1
00:00:02,337 --> 00:00:03,380
แมจิคกับไมเคิล

2
00:00:03,463 --> 00:00:05,549
นัดละสี่ควอเตอร์
เล่นเจ็ดนัดถ้าจำเป็น

3
00:00:05,632 --> 00:00:07,008
ชิงตำแหน่งแชมป์บาสเกตบอลอาชีพ

4
00:00:07,092 --> 00:00:08,093
(สปอร์ต อิลลัสสเตรทเทด)
(แมจิคกับไมเคิล)

5
00:00:08,175 --> 00:00:10,387
นี่เป็นปรมาจารย์ในกีฬานี้ทั้งคู่
แมจิคกับไมเคิล

6
00:00:10,470 --> 00:00:12,180
รอบนี้แข่งชิงชนะเลิศ

7
00:00:12,806 --> 00:00:14,307
ก็เป็นเรื่องของเขากับผม

8
00:00:14,849 --> 00:00:17,060
นี่เป็นครั้งแรกที่เราจะได้แข่งกันตรงๆ

9
00:00:17,143 --> 00:00:17,978
(เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน)

10
00:00:18,061 --> 00:00:19,938
เป็นศึกใหญ่ระหว่างตำนานสองบท

11
00:00:20,021 --> 00:00:23,400
แมจิค จอห์นสันของแอลเอ
กับไมเคิล จอร์แดนของชิคาโก

12
00:00:23,483 --> 00:00:24,859
ถ้าเราอยู่จุดสูงสุดบนยอดเขา

13
00:00:25,318 --> 00:00:27,445
ไม่มีทางที่เราจะอยากให้ใครผลักเราตกเขา

14
00:00:27,529 --> 00:00:28,697
(ไมเคิล จอร์แดน)
(การ์ด บูลส์ 1984-1998)

15
00:00:28,780 --> 00:00:31,241
เราต้องสู้สุดใจ สู้จนกว่า
จะโดนผลักตกลงมา

16
00:00:31,825 --> 00:00:33,201
นั่นคือจุดที่แมจิคเคยอยู่

17
00:00:33,285 --> 00:00:35,579
เขาเคย… เขาเป็นเหมือนยอดเขาที่ผมต้องปีน

18
00:00:35,662 --> 00:00:37,455
เพราะพลังงานทั้งหมดของเราสร้างขึ้นมา

19
00:00:37,539 --> 00:00:41,960
เพื่อเอาชนะคนคนเดียว
เล่นงานคนนั้นคนเดียว

20
00:00:42,878 --> 00:00:48,842
ในฐานะคนชอบเอาชนะเหมือนกัน
ผมไม่คิดจะยอมมอบมงกุฎให้ง่ายๆ

21
00:01:46,650 --> 00:01:49,694
คืองี้ ในใจผมรู้อยู่แล้วว่า
ผมจะแต่งงานกับใคร

22
00:01:49,778 --> 00:01:53,281
ผมแค่ยังไม่พร้อมจะแต่ง
แต่ผมรู้ว่าจะแต่งกับคุกกี้

23
00:01:54,950 --> 00:02:01,665
แน่นอน คุณแม่คุณพ่อเธอ
และเพื่อนๆ ทุกคนรู้สึกว่า

24
00:02:01,748 --> 00:02:06,002
ผมอาจไม่ใช่ผู้ชายที่คู่ควรกับเธอนะ

25
00:02:06,086 --> 00:02:07,963
เพราะผมหักอกเธอครั้งและครั้งเล่า

26
00:02:08,045 --> 00:02:10,674
แต่สุดท้ายแล้ว ผมก็รักเธอมาก

27
00:02:11,466 --> 00:02:16,137
ฉันรู้จักเขาดีพอที่จะรู้ว่า
ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้รักฉัน

28
00:02:16,221 --> 00:02:17,222
(คุกกี้ จอห์นสัน)

29
00:02:17,305 --> 00:02:18,139
ไม่ใช่อย่างนั้น

30
00:02:18,223 --> 00:02:20,600
ตอนปี 1991 ตอนต้องแข่งกับบูลส์

31
00:02:22,143 --> 00:02:23,061
เธอบอกผมว่า

32
00:02:23,144 --> 00:02:25,897
"นี่ ถ้าเราจะรักกันให้รอด
ฉันต้องย้ายไปอยู่แอลเอ"

33
00:02:27,232 --> 00:02:29,234
ฉันบอก "ฉันว่าปัญหาคือ…

34
00:02:29,317 --> 00:02:30,986
สาเหตุที่เราแต่งงานกันไม่ได้เสียที

35
00:02:31,069 --> 00:02:34,239
เป็นเพราะเราไม่ชินกับการ
มีบ้านอยู่ในเมืองเดียวกันด้วยซ้ำ

36
00:02:35,282 --> 00:02:37,867
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เป็นรักทางไกลตลอด

37
00:02:37,951 --> 00:02:40,287
ฉันว่า "เราต้องหัดอยู่ในเมืองเดียวกันก่อน

38
00:02:40,370 --> 00:02:45,166
แต่ฉันจะทำต่อเมื่อหางานได้
และมีที่อยู่ของตัวเอง

39
00:02:45,250 --> 00:02:47,627
เพื่อให้ฉันยังมีอิสระเป็นตัวของตัวเอง"

40
00:02:49,671 --> 00:02:54,175
พวกเราบางคนอาจรู้สึกแย่นิดหน่อย
ที่เธอกลับไปดีกับเขา

41
00:02:54,259 --> 00:02:56,219
หน้ามืดตามัวอีกรอบ นึกออกไหม
เหมือนกับ…

42
00:02:56,303 --> 00:02:57,762
(มาร์ชา อีสลีย์ - ออเดรย์ เวบสเตอร์
เพนนีย์ วินเทอร์ส-แกรี)

43
00:02:57,846 --> 00:02:58,847
(เพื่อนสมัยมหาวิทยาลัย)

44
00:02:58,930 --> 00:03:00,348
"จำไม่ได้เหรอว่ารอบที่แล้วเกิดอะไรขึ้น"

45
00:03:02,309 --> 00:03:03,977
นั่นเป็นปีแรก

46
00:03:04,519 --> 00:03:09,608
ที่เขาเชิญฉันไปดูแข่งรอบเพลย์ออฟ

47
00:03:09,691 --> 00:03:10,692
(เลเกอร์สสู้!)

48
00:03:10,775 --> 00:03:16,364
การแข่งชิงแชมป์ครั้งก่อนๆ หน้านี้
ฉันไม่เคยอยู่ในสนามเลย

49
00:03:16,948 --> 00:03:19,826
ดังนั้นสุดท้าย ตอนที่เขาได้เข้า
ชิงแชมป์กับชิคาโกบูลส์

50
00:03:20,702 --> 00:03:22,120
เขาถึงอนุญาตให้ฉันไป

51
00:03:22,871 --> 00:03:25,582
ฉันตื่นเต้นกับรอบเพลย์ออฟมาก

52
00:03:25,665 --> 00:03:29,002
คือว่า นี่คือ ชิคาโกบูลส์เลยนะ
ไมเคิล จอร์แดน

53
00:03:31,254 --> 00:03:32,255
(ไบรอน สก็อตต์)
(การ์ด เลเกอร์ส 1983-1993)

54
00:03:32,339 --> 00:03:35,675
ผมว่าไม่มีสักฤดูกาล
ที่เราแข่งโดยไม่รู้สึกว่าเราเป็นทีมที่เก่งสุด

55
00:03:35,759 --> 00:03:39,012
คือมันมีความจองหอง
และความมั่นใจที่เรามีในทีมของเราเอง

56
00:03:39,095 --> 00:03:41,056
แล้วเราก็ไปแข่งที่ชิคาโก
ด้วยความรู้สึกแบบนั้น

57
00:03:41,139 --> 00:03:44,226
เปิดเกมแล้ว
แอลเอเลเกอร์สได้คุมลูกครับ

58
00:03:44,309 --> 00:03:47,354
แมจิค จอห์นสันเจอกับไมเคิล จอร์แดน

59
00:03:47,437 --> 00:03:49,522
พวกนั้นเก่งนะ ทีมชิคาโกเก่ง…

60
00:03:49,606 --> 00:03:51,066
(เจมส์ เวอร์ธี)
(ฟอร์เวิร์ด เลเกอร์ส 1982-1994)

61
00:03:51,149 --> 00:03:53,318
แต่พวกนั้นไม่เคยได้เข้ารอบไฟนอล

62
00:03:53,401 --> 00:03:55,612
ถ้าไม่เคยเข้าไป ไม่มีทางรู้หรอกว่ามันเป็นยังไง

63
00:03:56,238 --> 00:03:57,405
นั่นเป็นเหมือนจุดอ่อนเหมือนกัน

64
00:03:57,989 --> 00:04:01,076
นี่เป็นครั้งแรกที่เรามีโอกาสได้
ปะทะกับยักษ์ใหญ่

65
00:04:01,868 --> 00:04:04,788
และตอนลงสนามนัดแรกเราก็ตื่นเต้นมาก

66
00:04:06,331 --> 00:04:09,793
ผมรู้สึกดีนะ เราชนะนัดแรก

67
00:04:09,876 --> 00:04:12,420
เอ.ซี. กรีน
กลับลงสนามให้เลเกอร์ส

68
00:04:12,504 --> 00:04:13,547
โอ๊ะ! โห! แมจิค

69
00:04:14,172 --> 00:04:15,173
(เลเกอร์สเฉือนชนะบูลส์
ในนัดแรกรอบไฟนอล)

70
00:04:15,257 --> 00:04:16,966
เราคาดไว้แล้ว เรากลับเข้ารอบไฟนอล

71
00:04:17,050 --> 00:04:18,175
นี่มันงานเรา

72
00:04:18,259 --> 00:04:19,469
(เอ.ซี. กรีน)
(ฟอร์เวิร์ด เลเกอร์ส 1985-1993)

73
00:04:19,553 --> 00:04:20,554
เราชนะเกมใหญ่ๆ

74
00:04:20,637 --> 00:04:21,763
(ประสบการณ์ช่วยแอลเอได้)

75
00:04:21,846 --> 00:04:23,890
นัดสอง มาเลย จัดมาได้เลย

76
00:04:23,974 --> 00:04:25,350
(ลูกสามแต้มท้ายเกมของเพอร์คินส์
เอาชนะบูลส์ได้ 93-91)

77
00:04:25,433 --> 00:04:27,102
จากนั้น เขาชนะไปสี่นัดรวด

78
00:04:28,520 --> 00:04:31,773
วินาทีสุดท้าย
ความพยายามยิงสามแต้มของแมจิคถูกบล็อก

79
00:04:31,856 --> 00:04:33,233
พิพเพนได้ลูกไป

80
00:04:33,817 --> 00:04:39,531
แล้วทีมชิคาโกบูลส์ก็ชนะ
แชมป์เอ็นบีเอครั้งแรกของทีม

81
00:04:43,034 --> 00:04:44,995
แมจิคไม่มีทางยอมแพ้โดยไม่สู้หรอก

82
00:04:45,078 --> 00:04:48,623
เราต้องชิงมาจากเขา
เพราะเขาอยู่ตรงนี้มาหลายครั้งแล้ว

83
00:04:48,707 --> 00:04:52,294
และ… คือเราก็พยายามแล้วก็ชิงมาได้

84
00:04:52,377 --> 00:04:54,921
ผมพยายามเดินเข้าไปหาตอนอยู่ในสนาม
แต่เข้าไม่ได้

85
00:04:55,005 --> 00:04:56,923
เพราะผมอยากแสดงความยินดีกับเขา

86
00:04:57,007 --> 00:05:01,177
เขาเข้ามาในห้องล็อกเกอร์เรา
แล้วก็ กอดผมแน่นที่สุดเลย นึกออกไหม

87
00:05:01,261 --> 00:05:04,097
แสดงความยินดีกับผม ขอให้ผมโชคดี

88
00:05:05,056 --> 00:05:07,517
พอเขากอดผม เขาก็เริ่มร้องไห้

89
00:05:07,601 --> 00:05:11,688
เป็นจังหวะที่งดงามมาก
สำหรับเราทั้งสองคน ที่ได้เห็นความยินดี

90
00:05:12,564 --> 00:05:15,984
ผมอยากบอกว่า
"นี่ ยินดีด้วย ที่ได้แชมป์เป็นปีแรก"

91
00:05:16,067 --> 00:05:20,113
เขาไม่จำเป็นต้องมา นึกออกไหม
จากมุมที่สองทีมเป็นคู่แข่งกัน

92
00:05:20,614 --> 00:05:22,407
แต่เขาเข้าใจว่ามันมีความหมายยังไง

93
00:05:22,490 --> 00:05:23,992
เขาเข้าใจการนับถือฝีมือกัน

94
00:05:24,075 --> 00:05:27,787
ว่า โอเค นายเข้ามาอยู่ในกลุ่มนี้แล้ว

95
00:05:27,871 --> 00:05:29,748
กลุ่มแลร์รี เบิร์ด แมจิค จอห์นสัน

96
00:05:30,707 --> 00:05:33,001
นั่นทำให้เห็นว่าเขาเป็นแชมป์ตัวจริงแค่ไหน

97
00:05:33,084 --> 00:05:36,004
ไมเคิล จอร์แดนเป็นเอ็มวีพี
ด้วยมติเอกฉันท์

98
00:05:36,087 --> 00:05:40,800
รู้สึกเหมือนแมจิค จอห์นสัน
ส่งมอบตำแหน่งต่อให้คุณแล้วหรือเปล่า

99
00:05:40,884 --> 00:05:42,469
ตอนนั้นไมเคิล จอร์แดนเหมือนบอกว่า

100
00:05:42,552 --> 00:05:44,095
(โรบิน โรเบิร์ตส์)
(ผู้สื่อข่าวกีฬา อีเอสพีเอ็น 1990-2005)

101
00:05:44,179 --> 00:05:45,972
"นี่ พวก ส่งงานต่อให้ฉันเลยเถอะ"

102
00:05:46,056 --> 00:05:48,642
แต่แมจิคก็แบบ "ไม่รู้สินะ ไม่ดีมั้ง"

103
00:05:48,725 --> 00:05:51,186
เขายังอยากยึดตำแหน่งนั้นต่ออีกหน่อย

104
00:05:52,062 --> 00:05:53,772
ผมต้องยอมรับว่าถึงคราวของเขาแล้วจริงๆ

105
00:05:54,773 --> 00:05:58,944
แต่ โห เวลาแพ้เราก็ปวดใจจริงๆ นะ

106
00:06:00,070 --> 00:06:02,822
ผมบอกว่า
"โอเค ปีหน้ามาแข่งใหม่แล้วต้องชนะ"

107
00:06:03,490 --> 00:06:07,702
ถึงจะแพ้ แต่สำหรับเรา นั่นเป็นเรื่องที่ดี

108
00:06:07,786 --> 00:06:09,120
นั่นเป็นประสบการณ์ที่ดี

109
00:06:09,204 --> 00:06:14,125
ให้เขาเข้าใจว่าตอนนี้
เขาเปิดให้ฉันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตได้

110
00:06:16,294 --> 00:06:18,380
แล้วก็มีปาร์ตี้ริมสระ

111
00:06:21,758 --> 00:06:24,302
แหม คือว่า ป่านนั้นผมก็ขึ้นชื่อเรื่องปาร์ตี้แล้ว

112
00:06:30,267 --> 00:06:32,227
ผมจัดปาร์ตี้ชั้นดีที่สุดในฮอลลีวูด

113
00:06:32,310 --> 00:06:35,188
คือผมจัดปาร์ตี้สระน้ำที่สุดยอดมาก

114
00:06:35,272 --> 00:06:38,108
ใครๆ ก็อยากมาปาร์ตี้ริมสระเนอะ

115
00:06:38,191 --> 00:06:39,442
มันสนุก น่าตื่นเต้น

116
00:06:39,526 --> 00:06:40,527
(ไมเคิล คูเปอร์)
(การ์ด เลเกอร์ส 1978-1990)

117
00:06:40,610 --> 00:06:44,114
ถ้าแต่งงานแล้วก็อาจเดือดร้อนได้
แต่ถ้าโสด ก็อาจเดือดร้อนได้

118
00:06:45,448 --> 00:06:48,577
ภรรยานักกีฬาหลายคนไม่พอใจ
ที่สามีไปงานแบบนั้น

119
00:06:48,660 --> 00:06:50,203
โดยที่ไม่เชิญเมียไปด้วย

120
00:06:50,704 --> 00:06:52,205
นึกออกมั้ย เมื่อไหร่จะโตกันเสียที

121
00:06:52,289 --> 00:06:54,374
จะคอยแต่… นั่นไม่ใช่เรื่องที่ควรทำแล้ว

122
00:06:54,457 --> 00:06:57,252
แล้วฉันก็คุยกับเขาตลอด บอกว่า
"ไม่อยากเชื่อว่าคุณจะจัดจริงๆ"

