1
00:00:15,056 --> 00:00:15,890
ฮาร์เลม

2
00:00:15,974 --> 00:00:17,851
ในยุค 1920

3
00:00:17,934 --> 00:00:20,186
มันคือวิหารคนดำสำหรับนิโกรใหม่

4
00:00:22,439 --> 00:00:24,482
ในการอพยพครั้งใหญ่

5
00:00:24,566 --> 00:00:27,402
ชาวใต้ผิวดำหนีจากเงื้อมมือของจิม โครว์

6
00:00:27,485 --> 00:00:30,030
และตอนนี้ได้กำหนดเส้นทาง
ของพวกเขาสู่อิสรภาพ

7
00:00:30,780 --> 00:00:32,449
อิสระที่จะจินตนาการ

8
00:00:32,532 --> 00:00:34,409
อิสระที่จะเป็นคนผิวดำ

9
00:00:34,492 --> 00:00:36,411
หรือเป็นตัวเองอย่างแท้จริง

10
00:00:37,454 --> 00:00:40,540
ทุกคนที่เคยเป็นคนสำคัญ คุณย้ายมาที่นี่

11
00:00:42,292 --> 00:00:44,794
การมาถึงของพวกเขา
เป็นตัวกระตุ้นยุคฟื้นฟูศิลปะฮาร์เลม

12
00:00:45,378 --> 00:00:47,839
ศูนย์กลางของวัฒนธรรมคนผิวดำที่เฟื่องฟู

13
00:00:47,922 --> 00:00:50,300
ดนตรี วรรณกรรม ศิลปะ

14
00:00:50,383 --> 00:00:53,136
การเคลื่อนไหว และอาหาร

15
00:00:54,471 --> 00:00:57,432
จิตวิญญาณชาวใต้ของพวกเขา
นิยามอาหารฮาร์เลม

16
00:00:58,141 --> 00:01:00,185
และมันก็ต่อเนื่องมาจนถึงทุกวันนี้

17
00:01:00,810 --> 00:01:04,564
ในตัวพ่อค้าแม่ค้าริมทาง ร้านอาหาร
และบาร์ค็อกเทลในย่านนี้

18
00:01:04,647 --> 00:01:07,817
ล้วนเป็นมรดกที่ยังมีชีวิตอยู่ในยุคฟื้นฟูศิลปะ

19
00:01:08,735 --> 00:01:10,528
ตอนที่เราวาดภาพนั้น

20
00:01:10,612 --> 00:01:12,906
ตอนที่เราร้องเพลงนั้นสุดเสียง

21
00:01:12,989 --> 00:01:14,657
มันยังไม่เสร็จจนกว่าเราจะกินอาหาร

22
00:02:03,748 --> 00:02:05,166
(High on the Hog)

23
00:02:05,250 --> 00:02:08,294
(อาหารแอฟริกันอเมริกันพลิกโฉมอเมริกา)

24
00:02:08,378 --> 00:02:09,796
(วิหารคนดำ)

25
00:02:09,879 --> 00:02:12,590
ฉันก็เป็นส่วนหนึ่งของอเมริกา

26
00:02:13,174 --> 00:02:14,968
ฉันคือคนดำในครอบครัวอเมริกัน

27
00:02:15,051 --> 00:02:18,346
พวกเขาให้ฉันไปกินอาหารในครัวเมื่อมีผู้มาเยือน

28
00:02:19,013 --> 00:02:22,559
แต่ฉันหัวเราะ กินดี และแข็งแรง

29
00:02:23,309 --> 00:02:26,980
พรุ่งนี้ฉันจะอยู่ที่โต๊ะเมื่อมีผู้มาเยือน

30
00:02:27,063 --> 00:02:30,733
และจะไม่มีใครกล้าพูดกับฉันว่า "ไปกินในครัว"

31
00:02:30,817 --> 00:02:34,112
อีกอย่าง พวกเขาจะได้เห็นว่าฉันสวยแค่ไหน

32
00:02:34,195 --> 00:02:36,489
ฉันสวยแค่ไหน

33
00:02:36,573 --> 00:02:38,783
ฉันสวยแค่ไหน

34
00:02:38,867 --> 00:02:40,034
และละอายใจ

35
00:02:40,118 --> 00:02:43,288
ฉันก็เป็นส่วนหนึ่งของอเมริกา

36
00:02:44,581 --> 00:02:45,582
(นิวยอร์ก)

37
00:02:46,916 --> 00:02:51,087
ขณะที่ชาวแอฟริกันอเมริกัน
ทิ้งความสะดวกสบายของคนที่รักมาจากทางใต้

38
00:02:51,171 --> 00:02:53,256
พวกเขานำบ้านมากับพวกเขาด้วย

39
00:02:54,048 --> 00:02:56,342
พวกเขาสืบทอดประเพณีและงานฝีมือ

40
00:02:56,426 --> 00:02:59,721
ที่จะสร้างสายสัมพันธ์และธุรกิจใหม่ๆ

41
00:03:00,597 --> 00:03:02,265
(ชาลส์แพนฟรายด์ชิกเก้น)

42
00:03:02,348 --> 00:03:06,644
- ยินดีต้อนรับค่ะ
- ขอต้อนรับสู่ชาลส์แพนฟรายด์ชิกเก้นค่ะ

43
00:03:06,728 --> 00:03:10,857
หลายปีมานี้ ผมได้ยินเรื่องราวของ
ชาลส์ เกเบรียลตำนานแห่งฮาร์เลม

44
00:03:11,649 --> 00:03:15,653
เชฟผู้เข้าชิงรางวัลเจมส์ เบียร์ด
และอพยพมาจากทางใต้โดยตรง

45
00:03:15,737 --> 00:03:19,616
ที่ยังทอดไก่ในกระทะเหล็กเช่นเดิม

46
00:03:20,200 --> 00:03:24,120
วันนี้เชฟชาลส์
และเชฟควีผู้อยู่ในอุปถัมภ์ของเขา

47
00:03:24,204 --> 00:03:29,250
เชิญผมมากินอาหารนอกเมนูทั้งคาวและหวาน
ที่เป็นอาหารหลักของฮาร์เลม

48
00:03:29,334 --> 00:03:31,294
เชฟชาลส์ เชฟควี

49
00:03:31,377 --> 00:03:33,338
- เป็นไงบ้าง ด้วยความยินดี
- เป็นไงบ้าง

50
00:03:33,421 --> 00:03:34,881
เป็นเกียรติมากที่ได้พบคุณ

51
00:03:34,964 --> 00:03:36,883
- ขอบคุณมากครับ
- เป็นไงบ้าง

52
00:03:36,966 --> 00:03:39,135
นั่งตรงนี้เลยครับ ที่ที่เราวางจาน

53
00:03:39,219 --> 00:03:41,012
เราทอดไก่นี่แล้ว ผมจะเสิร์ฟให้คุณนะครับ

54
00:03:41,095 --> 00:03:42,680
เชฟชาลส์ นั่งสิ ผมจะดูแลคุณเอง

55
00:03:42,764 --> 00:03:44,057
เยี่ยมเลย

56
00:03:44,682 --> 00:03:46,684
ผมอยากเห็นคนเสิร์ฟอาหารให้คุณ

57
00:03:46,768 --> 00:03:48,353
- ขอบคุณ
- คุณสมควรได้รับสิ่งนั้น

58
00:03:48,436 --> 00:03:50,521
ดีใจมากเลยที่ได้อยู่ที่นี่กับคุณ

59
00:03:50,605 --> 00:03:51,439
ขอบคุณครับ

60
00:03:51,522 --> 00:03:53,650
และผมก็เสียใจที่ต้องบอกว่า

61
00:03:53,733 --> 00:03:56,402
ผมใช้เวลานานมากกว่าจะมากินอาหารของคุณ

62
00:03:56,486 --> 00:03:59,906
แต่ผมดีใจที่มันเกิดขึ้นแล้ว

63
00:03:59,989 --> 00:04:02,075
ดูจานสวยๆ นี่สิ

64
00:04:02,158 --> 00:04:03,243
- นี่ครับ
- ขอบคุณครับ

65
00:04:03,326 --> 00:04:04,702
- ยินดีครับ
- ขอบคุณครับ

66
00:04:05,411 --> 00:04:07,747
นี่คือสิ่งที่สร้างสรรค์จากความฝัน

67
00:04:08,373 --> 00:04:09,832
หวังว่าคุณคงจะรู้นะว่านี่คืออะไร

68
00:04:09,916 --> 00:04:11,251
ผมรู้ว่านี่คืออะไร

69
00:04:11,334 --> 00:04:13,544
- ไก่กับวาฟเฟิลใช่ไหม
- ใช่ครับ

70
00:04:13,628 --> 00:04:14,837
- ผมรู้…
- คุณเข้าใจผิด

71
00:04:14,921 --> 00:04:17,757
มันคือชาลส์แพนฟรายชิกเก้นแอนด์วาฟเฟิล

72
00:04:17,840 --> 00:04:20,301
- ขอโทษครับ ใช่
- ในร้านนี้นั่นคือสิ่งที่ต่างกัน

73
00:04:20,385 --> 00:04:22,136
- ใส่น้ำผึ้งหน่อยไหม
- ใส่ครับ

74
00:04:22,220 --> 00:04:24,138
- แน่นอนที่สุด
- คุณใส่มันแบบนั้นเหรอ

75
00:04:24,222 --> 00:04:26,391
- เราใส่มันแบบนี้
- ได้ครับ ใส่เลย

76
00:04:26,474 --> 00:04:28,601
- ต้องราดแบบนี้ นี่คือสิ่งสำคัญ
- ครับ

77
00:04:28,685 --> 00:04:29,769
แค่นิดเดียว

78
00:04:30,478 --> 00:04:31,813
ดูดีครับ

79
00:04:32,897 --> 00:04:33,898
เยี่ยม

80
00:04:34,565 --> 00:04:36,818
คุณคิดว่าไง ใช้มือหยิบเลย คุณอยู่ที่บ้าน

81
00:04:36,901 --> 00:04:38,861
ผมจะใช้มือ โอเค ดีครับ

82
00:04:40,613 --> 00:04:41,447
โอ้โฮ

83
00:04:42,282 --> 00:04:43,616
- ใช่ครับ ใช่
- ว้าว

84
00:04:44,617 --> 00:04:47,412
- พระเจ้าช่วย
- คุณกำลังลิ้มรสความรักของชาลส์

85
00:04:47,495 --> 00:04:50,206
มันจะพาคุณย้อนกลับไปตอนที่คุณเล่น

86
00:04:50,290 --> 00:04:54,168
ออกไปข้างนอก ไม่รู้จะกินอะไร ไม่มีอะไรกิน

87
00:04:54,752 --> 00:04:56,796
มันดึกเกินไปสำหรับมื้อค่ำ

88
00:04:56,879 --> 00:04:58,298
เช้าเกินไปสำหรับมื้อเช้า

89
00:04:58,381 --> 00:05:00,633
วาฟเฟิลกับไก่เหมาะกับช่วงเวลาระหว่างนั้น

90
00:05:02,093 --> 00:05:03,720
นี่มันไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ

91
00:05:03,803 --> 00:05:04,637
ขอบคุณครับ

92
00:05:05,263 --> 00:05:08,349
คุณไม่มีทางทอดได้กรอบแบบนี้

93
00:05:08,933 --> 00:05:10,018
ถ้าไม่มีกระทะทอด

94
00:05:10,101 --> 00:05:14,355
ผมต้องสั่งทำกระทะที่โรงงานเหล็กทางใต้

95
00:05:14,439 --> 00:05:16,941
พวกเขาเคยทำกระทะให้ผม
ที่ผมเคยเอามาที่นิวยอร์ก

96
00:05:17,025 --> 00:05:18,443
นานแค่ไหนแล้วครับ

97
00:05:18,526 --> 00:05:19,402
นั่นมัน…

98
00:05:20,153 --> 00:05:21,988
คิดว่าเมื่อ 40 ปีก่อนนะ

99
00:05:22,071 --> 00:05:23,281
กระทะอายุ 40 ปี

100
00:05:23,364 --> 00:05:25,658
- ใช่
- ครับ

101
00:05:25,742 --> 00:05:28,995
ฉันเคยมีแต่กระทะธรรมดา มันเล็กเกินไป

102
00:05:29,078 --> 00:05:33,708
ผมสั่งทำกระทะที่ใหญ่พอสำหรับพวกมันสี่ใบบนเตา

103
00:05:33,791 --> 00:05:34,959
และก็ไม่ได้ใช้พวกมันแล้ว

104
00:05:35,043 --> 00:05:36,127
และพวกมันก็… ใช่ครับ

105
00:05:36,210 --> 00:05:39,047
แล้วหลังจากนั้น ผมก็มีรถ

106
00:05:39,130 --> 00:05:41,841
ตอนนั้นมีแต่ผมคนเดียวที่มีรถขายอาหาร

107
00:05:41,924 --> 00:05:44,135
- เหรอครับ เราพูดถึงต้นยุค 80 เหรอ
- ใช่

108
00:05:44,218 --> 00:05:45,136
- ยุค 80 ใช่
- ใช่

109
00:05:45,219 --> 00:05:48,014
- พวกเขาขับรถพยายามตามผมให้ทัน
- ใช่

110
00:05:48,097 --> 00:05:49,057
แต่ก็ตามไม่ทัน

111
00:05:49,140 --> 00:05:50,433
- ไล่ตามรถคุณเหรอ
- ใช่

112
00:05:50,516 --> 00:05:54,854
มันเยอะมาก ผมพูดว่า
"ว้าว ฉันว่าฉันต้องเปิดร้านอาหารแล้วละ"

113
00:05:55,438 --> 00:05:57,315
นั่นคือตอนที่ผมเปิดร้านอาหารแห่งแรก

114
00:05:57,857 --> 00:06:01,110
- เรื่องราวของคุณย้อนกลับไปที่นอร์ทแคโรไลนา
- ใช่ครับ

