1
00:00:07,551 --> 00:00:09,052
พร้อมนะ

2
00:00:12,722 --> 00:00:14,933
คุณดีใจรึเปล่าที่ได้ชื่อว่าแมจิค จอห์นสัน

3
00:00:16,183 --> 00:00:18,061
ผมว่านั่นคงกดดันน่าดู

4
00:00:18,144 --> 00:00:18,979
ใช่

5
00:00:19,062 --> 00:00:20,146
(เลเกอร์ส)
(32)

6
00:00:20,230 --> 00:00:22,357
ท่านผู้มีเกียรติครับ
คุณรู้จักเขา คุณรักเขา

7
00:00:22,440 --> 00:00:26,069
มาทักทายกับหมายเลข 32
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน

8
00:00:26,152 --> 00:00:27,237
ยิงไปแล้ว!

9
00:00:28,738 --> 00:00:30,365
- แมจิค แมจิค
- แมจิค

10
00:00:30,448 --> 00:00:33,201
แมจิค จอห์นสัน ผมอยากเป็นอย่างเขา

11
00:00:33,285 --> 00:00:36,329
แมจิค จอห์นสัน ตัวตน เรื่องเล่า ตำนาน

12
00:00:36,413 --> 00:00:37,414
(แมจิค)

13
00:00:37,497 --> 00:00:40,834
แมจิค จอห์นสันเก่งสุดเรื่องส่งลูกบาส

14
00:00:40,917 --> 00:00:43,628
ทำด้วยความเฉียบ เนี๊ยบและท่าเยอะ

15
00:00:45,297 --> 00:00:49,551
แมจิคเล่นไปยิ้มไป เล่นอย่างสนุก

16
00:00:49,634 --> 00:00:51,094
อยู่ใกล้เขาแล้วคนรู้สึกพิเศษ

17
00:00:51,177 --> 00:00:54,639
เหมือนมีตำนานอะไรสักอย่างอยู่ใกล้ตัว

18
00:00:54,723 --> 00:00:57,893
เพราะพวกนั้นได้อยู่ทีมเดียวกับ
เจ้าผู้เล่นในตำนานเนี่ย

19
00:00:59,019 --> 00:01:00,979
ลักษณะการเล่นของเขา

20
00:01:01,062 --> 00:01:05,065
การส่งลูกแบบไม่มองของแมจิค
ทำเหมือนเขามีตาทิพย์ นึกออกไหม

21
00:01:05,942 --> 00:01:08,987
ใครอยากให้เครดิตไมเคิล จอร์แดน
ว่าเป็นผู้เปลี่ยนโฉมหน้าเอ็นบีเอ

22
00:01:09,905 --> 00:01:13,325
ตอนแมจิค จอห์นสันเข้าวงการต่างหาก
นั่นคือจุดเปลี่ยนของกีฬานี้

23
00:01:14,034 --> 00:01:18,079
ผมเป็นแฟนทีมชิคาโกบูลส์นะ
แต่ผมก็ต้องยอมรับ

24
00:01:18,163 --> 00:01:19,748
แมจิค จอห์นสันเขาเรียกว่าเก่ง

25
00:01:20,248 --> 00:01:21,166
(แคลิฟอร์เนีย)
(อีแมจิคเจ)

26
00:01:21,249 --> 00:01:23,335
เขามานั่นแล้ว! แมจิคแมน

27
00:01:23,418 --> 00:01:26,379
แล้วทุกคนก็รู้ว่าเราเป็นเบอร์หนึ่ง

28
00:01:26,463 --> 00:01:27,380
(ในที่สุดก็เชื่อในแมจิค)

29
00:01:27,464 --> 00:01:32,510
เขาเป็นดาราเด่นที่สุดใน
จักรวาลที่เต็มไปด้วยดารา

30
00:01:33,053 --> 00:01:34,888
นั่นก็ถือว่าชมหนักมาก
เพราะเราอยู่ในลอสแองเจลิส

31
00:01:34,971 --> 00:01:37,933
เขายังเป็นนักกีฬาที่
ได้รับความนิยมที่สุดในลอสแองเจลิส

32
00:01:38,016 --> 00:01:42,896
ทุกคนในเมืองนี้รักเขากันทั้งนั้น
ไม่มีใครไม่ชอบแมจิค

33
00:01:44,147 --> 00:01:47,692
ไม่ใช่ "แมจิค" เสียหน่อย
เขาคือ เออร์วิน จอห์นสัน จูเนียร์

34
00:01:48,818 --> 00:01:51,321
แล้วถ้าคุณสังเกต
ผมจะเรียกทั้งเออร์วินและแมจิค

35
00:01:51,988 --> 00:01:54,282
นั่นเป็นสองคนที่ไม่เหมือนกันเลย

36
00:01:54,366 --> 00:01:56,117
แมจิคชอบอยู่กับคนเยอะ

37
00:01:56,201 --> 00:02:00,705
ชอบบรรยากาศของ
ของการเป็นนักบาสเกตบอล

38
00:02:00,789 --> 00:02:03,833
เออร์วินอยากหลบไปจากตรงนั้น

39
00:02:03,917 --> 00:02:06,753
เออร์วินกับแมจิค
เป็นสองคนที่ต่างกันมากเลย

40
00:02:06,836 --> 00:02:09,506
แมจิคเป็นตัวตน
คนที่อยู่หน้ากล้อง ยิ้มกว้างๆ

41
00:02:09,588 --> 00:02:11,675
หัวเราะ ชอบให้คนสนใจ

42
00:02:11,758 --> 00:02:13,677
เออร์วินไม่ค่อยมีความอดทน นึกออกไหม

43
00:02:13,760 --> 00:02:15,929
เขาคือคนที่บางทีก็บ้าอำนาจ

44
00:02:16,012 --> 00:02:18,139
เขาทำชีวิตคุณเป็นนรกเลยไม่ใช่เหรอ

45
00:02:18,723 --> 00:02:22,477
พวกเราไม่เรียกเขาว่าแมจิค
เขาคือเออร์วิน บางทีเรียกชื่ออื่น

46
00:02:25,105 --> 00:02:27,315
เออร์วินเกลียดการพ่ายแพ้
เขาเกลียดการแพ้ในทุกเรื่อง

47
00:02:27,399 --> 00:02:28,858
ไม่สนหรอกว่าเป็นหมากรุกหรืออะไร…

48
00:02:28,942 --> 00:02:33,655
นิสัยของเออร์วิน "แมจิค" จอห์นสันคือ
เขาไม่เคยอยากได้ชีวิตง่ายๆ

49
00:02:33,738 --> 00:02:37,033
และผมว่าในชีวิตของเขาก็
ไม่ค่อยมีอะไรได้มาง่ายๆ

50
00:02:38,118 --> 00:02:40,620
ทุกอย่างดีๆ เข้ามาในชีวิตเราได้เร็วมาก

51
00:02:40,704 --> 00:02:43,498
แต่มันก็จะหายไปได้เร็วและง่ายมากเหมือนกัน

52
00:02:44,082 --> 00:02:45,417
เขาคือเออร์วิน

53
00:02:45,500 --> 00:02:47,085
ผมไม่เรียกเขาว่าแมจิค

54
00:02:47,168 --> 00:02:50,630
เพราะแมจิคคือตัวละครที่เขาใช้
ในการเล่นบาส

55
00:02:50,714 --> 00:02:52,007
เหมือนเป็นซูเปอร์ฮีโร่

56
00:02:58,138 --> 00:03:00,056
ถ้านั่นคือแมจิค ผมเป็นงั้นก็ได้

57
00:03:52,525 --> 00:03:54,236
เออร์วิน จอห์นสันส่งยาวครับ!

58
00:03:54,319 --> 00:03:55,237
(แลนซิ่ง รัฐมิชิแกน)

59
00:03:55,320 --> 00:03:57,447
จอห์นสันพุ่งขึ้นไปที่ห่วง
หนึ่งในคนเก่งสุด อาจเป็นคนเก่งสุด

60
00:03:57,530 --> 00:03:59,824
นักกีฬาบาสเกตบอลวิทยาลัย
ที่เก่งรอบด้านที่สุดในช่วงนี้

61
00:04:06,289 --> 00:04:09,167
ลือกันว่าคุณเพิ่งเล่นเกมระดับวิทยาลัย
เกมสุดท้ายไปแล้ว

62
00:04:09,251 --> 00:04:11,711
และคุณกำลังจะออกไปจาก
มหาวิทยาลัยมิชิแกนสเตท

63
00:04:11,795 --> 00:04:14,089
(มหาวิทยาลัยมิชิแกนสเตท)
(11 พฤษภาคม 1979)

64
00:04:27,644 --> 00:04:28,687
ครับ

65
00:04:30,855 --> 00:04:32,190
ยกไมค์ขึ้นหน่อย

66
00:04:36,152 --> 00:04:40,657
ครับ ผมอยากจะสวัสดีเพื่อนร่วมทีมทุกคน

67
00:04:42,701 --> 00:04:44,869
และเป็นไงกันบ้างครับ

68
00:04:45,495 --> 00:04:47,831
ผมอยากบอกทุกคนว่าสวัสดีตอนเช้า
เป็นเช้าที่ร้อนดีนะ

69
00:04:49,833 --> 00:04:51,918
และผมอยากบอกว่า…

70
00:04:52,794 --> 00:04:54,421
ก็เป็นช่วงที่ลำบากอยู่นะ

71
00:04:54,504 --> 00:04:55,672
คือว่า…

72
00:04:56,756 --> 00:04:58,758
ผมเจออะไรมาเยอะครับ

73
00:04:59,676 --> 00:05:02,512
นักศึกษา แล้วก็ ชุมชนนี้

74
00:05:02,596 --> 00:05:04,681
ทุกคนอยากรู้ว่าผมจะทำอะไรต่อ แต่…

75
00:05:05,807 --> 00:05:08,393
แฟนทีมมิชิแกนสเตทจะ
เสียดารากีฬาคนโปรด

76
00:05:08,476 --> 00:05:09,853
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสันไปรึเปล่า

77
00:05:09,936 --> 00:05:12,731
ไม่ว่าจะมีเสียงตะโกนแห่งชัยชนะ
หรือน้ำตาแห่งความผิดหวัง

78
00:05:12,814 --> 00:05:15,108
แต่หลายคนเชื่อว่าจอห์นสัน
จะเป็นตัวเลือกแรก

79
00:05:15,191 --> 00:05:16,610
ในการคัดนักกีฬาเข้าเอ็นบีเอปีนี้

80
00:05:16,693 --> 00:05:20,280
ทีมซึ่งอยู่ในอันดับจะซื้อตัวเขาที่สุด
น่าจะเป็นทีมเลเกอร์สหรือบูลส์

81
00:05:20,363 --> 00:05:21,197
(เอ็นบีเอเตรียมคัดตัว)

82
00:05:21,281 --> 00:05:24,993
ผมไม่มีทางลืมความตื่นเต้นของทุกคน
ในการคัดตัวปีนั้น

83
00:05:25,076 --> 00:05:26,077
(แพท ไรลีย์)
(ผู้ช่วยโค้ชทีมเลเกอร์ส ปี 1979-1981)

84
00:05:26,161 --> 00:05:29,497
เพราะเรามีโอกาสที่จะเลือก
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน

85
00:05:29,581 --> 00:05:30,665
(โยนหัวโยนก้อย
เปิดการคัดตัวเอ็นบีเอ)

86
00:05:30,749 --> 00:05:34,377
คือ ในช่วงท้ายของฤดูกาลปี 78-79…

87
00:05:34,461 --> 00:05:35,754
(ร็อด ธอร์น)
(ผู้จัดการทีมบูลส์ ปี 1978-1985)

88
00:05:35,837 --> 00:05:38,048
ทีมใหญ่สองทีมโยนหัวโยนก้อย
เพื่อดูว่าใครจะได้เลือกก่อน

89
00:05:38,131 --> 00:05:42,052
ทีมเลเกอร์สกับทีมบูลส์
เลยต้องโยนหัวโยนก้อยกัน

90
00:05:42,135 --> 00:05:44,304
ลักษณะการเล่นในสนามของแมจิค
จะช่วยเติมชีวิตชีวา

91
00:05:44,387 --> 00:05:47,515
ให้กับทีมชิคาโก ถ้าเขาเลือกที่จะ
ออกจากมหาวิทยาลัยก่อนจบมาเล่นอาชีพเลย

92
00:05:47,599 --> 00:05:48,600
(เออร์วินยังคงไม่แน่ใจ)

93
00:05:48,683 --> 00:05:51,269
ผมไม่ได้มีเวลาคิดทบทวนเยอะ

94
00:05:51,353 --> 00:05:53,897
แต่คิดว่านี่คงเป็นเส้นตายแล้วล่ะ
ผมก็เลยต้อง…

95
00:05:54,731 --> 00:05:56,399
ให้คำตอบในวันนี้แล้ว

96
00:05:56,483 --> 00:05:57,567
(ชิคาโก)

97
00:05:57,651 --> 00:05:59,986
บิล ชาร์แมนกับผมคุยกัน

98
00:06:00,070 --> 00:06:03,323
ตอนนั้นบิลเป็น ผู้จัดการทีมเลเกอร์ส
ผมบอกบิลว่า

99
00:06:03,406 --> 00:06:05,784
"เราขอเลือกหัวหรือก้อยได้ไหม"

100
00:06:05,867 --> 00:06:09,829
เพราะเราให้แฟนๆ เป็นคนตัดสินใจให้

101
00:06:09,913 --> 00:06:11,581
ว่าจะเลือกหัวหรือเลือกก้อย

102
00:06:11,665 --> 00:06:14,709
เมื่อแลร์รี โอไบรอัน
ประธานเอ็นบีเอเตรียมโยนเหรียญ

103
00:06:14,793 --> 00:06:19,089
และทั้งสองทีมอยู่ที่ปลายสายโทรศัพท์
ผู้จัดการทีมบูลส์ ร็อด ธอร์นเป็นคนเลือก

104
00:06:19,714 --> 00:06:21,925
ปกติผมชอบเลือกก้อยเสมอ

105
00:06:23,134 --> 00:06:26,179
แต่แฟนๆ บอกให้เรา "เลือกหัว"

106
00:06:26,263 --> 00:06:28,181
ให้ชิคาโกเลือก

107
00:06:28,265 --> 00:06:31,309
- ชิคาโกเลือกหัวครับ
- ชิคาโกเลือกหัว

108
00:06:31,893 --> 00:06:35,397
แล้วที่นิวยอร์ก
ท่านประธานก็โยนเหรียญ

109
00:06:35,480 --> 00:06:36,481
(ลอสแองเจลิส)

110
00:06:36,565 --> 00:06:38,942
สำหรับทีมเลเกอร์ส นี่คือคนเดียว…

111
00:06:39,025 --> 00:06:40,026
(เจอร์รี เวสต์)
(ผู้จัดการทีมเลเกอร์ส ปี 1982-1994)

112
00:06:40,110 --> 00:06:42,237
ที่จะเปลี่ยนชะตาของทีมเราเลย

113
00:06:42,320 --> 00:06:46,491
และเมื่อคนตั้งชื่อเล่นให้ว่า "แมจิค"

114
00:06:47,993 --> 00:06:49,202
เราคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ

115
00:06:52,247 --> 00:06:54,040
เราจะโยนเหรียญแล้วนะ

116
00:07:01,131 --> 00:07:02,132
ออกก้อยครับ!

117
00:07:05,468 --> 00:07:07,846
ระหว่างที่ปิดฤดูกาล
คำภาวนาของชาวเลเกอร์สเป็นผล

118
00:07:07,929 --> 00:07:09,931
ลอสแองเจลิสมีสิทธิ์
ในการเซ็นสัญญากับแมจิคเป็นทีมแรก

119
00:07:10,015 --> 00:07:11,933
(จู่ๆ เลเกอร์สก็โชคดี
นี่เป็นเพราะแมจิครึเปล่า)

120
00:07:12,017 --> 00:07:15,645
โอเค ฤดูกาลหน้า…

121
00:07:17,272 --> 00:07:21,067
ผมจะ… คือตั้งแต่วันนี้
ผมจะเริ่มสมัครในโควต้าผู้ด้อยโอกาส

122
00:07:21,151 --> 00:07:22,569
ผมจะไปเล่นบาสอาชีพ

123
00:07:29,242 --> 00:07:31,411
ตอนนี้เวลาเที่ยงตรง

124
00:07:31,494 --> 00:07:32,412
(25 มิถุนายน 1979)

125
00:07:32,495 --> 00:07:35,123
เปิดการคัดเลือกนักกีฬาอย่างเป็นทางการ
ผมขอต้อนรับแฟนๆ ทุกคน

126
00:07:35,206 --> 00:07:38,084
ที่จะมาร่วมรับชม
และทำให้การคัดเลือกนี้ประสบความสำเร็จ

127
00:07:40,921 --> 00:07:43,506
(อันดับหนึ่ง - แอลเอ)
(เออร์วิน จอห์นสัน)

128
00:07:44,174 --> 00:07:47,761
ทีมแรกที่ได้เลือกคือ
ลอสแองเจลิสเลเกอร์ส

129
00:07:49,554 --> 00:07:53,433
ทีมลอสแองเจลิสเลเกอร์ส
เลือก เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสันครับ

130
00:07:53,516 --> 00:07:56,478
จากมิชิแกนสเตท 203 ซม. 90 กก.

131
00:07:56,561 --> 00:07:59,481
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน
จากมิชิแกนสเตท

132
00:07:59,564 --> 00:08:01,816
เพิ่งได้รับการคัดเลือกวันนี้
จากทีมลอสแองเจลิสเลเกอร์ส

133
00:08:01,900 --> 00:08:05,987
เป็นตัวเลือกอันดับหนึ่งในการคัดตัวของ
สมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ

134
00:08:15,330 --> 00:08:19,751
ผมคือ เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน

135
00:08:19,834 --> 00:08:24,464
แต่ตอนเกิดผมชื่อเออร์วิน จอห์นสัน จูเนียร์

136
00:08:27,717 --> 00:08:28,843
(ลอสแองเจลิส)
(ปี 1979)

137
00:08:28,927 --> 00:08:32,681
ตอนที่ทีมเลเกอร์สคัดตัวไป
แล้วผมลงเครื่องที่แอลเอ

138
00:08:32,764 --> 00:08:34,765
โอ๊ย คุณพระคุณเจ้า!

