1
00:00:14,973 --> 00:00:21,479
(ขอให้รักเรานี้ได้มีความสุข)

2
00:01:40,016 --> 00:01:44,938
(ตอนที่ 11 สิ่งที่แม่เหลือไว้ให้)

3
00:01:46,356 --> 00:01:47,982
ตาจะเล่าทุกอย่างให้ฟังเอง

4
00:01:48,733 --> 00:01:51,736
ว่าทำไมสุมิถึงแต่งเข้าตระกูลไซโมริ

5
00:01:52,237 --> 00:01:55,323
และผนึกพลังพิเศษของหลานเอาไว้

6
00:01:58,451 --> 00:02:00,954
หลายปีก่อนที่หลานจะเกิด

7
00:02:02,038 --> 00:02:06,292
สึรุกิการค้าเจรจา
กับลูกค้าเจ้าใหญ่เจ้าหนึ่งล้มเหลว

8
00:02:06,876 --> 00:02:10,046
และมีผลประกอบการตกต่ำ
นับตั้งแต่เปิดกิจการมา

9
00:02:11,714 --> 00:02:14,968
พวกเราที่มีสึรุกิการค้าคอยค้ำจุน

10
00:02:15,051 --> 00:02:18,596
ต้องเป็นหนี้ก้อนโตและตกที่นั่งลำบาก

11
00:02:19,556 --> 00:02:20,974
ในตอนนั้นเอง

12
00:02:21,683 --> 00:02:24,978
มีตระกูลหนึ่งมาทาบทามสู่ขอเรา

13
00:02:26,062 --> 00:02:29,983
ไม่รู้ไปได้ยินมาจากไหน
ว่าตระกูลอุสุบะกำลังเผชิญวิกฤติ

14
00:02:30,066 --> 00:02:33,236
จึงมาเสนอว่าจะชำระหนี้ก้อนโตให้

15
00:02:33,987 --> 00:02:36,322
แลกกับการขอสุมิไปเป็นลูกสะใภ้

16
00:02:37,448 --> 00:02:40,994
ฝ่ายนั้นคอยเทียวมาสู่ขอไม่ยอมเลิกรา

17
00:02:41,077 --> 00:02:42,829
ซึ่งตาปฏิเสธไปทั้งหมด

18
00:02:44,455 --> 00:02:46,124
แต่อยู่มาวันหนึ่ง

19
00:02:47,333 --> 00:02:53,298
สุมิกลับตอบรับการสู่ขอเสียเอง
โดยไม่มาปรึกษาตาก่อน

20
00:02:55,300 --> 00:02:58,136
ลูกรู้ไหมว่าตัวเองทำอะไรลงไป!

21
00:02:58,887 --> 00:03:01,931
เราต้องยกสายเลือดอุสุบะให้ตระกูลอื่นเชียวนะ

22
00:03:02,515 --> 00:03:05,768
ขืนเราไม่ยอมทำอะไร อุสุบะจบสิ้นแน่ค่ะ

23
00:03:07,604 --> 00:03:10,523
สุมิ ลูกไม่เข้าใจอะไรเลย

24
00:03:11,608 --> 00:03:14,736
ร่างกายอ่อนแออย่างลูกจะทำอะไรได้

25
00:03:15,236 --> 00:03:16,905
เราไม่มีหนทางอื่นแล้วค่ะ

26
00:03:19,574 --> 00:03:21,743
ขอโทษนะคะ ท่านพ่อ

27
00:03:23,411 --> 00:03:25,038
ลูกนี่มันโง่จริงๆ

28
00:03:28,374 --> 00:03:32,378
ตระกูลที่เธอแต่งเข้าไป
ก็คือตระกูลไซโมรินั่นแหละ

