1
00:00:07,799 --> 00:00:11,595
(องก์ที่หก)

2
00:00:12,971 --> 00:00:15,598
ความจริงคือฉันไม่สบายใจเลย

3
00:00:15,599 --> 00:00:18,519
ในวันที่โรเบิร์ตทิ้งเราไว้
แล้วกลับไปทํางานที่ลอนดอน

4
00:00:20,270 --> 00:00:21,896
ฉันไม่อยากให้เขาไป

5
00:00:21,897 --> 00:00:25,442
เราแทบไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยกัน
ตั้งแต่นิคเกิดมา

6
00:00:26,610 --> 00:00:31,281
แต่ฉันก็ไม่อยากบีบให้เขาต้องเลือก
ระหว่างงานหรือครอบครัว

7
00:00:33,158 --> 00:00:36,953
ถึงจะมีทะเลกับแสงแดดสดใส

8
00:00:36,954 --> 00:00:41,207
แต่... ฉันก็แค่ไม่อยากอยู่คนเดียว

9
00:00:41,208 --> 00:00:45,212
(แผนกฉุกเฉินและอุบัติเหตุ)

10
00:00:52,469 --> 00:00:53,470
ไปเร็ว

11
00:00:56,306 --> 00:00:57,182
ออกรถเลย

12
00:00:59,393 --> 00:01:01,352
- คุณ คุณครับ โอเคไหม
- มานี่เลยเร็ว

13
00:01:01,353 --> 00:01:03,480
- ขอบคุณค่ะ
- ขอบคุณครับ

14
00:01:13,198 --> 00:01:14,366
นิโคลัส

15
00:01:17,995 --> 00:01:18,996
พระเจ้า

16
00:01:27,838 --> 00:01:30,423
โรเบิร์ต ตื่นเร็ว

17
00:01:30,424 --> 00:01:31,508
โรเบิร์ต

18
00:01:34,261 --> 00:01:35,596
โรเบิร์ต ตื่นสิ

19
00:01:37,264 --> 00:01:38,307
ตื่นเร็ว

20
00:01:39,391 --> 00:01:40,474
โอ๊ย ให้ตายสิ

21
00:01:40,475 --> 00:01:41,476
ตื่นได้แล้ว

22
00:01:42,186 --> 00:01:43,394
นิคอยู่ไหน

23
00:01:43,395 --> 00:01:45,897
- ทําห่าอะไรของคุณ
- นิคอยู่ไหน

24
00:01:45,898 --> 00:01:47,690
ไม่รู้ อาจจะไปค้างกับเพื่อนรึเปล่า

25
00:01:47,691 --> 00:01:49,692
โอเค งั้นอยู่ไหน เราต้องหาลูกให้เจอ

26
00:01:49,693 --> 00:01:51,694
เมื่อวานเขาไปทํางาน
เห็นว่าจะกลับมากินมื้อค่ําที่บ้าน

27
00:01:51,695 --> 00:01:53,738
- แต่แล้วไง เขาอายุตั้ง 25 แล้ว
- ไม่ ไม่ได้

28
00:01:53,739 --> 00:01:56,616
เขาโทรหาฉันตอนตีสี่เมื่อเช้า
แต่ตอนนี้ติดต่อไม่ได้เลย

29
00:01:56,617 --> 00:01:59,785
- เขาไม่ยอมรับ ไม่รับสายฉัน
- แค่เผลอกดโทรออกรึเปล่า

30
00:01:59,786 --> 00:02:02,622
- ไม่ใช่ คุณ เสียงเขาสภาพแย่มาก
- จริงสิ

31
00:02:02,623 --> 00:02:05,374
- เขาร้องไห้สะอึกสะอื้น
- อ้าวเหรอ

32
00:02:05,375 --> 00:02:07,043
แต่ไม่ได้พูด ไม่พูดอะไรเลย

33
00:02:07,044 --> 00:02:09,378
- โทรมาร้องไห้สะอื้นอย่างเดียว
- จริงเหรอ

34
00:02:10,631 --> 00:02:11,632
ไง นิค

35
00:02:12,758 --> 00:02:15,134
ลูก นี่พ่อเองนะ

36
00:02:15,135 --> 00:02:17,887
ตื่นแล้วโทรมาหาพ่อหน่อย
แค่อยากให้แน่ใจว่ายังไม่ตาย

37
00:02:17,888 --> 00:02:19,848
โอเค พ่อรักลูกนะ บาย

38
00:02:20,807 --> 00:02:22,518
- ลูกรู้แล้ว
- รู้อะไร

39
00:02:23,810 --> 00:02:25,728
- คุณบอกอะไรลูก
- หือ

40
00:02:25,729 --> 00:02:28,147
- คุณเอาเรื่องอะไรของฉันไปบอกลูก
- ผมไม่ได้บอกอะไรทั้งนั้น

41
00:02:28,148 --> 00:02:29,565
แต่ตั้งใจจะบอก

42
00:02:29,566 --> 00:02:31,526
ตอนนี้สายไปแล้วไหมล่ะ

43
00:02:31,527 --> 00:02:33,945
- มีคนแย่งบอกไปก่อนแล้ว
- หมายความว่าไง ใครบอก

44
00:02:33,946 --> 00:02:36,239
ไอ้แก่โรคจิตคนนั้นหาทางเข้าหาลูกได้

45
00:02:36,240 --> 00:02:41,160
อะไร อ๋อ หมายถึงคุณพ่อของ
เด็กหนุ่มที่จมน้ําตายเพราะช่วยชีวิตนิคเหรอ

46
00:02:41,161 --> 00:02:43,454
- หมายถึงคุณพ่อของเด็กหนุ่ม...
- ไม่นะ

47
00:02:43,455 --> 00:02:45,831
ที่คุณเย่อกับเขาเอามันส์
แล้วปฏิเสธว่าไม่เคยพบกันเลย

48
00:02:45,832 --> 00:02:48,751
หลังจากที่เขาตายเพราะช่วยชีวิตลูกเรา

49
00:02:48,752 --> 00:02:51,295
ไอ้แก่โรคจิตคนนั้นสินะ

50
00:02:51,296 --> 00:02:53,214
- คุณนี่เห็นแก่ตัวไม่น่าเชื่อ
- ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ

51
00:02:53,215 --> 00:02:55,424
ชีวิตลูกเราตกอยู่ในอันตราย โรเบิร์ต

52
00:02:55,425 --> 00:02:57,052
ฉันไม่เคยได้ยินลูกร้องไห้แบบนั้น

53
00:02:58,053 --> 00:02:59,053
ฉันกลัว

54
00:02:59,054 --> 00:03:01,305
อ๋อ กลัวที่จะเสียภาพลักษณ์สินะ

55
00:03:01,306 --> 00:03:03,224
ไม่ช้าก็เร็วลูกก็ต้องรู้อยู่แล้ว

56
00:03:03,225 --> 00:03:05,393
ผมก็แค่อยากให้ตัวเองเป็นคนบอกมากกว่า

57
00:03:05,394 --> 00:03:08,354
นี่มันความผิดคุณทั้งหมด โอเคนะ
คุณต้องรับผิดชอบเรื่องนี้

58
00:03:08,355 --> 00:03:10,940
- มันไม่สําคัญว่าความผิดใคร
- คุณคิดว่าจะเป็นยังไงล่ะ

59
00:03:10,941 --> 00:03:13,526
คุณคิดว่าอย่างลูกจะมีปฏิกิริยายังไงกัน

60
00:03:13,527 --> 00:03:16,487
คุณเป็นแม่ของเขาแท้ๆ
คุณต้องรับผิดชอบเรื่องทั้งหมด

61
00:03:16,488 --> 00:03:18,699
- คุณไม่เคยสนใจลูกเลยสักนิด
- มีพาสเวิร์ดลูกไหม

62
00:03:19,449 --> 00:03:21,284
คุณมัวแต่หมกมุ่นเล่นรักกับไอ้หนุ่มน้อย

63
00:03:21,285 --> 00:03:24,078
- จนปล่อยให้ลูกอยู่คนเดียวริมหาด...
- รู้พาสเวิร์ดลูกรึเปล่า

64
00:03:24,079 --> 00:03:26,247
- ทั้งที่ลูกว่ายน้ําไม่เป็น
- พาสเวิร์ดลูกคืออะไร

65
00:03:26,248 --> 00:03:27,415
ลูกว่ายน้ําไม่เป็น

66
00:03:27,416 --> 00:03:30,501
- บอกพาสเวิร์ดเขามาก่อนได้มั้ย
- คือผมก็ไม่รู้พาสเวิร์ดลูก

67
00:03:30,502 --> 00:03:35,381
เพราะเคารพความเป็นส่วนตัวของเขา
ผมเป็นห่วงแบบห่างๆ พอดีๆ

68
00:03:35,382 --> 00:03:37,884
แต่จะให้เขามองว่าคุณเป็นคนยังไงล่ะ
แคทเธอรีน

69
00:03:37,885 --> 00:03:39,177
คือคุณเป็นแม่ของเขาแท้ๆ

70
00:03:39,178 --> 00:03:41,804
คุณคือคนที่ควรจะปกป้องเขา

71
00:03:41,805 --> 00:03:43,556
แต่คุณไม่ปกป้องเขา คุณมัวแต่สนใจ...