139
00:08:34,849 --> 00:08:38,520
ผมต้องไปพิสูจน์ตัวเองว่า
ผมเล่นในสนามใหญ่อย่างเอ็นบีเอได้

140
00:08:38,602 --> 00:08:40,813
และนำทีมเลเกอร์สได้ด้วย

141
00:08:41,523 --> 00:08:45,151
ฉันไม่อยากให้ลูกไปเลยค่ะ จริงๆ

142
00:08:45,235 --> 00:08:46,570
ตอนนั้นเขาเพิ่งอายุ 19 ปี

143
00:08:46,653 --> 00:08:47,946
(คริสทีน จอห์นสัน)
(คุณแม่)

144
00:08:48,029 --> 00:08:52,200
ไปอยู่ไกลบ้าน
นี่เป็นครั้งแรกที่อยู่ห่างกับครอบครัว

145
00:08:52,284 --> 00:08:56,329
ฉันไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกฉัน

146
00:08:56,413 --> 00:08:59,749
ทีมแอลเอ เลเกอร์ส ได้เลือกเป็นอันดับแรก
เขาเลือกเออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน

147
00:08:59,833 --> 00:09:02,252
เป็นหนุ่มน้อยที่น่าตื่นเต้นมาก

148
00:09:02,335 --> 00:09:04,045
เขามีบุคลิกเฮฮาสนุกสนาน

149
00:09:04,129 --> 00:09:06,590
ทำให้แคลิฟอร์เนียใต้เบิกบานไปหมด

150
00:09:09,384 --> 00:09:11,761
เห็นนี่ไหม เรื่องนี้อยู่ในสายเลือดผม

151
00:09:12,554 --> 00:09:15,557
ถ้าผมเป็นซูเปอร์แมน นี่คงเหมือน
เครื่องหมาย "เอส" บนอก

152
00:09:15,640 --> 00:09:17,726
แต่ผมไม่ใช่ซูเปอร์แมน ผมเป็นสนูปเปอร์แมน

153
00:09:17,809 --> 00:09:18,810
(สนูป ด็อกก์)
(แฟนพันธุ์แท้ทีมเลเกอร์ส)

154
00:09:18,894 --> 00:09:19,978
นี่คือสัญลักษณ์ของผม

155
00:09:20,061 --> 00:09:21,271
ทีมเลเกอร์ส

156
00:09:23,356 --> 00:09:26,026
ผมได้ยินชื่อแมจิคครั้งแรกเมื่อปี 1978

157
00:09:26,109 --> 00:09:28,862
ตอนเขาเพิ่งจะเข้ามหาลัย

158
00:09:30,447 --> 00:09:32,574
แล้วปีต่อมา ปี 79

159
00:09:34,242 --> 00:09:38,872
ตอนทีมเลเกอร์สได้ตัวแมจิค จอห์นสันมา
เรียกว่าตื่นเต้นคงยังไม่พอ

160
00:09:49,049 --> 00:09:50,133
มากันแล้ว

161
00:09:56,389 --> 00:09:57,891
(แอลเอดื่มด่ำกับจังหวะ "แมจิค" แรก)

162
00:09:57,974 --> 00:10:00,101
จำได้ว่าตอนเขาเข้ามาครั้งแรก

163
00:10:00,810 --> 00:10:03,396
ลือกันแล้วว่า
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสันจะมาร่วม

164
00:10:03,480 --> 00:10:04,731
ซัมเมอร์ลีกเกม

165
00:10:05,649 --> 00:10:09,152
ผมกำลังมุ่งหน้าไปที่เกม
หันไปคุยกับเทรนเนอร์เรา… ผมบอกว่า

166
00:10:09,236 --> 00:10:10,904
"เอ่อ ปกติคนมากันเยอะไหมนะ"

167
00:10:10,987 --> 00:10:14,032
เขาตอบว่า "อ๋อ ปกติแล้ว
คนมาดูเกมกัน 100 หรือ 200 คน"

168
00:10:14,950 --> 00:10:18,703
คนเต็มสนาม 2,500 ถึง 3,000 คน
เหลือแต่ที่ยืน

169
00:10:18,787 --> 00:10:21,289
คนแอลเอมากัน แล้วเขาก็เดินเข้ามา

170
00:10:22,249 --> 00:10:26,503
ด้านหลังเขาไม่มีใครเลย
นอกจากเด็กเป็นร้อยๆ คน

171
00:10:26,586 --> 00:10:29,923
เราสัมผัสได้เลยว่า
หลังจากนี้จะไม่มีอะไรเหมือนเดิมละ

172
00:10:30,006 --> 00:10:31,299
แทบจะสัมผัสได้จริงเลยล่ะ

173
00:10:31,383 --> 00:10:32,592
ตอนนั้นผมจะพร้อมแน่ๆ

174
00:10:32,676 --> 00:10:35,470
โดยเฉพาะถ้าแฟนๆ ทุกคน
มากันสวยงามอย่างที่เห็นในคืนนี้

175
00:10:35,554 --> 00:10:36,680
แฟนๆ จะมาดูไหม

176
00:10:38,431 --> 00:10:40,642
สัมภาษณ์คูเปอร์ เทคที่หนึ่ง

177
00:10:41,560 --> 00:10:42,644
ขอโทษครับ

178
00:10:42,727 --> 00:10:44,229
(ไมเคิล คูเปอร์)
(การ์ด ทีมเลเกอร์ส 1978-1990)

179
00:10:44,312 --> 00:10:46,773
ไมเคิล คูเปอร์ ลอสแองเจลิสเลเกอร์ส
หรือเรียกว่า ดาร์ก เกเบิล

180
00:10:46,856 --> 00:10:50,652
หรือ "ไอ้ตัวกันโคตรเก๋า" หรือ "โป๊จ้า"

181
00:10:53,863 --> 00:10:56,866
เรานั่งกันอยู่ในห้องล็อกเกอร์
เขายังมาไม่ถึงหรอก

182
00:10:56,950 --> 00:10:58,493
เราก็นั่งกันอยู่ในนั้น

183
00:10:58,577 --> 00:11:01,204
ปีนั้นจะเป็นปีที่สอง
ซึ่งผมเล่นให้ทีมเลเกอร์ส

184
00:11:01,955 --> 00:11:03,748
แต่ผมรู้ละว่าเดี๋ยวมีอะไรแน่

185
00:11:06,751 --> 00:11:09,629
เรารู้ว่าแมจิคมาถึงลานจอดรถ…

186
00:11:09,713 --> 00:11:10,714
(คารีม อับดุล-จาบบาร์)
(เซนเตอร์ ทีมเลเกอร์ส 1978-1989)

187
00:11:10,797 --> 00:11:12,465
เพราะได้ยินเสียงสเตริโอเขามาแต่ไกล

188
00:11:13,508 --> 00:11:17,304
ผมมีวิทยุสเตริโอยักษ์ที่เอามาจากแลนซิ่ง มิชิแกน

189
00:11:17,387 --> 00:11:21,641
และตอนนั้นก็เปิดเพลงของ
พาร์เลียเมนต์-ฟังค์คาเดลลิคส์

190
00:11:21,725 --> 00:11:25,562
วงโปรดของเขาคือ
พาร์เลียเมนต์-ฟังค์คาเดลลิคส์

191
00:11:25,645 --> 00:11:29,316
แต่คารีมชอบเพลงเบาๆ น่ะ

192
00:11:44,414 --> 00:11:47,125
ได้ยินเพลงนำมา
แล้วทันใดนั้นเขาก็เดินเข้ามา

193
00:11:47,208 --> 00:11:48,418
แฟลชไลท์

194
00:11:57,844 --> 00:12:01,389
คารีมเป็นคนเงียบๆ น่ะครับ คือ…
เขาไม่ค่อยพูด

195
00:12:01,473 --> 00:12:07,020
เขาก็แค่มองหน้าผมแล้วบอกว่า
"เด็กใหม่ ปิดเพลงไปโว้ย!"

196
00:12:08,063 --> 00:12:10,398
เขาเดินไปทั่วห้อง แนะนำตัวกับทุกคน

197
00:12:10,482 --> 00:12:14,152
บอกว่า "ไง ผมแมจิค"
เขาไม่ได้พูดว่า เออร์วิน แมจิคนะ "ผมแมจิค"

198
00:12:14,236 --> 00:12:16,696
ผมตอบว่า "แมจิค ฉันคูป สวัสดี"

199
00:12:16,780 --> 00:12:19,699
แล้วผมก็บอกว่า
"ขอต้อนรับสู่เอ็นบีเอ ไอ้แม่เช็ด"

200
00:12:19,783 --> 00:12:22,202
(เดอะฟอรั่ม)
(อิงเกิลวูด รัฐแคลิฟอร์เนีย)

201
00:12:22,285 --> 00:12:24,746
(สนามเหย้าของทีมลอสแองเจลิสเลเกอร์ส)

202
00:12:27,082 --> 00:12:29,417
แต่สมัยที่แมจิคถูกเรียกเข้าทีมเลเกอร์ส…

203
00:12:29,501 --> 00:12:31,086
(เอ็นบีเอผิดพลาดตรงไหน)

204
00:12:31,169 --> 00:12:34,214
ช่วงนั้นเอ็นบีเอไม่ใช่
ลีคที่ดูดีสวยงามเท่าไหร่

205
00:12:34,297 --> 00:12:36,716
ตอนนั้นเป็นเหมือนลีคบ้านๆ

206
00:12:36,800 --> 00:12:38,843
สมัยนั้นไม่ได้มีเงินหมุนสะพัดมากมายอะไร

207
00:12:38,927 --> 00:12:39,970
(เอ็นบีเอถกเรื่องคับขันทางการเงิน)

208
00:12:40,053 --> 00:12:43,431
สมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติกำลังมีปัญหา
ในฤดูกาลแข่งขันปีที่ 33

209
00:12:43,515 --> 00:12:46,476
จากจำนวนผู้ชมที่หดหาย
และเรตติ้งโทรทัศน์ก็ลดลงเรื่อยๆ

210
00:12:46,560 --> 00:12:49,271
เป็นสัญญาณว่าแฟนๆ เริ่มไม่สนใจแล้ว

211
00:12:51,022 --> 00:12:54,359
เดือนตุลาคมปี 1979 นั้น
เอ็นบีเอเละมาก

212
00:12:54,442 --> 00:12:55,860
(ไมเคิล วิลบอน)
(ผู้สื่อข่าวกีฬา อีเอสพีเอ็น)

213
00:12:55,944 --> 00:12:58,029
คนมองว่าเอ็นบีเอเป็นสมาคมที่ขี้ยาเยอะไป
คนดำเยอะไป…

214
00:12:58,113 --> 00:12:59,114
(ภาพบันทึกจากการแข่งขัน)

215
00:12:59,197 --> 00:13:00,824
และเกมต้องอัดเทปมาออกตอนหลัง

216
00:13:00,907 --> 00:13:03,618
จำได้ว่าผมนั่งดูบาสตอนดึกๆ
แต่นั่นจะเป็นการฉายซ้ำ

217
00:13:03,702 --> 00:13:04,828
(อาร์เซนิโอ ฮอลล์)
(เพื่อนและนักแสดงตลก)

218
00:13:04,911 --> 00:13:06,371
เราต้องบอกครอบครัวว่า
"อย่าบอกนะว่าใครชนะ

219
00:13:06,454 --> 00:13:08,123
ไม่ต้องเล่าเรื่องเกมนั้นเลย"

220
00:13:08,206 --> 00:13:11,167
มันไม่ฮิตพอที่จะฉายช่วงไพรม์ไทม์

221
00:13:11,251 --> 00:13:14,296
กล้ามาคุยกับประธานเอ็นบีเอ
แลร์รี โอไบรอัน

222
00:13:14,379 --> 00:13:15,881
อนาคตของเอ็นบีเอเป็นยังไงบ้างครับ

223
00:13:15,964 --> 00:13:18,592
ตอนคุยกันเมื่อปีที่แล้ว คุณบอกว่ามีปัญหาเยอะ

224
00:13:18,675 --> 00:13:22,262
พูดตรงๆ ผมก็เริ่มหงุดหงิด
เวลาได้ยินหรืออ่านข่าวเรื่องปัญหาบ่อยๆ

225
00:13:22,345 --> 00:13:24,806
สมาคมไม่ใช่แค่เสียเงินไปเรื่อย
แต่เสียความสนใจของคนไปด้วย

226
00:13:24,890 --> 00:13:25,807
(จิม ฮิลล์)
(ผู้สื่อข่าวกีฬา เคซีบีเอส)

227
00:13:25,891 --> 00:13:28,810
สัปดาห์นี้ไม่ใช่สัปดาห์ที่ดีของ
สมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ

228
00:13:30,020 --> 00:13:33,231
คือสมัยนั้นคนเรียกกันว่าลีคนักเลง

229
00:13:33,315 --> 00:13:36,192
เหตุทะเลาะวิวาท
ในสมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ

230
00:13:36,276 --> 00:13:38,278
ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

231
00:13:38,361 --> 00:13:40,488
สมัยนั้นเขาปล่อยให้คนในเอ็นบีเอชกกัน
นึกออกมั้ย

232
00:13:40,572 --> 00:13:41,948
(แซมมวล แอล. แจ็คสัน)
(เพื่อนและนักแสดง)

233
00:13:44,451 --> 00:13:46,786
มีเรื่องอะไรนิดหน่อยคนก็ชกกันเลย

234
00:13:48,121 --> 00:13:52,417
วันนี้สมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ
สั่งพักฟอร์เวิร์ดของลอสแองเจลิสเลเกอร์ส

235
00:13:52,500 --> 00:13:53,710
เคอร์มิท วอชิงตัน

236
00:13:54,419 --> 00:13:58,381
ผมจำตอนที่เคอร์มิท วอชิงตัน
ชกรูดี้ ทอมยาโนวิชที่ฟอรั่มได้

237
00:13:58,465 --> 00:14:00,884
ขากรรไกรหักเลย
นั่นเป็นจุดตกต่ำจริงๆ จุดหนึ่งของเรา

238
00:14:00,967 --> 00:14:01,968
(ชีวิตในเอ็นบีเอรุนแรง)

239
00:14:02,052 --> 00:14:05,972
นั่นทำให้ลูกค้าคนขาวที่มาดูที่สนาม
ไม่มีอารมณ์ตามต่อ นึกออกไหม

240
00:14:06,056 --> 00:14:07,057
ทำไมครับ

241
00:14:07,641 --> 00:14:11,394
ผมว่ามันมีความขัดแย้ง
ระหว่างคนขาวกับคนดำ และ…

242
00:14:11,478 --> 00:14:14,773
ผมไม่ชอบการไปดูบาสเกตบอลแล้ว
เห็นแต่นักกีฬาผิวดำ

243
00:14:14,856 --> 00:14:16,566
ตอนนั้นอเมริกาเป็นคนขาว 65-70%

244
00:14:16,650 --> 00:14:17,651
(สตีเฟน เอ. สมิธ)
(ผู้สื่อข่าวกีฬา อีเอสพีเอ็น)

245
00:14:17,734 --> 00:14:21,947
คนไม่ยอมเปิดใจรับสินค้าตัวนี้
เข้าไปในห้องนั่งเล่น

246
00:14:22,030 --> 00:14:23,031
(ดั๊งค์เอ็นบีเอทิ้งเลยดีกว่า)

247
00:14:23,114 --> 00:14:27,369
และมีการคุยว่า
ทีมบางทีมอาจจะต้องยุบไป

248
00:14:27,452 --> 00:14:29,287
มันคือการ "เอาชีวิตรอด"

249
00:14:29,371 --> 00:14:33,917
เราจะรอดไปได้อีกปีหนึ่งไหม
จะรอดได้อีกหนึ่งสัปดาห์ไหม

250
00:14:34,000 --> 00:14:37,420
และตอนนี้
ทีมตัวจริงของลอสแองเจลิสเลเกอร์ส…

251
00:14:37,504 --> 00:14:40,048
ตอนนั้นคนไม่ได้มองว่าทีมเลเกอร์สเป็น
ศูนย์รวมแชมป์

252
00:14:40,131 --> 00:14:41,716
ถูกมองว่าเป็นผู้ท้าชิงมากกว่า

253
00:14:41,800 --> 00:14:44,594
เวสต์ เวสต์ยิงเดี่ยว
ดูรัสเซลจะเก็บเขาครับ

254
00:14:44,678 --> 00:14:46,137
รัสเซลเล่นได้สวยมาก!

255
00:14:46,221 --> 00:14:47,264
(เลเกอร์สตกรอบไปเงียบๆ)

256
00:14:47,347 --> 00:14:49,849
ผมจำปีแรกที่มาลอสแองเจลิสได้

257
00:14:49,933 --> 00:14:53,895
ข่าวเลเกอร์สอยู่หน้าสุดท้ายในหนังสือพิมพ์
หน้าสุดท้าย

258
00:14:53,979 --> 00:14:55,313
(คลินิกฝึกบาส เชิญทุกคน!)

259
00:14:55,397 --> 00:14:56,898
เราจะขึ้นหลังรถกระบะ

260
00:14:56,982 --> 00:15:00,235
แล้วเปิดไมค์เข้าไปพูดตามย่านต่างๆ

261
00:15:00,318 --> 00:15:04,155
"ออกมาดูทีมเลเกอร์สเล่นนะๆ"

262
00:15:04,239 --> 00:15:08,535
ตั้งแต่ปี 1960 คือว่า
เลเกอร์สแพ้หกครั้งรวด

263
00:15:08,618 --> 00:15:10,412
ให้กับบิล รัสเซลล์และทีมเซลติคส์

264
00:15:10,495 --> 00:15:11,955
(เซลติคส์ทำเลเกอร์สหงุดหงิดอีกแล้ว
ชนะแชมป์เอ็นบีเอครั้งที่ 11)

265
00:15:12,038 --> 00:15:15,375
เราแพ้ในรอบไฟนอลบ่อยมาก
ผมได้เข้าชิงชนะเลิศเก้าครั้ง

266
00:15:15,458 --> 00:15:17,794
เราชนะแค่ครั้งเดียวจากเก้าครั้ง

267
00:15:17,878 --> 00:15:20,589
และนั่นน่าจะเป็นความรู้สึกแย่ที่สุดในชีวิตผม

268
00:15:20,672 --> 00:15:24,217
ที่จริงผม… อยากเลิกเล่นบาส

269
00:15:24,801 --> 00:15:25,802
(วางยาพวกเลเกอร์ส)

270
00:15:25,886 --> 00:15:28,138
เราไม่ได้มีคนในทีมแบบที่จะชนะได้

271
00:15:28,221 --> 00:15:30,640
คือคนในทีมเราก็ดี
ผมเล่นได้ดีมาก

272
00:15:30,724 --> 00:15:34,644
ผมได้เป็นเอ็มวีพี
แต่ทีมเราไม่สามารถเข้าไปชิงอะไรกับใคร

273
00:15:34,728 --> 00:15:37,480
ในระดับแชมเปี้ยนชิป
ถ้าไม่มีนักกีฬาคนเก่งๆ ในสนาม

274
00:15:39,024 --> 00:15:42,777
(ค่ายเก็บตัวฝึกซ้อม เลเกอร์ส)
(ปี 1979)

