1
00:00:06,089 --> 00:00:09,926
‎(สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:11,177 --> 00:00:14,639
‎ถ้าไม่ใช่เพราะบิล รัสเซลล์
‎คว้าแชมป์มาได้มากมายขนาดนั้น

3
00:00:14,723 --> 00:00:18,184
‎จะมีใครพูดถึงทีมบอสตันเซลติกส์มั้ย ไม่มีหรอก

4
00:00:18,268 --> 00:00:20,812
‎ล้อเล่นรึเปล่า เรื่องนี้ไม่ต้องเถียงกันเลย

5
00:00:20,895 --> 00:00:23,481
‎เขายิ่งใหญ่ที่สุด เป็นผู้ชนะที่โดดเด่นที่สุด

6
00:00:23,565 --> 00:00:26,401
‎เท่าที่เคยเห็นกันมาในประวัติศาสตร์บาสเกตบอล

7
00:00:26,985 --> 00:00:30,739
‎แล้วมือเขามีอะไรรู้ไหม
‎มีแหวนเยอะจนนิ้วใส่ไม่พอเลยไง

8
00:00:31,406 --> 00:00:35,410
‎แหวนแชมป์เจ็ดวง ใครจะเทียบเขาได้

9
00:00:35,493 --> 00:00:37,370
‎สมัยนี้ไม่มีทางเจอผู้ชนะขนาดนั้นอีกแล้ว

10
00:00:37,454 --> 00:00:40,165
‎เขาชนะพระเจ้าได้ด้วยซ้ำ เขาคือบิ๊กแบง

11
00:00:40,790 --> 00:00:44,919
‎เขาได้แชมป์ 11 สมัย
‎สองสมัยชนะในฐานะทั้งผู้เล่นและโค้ช

12
00:00:45,003 --> 00:00:49,299
‎เขาได้รับเลือกเป็นผู้เล่นทรงคุณค่าที่สุด
‎ของเอ็นบีเอห้าครั้ง

13
00:00:50,300 --> 00:00:53,470
‎มรดกของบิล รัสเซลล์ ผู้บุกเบิกกีฬานี้

14
00:00:54,262 --> 00:01:00,018
‎เขาสร้างสุดยอดทีมกีฬาเท่าที่เคยมีมา

15
00:01:00,810 --> 00:01:03,730
‎ทุกคนในลีก เวลาคิดถึงบิล รัสเซลล์

16
00:01:03,813 --> 00:01:04,898
‎คิดถึงชัยชนะครับ

17
00:01:04,981 --> 00:01:08,193
‎เขาเอาชนะได้โดยไม่ต้องทำคะแนนเอง
‎ไม่มีใครทำได้แบบนั้น

18
00:01:08,276 --> 00:01:11,362
‎เขาเป็นผู้เล่นที่ฉลาดที่สุดที่เคยลงสนาม

19
00:01:11,446 --> 00:01:15,283
‎บิลขู่ทุกคนที่พยายามเข้าทำคะแนน
‎ให้กลัวหัวหดกันไปหมด

20
00:01:15,366 --> 00:01:19,329
‎เพราะรัสเซลล์ ผมเลยไม่ชอบสีเขียว
‎ไม่ชอบซุปหอยบอสตัน

21
00:01:19,412 --> 00:01:21,623
‎ผมไม่ชอบอะไรที่เป็นบอสตันเลย

22
00:01:21,706 --> 00:01:27,128
‎ทุกทีม ผู้เล่นทุกคนในลีกตอนนั้น
‎พยายามจะโค่นทีมเขาให้ได้

23
00:01:27,212 --> 00:01:29,422
‎และมีคนเดียวที่เกือบทำได้

24
00:01:30,048 --> 00:01:32,801
‎เป็นการต่อกรกันที่ถึงพริกถึงขิง ฝีมือพอกัน

25
00:01:32,884 --> 00:01:37,305
‎เหมือนปีศาจในตำนานสองตน
‎เหมือนยักษ์ไททันแย่งชิงแหวนกัน

26
00:01:37,388 --> 00:01:40,517
‎เป็นศึกมหากาพย์ นั่นคือสิ่งที่พวกเรามาดู

27
00:01:40,600 --> 00:01:44,479
‎แชมเบอร์เลนยืนตระหง่านค้ำหัวเขา
‎คุมผู้เล่นทุกคนได้หมด

28
00:01:44,562 --> 00:01:46,147
‎เขาอยู่ไปทั่วสนาม

29
00:01:46,231 --> 00:01:50,985
‎แต่เขาไม่ได้ตัวเลขที่สำคัญ
‎และนั่นคือการชนะตำแหน่งแชมป์

30
00:01:53,196 --> 00:01:56,950
‎ผู้ได้รับเหรียญเสรีภาพในปีนี้
‎เป็นผู้เผยให้เห็นตัวตนที่ดีที่สุดของเรา

31
00:01:57,033 --> 00:01:58,827
‎และตัวตนที่เราอยากจะเป็น

32
00:01:59,577 --> 00:02:01,788
‎เขาเป็นยิ่งกว่านักกีฬาแห่งยุค

33
00:02:01,871 --> 00:02:04,415
‎บิล รัสเซลล์กลายเป็นนิยามของ "ผู้ชนะ"

34
00:02:04,499 --> 00:02:07,168
‎บิล รัสเซลล์
‎เมื่ออยู่นอกสนามก็เป็นชายซึ่งยืนหยัด

35
00:02:07,252 --> 00:02:09,420
‎ต่อสู้เพื่อสิทธิ์และเกียรติศักดิ์ศรีของทุกคน

36
00:02:09,921 --> 00:02:11,673
‎เขาเดินขบวนกับมาร์ติน ลูเธอร์ คิง

37
00:02:11,756 --> 00:02:13,091
‎เขายืนหยัดเคียงข้างอาลี

38
00:02:13,174 --> 00:02:16,219
‎เขากรุยทางเพื่อความสำเร็จ
‎ของคนรุ่นหลังมากมายที่ตามมา

39
00:02:16,302 --> 00:02:19,139
‎ข้อดีของผู้นำคือการทำให้เห็นเป็นตัวอย่าง

40
00:02:19,222 --> 00:02:22,517
‎เขาเปลี่ยนกฎมากมาย
‎ทำลายสิ่งกีดขวางที่เคยมี

41
00:02:22,600 --> 00:02:25,895
‎บิลสู้เพื่ออะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น

42
00:02:25,979 --> 00:02:30,150
‎สู้เพื่อการได้อยู่บนสนามแข่งขันที่เท่าเทียมกัน

43
00:02:30,233 --> 00:02:31,609
‎กับชาวอเมริกันผิวขาว

44
00:03:16,029 --> 00:03:22,994
‎(บิล รัสเซลล์: เจ้าตำนาน)

45
00:03:27,749 --> 00:03:28,875
‎(31 กรกฎาคม ปี 2022)

46
00:03:28,958 --> 00:03:30,543
‎ช่วงก่อนหน้าของวันนี้มีการประกาศ

47
00:03:30,627 --> 00:03:35,381
‎ตำนานบาสเกตบอลทีมบอสตันเซลติก
‎บิล รัสเซลล์ เสียชีวิตด้วยวัย 88 ปี

48
00:03:37,050 --> 00:03:40,929
‎แต่คืนนี้เราจะระลึกถึงเขา
‎ในฐานะนักกีฬาและนักเคลื่อนไหว

49
00:03:41,554 --> 00:03:45,266
‎ผลงานของบิลตลอดชีวิต
‎ทั้งในและนอกสนาม

50
00:03:45,350 --> 00:03:48,102
‎ช่วยปลุกปั้นนักกีฬารุ่นหลังให้ดียิ่งขึ้น

51
00:03:48,186 --> 00:03:49,938
‎และเราก็จะซาบซึ้งในความดีนั้นตลอดไป

52
00:03:50,021 --> 00:03:52,774
‎เราอยู่ที่หน้ารูปปั้นที่ทำพิธีเปิดเมื่อปี 2013

53
00:03:52,857 --> 00:03:56,361
‎วันนี้คนแวะมาที่นี่ทั้งวัน แบ่งปันเรื่องราว

54
00:03:56,444 --> 00:03:59,072
‎และช่วยรังสรรค์ภาพอิทธิพลของรัสเซลล์

55
00:03:59,155 --> 00:04:01,950
‎(บิล รัสเซลล์ - 10,000 แต้ม
‎12 ธันวาคม 1964)

56
00:04:02,033 --> 00:04:04,452
‎ตอนที่บิลจากไป ผมไม่อยากจะเชื่อ

57
00:04:04,535 --> 00:04:08,456
‎แต่พอย้อนคิดถึงเรื่องดีๆ ที่เขาทำมาในชีวิต

58
00:04:08,539 --> 00:04:10,917
‎พร้อมกับผลงานที่เขามอบไว้แก่มนุษยชาติ

59
00:04:11,000 --> 00:04:12,752
‎นั่นต่างหากที่สำคัญ

60
00:04:13,753 --> 00:04:15,713
‎เจ็ดเดือนก่อนจะเสียชีวิต

61
00:04:15,797 --> 00:04:18,967
‎รัสเซลล์เปิดประมูลของสะสมส่วนตัว

62
00:04:21,594 --> 00:04:24,097
‎ทั้งหมดเป็นของสะสมส่วนตัว
‎ส่วนหนึ่งของนักกีฬาอายุ 87 ปี

63
00:04:24,180 --> 00:04:28,476
‎รวมทั้งแหวนที่ระลึกแชมป์
‎ถ้วยผู้เล่นทรงคุณค่าและเสื้อกีฬาที่ใส่แข่ง

64
00:04:28,559 --> 00:04:32,188
‎รายได้ส่วนหนึ่งจะแบ่งเข้า
‎การกุศลของรัสเซลล์ "เมนทอร์"

65
00:04:32,272 --> 00:04:35,608
‎องค์กรซึ่งอุทิศให้กับสิ่งที่เขาทุ่มเทมาตลอดชีวิต

66
00:04:35,692 --> 00:04:38,569
‎ซึ่งก็คือการสร้างช่องทางเปิดโอกาส
‎ให้เด็กรุ่นใหม่ทุกคน

67
00:04:40,113 --> 00:04:44,701
‎ผมก็อยากได้ของพวกนั้นบ้างเหมือนกัน
‎เขาดีต่อผมมาตลอด

68
00:04:44,784 --> 00:04:45,618
‎เขาเป็น…

69
00:04:45,702 --> 00:04:49,622
‎สิ่งที่เขาทำเพื่อขบวนการต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน
‎ในประเทศนี้ เป็นสิ่งที่ไม่มีใครเทียบได้

70
00:04:49,706 --> 00:04:51,791
‎(นักกีฬาเซลติกส์ห้าคนไม่ยอมลงเล่น
‎หลังจากถูกแบ่งสีผิวให้บริการ)

71
00:04:51,874 --> 00:04:56,546
‎ผมอยากเก็บแหวนทั้ง 11 วงของเขาไว้
‎ไม่มีใครประมูลแข่งผมได้

72
00:04:56,629 --> 00:05:00,842
‎ผมน่าจะอยากได้ต้นฉบับ
‎หนังสือสักเล่มของเขา

73
00:05:00,925 --> 00:05:03,845
‎อย่างเช่น ร่างแรกต้นฉบับของ "เซคันด์วินด์"

74
00:05:03,928 --> 00:05:06,014
‎แบบนั้นก็คงจะพิเศษเหมือนกัน

75
00:05:06,097 --> 00:05:08,182
‎ให้ 950,000 ผู้ซื้อออนไลน์

76
00:05:08,266 --> 00:05:09,559
‎เรียกครั้งที่สาม ครั้งสุดท้าย

77
00:05:11,561 --> 00:05:14,814
‎ขายที่ 950,000 ให้ผู้ซื้อออนไลน์

78
00:05:16,774 --> 00:05:20,945
‎(เซลติกส์ - ยินดีต้อนรับสู่บอสตัน)

79
00:05:21,362 --> 00:05:24,157
‎กีฬาบาสเกตบอลเริ่มต้นและจบที่นาฬิกา

80
00:05:24,240 --> 00:05:25,950
‎เหมือนอาชีพนักบาสเกตบอล

81
00:05:30,913 --> 00:05:34,542
‎เมื่ออยู่นอกสนาม
‎เราไม่ค่อยมีจุดยึดโยงง่ายๆ แบบนั้น

82
00:05:34,625 --> 00:05:37,211
‎ที่จะบอกได้ว่าเหตุต่างๆ
‎เริ่มขึ้นและจบลงที่ตรงไหน

83
00:05:40,048 --> 00:05:42,425
‎ปกติแล้วมันก็ขึ้นกับว่าเราเริ่มจากจุดไหน

84
00:05:42,508 --> 00:05:43,968
‎และเรามีมุมมองอย่างไร

85
00:05:45,595 --> 00:05:49,682
‎(ยินดีต้อนรับสู่บอสตัน)

86
00:05:53,436 --> 00:05:58,733
‎ในเดือนธันวาคมปี 1965 บิลกับโรส รัสเซลล์
‎มาถึงสนามบินโลแกนของบอสตัน

87
00:05:58,816 --> 00:06:01,611
‎ทั้งสองเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่ถึงสองสัปดาห์

88
00:06:02,195 --> 00:06:05,198
‎ตอนที่เข้าทีมเซลติกส์ ผมไม่เคยมาบอสตันเลย

89
00:06:05,782 --> 00:06:09,786
‎ไม่เคย จนกระทั่งมาถึงเพื่อเซ็นสัญญา

90
00:06:09,869 --> 00:06:14,582
‎บิลเป็นแชมป์ระดับมหาวิทยาลัย
‎และได้เหรียญทองโอลิมปิกมาแล้ว

91
00:06:15,541 --> 00:06:19,629
‎และตอนนี้ แฟนๆ เซลติกส์หวังว่า
‎บิลจะนำตำแหน่งแชมป์มาให้เมืองนี้บ้าง

92
00:06:33,726 --> 00:06:37,855
‎ผมเพิ่งอายุ 22 และยังไม่เริ่มหัดโกนหนวด

93
00:06:37,939 --> 00:06:40,733
‎ผมเลยมีหนวดแพะจุ๋มจิ๋มอย่างที่เขาเรียกกัน

94
00:06:41,984 --> 00:06:45,405
‎คำถามแรกของนักข่าว
‎ที่ถามในงานแถลงครั้งแรกสุดคือ

95
00:06:45,488 --> 00:06:47,740
‎"เมื่อไหร่จะโกนหนวดออก"

96
00:06:47,824 --> 00:06:51,077
‎ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นมาก่อน
‎เลยบอกว่า "เอางี้นะ"

97
00:06:51,619 --> 00:06:55,164
‎"ไว้เซลติกส์ชนะได้แชมป์ครั้งแรก
‎ผมจะโกน"

98
00:06:56,457 --> 00:06:59,544
‎("งานแรกของรัสเซลล์
‎ต้องเรียกความมั่นใจของเซลติกส์" อาวร์แบค)

99
00:07:02,213 --> 00:07:06,175
‎คนนึกว่าเพิ่งแข่งโอลิมปิกมา
‎ร่างกายเขาคงจะฟิตมาก แต่ไม่ฟิตเลย

100
00:07:06,259 --> 00:07:10,388
‎เขาบอกว่า "ไม่เคยรู้เลยว่า
‎กีฬาอาชีพจะเป็นแบบนั้น โหดมาก"

101
00:07:11,514 --> 00:07:15,309
‎ผมพลาดช่วงต้นของฤดูกาลนั้น
‎ร่างกายก็ไม่ฟิต

102
00:07:15,393 --> 00:07:18,563
‎ผมไม่ได้แตะลูกบาสเกตบอลมาหนึ่งเดือน

103
00:07:19,981 --> 00:07:23,901
‎ผมเข้ามาเล่นอาชีพ
‎โดยไม่ค่อยมั่นใจฝีมือยิงลูกของตัวเอง

104
00:07:23,985 --> 00:07:27,029
‎กองแช่งของผมมักพูดว่า
‎ผมไม่มีทางเล่นอาชีพได้รอด

105
00:07:27,113 --> 00:07:30,074
‎เพราะผมยิงลูกจากระยะไกลกว่าสามฟุตไม่แม่น

106
00:07:31,033 --> 00:07:35,538
‎ดังนั้นสิ่งเดียวที่ผมอยากจะทำ
‎จึงเป็นการยิงจากวงนอก

107
00:07:36,330 --> 00:07:40,793
‎แน่นอน ผมยิงแทบไม่เข้าเลย
‎และเมื่อพลาด คนก็ส่ายหน้า

108
00:07:40,877 --> 00:07:43,504
‎แล้วพูดว่า "เข้าใจที่พูดรึยัง เขาเล่นไม่เป็น"

109
00:07:46,632 --> 00:07:50,094
‎สื่อบอสตันตั้งคำถามว่า
‎รัสเซลล์จะมีประโยชน์ต่อทีมจริงหรือ

110
00:07:50,178 --> 00:07:52,972
‎และเทียบฝีมือชั่วงต้นๆ ของเขากับหน้าใหม่อีกคน

111
00:07:53,055 --> 00:07:56,767
‎ทอมมี่ ไฮน์ซอห์น
‎ซึ่งเป็นนักทำแต้มชั้นนำตลอดกาลจากโฮลี่ครอส

112
00:07:57,810 --> 00:08:00,354
‎สื่อบอสตันไม่รู้ว่ารัสเซลล์เก่งเรื่องไหน

113
00:08:00,938 --> 00:08:04,317
‎คนไม่คิดว่ารัสเซลล์
‎จะมาเป็นตัวสำคัญในเอ็นบีเอ

114
00:08:04,400 --> 00:08:08,029
‎เขาอาจเลย์อัพขึ้นไปยิงแต่ลูกข้ามกระดานไป
‎เขาไม่ถนัดเล่นเกมรุกเลย

115
00:08:08,112 --> 00:08:12,158
‎จนกระทั่งเราไม่อาจนึกภาพว่า
‎รัสเซลล์จะช่วยสโมสรบาสได้ยังไง

116
00:08:12,241 --> 00:08:14,035
‎(รัสเซลล์ไม่อาจช่วยเซลติกส์)

117
00:08:14,118 --> 00:08:17,163
‎ยิ่งต้องเดินทางไปแข่งนอกบ้านบ่อยๆ
‎รัสเซลล์ยิ่งไม่ได้พัก

118
00:08:18,122 --> 00:08:22,960
‎ที่สนามกีฬาคีล
‎คืนธันวาคม 1956 นั้นคนนั่งกันเต็ม

119
00:08:23,794 --> 00:08:26,964
‎ตอนเริ่มแข่ง
‎ผมกับบ๊อบ เพทิตของทีมฮอว์คส์จั๊มป์แย่งกัน

120
00:08:27,507 --> 00:08:30,801
‎"ไอ้ดำ!" "กลับแอฟริกาไป ไอ้ลิงบาบูน!"

121
00:08:30,885 --> 00:08:33,679
‎"ระวังนะ เพทิต เดี๋ยวช็อกโกแลตติดตัว"

122
00:08:34,180 --> 00:08:36,349
‎ไม่ต้องสงสัยเลยว่าแฟนๆ ตะโกนด่าใคร

123
00:08:36,849 --> 00:08:39,101
‎ผมเป็นนักกีฬานิโกรคนเดียวในทั้งสองทีมนั้น

124
00:08:41,604 --> 00:08:46,025
‎แข่งไปได้ห้าเกม
‎ผมก็เริ่มกังขาในความสามารถตัวเองจริงจัง

125
00:08:46,901 --> 00:08:51,781
‎กลับมาบ้าน ผมบอกโรสว่า
‎"เราเตรียมเก็บกระเป๋าดีกว่า

126
00:08:51,864 --> 00:08:53,824
‎น่าจะได้อยู่ที่นี่ไม่นาน"

127
00:09:03,459 --> 00:09:06,212
‎ก่อนมาอยู่บอสตัน
‎รัสเซลล์ย้ายมาจากย่านเบย์แอเรีย

128
00:09:07,213 --> 00:09:09,465
‎เขาเรียนหนังสือที่เวสต์โอ๊คแลนด์

129
00:09:09,549 --> 00:09:11,634
‎และเข้ามหาวิทยาลัยซานฟรานซิสโก

130
00:09:12,385 --> 00:09:15,638
‎มหาวิทยาลัยเดียวที่เสนอทุนบาสเกตบอลให้เขา

131
00:09:17,348 --> 00:09:21,727
‎ในสายตาพวกเราชาวเวสต์โอ๊คแลนด์
‎ซานฟรานซิสโกเหมือนแดนแปลกใหม่

132
00:09:22,728 --> 00:09:25,481
‎สะพานเบย์บริดจ์นั้นพาดผ่าน
‎ช่องว่างทางวัฒนธรรมที่กว้างเสียจน

133
00:09:25,565 --> 00:09:28,067
‎คนจากสองฟากฟั่งพูดกันคนละภาษา

134
00:09:28,150 --> 00:09:31,529
‎ผมชอบพูดเล่นเสมอว่า
‎ไม่เคยรู้ว่าคำว่า "แม่" ใช้เดี่ยวๆ ได้

135
00:09:31,612 --> 00:09:33,739
‎จนกระทั่งมาถึงซานฟรานซิสโก

136
00:09:34,657 --> 00:09:37,994
‎แล้วทันใดนั้นผมก็ต้องมาอยู่กลางดงคนขาว

137
00:09:39,745 --> 00:09:42,832
‎ผมเดินเข้าไปในห้องคอมมอน
‎แล้วมีเด็กปีหนึ่งพูดขึ้น

138
00:09:42,915 --> 00:09:44,959
‎"เฮ้ย ไอ้หนู แถวบ้านเรียกว่าอะไร"

139
00:09:45,876 --> 00:09:50,047
‎ผมตอบว่า "ฉันชื่อวิลเลียม รัสเซลล์"
‎เขาบอก "เดี๋ยวตั้งฉายาให้"

140
00:09:50,131 --> 00:09:52,508
‎ผมบอก "ถ้าตั้งมา ฉันจะอัดให้น่วม"

141
00:09:53,593 --> 00:09:57,096
‎สมัยที่เรียนยูเอสเอฟ
‎มีนักศึกษาผิวดำทั้งหมดแค่ห้าคน

142
00:09:58,097 --> 00:09:58,931
‎แค่นั้น

143
00:10:00,057 --> 00:10:03,686
‎เพื่อนร่วมห้องผมชื่อเค.ซี. โจนส์

144
00:10:05,313 --> 00:10:07,898
‎บิลกับเค.ซี. สนิทกันด้วยบาสเกตบอล

145
00:10:07,982 --> 00:10:10,318
‎และนอกสนามก็คอยช่วยเหลือกัน
‎ให้มีเงินพอใช้

146
00:10:10,401 --> 00:10:14,780
‎เราสองคนไม่ได้มีเสื้อผ้ามากมายให้ใส่ไปเรียน

147
00:10:14,864 --> 00:10:18,200
‎ตอนนั้นผมมีรายได้เดือนละ 30 เหรียญ

148
00:10:18,284 --> 00:10:22,455
‎เพราะไปรับจ้างตัดหญ้าอะไรแบบนั้น
‎ส่วนรัสเซลล์ไม่มีเลย

149
00:10:22,538 --> 00:10:26,334
‎ทีนี้ เราจะใช้… เราแบ่งกางเกงในใส่กัน

150
00:10:27,376 --> 00:10:30,838
‎เพราะนั่นเป็นสิ่งเดียวที่
‎เราสองคนใช้ขนาดเดียวกันได้

151
00:10:31,339 --> 00:10:35,968
‎รัสเซลล์ตัดสินใจทดสอบความเป็นนักกีฬา
‎ด้วยการไปสมัครเล่นกีฬาอีกชนิด

152
00:10:37,219 --> 00:10:40,264
‎ช่วงหน้าร้อน ผมตัดสินใจไปเล่นกรีฑา

153
00:10:40,348 --> 00:10:42,683
‎ที่จริงผมตัดสินใจแบบนั้นด้วยสองเหตุผล

154
00:10:43,267 --> 00:10:46,604
‎มีแต่นักกีฬาทีมมหาวิทยาลัย
‎ถึงจะได้สเวตเตอร์ไปใช้

155
00:10:46,687 --> 00:10:48,648
‎ผมจำเป็นต้องมีสเวตเตอร์สักตัว

156
00:10:49,315 --> 00:10:52,151
‎เหตุผลที่สองคือผมชอบวิ่ง ชอบกระโดด

157
00:10:53,361 --> 00:10:55,571
‎เขาตัดสินใจไปลงเล่นกรีฑาเอาขำๆ

158
00:10:55,655 --> 00:10:58,699
‎จู่ๆ ก็ไปเล่นกระโดดสูง ท่าของเขาเก้งก้างมาก

159
00:10:58,783 --> 00:11:01,327
‎โดดเอาหน้าเข้าข้ามราว

160
00:11:02,161 --> 00:11:04,080
‎เขาโดดคนละท่ากับทุกคน

161
00:11:04,163 --> 00:11:08,250
‎เขาจะถอยไป 50 หลา
‎เริ่มวิ่งช้าๆ แล้วสะสมความเร็ว

162
00:11:08,334 --> 00:11:11,629
‎จนได้ความเร็ว 160 กม.ต่อชั่วโมงแล้วค่อยโดด

163
00:11:11,712 --> 00:11:13,881
‎เขาโดดได้ 200 ถึง 205 เซนติเมตร

164
00:11:13,964 --> 00:11:17,468
‎เท่ากับว่าตั้งแต่เริ่ม
‎เขาก็แทบจะเป็นนักกระโดดสูงระดับโลกแล้ว

165
00:11:18,844 --> 00:11:21,722
‎แต่เมื่อเขาพยายาม
‎นำความเชี่ยวชาญการกระโดดสูง

166
00:11:21,806 --> 00:11:25,226
‎มาใช้ในสนามบาสเกตบอล โค้ชทุกคนต่างห้าม

167
00:11:27,311 --> 00:11:32,358
‎เราไปเล่นกับแคล-เบิร์กลีย์
‎เซ็นเตอร์เขาเป็นคนขาวอเมริกันแท้ๆ มือเก๋า

