1
00:00:06,876 --> 00:00:09,709
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:23,709 --> 00:00:25,084
‎บทต่อไป

3
00:00:25,709 --> 00:00:28,001
‎เป็นสิ่งที่คนพูดกันบ่อยๆ

4
00:00:28,084 --> 00:00:31,209
‎เวลาพูดถึงเรื่องราวชีวิตของตัวเอง

5
00:00:31,293 --> 00:00:34,376
‎พลิกหน้าต่อไป อดีตคือบทนำ

6
00:00:34,459 --> 00:00:38,668
‎บทต่อไปนั้น เหมือนมันถูกเขียนไว้แล้ว

7
00:00:38,751 --> 00:00:41,918
‎ราวกับคำพูดรอเราอยู่ตรงนั้นแต่แรก

8
00:00:43,751 --> 00:00:46,126
‎แต่ฉันไม่เห็นด้วยนะ

9
00:00:47,209 --> 00:00:50,126
‎เราต่างหากที่ลิขิตเรื่องราวของตัวเอง

10
00:00:50,209 --> 00:00:54,709
‎จะให้พล็อตเรื่องเป็นดั่งใจตลอดคงไม่ได้
‎แต่เราเลือกได้ว่าเราจะเป็นใคร

11
00:00:54,793 --> 00:00:58,334
‎ดังนั้น ฉันว่าบทต่อไปคงเป็นแค่…

12
00:00:58,418 --> 00:01:01,293
‎ความเป็นไปได้ไม่รู้จบบนหน้ากระดาษที่ว่างเปล่า

13
00:01:01,376 --> 00:01:04,626
‎การเริ่มต้นใหม่นั้น ไม่สำคัญว่าคุณ…

14
00:01:06,668 --> 00:01:08,543
‎เราเคยเป็นใครตอนอยู่มัธยมปลาย

15
00:01:08,626 --> 00:01:12,918
‎จะนักกีฬา เด็กเนิร์ด คนแปลก
‎อาชญากร หรือว่าเจ้าหญิง

16
00:01:13,001 --> 00:01:15,293
‎หรือเจอเรื่องหักมุมแบบไหนก็ตาม

17
00:01:15,376 --> 00:01:19,334
‎ถึงเวลาพลิกหน้ากระดาษ
‎และเขียนตอนต่อไปเองแล้วล่ะ

18
00:01:25,668 --> 00:01:27,418
‎คงเป็นที่คอมเพรสเซอร์ล่ะมั้ง

19
00:01:29,126 --> 00:01:30,876
‎ไม่นะ แค่พัดลมทำงานเฉยๆ

20
00:01:31,709 --> 00:01:36,168
‎คุณบอกว่ามันเก่าแค่ไหนนะ
‎สำหรับพื้นที่ 4,000 ตารางฟุตน่ะ

21
00:01:40,084 --> 00:01:44,376
‎ได้ เดี๋ยวผมไปดูสายไฟให้
‎แต่อาจจะต้องเปลี่ยนนะ

22
00:01:44,459 --> 00:01:45,959
‎เก้าโมงเช้าพรุ่งนี้ดีไหม

23
00:01:47,709 --> 00:01:49,668
‎ได้สิครับ ไม่มีปัญหา

24
00:01:50,501 --> 00:01:52,084
‎โอเค ได้เลย

25
00:01:52,168 --> 00:01:54,501
‎ได้เลย ดี ใช่ ไว้เจอกันนะ

26
00:01:55,876 --> 00:01:59,126
‎- ลูกค้าใหม่สินะ
‎- ทรงผมใหม่สินะ

27
00:02:00,334 --> 00:02:02,084
‎ว้าว สวยแจ่มเลย

28
00:02:02,168 --> 00:02:03,793
‎เข้ากับหมวกและครุยด้วยนะ

29
00:02:04,376 --> 00:02:06,501
‎ให้ตาย อยากให้แม็กกี้ได้มาเห็นจัง

30
00:02:06,584 --> 00:02:10,376
‎เธอต้องการแค่นั้นแหละรู้ไหม
‎ให้หนูเป็นคนเก่งที่สุด

31
00:02:10,459 --> 00:02:12,959
‎"รองอันดับหนึ่ง" แปลว่าเก่งเป็นที่สองค่ะ

32
00:02:13,043 --> 00:02:14,668
‎อ้อ แค่ที่สอง

33
00:02:14,751 --> 00:02:17,293
‎ซะที่ไหนกัน อีลองก้า
‎หนูทำได้เยี่ยมขนาดนี้เลยนะ

34
00:02:17,376 --> 00:02:19,001
‎เห็นทีต้องฉลองแล้วล่ะ

35
00:02:19,084 --> 00:02:22,501
‎ฉันว่าหนูแหกกฎบ้างก็ดีเหมือนกันนะ

36
00:02:22,584 --> 00:02:24,584
‎ใช่ แค่ครั้งหนึ่งในชีวิตก็ได้

37
00:02:24,668 --> 00:02:25,834
‎- แค่…
‎- อย่ามา ทิม

38
00:02:31,668 --> 00:02:34,126
‎แม่เจ้า นางเอาจริงจ้า

39
00:02:34,209 --> 00:02:36,168
‎สีแดงแรงฤทธิ์เชียวนะ

40
00:02:36,876 --> 00:02:38,418
‎โจซี่อยู่ไหนล่ะ

41
00:02:38,501 --> 00:02:41,918
‎นางใจฝ่อ ซึ่งฉันก็พอเข้าใจอยู่

42
00:02:42,001 --> 00:02:43,251
‎ถ้าเขาไม่ให้เราเข้าล่ะ

43
00:02:43,334 --> 00:02:44,626
‎- คือ…
‎- ลอเรน นี่คือโอกาส

44
00:02:44,709 --> 00:02:46,793
‎ที่จะได้ชิมลางปาร์ตี้มหาวิทยาลัยของจริง

45
00:02:46,876 --> 00:02:50,668
‎หรือจะเริ่มที่งานม.ปลายดี
‎เพราะเราก็พลาดโอกาสนั้นไปเหมือนกัน

46
00:02:50,751 --> 00:02:52,584
‎เที่ยวไม่ยุ่ง มุ่งแต่เรียน

47
00:02:52,668 --> 00:02:54,168
‎บายค่ะ ม.ปลาย

48
00:03:14,543 --> 00:03:16,418
‎ขอวอดก้าโซดาค่ะ

49
00:03:16,501 --> 00:03:18,543
‎- เขาไม่ใช่บาร์เทนเดอร์นะ
‎- ไม่เป็นไร

50
00:03:18,626 --> 00:03:20,626
‎เธอเรียนที่นี่เหรอ ดูเด็กน้อยจัง

51
00:03:22,126 --> 00:03:23,043
‎ขอบใจนะ

52
00:03:34,418 --> 00:03:35,793
‎อ้าว อยู่นี่เอง

53
00:03:36,834 --> 00:03:39,959
‎ไม่รู้จะเอารัมหกแบบไปทำไม
‎แต่ดันไม่มีน้ำสักขวด

54
00:03:40,043 --> 00:03:43,418
‎ใช่ ขวดน้ำในครัวครึ่งนึง
‎กลายเป็นที่เขี่ยบุหรี่ไปแล้ว

55
00:03:43,501 --> 00:03:46,293
‎เธอดื่มแบบเบาๆ หรือจะพอแค่นี้แล้วล่ะ

56
00:03:47,168 --> 00:03:50,209
‎ฉันรอเพื่อนอยู่ นางกำลังติดลมเลย

57
00:03:50,293 --> 00:03:52,793
‎สงสัยตั้งใจจะทำอะไรแผลงๆ ล่ะมั้ง

58
00:03:53,709 --> 00:03:54,834
‎ฉันไบรอัน

59
00:03:55,626 --> 00:03:59,043
‎- อีลองก้า
‎- ฉันว่าฉันไม่ค่อยคุ้นหน้าเธอเท่าไร

60
00:03:59,918 --> 00:04:02,793
‎ฉันเก็บตัวแทบจะตลอดปีน่ะ

61
00:04:03,626 --> 00:04:04,626
‎เธอเรียนเอกอะไร

62
00:04:05,459 --> 00:04:07,376
‎- เอกอังกฤษ
‎- เหมือนกัน

63
00:04:08,251 --> 00:04:09,668
‎พูดเป็นเล่น

64
00:04:09,751 --> 00:04:12,001
‎ปีนี้นายชอบวิชาอะไรบ้าง

65
00:04:13,793 --> 00:04:17,834
‎ขอเลือกวรรณคดียุคโรแมนติก
‎และวิกตอเรียนแล้วกัน

66
00:04:21,584 --> 00:04:24,501
‎- ฉันรู้แหละว่าฟังดูโม้
‎- ฟังดูโม้จริง

67
00:04:24,584 --> 00:04:25,418
‎แต่เปล่านะ

68
00:04:25,501 --> 00:04:27,043
‎ฉันรู้ว่าไม่ใช่ ฉันก็เรียนมา

69
00:04:27,126 --> 00:04:29,418
‎ความรักและความน่าสะพรึง
‎ในยุควิกตอเรียนของอังกฤษ

70
00:04:29,501 --> 00:04:32,209
‎เป็นหนึ่งในหัวข้อที่ฉันจะเลือกมาทำตัวจบเลยล่ะ

71
00:04:32,293 --> 00:04:36,668
‎- หนึ่งในหัวข้อที่จะเลือกเหรอ
‎- คือฉันชอบออสการ์ ไวลด์มากไง

72
00:04:36,751 --> 00:04:40,668
‎สตีเวนสันนี่ไม่ค่อยเท่าไร
‎แต่ก็ยังชอบตามมารยาทแหละ

73
00:04:40,751 --> 00:04:43,959
‎นักเขียนคนโปรดฉันคือเชลลีย์
‎แมรี่นะ ไม่ใช่สามีเธอ

74
00:04:44,043 --> 00:04:47,001
‎แมรี่ เชลลีย์ เด็กสาววัยรุ่น
‎ที่เขียนเรื่อง "แฟรงเกนสไตน์"

75
00:04:47,084 --> 00:04:48,626
‎ผลงานของสาววัยรุ่นเลยนะ

76
00:04:48,709 --> 00:04:51,876
‎เธออายุ 19 ตอนที่ได้เป็น
‎เจ้าแม่นิยายสยองขวัญสมัยใหม่

77
00:04:51,959 --> 00:04:56,084
‎แบบว่า เธอเขียนบันเทิงคดีชิ้นเอก
‎แนววิทยาศาสตร์เป็นคนแรกไง

78
00:04:56,168 --> 00:04:59,209
‎"แฟรงเกนสไตน์" ไม่ใช่แค่เรื่องแรก
‎ที่ยกวิทยาศาสตร์มาใช้แบบนั้น

79
00:04:59,293 --> 00:05:04,293
‎แต่ยังพูดถึงหลักจริยธรรมในการทดลอง
‎และจรรยาบรรณของนักทดลอง…

80
00:05:06,459 --> 00:05:08,376
‎ขอโทษที ฉัน…

81
00:05:09,001 --> 00:05:12,209
‎เพราะแบบนี้ไง
‎ฉันถึงเลือกทำตัวจบเป็นเชกสเปียร์ ฉัน…

82
00:05:12,293 --> 00:05:15,293
‎ฉันชอบพล่ามไปเรื่อยเวลาพูดถึงเชลลีย์น่ะ

83
00:05:15,376 --> 00:05:18,668
‎ให้ตายสิ เธอไปอยู่ไหนมาทั้งเทอมเนี่ย

84
00:05:22,043 --> 00:05:24,209
‎เล่าเรื่องนายให้ฉันฟังบ้างสิ

85
00:05:24,293 --> 00:05:25,876
‎นายชอบอะไรที่สุด…

86
00:05:29,084 --> 00:05:30,584
‎ขอโทษนะ เมื่อกี้เรา…

87
00:05:33,668 --> 00:05:35,334
‎นี่ ดื่มสิ

88
00:06:11,626 --> 00:06:13,293
‎อีลองก้า ได้ยินหมอไหม

89
00:06:14,876 --> 00:06:16,709
‎ขอโทษค่ะ หนูแค่…

90
00:06:18,834 --> 00:06:21,501
‎ขอโทษค่ะ หนูสมาธิหลุดไปหน่อย

91
00:06:22,751 --> 00:06:24,751
‎หมอช่วยพูดชื่ออีกทีได้ไหมคะ

92
00:06:24,834 --> 00:06:27,876
‎ชื่อโรคน่ะ ช่วยบอกชื่อโรคเต็มๆ อีกทีได้ไหม

93
00:06:27,959 --> 00:06:30,709
‎มะเร็งต่อมไทรอยด์ชนิดพาพิลลารี่

94
00:06:33,626 --> 00:06:36,209
‎ค่ะ มะเร็งไทรอยด์

95
00:06:37,293 --> 00:06:38,834
‎หมอบอกว่ารักษาได้ใช่ไหมคะ

96
00:06:38,918 --> 00:06:41,709
‎มีโอกาสจ้ะ เราต้องตรวจเพิ่มอีก

97
00:06:41,793 --> 00:06:45,709
‎แต่ผลการตรวจชิ้นเนื้อบ่งบอกว่า
‎ควรผ่าตัดต่อมไทรอยด์ออกทันที