123
00:06:57,335 --> 00:07:00,255
เขาก็บอก "ไม่อยากเชื่อว่า
คุณทำเรื่องจิ๊บจ๊อยให้เป็นเรื่องใหญ่"

124
00:07:01,506 --> 00:07:03,550
เราเลยทะเลาะกันใหญ่อีกรอบ

125
00:07:04,092 --> 00:07:06,386
"งั้นถ้าคุณยังจะจัดปาร์ตี้ เราจบกันนะ"

126
00:07:07,345 --> 00:07:09,306
ฉันก็ไม่ยอม เขาก็ไม่ยอม

127
00:07:10,140 --> 00:07:12,434
ในหัวฉันคิดเลยว่า
"เราไม่อยากมีส่วนในชีวิตแบบนี้

128
00:07:12,517 --> 00:07:14,060
เราไม่อยากต้องผ่านเรื่องแบบนี้

129
00:07:14,144 --> 00:07:16,229
นั่นอาจเป็นสัญญาณจากฟ้า

130
00:07:18,023 --> 00:07:19,232
ยังไงเขาก็ไม่เปลี่ยน"

131
00:07:21,484 --> 00:07:23,028
จบตรงนั้น เราจบกันเลย

132
00:07:25,113 --> 00:07:27,449
ผมไม่นึกว่าเธอจะทิ้งผมไปจริงๆ

133
00:07:29,117 --> 00:07:30,577
โห เรื่องนี้ผมปวดใจมาก

134
00:07:35,916 --> 00:07:39,461
เวลาจบฤดูกาล ผมมักจะบินไปเกาะบาฮามาส

135
00:07:39,544 --> 00:07:41,087
แล้วไปนอนทั้งสัปดาห์

136
00:07:41,588 --> 00:07:45,425
ปล่อยให้ร่างกายได้ซ่อมแซมตัวเอง
ให้จิตใจได้พัก

137
00:07:48,678 --> 00:07:51,306
คุกกี้ผ่านอะไรมาเยอะ ไม่ต้องสงสัยเลย

138
00:07:51,389 --> 00:07:53,391
แต่เธอคู่ควรกับอะไรที่ดีกว่านี้

139
00:07:55,060 --> 00:07:59,105
เธอไม่คู่ควรกับการที่
ผมไปขอให้เธอแต่งงานกับผม

140
00:07:59,189 --> 00:08:01,900
แล้วก็ถอนหมั้นไป กี่ครั้งนะ สามครั้ง

141
00:08:02,651 --> 00:08:05,487
เธอไม่ควรต้องเจออย่างนั้น
เธอเป็นผู้หญิงที่มีคุณค่ามากกว่านั้น

142
00:08:06,238 --> 00:08:08,698
เวลาพูดถึงเรื่องคู่แท้…

143
00:08:14,120 --> 00:08:15,789
เธอเป็นผู้หญิงที่ไร้ที่ติสำหรับผม

144
00:08:20,126 --> 00:08:22,546
แล้วพ่อก็โทรมา บอกผมว่า

145
00:08:22,629 --> 00:08:24,839
พ่อว่า "จูเนียร์ แกควรแต่งกับผู้หญิงคนนั้น

146
00:08:25,423 --> 00:08:27,467
พระเจ้ามอบผู้หญิงคนนั้นให้แกแล้วนะ

147
00:08:27,551 --> 00:08:30,637
แกกำลังจะทำพลาด
พลาดครั้งสำคัญที่สุดในชีวิต"

148
00:08:32,889 --> 00:08:34,349
แล้วฉันเลยได้รับโทรศัพท์

149
00:08:35,558 --> 00:08:37,519
เขาบอกว่า "ผมว่าผมทำได้ละ"

150
00:08:37,601 --> 00:08:40,397
ฉันบอก "โอเค
ทางเดียวที่จะทำได้คือถ้าเรา…

151
00:08:40,480 --> 00:08:44,359
คุณกลับมาเมื่อไหร่
เราบินตรงไปเวกัสแล้วแต่งเลย

152
00:08:44,442 --> 00:08:45,944
แต่งเสียให้มันจบๆ ไป"

153
00:08:46,027 --> 00:08:47,362
ฉันบอก "ไม่ต้องจัดงานแต่งหรอก"

154
00:08:48,530 --> 00:08:50,699
ณ จุดนั้น ฉันหลังชนฝาไม่รู้จะทำไงแล้วค่ะ

155
00:08:51,700 --> 00:08:52,826
ผมบอกว่า "แต่งกันเลย"

156
00:08:52,909 --> 00:08:56,037
เธอบอกว่า
"ฉันอยากให้เราหมั้นกันสั้นมากๆ

157
00:08:56,121 --> 00:09:00,041
ต้องแต่งด่วนๆ เลย"
"ก่อนที่คุณจะเปลี่ยนใจอีก"

158
00:09:00,125 --> 00:09:02,085
ผมบอก "ผมไม่เปลี่ยนใจแล้วล่ะ"

159
00:09:04,796 --> 00:09:08,174
(แลนซิ่ง รัฐมิชิแกน)
(14 กันยายน 1991)

160
00:09:08,258 --> 00:09:10,927
จำได้ว่าฉันยังคิดเลย
"ถ้าเขาไม่มาอีกล่ะ"

161
00:09:12,137 --> 00:09:16,057
ฉันยังกลัวอยู่เลยนะว่า
เขาจะไม่มาเข้าพิธี

162
00:09:16,683 --> 00:09:19,060
เพราะเขาทำแบบนั้นมาหลายรอบแล้ว

163
00:09:19,144 --> 00:09:22,647
เหมือนในหนังเรื่อง The Runaway Bride
แต่เขากลับเป็นเจ้าบ่าวที่หนีงานแต่ง

164
00:09:24,065 --> 00:09:28,028
ชุดแต่งงานฉันใหญ่เกินไปเกือบสองไซส์

165
00:09:28,945 --> 00:09:31,448
เพราะฉันน้ำหนักลงจากความเครียด

166
00:09:34,910 --> 00:09:38,413
ฉันหวั่นใจมาก เหมือน
เพื่อนๆ ทุกคนต้องคอยปลอบใจฉัน

167
00:09:38,496 --> 00:09:39,623
"เขามาแน่ ไม่ต้องห่วง"

168
00:09:39,706 --> 00:09:42,125
อย่าหัวเราะ อย่าคิกคัก

169
00:09:42,208 --> 00:09:45,462
อย่าพูด "ฮัลเลลูยาห์" ตอนที่บอกว่า
"ขอประกาศให้เป็นสามีภรรยากัน"

170
00:09:45,545 --> 00:09:47,172
ทุกครั้งที่ใครเดินเข้ามา
ฉันจะถาม

171
00:09:47,255 --> 00:09:48,548
"เขามายัง เขามายัง"

172
00:09:52,510 --> 00:09:54,721
ถึงจุดนั้น พวกเราก็แบบ "โอเค

173
00:09:55,472 --> 00:09:58,850
เมื่อไปถึงหน้างานจริง
ถ้าได้ทำพิธีก็คือได้ทำพิธี"

174
00:09:59,434 --> 00:10:03,563
- ใช่ๆ
- นึกออกมั้ย แล้วก็…

175
00:10:04,272 --> 00:10:07,692
- สุดท้ายก็ได้แต่งจริง
- ใช่ แล้วก็สุดยอดมาก

176
00:10:08,568 --> 00:10:11,446
ผมปล่อยให้เธอรออยู่นานมาก

177
00:10:11,529 --> 00:10:13,823
การที่ได้กลับบ้านที่มิชิแกน

178
00:10:13,907 --> 00:10:18,411
มีครอบครัวและเพื่อนๆ
กับคนทั้งรัฐจับตาดูอยู่

179
00:10:19,663 --> 00:10:21,081
จะต้องออกมาดีแน่ๆ

180
00:10:22,916 --> 00:10:25,168
ฉันยืนอยู่ที่หน้าประตูโบสถ์กับคุณพ่อ

181
00:10:25,252 --> 00:10:27,087
แล้วเขาก็เปิดประตู

182
00:10:28,129 --> 00:10:29,506
ฉันขยับไม่ได้เลยค่ะ

183
00:10:30,757 --> 00:10:33,009
เพราะฉันยังคิดอยู่ว่า "ถ้าเขาไม่มาล่ะ"

184
00:10:36,346 --> 00:10:39,432
แต่พ่อก็แบบ "โอเคมั้ย จะไปต่อใช่ไหม"

185
00:10:40,600 --> 00:10:43,144
หายใจลึกๆ แล้วเดินเข้าโบสถ์ไปค่ะ

186
00:10:45,730 --> 00:10:47,941
ตอนที่ผมเห็นเธอสวยขนาดนั้น

187
00:10:49,484 --> 00:10:50,986
ผมร้องไห้เลย

188
00:10:52,153 --> 00:10:53,822
เป็นจังหวะที่งดงามมาก

189
00:10:54,322 --> 00:10:57,117
- คุกกี้ดูเหมือนเจ้าหญิง
- ใช่ จริง

190
00:10:57,200 --> 00:11:00,328
เธอสวยมากๆ
แล้วขนาดเออร์วินก็…

191
00:11:00,412 --> 00:11:03,957
- เราแทบเห็นเลยว่าเขา…
- ใช่ หายใจออกยาว

192
00:11:04,040 --> 00:11:05,208
ใช่ๆ

193
00:11:05,292 --> 00:11:08,920
เหมือน "ได้เธอมาแล้ว
ทุกอย่างเหมาะสมแล้ว นี่ถูกต้องแล้ว"

194
00:11:09,462 --> 00:11:14,175
ขอประกาศให้เป็นสามีภรรยากัน

195
00:11:14,426 --> 00:11:16,469
คุณจูบเจ้าสาวได้

196
00:11:25,645 --> 00:11:27,814
เมื่อรู้ว่าตอนนี้ชีวิตเราคู่กันแล้ว

197
00:11:28,231 --> 00:11:30,525
และเราจะสร้างอะไรขึ้นมาด้วยกัน

198
00:11:31,109 --> 00:11:32,402
เป็นความรู้สึกที่ยอดมาก

199
00:11:33,862 --> 00:11:37,616
(ปารีส)
(18 ตุลาคม 1991)

200
00:11:38,116 --> 00:11:40,118
(แข่งก่อนฤดูกาลของเอ็นบีเอ)

201
00:11:43,580 --> 00:11:46,958
ไหนๆ เราก็จะไปปารีสกับเลเกอร์ส

202
00:11:47,042 --> 00:11:49,252
เพื่อไปแข่งกับทีมฝรั่งเศส

203
00:11:49,336 --> 00:11:52,047
เราเลยว่า "เอ้า
งั้นก็ถือโอกาสนี้เป็นฮันนีมูนไปเลย"

204
00:11:54,925 --> 00:11:57,135
เมื่อคืน โอเค รอบหน้าเอาใหม่

205
00:11:57,219 --> 00:12:00,555
คุกกี้กับผมไปฮันนีมูนกัน
ไปเที่ยวสถานที่สำคัญต่างๆ

206
00:12:01,056 --> 00:12:04,851
ตอนกลางคืนเราได้ไปเดินเล่น
และมีความสุขเมื่ออยู่ด้วยกัน

207
00:12:04,935 --> 00:12:07,395
นั่นเหมือนทำให้เราย้อนกลับไปสู่
สมัยยังอยู่มหาวิทยาลัย

208
00:12:07,479 --> 00:12:10,857
ฉันหยุดกินยาคุมกำเนิดมาหลายเดือนแล้ว

209
00:12:10,941 --> 00:12:12,901
เพราะไหนๆ เราก็กำลังจะแต่งงานอะไรงั้น

210
00:12:12,984 --> 00:12:16,154
ตอนอยู่ปารีส ฉันคิดว่าเริ่มมีสัญญาณอะไรสักอย่าง

211
00:12:16,238 --> 00:12:17,948
ฉันเลยแบบ ตรวจหน่อยละกัน

212
00:12:18,031 --> 00:12:20,700
แต่เราอ่านใบในนั้นไม่ออก
เพราะมันเป็นภาษาฝรั่งเศส

213
00:12:20,784 --> 00:12:23,119
มีแม่บ้านโรงแรมคนหนึ่ง
เข้ามาทำความสะอาดห้อง

214
00:12:23,203 --> 00:12:24,746
ฉันเลยเอาที่ตรวจนั่นให้ดู

215
00:12:24,829 --> 00:12:25,830
แล้วเธอก็… ฉันทำท่างี้…

216
00:12:26,289 --> 00:12:28,208
เธอตอบว่า "อวี อวี!"

217
00:12:31,670 --> 00:12:35,298
ผมดีใจมากๆ
เพราะนี่คือสิ่งที่เราทั้งคู่ต้องการ

218
00:12:35,382 --> 00:12:38,009
อยากมีลูกด้วยกัน

219
00:12:38,885 --> 00:12:42,389
ในที่สุดผมก็แต่งงานกับคุกกี้เสียที
แล้วตอนนี้เธอก็ท้องแล้ว

220
00:12:42,472 --> 00:12:45,684
ถึงเวลาที่จะต้องเตรียมตัวเข้าฤดูกาลแข่ง

221
00:12:47,310 --> 00:12:49,729
ภารกิจตอนนี้คือต้องเอาชนะทีมบูลส์

222
00:12:49,813 --> 00:12:51,189
(แกรี่ วิตตี)
(เทรนเนอร์ เลเกอร์ส 1984-2016)

223
00:12:51,273 --> 00:12:54,442
เรารู้สึกว่า "พวก นี่แหละ…
ทีมที่เรามีอยู่ตอนนี้นะ…

224
00:12:54,526 --> 00:12:56,111
เนี่ย เราต้องได้เข้าชิงแชมป์แน่"

225
00:12:57,320 --> 00:12:59,739
เราแข่งซ้อมก่อนเข้าฤดูกาล
ไปได้หกนัดจากทั้งหมดแปดนัด

226
00:12:59,823 --> 00:13:01,157
(ซอล์ทเลคซิตี้)
(26 ตุลาคม 1991)

227
00:13:01,741 --> 00:13:06,162
บินไปซอล์ทเลค ไปถึงโรงแรม

228
00:13:06,246 --> 00:13:08,582
ผมได้ข้อความว่าให้โทรกลับไปที่ออฟฟิศ

229
00:13:09,791 --> 00:13:12,335
โทรไปเจอเจอร์รี เขาบอกว่า
"ส่งแมจิคกลับบ้าน"

230
00:13:13,003 --> 00:13:14,004
"ทำไม"

231
00:13:14,504 --> 00:13:16,464
"ผมบอกคุณไม่ได้ แต่ต้องให้เขากลับมา"

232
00:13:17,966 --> 00:13:18,967
"เดี๋ยวนี้"

233
00:13:20,844 --> 00:13:24,973
เจอร์รีไม่เคยพูดกับผมแบบนั้นเลย

234
00:13:25,557 --> 00:13:27,851
แบบ "ผมรู้อะไรมาและอยากให้คุณรู้ด้วย"

235
00:13:28,351 --> 00:13:30,604
ผมเลยบอกว่า "โอเค" ผมโทรหาเขา

236
00:13:30,687 --> 00:13:32,564
บอกว่า "ฟังนะ คุณต้องกลับบ้านก่อน"

237
00:13:32,647 --> 00:13:35,567
แล้วผมก็ตอบว่า "อ้อ โอเค กลับไปทำไม"

238
00:13:35,650 --> 00:13:38,778
เขาบอกว่า "ผมก็ไม่รู้
เขาบอกแค่ว่าให้ส่งคุณกลับบ้าน"

239
00:13:38,862 --> 00:13:41,364
ผมบอก "แข่งนัดนี้เสร็จ
เราก็ตรงกลับบ้านอยู่แล้ว

240
00:13:41,448 --> 00:13:42,991
พรุ่งนี้ผมค่อยไปหาเขาได้ไหมล่ะ"

241
00:13:43,074 --> 00:13:44,826
เขาบอก "ไม่ได้ คุณต้องกลับเดี๋ยวนี้"

242
00:13:44,910 --> 00:13:46,786
ผมรับโทรศัพท์จากดร.เมลล์แมน เขาบอกว่า…

243
00:13:46,870 --> 00:13:47,871
(ลอน โรเซน)
(ผู้จัดการส่วนตัวของแมจิค 1987-1996)

244
00:13:47,954 --> 00:13:50,874
"เขาต้องกลับมาจากยูทาห์"
ผมถาม "ทำไม" เขาตอบ "ผมบอกคุณไม่ได้"

245
00:13:51,958 --> 00:13:54,252
"เออร์วินต้องกลับมา"
"เขาเล่นก่อนได้มั้ย" "ไม่ เล่นไม่ได้"

246
00:13:54,336 --> 00:13:56,087
(ดร.ไมเคิล เมลล์แมน)
(แพทย์ประจำทีมเลเกอร์ส 1981-1995)

