1
00:00:01,920 --> 00:00:04,381
ภายในหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า
เราจะเผยโฉมนักกีฬาสิบคน

2
00:00:04,464 --> 00:00:07,759
ซึ่งจะเป็นตัวแทนประเทศอเมริกา
ในกีฬาบาสเกตบอลโอลิมปิกปี 1992

3
00:00:07,842 --> 00:00:10,929
คนคาดเดากันต่างๆ นานา
ว่าใครจะร่วมทีมหรือไม่ร่วมทีมบ้าง

4
00:00:11,012 --> 00:00:14,224
ผมคิดอยู่แล้วว่าก้าวต่อไป
ผมควรจะทำอะไรต่อดี…

5
00:00:14,307 --> 00:00:15,308
(เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน)

6
00:00:15,392 --> 00:00:18,144
ตอนที่ท่านประธานสเติร์นโทรมาแล้วบอกว่า

7
00:00:18,228 --> 00:00:21,481
"นี่ เออร์วิน
เราอยากให้คุณช่วยลงโอลิมปิก"

8
00:00:22,190 --> 00:00:23,942
ถ้าจะจัดทีมขึ้นมาสักทีม

9
00:00:24,025 --> 00:00:25,777
ก็ต้องเริ่มจากผู้นำทีมที่เก่ง

10
00:00:25,860 --> 00:00:29,281
และใครจะเหมาะสมกว่าคนที่เคยนำทีมไป
จนได้แชมป์เอ็นบีเอมาแล้วห้าครั้ง

11
00:00:29,364 --> 00:00:30,699
แมจิค จอห์นสัน

12
00:00:32,116 --> 00:00:34,744
ผมก็ตื่นเต้นเลย
เราเลยคุยกันเรื่องนั้น

13
00:00:34,828 --> 00:00:37,289
แล้วเขาก็ถามต่อว่า
"แต่มีปัญหาเรื่องหนึ่ง"

14
00:00:37,372 --> 00:00:38,957
ผมถามว่า "ปัญหาอะไร"

15
00:00:39,624 --> 00:00:41,001
"แลร์รีกับไมเคิล"

16
00:00:42,210 --> 00:00:48,174
ผมเลยโทรหาแลร์รีแล้วบอกว่า
"ฟังนะ แอลบี นี่มันงานสั่งลาของเราแล้ว

17
00:00:48,717 --> 00:00:51,261
เราต้องเล่นว่ะ พวก ยังไงก็ต้องเล่น"

18
00:00:52,053 --> 00:00:54,097
ผมบอกว่าผมอาจไม่ไปด้วย

19
00:00:54,180 --> 00:00:55,640
เพราะผมแค่พยายามเล่นฤดูกาลนั้นให้จบก่อน

20
00:00:55,724 --> 00:00:56,725
ยังไม่รู้เลยว่าจะรอดไหม

21
00:00:56,808 --> 00:00:57,642
(แลร์รี่ เบิร์ด)
(ฟอร์เวิร์ด เซลติคส์ 1979-1991)

22
00:00:57,726 --> 00:01:00,145
เขาบอกว่า
"เออร์วิน ฉันเจ็บหลัง" และ "ไม่รู้สินะ"

23
00:01:00,228 --> 00:01:04,190
ผมว่า "นายแค่ต้องไปยืนที่มุมสนาม

24
00:01:04,273 --> 00:01:05,859
หรือยืนแถวยอดกะโหลกน่ะ

25
00:01:05,942 --> 00:01:08,612
ไม่ต้องทำอะไรอย่างอื่นเลย
ฉันจะส่งลูกให้นายเอง

26
00:01:08,695 --> 00:01:10,155
นายก็แค่ต้องยิงให้ลง"

27
00:01:10,238 --> 00:01:11,990
"แค่นั้นยังทำไหวใช่ไหมล่ะ"

28
00:01:12,282 --> 00:01:14,200
"โห แค่นั้นหลับตายังทำได้เลย"

29
00:01:14,284 --> 00:01:15,327
ผมต้องทำ

30
00:01:15,410 --> 00:01:18,121
ไม่ว่าจะเล่นได้หรือไม่ ผมก็ต้องอยู่ในทีมนั้น

31
00:01:18,204 --> 00:01:19,706
ในที่สุดเขาก็ยอมไปด้วยกัน

32
00:01:20,874 --> 00:01:22,959
แล้วคนที่ยากที่สุดคือไมเคิล

33
00:01:24,294 --> 00:01:27,214
ไมเคิล ผมอยากถามว่า
คุณได้ตัดสินใจหรือยัง

34
00:01:27,297 --> 00:01:29,216
ว่าจะเข้าร่วมทีมโอลิมปิกหรือไม่

35
00:01:29,883 --> 00:01:32,802
ผมก็อยากไปนะ
แต่ผมว่ามันจะดึงเวลาไปเยอะมาก

36
00:01:32,886 --> 00:01:35,013
จากสิ่งที่ผมต้องทำให้ทีมชิคาโกบูลส์

37
00:01:35,096 --> 00:01:37,641
เท่ากับตอนนี้
ผมคิดว่าคงจะไม่ได้ไปร่วมทีมด้วย

38
00:01:37,724 --> 00:01:39,351
ผมก็บอกว่า "ฟังนะพวก

39
00:01:40,894 --> 00:01:43,813
เป็นความหวังก่อนตายของฉัน
ที่จะได้เล่นในทีมเดียวกับนายและแลร์รี

40
00:01:43,897 --> 00:01:46,608
แล้วไปด้วยกันก็จะได้สนุกแน่

41
00:01:46,691 --> 00:01:49,027
เพราะเราไม่เคยได้
อยู่ด้วยกันแบบนั้นเลย"

42
00:01:49,110 --> 00:01:52,572
ผมก็ต้องเกลี้ยกล่อมนานเหมือนกัน
แต่สุดท้ายเขาก็ยอม

43
00:01:54,074 --> 00:01:55,492
ดรีมทีม

44
00:01:55,575 --> 00:01:59,788
เครื่องจักรบาสเกตบอลซึ่งมีชื่ออย่าง
แมจิค ไมเคิล ยูวิงและเบิร์ด

45
00:01:59,871 --> 00:02:01,164
ตัวฉกาจที่สุดในเอ็นบีเอ

46
00:02:01,248 --> 00:02:02,832
(วิลโลว์ เบย์)
(พิธีกร เอ็นบีเออินไซด์สตัฟฟ์ 1991-1998)

47
00:02:02,916 --> 00:02:04,793
มันน่าตื่นเต้นมาก
เพราะดาราบาสดังๆ มารวมตัวกันทั้งนั้น

48
00:02:04,876 --> 00:02:06,253
คนเครซี่กันทั้งโลกเลยค่ะ

49
00:02:07,837 --> 00:02:10,048
(บาร์เซโลนา)
(ปี 1992)

50
00:02:10,131 --> 00:02:11,383
เขาเอาโชว์ไทม์ไปอวดบาร์เซโลนา

51
00:02:11,466 --> 00:02:12,300
(โรบิน โรเบิร์ตส์)

52
00:02:17,931 --> 00:02:19,558
แมจิค! แมจิค!

53
00:02:22,352 --> 00:02:24,896
(จังหวะแมจิค - ดาราบาสของอเมริกา
ขโมยหัวใจชาวสเปน)

54
00:02:26,106 --> 00:02:28,942
ผมไม่อยากให้ใครคิดว่า
พวกเขาต้องคอยอุ้มผม

55
00:02:29,025 --> 00:02:30,360
อีกเก้าคนที่เหลือน่ะ

56
00:02:31,152 --> 00:02:35,532
ดังนั้น ตอนซ้อมเลยแทบเป็นการ
เล่นบาสที่เยี่ยมสุดครั้งหนึ่ง

57
00:02:35,615 --> 00:02:36,616
ใน… ในชีวิต

58
00:02:36,700 --> 00:02:37,951
เขาเป็นเหมือนนักฆ่าหน้าเด็ก

59
00:02:38,034 --> 00:02:38,868
(ชาร์ลส์ บาร์คลีย์)

60
00:02:40,120 --> 00:02:42,956
เหมือนต้องลงสนามไปฟัดกันทุกวัน

61
00:02:43,456 --> 00:02:45,375
เขาอยากพิสูจน์ตัวเองว่าเขากลับมาได้แล้ว

62
00:02:45,458 --> 00:02:47,794
ผมก็อยากพิสูจน์ให้เขาเห็นว่า
ตรงนี้ไม่มีเจ้าเด็กหน้าใหม่นะ

63
00:02:47,878 --> 00:02:48,712
(ไมเคิล จอร์แดน)
(การ์ด บูลส์ 1984-1998)

64
00:02:49,379 --> 00:02:54,509
เราใช้เวลาด้วยกันเยอะมาก
ผมว่านั่นก็ช่วยให้เราทุกคนผูกพันกัน

65
00:02:55,093 --> 00:02:56,094
(สไปค์ ลี)
(เพื่อนและผู้สร้างหนัง)

66
00:02:56,177 --> 00:02:59,723
ผมไปบาร์เซโลนานะ นั่งเล่นไพ่
กับแมจิค ชาร์ลส์ บาร์คลีย์และเอ็มเจ

67
00:02:59,806 --> 00:03:03,685
เหมือนเพื่อนกลุ่มหนึ่งที่ปากเสียใส่กันไปเรื่อย

68
00:03:03,768 --> 00:03:07,063
เพราะไมเคิลน่าจะเป็น
คนที่ปากเสียที่สุดในโลก

69
00:03:07,147 --> 00:03:09,566
แล้วแมจิคก็ไม่ยอมแพ้ด้วย

70
00:03:09,649 --> 00:03:14,070
เป็นคนชอบเอาชนะมากๆ สองคน
ที่ไม่ชอบแพ้ใคร

71
00:03:14,154 --> 00:03:15,322
เราต้องเล่นสุดตัว

72
00:03:15,405 --> 00:03:18,450
ต้องเล่นหนักด้วย ผมมาเพื่อเอาชนะ

73
00:03:18,533 --> 00:03:19,993
(ดรีมทีมต้องเจอโครเอเชีย
เพื่อชิงเหรียญทอง)

74
00:03:20,076 --> 00:03:23,163
ทีมในฝันของอเมริกา
แต่เป็นฝันร้ายของคู่แข่งขันทุกคน

75
00:03:27,626 --> 00:03:31,379
ถ้าเราสามารถคง
ระดับเอาจริงแบบนี้ต่อไปได้

76
00:03:31,463 --> 00:03:34,174
เราก็รู้สึกว่ามีโอกาสสูงที่จะชนะ

77
00:03:37,636 --> 00:03:42,140
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าแมจิค
เติมรสชาติแสนพิเศษ

78
00:03:42,224 --> 00:03:43,975
ให้กับทีมโอลิมปิกปี 1992

79
00:03:46,561 --> 00:03:51,900
อย่างที่คาดไว้ครับ
พวกเขาได้เหรียญทองในบาร์เซโลนา

80
00:03:54,152 --> 00:03:58,949
ผมจำเป็นต้องเล่นดรีมทีม
เพื่อยืนยันกับจิตใจของตัวเองว่า

81
00:03:59,032 --> 00:04:01,076
"นี่ เออร์วิน นายจะโอเคนะ

82
00:04:01,159 --> 00:04:02,827
นายจะได้อยู่ในโลกนี้อีกนาน

83
00:04:02,911 --> 00:04:05,956
นายยังเล่นบาสได้ ร่างกายนายยังโอเค"

84
00:04:06,039 --> 00:04:08,708
เพราะถึงตอนนั้น
ผมปรับตัวเข้ากับยาได้แล้ว

85
00:04:09,292 --> 00:04:11,711
เขามอบความมั่นใจให้กับคนอีกเป็นล้าน…

86
00:04:11,795 --> 00:04:12,879
(อดัม ซิลเวอร์)
(ประธานเอ็นบีเอ)

87
00:04:12,963 --> 00:04:14,381
ที่ถูกวินิจฉัยแบบเดียวกัน

88
00:04:14,464 --> 00:04:19,636
ที่เห็นแมจิคออกมาเล่นบาสเกตบอลในระดับสูงสุด

89
00:04:19,719 --> 00:04:23,348
ดังนั้น ระหว่างตอนนั้น ช่วงนั้น

90
00:04:23,431 --> 00:04:27,477
แมจิคจึงเริ่มคุยกับเดวิด
เรื่องที่อยากกลับเข้ามาเล่นในลีค

91
00:04:28,812 --> 00:04:34,025
เวลาเราเลิกเล่นกีฬาอะไรก็ตาม
เรื่องใหญ่ไม่ใช่การทิ้งกีฬานั้นๆ

92
00:04:35,235 --> 00:04:38,238
แต่เป็นการทิ้งความรู้สึกที่
เราเป็นส่วนหนึ่งของคนในทีม

93
00:04:39,155 --> 00:04:43,994
และผมอยากเป็นหนึ่งในคนในทีมอีกครั้ง

94
00:05:42,385 --> 00:05:43,678
ไม่ถึงหนึ่งปีที่ผ่านมา…

95
00:05:43,762 --> 00:05:44,679
(ลอสแองเจลิส)
(ปี 1992)

96
00:05:44,763 --> 00:05:47,432
เรานึกว่าพวกเราจะไม่ได้เห็นแมจิค จอห์นสัน
บนสนามบาสเกตบอลอีกแล้ว

97
00:05:47,515 --> 00:05:50,769
ดาวเด่นของทีมเลเกอร์สต้องเลิกเล่น
เพราะติดไวรัสที่ทำให้เกิดโรคเอดส์

98
00:05:50,852 --> 00:05:54,105
แต่แล้วแมจิคก็เข้าดรีมทีม
ได้เหรียญทองโอลิมปิก

99
00:05:54,189 --> 00:05:56,775
และตอนนี้แมจิคก็กลับมาเล่นเอ็นบีเอ

100
00:05:57,442 --> 00:05:59,819
ผมไม่ได้เลิกในแบบที่อยากเลิกเอง

101
00:06:00,820 --> 00:06:02,614
นั่นไม่ใช่จุดจบซึ่งไร้ที่ติ

102
00:06:02,697 --> 00:06:07,077
จอห์น เวย์นขี่ม้าออกไป
ในแบบที่เขาอยากจะไปเอง

103
00:06:07,953 --> 00:06:09,579
นั่นเป็นทางของจอห์น เวย์น

104
00:06:10,455 --> 00:06:11,456
ในที่สุด

105
00:06:12,290 --> 00:06:14,626
วันนี้เป็นวันที่เยี่ยมยอดของผม

106
00:06:14,709 --> 00:06:17,170
ผมพยายามหนักมากที่จะกลับมา

107
00:06:17,254 --> 00:06:19,506
และผมแค่ดีใจที่ได้กลับมาครับ

108
00:06:21,508 --> 00:06:24,970
มีเรื่องให้พูดแค่นั้นแหละครับ

109
00:06:27,180 --> 00:06:28,515
คิดแบบเห็นแก่ตัวเลยนะ ผมก็อยากให้เขาเล่น

110
00:06:28,598 --> 00:06:29,432
(ไบรอน สก็อตต์)

111
00:06:30,183 --> 00:06:32,394
ถ้าแมจิคมาเล่นด้วย
เราก็มีโอกาสจะได้เป็นแชมป์อีกครั้ง

112
00:06:32,477 --> 00:06:34,062
เราจะได้เข้ารอบไฟนอลอีกหน

113
00:06:34,646 --> 00:06:38,275
การได้ลงสนามไปนำทีมเลเกอร์ส
เหมือนเมื่อก่อน

114
00:06:39,442 --> 00:06:42,529
ตอนนี้แค่คิดก็ขนลุกครับ
แค่คุยถึงเรื่องนี้ก็หนาวแล้ว

115
00:06:42,612 --> 00:06:44,030
(แมจิค - สนามบาสคือที่ของผม)

116
00:06:44,114 --> 00:06:45,574
(คนมีความรู้สึกก้ำกึ่ง
เรื่องของแมจิคกับเอดส์)

117
00:06:45,657 --> 00:06:48,076
แต่เมื่อแมจิคกลับลงสนาม
คนกลับขัดแย้งกันหลายส่วน

118
00:06:48,159 --> 00:06:50,579
มีนักกีฬาหลายคนในลีคที่รู้สึกไม่สบายใจ

119
00:06:50,662 --> 00:06:51,746
(ลอน โรเซน)
(ผู้จัดการส่วนตัวของแมจิค 1987-1996)

120
00:06:51,830 --> 00:06:52,872
คาร์ล มาโลนออกมาพูดเลย

121
00:06:52,956 --> 00:06:55,500
ถ้าผมต้องเข้าไปขวางคน…
ไม่จำเป็นต้องเป็นแมจิคก็ได้

122
00:06:55,584 --> 00:06:56,418
(คาร์ล มาโลน)

123
00:06:56,501 --> 00:06:57,502
เป็นนายก. นายข.ที่ไหนก็ได้

124
00:06:57,586 --> 00:07:00,964
ความจริงก็คือ ถ้าติดเชื้อไวรัสเอดส์อยู่

125
00:07:01,047 --> 00:07:04,092
ผมคงลำบากใจที่จะ
เล่นแรงเท่าที่สามารถจะเล่นได้

126
00:07:04,175 --> 00:07:07,345
แล้วถ้าคนไม่เคารพการตัดสินใจของผม
มันก็ยากหน่อยนะ

127
00:07:07,429 --> 00:07:12,767
การที่นักกีฬาอาชีพชื่อดังขนาดนั้น
ออกมาพูดแบบนั้น

128
00:07:13,518 --> 00:07:15,520
เป็นเรื่องที่ปล่อยผ่านได้ยากมาก

129
00:07:16,187 --> 00:07:18,273
เฮ้อ ผมเพิ่งเล่นกับคาร์ลไป

130
00:07:18,815 --> 00:07:21,151
เราเล่นทีมออลสตาร์ด้วยกัน
แล้วก็อยู่ในดรีมทีมด้วยกัน

131
00:07:21,234 --> 00:07:24,571
แต่มามีปัญหาเล่นกับผมไม่ได้
ในช่วงฤดูกาลปกติเนี่ยนะ

132
00:07:24,654 --> 00:07:26,615
เหมือนเขาแทงข้างหลังผมเลย

133
00:07:26,698 --> 00:07:28,533
(แกรี่ วิตตี)
(เทรนเนอร์ เลเกอร์ส 1984-2016)

134
00:07:28,617 --> 00:07:31,620
จนมันกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่คนสนใจกว่าบาส

135
00:07:32,996 --> 00:07:36,458
เราไปนอร์ทแคโรไลนา
เล่นเกมก่อนเปิดฤดูกาล

136
00:07:37,125 --> 00:07:40,921
และโชคร้าย เขาโดนปลายเล็บข่วน

137
00:07:42,672 --> 00:07:43,840
พอขอเวลานอก

138
00:07:44,424 --> 00:07:45,884
เมื่อเขากลับมาที่จุดพัก

139
00:07:47,469 --> 00:07:53,934
ผมเงยหน้าแล้วพบว่า
สายตาทุกคู่กับกล้องทุกตัวจับอยู่

140
00:07:54,017 --> 00:07:55,894
ผมเห็นสีหน้านักกีฬา

141
00:07:55,977 --> 00:07:57,145
ว่าพวกเขาไม่สบายใจ

142
00:07:57,229 --> 00:07:59,564
เราเห็นว่ากิริยาของคนเปลี่ยนไปเลยทันที

143
00:07:59,648 --> 00:08:00,941
(เอ.ซี. กรีน)
(ฟอร์เวิร์ด เลเกอร์ส 1985-1993)