168
00:11:33,192 --> 00:11:35,611
‎ห้าลูกแรกที่เขายิงมา ผมบล็อกได้หมด

169
00:11:37,279 --> 00:11:40,241
‎คนในโรงยิมไม่เคยมีใครเห็นอะไรแบบนั้น

170
00:11:40,324 --> 00:11:43,327
‎เขาเลยเรียกเวลานอก ผมเข้าไปฟัง

171
00:11:43,411 --> 00:11:46,163
‎โค้ชบอกว่า "เล่นเกมรับแบบนั้นไม่ได้"

172
00:11:47,665 --> 00:11:50,042
‎"ทีมรับที่ดีจะไม่โดดเท้าลอย"

173
00:11:50,126 --> 00:11:52,628
‎"นายโดดขึ้นไปบล็อกไม่ให้ยิง" เล่นแบบนั้นไม่ได้

174
00:11:53,963 --> 00:11:55,965
‎ผมเลยกลับลงสนามแล้วลองไม่โดด

175
00:11:56,048 --> 00:11:58,884
‎หมอนั่นเลย์อัพยิงได้สามลูกติด

176
00:11:58,968 --> 00:12:01,011
‎ผมเลยกลับไปเล่นวิธีของผม

177
00:12:04,348 --> 00:12:07,226
‎รัสเซลล์กับความสูง 208 ซม.
‎โดดตบลูกออกไปง่ายๆ แบบนั้น

178
00:12:08,728 --> 00:12:12,440
‎เรียกได้ว่าบิล รัสเซลล์เป็นคนคิดค้น
‎การเล่นเกมรับของบาสเกตบอลสมัยใหม่

179
00:12:12,940 --> 00:12:16,110
‎เขาเปลี่ยนจากที่เล่นแนวราบตามสนาม

180
00:12:16,193 --> 00:12:20,614
‎ที่ส่วนใหญ่นักกีฬาผิวขาวขาติดพื้นเล่นกัน
‎มาเป็นการแข่งที่เรารู้จักกันทุกวันนี้

181
00:12:20,698 --> 00:12:23,117
‎วิธีของบิล เราจะเห็นได้จากเทป

182
00:12:23,200 --> 00:12:26,537
‎เขาไม่ได้ตบเพื่อให้คนต้องอาย ตบให้ออก

183
00:12:26,620 --> 00:12:29,832
‎เขายังคุมให้ลูกอยู่ในสนาม
‎เพราะมันก็เหมือนรีบาวด์

184
00:12:29,915 --> 00:12:32,251
‎ฝ่ายรุกอยู่ด้านนอก ฝ่ายรับอยู่ด้านใน

185
00:12:32,334 --> 00:12:35,171
‎ถ้าเขาชิงลูกมาได้ เพื่อนร่วมทีมสักคน

186
00:12:35,254 --> 00:12:38,591
‎จะรับลูกได้เร็วกว่า ทำให้เล่นเร็วได้

187
00:12:38,674 --> 00:12:41,135
‎ความสามารถในการเดาทางลูกของเขา
‎สูงทะลุกราฟ

188
00:12:41,635 --> 00:12:43,721
‎เขาจะโดดขึ้นไปบล็อก

189
00:12:43,804 --> 00:12:46,557
‎แล้วถ้าเขาบล็อกไม่ให้ยิงได้เลย

190
00:12:46,640 --> 00:12:49,059
‎ไม่งั้นก็จะทำให้เรายิงนกยิงไม้

191
00:12:49,143 --> 00:12:52,229
‎หรือยิงเบี้ยวไปไหน หรือยิงท่าที่ยังไงก็ไม่ลง

192
00:12:53,481 --> 00:12:57,401
‎การเล่นเกมรับของรัสเซลล์
‎ทำให้ทีมยูเอสเอฟดอนส์กลายเป็นทีมไร้พ่าย

193
00:12:59,361 --> 00:13:01,822
‎เขาขึ้นยิง ลงไปสวยๆ

194
00:13:01,906 --> 00:13:03,324
‎ดอนส์ชนะอีกแล้ว

195
00:13:04,074 --> 00:13:07,536
‎ทีมดอนส์ที่บิล รัสเซลล์เล่นให้
‎ชนะ 55 เกมรวด

196
00:13:08,037 --> 00:13:10,790
‎และได้แชมป์เอ็นซีเอเอสองสมัยติดกัน

197
00:13:10,873 --> 00:13:13,793
‎บิล รัสเซลล์ถือเป็นผู้เล่นทรงคุณค่าที่สุด

198
00:13:17,087 --> 00:13:18,798
‎แค่ดูที่เขาเล่น

199
00:13:18,881 --> 00:13:22,426
‎ดูการข่มขวัญคนในทีมระดับมหาวิทยาลัยทั้งทีม

200
00:13:22,510 --> 00:13:23,761
‎นั่นมันพิเศษมาก

201
00:13:23,844 --> 00:13:29,391
‎เขาเป็นเหตุผลเดียวที่ทีมนั้นชนะได้

202
00:13:29,475 --> 00:13:34,146
‎แต่รางวัลและอะไรๆ ที่ควรเป็นของเขา

203
00:13:34,230 --> 00:13:35,189
‎เขาไม่ได้รับ

204
00:13:35,898 --> 00:13:41,195
‎ตอนเรียนมหาวิทยาลัยปีสาม
‎เฉลี่ยแล้วผมได้เกมละกว่า 20 แต้ม 20 รีบาวด์

205
00:13:41,278 --> 00:13:43,656
‎เกมนึงผมบล็อกได้มากกว่า 15 ช็อต

206
00:13:44,240 --> 00:13:46,534
‎ผมเป็นผู้เล่นทรงคุณค่าที่สุดในการแข่งชิงแชมป์

207
00:13:46,617 --> 00:13:50,454
‎พอกลับบ้าน เจองานเลี้ยง
‎สมาคมบาสแคลิฟอร์เนียเหนือ

208
00:13:50,538 --> 00:13:53,249
‎เขากลับเลือกคนอื่นเป็นนักกีฬาแห่งปีเฉยเลย

209
00:13:53,332 --> 00:13:56,293
‎ผมดูแล้ว
‎คุณสมบัติเดียวของเขาคือผมทอง

210
00:13:56,377 --> 00:13:58,087
‎พวกนั้นรู้ตัวนะว่ามันน่าเกลียด

211
00:13:58,170 --> 00:14:02,299
‎เขาเลยสั่งโค้ชให้มาบอกผม
‎"ลุกขึ้นไปพูดอะไรหน่อย

212
00:14:02,383 --> 00:14:06,512
‎ยินดีกับเด็กนั่น หวังว่าปีหน้าจะชนะบ้าง'"

213
00:14:06,595 --> 00:14:08,472
‎ผมบอก "ผมไม่ทำหรอก"

214
00:14:11,851 --> 00:14:15,938
‎การได้แชมป์มหาวิทยาลัยแห่งชาติสองปีซ้อน
‎เป็นปรากฏการณ์ใหม่

215
00:14:16,981 --> 00:14:19,859
‎แต่ผมว่าคนไม่ชอบใจกันหรอก

216
00:14:19,942 --> 00:14:24,154
‎การที่นักกีฬาผิวดำสามคน
‎เป็นตัวจริงของทีมซานฟรานซิสโก

217
00:14:24,238 --> 00:14:26,782
‎มีหลายที่ซึ่งพวกเขาไปเล่นและไม่ได้รับอนุญาต

218
00:14:26,866 --> 00:14:29,785
‎ให้เข้าห้องพักหรือกินอาหารในร้าน

219
00:14:32,329 --> 00:14:35,374
‎เรื่องที่เกิดขึ้นคือผมออกจากโรงแรม

220
00:14:35,457 --> 00:14:38,043
‎แล้วเข้าไปที่ร้านอาหารแถวนั้น

221
00:14:38,127 --> 00:14:40,379
‎ผมบอกว่าขออะไรกินหน่อย

222
00:14:42,131 --> 00:14:45,342
‎เขาบอกว่าจะกินก็ได้ แต่ต้องไปกินในครัว

223
00:14:45,426 --> 00:14:49,179
‎ผมจึงปฏิเสธ กลับโรงแรมแล้วเข้านอนเลย

224
00:14:50,598 --> 00:14:55,185
‎ปี 1955 เกิดเหตุการณ์สองเรื่อง
‎ที่ติดใจผมมาตลอดชีวิต

225
00:14:55,269 --> 00:14:59,982
‎เด็กหนุ่มอายุ 14 ปีชื่อเอ็มเมตต์ ทิล
‎ถูกชายผิวขาวสองคนฆ่า

226
00:15:00,065 --> 00:15:02,443
‎เพราะสงสัยว่าเขาไปหลู่เกียรติสตรีผิวขาว

227
00:15:02,985 --> 00:15:06,280
‎แม่ของเขายืนยันให้จัดงานศพแบบเปิดโลง

228
00:15:06,363 --> 00:15:10,075
‎เพื่อให้โลกเห็นความโหดร้าย
‎ที่ผู้คนทำต่อลูกชายของเธอ

229
00:15:11,577 --> 00:15:15,039
‎ปีเดียวกันนั้น
‎โรซ่า พาร์ค ช่างตัดเสื้อผิวดำ

230
00:15:15,122 --> 00:15:18,292
‎ถูกจับเพราะปฏิเสธไม่ยอมลุกให้ผู้โดยสารผิวขาว

231
00:15:18,375 --> 00:15:20,711
‎บนรถประจำทางเมืองมอนต์โกมอรี รัฐอลาบามา

232
00:15:21,879 --> 00:15:24,465
‎ถึงเวลาที่จะไม่ทนอีกต่อไป

233
00:15:24,548 --> 00:15:27,718
‎ฉันทนมาพอแล้ว นี่คือจุดสิ้นสุดจริงๆ

234
00:15:30,137 --> 00:15:33,474
‎การเป็นวัยรุ่นผิวดำในช่วงปี 1950

235
00:15:34,350 --> 00:15:38,896
‎ช่วงเวลาเหล่านั้นชีวิตต้องลำบากมาก

236
00:15:38,979 --> 00:15:39,980
‎ถึงอย่างนั้น

237
00:15:41,315 --> 00:15:43,359
‎เขาก็ยังวางเรื่องพวกนั้นไว้ก่อน

238
00:15:43,442 --> 00:15:49,198
‎และลงสนามไปเล่นกีฬาด้วยทักษะชั้นยอดที่สุด

239
00:15:50,532 --> 00:15:54,453
‎ผมตัดสินใจจะเป็นนักบาสเกตบอลชั้นเยี่ยม

240
00:15:54,536 --> 00:15:58,040
‎ทุกอย่างในใจผมก็ทุ่มเทไปกับการตัดสินใจครั้งนั้น

241
00:15:58,123 --> 00:16:01,961
‎ความโกรธและความสงสัยทั้งหลาย
‎หลอมรวมกันด้วยจุดประสงค์เดียว

242
00:16:12,638 --> 00:16:14,598
‎(เมืองมอนโร รัฐลุยเซียนา)

243
00:16:14,807 --> 00:16:17,142
‎บิล รัสเซลล์โตมาในรัฐตอนใต้
‎ที่มีกฎหมายจิม โครว์

244
00:16:17,226 --> 00:16:20,562
‎เขาเป็นเด็กยุค 1930 ที่เมืองมอนโร ลุยเซียนา

245
00:16:20,646 --> 00:16:24,942
‎รูปแบบรัฐใต้กฎจิม โครว์
‎คือการลิดรอนสิทธิ์เสียงของคนดำ

246
00:16:25,025 --> 00:16:29,488
‎ริบสิทธิ์ในการเลือกตั้ง
‎กีดกันแบ่งแยกพื้นที่ทางกายภาพ

247
00:16:29,571 --> 00:16:32,157
‎รวมถึงการใช้ความรุนแรง การโบยตีทำร้าย

248
00:16:34,743 --> 00:16:36,537
‎กฎจิม โครว์คือการใช้อำนาจบังคับ

249
00:16:36,620 --> 00:16:39,248
‎ให้ชาวแอฟริกันอเมริกันเป็นพลเมืองชั้นสอง

250
00:16:39,832 --> 00:16:44,211
‎ผมรู้ว่าอาศัยอยู่ในพื้นที่ซึ่งแบ่งแยกสีผิวเต็มรูปแบบ

251
00:16:45,087 --> 00:16:48,841
‎ผมมองชีวิตตัวเอง โดยเฉพาะสมัยยังเด็ก

252
00:16:48,924 --> 00:16:50,467
‎เป็นชีวิตที่อยู่ในกรอบไม่รู้เรื่องรู้ราว

253
00:16:51,802 --> 00:16:55,222
‎พ่อแม่คอยดูแลไม่ให้ผมเจออันตราย

254
00:16:56,974 --> 00:17:00,144
‎พ่อผมมีประสบการณ์ตรงกับชีวิตทาส

255
00:17:00,936 --> 00:17:02,855
‎พ่อสืบเชื้อสายห่างจากคนเป็นทาสแค่รุ่นเดียว

256
00:17:02,938 --> 00:17:04,898
‎คนในครอบครัวของพ่อก็เคยเป็นทาส

257
00:17:04,982 --> 00:17:07,651
‎ทาสเป็นรูปแบบการเหยียดหยามชีวิตคนที่สุด

258
00:17:07,735 --> 00:17:11,030
‎พ่อจึงทำทุกทางเพื่อไม่ให้ได้รับการปฏิบัติ

259
00:17:11,113 --> 00:17:12,990
‎เหมือนเป็นทาสโดยเด็ดขาด

260
00:17:13,574 --> 00:17:17,828
‎หนึ่งในเรื่องสำคัญมากสำหรับพ่อ

261
00:17:17,911 --> 00:17:20,122
‎คือการใช้ชีวิตอย่างมีเกียรติศักดิ์ศรี

262
00:17:20,205 --> 00:17:22,624
‎เพื่อให้ลูกๆ ภูมิใจในตัวเขา

263
00:17:28,088 --> 00:17:32,259
‎ตอนนั้นพ่อทำงานในโรงงาน เขาขอขึ้นเงินเดือน

264
00:17:33,635 --> 00:17:36,346
‎เจ้านายบอกว่า "ให้ไม่ได้ ชาร์ลี"

265
00:17:37,765 --> 00:17:40,726
‎"ถ้าขึ้นเงินให้แก แกจะได้เงินเท่ากับคนขาว

266
00:17:40,809 --> 00:17:44,229
‎ฉันจ่ายให้พวกแกเท่ากับคนขาวไม่ได้"

267
00:17:45,731 --> 00:17:48,275
‎เขาใช้คำตัวน. กับพ่อด้วย

268
00:17:49,443 --> 00:17:52,196
‎เหมือนมันเป็นคำ…ทั่วไป

269
00:17:53,489 --> 00:17:55,949
‎คืนนั้นพ่อเลยกลับบ้าน

270
00:17:56,033 --> 00:17:58,702
‎พ่อพูดเสียงดังเลยนะ บอกว่า

271
00:18:00,079 --> 00:18:03,457
‎"ฉันต้องไปจากที่นี่แล้ว เพราะถ้าอยู่ต่อ

272
00:18:05,959 --> 00:18:09,379
‎ถ้าฉันไม่ฆ่าพวกมันเข้าสักวัน
‎พวกมันจะต้องฆ่าฉัน"

273
00:18:20,432 --> 00:18:23,727
‎เราอพยพออกจากที่นั่นตอนผมเก้าขวบ

274
00:18:24,311 --> 00:18:25,729
‎ย้ายไปแคลิฟอร์เนีย

275
00:18:31,193 --> 00:18:33,612
‎อย่าลืมนะ ผมเป็นแค่เด็กเก้าขวบ

276
00:18:34,571 --> 00:18:37,449
‎นี่เป็นการผจญภัยครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต

277
00:18:39,034 --> 00:18:40,244
‎ได้ขึ้นรถไฟ

278
00:18:41,662 --> 00:18:45,290
‎ได้ไปที่ซึ่งเราไม่รู้เลยว่าจะเป็นอย่างไร

279
00:18:51,171 --> 00:18:54,299
‎การย้ายบ้านทำให้ผมกับพี่ชายตกใจมาก

280
00:18:54,383 --> 00:18:56,051
‎พวกเราไม่ค่อยได้เดินทางไปไหน

281
00:18:56,135 --> 00:18:58,637
‎ผมนั่งข้างๆ แม่ในรถไฟตู้คนดำ

282
00:18:58,720 --> 00:19:00,180
‎ตลอดทางไปจนถึงเซนต์หลุยส์

283
00:19:02,141 --> 00:19:04,726
‎จากนั้น เป็นครั้งแรกในชีวิตพวกเราทุกคน

284
00:19:05,394 --> 00:19:06,728
‎เราจะไปนั่งตรงไหนก็ได้

285
00:19:14,820 --> 00:19:17,739
‎การย้ายถิ่นของครอบครัวรัสเซลล์
‎เป็นส่วนหนึ่งของการอพยพครั้งใหญ่

286
00:19:17,823 --> 00:19:20,784
‎ที่ชาวอเมริกันผิวดำย้ายออกจาก
‎รัฐใต้กฎจิม โครว์

287
00:19:20,868 --> 00:19:23,829
‎เพื่อไปหาโอกาสที่ดีกว่า
‎ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

288
00:19:30,419 --> 00:19:35,841
‎บิลเล่าเรื่องที่เขามาถึงแคลิฟอร์เนี่ย
‎ในฐานะของ "ผู้อพยพ"

289
00:19:35,924 --> 00:19:38,886
‎เพราะเหมือนมาจากคนละประเทศเลยจริงๆ

290
00:19:38,969 --> 00:19:44,016
‎พวกเขาต้องมาเรียนรู้วิถีของประเทศใหม่

291
00:19:44,099 --> 00:19:47,519
‎ซึ่งคนดื่มน้ำจากก๊อกเดียวกันได้

292
00:19:48,020 --> 00:19:51,106
‎นั่งที่ไหนบนรถเมล์ก็ได้

293
00:19:52,691 --> 00:19:55,611
‎พ่อกับแม่ทำงานท่าเรือ

294
00:19:57,321 --> 00:20:01,825
‎โรงเรียนก็เป็นโรงเรียนรวมทุกสีผิว
‎นั่นเป็นจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่

295
00:20:03,118 --> 00:20:07,164
‎ผมไม่เคยเห็นคนเล่นบาสเกตบอล
‎หรือได้ยิน… ไม่รู้เลยว่ามีกีฬานี้

296
00:20:07,664 --> 00:20:11,251
‎เด็กๆ ไปเอาแป้นกับห่วงมาจากไหนไม่รู้

297
00:20:11,335 --> 00:20:14,379
‎ไม่รู้หรอกว่าเอามาจากไหน
‎แต่แน่ใจว่าไม่ได้ซื้อแน่ๆ

298
00:20:16,924 --> 00:20:19,426
‎ผมเห็นพวกนั้นเล่นบาสเกตบอลอยู่

299
00:20:19,509 --> 00:20:24,014
‎ผมเลยเข้าไปเล่นด้วย ก็เล่นไม่เก่งหรอก

300
00:20:24,556 --> 00:20:30,520
‎เมื่อบิลไปถึงโอ๊คแลนด์
‎แม่เขาพาไปที่อาคารหลังหนึ่ง

301
00:20:30,604 --> 00:20:32,898
‎บิลบอกว่าเป็นอาคารหน้าตาแปลกๆ

302
00:20:32,981 --> 00:20:35,150
‎แม่บอกว่า "แกจะต้องใช้เวลาที่นี่เยอะเลย"

303
00:20:35,234 --> 00:20:39,821
‎บิลถามว่าแม่หมายถึงอะไร
‎แม่เขาก็ชี้ไปที่ห้องสมุด

304
00:20:39,905 --> 00:20:44,409
‎ตอนอยู่ลุยเซียนา พวกเขาเข้าห้องสมุดไม่ได้

305
00:20:44,493 --> 00:20:46,870
‎คนดำไม่ได้รับอนุญาตให้อ่านหนังสือ

306
00:20:46,954 --> 00:20:50,832
‎ผมจะไปอ่านหนังสือในห้องสมุด
‎ผมอ่านหนังสือประวัติศาสตร์

307
00:20:51,458 --> 00:20:53,627
‎มีย่อหน้าหนึ่งเขียนไว้ว่า

308
00:20:55,170 --> 00:20:59,967
‎"ชีวิตทาสในอเมริกานั้นดีกว่าตอนมีเสรีภาพ

309
00:21:00,050 --> 00:21:01,468
‎สมัยอยู่ที่บ้านเกิดพวกเขาเสียอีก"

310
00:21:03,428 --> 00:21:05,138
‎ผมทึ่งกับความกล้าเขียน

311
00:21:05,222 --> 00:21:09,017
‎ผมอายุแค่สิบขวบยังพูดเลยว่าเป็นไปไม่ได้

312
00:21:09,101 --> 00:21:14,106
‎เพราะทุกคนบนโลกนี้ต้องการมีเสรีภาพ

313
00:21:17,359 --> 00:21:21,071
‎ผมมีโลกส่วนตัวของผม
‎และสมบัติที่มีค่าที่สุดตอนนั้น

314
00:21:21,154 --> 00:21:24,157
‎คือบัตรห้องสมุด
‎จากห้องสมุดประชาชนโอ๊คแลนด์

315
00:21:24,741 --> 00:21:26,410
‎ผมไปที่นั่นเกือบทุกวัน

316
00:21:26,493 --> 00:21:30,706
‎ผมจะยืมสำเนาภาพเขียนกลับไปที่บ้าน

317
00:21:30,789 --> 00:21:33,292
‎ภาพของดาวินชี ไมเคิลแองเจโล

318
00:21:34,668 --> 00:21:36,586
‎ภาพเหล่านั้นสะกดผมอยู่หมัด

319
00:21:36,670 --> 00:21:41,300
‎ผมศึกษาภาพของไมเคิลแองเจโลได้เป็นชั่วโมง
‎พยายามจดจำรายละเอียดทุกอย่าง

320
00:21:41,883 --> 00:21:45,429
‎ผ่านไปหลายสัปดาห์กว่าผมจะพอใจ
‎จนสามารถหลับตา

321
00:21:45,512 --> 00:21:49,433
‎และนึกภาพที่คล้ายกับสิ่งที่เห็น
‎จากภาพสำเนาเหล่านั้นได้

322
00:21:49,516 --> 00:21:52,436
‎จากนั้นผมจะลองกระตุ้นตัวเอง
‎ให้ทดสอบตัวเอง

323
00:21:52,519 --> 00:21:54,521
‎แล้ววาดภาพนั้นจากความจำ

324
00:21:55,022 --> 00:21:57,149
‎ผลลัพธ์ที่ได้ทำให้ผมหงุดหงิดเสมอ

325
00:22:00,819 --> 00:22:03,780
‎ตอนนั้นโรงเรียนเพิ่งเปิดเทอม
‎ฤดูใบไม้ร่วงของปี 1946

326
00:22:03,864 --> 00:22:08,076
‎ผมกลับบ้านมาแล้วพบว่าแม่ต้องเข้าโรงพยาบาล

327
00:22:08,160 --> 00:22:10,704
‎เขาบอกว่าแม่เป็นไข้หวัดใหญ่
‎ไม่ได้เป็นอะไรมาก

328
00:22:11,496 --> 00:22:14,624
‎ตลอดสองสัปดาห์
‎เวลาไปเยี่ยมแม่ แม่จะหัวเราะ

329
00:22:14,708 --> 00:22:17,544
‎เราคุยกันว่าแม่ทำให้หมอสับสนใหญ่

330
00:22:18,211 --> 00:22:21,757
‎แต่หลังจากไปเยี่ยมครั้งหนึ่ง
‎คุณชาร์ลีก็เข้ามาปลุกเราขณะที่หลับสนิท

331
00:22:21,840 --> 00:22:24,468
‎แล้วบอกว่า "คุณแม่เสียแล้วคืนนี้"

332
00:22:26,094 --> 00:22:29,431
‎ผมอายุ 12 ปี แม่จากไปแล้ว

333
00:22:32,642 --> 00:22:35,645
‎เมื่อคุณแม่เสียชีวิต สมัยนั้น

334
00:22:35,729 --> 00:22:39,691
‎ธรรมเนียมคือให้ป้าหรือน้าหญิง

335
00:22:39,775 --> 00:22:42,819
‎มาพาตัวเด็กๆ ไปเลี้ยง

336
00:22:42,903 --> 00:22:46,990
‎คุณพ่อเขาบอกว่า "ไม่ ฉันจะเอาลูกไปอยู่ด้วย"

337
00:22:47,074 --> 00:22:49,951
‎"ฉันสัญญากับแม่เด็กไว้" นั่นเหตุผลแรก
‎เหตุผลที่สอง

338
00:22:50,035 --> 00:22:53,330
‎เขาไม่ยอมให้ใครคนอื่นมาเลี้ยงลูกแทน

339
00:22:53,413 --> 00:22:56,249
‎แต่สำหรับบิล นั่นเป็นช่วงชีวิตลำบาก

340
00:22:57,876 --> 00:23:02,422
‎ผมไม่ใช่ผมคนเดิม
‎ผมกลายเป็นคนเก็บตัว ไม่สุงสิงกับใคร

341
00:23:03,256 --> 00:23:05,217
‎ผมรู้สึกกังขาขึ้นมาจริงๆ ว่า

342
00:23:05,300 --> 00:23:08,178
‎ผมจะประสบความสำเร็จอะไรได้หรือเมื่อไม่มีแม่

343
00:23:10,430 --> 00:23:14,226
‎ทุกคนที่พบเจอ
‎ก็รู้สึกว่าผมมีอะไรไม่ปกติสักอย่าง

344
00:23:14,309 --> 00:23:16,269
‎ที่แย่กว่านั้น ผมเห็นด้วยกับพวกเขา

345
00:23:17,979 --> 00:23:19,856
‎ผมทำอะไรก็ไม่เก่ง

346
00:23:24,653 --> 00:23:29,574
‎ตอนเข้าเรียนมัธยมต้น
‎เรามีการแข่ง "กีฬาห้องโฮมรูม"

347
00:23:29,658 --> 00:23:33,203
‎แต่ละห้องจะส่งคนมาเล่นบาส 15 นาที
‎ช่วงพักกลางวัน

348
00:23:33,286 --> 00:23:35,831
‎ผมยังเป็นได้แค่ตัวสำรองของทีมโฮมรูม

349
00:23:38,959 --> 00:23:42,212
‎ตอนนั้นคงไม่มีใครรู้เลยว่า
‎เขาจะกลายเป็นนักกีฬาแบบไหน

