1
00:00:06,006 --> 00:00:07,966
‎(ผลงานซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:12,512 --> 00:00:16,772
‎ถ้าฉันรู้เรื่องที่ฉันรู้ตอนนี้
‎ตั้งแต่เมื่อยังเป็นเด็ก

3
00:00:18,268 --> 00:00:19,978
‎ฉันคงไม่ทำพลาดแบบนี้

4
00:00:20,061 --> 00:00:23,191
‎แต่ฉันมีข่าวร้ายที่จะบอกทุกคนจริงๆ
‎คุณจะทำผิดพลาดไปเรื่อยๆ

5
00:00:23,273 --> 00:00:26,073
‎ไม่ใช่ว่าคุณจะทำผิดพลาดแค่ถึงช่วงอายุหนึ่ง

6
00:00:26,151 --> 00:00:30,031
‎คุณจะทำผิดพลาดไปเรื่อยๆ
‎และจะมีข้อแก้ตัวน้อยลง

7
00:00:30,113 --> 00:00:33,373
‎เพราะมันจะมีโอกาสน้อยมากๆ
‎ที่คุณจะทำผิดพลาดในเรื่องใหม่ๆ

8
00:00:33,450 --> 00:00:34,580
‎เมื่อคุณอายุมากขึ้น

9
00:00:34,659 --> 00:00:37,539
‎ดังนั้นคุณจะกลับพบว่า "ไม่อยากเชื่อเลย
‎ว่าฉันทำพลาดอีกแล้ว

10
00:00:38,038 --> 00:00:40,868
‎เพราะฉันรู้วิธีที่จะไม่ทำพลาดแล้ว
‎ครั้งแรกนั่นฉันไม่รู้"

11
00:00:40,957 --> 00:00:42,877
‎ดังนั้นคุณเลยใจดีกับตัวเอง

12
00:00:42,959 --> 00:00:46,919
‎แล้วคุณก็คิดว่า "ยอมรับเถอะ
‎นี่เป็นครั้งที่ 16 แล้วที่ฉันทำพลาดแบบเดียวกัน"

13
00:00:47,005 --> 00:00:51,715
‎และนั่นคือความผิดพลาดซ้ำซากจริงๆ
‎ ความผิดพลาดเดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

14
00:00:51,801 --> 00:00:55,431
‎สิ่งที่มันพิสูจน์ให้คุณเห็น คือมีบางเรื่อง
‎ที่คุณห่วยกับมันจริงๆ ไม่ว่าคือเรื่องอะไร

15
00:01:02,228 --> 00:01:03,058
‎คะ

16
00:01:03,146 --> 00:01:06,436
‎วันสิ้นโลกด้านสิ่งแวดล้อมที่อาจมาถึง
‎ทำให้คุณเป็นกังวลบ้างไหม

17
00:01:07,025 --> 00:01:09,735
‎ไม่ ฉันไม่ได้เด็กขนาดนั้นแล้ว
‎ถ้ามีวันสิ้นโลกจริงก็…

18
00:01:10,320 --> 00:01:11,650
‎มันก็เหมือน…

19
00:01:12,530 --> 00:01:15,410
‎ฉันอาจมีเงินให้ใช้สบายๆ ได้อีกสี่ปี

20
00:01:18,244 --> 00:01:21,834
‎แต่ถ้าฉันรู้ว่าจะเกิดวันสิ้นโลก
‎ฉันจะรีบใช้เงินให้หมดในปีเดียว

21
00:01:51,986 --> 00:01:53,986
‎ตอนพับลิกสปีกกิ้ง
‎มีคนเยอะขนาดนี้เลยเหรอ

22
00:01:54,489 --> 00:01:55,659
‎- ไ่ม่
‎- ไ่ม่เนอะ

23
00:01:58,827 --> 00:02:00,117
‎ตอนนี้มันเหมือนปาร์ตี้ไปแล้ว

24
00:02:00,203 --> 00:02:02,873
‎ไม่อยากเชื่อเลยว่าเราถ่ายสารคดีนั่น
‎มาตั้งเก้าหรือสิบปีแล้ว

25
00:02:02,956 --> 00:02:04,456
‎ผมหันหลังมาและมันผ่านไปสิบปีแล้ว

26
00:02:04,541 --> 00:02:06,501
‎ไม่ใช่ว่าจู่ๆ คุณก็หันมาสักหน่อย

27
00:02:06,584 --> 00:02:09,044
‎ไม่ใช่ แต่มันรู้สึกเหมือนใกล้ตัวทุกที

28
00:02:09,128 --> 00:02:10,628
‎เราถ่ายรึยัง เริ่มอัดแล้วใช่ไหม

29
00:02:10,713 --> 00:02:13,473
‎- ใช่
‎- ใช่ อะไรก็ได้ เราถ่ายไปเรื่อยๆ

30
00:02:13,550 --> 00:02:17,180
‎- ฉันไม่รู้เลย เริ่มถ่ายตั้งแต่เมื่อไหร่
‎- ตอนที่พวกเขาทำไอ้นั่นพัง

31
00:02:17,262 --> 00:02:21,312
‎และตอนที่พวกเขาคุยกันแล้วเราก็ลงมา
‎เราถ่ายไว้หมดเลย

32
00:02:22,475 --> 00:02:24,185
‎คุณต้องบอกกันก่อนสิ!

33
00:02:27,397 --> 00:02:28,937
‎(สำนักงานทะเบียนราษฎร)

34
00:02:28,982 --> 00:02:31,992
‎- มีอะไรที่คุณชอบ แต่ทำให้คุณรู้สึกผิดไหม
‎- ไม่ ฉันไม่มี

35
00:02:32,068 --> 00:02:34,278
‎ความสุขไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกผิด

36
00:02:34,362 --> 00:02:37,782
‎ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีคำว่า
‎"ความสุขที่ทำให้รู้สึกผิด"

37
00:02:37,866 --> 00:02:40,536
‎พูดอีกอย่างก็คือ
‎นอกจากความสุขของคุณคือการฆ่าคน

38
00:02:40,618 --> 00:02:45,868
‎แต่ฉันจะไม่มีวันรู้สึก…
‎ความสุขของฉันไม่เป็นพิษเป็นภัย

39
00:02:45,957 --> 00:02:51,797
‎ซึ่งฉันหมายถึงจะไม่มีใครตาย โอเคไหม
‎ไม่ได้มีใครโดนลวนลามหรอก

40
00:02:51,880 --> 00:02:55,380
‎และฉันคิดว่า
‎"ไม่ ฉันไม่รู้สึกผิดที่มีความสุขหรอก"

41
00:02:56,134 --> 00:03:00,144
‎เราอยู่ในโลกที่คนไม่รู้สึกผิด
‎จากการฆ่าคนอื่น

42
00:03:00,221 --> 00:03:05,141
‎คนไม่รู้สึกผิด
‎จากการเอากรงขังเด็กไว้ตรงชายแดน

43
00:03:05,226 --> 00:03:09,356
‎คนไม่รู้สึกผิดจากเรื่องพวกนี้
‎แล้วฉันควรรู้สึกผิดเพราะเรื่องอะไรกัน

44
00:03:09,439 --> 00:03:13,229
‎เพราะกินสปาเกตตีสองชามเหรอ
‎เพราะอ่านนิยายลึกลับเหรอ

45
00:03:13,318 --> 00:03:17,698
‎หรือผู้คนทั่วไป ความสุขที่ทำให้รู้สึกผิด
‎ของพวกเขามักเป็นความชอบในบางรูปแบบ

46
00:03:17,780 --> 00:03:20,740
‎ที่ไม่ใช่ศิลปะชั้นสูง

47
00:03:20,825 --> 00:03:25,865
‎ดังนั้นถ้าคุณพูดว่า "ฉันชอบอ่านหนังสือ
‎'ยัวร์ อะ วูล์ฟ'"

48
00:03:25,955 --> 00:03:29,455
‎นั่นควรเป็นความสุขที่ทำให้รู้สึกผิด
‎ฉันว่านั่นคือความสุข ฉันไม่รู้สึกผิดเลย

49
00:03:29,542 --> 00:03:34,922
‎และความสุขสำหรับฉันนั้น
‎ยิ่งฉันอายุมากขึ้นเท่าไหร่

50
00:03:35,006 --> 00:03:37,966
‎ฉันก็ยิ่งคิดว่า "ความสนุกใดก็ตาม
‎ที่เรามีได้ เพื่อนเอ๋ย ก็เอาเลย

51
00:03:38,927 --> 00:03:40,137
‎ลุยเลย เอาเลย "

