงไปให้เป็นอาหารแก่พวกเขา

19
00:01:05,356 --> 00:01:07,275
ข้าไม่มีหนทางอื่นแล้ว

20
00:01:09,360 --> 00:01:11,488
ใบหน้าฝังดินที่อยู่ในวังหลวง

21
00:01:11,488 --> 00:01:12,614
ท่านเป็นคนฝังใช่ไหม

22
00:01:12,614 --> 00:01:15,075
ก็ต้องให้ปุ๋ยหญ้าซ่านเยว่สิ

23
00:01:15,075 --> 00:01:18,828
ไม่เยี่ยงนั้น งูหางแมงป่องของนาง
ยิ่งจะร้ายกาจไปใหญ่ คุมไม่อยู่

24
00:01:18,828 --> 00:01:21,372
ดูเหมือนแม้เคอหมัวและพวก
จะไม่ใช่คนแล้ว

25
00:01:21,372 --> 00:01:25,168
แต่ความหวาดกลัวที่มีต่องูหางแมงป่อง
ก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย

26
00:01:25,168 --> 00:01:28,463
แล้วตอนนั้น
ทําไมราชครูป้านเยว่ไม่สั่ง

27
00:01:28,463 --> 00:01:30,381
ให้งูหางแมงป่องโจมตีกลับก่อนตาย

28
00:01:31,883 --> 00:01:34,761
นางปล่อยงูหางแมงป่องออกไปกัดผู้คน
เรื่องนี้ก็แปลก

29
00:01:34,761 --> 00:01:36,805
ราวกับตั้งใจจะหลอกให้คนเป็นๆ
เข้าไปในเมือง

30
00:01:36,805 --> 00:01:38,807
เพื่อให้เคอหมัวให้อาหารเหล่าทหาร

31
00:01:38,807 --> 00:01:42,519
เช่นนั้นไม่ใช่ว่านาง
ช่วยเหลือศัตรูหรอกหรือ

32
00:01:42,519 --> 00:01:43,978
แล้วยังมีอีกปริศนาหนึ่ง

33
00:01:43,978 --> 00:01:45,188
ที่ยังทําให้ข้าฉงนนัก

34
00:01:47,649 --> 00:01:48,900
แม่ทัพเคอหมัว

35
00:01:48,900 --> 00:01:50,443
ตอนที่พวกเราเข้าเมืองมา

36
00:01:50,443 --> 00:01:51,986
เห็นคนชุดดําและชุดขาวระหว่างทาง...

37
00:02:03,873 --> 00:02:07,252
(ดัดแปลงจากนวนิยายเรื่อง
"สวรรค์ประทานพร")

38
00:02:07,252 --> 00:02:09,504
(ประพันธ์โดย โม่เซียงถงซิ่ว)