144
00:08:01,024 --> 00:08:03,568
ภาษากายที่พวกเขาสื่อออกมาในจังหวะนั้น

145
00:08:03,652 --> 00:08:06,863
เราคิดเลยว่า
"ทุกคนจ้องอะไรกันน่ะ"

146
00:08:07,697 --> 00:08:11,117
ฉันว่าฉันได้ยินนักข่าวพูดว่า
"ตายแล้วๆ"

147
00:08:11,201 --> 00:08:13,286
แบบ "แมจิคโดนข่วน" หรือ "เขาเลือดออก"

148
00:08:13,370 --> 00:08:14,704
"เขาจะทำยังไง"

149
00:08:15,956 --> 00:08:18,124
ถุงมืออยู่ในกระเป๋าหลังของผมเลย

150
00:08:18,208 --> 00:08:21,127
เรามีข้อปฏิบัติ ผมเป็นคนเขียนข้อปฏิบัติเอง

151
00:08:22,671 --> 00:08:25,423
แต่ไม่มีทางที่ผมจะหยิบถุงมือขึ้นมาใส่

152
00:08:26,800 --> 00:08:32,097
ถ้าใส่ถุงมือจะเป็นการสื่อสารที่ย้อนแย้งที่สุด

153
00:08:32,179 --> 00:08:34,558
เพราะเรากำลังบอกไงว่า
เราไม่มีทางติดจากเขาได้

154
00:08:35,517 --> 00:08:38,562
ถ้าติดจากเขาไม่ได้
งั้นจะต้องใส่ถุงมือทำไม

155
00:08:40,438 --> 00:08:43,108
เราเห็นความกลัวในสีหน้าคน

156
00:08:43,191 --> 00:08:46,444
แล้วแผลนั้นก็ดึงความสนใจคนไปเรื่อยๆ

157
00:08:46,528 --> 00:08:48,572
สุดท้ายมันก็มากไปครับ

158
00:08:48,655 --> 00:08:50,991
เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นตลอดปี

159
00:08:51,074 --> 00:08:53,952
การกลับลงสนามของแมจิค จอห์นสัน
จบลงไปก่อนจะได้เริ่มจริงจัง

160
00:08:54,035 --> 00:08:55,203
(แมจิคเลิกเล่นอีกรอบ
ท่ามกลางความขัดแย้ง)

161
00:08:55,287 --> 00:08:58,248
ซูเปอร์สตาร์บาสเกตบอล
แถลงข่าววันนี้ว่าเขาจะเลิกเล่นตลอดกาล

162
00:08:58,331 --> 00:09:01,626
เพราะความเห็นที่แย้งกับ
การตัดสินใจลงสนาม

163
00:09:01,710 --> 00:09:03,628
ทั้งที่ยังติดเชื้อไวรัสเอดส์อยู่

164
00:09:03,712 --> 00:09:05,797
มีข่าวในแง่ลบเยอะมาก

165
00:09:05,881 --> 00:09:07,591
ความสนุกในเกมหายไปแล้ว

166
00:09:07,674 --> 00:09:11,970
แต่ฉันยังเห็นใจแมจิคนะ
เพราะเขายังเล่นบาสเกตบอลได้อีกยาว

167
00:09:12,053 --> 00:09:16,933
ตอนที่เคยมาออกรายการคุณพูดว่า
พระเจ้าสร้างคุณมาให้เล่นบาสเกตบอล

168
00:09:17,809 --> 00:09:19,853
ฉันไม่รู้แล้วว่าตอนนี้
คุณคิดยังไงกับคำนั้นคะ

169
00:09:19,936 --> 00:09:22,063
ฉันว่าเรื่องนี้คงทำให้คุณผิดหวังมากใช่ไหม

170
00:09:22,647 --> 00:09:25,525
คนไม่เข้าใจว่าตั้งแต่พวกเรายังเด็ก…

171
00:09:25,609 --> 00:09:28,653
มันเป็นสิ่งเดียวที่พวกเราคิดถึงนะ
เรื่องบาสเกตบอล

172
00:09:28,737 --> 00:09:30,739
และตอนนั้นมันก็เป็นชีวิตทั้งชีวิตของเรา

173
00:09:30,822 --> 00:09:33,909
คุณบอกว่าอยากจบแบบจอห์น เวย์น

174
00:09:33,992 --> 00:09:36,912
- ครับ
- อยากกำหนดตอนจบเอง

175
00:09:36,995 --> 00:09:37,996
ใช่เลย

176
00:09:38,079 --> 00:09:39,789
แต่ตอนนี้คุณไม่มีโอกาสนั้นแล้ว

177
00:09:39,873 --> 00:09:42,375
ตอนจบที่ไร้ที่ติ
คงเป็นการที่ผมได้เล่นฤดูกาลนี้

178
00:09:43,668 --> 00:09:47,589
แต่หนังชีวิตของผมคงไม่มีตอนจบ

179
00:10:01,436 --> 00:10:05,649
โห บอกได้เลย ผมกับคุกกี้รักๆ เลิกๆ

180
00:10:05,732 --> 00:10:08,818
มาตั้งแต่ผมอายุ 18 ปี ตอนนี้เราแต่งงานกันแล้ว

181
00:10:08,902 --> 00:10:10,278
และกำลังจะมีลูกด้วยกัน

182
00:10:11,446 --> 00:10:12,697
เรามีอังเดรอยู่แล้ว

183
00:10:13,240 --> 00:10:15,450
เธอกับอังเดรก็มีความผูกพันพิเศษ

184
00:10:15,533 --> 00:10:18,787
และนั่นก็เป็นจังหวะพิเศษในชีวิตพวกเรา

185
00:10:18,870 --> 00:10:23,458
เมื่อคิดว่าครอบครัวจอห์นสันกำลังจะมีสมาชิกใหม่

186
00:10:23,959 --> 00:10:28,129
แมจิค สถิติชีวิตของ
เออร์วิน จอห์นสัน เดอะเธิร์ด

187
00:10:28,213 --> 00:10:30,048
หนัก 3.6 กิโลกรัม ยินดีด้วยครับ

188
00:10:30,131 --> 00:10:31,258
(รอบชิงชนะเลิศเอ็นบีเอ)
(ชิคาโก - ลอสแองเจลิส)

189
00:10:32,050 --> 00:10:33,969
ขอบคุณครับๆ ขอบคุณมาก

190
00:10:34,052 --> 00:10:38,265
ตอนคลอดอีเจ ฉันโล่งใจมากค่ะ

191
00:10:38,348 --> 00:10:42,185
เพราะเขาพูดได้แค่ว่า
"ตามความเข้าใจเรื่องโรคนี้ของเรา…

192
00:10:42,269 --> 00:10:43,270
(คุกกี้ จอห์นสัน)

193
00:10:43,353 --> 00:10:45,647
ถ้าคุณแม่ไม่ติด ลูกก็จะไม่ติด"

194
00:10:45,730 --> 00:10:47,607
แต่ลึกๆ ในใจเรา เราอดสงสัยไม่ได้

195
00:10:47,691 --> 00:10:50,360
"ลูกจะออกมาโอเคไหม
เขาจะดูโอเคไหม"

196
00:10:50,443 --> 00:10:52,112
หรือ "เขาจะป่วยหรือเปล่า"

197
00:10:53,947 --> 00:10:56,199
แล้วเขาออกมาเป็นเด็กที่งดงามมาก

198
00:10:56,283 --> 00:11:00,495
แถมยังสุขภาพดีสุดๆ
เป็นพรประเสริฐของเรา

199
00:11:00,579 --> 00:11:01,580
ว่าไง

200
00:11:01,663 --> 00:11:02,956
โห ดูดีนะคะ

201
00:11:03,039 --> 00:11:05,250
- พอเลย
- อุ้มมาเลย เออร์วิน เธิร์ด

202
00:11:06,209 --> 00:11:08,461
ในหนังสือ แมจิคเขียนไว้ว่า…
โอ๊ย เขาตลกมาก

203
00:11:08,545 --> 00:11:10,922
ตอนคลอดลูก แมจิคอยู่ในห้องคลอดด้วย

204
00:11:11,006 --> 00:11:12,299
คุกกี้กำลังเบ่งอยู่

205
00:11:12,382 --> 00:11:14,426
พอเห็นกระหม่อมเริ่มโผล่… คุณทำอะไรนะ

206
00:11:15,010 --> 00:11:16,177
ผมบอกทุกคนว่า "หยุด"

207
00:11:17,512 --> 00:11:18,513
พูดจริง

208
00:11:18,597 --> 00:11:20,557
ทุกคนก็หันรีหันขวาง "เป็นอะไรๆ"

209
00:11:20,640 --> 00:11:23,852
ผมบอก "ต้องให้ลูกเกิดมาพร้อมกับ
เพลงของลูเธอร์ แวนดรอส"

210
00:11:26,187 --> 00:11:30,358
ถึงเราจะเพิ่งมีลูกอ่อน แล้วเออร์วินก็แสนดี

211
00:11:31,401 --> 00:11:34,571
สิ่งที่ทำใจลำบากคือ
เขายังมีอารมณ์เหมือนคนหลงทาง

212
00:11:37,240 --> 00:11:41,786
ผมไม่ได้เล่นกีฬาที่ผมรัก
และนั่นทำให้ผมปวดใจ

213
00:11:41,870 --> 00:11:46,708
ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในห้องล็อกเกอร์
ไม่ได้ขึ้นรถทัวร์ไปกับพวกเขา

214
00:11:46,791 --> 00:11:50,295
ไม่ได้ลงไปรบกับเพื่อนๆ ทุกคืน

215
00:11:52,047 --> 00:11:54,466
ชีวิตผมมีแต่บาสเกตบอลในใจ

216
00:11:54,549 --> 00:11:56,218
มีแต่เรื่องที่ต้องเป็นคนเก่งที่สุด

217
00:11:56,301 --> 00:12:00,222
มีแต่เรื่องของการเอาชนะเป็นแชมป์มาตลอดชีวิต

218
00:12:01,139 --> 00:12:03,433
ชีวิตนี้เขาทำเป็นอยู่อย่างเดียว
คือการแข่งบาสเกตบอล

219
00:12:04,184 --> 00:12:06,019
(เจอร์รี เวสต์)
(ผู้จัดการทีมเลเกอร์ส 1982-1994)

220
00:12:06,102 --> 00:12:09,940
แล้วอัจฉริยะยามที่มีลูกบาสในมือ
จะอยากทำอะไรต่อในชีวิต

221
00:12:10,023 --> 00:12:12,317
ทั้งที่ยังอยู่ในจุดสูงสุดของอาชีพนักกีฬา

222
00:12:12,901 --> 00:12:16,655
เขาจะไปทำอะไร
ถึงจะพอแทนที่ไฟในการเล่นกีฬานี้ได้

223
00:12:17,572 --> 00:12:20,325
นั่นเป็นเรื่องที่เราคุยกันทุกวัน

224
00:12:20,408 --> 00:12:21,618
(ไอซิอาห์ โธมัส)
(พอยต์การ์ด พิสตันส์)

225
00:12:21,701 --> 00:12:23,828
เราเป็นใคร และเราจะทำอะไร

226
00:12:23,912 --> 00:12:25,830
เพราะเราเป็นแค่นี้ไม่ได้

227
00:12:25,914 --> 00:12:27,958
ผมแค่ต้องถอยมาหนึ่งก้าว
บอกตัวเองว่า

228
00:12:28,041 --> 00:12:30,210
"นี่ เออร์วิน โอเค ลองหาทางใหม่กัน"

229
00:12:39,261 --> 00:12:41,388
ผมอาจจะโตมาอย่างจนๆ
แต่ไม่เคยอับจนความฝันเลยนะ

230
00:12:42,055 --> 00:12:47,352
ผมฝันไปไกลกว่าย่านที่ตัวเองอยู่
ไกลว่ารหัสไปรษณีย์ของบ้าน

231
00:12:47,435 --> 00:12:49,145
ไกลว่าชุมชนของตัวเอง

232
00:12:49,729 --> 00:12:52,899
ตอนยังเด็ก มีโฆษณาสบู่แคเมย์

233
00:12:52,983 --> 00:12:54,401
ที่ออกทีวีตลอดเวลาเลย

234
00:12:54,484 --> 00:12:55,485
(สะอาด นุ่ม)

235
00:12:55,569 --> 00:12:58,196
สาวบางคนคิดว่าแค่สะอาดก็พอแล้ว

236
00:12:58,280 --> 00:13:00,198
ฉันอยากรู้สึกยิ่งกว่าสะอาด

237
00:13:00,282 --> 00:13:03,410
ในนั้นมีอ่างอาบน้ำกลมๆ ใหญ่ๆ
ผมบอกว่า

238
00:13:03,493 --> 00:13:05,579
"สักวันบ้านผมจะมีอ่างอาบน้ำแบบนั้น"

239
00:13:06,204 --> 00:13:07,747
เที่ยวบอกคนไปทั่วเลย

240
00:13:08,790 --> 00:13:10,041
คนบอกว่า "ไอ้หนู แกบ้าละ"

241
00:13:10,125 --> 00:13:12,127
ก็แหม เขายังเด็ก เราก็แบบ
"น้อง เงียบไปเลย

242
00:13:12,210 --> 00:13:14,254
ยังไงชีวิตก็… ไม่ได้มีอ่างแบบนั้นหรอก"

243
00:13:14,337 --> 00:13:16,756
หรือ "ไม่ได้ทำแบบนี้หรอก หรือไม่…
จะทำอย่างนั้นได้ยังไง"

244
00:13:16,840 --> 00:13:18,633
เพราะแกดูไม่ออกว่า

245
00:13:18,717 --> 00:13:22,888
คนที่เห็นในทีวีซึ่งมีของพวกนั้น
หน้าตาไม่ได้เหมือนพวกเรา

246
00:13:24,347 --> 00:13:27,517
ที่แลนซิ่งเหมือน…
ถ้าคุณได้ดูหนังเรื่อง The Help

247
00:13:27,601 --> 00:13:30,395
ขอเสียงปรบมือให้คนรับใช้หน่อยค่ะ

248
00:13:31,855 --> 00:13:34,107
ตอนหนุ่มพวกเราก็ทำงานที่สโมสร…

249
00:13:34,190 --> 00:13:36,484
(เกรก อีตัน - โจล เฟอร์กูสัน)
(ครู - ชมรมนักธุรกิจแลนซิ่ง)

250
00:13:36,568 --> 00:13:40,530
แล้วเราก็ล้อกันเองเพราะว่า
เขาทำงานขัดรองเท้าอยู่ข้างใน

251
00:13:40,614 --> 00:13:44,075
ส่วนผมต้องเป็นแคดดี้ตากแดด อะไรงั้น

252
00:13:44,159 --> 00:13:48,330
และจากนั้นเขาก็เรียกผมว่าเป็น
พวกทาสในไร่

253
00:13:49,205 --> 00:13:51,458
และเขาเป็นคนใช้ในบ้าน

254
00:13:51,541 --> 00:13:53,418
เมื่อก่อนแลนซิ่งเป็นแบบนั้น

255
00:13:54,461 --> 00:13:55,754
แต่จะบอกให้นะ

256
00:13:55,837 --> 00:13:57,380
ผมเป็นคนที่ฝันไกลมาตลอด

257
00:13:57,464 --> 00:14:00,675
ถ้าผมพูดว่าจะทำอะไรสักอย่าง
ผมจะทำจริงๆ

258
00:14:01,968 --> 00:14:06,765
และไม่ว่าผมจะต้องการอะไร
พ่อจะบอกว่า "ต้องพยายามให้ได้มา"

259
00:14:11,102 --> 00:14:13,480
คุณพ่อทำงานที่บริษัทเจเนรัลมอเตอร์ส

260
00:14:13,563 --> 00:14:15,982
รับงานสองหรือสามงานพร้อมๆ กัน

261
00:14:16,066 --> 00:14:16,942
(แลร์รี จอห์นสัน)
(พี่ชาย)

262
00:14:17,025 --> 00:14:18,360
พ่อจะทำงานที่ปั๊มน้ำมันเชลล์

263
00:14:18,443 --> 00:14:21,488
แล้วก็ไปทำบริษัทเจเนรัลมอเตอร์ส
อีกแปดชั่วโมงในคืนนั้น

264
00:14:22,530 --> 00:14:27,035
พ่อมีบริการรถเก็บขยะ
เราก็จะไปเก็บขยะของคน

265
00:14:27,118 --> 00:14:30,288
พี่ชายผมมักจะอายเวลาต้องไปกับรถขยะ

266
00:14:30,372 --> 00:14:32,040
เพราะเพื่อนๆ พี่จะเห็นเราน่ะ นึกออกมั้ย

267
00:14:32,123 --> 00:14:33,833
เมื่อก่อนเราเคยอายมาก

268
00:14:33,917 --> 00:14:38,129
เพื่อนสมัยเด็กๆ ของเรา
แกล้งรถเบอร์ 857 เสมอ

269
00:14:38,213 --> 00:14:40,215
เพราะนั่นคือเลขที่อยู่ข้างรถของเรา

270
00:14:40,298 --> 00:14:43,426
แล้วเพราะงั้นผมก็ต้องมีเรื่องบ่อยมาก
นึกออกมั้ย แต่…

271
00:14:43,510 --> 00:14:45,887
ผมไม่สนเลยถ้าเพื่อนจะเห็นผมขึ้นรถขยะ

272
00:14:45,971 --> 00:14:48,223
ผมสนแต่การได้อยู่กับพ่อ

273
00:14:48,306 --> 00:14:49,808
คือพ่อเป็นไอดอลของผม

274
00:14:50,809 --> 00:14:53,603
บ้านผมอยู่ห่างจากเขาหนึ่งช่วงถนนครึ่ง
ผมเห็นเขาโตมาตั้งแต่เด็ก

275
00:14:53,687 --> 00:14:55,897
น่าจะตั้งแต่ตอนเพิ่งเกิดเลย

276
00:14:55,981 --> 00:14:58,108
เขาเรียนอะไรๆ จากพ่อมาเยอะมาก

277
00:14:58,191 --> 00:15:02,320
และข้อคิดที่เออร์วินยึดถือในชีวิต
ก็คือแนวคิดของพ่อแม่เขา

278
00:15:03,738 --> 00:15:05,490
ผมจำได้เหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

279
00:15:06,032 --> 00:15:08,577
ผมบอกว่า "พ่อฮะ ผมอยากได้เงิน

280
00:15:08,660 --> 00:15:10,996
ก็อดซิลล่าฉายอยู่ในโรง"

281
00:15:12,789 --> 00:15:15,625
ทุกคนแถวนั้นอยากดูก็อดซิลล่า

282
00:15:16,543 --> 00:15:18,587
ที่โรงหนังกลางเมือง

283
00:15:18,670 --> 00:15:19,921
(โรงหนังสเตท)

284
00:15:20,005 --> 00:15:22,924
พ่อบอกว่า "พ่อไม่มีเงินให้แกสักสตางค์"

285
00:15:23,508 --> 00:15:25,802
พ่อว่า "แต่มากับพ่อสิ"
ผมบอก "โอเค"

286
00:15:25,886 --> 00:15:30,181
ผมเดินตามพ่อเข้าไปที่โรงรถ พ่อบอกว่า

287
00:15:30,265 --> 00:15:35,228
"เชิญพบคุณพลั่ว คุณเสียม
และคุณเครื่องตัดหญ้า"

288
00:15:36,396 --> 00:15:37,314
ผมแบบ…

289
00:15:38,064 --> 00:15:40,025
พ่อบอกว่า "ทีนี้ถ้าอยากได้เงิน

290
00:15:40,108 --> 00:15:43,278
หยิบเครื่องมือพวกนี้ออกไปหาเงิน"