29
00:03:33,630 --> 00:03:36,966
เมื่อทำสัญญาที่เรียกว่าแต่งงานเสร็จสิ้น

30
00:03:37,050 --> 00:03:39,761
ช่องทางการติดต่อของเธอก็ถูกตัดขาด

31
00:03:39,844 --> 00:03:41,304
ผลคือเรากับสุมิ

32
00:03:41,387 --> 00:03:43,932
ต้องตัดความสัมพันธ์กันไป

33
00:03:48,811 --> 00:03:49,729
มิโยะ

34
00:03:50,980 --> 00:03:53,274
ตามีอะไรอยากให้หลานดูสักหน่อย

35
00:03:55,902 --> 00:03:58,571
หลานครอบครองพลังเนตรฝัน

36
00:03:59,739 --> 00:04:02,617
นั่นเป็นพลังที่แม้แต่สุมิก็ไม่เคยมี

37
00:04:03,201 --> 00:04:05,036
พลังเนตรฝัน…

38
00:04:05,745 --> 00:04:07,580
ลองแตะต้นไม้ต้นนี้ดูสิ

39
00:04:32,188 --> 00:04:34,482
จะมาจากอุสุบะหรืออะไรไม่รู้แหละ

40
00:04:34,565 --> 00:04:37,485
เจ้าสาวหน้าตาบอกบุญไม่รับเอาซะเลย

41
00:04:38,069 --> 00:04:38,903
ชินอิจิ

42
00:04:38,987 --> 00:04:41,531
นี่ไม่ใช่การแต่งงานทางการเมืองธรรมดาๆ

43
00:04:41,614 --> 00:04:43,658
รู้หน้าที่ของตัวเองดีใช่ไหม

44
00:04:44,158 --> 00:04:45,285
ครับ

45
00:04:45,368 --> 00:04:48,288
ต้องให้กำเนิดเด็กที่มีพลังพิเศษของอุสุบะให้ได้

46
00:04:48,371 --> 00:04:49,998
ขอฝากด้วยนะ คุณสุมิ

47
00:05:09,017 --> 00:05:10,226
ทำได้ดีมาก

48
00:05:26,826 --> 00:05:27,910
เด็กคนนี้

49
00:05:28,494 --> 00:05:29,912
มีพลังเนตรฝัน

50
00:05:41,549 --> 00:05:43,468
ยังยืนยันไม่ได้งั้นเหรอ

51
00:05:44,052 --> 00:05:46,429
ครับ มิโยะยังเด็กอยู่เลย

52
00:05:47,013 --> 00:05:50,767
ถ้าไม่รีบเอาพลังพิเศษของอุสุบะมาครอง

53
00:05:50,850 --> 00:05:52,769
ตระกูลไซโมริคงถึงคราวตกต่ำ

54
00:05:53,269 --> 00:05:55,772
เราลงแรงไปมาก กว่าจะได้สายเลือดอุสุบะมา

55
00:05:56,314 --> 00:05:58,775
ผู้หญิงคนนั้นจะล้มป่วยเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

56
00:05:59,317 --> 00:06:02,195
ถ้ามิโยะใช้การไม่ได้
ก็ต้องรีบให้เธอคลอดคนต่อไป

57
00:06:02,987 --> 00:06:03,946
ครับ

58
00:06:13,206 --> 00:06:14,707
ขอโทษนะ มิโยะ

59
00:06:15,500 --> 00:06:18,961
แม่เหลือเวลาอีกไม่มากแล้วล่ะ

60
00:06:21,130 --> 00:06:22,465
เมื่อถึงเวลา

61
00:06:23,132 --> 00:06:25,468
พลังของลูกก็ต้องปรากฏออกมาอยู่ดี

62
00:06:26,385 --> 00:06:28,179
เมื่อเป็นแบบนั้น

63
00:06:28,262 --> 00:06:31,682
เนตรฝันก็จะตกเป็นเครื่องมือ
และตระกูลอุสุบะคง…

64
00:06:33,142 --> 00:06:36,979
จากนี้ไปลูกจำเป็นต้องอยู่คนเดียว

65
00:06:37,855 --> 00:06:40,650
ลูกอาจจะต้องเศร้าใจหรือทุกข์ทรมาน

66
00:06:41,150 --> 00:06:44,779
และโทษตัวเองว่าทำไมถึงไม่มีพลังพิเศษ

67
00:06:46,072 --> 00:06:49,992
แต่แม่ขอผนึกพลังนั้นไว้ก่อนนะ

68
00:07:23,609 --> 00:07:25,611
ขอโทษนะ มิโยะ

69
00:07:35,621 --> 00:07:37,665
หลานก็มองเห็นใช่ไหม

70
00:07:37,748 --> 00:07:40,501
ตารู้ว่าหลานคงจะยอมรับไม่ได้ในทันที

71
00:07:40,585 --> 00:07:42,837
ตอนนี้ไปพักผ่อนร่างกายก่อนเถอะ

72
00:08:13,367 --> 00:08:15,244
บ้าเอ๊ย ไม่หมดสักที

73
00:08:16,078 --> 00:08:18,080
คุณโกโด ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป…

74
00:08:18,164 --> 00:08:21,125
อย่าเพิ่งใจเสาะ ต้องหาทางต้านมันไว้ให้ได้

75
00:08:31,719 --> 00:08:32,553
หัวหน้า!