39
00:04:28,434 --> 00:04:29,602
เคอหมัว

40
00:04:29,602 --> 00:04:30,687
เกิดอะไรขึ้น

41
00:04:30,687 --> 00:04:32,689
"เกิดอะไรขึ้น" หรือ

42
00:04:32,689 --> 00:04:35,108
พวกเขาต่างถูกเจ้าผลักลงมา

43
00:04:35,108 --> 00:04:36,859
เจ้ามันนักพรตปีศาจ

44
00:04:36,859 --> 00:04:38,945
เจ้าทําร้ายพวกเขา

45
00:04:38,945 --> 00:04:41,531
ข้าควรจะจับเจ้าแขวนคอตาย

46
00:04:41,531 --> 00:04:43,533
เป็นพันเป็นหมื่นครั้ง

47
00:04:43,533 --> 00:04:44,534
นักพรตปีศาจ

48
00:04:45,576 --> 00:04:48,997
หรือว่า นางก็คือราชครูป้านเยว่

49
00:04:48,997 --> 00:04:49,956
ช้าก่อน

50
00:04:52,292 --> 00:04:53,626
ทําไมมีคนอื่นด้วย

51
00:05:31,831 --> 00:05:33,416
ดี

52
00:05:33,416 --> 00:05:34,667
"ดี" งั้นหรือ

53
00:05:35,877 --> 00:05:38,129
นี่สมใจของเจ้าแล้วใช่ไหม

54
00:05:38,129 --> 00:05:40,506
ในที่สุดก็ตายกันหมดแล้ว

55
00:05:40,506 --> 00:05:41,758
เคอหมัว

56
00:05:41,758 --> 00:05:43,301
ข้าหมายถึง

57
00:05:43,301 --> 00:05:45,344
"ทั้งหมดให้มันจบลงตรงนี้เถอะ

58
00:05:45,344 --> 00:05:46,929
พวกเราต่างก็ได้ถูกปลดปล่อยแล้ว"

59
00:05:48,639 --> 00:05:50,016
ทหารเหล่านี้

60
00:05:50,016 --> 00:05:51,142
พวกเจ้าเป็นคนฆ่าใช่ไหม

61
00:05:52,185 --> 00:05:53,227
มันเป็นแค่อุบัติเหตุ

62
00:05:54,979 --> 00:05:56,397
พูดจาเลอะเทอะ

63
00:05:59,609 --> 00:06:01,069
พวกเจ้าเป็นใคร

64
00:06:01,069 --> 00:06:03,321
ข้าคือเทพองค์หนึ่งที่อยู่บนสวรรค์

65
00:06:03,321 --> 00:06:04,739
คนนี้คือ...

66
00:06:04,739 --> 00:06:06,115
คนนี้คือเพื่อนของข้า

67
00:06:12,997 --> 00:06:15,041
ไม่เคยมีเทพองค์ใดมาที่นี่มาก่อน

68
00:06:16,084 --> 00:06:18,628
ข้านึกว่าพวกเจ้า
ไม่สนใจที่นี่แล้วเสียอีก

69
00:06:21,339 --> 00:06:22,882
พวกเจ้าอยากออกไปไหม

70
00:06:22,882 --> 00:06:24,342
อยากออกไปสิ

71
00:06:24,342 --> 00:06:26,260
แต่ที่นี่ถูกวางค่ายกลไว้

72
00:06:26,260 --> 00:06:27,386
ออกไปไม่ได้

73
00:06:37,563 --> 00:06:38,773
ข้าปลดค่ายกลแล้ว

74
00:06:38,773 --> 00:06:40,399
พวกเจ้าไปเถอะ

75
00:06:40,399 --> 00:06:41,609
เป็นอย่างนี้จริงๆ

76
00:06:43,236 --> 00:06:45,404
แล้วคนชุดดําและชุดขาว
ที่เห็นก่อนหน้านี้เป็นใครกัน

77
00:06:49,158 --> 00:06:50,576
เฮ้ย

78
00:06:56,999 --> 00:06:58,084
ไม่มีใคร งั้นข้าไปล่ะ

79
00:06:58,084 --> 00:06:59,710
ฝูเหยา ด้านล่างมีคน

80
00:07:00,837 --> 00:07:02,130
นอกจากท่านแล้วมีอะไรอีก

81
00:07:03,256 --> 00:07:04,382
คือ...

82
00:07:04,382 --> 00:07:07,218
เอาเป็นว่าเจ้าลงมาดูเองเถอะ

83
00:07:07,218 --> 00:07:08,594
อยู่ด้านล่างจริงๆ ด้วย

84
00:07:23,109 --> 00:07:25,278
ถูกฆ่าหมดแล้ว

85
00:07:27,738 --> 00:07:29,782
ซากศพที่กองสูงอย่างกับภูเขา

86
00:07:29,782 --> 00:07:30,825
หรือว่าเป็น...

