1
00:00:19,458 --> 00:00:22,833
เราจะไม่ต้องติดอยู่ในเงาอันน่าสมเพช

2
00:00:22,916 --> 00:00:24,708
ที่สุดขอบโลกอีกต่อไป

3
00:00:25,458 --> 00:00:31,250
ท้องฟ้าจะกลายเป็นสีดำทมิฬ
และความรุ่งโรจน์ของข้าจะปกคลุมโลก

4
00:00:34,416 --> 00:00:39,333
และใช่ นางเคยเป็นหญิงผู้เจียมตน
ที่ใครๆ ก็หาว่าบ้า

5
00:00:40,416 --> 00:00:43,916
แต่เห็นไหม นางเป็นเมสสิยาห์มาแต่ไหนแต่ไร

6
00:00:44,583 --> 00:00:48,250
และตอนนี้นางมีเลือดของเซคห์เมต
ไหลเวียนในตัว

7
00:00:48,750 --> 00:00:52,416
ทุกคนจะได้ประจักษ์และคำนับ

8
00:00:53,333 --> 00:00:58,458
นางยืนตรงนี้
ไม่ใช่แค่ในฐานะราชินีของเจ้า แต่เป็นพระเจ้า

9
00:01:04,208 --> 00:01:08,416
ฉลองให้เทพีของเจ้า ดื่ม เต้น

10
00:01:25,791 --> 00:01:26,708
ดูเจ้าสิ

11
00:01:40,375 --> 00:01:42,208
ข้ามีข่าวดีมาแจ้ง

12
00:01:45,250 --> 00:01:48,083
ข้ารู้วิธีทำให้อธิการอาราม
ภักดีกับท่านตลอดไปแล้ว

13
00:01:50,291 --> 00:01:52,500
เขามีลูกสาว

14
00:01:54,625 --> 00:01:58,250
ลูกสาว น่าอร่อยดี

15
00:02:02,375 --> 00:02:09,375
(แคสเซิลเวเนีย: น็อกเทิร์น)

16
00:02:25,875 --> 00:02:28,083
ไม่ช้าไม่นานเจ้าก็ต้องคุยกับข้า

17
00:02:34,916 --> 00:02:37,958
เจ้าก็รู้นี่ว่าหินข้ามอยู่ตรงนั้นเอง

18
00:02:44,375 --> 00:02:46,541
ข้ารู้ว่าเจ้าทำใจได้ยาก

19
00:02:46,625 --> 00:02:49,583
แต่ถ้าข้าบอกเจ้าไป ทุกอย่างคงต่างไปจากนี้

20
00:02:50,208 --> 00:02:51,666
ผู้คนคงจะรู้เข้า

21
00:02:52,625 --> 00:02:54,958
เจ้าจะกลายเป็นลูกของหญิงแพศยา

22
00:02:55,875 --> 00:03:00,083
ข้ารู้ว่าถ้าข้ากับเขาเก็บไว้เป็นความลับ
มันจะทำให้เจ้าปลอดภัย

23
00:03:01,500 --> 00:03:03,916
มาเรีย ข้ารักเขา

24
00:03:05,416 --> 00:03:09,333
บางทีถ้าข้ายืนกรานให้เขาอยู่เป็นพ่อให้เจ้า

25
00:03:09,416 --> 00:03:12,708
เขาก็คงไม่ต้องทรยศตัวเองเช่นนี้

26
00:03:13,875 --> 00:03:15,041
ไม่รู้สิ

27
00:03:19,916 --> 00:03:21,250
ข้าขอโทษนะ มาเรีย

28
00:04:56,041 --> 00:04:57,083
ริคเตอร์!