98
00:06:45,793 --> 00:06:48,168
‎และเริ่มรักษาโดยให้หนูกลืนแร่ไอโอดีนรังสี

99
00:06:48,251 --> 00:06:49,626
‎หมอจะตัดต่อมไทรอยด์หนูเหรอ

100
00:06:49,709 --> 00:06:54,376
‎หนูจะไปสแตนฟอร์ด ฤดูใบไม้ร่วงนี้แล้วนะ

101
00:06:55,084 --> 00:06:56,126
‎สแตนฟอร์ด…

102
00:06:57,793 --> 00:06:59,959
‎ถ้าเริ่มรักษาตอนนี้ มันจะ…

103
00:07:00,751 --> 00:07:03,418
‎มันจะเสร็จก่อนเปิดเทอมหรือเปล่าคะ

104
00:07:03,501 --> 00:07:05,084
‎ยังตอบไม่ได้จ้ะ

105
00:07:05,168 --> 00:07:07,543
‎นัดวันผ่าไทรอยด์ก่อนดีกว่านะ

106
00:07:08,168 --> 00:07:11,584
‎งั้นช่วยชี้แจงกรณีเลวร้ายที่สุดหน่อยค่ะ

107
00:07:13,126 --> 00:07:16,834
‎กรณีที่เลวร้ายที่สุด อธิบายให้หนูเห็นภาพที

108
00:07:18,376 --> 00:07:22,751
‎การพูดถึงมันคือวิธีที่ดีที่สุดที่จะป้องกัน
‎ไม่ให้มันเกิดขึ้น ไม่ใช่เหรอคะ

109
00:07:24,793 --> 00:07:26,043
‎หนูต้องทำคีโมไหม

110
00:07:26,126 --> 00:07:28,001
‎โธ่ ยัยหนู อย่าพูดถึงขั้นนั้นเลย

111
00:07:28,084 --> 00:07:31,543
‎อีลองก้า กว่าจะไปถึงขั้นทำคีโม
‎ยังมีอีกหลายขั้นตอนนะ

112
00:07:31,626 --> 00:07:33,501
‎หนูมีโอกาสชนะมันไหม

113
00:07:33,584 --> 00:07:35,168
‎มันไม่ง่ายขนาดนั้นจ้ะ

114
00:07:35,251 --> 00:07:39,793
‎หนูเป็นที่สองของรุ่นที่มีนักเรียน 900 คน

115
00:07:39,876 --> 00:07:45,251
‎หนูอายุน้อยที่สุดในห้อง
‎แถมยังเรียนข้ามชั้นปีนึงเพื่อมาถึงจุดนี้

116
00:07:46,209 --> 00:07:51,084
‎หนูอยู่ที่สองจากสิบในพวกหนึ่งเปอร์เซ็นต์

117
00:07:53,626 --> 00:07:55,126
‎หนูแกร่งใช่เล่นเลยล่ะ

118
00:07:58,668 --> 00:07:59,876
‎หนูจะรักษาค่ะ

119
00:08:04,418 --> 00:08:08,126
‎- แฮปปี้เบิร์ธเดย์ อีลองก้าที่รัก
‎- แฮปปี้เบิร์ธเดย์ อีลองก้าที่รัก

120
00:08:08,209 --> 00:08:12,918
‎- แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู
‎- แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู

121
00:08:13,001 --> 00:08:15,001
‎ให้หนูทำยังไง…

122
00:08:16,834 --> 00:08:19,251
‎คือเทียนมันไม่ได้จุดไง

123
00:08:19,334 --> 00:08:24,001
‎โรงพยาบาลไม่ชอบให้จุดไฟเท่าไร ก็เลย…

124
00:08:25,126 --> 00:08:25,959
‎โอเค

125
00:08:28,918 --> 00:08:32,501
‎- ไชโย
‎- สุขสันต์วันเกิดนะยัยหนู

126
00:08:34,209 --> 00:08:36,501
‎- วันนี้ไม่มีงานติดตั้งเหรอ
‎- ก็…

127
00:08:36,584 --> 00:08:37,876
‎ไม่จ้ะ เรื่องนี้สำคัญกว่า

128
00:08:39,126 --> 00:08:41,626
‎อย่าตกงานเพราะหนูอีกนะ

129
00:08:42,709 --> 00:08:44,418
‎เรื่องนี้สำคัญกว่าอีก

130
00:08:47,626 --> 00:08:48,459
‎เป็นยังไงบ้าง

131
00:08:48,543 --> 00:08:53,626
‎เอาจริงๆ นะ เรียนมหาวิทยาลัย
‎ง่ายกว่าเรียนมัธยมปลายอีก

132
00:08:53,709 --> 00:08:56,501
‎แบบว่าตัดเรื่องเพ้อเจ้อทิ้ง
‎และเน้นสิ่งที่สำคัญจริงๆ น่ะ

133
00:08:56,584 --> 00:08:58,626
‎- ทิม เชิญทางนี้หน่อยค่ะ
‎- ครับ

134
00:08:59,626 --> 00:09:03,751
‎แล้วเธอเป็นยังไงบ้าง

135
00:09:03,834 --> 00:09:09,668
‎อาหารห่วยแตก
‎และฉันก็มีพ่อบุญธรรมเป็นเพื่อนคนเดียว

136
00:09:10,334 --> 00:09:13,584
‎แต่มีพี่เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเล็งๆ ฉันอยู่นะ

137
00:09:14,501 --> 00:09:17,959
‎- เขาน่ารักไหมล่ะ
‎- เหอะ ฉันยอมตายดีกว่า

138
00:09:18,876 --> 00:09:21,668
‎สรุปว่าฉันชนะจ้า

139
00:09:22,959 --> 00:09:25,168
‎นี่ ฉันต้องวางแล้วล่ะ แต่ว่า…

140
00:09:25,251 --> 00:09:27,209
‎- เจ๋งเลย
‎- ขอบคุณที่โทรมานะ

141
00:09:28,209 --> 00:09:31,876
‎- ดีต่อใจจริงๆ
‎- สุขสันต์วันเกิด และ…

142
00:09:31,959 --> 00:09:35,126
‎ดูแล้วรอบนี้ไม่น่าจะได้ผลดีนะคะ

143
00:09:35,209 --> 00:09:38,584
‎เนื้องอกในปอดแก
‎ไม่ตอบสนองอย่างที่เราหวังไว้

144
00:09:38,668 --> 00:09:40,834
‎งั้นเราก็ลองใหม่ เอาอีกรอบ

145
00:09:40,918 --> 00:09:43,668
‎ทำอีกรอบไปก็เท่านั้นค่ะ

146
00:09:43,751 --> 00:09:45,334
‎งั้นหมอจะบอกว่า…

147
00:09:46,709 --> 00:09:48,584
‎แกป่วยระยะสุดท้ายแล้วสินะ

148
00:09:49,834 --> 00:09:50,709
‎ใช่ค่ะ

149
00:10:01,459 --> 00:10:02,626
‎อีกนานแค่ไหนครับ

150
00:10:02,709 --> 00:10:03,793
‎พูดยากนะคะ

151
00:10:03,876 --> 00:10:05,834
‎คนฟังก็ทำใจยากเหมือนกันแหละหมอ

152
00:10:05,918 --> 00:10:07,376
‎ลองบอกมาเถอะ

153
00:10:07,459 --> 00:10:09,293
‎หมอว่าไม่ดีกว่าค่ะ

154
00:10:09,376 --> 00:10:12,793
‎- ร่างกายคนเราไม่เหมือนกันและ…
‎- แกอายุครบ 18 ปีวันนี้

155
00:10:17,001 --> 00:10:18,626
‎แกจะอยู่ถึงอายุ 19 ไหม

156
00:10:21,168 --> 00:10:23,668
‎ค่ะ ก็เป็นไปได้อยู่

157
00:10:24,834 --> 00:10:25,876
‎นั่นแหละค่ะ

158
00:10:27,168 --> 00:10:29,043
‎แล้ว 20 ล่ะ

159
00:10:33,793 --> 00:10:37,126
‎เรามาคุยกันดีกว่าว่าคุณจะเอายังไงต่อ

160
00:10:37,209 --> 00:10:40,501
‎ถึงทางหมอจะทำอะไรไม่ได้มาก
‎นอกจากช่วยให้แกรู้สึกสบาย

161
00:10:42,418 --> 00:10:44,001
‎หมอติดต่อองค์กรเมคอะวิชให้ได้นะ

162
00:10:44,084 --> 00:10:46,418
‎เผื่อคุณจะสนใจอะไรทำนองนี้

163
00:11:00,209 --> 00:11:02,626
‎(หายจากมะเร็งไทรอยด์)

164
00:11:18,918 --> 00:11:21,043
‎(สถานดูแลไบรท์คลิฟฟ์)

165
00:11:25,334 --> 00:11:27,793
‎(ให้ผู้ป่วยวัยรุ่นระยะสุดท้าย
‎ได้เปลี่ยนผ่านในแบบของตัวเอง)

166
00:12:18,209 --> 00:12:23,126
‎(ปาฏิหาริย์ทางการแพทย์ใช่หรือไม่)

167
00:12:25,293 --> 00:12:30,501
‎(จูเลีย เจย์น วัย 17 ปี
‎อ้างว่าได้รับการรักษาจนหายดีจากมะเร็ง)

168
00:12:33,084 --> 00:12:35,293
‎มันเป็นโครงการพิเศษที่เข้าร่วมได้ฟรี

169
00:12:35,376 --> 00:12:37,376
‎ทั้งหมดนี้มันเข้าท่าอยู่นะคะ

170
00:12:37,459 --> 00:12:40,459
‎นี่สถานดูแลไบรท์คลิฟฟ์นะ
‎รู้ใช่ไหมว่าหมายถึงอะไร

171
00:12:40,543 --> 00:12:44,126
‎รู้สิ แต่เขาจัดให้วัยรุ่นโดยเฉพาะเลยไง

172
00:12:44,209 --> 00:12:45,418
‎ทั้งโลกมีไม่กี่แห่งเอง

173
00:12:45,501 --> 00:12:48,418
‎เด็กๆ ควรอยู่กับครอบครัวสิ อีลองก้า

174
00:12:48,501 --> 00:12:50,793
‎ในเว็บบอกว่าหลายคนก็ไม่มีครอบครัว

175
00:12:50,876 --> 00:12:53,834
‎มีเด็กกำพร้ากับเด็กที่อยู่ตัวคนเดียวตั้งเยอะ

176
00:12:53,918 --> 00:12:57,293
‎มันเป็นสถานที่ให้วัยรุ่น
‎ได้เปลี่ยนผ่านในแบบของตัวเองนะ

177
00:12:57,376 --> 00:13:00,168
‎แปลว่าจะไม่มีการรักษาแล้ว
‎ไม่ได้ทดลอง ไม่มีโอกาสได้…

178
00:13:00,251 --> 00:13:01,834
‎ยังไงก็ไม่ได้ผลสักอย่างนี่

179
00:13:08,501 --> 00:13:10,126
‎ฉันสัญญากับแม็กกี้ไว้

180
00:13:10,876 --> 00:13:13,043
‎ฉันสัญญากับแม็กกี้ว่าจะดูแลหนู

181
00:13:13,709 --> 00:13:14,959
‎คุณก็ดูแลแล้วไง

182
00:13:18,376 --> 00:13:20,001
‎คุณทำได้ดีมากๆ ด้วย ทิม

183
00:13:26,668 --> 00:13:29,084
‎อย่างที่บอก นี่เป็นแค่ช่วงทดลองนะ

184
00:13:29,168 --> 00:13:31,876
‎งั้นก็เหมือนค่ายพักแรมชาวมะเร็งล่ะเนอะ

185
00:13:31,959 --> 00:13:33,376
‎ฉันจะพักที่โมเต็ลซิกซ์ในเมือง

186
00:13:33,459 --> 00:13:36,334
‎เผื่อหนูเปลี่ยนใจ

187
00:13:36,418 --> 00:13:39,001
‎ซึ่งหนูเปลี่ยนใจได้ตลอด

188
00:13:39,084 --> 00:13:42,251
‎เรากลับบ้านที่ซาคราเมนโตได้เลยนะ จำไว้ล่ะ

189
00:13:48,543 --> 00:13:50,834
‎อีลองก้า นี่

190
00:13:58,001 --> 00:13:59,084
‎นี่ ไม่เป็นไรนะ ยัยหนู

191
00:14:00,668 --> 00:14:02,334
‎ค่ะ ก็แค่…

192
00:14:04,418 --> 00:14:05,501
‎เดจาวูน่ะ

193
00:14:56,168 --> 00:14:57,376
‎ขอโทษที

194
00:14:57,459 --> 00:15:01,751
‎นายคงคิดว่ายัยนี่มาแปลก
‎แต่เรารู้จักกันหรือเปล่านะ

195
00:15:01,834 --> 00:15:07,376
‎ใช่ คิดว่างั้นนะ
‎เธอเคยเรียนที่แฟรงคลินไฮใช่ไหม