72
00:03:43,557 --> 00:03:45,516
เขากลับมาสูบบุหรี่ รู้รึเปล่า

73
00:03:45,517 --> 00:03:49,854
ไม่ต้องมาสอนวิธีเป็นพ่อคนให้ผม
ทั้งที่คุณหายหัวไปตลอด 20 ปี

74
00:03:49,855 --> 00:03:51,105
กล้าดียังไง

75
00:03:51,106 --> 00:03:53,024
คิดว่าช่วงนี้ผมทําอะไรกันแน่

76
00:03:53,025 --> 00:03:54,442
ตายละ ลูกตกงาน

77
00:03:54,443 --> 00:03:55,860
อะไรนะ ไม่ได้ตกงานเสียหน่อย

78
00:03:55,861 --> 00:03:59,698
งั้นลูกไปอยู่ที่ไหนทั้งวัน
ตอนที่คุณคิดว่าเขาไปทํางาน

79
00:04:01,366 --> 00:04:05,077
พอจะรู้ไหมว่าลูกจะไปอยู่กับใคร

80
00:04:05,078 --> 00:04:06,454
รู้จักเพื่อนเขาบ้างไหม

81
00:04:06,455 --> 00:04:08,998
ฉันไม่รู้เลยว่าลูกมีเพื่อนบ้างไหม

82
00:04:08,999 --> 00:04:10,459
คุณล่ะรู้มั้ย

83
00:04:12,794 --> 00:04:14,921
เขาพูดถึง... บอกว่ามีแฟน

84
00:04:14,922 --> 00:04:17,506
แต่ผมยังไม่เคยเจอ ผมไม่รู้ชื่อด้วยซ้ํา

85
00:04:17,507 --> 00:04:18,425
ผม...

86
00:04:19,676 --> 00:04:22,179
ไม่แน่ใจด้วยซ้ําว่าเธอมีตัวตนจริง แคเธอรีน

87
00:04:25,349 --> 00:04:26,934
ไม่นะ ไม่ๆ

88
00:04:34,525 --> 00:04:35,734
ลูกจ๊ะ

89
00:04:39,321 --> 00:04:40,447
ใช่นิคไหม

90
00:04:42,407 --> 00:04:43,450
ค่ะ

91
00:04:45,702 --> 00:04:48,871
แม้แนนซี่จะบรรยาย
ถึงเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น

92
00:04:48,872 --> 00:04:53,710
ระหว่างโจนาธานกับแคเธอรีน เรเวนสครอฟท์
ด้วยความละเอียดถี่ถ้วนถูกต้องทุกอย่าง

93
00:04:54,378 --> 00:04:56,964
แต่เธอก็บิดข้อเท็จจริงไปบ้างเล็กน้อย

94
00:04:58,215 --> 00:04:59,758
นั่นมันเรื่องปกติของนักเขียน

95
00:05:00,717 --> 00:05:04,929
ตัวอย่างเช่น โจนาธานออกเดินทางไปยุโรป
พร้อมกับแฟนสาวของเขา

96
00:05:04,930 --> 00:05:08,183
นั่นคือข้อเท็จจริงที่แนนซี่คงเอาไว้

97
00:05:09,101 --> 00:05:12,688
แต่แนนซี่เปลี่ยนเหตุผลที่ซาช่ากลับมาก่อนกําหนด

98
00:05:13,480 --> 00:05:15,398
จําตอนสุริยุปราคาได้ไหม

99
00:05:15,399 --> 00:05:19,444
ที่อังกฤษนี่จะได้เห็นแบบเต็มดวง
ศตวรรษละครั้งเดียว

100
00:05:20,779 --> 00:05:22,281
แล้วดันมาในวันที่เมฆครึ้ม

101
00:05:25,909 --> 00:05:27,034
ไร้ประโยชน์ที่สุด

102
00:05:27,035 --> 00:05:28,244
สมเป็นชาวเกาะ

103
00:05:28,245 --> 00:05:29,912
ไม่สนไม่แคร์

104
00:05:29,913 --> 00:05:32,665
แต่นั่นเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้เห็น

105
00:05:32,666 --> 00:05:36,210
ที่จริงเราพยายามออกไปดูครั้งหน้าก็ได้นะ

106
00:05:36,211 --> 00:05:38,755
- เดินทางหน่อย
- ไปมาดากัสการ์เหรอ

107
00:05:39,339 --> 00:05:40,923
- ทําไมจะไปไม่ได้
- ไร้สาระ

108
00:05:40,924 --> 00:05:42,801
ไม่มีเหตุผลใดๆ เลย

109
00:05:43,677 --> 00:05:46,679
เลิกพูดจาไร้สาระ
แล้วจัดการไอ้ตู้เย็นเสียงดังนั่นเสียที

110
00:05:46,680 --> 00:05:48,222
สั่นจนฉันจะบ้าแล้ว

111
00:05:48,223 --> 00:05:49,975
- ฮัลโหล
- สวัสดีค่ะ แนนซี่

112
00:05:50,893 --> 00:05:53,145
สวัสดีค่ะ เอ็มม่า ดีใจที่โทรมา

113
00:05:55,105 --> 00:05:56,190
เข้าใจแล้ว

114
00:05:57,941 --> 00:06:00,068
มะ... ไม่เลย ฉันไม่ได้รู้เรื่อง ไม่

115
00:06:03,947 --> 00:06:07,701
ก็ ฉันว่าเป็นเรื่องของเด็กๆ
จะต้องปรับตัวปรับความเข้าใจกันเอง

116
00:06:11,455 --> 00:06:13,956
อย่าเพิ่งทําเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ เอ็มม่า

117
00:06:13,957 --> 00:06:16,417
คือ เราไม่รู้ว่าเรื่องจริงเกิดอะไรขึ้น

118
00:06:16,418 --> 00:06:20,088
ไม่นะ ลูกสาวคุณพูดเกินจริงชัดๆ เพราะว่า...

119
00:06:22,966 --> 00:06:24,259
นั่นไร้สาระแล้วค่ะ

120
00:06:27,387 --> 00:06:29,681
นั่นถือว่ากล่าวหารุนแรงเกินไปมาก เอ็มม่า

121
00:06:30,641 --> 00:06:33,267
ไม่... ไม่จําเป็นต้องพูดแบบนั้นเลย เอ็มม่า

122
00:06:33,268 --> 00:06:36,145
พอแล้ว เอ็มม่า ดีใจที่ได้คุย ขอบคุณที่โทรมา

123
00:06:36,146 --> 00:06:37,314
ลาก่อน

124
00:06:37,940 --> 00:06:39,149
มีอะไร

125
00:06:42,319 --> 00:06:43,403
อะไร

126
00:06:44,321 --> 00:06:46,572
- เกิดอะไรขึ้น
- นั่นเอ็มม่า แม่ของซาช่า

127
00:06:46,573 --> 00:06:48,408
ซาช่ากลับมาลอนดอนแล้ว

128
00:06:49,201 --> 00:06:50,243
เมื่อไหร่...

