1
00:00:07,799 --> 00:00:11,136
เหลือเวลาอีกแค่เจ็ดวินาที

2
00:00:11,136 --> 00:00:15,432
และอดัม วินาเทียรี
พยายามจะเตะทําประตูจากระยะ 47 หลา

3
00:00:16,975 --> 00:00:19,102
พร้อม สแนป ตั้งบอล แล้วเตะ

4
00:00:19,102 --> 00:00:23,690
เตะออกไปแล้วและเป็นประตู

5
00:00:23,690 --> 00:00:26,610
นิวอิงแลนด์ เพเทรียตส์
เป็นแชมป์ซูเปอร์โบวล์

6
00:00:30,197 --> 00:00:31,865
จะเป็นพรหมลิขิตหรืออะไรก็ตาม

7
00:00:31,865 --> 00:00:33,534
แต่ต้องบอกว่านิวอิงแลนด์ เพเทรียตส์

8
00:00:33,534 --> 00:00:35,911
คือม้ามืดแห่งวงการอเมริกันฟุตบอล

9
00:00:35,911 --> 00:00:36,995
ดูดีมาก

10
00:00:36,995 --> 00:00:41,708
นิวอิงแลนด์ เพเทรียตส์
ขึ้นครองบัลลังก์ประเดิมศตวรรษที่ 21

11
00:00:41,708 --> 00:00:45,796
ผู้คนจะเฉลิมฉลองและจับตามองพวกเขา

12
00:00:45,796 --> 00:00:48,924
ตราบเท่าที่อเมริกันฟุตบอลยังคงอยู่

13
00:00:52,594 --> 00:00:54,555
กีฬาชนิดนี้เหมือนสิ่งเสพติด

14
00:00:55,597 --> 00:00:59,768
คุณจะทําทุกอย่างทุกวิถีทาง
เพราะกลัวแพ้

15
00:01:01,186 --> 00:01:02,312
ทุกอย่างเลย

16
00:01:02,855 --> 00:01:04,022
ข่าวด่วนวันนี้

17
00:01:04,022 --> 00:01:07,526
นิวอิงแลนด์ถูกจับได้ว่าโกง
กลายเป็นตราบาปบนความสําเร็จ

18
00:01:07,526 --> 00:01:09,069
{\an8}(ขอเสียงให้เบรดีขี้แงหน่อย)

19
00:01:09,069 --> 00:01:10,696
ข่าวฉาวในวงการอเมริกันฟุตบอล
ครั้งนี้จะไม่ซาลงง่าย ๆ

20
00:01:11,154 --> 00:01:14,032
ทีมนั้นอยู่มานาน
ชนะมาเยอะจนเป็นผู้ร้ายไปเสียเอง

21
00:01:14,032 --> 00:01:15,826
ล้มได้อีกหนึ่ง

22
00:01:16,910 --> 00:01:20,664
ถ้าพวกเขาแพ้ซูเปอร์โบวล์ครั้งนี้
ทุกคนจะเอาไปพูดกันว่า

23
00:01:20,664 --> 00:01:22,958
"เป็นไงล่ะ
พอถูกบังคับให้เล่นอย่างใสสะอาด"

24
00:01:22,958 --> 00:01:24,293
ทัชดาวน์

25
00:01:24,293 --> 00:01:26,670
ยังครองบัลลังก์ต่อไป

26
00:01:26,670 --> 00:01:28,338
อย่าได้คิดเมินทอม เบรดี

27
00:01:28,338 --> 00:01:30,424
บิล เบลิชิกสร้างผลงานชิ้นเอก

28
00:01:30,424 --> 00:01:34,761
แต่เมื่อสายแข็งสองคน
พร้อมบุคลิก และความสําเร็จของตัวเอง

29
00:01:34,761 --> 00:01:35,971
ในระดับนั้นมาเจอกัน

30
00:01:35,971 --> 00:01:37,598
ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะกระทบกระทั่งกัน

31
00:01:38,807 --> 00:01:40,976
ทอม เบรดี และบิล เบลิชิก
เห็นไม่ตรงกัน

32
00:01:40,976 --> 00:01:43,854
รู้มั้ยเหมือนอะไร
เหมือนการต่อสู้แย่งชิงพื้นที่

33
00:01:43,854 --> 00:01:46,064
จะต้องได้ปะทะกันแน่ ๆ

34
00:01:46,607 --> 00:01:49,651
เราทํางานให้บิล เราเล่นให้ทอม

35
00:01:50,360 --> 00:01:52,070
เราใกล้ถึงจุดจบ

36
00:01:52,070 --> 00:01:56,700
ผมก็แค่พยายามประคองทุกอย่างเอาไว้

37
00:01:57,201 --> 00:01:59,036
เห็นฉันเป็นเด็กข้างบ้านหรือไง

38
00:01:59,036 --> 00:02:01,121
เขาไม่โอเค พอไม่โอเคก็ไม่อยากอยู่

39
00:02:01,121 --> 00:02:02,206
บัลลังก์ล่มสลาย

40
00:02:03,290 --> 00:02:07,794
ผมจะไม่ยอมให้ใคร
มาพรากสิ่งที่พิเศษที่สุดไปได้

41
00:02:07,794 --> 00:02:09,545
มันสมบูรณ์แบบแล้ว

42
00:02:09,545 --> 00:02:11,465
ไม่ต้องเสริมแต่งอะไรอีก

43
00:02:25,521 --> 00:02:27,147
คุณจะสร้างประวัติศาสตร์ได้ยังไง

44
00:02:27,731 --> 00:02:28,857
ก็ต้องชนะไง

45
00:02:29,816 --> 00:02:33,278
ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง
แต่คือครั้งแล้วครั้งเล่า

46
00:02:36,073 --> 00:02:40,244
ทุกสิ่งที่คุณทําในทุก ๆ วัน
ก็เพื่อชัยชนะ

47
00:02:51,672 --> 00:02:54,132
{\an8}(แอรอน เฮอร์นันเดซ
ถูกจับข้อหาฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน)

48
00:02:59,388 --> 00:03:03,267
ดื่มด่ําให้สุด
คุณจะไม่ได้เห็นภาพเหล่านี้อีกแล้ว

49
00:03:25,372 --> 00:03:30,544
(บอสตัน แมสซาชูเซตส์
21 มกราคม ค.ศ. 1994)

50
00:03:30,544 --> 00:03:32,754
เราไปดูที่โต๊ะแถลงกันเลย

51
00:03:32,754 --> 00:03:35,048
บ็อบ คราฟต์นั่งอยู่
พร้อมกับเจมส์ บุช ออร์ธไวน์

52
00:03:35,048 --> 00:03:37,301
มาฟังคําประกาศกันครับ

53
00:03:39,136 --> 00:03:42,973
ขอบคุณทุกท่านที่มาวันนี้

54
00:03:43,765 --> 00:03:47,227
ผมรู้สึกยินดีอย่างยิ่ง
ที่จะแนะนําชายคนนี้

55
00:03:47,227 --> 00:03:51,064
ที่จะเข้ามาเป็นเจ้าของคนต่อไป
ของนิวอิงแลนด์ เพเทรียตส์

56
00:03:51,064 --> 00:03:52,399
โรเบิร์ต คราฟต์

57
00:03:55,152 --> 00:03:56,987
(คนพื้นที่ให้คํามั่น)

58
00:03:56,987 --> 00:04:01,658
บางคนมองว่าการทุ่มเงินมหาศาล
กับการแข่งกีฬานั้นไร้สาระ

59
00:04:02,367 --> 00:04:07,080
แต่เป้าหมายของผมคือ
พานิวอิงแลนด์คว้าแชมป์ให้ได้

60
00:04:08,165 --> 00:04:12,920
ขอเสียงปรบมือ
ให้กับนิวอิงแลนด์ เพเทรียตส์

61
00:04:12,920 --> 00:04:15,130
เราคือภูมิภาค
ที่ให้ความสําคัญกับครอบครัว

62
00:04:15,130 --> 00:04:16,589
ได้แชมป์แน่ปีนี้

63
00:04:16,589 --> 00:04:17,882
ธรรมเนียมปฏิบัติ

64
00:04:19,259 --> 00:04:21,678
นี่คือบ้านเกิดของผมและกีฬานี้

65
00:04:21,678 --> 00:04:25,516
ส่งผลต่อจิตวิญญาณ
และชุมชนที่นี่จริง ๆ

66
00:04:25,516 --> 00:04:27,643
- คุณคราฟต์สบายดีมั้ยครับ
- สบายดีครับ แล้วคุณล่ะ

67
00:04:27,643 --> 00:04:29,436
- ดีครับ ขอบคุณครับ
- ดูแลตัวเองนะ

68
00:04:29,436 --> 00:04:31,730
- แชมป์ใช่มั้ยคราวนี้
- รออยู่แล้ว

69
00:04:31,730 --> 00:04:34,900
{\an8}ตอนที่ซื้อทีม
จําได้ว่าผมบอกกับตัวเองว่า

70
00:04:34,900 --> 00:04:36,527
{\an8}(โรเบิร์ต คราฟต์
เจ้าของและเพเทรียตส์)

71
00:04:36,527 --> 00:04:38,362
{\an8}"กดดันสุด ๆ ไปเลย"

72
00:04:39,154 --> 00:04:44,493
ต้องเข้าใจก่อนว่า
แฟน ๆ บอสตันคลั่งกีฬากันมาก

73
00:04:44,493 --> 00:04:46,954
พวกเขาไม่คาดคิดว่า
จะมีคนมามากขนาดนี้

74
00:04:46,954 --> 00:04:50,123
แต่นี่จะต้องเป็นปีที่น่าตื่นเต้น
ทุกคนตื่นเต้นสุด ๆ

75
00:04:50,123 --> 00:04:52,459
{\an8}มีสามสิ่ง
ที่เรากล้ารับประกันที่นิวอิงแลนด์

76
00:04:52,459 --> 00:04:54,503
{\an8}ความตาย ภาษี และแฟนกีฬา

77
00:04:54,503 --> 00:04:56,797
{\an8}ไม่งั้นคุณจะถูกเนรเทศ

78
00:04:57,214 --> 00:04:58,173
เย่ เบบี้

79
00:04:58,173 --> 00:05:00,217
- นี่คือประเทศแห่งเพเทรียตส์
- เย่

80
00:05:01,134 --> 00:05:04,137
{\an8}โตมาแบบชาวบอสตัน
พอจุกนมหลอกหล่นจากปาก

81
00:05:04,137 --> 00:05:06,014
{\an8}ก็จะมีเสียงโวยวายตามมา

82
00:05:06,014 --> 00:05:07,850
เร็วเข้า ลุย

83
00:05:07,850 --> 00:05:10,727
ในฐานะแฟนเพเทรียตส์
เสียงโวยวายดังระงม

84
00:05:10,727 --> 00:05:12,187
เพราะคนไม่รู้หรอกว่า

85
00:05:12,187 --> 00:05:15,065
เพเทรียตส์เล่นไม่ดี
มาหลายต่อหลายปีแล้ว

86
00:05:16,191 --> 00:05:19,319
บอลแรกโด่งเข้าไปยังเขตทําคะแนน

87
00:05:19,319 --> 00:05:23,490
แฟน ๆ เพเทรียตส์เริ่มออกอาการ
ผิดหวังไปตาม ๆ กัน

88
00:05:23,490 --> 00:05:26,702
{\an8}เพเทรียตส์สมัยนั้น
ไม่ควรอยู่ในการแข่งขันเลยด้วยซ้ํา