115
00:06:01,194 --> 00:06:02,779
เล่าเกี่ยวกับวัยเด็กของคุณหน่อยครับ

116
00:06:02,862 --> 00:06:05,239
ผมมีพี่น้องผู้ชาย 12 คน ผู้หญิงแปดคน

117
00:06:06,074 --> 00:06:09,118
- พี่น้องผู้ชาย 12 คน ผู้หญิงแปดคน
- ใช่ครับ

118
00:06:09,202 --> 00:06:11,871
ผมอยากทำให้แน่ใจว่าผู้ชมทางบ้านเข้าใจน่ะครับ

119
00:06:12,663 --> 00:06:15,041
ใช่ครับ พี่น้องผู้ชาย 12 คน
ผู้หญิงแปดคนในครอบครัวผม

120
00:06:15,124 --> 00:06:16,584
เราจ่ายค่าเช่าที่ดินด้วยผลผลิต

121
00:06:16,667 --> 00:06:20,463
บางครั้งเราต้องเดินห้าไมล์ไปที่ไร่ฝ้าย

122
00:06:20,546 --> 00:06:21,964
เราออกจากบ้านตอนหกโมงเช้า

123
00:06:22,048 --> 00:06:24,008
แล้วก็กลับบ้านตอนหกโมงเย็น

124
00:06:24,092 --> 00:06:27,345
เรากลับถึงบ้าน แล้วเราก็ต้องฆ่าไก่

125
00:06:27,428 --> 00:06:29,305
ทุกคนมีงานบ้านต้องทำ

126
00:06:29,389 --> 00:06:33,184
งานบ้านของผมคือพลิกไก่ในกระทะ
นั่นแหละงานบ้านที่ผมต้องทำ

127
00:06:33,267 --> 00:06:37,146
เราไม่มีเตาแบบนี้ เรามีแต่เตาฟืน เข้าใจไหม

128
00:06:37,230 --> 00:06:38,815
แม่ผมบอกว่าต้องทำยังไง

129
00:06:38,898 --> 00:06:41,692
เธอบอกว่า "แม่อยากให้ลูกพลิกไก่นี่

130
00:06:41,776 --> 00:06:44,404
ทุกสองสามนาที" นั่นคือสิ่งที่ผมทำ

131
00:06:44,487 --> 00:06:47,532
เธอบอกว่า "ฟังนะ สับไก่

132
00:06:47,615 --> 00:06:49,992
ปรุงรสไก่ หมักทิ้งไว้แปดชั่วโมง"

133
00:06:50,076 --> 00:06:52,537
"หลังจากแปดชั่วโมง เราก็ทอด"

134
00:06:52,620 --> 00:06:54,747
ดังนั้นทุกวันที่เรากลับมา

135
00:06:54,831 --> 00:06:57,834
เราจะเตรียมไก่ให้พร้อมสำหรับวันถัดไป

136
00:06:57,917 --> 00:07:00,837
คุณไม่ได้แช่อาหารในน้ำเกลือ

137
00:07:00,920 --> 00:07:02,672
ไม่มีพวกบัตเตอร์มิลค์

138
00:07:02,755 --> 00:07:04,882
- ไม่มีเลยเหรอ
- ไม่ ผมใช้นมธรรมดากับไข่

139
00:07:04,966 --> 00:07:07,593
- แค่นั้น นมกับไข่ แค่นั้น
- นมกับไข่

140
00:07:07,677 --> 00:07:11,055
และเครื่องปรุงรสพิเศษของแม่ที่แม่ให้ผมใส่ลงไป

141
00:07:11,139 --> 00:07:13,474
และคุณโตมากับสูตรอาหารเดียวกันหรือเปล่า

142
00:07:13,558 --> 00:07:15,560
- สูตรเดียวกัน
- ว้าว

143
00:07:15,643 --> 00:07:19,230
แม่ผมให้สูตรนี้มาและผมก็อยากแบ่งปันมัน

144
00:07:19,313 --> 00:07:22,775
พวกคุณทุกคนจะได้เห็นว่ามันคืออะไร

145
00:07:22,859 --> 00:07:25,987
รักษามรดกและสูตรอาหารของแม่ไว้

146
00:07:26,571 --> 00:07:27,947
คุณเคยคิดถึงแดนใต้ไหม

147
00:07:28,030 --> 00:07:28,906
ไม่เคย

148
00:07:29,532 --> 00:07:32,618
ตอนผมอยู่ทางใต้ ผมทำงานที่ฟาร์มโคนมแห่งหนึ่ง

149
00:07:33,453 --> 00:07:38,207
วันหนึ่งผมไปกำลังรีดนมวัว แล้วชนถังนมล้ม

150
00:07:39,876 --> 00:07:42,253
แล้วผู้ชายคนนั้นก็เข้ามาเตะผม

151
00:07:45,339 --> 00:07:46,966
เพราะผมทำนมหก

152
00:07:48,676 --> 00:07:51,429
แล้วก็ด่าผม ไล่ให้ผมกลับบ้าน

153
00:07:52,388 --> 00:07:56,058
ผมกลับบ้าน บอกแม่

154
00:07:57,059 --> 00:07:59,353
แต่ผมก็ยังกลับไปที่นั่น

155
00:07:59,437 --> 00:08:02,607
ผมไม่มีทางเลือก
ผมกลับไปที่นั่นเพราะต้องการเงิน

156
00:08:02,690 --> 00:08:03,941
คุณต้องกลับไป

157
00:08:04,025 --> 00:08:05,443
ผมกลับไป ใช่

158
00:08:05,526 --> 00:08:07,528
เขาใจดีที่บอกว่าโดนเตะ เขาไม่ใช่แค่โดนเตะ

159
00:08:07,612 --> 00:08:10,239
เขาโดนเตะแล้วเดินขาเป๋กลับบ้าน

160
00:08:10,323 --> 00:08:12,825
จริงๆ แล้วพวกนั้นซ้อมเขา
เพราะทำนมหกโดยบังเอิญ

161
00:08:12,909 --> 00:08:13,951
ใช่

162
00:08:14,035 --> 00:08:16,287
นั่นคือเหตุผลที่พอผมมานิวยอร์ก

163
00:08:16,370 --> 00:08:20,124
มันทำให้ผมมีความสุขมาก
เพราะผมทำสิ่งที่ผมอยากทำได้

164
00:08:20,958 --> 00:08:22,877
ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นอยากให้ผมทำ

165
00:08:24,253 --> 00:08:25,630
ผมรู้สึกเหมือนเป็นอิสระ

166
00:08:26,631 --> 00:08:27,882
ใช่

167
00:08:27,965 --> 00:08:30,009
แล้วเชฟควี

168
00:08:30,635 --> 00:08:32,887
คุณเจอกับเชฟชาลส์ได้ยังไงครับ

169
00:08:32,970 --> 00:08:36,015
ผมเคารพนับถือผู้ชายคนนี้มาทั้งชีวิต
เขาเคยทำงานที่โคปแลนด์

170
00:08:36,098 --> 00:08:39,519
ผมเคยไปที่นั่นกับครอบครัวทุกวันอาทิตย์
ตอนที่เรามีเงินเก็บ

171
00:08:39,602 --> 00:08:42,063
- ใช่
- ผมขอทำงานกับเขาในครัว

172
00:08:42,146 --> 00:08:44,023
และครั้งแรกที่ผมอยู่กับเขาในครัว

173
00:08:44,106 --> 00:08:47,944
คือทำงานกับโบสถ์
ที่เลี้ยงอาหารคนไร้บ้านในช่วงโควิด

174
00:08:48,027 --> 00:08:49,320
สุดยอดมาก

175
00:08:49,403 --> 00:08:53,407
และเมื่อคุณกลับไปหาคนที่คุณเคารพนับถือคนหนึ่ง

176
00:08:53,491 --> 00:08:55,701
ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก

177
00:08:55,785 --> 00:08:58,579
ซึ่งร้านอาหารกำลังจะเลิกกิจการ

178
00:08:58,663 --> 00:09:00,206
แล้วก็พูดว่า "ผมช่วยคุณเอง"

179
00:09:00,289 --> 00:09:03,584
นั่นเป็นสิ่งที่ผมสนใจด้วยเช่นกัน

180
00:09:04,293 --> 00:09:07,755
ส่วนหนึ่งในประสบการณ์ของคนผิวดำ

181
00:09:07,838 --> 00:09:12,510
คือคุณเอาชนะสิ่งที่ควรจะชนะคุณ

182
00:09:13,719 --> 00:09:18,099
และมันก็กลายเป็นมรดกใหม่ของมันเอง

183
00:09:18,182 --> 00:09:20,977
นั่นคือสิ่งที่เยี่ยมที่สุดของคนผิวดำที่ผมนึกภาพออก

184
00:09:21,060 --> 00:09:23,145
นั่นคือจิตวิญญาณของยุคฟื้นฟูศิลปะที่คงอยู่ต่อไป

185
00:09:23,229 --> 00:09:26,357
ร้านอาหารฮาร์เลมของเราถึงได้สำคัญมาก
นี่คือประวัติศาสตร์

186
00:09:26,440 --> 00:09:27,608
เดินหน้าต่อไป

187
00:09:27,692 --> 00:09:30,278
การพูดคุยกับคุณสองคนครั้งนี้

188
00:09:30,361 --> 00:09:33,197
เป็นสิ่งที่ผมจะไม่มีวันลืม

189
00:09:33,281 --> 00:09:36,450
และผมก็รู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้เรียนรู้จากคุณ

190
00:09:37,159 --> 00:09:40,871
และผมก็ขอบคุณคุณเช่นกัน พี่ชาย

191
00:09:40,955 --> 00:09:44,000
เพราะคุณสอนเราทุกคน

192
00:09:44,083 --> 00:09:46,085
ว่าเราต้องออกมาปกป้อง

193
00:09:46,168 --> 00:09:48,254
ตำนานในชุมชนของเรายังไง

194
00:09:48,337 --> 00:09:51,882
- ขอบคุณมาก
- เชฟควี ขอบคุณสำหรับเรื่องนั้น

195
00:09:51,966 --> 00:09:53,509
และเชฟชาลส์

196
00:09:53,593 --> 00:09:55,886
- ผมชื่นชมคุณจริงๆ ขอบคุณทุกคนครับ
- ขอบคุณครับ

197
00:10:02,351 --> 00:10:05,146
เชฟชาลส์เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มคนที่มีชื่อเสียง

198
00:10:05,229 --> 00:10:07,481
ของธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ
ของคนผิวดำในฮาร์เลม

199
00:10:07,565 --> 00:10:10,276
ซึ่งเกิดจากมรดกของยุคฟื้นฟูศิลปะฮาร์เลม

200
00:10:10,818 --> 00:10:14,572
ช่วงเวลาที่ศิลปะของเชฟผิวดำและศิลปินแจ๊ส

201
00:10:14,655 --> 00:10:15,865
หลอมรวมกัน

202
00:10:17,742 --> 00:10:20,536
ผมกำลังไปพบเจ้าของร้านอาหารชื่อดัง

203
00:10:20,620 --> 00:10:22,079
อเล็กซานเดอร์ สมอลส์

204
00:10:22,163 --> 00:10:25,458
เป็นรู้จักมากที่สุดในการเปิดร้านใหม่
ที่มีชื่อเสียงในยุคฟื้นฟูศิลปะ

205
00:10:25,541 --> 00:10:26,917
มินตันส์ เพลย์เฮาส์

206
00:10:28,419 --> 00:10:31,047
และร้านอาหารในเครือ ซีซิล

207
00:10:31,589 --> 00:10:35,426
หลายปีแล้วตั้งแต่ที่ผมมีโอกาสได้นั่งโต๊ะนี้

208
00:10:35,509 --> 00:10:38,554
สถานที่ที่ศิลปินและบุคคลสำคัญมากินอาหาร

209
00:10:39,472 --> 00:10:40,890
สวัสดี เพื่อน สบายดีไหม

210
00:10:40,973 --> 00:10:43,017
- ดีใจที่ได้เจอครับ
- สบายดี ดีใจที่ได้เจอครับ

211
00:10:43,100 --> 00:10:45,436
- คุณไม่ได้มาที่นี่นานมากเลย
- ใช่ครับ

212
00:10:45,519 --> 00:10:46,729
สวัสดีครับ

213
00:10:46,812 --> 00:10:49,231
- คุณสูงขึ้นนิ้วหรือสองนิ้วนะตั้งแต่มาครั้งที่แล้ว
- ไม่หรอก

214
00:10:49,315 --> 00:10:51,567
คนเราลืมได้น่ะ คนเราลืมได้

215
00:10:52,193 --> 00:10:53,361
ขอต้อนรับกลับสู่ฮาร์เลม

216
00:10:53,444 --> 00:10:55,988
ขอบคุณมากครับ รู้สึกดีที่ได้กลับมา

217
00:10:56,614 --> 00:11:00,076
- โดยเฉพาะการได้กลับมาที่นี่
- ผมรู้ ขอบคุณครับ ซาบซึ้งใจจริงๆ

218
00:11:00,159 --> 00:11:03,954
และนี่คือจุดแวะที่เหมาะสม

219
00:11:04,038 --> 00:11:10,127
เพราะนี่เป็นโต๊ะอาหาร
ที่คนอยากมานั่งกินมากที่สุดในฮาร์เลม

220
00:11:10,211 --> 00:11:14,423
ถ้าคุณอยากระลึกถึงความทรงจำที่ดีๆ ในอดีต

221
00:11:14,507 --> 00:11:17,385
และคุณได้อ่าน

222
00:11:17,468 --> 00:11:21,639
เรื่องราวและนิยายของนักเขียนในฮาร์เลม

223
00:11:21,722 --> 00:11:24,350
ถ้าคุณมองเพลงหลายๆ เพลงให้ดีๆ

224
00:11:24,850 --> 00:11:26,769
"กิมมีอะพิกฟุตแอนด์อะบอตเทิลออฟเบียร์"

