1
00:00:06,005 --> 00:00:08,325
(ฉากที่คุณกำลังจะได้รับชม
มีภาพการฆ่าตัวตาย)
2
00:00:08,405 --> 00:00:11,365
(ซึ่งผู้ชมบางท่านอาจรู้สึกไม่สบายใจ
ขอให้ใช้วิจารณญาณในการรับชม)
3
00:00:11,445 --> 00:00:13,165
(หากคุณรู้จักใครที่กำลังประสบปัญหา)
4
00:00:13,245 --> 00:00:15,925
(หาข้อมูลได้ที่
www.wannatalkaboutit.com)
5
00:00:21,285 --> 00:00:28,245
(ซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)
6
00:00:34,285 --> 00:00:38,965
(เดลี อินเดีย)
7
00:00:57,005 --> 00:00:58,725
ความตายถูกลิขิตไว้ล่วงหน้า
8
00:01:01,005 --> 00:01:02,485
ไม่มีใครรู้ว่าอย่างไรและเมื่อไหร่
9
00:01:02,565 --> 00:01:04,525
จะเป็นการตกจากเขาไหม
10
00:01:06,285 --> 00:01:08,925
จะตายตอนหลับหรือจมน้ำตาย
11
00:01:09,565 --> 00:01:12,845
ไม่ว่าจะมาในรูปแบบใด
ความตายเป็นเรื่องที่แน่นอนสำหรับทุกคน
12
00:01:12,925 --> 00:01:14,565
เป็นประสงค์ของพระเจ้า
13
00:01:17,005 --> 00:01:20,365
แม้แต่ผมยังไม่รู้ว่าจะตายยังไง
14
00:01:22,765 --> 00:01:24,965
คือว่าในที่สุดแล้ว
ทุกอย่างจะมลายหายไป
15
00:01:51,045 --> 00:01:53,885
(สันต์นาคร บูรารี)
16
00:01:53,965 --> 00:01:58,325
ผมย้ายมาที่นี่ในปี 1997
หลังจากเกษียณจากงานรถไฟ
17
00:01:59,245 --> 00:02:01,325
ตอนนั้นยังไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่
18
00:02:01,405 --> 00:02:03,165
ตอนนี้มีคนอยู่แน่นขนัด
19
00:02:05,005 --> 00:02:07,005
ผมเจอครอบครัวนี้ตอนที่ย้ายมาที่นี่
20
00:02:08,525 --> 00:02:10,885
{\an8}ในปี 1997 เราสร้างบ้านของพวกเรามาด้วยกัน
21
00:02:10,965 --> 00:02:12,285
{\an8}(คุรจารัน สิงห์
เพื่อนบ้าน)
22
00:02:12,365 --> 00:02:14,685
{\an8}ในฐานะเพื่อนบ้าน เราเข้ากันได้ดีมาก
23
00:02:22,245 --> 00:02:25,405
สิ่งที่เหลืออยู่คือซากปรักหักพัง
24
00:02:35,685 --> 00:02:36,965
(วันที่ 1 กรกฎาคม 2018)
25
00:02:37,045 --> 00:02:40,165
ตามปกติ ร้านของพวกเขาจะเปิด
ตีห้าหรือตีห้าครึ่ง
26
00:02:41,045 --> 00:02:43,525
นั่นเป็นตอนที่คนส่งนมมาส่งนม
27
00:02:44,405 --> 00:02:46,245
วันนั้นร้านไม่ได้เปิด
28
00:02:48,445 --> 00:02:50,485
พอตอนเจ็ดโมงเช้า ฉันไปดูที่ระเบียง
29
00:02:50,565 --> 00:02:52,845
ฉันเห็นมีคนถามเรื่องซื้อนม
30
00:02:52,925 --> 00:02:55,685
ฉันเลยสงสัยว่าทำไมพวกเขาถึงเปิดร้านช้า
31
00:02:58,005 --> 00:03:00,605
ไม่มีใครรับโทรศัพท์ มันดังอยู่อย่างนั้น
32
00:03:04,765 --> 00:03:06,445
นี่ออกจะแปลกอยู่
33
00:03:06,525 --> 00:03:09,285
ผมเลยเดินไปดูข้างล่าง
34
00:03:11,565 --> 00:03:15,685
ผมเคาะประตูแล้วก็ได้รู้ว่าข้างในไม่ได้ล็อก
35
00:03:16,685 --> 00:03:18,805
ผมผลักประตูแล้วมันก็เปิดออก
36
00:03:21,085 --> 00:03:23,085
พอถึงตอนนั้น ผมชักตกใจ
37
00:03:25,845 --> 00:03:27,085
ผมเดินขึ้นบันไดไป…
38
00:03:30,445 --> 00:03:33,165
แม่ผมอายุมากแล้วและตื่นง่าย
39
00:03:33,245 --> 00:03:34,325
(กุลทีป สิงห์
เพื่อนบ้าน)
40
00:03:34,405 --> 00:03:36,565
เธอออกไปเดินเล่นตอนเช้า
41
00:03:36,645 --> 00:03:38,685
เธอกลับมาจากถนนพร้อมร้องตะโกน
42
00:03:41,165 --> 00:03:43,685
ผมยังง่วงอยู่หลังจากทำงานทั้งคืน
43
00:03:43,765 --> 00:03:47,205
ทั้งที่งัวเงียอยู่ ผมรีบไปที่บ้านพวกเขา
44
00:03:55,125 --> 00:04:00,925
ผมยืนอยู่ตรงนั้นสองนาที
ไม่อยากเชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องจริง
45
00:04:04,605 --> 00:04:09,005
ผมขอให้ลูกชายรีบเอาโทรศัพท์มาให้
แล้วโทรไปหากองบัญชาการตำรวจ
46
00:04:20,885 --> 00:04:27,005
เวลาประมาณ 7,35 น. ผมได้รับโทรศัพท์จาก
สถานีตำรวจบูรารีบอกผมว่า
47
00:04:27,084 --> 00:04:30,245
มีการฆ่าตัวตายเกิดขึ้นในเขตของผม
48
00:04:30,325 --> 00:04:31,765
(ราชีพ โตมาร์
หัวหน้าตำรวจ)
49
00:04:31,845 --> 00:04:35,525
คือว่า ผมโตขึ้นมาในย่านเดียวกัน
สันต์นาคร
50
00:04:35,605 --> 00:04:38,725
ก่อนผมจะมาเป็นตำรวจ
ผมเป็นเพื่อนบ้านของพวกเขาก่อน
51
00:04:39,525 --> 00:04:42,365
หัวหน้าขอให้ผมไปตรวจดูที่เกิดเหตุ
52
00:04:43,445 --> 00:04:47,525
ในขณะที่ผมเข้ามาที่ถนนหน้าบ้าน
53
00:04:47,605 --> 00:04:51,045
ผมเห็นพวกผู้ชายและผู้หญิง
54
00:04:51,125 --> 00:04:53,565
วิ่งลงมาจากบันไดร้องห่มร้องไห้ฟูมฟาย
55
00:04:53,645 --> 00:04:56,565
ผมขึ้นไปถึงชั้นบนแล้วเห็น…
56
00:05:00,285 --> 00:05:05,365
คนเก้าคนแขวนคอจากตะแกรงเหล็กบนเพดาน
57
00:05:06,525 --> 00:05:09,365
ผู้หญิงคนที่สิบแขวนคออยู่อีกฟากหนึ่ง
58
00:05:11,085 --> 00:05:15,365
ผมพบแม่ของพวกเขาในอีกห้อง
นอนอยู่บนพื้นใกล้เตียง
59
00:05:17,005 --> 00:05:21,565
ผมได้ยินเสียงหมาของพวกเขา
ที่ถูกผูกไว้บนหลังคากำลังเห่าไม่หยุด
60
00:05:29,565 --> 00:05:34,725
รูปแบบของการแขวนคอทำให้ผมนึกถึงต้นไทร
61
00:05:34,805 --> 00:05:38,765
เหมือนกิ่งเถาวัลย์ที่ห้อยลงมาจากข้างบน
62
00:05:38,845 --> 00:05:42,765
พวกเขาต่างถูกแขวนด้วยผ้าพันคอหลากสี
63
00:05:54,565 --> 00:05:56,245
(สถานีตำรวจ บูรารี)
64
00:05:56,325 --> 00:05:58,005
ฮัลโหล ครับ
65
00:05:59,645 --> 00:06:00,725
ผมอยู่ที่สถานี
66
00:06:00,805 --> 00:06:06,125
คดีผมกำลังถูกทำเป็นสารคดี
ผมกำลังยุ่งกับการถ่ายทำ
67
00:06:07,725 --> 00:06:08,645
โอเค
68
00:06:10,645 --> 00:06:13,205
{\an8}นี่เป็นสิ่งที่ฝังใจผม
69
00:06:13,285 --> 00:06:15,405
{\an8}ไปจนวันตาย มันจะคงอยู่ตลอดไป
70
00:06:15,485 --> 00:06:16,725
{\an8}(มาโนช กุมาร - สารวัตร)
71
00:06:18,045 --> 00:06:20,045
ผมอยู่ที่สถานีตำรวจตอนเช้าตรู่
72
00:06:20,125 --> 00:06:22,765
ผมออกลาดตระเวนจนถึงตีห้าเช้าวันนั้น
73
00:06:22,845 --> 00:06:27,325
ผมบอกเจ้าหน้าที่เวรว่าผมเหนื่อยและต้องพัก
74
00:06:27,405 --> 00:06:31,605
เขาปลุกผมด้วยความแตกตื่น
"ท่านครับ เรื่องนี้สำคัญมาก"
75
00:06:31,685 --> 00:06:32,965
ผมตื่นมา
76
00:06:34,485 --> 00:06:38,685
ราชีพอยู่ในสายและเขาร้อนรนมาก
77
00:06:38,765 --> 00:06:40,205
"พวกเขาแขวนคอกันหมด" เขาพูด
78
00:06:40,285 --> 00:06:43,125
ผมถาม "กี่คน" เขาตอบว่า "ผมนับไม่ไหว"
79
00:06:43,205 --> 00:06:46,725
ในสภาพจิตใจแบบนั้น ใครจะไปนับ
"หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก…" ได้ลง
80
00:06:46,805 --> 00:06:49,845
เขาพูดว่า "พวกเขาแขวนคอเรียงเป็นแถว"
81
00:06:49,925 --> 00:06:52,685
ผมสั่งให้เขากันพื้นที่ "ห้ามให้ใครเข้าไป"
82
00:06:52,765 --> 00:06:54,525
"อยู่นั่นนะ ผมกำลังไป"
83
00:06:57,605 --> 00:06:59,485
ทุกคนรีบรุดไปที่นั่น
84
00:07:02,485 --> 00:07:05,525
{\an8}ผมยังใส่เข็มขัดอยู่ตอนโดดขึ้นรถ
85
00:07:06,205 --> 00:07:10,845
ผมยังจำตอนเข้าไปในที่เกิดเหตุได้
86
00:07:17,325 --> 00:07:19,685
ทุกคนแขวนอยู่
87
00:07:24,005 --> 00:07:26,685
ผ้าปิดตา มือถูกมัด
88
00:07:30,765 --> 00:07:35,685
อายุ 12-13 ปี ไปจนถึง 60-80 ปี
89
00:07:38,405 --> 00:07:44,885
ผมว่าผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้น
แม้แต่ในภาพยนตร์
90
00:07:45,525 --> 00:07:52,325
ผมว่าไม่เคยมีใครเห็นที่เกิดเหตุแบบนั้นในชีวิต
91
00:08:01,885 --> 00:08:04,725
สิ่งสำคัญคือมีครอบครัวหนึ่ง
92
00:08:06,125 --> 00:08:08,845
ไม่ใช่ครอบครัวที่ผิดปกตินะ…
93
00:08:08,925 --> 00:08:09,965
(อนิตา อนันด์
นักสะกดจิตบำบัด)
94
00:08:10,045 --> 00:08:11,965