89
00:05:26,702 --> 00:05:28,120
{\an8}ผมรู้สึกขนาดนั้นเลย

90
00:05:28,120 --> 00:05:31,748
แค่นึกย้อนไปก็ปวดตับแล้ว

91
00:05:31,748 --> 00:05:33,000
(เรามาทําอะไรที่นี่)

92
00:05:33,000 --> 00:05:36,503
ป้องกันหน่อย
ให้เชียร์ลีดเดอร์ไปเล่นแทนดีมั้ย

93
00:05:36,503 --> 00:05:39,882
น่าผิดหวังสุด ๆ แต่เราก็ยังไม่ถอดใจ

94
00:05:39,882 --> 00:05:43,343
เพราะเรามีดรูว์ เบลดโซ
ควอเตอร์แบคในตํานาน

95
00:05:43,343 --> 00:05:45,220
สถิติการเล่น
ในฤดูกาลนี้ของดรูว์เยี่ยมมาก

96
00:05:45,220 --> 00:05:47,973
ดีต่อนิวอิงแลนด์ เพเทรียตส์มาก ๆ

97
00:05:47,973 --> 00:05:50,601
- เบลดโซเบอร์หนึ่ง
- ดรูว์ ดรูว์ ดรูว์

98
00:05:50,601 --> 00:05:52,686
เขาคือลูกรัก คือตัวแบกของทีม

99
00:05:52,686 --> 00:05:56,064
{\an8}เขาทั้งสูง ทั้งหน้าตาดี
ดรูว์ เบลดโซคือที่สุด

100
00:05:56,064 --> 00:05:58,066
นั่นแมคโดนัลด์ บิกแมคใช่มั้ย

101
00:05:58,066 --> 00:05:59,776
ใช่แล้วครับ คุณสุดยอดผู้เล่น

102
00:05:59,776 --> 00:06:01,612
- ขอผมบ้างได้มั้ย
- ไม่มีทาง

103
00:06:01,612 --> 00:06:03,572
- ไม่แบ่งหรอก
- ขอหน่อยน่า

104
00:06:03,572 --> 00:06:05,032
{\an8}ดรูว์สุดยอด

105
00:06:05,032 --> 00:06:09,411
{\an8}เขามีแขนที่ทรงพลัง
ขว้างบอลแม่นเหมือนจับวาง

106
00:06:09,828 --> 00:06:13,540
เบลดโซออกบอลเร็ว
ขว้างไปแล้ว เตรียมทัชดาวน์

107
00:06:14,291 --> 00:06:18,253
ผมรู้เลยว่า
เขาคือคนที่จะพาเราไปข้างหน้าได้

108
00:06:18,253 --> 00:06:19,463
(หนุ่มปืนทอง)

109
00:06:19,463 --> 00:06:22,299
ผมยื่นข้อเสนอให้เขา
เป็นสัญญามูลค่าร้อยล้านดอลลาร์

110
00:06:22,299 --> 00:06:25,010
ให้เป็นเสาหลักของทีม

111
00:06:25,761 --> 00:06:27,137
ควอเตอร์แบคจะถูกตัดสิน

112
00:06:27,137 --> 00:06:29,598
จากจํานวนเกมที่เราชนะ
และผมจะทําทุกวิถีทาง

113
00:06:29,598 --> 00:06:32,267
เพื่อพานิวอิงแลนด์
คว้าแชมป์ปีนี้ให้ได้

114
00:06:32,643 --> 00:06:35,562
เราทุกคนหวังว่าอย่างนั้น
แต่ถ้าปีนี้ไม่สําเร็จ

115
00:06:35,562 --> 00:06:38,232
ก็ขอให้สําเร็จในปีต่อไปเถอะ สาธุ

116
00:06:39,816 --> 00:06:42,778
{\an8}ผมพยายามให้ความหวังกับแฟน ๆ

117
00:06:42,778 --> 00:06:46,406
{\an8}แต่บางทีเรื่องไม่คาดฝัน

118
00:06:46,406 --> 00:06:49,284
ก็เกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัว

119
00:06:52,663 --> 00:06:57,334
อเมริกา อเมริกา อเมริกา

120
00:06:59,670 --> 00:07:03,006
{\an8}(วันที่ 23 กันยายน ค.ศ. 2001)

121
00:07:11,807 --> 00:07:13,183
ท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน

122
00:07:14,017 --> 00:07:17,312
ขอเชิญร่วมยืนสงบนิ่ง

123
00:07:17,312 --> 00:07:20,065
เพื่อไว้อาลัยให้เหยื่อจาก
เหตุวินาศกรรม 11 กันยายน

124
00:07:23,360 --> 00:07:25,320
ถอดหมวกออก

125
00:07:30,325 --> 00:07:32,953
พอเริ่มฤดูกาลปี 2001

126
00:07:33,537 --> 00:07:37,708
เหตุวินาศกรรม 11 กันยายน
ส่งผลกระทบต่อทุกคน

127
00:07:40,294 --> 00:07:43,046
ผมเชื่อว่าอเมริกันฟุตบอล

128
00:07:43,046 --> 00:07:46,466
สามารถเป็นกําลังหลัก
ในการเยียวยาคนทั้งประเทศได้

129
00:07:46,466 --> 00:07:48,010
ขอบคุณครับ

130
00:07:50,679 --> 00:07:55,893
แฟน ๆ ต้องการความหวัง
อย่างที่ไม่เคยมากเท่านี้มาก่อน

131
00:07:58,061 --> 00:08:02,065
ผมเลยฝากความหวังไว้กับดรูว์

132
00:08:05,986 --> 00:08:07,738
(เพเทรียตส์ พบกับ นิวยอร์ก เจ็ตส์)

133
00:08:07,738 --> 00:08:11,450
กลับมาชมกันต่อ
เจ็ตส์นําอยู่ในเกมที่แต้มไม่สูงนัก

134
00:08:11,450 --> 00:08:13,535
ในนิวอิงแลนด์ด้วยคะแนน 10 ต่อ 3

135
00:08:13,535 --> 00:08:15,120
เป็นวันที่ทั้งประเทศ
เต็มไปด้วยอารมณ์

136
00:08:15,120 --> 00:08:16,205
(รวมกันเราอยู่)

137
00:08:16,205 --> 00:08:19,458
ขณะที่การแข่งขันเนชันแนลฟุตบอลลีก
เริ่มขึ้นอีกครั้ง

138
00:08:20,709 --> 00:08:25,088
สําหรับนิวอิงแลนด์ เพเทรียตส์
หลังจากชนะ 5 แพ้ 11 ในฤดูกาลที่แล้ว

139
00:08:25,088 --> 00:08:28,717
พวกเขาต้องการชัยชนะอย่างมาก

140
00:08:28,717 --> 00:08:30,135
ลุยกันเถอะทุกคน เราต้องทําแต้มให้ได้

141
00:08:30,135 --> 00:08:31,386
ลุย

142
00:08:31,386 --> 00:08:34,890
คงเป็นอีกปีที่นิวอิงแลนด์
ต้องฝากความหวังของทีม

143
00:08:34,890 --> 00:08:37,683
ไว้กับแขนขวาของดรูว์ เบลดโซ

144
00:08:37,683 --> 00:08:40,020
ดรูว์ ดรูว์ ดรูว์

145
00:08:41,438 --> 00:08:44,733
เมื่อคุณอยู่ในทีม
ทีมย่อมสําคัญกว่าตัวคุณอยู่แล้ว

146
00:08:45,442 --> 00:08:48,820
{\an8}แต่หน้าที่ของผมคือต้องเป็นคน ๆ นั้น

147
00:08:48,820 --> 00:08:50,030
{\an8}(ดรูว์ เบลดโซ
ควอเตอร์แบค)

148
00:08:50,030 --> 00:08:52,241
{\an8}ผมคือคน ๆ นั้นไง ผมคือควอเตอร์แบค

149
00:08:52,241 --> 00:08:54,034
คือเสาหลักของทีม
เป็นหน้าเป็นตาของทีม

150
00:08:54,034 --> 00:08:57,079
ทุกสิ่งที่ผมเป็นให้กับทีม

151
00:08:57,079 --> 00:08:59,248
รวมพล

152
00:08:59,248 --> 00:09:02,543
เอามันให้ได้แต้มนี้
นับสองแล้วเล่นเลย

153
00:09:02,543 --> 00:09:06,213
เกมนั้นเราตามหลังนิวยอร์ก เจ็ตส์

154
00:09:07,422 --> 00:09:10,551
แต่ตอนนั้นผมกลับรู้สึกว่า
"โอเค ถึงเวลาละ"

155
00:09:11,426 --> 00:09:13,804
ผมทําได้ดีในสถานการณ์คับขันมั้ง

156
00:09:13,804 --> 00:09:16,306
หรือที่คนเรียกกันว่าภายใต้ความกดดัน

157
00:09:16,306 --> 00:09:17,975
มันทําให้ผมมีสมาธิจดจ่อ

158
00:09:17,975 --> 00:09:20,269
ไมเคิล จอร์แดน กับไทเกอร์ วูดส์
ก็เคยพูดประมาณนี้

159
00:09:20,269 --> 00:09:21,770
- เหล่านักกีฬา
- ใช่

160
00:09:21,770 --> 00:09:24,982
คนมองว่าเราอยู่ระดับเดียวกัน
ไมเคิล จอร์แดน ไทเกอร์ วูดส์ ดรูว์

161
00:09:24,982 --> 00:09:26,900
ประมาณนั้น

162
00:09:28,861 --> 00:09:30,696
พร้อม พร้อม

163
00:09:32,030 --> 00:09:34,992
เบลดโซออกวิ่งแล้ว

164
00:10:06,732 --> 00:10:10,569
ยากที่จะอธิบายเป็นคําพูด
ว่ามันแย่แค่ไหน

165
00:10:12,779 --> 00:10:15,324
ไม่เคยเลยสักครั้งในชีวิต

166
00:10:15,324 --> 00:10:19,745
คือจากที่ย่ําแย่
จากเหตุวินาศกรรม 11 กันยายนแล้ว

167
00:10:20,537 --> 00:10:24,917
มาเจอเรื่อง
สุดยอดผู้เล่นควอเตอร์แบคของเราอีก

168
00:10:25,334 --> 00:10:29,379
ความหวังของแฟน ๆ ได้รับบาดเจ็บ

169
00:10:31,340 --> 00:10:33,300
น่ากลัวมาก

170
00:10:34,259 --> 00:10:37,054
เขาเหมือนกับลูกชายของผม

171
00:10:40,933 --> 00:10:44,770
{\an8}ทั้งทีมตกใจเพราะเขาคือดาวเด่นของเรา

172
00:10:44,770 --> 00:10:45,854
{\an8}(ไท ลอว์
คอร์เนอร์แบค)

173
00:10:45,854 --> 00:10:47,105
{\an8}เขาคือผู้นํา

174
00:10:48,023 --> 00:10:50,192
คือควอเตอร์แบคมูลค่าร้อยล้านดอลลาร์

175
00:10:51,109 --> 00:10:52,402
แล้วเขาบาดเจ็บ

176
00:10:53,070 --> 00:10:55,280
เบลดโซถูกหามออกจากสนาม

177
00:11:04,414 --> 00:11:07,334
ตอนที่ดรูว์ เบลดโซ
ถูกนําตัวมาห้องฉุกเฉิน

178
00:11:07,334 --> 00:11:09,753
ผมกังวลมาก

179
00:11:11,213 --> 00:11:14,508
หลอดเลือดแดงเส้นหนึ่งของเขาฉีก

180
00:11:15,509 --> 00:11:20,389
โพรงปอดข้างหนึ่งจึงเต็มไปด้วยเลือด

181
00:11:20,389 --> 00:11:24,226
{\an8}ถ้าไม่ได้รับการรักษาก็จะเสียชีวิต

182
00:11:24,226 --> 00:11:25,727
{\an8}(นายแพทย์เดวิด เบอร์เจอร์
ศัลยแพทย์)