29
00:05:14,041 --> 00:05:15,041
เจ้าไม่เป็นไร

30
00:05:21,041 --> 00:05:22,875
เจ้าใช้เวทมนตร์ได้แล้วสินะ

31
00:05:23,583 --> 00:05:26,875
ใช่ เกิดใช้ได้ตอนไปเจอท่านตามา

32
00:05:30,291 --> 00:05:32,750
- ข้ามีเรื่องจะเล่าเยอะเลย
- ข้าด้วย

33
00:05:34,208 --> 00:05:36,375
เดี๋ยวนะ เจ้าคาดหัวด้วย

34
00:05:51,916 --> 00:05:57,541
จงดูเถิด นี่คือผู้ที่ความชั่วร้ายยังหวาดหวั่น
ผู้กลืนกินแสง

35
00:05:57,625 --> 00:06:03,416
ผู้พรากวิญญาณ แวมไพร์นางสิงห์
นางผู้ขย้ำ เมสสิยาห์แห่ง...

36
00:06:03,500 --> 00:06:05,125
ใช่ ปิติยิ่งที่ได้พบ

37
00:06:06,791 --> 00:06:08,125
เจ้าต้องคำนับสิ

38
00:06:09,083 --> 00:06:10,166
เคาน์เตส

39
00:06:10,250 --> 00:06:12,875
พระองค์ท่านได้ฟังเรื่องเจ้ามาเยอะ

40
00:06:12,958 --> 00:06:16,541
ปลื้มใจจริง ที่พระเจ้าได้ยินเรื่องข้าด้วย

41
00:06:17,208 --> 00:06:20,250
พระเจ้าควรรู้สิว่ามังกรของตัวเองอยู่ที่ใดบ้าง

42
00:06:23,708 --> 00:06:26,208
การเดินทางไปยุโรปของเจ้าไม่ได้สูญเปล่า

43
00:06:26,750 --> 00:06:30,916
มีคนบอกข้าเรื่อง
การปฏิวัติเล็กๆ ชวนสะอิดสะเอียนในโลกใหม่

44
00:06:31,500 --> 00:06:35,250
รอดูสิว่าเราจะทำให้พวกมัน
ได้กลืนอาเจียนตัวเองในฝรั่งเศสนี่

45
00:06:35,750 --> 00:06:39,333
แล้วเจ้าจะได้เห็นวิธีจัดการ
กับพวกอเมริกันที่เพิ่งเริ่มต้น

46
00:06:45,666 --> 00:06:47,583
หมดเวลาประนีประนอมแล้ว

47
00:06:48,416 --> 00:06:51,041
พวกเขาไม่ใช่แค่จะดับต้นตระกูลเท่านั้น...

48
00:06:51,125 --> 00:06:52,416
แต่จะสร้างราชอาณาจักร

49
00:06:53,000 --> 00:06:53,916
ถูกต้อง

50
00:06:54,916 --> 00:06:58,625
และเมื่อพวกเขาได้เห็นความงามของข้า
ทุกคนจะบูชาข้า

51
00:06:59,208 --> 00:07:02,791
ขอโทษทีนะ
แต่ท่านจะทำการนี้ด้วยกับเป็นพันธมิตร

52
00:07:02,875 --> 00:07:04,791
กับคนที่ไม่มีวันบูชาท่านงั้นหรือ

53
00:07:04,875 --> 00:07:06,125
ข้าคือเทพี

54
00:07:10,125 --> 00:07:11,083
แน่นอน

55
00:07:12,250 --> 00:07:13,333
ข้าบอกให้คำนับไง

56
00:07:16,166 --> 00:07:18,291
ข้าจะทำให้อธิการอารามบูชาข้า

57
00:07:18,916 --> 00:07:21,166
ทุกคนล้วนมีจุดอ่อน

58
00:07:21,791 --> 00:07:24,375
บาทหลวง มังกร

59
00:07:25,750 --> 00:07:27,000
ใช่แล้ว

60
00:07:35,958 --> 00:07:39,958
เมื่อท่านพิชิตยุโรปได้
เจ้าจะเป็นผู้นำทางให้ท่านไปสู่อเมริกา

61
00:07:42,291 --> 00:07:45,750
และเจ้าต้องทำให้ข้า เมสสิยาห์

62
00:07:51,500 --> 00:07:53,375
ข้าบอกให้เจ้าคำนับ

63
00:08:12,166 --> 00:08:13,958
ข้าน่าจะบอกเจ้าเรื่องจูสต์

64
00:08:14,041 --> 00:08:15,875
ไม่เป็นไร ข้าเข้าใจ

65
00:08:17,625 --> 00:08:19,083
เขาดูจะ...

