1
00:00:06,005 --> 00:00:08,925
(ฉากที่คุณกำลังจะได้รับชม
มีภาพการฆ่าตัวตาย)
2
00:00:09,005 --> 00:00:11,885
(ซึ่งผู้ชมบางท่านอาจรู้สึกไม่สบายใจ
ขอให้ใช้วิจารณญาณในการรับชม)
3
00:00:11,965 --> 00:00:13,365
(หากคุณรู้จักใครที่กำลังประสบปัญหา)
4
00:00:13,445 --> 00:00:15,925
(หาข้อมูลได้ที่
www.wannatalkaboutit.com)
5
00:00:16,725 --> 00:00:21,045
(ผลงานซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)
6
00:00:26,685 --> 00:00:28,325
{\an8}(การได้เป็นน้องของ "พี่"
คือ "ของขวัญ" เดียวที่ "ฉัน" ต้องการ)
7
00:00:28,405 --> 00:00:29,525
{\an8}(การมีพี่คือความสุข - ความโชคดี)
8
00:00:29,605 --> 00:00:33,645
{\an8}ฉันว่าเราไม่เคยรู้จักหรือจะไม่มีวันได้รู้จัก
ครอบครัวที่น่าทึ่งเช่นนี้
9
00:00:34,405 --> 00:00:37,124
{\an8}ความรักที่พวกเขามอบให้เรานั้น
ไม่มีอะไรเทียบเทียม
10
00:00:37,205 --> 00:00:38,685
{\an8}(พี่อาจไม่มีแฟนเป็นที่รัก
แต่จะมีน้องรักตลอดไป)
11
00:00:39,245 --> 00:00:41,685
เธอเป็นเหมือนพี่สาวฉัน เธอชื่อสุนิตา เมหตา
12
00:00:41,765 --> 00:00:43,245
(ปารวีน เมหตา
เพื่อนของละลิต)
13
00:00:43,325 --> 00:00:45,565
(สุนิตา เมหตา
พี่สะใภ้ของปารวีน)
14
00:00:45,645 --> 00:00:47,565
เธอเป็นพี่สะใภ้ฉัน
15
00:00:49,045 --> 00:00:51,565
สามีฉันเป็นเพื่อนกับละลิต
16
00:00:51,645 --> 00:00:56,165
ครอบครัวเรากับครอบครัวพวกเขา
สนิทสนมกันจนเหมือนครอบครัวเดียวอย่างช้าๆ
17
00:00:57,365 --> 00:01:01,245
ลูกๆ เราก็รักใคร่กับลูกๆ พวกเขา
เด็กๆ สนิทกันมาก
18
00:01:01,325 --> 00:01:03,885
การัน ลูกชายฉันกับวิศวะ ลูกชายของเธอ…
19
00:01:06,125 --> 00:01:08,965
พวกนี้คือของขวัญที่ "โมนู" เมนากามอบให้การัน
20
00:01:09,685 --> 00:01:12,485
แทนความรักที่มีต่อลูกชายของฉัน
21
00:01:12,565 --> 00:01:15,365
จะมีใครรักพี่ชายได้ขนาดนี้
22
00:01:19,845 --> 00:01:22,885
{\an8}เธอทำของขวัญแต่ละชิ้นเอง
23
00:01:22,965 --> 00:01:27,365
เมื่อเปิดมันออกมา คุณก็รู้ว่าแต่ละชิ้นพิเศษมาก
24
00:01:28,125 --> 00:01:30,085
"สุขสันต์วันเกิดค่ะ พี่ชาย"
25
00:01:31,725 --> 00:01:34,765
เมนากาสร้างสรรค์ทั้งหมดนี้
26
00:01:37,125 --> 00:01:39,165
เมนากาเป็นเด็กดีมาก
27
00:01:40,045 --> 00:01:41,485
ฉลาดมาก
28
00:01:45,445 --> 00:01:47,565
เธอต้องการให้ชีวิตมีความหมาย
29
00:01:48,725 --> 00:01:52,405
เธอไม่รู้เลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับเธอ
30
00:01:53,685 --> 00:01:55,405
(พี่ชายคนโปรดตลอดไป)
31
00:01:55,485 --> 00:01:57,525
(ที่ปรึกษาและผู้สนับสนุนที่ดีที่สุด)
32
00:01:57,605 --> 00:01:58,885
(ผู้เยียวยาที่ดีที่สุด)
33
00:01:58,965 --> 00:02:01,245
เธอไม่ได้ให้การ์ดผมทีละใบ
34
00:02:01,325 --> 00:02:03,365
แต่ให้ผมมาทั้งหมดนี้ตอนวันเกิดผม
35
00:02:04,005 --> 00:02:05,125
(การัน เมหตา
เพื่อนของเมนากา)
36
00:02:05,205 --> 00:02:08,045
เธอสนิทกับผมมากจนอยากทำเซอร์ไพรส์ผม
37
00:02:08,125 --> 00:02:12,005
เธอทำการ์ดทั้งหมดนี้เองเพื่อให้ผมในวันเกิด
38
00:02:12,085 --> 00:02:13,445
(ความสัมพันธ์ของเราเป็นเหมือนตะวัน)
39
00:02:13,525 --> 00:02:15,325
(ต่อให้พี่ไม่เห็นฉัน ฉันจะยังส่องแสงให้พี่)
40
00:02:15,405 --> 00:02:19,445
ความผูกพันระหว่างเรา
แน่นหนายิ่งกว่าพี่ชายและน้องสาวใดจะมีได้
41
00:02:23,525 --> 00:02:25,205
บางครั้งผมก็ฉุกคิด
42
00:02:26,205 --> 00:02:28,125
ว่าเธอไม่อยู่แล้ว
43
00:02:34,365 --> 00:02:37,925
แล้วผมก็ต้องยอมรับ
44
00:02:45,125 --> 00:02:47,805
ฉันรู้สึกว่าลูกชายฉันเปลี่ยนไป
45
00:02:48,805 --> 00:02:51,205
ฉันนอนเป็นเพื่อนเขาหลายวัน
46
00:02:51,285 --> 00:02:52,765
ฉันไม่อยากปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว
47
00:02:52,845 --> 00:02:56,525
เขาพูดไม่หยุดว่า "ไม่น่าเกิดเรื่องแบบนี้กับโมนู"
48
00:02:57,645 --> 00:03:01,925
"แม่ ทำไมพวกเขาทำแบบนี้
ทำไมลุงละลิตทำกับพวกเขาแบบนี้"
49
00:03:03,525 --> 00:03:05,405
มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่มีคำตอบ
50
00:03:05,485 --> 00:03:09,005
เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเกิด เกิดได้ยังไง
51
00:03:23,285 --> 00:03:28,325
มันไม่สมเหตุสมผลเลย
อย่าร้องไห้สิ ปารวีน อย่าร้องเลยนะ
52
00:03:28,405 --> 00:03:32,325
สิ่งที่หลงเหลืออยู่คือความทรงจำอันงดงาม
ที่ครอบครัวนั้นทิ้งไว้ให้
53
00:03:32,405 --> 00:03:34,605
{\an8}(ไม่มีสมบัติใดเทียบเท่าความรัก
ของพี่… พี่ไม่เหมือนใคร)
54
00:03:34,685 --> 00:03:37,085
{\an8}(พี่อาจไม่รู้ตัวว่าพี่คือของขวัญ
ที่ดีที่สุดที่ฉันเคยได้รับ)
55
00:03:37,165 --> 00:03:38,165
(ฉันจะอยู่เคียงข้างพี่เสมอ…)
56
00:03:38,245 --> 00:03:43,645
ที่จริงผมแปลกใจนะที่ไม่มีการพูดถึง
57
00:03:43,725 --> 00:03:47,445
{\an8}เรื่องที่เกิดขึ้นในบูรารีมากกว่านี้
58
00:03:47,525 --> 00:03:48,445
{\an8}(ดร.อโลก สารีน
จิตแพทย์)
59
00:03:49,885 --> 00:03:53,805
การคุยถึงเรื่องนี้แบบใคร่ครวญไตร่ตรอง
60
00:03:53,885 --> 00:03:55,965
ไม่ใช่ปิดกั้นตัวเอง
61
00:03:56,045 --> 00:04:01,925
จะสามารถช่วยให้เกิดการคุยกันในอนาคต
62
00:04:03,005 --> 00:04:08,405
เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติมากๆ
63
00:04:32,925 --> 00:04:35,445
ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ใจละลิตสร้างขึ้นมา
64
00:04:36,965 --> 00:04:41,285
{\an8}เห็นชัดว่าเขาคิดอยู่หลายปี
65
00:04:41,365 --> 00:04:43,165
{\an8}และเขาหมกมุ่นกับการสร้างของตัวเอง
66
00:04:44,365 --> 00:04:46,685
เขาปั่นหัวพวกเขาในเชิงจิตวิทยา
67
00:04:46,765 --> 00:04:47,845
มาตั้งแต่แรก
68
00:04:47,925 --> 00:04:50,885
ผมคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับทั้งครอบครัว
ไม่ยุติธรรมมากๆ
69
00:04:53,085 --> 00:04:56,125
อย่าคิดว่าการทำวัตรเย็นเป็นเรื่องเหลวไหล
70
00:04:57,045 --> 00:05:02,645
และจงอยู่ให้ห่างจากคนที่ถูกห้ามคุยด้วย
71
00:05:02,725 --> 00:05:08,125
ทุกครั้งที่ทำผิดพลาด
ละลิต ทีน่า และศิวามจะต้องรับกรรม
72
00:05:08,205 --> 00:05:12,125
แต่พวกแกชอบลืมข้อนั้น
73
00:05:12,205 --> 00:05:16,245
{\an8}ถ้ามีใครทำผิดหรือไม่ทำตามคำสั่งของเขา
74
00:05:16,325 --> 00:05:19,125
{\an8}หรือไม่ทำตามคำสั่งในสมุดบันทึก
พวกเขาต้องถูกลงโทษ
75
00:05:19,925 --> 00:05:24,725
เป็นพรที่ดีแล้วที่พระเจ้า
ทำให้พวกแกตระหนักถึงความผิดพลาด
76