183
00:11:27,104 --> 00:11:32,526
ภาพที่เขาอยู่บนเตียง
ในโรงพยาบาลช่างทําร้ายจิตใจ

184
00:11:32,526 --> 00:11:39,241
ควอเตอร์แบคผู้เป็นที่รักของเรา
อาจไม่สามารถกลับมาเล่นได้อีก

185
00:11:39,950 --> 00:11:44,162
และที่เขาเป็นแบบนี้
ก็เพราะเล่นให้กับเรา

186
00:11:44,162 --> 00:11:49,501
ผมเลยรู้สึกว่า
ต้องรับผิดชอบต่อครอบครัวของเขาด้วย

187
00:11:51,170 --> 00:11:54,173
{\an8}ฉันจําไม่ค่อยได้หรอก
เพราะสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

188
00:11:54,173 --> 00:11:55,883
{\an8}(มอรา เบลดโซ)

189
00:11:55,883 --> 00:11:57,676
{\an8}เนื่องจากตกใจมาก

190
00:11:59,887 --> 00:12:04,224
จําได้ว่าฉันปลีกตัวออกมา
อยู่คนเดียวแปปนึง

191
00:12:04,224 --> 00:12:08,395
แล้วก็ร้องไห้โฮ
ด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง

192
00:12:09,438 --> 00:12:13,192
ถ้าเกิดเขาเป็นอะไรไป

193
00:12:13,192 --> 00:12:15,485
พูดตามตรงว่า
ทุกอย่างมันเหลือเชื่อไปหมด

194
00:12:16,445 --> 00:12:19,072
การบาดเจ็บครั้งนี้
ร้ายแรงกว่าที่เราคิด

195
00:12:19,072 --> 00:12:21,658
- ขณะที่ชมการแข่งขันเมื่อวานนี้
- ใช่แล้วครับไมค์

196
00:12:21,658 --> 00:12:24,828
เขารู้สึกแน่นหน้าอก
จนต้องบอกกับครอบครัว

197
00:12:24,828 --> 00:12:27,122
ว่ามันเจ็บ
อย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน

198
00:12:27,122 --> 00:12:29,917
พอถึงโรงพยาบาลก็พบว่า
มีเลือดปริมาณมาก

199
00:12:29,917 --> 00:12:33,295
อาจมากถึงหนึ่งลิตร
ที่ถูกนําออกจากปอดของเขา

200
00:12:33,295 --> 00:12:35,589
พอตื่นขึ้นมา
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

201
00:12:35,589 --> 00:12:37,591
แต่พอก้มมองดูก็เห็นว่า
มีท่อต่อออกมาจากหน้าอก

202
00:12:38,842 --> 00:12:42,054
ที่คิดตอนนั้นคือ
"ไม่น่าจะดีแฮะ" ใช่มั้ยล่ะ

203
00:12:42,054 --> 00:12:44,431
จําได้ว่า "โอเค...

204
00:12:44,431 --> 00:12:47,851
หวังว่าทีมที่เหลือ
คงเล่นกันไปก่อนได้

205
00:12:47,851 --> 00:12:50,020
จนกว่าผมจะแข็งแรง
และกลับลงสนามได้อีกครั้ง"

206
00:12:51,688 --> 00:12:54,024
อะไรจะแย่ไปได้มากกว่านี้อีก

207
00:12:54,024 --> 00:12:56,610
ชนะ 0 แพ้ 2
กับฟอร์มการเล่นที่แสนเศร้า

208
00:12:56,610 --> 00:12:58,445
ยังต้องมาเสีย
ควอเตอร์แบคตัวหลักของทีมไปอีก

209
00:12:58,445 --> 00:13:01,657
เบลดโซถูกหามออกจากสนามไปหลังจบเกม

210
00:13:01,657 --> 00:13:04,034
ไม่มีใครรู้ว่า
อาการบาดเจ็บร้ายแรงขนาดไหน

211
00:13:04,034 --> 00:13:06,286
ดรูว์จะหายไปทั้งฤดูกาลเลยมั้ย

212
00:13:06,286 --> 00:13:09,331
ไม่รู้สิ แต่ดูท่าไม่ดีเอาเสียเลย

213
00:13:09,331 --> 00:13:13,335
เพเทรียตส์ต้องพึ่ง
ทอม เบรดี ผู้เล่นวัย 24 ปี

214
00:13:13,335 --> 00:13:15,754
ที่ลงเล่นเนชันแนลฟุตบอลลีก
เป็นครั้งแรกในตําแหน่งควอเตอร์แบค

215
00:13:15,754 --> 00:13:17,631
บอกเลยว่าทุกสายตาจะจับจ้องไปที่เขา

216
00:13:17,631 --> 00:13:18,715
มาดูกันว่าเขาจะเล่นได้มั้ย

217
00:13:21,218 --> 00:13:22,469
{\an8}(ทอม เบรดี
ควอเตอร์แบค)

218
00:13:22,469 --> 00:13:24,680
{\an8}ผมเป็นผู้เล่นสํารอง
ตําแหน่งควอเตอร์แบค

219
00:13:24,680 --> 00:13:27,474
{\an8}โค้ชเดินมาหาผมแล้วบอกว่า

220
00:13:27,474 --> 00:13:31,144
"ดรูว์เล่นไม่ได้ นายต้องลงเล่น

221
00:13:31,144 --> 00:13:32,980
เตรียมตัวให้พร้อม"

222
00:13:34,773 --> 00:13:37,651
ผมทําทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองพร้อม

223
00:13:37,651 --> 00:13:41,029
ผมซ้อมเหมือนแข่งจริง

224
00:13:41,029 --> 00:13:43,949
ผมมองว่า "จะพลาดไม่ได้"

225
00:13:43,949 --> 00:13:47,119
เพราะสําหรับโค้ชเบลิชิก
คุณเป็นตัวจริงสัปดาห์ต่อสัปดาห์

226
00:13:48,203 --> 00:13:49,580
{\an8}(บิล เบลิชิก
หัวหน้าผู้ฝึกสอน)

227
00:13:49,580 --> 00:13:53,250
{\an8}ในอเมริกันฟุตบอลระดับอาชีพ
ไม่มีใครได้อะไรมาง่าย ๆ

228
00:13:53,250 --> 00:13:55,377
คุณต้องพยายามเพื่อให้ได้มันมา

229
00:13:55,377 --> 00:13:59,047
แสดงให้เห็นว่าคุณคู่ควรกับมัน

230
00:14:00,048 --> 00:14:03,260
ทุกสัปดาห์คุณต้องพิสูจน์ตัวเอง
ว่าพร้อมต่อการแข่งขัน

231
00:14:03,260 --> 00:14:05,345
กระทั่งกับเพื่อนร่วมทีมเอง

232
00:14:11,101 --> 00:14:14,521
มันคือความระส่ําระสาย

233
00:14:15,939 --> 00:14:19,401
ดรูว์บาดเจ็บ
ผู้เล่นมูลค่าร้อยล้านของเราบาดเจ็บ

234
00:14:20,194 --> 00:14:21,987
ขวัญกําลังใจหายหมด

235
00:14:23,488 --> 00:14:25,449
{\an8}แล้วทอมก็พูดกับทีม

236
00:14:25,449 --> 00:14:27,201
{\an8}(เดเมียน วูดดี
ผู้เล่นออฟเฟนซีฟไลน์)

237
00:14:27,201 --> 00:14:30,787
{\an8}ประมาณว่า "เชื่อในตัวผม

238
00:14:31,872 --> 00:14:33,123
แล้วมาสู้ไปด้วยกัน

239
00:14:33,123 --> 00:14:36,502
ผมจะทุ่มสุดตัว พวกคุณก็จะทุ่มสุดตัว

240
00:14:36,502 --> 00:14:38,253
พวกเราทําได้"

241
00:14:38,754 --> 00:14:43,592
การที่เขาพูดออกมาแบบนั้น
ต้องอาศัยความกล้ามาก ๆ

242
00:14:46,595 --> 00:14:49,389
เพราะความเชื่อมั่นมันไม่ได้มาง่าย ๆ

243
00:14:49,389 --> 00:14:51,850
แล้วเขาทําอะไร
ถึงควรจะได้รับความเชื่อมั่นนั้น

244
00:14:54,186 --> 00:14:57,356
ลองนึกภาพคุณพูดกับวิลลี แมคกิเนสต์

245
00:14:57,356 --> 00:15:01,276
หรือเทดี บรูสกี พวกตัวเก๋า ๆ

246
00:15:02,653 --> 00:15:06,740
ทอมเรียกพวกเรามารวมกัน ตอนนั้นผมคิด

247
00:15:06,740 --> 00:15:09,493
{\an8}"โถพ่อหนุ่มน้อย พยายามน่าดู"

248
00:15:09,493 --> 00:15:11,745
{\an8}(เทดี บรูสกี
ไลน์แบคเกอร์)

249
00:15:12,496 --> 00:15:13,914
มา ทีมบุกมาเรดโซน

250
00:15:13,914 --> 00:15:14,957
เล่นเจ็ดต่อเจ็ด

251
00:15:16,416 --> 00:15:20,045
ใครก็ตามที่บอก
"รู้แต่แรกแล้วว่าทอมจะพาคว้าแชมป์"

252
00:15:20,045 --> 00:15:22,339
โกหกทั้งเพ

253
00:15:22,339 --> 00:15:24,675
เขาไม่เคยเล่นให้เราเลยด้วยซ้ํา

254
00:15:25,092 --> 00:15:28,846
ไม่ชอบ เอาใหม่
รวมพลแล้วเล่นใหม่ เบรดี

255
00:15:28,846 --> 00:15:31,306
ตั้งแต่การซ้อมครั้งแรก

256
00:15:31,306 --> 00:15:34,852
"เขารวมพลไหวมั้ย นําทีมบุกได้มั้ย"

257
00:15:34,852 --> 00:15:38,188
เขาไม่รู้ว่าตัวเองกําลังทําอะไรอยู่

258
00:15:38,188 --> 00:15:41,191
เวร มา ทีมรับ

259
00:15:41,191 --> 00:15:43,402
มา จะชนะให้ดู

260
00:15:43,402 --> 00:15:45,529
พร้อมแล้ว พร้อมแล้ว

261
00:15:46,238 --> 00:15:49,408
ตอนนั้นทีมรับเป็นฝ่ายนําทีมก็ว่าได้

262
00:15:49,408 --> 00:15:51,660
เราคือรากฐานของทีม

263
00:15:51,660 --> 00:15:53,662
ตอนนั้นผมยังพูดกับทีมรับเองเลยว่า

264
00:15:53,662 --> 00:15:57,374
{\an8}"สัปดาห์หน้า
เราเสียไม่ได้แม้แต่แต้มเดียว

265
00:15:57,374 --> 00:15:58,584
{\an8}(วิลลี แมคกิเนสต์
ไลน์แบคเกอร์)

266
00:15:58,584 --> 00:16:01,461
และทันทีที่บอลออกจากมือตอนเริ่มเกม

267
00:16:01,461 --> 00:16:03,463
เราจะชนแหลกเลย"