350
00:23:42,295 --> 00:23:44,798
‎เขาเองยังไม่รู้ตัวเลยว่า
‎เขาจะกลายเป็นนักกีฬาแบบไหน

351
00:23:44,881 --> 00:23:50,011
‎เขาเกิดมากับลักษณะรูปร่าง
‎ในแบบที่เขาเองยังไม่เข้าใจว่ามันดียังไง

352
00:23:50,095 --> 00:23:51,513
‎และจะใช้เป็นประโยชน์ได้ยังไง

353
00:23:53,598 --> 00:23:58,437
‎ผมถูกตัดออกจากทีมห้องตอนอยู่ม.ห้า

354
00:23:58,520 --> 00:24:01,606
‎โค้ชทีมโรงเรียนที่เป็นครูประจำชั้น

355
00:24:01,690 --> 00:24:04,651
‎ตอนม.ต้นบอกว่า
‎"ดีแล้วที่แกถูกตัดออกจากทีมตอนนั้น

356
00:24:05,819 --> 00:24:08,321
‎เพราะวันนี้จะได้มาลองเล่นให้ทีมโรงเรียน"

357
00:24:08,905 --> 00:24:13,660
‎โค้ชจอร์จ โพลส์เห็นศักยภาพในการเล่นของบิล
‎ก่อนที่ตัวเขาเองจะเห็น

358
00:24:15,620 --> 00:24:17,622
‎จำได้ว่าผมบอกบิล

359
00:24:17,706 --> 00:24:20,834
‎ให้ไปซ้อมบาสให้มากที่สุดในช่วงปิดเทอมหน้าร้อน

360
00:24:20,917 --> 00:24:24,880
‎เพราะฤดูกาลต่อมา
‎เขาจะได้เป็นเซ็นเตอร์ตัวจริงของทีม

361
00:24:24,963 --> 00:24:26,381
‎เริ่มตั้งแต่เดือนตุลา

362
00:24:27,299 --> 00:24:30,385
‎เขาบอกว่าจะไปลองเล่นที่บอยส์คลับ

363
00:24:30,469 --> 00:24:31,803
‎(โอ๊คแลนด์ บอยส์คลับ)

364
00:24:31,887 --> 00:24:33,513
‎ผมให้เขาไปหนึ่งดอลล่าร์

365
00:24:33,597 --> 00:24:36,475
‎นั่นคงเป็นเงินหนึ่งดอลล่าร์ที่คุ้มที่สุดในชีวิต

366
00:24:36,558 --> 00:24:40,103
‎เพราะเขาเข้าบอยส์คลับ
‎ช่วงหน้าร้อนนั้นด้วยเงินหนึ่งเหรียญ

367
00:24:40,187 --> 00:24:42,397
‎แล้วก็ไปเล่นบาสตลอดเวลา

368
00:24:44,524 --> 00:24:48,987
‎ผมเริ่มจริงจังกับกีฬา
‎ช่วงปีสุดท้ายของชีวิตมัธยม

369
00:24:50,155 --> 00:24:54,284
‎ผ่านไปได้ครึ่งฤดูกาล
‎ผมก็เริ่มมองและสังเกตสนาม

370
00:24:57,329 --> 00:25:00,290
‎จู่ๆ ก็รู้ตัวว่าสามารถระบายฝีมือ
‎ในสนามบาสเกตบอล

371
00:25:00,373 --> 00:25:03,043
‎แบบที่ไม่สามารถทำกับภาพเขียน

372
00:25:04,044 --> 00:25:07,797
‎ผมนั่งหลับตา ดูเกมต่างๆ ในหัว

373
00:25:10,258 --> 00:25:12,928
‎เหมือนได้อยู่ในห้องทดลองบาสเกตบอลส่วนตัว

374
00:25:13,011 --> 00:25:14,804
‎เริ่มสร้างพิมพ์เขียวของตัวเอง

375
00:25:17,599 --> 00:25:19,017
‎ผมบล็อกคนอื่นได้หลายช็อต

376
00:25:19,100 --> 00:25:22,562
‎สนุกดีที่ได้ทำตามแผนที่ผมคิดเอาไว้

377
00:25:23,063 --> 00:25:25,774
‎บางทีผมก็คิดถูกตั้งแต่ต้น

378
00:25:25,857 --> 00:25:30,487
‎สำหรับผม นั่นก็เหมือน
‎วาดผืนผ้าใบได้ในระดับไมเคิลแองเจโล

379
00:25:31,154 --> 00:25:33,573
‎ผมบอกตัวเองว่า "ทำได้แล้ว"

380
00:25:34,324 --> 00:25:39,120
‎เป็นแนวคิดที่เจ๋งมากเลยนะ
‎เพราะเขาเห็นคนเล่นแค่ครั้งเดียว

381
00:25:39,746 --> 00:25:42,624
‎และสามารถนึกภาพซ้ำๆ ได้เรื่อยๆ

382
00:25:42,707 --> 00:25:44,834
‎ก่อนที่จะลองเอาไปเล่นเอง

383
00:25:44,918 --> 00:25:48,213
‎นั่นกลายเป็นนิสัยติดตัว
‎ก่อนที่จะลองแข่งจริงเสียอีก

384
00:25:51,758 --> 00:25:56,763
‎รัสเซลล์ใช้แผนเกมรับเหล่านั้น
‎เป็นแม่แบบในการคว้าแชมป์ระดับมหาวิทยาลัย

385
00:25:56,846 --> 00:25:59,307
‎ก่อนจะเอาไปใช้ในระดับโลก

386
00:25:59,391 --> 00:26:03,019
‎กับทีมโอลิมปิกชายสหรัฐอเมริกาปี 1956

387
00:26:03,728 --> 00:26:05,605
‎ตรงนี้คือนักกีฬาชาวอเมริกันแท้ๆ

388
00:26:05,689 --> 00:26:09,734
‎ไม่เคยแพ้ตลอดฤดูกาล
‎และได้รับเลือกเข้าทีมโอลิมปิก

389
00:26:09,818 --> 00:26:12,237
‎คุณตั้งตารอจะได้เดินทางกับทีมโอลิมปิกรึเปล่า

390
00:26:12,320 --> 00:26:15,490
‎ผมก็ตั้งตารอมานานเท่าที่จำความได้

391
00:26:15,574 --> 00:26:17,534
‎(การแข่งขันโอลิมปิกปี 1956
‎เมลเบิร์น ออสเตรเลีย)

392
00:26:18,910 --> 00:26:22,247
‎สมัยนั้น การแข่งโอลิมปิก
‎สำคัญที่ไปแข่งกีฬากันอย่างเดียว

393
00:26:23,415 --> 00:26:27,043
‎ไม่สำคัญว่านักกีฬาคนนั้นมาจากไหน

394
00:26:29,296 --> 00:26:34,050
‎เกมรับที่มีลูกล่อลูกชนของรัสเซลล์
‎ทำให้ทีมอเมริกาได้เหรียญทอง

395
00:26:34,134 --> 00:26:35,969
‎ชนะทีมสหภาพโซเวียต

396
00:26:36,052 --> 00:26:40,098
‎ความตื่นเต้นจริงๆ ส่วนหนึ่งที่ได้เหรียญทอง

397
00:26:41,433 --> 00:26:42,976
‎คือในจังหวะสั้นๆ ตอนนั้น

398
00:26:43,893 --> 00:26:46,605
‎เรารู้ว่าเราเก่งที่สุดในโลก

399
00:26:46,688 --> 00:26:50,525
‎และนั่นเป็นสิ่งที่เราภูมิใจได้เลยจริงๆ

400
00:26:53,528 --> 00:26:56,656
‎เมื่อได้แชมป์ระดับมหาวิทยาลัยสองครั้ง
‎เหรียญทองอีกหนึ่งเหรียญ

401
00:26:56,740 --> 00:26:58,450
‎บิลก็พร้อมเล่นในระดับอาชีพแล้ว

402
00:27:00,744 --> 00:27:06,207
‎ตอนนี้คนไม่รู้กันแล้วล่ะ
‎แต่สมัยนั้น เอ็นบีเอขาวโพลนเลย

403
00:27:06,291 --> 00:27:10,420
‎ถ้าไปดูภาพถ่ายช่วงต้นๆ
‎มันเป็นลีกที่ส่วนใหญ่มีแต่คนขาว

404
00:27:11,838 --> 00:27:14,924
‎ระบบโควต้าที่เข้าใจกันโดยไม่ต้องตั้งกฎ
‎คือมีผู้เล่นผิวดำได้หนึ่งคน

405
00:27:15,008 --> 00:27:18,428
‎เมื่อลีกเริ่มพัฒนาไปเรื่อยๆ
‎ก็เริ่มให้มีผู้เล่นผิวดำได้สองคน

406
00:27:18,511 --> 00:27:22,015
‎เหตุผลหนึ่งก็เพราะต้องนอนห้องเดียวกันอยู่แล้ว
‎แต่มากกว่านั้นไม่ได้

407
00:27:22,599 --> 00:27:26,645
‎นักกีฬาผิวดำคนแรกที่ได้เข้าเอ็นบีเอ

408
00:27:26,728 --> 00:27:29,147
‎คือชัค คูเปอร์จากดูเคย์น

409
00:27:29,648 --> 00:27:35,111
‎การตัดสินใจครั้งนั้นมาจาก
‎โค้ชทีมบอสตันเซลติกส์ เร้ด อาวร์แบค

410
00:27:36,571 --> 00:27:40,367
‎อาวร์แบคไม่สนใจความขัดแย้งเรื่องสีผิว

411
00:27:40,450 --> 00:27:44,537
‎เขารู้ว่าสิ่งสำคัญในกีฬานี้คือต้องชนะ

412
00:27:44,621 --> 00:27:48,166
‎และต้องทำทุกอย่างที่จำเป็นเพื่อชนะให้ได้

413
00:27:48,249 --> 00:27:52,879
‎นั่นแปลว่าต้องจัดหาทีมที่เหมาะที่สุด
‎กับนักกีฬาที่เก่งที่สุด

414
00:27:55,799 --> 00:27:59,260
‎ทีมบอสตัสเซลติกส์ในช่วงยุค 1950
‎เหมือนทีมเพื่อนเจ้าสาวครับ

415
00:27:59,344 --> 00:28:01,221
‎เป็นทีมที่เล่นเกมรุกได้ดี

416
00:28:01,304 --> 00:28:04,766
‎เพราะมีคนอย่างบิล ชาร์แมนและบ๊อบ คูซีย์

417
00:28:04,974 --> 00:28:07,185
‎ซึ่งเป็นคู่หลังที่เด่นมากของช่วงปี 1950

418
00:28:07,268 --> 00:28:09,479
‎แต่แค่นั้นยังไม่ช่วยให้ได้แชมป์

419
00:28:09,562 --> 00:28:13,024
‎บ๊อบ คูซีย์เป็นซูเปอร์สตาร์คนแรกๆ ของเอ็นบีเอ

420
00:28:13,108 --> 00:28:16,778
‎ถ้าถามคนทั่วไปในช่วงปี 1950

421
00:28:16,861 --> 00:28:20,323
‎ขอให้บอกชื่อนักกีฬาบาสเกตบอลมาทันทีหนึ่งคน

422
00:28:20,407 --> 00:28:23,952
‎คนส่วนใหญ่จะพูดชื่อของบ๊อบ คูซีย์
‎มากกว่าชื่ออื่น

423
00:28:24,035 --> 00:28:27,247
‎คูซีย์วิ่งไปกัน ช็อตนี้เร้าใจมาก

424
00:28:28,581 --> 00:28:31,835
‎ผมสามารถเล่นอะไรได้ไม่เหมือนคนอื่น

425
00:28:31,918 --> 00:28:36,131
‎และคิดว่าผมก็มีจินตนาการพอ
‎ที่จะเสริมทักษะการเล่นแบบนั้นด้วย

426
00:28:36,214 --> 00:28:39,592
‎ได้เล่นท่าแบบที่ไม่เคยมีใครคนอื่นทำได้มาก่อน

427
00:28:40,260 --> 00:28:44,013
‎เขาให้ฉายาผมว่า "มิสเตอร์บาสเกตบอล"
‎"ฮูดินี่แห่งพื้นปาร์เก้"

428
00:28:44,973 --> 00:28:47,517
‎เซลติกส์มีทีมรุกที่เดือดมาก

429
00:28:48,017 --> 00:28:51,521
‎แต่เล่นเกมรับไม่เก่ง
‎เมื่อลูกสะท้อนกระดานแล้วก็ไปต่อไม่ได้

430
00:28:52,063 --> 00:28:54,023
‎การครองลูกให้ได้เป็นเรื่องสำคัญ

431
00:28:54,107 --> 00:28:56,025
‎ถ้าสามารถรีบาวด์ได้

432
00:28:56,109 --> 00:28:58,778
‎จะสามารถคุมแทบทุกอย่างในสนามได้

433
00:28:58,862 --> 00:29:03,241
‎ปีก่อนหน้านั้น อาร์โนลด์เดินมาหาผม
‎นั่นเป็นครั้งเดียวที่เขาทำแบบนั้น

434
00:29:03,324 --> 00:29:06,828
‎บอกว่ามีเด็กคนหนึ่งที่แคลิฟอร์เนีย
‎ถ้าเราชวนเขามาเข้าทีมได้

435
00:29:07,370 --> 00:29:09,998
‎เขาจะเป็นตัวแก้ปัญหาทุกอย่างให้เรา

436
00:29:11,541 --> 00:29:15,587
‎ผมไม่เคยกังขาว่าเราต้องได้ตัวบิล รัสเซลล์

437
00:29:15,670 --> 00:29:18,840
‎เขามีปฏิกิริยาว่องไว โต้ตอบได้เร็วมาก

438
00:29:18,923 --> 00:29:21,217
‎แถมแขนยาว ยอดเยี่ยมที่สุด

439
00:29:21,843 --> 00:29:23,887
‎การเรียกตัวรัสเซลล์มาเข้าทีมไม่ใช่เรื่องง่าย

440
00:29:23,970 --> 00:29:27,098
‎สิทธิ์ในการเลือกนักกีฬาคนแรก
‎เป็นของทีมโรเชสเตอร์รอยัลส์

441
00:29:28,600 --> 00:29:31,102
‎เซลติกส์ได้สิทธิ์เลือกเป็นอันดับที่เจ็ด

442
00:29:31,186 --> 00:29:34,564
‎เร้ดจึงต้องแลกตัวนักกีฬาคนอื่น
‎เพื่อให้ได้เลื่อนขึ้นไปเป็นอันดับสอง

443
00:29:36,441 --> 00:29:37,609
‎แต่นั่นยังไม่พอ

444
00:29:39,194 --> 00:29:43,281
‎เร้ด อาวร์แบคจะหามุม
‎หาวิธีทำให้ได้สิ่งที่ต้องการมาเสมอ

445
00:29:43,364 --> 00:29:45,992
‎เขาไปหาวอลเตอร์ บราวน์ เจ้าของทีมเซลติกส์

446
00:29:46,075 --> 00:29:48,828
‎ซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของไอซ์คาเพดส์

447
00:29:48,912 --> 00:29:52,332
‎ซึ่งเคยเป็นการแสดงที่โด่งดังมาก

448
00:29:52,415 --> 00:29:55,001
‎ไปเล่นที่ไหนคนก็ซื้อตั๋วเต็มสนามหมด

449
00:29:55,084 --> 00:29:59,756
‎เมื่อเร้ด อาวร์แบคยุ วอลเตอร์ บราวน์
‎จึงไปคุยกับเจ้าของทีมโรเชสเตอร์รอยัลส์

450
00:29:59,839 --> 00:30:02,133
‎แล้วบอกว่า "ผมจะเอาอย่างนี้นะ

451
00:30:02,217 --> 00:30:05,970
‎เราจะส่งไอซ์คาเพดส์มาเล่นให้
‎อยากได้กี่รอบบอกมาเลย

452
00:30:06,054 --> 00:30:10,058
‎ถ้าคุณยอมไม่เลือกบิล รัสเซลล์
‎ตอนที่ได้เลือกเป็นทีมแรก"

453
00:30:10,141 --> 00:30:12,977
‎เท่ากับบิล รัสเซลล์โดนแลกตัว
‎กับไอซ์คาเพดส์ครับ

454
00:30:13,061 --> 00:30:14,938
‎นั่นเป็นฝีมือของเร้ด อาวร์แบคแท้ๆ

455
00:30:17,774 --> 00:30:19,818
‎เร้ดพาตัวรัสเซลล์เข้าทีมจนได้

456
00:30:20,318 --> 00:30:22,821
‎แต่เมื่อเด็กใหม่เจอปัญหา
‎ไม่อาจทำได้ตามความคาดหวัง

457
00:30:22,904 --> 00:30:26,324
‎รัสเซลล์เองเป็นฝ่ายที่เริ่มสงสัยว่า
‎เขาเหมาะกับทีมนี้หรือไม่

458
00:30:26,950 --> 00:30:29,202
‎จนกระทั่งได้คุยกับเร้ดก่อนการลงสนามนัดหนึ่ง

459
00:30:30,495 --> 00:30:34,040
‎เขาบอกว่า "มาสนามให้ไวหน่อยนะ
‎ฉันอยากคุยด้วย"

460
00:30:34,123 --> 00:30:36,042
‎เรานั่งกันที่สนามบอสตันการ์เด้น

461
00:30:36,125 --> 00:30:40,255
‎คนงานกำลังปูพื้น ตั้งเสาอะไรแบบนั้นเลย

462
00:30:40,338 --> 00:30:42,799
‎เขาบอกว่ามีเรื่องอยากจะบอก

463
00:30:42,882 --> 00:30:45,927
‎"ฉันไม่สนว่าแกจะทำแต้มได้กี่แต้ม

464
00:30:46,010 --> 00:30:48,096
‎แค่อยากให้แกช่วยให้ทีมเราชนะ"

465
00:30:49,472 --> 00:30:54,018
‎ผมก็บอกเขา "เงินเดือนแก
‎จะถูกตัดสินด้วยตาสองข้างของฉันนี่"

466
00:30:54,102 --> 00:30:56,563
‎ไม่ใช่ว่าไม่ต้องพยายามยิงทำแต้ม

467
00:30:56,646 --> 00:30:58,731
‎แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องสถิติอะไรทั้งนั้น

468
00:30:58,815 --> 00:31:01,609
‎ห่วงแค่ "เราชนะ หรือเราแพ้" พอ

469
00:31:01,693 --> 00:31:03,152
‎สำคัญแค่นั้น

470
00:31:04,654 --> 00:31:07,323
‎นั่นช่วยลดความกดดันได้เยอะ

471
00:31:07,407 --> 00:31:09,450
‎ต่อทั้งผมและเขาเอง และหลังจากนั้น

472
00:31:09,534 --> 00:31:12,453
‎เร้ดก็เริ่มมองเห็นว่าผมสร้างผลงานได้

473
00:31:12,537 --> 00:31:14,539
‎ด้วยการรีบาวด์และเล่นเกมรับที่ดี

474
00:31:18,251 --> 00:31:23,006
‎ในเกมที่มีการโต้กลับไปกลับมา
‎เราต้องการคนที่คุมเกมรับได้

475
00:31:23,089 --> 00:31:26,009
‎ต้องรีบาวด์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
‎นั่นคือสิ่งที่รัสทำได้ดี

476
00:31:27,218 --> 00:31:31,431
‎หัวใจสำคัญของการเล่นเกมเร็ว
‎คือรีบาวด์เกมรับแล้วส่งออกมาอย่างไว

477
00:31:33,600 --> 00:31:37,103
‎เมื่อลูกลอยขึ้นไป ผมจะไปยืนอยู่ข้างหนึ่ง

478
00:31:37,186 --> 00:31:40,064
‎ข้างที่ใกล้ที่สุด รอรับลูกจากเขา

479
00:31:40,148 --> 00:31:43,568
‎เพื่อจะได้รีบวิ่งไปอีกฝั่งและเล่นเกมรุกเร็ว

480
00:31:43,651 --> 00:31:46,154
‎เพราะผมรู้เลยว่าเขาจะรีบาวด์ได้ทุกลูก

481
00:31:47,363 --> 00:31:48,948
‎อีกทีมก็ยิงไปเถอะ

482
00:31:49,032 --> 00:31:53,077
‎กว่าคนยิงจะเท้าติดพื้น
‎เราก็เลย์อัพขึ้นไปอีกฝั่งแล้ว

483
00:31:59,334 --> 00:32:03,880
‎งานของเขาคือรีบาวด์
‎บล็อกการยิง ขวางการส่งลูกให้ได้

484
00:32:03,963 --> 00:32:07,675
‎จากนั้นก็พลิกสถานการณ์เป็นเกมรุกเลย

485
00:32:07,759 --> 00:32:11,679
‎และปล่อยให้คนอื่นๆ ที่เหลือในทีมวิ่งไปอีกฝั่ง

486
00:32:11,763 --> 00:32:13,348
‎เหมือนคลื่นซัดไม่หยุด

487
00:32:19,312 --> 00:32:20,855
‎บ๊อบ คุณคงรู้สึกดีมาก

488
00:32:20,939 --> 00:32:23,858
‎ที่เป็นสุดยอดนักบาสเกตบอลของยุคนี้

489
00:32:23,942 --> 00:32:27,403
‎และมีคนที่คุณวางใจว่าจะได้ลูกแน่
‎นั่นทำให้รู้สึกอย่างไร

490
00:32:27,487 --> 00:32:30,782
‎แน่นอน แฟนๆ บาสเกตบอลส่วนใหญ่

491
00:32:30,865 --> 00:32:33,576
‎ที่ดูการเล่นของทีมเซลติกส์
‎รู้กลการบุกของเราอยู่แล้ว

492
00:32:33,660 --> 00:32:35,578
‎รู้ว่าเรามักเล่นเกมบุกเร็ว

493
00:32:35,662 --> 00:32:38,081
‎ก่อนหน้านั้นไม่เคยมีใครตัวใหญ่พอจะเก็บลูกได้

494
00:32:38,164 --> 00:32:43,419
‎แม้แต่ในจุดนี้ ผมคิดว่า
‎เรื่องของรีบาวด์ ส่งลูก เกมรับ

495
00:32:43,503 --> 00:32:46,673
‎ไม่ต้องสงสัยเลยว่า
‎รัสเซลล์ทำได้เหนือกว่าคนอื่นทั้งหมด

496
00:32:46,756 --> 00:32:48,257
‎(สุดยอด! ยักษ์ใหญ่!)

497
00:32:51,511 --> 00:32:53,054
‎ผมเป็นหนี้บุญคุณภรรยาทั้งหมด

498
00:32:54,138 --> 00:32:58,309
‎หลายครั้งผมกังขาและท้อ แต่โรสไม่เลย
‎เธอไม่เคยเลิกคุยกับผม

499
00:32:58,393 --> 00:33:01,187
‎หลังการซ้อม หรือแม้แต่ระหว่างช่วงที่พัก

500
00:33:01,270 --> 00:33:02,480
‎เธอคอยให้กำลังใจผม

501
00:33:02,563 --> 00:33:04,691
‎หลังการแข่งนัดที่เล่นในบ้าน
‎เธอก็ทำแบบเดียวกัน

502
00:33:04,774 --> 00:33:07,652
‎ช่วงเดียวที่เธอมาให้กำลังใจไม่ได้
‎คือเวลาเราไปแข่งที่อื่น

503
00:33:08,152 --> 00:33:10,238
‎เวลาแบบนั้นผมจะคิดถึงคำปลุกใจจากเธอมาก

504
00:33:12,907 --> 00:33:17,954
‎ตอนแต่งงานกับโรสเมื่อปี 1956
‎ผมอายุ 22 ปี เพิ่งแข่งโอลิมปิกมาหมาดๆ

505
00:33:18,037 --> 00:33:21,165
‎ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรในชีวิต

506
00:33:21,249 --> 00:33:24,419
‎รู้เพียงแต่ว่าโรสยอมรับและมีใจให้ผม

507
00:33:25,169 --> 00:33:29,007
‎มากกว่าแค่สนใจบาสเกตบอล
‎นั่นเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญสำหรับผม

508
00:33:31,843 --> 00:33:34,595
‎เซลติกส์เล่นจบฤดูกาลปกติ
‎เป็นที่หนึ่งของดิวิชั่นตะวันออก

509
00:33:34,679 --> 00:33:36,597
‎เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของทีม

510
00:33:40,518 --> 00:33:43,896
‎พวกเขาต้องแข่งกับเซนต์หลุยส์ฮอว์คส์
‎เพื่อชิงแชมป์

511
00:33:43,980 --> 00:33:47,734
‎(เซลติกส์เจอกับฮอว์คส์ในเกมเปิดเพลย์ออฟ)

512
00:33:48,818 --> 00:33:52,280
‎จากบอสตัน ผู้ชมเต็มสนาม
‎มาชมการแข่งขันชิงแชมป์เอ็นบีเอ

513
00:33:52,363 --> 00:33:55,366
‎ระหว่างเซนต์หลุยส์ฮอว์คส์
‎กับบอสตันเซลติกส์

514
00:33:57,201 --> 00:33:58,453
‎รัสเซลล์แย่งลูก

515
00:33:59,620 --> 00:34:01,039
‎เป็นการแข่งขันที่ดี

516
00:34:01,122 --> 00:34:04,083
‎บิล รัสเซลล์ ยิ่งเกมยากยิ่งเล่นเก่ง

517
00:34:04,167 --> 00:34:07,253
‎ผมเข้าไปเลย์อัพสี่ครั้ง
‎เขาบล็อกสองครั้งแรกได้หมด

518
00:34:07,336 --> 00:34:09,338
‎สองลูกหลังผมยิงพลาดเพราะมัวแต่มองหาเขา

519
00:34:11,883 --> 00:34:14,385
‎การแข่งชุดนั้นและปีแรกของรัสเซลล์

520
00:34:14,469 --> 00:34:17,472
‎ตัดสินกันที่นาทีสุดท้ายของเกมที่เจ็ด

521
00:34:18,097 --> 00:34:20,349
‎ท้ายควอเตอร์ที่สี่แล้ว เกมเสมอกันอยู่

522
00:34:20,433 --> 00:34:24,145
‎รัสเซลล์ขึ้นยิงจากซ้ายแล้วเลย์อัพขึ้นไป
‎ขึ้นนำแล้วครับ!