129
00:06:50,244 --> 00:06:53,955
เด็กนั่นกับโจนาธานทะเลาะกัน
เธอเลยปึงปังเก็บข้าวของกลับมา

130
00:06:53,956 --> 00:06:55,666
แม่เด็กนั่นไม่ไหวเลยนะ

131
00:06:56,542 --> 00:06:58,669
จะช่วยทําให้เสียงตู้เย็นหยุดเสียทีได้ไหม

132
00:07:00,295 --> 00:07:02,713
น้าของซาช่าไม่ได้ตาย

133
00:07:02,714 --> 00:07:04,466
นั่นไม่ใช่สาเหตุที่เธอกลับมาก่อน

134
00:07:05,509 --> 00:07:07,344
หนังสือเล่มนั้นเป็นนิยาย

135
00:07:08,011 --> 00:07:11,180
แต่ก็ช่วยปลดปล่อยความจริงที่ถูกถ่วงไว้ใต้น้ํา

136
00:07:11,181 --> 00:07:14,475
ให้ลอยโผล่ขึ้นมาจนได้

137
00:07:14,476 --> 00:07:17,687
สแกนแล้วพบว่าเขาเส้นเลือดแตก
นอกจากติดเชื้อที่เยื่อบุ...

138
00:07:17,688 --> 00:07:19,230
อะไรนะ เขาเส้นเลือดแตกเหรอ

139
00:07:19,231 --> 00:07:21,023
- เขาเส้นเลือดแตกเหรอ
- เป็นอาการที่พบได้บ่อย

140
00:07:21,024 --> 00:07:22,733
- จากคนที่เสพยาทางเส้นเลือด
- ตายละ

141
00:07:22,734 --> 00:07:23,985
แล้วเขาจะโอเคไหม

142
00:07:23,986 --> 00:07:25,403
ตอนนี้อาการคงที่

143
00:07:25,404 --> 00:07:28,239
แต่ยังไม่สามารถประเมินได้ว่า
เสียหายบอบช้ําจริงๆ แค่ไหน

144
00:07:28,240 --> 00:07:30,032
- จนกว่าเราจะปลุกให้ฟื้น
- บอบช้ําเหรอ อะไร...

145
00:07:30,033 --> 00:07:32,410
- คําว่าบอบช้ําหมายความว่าไง
- ความเสียหายทางระบบประสาทค่ะ

146
00:07:32,411 --> 00:07:34,412
มันเสียหายทางระบบประสาทแบบไหน

147
00:07:34,413 --> 00:07:36,747
เสียการเคลื่อนไหว ความคิด การพูด

148
00:07:36,748 --> 00:07:38,291
แต่ยังไม่ควรคาดการณ์ไปก่อน

149
00:07:38,292 --> 00:07:41,294
ตอนนี้อาการของเขายังคงที่
เราสนใจแค่เรื่องนั้นก่อนดีกว่า

150
00:07:41,295 --> 00:07:42,378
คุณหมอคะ

151
00:07:42,379 --> 00:07:43,921
- ขอโทษนะคะ ฉันจะต้อง...
- งั้น เมื่อไหร่...

152
00:07:43,922 --> 00:07:45,756
คุณคิดจะปลุกเขาเมื่อไหร่

153
00:07:45,757 --> 00:07:49,260
หลังจากนี้เราจะตรวจอะไรเพิ่มนิดหน่อย
ถ้าผลออกมาโอเค

154
00:07:49,261 --> 00:07:51,053
เราจะพยายามปลุกเขาจากโคม่าพรุ่งนี้

155
00:07:51,054 --> 00:07:54,223
- แต่เขาจะต้องหายใช่ไหม หายดี
- ใช่ค่ะ อาจหายได้

156
00:07:54,224 --> 00:07:56,184
คุณบอกว่าอาจหายได้ แต่มีเปอร์เซ็นต์แค่ไหน

157
00:07:56,185 --> 00:07:58,144
ถ้าเทียบจากประสบการณ์ของคุณในเคสอื่นๆ น่ะ

158
00:07:58,145 --> 00:08:01,480
แต่ละเคสไม่เหมือนกันค่ะ ขอโทษจริงๆ

159
00:08:01,481 --> 00:08:02,941
แต่ตอนนี้เราทําได้แค่รอ

160
00:08:03,817 --> 00:08:06,861
แคเธอรีนกับโรเบิร์ต
เฝ้าถามคําถามต่อไป

161
00:08:06,862 --> 00:08:08,739
ทั้งที่รู้ว่าถามไปก็ไร้ประโยชน์

162
00:08:09,573 --> 00:08:13,577
แต่ทั้งสองก็ยังถาม ด้วยหวังจะได้คําตอบใหม่

163
00:08:14,286 --> 00:08:16,287
- แบบที่อยากได้ฟัง
- คุณหมอคะ

164
00:08:16,288 --> 00:08:17,997
- ขอโทษจริงๆ นะคะ ฉันจะต้อง...
- ค่ะ

165
00:08:17,998 --> 00:08:20,125
- ขอบคุณค่ะ
- ขอบคุณครับ

166
00:08:23,879 --> 00:08:26,548
คุณจะนั่งเฝ้าลูกก่อนก็ได้

167
00:08:58,747 --> 00:09:02,416
เธอเฝ้าสงสัยไม่หายว่า
นิโคลัสมีความเสี่ยง

168
00:09:02,417 --> 00:09:03,710
จะต้องตายเร็วมาแต่ต้นรึเปล่า

169
00:09:05,796 --> 00:09:08,006
เขารอดชีวิตมาได้แล้วหนึ่งครั้ง

170
00:09:08,841 --> 00:09:13,053
แต่เธอก็กลัวว่าครั้งนี้ลูกจะไม่โชคดีเหมือนเดิม

171
00:09:20,477 --> 00:09:22,980
ความคิดของโรเบิร์ตวุ่นวายสับสนไปหมด

172
00:09:24,857 --> 00:09:30,279
การที่นิโคลัสต้องเข้าโรงพยาบาล
ทําให้เขารู้สึกผิดและกระวนกระวายอย่างที่สุด

173
00:09:31,572 --> 00:09:34,532
แต่ความรู้สึกเหล่านั้นก็ยังไม่อาจกลบความริษยา

174
00:09:34,533 --> 00:09:39,120
ที่เขามีต่อชายหนุ่มที่ได้มีสัมพันธ์รักกับภรรยา

175
00:09:39,121 --> 00:09:41,498
และช่วยชีวิตลูกแท้ๆ ของเขาเอาไว้

176
00:09:43,458 --> 00:09:46,795
ผู้สละชีวิตซึ่งสั่นคลอนความเป็นชายของเขา
ไปแล้วตลอดกาล

177
00:09:50,841 --> 00:09:54,468
เขายังคิดถึงบทสนทนาที่คุยกับสตีเฟน บริกสตอค

178
00:09:54,469 --> 00:09:55,846
เมื่อคืนก่อน

179
00:09:57,139 --> 00:09:59,516
ความถ่อมตนเรียบง่ายของชายผู้นั้น

180
00:10:00,184 --> 00:10:03,395
แถมยังมีความเข้าอกเข้าใจ
และเมตตาผู้อื่นอย่างที่สุด

181
00:10:04,771 --> 00:10:08,066
สิ่งเดียวที่สตีเฟนกับภรรยาต้องการ

182
00:10:08,692 --> 00:10:12,404
คือการได้พบเด็กคนที่
ลูกชายของทั้งสองสละชีวิตช่วยไว้

183
00:10:14,072 --> 00:10:15,364
- เจอนะ
- เจอแล้ว

184
00:10:15,365 --> 00:10:16,741
- โอเคนะ
- คือว่า...

185
00:10:16,742 --> 00:10:18,785
ผมใส่ชื่อผู้ใช้กับรหัสผ่านไว้แล้ว

186
00:10:21,079 --> 00:10:23,623
กดศูนย์ให้ความช่วยเหลือ
จะลบบัญชีผู้ใช้อย่างไร

187
00:10:23,624 --> 00:10:25,791
แล้วก็สามารถลบบัญชีไปได้ถาวร

188
00:10:25,792 --> 00:10:28,920
ตกลง มันขึ้นมาถามว่า
ทําไมจึงจะอยากลบบัญชี

189
00:10:28,921 --> 00:10:30,087
ควรตอบว่าอะไร

190
00:10:30,088 --> 00:10:31,673
เขียนอะไรก็ได้ ไม่สําคัญหรอก

191
00:10:32,716 --> 00:10:37,304
ตกลง งั้นเลือก "กังวลเรื่องความเป็นส่วนตัว"

192
00:10:38,805 --> 00:10:41,682
มันขึ้นเตือนว่าลบแล้วจะลบถาวร

193
00:10:41,683 --> 00:10:44,101
ใช่ ก็น่าเสียดายนะ

194
00:10:44,102 --> 00:10:46,020
บางส่วนเป็นงานที่ดีสุดของผม

195
00:10:46,021 --> 00:10:47,356
ใส่รหัสผ่านใหม่อีกรอบ

196
00:10:53,946 --> 00:10:55,072
"โปรดยืนยัน"

197
00:10:57,574 --> 00:11:00,077
"แน่ใจหรือว่าอยากจะลบ..."