00:05:24,805 --> 00:05:28,325
ตลอดทั้งปี นับจากเดือนธันวาคม
พวกแกจะถูกลงโทษ
77
00:05:30,325 --> 00:05:33,285
ปีนี้จะเป็นปีสุดท้ายของพวกแก
78
00:05:35,285 --> 00:05:37,485
สถานการณ์ของเขากำลังแย่ลง
79
00:05:38,525 --> 00:05:41,045
การเปลี่ยนแปลงนี้ชี้ให้เห็นว่า
80
00:05:41,125 --> 00:05:44,325
เขารู้สึกควบคุมไม่ได้
81
00:05:44,405 --> 00:05:47,405
จนเขาทำต่อไปไม่ไหว
82
00:05:48,245 --> 00:05:51,965
เขาทำจนสุดสายป่านแล้วก็ว่าได้
83
00:05:56,005 --> 00:05:58,605
ละลิตเป็นตัวการในเรื่องนี้
84
00:05:59,605 --> 00:06:01,725
เขาทำสำเร็จเพราะว่า
85
00:06:01,805 --> 00:06:05,405
เขาตั้งตนเป็นหัวหน้าครอบครัว
86
00:06:05,485 --> 00:06:07,725
ทุกคนจึงต้องทำตาม
87
00:06:07,805 --> 00:06:10,365
คนคนเดียวเป็นตัวการให้พวกเขา
ต้องพบจุดจบแบบนี้
88
00:06:10,445 --> 00:06:12,085
(นเรศ ภาเตีย
รองสารวัตร)
89
00:06:12,165 --> 00:06:13,885
ละลิต
90
00:06:13,965 --> 00:06:15,845
{\an8}เพราะคุณคนเดียว ทุกคนต้องมาเสียชีวิต
91
00:06:15,925 --> 00:06:17,285
{\an8}(มาโนช กุมาร
สารวัตร)
92
00:06:18,485 --> 00:06:22,045
จากการเปิดเผยการสืบสวนของตำรวจ
93
00:06:22,125 --> 00:06:27,005
ละลิต ลูกชายคนเล็กเป็นต้นเหตุให้ทั้งครอบครัว
ฆ่าตัวตายพร้อมกัน
94
00:06:27,085 --> 00:06:28,645
(ละลิต ผู้บงการหรือไม่
บ้านสยองในเดลี)
95
00:06:28,725 --> 00:06:30,245
(ฝ่ายอาชญากรรมเดลี
แกะรอยพิสูจน์บทบาทของละลิต)
96
00:06:30,325 --> 00:06:34,845
สิ่งที่น่าเศร้าคือมันถูกนำเสนอว่า
เป็นเรื่องแปลกเท่านั้น
97
00:06:36,005 --> 00:06:38,885
เพราะมีอีกหลายอย่างเกิดขึ้นในอุบัติการณ์นี้
98
00:06:38,965 --> 00:06:41,925
แต่มันถูกนำเสนอว่าเป็นอะไรที่ตื่นตาตื่นใจเท่านั้น
99
00:06:42,005 --> 00:06:45,365
เป็นอะไรที่ทำให้เกิดความสุขจากการถ้ำมอง
100
00:06:45,445 --> 00:06:47,925
ที่คุณหยุดดูไม่ได้เพราะมันแปลกประหลาดมาก
101
00:06:48,005 --> 00:06:49,165
{\an8}(ข่าว มิเรอร์นาว)
102
00:06:49,245 --> 00:06:50,445
{\an8}(กล้องวงจรปิดเผยเบื้องหลัง 11 ศพ)
103
00:06:50,525 --> 00:06:53,285
{\an8}ท่ามกลางความเงียบงัน
เรานำข่าวฮือฮานี้มาให้คุณ
104
00:06:53,365 --> 00:06:54,685
(ปริศนา 11 อย่างของ 11 ศพ)
105
00:06:57,725 --> 00:07:00,285
ความจริงเผยจากบ้านมรณะที่บูรารี
106
00:07:01,965 --> 00:07:06,565
สื่อมีวิธีนำเสนอคดีแบบนี้ต่างๆ กันไป
107
00:07:06,645 --> 00:07:09,925
เราเคยเห็นมาแล้วในอดีต
และจะยังดำเนินต่อไปในอนาคต
108
00:07:11,285 --> 00:07:14,725
แต่คุณเห็นด้วยกับวิธีรายงานคดีแบบนี้ไหม
109
00:07:18,005 --> 00:07:19,445
คุณจะทำให้ผมเดือดร้อนนะเนี่ย
110
00:07:24,005 --> 00:07:24,845
โอเค
111
00:07:26,525 --> 00:07:30,205
ผมไม่เห็นด้วยกับ
การรายงานข่าวเพื่อสร้างความฮือฮา
112
00:07:30,285 --> 00:07:32,765
นักข่าวบางคนนำเสนอคดีนี้ไปในทางนั้น
113
00:07:32,845 --> 00:07:36,685
และทำให้ข่าวน่าตื่นเต้น
114
00:07:36,765 --> 00:07:40,565
{\an8}นี่เป็นฆาตกรรมที่ตำรวจเพิกเฉยหรือไม่
115
00:07:40,645 --> 00:07:43,605
{\an8}เป็นไปได้ไหมว่ามี "วิญญาณ" เข้ามาเกี่ยวข้อง
116
00:07:43,685 --> 00:07:47,805
{\an8}ท่อเหล่านี้ถูกติดตั้งเพื่อช่วยให้วิญญาณ 11 ดวง
ลอดออกไปหรือไม่
117
00:07:47,885 --> 00:07:50,565
สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นชัดเจนในคดีนี้
118
00:07:50,645 --> 00:07:52,565
และเป็นสาเหตุที่เรารู้น้อยมาก
119
00:07:52,645 --> 00:07:56,085
ก็คือมันถูกรายงานในลักษณะของ
หนังอาชญากรรมเร้นลับ
120
00:07:56,165 --> 00:07:57,005
(บาร์คา ดัตต์
นักข่าว)
121
00:07:57,685 --> 00:08:01,245
มันถูกรายงานว่าเป็นเรื่องราวทางวิทยาตัวเลข
122
00:08:01,325 --> 00:08:04,085
มีลักษณะของลัทธิตันตระ
123
00:08:05,245 --> 00:08:07,645
และฉันคิดว่ามันเป็นการประโคม
124
00:08:07,725 --> 00:08:10,885
เรื่องไร้สาระ
125
00:08:10,965 --> 00:08:14,165
ที่สื่อมวลชนทางโทรทัศน์ช่องหลักในอินเดีย
126
00:08:14,245 --> 00:08:15,445
หันมานำเสนอ
127
00:08:21,525 --> 00:08:23,845
สื่อรายงานว่าได้ยินเสียงกรีดร้องจากในบ้าน
128
00:08:23,925 --> 00:08:25,565
ว่ามีคนเห็นผี
129
00:08:25,645 --> 00:08:30,725
คนชอบดูข่าวปลอมและปรุงแต่ง
130
00:08:30,805 --> 00:08:32,405
สื่อจึงเสนอข่าวตามนั้น
131
00:08:32,485 --> 00:08:37,885
{\an8}พวกเขาแต่งเติมเสริมเรื่องเพื่อขายข่าว
132
00:08:37,965 --> 00:08:39,044
{\an8}(ปริตปาล กอร์
เพื่อนบ้าน)
133
00:08:40,005 --> 00:08:43,845
{\an8}คุณในฐานะนักข่าวต้องไม่ใส่สีตีไข่
ต้องมีเหตุผลกับสิ่งที่คุณกำลังรายงาน
134
00:08:43,924 --> 00:08:46,564
{\an8}และคดีในบูรารีก็ยิ่งสำคัญเพราะว่า
135
00:08:46,645 --> 00:08:50,005
{\an8}คุณกำลังทำคดีที่แปลกประหลาด
ที่ไม่สมเหตุสมผลเลย…
136
00:08:50,085 --> 00:08:51,005
{\an8}(เหมนี ภันฑารี
นักข่าวอาชญากรรม)
137
00:08:51,085 --> 00:08:54,445
ซึ่งมีหลายอย่างที่ต้องใช้ความระมัดระวัง
138
00:08:54,525 --> 00:08:55,565
(เหยื่อในคดีบูรารีแขวนคอตายทุกคน)
139
00:08:55,645 --> 00:08:58,965
การชอบเสพเรื่องอื้อฉาวที่พิสดาร
140
00:08:59,045 --> 00:09:03,765
มาจากความผิดปกติของการมองว่าคนอื่นแปลก
141
00:09:04,565 --> 00:09:06,285
มันง่ายกว่าเยอะที่จะแสร้งทำเป็น
142
00:09:06,365 --> 00:09:09,245
ว่าเรื่องนี้เกิดกับคนอื่น ไม่ใช่เกิดขึ้นกับคุณ
143
00:09:10,845 --> 00:09:14,925
และนี่คือครอบครัวที่แขวนคอตาย
144
00:09:15,005 --> 00:09:19,645
หรืออย่างน้อยก็ตามที่มีคนบอกเรา
และเราไม่รู้อะไรเลยในเรื่องนั้น
145
00:09:20,405 --> 00:09:24,805
ไม่มีใครบอกเราว่าทำไม
หรือเรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างไร
146
00:09:24,885 --> 00:09:29,325
และไม่มีใครพยายามกลับไปติดตามเรื่อง
147
00:09:29,405 --> 00:09:31,645
มันแค่หมดความนิยมไปเฉยๆ
148
00:09:42,005 --> 00:09:44,085
{\an8}พ่อของพวกเขาชื่อโภปาล สิงห์
149
00:09:46,605 --> 00:09:50,805
{\an8}เขาเป็นคนเรียบง่าย ไม่สูบบุหรี่หรือติดอบายมุข
150
00:09:50,885 --> 00:09:52,245
{\an8}(โภปาล สิงห์)
151
00:09:52,325 --> 00:09:56,725
เราเป็นคนแก่ เรานั่งคุยกัน
152
00:09:56,805 --> 00:09:58,045
(คุรจารัน สิงห์
เพื่อนบ้าน)
153
00:09:58,125 --> 00:10:00,085
เขามักเล่าถึงความทรงจำที่โทฮานะให้ผมฟังบ่อยๆ
154
00:10:00,285 --> 00:10:04,205
(โทฮานะ รัฐหรยาณา)
155
00:10:08,645 --> 00:10:12,125
สมัยที่เขาทำการเกษตร เขามีธุรกิจนมที่รุ่งเรือง
156
00:10:14,765 --> 00:10:17,845