247
00:13:56,171 --> 00:13:59,049
เขาต้องตรงกลับมาเลย ลงสนามไม่ได้

248
00:13:59,633 --> 00:14:01,593
กลับมาถึงเมื่อไหร่ให้เขามาหาผม"

249
00:14:01,676 --> 00:14:03,720
พวกเราอยู่ยูทาห์
แมจิคควรต้องลงสนามด้วย

250
00:14:03,803 --> 00:14:08,016
แต่พอไปถึงสนาม แมจิคไม่ได้ไป

251
00:14:08,099 --> 00:14:09,309
ว่ากันว่าเขากลับไปแอลเอ

252
00:14:09,392 --> 00:14:11,102
เป็นไข้หวัดใหญ่ หรือหวัด อะไรแบบนั้น

253
00:14:11,186 --> 00:14:14,147
ตอนนั้นเราตรวจร่างกายประจำปี
ก่อนถึงฤดูกาลแข่งขันอยู่แล้ว

254
00:14:14,231 --> 00:14:16,524
ถ้ามีอะไรผิดปกติก็จะต้อง…

255
00:14:17,817 --> 00:14:20,278
ปรากฏออกมา
ตั้งแต่ตรวจร่างกายก่อนเริ่มฤดูกาล

256
00:14:20,362 --> 00:14:22,614
มะเร็งเหรอ
คือเขาจะเป็นอะไรไปได้

257
00:14:24,491 --> 00:14:25,992
(ลอสแองเจลิส)

258
00:14:26,076 --> 00:14:29,329
ผมตรงไปที่ห้องของดร.เมลล์แมน

259
00:14:30,872 --> 00:14:32,958
ผมคิดว่าห้องเขาอยู่ที่ชั้นสาม

260
00:14:34,292 --> 00:14:36,378
ตอนนั้นน่าจะห้าโมงครึ่งได้

261
00:14:36,461 --> 00:14:37,796
ไม่มีใครอยู่ในห้องรอเลย

262
00:14:39,548 --> 00:14:41,841
แล้วดร.เมลล์แมนก็เปิดประตู

263
00:14:41,925 --> 00:14:43,677
เขาบอกว่า "ไง เออร์วิน เข้ามาสิ"

264
00:14:45,679 --> 00:14:50,016
ผมหลับตาก็นึกภาพออกว่า
ห้องทำงานตอนนั้นเป็นยังไง

265
00:14:50,100 --> 00:14:52,519
จำได้ว่าเขากับลอนนั่งตรงไหน

266
00:14:53,186 --> 00:14:55,939
นั่งลงแล้วก็ คือว่า

267
00:14:56,022 --> 00:14:59,109
ผมดูออกว่าต้องมีเรื่องแล้วล่ะ
แค่เห็นสีหน้าเขาก็รู้

268
00:14:59,192 --> 00:15:01,570
เขาเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงาน

269
00:15:01,653 --> 00:15:05,615
หยิบซองเฟ็ดเอกซ์ออกมา
หยิบเอกสารออกมาด้วย

270
00:15:06,533 --> 00:15:07,867
และเขา…

271
00:15:15,125 --> 00:15:20,422
เขาบอกว่า "ผมมีข่าวไม่ค่อยดี
คุณมีเชื้อเอชไอวี"

272
00:15:22,966 --> 00:15:25,719
(เอชไอวี-1 แอนติเจน และตรวจพบ
แอนตี้บอดี้เอชไอวี-1/เอชไอวี-2)

273
00:15:25,802 --> 00:15:28,096
(สรุปได้จากห้องปฏิบัติการว่า
มีการติดเชื้อเอชไอวี)

274
00:15:31,224 --> 00:15:32,893
ผมได้แต่นั่งเงียบเลย

275
00:15:34,728 --> 00:15:36,187
ผมไม่อยากจะเชื่อ…

276
00:15:38,523 --> 00:15:39,649
อึ้งไปหมด

277
00:15:43,278 --> 00:15:44,654
ผมถามว่า "แน่ใจเหรอ"

278
00:15:48,116 --> 00:15:49,868
พอรวบรวมสติได้ผมก็แบบ

279
00:15:49,951 --> 00:15:51,953
"โอเค งั้น นี่แปลว่าอะไร

280
00:15:53,038 --> 00:15:54,414
ผมกำลังจะตายเหรอ"

281
00:16:00,420 --> 00:16:05,550
หมอตอบว่า "เอ่อ เราก็ยังไม่รู้"

282
00:16:06,134 --> 00:16:09,179
"และ คือ นี่คือเรื่องที่ผมกังวล

283
00:16:09,262 --> 00:16:11,014
ผมมีภรรยา เธอกำลังท้อง

284
00:16:11,097 --> 00:16:12,265
ให้ผมบอกเธอยังไง"

285
00:16:14,142 --> 00:16:17,604
เรากำลังจะได้ใช้ชีวิตเหมือนในเทพนิยาย

286
00:16:17,687 --> 00:16:21,316
และตอนนี้ผมกลับได้ข่าวร้ายขนาดนี้

287
00:16:21,399 --> 00:16:24,194
ผมนั่งเก้าอี้ตัวนั้นแล้วคิดว่า
"โอ๊ย ตายแล้ว

288
00:16:24,694 --> 00:16:26,571
ผมจะกลับบ้านไปบอกข่าวนี้กับเมียยังไง"

289
00:16:30,951 --> 00:16:34,371
ผมรู้ว่าข่าวนี้จะทำให้เธอพังแน่ๆ
เธอจะต้องเสียใจ

290
00:16:43,046 --> 00:16:46,091
ฉันอยู่บ้านกำลังเตรียมตัวจะดูบาส

291
00:16:46,174 --> 00:16:47,175
แล้วโทรศัพท์ก็ดัง

292
00:16:47,842 --> 00:16:48,843
เป็นเออร์วินโทรมา

293
00:16:49,427 --> 00:16:56,101
เขาบอกว่า "ผมกำลังกลับบ้าน
จะบอกเหตุผลตอนที่ไปถึงบ้านแล้ว"

294
00:16:57,561 --> 00:17:00,939
ฉันรู้ว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ
ถ้าถึงกับเขาไม่ลงสนาม

295
00:17:02,357 --> 00:17:04,191
เป็นการรอคอยที่นานมาก

296
00:17:07,779 --> 00:17:10,782
น่าจะเป็นเรื่องยากที่สุด
เท่าที่ผมเคยทำมาในชีวิต

297
00:17:11,866 --> 00:17:16,997
การที่จะต้องบอกคนที่เรารัก

298
00:17:17,706 --> 00:17:21,501
และคนที่รักเรา…

299
00:17:24,462 --> 00:17:27,424
เมื่อเขาเดินเข้าประตูมา เขามองหน้าฉัน

300
00:17:27,507 --> 00:17:30,385
บอกว่า "เราต้องคุยกัน"

301
00:17:32,220 --> 00:17:35,473
เขาบอกว่า "ผมไม่รู้จะพูดยังไง
นอกจากพูดออกมาเลย

302
00:17:36,683 --> 00:17:42,272
เขาตรวจเจอว่าผมติดเชื้อเอชไอวี
เชื้อที่ทำให้เกิดโรคเอดส์"

303
00:17:44,482 --> 00:17:47,777
เธอก็เริ่มร้องไห้และ…

304
00:17:49,404 --> 00:17:51,072
นั่นทำให้ผมใจสลาย

305
00:17:51,156 --> 00:17:52,574
นึกออกมั้ย แค่เห็นก็ใจสลาย

306
00:17:55,619 --> 00:17:57,871
"พระเจ้า คุณกำลังจะตายเหรอ"

307
00:18:00,457 --> 00:18:03,585
ทุกคนที่เราได้ข่าวว่าติด ตายหมด

308
00:18:05,921 --> 00:18:07,923
แล้วเธอก็บอกว่า
"แล้วฉันจะต้องเจออะไร

309
00:18:08,006 --> 00:18:10,550
แล้วลูกของเราจะต้องเจออะไรอีก"
เรื่องนั้นผมตอบไม่ได้

310
00:18:11,843 --> 00:18:13,637
โอ๊ย ตายแล้ว ลูกฉัน

311
00:18:16,932 --> 00:18:18,475
แล้วลูกฉันจะเป็นยังไง

312
00:18:21,853 --> 00:18:24,064
จะเกิดอะไรขึ้นกับลูกของฉัน

313
00:18:27,025 --> 00:18:29,778
ฉันบอกว่า "โอ๊ย ไม่นะ ไม่จริง"

314
00:18:29,861 --> 00:18:30,946
(คริสทีน จอห์นสัน)
(คุณแม่)

315
00:18:31,029 --> 00:18:32,530
บอกว่า "นี่ล้อแม่เล่นใช่มั้ย"

316
00:18:34,324 --> 00:18:35,909
สมัยนั้น คนยังไม่รู้อะไร

317
00:18:35,992 --> 00:18:36,910
(แลร์รี จอห์นสัน)
(พี่ชาย)

318
00:18:36,993 --> 00:18:38,245
รู้แต่ว่าเป็นแล้วตายหมด

319
00:18:38,328 --> 00:18:39,996
เรากำลังเตรียมกินมื้อค่ำกัน

320
00:18:40,080 --> 00:18:43,541
ฉันเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินขึ้นรถ

321
00:18:43,625 --> 00:18:45,293
แล้วเอาแต่ร้องไห้

322
00:18:45,377 --> 00:18:48,046
ฉันก็สวดภาวนา แล้วร้องไห้ แล้ว ภาวนา

323
00:18:48,880 --> 00:18:51,883
เหมือนคนเอาไม้หน้าสามมาหวดท้อง

324
00:18:52,425 --> 00:18:57,305
เราทุกคนเสียใจหนักมาก
แต่การต้องเห็นคุณแม่กับคุณพ่อเสียใจ

325
00:18:58,014 --> 00:19:00,642
เป็นสิ่งที่ฉันแทบจะรับไม่ได้

326
00:19:00,725 --> 00:19:01,726
(คิมเบอร์ลีย์ จอห์นสัน เรย์)
(พี่สาว)

327
00:19:01,810 --> 00:19:04,688
ฉันบอกว่า "พระเจ้า อย่าพรากลูกฉันไป

328
00:19:04,771 --> 00:19:06,856
อย่าพรากลูกฉันไป พระเจ้า
อย่าเอาตัวเขาไปเลย"

329
00:19:09,109 --> 00:19:12,571
ฉันร้องไห้ ต้องขอเวลา
ที่จะทำใจคนเดียว

330
00:19:12,654 --> 00:19:13,655
(เพิร์ล จอห์นสัน)
(พี่สาว)

331
00:19:13,738 --> 00:19:14,739
และ…

332
00:19:14,823 --> 00:19:17,033
โทรศัพท์ดัง คุณแม่คุยโทรอยู่พักหนึ่ง

333
00:19:17,117 --> 00:19:17,951
(อังเดร จอห์นสัน)
(ลูกชาย)

334
00:19:18,034 --> 00:19:20,245
แล้วแม่ก็บอกว่า
"พ่อเขาอยากคุยด้วย"

335
00:19:21,288 --> 00:19:24,082
จำได้ว่าพ่อพยายามจะอธิบาย

336
00:19:24,165 --> 00:19:27,127
แบบ "คืองี้ พ่อติดเชื้อเอชไอวี

337
00:19:27,210 --> 00:19:28,795
พวกหมอยังไม่ค่อยรู้จักเชื้อนี้เท่าไหร่

338
00:19:29,296 --> 00:19:30,630
แต่พ่อจะไม่เป็นอะไร"

339
00:19:30,714 --> 00:19:34,968
แล้วผมก็คุยกับแม่
พยายามจะทำความเข้าใจว่ามันคืออะไร

340
00:19:35,051 --> 00:19:39,764
ไปคุยกับหมอ หมอบอกว่า
"ใช้เวลากับเขาให้มากที่สุด

341
00:19:39,848 --> 00:19:44,936
เพราะเขาอาจจะไม่…
อาจเหลือเวลาในชีวิตอีกไม่กี่ปี"

342
00:19:47,981 --> 00:19:49,357
(27 ตุลาคม 1991)

343
00:19:49,441 --> 00:19:53,778
เช้าวันต่อมาเราก็ตื่นแล้วไปหาหมอ

344
00:19:54,446 --> 00:19:55,822
เขาตรวจเลือดฉัน

345
00:19:56,698 --> 00:19:58,783
สมัยนั้นต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะรู้ผล

346
00:20:00,452 --> 00:20:03,622
ตอนนั้นเป็นช่วงปวดใจสุดๆ ค่ะ
การรอคอยโดยไม่รู้

347
00:20:04,289 --> 00:20:06,291
นั่นเป็นช่วงที่แย่ที่สุดในชีวิตผม

348
00:20:06,374 --> 00:20:08,919
ได้แต่รอแล้วรอเล่า แล้วคิด…

349
00:20:10,712 --> 00:20:14,216
คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงพี่น้อง คิดถึงอังเดร ลูกชายผม

350
00:20:14,799 --> 00:20:17,135
ผมต้องจัดการสินทรัพย์เตรียมลาตายเลยไหม

351
00:20:17,886 --> 00:20:20,096
ผมนึกว่าผมจะใกล้ตายแล้วจริงๆ

352
00:20:21,056 --> 00:20:23,183
ผมนอนไม่หลับ ผมคิดแต่ว่า…

353
00:20:25,185 --> 00:20:28,647
"นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่
เธอจะอยู่ในวงแขนผมรึเปล่า"

354
00:20:32,609 --> 00:20:34,569
เขากับคุกกี้ขับรถมา

355
00:20:35,237 --> 00:20:37,322
จอดรถ ประตูรถเปิด

356
00:20:39,741 --> 00:20:40,825
มีแต่น้ำตา

357
00:20:41,409 --> 00:20:43,453
คือว่า เราจะพูดยังไง เราจะทำยังไง

358
00:20:44,162 --> 00:20:46,289
แล้วเออร์วินก็บอกว่า
"โอเค เราไปคุยกันสองคน

359
00:20:46,831 --> 00:20:48,750
เราจะไปเดินที่หาดกัน"

360
00:20:49,334 --> 00:20:53,588
เราเริ่มเดิน แล้วเขาก็เริ่มพูด

361
00:20:55,507 --> 00:20:57,968
ผมบอกเขาว่า "ถ้าเกิดอะไรขึ้น

362
00:20:58,051 --> 00:21:00,303
คือว่า ต้องดูแลครอบครัวผมก่อนนะ"

363
00:21:01,263 --> 00:21:03,682
"คิดว่าผมคงต้องเลิกเล่นบาส"

364
00:21:03,765 --> 00:21:08,103
และ ณ จุดหนึ่ง เขาบอกว่า
"ผมไม่รู้ว่าจะอยากอยู่ต่อไหม

365
00:21:08,186 --> 00:21:10,355
ผมอาจจบไปเองเลย ผมอาจ…"

366
00:21:19,155 --> 00:21:20,156
(30 ตุลาคม 1991)

367
00:21:20,240 --> 00:21:22,617
เราส่งเลือดเขาไปที่
ดร.เดวิด โฮ

368
00:21:22,701 --> 00:21:24,619
ที่สถาบันเอดส์แอรอน ไดมอนด์

369
00:21:24,703 --> 00:21:26,121
(บุคคลแห่งปี)
(ดร.เดวิด โฮ)

370
00:21:26,204 --> 00:21:29,416
ผมเริ่มทำเรื่องเชื้อเอชไอวีและโรคเอดส์
ตั้งแต่ช่วงปี 1980

371
00:21:29,499 --> 00:21:31,501
ผมโตมาในลอสแองเจลิส

372
00:21:31,585 --> 00:21:35,422
แล้วตั้งแต่วัยรุ่น
ผมก็เป็นแฟนทีมลอสแองเจลิสเลเกอร์ส

373
00:21:35,505 --> 00:21:36,882
(ดร.เดวิด โฮ)
(นักวิจัยโรคเอดส์)

374
00:21:36,965 --> 00:21:39,175
ใครจะไม่รู้ครับว่าแมจิคเป็นใคร

375
00:21:40,927 --> 00:21:43,763
เขาโทรกลับมา
เขาบอกว่า "เออร์วินป่วยหนักมาก

376
00:21:43,847 --> 00:21:45,765
นับค่าทีเซลล์ได้ 203"

377
00:21:46,391 --> 00:21:50,687
ณ จุดนั้น ถือว่าอยู่ในจุดที่เรียกว่า "คาบเส้น"

378
00:21:50,770 --> 00:21:52,188
ถ้าต่ำถึง 200 เมื่อไหร่ คือเป็นเอดส์

379
00:21:52,272 --> 00:21:54,107
เป็นค่าที่น่าเป็นห่วงมาก

380
00:21:54,190 --> 00:21:57,485
เพราะเห็นอยู่ว่าใกล้จะถึงค่าต่ำสุด

381
00:21:57,569 --> 00:22:01,281
ถ้าต่ำกว่านั้น เขาจะมีสิทธิ์ติดเชื้อต่างๆ มากมาย