291
00:15:43,361 --> 00:15:47,616
ผมภาวนาให้หิมะตกที่แลนซิ่ง มิชิแกน

292
00:15:47,699 --> 00:15:49,367
ผมจะได้ออกไปทำงานหาเงิน

293
00:15:49,451 --> 00:15:53,246
เท่ากับผมพยายามหาเงินแถวบ้าน
ไม่ทางใดทางหนึ่งมาตลอด

294
00:15:55,665 --> 00:15:58,501
คือผมก็ทำธุรกิจมาตลอดชีวิตเขา

295
00:15:58,585 --> 00:16:00,462
เขาไม่เคยเห็นตอนที่ผมไม่ได้ทำธุรกิจเลย

296
00:16:00,545 --> 00:16:02,547
เออร์วินจะทำงานกับเขาช่วงหน้าร้อน

297
00:16:02,631 --> 00:16:05,091
เป็นงานพาร์ทไทม์ ทำให้เกรก อีตัน

298
00:16:05,175 --> 00:16:09,179
เออร์วินมาตรงเวลา
และกลับไปเมื่อทุกอย่าง…

299
00:16:09,262 --> 00:16:11,056
ที่เราบอกให้ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว

300
00:16:11,431 --> 00:16:14,309
เขาทำอะไร "ครึ่งๆ กลางๆ" ไม่เป็น

301
00:16:14,392 --> 00:16:17,103
เราจะเอาขยะไปทิ้ง จัดห้องทำงาน

302
00:16:17,187 --> 00:16:20,857
และผมจำได้ดีว่าเออร์วินจะไปนั่งที่โต๊ะ

303
00:16:20,941 --> 00:16:23,193
(แมจิคพร้อมขาย
นักกีฬาบาสเกตบอลที่คนต้องการตัวที่สุด)

304
00:16:23,276 --> 00:16:25,028
ยกเท้าขึ้นมาพาดโต๊ะ

305
00:16:25,111 --> 00:16:28,240
รูปนั้นเขานั่งบนโต๊ะผมนะ ยกเท้าขึ้นมาพาดโต๊ะ

306
00:16:28,323 --> 00:16:29,449
ตอนที่ผมเดินเข้าไป

307
00:16:29,532 --> 00:16:31,618
ผมถามว่า "อะไรกัน"
"อ๋อ ผมรับบทเป็นคุณอยู่

308
00:16:31,701 --> 00:16:34,454
ตอนนี้ผมเป็นคุณ"
แล้วเราก็หัวเราะกัน

309
00:16:34,537 --> 00:16:35,956
(เออร์วิน จอห์นสันสุดมีระดับ
ของม.มิชิแกนสเตท)

310
00:16:36,039 --> 00:16:38,792
และเขานึกภาพตัวเองว่า
เป็นนักธุรกิจจริงจัง

311
00:16:38,875 --> 00:16:40,752
เขาคุยเรื่องนั้นอยู่ตลอด

312
00:16:40,835 --> 00:16:43,046
เวลาที่เราคุยกันว่าจะทำอะไร
เมื่อเลิกเล่นบาสเกตบอลแล้ว

313
00:16:43,129 --> 00:16:44,047
(ไมเคิล คูเปอร์)

314
00:16:44,130 --> 00:16:45,632
ปกติเราจะนั่งท้ายรถทัวร์

315
00:16:47,300 --> 00:16:49,135
พวกนั้นถามว่า "บัค โตไปอยากเป็นอะไร"

316
00:16:49,219 --> 00:16:50,303
เพราะเขาเรียกผมว่าบัคนะ

317
00:16:50,387 --> 00:16:53,098
ผมบอก
"ฉันจะเป็นเจ้าของกิจการ เป็นนักธุรกิจ"

318
00:16:54,015 --> 00:16:57,352
แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน

319
00:16:59,187 --> 00:17:03,149
ดังนั้น โทรศัพท์สายแรกของผมคือ
โทรหาดร.เจอร์รี บัส

320
00:17:03,233 --> 00:17:04,651
ผมไปหาเขา

321
00:17:05,360 --> 00:17:08,947
เขาอยากรู้ว่า
"นอกจากเล่นบาสแล้วอยากทำอะไร"

322
00:17:09,030 --> 00:17:11,157
เขาถามผมเรื่องนั้นเสมอ

323
00:17:11,241 --> 00:17:14,285
เขาบอกว่า "เออร์วิน
เป้าหมายของคุณคืออะไร ฝันอะไร"

324
00:17:14,369 --> 00:17:18,497
แล้วก็ "คุณจะทำให้เป้าหมาย
หรือฝันนั้นเป็นจริงได้ยังไง

325
00:17:18,582 --> 00:17:22,334
มีกลยุทธ์อะไรที่จะไปให้ถึงจุดที่อยากไป"

326
00:17:23,210 --> 00:17:26,089
เออร์วินวางแผนไว้ว่า
"ฉันจะใช้ชื่อเสียงที่มี

327
00:17:26,171 --> 00:17:28,049
ไปขอเจอกับคนในโลกธุรกิจ"

328
00:17:28,132 --> 00:17:29,217
เอบี คอมมอนมาร์ค

329
00:17:33,096 --> 00:17:36,016
มีคนที่สอนเรื่องธุรกิจให้เขาเยอะมาก

330
00:17:36,099 --> 00:17:37,809
เขาจะซึมซับปัญญาของคนพวกนั้นไว้

331
00:17:37,893 --> 00:17:39,769
เจอร์รี บัสก็สอนเรื่องธุรกิจให้เขาเยอะ

332
00:17:39,853 --> 00:17:42,898
ไมเคิล โอวิตซ์ก็สอนเรื่องธุรกิจให้เขาเยอะ

333
00:17:42,981 --> 00:17:45,650
ตอนไปเจอกับไมเคิล โอวิตซ์

334
00:17:45,734 --> 00:17:47,736
เขากึ่งด่ากึ่งสอนเออร์วินหลายเรื่องเลยครับ

335
00:17:50,989 --> 00:17:54,034
เขาเข้ามา นั่งลง
แล้วเราคุยกันว่าเขาทำอะไรได้บ้าง

336
00:17:54,117 --> 00:17:55,452
(ไมเคิล โอวิตซ์)
(สุดยอดผู้จัดการดาราฮอลลีวูด)

337
00:17:55,535 --> 00:18:00,290
ต้องชมเขานะ เขาเป็นคนเริ่มพูดก่อนว่า
"ผมไม่อยากเป็นอดีตนักกีฬาอาชีพ

338
00:18:00,916 --> 00:18:05,253
อายุ 40 ปีที่ไม่มีอะไรทำ
จนเปิดร้านขายรถเก่าสองสามสาขา

339
00:18:05,337 --> 00:18:07,797
ผมอยากทำธุรกิจจริงจัง"

340
00:18:08,381 --> 00:18:11,843
ผมบอกเขาเลยว่านั่น
ยากเหมือนเข็นครกขึ้นภูเขา

341
00:18:12,761 --> 00:18:15,430
สิ่งแรกที่ทำคือจับเขาสมัครสมาชิก

342
00:18:15,513 --> 00:18:17,515
หนังสือพิมพ์วอลสตรีทเจอร์นัล ฟอร์จูน

343
00:18:17,599 --> 00:18:19,517
บิสสิเนสวีค ฟอร์บส์

344
00:18:20,143 --> 00:18:22,020
นั่นเป็นช่วงที่เขาได้เรียน

345
00:18:22,646 --> 00:18:24,439
เราจะโทรหาประธานบริษัทโคคา-โคลา

346
00:18:24,522 --> 00:18:26,900
"ขอเจอหน่อยได้ไหม
แมจิค จอห์นสันอยากขอเข้าพบ"

347
00:18:26,983 --> 00:18:28,860
แล้วก็ "อยากขอเข้าพบ
ประธานบริษัทเป๊ปซี่โค"

348
00:18:28,944 --> 00:18:32,197
เราได้เจอเป๊ปซี่ แล้วเจอกับ…
เขาทำแบบนี้ไปทั่วประเทศ

349
00:18:32,280 --> 00:18:35,659
เขาจะคอยโทรหาผมอยู่เรื่อย
ขอคำแนะนำ

350
00:18:36,159 --> 00:18:39,704
เออร์วินพูดว่า "มีทักษะทางหนึ่ง
ที่ผมจำเป็นต้องฝึก

351
00:18:39,788 --> 00:18:41,623
(เคนเนธ เชโนลต์)
(ซีอีโอ อเมริกันเอ็กซ์เพรส 2001-2018)

352
00:18:41,706 --> 00:18:45,585
และผมต้องใช้เวลา
และต้องสาธิตให้เห็นว่ามีความทุ่มเทจริงจัง

353
00:18:45,669 --> 00:18:47,295
ที่จะเรียนรู้ทักษะเหล่านั้น"

354
00:18:48,088 --> 00:18:50,048
แต่ผมว่าเออร์วินรู้ตัวดีว่า

355
00:18:50,131 --> 00:18:52,425
เขาเป็นซูเปอร์สตาร์วงการกีฬา

356
00:18:53,051 --> 00:18:55,720
ผมว่าเขาคิดว่าภาพลักษณ์ของเขาในวงการนั้น

357
00:18:55,804 --> 00:18:58,848
จะกลบทับสิ่งที่เขาอาจจะทำได้ในโลกธุรกิจ

358
00:18:59,391 --> 00:19:01,851
ผมว่าลึกๆ แล้วเขากังวลเสมอ

359
00:19:01,935 --> 00:19:04,062
ว่าคนจะไม่มองเขาว่าเป็นคนจริงจัง

360
00:19:04,145 --> 00:19:05,772
เขาจะถูกมองเป็นพวกนักกีฬาหัวกลวง

361
00:19:06,731 --> 00:19:08,400
ก็เป็นการปรับตัวที่ยากอยู่

362
00:19:09,025 --> 00:19:12,070
คนไม่ค่อยเข้าใจชีวิตนักกีฬา

363
00:19:13,196 --> 00:19:16,283
ทุกๆ วันของเราจะมีตารางไว้ให้

364
00:19:16,366 --> 00:19:22,205
แต่เมื่อตอนนี้ไม่มีคนคอยบอกให้ผมทำอะไร

365
00:19:22,289 --> 00:19:24,040
ทุกอย่างก็แบบ "โอเค"

366
00:19:25,166 --> 00:19:26,543
ผมไม่เหลือเป้าหมายในแต่ละวัน

367
00:19:26,793 --> 00:19:31,089
ก่อนนั้นทีมเลเกอร์สคือเป้าหมายชีวิต
ผมต้องเทพลังงานทั้งหมด

368
00:19:32,132 --> 00:19:35,635
ทุ่มเทใจและความรัก
ไปให้สิ่งอื่นที่ไม่ใช่บาสเกตบอล

369
00:19:35,719 --> 00:19:39,139
ผมจึงต้องการรู้ว่าจะเริ่มยังไงดี

370
00:19:39,556 --> 00:19:41,892
และจะต้องไปทางไหน

371
00:19:41,975 --> 00:19:44,185
(29 เมษายน 1992)

372
00:19:45,937 --> 00:19:48,189
ถ่ายทอดสดจาก
เกรทเวสต์เทิร์นฟอรั่ม

373
00:19:48,273 --> 00:19:52,235
จำได้ว่าเราไปดูบาสที่ฟอรั่ม

374
00:19:52,319 --> 00:19:54,446
คืนนั้นเออร์วินกับฉันไปดูด้วยกัน

375
00:19:54,529 --> 00:19:55,739
เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน

376
00:19:58,617 --> 00:20:00,744
เขาเล่นกันจบเกมแล้ว
เรากำลังจะกลับบ้าน

377
00:20:00,827 --> 00:20:02,329
แล้วจู่ๆ ก็มีประกาศดังมาก

378
00:20:02,412 --> 00:20:04,789
เราออกจากสนามกีฬาไม่ได้

379
00:20:04,873 --> 00:20:06,917
มุ่งหน้ามายังบริเวณคัลเวอร์ซิตี้

380
00:20:07,000 --> 00:20:08,752
คนนิ่งกันหมดเลยครับ

381
00:20:08,835 --> 00:20:09,836
ผมบอกเหตุผลได้

382
00:20:09,920 --> 00:20:12,839
กำลังมีจลาจลครั้งใหญ่ทั่วเมืองลอสแองเจลิส

383
00:20:13,632 --> 00:20:16,218
ไม่ห่างจากฟอรั่ม อยู่ในระยะสองไมล์

384
00:20:16,301 --> 00:20:17,844
เขาประกาศเลยว่า

385
00:20:17,928 --> 00:20:22,974
"มีการจลาจลที่เกิดขึ้น…
เกิดขึ้นใกล้ๆ กับที่นี่

386
00:20:23,058 --> 00:20:26,353
เราขอแนะนำว่าอย่าเพิ่งออกจากสนามกีฬาตอนนี้

387
00:20:26,436 --> 00:20:29,356
จนกว่าจะแน่ใจว่าปลอดภัยที่จะออกไปได้"

388
00:20:32,275 --> 00:20:35,612
กว่าเขาจะปล่อยเราออกไป
เออร์วินก็พาเราไปขึ้นรถ

389
00:20:35,695 --> 00:20:38,114
ตอนขับกลับบ้าน โห ฉันใจแป้วเลย

390
00:20:38,949 --> 00:20:41,493
คณะลูกขุนคดีใช้กำลังเกินหน้าที่
ของตำรวจลอสแองเจลิส

391
00:20:41,576 --> 00:20:44,371
เพิ่งตัดสินใจได้ตอนค่ำวันนี้

392
00:20:44,454 --> 00:20:46,915
เจ้าหน้าที่ตำรวจสี่คนซึ่งถูกถ่ายวิดีโอ

393
00:20:46,998 --> 00:20:49,209
ว่าทำร้ายชายซึ่งไร้อาวุธครั้งแล้วครั้งเล่า

394
00:20:49,960 --> 00:20:53,588
ได้รับคำตัดสินว่าไม่มีความผิด
เว้นแค่กระทงเดียว

395
00:20:54,256 --> 00:20:55,966
เราอยู่ใจกลางเมืองลอสแองเจลิสเลย

396
00:20:56,049 --> 00:20:57,467
เราอยู่ใจกลางการจลาจลเลย

397
00:20:57,551 --> 00:20:59,219
(สนู๊ป ด็อกก์)
(ซูเปอร์แฟนทีมเลเกอร์ส)

398
00:20:59,302 --> 00:21:00,637
คิดย้อนกลับไป…

399
00:21:02,514 --> 00:21:04,099
ทุกการกระทำก็จะมีปฏิกิริยา

400
00:21:04,182 --> 00:21:07,102
และเป็นเวลานานมากที่พวกเรา
ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรเลย

401
00:21:07,185 --> 00:21:09,729
เขาตบมาเราก็ยื่นแก้มอีกข้างให้ตบ
แล้วยอมรับมาตลอด

402
00:21:09,813 --> 00:21:11,982
แต่นั่นเป็นวันที่เราบอกว่า "ไม่ทนแล้วโว้ย"

403
00:21:13,733 --> 00:21:16,236
เมื่อคิดไปถึงร็อดนีย์ คิงกับการจลาจล…

404
00:21:16,319 --> 00:21:20,407
เรื่องที่ผมไม่ชอบคือเราทำลายชุมชนของเราเอง

405
00:21:21,199 --> 00:21:28,123
ชุมชนคนดำนี่แหละ
เราเผาร้านค้าจนไหม้

406
00:21:28,873 --> 00:21:31,751
นั่นทำร้ายย่านเซาท์เซนทรัล ย่านคอมป์ตัน

407
00:21:31,835 --> 00:21:34,212
สร้างความเสียหายให้ชุมชนเยอะมาก

408
00:21:37,048 --> 00:21:39,342
ไม่ใช่แค่ร้านค้าที่ไหม้ไป

409
00:21:39,426 --> 00:21:40,719
แต่คนก็ตกงานไปด้วย

410
00:21:40,802 --> 00:21:43,513
ฉันเห็นพนักงานที่จะมาทำงาน
ในร้านเหล่านั้น

411
00:21:43,597 --> 00:21:46,141
แต่ต้องยืนร้องไห้เพราะ
ไม่มีงานให้พวกเขาทำแล้ว

412
00:21:46,892 --> 00:21:49,769
กลุ่มผู้นำชุมชนผิวดำหลายคน
เริ่มโทรหาผมแล้วบอกว่า

413
00:21:49,853 --> 00:21:51,187
"นี่ เราต้องการคุณ

414
00:21:51,271 --> 00:21:54,524
คุณเป็นกระบอกเสียงที่ใหญ่มาก
ยังไงคนก็ยอมฟังคุณ

415
00:21:54,608 --> 00:21:56,109
คุณต้องเข้ามามีส่วนร่วมแล้ว"

416
00:21:56,192 --> 00:21:59,237
ประชากรทั้งยวงที่ถูกเมิน

417
00:21:59,321 --> 00:22:03,491
ถูกทอดทิ้งและมีแต่พูดแล้วไม่ทำ

418
00:22:03,575 --> 00:22:04,576
(สส. จอห์น ลูอิส)
(เดโมแครต - จอร์เจีย)

419
00:22:04,659 --> 00:22:06,912
ทำตรงนี้นิด ตรงนั้นหน่อย มันไม่ช่วย

420
00:22:06,995 --> 00:22:08,288
เราต้องการอะไรมากกว่านั้นเยอะ

421
00:22:09,289 --> 00:22:13,752
นั่นเป็นจุดเริ่มต้นในใจผม
ที่คิดว่าเราจะต้องเปลี่ยนละ

422
00:22:13,835 --> 00:22:17,464
ผมคิดว่า "โอเค ผมต้องนำธุรกิจเข้ามา
เปิดในย่านคนดำอเมริกา"

423
00:22:17,547 --> 00:22:19,716
ถ้าเราไม่ช่วยสร้างความเปลี่ยนแปลง
ในชุมชนคนดำของเรา

424
00:22:19,799 --> 00:22:22,552
มันไม่สำคัญหรอกว่าจะชนะได้แชมป์กี่รอบ

425
00:22:23,136 --> 00:22:28,600
คือเราจะต้องไปคุยกับคนให้เขาเริ่ม
ก่อร่างสร้างกันขึ้นมาใหม่

426
00:22:30,477 --> 00:22:32,604
ผมคิดว่า "รู้ไหมว่าอะไรจะช่วยได้

427
00:22:32,687 --> 00:22:34,272
สงสัยเราต้องมีออฟฟิศ"

428
00:22:34,356 --> 00:22:36,358
(คุณเออร์วิน จอห์นสัน)

429
00:22:36,441 --> 00:22:39,736
ทีนี้ผมจะได้เข้าออฟฟิศทุกวัน
ชีวิตกลับมามีตารางงานอีกครั้ง

430
00:22:41,363 --> 00:22:44,532
จำสัมภาษณ์รอบแรกได้
อย่างกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานค่ะ

431
00:22:45,116 --> 00:22:46,117
(คาวานน่า บราวน์)
(ผ.อ.ฝ่ายปฏิบัติการ)

432
00:22:46,201 --> 00:22:47,994
ที่จริงฉันเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานเขา

433
00:22:48,078 --> 00:22:51,581
และทันใดนั้น นั่นคือเออร์วิน จอห์นสัน

434
00:22:51,665 --> 00:22:54,334
เขาไม่ใช่แมจิค จอห์นสันอีกต่อไปแล้ว

435
00:22:54,417 --> 00:22:56,002
ตัวตนนั้นถูกทิ้งไว้ในสนามบาส

436
00:22:56,962 --> 00:23:00,048
เออร์วินเห็นแววในตัวฉัน

437
00:23:00,131 --> 00:23:02,592
แบบที่ฉันมองตัวเองไม่ออกด้วยซ้ำ

438
00:23:03,677 --> 00:23:07,347
เขาเห็นจากการที่ฉันพูดถึงชุมชนที่ฉันโตมา

439
00:23:08,014 --> 00:23:11,268
ฉันโตขึ้นมาจากย่านเซาท์เซนทรัล แอลเอ

440
00:23:11,351 --> 00:23:15,855
ฉันก็อยู่ในแอลเอในช่วงจลาจล
และมันเกิดขึ้นรอบตัวเลย

