1
00:00:06,006 --> 00:00:08,258
‪(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:57,766 --> 00:00:59,225
‪หัวหน้าทีมมาทำอะไรเหรอครับ

3
00:00:59,934 --> 00:01:01,102
‪ผมอยากดูบัญชีน่ะ

4
00:01:01,186 --> 00:01:03,605
‪ได้รับอนุญาตจากท่านประธานอ๊กฮวังหรือยังครับ

5
00:01:04,189 --> 00:01:07,108
‪ถ้าอยากดูบัญชีของยมทูตอื่น
‪จะต้องได้รับอนุญาตงั้นเหรอ

6
00:01:07,192 --> 00:01:11,821
‪ครับ เรื่องการรักษาข้อมูลส่วนตัว
‪ทางจูมาดึงก็ค่อนข้างเคร่งครัดอยู่ครับ

7
00:01:16,534 --> 00:01:18,161
‪ผมอยากดูบัญชีของผม

8
00:01:21,414 --> 00:01:23,249
‪กรุณารอสักครู่นะครับ

9
00:01:36,429 --> 00:01:37,722
‪แปลกจังครับ

10
00:01:38,932 --> 00:01:42,185
‪ถึงหัวหน้าทีมจะสามารถดูชีวิต
‪เมื่อชาติก่อนของคุณได้

11
00:01:42,268 --> 00:01:45,230
‪แต่ชีวิตในชาติก่อนๆ นั้น
‪กลับถูกล็อกเอาไว้อยู่

12
00:01:46,481 --> 00:01:47,565
‪ถูกล็อกอยู่เหรอ

13
00:01:47,649 --> 00:01:49,025
‪มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ ด้วยสิ

14
00:01:49,609 --> 00:01:51,694
‪ผู้ที่สามารถดูได้มีเพียง

15
00:01:52,195 --> 00:01:53,488
‪ท่านประธานอ๊กฮวังครับ

16
00:01:54,072 --> 00:01:56,658
‪- ดูได้ยังไง
‪- เพราะท่านประธานเป็นคนล็อกครับ

17
00:01:59,828 --> 00:02:01,412
‪งั้นผมขอตัวนะครับ

18
00:02:04,040 --> 00:02:05,083
‪เดี๋ยวก่อน

19
00:02:06,167 --> 00:02:08,002
‪นอกจากผมแล้วยังมียมทูตที่ถูกล็อกอีกไหม

20
00:02:08,586 --> 00:02:09,796
‪สักครู่นะครับ

21
00:02:10,630 --> 00:02:12,340
‪ยังมีอีกหนึ่งตนครับ

22
00:02:14,217 --> 00:02:15,510
‪หัวหน้าทีมคูรยอน

23
00:02:35,405 --> 00:02:38,408
‪(ทีมนำทาง
‪พนักงาน จอนโบยุน)

24
00:02:41,411 --> 00:02:44,831
‪ฉันได้รับคำสั่งให้ย้ายมาที่นี่
‪ชื่อว่าจอนโบยุนค่ะ

25
00:02:49,836 --> 00:02:51,337
‪ไม่ได้เจอกันนานเลย

26
00:02:51,421 --> 00:02:53,089
‪ในที่สุดก็ได้เป็นพนักงานจูมาดึงสินะ

27
00:02:53,756 --> 00:02:55,133
‪คุณจำฉันได้ด้วยเหรอคะ

28
00:02:55,717 --> 00:02:57,719
‪ภายนอกเธอเปลี่ยนไปมากจนฉันเกือบจำไม่ได้

29
00:02:59,470 --> 00:03:02,724
‪ฉันตายตอนเป็นเด็ก
‪เลยคิดว่าคุณจะจำฉันไม่ได้ซะอีกค่ะ

30
00:03:03,308 --> 00:03:05,059
‪ไม่ใช่ว่ามีแค่เธอที่เป็นเคสพิเศษหรอก

31
00:03:05,810 --> 00:03:07,395
‪ฉันจำทุกคนที่ฉันนำทางมาได้

32
00:03:08,229 --> 00:03:11,190
‪ทางศูนย์ฝึกอบรมบอกว่าถ้าฉันใช้ร่างเด็ก

33
00:03:11,274 --> 00:03:13,318
‪อาจจะทำให้ผู้วายชนม์รู้สึกไม่สบายใจได้

34
00:03:13,401 --> 00:03:15,945
‪เลยให้ใช้ร่างของผู้ใหญ่น่ะค่ะ

35
00:03:16,029 --> 00:03:19,282
‪ว่าแต่สีผมแบบนี้จะทำให้พวกเขา
‪ไม่สบายใจหรือเปล่าคะ

36
00:03:19,949 --> 00:03:21,409
‪แค่ทำงานได้ดีก็พอแล้ว

37
00:03:25,330 --> 00:03:26,331
‪วันนี้

38
00:03:27,081 --> 00:03:28,541
‪เป็นวันตายของคนคนนั้นเหรอ

39
00:03:29,834 --> 00:03:31,920
‪ค่ะ ใช่แล้วค่ะ

40
00:03:35,840 --> 00:03:37,884
‪ปลายทางของชีวิตที่ทุกข์ทรมาน

41
00:03:38,843 --> 00:03:41,888
‪ถ้าได้เจอเธอก็น่าจะทำให้ตายตาหลับได้

42
00:03:42,472 --> 00:03:43,723
‪คอยนำทางให้ดีเถอะ

43
00:03:44,307 --> 00:03:45,892
‪ขอบคุณที่เอาใจใส่นะคะ

44
00:03:46,976 --> 00:03:47,810
‪หัวหน้าทีม

45
00:03:54,192 --> 00:03:55,360
‪หัวหน้าทีมคะ

46
00:03:56,486 --> 00:03:57,654
‪ฉัน…

47
00:03:58,738 --> 00:03:59,864
‪อยากจะบอกว่าฉัน

48
00:03:59,948 --> 00:04:04,118
‪เคารพและนับถือหัวหน้าทีม
‪มากที่สุดในโลกเลยล่ะค่ะ

49
00:04:12,585 --> 00:04:14,087
‪(ตอน 13: ฤดูใบไม้ผลิ)

50
00:04:14,170 --> 00:04:17,006
‪- เธอจะไปหาคุณยูบ๊กฮีเหรอ
‪- ค่ะ

51
00:04:17,090 --> 00:04:19,884
{\an8}‪เธอเป็นคนที่อยู่ในรายชื่อ
‪เฝ้าระวังของทีมเราเมื่อนานมาแล้ว

52
00:04:19,968 --> 00:04:21,886
{\an8}‪แต่หลังๆ มานี้ ค่าของเธอเพิ่มขึ้นมากค่ะ

53
00:04:24,264 --> 00:04:27,517
{\an8}‪ทีมจัดการวิกฤตกับทีมนำทาง
‪ไม่สามารถแยกจากกันได้เลยจริงๆ นะ

54
00:04:28,017 --> 00:04:28,977
{\an8}‪งานคราวนี้

55
00:04:29,644 --> 00:04:31,896
{\an8}‪จะมียมทูตใหม่จากทีมนำทางมาร่วมด้วย

56
00:04:31,980 --> 00:04:33,106
{\an8}‪ทีมนำทางเหรอคะ

57
00:04:34,482 --> 00:04:35,525
{\an8}‪ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วยคะ

58
00:04:35,608 --> 00:04:38,069
{\an8}‪จะมองว่าเป็นเคสที่คล้ายกับคุณอียองชอนก็คงได้

59
00:04:38,653 --> 00:04:41,322
{\an8}‪ทีมของเธอจะต้องช่วยผู้ที่คิดฆ่าตัวตาย

60
00:04:41,406 --> 00:04:45,118
{\an8}‪ส่วนพนักงานใหม่ของทีมนำทาง
‪จะมีหน้าที่นำทางผู้วายชนม์

61
00:04:46,369 --> 00:04:48,037
{\an8}‪คนที่พนักงานใหม่จะเป็นผู้นำทาง

62
00:04:48,121 --> 00:04:50,623
{\an8}‪เป็นผู้ที่มีความเกี่ยวข้องกับอดีตชาติของชเวจุนอุง

63
00:04:52,500 --> 00:04:54,669
{\an8}‪- อะไรนะคะ
‪- ถึงเจ้าตัวจะยังไม่รู้ก็เถอะ

64
00:04:56,754 --> 00:04:58,464
{\an8}‪มาพอดีเลย

65
00:05:01,676 --> 00:05:02,635
‪สวัสดีค่ะ ท่านประธาน

66
00:05:06,431 --> 00:05:07,724
‪หัวหน้าทีมคูรยอนสินะคะ

67
00:05:08,641 --> 00:05:10,393
‪- เธอรู้จักฉันเหรอ
‪- รู้จักสิคะ

68
00:05:10,476 --> 00:05:12,729
‪คุณโด่งดังที่สุดในจูมาดึงเลยนี่คะ

69
00:05:12,812 --> 00:05:15,606
‪ชื่อเสียงของคุณดังไปถึง
‪กลุ่มยมทูตใหม่ด้วยนะคะ

70
00:05:15,690 --> 00:05:16,691
‪ชื่อเสียล่ะไม่ว่า

71
00:05:17,358 --> 00:05:18,818
‪เอาเถอะ

72
00:05:18,901 --> 00:05:20,445
‪- ฉันเข้าใจแล้วค่ะ
‪- อือ

73
00:05:33,166 --> 00:05:34,500
‪มาทักทายกันหน่อย

74
00:05:35,001 --> 00:05:38,087
‪นี่ยมทูตใหม่จากทีมนำทาง
‪เธอจะมาร่วมงานกับเรา

75
00:05:38,171 --> 00:05:40,923
‪โห เด็กใหม่เหรอ

76
00:05:41,007 --> 00:05:43,468
‪ผมเองก็เคยมีช่วงเวลาแบบนั้น
‪เหมือนกันใช่ไหมครับ

77
00:05:47,055 --> 00:05:48,014
‪ขอฝากตัวด้วยนะคะ

78
00:05:48,598 --> 00:05:51,142
‪ครับ คุณโบยุน

79
00:05:51,225 --> 00:05:53,227
‪ชีวิตในบริษัทอาจจะลำบากสักหน่อย

80
00:05:53,311 --> 00:05:54,812
‪แต่ก็ทำตัวตามสบายเถอะครับ

81
00:05:54,896 --> 00:05:56,856
‪คิดซะว่าเป็นบ้านของคุณเอง

82
00:05:56,939 --> 00:05:58,357
‪ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

83
00:05:58,441 --> 00:06:00,401
‪ทีมจัดการวิกฤตก็มีลูกทีมดีๆ เยอะเลยนะคะ

84
00:06:03,321 --> 00:06:05,281
‪สมกับคำพูดที่ว่าคางคกขึ้นวอจริงๆ

85
00:06:06,282 --> 00:06:08,201
‪- มาทำงานกันเถอะ
‪- ค่ะ

86
00:06:09,952 --> 00:06:11,162
‪ยูบ๊กฮี

87
00:06:11,245 --> 00:06:12,288
‪อายุ 91 ปี

88
00:06:13,206 --> 00:06:16,542
‪มีลูกสาวหนึ่ง ลูกชายหนึ่ง
‪ส่วนสามีได้เสียชีวิตไปแล้วครับ

89
00:06:17,960 --> 00:06:19,712
‪มีฐานะร่ำรวยและไม่มีปัญหาอะไร

90
00:06:19,796 --> 00:06:21,380
‪กับหลานสาวและหลานชายก็รักกันดีครับ

91
00:06:22,590 --> 00:06:23,716
‪แล้วทำไม…

92
00:06:26,052 --> 00:06:27,762
‪คนที่คุณจะไปนำทางคือใครเหรอครับ

93
00:06:31,057 --> 00:06:33,976
{\an8}‪เธอคือคุณอีจองมุน ก่อนที่เธอจะจากโลกนี้ไป

94
00:06:34,060 --> 00:06:36,354
‪เธออยากพบกับคุณยูบ๊กฮีให้ได้ค่ะ

95
00:06:39,357 --> 00:06:40,942
‪ทั้งคู่เกี่ยวข้องกันยังไงนะ

96
00:06:45,071 --> 00:06:47,490
‪(รูปปั้นหญิงสาวแห่งสันติภาพ)

97
00:06:53,454 --> 00:06:54,747
‪(ภูเขา)

98
00:07:00,378 --> 00:07:01,295
‪คุณยูบ๊กฮี

99
00:07:13,933 --> 00:07:14,809
‪ไม่ต้องห่วงครับ

100
00:07:14,892 --> 00:07:17,895
‪ทีมของเรากำลังเช็ดรูปปั้นหญิงสาว
‪ให้สะอาดอยู่ครับ