523
00:34:24,228 --> 00:34:26,731
‎แมคคัลเลย์ได้บอล เหนือกะโหลก

524
00:34:26,814 --> 00:34:29,901
‎ส่งต่อให้เพทิต เขาขึ้นยิง
‎โดนรัสเซลล์ทำฟาวล์

525
00:34:29,984 --> 00:34:33,488
‎เขาจะได้ยิงลูกโทษ
‎และมีโอกาสตีเสมออีกครั้ง

526
00:34:34,906 --> 00:34:38,618
‎พร้อมแล้ว ย่อ ยิง
‎ลูกวนรอบห่วงแล้วเข้าไปครับ!

527
00:34:38,701 --> 00:34:42,038
‎เกมนั้นมีการเล่นที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยดู

528
00:34:42,121 --> 00:34:43,456
‎ลูกแรกเป็นของรัสเซลล์

529
00:34:43,539 --> 00:34:45,833
‎เสมอกันอีกแล้วครับ เวลาใกล้จะหมด

530
00:34:45,917 --> 00:34:48,461
‎เซลติกส์เลี้ยงลูกมาทางซ้าย คูซีย์

531
00:34:48,544 --> 00:34:52,215
‎คูซีย์ส่งลูกยาวให้เขา เขาจะต้องรับแล้วยิง

532
00:34:52,298 --> 00:34:55,968
‎ทำให้ได้ในจังหวะเดียว แต่เขายิงไม่ลง

533
00:34:56,052 --> 00:34:59,680
‎ไม่ลง! รีบาวด์ส่งให้มาร์ติน
‎มาร์ตินเลี้ยงไปถึงกลางสนาม

534
00:34:59,764 --> 00:35:01,516
‎ตอนนี้เซนต์หลุยส์ได้ครองบอล

535
00:35:01,599 --> 00:35:04,519
‎ส่งรอบเดียวก็ไปถึงมือคนที่เลี้ยงเด้งเดียว

536
00:35:04,602 --> 00:35:06,813
‎แล้วจะเลย์อัพขึ้นไปจนชนะทั้งเกม

537
00:35:07,396 --> 00:35:10,399
‎นายโคลแมนนี่นำหน้าทุกคนไปหมด

538
00:35:10,483 --> 00:35:14,320
‎แจ็ค โคลแมนเลี้ยงลูกขึ้นไปแล้ว
‎จะต้องพยายามขึ้นนำอีกครั้ง

539
00:35:14,403 --> 00:35:17,198
‎ผมก็ก้มหน้าก้มตา พยายามทุ่มเต็มที่

540
00:35:17,281 --> 00:35:19,534
‎บิล รัสเซลล์วิ่งขึ้นไปดัก

541
00:35:20,034 --> 00:35:22,203
‎รัสเซลล์วิ่งฉิวผ่านผมไปเลย

542
00:35:22,286 --> 00:35:26,666
‎เขาเลย์ขึ้นไป รัสเซลล์บล็อกได้
‎บิล รัสเซลล์เล่นได้เยี่ยมเหลือเกิน!

543
00:35:28,459 --> 00:35:32,463
‎ถ้ายิงได้พวกเขาจะขึ้นนำ
‎โดยเหลือเวลาแค่สามหรือสี่วินาที

544
00:35:32,547 --> 00:35:36,259
‎เอาละครับ ตอนนี้ 113-113
‎หลังการต่อเวลา…

545
00:35:36,843 --> 00:35:39,762
‎การเล่นชั้นยอดอีกครั้งมาจากอเล็กซ์ แฮนนัม

546
00:35:39,846 --> 00:35:42,223
‎ที่เหลือแค่วินาทีเดียวแล้วขอเวลานอก

547
00:35:42,306 --> 00:35:43,933
‎จิม ลอสคูทอฟฟ์ยิงลูกโทษได้

548
00:35:44,016 --> 00:35:47,770
‎เซลติกส์นำสองแต้ม
‎แต่ฮอว์คส์ยังมีเวลายิงได้อีกลูก

549
00:35:47,854 --> 00:35:50,815
‎ฮอว์คส์เข้ามามุง
‎รอบตัวโค้ชผู้เล่น อเล็กซ์ แฮนนัม

550
00:35:50,898 --> 00:35:54,318
‎แฮนนัมบอกว่า "ผมจะขว้างบอลยาวไปเลย

551
00:35:54,402 --> 00:35:58,406
‎จะปาให้กระดอนแป้น
‎เพทิตรับแล้วยัดให้ลง ทำให้ได้"

552
00:36:01,534 --> 00:36:03,161
‎เขาส่งบอลได้ไร้ที่ติ

553
00:36:04,745 --> 00:36:08,499
‎ผมโดดรับ ไม่รอให้ลูกตกพื้น
‎รับแล้วยิงกลางอากาศเลย

554
00:36:09,709 --> 00:36:12,378
‎ได้ผลนะ เสียแต่ว่าผมยิงพลาด

555
00:36:13,296 --> 00:36:15,464
‎แล้วเกมก็จบด้วยเสียงนกหวีด!

556
00:36:16,299 --> 00:36:19,552
‎ทีมเซลติกส์ชนะได้แชมป์เป็นครั้งแรก

557
00:36:19,635 --> 00:36:23,264
‎และสำหรับกระผม
‎นี่เป็นเกมแชมป์ครั้งแรกที่ได้เป็นผู้ประกาศ

558
00:36:28,895 --> 00:36:30,855
‎เราดีใจกันมาก ได้เป็นแชมป์ครั้งแรก

559
00:36:31,522 --> 00:36:35,067
‎ทีมเร้ดซ็อกซ์ไม่ชนะมาหลายปีแล้ว
‎บรูอินส์ก็ไม่ได้ชนะมานาน

560
00:36:35,693 --> 00:36:37,820
‎สมัยนั้นยังไม่มีทีมเพทริออทส์

561
00:36:43,618 --> 00:36:45,161
‎หลังจากเกมนั้น

562
00:36:46,746 --> 00:36:49,707
‎เร้ดเลยบอกว่า "มาโกนเครานายดีกว่า"

563
00:36:50,541 --> 00:36:52,877
‎ผมลืมไปแล้ว จนกระทั่งเข้าไปในห้องล็อกเกอร์

564
00:36:52,960 --> 00:36:56,714
‎แล้วเทรนเนอร์เอามีดโกนกับครีมโกนหนวดมา

565
00:36:57,548 --> 00:37:00,551
‎คืนนั้น ผมได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของทีมจริงๆ

566
00:37:01,552 --> 00:37:04,263
‎(เซลติกส์ได้แชมป์ 125-123)

567
00:37:04,347 --> 00:37:08,517
‎(เซลติกส์ได้แชมป์เอ็นบีเอครั้งแรก)

568
00:37:13,064 --> 00:37:15,399
‎เมื่อจบปีแรกด้วยชัยชนะอย่างงดงาม

569
00:37:15,483 --> 00:37:19,987
‎บิลกับโรสจึงตัดสินใจว่า
‎น่าจะตั้งรกรากในบอสตันได้อย่างปลอดภัย

570
00:37:20,738 --> 00:37:22,573
‎ทั้งสองซื้อบ้านในเมืองเร้ดดิ้ง

571
00:37:24,408 --> 00:37:28,162
‎เร้ดดิ้งเป็นเมืองย่านที่อยู่อาศัย
‎ส่วนใหญ่เป็นชนชั้นแรงงาน อนุรักษ์นิยม

572
00:37:28,246 --> 00:37:31,540
‎รัสเซลล์อยู่ที่เร้ดดิ้งตลอดช่วงที่เล่นให้เซลติกส์

573
00:37:31,624 --> 00:37:34,877
‎แต่เขาไม่เคยรู้สึกสบายใจ
‎ได้รับการยอมรับจากที่นั่นอย่างแท้จริง

574
00:37:37,046 --> 00:37:40,633
‎เขาจะบ่นเสมอว่าชาวบ้านแถวนั้นก่อกวนเขา

575
00:37:40,716 --> 00:37:42,843
‎พวกเขาโดนตามดู

576
00:37:42,927 --> 00:37:44,971
‎พวกอันธพาลจะเอาถังขยะมาเทรอบบ้านเขา

577
00:37:45,680 --> 00:37:48,391
‎ตอนที่ย้ายไปอยู่เร้ดดิ้ง แมสซาชูเซตส์แรกๆ

578
00:37:48,474 --> 00:37:50,726
‎เราเป็นครอบครัวผิวดำบ้านแรกของเมือง

579
00:37:50,810 --> 00:37:53,145
‎ทุกครั้งที่พ่อไม่อยู่

580
00:37:53,229 --> 00:37:57,275
‎จะมี "แรคคูน" มาชนถังขยะล้มกระจาย

581
00:37:57,358 --> 00:38:00,444
‎ตอนเช้าจะมีขยะกระจายเต็มหน้าบ้าน

582
00:38:00,528 --> 00:38:03,656
‎พ่อไปแจ้งที่สถานีตำรวจ บอกว่า
‎"เวลาผมออกไปแข่ง

583
00:38:03,739 --> 00:38:07,618
‎มีคนมากวนใจภรรยาผม
‎ล้มถังขยะจนหกเลอะ"

584
00:38:07,702 --> 00:38:11,122
‎ตำรวจก็บอกว่า
‎"เราทำอะไร 'แรคคูน' ไม่ได้"

585
00:38:11,956 --> 00:38:15,835
‎ผมเลยไปที่หน่วยงานรัฐ

586
00:38:15,918 --> 00:38:17,753
‎แล้วขอใบอนุญาตพกปืน

587
00:38:21,799 --> 00:38:24,593
‎ทันใดนั้น พวก "แรคคูน" ไม่กลับมาอีกเลย

588
00:38:27,388 --> 00:38:29,974
‎บอสตันน่าจะเป็นเมืองที่เปิดกว้างด้านเชื้อชาติ

589
00:38:30,057 --> 00:38:34,145
‎สมัยศตวรรษที่ 19 มันได้ชื่อว่าเป็น
‎"กรุงเอเธนส์แห่งอเมริกา"

590
00:38:34,228 --> 00:38:36,731
‎แต่รัสเซลล์กลับพบว่าที่นี่มีวัฒนธรรมล้าหลัง

591
00:38:36,814 --> 00:38:40,443
‎และชนชั้นแรงงานผิวขาวส่วนใหญ่
‎ไม่ชอบใจที่มีคนดำมาอยู่ด้วย

592
00:38:41,277 --> 00:38:42,570
‎บอสตันเป็น

593
00:38:43,863 --> 00:38:45,072
‎เมืองที่

594
00:38:46,240 --> 00:38:49,660
‎จิตใจคับแคบที่สุดในเอ็นบีเอ สมัยที่ผมเพิ่งไปอยู่

595
00:38:49,744 --> 00:38:51,871
‎ไม่ต้องไปบอสตันเขาก็เจอการเหยียดชาติพันธุ์

596
00:38:51,954 --> 00:38:54,373
‎นั่นคืออเมริกาในยุค 1950

597
00:38:54,457 --> 00:38:57,835
‎สี่ หก แปด ไม่อยากรวมกับใคร!

598
00:38:57,918 --> 00:39:01,172
‎สอง สี่ หก แปด ไม่อยากรวมกับใคร!

599
00:39:01,255 --> 00:39:03,466
‎(โรงเรียนขาวๆ รักษาให้ขาวต่อไป)

600
00:39:05,426 --> 00:39:09,597
‎รัสเซลล์พยายามทำใจกับความรุนแรง
‎และการขัดแย้งสีผิวระดับประเทศ

601
00:39:09,680 --> 00:39:13,809
‎ด้วยการไม่ใช่แค่เล่นกีฬา
‎แต่ต้องเล่นจนได้ชัยชนะเป็นธรรมเนียม

602
00:39:14,727 --> 00:39:18,189
‎(เซลติกส์นำสามวันรวด
‎บี้ฟิลาเดลเฟีย 106-92)

603
00:39:18,272 --> 00:39:19,815
‎(เซลติกส์ถล่มนิวยอร์กเละ)

604
00:39:19,899 --> 00:39:23,903
‎ทีมเซลติกส์เดินทัพผ่านฤดูกาลปี 1957-1958

605
00:39:23,986 --> 00:39:27,990
‎เปลี่ยนการรีบาวด์เกมละ 22 ครั้งของรัสเซลล์
‎เป็นคะแนนให้ทีมง่ายๆ

606
00:39:29,492 --> 00:39:32,119
‎ดูเหมือนพวกเขาจะขึ้นแท่น
‎ได้แชมป์เอ็นบีเออีกสมัย

607
00:39:32,203 --> 00:39:35,498
‎(เซลติกส์มีแต้มต่อฮอว์คส์
‎เมื่อเริ่มชิงศึกเอ็นบีเอ)

608
00:39:37,083 --> 00:39:39,960
‎สวัสดีแฟนๆ บาสเกตบอล
‎ผมจอห์นนี่ โมสต์จากข้างสนามด้านบน

609
00:39:40,044 --> 00:39:43,005
‎ขอต้อนรับสู่เกมแรกของการชิงแชมป์ปี 1958

610
00:39:43,089 --> 00:39:45,132
‎ระหว่างทีมฮอว์คส์และเซลติกส์

611
00:39:46,384 --> 00:39:49,595
‎ในครึ่งหลังของเกมที่สาม
‎ขณะที่ยังเสมอกันในซีรีส์นั้น

612
00:39:49,678 --> 00:39:52,473
‎รัสเซลล์กระโดดขึ้นไปบล็อก แต่ลงผิดท่า

613
00:39:52,556 --> 00:39:55,601
‎ถึงกับเอ็นขาดและกระดูกข้อเท้าร้าว

614
00:39:59,897 --> 00:40:02,108
‎เราไม่ได้อยากให้บิลต้องโชคร้าย

615
00:40:02,191 --> 00:40:05,986
‎แต่เราก็ไม่ได้พอใจที่เขาข้อเท้าแพลงแบบนั้น

616
00:40:06,070 --> 00:40:10,032
‎ข้อเท้าผมแพลงอย่างหนัก
‎จนลงเล่นไม่ได้อยูหลายนัด

617
00:40:10,574 --> 00:40:13,369
‎รัสเซลล์กลับมาเล่นได้
‎เมื่อถึงเกมที่หกที่เมืองเซนต์หลุยส์

618
00:40:13,452 --> 00:40:16,288
‎ขณะที่เซลติกส์ตามอยู่สามเกมต่อสอง

619
00:40:16,831 --> 00:40:19,250
‎เขาวิ่งกะเผลกทั้งๆ ที่ข้อเท้าแพลงอย่างนั้น

620
00:40:19,750 --> 00:40:20,918
‎เพทิตเจาะลึก

621
00:40:21,001 --> 00:40:22,962
‎ยิงข้ามหัวทอม ไฮน์ซอห์นไป ได้สองแต้ม

622
00:40:23,045 --> 00:40:26,006
‎เพทิตฉุดไม่อยู่เลยครับ
‎แม้แต่รัสเซลล์ก็หยุดเขาไม่ได้

623
00:40:27,800 --> 00:40:30,636
‎แมคคอเลย์ได้ลูกไป มันจบแล้ว!

624
00:40:31,512 --> 00:40:33,889
‎ปีนี้แชมป์เป็นของเซนต์หลุยส์ฮอว์คส์

625
00:40:33,973 --> 00:40:36,016
‎จาก 50 คะแนนของบ๊อบ เพทิต

626
00:40:37,309 --> 00:40:38,936
‎เราแพ้ในเกมที่หก

627
00:40:39,019 --> 00:40:43,274
‎แต่เรารู้ดีว่านั่นเหมือนความแตกต่าง
‎ระหว่างยากจนกับถังแตก

628
00:40:43,357 --> 00:40:47,736
‎ความยากจนเป็นภาวะในความคิด
‎แต่ถังแตกเป็นแค่สถานการณ์ชั่วคราว

629
00:40:48,696 --> 00:40:51,490
‎เรารู้ว่านั่นเป็นสถานการณ์ชั่วคราวแน่ๆ

630
00:40:52,241 --> 00:40:57,329
‎เท่ากับปีหน้าเราต้องไปแข่ง
‎และพยายามเอาชนะให้ได้มากที่สุด

631
00:40:57,413 --> 00:41:00,082
‎เราเป็นพวกชอบเอาชนะ
‎เริ่มตั้งแต่อาร์โนลด์ที่เป็นโค้ช

632
00:41:00,166 --> 00:41:02,501
‎เลี้ยงบอลไปสิวะ เมนดี้! ครั้งเดียว

633
00:41:02,585 --> 00:41:04,879
‎(อาร์โนลด์ "เร้ด" อาวร์แบค
‎โค้ชเซลติกส์ 1950-1966)

634
00:41:06,088 --> 00:41:07,506
‎เร้ดเป็นคนแรงๆ

635
00:41:08,382 --> 00:41:12,595
‎เขาไม่อยากให้เราจับมือกับคู่แข่งก่อนจะเริ่มเกม

636
00:41:12,678 --> 00:41:14,096
‎เราเกลียดพวกนั้นหมด

637
00:41:14,930 --> 00:41:17,766
‎แต่อาร์โนลด์ก็อาจจะยกระดับไปอีกขั้น

638
00:41:17,850 --> 00:41:20,269
‎เขาไม่อยากให้เราอยู่ร่วมโลก

639
00:41:20,352 --> 00:41:22,146
‎นอกจากอยู่เพื่อเอาชนะพวกนั้น

640
00:41:22,897 --> 00:41:26,442
‎ปีต่อไป ฤดูกาล 1958-1959

641
00:41:26,525 --> 00:41:29,528
‎เซลติกส์เล่นจบฤดูกาลด้วยสถิติที่ดีที่สุดในลีก

642
00:41:29,612 --> 00:41:32,656
‎เราเล่นบาสเกตบอลได้ทุกแบบ

643
00:41:32,740 --> 00:41:34,283
‎เราส่งให้ใครทำแต้มคืนเร็วก็ได้

644
00:41:35,117 --> 00:41:38,037
‎หรือเล่นแบบค่อยๆ เลี้ยงไปครึ่งสนามได้ทุกคน

645
00:41:38,787 --> 00:41:40,247
‎ทุกคนมีความสามารถเท่าเทียมกัน

646
00:41:43,876 --> 00:41:48,464
‎เร้ดเสริมทีมด้วยคนหนุ่ม
‎ที่เขาหวังจะสร้างทีมไปด้วยกัน

647
00:41:52,801 --> 00:41:55,846
‎หลังจากเรียกตัวปี 1957
‎เร้ดเรียกผมไปคุยแล้วบอกว่า

648
00:41:56,347 --> 00:42:00,059
‎"ฉันเรียกตัวแซม โจนส์
‎มาจากมหาวิทยาลัยนอร์ทแคโรไลนาเซ็นทรัล

649
00:42:00,142 --> 00:42:03,145
‎คนนี้เป็นยังไง รัส เขาจะช่วยทีมเราได้ไหม"

650
00:42:04,146 --> 00:42:08,442
‎ผมถามว่า "แซม โจนส์มันใครวะ"
<i>‎"</i>‎เป็นชวาร์ตเซ"

651
00:42:08,526 --> 00:42:10,736
‎นั่นเป็นภาษายิวที่ใช้พูดถึงคนดำ

652
00:42:10,819 --> 00:42:15,282
‎"นึกว่ารู้จักซะอีก" ผมตอบว่า
‎"เฮ้ย เร้ด ผมจะรู้จักคนดำไปหมดได้ไง"

653
00:42:16,492 --> 00:42:17,576
‎ไม่ว่าจะรู้จักกันหรือไม่

654
00:42:17,660 --> 00:42:21,997
‎ไม่ต้องสงสัยเลยว่าแซม โจนส์
‎จะได้เป็นนักบาสเกตบอลลีกใหญ่

655
00:42:23,290 --> 00:42:26,502
‎เรื่องตลกก็คือแซมดูเหมือนคนแก่มาตั้งแต่ต้น

656
00:42:27,086 --> 00:42:31,048
‎แซม โจนส์ไม่ได้รับชื่อเสียงแบบที่ควรได้
‎ในฐานะของนักบาส

657
00:42:31,131 --> 00:42:34,218
‎คนที่เข้าใจเกมนี้อย่างถ่องแท้
‎จะรู้ว่าแซมเก่งในเกมกดดัน

658
00:42:34,301 --> 00:42:38,639
‎เราไม่รู้หรอกว่าเขาจะวิ่งไปไหน
‎แต่รู้ว่าจะหาจุดยิงลงจนได้

659
00:42:40,015 --> 00:42:42,851
‎เราไม่อยากแข่งกับเขาหรอก

660
00:42:42,935 --> 00:42:46,814
‎เขาไม่เคยลังเลที่จะขึ้นยิง แล้วก็ไม่เคยยิงพลาด

661
00:42:51,694 --> 00:42:56,282
‎เร้ดยังจัดการให้บิลได้กลับไปเจอ
‎รูมเมทเก่าสมัยมหาลัย เค.ซี. โจนส์

662
00:42:57,741 --> 00:43:01,161
‎นักข่าวคอยจี้เร้ด
‎เวลาจะให้เค.ซี.ลงสนามเสมอ

663
00:43:01,245 --> 00:43:05,124
‎เขาจะบอกว่า
‎"ให้ลงทำไม ลงไปก็ช่วยอะไรไม่ได้"

664
00:43:05,207 --> 00:43:08,627
‎เร้ดจะยกซิการ์ขึ้นสูบ พ่นควันฉุย

665
00:43:08,711 --> 00:43:11,880
‎แล้วบอกว่า "นี่ เค.ซี. โจนส์น่ะนะ ผมรู้แค่ว่า

666
00:43:11,964 --> 00:43:15,092
‎เอาเขาลงเล่นทีไร ทีมเราจะขึ้นนำ"

667
00:43:16,260 --> 00:43:19,388
‎โดนเค.ซี. โจนส์ดักเอาไว้ได้
‎เซลติกส์บุกแล้วครับ

668
00:43:20,139 --> 00:43:23,601
‎ผมว่าเค.ซี. เป็นการ์ดรับที่เก่งสุดเท่าที่เคยเจอ

669
00:43:27,438 --> 00:43:30,941
‎เร้ดสร้างวัฒนธรรมในทีม
‎จากนิสัยส่วนตัวของนักกีฬา

670
00:43:31,025 --> 00:43:33,152
‎อนุญาตให้พวกเขาเป็นตัวของตัวเอง

671
00:43:33,235 --> 00:43:36,322
‎เขาสร้างสิ่งที่เป็นยิ่งกว่าทีมที่ชนะ

672
00:43:36,405 --> 00:43:38,407
‎นี่คือกลุ่มพี่น้องร่วมสาบาน

673
00:43:38,490 --> 00:43:41,035
‎พวกเราเหมือนครอบครัวเดียวกัน แล้วก็โชคดี

674
00:43:41,118 --> 00:43:43,287
‎ที่รวมกันเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวได้

675
00:43:43,370 --> 00:43:46,123
‎เราคอยเป็นกำลังใจ
‎ช่วยเหลือประคับประคองกัน

676
00:43:46,206 --> 00:43:49,752
‎และทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้
‎เพื่อให้เพื่อนในทีมประสบความสำเร็จ

677
00:43:51,045 --> 00:43:52,379
‎พ่อรักเพื่อนร่วมทีมมาก

678
00:43:52,463 --> 00:43:55,257
‎และในหลายๆ ทาง
‎พวกนั้นก็เหมือนครอบครัวที่สอง

679
00:43:56,008 --> 00:43:58,427
‎พวกเรารักใคร่กลมเกลียว

680
00:43:58,510 --> 00:44:01,430
‎วิธีแสดงความรักได้ดีที่สุดคือใช้อารมณ์ขัน

681
00:44:02,640 --> 00:44:04,975
‎ถ้าคุยกับคนที่รู้จักบิล รัสเซลล์

682
00:44:05,059 --> 00:44:09,521
‎สิ่งแรกที่จะคิดถึงคือเสียงระเบิดหัวเราะ
‎เสียงหัวเราะขำก๊ากของเขา

683
00:44:13,901 --> 00:44:16,153
‎คือเขาเป็นคนจองหองมาก

684
00:44:16,236 --> 00:44:17,988
‎เขาเป็นบิล รัสเซลล์เลยนะ

685
00:44:18,572 --> 00:44:22,159
‎แต่เขาก็เป็นไอ้บ้าที่จะหัวเราะและเล่นหัวกับเรา

686
00:44:22,242 --> 00:44:23,285
‎คอยสนุกไปด้วยกัน

687
00:44:23,911 --> 00:44:27,956
‎เราได้ยินเสียงหัวเราะอันโด่งดังของเขาได้เลย

688
00:44:28,040 --> 00:44:31,710
‎เสียงหัวเราะของเขาชวนให้ขำตาม
‎มันไม่เหมือนใคร

689
00:44:31,794 --> 00:44:32,753
‎จริงใจ

690
00:44:36,840 --> 00:44:37,841
‎เหมือนกับ…

691
00:44:42,388 --> 00:44:44,765
‎ได้ยินเสียงระเบิดหัวเราะนั่นครั้งแรก ผมบอก

692
00:44:44,848 --> 00:44:47,226
‎"นั่นมันหัวเราะเยาะฉันรึเปล่า หรือ…

693
00:44:47,309 --> 00:44:48,394
‎ทำอะไรของเขา"

694
00:44:52,064 --> 00:44:54,775
‎ถ้าพูดให้เขาหัวเราะได้ก็รอดแล้วค่ะ

695
00:44:58,779 --> 00:45:01,323
‎เร้ดชอบพูดว่าถ้าไม่ใช่เสียงหัวเราะ
‎ก็เป็นอ้วกของผมนี่แหละ

696
00:45:01,407 --> 00:45:03,325
‎ที่จะทำให้เขาออกจากวงการบาส

697
00:45:05,119 --> 00:45:08,664
‎บางทีผมไปถึงสนามแล้วก็อาเจียน

698
00:45:08,747 --> 00:45:11,291
‎สำหรับผม จำเป็นจะต้องหวั่นใจนะ

699
00:45:11,375 --> 00:45:14,962
‎คนบางคนเขาจริงจังมาก

700
00:45:16,338 --> 00:45:19,091
‎จนต้องหาวิธีระบายความจริงจังออก

701
00:45:19,174 --> 00:45:22,386
‎เพื่อให้ผ่อนคลายและลงเล่นได้

702
00:45:23,053 --> 00:45:26,765
‎อาเจียนแล้วก็ค่อยยังชั่ว
‎แต่ภาพที่เห็นมันแย่กว่าที่เล่าให้ฟัง

