1
00:00:35,495 --> 00:00:39,957
โอเค แต่ทำไมถึงขายบัตรได้น้อยจังล่ะ

2
00:00:40,041 --> 00:00:43,169
ไม่รู้สิ ก็ตัวเลขมันว่าอย่างนั้น

3
00:00:43,252 --> 00:00:44,587
ฉันเชื่อตัวเลขนะ

4
00:00:44,670 --> 00:00:47,924
ฉันเป็นกรรมการจัดงานสปริงแดนซ์มาสามปี

5
00:00:48,007 --> 00:00:50,301
ยังไม่เคยเจอแบบนี้เลย

6
00:00:51,177 --> 00:00:55,306
ไม่ได้อยากให้ตกใจนะ
แต่เราต้องกระตุ้นยอดขายด่วนเลย

7
00:00:55,389 --> 00:00:59,018
ฉันคงไม่ต้องย้ำนะ เสาร์อาทิตย์นี้ก็ถึงวันงานแล้ว

8
00:00:59,102 --> 00:01:01,896
พอล เดี๋ยวเราก็หาทางออกได้

9
00:01:02,438 --> 00:01:03,523
ขอบใจ เอ็มม่า

10
00:01:04,107 --> 00:01:07,401
ก็แค่งานต้องออกมาสมบูรณ์แบบ
เพราะว่า...

11
00:01:08,069 --> 00:01:11,322
เพราะฉันรับปากคณบดีมอร์ริสันไว้แล้ว

12
00:01:12,198 --> 00:01:15,701
และมันก็เป็นงานระดมทุนที่ใหญ่ที่สุด
ของชมรมการแสดงด้วย

13
00:01:15,785 --> 00:01:18,579
ไม่ต้องห่วง นายไม่ต้องทำคนเดียวซะหน่อย

14
00:01:18,663 --> 00:01:19,997
ใช่ เราคือทีมเดียวกัน

15
00:01:20,081 --> 00:01:24,168
เราจะหาทางกระตุ้นยอดขาย
และเชิญชวนนักเรียนมางานเต้น

16
00:01:24,252 --> 00:01:28,631
นี่ คิดว่าคณบดีจะยกเลิกสอบปลายภาค
ให้นักเรียนที่ซื้อบัตรมั้ย

17
00:01:28,714 --> 00:01:32,844
หรือหาวงเจ๋งๆ ดังๆ มาเล่นเพื่อช่วยระดมทุน

18
00:01:32,927 --> 00:01:35,930
หรือให้เราออกเงินเหมาบัตรทั้งหมด

19
00:01:36,013 --> 00:01:37,890
มาแจกให้คนเข้างานฟรีๆ

20
00:01:39,350 --> 00:01:44,438
ฉันจะถือว่าไอเดียแย่ๆ นั่น
มาจากการที่เราเหนื่อยกันมาก

21
00:01:44,522 --> 00:01:46,691
วันนี้พอก่อนดีมั้ย

22
00:01:46,774 --> 00:01:48,192
พรุ่งนี้ค่อยประชุมใหม่

23
00:01:48,276 --> 00:01:49,902
- ได้เลย
- ดีเหมือนกัน

24
00:01:56,450 --> 00:02:00,204
เธอจะไม่ไปงานสปริงแดนซ์
ของโกลเดนบีชไฮเหรอ

25
00:02:00,288 --> 00:02:01,998
ไม่ล่ะ บอยคอตเต็มตัว

26
00:02:03,291 --> 00:02:07,170
แต่เมื่อก่อนเราชอบไปงานสปริงแดนซ์ด้วยกันนี่นา

27
00:02:07,253 --> 00:02:11,382
แก๊งเพื่อนออกไปเต้นกันทั้งคืน
สนุกจะตาย

28
00:02:11,465 --> 00:02:13,301
เน้นตรงคำว่า "เมื่อก่อน"

29
00:02:13,384 --> 00:02:17,555
มันหมดสนุกตั้งแต่ทุกคนไปกันเป็นคู่

30
00:02:17,638 --> 00:02:21,142
ขืนไปด้วยก็จะมีแต่กลุ่มเราที่โดดเดี่ยวไร้คู่

31
00:02:21,225 --> 00:02:22,602
เรายอมไม่ได้หรอก

32
00:02:22,685 --> 00:02:23,686
ไม่มีทางเด็ดขาด

33
00:02:23,769 --> 00:02:25,980
ไม่งั้นอายเขาตายเลย

34
00:02:27,356 --> 00:02:29,942
แค่คิดเรื่องน่าอายฉันก็อายจะแย่แล้ว

35
00:02:30,026 --> 00:02:31,444
พวกเราก็เลยไม่ไป

36
00:02:31,527 --> 00:02:35,198
อีกอย่างนะ บรรยากาศความรัก
อะไรนี่เกร่อจนเอียนไปหมดแล้ว

