1
00:00:07,799 --> 00:00:11,512
(องก์ที่เจ็ด)

2
00:00:34,201 --> 00:00:36,578
ทันทีที่ฉันกลับมาถึงห้อง

3
00:00:37,120 --> 00:00:40,666
คนแปลกหน้าคนนั้นก็หายวับไปจากใจ

4
00:00:44,962 --> 00:00:48,381
ฉันเพิ่งมีวันพิเศษกับลูกชาย

5
00:00:48,382 --> 00:00:52,261
คือสามีไม่อยู่ด้วย แต่ฉันก็ไม่ได้คิดถึงเขาขนาดนั้น

6
00:00:53,053 --> 00:00:56,055
แล้วความหวั่นเล็กๆ ในใจ
ที่จะต้องใช้เวลาทั้งวันตามลําพัง

7
00:00:56,056 --> 00:01:00,977
โดยที่ต้องคอยเล่นกับนิโคลัสตลอดเวลา
ก็ผ่านไปได้โดยง่ายดาย

8
00:01:00,978 --> 00:01:06,692
ฉันกลับเป็นแค่... แค่ได้อยู่กับลูก

9
00:01:07,526 --> 00:01:10,319
ฉันรู้สึกอิ่มเอมพออกพอใจ

10
00:01:10,320 --> 00:01:13,031
จากช่วงเวลาหนึ่งวัน
ที่ได้มีความสุขง่ายๆ กับลูกชาย

11
00:01:16,368 --> 00:01:17,619
ฉันมีความสุข

12
00:01:18,954 --> 00:01:20,872
(ยาเม็ด)

13
00:01:20,873 --> 00:01:27,421
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่า
นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันมีความสุขจริงๆ รึเปล่า

14
00:01:29,381 --> 00:01:34,636
หรือความสุขทั้งหมดหลังจากนั้น
เป็นแค่การสร้างภาพ

15
00:01:38,515 --> 00:01:41,767
เพราะภรรยาคุณเขียนไว้ถูกต้องหมด

16
00:01:41,768 --> 00:01:44,312
ทั้งเรื่องห้องโรงแรม เรื่องชุดที่ฉันใส่

17
00:01:44,313 --> 00:01:46,982
แต่เธอไม่มีทางรับรู้ความรู้สึกของฉันได้

18
00:01:49,568 --> 00:01:50,610
จังหวะนั้นฉันสุขใจ

19
00:01:50,611 --> 00:01:52,571
- แนนซี่มักจะ...
- หุบปาก ฉันยังพูดไม่จบ

20
00:01:53,530 --> 00:01:54,948
คุณขยันสอดปากมากเรื่องมาพอแล้ว

21
00:01:57,951 --> 00:02:01,330
ใช่ ภรรยาคุณเขียนตรงความจริงหลายอย่าง

22
00:02:03,707 --> 00:02:07,669
รวมถึงเรื่องตอนที่ลูกชายคุณตาย

23
00:02:12,758 --> 00:02:16,093
แม่ฮะ แม่ฮะ แม่ฮะ

24
00:02:16,094 --> 00:02:18,638
คืนนั้นฉันไม่ได้นอนเลยสักนิด

25
00:02:18,639 --> 00:02:21,307
ซื้อเรือยางได้มั้ยฮะ

26
00:02:21,308 --> 00:02:24,477
- ฉันเจ็บปวดรวดร้าวทั้งร่าง
- เรือยาง! เรือยาง! เรือยาง!

27
00:02:24,478 --> 00:02:28,147
นิโคลัสอยากไปเล่นที่หาดมาก

28
00:02:28,148 --> 00:02:30,900
เรือยาง! เรือยาง! เรือยาง!

29
00:02:30,901 --> 00:02:35,321
- แต่ฉันแทบขยับตัวไม่ไหว...
- เรือยาง! เรือยาง! เรือยาง!

30
00:02:35,322 --> 00:02:39,492
แต่เราก็ไปนะ เอ่อ ไปที่หาด

31
00:02:39,493 --> 00:02:41,577
เรือยาง!

32
00:02:41,578 --> 00:02:46,959
แล้วระหว่างทาง... ฉันก็ใจอ่อน
ยอมซื้อเรือยางให้ลูก

33
00:02:47,709 --> 00:02:48,710
มันจะช่วย...

34
00:02:50,045 --> 00:02:54,590
ตอนนั้นฉันคิดว่ามันจะช่วยชีวิตฉัน
ให้ลูกได้มีอะไรเล่นตอนอยู่บนหาด

35
00:02:54,591 --> 00:02:58,262
จนกว่าฉันจะมีแรงลงไปเล่นน้ํากับลูก

36
00:02:59,179 --> 00:03:00,764
เพราะฉันเหนื่อยเหลือเกิน

37
00:03:01,515 --> 00:03:04,059
คืนก่อนหน้านั้น... ทําจนฉันไร้เรี่ยวแรงใดๆ

38
00:03:06,812 --> 00:03:08,689
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเผลอหลับ

39
00:03:09,815 --> 00:03:11,024
แต่ก็หลับ

40
00:03:12,943 --> 00:03:13,944
เหมือนปิดจิต

41
00:03:14,862 --> 00:03:20,659
ฉันหลับตา แล้วก็หลับไป

42
00:03:22,703 --> 00:03:28,792
ฉันตื่นมาอีกทีเพราะลมแรง
จนกระทั่งพัดทรายมาเสียดสีผิวจนแสบ

43
00:03:29,626 --> 00:03:32,713
ทันใดนั้นฉันก็รู้เลยว่า
เกิดเรื่องไม่ชอบมาพากลขึ้นแล้ว

44
00:03:59,448 --> 00:04:02,534
คลื่นลมในทะเลแรงมาก
แล้วนิโคลัสก็...

45
00:04:03,660 --> 00:04:06,580
เขายิ้ม หลุดอยู่ในโลกเล็กๆ ของตัวเอง

46
00:04:07,247 --> 00:04:08,457
นิโคลัส

47
00:04:10,876 --> 00:04:12,502
- แล้วคลื่นก็...
- นิโคลัส!

48
00:04:12,503 --> 00:04:14,587
คลื่นใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เรือโผโคลงมากขึ้นเรื่อยๆ

49
00:04:14,588 --> 00:04:16,838
ลูกถูกซัดไกลออกจากฝั่งไปทุกที

50
00:04:16,839 --> 00:04:22,178
แต่วิ่งไปจนน้ําขึ้นมาถึงเอว ฉันก็... ตัวแข็งไปหมด

51
00:04:22,179 --> 00:04:25,181
คือว่า ฉันกลัวทะเลมาตลอด แต่...

52
00:04:25,182 --> 00:04:28,351
แล้วฉันก็แน่ใจเลยว่า
ถ้าฉันออกไป... ว่ายออกไปหาลูก

53
00:04:28,352 --> 00:04:30,771
เราจะต้องจมน้ําตายด้วยกันทั้งคู่

54
00:04:31,522 --> 00:04:36,442
ดูเหมือนจะมีแต่ผู้ชายนะ
ที่จมน้ําตายจากการช่วยเด็ก

55
00:04:36,443 --> 00:04:40,113
ไม่ใช่พวกแม่ๆ แต่เป็นพ่อๆ

56
00:04:40,864 --> 00:04:43,032
ก็คงมีผู้หญิงที่ทําบ้างแหละ

57
00:04:43,033 --> 00:04:47,370
แต่ฉันไม่เคยอ่านเจอเลย

58
00:04:47,371 --> 00:04:50,957
ฉันคงไม่ใช่คนเดียวที่ไม่กล้าพอ

59
00:04:50,958 --> 00:04:53,210
ที่จะว่ายตามลูกชายออกไป

60
00:04:54,169 --> 00:04:57,547
ฉันถามตัวเองมาตลอด
ถ้าหากนั่นเป็นตึกที่ไฟไหม้

61
00:04:57,548 --> 00:05:01,551
หรือเป็นคนที่จ่อปืนที่หัวลูก
มันจะแตกต่างจากเหตุครั้งนั้นไหม

62
00:05:01,552 --> 00:05:03,887
ถ้าเป็นเรื่องนั้น...
ฉันจะมีความกล้าขึ้นมาหรือเปล่า

63
00:05:05,222 --> 00:05:07,473
คือฉันจะวิ่งลุยไฟเพื่อลูกไหม

64
00:05:07,474 --> 00:05:10,519
หรือ... รับกระสุนแทนนิคไหม

65
00:05:14,273 --> 00:05:18,902
ฉันไม่รู้ ฉันรู้แค่ว่า... ทะเลทําให้ฉันไม่กล้า

66
00:05:22,155 --> 00:05:28,161
ฉันไม่ได้เสี่ยงชีวิตออกไปช่วยลูก
นั่นเป็นสิ่งที่ฉันต้องรู้สึกผิดไปทั้งชีวิต

67
00:05:33,834 --> 00:05:35,085
และแล้ว...