275
00:15:43,403 --> 00:15:46,156
แมจิค จอห์นสันเป็นนักกีฬาคนโปรดรึเปล่า

276
00:15:48,199 --> 00:15:49,910
ไม่เห็นมีแมจิคอะไรพิเศษเลย

277
00:15:51,578 --> 00:15:52,662
ไม่ใช่

278
00:15:52,746 --> 00:15:54,414
นั่นเป็นแค่หนึ่งในคำถามที่ได้ยิน

279
00:15:54,497 --> 00:15:56,958
ที่ฟอรั่ม
ตอนที่เลเกอร์สจัดงานถ่ายรูปประจำปี

280
00:15:57,042 --> 00:15:59,294
ก่อนจะออกไปเข้าค่ายฝึกซ้อมที่ปาล์มสปริง

281
00:15:59,377 --> 00:16:01,504
พวกเขาตั้งความหวังไว้สูง
ในฤดูกาลปี 79-80

282
00:16:09,387 --> 00:16:13,141
ตอนที่ผมไปถึงค่ายฝึก
ในฐานะเด็กใหม่

283
00:16:13,225 --> 00:16:16,144
ผมเข้าไปปั๊บ… ตอนแรกก็ตื่นเต้นมาก

284
00:16:17,312 --> 00:16:19,272
แมจิค คุณพูดเรื่องต้องฝึกหัดอะไรๆ

285
00:16:19,356 --> 00:16:20,649
และปรับตัวอะไรหลายอย่าง

286
00:16:20,732 --> 00:16:22,567
คุณต้องปรับตัวด้านไหนบ้าง

287
00:16:22,651 --> 00:16:25,445
ผมว่า… คือเราก็มี…

288
00:16:25,528 --> 00:16:28,531
แผนการเล่นต่างๆ
ส่วนผสมการเล่นเกมรุกต่างๆ

289
00:16:28,615 --> 00:16:31,451
แล้วก็เกมรับอีก
แค่พยายามตามเพื่อนๆ ให้ทัน

290
00:16:31,534 --> 00:16:34,204
แล้วก็ดูว่าพวกเขาเล่นกันยังไง ผม…

291
00:16:35,372 --> 00:16:38,291
ตอนเขาเข้าทีมมาใหม่ๆ ก็มีความขัดแย้งเล็กๆ

292
00:16:38,375 --> 00:16:40,293
กับนายแมจิค จอห์นสันนี่

293
00:16:40,377 --> 00:16:43,046
ใครจะเป็นหัวหน้าทีม จะยังเป็นคารีมไหม

294
00:16:43,129 --> 00:16:44,631
หรือจะเป็นแมจิค

295
00:16:44,714 --> 00:16:49,177
เอ็นบีเอมีประเพณีจะต้องรับน้องเด็กใหม่ในทีม

296
00:16:49,261 --> 00:16:55,183
ผู้เล่นที่แก่กว่ามีสิทธิ์ที่จะทำตัว
โหดเป็นพิเศษผิดปกติกับพวกเด็กใหม่

297
00:16:55,267 --> 00:16:59,521
คารีมบอกว่า "เฮ้ย
ฉันจะเอาเออร์วิน จอห์นสันเป็นเด็กฉัน"

298
00:16:59,604 --> 00:17:03,108
ผมก็ "อ้อ โอเค" นึกออกมั้ย ผมแบบ

299
00:17:03,191 --> 00:17:08,905
"ผมยอมทุกอย่างเลยครับ คุณเป็นตำนาน
คุณคือผู้เล่นที่เก่งสุดในเอ็นบีเอ"

300
00:17:08,988 --> 00:17:14,077
ผมต้องเอาหนังสือพิมพ์ไปส่งหน้าห้องเขา
ตอน สักเจ็ดโมง เจ็ดโมงครึ่งได้

301
00:17:14,160 --> 00:17:17,455
ทุกครั้งที่เขาพักการซ้อม

302
00:17:17,539 --> 00:17:22,544
เขาจะต้องได้น้ำสองขวด เกเตอเรดสองขวด
แล้วต้องเย็นด้วยนะ

303
00:17:22,627 --> 00:17:23,628
ผมบอก "ไม่มีปัญหา"

304
00:17:23,712 --> 00:17:25,421
จนนอร์ม นิกสันต้องเรียกผมไปคุย

305
00:17:25,505 --> 00:17:28,967
"พวก ทำเหมือนอยู่มานานแล้วก็ได้
ไม่ต้องเครียดมาก"

306
00:17:29,050 --> 00:17:33,263
ก็เขาเป็นเป้าน่ะและเขาก็ต้องระวังตัว

307
00:17:34,681 --> 00:17:36,766
ตอนนั้นเราซ้อมอยู่

308
00:17:36,850 --> 00:17:39,978
ผมกำลังกันรอน บูน

309
00:17:40,061 --> 00:17:43,273
ทันใดนั้น ผมกำลังเงยหน้ามองห่วงอยู่

310
00:17:43,356 --> 00:17:48,778
เขาอัดผมที่หลังกกหู แรงมาก

311
00:17:48,862 --> 00:17:50,322
แต่เขาก็ยิ้มเฉยเลย

312
00:17:50,405 --> 00:17:52,282
รอนนี่ บูน เหมือนม้าศึก

313
00:17:52,365 --> 00:17:54,284
ผมว่าเขาไม่เคยพลาดลงสนามแม้แต่นัดเดียว

314
00:17:54,367 --> 00:17:55,535
รอนเป็นพวกหัวเก่า

315
00:17:55,619 --> 00:17:56,494
(พอล เวสต์เฮด)
(หัวหน้าโค้ชทีมเลเกอร์ส 1979-1981)

316
00:17:56,578 --> 00:17:59,456
โหดสุดเท่าที่จะโหดได้
เขามองหน้าเรา เราคิดเลยว่า "ทำไรผิดอีก"

317
00:17:59,539 --> 00:18:01,041
รักเขานะ ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง

318
00:18:01,124 --> 00:18:03,126
ในฐานะนักกีฬาบาส มันโคตรโหดเลย

319
00:18:03,209 --> 00:18:05,337
รอนไม่ยอมถอยให้ใครทั้งนั้น

320
00:18:05,420 --> 00:18:08,673
และเขาน่าจะอยากให้เจ้าเด็กใหม่รู้ว่า…

321
00:18:08,757 --> 00:18:11,676
แบบ "ฉันอยู่ตรงนี้มา 12 ปี อย่ามาปีนเกลียว"

322
00:18:13,386 --> 00:18:15,972
รอบหน้าที่เขาเป็นคนมากันผม

323
00:18:16,598 --> 00:18:17,891
อ๋อ รอน บูนเหรอ

324
00:18:17,974 --> 00:18:19,351
ไหนมาอะไรว่ามา

325
00:18:19,434 --> 00:18:22,354
คิดว่า ก่อนอื่น
คิดว่าทีมคัดคนมาผิดเหรอ

326
00:18:22,437 --> 00:18:24,231
โอเค มีอะไรจะบอก

327
00:18:25,357 --> 00:18:30,737
ผมวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้
แล้วก็เล่นงานเขาหนักสุดเท่าที่ทำได้

328
00:18:31,821 --> 00:18:34,199
ก็ไม่ควรมาแหย่เสือหลับใช่มั้ยล่ะ

329
00:18:34,282 --> 00:18:35,283
เขามาแหย่ผมเองนะ

330
00:18:35,867 --> 00:18:37,661
จนเจอร์รี เวสต์ต้องเดินมา

331
00:18:37,744 --> 00:18:42,207
ดึงผมไปข้างสนาม บอกว่า
"แมจิค ฉันชอบว่ะ"

332
00:18:42,290 --> 00:18:46,253
ผมถามว่า
"นายอยากให้เออร์วิน จอห์นสันเล่นบาส

333
00:18:46,336 --> 00:18:49,256
หรืออยากให้แมจิค จอห์นสันเล่นบาส"

334
00:18:49,339 --> 00:18:53,134
ผมว่า "ฉันอยากเห็น
แมจิค จอห์นสันเล่นบาสมากกว่า"

335
00:19:01,810 --> 00:19:02,978
(แลนซิ่ง รัฐมิชิแกน)

336
00:19:03,061 --> 00:19:07,274
คือการที่ผมโตขึ้นมา
ในเมืองเล็กๆ อย่างแลนซิ่ง มิชิแกน…

337
00:19:08,233 --> 00:19:09,568
ผมจะบอกอะไรให้

338
00:19:10,402 --> 00:19:13,154
ไม่มีใครรู้จักชื่อเออร์วิน จอห์นสันหรอก

339
00:19:14,281 --> 00:19:16,658
คือแบบ ใครกัน เออร์วิน จอห์นสัน

340
00:19:18,910 --> 00:19:21,621
คนที่มาจากเมืองแลนซิ่ง… ต้องพิสูจน์ตัวเอง

341
00:19:21,705 --> 00:19:25,000
ถ้าเป็นคนเก่งจริงๆ
ต้องออกไปพิสูจน์ให้คนเห็น

342
00:19:25,083 --> 00:19:28,253
ว่าเจ้าเด็กคนนี้จากแลนซิ่ง มิชิแกนมันเก่งจริง

343
00:19:28,336 --> 00:19:29,671
นึกออกไหม

344
00:19:32,799 --> 00:19:35,886
แลนซิ่งเป็นเมืองคนทำงานหนัก

345
00:19:37,137 --> 00:19:39,431
ถ้าไม่ทำงานในอุตสาหกรรมผลิตรถ

346
00:19:40,056 --> 00:19:43,393
ก็ทำงาน จริงๆ นะ ให้รัฐ
มีงานแค่สองอย่างเท่านั้น

347
00:19:45,562 --> 00:19:48,607
พ่อผมทำงานให้เจเนรัลมอเตอร์สอยู่ 30 ปี

348
00:19:48,690 --> 00:19:50,692
เขาไม่เคยไปสาย
ไม่เคยพลาดงานแม้แต่วันเดียว

349
00:19:52,152 --> 00:19:54,946
เขาทำงานสายพานการผลิต
ส่วนเชื่อมอะไหล่

350
00:19:55,030 --> 00:19:58,450
เสื้อของพ่อเลยจะมีรูเต็มเลย
จากประกายไฟที่กระจายมาโดน

351
00:20:00,327 --> 00:20:02,662
แม่ผมทำงานในโรงอาหารโรงเรียน

352
00:20:03,455 --> 00:20:06,625
ทั้งคู่เป็นคนตั้งใจทำงาน ชนชั้นแรงงาน

353
00:20:08,251 --> 00:20:10,212
พ่อผมเคยเป็นทหาร

354
00:20:10,295 --> 00:20:14,007
กลับบ้านมาแต่ละครั้งก็
ปั๊มลูกอีกหนึ่งคน

355
00:20:16,468 --> 00:20:18,720
พวกเราถึงได้เกิดเรียงติดๆ กัน

356
00:20:19,721 --> 00:20:20,931
ไมเคิล จอห์นสัน

357
00:20:21,014 --> 00:20:22,098
แลร์รี จอห์นสัน

358
00:20:22,182 --> 00:20:24,309
- เพิร์ล จอห์นสัน
- คิม จอห์นสัน-เรย์

359
00:20:24,392 --> 00:20:26,144
เอเวอลีน จอห์นสัน

360
00:20:26,228 --> 00:20:30,523
ผมมีพี่สาวหกคน พี่ชายสาม
ผมเป็นน้องคนเล็ก

361
00:20:30,607 --> 00:20:33,026
เมื่อก่อนเราเรียกเขาว่าเจ้าด้วง

362
00:20:33,109 --> 00:20:34,110
(แลร์รี จอห์นสัน)
(พี่ชาย)

363
00:20:34,194 --> 00:20:36,279
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชื่อนั้นมาจากไหน

364
00:20:36,363 --> 00:20:38,573
ผมรู้แต่ว่าเรา…
เราเรียกเขาว่าเจ้าด้วง

365
00:20:38,657 --> 00:20:41,576
เจ้าด้วง นั่นสมัยเขาเป็นเด็ก

366
00:20:41,660 --> 00:20:44,746
ตอนนั้นเขาเป็นเด็กร่าเริงมาก

367
00:20:44,829 --> 00:20:48,291
ฉันว่านั่นก็เป็นชื่อเล่นที่เหมาะ

368
00:20:48,959 --> 00:20:51,169
- แต่คิดว่าเขาไม่ชอบหรอกนะ
- ไม่เลย

369
00:20:51,253 --> 00:20:53,797
ชื่อนั้นติดตัวเขาไปนานมาก
เดี๋ยวนี้นานๆ ทีก็ยังเรียก

370
00:20:53,880 --> 00:20:56,633
คนที่จะ… เวลาเขากลับมาบ้าน
"เฮ้ย เจ้าด้วง"

371
00:20:56,716 --> 00:21:00,053
แล้วเมื่อเขาโตขึ้น
เราถึงเริ่มเรียกเขาว่าเออร์วิน

372
00:21:01,471 --> 00:21:03,181
เมื่อก่อนเราเล่นบาสกันไม่ใช่ขี้ๆ

373
00:21:03,265 --> 00:21:07,060
บอกเลยว่าเวลาเล่นหนึ่งต่อหนึ่งมันก็… โหด

374
00:21:07,143 --> 00:21:08,144
เราสู้กันหนัก

375
00:21:08,728 --> 00:21:11,189
เราทั้งคู่เล่นงานกันไม่เลี้ยงเลย นึกออกมั้ย

376
00:21:11,273 --> 00:21:14,317
เพราะเราทั้งคู่ไม่อยากแพ้ใคร อะไรงั้น

377
00:21:14,401 --> 00:21:17,153
และตั้งแต่เด็ก เขาไม่ยอมปล่อยอะไรผ่านไปเลย

378
00:21:17,237 --> 00:21:20,240
เราจึงมีช่วงที่ต้องฟัดกันอะไรงั้น

379
00:21:20,323 --> 00:21:22,409
ชกคว่ำเลย แล้วก็ตีกันระหว่างเล่นเกม

380
00:21:22,492 --> 00:21:24,953
เถียงว่าใครชนะและใคร… นั่นแหละ

381
00:21:25,036 --> 00:21:30,000
แต่เอิร์ฟเป็นพวกเอาให้ได้น่ะ

382
00:21:30,083 --> 00:21:32,335
ไม่ว่าเขาอยากทำอะไร เขาจะต้องทำให้ได้

383
00:21:35,672 --> 00:21:38,925
โรงเรียนเมนสตรีท
เป็นเหมือนแดนศักดิ์สิทธิ์ในแลนซิ่ง มิชิแกน

384
00:21:39,009 --> 00:21:41,636
ถ้าเป็นผู้เล่นที่เก่งที่สุดในแลนซิ่ง

385
00:21:41,720 --> 00:21:44,097
ก็ต้องมาเข้าโรงเรียนเมนสตรีท

386
00:21:44,180 --> 00:21:48,435
นั่นเป็นจุดที่จะได้เป็นส่วนของอะไรสักอย่าง
เพราะคนมารวมตัวจากทุกที่

387
00:21:48,518 --> 00:21:51,563
ถ้าเล่นแล้วแพ้ อาจไม่ได้เล่นอีกสองชั่วโมง

388
00:21:51,646 --> 00:21:52,772
(เคนนี่ เทอร์เนอร์)
(เพื่อนสมัยเด็ก)

389
00:21:52,856 --> 00:21:55,650
เพราะมีคนเข้าแถวรออีกยาว
พร้อมจะเสียบเล่นแทนได้ทุกเมื่อ

390
00:21:55,734 --> 00:21:57,819
ไม่ว่าจะต้องโกงไหมถึงจะชนะ ทำอะไรก็ตาม

391
00:21:57,903 --> 00:21:59,404
แต่เราก็อยากอยู่ในสนามให้นานที่สุด

392
00:21:59,487 --> 00:22:01,907
ผมจะเลือกคนมารับตำแหน่งในทีม

393
00:22:01,990 --> 00:22:05,035
เพื่อให้เราสามารถอยู่ในสนามนั้นได้ทั้งวัน

394
00:22:05,118 --> 00:22:08,121
ฝนตกก็ยังเล่น หิมะตกก็ยังเล่น

395
00:22:08,204 --> 00:22:09,205
ไม่สำคัญหรอก

396
00:22:09,289 --> 00:22:11,374
ตั้งแต่อาทิตย์ขึ้นจนอาทิตย์ตกดิน

397
00:22:11,458 --> 00:22:14,169
แล้วผมก็เริ่มแข่งกับพวกเด็กโตกว่า

398
00:22:14,252 --> 00:22:16,379
แล้วผมก็เริ่มแข่งกับผู้ใหญ่เลย

399
00:22:16,463 --> 00:22:18,715
แม้แต่เล่นกับพ่อและลุงด้วย

400
00:22:19,591 --> 00:22:23,762
พ่อผม ลุงผม เล่นฟาล์ว
แล้วก็บอกว่าไม่ได้ฟาล์ว

401
00:22:23,845 --> 00:22:25,972
ผมต้องสู้กับอะไรแบบนั้นแหละ

402
00:22:26,056 --> 00:22:27,349
(เออร์วิน จอห์นสัน ซีเนียร์)
(คุณพ่อ)

403
00:22:27,432 --> 00:22:30,477
ผมไม่อยากให้ลูกเล่นหรอก
มันร้องทุกครั้งที่โดนอัดเข้า

404
00:22:30,560 --> 00:22:32,562
หรือกระแทกคางแค่นั้น มันร้องละ

405
00:22:33,188 --> 00:22:37,025
เขาบอกว่า "โอเค มันรับความลำบากได้ละ
แล้วก็เข้มแข็งพอ

406
00:22:37,108 --> 00:22:39,027
ตัวก็ใหญ่พอที่จะ…"

407
00:22:39,110 --> 00:22:41,404
รับมือตอนโดนพวกเขาอัดได้

408
00:22:42,072 --> 00:22:44,282
แต่ไม่มีใครฝึกหนักกว่าผมในย่านนั้น

409
00:22:44,366 --> 00:22:49,246
ผมอยู่ที่สนามนานกว่าเด็กคนไหนๆ
คือคนอื่นเทียบไม่ได้ด้วยซ้ำ

410
00:22:49,329 --> 00:22:51,414
แล้วผมก็มีใจรักการเล่นมากกว่า

411
00:22:52,832 --> 00:22:55,544
(ปี 1975)

412
00:23:01,550 --> 00:23:03,134
หนึ่งในเพื่อนสนิทของผม…

413
00:23:03,218 --> 00:23:04,219
(ทิม สเตาดท์)
(ผู้สื่อข่าว - นสพ.กีฬา แลนซิ่งสปอร์ต)

414
00:23:04,302 --> 00:23:06,596
เขียนข่าวกีฬามัธยม
ให้แลนซิ่งสเตทเจอร์นัล

415
00:23:06,680 --> 00:23:11,434
คืนวันศุกร์เดือนธันวาคมคืนหนึ่ง
เขาโทรมาแล้วบอกว่า

416
00:23:11,518 --> 00:23:13,687
"เคยได้ยินเรื่องเด็กที่ชื่อ
เออร์วิน จอห์นสันรึยัง"

417
00:23:13,770 --> 00:23:16,314
ผมถูกสั่งให้ไปทำข่าวเกมแรกของเออร์วิน

418
00:23:16,398 --> 00:23:20,860
ชนะ 50 ต่อ 49 แต้ม เออร์วินทำ 12 แต้ม
รีบาวนด์สิบครั้งก่อนจะฟาล์วจนออก

419
00:23:20,944 --> 00:23:22,696
(เออร์วินไหน)

420
00:23:23,697 --> 00:23:25,115
ผมจึงกลับเข้ามาที่ออฟฟิศ

421
00:23:25,198 --> 00:23:28,159
ทุกคนอยากรู้ว่าเจ้าเด็กเออร์วิน จอห์นสันนี่ใคร

422
00:23:28,243 --> 00:23:29,536
(เฟรด สเตเบิล จูเนียร์)
(ผู้สื่อข่าวกีฬา แลนซิ่ง)

423
00:23:29,619 --> 00:23:32,789
ผมก็บอก "เขาเป็นพวกเด็กสูงเกือบสองเมตร
สักวันเขาจะเป็นนักกีฬาที่ดี

424
00:23:32,872 --> 00:23:34,583
แต่ในเกมนั้นเขาก็ไม่ได้พิเศษอะไรนัก"

425
00:23:34,666 --> 00:23:37,627
เราชนะพวกนั้นแต้มเดียว
ด้วยลูกรีบาวนด์ตอนหมดเวลาพอดี

426
00:23:37,711 --> 00:23:38,712
(จอร์จ ฟ็อกซ์)
(โค้ชช่วงมัธยมปลาย)

427
00:23:40,171 --> 00:23:42,424
และพี่ชายผมเข้ามาในห้องล็อกเกอร์

428
00:23:42,507 --> 00:23:47,596
เขาถามว่า "จอร์จ เขาอาจเล่นระดับเมืองได้ดี
หรืออาจเล่นได้ระดับรัฐ

