1
00:00:13,640 --> 00:00:15,559
(พิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิทัน)

2
00:00:15,642 --> 00:00:17,602
แม่ชอบเดอะเมทมาก

3
00:00:17,686 --> 00:00:19,896
นี่คือหนึ่งในสถานที่โปรดของลูกๆ ของหนู…

4
00:00:19,980 --> 00:00:21,523
ในทั้งนครนิวยอร์กเลยมั้ง

5
00:00:21,606 --> 00:00:24,901
ชาร์ล็อตต์กับเอเดนไม่ยอมเชื่อซะที

6
00:00:24,985 --> 00:00:27,696
ว่ามีภาษาโบราณที่ตอนนี้ไม่ได้ใช้อีกต่อไปแล้ว

7
00:00:28,822 --> 00:00:31,950
และหนูจำได้ว่าหนูก็ทึ่งแบบนี้แหละ

8
00:00:32,033 --> 00:00:34,202
ตอนที่หนูได้เรียนรู้สมัยอยู่เกรดสี่

9
00:00:34,286 --> 00:00:36,204
อือ แม่จำไม่ได้ว่าได้เรียนรู้ด้วย

10
00:00:37,664 --> 00:00:39,374
แต่มันสวยมากดูนั่นสิ

11
00:00:39,457 --> 00:00:40,584
เหลือเชื่อเลย

12
00:00:40,667 --> 00:00:42,836
ไดอานา เทพีแห่งพรานไพร

13
00:00:43,879 --> 00:00:48,300
ทุกครั้งที่เราอยู่ในสถานที่ที่น่าทึ่งแบบนี้
เราจะนึกถึงประวัติศาสตร์

14
00:00:48,383 --> 00:00:53,054
และเราจะนึกถึงคนที่เต็มใจยืนหยัดสู้
และเป็นสิทธิ์เป็นเสียง

15
00:00:53,138 --> 00:00:58,518
หวังว่าการที่เราได้พูดคุย
และให้ความสำคัญกับผู้หญิงเหล่านี้

16
00:00:58,602 --> 00:01:01,980
จะทำให้มีคนเข้าใจมากขึ้น
ว่าการยืนหยัดสู้หมายถึงอะไร

17
00:01:02,063 --> 00:01:07,652
ให้… มีคนมองเห็นมากขึ้น
ว่าไม่ว่าเราจะเป็นใคร เราก็สามารถมีจุดยืนได้

18
00:01:07,736 --> 00:01:08,862
และแม่ชอบจริงๆ

19
00:01:10,947 --> 00:01:14,618
ฉันมีตัวตน ฉันภูมิใจ และฉันจะไม่ขอโทษใครด้วย

20
00:01:18,204 --> 00:01:20,165
เรามีโชว์ของเราเอง

21
00:01:20,248 --> 00:01:25,212
(ผู้หญิงกล้าย่อมยืนหยัดสู้)

22
00:01:26,713 --> 00:01:29,090
(ทางเหนือของนิวยอร์ก)

23
00:01:30,759 --> 00:01:34,888
วันนี้ฮิลลารี คลินตันกับเชลซี คลินตัน
จะมาที่บ้านหลังนี้…

24
00:01:34,971 --> 00:01:36,640
(แอมเบอร์ รัฟฟิน
พิธีกรรายการเลตไนต์/นักแสดงตลก)

25
00:01:36,723 --> 00:01:37,766
เพื่อเล่นกับฉัน

26
00:01:38,516 --> 00:01:40,894
ไม่อยากเชื่อว่าพวกเขานึกถึงฉัน

27
00:01:40,977 --> 00:01:43,605
"เฮ้ เราชอบสิ่งที่คุณทำ
และเราอยากคุยกับคุณถึงเรื่องนั้น"

28
00:01:46,524 --> 00:01:47,484
เหลือเชื่อจริงๆ

29
00:01:48,735 --> 00:01:52,697
แม่ชอบดูรายการของแอมเบอร์ รัฟฟินมาก

30
00:01:52,781 --> 00:01:55,617
เพราะเธอมีพลังเหลือล้นเลยทีเดียว

31
00:01:55,700 --> 00:01:58,828
การได้ดูเธอในรายการ
"เลตไนต์กับเซ็ธ ไมเยอร์ส" มาหลายปี

32
00:01:58,912 --> 00:02:01,081
และตอนนี้ก็ "ดิแอมเบอร์ รัฟฟินโชว์"…

33
00:02:01,164 --> 00:02:04,501
หนูรู้สึกว่าอยากเป็นเพื่อนกับเธอเลย

34
00:02:05,418 --> 00:02:07,128
รอเจอเธอไม่ไหวแล้ว

35
00:02:10,173 --> 00:02:11,967
ในการเตรียมความพร้อมนั้น

36
00:02:12,050 --> 00:02:17,013
ฉันจะเอามะนาวมาวางไว้
เพื่อให้ฉันนำเสนอมาร์การิตาได้เต็มที่

37
00:02:17,097 --> 00:02:18,932
ฉันเตรียมเครื่องมาร์การิตาไว้เสมอ

38
00:02:19,516 --> 00:02:22,852
ตอนนี้เรามาถึงริมแม่น้ำฮัดสันแล้ว

39
00:02:22,936 --> 00:02:23,770
สวยจัง

40
00:02:26,731 --> 00:02:28,483
- หวัดดีค่ะ
- หวัดดีค่ะ

41
00:02:28,567 --> 00:02:31,111
หวัดดีค่ะ ยินดีต้อนรับ เข้ามาเลย

42
00:02:31,194 --> 00:02:32,195
หวัดดี

43
00:02:34,489 --> 00:02:36,908
กอดกันไม่ได้เหรอคะ
เราตรวจโควิดแล้วผลเป็นลบ

44
00:02:36,992 --> 00:02:39,077
- เย่!
- นั่นสิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ

45
00:02:39,160 --> 00:02:41,955
- ฉลองให้ผลเป็นลบของเรา
- แน่นอนค่ะ

46
00:02:42,038 --> 00:02:44,791
- นี่พ่อกับแม่ฉัน
- โอ้โฮ ว้าว

47
00:02:44,874 --> 00:02:46,543
นี่คือตอนที่พวกท่านไปดูโชว์

48
00:02:46,626 --> 00:02:48,128
- ที่เดอะเซ็กคันด์ซิตี
- ไม่จริงน่า

49
00:02:48,211 --> 00:02:49,921
ฉันเคยแสดงที่ชิคาโก

50
00:02:53,133 --> 00:02:56,928
ตอนฉันยังเด็ก ฉันคิดว่า
"ฉันจะมีเส้นทางส่งไปรษณีย์เป็นของตัวเอง"

51
00:02:57,929 --> 00:03:02,100
เพราะมันทำให้เราได้ออกไปข้างนอก
ใส่กางเกงขาสั้นน่ารักๆ เดินไปทั่ว ฉันคิดถูก

52
00:03:02,183 --> 00:03:06,313
แต่เปล่าเลย ฉันย้ายไปชิคาโก
เพื่อทำงานกับเดอะเซ็กคันด์ซิตี

53
00:03:06,396 --> 00:03:09,482
- เป็นที่ที่ดีมาก
- เป็นที่ที่ยอดเยี่ยมเลยแหละ

54
00:03:09,566 --> 00:03:12,110
จากนั้นก็ย้ายไปอัมสเตอร์ดัม
และทำงานกับบูมชิคาโก

55
00:03:12,193 --> 00:03:14,487
บูมชิคาโกคือโรงละครในอัมสเตอร์ดัม

56
00:03:14,571 --> 00:03:18,033
- ที่มีอดีตคนดังอย่าง…
- คุณไง

57
00:03:18,116 --> 00:03:19,743
แอมเบอร์ มิลเดร็ด รัฟฟิน…

58
00:03:19,826 --> 00:03:21,328
- เจสัน ซูเดคิส…
- ว้าว

59
00:03:21,411 --> 00:03:23,455
เซ็ธ ไมเยอร์ส
จอร์แดน พีล

60
00:03:23,538 --> 00:03:25,624
จากนั้นฉันก็ย้ายไปแอลเอ

61
00:03:25,707 --> 00:03:28,293
เพราะในที่สุดฉันก็มีความกล้ามากพอที่จะคิดว่า

62
00:03:28,376 --> 00:03:32,214
"โอเค ฉันทำงานกับเดอะเซ็กคันด์ซิตี
และฉันทำงานกับบูมชิคาโก

63
00:03:32,297 --> 00:03:36,176
ไม่แน่ฉันอาจทำให้…
การแสดงหรือการเล่นตลกเป็นอาชีพฉันก็ได้"

64
00:03:36,259 --> 00:03:39,221
แต่เปล่าเลย
พอฉันไปแอลเอ ส่วนใหญ่ฉันทำงานเขียน

65
00:03:39,304 --> 00:03:40,430
เพราะไม่มีใครคิดว่า

66
00:03:40,513 --> 00:03:45,185
"เราอยากได้ผู้หญิงผิวดำวัย 35 ปี
ที่เป็นคนเนิร์ดๆ

67
00:03:45,268 --> 00:03:47,854
เราเขียนบทให้เธอและจ้างเธอ"…
ไม่ ไม่มีใครทำแบบนั้น

68
00:03:47,938 --> 00:03:50,982
ฉันเลยคิดว่า "อ้อ โอเค"
ฉันเข้าใจชัดเลยว่าถ้าฉันอยากทำอะไร…

69
00:03:51,066 --> 00:03:53,151
- คุณต้องเขียน
- ฉันก็ต้องเขียนมันออกมา

70
00:03:53,235 --> 00:03:54,402
ฤดูใบไม้ผลิปีนี้

71
00:03:54,486 --> 00:03:58,365
พบกับเรื่องราวของผู้หญิงผิวดำ
ที่ได้เป็นนักวิทยาศาสตร์ชื่อดังระดับโลก

72
00:03:58,448 --> 00:04:00,283
นักเชลโลผู้ประสบความสำเร็จ

73
00:04:00,867 --> 00:04:02,744
- และนักเคลื่อนไหว
- เวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงคือตอนนี้…

74
00:04:02,827 --> 00:04:05,497
และผู้ชายผิวขาวระหว่างที่เธอทำสำเร็จ

75
00:04:09,626 --> 00:04:11,586
ไมค์เธอสูงไป แต่ผมแก้ให้แล้ว

76
00:04:11,670 --> 00:04:13,672
มันใช้ได้เพราะผมเลยนะเนี่ย

77
00:04:13,755 --> 00:04:15,840
ครั้งแรกที่ฉันได้ทำงานในรายการเซ็ธ ไมเยอร์ส

78
00:04:15,924 --> 00:04:21,555
ฉันเป็นผู้หญิงผิวดำคนเดียว
ที่เขียนบททอล์กโชว์ที่ออกอากาศตอนดึก

79
00:04:21,638 --> 00:04:23,139
- ว้าว
- ตอนนั้นปีอะไรคะ

80
00:04:23,223 --> 00:04:24,099
ปี 2014

81
00:04:24,182 --> 00:04:26,518
- ปี 2014
- ใช่

82
00:04:26,601 --> 00:04:27,894
เพิ่งผ่านไปไม่นานเอง

83
00:04:27,978 --> 00:04:29,604
แต่ตอนที่จอร์จ ฟลอยด์ถูกฆ่าตาย

84
00:04:29,688 --> 00:04:34,859
ฉันบอกว่า "ฟังนะ
ฉันถูกตำรวจคุกคามมาเป็นพันล้านรอบแล้ว

85
00:04:34,943 --> 00:04:38,321
ให้ฉันเล่าเรื่องพวกนี้ผ่านกล้องดีไหม

86
00:04:38,405 --> 00:04:40,782
ตอนที่ฉันคิดว่าฉันจะถูกตำรวจฆ่าตายซะแล้ว"

87
00:04:40,865 --> 00:04:44,536
ตอนฉันเป็นวัยรุ่น ฉันเพิ่งเป็นมือใหม่หัดขับ

88
00:04:44,619 --> 00:04:47,122
ฉันอาศัยอยู่ที่ชิคาโก

89
00:04:47,205 --> 00:04:49,499
ชีวิตมีความสุขมาก

90
00:04:49,583 --> 00:04:51,334
รู้สึกว่าตอนนั้นฉันกำลังไปปาร์ตี้

91
00:04:51,418 --> 00:04:55,046
ตำรวจผิวขาวสูงวัยคนนึงเห็นสาวน้อยผิวดำ

92
00:04:55,130 --> 00:04:57,132
เขาชักปืนออกมาและพูดว่า

93
00:04:57,215 --> 00:04:59,801
"หยุดอยู่ตรงนั้น
เอามือออกมาวางบนกระโปรงรถ

94
00:04:59,885 --> 00:05:01,428
จอดรถสิวะ"

95
00:05:01,511 --> 00:05:03,638
ฉันคิดในใจ "ฉันตายแน่"

96
00:05:03,722 --> 00:05:06,892
ฉันเล่าเรื่องราวต่างๆ มากมาย
และเราเล่าทุกโชว์ตลอดทั้งสัปดาห์นั้น

97
00:05:06,975 --> 00:05:09,811
และคืนนี้ฉันหมดเรื่องจะเล่าแล้ว

98
00:05:09,895 --> 00:05:11,146
ล้อเล่นค่ะ ฉันยังมีอีก

99
00:05:11,229 --> 00:05:13,523
ถึงจุดนั้นแล้ว ฉันได้ทำรายการโชว์มาพอสมควร

100
00:05:13,607 --> 00:05:16,651
และมันแบบว่า "คุณรู้จักฉันดี
ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ…

101
00:05:16,735 --> 00:05:18,486
ฉันติ๊งต๊องและฉันเนิร์ด

102
00:05:18,570 --> 00:05:21,489
และฉันไม่ได้เป็นพิษเป็นภัยต่อใครเลย"

