1
00:00:01,001 --> 00:00:02,919
เอาล่ะ

2
00:00:03,002 --> 00:00:04,754
เตรียมการพร้อมแล้ว

3
00:00:04,838 --> 00:00:08,174
เจ้าก็พร้อมแล้วใช่ไหม อิจิโกะ

4
00:00:11,594 --> 00:00:12,762
ใช่

5
00:00:12,846 --> 00:00:16,641
ว่าแต่แต่งตัวแบบนี้มันหนาเกินไปหรือเปล่า

6
00:00:16,725 --> 00:00:21,730
ชุดนั่นเป็นชุดที่สามารถฝ่าม่านกำแพง 72 ชั้น

7
00:00:21,813 --> 00:00:25,650
ที่อยู่ระหว่างวังราชันวิญญาณและเซเรเทย์ได้

8
00:00:27,235 --> 00:00:29,154
จำเป็นต้องใช้มันใช่ไหมล่ะ

9
00:00:43,251 --> 00:00:44,753
ขากลับต้องเดินไปเองนะ

10
00:00:44,836 --> 00:00:47,714
ก็อยากใช้เท็นจูเร็นส่งเจ้ากลับอยู่หรอก

11
00:00:47,797 --> 00:00:51,676
แต่พวกเราลงไปบ่อยๆ ไม่ได้น่ะสิ

12
00:00:51,760 --> 00:00:53,845
แล้วมันก็ไม่ได้ไกลเท่าไรหรอก

13
00:00:53,928 --> 00:00:56,806
ปกติถ้าก้าวพริบตา สักอาทิตย์หนึ่งก็ถึงแล้ว

14
00:00:57,390 --> 00:00:58,808
เข้าใจแล้ว

15
00:00:59,893 --> 00:01:01,061
งั้นเหรอ

16
00:01:01,144 --> 00:01:03,605
ถ้าเร่งเดินทางด้วยความเร็วสูงสุด
คงใช้เวลาแค่ครึ่งวันสินะ

17
00:01:03,688 --> 00:01:05,732
แค่กลับไปให้ทันก่อนที่พวกมันจะบุกมา…

18
00:01:05,815 --> 00:01:07,776
เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก

19
00:01:08,777 --> 00:01:12,822
พวกควินซี่เริ่มโจมตีตั้งแต่สามชั่วโมงก่อนแล้ว

20
00:01:14,407 --> 00:01:16,451
บอกให้มันเร็วกว่านี้สิฟะ เจ้าบ้า

21
00:01:16,534 --> 00:01:20,789
ก็สามชั่วโมงก่อน เจ้ายังฝึกวิชาอยู่เลยนี่นา

22
00:01:20,872 --> 00:01:23,625
อิจิโกะจัง เอาข้าวปั้นไปด้วยสิ

23
00:01:26,252 --> 00:01:27,879
ขอบคุณนะ

24
00:01:27,962 --> 00:01:30,590
เด็กคนนั้นเปลี่ยนไปนะ

25
00:01:30,673 --> 00:01:31,883
นั่นสิ

26
00:01:31,966 --> 00:01:35,512
เขากลายเป็นยมทูตจริงๆ แล้ว

27
00:01:35,595 --> 00:01:40,350
ยมทูตที่แท้จริงผู้ก้าวข้ามการเป็นยมทูต

28
00:01:41,309 --> 00:01:45,730
เอาล่ะ ตอนนี้พวกเราจะ
พลิกสถานการณ์กลับมายังไงดี

29
00:01:45,814 --> 00:01:47,899
นั่นสินะครับ

30
00:01:49,359 --> 00:01:50,610
ฮัลโหล

31
00:01:50,693 --> 00:01:51,778
คุณคุโรซากิ

32
00:01:52,570 --> 00:01:56,950
เรื่องมันก็ประมาณนี้แหละ
คงอีกสักพักกว่าผมจะไปถึงที่นั่น

33
00:01:57,033 --> 00:02:00,203
อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแล้วครับ

