1
00:00:00,667 --> 00:00:02,958
(ชั้น 8)

2
00:00:05,792 --> 00:00:06,625
อ้าว

3
00:00:07,750 --> 00:00:12,750
เมื่อกี้อาราอิคุงเดินลงไปไม่ใช่เหรอ

4
00:00:18,792 --> 00:00:21,417
โคเบนิจัง ช่วยยืนชูสองนิ้วอยู่ตรงนั้นทีนะ

5
00:00:28,917 --> 00:00:30,000
โอ๊ะ แหม...

6
00:00:35,500 --> 00:00:37,958
อากิคุง นี่มันอะไรกัน

7
00:00:38,625 --> 00:00:40,708
เดาว่าคงเป็นพลังของพวกปิศาจ

8
00:00:42,417 --> 00:00:43,958
โคเบนิ ยืนอยู่เฉย ๆ ตรงนั้นนะ

9
00:00:57,208 --> 00:00:59,292
ทำไมถึงมีห้องอยู่ข้างนอกหน้าต่าง

10
00:01:18,208 --> 00:01:20,750
นี่ ไม่มีหน้าต่างบานไหน
เปิดออกไปข้างนอกได้เลย

11
00:01:20,750 --> 00:01:22,250
มีแต่เชื่อมเข้ากับห้องฝั่งตรงข้าม

12
00:01:23,583 --> 00:01:25,042
ไม่ผิดจริง ๆ ด้วย

13
00:01:26,375 --> 00:01:27,458
พวกเราติดอยู่บนชั้นแปดนี่

14
00:01:28,417 --> 00:01:30,000
ออกไปไม่ได้แล้ว

15
00:02:57,250 --> 00:03:00,708
(Chainsaw Man)

16
00:03:10,375 --> 00:03:11,833
มาสรุปสถานการณ์กันก่อนเถอะ

17
00:03:12,458 --> 00:03:14,417
เดาว่าคงเป็นฝีมือพวกปิศาจ

18
00:03:14,417 --> 00:03:17,167
ไม่ว่าจะเดินขึ้นหรือเดินลงบันได

19
00:03:17,167 --> 00:03:18,417
ก็จะวนกลับมาที่ชั้นแปด

20
00:03:19,042 --> 00:03:21,542
ลิปต์ขัดข้องโดยไม่มีสาเหตุ

21
00:03:21,542 --> 00:03:23,583
ออกนอกหน้าต่างหรือห้องก็ไปไม่ถึงข้างนอก

22
00:03:24,542 --> 00:03:27,542
แม้กระทั่งเปิดฝ้าเพดาน
ก็ยังวกกลับมาที่ชั้นแปด

23
00:03:29,500 --> 00:03:32,833
เพราะพาวเวอร์ฆ่าเจ้าปิศาจนั่น

24
00:03:33,833 --> 00:03:36,667
พลังก่อนตายของมันเลยยังค้างเติ่งอยู่

25
00:03:36,667 --> 00:03:37,542
เจ้าปิศาจตัวนั้น...

26
00:03:37,542 --> 00:03:39,167
เจ้าเป็นคนบอกให้ฆ่าปิศาจนั่นเอง

27
00:03:39,167 --> 00:03:40,167
ถ้าใช่ก็ดีหรอก

28
00:03:40,167 --> 00:03:44,417
เป็นไปไม่ได้หรอก
พลังของปิศาจจะหายไปทันทีที่พวกมันตาย

29
00:03:44,417 --> 00:03:46,750
อากิคุง ชิ้นเนื้อมีปฏิกิริยาบ้างไหม

30
00:03:47,333 --> 00:03:48,167
ถ้าเป็นเรื่องนั้น

31
00:03:48,875 --> 00:03:50,917
ตอนนี้ก็นิ่งสนิทเลยครับ

32
00:03:51,833 --> 00:03:56,250
หลอกใช้เจ้าปิศาจตัวเมื่อกี้มาเป็นเหยื่อ
ทำให้พวกเราติดแหงกอยู่นี่

33
00:03:56,250 --> 00:03:59,917
เพิ่งเคยเจอปิศาจเจ้าแผนการแบบนี้
เป็นครั้งแรกเลยนะ

34
00:03:59,917 --> 00:04:00,417
แต่ว่า...

35
00:04:00,417 --> 00:04:03,083
ถ้าพวกเรายังติดอยู่ที่นี่ไม่กลับออกไป

36
00:04:03,083 --> 00:04:05,833
นักล่าปิศาจคนอื่น ๆ
ก็ต้องเข้ามาช่วยใช่ไหม

37
00:04:07,667 --> 00:04:12,208
ก็ภาวนาขอให้พวกนั้น
ไม่มาติดแหงกเหมือนกับพวกเราละนะ

38
00:04:14,208 --> 00:04:17,833
พวกเราทุกคนต้องตายอยู่ที่นี่แหง

39
00:04:17,833 --> 00:04:20,125
ต้องอดอยากตายแหง...

