1
00:00:14,125 --> 00:00:17,333
อุลริช
2
00:01:44,583 --> 00:01:45,458
ฉัน...
3
00:01:58,875 --> 00:02:01,250
มันกําลังหนีไปแล้ว
4
00:02:18,416 --> 00:02:20,333
มันตัวบ้าอะไรน่ะ
5
00:02:30,791 --> 00:02:33,625
สร้างจากนิยาย "เดอ กรีฟ" ของ
โวล์ฟกัง และเฮย์เก โฮลเบน
6
00:02:36,166 --> 00:02:40,083
กริฟฟอน
7
00:02:44,791 --> 00:02:46,708
น้ํามันเชื้อเพลิง
8
00:03:05,041 --> 00:03:06,041
ปล่อยนะ
9
00:03:06,916 --> 00:03:09,458
พ่อบอกให้ปล่อยไง
10
00:03:10,291 --> 00:03:11,541
เป็นไปได้ยังไง
11
00:03:11,541 --> 00:03:12,750
เร็วเข้า
12
00:03:13,750 --> 00:03:14,666
ลูกพ่อ...
13
00:03:15,541 --> 00:03:16,958
กลับบ้านกันเถอะ...
14
00:03:17,833 --> 00:03:19,000
และเราจะฝึกฝน
15
00:03:19,583 --> 00:03:22,541
เราจะฝึกด้วยกันสักพัก
16
00:03:23,041 --> 00:03:25,333
แค่ลูกกับพ่อ โอเคไหม
17
00:03:25,916 --> 00:03:28,916
ปล่อยพ่อสิ มีโม่
18
00:03:34,125 --> 00:03:35,250
มีโม่
19
00:03:35,250 --> 00:03:37,416
ปล่อยพ่อเดี๋ยวนี้
20
00:03:38,416 --> 00:03:39,458
แกเป็นตัวอะไร
21
00:03:41,625 --> 00:03:43,083
จําพ่อไม่ได้เหรอ
22
00:03:43,583 --> 00:03:45,708
เร็วเข้า แก้มัดพ่อ
23
00:03:55,541 --> 00:03:56,541
มาร์ค...
24
00:04:01,083 --> 00:04:02,166
ไฟแช็ก
25
00:04:04,708 --> 00:04:05,875
ไฟแช็ก
26
00:04:14,708 --> 00:04:16,208
นายอยากเป็นเหมือนพ่อฉันใช่ไหม
27
00:04:18,250 --> 00:04:20,500
พ่อไม่ได้เหมือนอะไรทั้งนั้น
พ่อนี่แหละพ่อของลูก
28
00:04:21,000 --> 00:04:21,875
มาร์ค
29
00:04:22,666 --> 00:04:24,291
ลูกไม่รู้สึกรึไง
30
00:04:25,333 --> 00:04:29,958
มาร์ค ลูกจะทําอะไร ไม่เอาน่า
31
00:04:30,541 --> 00:04:31,541
มาร์ค...
32
00:04:32,291 --> 00:04:34,625
แก้มัดพ่อ มาร์ค ขอร้อง
33
00:04:35,166 --> 00:04:36,333
พ่อเป็นพ่อของลูกนะ
34
00:04:37,125 --> 00:04:38,333
ลูกคงไม่อยากให้...
35
00:04:39,416 --> 00:04:42,041
มาร์ค มาร์ค ช่วยพ่อด้วย
36
00:04:44,250 --> 00:04:45,458
มาร์ค
37
00:04:45,458 --> 00:04:46,541
แก...
38
00:04:46,541 --> 00:04:47,875
- พ่อเจ็บ
- เป็นตัวอะไร
39
00:04:51,458 --> 00:04:54,750
แมนอิธ
40
00:04:59,708 --> 00:05:00,833
แกชื่อแมนอิธเหรอ
41
00:05:01,333 --> 00:05:02,833
ข้าคือแมนอิธ
42
00:05:03,541 --> 00:05:05,166
พวกเราไม่มีชื่อ
43
00:05:05,166 --> 00:05:07,666
แล้วทําไมแกรู้อดีตของฉันเยอะจัง
รู้เกี่ยวกับฝันของฉัน
44
00:05:07,666 --> 00:05:10,625
เกี่ยวกับพ่อฉันด้วย
45
00:05:10,625 --> 00:05:14,041
แมนอิธลิ้มรสความคิดของเจ้าได้
46
00:05:14,041 --> 00:05:19,125
และทําให้เจ้าเห็นและรู้สึก
ในแบบที่สมจริงยิ่งกว่าความจริงเสียอีก
47
00:05:20,375 --> 00:05:21,375
ใครส่งแกมา
48
00:05:24,791 --> 00:05:27,583
- ไอ้เวรนี่มันไปไหนแล้ว
- ไม่ได้ไปไหนหรอก
49
00:05:28,416 --> 00:05:29,791
มันยังอยู่ที่นี่
50
00:05:37,750 --> 00:05:38,708
ไม่
51
00:05:38,708 --> 00:05:39,791
- อย่า
- โอกาสสุดท้าย
52
00:05:39,791 --> 00:05:42,083
- ไม่
- ใครส่งแกมา
53
00:05:42,083 --> 00:05:43,458
- สาม...
- ไม่
54
00:05:43,458 --> 00:05:45,708
- สอง...
- ข้าพูดไม่ได้ พวกเขาจะฆ่าข้า
55
00:05:45,708 --> 00:05:49,708
- หนึ่ง
- กริฟฟอน กริฟฟอนส่งข้ามา...
56
00:05:51,833 --> 00:05:53,583
กริฟฟอนรู้ว่าเราอยู่ที่นี่งั้นเหรอ
57
00:05:54,541 --> 00:05:55,958
เขารู้ทุกอย่าง
58
00:05:57,500 --> 00:05:59,041
เราต้องไปเดี๋ยวนี้
59
00:05:59,791 --> 00:06:00,833
แต่ว่าทําไมล่ะ
60
00:06:01,458 --> 00:06:04,541
ทําไมกริฟฟอนถึงส่งแกมา
แล้วทําให้ฉันโกรธด้วย
61
00:06:04,541 --> 00:06:09,250
ไม่ใช่ความโกรธ ความเกลียดชัง
เขากินความเกลียดชังของเจ้าเป็นอาหาร
62
00:06:12,916 --> 00:06:15,833
- แปลว่าเขาไม่ได้ต้องการเลือดของเรา
- เขาต้องการการต่อสู้
63
00:06:15,833 --> 00:06:19,291
เขารู้ว่าเจ้าจะสู้เพราะเจ้าเกลียดเขา
64
00:06:22,833 --> 00:06:26,083
ทีนี้ก็ปล่อยข้าซะ
ข้าบอกทุกอย่างที่รู้หมดแล้ว
65
00:06:28,041 --> 00:06:29,208
พวกมันมาแล้ว
66
00:06:29,708 --> 00:06:33,791
แก้มัดข้า ขอร้อง
ข้าบอกทุกอย่างไปหมดแล้ว
67
00:06:54,500 --> 00:06:57,208
เรายืนอยู่ตรงนั้น...
68
00:06:57,208 --> 00:07:00,250
ตอนที่ดีเจเปิดแผ่นที่โต๊ะเรา คองโก
69
00:07:09,291 --> 00:07:11,416
นี่คือเฮอร์แมน หมีสีน้ําตาลของเรา
70
00:07:12,791 --> 00:07:14,916
เขาหลุดมาจากกรงได้ยังไง
71
00:07:14,916 --> 00:07:17,125
เฮอร์แมนไม่เคยก้าวร้าวมาก่อน
72
00:07:17,125 --> 00:07:19,791
เรามีมาตรการความปลอดภัย
ที่เข้มงวดมาก
73
00:07:20,291 --> 00:07:23,333
ผมอธิบายเรื่องนี้ไม่ได้ คุณต้องเชื่อผม
74
00:07:24,166 --> 00:07:27,375
ได้ๆ โอเค
คุณจะยังต้องเซ็นชื่อตรงนี้ให้ผมด้วย
75
00:07:27,375 --> 00:07:30,291
ผมต้องคุยกับคุณ มากับผมได้ไหม
76
00:08:13,333 --> 00:08:16,458
ท่านครับ ไม่มีใครอยู่ที่นี่
77
00:08:17,208 --> 00:08:20,750
เรามาช้าไป
78
00:08:23,000 --> 00:08:24,333
ดี...