103
00:05:21,573 --> 00:05:23,992
และนั่นคือวิธีที่คนอื่นปฏิบัติกับฉัน

104
00:05:24,075 --> 00:05:25,952
ฉันคิดว่ามันโดนใจใครหลายคน

105
00:05:26,036 --> 00:05:28,663
เพราะมันไม่สำคัญเลยว่าเราทำอะไร

106
00:05:29,831 --> 00:05:33,043
ถ้า… ถ้าตำรวจแบบนั้นเจอเราเข้า
พวกเขาจะทำแบบที่พวกเขาทำ

107
00:05:33,126 --> 00:05:36,671
เรื่องนั้นมันส่งผลกระทบต่อห้องนักเขียน
และคนที่คุณร่วมงานด้วยยังไงบ้าง

108
00:05:36,755 --> 00:05:39,591
คุณคิดว่ามันน่าแปลกใจ
ในสายตาเพื่อนร่วมงานที่เป็นคนขาวไหม

109
00:05:39,674 --> 00:05:42,093
แน่นอน ทุกคนบอกว่า "โห ไม่เคยรู้มาก่อนเลย"

110
00:05:42,177 --> 00:05:46,348
การสร้างชีวิตบนเส้นทางนั้นใช้เวลาถึง…
ไม่รู้สิ สักสองปีได้มั้ง

111
00:05:46,431 --> 00:05:49,434
รู้อะไรไหม ลอเร็ตตา คุณก็พอได้อยู่นะ

112
00:05:49,517 --> 00:05:50,685
ขอบคุณค่ะ เอิร์ล

113
00:05:50,769 --> 00:05:54,481
ด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้
แต่การได้รับความเคารพจากคุณคือสิ่งที่ฉันสนใจ

114
00:05:56,524 --> 00:06:00,487
เราเจอนักเขียนผิวดำที่มีพรสวรรค์ได้ทุกที่

115
00:06:00,570 --> 00:06:02,405
เพราะพวกเขาไม่เคยได้รับโอกาสเลย

116
00:06:02,489 --> 00:06:04,908
และพวกเขาได้แต่สร้างสรรค์ผลงาน
ทำงานอย่างหนัก

117
00:06:04,991 --> 00:06:08,119
พอเราเจอตัวพวกเขาปุ๊บ พวกเขาก็พร้อมลุยทันที

118
00:06:08,203 --> 00:06:12,123
และฉันค้นพบว่ามันเป็นแบบนั้น
ตอนที่ฉันเริ่มทำรายการเดอะรัฟฟินโชว์

119
00:06:12,916 --> 00:06:14,960
- เธอ
- ผู้

120
00:06:15,043 --> 00:06:16,878
- ให้
- คืน

121
00:06:16,962 --> 00:06:19,548
- ทุกอย่าง
- คือ

122
00:06:19,631 --> 00:06:22,425
- ยอด
- อัจฉริยะ

123
00:06:22,509 --> 00:06:23,510
ปัญญานิ่ม

124
00:06:24,344 --> 00:06:26,137
เรื่องจริง

125
00:06:26,221 --> 00:06:29,808
มาแรงแซงทางโค้ง เตรียมมีอาชีพที่สองได้เลย

126
00:06:29,891 --> 00:06:32,435
ฉันอยู่นี่ ไม่ไกลเลย

127
00:06:33,812 --> 00:06:36,231
ยินดีต้อนรับ นี่คือห้องนักเขียน

128
00:06:36,314 --> 00:06:39,484
ห้องนี้คือสถานที่ที่มีความสุข
และอ่อนหวานที่สุดในโลก

129
00:06:39,568 --> 00:06:42,195
พอเราไล่มาถึงคุณ คุณต้องคิดเรื่องที่จะพูดให้ได้

130
00:06:42,279 --> 00:06:43,280
โอเค ดีเลย

131
00:06:43,947 --> 00:06:47,325
ตอนฉันทำดิแอมเบอร์ รัฟฟินโชว์
ความคิดแรกของฉันคือ

132
00:06:47,409 --> 00:06:48,577
"เราจะไปได้ไกลแค่ไหน"

133
00:06:49,369 --> 00:06:52,998
เพราะในฐานะคนดำ
เราเขียนงานโดยที่ถูกจำกัดอยู่

134
00:06:53,081 --> 00:06:57,961
ฉันจึงสนับสนุนให้คุณพูดหัวข้ออะไรก็ตาม
ที่คุณอยากพูดได้เลย

135
00:06:58,044 --> 00:06:59,045
แม้แต่คุณก็ด้วย เอียน

136
00:07:00,881 --> 00:07:01,882
(แนมดี เอิง-กเว
นักเขียน)

137
00:07:01,965 --> 00:07:05,051
งานของผมคือ "พากย์เสียงให้แอมเบอร์"
ดิแอมเบอร์ รัฟฟินโชว์ถูกตัดต่อโดย

138
00:07:05,719 --> 00:07:07,220
นักวิจารณ์แนวทฤษฎีวิพากษ์เชื้อชาติ

139
00:07:08,138 --> 00:07:10,307
"ฉันภูมิใจในความทรหดของคนดำ

140
00:07:10,390 --> 00:07:12,225
- พวกเขาเปลี่ยนจาก…"
- ก็ดี

141
00:07:12,309 --> 00:07:15,812
"ไป… ไปเป็นดีเยี่ยม

142
00:07:15,896 --> 00:07:19,024
- ตอนที่เราเดินทางมาถึงด้วย…"
- เรือ

143
00:07:19,107 --> 00:07:19,941
(แพทริค โรว์แลนด์
นักเขียน)

144
00:07:20,025 --> 00:07:23,653
"สำราญ เรารู้ว่ามีช่วงเวลา…"

145
00:07:23,737 --> 00:07:26,197
- แสนสนุก
- "รอเราอยู่"

146
00:07:26,281 --> 00:07:28,825
"เรามองฮีโร่ของเราเป็นแบบอย่าง
เช่น มาร์ติน ลูเธอร์ คิง

147
00:07:28,909 --> 00:07:31,745
- โรซา พาร์กส์ และมัลคอล์ม…"
- จามาล วอร์เนอร์

148
00:07:31,828 --> 00:07:33,622
"และอื่นๆ และอื่นๆ"

149
00:07:33,705 --> 00:07:35,916
ชอบจัง ทำได้ดีมาก

150
00:07:36,875 --> 00:07:40,795
เมื่อเราเขียนงานให้สิ่งที่ผู้คนเรียกว่า

151
00:07:40,879 --> 00:07:43,089
"โลกธรรมดากับผู้ชมธรรมดา"

152
00:07:43,173 --> 00:07:47,385
เมื่อเราเป็นคนดำ
เรารู้ว่าเราต้องใช้ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับตัวเรา

153
00:07:47,469 --> 00:07:48,845
แล้วอัดแน่นให้เหลือเพียงแค่นี้

154
00:07:48,929 --> 00:07:54,392
ฉันจะมัวพูดถึงเบบี้เฟซไม่ได้
จะมัวพูดถึงแม็กเท็นไม่ได้

155
00:07:55,810 --> 00:07:58,563
- มัวพูดถึง… ไม่รู้สิ…
- เรื่อง "รอวันลมรักหวนคืน"

156
00:07:58,647 --> 00:08:01,900
"รอวันลมรักหวนคืน"
มัวพูดถึงฉาก "เคนเน็ธ!" ไม่ได้

157
00:08:01,983 --> 00:08:04,694
- เลยต้องอัดให้เหลือแค่นี้
- พูดถึงจามาลแทน

158
00:08:04,778 --> 00:08:05,862
เดนีส

159
00:08:06,404 --> 00:08:07,822
("เดอะคอสบีโชว์" ซีซันหนึ่ง)

160
00:08:07,906 --> 00:08:09,032
ไม่ชอบเหรอ

161
00:08:09,115 --> 00:08:10,825
ถามอีกทีซิ

162
00:08:11,409 --> 00:08:14,913
ทุกคนคะ จัดแต่หัวข้อ
เกี่ยวกับมัลคอล์ม-จามาล วอร์เนอร์เลย

163
00:08:14,996 --> 00:08:18,959
จากนั้นก็… ได้อยู่ในโชว์ที่มีแต่คนดำแล้วจ้า

164
00:08:19,042 --> 00:08:22,420
ขีดจำกัดหายไป แล้วเราจะพูดอะไรก็ได้

165
00:08:22,504 --> 00:08:24,631
และเราเป็นตัวเองได้เต็มที่

166
00:08:24,714 --> 00:08:26,091
เพราะงั้นก็ตั้งใจทำงานให้หนักขึ้น

167
00:08:29,469 --> 00:08:31,596
ฉันเป็นคนทำงานแบบนี้

168
00:08:31,680 --> 00:08:34,765
ฉันอยากให้คนรู้สึกถูกปั่นหัวน้อยลง

169
00:08:34,849 --> 00:08:36,268
และนั่นคือเป้าหมายหลักของฉัน

170
00:08:36,351 --> 00:08:39,145
ตอนที่ศาลมีคำตัดสินคดีของไคล์ ริตเทนเฮาส์

171
00:08:39,229 --> 00:08:41,481
มันทำให้ฉันใจสลายจริงๆ

172
00:08:41,565 --> 00:08:43,733
ฉันคิดว่า "ถ้าฉันรู้สึกแบบนี้

173
00:08:43,817 --> 00:08:46,236
ฉันไม่อยากให้คุณรู้สึกแบบนี้ด้วย
และฉันจะอยู่เคียงข้างคุณ"

174
00:08:46,319 --> 00:08:49,614
ไม่กี่นาทีก่อนที่เราจะบันทึกเทปรายการนี้

175
00:08:49,698 --> 00:08:52,409
ไคล์ ริตเทนเฮาส์
ชายที่ถูกกล่าวหาว่ายิงผู้อื่นถึงสามคน

176
00:08:52,492 --> 00:08:57,581
ระหว่างการประท้วงแบล็กไลฟ์สแมตเทอร์
ถูกตัดสินให้พ้นผิดทุกข้อกล่าวหา

177
00:08:58,248 --> 00:09:04,045
คำตัดสินมันยังไม่เข้าไปในหัวสมอง
หรือหัวใจฉันเลย

178
00:09:04,129 --> 00:09:08,717
ในขณะที่ฉันพูดแบบนั้นออกมา ฉันรู้สึกเศร้ามาก

179
00:09:08,800 --> 00:09:12,637
ฉันไม่สนไคล์ ริตเทนเฮาส์
ฉันไม่สนผู้พิพากษาที่เหยียดผิวคนนั้น

180
00:09:12,721 --> 00:09:16,850
และฉันไม่สนว่าคณะลูกขุนจะ****แค่ไหน

181
00:09:16,933 --> 00:09:20,228
คนขาวลอยนวลพ้นผิด
ข้อหาฆาตกรรมมาตั้งแต่แรกแล้ว

182
00:09:20,312 --> 00:09:22,397
ฉันไม่สนพวกเขาหรอก ฉันสนพวกคุณต่างหาก

183
00:09:22,480 --> 00:09:26,484
และไม่อยากเชื่อว่าฉันต้องพูดแบบนี้
แต่พวกคุณมีความสำคัญ

184
00:09:27,527 --> 00:09:30,697
โลกที่เราอยู่ตอนนี้ และเราสามคนก็รู้ดี

185
00:09:30,780 --> 00:09:35,243
การกล้าพูด กล้าเป็นสิทธิ์เป็นเสียง
มันมาพร้อมกับความเสี่ยงและอันตราย

186
00:09:35,327 --> 00:09:38,872
และมันยิ่งทำให้ยากมากๆ ที่จะกลับมาเรื่อยๆ

187
00:09:38,955 --> 00:09:41,666
เพื่อให้ความรู้ ให้ข้อมูล และทำให้คนฉุกคิด

188
00:09:41,750 --> 00:09:44,502
แต่คุณก็ยังทำต่อไป คุณทำได้ยังไง

189
00:09:44,586 --> 00:09:49,174
มันเป็นสัญชาตญาณของเราที่ต้องช่วยคนอื่น
และทำให้พวกเขารู้สึกดีขึ้น

190
00:09:49,257 --> 00:09:50,383
เป็นสัญชาตญาณของคุณต่างหาก

191
00:09:51,176 --> 00:09:54,554
ไม่ใช่สัญชาตญาณของทุกคน
ที่จะพยายามช่วยคนอื่นและทำให้พวกเขารู้สึกดี

192
00:09:54,638 --> 00:10:00,477
พวกเราส่วนใหญ่ต้องการการโอบกอด
การจูบ และการลูบหลังปลอบโยน

193
00:10:02,020 --> 00:10:06,316
โอเค เราเขียนบทไว้แล้ว
แต่เราเขียนบทพิเศษไว้ให้คุณต่างหาก

194
00:10:06,399 --> 00:10:08,235
- โอ้ เย่
- อยากอ่านพร้อมฉันไหม

195
00:10:08,318 --> 00:10:09,236
ยินดีเลย

196
00:10:09,319 --> 00:10:10,654
- ส่วนเชลซี…
- ค่ะ

197
00:10:10,737 --> 00:10:12,906
คุณออดิชันรับบทเชลซีได้ไหม

198
00:10:14,032 --> 00:10:15,909
ฉันแค่พยายามทำให้ตัวเองเป็นคนที่ขาดไม่ได้

199
00:10:17,410 --> 00:10:21,164
"วันนี้ฉันมีแขกรับเชิญคนพิเศษ
ฮิลลารีกับเชลซี คลินตัน

200
00:10:21,248 --> 00:10:23,208
เรามีเรื่องตื่นเต้นมากมายที่ต้องคุยกัน และ…

201
00:10:24,000 --> 00:10:26,002
เดี๋ยวนะ นั่นมันอะไร"

202
00:10:26,503 --> 00:10:28,672
- "นั่นไหน"
- "ก็นั่นไง"

203
00:10:28,755 --> 00:10:32,717
ตัดภาพไปที่ชุดสูทกางเกงแสนสวย
ในเงาสลัวๆ บนตัวของหุ่น

204
00:10:32,801 --> 00:10:37,472
"ตายจริง นี่เป็นชุดสูทกางเกงที่สง่างามที่สุด
ที่ฉันเคยเห็นมาเลย