441
00:23:15,939 --> 00:23:18,358
แค่เดินออกจากบ้านก็เห็นที่ไฟไหม้แล้ว

442
00:23:18,441 --> 00:23:22,904
แต่ฉันรักย่านที่อยู่และรักชุมชนนั้น และ…

443
00:23:22,988 --> 00:23:24,322
ถึงแม้ชีวิตจะลำบาก

444
00:23:24,948 --> 00:23:27,826
เพราะย่านที่ฉันโตมานั้นเป็นย่านด้อยโอกาสจริงๆ

445
00:23:28,368 --> 00:23:30,996
ไม่มีแม้แต่ร้านกาแฟใหญ่ๆ สักร้าน

446
00:23:31,079 --> 00:23:34,749
ไม่มีโรงหนังชั้นหนึ่ง

447
00:23:34,833 --> 00:23:38,712
เราเห็นการที่ชุมชนคนดำ

448
00:23:38,795 --> 00:23:40,839
เหมือนกับชุมชนคนลาติโน

449
00:23:40,922 --> 00:23:45,051
สิ่งแรกที่คนอยากทำกันคือ
อยากสามารถพาครอบครัว

450
00:23:45,135 --> 00:23:47,429
ไปดูหนังได้

451
00:23:47,512 --> 00:23:50,056
และนั่นเป็นความบันเทิงราคาเยาที่สุด
ที่พวกเขายังพอจ่ายได้

452
00:23:50,682 --> 00:23:54,060
แต่เราต้องขับรถออกจากชุมชนของเรา
ถึงจะได้ดูหนัง

453
00:23:54,769 --> 00:23:59,190
หมายถึงต้องขับไป 30-40 นาที
ถึงจะมีโรงหนังชั้นหนึ่งที่มีหนังเข้าใหม่

454
00:23:59,274 --> 00:24:03,653
หนังและภาพยนตร์เป็นส่วนหนึ่ง
ในชีวิตของผมกับคุกกี้

455
00:24:03,737 --> 00:24:06,615
นั่นเป็น… หนึ่งในเดทแรกๆ ของเราคือไปดูหนัง

456
00:24:06,698 --> 00:24:09,326
มันตลกนะคะ
เพราะทุกวันนี้ คืนไหนที่เราไปเดทกัน

457
00:24:09,409 --> 00:24:11,119
ก็ยังเป็นการไปดูหนังคืนวันศุกร์

458
00:24:11,202 --> 00:24:13,204
ผมไปเจอเคน ลอมบาร์ด

459
00:24:13,288 --> 00:24:17,459
เคนเขาเชี่ยวชาญธุรกิจโรงหนัง

460
00:24:17,542 --> 00:24:18,668
(เคน ลอมบาร์ด)
(หุ้นส่วนธุรกิจ)

461
00:24:18,752 --> 00:24:21,796
เออร์วินพูดชัดเจนว่าเขาชอบธุรกิจ
ส่วนที่เป็นโรงหนัง

462
00:24:21,880 --> 00:24:23,924
และนี่เป็นสิ่งที่เขาสนใจจะลงทุน

463
00:24:24,007 --> 00:24:30,847
งานนี้จะเป็นการลงทุนใหญ่
ครั้งแรกที่ผมใช้เงินตัวเอง

464
00:24:30,931 --> 00:24:33,975
นี่เป็นโอกาสที่เราจะก้าวขาไปในวงการ

465
00:24:34,059 --> 00:24:37,479
สร้างธุรกิจบนชุมชนคนส่วนน้อย

466
00:24:37,562 --> 00:24:39,940
ซึ่งตอนนั้นยังไม่มีใครสนใจ

467
00:24:40,023 --> 00:24:41,524
ผมกลับออกมาจากห้องประชุม

468
00:24:41,942 --> 00:24:44,069
มั่นใจเลยว่าเออร์วินเป็นหุ้นส่วนที่ใช่

469
00:24:44,152 --> 00:24:45,654
ปีเตอร์! ปีเตอร์!

470
00:24:45,737 --> 00:24:47,239
เขามากับเคน ลอมบาร์ด

471
00:24:47,322 --> 00:24:50,533
บอกว่า "คือนี่
เรารู้ว่าคุณอยู่ในวงการฉายหนัง

472
00:24:50,617 --> 00:24:52,327
และอยากเข้าไปให้ถึงกลุ่มผู้ชม

473
00:24:52,410 --> 00:24:55,872
เราไปเจอประเทศหนึ่งที่การชมภาพยนตร์
เป็นหนึ่งในเรื่องสำคัญที่สุด…

474
00:24:55,956 --> 00:24:57,666
(ปีเตอร์ กูเบอร์)
(ซีอีโอ โซนี่พิคเจอร์ส 1989-1995)

475
00:24:57,749 --> 00:24:58,833
ในชีวิตคนพวกนั้น

476
00:24:58,917 --> 00:25:02,462
และเป็นกลุ่มผู้ชมภาพยนตร์ที่
หัวก้าวหน้าและมีส่วนร่วมมากด้วย

477
00:25:02,546 --> 00:25:04,714
คุณจะทำเงินได้เยอะมาก"

478
00:25:04,798 --> 00:25:06,591
ผมคิดเลยว่า
"นี่แหละสิ่งที่ผมอยากได้ยิน"

479
00:25:06,675 --> 00:25:08,552
เพราะเรากำลังขยายตลาดไปทั่วโลก

480
00:25:08,635 --> 00:25:10,845
ผมถามว่า "งั้นเราต้องไปที่ไหน"

481
00:25:10,929 --> 00:25:12,764
เขาบอก
"ไปแค่สิบกิโล ที่บอล์ดวินฮิลส์"

482
00:25:14,849 --> 00:25:20,647
เราจะสามารถรวมความต้องการทางธุรกิจ
เป้าหมายทางธุรกิจ โอกาสในการสร้างสรรค์

483
00:25:20,730 --> 00:25:22,607
และยังสร้างประโยชน์ให้กับชุมชนนั้นด้วย

484
00:25:22,691 --> 00:25:24,568
นั่นเป็นการแสดงออกที่ทรงพลังมาก

485
00:25:25,360 --> 00:25:26,778
ผมทำจริงๆ นะ เขาก็จะบอกเหมือนกัน

486
00:25:26,861 --> 00:25:28,655
ผมเอื้อมมือไปจับมือเขาเลย
บอกว่า "ผมเอาด้วย"

487
00:25:28,738 --> 00:25:31,866
(เดอะแมจิคเธียเตอร์)

488
00:25:33,159 --> 00:25:36,288
เรารู้ว่าตอนนั้นคนอื่นคิดยังไงกัน

489
00:25:37,747 --> 00:25:39,708
ที่ตรงนั้นอยู่ใจกลางของ
ถิ่นแก๊งบลัดส์กับแก๊งคริปส์

490
00:25:39,791 --> 00:25:43,086
เรียกว่าอยู่ตรงทางแยก
กลางถิ่นของแก๊งหลายๆ แก๊งเลย

491
00:25:43,169 --> 00:25:47,257
ตั้งแต่แก๊งโรลลิ่งซิกซ์ตี้ส์
ไปจนถึงเครนชอว์และจังเกิ้ล

492
00:25:47,340 --> 00:25:49,009
ซึ่งเป็นย่านของพี. สโตนส์

493
00:25:49,759 --> 00:25:53,179
แค่เกิดเหตุครั้งเดียว
ก็ทำลายธุรกิจเราได้

494
00:25:53,263 --> 00:25:56,433
แล้วทุกคนคิดเลยว่าจะต้องมีเรื่องแน่ๆ

495
00:25:56,516 --> 00:25:59,811
นั่นเป็นจุดที่ทำให้ผมโมโหมาก
ผมเลยต้องทำให้เขารู้ว่าเขาคิดผิด

496
00:25:59,895 --> 00:26:02,939
ผมบอกว่า "เคน เรียกหัวหน้าแก๊งมา

497
00:26:03,023 --> 00:26:06,818
ผมอยากกินมื้อเช้ากับทั้ง
หัวหน้าแก๊งคริปส์และหัวหน้าแก๊งบลัดส์"

498
00:26:06,902 --> 00:26:09,195
เขาบอกว่า "โอเค แน่ใจนะ"

499
00:26:09,279 --> 00:26:10,447
ผมบอกว่า "แน่"

500
00:26:10,530 --> 00:26:11,740
เราไปกัน

501
00:26:11,823 --> 00:26:14,159
ผมเอาคนไปด้วยหกหรือเจ็ดคน

502
00:26:14,242 --> 00:26:16,161
พวกนั้นมารวมๆ กันแล้ว 35 คน

503
00:26:16,953 --> 00:26:20,415
ผมบอกเลยว่า "ผมไม่ได้คิดจะมา
ลบหลู่พวกคุณทั้งสองกลุ่ม

504
00:26:20,498 --> 00:26:21,958
ผมแค่จะมาบอกว่า

505
00:26:22,042 --> 00:26:27,589
โรงหนังโรงนี้จะช่วยชุมชนคนดำทั้งหมด

506
00:26:28,256 --> 00:26:29,883
ผมอยากให้พวกคุณมาดูหนังกัน

507
00:26:29,966 --> 00:26:31,468
ให้ครอบครัวพวกคุณมาด้วย

508
00:26:31,551 --> 00:26:37,641
แต่พวกคุณต้องยอมตกลงว่า
ห้ามใช้ความรุนแรง

509
00:26:37,724 --> 00:26:40,310
ทั้งด้านหน้าและด้านในโรงหนัง

510
00:26:41,061 --> 00:26:42,520
แล้วผมยังจะสร้างงานให้ชุมชน

511
00:26:42,604 --> 00:26:46,775
ดังนั้นถ้าพวกคุณรู้จักใครที่อยากทำงานสุจริต
ผมจะจ้างพวกเขาด้วย"

512
00:26:47,817 --> 00:26:48,902
ทุกคนนับถือเขา

513
00:26:48,985 --> 00:26:50,946
แน่นอน ไม่มีใครรู้จักเขาในฐานะนักธุรกิจ

514
00:26:51,029 --> 00:26:52,656
แต่พวกนั้นก็นับถือสิ่งที่เขาคิด

515
00:26:52,739 --> 00:26:55,617
และในแอลเอนะ
พวกนั้นเป็นแฟนบาสเกตบอลกันทุกคน

516
00:26:55,700 --> 00:26:56,701
ไม่งั้นก็เป็นแฟนเลเกอร์ส

517
00:26:56,785 --> 00:26:59,579
เพราะงั้นพวกนั้นก็ต้องรักเออร์วินอยู่แล้ว

518
00:26:59,663 --> 00:27:01,581
จากนั้นก็เริ่มงานได้ฉลุยเลย

519
00:27:01,665 --> 00:27:04,793
ก่อนที่แมจิคจะเริ่มสร้างโรงหนัง

520
00:27:04,876 --> 00:27:07,546
ผมไม่เคยสนสี่สนแปดเรื่องนี้เลย

521
00:27:07,629 --> 00:27:11,841
แต่ตอนนี้แมจิคกลายเป็นฮีโร่
เพราะเขาทำตามคำพูด

522
00:27:12,634 --> 00:27:17,847
สร้างงานให้คนที่ คือ…
ไม่ได้รับความเหลียวแลจากรัฐ

523
00:27:17,931 --> 00:27:21,142
มองในบางมุมก็เป็นเรื่องใหญ่มากนะคะ

524
00:27:21,226 --> 00:27:22,060
(พอลล่า ซาห์น)
(ข่าวซีบีเอส)

525
00:27:22,143 --> 00:27:23,937
ภาพยนตร์อาจมีบทบาทสำคัญ
ในวัฒนธรรมร่วมสมัยของเรา

526
00:27:24,020 --> 00:27:27,148
แต่ในย่านที่อยู่อาศัยบางย่าน
หนังไม่ได้มีบทบาทอะไรเลย

527
00:27:27,232 --> 00:27:29,568
แต่เพราะมนตร์จากภาพยนตร์
เรื่องนั้นกำลังจะเปลี่ยนไปแล้วค่ะ

528
00:27:29,651 --> 00:27:30,652
(แมจิคเธียเตอร์)

529
00:27:30,735 --> 00:27:33,572
นี่คือโรงภาพยนตร์คอมเพลกซ์
ที่สร้างโดยแมจิค จอห์นสัน

530
00:27:33,655 --> 00:27:36,116
ตั้งอยู่ใจกลางย่านเครนชอว์ในแอลเอ

531
00:27:37,826 --> 00:27:40,954
งานเปิดตัวถือเป็นการฉลองใหญ่

532
00:27:41,037 --> 00:27:42,205
บ้านฉันก็อยู่ใกล้ๆ ตรงนั้น

533
00:27:42,289 --> 00:27:44,499
คนทั้งย่านไปกันหมดแล้วค่ะ

534
00:27:45,208 --> 00:27:48,670
เรามีโรงจอใหญ่ๆ เยอะมาก…

535
00:27:48,753 --> 00:27:49,754
(บอล์ดวินฮิลส์)

536
00:27:49,838 --> 00:27:53,925
ที่นั่งยกพื้นระดับสเตเดียม มีกุ้งชุบแป้งทอด

537
00:27:54,009 --> 00:27:56,469
ไก่ทอดและซอสเผ็ดด้วย

538
00:27:58,054 --> 00:27:59,264
(ข่าว)

539
00:27:59,347 --> 00:28:01,600
ไอ้เรื่องที่คนกลัว
โอ๊ย เดี๋ยวแก๊งจะทำพังหมด

540
00:28:01,683 --> 00:28:05,520
เดี๋ยวจะมีการยิงกัน
ต้องสู้กันหนัก อะไรพวกนั้น

541
00:28:05,604 --> 00:28:06,938
ไม่เคยเกิดขึ้นเลยครับ

542
00:28:07,522 --> 00:28:12,027
เราสามารถทำลายความเชื่อผิดๆ
ที่คนมีต่อกลุ่มลูกค้าผิวดำได้หมด

543
00:28:12,110 --> 00:28:14,571
นี่คือโรงหนังใหม่ล่าสุด
ของแมจิค จอห์นสัน

544
00:28:14,654 --> 00:28:16,448
ตอนนี้เขามีเครือโรงหนังสี่หรือห้าแห่งทั่วประเทศ

545
00:28:16,531 --> 00:28:19,826
แอตแลนตา ลอสแองเจลิส ฮิวสตัน
และโรงใหม่ล่าสุดก็อยู่ตรงนี้

546
00:28:19,910 --> 00:28:21,661
ที่นอร์ทแรนดัล เขตปริมณฑลคลีฟแลนด์

547
00:28:21,745 --> 00:28:24,998
ก่อนนี้ไม่มีโรงหนังใจกลางเซนทรัลฮาร์เล็ม

548
00:28:25,081 --> 00:28:27,709
ตอนนี้มีโรงหนังเก้าจอ

549
00:28:27,792 --> 00:28:30,879
ประโยชน์ต่อชุมชนอีกด้านคือ
พนักงานในโรงหนัง 80%

550
00:28:30,962 --> 00:28:33,465
ใช้ชีวิตอยู่ในย่านของโรงหนังนั้นเอง

551
00:28:33,548 --> 00:28:35,926
และเขาไม่ได้ทำเพื่อเงิน

552
00:28:36,009 --> 00:28:37,469
แต่ทำเพื่อการเปลี่ยนแปลง

553
00:28:37,552 --> 00:28:40,805
เปลี่ยนชุมชนและเติมชีวิตชีวาให้กับชุมชน

554
00:28:40,889 --> 00:28:43,391
ในแบบที่แตกต่างจากที่เคยเห็นกันมาก่อน

555
00:28:44,935 --> 00:28:47,812
เมื่อโรงหนังประสบความสำเร็จ

556
00:28:47,896 --> 00:28:51,691
พวกคนก็เริ่มหยิบแว่นขยายมาดูละ

557
00:28:51,775 --> 00:28:54,194
ดูกันว่า "มันจะไปรอดจริงๆ เหรอ
ในชุมชนแบบนั้น

558
00:28:54,277 --> 00:28:55,737
แน่ใจเหรอว่ามันจะไปได้"

559
00:28:55,820 --> 00:28:58,865
มันไม่ใช่แค่ไปรอด
มันขยายอย่างรวดเร็วเลยด้วย

560
00:28:59,407 --> 00:29:03,036
แล้วจากโรงหนัง ก็เริ่มมีสตาร์บัคส์ตามมา

561
00:29:03,119 --> 00:29:04,913
(ไดรฟ์ทรู)

562
00:29:04,996 --> 00:29:06,456
(สตาร์บัคส์)

563
00:29:06,539 --> 00:29:09,626
ผมว่าน่าจะเป็นตอนไปนิวยอร์ก
ที่ผมเห็นคนต่อคิวกัน

564
00:29:09,709 --> 00:29:13,255
แล้วก็เห็นสตาร์บัคส์
แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร

565
00:29:13,338 --> 00:29:16,716
ผมบอก "คนต่อแถวกันยาวเพื่อจะซื้อกาแฟเนี่ย"

566
00:29:17,676 --> 00:29:19,886
แล้วในแถวก็มีคนดำด้วย

567
00:29:19,970 --> 00:29:22,305
โห ผมนั่งมองแล้วก็คิดเลยว่า "ว้าว

568
00:29:22,389 --> 00:29:25,767
นี่อาจเป็นสิ่งต่อไปที่ควรจะทำ"

569
00:29:25,850 --> 00:29:28,728
เชิญพบชายที่
อาจเรียกได้ว่าเป็น "มิสเตอร์คอฟฟี่" คนใหม่

570
00:29:28,812 --> 00:29:32,774
โฮเวิร์ด ชูลตซ์ ซีอีโอของสตาร์บัคส์
และมันสมองเบื้องหลังเม็ดกาแฟ

571
00:29:32,857 --> 00:29:35,277
เวลาไปเมืองอย่างนิวยอร์กซิตี้
เราก็อดประหลาดใจไม่ได้

572
00:29:35,360 --> 00:29:36,903
ว่าเมืองซึ่งศิวิไลซ์อย่างนิวยอร์ก…

573
00:29:36,987 --> 00:29:37,988
(โฮเวิร์ด ชูลตซ์)
(ประธาน - สตาร์บัคส์คอฟฟี่)

574
00:29:38,071 --> 00:29:39,114
ที่มีทั้งอาหารดีๆ ศิลปะดีๆ

575
00:29:39,197 --> 00:29:40,657
แต่หากาแฟดีๆ กินไม่ได้เลย

576
00:29:40,740 --> 00:29:41,741
ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยเชื่อ

577
00:29:41,825 --> 00:29:44,494
คนอย่างแมจิคจะมาทำอะไรกับสตาร์บัคส์ได้…

578
00:29:44,578 --> 00:29:45,745
(โฮเวิร์ด ชูลตซ์)
(ซีอีโอ สตาร์บัคส์ 1986-2000)

579
00:29:45,829 --> 00:29:48,373
ที่จะเป็นเรื่องสำคัญพอ
จริงจังและเข้ากับสถานการณ์สังคมพอ

580
00:29:48,456 --> 00:29:54,004
คือผมว่าตอนนั้นผมก็แค่
สนใจและอยากได้เจอแมจิค จอห์นสัน