40
00:04:20,625 --> 00:04:22,792
โค...โคเบนิจัง แข็งใจหน่อย

41
00:04:22,792 --> 00:04:26,625
เธอมาเป็นนักล่าปิศาจ
เพื่อให้พี่ชายได้เรียนมหาลัยไม่ใช่เหรอ

42
00:04:26,625 --> 00:04:28,625
เพราะถูกบังคับต่างหาก

43
00:04:29,083 --> 00:04:33,250
พ่อกับแม่แค่ต้องการ
ให้พี่ชายคนเก่งได้เข้าเรียนมหาลัย

44
00:04:33,250 --> 00:04:35,083
เลยเรียกให้ฉันออกมาทำงานหาเงิน

45
00:04:35,875 --> 00:04:39,792
ถ้าไม่เป็นนักล่าปิศาจ
ก็เหลือแต่ต้องทำอาชีพอย่างว่านั่น

46
00:04:43,458 --> 00:04:47,292
จริง ๆ แล้วฉันก็อยากเรียนมหาลัยเหมือนกัน

47
00:04:47,292 --> 00:04:48,792
แต่ว่า...

48
00:04:48,792 --> 00:04:51,250
ฉันต้องตายอยู่ที่นี่แหง ๆ เลย

49
00:04:56,583 --> 00:04:57,750
เธอทำหน้าแบบว่า...

50
00:04:59,875 --> 00:05:01,750
ยัยบ้านี่

51
00:05:01,750 --> 00:05:03,000
หยุดหัวเราะได้แล้ว

52
00:05:03,875 --> 00:05:08,583
โคเบนิจัง พวกปิศาจมันเสพความกลัวนะ

53
00:05:08,583 --> 00:05:11,958
ขืนเธอยังกลัวอยู่แบบนี้
ก็เข้าทางพวกมันพอดีน่ะสิ

54
00:05:11,958 --> 00:05:14,458
แต่ฉันกลัวจริง ๆ นี่คะ

55
00:05:16,208 --> 00:05:17,958
ทำไมแม้แต่อากิคุงก็ดูแปลก ๆ ไปด้วย

56
00:05:21,167 --> 00:05:22,417
นาฬิกาในห้อง...

57
00:05:23,083 --> 00:05:25,250
หยุดอยู่ที่เวลา 08:18 มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว

58
00:05:25,958 --> 00:05:27,542
และนาฬิกาที่ห้องอื่น ๆ

59
00:05:27,542 --> 00:05:29,750
ก็หยุดอยู่ที่เวลา 08:18 เหมือนกัน

60
00:05:32,667 --> 00:05:34,417
คงเป็นเพราะพลังของปิศาจ

61
00:05:34,417 --> 00:05:37,583
ทำให้เวลาของชั้นแปดนี้หยุดชะงัก

62
00:05:38,333 --> 00:05:41,167
ถ้าแบบนั้น คงไม่มีใครโผล่มาช่วยเราแน่

63
00:05:44,292 --> 00:05:47,000
เยี่ยมเลย เท่านี้อยากจะนอนเท่าไรก็ทำได้

64
00:05:48,792 --> 00:05:50,833
แกปัญญาอ่อนเหรอไง

65
00:05:50,833 --> 00:05:55,375
พวกเราอาจจะติดอยู่ที่นี่ไปตลอดเลยนะ

66
00:05:55,375 --> 00:05:58,917
ก็แค่อาจจะ หรืออาจจะไม่ก็ได้ใช่ปะ

67
00:05:58,917 --> 00:06:00,500
รอพวกนายคุยกันเคลียร์แล้ว
ค่อยมาปลุกฉัน

68
00:06:00,500 --> 00:06:03,833
มีเตียงสบาย ๆ แบบนี้ทั้งที
ไม่นอนก็ขาดทุนแย่เลย

69
00:06:04,458 --> 00:06:07,083
ฉันจะหลับไปพร้อมกับ
ความรู้สึกขอบคุณปิศาจนั่น...

70
00:06:17,542 --> 00:06:18,583
หลับไปแล้ว...

71
00:06:23,000 --> 00:06:25,458
เด็นจิคุง...

72
00:06:25,458 --> 00:06:26,667
ถึงเวลาตื่นนอนแล้วนะ

73
00:06:33,792 --> 00:06:36,833
หาทางออกจากชั้นแปดได้แล้วเหรอ

74
00:06:36,833 --> 00:06:39,250
ข่าวร้าย ตอนนี้ยังไม่ได้หรอกนะ

75
00:06:39,250 --> 00:06:41,042
แต่ระหว่างที่นายหลับไป

76
00:06:41,042 --> 00:06:43,750
พวกเราสำรวจพบว่าน้ำไฟยังใช้ได้อยู่

77
00:06:43,750 --> 00:06:48,333
แถมยังเจอพวกของกินนิดหน่อย
ในกระเป๋าของแขกที่หนีออกจากห้องพักไป

78
00:06:49,125 --> 00:06:52,583
พูดตามตรง ทุกคนก็เต็มที่แล้วละ

79
00:06:53,333 --> 00:06:56,000
อากิคุงเอาแต่เดินตามหาปิศาจ

80
00:06:56,750 --> 00:06:59,333
ฉันเรียกให้หยุดพักบ้าง เขาก็ไม่ยอมฟัง

81
00:07:00,542 --> 00:07:04,125
ตอนแรกอาราอิคุง
ก็ยังช่วยอากิคุงหาอยู่หรอก

82
00:07:04,125 --> 00:07:05,958
แต่ตอนนี้กลับกลัวซะจน

83
00:07:05,958 --> 00:07:07,458
ขังตัวเองไว้ในห้องแล้ว

84
00:07:08,083 --> 00:07:09,875
โคเบนิจังก็คุมสติไม่อยู่

85
00:07:09,875 --> 00:07:12,375
ถึงขั้นอยากจะดื่มน้ำชักโครก
เลยต้องทำให้สลบไปก่อน

86
00:07:13,083 --> 00:07:15,833
ส่วนมนุษย์ปิศาจคนนั้น...