101
00:07:20,440 --> 00:07:23,651
‪มีคนมากมายที่เดินผ่านไปเฉยๆ
‪ทำไมคุณต้องลำบากด้วย

102
00:07:25,153 --> 00:07:28,364
‪มีเพื่อนสมัยเด็กที่ฉันกำลังตามหา

103
00:07:28,448 --> 00:07:30,783
‪มาเป็นเวลานานค่ะ

104
00:07:31,451 --> 00:07:32,410
‪ฉันก็แค่…

105
00:07:33,202 --> 00:07:37,915
‪ภาวนาว่ามันจะยังไม่สายเกินไป
‪แล้วก็เที่ยวตามหายุนอีด้วยความร้อนใจค่ะ

106
00:07:38,833 --> 00:07:40,084
‪แต่ว่าเด็กคนนั้น…

107
00:07:40,918 --> 00:07:41,794
‪ยุนอี…

108
00:07:43,838 --> 00:07:47,133
‪ไม่นานมานี้ ฉันเพิ่งทราบความจริงที่ว่า
‪เธอเป็นนางบำเรอค่ะ

109
00:07:49,302 --> 00:07:51,429
‪ผมขอถามได้ไหมครับว่าคุณทราบได้ยังไง

110
00:07:53,681 --> 00:07:57,310
‪หลานชายของฉันกำลังศึกษา
‪ประวัติศาสตร์ในมหาลัย

111
00:07:58,186 --> 00:08:00,980
‪เขาค่อนข้างสนใจยุคสมัยที่เกาหลี
‪ถูกปกครองโดยญี่ปุ่นค่ะ

112
00:08:01,856 --> 00:08:05,318
‪เขาได้พิมพ์และรวบรวมภาพ
‪นางบำเรอของทหารญี่ปุ่น

113
00:08:05,401 --> 00:08:08,446
‪และฉันก็ได้เห็นมันโดยบังเอิญ

114
00:08:15,161 --> 00:08:18,623
‪ในบรรดาหญิงสาวอายุน้อยในภาพนี้

115
00:08:19,207 --> 00:08:20,374
‪มีเพื่อนสมัยเด็กของฉันค่ะ

116
00:08:21,417 --> 00:08:23,336
‪ไม่มีทางที่ฉันจะจำเธอไม่ได้ค่ะ

117
00:08:23,419 --> 00:08:26,380
‪เพราะเธอพันผ้าพันคอ
‪ที่ฉันเคยให้เธอเป็นของขวัญ

118
00:08:26,464 --> 00:08:30,218
‪ฉันคิดไม่ถึงมาก่อนเลยค่ะ ว่ายุนอี…

119
00:08:31,552 --> 00:08:33,679
‪จะกลายเป็นนางบำเรอของทหารญี่ปุ่น

120
00:08:34,889 --> 00:08:37,016
‪เพราะงั้นเวลาที่ฉันได้เห็นรูปปั้นหญิงสาว

121
00:08:37,600 --> 00:08:39,393
‪ฉันก็จะคิดถึงยุนอีเพื่อนของฉัน

122
00:08:39,477 --> 00:08:43,064
‪ทำให้ฉันเจ็บปวดใจและรู้สึกแย่ต่อเธอ

123
00:08:43,898 --> 00:08:44,732
‪เวลาฝนตก

124
00:08:44,815 --> 00:08:47,527
‪ฉันก็จะเอาร่มไปวาง เธอจะได้ไม่เปียกฝน

125
00:08:47,610 --> 00:08:48,986
‪อย่าตากฝนเลยนะ

126
00:08:49,904 --> 00:08:51,864
‪เวลามีคนชั่วมือบอนมาขีดเขียนเธอ

127
00:08:52,698 --> 00:08:54,242
‪ฉันก็จะช่วยลบให้สะอาดเหมือนเดิม

128
00:08:54,325 --> 00:08:56,953
‪ฉันใช้ชีวิตอยู่แบบนี้แหละค่ะ

129
00:09:02,750 --> 00:09:06,462
‪ถ้าฉันไม่ได้เข้าใจผิดไปเองละก็

130
00:09:07,129 --> 00:09:11,551
‪คุณทั้งสองน่าจะเป็นยมทูตจากปรโลกนะ

131
00:09:15,263 --> 00:09:16,097
‪ใช่แล้วค่ะ

132
00:09:17,515 --> 00:09:18,683
‪คุณรู้ได้ยังไงคะ

133
00:09:21,769 --> 00:09:24,897
‪พอฉันอายุปูนนี้
‪ลางสังหรณ์มันก็ทำงานไวเหลือเกิน

134
00:09:25,481 --> 00:09:28,317
‪ทำให้ฉันสังเกตเห็นในสิ่งที่คนอื่นๆ ไม่รู้

135
00:09:29,402 --> 00:09:32,196
‪ไหนจะพลังที่สัมผัสได้จากคุณทั้งสองอีก

136
00:09:34,198 --> 00:09:37,618
‪แต่เราไม่ได้จะมาเอาวิญญาณของคุณไปหรอกค่ะ

137
00:09:38,369 --> 00:09:41,414
‪- อะไรนะคะ
‪- การช่วยให้ผู้คนได้มีชีวิตอยู่ตามอายุขัย

138
00:09:42,415 --> 00:09:43,791
‪คืองานของเราค่ะ

139
00:09:44,959 --> 00:09:46,877
‪เรารู้ว่าคุณกำลังเตรียมจะฆ่าตัวตาย

140
00:09:48,045 --> 00:09:50,923
‪และกำลังจัดการกับชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยนี่คะ

141
00:09:52,592 --> 00:09:53,759
‪พวกคุณรู้ได้ยังไง

142
00:09:53,843 --> 00:09:55,177
‪เพราะความรู้สึกผิด

143
00:09:55,970 --> 00:09:57,430
‪ต่อยุนอีหรือเปล่าคะ

144
00:09:58,222 --> 00:09:59,181
‪ยุนอี…

145
00:09:59,765 --> 00:10:01,350
‪ยุนอีเพื่อนฉันยังอยู่ไหมคะ

146
00:10:02,143 --> 00:10:03,769
‪- หรือว่า…
‪- เธอตายไปนานแล้วค่ะ

147
00:10:12,194 --> 00:10:13,529
‪ตรงนี้

148
00:10:13,613 --> 00:10:14,447
‪คนนี้

149
00:10:17,450 --> 00:10:20,202
‪ลองไปพบคุณอีจองมุนเถอะนะคะ

150
00:10:22,038 --> 00:10:23,331
‪จนถึงตอนนี้

151
00:10:24,707 --> 00:10:29,170
‪ฉันมีชีวิตอยู่อย่างมั่งคั่งโดยไม่อิจฉาใคร
‪เลยไม่มีเรื่องอะไรให้เสียใจค่ะ

152
00:10:30,630 --> 00:10:35,134
‪แต่นั่นมันก่อนที่ฉันจะรู้ความจริงที่ว่า
‪ฉันเป็นคนที่ส่งยุนอีไปที่นั่นค่ะ

153
00:10:40,139 --> 00:10:42,391
‪ฉันไม่มีสิทธิ์จะไปพบเธอหรอกค่ะ

154
00:10:43,684 --> 00:10:47,229
‪เพราะฉันทำบาปเอาไว้ทั้งกับยุนอีและเธอค่ะ

155
00:10:47,313 --> 00:10:49,190
‪คุณอาจจะเสียใจมากกว่านี้ก็ได้นะครับ

156
00:10:49,899 --> 00:10:51,942
‪เพราะเวลาไม่เคยรอใครครับ

157
00:10:52,860 --> 00:10:56,072
‪คุณอีจองมุนเหลืออายุขัยอีกไม่มากแล้วค่ะ

158
00:10:57,156 --> 00:10:59,575
‪เธออยากเจอคุณที่ยังคงจดจำยุนอีได้

159
00:11:01,118 --> 00:11:04,538
‪เลยยังคงมีชีวิตอยู่ด้วยความตั้งใจแรงกล้าค่ะ

160
00:11:06,749 --> 00:11:09,585
‪ลองไปพบเธอก่อนแล้วค่อยตัดสินใจเถอะนะคะ

161
00:11:27,978 --> 00:11:29,480
‪น่าน้อยใจชะมัดเลย

162
00:11:30,022 --> 00:11:32,274
‪คนเราต้องเสียสติกันแค่ไหน
‪ถึงได้มาขีดเขียนแบบนี้

163
00:11:32,358 --> 00:11:35,236
‪ฉันแค่หวังว่าคนที่เขียนจะไม่ใช่คนเกาหลีนะคะ

164
00:11:35,319 --> 00:11:37,571
‪เพราะหินที่ถูกปาจากฝ่ายเดียวกัน
‪ทำให้เจ็บกว่า

165
00:11:51,085 --> 00:11:51,961
‪หนาวเหรอคะ

166
00:11:52,461 --> 00:11:54,422
‪ก็แล้วทำไมจะต้องถอดเสื้อตัวนอกออกด้วยล่ะ

167
00:11:54,505 --> 00:11:55,631
‪เอ่อ คือว่า…

168
00:11:56,590 --> 00:11:58,175
‪เหมือนเธอจะดูหนาวอยู่หน่อยๆ

169
00:12:01,220 --> 00:12:04,557
‪ว่าแต่อะไรดลใจให้คุณโบยุน
‪ไปทำงานที่ทีมนำทางเหรอครับ

170
00:12:05,307 --> 00:12:06,684
‪ไม่กลัวหัวหน้าทีมจุงกิลเหรอครับ

171
00:12:07,435 --> 00:12:11,897
‪ครั้งแรกที่ฉันได้เจอกับหัวหน้าทีมพัคจุงกิล
‪เป็นช่วงที่เกาหลีถูกปกครองโดยญี่ปุ่น

172
00:12:12,815 --> 00:12:14,859
‪ตอนนั้นทุกอย่างมันมืดมนไปหมดค่ะ

173
00:12:14,942 --> 00:12:18,654
‪เพราะเราถูกเหยียบย่ำอย่างโหดเหี้ยม
‪ด้วยเหตุผลที่ว่าเราเป็นประเทศที่ไร้อำนาจ

174
00:12:18,737 --> 00:12:22,032
‪แต่ปรโลกก็น่าจะแบ่ง
‪ไปตามประเทศไม่ใช่เหรอครับ

175
00:12:22,116 --> 00:12:23,159
‪ใช่แล้วค่ะ

176
00:12:23,242 --> 00:12:25,953
‪ตอนนั้นจูมาดึงก็ลำบากไม่น้อยเลยค่ะ

177
00:12:29,665 --> 00:12:31,167
‪"ได้โปรด ไว้ชีวิตผมเถอะ"

178
00:12:31,750 --> 00:12:34,336
‪"ไว้ชีวิตผมเถอะ ขอร้องล่ะครับ"

179
00:12:34,420 --> 00:12:36,088
‪เล่นซะเหมือนเชียว

180
00:12:36,172 --> 00:12:37,631
‪ถ้าอยากจะมีชีวิตอยู่ขนาดนั้น

181
00:12:37,715 --> 00:12:40,134
‪ก็ควรไปเกิดในจักรวรรดิญี่ปุ่นสิ

182
00:12:40,217 --> 00:12:42,720
‪นั่นสิ โง่ชะมัด ไอ้พวกโชซอนเอ๊ย

183
00:12:44,096 --> 00:12:46,265
‪ผมอยากเจอแม่กับพี่สาวครับ

184
00:12:46,348 --> 00:12:48,517
‪ให้ผมได้ไปเหยียบ
‪แผ่นดินบ้านเกิดสักครั้งเถอะครับ

185
00:12:48,601 --> 00:12:50,060
‪- ขอร้อง…
‪- หนวกหู

186
00:12:52,730 --> 00:12:53,981
‪นี่คุณทำอะไรน่ะ

187
00:12:54,064 --> 00:12:55,149
‪เขายังเด็กอยู่แท้ๆ

188
00:12:55,232 --> 00:12:57,485
‪ทำไมเราจะต้องไปปรโลกของญี่ปุ่นด้วยล่ะคะ

189
00:12:57,568 --> 00:12:58,777
‪หุบปากซะ

190
00:12:58,861 --> 00:13:02,740
‪เจ้าพวกวิญญาณไร้ประเทศจะไปมี
‪แผ่นดินบ้านเกิดและปรโลกที่ไหนกันล่ะ