37
00:02:35,281 --> 00:02:37,283
คงงั้น

38
00:02:38,367 --> 00:02:39,327
เราต้องไปแล้ว

39
00:02:39,410 --> 00:02:40,369
- บาย
- เจอกัน

40
00:02:42,496 --> 00:02:43,539
คิดถึงเพื่อนจัง

41
00:02:43,623 --> 00:02:45,499
เพื่อนเธอก็น่าคิดถึงจริงๆ แหละ

42
00:02:47,418 --> 00:02:49,754
ทำไมถึงได้น่าตกใจทุกทีเลย

43
00:02:57,511 --> 00:03:01,557
"สาวๆ เก็บโต๊ะให้สะอาด
ก่อนไปทำอย่างอื่นคืนนี้นะ

44
00:03:01,641 --> 00:03:03,434
นี่บ้านนะจ๊ะ ไม่ใช่หอพัก

45
00:03:03,517 --> 00:03:04,352
รักลูก"

46
00:03:04,435 --> 00:03:08,564
แม่ฉันถนัดมากเรื่องออกคำสั่ง
พร้อมแสดงความรักไปในตัว

47
00:03:10,358 --> 00:03:13,152
แปลกจัง มีคนส่งจดหมายให้ฉันด้วย

48
00:03:16,614 --> 00:03:18,950
จากเคนนี่เอง แค่ส่งมาบอกข่าว

49
00:03:19,533 --> 00:03:23,663
แค่บอกข่าวเหรอ เขียนเองกับมือ
แล้วส่งไปรษณีย์ข้ามประเทศเนี่ยนะ

50
00:03:23,746 --> 00:03:28,125
ปกติจะบอกข่าวก็แค่ส่งข้อความ
หรือวิดีโอคอลก็ได้ เร็วทันใจ ไม่ต้องวางแผน

51
00:03:28,209 --> 00:03:31,379
นี่ไม่ใช่แค่จดหมายธรรมดาแน่
ขออ่านได้มั้ย

52
00:03:31,462 --> 00:03:32,296
ได้สิ

53
00:03:32,380 --> 00:03:34,715
เพราะมันก็แค่จดหมายส่งข่าว

54
00:03:35,508 --> 00:03:40,137
"ขับผ่านร้านไอศกรีมที่เราเคยไปแล้วนึกถึงเธอ"

55
00:03:40,221 --> 00:03:41,847
อะไร ก็เราชอบกินไอศกรีม

56
00:03:42,390 --> 00:03:45,893
เห็นๆ ว่าเขาจะสื่อว่าหยุดคิดถึงเธอไม่ได้

57
00:03:45,977 --> 00:03:48,187
ฉันจะเลื่อนขั้นให้เป็นจดหมายรักละนะ

58
00:03:51,190 --> 00:03:53,067
ต้องให้แปลมั้ยว่าเขาจะสื่ออะไร

59
00:03:53,150 --> 00:03:58,114
ที่เขียนว่ารถโรงเรียนทำให้เขา
คิดถึงสีผมของใครบางคน

60
00:03:58,656 --> 00:03:59,490
ฉัน...

61
00:03:59,573 --> 00:04:00,866
ก็ได้

62
00:04:00,950 --> 00:04:05,871
บางทีเคนอาจรู้สึกกับฉันมากกว่าเพื่อนนิดหน่อย

63
00:04:05,955 --> 00:04:11,168
แต่ที่สำคัญคือฉันได้เห็นอีกมุมนึงของเธอ

64
00:04:11,252 --> 00:04:15,131
ไม่ยักรู้ว่าเธอก็โรแมนติกเป็นด้วย

65
00:04:15,214 --> 00:04:16,090
คงใช่

66
00:04:18,634 --> 00:04:20,261
ก็ได้ ฉันโรแมนติก

67
00:04:20,344 --> 00:04:21,512
ฉันชอบความรัก

68
00:04:21,595 --> 00:04:22,722
มันก็ชัดอยู่

69
00:04:22,805 --> 00:04:27,560
เพราะฉันได้เห็นความสามารถ
ในการถอดความจดหมายรักของเธอแล้ว

70
00:04:28,436 --> 00:04:32,523
ฉันชอบจดหมายรัก
เพราะเป็นการแสดงความรู้สึกผ่านตัวหนังสือ

71
00:04:32,606 --> 00:04:35,192
ไม่ง่ายเลยที่จะบอกใครสักคนว่าเรารู้สึกยังไง

72
00:04:35,276 --> 00:04:37,153
ก็เหมือนเนื้อเพลงของเรา

73
00:04:37,236 --> 00:04:40,489
บางทีฉันจะบอกความรู้สึกได้ง่ายกว่า
ถ้าเขียนมันลงไป

74
00:04:41,782 --> 00:04:45,036
เออใช่ วิธีนั้นอาจช่วย
กระตุ้นยอดขายบัตรให้เราก็ได้นะ