79
00:08:26,625 --> 00:08:27,541
ถอยก่อน
80
00:08:27,541 --> 00:08:29,500
- รอเดี๋ยว
- ไปกัน
81
00:08:31,041 --> 00:08:33,416
พวกมันเพิ่งไปไม่นาน
82
00:08:34,625 --> 00:08:36,541
ข้ายังได้กลิ่นพวกมันอยู่
83
00:08:37,375 --> 00:08:39,083
คําตัดสินของข้าถือเป็นที่สิ้นสุด
84
00:08:39,083 --> 00:08:44,500
ให้เวลาเราอีกหน่อย แค่จนอาทิตย์ตกดิน
เราจะหาพวกมันเจอแน่
85
00:08:47,625 --> 00:08:49,791
การตัดสินใจของข้าถือเป็นที่สิ้นสุด
86
00:08:50,291 --> 00:08:52,041
ได้ยินเขาพูดแล้วนี่
87
00:09:02,875 --> 00:09:04,333
ขออภัยขอรับท่าน...
88
00:09:05,958 --> 00:09:08,000
ข้าขอถามได้ไหมว่าทําไม
89
00:09:08,500 --> 00:09:11,041
ข้าสาบานเลยว่าข้าหาพวกมันเจอแน่
90
00:09:12,750 --> 00:09:15,541
ข้าคิดว่าพวกมันจะหาเราเจอ
91
00:09:16,875 --> 00:09:18,291
ล่าถอย
92
00:09:19,583 --> 00:09:21,666
ตอนนั้นภรรยาผมเพิ่งหนีไปกับลูกๆ
93
00:09:22,291 --> 00:09:26,208
ผมอยู่คนเดียวและเริ่มใช้ยาแก้ซึมเศร้า
94
00:09:26,833 --> 00:09:29,375
ผมเอาแต่กินทั้งวัน
ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีเท่าไหร่
95
00:09:30,708 --> 00:09:31,833
จากนั้นผมก็ได้รับโทรศัพท์
96
00:09:32,375 --> 00:09:36,041
เกิดเหตุพ่อลักพาตัวลูกชายทั้งสอง
ไปที่สุสานเครเฟลเดน
97
00:09:37,083 --> 00:09:39,000
เราพยายามหยุดเขา...
98
00:09:40,583 --> 00:09:41,541
แต่ไม่สําเร็จ
99
00:09:44,291 --> 00:09:46,416
ผมเห็นคาร์ลถูกไฟคลอก
100
00:09:46,875 --> 00:09:48,458
ต่อหน้าต่อตาผม
101
00:09:50,208 --> 00:09:51,750
แต่เช้าวันรุ่งขึ้น
102
00:09:52,458 --> 00:09:54,250
เมื่อไฟดับลง
103
00:09:56,083 --> 00:09:57,916
ร่างของเขาก็หายไป
104
00:09:58,958 --> 00:10:00,750
ไม่มีอะไรเหลือเลย
105
00:10:02,541 --> 00:10:04,041
เขาถูกไฟไหม้จนไม่เหลือ
106
00:10:05,000 --> 00:10:06,541
ไม่ คุณไม่เข้าใจ
107
00:10:07,625 --> 00:10:10,791
หลังจากเกิดเพลิงไหม้
จะต้องมีบางอย่างเหลืออยู่เสมอ
108
00:10:10,791 --> 00:10:14,541
ขี้เถ้า กระดูก ฟัน หัวเข็มขัด
ต้องมีร่องรอยเหลือเสมอ
109
00:10:14,541 --> 00:10:15,833
ไม่มีข้อยกเว้น
110
00:10:17,041 --> 00:10:21,750
แต่คาร์ล ซิมเมอร์แมนหายตัวไป
อย่างไร้ร่องรอยในเพลิงไหม้
111
00:10:23,416 --> 00:10:24,875
แม้แต่เถ้าถ่านของเขาก็ไม่มี
112
00:10:26,583 --> 00:10:28,583
แต่ฉันฝังโกศของเขา
113
00:10:30,458 --> 00:10:32,416
นั่นก็แค่ขี้เถ้าจากกองไฟ
114
00:10:33,333 --> 00:10:35,166
และก็มีการปิดข่าว
115
00:10:37,500 --> 00:10:40,166
- ใครเป็นคนคุมเรื่องนี้
- อัยการของรัฐ...
116
00:10:40,833 --> 00:10:41,791
ครับ ผมทําแล้ว
117
00:10:41,791 --> 00:10:42,750
ยาแก้ซึมเศร้า
118
00:10:45,625 --> 00:10:46,833
ครับ
119
00:10:48,416 --> 00:10:51,541
- เราค่อยคุยรายละเอียดทีหลัง
- ไว้ผมโทรกลับนะครับ
120
00:10:52,083 --> 00:10:53,500
คุณอัยการ
121
00:10:55,458 --> 00:10:58,500
เกี่ยวกับคดีของซิมเมอร์แมน...
คุณอัยการ
122
00:11:02,125 --> 00:11:03,375
คุณต้องการอะไร
123
00:11:05,916 --> 00:11:06,833
หยุดนะ
124
00:11:08,875 --> 00:11:09,875
หยุด
125
00:11:11,291 --> 00:11:12,750
- หยุด
- ทิ้งปืนซะ
126
00:11:12,750 --> 00:11:17,875
ไม่ๆ นั่นมันไม่ใช่มนุษย์
127
00:11:17,875 --> 00:11:20,875
เขาไม่ใช่มนุษย์
128
00:11:20,875 --> 00:11:25,708
พักงาน การบําบัด การงานล้มเหลว
ผมเกือบไปลงเอยที่โรงพยาบาลบ้าแล้ว
129
00:11:26,250 --> 00:11:28,916
การสืบสวนทั้งหมดถูกลืม
130
00:11:28,916 --> 00:11:30,625
เขาชื่ออะไร
131
00:11:30,625 --> 00:11:32,583
ผมไม่เคยรู้ชื่อเขา
132
00:11:33,500 --> 00:11:35,958
และไม่มีเพื่อนร่วมงานของผมคนไหน
จําชื่อเขาได้เลย
133
00:11:36,500 --> 00:11:39,083
ไม่มีสักคน น่าแปลกใช่ไหมล่ะ
134
00:11:41,333 --> 00:11:42,875
ไม่มีแฟ้มคดีเลยเหรอ
135
00:11:43,750 --> 00:11:46,750
ไม่มีแฟ้มคดี ทุกอย่างถูกลบทิ้งหมด
136
00:11:47,166 --> 00:11:48,458
มันถูกปิดบังไว้
137
00:11:48,875 --> 00:11:52,458
และถ้าเกิดว่าสิ่งที่เรายิงในนั้นไม่ใช่หมี
138
00:11:53,125 --> 00:11:55,791
แต่เป็นสัตว์ประหลาดอะไรสักอย่างละก็
139
00:11:56,666 --> 00:11:58,583
แปลว่าตอนนั้นผมไม่ได้เป็นบ้า
140
00:11:59,458 --> 00:12:01,166
และมาร์คก็ไม่ได้บ้าเหมือนกัน
141
00:12:06,125 --> 00:12:07,916
ประตูที่โบสถ์
142
00:12:09,125 --> 00:12:10,458
รีเบ็คก้า
143
00:12:12,958 --> 00:12:14,583
รีเบ็คก้ามีบันทึก
144
00:12:40,875 --> 00:12:41,958
หนูมาทําอะไรที่นี่
145
00:12:41,958 --> 00:12:44,750