52
00:03:40,220 --> 00:03:43,600
‎ฉันรู้สึกแบบนั้น

53
00:03:43,681 --> 00:03:47,351
‎ฉันชอบความสนุกมาตลอด
‎ ฉันคิดว่าคนเราควรมีความสนุก

54
00:03:47,435 --> 00:03:50,855
‎ตราบใดที่ความสนุกไม่ใช่สิ่งที่ทำลายคนอื่น

55
00:03:51,522 --> 00:03:55,692
‎ถ้ามีคนตอบฉัน
‎เวลาที่ฉันถามว่า "คุณทำแบบนั้นทำไม"

56
00:03:55,777 --> 00:03:58,777
‎ถ้าพวกเขาตอบว่า "ฉันว่ามันสนุก"
‎นั่นถือเป็นคำตอบที่ดีสำหรับฉัน

57
00:03:59,280 --> 00:04:03,950
‎คำตอบที่แย่คือ
‎"คุณไม่เห็นว่ามันสำคัญแค่ไหน…"

58
00:04:04,035 --> 00:04:07,575
‎นั่นเป็นคำตอบที่แย่ แต่คำตอบที่ดี
‎"ก็มันสนุก" นั่นเป็นคำตอบที่ดี

59
00:04:14,170 --> 00:04:17,710
‎ฉันชอบปาร์ตี้
‎นี่คือสิ่งที่คุณไม่เคยได้ยินใครพูดเลย

60
00:04:17,798 --> 00:04:21,088
‎ทุกคนเกลียดปาร์ตี้
‎โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ในงานปาร์ตี้

61
00:04:22,637 --> 00:04:27,017
‎ฉันไม่สนงานเต้นรำพวกนี้หรอก
‎แต่ต้องมีคนมาเพื่อสาวๆ

62
00:04:27,100 --> 00:04:30,350
‎และผู้คนมักจะพูดถึงฉัน
‎ตอนที่ฉันนั่งอยู่ตรงนั้นว่า

63
00:04:30,436 --> 00:04:33,186
‎"ฟรานชอบปาร์ตี้"
‎เหมือนว่ามันเป็นเรื่องประหลาดเสียมากมาย

64
00:04:33,273 --> 00:04:35,153
‎"ฟราน คุณก็รู้จักฟราน เธอชอบปาร์ตี้"

65
00:04:35,233 --> 00:04:38,033
‎ฉันชอบปาร์ตี้มาก
‎เพราะปาร์ตี้ควรจะสนุก

66
00:04:38,111 --> 00:04:40,861
‎มันเหมือนหนังสมัยฉันยังเด็ก หนังเป็นสิ่งที่ดีนะ

67
00:04:40,947 --> 00:04:42,697
‎ลูกอมก็ดี ปาร์ตี้ก็ดี

68
00:04:43,199 --> 00:04:45,739
‎ปาร์ตี้ไม่มีอะไรแย่นี่!

69
00:04:53,334 --> 00:04:58,094
‎(เดอะลีโอพาร์ด โดยแอล. วิสคอนติ)

70
00:05:01,134 --> 00:05:06,814
‎ครั้งสุดท้ายที่ฉันดูเดอะลีโอพาร์ด
‎เป็นฉบับที่ไม่ได้บูรณะมาก ที่โรงหนังซีกเฟลด์

71
00:05:06,889 --> 00:05:12,099
‎และตอนที่ฉันไปดูที่ซีกเฟลด์
‎ถ้าฉันไม่ได้เป็นคนเดียว

72
00:05:12,186 --> 00:05:15,186
‎ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนไม่ใช่ผู้กำกับหนัง
‎ที่อยู่ที่นั่น

73
00:05:15,690 --> 00:05:19,030
‎ฉันมองไปรอบๆ และนั่นเหมือนครั้งสุดท้าย
‎ที่ฉันได้เจอริชาร์ด ไพรเออร์

74
00:05:19,110 --> 00:05:22,820
‎ตอนที่ฉันเห็นริชาร์ด ไพรเออร์ที่ทาวน์ฮอลล์
‎คนดูทุกคนเป็นนักแสดงตลก

75
00:05:22,905 --> 00:05:25,905
‎ฉันไปดูหนังเรื่องเดอะลีโอพาร์ด
‎คนดูทุกคนเป็นเป็นผู้กำกับ

76
00:05:26,409 --> 00:05:27,579
‎งั้นคุณชอบดูหนังเหรอ

77
00:05:28,077 --> 00:05:29,407
‎ดูหนังเหรอ ฉันรักเลยแหละ

78
00:05:29,495 --> 00:05:33,115
‎คุณไปดูหนังที่โรงหนัง
‎หรือแค่ดูหนังที่บ้านจากดีวีดี

79
00:05:33,207 --> 00:05:36,667
‎ก็อย่างที่บอกไปเมื่อไม่นานมานี้
‎ฉันไม่ค่อยได้ไปโรงหนัง

80
00:05:36,753 --> 00:05:38,963
‎เพราะฉันทนคนอื่นไม่ไหว

81
00:05:40,923 --> 00:05:43,223
‎- คุยกับน่ะจอเหรอ
‎- ใช่ พูดอยู่ได้

82
00:05:43,301 --> 00:05:48,851
‎คุยโทรศัพท์เอย คุยกันเองเอย
‎กินคอร์สสเต๊กสามจาน

83
00:05:48,931 --> 00:05:51,481
‎ฉันมีเครื่องเล่นดีวีดีที่มีคนให้มา

84
00:05:51,559 --> 00:05:53,939
‎- มันไม่ได้เชื่อมต่อกับทีวีเหรอ
‎ - ไม่ค่ะ มัน…

85
00:05:54,020 --> 00:05:56,230
‎- ที่จริงแล้วคุณสกอร์เซซีให้ฉันมา
‎- ครับ

86
00:05:56,314 --> 00:05:59,784
‎มันเป็นเครื่องเล็กๆ
‎ที่คุณควรจะนั่งดูบนโซฟาได้

87
00:05:59,859 --> 00:06:01,569
‎แต่มันซับซ้อนพอตัวเลย

88
00:06:05,406 --> 00:06:06,616
‎คุณสองคนเจอกันได้ยังไงคะ

89
00:06:07,116 --> 00:06:08,236
‎เราเจอกันยังไงน่ะ

90
00:06:08,326 --> 00:06:10,156
‎- คุณอยากบอกเธอไหม
‎- เรารู้เหรอ

91
00:06:10,244 --> 00:06:11,084
‎- ไม่
‎- ไ่ม่

92
00:06:13,164 --> 00:06:18,174
‎มีคนถามฉันบ่อยๆ
‎ว่าฉันไปเจอมาร์ตี้ได้ยังไง แต่ฉันไม่รู้

93
00:06:18,795 --> 00:06:21,005
‎ฉันเดาว่าฉันเจอเขาที่งานปาร์ตี้

94
00:06:21,089 --> 00:06:24,179
‎แล้วทำไมถึงคิดอย่างนั้นเหรอ
‎เพราะฉันไปปาร์ตี้เยอะมาก

95
00:06:24,258 --> 00:06:26,218
‎งานวันเกิด 50 ปีของจอห์น วอเทอร์สรึเปล่า

96
00:06:26,302 --> 00:06:27,432
‎ไม่สิ ตอนนั้นฉันรู้จักคุณแล้ว

97
00:06:27,512 --> 00:06:28,852
‎- คุณรู้จักผมก่อนหน้านั้น
‎- ใช่

98
00:06:28,930 --> 00:06:33,060
‎ฉันรู้ว่าฉันรู้จักมาร์ตี้มานาน
‎ก่อนที่ฉันจะรู้จักเขาดี

99
00:06:33,142 --> 00:06:36,232
‎เพราะถึงฉันจะไปปาร์ตี้มากกว่ามาร์ตี้

100
00:06:36,312 --> 00:06:41,072
‎ซึ่งนั่นคือเหตุผลที่มาร์ตี้ทำหนังหลายเรื่อง
‎และฉันไม่ได้เขียนหนังสือมากนัก…

101
00:06:42,944 --> 00:06:47,954
‎แต่ฉันสังเกตว่า
‎ทุกครั้งที่ฉันเห็นมาร์ตี้ในงานปาร์ตี้

102
00:06:48,032 --> 00:06:50,582
‎เราจะใช้เวลาทั้งหมดคุยกันเอง

103
00:06:51,828 --> 00:06:55,208
‎เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับทั้งคืน มาร์ตี้
‎เพราะฉันดื่มกาแฟทั้งคืน