268
00:16:04,506 --> 00:16:06,091
ดับเครื่องชน

269
00:16:07,968 --> 00:16:09,178
ล้มตึง

270
00:16:09,178 --> 00:16:11,013
- เอาสิ
- สอยร่วงเลย

271
00:16:11,013 --> 00:16:12,723
(เพเทรียตส์ พบกับ
อินดีแอนาโพลิส โคลทส์ 30 ก.ย. 2001)

272
00:16:12,723 --> 00:16:14,183
มันต้องอย่างนี้สิ

273
00:16:14,183 --> 00:16:16,852
ปิดเกมไปเลย

274
00:16:22,107 --> 00:16:24,109
แมนนิงโดนแย่งบอล

275
00:16:24,109 --> 00:16:25,777
โอทิส สมิธ

276
00:16:25,777 --> 00:16:27,529
สมิธวิ่งทางโล่ง

277
00:16:27,529 --> 00:16:29,865
สมิธพาบอลเข้าไปแล้ว

278
00:16:31,074 --> 00:16:33,452
นิวอิงแลนด์ทัชดาวน์

279
00:16:38,582 --> 00:16:41,210
เราคือทีมรับเดียวกัน
กับเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

280
00:16:41,210 --> 00:16:43,170
แต่มีท่าทีและความรู้สึกที่ต่างออกไป

281
00:16:44,254 --> 00:16:47,716
{\an8}บางทีก็ต้องมีเรื่องเศร้าก่อน
ถึงจะรวมใจกันได้

282
00:16:47,716 --> 00:16:48,884
{\an8}(ลอว์เยอร์ มิลลอย
เซฟตี)

283
00:16:48,884 --> 00:16:49,968
{\an8}รวมทีมเป็นหนึ่งได้

284
00:16:51,345 --> 00:16:55,432
ถึงเรื่องที่เกิดกับดรูว์จะน่าเศร้า

285
00:16:55,432 --> 00:17:00,187
แต่มันทําให้ทีมรับก้าวขึ้นมา
และเล่นอย่างเป็นอันหนึ่งอันเดียว

286
00:17:00,187 --> 00:17:03,148
คุณประทับใจ
กับเกมรับของเพเทรียตส์แค่ไหน

287
00:17:03,148 --> 00:17:04,566
พวกเขาเปิดเกมอย่างเดือด

288
00:17:04,566 --> 00:17:06,734
คุณเห็นความต่างได้ตั้งแต่วินาทีแรก

289
00:17:06,734 --> 00:17:10,155
พวกเขาคึกสุดขีด
จากนี้พวกเขาต้องเอาเกมบุกให้อยู่

290
00:17:10,155 --> 00:17:12,074
สู้ ๆ ทีมบุก

291
00:17:13,032 --> 00:17:17,204
ทุกครั้งที่จะปั้นควอเตอร์แบคสักคน
คุณต้องใส่สายจูงดึงเขาไว้

292
00:17:17,204 --> 00:17:21,165
จนกว่าเขาจะทําให้เห็นเองว่า
คุณเริ่มผ่อนสายจูงให้เขาได้

293
00:17:22,041 --> 00:17:25,212
ทอมยังไม่ถึงจุดนั้น

294
00:17:25,212 --> 00:17:28,632
เราก็เลยไม่ยอมเสี่ยงเล่นอย่างอื่น
นอกจากเน้นเกมวิ่งหรอก

295
00:17:28,632 --> 00:17:31,677
ส่งหลังให้แอนโทเวน สมิธ วิ่งทางโล่ง

296
00:17:31,677 --> 00:17:34,179
สมิธเลียบขอบสนาม

297
00:17:34,179 --> 00:17:36,473
เข้าระยะ 10 หลาแล้ว

298
00:17:37,224 --> 00:17:39,476
ทอมเล่นแผนอย่างที่เขาควรจะเล่น

299
00:17:39,476 --> 00:17:43,355
ที่สําคัญคือไม่เอาทีมเข้ามาเสี่ยง
และไม่เสียการครองบอล

300
00:17:44,523 --> 00:17:47,526
ส่งบอลให้สมิธ เขาได้ช่องแล้ว

301
00:17:47,526 --> 00:17:49,611
ทัชดาวน์ นิวอิงแลนด์

302
00:17:50,779 --> 00:17:54,992
เกมแรกของทอม เบรดี
ชัยชนะแรกของทอม เบรดี

303
00:17:56,493 --> 00:17:57,911
เราชนะขาดลอย

304
00:17:57,911 --> 00:18:00,747
เราไม่ได้ชนะ
เพราะผมเป็นสุดยอดควอเตอร์แบค

305
00:18:00,747 --> 00:18:03,166
แต่เราชนะเพราะทีมรับเราเล่นได้ดีมาก

306
00:18:03,166 --> 00:18:05,252
และเราสามารถทําคะแนนได้

307
00:18:05,252 --> 00:18:08,088
พวกเขาไม่ได้กดดันเขา
เขาเองก็ไม่กดดันตัวเอง

308
00:18:08,088 --> 00:18:09,715
เพราะเขายังไม่ใช่ทอมที่เรารู้จักไง

309
00:18:10,215 --> 00:18:11,383
นึกออกมั้ย

310
00:18:11,383 --> 00:18:14,136
เขายังไม่ใช่ผู้เล่นในตํานานทอม เบรดี

311
00:18:15,387 --> 00:18:16,722
เขาก็แค่ทอม

312
00:18:22,519 --> 00:18:26,815
{\an8}(หนึ่งปีก่อนหน้า
งานคัดตัวเนชันแนลฟุตบอลลีกปี 2000)

313
00:18:26,815 --> 00:18:31,862
{\an8}สมัยนั้น
เขาถอดเสื้อออกมาก็ไม่มีอะไรให้ดู

314
00:18:32,446 --> 00:18:33,655
สักนิดเดียว

315
00:18:36,408 --> 00:18:38,368
คุณมองเขาแล้วก็แค่นั้น

316
00:18:38,994 --> 00:18:41,622
เขาเข้ามาแบบน้องใหม่สุด ๆ

317
00:18:46,627 --> 00:18:50,380
ความคิดแรกตอนที่เห็นเขาคือช้าจัง

318
00:18:52,132 --> 00:18:55,886
ดูเก้ ๆ กัง ๆ
เหมือนลูกยีราฟวิ่งไปมา

319
00:18:56,803 --> 00:18:58,514
{\an8}ไม่ได้มีสภาพร่างกายที่โดดเด่นอะไร

320
00:18:58,514 --> 00:18:59,598
{\an8}(เดวิด นิวเจนต์
ดีเฟนซีฟไลน์แมน)

321
00:19:00,599 --> 00:19:04,394
ผมกับทอมเริ่มเล่นอเมริกันฟุตบอล
ระดับอาชีพพร้อม ๆ กัน

322
00:19:05,229 --> 00:19:08,148
เราคือเด็กใหม่ ลําดับชั้นต่ําสุดในทีม

323
00:19:08,148 --> 00:19:11,652
เราเลยสนิทกันมาก
เพราะคอยซ้อมให้กันเอง

324
00:19:11,652 --> 00:19:12,903
ทุก ๆ วัน

325
00:19:12,903 --> 00:19:15,822
พิสูจน์ให้เห็นว่าเราคู่ควร

326
00:19:16,907 --> 00:19:17,908
{\an8}(ค่ายฝึกซ้อมปี 2000)

327
00:19:17,908 --> 00:19:19,201
{\an8}มา เรียงแถวเลย

328
00:19:19,910 --> 00:19:21,745
{\an8}เอาเบอร์ 11 ลงมานี่

329
00:19:22,204 --> 00:19:24,915
ที่ค่ายฝึกซ้อม
ทอมไม่ค่อยได้เล่นเท่าไรนัก

330
00:19:24,915 --> 00:19:27,251
เขาอยู่อันดับ 4
ในตําแหน่งควอเตอร์แบค

331
00:19:27,251 --> 00:19:29,753
ถ้าให้พูดตรง ๆ ในตอนนั้น

332
00:19:29,753 --> 00:19:32,047
ผมไม่เห็นแววเขาเท่าไร

333
00:19:32,047 --> 00:19:34,424
โอเค ทอม ลงมา

334
00:19:35,551 --> 00:19:38,178
เขาเป็นเหมือนลูกหมาสุดกระตือรือร้น

335
00:19:38,929 --> 00:19:42,057
{\an8}ตั้งแต่วินาทีแรกที่มา
เขาร่าเริง มองโลกในแง่ดี

336
00:19:42,057 --> 00:19:43,851
{\an8}จนน่ารําคาญเลยบางที

337
00:19:44,935 --> 00:19:47,020
เราเลยแกล้งเขานิดหน่อย

338
00:19:47,020 --> 00:19:49,064
เป็นธรรมเนียมปฏิบัติน่ะ

339
00:19:49,064 --> 00:19:51,400
คุณแกล้งอะไรลูกหมาบ้าง

340
00:19:53,193 --> 00:19:54,945
คือเอฟบีไอ

341
00:19:54,945 --> 00:19:57,865
เวลาเขาคิดว่าจะมีการปล้นธนาคาร

342
00:19:57,865 --> 00:20:00,367
เขาจะใช้สีชนิดพิเศษที่คุณมองไม่เห็น

343
00:20:00,367 --> 00:20:01,910
ทาลงธนบัตร

344
00:20:01,910 --> 00:20:04,621
คุณมองไม่เห็นจนกว่ามันจะชื้น

345
00:20:04,621 --> 00:20:06,707
แค่เหงื่อออกมือนิดหน่อย

346
00:20:06,707 --> 00:20:08,125
ก็จะติดถาวรเลย

347
00:20:09,418 --> 00:20:12,129
เราไปได้สีชนิดพิเศษนั้นมา

348
00:20:12,129 --> 00:20:13,964
แล้วเอามาเทใส่ถุงเท้าของทอม

349
00:20:15,716 --> 00:20:17,759
เขาออกไปซ้อม เหงื่อออก

350
00:20:17,759 --> 00:20:22,055
ซ้อมเสร็จเท้าก็กลายเป็น
สีม่วงแปร๋นไปหลายสัปดาห์

351
00:20:22,055 --> 00:20:24,558
ไม่รู้หรอกว่าใคร ไม่บอกหรอก

352
00:20:26,894 --> 00:20:29,021
ทุกคนในทีมช่วยให้ผมเติบโตขึ้น

353
00:20:29,021 --> 00:20:33,442
ผมเข้าทีมไปแบบกะโหลกกะลา
แต่พวกเขารับผมเข้าเป็นส่วนหนึ่ง

354
00:20:34,484 --> 00:20:36,695
เราคิดว่า "โอเค เด็กใหม่

355
00:20:36,695 --> 00:20:40,699
แกล้งเล่นสักปีหนึ่งแล้วค่อยเลิก"

356
00:20:40,699 --> 00:20:42,326
ไม่เคยมองเขาเป็นคู่แข่งเลย

357
00:20:42,326 --> 00:20:44,328
ไม่เคยกังวลเรื่องเขาเลย

358
00:20:48,665 --> 00:20:54,046
นี่คือโรงแรมของผม
ที่ที่ผมอยู่ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา

359
00:20:54,838 --> 00:20:56,507
เพเทรียตส์เอาพวกเด็กใหม่

360
00:20:56,507 --> 00:20:59,468
มาอยู่ในโรงแรมหรูหราหมาเห่า
ชื่อว่า เอนด์โซนโมเท็ล