196
00:15:07,459 --> 00:15:10,751
‎หรือเคยไปรักษาที่โรงพยาบาลซีแอตเทิล

197
00:15:10,834 --> 00:15:13,543
‎เปล่า ฉันมาจากซาคราเมนโต

198
00:15:13,626 --> 00:15:14,876
‎แปลกแฮะ

199
00:15:15,793 --> 00:15:17,376
‎ฉันไม่เคยไปนะ

200
00:15:18,376 --> 00:15:19,626
‎เธอเข้ามาเพราะอะไรล่ะ

201
00:15:19,709 --> 00:15:24,459
‎มะเร็งต่อมไทรอยด์ชนิดพาพิลลารี่
‎ที่แพร่กระจายไปยังปอด เพราะงั้นฉัน…

202
00:15:25,584 --> 00:15:26,959
‎คงเป็นมะเร็งไทรอยด์มั้ง

203
00:15:27,751 --> 00:15:30,209
‎ส่วนนี่คงเป็นลูคีเมียแหละ

204
00:15:31,668 --> 00:15:33,459
‎ยินดีที่ได้รู้จักนะ

205
00:15:34,876 --> 00:15:37,293
‎ให้เรียกเธอว่ามะเร็งไทรอยด์หรือไงดี

206
00:15:38,376 --> 00:15:40,584
‎โทษที ฉันอีลองก้า

207
00:15:41,959 --> 00:15:43,334
‎ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะ ยัยหนู

208
00:15:43,418 --> 00:15:47,584
‎ค่ะ หนูไม่เป็นไร นี่ลูคีเมีย

209
00:15:49,418 --> 00:15:51,918
‎เควิน ยินดีที่ได้รู้จักครับ

210
00:15:52,001 --> 00:15:54,251
‎ยินดีที่ได้รู้จัก เควิน ฉันทิมนะ

211
00:15:54,334 --> 00:15:57,959
‎ไปดูข้างในกันไหมว่าที่นี่มีดีอะไรนัก

212
00:15:58,043 --> 00:15:58,876
‎ได้สิ

213
00:16:01,168 --> 00:16:03,168
‎งั้นไว้เจอกันนะ

214
00:16:03,918 --> 00:16:04,959
‎ก็คงงั้น

215
00:16:05,043 --> 00:16:09,043
‎ต้องเจอสิ แต่ยังไงฉันก็อยู่ที่นี่แค่ไม่นาน

216
00:16:10,626 --> 00:16:12,876
‎- อีลองก้าใช่ไหม
‎- ใช่ค่ะ

217
00:16:12,959 --> 00:16:14,334
‎ขอต้อนรับสู่ไบรท์คลิฟฟ์นะ

218
00:16:14,418 --> 00:16:17,376
‎ผมมาร์ค เป็นพยาบาลเวชปฏิบัติ
‎หมอรอคุณอยู่ด้านในแล้ว

219
00:16:17,459 --> 00:16:19,543
‎มาเลย เดี๋ยวช่วยยกกระเป๋านะ

220
00:16:19,626 --> 00:16:21,126
‎- ขอบคุณครับ
‎- ขับรถมาเป็นไงบ้าง

221
00:16:21,709 --> 00:16:22,584
‎ทางสวยดีนะ

222
00:16:22,668 --> 00:16:24,376
‎บางจุดก็อันตรายอยู่ครับ

223
00:16:27,668 --> 00:16:28,626
‎ไม่เป็นไรแน่นะ

224
00:16:30,126 --> 00:16:32,834
‎ค่ะ ไม่เป็นไร

225
00:16:42,084 --> 00:16:43,709
‎โห ที่นี่เก่าแก่แค่ไหนเนี่ย

226
00:16:43,793 --> 00:16:45,793
‎ตัวบ้านสร้างขึ้นในปี…

227
00:16:45,876 --> 00:16:47,709
‎ปี 1901

228
00:16:47,793 --> 00:16:51,876
‎ใช่เลย
‎สร้างโดยผู้ประกอบการอุตสาหกรรมไม้…

229
00:16:51,959 --> 00:16:54,043
‎สแตนลีย์ ออสการ์ ฟรีแลน

230
00:16:54,126 --> 00:16:57,126
‎ถูกต้อง ร่วมกับภรรยาของเขา เวร่า

231
00:16:57,209 --> 00:16:59,876
‎มันถูกขายต่อหลายครั้งในช่วงหลังจากนั้น

232
00:16:59,959 --> 00:17:03,043
‎จนกระทั่งปี 1966 ที่หมอสแตนตันซื้อมา

233
00:17:03,126 --> 00:17:05,959
‎แต่ก่อนหน้านั้น มันเป็นบ้านกึ่งวิถี
‎ในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำ

234
00:17:06,043 --> 00:17:09,209
‎และกลุ่มผู้นับถือศาสนาที่ชื่อพารากอน
‎เคยอยู่ที่นี่ในยุค 40

235
00:17:09,293 --> 00:17:12,084
‎ก็เลยเป็นที่รวมกลุ่มทางศาสนาด้วย

236
00:17:12,168 --> 00:17:14,918
‎- ไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ย
‎- ใช่ค่ะ นอกจากนี้…

237
00:17:19,043 --> 00:17:19,918
‎ใคร…

238
00:17:21,209 --> 00:17:22,126
‎อะไรเหรอ

239
00:17:24,626 --> 00:17:25,626
‎คือว่า…

240
00:17:27,543 --> 00:17:28,543
‎คือ…

241
00:17:41,918 --> 00:17:42,959
‎แกฟื้นแล้วครับ

242
00:17:43,043 --> 00:17:44,459
‎ยินดีต้อนรับกลับมา คุณพอว์ลัค

243
00:17:45,168 --> 00:17:46,793
‎หนูไม่เป็นไรนะ

244
00:17:46,876 --> 00:17:48,168
‎แค่เป็นลมไป

245
00:17:48,793 --> 00:17:51,043
‎อาการปกติสำหรับผู้ป่วยโรคนี้ค่ะ

246
00:17:51,876 --> 00:17:54,709
‎หนูว่าหนูเห็นใครคนนึง เป็นผู้หญิงแก่ๆ

247
00:17:54,793 --> 00:17:58,334
‎ฉันไม่ใช่สาวใสก็จริง แต่เรียกแก่นี่แรงไปนะ

248
00:17:58,418 --> 00:17:59,876
‎ไม่ใช่คุณค่ะ คนนั้น…

249
00:18:02,376 --> 00:18:03,459
‎ช่างเถอะค่ะ

250
00:18:04,709 --> 00:18:08,668
‎ฉันหมอจอร์จิน่า สแตนตัน
‎ขอต้อนรับสู่ไบรท์คลิฟฟ์จ้ะ

251
00:18:16,543 --> 00:18:18,793
‎ขอโทษเรื่องเมื่อกี้ด้วยนะครับ หมอ

252
00:18:18,876 --> 00:18:23,709
‎เมื่อกี้ตอนที่เธอเป็นลม
‎เขารีบอุ้มเธอขึ้นมาแล้ววิ่งไปที่ประตู

253
00:18:24,751 --> 00:18:27,168
‎เรื่องนั้นฉันเข้าใจดีเลยล่ะ

254
00:18:27,251 --> 00:18:28,834
‎มันไม่ใช่เรื่องเลยค่ะ

255
00:18:28,918 --> 00:18:31,001
‎ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะทิ้งแกไว้ที่นี่

256
00:18:32,209 --> 00:18:34,126
‎ให้แกอยู่ที่นี่ทั้งที่กำลังป่วย

257
00:18:34,209 --> 00:18:36,918
‎เชื่อสิว่าฉันเข้าใจ

258
00:18:37,751 --> 00:18:40,834
‎ฉันรู้สึกแบบเดียวกัน
‎ตอนที่เสียจูเลียนลูกชายฉันไป

259
00:18:42,459 --> 00:18:45,209
‎ฉันคงไม่กล้าคุยกับผู้ปกครองที่เจอเรื่องอย่างคุณ

260
00:18:45,293 --> 00:18:46,751
‎ถ้าตัวฉันไม่เคยประสบเอง

261
00:18:47,543 --> 00:18:50,501
‎เสียใจด้วยครับ ผมไม่ทราบเลย

262
00:18:50,584 --> 00:18:55,293
‎สิ่งที่ฉันไม่เข้าใจเวลาเราพูดถึงมะเร็ง

263
00:18:56,501 --> 00:18:58,251
‎หรืออาการป่วยระยะสุดท้าย

264
00:18:59,543 --> 00:19:03,543
‎ดูภาษาที่เราใช้สิคะ เป็นภาษาของการต่อสู้ทั้งนั้น

265
00:19:03,626 --> 00:19:05,918
‎เราจะต่อสู้กับสิ่งนี้

266
00:19:06,001 --> 00:19:08,668
‎เราจะสู้ด้วยทุกอย่างที่เรามี

267
00:19:08,751 --> 00:19:10,501
‎จงกล้าหาญเพื่อสู้ต่อไป

268
00:19:11,418 --> 00:19:15,959
‎จากนั้นคนก็จะบอกว่าพวกเขาสู้แล้วแพ้

269
00:19:17,293 --> 00:19:18,668
‎ล้าหลังซะไม่มี

270
00:19:19,584 --> 00:19:24,543
‎ฉันเข้าใจนะ เวลาพูดถึงการต่อสู้
‎มันดุเดือด มันต้องใช้สัญชาตญาณ

271
00:19:25,501 --> 00:19:26,959
‎อย่ามองส่วนที่ยากเลย

272
00:19:27,834 --> 00:19:31,626
‎มองอาวุธแวววาวและคมกริบ
‎ที่เราสร้างมาให้ทุกคนลองใช้สิ

273
00:19:32,834 --> 00:19:34,751
‎ไบรท์คลิฟฟ์ไม่ได้จะให้ใครสู้

274
00:19:36,668 --> 00:19:40,376
‎แต่จะช่วยพาออกจากสนามรบต่างหาก

275
00:19:42,043 --> 00:19:46,001
‎ให้ตั้งใจใช้ชีวิตแทนที่จะคิดต่อสู้

276
00:19:47,168 --> 00:19:52,043
‎เราไม่ได้จะสู้กับอะไร
‎และขณะเดียวกันก็ไม่ได้พ่ายแพ้แน่นอน

277
00:19:53,459 --> 00:19:57,043
‎ทุกวันที่อยู่ที่นี่มีแต่ชัยชนะ

278
00:20:01,959 --> 00:20:04,626
‎จะอยู่คุยกับฉันต่อก็ได้นะคะ ทิม

279
00:20:05,793 --> 00:20:08,709
‎ระหว่างที่รอให้อีลองก้าสำรวจรอบๆ

280
00:20:10,168 --> 00:20:11,251
‎ผม…

281
00:20:12,501 --> 00:20:13,501
‎ยินดีเลยครับ

282
00:20:15,293 --> 00:20:17,126
‎นี่คือหอพักค่ะ

283
00:20:17,209 --> 00:20:18,543
‎หอชายหรือหญิงครับ

284
00:20:18,626 --> 00:20:19,459
‎หอรวมค่ะ

285
00:20:19,543 --> 00:20:21,209
‎ชายหญิงไม่นอนห้องเดียวกันอยู่แล้ว

286
00:20:21,293 --> 00:20:24,043
‎แต่เราก็ไม่เห็นความจำเป็น
‎ที่จะต้องแยกพวกเขาจากกัน

287
00:20:24,126 --> 00:20:28,001
‎เด็กพวกนี้ต้องรับมือกับปัญหา
‎หนักกว่าที่ผู้ใหญ่บางคนแบกรับซะอีก

288
00:20:28,084 --> 00:20:31,084
‎อย่างน้อยๆ ที่ฉันทำได้
‎คือปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนเป็นผู้ใหญ่

289
00:20:34,084 --> 00:20:35,043
‎นี่สเปนซ์ค่ะ

290
00:20:35,126 --> 00:20:37,834
‎สเปนซ์ ฉันขอมอบหมายให้เธอ
‎เป็นพี่เลี้ยงบ่ายนี้นะ