205
00:10:37,556 --> 00:10:41,184
มันมากไป แต่ก็ขอบคุณนะ ฉันชอบมาก"

206
00:10:41,268 --> 00:10:43,770
"พูดอะไรของคุณ นี่ไม่ใช่ของขวัญ"

207
00:10:43,853 --> 00:10:47,107
"ในฐานะคนดังที่ใส่ชุดสูทกางเกงตลอดเวลา

208
00:10:47,190 --> 00:10:50,485
มันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฉัน
และฉันมั่นใจว่าจะไม่มีใครคัดค้าน

209
00:10:50,569 --> 00:10:52,362
ถ้าฉันเคลมเป็นของตัวเอง"

210
00:10:52,445 --> 00:10:55,282
"เดี๋ยวนะ
ฉันก็เป็นคนดังที่ใส่ชุดสูทกางเกงบ่อยๆ"

211
00:10:55,365 --> 00:10:59,286
"ฉันไม่อยากใช้ไพ่เหนือกว่านะ
แต่ฉันเคยเป็นรัฐมนตรีต่างประเทศ"

212
00:10:59,369 --> 00:11:01,079
"ใช่ 'เคยเป็น'"

213
00:11:01,162 --> 00:11:03,873
"เราจบปัญหานี้ได้อย่างผู้ใหญ่ที่มีเหตุผล

214
00:11:03,957 --> 00:11:09,212
คุณสองคนยืนคนละฝั่งห้อง แล้วให้ชุดสูทเลือก

215
00:11:09,296 --> 00:11:11,965
สุภาพสตรีคะ เข้าประจำที่เลย"

216
00:11:12,048 --> 00:11:14,050
"เร็วเข้า ชุดสูทกางเกง มาหาแม่เร็ว"

217
00:11:14,134 --> 00:11:16,177
"ใครเป็นชุดสูทกางเกงคนเก่งเอ่ย

218
00:11:16,261 --> 00:11:19,556
มาทางนี้ มาให้ฉันใส่ซะดีๆ เจ้าตัวเหม็น"

219
00:11:19,639 --> 00:11:21,892
"อยากกินขนมไหม ฉันมีขนมมาให้ด้วยนะ"

220
00:11:21,975 --> 00:11:24,019
- "มานี่ เร็วเข้า"
- "มาทางนี้"

221
00:11:24,102 --> 00:11:24,936
(เอียน มอร์แกน
นักเขียน)

222
00:11:25,020 --> 00:11:26,521
"หุ่นเดินลังเลไปมาอยู่พักนึง

223
00:11:26,605 --> 00:11:28,231
แล้วจู่ๆ ก็พุ่งตัวออกไปนอกสตูดิโอ"

224
00:11:28,315 --> 00:11:30,358
"ไม่นะ"

225
00:11:30,442 --> 00:11:31,526
"มันไปแล้ว

226
00:11:31,610 --> 00:11:34,321
สิ่งเดียวที่เราทำได้
คือหวังว่ามันจะเจอคนที่รักมัน"

227
00:11:36,740 --> 00:11:39,492
"ตัดภาพไปที่ชุดสูทกางเกงยืนอยู่หน้าประตูออฟฟิศ

228
00:11:39,576 --> 00:11:41,244
ประตูเปิดออก เผยให้เห็นเรเชล แมดโดว์"

229
00:11:41,328 --> 00:11:44,623
"ดูแกสิ มานี่เร็ว
มาให้ฉันใส่ซะดีๆ เจ้าตัวเหม็น"

230
00:11:44,706 --> 00:11:45,999
(เจนนี่ เฮเกล
หัวหน้านักเขียน)

231
00:11:46,082 --> 00:11:47,208
เย่!

232
00:11:48,501 --> 00:11:49,544
เยี่ยมไปเลย

233
00:11:50,295 --> 00:11:52,589
แทงใจดำ แต่ยอดเยี่ยม

234
00:11:52,672 --> 00:11:55,926
ฉันขอบคุณทุกคนมาก
นี่เป็นประสบการณ์ที่น่าทึ่งจริงๆ

235
00:11:56,009 --> 00:11:58,136
ฉันได้ยินเรื่องห้องนักเขียนมานานแล้ว

236
00:11:58,220 --> 00:11:59,221
เป็นแบบนี้เอง

237
00:12:00,055 --> 00:12:02,599
ฉันไม่คิดว่าแอมเบอร์เป็นคนที่ชอบโอ้อวด…

238
00:12:02,682 --> 00:12:03,683
(คอริน เวลส์
นักเขียน)

239
00:12:03,767 --> 00:12:05,769
แต่ในฐานะนักแสดงตลกหญิงผิวดำ

240
00:12:05,852 --> 00:12:10,649
การได้เห็นเธอทำสิ่งที่เธอทำ
มันสร้างแรงบันดาลใจได้มาก

241
00:12:10,732 --> 00:12:15,445
เธอทลายกำแพงลงได้อย่างแท้จริง

242
00:12:15,528 --> 00:12:16,988
ใช่ไหม มัน…

243
00:12:17,072 --> 00:12:19,658
- มันเจ๋งจริงๆ นะ
- กล้าหาญมากๆ

244
00:12:19,741 --> 00:12:20,742
เพราะงี้เราถึงมาที่นี่ไง

245
00:12:20,825 --> 00:12:23,036
เอบวกให้ฉัน

246
00:12:24,204 --> 00:12:27,249
โอเค สำหรับเวลาที่เหลือของวันนี้

247
00:12:28,625 --> 00:12:31,294
เราจะหั่นมะนาวและทำมาร์การิตากัน

248
00:12:31,378 --> 00:12:32,837
เหตุผลเดียวที่ฉันเอามะนาวมานี่แหละ

249
00:12:35,924 --> 00:12:36,758
(เดอะเมท)

250
00:12:36,841 --> 00:12:38,552
เป็นบ่ายที่สนุกจริงๆ เนอะ

251
00:12:38,635 --> 00:12:41,596
สุดๆ ค่ะ หนูคิดว่าเป็นหนึ่งในบ่ายที่สนุกกว่าปกติ
ที่เราเคยมีมาเลย

252
00:12:41,680 --> 00:12:43,390
เราสนุกกันจริงๆ

253
00:12:43,473 --> 00:12:46,059
และเราได้เรียนรู้อะไรมากมาย
ได้หัวเราะเยอะด้วย

254
00:12:46,142 --> 00:12:47,894
ใช่เลย

255
00:12:47,978 --> 00:12:51,064
แน่นอนว่าอารมณ์ขันคือวิธีที่น่าสนใจ
ในการสร้างความเปลี่ยนแปลง

256
00:12:51,147 --> 00:12:53,108
และมันทำให้หนูสงสัย

257
00:12:53,191 --> 00:12:56,570
ถึงวิธีอื่นๆ ที่คนที่ยืนหยัดสู้เขาใช้กัน
เพื่อรักษาสมดุลทางอารมณ์

258
00:12:58,822 --> 00:12:59,990
(ควีนส์)

259
00:13:00,073 --> 00:13:02,409
ได้ข่าวว่าเรามาเรียนเต้นที่นี่ได้

260
00:13:02,492 --> 00:13:03,535
เย่!

261
00:13:03,618 --> 00:13:05,787
คุณฮิลลารีครับ ขั้นแรก…

262
00:13:05,870 --> 00:13:08,164
ฉันจะให้ลูกสาวฉันอยู่ในตำแหน่งหลัก

263
00:13:09,374 --> 00:13:12,168
- ฉันขอยืนแถวหลัง
- จัดมาเลยค่ะโค้ช ฉันพร้อมแล้ว

264
00:13:14,337 --> 00:13:16,965
ดีเอ็นเอนักเต้นในครอบครัวฉันมันข้ามคนไปรุ่นนึง

265
00:13:18,258 --> 00:13:19,426
อย่ามาทดสอบฉันเชียว

266
00:13:21,219 --> 00:13:24,180
การเต้นไลน์แดนซ์คือการปลดปล่อยสำหรับฉัน

267
00:13:24,264 --> 00:13:27,017
ฉันเป็นพยาบาลมากว่า 40 ปีแล้ว

268
00:13:27,100 --> 00:13:28,101
(เบลินดา เอลลิส
พยาบาลวิชาชีพ)

269
00:13:28,184 --> 00:13:29,728
ตั้งแต่ปี 1979

270
00:13:31,479 --> 00:13:33,273
ฉันมาจากฟิลิปปินส์

271
00:13:33,356 --> 00:13:35,734
แต่ตอนเราอายุยังน้อย เราต้องการความตื่นเต้น

272
00:13:35,817 --> 00:13:39,571
เราอยากออกนอกประเทศ งั้นทำไมไม่ไปอิรักล่ะ

273
00:13:39,654 --> 00:13:40,488
(สงครามอิหร่าน-อิรัก ปี 1980)

274
00:13:40,572 --> 00:13:42,407
เบลินดาทำงานในพื้นที่สงคราม

275
00:13:42,490 --> 00:13:45,368
เธอดูแลผู้คนในยามที่โรคเอดส์ระบาดอย่างหนัก

276
00:13:45,452 --> 00:13:46,453
(ร่วมกันรับมือกับโรคเอดส์)

277
00:13:46,536 --> 00:13:49,706
และในปี 2020 เธออยู่ในพื้นที่จุดศูนย์กลาง
ของโควิด-19 ที่ควีนส์

278
00:13:49,789 --> 00:13:50,790
(ห้ามเข้า
พื้นที่แยกโรค)

279
00:13:52,292 --> 00:13:53,919
พูดถึงการยืนหยัดสู้

280
00:13:54,002 --> 00:13:57,130
เบลินดา คุณเคยปลอบโยนผู้อื่น
และคุณช่วยชีวิตคนไว้มากมาย

281
00:13:58,006 --> 00:14:01,343
เทียบกับประสบการณ์ทุกอย่าง
ที่คุณพบเจอในฐานะพยาบาล

282
00:14:01,426 --> 00:14:05,847
คุณว่าโควิดเป็นความท้าทายที่ยากที่สุด
สำหรับคุณเหรอ

283
00:14:05,931 --> 00:14:07,849
ฉันเคยเห็นคนตายมาแล้ว

284
00:14:07,933 --> 00:14:11,603
แต่ไม่มากเท่าคราวนี้ ปริมาณคนตายน่ะ

285
00:14:11,686 --> 00:14:13,688
- และไม่มีทีท่าจะสิ้นสุดด้วย
- ใช่

286
00:14:13,772 --> 00:14:14,940
มันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

287
00:14:15,023 --> 00:14:16,524
ฉันเคยอ่านเจอ

288
00:14:16,608 --> 00:14:21,238
ว่าสี่เปอร์เซ็นต์ของพยาบาลในสหรัฐฯ
เป็นชาวฟิลิปปินส์

289
00:14:21,321 --> 00:14:22,781
- พยาบาลชาวฟิลิปปินส์ ใช่
- ค่ะ

290
00:14:22,864 --> 00:14:26,534
และ 30% ของพยาบาล
ที่เสียชีวิตเพราะโควิดก็เป็นชาวฟิลิปปินส์

291
00:14:26,618 --> 00:14:30,538
และเพื่อนร่วมงานบางคนของคุณ
ก็ป่วยเป็นโควิด

292
00:14:30,622 --> 00:14:32,374
ใช่ค่ะ มีพยาบาลคนนึงเสียชีวิตด้วย

293
00:14:32,874 --> 00:14:36,002
ฉันว่าฉันยังมีอาการพีทีเอสดีจากเหตุการณ์นี้อยู่

294
00:14:37,170 --> 00:14:40,840
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่อเมริกา

295
00:14:41,841 --> 00:14:43,802
ฉันกลับไปอยู่ในเขตสงคราม

296
00:14:44,928 --> 00:14:46,388
และมันแย่กว่าอีก

297
00:14:48,014 --> 00:14:49,849
ฉันเองก็ติดโควิด

298
00:14:51,059 --> 00:14:54,604
ฉันนึกถึงคนไข้ของฉัน…
อย่างตอนที่พวกเขาหายใจไม่ออก

299
00:14:54,688 --> 00:14:56,523
แล้วตัวพวกเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง

300
00:14:56,606 --> 00:14:59,901
เราเห็นพวกเขากำลังจะตายไปต่อหน้าต่อตา

301
00:14:59,985 --> 00:15:04,030
และฉันก็หายใจลำบาก ฉันกลัวมาก

302
00:15:06,575 --> 00:15:09,327
(ขอให้สุขภาพดี)

303
00:15:09,411 --> 00:15:10,954
ฉันแค่คิดเพียงแต่ว่า…

304
00:15:11,037 --> 00:15:14,332
พวกคุณทุกคนที่อยู่แนวหน้า
เป็นคนที่กล้าหาญอย่างน่าเหลือเชื่อ

305
00:15:14,416 --> 00:15:16,626
และฉันรู้สึกขอบคุณคุณ

306
00:15:16,710 --> 00:15:19,379
และทุกคนที่ทำงานอย่างหนักเหมือนคุณ

307
00:15:19,462 --> 00:15:21,715
- เพื่อช่วยให้เราสุขภาพดี และคอยดูแลเรา…
- ใช่

308
00:15:21,798 --> 00:15:23,174
- เวลาที่เราป่วย
- ค่ะ

309
00:15:23,258 --> 00:15:26,887
รู้สึกขอบคุณ
และขอโทษจริงๆ ที่เรายังเรียกร้องต่อไม่หยุด

310
00:15:28,179 --> 00:15:32,434
สิ่งที่พยาบาลต้องเผชิญ
ในช่วงสองปีที่ผ่านมามันยากมาก

311
00:15:32,517 --> 00:15:34,352
และมันยังคงเกิดขึ้นอยู่ต่อไป

312
00:15:34,436 --> 00:15:36,813
แต่มันก็มีเรื่องดีๆ ด้วย รู้ไหม

313
00:15:36,897 --> 00:15:39,691
ร้านอาหารแห่งนี้ และทุกร้านที่อยู่รอบๆ

314
00:15:39,774 --> 00:15:42,861
พวกเขาส่งอาหารให้เรา
ทั้งมื้อเช้า มื้อกลางวัน และมื้อเย็นเลย

315
00:15:42,944 --> 00:15:46,072
และเราได้รับจดหมายจากทั่วสารทิศ

316
00:15:46,156 --> 00:15:48,074
ทันทีที่ฉันได้ออกจากโรงพยาบาล

317
00:15:48,158 --> 00:15:51,369
ฉันได้ยินเสียงคนบนรถบีบแตร

318
00:15:51,453 --> 00:15:52,621
ปี๊น! ปี๊น! ปี๊น!