382
00:22:01,364 --> 00:22:04,117
เขาบอกตัวเลขว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหน

383
00:22:04,200 --> 00:22:06,453
สองสามปี เป็นอย่างมาก

384
00:22:06,536 --> 00:22:07,746
ผมไม่สามารถมองในแง่ดี

385
00:22:07,829 --> 00:22:12,834
ว่าค่าทีเซลล์ในระดับ 200 กว่า
จะยื้อชีวิตเขาไปได้อีกห้าปี

386
00:22:12,918 --> 00:22:18,506
ทีเซลล์ช่วยระบบภูมิคุ้มกัน
ให้ต่อต้านการติดเชื้อหลายตัว

387
00:22:18,590 --> 00:22:22,844
ช่วยสร้างแอนติบอดี้
และสร้างปฏิกิริยาอื่นๆ จากทีเซลล์

388
00:22:23,511 --> 00:22:26,806
ดังนั้นถ้าค่าเซลล์ชนิดนี้ลดลง

389
00:22:26,890 --> 00:22:31,311
เชื้อเอชไอวีเข้าเล่นงาน
เซลล์ที่จัดการปฏิกิริยาภูมิคุ้มกันของร่างกาย

390
00:22:31,394 --> 00:22:35,899
ดังนั้นคนเราจะไม่สามารถควบคุมได้
หากถูกโจมตี

391
00:22:35,982 --> 00:22:39,861
จากจุลินทรีย์ก่อโรคหลากหลาย
ที่อยู่ในสภาพแวดล้อม

392
00:22:39,945 --> 00:22:41,363
(ดร.แอนโธนี เฟาชี)
(ผ.อ. สถาบันโรคติดต่อและภูมิแพ้แห่งชาติ)

393
00:22:41,446 --> 00:22:44,616
ผมก็เกี่ยวข้องกับ
ความพยายามรับมือกับโรคติดต่อนี้

394
00:22:44,699 --> 00:22:49,287
ตั้งแต่สัปดาห์แรกๆ ที่เรารู้ว่า
นี่เป็นโรคอุบัติใหม่

395
00:22:49,913 --> 00:22:53,750
ความก้าวหน้าเรื่องชีววิทยาโมเลกุล
ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา

396
00:22:53,833 --> 00:22:56,253
ทำให้นักวิทยาศาสตร์ที่เอ็นไอเอช

397
00:22:56,336 --> 00:22:59,381
และมหาวิทยาลัยทั่วประเทศ
ที่ได้รับการสนับสนุนของเอ็นไอเอช

398
00:22:59,923 --> 00:23:03,843
สามารถที่จะ เราเรียกว่า
ทำแผนที่จีโนมของไวรัสเอดส์ได้

399
00:23:03,927 --> 00:23:04,928
(แผนที่จีโนมเอชไอวี)

400
00:23:05,011 --> 00:23:07,806
ตอนนั้นเป็นปีสำคัญมาก ปี 1991

401
00:23:07,889 --> 00:23:10,684
เพราะเรายังไม่มียาที่ใช้การได้ดี

402
00:23:10,767 --> 00:23:15,146
ถ้าตรวจเจอตั้งแต่ยังไม่เป็นหนัก
อาจจะโชคดี

403
00:23:15,230 --> 00:23:20,360
ตอนนั้นคำแนะนำของผมคือ
ใช้ยาที่มีอยู่ประคองอาการไปก่อน

404
00:23:20,443 --> 00:23:23,363
รักษาระบบภูมิคุ้มกันในร่างกายไว้
ให้มากที่สุดเท่าที่มากได้

405
00:23:23,446 --> 00:23:27,617
และอีกหน่อยในอนาคต
น่าจะมียาที่ดีกว่านี้ให้ใช้

406
00:23:27,701 --> 00:23:30,537
สมัยนั้นเรามียาแค่ตัวเดียว เอแซดที

407
00:23:30,620 --> 00:23:36,334
และต้องกินทีละห้าเม็ด วันละสามครั้ง

408
00:23:36,418 --> 00:23:38,753
ยาก็มีผลข้างเคียงหนัก

409
00:23:38,837 --> 00:23:43,425
เอแซดทีทำให้คลื่นไส้ อาเจียน โลหิตจาง

410
00:23:43,508 --> 00:23:47,804
สิ่งที่เรายังไม่รู้คือ
ถ้ามีการใช้กำลังกายอย่างสุดโต่ง

411
00:23:47,888 --> 00:23:50,390
ซึ่งต้องทำหากเล่นกีฬาในระดับอาชีพ

412
00:23:50,473 --> 00:23:52,267
จะส่งผลเสียต่อสุขภาพของเขาหรือไม่

413
00:23:53,268 --> 00:23:56,354
ดร.โฮบอกว่า
"เขาเล่นบาสเกตบอลไม่ได้แล้ว

414
00:23:57,272 --> 00:23:58,732
ชีวิตการเล่นบาสของคุณจบลงแล้ว"

415
00:24:00,108 --> 00:24:02,152
เขาไม่ยอมบอกเพื่อนร่วมทีมด้วยซ้ำ

416
00:24:02,235 --> 00:24:03,904
คือ เออร์วิน คุกกี้ กับผมคุยกัน

417
00:24:03,987 --> 00:24:05,655
ตอนแรกคุกกี้ก็บอกว่า

418
00:24:06,531 --> 00:24:07,866
"เราจะไม่เปิดเผยเรื่องนี้

419
00:24:07,949 --> 00:24:10,035
เราจะพูดแค่ว่า
เขาเกษียณจากการเล่นบาสอาชีพ"

420
00:24:10,118 --> 00:24:12,829
ตอนนั้นฉันรับมือกับการสู้เรื่องนี้ไปได้แค่ทีละวัน

421
00:24:12,913 --> 00:24:14,372
สู้พร้อมกับคุณ อยู่กันลำพัง

422
00:24:14,456 --> 00:24:17,918
แต่ฉันไม่โอเคถ้าจะบอกคนทั้งโลก

423
00:24:19,294 --> 00:24:22,589
ถ้าขืนบอกคน
คนจะเริ่มปฏิบัติต่อเราไม่เหมือนเดิม

424
00:24:23,590 --> 00:24:26,092
พวกเขาจะไม่อยากให้ เอ่อ เราไปอยู่ด้วย

425
00:24:26,176 --> 00:24:29,971
เขาจะกลัวที่จะสัมผัสเรา
หรือว่าอะไรพวกนั้น

426
00:24:30,055 --> 00:24:31,765
ที่จริงเราควรจะเปิดเผยความจริงกับสื่อมวลชน

427
00:24:31,848 --> 00:24:33,183
(เจอร์รี เวสต์)
(ผู้จัดการทีมเลเกอร์ส 1982-1994)

428
00:24:33,266 --> 00:24:34,809
และบอกพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น

429
00:24:34,893 --> 00:24:36,978
ไม่จำเป็นต้องบอกทุกอย่างที่เกิดขึ้น

430
00:24:37,062 --> 00:24:41,650
แต่นี่จะกลายเป็นเรื่องระดับชาติ
หรือระดับโลก

431
00:24:42,192 --> 00:24:43,652
"เราจะบอกคนยังไง"

432
00:24:44,402 --> 00:24:46,112
เพราะทุกคนมาถามผมกันหมด

433
00:24:46,696 --> 00:24:48,615
"เราจะบอกว่าเขาเป็นไข้หวัดใหญ่"

434
00:24:48,698 --> 00:24:51,576
ข่าวกีฬาค่ะ คืนนี้เป็นคืนเปิดฤดูกาลเอ็นบีเอ

435
00:24:51,660 --> 00:24:53,495
ฤดูกาลปกติเริ่มด้วยการแข่ง 12 นัด

436
00:24:53,578 --> 00:24:54,579
(1 พฤศจิกายน 1991)

437
00:24:54,663 --> 00:24:57,290
คำถามสำคัญคือ
แอร์ จอร์แดนจะทำให้ชิคาโก้บินต่อได้ไหม

438
00:24:57,374 --> 00:24:59,709
เมื่อสองวันก่อน
จอห์นสันยังมาร่วมซ้อมกับทีม

439
00:24:59,793 --> 00:25:02,754
หลังจากพลาดสามเกมแรกของเลเกอร์ส
เพราะเป็นไข้หวัดใหญ่

440
00:25:02,837 --> 00:25:06,091
เขาคุยกับสื่อ
คาดว่าจะกลับลงสนามเร็วๆ นี้

441
00:25:06,174 --> 00:25:09,553
เราไม่อยากลงแล้วกล้ามเนื้อเคล็ดขัด
หรือว่าลงไปแล้วบาดเจ็บ

442
00:25:09,636 --> 00:25:11,388
เพราะเราอ่อนซ้อม

443
00:25:11,471 --> 00:25:15,058
เพราะผมป่วยจนไม่ได้มาซ้อม
ผมก็ต้องมาซ้อมชดเชย

444
00:25:15,141 --> 00:25:17,352
ต้องแน่ใจว่า สภาพร่างกายผมพร้อมในระดับหนึ่ง

445
00:25:17,435 --> 00:25:18,853
มองสนาม ผมก็เริ่ม…

446
00:25:18,937 --> 00:25:20,897
- ดีขึ้นหรือยัง พวก
- ดีขึ้นแล้วๆ

447
00:25:20,981 --> 00:25:22,566
- คืนนี้ลงมั้ย
- คืนนี้ก็ต้องคลาดกันอีก

448
00:25:22,649 --> 00:25:24,234
- จะไม่เจอกันเหรอ
- คืนนี้ต้องนั่งคิดถึง

449
00:25:24,317 --> 00:25:26,570
- งั้นเจอกันตอนคริสต์มาส
- แค่คืนนี้ พวก

450
00:25:26,653 --> 00:25:28,446
ได้เลยพวก เป็นไงบ้าง ไอ้น้อง

451
00:25:29,823 --> 00:25:32,284
คนถามกันทุกวัน

452
00:25:32,367 --> 00:25:35,954
และยิ่งเวลาผ่านไป

453
00:25:36,037 --> 00:25:41,293
คนก็ยิ่งไม่เชื่อเรื่องที่บอกว่าเป็นไข้หวัดใหญ่

454
00:25:41,376 --> 00:25:43,169
สื่อมวลชนก็เริ่มเลิกคิ้ว

455
00:25:43,253 --> 00:25:44,838
(แมจิคของเลเกอร์สอาจ
ไม่ลงช่วงต้นของฤดูกาล)

456
00:25:44,921 --> 00:25:46,172
เราก็อยากเคารพความเป็นส่วนตัว

457
00:25:46,256 --> 00:25:49,467
และอยากเชื่อทุกอย่างที่เขาบอกมา

458
00:25:49,551 --> 00:25:51,970
แต่ก็รู้ด้วยว่า "เดี๋ยวนะ"

459
00:25:52,053 --> 00:25:53,471
(แรนดี้ เคอร์ดูน)
(ผู้สื่อข่าววิทยุท้องถิ่นแอลเอ 1989-1995)

460
00:25:53,555 --> 00:25:55,348
เราไม่ได้เจาะสืบข่าวทุกเรื่องหรอก

461
00:25:55,432 --> 00:25:59,019
ถ้าเกิดแค่มีคนนิ้วซ้นหรืออะไรแบบนั้น

462
00:25:59,686 --> 00:26:03,732
หรือปวดท้องอย่างหนัก
เราจะไม่ได้คิดว่าจริงๆ แล้วเป็นอย่างอื่น

463
00:26:03,815 --> 00:26:07,068
แต่เรื่องนี้มีอะไรลึกกว่าที่เขาให้ข่าว

464
00:26:07,152 --> 00:26:08,445
คนก็เริ่ม…

465
00:26:09,195 --> 00:26:12,866
เหมือนซุบซิบกันแล้วก็
"ไม่หรอกๆ ฉันว่ามันไม่มีอะไรหรอก"

466
00:26:12,949 --> 00:26:14,409
ผมต้องโกหกครอบครัวตัวเอง

467
00:26:14,910 --> 00:26:18,580
ผมต้องโกหกทีม หัวหน้าโค้ช

468
00:26:18,663 --> 00:26:20,332
ผมต้องโกหกทั้งโลก โอเคนะ

469
00:26:21,041 --> 00:26:23,043
เราโกหกคนทั้งโลก

470
00:26:23,126 --> 00:26:26,171
ทุกวันฉันตื่นมาพร้อมกับความกลัว

471
00:26:26,671 --> 00:26:30,550
"พระเจ้า วันใหม่ โรคยังอยู่นี่"

472
00:26:31,092 --> 00:26:34,221
ทุกวันก็คิดว่า
"โอเค เราจะผ่านวันนี้ไปอีกวัน

473
00:26:34,304 --> 00:26:36,806
พร้อมกับพระเจ้า เราจะผ่านวันนี้ให้ได้

474
00:26:36,890 --> 00:26:38,892
เราต้องมีศรัทธาและเราทำได้"

475
00:26:39,517 --> 00:26:41,561
(3 พฤศจิกายน 1991)

476
00:26:41,645 --> 00:26:43,813
เรากลับไปฟังผลจากหมอ

477
00:26:44,981 --> 00:26:46,816
ฉันคิดว่าจะเป็นลมแล้ว

478
00:26:48,443 --> 00:26:51,655
เขาว่า "ข่าวดีคือ คุณไม่ติดเชื้อ

479
00:26:51,738 --> 00:26:53,823
ถ้าคุณไม่ติด ลูกก็จะไม่ติดด้วย"

480
00:26:54,908 --> 00:26:56,910
โห ตอนได้ผลกลับมา

481
00:26:58,578 --> 00:26:59,829
เรากอดกันเลย

482
00:26:59,913 --> 00:27:01,248
ผมเดินเข้าไปด้านหลัง…

483
00:27:02,916 --> 00:27:04,542
แล้วร้องห่มร้องไห้เป็นเด็กๆ เลย

484
00:27:06,503 --> 00:27:09,589
ผมรู้สึกเลยว่าตัวเองจะอยู่เพื่ออะไร

485
00:27:12,133 --> 00:27:16,721
แล้วผมก็ต้องหาใครสักคน
ที่ใช้ชีวิตอยู่กับโรคนี้

486
00:27:16,805 --> 00:27:23,395
ที่จะช่วยให้ผมเข้าใจได้ว่า
เส้นทางชีวิตผมต่อจากนี้จะเป็นยังไง

487
00:27:24,521 --> 00:27:26,565
แล้วชีวิตประจำวันของผมจะเป็นอย่างไร

488
00:27:28,275 --> 00:27:29,568
ถือเป็นเกียรติมากที่
จะแนะนำให้คุณรู้จักกับ

489
00:27:29,651 --> 00:27:31,236
ผู้หญิงที่เป็นแรงบันดาลใจให้คนนับล้าน…

490
00:27:31,319 --> 00:27:32,237
(เอดส์นี่มันอะไรกัน)

491
00:27:32,320 --> 00:27:34,698
และใช้ชีวิตกับเชื้อเอชไอวีมา 11 ปีแล้ว

492
00:27:35,365 --> 00:27:39,703
ผู้ร่วมก่อตั้งมูลนิธิโรคเอดส์ในเด็ก
อลิซาเบธ เกลเซอร์ ขอบคุณครับ

493
00:27:43,164 --> 00:27:46,418
ผมติดต่ออลิซาเบธ เกลเซอร์
เพราะเคยอ่านบทความเกี่ยวกับเธอ

494
00:27:47,043 --> 00:27:49,254
และผมอยากให้เออร์วินเจอกับเธอ

495
00:27:50,005 --> 00:27:51,423
เมื่อสิบเอ็ดปีก่อน…

496
00:27:53,008 --> 00:27:56,094
ระหว่างที่คลอดลูกคนแรก

497
00:27:56,803 --> 00:28:02,183
ฉันตกเลือดและต้องให้เลือดสามลิตรกว่า

498
00:28:03,226 --> 00:28:08,523
สี่ปีต่อมา ฉันถึงพบว่าตัวเอง
ติดเชื้อไวรัสเอชไอวี

499
00:28:09,149 --> 00:28:13,194
และได้ส่งเชื้อต่อให้เอเรียล ลูกสาวฉัน
โดยไม่รู้ตัว

500
00:28:13,278 --> 00:28:14,946
เพราะให้นมแม่

501
00:28:15,030 --> 00:28:17,574
และส่งให้เจค ลูกชายฉันจากตอนตั้งครรภ์

502
00:28:17,657 --> 00:28:19,618
ผมนั่งคุยกับลอน

503
00:28:20,118 --> 00:28:23,747
พยายามตัดสินใจจริงจังว่า
ผมจะทำยังไงกับชีวิตต่อ

504
00:28:23,830 --> 00:28:29,127
คุยเรื่องข้อดีและข้อเสียของการบอก
หรือจะไม่บอก…