291
00:20:37,918 --> 00:20:41,293
‎ผมอยู่ลำดับห้านะ แล้วคนอื่นๆ ไปไหนล่ะ

292
00:20:44,793 --> 00:20:46,626
‎ตามมาดีๆ แล้วอย่าหลงล่ะ

293
00:20:46,709 --> 00:20:49,293
‎ในนี้เหมือนเขาวงกต ไม่ก็เวกัสมากกว่า

294
00:20:49,376 --> 00:20:50,709
‎พวกเขาไม่อยากให้เรารู้เวลา

295
00:20:50,793 --> 00:20:52,293
‎และไม่อยากให้ออกไปด้วย

296
00:20:52,376 --> 00:20:56,834
‎อดีตผู้ป่วยไบรท์คลิฟฟ์รุ่น 66 ไปกันหมดแล้ว

297
00:20:56,918 --> 00:20:57,918
‎ลงหลุมกันเกลี้ยง

298
00:20:59,043 --> 00:21:00,584
‎ขึ้นอยู่กับว่าเธอคุยกับใคร

299
00:21:00,668 --> 00:21:02,793
‎คนที่พาฉันเดินชมที่นี่จากไปแล้ว

300
00:21:02,876 --> 00:21:05,084
‎แต่เขาเคยเรียกมันว่า "ทัวร์ผี" นะ

301
00:21:05,168 --> 00:21:07,043
‎เธอเชื่อเรื่องผีไหม น้องใหม่

302
00:21:07,126 --> 00:21:08,293
‎สำคัญด้วยเหรอ

303
00:21:08,376 --> 00:21:10,418
‎อยู่ที่เป้าหมายในอาชีพของเธอมั้ง

304
00:21:10,501 --> 00:21:12,168
‎ตัวฉันเองได้แต่ภาวนา

305
00:21:12,251 --> 00:21:14,376
‎ว่าจะได้เป็นผีป่วนมือใหม่

306
00:21:14,459 --> 00:21:16,459
‎น่าจะสนุกดีเวลาที่ได้ป่วนคนอื่น

307
00:21:19,334 --> 00:21:20,793
‎ไปต่อไหม

308
00:21:21,668 --> 00:21:22,751
‎ไปสิ

309
00:21:26,668 --> 00:21:31,418
‎ในนี้จะมีการบำบัดแบบกลุ่ม
‎มีกิจกรรมหลายอย่างเลยล่ะ

310
00:21:31,501 --> 00:21:34,834
‎สองคนนี้กำลังทำกิจกรรมสมัยใหม่ที่เรียกว่าโยคะ

311
00:21:34,918 --> 00:21:37,251
‎เป็นภาษาฮินดีที่แปลว่าไร้สาระ

312
00:21:37,334 --> 00:21:42,251
‎คนนั้นนัตสึกิ เป็นมะเร็งรังไข่
‎ส่วนนั่นแซนดร้า เป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง

313
00:21:43,084 --> 00:21:45,459
‎แซนดร้าคลั่งพระเยซู พูดเพ้อเจ้ออยู่นั่นแหละ

314
00:21:45,543 --> 00:21:48,126
‎และเขาจะทำตัวแปลกสุดๆ ถ้าไปทักเรื่องวิกผม

315
00:21:48,209 --> 00:21:50,418
‎ว่าไม่ได้นี่ ชอบแบบไหนก็ตามใจ

316
00:21:50,501 --> 00:21:52,168
‎เราทุกคนมียาพิษที่ต้องเลือก

317
00:21:57,834 --> 00:22:00,293
‎นี่แหละยาพิษของฉัน

318
00:22:00,376 --> 00:22:02,876
‎ใช่ ห้องสมุดนี่แหละกินขาด

319
00:22:02,959 --> 00:22:05,959
‎ห้องสมุดท้องถิ่นบริจาคของทั้งหมดให้
‎ก่อนจะปิดตัวลง

320
00:22:06,043 --> 00:22:08,876
‎ก็เหมือนห้องสมุดทั่วไปตรงที่ชวนหลงทิศพอๆ กัน

321
00:22:08,959 --> 00:22:10,501
‎มีบัตรรายการหนังสือและทุกอย่าง

322
00:22:11,626 --> 00:22:12,918
‎แต่รอดูห้องต่อไปก่อนเหอะ

323
00:22:17,543 --> 00:22:20,209
‎อาเมช น้องใหม่มา

324
00:22:20,293 --> 00:22:21,584
‎หวัดดี

325
00:22:21,668 --> 00:22:22,834
‎เป็นมะเร็งสมอง

326
00:22:22,918 --> 00:22:24,376
‎อ้อ ขอให้แข็งแรงๆ นะ

327
00:22:24,459 --> 00:22:25,959
‎- ฉันอีลองก้า
‎- เวร

328
00:22:26,459 --> 00:22:32,293
‎อีลองก้า สวัสดี
‎ฉันดีใจจริงๆ ที่จะไม่ได้เป็นน้องใหม่แล้ว

329
00:22:32,376 --> 00:22:35,084
‎ยินดีต้อนรับนะ วันนี้ดีจังเลย

330
00:22:35,168 --> 00:22:37,584
‎- อาเมชอยู่ที่นี่ได้…
‎- สองเดือนแล้ว

331
00:22:37,668 --> 00:22:39,584
‎สองเดือน และฉันคิดว่าเขา…

332
00:22:39,668 --> 00:22:41,584
‎สองเดือนที่โดนแซวเรื่องน้องใหม่

333
00:22:41,668 --> 00:22:44,501
‎- เอะอะก็รับน้อง
‎- เราไม่รับน้องหรอกนะ

334
00:22:44,584 --> 00:22:45,626
‎ไม่มีการรับน้อง

335
00:22:45,709 --> 00:22:47,251
‎แต่เขาเอาแต่พูดเรื่องนี้

336
00:22:47,334 --> 00:22:49,668
‎ถามอยู่ได้ว่าจะรับน้องเมื่อไหร่
‎เราก็พูดจนปากแฉะ

337
00:22:49,751 --> 00:22:50,584
‎ว่านี่ไม่ใช่หอชาย

338
00:22:50,668 --> 00:22:53,376
‎ฉันไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัย
‎เลยคิดว่าขอแค่นี้คงไม่มากไป

339
00:22:53,459 --> 00:22:55,418
‎อย่างน้อยก็น่าจะลองจัดรับน้องนะ

340
00:22:55,501 --> 00:22:57,334
‎พวก ไม่รู้ว่าทำไมนายถึงไม่เห็นด้วย

341
00:22:57,418 --> 00:22:59,209
‎นายยังไม่เคยเห็นเธอใส่บิกินี่เลยนะ

342
00:22:59,293 --> 00:23:01,209
‎อะไร เชิญนายเอาลิเดียไปเลย

343
00:23:01,793 --> 00:23:06,626
‎มีลิฟต์เก่าด้วย ฉันเคยเห็นแต่ในหนังนะเนี่ย

344
00:23:06,709 --> 00:23:07,834
‎มีแค่ตัวเดียวนี่แหละ

345
00:23:07,918 --> 00:23:10,334
‎เธออยากลองไหมล่ะ แค่กดปุ่มบีก็รู้เรื่อง

346
00:23:10,418 --> 00:23:12,251
‎นี่นาย บอกว่าไม่เอารับน้องไง

347
00:23:12,834 --> 00:23:14,043
‎ฉันจะลองดู

348
00:23:14,126 --> 00:23:16,709
‎- ชั้นใต้ดินมีอะไรเหรอ
‎- โห เธอ ฉันขอท้าเลย

349
00:23:16,793 --> 00:23:17,709
‎อย่านะ เขาพูดไปเรื่อย

350
00:23:17,793 --> 00:23:18,876
‎- มีคนยอมเล่นทั้งทีนะ
‎- เงียบน่า

351
00:23:18,959 --> 00:23:24,001
‎จัดไป ฉันทำคีโมมาสามรอบแล้ว
‎เรื่องแค่นี้จิ๊บจ๊อยมาก

352
00:23:25,543 --> 00:23:27,418
‎ไม่นะ อย่าเพิ่ง อย่า

353
00:23:27,501 --> 00:23:29,126
‎อย่าลงไปจริงๆ เลย

354
00:23:29,209 --> 00:23:30,209
‎อย่า

355
00:23:30,293 --> 00:23:31,459
‎มันเป็นห้องเก็บศพ

356
00:23:37,001 --> 00:23:38,459
‎นั่นสิ ฉันไม่ทันคิดแฮะ

357
00:23:38,543 --> 00:23:39,709
‎ก็เข้าใจได้นี่เนอะ

358
00:23:39,793 --> 00:23:43,459
‎ยังไงก็อยู่ห่างๆ ลิฟต์ก่อนดีกว่า ลิฟต์ผีสิงน่ะ

359
00:23:43,543 --> 00:23:46,584
‎มันเปิดปิด ขึ้นลงเองตอนกลางคืนด้วยแหละ

360
00:23:46,668 --> 00:23:47,959
‎น่าจะเป็นที่สายไฟ

361
00:23:48,043 --> 00:23:49,959
‎คงเก่าแหละ แต่อย่าใช้ดีกว่า

362
00:23:55,751 --> 00:23:57,043
‎รู้ไหม ฉันเข้าใจแล้วล่ะ

363
00:23:57,126 --> 00:23:58,959
‎ที่นี่ไม่เหมาะให้รับน้องสักนิด

364
00:23:59,043 --> 00:24:01,168
‎- ใช่
‎- มันโหดร้ายเกิน

365
00:24:01,251 --> 00:24:02,834
‎เตือนให้ฉันขอบคุณทุกคนด้วยนะ

366
00:24:19,084 --> 00:24:20,626
‎เพราะดีนะ เล่นต่อสิ

367
00:24:21,959 --> 00:24:23,001
‎เธอแต่งเองเหรอ

368
00:24:24,293 --> 00:24:25,709
‎ใช่ ฉันแต่งเองล่ะ

369
00:24:25,793 --> 00:24:27,584
‎- มาใหม่เหรอ
‎- ฉันอีลองก้า

370
00:24:27,668 --> 00:24:30,084
‎ฉันเชอรี ยินดีที่ได้รู้จักนะ

371
00:24:30,168 --> 00:24:31,918
‎โอเค ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องดนตรีก็จริง

372
00:24:32,001 --> 00:24:34,584
‎แต่ขอรับประกันเลยว่าเขาไม่ได้แต่งเอง

373
00:24:36,334 --> 00:24:38,626
‎เชอรีคนนั้น เธอต้องระวังนะ

374
00:24:38,709 --> 00:24:40,126
‎ใช่ ระวังไว้ให้ดี

375
00:24:40,209 --> 00:24:42,168
‎เขาเคยบอกฉันว่าเป็นแอร์โฮสเตส

376
00:24:42,251 --> 00:24:45,376
‎แล้วฉันก็เชื่ออยู่นานเป็นวันๆ

377
00:24:45,459 --> 00:24:48,418
‎เราไม่ค่อยรู้เรื่องเชอรีหรอก
‎เรื่องมันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

378
00:24:48,501 --> 00:24:51,543
‎อย่างเดียวที่พูดได้เต็มปากคือวันที่เขามาถึง

379
00:24:51,626 --> 00:24:56,626
‎เขามาพร้อมรถขนย้ายสองคัน
‎และพี่เลี้ยงที่ขับรถเบนท์ลีย์

380
00:24:56,709 --> 00:25:00,459
‎เพราะงั้นทุกอย่างที่เขาพูดมา ฟังหูไว้หูดีที่สุด

381
00:25:01,918 --> 00:25:05,501
‎นี่ห้องเธอ ห้องเธอกับอันยาน่ะ

382
00:25:05,584 --> 00:25:07,126
‎ยัยนั่นควรจะมาอยู่แนะนำ

383
00:25:07,209 --> 00:25:11,459
‎และจริงๆ แล้วเขาควรจะเป็นคน
‎ที่พาเธอเดินดูรอบๆ ด้วย

384
00:25:11,543 --> 00:25:14,751
‎แต่อันยาก็คืออันยาแหละนะ

385
00:25:15,751 --> 00:25:18,543
‎มื้อเย็นที่เรือนกระจกตอนหนึ่งทุ่ม ถ้าเธออยากไป

386
00:25:18,626 --> 00:25:20,293
‎ไม่งั้นก็ให้เขามาส่งได้

387
00:25:20,376 --> 00:25:21,834
‎อย่าใช้กระโถนล่ะ

388
00:25:21,918 --> 00:25:23,876
‎ไม่รู้เหมือนกันว่ามีไว้ทุกห้องทำไม

389
00:25:23,959 --> 00:25:25,834
‎พวกเขาก็ไม่อยากให้ใช้หรอก เว้นแต่ว่าเธอ…

390
00:25:25,918 --> 00:25:27,251
‎ไปกันเถอะ

391
00:25:27,334 --> 00:25:29,584
‎จะบอกว่าเป็นแค่ของตกแต่งนั่นแหละ

392
00:25:38,334 --> 00:25:39,209
‎เข้ามาเลย

393
00:25:42,084 --> 00:25:44,668
‎เอาล่ะ หนูคงตัดสินใจได้แล้วสินะ

394
00:25:44,751 --> 00:25:46,751
‎เราจะได้เก็บกระเป๋ากลับไปที่รถกัน

395
00:25:46,834 --> 00:25:49,459
‎จากนั้นก็ขับรถทั้งคืน ไปถึงบ้านตอนเช้า

396
00:25:49,543 --> 00:25:50,793
‎หมอสแตนตันเป็นไงบ้าง

397
00:25:55,876 --> 00:25:58,626
‎พูดตามตรงว่าเขายอดเยี่ยมมาก

398
00:26:04,793 --> 00:26:06,459
‎คุยด้วยแล้วแอบนึกถึงแม็กกี้เลย

399
00:26:08,084 --> 00:26:11,043
‎ฉันควรได้ไปส่งหนูที่มหาวิทยาลัย ไม่ใช่ที่นี่สิ