75
00:04:45,119 --> 00:04:49,123
พวกนักเรียนอาจไม่กล้าชวนใครไปงานเต้น

76
00:04:49,206 --> 00:04:52,043
เพราะไม่รู้จะแสดงออกยังไง

77
00:04:52,126 --> 00:04:54,962
ถ้าเราเขียนจดหมายรักให้ล่ะ

78
00:04:55,046 --> 00:04:57,882
อาจถึงคนที่ชอบ หรือเพื่อนก็ได้

79
00:04:57,965 --> 00:05:01,594
ใครก็ตามที่พวกเขาอยากเฉลิมฉลอง
ความรักด้วยในงานเต้น

80
00:05:01,677 --> 00:05:05,306
ฉันชอบแผนนี้ ไม่นานบัตรต้องขายหมดเกลี้ยง

81
00:05:05,389 --> 00:05:08,893
คณบดีมอร์ริสันต้องปลื้มแน่
ชมรมการแสดงก็จะหาเงินได้ตามเป้า

82
00:05:08,976 --> 00:05:12,063
ส่วนพอลก็จะเลิกทำท่าเหมือนหัวจะระเบิดซะที

83
00:05:12,146 --> 00:05:13,105
ถูกต้องเลย

84
00:05:15,232 --> 00:05:20,404
โอเค มาเขียนจดหมายรักกันเถอะ
ฉันจะโพสต์ลงกระดานข้อความของแฮนด์เลอร์

85
00:05:20,488 --> 00:05:24,116
เดี๋ยวฉันจะบอกเพื่อนๆ วิชาเต้นให้ช่วยกันบอกต่อ

86
00:05:25,493 --> 00:05:27,119
โอ้ มีคนตอบกลับแล้ว

87
00:05:29,038 --> 00:05:30,456
เราต้องหาอุปกรณ์

88
00:05:32,708 --> 00:05:33,626
นี่ก็น่าจะใช้ได้

89
00:05:34,293 --> 00:05:37,463
แปลว่าเธอมีระบบรองรับคำขอแล้ว

90
00:05:37,546 --> 00:05:39,173
เธอนี่รู้จักฉันดีจริงๆ

91
00:05:39,256 --> 00:05:42,343
ชื่อในแถวน้ำเงินหมายถึงผู้ส่ง

92
00:05:42,426 --> 00:05:44,762
ส่วนแถวแดงหมายถึงผู้รับ

93
00:05:44,845 --> 00:05:48,015
ส่วนรายละเอียดที่จะใส่เพิ่มให้อยู่ในแถวม่วง

94
00:05:48,849 --> 00:05:51,936
แล้วถ้าจะชมความอัจฉริยะ
ของเธอต้องใส่แถวไหน

95
00:05:52,019 --> 00:05:55,231
อ๋อ ต้องทำอีกไฟล์แยกต่างหากเลย

96
00:06:23,551 --> 00:06:24,718
หวัดดี ว่าไง

97
00:06:24,802 --> 00:06:26,095
ฉันขอปรึกษาหน่อย

98
00:06:26,178 --> 00:06:30,391
ไหนๆ เธอสี่คนก็รู้จักฉันกับเคนดีกว่าใคร...

99
00:06:30,933 --> 00:06:32,768
เขาเขียนจดหมายหาฉัน

100
00:06:32,852 --> 00:06:34,854
- เล่ามาให้หมด
- ไหนเขียนว่าไง

101
00:06:34,937 --> 00:06:38,816
บรุ๊กลินบอกว่ามันเป็นจดหมายรัก
แต่ฉันยังไม่แน่ใจ

102
00:06:38,899 --> 00:06:42,862
แล้วฉันก็ไม่รู้จะตอบยังไง
หรือต้องตอบมั้ย

103
00:06:42,945 --> 00:06:44,780
- ในที่สุด
- น่าตื่นเต้นจัง

104
00:06:44,864 --> 00:06:47,658
โอ้ เธอต้องเขียนตอบนะ

105
00:06:47,741 --> 00:06:51,245
ไหนบอกว่าเอียนบรรยากาศความรักไง

106
00:06:51,328 --> 00:06:52,371
ไม่เหมือนกันนี่

107
00:06:52,454 --> 00:06:53,622
ไม่เหมือนสักนิด

108
00:06:53,706 --> 00:06:55,040
คนละเรื่องกันเลย

109
00:06:55,124 --> 00:06:57,918
เธอกับเคนเป็นเพื่อนกันมานานมาก

110
00:06:58,002 --> 00:07:02,506
พวกเธอเปิดใจคุยกันได้ทุกเรื่อง
เพราะงั้นไปคุยกับเขาซะ

111
00:07:02,590 --> 00:07:04,175
ฉันรู้ ก็จริงของเธอนะ

112
00:07:04,258 --> 00:07:08,012
ฉันต้องขอเวลาไปคิดก่อน
แต่จะคุยแน่ ไม่นานหรอก

113
00:07:08,095 --> 00:07:09,138
ขอบใจนะ ทุกคน

114
00:07:09,221 --> 00:07:12,099
ยินดีอยู่แล้ว แต่อย่าให้นานนักล่ะ

115
00:07:12,183 --> 00:07:15,603
เพราะพวกเรารอเวลานี้มานานแสนนานแล้ว...