104
00:06:55,289 --> 00:06:57,829
‎และหนังที่ครั้งหนึ่งฉันเคยถามคุณ

105
00:06:57,917 --> 00:07:01,587
‎ที่แครี่ แกรนท์แสดง ชื่อเพนนี อาร์เคด
‎ถูกฉายขึ้นมากลางดึก

106
00:07:01,671 --> 00:07:02,711
‎เพนนี เซเรเนด

107
00:07:02,797 --> 00:07:05,837
‎- ใช่ เพนนี เซเรเนด คุณเคยดูไหม
‎- ไม่เคยเลย

108
00:07:05,925 --> 00:07:10,595
‎ไม่มีหนังของแครี่ แกรนท์เรื่องไหน
‎นี่เขาดูไม่เหมือนตัวเองขนาดนี้แล้ว

109
00:07:11,514 --> 00:07:13,024
‎แต่ประเด็นคือ ในตอนนั้น

110
00:07:13,099 --> 00:07:16,809
‎เขาพยายามแสดงบทบาท
‎เพื่อให้ตัวเองหลุดจากภาพของแครี่ แกรนท์

111
00:07:16,894 --> 00:07:21,364
‎เขาถูกเสนอชื่อชิงรางวัลออสการ์แค่ครั้งเดียว
‎จากเรื่อง "นัน บัด เดอะ โลนลี ฮาร์ต"

112
00:07:21,441 --> 00:07:24,241
‎แต่ยังไงซะ นั่นก็เป็นความพยายามนะ
‎ของจอร์จ สตีเวนส์

113
00:07:24,318 --> 00:07:25,358
‎จอร์จ สตีเวนส์

114
00:07:25,445 --> 00:07:29,155
‎ฉันเคยเจอเขาครั้งหนึ่ง
‎ฉันเดินอยู่ที่ถนนแมดิสันอเวนิว

115
00:07:29,782 --> 00:07:32,412
‎น่าจะเป็นช่วงยุค 80
‎ตอนนั้นเขาอายุมากแล้ว

116
00:07:32,493 --> 00:07:36,793
‎และฉันสังเกตเห็นตอนที่ฉันเดินไปตามถนน
‎ว่าผู้คนหยุดเดินกัน

117
00:07:36,873 --> 00:07:41,213
‎และทันใดนั้นก็เห็นแครี่ แกรนท์
‎เดินอยู่บนแมดิสันอเวนิว

118
00:07:41,294 --> 00:07:45,134
‎ในชุดสูทลินินสีขาวกับผมสีขาวสวย

119
00:07:45,214 --> 00:07:46,804
‎และเขาเหมือนประกายแสงอยู่เลย

120
00:07:47,508 --> 00:07:49,888
‎แล้วเขาก็… ฉันคิดเลยว่า "นั่นแย่แล้วเหรอ"

121
00:07:50,970 --> 00:07:51,800
‎คือว่า…

122
00:07:52,388 --> 00:07:53,218
‎โอเค

123
00:07:55,600 --> 00:07:56,680
‎เริ่มเลย

124
00:07:56,767 --> 00:07:59,597
‎ตอนฉันเป็นเด็ก
‎ไม่ได้มีคนใช้เครื่องปรับอากาศกันเยอะนัก

125
00:07:59,687 --> 00:08:01,857
‎แต่จะใช้กันเป็นปกติในโรงหนัง

126
00:08:01,939 --> 00:08:05,989
‎และที่จริงแล้ว โรงหนังมีป้ายติดไว้ข้างนอก

127
00:08:06,068 --> 00:08:09,278
‎เขียนด้วยตัวอักษรที่ดูเหมือนก้อนน้ำแข็ง

128
00:08:09,363 --> 00:08:14,243
‎และมีข้อความว่า "แอร์เย็น"
‎หรือ "ข้างในมีเครื่องปรับอากาศ"

129
00:08:14,327 --> 00:08:18,827
‎และบางครั้งคนก็พูดว่า
‎"อากาศร้อนชะมัด ไปดูหนังกันเถอะ"

130
00:08:18,915 --> 00:08:20,995
‎และนั่นคือเหตุผลที่คุณจะไปดูหนัง

131
00:08:21,083 --> 00:08:26,343
‎ดังนั้นฉันชอบไปดูหนังมาก แต่ก็พูดไม่ได้ว่า…

132
00:08:26,422 --> 00:08:29,762
‎จริงๆ แล้วฉันพูดได้เลยนะ
‎ว่าฉันไม่ได้ตัดสินหนังเลย

133
00:08:29,842 --> 00:08:32,432
‎ฉันไม่ได้ตัดสินเลยว่ามันดีหรือแย่
‎ฉันแค่คิดว่า "หนัง!"

134
00:08:32,929 --> 00:08:34,259
‎ซึ่งหมายความว่าสนุก!

135
00:08:34,347 --> 00:08:36,557
‎มีหนังเรื่องไหนที่เมื่อฉายในทีวี

136
00:08:36,640 --> 00:08:38,810
‎คุณสามารถดูซ้ำแล้วซ้ำอีกได้ไหม

137
00:08:38,893 --> 00:08:41,563
‎มีหนังหลายเรื่องที่ฉันชอบขนาดนั้นเลย

138
00:08:42,605 --> 00:08:46,935
‎ตอนฉันยังเด็ก มีรายการทีวีชื่อ
‎มิลเลียนดอลลาร์มูฟวี่

139
00:08:47,026 --> 00:08:50,396
‎และพวกเขาจะฉายหนังทุกวัน

140
00:08:50,488 --> 00:08:52,658
‎พวกเขาจะฉายหนังเรื่องเดิมทุกวัน
‎อยู่หนึ่งสัปดาห์

141
00:08:52,740 --> 00:08:56,450
‎ฉันเลยเริ่มดูหนังเรื่อง
‎"เดอะ บอย วิท กรีนแฮร์"

142
00:08:56,536 --> 00:08:57,496
‎ตอนนั้นเป็นวันจันทร์

143
00:08:58,120 --> 00:09:03,130
‎เวลาทุ่มครึ่งเป๊ะ ประมาณครึ่ง ชม.
‎หลังจากหนังเริ่มฉาย ฉันต้องเข้านอน

144
00:09:03,626 --> 00:09:06,666
‎"ขอหนูดูเถอะนะ…"
‎"ไม่ได้ ลูกต้องไปนอน"

145
00:09:06,754 --> 00:09:08,264
‎ตลอดทั้งสัปดาห์ ห้าวัน

146
00:09:08,339 --> 00:09:10,969
‎ฉันได้ดูครึ่งชั่วโมงแรกของ
‎เรื่อง "เดอะ บอย วิท กรีนแฮร์"

147
00:09:11,592 --> 00:09:15,932
‎ฉันถามแม่ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาว่า
‎"ถ้าให้หนูดูแล้วแม่จะตายเหรอไหง"

148
00:09:16,013 --> 00:09:20,393
‎กว่าจะได้ดูตอนจบของเรื่อง
‎"เดอะ บอย วิท กรีนแฮร์" ฉันก็ 40 กว่าแล้ว

149
00:09:22,103 --> 00:09:27,783
‎ฉันเข้านอนตอนทุ่มครึ่ง ซึ่งจัดว่าเร็วเลย
‎จนกระทั่งฉันอายุสิบขวบ

150
00:09:27,858 --> 00:09:30,738
‎ฉันถามแม่ว่า
‎"ทำไมถึงต้องให้หนูเข้านอนเร็วนัก"

151
00:09:30,820 --> 00:09:32,950
‎เพราะฉันโทษเรื่องนี้
‎ว่าทำให้ฉันนอนไม่หลับมาทั้งชีวิต

152
00:09:33,030 --> 00:09:36,160
‎ว่าฉันไม่เคยเข้านอนตอนที่เหนื่อย
‎เพราะฉันไม่เคยเหนื่อยตอนทุ่มครึ่ง

153
00:09:36,242 --> 00:09:38,042
‎"ทำไมถึงต้องให้หนูเข้านอนเร็วนัก"

154
00:09:38,119 --> 00:09:40,709
‎แม่ตอบว่า "บอกตามตรงนะ ฟรานซี่

155
00:09:40,788 --> 00:09:43,288
‎พอทุ่มครึ่ง แม่ก็ทนฟังเสียงเธอไม่ได้แล้ว"

156
00:09:47,712 --> 00:09:48,802
‎นี่ ยาย!

