1
00:00:06,283 --> 00:00:09,963
‎(ซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:24,403 --> 00:00:26,083
‎ที่บ้านในแอฟริกาใต้

3
00:00:26,163 --> 00:00:29,523
‎คายาและพวกพี่ๆ มีชีวิตอย่างไม่ต้องกังวล

4
00:00:39,843 --> 00:00:42,403
‎เพราะการอุทิศตัวอย่างเสียสละของผู้เป็นแม่

5
00:00:42,483 --> 00:00:43,883
‎พวกมันจึงเติบโตรวดเร็ว

6
00:00:47,763 --> 00:00:51,283
‎แต่คายาผู้อ่อนโยนลำบากกับการเข้าไปดูดนม

7
00:00:51,363 --> 00:00:54,523
‎พี่ชายที่แข็งแรงกว่าของเธอ
‎ได้ส่วนแบ่งที่มากกว่าไป

8
00:00:58,083 --> 00:01:01,563
‎และตอนนี้นมแม่ก็กำลังจะหมด

9
00:01:04,883 --> 00:01:09,403
‎หลังจากไม่มีอาหารมาห้าวัน
‎เธอต้องทำสิ่งที่ไม่มีแม่ตัวไหนอยากทำ

10
00:01:13,323 --> 00:01:17,083
‎คือทิ้งลูกไว้ลำพังเพื่อไปหาอาหาร

11
00:01:29,283 --> 00:01:33,003
‎ลูกสิงโตครึ่งหนึ่งมักอยู่ไม่รอดจนถึงวันเกิดปีแรก

12
00:01:34,203 --> 00:01:36,683
‎ไม่มีเดิมพันไหนสูงไปกว่านี้

13
00:01:39,683 --> 00:01:41,243
‎สำหรับทารกแห่งป่า

14
00:01:41,323 --> 00:01:43,323
‎การถูกทิ้งให้อยู่รังลำพัง

15
00:01:43,403 --> 00:01:46,203
‎คือหนึ่งในความท้าทายที่น่ากลัวที่สุด

16
00:02:12,123 --> 00:02:13,643
‎(นามิเบีย
‎ชายฝั่งโครงกระดูก)

17
00:02:13,723 --> 00:02:16,843
‎บนชายฝั่งที่โล่งแล้งแห่งนี้

18
00:02:17,443 --> 00:02:20,123
‎มันยากที่จะหาที่หลบภัย

19
00:02:24,083 --> 00:02:25,603
‎สำหรับหนูน้อยทาโบ

20
00:02:25,683 --> 00:02:28,803
‎การจะเติบโตบนทะเลทรายแห่งนี้
‎เป็นเรื่องโหดหิน

21
00:02:42,683 --> 00:02:46,963
‎เมื่อพายุทรายเข้าจู่โจม
‎ทุกตัวในอาณานิคมหมอบต่ำ

22
00:02:52,243 --> 00:02:55,283
‎สิ่งที่ทาโบอายุสามสัปดาห์กับแม่ทำได้

23
00:02:55,363 --> 00:02:57,123
‎คือรอจนมันสงบด้วยกัน

24
00:03:13,603 --> 00:03:14,483
‎ในที่สุด…

25
00:03:17,243 --> 00:03:18,443
‎ก็มีสันติสุขบ้าง

26
00:03:30,323 --> 00:03:32,923
‎ทาโบต้องการเพียงแม่ของเขา

27
00:03:37,963 --> 00:03:40,123
‎เธอเป็นโลกทั้งใบของเขา

28
00:03:44,643 --> 00:03:47,243
‎และผู้พิทักษ์คนเดียวของเขา

29
00:03:52,323 --> 00:03:54,283
‎แต่เขาไม่อาจเรียกร้องการดูแลที่มากเกินไป

30
00:03:56,003 --> 00:03:59,963
‎ทาโบโตเร็ว และเพื่อให้ได้ปัจจัยที่เขาต้องการ

31
00:04:00,443 --> 00:04:05,003
‎แม่ของเขาต้องออกหาอาหารในทะเลนานขึ้น

32
00:04:08,843 --> 00:04:10,283
‎เขาอยากจะไปกับเธอ

33
00:04:11,123 --> 00:04:15,283
‎แต่กว่าขนของเขาจะมีพัฒนาการจนกันน้ำได้
‎ต้องรออีกสิบสัปดาห์