116
00:07:15,686 --> 00:07:16,979
บาย ไว้คุยกันใหม่นะ

117
00:07:17,855 --> 00:07:19,148
บาย

118
00:07:27,281 --> 00:07:29,825
โทษที แต่ไหนๆ เธอก็ตื่นแล้ว

119
00:07:29,909 --> 00:07:32,077
จ่าหน้าซองเลยมั้ย

120
00:07:37,458 --> 00:07:40,461
ว้าว แผนนี้อาจได้ผลจริงๆ ก็ได้

121
00:07:40,544 --> 00:07:42,796
พอลต้องโล่งใจแน่

122
00:08:06,320 --> 00:08:08,822
เฮ้ เราเห็นที่เธอโพสต์เมื่อคืนนี้

123
00:08:08,906 --> 00:08:09,949
จดหมายรักเหรอ

124
00:08:10,032 --> 00:08:11,450
ไอเดียบรรเจิดมาก

125
00:08:12,243 --> 00:08:13,994
ใช่ เยี่ยมเลย

126
00:08:14,828 --> 00:08:16,121
ถ้าได้ผลนะ

127
00:08:16,205 --> 00:08:18,207
ขอบคุณสำหรับความเชื่อมั่นนะ พอล

128
00:08:18,290 --> 00:08:22,962
เรามีคำขอเข้ามาเพียบ
ต้องเขียนจดหมายทั้งคืนเลย

129
00:08:23,045 --> 00:08:26,549
เมื่อยไปหมด แต่คุ้มค่ามาก

130
00:08:27,132 --> 00:08:28,634
ขอให้จริงเถอะ

131
00:08:29,552 --> 00:08:31,095
พอล ไม่เอาน่า

132
00:08:31,178 --> 00:08:32,596
เชื่อมือกันหน่อย

133
00:08:32,680 --> 00:08:36,100
มันอาจเป็นประสบการณ์สนุกๆ
และแปลกใหม่สำหรับนายก็ได้

134
00:08:36,183 --> 00:08:40,813
ฉันไม่ถนัดกับอะไรที่แปลกใหม่หรือสนุกทั้งนั้น

135
00:08:41,897 --> 00:08:43,649
ขอโทษที เอ็มม่า เธอพูดถูก

136
00:08:43,732 --> 00:08:47,111
ฉันแค่อยากให้งานเต้นออกมาสมบูรณ์แบบ

137
00:08:47,194 --> 00:08:49,738
งั้นเราควรเอาจดหมายไปส่งได้แล้ว

138
00:08:49,822 --> 00:08:52,408
เริ่มภารกิจคิวปิดได้

139
00:08:54,368 --> 00:08:55,536
- ขอให้สนุก
- โชคดี

140
00:09:43,584 --> 00:09:44,585
เยี่ยม

141
00:09:50,466 --> 00:09:51,425
เรียบร้อย

142
00:09:54,261 --> 00:09:55,220
ว่าไง

143
00:09:55,304 --> 00:09:56,972
- ไง เพื่อน
- คุยกับเคนรึยัง

144
00:09:57,056 --> 00:09:59,099
- มีอะไรคืบหน้า
- เขาว่าไงบ้าง

145
00:09:59,183 --> 00:10:02,645
พวกเธอก็ นี่เพิ่งวันเดียวเองนะ

146
00:10:02,728 --> 00:10:05,272
ฉันต้องคุยในเวลาส่วนตัวสิ

147
00:10:07,399 --> 00:10:08,734
ก็ได้

148
00:10:08,817 --> 00:10:12,655
แล้วพวกเธอล่ะ จะเปลี่ยนใจไปงานเต้นมั้ย

149
00:10:14,114 --> 00:10:17,701
- เรายังคิดเหมือนเดิม
- บรรยากาศหวานๆ ไม่ใช่ทางของเรา