87
00:07:15,833 --> 00:07:17,667
พาวเวอร์เหรอ ยัยนั่นเป็นอะไรไป

88
00:07:17,667 --> 00:07:21,042
ข้าอยู่เฉย ๆ ไม่มีอะไรทำ
เลยมัวแต่คิดเรื่องรางวัลโนเบลอยู่ไง

89
00:07:21,042 --> 00:07:22,792
ขอแค่ผลงานประดิษฐ์ข้าชนะรางวัลโนเบลได้

90
00:07:22,792 --> 00:07:25,208
พวกมนุษย์ก็ต้องยอมสยบใต้แทบเท้าข้า

91
00:07:25,708 --> 00:07:28,208
แล้วข้าก็จะใช้รางวัลโนเบลเป็นบันได

92
00:07:28,208 --> 00:07:30,250
ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งนายกรัฐมนตรี

93
00:07:30,250 --> 00:07:33,250
ข้าอยากจะเห็นพวกมนุษย์ทนทุกข์ทรมาน...

94
00:07:34,000 --> 00:07:37,042
ขั้นแรกก็ปรับภาษีไปเลย 100%

95
00:07:38,708 --> 00:07:40,042
ก็ปกติของยัยนี่แหละ

96
00:07:41,250 --> 00:07:42,500
ถ้างั้นก็ดีแล้วละ

97
00:07:43,458 --> 00:07:46,333
พวกเราสามคนต้องคอย
เฝ้าโคเบนิจังกับอาราอิคุง

98
00:07:46,333 --> 00:07:48,667
ถ้ามีแค่ฉันคนเดียว
อยากแวบเข้าห้องน้ำก็คงทำไม่ได้

99
00:08:05,542 --> 00:08:06,958
เหลือบุหรี่มวนเดียวแล้ว

100
00:08:07,583 --> 00:08:10,083
เจ้าไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว
อะไรกับเขาเลยนะ เซ็งจริง ๆ

101
00:08:10,083 --> 00:08:14,750
เพราะมีอากิคุงคอยพยายามอยู่
ฉันเลยพักแบบชิล ๆ ได้น่ะ

102
00:08:15,250 --> 00:08:17,083
บวกกับพลังของนิโคตินนี่ด้วย

103
00:08:17,708 --> 00:08:20,875
มีอะไรให้พึ่งพามันก็ดีอย่างนี้แหละ

104
00:08:21,417 --> 00:08:24,375
ฉันก็แค่ใช้ชีวิตด้วยการ
พึ่งพาอะไรไปวัน ๆ ละนะ

105
00:08:25,167 --> 00:08:26,917
เธอสูบบุหรี่ยี่ห้อเดียวกับหมอนั่นเลย

106
00:08:30,625 --> 00:08:34,292
เพราะคนที่สอนให้อากิคุง
รู้รสชาติของควัน...

107
00:08:34,292 --> 00:08:35,583
ก็คือฉันไง

108
00:08:40,500 --> 00:08:42,583
อากิคุง ไม่สูบเหรอ

109
00:08:42,583 --> 00:08:44,708
สูบบุหรี่เสียสุขภาพ ผมขอผ่าน

110
00:08:44,708 --> 00:08:47,500
อย่างน้อยก็ต้องหัดสูบ
เพื่อการเข้าสังคมบ้างละนะ

111
00:08:47,500 --> 00:08:49,417
ผมไม่ได้อยากเป็นมิตรกับใครอยู่แล้ว

112
00:08:53,542 --> 00:08:56,167
ขอเดาหน่อยละกันนะ
ว่านายคงเข้ามาเป็นเจ้าหน้าที่

113
00:08:56,167 --> 00:08:58,167
เพื่อฆ่าปิศาจปืนนั่นใช่ไหม

114
00:09:00,250 --> 00:09:03,208
พวกเจ้าหน้าที่ที่เอาแต่ทำหน้าหม่นหมอง
ก็ไม่พ้นเรื่องนี้กันทั้งนั้น

115
00:09:04,083 --> 00:09:07,708
เพราะมีแต่การเป็นเจ้าหน้าที่
ถึงจะได้ครอบครองชิ้นเนื้อของมัน

116
00:09:08,417 --> 00:09:12,042
แต่มีนักล่าปิศาจคนไหนอายุยืนบ้างล่ะ
สูบไม่กี่มวนจะเป็นอะไร

117
00:09:12,958 --> 00:09:14,750
ผมไม่ยอมตายง่าย ๆ หรอกครับ

118
00:09:15,375 --> 00:09:16,542
พูดแล้วก็ทำให้ได้ด้วยละ

119
00:09:17,250 --> 00:09:19,625
เพราะการที่คู่หูตายมันยุ่งยากนะ

120
00:09:27,917 --> 00:09:28,958
ทำไมเธอถึง...

