1
00:00:06,680 --> 00:00:09,960
‎(ผลงานซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:24,440 --> 00:00:28,960
‎โลก ถิ่นกำเนิดของหลายล้านสายพันธุ์

3
00:00:33,520 --> 00:00:36,800
‎แต่มีอะไรที่อาจอยู่... นอกโลกบ้าง

4
00:00:42,280 --> 00:00:45,600
‎นักดาราศาสตร์ค้นพบดาวเคราะห์หลายพันดวง

5
00:00:45,680 --> 00:00:47,680
‎นอกระบบสุริยะของเรา

6
00:00:50,680 --> 00:00:53,640
‎พวกเขาเชื่อว่ายังมีอีกหลายล้านล้านดวง

7
00:00:56,840 --> 00:01:00,280
‎หากมีสิ่งมีชีวิต อยู่บนเศษเสี้ยว
‎ของดาวเหล่านั้นเท่านั้น

8
00:01:01,440 --> 00:01:06,200
‎งั้นจักรวาลก็คงมีชีวิต

9
00:01:15,880 --> 00:01:19,360
‎สิ่งมีชีวิตทุกชนิดมีความต้องการเหมือนกัน

10
00:01:22,320 --> 00:01:23,280
‎กิน...

11
00:01:30,320 --> 00:01:31,480
‎สืบพันธุ์...

12
00:01:36,160 --> 00:01:37,480
‎และวิวัฒนาการ

13
00:01:41,040 --> 00:01:43,680
‎จากการประยุกต์กฎของสิ่งมีชีวิตบนโลก

14
00:01:44,240 --> 00:01:46,280
‎กับดาวดวงอื่นๆ ในจักรวาล...

15
00:01:48,040 --> 00:01:49,840
‎จึงเป็นไปได้ที่จะจินตนาการถึง

16
00:01:50,400 --> 00:01:51,600
‎สิ่งที่อาจมีชีวิตอยู่...

17
00:01:53,120 --> 00:01:55,320
‎บนโลกต่างดาว

18
00:02:28,640 --> 00:02:32,240
‎การเป็นนักดาราศาสตร์
‎ก็เหมือนกับการเป็นสิ่งที่คนสนใจ

19
00:02:33,840 --> 00:02:37,280
‎มีอยู่สองคำถามที่เราเจออยู่เสมอ
‎คำถามแรกคือ "มีอะไรอยู่ในหลุมดำ"

20
00:02:37,360 --> 00:02:40,000
‎และคำถามที่สอง ซึ่งเป็นคำถามที่คนสนใจมาก

21
00:02:40,080 --> 00:02:42,400
‎คือ "แล้วสิ่งมีชีวิตที่อยู่ที่อื่นในจักรวาลล่ะ"

22
00:02:46,160 --> 00:02:49,440
‎และเกือบจะตลอดเวลาเลยที่เรามาที่นี่กัน

23
00:02:49,520 --> 00:02:51,120
‎(อดัม แฟรงก์
‎นักดาราศาสตร์ฟิสิกส์)

24
00:02:52,560 --> 00:02:57,520
‎(แอเรีย 51 เนวาดา สหรัฐฯ
‎ลับสุดยอด)

25
00:03:06,000 --> 00:03:07,680
‎(หยุด)

26
00:03:07,760 --> 00:03:11,680
‎แอเรีย 51 คือฐานทัพอากาศลับของสหรัฐฯ

27
00:03:13,320 --> 00:03:19,120
‎การมีอยู่ของมันเพิ่งเป็นที่รับรู้
‎อย่างเป็นทางการเมื่อปี 2013 

28
00:03:24,760 --> 00:03:26,800
‎แล้วเกิดอะไรขึ้นในนั้นกันแน่

29
00:03:26,920 --> 00:03:29,640
‎ไม่มีใครรู้ครับ

30
00:03:29,720 --> 00:03:35,360
‎แน่นอน บางคนคิดว่าพวกเขารู้
‎ผู้เชื่อ นักทฤษฎีสมคบคิด

31
00:03:35,520 --> 00:03:38,840
‎พวกเขาคิดว่าที่นั่นมีร่างของมนุษย์ต่างดาวอยู่

32
00:03:38,920 --> 00:03:43,280
‎มนุษย์ต่างดาวที่ตายแล้วในยานอวกาศที่พุ่งชน
‎ถูกพาไปที่ไหนสักแห่งข้างหลังนั่น

33
00:03:43,360 --> 00:03:46,400
‎และถูกเก็บไว้ในตู้เย็นหรือตู้อะไรสักอย่าง

34
00:03:46,480 --> 00:03:49,240
‎หรือเทคโนโลยีอะไรก็ตามที่คุณต้องการ
‎เพื่อเก็บร่างมนุษย์ต่างดาว

35
00:03:49,680 --> 00:03:52,680
‎และนั่นคือที่ที่เก็บความลับทั้งหมด

36
00:03:52,760 --> 00:03:55,480
‎ที่เราไม่ได้รับอนุญาตให้รู้

37
00:03:57,080 --> 00:04:00,760
‎(แอเรีย 51)

38
00:04:04,520 --> 00:04:08,200
‎นี่คือภาพถ่ายวิดีโอ
‎แสดงให้เห็นร่างของมนุษย์ต่างดาว

39
00:04:08,920 --> 00:04:11,200
‎กำลังถูกตรวจสอบที่แอเรีย 51

40
00:04:17,040 --> 00:04:18,720
‎แต่วิดีโอตัวนี้เป็นของปลอม...

41
00:04:21,640 --> 00:04:25,440
‎ที่ทำให้เราเชื่อไปตลอดกาล
‎ว่ามีมนุษย์ต่างดาวอยู่ท่ามกลางพวกเรา

42
00:04:29,200 --> 00:04:32,600
‎(มนุษย์ยินดีต้อนรับมนุษย์ต่างดาวตัวน้อย)
‎(ร้านอาหาร บาร์ โรงแรม)

43
00:04:35,040 --> 00:04:39,320
‎เหตุผลที่ยูเอฟโอวิทยาส่วนใหญ่
‎ฟังดูเหมือนนิยายวิทยาศาสตร์ก็คือ

44
00:04:39,720 --> 00:04:41,600
‎มันเป็นนิยายวิทยาศาสตร์จริงๆ

45
00:04:54,160 --> 00:04:57,560
‎แต่รู้ไหม
‎ถึงแม้ว่าเรื่องยูเอฟโอวิทยาจะเหลวไหล

46
00:04:57,640 --> 00:05:02,000
‎แต่ผมก็เชื่อจริงๆ ว่ามีสิ่งมีชีวิตอื่นอยู่ในจักรวาล

47
00:05:02,080 --> 00:05:05,400
‎และในฐานะนักวิทยาศาสตร์ ผมชอบความเชื่อนั้น

48
00:05:05,480 --> 00:05:09,080
‎เพราะผมเชื่อจริงๆ
‎ว่านั่นคือที่ที่ตัวเลขกำลังชี้นำเราอยู่

49
00:05:09,600 --> 00:05:13,360
‎(เครื่องบินบินต่ำ)

50
00:05:18,560 --> 00:05:21,000
‎สองสามปีก่อน ผมกับเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง

51
00:05:21,440 --> 00:05:24,520
‎พยายามเอาข้อมูลที่น่าทึ่งทั้งหมดที่เรามีอยู่ตอนนี้

52
00:05:24,880 --> 00:05:27,640
‎และเขียนสมการลงไป ซึ่งทำให้เรา

53
00:05:28,080 --> 00:05:32,760
‎คำนวณตัวเลขทั้งหมดของดาวเคราะห์ที่มีอยู่

54
00:05:32,840 --> 00:05:34,640
‎ที่อาจมีอารยธรรมอยู่บนนั้นได้

55
00:05:35,160 --> 00:05:40,160
‎สิ่งที่เราพบคือมันมีดาวเคราะห์อยู่หนึ่งหมื่นล้าน

56
00:05:41,240 --> 00:05:42,160
‎ล้านล้านดวง

57
00:05:43,000 --> 00:05:44,120
‎อยู่ข้างนอกนั่น...