157
00:09:49,297 --> 00:09:50,127
‎ว่าไง พ่อหนุ่ม

158
00:09:51,591 --> 00:09:53,091
‎ผมมีผมสีเขียว

159
00:09:54,385 --> 00:09:58,175
‎ปีนี้นี่เอง ฉันอยู่ในลิฟต์
‎ในตึกของอะพาร์ตเมนต์ฉัน

160
00:09:58,264 --> 00:10:00,144
‎และมีเด็กผู้ชายผมสีเขียวเดินเข้ามา

161
00:10:00,641 --> 00:10:02,981
‎ไม่เหมือนวัยรุ่นที่ย้อมผมนะ

162
00:10:03,060 --> 00:10:07,400
‎แต่เป็นเด็กผู้ชายที่แม่เขา
‎ไม่เพียงแค่ให้เขาดู "เดอะ บอย วิท กรีนแฮร์"

163
00:10:07,481 --> 00:10:09,191
‎แต่ยังยอมให้เขาย้อมผมสีเขียวด้วย

164
00:10:09,275 --> 00:10:10,855
‎ประมาณเจ็ดขวบเองมั้ง

165
00:10:10,943 --> 00:10:14,743
‎ฉันมองเด็กคนนี้แล้วพูดว่า
‎"ฉันชอบผมเธอนะ" เขาตอบว่า "ขอบคุณฮะ"

166
00:10:14,822 --> 00:10:18,122
‎ฉันพูดว่า "มีหนังชื่อ
‎เดอะ บอย วิท กรีนแฮร์นะ เธอได้ดูรึเปล่า"

167
00:10:18,200 --> 00:10:20,330
‎เขามองฉันแล้วตอบว่า "ไม่มีสักหน่อย"

168
00:10:21,829 --> 00:10:24,919
‎ฉันบอกว่า "มีสิ" เขาบอกว่า "ไม่มี"

169
00:10:25,416 --> 00:10:26,826
‎ฉันเห็นเขาสองสามวันหลังจากนั้น

170
00:10:26,917 --> 00:10:29,707
‎และบอกว่า "มีหนังชื่อเดอะ บอย วิท กรีนแฮร์"

171
00:10:29,795 --> 00:10:31,295
‎เขาตอบว่า "ผมไม่เชื่อคุณ"

172
00:10:31,922 --> 00:10:37,802
‎ฉันเลยบอกว่า "ฉันมั่นใจว่าเธอคงมี
‎อุปกรณ์ทันสมัยพวกนั้น หาดูสิ"

173
00:10:37,887 --> 00:10:39,307
‎จากนั้นฉันก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลย

174
00:10:39,680 --> 00:10:42,310
‎นี่คือสิ่งที่ฉันเห็นในชีวิตจริง

175
00:10:42,391 --> 00:10:46,521
‎ฉันเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง
‎เขาน่าจะอายุประมาณสี่ขวบ

176
00:10:46,604 --> 00:10:48,984
‎ซึ่งในความคิดของฉัน
‎เขาแก่เกินกว่าจะนั่งรถเข็นแล้ว

177
00:10:49,065 --> 00:10:53,065
‎และเขามีอุปกรณ์บางอย่าง

178
00:10:53,152 --> 00:10:54,952
‎และแม่ของเขาก็เข็นรถเขาอยู่

179
00:10:55,029 --> 00:10:57,989
‎แม่แท้ๆ ของเขานะ ไม่ใช่พี่เลี้ยง
‎เป็นคนเข็นเขา

180
00:10:58,074 --> 00:11:03,664
‎ฉันว่าเขากำลังมองหาเส้นทาง
‎และเขาพูดว่า "ไม่ ถนนหมายเลข 23!"

181
00:11:04,997 --> 00:11:06,997
‎และฉันอยากพูดมากๆ ว่า "ขอโทษนะคะ

182
00:11:07,083 --> 00:11:10,883
‎ถ้าลูกชายคุณโตพอที่จะนำทางได้
‎เขาก็โตเกินกว่าจะนั่งรถเข็นแล้ว"

183
00:11:11,796 --> 00:11:14,876
‎ฉันไม่คัดค้านที่เด็กๆ ทำแบบนี้นะ

184
00:11:14,965 --> 00:11:19,045
‎แน่นอนว่าเด็กๆ ทำแบบนี้
‎เพราะพวกเขาทำมาทั้งชีวิต

185
00:11:19,136 --> 00:11:20,846
‎ฉันไม่คิดว่ามันจะเปลี่ยนพวกเขาได้

186
00:11:20,930 --> 00:11:23,890
‎เพราะพวกเขายังไม่พร้อมที่จะเปลี่ยน

187
00:11:23,974 --> 00:11:27,314
‎ตอนฉันยังเด็ก พ่อฉันพูดเสมอว่า "เราไม่มีทีวี"

188
00:11:27,395 --> 00:11:30,855
‎ซึ่งฉันไม่ได้สนเลย "โอเค พ่อไม่มีทีวี"

189
00:11:30,940 --> 00:11:35,400
‎"ฉันมี" มันก็ง่ายๆ อย่างนั้นเลย

190
00:11:35,486 --> 00:11:37,406
‎แล้วจะเป็นมิตรกับคนอายุน้อยแค่ไหน

191
00:11:38,656 --> 00:11:39,866
‎ก็แล้วแต่น่ะนะ

192
00:11:39,949 --> 00:11:44,199
‎คือถ้าเป็นเด็กๆ ซึ่งอาจไม่ใช่สิ่งที่คุณถามถึง
‎ฉันชอบมาก

193
00:11:44,286 --> 00:11:47,496
‎ผู้คนมักจะตกใจกับเรื่องนี้
‎ว่าฉันชอบเด็กมากแค่ไหน

194
00:11:47,581 --> 00:11:50,671
‎ฉันชอบเพราะพวกเขา
‎เป็นกลุ่มคนที่น่ารำคาญน้อยที่สุด

195
00:11:50,751 --> 00:11:54,671
‎คนชอบคิดว่าพวกเขาน่ารำคาญที่สุด
‎พวกเขาก็น่ารำคาญจริง ส่งเสียงดัง

196
00:11:54,755 --> 00:12:00,005
‎แต่พวกเขาน่ารำคาญน้อยที่สุด
‎เพราะพวกเขาแทบจะไม่

197
00:12:00,094 --> 00:12:02,724
‎เล่าเรื่องที่คุณได้ยินมาเป็นล้านครั้งแล้ว
‎ให้คุณฟังอีก

198
00:12:03,431 --> 00:12:08,231
‎พวกเขายังไม่เต็มไปด้วยความซ้ำซากน่ะ

199
00:12:08,310 --> 00:12:11,230
‎พวกเขามีความสดใหม่มากกว่าผู้ใหญ่

200
00:12:11,313 --> 00:12:13,733
‎ซึ่งมันถูกพรากไปอย่างรวดเร็ว

201
00:12:14,483 --> 00:12:18,153
‎พวกเขาไม่รู้ว่าอะไรคืออะไร
‎พวกเขาก็เลยแต่งเรื่องขึ้นมา

202
00:12:18,237 --> 00:12:20,067
‎ไม่ก็ถามคำถาม

203
00:12:20,156 --> 00:12:24,946
‎ปกติพวกเขาไม่ได้พยายามโน้มน้าวคุณ
‎ว่าพวกเขารู้บางอย่างที่จริงๆ ไม่รู้

204
00:12:25,995 --> 00:12:28,995
‎และฉันคิดว่าพวกเขาน่าสนใจมาก

205
00:12:29,081 --> 00:12:31,541
‎ถ้าคุณหมายถึงคนหนุ่มสาว
‎อย่างคนอายุ 20 กว่า

206
00:12:31,625 --> 00:12:34,245
‎ฉันไม่เคยคิดเรื่องพวกเขาเลย

207
00:12:34,336 --> 00:12:36,956
‎แม้แต่ตอนที่ฉันอายุเท่านั้น
‎ฉันก็ไม่เคยคิดถึงมันเลย

208
00:12:37,047 --> 00:12:39,877
‎เคยมีเด็กคนหนึ่งเดินมาหาฉันนอกร้านอาหาร

209
00:12:39,967 --> 00:12:43,097
‎แล้วบอกว่า "ถ้าอยากรู้ว่าคนรุ่นใหม่คิดอะไรอยู่

210
00:12:43,179 --> 00:12:45,139
‎นี่อีเมลของผมนะ ส่งอีเมลมาหาผมได้"

211
00:12:45,222 --> 00:12:47,852
‎แล้วฉันก็ตอบว่า "ทำไมฉันต้องอยากรู้ด้วย"

212
00:12:47,933 --> 00:12:50,103
‎เขาตอบว่า "ก็มีหลายคนอยากรู้"

213
00:12:50,186 --> 00:12:53,266
‎ฉันบอกว่า "คนพยายามขายของให้คุณไง
‎ฉันไม่ได้ขายอะไรทั้งนั้น

214
00:12:53,355 --> 00:12:54,355
‎ถ้าฉันมีบริษัท

215
00:12:54,440 --> 00:12:58,570
‎ที่พยายามขายเสื้อผ้าให้คนพวกนี้
‎ฉันก็คงอยากรู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่

216
00:12:58,652 --> 00:13:04,202
‎แต่ทำไมต้องเป็นคุณ
‎จากบรรดาคนนับล้านที่อายุ 20

217
00:13:04,283 --> 00:13:06,203
‎ทำไมต้องเป็นคุณ เด็ก 20 ที่ฟ้าส่งมารึไง"

218
00:13:06,285 --> 00:13:10,535
‎การเป็นคนแก่ไม่ได้มีข้อดีมากเท่าไหร่หรอก
‎แต่นี่เป็นหนึ่งในนั้น

219
00:13:10,623 --> 00:13:14,753
‎เมื่อคุณอ่านเจอว่า
‎เราจะไม่มีน้ำเหลือในปี 2050

220
00:13:14,835 --> 00:13:16,545
‎คุณคิดก่อนเลยว่า "พระเจ้าช่วย!"