150
00:10:17,785 --> 00:10:20,954
ยกเว้นเรื่องของเธอกับเคน
นั่นถึงจะใช่

151
00:10:21,038 --> 00:10:23,248
ใช่ แน่อยู่แล้ว

152
00:10:23,332 --> 00:10:26,502
ฉันรักพวกเธอนะ

153
00:10:29,129 --> 00:10:31,090
และคิดถึงมากด้วย

154
00:10:31,173 --> 00:10:32,383
เราก็รักเธอ

155
00:10:32,466 --> 00:10:33,384
คิดถึงด้วย

156
00:10:33,467 --> 00:10:34,802
มากๆ เลย

157
00:10:34,885 --> 00:10:37,471
จริงทุกข้อ แต่เราต้องเข้าเรียนแล้ว

158
00:10:37,554 --> 00:10:40,432
เราจะโทรไปถามเรื่องเคนทีหลัง

159
00:10:40,516 --> 00:10:43,060
ฉันก็คิดอยู่แล้ว บายจ้ะ

160
00:10:47,773 --> 00:10:50,275
รู้มั้ย ที่บาร์บี้พูดทำให้ฉันคิดอะไรขึ้นมาได้

161
00:10:50,359 --> 00:10:51,944
ให้เราไปคุยกับเคนแทนเหรอ

162
00:10:52,027 --> 00:10:53,362
- ไม่ใช่
- ไม่ใช่

163
00:10:53,445 --> 00:10:54,697
ที่ฉันจะพูดก็คือ

164
00:10:54,780 --> 00:10:57,241
เธอรักเรา และเราก็รักเธอ

165
00:10:57,324 --> 00:10:59,034
- พวกเรารักกัน
- ใช่เลย

166
00:10:59,118 --> 00:11:01,704
ทำไมความรักระหว่างเพื่อน

167
00:11:01,787 --> 00:11:04,915
ถึงไม่ได้รับความสำคัญเท่าความรักแบบหนุ่มสาว

168
00:11:04,998 --> 00:11:07,793
- มันสำคัญกว่าอีก ถ้าถามฉันนะ
- ใช่

169
00:11:07,876 --> 00:11:11,338
และก็มีค่าพอให้เต้นฉลองด้วย

170
00:11:11,422 --> 00:11:12,881
- พันเปอร์เซ็นต์
- ใช่เลย

171
00:11:12,965 --> 00:11:16,260
เราอาจต้องทบทวนการบอยคอต
งานสปริงแดนซ์ซะแล้ว

172
00:11:16,927 --> 00:11:18,595
เอ๊ะ นั่นเคนหรือเปล่า

173
00:11:21,849 --> 00:11:25,936
แน่ใจนะว่าเราไม่ควรไปคุยกับเขา
อืม บาร์บี้ไม่ว่าหรอก

174
00:11:27,187 --> 00:11:28,647
- หยุดก่อน
- เรเน่ อย่า

175
00:11:28,730 --> 00:11:32,609
ไหนเล่ามาซิ ส่งจดหมายเป็นไงมั่ง

176
00:11:32,693 --> 00:11:34,027
เอาไปส่งหมดแล้วเหรอ

177
00:11:34,111 --> 00:11:36,947
มีคนเปิดอ่านหรือยัง
ดีใจหรือว่าเสียใจ

178
00:11:37,030 --> 00:11:40,200
พวกเขาจะซื้อบัตรหรือเปล่า
งานเต้นจะสำเร็จมั้ย

179
00:11:40,742 --> 00:11:44,246
พอล ใจเย็น จดหมายทุกฉบับถูกส่งเรียบร้อยแล้ว

180
00:11:44,329 --> 00:11:47,624
อีกไม่นานยอดขายบัตรต้องพุ่งแน่ๆ

181
00:11:48,750 --> 00:11:50,502
โอเค ดีแล้วๆๆ

182
00:11:50,586 --> 00:11:52,129
ดีแล้วล่ะ ฉัน เอ่อ...

183
00:11:52,671 --> 00:11:55,340
เราฝากความหวังไว้กับงานนี้มาก

184
00:11:55,424 --> 00:11:58,385
- พวกเธอเขียนจดหมายกันไปกี่ฉบับ
- ไหนดูซิ

185
00:12:01,513 --> 00:12:03,724
รายชื่อในตารางดูแปลกๆ แฮะ

186
00:12:04,308 --> 00:12:05,225
แปลกเหรอ

187
00:12:05,309 --> 00:12:06,602
แปลกยังไง

188
00:12:07,269 --> 00:12:11,440
มันแปลก ฉันว่ามันไม่ตรงกับคำขอที่คนส่งเข้ามา

189
00:12:11,523 --> 00:12:13,817
ขอฉันตรวจดูก่อน

190
00:12:16,278 --> 00:12:19,698
รายชื่อในแถวผู้รับสลับกันไปหมด

191
00:12:21,533 --> 00:12:24,411
ฉันไม่เข้าใจว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง

192
00:12:24,495 --> 00:12:26,038
พวกเราเหนื่อยกันมาก

193
00:12:26,121 --> 00:12:29,666
แล้วตอนจ่าหน้าซอง ฉันก็ไม่ได้สังเกตด้วย

194
00:12:29,750 --> 00:12:34,755
แปลว่าจดหมายทั้งหมดถูกส่งให้ผิดคนน่ะสิ

195
00:12:38,133 --> 00:12:41,220
ถ้าพวกเขาเปิดดูก็จะคิดว่ามีคนส่งจดหมาย

196
00:12:41,303 --> 00:12:44,765
ชวนไปงานเต้น แต่พวกเขาจะไม่รู้ว่ามันผิดคน

197
00:12:44,848 --> 00:12:48,727
ซึ่งอาจทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายได้

198
00:12:48,810 --> 00:12:50,312
หรือแย่กว่านั้น

199
00:12:54,608 --> 00:12:57,444
เช่น ใจสลายอย่างหนักหลังเปิดจดหมาย

200
00:12:57,528 --> 00:13:00,364
แล้วมารู้ทีหลังว่าหมายถึงอีกคน

201
00:13:10,749 --> 00:13:11,875
ทำไมนะ

202
00:13:15,587 --> 00:13:16,630
เธอบอกว่า...