58
00:05:45,440 --> 00:05:50,040
‎ในสถานที่ที่เหมาะสม
‎ที่สิ่งมีชีวิตและอารยธรรมอาจเกิดขึ้นได้

59
00:05:57,520 --> 00:06:00,560
‎ดาวเคราะห์พวกนั้นทุกดวงคือการทดลอง

60
00:06:00,680 --> 00:06:04,480
‎และเพราะไม่มีดาวเคราะห์ดวงไหนเลย
‎นอกจากดาวเคราะห์ของเราที่มีอารยธรรม...

61
00:06:05,160 --> 00:06:06,760
‎นั่นก็เป็นการคาดหวังมากทีเดียว

62
00:06:14,120 --> 00:06:18,000
‎ถ้าอารยธรรมต่างดาว
‎มีความเป็นไปได้สูงในเชิงสถิติ

63
00:06:18,720 --> 00:06:21,280
‎แล้วทำไมนักดาราศาสตร์
‎ถึงไม่พบสัญญาณของมันเลย

64
00:06:25,120 --> 00:06:26,440
‎ทุกคนอยู่ที่ไหน

65
00:06:28,880 --> 00:06:30,360
‎ลองคิดแบบนี้สิ

66
00:06:30,480 --> 00:06:35,880
‎ในมหาสมุทรแปซิฟิกข้างนอกนั่น
‎มีน้ำอยู่ 187 ล้านพันล้านแกลลอน

67
00:06:35,960 --> 00:06:40,080
‎ทีนี้ถ้าผมหยิบถังใบนี้ขึ้นมาแล้วโยนลงไป...

68
00:06:43,400 --> 00:06:44,680
‎จากนั้นก็ดึงขึ้นมา

69
00:06:45,800 --> 00:06:46,920
‎ดูสิว่าอะไรอยู่ในถัง

70
00:06:49,240 --> 00:06:51,280
‎เอาละ เราเห็นอะไรครับ

71
00:06:53,240 --> 00:06:54,200
‎ไม่เห็นอะไรเลย

72
00:06:55,720 --> 00:06:58,240
‎ผมควรสรุปว่าการที่ผมไม่เห็นสิ่งมีชีวิตในถังเลย

73
00:06:58,320 --> 00:07:00,520
‎แปลว่าไม่มีสิ่งมีชีวิต
‎อยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกรึเปล่า

74
00:07:00,640 --> 00:07:03,880
‎มันคงบ้าใช่ไหมล่ะครับ ในน้ำนั่นมีสิ่งมีชีวิตทุกชนิด

75
00:07:03,960 --> 00:07:07,360
‎มีนากทะเล ปลาวาฬ
‎และหมึกยักษ์ และแมงกะพรุน

76
00:07:07,440 --> 00:07:09,240
‎และพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น

77
00:07:10,000 --> 00:07:11,640
‎มันแค่ไม่อยู่ในถังใบนี้

78
00:07:14,240 --> 00:07:16,720
‎นี่จึงเป็นการเปรียบเปรยที่สมบูรณ์แบบ

79
00:07:16,800 --> 00:07:19,280
‎สำหรับการค้นหาภูมิปัญญาจากต่างดาว

80
00:07:22,040 --> 00:07:26,240
‎ทุกครั้งที่เรามองดูดาวฤกษ์ดวงหนึ่ง
‎ก็เหมือนการโยนถังหนึ่งใบลงไปในมหาสมุทร

81
00:07:28,640 --> 00:07:31,280
‎เราต้องดูดาวฤกษ์จำนวนมาก

82
00:07:31,360 --> 00:07:34,280
‎และเราต้องค้นหาข้อมูลจำนวนมาก...

83
00:07:35,080 --> 00:07:39,040
‎จนกว่าจะเจอเบาะแสที่นำเราไปสู่อีกอารยธรรม

84
00:07:53,440 --> 00:07:59,520
‎อารยธรรมต่างดาวแบบไหน
‎ที่อาจมีอยู่ในอวกาศอันกว้างใหญ่ไพศาล

85
00:08:05,800 --> 00:08:12,680
‎ลองจินตนาการถึงดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง
‎อายุ 9,000 ล้านปี อายุมากกว่าโลกสองเท่า

86
00:08:14,120 --> 00:08:18,600
‎มีอายุมากพอที่ภูมิปัญญาล้ำสมัยอย่างแท้จริง
‎อาจวิวัฒนาการขึ้นได้

87
00:08:22,440 --> 00:08:24,400
‎นี่คือเทอร์รา

88
00:08:31,720 --> 00:08:34,280
‎มันเคยเป็นโลกที่อุดมสมบูรณ์

89
00:08:36,320 --> 00:08:38,080
‎ปัจจุบัน มันแห้งแล้ง

90
00:08:39,640 --> 00:08:42,640
‎แต่สิ่งมีชีวิตยังคงเติบโตที่นี่ได้

91
00:08:45,040 --> 00:08:47,280
‎ในโดมเทียม

92
00:08:57,480 --> 00:09:01,080
‎พืชเปลี่ยนแสงอาทิตย์เป็นพลังงานกลูโคส...

93
00:09:03,320 --> 00:09:05,800
‎ซึ่งเป็นอาหารให้ผู้อยู่อาศัยในเทอร์รา

94
00:09:16,520 --> 00:09:21,880
‎กล่องแต่ละใบมีเนื้อสมอง
‎ของสิ่งมีชีวิตสุดชาญฉลาดอยู่

95
00:09:24,320 --> 00:09:27,880
‎เมื่อเวลาผ่านไป มันวิวัฒนาการ
‎ให้ไม่ต้องการร่างกายของพวกมัน

96
00:09:30,440 --> 00:09:33,200
‎มันมีชีวิตอยู่ในสภาพเนื้อเยื่อประสาทเท่านั้น

97
00:09:38,720 --> 00:09:40,120
‎มันไม่เคยแก่

98
00:09:40,520 --> 00:09:41,680
‎มันไม่เคยตาย

99
00:09:42,440 --> 00:09:45,400
‎มีหุ่นยนต์คอยเฝ้าดูและเลี้ยงดูพวกมัน

100
00:09:49,680 --> 00:09:51,440
‎สมองแต่ละก้อนเป็นปัจเจก

101
00:09:53,240 --> 00:09:56,280
‎แต่พวกมันเชื่อมต่อกันเพื่อคิดเป็นหนึ่งเดียว...

102
00:09:57,120 --> 00:09:58,560
‎ความคิดเอกภาพ

103
00:10:02,240 --> 00:10:06,120
‎นี่คืออารยธรรมที่ล้ำสมัยอย่างมาก

104
00:10:14,280 --> 00:10:21,240
‎บนโลก มนุษย์เป็นสายพันธุ์เดียวเท่านั้น
‎ที่สร้างรูปแบบทั้งหมดของอารยธรรมขึ้น

105
00:10:25,320 --> 00:10:29,200
‎ทำไมสิ่งมีชีวิตที่มีปัญญาชนิดอื่น
‎ถึงไม่ทำแบบเดียวกัน

106
00:10:29,880 --> 00:10:33,040
‎(ซีแอตเทิล
‎วอชิงตัน สหรัฐฯ)

107
00:10:38,440 --> 00:10:42,080
‎หมึกยักษ์มีความใกล้เคียง
‎ภูมิปัญญาต่างดาวมากที่สุด

108
00:10:42,160 --> 00:10:44,080
‎เท่าที่มีอยู่บนดาวเคราะห์ของเรา

109
00:10:51,960 --> 00:10:54,800
‎หมึกยักษ์อยู่ในกลุ่มที่ชื่อว่าเซฟาโลพอด

110
00:10:57,040 --> 00:10:59,960
‎และมันได้วิวัฒนาการไปคนละทางโดยสิ้นเชิง

111
00:11:04,440 --> 00:11:08,520
‎หมึกยักษ์มีระบบประสาทที่แยกจากกัน
‎ในหนวดแต่ละเส้นของมัน

112
00:11:09,720 --> 00:11:12,640
‎หนวดแต่ละเส้นประกอบด้วย
‎เซลล์ประสาท 14 ล้านเซลล์

113
00:11:13,320 --> 00:11:16,120
‎และแต่ละเส้นสามารถตัดสินใจได้อย่างอิสระ

114
00:11:17,040 --> 00:11:21,320
‎เราสามารถพูดได้ว่า
‎หมึกยักษ์มีสมองแยกจากกันเก้าสมอง

115
00:11:25,440 --> 00:11:27,480
‎ฉันอยากเอื้อมมือไปจับมันจัง

116
00:11:33,480 --> 00:11:35,880
‎เลโก้เป็นสิ่งที่แกะออกจากกันยากมาก

117
00:11:37,040 --> 00:11:40,160
‎แต่เราอยากเห็นว่ามันจะแกะออกได้รึเปล่า

118
00:12:07,760 --> 00:12:10,120
‎หมึกยักษ์ฉลาดอย่างเห็นได้ชัด

119
00:12:13,440 --> 00:12:17,360
‎แต่การฉลาดไม่เพียงพอต่อการสร้างอารยธรรม

120
00:12:28,040 --> 00:12:30,360
‎สิ่งสำคัญคือการร่วมมือกัน...