66
00:08:19,166 --> 00:08:21,500
มีแผลใจ ซึมเซาหรือ

67
00:08:21,583 --> 00:08:23,250
เป็นไอ้เฮงซวย

68
00:08:23,333 --> 00:08:25,083
อ๋อใช่

69
00:08:32,291 --> 00:08:33,750
แอนเน็ต ดูสิ

70
00:08:39,791 --> 00:08:41,041
กลับมาแล้วเหรอ

71
00:08:45,708 --> 00:08:46,750
แย่แล้ว

72
00:09:01,000 --> 00:09:02,208
นั่นของเอดัวร์เหรอ

73
00:09:06,833 --> 00:09:08,250
ฟังนะ เรื่องทุกอย่าง...

74
00:09:09,625 --> 00:09:13,958
ข้าแค่อยากขอโทษเจ้าเป็นการส่วนตัว
และสาบานว่า...

75
00:09:14,041 --> 00:09:15,291
ข้ารู้ว่าเจ้าจะกลับมา

76
00:09:16,250 --> 00:09:18,666
ข้ากังวลมากกว่าที่อยากจะเป็น

77
00:09:20,708 --> 00:09:21,708
เพราะกล้ามสินะ

78
00:09:24,666 --> 00:09:26,208
เราเหลือกันไม่กี่คน

79
00:09:32,041 --> 00:09:34,416
เราจะช่วยเอดัวร์ออกมา

80
00:09:38,125 --> 00:09:39,416
มันเกิดขึ้นได้ยังไง

81
00:09:39,500 --> 00:09:42,583
พวกแวมไพร์ตามหาข้า ไล่ล่าข้า

82
00:09:43,708 --> 00:09:44,750
ข้าก็ไม่รู้

83
00:09:45,375 --> 00:09:48,208
ข้าจนตรอกเหมือนตอนเป็นเด็กอีกครั้ง

84
00:09:48,291 --> 00:09:51,125
- แต่เราไม่ใช่เด็กแล้ว
- ใช่

85
00:09:52,041 --> 00:09:55,375
พอข้าไม่เหลืออะไรให้ยึดเหนี่ยว
และทุกสิ่งอันตรธานหายไป

86
00:09:56,208 --> 00:09:58,750
ข้าก็จดจำสิ่งที่ทำให้ข้าเป็นข้าได้

87
00:09:59,541 --> 00:10:02,958
ความหวัง ความเจ็บปวด และเรื่องร้ายๆ

88
00:10:04,083 --> 00:10:05,750
ความรักในบ้านหลังนี้

89
00:10:07,000 --> 00:10:09,958
และนั่นคงเป็นครั้งแรกที่ข้าตัดสินใจ

90
00:10:10,041 --> 00:10:12,541
ว่าอยากจะเป็นคนแบบใด

91
00:10:12,625 --> 00:10:13,625
เป็นเบลมอนต์

92
00:10:14,750 --> 00:10:17,250
ข้าทำให้พวกมันทั้งหกตนเหลือเพียงฝุ่นเถ้า

93
00:10:18,625 --> 00:10:21,291
ข้าจะไม่ปล่อยให้ตัวเองกลัวอีก

94
00:10:22,916 --> 00:10:24,041
แต่เรากลัว

95
00:10:25,083 --> 00:10:29,625
มันก็ไม่ได้แย่เสมอไปนะ
มันแปลว่าเรามีของที่ไม่อยากเสียไป