34
00:04:17,003 --> 00:04:19,203
‎การจะตามไปมันไม่ฉลาดเลย

35
00:04:29,803 --> 00:04:33,123
‎มันอันตรายที่ตอนนี้ขนของเขาซับน้ำ

36
00:04:33,603 --> 00:04:35,363
‎เขาจึงเสี่ยงที่จะจม

37
00:04:46,523 --> 00:04:48,283
‎แม่ของเขามาช่วย

38
00:04:49,643 --> 00:04:51,083
‎แต่เธออยู่กับเขาไม่ได้

39
00:04:58,523 --> 00:05:01,163
‎เขาเหนื่อย แต่ก็ปลอดภัย

40
00:05:07,483 --> 00:05:10,043
‎ตอนนี้ทะเลอยู่เหนือขีดจำกัด

41
00:05:16,723 --> 00:05:18,203
‎เมื่อต้องแยกกับแม่

42
00:05:18,283 --> 00:05:21,363
‎เขาต้องดูแลตัวเองเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์

43
00:05:27,283 --> 00:05:29,443
‎เพราะครอบครัวไม่เอาใจใส่เขา

44
00:05:30,083 --> 00:05:32,123
‎เขาจึงอยู่ลำพัง

45
00:05:42,003 --> 00:05:46,603
‎(แอฟริกาใต้
‎อึมพูมาลังกา)

46
00:05:46,683 --> 00:05:49,403
‎เมื่อซุกซ่อนตัวอยู่ในที่ที่แม่ปล่อยทิ้งไว้

47
00:05:49,483 --> 00:05:52,923
‎คายาและพี่ชายปลอดภัยจากอันตราย

48
00:05:54,243 --> 00:05:58,483
‎หินโผล่เป็นที่ซ่อนที่สุดเหมาะเจาะ

49
00:06:01,523 --> 00:06:03,083
‎และเป็นสนามเด็กเล่น

50
00:06:06,963 --> 00:06:11,043
‎หลังจากอยู่ตามลำพังหนึ่งคืน ลูกสิงโตก็เบื่อหน่าย

51
00:06:14,523 --> 00:06:18,043
‎พี่ชายนักผจญภัยของคายาไม่อยู่นิ่งเฉย

52
00:06:23,163 --> 00:06:26,603
‎พวกมันสืบเสาะค้นหาทุกซอกมุม
‎ของบ้านหินของพวกมัน

53
00:06:33,803 --> 00:06:37,043
‎แต่คายาตัวน้อยขาดพละกำลังที่จะร่วมด้วย

54
00:06:48,603 --> 00:06:52,683
‎ตราบใดที่ลูกสิงโตอยู่ด้วยกันใกล้รัง
‎พวกมันจะปลอดภัย

55
00:06:59,563 --> 00:07:02,283
‎พี่ชายของคายาวิ่งวนรอบตัวเธอ

56
00:07:14,643 --> 00:07:18,963
‎แต่ไม่ใช่เพื่อความสนุกเท่านั้น
‎พวกมันกำลังพัฒนาทักษะการล่า

57
00:07:20,163 --> 00:07:23,923
‎คายาชอบดูพี่ๆ ของเธอจากด้านข้างมากกว่า

58
00:07:27,043 --> 00:07:31,203
‎นักล่าที่ดีต้องฝึกฝนวิธีเลือกเหยื่อ…

59
00:07:35,683 --> 00:07:37,923
‎การย่องเข้าหา…

60
00:07:40,123 --> 00:07:42,803
‎และจู่โจมเมื่อถึงเวลา

61
00:07:45,483 --> 00:07:48,883
‎ถึงจะเป็นวัยเริ่มต้น แต่ด้วยการฝึกฝนที่เพียงพอ

62
00:07:48,963 --> 00:07:53,283
‎วันหนึ่งพวกมันจะพร้อมล้มควาย

63
00:07:54,883 --> 00:08:00,163
‎แต่ถ้าคายาไม่ร่วมด้วย
‎เธอไม่มีวันชำนาญทักษะการล่าได้