225
00:11:26,852 --> 00:11:28,896
เอาขาหมูมาให้ฉัน

226
00:11:29,522 --> 00:11:32,149
กับเบียร์สักขวด

227
00:11:32,233 --> 00:11:34,360
อาหารมักจะ…

228
00:11:36,028 --> 00:11:38,239
ผสมผสานเข้ากับ

229
00:11:38,948 --> 00:11:42,118
วิถีชีวิตของคนผิวดำและคนผิวสี

230
00:11:42,201 --> 00:11:44,537
ผมชอบคิดว่า

231
00:11:45,121 --> 00:11:48,708
เราคงไม่มี

232
00:11:48,791 --> 00:11:50,751
ยุคฟื้นฟูศิลปะจริงๆ ถ้าไม่มีอาหารของเรา

233
00:11:50,835 --> 00:11:53,462
อาหารไม่ได้ถูกพิจารณาว่า

234
00:11:53,546 --> 00:11:56,924
อยู่ในระดับเดียวกับศิลปะและวรรณกรรม

235
00:11:57,007 --> 00:12:00,720
แต่จริงๆ แล้ว
นี่คือต้นกำเนิดของสิ่งเหล่านั้นทั้งหมด

236
00:12:00,803 --> 00:12:05,099
ตอนที่เราวาดภาพนั้น
ตอนที่เราร้องเพลงนั้นสุดเสียง

237
00:12:05,182 --> 00:12:08,394
เมื่อเราได้ทำสิ่งสร้างสรรค์เหล่านี้ทั้งหมด

238
00:12:08,477 --> 00:12:10,688
มันไม่เสร็จจนกว่าเราจะกินอาหาร

239
00:12:12,982 --> 00:12:16,902
คุณจะข้ามมันไปไม่ได้

240
00:12:16,986 --> 00:12:20,322
จุดเริ่มต้นของประวัติศาสตร์มันอยู่ตรงนั้น

241
00:12:20,906 --> 00:12:24,869
สำหรับคนจำนวนมากที่อพยพมาจากทางใต้

242
00:12:24,952 --> 00:12:29,498
พวกเขาจัดปาร์ตี้หาเงินค่าเช่า

243
00:12:30,207 --> 00:12:32,793
พวกเขาจะมารวมตัวกันที่บ้านของกันและกัน

244
00:12:32,877 --> 00:12:35,546
และก็ขายอาหารที่พวกเขาทำ

245
00:12:35,629 --> 00:12:38,758
- และอาหารคือสิ่งสำคัญ
- อาหารคือสิ่งสำคัญ

246
00:12:38,841 --> 00:12:42,678
พวกเขาสร้างพลวัตทางสังคม

247
00:12:42,762 --> 00:12:45,973
ในอะพาร์ตเมนต์ส่วนตัว
หรือที่อยู่อาศัยของพวกเขา

248
00:12:46,056 --> 00:12:48,184
และเมื่อผมอ่านเกี่ยวกับยุคฟื้นฟูศิลปะของฮาร์เลม

249
00:12:48,267 --> 00:12:51,353
และผมอ่านเกี่ยวกับปาร์ตี้ที่พวกเขาจัด

250
00:12:53,647 --> 00:12:55,107
มันสร้างแรงบันดาลใจให้ผม

251
00:12:55,191 --> 00:12:58,194
มันคือส่วนที่สำคัญมากของมรดกฮาร์เลม

252
00:12:58,277 --> 00:13:00,237
ที่คุณเก็บรักษาไว้

253
00:13:00,321 --> 00:13:01,572
มันคือเหตุผลที่ผมทำสิ่งที่ผมทำ

254
00:13:01,655 --> 00:13:04,116
ผมเลยเตรียมของเยี่ยมๆ ไว้ หวังว่านะ

255
00:13:04,200 --> 00:13:05,117
ว้าว

256
00:13:06,118 --> 00:13:07,036
พระเจ้าช่วย

257
00:13:07,119 --> 00:13:11,248
"ว้าว" เพราะปริมาณ
หรือ "ว้าว" เพราะอาหาร

258
00:13:11,332 --> 00:13:14,960
- มีอาหารให้กินเยอะมาก
- มีให้กินเยอะมาก

259
00:13:15,044 --> 00:13:16,378
บอกผมทุกอย่างเลยครับ

260
00:13:16,462 --> 00:13:18,881
โอเค ที่เรามีอยู่ตรงนี้คือ

261
00:13:18,964 --> 00:13:22,134
สตูขาหมูถั่วลิม่าเขียว

262
00:13:22,676 --> 00:13:25,930
กับแอร์ลูมแคร์รอต ข้าวโพด

263
00:13:26,013 --> 00:13:27,681
และตอนนี้ข้าวโพดก็หวานแล้ว

264
00:13:27,765 --> 00:13:32,478
มะเขือเทศบด เสจ ไธม์ โรสแมรี่

265
00:13:33,062 --> 00:13:37,691
หมูสามชั้นรมควันเพื่อเพิ่มรสชาติ

266
00:13:37,775 --> 00:13:38,609
ครับ

267
00:13:38,692 --> 00:13:40,903
- ผมว่าคุณต้องชอบแน่
- ผมว่าผมต้องชอบมากแน่

268
00:13:40,986 --> 00:13:43,197
และเราก็มีข้าวดำ

269
00:13:43,697 --> 00:13:46,367
เพราะมันเป็นหนึ่งในของโปรดของผม

270
00:13:46,450 --> 00:13:50,955
ญาติของข้าวแดง ซึ่งเป็นเมล็ดข้าวแอฟริกัน

271
00:13:51,038 --> 00:13:55,084
ที่ถูกนำมายังเซาท์แคโรไลนา
เหมือนทองแคโรไลนา

272
00:13:55,167 --> 00:13:56,377
ทานกันเถอะครับ

273
00:13:56,460 --> 00:13:59,839
เป็นเกียรติมากที่ได้กลับมานั่งอยู่ที่นี่กับคุณ

274
00:13:59,922 --> 00:14:02,591
- ผมดีใจที่คุณกลับมาฮาร์เลม
- กินอาหารของคุณ

275
00:14:02,675 --> 00:14:04,635
- กลับมาที่ฮาร์เลม
- ใช่

276
00:14:05,427 --> 00:14:06,804
ถั่วลิม่า ขาหมู

277
00:14:06,887 --> 00:14:09,348
คุณต้องตักไปทั้งอันเลย มันใหญ่…

278
00:14:09,431 --> 00:14:13,102
กำลังตักครับ
ผมพยายามตักทั้งอัน เรากำลังสู้กันอยู่

279
00:14:14,311 --> 00:14:18,190
- ผมต้องตักอีกอันที่มันตักง่ายกว่าหน่อย
- ใช่

280
00:14:18,274 --> 00:14:19,817
- ใช่
- ดูขนาดของมันสิ

281
00:14:19,900 --> 00:14:22,278
ต้องตักมันทั้งอันเพราะมันมีเนื้อไม่เยอะ

282
00:14:22,361 --> 00:14:24,154
- ใช่ครับ
- แต่ชิ้นมันใหญ่

283
00:14:24,238 --> 00:14:25,364
ใหญ่มาก

284
00:14:25,447 --> 00:14:29,159
หลังจากที่ผมแช่มันไว้หนึ่งวันและผึ่งให้แห้ง

285
00:14:29,243 --> 00:14:31,996
แล้วผมก็อบมันในเตาอบ

286
00:14:32,079 --> 00:14:35,833
นานสองชั่วโมง และมันก็กรอบมาก

287
00:14:35,916 --> 00:14:37,459
มันหดลง

288
00:14:37,543 --> 00:14:39,920
จากนั้นผมก็ใส่มันลงไป

289
00:14:40,004 --> 00:14:44,633
ในน้ำสต๊อกแฮมที่ผมทำไว้

290
00:14:44,717 --> 00:14:47,052
หัวหอมกับขึ้นฉ่ายและกระเทียม

291
00:14:47,136 --> 00:14:51,265
แล้วผมก็ใส่มันลงไป ผัด และตุ๋นอีกสองชั่วโมง

292
00:14:52,308 --> 00:14:54,268
แล้วก็ปิดท้ายด้วยไวน์แดง

293
00:14:54,351 --> 00:14:57,605
- แล้วเราก็มีบางอย่างที่พิเศษ
- มันไม่ใช่อาหารสำหรับคืนวันธรรมดา

294
00:14:58,564 --> 00:14:59,648
ดูนี่สิ

295
00:14:59,732 --> 00:15:03,819
ผมอยากให้คนได้กลิ่นที่น่าทึ่งนี่มากเลย

296
00:15:03,903 --> 00:15:05,029
ผมรู้

297
00:15:05,112 --> 00:15:07,990
- แต่นี่คือแดนใต้บนจาน
- จริงด้วย

298
00:15:10,492 --> 00:15:11,493
ชอบไหมครับ

299
00:15:12,620 --> 00:15:15,414
เนื้อนุ่มอย่างกับเนย จริงๆ นะ

300
00:15:15,497 --> 00:15:17,458
ผมได้กลับไปทำ

301
00:15:17,541 --> 00:15:21,420
อาหารโปรดสองอย่างของผมในวัยเด็ก

302
00:15:21,503 --> 00:15:22,838
หมูกับถั่ว

303
00:15:23,339 --> 00:15:27,843
ซึ่งเป็นรากฐานในวัฒนธรรมของเรา

304
00:15:28,344 --> 00:15:30,304
อีกอย่างคือซัคโคทาช

305
00:15:30,387 --> 00:15:34,516
เพราะนั่นคือการตีความ
ความคลาสสิกใหม่อีกครั้งของผม

306
00:15:34,600 --> 00:15:36,560
เราตีความความคลาสสิกใหม่อีกครั้งได้

307
00:15:36,644 --> 00:15:39,521
แน่นอน และไม่ว่าการตีความนี้คืออะไร

308
00:15:39,605 --> 00:15:41,398
มันได้ผลจริงๆ ฉะนั้น…

309
00:15:42,232 --> 00:15:45,277
โดยเฉพาะเรื่องราวของคุณ

310
00:15:45,361 --> 00:15:49,990
เป็นสะพานเชื่อมที่มีเอกลักษณ์และสำคัญ
จากการอพยพในยุค 1900

311
00:15:50,074 --> 00:15:51,784
สู่ฮาร์เลมวันนี้

312
00:15:52,368 --> 00:15:56,080
จากเซาท์แคโรไลนา การตัดสินใจมาฮาร์เลม

313
00:15:56,163 --> 00:15:58,874
และสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตคุณช่วงนั้น

314
00:15:58,958 --> 00:16:01,543
ป้ากับลุงของผมเป็นทุกอย่างของผม

315
00:16:01,627 --> 00:16:04,546
พวกเขาเป็นที่ปรึกษาของผม
เธอเป็นนักเปียโนคลาสสิก

316
00:16:04,630 --> 00:16:07,591
เธอสอนดนตรีคลาสสิกและเปียโนคลาสสิกให้ผม

317
00:16:07,675 --> 00:16:11,512
ลุงผมเป็นเชฟที่สอนให้ผมฝันผ่านอาหาร

318
00:16:11,595 --> 00:16:13,806
เขาสอนผมว่าอาหารคือภาษา

319
00:16:13,889 --> 00:16:17,476
และผมก็เรียนรู้ภาษานั้นและแสดงออกได้

320
00:16:17,559 --> 00:16:21,772
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือใครมีอำนาจ

321
00:16:21,855 --> 00:16:23,732
ซึ่งก็คือคนที่ใช้ช้อน

322
00:16:24,358 --> 00:16:26,986
คนที่ทำอาหาร มีอำนาจ

323
00:16:27,069 --> 00:16:28,862
และความเคารพ

324
00:16:28,946 --> 00:16:32,408
ผมรู้มาตลอดว่าผมต้องการแบบนั้น

325
00:16:32,491 --> 00:16:33,325
ครับ

326
00:16:33,409 --> 00:16:35,619
สำหรับคุณ มีช่วงกลาง

327
00:16:35,703 --> 00:16:40,290
ที่คุณอยู่ในแมนฮัตตัน แต่คุณไม่ได้อยู่ในฮาร์เลม

328
00:16:40,374 --> 00:16:44,211
ผมอยากรู้ว่าช่วงเวลานั้นเป็นยังไงสำหรับคุณ
ขณะที่คุณพยายาม

329
00:16:44,294 --> 00:16:47,214
หาที่ที่เป็นของคุณในโลกนี้

330
00:16:47,297 --> 00:16:49,675
ก่อนที่คุณจะเจอที่นี่ในที่สุด

331
00:16:49,758 --> 00:16:52,386
ตอนผมมานิวยอร์ก
ผมมาในฐานะนักร้องโอเปร่ารุ่นเยาว์

332
00:16:53,012 --> 00:16:56,473
ผมได้เซ็นสัญญากับฮิวสตันแกรนด์โอเปร่า

333
00:16:56,557 --> 00:16:59,727
ที่สร้างพอร์กี้แอนด์เบสส์

334
00:16:59,810 --> 00:17:04,189
ผมไล่ตามความฝันวัยเด็ก

335
00:17:04,273 --> 00:17:08,736
ที่จะได้เป็นนักร้องโอเปร่าชาย
ชาวแอฟริกันอเมริกันคนแรก

336
00:17:08,819 --> 00:17:12,823
ที่เดินทางทั่วโลกในฐานะดาราระดับนานาชาติ

337
00:17:12,906 --> 00:17:14,033
มันคือสิ่งที่ผมต้องการ

338
00:17:15,075 --> 00:17:18,495
สิ่งที่ผมไม่เข้าใจที่จะเกิดขึ้นกับผม
คืออุปสรรคที่มองไม่เห็น

339
00:17:18,579 --> 00:17:22,416
ที่คนที่ดูเหมือนผมไม่ได้รับอนุญาต

340
00:17:22,499 --> 00:17:26,545
และผมก็รู้ว่าผมต้องเปลี่ยนแปลง

341
00:17:26,628 --> 00:17:27,838
ที่หลักๆ แล้ว

342
00:17:29,131 --> 00:17:32,051
ไม่เพียงแต่ผมมีที่นั่งที่โต๊ะ

343
00:17:32,134 --> 00:17:33,761
แต่ผมต้องเป็นเจ้าของโต๊ะ

344
00:17:33,844 --> 00:17:36,889
ผมเป็นเจ้าของโรงละครโอเปร่าไม่ได้
แต่ผมเป็นเจ้าของร้านอาหารได้