400
00:26:11,126 --> 00:26:13,793
‎ก็ไม่ต่างกันเท่าไรหรอกค่ะ

401
00:26:13,876 --> 00:26:16,418
‎ที่นี่ได้บรรยากาศไอวีลีกอยู่นะ

402
00:26:18,126 --> 00:26:20,626
‎ลองคิดแบบนั้นสิ เผื่อจะใจชื้นขึ้น

403
00:27:12,001 --> 00:27:13,293
‎อะไรวะน่ะ

404
00:27:29,543 --> 00:27:31,043
‎ทำอะไรน่ะ

405
00:27:33,168 --> 00:27:34,418
‎ขอโทษที พอดีมี…

406
00:27:37,834 --> 00:27:39,084
‎ฉันอีลองก้า

407
00:27:42,459 --> 00:27:43,876
‎เป็นมะเร็งไทรอยด์

408
00:27:43,959 --> 00:27:46,959
‎ชนิดแพร่กระจายไปยังปอด

409
00:27:47,876 --> 00:27:50,043
‎- เธออันยาใช่ไหม
‎- ใช่

410
00:27:51,543 --> 00:27:53,251
‎กะอ่านหมดนั่นเลยเหรอ

411
00:27:54,293 --> 00:27:55,251
‎ใช่

412
00:27:55,334 --> 00:27:58,251
‎ฉันจะเข้ามหาวิทยาลัยตอนฤดูใบไม้ร่วง

413
00:27:58,334 --> 00:28:00,751
‎เลยพยายามตามให้ทันหลักสูตร

414
00:28:00,834 --> 00:28:01,834
‎บ้าเอ๊ย

415
00:28:02,668 --> 00:28:04,626
‎คือมันมี…

416
00:28:04,709 --> 00:28:08,001
‎สัญลักษณ์ประหลาดที่วาดด้วยชอล์ก
‎อยู่ใต้เตียงฉันน่ะ

417
00:28:08,084 --> 00:28:10,084
‎- เหรอ
‎- เธอ…

418
00:28:10,168 --> 00:28:11,793
‎เธอรู้ไหมว่าทำไม

419
00:28:11,876 --> 00:28:14,376
‎ฝีมือเรเชลล่ะมั้ง

420
00:28:15,418 --> 00:28:16,709
‎เรเชลเหรอ

421
00:28:16,793 --> 00:28:18,084
‎เพื่อนร่วมห้องชื่อเรเชลน่ะ

422
00:28:18,793 --> 00:28:21,751
‎นางหลงใหลลัทธิวิคคาสุดๆ

423
00:28:21,834 --> 00:28:23,126
‎จนวาระสุดท้าย

424
00:28:23,793 --> 00:28:26,459
‎เราต่างก็ต้องมีที่พึ่งใช่ไหมล่ะ

425
00:28:26,543 --> 00:28:27,918
‎ก็ใช่

426
00:28:30,293 --> 00:28:32,709
‎ของฉันคือมอร์ฟีนสิบกรัม

427
00:28:32,793 --> 00:28:33,876
‎แต่ฉันเข้าใจนะ

428
00:28:33,959 --> 00:28:39,834
‎ไม่ต้องถึงขนาดลัทธิวิคคา
‎แต่ความเชื่อเหนือธรรมชาติก็ช่วยได้อยู่

429
00:28:39,918 --> 00:28:44,793
‎ก็ใช่ แต่คงไม่ได้ผลกับเรเชล
‎เพราะนางตายไปแล้ว

430
00:28:44,876 --> 00:28:48,209
‎แต่ก็นะ ลืมๆ มันไปเถอะ
‎ลองเสี่ยงคูณสองดูดีกว่า

431
00:28:48,293 --> 00:28:51,001
‎เผื่อเกมจะพลิกจริงๆ ก็ได้นะ

432
00:28:52,876 --> 00:28:55,626
‎ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักเธอ… นะ

433
00:29:13,459 --> 00:29:15,459
‎ฉันต้องไปที่ครัวหรือว่า…

434
00:29:15,543 --> 00:29:18,418
‎ไม่ต้อง เดี๋ยวเขายกมาให้ ทำแบบพิเศษเลย

435
00:29:18,501 --> 00:29:20,084
‎เขาคุยเรื่องนั้นกับหมอเธอแล้ว

436
00:29:20,168 --> 00:29:21,709
‎แต่ก็เปลี่ยนเมนูได้ตามใจนะ

437
00:29:21,793 --> 00:29:22,793
‎เรายังไม่ได้คุยกันเลย

438
00:29:22,876 --> 00:29:25,418
‎- ฉันแซนดร้า
‎- อีลองก้า ยินดีที่ได้รู้จักนะ

439
00:29:25,501 --> 00:29:26,459
‎ฉันชอบ…

440
00:29:28,251 --> 00:29:30,084
‎- ฉันชอบผมเธอ
‎- ขอบคุณนะ

441
00:29:30,168 --> 00:29:31,709
‎ผมเธอด้วย เธอดูเท่ดีจัง

442
00:29:31,793 --> 00:29:33,334
‎ฉันนัตสึกิ ยินดีต้อนรับนะ

443
00:29:33,418 --> 00:29:34,918
‎ทุกคนอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว

444
00:29:35,001 --> 00:29:36,751
‎- ฉันสี่เดือน
‎- ห้าเดือน

445
00:29:36,834 --> 00:29:37,751
‎- สามเดือน
‎- สามเดือน

446
00:29:37,834 --> 00:29:41,376
‎63 วัน 17 ชั่วโมง กับอีก 11 นาที

447
00:29:41,459 --> 00:29:42,793
‎นายไม่ได้นับนาทีเป๊ะๆ หรอก

448
00:29:42,876 --> 00:29:44,793
‎แซนดร้ากับอันยาเป็นรุ่นพี่ที่นี่

449
00:29:44,876 --> 00:29:46,376
‎เธอสองคนอยู่มาเกือบ…

450
00:29:46,459 --> 00:29:48,834
‎- เกือบหกเดือนเหรอ
‎- เกือบหกเดือน

451
00:29:48,918 --> 00:29:51,501
‎เกินหกอีก ที่จริงฉันเพิ่งกลับเข้ามา

452
00:29:51,584 --> 00:29:53,334
‎ต.ซ้ำสอง ให้ตายเถอะ

453
00:29:53,418 --> 00:29:54,543
‎ใช่ ฉันก็ต้องไป

454
00:29:54,626 --> 00:29:57,959
‎- "ต.ซ้ำสอง" เหรอ
‎- ตรวจซ้ำสองไง

455
00:29:58,043 --> 00:30:00,043
‎ยังต้องตายอยู่ดี ยืนยันแล้ว

456
00:30:00,126 --> 00:30:02,709
‎ประกันจ่ายให้สถานดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย
‎เพิ่มคราวละหกเดือน

457
00:30:02,793 --> 00:30:05,668
‎ถ้าอีกหกเดือนเธอยังอยู่ที่นี่ เธอก็ต้องไปตรวจ

458
00:30:05,751 --> 00:30:07,626
‎ที่นี่คือสถานดูแลผู้ป่วยเหรอ

459
00:30:07,709 --> 00:30:09,501
‎แต่พ่อแม่ฉันบอกว่ามันคือโรงเรียนประจำ

460
00:30:09,584 --> 00:30:11,376
‎พวกเขาไม่ไล่เธอออกหรอก

461
00:30:11,459 --> 00:30:13,334
‎หมอสแตนตันไม่ไล่เราไปไหนหรอก

462
00:30:13,418 --> 00:30:15,251
‎แค่เพราะมีห้องเก็บศพที่ชั้นใต้ดิน

463
00:30:15,334 --> 00:30:17,001
‎ไม่ได้แปลว่ามันไม่ใช่ธุรกิจนี่

464
00:30:17,084 --> 00:30:20,376
‎แล้วเธอมาลงเอยที่นี่ได้ยังไง

465
00:30:20,459 --> 00:30:22,876
‎ฉันเปิดเจอข้อมูลไบรท์คลิฟฟ์เองน่ะ

466
00:30:23,543 --> 00:30:26,918
‎ฉันสมัครเข้ามา สัมภาษณ์กับสแตนตันทางโทรศัพท์

467
00:30:27,001 --> 00:30:29,293
‎แล้วเขาก็บอกว่ามีที่ว่างอยู่

468
00:30:29,376 --> 00:30:31,126
‎ที่เดิมของเรเชลสินะ

469
00:30:31,209 --> 00:30:33,126
‎ฉันยังไม่รู้จักเรเชลดีเลย

470
00:30:33,209 --> 00:30:36,251
‎นางขี้เหวี่ยงเป็นบ้าช่วงที่นายมาถึง

471
00:30:36,959 --> 00:30:39,126
‎พล่ามเรื่องเวทมนตร์คาถาอยู่นั่น

472
00:30:39,209 --> 00:30:40,543
‎ถ้านางไม่ตายเพราะมะเร็ง

473
00:30:40,626 --> 00:30:41,793
‎ก็คงได้โดนฆ่าตายก่อนแน่

474
00:30:41,876 --> 00:30:44,251
‎ฉันว่าพระเจ้าน่าจะอภัยให้นาง
‎เรื่องเวทมนตร์คาถานะ

475
00:30:44,334 --> 00:30:46,793
‎คุณพระ เรเชลเป็นพวกวิคคานะ

476
00:30:46,876 --> 00:30:49,668
‎ถ้านางเป็นพวกนอกศาสนา
‎ฉันคงได้ดิ่งสู่นรกเลยล่ะ

477
00:30:49,751 --> 00:30:52,084
‎พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าสุดท้ายใจเราคิดอะไร

478
00:30:52,168 --> 00:30:55,793
‎ฉันหวังว่าท่านจะพบรักเปี่ยมล้นในใจ
‎มากกว่าที่เธอเผยออกมา

479
00:30:55,876 --> 00:30:57,293
‎- อ๋อเหรอ
‎- เอาแล้วไง

480
00:30:57,376 --> 00:31:00,418
‎เรเชลน่ะมืดมนไปจนวาระสุดท้ายเลยล่ะ

481
00:31:00,501 --> 00:31:03,001
‎ฉันยังไม่เคยเล่าให้ฟังว่านางพูดบ้าอะไรบ้าง

482
00:31:03,084 --> 00:31:07,584
‎นางบอกว่ารู้สึกว่ามีบางอย่างตามนางมา
‎เหมือนเงาที่มีชีวิต

483
00:31:07,668 --> 00:31:09,793
‎และทุกครั้งที่นางหันไปก็ว่างเปล่า

484
00:31:09,876 --> 00:31:11,584
‎เธอขู่ฉันไม่ได้หรอก อันยา

485
00:31:11,668 --> 00:31:14,126
‎คืนก่อนที่นางจะตาย
‎นางวิ่งเข้ามาในห้องของเรา

486
00:31:14,209 --> 00:31:15,626
‎ไม่รู้เลยว่านางวิ่งได้ยังไง

487
00:31:15,709 --> 00:31:18,251
‎สังขารนางตอนนั้นไม่ไหวแล้วจริงๆ

488
00:31:18,334 --> 00:31:20,501
‎นางบอกว่ามันเกือบได้ตัวนางไปแล้ว

489
00:31:20,584 --> 00:31:24,459
‎ว่านางรู้สึกได้ว่านิ้วนั่นจับเสื้อนางอยู่

490
00:31:25,793 --> 00:31:27,959
‎ใกล้ขนาดนั้นเลยล่ะ

491
00:31:28,043 --> 00:31:29,834
‎และนางก็ร้องไห้ไม่หยุด

492
00:31:29,918 --> 00:31:34,126
‎แล้วบอกว่านางรู้ตัวว่าคงหนีมันไม่พ้น

493
00:31:35,168 --> 00:31:36,418
‎ไม่พ้นอีกแล้ว

494
00:31:37,584 --> 00:31:39,209
‎แล้ววันต่อมานางก็ตาย

495
00:31:39,293 --> 00:31:41,001
‎- ทำไมชอบทำงี้อยู่เรื่อย
‎- ทำอะไร

496
00:31:41,084 --> 00:31:42,626
‎ไม่ต้องเล่าก็น่ากลัวพออยู่แล้ว

497
00:31:43,293 --> 00:31:46,084
‎เธอไม่เห็นต้องกลัวเลย จริงไหม
‎มีพระเจ้าเคียงข้างอยู่แล้วนี่

498
00:31:47,501 --> 00:31:50,084
‎แซนดร้า รู้ไหมว่าเรื่องจริงเป็นไง

499
00:31:50,168 --> 00:31:51,959
‎เรเชลได้รับยาหนักในช่วงท้ายๆ

500
00:31:52,876 --> 00:31:54,168
‎ยาออกฤทธิ์แรงไง

501
00:31:54,251 --> 00:31:56,334
‎เธอต้องรู้จักฟังหูไว้หูเวลาคนอื่นพูดอะไรนะ

502
00:31:56,418 --> 00:31:59,668
‎ใครๆ ก็พูดว่าเห็นผี ได้ยินนู่นนี่ได้ทั้งนั้น

503
00:31:59,751 --> 00:32:02,918
‎ฉันได้ยินเรื่อง "เงามีชีวิต"
‎มาสามสี่เวอร์ชั่นแล้ว

504
00:32:03,001 --> 00:32:04,084
‎ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่