64
00:08:10,483 --> 00:08:12,843
‎และตอนนี้ความมั่นใจล้นเหลือของพวกพี่ชาย

65
00:08:12,923 --> 00:08:16,283
‎นำพวกมันห่างไกลไปจากความปลอดภัยของรัง

66
00:08:22,203 --> 00:08:25,163
‎คายาต้องเลือกว่าจะอยู่รังตามลำพัง…

67
00:08:27,163 --> 00:08:30,003
‎หรือตามพี่ๆ ไป

68
00:08:36,883 --> 00:08:38,243
‎และเธอก็เลือก

69
00:08:48,323 --> 00:08:50,963
‎แต่มันเป็นการตัดสินใจที่ไม่เข้าท่า

70
00:08:51,883 --> 00:08:54,083
‎ตอนนี้เมื่ออยู่ห่างจากรัง

71
00:08:54,163 --> 00:08:57,883
‎พี่ชายผู้มุทะลุของเธอนำทั้งหมดไปสู่อันตราย

72
00:09:11,603 --> 00:09:16,243
‎พวกมันมุ่งเข้าสู่เส้นทาง
‎ของเสือดาวตัวผู้ที่ทรงพลัง

73
00:09:20,043 --> 00:09:23,283
‎เสือดาวนั้นชิงชังสิงโต

74
00:09:24,723 --> 00:09:27,723
‎และถ้ามันเจอลูกสิงโตเข้าล่ะก็ มันจะฆ่าทิ้ง

75
00:09:38,723 --> 00:09:41,243
‎โดยสัญชาตญาณ พวกมันรู้วิธีหลบซ่อนตัว

76
00:09:56,283 --> 00:09:57,163
‎พวกมันโชคดี

77
00:09:57,843 --> 00:10:01,043
‎เจ้าเสือดาวมัวไขว้เขวอยู่กับการทำอาณาเขต

78
00:10:13,883 --> 00:10:17,203
‎เกือบไป แต่มันจะกลับมาอีกแน่

79
00:10:21,363 --> 00:10:25,083
‎การออกจากรังยังส่งผลต่อลูกสิงโตอีกอย่าง

80
00:10:28,083 --> 00:10:29,483
‎ตอนนี้พวกมันหลงทาง

81
00:10:31,763 --> 00:10:33,723
‎พวกมันต้องการแม่อย่างมาก

82
00:10:38,603 --> 00:10:41,843
‎เมื่อไร้แม่ พวกมันจะต้องอยู่ตามลำพังทั้งคืน

83
00:10:42,483 --> 00:10:46,603
‎ในที่เปิดโล่งและไร้การป้องกัน

84
00:10:53,043 --> 00:10:56,043
‎ขณะที่ราตรีนำอันตรายมาให้ลูกสัตว์บางตัว…

85
00:10:58,163 --> 00:11:02,083
‎สำหรับบางตัว ความมืดเป็นที่กำบังชั้นเลิศ

86
00:11:03,123 --> 00:11:09,283
‎(นามิเบีย
‎ออทโจซอนด์จูพา)

87
00:11:09,363 --> 00:11:11,283
‎ในทุ่งสะวันนาใต้แสงจันทร์

88
00:11:12,243 --> 00:11:15,803
‎จอมปลวกคือสิ่งที่ปิดซ่อนบ้านใต้ดิน

89
00:11:15,883 --> 00:11:18,403
‎ของสิ่งมีชีวิตที่แสนพิเศษอย่างยิ่ง

90
00:11:22,563 --> 00:11:24,163
‎แม้จะเร้นตัวอย่างดี

91
00:11:24,243 --> 00:11:27,563
‎แต่มันคือหนึ่งในสัตว์ที่ถูกลักลอบค้ามากที่สุดในโลก

92
00:11:28,243 --> 00:11:33,243
‎มากถึงขนาดที่นักล่าต้องตามรอยทุกๆ ตัวที่พบ

93
00:11:41,363 --> 00:11:45,843
‎สัตว์แรกเกิดสุดเลอค่าที่ขี่หลังแม่อยู่

94
00:11:46,323 --> 00:11:49,163
‎คือลูกตัวนิ่มเท็มมิงก์

95
00:11:52,683 --> 00:11:57,723
‎มาเทนกูกับแม่ของเขามีภารกิจสำคัญ

96
00:11:57,803 --> 00:11:59,763
‎นั่นคือการหาบ้านใหม่

97
00:12:03,603 --> 00:12:07,523
‎แม่เก็บเขาไว้ใกล้ตัว
‎เขาจะได้ไม่เตร็ดเตร่ออกไป