345
00:17:36,972 --> 00:17:40,684
และผมก็เปิดร้านอาหารแอฟริกันอเมริกันชั้นดี
แห่งแรกในนิวยอร์ก

346
00:17:40,768 --> 00:17:44,521
ชื่อคาเฟ่ บิวลาห์ และมันก็เปลี่ยนแปลงชีวิตผม

347
00:17:45,481 --> 00:17:47,983
อาหารคือทางรอด

348
00:17:48,067 --> 00:17:51,779
สำหรับวิธีที่ผมจะสนองความพอใจ

349
00:17:51,862 --> 00:17:56,617
ในสิ่งที่ผมต้องการพูดในฐานะคนแอฟริกันอเมริกัน

350
00:17:56,700 --> 00:17:58,494
ครีเอทีฟ ศิลปิน

351
00:17:58,577 --> 00:18:01,205
ผมชอบสิ่งที่คุณพูดเกี่ยวกับว่า

352
00:18:01,288 --> 00:18:04,833
อาหารเป็นภาษา

353
00:18:04,917 --> 00:18:08,462
ที่เราต้องเรียนรู้และใช้ประโยชน์จากภาษานั้น

354
00:18:08,545 --> 00:18:09,963
เพื่อความก้าวหน้าของเรา

355
00:18:10,047 --> 00:18:13,258
คุณรวมกลุ่มกับคนผิวดำไม่ได้ถ้าคุณไม่มีอาหาร

356
00:18:13,342 --> 00:18:14,343
นั่นคือความจริง

357
00:18:14,426 --> 00:18:17,262
เพราะเราผูกพันกับคำพูดนั้น

358
00:18:18,388 --> 00:18:21,058
สิ่งพิเศษที่ผู้คนไม่เข้าใจ

359
00:18:21,141 --> 00:18:23,018
เกี่ยวกับวัฒนธรรมแอฟริกันอเมริกัน

360
00:18:23,102 --> 00:18:26,021
ก็คืออาหารคือเงิน

361
00:18:26,730 --> 00:18:30,734
สูตรที่ไม่เหมือนใคร

362
00:18:30,818 --> 00:18:35,114
คือวิธีที่เราสร้างมูลค่าเมื่อเราไม่ได้เป็นเจ้าของ

363
00:18:35,197 --> 00:18:37,199
- เราเป็นเจ้าของอาหารจานนั้น
- ใช่

364
00:18:37,282 --> 00:18:42,287
และอาหารจานนั้น
ไม่เพียงแต่ให้เกียรติและความเคารพแก่เรา

365
00:18:42,996 --> 00:18:44,081
มันคือเงินด้วย

366
00:18:51,922 --> 00:18:55,467
คนผิวดำในฮาร์เลมใช้ประโยชน์
จากต้นกำเนิดการทำอาหารของพวกเขา

367
00:18:55,551 --> 00:18:57,928
เพื่อสร้างโอกาสที่จะทำให้ร่ำรวย

368
00:18:58,011 --> 00:19:02,432
อย่างลิลเลียน แฮร์ริส ดีน
ที่รู้จักกันในชื่อพิกฟุตแมรี่

369
00:19:02,516 --> 00:19:04,893
แม่ค้าริมทางที่ขายขาหมู

370
00:19:04,977 --> 00:19:08,480
ให้กับผู้ที่คิดถึงรสชาติของบ้านที่พวกเขาทิ้งมา

371
00:19:09,064 --> 00:19:11,608
ธุรกิจที่ทำให้เธอเป็นเศรษฐีในที่สุด

372
00:19:12,442 --> 00:19:16,697
เรื่องราวอย่างพิกฟุตแมรี่
ตำรับอาหารแห่งยุคฟื้นฟูศิลปะ

373
00:19:16,780 --> 00:19:20,450
และส่วนอื่นๆ มากมาย
ในประวัติศาสตร์ของเราถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี

374
00:19:20,534 --> 00:19:24,121
ที่ศูนย์วิจัยวัฒนธรรมคนผิวดำฮาร์เลมชอมเบิร์ก

375
00:19:24,204 --> 00:19:27,166
นำโดยภัณฑารักษ์จอย บิวินส์

376
00:19:27,249 --> 00:19:31,920
ผู้หญิงคนแรกที่ได้เป็น
ผู้อำนวยการศูนย์ชอมเบิร์กในรอบ 40 ปี

377
00:19:32,921 --> 00:19:35,215
เมื่อฉันคิดถึงยุคฟื้นฟูศิลปะของฮาร์เลม

378
00:19:35,299 --> 00:19:39,052
อย่างแรก ฉันคิดถึงขบวนการนิโกรใหม่

379
00:19:39,136 --> 00:19:40,846
และช่วงเวลานี้

380
00:19:40,929 --> 00:19:44,308
ตอนต้นศตวรรษที่ 20 หลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

381
00:19:44,391 --> 00:19:47,352
หลังการเลิกทาส หลังการฟื่นฟู

382
00:19:47,436 --> 00:19:49,980
นี่คือพื้นที่ใหม่ พื้นที่ในเมือง

383
00:19:50,063 --> 00:19:53,233
ที่คนผิวดำอยากมองตัวเองและพูดว่า

384
00:19:53,317 --> 00:19:55,819
"วัฒนธรรมของเราคืออะไร
สุนทรียะของเราคืออะไร "

385
00:19:55,903 --> 00:19:57,696
เราเป็นห้องสมุดวิจัย

386
00:19:57,779 --> 00:20:00,991
และผู้เก็บเอกสารก็นำบางอย่างมาให้คุณดู

387
00:20:01,074 --> 00:20:03,243
เราจะไปที่ห้องเก็บเอกสารต้นฉบับ

388
00:20:03,327 --> 00:20:04,620
และห้องอ่านหนังสือหายาก

389
00:20:04,703 --> 00:20:06,205
เยี่ยมเลย รอไม่ไหวแล้วครับ

390
00:20:06,288 --> 00:20:07,414
ฉันก็เหมือนกันค่ะ

391
00:20:13,003 --> 00:20:16,465
- เมนูพวกนี้และหนังสือหายาก
- น่าทึ่งจริงๆ

392
00:20:16,548 --> 00:20:22,137
และตำราอาหารและสิ่งต่างๆ ในลักษณะนั้น
ที่สะท้อนถึงวัฒนธรรมด้วยเช่นกัน

393
00:20:22,221 --> 00:20:25,098
เราเลยรวบรวมบางอย่างไว้ให้คุณ

394
00:20:26,099 --> 00:20:27,726
โอเค

395
00:20:29,019 --> 00:20:32,356
บนโต๊ะนี้มีเรื่องดีๆ ให้เรียนรู้เยอะเลย

396
00:20:32,439 --> 00:20:33,440
ใช่ค่ะ

397
00:20:33,523 --> 00:20:36,777
จริงๆ แล้วทุกอย่างนี้เป็นความดีความชอบ

398
00:20:36,860 --> 00:20:40,197
ของคนหลายรุ่นอย่างคุณ

399
00:20:40,280 --> 00:20:43,242
ที่ก้าวเข้ามาทำหน้าที่ดูแล

400
00:20:43,325 --> 00:20:47,454
ผมขอขอบคุณสำหรับเรื่องนั้น
และที่ทำให้การศึกษานี้เป็นไปได้สำหรับเรา

401
00:20:47,537 --> 00:20:48,455
ขอบคุณค่ะ

402
00:20:48,538 --> 00:20:52,209
เริ่มจากสิ่งที่อยู่ข้างหน้าเราก่อนเลยครับ

403
00:20:52,751 --> 00:20:56,338
เรามีสูตรทำขาหมูของพิกฟุตแมรี่

404
00:20:57,089 --> 00:20:59,174
นี่เป็นสูตรที่มีค่ามาก

405
00:20:59,258 --> 00:21:02,219
เห็นชัดว่านี่คือสิ่งที่ทำให้เธอมีชื่อเสียง

406
00:21:02,302 --> 00:21:03,595
ใช่ค่ะ มันดู…

407
00:21:04,429 --> 00:21:06,807
- ตอนนี้ฉันหิวแล้วละค่ะ
- ใช่ ผมชอบมากเลย

408
00:21:06,890 --> 00:21:11,395
เธอจึงสร้างเอเจนซี่ของตัวเอง

409
00:21:11,478 --> 00:21:14,731
โอกาสของเธอเอง
และความมั่งคั่งมากมายให้ตัวเอง

410
00:21:14,815 --> 00:21:17,484
ผู้หญิงผิวดำที่เกิดมาเป็นทาส

411
00:21:17,567 --> 00:21:21,697
มาที่ฮาร์เลมและไม่มีโครงสร้างพื้นฐานอะไร

412
00:21:21,780 --> 00:21:23,907
สามารถเริ่มขาย

413
00:21:23,991 --> 00:21:26,576
ส่วนของหมูที่เราเข้าถึงได้

414
00:21:26,660 --> 00:21:29,496
ซึ่งเป็นสิ่งที่เราและลิ้นของเราคุ้นเคย

415
00:21:29,579 --> 00:21:32,332
ผมชอบคิดอยู่เสมอว่า

416
00:21:32,416 --> 00:21:34,960
เรื่องราวของเธอ

417
00:21:35,043 --> 00:21:38,922
เป็นโลกใบเล็กๆ สำหรับผู้หญิงผิวดำ

418
00:21:39,006 --> 00:21:41,967
- ที่ใช้ครัวและทักษะการทำอาหารของพวกเธอ
- ใช่ค่ะ

419
00:21:42,050 --> 00:21:44,261
เป็นวิธีสร้างเอเจนซี่

420
00:21:44,344 --> 00:21:45,178
ใช่ค่ะ

421
00:21:45,262 --> 00:21:48,015
การลงทุนของเธอในอสังหาริมทรัพย์
ประสบความสำเร็จมาก

422
00:21:48,098 --> 00:21:52,894
จนถึงจุดหนึ่ง มูลค่าทรัพย์สินทั้งหมดของเธอ
อยู่ที่ประมาณ 375,000 ดอลลาร์

423
00:21:52,978 --> 00:21:53,979
จากขาหมู

424
00:21:54,479 --> 00:21:57,190
หมูไม่ได้ทำผิดกับเราใช่ไหม

425
00:21:58,025 --> 00:22:01,445
ส่วนที่ดีที่สุดคือสามคำสุดท้ายของสูตรนี้

426
00:22:01,528 --> 00:22:04,197
- มันเขียนว่า "ส่งซอสเผ็ดมา"
- "ส่งซอสเผ็ดมา"

427
00:22:05,699 --> 00:22:08,076
- เพราะคุณต้องทำมันใช่ไหม
- ผมชอบนะ

428
00:22:10,537 --> 00:22:12,122
กว่าหนึ่งศตวรรษต่อมา

429
00:22:12,205 --> 00:22:15,584
ถนนในฮาร์เลม
ยังคงบอกเล่าเรื่องราวอาหารของเรา

430
00:22:17,044 --> 00:22:19,755
การย้ายไปทางเหนือ
ทำให้เกิดการระเบิดทางวัฒนธรรม

431
00:22:19,838 --> 00:22:23,133
ที่เปิดทางให้ผู้ประกอบการชาวแอฟริกันอเมริกัน

432
00:22:23,216 --> 00:22:24,718
และชนชั้นกลางใหม่

433
00:22:25,385 --> 00:22:29,473
ชา แมคคอย เป็นชาวฮาร์เลม
และเป็นซอมเมอลิเยร์รุ่นที่สาม

434
00:22:29,556 --> 00:22:31,558
ที่ทำงานทั่วโลก

435
00:22:31,641 --> 00:22:33,769
เพื่อให้อุตสาหกรรมเครื่องดื่มและการบริการ

436
00:22:33,852 --> 00:22:37,647
เข้าถึงได้ง่ายขึ้น
มีความรับผิดชอบ และมีความหมาย

437
00:22:38,857 --> 00:22:42,194
เราอยู่บนถนนสายประวัติศาสตร์
ที่ผมรู้เกี่ยวกับมันน้อยมาก

438
00:22:42,277 --> 00:22:44,654
แต่อธิบายเพิ่มเติมให้เราฟังหน่อยครับ

439
00:22:44,738 --> 00:22:45,947
ค่ะ ยินดีต้อนรับสู่ฮาร์เลม

440
00:22:46,031 --> 00:22:47,616
นี่คือสไตรเวอร์สโรว์

441
00:22:47,699 --> 00:22:51,411
และฉันคิดว่าส่วนส่วนสำคัญของที่นี่
คือการถูกกักบริเวณ

442
00:22:51,495 --> 00:22:53,789
อยู่ในความเป็นเลิศของคนผิวดำในฮาร์เลม

443
00:22:53,872 --> 00:22:56,458
ฉะนั้นถ้าคุณเป็นนักการเมือง

444
00:22:56,541 --> 00:22:59,961
นักดนตรีในยุคฟื้นฟูศิลปะ

445
00:23:00,045 --> 00:23:03,465
ทุกคนที่เป็นคนสำคัญ คุณย้ายมาที่นี่

446
00:23:03,548 --> 00:23:05,425
และทฤษฎีการเลื่อนลำดับชั้นนั่น

447
00:23:05,509 --> 00:23:07,260
มันไม่ได้เกี่ยวกับการเข้าเมือง

448
00:23:07,344 --> 00:23:09,805
สำหรับเรามันแค่มาให้ถึงสไตรเวอร์สโรว์

449
00:23:09,888 --> 00:23:12,849
- ผมหวังอยู่ว่าเราจะมีศิลปินแสดงบนระเบียง
- แน่นอนค่ะ