319
00:15:52,704 --> 00:15:54,456
พวกเขาแสดงความเคารพเรา

320
00:15:54,539 --> 00:15:56,124
มันทำให้ฉันรู้สึกดีมาก "โอเค"

321
00:15:56,207 --> 00:15:58,627
ฉันคิดว่า "พวกเขาอยู่เคียงข้างเรา"
นึกออกไหม

322
00:15:58,710 --> 00:16:01,213
เรา… ฉันไม่ได้ตัวคนเดียว เราไม่ได้ตัวคนเดียว

323
00:16:01,296 --> 00:16:04,090
เราคิดว่าเรารับมือกับปัญหานี้ด้วยตัวคนเดียว

324
00:16:04,174 --> 00:16:05,175
แต่เราไม่ได้ตัวคนเดียวเลย

325
00:16:06,009 --> 00:16:07,135
เราเต้นกันอีกหน่อยดีไหม

326
00:16:07,219 --> 00:16:08,428
- เอาสิ มาเต้นกัน
- ดีเลย

327
00:16:08,511 --> 00:16:09,512
โอเค

328
00:16:10,555 --> 00:16:12,974
หนึ่ง สอง สาม และสี่

329
00:16:13,058 --> 00:16:15,644
ถอย หก เจ็ด และแปด

330
00:16:22,776 --> 00:16:24,527
ฉันต้องมาเต้นทุกสัปดาห์เลย

331
00:16:24,611 --> 00:16:27,697
- เนอะ
- แม่นี่สปอร์ตมาก

332
00:16:32,661 --> 00:16:34,204
แม่ชื่นชมคน

333
00:16:34,287 --> 00:16:37,624
ที่ประดิษฐ์สิ่งต่างๆ เพื่อทำให้มนุษยชาติ
ที่มีร่วมกันของเราพัฒนาไปข้างหน้า

334
00:16:37,707 --> 00:16:41,586
ช่วยแก้ปัญหาและไขข้อสงสัยเพื่อเราทุกคนจริงๆ

335
00:16:41,670 --> 00:16:43,630
และเราต้องการคนแบบนี้มากขึ้น

336
00:16:43,713 --> 00:16:45,674
และเป็นผู้หญิงอีกจำนวนมากขึ้นด้วย

337
00:16:45,757 --> 00:16:50,095
หนูยังอึ้งอยู่เลย
ที่สิทธิบัตรในสหรัฐฯ น้อยกว่าหนึ่งในสี่

338
00:16:50,178 --> 00:16:51,263
เป็นของผู้หญิง

339
00:16:51,972 --> 00:16:56,643
(แมนแฮตตัน นิวยอร์ก)

340
00:16:57,143 --> 00:16:59,062
แม่ไม่ค่อยได้เจอคน

341
00:16:59,145 --> 00:17:01,523
ที่มีแรงบันดาลใจในการสร้างความเปลี่ยนแปลง

342
00:17:01,606 --> 00:17:06,151
จากในห้องครัวของตัวเองจริงๆ
เธอสร้างสิ่งที่สามารถช่วยคนอื่นได้

343
00:17:10,031 --> 00:17:12,867
มันดูเหมือนห้องแล็บยาบ้า
แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่นะ

344
00:17:12,950 --> 00:17:15,495
ปกติเราจะทำอาหารในห้องครัว

345
00:17:15,579 --> 00:17:17,330
(อลิซ มิน ซู ชุน
นักประดิษฐ์/ผู้ประกอบการ)

346
00:17:17,414 --> 00:17:20,333
แต่วันนี้เราจะทำหน้ากากซิลิโคนกัน

347
00:17:22,377 --> 00:17:25,755
แม่เจออลิซที่เปอร์โตริโก
หลังจากเกิดพายุเฮอร์ริเคนรุนแรงที่นั่น

348
00:17:25,839 --> 00:17:26,840
(เฮอร์ริเคนมาเรีย ปี 2017)

349
00:17:26,923 --> 00:17:28,341
หนูจำได้ชัดเจนถึงตอนที่คุยกับแม่

350
00:17:28,425 --> 00:17:31,595
ตอนที่แม่อยู่เปอร์โตริโกเมื่อห้าปีก่อน

351
00:17:31,678 --> 00:17:36,224
และคิดว่าแม่ตอบคำถาม
ที่หนูบอก "หวัดดีค่ะ แม่เป็นไงบ้าง"

352
00:17:36,308 --> 00:17:38,435
ว่า "แม่เพิ่งเจอผู้หญิงที่น่าทึ่งที่สุด"

353
00:17:38,518 --> 00:17:40,353
"เธอสร้างโซลาร์พัฟส์ขึ้นมา"

354
00:17:40,437 --> 00:17:41,479
(เขตภัยพิบัติทั่วโลก)

355
00:17:41,563 --> 00:17:44,274
คนต้องผ่าตัดกันริมถนนจริงๆ

356
00:17:44,357 --> 00:17:47,068
และไม่มีไฟส่องสว่างนอกจากไฟฉาย

357
00:17:47,152 --> 00:17:52,490
และอลิซได้สร้างไฟโซลาร์ที่สามารถพับเก็บ
และพกพาได้โดยง่ายดาย

358
00:17:52,574 --> 00:17:57,037
มันช่างชาญฉลาดและสร้างสรรค์มาก

359
00:17:57,120 --> 00:18:00,540
การยืนหยัดสู้แบบนั้น…
เธอทำให้มันเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา

360
00:18:01,124 --> 00:18:03,668
ตายจริง

361
00:18:03,752 --> 00:18:05,462
- ไม่อยากเชื่อเลย
- โอ้โฮ

362
00:18:05,545 --> 00:18:07,964
ดีใจจังที่ได้เจอ

363
00:18:08,048 --> 00:18:10,342
- ในที่สุดฉันก็ได้เจอคุณ
- หวัดดี

364
00:18:10,425 --> 00:18:12,385
ยินดีต้อนรับสู่บ้านหลังน้อยของฉัน

365
00:18:12,469 --> 00:18:14,554
- เราดีใจที่ได้มาที่นี่
- เราตื่นเต้นมาก

366
00:18:15,555 --> 00:18:18,683
แนวคิดในหัวของนักประดิษฐ์

367
00:18:18,767 --> 00:18:21,269
และนักออกแบบอย่างคุณมาลงเอยยังจุดนี้ได้ไง

368
00:18:21,353 --> 00:18:22,687
รู้ไหม มีคำกล่าวที่ว่า

369
00:18:22,771 --> 00:18:25,482
"แม่ที่เป็นกังวลจะสืบเก่งกว่าเอฟบีไอ"

370
00:18:26,191 --> 00:18:29,569
ลูกชายฉันเกิดมาพร้อมโรคหอบหืด

371
00:18:29,653 --> 00:18:31,112
ฉันเลยค้นคว้าหาข้อมูล

372
00:18:31,196 --> 00:18:36,660
และสมัยนั้นในนครนิวยอร์ก
มีเด็กป่วยเป็นหอบหืดหนึ่งในสี่คน

373
00:18:36,743 --> 00:18:39,955
สูงกว่าที่เหลือทั้งประเทศถึง 300%

374
00:18:40,038 --> 00:18:42,582
นั่นคือตอนที่ฉันหันมาสนใจพลังงานโซลาร์

375
00:18:42,666 --> 00:18:44,292
คุณกังวลเรื่องผลกระทบ…

376
00:18:44,376 --> 00:18:45,961
- ใช่ค่ะ
- ต่อระบบทางเดินหายใจ

377
00:18:46,044 --> 00:18:49,047
จากมลภาวะที่มาจากการสร้างเชื้อเพลิงฟอสซิล

378
00:18:49,130 --> 00:18:53,802
มลภาวะ 75% ในนิวยอร์กมาจากอาคาร

379
00:18:53,885 --> 00:18:55,345
ไม่ใช่รถยนต์

380
00:18:55,428 --> 00:18:56,972
เพราะมันทั้งเก่าและไม่มีประสิทธิภาพ

381
00:18:57,055 --> 00:18:58,056
ใช่เลย

382
00:18:58,139 --> 00:19:01,977
ทั้งระบบทำความเย็น ระบบไฟส่องสว่าง
ทุกอย่างเปิดทิ้งไว้ตลอดเวลา

383
00:19:02,060 --> 00:19:04,312
ดวงอาทิตย์คือแหล่งพลังงานที่มีพลังมากที่สุด

384
00:19:04,396 --> 00:19:06,231
ซึ่งส่งมายังโลกทุกวัน

385
00:19:06,314 --> 00:19:10,902
ทำไมเราไม่ใช้ไฟโซลาร์ที่เรียบง่าย
และออกแบบให้มันสวยงามล่ะ

386
00:19:10,986 --> 00:19:13,446
คุณออกแบบมากี่เวอร์ชันจนกว่าจะได้แบบนี้

387
00:19:13,530 --> 00:19:17,826
สัก 168 แบบได้

388
00:19:17,909 --> 00:19:20,328
- ว้าว
- อันนี้คือเมกาพัฟฟ์

389
00:19:20,412 --> 00:19:24,165
เป็นเวอร์ชันที่ใหญ่กว่าอันนั้น
แต่มันมีที่ชาร์จโทรศัพท์ด้วย

390
00:19:24,249 --> 00:19:25,667
อวดใหญ่เลย

391
00:19:26,960 --> 00:19:29,296
เรายังพัฒนาอยู่เรื่อยๆ

392
00:19:29,379 --> 00:19:32,465
แต่มันต้องชะงักไปเพราะโรคระบาด

393
00:19:32,549 --> 00:19:34,843
จะเรียกว่าหนีเสือปะจระเข้ก็ได้

394
00:19:34,926 --> 00:19:39,180
แต่พวกหมอมีแผลตามใบหน้าที่แย่เอาการ

395
00:19:39,264 --> 00:19:41,558
ทั้งหมอ พยาบาล และคนอื่นๆ ในโรงพยาบาล…

396
00:19:41,641 --> 00:19:42,475
ใช่เลย

397
00:19:42,559 --> 00:19:45,103
จะเห็นรอยช้ำสีม่วงๆ ดำๆ

398
00:19:45,186 --> 00:19:47,188
แล้วก็มีคนที่เป็นใบ้ด้วย

399
00:19:47,272 --> 00:19:50,901
เพราะคนใบ้ต้องเห็นใบหน้าและอ่านปากคนอื่น

400
00:19:50,984 --> 00:19:53,236
ตอนนี้เราเหมือนคนไม่มีใบหน้า

401
00:19:54,154 --> 00:19:56,823
ฉันรู้สึกเหมือนว่ามนุษยชาติของเราถูกตัดขาด

402
00:19:56,907 --> 00:20:00,285
เราเดินผ่านเพื่อนบ้าน
และเราจำพวกเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ

403
00:20:00,869 --> 00:20:02,954
แล้วพวกเขาก็ต้องโยนหน้ากากทิ้ง

404
00:20:03,038 --> 00:20:04,748
ซึ่งมันทำมาจากพลาสติก

405
00:20:04,831 --> 00:20:06,875
มันผลิตจากเส้นใยพอลิโพรพิลีน

406
00:20:06,958 --> 00:20:11,046
ซึ่งเป็นอันตรายต่อทะเล การฝังกลบ และสัตว์น้ำ

407
00:20:11,129 --> 00:20:14,216
มันมีอายุอยู่ในทะเลได้ถึง 450 ปี

408
00:20:14,299 --> 00:20:18,303
หน้ากากนับพันล้านชิ้นในหนึ่งประเทศถูกโยนทิ้ง

409
00:20:18,386 --> 00:20:20,222
ไม่รู้เลยว่ามีจำนวนมากขนาดนี้

410
00:20:20,305 --> 00:20:23,141
แต่มันสมเหตุสมผลที่จำนวนจะสูงถึงพันล้านชิ้น

411
00:20:23,808 --> 00:20:25,894
นี่คือศตวรรษที่ 21 ทำไม…

412
00:20:25,977 --> 00:20:32,108
ทำไมเรายังใส่หน้ากากที่ออกแบบมาอย่างหยาบๆ
เพื่อใช้งานได้เพียงอย่างเดียว

413
00:20:33,318 --> 00:20:36,029
ระหว่างการล็อกดาวน์
ฉันเปลี่ยนห้องครัวเป็นห้องแล็บ

414
00:20:36,112 --> 00:20:38,615
แทนที่จะนำไก่มาทำอาหาร

415
00:20:38,698 --> 00:20:42,953
เราจะทำหน้ากากชิ้นต้นแบบรุ่นแรกเริ่มกัน

416
00:20:43,036 --> 00:20:47,832
เหมือนการทดลองทางเคมี
ผสมกับห้องครัวของจูเลีย ไชล์ด

417
00:20:47,916 --> 00:20:50,627
- ฉันชอบทั้งเคมีและการทำอาหารเลย
- โทมัส เอดิสัน

418
00:20:51,753 --> 00:20:54,673
นี่คือน้ำยาบ่ม

419
00:20:55,840 --> 00:20:58,593
ดูกระบอกฉีดอันนั้นสิ โอเค

420
00:20:58,677 --> 00:21:01,972
- พร้อมแล้ว
- และนี่คือซิลิโคน

421
00:21:02,055 --> 00:21:05,892
- ดึง ผสมให้เข้ากัน คนช้าๆ
- โอเค

422
00:21:05,976 --> 00:21:08,311
- เพราะถ้าคนเร็ว…
- จะเกิดอะไรขึ้น

423
00:21:08,395 --> 00:21:09,938
จะเกิดฟองอากาศเยอะ

424
00:21:10,021 --> 00:21:13,316
ร้องเพลงของจอห์น เลนนอนไปด้วยก็ได้…

425
00:21:13,400 --> 00:21:15,485
ฉันนึกถึงเพลง "Wheels on the Bus"