505
00:32:04,168 --> 00:32:06,168
‎เขาเมายาจนหลอนไปเอง

506
00:32:06,251 --> 00:32:08,959
‎ใจเย็นน่า แซนดร้า เธอนี่ปั่นง่ายมากเลย

507
00:32:09,043 --> 00:32:12,418
‎มีใครเรียกมาร์คหรือเปล่า
‎สี่ทุ่มจะปิดไฟนะน้องใหม่

508
00:32:12,501 --> 00:32:13,751
‎ห้ามเดินไปทั่วล่ะ

509
00:32:13,834 --> 00:32:17,459
‎ถึงหมอจะให้อิสระแค่ไหน
‎แต่ความปลอดภัยไม่ได้มาเพราะโชคช่วย

510
00:32:17,543 --> 00:32:20,251
‎ดังนั้นถึงต้องมีเคอร์ฟิวที่เข้มงวด

511
00:32:20,334 --> 00:32:22,709
‎มีคนเฝ้ายามกลางคืนแค่คนเดียว

512
00:32:22,793 --> 00:32:24,793
‎ถ้าใครตกบันไดหรืออะไร เราอาจจะไม่ได้ยิน

513
00:32:24,876 --> 00:32:26,459
‎ไสหัวไปทีเหอะ มาร์ค

514
00:32:29,209 --> 00:32:33,501
‎- โอเค ใครต้องการอะไรอีกไหม
‎- ไม่เป็นไรค่ะ

515
00:32:36,876 --> 00:32:38,834
‎เขามีเรื่องอะไรกันเหรอ

516
00:32:38,918 --> 00:32:41,626
‎- สเปนซ์แอบเกลียดมาร์คน่ะ
‎- ทำไมล่ะ

517
00:32:42,251 --> 00:32:46,709
‎ก็เขาทั้งหนุ่มแน่น น่ารัก แล้วก็ตลก
‎แถมไม่ได้ใกล้ตายด้วย

518
00:32:46,793 --> 00:32:48,251
‎มีอะไรให้ไม่เกลียดล่ะ

519
00:35:22,584 --> 00:35:23,418
‎(บันได)

520
00:36:21,709 --> 00:36:23,418
‎ไม่เห็นชวนเขามาด้วยเลย

521
00:36:23,501 --> 00:36:24,459
‎มืดก็มาเลยนะ

522
00:36:24,543 --> 00:36:25,376
‎นางหลับอยู่ไง

523
00:36:26,209 --> 00:36:28,251
‎อีกอย่าง ฉันยังไม่แน่ใจเรื่องนาง

524
00:36:28,334 --> 00:36:30,543
‎อ้าวเฮ้ย เธอเคยพูดถึงฉันแบบนั้นนี่

525
00:36:30,626 --> 00:36:34,251
‎ฉันพูดถูกด้วยไง เรื่องที่นายเล่า
‎ครึ่งนึงมาจาก "ดอกเตอร์ฮู" ตอนเก่าๆ

526
00:36:34,334 --> 00:36:35,626
‎นายไม่น่าเปิดขวดเลย

527
00:36:35,709 --> 00:36:36,751
‎เราคุยกันแล้วนี่

528
00:36:36,834 --> 00:36:42,043
‎ใช่ แต่นั่นมันก่อนฉันเจอสองขวดนี้
‎ที่สแตนตันซ่อนไว้ไง

529
00:36:42,126 --> 00:36:44,251
‎แต่นายไม่ควรดื่มกับยาสิ

530
00:36:44,334 --> 00:36:46,751
‎ไม่ นายไม่ควรดื่มกับลอราซีแพม

531
00:36:46,834 --> 00:36:48,251
‎อย่าทำงานกร่อยสิ

532
00:36:48,334 --> 00:36:50,168
‎- ดื่มแล้วจะเป็นไง ตายเหรอ
‎- ก็มีโอกาสนะ

533
00:36:50,876 --> 00:36:52,918
‎อย่างดีเธอคงสลบคาโต๊ะ

534
00:36:53,001 --> 00:36:54,918
‎และรู้สึกแย่ไปสามวัน

535
00:36:55,001 --> 00:36:55,959
‎เหมือนคราวก่อนน่ะ

536
00:36:56,043 --> 00:36:56,918
‎ฉันจะดมเฉยๆ แล้วกัน

537
00:37:00,543 --> 00:37:05,459
‎ฉันก็ขอสักแก้วสิ ไว้ดมเฉยๆ น่ะ

538
00:37:05,543 --> 00:37:07,418
‎- ฉันด้วย
‎- ใช่ ขอด้วย

539
00:37:07,501 --> 00:37:09,626
‎ฉันไม่ได้กลิ่นแล้วล่ะ

540
00:37:09,709 --> 00:37:10,959
‎ว่ายังไง นัตสึกิ

541
00:37:11,043 --> 00:37:12,709
‎อยากฟังต่อจะแย่แล้วเนี่ย

542
00:37:12,793 --> 00:37:13,959
‎ว่ามาเลย

543
00:37:14,043 --> 00:37:15,834
‎เล่าถึงไหนแล้วนะ

544
00:37:15,918 --> 00:37:17,334
‎เขาเดินกลับบ้านหลังคอนเสิร์ตจบ

545
00:37:17,418 --> 00:37:18,876
‎ฉันไม่ชอบเรื่องนี้เลย

546
00:37:18,959 --> 00:37:20,001
‎ขอทีเถอะ

547
00:37:20,084 --> 00:37:21,751
‎ไม่ได้จะว่านะ นัตสึกิ เธอเล่าดีจริงๆ

548
00:37:21,834 --> 00:37:23,418
‎- ขอบคุณนะ
‎- แต่มันน่าขนลุกชะมัด

549
00:37:23,501 --> 00:37:24,584
‎เรื่องเธอน่ากลัวตลอดเลย

550
00:37:24,668 --> 00:37:27,251
‎ทำใจซะ ทีฉันยังนั่งฟัง
‎เรื่องเสียวเทวดาของเธอตั้งสามคืน

551
00:37:27,334 --> 00:37:28,501
‎ถูกของเขานะ แซนดร้า

552
00:37:28,584 --> 00:37:30,584
‎นึกว่าพวกเธอชอบเรื่องเทวดาของฉันซะอีก

553
00:37:30,668 --> 00:37:31,918
‎เอาล่ะ

554
00:37:32,001 --> 00:37:34,876
‎แด่ผู้ที่มาก่อนและมาทีหลัง

555
00:37:34,959 --> 00:37:36,751
‎แด่เราตอนนี้และผู้ที่อยู่โลกหน้า

556
00:37:37,709 --> 00:37:40,084
‎- แด่ผู้ที่มาก่อนและมาทีหลัง
‎- แด่ผู้ที่มาก่อนและมาทีหลัง

557
00:37:40,168 --> 00:37:42,668
‎- แด่เราตอนนี้และผู้ที่อยู่โลกหน้า
‎- แด่เราตอนนี้และผู้ที่อยู่โลกหน้า

558
00:37:42,751 --> 00:37:45,668
‎มองเห็นหรือไม่เห็น ยังอยู่แต่ไม่ใช่ที่นี่

559
00:37:45,751 --> 00:37:48,668
‎- มองเห็นหรือไม่เห็น ยังอยู่แต่ไม่ใช่ที่นี่
‎- มองเห็นหรือไม่เห็น ยังอยู่แต่ไม่ใช่ที่นี่

560
00:37:55,459 --> 00:38:00,584
‎เอาล่ะ พอคอนเสิร์ตจบ เขาก็เดินกลับบ้าน

561
00:38:01,626 --> 00:38:04,084
‎เขาไม่ได้ตั้งใจจะอยู่จนดึก

562
00:38:04,168 --> 00:38:06,834
‎แต่กลับได้ยินเสียงเพลงแปลกๆ

563
00:38:06,918 --> 00:38:08,709
‎มาจากทางตึกฟากวิจิตรศิลป์

564
00:38:09,584 --> 00:38:12,584
‎และไม่คิดว่า
‎มันจะดังมาจากห้องเรียนว่างเปล่านั้น

565
00:38:14,043 --> 00:38:19,126
‎ในขณะที่เขาเดินกลับบ้าน
‎เขาได้ยินเสียงเพลงมากับสายลม

566
00:38:21,209 --> 00:38:23,959
‎แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่าไม่รู้จักถนนเส้นนั้น

567
00:38:24,584 --> 00:38:26,376
‎จำบ้านพวกนี้ไม่ได้สักหลัง

568
00:38:27,459 --> 00:38:29,376
‎แต่ก็เดินผ่านแบบนี้ทุกวัน

569
00:38:30,251 --> 00:38:31,793
‎คงเป็นกล้ามเนื้อที่จำได้

570
00:38:32,834 --> 00:38:35,043
‎มันไม่สมเหตุสมผลเลย

571
00:38:35,126 --> 00:38:40,959
‎และท่วงทำนองเดียวกัน
‎ซึ่งคุ้นหูราวกับเขารู้จักโน้ตทุกตัว

572
00:38:41,043 --> 00:38:42,709
‎ที่กำลังจะได้ยิน

573
00:38:43,459 --> 00:38:46,168
‎ช่างคุ้นหูเหลือเกิน

574
00:38:47,709 --> 00:38:50,209
‎แล้วเขาก็รู้สึกว่าตัวเองถูกจ้องมอง

575
00:38:50,293 --> 00:38:52,084
‎ไม่ใช่จากบนถนน

576
00:38:52,168 --> 00:38:53,709
‎ถนนโล่งออกอย่างนั้น

577
00:38:53,793 --> 00:38:57,459
‎ไม่ จากหน้าต่างทุกบาน

578
00:38:57,543 --> 00:39:01,543
‎หน้าต่างทุกๆ บานปรากฏภาพหน้าคน
‎ประหนึ่งหอภาพเหมือน

579
00:39:01,626 --> 00:39:04,584
‎ทุกใบหน้ายิ้มแย้มและมองมาที่เขา

580
00:39:04,668 --> 00:39:08,459
‎เขาคิดว่าควรวิ่งหนีกลับไปทางเดิม

581
00:39:08,543 --> 00:39:10,293
‎แต่เสียงเพลงนั้นกลับมา

582
00:39:10,376 --> 00:39:14,918
‎มันดังอยู่ในหูเขา อยู่ในหัวเขา
‎แล้วก็มีอีกเสียงหนึ่ง

583
00:39:20,418 --> 00:39:21,376
‎หลงทางเหรอ

584
00:39:23,418 --> 00:39:25,168
‎คงจะหลงทางสิท่า

585
00:39:26,543 --> 00:39:27,709
‎ผม…

586
00:39:28,793 --> 00:39:31,126
‎ผมไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ผม…

587
00:39:34,501 --> 00:39:36,168
‎ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน

588
00:39:38,084 --> 00:39:39,043
‎คุณช่วยบอกทาง…

589
00:39:39,126 --> 00:39:40,334
‎หลงทางเหรอ

590
00:40:07,209 --> 00:40:08,376
‎เดี๋ยวนะ

591
00:40:09,709 --> 00:40:10,834
‎อย่ามักง่ายสิ

592
00:40:11,959 --> 00:40:14,626
‎- นายกลัวเหรอ
‎- ตกใจกับกลัวไม่เหมือนกันนะ

593
00:40:14,709 --> 00:40:17,418
‎ใครๆ ก็แอบเคาะหม้อเคาะไหข้างหลังคนอื่นได้

594
00:40:17,501 --> 00:40:19,584
‎ไม่เห็นน่ากลัวเลย มันแค่น่าตกใจ

595
00:40:19,668 --> 00:40:22,376
‎- แถมมักง่ายโคตรๆ ด้วย
‎- ก็อาจจะใช่

596
00:40:23,168 --> 00:40:24,084
‎แต่ตอนเจอกับตัว

597
00:40:24,168 --> 00:40:26,293
‎อะดรีนาลินจะพุ่งแบบ…

598
00:41:29,376 --> 00:41:30,209
‎เชี่ย!