68
00:05:37,462 --> 00:05:38,505
ฉันก็เห็นเขา

69
00:05:39,923 --> 00:05:44,177
เขาวิ่งลงหาดมาทางฉัน

70
00:05:44,178 --> 00:05:47,848
ทันทีที่เขาลงมาถึงทะเล
เขาก็พุ่งตัวลงว่ายทะลุคลื่น

71
00:05:49,558 --> 00:05:50,934
ไม่นะ อย่า!

72
00:05:51,768 --> 00:05:53,519
คํานั้นหลุดออกมาจากปากฉันเอง...

73
00:05:53,520 --> 00:05:54,854
- ไม่! ไม่เอา
- ก่อนจะห้ามใจได้ทัน

74
00:05:54,855 --> 00:05:57,064
ขอแค่ไม่ใช่เขา ไม่เอาคนนั้น

75
00:05:57,065 --> 00:05:58,567
ใครก็ได้ที่ไม่ใช่คนนั้น

76
00:05:59,610 --> 00:06:04,030
ฉันได้แต่ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนั้น

77
00:06:04,031 --> 00:06:09,702
ได้แต่มองตอนที่เขาว่ายด้วยมือเดียว

78
00:06:09,703 --> 00:06:12,706
ลากเรือฝ่าคลื่น ทําตัวเหมือนเป็นพระเอก

79
00:06:15,709 --> 00:06:17,794
แต่ทะเลก็ต้านเขาเหมือนกัน

80
00:06:21,840 --> 00:06:25,259
แล้วมีผู้ชายอีกสองคน

81
00:06:25,260 --> 00:06:27,803
ที่พุ่งลงน้ํา ว่ายออกไปหาพวกนั้น

82
00:06:27,804 --> 00:06:30,390
จนกระทั่งในที่สุดนิคก็ขึ้นมาบนฝั่งได้ปลอดภัย

83
00:06:31,725 --> 00:06:36,980
ทุกคนสนใจแต่นิคกี้กับผู้ชายสองคนนั้น

84
00:06:40,484 --> 00:06:42,569
ไม่มีใครมองลูกชายคุณเลย

85
00:06:44,905 --> 00:06:47,991
เขาเป็นพระเอกนี่ ทุกคนก็คิดว่าเขาโอเค

86
00:06:53,413 --> 00:06:55,832
ใช่ เรื่องนั้นภรรยาคุณคิดถูก

87
00:06:59,378 --> 00:07:02,256
ฉันเห็นลูกชายคุณ
ว่ายกระเสือกกระสนในทะเลจริงๆ

88
00:07:04,341 --> 00:07:07,594
แล้วฉันก็ไม่คิดจะขยับทําอะไรสักนิด

89
00:07:10,264 --> 00:07:12,599
เสียงกรีดร้องของเขาโดนเสียงลมกลบหมด

90
00:07:14,226 --> 00:07:17,980
ฉันก็ไม่คิดจะทําอะไรเพื่อช่วยเขา

91
00:07:34,496 --> 00:07:37,499
{\an8}(เรือกู้ภัย)

92
00:07:41,628 --> 00:07:45,381
พวกนั้นกู้ร่างขึ้นมาบนเรือ
พายกลับมาขึ้นฝั่ง

93
00:07:45,382 --> 00:07:47,259
ทุกคนก็กรูเข้าไปช่วย

94
00:07:53,223 --> 00:07:57,477
ตลอดช่วงที่เกิดเรื่องนั้น
นิโคลัสพูดแค่คําเดียวว่าหนาวจะแย่

95
00:07:58,437 --> 00:08:02,065
เหมือนเขาไม่รู้ตัวเลยว่าเกือบจมน้ําตาย

96
00:08:06,111 --> 00:08:09,323
เขาไม่เคยพูด... ว่าเขากลัวเลยสักนิด

97
00:08:12,492 --> 00:08:13,493
แต่ฉันกลัว

98
00:08:15,913 --> 00:08:16,914
ตอนนี้ก็ยังกลัว

99
00:08:19,124 --> 00:08:22,001
ลูกแค่หนาว อยากกลับขึ้นไปที่ฝั่ง

100
00:08:22,002 --> 00:08:24,922
แล้วคนแปลกหน้าก็มาช่วยเขา

101
00:08:25,422 --> 00:08:26,423
ง่ายๆ แบบนั้น

102
00:08:28,467 --> 00:08:31,261
แล้วลูกก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องวันนั้นอีกเลย

103
00:08:32,095 --> 00:08:36,389
ทั้งเรื่องหาด เรือยาง ลูกชายคุณ ไม่ได้พูดเลย

104
00:08:36,390 --> 00:08:40,478
ผมไม่สนว่านิโคลัสจะหนาวไหม ลูกชายผมตาย

105
00:08:40,479 --> 00:08:42,731
ใช่ ใช่ เขาตาย

106
00:08:43,440 --> 00:08:44,441
เขาจมน้ําตาย

107
00:08:45,275 --> 00:08:48,528
คุณยืนดู คุณไม่ทําอะไรทั้งนั้น

108
00:08:48,529 --> 00:08:50,572
- คุณยืนนิ่ง...
- ฉันยังพูดไม่จบ

109
00:08:51,949 --> 00:08:53,033
นั่งลงไปเลย!

110
00:08:55,327 --> 00:08:59,540
ทีนี้คุณต้องเข้าใจว่า
คืนก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น

111
00:09:03,627 --> 00:09:07,381
เมียคุณแต่งหนังสือทั้งเล่ม
จากรูปถ่ายแค่ไม่กี่ใบ

112
00:09:07,965 --> 00:09:09,966
แต่รูปถ่ายไม่ใช่ความจริง

113
00:09:09,967 --> 00:09:12,719
คุณพูดเองด้วยซ้ํา
มันเป็นแค่เศษเสี้ยวของความจริง

114
00:09:13,762 --> 00:09:15,722
คืนก่อนที่ลูกชายคุณจะตาย

115
00:09:17,057 --> 00:09:20,726
ฉันเดินกลับห้องโรงแรมตัวเองพร้อมจะอาบน้ํา

116
00:09:20,727 --> 00:09:22,562
และอ่านหนังสือจนหลับไป

117
00:09:22,563 --> 00:09:25,565
อย่างที่เล่าไว้ก่อนหน้านี้ ฉันพอใจแล้ว

118
00:09:25,566 --> 00:09:26,650
ไม่สิ

119
00:09:28,151 --> 00:09:29,361
ยิ่งกว่าพอใจเสียอีก

120
00:09:31,363 --> 00:09:32,447
ฉันมีความสุขมาก

121
00:09:52,176 --> 00:09:55,595
ฉันคงเผลอคากุญแจไว้ที่ประตูตอนเปิด

122
00:09:55,596 --> 00:09:57,848
เพราะไม่อยากให้ไวน์หก

123
00:10:03,478 --> 00:10:07,232
แล้วฉันก็ได้กลิ่นตัวเขาก่อนจะเห็น

124
00:10:08,400 --> 00:10:10,277
กลิ่นอาฟเตอร์เชฟเขา...

125
00:10:14,907 --> 00:10:17,325
เงียบเลยๆ

126
00:10:17,326 --> 00:10:20,787
แล้วฉันก็... ลิ้มรสเหงื่อเขาได้

127
00:10:23,790 --> 00:10:25,292
ตอนนี้รสเหงื่อเขายังติดในใจอยู่

128
00:10:26,376 --> 00:10:29,630
ไม่รู้เหมือนกันว่ามันรสอะไร ความตื่นเต้นล่ะมั้ง

129
00:10:35,552 --> 00:10:39,306
แล้วฉันก็ประหลาดใจตอนได้ยินเสียงพูด

130
00:10:40,224 --> 00:10:41,307
เพราะก่อนหน้านั้นตอนที่ เอ่อ...