221
00:13:16,629 --> 00:13:18,879
‎แล้วก็คิดว่า
‎"ปี 2050 เหรอ ฉันตายไปแล้วแหละ "

222
00:13:20,758 --> 00:13:22,678
‎ให้คนอื่นเป็นกังวลไปเถอะ!

223
00:13:24,929 --> 00:13:26,759
‎ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาทำกับคุณไหม

224
00:13:26,847 --> 00:13:29,017
‎เพราะคุณมีลูกที่ยังอายุน้อย

225
00:13:29,099 --> 00:13:31,559
‎ฉันไม่ได้หมายถึงเด็กเล็กๆ นะ แต่เป็นวัยรุ่น

226
00:13:31,644 --> 00:13:36,024
‎แต่คนที่อายุเท่านั้น
‎เท่าๆ กับลูกสาวคุณและอาจจะแก่กว่า

227
00:13:36,106 --> 00:13:40,646
‎มักจะเข้าหาฉันเพื่อถามความเห็น
‎ว่าควรทำอะไรในชีวิต

228
00:13:41,278 --> 00:13:44,988
‎และฉันคิดเสมอว่า
‎"อย่างแรกเลย ฉันไม่สนว่าคุณจะทำอะไร"

229
00:13:46,492 --> 00:13:49,372
‎พวกเขาชินกับ
‎การเป็นศูนย์กลางความสนใจของพ่อแม่

230
00:13:49,453 --> 00:13:52,623
‎ใครก็ตามที่พวกเขาเจอในวัยนั้น
‎พวกเขาจะคิดว่า "พวกนั้นอาจช่วยฉันได้"

231
00:13:53,666 --> 00:13:55,786
‎แต่มาทำกับฉัน นั่นคงเป็นความผิดพลาด

232
00:13:58,087 --> 00:14:01,467
‎สิ่งที่พวกเขามักถาม
‎คือพวกเขาควรเป็นศิลปินแบบไหน

233
00:14:01,549 --> 00:14:05,849
‎แต่พวกเขามักจะถามว่า "คุณคิดว่า
‎ผมควรเป็นนักเขียนหรือคนทำหนัง"

234
00:14:05,928 --> 00:14:08,808
‎และฉันคิดเสมอว่า
‎"ถ้าฉันอายุเท่าคุณ ฉันจะมองหาน้ำ

235
00:14:10,099 --> 00:14:13,439
‎ฉันคิดว่าคุณควรจะเป็นอะไรก็ตาม
‎ที่คุณใช้เรียกคนที่มองหาน้ำ

236
00:14:13,519 --> 00:14:15,099
‎เพราะว่า

237
00:14:15,187 --> 00:14:18,607
‎ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมน้ำหมดโลก
‎แต่ดูเหมือนว่าเราดื่มหมดไปแล้ว"

238
00:14:18,691 --> 00:14:21,441
‎เหมือนกับว่า "เราไม่เหลือไว้ให้คุณเลย"

239
00:14:31,996 --> 00:14:34,036
‎เราเจอกันตอนสามทุ่ม

240
00:14:34,623 --> 00:14:36,633
‎เราเจอกันตอนสองทุ่ม

241
00:14:36,709 --> 00:14:38,419
‎ผมมาตรงเวลา

242
00:14:39,044 --> 00:14:41,014
‎ไม่ คุณมาช้า

243
00:14:41,714 --> 00:14:46,684
‎ใช่ ผมจำได้ดี

244
00:14:48,721 --> 00:14:51,311
‎- เราเจอกันตอนสามทุ่ม
‎- เราเจอกันตอนสองทุ่ม

245
00:14:51,390 --> 00:14:54,140
‎- ผมมาตรงเวลา
‎- ไม่ คุณมาช้า

246
00:14:54,226 --> 00:14:58,396
‎ใช่ ผมจำได้ดี

247
00:14:59,940 --> 00:15:01,820
‎ระบบพิมพ์ดีดมีหน้าจอของซีร็อกซ์

248
00:15:01,901 --> 00:15:05,151
‎ช่วยให้คุณสร้างและแก้ไขข้อมูลได้บนหน้าจอ

249
00:15:05,237 --> 00:15:07,107
‎ก่อนที่จะพิมพ์ลงในกระดาษ

250
00:15:07,197 --> 00:15:10,527
‎และจะจดจำทุกอย่าง แม้คุณจะจำไม่ได้

251
00:15:10,618 --> 00:15:15,578
‎ใช่ ผมจำได้ดี

252
00:15:16,624 --> 00:15:17,504
‎กับการส่งข้อความ

253
00:15:17,583 --> 00:15:20,713
‎และโซเชียลเน็กเวิร์ก
‎อีเมล โทรศัพท์ คุณเป็นยังไงกับของเหล่านั้นบ้าง

254
00:15:20,794 --> 00:15:23,714
‎คุณชอบส่งข้อความหรือชอบคุยโทรศัพท์

255
00:15:23,797 --> 00:15:25,087
‎ไม่ใช่สักอย่างนั่นแหละ

256
00:15:25,174 --> 00:15:27,014
‎- ไม่เลยเหรอ
‎- ไ่ม่ ฉันไม่มีคอมพิวเตอร์

257
00:15:27,092 --> 00:15:31,312
‎ฉันไม่มีไอโฟน หรือมือถือ หรือไอแพด

258
00:15:31,388 --> 00:15:33,218
‎- ไม่มีมือถือเหรอ
‎- ฉันมีโทรศัพท์ธรรมดา

259
00:15:33,807 --> 00:15:36,267
‎ฉันมีที่อยู่ เท่านี้ก็พอแล้ว

260
00:15:36,977 --> 00:15:40,017
‎ตอนที่พวกเขาคิดค้นคอมพิวเตอร์เป็นครั้งแรก

261
00:15:40,105 --> 00:15:42,355
‎คอมพิวเตอร์ที่ใช้ในบ้านคนน่ะนะ

262
00:15:43,901 --> 00:15:45,861
‎พวกเขาเรียกมันว่าโปรแกรมประมวลผลคำ

263
00:15:45,945 --> 00:15:48,775
‎เพื่อนของฉันได้มาและบอกว่า "เธอต้องมาดู"

264
00:15:48,864 --> 00:15:51,084
‎ฉันไปที่บ้านเธอแล้วเธอก็ให้ฉันดูสิ่งนี้

265
00:15:51,158 --> 00:15:53,618
‎สิ่งที่ฉันเห็น และสิ่งที่มันเป็นในตอนนั้น

266
00:15:53,702 --> 00:15:56,252
‎คือเครื่องพิมพ์ดีดที่เร็วมาก

267
00:15:56,330 --> 00:16:00,290
‎แต่ฉันไม่มีเครื่องพิมพ์ดีด
‎ฉันไม่เคยมีเครื่องเก่า

268
00:16:00,376 --> 00:16:01,706
‎ฉันเขียนด้วยปากกาลูกลื่น

269
00:16:02,211 --> 00:16:04,631
‎ฉันคิดว่า "สิ่งนี้ไม่จำเป็นกับฉัน
‎นี่มันคือเครื่องพิมพ์ดีดเร็ว

270
00:16:04,713 --> 00:16:07,303
‎ฉันไม่มีแม้กระทั่งเครื่องพิมพ์ดีด
‎ฉันไม่รู้วิธีพิมพ์ดีด