198
00:11:07,543 --> 00:11:08,961
(ขออภัย ไม่พบหน้านี้แล้ว)

199
00:11:10,170 --> 00:11:13,465
ผมก็เสียดาย
ที่จะต้องลบบัญชีอินสตาแกรมของโจนาธาน

200
00:11:14,508 --> 00:11:20,305
แต่ถึงเวลาที่จะต้องเก็บงาน
เช็ดร่องรอยนิ้วมือจากเรื่องทุกอย่าง

201
00:11:22,474 --> 00:11:23,392
ไปแล้ว

202
00:11:23,892 --> 00:11:25,268
ฮื่อ

203
00:11:25,269 --> 00:11:26,394
เรียบร้อย

204
00:11:26,395 --> 00:11:27,479
ง่ายๆ

205
00:11:34,903 --> 00:11:36,153
(สายจากโรเบิร์ต เรเวนสครอฟท์)

206
00:11:36,154 --> 00:11:38,364
- ให้นาย ทอมมี่
- ขอบคุณ

207
00:11:38,365 --> 00:11:40,158
เผื่อไปซื้อเพื่อนใหม่

208
00:11:42,703 --> 00:11:44,579
- ฮัลโหล
- คุณบริกสตอค

209
00:11:44,580 --> 00:11:46,163
นี่โรเบิร์ตนะครับ

210
00:11:46,164 --> 00:11:47,958
- ครับ
- โรเบิร์ต เรเวนสครอฟท์

211
00:11:50,419 --> 00:11:51,920
สะดวกคุยไหมครับ

212
00:11:52,671 --> 00:11:54,423
ได้สิครับ คุณเรเวนสครอฟท์

213
00:11:55,632 --> 00:11:58,260
เกรงว่าจะโทรมาแจ้งข่าวเศร้า

214
00:11:58,927 --> 00:12:00,803
นิโคลัสเข้าโรงพยาบาล

215
00:12:00,804 --> 00:12:04,140
แหม แย่มากเลย เสียใจด้วยจริงๆ

216
00:12:04,141 --> 00:12:05,975
เขาเป็นอะไรมากไหม

217
00:12:05,976 --> 00:12:09,313
ยังให้คําตอบแน่นอนไม่ได้
แต่ตอนนี้อาการเหมือนจะคงที่

218
00:12:10,355 --> 00:12:13,733
แต่ขอถามได้ไหมว่าเขาเป็นอะไร

219
00:12:13,734 --> 00:12:14,817
ถามได้

220
00:12:14,818 --> 00:12:18,613
นิโคลัสมีปัญหาเรื่องยาเสพติด...

221
00:12:18,614 --> 00:12:20,449
- บาย
- มาสักพักหนึ่งแล้ว

222
00:12:21,617 --> 00:12:23,159
แหม เสียใจด้วย

223
00:12:23,160 --> 00:12:26,370
จินตนาการไม่ออกเลยว่าคุณจะรู้สึกยังไง

224
00:12:26,371 --> 00:12:29,416
ครับ มัน... เป็นช่วงที่ลําบากอยู่

225
00:12:30,876 --> 00:12:32,085
ขอได้ไหม...

226
00:12:33,253 --> 00:12:40,009
คุณพอจะอนุญาตให้ผม
ไปเยี่ยมนิโคลัสที่โรงพยาบาลได้ไหม

227
00:12:40,010 --> 00:12:44,890
- คือถ้าคุณคิดว่ามันไม่ได้ล้ําเส้นอะไร
- ได้สิ คุณมาได้แน่

228
00:12:45,807 --> 00:12:49,936
เขาอยู่โรงพยาบาลอีสต์แอคตัน ห้องไอซียู

229
00:12:49,937 --> 00:12:51,145
ขอบคุณครับ

230
00:12:51,146 --> 00:12:52,481
แล้วมันจะ...

231
00:12:54,650 --> 00:12:59,195
จะสะดวกไหมถ้าผมไปตอนค่ํานี้เลย

232
00:12:59,196 --> 00:13:02,198
เชิญเลยครับ
ผมเองก็จะดีใจที่ได้เจอคุณ

233
00:13:02,199 --> 00:13:04,200
ขอบคุณครับ คุณเรเวนสครอฟท์ ขอบคุณ

234
00:13:04,201 --> 00:13:05,869
ผมจะสวดมนต์ให้นิโคลัส

235
00:13:06,662 --> 00:13:10,499
- บายๆ ดูแลตัวเองด้วย
- ขอบคุณครับ

236
00:13:18,882 --> 00:13:23,178
ประหลาดใจจริงที่ทุกสิ่ง
เข้าร่องเข้ารอยได้เองแบบนี้

237
00:13:24,596 --> 00:13:26,765
เด็กนั่นเป็นขี้ยา

238
00:13:27,558 --> 00:13:29,434
แน่สินะ ต้องเป็นอยู่แล้ว

239
00:13:30,602 --> 00:13:33,814
และไอ้คนพ่อ เจ้าหน้าโง่สําคัญตัวผิด

240
00:13:34,523 --> 00:13:37,651
เพิ่งจัดโอกาสอย่างงามใส่พานมาให้ผม

241
00:13:38,443 --> 00:13:41,029
ผมเพิ่งแต่ต้องรับมาเคี้ยว

242
00:13:58,797 --> 00:14:00,923
เรื่องจากวันนั้นที่หาด

243
00:14:00,924 --> 00:14:05,429
ฉันจําได้ว่าแดดจ้ามาก ร้อนมากด้วย

244
00:14:05,929 --> 00:14:06,930
นิโค...

245
00:14:16,106 --> 00:14:17,774
แม่น่ะ! แม่!

246
00:14:18,567 --> 00:14:20,861
และจําได้ว่ารู้สึกเหงา

247
00:14:24,072 --> 00:14:27,825
จําได้ด้วยว่าตอนนั้น
คิดว่าฉันช่างเป็นแม่ที่มีความอดทนสูง

248
00:14:27,826 --> 00:14:29,995
แล้วก็รู้สึกผิดตามทันทีที่คิดแบบนั้น

249
00:14:38,921 --> 00:14:42,216
นั่นคือครั้งแรกที่ฉันเห็นเขา

250
00:14:45,594 --> 00:14:51,183
แล้วก็สงสัยว่าเขาอยู่ตรงนั้น
จ้องเรามานานแค่ไหน

251
00:14:53,227 --> 00:14:58,649
แล้วฉันก็รู้สึกอึดอัดมาก
รู้สึกเหมือนตกเป็นเป้าสายตาอย่างไรไม่รู้

252
00:15:00,275 --> 00:15:03,570
ยังคิดอยู่เลยว่ากล้องนั้นราคาแพงมาก
ในมือคนที่อายุน้อยแบบนั้น

253
00:15:05,739 --> 00:15:08,282
คือป่านนั้นเขาคงถ่ายรูปของเราแม่ลูกไปบ้างแล้ว

254
00:15:08,283 --> 00:15:10,702
แต่ฉันจําไม่ได้ว่าเห็นเขาถ่ายจริงๆ

255
00:15:13,580 --> 00:15:16,500
โรเบิร์ตไม่อนุญาตให้เธอเข้าใกล้เขา

256
00:15:17,835 --> 00:15:20,337
เธอสองคนจึงต้องผลัดกันเฝ้านิโคลัส

257
00:15:22,297 --> 00:15:24,716
จะว่าไปนั่นก็ทําให้เธอโล่งใจที่ไม่ต้องเจอเขา

258
00:15:25,884 --> 00:15:28,178
ตอนนี้เธอยังไม่มีเวลาจะคิดเรื่องเขา

259
00:15:29,054 --> 00:15:31,431
เธอเพียงแต่อยากอยู่กับลูกชายเท่านั้น

260
00:15:32,641 --> 00:15:34,601
และทุกจังหวะก็มีค่า

261
00:15:51,159 --> 00:15:52,160
ไง พวก

262
00:15:58,333 --> 00:16:00,626
- ฮัลโหล
- สวัสดีค่ะ แคเธอรีนใช่ไหม

263
00:16:00,627 --> 00:16:02,921
นี่ซาราห์ ฟินแชมจากฝ่ายบุคคลนะคะ

264
00:16:05,007 --> 00:16:08,134
สวัสดีค่ะ ซาราห์ มีอะไรเหรอคะ

265
00:16:08,135 --> 00:16:10,928
เข้าใจว่าเมื่อวานที่ออฟฟิศเกิดเรื่อง

266
00:16:10,929 --> 00:16:13,389
ไซม่อนบอกว่า
ไม่อยากร้องเรียนอย่างเป็นทางการ

267
00:16:13,390 --> 00:16:16,935
แต่ถึงอย่างนั้น เราก็จําเป็นต้องลงบันทึก
ว่าคุณมีการทําร้ายร่างกายเขา

