1
00:00:21,105 --> 00:00:23,524
(ตัวละครและเหตุการณ์ทั้งหมด
เป็นเรื่องสมมติ)

2
00:00:23,607 --> 00:00:26,026
(นักแสดงเด็กอยู่ภายใต้การถ่ายทำ
ที่ปลอดภัยและมีผู้ปกครองอยู่ด้วย)

3
00:00:36,996 --> 00:00:40,875
- หนีเร็ว
- ช่วยด้วย

4
00:01:18,454 --> 00:01:19,580
ไม่นะ

5
00:01:23,584 --> 00:01:25,586
ไม่เป็นไรนะ

6
00:01:26,128 --> 00:01:28,798
ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรใช่ไหม
ไม่เป็นไรแล้วนะจ๊ะ

7
00:01:28,881 --> 00:01:30,424
โธ่ ลูกเอ๊ย

8
00:01:43,854 --> 00:01:46,649
ย่า หนีเร็ว หนีไปเดี๋ยวนี้เลย

9
00:01:47,107 --> 00:01:50,486
ทำไมย่าต้องหนีด้วย
ในเมื่อที่นี่เป็นบ้านของย่า

10
00:01:50,569 --> 00:01:52,404
ถ้าไม่หนี ย่าจะตายนะ

11
00:01:53,072 --> 00:01:54,073
คุณอาเขา…

12
00:01:54,782 --> 00:01:56,408
คุณอาคุงทัน เขา…

13
00:02:00,538 --> 00:02:02,832
หนูเอาความลับเรื่องรูปปั้นเด็กของย่า
ไปบอกเขา

14
00:02:05,000 --> 00:02:07,419
ไปจากที่นี่ซะ ข้ามฟากไปที่ไหนก็ได้

15
00:02:07,795 --> 00:02:09,255
ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้

16
00:02:09,922 --> 00:02:11,757
ไปในที่ที่ไม่มีใครหาย่าเจอ

17
00:02:13,592 --> 00:02:14,844
ไปกินข้าวกันเถอะ

18
00:02:17,555 --> 00:02:18,722
ย่ารู้มาตลอดเหรอ

19
00:02:27,982 --> 00:02:29,525
ถ้าย่ารู้ แล้วทำไม…

20
00:02:35,322 --> 00:02:36,907
แล้วทำไมถึงทำอย่างนั้นล่ะ

21
00:02:42,371 --> 00:02:43,789
แกช่างเปราะบางเหลือเกิน

22
00:02:44,248 --> 00:02:47,751
ย่ากลัวว่าแกจะแตกสลายขึ้นมา
เมื่อไรก็ได้

23
00:02:51,422 --> 00:02:54,383
หัวใจของแกแตกเป็นเสี่ยง
เพราะกรรมที่พ่อแม่ของแกก่อ

24
00:02:55,426 --> 00:02:57,219
ทำให้ย่านึกถึงบาปกรรมของตัวเอง

25
00:02:58,846 --> 00:03:02,057
มันหนักอึ้งอยู่ในใจของย่า

26
00:03:04,101 --> 00:03:05,102
เพราะอย่างนั้น…

27
00:03:05,644 --> 00:03:10,107
ย่าจึงอยากเก็บเศษใจของแกขึ้นมา
แล้วต่อเข้าด้วยกันทีละชิ้นๆ

28
00:03:11,859 --> 00:03:13,319
แกจะได้ไม่เปราะบาง

29
00:03:14,361 --> 00:03:16,614
ย่าอยากดูแล
และช่วยให้แกเป็นเหมือนเด็ก…

30
00:03:17,406 --> 00:03:19,366
ที่หัวใจไม่เคยแตกสลายมาก่อน

31
00:03:20,868 --> 00:03:21,869
แต่ทว่า…

32
00:03:22,369 --> 00:03:25,080
พอมองย้อนกลับไป
สิ่งที่อัดแน่นอยู่ภายในใจย่า

33
00:03:25,164 --> 00:03:26,582
กลับไม่ใช่บาปที่ย่าก่อ

34
00:03:28,459 --> 00:03:29,793
แต่เป็นแกนั่นเอง

35
00:03:32,338 --> 00:03:34,632
โธ่ เด็กน้อยเอ๊ย

36
00:03:37,968 --> 00:03:39,970
ทั้งหมดเป็นความผิดของย่าเอง

37
00:03:41,513 --> 00:03:42,806
แค่แกคนเดียว…

38
00:03:44,099 --> 00:03:46,685
ย่ายังไม่มีปัญญาดูแลเลย

39
00:03:48,395 --> 00:03:52,399
แล้วจะไปชำระล้างบาปกรรม
ที่เคยก่อไว้ได้ยังไง

40
00:03:53,317 --> 00:03:54,777
พูดอะไรของย่าเล่า

41
00:03:55,444 --> 00:03:56,570
หนูไม่คู่ควรเลยสักนิด

42
00:04:02,201 --> 00:04:03,744
ย่าคนนี้…

43
00:04:06,580 --> 00:04:09,792
อยู่ที่นี่มาตั้งแต่ถือกำเนิด
เกิดเป็นดินแดนทัมนา