121
00:09:29,750 --> 00:09:32,625
แฟนเก่าของคู่หูฉันเอง

122
00:09:33,125 --> 00:09:36,708
ตกเป็นเป้าของครอบครัวคู่หูคนเก่า
ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร

123
00:09:37,292 --> 00:09:39,833
พวกนั้นไม่มีปัญญาไปแก้แค้นกับปิศาจ

124
00:09:39,833 --> 00:09:41,042
เลยมาระบายอารมณ์กับฉันแทน

125
00:09:42,208 --> 00:09:46,417
การต้องอดทนกับเรื่องพวกนี้
กลายเป็นหน้าที่ของนักล่าปิศาจไปแล้วละ

126
00:09:55,792 --> 00:09:57,000
นายหายไปไหนมา

127
00:10:01,042 --> 00:10:03,125
ผมเอาหมากฝรั่งไปป้าย

128
00:10:03,125 --> 00:10:04,500
เสื้อของยัยบ้าที่ทำร้ายคนอื่นมาน่ะ

129
00:10:08,167 --> 00:10:10,167
ถูกทำร้ายก็ต้องตอบโต้กลับสิครับ

130
00:10:10,167 --> 00:10:11,708
ไม่ใช่ความผิดของคุณสักหน่อย

131
00:10:11,708 --> 00:10:13,292
ผมเห็นแล้วไม่สบอารมณ์

132
00:10:13,292 --> 00:10:15,333
เลยต้องเอาคืนแบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน

133
00:10:15,333 --> 00:10:16,708
ยัยนั่นสมควรโดนแล้ว

134
00:10:16,708 --> 00:10:19,875
ชาตินี้ยัยนั่นคงไม่รู้หรอกว่า
มีหมากฝรั่งติดอยู่บนเสื้อของตัวเอง

135
00:10:28,458 --> 00:10:31,042
แต่เมื่อก่อนคุณครูก็เคยพูดไว้ว่า

136
00:10:31,042 --> 00:10:33,333
นักล่าปิศาจที่พวกปิศาจหวาดกลัว

137
00:10:33,333 --> 00:10:36,458
ไม่ใช่คนเก่ง ๆ หรือคนกล้าหาญอะไร

138
00:10:36,458 --> 00:10:38,792
แต่เป็นพวกสมองเพี้ยนน่ะ

139
00:10:39,625 --> 00:10:42,125
เพราะงั้นนายต้องอายุยืนแน่ ๆ เลย

140
00:10:44,250 --> 00:10:45,625
พูดประชดกันเหรอ

141
00:10:45,625 --> 00:10:48,000
ถ้าไม่กินเต้าหู้อัลมอนด์นั่น ผมขอนะ

142
00:10:51,417 --> 00:10:52,750
เอ้า สักมวน

143
00:10:54,333 --> 00:10:56,292
สูบบุหรี่เสียสุขภาพ ผมขอผ่าน

144
00:10:57,917 --> 00:11:00,125
ฉันมีลางสังหรณ์ว่า
พวกเราน่าจะอยู่ด้วยกันอีกนาน

145
00:11:00,125 --> 00:11:01,708
เลยอยากให้นายสูบน่ะ

146
00:11:11,500 --> 00:11:13,333
ผมจะสูบแค่มวนเดียวนะ

147
00:11:13,333 --> 00:11:16,167
ชาตินี้ผมจะสูบแค่มวนนี้มวนเดียว

148
00:11:18,875 --> 00:11:21,625
รุ่นพี่ฮิเมโนะครับ ยังมีบุหรี่อีกไหม

149
00:11:21,625 --> 00:11:24,125
เสียใจด้วยนะ เหลือตัวสุดท้ายพอดี

150
00:11:24,750 --> 00:11:26,375
ถ้างั้นผมขอนะครับ

151
00:11:28,667 --> 00:11:30,417
ช่วยไม่ได้นะ

152
00:11:32,750 --> 00:11:35,542
นั่นมันจูบทางอ้อม ขี้โกงนี่หว่า
มันจูบทางอ้อมชัด ๆ เลย

153
00:11:35,542 --> 00:11:36,750
เงียบน่า

154
00:11:40,208 --> 00:11:41,750
มีข่าวร้ายอยู่เรื่อง

155
00:11:42,875 --> 00:11:45,125
พวกเราฆ่าปิศาจไปตัวหนึ่งใช่ไหม

156
00:11:45,125 --> 00:11:47,500
ข้าเป็นคนฆ่าต่างหาก

157
00:11:47,500 --> 00:11:48,875
เจ้าบ้านั่น...

158
00:11:48,875 --> 00:11:50,208
กำลังขยายตัวขึ้นเรื่อย ๆ

159
00:12:01,833 --> 00:12:04,625
ข้าก็ฆ่ามันไปแล้วนี่หว่า...

160
00:12:04,625 --> 00:12:06,625
ติดแหงกอยู่ในโรงแรม

161
00:12:06,625 --> 00:12:08,792
ไม่เคยเจอสถานการณ์อะไรแบบนี้มาก่อน...