268
00:16:17,769 --> 00:16:19,396
ต้องลงไว้ในประวัติค่ะ

269
00:16:20,022 --> 00:16:21,314
เข้าใจแล้ว

270
00:16:21,315 --> 00:16:23,357
ฉันเสียใจด้วยนะ แคเธอรีน

271
00:16:23,358 --> 00:16:26,777
แต่เราจะให้ข้อยกเว้นในกระบวนการทางวินัย
กับใครไม่ได้ทั้งนั้น

272
00:16:26,778 --> 00:16:29,030
ดังนั้นเราจะต้องสืบสวนข้อกล่าวหา

273
00:16:29,031 --> 00:16:31,657
ที่มาจากคุณสตีเฟน บริกสตอค
เพราะนั่นเป็นข้อกล่าวหาร้ายแรง

274
00:16:31,658 --> 00:16:34,368
- เหรอคะ
- หวังว่าคุณจะเข้าใจ

275
00:16:34,369 --> 00:16:35,871
ค่ะๆ

276
00:16:36,622 --> 00:16:39,208
ณ จุดนี้มีอะไรที่อยากจะพูดไหม

277
00:16:41,710 --> 00:16:42,628
ไม่มี

278
00:16:43,420 --> 00:16:46,464
งั้นฉันจะให้คุณพักงานหนึ่งสัปดาห์ก่อน

279
00:16:46,465 --> 00:16:47,424
แค่ตอนนี้

280
00:16:48,383 --> 00:16:51,552
- หยุดรถเข็นก่อน ดูค่าหายใจสิ
- แคเธอรีน ยังอยู่ไหม

281
00:16:51,553 --> 00:16:53,597
อยู่ค่ะ อยู่ตรงนี้

282
00:16:54,598 --> 00:16:57,517
ฉันเข้าใจว่างานของคุณมีความกดดันสูง

283
00:16:57,518 --> 00:17:01,187
ไม่ใช่เรื่องงาน
ฉันไม่ได้ถูกกดดันเรื่องที่ทํางาน

284
00:17:01,188 --> 00:17:03,022
ดีที่ได้ยินอย่างนั้น

285
00:17:03,023 --> 00:17:05,817
ถ้าอย่างนั้น ให้เขียนเป็นลาป่วยดีไหม

286
00:17:09,070 --> 00:17:10,070
ได้ค่ะ

287
00:17:10,071 --> 00:17:12,155
คือฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าจะช่วยไหม

288
00:17:12,156 --> 00:17:14,784
ถ้าให้คุณได้ไปคุยกับมืออาชีพ
เรื่องการจัดการอารมณ์โกรธ

289
00:17:14,785 --> 00:17:16,868
เรื่องนั้นเราช่วยได้ จ่ายค่าปรึกษาให้ได้

290
00:17:16,869 --> 00:17:19,622
แน่นอน เราจะเลือกคนที่เป็นกลาง
และเป็นความลับที่สุด

291
00:17:19,623 --> 00:17:20,958
ฟังแล้วเป็นอย่างไรคะ

292
00:17:22,709 --> 00:17:24,585
- นั่นจะช่วย...
- ขอโทษนะ ตอนนี้ยังคุยไม่ได้

293
00:17:24,586 --> 00:17:25,877
ฉันอยู่โรงพยาบาล

294
00:17:25,878 --> 00:17:28,715
ตายแล้ว
ขอโทษค่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม

295
00:17:30,092 --> 00:17:32,343
ไม่ค่ะ ไม่เลย ทุกอย่างไม่เรียบร้อย

296
00:17:32,344 --> 00:17:33,594
ฉันเสียใจจริงๆ ฉัน...

297
00:17:33,595 --> 00:17:35,638
ค่ะ โอเค ขอบคุณมาก

298
00:17:35,639 --> 00:17:36,849
บาย

299
00:17:39,643 --> 00:17:42,311
เธอรู้ตัวว่าชื่อเสียงที่สั่งสมมาเป็นอย่างดี

300
00:17:42,312 --> 00:17:44,231
ถูกขยี้จนไม่เหลือแล้ว

301
00:17:45,315 --> 00:17:48,068
ชีวิตเธอจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีก

302
00:17:49,862 --> 00:17:51,154
แต่เธอกลับไม่สนใจ

303
00:17:56,034 --> 00:17:58,662
ผมตัดสินใจใช้สเปรย์ดับกลิ่นตัวของโจนาธาน

304
00:18:00,205 --> 00:18:02,749
ไหนๆ ก็สวมเสื้อคาร์ดิแกนของแนนซี่แล้ว

305
00:18:04,084 --> 00:18:08,130
เราสามคนจะไปเรียกสมดุลคืนด้วยกัน

306
00:18:14,344 --> 00:18:15,429
สวัสดี

307
00:18:16,889 --> 00:18:19,808
ผมมาเยี่ยมนิโคลัส เรเวนสครอฟท์

308
00:18:20,350 --> 00:18:21,517
สวัสดี

309
00:18:21,518 --> 00:18:27,273
ลุงมาเยี่ยมนิโคลัส เรเวนสครอฟท์

310
00:18:27,274 --> 00:18:28,608
{\an8}สวัสดี

311
00:18:28,609 --> 00:18:30,026
{\an8}(น้ํายาล้างท่อซิงค์แอนด์เดรน)

312
00:18:30,027 --> 00:18:34,364
{\an8}ลุงอยากจะขอเจอนิโคลัส เรเวนสครอฟท์

313
00:18:36,325 --> 00:18:37,451
สวัสดี

314
00:18:38,535 --> 00:18:42,789
มาขอเยี่ยมนิโคลัส เรเวนสครอฟท์

315
00:19:00,432 --> 00:19:01,767
เด็กดี

316
00:19:08,065 --> 00:19:09,900
โดด โดด!

317
00:19:20,410 --> 00:19:23,914
ฉันให้ท่าเขาเหรอ ตอนที่เห็นเขามองอยู่

318
00:19:24,706 --> 00:19:29,210
ฉันทําอะไรที่ชวนเข้าใจผิด
เขาเลยนึกว่าฉันให้สัญญาณเหรอ

319
00:19:29,211 --> 00:19:30,795
ฉันไม่คิดว่ามีสักนิด

320
00:19:30,796 --> 00:19:32,714
ไปกินมื้อค่ํากันดีกว่า

321
00:19:36,051 --> 00:19:37,261
หิวไหมจ๊ะ

322
00:19:38,095 --> 00:19:41,264
แต่ก็ต้องยอมรับว่ารอยยิ้มน้อยๆ นั่น

323
00:19:41,265 --> 00:19:44,268
การส่งใจให้กันนิดๆ นั่นก็ทําให้ฉันปลื้ม

324
00:19:46,520 --> 00:19:53,151
และตอนที่เดินกลับจากหาด
ฉันก็สัมผัสได้ว่าเขามองตามมา

325
00:20:41,992 --> 00:20:44,536
ป่านนี้คนทั้งออฟฟิศคงอ่านหนังสือกันแล้ว

326
00:20:45,370 --> 00:20:46,537
แต่นั่นก็ไม่สําคัญอะไร

327
00:20:46,538 --> 00:20:47,622
(จีซู คิม)

328
00:20:47,623 --> 00:20:48,998
(เสียใจมากที่ได้ข่าวเรื่องนิโคลัส
หวังว่าคุณจะโอเคนะ)

329
00:20:48,999 --> 00:20:52,211
ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น
อย่างน้อยเรื่องส่วนนั้นก็จบไปแล้ว

330
00:20:54,421 --> 00:20:59,009
เธอรู้ว่าถ้านิโคลัสรอดมาได้
ต่อไปจะต้องไม่มีความลับใดๆ อีก