เป็นครอบครัวที่ปกติมากๆ
95
00:08:13,485 --> 00:08:16,205
มีคนสามรุ่นอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกัน
96
00:08:16,285 --> 00:08:18,445
ปู่ย่าตายาย พ่อแม่ และลูกๆ
97
00:08:18,525 --> 00:08:22,365
และในครอบครัวขยาย
บทบาทของทุกคนถูกกำหนดไว้แล้ว
98
00:08:22,445 --> 00:08:24,485
และทุกคนก็ทำตามนั้น
99
00:08:25,725 --> 00:08:26,645
ทุกคนมีการศึกษา
100
00:08:26,725 --> 00:08:27,565
(ดร.อัมบาริศ สัตวิก
ศัลยแพทย์เส้นเลือดและนักเขียน)
101
00:08:27,645 --> 00:08:30,685
ทุกคนเป็นคนมีคุณภาพของสังคม
102
00:08:30,765 --> 00:08:33,045
คนที่อยู่ในจุดสูงสุดของชีวิต
103
00:08:33,765 --> 00:08:35,765
มันเหลือเชื่อจริงๆ
104
00:08:37,924 --> 00:08:42,525
คำถามแรกที่ผุดขึ้นในใจคนคือทำไม
105
00:08:42,605 --> 00:08:45,845
ทำไมจึงเกิดเหตุนี้ ทุกคนอยากรู้ว่าทำไม
106
00:08:45,924 --> 00:08:49,365
และคำตอบไม่ได้ง่าย มันซับซ้อนทีเดียว
107
00:08:51,445 --> 00:08:54,365
{\an8}เราไม่รู้จริงๆ ว่า
เกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนบ้านของเรา
108
00:08:54,445 --> 00:08:57,965
{\an8}และเราไม่รู้จริงๆ ว่า
เกิดอะไรขึ้นในละแวกบ้านของเรา
109
00:08:58,045 --> 00:09:00,125
แต่นานๆ ครั้งจะเกิดเหตุ
110
00:09:00,205 --> 00:09:01,765
ที่สะเทือนใจเราแม้แต่คนที่แกร่งที่สุด
111
00:09:01,845 --> 00:09:02,765
(บาร์คา ดัตต์
นักข่าว)
112
00:09:02,845 --> 00:09:04,965
มันทำให้คุณร้อง "โอ้ พระเจ้า"
113
00:09:09,005 --> 00:09:13,125
ถ้ามีใครต้องการทำการสังหารหมู่นี้
114
00:09:13,205 --> 00:09:16,445
ฆ่าคน 11 คน ก็คงต้องใช้…
115
00:09:17,205 --> 00:09:19,805
สมมติว่าใช้คนสองคนควบคุมเหยื่อหนึ่งคน
116
00:09:19,885 --> 00:09:22,685
เหตุการณ์นี้จะต้องใช้
คนถึง 20-30 คนในการลงมือ
117
00:09:22,765 --> 00:09:26,765
ที่เกิดเหตุไม่มีร่องรอยความเสียหายอะไรแบบนั้น
118
00:09:27,445 --> 00:09:34,165
เครื่องประดับยังอยู่ในตัวพวกเขา
จึงไม่มีเหตุชี้ว่าเป็นการปล้น
119
00:09:34,765 --> 00:09:41,045
และถ้าเป็นการฆ่าตัวตายจริงๆ
ทำไมพวกเขาถึงมีผ้าปิดตาและมัดมือ
120
00:09:41,765 --> 00:09:43,285
งั้นมันคืออะไรกันแน่
121
00:09:43,365 --> 00:09:47,565
อาจมีใครวางยาแล้วแขวนคอพวกเขาหรือเปล่า
122
00:09:47,645 --> 00:09:51,925
เมื่อถูกฆ่าตายแล้ว พวกเขาอาจถูกแขวน
ให้ดูเหมือนการฆ่าตัวตายก็ได้
123
00:09:52,005 --> 00:09:53,245
{\an8}ตอนนั้นเป็นตอนเช้า
124
00:09:53,325 --> 00:09:54,405
{\an8}(นเรศ ภาเตีย
รองสารวัตร)
125
00:09:54,485 --> 00:09:56,925
{\an8}มีคนมารอซื้อนม 50-60 คนแล้ว
126
00:09:57,005 --> 00:09:59,205
{\an8}- ลูกค้าขาประจำ
- ลูกค้าขาประจำ
127
00:09:59,285 --> 00:10:02,565
พวกเขากระจายข่าว
แล้วมันก็แพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว
128
00:10:07,005 --> 00:10:11,645
มุขยมนตรีแห่งเดลี ท่านอาร์วินด์ เกชริวาลมาที่นี่
129
00:10:11,725 --> 00:10:14,445
เพื่อดูที่เกิดเหตุและประเมินสถานการณ์
130
00:10:14,525 --> 00:10:16,285
{\an8}(อาร์วินด์ เกชริวาล
มุขยมนตรี เดลี)
131
00:10:16,365 --> 00:10:21,205
{\an8}อะไรคือสาเหตุการตาย 11 ศพ
นี่เป็นการฆาตกรรมหรือการฆ่าตัวตาย
132
00:10:21,765 --> 00:10:25,205
การกันพื้นที่เกิดเหตุ
กลายเป็นสิ่งสำคัญอันดับหนึ่งของเรา
133
00:10:25,285 --> 00:10:28,725
ตำรวจทุกคนลงถนนควบคุมฝูงชน
134
00:10:29,285 --> 00:10:30,405
เราตั้งเครื่องกีดขวาง
135
00:10:31,725 --> 00:10:34,165
เมื่อเรากั้นถนน คนก็ขึ้นหลังคา
136
00:10:34,245 --> 00:10:36,965
พวกเขาพยายามมองจากดาดฟ้า
137
00:10:37,045 --> 00:10:40,205
มีคนมากมายอยากรู้อยากเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
138
00:10:40,285 --> 00:10:44,685
คนมามุงกันที่หน้าต่างและระเบียง
หวังว่าจะได้เห็น
139
00:10:49,125 --> 00:10:51,485
ขณะนั้นเอง
ผมได้รับโทรศัพท์จากแหล่งข่าวของผม
140
00:10:51,565 --> 00:10:52,805
เขาแจ้งผมว่า
141
00:10:52,885 --> 00:10:55,765
"คน 11 คนถูกพบเสียชีวิตในบ้าน"
142
00:10:55,845 --> 00:10:56,725
"พวกเขาถูกฆาตกรรม"
143
00:10:58,765 --> 00:11:04,125
การพบคนตาย 11 ศพพร้อมกัน
ในเมืองอย่างเดลีเป็นเรื่องใหญ่
144
00:11:04,205 --> 00:11:07,405
ทำไมจึงเกิดเหตุการณ์นี้ เกิดได้ยังไง
เป็นฝีมือใครและทำไม
145
00:11:10,085 --> 00:11:13,605
มีคำกล่าวว่านักข่าวอาชญากรรมไร้ความรู้สึก
146
00:11:14,365 --> 00:11:15,805
เหมือนเจ้าหน้าที่ตำรวจ
147
00:11:15,885 --> 00:11:19,005
ที่ต้องรับมือกับศพและอุบัติเหตุทุกวัน
148
00:11:19,605 --> 00:11:21,325
พวกเขาตายด้านไร้ความรู้สึก
149
00:11:22,525 --> 00:11:24,645
ผมว่ามันจริงบางส่วนสำหรับเรา
150
00:11:24,725 --> 00:11:27,525
{\an8}แต่ในวันนั้น ผมสะเทือนใจเมื่อได้ยินว่า…
151
00:11:27,605 --> 00:11:28,925
{\an8}(มูเกศ เสงการ์
ผู้สื่อข่าวพิเศษอาวุโส)
152
00:11:29,045 --> 00:11:30,725
{\an8}ทั้งครอบครัวถูกพบเสียชีวิต
153
00:11:30,805 --> 00:11:33,245
เพราะผมไม่เคยเจอคดีแบบนั้น
154
00:11:33,325 --> 00:11:35,205
ตั้งแต่ผมเริ่มทำข่าวอาชญากรรม
155
00:11:35,845 --> 00:11:39,445
สัญชาตญาณแรกของผมคือ
นี่อาจเป็นข่าวปลอมก็ได้
156
00:11:41,165 --> 00:11:44,485
ผมพยายามอย่างยิ่ง
ที่จะให้ได้ข้อมูลเกี่ยวกับคดีนี้
157
00:11:44,565 --> 00:11:48,045
แต่ไม่มีใครรับสายผม
เพราะมันเป็นคดีใหญ่มาก
158
00:11:49,285 --> 00:11:53,125
ในขณะเดียวกัน ผมคุยกับตำรวจท้องถิ่นที่ผมรู้จัก
159
00:11:53,205 --> 00:11:54,325
พวกเขายืนยันว่าเป็นเรื่องจริง
160
00:11:55,525 --> 00:11:58,085
ผมเป็นคนแรกที่รายงานเรื่องคดีในบูรารี
161
00:11:58,165 --> 00:11:59,005
(พวกเขามีผ้าปิดตา)
162
00:11:59,085 --> 00:11:59,925
(สังหารหมู่หรือฆ่าตัวตาย)
163
00:12:00,005 --> 00:12:04,085
ผมเป็นคนแรกที่นำเสนอคดีนี้ให้ชาวโลก
164
00:12:04,165 --> 00:12:05,805
(ข่าวด่วนที่น่าตกใจ
พบ 11 ศพแขวนคอในบูรารี)
165
00:12:05,885 --> 00:12:09,285
ทวีตของผมถูกทวีตต่ออย่างรวดเร็ว
ไม่ช้าข่าวก็สะพัดเหมือนไฟป่า
166
00:12:11,605 --> 00:12:14,005
ทุกคนรีบรุดไปบูรารีเพื่อทำข่าว
167
00:12:14,085 --> 00:12:17,285
พบ 11 ศพแขวนจากตะแกรงในบ้านที่บูรารี
168
00:12:17,365 --> 00:12:19,325
เป็นหญิงเจ็ดคนกับชายสี่คน…
169
00:12:22,205 --> 00:12:26,445
ก่อน 8,30 น. สื่อทุกช่องก็มาอยู่ในที่เกิดเหตุ
170
00:12:26,525 --> 00:12:29,485
{\an8}ตำรวจเดลีไม่เคยเจอคดีแบบนี้มาก่อน
171
00:12:29,565 --> 00:12:32,325
{\an8}คดีที่มีคนตาย 11 ศพในบ้านหลังเดียวกัน
172
00:12:33,525 --> 00:12:35,005
มันเป็นการแข่งขันจริงๆ
173
00:12:35,085 --> 00:12:39,165
มีความกดดันมาก
ที่จะต้องเป็นคนแรกที่เผยแพร่ข่าว
174
00:12:41,125 --> 00:12:43,965
เราติดอยู่ในฝูงชนเพราะตำรวจกั้นทางเข้า
175
00:12:44,045 --> 00:12:50,325
เราพยายามปะติดปะต่อเรื่องจากคำบอกเล่า
176
00:12:50,925 --> 00:12:53,325
ข้างหลังผม คุณเห็นได้ว่า
เจ้าหน้าที่ตำรวจอาวุโสต่างๆ
177
00:12:53,405 --> 00:12:55,085
ยังยืนอยู่ในตำแหน่ง
178
00:12:55,165 --> 00:12:59,605
ตอนนี้เราอยู่บนดาดฟ้า
และผมจะให้คุณเห็นภาพจากข้างบน
179
00:13:00,685 --> 00:13:02,445
แล้วเราได้วิดีโอมา
180
00:13:02,525 --> 00:13:05,605
เป็นวิดีโอในที่เกิดเหตุที่ถ่ายไว้ตอนเช้า
181
00:13:06,925 --> 00:13:10,165
ตำรวจไปถึงที่เกิดเหตุประมาณ
7,35 น. หรือ 7,40 น.
