1
00:00:06,339 --> 00:00:08,466
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:35,535 --> 00:00:37,954
‎(ประกาศรับสมัครคนรับใช้ของซงริม)

3
00:00:38,038 --> 00:00:39,497
‎นี่จะเป็นจดหมายได้ยังไง

4
00:00:40,540 --> 00:00:41,750
‎จดหมายจะไปสำคัญอะไร

5
00:00:41,833 --> 00:00:44,836
‎หากถ่ายทอดความรู้สึกได้ นั่นต่างหากคือจดหมาย

6
00:00:49,799 --> 00:00:52,051
‎เจ้าคงรู้สึกสงสารข้าที่พยายามเข้ามาอยู่ที่นี่

7
00:00:52,844 --> 00:00:54,387
‎จนถึงขั้นสอบเข้าตำแหน่งคนรับใช้สินะ

8
00:00:55,430 --> 00:00:58,349
‎ครั้งหนึ่งมูด็อกของเราเคยเป็นจอมเวทที่เก่งกาจ

9
00:00:58,433 --> 00:01:00,185
‎ทำเอานายน้อยคนนี้รู้สึกไม่ค่อยดีเลย

10
00:01:01,186 --> 00:01:03,605
‎ข้าเตือนสติให้เจ้าได้รับรู้ถึง
‎หน้าที่และความภักดีอีกครั้งสินะ

11
00:01:03,688 --> 00:01:05,857
‎ท่านอาจารย์อุตส่าห์ทำถึงขนาดนี้

12
00:01:05,940 --> 00:01:09,194
‎ก็ทำให้ลูกศิษย์คิดได้ว่า
‎ควรตั้งใจให้เต็มที่อยู่หรอกขอรับ

13
00:01:11,446 --> 00:01:12,864
‎เจ้าคงรู้สึกกดดันน่าดู

14
00:01:12,947 --> 00:01:15,658
‎ข้าไม่ได้รู้สึกกดดันหรอก
‎แค่มันทำให้ข้าคิดหนักนิดหน่อย

15
00:01:16,493 --> 00:01:21,289
‎ว่าข้าควรเขียนจดหมายตอบกลับ
‎ในฐานะนายน้อยหรือลูกศิษย์ดี

16
00:01:21,873 --> 00:01:24,542
‎หรือข้าควรตอบตามที่ข้าอ่านได้ดี

17
00:01:25,668 --> 00:01:27,337
‎สิ่งที่เจ้าอ่านได้คืออะไรหรือ

18
00:01:28,129 --> 00:01:31,966
‎งั้นให้ข้าตอบกลับตามที่ข้าอ่านมาได้ด้วยไหม

19
00:01:33,468 --> 00:01:35,011
‎"ด้วยไหม" หรือ หมายถึงอะไร

20
00:01:36,054 --> 00:01:37,263
‎มันเขียนอยู่ตรงนี้ไง

21
00:01:37,347 --> 00:01:39,766
‎"ไม่ว่าต้องทำอย่างไร ข้าก็จะไปหาเจ้าให้ได้"

22
00:01:40,391 --> 00:01:43,645
‎"ขอแค่ได้มองเห็นเจ้า
‎ข้าก็สามารถทำทุกอย่างได้"