87
00:07:39,167 --> 00:07:40,418
ซานหลาง

88
00:07:53,055 --> 00:07:54,974
ไม่ใช่ว่าเจ้า
ต้องคอยเฝ้ากลุ่มพ่อค้าเหรอ

89
00:07:54,974 --> 00:07:56,684
สามชั่วยามแล้ว
พวกท่านยังไม่กลับกันมา

90
00:07:56,684 --> 00:07:58,728
ข้าเลยวาดยันต์เอาไว้
ให้พวกเขาอยู่ในนั้น

91
00:07:58,728 --> 00:08:00,104
แล้วมาดูด้วยตัวเองเสียหน่อย

92
00:08:01,397 --> 00:08:05,151
เจ้าออกมา พวกเขาคงคิดว่า
ตัวเองคงถูกทิ้งแล้วแน่ๆ

93
00:08:05,151 --> 00:08:06,903
คนรนหาที่ตาย

94
00:08:06,903 --> 00:08:08,362
ต่อให้มีม้าแปดตัวก็ฉุดไม่อยู่

95
00:08:17,038 --> 00:08:18,164
พวกเขาเป็นใคร

96
00:08:18,164 --> 00:08:20,124
คนนี้คือราชครูป้านเยว่

97
00:08:20,124 --> 00:08:22,793
อีกคนคือแม่ทัพเคอหมัว
แห่งแคว้นป้านเยว่

98
00:08:22,793 --> 00:08:24,337
ตอนนี้พวกเขา...

99
00:08:24,337 --> 00:08:26,297
นักพรตปีศาจ จงตายซะ

100
00:08:26,297 --> 00:08:28,674
ข้าจะเอาเลือดเจ้ามาล้างแค้น

101
00:08:35,264 --> 00:08:37,391
เจ้ามันกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา

102
00:08:38,476 --> 00:08:41,562
งูหางแมงป่องของเจ้าล่ะ

103
00:08:41,562 --> 00:08:42,855
มาสิ

104
00:08:42,855 --> 00:08:44,440
มาต่อยข้าสิ

105
00:08:44,440 --> 00:08:45,691
เคอหมัว

106
00:08:45,691 --> 00:08:47,902
งูไม่ฟังคําสั่งข้าแล้ว

107
00:08:47,902 --> 00:08:50,446
แล้วทําไมมันไม่ต่อยเจ้าล่ะ

108
00:08:50,446 --> 00:08:51,447
ขอโทษด้วย

109
00:08:53,950 --> 00:08:56,619
ข้าขอโทษด้วย

110
00:08:56,619 --> 00:09:00,581
ขอโทษแล้วพวกพ้องข้า
ฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ไหม

111
00:09:01,958 --> 00:09:03,834
คนทรยศ

112
00:09:03,834 --> 00:09:08,506
ครั้งนั้น หากเจ้าไม่สมรู้ร่วมคิด
กับไอ้โจรนั่นเปิดประตูเมืองออก

113
00:09:08,506 --> 00:09:09,882
แต่ข้า...

114
00:09:09,882 --> 00:09:12,969
วันนี้ พวกเราจะตกอยู่ในสภาพแบบนี้
ได้อย่างไรกัน

115
00:09:18,558 --> 00:09:20,518
จับเจ้าได้กี่ครั้ง

116
00:09:20,518 --> 00:09:22,770
ข้าก็จะแขวนคอเจ้าทุกครั้ง

117
00:09:27,233 --> 00:09:28,859
ท่านแม่ทัพ ใจเย็นก่อน

118
00:09:28,859 --> 00:09:29,986
มีอะไรค่อยๆ พูดกัน

119
00:09:43,457 --> 00:09:45,209
เจ้าเองเหรอ

120
00:09:45,209 --> 00:09:47,295
แม่ทัพฮวา

121
00:09:50,381 --> 00:09:51,924
ให้เขาหยุดพักก่อนเถอะ

122
00:09:59,181 --> 00:10:00,266
พวกท่านรู้จักกันหรือ

123
00:10:03,394 --> 00:10:04,604
ป้านเยว่

124
00:10:06,355 --> 00:10:09,400
แม่ทัพฮวา ท่านยังจําข้าได้

125
00:10:09,400 --> 00:10:11,027
ข้าจําได้สิ

126
00:10:11,027 --> 00:10:13,112
แต่ว่า...