96
00:10:36,416 --> 00:10:38,750
แปลว่าเราคงต้องวางแผนใหม่

97
00:10:51,375 --> 00:10:53,708
เขามีปากไว้กินอย่างเดียวหรือ

98
00:10:55,750 --> 00:10:56,583
เปล่า

99
00:10:57,416 --> 00:11:01,625
เรากังวลว่าเจ้าจะยังสร้างได้อย่างจำกัดอยู่

100
00:11:01,708 --> 00:11:03,958
อีกไม่นานเราจะมีศพมาให้เจ้าเพิ่ม

101
00:11:04,041 --> 00:11:06,166
มั่นใจได้เลยว่าจะต้องมีเพียงพอแน่

102
00:11:07,041 --> 00:11:09,083
ขออนุญาตนะ ท่านเคาน์เตส

103
00:11:09,166 --> 00:11:13,416
ข้าคิดว่าการเคลื่อนไหวครั้งแรกของเรา
ควรไปที่เมืองนองต์

104
00:11:13,916 --> 00:11:16,541
เมื่อฐานที่มั่นกองกำลังปฏิวัติพังลง

105
00:11:16,625 --> 00:11:20,041
เราก็จะพร้อมบุกยึดแรนส์ได้มั่นคง

106
00:11:20,708 --> 00:11:24,208
แล้วแน่นอนว่าจากนั้นก็ไปปารีส

107
00:11:26,583 --> 00:11:28,500
ก่อนที่เราจะวางแผนอะไร

108
00:11:28,583 --> 00:11:30,875
พระองค์ท่านอยากจะรู้ว่าจะเชื่อใจเจ้าได้ไหม

109
00:11:30,958 --> 00:11:32,541
เขาเป็นคนของพระเจ้า

110
00:11:32,625 --> 00:11:34,625
ข้านี่แหละพระเจ้า

111
00:11:46,500 --> 00:11:50,375
เจ้าจะยอมสละอะไร
เป็นการพิสูจน์ความรักต่อข้ากันนะ

112
00:11:52,125 --> 00:11:53,833
ท่านต้องการสิ่งใด

113
00:11:54,333 --> 00:11:55,333
การส่งมอบ

114
00:11:55,833 --> 00:11:58,000
หมายความว่าอย่างไร "การส่งมอบ"

115
00:11:58,083 --> 00:11:59,291
การส่งมอบ

116
00:12:01,166 --> 00:12:04,625
พรุ่งนี้ท่านแวมไพร์เมสสิยาห์
จะไปยังบ้านของพระเจ้าของเจ้า

117
00:12:04,708 --> 00:12:06,208
เพื่อผนึกพันธมิตร

118
00:12:06,791 --> 00:12:07,666
ด้วยเลือด

119
00:12:08,416 --> 00:12:09,916
เหยื่อสังเวยหรือ

120
00:12:12,458 --> 00:12:17,708
คนที่เจ้ารัก ลูกสาวเจ้าดีไหม

121
00:12:18,500 --> 00:12:21,583
นั่นจะทำให้เราผนึกกำลังกันได้ใช่ไหม

122
00:12:21,666 --> 00:12:24,625
ลูกสาวเหรอ ท่านอธิการไม่มีลูกสาว

123
00:12:28,791 --> 00:12:32,666
บุรุษมักใช้อัณฑะนำทาง

124
00:12:32,750 --> 00:12:36,416
และตอนนี้เจ้าก็อยู่ในกำมือข้าแล้ว

125
00:12:36,500 --> 00:12:37,833
ท่านรู้ได้...