581
00:29:54,087 --> 00:29:55,922
คำถามคือ

582
00:29:56,006 --> 00:29:59,509
ถ้าตั้งสตาร์บัคส์ในย่านเซาท์เซนทรัลแอลเอ
คนจะยอมซื้อกาแฟแก้วละสี่เหรียญเหรอ

583
00:29:59,593 --> 00:30:02,679
คำตอบของเออร์วินคือ "เราซื้อกุชชี่ได้นะ"

584
00:30:02,762 --> 00:30:06,016
ทุกครั้งที่มีใครไม่มั่นใจ

585
00:30:06,099 --> 00:30:08,435
และโฮเวิร์ดก็มีเหตุผลที่จะคิดแบบนั้น

586
00:30:08,518 --> 00:30:10,186
เราต้องพาเขาไปดูของจริง

587
00:30:10,270 --> 00:30:11,354
(แมจิคเธียเตอร์)

588
00:30:11,438 --> 00:30:15,734
ตอนนั้น Waiting to Exhale
หนังเรื่องแรกของวิทนีย์ ฮูสตันเพิ่งออก

589
00:30:15,817 --> 00:30:18,612
โฮเวิร์ด ชูลตซ์ตัดสินใจว่า
เขาอยากมาดูตอนวันศุกร์นั้น

590
00:30:18,695 --> 00:30:20,655
บอกเลยนะ เขาช็อกเลย

591
00:30:20,739 --> 00:30:21,990
มันบ้ามากๆ

592
00:30:22,073 --> 00:30:25,243
คือคนเป็นพันๆ มาอัดกันอยู่ในล็อบบี้

593
00:30:25,327 --> 00:30:27,329
เขาดูแถวคนที่ต่อคิว

594
00:30:27,412 --> 00:30:32,751
เขาฟังเรื่องที่คนคุยกัน
แถวๆ หน้าแผงขายของว่าง

595
00:30:32,834 --> 00:30:35,086
เขาเห็นพวกเราใช้เงินกันเยอะขนาดนั้น

596
00:30:35,170 --> 00:30:37,297
เขาบอกว่า "เข้าไปดูในโรงกัน"
ผมบอก "โอเค"

597
00:30:37,380 --> 00:30:42,844
หนังเริ่มฉาย และแน่นอน
วิทนีย์มีปัญหากับผู้ชายในชีวิต

598
00:30:43,553 --> 00:30:45,055
เธอคิดว่ายังไงล่ะ โรบิน

599
00:30:45,138 --> 00:30:49,059
ฉันรักผู้ชายคนนี้มาตั้งนานแล้ว
พอตอนนี้เพิ่งจะได้โอกาสกันอีกครั้ง

600
00:30:49,142 --> 00:30:51,978
ไม่อยากทำพังด้วยการ
ปล่อยให้เขาคิดว่าฉันไม่ไว้ใจเขา

601
00:30:52,062 --> 00:30:55,398
ผู้หญิงและสาวๆ ทุกคนพูดในโรง
"ทิ้งไป อยู่กับมันทำไม"

602
00:30:55,482 --> 00:30:56,816
คือพูดกับจอหนังเลยล่ะ

603
00:30:56,900 --> 00:31:00,111
ผู้ชมมีความใส่ใจ

604
00:31:00,904 --> 00:31:03,198
และมีส่วนร่วมกับหนังอย่างมาก

605
00:31:03,281 --> 00:31:07,577
แล้วแมจิคก็เน้นข้อเท็จจริงให้เห็น
"ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น

606
00:31:07,661 --> 00:31:10,872
จะเกิดเรื่องแบบนี้
เมื่อเราให้พื้นที่เพื่อให้คน

607
00:31:10,956 --> 00:31:12,624
ได้มีปฏิสัมพันธ์กับหนัง

608
00:31:12,707 --> 00:31:17,546
นี่คือชุมชนที่ผมอยากสร้างกับคุณ
ในบริษัทสตาร์บัคส์"

609
00:31:17,629 --> 00:31:20,340
สตาร์บัคส์กำลังจะขยายสาขา
พร้อมกับประกาย "แมจิค" นิดหน่อย

610
00:31:20,423 --> 00:31:22,676
บริษัทสุดฮิตกำลังจับมือกับแมจิค จอห์นสัน

611
00:31:22,759 --> 00:31:25,220
ที่จะเพิ่มสาขาใหม่ๆ ในย่านอาศัยทั่วประเทศ

612
00:31:25,804 --> 00:31:26,972
คนไม่อยากเชื่อ แต่ปรากฏว่า

613
00:31:27,055 --> 00:31:28,056
(ประธานาธิบดีบารัค โอบามา)

614
00:31:28,139 --> 00:31:29,516
คนดำก็ดื่มกาแฟเหมือนกัน

615
00:31:29,599 --> 00:31:32,394
แถมยังดูหนังเยอะมากด้วย

616
00:31:32,477 --> 00:31:33,812
เราพร้อมกันรึยัง

617
00:31:33,895 --> 00:31:35,021
เขาไม่ได้ทำการกุศล

618
00:31:35,480 --> 00:31:38,233
อันที่จริง พวกเขาสร้างผลตอบแทน
ให้นักลงทุนได้ดีมาก

619
00:31:38,316 --> 00:31:40,402
(สปอร์ตอิลลัสสเตรทเทด)
(แมจิค อินค์)

620
00:31:43,321 --> 00:31:44,531
(นิวสวีค)
(เป็นยิ่งกว่าเวทมนตร์)

621
00:31:44,614 --> 00:31:46,992
ทุกสิ่งที่ผมเป็นบนสนามบาส

622
00:31:47,075 --> 00:31:48,785
ผมก็เอามาใช้เมื่อเป็นนักธุรกิจด้วย

623
00:31:48,868 --> 00:31:51,997
วินัย สมาธิ สร้างกลยุทธ์

624
00:31:52,080 --> 00:31:54,207
วางแผนทำการ ทำให้ยอดเยี่ยม

625
00:31:55,750 --> 00:31:59,713
เออร์วินมักจะตั้งใจที่จะ
ทำให้ดีกว่าเก่าอยู่เสมอ

626
00:31:59,796 --> 00:32:01,756
เราต้องเติบโตไปเรื่อยๆ ต้องทำต่อไปเรื่อยๆ

627
00:32:01,840 --> 00:32:04,384
เขาซื้อเครือแฮมเบอร์เกอร์เก่าแก่ที่สุด
แห่งหนึ่งของแอลเอ

628
00:32:04,467 --> 00:32:06,469
เนี่ย แฟทเบอร์เกอร์ เยี่ยม

629
00:32:06,553 --> 00:32:07,554
เยี่ยม

630
00:32:07,637 --> 00:32:09,598
ตัดริบบิ้น เปิดธุรกิจอีกแห่ง

631
00:32:09,681 --> 00:32:12,058
ฟิตเนสที่เปิด 24 ชั่วโมงใกล้ๆ โอ๊คแลนด์

632
00:32:12,142 --> 00:32:15,270
เป็นการลงทุนครั้งล่าสุดของแมจิค จอห์นสัน
ในย่านอาศัยกลางเมือง

633
00:32:16,104 --> 00:32:20,942
เราไปรู้ว่าขาดแคลนที่อยู่อาศัย
และร้านค้าในย่านอาศัยกลางเมือง

634
00:32:21,026 --> 00:32:21,860
(ฮอลลีวูด)

635
00:32:21,943 --> 00:32:23,028
เพราะงั้นก็จัดการกันหน่อย

636
00:32:23,111 --> 00:32:26,489
โครงการนี้ไม่ได้เป็นแค่โครงการที่เยี่ยม

637
00:32:26,573 --> 00:32:28,491
แต่เป็นโครงการที่จำเป็นอย่างมาก

638
00:32:28,575 --> 00:32:31,703
เป้าหมายหลักคือ เอ่อ
เปิดโอกาสทางอสังหาริมทรัพย์

639
00:32:31,786 --> 00:32:33,788
ให้ชุมชนคนกลุ่มน้อยทั่วประเทศ

640
00:32:34,456 --> 00:32:36,583
พวกกลุ่มทุนองค์กรใหญ่ๆ
ไม่พร้อมสนับสนุน

641
00:32:36,666 --> 00:32:39,085
คนปฏิเสธเรามากกว่าที่จะตกลงทำงานด้วยกัน

642
00:32:39,169 --> 00:32:42,339
แต่เราก็พิสูจน์ให้เห็นว่าทุกคนคิดผิด

643
00:32:43,632 --> 00:32:46,092
อาคารใหม่เอี่ยมที่อยู่ในย่านชุมชนเลย

644
00:32:46,843 --> 00:32:50,222
ข้างบนเป็นคอนโดมิเนียม
มีร้านค้าต่างๆ อยู่ด้านล่าง

645
00:32:50,305 --> 00:32:53,475
ทุกคนดูออกว่าเราพยายามทำอะไร

646
00:32:53,558 --> 00:32:55,143
และเราเริ่มจะทำแล้วได้ผล

647
00:32:55,227 --> 00:32:58,897
เรากำลังจะกลายเป็น
บริษัทพัฒนาอสังหาฯ ที่สำคัญที่สุด

648
00:32:58,980 --> 00:33:01,316
สำหรับกลุ่มชุมชนกลุ่มน้อยทั่วประเทศ

649
00:33:01,399 --> 00:33:04,319
ตอนนี้เขามาเล่นส่งลูกไม่มอง
กับกองทุนอสังหาฯ…

650
00:33:04,402 --> 00:33:05,820
(แอลแอล คูล เจ)
(เพื่อนและไอคอนวงการบันเทิง)

651
00:33:05,904 --> 00:33:07,864
ส่งลูกไม่มอง
กับศูนย์การค้าและแฟรนไชส์ต่างๆ

652
00:33:07,948 --> 00:33:10,492
มีคนบอกว่าแมจิค จอห์นสัน
พลิกโฉมธุรกิจย่านชุมชนกลางเมือง

653
00:33:10,575 --> 00:33:11,409
(ดิเออร์ลีโชว์)

654
00:33:12,285 --> 00:33:16,581
เขาตามหาคนที่มีแรงผลักดันเหมือนกัน
มีวิสัยทัศน์เหมือนกัน

655
00:33:16,665 --> 00:33:21,294
และไม่กลัวที่จะทำงานเกินเวลา
หรือทำเกินหน้าที่ไปไกล

656
00:33:22,170 --> 00:33:24,673
นี่คือคนที่ตื่นขึ้นมาตอนตีสี่

657
00:33:24,756 --> 00:33:26,800
(คริสตินา ฟรานซิส)
(ประธาน - จอห์นสันเอนเทอร์ไพรส์)

658
00:33:26,883 --> 00:33:28,635
และเขามีวินัยในการทำงานแบบไม่เคยหยุด

659
00:33:28,718 --> 00:33:30,178
เราต้องไปทำงานแต่เช้า

660
00:33:30,262 --> 00:33:31,096
(แมจิค จอห์นสัน เอนเตอร์ไพรส์)

661
00:33:31,179 --> 00:33:32,097
ทำงานช่วงกินมื้อเที่ยง

662
00:33:32,180 --> 00:33:34,599
ทำงานวันเสาร์และอาทิตย์ด้วย

663
00:33:34,683 --> 00:33:37,394
ไม่มีวันเสาร์อาทิตย์ไหนที่
ฉันไม่ได้เข้ามาที่ออฟฟิศเลย

664
00:33:37,477 --> 00:33:40,647
น่าจะติดๆ กันได้ 15 ปีแล้ว

665
00:33:40,730 --> 00:33:42,232
เมื่อเลิกเล่นกีฬาอาชีพไปแล้ว

666
00:33:42,315 --> 00:33:44,401
จอห์นสันหันความสนใจมายังโลกธุรกิจ

667
00:33:44,484 --> 00:33:48,405
ตอนนี้เขามีหุ้นใน
โรงหนัง ร้านอาหาร ศูนย์การค้า

668
00:33:48,488 --> 00:33:50,574
สตาร์บัคส์และอสังหาริมทรัพย์

669
00:33:50,657 --> 00:33:54,035
เป็นอาณาจักรซึ่งมีมูลค่า
เกือบห้าร้อยล้านเหรียญ

670
00:33:54,119 --> 00:33:57,831
เออร์วินอยากทำอะไรเยอะแยะ

671
00:34:00,208 --> 00:34:04,379
และผมมักจะกังวลเสมอว่า
เราพยายามทำอะไรมากเกินไป

672
00:34:05,672 --> 00:34:08,258
โดยที่เขามีแค่ตัวคนเดียว

673
00:34:16,724 --> 00:34:18,768
เออร์วินกับฉัน
คุยกันเรื่องมีลูกมาตลอด

674
00:34:18,852 --> 00:34:20,436
คุยก่อนที่เราจะแต่งงานกันอีกนะ

675
00:34:20,519 --> 00:34:25,233
และเราพูดเสมอว่าอยากมีครอบครัวใหญ่
เพราะเขามาจากครอบครัวใหญ่

676
00:34:26,401 --> 00:34:27,652
แต่ในสมัยนั้น

677
00:34:27,736 --> 00:34:33,074
ยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ
การที่คนไข้ติดเชื้อเอชไอวีจะมีลูก

678
00:34:33,157 --> 00:34:36,745
หมอเลยแนะนำว่าอย่าลองเองดีกว่า

679
00:34:37,996 --> 00:34:39,914
คือการมีลูกชายสองคน

680
00:34:39,998 --> 00:34:43,960
รู้ว่าคุกกี้กับผมจะ
ไม่อาจมีลูกได้เองอีกแล้ว

681
00:34:44,878 --> 00:34:47,505
เราทั้งคู่จึงตัดสินใจรับลูกมาเลี้ยงเพิ่ม

682
00:34:48,465 --> 00:34:52,302
เด็กที่แสนงดงามคนนี้เข้ามาในชีวิตเรา

683
00:34:54,304 --> 00:34:57,474
ลูกกลับมาบ้าน
ฉันอุ้มอีเจอยู่ ฉันบอกว่า

684
00:34:57,557 --> 00:35:00,685
"อีเจ มาดูสิ นี่น้องสาวของลูกนะ"

685
00:35:00,769 --> 00:35:04,439
ตอนนั้นเขาก็แบบ
"อุ๊ย น่ารัก น้องน่ารักมาก

686
00:35:04,522 --> 00:35:05,649
ทีนี้ก็เอาไปคืน"

687
00:35:08,068 --> 00:35:11,279
เออร์วินจะเริ่มผูกพันกับเด็กๆ
ตอนที่เขาเริ่มคลานหรือเดินเตาะแตะ

688
00:35:11,363 --> 00:35:13,782
ตอนที่ลูกเริ่มไวพอที่จะเล่นกับเขาได้

689
00:35:15,909 --> 00:35:19,496
เขายุ่งมาก
เขาต้องตื่นไปทำงาน

690
00:35:20,705 --> 00:35:23,416
แถมเขาก็เดินทางบ่อยมากด้วย
เขาจึงไม่ค่อยอยู่บ้าน

691
00:35:24,668 --> 00:35:27,045
ถึงพ่อจะทำงานเยอะมาก

692
00:35:27,128 --> 00:35:28,421
แต่ฉันรู้ว่า เมื่อพ่อกลับมาบ้าน…

693
00:35:28,505 --> 00:35:29,506
(เอลิซา จอห์นสัน)
(ลูกสาว)

694
00:35:29,589 --> 00:35:32,884
เราจะไปกินไอศกรีมกัน
หรือไม่งั้นก็จะไปดูหนังกัน

695
00:35:32,968 --> 00:35:35,679
หรือเขาจะใช้เวลาเป็นชั่วโมงๆ กับฉัน
ตอนไปชอปปิ้ง

696
00:35:35,762 --> 00:35:39,558
ปล่อยให้ฉันเลือกชุดโปรดอะไรอย่างนั้น

697
00:35:41,184 --> 00:35:44,729
คือว่า เขาก็พาเราไปดูหนังบ่อยมาก

698
00:35:45,480 --> 00:35:46,565
ทุกครั้งที่พ่อกลับมาบ้าน

699
00:35:46,648 --> 00:35:48,692
หรือวันหยุด เวลาที่พ่ออยู่ก็จะเหมือน…

700
00:35:48,775 --> 00:35:49,776
(อีเจ จอห์นสัน)
(ลูกชาย)

701
00:35:49,859 --> 00:35:51,194
เขาจะพาเราไปทุกที่เลย

702
00:35:52,195 --> 00:35:54,990
ความทรงจำแรกที่ผมจำได้คือ

703
00:35:55,073 --> 00:35:56,074
พ่อจะมา…

704
00:35:56,157 --> 00:35:56,992
(อังเดร จอห์นสัน)
(ลูกชาย)

705
00:35:57,075 --> 00:35:58,618
ที่แลนซิ่ง เราจะมีวันรวมญาติกัน

706
00:35:58,702 --> 00:36:02,956
แล้วตอนผมอายุประมาณสิบหรือ 11 ขวบ

707
00:36:03,039 --> 00:36:05,333
ก็เริ่มบินไปหาพ่อเอง

708
00:36:05,417 --> 00:36:09,754
และครั้งแรกที่ได้เห็นว่า
เมืองใหญ่มันเป็นยังไงจริงๆ

709
00:36:09,838 --> 00:36:12,883
หรือตอนที่ได้เห็นหาดทราย ได้ไปดิสนีย์แลนด์

710
00:36:12,966 --> 00:36:16,511
สำหรับเด็กที่มาจากเมืองแลนซิ่งเล็กๆ
นั่นมันดูยิ่งใหญ่มาก

711
00:36:17,888 --> 00:36:21,516
พ่อจะจัดเวลาให้… เรื่องสำคัญจริงๆ เสมอ
ผมว่านะ

712
00:36:21,600 --> 00:36:23,560
แต่เขา นั่นแหละ พ่อก็ทำงานเยอะมาก

713
00:36:23,643 --> 00:36:26,313
และเขาก็กำลังเปลี่ยนภาพลักษณ์ตัวเอง

714
00:36:26,396 --> 00:36:31,484
และอาณาจักรของเขาให้เป็น
ตามที่เขาอยากให้เป็น

715
00:36:33,612 --> 00:36:35,864
ในตอนแรก ตอนที่ยังเด็กอยู่

716
00:36:36,364 --> 00:36:38,533
พ่ออยากให้เข้าวงการกีฬาอะไรงั้น

717
00:36:38,617 --> 00:36:40,660
แต่เหมือน นี่ไม่เคยมีใจรักกีฬาเลย

718
00:36:40,744 --> 00:36:45,415
ถึงจะต้อง วันศุกร์กลับมาจากโรงเรียนปั๊บ
เปลี่ยนชุด ไปดูบาสเกตบอล

719
00:36:46,291 --> 00:36:48,627
นั่นเลือกไม่ได้เลย
เราทุกคนต้องไปฟอรั่มกัน

720
00:36:48,710 --> 00:36:51,171
เมื่อถึงคืนวันศุกร์
นั่นเป็นสิ่งที่เราต้องทำ

721
00:36:51,254 --> 00:36:53,965
ใช่ นี่ก็อยู่ตอนที่คนแข่งชิงแชมป์
เรื่องอะไรพวกนั้น

722
00:36:54,049 --> 00:36:56,468
และผู้ชายและหนุ่มๆ ทุกคนในโลก
จะเดินเข้ามาหา

723
00:36:56,551 --> 00:36:58,470
พูดว่า "โอ๊ย ให้ตาย มันจะเป็นยังไงนะ"

724
00:36:58,553 --> 00:37:00,222
หรือ "เกมนั้นในปีนั้นๆ"

725
00:37:00,305 --> 00:37:02,891
และ "ตอนพ่อของคุณส่งลูกแบบนี้"
อะไรพวกนั้น

726
00:37:02,974 --> 00:37:05,518
นี่ก็แบบ "นี่ไม่รู้นะว่าพูดถึงอะไรอยู่"