182
00:13:10,245 --> 00:13:12,285
วิดีโอถูกถ่ายและอัปโหลดไปแล้ว
183
00:13:12,365 --> 00:13:15,045
ใครบางคนในฝูงชนเป็นคนถ่าย
และมันแพร่สะพัด
184
00:13:15,605 --> 00:13:18,765
ผมได้วิดีโอนี้จากคนหนึ่งในกลุ่มวอตส์แอปของผม
185
00:13:20,165 --> 00:13:23,605
มันน่าขนลุกมาก
186
00:13:23,685 --> 00:13:25,285
เป็นวิดีโอที่สยดสยอง
187
00:13:33,125 --> 00:13:38,165
วิดีโอทั้งหมดยาวเกือบสองนาที
188
00:13:41,805 --> 00:13:44,045
ไม่เห็นตำรวจในวิดีโอสักคน
189
00:13:44,125 --> 00:13:46,165
ใครบางคนในฝูงชนเป็นคนถ่าย
และเผยแพร่มัน
190
00:13:46,925 --> 00:13:50,245
มีคำสั่งออกมาว่าห้ามบุคคลใด
191
00:13:51,085 --> 00:13:52,605
เผยแพร่วิดีโอนั้นทางช่องตัวเอง
192
00:13:52,685 --> 00:13:55,165
เพราะมันโหดร้ายและน่าสะเทือนใจ
193
00:13:56,365 --> 00:13:59,085
หลังจากดูวิดีโอ เราสั่นเทิ้มกันทุกคน
194
00:13:59,645 --> 00:14:02,725
เราไม่อยากจะเชื่อว่าเกิดเรื่องแบบนี้ได้
มันน่าสะเทือนใจมาก
195
00:14:03,285 --> 00:14:06,085
หลังจากดูวิดีโอนั้น
เราก็ไม่ต้องการคำยืนยันใดๆ
196
00:14:06,165 --> 00:14:08,005
วิดีโอนั้นยืนยันข่าวให้เรา
197
00:14:08,085 --> 00:14:10,005
{\an8}ในเหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัว
198
00:14:10,085 --> 00:14:12,845
{\an8}ศพ 11 ศพ
ซึ่งเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน
199
00:14:12,925 --> 00:14:14,285
{\an8}หญิงเจ็ดคนและชายสี่คน
200
00:14:14,365 --> 00:14:16,885
{\an8}ถูกพบในบ้านที่บูรารี
พื้นที่ทางตอนเหนือของเดลี…
201
00:14:16,965 --> 00:14:18,725
{\an8}สมาชิกครอบครัว 11 คนถูกพบเสียชีวิต…
202
00:14:18,805 --> 00:14:21,965
ข่าวใหญ่เข้ามาจากบูรารี เดลี…
203
00:14:22,045 --> 00:14:23,765
{\an8}พบ 11 ศพ…
204
00:14:23,845 --> 00:14:25,765
{\an8}มีสายแจ้งเข้ามาที่กองบัญชาการตำรวจ…
205
00:14:25,845 --> 00:14:27,125
{\an8}สิบเอ็ดศพ…
206
00:14:27,205 --> 00:14:28,325
ชัดเจนแล้วว่า…
207
00:14:28,405 --> 00:14:31,765
เมื่อวิดีโอนี้และภาพต่างๆ แพร่ออกไป
208
00:14:31,845 --> 00:14:34,965
ข่าวก็ขยายวงกว้างไปเรื่อยๆ
209
00:14:35,045 --> 00:14:36,125
(ปราโมด ศารมา
นักข่าวพิเศษ)
210
00:14:38,285 --> 00:14:41,925
ถ้าดูจากวิดีโอ มันดูเหมือนพวกเขาถูกฆาตกรรม
211
00:14:42,005 --> 00:14:45,005
คน 11 คนจะทำกับตัวเองแบบนี้ได้ยังไง
212
00:14:45,605 --> 00:14:49,205
ประชาชนไม่อยากจะเชื่อ
และผู้คนยังหลั่งไหลเข้ามา
213
00:14:49,285 --> 00:14:51,805
ในคดีแบบนี้ต้องมีความรับผิดชอบสูง
214
00:14:51,885 --> 00:14:55,085
ขณะที่รายงานข่าว คุณต้องแน่ใจมากๆ
215
00:14:55,165 --> 00:14:59,845
ความผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย
อาจก่อให้เกิดความวุ่นวายขนานใหญ่
216
00:15:01,125 --> 00:15:04,485
ในเหตุการณ์แบบนี้ คนมักจะใจร้อน
217
00:15:04,565 --> 00:15:06,165
และไม่ช้ามันจะกลายเป็นการทำลายล้าง
218
00:15:06,245 --> 00:15:08,605
คนหนึ่งก่อเรื่องขึ้นมา
ไม่ช้ามันจะเกินควบคุม
219
00:15:08,685 --> 00:15:11,245
เราต้องทำให้คนอยู่ในความสงบ
ไม่ให้เกิดการจลาจล
220
00:15:11,325 --> 00:15:14,245
คนที่ต่อต้านสังคมเตรียมก่อความไม่สงบ
221
00:15:14,885 --> 00:15:20,645
อีกสักครู่ตำรวจจะแถลงการณ์
222
00:15:22,485 --> 00:15:28,365
เจ้าหน้าที่ระดับสูง
มาถึงที่เกิดเหตุภายในหนึ่งชั่วโมง
223
00:15:28,445 --> 00:15:30,405
{\an8}ตอนนี้เราจะยังไม่ตัดความเป็นไปได้อะไรทั้งนั้น
224
00:15:30,485 --> 00:15:31,885
{\an8}(ราเชศ ขุรานา
ผบ.ตร. เดลี)
225
00:15:31,965 --> 00:15:34,445
{\an8}เรากำลังสืบสวนจากแง่ต่างๆ
ที่เป็นไปได้ ขอบคุณครับ
226
00:15:41,165 --> 00:15:44,645
ณ เวลานี้ สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นคือ
มีการรวบรวมหลักฐาน
227
00:15:44,725 --> 00:15:46,565
และทีมนิติเวชก็มาถึงที่นี่แล้ว
228
00:15:46,645 --> 00:15:48,085
เพื่อเก็บรวบรวมหลักฐาน
229
00:15:48,165 --> 00:15:51,845
ก่อน 9,30 น. ทีมนิติเวชก็ไปถึง
ทั้งทีมเลย
230
00:15:52,645 --> 00:15:54,965
ทั้งด้านชีววิทยา ฟิสิกส์ เคมี
231
00:15:55,045 --> 00:15:58,045
ทีมถ่ายภาพนิติเวช ทุกคนที่เราต้องการให้มา
232
00:15:58,125 --> 00:16:00,445
ผู้เชี่ยวชาญทั้งหลาย
233
00:16:02,405 --> 00:16:04,965
แต่ละคนมีปฏิกิริยาเหมือนกัน
"นี่มันอะไรกัน"
234
00:16:05,725 --> 00:16:06,605
"นี่อะไร"
235
00:16:20,445 --> 00:16:23,045
ขณะที่เราเดินจากชั้นหนึ่งขึ้นไปชั้นสอง
236
00:16:23,645 --> 00:16:24,845
เราเห็นศพหลายศพ
237
00:16:35,045 --> 00:16:35,965
{\an8}(สารเวศ สิงห์
แผนกถ่ายภาพ)
238
00:16:36,045 --> 00:16:38,005
{\an8}ปฏิกิริยาแรกคือ "โอ้ พระเจ้า"
239
00:16:40,245 --> 00:16:41,485
เราไม่อยากจะเชื่อเลย
240
00:16:42,045 --> 00:16:44,085
{\an8}มันน่าตกใจมากและโหดร้ายมาก
241
00:16:44,165 --> 00:16:45,165
{\an8}(วีแอล นาราสิมาน
แผนกฟิสิกส์)
242
00:16:45,245 --> 00:16:48,125
{\an8}เพราะมีทั้งคนแก่และเด็ก
243
00:16:48,205 --> 00:16:53,445
มันทำความเข้าใจได้ยาก
244
00:16:53,525 --> 00:16:55,885
คนสามรุ่นในครอบครัวแขวนคอ
245
00:17:00,565 --> 00:17:06,405
ทีมถ่ายภาพของเราเริ่มบันทึกภาพ
246
00:17:06,485 --> 00:17:07,925
ทุกสิ่งทุกอย่าง
247
00:17:10,165 --> 00:17:14,045
เราไม่อยากพลาดรายละเอียดแม้แต่นิดเดียว
248
00:17:16,445 --> 00:17:18,604
เรากำหนดเลขให้ศพ
249
00:17:18,685 --> 00:17:20,885
หนึ่ง สอง สาม สี่ ตามลำดับ
250
00:17:22,525 --> 00:17:25,885
{\an8}การกำหนดเลขให้ศพเป็นงานที่ยากมาก
251
00:17:26,604 --> 00:17:28,084
ศพที่ห้อยอยู่จะขยับขณะที่เราทำงาน
252
00:17:28,165 --> 00:17:29,005
(บราเชศ กุมาร
แผนกชีววิทยา)
253
00:17:29,084 --> 00:17:31,645
เราต้องค่อยๆ หาทาง
แหวกเข้าไปกำหนดเลขให้ศพ
254
00:17:36,405 --> 00:17:39,645
มันรู้สึกไม่เหมือนที่เกิดเหตุทั่วไป
255
00:17:42,845 --> 00:17:44,245
มีบางอย่างผิดปกติ
256
00:17:45,205 --> 00:17:48,805
คนเก้าคนที่แขวนอยู่ด้วยกัน
ดูเหมือนฆ่าตัวตาย แต่ว่า
257
00:17:48,885 --> 00:17:51,485
ทำไมถึงมัดสองปม ทำไมถึงมีผ้าปิดตา
258
00:17:51,565 --> 00:17:52,525
มันเป็นปริศนา
259
00:17:52,605 --> 00:17:56,485
นอกจากส่าหรีแล้ว
มีสายโทรศัพท์มัดเป็นห่วงอีกชั้นหนึ่ง
260
00:17:57,045 --> 00:17:59,005
บางคนถูกมัดมือ บางคนไม่ถูกมัดมือ
261
00:18:00,365 --> 00:18:03,325