พวกเขามีวัวและควายอยู่ในไร่ด้วย
157
00:10:20,245 --> 00:10:22,885
ที่ดิน 20 ไร่รอบๆ เรา
158
00:10:23,765 --> 00:10:26,685
เคยเป็นของโภปาล สิงห์
159
00:10:26,765 --> 00:10:32,445
เขาขายให้เราในปี 1988-1989
160
00:10:34,685 --> 00:10:36,405
ผมชื่อคุรทายาล สิงห์
161
00:10:36,485 --> 00:10:37,525
(คุรทายาล สิงห์
เพื่อนของครอบครัว)
162
00:10:37,605 --> 00:10:39,445
สองคนนี้เป็นพี่น้องผม
163
00:10:40,165 --> 00:10:42,285
พี่ชายผมชื่อการาม สิงห์
164
00:10:42,365 --> 00:10:44,725
น้องชายผมชื่อคุรจารัน สิงห์
165
00:10:44,805 --> 00:10:47,245
{\an8}ชื่อเล่นของเขาคือตารี
166
00:10:49,405 --> 00:10:56,045
ตอนเขาเจอพ่อผม พวกเขาผูกพันกันทันที
167
00:10:56,685 --> 00:11:01,805
พวกเขาถือว่าเป็นพี่น้องกัน พวกเขารักกันมาก
168
00:11:03,525 --> 00:11:06,325
เขารีดนมวัวในไร่ด้วย
169
00:11:06,405 --> 00:11:09,405
หลังจากนั้นเขาทุ่มเทในการทำงานและเลี้ยงดูลูกๆ
170
00:11:09,485 --> 00:11:11,285
แล้วพวกเขาก็ซื้อรถแทรกเตอร์
171
00:11:11,365 --> 00:11:13,005
พวกเขาเริ่มทำการเกษตร
172
00:11:13,085 --> 00:11:17,245
แต่ต่อมาเขาใช้เงินที่หามาได้ทั้งหมด
ไปกับงานแต่งงานของลูกๆ
173
00:11:17,925 --> 00:11:22,405
เขาบอกพ่อผมว่า
เขาเป็นหนี้ท่วมหัวหลังงานแต่งงาน
174
00:11:24,965 --> 00:11:28,405
ถึงตอนนั้นพวกเขาก็ขายที่ดินให้เรา
175
00:11:29,405 --> 00:11:33,565
หลังจากขายที่ดิน เขาพูดว่า
"ฉันไม่มีวิธีเอาชีวิตรอดแล้ว"
176
00:11:34,365 --> 00:11:38,165
เขาว่า "ลูกๆ ฉันเคยมีชีวิตที่ดีที่นี่
177
00:11:38,245 --> 00:11:41,485
แต่ในชุมชนนี้ ฉันจะตกอับไม่ได้"
178
00:11:43,805 --> 00:11:47,725
พวกเขาจึงตัดสินใจไปเดลีเพราะมีญาติอยู่ที่นั่น
179
00:11:51,045 --> 00:11:55,125
โภปาล สิงห์เป็นคนดีมาก
180
00:11:55,205 --> 00:11:57,205
เราเคยเรียกเขาว่า "ลุง"
181
00:11:58,445 --> 00:12:00,125
เขาเป็นคนพูดตรงๆ
182
00:12:00,885 --> 00:12:05,205
ไม่ใช่คนใจแคบ อันที่จริงเขาใจกว้างมาก
183
00:12:05,285 --> 00:12:06,565
(ติลัก ราช ภาเตีย
เพื่อนของครอบครัว)
184
00:12:06,645 --> 00:12:08,445
เขาไม่ใช่คนเคร่งครัด
185
00:12:10,365 --> 00:12:13,565
สมัยนั้นครอบครัวอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข
186
00:12:14,685 --> 00:12:18,165
ละลิตเป็นเด็กใสซื่อและซุกซน
187
00:12:18,845 --> 00:12:20,765
เขาซนมาก
188
00:12:22,205 --> 00:12:24,205
ลูกคนสุดท้องมักถูกตามใจ
189
00:12:24,285 --> 00:12:27,245
ละลิตอายุน้อยที่สุด ทุกคนจึงรักเขามาก
190
00:12:27,685 --> 00:12:29,645
(วันที่ 2 กันยายน 1970 - วันที่ละลิตเกิด)
191
00:12:29,725 --> 00:12:32,365
ละลิต จันทระ กับผม
192
00:12:32,445 --> 00:12:34,285
{\an8}(ปี 1987 - ละลิตเข้าเรียนที่
ม.ดายานันท์ ฮิซาร์)
193
00:12:34,365 --> 00:12:37,885
{\an8}เราเรียนอยู่มัธยมหกและเราดื่มเบียร์
194
00:12:37,965 --> 00:12:41,565
{\an8}เราดื่มเบียร์ด้วยกันทุกครั้งที่มีโอกาส
195
00:12:44,005 --> 00:12:47,605
{\an8}เราจะคุยกันจนดึก
196
00:12:47,685 --> 00:12:50,565
ละลิตเป็นคนนำการสนทนาเสมอ
197
00:12:50,645 --> 00:12:53,845
เขาพล่ามเรื่องอดีตหรือไม่ก็อนาคต
198
00:12:53,925 --> 00:12:55,005
(สัญทีป โจปรา
เพื่อนของละลิต)
199
00:12:55,085 --> 00:12:59,125
เขาคุยและทำให้เราบันเทิงไม่หยุด
200
00:12:59,845 --> 00:13:02,725
เราไม่ได้ผูกพันกันทางสายเลือด
ความสัมพันธ์ของเราเป็นมากกว่านั้น
201
00:13:02,805 --> 00:13:03,885
(จันทระ เมหตา
เพื่อนของละลิต)
202
00:13:03,965 --> 00:13:05,845
เขาเป็นเพื่อนแท้ของผม
203
00:13:06,805 --> 00:13:11,125
ครั้งแรกที่ผมพบเขา
เขาเคยประสบอุบัติเหตุมาแล้ว
204
00:13:12,165 --> 00:13:14,325
{\an8}(ปี 1988
ละลิตประสบอุบัติเหตุมอร์เตอร์ไซค์)
205
00:13:14,405 --> 00:13:16,285
{\an8}ผมจำไม่ได้เป๊ะๆ แต่คิดว่า
206
00:13:16,365 --> 00:13:18,525
{\an8}อุบัติเหตุครั้งแรกของละลิตคือมอเตอร์ไซค์ล้ม
207
00:13:19,245 --> 00:13:21,165
เขานอนโรงพยาบาลหลายวัน
208
00:13:22,445 --> 00:13:23,965
ที่จริงเขามีสอบ
209
00:13:24,045 --> 00:13:27,805
แต่เขานอนโรงพยาบาลและมาสอบไม่ได้
210
00:13:29,285 --> 00:13:32,765
เราคุยกับพ่อแม่ของเขาและได้รู้ว่า
211
00:13:32,845 --> 00:13:36,485
สมองของละลิต
ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก
212
00:13:37,325 --> 00:13:39,725
จำได้ว่าเขาผล็อยหลับตลอด
213
00:13:39,805 --> 00:13:43,805
คุยๆ กันอยู่เขาก็หลับไป
214
00:13:46,245 --> 00:13:48,325
นั่นเป็นอุบัติเหตุครั้งแรก
215
00:13:48,925 --> 00:13:51,325
ที่เขาต้องนอนโรงพยาบาลหลายวัน
216
00:13:51,405 --> 00:13:56,245
หลังจากเขาย้ายไปเดลี เขาประสบอุบัติเหตุอีก
217
00:13:56,325 --> 00:13:59,885
ที่จริงจะเรียกว่าอุบัติเหตุคงไม่ได้
เขาถูกทำร้ายหมายให้ถึงแก่ชีวิต
218
00:14:00,565 --> 00:14:06,085
คนที่ทำร้ายเขาตั้งใจจะฆ่าเขา
219
00:14:06,165 --> 00:14:07,405
นั่นเป็นตอนที่เขาสูญเสียเสียงไป
220
00:14:08,605 --> 00:14:14,045
ละลิตทำงานในโรงไม้อัดแถบชานเมือง
ตรงข้ามแม่น้ำยมุนา
221
00:14:14,645 --> 00:14:17,285
เขาทะเลาะกับนายจ้างเรื่องค่าแรง
222
00:14:17,365 --> 00:14:18,885
(สาทิศ กุมาร
เจ้าหน้าที่สืบสวน)
223
00:14:18,965 --> 00:14:20,805
พวกเขาทะเลาะกัน
224
00:14:21,365 --> 00:14:27,565
เราได้ยินมาว่าละลิตถูกขังอยู่ในร้าน
แล้วจุดไฟเผา
225
00:14:28,885 --> 00:14:32,885
{\an8}(ละลิตถูกจุดไฟเผา - 26 มีนาคม 2014)
226
00:14:38,365 --> 00:14:42,325
{\an8}ไม่มีใครรู้เจตนาของคนร้าย
227
00:14:42,405 --> 00:14:46,845
{\an8}แต่พวกเขาซ้อมละลิตจนสาหัส
และขังเขาไว้ในร้านขายไม้อัด
228
00:14:46,925 --> 00:14:52,165
พวกเขาเผากล่องไม้อัดที่เก็บไว้ในนั้น
229
00:14:53,805 --> 00:14:56,725
ตอนเขาฟื้นขึ้นมา
230
00:14:56,805 --> 00:14:59,245
เขาพบว่าไม้อัดหล่นมาทับเขา
231
00:15:00,165 --> 00:15:01,685
ไม้ติดอยู่บนไหล่ของเขา
232
00:15:01,765 --> 00:15:05,925
เขาควักโทรศัพท์ออกมาโทรหาพี่ชาย
233
00:15:06,005 --> 00:15:08,165
"ผมถูกทำร้าย
234
00:15:08,885 --> 00:15:11,525
พวกนั้นทำร้ายผมแล้วขังผมไว้ในร้าน
235
00:15:11,605 --> 00:15:14,445
รีบมานะ พวกเขาจุดไฟเผาร้าน"
236
00:15:14,525 --> 00:15:18,685
มีคนวางแผนทำร้าย พวกเขาคงเกลียดละลิต
237
00:15:18,765 --> 00:15:20,965
นั่นถือว่าเป็นการพยายามฆ่า
238
00:15:21,045 --> 00:15:26,405
เขาเกือบตาย จะว่าเขาตายก็ได้
239
00:15:28,525 --> 00:15:32,445