44
00:04:10,918 --> 00:04:13,671
รู้ไหมว่าทัมนาถูกสร้างมายังไง

45
00:04:16,590 --> 00:04:20,970
ทัมนาก่อตั้งขึ้นโดยหญิง
ผู้เป็นย่าคน ยายคน

46
00:04:22,554 --> 00:04:25,891
ทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นี่

47
00:04:25,975 --> 00:04:27,977
ล้วนมีย่ามียาย

48
00:04:29,103 --> 00:04:31,730
เมื่อหลานๆ ของย่าของยายเหล่านั้น
แก่ตัวลง

49
00:04:31,814 --> 00:04:33,565
และกลายมาเป็นย่าคนยายคนเช่นกัน

50
00:04:33,983 --> 00:04:37,486
พวกเธอก็จะจับจองผืนดินบนเกาะแห่งนี้

51
00:04:38,946 --> 00:04:41,699
และปกป้องมันด้วยทั้งชีวิตของพวกเธอ

52
00:04:44,952 --> 00:04:46,370
ยอมจีเองก็เช่นกัน

53
00:04:47,871 --> 00:04:50,874
ตอนนี้แกยังเป็นแค่เด็กคนนึง

54
00:04:51,417 --> 00:04:54,378
แกเลยอาจคิดว่าแกเจ็บปวด
เจ็บจนเกินจะทานทน

55
00:04:54,461 --> 00:04:57,339
เจ็บจนหัวใจจะแตกสลายไปเมื่อไรก็ได้

56
00:04:58,799 --> 00:05:00,009
แต่วันนึง

57
00:05:00,592 --> 00:05:01,969
แกจะได้เป็นย่าคนยายคน

58
00:05:02,052 --> 00:05:04,972
ผู้โอบอุ้มทัมนาแห่งนี้
และสิ่งอื่นอีกมากมาย

59
00:05:06,056 --> 00:05:09,560
เหมือนกับที่ย่ารับแกไว้
ตอนแกอยู่ข้างถนน

60
00:05:10,394 --> 00:05:14,732
ย่าหวังว่าแกจะแบ่งปันความสุขกับเด็กๆ
และทำเช่นเดียวกันกับย่า

61
00:05:16,608 --> 00:05:19,111
นั่นแหละคือความใฝ่ฝันของย่า

62
00:05:47,473 --> 00:05:48,515
คุณอา

63
00:05:56,899 --> 00:05:58,233
ฉันขอโทษนะ คุณอา

64
00:06:00,444 --> 00:06:02,154
แต่ตอนนี้ฉันรู้ทุกอย่างแล้ว

65
00:06:02,863 --> 00:06:04,948
ฉันรู้แล้วว่าทลฮารือบังที่เหลือ
อยู่ที่ไหน

66
00:06:05,449 --> 00:06:07,242
เพราะงั้นคุณอาก็ไม่ต้องการย่าแล้วไง

67
00:06:07,743 --> 00:06:09,578
คุณอาต้องใช้แค่ฉันคนเดียวนี่นา

68
00:06:15,959 --> 00:06:20,172
ย่าของเจ้าเคยบอกเจ้า
เรื่องกฎแห่งกรรมแล้วใช่ไหม

69
00:06:23,550 --> 00:06:25,302
ตอนนั้นข้าเองก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง

70
00:06:27,262 --> 00:06:29,223
ความเจ็บปวดฉีกทึ้งร่างของข้าทั้งร่าง

71
00:06:29,640 --> 00:06:32,059
วันนั้นมันเจ็บจนข้าแยกสวรรค์
แยกโลกไม่ออก

72
00:06:33,477 --> 00:06:34,478
ณ ที่แห่งนั้น

73
00:06:36,897 --> 00:06:38,774
คึมแพคจูก็อยู่กับเราด้วย

74
00:06:39,441 --> 00:06:40,442
อะไรนะ

75
00:06:40,692 --> 00:06:43,153
เด็กที่สูญเสียพ่อแม่
ตายไปอย่างเงียบงัน

76
00:06:45,155 --> 00:06:46,990
ซึ่งถือเป็นการฆาตกรรมอย่างชัดเจน

77
00:06:48,867 --> 00:06:51,370
นางรู้เห็นทุกอย่าง
แต่กลับทำเป็นมองไม่เห็น

78
00:06:53,872 --> 00:06:55,499
ถึงเวลาที่นางต้องชดใช้กรรมแล้ว

79
00:07:04,049 --> 00:07:05,050
ก็ได้

80
00:07:05,134 --> 00:07:06,135
ข้าจะไม่ไป

81
00:07:11,807 --> 00:07:13,725
ให้ย่าของเจ้ามาหาเราเองดีกว่า

82
00:07:14,810 --> 00:07:15,811
คุณอา…

83
00:07:23,819 --> 00:07:24,862
ยอมจี ข้าลืมไปเลย…

84
00:07:26,530 --> 00:07:28,866
ว่าเจ้าเองก็เป็นแค่
มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งเช่นกัน