450
00:23:13,767 --> 00:23:16,645
ทำไมคนจากฮาร์เลม

451
00:23:16,728 --> 00:23:19,940
ถึงได้แสดงออกถึงความเป็นฮาร์เลมมากนัก

452
00:23:20,023 --> 00:23:22,359
ที่นี่มีอะไร เกิดอะไรขึ้นในฮาร์เลม

453
00:23:22,859 --> 00:23:24,319
มันคือจิตวิญญาณของนักธุรกิจ

454
00:23:24,403 --> 00:23:26,613
- มันอยู่ในดีเอ็นเออย่างที่แม่ฉันบอก
- ใช่ครับ

455
00:23:26,696 --> 00:23:28,490
ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนในโลก

456
00:23:28,573 --> 00:23:30,992
ฉันก็ยังคงไปทุกที่ในฐานะคนฮาร์เลม

457
00:23:31,993 --> 00:23:34,746
ผมอยากไปดูสถานที่เหล่านี้บางแห่ง
ในชุมชนของคุณ

458
00:23:34,830 --> 00:23:35,997
ได้ค่ะ ไปกันเลย

459
00:23:38,583 --> 00:23:39,751
(ตลาดฮาร์เลม)

460
00:23:43,630 --> 00:23:46,633
เราใกล้ถึงละแวกบ้านฉันแล้ว
เราอยู่ที่ถนนสาย 139

461
00:23:46,716 --> 00:23:48,301
และเราก็อยากกินแตงโม

462
00:23:48,385 --> 00:23:50,095
- ผมเห็นแตงโม
- จากเพื่อนฉันคนหนึ่ง

463
00:23:50,178 --> 00:23:51,596
เราเรียนมัธยมที่เดียวกัน

464
00:23:51,680 --> 00:23:53,640
- เอาละ มาดูแตงโมกัน
- เป็นไงบ้าง

465
00:23:53,723 --> 00:23:56,226
เป็นไงบ้าง เราต้องเจอคุณ
มาแสดงความรักน่ะ เพื่อน

466
00:23:56,309 --> 00:23:58,145
เป็นไงบ้าง นี่สตีเฟ่น

467
00:23:58,228 --> 00:23:59,229
ยินดีที่ได้รู้จักครับ

468
00:23:59,312 --> 00:24:02,441
ฉันบอกเขาแล้ว ฮาร์เลมเป็นทางการ
เมื่อคุณอยู่ที่ร้านขายแตงโม

469
00:24:02,524 --> 00:24:04,359
นั่นหมายถึงฤดูร้อนด้วย

470
00:24:04,443 --> 00:24:06,528
- จริงครับ
- บอกหน่อยว่านี่คืออะไร

471
00:24:06,611 --> 00:24:07,904
- นี่มาจากจอร์เจีย
- เยี่ยม

472
00:24:07,988 --> 00:24:09,322
- เราไปที่นั่น…
- ผมด้วย

473
00:24:09,406 --> 00:24:10,407
คุณมาจากจอร์เจียเหรอ

474
00:24:10,490 --> 00:24:12,951
- ฉันด้วย
- เยี่ยมเลย ผมไปอยู่ที่นั่นมาพักหนึ่ง

475
00:24:13,034 --> 00:24:17,038
เราทำทุกอย่าง เราทำน้ำแตงโม
เราใส่ชามกินเป็นชิ้น พวกเขาใช้มันทำสลัด

476
00:24:17,122 --> 00:24:21,084
พวกเขาเริ่มทำเปลือกเจลโอ
มันเหมือนขนม แต่มันดีต่อสุขภาพ

477
00:24:21,168 --> 00:24:24,045
และเปลือกแตงโมก็มีสารอาหารมากที่สุด

478
00:24:24,129 --> 00:24:26,590
- รู้ไหม ส่วนที่เป็นสีเขียว
- ฉันรู้ค่ะ

479
00:24:27,174 --> 00:24:29,259
มันมีอะไรๆ เยอะมาก มันคือซูเปอร์ฟู้ด

480
00:24:29,885 --> 00:24:33,221
คุณมาลงเอยด้วยการขายแตงโมอยู่ที่นี่ได้ยังไง

481
00:24:33,305 --> 00:24:36,099
มันเริ่มจากการหาเงินผิดๆ
เราไม่ได้อยากอยู่ตามถนน

482
00:24:36,183 --> 00:24:38,560
เราพูดว่า "รู้อะไรไหม ฉันชอบแตงโม "

483
00:24:38,643 --> 00:24:41,646
เราพูดว่า "เยี่ยมเลย"
แล้วเราก็เรียนรู้เรื่องแตงโม

484
00:24:41,730 --> 00:24:43,648
มันพาเราย้อนกลับไปทางใต้

485
00:24:43,732 --> 00:24:47,444
เรามาอยู่ตามถนน เพื่อที่จะได้มีบางสิ่ง

486
00:24:47,527 --> 00:24:49,571
ที่จะเป็นหนทางให้ครอบครัวเรา

487
00:24:49,654 --> 00:24:52,199
หนทางเพื่อให้เด็กๆ เหล่านี้ไม่ต้องมาอยู่ตามถนน

488
00:24:52,282 --> 00:24:55,285
มีความรุนแรงจากปืนเยอะมาก
เราจึงพยายามลดปัญหานั้น

489
00:24:55,368 --> 00:24:56,369
- ครับ
- มานี่สิ

490
00:24:56,453 --> 00:24:59,831
มาโยนแตงโม
ฉันจะจ่ายให้สองสามดอลลาร์ ไม่ต้องห่วง

491
00:24:59,915 --> 00:25:02,375
แตงโมให้สิ่งนั้น แล้วผมก็มองดูทาส

492
00:25:02,459 --> 00:25:05,253
ที่เคยขายแตงโมตอนที่พวกเขาเลิกเป็นทาส

493
00:25:05,337 --> 00:25:07,088
- ใช่เลย
- คุณคือหนูน้อยแตงโม

494
00:25:07,172 --> 00:25:08,507
ผมคือราชาแตงโม

495
00:25:08,590 --> 00:25:12,427
ทุกครั้งที่คุณเห็นคนผิวดำ
สร้างความมั่งคั่งให้ตัวเอง

496
00:25:12,511 --> 00:25:15,430
คุณรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาล้อเลียนเรา

497
00:25:15,514 --> 00:25:18,808
พวกเขาพยายามชิงมันไป
พวกเขาพยายามทำลาย

498
00:25:18,892 --> 00:25:21,436
ด้อยค่าสิ่งที่เป็นตัวแทนของเรา

499
00:25:21,520 --> 00:25:23,563
เมื่อเราหาเลี้ยงตัวเองได้

500
00:25:23,647 --> 00:25:26,316
ฉะนั้นสำหรับผมแล้ว การได้เห็นคุณที่นี่

501
00:25:26,399 --> 00:25:29,027
จริงๆ แล้วนี่คือวิธีที่เราควรพูดถึง

502
00:25:29,110 --> 00:25:30,570
เรื่องเล่านี้ในแบบของเรา เข้าใจนะ

503
00:25:30,654 --> 00:25:31,696
- เห็นด้วย
- ครับ

504
00:25:31,780 --> 00:25:33,990
นี่อะไรคะ ดูดีจัง

505
00:25:34,074 --> 00:25:38,912
นี่คือสลัดแตงโม
เรามีแตงโมสีแดง แตงโมสีเหลือง

506
00:25:38,995 --> 00:25:42,415
หัวหอมแดง แตงกวา เฟต้าชีสนิดหน่อย

507
00:25:42,499 --> 00:25:45,418
และก็มีน้ำสลัดราสเบอร์รี

508
00:25:45,502 --> 00:25:47,420
เราไม่ได้ลืมคุณ

509
00:25:47,504 --> 00:25:50,215
- ขอบคุณ
- กลิ่นหอมน่ากินจัง

510
00:25:50,298 --> 00:25:52,133
- ขอบคุณค่ะ ทานให้อร่อยนะ
- ขอบคุณครับ

511
00:25:53,009 --> 00:25:55,845
คุณกำลังกินแตงโมสีเหลือง สตรอว์เบอร์รี

512
00:25:55,929 --> 00:25:58,265
เรามีแตงโมสีเหลืองเมล็ดดำ

513
00:25:58,348 --> 00:26:00,100
- โอเค
- มีจูบิลี

514
00:26:00,183 --> 00:26:01,059
จูบิลี

515
00:26:01,142 --> 00:26:02,978
และก็มีชูการ์เบบี้

516
00:26:03,061 --> 00:26:04,688
และก็มีเนื้อสีเหลือง

517
00:26:05,605 --> 00:26:07,065
ผมชอบซังเกรียมากกว่า

518
00:26:07,148 --> 00:26:08,608
- ซังเกรีย โอเค
- ใช่ ซังเกรีย

519
00:26:08,692 --> 00:26:10,735
พวกนี้คือซังเกรียใช่ไหม ฉันอยากกินซังเกรีย

520
00:26:10,819 --> 00:26:13,113
จูบิลีครับ คุณจะคุณจะเห็นเป็นแถบยาวๆ

521
00:26:13,196 --> 00:26:14,155
นั่นคือจูบิลี

522
00:26:14,239 --> 00:26:17,242
- ชูการ์เบบี้ลูกเล็กๆ กลมสีเข้ม
- เข้าใจแล้วค่ะ โอเค

523
00:26:17,325 --> 00:26:19,160
ชาวไร่เป็นคนสอนคุณ

524
00:26:19,244 --> 00:26:20,954
เกี่ยวกับพันธุ์ต่างๆ เหรอ

525
00:26:21,037 --> 00:26:24,874
ใช่ ตอนนี้ผมกำลังเรียนรู้
ผมเรียนรู้ตลอดเพราะผมเป็นเด็กในเมือง

526
00:26:25,917 --> 00:26:29,421
ทางใต้เรียกพวกเขาว่าพาหะถ่ายเรณู
เราติดต่อกับชาวไร่ผิวดำ

527
00:26:29,504 --> 00:26:32,591
เราไปที่นั่นกับชาวไร่ผิวดำ แล้วผมก็ถามพวกเขา

528
00:26:32,674 --> 00:26:34,759
และเราก็แสดงความสนับสนุนพวกเขา

529
00:26:34,843 --> 00:26:36,636
พวกเขากำลังจะตายที่นั่น

530
00:26:36,720 --> 00:26:40,515
ที่ดินของพวกเขาจะถูกประมูล
แล้วก็มีคนอื่นมาซื้อมัน

531
00:26:40,599 --> 00:26:42,225
นั่นคือเป้าหมายของการรณรงค์นี้

532
00:26:42,309 --> 00:26:44,853
มันย้อนกลับไป เชื่อมโยงกับชาวไร่ผิวดำอีกครั้ง

533
00:26:44,936 --> 00:26:47,856
ผมขับรถบรรทุกไปที่นั่น เราช่วยพวกเขาปลูก

534
00:26:47,939 --> 00:26:50,984
ตอนนี้เรามีที่ดิน 100 เอเคอร์
ที่เราได้เพาะปลูกจริงๆ

535
00:26:51,067 --> 00:26:53,028
ตอนคุณเติบโตมาคุณรู้ไหมว่า

536
00:26:53,111 --> 00:26:56,448
พ่อค้าแม่ค้าข้างถนน

537
00:26:56,531 --> 00:26:58,658
เป็นส่วนหนึ่งของยุคฟื้นฟูศิลปะของฮาร์เลม

538
00:26:58,742 --> 00:27:01,786
คุณเชื่อมโยงกับประวัติศาสตร์ที่ยาวนาน
ของคนขายอาหารข้างถนนไหม

539
00:27:01,870 --> 00:27:03,121
ไม่ครับ ผมอยู่ตามถนน

540
00:27:03,204 --> 00:27:05,665
ผมไม่ได้อยู่ในที่ที่มีการค้าขายข้างถนน

541
00:27:05,749 --> 00:27:09,002
เราขายบางอย่างที่เราไม่ควรจะขาย

542
00:27:09,085 --> 00:27:11,796
น่าจะมีใครแนะนำให้เราทำมันตั้งนานมาแล้ว

543
00:27:11,880 --> 00:27:13,298
ผมถึงได้ทำสิ่งที่ผมทำอยู่

544
00:27:13,381 --> 00:27:15,800
ผมต้องเข้าคุกสามสี่ครั้ง

545
00:27:15,884 --> 00:27:18,762
กว่าจะกลับมาคิดได้ว่า
"เราไม่ต้องการแบบนั้นอีกแล้ว"

546
00:27:18,845 --> 00:27:21,640
ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้มาอยู่ตรงนี้กับคุณ

547
00:27:21,723 --> 00:27:23,767
และผมก็ชอบงานของคุณมาก

548
00:27:23,850 --> 00:27:25,560
คุณสอนผมแบบเรียลไทม์

549
00:27:25,644 --> 00:27:29,064
คุณกำลังสอนคนอื่นๆ อีกมากมาย
ผมเลยอยากบอก

550
00:27:29,147 --> 00:27:31,733
ให้คุณรู้ว่าผมชื่นชมงานของคุณ จริงๆ นะ

551
00:27:31,816 --> 00:27:34,235
- ใช่ ชื่นชมคุณนะ
- ชื่นชมคุณเช่นกัน ขอบคุณครับ

552
00:27:34,319 --> 00:27:36,154
- ตั้งใจทำงานต่อไปนะ
- ขอบคุณนะ เพื่อน

553
00:27:36,237 --> 00:27:38,073
ขอบคุณครับ ชา ได้เลย ขอบคุณครับ

554
00:28:17,779 --> 00:28:21,616
มันเป็นความสุขที่ได้เห็นเมืองนี้
ผ่านสายตาของชาวฮาร์เลม

555
00:28:21,700 --> 00:28:25,036
สังเกตและได้ชื่นชม
จิตวิญญาณกิจการของคนผิวดำ

556
00:28:25,120 --> 00:28:27,038
ยังคงเจริญรุ่งเรืองในฮาร์เลมวันนี้

557
00:28:28,707 --> 00:28:33,420
ยุคฟื้นฟูศิลปะของฮาร์เลมเป็นช่วงเวลา
แห่งการแสดงออกทางศิลปะและวัฒนธรรม