98
00:12:15,043 --> 00:12:19,083
‎เธอพาเขาย้ายบ้านแทบทุกคืนเพื่อซ่อนเขาเอาไว้

99
00:12:20,363 --> 00:12:21,723
‎และมันมีเหตุผล

100
00:12:24,563 --> 00:12:26,843
‎ถึงแม้จะมีเกล็ดป้องกัน

101
00:12:26,923 --> 00:12:33,283
‎ลูกเล็กอย่างมาเทนกูก็เป็นตัวเลือก
‎ที่หวานหมูสำหรับไฮยีนาและเสือดาว

102
00:12:39,683 --> 00:12:41,963
‎แม่ของเขาไม่ขุดโพรง

103
00:12:42,043 --> 00:12:47,683
‎แต่เธอจะคอยค้นหาบ้านว่างสำหรับอยู่อาศัยแทน

104
00:12:53,483 --> 00:12:57,523
‎แต่การจะหาโพรงว่างนั้นพูดง่ายทำยาก

105
00:13:02,643 --> 00:13:06,403
‎การอยู่ร่วมกับเม่นที่เต็มไปด้วยหนาม
‎ไม่ใช่เรื่องน่าอภิรมย์

106
00:13:08,923 --> 00:13:11,243
‎บางทีจะดีกว่าถ้าหาโพรงอื่น

107
00:13:16,483 --> 00:13:19,003
‎ไม่ มีเจ้าของแล้ว

108
00:13:33,443 --> 00:13:34,403
‎ในที่สุด

109
00:13:37,323 --> 00:13:41,883
‎แม่ของมาเทนกูเจอที่ที่เหมาะให้พวกมันพักผ่อน

110
00:13:42,883 --> 00:13:46,003
‎ถ้าเขายั้งความอยาก
‎ออกไปเตร็ดเตร่ของตัวเองได้

111
00:14:00,003 --> 00:14:02,083
‎กลับมาที่ชายฝั่งนามิเบีย

112
00:14:03,923 --> 00:14:07,523
‎ทาโบอยู่บ้านตามลำพังมา 24 ชั่วโมงแล้ว

113
00:14:08,003 --> 00:14:10,643
‎และเขายังคงเฝ้ารอแม่กลับบ้าน

114
00:14:13,403 --> 00:14:16,843
‎บนชายหาด
‎เขาตกเป็นเป้าได้ง่ายเมื่ออยู่ตัวเดียว

115
00:14:18,123 --> 00:14:22,123
‎และการคบเพื่อนอาจช่วยชีวิตเขาได้

116
00:14:29,203 --> 00:14:31,923
‎เขาให้แม่ๆ ตัวอื่นช่วยดูแลไม่ได้

117
00:14:33,803 --> 00:14:36,923
‎แต่เขาไม่ใช่ลูกแมวน้ำตัวเดียวที่ต้องอยู่ตามลำพัง

118
00:14:38,043 --> 00:14:41,163
‎เพื่อความปลอดภัย
‎ทารกเหล่านี้จะตั้งศูนย์อนุบาลขึ้น

119
00:14:41,683 --> 00:14:45,323
‎และทาโบจะมีโอกาสรอดมากที่สุด
‎เมื่อเข้าร่วมกับพวกมัน

120
00:14:50,083 --> 00:14:52,963
‎แต่ก่อนอื่นเขาต้องชนะใจตัวอื่นๆ ก่อน

121
00:15:00,363 --> 00:15:05,043
‎กฎการเข้ากลุ่มเหมือนจะยากกว่าที่เขาคิดไว้

122
00:15:14,763 --> 00:15:19,563
‎แต่ทาโบยืนหยัดกระทั่งได้เข้าร่วมกลุ่มลูกแมวน้ำ

123
00:15:31,563 --> 00:15:33,923
‎เขาเจอคู่หูคู่ลุย

124
00:15:40,603 --> 00:15:43,483
‎สถานการณ์ของทาโบเริ่มจะดีขึ้น

125
00:15:46,603 --> 00:15:48,323
‎ก็แค่ชั่วคราว

126
00:15:56,323 --> 00:15:59,883
‎ด้วยความตื่นเต้น
‎เพื่อนใหม่คู่นี้เตร็ดเตร่ห่างออกไป

127
00:15:59,963 --> 00:16:01,923
‎จากกลุ่มที่ป้องกันภัย

128
00:16:06,763 --> 00:16:08,923
‎และพวกมันก็ดึงดูดความสนใจ

129
00:16:10,283 --> 00:16:15,403
‎จิ้งจอกหลังดำมาที่นี่เพื่อฉกตัวลูกแมวน้ำแสนอร่อย