331
00:20:59,635 --> 00:21:01,386
ลูกจะต้องรู้ทุกอย่าง

332
00:21:31,917 --> 00:21:34,169
ขอฉันดูให้อีกทีแล้วจะแจ้งกลับไป

333
00:21:35,546 --> 00:21:38,757
โอเค ได้ค่ะ เดี๋ยวนะคะ

334
00:21:41,593 --> 00:21:42,970
นี่เลย ขอบคุณค่ะ

335
00:21:45,305 --> 00:21:47,807
- สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วย
- นิโคลัส เรเวนสครอฟท์

336
00:21:47,808 --> 00:21:49,852
อะไรนะคะ ไม่ค่อยได้ยิน

337
00:21:51,436 --> 00:21:55,523
ผมมาเยี่ยมนิโคลัส เรเวนสครอฟท์

338
00:21:55,524 --> 00:21:58,025
อ๋อ ค่ะ คุณเรเวนสครอฟท์
บอกไว้แล้วว่าคุณจะมา

339
00:21:58,026 --> 00:22:00,612
ตามฉันมาเลย ฉันจะพาไปค่ะ

340
00:22:04,533 --> 00:22:07,494
แต่ต้องเตือนก่อน

341
00:22:08,245 --> 00:22:12,707
ตอนนี้นิโคลัสต้องใช้เครื่องช่วยชีวิตหลายส่วน

342
00:22:12,708 --> 00:22:15,544
ตอนเห็นเขาครั้งแรกอาจจะน่ากลัวหน่อย

343
00:22:16,128 --> 00:22:20,174
โอเคนะคะ แต่ตอนนี้อาการคงที่แล้ว

344
00:22:21,133 --> 00:22:23,968
สวัสดีค่ะ พาคุณปู่ของนิโคลัสมา

345
00:22:23,969 --> 00:22:25,262
ขอบคุณค่ะ

346
00:22:26,013 --> 00:22:27,305
- สวัสดีค่ะ
- สวัสดี

347
00:22:27,306 --> 00:22:28,390
ขอบคุณ

348
00:22:30,225 --> 00:22:31,894
เตียงในสุดซ้ายมือค่ะ

349
00:22:32,644 --> 00:22:33,645
ขอบคุณครับ

350
00:23:10,557 --> 00:23:14,811
ผมกําลังจะพรากทุกอย่าง
ไปจากชีวิตแคเธอรีน เรเวนสครอฟท์

351
00:23:16,939 --> 00:23:18,606
ใจผมเต้นรัว

352
00:23:18,607 --> 00:23:23,487
หูอื้ออึงด้วยความตื่นเต้นเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย

353
00:23:26,031 --> 00:23:29,826
แล้วนิโคลัสก็ตายไปแล้วครึ่งค่อนตัว

354
00:23:32,162 --> 00:23:35,290
ผมทําให้เขาเป็นเช่นนี้
โดยไม่ได้แตะต้องเขาแม้แต่ปลายนิ้ว

355
00:23:38,001 --> 00:23:39,503
เขาจะไม่รู้สึกอะไรเลย

356
00:23:40,587 --> 00:23:42,631
ที่จริงก็เรียกว่าไปสบายทีเดียว

357
00:23:44,800 --> 00:23:46,260
ดีกว่าจมน้ําตายเยอะ

358
00:23:48,345 --> 00:23:50,681
แค่ช่วยผลักเขาอีกนิดหน่อย

359
00:23:52,349 --> 00:23:54,351
ผมไม่สนใจผลลัพธ์ที่จะตามมา

360
00:23:55,936 --> 00:23:57,687
เรื่องเดียวที่สําคัญ

361
00:23:57,688 --> 00:24:03,026
ขอให้แคเธอรีน เรเวนสครอฟท์ต้องทรมาน
อย่างที่ผมกับแนนซี่เคยทนมา

362
00:24:06,029 --> 00:24:06,904
คืนกุญแจนะคะ

363
00:24:06,905 --> 00:24:10,408
- ขอบคุณค่ะ คุณพ่อมาแล้วนะคะ
- อะไรนะ

364
00:24:10,409 --> 00:24:12,286
- คุณพ่อค่ะ อยู่กับนิโคลัสแล้ว
- ไม่นะ พ่อฉัน...

365
00:24:28,969 --> 00:24:31,305
ทําอะไรน่ะ เขาเข้ามาไม่ได้

366
00:24:32,181 --> 00:24:33,389
คิดจะทําอะไร

367
00:24:33,390 --> 00:24:34,683
อย่ามายุ่งกับลูกฉันนะ

368
00:24:35,392 --> 00:24:36,727
ออกไปไกลๆ จากลูกฉัน!

369
00:24:38,145 --> 00:24:40,479
โอเคหรือเปล่าคะ อย่าขยับ ใจเย็นๆ

370
00:24:40,480 --> 00:24:42,565
- คุณพ่อแค่อยากจะ...
- นั่นไม่ใช่พ่อฉัน

371
00:24:42,566 --> 00:24:45,776
- มาเยี่ยมลูกชายคุณ
- คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาที่นี่ได้

372
00:24:45,777 --> 00:24:48,070
ฉันเปิดโอกาสให้คุณทุกอย่าง

373
00:24:48,071 --> 00:24:49,614
ฉันพยายามไปคุยกับคุณที่บ้าน

374
00:24:49,615 --> 00:24:52,617
- แค่อยากมาเยี่ยมว่านิโคลัสเป็นยังไง
- คุณไม่เปิดประตูรับฉันด้วยซ้ํา!

375
00:24:52,618 --> 00:24:53,868
พาเธอออกไป

376
00:24:53,869 --> 00:24:56,121
- คุณไม่โทรกลับสายที่ฉันติดต่อไปเลย
- มาช่วยกันหน่อย

377
00:24:59,583 --> 00:25:01,792
- คุณต้องมากับเรา
- คุณต้องออกมากับเราก่อน

378
00:25:01,793 --> 00:25:03,921
- คุณต้องใจเย็นๆ
- เขาพยายามทําร้ายลูกฉัน

379
00:25:32,449 --> 00:25:34,535
เราต้องเริ่มโทรแจ้งคนอื่น

380
00:25:35,494 --> 00:25:37,037
บอกคนว่าเกิดอะไรขึ้น

381
00:25:40,749 --> 00:25:42,501
ต้องโทรบอกซาช่าก่อน

382
00:25:44,753 --> 00:25:47,256
เธอสมควรจะเป็นคนแรกที่เราโทรหา

383
00:25:49,216 --> 00:25:52,344
ไม่อยากให้เธอได้ข่าวจากคนอื่น

384
00:25:59,476 --> 00:26:01,228
(สวัสดีจากเมืองปิซา)

385
00:26:04,356 --> 00:26:05,899
สวัสดีค่ะ เอ็มม่า

386
00:26:07,025 --> 00:26:10,571
นี่แนนซี่ บริกสตอค ขอคุยกับซาช่าหน่อยได้ไหม

387
00:26:16,285 --> 00:26:17,870
รู้ไหมว่าจะกลับเมื่อไหร่

388
00:26:25,127 --> 00:26:28,212
ฉันเข้าใจ แต่นี่เรื่องสําคัญนะ เอ็มม่า

389
00:26:28,213 --> 00:26:30,965
ช่วยฟังฉันก่อนสักนิดเถอะ

390
00:26:30,966 --> 00:26:33,384
เรามีข่าวร้ายมากมาแจ้ง

391
00:26:33,385 --> 00:26:35,095
โจนาธานตายแล้ว

392
00:26:48,025 --> 00:26:49,026
นั่น...