191
00:13:02,823 --> 00:13:04,116
‪ไอ้พวกโชซอนโสโครก

192
00:13:04,700 --> 00:13:05,868
‪ทุเรศสิ้นดี

193
00:13:05,951 --> 00:13:08,287
‪ไอ้พวกญี่ปุ่นสันดานต่ำเอ๊ย

194
00:13:08,787 --> 00:13:10,414
‪เป็นแค่คนโชซอนที่ไร้ค่ากว่าแมลง

195
00:13:10,498 --> 00:13:12,875
‪แกกล้าดูถูกเหยียดหยามยมทูตแห่งจักรวรรดิเหรอ

196
00:13:12,958 --> 00:13:15,503
‪ขนาดตายไปแล้วก็ยังอยากจะเจ็บตัวว่างั้น

197
00:13:16,629 --> 00:13:18,172
‪ทำไมพวกเรา

198
00:13:18,255 --> 00:13:20,257
‪ยังจะต้องตามพวกแกไปทั้งที่ตายแล้วด้วย

199
00:13:20,341 --> 00:13:21,300
‪ก็ได้

200
00:13:21,383 --> 00:13:23,969
‪ถ้านั่นคือความปรารถนาของพวกแก
‪ฉันจะทำให้พวกแกสมหวังเอง

201
00:13:24,053 --> 00:13:25,888
‪ฉันจะฟันวิญญาณของพวกแกให้หมด

202
00:13:25,971 --> 00:13:27,014
‪หยุด

203
00:13:29,767 --> 00:13:30,643
‪นั่นใครน่ะ

204
00:13:31,810 --> 00:13:32,895
‪เดี๋ยวนะ

205
00:13:32,978 --> 00:13:34,063
‪นั่นไม่ใช่วิญญาณคนตาย

206
00:13:34,146 --> 00:13:35,606
‪หมายความว่ายังไง

207
00:13:36,106 --> 00:13:38,484
‪ข้าคือหัวหน้ายมทูต
‪ฝ่ายจัดการนำทางในปรโลกของโชซอน

208
00:13:39,318 --> 00:13:40,194
‪พัคจุงกิล

209
00:13:40,778 --> 00:13:44,156
‪ข้าไม่ต้องการให้เกิดการปะทะโดยไม่จำเป็น
‪ส่งวิญญาณเหล่านั้นมาแต่โดยดีเถิด

210
00:13:44,240 --> 00:13:47,785
‪พูดอะไรไร้สาระ ประเทศของพวกแก
‪มันหายไปตั้งนานแล้ว

211
00:13:55,793 --> 00:13:57,294
‪จงไปบอกหัวหน้าของพวกเจ้าซะ

212
00:13:57,378 --> 00:14:00,506
‪ว่ายมทูตของโชซอน
‪จะเป็นผู้พาวิญญาณของโชซอนไป

213
00:14:01,799 --> 00:14:03,300
‪และจะไม่ยอมให้ล้ำเส้นอีก

214
00:14:04,343 --> 00:14:05,761
‪จงถอยไปซะ

215
00:14:20,109 --> 00:14:22,236
‪ดวงวิญญาณของโชซอน จงตามข้ามา

216
00:14:22,319 --> 00:14:23,988
‪- โอ้โฮ
‪- รอดแล้วเรา

217
00:14:24,071 --> 00:14:26,490
‪- ไปกันเถอะ
‪- เร็วเข้า

218
00:14:26,574 --> 00:14:29,577
‪เขาเป็นคนที่ฉันเคารพและนับถือที่สุดในโลกค่ะ

219
00:14:30,286 --> 00:14:32,371
‪ฉันได้เป็นยมทูตก็เพราะเขาค่ะ

220
00:14:32,454 --> 00:14:33,289
‪อ๋อ

221
00:14:34,832 --> 00:14:37,334
‪ทำไมคนแบบนั้น
‪ถึงเกลียดทีมจัดการวิกฤตจังครับ

222
00:14:38,252 --> 00:14:39,211
‪ไม่รู้สิคะ

223
00:14:39,837 --> 00:14:41,797
‪เขาคงจะมีเหตุผลของเขาน่ะค่ะ

224
00:14:44,425 --> 00:14:46,844
‪(โรงพยาบาลโซลคังซอง)

225
00:14:54,602 --> 00:14:55,436
‪ทางนี้ครับ

226
00:15:43,692 --> 00:15:45,486
‪(โสเภณีโชซอน)

227
00:15:48,739 --> 00:15:49,615
‪คุณคือ…

228
00:15:51,283 --> 00:15:54,119
‪เพื่อนที่อยู่บ้านเกิดเดียวกันกับยุนอีใช่ไหมคะ

229
00:15:55,287 --> 00:15:56,413
‪ขอบคุณนะคะ

230
00:15:57,039 --> 00:16:00,542
‪ฉันชื่อว่าอีจองมุนค่ะ

231
00:16:01,377 --> 00:16:02,795
‪ฉันรอคุณอยู่ค่ะ

232
00:16:08,842 --> 00:16:13,222
‪ฉันจำสิ่งที่ยุนอีเคยพูดได้แล้วล่ะค่ะ

233
00:16:13,931 --> 00:16:17,893
‪เธอบอกว่ามีพี่สาวคนสนิทอยู่ที่บ้านเกิด

234
00:16:20,020 --> 00:16:23,524
‪ฉันส่งยุนอีไปที่นั่นเองค่ะ

235
00:16:24,358 --> 00:16:25,651
‪คุณน่ะเหรอคะ

236
00:16:30,322 --> 00:16:31,448
‪ค่ะ

237
00:16:35,995 --> 00:16:38,414
‪แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนาน

238
00:16:39,164 --> 00:16:43,252
‪แต่คนที่มาหาฉัน
‪และมองฉันด้วยแววตาแบบนั้น

239
00:16:44,336 --> 00:16:46,255
‪มีแค่ไม่กี่คนหรอกค่ะ

240
00:16:48,757 --> 00:16:51,885
‪ฉันคิดว่ามันน่าจะมีที่มาที่ไปนะคะ

241
00:16:52,886 --> 00:16:55,014
‪เรื่องที่ฉันสร้างบาปสร้างกรรมเอาไว้

242
00:16:55,514 --> 00:16:57,933
‪มันคือความจริงที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงค่ะ

243
00:16:59,810 --> 00:17:02,938
‪ถึงฉันจะเล่าเหตุผลให้ฟัง
‪มันก็คงเป็นแค่คำแก้ตัว

244
00:17:05,149 --> 00:17:06,608
‪ไม่เลยค่ะ

245
00:17:07,568 --> 00:17:10,029
‪มีหลายคนที่พยายามปกปิดความผิด

246
00:17:10,112 --> 00:17:14,575
‪จนไม่กล้าที่จะพูดแก้ตัวเลยด้วยซ้ำค่ะ

247
00:17:16,493 --> 00:17:17,828
‪ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

248
00:17:18,746 --> 00:17:20,956
‪เชิญพูดมาได้ตามสบายเลยค่ะ

249
00:17:27,171 --> 00:17:28,130
‪ไหนดูหน่อยซิ

250
00:17:28,630 --> 00:17:31,133
‪- แต่นแต๊น
‪- จะเหมือนของพี่หรือเปล่านะ

251
00:17:31,216 --> 00:17:36,930
‪ยุนอีเป็นเพื่อนสมัยเด็ก
‪ที่ไม่ต่างอะไรจากน้องสาวแท้ๆ ของฉันเลยค่ะ

252
00:17:42,811 --> 00:17:45,606
‪ฉันกับยุนอีอายุห่างกันแค่หนึ่งปี

253
00:17:45,689 --> 00:17:48,567
‪เราเติบโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็กค่ะ

254
00:17:49,651 --> 00:17:53,781
‪พอฉันซึ่งมีฐานะทางบ้านที่ร่ำรวยกว่า
‪กลับมาจากโรงเรียน

255
00:17:54,531 --> 00:17:58,702
‪เธอจะถามฉันเสมอว่าวันนี้เรียนอะไรมา

256
00:18:01,455 --> 00:18:03,373
‪ในบรรดาพวกเราก็มีแค่ยุนอี

257
00:18:04,833 --> 00:18:07,294
‪ที่รู้ภาษาญี่ปุ่นเพียงคนเดียวค่ะ

258
00:18:08,504 --> 00:18:11,673
‪นั่นก็เป็นเพราะคุณสินะคะ

259
00:18:12,800 --> 00:18:14,718
‪ถึงมันจะเป็นยุคแห่งโศกนาฏกรรม

260
00:18:14,802 --> 00:18:17,513
‪แต่ฉันกับยุนอีที่ยังไร้เดียงสาก็มีความสุขกันดีค่ะ

261
00:18:19,681 --> 00:18:22,559
‪ตอนนั้นที่เราได้หัวเราะด้วยกันและพูดคุยกัน

262
00:18:24,144 --> 00:18:26,647
‪มันยังคงเด่นชัดอยู่เลยค่ะ

263
00:18:27,356 --> 00:18:28,190
‪- ใช่แล้ว
‪- แบบนี้

264
00:18:28,273 --> 00:18:29,441
‪- นั่นแหละ
‪- ถูกต้อง

265
00:18:29,525 --> 00:18:30,400
‪แล้วก็…

266
00:18:31,068 --> 00:18:32,778
‪จากนั้นก็แบบนี้

267
00:18:32,861 --> 00:18:33,779
‪ยุนอี

268
00:18:33,862 --> 00:18:35,197
‪โอ๊ะ พ่อคะ

269
00:18:35,989 --> 00:18:37,991
‪- บ๊กฮีอยู่นี่เองเหรอ
‪- สวัสดีค่ะ

270
00:18:38,075 --> 00:18:38,951
‪จ้า

271
00:18:39,034 --> 00:18:40,661
‪เราขุดมันฝรั่งมา เดี๋ยวต้มให้กินนะ

272
00:18:40,744 --> 00:18:42,079
‪ดีค่ะ

273
00:18:42,162 --> 00:18:43,288
‪จ้ะ

274
00:18:44,081 --> 00:18:45,833
‪- น่าอร่อยจัง
‪- น่ากินสุดๆ เลย

275
00:18:45,916 --> 00:18:47,835
‪- ร้อนจัง
‪- ร้อนนะเนี่ย

276
00:18:47,918 --> 00:18:49,044
‪ร้อนจี๋เลย

277
00:18:50,129 --> 00:18:51,130
‪ยุนอี ลองชิมสิ

278
00:18:51,213 --> 00:18:52,089
‪- ค่ะ
‪- นี่

279
00:18:52,172 --> 00:18:53,048
‪อ้ำ

280
00:18:53,549 --> 00:18:55,676
‪- เป็นไง อร่อยไหม
‪- อือ

281
00:18:55,759 --> 00:18:57,511
‪- อร่อยมากเลยเหรอ
‪- พี่ลองกินดูสิ

282
00:18:57,594 --> 00:18:59,054
‪แต่ว่า…

283
00:18:59,138 --> 00:19:02,432
‪วันที่แสนจะสงบสุขแบบนั้น
‪ก็คงอยู่ได้ไม่นาน

284
00:19:04,935 --> 00:19:08,522
‪คุณพ่อของยุนอีได้ล้มป่วยลงค่ะ

285
00:19:09,106 --> 00:19:11,650
‪ทำให้เขาไม่สามารถทำงานได้อีกต่อไป

286
00:19:12,484 --> 00:19:17,030
‪แล้วฉันก็บังเอิญได้เห็นโฆษณาในหนังสือพิมพ์ค่ะ

287
00:19:17,865 --> 00:19:21,702
‪ฉันเลยคิดว่ามันน่าจะมีประโยชน์
‪กับยุนอีเป็นอย่างมากค่ะ

288
00:19:21,785 --> 00:19:24,246
‪- พวกเขาจะให้ไปทำงานโรงงานในญี่ปุ่น
‪- อือ

289
00:19:24,329 --> 00:19:26,665
‪แถมยังให้บ้าน แล้วก็ให้เงินเยอะด้วยนะ

290
00:19:27,332 --> 00:19:29,084
‪ฉันลองถามครูคิโนะชิตะแล้ว

291
00:19:29,168 --> 00:19:30,752
‪- เป็นที่ที่ไม่เลวเลยล่ะ
‪- จริงเหรอ

292
00:19:31,753 --> 00:19:32,629
‪ขอบคุณนะ พี่

293
00:19:32,713 --> 00:19:34,464
‪เรื่องแค่นี้เอง

294
00:19:34,548 --> 00:19:37,634
‪ดูตรงนี้นะ มันบอกไว้ว่าจะให้บ้าน

295
00:19:37,718 --> 00:19:41,430
‪ฉันมันโง่จริงๆ ที่แนะนำมันให้กับยุนอี

296
00:19:41,513 --> 00:19:44,308
‪โดยไม่รู้สึกเอะใจอะไรเลยแม้แต่น้อยค่ะ

297
00:19:47,227 --> 00:19:48,979
‪เอามาได้แล้ว เดี๋ยวฉันถือเอง

298
00:19:55,402 --> 00:19:56,278
‪อะไรเหรอ

299
00:19:56,361 --> 00:19:58,197
‪ใส่เสื้อผ้าให้อุ่นๆ เอาไว้นะ

300
00:19:58,280 --> 00:20:00,324
‪นี่เป็นของรักของหวงของพี่นี่นา

301
00:20:01,116 --> 00:20:02,910
‪ถ้าต้องให้เธอ ฉันก็ไม่เสียดายสักนิด

302
00:20:04,536 --> 00:20:05,579
‪เวลาหิว

303
00:20:05,662 --> 00:20:07,706
‪เอาเงินที่พี่ให้ไปซื้อของอร่อยๆ กินนะ

304
00:20:07,789 --> 00:20:11,126
‪ไม่ต้องห่วงหรอก
‪ฉันจะหาเงินให้ได้เยอะๆ แล้วจะกลับมา