121
00:12:32,200 --> 00:12:33,360
‎การแบ่งปันความคิด...

122
00:12:35,760 --> 00:12:41,040
‎ส่งต่อความรู้จากรุ่นหนึ่งไปยังอีกรุ่นหนึ่ง

123
00:12:45,120 --> 00:12:47,480
‎วัฒนธรรมของเรากำลังพัฒนาอย่างต่อเนื่อง

124
00:12:48,600 --> 00:12:51,680
‎เราสร้างสิ่งใหม่เพิ่ม
‎จากสิ่งประดิษฐ์ของกันและกันเรื่อยๆ

125
00:12:55,840 --> 00:12:56,880
‎เอาละ

126
00:13:00,320 --> 00:13:01,760
‎อย่างเช่นการขึ้นแท็กซี่คันนี้

127
00:13:03,040 --> 00:13:06,400
‎ล้อถูกสร้างขึ้นมานานกว่า 5,500 ปีแล้ว

128
00:13:07,080 --> 00:13:10,560
‎เหล็กถูกหลอมมานานกว่า 4,500 ปี

129
00:13:12,440 --> 00:13:16,520
‎ยางวัลคาไนซ์ถูกใช้ทำยางรถยนต์
‎ตั้งแต่ประมาณ 180 ปีก่อน

130
00:13:19,360 --> 00:13:20,440
‎ดังนั้นสิ่งประดิษฐ์เหล่านั้น

131
00:13:20,520 --> 00:13:24,240
‎เป็นสิ่งจำเป็นในการสร้าง
‎สิ่งที่ซับซ้อนอย่างรถคันนี้

132
00:13:24,640 --> 00:13:27,280
‎(เหลือง)

133
00:13:27,520 --> 00:13:31,760
‎ถ้าเปรียบเทียบกัน
‎หมึกยักษ์แทบจะต้องคิดทุกอย่างด้วยตัวเอง

134
00:13:33,720 --> 00:13:37,280
‎ไม่มีการพัฒนาและการสร้าง
‎จากวิธีแก้ปัญหาก่อนหน้านี้

135
00:13:37,840 --> 00:13:40,680
‎และนั่นค่อนข้างจำกัด แม้คุณจะมีเก้าสมองก็ตาม

136
00:13:44,720 --> 00:13:48,400
‎อารยธรรมก็เหมือนกับสิ่งมีชีวิต...

137
00:13:50,240 --> 00:13:52,480
‎ที่มีสิ้นส่วนเชื่อมต่อกันเป็นล้านๆ ชิ้น

138
00:13:55,920 --> 00:13:57,560
‎การเชื่อมต่อนี้เอง

139
00:13:58,120 --> 00:14:00,240
‎ที่ทำให้มันเติบโตขึ้น

140
00:14:06,400 --> 00:14:09,480
‎(ความรุนแรงของดาวฤกษ์)

141
00:14:12,120 --> 00:14:16,080
‎แต่อารยธรรมบนเทอร์รากำลังตกอยู่ในอันตราย

142
00:14:19,520 --> 00:14:22,800
‎ดาวฤกษ์ของมันมีอายุมากกว่า
‎พระอาทิตย์ของเราสองเท่า

143
00:14:28,080 --> 00:14:32,760
‎และเมื่อดาวฤกษ์อายุมากขึ้น
‎มันก็แผดเผาใหญ่ขึ้นและสว่างขึ้น

144
00:14:37,680 --> 00:14:42,040
‎สุดท้ายแล้ว ดาวเคราะห์เทอร์รา
‎จะถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน

145
00:14:48,920 --> 00:14:51,680
‎จึงมีการดำเนินการแผนการหลบหนี

146
00:14:56,440 --> 00:15:00,200
‎เพื่อยึดครองดาวเคราะห์ดวงอื่น
‎ในระบบสุริยะเดียวกัน...

147
00:15:03,160 --> 00:15:05,440
‎ที่อยู่ไกลจากดาวฤกษ์มากกว่าเทอร์รา

148
00:15:12,920 --> 00:15:16,600
‎บนโลกใบนี้มีน้ำแข็ง แต่ไม่มีชั้นบรรยากาศ

149
00:15:19,640 --> 00:15:22,280
‎มันจำเป็นต้องถูกสร้างขึ้น

150
00:15:33,840 --> 00:15:37,800
‎นี่คือวิศวกรรมในระดับดาวเคราะห์

151
00:15:42,320 --> 00:15:45,080
‎เครื่องจักรขนาดยักษ์หลอมละลายพืดน้ำแข็ง

152
00:15:46,040 --> 00:15:48,200
‎เพื่อปล่อยไอน้ำและก๊าซออกมา

153
00:15:52,920 --> 00:15:56,600
‎สร้างชั้นบรรยากาศที่มากพอ
‎ที่จะให้ความอบอุ่นดาวเคราะห์ได้

154
00:16:00,920 --> 00:16:06,120
‎โครงการที่อลังการขนาดนั้น
‎ต้องใช้พลังงานที่มากมายมหาศาล...

155
00:16:08,480 --> 00:16:11,800
‎ซึ่งส่งตรงมาจากดาวฤกษ์ที่แก่ชรา

156
00:16:24,120 --> 00:16:30,080
‎ความสามารถในการควบคุมพลังงาน
‎คือรากฐานของอารยธรรมในตัวเองอยู่แล้ว

157
00:16:39,720 --> 00:16:43,280
‎(มาร์ราคิช
‎ประเทศโมร็อกโก)

158
00:16:45,120 --> 00:16:47,720
‎ส่วนหนึ่งของสิ่งที่ผมทำ
‎คือการพยายามทำนายอนาคต

159
00:16:48,640 --> 00:16:52,880
‎และคุณสามารถย้อนกลับไปดูประวัติศาสตร์
‎และได้ความคิดมากมายจากตรงนั้น

160
00:16:54,240 --> 00:16:59,280
‎แต่มันมีกระแสที่ซ่อนอยู่ซึ่งเราสามารถ
‎ใช้ดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นได้ในระดับหนึ่ง

161
00:17:00,440 --> 00:17:03,360
‎เช่น อายุขัย ความมั่งคั่ง ขนาดประชากร

162
00:17:03,960 --> 00:17:08,280
‎และหนึ่งในสิ่งที่เปิดเผยมากที่สุด
‎คือปริมาณของพลังงานที่อารยธรรมใช้

163
00:17:11,280 --> 00:17:14,720
‎ยิ่งอารยธรรมเข้าถึงพลังงานได้มากเท่าไหร่

164
00:17:15,440 --> 00:17:17,480
‎มันจะยิ่งทรงพลังมากเท่านั้น

165
00:17:20,040 --> 00:17:22,480
‎นั่นคือความลับของความเจริญก้าวหน้า...