426
00:21:15,569 --> 00:21:17,279
- คุณไม่…
- เพราะลูกฉันยังเล็กอยู่

427
00:21:17,362 --> 00:21:21,241
ล้อรถบัสกลิ้ง กลิ้งไป

428
00:21:21,324 --> 00:21:24,160
จะเห็นได้ว่าเนื้อมันข้นขึ้น

429
00:21:24,703 --> 00:21:26,413
ทำแอ่งตรงกลาง

430
00:21:26,496 --> 00:21:31,459
ไล่ตามขอบรอบๆ จนมันไหลออกไป

431
00:21:32,210 --> 00:21:34,379
คุณทำได้ดีนะเนี่ย ดูสิ

432
00:21:34,462 --> 00:21:35,463
จริงเหรอ

433
00:21:35,964 --> 00:21:38,425
คุณเริ่มทำหน้ากากครั้งแรกเมื่อไร

434
00:21:38,508 --> 00:21:40,677
ใกล้เกิดโรคระบาดแค่ไหน

435
00:21:40,760 --> 00:21:43,179
น่าจะช่วงมีนาหรือเมษา

436
00:21:43,263 --> 00:21:45,390
- ตั้งแต่แรกเลยเหรอ ว้าว
- ปี 2020 ใช่ค่ะ

437
00:21:45,473 --> 00:21:50,645
แต่ใช้เวลาตั้งปีนึงกว่าจะได้ชิ้นต้นแบบ
ที่สามารถนำไปผลิตแบบปริมาณมากๆ ได้

438
00:21:50,729 --> 00:21:52,689
คุณว่าทำไมมันถึงใช้เวลานาน

439
00:21:52,772 --> 00:21:56,568
คุณคงไม่เชื่อแน่ว่ามีคนจำนวนมากแค่ไหน
ที่บอกว่ามันทำไม่สำเร็จหรอก

440
00:21:56,651 --> 00:21:59,696
ไม่เคยมีใครทำมาก่อน เราเลยทำไม่ได้หรอก

441
00:21:59,779 --> 00:22:04,701
และการพยายามหาคนที่อยากลองทำ
มันช่างยากเหลือเกิน

442
00:22:05,869 --> 00:22:07,370
เอาละ ยังไงต่อ

443
00:22:07,454 --> 00:22:08,747
เราจะเอาไปใส่ในเตาอบ

444
00:22:08,830 --> 00:22:10,540
เตาอบธรรมดาเลยเหรอ

445
00:22:10,624 --> 00:22:12,626
- เตาอบแบบในครัวใช่ไหม
- ใช่ๆ

446
00:22:13,293 --> 00:22:15,712
หนึ่งในเหตุผลที่เราอยากคุยกับคุณจริงๆ

447
00:22:15,795 --> 00:22:19,007
เพราะคุณพยายามหาทางทำสิ่งที่ดีกว่าเดิม

448
00:22:19,090 --> 00:22:20,634
หรือทำสิ่งที่คุณอยากทำ

449
00:22:20,717 --> 00:22:24,012
วิสัยทัศน์ของคุณ
ว่าคุณอยากสร้างอะไรให้เป็นจริงขึ้นมา

450
00:22:24,095 --> 00:22:29,768
มีบางเวลาที่ฉันขดตัวอยู่บนพื้นห้องน้ำ

451
00:22:29,851 --> 00:22:31,728
แต่ทุกความล้มเหลวที่เกิดขึ้น

452
00:22:31,811 --> 00:22:35,190
มันทำให้เราไปถึงจุดนึงที่เราเริ่มคาดการณ์ได้

453
00:22:35,273 --> 00:22:37,150
ซึ่งมันเกิดขึ้นจากประสบการณ์

454
00:22:38,652 --> 00:22:41,238
เล็มขอบออกให้หมด เราจะได้แกะมันออกมา

455
00:22:43,615 --> 00:22:45,075
ดูน่าอร่อยเนอะ

456
00:22:45,575 --> 00:22:49,329
มันดูหนักหนาและน่าท้อใจมาก แต่ถ้าเรา…

457
00:22:49,412 --> 00:22:50,789
ค่อยๆ ทำทีละขั้น…

458
00:22:50,872 --> 00:22:52,249
- แก้ไปทีละปัญหา…
- ค่ะ

459
00:22:52,332 --> 00:22:53,541
เพื่อทีละคน

460
00:22:53,625 --> 00:22:57,003
เหตุผลทั้งหมดที่ฉันเริ่มประดิษฐ์ทุกอย่างขึ้นมา

461
00:22:57,087 --> 00:22:59,631
คือลูกชายของฉันเอง

462
00:22:59,714 --> 00:23:03,552
และสิ่งที่ฉันทำในตอนนี้จะส่งผลกระทบ

463
00:23:03,635 --> 00:23:09,349
หรือส่งผลอะไรต่อลูกหลานของเขาในภายหลัง

464
00:23:09,975 --> 00:23:11,810
เห็นเหมือนที่เธอเห็นไหม

465
00:23:11,893 --> 00:23:15,814
นี่คือสิ่งที่แม่อยากให้หนุ่มสาวได้เห็น

466
00:23:15,897 --> 00:23:20,277
ใครสักคนที่ลงแรงทุ่มเทในทุกๆ วัน

467
00:23:20,360 --> 00:23:25,907
ล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่มีแรงบันดาลใจที่จะสร้างสิ่งประดิษฐ์

468
00:23:25,991 --> 00:23:27,284
ที่จะช่วยคนอื่นๆ ได้

469
00:23:28,118 --> 00:23:31,037
ฮิลลารี ฉันว่าคุณทำพังแล้ว

470
00:23:31,121 --> 00:23:32,539
ฉันว่าฉันทำพังจริงๆ

471
00:23:32,622 --> 00:23:34,666
ฉันคงดึงมันออกมามากไป

472
00:23:34,749 --> 00:23:36,251
ตายจริง ดูเธอสิ

473
00:23:36,334 --> 00:23:38,253
- ดูเธอสิคะ
- ดูลูกสิ

474
00:23:38,336 --> 00:23:40,005
ดูสิ… เชลซีทำได้

475
00:23:40,088 --> 00:23:41,089
ขอบคุณค่ะ อลิซ

476
00:23:41,172 --> 00:23:43,174
- ใครทำได้ดีกว่ากัน
- เห็นไหม

477
00:23:43,258 --> 00:23:45,594
- แค่บอกเฉยๆ นะ
- ไม่ได้ใกล้เคียงเลย

478
00:23:45,677 --> 00:23:47,637
นี่คือผลงานขั้นสุดท้าย

479
00:23:47,721 --> 00:23:53,184
ซิลิโคนสามารถนำไปรีไซเคิลได้
ส่วนแผ่นกรองก็ย่อยสลายได้ตามธรรมชาติ

480
00:23:53,268 --> 00:23:55,312
- ฉันลองใส่ดีไหม
- เอาสิคะ

481
00:23:55,395 --> 00:23:56,688
เจ๋งสุดๆ เลย

482
00:23:58,023 --> 00:23:59,524
และเราทาลิปสติกได้ด้วย

483
00:24:00,859 --> 00:24:02,277
ต้องหยิบกล้องแล้วแบบนี้

484
00:24:06,323 --> 00:24:08,992
แม่ลูกผู้น่ารัก

485
00:24:09,075 --> 00:24:11,286
เรายิ้มอยู่ คุณก็มองเห็นได้ด้วย

486
00:24:16,625 --> 00:24:22,130
หนึ่งในผู้หญิงที่ทรหดและกล้าหาญสุดๆ คือแจ๊กกี้

487
00:24:22,214 --> 00:24:24,799
- วิเศษเลย
- เธอเป็นนักดับเพลิงในนครนิวยอร์ก

488
00:24:24,883 --> 00:24:27,344
และเป็นเวลาหลายปีแล้วที่เธอมีภารกิจส่วนตัว

489
00:24:27,427 --> 00:24:29,721
ที่จะทำให้กรมดับเพลิงมีผู้หญิงมากขึ้น

490
00:24:34,267 --> 00:24:37,771
พวกเขาไปไหนกัน พวกเขาไม่เปิดวิทยุด้วย

491
00:24:38,605 --> 00:24:41,566
ขอบอกเลยนะ ถ้าแม่ต้องอยู่ในหลุมหลบภัยละก็

492
00:24:41,650 --> 00:24:45,153
เธอจะเป็นคนแรกที่แม่อยากให้อยู่ในนั้นกับแม่ด้วย

493
00:24:47,155 --> 00:24:50,242
ตอนเด็กๆ ฉันอยากช่วยคนอื่น
ที่เผชิญกับช่วงเวลายากลำบาก

494
00:24:50,825 --> 00:24:52,994
แต่ฉันไม่เคยรู้เลยว่ามีนักดับเพลิงหญิงด้วย

495
00:24:53,078 --> 00:24:54,412
(แจ๊กกี้-มิเชลล์ มาร์ติเนซ
นักดับเพลิง กรมดับเพลิงนิวยอร์ก)

496
00:24:54,496 --> 00:24:55,622
แจ๊กกี้

497
00:24:55,705 --> 00:24:57,082
นี่คือความจริงจากใจ

498
00:24:57,165 --> 00:25:00,335
ตอนฉันโทรไป นักดับเพลิงชายเป็นคนรับสาย

499
00:25:00,418 --> 00:25:01,878
เขาวางสายใส่ฉัน

500
00:25:02,837 --> 00:25:04,047
เขาไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่

501
00:25:05,006 --> 00:25:06,007
มันหยุดยั้งฉันไม่ได้หรอก

502
00:25:06,091 --> 00:25:08,552
- แจ๊กกี้ยกได้กี่ครั้ง
- มากกว่าคุณละกัน

503
00:25:08,635 --> 00:25:13,598
ฉันต้องเปลี่ยนความคิดที่ผู้ชายมี
เกี่ยวกับผู้หญิงในงานนี้

504
00:25:13,682 --> 00:25:17,644
ผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาหลังฉัน
และต้องการความช่วยเหลือ

505
00:25:17,727 --> 00:25:21,523
การซ้อม การสนับสนุน การสอน
ฉันจะเป็นคนทำให้เอง

506
00:25:27,404 --> 00:25:28,613
(เมอร์เรลล์)

507
00:25:28,697 --> 00:25:30,407
(การฝึกฝนเชิงกลวิธี)

508
00:25:33,785 --> 00:25:34,786
(โรงเรียนฝึกงาน กรมดับเพลิงนิวยอร์ก)

509
00:25:34,869 --> 00:25:38,540
การสอบมีการแข่งขันสูงมาก
มีคนกว่า 40,000 คนมาเข้าสอบ

510
00:25:38,623 --> 00:25:40,333
- ว้าว
- มีกี่คนที่ผ่าน

511
00:25:40,417 --> 00:25:41,668
จากการสอบไปจนถึงการฝึก

512
00:25:41,751 --> 00:25:43,545
ขึ้นอยู่กับชั้นเรียน รู้ไหมว่าฉันรู้ได้ไง

513
00:25:43,628 --> 00:25:45,088
เพราะเราต้องพูดบทพูดนี้

514
00:25:45,171 --> 00:25:46,756
- บทพูดอะไรเหรอ
- คุณจำบทพูดได้ไหม

515
00:25:46,840 --> 00:25:49,259
- เอาเลย
- ตายจริง โอเค เอาละนะ พร้อมไหม

516
00:25:49,342 --> 00:25:50,594
- ดังๆ เลย
- โอเค

517
00:25:50,677 --> 00:25:54,180
โอเค นับหัวได้ทั้งหมด 311 คน
ซึ่งเป็นผู้ทดลองงานของกรมดับเพลิงนิวยอร์ก…

518
00:25:54,264 --> 00:25:55,473
(แอรีอานา แจ๊กสัน
นักดับเพลิง กรมดับเพลิงนิวยอร์ก)

519
00:25:55,557 --> 00:25:59,019
ที่มีแรงบันดาลใจอย่างสูง
และมีความทุ่มเทอย่างแท้จริงค่ะ

520
00:25:59,102 --> 00:26:01,396
เครื่องจักรในชุดสีน้ำเงินที่กายพร้อม ใจพร้อม

521
00:26:01,479 --> 00:26:03,440
ฮูราห์ ฮูราห์ ฮูราห์!