23
00:01:44,312 --> 00:01:45,814
‎คำตอบของจดหมายนี้

24
00:01:57,117 --> 00:01:58,576
‎ข้าก็คิดถึงเจ้าเหมือนกัน

25
00:02:02,455 --> 00:02:03,790
‎นี่คือคำตอบของข้า

26
00:02:33,403 --> 00:02:35,238
‎เจ้าทำเป็นว่าไม่ได้รับเถอะ

27
00:02:35,864 --> 00:02:37,282
‎ข้าก็จะทำเป็นว่าไม่เคยส่งมันเอง

28
00:02:42,453 --> 00:02:43,955
‎มันถูกส่งและถึงผู้รับแล้ว

29
00:02:44,789 --> 00:02:46,499
‎เผามันไป ก็ใช่ว่ามันจะหายไปนี่

30
00:02:49,002 --> 00:02:50,336
‎มันก็หายไปอยู่นี่

31
00:02:53,047 --> 00:02:54,632
‎เมื่อมันถูกเผาไหม้ไปจนหมด

32
00:02:55,967 --> 00:02:57,677
‎มันก็จะไม่มีอะไรหลงเหลือ

33
00:02:59,053 --> 00:03:01,222
‎เผามันไม่ให้หลงเหลือหรือ

34
00:03:02,140 --> 00:03:03,391
‎แต่ว่านะ ท่านอาจารย์

35
00:03:04,142 --> 00:03:05,476
‎เมื่อไม่นานมานี้ลูกศิษย์

36
00:03:06,227 --> 00:03:08,771
‎ได้เรียนรู้วิธีอ่านสิ่งที่มองไม่เห็นมาขอรับ

37
00:03:11,065 --> 00:03:14,485
‎ข้าบอกว่าอ่านตำราแห่งหัวใจมาไง
‎ท่านอยากลองตรวจสอบไหมล่ะขอรับ

38
00:03:16,571 --> 00:03:18,323
‎เวลาที่ต้องอ่านสิ่งที่มองไม่เห็น

39
00:03:18,406 --> 00:03:21,326
‎ก็ต้องจดจ่อแบบนี้ก่อนแล้วค่อยอ่านมัน

40
00:03:22,702 --> 00:03:23,828
‎แล้วก็…

41
00:03:27,206 --> 00:03:29,334
‎เรียกชื่อผู้รับออกมา

42
00:03:31,878 --> 00:03:33,004
‎มูด็อก

43
00:03:34,714 --> 00:03:36,674
‎นี่เป็นสัญญาณที่ชัดเจนและอันตราย

44
00:03:37,425 --> 00:03:40,303
‎ข้ากำลังหลงรักชายผู้นี้อยู่

45
00:03:43,598 --> 00:03:44,974
‎อ่านได้แล้ว

46
00:03:46,517 --> 00:03:48,853
‎ถึงมองไม่เห็นก็ใช่ว่ามันไม่มีอยู่นะ

47
00:03:48,937 --> 00:03:50,063
‎มันแค่ถูกซ่อนอยู่ต่างหาก

48
00:03:55,318 --> 00:03:58,196
‎เหมือนตอนที่เจ้ามองเห็นรอยสีน้ำเงิน
‎และจับได้ว่าข้าเป็นผู้แปรวิญญาณ

49
00:03:59,822 --> 00:04:01,366
‎ข้าโดนเจ้าจับได้อีกแล้วสินะ

50
00:04:03,243 --> 00:04:05,161
‎เจ้าจับจุดอ่อนของข้าได้อีกแล้วสินะ

51
00:04:05,245 --> 00:04:07,121
‎ถ้าต้องเรียกมันว่าเป็นจุดอ่อน

52
00:04:07,997 --> 00:04:09,332
‎มันก็คือจุดอ่อนของข้าเช่นกัน

53
00:04:11,376 --> 00:04:13,711
‎เพราะเจ้าส่งมาและข้าก็ตอบกลับ

54
00:04:13,795 --> 00:04:15,463
‎เอาเป็นว่าพวกเราเผยจุดอ่อนต่อกันนะ

55
00:04:16,798 --> 00:04:20,260
‎ถ้าเจ้าบอกว่าเราเผยจุดอ่อนต่อกัน
‎ข้าก็ขอบคุณอยู่แล้ว

56
00:04:22,762 --> 00:04:25,181
‎พูดตามตรง ข้ารู้สึกกระวนกระวาย
‎ตอนที่อยู่ห่างจากเจ้า

57
00:04:25,848 --> 00:04:27,892
‎เพราะเจ้าได้รับสิ่งที่ปรารถนาที่สุดแล้ว

58
00:04:28,518 --> 00:04:32,689
‎และถึงเจ้าจะมาหักหลังข้าเอาตอนนี้
‎ข้าก็ไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้

59
00:04:33,356 --> 00:04:36,943
‎ข้านึกเสียใจอยู่
‎ว่าจริงๆ แล้วข้าควรจะวางยาพิษเจ้า