126
00:12:37,916 --> 00:12:39,875
พิสูจน์ความภักดีของเจ้าเสีย

127
00:12:39,958 --> 00:12:41,958
นางชื่ออะไรนะ

128
00:12:42,041 --> 00:12:43,500
มาเรีย

129
00:12:51,583 --> 00:12:54,375
พอจะเดาได้ว่าเราคงใช้อุโมงค์ไม่ได้แล้ว

130
00:12:54,875 --> 00:12:57,708
ข้าแนะนำให้เราสองคนไปโจมตีโบสถ์ตรงๆ

131
00:12:57,791 --> 00:12:59,041
ทำให้ไขว้เขว

132
00:12:59,750 --> 00:13:00,583
ง่ายๆ

133
00:13:00,666 --> 00:13:05,208
มาเรีย เจ้ากับข้าจะข้ามกำแพงฝั่งตะวันตก
แล้วลัดเลาะสวนไป

134
00:13:05,291 --> 00:13:08,208
ให้นกของเจ้าพาเราบินไป
ยังหน้าต่างหอคอยได้ไหม

135
00:13:09,416 --> 00:13:11,541
จากตรงนั้นเราก็ค่อยเดินลงมา

136
00:13:11,625 --> 00:13:14,583
ทีนี้ก็จะโจมตีได้
ทั้งจากข้างนอกและข้างในได้พร้อมกัน

137
00:13:14,666 --> 00:13:17,291
เราจะแยกพวกเขาออกจากกัน
ด้วยการโจมตีตอนรุ่งสาง

138
00:13:17,375 --> 00:13:21,208
พวกแวมไพร์จะอยู่ที่ปราสาท
ที่โบสถ์จะมีแค่อสูรราตรี

139
00:13:21,291 --> 00:13:23,625
เราจะได้เปรียบทั้งเรื่องแสงและระยะทาง

140
00:13:23,708 --> 00:13:26,583
จะเกิดอะไรขึ้นกับ... พ่อข้า

141
00:13:30,333 --> 00:13:31,541
เขาตัดสินใจแล้ว

142
00:13:32,916 --> 00:13:37,083
สิ่งเดียวที่ข้าสงสัยคือเขาแปรศพพวกนั้น
ให้กลายเป็นอสูรราตรีได้ยังไง

143
00:13:37,750 --> 00:13:42,583
ช่างหลอมมักจะมีเครื่องรางหรือเครื่องมือ
เราต้องหามันให้เจอ

144
00:13:45,541 --> 00:13:46,708
เขามีเครื่องจักร

145
00:13:48,708 --> 00:13:49,541
หลบ!

146
00:14:08,833 --> 00:14:12,458
แอนเน็ตไปดูถนน มาเรียไปที่สวน
ข้าจะไปด้านหลัง

147
00:14:42,166 --> 00:14:43,583
ข้าพร้อมเจอเจ้าแล้ว

148
00:14:53,250 --> 00:14:55,291
อย่าให้ข้าต้องสู้กับเจ้าเลย

149
00:14:55,375 --> 00:14:56,958
ทำไมถึงไม่กล้าสู้หน้าข้า

150
00:14:57,041 --> 00:14:59,875
แค่ทำลายเครื่องจักรให้ได้

151
00:14:59,958 --> 00:15:00,875
เจ้าทำสิ!

152
00:15:00,958 --> 00:15:04,375
ตอนนี้จะให้ใครเห็นข้าทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

153
00:15:04,958 --> 00:15:09,708
และเรื่องการหลอมพวกนี้
จำเป็นจะต้องยืมมือมนุษย์

154
00:15:10,708 --> 00:15:12,958
เพราะแบบนี้เออร์เซเบ็ตถึงต้องใช้อธิการอาราม

155
00:15:13,041 --> 00:15:14,375
แล้วทำไมเจ้าถึงต้องการเรา

156
00:15:22,625 --> 00:15:26,000
หวังว่าข้าจะเชื่อคนที่ฆ่าแม่ข้าเหรอ

157
00:15:26,708 --> 00:15:29,125
หากจะฆ่าเจ้าคงทำได้สามหนแล้ว

158
00:15:30,041 --> 00:15:35,541
น่าตลกดีสำหรับเราทั้งคู่
แต่ตอนนี้ข้าต้องการคนตระกูลเบลมอนต์

159
00:15:36,666 --> 00:15:41,208
หากเจ้าอยากเอาชนะเออร์เซเบ็ต
เจ้าก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อข้า