เพื่อนร่วมงานจากโรงพยาบาลโทรหาพ่อ
146
00:12:45,833 --> 00:12:48,666
ลูกถูกพบหมดสติอยู่ที่งานปาร์ตี้
147
00:12:49,750 --> 00:12:51,000
พ่อไปรับลูกมา
148
00:12:51,625 --> 00:12:52,958
เกิดอะไรขึ้นคะ
149
00:12:56,041 --> 00:13:00,333
เหตุการณ์โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้น
ที่โรงภาพยนตร์ชโลสสปาร์ค
150
00:13:00,333 --> 00:13:03,041
{\an8}เฮอร์แมน หมีที่หนีออกมาจาก
คณะละครสัตว์ไดคิริ
151
00:13:03,041 --> 00:13:06,625
เข้าทําร้ายคนในปาร์ตี้ผิดกฎหมาย
เมื่อเวลาประมาณสามทุ่ม
152
00:13:06,625 --> 00:13:08,208
ณ ตอนนี้ ยังไม่เป็นที่รู้แน่ชัด
153
00:13:08,208 --> 00:13:11,250
ว่าเจ้าหมีหลบหนีออกมา
จากกรงได้อย่างไร
154
00:13:11,250 --> 00:13:16,250
{\an8}ตํารวจกําลังสืบสวนว่านี่
เกี่ยวข้องกับนักเคลื่อนไหวสิทธิสัตว์หรือไม่
155
00:13:18,125 --> 00:13:19,250
นั่นไม่ใช่หมีค่ะ
156
00:13:20,416 --> 00:13:21,583
มันไม่ใช่หมี
157
00:13:24,333 --> 00:13:26,958
ในบันทึกบอกไว้ว่ากริฟฟอนบงการผู้คน
158
00:13:27,416 --> 00:13:32,541
เขาใช้สิ่งมีชีวิตที่น่าขยะแขยง
ปลิ้นปล้อนและน่าเกลียดพวกนี้
159
00:13:33,750 --> 00:13:35,916
- แมนอิธ
- พอได้แล้ว
160
00:13:38,500 --> 00:13:40,875
อย่าได้พูดถึงหนังสือเล่มนั้นอีกเด็ดขาด
161
00:13:40,875 --> 00:13:43,083
และอย่าเอ่ยถึงพญาอินทรีด้วย
162
00:13:44,875 --> 00:13:45,875
พญาอะไรนะคะ
163
00:13:48,000 --> 00:13:49,083
กริฟฟอนไง
164
00:13:49,083 --> 00:13:50,708
โอเค กริฟฟอน
165
00:14:00,500 --> 00:14:01,833
ลูกจะไปไหน
166
00:14:03,208 --> 00:14:04,166
กลับไปที่ห้องลูกซะ
167
00:14:04,625 --> 00:14:05,958
มาร์คต้องการความช่วยเหลือ
168
00:14:06,833 --> 00:14:09,416
โอเค ถ้าลูกยังแยกแยะไม่ได้
169
00:14:09,416 --> 00:14:11,583
ระหว่างจินตนาการกับความเป็นจริง...
170
00:14:13,791 --> 00:14:17,708
- คลีนิคเอเทอร์เนีย เธล่าพูดค่ะ
- ผมอยากแอดมิดคนไข้ฉุกเฉิน
171
00:14:17,708 --> 00:14:23,208
ดร.เยิร์ก ปีเตอร์ส
หมายเลขแพทย์ 889623 รหัสยืนยันเจ็ด
172
00:14:23,208 --> 00:14:25,375
คนไข้ชื่ออะไรคะ
173
00:14:27,875 --> 00:14:30,500
ดร.ปีเตอร์ส ชื่อคนไข้ล่ะคะ
174
00:14:34,416 --> 00:14:35,583
ฮัลโหล
175
00:14:43,041 --> 00:14:45,916
เราจัดการได้แล้ว ขอบคุณครับ
176
00:14:51,041 --> 00:14:52,500
หนูเกลียดพ่อ
177
00:14:52,500 --> 00:14:54,958
และจากนี้เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
178
00:14:54,958 --> 00:14:56,333
{\an8}ใช่ เดี๋ยวก่อน
179
00:14:56,333 --> 00:15:00,041
{\an8}สองคนถูกฆ่า ได้รับบาดเจ็บห้าคน
หนึ่งในนั้นอาการสาหัส
180
00:15:00,041 --> 00:15:05,583
และมีการสืบสวนหาผู้รับผิดชอบ
สําหรับการจัดงานผิดกฎหมายนี้ด้วย
181
00:15:05,583 --> 00:15:08,875
{\an8}- ขอบคุณค่ะ
- โรงภาพยนตร์นี้ปิดตัวลงในปี 1992
182
00:15:08,875 --> 00:15:10,250
{\an8}และควรจะ...
183
00:15:32,750 --> 00:15:33,875
หยุด
184
00:15:36,708 --> 00:15:38,625
เราจะพักตรงนี้
185
00:15:40,625 --> 00:15:42,250
พักได้
186
00:15:42,791 --> 00:15:44,916
พักได้ ทุกคน
187
00:15:44,916 --> 00:15:47,125
พวกมันจะพักกันที่นี่คืนนี้
188
00:15:47,708 --> 00:15:50,333
ฉันจะเฝ้ากะแรกให้ตอนที่นายพัก
189
00:15:51,083 --> 00:15:53,625
ฉันจะเฝ้ากะแรกเอง ส่วนนายไปพัก
190
00:16:07,625 --> 00:16:08,708
มีอะไร
191
00:16:08,708 --> 00:16:11,500
ไม่มีหรอก แค่นายเพิ่งทุบหัวฉันไป
192
00:16:13,000 --> 00:16:15,625
- นั่นไม่ใช่นายไง
- แต่นายก็คิดว่าเป็นฉัน
193
00:16:18,875 --> 00:16:22,291
- แล้วไง
- ไม่รู้สิ อธิบายมาหน่อย
194
00:16:23,666 --> 00:16:26,000
นายเอาแต่พล่ามเรื่องซูเปอร์ฮีโร่
195
00:16:26,000 --> 00:16:27,708
"ผ่อนคลายหน่อย มาร์ค"
196
00:16:27,708 --> 00:16:30,708
"เลิกอวดดีได้แล้ว มาร์ค"
"ปล่อยมันไป"
197
00:16:31,416 --> 00:16:33,000
แล้วก็ตามที่นายเห็นนั่นแหละ
198
00:16:38,875 --> 00:16:40,041
ฉันขอโทษ
199
00:16:40,791 --> 00:16:42,083
แต่เมื่อฉันโกรธ
200
00:16:42,916 --> 00:16:44,500
ฉันจะกลายเป็นอีกคน
201
00:16:46,541 --> 00:16:48,583
ผู้คนที่เคยมาที่นี่ก่อนหน้านี้
202
00:16:51,666 --> 00:16:53,041
ฉันรับคําขอโทษ
203
00:16:59,166 --> 00:17:01,583
ลองนายต่อยฉันตัวจริงดูสิ
204
00:17:03,958 --> 00:17:06,250
ไม่ได้จบแบบนั้นแน่ เพื่อนเอ๋ย
205
00:17:18,375 --> 00:17:20,041
ที่ทะเลสาบข้าไม่เชื่อฟัง
206
00:17:22,583 --> 00:17:23,833
ข้าขอโทษ
207
00:17:25,458 --> 00:17:27,875
บางครั้ง ข้าก็...