361
00:20:59,468 --> 00:21:01,261
เป็นที่จอดรถบรรทุก

362
00:21:01,970 --> 00:21:03,722
นี่คือทิวทัศน์

363
00:21:06,767 --> 00:21:09,770
รถบรรทุกและถังขยะ

364
00:21:10,562 --> 00:21:13,065
สนุกมากเลย

365
00:21:13,065 --> 00:21:15,901
ไม่อยากจะเชื่อว่า
นี่คือเนชันแนลฟุตบอลลีก

366
00:21:16,860 --> 00:21:19,029
ผมทนไม่ไหวที่จะได้ออกไปจากที่นั่น

367
00:21:19,696 --> 00:21:22,908
ตอนที่ผมรู้ว่าติดทีม

368
00:21:22,908 --> 00:21:26,578
เลยนั่งคิดว่า
"โอเค ต้องหาที่อยู่ละ"

369
00:21:26,578 --> 00:21:29,456
แล้วก็มีคนมาเคาะประตูซึ่งก็คือเบรดี

370
00:21:29,456 --> 00:21:32,000
เขาเข้ามานั่งลงบนเตียงแล้วบอกว่า

371
00:21:32,000 --> 00:21:33,544
"จะมาบอกนายว่า ฉันติดทีมแล้ว"

372
00:21:33,544 --> 00:21:36,547
ผมเลยบอก "เห้ย จริงเหรอ
ยอดเลย ฉันก็เหมือนกัน"

373
00:21:36,547 --> 00:21:40,050
แล้วเขาก็บอก
"ฉันเพิ่งซื้อคอนโดจากไท ลอว์

374
00:21:40,050 --> 00:21:42,135
อยากมาอยู่ด้วยกันมั้ย"

375
00:21:42,594 --> 00:21:43,929
สุดหล่ออยู่นี่

376
00:21:43,929 --> 00:21:48,517
ตัวตึง
ห้าวสุดอย่างกับไมค์ ไทสันก็ว่าได้

377
00:21:48,517 --> 00:21:50,352
เจ้าของบ้านครับ

378
00:21:50,978 --> 00:21:55,482
ตอนผมขายคอนโดให้ทอม
ผมรู้ว่าเขาไม่ได้มีรายได้มากมายอะไร

379
00:21:55,482 --> 00:21:58,861
{\an8}ก็แค่คิดว่า
"ผมต้องช่วยเหลือรุ่นน้อง"

380
00:21:58,861 --> 00:22:01,113
{\an8}พวกเขายังรายได้ไม่มั่นคง
ยังต้องดิ้นรนอยู่

381
00:22:02,406 --> 00:22:07,536
ผมทิ้งทั้งเฟอร์นิเจอร์ ที่นอน
ทุกอย่างไว้ให้เขา

382
00:22:08,620 --> 00:22:11,123
ด้านหลังนี่อลังการสุด ๆ

383
00:22:11,623 --> 00:22:15,252
มันคือบ้านเก่าของไท ลอว์
เขาตกแต่งไว้อย่างดี

384
00:22:15,252 --> 00:22:17,004
อย่างกับรายการเปิดบ้านคนดัง

385
00:22:17,004 --> 00:22:19,882
ที่เจ๋งสุดคือมุมนี้

386
00:22:20,340 --> 00:22:23,177
ผมแต่งห้องใต้ดินไว้อย่างเจ๋ง
มีทีวีเรียบร้อย

387
00:22:23,177 --> 00:22:26,346
ถึงไม่ใช่จอแบนแต่ก็ให้ฟีลประมาณนั้น

388
00:22:26,346 --> 00:22:28,599
เอาหลังเต่าซ่อนไว้ในกําแพง

389
00:22:28,599 --> 00:22:30,475
ออกมาใช้ได้เลย

390
00:22:31,643 --> 00:22:35,898
เอางี้ดีกว่า ผมมีของแถมให้เขา
150,000 ดอลลาร์ก็ว่าได้

391
00:22:35,898 --> 00:22:38,066
เดี๋ยวถ่ายเสร็จผมจะโทรหาเขา

392
00:22:38,066 --> 00:22:40,319
เพราะนั่น 150,000 ดอลลาร์

393
00:22:40,319 --> 00:22:42,779
ทอมติดเงินผมอยู่ 150,000 ดอลลาร์

394
00:22:42,779 --> 00:22:44,406
โม้ไปเรื่อย

395
00:22:44,406 --> 00:22:46,116
ไทหลอกขายผม

396
00:22:46,116 --> 00:22:48,118
เขาคิดว่า "ฉันให้ของขวัญนายก้อนโต"

397
00:22:48,118 --> 00:22:50,412
แต่ผมคิดว่า "ไท ผมจ่ายราคาเกินจริง"

398
00:22:50,412 --> 00:22:52,998
ผมรักไทสุด ๆ
แต่เขาไม่ได้ลดแลกแจกแถมอะไรผมเลย

399
00:22:52,998 --> 00:22:54,416
หยุดพล่ามได้แล้ว

400
00:22:55,375 --> 00:22:56,710
นี่ห้องของทอม

401
00:22:57,669 --> 00:22:59,213
นี่คือรังรัก

402
00:22:59,213 --> 00:23:01,715
ล้อเล่นครับคุณแม่

403
00:23:01,715 --> 00:23:04,801
นั่นผมเอง เตรียมจะคว่ําเขา

404
00:23:04,801 --> 00:23:06,303
นั่นน่าจะตอนรับลูกบุกได้

405
00:23:06,303 --> 00:23:08,722
หมายถึงรับแรงกระแทกจากผม

406
00:23:09,473 --> 00:23:11,058
เขาเล่นให้มิชิแกน ผมเล่นให้เพอร์ดู

407
00:23:11,058 --> 00:23:13,393
เราแข่งกันสมัยมหาวิทยาลัย

408
00:23:13,393 --> 00:23:16,396
พอมาอยู่ด้วยกัน
กลายเป็นว่าเราหาวิธีแข่งกันตลอดเวลา

409
00:23:17,856 --> 00:23:19,358
เป็นครั้งแรกที่ผมเห็น

410
00:23:19,358 --> 00:23:22,277
ปีศาจที่รักการแข่งขันออกมาจากตัวเขา

411
00:23:23,946 --> 00:23:28,575
วันหนึ่งเขาได้เกมนินเท็นโด
มาจากร้านขายของหลุดจํานํา

412
00:23:28,575 --> 00:23:30,869
เราไม่ได้บ้าเกม

413
00:23:30,869 --> 00:23:32,913
แต่มีเกมหนึ่งชื่อเทคโม โบวล์

414
00:23:32,913 --> 00:23:35,290
(เทคโม โบวล์ 1 ผู้เล่น 2 ผู้เล่น)

415
00:23:39,253 --> 00:23:42,422
เราเล่นเกมบ้านั่นตลอดสุดสัปดาห์

416
00:23:43,423 --> 00:23:45,884
พอหมดสุดสัปดาห์
ใครก็ตามที่ชนะทัวร์นาเมนต์นั้น

417
00:23:45,884 --> 00:23:47,386
จะถูกประกาศว่าเป็นแชมป์

418
00:23:48,971 --> 00:23:51,390
เรามีบทลงโทษให้ผู้แพ้เสมอ

419
00:23:51,390 --> 00:23:52,641
ถ้าเป็นฤดูร้อน

420
00:23:52,641 --> 00:23:54,935
คนที่แพ้ต้องล้างจานตลอดสุดสัปดาห์

421
00:23:54,935 --> 00:23:56,144
ถ้าเป็นฤดูหนาว

422
00:23:56,144 --> 00:23:59,565
คนที่แพ้จะต้องแก้ผ้าวิ่งริมน้ํา

423
00:23:59,565 --> 00:24:01,191
ข้างนอกหนาวด้วย

424
00:24:02,109 --> 00:24:04,111
ถ้าเขากําลังจะแพ้เมื่อไร

425
00:24:04,111 --> 00:24:07,447
เขาจะพุ่งปรี๊ดทันที

426
00:24:07,447 --> 00:24:09,908
กลายเป็นคนละคนเลย

427
00:24:09,908 --> 00:24:12,244
พร้อม เข้าที่ ฮัต ฮัต

428
00:24:12,244 --> 00:24:14,538
เขาเกลียดการพ่ายแพ้

429
00:24:15,038 --> 00:24:16,123
ทัชดาวน์

430
00:24:17,416 --> 00:24:19,918
เขาค้นพบว่าถ้ากระทืบเท้าแรง ๆ

431
00:24:19,918 --> 00:24:21,253
เกมจะเริ่มใหม่โดยอัตโนมัติ

432
00:24:21,253 --> 00:24:22,462
{\an8}(ทัชดาวน์)

433
00:24:22,462 --> 00:24:24,756
{\an8}ถ้าเขารู้ตัวว่ากําลังจะแพ้
เขายอมไม่ได้เด็ดขาด

434
00:24:24,756 --> 00:24:27,968
{\an8}เขาก็จะกระทืบเท้าแรง ๆ
เพื่อเริ่มเกมใหม่

435
00:24:29,136 --> 00:24:32,806
ซ้ําแล้วซ้ําเล่า

436
00:24:34,016 --> 00:24:37,144
กําแพงเรามีรอยเต็มไปหมด
เพราะเขาคว้าจอยเกม

437
00:24:37,144 --> 00:24:39,813
แล้วเขวี้ยงใส่กําแพงสุดแรง

438
00:24:39,813 --> 00:24:41,899
เขาเหมือนคนบ้า

439
00:24:41,899 --> 00:24:44,193
ผมหัวร้อนนิดหน่อย

440
00:24:44,193 --> 00:24:46,403
ผมไม่ชอบการพ่ายแพ้
ไม่ชอบแพ้เทคโม โบวล์

441
00:24:46,403 --> 00:24:48,155
ไม่ชอบแพ้เกมปาเป้า

442
00:24:48,155 --> 00:24:50,240
ไม่ชอบแพ้นั่นแหละ
ตอนนี้ก็ยังไม่ชอบอยู่

443
00:24:50,240 --> 00:24:51,825
ถ้าจะเล่นก็ต้องชนะเท่านั้น

444
00:24:54,494 --> 00:24:56,747
พอเป็นเรื่องของอเมริกันฟุตบอล

445
00:24:56,747 --> 00:24:59,666
เขาก็จริงจังขึ้นไปอีก
อย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน

446
00:25:01,376 --> 00:25:04,004
เขาเป็นตัวสํารอง
ของตัวสํารองของตัวสํารองอีกที

447
00:25:04,880 --> 00:25:06,590
แต่เขาอยากเป็นตัวจริง

448
00:25:08,008 --> 00:25:11,595
ทอมบอกผมว่า "เมื่อโอกาสมาถึง

449
00:25:11,595 --> 00:25:13,305
ฉันจะพร้อมสุด ๆ"

450
00:25:21,605 --> 00:25:23,482
บราวน์รับบอลได้ดี

451
00:25:24,024 --> 00:25:26,151
ดาวน์แรกของนิวอิงแลนด์ในระยะ 30 หลา

452
00:25:26,151 --> 00:25:27,736
(เพเทรียตส์ พบกับ
แซนดีเอโก ชาร์จเจอรส์ 14 ต.ค. 2001)

453
00:25:27,736 --> 00:25:30,906
ชาร์จเจอรส์
นําเพเทรียตส์อยู่ในควอเตอร์ที่ 4

454
00:25:31,490 --> 00:25:33,992
ไม่มีดรูว์ เบลดโซคอยช่วยเสียด้วย

455
00:25:33,992 --> 00:25:36,453
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับ
แขนขวาของทอม เบรดี