703
00:45:30,018 --> 00:45:32,771
‎จำได้ว่าเกมหนึ่งเรากำลังอบอุ่นร่างกาย

704
00:45:32,855 --> 00:45:34,314
‎ผมบอก "โห คือ

705
00:45:34,398 --> 00:45:38,402
‎รัสเซลล์ลืมไปอ้วก"
‎ผมเรียกทั้งทีมให้ออกจากสนาม

706
00:45:38,485 --> 00:45:41,196
‎สั่งให้ทุกคนกลับไปที่ห้องล็อกเกอร์

707
00:45:41,280 --> 00:45:44,074
‎หันกลับไปแล้วบอกเลย "รัสเซลล์ ไปอ้วก"

708
00:45:44,783 --> 00:45:47,411
‎เขาก็ไปอ้วก เรากลับลงสนามแล้วชนะ

709
00:45:47,494 --> 00:45:52,040
‎เราจะได้ยินเขาโก่งคอ ทุกคนคิดเลยว่า
‎"ขอบคุณพระเจ้าที่เขาไปอ้วก"

710
00:45:52,124 --> 00:45:55,878
‎เพราะเราจะได้รู้ว่าเขาพร้อมแล้ว
‎เขาจะเล่นได้ดีมาก

711
00:45:58,922 --> 00:46:01,175
‎เมื่อจบฤดูกาล 1958-1959

712
00:46:01,258 --> 00:46:04,094
‎เซลติกส์มีโอกาสได้แชมป์อีกครั้ง

713
00:46:05,471 --> 00:46:06,597
‎การเจอกันครั้งแรก

714
00:46:06,680 --> 00:46:09,558
‎ระหว่างเซลติกส์กับเลเกอร์ส
‎เกิดขึ้นในปี 1959

715
00:46:09,641 --> 00:46:12,644
‎เลเกอร์สยังอยู่ที่มินนีอาโพลิส
‎คนมักจะลืมไปแล้ว

716
00:46:12,728 --> 00:46:16,356
‎แต่นั่นคือจุดเริ่มต้นที่เซลติกส์
‎เอาชนะเลเกอร์สได้ต่อเนื่อง

717
00:46:16,440 --> 00:46:20,360
‎บอสตันชนะสามนัดรวด
‎งานนี้เลเกอร์สต้องชนะเท่านั้น

718
00:46:21,361 --> 00:46:25,073
‎ในนัดที่สี่ รัสเซลล์ไม่ให้ใครขึ้นยิงได้เลย

719
00:46:25,157 --> 00:46:27,117
‎เขารีบาวด์ได้ทั้งหมด 30 ลูก

720
00:46:27,826 --> 00:46:31,872
‎บ๊อบ คูซีย์จะขึ้นยิง บอสตันยิ่งกดดันหนักขึ้น

721
00:46:31,955 --> 00:46:34,500
‎เซลติกส์ชนะไป 118-113

722
00:46:34,583 --> 00:46:38,253
‎ทีมของอาวร์แบคเป็นทีมแรก
‎ที่ชนะการแข่งชิงแชมป์รวดเดียวสี่เกม

723
00:46:38,337 --> 00:46:41,423
‎เซลติกส์ครองสนามการชิงแชมป์ปี 1959

724
00:46:41,507 --> 00:46:43,759
‎พิสูจน์ว่าทีมเขาประสบความสำเร็จแท้จริง

725
00:46:43,842 --> 00:46:46,428
‎และทำให้บิลกลับเป็นแชมป์อีกครั้ง

726
00:46:46,512 --> 00:46:51,308
‎(เซลติกส์ชนะสี่นัดรวด
‎ได้แชมป์ครั้งที่สองในรอบสามปี)

727
00:46:51,892 --> 00:46:54,728
‎ตอนนั้นผมยังรักอาชีพตัวเอง

728
00:46:54,812 --> 00:46:58,774
‎ผมรักมาก รักทุกนาทีของมัน

729
00:47:07,032 --> 00:47:10,452
‎นั่นเป็นช่วงเวลาแสนวิเศษในชีวิตของผม

730
00:48:03,088 --> 00:48:07,217
‎แต่ปีนั้น รางวัลผู้เล่นทรงคุณค่าเอ็นบีเอ
‎ไม่ได้ตกเป็นของรัสเซลล์

731
00:48:07,301 --> 00:48:09,303
‎แต่เป็นของบ๊อบ เพทิตจากทีมฮอว์คส์

732
00:48:10,178 --> 00:48:11,054
‎แต่ที่บอสตัน

733
00:48:11,138 --> 00:48:15,142
‎ทุกคนเห็นได้ชัดแล้วว่า
‎บิล รัสเซลล์เป็นเซลติกส์ที่ทรงคุณค่าที่สุด

734
00:48:15,976 --> 00:48:19,271
‎ผมรู้แต่แรกว่าเขารีบาวด์เก่ง ส่งลูกเก่ง

735
00:48:19,354 --> 00:48:21,398
‎แต่ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นผู้นำที่ดีด้วย

736
00:48:22,274 --> 00:48:25,652
‎คนส่วนใหญ่ไม่รู้ แต่เขาทุ่มเทให้กับชัยชนะ

737
00:48:26,236 --> 00:48:29,156
‎และโครงสร้างของทีม

738
00:48:29,823 --> 00:48:32,200
‎สิ่งสำคัญที่สุดคือพ่อเป็นผู้ชนะค่ะ

739
00:48:32,284 --> 00:48:36,622
‎ดังนั้นพ่อจึงรู้สึกว่า
‎เขาควรได้รับความเคารพในระดับหนึ่ง

740
00:48:36,705 --> 00:48:40,250
‎จากสิ่งที่ทุกคนทำได้ในฐานะของทั้งทีม

741
00:48:40,334 --> 00:48:43,712
‎บ๊อบ คูซีย์เป็นผู้นำทีมมาก่อน
‎แต่ตอนนั้นไม่สงสัยแล้วว่าใครจะมานำทัพต่อ

742
00:48:44,212 --> 00:48:47,049
‎บ๊อบมาเล่นที่นี่ เขาเป็นดาราประจำทีม

743
00:48:47,132 --> 00:48:52,304
‎เขาพูดได้ว่า "เฮ้ย ฉันเป็นดารา"
‎แต่เขาพูดแค่ "มาลุยกันเถอะ"

744
00:48:52,387 --> 00:48:53,430
‎- ทำด้วยกัน
‎- ใช่

745
00:48:54,097 --> 00:48:56,808
‎ผมเคยเป็นหัวหน้าตอนเขาเพิ่งมาถึงบอสตัน

746
00:48:56,892 --> 00:48:58,894
‎แล้วเขาก็กลายเป็นหัวหน้าแทน

747
00:48:58,977 --> 00:49:03,148
‎แต่สื่อไม่ให้เกียรติเขาในฐานะผู้นำทีมเลย

748
00:49:04,524 --> 00:49:08,028
‎ก่อนการแข่งนอกบ้านนัดหนึ่ง
‎บ๊อบ คูซีย์ข้อเท้าพลิก

749
00:49:09,404 --> 00:49:12,574
‎เราออกไปแข่งเยือน แข่งทั้งหมดห้านัดรวด

750
00:49:13,867 --> 00:49:16,203
‎รัสเซลล์อยากแสดงฝีมือว่า
‎เขาเล่นได้โดยไม่ต้องมีคูซีย์

751
00:49:16,286 --> 00:49:19,581
‎เขาบล็อกไป 9,000 ลูกได้มั้ง ไม่น่าเชื่อเลย

752
00:49:19,665 --> 00:49:21,875
‎ลารุสโซขึ้นยิง รัสเซลล์บล็อกได้!

753
00:49:22,501 --> 00:49:23,794
‎เราชนะรวดทั้งห้านัด

754
00:49:25,212 --> 00:49:29,591
‎กลับมาที่บอสตัน พาดหัวเขียนแต่
‎"คืนนี้คูซีย์จะเล่นไหม"

755
00:49:30,717 --> 00:49:33,220
‎(คูซีย์ไม่ลง แต่เซลติกส์ยังชนะ)

756
00:49:33,303 --> 00:49:35,889
‎(เซลติกส์ยังคงไร้พ่าย
‎แม้ในยามที่คูซีย์ไม่ได้เล่น)

757
00:49:35,973 --> 00:49:38,809
‎(แฟนจะพิสูจน์ว่าคูซีย์ยังเหนือคน)

758
00:49:38,892 --> 00:49:40,560
‎ตอนที่ผมโตมาในบอสตัน

759
00:49:40,644 --> 00:49:43,105
‎ทีมของรัสเซลล์กับคูซีย์

760
00:49:43,188 --> 00:49:46,233
‎เป็นทีมกีฬาอาชีพเดียวที่ได้ชัยชนะ

761
00:49:46,316 --> 00:49:48,151
‎ในย่านที่อยู่ของผม

762
00:49:51,196 --> 00:49:53,448
‎(รัสเซลล์ - เก่ง
‎ไฮน์ซอห์น - เก่งกว่า)

763
00:49:53,532 --> 00:49:55,158
‎(คูซีย์ - เก่งที่สุด
‎18 แต้ม)

764
00:49:57,828 --> 00:50:01,832
‎ทีมเซลติกส์ได้ใจแฟนๆ มากขึ้นทุกที
‎แต่คนไม่ได้ชื่นชอบบิลมากตามไปด้วย

765
00:50:04,459 --> 00:50:07,754
‎บิล รัสเซลล์ไม่ได้ความยกย่องเต็มที่

766
00:50:07,838 --> 00:50:11,133
‎อย่างที่สมควรได้รับ
‎ด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่าเขาเป็นคนดำ

767
00:50:11,216 --> 00:50:12,926
‎มันง่ายแบบนั้นเลยครับ

768
00:50:13,010 --> 00:50:16,346
‎พวกคนเขียนข่าวก็หยามเกียรติกันอย่างที่สุด

769
00:50:16,430 --> 00:50:18,849
‎เวลาเรามีสื่อที่เป็นคนขาวล้วน

770
00:50:18,932 --> 00:50:20,767
‎ที่มีอคติติดมาด้วย

771
00:50:20,851 --> 00:50:25,063
‎และยิ่งเมื่อมาเจอกัน
‎คลื่นลูกที่หนึ่งและลูกที่สองของคนดำ

772
00:50:25,564 --> 00:50:27,441
‎มันแย่มาก

773
00:50:28,358 --> 00:50:35,073
‎มีนักข่าวผิวขาวหัวรุนแรงบางส่วน
‎ที่จะใช้คำแรงๆ เวลาคุยส่วนตัว

774
00:50:35,157 --> 00:50:39,536
‎ผมแน่ใจว่าเรื่องแบบนั้นก็ส่งผลต่อ
‎งานเขียนที่เผยแพร่สาธารณะ มันเลวร้ายมาก

775
00:50:40,078 --> 00:50:43,331
‎"นักกีฬาผิวดำไร้ปัญญา
‎พวกเขาเล่นกีฬาเป็นอย่างเดียว"

776
00:50:43,415 --> 00:50:46,918
‎"ไม่ใช่คนที่มีหัวคิด
‎อาจจะวิ่งและกระโดดได้สูง"

777
00:50:48,336 --> 00:50:50,756
‎เขาเรียกส่วนระเบียงชั้นบน

778
00:50:50,839 --> 00:50:54,051
‎ในสนามบอสตันการ์เด้นว่าเป็น
‎สวรรค์คำเหยียดคนดำ

779
00:50:54,134 --> 00:50:56,303
‎เราได้ยินคำพวกนี้ในส่วนที่นั่งผู้สื่อข่าว

780
00:50:56,386 --> 00:50:59,014
‎สมัยนั้นไม่มีคนดำเล่นในลีกเยอะเท่าไหร่

781
00:50:59,097 --> 00:51:02,893
‎ยังเป็นกีฬาของคนขาว นักข่าวผิวขาว ผู้ชมขาว

782
00:51:02,976 --> 00:51:05,312
‎และเมืองนี้ยังไม่ "พร้อม" ที่จะรับมือกับบิล

783
00:51:06,021 --> 00:51:09,608
‎รถเขาเสียกลางพายุฝน คนขับรถผ่านไป

784
00:51:09,691 --> 00:51:13,612
‎คนรู้แหละว่าเขาเป็นใคร
‎เขาเป็นบิล รัสเซลล์เชียวนะ

785
00:51:13,695 --> 00:51:17,908
‎คนขับรถผ่านไปแล้วก็ก่อกวนเขา
‎แทนที่จะหยุดช่วยเขา

786
00:51:17,991 --> 00:51:20,077
‎ลองนึกว่าแลร์รี่ เบิร์ดรถเสียสิ

787
00:51:20,160 --> 00:51:23,914
‎คนคงแวะจอดช่วยแลร์รี่จนรถติดเป็นลานจอด

788
00:51:25,832 --> 00:51:29,211
‎ถ้ารัสเซลล์เจอกับลมต้านตามท้องถนนบอสตัน

789
00:51:29,294 --> 00:51:31,880
‎เขากำลังจะต้องเจอกับพายุหนักในสนาม

790
00:51:33,381 --> 00:51:36,843
‎ฤดูกาลที่แล้ว
‎ทีมเซลติกส์ชนะแชมป์เอ็นบีเอสมัยที่สอง

791
00:51:36,927 --> 00:51:38,720
‎แต่ตอนนี้พวกเขากำลังเจอปัญหา

792
00:51:40,388 --> 00:51:42,808
‎ปัญหาในรูปของวิลท์ แชมเบอร์เลน

793
00:51:42,891 --> 00:51:46,812
‎ซึ่งทำให้แม้แต่รัสเซลล์ยังดูตัวเตี้ย
‎วิลท์ต่อขาสูงถึง 218 เซนติเมตร

794
00:51:50,273 --> 00:51:51,650
‎ผมก็โชคดี

795
00:51:51,733 --> 00:51:54,277
‎ผมเริ่มเล่นกีฬาด้วยการแข่งกับมืออาชีพ

796
00:51:54,361 --> 00:51:58,281
‎ตั้งแต่สมัยอยู่มัธยมต้น
‎ไปจนถึงช่วงต้นของมัธยมปลาย

797
00:51:58,782 --> 00:52:01,159
‎ผมจึงชินกับการเอาชนะพวกนั้นขาดลอย

798
00:52:02,160 --> 00:52:05,664
‎ผมรู้ว่าผมสามารถเล่นอาชีพได้ดีพอตัว

799
00:52:05,747 --> 00:52:07,082
‎แม้แต่ตอนยังเด็ก

800
00:52:07,582 --> 00:52:10,836
‎วิลท์ แชมเบอร์เลน
‎อาจเป็นหนึ่งในนักกีฬาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

801
00:52:10,919 --> 00:52:12,754
‎เท่าที่เคยอยู่มา ไม่ว่าจะในกีฬาไหน

802
00:52:13,839 --> 00:52:16,800
‎ชายคนนี้เป็นสุดยอดนักกีฬา

803
00:52:16,883 --> 00:52:20,428
‎รูปร่างสูง 218 ซม. น้ำหนัก 122.5 กก.

804
00:52:21,346 --> 00:52:25,225
‎วิลท์ แชมเบอร์เลน
‎เรียกว่าเป็นแชคก่อนที่แชคจะมีตัวตน

805
00:52:25,308 --> 00:52:28,436
‎ถ้าแชคเป็นนักกีฬาระดับโอลิมปิกด้วยน่ะนะ

806
00:52:28,520 --> 00:52:31,314
‎ถ้าเราสูงเกิน 200 ซม. หนักร้อยกว่ากิโล

807
00:52:31,398 --> 00:52:34,067
‎จะยืนตรงไหนในกะโหลกก็คุมสนามทั้งนั้น

808
00:52:34,151 --> 00:52:35,694
‎ถ้าไม่มีวิลท์

809
00:52:35,777 --> 00:52:39,156
‎ก็ไม่มีเมจิค ไม่มีเบิร์ด ไม่มีเอ็มเจ ไม่มีเลย

810
00:52:40,991 --> 00:52:44,911
‎แต่ข้อเสนองานบาสเกตบอลงานแรก
‎ที่มาถึงมือวิลท์ไม่ใช่สนามเอ็นบีเอ

811
00:52:46,329 --> 00:52:47,622
‎ด้วยสิ่งน่าสนใจใหม่ใหญ่มหึมา

812
00:52:47,706 --> 00:52:51,501
‎ฮาร์เล็มโกลบทร็อตเตอร์
‎ดึงดูดใจแฟนๆ เพิ่มขึ้นถึง 20% ในปี 1958

813
00:52:51,585 --> 00:52:54,880
‎กลุ่มนักกีฬาเปี่ยมสีสันที่ก่อตั้งโดย
‎เอบ ซาเบอร์สทีน

814
00:52:54,963 --> 00:52:57,424
‎อ้างว่ามีแฟนๆ นับไม่ถ้วนกระจายทั่วโลก

815
00:52:58,717 --> 00:53:01,845
‎ตอนเราเป็นเด็ก โดยเฉพาะถ้าเป็นเด็กผิวดำ

816
00:53:01,928 --> 00:53:04,431
‎ทีมฮาร์เล็มโกลบทร็อตเตอร์เหมือนสวรรค์

817
00:53:05,223 --> 00:53:09,144
‎วิลท์รับบทบาทคนตรงๆ
‎ในการแสดงของโกลบทร็อตเตอร์

818
00:53:09,936 --> 00:53:13,148
‎เขาส่งสำเนาเช็คมูลค่า 100,000 เหรียญมาให้

819
00:53:13,231 --> 00:53:17,402
‎เสนอให้ 100,000 เหรียญ
‎เพื่อไปออกทัวร์กับเขาแค่หกเดือน

820
00:53:17,485 --> 00:53:20,572
‎คนแบบคุณอาจได้เท่านั้นเป็นปกติ
‎แต่ผมเนี่ยนะ

821
00:53:20,655 --> 00:53:24,159
‎ให้แสนนึงผมนี่ยอมโดดลงมา
‎จากตึกเอ็มไพร์สเตทเลย

822
00:53:26,912 --> 00:53:29,372
‎ในสายตาคุณปู่หรือคนรุ่นนั้น

823
00:53:29,456 --> 00:53:32,542
‎ทีมฮาร์เล็มโกลบทร็อตเตอร์
‎เป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจ

824
00:53:32,626 --> 00:53:36,838
‎พวกเขาออกทัวร์ไปทั่วประเทศ
‎เล่นยังไงก็ชนะทีมวอชิงตันเจเนรัล

825
00:53:37,589 --> 00:53:41,176
‎แต่ก็ได้รับคำวิจารณ์จากกลุ่มปัญญาชนคนดำ

826
00:53:41,259 --> 00:53:43,178
‎หาว่าพวกเขาเป็นตัวตลก

827
00:53:43,261 --> 00:53:46,681
‎ว่าที่จริงแล้วเป็นแค่ส่วนขยาย
‎ของแมนทัน มอร์แลนด์

828
00:53:46,765 --> 00:53:49,809
‎และตัวละครคนดำโง่เง่าคนอื่นๆ

829
00:53:50,560 --> 00:53:53,563
‎สำหรับผู้ชมคนดำบางส่วนแล้ว
‎พวกเขากลายสภาพจากฮีโร่

830
00:53:53,647 --> 00:53:55,690
‎ไปเป็นคนที่ลดทอนความสำเร็จของคนดำ

831
00:53:56,483 --> 00:54:00,111
‎ปี 1956 บิล รัสเซลล์ก็เคยได้ข้อเสนออย่างงาม

832
00:54:00,195 --> 00:54:02,906
‎ให้เข้าร่วมทีมโกลบทร็อตเตอร์
‎ตั้งแต่เขายังอยู่มหาวิทยาลัย

833
00:54:02,989 --> 00:54:06,618
‎พวกเขาเข้าหาบิล รัสเซลล์
‎"อยากได้เงินเหรอ มากับเราสิ!"

834
00:54:06,701 --> 00:54:09,537
‎แต่รัสเซลล์เป็นรัสเซลล์
‎เขาตอบว่า "ไม่มีทาง"

835
00:54:10,121 --> 00:54:14,334
‎พ่อผมบอกไว้ว่า "ลูกฉันจะต้อง
‎ไม่ไปเล่นให้ทีมโกลบทร็อตเตอร์

836
00:54:14,417 --> 00:54:17,379
‎เพราะเขาเป็นนักบาสที่เก่งที่สุดในโลก

837
00:54:17,462 --> 00:54:18,922
‎เขาไม่ใช่ตัวตลกนะ"

838
00:54:19,005 --> 00:54:22,884
‎"ทำไมจะต้องเซ็น ทั้งที่เป็นนักกีฬาโอลิมปิก"

839
00:54:22,968 --> 00:54:23,885
‎"ผมเป็นผู้ชนะ"

840
00:54:23,969 --> 00:54:26,972
‎"ผมไม่จำเป็นต้องทำเรื่องแบบนี้
‎เพื่อยืนยันความสำคัญตัวเองก็ได้"

841
00:54:28,723 --> 00:54:31,476
‎วิลท์ก็ไม่ได้ต้องการคำยืนยันอะไร

842
00:54:31,559 --> 00:54:34,062
‎หลังสัญญากับโกลบทร็อตเตอร์จบลง

843
00:54:34,145 --> 00:54:38,566
‎เขาก็เข้าร่วมลีกเอ็นบีเอในปี 1959
‎กับทีมฟิลาเดลเฟียวอร์ริเออร์ส

844
00:54:39,276 --> 00:54:42,988
‎แฟนบาสเกตบอลกำลังรอดูว่า
‎คุณจะทำอย่างไร

845
00:54:43,071 --> 00:54:46,241
‎โดยเฉพาะเมื่อเจอกับผู้เล่นอย่างบิล รัสเซลล์

846
00:54:46,324 --> 00:54:48,285
‎คุณรู้สึกว่าพร้อมหรือยัง

847
00:54:48,368 --> 00:54:50,704
‎ผมว่าผมพอจะจัดการตัวเองได้

848
00:54:50,787 --> 00:54:53,039
‎เมื่อเทียบตัวต่อตัวกับใครก็ตามในลีกนี้

849
00:54:56,626 --> 00:54:59,504
‎ทีมวอร์ริเออร์สเพิ่งเจอกับฤดูกาลที่แพ้หลุดลุ่ย

850
00:54:59,587 --> 00:55:01,798
‎แต่วิลท์ทำให้พวกเขาเริ่มได้เปรียบ

851
00:55:04,384 --> 00:55:09,723
‎เมื่อวิลท์เข้าลีกตอนแรก
‎เขาเข้ามาทำสถิติอะไรยอดไปหมด

852
00:55:11,016 --> 00:55:14,978
‎เฉลี่ยเล่นได้เกมละ 37 แต้มและ 27 รีบาวด์

853
00:55:15,478 --> 00:55:18,356
‎จู่ๆ ทีมฟิลาเดลเฟียก็กลายเป็นมีศักยภาพขึ้นมา

854
00:55:18,440 --> 00:55:20,483
‎วิลท์ต่อขายังไฟแรง

855
00:55:24,571 --> 00:55:26,323
‎อยากยิงเมื่อไหร่ก็ยิงได้

856
00:55:26,406 --> 00:55:29,576
‎เขาแข็งแรงที่สุด โดดได้สูงกว่าใครๆ ในลีก

857
00:55:29,659 --> 00:55:32,954
‎เมื่อเขาจับบอลยัดห่วง ไม่มีใครคิดจะกันเขา

858
00:55:33,038 --> 00:55:34,205
‎มันกันไม่อยู่

859
00:55:36,791 --> 00:55:40,128
‎จำได้ว่าเจอกันครั้งแรกในฤดูกาลปกติที่บอสตัน

860
00:55:40,211 --> 00:55:41,796
‎(รัสเซลล์ ดาวเซลติกส์จะได้เจอวิลท์)

861
00:55:41,880 --> 00:55:44,841
‎ตั๋วสนามการ์เด้นขายหมด
‎หลายเดือนก่อนจะเริ่มเกมจริง

862
00:55:44,924 --> 00:55:47,510
‎คนก็เข้ามานั่งกันเต็มตั้งแต่ก่อนเริ่มอบอุ่นร่างกาย

863
00:55:52,974 --> 00:55:55,226
‎(บิลกับวิลท์เจอกันครั้งแรก
‎7 พฤศจิกายน 1959)

864
00:55:55,727 --> 00:55:59,522
‎เมื่อทีมฟิลาเดลเฟียเข้ามาในสนาม
‎ความตื่นเต้นยิ่งพุ่งไปใหญ่

865
00:56:00,648 --> 00:56:04,486
‎เสียงดังกึกก้องไปหมด
‎ผมมองมือของเขาแล้วก็รู้เลย

866
00:56:04,569 --> 00:56:07,489
‎"ไอ้หมอนี่ถือลูกบาสได้เหมือนลูกเบสบอล"

867
00:56:08,615 --> 00:56:12,535
‎เรารู้ว่าจะเล่นยากละ รัสเซลล์ก็จะเล่นยาก

868
00:56:15,413 --> 00:56:17,874
‎ผมว่าเขาสูงกว่ารัสเซลล์อย่างน้อย 13 ซม.