208
00:17:27,875 --> 00:17:29,666
ทะเยอทะยานเกินไป
209
00:17:32,375 --> 00:17:35,625
ข้าคิดว่าถ้าข้าจับผู้เดินทางระหว่างโลกได้
210
00:17:36,333 --> 00:17:38,791
ข้าอาจได้รับอนุญาตให้เข้าพบพระบิดา
211
00:17:38,791 --> 00:17:42,375
แทบไม่มีใครเคยได้พบพระบิดาตัวเป็นๆ
212
00:17:42,375 --> 00:17:43,833
แม้แต่เจ้าด้วยเหรอ
213
00:17:45,291 --> 00:17:46,750
ข้าไม่เคยคิดแบบนั้นด้วยซ้ํา
214
00:17:46,750 --> 00:17:48,875
เจ้าไม่อยากพบพระบิดาตัวเป็นๆ งั้นเหรอ
215
00:17:49,416 --> 00:17:51,166
ข้าไม่ได้พูดแบบนั้น
216
00:17:51,166 --> 00:17:53,458
แน่นอน ข้าอยากพบเขา
217
00:17:53,458 --> 00:17:56,000
แต่ข้าไม่รีบเร่งอะไรทั้งนั้น
218
00:18:04,541 --> 00:18:07,791
"เราต้องยอมรับในชีวิต
219
00:18:07,791 --> 00:18:11,333
"ที่พระบิดามอบให้เรา"
220
00:18:13,750 --> 00:18:17,625
เวลาของเจ้าจะมาถึงเอง ยาร์มา
221
00:18:17,625 --> 00:18:19,083
จงอดทน
222
00:18:31,625 --> 00:18:33,416
เหมือนพวกมนุษย์ไม่มีผิด
223
00:18:40,666 --> 00:18:43,416
พวกนั้นมองเราอีกแล้ว
224
00:18:45,250 --> 00:18:46,666
ปล่อยไป ยาร์มา
225
00:18:47,166 --> 00:18:50,166
พวกมันไม่รู้วิธีปฏิบัติตนให้ดีต่อกัน
226
00:19:46,083 --> 00:19:47,125
ให้ตายเหอะ
227
00:19:47,583 --> 00:19:50,166
พวกเขาจะขนหินไปที่ไหนกัน
228
00:19:53,750 --> 00:19:55,333
เราจะหาโธมัสเจอได้ยังไง
229
00:19:55,333 --> 00:19:56,375
แทบเป็นไปไม่ได้
230
00:19:58,291 --> 00:19:59,500
พวก เอาจริงดิ
231
00:19:59,500 --> 00:20:01,208
เป็นไปไม่ได้เลย
232
00:20:01,958 --> 00:20:05,500
ดูซิว่าใครพูดคํานั้น
ไอ้คนที่บอกว่าช่างหัวตํารวจ ฉันลุยเอง
233
00:20:06,958 --> 00:20:09,916
- ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้
- แล้วนายจะหาโธมัสยังไง
234
00:20:10,583 --> 00:20:12,083
พวกนั้นเหมือนๆ กันหมด
235
00:20:17,000 --> 00:20:18,458
ก็ใช้การพิสูจน์ไง
236
00:20:52,916 --> 00:20:55,666
- ซาร์น...
- นักเดินทางระหว่างโลกอยู่ไหน
237
00:20:57,083 --> 00:20:59,500
เขาไม่ได้อยู่ที่ทะเลสาบแล้วครับท่าน
238
00:21:02,666 --> 00:21:04,458
งั้นข้าก็คงต้องบอกท่านกริฟฟอน
239
00:21:05,708 --> 00:21:06,916
ว่าเจ้าทํางานพลาด
240
00:21:07,791 --> 00:21:13,541
ท่านบอกเขาได้ ว่าเด็กชายรู้ว่าเราจะไป
241
00:21:14,625 --> 00:21:18,583
และเขาน่าจะตามเรามาที่นี่
242
00:21:21,291 --> 00:21:23,541
แต่ท่านรู้อยู่แล้วใช่ไหม
243
00:21:29,125 --> 00:21:32,958
เจ้าน่าเกลียดเหมือน
เผ่าพันธุ์ของเจ้า แต่เจ้าฉลาดกว่านะ
244
00:21:36,750 --> 00:21:40,375
- ถ้าท่านพูดแบบนั้น แปลว่าเป็นเรื่องจริง
- ใช่แล้ว
245
00:21:43,333 --> 00:21:45,375
ท่านกริฟฟอนวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว
246
00:21:47,583 --> 00:21:50,125
- งั้นข้าก็ไปได้งั้นสินะ
- ใช่
247
00:21:52,958 --> 00:21:56,583
เดี๋ยว ตรงนั้นมีถังที่ใส่น้ํามันดินสดๆ อยู่
248
00:21:56,583 --> 00:21:59,208
ไปบอกให้ธอรอคเตรียมอุโมงค์ไว้
249
00:21:59,208 --> 00:22:01,875
ผู้เดินทางระหว่างโลก
จะได้ไม่หลบหนีไปอีก
250
00:22:08,541 --> 00:22:10,291
ข้าเกลียดซาร์น
251
00:22:10,750 --> 00:22:11,875
ไอ้เจ้า...
252
00:22:11,875 --> 00:22:13,708
มนุษย์
253
00:22:15,083 --> 00:22:15,958
ผิวนิ่ม
254
00:22:15,958 --> 00:22:18,291
พระบิดาให้หมอนั่นเป็นคนคุมเหมือง
255
00:22:18,291 --> 00:22:20,750
เราเลยต้องเชื่อฟัง
256
00:22:29,958 --> 00:22:30,791
เร็วเข้า
257
00:22:44,000 --> 00:22:45,500
พวกมันมาแล้ว
258
00:22:46,375 --> 00:22:47,375
อยู่ในความสงบ
259
00:22:53,708 --> 00:22:55,166
นั่นอะไร
260
00:22:55,750 --> 00:22:57,333
มันคือเสียงบ้าอะไร
261
00:23:18,791 --> 00:23:19,625
มาร์ค
262
00:23:21,000 --> 00:23:22,375
มาร์ค ฉันอยู่นี่
263
00:23:27,791 --> 00:23:29,500
มาร์ค ฉันอยู่นี่
264
00:23:30,583 --> 00:23:31,666
เจ๋งเลย
265
00:23:35,083 --> 00:23:37,166
มาร์ค ตรงนี้...