558
00:28:34,254 --> 00:28:36,506
ในฐานะที่ผมเองก็เคยเป็นซอมเมอลิเยร์

559
00:28:36,589 --> 00:28:38,633
ผมรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในแก้ว

560
00:28:38,717 --> 00:28:41,469
สอนเราได้มากมาย
เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของเรา

561
00:28:43,012 --> 00:28:44,848
ตลอดช่วงทศวรรษ 1920

562
00:28:44,931 --> 00:28:47,642
ร้านเหล้า คลับ และห้องเต้นรำ

563
00:28:47,726 --> 00:28:50,228
ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมย่อยของฮาร์เลม

564
00:28:50,311 --> 00:28:52,772
มรดกนั้นตกทอดมาถึงทุกวันนี้

565
00:28:52,856 --> 00:28:56,818
ที่ 67 ออร์เรนจ์สตรีท
บาร์ในฮาร์เลมที่คนผิวดำเป็นเจ้าของ

566
00:28:56,901 --> 00:29:01,406
กับร้านลับใต้ดิน
ที่คล้ายๆ ร้านเหล้าในยุคฟื้นฟูศิลปะ

567
00:29:03,116 --> 00:29:05,493
ผมคุยกับเจ้าของชื่อคาร์ล ฟรานซ์ วิลเลียมส์

568
00:29:05,577 --> 00:29:08,997
และมิกโซโลจิสต์ยอดฝีมือ ทิฟฟานี บาร์ริเยร์

569
00:29:09,080 --> 00:29:13,042
ผู้ที่ได้รับรางวัลเกียรติยศสูงสุด
ของวงการเครื่องดื่ม

570
00:29:13,126 --> 00:29:15,754
เกี่ยวกับบทบาทของ
เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในเรื่องราวของเรา

571
00:29:16,337 --> 00:29:19,132
เราเข้ามาในฮาร์เลมตรงจุดไหน

572
00:29:19,215 --> 00:29:21,092
ตามธรรมเนียม
เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของคนผิวดำ

573
00:29:21,176 --> 00:29:23,386
การห้ามผลิตและขายสุรา
มีขึ้นในยุคฟื้นฟูศิลปะของฮาร์เลม

574
00:29:23,470 --> 00:29:26,306
นั่นคือช่วงเวลาที่พลังความสร้างสรรค์

575
00:29:26,389 --> 00:29:29,768
ระเบิดออกมาจากพื้นที่นี้ครั้งใหญ่

576
00:29:29,851 --> 00:29:33,730
นักเขียนการ์ตูน อี.ซิมส์ แคมป์เบลล์
เป็นนักเขียนการ์ตูนผิวดำคนแรก

577
00:29:33,813 --> 00:29:36,483
เขาทำแผนที่นี้
เรียกว่าแผนที่สถานบันเทิงยามราตรีของฮาร์เลม

578
00:29:37,192 --> 00:29:40,570
เขาบรรยายละเอียดมาก
เขาแบบว่า "คนขายกัญชาอยู่ตรงนี้"

579
00:29:40,653 --> 00:29:43,364
"ไนต์คลับอยู่ตรงนี้ ไนต์คลับนี้เปิดตอนตีสอง"

580
00:29:43,448 --> 00:29:46,367
สิ่งที่ไม่อยู่ในแผนที่คือร้านเหล้า

581
00:29:46,451 --> 00:29:49,412
เหตุผลที่มันไม่ได้อยู่ในแผนที่นี้
ก็เพราะมีมากกว่า 500 แห่ง

582
00:29:49,496 --> 00:29:51,414
ฉะนั้นยังไงคุณก็หามันเจอแน่

583
00:29:51,498 --> 00:29:54,834
ในฮาร์เลมมีร้านเหล้ามากกว่าที่อื่นๆ ในเมือง

584
00:29:54,918 --> 00:29:59,214
การห้ามผลิตและขายสุราเป็นฉากหลังของสิ่งที่…
เป็นแสง เป็นไฟ

585
00:29:59,297 --> 00:30:04,052
หลังยุคฟื้นฟูศิลปะของฮาร์เลม
เพราะตอนนี้ไม่มี

586
00:30:04,135 --> 00:30:06,221
ที่เยี่ยมๆ ให้ไปหาความบันเทิงอีกแล้ว

587
00:30:06,304 --> 00:30:09,140
ส่วนที่เหลือของเมืองถูกปิดตาย
ในเมืองเลิกกิจการกันหมด

588
00:30:09,224 --> 00:30:11,059
ในฮาร์เลม สถานบันเทิงยามราตรียังมีอยู่

589
00:30:11,142 --> 00:30:13,603
และคุณก็มีศิลปินชั้นนำและปัญญาชน

590
00:30:13,686 --> 00:30:15,021
ที่อยู่ที่นี่อยู่แล้ว

591
00:30:15,688 --> 00:30:18,191
ในเวลานี้ที่มันกำลังเกิดขึ้น

592
00:30:18,274 --> 00:30:21,402
ทางใต้มีเมืองคนผิวดำที่สวยงามมากมาย

593
00:30:21,486 --> 00:30:24,030
ที่ขึ้นชื่อเรื่องการทำเหล้าเถื่อน
หรือการปลูกข้าวโอ๊ต

594
00:30:24,113 --> 00:30:28,952
หรือปลูกข้าวไรย์หรือข้าวโพด
เพื่อทำเหล้าเถื่อนที่ดีที่สุด

595
00:30:29,035 --> 00:30:31,329
และอาจขนมันขึ้นมาทางเหนือ

596
00:30:31,412 --> 00:30:33,540
ตอนนี้เราไม่ได้เป็นทาสอีกต่อไปแล้ว

597
00:30:33,623 --> 00:30:37,627
มันเป็นเรื่องของสิ่งที่
ชุมชนคนผิวดำทำได้เพื่อหาเงิน

598
00:30:37,710 --> 00:30:41,714
เมื่อใส่ขวดขาย
คุณก็ทำเงินได้มากที่สุดเท่าที่เคยทำมา

599
00:30:41,798 --> 00:30:43,174
เราทำแบบนี้มาตั้งแต่…

600
00:30:43,258 --> 00:30:45,510
ใช่ เราทำเบียร์ที่ยอดเยี่ยมในแอฟริกา

601
00:30:45,593 --> 00:30:48,012
เราเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนั่นอยู่แล้ว

602
00:30:48,096 --> 00:30:51,432
เราทำไร่อ้อย และหนึ่งในผลพลอยได้

603
00:30:51,516 --> 00:30:54,310
จากการผลิตน้ำตาลจากอ้อย
คือกากน้ำตาล ใช่ไหม

604
00:30:54,394 --> 00:30:56,396
นั่นคือจุดเริ่มต้นของเหล้ารัม

605
00:30:56,479 --> 00:31:00,316
ฉันคิดว่ามันมีความภูมิใจที่ได้นำบ้านมาสู่บ้านนี้

606
00:31:00,400 --> 00:31:01,901
- ใช่
- และอยู่รอด

607
00:31:03,444 --> 00:31:05,864
ผู้หญิงชาวใต้ในตัวฉันต้องทำพันช์

608
00:31:05,947 --> 00:31:07,657
- ถูกต้อง
- ฉันต้องทำ

609
00:31:09,868 --> 00:31:12,704
พันช์คือสิ่งที่ฉันเลือกทำเป็นประจำ

610
00:31:12,787 --> 00:31:16,583
"พวกคุณมาที่บ้านฉัน"
ฉลองกัน "ฉันมีบางอย่างให้คุณ"

611
00:31:16,666 --> 00:31:18,960
เป็นชามแห่งความยิ่งใหญ่มานานมาก

612
00:31:19,043 --> 00:31:21,421
และในชุมชนคนผิวดำ เราเคยเห็นมันที่โบสถ์

613
00:31:21,504 --> 00:31:24,257
มันอยู่ในวิทยาลัย มันอยู่ที่บ้านคุณยาย

614
00:31:24,340 --> 00:31:26,301
ครอบครัวผมมาจากคาริบเบียน

615
00:31:26,384 --> 00:31:28,928
และแพลนเตอร์สพันช์

616
00:31:29,512 --> 00:31:34,642
เบจันรัมพันช์
พวกนั้นคือส่วนสำคัญในวัฒนธรรมของเรา

617
00:31:34,726 --> 00:31:35,685
แน่นอน

618
00:31:36,185 --> 00:31:37,937
- ที่นี่มีประวัติศาสตร์มากมาย
- ใช่

619
00:31:38,438 --> 00:31:40,982
ทอม บูลล็อคซึ่งเป็น

620
00:31:41,816 --> 00:31:46,654
หนึ่งในนักวิชาการผิวดำ
ผู้เชี่ยวชาญด้านค็อกเทลที่สำคัญที่สุด

621
00:31:46,738 --> 00:31:49,908
เขาเขียนหนังสือค็อกเทลเล่มแรก
โดยชาวแอฟริกันอเมริกัน

622
00:31:49,991 --> 00:31:51,868
เราไม่ค่อยรู้เรื่องราวของบูลล็อค

623
00:31:51,951 --> 00:31:53,953
เราคิดว่าเขามาจากทางใต้

624
00:31:54,037 --> 00:31:58,458
และเขาเดินทางโดยรถไฟไปยังมิดเวสต์ แต่…

625
00:31:58,541 --> 00:32:01,336
และหนังสือเล่มนี้ชื่อ
บาร์เทนเดอร์ในอุดมคติ

626
00:32:01,419 --> 00:32:04,213
ซึ่งหมายความว่าคุณกำลังทำค็อกเทลที่ดีที่สุด

627
00:32:04,297 --> 00:32:06,883
ทำได้ง่ายๆ และความนับถือแบบนั้น

628
00:32:07,383 --> 00:32:11,387
ที่มีให้เห็นทั่วบาร์
ทำให้ฉันถ่อมตัวที่เป็นบาร์เทนเดอร์

629
00:32:11,471 --> 00:32:13,890
และทำเครื่องดื่มของเขา
และก็ดื่มเครื่องดื่มของเขา

630
00:32:14,807 --> 00:32:18,394
พันช์ของทอม บูลล็อคที่ฉันกำลังทำอยู่นี้
ฉันกำลังมอบสุคนธบำบัดให้คุณนิดหน่อย

631
00:32:18,895 --> 00:32:20,939
ไม่ใช่แค่บาร์เทนเดอร์หลังบาร์

632
00:32:21,022 --> 00:32:24,275
แต่ผู้ให้บริการด้านอาหาร
มีส่วนผสมอย่างเช่นซิตรัสและผลไม้

633
00:32:24,359 --> 00:32:25,818
อะไรก็ตามที่สดใหม่

634
00:32:25,902 --> 00:32:28,988
และเอามารวมกัน
เพราะเรามีงานต้องทำอีกมาก

635
00:32:29,072 --> 00:32:34,160
ก่อนที่ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้ง ประธานาธิบดี
ผู้ปราศรัย หรือนักเขียนจะมาถึง

636
00:32:34,243 --> 00:32:37,080
พิเศษสุดๆ ที่จะมีอะไรให้อวด

637
00:32:37,163 --> 00:32:41,209
ไม่ใช่แค่สไตล์และมารยาทของคุณ
แต่ของจากสวนของคุณสดแค่ไหนด้วย

638
00:32:41,292 --> 00:32:43,878
ทางใต้เสิร์ฟสิ่งที่ส่งเข้ามาจากท่าเรือ

639
00:32:43,962 --> 00:32:46,130
ฉันถึงได้จะใส่ไวน์มาเดราลงไปด้วย

640
00:32:46,714 --> 00:32:51,010
ผมพยายามชิมส่วนประกอบแต่ละอย่าง

641
00:32:51,844 --> 00:32:55,848
ในขณะที่ชื่นชมความจริงที่ว่ามันผสมกันอย่างลงตัว

642
00:32:57,266 --> 00:33:00,228
เรามีผลไม้สดที่มีน้ำผลไม้ที่ดีเยี่ยม

643
00:33:00,311 --> 00:33:02,105
ซิตรัสจะทำให้ความหวานสมดุล

644
00:33:02,188 --> 00:33:05,441
แต่นี่เป็นวิธีที่เรารู้ว่ามาจากบ้าน

645
00:33:05,525 --> 00:33:08,361
เรารู้หวานรู้เปรี้ยวทันที

646
00:33:08,444 --> 00:33:11,406
เรารู้ว่าจะพูดยังไงว่ามันต้องสมดุลกัน

647
00:33:11,489 --> 00:33:14,033
เรารู้วิธีเสิร์ฟอย่างถูกต้องด้วยเช่นกัน

648
00:33:14,117 --> 00:33:18,454
เราสามารถผสมส่วนผสมเหล่านี้
เข้าด้วยกันได้อย่างไม่มีปัญหา

649
00:33:18,538 --> 00:33:21,499
และปล่อยทิ้งมันไว้ให้ทุกอย่างเปื่อยยุ่ย

650
00:33:21,582 --> 00:33:24,419
ทิฟฟานี คุณเพิ่งพูดอะไรบางอย่าง

651
00:33:24,502 --> 00:33:28,715
ที่มันเกี่ยวข้องมากกว่าที่คุณคิด

652
00:33:28,798 --> 00:33:31,926
ตอนที่คุณเริ่มพูดถึงว่าเราเป็น…

653
00:33:32,510 --> 00:33:36,889
ขอบคุณครับ ลูกหลานของคนขายเหล้าเถื่อน

654
00:33:36,973 --> 00:33:39,392
ผมไม่เคยมีโอกาสได้เจอปู่ของผมเลย

655
00:33:39,475 --> 00:33:41,436
เขาเกิดในปี 1907

656
00:33:42,270 --> 00:33:45,648
หนึ่งในหลายๆ สิ่งที่ทำให้ผมสนใจ

657
00:33:45,732 --> 00:33:49,736
คือที่เขาไม่เพียงแต่

658
00:33:49,819 --> 00:33:54,782
ทำธุรกิจขนเหล้า

659
00:33:54,866 --> 00:33:55,867
ให้คาโปน

660
00:33:56,451 --> 00:33:58,786
นี่เป็นเรื่องที่บ้ามากเลย

661
00:33:58,870 --> 00:34:02,165
มีครั้งหนึ่งที่เขากำลังหาทาง

662
00:34:02,248 --> 00:34:05,084
ทำมาหากินในที่แห่งใหม่ทางเหนือ

663
00:34:05,168 --> 00:34:08,421
เขาติดต่อกับ "มาเฟีย"