869
00:56:19,125 --> 00:56:23,213
‎แล้วผมก็คิดว่าจะมองตาเขายังไง
‎หรือต้องเงยหน้ามอง

870
00:56:25,590 --> 00:56:28,385
‎ผมเลยบอกว่า
‎"เอ้า งั้นมองตรงไปข้างหน้าแล้วกัน"

871
00:56:29,803 --> 00:56:31,471
‎เท่ากับผมมองแค่อกเขา

872
00:56:32,514 --> 00:56:34,015
‎แบบนั้นไม่สวยหรอก

873
00:56:39,396 --> 00:56:42,232
‎เราได้นักกีฬาเก่งที่สุดในยุคนั้นลงสนามเดียวกัน

874
00:56:42,315 --> 00:56:45,902
‎มาแข่งกันเองเป็นครั้งแรก

875
00:57:08,133 --> 00:57:09,759
‎แชมเบอร์เลนทำแต้มได้

876
00:57:09,843 --> 00:57:14,931
‎ทำกับรัสเซลล์เหมือนกับเซ็นเตอร์คนอื่นๆ ในลีก
‎แต่รัสเซลล์ก็ยังยันไว้ได้

877
00:57:16,641 --> 00:57:19,811
‎ในยุคของเรา คนตัวใหญ่ขนาดนั้น
‎ต้องโดนประกบคู่แล้ว

878
00:57:19,894 --> 00:57:24,399
‎แต่ในคลิปทั้งหมด
‎ผมเห็นแต่คุณรัสเซลล์สู้ตัวต่อตัวกับเขา

879
00:57:24,482 --> 00:57:26,943
‎เท่ากับเขาต้องใช้มุม ใช้ฟิสิกส์

880
00:57:28,695 --> 00:57:32,031
‎รัสเซลล์รู้ดีว่าเขาจะไม่สามารถ

881
00:57:32,115 --> 00:57:35,785
‎หยุดแชมเบอร์เลนได้
‎เว้นแต่จะทำเรื่องแปลกไปจากเดิม

882
00:57:36,995 --> 00:57:39,038
‎เราเห็นว่าบิลวางตำแหน่งตัวเอง

883
00:57:39,122 --> 00:57:41,541
‎พยายามกันบอลเขาทุกทาง

884
00:57:41,624 --> 00:57:46,921
‎ในขณะเดียวกันก็เห็นว่าวิลท์กำลังคิดคำนวณ

885
00:57:47,005 --> 00:57:49,299
‎พยายามหักล้างสิ่งที่บิลทำอยู่

886
00:57:50,216 --> 00:57:52,469
‎ผมรู้ว่าผมหยุดเขาไม่ได้

887
00:57:54,012 --> 00:57:58,349
‎แต่ผมลดความเร็วเขาได้
‎ตอนนั้นผมก็คิดดีที่สุดได้แค่นั้น

888
00:58:00,018 --> 00:58:04,105
‎ผมว่าผมทำได้ 20 แต้ม
‎และรีบาวด์ได้เกิน 20 ครั้ง

889
00:58:05,190 --> 00:58:09,694
‎ผมว่าเขาก็เล่นได้ดีมาก
‎รีบาวด์ได้เกิน 20 ครั้ง ยิงได้ 30 แต้ม

890
00:58:11,070 --> 00:58:13,573
‎เราทั้งคู่บล็อกและอะไรอื่นๆ ได้เยอะ

891
00:58:15,909 --> 00:58:18,745
‎เกมนั้น แชมเบอร์เลนได้สถิติดีกว่าทุกทาง…

892
00:58:18,828 --> 00:58:20,038
‎(เสียงเร้ด อาวร์แบค)

893
00:58:20,121 --> 00:58:22,248
‎เว้นเรื่องเดียว เขาไม่ชนะ

894
00:58:28,338 --> 00:58:29,547
‎(วิลท์ไม่ยอมเหี่ยว)

895
00:58:31,716 --> 00:58:36,221
‎(วิลท์ต่อขาโดนรัสเซลล์หั่นขา
‎ในการเผชิญหน้าของยักษ์เอ็นบีเอครั้งแรก)

896
00:58:50,443 --> 00:58:53,696
‎ช่วงต้นยุค 1960 เอ็นบีเออยากได้ผู้ชมมากขึ้น

897
00:58:53,780 --> 00:58:56,241
‎ด้วยการจัดทัวร์ก่อนฤดูกาลและจัดแข่งซ้อมโชว์

898
00:58:56,741 --> 00:58:59,452
‎ในปี 1961 ทีมเซลติกส์กับฮอว์คส์

899
00:58:59,536 --> 00:59:01,871
‎ตกลงจะประลองฝีมือกันที่เล็กซิงตัน เคนทักกี้

900
00:59:03,164 --> 00:59:05,041
‎แล้วก็ขายหมดเกลี้ยง

901
00:59:05,124 --> 00:59:08,419
‎เป็นครั้งแรกที่เราเรียกผู้ชม
‎เข้าสนามได้เป็นหมื่นคน

902
00:59:09,045 --> 00:59:12,840
‎เช้าวันแข่ง ทีมเซลติกส์เช็คอินเข้าโรงแรมฟีนิกซ์

903
00:59:13,341 --> 00:59:17,679
‎แต่ที่เล็กซิงตันก็เหมือนหลายๆ เมืองตอนใต้
‎ที่ยังเป็นเมืองแบ่งแยกสีผิว

904
00:59:18,263 --> 00:59:20,473
‎เราเดินลงไปชั้นล่างของโรงแรม

905
00:59:20,557 --> 00:59:23,476
‎คนที่อยู่หลังเคาน์เตอร์บอกเราว่า

906
00:59:23,560 --> 00:59:25,812
‎"ในนี้ไม่บริการนิโกร"

907
00:59:25,895 --> 00:59:28,648
‎โรงแรมเดียวกัน
‎แต่เราสั่งของกินเหมือนกันไม่ได้

908
00:59:28,731 --> 00:59:30,149
‎ผมเลยตัดสินใจ

909
00:59:30,233 --> 00:59:33,736
‎คนอื่นๆ ก็ตัดสินใจทำตามผม คือเราจะไม่เล่น

910
00:59:33,820 --> 00:59:36,072
‎ผมเลยไปบอกเร้ดว่าเราจะกลับละ

911
00:59:36,155 --> 00:59:39,242
‎เขาบอก "เดี๋ยวนะ ขอดูก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น"

912
00:59:40,410 --> 00:59:41,828
‎อาร์โนลด์ยกหูโทรศัพท์

913
00:59:41,911 --> 00:59:45,623
‎โทรหาผู้จัดการของห้องอาหาร
‎บอกว่า "นั่นเป็นแขกโรงแรม!

914
00:59:45,707 --> 00:59:48,126
‎คุณต้องบริการทุกคนที่เป็นแขก"

915
00:59:48,209 --> 00:59:53,381
‎เราเลยกลับเข้าไป เขาบอกว่า
‎"เราได้รับคำสั่งให้บริการคุณ"

916
00:59:54,507 --> 00:59:59,095
‎รัสบอกว่า "ล้อเล่นน่ะ เราไม่ได้อยู่โรงแรมนี้"

917
00:59:59,178 --> 01:00:01,764
‎นั่นเป็นตอนที่เขาพูดอีกว่า
‎"งั้นเราก็บริการไม่ได้"

918
01:00:01,848 --> 01:00:04,475
‎"โรงแรมนี้ไม่บริการนิโกร"

919
01:00:04,559 --> 01:00:09,397
‎สุดท้ายเราเลยเก็บของออกมา

920
01:00:10,857 --> 01:00:11,941
‎ผมบอกเร้ด

921
01:00:12,025 --> 01:00:15,820
‎ผมอยากให้เซลติกส์ลงสนามเล่นไป
‎แต่ให้เข้าใจอย่างชัดกันไปเลย

922
01:00:15,903 --> 01:00:19,407
‎คนดำในทีมยืนยันว่า
‎"เราจะไม่ลงเล่นในสภาพแบบนั้น"

923
01:00:19,490 --> 01:00:21,701
‎ผมโทรบอกคนในทีมอื่น

924
01:00:21,784 --> 01:00:25,038
‎บอกว่านักกีฬาผิวดำจากเซลติกส์จะไม่ลงเล่น

925
01:00:25,538 --> 01:00:30,001
‎นักกีฬาผิวดำจากอีกทีมหนึ่ง
‎จึงตัดสินใจไม่ลงเล่นเหมือนกัน

926
01:00:31,586 --> 01:00:36,090
‎คืนนั้นทีมเซลติกส์กับฮอว์คส์ในแบบผิวขาวล้วน
‎แข่งกันที่เล็กซิงตัน

927
01:00:36,758 --> 01:00:41,387
‎สื่อโวยวายกันใหญ่ว่า
‎พวกเขาควรถูกพักงานหรือถูกปรับ

928
01:00:41,471 --> 01:00:44,599
‎พวกเขาทำผิดต่อพื่อนร่วมทีม
‎พวกนั้นเหมือนขโมยเงิน

929
01:00:44,682 --> 01:00:47,226
‎เพราะพวกเขาได้เงินแต่ไม่ลงสนาม

930
01:00:47,310 --> 01:00:49,020
‎แต่บิลพูดไว้ชัดเจนมาก

931
01:00:49,103 --> 01:00:52,273
‎"ถ้าเกิดเรื่องนี้อีก เราก็จะทำแบบเดิมอีก"

932
01:00:52,357 --> 01:00:56,694
‎เขายังเป็นส่วนหนึ่งของนักกีฬาผิวดำชุดแรกๆ

933
01:00:56,778 --> 01:01:01,574
‎เขารู้ดีว่าเขาต้องแบกปัญหาแบ่งเชื้อชาติไว้บนบ่า

934
01:01:01,658 --> 01:01:05,328
‎ต้องเป็นตัวแทนที่ไม่ใช่แค่
‎แสดงภาพตัวเอง แต่ภาพของชุมชนทั้งหมด

935
01:01:06,579 --> 01:01:09,874
‎ฉันคิดเลยว่านักกีฬาทุกวันนี้
‎รับช่วงภาระนั้นและกำลังสานต่อ

936
01:01:09,957 --> 01:01:11,793
‎พวกเรามีเวทีแสดงออกของตัวเอง

937
01:01:11,876 --> 01:01:13,878
‎ถ้าเป็นเราเจอร้านแบบนั้น
‎ป่านนี้คงลงทวิตเตอร์

938
01:01:13,961 --> 01:01:16,881
‎แบบ "เดี๋ยว ไม่คิดจะบริการพวกเราเหรอ"

939
01:01:16,964 --> 01:01:19,884
‎พวกเราต้องกระจายข่าวทางทวิตเตอร์ทันที

940
01:01:19,967 --> 01:01:20,968
‎ผมเป็นไอ้เด็กเคยตัว

941
01:01:21,052 --> 01:01:24,430
‎ผมไม่รู้เลยว่ามันเป็นยังไง
‎เมื่อเข้าไปในโรงแรมแล้วเขาบอกว่า

942
01:01:24,514 --> 01:01:27,433
‎"นอนที่นี่ไม่ได้ แกต้องไปนอนข้างหลัง"

943
01:01:27,517 --> 01:01:31,020
‎ผมไม่รู้ว่ามันเป็นยังไงถ้าจะต้อง
‎กินน้ำจากก๊อกน้ำดื่ม "คนขาวเท่านั้น"

944
01:01:31,104 --> 01:01:33,648
‎คนส่วนใหญ่ โดยเฉพาะนักกีฬาที่เล่นอยู่ตอนนี้

945
01:01:33,731 --> 01:01:37,402
‎ไม่ได้ผ่านประสบการณ์หนึ่งในสิบ
‎อย่างที่เขาต้องเจอด้วยซ้ำ

946
01:01:40,363 --> 01:01:46,786
‎เรื่องที่ตลกคือในระหว่างที่พวกเขา
‎ต้องเจอกับการแบ่งแยกสีผิวนอกสนาม

947
01:01:46,869 --> 01:01:50,498
‎นักกีฬาผิวดำก็ยิ่งครองสนามบาสเกตบอลมากขึ้น

948
01:01:51,666 --> 01:01:52,917
‎มาถึงช่วงต้นยุค 1960

949
01:01:53,000 --> 01:01:56,129
‎เอ็นบีเอเริ่มเข้าสู่กระแสหลัก
‎ของวงการกีฬาอเมริกา

950
01:01:56,212 --> 01:01:59,090
‎กำลังจะเข้าสู่ยุคที่กีฬานั้นขายได้เป็นกอบเป็นกำ

951
01:01:59,632 --> 01:02:01,926
‎ปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เติบโตเช่นนั้นคือการมาถึง

952
01:02:02,009 --> 01:02:04,637
‎ของซูเปอร์สตาร์แอฟริกันอเมริกันทั้งหลาย

953
01:02:04,721 --> 01:02:07,932
‎ออสการ์ โรเบิร์ตสัน, เอลจิน เบย์เลอร์

954
01:02:08,015 --> 01:02:11,102
‎พวกนี้เป็นนักบาสเกตบอลที่เก่งมาก

955
01:02:11,894 --> 01:02:15,398
‎การเสริมทัพนักกีฬาผิวดำเก่งๆ จำนวนมากในลีก

956
01:02:15,481 --> 01:02:17,358
‎ทำให้มันยิ่งเติบโตเบ่งบาน

957
01:02:18,651 --> 01:02:21,821
‎คนพวกนี้ช่วยยกระดับบาสเกตบอล

958
01:02:22,363 --> 01:02:26,826
‎ผมเรียกมันว่าศิลปะกีฬาคนดำ
‎"ผมจะแสดงตัวตนผ่านเกมกีฬาได้ยังไง"

959
01:02:32,290 --> 01:02:35,460
‎ในขณะเดียวกัน
‎ประชาชนก็สนใจความเป็นอริคู่แค้น

960
01:02:35,543 --> 01:02:37,503
‎ระหว่างเซ็นเตอร์ตัวกลั่นผิวดำสองคน

961
01:02:37,587 --> 01:02:40,715
‎ทั้งสื่อ แฟนๆ และทุกคนปั่นเรื่องนี้กันหมด

962
01:02:40,798 --> 01:02:42,258
‎เป็นการต่อสู้ที่กินกันไม่ลง

963
01:02:42,341 --> 01:02:44,385
‎(บิล - 'กันวิลท์ทีเหมือนต้องไปรบ')

964
01:02:44,469 --> 01:02:45,970
‎(วิลท์ - 'บิลเหมือนนักสู้เกลดิเอเตอร์')

965
01:02:46,053 --> 01:02:49,849
‎เอ็นบีเอใช้รัสเซลล์กับวิลท์ทำการตลาด
‎แล้วก็ได้ผลด้วย

966
01:02:51,934 --> 01:02:54,312
‎พวกเขาทำให้คนมาดูกีฬานี้เยอะขึ้น

967
01:02:54,395 --> 01:02:58,608
‎คุณอาจเรียกว่าปั่นกระแส
‎ผมเรียกว่าเป็นการประชาสัมพันธ์ให้คนมาดู

968
01:02:59,150 --> 01:03:01,736
‎ตั๋วของทั้งสองทีมจะขายหมดทันที

969
01:03:02,612 --> 01:03:06,240
‎มันดีต่อพวกสื่อ ดีต่อการเรียกคนมาดู

970
01:03:06,324 --> 01:03:09,869
‎แต่เราไม่สนหรอกว่าเขียนข่าวยังไง
‎เราแค่อยากชนะ

971
01:03:10,703 --> 01:03:12,872
‎แข่งกับแชมเบอร์เลนไม่ใช่เรื่องหมูๆ นะ

972
01:03:15,374 --> 01:03:20,671
‎วิลท์เพิ่งเล่นมาแค่สองปี
‎แต่เขาเป็นนักกีฬาที่ครองสนามได้มากที่สุด

973
01:03:22,465 --> 01:03:24,675
‎เขาจะครองทั้งเกม

974
01:03:25,802 --> 01:03:31,098
‎เฉลี่ยทำแต้มได้ 50 แต้มต่อเกมในฤดูกาลนั้น
‎นั่นค่าเฉลี่ยนะ 50 แต้ม ทุกเกม

975
01:03:31,766 --> 01:03:34,018
‎นึกออกมั้ยว่าใครทำแต้มเฉลี่ยได้ 50 แต้มอีก

976
01:03:34,101 --> 01:03:39,232
‎ผมทำได้แค่ครั้งเดียวตลอดที่แข่ง 13 ปี
‎แถมต้องต่อเวลาถึงสี่รอบกว่าจะถึง!

977
01:03:40,316 --> 01:03:45,696
‎และในนัดที่แข่งกับนิวยอร์กนิคส์
‎เมื่อเดือนมีนาคม 1962 วิลท์ทำเกินหน้าตัวเอง

978
01:03:46,405 --> 01:03:49,575
‎และทำสถิติที่คนส่วนใหญ่
‎เห็นตรงกันว่าจะไม่มีทางถูกทำลายได้

979
01:03:50,159 --> 01:03:52,119
‎เขาได้แต้มทั้งหมด 100 แต้ม

980
01:03:53,412 --> 01:03:56,916
‎หลังนัดนั้น ทุกคืนผู้คนรอแต่จะดูให้ได้ 100 แต้ม

981
01:03:58,042 --> 01:04:03,339
‎ในสายตาของประชาชน
‎คนเดียวที่จะท้าสู้กับวิลท์ได้คือบิล รัสเซลล์

982
01:04:05,299 --> 01:04:07,635
‎สื่อก็หยิบเรื่องนั้นไปปั่นกระแสต่อ

983
01:04:07,718 --> 01:04:10,972
‎เพิ่มแรงกดดันให้ยักษ์ไททันทั้งสองต้องทำให้ได้

984
01:04:12,431 --> 01:04:15,017
‎ผมรู้สึกเหมือนกับทุกวันอาทิตย์

985
01:04:16,394 --> 01:04:19,522
‎เราจะต้องถูกถ่ายทอดทีวีทั่วประเทศ

986
01:04:19,605 --> 01:04:23,943
‎ถ้าผมลงสนามแล้วเล่นตามปกติ
‎ผมจะโดนด่าหนัก

987
01:04:24,026 --> 01:04:26,404
‎คือเขาจะยิงได้ 60 หรือ 65 แต้ม

988
01:04:27,238 --> 01:04:30,241
‎วิลท์กับบิลชิงดีชิงเด่นกัน

989
01:04:30,324 --> 01:04:34,579
‎แบบที่เราไม่อาจเทียบได้กับนักกีฬาทุกวันนี้
‎สมัยนั้นเล่นไม่เหมือนกัน

990
01:04:34,662 --> 01:04:38,624
‎คนฟันธงไม่ได้ว่าใครเป็นคนดี ใครเป็นตัวร้าย

991
01:04:38,708 --> 01:04:41,627
‎เพราะแชมเบอร์เลนมีอัธยาศัยไมตรีดีกว่ามาก

992
01:04:41,711 --> 01:04:43,629
‎เขาเป็นคนที่เข้าถึงง่ายกว่ามาก

993
01:04:43,713 --> 01:04:46,757
‎"เราอยากให้นิโกรเป็นแบบนี้" มากกว่า

994
01:04:46,841 --> 01:04:48,217
‎แต่อีกมุมหนึ่ง

995
01:04:48,301 --> 01:04:51,637
‎ก็มีบิล รัสเซลล์ที่เป็นนิโกรตัวเอ้

996
01:04:51,721 --> 01:04:54,807
‎"ดูไม่ออกด้วยซ้ำว่าเขาชอบหน้าเรารึเปล่า"
‎นึกออกมั้ย

997
01:04:56,392 --> 01:05:01,355
‎ปลายฤดูกาล 1961-1962
‎วิลท์ได้พยายามพิสูจน์ตัวเองอีกครั้ง

998
01:05:01,439 --> 01:05:04,358
‎ว่าเขาสามารถพาทีมวอร์ริเออร์สไปถึงเส้นชัย

999
01:05:04,442 --> 01:05:06,152
‎และโค่นแชมป์อย่างเซลติกส์ได้

1000
01:05:09,697 --> 01:05:12,533
‎บิลอาจเป็นซูเปอร์สตาร์ในยุคของเขา

1001
01:05:12,617 --> 01:05:16,287
‎แต่เขาก็ทำเหมือนตัวเองเป็นแค่หนึ่งในทีมห้าคน

1002
01:05:16,370 --> 01:05:20,249
‎วิลท์จะทำเหมือน "ข้าคือวิลท์ แชมเบอร์เลน
‎ข้ามาแล้ว ข้าจะยิง 100 แต้ม"

1003
01:05:20,333 --> 01:05:22,627
‎"พวกเอ็งจะทำอะไรก็ทำ ข้าจะทำให้ชนะ"

1004
01:05:22,710 --> 01:05:24,128
‎เป็นการนำทีมคนละแบบกันเลย

1005
01:05:24,962 --> 01:05:27,340
‎ทั้งสองแบบได้ผลทั้งคู่

1006
01:05:27,423 --> 01:05:30,927
‎ทีมของบิลต้อนจนวอร์ริเออร์สจนมุม
‎ในนัดเปิดสนาม

1007
01:05:31,010 --> 01:05:32,178
‎แต่ในนัดที่สอง

1008
01:05:32,261 --> 01:05:35,389
‎การทำคะแนนไม่หยุดหย่อนของวิลท์
‎ทำให้ตีตื้นขึ้นมาเสมอ

1009
01:05:35,473 --> 01:05:40,561
‎ผมต้องเตือนตัวเอง
‎อย่าไปแข่งเกมตัวเลขกับเขา

1010
01:05:41,562 --> 01:05:44,649
‎ในการแข่งซีรีส์นั้น รัสเซลล์จะเข้าไปในห้องพัก

1011
01:05:44,732 --> 01:05:48,152
‎บอกว่า "ฉันจะจัดการวิลท์จริงๆ

1012
01:05:48,235 --> 01:05:51,364
‎แต่จะจัดการได้ ก็ต้องลงแรงเยอะมาก

1013
01:05:51,447 --> 01:05:54,951
‎พวกนายควรพยายามขึ้นนำให้ได้"

1014
01:05:56,285 --> 01:06:00,373
‎หลังจากทั้งพยายามขโมยลูกจากวิลท์
‎กระโดดเข้าไปขวางเขา

1015
01:06:00,456 --> 01:06:03,042
‎เล่นประกบหลังเขา สับขาหลอกจนเขาเป๋

1016
01:06:03,125 --> 01:06:05,586
‎และพยายามบีบให้ยิงลูกได้ยากขึ้น

1017
01:06:05,670 --> 01:06:09,632
‎แทบไม่เหลืออะไรในสนามที่เขาจะทำต่อได้

1018
01:06:09,715 --> 01:06:13,135
‎แต่ผมบอกแค่นี้แล้วกัน
‎หลังจากที่รัสเซลล์ร่ายมนตร์เสร็จ

1019
01:06:13,928 --> 01:06:16,597
‎วิลท์ก็เป็นหนุ่มหัวร้อนเลย

1020
01:06:17,181 --> 01:06:20,017
‎มีเรื่องกันแล้ว แชมเบอร์เลนอยู่ใจกลางเลย

1021
01:06:20,101 --> 01:06:26,357
‎สุดท้ายเขาจะทำได้แค่ 35 แต้ม
‎และในนัดเหล่านั้น ครึ่งหนึ่งเราชนะ

1022
01:06:26,440 --> 01:06:28,818
‎(เซลติกส์ผงาด
‎แซม โจนส์และวิลท์ปะทะกัน)

1023
01:06:28,901 --> 01:06:33,489
‎สถิติส่วนตัวของเขา
‎อาจไม่สวยงามเมื่อเทียบกับวิลท์

1024
01:06:33,572 --> 01:06:35,783
‎แต่สุดท้ายแล้ว

1025
01:06:35,866 --> 01:06:40,496
‎พ่อคิดเสมอว่าเราจะเล่นยังไงก็ไม่สำคัญ

1026
01:06:40,579 --> 01:06:41,872
‎ได้กี่คะแนนก็ไม่สำคัญ

1027
01:06:41,956 --> 01:06:45,084
‎ตราบใดที่สุดท้ายแล้วเราพูดได้ว่า "เราชนะ"

1028
01:06:47,086 --> 01:06:49,130
‎แข่งไปถึงจุดที่เสมอกันสามต่อสามนัด

1029
01:06:49,755 --> 01:06:51,298
‎ตอนนี้ก็ทีใครทีมันแล้ว

1030
01:06:52,508 --> 01:06:55,636
‎เมื่อการแข่งชิงแชมป์ดิวิชั่นตะวันออก
‎ปี 1962 เสมอกัน

1031
01:06:55,720 --> 01:06:59,724
‎นัดที่เจ็ดจะยิ่งเน้นความแตกต่าง
‎ระหว่างแชมเบอร์เลนกับรัสเซลล์

1032
01:07:00,725 --> 01:07:02,268
‎แชมเบอร์เลนเล่นได้สุดยอด

1033
01:07:03,936 --> 01:07:07,773
‎แต่รัสเซลล์มีความอยากเอาชนะเหมือนสิงโต

1034
01:07:07,857 --> 01:07:11,610
‎ไม่ว่าจะต้องทำอะไรเพื่อชัยชนะ เขาทำได้เสมอ

1035
01:07:11,694 --> 01:07:16,198
‎สุดท้ายต้องตัดกันที่
‎การทำเกมหนึ่งหรือสองครั้งสุดท้ายของนัด

1036
01:07:17,575 --> 01:07:19,660
‎และนี่คือเรื่องที่ไร้สาระที่สุด

1037
01:07:20,244 --> 01:07:21,412
‎ถ้าเป็นที่บอสตัน

1038
01:07:21,495 --> 01:07:24,290
‎พวกเราไว้ใจบิล รัสเซลล์เต็มที่

1039
01:07:24,373 --> 01:07:26,959
‎โห เกมนี้ถือเป็นเกมบาสที่สุดยอดเชียวครับ!

1040
01:07:27,043 --> 01:07:29,879
‎เมื่อเหลือเวลาเพียง 13 วินาที
‎และคะแนนเสมอกัน

1041
01:07:29,962 --> 01:07:32,256
‎เซลติกส์มีโอกาสจะปิดเกม

1042
01:07:32,339 --> 01:07:35,926
‎คูซีย์เลี้ยงไปทางขวา กลับมาที่กลางสนาม

1043
01:07:36,594 --> 01:07:39,680
‎ไฮน์ซอห์น เข้าไปหาแป้น ยิงไม่ได้มุม

1044
01:07:39,764 --> 01:07:42,892
‎ลูกไม่ยอมลง ฟิลาเดลเฟียได้บอล

1045
01:07:43,476 --> 01:07:45,478
‎ตอนนี้เป็นโอกาสของวอร์ริเออร์ส

1046
01:07:45,978 --> 01:07:49,982
‎แล้วพวกเขาก็มีแผนเดียวคือส่งลูกให้ถึงมือวิลท์

1047
01:07:51,025 --> 01:07:52,735
‎รัสเซลล์เล่นได้สวยมาก!