160
00:15:41,791 --> 00:15:43,375
มันมีทางเลือกเสมอ

161
00:15:53,125 --> 00:15:54,666
แค่อ่านหนังสือก็พอ

162
00:16:02,458 --> 00:16:03,958
เขาพูดความจริง

163
00:16:04,500 --> 00:16:06,875
นี่เป็นเหมือนคู่มือเครื่องจักร

164
00:16:07,708 --> 00:16:11,916
มีคาถาอยู่ในนี้ ขั้นตอนที่ท่านอธิการใช้

165
00:16:12,625 --> 00:16:16,000
ถ้าข้าถอดรหัสได้ ข้าอาจหาวิธีทำลายเครื่องได้

166
00:16:16,083 --> 00:16:17,166
คาถาเหรอ

167
00:16:17,750 --> 00:16:20,541
เห็นตรงนี้ไหม มันเขียนด้วยภาษาเอ็นโนเคียน

168
00:16:21,708 --> 00:16:23,041
ภาษานรก

169
00:17:48,666 --> 00:17:51,083
ข้าพเจ้าร้องเรียกถึงพระองค์

170
00:17:52,000 --> 00:17:56,791
ช่วยรับฟังเสียงวิงวอนของข้า
ยามที่ข้าร้องหาท่าน

171
00:17:57,375 --> 00:18:01,125
อย่าได้หลบลี้จากผู้รับใช้ของพระองค์

172
00:18:03,583 --> 00:18:05,083
เพราะข้าตกอยู่ในความทุกข์

173
00:18:07,625 --> 00:18:12,000
โปรดรีบตอบข้าเถิด
ในยามที่ข้าร้องขอคำชี้ทางจากพระองค์

174
00:18:14,750 --> 00:18:18,833
โปรดเดินเข้ามาดูซากปรักหักพังเก่าแก่เหล่านี้

175
00:18:19,791 --> 00:18:23,458
พวกเขาทำให้สถานที่นมัสการพระองค์เป็นมลทิน

176
00:18:25,750 --> 00:18:30,708
โอ พระเจ้า พระองค์โปรดลุกขึ้นสู้ความ

177
00:18:31,833 --> 00:18:34,458
แม้เท้าข้าจะเกือบพลาดพลั้ง

178
00:18:36,166 --> 00:18:39,666
พระเจ้าโปรดอย่าได้เงียบงัน

179
00:18:40,833 --> 00:18:41,666
ท่านพ่อ

180
00:18:50,916 --> 00:18:52,375
ข้ามาเตือนท่าน

181
00:18:53,375 --> 00:18:56,833
เดี๋ยวจะมีการโจมตี ท่านต้องออกไปจากที่นี่

182
00:18:56,916 --> 00:18:58,333
ข้าไม่อยากให้ท่านตาย

183
00:18:59,166 --> 00:19:01,541
ข้าปลอดภัยในบ้านของพระเจ้า

184
00:19:02,125 --> 00:19:03,541
บ้านของพระเจ้าเหรอ

185
00:19:04,333 --> 00:19:07,000
ที่นี่เป็นแค่กองอิฐและหิน

186
00:19:07,083 --> 00:19:10,583
โบสถ์เป็นมากกว่านั้น เด็กน้อย

187
00:19:10,666 --> 00:19:15,250
ถ้าไม่มีมัน สังคมก็สูญเสียจิตวิญญาณ
และความหมายของมัน

188
00:19:15,333 --> 00:19:20,041
มันคือโครงสร้างที่ยึดมั่นซึ่งศีลธรรม

189
00:19:20,125 --> 00:19:21,958
โบสถ์นั้นยึดมั่นในตัวมันเองเท่านั้น

190
00:19:22,541 --> 00:19:25,833
แหล่งกบดานของพวกหัวขโมยกระหายอำนาจ
เผยแพร่ความถือทิฐิและเสแสร้ง