127
00:10:13,112 --> 00:10:14,572
เจ้าทําไมถึงได้มีสภาพอย่างนี้

128
00:10:16,532 --> 00:10:18,951
ขอโทษด้วยท่านนายพล

129
00:10:18,951 --> 00:10:20,620
ข้า...

130
00:10:20,620 --> 00:10:21,662
ข้าทํามันพังแล้ว

131
00:10:25,666 --> 00:10:27,460
แม่ทัพหรือ

132
00:10:27,460 --> 00:10:29,170
นายกอง

133
00:10:29,170 --> 00:10:30,254
อะไรกัน

134
00:10:31,505 --> 00:10:33,257
เดี๋ยวก่อน

135
00:10:33,257 --> 00:10:35,384
จารึกเรื่องแม่ทัพข้างใต้นั่น
คงไม่ใช่...

136
00:10:36,719 --> 00:10:38,137
ใช่ ข้าเอง

137
00:10:39,722 --> 00:10:40,890
เกิดอะไรขึ้นกันแน่

138
00:10:43,267 --> 00:10:44,477
คือว่า

139
00:10:44,477 --> 00:10:45,519
เรื่องมันยาวน่ะ

140
00:10:47,563 --> 00:10:49,148
เมื่อ 200 ปีก่อน

141
00:10:49,148 --> 00:10:51,567
ข้าต้องลี้ภัยด้วยสาเหตุบางอย่าง

142
00:10:51,567 --> 00:10:54,028
จึงได้อาศัยเข็มทิศนําทาง
มุ่งหน้าไปทางทิศใต้

143
00:10:54,028 --> 00:10:56,197
คิดไม่ถึงว่าเข็มทิศจะเสีย

144
00:10:56,197 --> 00:10:58,699
ข้าเดินไปเรื่อยๆ ก็ถึงทะเลทราย

145
00:10:59,950 --> 00:11:02,411
และบังเอิญได้เจอกับกองทัพ
จับคนเพื่อเพิ่มกําลังพล

146
00:11:04,163 --> 00:11:05,831
จากนั้นท่านก็เลยถูกจับไปเป็นทหาร

147
00:11:06,832 --> 00:11:07,792
หลังจากนั้น

148
00:11:07,792 --> 00:11:10,169
ข้าได้ติดตามกองทัพ
ไปขับไล่พวกโจรอยู่หลายครั้ง

149
00:11:10,169 --> 00:11:12,088
ไม่รู้ว่ากลายไปเป็นนายกองได้ยังไง

150
00:11:14,090 --> 00:11:17,385
ทหารบางนายให้เกียรติข้า
จึงเรียกข้าว่า "แม่ทัพ"

151
00:11:17,385 --> 00:11:19,470
แล้ว "แม่ทัพฮวา"
นี่มันเรื่องอะไรกัน

152
00:11:19,470 --> 00:11:20,846
ท่านก็ไม่ได้แซ่ฮวาเสียหน่อย

153
00:11:22,556 --> 00:11:24,642
ในตอนนั้นข้าคิดชื่อขึ้นมาเอง

154
00:11:24,642 --> 00:11:26,394
ชื่อว่าฮวาเซี่ย

155
00:11:29,063 --> 00:11:32,608
ตอนนั้นเกิดสงครามที่ชายแดนบ่อยครั้ง
มีเด็กกําพร้ามากมาย

156
00:11:32,608 --> 00:11:34,110
ป้านเยว่ก็คือหนึ่งในนั้น

157
00:11:35,194 --> 00:11:36,779
มีอยู่วันหนึ่ง

158
00:11:36,779 --> 00:11:37,905
ข้ากําลังทํากับข้าวอยู่

159
00:11:46,455 --> 00:11:47,790
ของไร้สาระอะไรเนี่ย

160
00:11:50,084 --> 00:11:51,419
ข้ากําลังทํากับข้าว

161
00:11:51,419 --> 00:11:52,878
อย่ามาระบายอารมณ์กับอาหารสิ

162
00:11:52,878 --> 00:11:54,672
เจ้าเอาอะไรคิดว่าไอ้นี่จะกินได้

163
00:11:54,672 --> 00:11:55,756
- ให้ตายสิ
- จริงๆ เลย

164
00:12:00,678 --> 00:12:02,721
ช้าก่อน หนูน้อย อย่า

165
00:12:08,352 --> 00:12:11,355
หนูน้อย เจ้าห้ามเก็บของจากพื้น
กินมั่วๆ เด็ดขาดเลยนะ