429
00:23:47,679 --> 00:23:49,347
แต่ไม่ได้เก่งแบบจะเล่นระดับชาติอเมริกัน"

430
00:23:50,265 --> 00:23:51,474
แต่ผมคิดว่า "เดี๋ยวนะ"

431
00:23:53,351 --> 00:23:56,646
ไม่รู้ยังไง ชะตากำหนดให้ผมไปทำข่าวเกมที่สอง

432
00:23:56,730 --> 00:23:59,357
เราไปแข่งกับทีมโรงเรียนที่
เขาว่ากันว่าเก่ง

433
00:23:59,441 --> 00:24:00,817
ในรัฐมิชิแกนแล้ว

434
00:24:00,901 --> 00:24:03,153
แล้วเราชนะขาดลอยคาบ้านเขาเลย

435
00:24:03,236 --> 00:24:08,033
ผมบอกคนว่า เขาทำได้ 36 แต้ม 20 รีบาวนด์
15 แอสซิสต์และ 10 สตีล

436
00:24:08,116 --> 00:24:10,744
ในฐานะเด็กอายุ 15
นั่นเป็นเกมแรกที่ผมเล่นได้ทริปเปิ้ลดับเบิ้ล

437
00:24:10,827 --> 00:24:12,579
แล้วพี่ชายผมก็เดินมาหา

438
00:24:12,662 --> 00:24:14,998
เขาบอกว่า
"จอร์จ เขาจะทำให้นายลืม

439
00:24:15,081 --> 00:24:17,959
นักบาสเกตบอลทุกคนที่เคยมาจากย่านนี้"

440
00:24:18,585 --> 00:24:22,088
นั่นเป็นการเล่นที่สุดยอดที่สุด
เท่าที่ผมเคยเห็นมา

441
00:24:22,172 --> 00:24:25,634
เทียบกับทุกคนเลย และเขาเพิ่งเล่นเกมที่สอง
ในการเป็นนักกีฬาระดับม.ปลาย

442
00:24:25,717 --> 00:24:29,596
นักข่าวกีฬามาถึง เขาบอกว่า
"ฟังนะ พวก ผม…

443
00:24:29,679 --> 00:24:32,766
ไม่เคยเห็นใครเล่นแบบนั้นมาก่อนในชีวิต"

444
00:24:32,849 --> 00:24:36,102
- เขาบอกว่า "ผมอยากตั้งฉายาให้คุณ"
- "เออร์วิน เราต้องตั้งฉายาให้คุณ"

445
00:24:36,186 --> 00:24:39,648
บางคนเขาเรียกบิ๊กกี้ บางคนเขาเรียก ดร.เจ

446
00:24:39,731 --> 00:24:41,066
เอาชื่อแมจิคดีมั้ย

447
00:24:41,149 --> 00:24:43,443
คือแบบว่า เราก็แบบ "เอาที่สบายใจ"

448
00:24:43,526 --> 00:24:46,529
แบบว่า ผมหัวเราะเลย "ได้ๆ โอเค ก็…"

449
00:24:46,613 --> 00:24:49,783
เพื่อนๆ พี่น้องไม่มีทางเรียกผมว่า "แมจิค"
นึกออกมั้ย

450
00:24:49,866 --> 00:24:51,117
(โดย เฟรด สเตบลีย์ จูเนียร์)

451
00:24:51,201 --> 00:24:52,827
(เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน)

452
00:24:54,329 --> 00:24:58,333
แล้วภายในสองเดือน ทุกคนในมิชิแกน
ก็รู้ว่าแมจิคเป็นใคร

453
00:24:58,416 --> 00:24:59,793
(นั่นแมจิค! เออร์วิน จอห์นสัน)

454
00:24:59,876 --> 00:25:02,837
ตอนผมเริ่มเล่นบาสช่วงม.ปลาย

455
00:25:02,921 --> 00:25:05,549
ทุกคนเริ่มพูดถึง
นายคนที่มาจากอีสต์แลนซิ่ง

456
00:25:05,632 --> 00:25:06,925
(ชาร์ลส์ บาร์คลีย์)
(ฟอร์เวิร์ด เซเว่นตี้ซิกซ์เซอร์ส 1984-1992)

457
00:25:07,008 --> 00:25:09,302
แมจิค จอห์นสัน แมจิค แมจิค แมจิค

458
00:25:09,386 --> 00:25:10,387
(แมจิคไหน)

459
00:25:10,470 --> 00:25:14,099
ผมก็คิดว่า
"แมจิคเลยเหรอ โห ต้องจับตาดูหน่อยละ"

460
00:25:15,308 --> 00:25:18,311
แล้วผมก็ได้ยินชื่อเด็กคนนี้นะ
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน

461
00:25:18,395 --> 00:25:20,230
ผมก็แบบ "หมอนี่ใครนะ
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน เนี่ย"

462
00:25:20,313 --> 00:25:21,314
(ไบรอน สก็อตต์)
(การ์ด เลเกอร์ส 1983-1993)

463
00:25:21,398 --> 00:25:24,859
ไม่เคยดูเขาเล่นหรอก แต่ได้ยินชื่อเสียงว่า
เป็นนักบาสที่เก่งแค่ไหน

464
00:25:24,943 --> 00:25:26,695
เขามาแล้ว ท่าทางจะสามแต้ม…

465
00:25:26,778 --> 00:25:29,239
"เห็นเจ้าเด็กแลนซิ่งนั่นมั้ย"

466
00:25:29,864 --> 00:25:32,951
"เด็กผิวดำอายุ 15 จากเขตมิดเวสต์

467
00:25:33,660 --> 00:25:35,745
พวกนั้นเรียกเขาว่าแมจิค ได้ดูรึยัง"

468
00:25:35,829 --> 00:25:38,540
เออร์วิน จอห์นสัน
คุณเป็นนักกีฬาที่ใครๆ ต้องการตัวมาก

469
00:25:38,623 --> 00:25:41,918
ยิงก็แม่น ส่งก็เนี๊ยบ
ทั้งผ่านลูก ทำแต้ม แอสซิสต์

470
00:25:42,002 --> 00:25:43,753
เราอยากรู้ว่าคุณทำอะไรได้เก่งที่สุด

471
00:25:43,837 --> 00:25:45,589
คุณรู้ไหม เพราะเราดูไม่ออก

472
00:25:45,672 --> 00:25:48,174
เมื่อพวกหนังสือพิมพ์เริ่มเข้ามา

473
00:25:48,258 --> 00:25:50,760
แล้วเริ่มมีพาดหัวข่าวใหญ่ๆ เรื่องของเขา…

474
00:25:50,844 --> 00:25:54,222
นั่นคือตอนที่เขากลายเป็นตัวเรียกแขก

475
00:25:54,306 --> 00:25:57,309
ไม่ว่าเขาจะแข่งกับใคร
ทุกคนอยากมาดูกัน

476
00:25:57,392 --> 00:25:58,810
(โรงเรียนมัธยมเอเวอเรตต์)
(ปี 1976)

477
00:26:11,865 --> 00:26:15,702
ไม่ว่าเราจะไปที่ไหน
ไม่มีที่ว่างอะไรเลยสักที่

478
00:26:15,785 --> 00:26:17,495
หาที่ว่างไม่ได้เลยครับ

479
00:26:18,330 --> 00:26:22,459
ผมยังจำได้ว่ามีตั๋วผีขายเกินราคา
ตำรวจที่จะต้องมารักษาความปลอดภัยเพิ่ม

480
00:26:27,756 --> 00:26:30,842
เขาไม่ได้เล่นแบบปกติธรรมดาทั่วไป

481
00:26:30,926 --> 00:26:34,804
เขาทำเรื่องแบบที่
ผมไม่เคยเห็นในสนามบาสมาก่อน

482
00:26:34,888 --> 00:26:38,016
เขาวิ่งขึ้นวิ่งลงทั้งสนาม
ผ่านลูกด้านหลัง

483
00:26:38,099 --> 00:26:40,936
ส่งลูกโดยไม่มอง ทำทุกอย่างเลย

484
00:26:42,187 --> 00:26:45,440
เออร์วินเป็นคนที่ชอบเอาชนะอย่างแรง

485
00:26:45,523 --> 00:26:47,484
โห เขาชอบเอาชนะมาก

486
00:26:48,902 --> 00:26:51,863
เด็กคนอื่นๆ หลายคน…
เด็กผิวขาว พวกนั้นอยากโค่นเขาให้ได้

487
00:26:52,530 --> 00:26:55,075
ผมจะไม่มีวันลืมตอนที่
พวกนั้นแข่งกับทีมเบนตันฮาร์เบอร์

488
00:26:55,158 --> 00:26:57,661
โรงเรียนที่มีประเพณีบาสเกตบอลยาวนาน
ในประวัติศาสตร์มิชิแกน

489
00:26:57,744 --> 00:27:02,415
พวกเขาซ้อมก่อน แล้วก็ออกจากสนาม

490
00:27:02,499 --> 00:27:05,335
ถึงเวลาที่เราจะได้ซ้อมบ้าง
มีคนพูดว่า

491
00:27:05,919 --> 00:27:08,338
"พวกนายคนไหนคือเออร์วิน จอห์นสัน

492
00:27:08,421 --> 00:27:11,466
อยากบอกให้รู้เอาไว้ว่าพรุ่งนี้เจอหนักแน่"

493
00:27:12,509 --> 00:27:16,179
เพื่อนในทีมผมทุกคนก็แบบ
"โหย พวก ปากเสียละ"

494
00:27:16,263 --> 00:27:18,640
ผมก็แบบ "อืม รอดูคืนพรุ่งนี้ละกัน"

495
00:27:22,185 --> 00:27:25,397
วันนั้นมีคนดู 9,000 คน ผมว่าตั๋วขายหมดนะ

496
00:27:25,897 --> 00:27:29,901
จำได้ว่าตอนเล่นช่วงหนึ่ง
มีคนเหยียบส้นเท้าผม

497
00:27:29,985 --> 00:27:31,945
จนกระทั่งรองเท้าหลุด

498
00:27:32,028 --> 00:27:34,948
ตลอดสองหรือสามนาทีต่อมา
ผมเล่นโดยใส่รองเท้าข้างเดียว

499
00:27:35,031 --> 00:27:37,075
(เออร์วิน จอห์นสันเล่นโดยรองเท้า
หลุดไปข้างหนึ่งก่อนจะยิงได้)

500
00:27:37,158 --> 00:27:39,953
ในสามนาทีนั้น ผมเล่นไปห้าเพลย์

501
00:27:40,787 --> 00:27:42,956
เขาก็ยังวิ่งไปโดยใส่รองเท้าข้างเดียว

502
00:27:43,039 --> 00:27:45,667
เล่นท่าตระการตาแถมยิงได้ด้วย

503
00:27:45,750 --> 00:27:48,920
เลย์เอาท์ยิงเข้าไป
คนก็ตื่นเต้นบ้าบอกันใหญ่

504
00:27:49,004 --> 00:27:50,630
บรรยากาศมันปั่นขึ้นไปเรื่อยๆ

505
00:27:50,714 --> 00:27:54,301
กว่าที่โค้ชของเบนตันฮาร์เบอร์จะเรียกเวลานอก

506
00:27:54,384 --> 00:27:56,386
ทั้งสนามก็ระเบิดไปแล้ว

507
00:27:58,763 --> 00:28:00,891
ผมบอก "ดูป้ายคะแนนสิ"

508
00:28:00,974 --> 00:28:03,727
แค่นั้น ผมไม่ต้องพูดข่มใคร แค่ดูคะแนน

509
00:28:03,810 --> 00:28:06,563
("แมจิค" ของเอเวอเรตต์ ทำบีเอชตกรอบ)

510
00:28:08,607 --> 00:28:11,401
ผมไม่เคยเห็นชื่อเสียงของใคร

511
00:28:11,484 --> 00:28:16,615
ที่เป็นนักกีฬาม.ปลายดังขึ้นเร็วขนาดนั้น
ในตลอดช่วงที่ทำข่าวมา ไม่ว่ากีฬาไหน

512
00:28:19,159 --> 00:28:22,871
ผมรู้แต่ว่าเขาคงไม่มีทางหายไปไหน

513
00:28:25,373 --> 00:28:28,752
แต่ผมรู้เรื่องหนึ่งว่า
คุณแม่ของเขาไม่ค่อยชอบ

514
00:28:28,835 --> 00:28:30,962
ฉายา "แมจิค" ที่คนมอบให้เท่าไหร่

515
00:28:31,046 --> 00:28:34,341
แล้วเรื่องฉายา "แมจิค" ล่ะ
คุณคิดยังไงเรื่องนั้น

516
00:28:34,424 --> 00:28:40,805
แหม ฉันไม่ชอบเอาจริงๆ นะคะ เพราะมันมี…

517
00:28:40,889 --> 00:28:44,267
มันส่งผลต่อเขาน่ะ นึกออกไหม

518
00:28:44,351 --> 00:28:49,689
คนคาดหวังสูงมากจากเขาเพราะชื่อนั้น

519
00:28:51,900 --> 00:28:57,030
(21 เมษายน 1977)

520
00:28:57,113 --> 00:28:59,282
เราจัดแถลงข่าวใหญ่
ที่โรงเรียนมัธยมเอเวอเรตต์

521
00:28:59,366 --> 00:29:00,951
นั่นเป็นข่าวใหญ่มาก

522
00:29:01,034 --> 00:29:02,786
(อาทิตย์นี้ 'แมจิค' จะเลือก
ม.มิชิแกนหรือม.มิชิแกนสเตท)

523
00:29:02,869 --> 00:29:05,622
ทีวีทุกช่องในรัศมีเกือบร้อยกิโลมากันหมด

524
00:29:05,705 --> 00:29:06,831
โอเค

525
00:29:08,917 --> 00:29:11,169
มีคำถามอะไรก่อนที่ผมจะพูดไหมครับ

526
00:29:13,421 --> 00:29:18,051
อย่าเพิ่งนะ
ปีหน้าผมจะเข้ามหาวิทยาลัยมิชิแกนสเตท

527
00:29:19,844 --> 00:29:21,179
(สปาร์ตันเคเจอร์ส
เติมแมจิคเข้าทีม)

528
00:29:21,263 --> 00:29:22,722
มหาวิทยาลัยมิชิแกนสเตท

529
00:29:22,806 --> 00:29:26,893
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน
เหมือนกำกับคณะบัลเลต์ของสปาร์ตัน

530
00:29:26,977 --> 00:29:28,687
มาจากอีสต์แลนซิ่ง มิชิแกนครับ

531
00:29:28,770 --> 00:29:31,314
แมจิค จอห์นสันมาจากย่านแลนซิ่ง

532
00:29:31,398 --> 00:29:33,650
ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเราภาคภูมิใจมาก

533
00:29:36,903 --> 00:29:39,864
เหมือนทั้งเมืองนี้รับเออร์วิน จอห์นสันเข้ามา
ไม่ใช่แค่ม.มิชิแกนสเตท

534
00:29:39,948 --> 00:29:41,157
(เกรก เคลเซอร์)
(เพื่อนร่วมทีมมหาวิทยาลัย)

535
00:29:42,075 --> 00:29:43,952
ความกระตือรือร้นที่เขาแสดงให้ทุกคนเห็น

536
00:29:44,035 --> 00:29:47,163
เหมือนไฟฟ้าสถิตที่แผ่ไปทั่วตึกครับ

537
00:29:48,373 --> 00:29:49,457
มันเป็น…

538
00:29:50,709 --> 00:29:52,002
มันช่างสะกดใจมาก

539
00:29:52,085 --> 00:29:53,128
(ยุคของเออร์วินเริ่ม ณ บัดนี้)

540
00:29:53,211 --> 00:29:55,422
แมจิค จอห์นสัน
เหมือนเป็นโค้ชในสนาม

541
00:29:55,505 --> 00:29:57,757
เขาคุมเกมได้อยู่ เล่นเองก็เก่ง

542
00:29:57,841 --> 00:30:00,552
ส่งลูกก็เก่ง
เขานำไปทางไหน สปาร์ตันก็ไปทางนั้น

543
00:30:00,635 --> 00:30:01,636
(จู่ๆ บาสของเอ็มเอสยู
ก็กลายเป็นจุดสนใจ)

544
00:30:01,720 --> 00:30:05,932
ปีก่อนหน้านั้นเป็นฤดูกาลไม่ดีของพวกเขา
แต่นักกีฬาส่วนใหญ่ก็กลับมาเล่น

545
00:30:06,016 --> 00:30:10,770
เกรก เคลเซอร์ก็เล่นอยู่
ผมเอาเจย์ วินเซนต์มาเข้าทีม

546
00:30:10,854 --> 00:30:12,689
แล้วก็เอาตัวเองเข้าทีม ผมว่า

547
00:30:12,772 --> 00:30:16,484
"โห ดูแล้วน่าจะชนะแข่งบิ๊กเทนได้"

548
00:30:16,568 --> 00:30:19,571
ผมแทบรอให้เปิดฤดูกาลไม่ไหว

549
00:30:19,654 --> 00:30:23,158
เพื่อเราจะได้สนุกกับเคมีและมิตรภาพของเรา

550
00:30:23,241 --> 00:30:24,743
แล้วทุกอย่างก็เข้ากันได้ทันที

551
00:30:24,826 --> 00:30:27,329
พวกเราสนุกกันมาก

552
00:30:29,497 --> 00:30:33,376
เรามีสเตริโอเครื่องใหญ่ๆ
เครื่องเล่นแผ่นเสียงในห้องล็อกเกอร์

553
00:30:34,753 --> 00:30:36,463
ตอนเขาเข้าทีม นั่นเป็นเรื่องที่เขาทำ

554
00:30:36,546 --> 00:30:38,715
เขามาคุมเรื่องเพลง แล้วเราก็ปล่อยเขาไป

555
00:30:39,466 --> 00:30:43,136
เพลงที่กลายเป็นเพลงประจำทีม
เพลงของจิมมี่ แคสเตอร์ บันช์

556
00:30:44,137 --> 00:30:45,347
ชื่อเพลง "Potential"

557
00:30:46,097 --> 00:30:50,101
ศักยภาพ สะกดว่า ศั-ก-ย-ภ-า-พ
และเรามักจะสะกดก่อนลงสนาม

558
00:30:50,185 --> 00:30:52,729
เพราะเราคิดว่า เราเป็นสโมสรเกิดใหม่

559
00:30:52,812 --> 00:30:54,773
พยายามจะตั้งตัวในวงการนี้

560
00:30:54,856 --> 00:30:57,776
เพราะงั้นต้องเล่นให้เต็มศักยภาพ
ดูว่าจะมีใครเอาชนะเราได้มากแค่ไหน

561
00:31:00,237 --> 00:31:02,530
เออร์วินมองตัวเองเป็นดีเจ

562
00:31:02,614 --> 00:31:05,283
คือชื่อในวงการของเขาคือ อีเจ เดอะดีเจ

563
00:31:05,367 --> 00:31:07,244
(อีเจ เดอะดีเจ - ยิงมุก เท้าไฟ และจัดไป)