266
00:23:38,500 --> 00:23:41,250
ไปที่เหมือง พาเขาไปที่เหมือง
267
00:23:45,333 --> 00:23:47,875
- รออะไรล่ะ ไปจับเขาสิ
- ฉันทําไม่ได้
268
00:23:47,875 --> 00:23:48,833
ทําไมล่ะ
269
00:23:49,375 --> 00:23:53,125
ฉันจะไปที่นั่นได้ก็ต่อเมื่อ
รู้ว่าภายในถ้ํานั้นเป็นยังไง
270
00:23:54,958 --> 00:23:56,666
ฉันต้องจินตภาพในหัว
271
00:24:10,833 --> 00:24:13,541
พวกมันเอาสิ่งนี้ลงมาข้างล่างได้ยังไง
272
00:24:14,541 --> 00:24:17,500
เราต้องสังเกตพวกมันได้สิ
273
00:24:19,583 --> 00:24:20,875
แล้วเราจะเอาไงต่อ
274
00:24:27,708 --> 00:24:29,375
รอจนกว่าจะมืด
275
00:25:07,291 --> 00:25:09,625
สิ่งที่เราจะทําต่อไปนี่บ้ามากนะ
276
00:25:10,833 --> 00:25:13,791
ฉันรู้ แต่ไม่มีทางอื่นแล้ว
277
00:25:19,000 --> 00:25:19,833
โอเค
278
00:25:21,791 --> 00:25:22,791
ฉันพร้อมแล้ว
279
00:25:35,541 --> 00:25:38,958
เจอกันที่ประตู ฉันจะไปรับนาย
เมื่อฉันได้ตัวโธมัสแล้ว
280
00:25:47,083 --> 00:25:50,000
และยอมรับเลย
เมทัลลิกา ก็เป็นเทปที่ดี
281
00:25:50,958 --> 00:25:52,208
บลูฟังก์ ก็เหมือนกัน
282
00:26:20,125 --> 00:26:21,250
พวกเด็กมนุษย์นั่น
283
00:26:34,333 --> 00:26:35,583
ไงพวก
284
00:26:35,583 --> 00:26:37,125
จับเขา
285
00:26:40,125 --> 00:26:41,250
จับเขาไว้
286
00:26:41,250 --> 00:26:44,541
อดทนไว้ ธอรอค ข้างหลัง
287
00:26:45,375 --> 00:26:48,666
พระบิดามีแผนสําหรับเด็กมนุษย์นั่น
288
00:26:48,666 --> 00:26:51,375
ในเหมืองแห่งนี้
289
00:26:51,875 --> 00:26:56,250
เราจะอยู่ที่นี่และรอ
290
00:27:45,625 --> 00:27:46,750
โธมัส
291
00:27:48,791 --> 00:27:49,916
ฉันจะช่วยพี่ลงมา
292
00:28:02,708 --> 00:28:03,708
มันเป็นกับดัก
293
00:28:04,291 --> 00:28:06,375
ฉันรู้ ฉันจะพาเราออกไปจากที่นี่
294
00:28:07,625 --> 00:28:09,708
ใช่... ใช่แล้ว
295
00:28:10,416 --> 00:28:13,333
- นายเป็นนักเดินทางระหว่างโลก
- ใช่ ก็ทํานองนั้น
296
00:28:13,333 --> 00:28:15,166
มาเถอะ
297
00:28:18,250 --> 00:28:19,625
ส่งมือมา
298
00:28:20,208 --> 00:28:21,250
หลับตา
299
00:28:25,666 --> 00:28:27,041
อีกแป๊บนึงเราก็จะถึงบ้านแล้ว
300
00:28:33,083 --> 00:28:34,083
เวร
301
00:28:34,916 --> 00:28:36,625
ทําไมมันไม่ได้ผลล่ะ
302
00:28:48,416 --> 00:28:50,875
น้ํามันดิน มีอยู่ทั่วเลย
303
00:28:50,875 --> 00:28:52,333
พี่หมายความว่าไง น้ํามันดิน
304
00:28:53,875 --> 00:28:55,333
กลิ่นมันเหมือนขี้
305
00:28:55,666 --> 00:28:58,375
น่าจะเป็นขี้ของสัตว์จากชั้นบึง
306
00:28:59,625 --> 00:29:01,583
มันเอาไว้ต่อกรกับแมนอิธ
307
00:29:01,583 --> 00:29:04,833
กลิ่นนี้จะรบกวนความคิด
ของพวกมันเป็นชั่วโมงๆ
308
00:29:05,208 --> 00:29:06,625
หลายชั่วโมง
309
00:29:06,625 --> 00:29:09,083
มันทําให้แมนอิธสูญเสียพลัง
310
00:29:09,083 --> 00:29:12,166
เห็นได้ชัดว่าน้ํามันดินก็มีผลกับนายด้วย
311
00:29:18,666 --> 00:29:20,125
พวกมันให้สิ่งนี้กับฉันมา
312
00:29:23,000 --> 00:29:25,916
ฉันเป็นเหยื่อล่อเพื่อจับตัวนาย
313
00:29:25,916 --> 00:29:28,625
- ทําไมล่ะ
- ถ้ากริฟฟอนฆ่านายได้
314
00:29:30,208 --> 00:29:32,375
เขาจะดูดกลืนพลังของนาย
315
00:29:32,375 --> 00:29:34,708
และถ้าเขาเดินทางระหว่างโลกได้ละก็
316
00:29:35,291 --> 00:29:37,500
เขาก็จะออกจากหอคอยทมิฬได้
317
00:29:38,625 --> 00:29:40,500
แล้วโลกของเราจะพ่ายแพ้
318
00:29:40,500 --> 00:29:44,333
เขาจะพิชิตและยึดครองมัน
เหมือนที่เขาทํากับหอคอยทมิฬ
319
00:29:44,333 --> 00:29:46,666
และทุกๆ โลกที่เขาสามารถไปได้
320
00:29:54,583 --> 00:29:55,458
ใช่
321
00:30:14,750 --> 00:30:18,000
หมอคือดร.แฟรงค์ เป็นหมอที่ดูแล
คนไข้มายา ฮอฟแมน
322
00:30:20,416 --> 00:30:22,541
หมอขอโทษที่ต้องบอกพวกเธอว่า
323
00:30:22,541 --> 00:30:24,541
อาการบาดเจ็บที่สมองมายา
ไม่อาจช่วยเหลือได้
324
00:30:26,458 --> 00:30:28,916
เธอยังไม่ตาย
แต่ก็ไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้อีก
325
00:30:29,958 --> 00:30:32,333
ใช่ หมอเสียใจด้วยจริงๆ
326
00:30:34,458 --> 00:30:37,875
พ่อแม่ของมายายอมให้พวกเธอ
เข้าไปบอกลาเขาได้
327
00:30:37,875 --> 00:30:38,916
ถ้าพวกเธอต้องการ
328
00:30:41,666 --> 00:30:43,833
เขาอยู่ในห้องหกบี
329
00:30:45,291 --> 00:30:46,291
ถ้างั้น...
330
00:32:05,000 --> 00:32:08,958
เดี๋ยวพวกมันก็จะมาเอาตัวเราไปแล้ว
เราต้องพร้อมที่จะสู้
331
00:32:11,625 --> 00:32:13,083
- ให้ฉันทําเถอะ
- ไม่
332
00:32:13,083 --> 00:32:16,208
ตอนที่มันพาเราไปหากริฟฟอน
ฉันต้องเป็นคนสู้ ไม่ใช่นาย
333
00:32:16,208 --> 00:32:18,958
- โธมัส เชื่อใจฉัน
- มาร์ค...
334
00:32:18,958 --> 00:32:20,541
มาร์ค ไม่
335
00:32:21,916 --> 00:32:24,375
มาร์ค ฉันต้องไปสู้
336
00:32:25,458 --> 00:32:27,833
มาร์ค อย่าทําอย่างนั้น
337
00:32:28,458 --> 00:32:30,083
เขาเอาชนะนายแน่
338
00:32:30,083 --> 00:32:32,000
นายไม่มีโอกาสหรอก
339
00:32:41,791 --> 00:32:44,583
มาร์ค พวกมันมาแล้ว เร็วเข้า
340
00:32:57,916 --> 00:33:00,000
มีแสงอยู่ข้างบนนั้น เราออกไปได้
341
00:34:16,500 --> 00:34:19,750
ฉันอยากกลับบ้าน
342
00:34:59,416 --> 00:35:01,375
มาลองใหม่อีกครั้งเถอะ
343
00:35:04,750 --> 00:35:08,125
มันไม่ได้ผลหรอก ต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมง
กว่าผลของมันจะหายไป
344
00:35:08,125 --> 00:35:10,041
เราต้องไปเดี๋ยวนี้ มาเร็ว
345
00:35:13,750 --> 00:35:15,083
เราจะใช้เกวียนนี้
346
00:35:18,666 --> 00:35:22,666
ถ้าเราผ่านทะเลทรายไปได้
เราจะถึงประตูก่อนที่พวกมันจะหาเราเจอ
347
00:35:22,666 --> 00:35:25,000
แต่ประตูเปิดจากด้านในไม่ได้
348
00:35:25,000 --> 00:35:27,083
ลูกตุ้มยังทําอะไรได้เยอะกว่าที่คิด
349
00:35:30,666 --> 00:35:32,125
มันเป็นกุญแจด้วย
350
00:35:33,250 --> 00:35:35,875
ไม่ต้องห่วง เราจะพานายกลับบ้าน
351
00:35:36,625 --> 00:35:38,250
พวกเราจะกลับบ้าน
352
00:35:48,916 --> 00:35:49,833
มาร์ค
353
00:35:50,541 --> 00:35:51,458
ข้างหลังนาย
354
00:36:25,208 --> 00:36:26,083
เยซ...