หัวเขาได้รับการกระทบกระเทือนอยู่แล้ว
240
00:15:32,525 --> 00:15:35,005
แต่หลังจากเหตุการณ์ที่สอง
241
00:15:35,765 --> 00:15:38,045
ควันเข้าไปในปอดของเขา
242
00:15:38,925 --> 00:15:41,045
เพราะเหตุนี้ เสียงของเขาจึงหายไป
243
00:15:43,645 --> 00:15:47,365
ตอนที่ผมไปเยี่ยมเขา
244
00:15:47,445 --> 00:15:49,965
ผมเห็นชายอารมณ์ดีที่พูดไม่ได้
245
00:15:50,045 --> 00:15:52,725
เขาต้องเขียนเพื่อสื่อสารกับเรา
246
00:15:52,805 --> 00:15:54,565
เขาลาออกจากงาน
247
00:15:54,645 --> 00:15:57,125
ทุกคนในครอบครัวเสียใจมาก
248
00:15:57,205 --> 00:15:59,165
เพราะเขาเป็นคนเดียวที่หาเงิน
249
00:16:01,285 --> 00:16:04,765
ลูกชายของละลิตเกิดมาตอนเขาพูดไม่ได้แล้ว
250
00:16:04,845 --> 00:16:06,325
ฉันเคยคิดนะ
251
00:16:06,405 --> 00:16:12,045
ว่าละลิตคงทำใจลำบาก
ที่เขาเรียกชื่อลูกชายไม่ได้
252
00:16:14,125 --> 00:16:17,205
ฉันเชื่อว่าเสียงเขาหายไปจริงๆ
253
00:16:17,285 --> 00:16:19,765
ไม่มีเหตุผลอะไรต้องสงสัย
254
00:16:22,805 --> 00:16:24,085
นั่นไม่น่าเป็นไปได้อย่างมาก
255
00:16:24,165 --> 00:16:28,085
นอกจากคนคนนั้นเป็นโรคหลอดเลือดสมอง
หรือมีเลือดออกในสมอง
256
00:16:28,165 --> 00:16:31,125
ซึ่งจะมีผลกับสมองส่วนที่ควบคุมการพูด
257
00:16:31,205 --> 00:16:35,005
หรือไม่ก็ต้องเกิดความเสียหาย
อย่างรุนแรงหรือเป็นโรค
258
00:16:35,725 --> 00:16:37,765
ที่อวัยวะเปล่งเสียงหรือกล่องเสียง
259
00:16:37,845 --> 00:16:39,165
(ดร.อัมบาริศ สัตวิก
ศัลยแพทย์เส้นเลือดและนักเขียน)
260
00:16:39,245 --> 00:16:41,525
ผมไม่เชื่อว่ามีหลักฐานใดๆ ดังกล่าว
261
00:16:42,125 --> 00:16:46,525
เขาสูญเสียเสียงไปจริงๆ หรือไม่
หรือว่าเขาแกล้งทำ
262
00:16:46,605 --> 00:16:48,925
ผมบอกไม่ได้แน่ชัด
263
00:16:49,005 --> 00:16:52,885
ครอบครัวเลือกที่จะไม่พูดถึง
264
00:16:52,965 --> 00:16:55,645
แม่ของเขาก็ขอร้องไม่ให้ผมพูดถึง
265
00:16:55,725 --> 00:16:58,285
"เราลืมมันไปและไม่พูดถึงอีกเลยดีที่สุด"
266
00:16:58,965 --> 00:17:03,645
เราต่างก็ค่อยๆ พยายามลืมมันไป
267
00:17:08,085 --> 00:17:14,124
การจะฟื้นคืนจากสภาพนั้น
ต้องอาศัยการเยียวยาอย่างมาก
268
00:17:14,205 --> 00:17:16,805
ทั้งร่างกายและสภาพจิตใจ
269
00:17:18,565 --> 00:17:22,725
โดยเฉพาะหลังจากอุบัติเหตุ เขาไม่พูด
270
00:17:22,805 --> 00:17:25,285
จึงดูเหมือนว่าเสียงของเขาหายไป
271
00:17:25,364 --> 00:17:28,725
เสียงของเขาหายไปจริงๆ หรือไม่ เราไม่รู้
272
00:17:29,364 --> 00:17:33,845
หรือไม่ความบอบช้ำในใจลึกๆ มันมากเสียจน
273
00:17:35,085 --> 00:17:38,405
เขาตัดสินใจว่าเขาจะไม่พูดอีกเลย
274
00:17:38,485 --> 00:17:40,605
เพราะมันเจ็บปวดเกินไป
275
00:17:41,205 --> 00:17:44,005
และไม่มีใครรักษาภาวะพีทีเอสดีของเขา
ซึ่งเป็นหลังจากเหตุไฟไหม้นั้น
276
00:17:44,085 --> 00:17:45,125
(โรมา กุมาร
นักจิตวิทยาบำบัด)
277
00:17:45,205 --> 00:17:46,485
ไม่มีใครรักษามัน
278
00:17:48,605 --> 00:17:50,805
หลังอุบัติเหตุ หมอได้แนะนำว่า
279
00:17:50,885 --> 00:17:53,165
ควรพาละลิตไปหาจิตแพทย์
280
00:17:53,245 --> 00:17:54,765
ครอบครัวก็บอกเรา
281
00:17:54,845 --> 00:17:57,285
ว่าหมอแนะนำให้พวกเขา
พาละลิตไปหาจิตแพทย์
282
00:17:59,245 --> 00:18:02,885
แต่คนเราเชื่อว่า
มีแต่ "คนบ้า" เท่านั้นที่ไปหาจิตแพทย์
283
00:18:02,965 --> 00:18:06,285
แต่เขาป่วยทางจิต พวกเขาน่าจะรักษามัน
284
00:18:09,725 --> 00:18:12,045
งานวิชาการด้านจิตวิทยากล่าวว่า
285
00:18:12,125 --> 00:18:16,005
เมื่อบุคคลต้องผ่านความบอบช้ำมาพอสมควร
286
00:18:16,765 --> 00:18:19,125
ถ้าไม่ได้รับการรักษาความบอบช้ำนั้น
287
00:18:19,205 --> 00:18:22,285
ก็จะเกิดโรคจิตในระดับหนึ่ง
288
00:18:24,205 --> 00:18:27,445
โรคจิตคือความบกพร่องทางจิต
289
00:18:27,525 --> 00:18:31,325
ในการรับมืออย่างมีเหตุผล
290
00:18:31,405 --> 00:18:33,685
กับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต
291
00:18:35,165 --> 00:18:40,845
ผลกระทบโดยตรงของโรคจิตคือหูแว่ว
292
00:18:40,925 --> 00:18:43,445
{\an8}(ไม่พูดหลังจากบอบช้ำจากเหตุเพลิงไหม้
ปี 2004)
293
00:18:43,525 --> 00:18:45,845
{\an8}แล้วเขาก็มาเสียพ่อไป
294
00:18:45,925 --> 00:18:47,685
{\an8}(โภปาล สิงห์เสียชีวิต
ปี 2006)
295
00:18:47,765 --> 00:18:49,685
{\an8}หลังจากพ่อของละลิตเสียชีวิต
296
00:18:49,765 --> 00:18:51,965
{\an8}วันหนึ่งละลิตได้ยินเสียงพ่อบอกให้เขา
297
00:18:52,045 --> 00:18:55,725
{\an8}ท่องบทสวดหนุมาน จาลีสาทุกวันตอนสี่ทุ่ม
298
00:18:55,805 --> 00:18:57,365
"ละลิตจะได้เสียงคืนมา"
299
00:19:01,565 --> 00:19:04,525
พวกเขาทำเป็นกิจวัตร
พวกเขาสวดมนต์ตอนเจ็ดโมงเช้า
300
00:19:04,605 --> 00:19:07,685
ตอนเที่ยง แล้วก็ตอนสี่ทุ่ม
301
00:19:07,765 --> 00:19:11,805
แต่เสียงของละลิตไม่ได้กลับมาในทันที
มันใช้เวลาหนึ่งปี
302
00:19:15,005 --> 00:19:20,405
พวกเขากำลังท่องบทสวดหนุมาน จาลีสา
ตอนที่จู่ๆ ละลิตเริ่มสวด
303
00:19:21,125 --> 00:19:24,205
พอได้ยินเสียง ทุกคนก็หยุดสวด
304
00:19:24,285 --> 00:19:26,205
แล้วละลิตก็สวดไปจนจบ
305
00:19:26,285 --> 00:19:31,485
ละลิตไม่รู้ตัวว่าเหลือเขาคนเดียวที่สวด
306
00:19:36,645 --> 00:19:39,885
พวกเขาโทรมาบอกเราอย่างตื่นเต้น
ว่าเสียงละลิตกลับมาแล้ว
307
00:19:39,965 --> 00:19:43,765
"ระหว่างที่เราสวดมนต์เลย พ่อพูดถูก"
308
00:19:45,725 --> 00:19:48,405
ละลิตเคยบอกผมว่า
309
00:19:48,485 --> 00:19:55,405
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะพรของพ่อเขา
310
00:19:55,485 --> 00:19:58,325
{\an8}แต่เขาไม่เคยพูดถึงวิญญาณของพ่อ
311
00:19:58,405 --> 00:19:59,965
{\an8}(จันทระ เมหตา
เพื่อนของละลิต)
312
00:20:00,045 --> 00:20:02,805
{\an8}ความจริงที่ว่าวิญญาณกำลังพูดผ่านเขา
313
00:20:02,885 --> 00:20:07,405
เขาเคยเล่าให้ผมฟังทุกอย่าง
แต่เขาไม่ได้เล่าเรื่องพวกนี้เลย
314
00:20:12,045 --> 00:20:16,405
หลังจากพ่อไม่อยู่ ก็ไม่มีใครเป็นผู้นำ
315
00:20:16,485 --> 00:20:18,765
แม่ของพวกเขาก็นอนป่วย
316
00:20:18,845 --> 00:20:21,165
และพี่ชายคนโตไม่ค่อยเป็นผู้นำเท่าไหร่
317
00:20:21,245 --> 00:20:23,645
ละลิตคงจะต้องดูแลทั้งครอบครัว
318
00:20:23,725 --> 00:20:25,165
ซึ่งเขาทำได้ดีอย่างน่าทึ่ง
319
00:20:25,245 --> 00:20:28,205
สิบเอ็ดปีที่ผ่านมา ไม่มีใครเจ็บตัวเลย
320
00:20:28,285 --> 00:20:29,725
(ดร.จอย ทิรกีย์
รองผบ.ตร.)