ผู้หญิงที่แขวนอยู่ห่างออกไป
262
00:18:03,405 --> 00:18:05,125
ขาเธอแตะพื้นอยู่
263
00:18:05,205 --> 00:18:09,045
คนที่เป็นแม่อายุ 80 ปีตายอยู่ในอีกห้องหนึ่ง
264
00:18:09,125 --> 00:18:10,325
ทำไมเธอถึงตายในท่านั้น
265
00:18:14,285 --> 00:18:17,085
อีกนั่นแหละ เป็นคำถามเดิมๆ
มันเป็นการฆ่าตัวตายหรือฆาตกรรมกันแน่
266
00:18:20,925 --> 00:18:23,885
เรายังไม่รู้เหตุจูงใจ
ทำไมมันจึงเกิดขึ้นและเกิดขึ้นยังไง
267
00:18:27,885 --> 00:18:30,005
ไม่มีจดหมายลาตาย
268
00:18:33,085 --> 00:18:37,045
เพราะสิ่งต่างๆ เหล่านี้
เราจึงไม่อาจตัดอะไรออกไปได้
269
00:18:37,125 --> 00:18:40,525
และเรายังตัดสินว่าเป็นการฆ่าตัวตายไม่ได้
270
00:18:41,165 --> 00:18:43,925
เราต้องการเบาะแสทุกอย่าง
เท่าที่เราจะหาได้
271
00:18:59,045 --> 00:19:02,685
เราสังเกตเห็นกล้องวงจรปิดฝั่งตรงข้าม
272
00:19:03,525 --> 00:19:06,005
ทีมงานก็ได้รับมอบหมาย
ให้เช็กภาพกล้องวงจรปิดทันที
273
00:19:06,085 --> 00:19:07,725
ตั้งแต่แรกๆ เลย
274
00:19:08,605 --> 00:19:10,685
ดูตั้งแต่เย็นวันก่อนหน้านั้น
275
00:19:10,765 --> 00:19:13,845
จนถึงเจ็ดถึงแปดโมงเช้าของวันถัดมา
276
00:19:13,925 --> 00:19:17,445
ดูตลอดช่วงเวลาและไม่ข้ามเลย
277
00:19:17,525 --> 00:19:20,125
เพื่อตัดประเด็นความเป็นไปได้
ว่ามีคนนอกเข้าไป
278
00:19:20,205 --> 00:19:23,085
เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีคนนอกเกี่ยวข้อง
279
00:19:24,925 --> 00:19:28,445
มันเป็นการสังหารหมู่
หรือเป็นการฆ่าตัวตายหมู่
280
00:19:28,525 --> 00:19:30,725
นี่คือคำถามที่เกิดขึ้น
281
00:19:30,805 --> 00:19:33,685
ไม่ใช่แค่กับคนแถวนี้ในบูรารี
282
00:19:33,765 --> 00:19:35,285
แต่กับคนทั้งประเทศก็ว่าได้
283
00:19:35,885 --> 00:19:36,965
นี่คือบ้านของพวกเขา
284
00:19:37,045 --> 00:19:39,925
พวกเขาอยู่ข้างบ้านเรา
เราคุยกับพวกเขาบ่อยๆ จากตรงนี้
285
00:19:40,445 --> 00:19:43,885
เราอยู่บ้านติดกัน เราสนิทกับพวกเขา
286
00:19:43,965 --> 00:19:44,925
(ขุศบู รานี
เพื่อนบ้าน)
287
00:19:45,005 --> 00:19:46,445
พวกเขาสมัครสมานสามัคคี
288
00:19:52,525 --> 00:19:55,925
พวกเขาเป็นครอบครัว 11 คนที่ใกล้ชิดกันมาก
289
00:19:56,005 --> 00:19:57,565
พวกเขาเป็นเพื่อนบ้านที่ดี
290
00:19:59,165 --> 00:20:02,605
ลูกชายฉันไปที่ร้านข้างล่างของพวกเขาบ่อยๆ
291
00:20:02,685 --> 00:20:05,245
พวกเขาชอบลูกชายฉันมาก
292
00:20:06,005 --> 00:20:09,725
เขาชอบตะโกนทักทายพวกเขาจากระเบียง
293
00:20:10,685 --> 00:20:13,565
ลูกชายฉันคิดถึงพวกเขามาก
294
00:20:16,405 --> 00:20:18,925
เราชอบพอกันในฐานะเพื่อนบ้าน
295
00:20:21,805 --> 00:20:24,005
อันที่จริงพวกเขามาจากโทฮานะ
296
00:20:24,085 --> 00:20:25,365
พวกเขาเคยทำไร่ที่นั่น
297
00:20:27,805 --> 00:20:30,805
ก่อนหน้านั้นพวกเขามีร้านเดียว
แล้วต่อมาเปิดอีกร้านหนึ่ง
298
00:20:30,885 --> 00:20:32,005
พวกเขาเปิดร้านขายของชำ
299
00:20:34,525 --> 00:20:36,725
ละลิต ลูกคนเล็กทำธุรกิจไม้อัด
300
00:20:36,805 --> 00:20:38,365
ธุรกิจพวกเขาเป็นไปด้วยดี
301
00:20:43,245 --> 00:20:47,285
ผมทำงานที่ร้านไม้อัดกับละลิตมาแปดปี
302
00:20:47,365 --> 00:20:50,885
ผมไม่เคยเห็นครอบครัวทะเลาะกันสักนิดเดียว
303
00:20:50,965 --> 00:20:51,805
(ดีปัก โภลา
ลูกจ้างในครอบครัว)
304
00:20:51,885 --> 00:20:55,685
ทั้งในบ้านและนอกบ้าน
ไม่มีใครเคยขึ้นเสียงเลย
305
00:20:56,365 --> 00:21:00,725
พวกเขาเคร่งศาสนา
สวดมนต์ที่วัดวันละสองครั้ง
306
00:21:02,285 --> 00:21:04,045
พวกเขาใจบุญ
307
00:21:04,125 --> 00:21:08,445
ถ้าผมลืมเอาข้าวเที่ยงมา
พวกเขาก็เลี้ยงข้าว
308
00:21:08,525 --> 00:21:10,125
พวกเขาปฏิบัติต่อผมเหมือนเป็นครอบครัว
309
00:21:15,565 --> 00:21:18,765
{\an8}เมื่อเราย้ายมาที่นี่ เราก็กลายเป็นครอบครัว
310
00:21:18,845 --> 00:21:21,765
{\an8}เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน
311
00:21:22,405 --> 00:21:24,405
เราเคยไปงานสังคมด้วยกัน
312
00:21:25,405 --> 00:21:28,805
ครอบครัวเราถูกทอดทิ้งอยู่ในหมู่บ้าน
313
00:21:28,885 --> 00:21:33,645
ในเมือง เพื่อนบ้านกลายเป็นครอบครัว
314
00:21:37,765 --> 00:21:41,565
ลูกชายคนโตของผมโตกว่า
บรรดาลูกชายของพวกเขานิดหน่อย
315
00:21:41,645 --> 00:21:44,365
พวกเขากลายเป็นเพื่อนสนิทกัน
316
00:21:44,445 --> 00:21:47,405
เล่นด้วยกันข้างนอกจนถึงห้าทุ่ม
317
00:21:48,005 --> 00:21:49,245
ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
318
00:21:49,325 --> 00:21:52,085
พวกเขาทักทายผมด้วยความเคารพ
แตะเท้าผมเสมอ
319
00:21:52,165 --> 00:21:57,165
ผมอยากให้ลูกๆ ผม
เป็นเหมือนลูกๆ พวกเขาเสมอ
320
00:21:58,125 --> 00:21:59,765
{\an8}(ปรียังกา 33)
321
00:21:59,845 --> 00:22:02,045
{\an8}(นีตู 25 - เมนากา 22)
322
00:22:02,125 --> 00:22:06,805
{\an8}เด็กสามคนที่เรียนกับเราฉลาดทุกคน
323
00:22:06,885 --> 00:22:08,085
(วิโนด มุดคัล
ครูสอนพิเศษ)
324
00:22:08,165 --> 00:22:11,525
ผมติวหนังสือให้นีตู
325
00:22:12,485 --> 00:22:15,445
เธอเป็นคนกล้าและกล้าแสดงความคิดเสมอ
326
00:22:16,085 --> 00:22:18,685
เธอฉลาดและเรียนดี
327
00:22:18,765 --> 00:22:24,565
พวกเธอเป็นเด็กกล้าหาญและฉลาด
328
00:22:24,645 --> 00:22:28,605
มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่หวาดกลัว
329
00:22:30,925 --> 00:22:35,485
ตั้งแต่ฉันรู้จักพวกเขา
ก็เรียกพวกเขาว่าครอบครัวภาเตีย
330
00:22:35,565 --> 00:22:37,325
นารายานี เทวี…
ชื่อก่อนแต่งงานของเธอคือภาเตีย
331
00:22:37,405 --> 00:22:41,165
{\an8}ป้านารายานีมีมนุษยสัมพันธ์ดีกับทุกคน
332
00:22:41,245 --> 00:22:43,685
ถ้าคุณไปเยือนบ้านนั้น
เธอจะต้อนรับคุณด้วยความรักและเอาใจใส่
333
00:22:45,685 --> 00:22:49,405
{\an8}ทั้งสาวิตาและทีน่า ลูกสะใภ้เป็นคนอ่อนโยนมาก
334
00:22:49,485 --> 00:22:53,725
{\an8}ไม่ใช่แค่สองคนนี้นะ
ทั้งครอบครัวชอบช่วยเหลือคน
335
00:22:53,805 --> 00:22:55,525
พวกเขาคอยช่วยเหลือเราอยู่ตลอด
336
00:22:55,605 --> 00:22:58,325
เราฝากลูกๆ ให้พวกเขาดูแล
เมื่อเราต้องออกนอกเมือง
337
00:22:58,405 --> 00:22:59,365
(อัมริก สิงห์
เพื่อนบ้าน)
338
00:23:00,525 --> 00:23:04,885
ผมอยู่ที่จันทนี เจาก์ คุรุดวารา
ตอนที่เธอโทรหาผม
339
00:23:04,965 --> 00:23:06,405
เธอบอกว่า "มาเร็วๆ
340
00:23:06,485 --> 00:23:08,725