76
00:08:33,054 --> 00:08:33,888
พวกนาย

77
00:08:33,971 --> 00:08:36,307
ต้านไว้ได้ดีมาก

78
00:08:36,390 --> 00:08:38,893
เราไม่ตายแล้วทิ้งหัวหน้าเอาไว้หรอกครับ

79
00:08:39,477 --> 00:08:41,103
หน่วยสอดแนมรายงานมา

80
00:08:41,187 --> 00:08:43,564
ฝูงปีศาจส่วนใหญ่โดนกวาดล้างไปแล้ว

81
00:08:44,607 --> 00:08:47,235
กำจัดปีศาจที่เหลือให้หมดทีเดียวเลย

82
00:08:47,318 --> 00:08:48,152
- รับทราบ!
- รับทราบ!

83
00:08:54,450 --> 00:08:55,368
ลุยได้

84
00:09:09,757 --> 00:09:10,675
ค่ะ

85
00:09:11,717 --> 00:09:13,511
อรุณสวัสดิ์ครับ มิโยะ

86
00:09:14,554 --> 00:09:15,596
รู้สึกยังไงบ้าง

87
00:09:18,933 --> 00:09:21,519
พลังพิเศษสงบลงแล้วใช่ไหมครับ

88
00:09:23,145 --> 00:09:24,522
ต่อให้ไม่พูดอะไร

89
00:09:24,605 --> 00:09:26,774
สีหน้าคุณก็บอกทุกอย่างแล้วครับ

90
00:09:27,525 --> 00:09:31,946
แล้วระหว่างอยู่ที่นี่ กรุณาใส่เสื้อผ้าพวกนี้นะครับ

91
00:09:32,655 --> 00:09:34,740
นี่เป็นชุดพิเศษของมิโกะแห่งเนตรฝัน

92
00:09:34,824 --> 00:09:37,201
ที่สืบทอดในอุสุบะรุ่นสู่รุ่น

93
00:09:38,202 --> 00:09:43,291
ส่วนเสื้อผ้าที่มิโยะใส่มา
ผมจะเก็บรักษาไว้ให้เอง ไม่ต้องห่วงนะครับ

94
00:09:48,254 --> 00:09:53,509
แม้เราจะได้รับการปลดปล่อยจากฝันร้าย
และร่างกายเริ่มฟื้นตัวขึ้น

95
00:09:54,302 --> 00:09:58,723
แต่ระหว่างที่เวลาผันผ่านไปเรื่อยๆ
ในกรงนกอันคับแคบแห่งนี้

96
00:09:58,806 --> 00:10:02,643
ความคิดถึงที่มีต่อคุณท่านและความเสียใจ

97
00:10:03,269 --> 00:10:05,938
กลับยิ่งรุนแรงมากขึ้นทุกวัน

98
00:10:07,857 --> 00:10:11,277
เรามีคำตอบมาตั้งนานแล้วแท้ๆ

99
00:10:13,404 --> 00:10:16,198
ทำตัวเองทั้งนั้น

100
00:10:23,539 --> 00:10:25,249
ไม่ทานเหรอครับ มิโยะ

101
00:10:28,377 --> 00:10:30,463
ยังไม่ยกโทษให้ผมเหรอครับ

102
00:10:31,756 --> 00:10:34,175
หรือจะไม่ชอบห้องที่อยู่

103
00:10:34,967 --> 00:10:37,511
อาหารไม่ถูกปากสินะครับ

104
00:10:37,595 --> 00:10:39,388
เดี๋ยวผมให้คนทำอย่างอื่นมาให้

105
00:10:39,472 --> 00:10:40,348
ไม่ใช่ค่ะ

106
00:10:41,891 --> 00:10:45,478
หนักใจแย่เลยแบบนี้
ถ้าอย่างนั้นคุณต้องการอะไรเหรอครับ