162
00:12:08,792 --> 00:12:10,417
เจ้านี่คือปิศาจอะไรกันแน่

163
00:12:11,625 --> 00:12:12,917
เจ้ามนุษย์

164
00:12:12,917 --> 00:12:14,500
เจ้าพวกมนุษย์เอ๋ย

165
00:12:14,500 --> 00:12:16,375
เจ้าพวกมนุษย์หน้าโง่

166
00:12:16,375 --> 00:12:19,167
ข้ามีพันธสัญญามาเสนอ

167
00:12:19,167 --> 00:12:20,500
มันพูดแล้ว

168
00:12:20,500 --> 00:12:21,917
พันธสัญญาอะไร

169
00:12:21,917 --> 00:12:25,458
ขอแค่ยอมให้กินเจ้ามนุษย์ที่ชื่อเด็นจินั่น

170
00:12:25,458 --> 00:12:29,042
ตัวเป็น ๆ หรือศพก็ได้...ขอแค่ข้าได้กิน...

171
00:12:29,042 --> 00:12:33,667
ข้าจะยอมปล่อยนักล่าปิศาจ
คนอื่น ๆ กลับออกจากที่นี่

172
00:12:33,667 --> 00:12:35,250
อย่างปลอดภัย...

173
00:12:35,250 --> 00:12:36,542
มาทำพันธสัญญากันเถอะ...

174
00:12:37,292 --> 00:12:39,250
ทำพันธสัญญากัน...

175
00:12:49,292 --> 00:12:50,542
เด็นจิ...

176
00:12:50,542 --> 00:12:51,792
ยอมให้มันกินเถอะนะ

177
00:13:18,833 --> 00:13:20,375
หนวกหูชะมัด

178
00:13:20,375 --> 00:13:23,542
อากิคุง ช่วยเรียกเจ้าจิ้งจอก
ออกมาเขมือบเจ้านี่ทีสิ

179
00:13:24,458 --> 00:13:25,542
ค่ง

180
00:13:27,500 --> 00:13:29,833
กะแล้วว่าปิศาจจิ้งจอกคงไม่มา

181
00:13:29,833 --> 00:13:32,208
เพราะที่นี่ถูกตัดขาดจากโลกภายนอกแล้ว

182
00:13:32,208 --> 00:13:34,750
และร่างหลักของเจ้าจิ้งจอก
ก็อยู่ที่เกียวโตด้วย

183
00:13:35,500 --> 00:13:37,708
ถ้างั้นคงต้องจัดการด้วยผีซะแล้ว

184
00:13:42,042 --> 00:13:43,042
เจ็บ...

185
00:13:48,083 --> 00:13:50,542
เจ็บ...

186
00:13:50,542 --> 00:13:51,375
เจ็บ...

187
00:13:52,125 --> 00:13:53,250
ตัวใหญ่ขึ้นแล้ว

188
00:13:54,917 --> 00:13:56,333
เปลืองแรงเปล่า ๆ น่า

189
00:13:56,333 --> 00:13:59,542
นี่ไม่ใช่ร่างหลักของข้า

190
00:13:59,542 --> 00:14:02,333
หัวใจของข้าไม่ได้อยู่ที่นี่

191
00:14:02,333 --> 00:14:04,500
นี่ก็แค่กะเพราะ

192
00:14:04,500 --> 00:14:08,583
จุดอ่อนไม่ได้อยู่ที่ชั้นแปด

193
00:14:08,583 --> 00:14:12,375
ถ้าอยากมีชีวิตกลับไป
ก็ต้องยอมทำพันธสัญญาเท่านั้น

194
00:14:13,667 --> 00:14:17,458
ถึงจะฆ่าผมไป
มันก็ไม่ปล่อยให้ทุกคนรอดหรอกน่า

195
00:14:17,458 --> 00:14:19,042
ไม่หรอก

196
00:14:19,042 --> 00:14:22,250
เพราะเจ้าปิศาจนั่นพูดแล้วว่า
นี่คือ"พันธสัญญา"

197
00:14:22,250 --> 00:14:26,583
เมื่อปิศาจพูดคำว่า"พันธสัญญา"
คำนั่นมีพลังแกร่งกล้า

198
00:14:26,583 --> 00:14:28,833
ขอเพียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทำตามพันธสัญญา

199
00:14:28,833 --> 00:14:32,125
อีกฝ่ายก็ต้องทำตามด้วย

200
00:14:32,125 --> 00:14:34,583
และฝ่ายที่ฝ่าฝืนมีแต่ต้องตายสถานเดียว

201
00:14:34,583 --> 00:14:38,375
ดังนั้นขอแค่ฆ่าเด็นจิคุง
พวกเราก็จะออกไปข้างนอกได้นะ

202
00:14:38,375 --> 00:14:42,125
รุ่นพี่ฮิเมโนะ พวกเราควรจะฆ่าหมอนั่นซะ

203
00:14:42,125 --> 00:14:46,375
ฆ่าเขาก่อน แล้วค่อยออกไปคิดแผนกันข้างนอก

204
00:14:46,375 --> 00:14:49,250
ถ้ายังอยู่กันแบบนี้
ทุกคนต้องอดตายอยู่ที่โรงแรมแน่ ๆ

205
00:14:49,250 --> 00:14:53,833
กฏหมายยอมรับให้นักล่าปิศาจ
ทำพันธสัญญากับปิศาจได้

206
00:14:53,833 --> 00:14:56,500
พวกเราควรจะรับข้อเสนอของปิศาจตัวนั้น

207
00:14:56,500 --> 00:14:59,333
การที่ปิศาจอยากฆ่าเด็นจิ

208
00:14:59,333 --> 00:15:02,625
หมายความว่าการตายของเด็นจิ
มีประโยช์ต่อพวกมัน

209
00:15:02,625 --> 00:15:04,458
เพราะงั้นฉันไม่รับข้อเสนอหรอกนะ

210
00:15:04,458 --> 00:15:06,583
ถ้างั้นฉันก็ไม่รับด้วยคน

211
00:15:06,583 --> 00:15:07,875
อะไรกัน...