เกิดเรื่องเศร้าในบ้านภูปี"
341
00:23:09,925 --> 00:23:11,605
ความรู้สึกแรกของผมคือ
342
00:23:12,405 --> 00:23:15,525
ต้องเป็นการปล้นบ้านแน่ๆ
เพราะปรียังกากำลังจะแต่งงาน
343
00:23:18,765 --> 00:23:22,165
คนสามรุ่นจะผูกคอตายด้วยกันได้ยังไง
344
00:23:23,965 --> 00:23:27,005
และการฆ่าคนถึง 11 คน มันสุดจะเหลือเชื่อ
345
00:23:27,725 --> 00:23:30,685
เนื่องจากคนทั้งครอบครัวถูกฆ่าตาย
346
00:23:31,925 --> 00:23:33,605
คนทั้ง 11 คน
347
00:23:33,685 --> 00:23:35,365
และไม่มีพยานรู้เห็น
348
00:23:36,005 --> 00:23:38,045
จึงไม่มีใครบอกเราได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
349
00:23:41,005 --> 00:23:43,845
หมาของพวกเขา
เป็นสมาชิกครอบครัวเดียวที่รอด
350
00:23:52,005 --> 00:23:54,965
ผมเห็นข่าวด่วนนี้ทางทีวี
351
00:23:55,045 --> 00:23:58,805
ครอบครัว 11 คนถูกพบเสียชีวิต
ด้วยการแขวนคอ
352
00:23:59,605 --> 00:24:01,925
ผมสังเกตเห็นว่ามีหมาตัวหนึ่ง
ปรากฏอยู่เรื่อยๆ
353
00:24:02,005 --> 00:24:03,445
แต่ดูเหมือนไม่มีใครสนใจ
354
00:24:03,525 --> 00:24:04,445
(สัญชัย โมหาพัตรา
นักสิทธิสัตว์)
355
00:24:04,525 --> 00:24:06,605
พวกเขาพูดถึงทุกอย่างยกเว้นหมา
356
00:24:06,685 --> 00:24:09,005
ข่าวทุกช่องแสดงให้เห็นหมา
357
00:24:09,085 --> 00:24:12,685
ผมจึงคิดว่าผมต้องช่วยมัน
358
00:24:12,765 --> 00:24:16,525
เห็นชัดว่ามันเจ็บปวด ตกใจ
และทรมานจากแสงแดดที่แผดเผา
359
00:24:22,645 --> 00:24:28,445
มันถูกผูกติดกับตะแกรงเดียวกัน
ที่คนพบครอบครัวถูกแขวนคอ
360
00:24:28,525 --> 00:24:32,205
มันเป็นพยานรู้เห็นตลอดเหตุการณ์
ที่พูดไม่ได้และหยุดพวกเขาไม่ได้
361
00:24:33,765 --> 00:24:34,925
เพราะมันไม่มีปากมีเสียง
362
00:24:39,885 --> 00:24:42,165
เมื่อเราไปถึง ตำรวจพาเราขึ้นไป
363
00:24:42,245 --> 00:24:43,805
ทอมมี่ดุร้ายมาก
364
00:24:43,885 --> 00:24:45,725
เราควบคุมมันไม่ได้เลย
365
00:24:45,805 --> 00:24:47,605
เราจึงต้องพาคนจับหมามา
366
00:24:56,805 --> 00:24:59,205
ทอมมี่เป็นสมาชิกคนที่ 12 ของครอบครัวนั้น
367
00:24:59,285 --> 00:25:03,605
ถ้าทอมมี่ไม่ถูกมัดอยู่ข้างบน
368
00:25:03,685 --> 00:25:06,165
ตอนนี้ครอบครัวอาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็ได้
369
00:25:11,045 --> 00:25:11,885
ตรงนี้
370
00:25:12,405 --> 00:25:13,605
ผมจะให้ดู
371
00:25:13,685 --> 00:25:15,805
สมาชิกครอบครัวคนหนึ่งมาถึงที่เกิดเหตุ
372
00:25:17,805 --> 00:25:19,925
- อย่างที่คุณเห็น…
- หลีกไป
373
00:25:20,005 --> 00:25:21,125
ดูนะ…
374
00:25:21,205 --> 00:25:23,725
อย่ามุง
375
00:25:23,805 --> 00:25:25,925
หลีกทางให้พวกเขา
376
00:25:26,005 --> 00:25:28,445
อย่างที่คุณเห็น สมาชิกครอบครัวคนหนึ่งอยู่ที่นี่
377
00:25:31,485 --> 00:25:33,285
พวกเขาตายหมด
378
00:25:36,165 --> 00:25:37,845
อย่ามามุง
379
00:25:37,925 --> 00:25:41,085
พวกเขาเป็นคนดีมาก ไม่ต้องสงสัย
380
00:25:41,165 --> 00:25:42,005
ใจเย็นๆ
381
00:25:42,085 --> 00:25:43,645
พวกเขาเป็นคนดีมากๆ
382
00:25:57,845 --> 00:26:02,445
คนแรกที่มาถึงคือสุชาตา พี่สาวจากปานิปัต
383
00:26:03,925 --> 00:26:06,885
เราต้องทำให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ช็อกจนเป็นลม
384
00:26:06,965 --> 00:26:10,205
เราเล่าให้เธอฟังทุกอย่างก่อน
แล้วเราก็ปลอบเธอ
385
00:26:10,285 --> 00:26:14,765
เราบอกเธอว่า "ชีวิตและความตาย
พระเจ้าเป็นผู้กำหนด
386
00:26:14,845 --> 00:26:16,685
เกิดเรื่องร้ายขึ้น
387
00:26:17,205 --> 00:26:21,005
คุณหรือผมก็เปลี่ยนสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วไม่ได้"
388
00:26:21,085 --> 00:26:23,685
{\an8}เราได้ยินมาว่า
พวกเขาเป็นคนเรียบง่ายและเคร่งศาสนา
389
00:26:23,765 --> 00:26:26,085
{\an8}ค่ะ เพื่อนบ้านยืนยันได้
390
00:26:26,165 --> 00:26:27,045
{\an8}(สุชาตา นากปาล
พี่ที่รอดชีวิต)
391
00:26:27,125 --> 00:26:30,605
{\an8}พวกเขาเป็นคนดีมากทุกคน
เป็นคนดีมากๆ เลย
392
00:26:30,685 --> 00:26:33,525
ครอบครัวพวกเขาเสียใจมาก
393
00:26:33,605 --> 00:26:36,125
ไม่อยู่ในสภาพที่จะคุย
394
00:26:36,205 --> 00:26:37,685
และเราได้แต่หวังว่า
395
00:26:37,765 --> 00:26:40,965
การสืบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียด
396
00:26:41,045 --> 00:26:44,845
ในที่สุดจะนำคำตอบมาสู่ครอบครัวนี้
ที่พบเห็นทุกอย่างแล้ว
397
00:26:49,005 --> 00:26:53,845
(ธาร)
398
00:26:58,005 --> 00:26:59,845
พี่ชายผมแจ้งเราว่า
399
00:26:59,925 --> 00:27:02,605
เกิดเรื่องร้ายแรงกับครอบครัวเราที่เดลี
400
00:27:02,685 --> 00:27:03,925
ผมถามเขาว่า "เกิดอะไรขึ้น"
401
00:27:04,005 --> 00:27:06,525
เขาบอกว่าทุกคนในครอบครัวตายแล้ว
402
00:27:06,605 --> 00:27:08,245
ผมไม่อยากเชื่อสิ่งที่ผมได้ยิน
403
00:27:08,325 --> 00:27:11,285
เมื่อผมเปิดทีวี ผมก็เห็นข่าวที่น่าตกใจ
404
00:27:11,365 --> 00:27:12,325
(ลักษมัน เจาหาน
พี่ของสาวิตา)
405
00:27:12,405 --> 00:27:13,925
ผมเสียใจมาก
406
00:27:14,005 --> 00:27:14,885
(โลเกนดรา เจาหาน
ลูกพี่ลูกน้องของสาวิตา)
407
00:27:14,965 --> 00:27:16,405
เราไม่อยากเชื่อเลย
408
00:27:16,485 --> 00:27:22,765
แต่เมื่อเราเห็นภาพบ้านและสถานที่
409
00:27:22,845 --> 00:27:25,725
มันก็ยืนยันว่านี่เป็นครอบครัวเรา
410
00:27:25,805 --> 00:27:28,445
เป็นครอบครัวของน้องสาวเรา
411
00:27:30,285 --> 00:27:31,845
เรารู้เรื่องจากข่าว
412
00:27:31,925 --> 00:27:36,005
{\an8}(สาวิตา 50)
413
00:27:36,085 --> 00:27:39,885
{\an8}เธองานยุ่งเสมอ เป็นนิสัยของเธอ
414
00:27:39,965 --> 00:27:46,925
สำหรับเธอ ครอบครัวมาก่อน
เธอเป็นกาวใจของครอบครัว
415
00:27:47,005 --> 00:27:52,845
เธอรักครอบครัวหมดใจอย่างไม่เหมือนใคร
416
00:27:53,525 --> 00:27:56,485
เธอไม่เคยเรียกร้องอะไรจากใคร
417
00:27:56,565 --> 00:27:57,725
(ราวินเดอร์ เจาหาน
หลานของสาวิตา)
418
00:27:59,045 --> 00:28:00,325
{\an8}เราไปที่รวัตภาตะ
419
00:28:00,405 --> 00:28:03,085
{\an8}และหลังจากพบภูวเนศ
เราก็จัดการแต่งงาน
420
00:28:03,165 --> 00:28:05,805
หมั้นกันได้สามเดือน พวกเขาก็แต่งงานกัน
421
00:28:07,085 --> 00:28:10,605
พวกเขาใช้ชีวิตซื่อตรงและเรียบง่าย
422
00:28:10,685 --> 00:28:12,525
ไม่มีวี่แววของการทะเลาะหรือความขัดแย้ง
423
00:28:15,285 --> 00:28:17,645