271
00:16:07,383 --> 00:16:09,343
‎ฉันไม่เอาด้วยแน่"

272
00:16:09,426 --> 00:16:11,046
‎และแน่นอนว่าฉันไม่ได้รู้เลย…

273
00:16:11,136 --> 00:16:14,306
‎ฉันไม่รู้ว่าโลกทั้งใบจะเข้าไปอยู่ในเครื่องนี้

274
00:16:15,015 --> 00:16:18,305
‎แต่มันก็เป็นแบบนั้น แต่มันค่อยเป็นค่อยไป
‎ฉันไม่ได้สังเกตเลย

275
00:16:18,394 --> 00:16:21,564
‎ตอนนี้โลกทั้งใบอยู่ในนั้น
‎และคนพูดกันว่า

276
00:16:21,647 --> 00:16:24,777
‎"และตอนนี้คุณไม่รู้เรื่องพวกนี้เนี่ยนะ"

277
00:16:24,858 --> 00:16:28,358
‎แต่มันไม่จริงเลย
‎เพราะมีคนบอกฉันเรื่องพวกนี้ตลอด

278
00:16:28,445 --> 00:16:31,065
‎ดังนั้นฉันรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้
‎ฉันรู้เท่าที่ฉันอยากรู้

279
00:16:31,156 --> 00:16:36,286
‎ฉันรู้มากกว่าที่ฉันอยากรู้อีก สำหรับฉัน
‎มันเหมือนกับรายการเดอะ คาร์เดเชียนน่ะ

280
00:16:36,370 --> 00:16:40,420
‎ฉันไม่เคยดูรายการเดอะ คาร์เดเชียน
‎แต่ฉันรู้เกี่ยวกับมัน โอเคไหม

281
00:16:40,499 --> 00:16:42,209
‎นั่นคือสิ่งที่ฉันรู้สึกเกี่ยวกับอินเทอร์เน็ต

282
00:16:42,292 --> 00:16:46,462
‎ซึ่งฉันรู้ว่า ในสักทาง
‎มันเชื่อมโยงกับเดอะ คาร์เดเชียน

283
00:16:50,968 --> 00:16:53,298
‎ทุกอย่างที่ฉันรู้เกี่ยวกับอินเทอร์เน็ต

284
00:16:53,387 --> 00:16:55,927
‎ถ้าไม่ใช่สิ่งที่คนบอกฉัน
‎หรือแสดงให้ฉันเห็น

285
00:16:56,015 --> 00:16:57,765
‎เพราะคนมักจะทำตัวเหมือนว่า

286
00:16:57,850 --> 00:17:01,150
‎"ฟรานที่น่าสงสาร เธอไม่มีทางรู้เรื่องพวกนี้เลย
‎ให้ฉันแสดงให้ดูนะ ฟราน"

287
00:17:01,228 --> 00:17:03,768
‎ซึ่งเกินกว่าครึ่ง ฉันไม่รู้จักพวกเขาเลยด้วยซ้ำ

288
00:17:03,856 --> 00:17:06,396
‎ฉันเลยดีใจสุดๆ ที่เห็นพวกเขาเข้าหาฉันแบบนี้

289
00:17:06,483 --> 00:17:09,693
‎แต่สัปดาห์ที่แล้ว มีคนสองคนที่อายุน้อยกว่าฉัน

290
00:17:09,778 --> 00:17:12,778
‎แต่คนหนึ่งไม่ได้เด็กกว่าฉันนัก
‎และอีกคนเด็กกว่าฉันมาก

291
00:17:12,865 --> 00:17:15,365
‎คนหนึ่งอธิบายให้ฉันฟังว่าอินสตาแกรมคืออะไร

292
00:17:16,285 --> 00:17:18,535
‎อีกคนอธิบายให้ฉันฟังว่าทวิตเตอร์คืออะไร

293
00:17:18,619 --> 00:17:20,999
‎และมันทำให้ฉันโกรธมากจนพูดว่า

294
00:17:21,080 --> 00:17:22,750
‎"ให้ฉันอธิบายให้ฟังหน่อย

295
00:17:23,250 --> 00:17:26,460
‎ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีของพวกนี้
‎เพราะฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร

296
00:17:26,962 --> 00:17:29,592
‎ฉันไม่มีของพวกนี้เพราะฉันรู้ว่ามันคืออะไร

297
00:17:29,673 --> 00:17:31,093
‎ฉันเลยไม่มีมัน"

298
00:17:31,675 --> 00:17:35,135
‎เมื่อไม่นานมานี้ฉันไป
‎งานเลี้ยงอาหารค่ำและมีบางคน…

299
00:17:35,220 --> 00:17:38,180
‎มีคนขายงานศิลปะที่นั่น
‎อันที่จริง มันเป็นมื้อค่ำของเขา

300
00:17:38,265 --> 00:17:42,765
‎และเขาบอกว่าคนสมัยนี้
‎ซื้องานศิลปะบนอินเทอร์เน็ตและมันช่างน่าขัน

301
00:17:42,853 --> 00:17:46,193
‎พวกเขาไม่ได้ประสบการณ์งานศิลป์
‎ถ้าซื้อจากอินเทอร์เน็ต

302
00:17:46,273 --> 00:17:50,073
‎มันไม่ใช่ประสบการณ์งานศิลป์ที่แท้จริง ฉันบอก
‎ว่า "สำหรับคุณ มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่แท้จริง

303
00:17:50,152 --> 00:17:52,532
‎แต่สำหรับคนที่ทำมัน
‎นั่นคือประสบการณ์ของพวกเขา

304
00:17:52,613 --> 00:17:54,323
‎นั่นต่างหากที่พวกเขาสนใจ"

305
00:17:54,406 --> 00:17:56,776
‎นี่คือคนสมัยใหม่ คนที่ต่างออกไป

306
00:17:56,867 --> 00:17:59,617
‎พวกเขาเป็นคนที่เรียกว่า
‎คนที่พวกเขาไม่เคยเจอว่าเพื่อน

307
00:17:59,703 --> 00:18:02,293
‎เขาพูดว่า "ไม่ใช่เป็นเพื่อนกันจริงๆ"
‎แต่สำหรับพวกเขา มันใช่ไง

308
00:18:02,372 --> 00:18:06,752
‎เรามีเรื่องอื้อฉาวทางเพศของแอนโธนี วีนเนอร์

309
00:18:06,835 --> 00:18:11,375
‎ซึ่งไม่ได้มีเรื่องเซ็กซ์เลย
‎เขาเสียการงานไปเพราะเรื่องอื้อฉาวทางเพศ

310
00:18:11,465 --> 00:18:14,175
‎- เขาไม่ได้โดนเอาด้วยซ้ำ
‎- และเขาไม่ได้มีเซ็กส์

311
00:18:14,259 --> 00:18:16,009
‎โอ้โฮ นั่นน่าทึ่งมาก

312
00:18:16,095 --> 00:18:19,305
‎คือถ้าคุณจะต้องเสียการงานไป

313
00:18:19,389 --> 00:18:22,519
‎อย่างน้อยในเรื่องอื้อฉาวทางเพศ
‎เมื่อคุณจะเสียการงาน คุณต้องได้มีเซ็กซ์

314
00:18:22,601 --> 00:18:24,391
‎ใช่ค่ะ จริง

315
00:18:24,478 --> 00:18:27,898
‎ดังนั้นเรามีเรื่องอื้อฉาวทางเพศที่ไม่มีเซ็กส์
‎มิตรภาพที่ไม่มีเพื่อน

316
00:18:27,981 --> 00:18:29,191
‎ศิลปะที่พวกเขามองไม่เห็น

317
00:18:29,274 --> 00:18:32,744
‎ดังนั้นนี่คือคนประเภทที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

318
00:18:32,820 --> 00:18:38,280
‎โอเค ฉันมีน้องสาวที่อายุสองย่างสามขวบ
‎เธอมีไอแพดเป็นของตัวเอง

319
00:18:38,367 --> 00:18:39,787
‎และเล่นมันอยู่ตลอดเวลา

320
00:18:39,868 --> 00:18:41,198
‎ฉันยังไม่มีไอแพดเลยด้วยซ้ำ

321
00:18:41,703 --> 00:18:45,583
‎คุณคิดว่านี่จะส่งผลเสีย
‎ต่อการมีปฏิสัมพันธ์ของเธอกับคนอื่นในอนาคตไหม

322
00:18:45,666 --> 00:18:48,706
‎คุณคิดว่านี่เป็นการลางบอกเหตุ
‎ของคนรุ่นใหม่ไหม