85
00:07:37,916 --> 00:07:39,710
ข้าเคารพในการตัดสินใจของเจ้า

86
00:07:42,004 --> 00:07:43,005
ถ้าอย่างนั้น

87
00:07:44,548 --> 00:07:46,508
เจ้าก็ต้องทนแบกรับผลที่จะตามมาเช่นกัน

88
00:11:28,438 --> 00:11:29,481
พาน

89
00:11:30,607 --> 00:11:32,943
เห็นไหม เห็นใช่ไหม

90
00:11:33,402 --> 00:11:35,570
ถ้าฝึกอีกหน่อย ฉันต้องทำได้แน่เลย

91
00:11:36,029 --> 00:11:37,739
ฉันต้องสร้างหินผนึกได้แน่

92
00:11:37,823 --> 00:11:39,699
- พอได้แล้ว
- ว่าไงนะ

93
00:11:40,325 --> 00:11:43,203
เดี๋ยวก่อนสิ ฉันอาจสร้างหินผนึกได้นะ

94
00:11:43,620 --> 00:11:44,746
รอก่อนสิ

95
00:11:45,038 --> 00:11:46,706
เดี๋ยวสิ บอกว่ารอเดี๋ยวไง

96
00:11:49,626 --> 00:11:51,670
ฉันบอกว่าฉันอาจสร้างหินผนึกได้ไง

97
00:11:53,338 --> 00:11:55,215
อย่าทำ เธอไม่จำเป็นต้องทำ

98
00:11:55,298 --> 00:11:58,260
เดี๋ยวสิ ทำไมล่ะ ขอทีเถอะ

99
00:12:00,554 --> 00:12:02,681
ทำไม ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น

100
00:12:03,056 --> 00:12:04,057
พูดมาสิ

101
00:12:06,935 --> 00:12:08,061
คุณบอกเองไม่ใช่เหรอ

102
00:12:10,105 --> 00:12:11,106
ไปให้พ้นเลยไป

103
00:12:22,325 --> 00:12:23,326
ฉันไม่ต้องการ

104
00:12:23,785 --> 00:12:24,870
อะไรอีกล่ะ

105
00:12:25,871 --> 00:12:27,247
ฉันไม่ต้องการให้เธอหายไป

106
00:14:08,515 --> 00:14:09,516
ผู้อาวุโส

107
00:14:16,064 --> 00:14:17,065
ผู้อาวุโส

108
00:14:22,445 --> 00:14:23,780
มาแล้วรึขอรับ

109
00:14:24,906 --> 00:14:26,116
ท่านผู้อาวุโสคึมแพคจู

110
00:14:32,622 --> 00:14:34,416
ข้าต้องการเด็กของข้าคืน

111
00:14:36,751 --> 00:14:37,919
ไม่รู้สิ

112
00:14:38,003 --> 00:14:39,045
บังอาจ

113
00:14:51,850 --> 00:14:54,644
แค่จะอวดกลกระจอกๆ แบบนี้

114
00:14:54,728 --> 00:14:56,396
เจ้าถึงต้องเอาเด็กของข้าไปรึ

115
00:14:57,063 --> 00:14:58,398
"เด็กของข้า" รึ

116
00:15:01,151 --> 00:15:03,111
มีเด็กมากมายให้ปกป้อง
นี่ช่างดีจริงๆ นะ

117
00:15:04,779 --> 00:15:05,780
แต่ว่า…

118
00:15:07,365 --> 00:15:11,745
นิ้วข้าไม่พอให้นับด้วยซ้ำ
ว่าข้าปลิดชีพเด็กไปกี่ชีวิต

119
00:15:20,378 --> 00:15:22,380
ท่านควรพยายามช่วยให้ได้สักชีวิตสิ

120
00:15:23,965 --> 00:15:27,427
หรืออย่างน้อย
ก็ช่วยเด็กที่ท่านมองเห็นได้

121
00:15:35,435 --> 00:15:36,436
เด็กน้อย

122
00:15:38,980 --> 00:15:41,775
คุณย่า… หนีไป

123
00:15:42,942 --> 00:15:44,152
ปล่อยเด็กคนนั้นเดี๋ยวนี้

124
00:15:49,282 --> 00:15:51,076
ข้าต้องการอะไร ท่านก็รู้นี่นา

125
00:15:52,452 --> 00:15:54,954
บอกมาว่าเด็กที่เหลือของท่านอยู่ที่ไหน

126
00:15:57,207 --> 00:15:58,208
แทงข้าสิ

127
00:15:59,250 --> 00:16:03,254
เช่นนั้นแล้ววิญญาณของข้า
จะไปหาเด็กๆ ของข้าอย่างไรละ