ทำไมเรื่องถึงเกิดและเกิดได้ยังไง
เราไม่รู้เลย
424
00:28:17,725 --> 00:28:18,645
(สาโรช กุนวาร์
ป้าของสาวิตา)
425
00:28:19,205 --> 00:28:21,005
เราไม่รู้สักนิด
426
00:28:21,765 --> 00:28:25,645
พวกผู้ชายออกไปเย็นนั้น
เราพวกผู้หญิงอยู่กับบ้าน
427
00:28:25,725 --> 00:28:26,605
(คยาตรี กุนวาร์
พี่สะใภ้ของสาวิตา)
428
00:28:27,765 --> 00:28:29,525
ใจเราปวดร้าว
429
00:28:30,925 --> 00:28:33,485
และว่างเปล่าเป็นอย่างยิ่ง
430
00:28:35,005 --> 00:28:36,965
ผมไม่คิดว่าเราจะหายได้
431
00:28:37,845 --> 00:28:41,365
ครอบครัวเราสูญเสียน้องสาวอันเป็นที่รัก
432
00:28:42,485 --> 00:28:45,165
บ้านเราสูญเสียลูกสาว
433
00:28:46,125 --> 00:28:48,845
ครอบครัวเราสูญเสียลูกเขยที่ดีมาก
434
00:28:48,925 --> 00:28:50,565
เราสูญเสียหลานสาวและหลานชายอันเป็นที่รัก
435
00:28:50,645 --> 00:28:55,885
แม้แต่คนรุ่นต่อๆ มา
ก็จะไม่มีทางเติมเต็มความว่างเปล่านี้
436
00:29:16,445 --> 00:29:18,205
(นารางการห์)
437
00:29:18,285 --> 00:29:21,285
วันนั้นผมได้คุยกับทีน่า
438
00:29:23,565 --> 00:29:27,285
เธอโทรหาผมคืนก่อนเกิดเหตุ
439
00:29:27,885 --> 00:29:29,965
ผมได้คุยกับละลิตด้วย
440
00:29:30,045 --> 00:29:32,085
{\an8}เราคุยกันห้านาที
441
00:29:32,165 --> 00:29:33,325
{\an8}(มเหศ ราฐอร์
พี่ของทีน่า)
442
00:29:33,405 --> 00:29:36,845
{\an8}"ชีวิตเราราบรื่นดี
ชีวิตเป็นไง ทุกอย่างดี
443
00:29:37,485 --> 00:29:39,805
ไว้เราค่อยคุยกันตอนเช้า"
444
00:29:41,245 --> 00:29:43,565
{\an8}(ทีน่า 43)
445
00:29:43,645 --> 00:29:48,165
{\an8}หลังจากผู้หญิงแต่งงาน
พี่ชาย พ่อแม่ ทั้งครอบครัว
446
00:29:48,805 --> 00:29:54,085
ต่างก็ห่วงว่าเธอจะปรับตัวในบ้านใหม่ยังไง
447
00:29:54,165 --> 00:29:55,845
หวังว่าเธอจะมีความสุข
448
00:29:55,925 --> 00:29:59,645
แต่ครอบครัวเราหรือผม
449
00:29:59,725 --> 00:30:03,125
ไม่เคยต้องมีเหตุให้ห่วงทีน่า
450
00:30:05,725 --> 00:30:09,485
หายากมากที่คุณจะเห็นคู่ที่เหมาะสมกันดี
451
00:30:10,405 --> 00:30:13,765
พวกเขาช่วยเหลือกันและกัน
ให้ได้ทำความต้องการเสมอ
452
00:30:14,645 --> 00:30:18,445
ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีจนเกินจริง
453
00:30:19,645 --> 00:30:23,845
นี่คือละลิตและทีน่า
454
00:30:26,445 --> 00:30:28,085
รูปแต่งงาน
455
00:30:31,085 --> 00:30:32,445
"เกิดมาคู่กัน"
456
00:30:41,445 --> 00:30:44,965
มันเจ็บปวดมาก
ที่ต้องเห็นแม่ผมมารับรู้เรื่องนี้
457
00:30:45,045 --> 00:30:49,165
{\an8}(สุภัทรา กุนวาร์
พี่สะใภ้ของทีน่า)
458
00:30:49,245 --> 00:30:53,285
{\an8}ในโลกนี้มีทั้งคนดีและคนไม่ดี
มีจำนวนพอๆ กัน
459
00:30:53,365 --> 00:30:54,485
(ทิยา ราฐอร์
หลานของทีน่า)
460
00:30:54,565 --> 00:30:59,205
ฉันไม่รู้ว่าอะไรคือความจริง
และอะไรคือเรื่องโกหก
461
00:30:59,285 --> 00:31:00,485
(ธันราช กุนวาร์
แม่ของทีน่า)
462
00:31:04,285 --> 00:31:06,205
เรื่องใหญ่ในเมืองหลวงของประเทศ…
463
00:31:06,285 --> 00:31:09,685
ผู้รอดชีวิตของครอบครัวบูรารี
ออกมาพูดว่า
464
00:31:09,765 --> 00:31:11,485
"เป็นไปได้ยังไงที่ครอบครัว
465
00:31:11,565 --> 00:31:14,405
ที่เคยจัดงานใหญ่ให้ลูกสาว
จะฆ่าตัวตายหมู่ภายใน 14 วัน"
466
00:31:14,485 --> 00:31:15,845
นี่เป็นคดีการฆ่าตัวตาย
467
00:31:15,925 --> 00:31:18,325
สุชาตาลูกสาวคนที่สอง
ไม่ยอมรับการกล่าวอ้างเช่นนั้น
468
00:31:18,405 --> 00:31:20,605
และเธอว่าพวกเขาถูกฆาตกรรม
469
00:31:21,325 --> 00:31:24,205
{\an8}มีคนเผยแพร่เรื่องโกหกเกี่ยวกับครอบครัวฉัน
470
00:31:24,285 --> 00:31:26,525
ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก
เป็นเรื่องที่สร้างขึ้น
471
00:31:27,045 --> 00:31:30,605
สุชาตา พี่สาวจากปานิปัตมาถึงแล้ว
472
00:31:31,445 --> 00:31:34,165
และสถานการณ์ยิ่งเลวร้ายลง
473
00:31:34,245 --> 00:31:37,165
พวกเขาคัดค้านความเห็นของเราต่อเหตุการณ์นี้
ว่าเป็นการฆ่าตัวตายหมู่
474
00:31:37,245 --> 00:31:40,525
- คุณคิดว่าเกิดอะไรขึ้น
- มีคนฆ่าพวกเขา
475
00:31:40,605 --> 00:31:43,485
ตำรวจพยายามปิดบังความจริง
476
00:31:43,565 --> 00:31:45,645
พวกเขากำลังปิดบังบางอย่าง
เพื่อไม่ให้ตัวเองเดือดร้อน
477
00:31:46,445 --> 00:31:49,885
{\an8}ไม่มีญาติคนไหนเต็มใจยอมรับ
478
00:31:50,765 --> 00:31:52,805
ว่านี่คือการฆ่าตัวตายหมู่
479
00:31:53,965 --> 00:31:57,885
{\an8}ขณะเกิดเหตุ ทิเนศ
ลูกชายคนโตอยู่ที่รัฐราชสถาน
480
00:31:57,965 --> 00:31:59,125
{\an8}นี่คือสิ่งที่เขาพูด
481
00:31:59,205 --> 00:32:01,885
{\an8}ครอบครัวผมเป็นคนกล้า
จนผมไม่อาจเชื่อทฤษฎีนี้
482
00:32:01,965 --> 00:32:02,885
{\an8}(ทิเนศ จันทวัต
พี่ที่รอดชีวิต)
483
00:32:02,965 --> 00:32:05,285
{\an8}เด็กๆ กับพี่ชายน้องชายผมเป็นคนกล้า
484
00:32:05,365 --> 00:32:07,445
ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเขาจะทำอะไรแบบนี้
485
00:32:07,525 --> 00:32:08,765
พวกเขาไม่ใช่คนอ่อนแอหรือสิ้นหวัง
486
00:32:08,845 --> 00:32:12,565
พวกเขาไม่เข้าใจความจริงของสถานการณ์
487
00:32:12,645 --> 00:32:15,285
แม้ว่าจะบอกเราไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
488
00:32:15,365 --> 00:32:18,085
พวกเขาปักใจเชื่อว่าเป็นการฆาตกรรม
และเรารายงานผิดๆ
489
00:32:18,165 --> 00:32:21,965
ข่าวนี้แพร่ไปทั่วประเทศ
และเราถูกกล่าวหาว่ารายงานเรื่องโกหก
490
00:32:22,045 --> 00:32:24,525
"คุณรายงานข่าวตามที่ตำรวจต้องการ"
491
00:32:24,605 --> 00:32:25,685
เราต้องการความยุติธรรม
492
00:32:25,765 --> 00:32:27,205
ขอความยุติธรรมให้ครอบครัวนี้
493
00:32:27,285 --> 00:32:28,885
เราต้องการความยุติธรรมให้ครอบครัวนี้
494
00:32:29,525 --> 00:32:31,165
- การ์นี เสนาจงเจริญ
- เสนาจงเจริญ
495
00:32:31,245 --> 00:32:34,445
ถึงตอนนั้นก็มีคนบางคนออกมาเรียกร้อง
496
00:32:34,525 --> 00:32:37,365
พวกเขาตะโกนว่าฆาตกรรม
กล่าวหาตำรวจ
497
00:32:37,445 --> 00:32:43,925
บางคนเป็นคนในครอบครัวนั้น
ไม่จำเป็นต้องเอ่ยชื่อ
498
00:32:44,005 --> 00:32:45,925
พวกเขามีองค์กรทางสังคม
499
00:32:46,005 --> 00:32:49,765
พวกเขามาถึงที่เกิดเหตุ
500
00:32:50,565 --> 00:32:51,845
{\an8}นี่เป็นการโกหก
501
00:32:51,925 --> 00:32:52,925
{\an8}(วิศวบัณฑุ ราฐอร์)
502
00:32:53,005 --> 00:32:56,445