166
00:12:12,898 --> 00:12:13,983
พ่อแม่เจ้าล่ะ

167
00:12:19,572 --> 00:12:20,781
ทําอะไรน่ะ

168
00:12:31,667 --> 00:12:33,210
กินนี่เถอะ

169
00:12:37,047 --> 00:12:39,049
ตั้งแต่นั้นมา

170
00:12:39,049 --> 00:12:41,010
เด็กคนนี้ก็ชอบแอบตามข้าอย่างเงียบๆ

171
00:12:48,142 --> 00:12:49,059
นี่

172
00:13:11,373 --> 00:13:12,917
พอเวลาผ่านไป

173
00:13:12,917 --> 00:13:13,876
ข้าก็จํานางได้

174
00:13:15,753 --> 00:13:17,338
ข้าก็ไม่รู้ว่านางเป็นคนที่ไหน

175
00:13:18,339 --> 00:13:19,965
นางพูดภาษาจีนแผ่นดินใหญ่ได้

176
00:13:19,965 --> 00:13:21,050
แต่น้อยมากที่จะเปิดปาก

177
00:13:22,343 --> 00:13:24,220
นอกจากเด็กหนุ่มหย่งอันคนหนึ่ง

178
00:13:24,220 --> 00:13:25,471
นางก็ไม่มีเพื่อนคนอื่นแล้ว

179
00:13:27,431 --> 00:13:29,099
เมื่อข้าว่างก็จะสอนนางร้องเพลง

180
00:13:29,099 --> 00:13:30,643
ฝึกต่อสู้

181
00:13:30,643 --> 00:13:31,810
ก็เข้ากันได้ค่อนข้างดี

182
00:13:32,978 --> 00:13:34,647
เพียงแต่...

183
00:13:34,647 --> 00:13:36,023
ช่วงเวลาดีๆ อยู่ได้ไม่นาน

184
00:13:37,858 --> 00:13:40,611
ต่อมา เกิดเหตุจลาจลขึ้น
ข้าติดเข้าไปในนั้นด้วย

185
00:13:41,737 --> 00:13:42,988
ถูกรุมเหยียบ

186
00:13:42,988 --> 00:13:44,532
ลุกขึ้นก็ไม่รอด

187
00:13:44,532 --> 00:13:45,824
ทําได้เพียงแค่แกล้งตาย

188
00:13:46,992 --> 00:13:48,452
จากนั้นเป็นอย่างไร

189
00:13:48,452 --> 00:13:49,495
ข้าก็จําไม่ได้แล้ว

190
00:13:51,997 --> 00:13:53,832
ตื่นมาอีกที

191
00:13:53,832 --> 00:13:56,126
ข้าก็กลับมาที่แคว้นหย่งอันแล้ว

192
00:13:56,126 --> 00:13:57,962
แล้วก็ไม่ได้พบป้านเยว่อีก

193
00:13:59,255 --> 00:14:01,382
นึกว่าคําว่า "ป้านเยว่"
ในชื่อเรียกราชครูป้านเยว่

194
00:14:01,382 --> 00:14:03,342
หมายถึงชื่อแคว้นเสียอีก

195
00:14:03,342 --> 00:14:04,426
ไม่คิดเลย

196
00:14:04,426 --> 00:14:05,844
ว่าจะเป็นเจ้า

197
00:14:05,844 --> 00:14:07,054
ขอโทษ

198
00:14:08,472 --> 00:14:11,100
แม่ทัพฮวาต้องถูกเหยียบจนแบน
ก็เพราะว่าช่วยข้า

199
00:14:12,935 --> 00:14:15,437
ไม่แบน จริงๆ นะ

200
00:14:15,437 --> 00:14:17,106
ทําไมถึงถูกเหยียบได้

201
00:14:17,106 --> 00:14:20,484
ถึงท่านจะไม่เอาไหน
แต่ถ้าหากจะหลบออกมาก็ย่อมทําได้