128
00:16:06,508 --> 00:16:07,509
เด็กน้อย

129
00:16:16,643 --> 00:16:17,727
นึกแล้ว

130
00:16:20,355 --> 00:16:21,731
ต้องเป็นแบบนั้นแน่

131
00:16:25,068 --> 00:16:26,820
เรามาสานต่อสิ่งที่คั่งค้างไว้ดีไหม

132
00:16:27,570 --> 00:16:28,697
เจ้านี่มัน…

133
00:16:29,614 --> 00:16:31,574
เจ้าก่อกรรมทำชั่วมามากเกินไป

134
00:16:32,450 --> 00:16:33,743
แทนที่จะเป็นย่า…

135
00:16:36,413 --> 00:16:37,497
ฆ่าฉันเถอะ

136
00:16:38,331 --> 00:16:40,500
ไว้ชีวิตย่าเถอะ

137
00:16:41,459 --> 00:16:42,460
หากเจ้าต้องการเช่นนั้น

138
00:16:44,462 --> 00:16:46,631
หากอยากรักษาชีวิตเด็กตรงหน้า

139
00:16:47,966 --> 00:16:50,719
ทำไมไม่ยอมปล่อยเด็กที่ตายไปแล้วไปล่ะ

140
00:16:52,887 --> 00:16:55,348
จะเด็กคนนี้หรือข้า
ต่างก็เหลือเวลาไม่มากแล้ว

141
00:16:56,975 --> 00:16:58,226
เช่นนั้นก็จงบอกมา

142
00:17:11,364 --> 00:17:12,365
ไม่นะ

143
00:17:37,891 --> 00:17:38,892
ผู้อาวุโส…

144
00:17:49,235 --> 00:17:50,862
แพคจูร้องไห้คร่ำครวญ

145
00:17:52,238 --> 00:17:54,449
หินผนึกก็ร่ำไห้ตอบ

146
00:17:56,534 --> 00:17:57,660
ต้องอย่างนี้สิ

147
00:17:57,744 --> 00:18:00,163
เด็กๆ เชื่อฟังแม่ของพวกมัน

148
00:18:05,293 --> 00:18:07,545
พวกมันย่อมตอบรับ
เสียงร่ำไห้ของแม่อยู่แล้ว

149
00:18:09,172 --> 00:18:11,841
เช่นนั้นมาร้องอีกสักรอบดีไหม

150
00:18:25,939 --> 00:18:27,524
ในตาเจ้าไม่มีร่องรอยความรู้สึกผิด

151
00:18:28,024 --> 00:18:29,359
อย่ายุ่งกับย่า

152
00:18:32,403 --> 00:18:34,531
เจ้ามอบชีวิตของเจ้าให้ข้าแล้ว

153
00:18:38,034 --> 00:18:39,869
ข้าเป็นฝ่ายต้องทำให้มันคุ้มค่า

154
00:18:40,286 --> 00:18:41,287
ใช่ไง

155
00:18:47,669 --> 00:18:49,045
แต่ว่าตอนนี้…

156
00:18:51,756 --> 00:18:53,508
ฉันนึกเสียใจที่เคยได้เจอคุณอา

157
00:19:17,532 --> 00:19:20,076
คุณเองสินะ
บุรุษที่ผมเคยได้เห็นในคำทำนาย

158
00:19:21,452 --> 00:19:23,413
เมฆฟ้าแถวนี้มันมืดดำเป็นพิเศษ

159
00:19:25,081 --> 00:19:27,041
ดูก็รู้ว่าเป็นที่อยู่ของคนชั่ว

160
00:19:31,379 --> 00:19:32,630
มาทำอะไรที่นี่ครับ

161
00:19:34,132 --> 00:19:35,133
คุณย่า

162
00:19:40,263 --> 00:19:41,264
ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ

163
00:19:42,724 --> 00:19:44,350
ไปอยู่กับยอมจีสักครู่นะครับ

164
00:19:51,441 --> 00:19:53,484
ข้าได้เจอบาทหลวงหนุ่มแบบนี้เองสินะ

165
00:19:56,237 --> 00:19:57,238
รู้จักผมเหรอ

166
00:20:00,116 --> 00:20:01,492
ข้ารู้จักพี่ชายเจ้า…

167
00:20:02,452 --> 00:20:03,870
อย่างดีทีเดียวละ

168
00:20:20,428 --> 00:20:21,971
เจ้าจะใช้เจ้านั่นทำอะไร

169
00:20:22,055 --> 00:20:23,181
จะอะไรซะอีก

170
00:20:24,432 --> 00:20:26,726
ถ้าให้พูดอย่างเป็นทางการ
ก็จะใช้ช่วยวอนมีโฮ

171
00:20:27,268 --> 00:20:30,480
อย่างไม่เป็นทางการ
ก็จะใช้แก้แค้นยังไงล่ะ

172
00:20:33,566 --> 00:20:35,818
- คงไม่ง่ายทั้งคู่
- เดี๋ยวคงได้รู้กัน

173
00:20:50,625 --> 00:20:52,377
ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน

174
00:20:52,460 --> 00:20:55,129
เจ้าก็จะหายไป
โดยไม่ได้แตะข้าแม้แต่ปลายเล็บ

175
00:20:55,797 --> 00:20:58,216
แต่ก็ยังมีบางอย่าง
ที่ข้าอยากจะบอกเจ้าให้ได้

176
00:21:00,051 --> 00:21:02,595
ว่ายังไง อยากฟังไหม

177
00:21:02,679 --> 00:21:03,721
จริงเหรอ

178
00:21:32,792 --> 00:21:35,586
เจ้าอาจเติมเต็มประสงค์ของพระเจ้า
โดยการต่อสู้กับข้า

179
00:21:36,295 --> 00:21:40,967
แต่พระเจ้าที่เจ้าเลื่อมใสน่ะ
ไม่ได้สนจิตใจอันน่าชื่นชมของเจ้าเลย