131
00:10:41,308 --> 00:10:44,727
ตอนที่รู้ตัวว่าเขามองฉันอยู่

132
00:10:44,728 --> 00:10:48,899
ตอนที่เขายิ้มให้ฉันน่ะ
ฉันจินตนาการเสียงเขาเป็นอีกอย่าง

133
00:10:51,193 --> 00:10:52,945
ฉันนึกว่าเสียงเขาจะอ่อนโยน

134
00:10:55,239 --> 00:10:56,573
แต่ที่จริงมันไม่อ่อนโยนเลย

135
00:10:58,617 --> 00:10:59,826
เต็มไปด้วยอารมณ์เกลียดชัง

136
00:11:00,744 --> 00:11:02,912
- แต่ภาพถ่าย...
- ใช่

137
00:11:02,913 --> 00:11:04,873
ใช่ เดี๋ยวจะเล่าถึงเรื่องภาพถ่ายด้วย

138
00:11:22,808 --> 00:11:23,809
เลียไป

139
00:11:40,325 --> 00:11:43,787
ฉันไม่เคยโดนตบมาก่อนในชีวิต
ก็อึ้งทําอะไรไม่ถูก

140
00:11:45,914 --> 00:11:48,040
ฟันสะท้าน หูอื้ออึงไปหมด

141
00:11:48,041 --> 00:11:50,543
- ฉันได้แต่...
- ขอละ

142
00:11:50,544 --> 00:11:55,214
- ไม่อยากเชื่อว่าเกิดอะไรขึ้น
- ถ้าคิดจะทําอีกหรือคิดจะกรี๊ด

143
00:11:55,215 --> 00:11:57,467
กูจะเชือดทั้งมึงและลูก

144
00:11:59,553 --> 00:12:03,055
กูจะกรีดให้หน้ามึงเป็นแผลไปตลอดชีวิต
เข้าใจไหม

145
00:12:03,056 --> 00:12:06,143
ตกลงว่ากูพูดอะไรมึงต้องยอมหมดนะ

146
00:12:11,481 --> 00:12:13,816
ถอดเสื้อผ้าออกเลย

147
00:12:13,817 --> 00:12:16,569
แม่ฮะ แม่ฮะ

148
00:12:16,570 --> 00:12:18,863
ขอร้อง อย่านะ ขอเลย

149
00:12:18,864 --> 00:12:20,823
- บอกให้มันกลับไปนอน
- ขอร้อง อย่าทําลูก

150
00:12:20,824 --> 00:12:23,159
- สั่งให้มันกลับไปนอน
- ไม่เป็นไรนะจ๊ะ ลูก...

151
00:12:23,160 --> 00:12:27,246
- ลูกจ๊ะ กลับไปนอนเถอะ แม่อยู่นี่
- แม่สัญญาแล้วนี่

152
00:12:27,247 --> 00:12:28,998
- แม่บอกจะเปิดประตูไว้
- ขอร้อง

153
00:12:28,999 --> 00:12:30,667
ทําให้แม่งหุบปาก

154
00:12:33,504 --> 00:12:35,339
ทําให้ไอ้เด็กเวรนั่นหุบปาก

155
00:13:11,083 --> 00:13:12,459
กลิ่นอะไรน่ะแม่

156
00:13:33,480 --> 00:13:34,481
นี่นะจ๊ะ

157
00:13:37,401 --> 00:13:38,527
นอนเสียเถอะ

158
00:14:05,429 --> 00:14:06,638
ถ้านิคตื่นขึ้นมาจริงๆ...

159
00:14:09,725 --> 00:14:11,767
ฉันไม่รู้ว่าลูกคุณจะทําอะไร

160
00:14:11,768 --> 00:14:16,899
ฉันเลยโล่งใจมากตอนเดินออกจากห้องลูก
แล้วรู้ว่าเขาตามฉันมา

161
00:14:18,150 --> 00:14:19,359
แล้วเขาก็ เอ่อ...

162
00:14:20,360 --> 00:14:24,072
หยิบกล้องขึ้นมา แล้วฉันก็นึกว่า

163
00:14:24,656 --> 00:14:26,074
"อ้อ สงสัยจะถ่ายรูปไปแบล็กเมล์"

164
00:14:27,409 --> 00:14:28,493
แล้ว...

165
00:14:30,787 --> 00:14:32,538
ฉันเลยคิดว่า "งั้นลองเกลี้ยกล่อมดีกว่า"

166
00:14:32,539 --> 00:14:34,208
ฉันไม่อยากให้เขาทําร้ายนิค

167
00:14:36,210 --> 00:14:39,713
แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะต้องทํายังไง
จะให้ฉันทําอะไร โพสท่าเหรอ

168
00:14:41,840 --> 00:14:44,884
แล้วฉันก็สยองมาก เพราะเขาเลือกชั้นใน

169
00:14:44,885 --> 00:14:48,430
ที่สามีเพิ่งซื้อให้เพื่อ... เพื่อวันหยุดรอบนี้

170
00:14:53,393 --> 00:14:54,895
เร็วเข้า

171
00:15:04,279 --> 00:15:05,280
เร็วอีก

172
00:15:30,097 --> 00:15:31,098
หันกลับมา

173
00:15:37,437 --> 00:15:40,023
เช็ดน้ําตาเลยแล้วยิ้ม เข้าใจมั้ย

174
00:15:41,900 --> 00:15:43,110
ยิ้มสิ

175
00:15:45,195 --> 00:15:46,947
เออ ดีมาก นั่งลง

176
00:15:49,408 --> 00:15:51,158
หยุดเลย หยุดๆ

177
00:15:51,159 --> 00:15:53,036
ไม่เอาสิ

178
00:15:56,874 --> 00:15:58,959
บรา เร็ว ถอด

179
00:16:06,258 --> 00:16:07,467
ฉันหลับตา

180
00:16:09,595 --> 00:16:12,806
ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นก้อนโสมมไร้ประโยชน์

181
00:16:14,725 --> 00:16:18,603
แต่ก็ยังได้ยินเสียงชัตเตอร์
และเสียงเลนส์ซูมเข้าออก

182
00:16:18,604 --> 00:16:20,772
ตอนที่เขาเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

183
00:16:24,234 --> 00:16:25,235
และ...

184
00:16:28,655 --> 00:16:30,782
ฉันทําทุกอย่างตามที่เขาสั่ง

185
00:16:31,992 --> 00:16:37,580
ฉันขบริมฝีปากบน ฉันคราง ร้องระส่ํา อุทานหวิว

186
00:16:37,581 --> 00:16:40,501
ทําเพราะหวังว่าเขาจะพอใจแล้วจะไปเสียที

187
00:16:43,962 --> 00:16:46,673
แล้วฉันก็ได้ยินเสียงเขาถอนใจคราง...

188
00:16:48,008 --> 00:16:50,052
ฉันรอนิ่ง กลัวเกินจะขยับ

189
00:17:13,742 --> 00:17:17,996
ฉันนึกว่าเขาจะต้องการแค่นั้น

190
00:17:22,209 --> 00:17:25,963
- ฉันเลยพูดว่า "ช่วยออกไปเสียที"
- ช่วยออกไปเสียที

191
00:17:26,713 --> 00:17:29,716
แต่ฉัน... นั่นคือจุดที่ฉันพลาด

192
00:17:31,051 --> 00:17:32,802
ไม่น่าจะพูดออกไปเลย

193
00:17:32,803 --> 00:17:35,222
น่าจะทําเป็นเหมือน
นั่นเป็นสิ่งที่ฉันต้องการเหมือนกัน

194
00:17:37,140 --> 00:17:38,684
อย่านะ! อย่า

195
00:17:40,269 --> 00:17:43,647
ตอนนั้นฉันรู้เลยว่า เรื่องนั้นยังไม่จบ...

196
00:17:46,233 --> 00:17:47,901
ฉันกลัวสุดชีวิต

197
00:17:48,652 --> 00:17:51,237
- เขาถือมีด
- มึงต้องยิ้มไปด้วย

198
00:17:51,238 --> 00:17:53,990
ตลอดช่วงนั้น ฉันได้แต่คิดว่า

199
00:17:53,991 --> 00:17:55,658
จะทํายังไงให้เขาออกไปจากห้อง

200
00:17:55,659 --> 00:17:57,536
จะทํายังไงให้เขาอยู่ห่างๆ จากนิค

201
00:17:58,203 --> 00:18:01,248
ฉันเลยคิดแต่ว่า...
หวังว่าสักพักเขาจะนึกสงสารพวกเรา

202
00:18:24,730 --> 00:18:28,567
แล้วตอนนั้น ฉันก็ได้ยินเสียง

203
00:18:30,277 --> 00:18:33,696
เสียงที่เหมือนกับสัตว์บาดเจ็บโหยหวน

204
00:18:33,697 --> 00:18:34,990
ฉันเพิ่งรู้ตอนนั้นเองว่า...