305
00:20:17,382 --> 00:20:18,300
‪ฉันคงจะคิดถึงเธอ

306
00:20:19,384 --> 00:20:20,219
‪เหมือนกัน

307
00:20:23,722 --> 00:20:24,723
‪ดูแลตัวเองดีๆ นะ

308
00:20:28,894 --> 00:20:30,312
‪เมื่อเวลาผ่านไป

309
00:20:31,647 --> 00:20:33,023
‪เกาหลีก็ได้รับเอกราช

310
00:20:33,732 --> 00:20:36,193
‪แต่แล้วก็เกิดสงครามขึ้นอีกครั้ง

311
00:20:37,778 --> 00:20:40,447
‪พอมีชีวิตอยู่ไปแบบนั้น ฉันก็มาถึงจุดนี้ค่ะ

312
00:20:41,740 --> 00:20:45,953
‪เพราะโชคชะตาเป็นใจ
‪ทำให้ฉันได้ใช้ชีวิตดีๆ เสมอมาค่ะ

313
00:20:48,288 --> 00:20:49,581
‪ฉันคิดว่า

314
00:20:50,207 --> 00:20:54,127
‪ยุนอีเองก็น่าจะสุขสบายดี
‪อยู่ที่ไหนสักแห่งค่ะ

315
00:20:54,711 --> 00:20:58,173
‪คำพูดมันท่วมท้นจนพูดไม่ออกเลยค่ะ

316
00:20:58,257 --> 00:21:00,259
‪และฉันก็ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

317
00:21:00,342 --> 00:21:02,469
‪พวกเขามาลากฉันไปที่ไหนก็ไม่รู้

318
00:21:02,552 --> 00:21:05,973
‪แล้วก็ถอดเสื้อผ้าของฉัน
‪เพื่อสนองความใคร่ของตัวเอง

319
00:21:06,056 --> 00:21:08,684
‪พวกเขาทำอะไรตามอำเภอใจ
‪ซึ่งฉันไม่อาจ…

320
00:21:08,767 --> 00:21:12,729
‪มีเรื่องน่าอนาถใจแบบนั้นเกิดขึ้นด้วยเหรอเนี่ย

321
00:21:12,813 --> 00:21:17,109
‪ถึงย่าจะเคยอยู่ในยุคสมัยนั้น
‪แต่ย่าก็ไม่เคยได้ยินเรื่องนั้นเลยสักครั้ง

322
00:21:17,192 --> 00:21:18,026
‪ย่าครับ

323
00:21:18,110 --> 00:21:19,194
‪ว่ายังไง

324
00:21:19,278 --> 00:21:20,112
‪ไม่ใช่แบบนั้นเลยครับ

325
00:21:21,029 --> 00:21:21,863
‪หือ

326
00:21:23,573 --> 00:21:24,449
‪อะไร…

327
00:21:24,533 --> 00:21:27,411
‪แม้แต่ตอนที่มีหญิงซึ่งเคยเป็นนางบำเรอ
‪รวบรวมความกล้า

328
00:21:27,494 --> 00:21:29,788
‪และออกมาพูดทุกอย่างให้ชาวโลกได้รู้

329
00:21:29,871 --> 00:21:32,958
‪ฉันก็ยังไม่เชื่อเลยค่ะ

330
00:21:33,917 --> 00:21:35,210
‪แล้วอยู่มาวันหนึ่ง

331
00:21:35,836 --> 00:21:40,757
‪ฉันบังเอิญได้เห็นเอกสารที่หลานชายของฉัน
‪รวบรวมเอาไว้เพื่อทำวิทยานิพนธ์

332
00:21:42,259 --> 00:21:43,343
‪และฉันก็เจอ

333
00:21:44,803 --> 00:21:46,805
‪ยุนอีในภาพถ่ายค่ะ

334
00:21:53,395 --> 00:21:54,521
‪(รู้จักนางบำเรอของทหารญี่ปุ่นหรือไม่)

335
00:21:54,604 --> 00:21:55,939
‪ตั้งแต่วันนั้นฉัน…

336
00:21:56,732 --> 00:21:59,901
‪ก็ได้เริ่มศึกษาเกี่ยวกับ
‪หญิงซึ่งเคยเป็นนางบำเรอค่ะ

337
00:22:02,029 --> 00:22:03,822
‪โธ่ คุณพระคุณเจ้าช่วย

338
00:22:03,905 --> 00:22:06,408
{\an8}‪พอฉันได้เผชิญหน้ากับความเป็นจริง

339
00:22:06,491 --> 00:22:09,494
‪ความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้น
‪ทำให้ฉันหายใจไม่ออกเลยค่ะ

340
00:22:12,581 --> 00:22:16,835
‪ยุนอีต้องถูกเหยียดหยามศักดิ์ศรีถึงขนาดนั้น

341
00:22:18,170 --> 00:22:20,922
‪และสุดท้ายก็ต้องจากโลกนี้ไป

342
00:22:21,465 --> 00:22:23,258
‪ทุกอย่างมันเป็นเพราะฉันค่ะ

343
00:22:25,010 --> 00:22:28,972
‪เพราะงั้นฉันก็เลยมาหาคุณ
‪ทั้งที่รู้สึกละอายใจเป็นอย่างมากค่ะ

344
00:22:29,598 --> 00:22:32,267
‪เพราะฉันอยากฟังเรื่องเกี่ยวกับยุนอีน่ะค่ะ

345
00:22:37,314 --> 00:22:38,356
‪ยุนอี…

346
00:22:39,566 --> 00:22:42,027
‪เป็นเด็กที่สดใสร่าเริงมากๆ ค่ะ

347
00:22:49,951 --> 00:22:54,289
‪ไม่ว่าเมื่อไหร่ เธอก็ไม่เคยหมดหวังเลยค่ะ

348
00:23:12,349 --> 00:23:13,642
‪สวยจัง

349
00:23:14,893 --> 00:23:19,064
‪เธอบอกว่าขอเพียงแค่ไม่ยอมแพ้กับชีวิต
‪สักวันฤดูใบไม้ผลิ

350
00:23:19,147 --> 00:23:24,653
‪ก็จะต้องมาเยือนอย่างแน่นอน
‪เธอพูดแบบนั้นพร้อมกับยิ้มอย่างสดใสอยู่เสมอค่ะ

351
00:23:42,587 --> 00:23:44,381
‪มันคงไม่ใช่ที่ที่แปลกๆ หรอก

352
00:23:44,464 --> 00:23:47,384
‪ใช่แล้ว ทำงานแค่สามปีก็พอ สามปีเท่านั้น

353
00:23:49,886 --> 00:23:53,181
‪ฉันไม่ไปแล้วค่ะ ขอลงรถด้วยค่ะ
‪ฉันอยากกลับบ้านค่ะ

354
00:23:53,265 --> 00:23:57,477
‪ฉันลองคิดดูแล้ว ฉันคงทำไม่ได้หรอกค่ะ
‪ฉันอยากเจอแม่ของฉันค่ะ

355
00:24:10,532 --> 00:24:11,533
‪ขอบคุณค่ะ

356
00:24:20,792 --> 00:24:21,918
‪ยังมีใคร…

357
00:24:22,878 --> 00:24:25,130
‪อยากจะกลับบ้านอยู่อีกไหม

358
00:24:30,051 --> 00:24:31,136
‪ฉันเอง

359
00:24:31,928 --> 00:24:33,889
‪และเด็กคนอื่นๆ ที่อยู่บนรถคันนั้น

360
00:24:34,514 --> 00:24:41,062
‪รับรู้ได้ทันทีว่าที่ที่เราจะไปนั้น
‪ไม่ใช่โรงงานธรรมดาทั่วไปค่ะ

361
00:24:45,066 --> 00:24:46,401
‪อย่านะคะ

362
00:24:49,613 --> 00:24:51,198
‪เดินไปสิวะ

363
00:24:53,241 --> 00:24:54,075
‪เข้าไป

364
00:24:56,328 --> 00:24:57,537
‪เฮ้ย

365
00:24:57,621 --> 00:24:58,538
‪แกน่ะ

366
00:25:02,167 --> 00:25:03,335
‪รอตรงนี้ก่อน

367
00:25:03,919 --> 00:25:07,005
‪พวกเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าของเรา

368
00:25:07,923 --> 00:25:10,675
‪และจับเราใส่เข้าห้องที่เรียงรายเป็นแนวยาว

369
00:25:11,468 --> 00:25:13,803
‪ตามทางเดินไปห้องละคนค่ะ

370
00:26:11,278 --> 00:26:12,112
‪ทำไม

371
00:26:16,032 --> 00:26:16,992
‪มีเรื่องอะไรเหรอ

372
00:26:18,201 --> 00:26:19,035
‪แปลกจัง

373
00:26:20,620 --> 00:26:22,038
‪ประจำเดือนฉันไม่มาเลย

374
00:26:32,549 --> 00:26:33,633
‪ถกแขนเสื้อขึ้น

375
00:26:36,469 --> 00:26:40,682
‪แม้แต่ในตอนนี้ เหล่าทหาร
‪ต่างก็กำลังล้มตายเพื่อองค์จักรพรรดิ

376
00:26:41,266 --> 00:26:43,393
‪เราไม่ว่างมารักษาคนโชซอนหรอกนะ

377
00:26:43,977 --> 00:26:46,396
‪เราทุกคนต่างก็เป็นห่วงเด็กคนนั้น

378
00:26:46,479 --> 00:26:48,148
‪- ถอยไปซะ
‪- แต่ทุกคน…

379
00:26:48,231 --> 00:26:52,861
‪ต่างก็ตกอยู่ในสถานการณ์
‪ที่ขนาดจะดูแลร่างกายตัวเองยังยากค่ะ

380
00:26:54,404 --> 00:26:58,575
‪และฉันก็กลัวว่าจะถูกพวกเขาทุบตี
‪ถ้าฉันเข้าไปดูแลเธอ

381
00:26:59,534 --> 00:27:01,578
‪มัวแต่ตีตนก่อนไข้

382
00:27:04,331 --> 00:27:05,832
‪เพราะเราเป็นแค่…

383
00:27:06,541 --> 00:27:09,210
‪ของที่ใช้แล้วทิ้งก็แค่นั้นค่ะ

384
00:27:10,211 --> 00:27:12,714
‪ตราบใดที่ร่างกายช่วงล่างยังปกติดี

385
00:27:12,797 --> 00:27:16,009
‪เราก็จะต้องรับมือกับพวกทหารจนตาย

386
00:27:16,676 --> 00:27:21,598
‪พอตายแล้วก็แค่ถูกเอาไปทิ้งกลางเนินเขา
‪ไม่ต่างอะไรจากของที่ใช้แล้วทิ้ง

387
00:27:26,019 --> 00:27:28,897
‪กลับไปห้องเธอซะ ถ้าถูกจับได้ขึ้นมาจะทำยังไง

388
00:27:29,481 --> 00:27:30,732
‪- ตอนนั้น…
‪- ช่างมันเถอะ

389
00:27:30,815 --> 00:27:36,696
‪คนที่เริ่มเข้าไปดูแลเด็กคนนั้นก่อนก็คือยุนอีค่ะ

390
00:27:39,991 --> 00:27:41,076
‪เฮ้ย ตรงนั้นน่ะ

391
00:27:41,159 --> 00:27:42,660
‪ทำอะไรกันอยู่งั้นเหรอ

392
00:27:46,706 --> 00:27:49,376
‪อยากตายนักหรือไง กล้าดียังไงมาลองดีกับฉัน

393
00:27:49,959 --> 00:27:51,669
‪รออยู่ตรงนี้เงียบๆ เลย

394
00:27:51,753 --> 00:27:55,256
‪พวกคุณคงรู้สึกรำคาญ
‪ฉันเลยมาดูแลเธอแทนค่ะ

395
00:27:55,340 --> 00:27:59,803
‪ถ้าหากว่าเด็กคนนั้นตาย
‪ฉันจะเป็นคนจัดการให้เองค่ะ

396
00:28:08,561 --> 00:28:12,816
‪แม้ว่าหลังจากนั้น ทุกครั้งที่เธอ
‪ถูกทหารจับได้ว่าคอยดูแลเด็กคนนั้น