180
00:21:49,183 --> 00:21:51,185
เมื่ออวัยวะของเจ้าถูกผ่าออกไป

181
00:21:52,770 --> 00:21:55,523
เมื่อพี่ชายเจ้ากลายเป็นปีศาจโลกีย์

182
00:21:57,150 --> 00:21:58,151
และเมื่อเจ้า…

183
00:22:00,445 --> 00:22:02,196
ฆ่าพี่ชายปีศาจโลกีย์ของเจ้า

184
00:22:05,074 --> 00:22:06,868
เวลาเหล่านั้น
พระเจ้าของเจ้าไปหดหัวอยู่ไหน

185
00:22:10,163 --> 00:22:11,831
แกนี่มันพล่ามไม่หยุดเลยเนอะ

186
00:22:14,917 --> 00:22:16,544
เป็นกรรมพันธุ์แหงเลย

187
00:22:18,212 --> 00:22:20,590
พวกปีศาจชั่วมันพูดมากกันทั้งนั้น

188
00:22:24,302 --> 00:22:25,303
พอที

189
00:22:43,279 --> 00:22:45,323
เจ้าคงได้เห็นแล้วว่าข้าไม่เหมือนพาน

190
00:22:58,002 --> 00:22:59,170
ยอมจี…

191
00:23:01,255 --> 00:23:02,256
ย่าคะ…

192
00:23:04,884 --> 00:23:05,927
ยอมจี…

193
00:23:06,010 --> 00:23:09,847
ย่ามาทำอะไรตรงนี้ รีบหนีเร็วสิ

194
00:23:13,267 --> 00:23:14,477
มาลองกันใหม่ไหม

195
00:23:16,354 --> 00:23:17,355
พอสักทีเถอะ

196
00:23:18,314 --> 00:23:19,941
ฆ่าข้าแทนเถอะ

197
00:23:27,073 --> 00:23:28,074
ย่า

198
00:23:29,992 --> 00:23:30,993
คุณอา

199
00:23:32,870 --> 00:23:33,871
พอได้แล้ว

200
00:23:33,955 --> 00:23:35,289
ข้าน้ำตาจะไหลเลยนะเนี่ย

201
00:23:35,790 --> 00:23:38,000
พวกเจ้าเป็นย่าหลานกันจริงๆ หรือไง

202
00:23:58,646 --> 00:23:59,856
หยุดเดี๋ยวนี้นะ

203
00:24:02,441 --> 00:24:05,111
ข้าจะบอกเจ้าทุกอย่าง พอที

204
00:24:18,875 --> 00:24:20,543
ความเปล่าเปลี่ยวของเจ้า

205
00:24:21,294 --> 00:24:24,755
ความขุ่นเคืองของเจ้า
ข้าผิดเองที่เคยละเลยมัน

206
00:24:25,590 --> 00:24:28,176
จงระบายความคั่งแค้นมาที่ข้าเถอะ

207
00:24:29,135 --> 00:24:30,136
หุบปาก

208
00:24:30,219 --> 00:24:35,808
หยุดสร้างกรรมชั่ว
ด้วยการเอาชีวิตผู้บริสุทธิ์สักที

209
00:24:36,350 --> 00:24:37,894
สุดท้ายในวันหนึ่ง

210
00:24:37,977 --> 00:24:42,815
เจ้าจะได้รู้ว่าความเกลียดชังของเจ้า
มันไม่มีความหมายอะไรเลย

211
00:25:02,835 --> 00:25:04,629
แบบนี้ค่อยคุยกันได้หน่อย

212
00:29:19,216 --> 00:29:20,301
แพคจู ท่านก็ด้วย

213
00:29:21,927 --> 00:29:23,929
ข้าอยากแสดงความขอบคุณต่อท่าน

214
00:29:24,847 --> 00:29:27,057
คนที่เพียรพูดถึงกฎแห่งกรรม
คือท่านเองไม่ใช่เหรอ

215
00:29:29,560 --> 00:29:30,769
ทีนี้ก็ถึงตาท่านแล้ว

216
00:29:31,854 --> 00:29:34,190
ท่านเคยแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

217
00:29:34,940 --> 00:29:36,609
ถึงคราวที่ท่านต้องถูกตัดสินแล้ว

218
00:29:49,246 --> 00:29:50,498
คุณย่า

219
00:30:12,561 --> 00:30:13,562
มานี่

220
00:30:15,856 --> 00:30:16,857
พาน

221
00:30:27,701 --> 00:30:29,078
นี่มันอะไร…

222
00:30:29,161 --> 00:30:30,496
คลายมนตร์นี่ก่อน

223
00:30:30,579 --> 00:30:32,873
บอกให้คลายมนตร์นี่ก่อนไง

224
00:30:33,249 --> 00:30:37,503
หากมีเจ้าอยู่เคียงข้าง
ข้าก็ไม่อาจสู้กับคุงทันได้