202
00:14:20,484 --> 00:14:21,694
คลับคล้ายคลับคลาว่า

203
00:14:21,694 --> 00:14:24,697
ทั้งสองฝ่ายเริ่มสู้กัน
แล้วก็ไม่ฟังที่ข้าเตือนเลย

204
00:14:24,697 --> 00:14:26,323
ข้าเห็นว่าป้านเยว่ถูกลากเข้าไปด้วย

205
00:14:26,323 --> 00:14:27,741
เลยจะอุ้มนางออกมา

206
00:14:27,741 --> 00:14:31,120
แต่ไม่ทันได้ถอยกลับ ก็...

207
00:14:31,120 --> 00:14:32,580
คลับคล้ายคลับคลาหรือ

208
00:14:32,580 --> 00:14:34,748
เรื่องพวกนี้ท่านก็จําไม่ค่อยได้หรือ

209
00:14:34,748 --> 00:14:36,542
ความทรงจําของคนมีขีดจํากัด

210
00:14:36,542 --> 00:14:39,253
แทนที่จะจําว่าร้อยปีก่อน
ถูกเหยียบได้ยังไง

211
00:14:39,253 --> 00:14:42,214
ข้าจําว่าเมื่อวาน
ได้กินซาลาเปาอร่อยๆ ไม่ดีกว่าหรือ

212
00:14:45,676 --> 00:14:47,386
ขอโทษ

213
00:14:47,386 --> 00:14:48,345
ป้านเยว่

214
00:14:48,345 --> 00:14:50,306
ข้าเลือกเองที่จะช่วยชีวิตเจ้า

215
00:14:50,306 --> 00:14:53,517
คําขอโทษคํานี้
บางทีเจ้าควรจะบอกกับคนอื่น

216
00:14:56,896 --> 00:14:59,189
กลับไปที่ประเด็นหลัก

217
00:14:59,189 --> 00:15:00,482
ทําไมเจ้าต้องเปิดประตูเมือง

218
00:15:00,482 --> 00:15:01,650
นํากองทัพเข้าสังหารหมู่

219
00:15:05,154 --> 00:15:07,072
มีผู้สมรู้ร่วมคิดหรือไม่

220
00:15:07,072 --> 00:15:08,616
ยังวางแผนอะไรกันไว้อีก

221
00:15:12,786 --> 00:15:13,621
เจ้า

222
00:15:15,456 --> 00:15:16,832
นางคงจะไม่ได้เป็นใบ้หรอกนะ

223
00:15:19,001 --> 00:15:20,294
เท่าที่ข้าจําได้

224
00:15:20,294 --> 00:15:21,754
เจ้าไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น

225
00:15:21,754 --> 00:15:23,047
ยิ่งไม่ใช่คนที่ทรยศ

226
00:15:24,214 --> 00:15:27,051
ตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เจ้าถึงเปิดประตูเมือง