107
00:10:46,771 --> 00:10:49,190
ช่วยคืนกิโมโนลายซากุระมาด้วยค่ะ

108
00:10:50,316 --> 00:10:53,694
มันเป็นกิโมโนตัวสำคัญที่ได้รับมาจากคุณท่าน

109
00:10:55,738 --> 00:10:56,989
ไม่ได้หรอกครับ

110
00:10:58,032 --> 00:10:59,241
ยังไงก็ไม่ได้เหรอคะ

111
00:10:59,825 --> 00:11:00,660
ครับ

112
00:11:01,452 --> 00:11:04,830
ฉันอยากคุยกับคุณท่านอีกสักครั้งค่ะ

113
00:11:04,914 --> 00:11:05,831
ทำไมล่ะ

114
00:11:06,624 --> 00:11:09,835
เพราะฉันคิดว่าฉันทำทุกอย่างผิดพลาดไปหมดค่ะ

115
00:11:10,753 --> 00:11:12,838
ฉันไม่มีหน้าไปเจอคุณท่านก็จริง

116
00:11:13,923 --> 00:11:16,342
แต่ฉันยังอยากขอโทษแล้วก็…

117
00:11:18,427 --> 00:11:20,471
คุณอยากออกไปจากที่นี่เหรอครับ

118
00:11:21,097 --> 00:11:23,682
ผมไม่ยอมหรอกครับ พวกเรา…

119
00:11:24,600 --> 00:11:27,228
ไม่สิ รู้บ้างไหมว่าผมรอคุณมานานแค่ไหน

120
00:11:29,271 --> 00:11:31,607
รู้บ้างไหมว่าตอนนี้ผมมีความสุขแค่ไหน

121
00:11:32,316 --> 00:11:33,484
คุณไม่รู้หรอก

122
00:11:36,070 --> 00:11:37,780
ผมอยากปกป้องคุณครับ

123
00:11:39,657 --> 00:11:40,658
ทำไมล่ะ…

124
00:11:41,242 --> 00:11:43,702
เพราะนั่นเป็นหน้าที่ของผมครับ

125
00:11:45,162 --> 00:11:46,247
ได้โปรดเถอะค่ะ

126
00:11:47,456 --> 00:11:50,584
ฉันแค่อยากเจอคุณท่านเท่านั้น

127
00:11:51,293 --> 00:11:56,257
เจอกับเขาแล้วบอกสิ่งที่ฉันควรพูด
แต่ไม่ได้พูดมันออกไป

128
00:12:00,594 --> 00:12:05,182
พวกเราปฏิบัติตามกฎที่บรรพบุรุษตั้งไว้
อย่างเคร่งครัดมาโดยตลอด

129
00:12:06,058 --> 00:12:08,227
ห้ามใช้นามสกุลที่แท้จริง

130
00:12:08,853 --> 00:12:11,605
อนุญาตให้แต่งงานได้เพียงในหมู่เครือญาติ

131
00:12:12,314 --> 00:12:15,651
ห้ามมีเพื่อนสนิทหรือคนรัก

132
00:12:16,861 --> 00:12:18,404
หน้าที่ของอุสุบะ

133
00:12:18,487 --> 00:12:21,198
คือการยับยั้งผู้ใช้พลังพิเศษที่คลุ้มคลั่งครับ

134
00:12:21,949 --> 00:12:27,288
แต่ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยได้รับคำสั่ง
ให้ทำแบบนั้นเลยสักครั้ง

135
00:12:28,664 --> 00:12:32,209
จะทำตามกฎอย่างเคร่งครัดแค่ไหน
ก็ไม่มีความหมายเลยครับ

136
00:12:32,835 --> 00:12:36,672
เพราะยังไงวันที่จะได้ทำหน้าที่ของอุสุบะ
ก็ไม่มีวันมาถึง