225
00:30:39,380 --> 00:30:42,007
พาน เอาไอ้นี่ออกไปก่อนสิ

226
00:30:43,759 --> 00:30:45,010
พาน

227
00:30:45,094 --> 00:30:46,095
พาน

228
00:30:46,512 --> 00:30:49,098
มาเอามันออกไปก่อน พาน

229
00:31:26,343 --> 00:31:27,344
โยฮัน

230
00:31:30,222 --> 00:31:32,850
- แล้วพี่เขาล่ะ
- วอนมีโฮสบายดี

231
00:31:33,601 --> 00:31:34,727
ค่อยยังชั่วหน่อย

232
00:31:41,525 --> 00:31:45,988
รีบไปหาผู้อาวุโสคึมแพคจูโดยเร็วที่สุด

233
00:32:02,004 --> 00:32:03,005
ฉันจะรีบกลับมานะ

234
00:32:03,964 --> 00:32:04,965
อดทนไว้ก่อนนะ

235
00:32:25,235 --> 00:32:26,236
ท่านย่า

236
00:32:39,291 --> 00:32:41,168
ทำไมถึงโผล่มาป่านนี้

237
00:32:42,878 --> 00:32:43,879
ย่าน่ะ…

238
00:32:45,047 --> 00:32:46,048
คุณย่าน่ะ…

239
00:32:50,427 --> 00:32:51,428
ท่านย่า

240
00:32:52,971 --> 00:32:56,767
เจ้ามาที่นี่ทำไม

241
00:32:57,685 --> 00:32:59,061
เจ้าควร…

242
00:33:01,063 --> 00:33:05,984
เจ้าควรปกป้องเด็กคนนั้นสิ

243
00:33:06,735 --> 00:33:09,905
ไม่เป็นไร วอนมีโฮจะต้องปลอดภัย

244
00:33:10,739 --> 00:33:15,494
ที่ตอนนั้นข้าเพิกเฉยต่อเจ้า

245
00:33:15,577 --> 00:33:19,331
ตอนนี้ข้าได้รับผลกรรมของมันแล้ว

246
00:33:19,832 --> 00:33:21,542
พูดอะไรแบบนั้นล่ะ

247
00:33:22,835 --> 00:33:28,507
ข้ากังวลใจเรื่องของเจ้ากับเด็กคนนี้

248
00:33:31,093 --> 00:33:34,722
ข้ารู้สึกผิด
ที่ต้องทิ้งพวกเจ้าไว้ข้างหลัง

249
00:33:35,222 --> 00:33:36,265
ย่าคะ

250
00:33:38,892 --> 00:33:41,478
ไม่เป็นไร
ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยนะ ท่านย่า

251
00:33:44,648 --> 00:33:45,858
ท่าน…

252
00:34:07,921 --> 00:34:11,717
- ไม่นะ ไม่เอานะ ย่า
- ท่านย่า

253
00:34:12,718 --> 00:34:14,136
ไม่นะ

254
00:34:14,219 --> 00:34:15,596
- ท่านย่า
- ไม่นะ

255
00:34:19,183 --> 00:34:21,894
เลิกล้อข้าเล่นแล้วลืมตาได้แล้ว

256
00:34:21,977 --> 00:34:24,605
- คุณย่า
- ท่านทิ้งข้าไปแบบนี้ไม่ได้นะ

257
00:34:24,688 --> 00:34:25,689
ย่าคะ

258
00:34:27,107 --> 00:34:28,275
- ไม่ได้นะ
- ท่านย่า

259
00:34:29,276 --> 00:34:32,279
- ไม่ได้นะ คุณย่า
- ท่านย่า

260
00:34:32,362 --> 00:34:34,740
ย่าคะ ย่า…

261
00:34:36,116 --> 00:34:39,328
- ไม่เอานะ
- ท่านย่า

262
00:34:48,420 --> 00:34:50,506
ย่าคะ ย่า

263
00:36:20,220 --> 00:36:21,221
พาน

264
00:36:23,682 --> 00:36:24,683
ท่านย่า

265
00:36:26,476 --> 00:36:27,477
ท่านย่า

266
00:36:38,822 --> 00:36:39,823
พาน

267
00:36:41,992 --> 00:36:43,702
ข้ามีบางอย่างต้องบอกเจ้า

268
00:36:44,828 --> 00:36:48,832
ตอนนี้คงมีแค่เจ้าแล้ว
ที่สามารถช่วยเด็กคนนั้นได้

269
00:36:50,584 --> 00:36:53,253
เหตุผลที่เด็กคนนั้น
ยังไม่กลายเป็นวอนจอง

270
00:36:56,089 --> 00:36:59,176
เหตุผลที่เด็กคนนั้น
ยังไม่อาจฟื้นคืนพลัง…

271
00:37:42,177 --> 00:37:43,178
ภายในร่างเจ้า

272
00:37:45,597 --> 00:37:47,724
มีลูกแก้วที่ชื่อว่าอาคมพิศวง

273
00:37:52,187 --> 00:37:56,274
ที่บอกว่าเจ้าต้องเปล่งประกาย
จากภายใน จำได้ใช่ไหม

274
00:37:59,277 --> 00:38:01,405
มีบางสิ่งอยู่ภายในตัวเจ้า

275
00:38:02,823 --> 00:38:04,449
อาคมพิศวง

276
00:38:06,702 --> 00:38:09,037
ฉันจำได้ อาคมพิศวง

277
00:38:10,872 --> 00:38:12,582
ผู้อาวุโสเคยบอกฉัน

278
00:38:14,584 --> 00:38:18,964
พลังที่จะใช้สร้างหินผนึก
อยู่ในลูกแก้วนั้น

279
00:38:24,928 --> 00:38:27,639
- แต่ตอนนี้ฉันยัง…
- ใช่แล้ว

280
00:38:27,723 --> 00:38:30,684
ตอนนี้เจ้ายังฟื้นพลังคืนมา
โดยสมบูรณ์ไม่ได้ใช่ไหม