{\an8}พวกเขาพยายามปัดความรับผิดชอบ
503
00:32:56,525 --> 00:32:58,965
ตำรวจไม่รับผิดชอบ
แม้แต่รัฐบาลเดลีก็ไม่รับผิดชอบ
504
00:32:59,045 --> 00:33:00,485
ต่อครอบครัวที่น่าสงสารนี้
505
00:33:00,565 --> 00:33:03,725
ผมขอประกาศว่าครอบครัวนี้ไม่ได้สู้ลำพัง
การ์นี เสนาอยู่ข้างพวกเขา
506
00:33:03,805 --> 00:33:05,725
การ์นี เสนามาถึงที่เกิดเหตุ
507
00:33:05,805 --> 00:33:09,485
และอ้างว่าครอบครัวนี้
508
00:33:09,565 --> 00:33:12,365
คนบางคนที่เสียชีวิตเป็นญาติของพวกเขา
509
00:33:12,445 --> 00:33:14,645
หลักๆ แล้วพวกเขามาจาก
จิตตอร์การห์ รัฐราชสถาน
510
00:33:14,725 --> 00:33:16,405
พวกเขาขู่ว่าจะเอาเรื่อง ไม่ใช่แค่กับเมือง
511
00:33:16,485 --> 00:33:18,405
แต่กับทั้งประเทศ
ในการต่อสู้เรียกร้องความยุติธรรม
512
00:33:18,485 --> 00:33:24,365
เราจะทำทุกวิถีทางเพื่อเรียกร้องความยุติธรรม
ให้ครอบครัวเราที่เดลี
513
00:33:24,445 --> 00:33:27,205
สิ่งที่เกิดเป็นประจำในคดีร้ายแรงเช่นนี้คือ
514
00:33:27,285 --> 00:33:30,885
คนแรกที่เรามักโทษคือตำรวจ
515
00:33:34,725 --> 00:33:36,685
ฝูงชนเริ่มลุกฮือ
516
00:33:36,765 --> 00:33:38,805
เราเตรียมรับมือเผื่อสถานการณ์แย่ลง
517
00:33:38,885 --> 00:33:41,205
นี่เดลีนะ เราต้องควบคุมเรื่องนี้ให้ได้
518
00:33:41,285 --> 00:33:44,845
พวกเขาคิดผิดแล้ว
ถ้าคิดว่าจะรุมทำร้ายตำรวจได้
519
00:33:44,925 --> 00:33:47,765
เห็นชัดว่าตำรวจพยายามปิดคดีซะ
520
00:33:47,845 --> 00:33:52,365
เราขอเรียกร้องตำรวจสอบสวนกลาง
ต้องมีการบันทึกคดีฆาตกรรม
521
00:33:52,445 --> 00:33:54,205
เราถามว่า "คุณจะเรียกร้องอะไร"
522
00:33:54,285 --> 00:33:55,925
เราบันทึกว่านี่คือคดีฆาตกรรม
523
00:33:56,005 --> 00:33:58,125
เราไม่คิดว่าใช่ แต่เราก็บันทึกว่าใช่
524
00:33:58,205 --> 00:34:01,525
เรากำลังสืบสวน เราจะตรวจสอบทุกแง่มุม
525
00:34:02,845 --> 00:34:04,645
นี่คือรายงานอุบัติการณ์
526
00:34:04,725 --> 00:34:06,925
ในนี้เราอธิบายรายละเอียดทั้งหมด
527
00:34:07,765 --> 00:34:12,285
การบันทึกคดีไม่ใช่ขั้นสุดท้ายของการสืบสวน
528
00:34:12,365 --> 00:34:14,805
มันคือจุดเริ่มต้นของการสืบสวน
529
00:34:15,325 --> 00:34:16,164
(บันทึกคดีภายใน)
530
00:34:16,244 --> 00:34:20,805
ข่าวล่าสุดเกี่ยวกับการตายหลายศพ
ในพื้นที่บูรารีของเดลี
531
00:34:20,885 --> 00:34:23,525
มีการบันทึกว่าเป็นคดีฆาตกรรม
532
00:34:23,605 --> 00:34:26,405
นี่คือภาพหนึ่งวันหลังจากครอบครัว 11 คน
533
00:34:26,485 --> 00:34:29,325
ถูกพบเสียชีวิตอย่างลึกลับในบ้านที่เดลี
534
00:34:29,405 --> 00:34:31,605
บางครั้งคนก็สรุปเอาเองว่าตำรวจท้องถิ่น
535
00:34:31,684 --> 00:34:34,125
อยากปิดบังคดี
536
00:34:34,204 --> 00:34:37,885
{\an8}เมื่อฝ่ายอาชญากรรมมาถึง
ซึ่งคนมองว่ามีประสิทธิภาพ
537
00:34:37,965 --> 00:34:40,244
{\an8}คดีก็จะได้รับการสืบสวน
538
00:34:40,325 --> 00:34:43,005
และพวกเขาจะสืบสวนอย่างละเอียด
539
00:34:44,085 --> 00:34:46,925
ฝ่ายอาชญากรรม
ชำนาญในการทำคดีที่มีความอ่อนไหว
540
00:34:47,005 --> 00:34:48,164
(ดร.จอย ทิรกีย์
รองผบ.ตร.)
541
00:34:48,244 --> 00:34:50,885
{\an8}ทุกอาชญากรรมมีสิ่งที่เรียกว่า เจตนาร้าย
542
00:34:50,965 --> 00:34:53,325
{\an8}ต้องมีความรู้ ต้องมีเจตนา
543
00:34:54,445 --> 00:34:56,045
และต้องมีแรงจูงใจในการก่ออาชญากรรม
544
00:34:56,125 --> 00:34:59,325
ทำไมพวกเขาจึงควรตาย
และใครควรฆ่าพวกเขา และเพื่ออะไร
545
00:35:07,805 --> 00:35:10,205
ผมเป็นคนแรกจากฝ่ายอาชญากรรม
ที่ไปถึงที่เกิดเหตุ
546
00:35:10,285 --> 00:35:12,645
ปฏิกิริยาของผมไม่ใช่ตกใจ แต่เป็นความอยากรู้
547
00:35:12,725 --> 00:35:16,645
เพราะผมเคยรับมือกับ
คดีการสังหารหมู่มาหลายคดีแล้ว
548
00:35:16,725 --> 00:35:18,565
สัญชาตญาณแรกของผมคือ
549
00:35:19,125 --> 00:35:23,125
นี่อาจเป็นการแขวนคอ
หลังจากก่ออาชญากรรมแล้ว
550
00:35:24,045 --> 00:35:25,485
ผมคอยโทรหาทีมของผม
551
00:35:25,565 --> 00:35:27,325
โดยเฉพาะสาทิศ
552
00:35:27,405 --> 00:35:30,205
เขาไม่ใช่หนึ่งในคนที่เก่งที่สุด
แต่เขาเป็นเจ้าหน้าที่สืบสวนมือหนึ่ง
553
00:35:31,125 --> 00:35:34,045
ภาพลักษณ์ตำรวจในภาพยนตร์มีดีบ้าง
554
00:35:34,125 --> 00:35:35,685
ไม่ดีบ้าง
555
00:35:36,445 --> 00:35:39,005
เรารู้สึกดีใจเมื่อภาพลักษณ์ดี
556
00:35:39,085 --> 00:35:41,845
เราทุ่มเทกายใจในการไล่จับคนร้าย
557
00:35:41,925 --> 00:35:44,205
และเมื่อเราไขคดีได้ เราก็ดีใจ
558
00:35:45,485 --> 00:35:47,485
ทันทีที่ผมย่างเท้าเข้าไปในบ้านที่บูรารี
559
00:35:48,485 --> 00:35:52,205
{\an8}ภาพที่ผมเห็นตอนเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง…
560
00:35:52,285 --> 00:35:53,445
{\an8}(สาทิศ กุมาร
เจ้าหน้าที่สืบสวน)
561
00:35:53,525 --> 00:35:55,285
ผมไม่อาจลืมภาพนั้นได้
562
00:35:55,365 --> 00:35:59,365
ผมรู้สึกสลดใจมากแทบอยากอาเจียน
563
00:36:09,725 --> 00:36:15,685
เราสืบสวนคดีจากทุกมุมมองที่เป็นไปได้
564
00:36:15,765 --> 00:36:19,045
เราตั้งใจตัดความเป็นไปได้ทีละอย่าง
565
00:36:20,005 --> 00:36:23,445
เราเดินสำรวจรอบบ้านอย่างเป็นระบบ
566
00:36:24,045 --> 00:36:27,045
ไม่มีอะไรถูกค้น ไม่มีการพังประตูหน้าต่าง
567
00:36:27,125 --> 00:36:29,045
มีนมอยู่ในตู้เย็น
568
00:36:29,125 --> 00:36:31,885
และมีร่องรอยว่าอาหารถูกกินไป
569
00:36:32,965 --> 00:36:36,645
ถ้านี่เป็นการฆาตกรรม
จะต้องมีร่องรอยการต่อสู้
570
00:36:36,725 --> 00:36:39,485
แต่มันแทบดูเหมือนว่า
พวกเขาแขวนคอโดยสงบ
571
00:36:44,965 --> 00:36:47,645
ระหว่างชั้นสามและชั้นสอง
มีตะแกรงอยู่
572
00:36:49,085 --> 00:36:50,405
มันถูกคลุมไว้
573
00:36:50,485 --> 00:36:53,365
ผมสงสัยว่ามันเคลื่อนย้ายได้ไหม
มันเบามาก
574
00:36:53,445 --> 00:36:55,605
มันทำจากไฟเบอร์กลาสกับไม้
575
00:36:57,005 --> 00:37:01,485
แล้วผมเห็นว่าเชือกผูกห่างเท่าๆ กัน
576
00:37:01,565 --> 00:37:03,125
เหมือนลูกรูบิก
577
00:37:03,805 --> 00:37:05,965
ผมว่านี่ยากที่จะจัดฉาก
578
00:37:09,885 --> 00:37:13,165
มุมมองอื่นๆ เผยออกมาในการสืบสวน
579
00:37:13,245 --> 00:37:15,405
ซึ่งเราต้องตัดออกไป
580
00:37:16,685 --> 00:37:20,365
{\an8}ภูวเนศหรือ "ภูปี" พยายามแก้มัด
581
00:37:21,685 --> 00:37:24,885
มือข้างหนึ่งของเขาหลุดจากเชือก
เห็นได้ชัดว่ามีการดิ้นรน
582