456
00:25:37,704 --> 00:25:41,959
หลอกครับ เบรดีขว้าง
ทางโล่งยาว ๆ และทัชดาวน์

457
00:25:42,501 --> 00:25:44,211
นิวอิงแลนด์ทําได้แล้ว

458
00:25:45,671 --> 00:25:48,173
ขึ้นนําในควอเตอร์ที่ 4
หลังจากตามหลังอยู่

459
00:25:49,216 --> 00:25:52,219
ได้เห็นทอม เบรดี
เติบโตขึ้นต่อหน้าต่อตา

460
00:25:52,219 --> 00:25:56,807
พร้อม ๆ กับผู้ชมอีก 60,000 คน
ที่ฟอกซ์โบโรแห่งนี้

461
00:26:01,270 --> 00:26:04,940
วันนี้ทอม เบรดี
และเพเทรียตส์ทําได้ดีมาก ๆ

462
00:26:06,191 --> 00:26:09,903
เราได้เห็นทีมที่แตกต่าง
และมาพร้อมทัศนคติ

463
00:26:09,903 --> 00:26:12,281
ที่ไม่ได้เห็นมานานมาก ๆ แล้ว

464
00:26:13,282 --> 00:26:15,909
เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็จะกลายเป็นประเด็น

465
00:26:15,909 --> 00:26:18,537
เบรดีหรือเบลดโซดีกว่ากัน
นี่ก็เริ่มพูดกันแล้วนะ

466
00:26:18,537 --> 00:26:20,455
จะเริ่มเต้าข่าวทําไม

467
00:26:20,455 --> 00:26:21,623
เปล่าเสียหน่อย

468
00:26:21,623 --> 00:26:22,708
- ชัด ๆ เลย ผมเห็นด้วย
- เต้าสุด

469
00:26:22,708 --> 00:26:26,003
- พยายามจะเปิดประเด็นเหรอ
- ก็ถูก

470
00:26:26,003 --> 00:26:27,629
- เบลดโซคือตัวจริง
- คุณกําลังทําอยู่เลย

471
00:26:27,629 --> 00:26:29,798
- นี่รายการทีวีหรือรายการซุบซิบ
- แล้วไม่ดีตรงไหน

472
00:26:29,798 --> 00:26:31,633
- ผมพยายามตอบที่เขาถามคุณ
- ไม่ ๆ คืองี้

473
00:26:31,633 --> 00:26:33,886
แค่บอกไปว่า "ผมแค่ยุแหย่

474
00:26:33,886 --> 00:26:36,138
จะได้เรียกเรตติ้ง" นั่นแหละคําตอบ

475
00:26:36,138 --> 00:26:38,223
นี่คือคําตอบ บ็อบ
ตอบอย่างอื่นไม่ได้แล้ว

476
00:26:38,223 --> 00:26:39,683
เพราะคุณก็รู้อยู่แก่ใจ

477
00:26:39,683 --> 00:26:41,310
หรือว่าสติสตังไปหมดแล้ว

478
00:26:41,310 --> 00:26:44,479
ไม่มีข้อโต้แย้งใดใด
เบลดโซคือควอเตอร์แบคทันทีที่หายดี

479
00:26:44,479 --> 00:26:46,899
แล้วทอม เบรดีก็รู้ดี

480
00:26:46,899 --> 00:26:49,026
- ใช่
- เบรดีรู้อยู่แล้ว

481
00:26:49,651 --> 00:26:52,446
คือผมก็ได้เล่นเป็นตัวจริงมาแล้ว...

482
00:26:52,446 --> 00:26:55,866
หลังจากเกมนั้นเราก็รู้ว่าเขาทําได้

483
00:26:55,866 --> 00:26:57,951
แต่ยังไงเขาก็ไม่ใช่ดรูว์ไง

484
00:26:57,951 --> 00:27:00,037
- เห็นมั้ย เป็นปกติ
- เป็นงี้ตลอดเหรอ

485
00:27:00,037 --> 00:27:02,080
เป็นปกติของลอว์เยอร์ มิลลอย

486
00:27:02,080 --> 00:27:05,459
จําได้ว่าผม ทอม
แล้วก็ลอว์เยอร์ มิลลอย

487
00:27:05,459 --> 00:27:09,838
ออกไปทานข้าวด้วยกัน
แล้วจู่ ๆ ทอมก็พูดขึ้นว่า

488
00:27:09,838 --> 00:27:13,550
"นี่" ไม่มีปี่มีขลุ่ย
"ผมไม่ปล่อยตําแหน่งนี้ไปหรอกนะ"

489
00:27:13,550 --> 00:27:15,552
เขาว่างั้นเลย
"ผมไม่ปล่อยตําแหน่งนี้ไปหรอกนะ"

490
00:27:15,552 --> 00:27:19,223
ผมกับลอว์เยอร์ก็แบบ

491
00:27:19,223 --> 00:27:23,685
"โอเค หนุ่มน้อย ใจมันได้"

492
00:27:23,685 --> 00:27:27,314
{\an8}โอเค ใจสู้ดี เข้าใจนายนะ

493
00:27:27,314 --> 00:27:31,318
ผมกับลอว์เยอร์มองหน้าแล้วคุยกันว่า

494
00:27:31,318 --> 00:27:35,489
"ชิบหาย พอดรูว์กลับมา
เขาได้กลับไปม้านั่งสํารองอีกแน่"

495
00:27:35,489 --> 00:27:37,991
ในใจเราคิด "เงียบไปเลย"

496
00:27:37,991 --> 00:27:40,869
นึกออกมั้ย "นี่ทีมของดรูว์นะ"

497
00:27:40,869 --> 00:27:42,829
นี่คือเนชันแนลฟุตบอลลีกนะเว้ย

498
00:27:43,872 --> 00:27:46,375
กลับไปม้านั่งสํารองได้แล้ว

499
00:27:55,759 --> 00:27:59,429
สวัสดีครับ ผมนายแพทย์ซารินส์
แพทย์ประจําทีมของเพเทรียตส์

500
00:27:59,429 --> 00:28:05,018
วันนี้เราอยากแจ้งให้ทราบว่า
ดรูว์สามารถกลับลงสนามได้แล้ว

501
00:28:05,018 --> 00:28:08,230
เรารู้ว่าทุกคนคงมีคําถามตามมา

502
00:28:08,230 --> 00:28:12,442
คุณพร้อมกลับมาเล่นมากแค่ไหน
ในแง่ร่างกาย สภาพจิตใจ ทุกอย่างเลย

503
00:28:12,442 --> 00:28:14,903
ผมอยากกลับลงสนามใจจะขาด

504
00:28:16,029 --> 00:28:17,239
ผมรู้สึกพร้อม

505
00:28:17,239 --> 00:28:20,826
อย่างที่รู้ว่าตั้งแต่เริ่มเล่น
ผมก็ได้ลงเป็นตัวจริงแล้ว

506
00:28:20,826 --> 00:28:25,080
ก็หวังว่า
ผมจะได้ลงเป็นตัวจริงอีกครั้ง

507
00:28:25,497 --> 00:28:28,000
ขอบคุณครับ

508
00:28:29,960 --> 00:28:33,672
ผมกําลังกลับจากโรงพยาบาล
แล้วก็โทรหาเบลิชิก

509
00:28:33,672 --> 00:28:36,341
บอกเขาว่า
"หมออนุญาตให้ผมกลับลงสนามได้แล้วนะ"

510
00:28:36,341 --> 00:28:40,470
เขาตอบแค่ว่า
"โอเค กลับมาแล้วค่อยว่ากัน"

511
00:28:40,470 --> 00:28:42,681
ผมแค่คิดว่า
เขาจะดีใจที่ผมจะได้กลับมาเล่น

512
00:28:42,681 --> 00:28:44,474
มากกว่านี้สักหน่อย

513
00:28:47,394 --> 00:28:50,856
นั่นน่าจะเป็นสัญญาณแรกที่ทําให้ผมคิด
"สงสัยจะไม่เป็นอย่างที่คิด

514
00:28:50,856 --> 00:28:53,400
ว่าผมจะกลับมาลงเล่นได้ทันที"

515
00:28:54,943 --> 00:28:57,237
{\an8}ดรูว์ต้องผ่านอีกหลายขั้นตอน

516
00:28:57,237 --> 00:29:00,866
{\an8}เพื่อกลับลงสนามหลังจากได้รับบาดเจ็บ

517
00:29:00,866 --> 00:29:03,410
เพิ่งผ่านมาได้ 7 สัปดาห์

518
00:29:03,410 --> 00:29:06,788
ซึ่งเขาก็ผ่านมาหลายขั้นตอนแล้ว
แต่ก็ยังไม่หมด

519
00:29:06,788 --> 00:29:10,125
เราต้องประเมินกันตามหน้างาน

520
00:29:10,459 --> 00:29:13,128
ทอมเป็นตัวจริง
ในตําแหน่งควอเตอร์แบคเหรอ

521
00:29:13,128 --> 00:29:16,131
ทอมจะได้ลงเล่นเยอะกว่าในเกมรุก
อย่างที่เขาทําอยู่

522
00:29:16,131 --> 00:29:19,134
เราจะให้เขาลงเป็นตัวจริง
ในเกมวันอาทิตย์ที่พบกับเซนต์หลุยส์

523
00:29:20,052 --> 00:29:22,888
ตอนที่บิล เบลิชิกตัดสินใจแบบนั้น

524
00:29:22,888 --> 00:29:26,517
ผมว่าสื่อก็คงเหวออยู่

525
00:29:27,518 --> 00:29:30,979
นี่มันดรูว์ เบลดโซนะ
ควอเตอร์แบคตัวหลักเลยนะ

526
00:29:30,979 --> 00:29:34,024
{\an8}ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอเขากลับลงสนาม

527
00:29:34,024 --> 00:29:36,902
{\an8}เมื่อเขาพร้อม
เขาก็ควรได้ตําแหน่งนั้นคืน

528
00:29:37,819 --> 00:29:39,446
นี่คือสิ่งที่ทุกคนคิด

529
00:29:39,446 --> 00:29:42,991
การตัดสินใจนี้
จะเป็นที่พูดถึงไปอีกหลายปี

530
00:29:42,991 --> 00:29:44,743
- คิดงั้นเหรอ
- ผมว่าอย่างนั้นนะ

531
00:29:44,743 --> 00:29:45,911
โอเค

532
00:29:47,037 --> 00:29:49,331
เป็นอะไรที่รู้กันอยู่แล้วว่า

533
00:29:49,331 --> 00:29:51,458
{\an8}นักกีฬาบาดเจ็บ
ไม่ได้แปลว่าเขาจะเสียตําแหน่ง

534
00:29:51,458 --> 00:29:54,586
{\an8}โดยเฉพาะอย่างยิ่งดรูว์ เบลดโซ
ควอเตอร์แบคดาวเด่นของเพเทรียตส์

535
00:29:54,586 --> 00:29:58,340
ทุกคนเข้าใจโดยปริยายว่าพอเขากลับมา
เขาก็จะได้ตําแหน่งเขาคืน

536
00:30:00,008 --> 00:30:03,262
คิดดูนะ ดรูว์ห่างสนามไปหลายสัปดาห์

537
00:30:03,262 --> 00:30:08,100
ทอมเล่นเกมทั้งหมดตั้งกี่เกม

538
00:30:08,100 --> 00:30:10,394
ทอมอยู่ในจุดที่

539
00:30:10,394 --> 00:30:14,189
ประสบความสําเร็จ
ในเกมรุกมากที่สุดของทีม

540
00:30:14,189 --> 00:30:16,900
(ดรูว์ เบลดโซ 11)