60
00:04:37,026 --> 00:04:38,778
‎แล้วจับจุดอ่อนของเจ้าหรือเปล่า

61
00:04:40,196 --> 00:04:41,322
‎จางอุก

62
00:04:42,740 --> 00:04:45,285
‎ตอนนี้เจ้าดื่มยาพิษเข้าไปเองแล้วสินะ

63
00:04:46,911 --> 00:04:47,996
‎ยาพิษหรือ

64
00:04:48,079 --> 00:04:50,206
‎เจ้าจะอ่อนแอและทุกข์ทรมานอย่างไร้ที่สิ้นสุด

65
00:04:50,707 --> 00:04:53,251
‎มันเป็นยาพิษรุนแรงที่ไม่อาจเลี่ยงได้

66
00:04:54,210 --> 00:04:56,337
‎เพราะยาถอนพิษคือคนที่ให้มันมาเท่านั้น

67
00:04:56,421 --> 00:04:59,007
‎งั้นเจ้ากำลังจะบอกว่าที่ข้าคิดถึงเจ้าขนาดนั้น

68
00:04:59,882 --> 00:05:01,551
‎มันเป็นเพราะข้าถูกพิษงั้นหรือ

69
00:05:02,468 --> 00:05:03,553
‎ใช่แล้ว

70
00:05:04,178 --> 00:05:06,639
‎เจ้าถูกยาพิษรุนแรงจากมือสังหารที่เหี้ยมโหด

71
00:05:07,265 --> 00:05:08,599
‎คิดแบบนั้นเสียเถิด

72
00:05:09,726 --> 00:05:11,352
‎และมันก็เป็นความจริงด้วย

73
00:05:12,687 --> 00:05:14,063
‎ข้าโดนยาพิษงั้นหรือ

74
00:05:15,648 --> 00:05:18,443
‎นั่นสิ ข้าเองก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน

75
00:05:19,819 --> 00:05:20,862
‎คนอย่างเจ้าเป็นใครกัน

76
00:05:21,946 --> 00:05:24,282
‎เอะอะก็ขู่ข้าบอกว่าจะฆ่าข้าให้ตาย

77
00:05:24,365 --> 00:05:26,159
‎แถมยังขว้างมีดใส่ข้าจริงๆ อีก

78
00:05:26,242 --> 00:05:28,619
‎เย้ยหยันว่าข้าไม่ได้เรื่อง
‎สั่งให้ข้าฝึกฝนจนแขนเกือบเน่า

79
00:05:28,703 --> 00:05:30,413
‎แล้วก็มาโกหกกันหน้าด้านๆ

80
00:05:30,997 --> 00:05:32,749
‎มันไม่ใช่การกระทำที่น่ารัก น่าเอ็นดู

81
00:05:32,832 --> 00:05:35,001
‎แต่ข้ากลับเอาแต่คิดถึงราวกับคนบ้า

82
00:05:35,084 --> 00:05:36,961
‎ข้าคิดถึงเจ้าทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมา

83
00:05:37,045 --> 00:05:40,548
‎ลืมตาอยู่ก็คิดถึง หลับตาก็คิดถึง
‎แม้จะหลับตาอยู่ก็ยังมองเห็นเจ้า

84
00:05:40,631 --> 00:05:42,008
‎- พอได้แล้ว
‎- ทำไมล่ะ

85
00:05:42,091 --> 00:05:44,469
‎เจ้าราดยาพิษใส่คำสารภาพอันบริสุทธิ์
‎ของนายน้อยที่ไร้เดียงสา

86
00:05:44,552 --> 00:05:47,430
‎อย่างน้อยก็ควรรู้ให้แน่ชัด
‎ว่าอาการของข้ามีอะไรบ้างสิ

87
00:05:47,513 --> 00:05:49,015
‎ไหนว่าตัวเองเป็นยาถอนพิษไง

88
00:05:50,349 --> 00:05:54,979
‎ข้าแค่บอกเจ้าไปอย่างบริสุทธิ์และไร้เดียงสา
‎ว่าข้าคิดถึงเจ้าเอง ยัยมือสังหารสุดเหี้ยม

89
00:05:55,063 --> 00:05:56,564
‎เจ้าพูดเองนะว่าเป็นยาพิษ

90
00:05:56,647 --> 00:05:59,317
‎ตั้งแต่นี้ข้าจะร้องทุกข์กับเจ้า
‎ถึงอาการของโรคไม่หยุดหย่อนเลย

91
00:05:59,400 --> 00:06:00,568
‎เพราะข้าโดนยาพิษมานี่

92
00:06:00,651 --> 00:06:03,029
‎ข้าไม่มีอะไรให้ตะขิดตะขวงและขายหน้า

93
00:06:03,112 --> 00:06:05,907
‎เจ้าเป็นยาถอนพิษ
‎เพราะงั้นจากนี้ก็ต้องรับมือกับพิษนี้ไปเรื่อยๆ