505
00:28:30,670 --> 00:28:31,838
จะบอกโลกไหม

506
00:28:33,131 --> 00:28:35,800
ผมถามเธอว่า "ผมควรทำยังไง" นึกออกไหม

507
00:28:35,884 --> 00:28:39,930
เธออยาก… เธอไม่ลังเลด้วยซ้ำ
"คุณควรประกาศออกไปเลย"

508
00:28:40,931 --> 00:28:43,808
"ฉันอยากให้คุณมาช่วย
เป็นหน้าเป็นตาของโรคนี้

509
00:28:43,892 --> 00:28:47,229
อยากให้คุณเป็นหน้าตาของเอดส์
เราต้องการคนที่จะออกหน้าให้"

510
00:28:47,312 --> 00:28:50,190
ตอนที่รู้ว่าสถานการณ์สุขภาพของเราเป็นแบบนั้น…

511
00:28:50,273 --> 00:28:56,571
ครอบครัวเรามีคนที่เป็นเอดส์
หรือติดเชื้อไวรัสเอชไอวีแล้วสามคน…

512
00:28:56,655 --> 00:29:01,826
หมอเราบอกว่า "อย่าบอกใครนะ
โลกนี้ยังไม่พร้อมรับรู้เรื่องครอบครัวคุณ"

513
00:29:01,910 --> 00:29:05,163
เธอพูดเลยว่า
"แมจิค จอห์นสันจะช่วยชีวิตลูกชายฉันได้

514
00:29:05,247 --> 00:29:07,165
ฉันไม่รอดหรอก ลูกสาวฉันตายไปแล้ว

515
00:29:08,124 --> 00:29:09,542
แต่เขาจะช่วยชีวิตเจคได้

516
00:29:10,085 --> 00:29:12,420
เขาจะทำให้คนเห็นว่าโรคนี้มี
คนที่มีชีวิตจริงๆ เป็นกัน"

517
00:29:12,504 --> 00:29:15,131
ตอนได้พบเธอ
เธอให้ความหวังเรามากๆ

518
00:29:15,966 --> 00:29:17,634
แค่เมื่อได้อยู่ใกล้ๆ เธอน่ะค่ะ

519
00:29:17,717 --> 00:29:19,427
เพราะเธอกำลังโมโห
แล้วเธอก็บอกเลยว่า

520
00:29:19,511 --> 00:29:21,429
"เข้ามามีส่วนร่วมให้มากสุดเท่าที่ทำได้

521
00:29:21,513 --> 00:29:24,641
เข้าไปร่วมจัดการ
เรื่องการพยายามหาทางรักษา

522
00:29:24,724 --> 00:29:27,185
เข้าไปร่วมจัดการ
เป็นกำลังสนับสนุนคนที่ติดเชื้อแล้ว

523
00:29:27,269 --> 00:29:31,022
คือแค่… เข้าไปร่วมจัดการ
หรือว่าช่วยแคร์หน่อย"

524
00:29:32,148 --> 00:29:36,444
ฉันรู้ตอนนั้นเลยว่า
พระเจ้าทรงมีเหตุผลที่ส่งคนมาอยู่ ณ จุดๆ หนึ่ง

525
00:29:37,445 --> 00:29:40,156
ฉันเชื่อว่าเป้าหมายหลักในชีวิตเขาคือ

526
00:29:40,240 --> 00:29:43,034
ต้องมาเป็นหน้าตาของเจ้าโรคนี้
และต้องออกหน้า

527
00:29:43,118 --> 00:29:46,204
และพยายามสนับสนุน
และช่วยคนไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้

528
00:29:46,288 --> 00:29:48,248
คืนนั้นตอนอยู่ที่บ้านผม
วันที่ 6 พฤศจิกายน เราพูดกันเลยว่า

529
00:29:48,331 --> 00:29:50,875
"เราจะจัดแถลงข่าว
วันศุกร์ที่ 8 พฤศจิกายน

530
00:29:50,959 --> 00:29:52,460
ขอเวลาเตรียมตัวทุกอย่างหนึ่งวัน"

531
00:29:53,044 --> 00:29:55,255
เยี่ยม ได้

532
00:29:56,381 --> 00:29:59,968
ให้เวลาเออร์วินเตรียมตัว
ให้เวลาพวกเราวางแผนดีๆ

533
00:30:01,553 --> 00:30:04,306
(7 พฤศจิกายน 1991)

534
00:30:04,389 --> 00:30:05,849
วันปกติอีกวันหนึ่งเนอะ

535
00:30:05,932 --> 00:30:08,560
เตรียมตัวแถลงข่าวในวันพรุ่งนี้
ผมออกไปทำงานแต่เช้า

536
00:30:09,311 --> 00:30:14,733
แล้วประมาณเก้าโมงเช้า
ได้รับสายจากนักข่าววิทยุท้องถิ่น

537
00:30:14,816 --> 00:30:19,446
เขาถามผมว่า "ลอน ผมได้รับรายงานว่า
เออร์วินเป็นเอดส์"

538
00:30:20,030 --> 00:30:22,324
เขาเรียกผมเข้าไปใน
ห้องทำงานของผ.อ.ข่าว

539
00:30:22,407 --> 00:30:27,579
ผ.อ.ข่าวบอกว่า
"โอเค เราได้เบาะแสมา

540
00:30:28,163 --> 00:30:32,918
แมจิคติดเอชไอวี และเขาจะเลิกเล่นบาส"

541
00:30:33,960 --> 00:30:35,337
ผมก็ต้องโทรเช็คทันที

542
00:30:35,420 --> 00:30:40,634
ผมบอกว่า "แรนดี้ อย่าเพิ่งปล่อยข่าวนี้

543
00:30:40,717 --> 00:30:42,177
ผมจะโทรกลับไป

544
00:30:42,260 --> 00:30:44,804
แต่อย่าเพิ่งปล่อยข่าวนี้"

545
00:30:45,305 --> 00:30:47,307
"บอกก่อนว่าข่าวมีมูลรึเปล่า"

546
00:30:48,892 --> 00:30:50,310
แล้วเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ

547
00:30:51,186 --> 00:30:54,689
เวลาเราได้เบาะแสที่ฟังแล้วน่าจะจริง

548
00:30:55,357 --> 00:30:57,025
นั่นอธิบายพฤติกรรมอะไรหลายอย่าง

549
00:30:57,108 --> 00:31:00,362
อธิบายเรื่องที่เราไม่ได้ข่าวอะไรเลย

550
00:31:00,445 --> 00:31:03,031
เรื่องที่ทุกอย่างเหมือนเป็นปริศนาไปหมด

551
00:31:03,615 --> 00:31:06,284
เราปล่อยข่าวทั้งที่ผมยังอยู่ในรถ

552
00:31:06,368 --> 00:31:09,913
ผมรู้สึกเหมือนโลกแตกครับ

553
00:31:10,705 --> 00:31:14,709
ตอนนี้เพื่อนผมต้องบอกโลกเพราะข่าวนี้

554
00:31:14,793 --> 00:31:16,294
เรากำลังซ้อมอยู่ที่โลโยลา

555
00:31:17,337 --> 00:31:21,216
มีโทรศัพท์มาจากเจอร์รี เวสต์

556
00:31:21,883 --> 00:31:24,469
เจอร์รีบอกว่า "ข่าวรั่วแล้ว

557
00:31:25,595 --> 00:31:31,476
มีคนข่าววิทยุคนหนึ่งรายงานว่า
แมจิคติดเชื้อเอชไอวี

558
00:31:31,560 --> 00:31:33,770
เอาทุกคนออกมาจากโรงยิม"

559
00:31:33,853 --> 00:31:37,232
แกรี่ วิตตีออกมาตอนเรากำลังซ้อมกันอยู่
บอกว่า "ฟังนะ…

560
00:31:38,984 --> 00:31:43,280
ทุกคนขึ้นรถแล้วตรงไปที่ฟอรั่มเลย

561
00:31:43,363 --> 00:31:45,907
อย่าแวะที่ไหน อย่าคุยกับใครทั้งนั้น"

562
00:31:47,701 --> 00:31:50,161
ผมบอกว่า "ฟังนะ ยกเลิกงานทุกอย่าง

563
00:31:50,912 --> 00:31:52,414
กลับไปเจอกันที่ฟอรั่ม

564
00:31:53,873 --> 00:31:57,252
สิ่งที่พวกคุณได้ยินวันนี้จะเปลี่ยนชีวิตคุณ"

565
00:31:58,879 --> 00:32:00,672
ผมตรงไปที่ฟอรั่ม

566
00:32:01,423 --> 00:32:04,634
เขาบอกว่า "เออร์วินจะแถลงข่าว
เขาอยากให้ทั้งคุณไปอยู่ด้วย"

567
00:32:04,718 --> 00:32:05,719
(คารีม อับดุล-จาบบาร์)
(เซนเตอร์ เลเกอร์ส 1975-1989)

568
00:32:05,802 --> 00:32:07,053
"ช่วยมาหน่อยได้ไหม
นี่เรื่องสำคัญมาก"

569
00:32:07,137 --> 00:32:08,138
แต่ก็ไม่บอกว่าเรื่องอะไร

570
00:32:08,221 --> 00:32:11,182
ในที่สุด เมื่อทุกคนไปถึง

571
00:32:11,266 --> 00:32:12,893
เราเข้าไปในห้องล็อกเกอร์

572
00:32:13,393 --> 00:32:15,020
(ห้องเปลี่ยนชุดเลเกอร์ส
เฉพาะนักกีฬาเท่านั้น)

573
00:32:18,189 --> 00:32:19,858
ผมยังไม่พร้อมจะเลิกเล่น

574
00:32:22,027 --> 00:32:23,945
ผมไม่พร้อมที่จะบอกลาพวกเขา

575
00:32:24,029 --> 00:32:25,822
(จอห์นสัน)

576
00:32:25,906 --> 00:32:29,284
ส่วนที่ลำบากใจที่สุดในกระบวนการนี้คือ
การรู้ว่า

577
00:32:29,367 --> 00:32:31,828
ผมจะไม่ได้ลงไปรบกับพวกเขาอีกแล้ว

578
00:32:31,912 --> 00:32:33,288
เขาเดินไปรอบห้อง

579
00:32:34,748 --> 00:32:39,252
กอดเพื่อนทีละคน
แล้วกระซิบข่าวข้างหู

580
00:32:39,336 --> 00:32:43,173
จากปากเขาเข้าหูเราเลย
เขาบอกทุกอย่างที่เกิดขึ้น

581
00:32:43,256 --> 00:32:44,591
ในนั้นไม่มีใครไม่ร้องไห้

582
00:32:45,425 --> 00:32:47,260
มันชวนให้อึ้งมากนะครับ

583
00:32:47,344 --> 00:32:48,929
แต่ผมก็อยากเป็นกำลังใจให้เขา

584
00:32:49,429 --> 00:32:51,389
เพราะเขาคอยเป็นกำลังใจให้ผมเสมอ

585
00:32:51,473 --> 00:32:54,059
เราแค่ไม่อยากเชื่อข่าวที่เพิ่งได้รู้

586
00:32:55,644 --> 00:32:58,772
ได้แต่นั่งอึ้งตรงนั้น

587
00:32:59,856 --> 00:33:00,982
นี่พี่น้องเรา

588
00:33:01,524 --> 00:33:04,861
เราใช้เวลากับคนคนนี้ปีแล้วปีเล่า

589
00:33:04,945 --> 00:33:10,450
แต่ได้ยินคำนั้นออกมาจาก
ปากคนในครอบครัวตัวเอง

590
00:33:10,533 --> 00:33:12,869
เป็นข่าวร้ายอย่างที่สุดเลยครับ

591
00:33:12,953 --> 00:33:16,331
ผมเริ่มร้องไห้ บอกว่า "เกิดเรื่องแบบนี้ได้ไง"

592
00:33:18,375 --> 00:33:21,795
พวกเราส่วนใหญ่คิดเลยว่า
"เขาตายแน่"

593
00:33:23,964 --> 00:33:26,383
เป็นความรู้สึกชาไปทั้งตัว

594
00:33:26,466 --> 00:33:27,884
เราก็ได้ยินเรื่องนี้จากข่าว แต่

595
00:33:29,135 --> 00:33:31,012
ไม่คาดคิดว่าจะมาจากคนที่

596
00:33:31,096 --> 00:33:34,224
เราใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ด้วยกัน
เหมือนครอบครัวแท้ๆ

597
00:33:34,307 --> 00:33:35,308
และ…

598
00:33:36,893 --> 00:33:43,108
แล้วเขาก็ขึ้นไปด้านบนและบอกให้โลกรู้

599
00:33:53,493 --> 00:33:55,203
โอเค เขาจะมาทางนี้

600
00:34:06,798 --> 00:34:07,799
เรายังคงรออยู่

601
00:34:07,883 --> 00:34:11,553
และเห็นชัดๆ ครับว่าทุกคน
ก็เริ่มร้อนใจมากขึ้นเรื่อยๆ

602
00:34:11,635 --> 00:34:13,972
เราอยากได้คำตอบ ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องรู้

603
00:34:14,055 --> 00:34:16,224
รีบบอกมาเถอะว่าเกิดอะไรขึ้น

604
00:34:16,307 --> 00:34:18,309
ในห้องนี้ตึงเครียดมาก

605
00:34:20,103 --> 00:34:23,940
เจ้าหน้าที่ทีมเลเกอร์ส
เจอร์รี บัส เจ้าของทีมเลเกอร์ส

606
00:34:24,024 --> 00:34:26,108
แล้วแมจิค จอห์นสันก็ออกมาที่โพเดียม

607
00:34:26,192 --> 00:34:27,402
ตัดภาพไปที่แมจิคครับ

608
00:35:05,232 --> 00:35:08,235
ก่อนอื่น ผมขอกล่าวสวัสดี
สวัสดียามบ่ายแก่ๆ

609
00:35:10,237 --> 00:35:11,321
เพราะว่า…

610
00:35:13,698 --> 00:35:16,910
เชื้อเอชไอวีที่ผมไปติดมา

611
00:35:17,869 --> 00:35:21,957
ผมจำเป็นจะต้องเลิกเล่นให้ทีมเลเกอร์ส
ตั้งแต่วันนี้

612
00:35:24,584 --> 00:35:25,919
ผมแค่อยากพูดให้ชัดก่อนเลยนะครับ

613
00:35:26,002 --> 00:35:28,964
ว่าผมยังไม่ได้เป็นโรคเอดส์

614
00:35:29,047 --> 00:35:32,050
เพราะผมรู้ว่าหลายคนกังวล…
อยากรู้เรื่องนั้น

615
00:35:32,133 --> 00:35:33,885
แต่มีเชื้อไวรัสเอชไอวี…

616
00:35:33,969 --> 00:35:36,638
ผมแค่อยากบอกว่า
ผมจะคิดถึงการเล่นบาสเกตบอล

617
00:35:37,722 --> 00:35:38,848
และ

618
00:35:39,641 --> 00:35:43,562
หลังจากนี้ผมจะเป็นโฆษก
ให้เรื่องของไวรัสเอชไอวีเต็มตัว

619
00:35:43,645 --> 00:35:46,523
นั่นคือความท้าทายใหม่ บทใหม่ของชีวิตที่…

620
00:35:46,606 --> 00:35:49,609
เหมือนกับว่า… เราหลังชนฝาแล้ว

621
00:35:50,110 --> 00:35:52,320
ผมคิดว่าเราก็แค่ต้องสู้ให้เต็มที่

622
00:35:52,404 --> 00:35:53,989
และผมก็สู้แน่

623
00:35:54,072 --> 00:35:56,866
คืนนี้เราจะเปิดด้วยข่าวชะตาของ
บุคคลคนหนึ่ง

624
00:35:56,950 --> 00:36:00,370
แมจิค จอห์นสัน ดาราบาสเกตบอลคนดัง
เพิ่งยืนยันเมื่อไม่นานนี้…

625
00:36:00,453 --> 00:36:02,414
ข่าวนี้น่าตระหนกและไม่คาดคิดมาก

626
00:36:02,497 --> 00:36:05,375
ยังเป็นข่าวที่ทำความเข้าใจลำบาก
แม้แต่ในตอนที่รายงานอยู่นี่

627
00:36:09,337 --> 00:36:11,464
เพิ่งมีคำยืนยันอย่างเป็นทางการ
เมื่อไม่กี่อึดใจก่อน

628
00:36:11,548 --> 00:36:16,094
อาชีพแสนรุ่งเรืองของหนึ่งใน
นักกีฬาซึ่งดังที่สุดในโลกจบลงแล้ว