1048
01:07:52,818 --> 01:07:55,821
‎นั่นทำให้เห็นเลยว่าเขาอยากชนะมากแค่ไหน

1049
01:07:55,905 --> 01:07:57,239
‎บอสตันจะได้ลูก

1050
01:07:59,533 --> 01:08:01,577
‎เมื่อมีชัยชนะของซีรีส์เป็นเดิมพัน

1051
01:08:01,660 --> 01:08:04,205
‎บิลรู้ว่าจะไว้ใจใครให้ยิงลูกสุดท้าย

1052
01:08:05,915 --> 01:08:07,875
‎แซม โจนส์ยิงยาว

1053
01:08:09,710 --> 01:08:10,544
‎ว้าว!

1054
01:08:10,628 --> 01:08:14,131
‎เวลาหมดแล้ว บอสตันเซลติกส์ทำได้อีกครั้ง

1055
01:08:17,009 --> 01:08:19,011
‎บิล รัสเซลล์เคยพูดไว้ว่า

1056
01:08:19,095 --> 01:08:21,972
‎ถ้าอยากเป็นแชมป์คนเดียว

1057
01:08:22,056 --> 01:08:23,849
‎ไอ้หนูเอ๊ย ไปเล่นเทนนิสไป"

1058
01:08:23,933 --> 01:08:28,104
‎แต่ถ้าอยากชนะแบบครอบครัว
‎นายต้องมีความสัมพันธ์

1059
01:08:28,187 --> 01:08:29,480
‎กับเพื่อนๆ ในทีม"

1060
01:08:29,563 --> 01:08:34,819
‎(เซลติกส์ขยี้วอร์ริเออร์ส
‎เตรียมเจอกับลอสแองเจลิสเลเกอร์ส)

1061
01:08:34,902 --> 01:08:36,529
‎หากอยากได้ธงแชมป์อีกครั้ง

1062
01:08:36,612 --> 01:08:39,907
‎เซลติกส์ต้องเอาชนะคู่แข่งที่คุ้นเคย
‎แต่พัฒนาขึ้นแล้ว

1063
01:08:40,407 --> 01:08:42,368
‎(เลเกอร์สบาสเกตบอล
‎รอบเพลย์ออฟ)

1064
01:08:42,451 --> 01:08:45,663
‎ทีมเลเกอร์สย้ายจากมินนีอาโพลิส
‎มาที่ลอสแองเจลิส

1065
01:08:45,746 --> 01:08:48,791
‎และมีดาวรุ่งพุ่งแรงใหม่อีกสองคน

1066
01:08:52,461 --> 01:08:54,088
‎เอ่อ ผมชื่อเจอร์รี่ เวสต์

1067
01:08:54,171 --> 01:08:56,841
‎งานที่ผมเคยทำคือ…

1068
01:08:57,800 --> 01:09:00,386
‎กีฬาบ้าอะไรนะที่เขาให้เลี้ยงลูกบอลน่ะ

1069
01:09:00,469 --> 01:09:01,595
‎บาสเกตบอล ใช่ๆ

1070
01:09:02,721 --> 01:09:06,267
‎ฮ็อตร็อดฮันด์ลีย์ส่งลูกผ่านหลัง
‎ให้เจอร์รี่ เวสต์ที่ตามมา

1071
01:09:06,350 --> 01:09:08,894
‎เวสต์ขึ้นยิง ได้อีกลูกแล้ว

1072
01:09:10,479 --> 01:09:14,817
‎เจอร์รี่เป็นนักบาสที่เก่งมาก
‎เป็นหนึ่งในคนที่สามารถเล่นเกมรุกได้ดี

1073
01:09:14,900 --> 01:09:17,695
‎พอๆ กับเวลาที่เล่นเกมรับ

1074
01:09:17,778 --> 01:09:19,613
‎เจอร์รี่ เวสต์
‎เป็นตัวเลือกแรกของการเรียกเข้าทีม

1075
01:09:19,697 --> 01:09:23,701
‎หนึ่งในตัวยิงฝีมือดีที่สุด
‎และเป็นคนที่เล่นแรงที่สุดตลอดกาล

1076
01:09:24,785 --> 01:09:27,454
‎แถวลอสแองเจลิสเรียกเขาว่า "มิสเตอร์คลัตช์"

1077
01:09:27,538 --> 01:09:31,625
‎สุดท้ายแล้วถ้าส่งลูกถึงมือเจอร์รี่
‎ก็ชนะใสๆ ครับ

1078
01:09:37,339 --> 01:09:40,509
‎ตอนต้องเจอกับเซลติกส์ ผมไม่ได้กังวลเลย

1079
01:09:41,635 --> 01:09:44,096
‎พวกนั้นต่างหากต้องกลัวที่จะเจอกับผม

1080
01:09:44,180 --> 01:09:47,433
‎ตอนนั้นทีมเรามีเอลจิน เบย์เลอร์
‎ซึ่งดูเขาเล่นก็บันเทิงมาก

1081
01:09:47,933 --> 01:09:50,895
‎ไม่มีปีกหน้าคนไหนเหมือนเอลจิน เบย์เลอร์แล้ว

1082
01:09:50,978 --> 01:09:54,231
‎คนจำไม่ได้แล้วว่าเอลจินเก่งแค่ไหน
‎ไม่มีใครหยุดเขาได้

1083
01:09:54,315 --> 01:09:58,736
‎เอลจินเป็นดร.เจ ก่อนดร.เจจะมา
‎เขาเป็นไมเคิลก่อนไมเคิลจะเกิด

1084
01:10:01,280 --> 01:10:06,327
‎ในนัดที่ห้าของรอบชิงชนะเลิศเอ็นบีเอปี 1962
‎เบย์เลอร์ต้องแบกทั้งทีม

1085
01:10:06,410 --> 01:10:09,747
‎ทำแต้มทั้งหมด 61 แต้ม
‎ซึ่งยังเป็นสถิติของรอบชิงชนะเลิศ

1086
01:10:10,456 --> 01:10:13,542
‎เรามั่นใจในตัวเองว่าเราทำได้ จัดให้จบได้

1087
01:10:13,626 --> 01:10:16,545
‎นักกีฬาเก่งๆ มีความมั่นใจแบบนั้นกันหมด

1088
01:10:17,880 --> 01:10:21,258
‎นัดเจ็ดที่จะตัดสิน
‎ทำให้ผู้ชมเข้ามาชมเต็มสนามการ์เด้น

1089
01:10:24,261 --> 01:10:29,433
‎นัดที่เจ็ดปี 1962 ที่แข่งกับทีมเลเกอร์ส
‎คนมักเรียกกันว่า "เซลวี่เกม"

1090
01:10:29,516 --> 01:10:32,937
‎เพราะเหลือเวลาแค่ห้าวินาที
‎คะแนนเสมอกันอยู่ที่ทีมละ 100 แต้ม

1091
01:10:33,020 --> 01:10:34,647
‎เลเกอร์สได้ครองบอล

1092
01:10:35,648 --> 01:10:38,067
‎เซลวี่เป็นการ์ดที่อยู่คู่กับเจอร์รี่ เวสต์

1093
01:10:38,150 --> 01:10:40,110
‎ผมกันเซลวี่อยู่ที่ครึ่งสนาม

1094
01:10:40,194 --> 01:10:43,739
‎เซลวี่หนีผมเข้ามุมไปได้

1095
01:10:45,324 --> 01:10:47,826
‎เก้าในสิบลูก เขาจะยิงลูกนั้นเข้า

1096
01:10:47,910 --> 01:10:50,204
‎สามวินาที สอง เซลวี่ยิง!

1097
01:10:50,913 --> 01:10:53,374
‎ไม่ลงครับ รีบาวด์ได้ ต่อเวลา!

1098
01:10:55,167 --> 01:10:59,588
‎บิล รัสเซลล์ถึงกับต้องคุกเข่ากับพื้นด้วยอารมณ์

1099
01:10:59,672 --> 01:11:03,467
‎แค่ในช่วงต่อเวลานั้น รัสเซลล์ที่เหนื่อยใจจะขาด
‎ยังสามารถทำได้อีกหกแต้ม

1100
01:11:03,550 --> 01:11:05,469
‎ทำให้เซลติกส์นำฉิวเฉียด

1101
01:11:08,347 --> 01:11:11,850
‎เบย์เลอร์เล่น โดนฟาวล์
‎คิดว่าเป็นแฟรงค์ แรมซีย์

1102
01:11:12,643 --> 01:11:16,397
‎เขาออกจากเกมโดยทำได้ 23 แต้ม
‎จีน กอริเลียเข้ามาแทน

1103
01:11:17,606 --> 01:11:20,859
‎เรามีคนชื่อจีน กอริเลียที่ไม่เคยได้ลงสนาม

1104
01:11:20,943 --> 01:11:22,236
‎ไม่เคยได้เล่นเลย

1105
01:11:22,861 --> 01:11:26,156
‎เร้ดไม่มีทางเลือก
‎เขาต้องส่งกอริเลียมาประกบเอลจิน

1106
01:11:26,240 --> 01:11:28,033
‎เบย์เลอร์ได้ กอริเลียกัน

1107
01:11:28,117 --> 01:11:30,828
‎เบย์เลอร์หมุน ยิง พลาดครับ
‎รัสเซลล์รีบาวด์ได้!

1108
01:11:31,912 --> 01:11:35,040
‎เบย์เลอร์ยังโดนกอริเลียกันอยู่
‎เซลวี่พยายามปัดที่ขอบห่วงให้ลง

1109
01:11:35,124 --> 01:11:36,583
‎รีบาวด์ แซม โจนส์!

1110
01:11:39,378 --> 01:11:42,840
‎ความจริงก็คือ หมอนั่นกลัวจนขยับไม่ได้

1111
01:11:42,923 --> 01:11:46,385
‎พอเอลจินส่งหลอก เขาไม่ขยับตามเลย
‎ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น

1112
01:11:46,885 --> 01:11:48,804
‎ทำให้เอลจินเล่นไม่ได้เลยครับ

1113
01:11:48,887 --> 01:11:51,473
‎ออก ไม่ลง รีบาวด์กัน เป่าฟาวล์แล้ว

1114
01:11:52,933 --> 01:11:55,686
‎เบย์เลอร์ฟาวล์ เบย์เลอร์ต้องออกแล้วครับ

1115
01:11:56,186 --> 01:11:59,523
‎คนยืนปรบมือทั้งสนามบอสตันการ์เด้น
‎ให้กับเอลจิน เบย์เลอร์

1116
01:12:01,025 --> 01:12:05,154
‎บิล รัสเซลล์เดินไปจับมือ
‎มือของนักกีฬาบาสเกตบอลชั้นเยี่ยม

1117
01:12:05,237 --> 01:12:06,238
‎เอลจิน เบย์เลอร์

1118
01:12:06,947 --> 01:12:10,242
‎เมื่อคุมเกมได้ คูซีย์ก็ฆ่าเวลา

1119
01:12:10,326 --> 01:12:12,536
‎ด้วยการเลี้ยงลูกมือขวาอันเป็นเอกลักษณ์

1120
01:12:13,996 --> 01:12:16,540
‎เขากำลังฆ่าเวลา เวลาไหลไปแล้ว

1121
01:12:16,623 --> 01:12:19,001
‎และจบเกมแล้วครับ!

1122
01:12:24,757 --> 01:12:27,343
‎สำหรับบิล รัสเซลล์ ได้ 30 แต้ม

1123
01:12:27,426 --> 01:12:30,971
‎และรีบาวด์ได้ 40 ย้ำครับ 40 ลูก

1124
01:12:31,597 --> 01:12:33,932
‎เป็นเกมบาสเกตบอลที่สนุกสุดยอด

1125
01:12:35,309 --> 01:12:39,521
‎ในห้องล็อกเกอร์มีประเพณีเทเบียร์ฉลองกัน

1126
01:12:39,605 --> 01:12:41,857
‎นี่เป็นแชมป์ครั้งที่ห้าของรัสเซลล์

1127
01:12:41,940 --> 01:12:44,943
‎และทีมเซลติกส์กลายเป็นราชวงศ์บาสแล้ว

1128
01:12:45,569 --> 01:12:49,281
‎(แชมป์ครั้งที่ห้าในรอบหกปี)

1129
01:12:54,828 --> 01:12:59,875
‎ในขั้นหนึ่งของรัสเซลล์ ช่วงปี 1960
‎เขาถือว่าได้ใช้ชีวิตแบบฝันชาวอเมริกัน

1130
01:12:59,958 --> 01:13:01,335
‎มีบ้านอยู่ในย่านที่อยู่อาศัย

1131
01:13:01,418 --> 01:13:04,254
‎มีลูกเล็กๆ สามคน มีภรรยาแสนรัก

1132
01:13:04,338 --> 01:13:06,840
‎มีงานที่ดี มีรถหรู

1133
01:13:06,924 --> 01:13:11,053
‎มีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง
‎ของชีวิตที่เจริญรุ่งเรือง

1134
01:13:13,972 --> 01:13:18,268
‎บิลกับโรสรู้สึกเข้ากับ
‎ย่านคนขาวที่เร้ดดิ้งได้มากขึ้น

1135
01:13:18,352 --> 01:13:21,688
‎และเร้ดดิ้งก็ภาคภูมิใจกับ
‎ประชากรที่โด่งดังที่สุดของเมือง

1136
01:13:22,189 --> 01:13:25,734
‎ในฤดูใบไม้ผลิปี 1963
‎เมืองนั้นจัดงานให้บ้านรัสเซลล์

1137
01:13:25,818 --> 01:13:28,695
‎เป็นงานเลี้ยงฉลองรับขวัญเพื่อแสดงความชื่นชม

1138
01:13:29,446 --> 01:13:33,450
‎ตัดสินใจในการประชุมเมืองเดือนมีนาคม 1963

1139
01:13:33,534 --> 01:13:37,454
‎กำหนดให้วันนั้นถือเป็นวันบิล รัสเซลล์

1140
01:13:37,538 --> 01:13:40,916
‎บิล คืนนี้เราจัดงานเพื่อเป็นเกียรติ
‎ให้คุณกับโรสและครอบครัว

1141
01:13:40,999 --> 01:13:45,295
‎ที่เร้ดดิ้งแห่งนี่
‎ที่ซึ่งคุณไม่ได้เป็นเพียงนักบาสเกตบอล

1142
01:13:45,796 --> 01:13:51,301
‎แต่เป็นนักกีฬา เป็นพ่อ เป็นคนรักครอบครัว

1143
01:13:51,844 --> 01:13:54,805
‎และในฐานะผู้ที่อาศัยในเมืองนี้มาตลอดชีวิต

1144
01:13:54,888 --> 01:13:58,642
‎ผมอยากคิดว่าหนึ่งในคุณสมบัติโดดเด่นของเมือง

1145
01:13:58,725 --> 01:13:59,852
‎ความเป็นมิตรฉันเพื่อนบ้าน

1146
01:13:59,935 --> 01:14:03,689
‎คุณนายรัสเซลล์ ผมยินดีเป็นอย่างยิ่ง

1147
01:14:03,772 --> 01:14:05,149
‎และถือเป็นเกียรติอย่างที่สุด…

1148
01:14:05,232 --> 01:14:07,568
‎เป็นศรีแก่เชื้อชาติเขา เผ่าพันธุ์มนุษย์

1149
01:14:08,152 --> 01:14:11,238
‎และร่วมมื้ออาหารกับทั้งคุณและคุณนายรัสเซลล์

1150
01:14:11,321 --> 01:14:13,699
‎ได้เวลาที่คุณจะพูดบ้างแล้ว

1151
01:14:14,950 --> 01:14:16,160
‎ขอบคุณมากครับ

1152
01:14:17,494 --> 01:14:20,747
‎ครับ คืนนี้ผมก็ตื่นเต้นอีกแล้ว ตื่นเต้นจริงๆ

1153
01:14:20,831 --> 01:14:24,501
‎ให้ไปแข่งกับแชมเบอร์เลนสิบรอบ
‎ยังดีกว่าต้องเจอเรื่องนี้ครั้งเดียว

1154
01:14:25,002 --> 01:14:27,045
‎ผมไม่รู้จะเริ่มตรงไหน

1155
01:14:27,129 --> 01:14:29,840
‎แต่ขอพูดด้วยความจริงใจอย่างที่สุด

1156
01:14:29,923 --> 01:14:31,925
‎งานนี้ว่ามันยิ่งใหญ่กว่าที่ผมคิด

1157
01:14:32,509 --> 01:14:35,846
‎เมื่อได้เห็นคนดีๆ มากมายมารวมกันที่นี่

1158
01:14:35,929 --> 01:14:39,808
‎ทำให้ผมรู้สึกว่าอย่างน้อยชีวิตนี้ก็ไม่ได้สูญเปล่า

1159
01:14:39,892 --> 01:14:44,688
‎ผมคิดจริงๆ ว่า
‎ไม่มีใครสังเกตด้วยซ้ำว่าผมอยู่ที่นี่

1160
01:14:45,772 --> 01:14:49,651
‎และงานนี้จะเป็นสิ่งที่ผมจดจำไว้ตลอดไป

1161
01:14:50,444 --> 01:14:53,113
‎ผมหวังแต่ว่าจะได้ใช้ชีวิต

1162
01:14:53,655 --> 01:14:56,742
‎ที่ทำให้พวกคุณรู้สึกแบบนี้กับผมตลอดไป

1163
01:14:56,825 --> 01:14:59,495
‎ผมซาบซึ้งกับงานนี้จริงๆ ขอบคุณมาก

1164
01:15:01,955 --> 01:15:03,165
‎รัสเซลล์ประทับใจ

1165
01:15:03,248 --> 01:15:06,752
‎เขารู้สึกว่าในที่สุดก็ได้รับการต้อนรับในเมืองที่อยู่

1166
01:15:06,835 --> 01:15:09,630
‎เขาตัดสินใจว่า "เราจะทุ่มเทให้เร้ดดิ้ง"

1167
01:15:09,713 --> 01:15:13,509
‎"เราโตเกินบ้านของเราแล้ว
‎ถึงเวลาหาบ้านใหม่ในเร้ดดิ้ง"

1168
01:15:13,592 --> 01:15:16,386
‎เขาไปมองหาบ้านที่โอ่อ่าขึ้นทางตะวันตก

1169
01:15:16,887 --> 01:15:18,305
‎ไม่ถึงหนึ่งเดือนต่อมา

1170
01:15:18,388 --> 01:15:22,518
‎มีข่าวลือหลุดไปว่า
‎ผมอยากซื้อบ้านที่อีกย่านหนึ่งของเมือง

1171
01:15:22,601 --> 01:15:24,853
‎แล้วย่านนั้นก็ลุกขึ้นมาประท้วงกันใหญ่โต

1172
01:15:24,937 --> 01:15:27,064
‎ในฐานะนักกีฬาหรือเรียกว่าคนดังก็ยังได้

1173
01:15:27,147 --> 01:15:31,818
‎เขายินดีจะให้คุณอยู่ในเมืองนั้น
‎ตราบใดที่ไม่ไปอยู่ใกล้ๆ เขา

1174
01:15:32,486 --> 01:15:34,571
‎โรส ภรรยาของผมกลับมาบ้านทั้งน้ำตา

1175
01:15:34,655 --> 01:15:37,783
‎เมื่อเธอต้องยืนดูชาวบ้านแถวนั้น
‎เข้าชื่อต่อต้านการขายบ้านให้เรา

1176
01:15:37,866 --> 01:15:40,953
‎"ลืมบ้านหลังนั้นไปดีกว่า" โรสบอกผม

1177
01:15:41,036 --> 01:15:42,621
‎"เขาไม่อยากให้เราอยู่ที่นี่"

1178
01:15:42,704 --> 01:15:45,832
‎"ผมซื้อบ้านหลังนั้นแล้ว ผมคือคนที่จ่ายค่างวด"

1179
01:15:45,916 --> 01:15:48,835
‎"ผมไม่สนว่าใครจะคิดยังไง" ผมบอก

1180
01:15:48,919 --> 01:15:53,090
‎"แต่ใครจะเล่นกับลูกๆ เรา
‎เพื่อนบ้านคนขาวจะพูดอะไรใส่ลูกบ้าง"

1181
01:15:53,173 --> 01:15:54,007
‎โรสถาม

1182
01:15:56,552 --> 01:15:58,595
‎"นี่แหละคือการคิดเผื่อลูก"

1183
01:15:58,679 --> 01:16:02,182
‎"ผมคงมองหน้าลูกไม่ได้
‎ถ้าผมทนกับพฤติกรรมเหล่านั้น"

1184
01:16:02,266 --> 01:16:05,102
‎ผมไม่ยอมให้ใครมาสั่งว่าผมจะใช้ชีวิตยังไง

1185
01:16:06,061 --> 01:16:10,065
‎ยิ่งรัสเซลล์ได้แชมป์หลายครั้งเข้า
‎ยิ่งเขามีความสำคัญมากขึ้น

1186
01:16:10,148 --> 01:16:14,403
‎เขารู้ว่าต่อให้ชนะกี่ครั้ง
‎นั่นก็ไม่ใช่เกราะปกป้องจากการถูกเหยียดสีผิว

1187
01:16:20,117 --> 01:16:24,037
‎ผมได้แต่ทำปฏิกิริยาต่ออคติทางวัฒนธรรม
‎จากคนขาวมาตลอดชีวิต

1188
01:16:24,121 --> 01:16:25,664
‎พบเห็นอยู่ทุกแห่ง

1189
01:16:25,747 --> 01:16:27,874
‎นี่วิถีชีวิตแบบใหม่

1190
01:16:27,958 --> 01:16:31,253
‎ไม่ว่าจะเป็นในห้องสมุด
‎ในรายการโทรทัศน์ ในสีหน้าของผู้คน

1191
01:16:32,504 --> 01:16:34,881
‎เรามีโอกาสอันดีที่จะประสบความสำเร็จ

1192
01:16:36,133 --> 01:16:38,302
‎รู้สึกดีข้างในพอกับที่เห็นภายนอก

1193
01:16:39,928 --> 01:16:42,472
‎จะไม่มีใครชอบหน้า ถ้าเราแต่งตัวไม่เป็น

1194
01:16:44,766 --> 01:16:47,102
‎และนี่คือความงามที่แท้จริง

1195
01:16:50,689 --> 01:16:52,733
‎แทบไม่มีอะไรที่คนขาวทำได้

1196
01:16:52,816 --> 01:16:55,485
‎โดยไม่เผยให้เห็นอคติที่ระคายเคืองใจผม

1197
01:16:57,279 --> 01:17:01,116
‎ผมใช้เวลาไม่น้อย
‎พยายามต่อสู้กับอคติในทุกรูปแบบ

1198
01:17:02,200 --> 01:17:05,287
‎ผมเล่นเกมรับมาตลอด
‎เหมือนกับในสนามบาสเกตบอล

1199
01:17:06,580 --> 01:17:08,206
‎ตอนนี้ผมโหยหาการเล่นเกมรุก

1200
01:17:10,584 --> 01:17:15,339
‎วิวัฒนาการของรัสเซลล์
‎ก็เหมือนกับคนดำที่ประสบความสำเร็จจำนวนมาก

1201
01:17:15,422 --> 01:17:18,091
‎ที่พยายามอย่างหนัก ก่อนจะคิดได้ว่า

1202
01:17:18,175 --> 01:17:22,721
‎"ฉันควรใช้เวทีที่มีในการประท้วง
‎สิ่งที่เกิดขึ้นกับเพื่อนพี่น้องและกับฉันเอง"

1203
01:17:24,139 --> 01:17:27,851
‎"มีอะไรให้ฉันพูด
‎มากกว่าแค่การทำให้สำเร็จไหม"

1204
01:17:31,021 --> 01:17:37,110
‎นี่คือจุดเริ่มต้นของการโจมตีเต็มรูปแบบ

1205
01:17:37,778 --> 01:17:41,657
‎ในระบบการแบ่งแยกและกีดกันสีผิว

1206
01:17:42,366 --> 01:17:46,453
‎เมื่อถึงปี 1963
‎การเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิมนุษยชนเริ่มรุกคืบ

1207
01:17:46,536 --> 01:17:49,331
‎รัสเซลล์ก็ร่วมต่อสู้อย่างลึกล้ำยิ่งขึ้น

1208
01:17:51,375 --> 01:17:54,461
‎มีการนัดเดินขบวนครั้งใหญ่
‎รัสเซลล์เป็นคนนำขบวน

1209
01:17:54,544 --> 01:17:57,798
‎จากร็อกซ์บิวรี ย่านของคนดำ
‎ไปยังย่านบอสตันคอมมอน

1210
01:18:19,111 --> 01:18:21,613
‎ไม่กี่เดือนต่อมาที่เดอะมอลล์ วอชิงตันดีซี

1211
01:18:21,697 --> 01:18:24,783
‎จะกลายเป็นที่เดินขบวนครั้งใหญ่ที่สุด
‎ในประวัติศาสตร์ชาติอเมริกา

1212
01:18:24,866 --> 01:18:27,119
‎(สำนักงานใหญ่ดีซี - เดินต่อไปวอชิงตัน)

1213
01:18:27,202 --> 01:18:30,789
‎พวกเขามากับผู้ร่วมใจผิวขาวจากทุกสารทิศ

1214
01:18:30,872 --> 01:18:34,543
‎จุดหมายสำคัญคือ
‎เรียกร้องสิทธิมนุษยชนเต็มรูปแบบ

1215
01:18:35,877 --> 01:18:39,923
‎จะไม่มีการยอมพักหรืออยู่อย่างสงบในอเมริกา

1216
01:18:40,882 --> 01:18:43,885
‎จนกว่าเหล่านิโกรจะได้รับ
‎สิทธิในการเป็นพลเมือง

1217
01:18:45,178 --> 01:18:48,849
‎การเดินขบวนไปวอชิงตัน ผมอยู่โรงแรมเดียวกับ

1218
01:18:48,932 --> 01:18:51,059
‎สาธุคุณมาร์ติน ลูเธอร์ คิง

1219
01:18:51,143 --> 01:18:53,895
‎เราเจอกันที่ล็อบบี้โรงแรมและได้คุยกันนิดหน่อย

1220
01:18:53,979 --> 01:18:57,357
‎เขาเชิญให้ผมขึ้นเวทีตอนปราศรัยใหญ่

1221
01:18:57,441 --> 01:18:59,484
‎ผมปฏิเสธไปด้วยความเคารพ

1222
01:19:01,319 --> 01:19:05,949
‎สาเหตุที่ปฏิเสธก็เพราะ
‎พวกเขาเตรียมการมาหลายปี