522
00:26:04,608 --> 00:26:06,902
- ฉันนี่อยากลุกขึ้นยืนเลย
- ใช่ๆ

523
00:26:07,652 --> 00:26:09,529
ฉันต้องตะโกน ไม่งั้นจะพูดผิดพูดถูก

524
00:26:09,613 --> 00:26:10,614
ใช่ๆ

525
00:26:10,697 --> 00:26:12,741
ทั้งผู้ชายและผู้หญิงใช้มาตรฐานเดียวกัน

526
00:26:12,824 --> 00:26:15,994
วิดพื้น 30 ครั้ง ซิตอัป 30 ครั้ง ทุกคนต้องทำ

527
00:26:16,077 --> 00:26:19,748
วิ่งสองกิโลครึ่งภายในเวลา 12 นาที

528
00:26:19,831 --> 00:26:22,083
- ดึงข้อสี่ครั้ง…
- ฉันยอมแพ้ตรงดีงข้อนี่แหละ

529
00:26:22,167 --> 00:26:25,670
ฉันคิดอยู่เลยว่า "ฉันทำแบบนั้นได้
ฉันทำ… ฉันทำไม่ได้แล้ว"

530
00:26:27,380 --> 00:26:29,633
ฉันอยากให้สถานีดับเพลิงทุกแห่งในนครนิวยอร์ก…

531
00:26:29,716 --> 00:26:31,092
- นี่คือเป้าหมายของฉัน…
- ค่ะ

532
00:26:31,176 --> 00:26:33,762
- ที่ต้องมีนักดับเพลิงหญิงอย่างน้อยหนึ่งคน
- ค่ะ

533
00:26:33,845 --> 00:26:36,056
- และในปี 2006 ฉันเป็นผู้หญิงคนที่ 29
- ค่ะ

534
00:26:36,139 --> 00:26:38,516
เรามีถึง 30 คนได้ ใช้เวลาถึงหกเจ็ดปีเลย

535
00:26:38,600 --> 00:26:39,809
ฉันคิดว่า "ไม่ไหวนะแบบนี้"

536
00:26:39,893 --> 00:26:42,979
ฉันอยากเปลี่ยนรูปแบบนี้ ฉันจะดึงคนมาได้ยังไง

537
00:26:43,063 --> 00:26:46,566
ฉันบอกว่า "ฉันจะไปที่งานแข่งกีฬาทุกงาน

538
00:26:46,650 --> 00:26:47,943
โรงเรียนทุกแห่ง มหาลัยทุกที่

539
00:26:48,026 --> 00:26:52,155
และเสนอให้คนได้รู้จัก
และทำความเข้าใจอาชีพของฉัน"

540
00:26:52,864 --> 00:26:57,327
พอได้ทำแบบนั้น จำนวนก็เพิ่มขึ้นถึงสี่เท่าเลย

541
00:26:57,410 --> 00:26:59,579
- เป็นความรู้สึกที่ดีเนอะ
- รู้สึกเยี่ยมเลยล่ะ

542
00:26:59,663 --> 00:27:02,123
ฉันคงไม่ได้เป็นนักดับเพลิง ถ้าไม่ใช่เพราะแจ๊กกี้

543
00:27:02,207 --> 00:27:03,875
ก่อนเจอเธอ ฉันไม่เคยเจอนักดับเพลิงหญิงเลย

544
00:27:03,959 --> 00:27:05,502
ในฐานะแพทย์ พนักงานฉุกเฉินการแพทย์

545
00:27:05,585 --> 00:27:07,754
ฉันได้แต่ดูนักดับเพลิงเข้าไปในอาคาร

546
00:27:07,837 --> 00:27:10,423
ส่วนฉันก็ยืนคิดอยู่ข้างนอกว่า
"ฉันอยากเข้าไป ฉันทำได้"

547
00:27:10,507 --> 00:27:13,260
แต่ก็ทำไม่ได้จริงๆ จนคุณได้เห็นนักดับเพลิงหญิง…

548
00:27:13,343 --> 00:27:14,844
- ใช่ค่ะ
- ที่ทำให้คุณคิดว่า "เดี๋ยวนะ

549
00:27:14,928 --> 00:27:16,805
- ฉันต้องทำได้สิ" ใช่ไหม
- ใช่ค่ะ

550
00:27:16,888 --> 00:27:19,849
คุณเจอคำถามบ่อยไหม

551
00:27:19,933 --> 00:27:22,894
- ว่า "คุณเป็นนักดับเพลิงจริงรึเปล่า"
- ตลอดเวลาเลย

552
00:27:22,978 --> 00:27:24,980
พอเราสวมชุด เราก็ทำหน้าที่เหมือนกัน

553
00:27:25,063 --> 00:27:26,898
พวกเขาดูไม่ออกว่าเราเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง

554
00:27:26,982 --> 00:27:28,233
(ซามารี เมอร์เรลล์
นักดับเพลิง กรมดับเพลิงนิวยอร์ก)

555
00:27:28,316 --> 00:27:30,527
แต่พอเสร็จจากงานแล้วก็เกิดขึ้นบ่อยเลย

556
00:27:30,610 --> 00:27:33,363
พอเราถอดหมวกออก
จะเจอปฏิกิริยาแบบเดิมๆ เสมอ

557
00:27:33,446 --> 00:27:37,033
คนจะหยิบโทรศัพท์ออกมา
และบอกว่า "ผู้หญิงนี่นา"

558
00:27:37,117 --> 00:27:40,412
- เหมือนเราเป็นยูนิคอร์นเลย
- ใช่

559
00:27:40,495 --> 00:27:41,913
พวกเขาบอก "พลังผู้หญิง"

560
00:27:41,997 --> 00:27:43,081
(วิกตอเรีย กิงกริช
นักดับเพลิง กรมดับเพลิงนิวยอร์ก)

561
00:27:43,164 --> 00:27:45,333
พวกคนที่ฉันทำงานด้วยจะพูดว่า
"ใช่ๆ พลังผู้หญิง"

562
00:27:45,417 --> 00:27:46,835
พวกเขาแอบอิจฉาหน่อยๆ

563
00:27:46,918 --> 00:27:49,296
ฟังนะ ถ้าฉันโชคดีพอที่ได้เป็นคนถือหัวฉีด

564
00:27:49,379 --> 00:27:52,173
และมีเพลิงไหม้อยู่ตรงหน้า

565
00:27:53,174 --> 00:27:56,386
ไม่มีใครพูดได้ว่าเราไม่ดี หลังจากที่เราดับไฟได้

566
00:27:56,469 --> 00:27:59,097
"เธอเป็นคนดับไฟเหรอ เธอดับไฟได้เหรอ"

567
00:27:59,180 --> 00:28:01,433
- "ใช่ ฉันดับเอง"
- เป็นปฏิกิริยาที่ดีจริงๆ

568
00:28:01,516 --> 00:28:03,393
ฉันไม่ดีใจหรอกที่บ้านคุณไฟไหม้

569
00:28:03,476 --> 00:28:05,854
แต่ฉันดีใจที่ฉันสามารถช่วยคุณในเหตุฉุกเฉิน

570
00:28:05,937 --> 00:28:07,230
ในช่วงเวลาที่จำเป็นได้

571
00:28:07,314 --> 00:28:09,566
ในช่วงเวลาที่จำเป็น

572
00:28:09,649 --> 00:28:10,817
ย้ำอีกทีก่อนที่เราจะเริ่ม

573
00:28:10,901 --> 00:28:12,611
- แจ๊กกี้ คุณถือถัง
- รับทราบค่ะ

574
00:28:12,694 --> 00:28:16,364
เราจะรู้สึกเคารพตัวเอง
เมื่อเราทุ่มเททำอะไรอย่างหนัก

575
00:28:18,074 --> 00:28:23,288
เราใส่ใจกับมันอย่างเต็มที่
ทุ่มเทแรงทั้งหมดที่มีเพื่อทำให้สำเร็จ

576
00:28:23,371 --> 00:28:25,206
พอเราทำได้…

577
00:28:25,290 --> 00:28:26,499
ขอโทษที ขอเวลาแป๊บนึงนะ

578
00:28:27,918 --> 00:28:29,336
ไม่มีใครมาพรากมันไปจากเราได้

579
00:28:29,419 --> 00:28:31,379
รู้ไหมมันยากแค่ไหนกว่าฉันจะมาถึงจุดนี้

580
00:28:32,505 --> 00:28:34,966
ฉันเป็นผู้หญิงคนที่สี่ในอาชีพนี้ที่ได้อยู่ในทีมด้วย

581
00:28:35,050 --> 00:28:35,884
(กรมดับเพลิงนิวยอร์ก)

582
00:28:35,967 --> 00:28:38,220
ตอนนั้นพวกเขาไม่ต้องการฉัน
แต่ตอนนี้ฉันเป็นหน้าตาให้กรมดับเพลิง

583
00:28:38,970 --> 00:28:41,056
เวลาฉันบอกสาวๆ ว่าฉันจะคอยหนุนหลัง

584
00:28:41,139 --> 00:28:45,143
แปลว่าฉันยอมอยู่ดึกเพื่อติวให้พวกเขา
ทั้งวิ่ง ทั้งฝึกซ้อม

585
00:28:45,227 --> 00:28:47,646
ฉันจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อช่วยเหลือพวกเขา

586
00:28:49,189 --> 00:28:51,316
ฉันอยู่ในทีม 270 มาหาฉันได้เลย

587
00:28:54,486 --> 00:28:57,030
ทีนี้ก็ทำแบบนี้นะ เชลซี และคุณต้อง…

588
00:28:57,113 --> 00:28:59,157
ฉันรู้สึกเหมือนกำลังสอนลูกผูกเชือกรองเท้าเลย

589
00:28:59,241 --> 00:29:02,577
- ถูกเผง แค่ต้องกดๆ มันลงไป…
- แล้วก็พร้อมสวมได้เลย

590
00:29:02,661 --> 00:29:04,663
- และฉันต้องเขย่าตัว
- นั่นแหละ ใช่

591
00:29:04,746 --> 00:29:06,289
- สวมหมวก
- ได้ค่ะ

592
00:29:06,373 --> 00:29:10,168
ดีมาก เอาละ นี่คือบททดสอบ
สิ่งที่เรียกว่าแบล็กแมมบา

593
00:29:10,252 --> 00:29:13,004
เอื้อมไปหยิบ มือสลับมือ แล้วดึงออกมา

594
00:29:13,088 --> 00:29:14,673
- ขยับสายฉีด
- มันไม่เป็นอย่างที่คุณหวังแน่ๆ

595
00:29:14,756 --> 00:29:16,466
- ต้องได้สิ
- ขยับเท่าที่คุณทำได้

596
00:29:16,550 --> 00:29:18,843
- คิดซะว่าเต้นอยู่
- ค่ะ

597
00:29:18,927 --> 00:29:20,387
โอเค

598
00:29:20,470 --> 00:29:22,013
- เราศรัทธาในตัวเธอใช่ไหม
- ใช่

599
00:29:22,097 --> 00:29:24,891
- เยี่ยม ฉันพร้อมแล้ว
- เอาเลย คุณทำได้ เอื้อมไป

600
00:29:24,975 --> 00:29:26,351
เร็วเข้า คุณทำเองได้

601
00:29:26,434 --> 00:29:28,770
- เห็นไหม ดูสิ ดึงเลย
- ไม่ค่อยได้แฮะ

602
00:29:28,853 --> 00:29:31,064
- ได้อีบวก
- ฉันได้อีบวกเหรอ ไม่ได้เกรดดีด้วยซ้ำ

603
00:29:31,147 --> 00:29:33,066
คุณต้องเดินให้เร็วขึ้น

604
00:29:33,149 --> 00:29:36,319
เร็วขึ้นอีก คุณเดินกรีดกรายอยู่
นี่ไม่ใช่ฌ็องเซลิเซ่นะ

605
00:29:36,403 --> 00:29:39,114
- เหตุด่วน เหตุด่วน
- เร็วเข้า เดิน เดินๆ

606
00:29:39,197 --> 00:29:41,741
เห็นไหมว่าเร็วแค่ไหน…
ไปเลย เร็วเข้า เร็วๆ ด่วนเลย

607
00:29:41,825 --> 00:29:43,994
ตูม! คุณทำได้

608
00:29:44,077 --> 00:29:46,121
- ขึ้นไปอีกขึ้น นั่นแหละ ใช้ได้
- โอเค

609
00:29:46,204 --> 00:29:48,415
ทีนี้จับทั้งสองมือ

610
00:29:48,498 --> 00:29:50,834
- มายืนอยู่ข้างหน้าฉัน
- โอเค พร้อมแล้ว

611
00:29:50,917 --> 00:29:53,378
พร้อมนะ เป็นวงกลม วงกลม แบบที่ฉันทำ

612
00:29:53,461 --> 00:29:55,922
ไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ไป

613
00:29:56,590 --> 00:29:58,800
- ทำได้ดีนี่
- คือ… ค่ะ

614
00:29:58,884 --> 00:30:00,760
แม่บอก "ไม่รู้จักลูกฉันซะแล้ว"

615
00:30:02,929 --> 00:30:06,099
เดิมทีหนูก็เคารพนักดับเพลิงของเรามากอยู่แล้ว

616
00:30:06,182 --> 00:30:09,436
โดยเฉพาะนักดับเพลิงหญิงสุดโหดของเรา
รวมทั้งแจ๊กกี้ด้วย

617
00:30:09,519 --> 00:30:13,106
แต่หลังจากที่ได้สวมชุดเต็มยศ
และพยายามยกสายฉีดน้ำ

618
00:30:13,189 --> 00:30:14,649
- ความเคารพยิ่งพุ่งปรี๊ดเลย
- ใช่

619
00:30:14,733 --> 00:30:17,402
และลูกไม่ได้สวมอะไรหนักๆ
แบบที่พวกเขาสวมด้วยซ้ำ

620
00:30:17,485 --> 00:30:20,071
ใช่ค่ะ หนูสวมได้แค่ครึ่งนึงของที่พวกเขาสวมกัน

621
00:30:20,155 --> 00:30:21,990
- มันทำให้หนูรู้สึกตัวเล็กจ้อย…
- ใช่

622
00:30:22,073 --> 00:30:24,993
ทำให้หนูรู้สึกทึ่งสุดๆ
และรู้สึกขอบคุณจากหัวใจเลย

623
00:30:25,076 --> 00:30:27,370
อย่างน้อยพวกเขาก็คิดว่าลูกทำได้

624
00:30:27,454 --> 00:30:30,081
- เรื่องจริง
- พวกเขามองแม่และบอกว่า

625
00:30:30,165 --> 00:30:31,333
"คุณเป็นผู้ชมดีกว่า"

626
00:30:31,416 --> 00:30:33,335
แม่เป็นกองเชียร์ที่เยี่ยมมาก

627
00:30:36,254 --> 00:30:38,673
ต่อไปเราจะไปเจอกับคิมเบอร์ลี

628
00:30:38,757 --> 00:30:41,343
- พูดถึงผู้หญิงที่กล้าหาญ คือว่า…
- ตายจริง

629
00:30:43,470 --> 00:30:45,847
เธอเป็นคนคิดคำว่า
"การซ้อนทับกันของประเด็น"