227
00:15:27,051 --> 00:15:28,344
เจ้าเต็มใจยอมพูดไหม

228
00:15:31,597 --> 00:15:33,307
ถ้าเรื่องอื่นไม่สะดวกที่จะพูด

229
00:15:34,308 --> 00:15:36,060
ถ้างั้นเจ้าบอกข้าได้ไหม

230
00:15:36,060 --> 00:15:38,938
ว่าทําไมถึงปล่อยให้งูไปต่อยคน

231
00:15:38,938 --> 00:15:41,523
นางกลายเป็นปีศาจอํามหิตแล้ว
ยังจะเพราะอะไรอีก

232
00:15:41,523 --> 00:15:43,150
งูนั่น ข้าไม่ได้ปล่อยมันไป

233
00:15:43,150 --> 00:15:44,568
พวกมันไม่ฟังข้า

234
00:15:44,568 --> 00:15:45,653
หนีออกไปเอง

235
00:15:45,653 --> 00:15:46,695
อะไรนะ

236
00:15:46,695 --> 00:15:49,365
แม่ทัพฮวา ข้าไม่ได้พูดโกหก

237
00:15:49,365 --> 00:15:51,241
ใครที่โดนจับก็ล้วนแต่พูดแบบนี้

238
00:15:51,241 --> 00:15:52,618
พวกคนที่ผ่านด่านมา

239
00:15:52,618 --> 00:15:54,161
ก็ล้วนแต่โดนงูของเจ้าต่อย

240
00:15:54,161 --> 00:15:56,288
อย่ามัวพูดมาก ยื่นมือมา

241
00:16:07,257 --> 00:16:08,968
การเดินทางครั้งนี้
บรรลุวัตถุประสงค์แล้ว

242
00:16:08,968 --> 00:16:10,469
ไปได้แล้ว

243
00:16:10,469 --> 00:16:12,179
ฝูเหยา รอก่อน

244
00:16:12,179 --> 00:16:15,099
ท่านยังจะฟังนาง
พูดเรื่องเหลวไหลต่ออีกหรือ

245
00:16:15,099 --> 00:16:16,350
นางไม่มีความจําเป็นต้องโกหก

246
00:16:23,565 --> 00:16:25,401
เจ้าไม่สามารถ
เรียกงูหางแมงป่องได้แล้วงั้นหรือ

247
00:16:26,694 --> 00:16:27,695
ยังเรียกได้

248
00:16:27,695 --> 00:16:30,656
แต่พวกมันบางครั้งก็เชื่อฟัง
บางครั้งก็ไม่เชื่อฟัง

249
00:16:32,574 --> 00:16:33,784
ลองเรียกงูออกมาดูหน่อย

250
00:16:48,215 --> 00:16:49,675
ไม่ใช่

251
00:17:03,188 --> 00:17:04,940
นางกําลังโกหกท่านจริงๆ

252
00:17:04,940 --> 00:17:06,817
เจ้าคงคิดว่างูจะฉกเขาได้

253
00:17:06,817 --> 00:17:07,818
โง่

254
00:17:07,818 --> 00:17:09,028
ข้าเปล่านะ

255
00:17:09,028 --> 00:17:10,946
เมื่อกี้งูตัวนั้นไม่เชื่อฟังข้า

256
00:17:10,946 --> 00:17:14,825
ใครจะไปรู้ว่ามันไม่เชื่อฟังเจ้า
หรือว่าเชื่อฟังเจ้า

257
00:17:14,825 --> 00:17:16,660
ข้าไม่ได้เรียกมันออกมาตั้งแต่แรก

258
00:17:27,421 --> 00:17:28,714
ยังพูดว่าไม่ใช่เจ้าอีก

259
00:17:28,714 --> 00:17:31,300
- ไม่ใช่ข้า
- ไม่ใช่เจ้าแล้วเป็นใคร

260
00:17:31,300 --> 00:17:32,217
สั่งให้พวกมันถอยไป

261
00:17:46,148 --> 00:17:48,901
- ช้าก่อน
- ท่านก็จะบอกว่าไม่ใช่นางหรือ

262
00:17:48,901 --> 00:17:49,860
งูพวกนี้...

263
00:18:02,414 --> 00:18:04,750
เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว
ท่านยังไม่ตาสว่างอีกหรือ

264
00:18:06,168 --> 00:18:08,962
พวกเราขึ้นไปก่อนเถอะ
ออกไปจากที่นี่แล้วค่อยพูดกันอีกที

265
00:18:08,962 --> 00:18:10,255
กลับมาทําไม

266
00:18:10,255 --> 00:18:11,799
ค่ายกลถูกปลดแล้ว

267
00:18:11,799 --> 00:18:12,674
รีบขึ้นไป

268
00:18:14,718 --> 00:18:15,719
อะไรกันนี่

269
00:18:22,810 --> 00:18:24,144
เป็นเจ้าจริงๆ ด้วย