130
00:16:26,363 --> 00:16:29,963
‎ลูกแมวน้ำที่อยู่กับแม่มีแม่คอยสู้เพื่อปกป้อง

131
00:16:35,843 --> 00:16:39,083
‎โอกาสรอดของทาโบและเพื่อนในตอนนี้

132
00:16:39,163 --> 00:16:43,243
‎คือการกลับสู่ศูนย์อนุบาล กลับเข้าไปอยู่กับฝูง

133
00:16:54,403 --> 00:16:55,763
‎เขาเสียเพื่อนไป

134
00:16:59,283 --> 00:17:03,843
‎ทาโบอยู่ตามลำพัง ไม่มีใครช่วยเขาได้แล้ว

135
00:17:43,323 --> 00:17:47,403
‎ทาโบค้นพบความกล้า
‎และใช้มันช่วยชีวิตตัวเองเอาไว้

136
00:17:50,443 --> 00:17:52,003
‎แม้จะอายุยังน้อย

137
00:17:52,083 --> 00:17:56,563
‎แต่ลูกแมวน้ำตัวนี้ก็ผ่าน
‎บททดสอบสำคัญแรกในการเอาตัวรอด

138
00:18:06,203 --> 00:18:11,363
‎ในช่วง 12 เดือนจากนี้
‎ทาโบจะได้เรียนรู้บทเรียนอีกมากมาย

139
00:18:12,043 --> 00:18:14,363
‎เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับชีวิตในทะเล

140
00:18:18,163 --> 00:18:23,083
‎แต่เขาได้แสดงถึงจิตวิญญาณนักสู้ซึ่งจำเป็น

141
00:18:23,163 --> 00:18:26,203
‎ต่อการพิชิตอุปสรรคชีวิตให้เห็นแล้ว

142
00:18:41,803 --> 00:18:43,083
‎ไกลออกไปที่บนบก

143
00:18:43,163 --> 00:18:48,963
‎มาเทนกูและแม่ใช้เวลาส่วนใหญ่ของวัน
‎ซ่อนตัวอยู่ใต้ดิน

144
00:18:52,603 --> 00:18:58,763
‎แต่มาเทนกูเริ่มกระสับกระส่าย
‎เพราะเบื่อที่จะนอนและหิว

145
00:19:03,283 --> 00:19:04,763
‎เขาออกไป

146
00:19:04,843 --> 00:19:07,843
‎โลกเหนือพื้นดินมีอะไรให้ทำมากมาย

147
00:19:11,323 --> 00:19:14,163
‎กระรอกดินกำลังเพลิดเพลินกับมื้อเย็น…

148
00:19:16,723 --> 00:19:20,443
‎พร้อมกันก็เฝ้าระมัดระวังแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ

149
00:19:23,443 --> 00:19:29,163
‎แต่ไฮยีนาสีน้ำตาลเพศเมียตัวนี้
‎ไม่ได้สนใจกระรอก

150
00:19:32,083 --> 00:19:36,083
‎มันได้กลิ่นฉุนของตัวนิ่ม

151
00:19:37,403 --> 00:19:40,323
‎และกลิ่นก็นำมันมายังโพรงนี้

152
00:19:58,323 --> 00:20:00,083
‎ขณะที่แม่หลับ

153
00:20:00,163 --> 00:20:04,163
‎มาเทนกูย่องออกไปลิ้มรสอิสรภาพครั้งแรก

154
00:20:17,763 --> 00:20:19,923
‎แต่เจ้าไฮยีนาดวงไม่ดี

155
00:20:21,643 --> 00:20:23,403
‎มันไปผิดรัง

156
00:20:30,163 --> 00:20:34,123
‎แม่ผู้แสนฉลาดของมาเทนกูคิดถูก
‎ที่สลับโพรงเมื่อคืนก่อน

157
00:20:34,603 --> 00:20:37,363
‎และย้ายเขาไปไกลจากอันตราย

158
00:20:41,283 --> 00:20:44,523
‎บัดนี้ เมื่อได้ออกมาข้างนอกตามลำพังครั้งแรก

159
00:20:44,603 --> 00:20:48,203
‎เขาคันคะเยออยากสำรวจโลกภายนอกอันยิ่งใหญ่

160
00:20:52,923 --> 00:20:56,643
‎เหมือนตัวนิ่มทั่วไป มาเทนกูสายตาแย่

161
00:20:58,643 --> 00:21:02,083
‎แต่มันได้รับการชดเชยด้วยจมูกรับกลิ่นชั้นเยี่ยม