34
00:02:00,286 --> 00:02:01,496
ระวังตัวด้วย

35
00:02:01,579 --> 00:02:03,498
นี่ คุณอุราฮาระ

36
00:02:03,581 --> 00:02:04,791
อะไรเหรอครับ

37
00:02:04,874 --> 00:02:07,752
ผมรู้ว่าพูดแบบนี้มันฟังดูอวดดีไปหน่อย

38
00:02:07,836 --> 00:02:10,672
แต่ไม่ว่าสถานการณ์ทางนั้นจะอันตรายแค่ไหน

39
00:02:10,755 --> 00:02:12,924
ก็ช่วยอดทนไว้จนกว่าผมจะไปถึงที

40
00:02:13,007 --> 00:02:15,260
ผมจะหาทางทำอะไรสักอย่างให้ได้เอง

41
00:02:18,429 --> 00:02:20,223
เข้าใจแล้วครับ

42
00:02:20,306 --> 00:02:23,143
แล้วจะรอนะครับ คุณคุโรซากิ

43
00:02:23,726 --> 00:02:27,856
คุณอุราฮาระไม่ยอมพูดอะไร
ถึงสถานการณ์ทางนั้นเลย

44
00:04:05,912 --> 00:04:08,665
ฝ่าบาทมีตัวตนแบบไหนกันแน่

45
00:04:09,249 --> 00:04:12,043
บอกเจ้าเอาไว้หน่อยคงจะดีกว่า

46
00:04:12,126 --> 00:04:15,463
เจ้าที่เป็นผู้สืบทอดคนต่อไปน่ะ

47
00:04:16,381 --> 00:04:18,383
ตามมาสิ

48
00:04:24,639 --> 00:04:27,016
จากนี้ไปจะทำการประหารผู้พ่ายแพ้

49
00:04:27,100 --> 00:04:30,561
(หอคอยกองอัศวินที่สอง ลานประหาร)

50
00:04:45,285 --> 00:04:47,120
กายเหล็ก

51
00:04:47,203 --> 00:04:50,581
ในเมื่อต้านทานดาบประหารได้ก็นับว่าโชคดี

52
00:04:50,665 --> 00:04:54,544
แต่ชีวิตที่รอดมาเพราะโชคช่วย

53
00:04:55,420 --> 00:04:58,840
จะต้องถูกพรากไปด้วย
ความโชคร้ายที่เท่าเทียมกัน

54
00:04:59,549 --> 00:05:01,551
เจ้าเห็นหรือเปล่า

55
00:05:07,974 --> 00:05:10,643
ว่าตาชั่งมันกำลังเอียงอยู่น่ะ

56
00:05:26,409 --> 00:05:28,786
ดูเหมือนจะยังไม่เข้าใจสินะ

57
00:05:28,870 --> 00:05:32,290
ทุกคนที่ฝ่าบาทเป็นผู้มอบวิญญาณให้นั้น

58
00:05:32,373 --> 00:05:36,127
เมื่อตายไปแล้วพลังของพวกเขา
จะถูกฝ่าบาทดูดกลืนไป

59
00:05:36,210 --> 00:05:42,341
และความรู้ความสามารถทั้งหมดใน
วิญญาณเหล่านั้นจะกลายเป็นพลังของฝ่าบาท

60
00:05:48,598 --> 00:05:51,017
ทั้งสองคนต่างก็เป็นกำลังรบที่แข็งแกร่ง

61
00:05:51,100 --> 00:05:53,061
จำเป็นต้องเอาชีวิตพวกเขาด้วยเหรอ

62
00:05:53,144 --> 00:05:56,981
เป้าหมายของฝ่าบาทไม่ใช่โซลโซไซตี้

63
00:05:57,065 --> 00:06:00,109
ดังนั้นสิ่งใดจำเป็นหรือไม่จำเป็น

64
00:06:00,193 --> 00:06:03,029
ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของฝ่าบาท

65
00:06:04,405 --> 00:06:09,577
เจ้าที่ดื่มจอกโลหิตของฝ่าบาท
และสลักอักษรศักดิ์สิทธิ์ลงในดวงวิญญาณ

66
00:06:09,660 --> 00:06:12,080
ก็หนีไม่พ้นเช่นกัน

67
00:06:12,163 --> 00:06:13,748
หากพวกเราไม่ต่อสู้

68
00:06:13,831 --> 00:06:16,459
และไม่ดูดกลืนวิญญาณต่อไป

69
00:06:16,542 --> 00:06:17,585
ฝ่าบาทก็จะ…

70
00:06:21,881 --> 00:06:23,758
(หลักรุกราน เขตเมือง)

71
00:06:23,841 --> 00:06:26,677
สัมผัสถึงแรงกดดันวิญญาณ
ของหน่วยพิทักษ์คนไหนไม่ได้เลย

72
00:06:26,761 --> 00:06:30,807
แสดงว่าฝ่ายยมทูตกำลังเสียเปรียบมากเลยสินะ

73
00:06:32,809 --> 00:06:35,686
ถ้าอย่างนั้นคงต้องรอให้เร็นจิกลับมาสมทบ

74
00:06:35,770 --> 00:06:39,941
แล้วค่อยบุกเข้าไปในฐานทัพศัตรูพร้อมกัน
แบบนั้นน่าจะดีกว่า