393
00:26:49,735 --> 00:26:51,944
จะบอกว่าโจนาธานตายไปแล้ว ที่ว่าข่าวร้าย

394
00:26:51,945 --> 00:26:54,948
เขาจมน้ําตายในทะเลที่อิตาลี
ระหว่างที่ช่วยเด็กคนหนึ่ง

395
00:26:57,492 --> 00:26:58,660
ทําตามนั้น

396
00:27:01,955 --> 00:27:02,915
ขอบคุณ

397
00:27:07,085 --> 00:27:08,420
เขาว่ายังไง

398
00:27:10,088 --> 00:27:12,299
ซาช่าไม่อยู่บ้าน แต่เขาจะบอกให้

399
00:27:15,719 --> 00:27:17,012
ว่าอะไรอีกไหม

400
00:27:17,763 --> 00:27:19,640
เขาเสียใจกับการสูญเสียของเรา

401
00:27:22,935 --> 00:27:24,061
แค่นั้น

402
00:27:26,021 --> 00:27:27,523
แล้วก็บอกว่าต้องวางสาย

403
00:27:30,108 --> 00:27:33,027
เราไม่เคยได้รู้ว่า
แม่ของซาช่าได้บอกข่าว

404
00:27:33,028 --> 00:27:34,737
เรื่องที่เกิดขึ้นให้ลูกรับรู้ไหม

405
00:27:34,738 --> 00:27:36,990
เพราะทั้งคู่ไม่ติดต่อมาหาเราอีกเลย

406
00:27:39,451 --> 00:27:42,161
ต้องมีเรื่องอะไรสักอย่าง
ที่ทําให้ซาช่า แฟนของโจนาธาน

407
00:27:42,162 --> 00:27:46,375
วิ่งแจ้นกลับบ้านมาหาพ่อแม่
ทิ้งโจนาธานไว้ที่อิตาลี

408
00:27:47,501 --> 00:27:51,964
ต้องเกิดเรื่องอะไรสักอย่างที่ทําให้
คุณแม่ของเธอโมโหจนโทรมาต่อว่าแบบนั้น

409
00:27:58,720 --> 00:28:02,139
นิโคลัสนอนคนเดียวได้

410
00:28:02,140 --> 00:28:05,351
ตราบใดที่ฉันเปิดประตูห้องติดกันเอาไว้

411
00:28:05,352 --> 00:28:08,689
ถ้าตื่นมากลางดึกจะได้เห็นฉัน

412
00:28:11,567 --> 00:28:15,946
แล้วถ้าหลับตาลงไปเมื่อไหร่
เขาจะหลับสนิทไปยาวๆ เสมอ

413
00:28:19,992 --> 00:28:24,538
ฉันจําได้แม่นว่าคืนนั้นรู้สึกมีความสุขมาก

414
00:28:27,833 --> 00:28:31,295
ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าฉันผ่อนคลายสบายใจจริงๆ

415
00:28:32,004 --> 00:28:34,423
เพราะวันนั้นทุกอย่างดีไปหมด

416
00:28:35,924 --> 00:28:41,054
ฉันมีความสุขที่ได้อยู่ตามลําพังกับนิโคลัส
และได้อยู่กับตัวเอง

417
00:28:43,098 --> 00:28:46,185
จนตัดสินใจจะจบคืนนั้น

418
00:28:47,269 --> 00:28:50,272
ด้วยการไปดื่มไวน์สักแก้วที่ระเบียงห้อง

419
00:28:55,569 --> 00:28:57,403
รบกวนมองตรงๆ มาหน่อยค่ะ

420
00:28:57,404 --> 00:29:01,325
ไม่มีผู้หญิงสนใจใยดีอะไรผมมานานมาก

421
00:29:02,117 --> 00:29:07,331
ผมชอบที่มือของเธอสัมผัสตัว
พยายามระวังไม่ให้เจ็บ

422
00:29:08,123 --> 00:29:10,208
- ระมัดระวังกับแผลของผม
- ม่านตากว้างสามมิล

423
00:29:10,209 --> 00:29:11,626
ขอบคุณค่ะ

424
00:29:11,627 --> 00:29:13,962
เสียงของเธอก็อ่อนโยนด้วย

425
00:29:14,463 --> 00:29:20,009
เธอเป็นห่วงเป็นใยจริงๆ
ผมดีใจที่เธอใจดีขนาดนี้

426
00:29:20,010 --> 00:29:23,222
โอเค เรียบร้อยค่ะ

427
00:29:24,848 --> 00:29:28,768
- รู้สึกยังไงบ้าง
- ก็ไม่เป็นอะไรล่ะมั้ง

428
00:29:28,769 --> 00:29:30,979
แค่ตกใจนิดหน่อย

429
00:29:31,480 --> 00:29:33,773
นึกออกเลยนะคะ
คุณโดนผลักล้มแรงไม่ใช่เล่น

430
00:29:33,774 --> 00:29:36,275
แม่คนนั้นเหมือนสามีฉันเลย

431
00:29:36,276 --> 00:29:38,779
เข้าใจเลยเวลาถูกเล่นงานแบบนั้น

432
00:29:40,280 --> 00:29:42,073
สัญญาณชีพทุกอย่างปกติ

433
00:29:42,074 --> 00:29:44,033
- ถ้าต้องการอะไรบอกได้เลย
- ขอบใจจ้ะ

434
00:29:44,034 --> 00:29:45,368
ดูแลตัวเองด้วยนะคะ คุณสตีเฟน

435
00:29:45,369 --> 00:29:46,452
ขอบคุณครับ

436
00:29:46,453 --> 00:29:47,454
เรียบร้อยค่ะ

437
00:29:49,623 --> 00:29:50,957
คุณไม่เป็นไรแล้ว

438
00:29:50,958 --> 00:29:53,543
อาจจะเจ็บไปอีกสองสามวัน

439
00:29:53,544 --> 00:29:55,711
ฉันจะสั่งยาแก้ปวดให้

440
00:29:55,712 --> 00:30:00,007
ผมขอยาที่จะช่วยให้นอนหลับด้วยได้ไหม

441
00:30:00,008 --> 00:30:01,426
- แค่เผื่อไว้ก่อน
- ได้สิ

442
00:30:04,680 --> 00:30:06,556
สวัสดีค่ะ มีคนมาเยี่ยม

443
00:30:06,557 --> 00:30:08,349
ผมขอโทษจริงๆ

444
00:30:08,350 --> 00:30:11,269
ผมเพิ่งได้ข่าวแล้วก็รีบมาทันทีที่มาได้

445
00:30:11,270 --> 00:30:14,772
ผมรู้แล้วว่าภรรยาทําอะไรลงไป
ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

446
00:30:14,773 --> 00:30:16,190
ผมขอโทษจริงๆ นะครับ

447
00:30:16,191 --> 00:30:19,277
ไม่ใช่ความผิดคุณ คุณเรเวนสครอฟท์

448
00:30:19,278 --> 00:30:24,323
เธอคงจะตกใจมากที่เห็นผมไปอยู่ตรงนั้น

449
00:30:24,324 --> 00:30:27,368
คุณไม่ได้บอกเหรอว่าเชิญผมมา

450
00:30:27,369 --> 00:30:28,953
เดี๋ยวนี้เราไม่คุยกัน

451
00:30:28,954 --> 00:30:32,582
ผมรู้ว่านั่นมันประหลาด
ยิ่งเมื่อนิโคลัสป่วยขนาดนี้

452
00:30:32,583 --> 00:30:33,584
แต่ผม...

453
00:30:34,960 --> 00:30:37,628
คิดยังไงก็ไม่เข้าใจว่าทําไมเธอทําแบบนั้น

454
00:30:37,629 --> 00:30:39,672
หรือทําไมจึงไม่ได้บอกผม

455
00:30:39,673 --> 00:30:42,008
ผมขึ้นรถเมล์มาไกลมาก

456
00:30:42,009 --> 00:30:47,221
เพราะผมอยากมาเจอนิโคลัสจริงๆ

457
00:30:47,222 --> 00:30:51,434
ผมรู้ว่านั่นเป็นสิ่งที่แนนซี่
ภรรยาของผมคงต้องการ

458
00:30:51,435 --> 00:30:56,564
เธอคงอยากมีโอกาสได้ทําความรู้จักเด็กคนนั้น

459
00:30:56,565 --> 00:30:59,358
คนที่ลูกชายเราสละชีวิตช่วยเอาไว้

460
00:30:59,359 --> 00:31:01,695
ถ้าอย่างนั้น ไว้กลับมาใหม่ดีไหมครับ

461
00:31:04,031 --> 00:31:07,075
- พูดจริงๆ เหรอ
- แน่นอนสิ

462
00:31:08,368 --> 00:31:10,120
นิโคลัสก็น่าจะต้องการแบบนั้น

463
00:31:10,913 --> 00:31:13,832
แล้วถ้าคุณรู้สึกไม่สบายใจ อย่าคิดมากครับ

464
00:31:15,000 --> 00:31:17,126
นั่นจะเป็นของขวัญชั้นดีสําหรับลูก

465
00:31:17,127 --> 00:31:22,507
ช่างมีน้ําใจ ผมยินดีมาก

466
00:31:22,508 --> 00:31:24,800
- ขอบคุณครับ
- นี่ยาแก้ปวดนะคะ

467
00:31:24,801 --> 00:31:26,093
กินสองเม็ด

468
00:31:26,094 --> 00:31:28,846
นี่ไม่ใช่เรื่องที่ควรทํานะคะ
แต่ยานี้จะช่วยให้หลับได้ง่ายขึ้น