355
00:36:28,000 --> 00:36:29,291
เยซาเรียล
356
00:36:32,416 --> 00:36:33,333
มาร์ค
357
00:36:34,250 --> 00:36:35,375
มาร์ค
358
00:36:41,875 --> 00:36:46,458
นี่... รอก่อน เราจะได้กลับบ้านแล้ว
359
00:36:46,750 --> 00:36:48,125
บ้านไง
360
00:36:49,750 --> 00:36:50,958
มาเถอะ
361
00:36:54,708 --> 00:36:58,000
พระบิดา ข้ามาแจ้งว่ายุงได้มาหาเราแล้ว
362
00:36:58,000 --> 00:36:59,375
จากในเหมือง
363
00:36:59,375 --> 00:37:01,208
นักเดินทางระหว่างโลก...
364
00:37:02,208 --> 00:37:04,041
เขาหนีไปได้อีกแล้ว
365
00:38:13,208 --> 00:38:14,625
เขามีไข้
366
00:38:15,375 --> 00:38:16,833
เขาต้องนอนอยู่เฉยๆ
367
00:38:17,416 --> 00:38:20,416
- สองชั่วโมงน่าจะถึงประตู
- ขอถามอะไรพี่หน่อยได้ไหม
368
00:38:21,958 --> 00:38:23,833
พี่ก็รู้สึกโกรธแบบนี้ด้วยใช่ไหม
369
00:38:24,250 --> 00:38:25,791
ของตกทอดจากครอบครัวน่ะ
370
00:38:26,458 --> 00:38:28,541
พี่เคยฆ่าใครบ้างไหม
371
00:38:30,625 --> 00:38:32,041
ถามทําไม
372
00:38:32,583 --> 00:38:35,083
เพราะยิ่งฉันปล่อยให้ความโกรธ
เข้าครอบงําเท่าไหร่
373
00:38:35,083 --> 00:38:37,791
ฉันก็ยิ่งรู้สึกว่า
ฉันเอาชนะใครก็ได้มากขึ้นเท่านั้น
374
00:38:37,791 --> 00:38:42,000
และเมื่อกี้ที่เจอพวกมีเขา
ฉันก็ปล่อยให้ความโกรธเข้าครอบงํา
375
00:38:42,500 --> 00:38:44,833
และตอนที่เห็นเขานอนตายอยู่บนพื้น
376
00:38:46,041 --> 00:38:47,875
มันรู้สึกเหมือนว่า...
377
00:38:48,916 --> 00:38:51,583
นั่นเป็นความรู้สึกที่ดีที่สุดที่เคยสัมผัสมาเลย
378
00:38:53,083 --> 00:38:54,083
ท่านครับ
379
00:38:55,125 --> 00:38:56,333
ดูสิ
380
00:39:03,375 --> 00:39:05,750
ฉันบอกแล้วไงว่าในตัวนายมีนักรบอยู่
381
00:39:07,666 --> 00:39:09,083
แต่ฉันไม่ได้ต้องการนี่
382
00:39:09,083 --> 00:39:12,250
ฉันไม่อยากสนุกกับการทําร้ายคนอื่น
นั่นมันโรคจิตแล้ว
383
00:39:12,250 --> 00:39:14,375
เหลวไหล เราทุกคนล้วนมีมัน
384
00:39:14,750 --> 00:39:18,000
- ซิมเมอร์แมนทุกคนต่างอยากต่อสู้
- แต่ไม่ใช่พ่อ
385
00:39:18,000 --> 00:39:21,208
- เขาต่อต้านมัน
- เขาเป็นคนขี้ขลาด
386
00:39:24,458 --> 00:39:26,625
เขาทอดทิ้งลูกชายของตัวเอง
387
00:40:56,208 --> 00:41:00,083
{\an8}โรงเรียนประจําเซนต์วิตัส
เริ่มเรียนวันจันทร์
388
00:41:30,916 --> 00:41:32,250
ฉันจะชดเชยให้เอง
389
00:41:35,833 --> 00:41:37,041
สัญญาเลย
390
00:41:45,916 --> 00:41:48,500
ลูกตุ้มคือกุญแจไขประตู ส่งมาให้ฉัน
391
00:41:53,958 --> 00:41:56,291
- ฉันว่าฉันเปิดประตูเองดีกว่า
- นี่
392
00:41:57,250 --> 00:41:59,416
- อะไร
- หอคอยทมิฬเปลี่ยนพี่
393
00:42:00,458 --> 00:42:02,125
ฉันมีสิทธิ์ครอบครองลูกตุ้ม
394
00:42:02,125 --> 00:42:03,916
ฉันคือลูกชายคนแรก
395
00:42:03,916 --> 00:42:05,666
และฉันก็ยังเป็นพี่ชายของนายด้วย
396
00:42:08,958 --> 00:42:11,125
พี่เป็นพี่ชายฉันตั้งแต่เมื่อไหร่
397
00:42:12,250 --> 00:42:14,333
ตอนที่พี่ไม่ได้อยู่ดูแลแม่น่ะเหรอ
398
00:42:14,791 --> 00:42:17,958
ตอนที่ฉันมีไอเดียจะเปิดร้าน
และพี่ก็ไม่อยากทําหรือเปล่า
399
00:42:19,125 --> 00:42:22,458
หรือเป็นตอนที่พี่หายไปในหอคอยทมิฬ
โดยไม่พูดอะไรสักคํากันล่ะ
400
00:42:23,041 --> 00:42:26,958
ส่งลูกตุ้มมาให้ฉัน
401
00:42:30,458 --> 00:42:31,291
มันตอบสนองต่อฉัน
402
00:42:31,291 --> 00:42:34,500
- มันคือหน้าที่ฉันที่จะฆ่ากริฟฟอน
- มันปรับเข้ากับฉัน
403
00:42:36,416 --> 00:42:37,958
ลูกเล็กคนโปรดของพ่อสินะ
404
00:42:38,791 --> 00:42:40,041
ส่งมาให้ฉัน
405
00:42:42,333 --> 00:42:43,666
เอามาให้ฉัน
406
00:42:45,791 --> 00:42:47,375
พี่ไม่เข้าใจหรอก โธมัส
407
00:42:47,375 --> 00:42:49,291
- พี่ไม่เข้าใจ
- หยุดนะ
408
00:42:49,791 --> 00:42:50,625
หยุด
409
00:43:48,750 --> 00:43:50,375
ขอเราเข้าไปสักครู่ได้ไหม
410
00:43:50,375 --> 00:43:51,708
สวัสดี ดร.ปีเตอร์ส
411
00:43:52,208 --> 00:43:54,041
เรามีคําถามจะถามเบ็คกี้น่ะครับ
412
00:43:55,583 --> 00:43:57,875
- นี่ รอเดี๋ยวก่อนสิ
- หยุดๆ
413
00:43:57,875 --> 00:44:00,875
เราคิดว่าเบ็คกี้เป็นคนที่ปล่อยสัตว์
จากคณะละครสัตว์
414
00:44:00,875 --> 00:44:04,083
- และผมต้องการคําให้การของเธอ
- นี่ล้อเล่นรึไงกัน
415
00:44:09,875 --> 00:44:11,125
ผมไม่เคยพูดเล่น
416
00:44:47,500 --> 00:44:48,375
โธมัส
417
00:44:54,333 --> 00:44:55,333
มีโม่
418
00:45:19,125 --> 00:45:20,125
โธมัส
419
00:45:32,458 --> 00:45:33,875
โธมัส พี่อยู่ไหน
420
00:45:46,666 --> 00:45:47,666
มีโม่
421
00:45:54,291 --> 00:45:55,208
มาร์ค
422
00:45:59,000 --> 00:46:00,416
ฉันอยู่นี่
423
00:46:21,958 --> 00:46:23,500
ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย
424
00:46:24,333 --> 00:46:25,500
ได้โปรด อย่า...
425
00:46:55,500 --> 00:46:57,666
ช่วยฉันด้วย...