397
00:28:12,899 --> 00:28:15,402
‪เธอก็มักจะถูกเฆี่ยนตีอยู่ตลอดเวลา

398
00:28:15,485 --> 00:28:19,489
‪แต่ยุนอีก็ยังคงดูแลเธอไม่หยุดเลยค่ะ

399
00:28:23,785 --> 00:28:26,329
‪ทำคนเดียวมันเหนื่อยนะ มาทำด้วยกันเถอะ

400
00:28:27,247 --> 00:28:29,958
‪ในที่สุด เด็กคนอื่นๆ

401
00:28:30,458 --> 00:28:34,421
‪ก็เริ่มทยอยกันมาช่วยทีละคนสองคนค่ะ

402
00:28:51,312 --> 00:28:52,313
‪อย่าเข้ามานะ

403
00:28:52,981 --> 00:28:53,857
‪เฮ้ย

404
00:28:54,774 --> 00:28:58,069
‪รู้ไหมว่าทำไมแกต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้

405
00:28:58,153 --> 00:29:00,822
‪เพราะแกคือคนโชซอนไงล่ะ

406
00:29:17,839 --> 00:29:22,343
‪แม้แต่ในฝัน ฉันก็คิดแต่เรื่องที่ต้อง
‪คอยสนองความใคร่ให้กับพวกทหารญี่ปุ่น

407
00:29:23,595 --> 00:29:26,556
‪ทำให้ฉันหมดอาลัยตายอยากกับชีวิตค่ะ

408
00:29:27,307 --> 00:29:30,810
‪ฉันเลยตัดสินใจที่จะปลิดชีวิตตัวเองทิ้งซะ

409
00:29:44,908 --> 00:29:45,950
‪พี่จองมุน

410
00:29:48,369 --> 00:29:49,245
‪พี่

411
00:29:53,208 --> 00:29:54,125
‪พี่คะ

412
00:29:59,464 --> 00:30:00,673
‪เอาคืนมา

413
00:30:00,757 --> 00:30:01,674
‪ฉันบอกให้คืนมาไง

414
00:30:05,386 --> 00:30:06,971
‪คิดว่าตัวเองเป็นใคร

415
00:30:07,055 --> 00:30:08,473
‪มาขวางฉันทำไม

416
00:30:08,556 --> 00:30:11,518
‪เธอเป็นใคร คิดว่าตัวเองเป็นใครงั้นเหรอ

417
00:30:12,811 --> 00:30:15,563
‪ฉันไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว

418
00:30:27,367 --> 00:30:33,248
‪การกระทำที่ไม่ได้พิเศษอะไร
‪กลับเป็นการปลอบใจที่แสนจะยิ่งใหญ่

419
00:30:36,417 --> 00:30:37,377
‪หงุดหงิดชะมัด

420
00:30:38,044 --> 00:30:40,004
‪ฉันคิดว่าคราวนี้จะทำสำเร็จแล้วแท้ๆ

421
00:30:42,298 --> 00:30:43,675
‪ทุกอย่างเป็นเพราะเธอนั่นแหละ

422
00:30:43,758 --> 00:30:44,926
‪ถ้าเธอไม่เข้ามายุ่ง…

423
00:30:47,178 --> 00:30:48,179
‪ขอโทษนะ พี่

424
00:30:52,225 --> 00:30:54,811
‪ทั้งที่เธอไม่เคยจะได้ดูแลร่างกายตัวเอง

425
00:30:55,728 --> 00:30:58,314
‪แต่กลับเป็นห่วงและคอยดูแลเด็กคนอื่นๆ

426
00:30:59,482 --> 00:31:01,818
‪แถมยังมาช่วยฉันที่คิดจะตายอีก

427
00:31:02,861 --> 00:31:05,238
‪มันไม่ถูกใจฉันเลยสักอย่างค่ะ

428
00:31:06,322 --> 00:31:07,365
‪อย่าตายเลยนะ

429
00:31:09,158 --> 00:31:11,244
‪ถึงมันจะเป็นชีวิตที่แย่ยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน

430
00:31:13,204 --> 00:31:14,247
‪แต่ถึงอย่างนั้น

431
00:31:14,873 --> 00:31:17,000
‪มันก็เหมือนฤดูใบไม้ผลิที่เข้ามาแทนที่ฤดูหนาว

432
00:31:18,543 --> 00:31:20,128
‪ถ้าอดทนและตั้งตารอ

433
00:31:21,045 --> 00:31:23,756
‪- คงจะมีสักวัน…
‪- อย่าหวังอะไรลมๆ แล้งๆ เลย

434
00:31:29,804 --> 00:31:31,806
‪ถ้าฉันหรือเธอป่วยขึ้นมา

435
00:31:33,933 --> 00:31:35,518
‪คงไม่พ้นต้องถูกยิงตาย

436
00:31:50,700 --> 00:31:57,582
‪อารีรัง อารีรัง อารารีโย

437
00:31:58,583 --> 00:32:01,836
‪- แม้เธอจะถูกทหารตีจนแขนหัก
‪- สุดที่รักของฉันข้ามหุบเขาไปแล้ว

438
00:32:01,920 --> 00:32:05,465
‪แต่ฉันก็เห็นเธอร้องเพลงอารีรังพร้อมรอยยิ้ม

439
00:32:06,507 --> 00:32:10,720
‪- ฉันเลยแอบคิดว่าเธออาจจะเสียสติไปแล้วค่ะ
‪- คุณจากไปแล้วทิ้งฉันไว้…

440
00:32:17,352 --> 00:32:18,519
‪พี่คะ

441
00:32:23,483 --> 00:32:24,651
‪รู้ไหมว่านี่อะไร

442
00:32:26,402 --> 00:32:27,403
‪ไม่ให้ดูแล้วจะรู้ไหม

443
00:32:28,613 --> 00:32:30,448
‪แต่นแต๊น เมล็ดดอกเทียนบ้าน

444
00:32:31,741 --> 00:32:34,661
‪ฉันคิดถึงตอนที่ฉันกับพี่สาวคนสนิทที่ชื่อว่าบ๊กฮี

445
00:32:34,744 --> 00:32:37,205
‪เคยเอาดอกเทียนบ้านมาทาเล็บน่ะ

446
00:32:39,540 --> 00:32:41,459
‪เธอจะปลูกมันเหรอ

447
00:32:41,542 --> 00:32:44,629
‪ก็อยากปลูกนะ
‪แต่ถ้าถูกจับได้คงถูกตีอีกแน่เลย

448
00:32:48,508 --> 00:32:50,677
‪โธ่เอ๊ย ยัยโง่

449
00:32:50,760 --> 00:32:53,429
‪พอกลับไปบ้านเกิดก็คงได้ปลูกจนเบื่อแน่

450
00:32:53,513 --> 00:32:55,264
‪จะมัวเสียดายอะไร

451
00:32:57,225 --> 00:32:58,518
‪เก็บเอาไว้ให้ดีๆ ก็พอ

452
00:32:58,601 --> 00:32:59,435
‪แต่ว่า…

453
00:32:59,519 --> 00:33:04,023
‪- เข้าใจแล้ว
‪- คงเพราะความหวังนั้นของยุนอีถูกส่งมาถึงฉัน

454
00:33:04,774 --> 00:33:10,321
‪ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่ฉันเริ่มฝันถึงวันพรุ่งนี้
‪ที่แตกต่างไปจากวันนี้ค่ะ

455
00:33:19,330 --> 00:33:20,206
‪นี่

456
00:33:21,457 --> 00:33:22,959
‪เธอนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ

457
00:33:24,794 --> 00:33:26,212
‪เหมือนยังขาดอะไรไปเลยนะ

458
00:33:26,295 --> 00:33:27,296
‪แค่นั้นก็น่าจะพอแล้วนะ

459
00:33:27,380 --> 00:33:29,132
‪ฉันจะกลับมาพรุ่งนี้ แค่นี้ไม่พอหรอก

460
00:33:30,174 --> 00:33:32,051
‪คราวหน้าฉันอาจจะลงสีด้วยเลย

461
00:33:53,072 --> 00:33:54,490
‪เธอเองก็ร้องไห้เป็นสินะ

462
00:33:56,617 --> 00:33:58,036
‪หยุดร้องแล้วนั่งตรงนี้เถอะ

463
00:33:58,703 --> 00:33:59,537
‪พี่คะ

464
00:34:00,121 --> 00:34:00,997
‪เร็วเข้า

465
00:34:11,507 --> 00:34:13,217
‪ฉันเองก็เคยโดนเลยรู้

466
00:34:13,301 --> 00:34:15,219
‪ถ้าปล่อยทิ้งไว้จะเป็นหนองได้นะ

467
00:34:15,303 --> 00:34:16,679
‪เดี๋ยวฉันช่วยเช็ดให้

468
00:34:27,023 --> 00:34:28,232
‪พี่คะ

469
00:34:32,612 --> 00:34:34,572
‪- เราต่างหวังว่าพอถึงวันพรุ่งนี้
‪- นี่

470
00:34:34,655 --> 00:34:37,492
‪ก็น่าจะมีใครสักคนมาช่วยเรา

471
00:34:38,534 --> 00:34:42,205
‪เราพึ่งพาอาศัยกัน แอบหวังในใจ

472
00:34:42,747 --> 00:34:45,583
‪และกัดฟันทนผ่านวันเวลาที่ยากลำบากนั้นไปค่ะ

473
00:34:56,636 --> 00:34:57,678
‪เรื่องจริงเหรอ

474
00:34:57,762 --> 00:34:59,013
‪อือ ฉันได้ยินมา

475
00:34:59,597 --> 00:35:00,765
‪พี่เองก็รู้นี่

476
00:35:00,848 --> 00:35:02,975
‪ว่าช่วงนี้สถานการณ์มันแย่ไปหมด

477
00:35:04,685 --> 00:35:06,729
‪พวกทหารจะฆ่าเราทุกคนเพื่อทำลายหลักฐาน

478
00:35:07,814 --> 00:35:09,023
‪เพราะงั้นเราหนีไปกันเถอะนะ

479
00:35:09,107 --> 00:35:10,942
‪ถ้าไม่ไปตอนนี้ เราได้ตายกันจริงๆ แน่

480
00:35:28,167 --> 00:35:29,335
‪รีบออกไปกันเถอะ

481
00:35:42,431 --> 00:35:43,307
‪ทางนี้

482
00:35:44,308 --> 00:35:45,476
‪อย่าให้พวกมันหนีไปได้

483
00:35:45,560 --> 00:35:46,769
‪- ครับ
‪- ครับ

484
00:35:46,853 --> 00:35:47,687
‪ตรงนี้ไม่มีครับ

485
00:35:48,396 --> 00:35:49,397
‪ตามหาให้เจอ

486
00:35:51,190 --> 00:35:52,942
‪- นี่
‪- เร็วเข้า มาทางนี้

487
00:36:01,325 --> 00:36:02,160
‪พี่คะ

488
00:36:02,785 --> 00:36:04,328
‪ฉันจะไปถ่วงเวลาไว้เอง

489
00:36:04,412 --> 00:36:05,746
‪ไปกันก่อนเลยนะ

490
00:36:05,830 --> 00:36:07,623
‪ไม่นะ ยุนอี

491
00:36:07,707 --> 00:36:09,709
‪ไม่ได้ ไปด้วยกันเถอะ

492
00:36:09,792 --> 00:36:10,793
‪อย่าเลย

493
00:36:11,919 --> 00:36:13,171
‪เดี๋ยวถูกจับได้กันหมดหรอก

494
00:36:13,671 --> 00:36:15,464
‪มีแค่ฉันที่พูดภาษาญี่ปุ่นเป็น

495
00:36:15,548 --> 00:36:17,550
‪ฉันจะโกหกพวกเขาว่าหลงทาง

496
00:36:17,633 --> 00:36:18,676
‪เพราะงั้นไปกันก่อนเถอะ

497
00:36:22,346 --> 00:36:23,306
‪ยุนอี

498
00:36:40,406 --> 00:36:41,240
‪คือว่า…

499
00:36:43,034 --> 00:36:44,160
‪อ้าว

500
00:36:44,243 --> 00:36:45,703
‪นังสาวโชซอนนี่

501
00:36:47,038 --> 00:36:50,082
‪ฉันหลงทางค่ะ

502
00:36:50,666 --> 00:36:51,751
‪อย่าฆ่าฉันเลยนะคะ

503
00:36:52,376 --> 00:36:53,211
‪งั้นเหรอจ๊ะ

504
00:36:54,670 --> 00:36:55,755
‪เฮ้ย

505
00:37:09,894 --> 00:37:10,937
‪เรา…

506
00:37:12,438 --> 00:37:13,272
‪ฉัน…

507
00:37:14,565 --> 00:37:17,485
‪ไม่สามารถทำอะไรได้เลยสักอย่างค่ะ

508
00:37:19,820 --> 00:37:21,739
‪พี่คะ รีบไปกันเถอะนะ

509
00:37:23,199 --> 00:37:26,452
‪ไม่รู้ว่าอยากจะมีชีวิตอยู่อะไรขนาดนั้น

510
00:37:27,745 --> 00:37:30,456
‪ไม่รู้ว่ากลัวอะไรขนาดนั้น

511
00:37:30,539 --> 00:37:33,709
‪เราทำได้แค่หนีกันไปแบบนั้นค่ะ

512
00:37:39,882 --> 00:37:42,927
‪ช่วยยกฉันขึ้นหน่อยได้ไหมคะ

513
00:37:43,761 --> 00:37:44,804
‪ค่ะ

514
00:37:57,316 --> 00:37:58,442
‪ขอบคุณค่ะ

515
00:38:09,954 --> 00:38:13,457
‪หลังจากเดินอยู่นานจนรองเท้าสึก

516
00:38:14,041 --> 00:38:16,210
‪ฉันก็ถึงบ้านเกิด

517
00:38:19,130 --> 00:38:20,298
‪แม่คะ

518
00:38:20,965 --> 00:38:22,216
‪พ่อคะ

519
00:38:22,300 --> 00:38:24,468
‪แต่ไม่มีใครอยู่เลยค่ะ

520
00:38:26,178 --> 00:38:30,725
‪หลังจากที่พ่อกับแม่ของฉันรู้ว่า
‪ฉันถูกลากไปที่แบบนั้น