75
00:06:42,193 --> 00:06:44,737
สัมผัสเมื่อกี้มันอะไรกัน

76
00:06:44,821 --> 00:06:46,489
ใครกันน่ะ อยู่ตรงไหน

77
00:06:47,532 --> 00:06:48,533
กลัวเหรอ

78
00:06:49,700 --> 00:06:52,787
ข้าเหงา

79
00:06:52,870 --> 00:06:55,998
เหงา เหงาเหลือเกิน

80
00:06:56,082 --> 00:06:58,167
เจ้าเป็นใครกัน

81
00:06:58,251 --> 00:07:02,296
เหงา เหงาเหลือเกิน

82
00:07:02,380 --> 00:07:04,507
เหงาเสียจริง

83
00:07:04,590 --> 00:07:09,846
เซ็มบงซากุระของข้าอยู่ที่ไหน

84
00:07:11,055 --> 00:07:12,432
งั้นเหรอ

85
00:07:12,515 --> 00:07:15,476
เจ้าก็คือคนที่ขโมยบังไคของท่านพี่ไป

86
00:07:15,560 --> 00:07:17,103
แอสนอดต์

87
00:07:17,186 --> 00:07:20,231
ข้ารู้จักเจ้า

88
00:07:20,314 --> 00:07:22,817
น้องสาวของคุจิกิ เบียคูยะ

89
00:07:22,900 --> 00:07:25,528
คุจิกิ รูเคีย

90
00:07:26,404 --> 00:07:28,573
คุจิกิ เบียคูยะอยู่ที่ไหน

91
00:07:28,656 --> 00:07:30,825
ข้าไม่มีหน้าที่ต้องตอบเจ้า

92
00:07:31,409 --> 00:07:34,912
ถ้าฆ่าเจ้าซะ เขาจะโผล่มาไหมนะ

93
00:07:34,996 --> 00:07:36,664
ก็คงงั้นมั้ง

94
00:07:46,299 --> 00:07:47,967
นั่นคือความสามารถของมัน

95
00:07:48,050 --> 00:07:49,719
"ความกลัว" งั้นสินะ

96
00:07:50,511 --> 00:07:52,221
โซเดะโนะชิรายูกิ

97
00:07:55,850 --> 00:07:57,518
ไม่มีประโยชน์หรอกนะ

98
00:07:57,602 --> 00:08:01,063
น้ำแข็งไม่สามารถต้านทานความกลัวได้

99
00:08:07,737 --> 00:08:09,906
นั่นแหละความกลัว

100
00:08:09,989 --> 00:08:13,367
ความกลัวมันเป็นเช่นนั้นไงล่ะ

101
00:08:13,451 --> 00:08:15,786
นี่น่ะเหรอความกลัว…

102
00:08:15,870 --> 00:08:17,455
ใช่แล้ว

103
00:08:17,538 --> 00:08:21,417
ถ้างั้นความกลัวของเจ้าคืออะไรล่ะ

104
00:08:21,501 --> 00:08:22,919
ว่าไงนะ

105
00:08:23,002 --> 00:08:27,548
การที่ความกลัวใช้ไม่ได้ผล
ถือเป็นความกลัวสำหรับเจ้าหรือเปล่า

106
00:08:27,632 --> 00:08:30,593
ความกลัวใช้ไม่ได้ผลเหรอ

107
00:08:30,676 --> 00:08:33,554
เป็นไปไม่ได้หรอกนะ

108
00:08:33,638 --> 00:08:35,515
เป็นไปไม่ได้เหรอ

109
00:08:35,598 --> 00:08:41,562
ถ้าคิดแบบนั้นจริงๆ ก็ตำข้าด้วยหนามพวกนั้นอีกทีสิ

110
00:08:41,646 --> 00:08:45,149
จงมองดูและหวาดกลัวซะ

111
00:08:46,609 --> 00:08:50,863
นี่ต่างหาก โซเดะโนะชิรายูกิที่แท้จริง

112
00:09:01,207 --> 00:09:06,295
แม้ข้าจะดึงเอาพลังที่แท้จริง
ของโซเดะโนะชิรายูกิออกมาได้แล้ว

113
00:09:06,379 --> 00:09:09,632
แต่ร่างกายก็ยังต้องใช้เวลา
เพื่อปรับตัวให้คุ้นชินกับมัน

114
00:09:09,715 --> 00:09:14,387
จนกว่าจะถึงตอนนั้น ข้าจะโดนเจ้าโจมตีใส่ไม่ได้

115
00:09:14,470 --> 00:09:16,931
ต่อให้แช่แข็งพวกมันได้ แล้วยังไงต่อ

116
00:09:17,014 --> 00:09:21,477
ข้าบอกแล้วไงว่าน้ำแข็ง
ต้านทานความกลัวไม่ได้หรอกนะ

117
00:09:21,561 --> 00:09:25,898
ความกลัวของข้าไม่ได้แทรกซึมผ่านบาดแผล

118
00:09:25,982 --> 00:09:28,526
ขอแค่มันสัมผัสโดนผิวหนังแม้เพียงเล็กน้อย

119
00:09:28,609 --> 00:09:32,238
ก็จะแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายได้เอง

120
00:09:32,738 --> 00:09:36,993
ไม่สามารถต้านทานมันได้โดยสิ้นเชิง

121
00:09:37,076 --> 00:09:41,205
ไม่ว่าจะเป็นใครต่างก็มีสิ่งที่ทำให้รู้สึกปลอดภัย