205
00:18:37,451 --> 00:18:38,784
เสียงฉันเอง

206
00:18:38,785 --> 00:18:43,248
ร่างทั้งร่างเจ็บปวดรวดร้าวไปหมด ทุกส่วน

207
00:18:44,374 --> 00:18:46,293
เขาจับฉันพลิกตัวแล้วก็...

208
00:18:47,294 --> 00:18:50,547
จูบฉัน แล้วฉันก็...

209
00:18:51,798 --> 00:18:55,344
ฉันได้ทั้งรสฟันและน้ําลายเขา

210
00:18:56,553 --> 00:18:59,055
แต่กลิ่นอาฟเตอร์เชฟมันช่าง...
ชวนให้คลื่นไส้มาก

211
00:18:59,056 --> 00:19:00,098
ฉันสามารถ...

212
00:19:01,475 --> 00:19:02,768
ทําให้รู้สึกจะอ้วก

213
00:19:04,478 --> 00:19:08,649
อาฟเตอร์เชฟกลิ่นเดียวกับที่ได้จากตัวคุณ
ตอนที่... อยู่ที่โรงพยาบาล

214
00:19:14,780 --> 00:19:16,198
แล้วเขาก็...

215
00:19:18,992 --> 00:19:24,413
ไสเข่าเข้ามาแล้วก็...
ดันเข้ามาที่ต้นขาฉันแรงมาก

216
00:19:24,414 --> 00:19:28,710
ก่อนจะสอดร่างเข้ามาอีกรอบ

217
00:19:30,420 --> 00:19:31,838
ฉันก็...

218
00:19:31,839 --> 00:19:35,007
เขาหมดแรงทับตัวฉัน ฉันก็แค่...

219
00:19:35,008 --> 00:19:38,427
เขานอนทับอย่างนั้น ฉันไปไหนไม่ได้
ขยับไปไหนไม่ได้

220
00:19:38,428 --> 00:19:40,514
ฉันคิดเลย "พระเจ้า ช่วยให้เรื่องนี้จบเสียที"

221
00:19:43,559 --> 00:19:45,060
แต่แล้วเขาก็เริ่มใหม่อีก

222
00:19:46,979 --> 00:19:47,980
ฮื่อ

223
00:19:49,147 --> 00:19:51,108
ฉันต่อสู้ไหม

224
00:19:53,694 --> 00:19:54,694
ไม่สู้

225
00:19:54,695 --> 00:19:57,364
ฉันกรีดร้องไหม ไม่ ฉัน... กรี๊ดไม่ได้

226
00:19:58,198 --> 00:20:00,200
จุดสําคัญที่คุณต้องเข้าใจคือ...

227
00:20:04,413 --> 00:20:08,584
ลูกชายคุณข่มขืนฉันซ้ําแล้วซ้ําอีก

228
00:20:09,459 --> 00:20:11,378
ตลอดเวลาสามชั่วโมงครึ่ง

229
00:20:15,090 --> 00:20:18,677
ลูกชายคุณทารุณกรรมฉันอยู่
สามชั่วโมงครึ่งเต็มๆ

230
00:20:20,387 --> 00:20:23,849
แล้วจากนั้น เอ่อ เขาก็หยุด เขาพอแล้ว

231
00:20:56,715 --> 00:20:57,799
พลิกตัว

232
00:21:01,803 --> 00:21:02,804
ยิ้ม

233
00:21:08,560 --> 00:21:10,020
แล้วเขาก็ยังพูดกับฉันอีกว่า

234
00:21:12,272 --> 00:21:15,400
- "ขอบคุณนะ ใช้ได้เลย"
- ขอบคุณนะ ใช้ได้เลย

235
00:21:36,672 --> 00:21:38,382
พอเขาพูดแบบนั้น

236
00:21:40,133 --> 00:21:41,802
ฉันอยากให้เขาตายไปเสียตรงนั้น

237
00:21:45,097 --> 00:21:47,306
ใช่ คืนนั้น

238
00:21:47,307 --> 00:21:49,601
ฉันยอมแลกทุกอย่างในชีวิต ถ้าเขาจะตายไปได้

239
00:21:51,186 --> 00:21:53,814
ดังนั้นตอนที่เขาจมน้ําตาย...

240
00:21:56,400 --> 00:21:57,526
ฉันจึงเดินจากมาเฉยๆ

241
00:21:59,778 --> 00:22:00,779
นั่นคือความจริง

242
00:22:01,989 --> 00:22:04,240
ฉัน... แกล้งทําเป็นเสียใจเรื่องนั้นไม่ได้

243
00:22:04,241 --> 00:22:07,076
ผมไม่เชื่อ คุณโกหก

244
00:22:07,077 --> 00:22:10,581
- คุณไม่เชื่อเรื่องส่วนไหนล่ะ
- ทั้งหมดนั่นแหละ คุณ... คุณ...

245
00:22:11,164 --> 00:22:14,375
ถ้านั่นเป็นเรื่องจริง
ตอนเจอแนนซี่คุณก็ต้องเล่าให้เธอฟังแล้ว

246
00:22:14,376 --> 00:22:17,420
อะไรนะ คุณจะให้ฉันบอกเมียที่ใกล้ตาย...

247
00:22:17,421 --> 00:22:20,674
ว่าฉันโดนลูกชายที่เสียไปแล้วของเขาข่มขืนน่ะนะ

248
00:22:22,134 --> 00:22:23,844
บอกไปแล้วได้อะไรขึ้นมา

249
00:22:25,053 --> 00:22:31,435
สาเหตุเดียวที่ฉันบอกคุณอยู่ตอนนี้
เพราะฉันอยากให้คุณหยุดเสียที

250
00:22:32,561 --> 00:22:35,730
ฉันอยากให้คุณปล่อยฉันกับลูกไป อย่ามายุ่ง

251
00:22:35,731 --> 00:22:36,898
คุณไม่มีหลักฐาน!

252
00:22:36,899 --> 00:22:39,734
ไงนะ
จะให้ฉันเอาหลักฐานนิติวิทยาศาสตร์ให้ก็ได้

253
00:22:39,735 --> 00:22:42,236
ต้องการแบบนั้นใช่ไหม
ต้องเห็นใช่ไหมถึงจะพอใจ

254
00:22:42,237 --> 00:22:44,198
ก็ได้ หลังจากเขากลับไป

255
00:22:44,698 --> 00:22:49,535
ฉันควักครีมทาหน้าทิ้งทั้งกระปุกทิ้ง
แล้วเอามาจ่อกับตัวเอง

256
00:22:49,536 --> 00:22:53,706
ฉันเบ่งเอาเมือกอสุจิน่าขยะแขยงจากเขา
ออกจากร่างตัวเอง

257
00:22:53,707 --> 00:22:55,374
ปิดฝา

258
00:22:55,375 --> 00:22:59,712
แล้วฉันก็ถ่ายภาพ เอ่อ...
แผลทุกอย่าง รวมทั้ง...

259
00:22:59,713 --> 00:23:01,797
แผลช้ําที่ต้นขา รอยกัดที่คอ

260
00:23:01,798 --> 00:23:05,052
เผื่อจะต้องใช้เป็นหลักฐานทีหลัง เพราะว่า...

261
00:23:07,137 --> 00:23:10,473
ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าจะอยากทําอะไร

262
00:23:10,474 --> 00:23:12,558
ฉันยังไม่มีแรงพอที่จะไปหาตํารวจ

263
00:23:12,559 --> 00:23:15,312
แล้วฉันก็... ไม่อยากให้นิคกี้ต้องเจอเรื่องแบบนั้น

264
00:23:16,063 --> 00:23:17,313
ฉันเลยคิดว่า โอเค

265
00:23:17,314 --> 00:23:20,983
ขอฉันรวบรวมสติก่อน
แล้วจะค่อยจัดการทีหลัง นึกออกไหม

266
00:23:20,984 --> 00:23:22,528
พรุ่งนี้หรือวันถัดไป

267
00:23:23,320 --> 00:23:24,530
แต่เขาก็ตายไปก่อน

268
00:23:25,489 --> 00:23:27,407
เข้าใจไหมเนี่ย เขาตาย

269
00:23:28,033 --> 00:23:29,117
ฉันเลยคิดว่า...