203
00:13:24,137 --> 00:13:27,349
เราต้องส่งให้ถูกคนก่อนจะมีใครเปิดอ่าน

204
00:13:27,432 --> 00:13:31,061
งั้นก็รีบเลย จดหมายไม่ใช่น้อยๆ

205
00:13:32,479 --> 00:13:36,191
หายนะชัดๆ เราจะเต้นได้ยังไง
ถ้าทุกคนร้องไห้กันหมด

206
00:13:36,275 --> 00:13:38,777
ฟลอร์เต้นคงลื่นน่าดู

207
00:13:38,860 --> 00:13:41,280
โว้วๆ ฟลอร์ไม่เป็นไรหรอก

208
00:13:41,363 --> 00:13:45,075
ใครจะมางานเต้นทั้งน้ำตา
แค่ไม่มาเลยต่างหาก

209
00:13:46,910 --> 00:13:48,745
ฉันหมายถึง... ไม่ต้องห่วง

210
00:13:48,829 --> 00:13:50,664
เดี๋ยวเราแก้ปัญหาเอง

211
00:13:51,373 --> 00:13:52,958
เราจะแก้ปัญหากันใช่มั้ย

212
00:13:53,041 --> 00:13:55,335
- เราจะแก้ปัญหา
- เราจะแก้ปัญหา

213
00:13:56,378 --> 00:13:57,879
- ขอให้สนุก
- โชคดีนะ

214
00:14:00,716 --> 00:14:05,929
เราต้องสลับจดหมายโดยไม่ให้ใครรู้
เพราะทันทีที่คนเห็นจดหมาย...

215
00:14:06,013 --> 00:14:07,889
พวกเขาต้องเปิดดูแน่ๆ

216
00:14:11,268 --> 00:14:12,102
ดูนั่น

217
00:14:13,729 --> 00:14:16,398
แต่เราจะเดินดุ่มๆ ไปที่ล็อกเกอร์ไม่ได้หรอก

218
00:14:29,745 --> 00:14:32,205
ค่อยๆ ไป

219
00:14:51,558 --> 00:14:52,559
โอเค

220
00:14:52,643 --> 00:14:54,770
ฉันว่าฉันเอื้อมถึงอยู่

221
00:14:57,522 --> 00:14:58,982
ค่อยๆ

222
00:14:59,066 --> 00:15:00,359
ค่อยๆ

223
00:15:11,244 --> 00:15:12,621
ก็ไม่ยากเท่าไหร่

224
00:15:12,704 --> 00:15:14,247
อืม ใช่

225
00:15:14,331 --> 00:15:16,625
เหลืออีกแค่ไม่กี่สิบฉบับเอง

226
00:15:22,172 --> 00:15:23,006
นี่

227
00:15:30,430 --> 00:15:32,641
ได้ข่าวล่าสุดเรื่องออดิชั่นหรือยัง

228
00:15:32,724 --> 00:15:35,602
เพราะฉันได้ยินมาว่าจะมีการเลื่อน...

229
00:15:35,686 --> 00:15:37,604
อะไรนะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย

230
00:15:37,688 --> 00:15:40,107
ใช่มั้ยล่ะ ไม่ชอบเลยเวลาเจอแบบนี้

231
00:15:40,899 --> 00:15:43,110
แต่คงไม่มีอะไรหรอก ไปก่อนนะ

232
00:15:57,124 --> 00:16:00,377
ขอโทษจริงๆ นะ ฉันไม่เห็นเธอจริงๆ

233
00:16:00,460 --> 00:16:01,420
เป็นอะไรมั้ย

234
00:16:01,503 --> 00:16:02,963
เดี๋ยวฉันช่วย

235
00:16:09,136 --> 00:16:11,680
เหลืออีกฉบับ

236
00:16:15,350 --> 00:16:17,769
จดหมายฉบับสุดท้ายอยู่ในเป้ใบนั้น

237
00:16:18,603 --> 00:16:20,022
- ไม่นะ
- ไม่นะ

238
00:16:20,105 --> 00:16:22,941
เราต้องสลับกับจดหมายฉบับนี้

239
00:16:23,025 --> 00:16:24,359
ก่อนที่เธอจะเปิดอ่าน

240
00:16:24,443 --> 00:16:26,737
ไม่มีทางที่เราจะลงไปได้ทัน

241
00:16:26,820 --> 00:16:28,488
ถ้าคิดอย่างนั้นก็ไม่ทันแน่

242
00:16:32,200 --> 00:16:33,952
ต้องแบบนี้สิ

243
00:16:34,036 --> 00:16:35,162
แต่ว่า...