323
00:18:48,794 --> 00:18:51,514
‎เธอบอกว่าเธอมีน้องสาวสองขวบ
‎ที่มีไอแพดเป็นของตัวเอง

324
00:18:51,588 --> 00:18:53,168
‎และเธอเองยังไม่มีไอแพดด้วยซ้ำ

325
00:18:53,257 --> 00:18:55,587
‎- พ่อแม่คุณชอบเธอมากกว่า
‎- ฉันรู้

326
00:18:55,676 --> 00:18:59,716
‎โอเคไหม ฉันไม่ได้กังวลเรื่องเด็กสองขวบหรอก

327
00:18:59,805 --> 00:19:03,595
‎เพราะคนที่อายุสองขวบ
‎ไม่ต้องมารับมือกับคนพวกนั้น

328
00:19:03,684 --> 00:19:06,774
‎ฉันเป็นห่วงคนที่อายุ 22 มากกว่า โอเคไหม

329
00:19:06,854 --> 00:19:11,654
‎ดังนั้น ใช่ เธอจะต่างออกไป
‎นั่นเป็นเรื่องจริง แต่เธออาจไม่ได้แย่กว่านะ

330
00:19:11,733 --> 00:19:14,033
‎เธออาจดีกว่าก็ได้ เราไม่รู้เรื่องนี้หรอก

331
00:19:14,111 --> 00:19:16,201
‎เป็นไปได้ว่ามันอาจจะทำให้พวกเขาดีขึ้น

332
00:19:16,280 --> 00:19:20,740
‎มันจะทำให้พวกเขาเก่งขึ้นในโลกของไอแพด
‎เพราะนั่นจะเป็นโลกในอนาคต

333
00:19:20,826 --> 00:19:21,826
‎ฉันเชื่อ

334
00:19:21,910 --> 00:19:26,120
‎ว่าคุณจะเข้าใจเฉพาะคนที่เป็นคนรุ่นเดียวกัน

335
00:19:26,665 --> 00:19:29,835
‎คุณไม่สามารถเข้าใจคนที่อยู่คนละรุ่นได้หรอก

336
00:19:29,918 --> 00:19:33,208
‎เพื่อที่คุณจะได้…

337
00:19:33,297 --> 00:19:35,797
‎ฉันเข้าใจคนในวัยฉันมากๆ เลยนะ

338
00:19:35,883 --> 00:19:37,723
‎แค่จากการมองพวกเขาเอง

339
00:19:37,801 --> 00:19:41,261
‎และเมื่อฉันพูดว่าวัยฉัน
‎ฉันหมายถึงแก่หรืออ่อนกว่าฉันสิบปี

340
00:19:41,346 --> 00:19:44,136
‎ฉันเข้าใจเสื้อผ้าของพวกเขา

341
00:19:44,224 --> 00:19:46,354
‎ฉันรู้ว่าพวกเขาคิดว่าเสื้อผ้าที่ใส่
‎มีความหมายยังไง

342
00:19:46,435 --> 00:19:49,685
‎ฉันรู้ว่าพวกเขาคิดยังไง
‎เวลาที่บอกฉันว่าพวกเขาชอบเพลงอะไร

343
00:19:49,771 --> 00:19:51,611
‎หรือชอบหนังสืออะไร

344
00:19:51,690 --> 00:19:54,230
‎แต่ฉันไม่รู้เรื่องพวกนี้ของคนที่ยังเด็ก

345
00:19:54,318 --> 00:19:57,648
‎ประเด็นของคนหนุ่มสาวคือพวกเขาดูเด็ก

346
00:19:58,155 --> 00:20:02,985
‎และนั่นเป็นวิธีที่ไร้สาระมาก
‎ในการจัดหมวดหมู่คน

347
00:20:18,467 --> 00:20:23,217
‎(เดอะ แบร์ โดยเจ.เจ. แอนนาด์)

348
00:20:28,769 --> 00:20:30,939
‎ตอนยังอายุน้อย ฉันเคยเดินทางบ่อย

349
00:20:31,021 --> 00:20:33,151
‎ฉันเคยสนุกกับมันมากกว่าตอนนี้

350
00:20:33,649 --> 00:20:35,439
‎มีครั้งหนึ่ง ฉันไปเที่ยวที่อะลาสกา

351
00:20:35,525 --> 00:20:39,275
‎แล้วเราก็ไปที่ที่แห่งนี้
‎ที่ชื่อว่า อุทยานแห่งชาติเกลเชอร์

352
00:20:40,030 --> 00:20:45,740
‎ฉันเลยจ้างชายคนนี้ที่ชื่อว่าบรูซ
‎ที่ถ้าไม่ใช่ไกด์ล่าหมี

353
00:20:45,827 --> 00:20:49,077
‎หรือถ้าคุณอยากแค่ไปปีนเขาและเห็นหมี

354
00:20:49,164 --> 00:20:52,754
‎คุณก็จ้างบรูซได้
‎และคุณไม่จำเป็นต้องฆ่าหมีเลย

355
00:20:52,834 --> 00:20:56,964
‎เราก็เลยเริ่มปีนเขากัน พวกเรามีกันอยู่แปดคน

356
00:20:57,047 --> 00:21:01,257
‎ฉันอาจจะไม่ถนัดด้านกีฬาที่สุดแล้ว

357
00:21:01,343 --> 00:21:04,553
‎แต่นี่ก็ไม่ใช่กลุ่มคนที่แข็งแรงที่สุดในโลก

358
00:21:04,638 --> 00:21:09,388
‎แล้วบรูซก็พาเรามารวมตัวกัน
‎และอธิบายเรื่องหมี

359
00:21:09,977 --> 00:21:13,397
‎"ทีนี้ ถ้าคุณเห็นหมี" เขาบอก "อย่าวิ่ง

360
00:21:14,773 --> 00:21:17,823
‎เพราะหมีก็วิ่งได้"
‎ฉันจำไม่ได้ "96 กม.ต่อชั่วโมง

361
00:21:17,901 --> 00:21:19,651
‎ไม่มีทางที่คุณจะวิ่งหนีหมีได้

362
00:21:20,153 --> 00:21:24,123
‎และหมีจะจับคุณและกินคุณ
‎ดังนั้นอย่าวิ่ง

363
00:21:24,908 --> 00:21:26,658
‎อยู่ตรงนั้นแหละ

364
00:21:27,411 --> 00:21:28,661
‎ยืนอยู่เฉยๆ

365
00:21:29,204 --> 00:21:31,924
‎ชูมือขึ้นแล้วร้องเพลง"

366
00:21:33,583 --> 00:21:37,303
‎เพราะการร้องเพลง
‎จะทำให้หมีสงสัยว่า "นี่มันอะไรกัน"

367
00:21:37,921 --> 00:21:41,261
‎และเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับว่า
‎คุณเป็นนักร้องที่ดีแค่ไหนเลย

368
00:21:41,341 --> 00:21:45,471
‎"แล้วหมีก็จะไปเอง" บรูซบอก

369
00:21:46,179 --> 00:21:47,309
‎ฉันเลยบอกว่า "บรูซ

370
00:21:48,432 --> 00:21:52,732
‎ฉันรับรองได้เลยว่าถ้าฉันเห็นหมี
‎ฉันจะวิ่งแน่

371
00:21:53,312 --> 00:21:55,612
‎เพราะฉันคงไม่มีสติเหลือ

372
00:21:55,689 --> 00:21:57,649
‎คุณต้องมีวินัยอย่างมาก

373
00:21:57,733 --> 00:22:00,693
‎ที่จะเห็นหมี และยังยืนอยู่ตรงนั้น
‎และร้องเพลง!