137
00:12:38,215 --> 00:12:41,343
ผมต้องการหน้าที่ซึ่งเป็นของผมคนเดียว

138
00:12:42,636 --> 00:12:44,805
ได้ยินว่าเมื่อมิโกะแห่งเนตรฝันปรากฏตัว

139
00:12:44,889 --> 00:12:47,308
ผู้ใช้พลังพิเศษที่ได้รับเลือกจากในตระกูล

140
00:12:47,808 --> 00:12:51,395
จะได้ทำหน้าที่ปกป้องมิโกะแห่งเนตรฝันด้วยชีวิต

141
00:12:52,563 --> 00:12:55,566
สำหรับสมัยนี้ นั่นคงจะเป็นหน้าที่ผม

142
00:12:56,358 --> 00:12:59,069
เกรงว่าจะรวมถึงการเป็นคู่ครองของคุณด้วย

143
00:13:07,244 --> 00:13:10,956
ผมขอร้องล่ะมิโยะ อยู่ที่นี่ต่อไปเถอะ

144
00:13:12,082 --> 00:13:14,335
ผมอยากปกป้องคุณ

145
00:13:15,711 --> 00:13:19,131
ผมไม่อยากยกหน้าที่นี้ให้ใครทั้งนั้นครับ

146
00:13:27,473 --> 00:13:28,349
นึกว่า…

147
00:13:28,933 --> 00:13:31,268
คุณจะเหมือนผมซะอีก

148
00:13:32,186 --> 00:13:37,233
เป็นคนกลวงเปล่าที่สูญเสีย
ความหมายในการมีชีวิตไปเหมือนผม

149
00:13:41,570 --> 00:13:42,613
มิโยะ

150
00:13:55,209 --> 00:13:56,252
สำเร็จแล้ว

151
00:13:56,752 --> 00:13:58,712
เรากำจัดฝูงปีศาจได้แล้ว

152
00:13:58,796 --> 00:14:00,256
เราเป็นฝ่ายชนะ!

153
00:14:03,133 --> 00:14:06,136
โกโด จัดแนวทัพกลับเป็นรูปแบบแรกเริ่ม

154
00:14:06,220 --> 00:14:08,013
เราจะตั้งหน่วยค้นหาศัตรูขึ้นใหม่

155
00:14:08,097 --> 00:14:09,056
ครับ

156
00:14:14,395 --> 00:14:15,271
หือ

157
00:14:25,698 --> 00:14:26,532
โกโด!

158
00:14:45,926 --> 00:14:49,221
- หัวหน้า!
- หัวหน้า!

159
00:14:57,146 --> 00:14:58,939
อยู่ที่นี่เป็นยังไงบ้าง

160
00:14:59,732 --> 00:15:02,067
มีอะไรติดขัดบ้างหรือเปล่า

161
00:15:02,776 --> 00:15:04,111
ไม่มีนะคะ

162
00:15:05,779 --> 00:15:10,117
คือว่า หนูไม่สามารถเจอคุณท่านได้เลยเหรอคะ

163
00:15:10,200 --> 00:15:13,203
ขอโทษนะ มีแค่เรื่องนั้นที่ยอมไม่ได้

164
00:15:13,787 --> 00:15:15,497
แค่ครั้งเดียวก็ได้ค่ะ

165
00:15:15,998 --> 00:15:16,999
ได้โปรดเถอะค่ะ

166
00:15:18,500 --> 00:15:21,503
หัวดื้อเหมือนสุมิไม่มีผิดเลย

167
00:15:22,755 --> 00:15:23,631
ตอนนั้น…

168
00:15:24,673 --> 00:15:26,842
ถ้าตาไม่ผลักไสสุมิ

169
00:15:27,509 --> 00:15:30,012
ก็คงไม่สูญเสียลูกสาวไปเร็วขนาดนี้

170
00:15:30,721 --> 00:15:34,975
และหลานก็คงไม่ต้องมีชีวิตที่ตกระกำลำบาก

171
00:15:37,061 --> 00:15:39,730
ที่หลานต้องทนลำบากมาตลอดหลายปี

172
00:15:39,813 --> 00:15:40,648
ตาขอโทษด้วยนะ

173
00:15:42,983 --> 00:15:46,362
พวกเราเป็นครอบครัว
ที่เกี่ยวพันทางสายเลือดมาตั้งแต่แรก

174
00:15:47,112 --> 00:15:50,282
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เราจะคอยช่วยเหลือและสนับสนุน

175
00:15:50,824 --> 00:15:53,994
หลังจากนี้ตาอยากให้มาพึ่งพาเรา
โดยไม่ต้องเกรงใจ

176
00:15:56,705 --> 00:15:59,917
จู่ๆ มาบอกว่าเป็นครอบครัวกัน
หนูก็ลำบากใจนะคะ

177
00:16:00,834 --> 00:16:04,088
ถึงจะบอกให้พึ่งพา หนูก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี

178
00:16:05,339 --> 00:16:07,841
จริงๆ แล้วครอบครัวคืออะไรกันแน่

179
00:16:09,176 --> 00:16:11,428
หนูไม่รู้เรื่องนั้นด้วยซ้ำ

180
00:16:11,512 --> 00:16:13,263
คนอื่นคงพากันเอือมระอา

181
00:16:14,223 --> 00:16:16,684
แล้วหนูก็ทำคุณท่านโกรธด้วย

182
00:16:19,103 --> 00:16:24,191
เอ่อ ขอโทษนะคะ ที่พูดเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้

183
00:16:25,025 --> 00:16:25,901
ไม่เป็นไรหรอก

184
00:16:26,944 --> 00:16:28,946
ตาดีใจนะที่ได้ฟังความในใจของมิโยะ

185
00:16:30,781 --> 00:16:34,576
ขอตาพูดอะไรให้สมเป็นตาหน่อยนะ

186
00:16:35,452 --> 00:16:36,829
ก็อย่างที่พูดนั่นแหละ

187
00:16:36,912 --> 00:16:42,209
ตาว่าการแบ่งปันเรื่องที่ตัวเองรับไม่ไหว
คือสิ่งที่ครอบครัวเขาทำกันนะ

188
00:16:43,043 --> 00:16:44,211
แบ่งปันเหรอคะ

189
00:16:45,379 --> 00:16:49,883
การพึ่งพาไม่ได้หมายถึง
การโยนภาระทั้งหมดให้คนอื่น

190
00:16:50,509 --> 00:16:53,137
ตาคิดว่ามันคือการขอให้คนอื่น

191
00:16:53,220 --> 00:16:56,432
ช่วยแบ่งเบาภาระบางอย่าง
ที่หนักหนาเกินไปสำหรับตัวเอง

192
00:16:57,307 --> 00:17:00,144
พวกเขาจะเอือมระอาหรือโกรธก็ไม่เป็นไร

193
00:17:00,894 --> 00:17:03,981
สายสัมพันธ์ครอบครัว
ไม่พังทลายเพราะอะไรแบบนั้นหรอก

194
00:17:04,690 --> 00:17:07,401
ตอนท่านแม่ออกจากบ้านนี้ก็เหมือนกันเหรอคะ

195
00:17:08,318 --> 00:17:11,739
ตายอมรับว่าตอนนั้นโกรธจนลืมตัวไป

196
00:17:13,073 --> 00:17:15,993
แล้วไม่เกลียดท่านแม่เหรอคะ

197
00:17:16,660 --> 00:17:18,328
ใครจะเกลียดลงล่ะ

198
00:17:19,788 --> 00:17:23,709
สุมิสำคัญกับตา
เกินกว่าความรู้สึกว่ายกโทษให้ไม่ได้

199
00:17:24,501 --> 00:17:26,587
ทุกวันนี้ตาก็ยังนึกเสียใจ

200
00:17:28,422 --> 00:17:30,674
ตามองสิ่งที่ควรปกป้องผิดไป

201
00:17:31,383 --> 00:17:34,636
จนต้องสูญเสียลูกสาวที่แสนสำคัญ

202
00:17:35,804 --> 00:17:37,014
และมิโยะ

203
00:17:38,098 --> 00:17:41,602
หลานเองก็สำคัญกับตาไม่แพ้กันเลยนะ

204
00:17:42,478 --> 00:17:43,312
หนูเหรอ

205
00:17:43,937 --> 00:17:44,772
ใช่

206
00:17:44,855 --> 00:17:48,525
เพราะสุมิออกเรือนตอนนั้น
หลานจึงได้ลืมตาดูโลก

207
00:17:48,609 --> 00:17:50,569
และตระกูลเราถึงอยู่รอดมาได้

208
00:17:51,278 --> 00:17:53,030
ตามีความสุขจริงๆ

209
00:17:53,113 --> 00:17:55,199
ที่เราได้มาพบหน้ากันแบบนี้

210
00:17:58,452 --> 00:18:02,164
ท่านตาก็เหมือนกับเราสินะ

211
00:18:03,373 --> 00:18:05,667
พูดในสิ่งที่ไม่ได้คิด

212
00:18:05,751 --> 00:18:09,338
และทำร้ายจิตใจคนสำคัญของตัวเอง
จนต้องแบกรับความเสียใจไว้