521
00:38:31,559 --> 00:38:35,563
‪พวกท่านก็ล้มป่วยและจากโลกนี้ไปค่ะ

522
00:38:39,900 --> 00:38:41,777
‪หน้าด้านหน้าทนจริงๆ นะ

523
00:38:43,070 --> 00:38:45,990
‪เป็นสาวเป็นนางแต่ไม่รู้จักอายเลยหรือไง โธ่

524
00:38:46,574 --> 00:38:49,660
‪หล่อนกล้ามาที่นี่ได้ยังไงกัน

525
00:38:49,744 --> 00:38:52,455
‪หน้าด้านเหลือเกิน นังผู้หญิงหน้าด้าน

526
00:38:53,247 --> 00:38:56,083
‪สายตาดูถูกดูแคลนจากผู้คนในบ้านเกิดเมืองนอน

527
00:38:57,710 --> 00:39:00,171
‪กับคำพูดที่แหลมคมไม่ต่างจากมีด

528
00:39:01,380 --> 00:39:05,259
‪มันเจ็บปวดยิ่งกว่าการถูกทหารญี่ปุ่นเตะเสียอีก

529
00:39:07,762 --> 00:39:10,723
‪ฉันกลัวใครจะรู้อดีตของฉัน

530
00:39:11,515 --> 00:39:13,976
‪เลยอยู่คนเดียวมาทั้งชีวิตค่ะ

531
00:39:15,186 --> 00:39:17,021
‪ฉันฝังกลบเรื่องราวทุกอย่างไว้

532
00:39:17,855 --> 00:39:19,523
‪และใช้ชีวิตแบบหลบๆ ซ่อนๆ ค่ะ

533
00:39:19,607 --> 00:39:22,401
‪- หลังจากนั้นคุณก็อยู่คนเดียวมาตลอด
‪- ใช่ค่ะ

534
00:39:23,527 --> 00:39:25,279
‪หลังจากนั้นฉันก็อยู่ไม่เป็นสุขเลยค่ะ

535
00:39:25,363 --> 00:39:26,364
‪ถ้าให้พูดตามตรง

536
00:39:26,447 --> 00:39:28,616
‪ฉันเป็นคนที่เคยถูกส่งไปเป็นนางบำเรอ

537
00:39:28,699 --> 00:39:34,121
‪ตอนแรกฉันสงสัยว่าเพราะอะไร
‪เธอถึงได้เปิดเผยเรื่องของเราให้คนทั้งโลกรู้

538
00:39:34,872 --> 00:39:37,333
‪เพราะฉันคิดว่าสายตาและคำพูดจากผู้คน

539
00:39:38,042 --> 00:39:41,045
‪จะทำให้ฉันต้องเจ็บปวดใจอีกครั้งค่ะ

540
00:39:41,128 --> 00:39:44,006
‪รัฐบาลญี่ปุ่นจงยอมรับความจริงนี้

541
00:39:44,090 --> 00:39:46,384
‪และขอโทษอย่างเป็นทางการด้วย

542
00:39:46,467 --> 00:39:48,135
‪- ขอโทษซะ
‪- ขอโทษซะ

543
00:39:48,219 --> 00:39:52,473
‪มีผู้คนที่ให้กำลังใจเรา

544
00:39:52,556 --> 00:39:55,309
‪เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ

545
00:39:56,102 --> 00:39:58,771
‪เพราะงั้นฉันเลยตัดสินใจ

546
00:39:59,522 --> 00:40:02,817
‪ว่าจะไม่อับอายกับอดีตของฉัน

547
00:40:03,401 --> 00:40:05,194
‪และจะไม่ปิดบังมันอีกแล้วค่ะ

548
00:40:06,320 --> 00:40:10,825
‪- เพราะว่าฉันคือเหยื่อค่ะ
‪- เพราะงั้น…

549
00:40:10,908 --> 00:40:12,076
‪ฉันก็เลยหนีออกมา

550
00:40:14,370 --> 00:40:15,496
‪สิ่งที่ฉัน…

551
00:40:16,497 --> 00:40:18,416
‪สิ่งที่เราต้องการ

552
00:40:19,333 --> 00:40:21,752
‪ไม่ใช่เรื่องที่เหลือบ่ากว่าแรงเลยค่ะ

553
00:40:23,045 --> 00:40:26,757
‪ก็แค่ให้พวกเขายอมรับ
‪ในความโหดร้ายทารุณที่เคยทำ

554
00:40:27,716 --> 00:40:30,761
‪เปิดเผยเรื่องราวที่ถูกต้องด้วยตัวเอง

555
00:40:32,096 --> 00:40:35,474
‪และขอโทษเกี่ยวกับความจริงนั้น
‪อย่างเป็นทางการ

556
00:40:37,309 --> 00:40:39,353
‪แต่พวกเขาก็ยังคงเอาแต่บอกว่า

557
00:40:40,396 --> 00:40:43,023
‪พวกเขาขอปลอบใจและรู้สึกเสียใจ

558
00:40:44,233 --> 00:40:47,403
‪เกี่ยวกับความเสียหายที่เราได้รับ

559
00:40:48,237 --> 00:40:51,699
‪พวกเขาได้แต่แสดงออกแบบอ้อมๆ อย่างนั้นค่ะ

560
00:40:52,908 --> 00:40:56,579
‪ถ้าพวกเขาขอโทษด้วยวิธีแบบนั้นเป็นร้อยๆ ครั้ง

561
00:40:57,079 --> 00:40:59,790
‪มันจะมีความหมายอะไรงั้นเหรอคะ

562
00:41:02,376 --> 00:41:05,629
‪ตราบใดที่ฉันยังมีลมหายใจอยู่

563
00:41:06,714 --> 00:41:10,217
‪ฉันก็จะคอยป่าวประกาศและเปิดโปง

564
00:41:12,636 --> 00:41:15,431
‪ความจริงนั้นจนถึงที่สุดค่ะ

565
00:41:21,937 --> 00:41:23,105
‪เพราะมีแค่เรื่องนั้น

566
00:41:24,315 --> 00:41:26,984
‪ที่ฉันจะสามารถทำแทนหญิงสาวมากมาย

567
00:41:31,739 --> 00:41:33,491
‪รวมไปถึงยุนอี

568
00:41:34,867 --> 00:41:37,077
‪ที่ต้องสังเวยชีวิตไปค่ะ

569
00:41:42,708 --> 00:41:44,293
‪คุณยูบ๊กฮีคะ

570
00:41:45,127 --> 00:41:47,338
‪ยุนอีที่ฉันรู้จัก

571
00:41:48,047 --> 00:41:50,716
‪ถ้าเธอได้เจอกับคุณบ๊กฮีละก็

572
00:41:51,425 --> 00:41:54,178
‪เธอจะต้องโอบกอดคุณอย่างอบอุ่นแน่นอนค่ะ

573
00:41:57,097 --> 00:42:02,269
‪และเธอก็คงจะบอกคุณด้วยว่า
‪มันไม่ใช่ความผิดของคุณ

574
00:42:05,314 --> 00:42:06,398
‪ค่ะ

575
00:42:07,107 --> 00:42:08,317
‪เพราะงั้นจากนี้

576
00:42:09,401 --> 00:42:11,570
‪อย่าได้เป็นทุกข์นักเลยนะคะ

577
00:42:24,041 --> 00:42:25,543
‪เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ คุณโบยุน

578
00:42:25,626 --> 00:42:27,127
‪ดูสีหน้าไม่ดีตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว

579
00:42:27,753 --> 00:42:29,505
‪ถึงเวลาที่ท่านจะต้องจากไปแล้วค่ะ

580
00:42:30,256 --> 00:42:32,299
‪ฉันอยากให้ท่านจากไปอย่างสงบในวาระสุดท้าย

581
00:42:33,592 --> 00:42:35,010
‪ผมเองก็เป็นห่วงคุณยายบ๊กฮีครับ

582
00:42:35,636 --> 00:42:37,388
‪ไม่รู้จะปลอบใจท่านยังไงดี

583
00:42:37,471 --> 00:42:39,515
‪ให้เธอได้พบกับคนที่เธอคิดถึงก็พอ

584
00:42:41,559 --> 00:42:42,685
‪ใครเหรอครับ

585
00:42:43,352 --> 00:42:44,395
‪ไม่ได้นะครับ

586
00:42:44,478 --> 00:42:46,564
‪- จะให้คนตายพบกับคนเป็น…
‪- ฉันรู้

587
00:42:47,273 --> 00:42:48,566
‪ว่ามันเป็นการละเมิดกฎบริษัท

588
00:42:49,525 --> 00:42:51,443
‪แต่ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่คนตาย

589
00:42:52,528 --> 00:42:53,696
‪แต่เป็นยมทูตล่ะ

590
00:43:00,286 --> 00:43:02,746
‪(โรงพยาบาลโซลคังซอง)

591
00:43:10,462 --> 00:43:14,675
‪มีคนเดินทางมาจากที่ไกลโพ้น
‪เพื่อที่จะได้มาพบกับคุณค่ะ

592
00:43:16,260 --> 00:43:17,386
‪อะไรนะคะ

593
00:43:18,053 --> 00:43:18,929
‪ฉันเหรอคะ

594
00:43:24,768 --> 00:43:27,938
‪เธอคือยมทูตที่จะมานำทาง
‪คุณอีจองมุนไปในคืนนี้ครับ

595
00:43:28,022 --> 00:43:31,775
‪แต่ก่อนหน้านั้น เธอบอกว่าอยากจะพูดคุย
‪กับคุณยูบ๊กฮีก่อนครับ

596
00:43:33,319 --> 00:43:34,612
‪พี่บ๊กฮี

597
00:43:45,372 --> 00:43:46,373
‪ไม่เจอกันนานเลยนะ

598
00:43:47,958 --> 00:43:49,835
‪อย่าบอกนะว่า…

599
00:43:50,836 --> 00:43:52,004
‪เธอคือยุนอีเหรอ

600
00:43:52,838 --> 00:43:53,672
‪ใช่แล้ว

601
00:43:54,465 --> 00:43:55,591
‪ยุนอีเองจ้ะ

602
00:43:57,343 --> 00:44:00,054
‪เด็กที่เอาแต่ตามก้นพี่ต้อยๆ

603
00:44:01,472 --> 00:44:02,931
‪ยุนอี ลูกสาวของคุณลุงจอน

604
00:44:03,599 --> 00:44:06,477
‪เธอมาได้ยังไง…

605
00:44:10,898 --> 00:44:12,816
‪จงไปบอกหัวหน้าของพวกเจ้าซะ

606
00:44:12,900 --> 00:44:15,986
‪ว่ายมทูตของโชซอน
‪จะเป็นผู้พาวิญญาณของโชซอนไป

607
00:44:16,070 --> 00:44:17,988
‪และจะไม่ยอมให้ล้ำเส้นอีก

608
00:44:19,239 --> 00:44:20,532
‪จงถอยไปซะ

609
00:44:30,459 --> 00:44:32,503
‪ดวงวิญญาณของโชซอน จงตามข้ามา

610
00:44:33,170 --> 00:44:35,005
‪- โอ้โฮ
‪- รอดแล้วเรา

611
00:44:35,089 --> 00:44:37,466
‪- ไปกันเถอะ
‪- เร็วเข้า

612
00:44:40,719 --> 00:44:41,553
‪ท่านยมทูตคะ

613
00:44:42,846 --> 00:44:43,681
‪มีเรื่องอะไร

614
00:44:44,264 --> 00:44:47,726
‪เด็กที่อายุน้อยอย่างฉัน
‪ก็สามารถเป็นยมทูตได้หรือเปล่าคะ