1223
01:19:06,032 --> 01:19:09,870
‎เพื่อจะจัดเดินขบวนครั้งนี้ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย

1224
01:19:09,953 --> 01:19:12,956
‎คงไม่ถูกนักถ้าผมจะไปขึ้นเวที

1225
01:19:13,039 --> 01:19:15,834
‎แล้วบอกว่า "ฟังนะ นี่คือสิ่งที่เราทำกันมา"

1226
01:19:16,334 --> 01:19:17,878
‎ผมจึงนั่งอยู่แถวหน้า

1227
01:19:19,004 --> 01:19:22,174
‎เรามองว่าสบายเหมือนไปปิกนิก
‎แต่สมัยนั้นคนกลัวกันมาก

1228
01:19:22,924 --> 01:19:25,552
‎มีทหารรวมเหล่าทัพมาล้อมเมืองกันเลย

1229
01:19:25,635 --> 01:19:29,222
‎พวกนั้นตุนปืนพลาสมากันไว้เยอะมาก
‎นึกว่าจะต้องเป็นเหตุนองเลือด

1230
01:19:29,306 --> 01:19:32,017
‎การที่จะไปเดินขบวนสู่วอชิงตันได้ต้องกล้ามาก

1231
01:19:33,894 --> 01:19:37,439
‎ผมว่าในยุคที่รัสเซลล์ยังเล่นบาสเกตบอล

1232
01:19:38,148 --> 01:19:40,275
‎โลกเราปั่นป่วนต่างจากตอนนี้โดยสิ้นเชิง

1233
01:19:40,358 --> 01:19:44,821
‎ไม่ใช่แค่ "จะเสียงาน" หรือ "เสียอาชีพ"

1234
01:19:44,905 --> 01:19:46,406
‎แต่เป็น "เสียชีวิต"

1235
01:19:46,907 --> 01:19:49,284
‎เคยมีคนโทรมาขู่ คนโทรมา

1236
01:19:49,367 --> 01:19:53,288
‎บอกว่าเขาจะฆ่าผม จะระเบิดบ้านผมทิ้ง

1237
01:19:54,498 --> 01:19:57,375
‎ผมตอบว่า "ถึงเวลาตายเมื่อใด ผมก็พร้อม"

1238
01:19:57,459 --> 01:20:00,086
‎(ข่าวซีบีเอส
‎คำประกาศจากชายที่ถูกฆ่า)

1239
01:20:01,004 --> 01:20:05,675
‎เมดการ์ เอเวอร์สทุ่มเวลาเก้าปีในชีวิต
‎กับสงครามต่อต้านการเหยียดชาติพันธุ์

1240
01:20:05,759 --> 01:20:07,761
‎ตอนนี้เขาสละชีวิตในการต่อสู้แล้ว

1241
01:20:07,844 --> 01:20:11,181
‎ชายวัย 37 ปี
‎อดีตทหารผ่านศึกสงครามโลกครั้งที่สอง

1242
01:20:11,264 --> 01:20:14,601
‎ตอนนี้เป็นมรณสักขี
‎ในการต่อสู้ของนิโกรเพื่อยุติการแบ่งแยกสีผิว

1243
01:20:18,522 --> 01:20:20,941
‎เมื่อเมดการ์ เอเวอร์สโดนยิง

1244
01:20:21,525 --> 01:20:26,571
‎เราจัดพิธีศพให้เขาที่บอสตัน ที่บอสตันคอมมอน

1245
01:20:27,364 --> 01:20:30,033
‎ผมนั่งข้างๆ ชาร์ลี เอเวอร์ส น้องชายเขา

1246
01:20:30,116 --> 01:20:33,537
‎ผมบอกว่า "ถ้ามีอะไรที่ผมช่วยได้ นี่เบอร์ผม"

1247
01:20:34,246 --> 01:20:39,793
‎หน้าร้อนถัดมาเขาโทรมาบอกผมว่า
‎"พวกเราเสียขวัญกำลังใจ

1248
01:20:39,876 --> 01:20:43,630
‎คุณช่วยมาจัดคลินิกบาสเกตบอล
‎ที่แจ็คสัน มิสซิสซิปปีได้ไหม

1249
01:20:43,713 --> 01:20:46,675
‎เพื่อให้เห็นว่ายังมีคนนอกขบวนการ
‎ที่สนใจใยดีเราอยู่"

1250
01:20:50,053 --> 01:20:53,849
‎(แจ็คสัน มิสซิสซิปปี)

1251
01:20:53,932 --> 01:20:57,894
‎มิสซิสซิปปีในปี 1964 ยังเป็นเมืองที่นองเลือด

1252
01:20:57,978 --> 01:21:01,731
‎ยังเป็นเมืองที่… มันเลวร้ายมาก

1253
01:21:01,815 --> 01:21:05,527
‎ถ้ากรรมการพลเมืองผิวขาว หรือคลูคลักซ์แคลน

1254
01:21:05,610 --> 01:21:10,115
‎และกลุ่มอะไรที่จะมาอนุรักษ์เชื้อชาติคนขาว

1255
01:21:10,198 --> 01:21:14,327
‎ผมลืมชื่อไปแล้ว
‎พวกเขาไม่อยากมีส่วนร่วมด้วย

1256
01:21:14,411 --> 01:21:16,079
‎และถ้าเอาตามใจพวกเขา

1257
01:21:16,580 --> 01:21:19,374
‎พวกเขาบอกว่าไม่ถือถ้าจะต้องฆ่าใครบ้าง

1258
01:21:19,457 --> 01:21:25,088
‎ชาร์ลีบอกผมว่า
‎"รู้ใช่ไหมว่าเราไม่ปล่อยให้เกิดอะไรกับคุณแน่"

1259
01:21:26,965 --> 01:21:28,091
‎ผมก็แบบ "โอเค"

1260
01:21:29,342 --> 01:21:33,471
‎เขาประกาศกับเพื่อนๆ ในทีม

1261
01:21:33,555 --> 01:21:36,308
‎ว่าเขาจะไปมิสซิสซิปปี

1262
01:21:36,391 --> 01:21:39,561
‎มีคนบอกว่า "ที่นั่นอันตรายนะ"

1263
01:21:40,145 --> 01:21:43,148
‎คูซีย์หรือชาร์แมนหรือใครสักคนพูดขึ้นมา

1264
01:21:43,231 --> 01:21:46,109
‎"บิล นายไปได้แหละ แค่อย่ากระโตกกระตาก"

1265
01:21:46,192 --> 01:21:52,532
‎นี่คือคนที่เพิ่งได้แชมป์เอ็นบีเอ

1266
01:21:53,033 --> 01:21:56,369
‎เป็นเอ็มวีพีอะไรงั้น สูง 206 ซม.
‎ผิวดำ ไว้หนวดเคราแพะ

1267
01:21:56,453 --> 01:22:00,165
‎ไปมิสซิสซิปปีช่วงฟรีด้อมซัมเมอร์
‎ให้เขาไม่กระโตกกระตากยังไงได้

1268
01:22:00,248 --> 01:22:03,043
‎เขาบอกว่า "นั่นแหละถึงรู้ว่าเดือดร้อนละ"

1269
01:22:06,755 --> 01:22:09,507
‎คุณรัสเซลล์ ทำไมถึงมาที่มิสซิสซิปปี

1270
01:22:09,591 --> 01:22:13,136
‎เมื่อสองสามวันก่อนคุณเอเวอร์สขอให้ผมมา

1271
01:22:13,219 --> 01:22:17,807
‎ผมรู้จักเขามาพักใหญ่แล้วและดีใจมากที่ได้มา

1272
01:22:17,891 --> 01:22:21,227
‎ผมติดตามเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่อยู่

1273
01:22:21,311 --> 01:22:24,314
‎และนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผมเช่นกัน

1274
01:22:26,441 --> 01:22:30,362
‎จุดประสงค์หนึ่งในการมา
‎คือการมาจัดคลินิกบาสเกตบอล

1275
01:22:30,862 --> 01:22:34,407
‎คุณคิดว่าการมาถึงที่นี่
‎จะช่วยบรรเทาปัญหาได้หรือไม่

1276
01:22:34,491 --> 01:22:37,285
‎ได้แค่หวัง ผมไม่ได้หวังว่าจะทำให้ปัญหาหนักขึ้น

1277
01:22:37,911 --> 01:22:41,998
‎คิดว่าคุณจะโน้มน้าวให้เด็กผิวขาว
‎มาเล่นบาสเกตบอลกับเด็กผิวดำได้หรือไม่

1278
01:22:42,540 --> 01:22:44,459
‎คิดว่านะ ไม่เห็นเหตุผลว่าทำไมจะไม่ได้

1279
01:22:45,126 --> 01:22:46,962
‎ลูกๆ ผมก็เล่นบาสกับคนขาว

1280
01:22:47,045 --> 01:22:48,838
‎- ยังไม่มีใครเจ็บตัว
‎- ยังไม่มี

1281
01:22:50,048 --> 01:22:51,758
‎- ยินดีที่ได้พบ
‎- ขอบคุณ

1282
01:22:52,550 --> 01:22:55,053
‎รัสเซลล์จัดคลินิกที่แจ็คสัน

1283
01:22:55,136 --> 01:22:56,930
‎แม้จะมีคนขู่ฆ่า

1284
01:22:57,013 --> 01:23:00,058
‎และเพราะอันตรายเกินไปที่จะออกนอกเมือง

1285
01:23:00,141 --> 01:23:03,228
‎รัสเซลล์จึงจำใจต้องลดเวลาที่ไปมิสซิสซิปปี

1286
01:23:03,311 --> 01:23:06,147
‎ถึงอย่างนั้น เขาก็ได้เดินเข้าไปสู่ใจกลางนรก

1287
01:23:06,231 --> 01:23:09,526
‎และยืนหยัดต่อต้านการข่มขู่ทางชาติพันธุ์
‎อย่างเปิดเผยที่สุด

1288
01:23:14,656 --> 01:23:18,201
‎การเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิมนุษยชนทุกวันนี้เริ่มนิ่ง

1289
01:23:18,284 --> 01:23:21,538
‎เราทุกคนมองข้ามความจริงที่ว่าพวกเรามีหน้าที่

1290
01:23:21,621 --> 01:23:26,710
‎มีเวลาภายในสองหรือสามปี
‎ที่จะแก้ปมซึ่งสร้างกันมาตลอดสามร้อยปี

1291
01:23:26,793 --> 01:23:29,754
‎เราต้องแก้ระบบความคิดทั้งหมด

1292
01:23:29,838 --> 01:23:33,383
‎และมีเวลาเพียงสองสามปีเท่านั้น
‎ที่จะทำตามเป้าหมายนั้นให้ได้

1293
01:23:33,466 --> 01:23:37,345
‎เราต้องทำความเข้าใจคนที่อยู่ในสนามรบ

1294
01:23:37,429 --> 01:23:38,430
‎ว่านั่นคือประชาชน

1295
01:23:38,513 --> 01:23:41,808
‎ทั้งคนขาวและคนดำที่อยู่ในสนามรบกัน

1296
01:23:41,891 --> 01:23:45,979
‎วันแลัววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า
‎พวกเขาคือนักรบที่แท้จริง

1297
01:23:46,062 --> 01:23:49,566
‎สิทธิมนุษยชนเป็นเรื่องสลับซับซ้อน
‎เช่นเดียวกับปัญหาทางการเมืองทุกรูปแบบ

1298
01:23:49,649 --> 01:23:51,985
‎สิ่งเดียวที่เราทุกคนเห็นตรงกัน

1299
01:23:52,068 --> 01:23:54,279
‎คือเราจะต้องแก้ปัญหานี้

1300
01:24:02,996 --> 01:24:07,959
‎ท่ามกลางความปั่นป่วนทางวัฒนธรรมอเมริกา
‎ทีมเซลติกส์ก็กำลังเผชิญการเปลี่ยนแปลง

1301
01:24:09,210 --> 01:24:12,130
‎บ๊อบ คูซีย์ ฮูดินีแห่งพื้นปาร์เก้

1302
01:24:12,213 --> 01:24:14,966
‎กัปตันของทีมและผู้เล่นที่ได้รับความนิยมสูงสุด

1303
01:24:15,050 --> 01:24:17,260
‎กำลังจะเล่นเป็นฤดูกาลสุดท้ายแล้ว

1304
01:24:19,054 --> 01:24:21,181
‎(อำลาบ๊อบ คูซีย์)

1305
01:24:21,264 --> 01:24:25,643
‎ปีที่คูซีย์จะเกษียณ เขาบอกว่า "นี่ปีสุดท้ายนะ"

1306
01:24:25,727 --> 01:24:28,730
‎เราก็อยากเอาให้แน่ว่าปีนั้นเป็นปีที่ได้แชมป์

1307
01:24:29,606 --> 01:24:34,861
‎ฤดูกาลปี 1962-1963
‎เป็นการฉลองให้กับบ๊อบ คูซีย์

1308
01:24:34,944 --> 01:24:37,697
‎มีการจัดรำลึกในทุกที่ซึ่งทีมเซลติกส์ไปเล่น

1309
01:24:38,364 --> 01:24:40,241
‎มีป้ายติดไปทั่วสนามการ์เด้น

1310
01:24:40,325 --> 01:24:43,453
‎"เรารักคุณ คูซีย์" "เราจะคิดถึงคุณ คูส"

1311
01:24:44,245 --> 01:24:47,165
‎เราหวังว่าคูซีย์จะจบอาชีพในฐานะของผู้ชนะ

1312
01:24:47,248 --> 01:24:51,252
‎ผมก็อยากได้แชมป์
‎มากพอๆ กับที่อยากได้แชมป์ครั้งแรก

1313
01:24:52,504 --> 01:24:56,841
‎ทีมพยายามทุกทางที่จะคว้าแชมป์อีกรอบให้คูซีย์

1314
01:24:57,342 --> 01:24:58,968
‎พวกเขาได้เข้ารอบชิงชนะเลิศ

1315
01:24:59,052 --> 01:25:01,721
‎ซึ่งมีคู่ปรับที่คุ้นเคยและโกรธเคืองรออยู่

1316
01:25:03,014 --> 01:25:04,516
‎บอสตันเซลติกส์ตั้งใจ

1317
01:25:04,599 --> 01:25:08,269
‎อยากได้แชมป์ติดกันห้าสมัย
‎อย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้

1318
01:25:08,353 --> 01:25:11,648
‎เซลติกส์ไม่สามารถปิดซีรีส์ได้ที่บอสตัน

1319
01:25:11,731 --> 01:25:16,027
‎ตอนนี้เขาพกคะแนนนำสามต่อสอง
‎มาเล่นนัดหกที่ลอสแองเจลิส

1320
01:25:17,153 --> 01:25:19,823
‎มันดราม่าเพราะสถานการณ์

1321
01:25:19,906 --> 01:25:24,327
‎นั่นเป็นปีสุดท้าย ปีจบอาชีพของผม
‎และมีแชมป์โลกเป็นเดิมพัน

1322
01:25:25,620 --> 01:25:28,873
‎ถ้าคูซีย์ตื่นเต้นในเกมสุดท้ายในอาชีพนักกีฬา

1323
01:25:28,957 --> 01:25:30,333
‎เขาก็เล่นเหมือนไม่ตื่นเต้น

1324
01:25:31,501 --> 01:25:33,253
‎คูซีย์ส่งกระดอนให้รัสเซลล์

1325
01:25:34,712 --> 01:25:37,715
‎ส่งยาวให้แซนเดอร์ส ดูสิครับ!

1326
01:25:38,716 --> 01:25:40,468
‎คูซีย์เล่นครึ่งแรกได้แกร่งมาก

1327
01:25:40,552 --> 01:25:43,304
‎ส่งให้เซลติกส์นำไปไม่น้อย

1328
01:25:44,514 --> 01:25:47,851
‎หมดครึ่งแรกแล้วครับ คะแนนอยู่ที่…

1329
01:25:47,934 --> 01:25:50,937
‎เครื่องจักรเซลติกส์
‎ที่คูซีย์และรัสเซลล์ปรับจนสมบูรณ์แบบ

1330
01:25:51,020 --> 01:25:54,274
‎ตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมายังทำงานได้โดยไร้ปัญหาใดๆ

1331
01:25:55,191 --> 01:25:57,318
‎เครบส์กันรัสเซลล์ และเบย์เลอร์…

1332
01:25:57,819 --> 01:26:01,990
‎แต่แล้ว ต้นควอเตอร์ที่สี่
‎ขณะที่บอสตันยังนำอยู่ 92-83

1333
01:26:02,073 --> 01:26:03,158
‎คูซีย์ก็บาดเจ็บ

1334
01:26:04,784 --> 01:26:06,035
‎คูซีย์เจ็บ!

1335
01:26:06,119 --> 01:26:09,622
‎ตอนวิ่งตัดสนามมาอีกฝั่ง
‎เหมือนเขาเจ็บข้อเท้าซ้าย

1336
01:26:09,706 --> 01:26:12,709
‎นี่อาจทำให้บอสตันเซลติกส์เสียเปรียบอย่างหนัก

1337
01:26:13,251 --> 01:26:15,920
‎ครั้งแรกที่ผมเจ็บรุนแรงตั้งแต่เล่นมา 13 ปี

1338
01:26:16,004 --> 01:26:19,090
‎ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจบอาชีพตอนอยู่ในสนาม

1339
01:26:19,174 --> 01:26:22,010
‎ดูเหมือนจะเป็นการบาดเจ็บที่ร้ายแรง

1340
01:26:22,093 --> 01:26:23,469
‎เห็นเขาเดินกะเผลกออกไป…

1341
01:26:23,553 --> 01:26:27,557
‎เราทุกคนรู้ดีว่าถ้าไม่มีคูซีย์ เราก็เดือดร้อน

1342
01:26:29,184 --> 01:26:31,686
‎เวสต์วิ่งเข้าไปตรงกลางแล้วได้แต้ม

1343
01:26:33,688 --> 01:26:36,232
‎รัสเซลล์กันเบย์เลอร์ แต่เบย์เลอร์ก็ยิงได้!

1344
01:26:38,109 --> 01:26:41,779
‎เมื่อไม่มีบ๊อบ คูซีย์ พวกเราก็เริ่มเสียจังหวะ

1345
01:26:41,863 --> 01:26:43,531
‎แล้วก็โดนเล่น

1346
01:26:44,949 --> 01:26:47,493
‎เรารู้ว่ากำลังต่อกรกับทีมที่เก่งที่สุด

1347
01:26:47,577 --> 01:26:50,663
‎แต่เราคิดว่าวันนั้นเราจะชนะ เรามีโอกาสแล้ว

1348
01:26:53,833 --> 01:26:56,419
‎เร้ด อาวร์แบคเดินกลับไปกลับมาแล้วครับ

1349
01:26:57,962 --> 01:27:02,258
‎เมื่อเหลือเวลาเพียงสี่นาที
‎เซลติกส์เหลือแต้มนำเพียงแต้มเดียว

1350
01:27:02,342 --> 01:27:04,219
‎เมื่อเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น

1351
01:27:06,429 --> 01:27:08,306
‎บ๊อบ คูซีย์กลับลงสนาม!

1352
01:27:08,932 --> 01:27:10,934
‎บัดดี้ เลอรูซ์ เทรนเนอร์คนดังของเรา

1353
01:27:11,017 --> 01:27:14,479
‎ประคบน้ำแข็งให้จนผมคิดว่ากลับลงสนามได้

1354
01:27:14,562 --> 01:27:16,522
‎กลับเข้าไปเล่นให้จบ

1355
01:27:19,108 --> 01:27:21,736
‎ทีมเซลติกส์ที่กลับมามีชีวิตชีวา นำห่างอีกครั้ง

1356
01:27:24,572 --> 01:27:27,867
‎และในวินาทีสุดท้าย ลูกก็อยู่ในมือของคูซีย์

1357
01:27:28,368 --> 01:27:29,577
‎อีกวินาทีเดียว

1358
01:27:29,661 --> 01:27:31,579
‎คูซีย์ปาบอลขึ้นฟ้าเลยครับ

1359
01:27:31,663 --> 01:27:34,415
‎และบอสตันเซลติกส์ก็เป็นแชมป์อีกครั้ง

1360
01:27:34,499 --> 01:27:36,125
‎ปิดฉากการแข่งปีนี้

1361
01:27:37,085 --> 01:27:39,212
‎(เลเกอร์ส 109 - เซลติกส์ 112)

1362
01:27:41,798 --> 01:27:44,509
‎เป็นแชมป์ครั้งที่หก ในเจ็ดฤดูกาล

1363
01:27:45,009 --> 01:27:47,845
‎ผมโชคดีมากตลอด 13 ปีที่เป็นนักกีฬา

1364
01:27:47,929 --> 01:27:50,265
‎และพระเจ้าก็มอบความปรารถนาสุดท้ายให้

1365
01:27:50,765 --> 01:27:53,810
‎- ผมว่า…
‎- จบได้สุดยอด ให้ตาย!

1366
01:27:53,893 --> 01:27:55,228
‎ผมชอบมาก เยี่ยมที่สุด

1367
01:27:55,895 --> 01:28:00,483
‎ผมมองว่าคูซีย์เป็นเพื่อนร่วมทีมที่เกือบสมบูรณ์แบบ

1368
01:28:01,442 --> 01:28:02,986
‎ทั้งคว้ารัสมากอด

1369
01:28:03,069 --> 01:28:05,780
‎เราอยากแบ่งปันความสุขกับคนใกล้ตัว

1370
01:28:09,742 --> 01:28:13,246
‎ในทางนี้ ผมพูดได้แค่ว่าหากต้องทำอีกครั้ง

1371
01:28:13,997 --> 01:28:16,916
‎ผมไม่อาจจินตนาการว่า
‎จะไปเล่นที่ไหนได้ถ้าไม่ใช่บอสตัน

1372
01:28:25,383 --> 01:28:27,343
‎ปีนี้มีคนถามผมหลายครั้ง

1373
01:28:27,427 --> 01:28:30,138
‎ผมจะคิดถึงอะไรมากที่สุด
‎เมื่อไม่ได้เล่นบาสเกตบอลแล้ว

1374
01:28:30,847 --> 01:28:34,475
‎ตอนที่คูสเกษียณ เขากล่าวอำลาเสียงแตกพร่า

1375
01:28:34,559 --> 01:28:36,519
‎แล้วทุกคนก็เริ่มร้องไห้…

1376
01:28:37,520 --> 01:28:38,771
‎เรารักคุณ คูส!

1377
01:28:44,152 --> 01:28:46,988
‎มีคนตะโกนว่า "เรารักคุณ คูส"

1378
01:28:47,071 --> 01:28:48,573
‎นั่นเป็นจังหวะยอดเยี่ยม

1379
01:28:48,656 --> 01:28:51,409
‎ผมบอกเร้ด เขายืนอยู่ข้างผม

1380
01:28:51,492 --> 01:28:53,536
‎"ผมไม่มีทางแถลงอะไรแบบนี้ได้แน่"

1381
01:28:58,624 --> 01:29:03,629
‎เราเป็นเพื่อนคนพิเศษต่อกัน
‎แต่ก็มีขอบเขต ผมนับถือเขามากเกินไป

1382
01:29:03,713 --> 01:29:07,759
‎เกินกว่าจะถูกดูดเข้าไปสู่ความอิจฉาริษยา
‎ที่หลายคนพยายามปั่นระหว่างเรา

1383
01:29:08,259 --> 01:29:11,429
‎ถึงอย่างนั้น ผมก็พูดไม่ได้ว่า
‎ผมสนิทชิดเชื้ออะไรกับคูซีย์

1384
01:29:11,512 --> 01:29:13,681
‎ระหว่างเรามีความกดดันในการแข่งขัน

1385
01:29:13,765 --> 01:29:16,934
‎ในกีฬาระดับอาชีพ
‎เกินกว่าจะแบ่งปันความหวังและความกลัว

1386
01:29:17,018 --> 01:29:19,187
‎กับคนที่อยู่ในวงการเดียวกัน

1387
01:29:20,980 --> 01:29:24,901
‎สำหรับรัสเซลล์เอง ความกลัวนั้น
‎เริ่มจะมากมายหนักหนากว่าความหวัง

1388
01:29:24,984 --> 01:29:28,071
‎เขาคับข้องใจกับ
‎การต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชนที่ไปไม่ถึงไหน

1389
01:29:28,154 --> 01:29:30,782
‎และเริ่มสงสัยว่ากีฬานี้มีคุณค่าอะไรจริงจังหรือไม่

1390
01:29:31,824 --> 01:29:34,952
‎ตลอดชีวิต ผมต้องเผชิญกับการค้นหาที่ไม่มีวันจบ

1391
01:29:35,036 --> 01:29:38,915
‎ที่ชายผิวดำทุกคนต้องผ่านก่อนจะเติบโต

1392
01:29:42,210 --> 01:29:43,961
‎แต่ผมเป็นแชมป์ระดับโลก

1393
01:29:46,130 --> 01:29:47,632
‎ความกดดันยังคงดำเนินต่อไป

1394
01:29:47,715 --> 01:29:49,467
‎ยังต้องลงสนามเล่นต่อไป

1395
01:29:49,550 --> 01:29:51,427
‎ต้องเผชิญหน้ากับคู่แข่งต่อไป

1396
01:29:53,012 --> 01:29:55,348
‎มีคนเดินเข้ามาหาผมที่บอสตันแล้วพูดว่า

1397
01:29:55,431 --> 01:29:58,643
‎"พวกแกจะทำไงล่ะทีนี้
‎ไม่มีคูซีย์คอยแบกทีมแล้ว"

1398
01:30:00,478 --> 01:30:01,687
‎ผมก็พูดแค่ว่า "เอ่อ…

1399
01:30:03,231 --> 01:30:06,025
‎ก็คงยากหน่อย เราต้องปรับตัว"

1400
01:30:06,109 --> 01:30:07,944
‎"แต่ช่วยสงเคราะห์ตัวเองหน่อยนะ

1401
01:30:08,027 --> 01:30:11,155
‎โทรไปที่บอสตันโกลบหรือดับเบิลยูบีซีก็ได้

1402
01:30:11,656 --> 01:30:15,576
‎ลองถามพวกเขาดูว่าสามปีที่ผ่านมา
‎ใครเป็นเอ็มวีพีของลีกกันแน่"

1403
01:32:01,057 --> 01:32:06,062
‎คำบรรยายโดย ศันสนีย์ โอบอ้อม