564
00:31:07,327 --> 00:31:09,537
อีเจ เดอะดีเจ

565
00:31:09,621 --> 00:31:12,249
อีเจ เดอะดีเจ ใช่ๆ

566
00:31:12,332 --> 00:31:15,293
เวลาวันหยุดเขาจะไปเป็นดีเจ

567
00:31:15,377 --> 00:31:18,004
แล้วก่อนลงสนามเขาก็ต้องฟังเพลงปรับอารมณ์

568
00:31:18,755 --> 00:31:21,466
และโห มัน… ผมไม่รู้นะว่าดนตรีช่วยเขายังไง

569
00:31:21,550 --> 00:31:26,054
แต่เขาก็ลงไปทำเกมได้ทริปเปิ้ลดับเบิ้ล
เหมือนมันง่ายๆ เลย คือว่า…

570
00:31:26,137 --> 00:31:30,475
ผมเริ่มไปเป็นดีเจให้ผับแถวนั้น

571
00:31:30,559 --> 00:31:33,687
เขาจ่ายให้ผมไปเป็นดีเจด้วยนะ

572
00:31:33,770 --> 00:31:37,315
ตอนนั้นวันสุดท้ายก่อนจะปิด

573
00:31:37,399 --> 00:31:39,109
ให้กลับบ้าน หยุดช่วงคริสต์มาส

574
00:31:40,777 --> 00:31:44,030
เราไปที่เที่ยวกลางคืนดังๆ ชื่อดูลีย์ส

575
00:31:44,114 --> 00:31:46,324
- นั่นจุดปาร์ตี้
- ทุกคนในม.ไปดูลีย์สกันทั้งนั้น

576
00:31:46,408 --> 00:31:48,159
(มาร์ชา อีสลีย์ - ออเดรย์ เวบสเตอร์
เพนนีย์ วินเทอร์ส-แกรี)

577
00:31:48,243 --> 00:31:51,288
แต่นั่นก็แค่ที่ซึ่งพวกเราต้องไป จะไปกัน

578
00:31:51,371 --> 00:31:54,749
แต่เราเป็นเด็กติดบ้าน เราไม่เที่ยวเตร่
ไม่ทำอะไรแบบนั้น

579
00:31:54,833 --> 00:31:56,710
นี่เป็นครั้งแรกที่เราเที่ยวแบบผู้ใหญ่

580
00:31:56,793 --> 00:32:00,714
แบบห่างจากบ้าน ไปเที่ยว ดื่ม สนุกกัน

581
00:32:02,007 --> 00:32:04,926
สาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักพวกเรา

582
00:32:06,011 --> 00:32:09,431
แต่ข้างหลังเธอคือสาวสวย

583
00:32:10,140 --> 00:32:14,519
สาวสวยมากชื่อคุกกี้ เธอแนะนำให้เรารู้จักเขา

584
00:32:14,603 --> 00:32:15,645
(จิตวิญญาณสปาร์ตัน)

585
00:32:15,729 --> 00:32:20,567
เราทักทายกัน ฉันเจอเพื่อนคนอื่นๆ
แล้วเราก็ เต้นกัน สนุกกัน

586
00:32:20,650 --> 00:32:21,651
(คุกกี้ จอห์นสัน)

587
00:32:21,735 --> 00:32:23,069
เธอเดินจากไป…

588
00:32:23,987 --> 00:32:25,113
ผมพูดเลยว่า…

589
00:32:28,241 --> 00:32:30,201
"ต้องทำความรู้จักเขาหน่อยละ"

590
00:32:30,869 --> 00:32:36,750
ให้ตาย นั่นตอนเพลง "Jamaica Funk"
หรือ "Ring My Bell" กำลังฮิตเลย

591
00:32:44,090 --> 00:32:46,843
แล้วผมก็ยืนมองเธอบนฟลอร์เต้นรำ

592
00:32:47,469 --> 00:32:50,263
คุกกี้เท้าไฟมาก

593
00:32:50,347 --> 00:32:52,015
เจย์ก็คอยสะกิดผม

594
00:32:52,098 --> 00:32:54,809
บอกว่า "พวก ถ้าไม่ขอเบอร์นางไว้นะ"

595
00:32:54,893 --> 00:32:56,019
เขาเปิดไฟ

596
00:32:56,102 --> 00:32:57,520
ทุกคนจะกลับกันละ

597
00:32:57,604 --> 00:32:58,772
ฉันก็เริ่มจะเดินออก

598
00:32:58,855 --> 00:33:02,567
ผมยืนอยู่ข้างประตู
เพราะไม่อยากพลาดโอกาส

599
00:33:02,651 --> 00:33:04,402
เดินผ่านเขาอีกที เขาก็พูดว่า

600
00:33:04,486 --> 00:33:06,071
"นี่ เบอร์โทรน่ะ ขอหน่อยเถอะ"

601
00:33:06,154 --> 00:33:10,283
"ผมอยากขอเบอร์โทรศัพท์คุณ
เพื่อที่เมื่อกลับจากหยุดช่วงคริสต์มาส

602
00:33:10,367 --> 00:33:12,285
เราอาจไปเที่ยวด้วยกันได้"

603
00:33:12,369 --> 00:33:14,496
ฉันหัวเราะเยาะเขาแล้วพูดว่า

604
00:33:14,579 --> 00:33:18,124
"คุณไม่มีทางจำชื่อ
หรือจำได้หรอกว่าจะโทรหาฉัน"

605
00:33:18,208 --> 00:33:21,378
- ผมบอก "ผมโทรหาคุณแน่"
- ฉันให้เบอร์ไป แล้วบอกว่า

606
00:33:21,461 --> 00:33:23,463
"โอเค แต่คุณจำไม่ได้หรอกว่าฉันเป็นใคร"

607
00:33:24,339 --> 00:33:26,675
อินเดียนาค่อยๆ เล่นครับ
มาถึงแดนหน้า ส่งกระดอน

608
00:33:26,758 --> 00:33:28,927
ทีมมิชิแกนสเตทมีแข่งช่วงคริสต์มาส

609
00:33:29,010 --> 00:33:31,638
ฉันนั่งดูเกมนั้นกับแม่ แล้วก็แบบ

610
00:33:31,721 --> 00:33:34,891
"แม่ หนุ่มคนนั้นเขาขอเบอร์หนูตอนออกมา"

611
00:33:34,975 --> 00:33:37,227
ฉันบอกแม่เลยว่า "เขาไม่มีทางจำหนูได้แน่"

612
00:33:37,310 --> 00:33:39,229
เราหัวเราะกัน หัวเราะกันหนักเลย

613
00:33:39,312 --> 00:33:41,606
(มิชิแกนสเตท)

614
00:33:41,690 --> 00:33:46,236
ฉันกลับม.เร็วหน่อยเพราะ
ต้องรีบไปลงทะเบียนเพิ่มอีกบางวิชา

615
00:33:46,319 --> 00:33:49,573
จำได้ว่าวันที่เดินเข้าไปในหอ

616
00:33:49,656 --> 00:33:50,865
โทรศัพท์ก็เริ่มดัง

617
00:33:50,949 --> 00:33:53,159
แบบ ทันทีที่หิ้วกระเป๋ากลับเข้าไปเลย

618
00:33:53,243 --> 00:33:56,037
โทรศัพท์ก็เริ่มดัง ฉันรับ ปลายสายคือเขา

619
00:33:56,121 --> 00:33:58,415
เธอบอกว่า "ฉันไม่นึกว่าคุณจะโทรจริง"

620
00:33:58,498 --> 00:34:02,961
ฉันคิดว่า "เขารู้ได้ไงว่า
ฉันเพิ่งกลับเข้ามาในห้องเนี่ย"

621
00:34:03,044 --> 00:34:05,213
รู้ได้ไงว่าเรากลับมา เพราะต้องกลับก่อนกำหนด

622
00:34:05,297 --> 00:34:06,381
ผมก็พูดเนียนๆ ไปว่า…

623
00:34:06,464 --> 00:34:09,259
"แหม คนเราก็ต้องรู้เรื่องอะไรแบบนี้"

624
00:34:10,427 --> 00:34:12,262
เธอไม่รู้ว่าผมโทรไปทุกวัน

625
00:34:12,345 --> 00:34:14,681
ประมาณวันและห้าหน พยายามติดต่อเธอ

626
00:34:18,768 --> 00:34:21,688
เขาไปหาจนเจอว่า
วันเกิดฉันคือวันที่ 20 มกรา

627
00:34:21,771 --> 00:34:24,524
เขาเลยขอว่า

628
00:34:24,608 --> 00:34:26,735
"ให้ผมพาคุณไปเดทวันเกิดนะ"

629
00:34:26,818 --> 00:34:29,070
คือฉันก็คิดว่า "โห ว้าว โอเค"

630
00:34:29,153 --> 00:34:33,365
ตอนนั้นฉันตกใจนะ แล้วก็ ตื่นเต้นด้วย

631
00:34:33,450 --> 00:34:35,535
ผมกลับบ้านไปบอกพ่อ

632
00:34:35,619 --> 00:34:39,623
"ผมอยากขอยืมสูท พาเธอไปเดท
นี่เดทแรกของเรา"

633
00:34:40,999 --> 00:34:44,586
พ่อบอก "โห แกคงชอบสาวคนนี้มากนะ

634
00:34:45,086 --> 00:34:48,173
รู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว"
ผมบอก "พ่อ ผมยังไม่รู้จักเธอเลย"

635
00:34:49,257 --> 00:34:51,218
มื้อค่ำนั้นเราสนุกกันมาก

636
00:34:51,300 --> 00:34:54,262
มันเหมือนกับเรากลายเป็นเพื่อนสนิทกันทันที
นึกออกไหม

637
00:34:54,346 --> 00:34:56,306
เราแค่… คุยกันได้ง่ายๆ ทุกเรื่อง

638
00:34:56,389 --> 00:34:58,391
เราคุยกันที่ร้าน

639
00:34:58,475 --> 00:35:00,518
แล้วเราก็กลับไปที่บ้านของลุงผม

640
00:35:00,602 --> 00:35:03,355
เรานั่งฟังเพลงกัน คุยกันต่อ

641
00:35:04,481 --> 00:35:05,815
คุกกี้สุดยอด

642
00:35:06,691 --> 00:35:12,572
คุกกี้จริงจังเรื่องจะเรียนให้จบ
เธอมีความตั้งใจจริงเหมือนผม

643
00:35:13,406 --> 00:35:17,577
ทางฉัน ฉันประทับใจที่สุด
ตรงที่เขาเป็นคนติดดินมาก

644
00:35:17,661 --> 00:35:21,665
เขาเจ๋งแต่ก็เป็นคนตลก
และเหมือนคนปกติน่ะ นึกออกไหม

645
00:35:21,748 --> 00:35:23,750
นั่นคือสิ่งที่ฉันหลงรัก

646
00:35:24,251 --> 00:35:26,670
สองสามเดือนแรกๆ มันก็มหัศจรรย์มาก

647
00:35:26,753 --> 00:35:29,172
คุกกี้กับผมมีความสุขที่สุด

648
00:35:29,256 --> 00:35:33,343
เวลาเดินทางแข่ง
ผมโทรหาคุกกี้แล้วคุยกันตลอดคืน

649
00:35:33,426 --> 00:35:35,887
เอาจริงๆ เราจะเผลอหลับ

650
00:35:36,888 --> 00:35:39,599
ทั้งที่ยังไม่ได้วางโทรศัพท์ นึกออกมั้ย

651
00:35:39,683 --> 00:35:41,977
เราจะหลับทั้งที่ยังคุยกันอยู่

652
00:35:42,060 --> 00:35:43,645
จนตีสองหรือตีสามทุกคืน

653
00:35:44,563 --> 00:35:48,900
ฉันว่าสำหรับเขาแล้ว
ฉันคือที่ตรงนั้น

654
00:35:48,984 --> 00:35:53,154
ที่เขาผ่อนคลายและจะคอยมีคนหนุนอยู่เสมอ

655
00:35:53,238 --> 00:35:58,368
ไม่ว่าเขาจะชนะหรือแพ้ นึกออกไหม
ต่อให้เขาเหนื่อยมากหรือป่วย

656
00:35:58,994 --> 00:36:01,371
ไม่ว่าผมต้องการอะไร
ก่อนที่ผมจะรู้ว่าตัวเองต้องการอีก

657
00:36:01,454 --> 00:36:04,249
เธอจะบอกว่า "นี่ คือ… คุณดูเหนื่อยๆ

658
00:36:04,332 --> 00:36:06,877
มา มานอนที่เตียงฉันก่อน ฉันจะท่องหนังสือ"

659
00:36:08,128 --> 00:36:10,964
ผมว่านั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมตกหลุมรักเธอด้วย

660
00:36:12,716 --> 00:36:15,802
เพราะจังหวะที่มิชิแกนสเตทนั่นแหละ

661
00:36:15,886 --> 00:36:17,679
ทำให้เราเริ่มสร้างอะไรบางอย่างด้วยกัน

662
00:36:22,434 --> 00:36:24,519
เพราะเขาเป็นจุดสนใจหลัก

663
00:36:24,603 --> 00:36:27,230
ของทีมบาสเกตบอลม.มิชิแกนสเตท

664
00:36:27,314 --> 00:36:28,648
มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

665
00:36:28,732 --> 00:36:30,066
(เออร์วินทำได้ ยอดขายระดับแมจิค)

666
00:36:30,150 --> 00:36:33,153
แรงกดดันที่เขาต้องเจอเมื่อเริ่มฤดูกาล

667
00:36:33,236 --> 00:36:34,654
(เออร์วิน = ยอดขายตั๋วเพิ่มก้าวกระโดด)

668
00:36:34,738 --> 00:36:37,490
คือว่า เขาเคร่งเรื่องการเตรียมตัวก่อนแข่งมาก

669
00:36:37,574 --> 00:36:41,119
สิ่งที่เขากิน การที่เขาต้องมี…

670
00:36:41,828 --> 00:36:43,455
ห้องมืดๆ เงียบๆ มีแต่ดนตรี

671
00:36:47,167 --> 00:36:50,128
ฉันจะไปดูบาสและ

672
00:36:50,212 --> 00:36:52,672
บางทีก็จะรอเจอเขาหลังจบเกม

673
00:36:52,756 --> 00:36:55,091
แต่เขาบอกฉันเสมอว่า
"กลับหอไปก่อน

674
00:36:55,175 --> 00:36:56,927
จบเกมแล้วผมจะไปเจอคุณที่นั่น"

675
00:36:57,010 --> 00:37:00,388
ไม่มีการเตร่อยู่แถวนั้น คุยกันก่อน
หรือกลับบ้านด้วยกัน

676
00:37:00,472 --> 00:37:03,058
ตั้งแต่ตรงนั้นเลย
"ถึงบ้านแล้วผมจะโทรไป บาย"

677
00:37:03,808 --> 00:37:05,435
เธอถามว่า "ทำไมฉันถึงรอไม่ได้

678
00:37:05,518 --> 00:37:08,313
เพราะแฟนคนอื่นๆ ในทีมก็รอกันอยู่"

679
00:37:08,396 --> 00:37:10,941
ผมบอก "กลับหอไปเถอะ ผมจะไปเจอทีหลัง"

680
00:37:11,024 --> 00:37:12,525
นั่นเป็นการทะเลาะกันครั้งแรกของเรา

681
00:37:12,609 --> 00:37:14,986
ทุกคนพยายามจะคุยกับเออร์วิน

682
00:37:15,570 --> 00:37:17,906
สาวๆ ทุกคน "เออร์วิน อยากคุยกับเออร์วิน…"

683
00:37:17,989 --> 00:37:20,992
ไม่สิ ไม่ใช่เออร์วิน
"อยากได้แมจิค อยากได้แมจิค"

684
00:37:21,076 --> 00:37:23,578
ก็มีสาวอยู่ทุกที่เต็มไปหมด

685
00:37:24,079 --> 00:37:28,708
วันหนึ่งฉันขึ้นรถเขาและเห็นรูปตกอยู่กับพื้นรถ

686
00:37:28,792 --> 00:37:34,631
รูปเขา คือ… พาคนอื่นไปเต้น

687
00:37:34,714 --> 00:37:37,384
ฉันคิดเลยว่า "นี่อะไรกัน"

688
00:37:37,467 --> 00:37:39,844
เขาตอบว่า "อ๋อ ไม่มีอะไร แค่เพื่อนคนหนึ่ง

689
00:37:39,928 --> 00:37:42,055
ผมพาเขาไปเที่ยว เขาเพิ่งเลิกกับแฟน"

690
00:37:42,138 --> 00:37:46,017
ฉันคิดเลยว่า "ไม่นะ ฉันว่าไม่ใช่หรอก"

691
00:37:46,101 --> 00:37:47,352
- เธอปวดใจมาก
- ใช่

692
00:37:47,435 --> 00:37:49,271
- ปวดใจมากๆ
- แรงมาก

693
00:37:49,854 --> 00:37:51,022
เพราะเรารู้ว่าเธอ…

694
00:37:51,106 --> 00:37:53,108
- รู้ว่าเพื่อนรู้สึกยังไง
- รู้ว่าเพื่อนรู้สึกยังไง

695
00:37:53,191 --> 00:37:56,152
- เรารู้ว่าเธอรัก… เธอรักเขา
- ใช่

696
00:37:56,236 --> 00:37:58,738
และนั่นก็ทำให้… เธออกหักหนักมาก

697
00:38:00,323 --> 00:38:02,576
คือเธอจับได้ว่าผมคบคนอื่นซ้อน

698
00:38:02,659 --> 00:38:06,246
ตอนนั้นผมก็ดูไม่ดีเท่าไหร่

699
00:38:06,329 --> 00:38:08,039
เพราะเธอบอกเลยว่า "อ๋อ คุณไปต่อแล้ว

700
00:38:08,123 --> 00:38:09,666
โอเค งั้นฉันจะได้เริ่มคบคนอื่นเหมือนกัน"

701
00:38:09,749 --> 00:38:10,792
แต่ผมไม่ชอบใจเลย

702
00:38:10,875 --> 00:38:12,961
เราเถียงกันยาว จนฉันบอกว่า

703
00:38:13,044 --> 00:38:16,965
"คืองี้ คุณจะคบทั้งคู่ไม่ได้
คบทั้งฉันกับคนนั้นด้วยไม่ได้"

704
00:38:17,048 --> 00:38:18,842
เขาก็แบบ "ผมไม่ได้คบกับเขา แต่…"

705
00:38:18,925 --> 00:38:21,219
ฉันบอกเลยว่า
"ไม่ได้ คุณต้องเลือกคนใดคนหนึ่ง"

706
00:38:21,303 --> 00:38:22,637
เขาบอกว่า "ผมไม่เลือก"

707
00:38:22,721 --> 00:38:24,723
ฉันเลยบอกว่า "งั้นฉันเลือก ฉันไปละ"

708
00:38:32,188 --> 00:38:35,108
จำได้ว่าสมัยก่อน
ตอนที่เรายังคุยกันบ่อยๆ

709
00:38:35,191 --> 00:38:38,320
เรายืนคุยกัน ผมบอกว่า
"เออร์วิน รู้ไหมว่า

710
00:38:38,403 --> 00:38:43,241
มีเด็กสูงหกฟุตแปดนิ้วหรือหกฟุตเก้านิ้วสักคน
ในโรงยิมสักแห่งในประเทศนี้

711
00:38:44,659 --> 00:38:48,538
ที่มีทักษะทุกอย่างเหมือนคุณ

712
00:38:49,497 --> 00:38:51,374
เขาจะซ้อมจนเก่งกว่าคุณรึเปล่า"

713
00:38:52,584 --> 00:38:55,587
หนึ่งปีต่อมา ผมคุยกับเขาที่ไหนไม่รู้

714
00:38:55,670 --> 00:38:57,255
เขาบอกว่า "นี่ โค้ช

715
00:38:57,339 --> 00:39:00,967
จำตอนที่โค้ชบอกว่า
จะมีคนซ้อมหนักกว่าผมได้ไหม"

716
00:39:01,468 --> 00:39:03,053
เขาบอก "ผมเจอตัวเขาละ"

717
00:39:06,890 --> 00:39:09,142
ช่วงท้ายฤดูกาลปีหนึ่ง

718
00:39:09,226 --> 00:39:12,687
เขาตัดสินใจเชิญ
นักบาสระดับมหาวิทยาลัยรวมดาว

719
00:39:12,771 --> 00:39:14,689
เป็นตัวแทนของชาติอเมริกา

720
00:39:14,773 --> 00:39:16,524
(ยูเอสเอ)

721
00:39:16,608 --> 00:39:19,402
ซ้อมวันแรก ผมยืนดูเขาซ้อมยิง

722
00:39:19,486 --> 00:39:22,906
เขาก็ยิงลงไปทุกลูก แบบติดกัน 30 ลูกเลย

723
00:39:23,907 --> 00:39:26,576
ผมแบบ "โห พวก หมอนี่ยิงแม่น"

724
00:39:27,285 --> 00:39:29,621
ตอนที่เข้าไปเล่น
ผมไม่รู้เรื่องเขาเท่าไหร่

725
00:39:29,704 --> 00:39:31,706
รู้แต่เขาเป็นนักบาสเกตบอลที่มีฝีมือ

726
00:39:31,790 --> 00:39:32,707
แล้วเขาก็เดินไปเดินมา

727
00:39:32,791 --> 00:39:34,960
พร้อมแบกสเตริโอใหญ่ๆ ไปด้วยทุกที่

728
00:39:35,043 --> 00:39:36,044
(แลร์รี เบิร์ด)
(ฟอร์เวิร์ด เซลติคส์ 1979-1991)

729
00:39:36,127 --> 00:39:39,339
นั่นเป็นจังหวะที่ผมเจอแลร์รี เบิร์ดระยะประชิด

730
00:39:43,301 --> 00:39:46,805
เราลงสนามและเริ่มส่งลูกโดยไม่มอง

731
00:39:46,888 --> 00:39:49,391
แล้วเขาก็โดดยิงไกล

732
00:39:50,016 --> 00:39:51,810
เออร์วิน จอห์นสัน ดูสิ โห!