629
00:36:16,595 --> 00:36:18,013
เขาเพิ่งอายุ 32 ปีเท่านั้น

630
00:36:18,096 --> 00:36:20,599
คนทั้งโลกแทบจะพูดกันอยู่เรื่องเดียว

631
00:36:20,682 --> 00:36:23,768
เรื่องของซูเปอร์สตาร์บาสเกตบอล
แมจิค จอห์นสัน

632
00:36:23,852 --> 00:36:26,313
แมจิคโทรหาผม
และและบอกข่าวผม

633
00:36:26,396 --> 00:36:29,649
ผมก็เหมือนคนส่วนใหญ่ในอเมริกา

634
00:36:29,733 --> 00:36:33,069
ผมตกใจมากและเสียใจมากกับเรื่องนั้น

635
00:36:33,153 --> 00:36:36,615
คือจู่ๆ ก็มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น มันก็…

636
00:36:36,698 --> 00:36:39,868
เมื่อวานเป็นวันที่เศร้ามาก

637
00:36:39,951 --> 00:36:41,077
(ชาร์ลส์ บาร์คลีย์)
(ฟิลาเดลเฟีย เซเว่นตี้ซิกเซอร์ส)

638
00:36:41,161 --> 00:36:43,955
ผมรู้ว่าตอนนี้เขายังไม่ตาย
แต่มันก็เหมือนข่าวการตายของพี่น้อง

639
00:36:44,039 --> 00:36:45,206
เหมือนคนในครอบครัวตายไป

640
00:36:45,290 --> 00:36:47,375
จำได้ว่าผมนั่งในห้องทำงานแล้วร้องไห้

641
00:36:47,459 --> 00:36:50,170
คาดไม่ถึงที่สุดครับ
จำได้ว่าตอนนั้นผมร้องไห้หนักเลยนะ

642
00:36:50,253 --> 00:36:53,506
เพราะเราทุกคนสมัยนั้น
คิดว่านั่นคือโทษประหารแล้ว

643
00:36:53,590 --> 00:36:56,134
เขายังมีชีวิตอยู่ แต่ตอนนี้สุขภาพไม่ดีนัก

644
00:36:56,218 --> 00:37:01,806
และคือ เรายังไม่อยากจะ
กล่าวคำอาลัยเขาตอนนี้

645
00:37:01,890 --> 00:37:03,016
มันใจสลายมากครับ

646
00:37:03,099 --> 00:37:04,809
ไม่ใช่แค่เพราะ…

647
00:37:04,893 --> 00:37:06,019
(ประธานาธิบดีบารัค โอบามา)

648
00:37:06,102 --> 00:37:08,230
การเล่นบาสเกตบอลอาชีพแบบสุดยอดของเขา

649
00:37:08,313 --> 00:37:13,360
แต่เพราะเขาร่าเริง
และรอยยิ้มแบบที่ใครเห็นก็ยิ้มตาม

650
00:37:13,443 --> 00:37:17,864
กลายเป็นสิ่งที่ฝังรากอยู่ในวัฒนธรรมของเรา

651
00:37:17,948 --> 00:37:19,658
มีคนมากมายที่อยากเป็นเพื่อนกับเรา

652
00:37:19,741 --> 00:37:23,703
ยามที่ยืนอยู่ใต้ห่วง
ทำแอสซิสต์หรือส่งบอลได้สวยๆ

653
00:37:23,787 --> 00:37:26,915
แต่ตอนนี้จะเป็นจุดที่เราได้รู้ว่า
ใครกันแน่ที่เป็นเพื่อนแท้

654
00:37:26,998 --> 00:37:30,835
ถ้าเขาอยากหันมาให้ความรู้กับคน
นั่นจะเหมาะกับเขามาก

655
00:37:30,919 --> 00:37:35,590
ไม่ใช่ให้ความรู้แบบเต้าข่าว
หรือในแบบที่รุกล้ำความเป็นส่วนตัว

656
00:37:35,674 --> 00:37:40,053
แต่ในทางหนึ่ง เขาจะอยู่ในจุดที่
ควรแจงประวัติชีวิตเซ็กซ์ของตัวเอง

657
00:37:40,136 --> 00:37:42,556
และแจงให้ชัดเจนกว่า
เขาไปติดโรคเอดส์มาจากไหน

658
00:37:42,639 --> 00:37:44,224
เขาติดมาจากไหน

659
00:37:44,307 --> 00:37:47,435
มันสำคัญยังไง
คนจะติดจากไหนมันสำคัญด้วยเหรอ

660
00:37:47,519 --> 00:37:48,520
('โรคเกย์' แพร่กระจายจนชวนฉงน)

661
00:37:48,603 --> 00:37:51,273
เราตัดสินคนที่ติดเชื้อเอชไอวี
จากการที่พวกเขาไปติดมาได้อย่างไร

662
00:37:51,356 --> 00:37:53,984
ก่อนหน้านี้ คนส่วนใหญ่
อย่างน้อยในประเทศนี้ก็คิดว่า

663
00:37:54,067 --> 00:37:56,027
นี่เป็นโรคของเกย์หรือ
คนที่ใช้สารเสพติดฉีดเข้าเส้น

664
00:37:56,111 --> 00:37:57,696
(แมจิคหนีข่าวพล่านเรื่องเกย์ไปฮาวาย)

665
00:37:57,779 --> 00:37:59,531
ความสงสัยเกี่ยวกับคนเป็นเอดส์…

666
00:37:59,614 --> 00:38:00,782
(แมจิค - เขาติดไวรัสเอดส์ได้อย่างไร
ชีวิตเซ็กซ์สุดเหวี่ยง)

667
00:38:00,865 --> 00:38:02,701
มักจะจำกัดอยู่แค่คำถามเชิงต่อว่าเรื่องเดียว

668
00:38:02,784 --> 00:38:03,785
เขาติดมาได้อย่างไร

669
00:38:03,868 --> 00:38:05,954
จอห์นสันพูดถึงการใช้ชีวิตของเขาและบอกว่า

670
00:38:06,037 --> 00:38:08,248
"ผมพยายามที่สุดในการ
ทำตามใจผู้หญิงมากที่สุดเท่าที่ทำได้"…

671
00:38:08,331 --> 00:38:10,333
(ชีวิตติดสิ่งล่อใจ - อดีตทีมเลเกอร์ส
ใช้ชีวิตเปลืองทั้งในและนอกสนาม)

672
00:38:10,417 --> 00:38:11,918
"ส่วนใหญ่มีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน"

673
00:38:12,002 --> 00:38:13,128
(โทษที แต่แมจิคไม่ใช่พระเอก)

674
00:38:13,211 --> 00:38:14,671
นั่นสื่อถึงเรื่องศีลธรรมไม่ใช่เหรอ

675
00:38:14,754 --> 00:38:18,174
เขาควรเผยแพร่ข้อความ
เกี่ยวกับการป้องกันโรคไม่ใช่เหรอ

676
00:38:18,258 --> 00:38:20,427
ตอนผมรู้ว่าเขาเป็นเอดส์

677
00:38:20,510 --> 00:38:22,637
คิดว่าคงไม่ใส่เสื้อตัวนั้นแล้วล่ะ

678
00:38:22,721 --> 00:38:24,514
('ชีวิตหนุ่มโสด' ของแมจิค
นำไปสู่การติดไวรัสเอดส์)

679
00:38:24,598 --> 00:38:25,640
(เขาปฏิเสธว่ามีพฤติกรรมรักเพศเดียวกัน)

680
00:38:25,724 --> 00:38:28,727
ผมต้องทำใจยอมรับกับ
การที่ต้องคอยพูดว่า "เฮ้ย นี่เป็นส่วนหนึ่ง"

681
00:38:28,810 --> 00:38:30,020
(เหยื่อเพิ่มเติม - สาวๆ ของแมจิค)

682
00:38:30,103 --> 00:38:34,691
ผม… ผมไม่มีสิทธิ์จะไม่พอใจ

683
00:38:34,774 --> 00:38:35,984
ถึงตอนนั้นจะไม่พอใจ

684
00:38:36,693 --> 00:38:40,947
ตอนนั้นเหมือนเขาคิดว่า
"จะทำยังไงกับตัวเองต่อ นั่งแช่บนโซฟาเฉยๆ"

685
00:38:41,031 --> 00:38:43,658
จำได้ว่าฉันคือเลย "คุณไม่ใช่คนแบบนี้"

686
00:38:44,826 --> 00:38:47,329
แลร์รียิงไปแปด ลงสาม สาม…

687
00:38:47,412 --> 00:38:50,957
นี่ไม่ใช่ทีมบาสเกตบอลทีมเดิม
กับตอนที่แมจิคเป็นหัวหน้าทีม

688
00:38:51,041 --> 00:38:52,167
ไม่ต้องสงสัยเลยครับ

689
00:38:52,250 --> 00:38:54,794
ผมเอาแต่นั่งสงสารตัวเอง

690
00:38:54,878 --> 00:38:56,838
แล้วผมยังต้องการความรักด้วย

691
00:38:56,922 --> 00:39:02,135
คือว่าเรา… ต้องการอะไรสักอย่าง
ที่จะช่วยให้เรารู้สึกดีขึ้น

692
00:39:02,219 --> 00:39:06,389
กับสถานะที่จะต้องอยู่กับเชื้อเอชไอวี

693
00:39:06,473 --> 00:39:09,726
ไม่ได้มีใครพูดออกมาตรงๆ ว่า
แมจิคติดเชื้อไวรัสได้อย่างไร

694
00:39:09,809 --> 00:39:12,437
ประเด็นตอนนี้คือ
เขาตั้งใจจะลุกขึ้นมาทำอะไรบ้าง

695
00:39:12,520 --> 00:39:16,107
ด้วยการมาเป็นโฆษกให้โครงการวิจัยเอดส์
และการรณรงค์มีเพศสัมพันธ์ปลอดภัย

696
00:39:16,191 --> 00:39:17,359
เรื่องนั้นจะเริ่มในคืนนี้ครับ

697
00:39:17,442 --> 00:39:19,778
เมื่อเขาจะไปปรากฏตัว
ในรายการของอาร์เซนิโอ ฮอลล์

698
00:39:36,169 --> 00:39:39,923
โทรศัพท์ดัง ผมรับ แล้วอีกฝั่งคือแมจิค

699
00:39:41,341 --> 00:39:44,761
เขาบอกว่า "ฉันควรไปออกรายการ
จะได้คุยกับประเทศอเมริกา"

700
00:39:45,428 --> 00:39:48,723
ผมถามว่า "โย่ พวก
งานนี้ไปรายการแลร์รี คิงไม่ดีเหรอ"

701
00:39:49,808 --> 00:39:51,893
เขาตอบว่า "ไม่ เป็นนายดีกว่า

702
00:39:52,477 --> 00:39:53,853
ต้องเป็นพวกเราทำเอง"

703
00:39:53,937 --> 00:39:55,146
(อาร์เซนิโอ ฮอลล์)
(เพื่อนและนักแสดงตลก)

704
00:39:55,230 --> 00:39:57,607
"นายต้องช่วยให้ฉันมีชีวิตไปตลอดกาล"
ผมไม่เคยลืมประโยคนั้นเลย

705
00:39:57,691 --> 00:39:59,025
"นายต้องช่วยให้ฉันอยู่ไปตลอดกาล"

706
00:40:00,443 --> 00:40:01,528
เขาเดินออกมา

707
00:40:02,279 --> 00:40:05,156
ผมจำได้เลยว่าคนปรบมือยาวนานแค่ไหน

708
00:40:05,699 --> 00:40:06,741
โห เพื่อน

709
00:40:17,085 --> 00:40:20,672
ผมจำเป็นต้องได้ยิน
เสียงเชียร์กึกก้องของฝูงชนอีกครั้ง

710
00:40:22,549 --> 00:40:23,717
แล้วผมก็ได้ยิน

711
00:40:28,722 --> 00:40:33,184
ผมต้องการอะไรที่จะช่วยให้รู้สึกดีขึ้น
กับสถานะใหม่ของตัวเอง

712
00:40:33,268 --> 00:40:35,103
ที่ต้องอยู่กับเชื้อเอชไอวี

713
00:40:35,186 --> 00:40:37,147
และอาร์เซนิโอมอบให้ผม

714
00:40:38,315 --> 00:40:40,275
โห ตอนนั้นช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาก

715
00:40:41,276 --> 00:40:42,944
รู้ว่าผมจะโอเคอยู่ได้

716
00:40:46,865 --> 00:40:48,241
ตอนแรกผมไม่อยากทำนะ

717
00:40:48,325 --> 00:40:52,746
เพราะผมรู้ว่ามีคำถามซึ่ง
ผมควรจะถามเออร์วิน

718
00:40:53,330 --> 00:40:55,081
ในฐานะที่เป็นเพื่อนกัน ผมไม่อยากถามเขา

719
00:40:55,165 --> 00:40:56,958
แต่เขาบอกผมว่า

720
00:40:57,042 --> 00:40:58,877
"ไม่ต้องกั๊กใดๆ ทั้งสิ้น

721
00:40:58,960 --> 00:41:03,798
ถามทุกคำถามที่นายจะถาม
หากเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน"

722
00:41:03,882 --> 00:41:07,177
แน่นอนว่าจะมีคนแบบที่
โดยไม่ทันได้รู้ตัว

723
00:41:07,260 --> 00:41:12,933
คิดว่านี่เป็นโรคที่มาจาก
ความสัมพันธ์รักเพศเดียวกัน

724
00:41:13,016 --> 00:41:15,310
เขามองตาฉันตรงๆ แล้วตอบว่า

725
00:41:15,393 --> 00:41:19,898
"ผมต้องบอกคนให้มากที่สุดเท่าที่มากได้

726
00:41:19,981 --> 00:41:22,984
เพราะคนคิดว่านี่เป็นโรคที่ติดแต่คนที่เป็นเกย์

727
00:41:23,068 --> 00:41:26,780
เขาไม่คิดว่าคนแบบอื่นจะโดนเชื้อนี้
หรือติดเชื้อนี้ได้"

728
00:41:26,863 --> 00:41:31,368
ประธานาธิบดีบุชเชิญแมจิค
เข้าร่วมคณะกรรมการเอดส์แห่งชาติ

729
00:41:31,451 --> 00:41:35,247
จอห์นสันกำลังพิจารณาข้อเสนอนี้
และยังไม่ได้ตัดสินใจ

730
00:41:35,330 --> 00:41:40,210
ผมเขียนจดหมายหาเขา
จดหมายส่วนตัว สักพักแล้ว

731
00:41:40,293 --> 00:41:41,878
และบอกว่าผมมองเห็นว่า

732
00:41:41,962 --> 00:41:46,216
เรามีโอกาสหลายรูปแบบ
ที่จะรับใช้มนุษยชาติ

733
00:41:46,299 --> 00:41:48,176
และผมอยากให้เขา
เข้าร่วมคณะกรรมการนี้ด้วย

734
00:41:49,803 --> 00:41:52,931
ผมเลยบินไปดีซี
แล้วเข้าพบประธานาธิบดีบุช

735
00:41:53,014 --> 00:41:54,641
และตัดสินใจร่วมคณะกรรมการ

736
00:41:54,724 --> 00:41:59,896
ก็มีเรื่องของงบประมาณ เงินอุดหนุน
การป้องกัน งานวิจัย การรักษา

737
00:42:00,647 --> 00:42:02,524
ผมจะเป็นคนจัดหา
จำนวนและตัวเลขที่ต้องการมาให้

738
00:42:02,607 --> 00:42:04,317
ซึ่งเขาอาจต้องทึ่งไปเลย

739
00:42:04,401 --> 00:42:05,610
('แมจิค' จอห์นสันเข้าร่วมคณะกรรมการเอดส์)

740
00:42:05,694 --> 00:42:08,738
สิ่งแรกที่ผมอยากทำคือ
หาความรู้เพิ่มให้ตัวเอง

741
00:42:08,822 --> 00:42:11,366
ไม่ใช่แค่เรื่องโรคนี้อย่างเดียว

742
00:42:11,449 --> 00:42:15,954
แต่ผลกระทบที่โรคนี้ส่งต่อชุมชนคนดำด้วย

743
00:42:16,037 --> 00:42:19,583
วันนี้เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน
สวมหมวกใบใหม่เข้ามาในที่นี้

744
00:42:19,666 --> 00:42:22,002
ไม่ใช่ในฐานะซูเปอร์สตาร์
ทีมแอลเอเลเกอร์สอย่างเคย

745
00:42:22,085 --> 00:42:24,671
แต่ในฐานะของกรรมการเอดส์แห่งชาติ
ที่เป็นในตอนนี้

746
00:42:24,754 --> 00:42:26,923
พวกเราส่งเสียงไปไม่ถึงไหน แมจิค

747
00:42:27,007 --> 00:42:32,012
ไม่มีใครยืนหยัดแทนพวกเรา
พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตพวกเรา

748
00:42:32,095 --> 00:42:33,179
พวกเราต้องการคุณ

749
00:42:33,263 --> 00:42:35,891
ปี 1991 เป็นยุคที่ไม่เหมือนตอนนี้เลย

750
00:42:35,974 --> 00:42:38,977
มีคนที่ไม่ยอมจับมือเออร์วิน
ไม่ยอมกอดเขา

751
00:42:39,060 --> 00:42:42,105
ได้ยินว่าเดี๋ยวนี้แค่นั่งโถส้วมเดียวกันก็ติดได้