166
00:17:24,040 --> 00:17:26,720
‎ตั้งแต่ยุคหินจนถึงวันนี้

167
00:17:39,400 --> 00:17:42,400
‎การปล่อยความร้อนและพลังงานในถ่าน

168
00:17:42,480 --> 00:17:45,840
‎ทำให้เราได้อุณหภูมิที่สูงพอจะหลอมโลหะ

169
00:17:46,160 --> 00:17:48,040
‎เพื่อทำเครื่องมือและอาวุธได้

170
00:17:52,040 --> 00:17:53,400
‎แน่นอนว่าต่อมาภายหลัง

171
00:17:53,480 --> 00:17:56,680
‎เราควบคุมพลังงานฟอสซิล
‎อย่างถ่านหินและก๊าซได้

172
00:17:57,160 --> 00:18:00,600
‎ทำให้มีการสร้างยานพาหนะที่พาเราพุ่งไปทั่วโลก

173
00:18:00,680 --> 00:18:03,640
‎ที่ความเร็วมากกว่าที่เราเคยมีมาก่อนมากได้

174
00:18:11,160 --> 00:18:15,920
‎แต่แหล่งพลังงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
‎แน่นอนว่าเป็นดาวฤกษ์ของเรา

175
00:18:36,640 --> 00:18:42,880
‎โรงไฟฟ้านัวร์เป็นโรงไฟฟ้า
‎พลังงานแสงอาทิตย์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก

176
00:18:48,080 --> 00:18:52,400
‎กระจกห้าแสนแผ่นตั้งอยู่ที่ริมทะลทรายซาฮารา

177
00:19:00,880 --> 00:19:03,720
‎กระจกที่อยู่ตรงนี้คือเฮลิโอสแตต

178
00:19:04,200 --> 00:19:07,000
‎และมันจะหันตามพระอาทิตย์
‎เมื่อเคลื่อนผ่านท้องฟ้า

179
00:19:07,120 --> 00:19:11,000
‎และรวมพลังงานทั้งหมดของมันไปที่หอคอยนั้น

180
00:19:16,320 --> 00:19:18,920
‎และพลังงานนั้นถูกส่งออกไปสู่โลก

181
00:19:19,000 --> 00:19:21,000
‎และให้พลังงานอารยธรรมยุคใหม่

182
00:19:24,440 --> 00:19:26,240
‎มากขึ้นเรื่อยๆ ในการขนส่งของเรา

183
00:19:26,680 --> 00:19:28,840
‎การให้ความสว่างของเรา เกษตรกรรมของเรา

184
00:19:28,920 --> 00:19:31,760
‎สำคัญสำหรับที่นี่มาก ระบบปรับอากาศ

185
00:19:32,360 --> 00:19:34,480
‎จริงๆ แล้วทุกอย่างที่ทำให้เราปลอดภัย

186
00:19:34,560 --> 00:19:38,480
‎ทำงานและเพลิดเพลินได้ ล้วนมาจากไฟฟ้า

187
00:19:38,560 --> 00:19:40,760
‎และไฟฟ้านั้นก็มาจาก

188
00:19:40,920 --> 00:19:44,000
‎โรงไฟฟ้าพลังแสงอาทิตย์แบบนี้มากขึ้นเรื่อยๆ

189
00:19:49,640 --> 00:19:56,080
‎แต่มนุษย์ใช้พลังงานจากพระอาทิตย์
‎เพียงเศษเสี้ยวของพลังงานทั้งหมดเท่านั้น

190
00:19:58,080 --> 00:20:04,600
‎พลังงานของพระอาทิตย์ส่งมายังโลก
‎ล้านล้านล้านจูลทุกชั่วโมง

191
00:20:04,920 --> 00:20:10,040
‎เทียบได้เท่ากับเกิดระเบิดที่ฮิโรชิมะ
‎ราวๆ 2,000 ลูกทุกวินาที

192
00:20:10,800 --> 00:20:12,640
‎พลังงานเยอะมาก เราใช้มากแค่ไหนเหรอ

193
00:20:12,920 --> 00:20:19,040
‎มนุษย์ใช้พลังงาน 410 ล้านล้านล้านจูล...
‎ในหนึ่งปี

194
00:20:20,840 --> 00:20:23,000
‎แปลว่าในเวลาหนึ่งปี เราไม่สามารถใช้

195
00:20:23,080 --> 00:20:26,920
‎พลังงานทั้งหมดที่พระอาทิตย์
‎ส่งมาให้เราได้ในหนึ่งชั่วโมง

196
00:20:28,440 --> 00:20:31,160
‎ลองจินตนาการสิว่า
‎ถ้าเราเก็บพลังงานทั้งหมดนั้นได้

197
00:20:31,240 --> 00:20:33,320
‎และใช้มันเพื่อให้พลังงานอารยธรรมของเรา

198
00:20:34,920 --> 00:20:37,400
‎เราจะสร้างปาฏิหาริย์อะไรได้

199
00:20:37,920 --> 00:20:40,200
‎เราจะสำรวจสถานที่อะไรได้
‎ด้วยพลังงานทั้งหมดนั้น

200
00:20:44,160 --> 00:20:46,200
‎จากข้อมูลของนักดาราศาสตร์ฟิสิกส์

201
00:20:46,520 --> 00:20:51,800
‎ทุกอารยธรรมที่ล้ำสมัยอย่างแท้จริง
‎จะสามารถควบคุมพลังงานทั้งหมดของมันได้...

202
00:20:53,280 --> 00:20:55,080
‎โดยตรงจากดาวฤกษ์

203
00:21:03,440 --> 00:21:09,120
‎จากวิธีการประเมินนี้
‎อารยธรรมบนเทอร์รานั้นล้ำสมัยอย่างมาก

204
00:21:14,680 --> 00:21:17,080
‎มันได้สร้างแผงโซลาร์เซลล์ไว้ในอวกาศ

205
00:21:18,000 --> 00:21:19,400
‎ใกล้กับดาวฤกษ์ของมัน...

206
00:21:22,720 --> 00:21:24,280
‎เพื่อประสิทธิภาพสูงสุด

207
00:21:38,120 --> 00:21:40,880
‎แต่ในขณะที่ดาวฤกษ์ดวงใหญ่ขึ้นและสว่างขึ้น...

208
00:21:43,840 --> 00:21:46,800
‎มันก็ปะทุง่ายขึ้นด้วย

209
00:21:52,960 --> 00:21:54,320
‎เปลวสุริยะ

210
00:22:10,840 --> 00:22:15,560
‎ไม่ช้าก็เร็ว นี่จะเป็นชะตากรรม
‎ของเทอร์ราเอง...

211
00:22:18,280 --> 00:22:21,600
‎ที่จะถูกกวาดล้างไป
‎ด้วยพลังของพระอาทิตย์ของมัน

212
00:22:27,920 --> 00:22:33,680
‎ทางแก้คือต้องยึดครองดาวเคราะห์ดวงใหม่
‎ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

213
00:22:39,040 --> 00:22:40,880
‎ที่นี่ไม่มีรูปแบบชีวิตอยู่

214
00:22:42,440 --> 00:22:45,040
‎งานทั้งหมดทำโดยเครื่องจักร

215
00:22:51,120 --> 00:22:55,840
‎พวกมันสามารถคิดเพื่อตัวเองและตัดสินใจเองได้

216
00:22:59,760 --> 00:23:02,200
‎พวกมันคือปัญญาประดิษฐ์

217
00:23:11,320 --> 00:23:14,320
‎ถ้ามนุษย์ต้องสร้างอาณานิคมในอวกาศ

218
00:23:14,400 --> 00:23:17,440
‎รากฐานก็จะถูกสร้างด้วยวิธีเดียวกัน...