727
00:37:05,602 --> 00:37:08,480
เราให้เขาลองเล่นทีบอล
เขาก็ลงสนามไป

728
00:37:08,563 --> 00:37:11,691
เก็บดอกไม้แล้ววิ่งกลับมาหาฉัน
บอกว่า "ดูสิแม่ หนูเก็บดอกไม้มาให้"

729
00:37:11,775 --> 00:37:13,401
คือเขาเก็บดอกไม้มาให้ฉัน

730
00:37:13,485 --> 00:37:15,654
ฉันก็แบบ "อีเจ ลูกควรต้องรับบอลให้ได้"

731
00:37:15,737 --> 00:37:17,239
(โคเมทส์)

732
00:37:17,322 --> 00:37:20,700
ตอนที่ฉันเล่นบาสเกตบอล
ฉันก็ใช้เบอร์ของพ่อ

733
00:37:20,784 --> 00:37:22,410
ฉันใช้เบอร์ 32

734
00:37:22,494 --> 00:37:25,288
แล้วเวลาพ่อมาดูฉันลงสนามก็กดดันมากค่ะ

735
00:37:25,372 --> 00:37:28,375
รู้สึกเหมือนสายตาทุกคนจ้องอยู่

736
00:37:29,209 --> 00:37:31,628
ผมย้ำกับลูกๆ ตลอดเวลา

737
00:37:31,711 --> 00:37:34,923
ทุกสิ่งที่ลูกทำก็สะท้อนมาถึงคนเป็นพ่อแม่

738
00:37:35,924 --> 00:37:38,885
ในฐานะพ่อคน เราก็บอกว่า
"โห อยากให้ลูกมาเล่นกีฬา

739
00:37:38,969 --> 00:37:40,637
และจะได้เป็นเหมือนพ่อ"

740
00:37:41,346 --> 00:37:43,765
คนจะพูดเลย ถ้าผมพลาด

741
00:37:43,848 --> 00:37:47,727
จะบอกว่ามันแย่กว่า
ทุกครั้งที่พ่อผมพลาด

742
00:37:47,811 --> 00:37:49,813
หรือถ้าเวลาเล่นแล้วออกมาดี

743
00:37:49,896 --> 00:37:53,275
อ๋อ ก็ดีนะ แต่ก็ยังไม่ดีเท่าที่พ่อเล่นเอาไว้

744
00:37:53,358 --> 00:37:58,697
เพราะงั้น ตั้งแต่ช่วงแรกๆ
นั่นทำให้ผมไม่ชอบการเล่นบาส

745
00:38:00,365 --> 00:38:02,742
แต่ประเด็นคือ ผมเชื่อนะว่า

746
00:38:02,826 --> 00:38:04,578
พ่อคงจะทำใจรับได้ยากกว่า

747
00:38:04,661 --> 00:38:10,750
ถ้าผมหรือเอลิซาหรืออังเดร
กลายเป็นอัจฉริยะบาสเกตบอล

748
00:38:10,834 --> 00:38:13,879
และเล่นได้เก่งมากๆ เป็นเหมือน
ลาบรอน เจมส์หรืออะไรแบบนั้น

749
00:38:13,962 --> 00:38:18,800
ในทางหนึ่ง ผมว่า
เขาก็อยากได้แสงจากฝั่งนั้นอยู่คนเดียว

750
00:38:20,468 --> 00:38:24,723
ตอนนั้นเรื่องที่ยากคือ…
การที่เขาต้องตัดใจจากโลกเก่าของตัวเอง

751
00:38:25,599 --> 00:38:27,267
เพราะมันถูกริบไปจากเขา

752
00:38:27,350 --> 00:38:29,019
ตอนนั้นเขาไม่พร้อมที่จะตัดใจ

753
00:38:29,519 --> 00:38:31,021
เขาชอบการแข่งขัน

754
00:38:31,688 --> 00:38:33,481
มันไม่ใช่ว่าเขาอยากอยู่ในสายตาคนหรืออยากดัง

755
00:38:33,565 --> 00:38:35,775
เรื่องสำคัญคือการได้ลงแข่งขัน

756
00:38:35,859 --> 00:38:40,322
ผมคิดถึงศอก การโดนศอก
แล้วก็การได้ศอกคนไปด้วย

757
00:38:40,405 --> 00:38:43,617
ผมคิดถึงการเตรียมตัวรับคู่ต่อสู้

758
00:38:43,700 --> 00:38:44,910
ผมยังอยากเล่นอยู่

759
00:38:47,829 --> 00:38:50,332
ทำไมผมถึงไม่ได้ลงไปอยู่ในสนาม

760
00:38:50,415 --> 00:38:52,500
เท่ากับในปี 1996

761
00:38:52,584 --> 00:38:55,795
สักระยะหนึ่งตอนหลังปีใหม่
เขาบอกว่า "ผมจะกลับไปเล่น"

762
00:38:56,379 --> 00:38:57,547
แต่ผมก็รู้ว่า…

763
00:38:58,715 --> 00:39:01,718
รู้ว่าเขาเล่นได้ไม่นานหรอก

764
00:39:01,801 --> 00:39:05,347
เช้าวันนี้ จอห์นสัน
หยุดข่าวลือเรื่องการคืนสนามของเขา

765
00:39:05,430 --> 00:39:06,932
ผมกลับมาแล้ว ใช่ กลับมา

766
00:39:08,308 --> 00:39:11,603
ตั๋วเข้าชมเกมที่สนามฟอรั่ม
ขายดิบขายดีทันทีที่แฟนๆ เลเกอร์ส

767
00:39:11,686 --> 00:39:14,439
ได้ยินข่าวว่าแมจิค จอห์นสันจะกลับมาร่วมทีม

768
00:39:14,522 --> 00:39:17,984
ผมตื่นเต้นมาก
สองสามคืนที่ผ่านมานอนไม่หลับเลย

769
00:39:18,818 --> 00:39:22,030
ผมว่านั่นปี 1996 นะ
เป็นเกมที่แมจิค จอห์นสันหวนคืนสนาม

770
00:39:22,113 --> 00:39:24,991
ตั๋วขายหมด วู้!
แมจิคกลับมาที่แอลเอแล้วจ้า

771
00:39:25,075 --> 00:39:26,076
(แมจิคเป็นประธานาธิบดีเถอะ)

772
00:39:26,701 --> 00:39:29,371
ผมเป็นผู้บรรยายกีฬาทางวิทยุ

773
00:39:29,454 --> 00:39:31,373
แล้วผมก็แบบ "ต้องเข้าไปดูให้ได้"

774
00:39:31,456 --> 00:39:32,874
(จอห์นสันกลับมาเป็น
ตัวจริงของทีมเลเกอร์สในคืนนี้)

775
00:39:32,958 --> 00:39:33,792
(ยินดีต้อนรับกลับมา
แมจิค)

776
00:39:33,875 --> 00:39:36,586
แมจิคเป็นส่วนสำคัญในวัยเด็กของผม

777
00:39:36,670 --> 00:39:37,546
(จิมมี่ คิมเมล)
(เพื่อนและนักแสดงตลก)

778
00:39:37,629 --> 00:39:39,130
แบบตอนยังเด็กผมเคยวาดรูปเขาเลย

779
00:39:39,214 --> 00:39:43,635
การได้เห็นเขากลับมาลงสนาม
ไม่ใช่แค่ลงมาเล่น แต่เล่นได้ดีมาก…

780
00:39:43,718 --> 00:39:45,512
แมจิคเจาะเข้าไป ได้แต้มครับ!

781
00:39:45,595 --> 00:39:47,264
เป็นการยืนยันกับชีวิตมากๆ

782
00:39:47,347 --> 00:39:49,391
นี่เป็นยิ่งกว่าเรื่องกีฬา

783
00:39:49,474 --> 00:39:52,811
เมื่อเขาลงสนามให้
ทีมลอสแองเจลิสเลเกอร์สเมื่อคืนนี้

784
00:39:52,894 --> 00:39:55,981
แมจิค จอห์นสันเล่นได้
อย่างกับไม่ได้พักไปไหนทั้งสิ้น

785
00:39:56,064 --> 00:39:59,901
เขาทำแต้มได้ 19 คะแนน
รีบาวนด์ 8 ลูกและแอสซิสต์อีก 10 ครั้ง

786
00:39:59,985 --> 00:40:04,197
เรื่องที่เขาจะกลับไปลงสนาม
ฉันก็มีความสุขเพราะเขามีความสุข

787
00:40:04,281 --> 00:40:05,282
แต่…

788
00:40:05,782 --> 00:40:09,202
ก็ไม่ได้คิดว่านี่เป็นเรื่องที่ดีเท่าไหร่

789
00:40:09,286 --> 00:40:11,997
แมจิค จอห์นสันบอกว่า
"เอาไมเคิลมาชนเลย"

790
00:40:12,080 --> 00:40:15,041
แมจิคแมนเหมือนพร้อมรับ
ศึกคืนวันศุกร์

791
00:40:15,125 --> 00:40:20,005
กับราชาแห่งเอ็นบีเอ ไมเคิล จอร์แดน
หลังจากคืนสนามอย่างงดงามเมื่อคืนนี้

792
00:40:20,672 --> 00:40:21,965
แมจิค จอห์นสันเจาะเข้าไป

793
00:40:22,048 --> 00:40:23,800
โดนพิพเพนปัดออกครับ

794
00:40:23,884 --> 00:40:26,970
ส่งกลับให้แมจิค
หลุดจากร็อดแมนมาได้ ไม่ถึงครับ

795
00:40:29,890 --> 00:40:33,643
เรื่องที่เศร้าคือ
เกมที่สองก็เจอชิคาโกบูลส์เลย

796
00:40:33,727 --> 00:40:35,270
และพวกนั้นขยี้เขาไม่เหลือ

797
00:40:35,770 --> 00:40:37,898
ผมรู้จักกับไมเคิล
ผมได้คุยกับเขาหลังจากเกมนั้น

798
00:40:38,356 --> 00:40:39,691
เขาก็รู้สึกแย่

799
00:40:39,774 --> 00:40:43,570
คือเขากับเดนนิส ร็อดแมนก็…
พวกนั้นขยี้เขาไม่เหลือ

800
00:40:43,653 --> 00:40:46,197
จำได้ว่าเดนนิส ร็อดแมนอยากประกบเขา

801
00:40:46,281 --> 00:40:48,742
คือ เราก็เลยให้เดนนิสประกบเขา

802
00:40:48,825 --> 00:40:50,577
แมจิคตบมือของร็อดแมนออก

803
00:40:50,660 --> 00:40:52,329
พลิกเลี้ยงหนี ร็อดแมนได้ฟาลว์

804
00:40:52,412 --> 00:40:54,080
และ… โอ๊ะโอ เขาจะ…

805
00:40:54,164 --> 00:40:55,957
ในเกมก็พูดปากหมาใส่กันเยอะ

806
00:40:56,041 --> 00:41:00,712
แบบ "คืองี้ พวก ปี 92 บอกแล้วไงว่า
มีเด็กใหม่ครองสนามแล้ว"

807
00:41:00,795 --> 00:41:03,340
แบบ "นี่ไม่ใช่โลกของแมจิค จอห์นสัน
กับแลร์รี เบิร์ดแล้ว

808
00:41:03,423 --> 00:41:05,592
นายกำลังขาลง เรากำลังขาขึ้น"

809
00:41:06,092 --> 00:41:09,930
ทั้งความอึด ความเร็ว
และความว่องไวไม่เหลือแล้ว

810
00:41:10,013 --> 00:41:12,140
แต่เพราะเขาฉลาดและตัวใหญ่…

811
00:41:12,224 --> 00:41:13,683
(เคิร์ท แรมบิส)
(ฟอร์เวิร์ด เลเกอร์ส 1981-1988)

812
00:41:13,767 --> 00:41:16,686
เขาจึงยังสามารถเล่นเป็นประโยชน์ต่อทีมได้

813
00:41:16,770 --> 00:41:21,900
แต่ยิ่งเล่นตามฤดูกาลไป เราจะ…
ความอ่อนล้าก็เริ่มมาแล้ว

814
00:41:21,983 --> 00:41:26,488
เขาไม่ได้ตื่นเต้นและมีความสุข
อย่างที่คิดว่าจะมี

815
00:41:26,571 --> 00:41:29,866
คือมันเป็นฤดูกาลที่โหดและไม่เหมือนเดิม

816
00:41:29,950 --> 00:41:31,534
ถ้าเล่นเกมรับอย่างที่เล่นอยู่ตอนนี้

817
00:41:31,618 --> 00:41:33,328
ทีมเบลเซอร์ไม่ตายหรอก

818
00:41:33,411 --> 00:41:34,663
โดนอย่างนั้นเข้าไปเป็นไง

819
00:41:35,121 --> 00:41:40,418
ต้องเจออย่างนั้น เขาถึงรู้ว่า
"โอเค ตอนนี้เลิกเล่นจริงๆ ได้ละ

820
00:41:40,502 --> 00:41:41,503
(แมจิคลาออกอีกแล้ว - จบจริงไหม)

821
00:41:41,586 --> 00:41:42,921
มันไม่เหมือนเก่า

822
00:41:43,421 --> 00:41:44,839
ผมไม่อยากเล่นกีฬานี้แล้ว"

823
00:41:46,091 --> 00:41:49,844
นี่ไม่ใช่วันที่เศร้าหรือวันที่ไม่ดี
วันนี้เป็นวันดี

824
00:41:49,928 --> 00:41:52,973
เพราะพระเจ้ามอบโอกาส
ให้ผมกลับมาเล่นได้

825
00:41:54,724 --> 00:41:57,185
พระเจ้าจะยังคงมอบพรให้ผมต่อ
หลังจากจบเรื่องนี้

826
00:41:57,269 --> 00:41:58,645
(ฟุ่บ! แมจิคเล่นกลหายตัวครั้งสุดท้าย)

827
00:41:58,728 --> 00:42:01,356
เขาพยายามย้อนกลับไป
เพื่อปลุกชีวิตเดิมนั้นกลับมา

828
00:42:01,439 --> 00:42:03,233
แต่มันไม่มีทางเป็นจริงไปได้

829
00:42:03,316 --> 00:42:05,318
แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในใจเขา…

830
00:42:05,402 --> 00:42:08,697
วิธีคิดของเออร์วิน…
วิธีใช้ชีวิตของเออร์วินคือ

831
00:42:08,780 --> 00:42:12,701
เขาเอาแต่มองไปข้างหน้าค่ะ
นั่นเป็นจังหวะที่เขาได้วิสัยทัศน์ใหม่ๆ

832
00:42:12,784 --> 00:42:16,037
แล้วเขาก็จะตื่นเต้นมากๆ
กับวิสัยทัศน์ใหม่ของตัวเอง

833
00:42:16,830 --> 00:42:18,373
มีเรื่องอะไรมากมายที่พยายามจะทำ

834
00:42:18,456 --> 00:42:21,001
นอกจากจะกลับลงสนาม
ยังอยากทำรายการทีวีอีก

835
00:42:21,793 --> 00:42:25,088
ในอีกไม่กี่เดือน
จอห์นสันจะเป็นพิธีกร The Magic Hour

836
00:42:25,171 --> 00:42:26,882
รายการทอล์คโชว์ช่วงดึก

837
00:42:27,465 --> 00:42:28,758
สวัสดีครับ เป็นยังไงบ้าง โอเคนะ

838
00:42:28,842 --> 00:42:29,676
(ปี 1998)

839
00:42:29,759 --> 00:42:32,262
ในงานประชุม
ผู้จัดรายการโทรศัพท์เมื่อไม่นานมานี้

840
00:42:32,345 --> 00:42:35,891
เขาพยายามสร้างคอนเนคชั่นและ
นำเสนอรายการให้ผู้บริหารทุกคน

841
00:42:35,974 --> 00:42:37,726
เป็นไงบ้าง ยินดีที่ได้พบ

842
00:42:37,809 --> 00:42:41,062
เราได้คุยกัน
ผมว่านั่นก็เป็นไอเดียที่ดี

843
00:42:41,563 --> 00:42:44,608
แต่ผมก็เตือนนะ
เพราะผมเป็นผู้จัดการของเดวิด เลทเทอร์แมน

844
00:42:45,108 --> 00:42:51,740
ผมให้คำแนะนำไปว่า
ทำรายการแบบนั้นจะเบียดคนอื่นยากมาก

845
00:42:51,823 --> 00:42:53,950
มีทั้งเลโน มีเลทเทอร์แมนแล้ว

846
00:42:54,034 --> 00:42:57,162
นี่เป็นสนามที่การแข่งขันโหดมาก
ซึ่งคุณกำลังจะลงไป

847
00:42:57,245 --> 00:42:58,788
- ครับ
- คุณทำไปทำไม

848
00:42:58,872 --> 00:43:00,582
เพราะมันเป็นสนามที่โหด

849
00:43:02,834 --> 00:43:08,506
สดจากลอสแองเจลิส
ถึงเวลา The Magic Hour

850
00:43:08,590 --> 00:43:10,842
The Magic Hour เป็น…

851
00:43:11,718 --> 00:43:14,721
อย่าลืมครับ คำนี้มาจากปาก
คนที่รักแมจิค จอห์นสันมาก…

852
00:43:14,804 --> 00:43:17,307
เป็นหนึ่งใน…
ไม่ใช่หนึ่งในรายการทอล์คโชว์ที่แย่สุด

853
00:43:17,390 --> 00:43:19,809
แต่เป็นหนึ่งในรายการทีวีที่แย่สุดในประวัติศาสตร์

854
00:43:19,893 --> 00:43:23,605
เหล่าฝาแฝดที่มานั่งอยู่แถวหน้าเนี่ย โห!