270
00:23:30,994 --> 00:23:33,413
"ขอบคุณพระเจ้า มันตายไปแล้ว"

271
00:23:33,997 --> 00:23:39,502
ฉันไม่ต้องพิสูจน์ตัวเองกับใครแล้ว
ว่าฉันไม่มีความผิด

272
00:23:39,503 --> 00:23:42,421
ถ้าไม่สบายใจ ฉันไม่ต้องพูดถึงเรื่องนั้นเลยได้

273
00:23:42,422 --> 00:23:45,550
ฉันไม่ต้องย้อนกลับไปคิดถึงมันถ้าไม่อยากคิด

274
00:23:45,551 --> 00:23:48,846
ฉันไม่ต้องไปยืนเป็นพยาน
แล้วถูกหาว่าโกหกในศาล

275
00:23:49,429 --> 00:23:52,932
โดนคนพูดว่าฉัน...
ยั่วผู้ชายให้เข้ามาหาถึงในห้อง

276
00:23:52,933 --> 00:23:55,935
หรือโดนหาว่าฉันรู้จักเขาก่อน
หรือเขาเลี้ยงเหล้าฉันที่บาร์

277
00:23:55,936 --> 00:23:59,356
หรือฉันให้ท่าเขา
เหมือนที่หนังสืออุบาทว์ของคุณเขียน

278
00:24:00,774 --> 00:24:03,110
ดังนั้น ฉันก็เลยทิ้งหลักฐาน

279
00:24:04,152 --> 00:24:07,947
แล้วตอนฉันล้างรูปของตัวเอง
จากวันหยุดรอบนั้นของฉัน

280
00:24:07,948 --> 00:24:11,951
ฉันก็ลบ...
หลักฐานการบาดเจ็บทั้งหมดออกไป

281
00:24:11,952 --> 00:24:13,828
ฉันเก็บแต่ภาพถ่ายความสุขของ...

282
00:24:13,829 --> 00:24:16,248
นิโคลัสกับโรเบิร์ตและตัวฉันเอง

283
00:24:17,708 --> 00:24:20,752
หลังจากนั้น ไหนๆ ก็เล่าแล้ว...

284
00:24:24,715 --> 00:24:26,592
ตอนกลับมาถึงลอนดอน ฉันพบว่า...

285
00:24:31,346 --> 00:24:32,931
ฉันพบว่าฉันตั้งครรภ์

286
00:24:35,100 --> 00:24:37,603
นั่นอาจเป็นลูกของโรเบิร์ตก็ได้ และ...

287
00:24:41,064 --> 00:24:44,067
เราอยากได้ลูกคนที่สองมาก

288
00:24:48,322 --> 00:24:54,494
แต่พอไม่รู้ว่า...
เด็กในท้องเกิดจากไอ้ผู้ชายที่ข่มขืนฉันรึเปล่า

289
00:24:55,829 --> 00:24:57,080
ฉันจึงทําแท้ง

290
00:25:12,387 --> 00:25:13,931
ใส่อะไรในชาฉัน

291
00:25:17,351 --> 00:25:20,020
แกใส่อะไรในชาของฉัน ไอ้แก่คลั่ง

292
00:25:32,199 --> 00:25:33,408
อย่าพยายาม

293
00:25:34,493 --> 00:25:37,954
เธอจะต้องหลับไป แต่ไม่เป็นอะไรหรอก

294
00:25:37,955 --> 00:25:40,665
ฉันจะกลับไปที่โรงพยาบาล

295
00:25:40,666 --> 00:25:41,750
ไม่นะ

296
00:25:43,252 --> 00:25:44,545
ฉันจะจบเรื่องทั้งหมดนี่

297
00:25:55,013 --> 00:25:57,181
สวัสดีครับ ส่งแท็กซี่มาหน่อย

298
00:25:57,182 --> 00:25:58,767
บ้านเลขที่ 87 ถนนแฮร์ริงตัน

299
00:26:44,021 --> 00:26:45,022
แม่งเอ๊ย

300
00:26:49,985 --> 00:26:55,199
นิโคลัส ฉันหมอคีธนะคะ
ลืมตามองหมอหน่อยได้ไหม

301
00:26:58,952 --> 00:27:02,080
เก่งมากค่ะ นิโคลัส
บีบมือหมอหน่อยได้ไหม

302
00:27:02,789 --> 00:27:06,209
บีบเลย บีบหนักๆ เก่งมาก

303
00:27:06,210 --> 00:27:07,752
นิโคลัส ตอนนี้มีท่อสอดอยู่ในปาก

304
00:27:07,753 --> 00:27:10,421
เราจะพยายามถอดออกให้นะ ได้รึเปล่า

305
00:27:10,422 --> 00:27:13,508
ขอดูหน่อย ยกนิ้วโป้งไหวไหม

306
00:27:13,509 --> 00:27:15,510
พยาบาลคะ เอาท่อออกได้เลย

307
00:27:15,511 --> 00:27:17,179
ฉันปิดเครื่องช่วยหายใจแล้ว

308
00:27:21,308 --> 00:27:23,976
นิโคลัส ฉันจะนับจากหนึ่งถึงสาม

309
00:27:23,977 --> 00:27:25,771
สามแล้วไอแรงๆ เลย โอเคนะ

310
00:27:27,481 --> 00:27:30,942
หนึ่ง สอง สาม ไอมาหน่อย ไอ

311
00:27:30,943 --> 00:27:32,693
เก่งมากค่ะ นิโคลัส เก่ง

312
00:27:32,694 --> 00:27:35,196
- หายใจเลย นิโคลัส หายใจลึกๆ
- ไม่ต้องเกร็ง

313
00:27:35,197 --> 00:27:36,657
คุณทําได้ดีมาก

314
00:27:37,491 --> 00:27:39,785
ฉันจะให้ออกซิเจนทางจมูกแทน

315
00:27:40,786 --> 00:27:42,246
โอเคไหมคะ นิโคลัส

316
00:27:48,877 --> 00:27:49,878
ผมอยู่ที่ไหน

317
00:27:50,671 --> 00:27:51,880
เกิดอะไรขึ้น

318
00:27:52,548 --> 00:27:54,258
นิโคลัส คุณอยู่โรงพยาบาล

319
00:27:54,758 --> 00:27:56,217
ตอนนี้มีคนดูแลอย่างดี

320
00:27:56,218 --> 00:27:58,595
แล้วเราจะมาอธิบายให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นนะคะ

321
00:28:00,180 --> 00:28:02,724
แหม อรุณสวัสดิ์ค่ะ สุดหล่อ

322
00:28:20,951 --> 00:28:21,784
(โบลท์)

323
00:28:21,785 --> 00:28:23,286
{\an8}(จะไปไหน - โรงพยาบาลอีสต์แอคตัน)

324
00:28:23,287 --> 00:28:24,203
{\an8}(เลือกโบลท์)

325
00:28:24,204 --> 00:28:25,122
{\an8}(ยืนยันจองรถแล้ว)

326
00:28:41,972 --> 00:28:42,806
(กาแฟ)

327
00:29:36,568 --> 00:29:39,905
เห็นรึเปล่า มันตัดหน้ามาเหมือนผมไม่มีตัวตน

328
00:29:40,489 --> 00:29:42,658
คนแถวนี้ขับรถไม่เป็นจริงๆ

329
00:29:43,659 --> 00:29:44,868
(รถจะมาถึงในอีก 1 นาที)

330
00:30:14,857 --> 00:30:17,568
สวัสดีค่ะ มากับฉันหน่อยนะคะ

331
00:30:18,318 --> 00:30:20,820
เอ็มม่า ขอโน้ตทางหัวใจของหมอจันทาหน่อย

332
00:30:20,821 --> 00:30:21,737
- ขอบคุณค่ะ
- ได้ค่ะ

333
00:30:21,738 --> 00:30:22,947
เขาเป็นอะไรหรือเปล่า

334
00:30:22,948 --> 00:30:26,118
เขาฟื้นแล้ว รู้ตัวดีพอประมาณ
นั่นถือว่าเป็นข่าวดีมาก