219
00:23:20,160 --> 00:23:21,400
‎นั่นคือการใช้หุ่นยนต์

220
00:23:26,120 --> 00:23:28,080
‎และหุ่นยนต์เหล่านั้นจะได้รับการออกแบบ

221
00:23:29,240 --> 00:23:31,280
‎โดยคนอย่างฟิลิป เม็ตซเกอร์

222
00:23:33,840 --> 00:23:37,680
‎เขาใช้ทั้งชีวิตของเขา
‎ในและรอบๆ โครงการอวกาศ

223
00:23:40,480 --> 00:23:42,640
‎พ่อผมเคยทำงานในอาคารหลังนี้

224
00:23:42,720 --> 00:23:44,840
‎เขาช่วยสร้างจรวดแซทเทิร์น 5

225
00:23:45,080 --> 00:23:48,040
‎ที่ใหญ่พอจะพามนุษย์ไปดวงจันทร์ได้

226
00:23:48,680 --> 00:23:51,400
‎อะพอลโล 11 นี่คือปฏิบัติการปล่อยจรวด

227
00:23:51,480 --> 00:23:54,080
‎ทีมปล่อยจรวดขอให้คุณโชคดีมีชัย

228
00:23:54,840 --> 00:23:57,040
‎ขอบคุณมาก ต้องเป็นการเดินทางที่ดีแน่

229
00:23:57,120 --> 00:23:58,560
‎(เคปคานาเวอรัล
‎ฟลอริดา สหรัฐฯ)

230
00:24:03,320 --> 00:24:06,160
‎ผมจะไม่มีวันลืมการบินของอะพอลโล 11 เลย

231
00:24:09,120 --> 00:24:10,680
‎ตอนนั้นผมอายุเจ็ดขวบ

232
00:24:11,720 --> 00:24:14,480
‎ผมกำลังข้ามแม่น้ำระหว่างการปล่อยจรวด
‎กำลังดูมันอยู่

233
00:24:16,040 --> 00:24:17,960
‎มีเฮลิคอปเตอร์บินวนรอบๆ

234
00:24:19,120 --> 00:24:20,880
‎ผู้คนมาจากทั่วทุกมุมโลก

235
00:24:21,280 --> 00:24:23,000
‎เพื่อดูการปล่อยจรวดไปพระจันทร์

236
00:24:24,760 --> 00:24:25,800
‎มันน่าตื่นเต้นมาก

237
00:24:25,880 --> 00:24:29,440
‎นักบินอวกาศรายงานว่ารู้สึกดี
‎ยี่สิบวินาทีและนับต่อไปเรื่อยๆ

238
00:24:31,280 --> 00:24:34,080
‎อีก 15 วินาทีปล่อยจรวด
‎เครื่องนำทางอยู่ภายใน

239
00:24:34,840 --> 00:24:36,640
‎สิบสอง สิบเอ็ด

240
00:24:36,720 --> 00:24:38,840
‎สิบ เก้า

241
00:24:38,920 --> 00:24:40,520
‎เริ่มต้นลำดับการจุดระเบิด

242
00:24:40,600 --> 00:24:46,160
‎หก ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง...

243
00:24:46,800 --> 00:24:47,760
‎ศูนย์

244
00:24:51,000 --> 00:24:51,960
‎ปล่อยจรวดแล้ว

245
00:24:52,040 --> 00:24:53,280
‎เราปล่อยจรวดแล้ว

246
00:25:01,640 --> 00:25:06,000
‎ระหว่างที่มันไต่ขึ้นไปบนท้องฟ้า
‎คุณจะเห็นเปลวไฟที่ยาว สวยงาม

247
00:25:06,360 --> 00:25:08,280
‎ส่องระยิบระยับทั่วผืนน้ำ

248
00:25:11,320 --> 00:25:12,440
‎ยกกระโปรงขึ้นรึยัง

249
00:25:13,680 --> 00:25:15,320
‎รับทราบ ยืนยันว่ายกกระโปรงขึ้นแล้ว

250
00:25:17,840 --> 00:25:22,280
‎ผมเลยอยากเป็น
‎นักวิทยาศาสตร์จรวดมาตลอดชีวิต

251
00:25:36,720 --> 00:25:39,240
‎ฟิลิปได้เป็นนักวิทยาศาสตร์ของนาซา

252
00:25:40,720 --> 00:25:42,920
‎แต่แทนที่จะยืนหยัดในการออกแบบจรวด

253
00:25:44,120 --> 00:25:45,760
‎เขาย้ายไปออกแบบหุ่นยนต์

254
00:25:52,040 --> 00:25:56,880
‎ถ้าเราอยากทำอะไรที่ยอดเยี่ยมจริงๆ
‎ในอวกาศ เราต้องการหุ่นยนต์

255
00:26:05,760 --> 00:26:09,360
‎เรสเซอร์ถูกออกแบบมาเพื่อทำงาน
‎ในสภาพแวดล้อมของดาวเคราะห์ที่ทรหด

256
00:26:11,920 --> 00:26:13,280
‎มันสามารถปีนก้อนหินได้

257
00:26:14,240 --> 00:26:17,480
‎ถ้ามันติดอะไร มันสามารถหลุดออกมาเองได้

258
00:26:19,840 --> 00:26:23,240
‎ถ้ามันพลิกหงายหลัง มันก็พลิกตัวเองกลับมาได้

259
00:26:24,240 --> 00:26:26,920
‎มันสามารถเอาตัวเอง
‎ออกมาจากปัญหาได้ทุกสถานการณ์

260
00:26:29,520 --> 00:26:33,240
‎สิ่งที่ง่ายที่สุดที่เราขุดได้
‎บนดาวเคราะห์คือชั้นผิวดิน

261
00:26:33,840 --> 00:26:36,680
‎มันคือดินที่ปกคลุมพื้นผิวของดาวเคราะห์

262
00:26:38,640 --> 00:26:40,920
‎คุณสามารถสกัดโลหะจากชั้นผิวดินได้

263
00:26:42,720 --> 00:26:47,480
‎คุณยังสามารถผลิตเซรามิก
‎ที่ใช้เพื่อป้องกันระบบไฟฟ้าได้

264
00:26:48,400 --> 00:26:50,120
‎และคุณสามารถผลิตเชื้อเพลิงจรวดได้

265
00:26:53,520 --> 00:26:56,280
‎แต่การขุดต้องความฉลาดจริงๆ

266
00:26:58,120 --> 00:27:00,800
‎คุณต้องรู้ว่าจะขับไปที่ไหน ตัดที่ไหน

267
00:27:01,400 --> 00:27:04,360
‎ต้องไม่หลงทาง ทำให้ตัวเองไม่ติดกับอะไร

268
00:27:04,440 --> 00:27:07,240
‎ดังนั้นต้องใช้เครื่องจักรที่ฉลาดอย่างเรสเซอร์

269
00:27:07,440 --> 00:27:09,600
‎ถึงจะเริ่มสร้างอุตสาหกรรมในอวกาศได้

270
00:27:12,240 --> 00:27:15,680
‎สิ่งที่ต้องการอย่างย่ิงในการออกแบบหุ่นยนต์
‎คือการลอกเลียนแบบตัวเอง

271
00:27:17,680 --> 00:27:20,200
‎เครื่องจักรที่สามารถคัดลอกตัวเองได้

272
00:27:23,480 --> 00:27:26,480
‎นี่คือล้อสำรองสำหรับเรสเซอร์

273
00:27:27,520 --> 00:27:33,600
‎ชิ้นส่วนของหุ่นยนต์ที่ผลิตโดยหุ่นยนต์
‎เพื่อหุ่นยนต์อีกตัวโดยใช้วัสดุจากอวกาศ

274
00:27:34,320 --> 00:27:37,600
‎แต่นี่เป็นตัวอย่างแรกๆ ของวิธีที่เราพัฒนาหุ่นยนต์

275
00:27:37,680 --> 00:27:44,400
‎ไปสู่นิเวศวิทยาของหุ่นยนต์ที่ปิดเต็มรูปแบบ
‎ที่สามารถทำสำเนาตัวเองในอวกาศได้

276
00:27:50,520 --> 00:27:54,840
‎เมื่อคุณได้หุ่นยนต์ที่ทำสำเนาตัวเองได้แล้ว
‎คุณก็สามารถไปได้ทุกที่

277
00:27:55,840 --> 00:27:57,600
‎ผมคิดว่ามันไม่มีขีดจำกัดเลย

278
00:28:11,920 --> 00:28:14,600
‎เพราะไม่มีข้อมูลจากรูปแบบชีวิตใดๆ...

279
00:28:15,840 --> 00:28:18,560
‎หุ่นยนต์จึงปรับโครงสร้างดาวเคราะห์ใหม่...

280
00:28:21,400 --> 00:28:23,720
‎ทำให้มันพร้อมสำหรับการตั้งอาณานิคม

281
00:28:34,840 --> 00:28:37,400
‎ตอนนี้ ได้เวลาทิ้งเทอร์ราแล้ว

282
00:28:41,240 --> 00:28:44,240
‎โดมแต่ละหลังถูกออกแบบมาเพื่อช่วงเวลานี้...