94
00:06:18,753 --> 00:06:22,256
‎ท่านผู้นี้เป็นหลานชายของท่านผู้นำซงริม

95
00:06:22,340 --> 00:06:25,551
‎และเป็นนายน้อย
‎ที่จะสืบทอดองค์กรของเราต่อไป

96
00:06:30,223 --> 00:06:33,726
‎ข้ามาทักทายพวกเจ้าแทนท่านผู้นำ

97
00:06:34,519 --> 00:06:36,604
‎ยินดีต้อนรับพวกเจ้าทุกคน
‎ที่ได้มาเป็นครอบครัว

98
00:06:37,688 --> 00:06:38,689
‎ของซงริมนะ

99
00:06:40,983 --> 00:06:44,362
‎พวกเจ้าทุกคนเหนื่อยมามาก
‎เพราะงานใหญ่ครั้งนี้

100
00:06:44,904 --> 00:06:48,741
‎มื้อเย็นวันนี้ ข้าได้เตรียมเหล้า
‎และเนื้อสัตว์มาให้อย่างเต็มที่

101
00:06:49,492 --> 00:06:50,868
‎ไปกินให้หายเหนื่อยได้เลย

102
00:06:52,578 --> 00:06:54,705
‎เอาล่ะ รีบไปดื่มกันเถิด

103
00:06:56,082 --> 00:06:57,542
‎- ตามข้ามา
‎- ขอรับ

104
00:07:00,461 --> 00:07:01,337
‎นายน้อย

105
00:07:02,171 --> 00:07:04,340
‎ท่านรู้จักเด็กที่ชื่อมูด็อก

106
00:07:04,423 --> 00:07:06,259
‎ซึ่งสอบคัดเลือกผ่านวันนี้ใช่ไหมเจ้าคะ

107
00:07:07,343 --> 00:07:10,263
‎นางรับใช้ที่เข้าเส้นชัยมาเป็นคนสุดท้ายน่ะเจ้าค่ะ

108
00:07:12,056 --> 00:07:15,017
‎(หนึ่งร้อยยี่สิบห้า)

109
00:07:15,101 --> 00:07:17,520
‎(การสอบคัดเลือกคนรับใช้ของซงริม)

110
00:07:30,908 --> 00:07:32,785
‎หมายเลข 125 มูด็อก

111
00:07:35,204 --> 00:07:36,539
‎ผ่าน

112
00:07:45,465 --> 00:07:47,550
‎ข้ารู้จักมูด็อกดีเลยน่ะสิ

113
00:07:48,634 --> 00:07:51,345
‎นางหมดสติเพราะอ่อนเพลีย
‎จึงถูกหามไปเซจุกวอนนี่

114
00:07:51,429 --> 00:07:53,890
‎ข้าต้องนำกระเป๋าสัมภาระที่นางฝากไว้

115
00:07:55,391 --> 00:07:58,853
‎ก่อนเข้าสนามสอบกับป้ายเข้าออกนี้ให้นาง

116
00:07:59,437 --> 00:08:01,522
‎นางยังอยู่ที่เซจุกวอนหรือเปล่าเจ้าคะ

117
00:08:02,523 --> 00:08:04,400
‎ส่งมาให้ข้าเถิด ข้าจะนำไปให้นางเอง

118
00:08:05,401 --> 00:08:06,819
‎วันนี้เจ้าเหนื่อยมามากนะ

119
00:08:12,617 --> 00:08:14,202
‎เอาล่ะ ทุกคนไปกันเถอะ

120
00:08:38,976 --> 00:08:40,186
‎มูด็อก

121
00:09:00,414 --> 00:09:03,960
‎เหตุผลที่ท่านมักจะหลงทางเวลาที่จิตใจว้าวุ่น

122
00:09:04,043 --> 00:09:06,462
‎ก็เพราะท่านจดจ่ออยู่กับหลายสิ่งเจ้าค่ะ

123
00:09:07,630 --> 00:09:10,174
‎เวลาที่เป็นแบบนั้น
‎ท่านจดจ่อแค่สิ่งเดียวก็พอเจ้าค่ะ