335
00:30:27,119 --> 00:30:29,120
แล้วเขา... พูดได้ไหม

336
00:30:29,121 --> 00:30:31,205
ได้ค่ะ น่าจะยังมึนยาอยู่เล็กน้อย

337
00:30:31,206 --> 00:30:34,125
แต่เรายังต้องรักษาอาการติดเชื้อที่เยื่อบุหัวใจ

338
00:30:34,126 --> 00:30:36,961
ซึ่งอาจเกิดซ้ําได้ถ้าเขาเสพยาเข้าเส้นเลือดต่อ

339
00:30:36,962 --> 00:30:40,298
ผมเข้าใจๆ แต่เขาจะหายดีได้ใช่ไหม

340
00:30:40,299 --> 00:30:42,341
- เอากาแฟไหมคะ คุณหมอ
- เขาฟื้นแล้วและมีสติรู้ตัว

341
00:30:42,342 --> 00:30:43,342
ขอบใจมากจ้ะ เอ็มม่า

342
00:30:43,343 --> 00:30:44,928
ซึ่งนั่นถือเป็นข่าวดีมากแล้ว

343
00:30:45,762 --> 00:30:49,557
พรุ่งนี้เราจะลองตรวจเลือดอีกครั้ง
แต่ตอนนี้เขาก็ยังต้องพักก่อน

344
00:30:49,558 --> 00:30:52,810
ผมขอ... เข้าไปคุยกับเขาได้ไหม

345
00:30:52,811 --> 00:30:54,979
เข้าไปพบได้ แต่อย่าทําให้เขาเหนื่อยนะคะ

346
00:30:54,980 --> 00:30:56,480
ต้องไปแล้ว โดนตามไม่หยุด

347
00:30:56,481 --> 00:30:58,817
- เข้าใจครับ ขอบคุณมากครับ คุณหมอ
- ยินดีค่ะ ขอบคุณ

348
00:30:59,568 --> 00:31:00,943
ขอบใจจ้ะ เอ็มม่า บอกทางภาคหทัยที

349
00:31:00,944 --> 00:31:02,696
ว่าฉันกําลังขึ้นไปนะ ขอบคุณ

350
00:31:04,907 --> 00:31:06,407
(แคเธอรีน)

351
00:31:06,408 --> 00:31:07,409
{\an8}(ไม่รับ)

352
00:31:11,747 --> 00:31:13,998
กรุณาฝากข้อความเมื่อได้ยินสัญญาณ

353
00:31:13,999 --> 00:31:17,085
ถ้าอยากฝากข้อความใหม่
กดปุ่มสี่เหลี่ยมได้ทุกเมื่อ

354
00:31:18,086 --> 00:31:20,589
โรเบิร์ต เรื่องนี้ซีเรียสมากนะ

355
00:31:21,298 --> 00:31:24,008
สตีเฟน บริกสตอคกําลังไปที่โรงพยาบาล

356
00:31:24,009 --> 00:31:26,594
คุณจะปล่อยให้เขาเข้าใกล้นิโคลัสไม่ได้

357
00:31:26,595 --> 00:31:29,806
โอเคนะ ห้ามเด็ดขาด ขอละ โรเบิร์ต

358
00:31:31,058 --> 00:31:32,975
นี่เรื่องสําคัญมากจริงๆ

359
00:31:32,976 --> 00:31:34,520
เขาเป็นคนอันตราย

360
00:31:53,205 --> 00:31:54,206
อะไรอีก

361
00:32:02,339 --> 00:32:04,508
พ่อกลัวมากๆ เลยนะ นิค

362
00:32:05,384 --> 00:32:07,553
บอกไม่ถูกเลยว่าดีใจแค่ไหนที่ลูกฟื้น

363
00:32:08,679 --> 00:32:10,597
เราจะผ่านเรื่องนี้ไปกันได้

364
00:32:11,515 --> 00:32:12,516
โอเคนะ

365
00:32:13,392 --> 00:32:14,601
โอเคนะ

366
00:32:19,898 --> 00:32:21,233
ไม่เป็นไรนะ นิค

367
00:32:22,317 --> 00:32:23,318
สบายใจแล้วค่อยว่ากัน

368
00:32:24,194 --> 00:32:25,696
คุณควรไปพักบ้าง

369
00:32:26,321 --> 00:32:28,781
- อยู่ตรงนี้ก็ไม่เป็นไร
- คนไข้ต้องพักค่ะ

370
00:32:28,782 --> 00:32:30,200
เขาไม่เป็นไรหรอก

371
00:32:31,034 --> 00:32:32,369
ออกไปหายใจหายคอบ้าง

372
00:32:34,288 --> 00:32:35,706
เดี๋ยวพ่อกลับมานะ

373
00:32:36,665 --> 00:32:37,875
โอเคนะลูก

374
00:33:16,705 --> 00:33:19,457
{\an8}(สตีเฟน บริกสตอคกําลังไปที่นั่น)

375
00:33:19,458 --> 00:33:23,712
{\an8}(ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
อย่าให้เขาเข้าใกล้นิโคลัสเด็ดขาด)

376
00:33:27,049 --> 00:33:28,884
- ผมอยู่หน้าโรงพยาบาลนะ
- โอเคค่ะ

377
00:33:36,558 --> 00:33:38,017
(สตีเฟน บริกสตอคกําลังไปที่นั่น)

378
00:33:38,018 --> 00:33:39,686
(ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
อย่าให้เขาเข้าใกล้นิโคลัสเด็ดขาด)

379
00:33:52,282 --> 00:33:54,701
(แผนกฉุกเฉินและอุบัติเหตุ)

380
00:33:57,538 --> 00:33:59,957
(แผนกฉุกเฉิน)

381
00:34:03,168 --> 00:34:05,087
ขอโทษนะคะ ขับเร็วกว่านี้หน่อยได้ไหม

382
00:34:05,712 --> 00:34:09,381
- มีกล้องจับความเร็วครับ
- แต่นี่เป็นเรื่องฉุกเฉินทางการแพทย์

383
00:34:09,382 --> 00:34:11,968
ขอโทษจริงๆ แต่โดนตัดแต้มเพิ่มไม่ได้แล้ว

384
00:34:11,969 --> 00:34:13,511
ยังต้องหาเลี้ยงครอบครัว

385
00:34:13,512 --> 00:34:16,223
เข้าใจ ได้

386
00:34:27,734 --> 00:34:29,069
ประตูกําลังปิด

387
00:34:42,875 --> 00:34:45,168
- จะติดอีกนานแค่ไหน
- เกือบถึงแล้ว

388
00:34:49,089 --> 00:34:51,175
นี่! จะไปไหนน่ะ ปิดประตูเลย

389
00:34:58,223 --> 00:34:59,474
ประตูกําลังเปิด

390
00:35:19,953 --> 00:35:22,079
{\an8}(โต๊ะพยาบาล)

391
00:35:22,080 --> 00:35:23,206
กลับมาแล้วเหรอคะ

392
00:35:23,207 --> 00:35:26,250
คุณเรเวนสครอฟท์ยังอยู่ไหม

393
00:35:26,251 --> 00:35:28,086
ที่จริงเขาเพิ่งออกไปข้างนอกค่ะ

394
00:35:29,046 --> 00:35:30,254
อ้อ ขอบคุณครับ

395
00:35:30,255 --> 00:35:32,299
ขอโทษนะคะ
คนนอกเยี่ยมได้แปดโมงเช้าถึงสองทุ่ม

396
00:35:39,348 --> 00:35:43,059
โรเบิร์ตขอให้ผมนั่งเป็นเพื่อนนิโคลัสหน่อย

397
00:35:43,060 --> 00:35:45,020
แค่แป๊บเดียว

398
00:35:46,855 --> 00:35:50,733
ก็ได้ แป๊บเดียวนะคะ
แต่เข้าไปคุยกับพยาบาลไอซียูก่อน โอเคไหมคะ

399
00:35:50,734 --> 00:35:52,986
แน่นอนครับ ขอบคุณ

400
00:37:09,354 --> 00:37:10,856
คุณไม่ควรมาอยู่ตรงนี้

401
00:37:12,191 --> 00:37:13,609
ควรไปพักมากกว่านะคะ

402
00:37:14,151 --> 00:37:17,738
ผมนอนไม่หลับ
เป็นห่วงนิโคลัสมากเกินไป

403
00:37:19,072 --> 00:37:20,741
ผมคงจะทนไม่ได้ถ้า...