212
00:15:07,875 --> 00:15:09,458
ข้าสนับสนุนให้ฆ่าทิ้งนะ

213
00:15:10,750 --> 00:15:12,458
ต่อให้ประดิษฐ์ผลงานได้รางวัลโนเบล

214
00:15:12,458 --> 00:15:15,333
แต่ถ้ามุดหัวออกไปไม่ได้
แล้วจะป่าวประกาศให้ใครรู้ล่ะ

215
00:15:15,333 --> 00:15:17,208
เจ้าก็ยอมตาย ๆ เพื่อรางวัลโนเบลซะเถอะน่า

216
00:15:17,208 --> 00:15:19,875
มนุษย์ปิศาจทำพันธสัญญากับปิศาจไม่ได้

217
00:15:19,875 --> 00:15:22,000
ต่อให้เธอฆ่าเด็นจิ

218
00:15:22,000 --> 00:15:24,458
ปิศาจนั่นก็ไม่จำเป็นต้องปล่อยเธอออกไป

219
00:15:24,458 --> 00:15:26,583
เอาเป็นว่า ไม่ควรฆ่าเด็นจิ

220
00:15:26,583 --> 00:15:28,333
นักล่าปิศาจอย่างเรา

221
00:15:29,167 --> 00:15:30,917
มีหน้าที่ฆ่าพวกปิศาจเท่านั้น

222
00:15:33,917 --> 00:15:35,500
น่าเบื่อชิบเป๋ง
มาเล่นซูโม่แก้เบื่อกันเถอะ

223
00:15:35,500 --> 00:15:37,625
ไม่เว้ย เธอเพิ่งอยากจะฆ่ากันอยู่หยก ๆ

224
00:15:44,625 --> 00:15:46,042
หิวจังเลย

225
00:15:46,042 --> 00:15:50,458
อากิคุง ถามจริง ๆ นะ
นายมีแผนหนีออกจากที่นี่บ้างไหม

226
00:15:50,458 --> 00:15:52,583
ถ้าปิศาจตัวนั้นพูดเรื่องจริง

227
00:15:52,583 --> 00:15:55,042
พวกเราคงไม่มีทางฆ่ามันได้

228
00:15:55,042 --> 00:15:57,875
แต่ผมก็ไม่ต้องการฆ่าเด็นจิด้วย

229
00:15:57,875 --> 00:16:00,333
แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปต้องหิวตายแน่ ๆ

230
00:16:03,750 --> 00:16:06,167
ถึงตอนนั้น ผมจะใช้คาตานะ...

231
00:16:06,167 --> 00:16:07,250
ไม่ได้เชียวนะ

232
00:16:08,875 --> 00:16:11,542
ถ้าดาบนั่นช่วยแก้ปัญหาได้

233
00:16:11,542 --> 00:16:12,750
ทำไมไม่ใช้เล่า

234
00:16:14,042 --> 00:16:17,542
ต่อให้สถานการณ์คับขัน
ก็ห้ามใช้คาตานะเด็ดขาด

235
00:16:17,542 --> 00:16:20,167
แม้จะรู้สึกผิดก็เถอะ

236
00:16:20,167 --> 00:16:21,708
แต่ถึงตอนนั้นคงต้องให้เด็นจิคุงตายละนะ

237
00:16:24,375 --> 00:16:26,125
หายไปแล้ว

238
00:16:26,125 --> 00:16:29,208
ของกินที่อยู่บนเตียงหายไปแล้ว...

239
00:16:29,208 --> 00:16:31,167
หายไปหมดเลย

240
00:16:31,167 --> 00:16:32,417
ทำไมกัน

241
00:16:37,542 --> 00:16:40,333
แกเป็นคนกินทั้งหมดนี่เหรอ

242
00:16:40,333 --> 00:16:43,042
ข้าเปล่าสักหน่อย เด็นจิต่างหาก

243
00:16:43,042 --> 00:16:44,917
ยังกล้าพูดโกหกหน้าตาเฉยอีกนะ

244
00:16:44,917 --> 00:16:46,417
ฉันรู้แล้วละ

245
00:16:46,417 --> 00:16:48,125
ฉัน...