426
00:47:08,458 --> 00:47:11,041
ต้องผลักดาวเคราะห์ตามลําดับให้ถูกต้องค่ะ
427
00:47:11,041 --> 00:47:13,208
ดวงแรกก็ดาวสีแดง ดาวอังคาร
428
00:47:14,958 --> 00:47:17,083
ดาวพุธ ดาวพฤหัสบดี
429
00:47:19,458 --> 00:47:21,000
และสุดท้าย
430
00:47:21,708 --> 00:47:23,500
จุดศูนย์กลางของระบบสุริยะ
431
00:47:23,500 --> 00:47:25,208
- ดวงอาทิตย์
- ใช่ค่ะ
432
00:47:25,208 --> 00:47:27,125
แต่เมื่อคุณกดมัน
433
00:47:27,125 --> 00:47:28,416
ก็จะเป็นแบบนี้
434
00:47:39,041 --> 00:47:42,000
ความเป็นนิรันดร์คือวัฏจักร
435
00:47:42,500 --> 00:47:44,041
ทุกอย่างเกิดขึ้นซ้ําแล้วซ้ําเล่า
436
00:47:45,458 --> 00:47:47,041
วนเวียนมาใหม่
437
00:47:50,000 --> 00:47:52,333
เจ้าจะต้องสู้กับข้าในสักวัน
438
00:47:53,125 --> 00:47:57,083
และเจ้าจะตายเหมือนคนอื่นๆ
ในตระกูลของเจ้า
439
00:47:57,750 --> 00:47:59,916
แล้วจะมัวรอทําไมเล่า
440
00:48:00,375 --> 00:48:01,458
สู้สิ
441
00:48:02,500 --> 00:48:05,000
อย่างน้อยก็ปลดปล่อยพี่ชายเจ้า
442
00:48:14,541 --> 00:48:18,166
มาร์ค ช่วยฉันด้วย มันเจ็บมาก
443
00:48:21,541 --> 00:48:22,791
ปล่อยเขาไปซะ
444
00:48:25,458 --> 00:48:28,291
จงรู้สึกถึงความเกลียดชัง
445
00:48:30,125 --> 00:48:31,291
ปล่อยเขาไป
446
00:48:33,083 --> 00:48:34,583
ปล่อยให้มันเป็นไป
447
00:48:35,125 --> 00:48:37,666
ปล่อยเขาไป!
448
00:48:39,416 --> 00:48:41,083
เจ้าเกือบจะพร้อมแล้ว
449
00:48:41,083 --> 00:48:42,833
ปล่อยเขาไป!
450
00:48:42,833 --> 00:48:44,250
อย่าขี้ขลาดนักสิ
451
00:48:48,166 --> 00:48:51,750
ไม่นะ
452
00:48:51,750 --> 00:48:53,708
- มาร์ค
- อะไร
453
00:48:53,708 --> 00:48:55,791
ลูกต้องใจเย็น
454
00:48:56,583 --> 00:48:57,875
หลับตาลง
455
00:48:59,791 --> 00:49:01,166
สูดลมหายใจลึกๆ
456
00:49:02,875 --> 00:49:04,083
ผ่อนคลาย
457
00:49:20,041 --> 00:49:21,375
และจําไว้...
458
00:49:22,375 --> 00:49:24,708
ลูกไม่อาจสู้กับความเกลียดชัง
ด้วยความเกลียดชังได้
459
00:49:26,958 --> 00:49:29,291
ให้กริฟฟอนรู้สึกถึง
ความเกลียดชังของตัวเขาเอง
460
00:49:37,833 --> 00:49:40,375
ทําให้เขาโกรธ
461
00:49:41,250 --> 00:49:43,750
มีแค่วิธีนี้ที่ลูกจะช่วยโธมัสได้
462
00:49:56,541 --> 00:49:58,041
ฉันจะไม่สู้กับแก
463
00:50:03,541 --> 00:50:04,625
ไม่มีวัน
464
00:50:08,916 --> 00:50:10,333
ไอ้คนขี้ขลาด
465
00:50:24,916 --> 00:50:27,958
นี่เป็นเหตุผลที่มาร์คอยากให้เธอ
นําบันทึกมาให้ฉัน
466
00:50:28,375 --> 00:50:31,375
มาร์คสร้างปริศนาที่มีแค่ฉันที่แก้ได้
467
00:50:32,125 --> 00:50:34,708
ตอนที่มาร์คยังเด็ก เขารักดวงจันทร์
468
00:50:35,083 --> 00:50:37,541
ทุกอย่างต้องโคจรรอบดวงจันทร์
ไม่ใช่ดวงอาทิตย์
469
00:50:38,333 --> 00:50:41,208
นี่และนี่...
470
00:50:47,291 --> 00:50:48,500
มีโม่
471
00:50:49,750 --> 00:50:50,916
เราจะกลับบ้านกัน
472
00:50:52,333 --> 00:50:53,375
แล้วจากนั้น...
473
00:50:53,958 --> 00:50:54,833
ก็นี่
474
00:51:27,750 --> 00:51:28,833
มาร์ค
475
00:51:31,625 --> 00:51:32,500
ตอนนี้
476
00:52:00,750 --> 00:52:01,750
เขากลับมาแล้ว
477
00:52:04,458 --> 00:52:05,416
เร็ว
478
00:52:50,333 --> 00:52:56,291
ร้านขายสัตว์เลี้ยง
โคเทอัส
479
00:54:00,416 --> 00:54:05,000
พระบิดา ข้ารู้ว่าท่านบาดเจ็บแสนสาหัส
480
00:54:05,916 --> 00:54:10,708
แต่สายลับรายงานว่าเสบียงหิน
ส่วนสุดท้ายได้มาถึงแล้ว
481
00:54:10,958 --> 00:54:13,875
งานที่เหมืองเสร็จสิ้นแล้ว
482
00:54:13,875 --> 00:54:17,000
ทุกอย่างพร้อมสําหรับสงครามครั้งใหญ่แล้ว
483
00:54:17,583 --> 00:54:21,125
ทันทีที่ท่านได้เป็นนักเดินทางระหว่างโลก
484
00:54:22,375 --> 00:54:25,708
นี่คือคนที่สามารถช่วยท่านได้
485
00:54:26,125 --> 00:54:30,000
นี่คือเยซาเรียล ผู้นําของนักล่าทาส
486
00:54:50,625 --> 00:54:54,458
ถ้าพระบิดาส่งเจ้าไปที่โลกมนุษย์
487
00:54:54,458 --> 00:54:56,583
เจ้าจะทําสิ่งใดเพื่อท่านได้บ้าง
488
00:54:56,916 --> 00:55:02,375
ฆ่าทุกคนที่นักเดินทางระหว่างโลกรัก
489
00:55:03,750 --> 00:55:07,041
จนกว่ามันจะมาพบท่าน พระบิดา
490
00:55:29,416 --> 00:55:33,125
ผมรู้ว่าผมทําพลาด ใครๆ ก็พลาดได้
491
00:55:34,416 --> 00:55:35,958
ตอนนั้นคุณเป็นอัยการ
492
00:55:35,958 --> 00:55:38,750
คุณควรต้องลบความทรงจําของทุกคน
493
00:55:38,750 --> 00:55:41,625
แต่บราคเกอร์ยังจํามาจนถึงวันนี้ได้
494
00:55:42,166 --> 00:55:44,166
มันยังไม่แน่ชัดว่าทําไมถึงไม่ได้ผลกับเขา
495
00:55:46,041 --> 00:55:48,375
ผมก็แค่บอกว่าใครๆ ก็พลาดกันได้
496
00:55:48,916 --> 00:55:52,000
และผมจะชดเชยความผิดของผม
บอกให้ท่านพญาอินทรีรู้ด้วย
497
00:55:52,916 --> 00:55:54,708
ผมไม่ได้รับผิดชอบคุณอีกต่อไปแล้ว
498
00:55:55,791 --> 00:55:57,291
แล้วใครกันล่ะ
499
00:56:14,250 --> 00:56:15,666
ฉันไงที่รับผิดชอบ
500
00:56:36,041 --> 00:56:37,916
โอเค แม่ขอพูดสั้นๆ
501
00:56:39,333 --> 00:56:41,625
แม่ผิดเอง และลูกพูดถูก
502
00:56:42,708 --> 00:56:47,083
แม่ไม่ยอมเชื่อพ่อของลูก ไม่ยอมเชื่อลูก
503
00:56:47,083 --> 00:56:49,333
และแม่ก็ทําให้ลูกผิดหวัง
504
00:56:50,666 --> 00:56:54,500
แม่ทําผิดต่อลูกและขโมยเวลาชีวิตของลูกไป
505
00:56:55,375 --> 00:56:58,541
แม่ไม่ได้หวังว่าลูกจะยกโทษให้แม่
506
00:56:58,958 --> 00:57:02,166
แต่ลูกควรรู้อย่างนึง
507
00:57:03,041 --> 00:57:05,458
ถ้าต่อจากนี้ไปลูกต้องการแม่...