321
00:20:29,805 --> 00:20:31,485
ยกเว้นครั้งนี้
322
00:20:34,925 --> 00:20:39,525
ขณะที่สถานะการเงินดีขึ้น
ความเชื่อของพวกเขาก็ยิ่งเป็นรูปธรรม
323
00:20:40,685 --> 00:20:47,445
ผลก็คือพวกเขาเริ่มเชื่อละลิตทุกอย่าง
324
00:20:50,685 --> 00:20:52,765
นับจากเวลาที่เสียงเขากลับมา
325
00:20:52,845 --> 00:20:55,845
จนถึงเวลาที่สมุดบันทึกเขียนไว้
326
00:20:55,925 --> 00:20:59,005
เขาค่อยๆ สร้างความคิดที่ว่า
"นี่คือสิ่งที่พ่อกำลังบอกเรา
327
00:20:59,085 --> 00:21:00,485
นี่คือสิ่งที่เราต้องทำ"
328
00:21:01,245 --> 00:21:03,485
บอกให้ทุกคนประพฤติอย่างหนึ่ง
329
00:21:03,565 --> 00:21:05,965
และจำกัดให้อยู่อย่างนั้น
330
00:21:06,685 --> 00:21:08,685
และทุกคนก็เชื่อเขา
331
00:21:13,205 --> 00:21:18,205
พวกเขาเริ่มสวดขอพร
และพระเจ้าก็เริ่มประทานพร
332
00:21:20,485 --> 00:21:24,805
ไม่ว่าละลิตจะพูดหรือสั่งให้พวกเขาทำอะไร
333
00:21:24,885 --> 00:21:29,285
พวกเขาก็เชื่อว่าเป็นสิ่งที่พ่อต้องการและต้องทำ
334
00:21:29,365 --> 00:21:33,125
นี่ทำให้ละลิตมีอำนาจมากขึ้น
335
00:21:36,805 --> 00:21:40,565
นั่นคือสูตรทั้งหมด
336
00:21:40,645 --> 00:21:42,965
ที่เขากลายเป็นผู้มีอำนาจ…
337
00:21:43,045 --> 00:21:44,485
(รัจนา โชหรี
นักจิตวิทยา)
338
00:21:44,565 --> 00:21:46,645
เป็นที่เทิดทูนบูชาและค่อนข้างน่ากลัว
339
00:21:46,725 --> 00:21:50,005
และทุกคนยอมทำตามที่เขาสั่ง
340
00:21:50,085 --> 00:21:54,725
มันเหมือนลัทธิเล็กๆ ภายในครอบครัวนั้น
341
00:21:57,485 --> 00:22:01,005
ถ้าคุณพิจารณาลัทธิใดๆ ในตอนแรก
342
00:22:02,005 --> 00:22:04,645
คนที่เป็นผู้นำลัทธิ
343
00:22:04,725 --> 00:22:09,325
จะต้องแสดงอิทธิปาฏิหาริย์
344
00:22:09,405 --> 00:22:11,405
ซึ่งโดยปกติจะฝืนกฎธรรมชาติ
345
00:22:12,365 --> 00:22:18,205
ให้เห็นว่าเขามีพลังศักดิ์สิทธิ์
หรือพลังเหนือธรรมชาติ
346
00:22:21,245 --> 00:22:23,565
การกลับมาของเสียง
347
00:22:23,645 --> 00:22:26,325
คือการแสดงอิทธิฤทธิ์นั้น
348
00:22:28,925 --> 00:22:34,485
{\an8}คุณดำเนินลัทธิไม่ได้
ถ้าขาดการจำนนโดยสิ้นเชิง
349
00:22:37,125 --> 00:22:42,165
การแยกตัวออกจากสังคมนี้
ถูกสร้างขึ้นเพื่อไม่ให้คุณสนุก
350
00:22:42,245 --> 00:22:45,485
คุณควรจะสนุก "ตามที่บอกให้สนุก"
351
00:22:45,565 --> 00:22:48,565
กับเรื่องทางศาสนาที่เกิดขึ้นในบ้านเท่านั้น
352
00:22:51,645 --> 00:22:55,685
สิ่งต่างๆ ที่เราเจอในบันทึก
353
00:22:55,765 --> 00:22:59,965
มันเขียนซ้ำๆ ว่า
"ห้ามใครไม่ทำตามสิ่งที่เขียนไว้นี้"
354
00:23:00,765 --> 00:23:04,045
และมันเหมาะกับพวกเขาในอดีต
คุณภาพชีวิตพวกเขาดีขึ้น
355
00:23:04,125 --> 00:23:07,205
พวกเขาขยายร้านจากหนึ่งร้านเป็นสองร้าน
356
00:23:07,285 --> 00:23:10,045
บันทึกสั่งให้พวกเขาลงทุนในที่ต่างๆ
357
00:23:10,125 --> 00:23:11,365
ซึ่งก็ประสบผลสำเร็จ
358
00:23:11,445 --> 00:23:14,685
{\an8}เตรียมการแต่งงานให้ลูกสาว
นั่นก็สำเร็จ
359
00:23:14,765 --> 00:23:19,765
เมื่อพวกเขาทำตามคำสั่ง ครอบครัวก็เจริญขึ้นมาก
360
00:23:20,685 --> 00:23:23,125
นั่นยิ่งทำให้พวกเขาเชื่อว่า
361
00:23:23,205 --> 00:23:27,805
ไม่ว่าพลังอะไรที่กำกับพวกเขาอยู่
พวกเขาจะต้องทำตาม
362
00:23:33,285 --> 00:23:38,325
เขาสร้างอิทธิพลครอบงำทุกคนอย่างช้าๆ
363
00:23:38,405 --> 00:23:40,725
และทุกคนก็เชื่อเขา
364
00:23:40,805 --> 00:23:43,165
และคิดว่าเป็นวิถีชีวิตที่ดีที่สุด
365
00:23:44,725 --> 00:23:45,845
เขาคงจะบอกทุกคนว่า
366
00:23:45,925 --> 00:23:47,965
"อย่าแพร่งพรายความลับนี้ให้ใครรู้"
367
00:23:48,605 --> 00:23:51,965
เรามักสอนลูกๆ ของเราแบบนั้น
368
00:23:52,045 --> 00:23:56,405
เวลาที่เราบอกพวกเขาว่า
อย่าไปคุยเรื่องในบ้านให้คนข้างนอกรู้
369
00:23:56,485 --> 00:23:58,765
"คนจะพูดยังไง" นั่นเป็นเรื่องสำคัญกับเรา
370
00:23:58,845 --> 00:24:00,125
ทุกคนก็เลยเชื่อ
371
00:24:00,205 --> 00:24:02,685
และพวกเราหลายคนก็เชื่อว่า
372
00:24:02,765 --> 00:24:04,925
ความลับในบ้านก็ควรเก็บไว้เป็นความลับ
373
00:24:09,125 --> 00:24:12,445
มีเหตุการณ์ในชีวิตหลายครั้ง
374
00:24:12,525 --> 00:24:17,045
แต่มีตัวกระตุ้นหนึ่ง
ซึ่งในที่สุดทำให้พวกเขาเข้าสู่ภาวะโรคจิต
375
00:24:17,125 --> 00:24:18,205
(พิธีกรรมครั้งสุดท้าย
30 มิถุนายน 2018)
376
00:24:23,685 --> 00:24:26,365
{\an8}(วันที่ 17 มิถุนายน 2018
งานหมั้นของปรียังกา)
377
00:24:26,445 --> 00:24:28,405
{\an8}เขารู้สึกว่ากำลังจะมี
378
00:24:28,485 --> 00:24:30,005
{\an8}ปัญหาเกิดขึ้นกับงานหมั้นนี้หรือเปล่า
379
00:24:30,085 --> 00:24:30,925
{\an8}(สิบสามวัน)
380
00:24:31,005 --> 00:24:34,405
ถ้าปรียังกาย้ายออกไป คนภายนอกจะรู้ไหม
381
00:24:34,485 --> 00:24:36,285
ว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นในครอบครัว
382
00:24:36,365 --> 00:24:38,525
นั่นแปลว่า "เราอาจตกอยู่ในอันตราย"
383
00:24:38,605 --> 00:24:41,565
แล้วจู่ๆ ก็ตระหนักว่าเธอกำลังจะย้ายออกไป
384
00:24:41,645 --> 00:24:44,125
และโลกนี้จะต้องยุติลง
385
00:24:45,445 --> 00:24:50,845
ถ้าคุณเรียกโลกนี้ว่าอาณาจักรส่วนตัวของละลิต
386
00:24:50,925 --> 00:24:54,085
และส่วนสำคัญมากๆ ของอาณาจักร
387
00:24:54,165 --> 00:24:57,405
กำลังจะจากครอบครัวไป
388
00:24:58,125 --> 00:25:01,085
สำหรับเขามันคืออาณาจักรต้องห้าม
389
00:25:04,845 --> 00:25:06,605
และไม่มีใครออกไปได้
390
00:25:10,325 --> 00:25:15,045
ฉันสังเกตเห็นว่า
สองสามวันก่อนงานหมั้นของปรียังกา
391
00:25:15,125 --> 00:25:19,765
พฤติกรรมของละลิตเปลี่ยนไปไม่น้อย
392
00:25:21,205 --> 00:25:24,845
เขาเก็บตัวมากกว่าปกติ
393
00:25:25,885 --> 00:25:28,965
ละลิตจะเลี่ยงไม่คุยกับเรา
394
00:25:29,045 --> 00:25:34,365
ตอนเด็กๆ ซ้อมเต้นสำหรับงานหมั้น
395
00:25:34,445 --> 00:25:38,205
ฉันถามละลิตว่าการซ้อมเป็นยังไงบ้าง
396
00:25:38,285 --> 00:25:42,885
ละลิตทำเป็นไม่ได้ยินแล้วลุกเดินหนีไป
397
00:25:42,965 --> 00:25:45,885
พฤติกรรมของเขาเปลี่ยนไปมาก
398
00:25:47,605 --> 00:25:51,605
ฉันเคยถามปรียังกาตอนเดินด้วยกันครั้งหนึ่ง