283
00:28:47,040 --> 00:28:48,480
‎เพื่อเข้าสู่วงโคจร

284
00:28:53,840 --> 00:28:57,080
‎พวกมันจะเดินทางไปยังบ้านใหม่จากตรงนี้

285
00:29:12,040 --> 00:29:15,720
‎โดมมีระบบช่วยชีวิตของมันเอง

286
00:29:17,720 --> 00:29:19,240
‎แต่มันช่วยอะไรไม่ได้

287
00:29:20,120 --> 00:29:23,400
‎เมื่อเจอการระเบิดของพลังงานที่รุนแรง
‎ของการแผ่รังสีของดวงอาทิตย์

288
00:29:48,960 --> 00:29:53,200
‎ไม่มีอะไรที่วิวัฒนาการมาให้อยู่รอดได้
‎ในอวกาศอันว่างเปล่า

289
00:29:59,040 --> 00:30:02,880
‎นี่เป็นเรื่องจริงสำหรับมนุษย์ต่างดาว
‎และเป็นเรื่องจริงสำหรับมนุษย์

290
00:30:11,320 --> 00:30:15,520
‎ไมเคิล โฟลรู้อันตรายทุกอย่าง
‎ในการเดินทางในอวกาศ

291
00:30:20,040 --> 00:30:24,000
‎ในปี 1977 เขาเป็น
‎นักบินอวกาศรับเชิญชาวอเมริกัน

292
00:30:24,440 --> 00:30:26,640
‎บนสถานีอวกาศมีร์ของรัสเซีย

293
00:30:29,760 --> 00:30:32,600
‎ระหว่างการชนครั้งแรกในอวกาศ

294
00:30:37,840 --> 00:30:42,040
‎วาซิลี ผู้บัญชาการชาวรัสเซีย
‎และเพื่อนร่วมทีมของเขาพยายามที่จะ

295
00:30:42,120 --> 00:30:44,760
‎ควบคุมยานสินค้าที่หนักเจ็ดตัน

296
00:30:44,840 --> 00:30:49,480
‎และจอดมันโดยไม่มีเรดาร์ ไม่มีความเร็ว
‎ไม่มีการวัดระยะทาง

297
00:30:49,840 --> 00:30:51,760
‎จอดเทียบท่าสถานีอวกาศของเรา

298
00:31:06,920 --> 00:31:08,200
‎ผมรู้สึกได้ถึงสถานี

299
00:31:08,600 --> 00:31:12,840
‎ผมไม่ได้ "รู้สึก" ถึงมัน ผมเห็นสถานี
‎เคลื่อนไปรอบๆ ตัวผม แล้วก็ได้ยินเสียงโครม

300
00:31:19,880 --> 00:31:23,960
‎และตอนนั้นผมคิด "คงจบแล้วละ" ผมตายแน่

301
00:31:24,080 --> 00:31:26,280
‎เพราะผมกำลังมองดูสลักพวกนั้น

302
00:31:26,360 --> 00:31:28,360
‎และผมรอให้สลักพวกนั้นแยกจากกัน

303
00:31:28,480 --> 00:31:31,440
‎และเปิดออก และเห็นอวกาศอันว่างเปล่า

304
00:31:38,520 --> 00:31:45,240
‎จากนั้น พัดลมทุกตัว ไฟทุกดวง
‎คอมพิวเตอร์ทุกเครื่องก็ดับและเงียบไป

305
00:31:49,640 --> 00:31:52,480
‎และตอนนี้เราอยู่ในสถานีที่เงียบสงัด

306
00:31:53,120 --> 00:31:54,400
‎ที่เริ่มหนาว

307
00:31:59,400 --> 00:32:02,080
‎เราสูญเสียพลังงาน

308
00:32:03,120 --> 00:32:06,880
‎แรงดันอยู่ที่ 602

309
00:32:09,520 --> 00:32:11,680
‎จากนั้นหูผมก็เริ่มแตกเปรี๊ยะ

310
00:32:13,480 --> 00:32:15,120
‎ผมรู้ว่าเรากำลังลดความดันอากาศลง

311
00:32:16,520 --> 00:32:19,240
‎และโดยพื้นฐานแล้ว
‎อากาศกำลังออกไปจากสถานีอวกาศ

312
00:32:20,720 --> 00:32:22,920
‎และเรามีเวลามีชีวิตอยู่อีกแค่ 23 นาที

313
00:32:23,000 --> 00:32:25,520
‎ถ้าเราอยู่ที่นั่นและไม่หยุดการรั่ว

314
00:32:26,880 --> 00:32:29,080
‎ผมเริ่มช่วยซาช่าดึงสายเคเบิลพวกนั้นออก

315
00:32:30,840 --> 00:32:33,640
‎สายเคเบิลขนาดใหญ่ที่ผมคิดว่า
‎ต้องใช้เวลาปลดหลายชั่วโมง

316
00:32:33,720 --> 00:32:35,080
‎แต่เราปลดกันแค่หกนาที

317
00:32:35,720 --> 00:32:39,440
‎และเราเอาฝาครอบมา และเราใส่มันเข้าไป
‎และมันดูดเข้าไป มันดูดแบบ...

318
00:32:40,040 --> 00:32:41,960
‎และตอนนั้นเอง เราหยุดการรั่วได้

319
00:32:47,240 --> 00:32:50,320
‎และตรงนั้นเอง ที่ด้านหน้าของหน้าต่าง
‎มองไปที่กาแล็กซี...

320
00:32:51,680 --> 00:32:52,560
‎ผมพูดว่า

321
00:32:53,320 --> 00:32:57,880
‎"ผมรู้นะว่าวันนี้เป็นวันที่แย่มาก
‎แต่วิวนี้สวยน่าทึี่งจริงๆ"

322
00:33:01,120 --> 00:33:05,840
‎คุณรู้สึก พยายามรู้สึกถึง
‎การมีอยู่ทั้งหมดในจักรวาล

323
00:33:14,360 --> 00:33:19,200
‎ไมเคิลโฟลไปในอวกาศ
‎เพื่อทำภารกิจรวมทั้งหมดหกภารกิจ

324
00:33:19,680 --> 00:33:21,440
‎โอ๊ะ ผมลอยไปอีกแล้ว

325
00:33:24,040 --> 00:33:26,480
‎แต่ทุกวินาทีที่ใช้อยู่นอกโลก

326
00:33:27,520 --> 00:33:29,640
‎เพิ่มปริมาณรังสีของเขา

327
00:33:33,440 --> 00:33:35,280
‎เราได้รับรังสีบนโลก

328
00:33:36,520 --> 00:33:38,240
‎แต่เมื่อคุณเข้าไปอยู่ในวงโคจร

329
00:33:38,320 --> 00:33:41,480
‎คุณจะได้รับรังสีมากขึ้นเป็นพันๆ เท่า

330
00:33:44,000 --> 00:33:47,640
‎และรังสีนั่นทำลายดีเอ็นเอของเราเร็วกว่ามาก

331
00:33:48,720 --> 00:33:51,880
‎และวิธีการแก้ไขที่เราวิวัฒนาการขึ้น

332
00:33:52,320 --> 00:33:53,880
‎ก็รับมือมันไม่ได้

333
00:34:14,600 --> 00:34:16,920
‎หลังจากผมกลับมาจากการเดินทางในอวกาศ

334
00:34:17,480 --> 00:34:22,720
‎พวกเขาพบว่าเซลล์เม็ดเลือดขาวของผม
‎มีการเปลี่ยนแปลงของดีเอ็นเอสี่เปอร์เซ็นต์

335
00:34:28,000 --> 00:34:31,960
‎ส่วนใหญ่เซลล์ที่เปลี่ยนแปลงพวกนี้
‎ถูกเซลล์เม็ดเลือดขาวในร่างกายคุณฆ่าตาย

336
00:34:34,280 --> 00:34:36,440
‎แต่โชคไม่ดีที่บางเซลล์ก็ไม่ตาย

337
00:34:37,800 --> 00:34:41,320
‎มันทำสำเนาและเปลี่ยนแปลง
‎และกลายเป็นมะเร็ง

338
00:34:42,600 --> 00:34:45,600
‎นั่นคือความเสี่ยงพื้นฐานสำหรับนักบินอวกาศ

339
00:34:52,920 --> 00:34:55,440
‎และถ้าเรานึกถึงการออกไปยังดาวฤกษ์

340
00:34:55,960 --> 00:35:00,000
‎อาจเป็นไปได้ว่าจากยานร้อยลำ
‎จะมีเพียงลำเดียวที่ไปถึง

341
00:35:12,480 --> 00:35:15,880
‎การเดินทางในอวกาศระยะไกล
‎จะมีความเสี่ยงเสมอ...