246
00:16:48,125 --> 00:16:49,292
รู้หมดแล้ว

247
00:16:50,083 --> 00:16:54,000
เพราะพลังของมนุษย์ปิศาจตัวนี้
พวกเราเลยต้องติดแหงกกันอยู่ที่ชั้นแปด

248
00:16:54,000 --> 00:16:55,917
ต้องใช่แน่ ๆ

249
00:16:55,917 --> 00:16:56,750
เปล่าซะหน่อย

250
00:16:56,750 --> 00:16:58,292
โคเบนิจัง ใจเย็น ๆ ก่อนสิ

251
00:16:58,292 --> 00:16:59,417
ยัยนี่เป็นมนุษย์ปิศาจเลือดนะ

252
00:16:59,417 --> 00:17:01,500
นายปกป้องมนุษย์ปิศาจงั้นเหรอ

253
00:17:01,500 --> 00:17:04,167
ทั้ง ๆ ที่พวกเราเป็นนักล่าปิศาจเนี่ยนะ

254
00:17:04,167 --> 00:17:09,333
อาราอิคุงเป็นพวกเดียวกับปิศาจสินะ
นายเป็นสปายใช่ไหม

255
00:17:09,333 --> 00:17:10,542
เป็นสปายแหนะ

256
00:17:10,792 --> 00:17:12,833
ฉันไม่ได้เป็นพวกเดียวกับปิศาจนะ

257
00:17:14,125 --> 00:17:16,250
นายต้องเป็นสปายแน่ ๆ

258
00:17:21,292 --> 00:17:22,125
เสียงกรีดร้อง

259
00:17:22,125 --> 00:17:23,125
รุ่นพี่ วิ่งเร็ว

260
00:17:32,625 --> 00:17:34,375
ฆ่าเด็นจิ

261
00:17:34,375 --> 00:17:36,292
เอาหัวใจของมันมาให้ข้า

262
00:17:36,292 --> 00:17:38,000
เอามาให้ข้า

263
00:17:38,000 --> 00:17:40,583
ข้าเติบโตขึ้นจากความกลัว

264
00:17:40,583 --> 00:17:43,458
ดำรงอยู่เพราะความกลัว

265
00:17:43,458 --> 00:17:46,500
จงหวาดกลัวกันมากขึ้น

266
00:17:46,500 --> 00:17:48,333
หวาดกลัวต่อความตาย

267
00:17:48,333 --> 00:17:50,625
หวาดกลัวต่อทุกอย่าง

268
00:17:50,625 --> 00:17:54,250
มีแต่ข้าที่จะฆ่าเจ้าเลื่อยยนต์ได้

269
00:17:54,250 --> 00:17:56,000
เพราะข้าคือ...

270
00:17:56,000 --> 00:17:59,250
ปิศาจชั่วนิรันดร์

271
00:18:05,042 --> 00:18:06,333
มันเอียงแล้ว

272
00:18:22,500 --> 00:18:25,750
เอาหัวใจของเด็นจิมาซะดี ๆ

273
00:18:25,750 --> 00:18:27,000
ใครก็ได้

274
00:18:27,000 --> 00:18:29,417
รีบ ๆ ฆ่าเด็นจิคุงที

275
00:18:29,417 --> 00:18:30,833
ขอร้องละ รีบ ๆ ฆ่าเขาเถอะ

276
00:18:30,833 --> 00:18:32,375
สถานการณ์ฉุกเฉิน

277
00:18:32,375 --> 00:18:34,292
ยอมให้ปิศาจกินหมอนั่นไปเถอะครับ

278
00:18:36,875 --> 00:18:38,000
คงต้องใช้คาตานะแล้ว

279
00:18:38,625 --> 00:18:40,583
ได้ไหมครับ รุ่นพี่ฮิเมโนะ...

280
00:18:42,250 --> 00:18:43,625
รุ่นพี่ฮิเมโนะ

281
00:18:44,833 --> 00:18:45,958
นี่เธอ

282
00:18:45,958 --> 00:18:47,833
ทำอะไรของเธอน่ะ

283
00:18:47,833 --> 00:18:51,500
ถ้าใช้คาตานะ พวกเราต้องออกไปได้แน่

284
00:18:51,500 --> 00:18:53,208
แต่ด้วยพันธสัญญา

285
00:18:53,208 --> 00:18:56,000
การใช้คาตานะทุกครั้งจะ
ทำให้อายุขัยของอากิคุงลดน้อยลง

286
00:18:56,000 --> 00:18:59,667
อากิคุง เขายังมี
เรื่องมากมายที่รอให้ทำอยู่

287
00:18:59,667 --> 00:19:01,000
เพราะงั้น ขอโทษด้วยนะ

288
00:19:01,000 --> 00:19:02,083
เด็นจิคุง

289
00:19:03,333 --> 00:19:05,125
ขอโทษด้วย

290
00:19:05,125 --> 00:19:07,000
เฮ้ย อย่ามาโดนตัวฉัน

291
00:19:07,000 --> 00:19:08,250
ปล่อยนะเว้ย

292
00:19:12,583 --> 00:19:14,583
ตายซะ

293
00:19:41,000 --> 00:19:45,125
ต่อให้หมอนั่นโดนแทงตายมันก็ไม่สำคัญ

294
00:19:45,125 --> 00:19:47,708
เพราะมันดีแต่ทำให้คนหัวเสีย

295
00:19:47,708 --> 00:19:50,125
แต่เมื่อเขาอยากจะฆ่าปิศาจปืน

296
00:19:51,167 --> 00:19:55,500
ถ้าลำพังแค่ฉันคนเดียว
คงฆ่าปิศาจปืนไม่ได้หรอก

297
00:19:55,500 --> 00:19:57,750
อยากจะฆ่าเจ้านั่น

298
00:19:57,750 --> 00:20:03,042
ก็ต้องมีนักล่าปิศาจฝีมือดี ๆ
พวกที่กล้าจะลุยเพิ่มให้มากที่สุด