615
00:44:50,646 --> 00:44:52,272
‪เจ้ามีเหตุผลที่ต้องทำเช่นนั้นหรือ

616
00:44:52,815 --> 00:44:54,775
‪เจ้าน่าจะได้ไปเกิดในที่ที่ดีๆ นะ

617
00:44:56,276 --> 00:44:59,613
‪ถ้าได้ไปเกิดใหม่
‪ฉันก็คงจะลืมพวกพี่สาวใช่ไหมคะ

618
00:45:00,823 --> 00:45:01,824
‪ฉันไม่อยากเป็นงั้นค่ะ

619
00:45:02,533 --> 00:45:03,992
‪ฉันอยากจำพวกเธอไปตลอด

620
00:45:05,160 --> 00:45:08,205
‪และฉันก็อยากเป็นคนนำทางให้พวกพี่สาว
‪ในวาระสุดท้ายค่ะ

621
00:45:14,461 --> 00:45:16,004
‪หากเป็นผู้ที่เฉลียวฉลาดเช่นเจ้า

622
00:45:16,630 --> 00:45:19,133
‪ก็น่าจะสอบผ่านการเป็นยมทูตได้อย่างง่ายดาย

623
00:45:19,216 --> 00:45:20,050
‪ทว่า…

624
00:45:21,176 --> 00:45:23,220
‪เจ้าอาจจะต้องรอคอยนานกว่าที่คิด

625
00:45:25,556 --> 00:45:28,434
‪ค่ะ ต่อให้นานแค่ไหนก็รอได้ค่ะ

626
00:45:37,151 --> 00:45:39,027
‪คิดแล้วเชียวว่าพี่จะต้องจำฉันได้

627
00:45:40,946 --> 00:45:42,990
‪นี่ฉันได้มาเจอเธออีกครั้งเหรอเนี่ย

628
00:45:43,073 --> 00:45:46,910
‪ขอโทษนะ ฉันขอโทษ

629
00:45:48,829 --> 00:45:51,582
‪ยุนเอ๊ย ฉันขอโทษนะ

630
00:45:52,082 --> 00:45:54,042
‪ฉันต้องขอโทษเธอจริงๆ

631
00:45:55,586 --> 00:45:58,839
‪ถึงเธอจะไม่ให้อภัยฉันก็เถอะ แต่ถึงอย่างนั้น…

632
00:46:01,425 --> 00:46:04,094
‪ฉันจะไม่ให้อภัยพี่หรอก

633
00:46:04,678 --> 00:46:07,473
‪เพราะไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องให้อภัยพี่

634
00:46:09,600 --> 00:46:12,478
‪พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย

635
00:46:16,940 --> 00:46:20,068
‪ฉันดีใจจริงๆ ที่ได้เห็นพี่มีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข

636
00:46:21,862 --> 00:46:25,699
‪เพราะงั้นพี่ช่วยอยู่อย่างมีความสุข
‪อย่างที่เคยเป็นมาเถอะนะ

637
00:46:30,204 --> 00:46:31,705
‪ตอนนี้เราไปหาพี่จองมุนกันเถอะ

638
00:46:34,750 --> 00:46:35,626
‪ชเวจุนอุง

639
00:46:36,335 --> 00:46:37,211
‪นายก็เข้าไปด้วยสิ

640
00:46:38,337 --> 00:46:39,713
‪เข้าไปแล้วจะรู้เอง

641
00:46:41,423 --> 00:46:42,424
‪ครับ

642
00:47:07,699 --> 00:47:10,577
‪พวกคุณเป็นยมทูตที่จะมาพาฉันไปใช่ไหมคะ

643
00:47:12,538 --> 00:47:13,372
‪ครับ

644
00:47:15,332 --> 00:47:17,834
‪ตอนนี้ฉันจะไปได้ยังไงคะ

645
00:47:18,961 --> 00:47:20,504
‪ฉันจะต้องได้เห็น

646
00:47:21,129 --> 00:47:25,801
‪เจ้าคนพวกนั้นพูดขอโทษ
‪ให้ชัดเต็มสองตาของฉันก่อน

647
00:47:26,385 --> 00:47:29,012
‪เพราะฉันได้ให้สัญญากับพี่ๆ และเพื่อนๆ

648
00:47:29,555 --> 00:47:33,308
‪รวมถึงยุนอีที่จากฉันไปก่อน

649
00:47:34,268 --> 00:47:35,978
‪ถ้าให้ฉันจากไปแบบนี้

650
00:47:36,979 --> 00:47:41,149
‪ฉันคงไม่มีหน้าไปเจอพวกเธอที่ปรโลกหรอกค่ะ

651
00:47:41,817 --> 00:47:45,279
‪ได้โปรด ฉันขอร้องล่ะค่ะ

652
00:47:45,946 --> 00:47:47,114
‪ได้โปรดเถอะค่ะ

653
00:47:48,949 --> 00:47:51,159
‪คุณยายไม่ต้องแบกรับมันไว้คนเดียวหรอกนะครับ

654
00:47:51,743 --> 00:47:53,620
‪สิ่งที่คุณยายแบกรับเอาไว้

655
00:47:53,704 --> 00:47:57,791
‪ต่อจากนี้ไป เราที่ยังมีชีวิตอยู่
‪จะเป็นคนแบกรับมันแทนครับ

656
00:48:02,129 --> 00:48:06,466
‪จะว่าไปแล้ว คุณเหมือนคนคนนั้นเลยนะคะ

657
00:48:07,968 --> 00:48:09,052
‪อะไรนะครับ

658
00:48:09,136 --> 00:48:13,682
‪ต่อให้เวลาผ่านไปหลายสิบปี
‪ฉันก็ไม่มีวันลืมได้ลงหรอกค่ะ

659
00:48:20,480 --> 00:48:22,357
‪หยุดอยู่ตรงนั้นนะ

660
00:48:22,899 --> 00:48:24,067
‪อย่าให้พวกมันหนีไปได้

661
00:48:26,028 --> 00:48:27,654
‪อย่าสร้างปัญหาจะได้ไหม

662
00:48:27,738 --> 00:48:28,864
‪กว่าจะจับตัวได้

663
00:48:28,947 --> 00:48:31,241
‪นังผู้หญิงสารเลว

664
00:48:31,325 --> 00:48:32,326
‪กล้าหือกับฉันเหรอ

665
00:48:32,909 --> 00:48:33,952
‪ฉันผิดไปแล้วค่ะ

666
00:48:38,165 --> 00:48:39,750
‪คนโชซอน

667
00:48:44,504 --> 00:48:45,339
‪นั่นใครน่ะ

668
00:49:11,823 --> 00:49:13,784
‪ขอโทษครับ เรามาช้าไปหน่อย

669
00:49:15,202 --> 00:49:16,078
‪ไปเถอะครับ

670
00:49:18,413 --> 00:49:20,290
‪เราจะพาคุณไปยังที่ที่ปลอดภัยครับ

671
00:49:24,419 --> 00:49:25,587
‪ขอบคุณค่ะ

672
00:49:26,171 --> 00:49:27,798
‪ที่ช่วยพวกเราเอาไว้

673
00:49:29,091 --> 00:49:32,344
‪ขอบคุณจริงๆ ที่ช่วยต่อสู้เพื่อประเทศค่ะ

674
00:49:37,224 --> 00:49:40,352
‪แค่ฆ่าทหารพวกนี้ไม่กี่นาย
‪ไม่ได้ทำให้เราได้อิสรภาพหรอกครับ

675
00:49:41,228 --> 00:49:43,980
‪แต่เพราะพวกคุณยังคงกัดฟันทนด้วยใจที่แข็งแกร่ง

676
00:49:48,902 --> 00:49:50,821
‪เราจึงยังไม่หมดหวังครับ

677
00:49:57,869 --> 00:49:59,204
‪(โสเภณีโชซอน)

678
00:50:05,168 --> 00:50:06,086
‪ไปเถอะครับ

679
00:50:13,802 --> 00:50:16,471
‪เมื่อเขาได้เห็นเรา

680
00:50:17,347 --> 00:50:20,559
‪เขาก็ร้องไห้แบบนั้น
‪เหมือนกับคุณยมทูตตอนนี้เลยค่ะ

681
00:50:22,394 --> 00:50:24,479
‪ผมไม่ทราบเลยครับ คุณยาย

682
00:50:25,272 --> 00:50:26,314
‪เพราะผมจำไม่ได้

683
00:50:27,399 --> 00:50:29,276
‪แต่ว่าผม…

684
00:50:30,193 --> 00:50:31,903
‪จะตะโกนออกไปแบบนี้ครับ

685
00:50:33,447 --> 00:50:35,198
‪ว่าอย่าได้ลืมและจงจดจำมันไว้

686
00:50:36,658 --> 00:50:40,036
‪เพราะงั้น ชีวิตที่ทุกข์ทรมานนี้

687
00:50:41,037 --> 00:50:43,957
‪คุณยายไม่จำเป็นต้องยื้อมันเอาไว้แล้วนะครับ

688
00:50:45,625 --> 00:50:47,419
‪ปล่อยวางทุกอย่างลง

689
00:50:48,128 --> 00:50:50,630
‪แล้วไปพักอย่างสงบเถอะนะครับ คุณยาย

690
00:50:56,803 --> 00:50:58,221
‪นี่คือยุนอีครับ คุณยาย

691
00:50:58,305 --> 00:51:00,348
‪คนที่คุณยายอยากเจอ

692
00:51:00,432 --> 00:51:01,308
‪หือ

693
00:51:02,392 --> 00:51:03,560
‪ยุนอีเหรอคะ

694
00:51:04,936 --> 00:51:05,937
‪เดี๋ยวนะ

695
00:51:06,021 --> 00:51:07,439
‪ผ้าพันคอนั่น

696
00:51:15,155 --> 00:51:16,865
‪พี่จองมุนคะ

697
00:51:16,948 --> 00:51:17,908
‪หือ

698
00:51:20,076 --> 00:51:22,245
‪ไม่แปลกหรอกที่พี่จะจำฉันไม่ได้

699
00:51:23,038 --> 00:51:25,916
‪เพราะตอนนั้นหน้าของฉันมันบวมทุกวัน

700
00:51:25,999 --> 00:51:29,419
‪และหลังจากที่ได้เป็นยมทูต
‪ฉันก็ได้อยู่ในร่างของผู้ใหญ่

701
00:51:34,758 --> 00:51:35,926
‪พี่จองมุนคะ

702
00:51:36,760 --> 00:51:38,094
‪จำนี่ได้หรือเปล่า

703
00:51:38,178 --> 00:51:40,931
‪วันที่ฉันถูกสักรูปภาพเหล่านี้บนร่างกาย

704
00:51:42,307 --> 00:51:44,810
‪ตอนนั้นที่ฉันร้องไห้อยู่คนเดียว

705
00:51:44,893 --> 00:51:46,436
‪เธอเองก็ร้องไห้เป็นสินะ

706
00:51:47,896 --> 00:51:51,358
‪ฉันเองก็เคยโดนเลยรู้
‪ถ้าปล่อยทิ้งไว้จะเป็นหนองได้นะ

707
00:51:51,900 --> 00:51:52,901
‪เดี๋ยวฉันช่วยเช็ดให้

708
00:52:00,742 --> 00:52:05,205
‪พี่คอยเช็ดเลือดแต่ละหยดของฉัน
‪ให้อย่างสะอาดหมดจด

709
00:52:06,581 --> 00:52:07,958
‪อือ ใช่แล้วล่ะ

710
00:52:08,041 --> 00:52:09,292
‪ใช่แล้ว

711
00:52:09,376 --> 00:52:11,002
‪ใช่ยุนอีจริงๆ ด้วย

712
00:52:11,586 --> 00:52:13,547
‪เธอคือยุนอีจริงๆ

713
00:52:18,927 --> 00:52:20,136
‪ฉันขอโทษนะ

714
00:52:20,720 --> 00:52:24,015
‪ตอนนั้นฉันไม่ควรทิ้งเธอไว้แล้วหนีไปแบบนั้นเลย

715
00:52:26,393 --> 00:52:30,814
‪พอคิดว่าเธอต้องถูกกระทำ
‪อย่างโหดร้ายทารุณขนาดไหน ฉันก็…