399
00:25:51,685 --> 00:25:54,845
ว่าละลิตโอเคหรือเปล่า
400
00:25:55,645 --> 00:25:59,165
เธอลังเลแล้วตอบว่าโอเค
401
00:25:59,245 --> 00:26:01,925
ฉันบอกว่าเขาไม่ค่อยพูด
402
00:26:02,005 --> 00:26:04,045
เธอก็ว่าละลิตเจ็บคอ
403
00:26:04,125 --> 00:26:06,885
ฉันถามว่าเขากินยาหรือยัง
เธอตอบว่าเขากินแล้ว
404
00:26:08,845 --> 00:26:13,165
ฉันรู้สึกว่ามันแปลกมาก
ฉันไม่เคยเห็นเขาเฉยชาขนาดนี้
405
00:26:14,325 --> 00:26:17,765
เขานอนหลับทั้งวันทั้งคืน
406
00:26:17,845 --> 00:26:21,885
หลังงานหมั้น เขานอนหลับเป็นวันๆ
407
00:26:22,525 --> 00:26:25,765
ฉันถามทีน่าด้วยว่า "ละลิตเป็นอะไร
ทำไมเขานอนเยอะจัง"
408
00:26:25,845 --> 00:26:27,965
เธอบอกว่าเขาปวดเส้นประสาท
409
00:26:28,045 --> 00:26:31,125
"เขากินยาแล้วก็นอน"
410
00:26:31,205 --> 00:26:33,005
ฉันไม่ได้ถามอะไรต่อ
411
00:26:33,085 --> 00:26:35,485
แต่ฉันว่ามันแปลกมากๆ ที่เขานอนเยอะขนาดนั้น
412
00:26:36,885 --> 00:26:39,885
หลังจากนั้นผมโทรหาละลิตด้วย
413
00:26:40,565 --> 00:26:46,605
ทีน่ารับสาย เธอบอกว่าละลิตยังนอนอยู่
414
00:26:46,685 --> 00:26:49,485
ผมบอกเธอว่า
ผมอยากคุยกับเขาเรื่องนั้นแหละ
415
00:26:49,565 --> 00:26:51,205
ทำไมเขาถึงนอนเยอะนัก
416
00:26:51,965 --> 00:26:55,565
ทีน่าบอกว่าไม่ต้องห่วง
417
00:26:56,365 --> 00:26:58,565
นั่นคือครั้งสุดท้ายที่เราคุยกัน
418
00:27:16,445 --> 00:27:20,605
นี่เป็นประสบการณ์ความตายครั้งแรกของผม
419
00:27:20,685 --> 00:27:21,965
{\an8}ผมกลัวมากไปตั้งหนึ่งอาทิตย์
420
00:27:22,045 --> 00:27:23,525
{\an8}(เจติน สิงห์
เพื่อนบ้าน)
421
00:27:23,605 --> 00:27:26,405
{\an8}ผมไม่กล้าอยู่ในห้องคนเดียว ไม่อยากอยู่ลำพัง
422
00:27:30,525 --> 00:27:34,765
ผมฝันเห็นพวกเขา
ผมยังเห็นพวกเขาเป็นครั้งคราว
423
00:27:34,845 --> 00:27:38,285
ผมเห็นพวกเขาเมื่อสองสามเดือนก่อน
424
00:27:40,805 --> 00:27:43,365
มันเป็นตอนกลางคืน
425
00:27:45,565 --> 00:27:48,725
ในความฝัน ผมยืนอยู่บนหลังคา
426
00:27:49,885 --> 00:27:53,485
พี่สาวกับผม เราเริ่มหยอกล้อเรียกชื่อกัน
427
00:27:54,405 --> 00:27:57,845
และเราเห็นดรุฟยืนอยู่ตรงนั้น
เหมือนที่เขาเคยยืนตอนยังมีชีวิต
428
00:28:01,725 --> 00:28:03,645
ยืนเฉยๆ เหมือนปกติ
429
00:28:03,725 --> 00:28:06,005
"ดรุฟ ดรุฟ" เราตะโกนสองสามครั้ง
430
00:28:06,725 --> 00:28:09,285
เขาตะโกนกลับมาว่า
"บอกมาที เจติน เกิดอะไรขึ้น"
431
00:28:12,165 --> 00:28:14,285
แล้วผมก็สะดุ้งตื่นด้วยความกลัว
432
00:28:17,005 --> 00:28:19,005
ผมคิดถึงดรุฟและศิวามตอนดึกเป็นพิเศษ
433
00:28:19,085 --> 00:28:21,445
เพราะเราเคยเล่นด้วยกันเวลานั้น
434
00:28:31,365 --> 00:28:33,405
ฉันจะนิยามเหตุการณ์ว่ายังไงน่ะเหรอ
435
00:28:33,485 --> 00:28:34,765
เอาละ
436
00:28:34,845 --> 00:28:36,645
มันไม่ใช่อาชญากรรม
437
00:28:36,725 --> 00:28:39,005
{\an8}พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะตาย
438
00:28:40,405 --> 00:28:42,205
{\an8}จึงเรียกว่าฆ่าตัวตายไม่ได้
439
00:28:43,085 --> 00:28:47,485
สิ่งที่พวกเขาทำ พวกเขาทำโดยสมัครใจ
จึงเรียกว่าฆาตกรรมไม่ได้
440
00:28:49,725 --> 00:28:51,445
งั้นเราจะเรียกมันว่าอะไร
441
00:28:52,485 --> 00:28:54,885
เป็นคำถามที่น่าคิด เราจะเรียกมันว่าอะไร
442
00:28:58,765 --> 00:29:00,125
(สถานีตำรวจมายาปุรี)
443
00:29:04,605 --> 00:29:06,645
ทุกอย่างบ่งชี้ว่าเป็นการฆ่าตัวตาย
444
00:29:06,725 --> 00:29:08,965
แต่เราพูดได้ชัดๆ ไหมว่ามันเป็นการฆ่าตัวตาย
445
00:29:09,845 --> 00:29:12,285
- ได้
- หรือตายโดยบังเอิญ
446
00:29:14,125 --> 00:29:18,085
ตายด้วยอุบัติเหตุน่ะ ถ้าคุณดูในบันทึก
447
00:29:18,965 --> 00:29:22,525
มันเขียนว่า "ทุกคนจะช่วยแก้มัดให้กันและกัน"
448
00:29:22,605 --> 00:29:24,405
แต่มันไม่เคยเกิดขึ้น
449
00:29:25,125 --> 00:29:27,685
พวกเขาคาดหวังว่าจะรอดชีวิตจากพิธีกรรมนี้
450
00:29:27,765 --> 00:29:31,285
เราเชื่อว่ามันเป็นอุบัติเหตุ
451
00:29:32,645 --> 00:29:35,245
นี่ไม่ใช่การฆาตกรรม นี่ไม่ใช่การฆ่าตัวตาย
452
00:29:35,325 --> 00:29:37,925
- การตายที่เป็นอุบัติเหตุ
- นี่คือการตายที่เป็นอุบัติเหตุ
453
00:29:39,045 --> 00:29:41,245
เมื่อการสืบสวนหลักเสร็จเรียบร้อย
454
00:29:41,325 --> 00:29:43,925
เราก็ตัดสินใจว่าจะดำเนินการ
455
00:29:44,005 --> 00:29:47,045
สิ่งที่เรียกว่าการชันสูตรทางจิตวิทยา
456
00:29:47,125 --> 00:29:50,685
ทีมนักวิทยาศาสตร์และนักจิตวิทยาหนึ่งคน
457
00:29:50,765 --> 00:29:55,685
จะหยั่งเข้าไปในจิตใจของผู้เสียชีวิต
458
00:29:55,765 --> 00:29:59,205
เพื่อค้นหาว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรและทำไม
459
00:29:59,845 --> 00:30:02,365
ทั้งหมดนี้ถูกตรวจสอบในการชันสูตรทางจิตวิทยา
460
00:30:03,205 --> 00:30:07,885
หลักๆ แล้ว ละลิตเป็นโรคจิต
461
00:30:07,965 --> 00:30:10,605
แล้วละลิตส่งต่อมันให้ครอบครัว
462
00:30:10,685 --> 00:30:13,165
ทำให้มันเป็นกรณีของโรคจิตร่วมกัน
463
00:30:13,245 --> 00:30:15,725
พวกเขาเชื่อทุกอย่างที่ละลิตพูด
464
00:30:17,165 --> 00:30:18,765
เมื่อพิจารณาทั้งหมดนี้
465
00:30:19,485 --> 00:30:20,765
การชันสูตรทางจิตวิทยา
466
00:30:20,845 --> 00:30:23,445
สรุปว่าพวกเขาไม่ได้วางแผนฆ่าตัวตาย
467
00:30:24,805 --> 00:30:26,165
{\an8}นี่ไม่ใช่การฆ่าตัวตาย
468
00:30:26,245 --> 00:30:31,045
{\an8}นี่คือพิธีกรรมที่เกิดความผิดพลาด
และพวกเขาเสียชีวิต
469
00:30:33,565 --> 00:30:38,325
{\an8}มันง่ายมากที่จะเริ่มให้คำอธิบายลวกๆ
470
00:30:38,405 --> 00:30:42,485
ว่าเป็นอาการโรคจิตโดยรวม
ซึ่งฉันคิดว่า…
471
00:30:42,565 --> 00:30:46,805
ซึ่งอาจจะจริงก็ได้ แต่มันเป็นคำที่กว้างมาก
472
00:30:46,885 --> 00:30:50,485
ซึ่งอธิบายทุกอย่าง
แต่ก็ไม่เฉพาะเจาะจงในขณะเดียวกัน
473
00:30:51,845 --> 00:30:54,645
มันทำให้คนพอใจได้นะ
474
00:30:54,725 --> 00:30:57,725
ถ้าทุกคนต้องการความแน่นอน
475
00:30:57,805 --> 00:30:59,885
แต่ที่จริงสิ่งที่คุณต้องยอมรับก็คือ
476
00:30:59,965 --> 00:31:01,325
คุณไม่รู้คำตอบ
477
00:31:01,405 --> 00:31:03,765