855
00:43:25,398 --> 00:43:26,900
ดูฝาแฝดพวกนี้สิ

856
00:43:30,987 --> 00:43:33,114
- จัดมาให้ผมเลยเหรอ
- จัดให้คุณ

857
00:43:34,491 --> 00:43:39,037
แล้วเขาก็รู้ตัวเร็วมากว่า
เขาไม่ชอบทำเรื่องแบบนี้ทุกคืน

858
00:43:39,120 --> 00:43:42,415
งานนี้ต้องอยู่ในใจคุณตลอด
ทั้งมื้อเช้า กลางวัน เย็น

859
00:43:42,499 --> 00:43:43,500
มันไม่เหมาะกับเขา

860
00:43:43,583 --> 00:43:46,795
เขามีมื้อเช้ากับกลางวัน
ที่ไปทำอะไรอย่างอื่น

861
00:43:46,878 --> 00:43:50,382
เขาจึง… ผมว่า
เขาคิดทำหลายเรื่องเกินไปจนรับไม่ไหว

862
00:43:51,800 --> 00:43:55,971
ความแตกต่างระหว่างเออร์วินกับแมจิค
คือเป็นสองคนที่ต่างกันลิบ

863
00:43:56,888 --> 00:43:59,724
คือแมจิคเป็น… เป็น… ตัวละคร

864
00:43:59,808 --> 00:44:03,228
คือเขา… เขาเป็น… คนของโลก

865
00:44:03,311 --> 00:44:05,313
เขาจะอยู่หน้ากล้องแล้วก็ยิ้มกว้าง

866
00:44:05,397 --> 00:44:07,440
หัวเราะ ชอบความสนใจจากคน

867
00:44:07,524 --> 00:44:10,485
เหมือนกลายเป็นคนละคนเลยเวลาอยู่หน้าคนอื่น

868
00:44:10,569 --> 00:44:14,197
แต่เวลาไม่อยู่ จริงๆ แล้วเขาเป็น
อินโทรเวิร์ตอยู่กับตัวเองนะ

869
00:44:14,281 --> 00:44:18,702
แล้วก็… เขามักกลายเป็นคนเงียบๆ

870
00:44:18,785 --> 00:44:21,371
เหมือนหนังเรื่อง Split น่ะ
หลายคนสู้กันเพื่อจะหาแสง

871
00:44:21,454 --> 00:44:23,248
แล้วเหมือนกับ… เออร์วินอาจจะได้แสงอยู่

872
00:44:23,331 --> 00:44:27,002
แล้วมีอะไรเปลี่ยนไปนิดนึง
แมจิคก็เข้ามาแทน

873
00:44:28,295 --> 00:44:34,092
ที่ตลกก็คือ ผมกับพ่อมี
สมองที่แทบจะเหมือนกันเลย

874
00:44:34,175 --> 00:44:38,471
วิธีคิด วิธีประมวลผลเรื่องต่างๆ
เราทำคล้ายกันมาก

875
00:44:38,555 --> 00:44:41,558
ตอนนั้นพ่อก็กำลังค้นหาตัวเอง
ผมก็ค้นหาตัวเองอยู่

876
00:44:44,519 --> 00:44:47,355
เส้นทางการมาเป็นตัวตนที่เป็นทุกวันนี้
เป็นเรื่องยากที่สุด

877
00:44:47,439 --> 00:44:52,193
ส่วนหนึ่งที่ทำให้ยากก็เพราะ
ชื่อคนสำคัญที่ติดอยู่กับตัวเสมอ

878
00:44:54,738 --> 00:44:57,908
พ่อจะคอย… จับตาดูตอนยังเด็ก

879
00:44:57,991 --> 00:45:00,201
เหมือนคอยทดสอบ และ…

880
00:45:00,285 --> 00:45:02,370
โดยเฉพาะตอนที่ยังเด็ก
เพราะเห็นชัดๆ ว่าผมมักจะสนใจ

881
00:45:02,454 --> 00:45:04,205
เรื่องที่ดูสวยงามอ่อนไหว
หรืออะไรแบบนั้น

882
00:45:04,289 --> 00:45:06,207
และพ่อ คือว่า… เขาก็ไม่อนุญาต

883
00:45:06,291 --> 00:45:09,127
เขาอยากเล่นตุ๊กตาของน้องสาวเสมอ

884
00:45:09,211 --> 00:45:10,962
โดยเฉพาะตุ๊กตาบาร์บี้

885
00:45:11,046 --> 00:45:12,881
จับมาแต่งตัวอย่างโน้นอย่างนี้

886
00:45:12,964 --> 00:45:16,134
และไม่ว่าฉันจะบอกลูกว่าอย่าเล่นแค่ไหน

887
00:45:16,718 --> 00:45:18,887
พอขึ้นไปข้างบนอีกที นั่นก็เป็นสิ่งที่เขาทำอยู่

888
00:45:21,181 --> 00:45:25,435
ผมแอบเอาบาร์บี้ไปไว้ใต้เตียง
หรือในชุดคลุมกระโปรง

889
00:45:26,645 --> 00:45:27,896
ผมจะซ่อนตัวจากพ่อ

890
00:45:29,105 --> 00:45:31,066
ก็เหมือนผมมีชีวิตสองด้าน

891
00:45:32,901 --> 00:45:34,444
ต่อให้มีเวลาแค่ชั่วโมงเดียว

892
00:45:34,945 --> 00:45:37,781
ที่จะอยู่คนเดียวในห้อง
ได้ใส่กระโปรงแล้วหมุนตัวพลิ้วๆ

893
00:45:37,864 --> 00:45:42,077
แต่เป็นแม่มดใจร้ายหรือเล่นกับตุ๊กตา
นั่นก็พอใจแล้ว

894
00:45:42,160 --> 00:45:44,204
เวลาไปโรงเรียน ผมก็เป็นตัวของผมเต็มที่

895
00:45:44,287 --> 00:45:46,581
แต่เวลากลับมาบ้าน… ไม่ได้

896
00:45:49,084 --> 00:45:50,961
ตอนนั้นเป็นปิดเทอมหน้าร้อนของเด็กๆ

897
00:45:52,254 --> 00:45:54,881
ตอนนั้นอีเจอายุ 13 แล้วมั้ง

898
00:45:54,965 --> 00:45:59,511
นั่นเป็นตอนที่ฉันเห็นเขามองหนุ่มๆ คนอื่นแบบ…
ตอนเราไปเที่ยวฮาวาย

899
00:46:01,096 --> 00:46:02,973
ฉันคุยกับเขาแล้วบอกว่า

900
00:46:03,056 --> 00:46:05,892
"คิดว่าตัวเองเป็นเกย์ไหม ชอบหนุ่มๆ รึเปล่า"

901
00:46:05,976 --> 00:46:09,771
เขาตอบเลยว่า "ใช่ ชอบ"
แล้วก็ประหม่ามากที่จะบอกฉัน

902
00:46:09,854 --> 00:46:14,234
ก่อนที่เขาจะบอกด้วยซ้ำ ผมบอกว่า
"อีเจ นายไม่ต้องห่วงเรื่องฉันเลย

903
00:46:14,317 --> 00:46:16,820
ฉันรู้ว่านายเป็นไงมาตั้งนานแล้ว"

904
00:46:16,903 --> 00:46:21,825
แล้วผมดูออกเลยว่า
ความหนักใจที่เขาแบกไว้หายไปจากตัว

905
00:46:21,908 --> 00:46:24,619
ผมว่าตอนนั้นเขาน่าจะได้คุยกับคุกกี้แล้วนะ

906
00:46:24,703 --> 00:46:27,706
แต่เขายังไม่ได้คุยกับคุณพ่อผม

907
00:46:29,040 --> 00:46:31,710
ฉันบอกว่า "แม่อยู่ข้างลูก
แม่สนับสนุนและรักลูกเสมอ

908
00:46:31,793 --> 00:46:34,129
งั้นก้าวต่อไป เราจะบอกพ่อยังไง"

909
00:46:35,881 --> 00:46:38,008
กลับมาจากการพักร้อนรอบนั้น

910
00:46:38,091 --> 00:46:41,928
ฉันตัดสินใจบอกเขาไปเลย
เพราะอยากจัดการให้มันจบๆ

911
00:46:42,012 --> 00:46:43,930
เพราะฉันพร้อมจะก้าวต่อแล้ว

912
00:46:44,848 --> 00:46:47,517
พ่อบอกว่า "ต้องทำตัวแมนๆ
ต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้

913
00:46:47,601 --> 00:46:49,978
นี่ไม่ใช่ชีวิตที่พ่ออยากให้แกใช้"
แล้วเราก็ต้องนั่งฟัง

914
00:46:50,061 --> 00:46:52,814
นั่นก็แบบ
"เอ่อ นี่เป็นคำที่ฟังแล้วเสียใจมาก"

915
00:46:53,899 --> 00:46:57,569
ผมจะไม่มาโกหกคุณแล้วพูดว่า เอ่อ

916
00:46:57,652 --> 00:47:01,740
ผมยอมรับสิ่งที่เขาทำได้ตั้งแต่ต้นหรอก
เพราะตอนแรกรับไม่ได้

917
00:47:01,823 --> 00:47:04,618
อีเจเดินออกไปจากห้อง
ฉันก็ด่าเขาหนักเลย

918
00:47:04,701 --> 00:47:06,411
แบบ "ไม่อยากเชื่อว่าคุณพูดอย่างนั้น

919
00:47:06,494 --> 00:47:08,455
นี่มันตัวตนของลูก
ช่วยปล่อยให้เขาเป็นไป

920
00:47:08,538 --> 00:47:10,332
ให้เขาเป็นอย่างที่เขาอยากจะเป็น"

921
00:47:10,415 --> 00:47:13,168
จำได้ว่าหลังจากนั้นผมได้คุยกับอีเจ

922
00:47:13,251 --> 00:47:14,544
วันนั้นโหดมาก

923
00:47:15,503 --> 00:47:16,546
โหดมากจริงๆ

924
00:47:17,172 --> 00:47:18,006
(ทีเอ็มซี)

925
00:47:18,089 --> 00:47:20,133
- มีอะไร น้อง
- ว่าไงๆๆ

926
00:47:20,717 --> 00:47:23,511
คืนหนึ่งผมแค่ออกไปเที่ยวในแอลเอ
ทำอะไรของผมไปเรื่อย

927
00:47:23,595 --> 00:47:27,474
ผมกับเพื่อน ที่เป็นผู้ชาย…
เราเดินจูงมือกัน

928
00:47:28,099 --> 00:47:31,436
ตื่นขึ้นมาตอนเช้าอีกวัน
ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว

929
00:47:31,519 --> 00:47:33,521
คือภาพมันออกไปทุกที่

930
00:47:33,605 --> 00:47:34,564
(แรงสนับสนุนลูกชายเกย์ของแมจิค)

931
00:47:34,648 --> 00:47:36,191
นั่นลูกชายของแมจิค จอห์นสัน อีเจ
อายุ 20 ปีแล้ว

932
00:47:36,483 --> 00:47:39,736
มีภาพของเขาที่แค่เดินในเมือง
เขาจูงมือกับแฟนหนุ่ม

933
00:47:40,612 --> 00:47:43,031
ทุกคนพยายามจะบีบให้เราให้ข่าว

934
00:47:43,114 --> 00:47:45,909
พยายามจะบอกว่า "นี่ เขาเป็นเกย์เหรอ"

935
00:47:46,493 --> 00:47:47,869
เรื่องนั้นก็ทำใจยากสำหรับผม

936
00:47:48,578 --> 00:47:50,455
ผมควรจะต้องปกป้องลูกๆ

937
00:47:50,956 --> 00:47:52,999
พ่อผมเป็นคนสอนให้ทำแบบนั้น

938
00:47:53,083 --> 00:47:56,711
ดังนั้นพอเป็นเรื่องอีเจ ผมเลยต้องคิดใหม่

939
00:47:57,754 --> 00:48:00,549
และบอกเลยว่า "นี่คือตัวตนของลูก

940
00:48:00,632 --> 00:48:03,927
เราไม่สามารถบีบให้ลูกใช้ชีวิตเหมือนเราได้

941
00:48:05,804 --> 00:48:07,889
เราต้องเป็นฝ่ายเปลี่ยน ไม่ใช่ลูก เราเอง"

942
00:48:10,934 --> 00:48:13,353
วันหนึ่ง เราอยู่บ้านกัน

943
00:48:13,436 --> 00:48:16,189
ฉันได้ยินพ่อลูกคุยกันที่ทางเดินหน้าห้องอีเจ

944
00:48:16,273 --> 00:48:18,858
ฉันคิดเลยว่า "นั่นเขา…
ทำไมถึงตื่นเช้าขนาดนั้น"

945
00:48:21,778 --> 00:48:26,074
ผมบอกลูกว่า "ไม่ว่าลูกจะอยากเป็นอะไร

946
00:48:26,157 --> 00:48:29,160
หรือเป็นตัวตนแบบไหน พ่อจะรักลูกเสมอ"

947
00:48:29,244 --> 00:48:33,623
พ่อกอดผมแน่นมากๆ
จนนึกว่าจะหักกระดูกผมเป็นสองท่อน

948
00:48:33,707 --> 00:48:36,585
นั่นเป็นจังหวะที่ผมรู้เลยว่า
"เราไหวแหละ"

949
00:48:36,668 --> 00:48:37,502
(#เรื่องเด่นชีวิตจริง)
(เวนดี้)

950
00:48:37,586 --> 00:48:38,879
อีเจ จอห์นสันคนงาม

951
00:48:38,962 --> 00:48:41,840
คุณไม่ได้แค่ออกมาจากตู้
คุณเตะจนบานพับหลุดเลย

952
00:48:43,383 --> 00:48:44,718
เรื่องสำคัญที่สุดมีแค่นี้

953
00:48:44,801 --> 00:48:47,178
- ผมจะรักเขาอย่างที่เขาเป็น และ…
- ใช่แล้ว

954
00:48:47,262 --> 00:48:48,179
(สัมภาษณ์
แมจิคและครอบครัว)

955
00:48:49,180 --> 00:48:50,557
การที่เขาคอยอยู่ข้างผม

956
00:48:50,640 --> 00:48:53,810
นั่นช่วยส่งสารที่แกร่งมาก
ไปยังครอบครัวมากมาย

957
00:48:53,894 --> 00:48:55,812
และคู่พ่อกับลูกชายทั้งหลาย

958
00:48:55,896 --> 00:48:57,188
(ลูกชายแมจิค จอห์นสัน เปิดตัวแฟนหนุ่ม
พ่อแม่ภูมิใจมาก)

959
00:48:57,272 --> 00:48:58,440
โดยเฉพาะครอบครัวคนผิวสี

960
00:48:58,523 --> 00:49:00,191
ผมเห็นแต่ความรักที่พ่อมีให้ลูก

961
00:49:00,775 --> 00:49:03,028
และเห็นความภูมิใจเวลาที่เขาพูดถึงอีเจ

962
00:49:03,653 --> 00:49:06,865
ผมไม่รู้เลยว่าตัวเอง
จะต้องเจอเรื่องคล้ายกันในอีกหลายปีต่อมา

963
00:49:06,948 --> 00:49:08,116
(ดเวย์น เวด)
(การ์ด ฮีท 2003-2016, 2018-2019)

964
00:49:08,199 --> 00:49:09,451
(การที่ดเวย์น เวดหนุนหลัง
ลูกสาวข้ามเพศจะช่วยเด็กคนอื่น)

965
00:49:09,534 --> 00:49:10,744
แล้วผมก็ย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องนั้น

966
00:49:10,827 --> 00:49:14,915
กลับไปเป็นคุณพ่อที่ภูมิใจ
เมื่อได้พูดถึงลูก แค่นั้นเอง

967
00:49:15,498 --> 00:49:20,170
พ่อให้เกียรติผม ตัวตนของผม
และการนำเสนอตัวตนของตัวเอง

968
00:49:20,462 --> 00:49:21,922
และการที่ทำอะไรไม่ต้องกลัว

969
00:49:22,005 --> 00:49:25,967
สิ่งที่ลูกทำให้วัยรุ่นจำนวนมาก

970
00:49:26,051 --> 00:49:27,677
ทำให้ผมรู้สึกดีมาก

971
00:49:27,761 --> 00:49:29,304
พ่อเคยพูดกับผมมาก่อน

972
00:49:29,387 --> 00:49:33,516
พ่อบอกว่า "พ่อได้ คือ…
ได้เรียนรู้อะไรมากมายแค่จากการเป็นพ่อของลูก

973
00:49:33,600 --> 00:49:34,893
ได้นั่งดูลูกและ…"

974
00:49:34,976 --> 00:49:37,812
ผมว่านั่นเป็นจุดที่เขาได้เห็นว่า

975
00:49:37,896 --> 00:49:41,358
ที่จริงแล้วเรามีส่วนเหมือนกัน
มากกว่าส่วนที่ต่างกัน

976
00:49:41,441 --> 00:49:46,780
เรื่องตลกก็คือ มองจากภายนอกไม่มีทางรู้เลย
ว่าเราสนิทกันยิ่งกว่าสนิท

977
00:49:50,700 --> 00:49:56,456
เออร์วินเห็นว่ามีเยาวชนมากมายที่ลำบาก

978
00:49:56,539 --> 00:50:00,168
เราเลยจะขยายมูลนิธิ

979
00:50:00,252 --> 00:50:06,508
จากที่มุ่งแค่เรื่องเดียว เรื่องเอชไอวีกับเอดส์
เราจึงขยายไปเป็นทุนการศึกษา

980
00:50:06,591 --> 00:50:07,676
(แอมเบอร์ แกรนท์)
(นักวิชาการมูลนิธิแมจิค จอห์นสัน)

981
00:50:07,759 --> 00:50:09,302
มูลนิธิแมจิค จอห์นสันเป็น
ครอบครัวขยายของฉันค่ะ

982
00:50:10,220 --> 00:50:12,222
ผมเป็นอดีตผู้ได้รับทุน

983
00:50:12,305 --> 00:50:13,515
(เดวิด จอห์นส์)
(นักวิชาการมูลนิธิแมจิค จอห์นสัน)

984
00:50:13,598 --> 00:50:15,809
จากโครงการทุนการศึกษา
แมจิค จอห์นสัน/เทย์เลอร์ ไมเคิลส์

985
00:50:15,892 --> 00:50:19,479
ทุนการศึกษานี้
มุ่งหานักเรียนนักศึกษา

986
00:50:19,563 --> 00:50:25,318
ที่ไม่ใช่แค่ต้องการทุนทางการเงิน
แต่ต้องการที่ปรึกษาชีวิตด้วย

987
00:50:26,403 --> 00:50:31,157
นักศึกษาส่วนใหญ่ที่ได้รับเลือก
เคยผ่านอุปสรรคใหญ่หลวง

988
00:50:31,241 --> 00:50:34,828
พวกเขาคะแนนเรียนดีพอที่จะเข้ามหาวิทยาลัย
แต่ไม่มีเงินทุนเพียงพอ

989
00:50:34,911 --> 00:50:38,039
มูลนิธิแมจิค จอห์นสันก็จะเข้าไปช่วยเรื่องนั้น

990
00:50:38,748 --> 00:50:41,877
เราไม่ได้ให้แค่ทุนการศึกษา

991
00:50:41,960 --> 00:50:45,881
แต่มอบสิ่งที่จำเป็นต้องใช้
เพื่อให้ประสบความสำเร็จด้วย

992
00:50:45,964 --> 00:50:49,467
เรารู้ว่าให้แต่เงินค่าเล่าเรียนมหาวิทยาลัย
อย่างเดียวมันไม่พอ

993
00:50:49,551 --> 00:50:52,095
พวกเขาจำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนทุกทาง

994
00:50:52,679 --> 00:50:55,265
เราตั้งศูนย์เทคโนโลยีในหลายเมือง

995
00:50:55,348 --> 00:51:00,854
เพื่อให้ยืมแลปท็อป ฝึกการเขียนประวัติสมัครงาน
ฝึกการเข้าสัมภาษณ์งาน

996
00:51:01,855 --> 00:51:05,859
ตอนเริ่มโครงการนี้
มีผู้รับทุนประมาณ 30 คน

997
00:51:05,942 --> 00:51:07,944
และแต่ละปี โครงการก็โตขึ้นเรื่อยๆ

998
00:51:08,528 --> 00:51:11,740
เด็กเป็นพันๆ คน เยาวชนพวกนั้น

999
00:51:11,823 --> 00:51:13,909
ที่เราส่งให้เรียนมหาวิทยาลัย

1000
00:51:14,993 --> 00:51:16,703
มันก็… เป็นเรื่องที่งดงามมากนะ

1001
00:51:16,786 --> 00:51:20,123
แมจิค จอห์นสัน
เราตั้งฉายาให้ว่า "ป๋าเอิร์ฟ

1002
00:51:20,790 --> 00:51:22,083
เป็นเหมือนพ่อคนที่สอง

1003
00:51:22,167 --> 00:51:26,671
คือพ่อของฉันก็เป็นพ่อที่เยี่ยมนะคะ
แต่เขาเหมือนพ่อที่ได้โบนัสมาเพิ่ม

1004
00:51:26,755 --> 00:51:29,841
เราเรียกเขาว่า "ป๋าเอิร์ฟ"
จนตอนนี้ผมลำบากใจที่จะเรียก "แมจิค" แล้ว

1005
00:51:29,925 --> 00:51:31,468
เด็กๆ เรียกเขาว่า "ป๋าเอิร์ฟ"