733
00:39:51,893 --> 00:39:54,813
รอบนึง ผมส่งลูกไม่มองให้แลร์รี

734
00:39:54,896 --> 00:39:57,148
เขารับ แล้วก็ส่งโดยไม่มองกลับมา

735
00:39:57,232 --> 00:39:59,734
ผมเลย์ขึ้นไปยิง คนก็สติแตกกันหมด

736
00:40:01,069 --> 00:40:03,488
แล้วหลังจากนั้น ผมกลับไปบอกทุกคนเลยว่า

737
00:40:03,572 --> 00:40:06,366
"แลร์รี เบิร์ด นั่นของจริง"

738
00:40:07,367 --> 00:40:08,785
ฤดูกาลต่อจากนั้น

739
00:40:08,868 --> 00:40:12,330
เขานำทีมชนะ 33 แพ้ 0 เลยนะ

740
00:40:12,414 --> 00:40:13,665
ชนะ 33 แพ้ 0

741
00:40:15,000 --> 00:40:17,919
คือเราก็เจอคนเก่งๆ เยอะมาก
เวลาแข่งบิ๊กเทน

742
00:40:18,003 --> 00:40:21,298
แต่ไม่เคยเจอคนที่มีความสามารถเฉพาะตัว
อย่างแลร์รี เบิร์ด

743
00:40:23,174 --> 00:40:24,551
เบิร์ดเหมือนนักฆ่า

744
00:40:24,634 --> 00:40:26,803
เป็นกองทำลายล้างฉายเดี่ยว
ของม.อินเดียนาสเตท

745
00:40:26,887 --> 00:40:28,847
และแมจิคอาจจะ…

746
00:40:28,930 --> 00:40:31,600
เขาอาจไม่ชอบหน้ากันและกันตั้งแต่แรก
เพราะเป็นคู่แข่งกัน

747
00:40:31,683 --> 00:40:34,436
เขาขึ้นปก สปอร์ตอิลลัสสเตรทเท็ด
บาสเกตบอลวีคลี่

748
00:40:34,519 --> 00:40:35,645
(อาวุธลับของ
บาสเกตบอลมหาวิทยาลัย)

749
00:40:35,729 --> 00:40:36,730
(เบิร์ดขึ้นบิน)

750
00:40:36,813 --> 00:40:38,273
นิตยสารบาสเกตบอลทั้งหมด

751
00:40:38,356 --> 00:40:40,317
เขาได้ตำแหน่งผู้เล่นยอดเยี่ยม
ในการแข่งขันบาสเกตบอลวิทยาลัย

752
00:40:40,400 --> 00:40:43,653
ผมก็ยังว่า "นี่ น่าจะเป็นผมมากกว่านะ
แต่ก็ไม่เป็นไร"

753
00:40:43,737 --> 00:40:45,280
ก็ต้องคิดงั้นแหละล่ะ

754
00:40:46,197 --> 00:40:47,908
ถึงเราจะกัดกันหนักแค่ไหน

755
00:40:47,991 --> 00:40:51,202
แต่สถิติที่เขาทำได้ในปีแรกก็น่าทึ่งมาก

756
00:40:52,078 --> 00:40:57,459
มันยากนะ เวลาส่องกระจก
แล้วเห็นคนที่เล่นเหมือนเราเป๊ะ

757
00:40:57,542 --> 00:41:01,087
แรงผลักดันที่จะเอาชนะก็สูงเหมือนผม

758
00:41:01,755 --> 00:41:05,300
เขาชอบเอาชนะ เท่าที่ผมชอบเอาชนะ

759
00:41:06,051 --> 00:41:08,261
ในตอนนั้น
ผมว่าเราทั้งคู่ไม่ได้คิดหรอกว่า

760
00:41:08,345 --> 00:41:10,430
จะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต

761
00:41:10,513 --> 00:41:12,766
เป็นแค่จุดเริ่มต้นของสิ่งที่ผมรู้ว่า…

762
00:41:12,849 --> 00:41:14,517
ผมจะต้องเจอเขาไปอีกนาน

763
00:41:14,601 --> 00:41:16,895
อาร์คันซอชนะติดกันมา 14 นัดรวด

764
00:41:16,978 --> 00:41:18,772
กับสถิติชนะ 25 แพ้ 4 ในฤดูกาลนี้

765
00:41:18,855 --> 00:41:20,440
อินเดียนาสเตท ชนะ 31 แพ้ 0

766
00:41:20,523 --> 00:41:23,526
ตอนนั้นผมเป็นผู้ว่าการรัฐอาร์คันซอ

767
00:41:23,610 --> 00:41:25,111
เป็นปีแรกด้วย

768
00:41:25,195 --> 00:41:28,949
อาร์คันซอไปถึงรอบทัวร์นาเมนท์
เขาต้องแข่งกับอินเดียนาสเตท

769
00:41:29,032 --> 00:41:30,325
(อินเดียนาสเตทกับอาร์คันซอ
ถึงรอบไฟนอลเขตมิดเวสต์)

770
00:41:30,408 --> 00:41:32,911
ไม่มีใครอยากให้
อาร์คันซอชนะอินเดียนาได้…

771
00:41:32,994 --> 00:41:34,329
(ประธานาธิบดีบิล คลินตัน)
(แฟนพันธุ์แท้อาร์คันซอ)

772
00:41:34,412 --> 00:41:35,705
ถ้าไม่ใช่คนจากอาร์คันซอ

773
00:41:35,789 --> 00:41:37,958
เขาอยากดูเบิร์ดกับแมจิคเล่นรอบไฟนอล

774
00:41:38,917 --> 00:41:42,504
พอยต์การ์ดของอินเดียนาสเตท
อยู่ปีสี่แล้วและเก่งมาก

775
00:41:42,587 --> 00:41:45,799
ตอนเวลาใกล้หมด
เขาโยนบอลด้วยมือซ้าย

776
00:41:45,882 --> 00:41:49,094
โยนขึ้นไป มันเด้งกลับจากแป้นแล้วลงจนเขาชนะ

777
00:41:49,177 --> 00:41:50,762
เป็นเกมที่สุดยอดมาก ผม…

778
00:41:50,845 --> 00:41:53,473
ผมหันไปมองหน้าคนที่นั่งดูอยู่ด้วยกันแล้วบอกว่า

779
00:41:53,557 --> 00:41:58,478
"ตอนนี้พระเจ้าอย่างให้แมจิคกับแลร์รี เบิร์ด
เข้าไปชิงไฟนอลกัน

780
00:41:59,062 --> 00:42:01,314
เราจะค้านประสงค์ของพระเจ้าได้ไง"

781
00:42:05,777 --> 00:42:07,862
วันนี้อินเดียนาสเตท
แข่งกับมิชิแกนสเตท

782
00:42:07,946 --> 00:42:11,408
ผมไบรอันท์ กัมเบล
แฟนๆ ที่นี่บ้าบอกันมากครับ

783
00:42:11,491 --> 00:42:12,576
(สปาร์ตันแห่งมิชิแกนสเตท
ปี 1979)

784
00:42:12,659 --> 00:42:13,660
(มหาวิทยาลัยอินเดียนาสเตท)
(ปี 1979)

785
00:42:13,743 --> 00:42:17,872
รอบไฟนอลเอ็นซีเอเอ
ระหว่างมิชิแกนสเตทกับอินเดียนาสเตท

786
00:42:17,956 --> 00:42:19,666
เป็นสวรรค์คนรักบาสเกตบอล

787
00:42:19,749 --> 00:42:21,042
(ประธานาธิบดีบารัค โอบามา)

788
00:42:21,126 --> 00:42:23,753
เพราะปีนั้นมีคนเก่งเหนือคนถึงสองคน

789
00:42:23,837 --> 00:42:25,380
แมจิคแมน เออร์วิน จอห์นสัน

790
00:42:25,463 --> 00:42:27,424
แข่งกับเดอะเบิร์ด แลร์รี เบิร์ด
จากอินเดียนาสเตท

791
00:42:27,507 --> 00:42:30,218
เราไม่เปิดทีวีนอกจาก
เขากำลังคุยกันเรื่องแมจิคกับเบิร์ด

792
00:42:30,302 --> 00:42:31,303
ข่าวออกไปทุกที่

793
00:42:31,970 --> 00:42:33,930
ฟากหนึ่งมีแมจิคแมน

794
00:42:34,014 --> 00:42:38,351
แข่งกับหนุ่มบ้านนอกจากแฟรนช์ลิค อินเดียนา
แลร์รี เบิร์ด

795
00:42:38,435 --> 00:42:42,188
ทั้งสองคนแตกต่างโดยสิ้นเชิง
มีความน่าสนใจคนละด้านโดยสิ้นเชิง

796
00:42:43,398 --> 00:42:46,776
ประเทศแบ่งขั้วกันเลยครับว่า
เขาจะเชียร์ฝ่ายไหนดี

797
00:42:46,860 --> 00:42:47,861
(เดอะเบิร์ด ปะทะ แมจิค)

798
00:42:47,944 --> 00:42:51,197
อย่าหลอกตัวเองดีกว่า
มีความขัดแย้งด้านเชื้อชาติด้วย

799
00:42:51,823 --> 00:42:54,659
หนุ่มคนขาวจากบ้านนอกอินเดียนา

800
00:42:55,535 --> 00:42:57,954
กับหนุ่มคนดำจากกลางเมือง

801
00:42:58,038 --> 00:43:00,415
จะมาแข่งกันชิงตำแหน่ง
ไม่ได้ก็เสียทั้งหมด

802
00:43:00,498 --> 00:43:02,250
ข่าวทุกอย่างเป็นเรื่องสองคนนี้

803
00:43:02,334 --> 00:43:05,587
เพราะข่าวเรื่องคู่แข่งขั้วตรงข้าม
จะดึงความสนใจคนได้ ใช่ไหมล่ะ

804
00:43:05,670 --> 00:43:08,798
ฝั่งหนึ่งคนดำ ฝั่งหนึ่งคนขาว ตรงข้ามกัน

805
00:43:08,882 --> 00:43:11,426
ฝั่งหนึ่งมิชิแกนสเตท
อีกฝั่งอินเดียนาสเตท

806
00:43:11,509 --> 00:43:13,345
ลักษณะการเล่นก็ตรงข้ามกัน

807
00:43:14,930 --> 00:43:17,557
สองคนนี้เป็นนักกีฬา
สองคนที่เก่งสุดในประเทศ

808
00:43:18,433 --> 00:43:21,353
มีคนชนะได้คนเดียว
มีคนเดียวจะได้ครองมงกุฎ

809
00:43:21,436 --> 00:43:24,564
เราเจอการจับคู่ชิงแชมป์แบบนั้นมากี่ครั้งกัน

810
00:43:24,648 --> 00:43:26,524
(ขอต้อนรับสู่อาณาจักรแมจิค)

811
00:43:26,608 --> 00:43:27,609
(เดอะเบิร์ดอาจยิงได้
แต่แมจิคทำได้มากกว่า)

812
00:43:27,692 --> 00:43:30,403
ฤดูกาลนี้ของสปาร์ตันจะปิดฉาก
ด้วยนัดตึงเครียด

813
00:43:30,487 --> 00:43:32,364
แข่งกับม.อินเดียนาสเตทไร้พ่าย

814
00:43:32,447 --> 00:43:35,242
นี่จะเป็นการลงเล่นในระดับมหาวิทยาลัย
ครั้งสุดท้ายของแลร์รี เบิร์ด

815
00:43:35,325 --> 00:43:37,994
และน่าจะเป็นนัดสุดท้ายของ
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน

816
00:43:40,205 --> 00:43:43,250
ทั้งที่เราเลิกกันแล้ว ฉันก็ยังดูบาสอยู่

817
00:43:43,333 --> 00:43:45,043
แล้วก็เป็นส่วนหนึ่งของทุกอย่าง

818
00:43:45,126 --> 00:43:47,504
เพราะฉัน… แบบว่า ฉันก็ยังรักเขาอยู่

819
00:43:48,004 --> 00:43:51,758
แล้วเขาก็ไม่ได้ยอมรับตรงๆ ว่า
เขาคบสาวอื่นคนไหน

820
00:43:51,841 --> 00:43:54,427
ฉันเลยคิดว่าเราอาจจะกลับมาคบกันได้

821
00:43:55,804 --> 00:43:58,348
แต่เมื่อถึงจุดที่เขาลงแข่งนัดเอ็นซีเอเอ

822
00:43:58,431 --> 00:44:01,560
ฉันนั่งดูอยู่ทางทีวี มองไปที่กลุ่มผู้ชม

823
00:44:01,643 --> 00:44:03,562
เห็นแม่ของเขานั่งอยู่บนสแตนด์

824
00:44:03,645 --> 00:44:07,941
แล้วผู้หญิงคนนั้นก็นั่งอยู่ข้างแม่
เรื่องนั้นขยี้หัวใจฉันเลย

825
00:44:09,276 --> 00:44:12,195
นั่งดูเกมและเห็นสาวคนนั้น

826
00:44:12,279 --> 00:44:14,531
บนเก้าอี้จุดที่ฉันควรจะได้นั่ง

827
00:44:16,866 --> 00:44:19,369
คือว่า มัน… นัดนั้นฉันทำใจยากมาก

828
00:44:19,452 --> 00:44:21,871
นัดนั้นดูแล้วทำใจยาก

829
00:44:21,955 --> 00:44:25,375
มิชิแกนสเตทได้ลูกเปิดเกม
ดอนเนลลี่อยู่ท้ายสนาม

830
00:44:25,458 --> 00:44:28,920
หลายคนคิดว่าถ้าคุมได้ในช่วงต้น
จะสำคัญต่อชัยชนะในเกมนี้

831
00:44:29,004 --> 00:44:30,630
เรารู้ว่านัดนี้หินอยู่แล้ว

832
00:44:30,714 --> 00:44:33,633
แต่เราก็มั่นใจว่าคืนนั้นเราจะแข่งได้ดี

833
00:44:34,509 --> 00:44:37,345
แผนคือเราจะส่งคนประกบเขาสองเท่า

834
00:44:37,429 --> 00:44:38,430
ไม่ว่าเขาจะขยับไปทางไหน

835
00:44:38,513 --> 00:44:41,433
อย่าให้ขยับตัวทำอะไรได้

836
00:44:41,516 --> 00:44:45,145
ดู พวกนั้นหนีบประกบเขาแจ
โดนดักหมด ส่งลูกให้เขาไม่ได้เลย

837
00:44:45,228 --> 00:44:47,522
เขาทำคะแนนได้เก่งมากๆ

838
00:44:47,606 --> 00:44:50,442
เราก็อยากประกบเข้าไปประชิดเลย

839
00:44:50,525 --> 00:44:52,277
ไม่ให้ต้องมีอากาศหายใจ

840
00:44:52,360 --> 00:44:53,445
ล้อมผมหมด

841
00:44:53,528 --> 00:44:57,324
ทำให้ผมต้องยิงจากจุดที่ยากกว่าปกติ

842
00:44:57,407 --> 00:44:59,743
จอห์นสัน สามต่อหนึ่ง

843
00:44:59,826 --> 00:45:02,621
ส่งไปแล้ว ลอยขึ้นรับแล้วยัด
นั่นเกรก เคลเซอร์

844
00:45:02,704 --> 00:45:05,832
ตอนเข้าครึ่งหลัง เรานำอยู่ 16 แต้ม

845
00:45:07,500 --> 00:45:09,544
จากนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

846
00:45:09,628 --> 00:45:12,380
เออร์วิน จอห์นสัน
จากมิชิแกนสเตทไปผลักเขา

847
00:45:12,464 --> 00:45:15,592
แมจิค จอห์นสันฟาล์วรอบที่สาม

848
00:45:15,675 --> 00:45:16,968
เราแข่งอย่างลำบากมาก

849
00:45:17,052 --> 00:45:18,887
เพราะเออร์วินโดนฟาล์วสามครั้งตั้งแต่ครึ่งแรก

850
00:45:18,970 --> 00:45:21,890
การ์ดตัวใหญ่พร้อมกับ…

851
00:45:21,973 --> 00:45:24,809
เคลเซอร์ทำฟาล์ว ครั้งที่สี่ครับ

852
00:45:24,893 --> 00:45:26,603
เรากำลังจะได้ทั้งเกมแล้ว

853
00:45:26,686 --> 00:45:30,106
เกรก เคลเซอร์ดันไปฟาล์วครั้งที่สี่
พวกนั้นเลยตีตื้นมาได้

854
00:45:31,441 --> 00:45:32,692
เบิร์ด

855
00:45:33,318 --> 00:45:35,612
52 ต่อ 46

856
00:45:35,695 --> 00:45:38,823
ผมรู้เลยว่าต้อง
จัดเกมยังไงก็ได้ให้เราชนะ

857
00:45:38,907 --> 00:45:41,993
จอห์นสัน จอห์นสันได้บอล

858
00:45:43,411 --> 00:45:46,456
บุกรอบสุดท้ายของเกม
เออร์วินได้บอลไป

859
00:45:46,539 --> 00:45:51,211
เขาปาลูกยาวข้ามหัวประมาณสามในสี่สนาม

860
00:45:51,294 --> 00:45:52,671
อ้าว ส่งได้ดี!