599
00:41:31,001 --> 00:41:34,293
‎อย่ามา เธอเอาแมวดำมาหลอกเราเนี่ยนะ

600
00:41:34,376 --> 00:41:36,709
‎ต้องมาแต่แรกสิ ไม่ใช่ตอนจบ

601
00:41:37,793 --> 00:41:38,876
‎ถูกของนาย

602
00:41:40,251 --> 00:41:43,334
‎ประเด็นคือ นอกจากแมวจรจัดตัวนั้น

603
00:41:44,334 --> 00:41:46,126
‎ถนนก็โล่งไง

604
00:41:46,209 --> 00:41:49,209
‎แล้วจำที่ครูคนนั้นพูดได้ไหม

605
00:41:49,293 --> 00:41:51,668
‎ที่เธอเตือนเขาเรื่องเสียงเพลงนั่น

606
00:41:52,543 --> 00:41:56,168
‎ที่เธอบอกว่าเพลงบางเพลงมันฝังอยู่ในหัว

607
00:41:56,251 --> 00:42:00,168
‎พอได้ฟังทีนึงแล้วก็จะหยุดฟังไม่ได้เลย

608
00:42:00,959 --> 00:42:05,876
‎มันจะดังวนอยู่อย่างนั้น แล้วเธอก็พยายาม…

609
00:42:18,668 --> 00:42:20,251
‎อะไรวะนั่น

610
00:42:24,668 --> 00:42:27,126
‎ปัดโธ่ น้องใหม่ ออกมาฟังด้วยกันก็ได้

611
00:42:27,209 --> 00:42:28,043
‎เวรเอ๊ย

612
00:42:28,126 --> 00:42:29,418
‎นึกแล้วว่าเธอยังไม่หลับ

613
00:42:29,959 --> 00:42:32,168
‎ไหนว่าห้ามออกนอกห้องตอนกลางคืน

614
00:42:32,251 --> 00:42:33,543
‎ก็ห้ามจริง

615
00:42:33,626 --> 00:42:36,459
‎งั้นนี่มันอะไรกัน

616
00:42:36,543 --> 00:42:38,084
‎เรียกว่าชมรมก็ได้

617
00:42:39,084 --> 00:42:40,168
‎เอาไวน์มานี่

618
00:42:42,209 --> 00:42:43,043
‎จิบสิ

619
00:42:44,376 --> 00:42:46,084
‎ไม่เป็นไร

620
00:42:46,168 --> 00:42:48,334
‎จิบเดี๋ยวนี้

621
00:42:48,418 --> 00:42:50,584
‎ไม่ได้ ฉันกินยาอยู่ไง

622
00:42:50,668 --> 00:42:52,334
‎เธอกินอะเซตามีโนเฟนกับอะไร

623
00:42:52,418 --> 00:42:54,001
‎แฮลดอลเหรอ เธอจิบได้อยู่

624
00:42:54,084 --> 00:42:58,459
‎ดื่มของต้องห้าม
‎แล้วไม่แน่เธออาจได้เข้าชมรมเรา

625
00:42:58,543 --> 00:43:00,918
‎ไม่งั้นก็ลืมไปได้เลย ไม่มีใครได้เข้าฟรีๆ หรอก

626
00:43:01,001 --> 00:43:03,543
‎ไม่เอาน่า ไหนๆ เขาก็มาแล้ว

627
00:43:03,626 --> 00:43:05,168
‎ถึงจุดนี้จะให้เขาเป็นสมาชิกชมรม

628
00:43:05,251 --> 00:43:06,709
‎หรือเป็นพยานฟ้องเราล่ะ

629
00:43:06,793 --> 00:43:08,084
‎"ชมรมสยองขวัญเที่ยงคืน" น่ะ

630
00:43:08,918 --> 00:43:11,084
‎ไม่แน่ใจว่าเดิมทีใช้ชื่อนี้หรือเปล่า

631
00:43:11,168 --> 00:43:13,126
‎แต่เขาเรียกกันแบบนี้ตอนที่ฉันมา

632
00:43:13,209 --> 00:43:16,251
‎สรุปว่าพวกเธอแอบเข้าห้องสมุดมาทุกคืนและ…

633
00:43:16,334 --> 00:43:17,376
‎ปล่อยผี

634
00:43:18,376 --> 00:43:20,668
‎- เล่าเรื่องน่ะ
‎- ปล่อยผีฟังดูขลังกว่าย่ะ

635
00:43:20,751 --> 00:43:24,001
‎การเล่าเรื่องเท่ากับเรา
‎ได้ให้กำเนิดผีตัวใหม่ เพราะว่า…

636
00:43:24,084 --> 00:43:27,084
‎สุดท้ายเราแต่ละคนจะไปลงเอยอยู่ในนั้น

637
00:43:28,543 --> 00:43:29,668
‎ในเรื่องราว

638
00:43:30,751 --> 00:43:31,793
‎ใช่ พูดถึงเรื่องนั้น

639
00:43:31,876 --> 00:43:34,001
‎นัตสึกิครองเวทีงานระทึก

640
00:43:34,084 --> 00:43:36,251
‎ที่ลากยาวมาสามวันแล้ว

641
00:43:36,334 --> 00:43:39,334
‎สุดท้ายก็กลายเป็นเรื่องกากๆ
‎ที่มีแต่จังหวะตุ้งแช่

642
00:43:39,418 --> 00:43:40,543
‎เงียบน่า

643
00:43:40,626 --> 00:43:43,418
‎จริงๆ แล้วชมรมมีอะไรมากกว่าแค่เล่าเรื่องนะ

644
00:43:44,376 --> 00:43:46,001
‎เรื่องใหญ่เรื่องนึงเลยล่ะ

645
00:43:46,084 --> 00:43:49,501
‎นี่ นางยังไม่ได้จิบไวน์เลย

646
00:43:49,584 --> 00:43:52,959
‎ยังไม่ได้เล่าสักเรื่องด้วย เพราะงั้นนะ

647
00:43:53,043 --> 00:43:55,834
‎อยากเข้าชมรมเหรอ จ่ายมาสิ

648
00:43:55,918 --> 00:43:59,251
‎เล่าเรื่องให้เราฟังเดี๋ยวนี้
‎แล้วกระดกขวดแม่งซะ

649
00:44:00,459 --> 00:44:04,168
‎อย่างที่บอกไง ไม่มีใครได้เข้าฟรีหรอก

650
00:44:06,209 --> 00:44:08,626
‎ที่จริงเชอรีเข้าฟรีนี่นา

651
00:44:09,376 --> 00:44:10,334
‎กำลังจะพูดเลย

652
00:44:11,043 --> 00:44:16,001
‎เชอรียังไม่ได้เล่าสักเรื่อง นี่ก็สามเดือนแล้วนะ

653
00:44:16,084 --> 00:44:17,334
‎ฉันก็เตรียมอยู่ไง

654
00:44:17,418 --> 00:44:20,501
‎ยังอยู่ในช่วงตัดต่อ ปรับแก้ให้เนียนอยู่

655
00:44:20,584 --> 00:44:22,293
‎พ่อฉันพูดแบบนั้นตลอด

656
00:44:23,459 --> 00:44:25,168
‎เขาเป็นโปรดิวเซอร์หนังชื่อดังน่ะ

657
00:44:25,251 --> 00:44:28,001
‎เชอรีปั้นน้ำเป็นตัวเก่งจริง

658
00:44:28,084 --> 00:44:29,334
‎แต่ไม่เคยปั้นที่นี่เลย

659
00:44:29,418 --> 00:44:32,418
‎แต่นอกจากเชอรีแล้ว ไม่มีใครได้เข้าฟรีนะ

660
00:44:41,834 --> 00:44:43,251
‎เรื่องแบบไหนล่ะ

661
00:44:44,209 --> 00:44:48,251
‎ไม่มีกฎ ต่อให้จะดูเหมือนมีธีมก็เถอะ

662
00:44:48,334 --> 00:44:50,626
‎ปกติก็แค่เล่าให้คนอื่นกลัวจนขี้แตกน่ะ

663
00:44:50,709 --> 00:44:51,584
‎ไม่ทุกคนหรอก

664
00:44:51,668 --> 00:44:53,709
‎ขอให้เรื่องน่าสนใจก็แล้วกัน

665
00:44:54,376 --> 00:44:55,584
‎ไม่ง่ายเท่าไรนะ

666
00:44:55,668 --> 00:44:58,834
‎ข่มขวัญคนที่เคยได้รับข่าวร้ายที่สุดในชีวิตเนี่ย

667
00:44:58,918 --> 00:45:00,501
‎เรามันผู้ชมสายโหดน่ะ

668
00:45:00,584 --> 00:45:04,709
‎โอเค งั้นแนวนี้เป็นไง

669
00:45:05,793 --> 00:45:08,834
‎เรื่องของหญิงสาวที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะตาย

670
00:45:08,918 --> 00:45:10,209
‎โอ๊ย พอเลย

671
00:45:10,293 --> 00:45:12,834
‎น่าเบื่อ เราเลี่ยงเรื่องแบบนั้น
‎มันใกล้ตัวไปหน่อย

672
00:45:12,918 --> 00:45:15,418
‎เดี๋ยว ไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดนะ

673
00:45:16,501 --> 00:45:18,543
‎เธอคนนี้ชื่อจูเลีย เจย์น

674
00:45:18,626 --> 00:45:23,084
‎เธอเกิดปี 1951 ที่ลูอิสตัน ไอดาโฮ

675
00:45:24,126 --> 00:45:26,501
‎เธอเจอเนธานตอนเรียนอยู่ม.ห้า

676
00:45:26,584 --> 00:45:30,293
‎แล้วก็คงเรียกได้ว่าเป็นความรักแหละ

677
00:45:30,376 --> 00:45:34,168
‎ตอนที่จู่ๆ เพลงรักทุกเพลงก็ตรงกับเราหมดเลย

678
00:45:38,668 --> 00:45:42,001
‎ปี 1968 คือปีที่เธอมีความรัก

679
00:45:42,084 --> 00:45:45,418
‎ปีเดียวกับที่รู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็งไทรอยด์

680
00:45:45,501 --> 00:45:47,751
‎อย่างมากสุดก็ไม่เกินหนึ่งปีครับ

681
00:45:48,709 --> 00:45:52,126
‎จูเลียอายุ 17 ปี และอยู่กับคุณยายวัยชรา

682
00:45:52,209 --> 00:45:55,334
‎ซึ่งเสียอาการหนัก จนแทบไม่เป็นตัวเอง

683
00:45:56,376 --> 00:46:00,584
‎เธอตัดต่อมไทรอยด์ มะเร็งลุกลาม ฉายรังสี

684
00:46:00,668 --> 00:46:04,501
‎และสุดท้ายก็ไม่มีทางเลือกอื่น

685
00:46:04,584 --> 00:46:08,043
‎จนต้องไปอยู่ที่สถานดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย

686
00:46:09,126 --> 00:46:13,626
‎เพื่อรอวันนั้นมาถึง
‎ณ สถานดูแลผู้ป่วยเอกชนแห่งใหม่

687
00:46:16,543 --> 00:46:19,001
‎20 พฤษภาคม 1969

688
00:46:19,959 --> 00:46:22,543
‎20 พฤษภาคม 1969

689
00:46:23,626 --> 00:46:30,376
‎ศูนย์ ห้า สอง ศูนย์ หนึ่ง เก้า หก เก้า

690
00:46:30,459 --> 00:46:32,001
‎เธอมัวแต่คิดเรื่องวันที่

691
00:46:32,084 --> 00:46:34,293
‎20 พฤษภาคม 1969

692
00:46:34,376 --> 00:46:36,751
‎หนึ่งปีหลังได้รับการวินิจฉัย

693
00:46:36,834 --> 00:46:39,501
‎วันที่เธอคิดว่าชีวิตตัวเองจะจบลง

694
00:46:40,418 --> 00:46:43,501
‎ศูนย์ ห้า สอง ศูนย์ หนึ่ง เก้า หก เก้า

695
00:46:44,709 --> 00:46:47,709
‎เธอคิดถึงเนธานสุดหัวใจ

696
00:46:48,459 --> 00:46:51,209
‎ตอนกลางดึกบางคืน

697
00:46:51,293 --> 00:46:54,918
‎เธอสาบานว่าได้ยินเขาเรียกหาเธอ

698
00:47:56,459 --> 00:47:57,501
‎จูเลีย

699
00:47:58,209 --> 00:48:00,626
‎วันต่อมา จูเลียไม่ไปกินอาหารเช้า

700
00:48:01,709 --> 00:48:05,709
‎พวกเขาค้นบ้านทั้งหลัง แต่ไม่เห็นวี่แววเธอเลย

701
00:48:07,501 --> 00:48:09,293
‎- จูเลีย
‎- จูเลีย

702
00:48:09,376 --> 00:48:12,584
‎จากนั้นอีกวัน พวกเขาก็แจ้งตำรวจ

703
00:48:12,668 --> 00:48:15,043
‎จูเลีย เจย์นเป็นคนเดินละเมอ

704
00:48:15,126 --> 00:48:17,376
‎พวกเขาเป็นห่วงว่า
‎เธอจะออกไปเดินตอนกลางคืน

705
00:48:18,918 --> 00:48:24,459
‎ร้ายที่สุดคือหลงไปใกล้หน้าผาแล้วตกทะเลไป

706
00:48:25,501 --> 00:48:31,126
‎จากวันกลายเป็นสัปดาห์ และอีกหนึ่งเดือนต่อมา…

707
00:48:51,251 --> 00:48:55,334
‎พอถามว่าที่ผ่านมาเธอไปอยู่ไหน
‎จูเลียตอบว่า…

708
00:48:55,418 --> 00:48:57,293
‎ฉันไม่ได้ออกจากบ้านเลย

709
00:48:57,376 --> 00:49:01,668
‎ไม่นานหลังจากเธอกลับมา
‎เนื้องอกของเธอก็เริ่มเล็กลง

710
00:49:01,751 --> 00:49:06,126
‎แล้วอยู่ดีๆ มันก็หายไปเอง

711
00:49:07,751 --> 00:49:09,709
‎ว่ากันว่าเธอจะได้กลับบ้าน

712
00:49:09,793 --> 00:49:13,126
‎แนวโน้มของโรคเปลี่ยนไป เธอจะมีชีวิตรอด

713
00:49:14,126 --> 00:49:17,834
‎แต่ก่อนที่เธอจะออกจากสถานดูแล
‎ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง

714
00:49:20,918 --> 00:49:24,876
‎ศูนย์ เก้า หนึ่ง สี่ หนึ่ง เก้า เจ็ด ศูนย์

715
00:49:27,959 --> 00:49:31,501
‎หนึ่ง หนึ่ง สอง ห้า หนึ่ง เก้า เจ็ด หนึ่ง

716
00:49:33,418 --> 00:49:36,418
‎จูเลีย หมออยากพบเธอ

717
00:49:37,168 --> 00:49:40,501
‎ศูนย์ สอง ศูนย์ หก หนึ่ง เก้า แปด เก้า

718
00:49:43,293 --> 00:49:46,793
‎ศูนย์ สอง ศูนย์ หก หนึ่ง เก้า แปด เก้า

719
00:49:47,668 --> 00:49:51,293
‎ศูนย์ สอง ศูนย์ หก หนึ่ง เก้า แปด เก้า

720
00:50:01,084 --> 00:50:03,293
‎มันดูเหมือนไม่มีอะไรจนกระทั่ง…

721
00:50:05,418 --> 00:50:08,668
‎วันที่ 14 กันยายน ปี 1970

722
00:50:10,293 --> 00:50:14,168
‎ศูนย์ เก้า หนึ่ง สี่ หนึ่ง เก้า เจ็ด ศูนย์

723
00:50:15,626 --> 00:50:18,209
‎หญิงสาวคนนั้นเสียชีวิตบนเตียงตัวเอง

724
00:50:20,418 --> 00:50:21,501
‎และวันที่ 25 พฤศจิกายน

725
00:50:21,584 --> 00:50:25,501
‎- หนึ่ง หนึ่ง สอง ห้า หนึ่ง เก้า เจ็ด หนึ่ง
‎- หนึ่งปีต่อมา

726
00:50:26,334 --> 00:50:28,043
‎ชายหนุ่มคนนั้นก็จากไปด้วย

727
00:50:30,793 --> 00:50:33,751
‎ส่วนเจ้าหน้าที่ที่ช่วยส่งจูเลียขึ้นรถ

728
00:50:33,834 --> 00:50:38,709
‎เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์
‎ในวันที่ 6 กุมภาพันธ์ ปี 1989

729
00:50:38,793 --> 00:50:42,376
‎ศูนย์ สอง ศูนย์ หก หนึ่ง เก้า แปด เก้า

730
00:50:42,459 --> 00:50:46,543
‎ศูนย์ สอง ศูนย์ หก หนึ่ง เก้า แปด เก้า

731
00:50:46,626 --> 00:50:49,543
‎จูเลีย เจย์นก็เป็นเหมือนคนอื่นๆ
‎หลังจากที่เธอหายตัวไป

732
00:50:50,668 --> 00:50:54,334
‎เธอไม่รู้วันตายของตัวเองอีกต่อไป แต่…

733
00:50:56,001 --> 00:50:59,376
‎เหมือนเธอจะถูกสาปให้รู้วันตายของคนอื่นทุกคน

734
00:51:05,626 --> 00:51:06,501
‎แล้วไง

735
00:51:08,251 --> 00:51:09,209
‎เธอเป็นไงต่อ

736
00:51:11,334 --> 00:51:12,959
‎ที่นายบอกว่าชมรมมีอะไรมากกว่านั้น

737
00:51:14,293 --> 00:51:17,418
‎ที่ว่าเป็นเรื่องใหญ่เรื่องนึงเลยน่ะ

738
00:51:19,459 --> 00:51:20,293
‎คืออะไรเหรอ

739
00:51:21,126 --> 00:51:23,876
‎บอกมา แล้วฉันอาจจะเล่าต่อให้จบ

740
00:51:28,793 --> 00:51:29,876
‎ก็ได้ น้องใหม่

741
00:51:32,918 --> 00:51:35,501
‎มันมีข้อตกลงบางอย่าง

742
00:51:35,584 --> 00:51:36,959
‎เหมือนสัญญา

743
00:51:37,043 --> 00:51:39,584
‎ที่ให้กันไว้ตั้งแต่ตั้งชมรมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

744
00:51:40,376 --> 00:51:43,418
‎เราไม่ได้มาเล่าเรื่องแค่อย่างเดียว

745
00:51:43,501 --> 00:51:46,293
‎เราคนใดคนหนึ่งที่นั่งอยู่ที่โต๊ะนี้
‎อาจจะตายก่อนเพื่อน

746
00:51:47,001 --> 00:51:48,043
‎อาจจะเร็วๆ นี้ก็ได้

747
00:51:48,126 --> 00:51:49,293
‎ไม่ชอบเลยเวลาเธอพูดงี้

748
00:51:49,376 --> 00:51:52,459
‎คนแรกที่ตาย มีงานสำคัญต้องทำ

749
00:51:52,543 --> 00:51:55,126
‎เป็นความรับผิดชอบประมาณนั้น

750
00:51:55,209 --> 00:51:59,626
‎ในการทำทุกวิถีทาง
‎เพื่อติดต่อมาจากอีกฟากหนึ่งให้ได้

751
00:51:59,709 --> 00:52:01,334
‎มาบอกคนอื่นๆ ว่าต้องเจออะไร

752
00:52:04,376 --> 00:52:05,209
‎แล้วยังไง

753
00:52:06,459 --> 00:52:08,293
‎เคยมีใครกลับมาไหม

754
00:52:08,376 --> 00:52:12,501
‎พวกเธอได้รับสัญญาณอะไรบ้างหรือเปล่า

755
00:52:12,584 --> 00:52:15,043
‎เคยสิ เราพิสูจน์แล้วว่าชีวิตหลังความตายมีจริง

756
00:52:15,126 --> 00:52:17,084
‎เมื่อสักสองอาทิตย์ก่อน

757
00:52:17,168 --> 00:52:19,251
‎ตอนนี้เราแค่มาเจอกันอย่างเคย

758
00:52:19,334 --> 00:52:21,959
‎ฉันก็เคยอยู่นะ

759
00:52:23,126 --> 00:52:24,001
‎ฉันเคยเห็นสัญญาณ

760
00:52:24,084 --> 00:52:25,668
‎- มั่วแล้ว
‎- ยังจะมาโม้อีก

761
00:52:25,751 --> 00:52:28,043
‎เห็นไหม พวกเธอคิดผิดกันหมดนั่นแหละ

762
00:52:28,126 --> 00:52:29,918
‎หลังความตายมีอะไรน่ะเหรอ

763
00:52:31,709 --> 00:52:33,459
‎เธอไม่รู้กันด้วยซ้ำว่าตอนนี้อยู่ไหน

764
00:52:34,334 --> 00:52:40,543
‎มีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับที่นี่ บ้านหลังนี้นี่แหละ

765
00:52:41,459 --> 00:52:44,251
‎เรื่องของคนที่คิดว่าตัวเองจะตายแต่ไม่ตาย

766
00:52:46,501 --> 00:52:48,168
‎ฉันเล่าเรื่องพวกนั้นให้ฟังก็ได้

767
00:52:49,626 --> 00:52:52,959
‎ไว้เล่าต่อคืนอื่น ถ้าพวกเธอให้ฉันเข้าชมรม

768
00:52:55,084 --> 00:52:56,501
‎จะให้ทำสัญญาด้วยก็ได้

769
00:53:00,001 --> 00:53:03,668
‎ถ้าเกิดเป็นฉัน ถ้าฉันตายคนแรก

770
00:53:05,709 --> 00:53:07,334
‎ฉันจะยืนขวางม่านกั้นนั้น

771
00:53:07,418 --> 00:53:11,168
‎ฉันจะผลัก จะกรีดร้อง จะคร่ำครวญ
‎จนกว่าพวกเธอจะได้ยิน

772
00:53:12,668 --> 00:53:13,959
‎และฉันจะพูดความจริงดังๆ

773
00:53:15,959 --> 00:53:17,043
‎สัญญาเลย

774
00:53:22,959 --> 00:53:25,001
‎ไม่ต้องดราม่าขนาดนั้นก็ได้

775
00:53:29,793 --> 00:53:32,793
‎เรื่องที่เล่าเด็ดดีนะ เธอแต่งเองเหรอ

776
00:53:34,293 --> 00:53:35,126
‎ใช่แล้ว

777
00:53:36,043 --> 00:53:38,043
‎เธอเป็นนักเขียนได้เลยนะเนี่ย

778
00:53:39,251 --> 00:53:40,084
‎ก็ยังเป็นได้อยู่

779
00:53:42,209 --> 00:53:45,251
‎แต่มันไม่ใช่เรื่องแต่งทั้งหมดใช่ไหม

780
00:53:47,793 --> 00:53:48,626
‎หมายความว่าไง

781
00:53:49,293 --> 00:53:50,459
‎นั่นแหละประเด็น

782
00:53:50,543 --> 00:53:53,501
‎คนอื่นๆ ชอบที่นี่ แต่ไม่ได้เข้าใจจริงๆ หรอก

783
00:53:53,584 --> 00:53:55,209
‎พวกเขาไม่ใช้เวลากับมัน

784
00:53:55,293 --> 00:53:57,834
‎ไม่ได้จ้องดูรูปพวกนี้นานๆ

785
00:53:58,876 --> 00:54:03,209
‎คงไม่อยากคิดถึงมันเลยมั้ง
‎แต่ฉันไม่เหมือนพวกนั้น

786
00:54:03,293 --> 00:54:07,418
‎ฉันใช้เวลาชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่าดูรูปพวกนี้

787
00:54:08,293 --> 00:54:12,001
‎คิดถึงคนที่อยู่ในรูปและอ่านชื่อพวกเขา

788
00:54:13,334 --> 00:54:14,793
‎อย่างชื่อจูเลีย เจย์น

789
00:54:14,876 --> 00:54:16,001
‎(จูเลีย เจย์น)

790
00:54:18,251 --> 00:54:20,251
‎สรุปว่าเรื่องนั้นจริงแค่ไหนกัน

791
00:54:20,334 --> 00:54:23,376
‎ฉันเจอเรื่องของเธอตอนหาข้อมูลมะเร็งไทรอยด์

792
00:54:23,459 --> 00:54:27,459
‎เธอป่วยเป็นโรคนั้นและมาอยู่ที่ไบรท์คลิฟฟ์

793
00:54:27,543 --> 00:54:28,751
‎รุ่นปี 68

794
00:54:28,834 --> 00:54:30,751
‎รายงานของตำรวจก็จริงเหมือนกัน

795
00:54:30,834 --> 00:54:33,959
‎เธอหายตัวไปจริง แต่แค่สัปดาห์เดียว

796
00:54:34,043 --> 00:54:35,709
‎แล้วเธอก็กลับมา

797
00:54:35,793 --> 00:54:38,876
‎เดินผ่านประตูหน้ามาพร้อมร่างกายที่หายดี

798
00:54:38,959 --> 00:54:43,709
‎เธอยังบอกด้วยว่าเป็นเพราะที่นี่แหละ

799
00:54:43,793 --> 00:54:46,251
‎เธอเจอบางอย่างที่นี่และมันรักษาเธอได้

800
00:54:47,043 --> 00:54:49,418
‎เธออาจมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่งก็ได้

801
00:54:51,084 --> 00:54:54,001
‎เธอไม่ได้เลือกที่นี่ไปงั้นๆ ใช่ไหม

802
00:54:54,084 --> 00:54:55,959
‎เธอมาที่นี่เพราะเรื่องนั้น

803
00:54:56,709 --> 00:54:59,126
‎ที่นี่มีอะไรมากกว่าที่พวกนายรู้เยอะ

804
00:55:00,709 --> 00:55:03,293
‎เราอาจจะหาคำตอบด้วยกันได้ แต่…

805
00:55:03,376 --> 00:55:07,043
‎ใช่ นายพูดถูก เพราะแบบนี้ฉันถึงมาที่นี่

806
00:55:10,584 --> 00:55:11,751
‎ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไป

807
00:55:15,168 --> 00:55:16,084
‎ใช่

808
00:55:18,209 --> 00:55:19,168
‎เราน่าจะ…

809
00:55:20,043 --> 00:55:22,084
‎เราน่าจะกลับขึ้นห้องได้แล้ว

810
00:55:22,876 --> 00:55:25,126
‎เผื่อพยาบาลกะดึกมาเดินตรวจ

811
00:55:26,709 --> 00:55:28,293
‎ฉันจะอยู่ต่ออีกหน่อย

812
00:55:29,876 --> 00:55:31,543
‎ดูให้ดีอย่างที่นายบอกไง

813
00:55:32,709 --> 00:55:34,834
‎ใช้เวลาเงียบๆ กับเด็กพวกนี้หน่อย

814
00:55:35,959 --> 00:55:40,168
‎โอเค งั้นราตรีสวัสดิ์นะ

815
00:55:42,418 --> 00:55:43,543
‎ราตรีสวัสดิ์ เควิน

816
00:57:32,584 --> 00:57:35,501
‎คำบรรยายโดย: ฐิตาภา สิทธิวงศ์