299
00:20:04,083 --> 00:20:06,375
ต่อให้ต้องแลกกับอายุขัย

300
00:20:07,792 --> 00:20:10,042
ฉันก็ไม่ปล่อยให้ใครมาฆ่าเด็นจิหรอกนะ

301
00:20:11,625 --> 00:20:12,500
พาวเวอร์

302
00:20:12,500 --> 00:20:14,417
เธอเป็นมนุษย์ปิศาจเลือดใช่ไหม

303
00:20:14,417 --> 00:20:16,917
ช่วยห้ามเลือดให้หมอนี่ทีได้ไหม

304
00:20:16,917 --> 00:20:20,583
ข้าควบคุมได้แต่เลือดของตัวเองเท่านั้น

305
00:20:20,583 --> 00:20:22,542
ควบคุมเลือดคนอื่นมันก็ยากอยู่...

306
00:20:24,625 --> 00:20:29,167
แต่ถ้าเจ้าหัวซามูไรซี้แหงแก๋ขึ้นมา
ก็ไม่มีคนทำข้าวให้กินอะดิ

307
00:20:29,167 --> 00:20:31,167
ช่วยไม่ได้นะ ข้าจะเมตตา
ช่วยเจ้านี่ห้ามเลือดดูสักครั้ง

308
00:20:37,917 --> 00:20:39,000
ทำยังไงดี...

309
00:20:39,792 --> 00:20:40,875
ทำยังไงดี

310
00:20:41,417 --> 00:20:44,750
อา...อากิคุง ทำยังไงดีล่ะ

311
00:20:45,458 --> 00:20:48,208
โทษ...โทษฉันไม่ได้นะ

312
00:20:48,208 --> 00:20:49,292
เพราะนายนั่นแหละ

313
00:20:49,292 --> 00:20:51,167
ความผิดของนายทั้งนั้น

314
00:20:51,167 --> 00:20:53,417
ถ้านายยอมให้ปิศาจกินไปซะแต่ทีแรก

315
00:20:53,417 --> 00:20:54,875
ก็คงหมดปัญหาไปแล้ว

316
00:20:56,417 --> 00:20:58,375
เข้าใจแล้วน่า

317
00:20:58,375 --> 00:20:59,833
ออกไปให้มันกินก็พอใช่ไหม

318
00:21:01,083 --> 00:21:02,625
ค่อยยังชั่ว

319
00:21:03,958 --> 00:21:06,833
แต่คงต้องขัดขืนอยู่ดี

320
00:21:07,500 --> 00:21:10,958
ถ้าเกิดฉันฆ่าเจ้าปิศาจนั่นได้ขึ้นมา

321
00:21:11,583 --> 00:21:14,292
อย่าทำเป็นลืมจูบแลกลิ้นนั่นเสียล่ะ

322
00:21:15,792 --> 00:21:18,333
พูดยังกับมีโอกาสชนะงั้น

323
00:21:18,333 --> 00:21:19,625
ถึงจะเจ็บเอาเรื่อง

324
00:21:20,333 --> 00:21:21,583
แต่ก็ต้องกลายร่างเป็นเลื่อยยนต์ละนะ

325
00:21:22,250 --> 00:21:24,125
เลื่อย...เลื่อยยนต์...

326
00:21:24,125 --> 00:21:26,917
ไม่รู้ทำไม เจ้าปิศาจนั่น

327
00:21:26,917 --> 00:21:29,042
เหมือนจะกลัวเลื่อยยนต์ของฉันเอามาก ๆ เลย

328
00:21:29,792 --> 00:21:31,833
เพราะงั้นถึงไม่ยอมลงมือเอง

329
00:21:31,833 --> 00:21:34,333
แต่เรียกให้คนอื่นช่วยฆ่าฉันแทน

330
00:21:35,333 --> 00:21:36,792
แถมตอนที่เจ้าปิศาจ

331
00:21:36,792 --> 00:21:40,083
ถูกโจมตีก็เอาแต่ร้องโอดโอย

332
00:21:41,042 --> 00:21:42,667
เพราะแบบนั้น

333
00:21:42,667 --> 00:21:46,083
แค่ทำให้มันทรมานจนไม่อยากมีชีวิตอยู่

334
00:21:46,083 --> 00:21:47,917
ยอมตาย ๆ ไปเองซะก็สิ้นเรื่อง

335
00:21:50,125 --> 00:21:52,042
ความคิดของปิศาจชัด ๆ

336
00:21:55,375 --> 00:21:57,750
เจ้าบ้านี่เข้ามาปกป้องกันทำไมก็ไม่รู้

337
00:21:58,500 --> 00:22:00,958
อย่ายุ่งไม่เข้าเรื่องสิเฟ้ย ปัดโธ่

338
00:22:01,833 --> 00:22:06,000
ฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณใครอีกแล้วนะ

339
00:22:07,208 --> 00:22:09,292
ถ้าพวกเราหนีออกไปได้
ก็ไม่ติดค้างกันแล้วนะ