861
00:45:52,754 --> 00:45:55,090
ให้เคลเซอร์ซึ่งก็ดั๊งค์แล้วจบเกมเลย

862
00:45:58,552 --> 00:46:00,220
จบแล้วครับ

863
00:46:00,303 --> 00:46:06,101
มหาวิทยาลัยมิชิแกนสเตท
แชมป์ทั่วประเทศของปี 1979

864
00:46:06,184 --> 00:46:08,937
เราเล่นกันได้เต็มศักยภาพ

865
00:46:09,020 --> 00:46:10,814
และนั่นเป็นจังหวะที่น่าภาคภูมิใจมาก

866
00:46:10,897 --> 00:46:12,732
แต่มีได้แค่คนเดียว…

867
00:46:12,816 --> 00:46:16,069
นั่นเป็นการแพ้ครั้งที่ทำใจยากที่สุดครั้งหนึ่ง
จนวันนี้ก็ยังรู้สึกอยู่

868
00:46:18,989 --> 00:46:22,826
ยังเป็นเกมที่คนดูกันมากที่สุด
ในประวัติศาสตร์บาสมหาวิทยาลัย

869
00:46:22,909 --> 00:46:24,953
ถึงจะผ่านมา 40 กว่าปีแล้วก็เถอะ

870
00:46:27,247 --> 00:46:30,750
เป้าหมายและความฝันที่ผมตั้งไว้
เริ่มส่งผลอย่างที่หวัง

871
00:46:30,834 --> 00:46:35,171
บนเครื่องบินตอนกลับไปยังมิชิแกนสเตท

872
00:46:36,298 --> 00:46:37,591
ผมก็รู้แล้วว่าผมกำลังจะลาออก

873
00:46:37,674 --> 00:46:41,136
ผมพร้อมแล้วทั้งร่างกายและจิตใจ
ที่จะไปเล่นอาชีพ

874
00:46:41,219 --> 00:46:43,930
(แมจิคมายากลจะไปจากเอ็มเอสยู)
(เออร์วิน จอห์นสันไปเล่นอาชีพ)

875
00:46:44,014 --> 00:46:48,518
เราเข้ามาทำอะไรหลายอย่างในมหาวิทยาลัย
ที่ตอนแรกผมว่าอาจต้องใช้สี่ปี

876
00:46:48,602 --> 00:46:53,481
แต่มันเกิดขึ้นในแค่สองปี
ผมเลยคิดว่าจะเดินขั้นต่อไปแล้ว

877
00:46:54,190 --> 00:46:57,068
และมาดูกันว่าผมจะทำอะไรได้บ้างในเอ็นบีเอ

878
00:46:58,862 --> 00:47:00,906
ผมกำลังทิ้งอะไรเยอะนะ

879
00:47:01,740 --> 00:47:04,743
มหาวิทยาลัยคือ… ผมกำลังจะทิ้งเพื่อนนักศึกษา

880
00:47:04,826 --> 00:47:10,081
แล้วก็โอกาสที่จะได้สนุกเยอะๆ

881
00:47:11,666 --> 00:47:13,710
ทิ้งอะไรไปเยอะ

882
00:47:14,586 --> 00:47:19,382
เขาไปแข่งจนชนะเอ็นซีเอเอ
แล้วก็ ปีต่อมาเลย

883
00:47:19,466 --> 00:47:21,885
เขาเลือกที่จะย้ายไปแคลิฟอร์เนีย

884
00:47:23,011 --> 00:47:24,846
ตอนนั้นฉันตั้งใจจะเรียนให้จบ

885
00:47:24,930 --> 00:47:27,933
แล้วออกไปจากที่นี่ เริ่มชีวิตใหม่

886
00:47:35,398 --> 00:47:37,150
ก่อนจะถึงวันแรกสุด…

887
00:47:37,234 --> 00:47:38,235
(12 ตุลาคม 1979)

888
00:47:38,318 --> 00:47:41,363
ผมอยากให้ทุกคนรู้ว่า ชายคนนี้มีรอยยิ้ม

889
00:47:41,446 --> 00:47:45,784
สว่างไปทุกจอโทรทัศน์
ตั้งแต่ที่นี่ไปจนถึงแบงกอร์ รัฐเมน

890
00:47:45,867 --> 00:47:48,286
ผมประหม่าท้องไส้ปั่นป่วน

891
00:47:48,370 --> 00:47:51,957
ผมต้องทำให้แน่ใจว่าสงบใจได้ก่อน

892
00:47:53,083 --> 00:47:54,501
คุณกำลังดูนัดแรกในชีวิต

893
00:47:54,584 --> 00:47:56,878
ที่แมจิค จอห์นสันเล่นให้กับ
ลอสแองเจลิสเลเกอร์ส

894
00:47:56,962 --> 00:47:59,256
และแมจิค จอห์นสันพลาดรีบาวนด์ลูกหนึ่ง

895
00:48:00,465 --> 00:48:02,300
บอลหลุดมือ คนแย่งพัลวัน

896
00:48:02,384 --> 00:48:05,136
จอห์นสันหลุดไป ถือลูกวิ่งครับ

897
00:48:05,220 --> 00:48:07,806
สังหรณ์ว่าได้ยินเสียงแฟนบาสเกตบอลตอนนี้

898
00:48:07,889 --> 00:48:09,057
บ่นกันว่า "เห็นมะ

899
00:48:09,140 --> 00:48:11,893
แมจิค จอห์นสันเล่นเกมรุกในเอ็นบีเอไม่ได้"

900
00:48:11,977 --> 00:48:14,813
ประมาณควอเตอร์ที่สอง
ผมถึงสงบใจได้

901
00:48:15,855 --> 00:48:18,900
โดนแมจิคดักไว้ได้
เขาเลี้ยงมาจากท้ายสนาม

902
00:48:18,984 --> 00:48:21,653
หลอกส่ง อ้าว ส่ง ยิงเลยครับ

903
00:48:21,736 --> 00:48:23,321
ห้า

904
00:48:23,405 --> 00:48:24,698
จอห์นสันส่งคารีม

905
00:48:25,532 --> 00:48:29,119
สุดท้ายแล้วนะครับ
ฟอร์ดส่งให้คารีม

906
00:48:29,202 --> 00:48:30,495
สกายฮุค โอ๊ย

907
00:48:30,579 --> 00:48:33,498
แล้วเลเกอร์สชนะ! ได้แต้ม!

908
00:48:33,582 --> 00:48:38,503
คารีม อับดุล-จาบบาร์คว้าชัยชนะ
ให้ลอสแองเจลิสเลเกอร์ส!

909
00:48:38,587 --> 00:48:41,339
และแมจิค จอห์นสันก็ออกไปฉลอง

910
00:48:41,423 --> 00:48:44,134
อย่างกับเพิ่งชนะได้แชมป์เอ็นซีเอเอ

911
00:48:44,217 --> 00:48:46,845
แมจิคเริ่มวิ่งใหญ่โดดไปโดดมา
เราทุกคนก็ดีใจนะ

912
00:48:46,928 --> 00:48:50,974
แต่เราดีใจเพราะชนะเกมนั้น
แมจิคดีใจเพราะเขาดูออกแล้ว

913
00:48:51,057 --> 00:48:53,643
เขาเห็นทีมที่จะได้แชมป์แล้ว

914
00:48:54,936 --> 00:48:57,272
ผมกลับไปห้องล็อกเกอร์ คารีมบอกว่า

915
00:48:57,355 --> 00:49:00,150
"เด็กใหม่ อย่าได้ทำแบบนั้นอีก"

916
00:49:00,233 --> 00:49:01,860
ต้องเล่นอีก 81 เกม

917
00:49:03,028 --> 00:49:06,698
คือถ้าเราต้องตื่นเต้นระดับนี้

918
00:49:06,781 --> 00:49:11,745
ทุกเกมที่ชนะ คือ
ถึงแค่ช่วงคริสต์มาสก็จะไม่รอดกันแล้ว

919
00:49:11,828 --> 00:49:13,705
เขาชี้หน้าผม ผมชี้หน้าเขา

920
00:49:13,788 --> 00:49:16,625
"ถ้าคุณยิงแบบนั้นได้อีก 81 รอบ

921
00:49:16,708 --> 00:49:19,628
ผมก็จะโดดกอดคุณอีก 81 รอบนั่นแหละ"

922
00:49:19,711 --> 00:49:22,214
จู่ๆ หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มชนะ

923
00:49:22,297 --> 00:49:25,091
คนที่จับจินตนาการของคนทั้งประเทศ

924
00:49:25,175 --> 00:49:27,052
คือชายคนนี้ แมจิคแมน คุณจอห์นสัน

925
00:49:27,135 --> 00:49:28,136
(จอห์นสันส่งยิ้มให้แมจิค)

926
00:49:28,220 --> 00:49:31,097
เขาทำให้ผมเปลี่ยนภาพลักษณ์ตัวเองได้

927
00:49:31,181 --> 00:49:34,267
ตรงที่เราเริ่มชนะครับ
ผม… คือผมก็เริ่มยิ้มได้มั่ง

928
00:49:36,895 --> 00:49:39,022
เขาเป็นตัวเล่นที่เราจำเป็นต้องมีเลย

929
00:49:39,689 --> 00:49:42,192
ความใจเย็นหายไป
ความกระตือรือร้นมาแทน

930
00:49:42,275 --> 00:49:43,610
แล้วมันก็แปลกใหม่ดีนะ

931
00:49:44,152 --> 00:49:45,445
คนพวกนี้เขารักกันดี

932
00:49:45,528 --> 00:49:47,489
- เราเป็นคนกลุ่มหนึ่งที่…
- เพื่อนผม

933
00:49:47,572 --> 00:49:50,742
เมื่อกี้ใส่แค่เสื้อยืดตัวเดียว
ตอนนี้ดูสิ ใส่เสื้อผ้าไหมมาแล้ว

934
00:49:50,825 --> 00:49:51,952
ดูมันสิ

935
00:49:52,702 --> 00:49:54,829
เมื่อทีมเลเกอร์สเริ่มชนะ

936
00:49:54,913 --> 00:49:58,166
นั่นช่วยรวมใจคนทั้งเมืองลอสแองเจลิส

937
00:49:58,250 --> 00:50:00,418
ทุกคนเลยรู้สึกเหมือนเขาเป็นฮีโร่

938
00:50:00,919 --> 00:50:05,715
ผมหลงรักแมจิค จอห์นสัน
กับสิ่งที่เขาทำในสนาม

939
00:50:05,799 --> 00:50:09,928
เสน่ห์ของเขา
เวลาที่ออกสื่อหรือออกเจอประชาชน

940
00:50:10,011 --> 00:50:13,515
ไม่ได้มีแต่ชาวอเมริกันผิวดำ
ไม่ได้มีแต่เด็กผิวดำ วัยรุ่นผิวดำ…

941
00:50:13,598 --> 00:50:14,766
(แกรนท์ ฮิลล์)
(ฟอร์เวิร์ด พิสตันส์ 1994-2000)

942
00:50:14,849 --> 00:50:16,351
ที่หลงรักแมจิค จอห์นสัน

943
00:50:16,434 --> 00:50:17,435
(แมจิค จอห์นสัน)

944
00:50:17,519 --> 00:50:20,689
แต่ชาวอเมริกันผิวขาวก็หลงรัก
แมจิค จอห์นสันด้วย

945
00:50:21,982 --> 00:50:27,279
การหลงรักและมองเป็นตัวอย่าง
ได้แรงบันดาลใจจากชายผิวดำ

946
00:50:27,362 --> 00:50:28,905
คือ นั่นเป็นเรื่องที่แทบไม่เคยเกิดขึ้น

947
00:50:28,989 --> 00:50:30,574
เลเกอร์ส!

948
00:50:30,657 --> 00:50:31,950
ฟอรั่มอยู่ในอิงเกิลวูด

949
00:50:32,033 --> 00:50:34,411
ผมโตมาในจุดห่างจากนั้น 14 ช่วงถนน
แล้วเราก็ไม่มีตั๋ว

950
00:50:34,494 --> 00:50:37,914
เราต้องหาทางแอบเข้าไป
เราวิ่งทะลุอุโมงค์แห่งหนึ่ง

951
00:50:37,998 --> 00:50:40,041
วิ่งหนียาม เข้าไปใน…

952
00:50:40,125 --> 00:50:42,878
แบบเข้าไปในฟอรั่มแล้วก็แอบนั่งเลย

953
00:50:42,961 --> 00:50:44,546
มาอีกแล้วครับ

954
00:50:45,589 --> 00:50:47,048
ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้น

955
00:50:47,132 --> 00:50:50,093
ผมไม่เคยเห็นคนสูงเกินสองเมตร
เลี้ยงลูกขึ้นมาตามสนาม

956
00:50:50,176 --> 00:50:53,388
เขาคุมจังหวะทุกอย่างได้
กำกับเกมบุกได้หมด

957
00:50:53,471 --> 00:50:55,724
ไม่มีใครเล่นเกมนี้ได้อย่างเขา

958
00:50:55,807 --> 00:50:58,894
ดูไปก็ลักลั่นย้อนแย้งนะ
เขาเล่นตำแหน่งไหนก็ได้

959
00:50:58,977 --> 00:51:00,729
เขาเป็นพอยต์การ์ดสูงสองเมตรกว่า

960
00:51:00,812 --> 00:51:02,772
สมัยนั้นยังไม่มีคนแบบนั้น

961
00:51:02,856 --> 00:51:04,649
แมจิคกำลังโดนประกบแล้วเขาก็รู้

962
00:51:04,733 --> 00:51:06,735
โห ส่งด่วนให้คูเปอร์ยิงลงไป!

963
00:51:06,818 --> 00:51:08,361
ส่งโดยไม่มอง แต่…

964
00:51:08,445 --> 00:51:10,447
เออร์วินจะส่งไม่ต้องมองอย่างเยี่ยม

965
00:51:10,530 --> 00:51:13,283
แบบ มองด้านนี้ ส่งลูกไปอีกด้าน
ส่งข้างหลัง

966
00:51:13,366 --> 00:51:15,327
ส่งอ้อมโลก เป็นคะแนน!

967
00:51:15,410 --> 00:51:18,288
ผมส่งไม่มองให้ทุกคนเนอะ

968
00:51:18,371 --> 00:51:20,749
ส่งลอดขา ส่งอ้อมหลัง

969
00:51:20,832 --> 00:51:24,628
โอ้โห แล้วผู้ชมก็เสียสติกันหมด

970
00:51:24,711 --> 00:51:27,505
แมจิคเขามีมาด แมจิคเขาเท่

971
00:51:28,548 --> 00:51:33,637
แล้วเขาก็เล่นด้วยความสนุกและกระตือรือร้น

972
00:51:33,720 --> 00:51:35,388
คือเขาเป็นผู้เล่นที่ผมชอบที่สุด

973
00:51:35,472 --> 00:51:37,224
เลเกอร์สกลายเป็นทีมโปรดของผม

974
00:51:38,350 --> 00:51:39,809
คนมองเขาเป็นตัวอย่าง

975
00:51:39,893 --> 00:51:42,812
คนชื่นชมเขาจากทุกด้าน

976
00:51:42,896 --> 00:51:44,940
คนอยากเป็นเขา

977
00:51:53,406 --> 00:51:57,702
ทุกคนรู้จักแมจิค
คนที่มีความสุข คนที่ยิ้ม

978
00:51:58,495 --> 00:52:02,290
ผมว่าพวกเขาอาจจะคิดกันว่า
แบบว่า ชีวิตนี้ไม่เคยมีอะไรผิดแผน

979
00:52:02,374 --> 00:52:04,376
หรือเขาไม่มีปัญหาอะไร

980
00:52:04,459 --> 00:52:08,088
เขาลุกขึ้นมายิ้มทุกวันและกับทุกอย่าง

981
00:52:09,631 --> 00:52:13,385
แต่ผมก็มีจังหวะจิตตก และ…

982
00:52:14,052 --> 00:52:17,973
เออร์วิน จอห์นสันเป็นอีกคนหนึ่ง นึกออกไหม

983
00:52:18,056 --> 00:52:21,226
ตรงนี้มีแมจิค แต่ตรงนี้ก็มีเออร์วิน

984
00:52:23,186 --> 00:52:25,397
ในช่วงปีแรก ผมคิดถึงบ้านมากๆ

985
00:52:26,356 --> 00:52:29,150
บิลค่าโทรศัพท์ของผมสูงมาก

986
00:52:29,234 --> 00:52:31,361
เขาโทรหาเราตลอด

987
00:52:31,945 --> 00:52:34,739
แทบจะโทรทุกวัน หรือวันเว้นวัน

988
00:52:37,033 --> 00:52:39,411
ผมไม่เคยอยู่ห่างจากครอบครัว

989
00:52:39,494 --> 00:52:43,248
คุณพ่อกับคุณแม่มาดูผมเล่นตลอด

990
00:52:43,331 --> 00:52:47,043
ที่บ้านอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัย
แค่ 15 หรือ 20 นาที

991
00:52:47,127 --> 00:52:49,713
ผมสามารถกลับบ้านแล้ว
กินอาหารที่บ้านทำได้

992
00:52:49,796 --> 00:52:51,006
ตอนนี้ผมทำงั้นไม่ได้แล้ว

993
00:52:51,089 --> 00:52:54,551
ผมจะขับรถไปกอดแม่หนึ่งทีไม่ได้ละ

994
00:52:54,634 --> 00:52:58,638
หรือกลับไปขอคำแนะนำจากพ่อตัวต่อตัวไม่ได้

995
00:52:58,722 --> 00:53:02,392
นี่คือผู้เล่นหน้าใหม่คนดัง
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน

996
00:53:02,475 --> 00:53:04,102
โหดนะ เมื่อต้องไปเล่นเป็นทีมเยือน

997
00:53:04,185 --> 00:53:05,270
- ใช่ไหม
- แน่นอนครับ

998
00:53:05,353 --> 00:53:07,439
ไม่ได้ยินเสียงกองเชียร์ในบ้านส่งเสียงให้เรา

999
00:53:09,024 --> 00:53:10,734
เดอะฟอรั่มอยู่ในอิงเกิลวูด

1000
00:53:10,817 --> 00:53:13,320
ที่พักของเออร์วินก็ใกล้อิงเกิลวูด
เขาใช้ชีวิตค่อนข้างจะโดดเดี่ยว

1001
00:53:13,403 --> 00:53:14,487
(ลอน โรเซน)
(ผู้จัดการส่วนตัวของแมจิค ปี 1987-1996)

1002
00:53:14,571 --> 00:53:17,449
เวลากลับบ้านเขาจะกลับไปที่
ห้องชุดสองห้องนอนของเขา

1003
00:53:17,949 --> 00:53:22,162
ผมอยู่ในห้องตลอดเวลา เพราะผมกลัว

1004
00:53:22,245 --> 00:53:26,499
ผมยังกลัวแอลเออยู่
เพราะแอลเอใหญ่มาก

1005
00:53:27,083 --> 00:53:28,627
ชีวิตการเข้าสังคมเป็นยังไงบ้าง

1006
00:53:29,377 --> 00:53:30,962
คือผมรู้ว่าคุณต้องซ้อมหนัก

1007
00:53:31,046 --> 00:53:32,422
- ครับ
- แต่ก็มีเวลาเล่นใช่ไหม

1008
00:53:32,505 --> 00:53:34,090
ใช่ ก็มีเวลาเล่น

1009
00:53:35,342 --> 00:53:38,345
ผมเป็นคนที่ระวังตัวอยู่แล้ว

1010
00:53:38,428 --> 00:53:41,556
และนอร์ม นิกสันก็บอกให้ผมระวังการคบคน

1011
00:53:42,182 --> 00:53:44,935
ทุกคนจะอยาก…

1012
00:53:45,685 --> 00:53:49,522
ทำความรู้จัก แบบว่า นักกีฬาน่ะ
ผมเลยบอกว่า "โอเค"