281
00:38:32,561 --> 00:38:34,479
เพราะลูกแก้วนั้นมันไม่สมบูรณ์

282
00:38:34,855 --> 00:38:37,065
หมายความว่ายังไง
ที่ว่ามันไม่สมบูรณ์ครบถ้วน

283
00:38:37,149 --> 00:38:40,944
เศษเสี้ยวของลูกแก้วที่แตกสลาย
ได้เข้าไปอยู่ในตัวเจ้า

284
00:38:55,292 --> 00:38:59,713
เศษเสี้ยวที่เล็กเสียยิ่งกว่าฝุ่นผง
คือจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง

285
00:39:01,465 --> 00:39:04,801
ไม่ใช่มีโฮ

286
00:39:05,218 --> 00:39:08,430
แต่เป็นอาคมพิศวงภายในร่างของนาง

287
00:39:10,724 --> 00:39:12,851
คือสิ่งที่ยังไม่สมบูรณ์

288
00:39:13,435 --> 00:39:19,149
เหตุผลที่พานอ่อนแอลงทุกที
ก็เพราะมีเจ้าอยู่ใกล้ๆ

289
00:39:20,942 --> 00:39:22,944
เมื่อเขาสัมผัสตัวเจ้าเท่านั้น

290
00:39:23,737 --> 00:39:27,365
ที่พลังแห่งอาคมพิศวงในตัวพวกเจ้า
จะหลอมรวมเป็นหนึ่ง

291
00:39:29,785 --> 00:39:34,081
ยามนี้เขาได้ทุกสิ่งที่เคยสูญเสียไป
ในฐานะมนุษย์กลับคืนมาแล้ว

292
00:39:37,959 --> 00:39:39,086
สิ่งที่เขาเคยสูญเสียไปเหรอ

293
00:39:41,129 --> 00:39:42,130
หัวใจ

294
00:39:44,758 --> 00:39:46,676
หรือแม้แต่หัวใจที่เฝ้าเสน่หาเจ้า

295
00:39:52,015 --> 00:39:53,016
แล้วยังไง

296
00:39:55,602 --> 00:39:57,187
ข้าต้องทำอะไร

297
00:39:57,270 --> 00:39:58,271
พาน

298
00:39:59,106 --> 00:40:01,691
ท่านรู้สาเหตุ
ก็ต้องรู้ด้วยสิว่าข้าควรต้องทำยังไง

299
00:40:02,317 --> 00:40:04,236
ข้าจะปล่อยให้เจ้าเป็นคนตัดสินใจ

300
00:40:04,694 --> 00:40:09,449
หากเจ้ามอบเศษเสี้ยวของอาคมพิศวง
ในร่างของเจ้าให้เด็กคนนั้น

301
00:40:11,660 --> 00:40:12,702
เจ้าจะ…

302
00:40:17,165 --> 00:40:18,667
ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปสินะ

303
00:40:19,292 --> 00:40:20,335
ใช่แล้ว

304
00:40:22,045 --> 00:40:24,965
เฉกเช่นน้ำในทำนบที่ถูกกักเก็บไว้
ล้นทะลักออกมาในคราเดียว

305
00:40:25,632 --> 00:40:28,552
พลังของปีศาจโลกีย์
จะพวยพุ่งออกมาในคราเดียว

306
00:40:28,927 --> 00:40:32,973
ไม่มีทางหันหลังกลับ
และไม่มีอะไรยับยั้งพวกมันได้เช่นกัน

307
00:40:36,852 --> 00:40:41,565
แต่แลกกับการที่วอนมีโฮ
จะมีชีวิตอยู่ต่อใช่ไหม

308
00:40:44,776 --> 00:40:48,029
เศษเสี้ยวที่ว่านั่น
ถ้าฉันปฏิเสธมันล่ะ

309
00:40:48,947 --> 00:40:51,241
ถ้าฉันพยายามสร้างหินผนึกตามลำพัง

310
00:40:52,701 --> 00:40:53,910
แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นเหรอ

311
00:40:54,870 --> 00:40:57,330
อาคมพิศวง
ก็ยังจะพยายามตามหาเศษเสี้ยวนั้น

312
00:41:00,167 --> 00:41:01,918
แม้จะแปลว่าต้องแผดเผาวิญญาณ
ของเจ้าเองก็ตาม

313
00:41:02,627 --> 00:41:05,380
สุดท้ายแล้วเจ้าก็จะตาย

314
00:41:07,757 --> 00:41:09,509
ถ้างั้นก็แปลว่า…

315
00:41:16,725 --> 00:41:17,851
มันทำได้สินะ

316
00:41:18,643 --> 00:41:19,895
แม้ว่าฉันจะต้องสร้างหินผนึกด้วยตัวเอง

317
00:41:21,438 --> 00:41:22,647
ฉันก็ทำได้สินะ

318
00:41:24,107 --> 00:41:28,236
ฉันสามารถสร้างหินผนึกได้
โดยไม่ต้องอาศัยเศษลูกแก้วของพาน

319
00:41:28,320 --> 00:41:32,324
นั่นเป็นทางเดียวที่พานจะอยู่ต่อไปได้
ในฐานะมนุษย์