630
00:30:45,931 --> 00:30:49,976
และเธอคือหนึ่งในผู้ก่อตั้ง
สิ่งที่เรียกว่าทฤษฎีวิพากษ์เชื้อชาติ

631
00:30:50,060 --> 00:30:53,063
รู้ไหม มันเริ่มต้นมาจากแนวคิดที่ว่า
ในประวัติศาสตร์ของเรานั้น

632
00:30:53,146 --> 00:30:56,566
ย้อนกลับไปสมัยที่มีระบบทาส
การแบ่งแยกเชื้อชาติเกี่ยวพันอย่างใกล้ชิด

633
00:30:56,650 --> 00:30:59,152
กับนโยบายสาธารณะและกฎหมายของเรา…

634
00:30:59,236 --> 00:31:00,237
(เอกสิทธิ์คนขาวคือเรื่องจริง)

635
00:31:00,320 --> 00:31:03,073
ด้วยเหตุนี้มันจึงส่งผลกระทบ
ต่อสังคมของเราเป็นวงกว้าง

636
00:31:03,156 --> 00:31:04,199
(เราคืออนาคต
ผิวดำคือความงาม)

637
00:31:04,282 --> 00:31:06,534
เธอคือคนที่ช่วยให้หลายคนได้เข้าใจ…

638
00:31:06,618 --> 00:31:07,911
(รักคือพลัง
จินตนาการถึงความยุติธรรม)

639
00:31:07,994 --> 00:31:12,207
ถึงวิธีที่การแบ่งแยกและความไม่เท่าเทียม
ได้แทรกซึมและคงอยู่ในอเมริกา

640
00:31:13,208 --> 00:31:18,505
เธอคือนักวิชาการด้านกฎหมายผู้บุกเบิก
ศาสตราจารย์ด้านกฎหมาย และทนายที่กล้าหาญ

641
00:31:18,588 --> 00:31:19,422
(หยุดกฎหมายตาสว่าง)

642
00:31:19,506 --> 00:31:22,175
บางคนพยายามสร้างประเด็นโต้เถียง
เกี่ยวกับงานของเธอ

643
00:31:22,259 --> 00:31:26,388
เพื่อเป็นวิธีป้องกันไม่ให้มีการสอน
ประวัติศาสตร์ที่แท้จริงในอเมริกา

644
00:31:26,471 --> 00:31:28,598
(หยุดสอนทฤษฎีแบ่งแยกร้ายแรง
ให้ลูกหลานของเรา)

645
00:31:28,682 --> 00:31:30,100
คุณห้ามสอนลูกของผม

646
00:31:30,183 --> 00:31:32,143
ว่าพวกเขาแบ่งแยกเชื้อชาติ
เพียงเพราะพวกเขาเป็นคนขาว

647
00:31:32,227 --> 00:31:33,436
จงละอายบ้าง

648
00:31:33,520 --> 00:31:34,563
(หยุดสอนลูกหลานเราให้เกลียดชัง)

649
00:31:34,646 --> 00:31:36,022
จงละอายบ้าง

650
00:31:36,106 --> 00:31:39,609
ถึงจะเกิดเรื่องทั้งหมดนี้
คิมเบอร์ลีก็ยังคงเดินหน้าต่อ

651
00:31:40,402 --> 00:31:42,320
- หวัดดีค่ะ
- เฮ้ คิมเบอร์ลี

652
00:31:42,404 --> 00:31:43,822
- เป็นไงบ้าง
- หวัดดีค่ะ

653
00:31:43,905 --> 00:31:45,073
(คิมเบอร์ลี เครนชอว์
ทนายความ/ศาสตราจารย์)

654
00:31:45,156 --> 00:31:47,200
- ดีใจที่ได้เจอนะคะ
- โอ้โฮ ฉันดีใจมากที่ได้เจอคุณ

655
00:31:47,284 --> 00:31:48,285
เป็นเกียรติมากเลย

656
00:31:48,368 --> 00:31:50,287
เรามีความสุขมากที่ได้คุยกับคุณ คิมเบอร์ลี

657
00:31:50,370 --> 00:31:53,665
เพราะคุณคือคนที่อยู่แนวหน้าอย่างแท้จริง

658
00:31:53,748 --> 00:31:57,168
ในการยืนหยัดต่อสู้
และเป็นสิทธิ์เป็นเสียงมานานหลายปี

659
00:31:57,252 --> 00:32:00,463
- และในยุคปัจจุบันมันยิ่งยากขึ้นเรื่อยๆ
- ใช่ค่ะ

660
00:32:00,547 --> 00:32:05,093
ตลอดชีวิตของเรานั้น
มีนักเรียนมัธยมปลายเพียงแปดเปอร์เซ็นต์

661
00:32:05,176 --> 00:32:08,388
ที่สามารถอธิบายถึงสาเหตุ
ของสงครามกลางเมืองได้อย่างถูกต้อง

662
00:32:08,471 --> 00:32:12,559
และนั่นมันเกิดขึ้นก่อนความพยายามล่าสุด
ที่จะลบประวัติศาสตร์

663
00:32:12,642 --> 00:32:16,855
แปลว่าเราไม่ได้เริ่มต้นด้วยสาธารณชน
ที่มีความรู้อย่างถ่องแท้

664
00:32:16,938 --> 00:32:17,981
เกี่ยวกับปัญหาเหล่านี้

665
00:32:18,064 --> 00:32:21,151
ทฤษฎีวิพากษ์เชื้อชาติไม่ใช่การโจมตีคนขาว

666
00:32:21,234 --> 00:32:22,068
ถูก

667
00:32:22,152 --> 00:32:24,738
นี่ไม่ใช่การบอกว่าอเมริกาเป็นประเทศที่แย่ที่สุด

668
00:32:24,821 --> 00:32:27,616
แต่เป็นการบอกว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นจริง

669
00:32:27,699 --> 00:32:30,577
นี่คือวิธีที่กฎหมายช่วยเอื้อให้มันเกิดขึ้น

670
00:32:30,660 --> 00:32:35,874
ดังนั้นการทำให้คนเห็นถึงตัวอย่างที่เป็นรูปธรรม
ของทฤษฎีวิพากษ์เชื้อชาติ

671
00:32:35,957 --> 00:32:38,668
จะช่วยให้คนเข้าใจว่าสิ่งใดควรเกิดขึ้นตอนนี้

672
00:32:38,752 --> 00:32:41,046
นี่คือสาเหตุที่เราทำแบบนี้

673
00:32:41,129 --> 00:32:45,759
บางทีฉันก็พูดถึงทฤษฎีวิพากษ์เชื้อชาติ
เหมือนเป็นโบราณคดี

674
00:32:45,842 --> 00:32:48,178
ห่างจากตัวเราไปประมาณ 183 เมตร

675
00:32:48,261 --> 00:32:52,182
มีเรื่องราวของคนดำที่ไม่ได้ถูกพูดถึง

676
00:32:55,477 --> 00:32:58,480
หมู่บ้านเซเนกาเคยเป็นชุมชนที่กำลังเติบโต

677
00:32:58,563 --> 00:33:01,316
ของชาวแอฟริกัน-อเมริกันจำนวนมาก
ที่เป็นเจ้าของที่ดิน

678
00:33:01,399 --> 00:33:05,278
ซึ่งถูกทำลายไปเพื่อหลีกทางให้
สิ่งที่ปัจจุบันนี้เรียกว่าเซ็นทรัลพาร์ก

679
00:33:05,362 --> 00:33:07,364
คุณเคยรู้เรื่องหมู่บ้านเซเนกามาก่อนไหม

680
00:33:07,447 --> 00:33:09,991
ฉันเคยได้ยินมานิดหน่อยเท่านั้น

681
00:33:10,075 --> 00:33:12,118
เพราะมันถูกกลบฝังไปแล้ว

682
00:33:13,578 --> 00:33:16,248
ไม่มีภาพถ่ายที่ยืนยันได้ว่าเป็นหมู่บ้านเซเนกา

683
00:33:16,331 --> 00:33:19,876
ดังนั้นสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับชุมชนที่มีชีวิตชีวา
ที่เคยอาศัยอยู่ตรงนี้

684
00:33:19,960 --> 00:33:22,170
มาจากการขุดค้นด้านโบราณคดี

685
00:33:24,464 --> 00:33:28,843
"วันวานเราเคยบินได้" คืองานนิทรรศการ
แสดงผลงานแนวแอโฟรฟิวเจอริสม์

686
00:33:28,927 --> 00:33:30,345
ที่เหล่าศิลปินมารวมตัวกัน

687
00:33:30,428 --> 00:33:33,598
เพื่อจินตนาการขึ้นใหม่
ว่าบ้านในหมู่บ้านเซเนกาจะมีหน้าตาเป็นยังไง

688
00:33:33,682 --> 00:33:35,308
หากมันถูกสืบทอดต่อๆ กันมาจากรุ่นสู่รุ่น

689
00:33:35,392 --> 00:33:37,561
(เครื่องปั่น ปี 1700-1800
กาน้ำ ปี 1700-1900)

690
00:33:37,644 --> 00:33:38,645
(เหยือก ปี 1796-1819)

691
00:33:38,728 --> 00:33:41,356
และฉันหาคำตอบไม่ได้เลยว่าการเปลี่ยนผ่าน

692
00:33:41,439 --> 00:33:45,777
จากยุคประวัติศาสตร์สู่ยุคปัจจุบัน
สู่ยุคอนาคตมันจะเป็นยังไง

693
00:33:45,860 --> 00:33:46,778
(จาน: สเตซีย์ อับรัมส์
ปี 2021)

694
00:33:46,861 --> 00:33:48,530
งานนี้มันช่างน่าทึ่งจริงๆ

695
00:33:48,613 --> 00:33:50,532
(ถ้วยรูปคน: เม เจมิสัน
ที่เขี่ยบุหรี่รูปมงกุฎ (เอ็มแอลเค))

696
00:33:50,615 --> 00:33:55,370
โครงสร้างของเตาผิงโบราณ
มันแทบจะเหมือนประตูวิเศษ

697
00:33:55,453 --> 00:33:58,832
ที่พาเราไปสู่อนาคตอีกฝั่งได้เลย

698
00:34:00,041 --> 00:34:04,170
มันทำให้ฉันนึกถึงการสูญเสียทรัพย์สินต่างๆ…

699
00:34:04,254 --> 00:34:06,172
ตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา

700
00:34:07,382 --> 00:34:09,800
มีโบสถ์สามแห่ง บ้าน 50 หลัง

701
00:34:09,885 --> 00:34:11,970
โรงเรียนสองแห่ง และสุสาน

702
00:34:12,053 --> 00:34:16,474
ตอนที่หมู่บ้านเซเนกา
ถูกทำลายโดยนครนิวยอร์กในปี 1857

703
00:34:17,517 --> 00:34:22,105
ศิลปินได้ทำการสำรวจและรวบรวมมันไว้

704
00:34:22,188 --> 00:34:25,567
บนวอลล์เปเปอร์ที่น่าอัศจรรย์นี้
ซึ่งอยู่ทั่วงานนิทรรศการ

705
00:34:25,650 --> 00:34:27,485
(เติบโตและมีศักยภาพ
ถูกไล่ที่ (ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ซ้ำ…))

706
00:34:27,568 --> 00:34:28,570
(อินจิเดคา อคุนยีลี ครอสบี)

707
00:34:28,653 --> 00:34:32,365
เรื่องราวที่บ่งบอกว่า
ถ้าเราขาดอำนาจทางการเมือง

708
00:34:32,449 --> 00:34:34,701
ถ้าเราขาดสิทธิ์ที่บังคับใช้ได้…

709
00:34:34,784 --> 00:34:38,038
ต่อให้เราเล่นตามเกม
ทำงานหนัก หาเลี้ยงตัวเอง

710
00:34:38,121 --> 00:34:39,831
เราทำทุกอย่างที่พวกเขาบอกให้ทำ

711
00:34:39,914 --> 00:34:44,586
แต่เราเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม
ที่สามารถถูกตัดทิ้งได้เสมอ

712
00:34:45,670 --> 00:34:47,797
ฉันชอบผลงานของแฮร์เรียต ทับแมน…

713
00:34:47,881 --> 00:34:49,257
(ใต้ดินที่ขุดค้นได้
โรเบอร์โต ลูโก)

714
00:34:49,340 --> 00:34:51,343
เพราะสิ่งที่หลายคนไม่ตระหนัก

715
00:34:51,425 --> 00:34:54,512
คือความมั่งคั่งของสหรัฐฯ

716
00:34:54,596 --> 00:34:59,768
สิ่งที่ทำให้เรามีอำนาจมากที่สุดนั้น
มาจากผู้หญิงผิวดำ

717
00:34:59,851 --> 00:35:05,315
ในปี 1790 มีทาสถึง 700,000 คน

718
00:35:05,398 --> 00:35:08,109
ก่อนที่จะเกิดสงครามกลางเมือง
มีทาสถึงสี่ล้านคน

719
00:35:08,693 --> 00:35:10,528
พวกเขามาจากไหนกัน

720
00:35:11,154 --> 00:35:13,448
และนั่นเกิดขึ้นหลังจากสิ้นสุดการค้าทาสแล้ว

721
00:35:13,531 --> 00:35:16,201
แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไง มันเกิดขึ้นได้ไงกัน

722
00:35:16,284 --> 00:35:20,497
ถ้าลองคิดดูดีๆ ว่าแม่ผู้ให้ประเทศนี้คือใคร

723
00:35:20,580 --> 00:35:21,831
พวกเขาคือผู้หญิงผิวดำ

724
00:35:21,915 --> 00:35:25,752
แต่ไม่มีใครพูดถึงเลย
เพราะประวัติศาสตร์ส่วนนั้นก็ถูกฝังกลบไว้เช่นกัน

725
00:35:27,879 --> 00:35:29,839
ตรงนี้มีหลายอย่างเกี่ยวกับทรงผม

726
00:35:29,923 --> 00:35:30,924
(มาโกดี-น็อกโซโล
ซีซีโพ พอสวา)