122
00:09:41,289 --> 00:09:45,167
และมีสิ่งที่รู้สึกกลัวด้วยกันทั้งนั้น

123
00:09:45,251 --> 00:09:48,838
เมื่อย่างเข้าสู่สถานที่ที่รู้สึกปลอดภัย

124
00:09:48,921 --> 00:09:52,466
ต่อให้ถูกถามถึงเหตุผลว่าทำไมถึงรู้สึกปลอดภัย

125
00:09:52,550 --> 00:09:55,595
ก็ได้แค่ตอบอย่างคลุมเครือ

126
00:09:55,678 --> 00:09:58,306
ว่า "มันรู้สึกแบบนั้น"

127
00:09:58,389 --> 00:10:03,227
แต่หากก้าวเข้าไปยังสถานที่ที่รู้สึกกลัว

128
00:10:03,311 --> 00:10:08,149
แม้แต่คนที่โง่เขลาที่สุดก็ยังรู้ถึง
สาเหตุของความหวาดกลัวได้เป็นอย่างดี

129
00:10:08,232 --> 00:10:12,820
มันมืด มันหนาว มันสูง
มันแคบ มันเจ็บปวด มันสกปรก

130
00:10:13,404 --> 00:10:16,490
ทุกๆ คนต่างมีสาเหตุของความกลัว

131
00:10:16,574 --> 00:10:18,826
เพราะความรู้สึกปลอดภัยทั้งหมด
เกี่ยวพันอยู่กับชีวิต

132
00:10:18,909 --> 00:10:23,331
และความกลัวทั้งหมดเกี่ยวพันอยู่กับความตาย

133
00:10:23,414 --> 00:10:26,876
เช่นกันกับการที่ผู้อยากมีชีวิต
ไม่สามารถตอบได้ว่าทำไมถึงอยากมีชีวิตอยู่

134
00:10:26,959 --> 00:10:31,922
แต่กลับรู้ถึงเหตุผลที่ไม่อยากตายนั่นแหละ

135
00:10:32,006 --> 00:10:35,926
ไม่ใช่แค่กับสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึกเท่านั้น

136
00:10:36,010 --> 00:10:38,387
ทุกชีวิตล้วนมีสัญชาตญาณ

137
00:10:38,471 --> 00:10:43,225
ในการหลีกเลี่ยงความตาย
หรือก็คือความกลัวนั่นเอง

138
00:10:43,809 --> 00:10:46,103
สิ่งใดก็ตามที่มีชีวิต

139
00:10:46,187 --> 00:10:49,023
ล้วนมีชีวิตอยู่เพื่อหลีกหนีจากความกลัวกันทั้งนั้น

140
00:10:49,106 --> 00:10:52,485
ฝึกฝนตัวเองเพื่อหลีกหนีจากความกลัว

141
00:10:53,069 --> 00:10:56,989
เติบโตขึ้นเพื่อหลีกหนีจากความกลัว

142
00:10:57,573 --> 00:11:00,826
ดังนั้นความกลัวจึงไม่มีทางใช้ไม่ได้ผล

143
00:11:00,910 --> 00:11:04,747
ตราบใดที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่

144
00:11:05,331 --> 00:11:06,582
อือ

145
00:11:06,666 --> 00:11:09,960
เพราะงั้นความกลัวถึงใช้ไม่ได้ผลกับข้าไงล่ะ

146
00:11:10,836 --> 00:11:13,005
ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ

147
00:11:13,089 --> 00:11:17,093
ข้ากำลังบอกว่าตัวข้าในขณะนี้ไร้ซึ่งชีวิตไงล่ะ

148
00:11:19,053 --> 00:11:20,721
หมายความว่ายังไง

149
00:11:20,805 --> 00:11:26,560
โซเดะโนะชิรายูกิไม่ใช่ดาบ
ที่ปล่อยไอเย็นออกจากส่วนปลาย

150
00:11:26,644 --> 00:11:28,813
แต่โซเดะโนะชิรายูกินั้น…

151
00:11:29,814 --> 00:11:34,485
คือดาบฟันวิญญาณที่จะทำให้อุณหภูมิร่าง
ของผู้ถือครองลดต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง

152
00:11:34,985 --> 00:11:37,405
ทุกสิ่งที่ข้าแตะต้องจะกลายเป็นน้ำแข็ง

153
00:11:37,488 --> 00:11:41,492
ส่วนตัวดาบเป็นเพียง
แขนที่ใช้ขยายขอบเขตการแช่แข็งเท่านั้น

154
00:11:41,575 --> 00:11:44,328
อย่ามาพูดบ้าๆ น่า

155
00:11:44,412 --> 00:11:47,331
หากอุณหภูมิร่างกายลดต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง

156
00:11:47,415 --> 00:11:50,126
ร่างกายย่อมทำงานไม่ได้

157
00:11:50,209 --> 00:11:53,003
เจ้าไม่มีทางมีชีวิตอยู่ได้หรอก

158
00:11:53,087 --> 00:11:56,507
ใช่ ตัวข้าในตอนนี้ตายไปแล้ว

159
00:11:56,590 --> 00:12:00,386
ข้าเจอวิธีทำให้ร่างกายตายไปชั่วขณะ

160
00:12:00,469 --> 00:12:04,014
จากการควบคุมอนุภาควิญญาณของตัวเอง

161
00:12:04,598 --> 00:12:09,270
การทำงานของโมเลกุลทั้งหมดในร่างกายนี้
ได้หยุดลงแล้ว

162
00:12:09,353 --> 00:12:12,273
ต่อให้ความกลัวแทรกซึมเข้ามาในร่างกายข้า

163
00:12:12,356 --> 00:12:14,650
มันก็จะหยุดอยู่แค่ผิวนอกเท่านั้น

164
00:12:15,234 --> 00:12:17,903
แบบนั้นมันบ้าน่า

165
00:12:21,157 --> 00:12:23,993
ติดลบ 18 องศา

166
00:12:24,076 --> 00:12:26,328
เลือดจะแข็งตัว

167
00:12:26,912 --> 00:12:29,331
และไม่มีเลือดซึมออกจากบาดแผล

168
00:12:29,415 --> 00:12:32,001
ติดลบ 50 องศา

169
00:12:32,084 --> 00:12:35,963
น้ำในพื้นดินที่ข้าย่ำผ่านจะถูกแช่แข็ง

170
00:12:36,046 --> 00:12:37,882
เกิดเป็นผืนน้ำแข็งสั่นสะเทือน

171
00:12:37,965 --> 00:12:41,343
ติดลบ 273.15 องศา

172
00:12:41,427 --> 00:12:43,387
ศูนย์สัมบูรณ์

173
00:12:43,471 --> 00:12:45,431
คงต้องเร่งมือหน่อยแล้ว

174
00:12:45,514 --> 00:12:47,766
เพราะขีดจำกัดของข้าในอุณหภูมินี้

175
00:12:47,850 --> 00:12:49,852
มีแค่สี่วินาที

176
00:12:54,857 --> 00:12:57,735
ติดลบ 198 องศา

177
00:12:57,818 --> 00:13:00,237
ติดลบ 142 องศา

178
00:13:00,321 --> 00:13:02,573
ติดลบ 116 องศา

179
00:13:02,656 --> 00:13:05,910
ติดลบ 85 องศา

180
00:13:05,993 --> 00:13:07,995
- หากไม่ค่อยๆ ใช้เวลาคืนสภาพ
- ติดลบ 67 องศา

181
00:13:08,078 --> 00:13:11,123
- ระบบร่างกายจะพังทลายไปเลยงั้นเหรอ
- ติดลบ 31 องศา

182
00:13:11,207 --> 00:13:13,709
- ยังฝึกฝนไม่พอสินะ
- ติดลบ 14 องศา

183
00:13:15,419 --> 00:13:18,380
ใช้เวลาเกินสี่วินาทีไปหน่อยงั้นเหรอ

184
00:13:19,673 --> 00:13:23,177
ความกลัว ความกลัวงั้นเหรอ

185
00:13:24,303 --> 00:13:27,640
ของพรรค์นี้น่ะเหรอคือความกลัว

186
00:13:32,311 --> 00:13:35,439
การหายใจเป็นเรื่องเจ็บปวด

187
00:13:36,232 --> 00:13:40,152
ถ้าไม่ทำเรื่องเจ็บปวดแบบนี้ก็จะมีชีวิตต่อไปไม่ได้