664
00:34:08,504 --> 00:34:12,008
และเป็นคนขับรถให้คาโปน

665
00:34:12,842 --> 00:34:17,263
แล้วก็มีรถบรรทุกคันหนึ่งเข้ามาจอดขวาง

666
00:34:17,346 --> 00:34:20,391
มีการยิงกัน เขารอดชีวิตออกมาได้

667
00:34:20,475 --> 00:34:22,268
- เล่าต่อ
- โอเค

668
00:34:22,351 --> 00:34:24,729
แล้วเขาก็ตัดสินใจว่าอยากถอนตัว

669
00:34:24,812 --> 00:34:26,856
ออกจากธุรกิจจัดจำหน่าย

670
00:34:26,939 --> 00:34:30,485
และนั่นทำให้เขากลายเป็นพนักงานยกกระเป๋า

671
00:34:30,568 --> 00:34:35,490
แต่เขาก็ทำเหล้าเถื่อนในห้องใต้ดินด้วย

672
00:34:36,074 --> 00:34:39,786
ให้พวกผู้บังคับใช้กฎหมาย
เพื่อปกป้องครอบครัวของเขา

673
00:34:40,703 --> 00:34:43,998
พอผมรู้เรื่องนี้ มันทำให้ผมนึกถึงช่วงเวลานั้น

674
00:34:44,540 --> 00:34:47,210
มรดกที่มีสีสันมาก

675
00:34:47,293 --> 00:34:50,296
แต่มันเกี่ยวข้องกับสิ่งที่คุณพูดถึงอย่างมาก

676
00:34:50,379 --> 00:34:54,258
ซึ่งก็คือเราทำงานนี้มาตลอด

677
00:34:54,342 --> 00:34:57,637
แม้แต่ตอนที่ทำงานใต้ดิน

678
00:34:57,720 --> 00:35:00,973
และร้านเหล้าที่นี่ก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน

679
00:35:01,057 --> 00:35:04,852
มันเป็นที่ที่เราแบ่งปันข้อมูล

680
00:35:04,936 --> 00:35:07,897
แบ่งปันความคิด สร้างสายสัมพันธ์

681
00:35:07,980 --> 00:35:11,359
นั่นเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม

682
00:35:11,442 --> 00:35:13,486
ในยุคนี้ที่ผมอยากรู้มาก

683
00:35:13,569 --> 00:35:17,240
ใช่ค่ะ บาร์คือที่ที่เราอยากให้เป็น

684
00:35:17,323 --> 00:35:20,451
ที่สบายๆ ของชุมชน
โดยเฉพาะสำหรับชุมชนคนผิวดำ

685
00:35:20,535 --> 00:35:22,662
ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงนั่งอยู่ในบาร์หรือไม่

686
00:35:22,745 --> 00:35:25,206
ซึ่งเราไม่เห็นผู้หญิงนั่งอยู่ที่บาร์

687
00:35:25,289 --> 00:35:26,999
จนกระทั่งยุค 40 และ 50

688
00:35:27,083 --> 00:35:29,460
จากนั้น แม้แต่ในชุมชนเกย์ผิวดำ

689
00:35:29,544 --> 00:35:32,797
ที่เผยตัวตนและคนที่แต่งงานกับ

690
00:35:32,880 --> 00:35:35,967
เพศตรงข้ามในขณะที่คบกับคนเพศเดียวกันด้วย

691
00:35:36,050 --> 00:35:38,886
เราเห็นมันเยอะมากในในวรรณกรรม
และแม้แต่ในบทกวี

692
00:35:38,970 --> 00:35:42,473
ที่ปิดบังเรื่องราวของคนที่คุณเป็นได้

693
00:35:43,141 --> 00:35:44,350
มันเกิดขึ้นที่บาร์

694
00:35:44,433 --> 00:35:47,186
แต่บางครั้งมันก็เป็นที่ที่ปลอดภัยและสนุก

695
00:35:47,270 --> 00:35:48,354
- ใช่
- ใช่ค่ะ

696
00:35:48,938 --> 00:35:50,148
- ดื่มให้กับมันหน่อย
- ดื่มค่ะ

697
00:35:50,231 --> 00:35:51,691
ดื่มให้กับมัน

698
00:35:52,316 --> 00:35:53,151
ดื่ม

699
00:35:53,651 --> 00:35:54,735
ดื่มค่ะ

700
00:35:57,780 --> 00:36:00,741
พอๆ กับที่ยุคฟื้นฟูศิลปะของฮาร์เลม
ได้รับการยกย่องอย่างมาก

701
00:36:00,825 --> 00:36:03,244
สำหรับการแสดงออกทางศิลปะของคนผิวดำ

702
00:36:03,870 --> 00:36:06,247
มันเป็นช่วงเวลาที่เราหันเข้าหากัน

703
00:36:06,330 --> 00:36:09,417
และสร้างพื้นที่ปลอดภัย

704
00:36:09,500 --> 00:36:11,836
เพื่อสร้างและรักษาชุมชนไว้

705
00:36:13,296 --> 00:36:17,550
ห่างจากฮาร์เลมไปทางเหนือราวๆ หนึ่งชั่วโมง
คือคฤหาสน์ของมาดามซี.เจ. วอล์คเกอร์

706
00:36:17,633 --> 00:36:21,804
หญิงผิวดำคนแรกในสหรัฐ
ที่กลายเป็นเศรษฐีที่สร้างฐานะมาด้วยตัวเอง

707
00:36:21,888 --> 00:36:24,098
ซึ่งเธอทำมันด้วยการสร้างสรรค์
ผลิตภัณฑ์สำหรับเส้นผม

708
00:36:24,182 --> 00:36:28,978
ขายให้และขายโดยผู้หญิงผิวดำทั่วประเทศ

709
00:36:32,565 --> 00:36:34,650
คฤหาสต์หลังนี้ชื่อวิลลา เลวาโร

710
00:36:35,276 --> 00:36:38,863
คือโอเอซิสที่เธอกับลูกสาวของเธอ
อลีเลีย วอล์คเกอร์

711
00:36:38,946 --> 00:36:42,658
สร้างมรดกและสถานที่พักผ่อนหย่อนใจแห่งใหม่
สำหรับคนผิวดำผู้ประสบความสำเร็จ

712
00:36:43,201 --> 00:36:47,663
อลีเลีย วอล์คเกอร์ จัดงานพบปะสังสรรค์
กับศิลปินอย่างโซรา นีล เฮอร์สตัน

713
00:36:47,747 --> 00:36:49,290
เจมส์ เวลดอน จอห์นสัน

714
00:36:49,373 --> 00:36:52,126
ดับเบิลยู.อี.บี. ดู บอยส์ และแลงสตัน ฮิวส์

715
00:36:53,544 --> 00:36:57,006
การพบปะสังสรรค์นี้เป็นแรงบันดาลใจ
ให้กับความคิดสร้างสรรค์และชุมชน

716
00:37:01,052 --> 00:37:03,971
บ่ายวันหนึ่งในฤดูร้อน อลีเลีย บันเดิลส์

717
00:37:04,055 --> 00:37:08,392
ลูกของเหลนของอลีเลีย วอล์คเกอร์ เชิญผม

718
00:37:08,476 --> 00:37:10,686
อเล็กซานเดอร์ สมอลส์
ชา แมคคอย

719
00:37:10,770 --> 00:37:13,814
และผู้ประกาศข่าววิทยุที่เกษียณแล้ว
ดีน ชอมเบิร์ก

720
00:37:13,898 --> 00:37:16,567
หลานชายของอาร์ทูโร ชอมเบิร์ก

721
00:37:16,651 --> 00:37:20,321
บุรุษผู้สะสมงานศิลปะและสิ่งประดิษฐ์ของคนผิวดำ

722
00:37:20,404 --> 00:37:23,115
ที่กลายเป็นพื้นฐานของศูนย์ชอมเบิร์ก

723
00:37:26,494 --> 00:37:29,830
มันพิเศษมากเลยที่มีคุณอยู่ในห้องนี้

724
00:37:30,498 --> 00:37:33,626
ตอนที่อลีเลีย วอล์คเกอร์
จัดปาร์ตี้วันชาติอเมริกา

725
00:37:33,709 --> 00:37:37,713
ให้ประธานาธิบดีไลบีเรีย
ในเดือนกรกฎาคมปี 1921

726
00:37:37,797 --> 00:37:39,882
จุดพลุบนระเบียง

727
00:37:39,966 --> 00:37:41,968
ดนตรีสดกับฟอร์ด แด็บนีย์

728
00:37:42,051 --> 00:37:44,512
ซึ่งเป็นหนึ่งในวงออร์เคสตราที่ยิ่งใหญ่แห่งยุค

729
00:37:44,595 --> 00:37:46,931
เขาไม่ได้รับเชิญไปทำเนียบขาว

730
00:37:47,014 --> 00:37:49,308
แต่เขาได้รับเชิญมาที่วิลลา เลวาโร

731
00:37:50,017 --> 00:37:51,727
ฉะนั้นนี่คือทำเนียบขาวของเรา

732
00:37:52,645 --> 00:37:53,854
- ผมชอบนะ
- ผมชอบ

733
00:37:53,938 --> 00:37:55,940
รู้สึกเหมือนเราอยู่ในทำเนียบขาวของคนผิวดำ

734
00:37:56,023 --> 00:37:59,944
โคมระย้าที่นี่คล้ายกับ
โคมระย้าในห้องตะวันออกที่ทำเนียบขาวมาก

735
00:38:00,027 --> 00:38:01,028
ใช่ครับ

736
00:38:01,112 --> 00:38:03,948
เธอจัดปาร์ตี้ในช่วงที่มีการห้ามผลิตและขายสุรา

737
00:38:04,031 --> 00:38:08,202
แต่เธอมีคนขายเหล้าเถื่อนที่เยี่ยมๆ
และเธอก็มีแชมเปญชั้นเลิศเสมอ

738
00:38:09,036 --> 00:38:12,331
และฉันจะบอกว่าด้วยมนตร์เสน่ห์ของหญิงผิวดำ

739
00:38:12,415 --> 00:38:15,668
ที่เรากำลังฉลองกันที่บ้านของ
มาดามซี.เจ. วอล์คเกอร์ในวันนี้

740
00:38:15,751 --> 00:38:18,963
มันมีความหมายมาก
ที่จะทำให้แน่ใจว่าเรารินแชมเปญ

741
00:38:19,046 --> 00:38:21,590
ใช่ครับ คุณบอกอะไรเราอีกได้ไหม

742
00:38:21,674 --> 00:38:24,677
เกี่ยวกับมรดกการทำอาหารของอลีเลีย

743
00:38:25,261 --> 00:38:26,804
มาดามซี.เจ. วอล์คเกอร์

744
00:38:26,887 --> 00:38:29,015
มีชื่อจริงว่าซาราห์ บรีดเลิฟตอนเกิดในไร่

745
00:38:29,098 --> 00:38:32,393
ที่เดลตา รัฐลุยเซียนา ในปี 1867

746
00:38:32,476 --> 00:38:35,187
มีเส้นทางชีวิตของเธอที่เปลี่ยนจาก

747
00:38:35,271 --> 00:38:37,273
หญิงรับจ้างซักผ้าที่ไม่มีการศึกษา

748
00:38:37,356 --> 00:38:41,736
กลายมาเป็นแม่ครัว แล้วก็เปิดบริษัทดูแลเส้นผม

749
00:38:41,819 --> 00:38:44,739
และจ้างผู้หญิงหลายพันคนแล้วก็กลายเป็นเศรษฐี

750
00:38:44,822 --> 00:38:46,866
แต่ส่วนที่สำคัญคือแม่ครัว

751
00:38:46,949 --> 00:38:49,577
เพราะเธอหารายได้เสริมด้วยวิธีนั้น

752
00:38:49,660 --> 00:38:51,579
ตอนที่เธอเริ่มธุรกิจของเธอ

753
00:38:51,662 --> 00:38:53,622
และพอเธอเริ่มมีเงิน

754
00:38:53,706 --> 00:38:57,710
เธอก็จ้างแม่ครัว และเมื่อเธอจัดปาร์ตี้ได้

755
00:38:57,793 --> 00:38:59,587
เธอก็จ้างผู้จัดเตรียมอาหารที่เป็นคนผิวดำ

756
00:39:00,171 --> 00:39:04,133
หลังจากนั้น อลีเลีย วอล์คเกอร์
ก็เปิดร้านชื่อเดอะดาร์กทาวเวอร์

757
00:39:04,216 --> 00:39:06,969
มันเป็นที่ที่เป็น
สัญลักษณ์แห่งยุคฟื้นฟูศิลปะของฮาร์เลม

758
00:39:07,053 --> 00:39:09,430
มันอยู่ในทาวน์เฮาส์ของเธอบนถนนสาย 136

759
00:39:09,513 --> 00:39:12,433
เธอสิ่งที่ขึ้นชื่อก็คือเธอเสิร์ฟสปาเกตตี

760
00:39:12,516 --> 00:39:14,685
ตอนที่เธอมีการประชุมครั้งแรก

761
00:39:14,769 --> 00:39:18,064
ของกลุ่มนักเขียนรุ่นใหม่ ที่มีเคาน์ตี้ คัลเลน

762
00:39:18,147 --> 00:39:20,524
แลงสตัน ฮิวส์และวอลลี่ เธอร์แมน

763
00:39:20,608 --> 00:39:25,279
ตอนที่พวกเขาพูดถึง
การสร้างดาร์กทาวเวอร์และสิ่งที่มันจะเป็น