727
00:35:31,007 --> 00:35:32,759
อันนี้เกี่ยวกับทรงผมปมขมวดแบนทู

728
00:35:32,842 --> 00:35:35,929
ผมที่ถูกรวบไว้สูงๆ เป็นแรงบันดาลใจ

729
00:35:36,012 --> 00:35:40,475
และชิ้นโปรดของฉันคือหวีแอโฟรอันนี้
กับหวีใช้ความร้อน

730
00:35:40,559 --> 00:35:41,726
(หวีผม
ประมาณปี 1851)

731
00:35:41,810 --> 00:35:42,811
(หวีร้อน)

732
00:35:42,894 --> 00:35:48,149
มันบ่งบอกถึงความสัมพันธ์อันซับซ้อน
ที่ฉันมีกับแม่เกี่ยวกับทรงผมเลย

733
00:35:48,942 --> 00:35:54,656
แม่ฉันเป็นคนสุดโต่งในหลายๆ อย่าง
ยกเว้นเรื่องผม

734
00:35:55,574 --> 00:35:57,325
แม่ฉันเป็นครูในโรงเรียน

735
00:35:57,409 --> 00:36:02,539
ตอนนั้นท่านยังคิดว่าผมที่ดำเป็นธรรมชาติ…

736
00:36:02,622 --> 00:36:03,456
(คิมเบอร์ลี)

737
00:36:03,540 --> 00:36:04,541
มันดูไม่เป็นมืออาชีพ

738
00:36:04,624 --> 00:36:07,252
- ท่านอยากปกป้องคุณ
- ท่านอยากปกป้องฉัน

739
00:36:07,335 --> 00:36:10,630
แน่นอนว่าท่านอยากให้ฉันได้มีโอกาสทุกอย่าง

740
00:36:10,714 --> 00:36:12,757
และไม่โดนดูถูก…

741
00:36:12,841 --> 00:36:15,969
เพราะวิธีจัดแต่งทรงผมของฉัน

742
00:36:16,052 --> 00:36:18,763
พอฉันได้เห็นหวีแอโฟรอันนี้

743
00:36:18,847 --> 00:36:23,101
ฉันนึกถึงตอนที่ฉันสามารถไว้ผมทรงแอโฟรได้ซะที

744
00:36:23,184 --> 00:36:24,936
ฉันชื่นชมแองเจลา เดวิสมาก

745
00:36:25,020 --> 00:36:27,898
และฉันจำได้ว่าดูคลิปมากมาย

746
00:36:27,981 --> 00:36:29,649
ที่เธอปรากฏตัวระหว่างการพิจารณาคดี

747
00:36:30,483 --> 00:36:32,485
เธอมักจะทำท่าแบบนี้ และฉันคิดว่า

748
00:36:32,569 --> 00:36:34,905
"ฉันต้องการแบบนั้น ฉันอยากเป็นแบบนั้น"

749
00:36:34,988 --> 00:36:36,281
(แองเจลา เดวิส
นักเคลื่อนไหวทางการเมือง)

750
00:36:36,364 --> 00:36:38,575
ตอนนี้มีสถานที่หลายแห่งในสหรัฐฯ

751
00:36:38,658 --> 00:36:41,119
ที่ฉันจะถูกไล่ออกถ้าไว้ผมทรงนี้

752
00:36:41,202 --> 00:36:43,830
- ตอนนี้บางรัฐมีกฎหมาย "คราวน์" แล้ว
- ใช่

753
00:36:43,914 --> 00:36:47,459
(กฎหมาย "คราวน์" ของรัฐบาลกลาง
ห้ามไม่ให้มีการแบ่งแยกในสถานที่ทำงาน)

754
00:36:47,542 --> 00:36:50,670
(อันมาจากทรงผมของบุคคลนั้นๆ)

755
00:36:50,754 --> 00:36:52,214
แต่ในรัฐส่วนใหญ่

756
00:36:52,297 --> 00:36:57,427
คนยังสามารถแบ่งแยกคนอื่น
เพราะพวกเขาไว้ผมทรงล็อกส์ ทรงเปีย…

757
00:36:57,510 --> 00:36:59,429
มันเกิดขึ้นพอดีกับเรื่องผู้หญิงผิวดำเลย

758
00:36:59,512 --> 00:37:01,723
มันเกิดขึ้นสืบเนื่องมาจากผมของผู้หญิงผิวดำ

759
00:37:01,806 --> 00:37:05,352
และการบอกว่ามันดูไม่เป็นมืออาชีพ
ก็เหมือนกับบอกว่า

760
00:37:05,435 --> 00:37:08,647
เราไม่ชินกับการที่มีคนอย่างคุณมาอยู่ในพื้นที่นี้

761
00:37:08,730 --> 00:37:13,401
จากนั้นฉันจึงเปิดมุมมองให้กว้างขึ้น
และพบว่ามันไม่ใช่แค่กฎหมายเท่านั้น

762
00:37:13,485 --> 00:37:14,778
แต่เป็นแนวคิดสตรีนิยมด้วย

763
00:37:14,861 --> 00:37:19,449
และมันเป็นวิธีหนึ่ง
ที่ประสบการณ์เฉพาะของผู้หญิงผิวดำ

764
00:37:19,532 --> 00:37:24,120
ไม่เคยอยู่ในภาพจินตนาการ
ภายใต้ขอบเขตของแนวคิดสตรีนิยม

765
00:37:24,204 --> 00:37:27,666
และหลายอย่างมันก็ตกหล่นหายไป ถูกไหม

766
00:37:27,749 --> 00:37:29,542
เหลือแค่การแบ่งแยกทางเชื้อชาติ

767
00:37:29,626 --> 00:37:33,338
หลายสิ่งที่ฉันพยายามทำ
เกี่ยวกับทฤษฎีวิพากษ์เชื้อชาติ

768
00:37:33,421 --> 00:37:36,633
คือพยายามขุดข้อมูลเหล่านั้นขึ้นมา

769
00:37:36,716 --> 00:37:40,262
มันเป็นเหมือนเครื่องมือทางโบราณคดีน่ะ

770
00:37:40,345 --> 00:37:43,348
เราอยากดูให้ลึกลงไปใต้จุดที่เราอยู่ตอนนี้

771
00:37:43,431 --> 00:37:45,392
และเปิดเผยเรื่องราวที่ยังไม่เคยมีการบอกเล่า

772
00:37:46,268 --> 00:37:50,021
หลายคนไม่รู้ว่าโจทก์กลุ่มแรกๆ

773
00:37:50,105 --> 00:37:52,524
ในคดีล่วงละเมิดทางเพศส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงผิวดำ

774
00:37:53,567 --> 00:37:57,153
พวกเขาไม่รู้ว่าโรซา พาร์กส์เริ่มต้นเคลื่อนไหว

775
00:37:57,237 --> 00:38:00,574
ด้วยการปกป้องผู้หญิงผิวดำที่ถูกรุมโทรม

776
00:38:02,576 --> 00:38:06,496
ฉันจึงมักนึกถึงช่วงเวลาต่างๆ
อย่างของโรซา พาร์กส์

777
00:38:06,580 --> 00:38:10,875
ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอออกมาเคลื่อนไหว
ตามที่คนส่วนใหญ่รับรู้

778
00:38:10,959 --> 00:38:13,044
แต่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นต่างหาก

779
00:38:13,962 --> 00:38:16,298
ฉันอยากทำให้แน่ใจได้ว่า 200 ปีนับจากนี้

780
00:38:16,381 --> 00:38:21,219
ทั้งโซเจอร์เนอร์ ทรูธ ทั้งแองเจลา เดวิส
และหวังว่าสิ่งที่ฉันเขียนไว้

781
00:38:21,303 --> 00:38:25,056
จะทำให้คนสามารถเข้าถึงได้
โดยไม่ต้องเป็นคนขุดค้นเพื่อเปิดเผย

782
00:38:25,140 --> 00:38:28,226
เหมือนที่เราทำเพื่อเปิดเผยเรื่องเซเนกา

783
00:38:30,937 --> 00:38:33,273
ส่วนหนึ่งของเหตุผล
ที่เราคิดว่าคุณคือผู้หญิงที่กล้าหาญ

784
00:38:33,356 --> 00:38:37,819
ไม่ใช่เพียงเพราะว่าคุณสร้างเครื่องมือ
ที่เป็นประโยชน์มหาศาล

785
00:38:37,903 --> 00:38:39,988
ที่คิดถึงประวัติศาสตร์ของเรา

786
00:38:40,071 --> 00:38:43,909
แต่เป็นเพราะคุณไม่ได้เขียนงานเฉยๆ
แล้วหยุดนิ่งอยู่แค่นั้น

787
00:38:45,076 --> 00:38:48,163
วิธีที่คุณพยายามขุดค้นเรื่องราวของผู้คน

788
00:38:48,246 --> 00:38:52,167
เพื่อให้พวกเขาเป็นที่รู้จัก
เป็นที่ชื่นชม และเป็นที่เข้าใจ

789
00:38:52,250 --> 00:38:55,253
มันคืองานที่หนักมาก คิมเบอร์ลี
เป็นเรื่องที่ยากมากจริงๆ

790
00:38:55,337 --> 00:38:57,130
คุณยังมีความหวังอยู่ไหม

791
00:38:57,214 --> 00:39:01,468
- ฉันว่าฉันเป็นคนที่ดื้อด้านทีเดียว
- โดนใจเลย

792
00:39:01,551 --> 00:39:06,473
ฉันจะไม่ฟังคนที่บอกว่า "ไม่ คุณห้ามพูด"

793
00:39:06,556 --> 00:39:12,062
ฉันจะไม่ฟังคนที่บอกว่า
"ไม่ ประสบการณ์ที่คุณพูดถึงมันไม่ใช่เรื่องจริง"

794
00:39:12,145 --> 00:39:14,272
ฉันจะไม่ฟังคนที่บอกว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญ

795
00:39:14,356 --> 00:39:17,359
ทีนี้คนจะทำอะไรกับสิ่งที่ฉันเขียนถึง

796
00:39:17,442 --> 00:39:19,569
มันเป็นสิ่งที่ฉันควบคุมไม่ได้

797
00:39:19,653 --> 00:39:24,407
แต่เมื่อคนมีแนวคิดที่ช่วยให้พวกเขา
สามารถระบุประสบการณ์ของตัวเองได้

798
00:39:24,491 --> 00:39:27,786
และพวกเขาสามารถเห็นคุณค่า
ของแนวคิดเหล่านั้น

799
00:39:27,869 --> 00:39:32,207
และต่อสู้เพื่อรักษามันไว้
นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกมีความหวังที่สุด

800
00:39:32,290 --> 00:39:34,167
พูดถึงใครสักคนที่ต้องกล้าลุกขึ้นสู้

801
00:39:36,127 --> 00:39:37,462
มันจำเป็น

802
00:39:37,963 --> 00:39:41,424
เราอยู่ในยุคที่โกลาหลและยากลำบาก

803
00:39:41,508 --> 00:39:43,343
และมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย

804
00:39:43,426 --> 00:39:46,096
"ตามโพลล่าสุดนั้น ชาวอเมริกันสิบเปอร์เซ็นต์

805
00:39:46,179 --> 00:39:47,472
ไม่เชื่อเรื่องภาวะโลกร้อน"

806
00:39:47,556 --> 00:39:49,641
"บ้าจริง คุณเป็นอะไรของคุณ"

807
00:39:50,809 --> 00:39:53,812
แต่เราก็ต้องเชื่อใจคนที่เราอยู่ด้วย

808
00:39:53,895 --> 00:39:55,063
นั่นแหละ

809
00:39:55,146 --> 00:39:56,690
ไปเต้นกันเถอะ

810
00:39:56,773 --> 00:39:59,609
และเต็มใจที่จะลองทำสิ่งต่างๆ ที่มันอาจไม่ได้ผล

811
00:39:59,693 --> 00:40:01,820
อันนี้คือส่วนที่ฉันควรเอาออกนี่นา

812
00:40:01,903 --> 00:40:03,071
คุณนี่ตลกจัง

813
00:40:03,154 --> 00:40:07,158
สิ่งที่พวกคุณทำมันสนุกดี มันเป็นโชว์ที่ยอดเยี่ยม
แต่มันสำคัญกว่านั้นมาก

814
00:40:07,242 --> 00:40:09,869
คุณเคยรู้สึกแบบนั้นไหม
ว่ามันคือส่วนหนึ่งของสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า

815
00:40:09,953 --> 00:40:12,914
ฉันชอบมีความหวัง…
ฉันอยากคิดว่ามันคือเรื่องจริง

816
00:40:12,998 --> 00:40:15,542
และนานๆ ทีจะมีคนส่งข้อความมาบอกว่า

817
00:40:15,625 --> 00:40:17,419
"โอ้โฮ ดีใจจังที่คุณพูดเรื่องนี้ออกมาดังๆ

818
00:40:17,502 --> 00:40:20,964
เพราะฉันก็รู้สึกแบบนั้น
และขอบคุณมากที่ช่วยยืนยันในสิ่งที่ฉันรู้สึก"

819
00:40:21,047 --> 00:40:22,966
แล้วฉันก็คิดว่า "นี่แหละที่สำคัญ"

820
00:40:23,049 --> 00:40:27,053
พวกเขาบอกฉันเรื่อยๆ ว่าให้เกษียณ
แต่ฉันบอกว่า "ไม่เอา ฉันยังช่วยได้อยู่"

821
00:40:27,137 --> 00:40:31,099
คุณไม่ได้ตัวคนเดียว มาหาฉันเลย
ถ้าอยากให้ฉันช่วยเตรียมตัวคุณ ฉันยินดี

822
00:40:31,182 --> 00:40:36,354
ค่อยๆ ก้าวเล็กๆ… ไปทีละก้าว
แค่วันละหนึ่งเปอร์เซ็นต์… ก็เพียงพอแล้ว

823
00:40:36,438 --> 00:40:39,065
สุดท้ายแล้วคุณจะเห็นถึงความคืบหน้าเอง

824
00:41:34,371 --> 00:41:36,373
คำบรรยายโดย ชลันธร เรืองภักดี