124
00:09:11,801 --> 00:09:15,680
‎นักซู หนึ่งเดียวที่เจ้ามองเห็นก็คือจางอุกสินะ

125
00:09:31,153 --> 00:09:32,238
‎นี่ ยุล

126
00:09:33,030 --> 00:09:35,825
‎ข้าบังเอิญเห็นสัมภาระของมูด็อกเข้า

127
00:09:37,326 --> 00:09:40,204
‎แล้วเจอของแปลกๆ อยู่ข้างในนี้ด้วย

128
00:09:42,039 --> 00:09:44,750
‎นี่คือนกหวีดที่เจ้าชอบพกไว้ใช่ไหม

129
00:09:45,668 --> 00:09:47,295
‎ที่เจ้าเอาไปทิ้งไว้ที่ดันฮยังกก

130
00:09:48,879 --> 00:09:50,381
‎ใช่แล้ว ของข้าเอง

131
00:09:51,173 --> 00:09:53,551
‎แล้วทำไมมันถึงอยู่กับมูด็อกได้ล่ะ

132
00:10:06,188 --> 00:10:08,065
‎ท่านเห็นนายน้อยดังกูไหมเจ้าคะ

133
00:10:08,691 --> 00:10:11,235
‎พวกเขาบอกว่าฝากสัมภาระ
‎และป้ายเข้าออกของข้าไว้กับเขา

134
00:10:15,740 --> 00:10:17,325
‎เขาเอามาฝากไว้กับข้า

135
00:10:17,908 --> 00:10:18,743
‎อ้อ

136
00:10:19,368 --> 00:10:20,703
‎งั้นส่งมาให้ข้าเถอะเจ้าค่ะ

137
00:10:29,920 --> 00:10:33,799
‎เจ้าเก็บสิ่งนี้ที่ข้าทิ้งไว้ที่ดันฮยังกกมาหรือ

138
00:10:36,927 --> 00:10:38,054
‎เจ้าค่ะ

139
00:10:38,554 --> 00:10:41,474
‎ที่ข้าทำแบบนั้นก็เพราะว่า…

140
00:10:44,727 --> 00:10:46,479
‎เจ้าคงทำเช่นนั้นเพราะหลงรักข้าสินะ

141
00:10:49,857 --> 00:10:51,776
‎เจ้าบอกว่าหลงรักข้านี่

142
00:10:53,277 --> 00:10:55,488
‎ถ้าเป็นแบบนั้นก็พอจะเป็นไปได้อยู่

143
00:11:01,869 --> 00:11:03,496
‎เอาให้ข้าแค่สัมภาระเถิดเจ้าค่ะ

144
00:11:04,121 --> 00:11:05,539
‎ข้าขอไม่รับนกหวีดไว้

145
00:11:10,211 --> 00:11:13,214
‎ข้าบอกดังกูไปว่าข้าเป็นคนให้เจ้าเอง

146
00:11:14,548 --> 00:11:15,966
‎ถ้าให้แล้วเอาคืน มันก็ตลกนี่นา

147
00:11:18,594 --> 00:11:20,262
‎ทำไมถึงให้ข้าง่ายๆ ล่ะ

148
00:11:20,346 --> 00:11:22,932
‎นายน้อยไม่เชื่อว่า
‎ข้าหลงรักนายน้อยนี่เจ้าคะ

149
00:11:24,517 --> 00:11:26,644
‎งั้นก็ลองทำให้ข้าเชื่อหน่อยสิ

150
00:11:34,193 --> 00:11:38,322
‎โธ่เอ๊ย ที่ผ่านมาข้าแค่ล้อพวกเขาเล่นๆ เอง

151
00:11:38,906 --> 00:11:41,617
‎แต่กลับกลายเป็นว่ามูด็อกหลงรักยุลเข้าเต็มเปา

152
00:11:42,201 --> 00:11:44,203
‎และดูจากที่ยุลให้สิ่งนั้นกับนางแล้ว

153
00:11:44,286 --> 00:11:46,789
‎เขาก็น่าจะมีใจให้นางอยู่เหมือนกันนะ ว่าไหม

154
00:11:47,706 --> 00:11:49,834
‎นางคงขอเขาเพราะอยากได้นกหวีดล่ะมั้ง

155
00:11:50,418 --> 00:11:51,919
‎ถ้านางอยากได้อะไร

156
00:11:52,002 --> 00:11:54,004
‎นางก็ประจบประแจงและโกหกคนได้ง่ายๆ

157
00:11:55,339 --> 00:11:58,717
‎แล้วยุลก็เป็นคนรู้เรื่องที่มูด็อก
‎เข้าร่วมการสอบก่อนใครด้วยนะ