จึงเหมาะสมกว่าที่เราจะพูดว่า
478
00:31:03,885 --> 00:31:09,125
"นี่คือสิ่งที่เราคิดว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นแบบนี้
479
00:31:09,205 --> 00:31:11,525
นี่คือสิ่งที่เราคิดว่าน่าจะเกิดขึ้น"
480
00:31:14,325 --> 00:31:15,605
แทนที่จะ…
481
00:31:15,685 --> 00:31:18,525
เรียกมันว่าอะไรนะ
การชันสูตรทางจิตวิทยาใช่ไหม
482
00:31:18,605 --> 00:31:21,605
สิ่งที่เราต้องการจริงๆ คือ
การชันสูตรทางสังคมวิทยา
483
00:31:22,365 --> 00:31:25,005
สิ่งสำคัญที่สุดดูเหมือนจะมี
484
00:31:25,085 --> 00:31:28,965
การต่อต้านที่จะพูดเรื่องสุขภาพจิตในวงกว้าง
485
00:31:29,085 --> 00:31:32,845
เพราะเราตีตราว่าไม่ควรพูดด้วย
486
00:31:32,925 --> 00:31:35,405
ฉันว่านี่คือเหตุผล
487
00:31:35,485 --> 00:31:38,045
ที่หลายต่อหลายครั้งเราไม่เคยได้รู้ความจริง
488
00:31:40,845 --> 00:31:45,405
ผมคิดว่าสังคมจำเป็นต้องถกเรื่องเหล่านี้
489
00:31:46,285 --> 00:31:49,045
การไม่พูดถึงอาจจะไม่ใช่คำตอบ
490
00:31:49,725 --> 00:31:50,885
(ดร.อโลก สารีน
จิตแพทย์)
491
00:31:50,965 --> 00:31:55,005
ปัญหาก็คือถ้าเราไม่คุยเรื่องยากๆ
ที่น่าลำบากใจเหล่านี้
492
00:31:55,925 --> 00:31:57,925
เรื่องแบบนี้ก็อาจเกิดขึ้นอีก
493
00:32:05,285 --> 00:32:08,685
{\an8}(ห้องเก็บศพ
วิทยาลัยการแพทย์เมาลานา อาซาด)
494
00:32:08,765 --> 00:32:12,605
{\an8}พวกเขาส่งศพให้เราเย็นวันรุ่งขึ้น
495
00:32:12,685 --> 00:32:16,765
เวลานั้นทิเนศก็มาถึงแล้ว
496
00:32:16,845 --> 00:32:20,845
ทิเนศกับผมตรวจรับศพ
497
00:32:23,285 --> 00:32:27,805
ขณะที่ดูศพและขนศพไป…
498
00:32:31,125 --> 00:32:34,765
เราไม่อาจลืมตอนนั้นได้
499
00:32:39,085 --> 00:32:42,685
มันเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายและทำใจได้ยาก
500
00:32:43,685 --> 00:32:47,645
ตอนที่พวกเขาให้เราตรวจศพแต่ละศพ
โดยการเปิดหน้าให้เราเห็น
501
00:32:52,885 --> 00:32:58,285
ทันทีที่เราได้รับอนุญาตให้ฌาปนกิจ
502
00:32:58,365 --> 00:33:01,765
เราก็นำร่างออกจากห้องเก็บศพ
503
00:33:15,365 --> 00:33:17,245
(ขอบคุณที่พามาส่งที่นี่ จากนี้เราจะไปต่อเอง)
504
00:33:17,325 --> 00:33:24,285
เราวางกำลังไว้รอบ
ฌาปนสถานนิคามพุทธ ฆาต
505
00:33:24,925 --> 00:33:28,085
ที่นั่นจัดการเผาศพได้ 12-15 ราย
506
00:33:29,285 --> 00:33:34,485
พิธีการต่างๆ
ตั้งแต่นักบวชไปจนถึงเชิงตะกอนมีพร้อม
507
00:33:34,565 --> 00:33:37,285
เราเตรียมไว้ล่วงหน้า
508
00:33:39,485 --> 00:33:41,125
ในสถานฌาปนกิจ
509
00:33:41,205 --> 00:33:43,925
มีคนมามากมาย
510
00:33:45,005 --> 00:33:50,165
เพื่อนๆ ครอบครัว ญาติๆ เพื่อนบ้านของพวกเขา
511
00:33:52,605 --> 00:33:54,765
ทุกคนมาหมด
512
00:33:55,685 --> 00:33:57,205
แต่ก็ยังมีคนไม่พอ
513
00:33:58,805 --> 00:34:02,765
มีนักบวชไม่พอ
514
00:34:05,365 --> 00:34:10,125
เรามีนักบวชไม่พอให้แต่ละศพ
515
00:34:11,605 --> 00:34:13,965
เราต้องการ…
516
00:34:15,965 --> 00:34:18,805
จัดพิธีให้อย่างเหมาะสม
517
00:34:18,885 --> 00:34:20,365
ไม่ควรมีอะไรขาด
518
00:34:21,845 --> 00:34:25,164
{\an8}เราจึงตัดสินใจให้นักบวชอาวุโสหนึ่งคน
ทำพิธีให้ทุกศพ
519
00:34:25,244 --> 00:34:26,724
(โรศัน ลาล ศาร์มา
นักบวชผู้ทำพิธีศพ)
520
00:34:26,805 --> 00:34:31,845
และให้เขาทำพิธีกรรมทั้งหมด
521
00:34:33,085 --> 00:34:37,164
{\an8}นั่นคือตอนที่แม่กับผมได้เห็นทีน่าเป็นครั้งสุดท้าย
522
00:34:37,244 --> 00:34:38,805
{\an8}(มเหศ ราฐอร์
พี่ของทีน่า)
523
00:34:47,405 --> 00:34:48,925
ละลิต
524
00:34:49,845 --> 00:34:51,485
ศิวาม
525
00:34:56,164 --> 00:34:57,925
เราบอกพวกเขา
526
00:34:58,005 --> 00:35:01,045
อย่างน้อยก็ให้เรา
ได้เห็นหน้าพวกเขาเป็นครั้งสุดท้าย
527
00:35:03,845 --> 00:35:07,245
เจ้าหน้าที่จึงเปิดหน้าพวกเขาให้เราเห็น
528
00:35:09,085 --> 00:35:11,885
นั่นคือครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นเธอ
529
00:35:15,365 --> 00:35:17,685
แม่ผมร้องไห้ปานจะขาดใจ
530
00:35:22,045 --> 00:35:25,205
พิธีสุดท้ายมักทำโดยลูกชายหรือหลานชาย
531
00:35:25,285 --> 00:35:28,245
สมาชิกสองสามคนที่เลือกไว้เท่านั้น
จะเป็นคนทำพิธี
532
00:35:28,325 --> 00:35:31,765
มีญาติไม่ถึง 11 คนให้เผาศพพร้อมกันหมด
533
00:35:33,045 --> 00:35:39,165
ทิเนศจุดไฟเผาศพหนึ่งแล้วขยับไปที่ศพถัดไป
534
00:35:40,125 --> 00:35:42,845
ผมมองดูทิเนศ พี่ชาย
535
00:35:42,925 --> 00:35:49,645
เขาจุดไฟทีละคนๆ เขาร้องไห้แล้วก็ไปที่ศพถัดไป
536
00:35:51,125 --> 00:35:53,565
ลูกชายของเขาจุดไฟเผาอีกศพ
537
00:35:55,125 --> 00:35:59,005
มันเป็นอะไรที่ไม่ควรมีใครต้องเจอ
538
00:36:00,565 --> 00:36:02,165
เป็นครั้งแรกในชีวิต
539
00:36:03,405 --> 00:36:08,685
ที่ผมเห็นพิธีเผาศพครอบครัว 11 ศพพร้อมกัน
540
00:36:13,285 --> 00:36:15,805
พระกฤษณะเคยพูดกับอรชุน…
541
00:36:24,325 --> 00:36:28,245
"นี่ อรชุน จิตใจเราไม่อาจผุกร่อนได้
542
00:36:29,045 --> 00:36:35,965
มันไม่อาจถูกทำลายหรือฆ่าได้
มันอยู่ยงคงกระพัน มันเป็นอมตะ"
543
00:36:47,685 --> 00:36:51,805
เราต้องไม่ร้องไห้
544
00:36:58,325 --> 00:37:03,845
แต่เราทุกคนคิดถึงความทรงจำดีๆ ในอดีต
545
00:37:12,245 --> 00:37:14,125
แต่ผมจะไม่มีวัน…
546
00:37:17,085 --> 00:37:19,005
ผมจะไม่มีวันลืมเลือนความทรงจำเหล่านั้น
547
00:37:19,965 --> 00:37:22,245
ความทรงจำจะคอยย้ำเตือน…
548
00:37:24,405 --> 00:37:25,925
ถึงความว่างเปล่าที่พวกเขาทิ้งไว้
549
00:37:46,285 --> 00:37:50,725
ผมได้รู้จากคุณว่าดวงตาพวกเขาได้ถูกบริจาค
550
00:37:50,805 --> 00:37:53,125
ในที่สุดผมก็ตระหนักถึงความจริง
551
00:37:55,205 --> 00:37:58,045
อย่างน้อยผมก็ทำใจได้บ้าง
552
00:37:58,125 --> 00:38:01,285
โล่งใจไปบ้าง
553
00:38:03,245 --> 00:38:07,245
{\an8}(ทิเนศ จันทวัต
พี่ชายที่รอดชีวิต)
554
00:38:12,685 --> 00:38:15,285
เมื่อมีการตายเกิดขึ้นไม่ว่าที่ไหน
555
00:38:15,365 --> 00:38:17,245
สมาชิกครอบครัวที่ยังอยู่จะต้องได้รับคำปรึกษา
556
00:38:17,325 --> 00:38:20,165
และกระตุ้นให้บริจาคดวงตาของผู้เสียชีวิต