162
00:21:05,043 --> 00:21:08,763
‎และเพียงไม่นาน เขาก็ได้กลิ่นอาหารโปรด

163
00:21:10,963 --> 00:21:11,883
‎มด

164
00:21:25,283 --> 00:21:28,483
‎มาเทนกูมีเครื่องมือชั้นยอด
‎ในการเข้าถึงตัวพวกมัน

165
00:21:29,523 --> 00:21:31,563
‎นั่นคือลิ้นยาวที่เหนียวหนึบ

166
00:21:32,483 --> 00:21:34,843
‎มันยาวถึงครึ่งหนึ่งของขนาดลำตัว

167
00:21:34,923 --> 00:21:39,083
‎และสามารถดูดมดนับพันตัวได้ในคราวเดียว

168
00:21:47,523 --> 00:21:49,403
‎การออกมาข้างนอกตามลำพังครั้งแรก

169
00:21:49,483 --> 00:21:54,603
‎ทำให้มาเทนกูได้กินอาหารมื้อแรก
‎โดยไม่ต้องพึ่งพาแม่

170
00:21:56,483 --> 00:21:58,403
‎มันเป็นหลักไมล์เล็กๆ

171
00:21:58,483 --> 00:22:04,563
‎แต่เป็นก้าวอันยิ่งใหญ่บนเส้นทางสู่อิสรภาพ
‎สำหรับทารกผู้แสนพิเศษตัวนี้

172
00:22:19,883 --> 00:22:22,123
‎วันใหม่ในแอฟริกาใต้

173
00:22:28,483 --> 00:22:32,483
‎สัตว์กินหญ้าแห่งสะวันนา
‎ใช้ประโยชน์จากอากาศเย็นยามเช้า

174
00:22:43,523 --> 00:22:44,963
‎แต่พวกมันไม่ได้อยู่ลำพัง

175
00:22:50,563 --> 00:22:55,563
‎แม่ของคายาซุ่มเตรียมจู่โจมอย่างดี

176
00:23:02,803 --> 00:23:05,683
‎ลูกๆ ของเธอหวังพึ่งเธอในการสังหารครั้งนี้

177
00:23:13,083 --> 00:23:17,883
‎เมื่อขาดฝูงคอยช่วย เธอต้องจดจ่อสมาธิทั้งหมด

178
00:23:29,363 --> 00:23:32,163
‎เธอต้องเข้าไปให้ถึงระยะจู่โจม

179
00:24:42,843 --> 00:24:44,963
‎การล่าตามลำพังมันยาก…

180
00:24:48,963 --> 00:24:52,163
‎และความพยายามของเธอก็ไม่ได้รับผลตอบแทน

181
00:24:56,003 --> 00:25:01,003
‎ตอนนี้เธอต้องกลับไปหาลูกๆ มือเปล่า

182
00:25:27,163 --> 00:25:30,883
‎เมื่อกลับมาถึงรัง
‎เธอสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

183
00:25:43,563 --> 00:25:45,883
‎เธอหาลูกๆ ไม่เจอ

184
00:25:48,403 --> 00:25:51,883
‎และในบริเวณก็มีกลิ่นเสือดาวเข้มข้น

185
00:26:08,243 --> 00:26:11,443
‎เสียงร้องของเธอกระวนกระวายมากขึ้นเรื่อยๆ

186
00:26:42,763 --> 00:26:45,603
‎หลังผ่านคืนอันตรายมาได้ในที่อยู่ชั่วคราว

187
00:26:45,683 --> 00:26:48,643
‎พวกพี่ชายมีความสุขล้นที่ได้เจอแม่

188
00:26:57,003 --> 00:26:59,843
‎แต่คายาไม่ได้มาด้วย

189
00:27:06,123 --> 00:27:09,043
‎แม่ของเธออยากเจอลูกสาวตัวเดียวใจจะขาด

190
00:27:24,843 --> 00:27:27,763
‎เมื่อหลงอยู่กลางป่าตามลำพัง

191
00:27:28,323 --> 00:27:30,963
‎คายาต้องหาครอบครัวของเธอให้เจอ

192
00:27:31,723 --> 00:27:34,923
‎ก่อนที่จะพบอันตรายจากยามราตรี

193
00:28:03,883 --> 00:28:07,563
‎คำบรรยายโดย วรพล ถาวรวรานนท์