1013
00:53:49,606 --> 00:53:51,858
เราต้องคอยระวังตัวมาก

1014
00:53:51,942 --> 00:53:53,443
ต้องดูด้วยว่า…

1015
00:53:53,526 --> 00:53:56,613
คนพวกนั้นมาดีจริงไหม
อยากคบเราที่เป็นเรารึเปล่า

1016
00:53:56,696 --> 00:53:59,491
เราจะไปเที่ยวกัน
โดยไม่พูดเรื่องกีฬาได้ไหม อะไรงั้น

1017
00:53:59,574 --> 00:54:01,451
มันยากมากครับ ยากมาก

1018
00:54:02,410 --> 00:54:04,162
ขอให้โชคดี
ขอให้ทีมลอสแองเจลิสเลเกอร์สโชคดีด้วย

1019
00:54:04,246 --> 00:54:05,497
- ยินดีที่ได้มา
- ขอบคุณที่มาร่วมรายการ

1020
00:54:05,580 --> 00:54:07,749
คุณเออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน
ขอบคุณครับ

1021
00:54:08,458 --> 00:54:12,504
เขายังเป็นหนุ่มน้อยเพิ่งมาจากมิชิแกน

1022
00:54:13,088 --> 00:54:15,298
และเขาไว้ใจใครไม่ได้

1023
00:54:16,508 --> 00:54:19,135
แต่แล้วปีแรกในลอสแองเจลิส

1024
00:54:19,219 --> 00:54:20,804
เจอร์รี บัสมาซื้อทีมไป

1025
00:54:22,597 --> 00:54:25,475
เมื่อปี 1979 ฝันของดร.เจอร์รี บัส

1026
00:54:25,559 --> 00:54:30,647
ที่จะเป็นเจ้าของทีมกีฬากลายเป็นจริง
เมื่อเขาทุ่มเงินสูงเป็นประวัติการณ์ 67.5 ล้าน

1027
00:54:30,730 --> 00:54:35,026
ซื้อทั้งแอลเอ เลเกอร์ส, แอลเอ คิงส์
และสนามเหย้ากำไรงาม เดอะแอลเอฟอรั่ม

1028
00:54:38,738 --> 00:54:43,368
เขารู้ว่าผมอยู่ไกลบ้าน
เขาบอกว่า "นี่ พ่อหนุ่ม

1029
00:54:43,451 --> 00:54:46,913
กลับจากค่ายฝึกซ้อมเมื่อไหร่

1030
00:54:46,997 --> 00:54:51,418
สักเสาร์หนึ่งผมอยากให้คุณมาด้วยกัน
แล้วเราจะยืนข้างสนาม

1031
00:54:51,501 --> 00:54:52,836
ดูเกมมหาวิทยาลัยยูเอสซีด้วยกัน"

1032
00:54:58,383 --> 00:55:01,052
เมื่อเขา… หลังจาก
เราไปดูเกมอเมริกันฟุตบอลยูเอสซีครั้งแรก

1033
00:55:02,095 --> 00:55:04,306
นั่นเป็นจุดที่เราเริ่มเป็นเพื่อนกันจริงๆ

1034
00:55:05,181 --> 00:55:08,768
เรากินมื้อกลางวันและมื้อค่ำกัน
หลังเกมเลเกอร์ส

1035
00:55:09,853 --> 00:55:11,771
เขาจะบอกให้ไปเจอเขาที่ร้านโน้นร้านนี้

1036
00:55:11,855 --> 00:55:15,775
ผมก็จะไปเจอเขาที่นั่น
เราจะกินข้าวด้วยกัน คุยกัน

1037
00:55:15,859 --> 00:55:19,487
แล้วเขาก็เริ่มพูดว่า "นี่ มาที่บ้านสิ

1038
00:55:20,113 --> 00:55:24,451
ผมจะบอกรหัสเปิดประตูไว้ให้
จะมาเมื่อไหร่ก็ได้

1039
00:55:25,035 --> 00:55:27,829
ผมเลยเริ่มไปขลุกอยู่บ้านเขาตลอด

1040
00:55:28,788 --> 00:55:35,003
เราเล่นพูลที่บ้านเขาเป็นชั่วโมงๆ
และเขาเริ่มเข้ามาเติมเต็ม

1041
00:55:35,795 --> 00:55:40,091
ฉันดึงตัวเขาให้หลบคนแล้วคุยไว้
ฉันบอกว่า

1042
00:55:40,175 --> 00:55:43,678
"รบกวนช่วยดูแลลูกชายแทนฉันได้ไหม"

1043
00:55:43,762 --> 00:55:47,432
ดร.บัสตอบว่า "คุณนายจอห์นสัน" เขาว่า
"ผมจะดูแลเขาให้"

1044
00:55:47,515 --> 00:55:49,768
จนฉันรู้สึกสบายใจขึ้น นึกออกไหมคะ

1045
00:55:49,851 --> 00:55:56,191
เมื่อรู้ว่าลูกมีคนให้คุยด้วย มีคนที่จะ

1046
00:55:57,067 --> 00:55:59,110
แบบว่า คอยดูแลเขา

1047
00:55:59,194 --> 00:56:00,612
(แมจิค - เขาแทบกลายเป็นลูกบุญธรรมบัส)

1048
00:56:00,695 --> 00:56:03,240
ก็นั่นกลายเป็นสัมพันธ์ที่สนิทมากจริงๆ

1049
00:56:03,323 --> 00:56:06,534
เขาเป็นเหมือนลูกบุญธรรมของเจอร์รี

1050
00:56:07,410 --> 00:56:09,329
เจอร์รีรักมาก ทำอะไรก็ดีไปหมด ไม่ต้องสงสัย

1051
00:56:09,412 --> 00:56:11,248
จอห์นสันมาจากไหนไม่รู้

1052
00:56:11,331 --> 00:56:12,499
(เอ็นบีเอ รอบเพลย์ออฟ ปี 1980)

1053
00:56:12,582 --> 00:56:16,670
ทีมซันส์เผลอเล่นท่าง่าย จะเลย์อัพ
แต่แมจิค จอห์นสันไม่ยอมแพ้

1054
00:56:16,753 --> 00:56:19,756
เจาะเข้าวงใน ส่งให้คารีม
นั่นน่าจะขาดแล้วครับ

1055
00:56:19,839 --> 00:56:21,841
มีเสน่ห์ หนุ่มคนนั้นมีเหลือเฟือ

1056
00:56:21,925 --> 00:56:23,718
ฤดูกาลแรกของเขาสถิติดีมาก

1057
00:56:23,802 --> 00:56:26,805
ลอสแองเจลิสเลเกอร์ส
กลายเป็นแชมป์…

1058
00:56:26,888 --> 00:56:28,598
(เลเกอร์ส ปะทะ ซูเปอร์โซนิคส์)
(เลเกอร์สชนะ 4-1 เกม)

1059
00:56:28,682 --> 00:56:32,727
ของกลุ่มสมาคมภาคตะวันตก
คารีม อับดุล-จาบบาร์ทำแต้มไป 38 แต้ม

1060
00:56:32,811 --> 00:56:34,813
แมจิค จอห์นสันเพิ่มให้อีก 20

1061
00:56:34,896 --> 00:56:36,106
ผมแทบจะบ้า

1062
00:56:36,189 --> 00:56:39,442
แบบ เพิ่งได้แชมป์เอ็นซีเอเอปีก่อนเอง

1063
00:56:39,526 --> 00:56:44,239
ตอนนี้จะเข้ารอบไฟนอลของเอ็นบีเอ
ตั้งแต่ฤดูกาลแรก

1064
00:56:45,282 --> 00:56:48,076
ผ่านมาแปดฤดูกาลแล้ว
จากครั้งสุดท้ายที่แชมป์เอ็นบีเอเฉียดใกล้

1065
00:56:48,159 --> 00:56:49,703
ในวงการกีฬาของแอลเอ

1066
00:56:49,786 --> 00:56:52,497
ปกติแล้วเลเกอร์สมักจะได้เล่นเพลย์ออฟ

1067
00:56:52,581 --> 00:56:55,625
แต่จะต้องพับกลับบ้านไปก่อนถึงรอบไฟนอล

1068
00:56:56,877 --> 00:56:58,670
จำได้ว่าเราพยายามสร้างขวัญกำลังใจกัน

1069
00:56:58,753 --> 00:57:00,881
"โอเค เราต้องทำงี้ เราต้องทำงั้น"

1070
00:57:00,964 --> 00:57:01,965
(จามาล วิลคส์)
(ฟอร์เวิร์ด เลเกอร์ส 1977-1985)

1071
00:57:02,048 --> 00:57:05,302
หนึ่งสัปดาห์ก่อนหน้านั้น
ผลโหวตนักกีฬาหน้าใหม่แห่งปีเพิ่งออก

1072
00:57:05,385 --> 00:57:08,471
(เบิร์ดได้รางวัลหน้าใหม่ อย่างขาดลอย)

1073
00:57:08,555 --> 00:57:11,308
ผมนึกว่าคะแนนจะสูสี
ไม่ได้สูสีเลย ผมตกใจ

1074
00:57:11,391 --> 00:57:12,517
(เบิร์ด 63 เสียง)

1075
00:57:12,601 --> 00:57:13,602
(จอห์นสัน 3 เสียง)

1076
00:57:13,685 --> 00:57:17,355
คือตอนผมรู้ว่าแลร์รี เบิร์ดชนะขาดลอย

1077
00:57:18,106 --> 00:57:19,107
ผมไม่ชอบใจเลย

1078
00:57:19,190 --> 00:57:21,151
(ตัวเลือกหน้าใหม่แห่งปีของเอ็นบีเอ
ทำให้แฟนๆ วิจารณ์หนัก)

1079
00:57:21,234 --> 00:57:23,612
ตอนผมเล่นปีแรก ทุกคนพูดเหมือนกันหมด

1080
00:57:23,695 --> 00:57:29,618
"เขาส่งลูกได้ บริหารทีมได้
แต่แลร์รี เบิร์ดทำคะแนนได้ดีกว่าเยอะ"

1081
00:57:29,701 --> 00:57:34,205
ผมต้องคอยบอกตัวเองว่า
"ฉันยิงได้ แต่นั่นไม่ใช่ตำแหน่งฉันไง"

1082
00:57:34,289 --> 00:57:36,458
ผมไม่ชอบเวลาต้องฟังเรื่องนั้นบ่อยๆ

1083
00:57:38,168 --> 00:57:41,880
จนตอนนั้นผมหัวร้อนละ
เมื่อเข้ารอบไฟนอลของเอ็นบีเอ

1084
00:57:43,048 --> 00:57:45,717
ฟิลาเดลเฟีย
นำบอสตัน เซลติคส์ไปสี่จากห้าลูก

1085
00:57:45,800 --> 00:57:47,969
ความกดดันอยู่ที่จูเลียส เออร์วิง
เขายิงได้เฉลี่ยเกมละ 25 แต้ม

1086
00:57:48,053 --> 00:57:50,347
เดอะด็อกเตอร์คือคนที่ทุกคนต้องพึ่ง

1087
00:57:50,430 --> 00:57:53,391
ตอนนั้นทีมเขาดีมาก มีดร.เจ
มีช็อกโกแลตธันเดอร์

1088
00:57:53,475 --> 00:57:54,309
แดร์รีล ดอว์กินส์

1089
00:57:54,392 --> 00:57:57,062
คือ ผมเป็นแฟน
ทีมฟิลาเดลเฟีย เซเว่นตี้ซิกเซอร์ส

1090
00:57:57,145 --> 00:57:59,356
ผมมีโปสเตอร์ดร.เจติดผนังห้องเลยนะ

1091
00:57:59,439 --> 00:58:00,774
ผมเชียร์ฟิลลี่สิ ผมเป็นแฟนดร.เจ

1092
00:58:00,857 --> 00:58:01,858
(เจมส์ เวอร์ธี)
(ฟอร์เวิร์ด เลเกอร์ส 1982-1994)

1093
00:58:01,942 --> 00:58:05,528
เราทุกคนอยากให้เขาได้แชมป์
แต่ไม่ใช่เพราะชนะทีมบ้านเรา

1094
00:58:05,612 --> 00:58:09,908
ไปแล้ว
เลี้ยงไปโดยดอว์กินส์ที่หลุดมาได้

1095
00:58:09,991 --> 00:58:12,744
นั่นเป็นการแข่งที่ผลัดกันแพ้ชนะ
ขึ้นๆ ลงๆ หลายรอบ

1096
00:58:13,453 --> 00:58:16,081
เรารู้ว่าจะแข่งกับฟิลาเดลเฟียก็หิน

1097
00:58:16,164 --> 00:58:19,167
แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นโชคของเราคือยังไม่มีใคร

1098
00:58:19,251 --> 00:58:20,919
ในทั้งลีคนี้ ไม่มีใครหยุดคารีมได้

1099
00:58:21,002 --> 00:58:22,504
คารีมหมุนไปอีกทาง ดอว์กินส์ไม่…

1100
00:58:22,587 --> 00:58:25,715
- หยุดเขาไม่ได้จริงๆ
- ผมพูดกับทั้งทีม ผมบอกเขาว่า

1101
00:58:26,383 --> 00:58:28,718
"ฟังนะ ฉันจะพร้อมทำหน้าที่ฉัน"

1102
00:58:28,802 --> 00:58:32,389
ส่งให้แมจิค โยนยาวให้คารีม…

1103
00:58:32,472 --> 00:58:36,226
ดังนั้น ถึงเกมที่ห้า ณ ฟอรั่ม ก็สูสีเต็มที

1104
00:58:36,309 --> 00:58:41,022
แข่งมาแล้วได้ 2-2 นี่เกมสำคัญ
เพราะจะพลิกชนะเป็น 3-2 ได้

1105
00:58:45,652 --> 00:58:46,695
คารีมเจ็บครับ

1106
00:58:46,778 --> 00:58:50,115
คารีม อับดุล-จาบบาร์บาดเจ็บแล้ว
ไม่ต้องสงสัยเลย

1107
00:58:50,198 --> 00:58:52,409
กลางควอเตอร์ที่สาม

1108
00:58:52,492 --> 00:58:54,578
คารีมข้อเท้าพลิก

1109
00:58:54,661 --> 00:58:58,123
โห พวกเขาจะเดือดร้อนกว่านี้
ถ้าไม่มีคารีม

1110
00:58:58,206 --> 00:59:01,293
สุดท้ายเราก็ปิดเกมชนะได้
ตอนนี้ขึ้นนำเป็น 3-2

1111
00:59:01,376 --> 00:59:03,545
ขอครับ เปิดทางหน่อย รบกวนด้วย

1112
00:59:03,628 --> 00:59:05,422
มันหายนะมาก

1113
00:59:05,505 --> 00:59:08,091
คารีมเป็นหัวหน้าทีมของเรา
เขามั่นคงอยู่ตรงนั้นเสมอ

1114
00:59:08,174 --> 00:59:10,093
เป็นมืออาชีพตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็น คือ…

1115
00:59:10,176 --> 00:59:13,471
เขาจะไมเกรนขึ้นรึเปล่า
ผมว่าตอนนั้นเราทุกคนก็อยากจะหวัง

1116
00:59:13,555 --> 00:59:16,474
ถ้ามีทางที่เขาจะลงสนามได้ เขาจะลง
เรารู้อยู่แล้ว

1117
00:59:16,558 --> 00:59:17,559
(แพนแอม)

1118
00:59:17,642 --> 00:59:20,228
เช้าวันต่อมา เราบินไปฟิลาเดลเฟีย

1119
00:59:20,312 --> 00:59:24,149
ไปถึงสนามบิน เขาบอกว่า
"พวก ได้ข่าวยัง"

1120
00:59:24,232 --> 00:59:25,233
ผมถามว่า "ข่าวไหน"

1121
00:59:25,317 --> 00:59:29,321
หมอบอกเราว่าเขาบาดเจ็บหนักพอ

1122
00:59:29,404 --> 00:59:31,823
ที่จะเล่นเกมหกไม่ได้

1123
00:59:31,907 --> 00:59:33,116
(เลเกอร์สนำแล้ว… แต่คารีมต้องพัก)

1124
00:59:33,199 --> 00:59:36,620
ตัวทำคะแนนที่เก่งสุดในประวัติศาสตร์บาส
ลงเล่นกับเราไม่ได้

1125
00:59:36,703 --> 00:59:37,704
(คารีมข้อเท้าพลิก
บดบังหวังของเลเกอร์สในเกมหก)

1126
00:59:37,787 --> 00:59:40,332
เราจะเอาชนะฟิลาเดลเฟีย
โดยไม่มีคารีมได้ไง

1127
00:59:40,832 --> 00:59:44,836
ทุกคนนั่งนิ่ง
ดูออกเลยว่ามีความตึงเครียดสูงมาก

1128
00:59:44,920 --> 00:59:46,838
แล้วทุกคนก็หวั่นใจ

1129
00:59:46,922 --> 00:59:49,132
ไม่มีใครคุยอะไรกันเลย ซึ่งแปลกมาก

1130
00:59:49,216 --> 00:59:50,759
เราจะลงสนามโดยไม่มีหัวหน้าได้ยังไง

1131
00:59:50,842 --> 00:59:52,802
คือ เขาไม่ขึ้นเครื่องกับเราด้วยซ้ำ

1132
00:59:52,886 --> 00:59:54,471
โหย แสดงว่าหนักจริง

1133
00:59:55,055 --> 00:59:58,975
ทุกคนไม่สบายใจและผิดหวัง
เมื่อรู้ว่าเขาเล่นไม่ได้

1134
01:00:00,101 --> 01:00:02,187
ผมเลยบอกว่า "ต้องทำอะไรสักอย่าง"

1135
01:00:03,021 --> 01:00:04,773
ปกติคารีมนั่งที่ 1A

1136
01:00:05,357 --> 01:00:07,984
มีคนเดียวในทีมที่นั่ง 1A บนเครื่อง

1137
01:00:09,152 --> 01:00:11,321
คารีมจะนั่งแถวหน้าสุด

1138
01:00:11,404 --> 01:00:14,282
ส่วนแมจิคกับผมจะนั่งแถวสอง

1139
01:00:14,366 --> 01:00:17,744
ผมก็นั่งอยู่ที่แถวสอง
แมจิคไปนั่งที่เก้าอี้ของคารีม

1140
01:00:17,827 --> 01:00:20,038
เขาหันกลับมาแล้วพูดกับทุกคน

1141
01:00:20,121 --> 01:00:22,165
บอกว่า

1142
01:00:22,249 --> 01:00:25,001
"ไม่ต้องกลัว
เออร์วิน แมจิค จอห์นสันอยู่นี่"

1143
01:00:25,085 --> 01:00:26,711
(จอห์นสัน)

1144
01:00:26,795 --> 01:00:28,630
ผมจะทำให้พวกคุณ

1145
01:00:28,713 --> 01:00:32,425
และทุกคนในทีมนี้เห็นว่า
ผมเล่นได้ขนาดไหน

1146
01:01:31,109 --> 01:01:33,111
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์