342
00:35:18,080 --> 00:35:20,080
‎แม้แต่สำหรับมนุษย์ต่างดาวที่ชาญฉลาด

343
00:35:22,520 --> 00:35:26,280
‎ไม่มีการป้องกันการระเบิดกะทันหัน
‎ของรังสีของดาวฤกษ์

344
00:35:35,560 --> 00:35:38,280
‎แต่สำหรับผู้ที่ไปถึงปลายทาง
‎ของการเดินทางได้สำเร็จ

345
00:35:39,440 --> 00:35:40,880
‎นี่คือรางวัลของพวกมัน

346
00:35:43,800 --> 00:35:45,040
‎เทอร์ราดวงใหม่

347
00:35:56,520 --> 00:35:59,160
‎แทนที่จะปรับตัวให้เข้ากับโลกที่แตกต่าง

348
00:36:00,640 --> 00:36:03,800
‎พวกมันสร้างสำเนาโลกใบเก่าของพวกมันขึ้น

349
00:36:08,040 --> 00:36:11,560
‎นั่นคือข้อได้เปรียบของอารยธรรมที่ล้ำสมัย

350
00:36:21,920 --> 00:36:24,640
‎แต่ช่วงเวลาดีๆ จะคงอยู่นานแค่ไหน

351
00:36:28,720 --> 00:36:33,000
‎ดาวฤกษ์โตขึ้น ใหญ่ขึ้น และสว่างขึ้นเรื่อยๆ...

352
00:36:34,280 --> 00:36:36,080
‎คายรังสีออกมามากขึ้น

353
00:36:42,400 --> 00:36:47,200
‎ท้ายที่สุด มันจะทำให้ดาวเคราะห์ดวงใหม่
‎ไร้สิ่งมีชีวิตเช่นเดียวกับเทอร์รา

354
00:36:57,320 --> 00:36:59,840
‎จากนั้นพวกมันก็จะต้องย้ายที่อยู่อีกครั้ง

355
00:37:01,080 --> 00:37:04,000
‎ไปยังดาวเคราะห์ดวงใหม่
‎ห่างจากดาวฤกษ์มากขึ้น

356
00:37:15,240 --> 00:37:18,200
‎นี่คือข้อได้เปรียบของการเคลื่อนไหวได้

357
00:37:20,520 --> 00:37:23,880
‎ทำให้เดินทางจากโลกใบหนึ่งไปอีกใบหนึ่งได้

358
00:37:24,400 --> 00:37:27,200
‎สร้างและสร้างบ้านใหม่ได้

359
00:37:39,480 --> 00:37:44,640
‎บางทีอาจมีอารยธรรมต่างดาว
‎ที่มุ่งหน้ามายังโลกแล้วก็ได้

360
00:37:48,120 --> 00:37:50,600
‎หากเป็นเช่นนั้น เราควรหลบจากพวกมัน

361
00:37:51,440 --> 00:37:53,080
‎หรือแสดงตัว

362
00:37:57,560 --> 00:37:58,400
‎โอเค

363
00:37:59,720 --> 00:38:01,880
‎ขอผมจบด้วยการพูดว่า...

364
00:38:03,120 --> 00:38:07,200
‎ขอผมปิดท้ายด้วยการบอกคุณว่า
‎ทำไมเราถึงควรเริ่มการส่งสัญญาณ

365
00:38:07,280 --> 00:38:09,920
‎และทำไมเราถึงควรเริ่มทำตอนนี้เลย

366
00:38:10,000 --> 00:38:14,200
‎(ดั๊ก วาคอช
‎นักชีวดาราศาสตร์)

367
00:38:16,920 --> 00:38:21,400
‎ดั๊ก วาคอชต้องการเปิดบทสนทนา
‎กับสิ่งที่อาจเป็นมนุษย์ต่างดาว

368
00:38:22,360 --> 00:38:24,760
‎ด้วยการส่งข้อความทางวิทยุไปหาพวกมัน

369
00:38:37,520 --> 00:38:40,720
‎แต่ก่อนอื่น พวกเขาต้องโน้มน้าว
‎นักดาราศาสตร์บนโลกให้ได้ก่อน

370
00:38:41,920 --> 00:38:43,480
‎ว่ามันเป็นความคิดที่ดี

371
00:38:51,640 --> 00:38:53,160
‎นี่คือที่ที่ทุกอย่างเริ่มต้น

372
00:38:55,640 --> 00:38:59,400
‎กล้องโทรทรรศน์วิทยุที่ใหญ่ที่สุดที่โลกเคยมี

373
00:39:01,240 --> 00:39:05,160
‎(หอดูดาวอาเรซิโบ
‎เปอร์โตริโก)

374
00:39:13,240 --> 00:39:15,080
‎มีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการอยู่ที่นี่

375
00:39:16,320 --> 00:39:18,680
‎ความเจ๋ง ขนาดของสถานที่

376
00:39:27,040 --> 00:39:32,080
‎ในปี 1974 นี่คือสถานที่ที่เราส่ง
‎ข้อความแรกของมนุษย์ไปยังอวกาศ

377
00:39:40,800 --> 00:39:45,680
‎มันเริ่มต้นด้วยจังหวะพวกนี้
‎ที่นับเลขจากหนึ่งถึงสิบ

378
00:39:48,840 --> 00:39:51,280
‎หลังจากเราแสดง
‎ให้สิ่งมีชีวิตนอกโลกเห็นว่าเรานับยังไง

379
00:39:51,360 --> 00:39:53,280
‎เราใช้ตัวเลขพวกนั้นเพื่ออธิบาย

380
00:39:53,360 --> 00:39:56,240
‎องค์ประกอบทางเคมีบางอย่าง
‎ที่จำเป็นต่อสิ่งมีชีวิตบนโลก

381
00:39:58,320 --> 00:39:59,440
‎แล้วหลังจากนั้นก็...

382
00:40:01,040 --> 00:40:02,560
‎เราหน้าตาเป็นยังไง

383
00:40:03,520 --> 00:40:05,280
‎มีมนุษย์กี่คน

384
00:40:06,040 --> 00:40:07,000
‎เราตัวสูงแค่ไหน

385
00:40:09,040 --> 00:40:12,000
‎หลังจากนั้นก็เป็นภาพของระบบสุริยะของเรา

386
00:40:13,120 --> 00:40:17,000
‎จากนั้นก็ปิดท้ายด้วยภาพของกล้องโทรทรรศน์ตัวนี้

387
00:40:17,080 --> 00:40:18,560
‎ซึ่งเป็นตัวส่งข้อความไป

388
00:40:21,520 --> 00:40:23,840
‎จังหวะของข้อความอาเรซิโบ

389
00:40:24,120 --> 00:40:28,920
‎สามารถจัดเรียงเป็นตัวหนังสือภาพ
‎เพื่อแจ้งมนุษย์ต่างดาวที่ชาญฉลาด

390
00:40:29,320 --> 00:40:31,240
‎เกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตบนโลกได้

391
00:40:38,480 --> 00:40:40,080
‎แต่มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งเดียว

392
00:40:40,920 --> 00:40:45,720
‎เล็งไปที่กลุ่มดาวฤกษ์
‎ที่อยู่ห่างออกไป 25,000 ปีแสง

393
00:40:50,120 --> 00:40:52,600
‎ถ้าเราส่งข้อความ
‎ไปยังดาวฤกษ์ที่อยู่ใกล้เคียงเรื่อยๆ

394
00:40:52,680 --> 00:40:54,840
‎เวลาเดียวกับที่เราส่งข้อความอาเรซิโบ

395
00:40:54,920 --> 00:40:59,400
‎วันนี้เราอาจได้รับการตอบรับ
‎จากดาวหลายพันดวงแล้วก็ได้

396
00:41:00,640 --> 00:41:03,200
‎แต่เราไม่ได้ทำ เราจึงไม่ได้รู้อะไรเลย

397
00:41:06,320 --> 00:41:10,560
‎เหตุผลสำคัญที่สุดที่เราไม่ได้ส่งข้อความไปอีก
‎ก็เพราะเรากลัว