404
00:37:21,408 --> 00:37:22,784
นิโคลัสฟื้นแล้วค่ะ

405
00:37:24,494 --> 00:37:26,162
นั่นข่าวดีมาก

406
00:37:26,163 --> 00:37:27,372
ดีจริงๆ

407
00:37:28,707 --> 00:37:30,583
อย่าอยู่นานแล้วกันนะคะ

408
00:37:30,584 --> 00:37:31,751
เขาจําเป็นต้องพัก

409
00:37:31,752 --> 00:37:33,252
แน่นอน

410
00:37:33,253 --> 00:37:34,671
ได้ ขอบคุณมาก

411
00:37:36,256 --> 00:37:37,716
คุณเป็นคนดีมาก

412
00:38:12,209 --> 00:38:13,335
แม่ฮะ

413
00:38:26,306 --> 00:38:27,349
แม่

414
00:38:38,360 --> 00:38:39,695
ผมอยากไป

415
00:38:45,617 --> 00:38:48,370
แม่ ขอร้อง

416
00:38:51,081 --> 00:38:52,541
ผมอยากไป

417
00:39:13,645 --> 00:39:15,439
ผมอยากไป ขอเถอะ

418
00:40:38,397 --> 00:40:39,647
คุณคะ เป็นอะไรหรือเปล่า

419
00:40:39,648 --> 00:40:40,732
ผมคุยเอง

420
00:40:43,861 --> 00:40:45,571
คุณบริกสตอค เป็นอะไรหรือเปล่าครับ

421
00:40:49,199 --> 00:40:51,285
- นี่โรเบิร์ต
- ผมขอโทษ

422
00:40:52,995 --> 00:40:55,288
- ผมขอโทษจริงๆ
- ขอ... ขอ...

423
00:40:55,289 --> 00:40:56,957
ขอโทษเรื่องอะไร

424
00:40:59,668 --> 00:41:00,919
ผมผิดไปแล้ว

425
00:41:01,795 --> 00:41:06,216
- ผิดแบบไหน
- ผมผิดไปแล้วทุกเรื่อง

426
00:41:22,274 --> 00:41:24,276
ขอโทษนะคะ อย่าวิ่งในนี้

427
00:41:31,783 --> 00:41:32,993
ไม่นะ

428
00:41:34,369 --> 00:41:35,996
แกทําอะไรลูกฉัน

429
00:41:41,752 --> 00:41:42,753
เสียใจด้วย

430
00:41:46,006 --> 00:41:47,798
แคธ! แคธ!

431
00:41:47,799 --> 00:41:50,176
แคธ ผมขอโทษจริงๆ แคธ ผมขอโทษ

432
00:41:50,177 --> 00:41:53,346
- โอ๊ย ลูกฉัน ลูกเอ๊ย
- ขอโทษนะ แคธ มองผมสิ

433
00:41:53,347 --> 00:41:55,306
- ลูกคนดีของฉัน
- ผมน่าจะฟังคุณก่อน แคธ

434
00:41:55,307 --> 00:41:56,516
ผมขอโทษจริงๆ

435
00:41:56,517 --> 00:41:59,393
- นิคกี้! นิคกี้! นิคกี้!
- นี่ความผิดผมเอง ไม่ๆ นิคกี้ไม่เป็นอะไร

436
00:41:59,394 --> 00:42:01,980
- นิคกี้!
- ลูกไม่เป็นไร ผมขอโทษ แคเธอรีน

437
00:42:03,106 --> 00:42:06,943
ไม่ๆ นิค... แคธ ฟังก่อน
นิคไม่เป็นไรแล้ว เขาฟื้นแล้ว

438
00:42:06,944 --> 00:42:08,945
เขาปลอดภัย ปลอดภัยแล้ว

439
00:42:08,946 --> 00:42:10,739
ลูกปลอดภัย ไม่ต้องห่วง

440
00:42:11,490 --> 00:42:13,617
อะไรนะ เขา... ฟื้นแล้วเหรอ

441
00:42:15,118 --> 00:42:16,119
เขาฟื้นแล้ว

442
00:42:19,164 --> 00:42:20,791
- นิคกี้
- ขอโทษนะคะ

443
00:42:35,013 --> 00:42:37,974
ให้ตาย แม่ขอโทษจ้ะ

444
00:42:37,975 --> 00:42:41,103
ไม่เป็นไร อย่าร้อง ไม่เป็นไร

445
00:43:00,372 --> 00:43:02,707
เดี๋ยว ทําไมก่อนหน้านี้ไม่บอกผม

446
00:43:02,708 --> 00:43:05,669
ทําไมก่อนหน้านี้ไม่บอกเรื่องนั้น

447
00:43:06,753 --> 00:43:10,256
ผมไม่เคยได้เจอภรรยาคุณมาก่อน

448
00:43:10,257 --> 00:43:13,801
ผมไม่รู้ความจริงจนวันนี้

449
00:43:13,802 --> 00:43:16,471
แต่คุณต้องรู้สิว่าลูกชายตัวเองเป็นคนยังไง

450
00:43:17,931 --> 00:43:22,102
ไม่มีใครอยากเชื่อว่าลูกชายตัวเอง
สามารถทําเรื่องแบบนั้นได้หรอก

451
00:43:22,895 --> 00:43:25,521
แต่คุณส่งหนังสือเล่มนั้นมาให้ครอบครัวผม

452
00:43:25,522 --> 00:43:29,233
คุณส่งภาพถ่ายนั้นมาให้ผม
ผมยังเห็นใจคุณ

453
00:43:29,234 --> 00:43:33,238
- ผมรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณไอ้ลูกชายคุณด้วยซ้ํา
- ประตูกําลังเปิด

454
00:43:34,281 --> 00:43:35,699
คุณจะไม่รู้ได้ยังไง

455
00:43:37,159 --> 00:43:39,328
ทําไมถึงไม่คิดถามก่อนเลย

456
00:43:55,344 --> 00:44:00,182
ไม่ใช่สิ คุณเรเวนสครอฟท์
ทําไมคุณนั่นแหละไม่คิดถาม

457
00:44:00,641 --> 00:44:02,017
ประตูกําลังปิด

458
00:44:39,805 --> 00:44:41,890
{\an8}(คนแปลกหน้าไม่รู้ใจ
อี.เจ. เพรสตัน)

459
00:44:54,111 --> 00:44:56,196
(คนแปลกหน้าไม่รู้ใจ
18 กันยายน 2011)

460
00:45:21,763 --> 00:45:24,557
คุณรู้แก่ใจมาตลอดว่า
ภาพโจนาธานในหัวของแนนซี่

461
00:45:24,558 --> 00:45:26,226
เป็นคนดีกว่าตัวจริง

462
00:45:27,436 --> 00:45:28,937
แล้วคุณก็สมรู้ร่วมคิดกับเธอ

463
00:45:30,022 --> 00:45:34,318
เพิกเฉยเบาะแสทุกจุด
ที่อาจทําให้ไม่สบายใจเรื่องลูก

464
00:45:37,196 --> 00:45:40,490
คุณเองก็มีความผิดมหันต์ที่หลอกตัวเอง
ไม่ต่างจากเธอ

465
00:45:42,826 --> 00:45:46,121
ข้อแก้ตัวเดียวที่อ้างได้คือคุณทําไปด้วยรัก

466
00:45:47,331 --> 00:45:49,499
แต่นั่นก็ช่วยแก้ต่างอะไรไม่ค่อยได้

467
00:45:51,585 --> 00:45:52,836
คุณอ่อนแอ

468
00:46:43,095 --> 00:46:46,890
สิ่งที่คุณทําลงไปนั้น
สร้างแต่ความเจ็บปวดและฝากบาดแผลมากมาย

469
00:46:51,895 --> 00:46:54,147
คุณรู้ว่าชีวิตนี้คงไม่มีทางได้รับการอภัย

470
00:46:55,524 --> 00:46:58,527
ไม่มีอะไรไถ่ถอนชีวิตที่สูญเปล่าไร้ค่าได้

471
00:47:00,737 --> 00:47:02,489
ไม่มีอะไรช่วยให้กลับมาบริสุทธิ์

472
00:47:04,032 --> 00:47:05,868
ไม่มีอะไรไถ่บาปให้คุณได้

473
00:47:08,120 --> 00:47:10,080
ชีวิตข้างหน้าไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

474
00:47:11,248 --> 00:47:12,833
มีแต่ความว่างเปล่าเท่านั้น

475
00:47:31,852 --> 00:47:33,061
ผมขอโทษจริงๆ

476
00:47:36,106 --> 00:47:39,651
ผมจินตนาการไม่ออกด้วยซ้ํา
ว่าตอนนั้นคุณเจอเรื่องน่าสยดสยองแค่ไหน

477
00:47:40,944 --> 00:47:41,904
และเรื่องตอนนี้ด้วย

478
00:47:42,863 --> 00:47:45,699
ผมช่าง... โง่เง่าเหลือเกิน

479
00:47:46,575 --> 00:47:48,952
ผมจะไม่... ไม่มีทางอภัยให้ตัวเอง แคธ

480
00:47:52,456 --> 00:47:53,957
แต่ผมไม่รู้

481
00:47:56,668 --> 00:47:57,669
ทําไมคุณไม่...