374
00:22:00,777 --> 00:22:03,447
‎นี่ไม่ใช่ฉันเลย
‎ฉันคงจะตระหนก ฉันวิ่งแน่"

375
00:22:03,530 --> 00:22:05,700
‎เขาบอกว่า "แล้วหมีก็จะโจมตีคุณ"

376
00:22:06,283 --> 00:22:10,373
‎ทีนี้ บรูซมีปืนยักษ์อยู่ในซองหนัง
‎ฉันไม่ได้ล้อเล่น

377
00:22:10,454 --> 00:22:12,254
‎เหมือนซองหนัง ปืนกระบอกใหญ่

378
00:22:12,331 --> 00:22:13,921
‎เราเลยเริ่มปีนเขากัน

379
00:22:13,999 --> 00:22:15,789
‎มันเป็นช่วงเวลาของปี

380
00:22:15,876 --> 00:22:21,206
‎ที่ปลาแซลมอนจะว่ายไปในทิศทางที่แน่นอน

381
00:22:21,298 --> 00:22:23,798
‎- และหมีก็กินปลาแซลมอน
‎- ใช่เลย

382
00:22:23,884 --> 00:22:26,934
‎และลำธารเหล่านี้
‎ก็เต็มไปด้วยปลาแซลมอนที่แหว่งไปหมด

383
00:22:27,971 --> 00:22:29,681
‎ในแง่หนึ่ง

384
00:22:29,765 --> 00:22:34,015
‎มันก็เป็นธรรมชาติที่น่าทึ่งมาก

385
00:22:34,102 --> 00:22:39,402
‎และอีกแง่หนึ่ง คุณเห็นหมี
‎และก็คิดว่าพวกมันเหมือนคนนะ

386
00:22:39,483 --> 00:22:43,283
‎พอมีของเยอะแยะไปหมด
‎พวกเขาก็พูดว่า "นี่คือส่วนที่ฉันต้องการ"

387
00:22:43,362 --> 00:22:46,622
‎เพราะปลาถูกฉีกเละไปหมด
‎แบบ "นี่เหรอ ไม่ ฉันไม่ชอบ"

388
00:22:46,698 --> 00:22:47,618
‎มันเหมือนกับว่า

389
00:22:47,699 --> 00:22:50,989
‎"ไม่รู้สิ ฉันไม่อยากได้อันนั้น
‎อยากได้ส่วนนี้เหรอ ฉันไม่อยากได้"

390
00:22:51,078 --> 00:22:53,618
‎มีปลาแซลมอนถูกฉีกเละเป็นร้อยๆ ตัว

391
00:22:53,705 --> 00:22:56,745
‎มันน่ากลัวมาก แต่พอถึงจุดหนึ่ง

392
00:22:56,833 --> 00:22:59,963
‎ฉันเอาแต่พูดว่า "คุณเห็นหมีไหม บรูซ
‎เห็นหมีบ้างไหม

393
00:23:00,045 --> 00:23:03,255
‎บรูซ แซลมอนพวกนี้ถูกฉีก
‎พวกมันถูกหมีฉีกเละ"

394
00:23:03,965 --> 00:23:06,755
‎ตอนนั้นฉันหวาดผวาไปหมด
‎กังวลมากเลยจริงๆ

395
00:23:06,843 --> 00:23:09,183
‎ฉันเลยตามบรูซแจ

396
00:23:09,971 --> 00:23:13,931
‎มือข้างหนึ่งจับไหล่เขาไว้
‎มืออีกข้างโอบเอวเขาไว้

397
00:23:14,017 --> 00:23:16,017
‎เมื่อเขาหยุด ฉันก็จะหยุด "บรูซ!"

398
00:23:16,103 --> 00:23:19,943
‎ถ้าเขาออกห่างจากฉันเกิน 60 ซม.
‎ฉันตะโกนว่า "บรูซ คุณอยู่ไหน บรูซ "

399
00:23:20,023 --> 00:23:22,153
‎แล้วบรูซก็พูดว่า "ฟราน"

400
00:23:23,110 --> 00:23:25,070
‎เขาโมโหฉันมาก

401
00:23:25,153 --> 00:23:28,243
‎เขาบอกว่า
‎"ฟราน ผมว่าผมต้องบอกอะไรคุณหน่อย"

402
00:23:28,740 --> 00:23:31,120
‎ฉันคิดในใจว่า
‎"เขาจะบอกว่ามีหมีอยู่ตรงนั้นแน่ๆ"

403
00:23:31,201 --> 00:23:33,911
‎เขาบอกว่า
‎"ผมมีเรื่องต้องบอกคุณ ผมแต่งงานแล้ว"

404
00:23:35,956 --> 00:23:39,246
‎ฉันบอกว่า "อะไรนะ" เขาบอกว่า
‎"ผมแต่งงานแล้ว แค่อยากให้คุณรู้ไว้"

405
00:23:39,334 --> 00:23:44,344
‎ฉันบอกว่า "เหตุผลที่ฉันเกาะคุณ
‎ไม่ใช่เพราะฉันทนเสน่ห์คุณไม่ได้

406
00:23:44,423 --> 00:23:46,133
‎มันเป็นเพราะคุณมีปืน

407
00:23:46,716 --> 00:23:49,086
‎และเพราะฉันรู้สึกว่า ถ้าเราเห็นหมี

408
00:23:49,177 --> 00:23:52,257
‎คุณจะไม่ยืนเฉยๆ และร้องเพลง
‎แต่คุณจะยิงหมี

409
00:23:52,764 --> 00:23:54,894
‎นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากให้เกิดขึ้น
‎ถ้าเราเจอหมี"

410
00:23:55,475 --> 00:23:58,845
‎ฉันไม่อยากตายในแบบที่ทำให้คนอื่นขำได้

411
00:23:58,937 --> 00:24:02,227
‎เพราะฉันรู้ว่าถ้าฉันถูกหมีกิน

412
00:24:02,315 --> 00:24:05,985
‎แทนที่คนจะคิดเมื่อได้ยินเรื่องนี้ว่า "นั่นแย่มาก"

413
00:24:06,069 --> 00:24:09,409
‎พวกเขาจะคิดว่า "น่าตลกจะตายไป
‎ฟรานถูกหมีกิน!

414
00:24:09,489 --> 00:24:11,369
‎แทนที่จะเป็นคนอื่นอีกตั้งเยอะแยะ!"

415
00:24:11,450 --> 00:24:15,540
‎และฉันคิดว่า
‎"ฉันไม่อยากให้การตายของฉันเป็นเรื่องตลก"

416
00:24:15,620 --> 00:24:17,160
‎ใช่ แบบนั้นคงตลกจริงๆ

417
00:24:17,247 --> 00:24:22,207
‎และถ้าฉันไม่ใช่ฟรานและได้ยินแบบนั้น
‎ฉันจะคิดว่า "นั่นมันตลกชะมัด"

418
00:24:22,294 --> 00:24:23,964
‎แต่ฉันไม่อยากตายแบบนั้นไง

419
00:24:24,671 --> 00:24:27,721
‎ฉันไม่รู้ว่าคุณถามอะไรฉัน
‎แต่นั่นคือเรื่องราวของหมี

420
00:24:38,435 --> 00:24:40,515
‎ไม่มีใครอายุน้อยพอที่จะยังเรียนอยู่

421
00:24:41,521 --> 00:24:44,071
‎และตระหนักได้ว่า
‎สักวันหนึ่งพวกเขาจะดูแก่ขึ้น โอเคไหม

422
00:24:44,149 --> 00:24:46,399
‎นี่คือสิ่งที่ไม่เกิดขึ้นจนกว่าคุณจะแก่ไปเอง

423
00:24:47,068 --> 00:24:52,238
‎โอเคไหม
‎เพราะถ้าฉันเจอคนที่ไม่ได้เจอมานาน

424
00:24:52,324 --> 00:24:54,744
‎ฉันจะคิดว่า "เกิดบ้าอะไรขึ้นกับคุณน่ะ"

425
00:24:55,243 --> 00:24:59,333
‎เข้าใจไหม และฉันก็ตระหนักได้ว่า
‎พวกเขาคิดแบบเดียวกันกับฉัน

426
00:25:00,081 --> 00:25:02,081
‎เหตุผลเดียวที่ฉันไม่คิดแบบนั้นกับตัวเอง

427
00:25:02,167 --> 00:25:03,747
‎เพราะฉันเห็นตัวเองทุกวัน

428
00:25:04,294 --> 00:25:06,594
‎แม้ว่าจะสั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็…

429
00:25:06,671 --> 00:25:09,761
‎ฉันเห็นรูปพวกนี้ที่ถ่ายให้โว้ก

430
00:25:09,841 --> 00:25:12,301
‎และฉันเห็นว่าฉันเขียนบนรูปไว้หมดเลย

431
00:25:12,385 --> 00:25:14,595
‎ฉันส่งกลับไปให้แอนนา วินทัวร์
‎แล้วเขียนว่า

432
00:25:14,679 --> 00:25:17,969
‎"แอนนา รูปพวกนี้แย่มาก เราต้องถ่ายใหม่"

433
00:25:18,058 --> 00:25:21,188
‎ฉันมองไปที่รูปพวกนั้นและคิดว่า
‎"ถ้าฉันตื่นขึ้นมาในวันนี้ และหน้าตาแบบนั้น

434
00:25:21,269 --> 00:25:22,439
‎ฉันคงดีใจตาย!"

435
00:25:24,105 --> 00:25:26,435
‎คำบรรยายโดยณัฏฐ์อัปสร เลิศธีระกุล