244
00:16:35,245 --> 00:16:36,538
ปลอดภัยไว้ก่อน

245
00:16:53,388 --> 00:16:54,973
นั่นจดหมายฉันนะ

246
00:17:00,687 --> 00:17:01,730
เย่

247
00:17:01,813 --> 00:17:04,900
ที่เหลือก็แค่ส่งฉบับนี้ให้ถูกคน

248
00:17:12,616 --> 00:17:13,617
เยี่ยม

249
00:17:14,159 --> 00:17:15,368
เรียบร้อย

250
00:17:16,953 --> 00:17:18,872
ไม่อยากจะเชื่อ

251
00:17:18,955 --> 00:17:20,749
เราทำได้จริงๆ ด้วย

252
00:17:20,832 --> 00:17:24,628
เออใช่ ฉันว่าเราแก้ปัญหา
การทรงตัวบนรถไฟใต้ดินให้เธอได้แล้วนะ

253
00:17:24,711 --> 00:17:27,089
แค่ทำท่าเหมือนโต้คลื่นบนถาดเสิร์ฟอาหาร

254
00:17:27,172 --> 00:17:29,174
และพกหมวกกันน็อกไปเองด้วย

255
00:17:29,800 --> 00:17:31,384
นั่นมันเหลือเชื่อมาก

256
00:17:31,468 --> 00:17:32,385
เธอก็เห็นเหรอ

257
00:17:32,469 --> 00:17:34,096
เห็นทุกอย่างเลย

258
00:17:34,179 --> 00:17:35,472
น่าประทับใจสุดๆ

259
00:17:35,555 --> 00:17:37,891
ขอบใจนะที่ช่วยกอบกู้งานเต้น

260
00:17:37,974 --> 00:17:38,975
ไม่มีปัญหา

261
00:17:39,059 --> 00:17:40,060
ยินดีช่วยอยู่แล้ว

262
00:17:40,143 --> 00:17:42,771
ต้องยอมรับเลย เธอสร้างมาตรฐานไว้สูงมาก

263
00:17:42,854 --> 00:17:46,358
สำหรับคนที่จะมาเป็นสมาชิก
ของคณะกรรมการสปริงแดนซ์

264
00:17:53,323 --> 00:17:54,866
ฉันลองคิดตามที่เธอพูดแล้ว

265
00:17:54,950 --> 00:17:57,994
ที่ว่ารถเข็นคันเดียว
ควรขายทั้งวาฟเฟิลทอดและเบเกิล

266
00:17:58,078 --> 00:18:01,373
- เพราะบางทีเราก็เลือกไม่ได้น่ะเหรอ
- ใช่เลย

267
00:18:01,456 --> 00:18:03,667
หยุดคิดเรื่องนั้นไม่ได้จริงๆ

268
00:18:04,501 --> 00:18:08,255
แต่รวมถึงเรื่องที่เธอบออกว่า
การแสดงความรู้สึกผ่านจดหมาย

269
00:18:08,338 --> 00:18:10,507
ก็เหมือนกับการแต่งเพลง

270
00:18:10,590 --> 00:18:14,886
เราร้องเพลงเพื่อสื่อ
เรื่องที่ยากจะบอกกับใครสักคนได้

271
00:18:14,970 --> 00:18:17,472
ก็พอเข้าใจแหละว่ามันน่าจดจำพอๆ กัน

272
00:18:17,556 --> 00:18:20,851
เราน่าจะเอาเรื่องนี้มาเขียนในเพลงต่อไป

273
00:18:20,934 --> 00:18:24,187
ความสำคัญของการบอกความรู้สึกที่แท้จริง

274
00:18:24,271 --> 00:18:25,772
ฟังดูเยี่ยมไปเลย

275
00:18:28,733 --> 00:18:30,861
ทายซิว่า... เดี๋ยว ไม่ต้อง

276
00:18:30,944 --> 00:18:31,945
เฉลยเลยดีกว่า

277
00:18:32,028 --> 00:18:33,822
เราขายบัตรหมดเกลี้ยง

278
00:18:33,905 --> 00:18:36,199
จดหมายของพวกเธอช่วยได้จริงๆ

279
00:18:36,283 --> 00:18:38,160
- สุดยอด
- เจ๋งไปเลย

280
00:18:41,329 --> 00:18:42,164
ว่าไง

281
00:18:42,247 --> 00:18:44,416
- นี่ บาร์บี้...
- เราอยากขอบคุณเธอ

282
00:18:44,499 --> 00:18:48,253
เธอทำให้เราคิดได้ว่าความรักมีหลายรูปแบบ...