398
00:41:11,760 --> 00:41:14,880
‎เพราะหนังนิยายวิทยาศาสตร์ดังๆ

399
00:41:15,120 --> 00:41:17,880
‎แสดงให้เห็นว่ามนุษย์ต่างดาวมาที่โลก
‎และทำลายล้างเรา

400
00:41:20,920 --> 00:41:22,880
‎เราจึงคิดว่ามันจะเป็นแบบนั้นจริงๆ

401
00:41:27,240 --> 00:41:32,440
‎ผมคิดว่าความท้าทายที่โดดเด่นที่สุด
‎คือความกังวลของคนบางคน

402
00:41:32,560 --> 00:41:37,520
‎ว่าการส่งข้อความออกไปอย่างตั้งใจ
‎จะทำให้มนุษย์ต่างดาวบุกโลก

403
00:41:38,000 --> 00:41:41,800
‎และผมคิดว่าการตอบโต้เรื่องนั้นที่ง่ายที่สุด
‎คือโลกของเราเผยให้เห็นหลักฐาน

404
00:41:41,880 --> 00:41:44,480
‎ของสิ่งมีชีวิตมา 2,000 ล้านปีแล้ว

405
00:41:44,800 --> 00:41:47,240
‎ดังนั้นถ้ามีมนุษย์ต่างดาวที่หวาดระแวงอยู่จริงๆ

406
00:41:47,320 --> 00:41:49,560
‎ที่อยากทำลายล้างคู่แข่งล่ะก็

407
00:41:49,640 --> 00:41:52,200
‎พวกมันคงมาที่นี่นานแล้ว แต่ผมไม่เห็นพวกมันเลย

408
00:41:56,360 --> 00:41:59,280
‎แทนที่จะส่งข้อความไปในอวกาศเป็นครั้งคราว

409
00:42:00,400 --> 00:42:03,400
‎แผนการของดั๊กคือ
‎การส่งข้อความหลายพันข้อความไป...

410
00:42:05,720 --> 00:42:08,600
‎เวลาที่กล้องโทรทรรศน์อาเรซิโบไม่ทำงาน

411
00:42:12,520 --> 00:42:15,280
‎คุณส่งสัญญาณตอนไหนก็ได้ของวัน
‎โดยใช้ดาราศาสตร์วิทยุ

412
00:42:16,320 --> 00:42:18,600
‎แต่... ผมชอบส่งตอนกลางคืน

413
00:42:21,560 --> 00:42:23,920
‎กาเฟอีนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับนักดาราศาสตร์

414
00:42:24,760 --> 00:42:27,600
‎อยู่ในหอดูดาวดึกๆ หลายคืน
‎และเราต้องตื่นตัวเข้าไว้

415
00:42:36,440 --> 00:42:37,280
‎เดือนละครั้ง

416
00:42:37,760 --> 00:42:41,440
‎อาเรซิโบจะทำการสำรวจ
‎ดาวเคราะห์น้อยที่เพิ่งค้นพบล่าสุด

417
00:42:44,040 --> 00:42:45,440
‎บ่อยครั้งที่มันมีช่องว่าง

418
00:42:45,880 --> 00:42:50,640
‎อาจจะหนึ่งชั่วโมงที่เครื่องส่งสัญญาณ
‎กำลังส่งสัญญาณไปในอวกาศในที่ที่ไม่เจาะจง

419
00:42:56,640 --> 00:43:01,360
‎สิ่งที่ผมกำลังเสนอก็คืออาเรซิโบ
‎ควรใช้ช่องว่างพวกนั้นในตาราง

420
00:43:02,040 --> 00:43:05,160
‎เพื่อเล็งดาวฤกษ์ที่อยู่ใกล้เคียงด้วยข้อความ

421
00:43:05,400 --> 00:43:08,880
‎เผื่อว่ามีสิ่งมีชีวิตนอกโลก
‎อยู่ในวงโคจรรอบดาวฤกษ์ดวงนั้น

422
00:43:13,120 --> 00:43:17,240
‎ในแต่ละเดือน เราสามารถ
‎เล็งดาวฤกษ์ได้ราวๆ 50 ดวง

423
00:43:17,640 --> 00:43:20,080
‎ที่อาจสนับสนุนสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดได้

424
00:43:20,160 --> 00:43:22,960
‎ผมว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ต้องคิดเลย
‎ผมว่าเราควรทำมัน

425
00:43:26,040 --> 00:43:29,320
‎ผมคิดว่านี่คือสิ่งที่บางครั้งเรียกว่า

426
00:43:29,400 --> 00:43:30,800
‎"การเข้าร่วมชมรมกาแล็กซี"

427
00:43:31,720 --> 00:43:36,760
‎และสิ่งที่ผมพบว่าแปลกมาก
‎เกี่ยวกับความคล้ายคลึงนั้นคือไม่มีใครเคยพูดถึง

428
00:43:37,160 --> 00:43:40,160
‎การอดทนทุ่มเทของเรา
‎หรือแม้แต่การส่งใบสมัครมาเลย

429
00:43:40,360 --> 00:43:43,360
‎และนั่นคือสิ่งที่
‎การส่งข้อความถึงภูมิปัญญานอกโลกทำ

430
00:43:43,760 --> 00:43:46,520
‎มันอาจเป็นวิธีการของเราในการติดต่อครั้งแรก

431
00:43:46,960 --> 00:43:47,800
‎ขอบคุณครับ

432
00:43:47,880 --> 00:43:50,800
‎ขอบคุณมากค่ะ ดักลาส
‎สำหรับการนำเสนอที่น่าสนใจ

433
00:44:00,120 --> 00:44:04,080
‎เวลาที่เราติดต่อดาวฤกษ์ดวงอื่น
‎เวลาที่เราส่งข้อความของพวกเราไปถึงพวกมัน

434
00:44:05,520 --> 00:44:10,600
‎ในกรณีที่ดีที่สุดคือ
‎เราคงได้รับการตอบกลับในสิบหรือ 20 ปี

435
00:44:12,640 --> 00:44:16,560
‎แต่ความจริงแล้ว อาจต้องใช้เวลาหลายพันปี

436
00:44:21,040 --> 00:44:23,360
‎ดังนั้นนี่คือบางสิ่งที่เรากำลังทำ

437
00:44:23,440 --> 00:44:28,480
‎ไม่ใช่เพื่อตัวเราเอง แต่เพื่อลูกของเรา
‎เพื่อหลานของเรา

438
00:44:29,440 --> 00:44:30,680
‎และเพื่อมนุษย์ต่างดาวด้วย

439
00:44:34,280 --> 00:44:37,160
‎แปด เจ็ด หก

440
00:44:37,240 --> 00:44:40,200
‎ห้า สี่ สาม

441
00:44:40,680 --> 00:44:42,360
‎สอง หนึ่ง

442
00:44:43,840 --> 00:44:45,520
‎ปล่อยจรวด

443
00:44:52,520 --> 00:44:58,760
‎ในปี 2018 กล้องโทรทรรศน์
‎ค้นหาดาวเคราะห์ตัวล่าสุดเข้าสู่วงโคจร

444
00:45:07,720 --> 00:45:10,680
‎มันกำลังค้นหาหลักฐานของโลกใบใหม่

445
00:45:11,960 --> 00:45:13,760
‎ทั่วท้องฟ้ายามราตรี

446
00:45:23,520 --> 00:45:26,520
‎นักดาราศาสตร์คิดว่าไม่ช้าก็เร็ว

447
00:45:26,600 --> 00:45:30,000
‎จะต้องค้นพบรูปแบบชีวิตของมนุษย์ต่างดาวแน่นอน

448
00:45:35,520 --> 00:45:39,080
‎ท่ามกลางพวกมันอาจมีสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาด

449
00:45:45,120 --> 00:45:47,680
‎สักวันหนึ่ง เราจะได้รู้แน่นอน

450
00:45:51,920 --> 00:45:57,800
‎แต่ระหว่างนี้ เราได้แต่เดาว่า
‎มีใครหรืออะไรอยู่ข้างนอกนั่น

451
00:46:34,640 --> 00:46:36,680
‎คำบรรยายโดย กมลรัตน์ ชุติเชาวน์กุล