752
00:42:42,188 --> 00:42:45,442
- กังวลเรื่องนั้นไหม
- คิดแค่ว่ามันไม่มีทางเกิดขึ้นกับฉันค่ะ

753
00:42:45,525 --> 00:42:48,445
เราต้องเลิกมีอคติกับคนที่ติดเชื้อ

754
00:42:48,528 --> 00:42:50,113
เราต้องมองเชื้ออย่างที่มันเป็นจริงๆ

755
00:42:50,196 --> 00:42:51,698
(โรคพวกรักร่วมเพศ
คุกคามครอบครัวชาวอเมริกัน)

756
00:42:51,781 --> 00:42:53,617
มันคือเชื้อโรคซึ่งติดต่อได้

757
00:42:53,700 --> 00:42:56,536
จากพฤติกรรมบางอย่าง
ที่เรามั่นใจว่าติดได้แน่

758
00:42:56,620 --> 00:42:59,998
และในพฤติกรรมหลายทางก็ไม่มีทางติดได้
เรื่องนั้นเราก็แน่ใจมาก

759
00:43:00,081 --> 00:43:03,043
และเราต้องคอยย้ำให้เข้าหัว
คนในประเทศนี้ครับ

760
00:43:03,126 --> 00:43:04,753
คือผมก็เริ่มฉลาดขึ้น

761
00:43:05,337 --> 00:43:06,546
เริ่มพูดได้ดีขึ้น

762
00:43:07,172 --> 00:43:09,883
ผมรู้สึกว่าผมจะต้องออกไปพูด

763
00:43:09,966 --> 00:43:11,509
คนอยากมาช่วยกัน

764
00:43:11,593 --> 00:43:13,970
เขาพูดกันว่า
"เราจะระดมทุนได้เยอะๆ

765
00:43:14,054 --> 00:43:16,890
และอยากให้คุณมาช่วยให้ความรู้คน
เรื่องของเอชไอวีกับเอดส์

766
00:43:16,973 --> 00:43:19,267
พร้อมๆ กับยกระดับความตระหนักรู้ของคนด้วย"

767
00:43:19,351 --> 00:43:22,145
ปกติผมก็เป็นคนที่ชอบออกสื่ออยู่แล้ว

768
00:43:22,229 --> 00:43:27,901
ผมจะไม่ยอมให้เชื้อเอชไอวีมาหยุดผม
ไม่ให้เป็นคนที่อยู่ในสายตาประชาชน

769
00:43:27,984 --> 00:43:28,985
(คำร้องขอจากจอห์นสัน)

770
00:43:29,069 --> 00:43:32,197
เขารู้เสมอว่าตัวตนของเออร์วินเป็นยังไง
และตัวตนของแมจิคเป็นยังไง

771
00:43:32,280 --> 00:43:33,281
(แมจิคจะทำเรื่องมหัศจรรย์ได้เหรอ)

772
00:43:33,365 --> 00:43:34,866
(นักกิจกรรมเรื่องเอดส์
หวังพึ่งความสามารถของเขา)

773
00:43:34,950 --> 00:43:37,327
เขารู้อยู่เสมอว่า
นี่เป็นโอกาสที่ไม่เหมือนใคร

774
00:43:37,410 --> 00:43:39,871
ที่เขาจะใช้ประโยชน์จากสถานะนี้

775
00:43:39,955 --> 00:43:42,791
และยังจะสามารถทำตามความคาดหวัง

776
00:43:43,458 --> 00:43:45,752
ของการเป็นแมจิค จอห์นสัน
แทนที่จะเป็นแค่เออร์วิน

777
00:43:45,835 --> 00:43:48,338
ตอนนั้นมีคนที่ต้องการ
อยากได้มากกว่านั้น

778
00:43:48,421 --> 00:43:51,383
ที่อยาก… อยากจะได้ข่าว

779
00:43:51,466 --> 00:43:53,134
(โลกของแมจิค จอห์นสัน
ชีวิตติดบาปล่อใจ)

780
00:43:53,218 --> 00:43:54,594
แล้วเขาก็ยอมรับว่า
เคยใช้ชีวิตแบบนั้นจริงๆ

781
00:43:54,678 --> 00:43:58,974
ผู้หญิงมีจินตนาการต่างๆ นานา
บางคนอยากอยู่กับคนสองหรือสามคนพร้อมกัน

782
00:43:59,057 --> 00:44:01,434
คือ มีครั้งหนึ่งผมมีทีเดียวหกคน
พวกเขาแค่…

783
00:44:01,518 --> 00:44:03,270
- ผู้หญิงหกคนเหรอ
- ผู้หญิงหกคน

784
00:44:03,353 --> 00:44:05,772
ถ้าถามว่าผมสนุกไหม
ใช่ ตอนนั้นก็สนุก

785
00:44:06,856 --> 00:44:10,193
แต่… ตอนนี้ก็ทุกข์ถนัด

786
00:44:11,027 --> 00:44:12,904
คุณรู้เรื่องผู้หญิงคนอื่นๆ พวกนั้นไหม

787
00:44:12,988 --> 00:44:15,323
ไม่เชิงค่ะ
คือว่า มันเป็นเรื่องตอนที่…

788
00:44:15,407 --> 00:44:16,992
เรารักกันทางไกล

789
00:44:17,075 --> 00:44:18,493
- อยู่นานมาก
- เพราะว่าคุณอยู่ที่…

790
00:44:18,577 --> 00:44:21,329
เป็นสถานการณ์แบบที่
เราจะไม่สามารถคาดหวัง…

791
00:44:21,413 --> 00:44:22,581
- ให้เขา…
- ค่ะ

792
00:44:22,664 --> 00:44:26,084
และไหนจะอยู่แอลเอ
และเป็นดาราแบบที่เขาเป็น

793
00:44:26,167 --> 00:44:28,587
ฉันไม่เคยโกรธจริงจังเลย

794
00:44:29,588 --> 00:44:34,551
คิดว่าคงเป็นเพราะ
อารมณ์ตอนนั้นเปลี่ยนจากความกลัวตาย

795
00:44:34,634 --> 00:44:38,013
เป็น "โอเค เราหายใจหายคอได้หน่อย"

796
00:44:38,597 --> 00:44:41,558
แต่ก็ไปได้แค่ทีละวัน
ค่อยๆ คิดและค่อยๆ ทำไป

797
00:44:41,641 --> 00:44:44,978
ตอนที่หมอบอกเราว่า
ต้องคอยรักษาร่างกายเออร์วินให้แข็งแรง

798
00:44:45,061 --> 00:44:48,023
เพราะมันเกี่ยวกับระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย

799
00:44:48,106 --> 00:44:52,027
เขาเลยตั้งใจที่จะยัง
ออกกำลังกายเหมือนเดิมสม่ำเสมอ

800
00:44:52,110 --> 00:44:54,779
ผมทั้งวิ่งและยกน้ำหนักตอนเช้า

801
00:44:54,863 --> 00:44:57,240
ผมหาโรงยิมที่จะเช่าได้ทั้งโรง

802
00:44:57,324 --> 00:45:02,412
ยูซีแอลเอ แอลเอสปอร์ตคลับ
เช่าเสาร์อาทิตย์หรือเช่าตอนดึกๆ

803
00:45:02,495 --> 00:45:03,914
เลยเหมือนกับผม…

804
00:45:03,997 --> 00:45:06,875
ผมยังเล่นบาสอยู่
เกือบจะสัปดาห์ละเจ็ดวัน

805
00:45:06,958 --> 00:45:07,959
โอ๊ย โอ๊ะๆ เดี๋ยว…

806
00:45:08,043 --> 00:45:12,214
แต่เราก็ยังอยากทำทุกอย่าง
ทำทุกทางที่จะให้ความรู้คนได้

807
00:45:12,297 --> 00:45:14,925
คนส่วนใหญ่กลัวที่จะคุยเรื่องเอดส์จริงจัง

808
00:45:15,508 --> 00:45:18,595
และนั่นทำให้ความไม่รู้และเพิกเฉยยังคงอยู่

809
00:45:18,678 --> 00:45:21,181
ผมว่าแมจิค จอห์นสัน
ช่วยมากกว่าใครคนไหน…

810
00:45:21,264 --> 00:45:22,641
(ประธานาธิบดีบิล คลินตัน)

811
00:45:22,724 --> 00:45:24,267
ในการทำลายตราบาปของโรคนี้

812
00:45:24,351 --> 00:45:27,312
เพราะคนทั้งประเทศรักเขา นับถือเขา

813
00:45:28,355 --> 00:45:30,899
และเพราะคนเห็นว่า
เขายังสู้ไม่ถอย

814
00:45:30,982 --> 00:45:33,568
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน
มีเสน่ห์ขนาดไหน

815
00:45:33,652 --> 00:45:35,278
ในสายตาผู้ชมบาสเกตบอลอเมริกันเหรอ

816
00:45:35,362 --> 00:45:36,363
ลองคิดดู

817
00:45:36,446 --> 00:45:40,492
เขาประกาศเลิกเล่นวันที่ 7 พฤศจิกายน
เมื่อตรวจพบว่าติดเชื้อไวรัสเอชไอวี

818
00:45:40,575 --> 00:45:43,286
แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อวานหลังจากนับคะแนนผู้เล่น
ที่แฟนๆ เลือกเป็นทีมออลสตาร์

819
00:45:43,370 --> 00:45:45,997
ชื่อเขายังเข้ามาเป็นที่สอง
ในกลุ่มการ์ดจากสมาคมภาคตะวันตก

820
00:45:47,332 --> 00:45:49,459
กำลังถึงเกมออลสตาร์

821
00:45:49,542 --> 00:45:50,710
เออร์วินนำอยู่ในผลโหวต…

822
00:45:50,794 --> 00:45:51,795
(เลือกนักบาสเอ็นบีเอ ออลสตาร์)

823
00:45:51,878 --> 00:45:53,964
แต่เขาไม่แน่ใจว่า
เอ็นบีเอจะยอมให้เขาเล่นไหม

824
00:45:54,047 --> 00:45:55,590
ก็มีนักกีฬาบางคนที่ติดจะกลัว…

825
00:45:55,674 --> 00:45:56,925
(ร็อด ธอร์น)
(ผู้บริหารเอ็นบีเอ 1986-2000)

826
00:45:57,008 --> 00:45:59,052
ไม่อยากเล่นแข่งกับเขา

827
00:45:59,135 --> 00:46:02,347
เพราะกลัวว่าถ้ามีแผลแตกอะไรงั้น

828
00:46:02,430 --> 00:46:04,182
อาจจะติดเชื้อไปด้วย

829
00:46:04,266 --> 00:46:07,060
มีทั้งความกลัว หวั่นใจ
และมีคำถามจากทุกด้าน

830
00:46:07,143 --> 00:46:09,980
ร่วมทั้งจากนักกีฬาที่
ร่วมเล่นในระดับอาชีพด้วย

831
00:46:10,063 --> 00:46:12,274
มีข่าวลือว่าอาจจะมีการบอยคอต

832
00:46:12,357 --> 00:46:13,733
(อดัม ซิลเวอร์)
(ประธานเอ็นบีเอ 2014-ปัจจุบัน)

833
00:46:13,817 --> 00:46:15,235
หรือจะฟ้องอะไรแบบนั้น

834
00:46:15,318 --> 00:46:19,114
ผมคิดว่าเดิมพันมันสูงกว่า
ตอนนั้นที่ผมเข้าใจ

835
00:46:19,197 --> 00:46:22,659
เกมบาสเกตบอลรุนแรงมากนะครับ
เวลาชนกัน ประสานโดนตัวกัน ไป…

836
00:46:22,742 --> 00:46:23,994
เลือดกระจายทั่วไปหมด

837
00:46:24,077 --> 00:46:28,290
และผมคงไม่อยากจะลงไปเล่นกับ
คนที่มีเชื้อเอชไอวีในตัว

838
00:46:28,373 --> 00:46:29,416
ดูมือนักบาสเอ็นบีเอทุกคนสิ

839
00:46:29,499 --> 00:46:30,333
(เควิน แมคเคล)
(ฟอร์เวิร์ด)

840
00:46:30,417 --> 00:46:32,794
เต็มไปด้วยรอยข่วน รอยแผล รอยแตก
จากปลายเล็บคนอื่น

841
00:46:32,878 --> 00:46:36,923
และเราเอาศอกไปชนปากคนอื่นบ่อยๆ

842
00:46:37,007 --> 00:46:38,383
แล้วเราก็จะเลือดออก เขาก็จะเลือดออก

843
00:46:38,466 --> 00:46:41,720
อาจเกิดอะไรกับเราได้ ต่อให้…
มีความเป็นไปได้น้อยก็ตาม

844
00:46:41,803 --> 00:46:44,389
ตอนนั้นหลายคนกังวลใจกัน

845
00:46:44,472 --> 00:46:48,810
แต่เขาเป็นเพื่อนผม
และผมอยากจะแข่งกับเขา

846
00:46:48,894 --> 00:46:50,353
คือผมจะอ้าแขนรับ

847
00:46:50,979 --> 00:46:52,689
ถ้ามีโอกาสจะได้แข่งกับแมจิค จอห์นสัน

848
00:46:54,232 --> 00:46:57,027
เขาไปออกรายการพิเศษ
ช่องนิเคิลโลเดียนกับเด็กๆ

849
00:46:57,110 --> 00:46:58,111
จำได้ว่าตอนเริ่มรายการ

850
00:46:58,194 --> 00:47:00,363
มีเด็กที่เป็นเอดส์จำนวนหนึ่ง
มาร่วมรายการด้วย

851
00:47:01,406 --> 00:47:03,950
ผมอยากฝากเอาไว้ว่า
เรื่องแบบนี้อาจเกิดขึ้นกับคุณได้

852
00:47:04,034 --> 00:47:06,036
ผมเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนมากในเรื่องนั้น

853
00:47:06,578 --> 00:47:09,456
มันเกิดขึ้นเพราะ
ผมมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน

854
00:47:09,539 --> 00:47:11,082
หนูอยากพูดอะไรรึเปล่า

855
00:47:11,583 --> 00:47:17,130
หนูอยากบอกคนให้รู้ว่า
เราเป็นแค่คนธรรมดา

856
00:47:19,758 --> 00:47:21,635
โถ ไม่ต้องร้องไห้นะจ๊ะ

857
00:47:22,928 --> 00:47:24,054
ไม่ต้องร้องนะ

858
00:47:31,645 --> 00:47:34,940
เพราะเราเป็นคนปกติ เป็นจริงๆ

859
00:47:37,359 --> 00:47:40,278
แล้วหนูก็อยากให้คนทำกับเราแบบนั้นใช่ไหม

860
00:47:40,362 --> 00:47:42,572
เราแค่อยากให้เพื่อนๆ เล่นด้วย

861
00:47:43,323 --> 00:47:45,659
โทรมาหาหรือแวะมาที่บ้าน

862
00:47:46,201 --> 00:47:48,620
และยังได้ไปนอนค้างบ้าน
อะไรแบบนั้นใช่ไหม

863
00:47:49,371 --> 00:47:51,081
ใช่ไหม เนอะ

864
00:47:51,581 --> 00:47:54,292
ร้องไห้ก็ไม่เป็นไรนะ ร้องไห้ก็ได้

865
00:47:55,835 --> 00:47:59,422
ฉันไม่รู้ว่าเขาก็โดนหนักเหมือนกับคนอื่นๆ

866
00:47:59,506 --> 00:48:01,466
เขาก็เจอคนที่ไม่อยากเป็นเพื่อนเขาแล้ว…

867
00:48:01,550 --> 00:48:03,009
(ไฮเดีย บรอดเบนท์)
(นักกิจกรรมเอชไอวี-เอดส์)

868
00:48:03,093 --> 00:48:06,012
หรือไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีก
แล้วตอนนั้นฉันก็

869
00:48:06,096 --> 00:48:07,389
"นั่นแมจิค จอห์นสันเลยนะ"

870
00:48:07,472 --> 00:48:08,974
(ยิ่งขัดแย้งหนัก เรื่องที่แมจิค จอห์นสัน
จะเข้าร่วม)

871
00:48:09,057 --> 00:48:10,892
แบบ คุณใจร้ายขนาดนั้นกับคนอื่นได้ไง

872
00:48:10,976 --> 00:48:14,396
ตอนแมจิค
ถูกวินิจฉัยว่าติดเชื้อเอชไอวี

873
00:48:14,479 --> 00:48:17,065
ผมว่าเดวิดรับเรื่องนั้นเป็นเป้าหมายหนึ่งในชีวิต

874
00:48:17,148 --> 00:48:21,611
นี่เป็นคนที่กล้าหาญเหมือนฮีโร่
และนี่เป็นการกระทำของฮีโร่