188
00:13:41,111 --> 00:13:45,241
การมีชีวิตอยู่เนี่ย ไม่สะดวกเอาซะเลย

189
00:13:45,824 --> 00:13:51,080
ที่สวรรค์จะหายใจได้คล่องไหมนะ

190
00:13:51,163 --> 00:13:56,335
ที่นรกจะทรมานกว่าที่เป็นอยู่หรือเปล่านะ

191
00:13:57,211 --> 00:14:00,923
ถ้าใช่ละก็ น่ากลัวแฮะ

192
00:14:03,050 --> 00:14:05,761
มนุษย์ผู้กระเสือกกระสนเอ๋ย

193
00:14:05,844 --> 00:14:09,098
ข้าจะมอบพลังให้เจ้าเอง

194
00:14:15,312 --> 00:14:19,108
ไม่ใช่ ของพรรค์นี้ไม่ใช่ความกลัวหรอก

195
00:14:19,191 --> 00:14:21,777
ความกลัวของข้า…

196
00:14:23,571 --> 00:14:26,991
มีเพียงการถูกฝ่าบาทตำหนิเท่านั้น

197
00:14:29,451 --> 00:14:32,872
เทียบกับเรื่องนั้นแล้ว การต่อสู้พวกนี้

198
00:14:32,955 --> 00:14:36,458
ไม่มีอะไรให้ต้องกลัวหรือรู้สึกเจ็บปวดเลยสักนิด

199
00:14:51,557 --> 00:14:53,934
ทาทาร์ฟอรัส

200
00:15:03,027 --> 00:15:05,279
ฟันไม่ถึงล่ะสิ

201
00:15:07,406 --> 00:15:09,617
เปล่าประโยชน์ เจ้าฟันไม่ถึงหรอก

202
00:15:09,700 --> 00:15:12,119
เพราะขาของเจ้ามันขยับไม่ได้แล้วไงล่ะ

203
00:15:12,202 --> 00:15:13,579
ว่าไงนะ

204
00:15:14,163 --> 00:15:16,248
เจ้ากำลังมองข้าอยู่ใช่ไหมล่ะ

205
00:15:16,999 --> 00:15:22,087
แม้เซลล์ของเจ้าจะมีอุณหภูมิ
ต่ำกว่าจุดเยือกแข็งและหยุดทำงานไป

206
00:15:22,171 --> 00:15:23,380
แต่ว่า…

207
00:15:23,464 --> 00:15:26,592
ประสาทสัมผัสของเจ้าไม่ได้หยุดไปด้วย

208
00:15:26,675 --> 00:15:32,640
ทาทาร์ฟอรัสแทรกซึมความกลัว
ผ่านทางประสาทการมองเห็นของเจ้า

209
00:15:36,977 --> 00:15:38,520
เห็นไหม

210
00:15:38,604 --> 00:15:41,649
ไม่ว่าเจ้าจะหันไปมองทางไหน
ก็มีแต่ดวงตาของข้า

211
00:15:41,732 --> 00:15:45,069
ประสาทสัมผัสของเจ้าไม่มีทางหลีกหนีจากมันได้

212
00:15:46,362 --> 00:15:49,031
ถึงจะหลับตาก็เปล่าประโยชน์

213
00:15:49,114 --> 00:15:51,992
ความทรงจำดีๆ จะตราตรึงในหัวใจ
เป็นเวลานาน

214
00:15:52,076 --> 00:15:56,622
แต่ความทรงจำอันเลวร้าย
จะฝังรากหยั่งลึกอยู่นานยิ่งกว่า

215
00:15:56,705 --> 00:16:01,710
เหมือนกับความกลัวในอดีต
ที่จะกลับมาคุกคามยามฟ้ามืดมิด

216
00:16:02,294 --> 00:16:04,254
ความกลัวที่เคยพบเห็นสักครั้ง

217
00:16:04,338 --> 00:16:07,174
ยิ่งหลับตาลงมันก็จะยิ่งชัดเจน

218
00:16:07,257 --> 00:16:10,803
วนเวียนอยู่ในก้นบึ้งของสมอง

219
00:16:17,810 --> 00:16:18,936
เอ้า

220
00:16:19,019 --> 00:16:25,401
จงถูกความกลัวที่หลีกหนีมาตลอด
แผดเผาหัวใจของเจ้าจนตายไปซะเถอะ

221
00:16:40,791 --> 00:16:42,459
เจ้าคือ…

222
00:16:43,585 --> 00:16:46,171
คุจิกิ เบียคูยะ

223
00:16:48,966 --> 00:16:51,885
(วังราชันวิญญาณและเซเรเทย์)

224
00:16:56,098 --> 00:16:58,392
คุจิกิ เบียคูยะ

225
00:16:58,475 --> 00:16:59,977
ท่านพี่…

226
00:17:00,060 --> 00:17:03,272
มาสักทีนะ ข้ารออยู่นานทีเดียว

227
00:17:03,355 --> 00:17:08,777
อวัยวะที่ถูกข้าควักไปเป็นยังไงบ้างล่ะ

228
00:17:09,695 --> 00:17:13,282
ถูกคว้านไส้พุงออกมาจนหมด

229
00:17:13,866 --> 00:17:17,703
กินอะไรไม่ได้ คงจะหิวแย่เลยสินะ

230
00:17:17,786 --> 00:17:21,331
เจ้าผอมลงนิดหน่อยหรือเปล่าเนี่ย

231
00:17:21,415 --> 00:17:22,583
ไม่ได้นะ ท่านพี่

232
00:17:22,666 --> 00:17:24,168
อย่าไปสบตากับเจ้านั่น

233
00:17:24,251 --> 00:17:26,545
สายไปแล้ว

234
00:17:42,770 --> 00:17:45,606
ใครกันแน่ที่สายเกินไป

235
00:17:45,689 --> 00:17:47,566
แบบนี้นี่เอง

236
00:17:47,649 --> 00:17:52,905
เจ้าใช้เซ็มบงซากุระ
ล้อมรอบบริเวณนี้ไว้หมดแล้วสินะ