320
00:41:33,700 --> 00:41:35,869
เขาจะไม่ต้องถูกขังอยู่ในหินผนึก

321
00:41:38,455 --> 00:41:39,873
แต่เจ้า…

322
00:41:40,332 --> 00:41:41,416
ถ้ามันเป็นไปได้

323
00:41:43,668 --> 00:41:44,669
แค่นั้นก็พอแล้ว

324
00:41:48,340 --> 00:41:49,382
ฉันต้องการแค่นั้นแหละ

325
00:42:01,519 --> 00:42:02,520
ท่านย่า

326
00:42:09,653 --> 00:42:13,573
ข้าจะทิ้งสัมภาระทุกอย่างไว้กับเจ้า

327
00:42:15,450 --> 00:42:16,785
ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ

328
00:42:17,535 --> 00:42:20,288
คิดว่ามันไม่ยุติธรรมสินะ
ที่ข้าทิ้งเจ้าแล้วหนีไปพักคนเดียว

329
00:42:21,414 --> 00:42:23,708
เวลาล่วงเลยมานานแล้วจริงๆ

330
00:42:24,251 --> 00:42:26,920
หากข้าต้องอดทน
ต่อความยากลำบากทั้งหมดนี้ตามลำพัง

331
00:42:27,337 --> 00:42:31,508
ข้าคงเหนื่อยหนักใจ
และหมองหม่นจนไม่มีที่สิ้นสุด

332
00:42:31,591 --> 00:42:33,593
แต่เพราะเจ้าและยอมจี

333
00:42:33,677 --> 00:42:38,682
ข้าเลยได้มีช่วงเวลาที่อบอุ่น
และมีความสุขอยู่บ้างเนืองๆ

334
00:42:40,850 --> 00:42:43,770
ขอบใจนะที่คอยอยู่เคียงข้างข้า

335
00:42:46,731 --> 00:42:50,110
ขอบใจนะ พาน

336
00:42:52,320 --> 00:42:53,613
ท่านเหนื่อยมามากแล้ว

337
00:42:55,323 --> 00:42:57,242
พักผ่อนเถอะ อีกไม่นานข้าจะตามไป

338
00:43:20,598 --> 00:43:21,725
ผู้อาวุโส

339
00:43:23,601 --> 00:43:24,686
อะไร

340
00:43:25,687 --> 00:43:26,771
ผู้อาวุโสคึมแพคจูเหรอ

341
00:43:28,690 --> 00:43:30,525
เราเหลือเวลาไม่มากแล้ว

342
00:43:34,070 --> 00:43:37,824
ต้องบีบให้เจ้าตัดสินใจเรื่องยากๆ
ตามลำพัง ขอโทษนะ

343
00:44:21,910 --> 00:44:23,203
วอนมีโฮ

344
00:44:25,538 --> 00:44:26,706
ในที่สุด…

345
00:44:56,778 --> 00:44:57,779
ฆ่าฉันที

346
00:45:00,323 --> 00:45:04,035
รู้แล้วนี่ว่าจนถึงตอนนี้
ฉันทำอะไรกับย่าไว้บ้าง

347
00:45:06,371 --> 00:45:08,081
เพราะงั้นได้โปรดฆ่าฉันทีเถอะ

348
00:45:20,427 --> 00:45:22,554
เธอจะต้องชดใช้ในสิ่งทำลงไป

349
00:45:23,930 --> 00:45:26,766
เท่ากับที่เธอได้ทำลงไป
ไม่มากไม่น้อยไปกว่านั้น

350
00:45:29,436 --> 00:45:30,854
การตายของท่านย่า

351
00:45:32,147 --> 00:45:33,857
เป็นการตัดสินใจของท่านเอง

352
00:45:36,276 --> 00:45:38,069
และนั่นคือสิ่งที่ต้องแลก
สำหรับการตัดสินใจนั้น

353
00:45:41,197 --> 00:45:42,240
ลุง…

354
00:45:44,784 --> 00:45:49,372
เพราะงั้นก็จงอยู่ต่อไป
เหมือนกับที่เคยอยู่กับท่าน

355
00:45:50,206 --> 00:45:52,500
และอยู่ต่อไปในแบบที่ท่านย่า
อยากให้เธออยู่

356
00:45:58,047 --> 00:45:59,090
จงใช้ชีวิตตามนั้นนะ

357
00:46:05,263 --> 00:46:07,348
นั่นคือสิ่งที่เธอต้องชดใช้ในตอนนี้

358
00:46:12,061 --> 00:46:13,104
ลุงพาน

359
00:46:13,646 --> 00:46:16,858
อย่าตายนะ ต้องกลับมาแบบมีลมหายใจนะ

360
00:46:18,193 --> 00:46:19,194
เข้าใจไหม

361
00:46:19,736 --> 00:46:20,945
ได้ยินฉันไหม ลุงพาน

362
00:46:27,827 --> 00:46:29,412
ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน

363
00:46:30,788 --> 00:46:33,249
ทั้งเวลา ทั้งสรรพเสียง

364
00:46:33,958 --> 00:46:35,627
ราวกับทุกอย่างหายไป

365
00:46:38,588 --> 00:46:41,674
ข้ารู้ว่าชีวิตของข้าที่ดูเหมือน
ไม่มีวันดับสูญในโลกนั้น

366
00:46:42,634 --> 00:46:44,636
ใกล้ถึงจุดจบแล้ว

367
00:46:47,597 --> 00:46:50,266
ข้าต้องไปยังที่ที่นางอยู่

368
00:48:33,953 --> 00:48:36,956
คำบรรยายโดย จริยา จริยวิชัย