213
00:18:10,422 --> 00:18:13,801
และท่านแม่ก็ปรารถนาให้เรามีความสุข…

214
00:18:28,690 --> 00:18:31,026
สักวันย่อมถึงเวลา

215
00:18:31,652 --> 00:18:33,487
ที่พลังนี้จะจำเป็นขึ้นมา

216
00:18:34,238 --> 00:18:35,072
เพราะฉะนั้น…

217
00:19:14,069 --> 00:19:15,195
มิโยะ

218
00:19:16,572 --> 00:19:17,865
แม่รักลูกนะ

219
00:19:18,782 --> 00:19:20,033
ท่านแม่…

220
00:19:32,588 --> 00:19:36,675
ดูเหมือนว่าผนึกของสุมิจะคลายออกหมดแล้วนะ

221
00:19:39,094 --> 00:19:40,220
ท่านปู่ครับ!

222
00:19:41,847 --> 00:19:42,890
มีอะไรเหรอ

223
00:19:43,765 --> 00:19:46,393
ผมเพิ่งได้รับการติดต่อจากกองทัพครับ

224
00:19:47,728 --> 00:19:49,605
ว่าไงนะ คุโดเหรอ…

225
00:19:50,272 --> 00:19:52,774
เกิดอะไรกับคุณท่านเหรอคะ

226
00:19:54,902 --> 00:19:58,530
คุโด คิโยกะโดนปีศาจโจมตีจนหมดสติไป

227
00:19:58,614 --> 00:20:00,073
ผมรู้มาแค่นั้นครับ

228
00:20:00,616 --> 00:20:04,161
เห็นว่าเขาบาดเจ็บระหว่างปฏิบัติการ
และยังไม่ฟื้นคืนสติ

229
00:20:05,495 --> 00:20:06,538
ไม่จริง

230
00:20:08,749 --> 00:20:10,292
คิดจะไปไหนครับ

231
00:20:11,585 --> 00:20:12,836
เดี๋ยวสิครับ

232
00:20:12,920 --> 00:20:15,339
ให้ฉันไปหาคุณท่านเถอะค่ะ

233
00:20:19,426 --> 00:20:22,262
ฉันไม่อยากยอมแพ้ค่ะ

234
00:20:22,971 --> 00:20:24,973
ผมปล่อยให้คุณไปไม่ได้หรอก

235
00:20:25,515 --> 00:20:27,809
ไม่ค่ะ ยังไงฉันก็จะไปให้ได้

236
00:20:30,020 --> 00:20:30,854
เข้าใจผิดแล้ว

237
00:20:31,438 --> 00:20:35,442
คนที่ต้องการกักตัวมิโยะไว้ที่บ้านหลังนี้
ไม่ใช่ผมหรอกครับ

238
00:20:36,693 --> 00:20:39,821
ผมทำข้อตกลงกับคนผู้หนึ่งเอาไว้

239
00:20:39,905 --> 00:20:41,198
อาราตะ!

240
00:20:41,281 --> 00:20:43,742
ผมไม่อยากโกหกมิโยะอีกต่อไปแล้วครับ

241
00:20:47,120 --> 00:20:49,581
คนที่ผมทำข้อตกลงด้วยคือองค์จักรพรรดิ

242
00:20:51,583 --> 00:20:55,128
ตระกูลอุสุบะปรารถนาแรงกล้า
จะนำตัวมิโกะแห่งเนตรฝันกลับมา

243
00:20:55,796 --> 00:20:57,464
องค์จักรพรรดิจึงยื่นมือช่วย

244
00:20:58,548 --> 00:20:59,383
โดยมีข้อแม้ว่า

245
00:21:00,092 --> 00:21:03,595
หลังจากนี้ห้ามมิโยะติดต่อกับ
ผู้ใช้พลังพิเศษคนอื่นโดยเด็ดขาด