469
00:31:28,847 --> 00:31:30,182
แต่กินแค่เม็ดเดียวพอ

470
00:31:31,099 --> 00:31:33,227
ขอบคุณครับ ขอบคุณ

471
00:31:34,478 --> 00:31:38,231
คุณใจดีกับผมมาก ขอบคุณมาก

472
00:31:38,232 --> 00:31:40,733
ยินดีค่ะ กลับบ้านดีๆ นะ

473
00:31:40,734 --> 00:31:42,194
ขอบคุณ

474
00:31:44,571 --> 00:31:46,280
ไม่ ผมต้องกลับแล้วจริงๆ

475
00:31:46,281 --> 00:31:48,533
- ผมเหนื่อยมาก และ...
- ได้เลย

476
00:31:48,534 --> 00:31:51,327
ทุกอย่างมันซับซ้อนขึ้น

477
00:31:51,328 --> 00:31:56,667
จังหวะหนึ่งผมนึกว่าต้องปล่อย
ให้ชะตาเป็นผู้ลงทัณฑ์

478
00:31:58,210 --> 00:32:02,589
ก็ยังมีสิทธิ์ที่นิโคลัส เรเวนสครอฟท์จะตายไปเอง

479
00:32:03,340 --> 00:32:05,759
โดยที่ผมไม่ต้องเข้าไปยุ่ง

480
00:32:07,344 --> 00:32:09,805
เขาเส้นเลือดแตก พยาบาลคนหนึ่งบอก

481
00:32:11,139 --> 00:32:13,308
แต่เธอก็บอกด้วยว่าเขาอาจรอด

482
00:32:14,101 --> 00:32:18,063
แต่อาจจะพิการหนักไปตลอดชีวิต

483
00:32:19,398 --> 00:32:22,484
ทางเลือกนั้นก็น่าสนใจ แต่ยังไม่เพียงพอ

484
00:32:24,570 --> 00:32:27,989
ผมไม่อยากให้แคเธอรีน เรเวนสครอฟท์มีโอกาส

485
00:32:27,990 --> 00:32:30,825
ได้บทใหม่เป็นแม่ที่ทุ่มเทจิตใจ

486
00:32:30,826 --> 00:32:34,663
คอยดูแลลูกชายที่พิการ

487
00:32:36,957 --> 00:32:41,295
ไม่ได้ ผมอยากให้หล่อนต้องทรมาน
กับร่องรอยของสิ่งที่สูญหายไป

488
00:32:42,880 --> 00:32:44,882
มีแต่ความตายที่ไม่อาจย้อนคืนได้

489
00:32:46,717 --> 00:32:50,012
เมื่อนั้น ผมถึงจะฆ่าหล่อนได้

490
00:32:52,598 --> 00:32:55,349
นึกว่าจะเสียโอกาสนั้นไปแล้ว

491
00:32:55,350 --> 00:32:58,728
แต่แล้ว พ่อของเจ้าเด็กนั่น ช่างปั่นหัวง่ายนัก

492
00:32:58,729 --> 00:33:02,023
- มันส่งโอกาสทองให้ผมเองกับมือ
- ประตูกําลังเปิด

493
00:33:02,024 --> 00:33:06,028
ผมก็แค่ต้องมาเยี่ยมนิโคลัสที่น่าสงสารอีกครั้ง

494
00:33:08,155 --> 00:33:09,531
ประตูกําลังปิด

495
00:33:14,203 --> 00:33:17,288
ขอโทษค่ะ
ขอไวน์ขาวสักแก้วเอาขึ้นไปบนห้อง

496
00:33:17,289 --> 00:33:18,665
ได้เลยครับ

497
00:33:21,877 --> 00:33:23,836
ฉันยิ้ม ใช่

498
00:33:23,837 --> 00:33:29,718
เพราะฉันอาย และไม่อยากดูเป็นคนไม่เป็นมิตร

499
00:33:30,636 --> 00:33:34,389
แล้วฉันก็ไม่สบายใจ
เพราะรู้ว่าเขารู้ฉันพักอยู่คนเดียว

500
00:33:39,686 --> 00:33:42,104
ฉันไม่ชินกับการอยู่คนเดียวแล้ว

501
00:33:42,105 --> 00:33:46,276
และยิ่งไม่ชินเลยที่ถูกมองแบบนั้น

502
00:33:48,612 --> 00:33:52,156
ทั้งกล้อง ทั้งความสนใจที่พุ่งมาอย่างแรง

503
00:33:52,157 --> 00:33:56,662
นั่นทําให้ฉันหวั่นใจ
แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องยอมรับว่าฉันตื่นเต้น

504
00:33:58,747 --> 00:34:03,001
ฉันอาจจะเก็บจังหวะนี้ไปฝันเพ้อสักนิด ทีหลัง

505
00:34:06,171 --> 00:34:07,172
อาจจะนะ

506
00:34:08,799 --> 00:34:09,967
หรืออาจจะไม่คิด

507
00:37:21,700 --> 00:37:25,870
คุณยืนตรงนี้ตอนตํารวจมา

508
00:37:25,871 --> 00:37:27,915
มาแจ้งข่าวการตายของลูกชายคุณ

509
00:37:33,712 --> 00:37:34,630
นั่งลง

510
00:37:39,718 --> 00:37:41,553
ขอไปชงชาก่อน

511
00:37:47,601 --> 00:37:48,685
คุณควรซ่อมซะ

512
00:37:51,647 --> 00:37:53,731
(โซลปิเดม ทาร์เทรต)

513
00:37:53,732 --> 00:37:54,900
เอาชาเข้มๆ เนอะ

514
00:37:56,568 --> 00:37:57,653
ฉันไม่สน

515
00:38:00,322 --> 00:38:05,285
หนังสือของคุณบรรยายไว้ละเอียดมาก

516
00:38:07,996 --> 00:38:10,958
ผมไม่ได้เขียน แนนซี่เป็นคนเขียน

517
00:38:13,085 --> 00:38:14,710
เธอเป็นนักเขียนที่เก่งมาก

518
00:38:14,711 --> 00:38:19,633
เธอบรรยายสถานที่ตรงนั้นได้ถูกหมด

519
00:38:22,427 --> 00:38:23,929
พวกเราไปที่นั่นกันจริงๆ ลืมเหรอ

520
00:38:26,056 --> 00:38:28,224
เราไปดูสถานที่ซึ่งเกิดเหตุ

521
00:38:28,225 --> 00:38:30,643
แต่นั่นก็ยังถือว่าน่าทึ่ง

522
00:38:30,644 --> 00:38:35,524
ว่าเธอปะติดปะต่อเรื่องได้มากแค่ไหน
จากภาพถ่ายแค่ไม่กี่ภาพ

523
00:38:36,859 --> 00:38:40,237
นักเขียนเก่งๆ ก็ทําแบบนั้นกันทั้งนั้น

524
00:38:41,238 --> 00:38:45,908
นําเศษเสี้ยวของความจริง
มาถักทอเป็นเรื่องราว

525
00:38:45,909 --> 00:38:50,581
ในแบบที่จะขยายเรื่องจริงที่ซ่อนอยู่

526
00:38:51,123 --> 00:38:52,332
นั่งลง

527
00:38:55,127 --> 00:38:56,378
ใช่สินะ

528
00:38:57,880 --> 00:39:02,592
น่าทึ่งมากจริงๆ ว่าภรรยาคุณสามารถเขียน

529
00:39:02,593 --> 00:39:05,261
หลายฉากหลายตอนได้จนน่าเชื่อตาม

530
00:39:05,262 --> 00:39:07,222
ทั้งที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเลย

531
00:39:09,683 --> 00:39:11,226
เธอเป็นคนน่าทึ่ง

532
00:39:25,782 --> 00:39:26,950
เอาละ

533
00:39:29,286 --> 00:39:30,662
ทีนี้ฉันเริ่มได้แล้ว

534
00:39:47,346 --> 00:39:49,598
คนต้องฟังเรื่องจากมุมฉันบ้างเสียที

535
00:40:02,236 --> 00:40:04,696
(สร้างจากนวนิยายโดยเรเน่ ไนท์)

536
00:42:51,154 --> 00:42:53,198
{\an8}(สันติ สันติ สันติ)

537
00:42:55,409 --> 00:42:57,411
{\an8}คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์