191
00:19:25,916 --> 00:19:28,833
มีความสุขบนหลังคนยากแค้น
อยู่ในตึกที่โอ่อ่า

192
00:19:28,916 --> 00:19:30,583
แทนที่จะสร้างความยุติธรรม

193
00:19:30,666 --> 00:19:34,958
แต่ถ้าไม่มีพระเจ้า
ก็ไม่มีความยุติธรรมใดๆ ทั้งสิ้น

194
00:19:35,041 --> 00:19:38,583
ไม่ว่าท่านจะทำให้มันซับซ้อนแค่ไหน
ความชั่วร้ายก็ยังชั่วร้าย

195
00:19:38,666 --> 00:19:42,041
ทุกอย่างที่ท่านทำ
มันมาจากเลือดของผู้บริสุทธิ์

196
00:19:43,708 --> 00:19:46,208
บางครั้งมันก็ไม่มีทางอื่นนอกจากหลั่งเลือด

197
00:19:48,125 --> 00:19:51,541
ถ้าท่านเป็นห่วงข้าบ้าง
ท่านก็ควรไปกับข้าตอนนี้เลย

198
00:19:52,750 --> 00:19:53,708
และบางที...

199
00:19:54,916 --> 00:19:56,416
บางทีท่านอาจจะเป็นพ่อให้ข้าได้

200
00:20:01,000 --> 00:20:02,708
ข้าจะไม่ออกไปโดยไม่มีท่าน

201
00:20:05,916 --> 00:20:08,833
มาเรียผู้น่ารัก

202
00:20:10,000 --> 00:20:12,125
พระเจ้าส่งเจ้ามาจริงๆ

203
00:20:13,833 --> 00:20:18,541
การเสียสละของเจ้าที่นี่
จะส่งวิญญาณเจ้าไปสู่สวรรค์

204
00:20:20,916 --> 00:20:22,125
จับนางไว้

205
00:20:39,000 --> 00:20:42,000
ได้การแล้ว

206
00:20:43,416 --> 00:20:44,250
อะไรเหรอ

207
00:20:44,750 --> 00:20:47,083
ไม่มีใครทำลายเครื่องจักรได้

208
00:20:47,166 --> 00:20:51,458
มันถูกสร้างขึ้นในนรก หลอมโดยปีศาจทรงพลัง

209
00:20:51,958 --> 00:20:53,625
แล้วท่านดีใจเพราะอะไร

210
00:20:53,708 --> 00:20:56,208
เพราะถึงเราจะทำลายเครื่องจักรไม่ได้

211
00:20:56,291 --> 00:20:58,375
แต่ก็ส่งกลับไปนรกได้

212
00:20:58,458 --> 00:21:00,708
หนังสือเล่มนี้จะทำให้ข้าสร้างประตูมิติได้

213
00:21:00,791 --> 00:21:05,416
แล้วเราก็ต้องการให้เจ้า แอนเน็ต
ใช้พลังของเจ้าส่งมันกลับไปผ่านประตูนั้น

214
00:21:05,500 --> 00:21:08,541
เท่ากับเราต้องเปิดประตูสู่นรก
เพื่อช่วยทุกคนสินะ

215
00:21:09,125 --> 00:21:11,458
ใช่ จะไปยากอะไร

216
00:21:21,750 --> 00:21:23,166
ท่านอธิการจับตัวมาเรียไป

217
00:21:24,125 --> 00:21:26,500
เขาจะสังเวยนางให้เออร์เซเบ็ต

218
00:22:08,291 --> 00:22:12,500
จงดูเถิด นี่คือผู้กลืนกินแสง

219
00:22:18,875 --> 00:22:19,833
เป็นไปไม่ได้

220
00:24:03,791 --> 00:24:05,375
(อ้างอิงจากวิดีโอเกมโดยโคนามิ)

221
00:25:18,541 --> 00:25:21,583
คำบรรยายโดย นันทพร อนุชิตดัสกร