283
00:18:48,336 --> 00:18:50,714
เราตัดสินใจจะฉลองความรักและมิตรภาพ

284
00:18:50,797 --> 00:18:53,341
ด้วยการไปงานสปริงแดนซ์ด้วยกัน

285
00:18:53,425 --> 00:18:57,387
- ถึงไม่มีคู่ก็ไม่สน
- เพราะเรามีกันและกัน

286
00:18:57,470 --> 00:19:00,557
ได้ยินอย่างนั้นก็ดีใจ

287
00:19:00,640 --> 00:19:03,768
แต่เต้นเผื่อฉันสักเพลงนะ

288
00:19:03,852 --> 00:19:04,978
ได้อยู่แล้ว

289
00:19:05,770 --> 00:19:09,357
ฉันต้องไปแล้วล่ะ
งานเต้นของเรากำลังจะเริ่มพอดี...

290
00:19:09,441 --> 00:19:12,360
โอเค แต่สัญญานะว่า
เธอจะเล่าเรื่องเคนให้เราฟัง

291
00:19:12,444 --> 00:19:15,197
เพราะพวกนี้ห้ามฉันไปคุยกับเขาทีนึงแล้ว

292
00:19:15,280 --> 00:19:17,657
รับปากไม่ได้นะว่าคราวหน้าจะห้ามอยู่...

293
00:19:17,741 --> 00:19:19,868
บาย ได้เรื่องแล้วรีบเล่าให้ฟังด้วย

294
00:19:19,951 --> 00:19:21,203
ได้เลย บาย

295
00:19:23,496 --> 00:19:24,956
จะเข้างานเลยมั้ย

296
00:19:25,040 --> 00:19:25,916
เอาสิ

297
00:19:25,999 --> 00:19:28,752
ราฟาน่าจะอยู่แถวนี้นี่แหละ

298
00:19:28,835 --> 00:19:30,921
เขาบอกว่าจะมาเจอเราหน้างาน

299
00:19:32,172 --> 00:19:34,216
ว้าว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า...

300
00:19:35,008 --> 00:19:38,511
ฉันเพิ่งคิดได้ว่ามัวแต่สนใจเรื่องขายบัตร

301
00:19:38,595 --> 00:19:41,640
จนลืมซื้อให้ตัวเอง ก่อนที่บัตรจะหมด

302
00:19:43,475 --> 00:19:44,893
ฉัน... เอ่อ...

303
00:19:45,560 --> 00:19:47,646
แบบว่า... เก็บไว้ให้เธอแล้ว

304
00:19:50,023 --> 00:19:54,486
ไม่ต้องรับก็ได้นะ ถ้าไม่ต้องการ
ฉันเข้าใจ เธอจะอยากรับไปทำไม

305
00:19:54,569 --> 00:19:56,655
แต่นี่แหละเหตุผลจริงๆ ที่ฉันกังวล

306
00:19:56,738 --> 00:20:01,451
ว่างานเต้นจะสำเร็จมั้ย
เพราะฉันหวังว่าเธอจะมางานกับฉัน

307
00:20:07,832 --> 00:20:09,459
นึกว่าจะไม่ชวนซะแล้ว

308
00:20:10,669 --> 00:20:13,046
จริงๆ เลย ทำไมถึงรอจนป่านนี้

309
00:20:21,888 --> 00:20:24,349
เพราะอย่างนี้เอง พอลถึงกังวลมาก

310
00:20:24,432 --> 00:20:26,059
ฉันคิดไม่ถึงเลยนะเนี่ย

311
00:20:26,142 --> 00:20:30,021
พอเป็นแบบนี้แล้ว ฉันนึกไม่ออกเลย
ว่าคืนนี้จะเป็นอย่างอื่นไปได้

312
00:20:30,563 --> 00:20:34,609
พูดถึงเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้
เธอตัดสินใจหรือยังว่าจะพูดอะไรกับเคน

313
00:20:34,693 --> 00:20:38,530
ฉันไม่รู้หรอกว่าต้องพูดอะไร
แต่ตัดสินใจแล้วว่าจะพูดยังไง

314
00:20:38,613 --> 00:20:42,367
หลังจบงานเต้น
ฉันจะกลับไปเขียนจดหมายของตัวเอง

315
00:20:42,450 --> 00:20:46,496
ต้องให้ได้อย่างนี้ ฉันยินดีช่วยนะ
ถ้าเธออยากได้นักเขียนเงา

316
00:20:46,579 --> 00:20:48,415
ฉันว่างานนี้ฉันทำได้

317
00:20:48,498 --> 00:20:49,582
แต่ก็ขอบใจนะ

318
00:20:49,666 --> 00:20:50,875
โอ้ นั่นไง ราฟา

319
00:20:51,960 --> 00:20:54,629
ไปฉลองความรักและมิตรภาพกันเถอะ

320
00:20:54,713 --> 00:20:56,756
ด้วยการเต้นทั้งคืนไปเลย

321
00:21:57,609 --> 00:21:59,611
คำบรรยายโดย ธนิศา ขำคง