00:37:25,805 --> 00:37:28,845
เด็กๆ ดิ้นไม่ได้เพราะเท้าถูกมัดแน่น
583
00:37:29,605 --> 00:37:30,805
มือพวกเขาถูกมัดไว้ข้างหลัง
584
00:37:30,885 --> 00:37:33,445
พวกเขาใช้สายโทรศัพท์
มัดเด็กๆ อย่างไร้ความปรานี
585
00:37:33,525 --> 00:37:36,805
ถึงพวกเขาจะพยายามดิ้นก็ดิ้นไม่หลุด
586
00:37:37,365 --> 00:37:38,325
{\an8}(ดรุฟ 15)
587
00:37:38,405 --> 00:37:40,925
{\an8}พวกเขาเอาเทปปิดปากและตา
588
00:37:41,645 --> 00:37:42,725
{\an8}สำลียัดอยู่ในหู
589
00:37:43,885 --> 00:37:45,125
{\an8}แม่ของพวกเขา…
590
00:37:45,205 --> 00:37:46,245
{\an8}(นารายานี เทวี 80)
591
00:37:46,325 --> 00:37:50,525
{\an8}เราพบเธอนอนอยู่ข้างเตียง
592
00:37:51,045 --> 00:37:54,045
ร่างของเธอถูกพลิกมาครึ่งตัว
593
00:37:54,125 --> 00:37:57,885
และมีผ้าพันคออยู่รอบคอเหมือนคนอื่นๆ
594
00:37:59,925 --> 00:38:00,965
และมีเข็มขัดเส้นหนึ่ง
595
00:38:01,045 --> 00:38:04,045
บนคอข้างหนึ่งของเธอมีรอยมากมาย
596
00:38:04,125 --> 00:38:06,045
ที่เราและทีมนิติเวชก็เห็น
597
00:38:06,125 --> 00:38:09,885
รอยพวกนี้มีขนาดเดียวกันกับเข็มขัด
แต่เป็นรอยบนคอเพียงด้านเดียว
598
00:38:10,485 --> 00:38:16,405
ในกรณีที่เป็นการแขวนคอ
ปกติรอยจะชี้ขึ้นเป็นรูปตัววี
599
00:38:17,125 --> 00:38:18,965
พูดว่าน่าสงสัยก็ยังน้อยไป
600
00:38:31,365 --> 00:38:35,365
ศพต่างๆ ถูกเคลื่อนย้าย
และกำกับเลขอย่างระมัดระวัง
601
00:38:35,445 --> 00:38:38,485
มันถูกห่ออย่างถูกต้องก่อนเราส่งไปห้องเก็บศพ
602
00:38:38,565 --> 00:38:41,245
และทั้งหมดนี้ทำในขณะที่ข้างนอกโกลาหล
603
00:38:41,325 --> 00:38:44,765
มีคนมารวมตัวกัน 5,000 คน
มีกล้องแอบถ่ายมากมาย
604
00:38:48,365 --> 00:38:50,685
เราจัดเตรียมรถพยาบาล 11 คัน
605
00:38:51,925 --> 00:38:53,965
ตำรวจสองคนจะแบกศพ
606
00:38:54,045 --> 00:38:56,845
คนหนึ่งนั่งกับคนขับเพื่อเปิดทาง
607
00:39:01,605 --> 00:39:03,405
รถพยาบาลสองคันจะขับถอยหลังมา
608
00:39:03,485 --> 00:39:05,965
เพราะไม่มีที่ให้กลับรถ
609
00:39:06,045 --> 00:39:10,485
รถทั้งสองคันจอดตรงกับบันไดพอดี
610
00:39:15,885 --> 00:39:17,685
ขณะที่ปลดศพลงมา
611
00:39:18,485 --> 00:39:22,405
เราทำให้แน่ใจว่า
เชือกที่ผูกแต่ละศพยังอยู่เหมือนเดิม
612
00:39:22,485 --> 00:39:26,725
แล้วเราก็วางพวกเขาลงในถุงห่อศพ
613
00:39:26,805 --> 00:39:32,205
มันเจ็บปวดที่ได้เห็น
เราอดสะเทือนใจไม่ได้
614
00:39:32,285 --> 00:39:34,165
อะไรแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง
615
00:39:35,005 --> 00:39:38,445
เด็กๆ แขวนคอแบบนั้นได้ยังไง
616
00:39:41,885 --> 00:39:44,605
เรื่องตอนนั้นเป็นยังไง
ตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้น
617
00:39:44,685 --> 00:39:47,885
ไม่มีคนอื่นกล้าแตะต้องศพ
618
00:39:47,965 --> 00:39:51,325
เพื่อนร่วมงานกับผม
619
00:39:51,405 --> 00:39:55,965
นำศพทั้ง 11 ศพลงมาทีละศพ
620
00:39:57,885 --> 00:39:59,765
มันเป็นงานสาหัส
621
00:39:59,845 --> 00:40:05,125
รถพยาบาลคันหนึ่งขับออกไป
ให้รถพยาบาลอีกคันขับเข้ามา
622
00:40:05,205 --> 00:40:06,725
ตำรวจคุ้มกันทุกด้าน
623
00:40:07,925 --> 00:40:09,525
เราทำกันเป็นคู่
624
00:40:09,605 --> 00:40:12,965
แค่เคลื่อนย้ายศพก็ใช้เวลาถึงสองชั่วโมง
625
00:40:13,045 --> 00:40:15,405
เราต้องทำอย่างระมัดระวัง
และนำศพลงมาทีละศพ
626
00:40:18,405 --> 00:40:19,885
มันถูกถ่ายทอดสด
627
00:40:19,965 --> 00:40:23,685
ขบวนรถถูกติดตามอย่างใกล้ชิด
628
00:40:28,845 --> 00:40:31,885
ในตอนแรก คนที่ออกจากที่เกิดเหตุ
629
00:40:32,485 --> 00:40:34,725
ล้วนมั่นใจว่านี่เป็นการฆาตกรรม
630
00:40:36,205 --> 00:40:39,285
เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนาย
ที่เคยเข้าไปข้างในก็รู้สึกแบบนั้น
631
00:40:39,845 --> 00:40:41,725
นั่นเป็นเพราะว่า
632
00:40:42,285 --> 00:40:45,125
ทุกคนถูกมัดมือ
633
00:40:45,605 --> 00:40:50,485
ทุกคนถูกอุดปาก
ทุกคนถูกมัดด้วยสายโทรศัพท์
634
00:40:50,565 --> 00:40:54,125
มีเบาะแสสำคัญๆ ชี้ไปที่การฆาตกรรม
635
00:40:54,205 --> 00:40:57,405
คน 11 คนทำเรื่องนี้กับตัวเองได้ยังไง
636
00:40:58,365 --> 00:40:59,965
ทำไมพวกเขาจึงทำอะไรเช่นนั้น
637
00:41:03,725 --> 00:41:06,405
เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างแปลกๆ เกิดขึ้น
638
00:41:08,165 --> 00:41:12,565
เราพบหลักฐานว่า
มีการทำพิธีบางอย่างคืนก่อนหน้านั้น
639
00:41:14,605 --> 00:41:17,525
มีบางอย่างแปลกๆ ในที่เกิดเหตุ
640
00:41:18,325 --> 00:41:22,565
ขณะที่การสืบสวนดำเนินไป
ก็มีข้อมูลใหม่ๆ เผยออกมา
641
00:41:23,645 --> 00:41:25,965
ภาพกล้องวงจรปิดเป็นจุดเปลี่ยน
642
00:41:27,645 --> 00:41:31,205
กล้องนั้นเก็บภาพภายนอกบ้านที่เกิดเหตุ
643
00:41:33,485 --> 00:41:36,485
เราดูภาพไปพร้อมกัน
644
00:41:36,565 --> 00:41:38,965
ทีละเฟรม เราจะได้ไม่พลาดรายละเอียด
645
00:41:41,085 --> 00:41:44,205
วันที่ 28 มิถุนายน 2018
646
00:41:44,285 --> 00:41:45,885
ทีน่า ภรรยาของละลิต
647
00:41:45,965 --> 00:41:49,485
กับลูกชายเธอซื้อม้านั่งมาสี่ตัว
648
00:41:55,205 --> 00:41:58,125
คืนวันที่ 30 มิถุนายน
ตอนที่เกิดเหตุการณ์สำคัญ
649
00:41:58,205 --> 00:42:00,005
เวลา 21,40 น.
650
00:42:00,085 --> 00:42:01,445
เราเห็นทีน่า ภรรยาของละลิต
651
00:42:01,525 --> 00:42:05,325
กับผู้หญิงอีกคนถือม้านั่งที่ซื้อมาใหม่
652
00:42:10,365 --> 00:42:11,925
เวลา 22,29 น.
653
00:42:12,005 --> 00:42:14,525
ลูกชายของละลิตเปิดประตูร้านไม้อัด
654
00:42:15,125 --> 00:42:18,285
และเอาสายโทรศัพท์ม้วนเล็กออกมา
เขาเอามันขึ้นชั้นบน
655
00:42:23,125 --> 00:42:27,765
เราเจอด้วยว่าผ้าพันคอและส่าหรีที่ใช้แขวนคอ
656
00:42:28,565 --> 00:42:30,285
ถูกซื้อมาจากตลาด
657
00:42:31,485 --> 00:42:34,445
ภาพกล้องวงจรปิดในคืนนั้น
658
00:42:35,205 --> 00:42:38,485
แสดงให้เห็นความเคลื่อนไหว
ของสมาชิกครอบครัวเท่านั้น
659
00:42:42,685 --> 00:42:44,565
ไม่มีคนอื่นเข้าไปในบ้านหลังจากนั้น
660
00:42:44,645 --> 00:42:49,285
นั่นยืนยันว่าไม่มีคนนอกเกี่ยวข้อง
661
00:42:50,805 --> 00:42:52,365
ทีนี้คำถามก็คือ
662
00:42:54,085 --> 00:42:55,565
"เป็นฝีมือของคนในครอบครัวหรือไม่"
663
00:44:38,725 --> 00:44:43,725
คำบรรยายโดย สุดาภรณ์ ปลื้มปิติวิริยะเวช