541
00:30:20,404 --> 00:30:23,490
ขอความเห็นเรื่องที่
โค้ชเบลิชิกประกาศไปหน่อยครับ

542
00:30:23,490 --> 00:30:25,909
น้อยใจ หงุดหงิด หรือรู้สึกยังไง

543
00:30:27,202 --> 00:30:28,328
คําถามต่อไปครับ

544
00:30:28,328 --> 00:30:30,080
รู้มาก่อนมั้ยว่า

545
00:30:30,080 --> 00:30:32,791
- อะไรจะเปลี่ยนสถานการณ์นี้ได้
- ไม่ครับ

546
00:30:33,959 --> 00:30:36,211
เคยคิดมั้ยว่าจะออกมาเป็นแบบนี้

547
00:30:37,546 --> 00:30:42,050
เอางี้ดีกว่า ผมตั้งหน้าตั้งตารอ
ที่จะเอาตําแหน่งผมกลับมา

548
00:30:42,050 --> 00:30:44,094
แค่นี้แล้วกันครับ

549
00:30:44,094 --> 00:30:46,013
- ขอบคุณครับดรูว์
- ขอบคุณมากดรูว์

550
00:30:49,766 --> 00:30:51,351
(ทอม เบรดี 12)

551
00:30:51,351 --> 00:30:52,895
เป็นช่วงเวลาที่ยากลําบาก

552
00:30:53,854 --> 00:30:56,523
ผมบอกมอราว่า

553
00:30:56,523 --> 00:30:58,192
"เขาจะให้ทอมเล่นต่อ

554
00:30:58,192 --> 00:31:00,611
ผมจะเอาไงดี เลิกเล่นเลยดีมั้ย

555
00:31:00,611 --> 00:31:02,404
ช่างหัวมัน"

556
00:31:04,323 --> 00:31:06,450
ฉันโกรธ

557
00:31:06,450 --> 00:31:09,912
เพเทรียตส์รับเขา
เข้าทีมมาตั้งแต่อายุ 21 ปี

558
00:31:09,912 --> 00:31:12,831
เขาสร้างทีมนี้ขึ้นมา

559
00:31:14,499 --> 00:31:17,794
{\an8}อุบัติเหตุแค่ครั้งเดียว
ทําทุกอย่างเปลี่ยน

560
00:31:18,879 --> 00:31:21,048
{\an8}ฉันว่ามันอกตัญญูไปหน่อยมั้ย

561
00:31:24,218 --> 00:31:29,973
ตอนที่ดรูว์กลับมาลงสนามได้
แต่บิลไม่ให้เขาลงเป็นตัวจริง

562
00:31:31,642 --> 00:31:33,477
{\an8}ผมรู้สึกไม่ดีเลย

563
00:31:33,477 --> 00:31:36,772
{\an8}เหมือนดรูว์
ไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างเป็นธรรม

564
00:31:39,441 --> 00:31:44,029
คนที่ภักดีกับเราก็เหมือนครอบครัว

565
00:31:44,029 --> 00:31:47,407
{\an8}ดรูว์เป็นเหมือนลูกคนที่ 5 ของพ่อผม

566
00:31:47,407 --> 00:31:48,575
{\an8}(โจนาธาน คราฟต์
ประธานกลุ่มบริษัทคราฟต์)

567
00:31:48,575 --> 00:31:52,996
ผมเห็นพ่อต้องเป็นทุกข์
เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับดรูว์

568
00:31:55,040 --> 00:31:58,460
พ่อผมได้แต่จินตนาการว่า
ดรูว์จะเจ็บปวดแค่ไหน

569
00:31:58,460 --> 00:32:00,879
เขารักดรูว์มาก

570
00:32:00,879 --> 00:32:03,757
เลยทําให้เป็นทุกข์มากขึ้นไปอีก

571
00:32:05,300 --> 00:32:06,969
ดรูว์มาหาผม

572
00:32:06,969 --> 00:32:10,180
เราคุยกันยาวและผมบอกว่า
"เดี๋ยวผมจะคุยกับบิล"

573
00:32:14,560 --> 00:32:19,481
ในฐานะโค้ชเรารู้ว่า
นี่จะเป็นบทสนทนาที่ไม่ง่าย

574
00:32:20,774 --> 00:32:23,235
ดรูว์และคราฟต์
มีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น

575
00:32:24,069 --> 00:32:26,905
{\an8}ดรูว์คือส่วนสําคัญที่กอบกู้ทีม

576
00:32:26,905 --> 00:32:32,035
{\an8}เขาไม่ใช่แค่ความหวังของแฟน ๆ
ของทีม ของครอบครัวคราฟต์

577
00:32:32,035 --> 00:32:33,120
{\an8}(สกอตต์ พิโอลี
รองประธานฝ่ายนักกีฬา)

578
00:32:33,120 --> 00:32:35,289
{\an8}ใช่มั้ย พวกเขาลงทุนลงแรงไปเยอะ

579
00:32:36,498 --> 00:32:39,710
สําหรับโรเบิร์ต
นี่ไม่ใช่แค่การเปลี่ยนตัวผู้เล่น

580
00:32:41,003 --> 00:32:46,842
เขาแสดงออกว่าผิดหวัง
แต่สุดท้ายก็บอกว่า

581
00:32:46,842 --> 00:32:49,344
"ฟังนะ ถ้าพวกคุณเชื่ออย่างนั้น

582
00:32:49,344 --> 00:32:53,682
ถ้าคิดว่าต้องเป็นแบบนี้
ก็ต้องทําให้ถูกต้อง"

583
00:32:55,767 --> 00:33:00,022
ผมกลับมาเจอดรูว์ที่ห้องทํางาน

584
00:33:00,022 --> 00:33:06,653
ผมบอกเขาว่า "จะให้ผมบอกเขา
ว่าให้คุณลงเป็นตัวจริงก็ได้

585
00:33:07,321 --> 00:33:13,952
ถ้าเขาไม่อยากทําก็เรื่องของเขา"

586
00:33:13,952 --> 00:33:18,999
ไม่งั้นก็รอให้พลาด
เขาจะได้เป็นคนรับผิดชอบ

587
00:33:20,918 --> 00:33:23,378
เรารู้ว่าเราต้องรับผิดชอบ

588
00:33:24,713 --> 00:33:27,633
จําได้ว่าผมบอกกับบิล
"เราต้องระวังให้มาก

589
00:33:29,426 --> 00:33:32,429
เพราะสิ่งที่ดรูว์ได้มอบให้กับองค์กร

590
00:33:32,429 --> 00:33:35,849
สิ่งที่เขาได้มอบให้กับแฟน ๆ
ความหวังที่เขาสร้างให้กับทุกคน

591
00:33:37,226 --> 00:33:41,563
ถ้าเราไม่ระวังคงจบไม่สวยแน่"

592
00:33:43,357 --> 00:33:48,820
{\an8}(10 ปีก่อนหน้า คลีฟแลนด์ โอไฮโอ)

593
00:33:51,823 --> 00:33:53,367
{\an8}จัดการเองนะ

594
00:33:53,367 --> 00:33:54,868
{\an8}(บิล เบลิชิก
หัวหน้าผู้ฝึกสอน)

595
00:33:54,868 --> 00:33:58,247
{\an8}ผมไม่ดื่มกาแฟเลยไม่รู้ว่าชงยังไง

596
00:34:00,749 --> 00:34:02,709
ก่อนที่บิลจะมาคุมทีมเพเทรียตส์

597
00:34:02,709 --> 00:34:05,587
เขาเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอน
ที่คลีฟแลนด์ บราวน์

598
00:34:06,338 --> 00:34:08,340
ไม่มีอะไรมาก

599
00:34:09,299 --> 00:34:10,509
ไม่ได้โชว์ผลงานอะไร...

600
00:34:10,509 --> 00:34:13,262
เขาเริ่มฉายแววโค้ชหนุ่มฝีมือดี

601
00:34:13,262 --> 00:34:16,598
อนาคตกําลังสดใสจนมาสะดุด

602
00:34:16,598 --> 00:34:20,601
เพราะเขาต้องการเอาเบอร์นี โคซาร์
ความหวังของเมืองไปไว้เป็นตัวสํารอง

603
00:34:21,353 --> 00:34:23,856
เบอร์นีย์ โคซาร์และทีมรุก

604
00:34:24,690 --> 00:34:27,943
เบอร์นีไม่ใช่แค่
ควอเตอร์แบคแต่เขาคือไอคอน

605
00:34:29,027 --> 00:34:33,657
เขามาจากโอไฮโอ เป็นคนที่นั่น
เลือดบราวน์เต็มสูบ

606
00:34:34,283 --> 00:34:37,411
เบอร์นี โคซาร์ ทางสะดวก ทัชดาวน์

607
00:34:38,954 --> 00:34:40,246
(เบอร์นี บอล)

608
00:34:40,246 --> 00:34:43,166
เขามีอนาคตที่สดใส

609
00:34:43,166 --> 00:34:46,253
แต่จู่ ๆ ทิศทางก็เปลี่ยน

610
00:34:46,920 --> 00:34:52,217
โคซาร์โดนสอย เขาเดินกะเผลก

611
00:34:52,217 --> 00:34:53,886
เบอร์นีข้อเท้าหัก

612
00:34:53,886 --> 00:34:59,057
พอเขากลับลงสนาม
ความคล่องตัวก็ไม่เท่าเมื่อก่อนแล้ว

613
00:34:59,057 --> 00:35:00,684
ดูไม่ดีเลย

614
00:35:01,310 --> 00:35:04,938
เพื่อพาทีมเดินหน้า บิลตัดสินใจ

615
00:35:04,938 --> 00:35:06,940
ว่าต้องถอดเบอร์นีออกจากตัวจริง

616
00:35:08,609 --> 00:35:12,738
{\an8}เป็นเรื่องน่าเศร้า
แต่ผมเห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์

617
00:35:12,738 --> 00:35:14,239
{\an8}(อาร์ต โมเดลล์
เจ้าของทีมบราวน์)

618
00:35:14,239 --> 00:35:19,453
{\an8}กับบิลและทีมงาน
ว่าเราต้องเปลี่ยนแนวทาง

619
00:35:20,245 --> 00:35:25,042
ท้ายที่สุดแล้ว
มันคือเรื่องของสภาพร่างกายที่ถดถอย

620
00:35:26,335 --> 00:35:28,378
ผมเป็นหนึ่งในทีมงานที่คลีฟแลนด์

621
00:35:28,378 --> 00:35:31,006
ผมรู้ว่ามันคือการตัดสินใจที่ถูกต้อง

622
00:35:31,006 --> 00:35:35,594
แต่ไม่ใช่ทางออกที่ดีเท่าไรนัก

623
00:35:35,594 --> 00:35:38,430
ผมว่าเราควรตั้งคําถาม
กับการตัดสินใจของบิล เบลิชิก

624
00:35:38,430 --> 00:35:40,015
ที่ถอดเบอร์นี โคซาร์ออกจากตัวจริง

625
00:35:40,015 --> 00:35:43,143
ท็อดด์ ฟิลค็อกซ์ ผู้เล่นตัวจริง
เสียบอลให้ฝ่ายตรงข้าม 4 ครั้ง

626
00:35:43,143 --> 00:35:44,478
(เบอร์นีโดนปลด)