508
00:57:06,541 --> 00:57:07,708
แม่อยู่ตรงนี้เพื่อลูกๆ
509
00:57:09,375 --> 00:57:11,041
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
510
00:57:11,625 --> 00:57:12,666
ตลอดไป
511
00:57:14,125 --> 00:57:17,208
งั้น... แค่นี้แหละ
512
00:57:20,125 --> 00:57:22,625
ถ้าลูกต้องการแม่ แม่จะอยู่ข้างนอกนะ
513
00:57:35,083 --> 00:57:36,416
เด็กๆ เป็นไงบ้าง
514
00:57:39,833 --> 00:57:41,541
มาร์คกลับบ้านได้แล้ว
515
00:57:42,166 --> 00:57:44,750
โธมัสต้องอยู่นี่ แต่ทั้งคู่ไม่เป็นไรแล้ว
516
00:57:45,208 --> 00:57:46,125
ดีแล้ว
517
00:57:47,666 --> 00:57:49,958
ไม่มีใครจําได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
518
00:57:57,041 --> 00:58:01,583
เรื่องข้อกล่าวหาการฆาตกรรมของมาร์ค
ผมจะจัดการให้เอง
519
00:58:17,958 --> 00:58:19,958
- พวก
- เตียงที่นี่อย่างกาก
520
00:58:19,958 --> 00:58:23,958
ฉันยอมโดนกัดนิ้วขาด
ดีกว่าต้องนอนที่นี่อีกทั้งสัปดาห์
521
00:58:23,958 --> 00:58:26,041
นายช่วยเงียบสักสองนาทีได้ไหมเนี่ย
522
00:58:26,041 --> 00:58:29,583
ฉันลองได้นะถ้านายขยับแขนออก มันเจ็บ
523
00:58:30,750 --> 00:58:33,125
พวกเรานี่คิดต่างกันเสมอเลยสินะ
524
00:58:33,125 --> 00:58:35,750
ทั้งที่ร้านค้า
กับตอนเดินทางนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย
525
00:58:35,750 --> 00:58:39,125
ฉันต่อยหน้านาย
หมายถึงหน้าตัวปลอมของนายน่ะ
526
00:58:39,125 --> 00:58:42,083
แต่นายก็ยังอยู่ข้างฉัน
527
00:58:44,416 --> 00:58:46,250
พวก นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่
528
00:58:47,125 --> 00:58:48,708
ฉันแค่อยากจะบอกว่า...
529
00:58:50,208 --> 00:58:53,291
นายเป็นคนที่กล้าหาญที่สุด
530
00:58:54,500 --> 00:58:56,250
และภักดีที่สุดที่ฉันเคยเจอมาเลย
531
00:58:58,666 --> 00:59:00,250
และเป็นเพื่อนรักของฉันด้วย
532
00:59:00,250 --> 00:59:01,500
แล้วก็...
533
00:59:02,916 --> 00:59:04,333
ขอบใจสําหรับทุกอย่างนะ
534
00:59:11,000 --> 00:59:12,458
ไปตายซะ มีโม่
535
00:59:12,958 --> 00:59:15,416
- เอาขนมหวานมาให้ด้วยสิ
- ฝันไปเหอะ
536
00:59:36,833 --> 00:59:40,333
(ออราเคิล มิกซ์เทป)
537
01:00:55,125 --> 01:00:55,958
นี่
538
01:01:01,166 --> 01:01:02,291
ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม
539
01:01:09,833 --> 01:01:10,791
เวร
540
01:02:01,416 --> 01:02:04,916
นี่คือข่าวภาคค่ําครับ...
541
01:02:04,916 --> 01:02:09,208
ข่าวประจําวัน
542
01:02:11,750 --> 01:02:13,125
ทุกท่าน
543
01:02:13,125 --> 01:02:17,000
ลัทธิสร้างสถานการณ์ไม่มีการยืนยัน
ตรงกันข้าม การอธิบายให้กระจ่ายไม่ใช่
544
01:02:17,000 --> 01:02:20,833
ถุงใส่ของขวัญที่ถูกกล่าวอ้าง
ถูกทะเลซัดขึ้นมาเกยที่หาดบอร์คุม...
545
01:02:22,583 --> 01:02:25,875
ดีครับ นี่คือออราเคิล เรคคอร์ด
ร้านขายเทปเพลงของคุณในเครเฟลเดน
546
01:02:25,875 --> 01:02:27,375
กรุณาฝากข้อความหลังสัญญาณ...
547
01:02:28,375 --> 01:02:31,708
มาร์ค ข้อร้องละ รับสายหน่อย
548
01:02:31,708 --> 01:02:33,166
ให้ฉันอธิบายก่อน
549
01:02:33,166 --> 01:02:34,458
เขามาจูบฉันเอง
550
01:02:35,166 --> 01:02:36,666
รับสายหน่อยเถอะนะ
551
01:02:36,666 --> 01:02:40,083
แต่มีการเฝ้าระวัง
สารเคมีรั่วไหลที่หาดบอร์คุม
552
01:02:40,083 --> 01:02:43,375
ในวันต่อๆ ไป และเตรียมพร้อม
สําหรับสถานการณ์ฉุกเฉิน
553
01:02:44,958 --> 01:02:49,708
ซีแอตเทิล วอชิงตัน
เคิร์ต โคเบนได้รับเลือกให้เป็นตัวแทน
554
01:02:49,708 --> 01:02:51,958
เสียงของรุ่นอันไร้คุณค่า
555
01:02:51,958 --> 01:02:55,583
หรือยากที่จะหาคุณค่าใหม่อะไรได้
556
01:02:55,583 --> 01:02:59,916
เขาคือนักร้องนําของ
วงร็อกชื่อดังอย่าง เนอร์วานา
557
01:02:59,916 --> 01:03:01,875
แต่เขาไม่ได้อยากเป็นเสียงนั้น
558
01:03:01,875 --> 01:03:06,125
เพลงของเนอร์วานาเกี่ยวกับ
การเลิกกัน ความรุนแรง
559
01:03:06,125 --> 01:03:08,458
ยาเสพติด และความสิ้นหวัง
560
01:03:08,458 --> 01:03:10,916
โคเบนอายุ 27 ปี
561
01:03:10,916 --> 01:03:14,000
เมื่อวานนี้เขาฆ่าตัวตาย
ด้วยการยิงปลิดชีพเข้าที่ศีรษะ
562
01:03:14,000 --> 01:03:16,208
จากวอชิงตัน โจเชน ชไวเซอร์รายงาน
563
01:03:45,583 --> 01:03:48,833
"เขาเป็นคนที่อ่อนไหวมาก
อ่อนหวานและสดใส...
564
01:03:48,833 --> 01:03:52,166
"ไม่ใช่คุณสมบัติที่ดีที่ควรมีเท่าไหร่
หากคุณเป็นร็อกสตาร์"
565
01:03:52,166 --> 01:03:55,458
กล่าวโดยผู้เขียนอัตชีวประวัติของเขา
ไมเคิล อาเซอร์รัด
566
01:03:55,458 --> 01:03:56,750
สภาพอากาศ...
567
01:08:23,416 --> 01:08:25,416
คําบรรยายโดย พยุงศักดิ์ แก่นจันทร์
568
01:08:25,416 --> 01:08:27,500
{\an8}ผู้ตรวจสอบงานแปล
ลลวรรณ