237
00:17:53,489 --> 00:17:54,823
ไม่เลวเลย

238
00:17:54,907 --> 00:18:00,162
ข้าล่ะอยากได้บังไคนั่นจริงๆ

239
00:18:00,746 --> 00:18:02,289
บังไคเหรอ

240
00:18:02,372 --> 00:18:03,916
ดูให้ดีๆ ก่อน

241
00:18:04,500 --> 00:18:09,880
หากเจ้าเคยได้บังไคของข้าไป
ก็น่าจะรู้อยู่ไม่ใช่เหรอ

242
00:18:09,963 --> 00:18:13,801
ว่านี่มันแค่ชิไค เป็นเซ็มบงซากุระธรรมดาเท่านั้น

243
00:18:13,884 --> 00:18:16,220
ว่าไงนะ

244
00:18:16,303 --> 00:18:18,555
เพราะบังไคของข้าถูกเจ้าขโมยไป

245
00:18:18,639 --> 00:18:24,686
ข้าจึงได้เรียนรู้ถึงแก่นแท้
ของเซ็มบงซากุระใหม่อีกครั้ง

246
00:18:24,770 --> 00:18:28,732
สายสัมพันธ์นั้นล้วนเป็นเหมือนภาพผสานจุดสี

247
00:18:28,816 --> 00:18:32,444
เมื่อถอยห่างออกมาถึงได้มองเห็น
รูปลักษณ์ที่แท้จริงเป็นครั้งแรก

248
00:18:32,528 --> 00:18:35,697
ข้าหลงลืมเรื่องนั้นไป

249
00:18:35,781 --> 00:18:39,076
ต้องขอขอบคุณเจ้า แอสนอดต์

250
00:18:43,789 --> 00:18:50,170
ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า

251
00:18:50,254 --> 00:18:52,673
ข้าจะไม่มีวันฆ่าเจ้าเด็ดขาด

252
00:18:52,756 --> 00:18:56,176
ข้าจะทำให้เจ้าไม่อาจหมดสติ ไม่อาจคลุ้มคลั่ง

253
00:18:56,260 --> 00:19:02,307
ดำดิ่งลงสู่ความเจ็บปวดและความหวาดกลัว
จนรู้สึกว่าตายไปซะยังจะดีกว่า

254
00:19:02,391 --> 00:19:05,018
- ให้เจ้ามีชีวิตอยู่แบบนั้นไปชั่วนิรันดร์
- รูเคีย

255
00:19:05,102 --> 00:19:07,229
ระหว่างลงมาที่นี่

256
00:19:07,312 --> 00:19:10,274
ข้าสัมผัสถึงแรงกดดันวิญญาณของเจ้าได้ตลอด

257
00:19:12,359 --> 00:19:15,404
แข็งแกร่งขึ้นแล้วสินะ รูเคีย

258
00:19:17,239 --> 00:19:18,657
ท่านพี่…

259
00:19:18,740 --> 00:19:20,742
ท่านพี่บอกว่าข้า…

260
00:19:20,826 --> 00:19:23,036
แข็งแกร่งขึ้นงั้นเหรอ

261
00:19:23,579 --> 00:19:27,374
ความกลัวไม่ใช่สิ่งที่เกิดจากความว่างเปล่า

262
00:19:27,457 --> 00:19:32,629
แต่มันเกิดขึ้นจากความกังวล
เพียงเล็กน้อยที่อยู่ในจิตใจ