627
00:35:44,478 --> 00:35:48,315
เราไม่ได้มี
ผู้เล่นเก่ง ๆ มาลงตัวจริง

628
00:35:48,315 --> 00:35:50,400
แล้วบิลก็รับเละ

629
00:35:50,400 --> 00:35:53,695
เขาแย่สุด ๆ
ฉันมีตั๋วฤดูกาลแต่ไม่ไปดูเลยสักนัด

630
00:35:53,695 --> 00:35:56,406
ฉันอึ้งไปเลย เบลิชิกควรจะถูกปลด

631
00:35:56,406 --> 00:35:59,993
ฉันเศร้ามาก
ไม่รู้เบลิชิกกับโมเดลล์คิดอะไรอยู่

632
00:35:59,993 --> 00:36:02,287
ผมว่าทั้งคลีฟแลนด์
ลดธงครึ่งเสาเพื่อไว้อาลัย

633
00:36:02,287 --> 00:36:03,497
(เบอร์นี เรารักคุณ)

634
00:36:03,497 --> 00:36:05,958
มีคนประท้วง

635
00:36:05,958 --> 00:36:09,670
มีจดหมายขู่ส่งถึงบิลและทีม

636
00:36:10,212 --> 00:36:14,716
บิลต้องขอให้ตํารวจมาประจํา
บริเวณที่เขาอาศัยอยู่

637
00:36:14,716 --> 00:36:18,011
ลําบากมากสําหรับเขา
แต่ลําบากต่อครอบครัวเขามากกว่า

638
00:36:18,846 --> 00:36:21,348
ฉันไม่อ่านหนังสือพิมพ์ ไม่ฟังวิทยุ

639
00:36:21,348 --> 00:36:23,308
ไม่ดูทีวี

640
00:36:24,268 --> 00:36:28,480
{\an8}ฉันเป็นห่วงบิลที่เป็นสามีของฉัน
ไม่ได้สนใจงานของเขา

641
00:36:28,480 --> 00:36:29,565
{\an8}(เดบบี เบลิชิก)

642
00:36:30,649 --> 00:36:34,653
เราพยายามไม่ให้ลูก ๆ
รู้สึกถึงแรงกดดัน

643
00:36:34,653 --> 00:36:37,823
แต่ก็ยากขึ้นเรื่อย ๆ
เพราะพวกเขาต้องไปโรงเรียน

644
00:36:37,823 --> 00:36:40,951
พวกเขาขึ้นรถบัส
พวกเขาได้ยินอะไรต่อมิอะไร

645
00:36:40,951 --> 00:36:44,580
เอามีดมาแทงหลังกันเลยยังดีกว่า

646
00:36:44,580 --> 00:36:45,581
บิดด้วยนะ

647
00:36:45,581 --> 00:36:47,916
เขาไม่มีที่ไหนให้ซ่อน

648
00:36:47,916 --> 00:36:51,461
เราจะตามล่าเขา
จับเขามาทรมานจนวันสุดท้ายของชีวิต

649
00:36:51,461 --> 00:36:55,007
สําหรับชาวคลีฟแลนด์
มันรู้สึกเป็นเรื่องส่วนตัวมาก ๆ

650
00:36:55,007 --> 00:36:57,426
และ 2 ปีให้หลัง ตอนที่อาร์ตประกาศ

651
00:36:57,426 --> 00:36:59,970
ว่าจะย้ายที่ตั้งทีม
ทุกอย่างก็ปะทุขึ้น

652
00:36:59,970 --> 00:37:03,432
3 2 1...

653
00:37:05,392 --> 00:37:08,103
เป็นวันที่สาหัสสําหรับอาร์ต โมเดลล์

654
00:37:08,103 --> 00:37:11,607
หุ่นอาร์ต โมเดลล์ และบิล เบลิชิก
ถูกแขวนคอ

655
00:37:11,607 --> 00:37:15,235
ให้แฟน ๆ
ได้ระบายสิ่งที่อัดอั้นมานาน

656
00:37:15,235 --> 00:37:18,197
บิลออกไป บิลออกไป บิลออกไป

657
00:37:18,197 --> 00:37:20,115
สถานการณ์ตึงเครียด

658
00:37:20,115 --> 00:37:23,952
{\an8}ท้ายที่สุดเบลิชิกก็ถูกไล่ออก

659
00:37:27,998 --> 00:37:31,877
{\an8}(6 ปีให้หลัง
ฟอกซ์โบโร แมสซาชูเซตส์)

660
00:37:31,877 --> 00:37:35,005
{\an8}แพทย์อนุญาต
ให้ดรูว์ เบลดโซลงเล่นในวันอาทิตย์

661
00:37:35,005 --> 00:37:39,301
แต่โค้ชบิล เบลิชิก
ไม่อนุญาตให้เขาลงเป็นตัวจริง

662
00:37:39,301 --> 00:37:41,470
คนที่มาแทนเบลดโซ
ทอม เบรดี นําทีมเพเทรียตส์

663
00:37:41,470 --> 00:37:45,432
ที่ชนะ 5 แพ้ 2
ในฐานะผู้เล่นตัวจริงต่อไป

664
00:37:45,432 --> 00:37:47,100
กรณีการตัดสินใจเรื่องดรูว์ เบลดโซ

665
00:37:47,100 --> 00:37:50,562
ทําให้เราอดนึดถึง
กรณีเบอร์นี โคซาร์ไม่ได้

666
00:37:50,562 --> 00:37:53,857
บิลไม่ได้ลังเลอะไรหรอก

667
00:37:53,857 --> 00:37:57,819
แต่เขารู้ว่า
สถานการณ์มันเปราะบางขนาดไหน

668
00:37:58,153 --> 00:37:58,987
โอเค

669
00:37:58,987 --> 00:38:02,157
ในฐานะทีมผู้ฝึกสอน
ถ้าเราไม่ประสบความสําเร็จ

670
00:38:02,157 --> 00:38:05,452
ก็คงหมดอนาคตกับเพเทรียตส์

671
00:38:14,628 --> 00:38:17,756
(เพเทรียตส์ พบกับ
เซนต์หลุยส์ แรมส์ 18 พ.ย. 2001)

672
00:38:17,756 --> 00:38:21,885
เพเทรียตส์ด้วยสถิติชนะ
5 แพ้ 4 เป็นม้ามืดของสาย

673
00:38:21,885 --> 00:38:25,180
ที่น่าทึ่งกว่าสถิติ
คือเส้นทางของพวกเขา

674
00:38:25,180 --> 00:38:26,890
ไม่มีดรูว์ เบลดโซ

675
00:38:26,890 --> 00:38:29,309
ดรูว์กลับเข้าทีมแล้ว

676
00:38:29,309 --> 00:38:32,521
แต่ควอเตอร์แบคตัวจริง
ยังคงเป็นทอม เบรดี

677
00:38:33,480 --> 00:38:35,107
ดรูว์ ดรูว์ ดรูว์

678
00:38:35,107 --> 00:38:36,817
(ดรูว์ นายยังคงเป็นเบอร์หนึ่ง)

679
00:38:37,568 --> 00:38:39,736
ถ่ายผมทําไมกัน

680
00:38:39,736 --> 00:38:41,697
เพราะคุณคือควอเตอร์แบคฝีมือดี

681
00:38:41,697 --> 00:38:43,198
ขอบคุณนะครับ

682
00:38:43,198 --> 00:38:46,827
ผมก็คิดอย่างนั้น ผมแค่ต้องได้ลงสนาม

683
00:38:49,204 --> 00:38:53,041
การตัดสินใจ
เลือกเด็กหนุ่มอย่างทอม เบรดี

684
00:38:54,001 --> 00:38:58,589
{\an8}เรียกว่าเป็นความใจกล้า
ของบิล เบลิชิกก็ว่าได้

685
00:38:58,589 --> 00:39:01,842
เขาคุมคลีฟแลนด์ได้ไม่นาน

686
00:39:01,842 --> 00:39:04,720
ปีก่อนนี้
เพิ่งพานิวอิงแลนด์ชนะ 5 แพ้ 11

687
00:39:04,720 --> 00:39:07,556
เขาไม่ได้ประสบความสําเร็จอะไร

688
00:39:07,556 --> 00:39:11,560
ไม่ใช่โค้ชชื่อดังระดับชั้นครู

689
00:39:12,895 --> 00:39:15,272
เขาพลาดไม่ได้เลย

690
00:39:16,315 --> 00:39:19,443
สิ่งเดียวที่คุณมีได้
ในเนชันแนลฟุตบอลลีก

691
00:39:19,443 --> 00:39:24,198
คือชื่อของคุณและชื่อเสียง
ที่ต้องสร้างขึ้นด้วยตัวเอง

692
00:39:25,240 --> 00:39:29,203
มีหลายระดับ หลายขั้น
แต่ก็แค่นั้นแหละสําหรับพวกเรา

693
00:39:29,912 --> 00:39:33,457
คืนนี้เป็นซีนใหญ่ของทอม เบรดี

694
00:39:46,970 --> 00:39:48,514
โดนตัดบอล

695
00:39:48,514 --> 00:39:50,599
ดันขว้างใส่มือของไลน์แบคเกอร์กลาง

696
00:39:50,599 --> 00:39:52,309
ให้ตายสิ

697
00:39:53,644 --> 00:39:56,188
ไม่มีเพื่อนร่วมทีมอยู่แถวนั้นด้วยนะ

698
00:39:56,188 --> 00:39:59,691
ทอม เบรดีพยายาม
เล่นท่ายากโดยไม่จําเป็น

699
00:39:59,691 --> 00:40:02,361
เป็นกระบวนการเรียนรู้
สําหรับควอเตอร์แบคหนุ่ม ๆ

700
00:40:05,822 --> 00:40:07,533
เบรดีขึ้นหน้ามาแล้วขว้าง

701
00:40:07,533 --> 00:40:09,243
โดนแย่งบอลอีกแล้ว

702
00:40:16,875 --> 00:40:22,422
ขณะที่ดูการแข่งขันอยู่นั้น
ผมรู้สึกว่าบิลทําให้เราผิดหวัง

703
00:40:22,422 --> 00:40:27,845
มีคนคอยวิจารณ์และต่อว่า
การตัดสินใจของผม

704
00:40:28,470 --> 00:40:30,973
ที่ไม่ให้ผู้เล่นอย่าง
ดรูว์ เบลดโซลงเป็นตัวจริง

705
00:40:32,724 --> 00:40:35,644
พวกเขาหาว่าผมเสียสติ
"ความผิดพลาดอย่างแรง"

706
00:40:35,644 --> 00:40:39,231
{\an8}จบลงที่คะแนน
เซนต์หลุยส์ 24 นิวอิงแลนด์ 17

707
00:40:39,231 --> 00:40:42,818
{\an8}นิวอิงแลนด์ เพเทรียตส์
กลับสู่สถิติชนะครึ่งแพ้ครึ่ง

708
00:40:45,028 --> 00:40:47,072
ทั้งผมและบิลตกอยู่ภายใต้ความกดดัน

709
00:40:48,407 --> 00:40:52,870
และสิ่งที่พวกเรากําลังจะตัดสินใจ

710
00:40:52,870 --> 00:40:57,541
จะกําหนดอนาคตของ
อเมริกันฟุตบอลในนิวอิงแลนด์

711
00:40:58,250 --> 00:41:00,294
ในตลอด 20 ปีข้างหน้า

712
00:42:29,675 --> 00:42:31,677
คําบรรยายไทยโดย แพงสุดา ปัญญาธรรม