1006
00:51:31,551 --> 00:51:37,057
เขาเป็นส่วนสำคัญมากๆ ในชีวิตพวกนั้น

1007
00:51:37,807 --> 00:51:42,020
เวลาอยู่กับเรา
เขาไม่ใช่ดาราบาสเกตบอล

1008
00:51:42,103 --> 00:51:44,689
คือไม่ใช่เออร์วิน "แมจิค" จอห์นสัน

1009
00:51:44,773 --> 00:51:48,151
เขาอบอุ่น เขาอ่อนโยน
และเขาเห็นอกเห็นใจคนอื่นเก่งมาก

1010
00:51:48,235 --> 00:51:51,780
เขาเป็นคนที่ชอบเห็นคนเจริญเติบโต

1011
00:51:51,863 --> 00:51:56,785
เขาชอบที่ได้เห็นศักยภาพ
ลงทุนกับมัน สนับสนุน รดน้ำพรวนดิน

1012
00:51:57,619 --> 00:52:00,705
เขามอบความมั่นใจให้พวกเรา
แบบ ยืนหลังตรง เชิดหน้า ยืดไว้

1013
00:52:00,789 --> 00:52:04,834
พวกเธอเป็นคนสำคัญ พวกเธอมีอะไรจะพูด
และคนจะต้องฟัง

1014
00:52:04,918 --> 00:52:06,336
ไม่ต้องกลัว เดินหน้าเลย

1015
00:52:06,920 --> 00:52:10,382
นั่นทำให้พ่อเป็นตำนานและเป็นตัวอย่าง
ในสายตาของผม

1016
00:52:10,465 --> 00:52:14,678
และเขาประสบความสำเร็จสูง
น่าจะสูงกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก

1017
00:52:14,761 --> 00:52:17,389
แล้วพ่อก็ยังทำต่อไปและต่อไปอีก
ทำต่อไปและต่อไปอีก

1018
00:52:19,057 --> 00:52:20,225
เขาเป็นหนึ่งในการ์ดที่เก่งที่สุด

1019
00:52:20,308 --> 00:52:22,686
น่าจะเป็นนักบาสเกตบอลที่เก่งที่สุดตลอดกาล

1020
00:52:22,769 --> 00:52:25,814
นักกีฬาคนแรกที่
ชนะระดับมัธยม

1021
00:52:25,897 --> 00:52:29,568
เอ็นซีเอเอและเอ็นบีเอ
และได้แชมป์โอลิมปิกด้วย

1022
00:52:29,651 --> 00:52:33,321
เขาได้รางวัลเอ็มวีพีห้ารอบ
ได้แหวนแชมป์ทั้งหมดห้าหน

1023
00:52:33,405 --> 00:52:36,783
จอห์นสันสร้างความแตกต่าง
ในฐานะนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ

1024
00:52:36,866 --> 00:52:38,618
เขาช่วยพลิกชีวิตให้กับย่านอาศัยกลางเมือง

1025
00:52:39,244 --> 00:52:43,039
เขากลายเป็นตัวแทนของ
เมืองลอสแองเจลิสและอะไรอีกหลายอย่าง

1026
00:52:45,500 --> 00:52:49,921
วันนั้นพาแม่มา จำได้นะ
เพราะคุณพ่อไม่ได้มา

1027
00:52:50,005 --> 00:52:53,341
แล้วจู่ๆ แม่… ผมเห็นแม่ร้องไห้

1028
00:52:54,426 --> 00:52:55,969
ผมถามว่า "แม่ เป็นอะไรไป"

1029
00:52:56,803 --> 00:53:00,682
แม่บอกว่า "ไม่อยากจะเชื่อ คุณตาของแก…

1030
00:53:02,058 --> 00:53:05,937
คงจะตื่นเต้นสุดๆ ไปเลย

1031
00:53:06,021 --> 00:53:09,149
ที่ได้รู้ว่า…
แจ็คกี้ โรบินสันเป็นนักเบสบอลคนโปรดของตา

1032
00:53:10,025 --> 00:53:13,486
เขาเชียร์แจ็คกี้
ฟังทุกเกมที่ถ่ายทอดทางวิทยุ

1033
00:53:14,571 --> 00:53:20,368
และตอนนี้ทีมซึ่งแจ็คกี้เคยเล่นให้
เป็นของลูก เป็นหนึ่งในเจ้าของทีม"

1034
00:53:20,452 --> 00:53:22,203
ผมก็แบบ "ว้าว"

1035
00:53:23,455 --> 00:53:25,582
(แจ็คกี้ โรบินสัน)
(บรูคลิน ด็อดเจอร์ส 1947-1956)

1036
00:53:31,421 --> 00:53:36,259
ผมคลอดหลังจากแจ็คกี้ โรบินสัน
เล่นให้บรูคลินเกมแรกแค่วันเดียว

1037
00:53:36,343 --> 00:53:38,345
นั่นเป็นเรื่องสำคัญมากในบ้านผม

1038
00:53:38,428 --> 00:53:39,596
(คารีม อับดุล-จาบบาร์)
(เซนเตอร์ เลเกอร์ส 1975-1989)

1039
00:53:45,810 --> 00:53:47,312
หกสิบปีต่อมา…

1040
00:53:48,772 --> 00:53:49,773
กลายเป็นแมจิค

1041
00:53:50,190 --> 00:53:56,363
นั่นเป็น เอ่อ โชคดีในแบบที่
เราไม่สามารถกำหนดเองได้

1042
00:53:56,446 --> 00:53:57,739
มันก็แค่เกิดขึ้นเอง

1043
00:53:57,822 --> 00:54:01,243
แมจิค จอห์นสันร่วมทีมใหม่
แอลเอด็อดเจอร์ส

1044
00:54:01,326 --> 00:54:04,996
ประวัติชัยชนะ
กับทีมเลเกอร์สและรอยยิ้มสว่างโร่

1045
00:54:05,080 --> 00:54:07,374
มีแค่นั้นและทันใดนั้นก็

1046
00:54:07,457 --> 00:54:10,669
เหมือนจะยกภูเขาออกจากอก
ของทีมด็อดเจอร์สและแฟนๆ

1047
00:54:12,671 --> 00:54:13,797
นั่น… นั่น… ผมไม่สามารถ…

1048
00:54:15,340 --> 00:54:17,092
ผมพูดไม่ออกด้วยซ้ำว่ารู้สึกอย่างไร

1049
00:54:17,175 --> 00:54:20,136
คือ เอ่อ นี่เป็นเวลาที่ดีครับ

1050
00:54:24,182 --> 00:54:28,019
พ่อผมเน้นเรื่องที่เรา
ห้ามเป็นหนี้อะไรใครทั้งนั้น

1051
00:54:28,103 --> 00:54:34,192
พ่อจะสอนเสมอว่า
เราต้องเป็นเจ้าของรถที่เราขับ

1052
00:54:34,276 --> 00:54:35,986
เป็นเจ้าของบ้านที่เราอยู่

1053
00:54:36,778 --> 00:54:38,405
นั่นคือพลังในชาติอเมริกา

1054
00:54:39,531 --> 00:54:42,325
ด็อดเจอร์สชนะได้แชมป์ในปี 2020

1055
00:54:45,996 --> 00:54:47,372
นี่แหละเรื่องสำคัญ

1056
00:54:47,455 --> 00:54:49,583
รู้ไหมว่าผมบอกเขาว่าไงตอนซื้อทีมมา

1057
00:54:49,666 --> 00:54:55,005
"ผมมีแหวนแชมป์เลเกอร์สมาแล้ว
อยากได้แหวนเวิล์ดซีรีส์เบสบอล"

1058
00:54:55,088 --> 00:54:57,382
แล้วในที่สุดก็ได้มาแล้ว เย้!

1059
00:54:58,133 --> 00:55:00,260
ไอ้เด็กดำจากแลนซิ่ง มิชิแกน

1060
00:55:00,844 --> 00:55:02,762
สิ่งสำคัญคือการเป็นเจ้าของตัวเอง

1061
00:55:02,846 --> 00:55:04,180
นั่นคือเกมที่เขาเล่นอยู่

1062
00:55:04,264 --> 00:55:06,141
อีกครั้งครับ
จอห์นสันจะเสกมนตร์แมจิค

1063
00:55:06,224 --> 00:55:07,809
กลับไปสู่ทีมซึ่งเป็นที่รัก

1064
00:55:07,893 --> 00:55:10,645
เขาบอกว่า "ซื้อทีมสปาร์คส์กัน"
ผมก็ว่า "โอเค จัดกันเลย"

1065
00:55:12,272 --> 00:55:13,690
จัดเลย สปาร์คส์!

1066
00:55:13,773 --> 00:55:15,859
ถ้าไปถามเขาตอนนี้ว่า "ต่อไปจะทำอะไร"

1067
00:55:15,942 --> 00:55:19,112
เขาคงตอบว่า "ดีจังที่ถาม คือว่างี้นะ…"

1068
00:55:19,195 --> 00:55:21,406
ไอคอนแห่งแอลเอ
แมจิค จอห์นสัน

1069
00:55:21,489 --> 00:55:24,826
เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มทุนมหาศาล
ที่มอบทุนให้ทีมแอลเอเอฟซี

1070
00:55:24,910 --> 00:55:28,330
ทีมฟุตบอลใหม่ที่เอ็มแอลเอส
เพิ่งอนุมัติให้ตั้ง

1071
00:55:28,413 --> 00:55:30,916
นั่นคือสิ่งที่ผมชอบเห็น
คือชายผิวดำอาวุโส

1072
00:55:30,999 --> 00:55:32,208
(บ๊อบ แมคอาดู)
(เซนเตอร์ เลเกอร์ส 1981-1985)

1073
00:55:32,292 --> 00:55:35,837
ที่ลุกขึ้นมาทำสิ่งที่
เราไม่มีทางคิดฝันว่าจะทำได้

1074
00:55:37,839 --> 00:55:40,258
เออร์วินเป็นผู้เบิกทางให้ทุกสิ่งมาตลอด

1075
00:55:40,342 --> 00:55:43,637
ผมว่าเรื่องสำคัญที่สุดคือ…

1076
00:55:43,720 --> 00:55:45,305
เราไม่ได้แค่เตะให้ประตูเปิดออก

1077
00:55:45,388 --> 00:55:46,473
(เอริค โฮโลแมน)
(ซีอีโอ เอควิทรัสต์ประกันชีวิต)

1078
00:55:46,556 --> 00:55:49,100
เราต้องเปิดค้างเอาไว้…
และทำทางให้คนอื่นๆ ตามเรามาด้วย

1079
00:55:49,184 --> 00:55:50,310
(ดเวย์น เวดร่วมลงทุน
กลุ่มทุนเจ้าของทีมแจ๊ส)

1080
00:55:50,393 --> 00:55:52,312
ทุกอย่างที่ผมอยากทำให้ได้

1081
00:55:52,395 --> 00:55:53,772
หรือครั้งหนึ่งไม่เคยคิดว่าจะคว้ามาได้

1082
00:55:53,855 --> 00:55:57,567
แมจิคทำให้เห็นอีกครั้งว่า
"นี่ พวกเรา เราทำได้นะ"

1083
00:55:57,651 --> 00:56:00,737
นั่นคือหนึ่งในเหตุผลที่
พี่น้องชาวบาสทุกคนนับถือแมจิค

1084
00:56:00,820 --> 00:56:06,534
เขาเป็นคนแรกที่สอนเราว่า
จะหาเงินอื่นนอกจากการเล่นบาสได้ยังไง

1085
00:56:07,285 --> 00:56:12,540
และยังคืนกำไรให้กับชุมชน
และเปิดโอกาสลืมตาอ้าปากให้คนผิวสี

1086
00:56:12,624 --> 00:56:14,209
นั่นเป็นความสำเร็จครั้งใหญ่

1087
00:56:14,292 --> 00:56:15,752
เราทุกคนเป็นหนี้บุญคุณแมจิค

1088
00:56:15,835 --> 00:56:17,295
(ชาคีล โอนีล)
(เซนเตอร์ เลเกอร์ส 1996-2004)

1089
00:56:17,379 --> 00:56:19,381
คือ เราพูดกันเรื่องนี้ไปรุ่นต่อรุ่น

1090
00:56:20,257 --> 00:56:21,341
ผมก็เป็นหนี้บุญคุณแมจิค

1091
00:56:23,301 --> 00:56:26,221
แมจิค จอห์นสัน
ทำให้มันกลายเป็นเรื่องปกติ…

1092
00:56:26,304 --> 00:56:29,349
ที่ห้ามมีข้ออ้างที่จะล้มแล้วนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น

1093
00:56:29,432 --> 00:56:30,642
เพราะถ้าใครสักคนจะล้มไม่ลุก…

1094
00:56:30,725 --> 00:56:31,893
(สตีเฟน เอ. สมิธ)
(ผู้สื่อข่าวกีฬา อีเอสพีเอ็น)

1095
00:56:31,977 --> 00:56:34,020
เขาไม่ควรจะลุกได้อีก แต่เขาไม่ยอมล้ม

1096
00:56:34,104 --> 00:56:35,605
แล้วดูสิว่าทุกวันนี้เขาโดดเด่นแค่ไหน

1097
00:56:37,816 --> 00:56:40,151
ถึงเขาจะเดินอ้อมไปไกลมาก

1098
00:56:40,235 --> 00:56:41,069
(มาร์ชา อีสลีย์
ออเดรย์ เวบสเตอร์)

1099
00:56:41,152 --> 00:56:41,987
(เพนนีย์ วินเทอร์ส-แกรี)
(เพื่อนสมัยมหาวิทยาลัย)

1100
00:56:42,070 --> 00:56:43,029
กว่าจะมาถึงจุดนี้

1101
00:56:43,113 --> 00:56:45,657
แต่การที่เขาดูแลคุกกี้…

1102
00:56:48,201 --> 00:56:50,495
- มันยอดมาก
- เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการ

1103
00:56:50,579 --> 00:56:53,623
- นี่เป็นเรื่องรักที่ยอดเยี่ยม
- มันเป็นๆ… ใช่ นั่นแหละ

1104
00:56:53,707 --> 00:56:56,459
ไม่ว่าสองคนนี้ไปไหน ถ้าไปเป็นคู่

1105
00:56:56,543 --> 00:56:58,545
เขาจะคอยมองหาคุกกี้เสมอ
"คุกกี้อยู่ไหน"

1106
00:56:58,628 --> 00:57:00,547
เขาจับมือเธอไว้หรือไม่งั้นก็มองหาเธออยู่

1107
00:57:00,630 --> 00:57:02,632
- ใช่
- ฉันชอบวิธีที่เขาทำต่อเธอ

1108
00:57:02,716 --> 00:57:04,759
วิธีที่เขาเอาใจเธอ
แม้แต่สายตาที่เขามองเธอ

1109
00:57:04,843 --> 00:57:08,430
มันแค่… เราบอกได้…
มีความรักเหลือล้น ฉันก็…

1110
00:57:08,513 --> 00:57:10,891
นั่นเป็นหนึ่งในเรื่องที่ฉันชอบสุด
จากความสัมพันธ์ของพวกเขา

1111
00:57:10,974 --> 00:57:12,642
คือความรักที่สองคนนั้นมีให้กัน

1112
00:57:13,226 --> 00:57:17,981
ไปจนถึง
งานสุดหรูในนีซ ฝรั่งเศส

1113
00:57:18,064 --> 00:57:21,818
- มันมหัศจรรย์มาก
- ผมมีคลิปงานนั้น ว้าว

1114
00:57:21,902 --> 00:57:24,154
- และ ใช่ เขาทำทุกอย่างเพื่อเธอ
- ซานต์-โทรเปซ์

1115
00:57:24,237 --> 00:57:26,281
มันสุดยอดไปเลย

1116
00:57:32,120 --> 00:57:33,663
เซอร์ไพรส์!

1117
00:57:33,747 --> 00:57:38,627
เราอยากบอกว่าขอบคุณที่มา
เป็นส่วนหนึ่งของการฉลองแต่งงาน 25 ปี

1118
00:57:39,502 --> 00:57:43,006
เมื่อมองย้อนและคิดกลับไป
เพราะมันตั้ง 25 ปีมาแล้ว ฉันก็…

1119
00:57:43,840 --> 00:57:45,217
ถึงจะยังภาวนาอยู่ทุกวัน

1120
00:57:45,300 --> 00:57:47,260
คิดว่าจะต้องมีปาฏิหาริย์อะไรสักอย่าง

1121
00:57:49,304 --> 00:57:51,806
ฉันก็นึกได้ว่าปาฏิหาริย์เกิดขึ้นแล้ว

1122
00:57:52,557 --> 00:57:53,934
เพราะเขายังอยู่ตรงนี้

1123
00:57:55,769 --> 00:57:57,145
เขายังสุขภาพดี

1124
00:57:58,855 --> 00:58:00,482
เรากำลังใช้ชีวิตในปาฏิหาริย์

1125
00:58:02,609 --> 00:58:05,779
จะเถียงยังไงก็ได้ว่า
ใครเป็นนักบาสยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล

1126
00:58:06,404 --> 00:58:09,241
จะพูดถึงบิล รัสเซลล์
เจอร์รี เวสต์, ออสการ์ โรเบิร์ตสัน

1127
00:58:09,324 --> 00:58:11,743
วิลต์ แชมเบอร์แลนจนถึงคารีม อับดุล-จาบบาร์

1128
00:58:11,826 --> 00:58:14,204
หรือจะพูดถึงไมเคิล จอร์แดน
เลอบรอน เจมส์

1129
00:58:14,287 --> 00:58:15,538
ไล่ชื่อไปได้ไม่จบ

1130
00:58:16,414 --> 00:58:19,125
ไม่ใช่ว่าผมเป็นโค้ชของเขานะ

1131
00:58:19,209 --> 00:58:22,003
ไม่ใช่เพราะผมรักเขา
แต่ผมว่าเขาคือนักบาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล

1132
00:58:23,255 --> 00:58:25,340
คือทุกคนก็มีความคิดเห็นของตัวเอง

1133
00:58:25,423 --> 00:58:26,967
ผมก็มีความคิดเห็นของตัวเอง

1134
00:58:27,050 --> 00:58:29,427
แต่ใครจะเก่งกว่าก็ไม่สำคัญ

1135
00:58:29,511 --> 00:58:31,263
เราจะถูกโยงไว้ด้วยกันไปจนกว่าจะตาย

1136
00:58:32,389 --> 00:58:33,390
เขาชื่อแมจิค

1137
00:58:33,473 --> 00:58:36,017
เรารู้อยู่แล้วว่าจะต้องเป็นอะไรที่มีมนตร์ขลัง

1138
00:58:36,851 --> 00:58:40,188
เขาไม่รู้หรอกว่าชื่อนั้นจะ
สร้างผลกระทบอะไรแค่ไหน

1139
00:58:41,064 --> 00:58:42,524
ชื่อเขาจะคงอยู่อย่างนั้นตลอดกาล

1140
00:58:45,110 --> 00:58:46,861
ผมไม่เคยชอบชื่อ "แมจิค"

1141
00:58:46,945 --> 00:58:50,740
ผมไม่นึกว่ามันจะกลายเป็นฉายาติดตัว
และไม่คิดว่าคนจะเรียกกันไปยาวๆ

1142
00:58:50,824 --> 00:58:52,534
แต่วันนี้ก็มาอยู่ตรงนี้

1143
00:58:52,617 --> 00:58:56,288
ตอนนี้ผมอายุ 61 ปี
คนยังเรียกผมว่าแมจิคอยู่เลย

1144
00:58:56,371 --> 00:58:57,914
คิดว่าผมคงคิดผิดน่ะนะ

1145
00:58:59,791 --> 00:59:01,167
และคนอื่นๆ คิดถูกกันหมดเลย

1146
00:59:58,808 --> 01:00:00,810
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์