263
00:19:32,713 --> 00:19:36,258
ตอนนี้เจ้ายังกลัวอยู่ไหม รูเคีย

264
00:19:36,341 --> 00:19:37,759
ไม่ค่ะ

265
00:19:41,388 --> 00:19:46,560
มันจบแล้ว คุจิกิ เบียคูยะ

266
00:19:47,144 --> 00:19:50,105
งั้นเหรอ จะจบแล้วสินะ

267
00:19:50,189 --> 00:19:51,565
แต่ขอโทษด้วยนะ

268
00:19:51,648 --> 00:19:54,610
คนที่จะโค่นเจ้าไม่ใช่ข้า

269
00:19:55,277 --> 00:19:57,446
ว่าไงนะ

270
00:19:59,448 --> 00:20:03,952
อย่ามาดูถูกกันให้มากนักนะ

271
00:20:04,036 --> 00:20:05,829
ดูให้ดีๆ สิ รูเคีย

272
00:20:06,413 --> 00:20:10,000
สิ่งที่สะท้อนจากตัวเจ้านั่น ไม่ใช่ความกลัว

273
00:20:10,834 --> 00:20:13,128
หากหัวใจของเราไร้ซึ่งความกลัว

274
00:20:13,212 --> 00:20:15,214
สิ่งที่สะท้อนอยู่ตรงนั้น…

275
00:20:16,089 --> 00:20:19,218
มีเพียงความหวาดกลัวของตัวมันเองเท่านั้น

276
00:20:20,385 --> 00:20:22,095
บังไค

277
00:20:23,388 --> 00:20:25,599
ฮักกะ โนะ โทกาเมะ

278
00:20:38,487 --> 00:20:40,239
กลัวเหลือเกิน…

279
00:20:42,324 --> 00:20:47,037
ข้าจะตายแล้วงั้นเหรอ

280
00:20:47,120 --> 00:20:49,831
โปรดยกโทษให้ข้าด้วยเถิด ฝ่าบาท

281
00:20:49,915 --> 00:20:51,959
อย่าได้โกรธเคืองข้า

282
00:20:53,752 --> 00:20:59,132
ข้ากลัวความเจ็บปวดและความทรมาน

283
00:20:59,216 --> 00:21:03,512
กลัวเหลือเกิน

284
00:21:04,096 --> 00:21:05,931
กลัว…

285
00:21:36,169 --> 00:21:39,214
ค่อยๆ คลายมันออกนะ รูเคีย

286
00:21:39,298 --> 00:21:41,216
ค่อยๆ

287
00:21:46,471 --> 00:21:49,057
บังไคของเจ้ายอดเยี่ยมมาก

288
00:21:54,271 --> 00:21:57,274
แต่ก็เป็นบังไคที่ยาก

289
00:21:57,357 --> 00:22:01,820
พลาดแค่นิดเดียวก็คงถึงตาย
เป็นบังไคที่อันตรายมาก

290
00:22:01,903 --> 00:22:05,782
จงตั้งใจใช้มันให้ดี อย่ารีบร้อนเด็ดขาด

291
00:22:05,866 --> 00:22:08,660
เจ้าต้องรู้ว่าดาบที่แลกด้วยชีวิต

292
00:22:08,744 --> 00:22:12,039
ไม่สามารถปกป้องสิ่งใดเอาไว้ได้

293
00:22:13,165 --> 00:22:15,417
ไปกันเถอะ รูเคีย

294
00:22:15,500 --> 00:22:18,420
ไปปกป้องโซลโซไซตี้กัน

295
00:22:22,341 --> 00:22:23,717
ค่ะ

296
00:22:23,800 --> 00:22:26,970
ท่านพี่

297
00:22:27,054 --> 00:22:28,430
(หลังรุกราน อดีตที่ทำการหน่วยที่สี่
สถานพยาบาลชั่วคราว)

298
00:22:28,513 --> 00:22:30,599
โคเทจิน

299
00:22:30,682 --> 00:22:34,227
เจอของที่น่าจะเอามาใช้
เป็นเบาะนอนอันใหม่ได้แล้วล่ะ

300
00:22:34,311 --> 00:22:37,731
ขอโทษนะ ที่ขอร้องให้ช่วยทำงานอันตราย

301
00:22:37,814 --> 00:22:43,153
ไม่เป็นไรเลย เพราะเค็นจังไม่กลับมาสักที
ข้าเลยว่างมากน่ะสิ

302
00:22:43,236 --> 00:22:47,741
แล้วพอเจอเบาะนอนกับยาเข้า
ข้าก็แค่พุ่งตัวไปคว้าหมับ

303
00:22:47,824 --> 00:22:52,079
แล้วเผ่นหนีมาเท่านั้นแหละ
ไม่อันตรายอะไรหรอกนะ

304
00:22:52,162 --> 00:22:53,413
ทำแบบนั้นดีแค่ไหนแล้ว…

305
00:22:53,914 --> 00:22:59,169
คงกำลังคิดว่าดีแค่ไหนแล้ว
ที่จนถึงตอนนี้ยังไม่โดนเจอตัวเข้าล่ะสิ

306
00:22:59,252 --> 00:23:02,422
มองไปทางไหนกัน ข้าอยู่ตรงนี้ต่างหาก

307
00:23:02,506 --> 00:23:04,049
ตรงนี้

308
00:23:04,132 --> 00:23:06,051
ดูสิ มองไม่เห็นอีกแล้ว…

309
00:23:06,134 --> 00:23:08,303
ผัวะ

310
00:23:09,471 --> 00:23:13,475
แปลกจัง นึกว่าโดนแล้วซะอีก

311
00:23:13,558 --> 00:23:16,645
โดนเหรอ ข้าพยายามจะชกอะไรกันนะ…

312
00:23:18,188 --> 00:23:19,356
รองหัวหน้าคุซาจิชิ

313
00:23:21,691 --> 00:23:24,778
มองเห็นว่าชกโดนข้างั้นเหรอ

314
00:23:24,861 --> 00:23:27,155
เรื่องนั้นไม่มีทางเป็นไปได้หรอกนะ

315
00:23:27,239 --> 00:23:28,657
ตัวตนของข้า

316
00:23:28,740 --> 00:23:35,539
ได้อันตรธานหายไปจากสายตา
และความรู้สึกนึกคิดของพวกเจ้าโดยสิ้นเชิงแล้ว

317
00:23:39,251 --> 00:23:41,753
ความงดงาม

318
00:23:42,754 --> 00:23:45,507
คือการไร้ซึ่งสิ่งใดอยู่ตรงนั้น