716
00:52:31,606 --> 00:52:34,317
‪ฉันไม่เคยเสียใจ
‪ในสิ่งที่ฉันได้เลือกทำลงไปเลยสักครั้ง

717
00:52:37,612 --> 00:52:42,367
‪พี่ต้องคอยต่อสู้กับมัน เหนื่อยมากเลยสินะ

718
00:52:44,870 --> 00:52:47,247
‪เพราะมีผู้คนมากมายคอยช่วย

719
00:52:48,331 --> 00:52:53,128
‪พอได้คิดว่าพี่ๆ เพื่อนคนอื่นๆ
‪และเธอกำลังเฝ้ามองดูฉันอยู่

720
00:52:54,004 --> 00:52:56,298
‪ฉันก็ไม่รู้สึกเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย

721
00:52:57,966 --> 00:53:00,427
‪ไม่ว่าจะตอนนั้นหรือตอนนี้

722
00:53:01,595 --> 00:53:04,097
‪เราก็ยังคงอยู่ด้วยกันใช่ไหม

723
00:53:05,891 --> 00:53:07,142
‪ใช่แล้วล่ะ

724
00:53:08,435 --> 00:53:10,228
‪เราอยู่ด้วยกันมาตลอด

725
00:53:12,105 --> 00:53:13,064
‪พี่คะ

726
00:53:13,648 --> 00:53:14,858
‪อย่างที่คุณจุนอุงบอก

727
00:53:14,941 --> 00:53:17,110
‪พี่ไม่จำเป็นต้องแบกรับมันไว้คนเดียวแล้ว

728
00:53:18,486 --> 00:53:19,654
‪ปล่อยวางทุกอย่างเถอะ

729
00:53:20,739 --> 00:53:22,991
‪ตอนนี้พี่พักผ่อนอย่างสงบได้แล้วนะ

730
00:53:32,375 --> 00:53:35,629
‪พี่บ๊กฮี อย่าร้องไห้เลยนะ

731
00:53:40,258 --> 00:53:42,761
‪พี่ยังเหลือเวลาอยู่อีกมาก

732
00:53:43,345 --> 00:53:45,055
‪ไว้เราค่อยเจอกันพร้อมรอยยิ้มนะ

733
00:53:55,523 --> 00:53:56,524
‪พี่คะ

734
00:53:57,525 --> 00:53:58,443
‪ไปกันเถอะนะ

735
00:54:00,612 --> 00:54:02,697
‪ไปสู่ที่ที่มีฤดูใบไม้ผลิอันอบอุ่น

736
00:54:04,032 --> 00:54:04,866
‪อือ

737
00:54:25,011 --> 00:54:29,224
{\an8}‪(ยูบ๊กฮี 91 ปี
‪พลังงานลบ 30 เปอร์เซ็นต์)

738
00:54:36,731 --> 00:54:38,942
‪(คุณยายอีจองมุน ผู้ถูกบังคับให้เป็นนางบำเรอ
‪ของทหารญี่ปุ่นได้จากไปอย่างสงบ)

739
00:54:39,025 --> 00:54:39,943
‪(เหลือผู้ที่มีชีวิตอยู่ 12 คน)

740
00:54:47,409 --> 00:54:50,036
‪คุณยาย เหนื่อยมามากเลยนะครับ
‪พักผ่อนให้สบายเถอะครับ

741
00:54:50,120 --> 00:54:53,415
{\an8}‪ลืมความทรงจำที่แสนทรมานนั้นไปให้หมด
‪และมีความสุขในที่ที่ดีๆ เถอะนะคะ

742
00:54:56,209 --> 00:54:57,419
{\an8}‪ไอ้พวกโง่เอ๊ย

743
00:54:57,502 --> 00:54:59,879
{\an8}‪พวกหล่อนยอมไปเป็นนางบำเรอเองต่างหาก

744
00:54:59,963 --> 00:55:01,131
{\an8}‪อะไรเนี่ย ไอ้คนเสียสติ

745
00:55:01,214 --> 00:55:04,426
{\an8}‪ใครจะไปเชื่อคำพูดของคนแก่สติฟั่นเฟือน
‪แล้วออกมาขอโทษอย่างจริงจังบ้าง

746
00:55:04,509 --> 00:55:05,677
‪มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

747
00:55:07,012 --> 00:55:08,471
‪หลอกหากินด้วยการจัดกิจกรรมบ้าบอ

748
00:55:08,555 --> 00:55:10,890
‪พอคนแก่ตายไปก็เอาดราม่ามาหากินกับศพ

749
00:55:10,974 --> 00:55:12,684
‪ประเทศนี้ดีแต่เจริญลงฮวบๆ

750
00:55:12,767 --> 00:55:14,436
{\an8}‪พวกนักการเมืองคงสับสนวุ่นวายกันน่าดู

751
00:55:14,519 --> 00:55:16,646
{\an8}‪เพราะเครื่องมือหากิน
‪ทางการเมืองทยอยตายกันไป

752
00:55:16,730 --> 00:55:18,189
‪ไอ้พวกคนน่าสมเพช

753
00:55:19,107 --> 00:55:21,693
‪ช่างเถอะ เดี๋ยวเจ้าพวกนั้น
‪ก็ต้องมาชดใช้กรรมที่นี่อยู่ดี

754
00:55:48,636 --> 00:55:49,888
‪ผมจะจดจำเอาไว้ครับ

755
00:55:52,223 --> 00:55:53,099
‪ผมจะไม่ลืม

756
00:56:31,513 --> 00:56:34,599
‪(หินจารึกแห่งสันติภาพ
‪เราจะไม่มีวันลืม)

757
00:56:36,768 --> 00:56:38,603
‪(บทส่งท้าย)

758
00:56:39,354 --> 00:56:40,522
‪ฉันเสียใจ

759
00:56:41,397 --> 00:56:43,566
‪และขอบคุณเธอมาก

760
00:56:45,235 --> 00:56:47,362
‪ที่เธอไม่ยอมแพ้จนถึงที่สุด

761
00:56:47,445 --> 00:56:49,823
‪และยังคงใช้ชีวิตอยู่ด้วยความหวัง

762
00:56:49,906 --> 00:56:53,493
‪ทว่าเรื่องในโลกมนุษย์ยังคงไม่คลี่คลาย

763
00:56:54,410 --> 00:56:57,288
‪เธอกังวลเรื่องที่ยังคงค้างคาอยู่หรือเปล่า

764
00:56:57,872 --> 00:56:59,833
‪ผู้คนที่พยายามปิดบังความจริง

765
00:57:00,583 --> 00:57:02,460
‪คงจะต้องการให้โลกลืมเลือน

766
00:57:02,544 --> 00:57:04,796
‪และต้องการบิดเบือนความจริงนี้ค่ะ

767
00:57:05,547 --> 00:57:08,049
‪แต่ไม่เป็นไรค่ะ

768
00:57:08,133 --> 00:57:10,760
‪ตราบใดที่ผู้คนมากมายยังคงจดจำมันได้

769
00:57:11,344 --> 00:57:13,930
‪เราก็จะไม่มีวันแพ้โดยเด็ดขาดค่ะ

770
00:57:15,056 --> 00:57:16,057
‪ใช่แล้ว

771
00:57:16,641 --> 00:57:20,728
‪เพราะความจริงมีพลังอำนาจ
‪ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด

772
00:57:22,063 --> 00:57:23,022
‪ค่ะ

773
00:57:24,107 --> 00:57:26,609
‪ฉันได้มอบวันหยุดให้แก่ยมทูตจอนโบยุนเป็นพิเศษ

774
00:57:28,069 --> 00:57:30,864
‪ถ้าพวกเธอได้ไปบ้านเกิดด้วยกันก็คงจะดีนะ

775
00:57:41,082 --> 00:57:42,709
‪- พี่คะ
‪- พี่คะ

776
00:57:43,710 --> 00:57:44,669
‪ยุนอี

777
00:57:44,752 --> 00:57:46,504
‪- อะไรกันเนี่ย
‪- พี่จริงๆ ด้วย

778
00:57:46,588 --> 00:57:47,505
‪ฉันคิดถึงพี่จัง

779
00:57:50,467 --> 00:57:52,218
‪ว่าแต่พวกเธอดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ

780
00:57:52,302 --> 00:57:53,553
‪- โธ่
‪- ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ

781
00:57:53,636 --> 00:57:55,054
‪พี่เสียมารยาทชะมัดเลย

782
00:57:55,138 --> 00:57:56,389
‪สวยกันมากๆ เลย

783
00:57:57,265 --> 00:57:58,641
‪ไม่เจอกันนานเลย

784
00:57:58,725 --> 00:58:00,768
‪งั้นฉันไปเพิ่มขนาดแก้มสักหน่อยดีไหม

785
00:58:00,852 --> 00:58:01,811
‪- ไปกันเถอะ
‪- ไปกันเลย

786
00:58:01,895 --> 00:58:02,937
‪ไปเลย

787
00:58:03,021 --> 00:58:04,105
‪ระวังกันด้วยล่ะ

788
00:58:05,565 --> 00:58:06,608
‪ไปกันเถอะ

789
00:58:07,567 --> 00:58:09,569
‪สวยมากเลยนะ

790
00:58:11,070 --> 00:58:12,363
‪วางบนนิ้วเลยเหรอ

791
00:58:14,824 --> 00:58:16,201
‪นี่อะไรเหรอ ดูไม่ดีเลย

792
00:58:16,284 --> 00:58:17,952
‪เอาน่า เดี๋ยวจะทำให้สวยๆ เลย

793
00:58:18,536 --> 00:58:19,996
‪เธอก็ชอบพูดแบบนั้นตลอด

794
00:58:20,079 --> 00:58:21,080
‪ยากจัง

795
00:58:22,040 --> 00:58:23,041
‪อยู่เฉยๆ สิ

796
00:58:24,417 --> 00:58:26,461
‪- เสร็จแล้ว
‪- เปิดดูกันเถอะ

797
00:58:26,544 --> 00:58:28,296
‪อยู่เฉยๆ ก่อนสิ

798
00:58:28,880 --> 00:58:30,131
‪ก็ได้ เดี๋ยวฉันช่วย

799
00:58:30,215 --> 00:58:31,758
‪- แต่นแต๊น
‪- ทำได้ดีมากเลย

800
00:58:31,841 --> 00:58:33,801
‪- ไม่เลวเลยนะ
‪- นี่มันอะไรเนี่ย

801
00:58:33,885 --> 00:58:34,886
‪- ดูสิ
‪- ของฉันสวยกว่า

802
00:58:34,969 --> 00:58:36,679
‪- เก่งมากเลย
‪- เก่งใช่ไหมล่ะ

803
00:58:36,763 --> 00:58:38,431
‪แต่ยังเหลืออีกข้างนะ

804
00:59:19,222 --> 00:59:21,766
{\an8}‪เห็นได้ชัดเลยว่าหัวหน้าทีมกำลังทุกข์ใจครับ

805
00:59:21,849 --> 00:59:23,977
{\an8}‪ผมว่าเธอคงไม่มีทางบอกผมแน่ๆ

806
00:59:24,060 --> 00:59:26,396
{\an8}‪นายพร้อมที่จะเข้าไปดู
‪บาดแผลของรยอนแล้วสินะ

807
00:59:26,479 --> 00:59:28,565
{\an8}‪นี่เป็นสารขอความช่วยเหลือ
‪เนื่องจากพวกป่าเถื่อน

808
00:59:28,648 --> 00:59:30,275
{\an8}‪ข้ามเขตแดนไปปล้นสะดมขอรับ

809
00:59:30,358 --> 00:59:31,526
{\an8}‪เจ้าต้องมีชีวิตอยู่

810
00:59:31,609 --> 00:59:34,362
{\an8}‪ขอแค่ยังมีชีวิตอยู่
‪เราจะต้องกลับไปได้อย่างแน่นอน

811
00:59:34,946 --> 00:59:37,282
{\an8}‪เจ้าได้ยินหรือยัง เรื่องเมียของใต้เท้าน่ะ

812
00:59:37,365 --> 00:59:39,951
{\an8}‪ได้ยินว่านางตั้งท้องลูกของพวกป่าเถื่อนล่ะ

813
00:59:40,743 --> 00:59:41,995
‪แค่ชีวิตเดียวของเจ้า

814
00:59:42,078 --> 00:59:43,955
‪มันมีค่ายิ่งกว่าเกียรติของตระกูลงั้นหรือ

815
00:59:44,038 --> 00:59:44,872
‪เลือกมา

816
00:59:44,956 --> 00:59:48,293
‪ว่าเจ้าจะตายอย่างสมเกียรติ
‪หรือจะตายด้วยน้ำมือของผู้อื่น

817
00:59:48,376 --> 00:59:51,838
{\an8}‪คำบรรยายโดย: เสาวลักษณ์ ธนศักดิ์รุ่งเรือง