482
00:47:58,921 --> 00:48:00,547
ทําไมคุณไม่บอกผม

483
00:48:04,468 --> 00:48:05,344
ฉัน...

484
00:48:08,430 --> 00:48:09,640
คงเป็นเพราะ...

485
00:48:12,142 --> 00:48:14,561
ฉันไม่อยากให้เรื่องนั้นเข้ามาในชีวิตเรา

486
00:48:16,271 --> 00:48:21,817
ไม่เลย ฉันอยากปกป้องคุณกับนิคจากเรื่องนั้น

487
00:48:21,818 --> 00:48:25,739
และจากความรู้สึกโมโหเกลียดโกรธ
ของฉันในตอนนั้น และฉัน...

488
00:48:27,741 --> 00:48:28,909
คิดว่าฉัน...

489
00:48:29,910 --> 00:48:33,412
ฉันไม่อยากให้คุณมองฉันเปลี่ยนไปน่ะ

490
00:48:33,413 --> 00:48:37,500
ฉันไม่อยากให้คุณต้องคิดถึงเรื่องนั้น

491
00:48:37,501 --> 00:48:39,210
ทุกครั้งที่มองฉัน

492
00:48:39,211 --> 00:48:41,671
เพราะไม่ได้แค่...
ฉันเองยังไม่อยากมองตัวเองเลย

493
00:48:41,672 --> 00:48:45,634
ฉันรู้สึก... อับอายขายขี้หน้า

494
00:48:46,885 --> 00:48:49,263
ตอนที่... ตอนหนังสือ...

495
00:48:51,181 --> 00:48:53,642
กับภาพพวกนั้นเข้ามาในชีวิตเรา

496
00:48:55,227 --> 00:48:57,980
ทําไมคุณถึง... ทําไมตอนนั้นไม่บอกผมล่ะ แคธ

497
00:49:03,235 --> 00:49:05,153
ฉันพยายามแล้ว โรเบิร์ต

498
00:49:07,906 --> 00:49:11,075
นึกออกไหม แต่ว่า... เวลาที่...

499
00:49:11,076 --> 00:49:14,829
เวลาเราไม่เคยพูดถึงอะไรแบบนั้นเลย คือฉัน...

500
00:49:14,830 --> 00:49:16,372
ฉันไม่รู้จะเริ่มตรงไหน

501
00:49:16,373 --> 00:49:20,586
ต้องหาคนช่วย...
ถึงจะค่อยๆ วิเคราะห์ความคิดตัวเองได้

502
00:49:22,045 --> 00:49:25,174
กว่าจะทําความเข้าใจได้
ก็ไม่อาจทําได้ด้วยตัวเองลําพัง

503
00:49:25,966 --> 00:49:30,803
แล้วตอนนั้นคุณก็...
เอาแต่โกรธและรู้สึกโดนหักหลัง

504
00:49:30,804 --> 00:49:32,597
แล้วก็รังเกียจขยะแขยงฉัน

505
00:49:32,598 --> 00:49:35,559
เป็นทุกอย่างที่ฉันกลัวว่าคุณจะเป็น

506
00:49:37,895 --> 00:49:41,189
คุณไม่ยอมฟังฉันเลย จนฉันคิดไม่ออก

507
00:49:41,190 --> 00:49:42,482
ฉันแค่...

508
00:49:43,734 --> 00:49:48,113
ยิ่งคุยกับคุณฉันยิ่งกลับมารู้สึกผิดอีก

509
00:49:49,114 --> 00:49:50,032
ดังนั้น...

510
00:49:50,657 --> 00:49:52,909
- ผมขอโทษจริงๆ
- ฮื่อ

511
00:49:52,910 --> 00:49:55,912
อยากให้คุณเข้าใจว่าผมแค่... ผมถูกหลอก แคธ

512
00:49:55,913 --> 00:49:57,872
ฉันเข้าใจอยู่แล้วนะ

513
00:49:57,873 --> 00:50:01,710
ฉันเข้าใจว่าภาพถ่ายเหล่านั้นมันชวนสับสน

514
00:50:03,670 --> 00:50:04,963
ได้โปรด

515
00:50:07,341 --> 00:50:08,926
แคธ ให้อภัยผมด้วย

516
00:50:12,429 --> 00:50:14,097
ฉันรู้ว่าควรให้อภัยคุณ

517
00:50:15,849 --> 00:50:17,518
แต่ความจริงคือฉันอภัยให้ไม่ได้

518
00:50:19,811 --> 00:50:25,733
เพราะคุณ... คุณทําใจรับ
การที่ฉันถูกคนล่วงละเมิดอย่างรุนแรงได้

519
00:50:25,734 --> 00:50:30,405
ทําใจง่ายกว่ามาก เทียบกับตอนที่หลงคิดว่า
คนคนเดียวกันนั้นทําให้ฉันสุขสม

520
00:50:32,241 --> 00:50:35,827
มันแทบจะเหมือนกับ...
คุณโล่งใจที่ความจริงแล้วฉันถูกข่มขืน

521
00:50:37,621 --> 00:50:41,208
และฉันก็... เสียใจนะ แต่ฉัน...

522
00:50:43,794 --> 00:50:45,462
ไม่รู้จะอภัยให้เรื่องนั้นยังไง

523
00:51:14,324 --> 00:51:17,953
แคเธอรีนกับโรเบิร์ต
เซ็นข้อตกลงหย่าร้างขั้นสุดท้ายเรียบร้อย

524
00:51:26,545 --> 00:51:29,631
แคเธอรีนรู้ว่าอนาคตยังไม่แน่นอน

525
00:51:30,883 --> 00:51:32,509
แต่เธอก็ไม่หนักใจ

526
00:51:34,678 --> 00:51:37,598
เธอไม่คิดจะรีบเร่งตัดสินใจอะไรตอนนี้

527
00:51:39,641 --> 00:51:43,437
เธอแค่อยากใส่ใจกับนิโคลัส
และเวลาปัจจุบันเท่านั้น

528
00:51:50,277 --> 00:51:55,615
แคเธอรีนซาบซึ้งสุดหัวใจ
ที่ลูกชายให้โอกาสเธออีกครั้ง

529
00:51:55,616 --> 00:51:57,951
ยอมให้เธอโอบรับความรักของเขาเต็มที่

530
00:51:58,452 --> 00:51:59,745
ผมจําไม่ได้ฮะ

531
00:52:02,331 --> 00:52:03,457
แม่รู้จ้ะ

532
00:52:07,127 --> 00:52:08,920
แม่ขอโทษจริงๆ นิค

533
00:52:08,921 --> 00:52:10,464
ผมจําอะไรไม่ได้เลย

534
00:52:11,131 --> 00:52:12,591
แม่ขอโทษจริงๆ

535
00:52:17,221 --> 00:52:18,179
ผมขอโทษ

536
00:52:18,180 --> 00:52:19,472
ไม่ต้องจ้ะ

537
00:52:19,473 --> 00:52:20,807
ผมขอโทษ

538
00:52:25,854 --> 00:52:26,939
ผมรักแม่นะ

539
00:52:28,607 --> 00:52:29,733
จ้ะ

540
00:52:30,776 --> 00:52:32,486
แม่รู้ แม่ก็รักลูกเหมือนกัน

541
00:52:55,133 --> 00:52:57,553
(ด้วยรักและระลึกถึง
สตีฟ โกลินและลินน์ ไฟน์ชไทน์)

542
00:53:02,641 --> 00:53:05,060
(สร้างจากนวนิยายโดยเรเน่ ไนท์)

543
00:55:49,308 --> 00:55:51,226
{\an8}(สันติ สันติ สันติ)

544
00:55:53,312 --> 00:55:55,314
{\an8}คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์