764
00:39:25,363 --> 00:39:28,824
พวกเขามีลูกค้าที่บริจาคเงิน

765
00:39:28,908 --> 00:39:31,911
และศิลปินก็เข้าร่วมได้ด้วยเงินหนึ่งดอลลาร์ต่อปี

766
00:39:31,994 --> 00:39:33,913
และกินอาหารทุกอย่าง

767
00:39:33,996 --> 00:39:36,123
จริงๆ แล้วนั่นคือแนวคิด

768
00:39:36,207 --> 00:39:38,793
คุณสองคนมาจากมรดก

769
00:39:38,876 --> 00:39:43,214
ที่มีประวัติครอบครัวของคุณเองในแง่ของ
การลงรายการบรรณานุกรมวัฒนธรรมคนผิวดำ

770
00:39:43,297 --> 00:39:45,800
อาร์ทูโร ชอมเบิร์กเป็นปู่ของผม

771
00:39:46,842 --> 00:39:51,097
เขาเป็นนักสะสมทุกอย่าง
ที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมคนผิวดำ

772
00:39:51,180 --> 00:39:54,392
เขาอยากให้ทำให้แน่ใจว่าทุกคนเข้าใจ

773
00:39:54,475 --> 00:39:58,479
ว่าเราในฐานะคนคนหนึ่งได้มอบ

774
00:39:58,562 --> 00:40:00,231
สิ่งที่สำคัญมากๆ ให้กับประชาสังคม

775
00:40:00,314 --> 00:40:03,734
และในบรรดาสิ่งที่เขาเสนอคือตำราอาหาร

776
00:40:03,818 --> 00:40:06,445
แน่นอนว่ามีสูตรอาหารที่ถูกส่งต่อมา

777
00:40:06,529 --> 00:40:10,991
ฉันมีจดหมายที่
มาดามวอล์คเกอร์บรรยายถึงสตูบรันสวิก

778
00:40:11,075 --> 00:40:14,328
วิธีทำไอศกรีม และมีรายละเอียดเยอะมาก

779
00:40:14,412 --> 00:40:18,833
อาหารสำคัญกับเธอมาก
และมันก็สำคัญกับแม่ของเธอด้วย

780
00:40:18,916 --> 00:40:21,377
ตอนที่พวกเขามีการประมูลทาส

781
00:40:21,460 --> 00:40:23,796
จุดขายอย่างหนึ่งคือ "คุณทำอาหารเป็นไหม"

782
00:40:23,879 --> 00:40:26,215
เจ้าของทาสจะตอบคำถามนั้น

783
00:40:26,298 --> 00:40:28,509
พวกเขาไม่ใช่คนจริงๆ พวกเขาเป็นปศุสัตว์

784
00:40:28,592 --> 00:40:30,594
นายหน้าค้าทาสที่ขายพวกเขา

785
00:40:30,678 --> 00:40:33,556
จะบอกคุณว่าพวกเขาทำอะไรได้บ้าง

786
00:40:33,639 --> 00:40:36,767
- "เธอทำอาหารเก่ง"
- นั่นจะเพิ่มมูลค่าให้พวกเขา

787
00:40:36,851 --> 00:40:38,477
- ใช่ครับ
- ใช่

788
00:40:38,561 --> 00:40:41,647
ขณะที่เรานั่งอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่นี้

789
00:40:41,730 --> 00:40:45,317
และเราอยู่ในบ้านของผู้หญิงผิวดำคนแรก

790
00:40:45,401 --> 00:40:48,946
ที่เป็นเศรษฐีในประเทศนี้

791
00:40:49,530 --> 00:40:52,658
ผมอยากรู้วิธีต่างๆ ที่อาหาร

792
00:40:52,741 --> 00:40:57,204
ถูกใช้เพื่อสื่อสารกับคนผิวดำ

793
00:40:57,288 --> 00:40:59,415
ใน่แง่ของชนชั้นและการเข้าถึง

794
00:40:59,498 --> 00:41:02,543
รวมทั้งอภิสิทธิ์ ความมั่งคั่งและสิ่งอื่นๆ ด้วยครับ

795
00:41:02,626 --> 00:41:06,255
มันเยี่ยมมากที่เรากินล็อบสเตอร์กันอยู่ตอนนี้

796
00:41:06,338 --> 00:41:07,173
ครับ

797
00:41:07,256 --> 00:41:11,594
เพราะล็อบสเตอร์เป็นหนึ่งในอาหารโปรด
ของอลีเลีย วอล์คเกอร์

798
00:41:12,094 --> 00:41:14,722
เธอชอบกินอาหารทะเลเป็นมื้อค่ำ

799
00:41:14,805 --> 00:41:16,348
แต่ล็อบสเตอร์กับแชมเปญ

800
00:41:16,432 --> 00:41:21,228
การรวมกันนี้
สำคัญมากในเรื่องราวของเธอโดยเฉพาะ

801
00:41:21,896 --> 00:41:25,691
เธอไปงานวันเกิดในเดือนสิงหาคม ปี 1931

802
00:41:26,275 --> 00:41:27,860
ที่ชายหาดในลองแบรนช์

803
00:41:27,943 --> 00:41:30,237
มันเป็นหนึ่งในรีสอร์ตพวกนั้น

804
00:41:30,321 --> 00:41:33,866
มันเหมือนมาร์ธาส์วินยาร์ดตอนนี้
นั่นคือที่ที่ประธานาธิบดีไปพักผ่อนในฤดูร้อน

805
00:41:33,949 --> 00:41:36,785
และเมื่อไหร่ที่มีคนผิวขาวที่ร่ำรวย

806
00:41:36,869 --> 00:41:39,914
ในช่วงศตวรรษนั้น ก็จะมีชุมชนคนผิวดำอยู่เสมอ

807
00:41:39,997 --> 00:41:43,125
มันควบคู่กันเพราะต้องมีคนทำอาหารให้พวกเขา

808
00:41:43,209 --> 00:41:47,046
ต้องมีคนทำความสะอาดให้
ต้องมีคนให้ความบันเทิงกับพวกเขา

809
00:41:47,129 --> 00:41:49,215
เธอไปงานวันเกิด

810
00:41:49,298 --> 00:41:52,051
พวกเขาอยู่บนชายหาด กินล็อบสเตอร์

811
00:41:52,134 --> 00:41:54,595
กับเค้กช็อกโกแลตและแชมเปญ

812
00:41:55,221 --> 00:41:59,308
ทีนี้ เธอเป็นโรคความดันโลหิตสูง
เธอเส้นเลือดสมองแตกเมื่อหลายปีก่อน

813
00:41:59,391 --> 00:42:01,018
แต่เธอหายดีแล้ว

814
00:42:01,101 --> 00:42:05,231
แต่หลังจากวันที่แสนวิเศษ
ของการกินล็อบสเตอร์และดื่มแชมเปญ

815
00:42:05,314 --> 00:42:07,191
เธอกลับไปที่บ้านพัก

816
00:42:08,108 --> 00:42:12,154
ตื่นขึ้นมากลางดึก เส้นเลือดสมองแตกแล้วก็ตาย

817
00:42:13,030 --> 00:42:15,658
มันน่าเศร้าที่เธอตาย

818
00:42:15,741 --> 00:42:19,912
แต่เธอทำสิ่งที่เธอรักจนถึงนาทีสุดท้าย

819
00:42:19,995 --> 00:42:21,372
เธอไม่ได้ปล่อยเวลาให้ผ่านไป

820
00:42:21,455 --> 00:42:24,708
งานศพเธอยิ่งใหญ่อลังการมาก มีคนหลายพันคน

821
00:42:24,792 --> 00:42:27,461
ที่เดินผ่านสถานจัดงานศพฮาเวลล์

822
00:42:27,545 --> 00:42:29,922
บนถนนสาย 138 ตัดถนนสาย 7

823
00:42:30,005 --> 00:42:34,051
ขบวนรถตามออกไปที่สุสานวูดลอว์น

824
00:42:34,134 --> 00:42:36,262
มีนักบินผิวดำชื่อฮูเบิร์ต จูเลียน

825
00:42:36,345 --> 00:42:40,474
ที่บินเหนือหลุมศพและโปรยดอกไม้โปรดของเธอ

826
00:42:40,558 --> 00:42:43,477
- ลงบนหลุมศพเช่นเดียวกับคนที่ยืนอยู่รอบๆ
- เยี่ยมเลย

827
00:42:43,561 --> 00:42:45,938
แต่ล็อบสเตอร์กับแชมเปญ
คืออาหารมื้อสุดท้ายของเธอ

828
00:42:47,064 --> 00:42:50,609
ล็อบสเตอร์เป็นอาหารธรรมดาหากินง่าย
ของชาวแอฟริกันอเมริกัน

829
00:42:50,693 --> 00:42:53,779
มันราคาถูก และคนผิวขาวก็ไม่สนใจมัน

830
00:42:53,862 --> 00:42:57,783
พวกเขากินล็อบสเตอร์และหอยนางรม

831
00:42:57,866 --> 00:42:59,702
เพราะคุณทอดแหออกไป

832
00:42:59,785 --> 00:43:02,955
ได้กุ้ง ได้ทุกอย่างที่เราจ่ายเงินแพงๆ ซื้อมัน

833
00:43:03,038 --> 00:43:06,417
เพราะสถานประกอบการค้นพบมัน

834
00:43:06,500 --> 00:43:11,046
กุ้งกับข้าวก็เลยเปลี่ยนจาก
จานละห้าเหรียญเป็น 30 เหรียญ

835
00:43:11,130 --> 00:43:15,593
นี่คือปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรม
ที่เป็นส่วนหนึ่งของตัวตนเรา

836
00:43:15,676 --> 00:43:17,845
ในฐานะคนที่เรียนโรงเรียนสอนทำอาหาร

837
00:43:17,928 --> 00:43:21,557
ภายใต้การศึกษาตามลำดับชั้น

838
00:43:21,640 --> 00:43:24,393
ด้วยภาษาฝรั่งเศสที่เข้มงวดมากที่บอกผมว่า

839
00:43:24,476 --> 00:43:27,021
"อันนี้ใช้กับอันนั้น อันนั้นใช้กับอันนี้"

840
00:43:27,605 --> 00:43:29,773
ผมอดที่จะแยกแยะไม่ได้

841
00:43:29,857 --> 00:43:31,984
จากที่พวกคุณพยายามจะบอกผม

842
00:43:32,067 --> 00:43:34,278
ว่าตอนนี้นี่เป็นของคนที่รำรวยไปแล้ว

843
00:43:34,862 --> 00:43:40,284
แต่ตอนที่เราเกี่ยวข้องกับ
ล็อบสเตอร์และหอยนางรม

844
00:43:40,367 --> 00:43:42,328
มันธรรมดาหากินง่าย

845
00:43:42,411 --> 00:43:44,913
แล้วเราก็ซึมซับมัน

846
00:43:45,456 --> 00:43:48,208
ในฐานะชุมชนและคิดว่านั่นไม่ใช่สำหรับเรา

847
00:43:48,292 --> 00:43:50,794
ในเมื่อจริงๆ แล้วเราคือคนที่สร้างสรรค์มันขึ้นมา

848
00:43:53,464 --> 00:43:56,592
เรื่องราวของเราถูกปิดบังไว้มากมาย

849
00:43:57,426 --> 00:43:59,762
แต่คนเราจะรู้ได้ยังไงว่าตัวเองเป็นใคร

850
00:43:59,845 --> 00:44:01,513
ถ้าพวกเขาไม่รู้ว่าตัวเองเคยเป็นใคร

851
00:44:02,681 --> 00:44:06,685
มันขึ้นอยู่กับเราที่จะพูดถึง
เรื่องราวของบรรพบุรุษในแบบของเราอีกครั้ง

852
00:44:08,562 --> 00:44:11,190
- แด่บรรพบุรุษ
- แด่บรรพบุรุษ

853
00:44:11,273 --> 00:44:12,107
ดื่ม

854
00:44:12,816 --> 00:44:16,362
แม้จะมีวัฒนธรรมที่มีชีวิตชีวา
เกิดขึ้นในยุคฟื้นฟูศิลปะ

855
00:44:16,445 --> 00:44:19,698
แต่คนผิวดำหลายล้านคน
ก็ยังคงกลับจากสงครามโลกครั้งที่สอง

856
00:44:20,324 --> 00:44:22,117
สู่การแบ่งแยกที่รุนแรง

857
00:44:22,785 --> 00:44:26,163
นี่เป็นช่วงเวลาที่จะต้องต่อสู้เชิงกลยุทธ์
เพื่ออิสรภาพของเรา

858
00:44:26,246 --> 00:44:28,791
(วิทยาลัยมอร์เฮาส์
ก่อตั้งปี 1867 รุ่นจบการศึกษาปี 1951)

859
00:44:28,874 --> 00:44:32,419
ตั้งแต่การประชุมวางแผน
ไปจนถึงการประท้วงที่ดำเนินการอย่างดี

860
00:44:32,503 --> 00:44:35,130
การเคลื่อนไหวเพื่อความรับผิดชอบกำลังก่อตัวขึ้น

861
00:44:37,007 --> 00:44:40,678
ในแอตแลนตา มีการนั่งประท้วง
ที่เคาน์เตอร์อาหารเที่ยงที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก

862
00:44:41,387 --> 00:44:44,598
นำโดยกลุ่มนิสิตนักเคลื่อนไหวของเฮชบีซียู

863
00:44:45,391 --> 00:44:48,102
ซึ่งผมยังไม่รู้เรื่องราวของพวกเขาจนถึงตอนนี้

864
00:44:50,521 --> 00:44:51,980
ความพยายามของพวกเขา

865
00:44:52,564 --> 00:44:55,567
เปลี่ยนเส้นทางของ
ประวัติศาสตร์ในประเทศนี้ไปตลอดกาล

866
00:45:45,659 --> 00:45:48,579
คำบรรยายโดย ธนิศา ขำคง