875
00:48:21,695 --> 00:48:24,990
และเราทุกคนพร้อมจะสนับสนุนเขา

876
00:48:25,073 --> 00:48:27,784
เพิ่มเติมจากที่อยากเป็นกำลังใจให้แมจิค

877
00:48:27,867 --> 00:48:31,871
เขายังเห็นว่านี่คือโอกาสที่จะ
นำเสนอมุมมองของสังคมใหญ่โดยรวม

878
00:48:31,955 --> 00:48:35,292
ในแง่ที่ตอนนั้นยังมีอคติอย่างมหาศาล

879
00:48:35,375 --> 00:48:36,751
สิ่งสำคัญคือกีฬาของเรา

880
00:48:36,835 --> 00:48:38,295
(เดวิด สเติร์น)
(ประธานเอ็นบีเอ 1984-2014)

881
00:48:38,378 --> 00:48:41,006
แต่สิ่งสำคัญอีกเรื่องคือมนุษยชาติ
และตัวแมจิคเองด้วย

882
00:48:41,089 --> 00:48:47,053
และดังนั้น
โดยไม่ได้ถามความเห็นคนมากนัก

883
00:48:47,137 --> 00:48:49,681
เพราะผมกลัวว่าจะต้องฟังความเห็นคนมากไป

884
00:48:49,764 --> 00:48:51,182
ผมบอกเลยว่า "จบแล้ว เขาได้เข้าทีม"

885
00:48:51,266 --> 00:48:54,102
แมจิค จอห์นสัน เลิกเล่นให้ทีมเลเกอร์ส
เพราะไวรัสเอดส์

886
00:48:54,185 --> 00:48:57,230
แต่ตอนนี้เขาบอกว่าจะลงเล่น
ในนัดออลสตาร์ของเอ็นบีเอในเดือนหน้า

887
00:48:57,314 --> 00:49:00,734
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า
การแข่งนัดนี้มีความหมายอย่างไรต่อผู้เล่น

888
00:49:00,817 --> 00:49:03,653
โดยเฉพาะคนที่ติดทีมเป็นครั้งแรก
หรือนักกีฬาหน้าใหม่

889
00:49:03,737 --> 00:49:05,989
แต่มนตร์ขลังของชั่วโมงนี้อยู่ที่เออร์วิน

890
00:49:06,072 --> 00:49:07,449
ผู้ยิ่งใหญ่ในวงการบาส

891
00:49:07,532 --> 00:49:10,869
ซึ่งแฟนๆ รู้สึกว่าเอื้อมมือก็แตะถึงได้

892
00:49:10,952 --> 00:49:14,122
หมายเลข 32 แทบรอให้ถึงวันอาทิตย์ไม่ไหว

893
00:49:14,205 --> 00:49:15,540
เมื่อได้ลงสนาม

894
00:49:15,624 --> 00:49:18,710
เรื่องจะเรียบร้อยไปเองครับ
เมื่อเราได้ลงสนามแล้ว

895
00:49:18,793 --> 00:49:21,796
คือ ยังไงบาสเกตบอลจะยังอยู่ในชีวิตผม

896
00:49:21,880 --> 00:49:25,884
ผมโทรหาท่านประธาน
แล้วบอกว่า "ประธานสเติร์น"

897
00:49:25,967 --> 00:49:29,304
ผมบอกว่า "คืองี้
คุณมีกิจกรรมอะไรมากมาย

898
00:49:29,387 --> 00:49:30,931
ที่ออร์แลนโด อารีน่า

899
00:49:32,015 --> 00:49:34,100
แต่ผมจำเป็นต้องไปซ้อมยิงที่นั่นก่อน"

900
00:49:35,185 --> 00:49:37,354
เขาบอกว่า
"เออร์วิน สนามจะไม่ว่าง

901
00:49:37,437 --> 00:49:39,231
จนกว่าประมาณ ห้าทุ่มหรือเที่ยงคืน"

902
00:49:39,314 --> 00:49:42,651
ผมบอก "งั้นผมจะเข้าไป
ตอนห้าทุ่มหรือเที่ยงคืนนะ"

903
00:49:42,734 --> 00:49:45,320
ผมก็เข้าไป ซ้อมยิงเป็นชั่วโมงๆ

904
00:49:50,200 --> 00:49:53,161
แล้วตอนที่เราไปถึงออร์แลนโด…

905
00:49:55,664 --> 00:49:59,542
มีผู้เล่นกลุ่มใหญ่ที่บอกว่า
พวกเขาจะบอยคอตนัดนี้

906
00:50:01,294 --> 00:50:03,255
บอกว่าจะไม่เข้าร่วมด้วย

907
00:50:06,550 --> 00:50:10,720
ผมเรียกประชุม ผมยืนต่อหน้า
ผู้เล่นที่ได้รับเลือกอีก 23 คน

908
00:50:12,347 --> 00:50:15,058
ผมบอกว่า "เรื่องนี้ไม่ใช่การลงคะแนนเสียง…

909
00:50:17,060 --> 00:50:19,229
ยังไงแมจิคจะลงเล่นเกมนี้

910
00:50:21,273 --> 00:50:22,899
และเราจะเปิดใจรับเขา

911
00:50:25,402 --> 00:50:29,364
เราไม่เพียงแต่จะเปิดใจรับเขา
เราจะยินดีต้อนรับเลยด้วย"

912
00:50:32,867 --> 00:50:34,369
ผมว่านั่นเป็นจังหวะสำคัญนะ

913
00:50:34,452 --> 00:50:36,121
(ไอซิอาห์ โธมัส)
(พอยต์การ์ด พิสตันส์ 1981-1994)

914
00:50:36,204 --> 00:50:39,624
ผมอยากให้นักกีฬาทุกคน
ไม่ใช่แค่จับมือเขา

915
00:50:40,208 --> 00:50:41,376
แต่กอดเขาเลย

916
00:50:42,127 --> 00:50:44,588
นี่เป็นการเข้าทีมออลสตาร์ครั้งที่ 12

917
00:50:44,671 --> 00:50:51,344
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน

918
00:50:55,849 --> 00:50:58,768
เบอร์ 42 วิ่งไป
แต่แมจิคได้ลูกก่อน

919
00:51:00,270 --> 00:51:01,313
แมจิค!

920
00:51:01,813 --> 00:51:04,566
ตอนเริ่มเกมเราก็เล่นกันเบาๆ เนอะ

921
00:51:05,150 --> 00:51:08,320
แต่เดนนิส ร็อดแมน เข้าประกบติดตัวผมหนักมาก

922
00:51:09,237 --> 00:51:11,656
จนมันช่วยให้คนอื่นเห็นว่า

923
00:51:12,908 --> 00:51:16,745
"อ๋อ โอเค เดนนิสเล่นแรงใส่เขา
ทุกคนเล่นจริงได้"

924
00:51:16,828 --> 00:51:19,080
แล้วเรื่องอื่นก็ลืมกันหมด

925
00:51:19,706 --> 00:51:22,709
ทีนี้ ผมก็เข้าโซนปกติของผมละ

926
00:51:23,293 --> 00:51:25,128
ผมส่งลูกโดยไม่มอง

927
00:51:25,212 --> 00:51:26,671
ส่งได้สวยงามอีกครั้ง

928
00:51:26,755 --> 00:51:29,507
ผมยิงลูกฮุค ผมเลย์ออฟขึ้นไป

929
00:51:31,801 --> 00:51:34,804
เอาลูกบาสมาใส่มือผม
ผมก็รู้เลยว่าต้องทำยังไง

930
00:51:37,098 --> 00:51:40,769
ผมก็อินกับเกมมาก มันสนุกสุดๆ

931
00:51:40,852 --> 00:51:44,231
ผมพูดเลยว่า "โห ฉันคิดถึงมันแฮะ"

932
00:51:44,314 --> 00:51:45,690
แมจิค จอห์นสัน

933
00:51:45,774 --> 00:51:47,901
ไม่สำคัญว่าใครอยู่ตรงหน้า

934
00:51:47,984 --> 00:51:49,819
ผมแค่รู้สึกว่าทำอะไรก็ไม่พลาดในวันนั้น

935
00:51:49,903 --> 00:51:53,031
จอห์นสันยิง! สามแต้มติดกันสองลูก

936
00:51:53,114 --> 00:51:54,741
เขาจะเอาตำแหน่งเอ็มวีพี

937
00:51:54,824 --> 00:51:56,576
ผมไม่เคยลืมตอนจบของเกม

938
00:51:56,660 --> 00:52:00,038
สามแต้มใช่ไหม
ใช่! โอเค!

939
00:52:03,917 --> 00:52:08,296
ตอนนั้นยังไม่หมดเวลานะ
แต่พวกเราก็แค่วิ่งเล่นกันในสนาม

940
00:52:09,381 --> 00:52:11,800
นั่นเป็นความรู้สึกที่ดีสุดในโลก

941
00:52:11,883 --> 00:52:14,594
คือ พวกเขาพูดเลยว่า
"จบแล้ว ปิดเกมตรงนี้

942
00:52:14,678 --> 00:52:16,805
การแสดงจบแล้ว"

943
00:52:18,807 --> 00:52:21,226
แมจิค คุณเป็นผู้เล่นทรงคุณค่าสูงสุด

944
00:52:21,309 --> 00:52:23,853
คุณเป็นคนที่กล้าหาญที่สุด

945
00:52:23,937 --> 00:52:26,523
และตอนนี้คือจังหวะของคุณ ยินดีด้วย

946
00:52:29,526 --> 00:52:33,363
ท่านประธานเดวิด สเติร์นกับผม
ใช้เกมนั้น

947
00:52:33,446 --> 00:52:36,992
เปลี่ยนบทสนทนาทั่วโลก

948
00:52:37,075 --> 00:52:40,328
เกี่ยวกับเชื้อเอชไอวีและโรคเอดส์

949
00:52:41,079 --> 00:52:44,332
บาสเกตบอลเกมเดียว
เปลี่ยนทุกอย่างเกี่ยวกับเอชไอวีและเอดส์

950
00:52:44,416 --> 00:52:50,463
แมจิคมอบความมั่นใจให้
คนที่ได้รับเชื้อนี้ไปเช่นกัน

951
00:52:50,547 --> 00:52:52,716
เห็นว่านี่ไม่ใช่คำสั่งประหาร

952
00:52:52,799 --> 00:52:55,427
เห็นว่าพวกเขาควรกดดันรัฐบาล

953
00:52:55,510 --> 00:53:00,932
และกดดันสถาบันการแพทย์ต่างๆ
ให้จริงจังกับโรคนี้เสียที

954
00:53:02,142 --> 00:53:05,228
การตั้งคณะกรรมการขึ้นมาก็ดีมาก

955
00:53:05,312 --> 00:53:09,065
แต่จริงๆ แล้วไม่ได้มีทรัพยากรอะไร
ให้กับคณะกรรมการนั้นเลย

956
00:53:09,524 --> 00:53:12,903
คนที่บริหารคณะกรรมการนั้น
ก็ไม่ได้มีใจจะทำจริงจัง

957
00:53:12,986 --> 00:53:16,907
พวกเขาเอาแต่มุ่งความสนใจไปที่
ชุมชนคนขาว

958
00:53:16,990 --> 00:53:19,200
ไม่ใช่ชุมชนคนผิวดำหรือผิวน้ำตาล

959
00:53:19,284 --> 00:53:22,954
อัตราโรคเอดส์ในอเมริกา
พุ่งสูงเร็วที่สุดในชนกลุ่มน้อย

960
00:53:23,038 --> 00:53:26,291
สาเหตุที่คนในชุมชนเราต้องเจอปัญหานี้

961
00:53:26,374 --> 00:53:28,710
เพราะไม่มีบริการสาธารณสุขที่เพียงพอ

962
00:53:28,793 --> 00:53:32,047
รัฐบาลรู้สึกว่า
"คนแบบนี้เขี่ยไปให้พ้นหูพ้นตาได้

963
00:53:32,130 --> 00:53:33,590
เพราะยังไงก็ไม่ต้องการพวกเขาอยู่แล้ว"

964
00:53:33,673 --> 00:53:36,843
เขาไปถึงจุดที่รู้สึกว่า
ทุกอย่างมันจัดการได้ไม่เร็วพอ

965
00:53:36,927 --> 00:53:40,055
คณะกรรมการไม่ได้มีอำนาจมาก
อย่างที่ควรจะได้

966
00:53:40,138 --> 00:53:43,099
ผมต้องรบกับทำเนียบขาว

967
00:53:43,183 --> 00:53:46,144
ผมบอกว่า "ถ้าจะให้ผม
สร้างความเปลี่ยนแปลงอะไรจริงๆ

968
00:53:46,228 --> 00:53:50,273
ผมต้องโดดออกจากคณะกรรมการนี้
แล้วลงไปแก้ปัญหาในสนามจริง

969
00:53:50,357 --> 00:53:54,653
วันนี้ แมจิค จอห์นสันบอกว่าเขาจะลาออกจาก
คณะกรรมการเอดส์ของประธานาธิบดี

970
00:53:54,736 --> 00:53:58,657
เขากล่าวโทษรัฐบาลบุชว่า
เพิกเฉยต่อหน้าที่ของตนอย่างร้ายแรง

971
00:53:58,740 --> 00:54:01,910
ในที่สุดผมก็บอกว่า "เอางี้นะ
ผมจะกลับไปเป็นแค่เออร์วิน จอห์นสัน

972
00:54:02,577 --> 00:54:04,996
ผมจะเป็นตัวเอง ทำอะไรเอง"

973
00:54:05,080 --> 00:54:09,084
เขาตั้งมูลนิธิของตัวเองขึ้นมา
มูลนิธิแมจิค จอห์นสัน

974
00:54:09,668 --> 00:54:14,047
เป้าประสงค์ของเราคือ
สร้างความตระหนักรู้เรื่องเอชไอวีและเอดส์

975
00:54:14,130 --> 00:54:19,177
และให้การสนับสนุนคลินิกเอชไอวี
หรืออะไรพวกนั้น

976
00:54:19,261 --> 00:54:21,221
โอ้โห ใส่หมวกเลเกอร์สมาด้วย

977
00:54:21,304 --> 00:54:22,138
ใช่ครับๆ

978
00:54:22,222 --> 00:54:24,808
วันนี้เหล่าดารามารวมตัวกันที่
อิงเกิลวูด แคลิฟอร์เนีย

979
00:54:24,891 --> 00:54:28,812
เพื่อเป็นเกียรติให้แมจิค จอห์นสัน
และระดมทุนเพื่อการให้ความรู้และงานวิจัยเอดส์

980
00:54:28,895 --> 00:54:30,480
ผมก็เล่นบาสเกตบอลอยู่

981
00:54:31,064 --> 00:54:33,400
ไม่ได้เล่นในเอ็นบีเอ
ถ้าผมอยากเล่นก็ยังเล่นได้

982
00:54:33,483 --> 00:54:36,361
แต่ตอนนี้ผมพอใจกับ
การได้เดินทางไปทั่วโลก

983
00:54:36,444 --> 00:54:37,696
ไม่เพียงแต่ไปเพื่อเล่นบาสเกตบอล

984
00:54:37,779 --> 00:54:40,448
แต่ให้ความรู้คน
เกี่ยวกับเชื้อเอชไอวีและโรคเอดส์ด้วย

985
00:54:40,532 --> 00:54:41,533
(แมจิคจะกลับมาไหม)

986
00:54:41,616 --> 00:54:44,411
ทุกคนเฝ้าสงสัยว่าเขาจะ
กลับมาเล่นอาชีพอีกไหม

987
00:54:44,494 --> 00:54:45,704
(แมจิคไม่ปฏิเสธว่า
ยังอาจกลับมาเล่นเอ็นบีเอ)

988
00:54:45,787 --> 00:54:47,789
เลเกอร์สแขวนเสื้อเบอร์ 32 ของเขาไปแล้ว

989
00:54:47,872 --> 00:54:51,877
แต่คำสำคัญคือ "หมายเลข 32"
ไม่ใช่ร่างกายของเขา

990
00:54:51,960 --> 00:54:54,296
อีกครั้งที่แมจิคไม่ยอมพูดดับโอกาส

991
00:54:54,379 --> 00:54:56,131
ที่อาจกลับมาเล่นเอ็นบีเออีก

992
00:54:58,466 --> 00:54:59,551
(จอห์นสัน)
(32)

993
00:55:09,728 --> 00:55:12,522
หวังว่าถ้าผมตัดสินใจจะกลับมาลงสนาม

994
00:55:12,606 --> 00:55:15,483
พวกคุณจะไม่ถือ
ถ้าเราต้องทำพิธีใหม่อีกรอบ

995
00:55:16,443 --> 00:55:19,362
แต่แล้วก็มีเรื่องยอดเยี่ยมที่สุด

996
00:55:19,446 --> 00:55:21,907
นั่นคือดรีมทีม

997
00:55:22,741 --> 00:55:28,038
(ด้วยความรักและระลึกถึง
อลิซาเบธ เกลเซอร์)

998
00:56:25,971 --> 00:56:27,973
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์