557
00:38:21,165 --> 00:38:26,445
ผมนับถือคุณทิเนศที่เขายังมีสติในสถานการณ์เช่นนี้
558
00:38:26,525 --> 00:38:28,805
{\an8}และตัดสินใจแบบนี้ในวันเดียวกัน
559
00:38:28,885 --> 00:38:31,605
{\an8}เมื่อคนสามรุ่นในครอบครัวเสียชีวิต
560
00:38:31,685 --> 00:38:34,045
แม้จะอยู่ในสภาพการณ์นั้น เขาก็ยังคิดว่า…
561
00:38:34,125 --> 00:38:35,525
(ไศเลนทรา ตรีปาฐี
ที่ปรึกษา)
562
00:38:35,605 --> 00:38:42,005
ถ้าเขาบริจาคตา
มันจะทำให้ครอบครัวเขายังมีชีวิตอยู่บ้าง
563
00:38:56,885 --> 00:39:01,485
มันทำให้ผมโกรธและเศร้าในเวลาเดียวกัน
564
00:39:02,285 --> 00:39:05,485
พวกเด็กๆ น่าจะมีสักคนที่ปริปากพูดอะไรบ้าง
565
00:39:08,125 --> 00:39:10,045
พวกเขาได้ให้คำสาบานบางอย่าง
566
00:39:10,125 --> 00:39:12,645
ว่าจะไม่แพร่งพรายความลับนี้กับใคร
567
00:39:13,365 --> 00:39:17,645
ความลับอะไรที่สมาชิกครอบครัว 11 คนซ่อนไว้
568
00:39:17,725 --> 00:39:20,285
ตายไปพร้อมพวกเขาในคืนนั้น
569
00:39:48,165 --> 00:39:51,285
พวกเขาเป็นคนดีและปกติ
พวกเขายังเป็นอย่างนั้นสำหรับเรา
570
00:39:53,365 --> 00:39:55,285
หลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปหลังจากพวกเขาตาย
571
00:39:56,365 --> 00:39:58,565
ร้านของพวกเราอยู่ตรงข้ามกัน
572
00:39:58,645 --> 00:40:02,205
เราเคยเห็นภูวเนศหรือนีตูที่ร้าน
573
00:40:02,285 --> 00:40:03,685
แต่ตอนนี้เราไม่เห็นพวกเขาแล้ว
574
00:40:04,525 --> 00:40:06,405
นึกดูสิ อนาคตสดใสที่มาไม่ถึง
575
00:40:06,485 --> 00:40:08,885
ลูกๆ เราที่กำลังเติบโต
เราคงจะได้ฉลองงานแต่งของพวกเขา
576
00:40:08,965 --> 00:40:10,285
เราน่าจะได้อยู่ด้วยกัน
577
00:40:16,125 --> 00:40:20,005
หลังการเสียชีวิตของ 11 คนนี้
578
00:40:21,365 --> 00:40:24,165
เราสูญเสียอย่างมาก
579
00:40:28,085 --> 00:40:30,405
พื้นที่นั้นเสื่อมเสียไปมาก
580
00:40:31,605 --> 00:40:33,645
เราต้องปิดร้านไปเกือบปี
581
00:40:33,725 --> 00:40:35,525
ไม่มีใครมาเดินเลย
582
00:40:36,565 --> 00:40:39,885
เมื่อเวลาผ่านไป คนก็จะลืมทุกอย่าง
583
00:40:39,965 --> 00:40:43,725
จะมีคนใหม่ๆ ย้ายเข้ามา ชีวิตเราจะดำเนินต่อไป
นั่นเป็นธรรมดาของโลก
584
00:40:48,685 --> 00:40:51,405
ความต้องการหาคำตอบ
585
00:40:51,485 --> 00:40:53,965
ซึ่งจะอธิบายเรื่องทุกอย่าง
586
00:40:54,045 --> 00:40:57,965
และทำให้เข้าใจถึงการตายของคน 11 คน
587
00:40:58,045 --> 00:40:59,685
ความต้องการนั้นแรงกล้ามาก
588
00:41:00,525 --> 00:41:03,165
แต่น่าเสียดาย คำตอบนั้นอาจมีหรือไม่มีอยู่จริง
589
00:41:05,045 --> 00:41:07,525
การทำใจได้มาจากที่อื่น
590
00:41:09,565 --> 00:41:11,285
ทุกคดีต้องมีตอนจบ
591
00:41:11,365 --> 00:41:14,245
แต่คดีนี้ มีหลายคำถามที่ไม่ได้รับคำตอบ
592
00:41:14,325 --> 00:41:17,045
และจะยังคงไม่ได้รับคำตอบตลอดไป
593
00:41:17,125 --> 00:41:21,525
เพราะไม่เหลือใครที่จะบอกเราได้
ว่าเกิดอะไรขึ้น
594
00:41:23,085 --> 00:41:27,365
ฉันว่าฉันกลับมารู้สึก
ทุกช่วงขณะของการทำข่าวนั้น
595
00:41:27,445 --> 00:41:28,525
ทั้งหมดเลย
596
00:41:28,605 --> 00:41:31,525
และคืนนี้เมื่อฉันกลับบ้าน
597
00:41:32,685 --> 00:41:34,965
ฉันว่าฉันจะคิดถึงเรื่องนี้ไปอีกพักใหญ่
598
00:41:35,765 --> 00:41:37,005
มันจะยังคงอยู่
599
00:41:39,245 --> 00:41:41,725
ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว
600
00:41:42,405 --> 00:41:47,405
แต่การสนทนานี้พาผมย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว
601
00:41:47,485 --> 00:41:54,125
ผมกลับมามีความรู้สึกและความขัดแย้ง
จากเวลานั้นอีกครั้ง
602
00:41:57,725 --> 00:42:01,605
ยังมีคนถามผมเรื่องคดีนี้จนกระทั่งวันนี้
603
00:42:03,125 --> 00:42:04,765
มันยังคงเป็นปริศนาสำหรับพวกเขา
604
00:42:04,845 --> 00:42:07,045
ถึงแม้พวกเขาได้อ่านจากหนังสือพิมพ์
605
00:42:07,125 --> 00:42:09,845
ได้ดูข่าวโทรทัศน์ พวกเขารู้เรื่องราว
606
00:42:12,765 --> 00:42:17,485
แต่พวกเขาอยากรู้ "เรื่องที่แท้จริง"
ผมบอกว่าไม่มีความจริงอย่างอื่น
607
00:42:17,565 --> 00:42:20,205
"อยากได้ยินอะไรจากผม"
608
00:42:22,525 --> 00:42:27,325
บางคนไม่ยอมเชื่อทฤษฎีที่ออกมา
609
00:42:33,965 --> 00:42:35,725
แต่ละคดีก็ไม่เหมือนกัน
610
00:42:35,805 --> 00:42:39,605
เราทุ่มเทกายใจในการจับตัวคนร้าย
611
00:42:40,525 --> 00:42:42,925
ผมรู้สึกดีใจมากเมื่อไขคดีได้
612
00:42:44,125 --> 00:42:46,325
และเราไขคดีนี้แล้ว
613
00:42:47,085 --> 00:42:48,565
มันก็จบ
614
00:42:54,885 --> 00:42:57,765
ฉันอยากรู้ว่าคืนนั้นพวกเขาคิดอะไร
615
00:42:57,845 --> 00:43:00,165
ทำไมพวกเขาถึงยอมทำอะไรบ้าๆ แบบนี้
616
00:43:01,605 --> 00:43:03,965
พวกเขาต้องคิดอะไรอยู่แน่ๆ
617
00:43:06,285 --> 00:43:08,925
ผมเลิกเชื่อในพระเจ้า
618
00:43:11,605 --> 00:43:16,485
ปารวีน ภรรยาของผมบอกว่า
ผมไม่เคยเชื่อในพระเจ้า
619
00:43:17,285 --> 00:43:19,045
แต่ตอนนี้ผมไม่นับถือพระเจ้าจริงๆ
620
00:43:19,125 --> 00:43:23,485
เรื่องที่เกิดขึ้นมีส่วนอย่างมาก
621
00:43:26,405 --> 00:43:28,965
ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ งั้นพระเจ้าอยู่ที่ไหน
622
00:43:29,045 --> 00:43:33,405
ถ้าพระเจ้ามีจริง พระองค์คงมอบปัญญา
ให้พวกเขาอย่างน้อยสักคน
623
00:43:33,485 --> 00:43:37,125
ให้ตะโกนขอความช่วยเหลือ
เพื่อที่เพื่อนบ้านอาจจะได้ยินพวกเขา
624
00:43:38,405 --> 00:43:40,045
แล้วพระเจ้าไปอยู่ไหน
625
00:43:44,405 --> 00:43:46,845
การที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างลับๆ
626
00:43:48,005 --> 00:43:52,845
มันแสดงให้เห็นถึงการขาดความสัมพันธ์กัน
627
00:43:53,765 --> 00:43:55,045
ในสังคม
628
00:43:56,045 --> 00:43:59,845
ฉะนั้นคนในสังคมจึงจำเป็นต้องคุยเรื่องเหล่านี้
629
00:43:59,925 --> 00:44:05,605
แม้จะไม่สะดวกใจ
เพราะการเล่าเรื่องของคนเหล่านี้
630
00:44:06,325 --> 00:44:08,045
มันคือ…
631
00:44:10,165 --> 00:44:11,925
การทำให้ทำใจได้
632
00:44:14,165 --> 00:44:17,285
ทั้งสำหรับพวกเขาและสำหรับเรา
633
00:45:52,645 --> 00:45:57,645
คำบรรยายโดย
สุดาภรณ์ ปลื้มปิติวิริยะเวช