246
00:21:04,680 --> 00:21:06,473
และรับสั่งให้เก็บการมีอยู่

247
00:21:06,556 --> 00:21:09,184
ของมิโกะแห่งเนตรฝันไว้เป็นความลับที่สุด

248
00:21:10,227 --> 00:21:11,520
ทำไมกัน

249
00:21:11,603 --> 00:21:14,940
ผมไม่รู้หรอกว่าฝ่าบาทพยายามจะทำอะไร

250
00:21:15,732 --> 00:21:18,777
แต่หากฝืนรับสั่ง ไม่ใช่แค่ตระกูลอุสุบะ

251
00:21:18,860 --> 00:21:21,113
มิโยะจะโดนลงโทษยังไงบ้างก็ไม่รู้

252
00:21:21,196 --> 00:21:22,364
ไม่จริง…

253
00:21:27,035 --> 00:21:28,036
ท่านปู่

254
00:21:34,209 --> 00:21:36,461
ผมไม่ยอมแพ้เรื่องคุณหรอก

255
00:21:37,045 --> 00:21:39,840
เหมือนที่คุณไม่ยอมแพ้เรื่องคุโด คิโยกะ

256
00:21:43,302 --> 00:21:45,637
แต่ผมก็ตัดสินใจแล้วครับ

257
00:21:46,596 --> 00:21:50,100
คุณอยากไปหาคุโด คิโยกะใช่ไหมล่ะ

258
00:21:50,183 --> 00:21:51,018
เอ๊ะ

259
00:21:52,060 --> 00:21:55,022
มีข้อแม้ว่าผมจะไปกับคุณด้วย

260
00:21:55,105 --> 00:21:56,898
เพื่อปกป้องคุณ

261
00:21:58,358 --> 00:22:00,902
ให้ตายสิ จนใจจริงๆ

262
00:22:01,737 --> 00:22:04,531
ทั้งหลานทั้งมิโยะ
ต่างเป็นหลานคนสำคัญของปู่

263
00:22:05,115 --> 00:22:08,368
การสนับสนุนทั้งคู่ถือเป็นหน้าที่คนเป็นปู่เป็นตา

264
00:22:09,661 --> 00:22:11,455
เอ้า ไปเถอะ

265
00:22:16,501 --> 00:22:17,878
ขอบคุณมากค่ะ!

266
00:22:26,803 --> 00:22:27,929
คุณท่าน

267
00:22:28,680 --> 00:22:30,098
โปรดอย่าเป็นอะไรไปนะคะ

268
00:22:35,979 --> 00:22:37,189
ทำไมกัน

269
00:22:37,773 --> 00:22:39,858
ทำไมหัวหน้าถึงยอมเจ็บเพื่อคนอย่างผม

270
00:22:43,862 --> 00:22:44,696
คุณท่าน!

271
00:22:45,781 --> 00:22:46,740
คุณมิโยะ

272
00:22:46,823 --> 00:22:49,076
ค่อยยังชั่วหน่อย มาแล้วเหรอ

273
00:22:53,830 --> 00:22:54,998
คุณท่าน…

274
00:23:00,378 --> 00:23:01,505
ยังมีชีวิตอยู่

275
00:23:03,090 --> 00:23:05,133
ฉันได้แต่คิดว่าจะทำยังไงดี

276
00:23:05,842 --> 00:23:08,095
ถ้าทั้งสองคนต้องจากลากันไปตลอดกาล

277
00:23:08,178 --> 00:23:09,846
โดยที่ไม่ได้เจอกันอีก

278
00:23:09,930 --> 00:23:10,806
คุณฮะซึกิ

279
00:23:11,973 --> 00:23:13,350
คุณท่านจะต้อง…

280
00:23:13,850 --> 00:23:15,435
ฟื้นขึ้นมาแน่ค่ะ

281
00:23:16,103 --> 00:23:18,063
ฉันจะไม่มีวันยอมแพ้

282
00:23:19,648 --> 00:23:24,736
มิโยะ ถ้าเป็นคุณ
น่าจะปลุกคุโด คิโยกะให้ฟื้นขึ้นมาได้

283
00:23:26,363 --> 00:23:28,490
พลังเนตรฝันต้องช่วยได้แน่

284
00:23:29,366 --> 00:23:30,951
พลังพิเศษของฉัน…

285
00:23:31,660 --> 00:23:33,662
ผมให้คำยืนยันไม่ได้หรอก

286
00:23:33,745 --> 00:23:35,872
แต่ก็คุ้มค่าที่จะลองครับ

287
00:23:42,170 --> 00:23:43,171
ฉันจะทำค่ะ

288
00:23:44,965 --> 00:23:47,342
ถ้านั่นเป็นสิ่งที่ฉันทำได้

289
00:23:47,425 --> 00:23:49,928
คำบรรยายโดย: วรัทรินทร์ พิณพริษฐ์กุล