158
00:11:58,801 --> 00:12:01,303
‎ยุลเป็นคนแก้โจทย์ข้อสอบให้มูด็อกทั้งหมดเลย

159
00:12:01,387 --> 00:12:04,432
‎นางคงอยากสอบผ่าน

160
00:12:04,515 --> 00:12:06,684
‎ก็เลยไปขอร้องยุลไว้ล่วงหน้าล่ะมั้ง

161
00:12:07,893 --> 00:12:09,437
‎นางทำเพื่อสิ่งที่ต้องการได้หมดแหละ

162
00:12:10,479 --> 00:12:11,814
‎โธ่ สิ่งสำคัญที่สุด

163
00:12:12,731 --> 00:12:16,360
‎ข้าเห็นล่ะ
‎ว่าพวกเขาสองคนไปพบกันกะหนุงกะหนิง

164
00:12:16,986 --> 00:12:18,154
‎อะไรนะ

165
00:12:19,155 --> 00:12:20,197
‎"กะหนุงกะหนิง" หรือ

166
00:12:26,537 --> 00:12:30,040
‎มูด็อกกับยุลไปพบกันสองต่อสองข้างนอกด้วยล่ะ

167
00:12:30,124 --> 00:12:34,086
‎เจ้าคงไม่รู้เพราะถูกขังอยู่ในสำนักฝึกฝนสินะ

168
00:12:34,628 --> 00:12:35,588
‎โถๆ

169
00:12:39,758 --> 00:12:42,011
‎ข้าไม่รู้เลยน่ะสิ

170
00:13:08,120 --> 00:13:09,747
‎ถ้าเป็นเรื่องจริงจะทำยังไงดี

171
00:13:10,247 --> 00:13:11,457
‎ข้าก็คิดถึงเจ้าเหมือนกัน

172
00:13:11,540 --> 00:13:12,666
‎นี่คือคำตอบของข้า

173
00:13:23,135 --> 00:13:25,346
‎นางปฏิเสธข้าว่าเป็นยาพิษ
‎เพราะข้าตอบผิดนี่เอง

174
00:13:26,305 --> 00:13:28,182
‎ไม่ใช่ "ข้าก็คิดถึงเจ้าเหมือนกัน"

175
00:13:30,226 --> 00:13:32,061
‎แต่เป็น "มีแต่ข้าที่คิดถึงเจ้า" ต่างหาก

176
00:13:38,067 --> 00:13:39,109
‎ข้า…

177
00:13:39,735 --> 00:13:42,363
‎ข้าอยากดื่มยาพิษให้ตายไปเลยจริงๆ

178
00:13:50,412 --> 00:13:51,705
‎ขายหน้าชะมัด

179
00:14:04,552 --> 00:14:05,886
‎ข้าหลงรักท่านนะเจ้าคะ

180
00:14:06,595 --> 00:14:09,348
‎ข้าสามารถบอกท่านได้เป็นร้อยเป็นพันครั้งเลย

181
00:14:15,729 --> 00:14:17,356
‎ตัวข้าเองก็ไม่ค่อยรู้เท่าไร

182
00:14:18,607 --> 00:14:22,027
‎แต่ไม่จำเป็นต้องบอกความรู้สึก
‎กับคนที่ชอบจริงๆ เป็นร้อยเป็นพันครั้งหรอก

183
00:14:24,029 --> 00:14:26,115
‎เพราะการพูดออกมาแค่ครั้งเดียวก็คงจะยากแล้ว

184
00:14:31,662 --> 00:14:33,080
‎อันที่จริงนกหวีดนั่น

185
00:14:34,748 --> 00:14:38,043
‎เป็นของเพื่อนที่ข้าไม่สามารถ
‎พูดคำนั้นแค่ครั้งเดียวออกไปได้

186
00:14:46,427 --> 00:14:48,053
‎"ข้าชอบเจ้ามาก"

187
00:14:57,313 --> 00:15:00,608
‎ข้าอยากบอกนางแบบนั้นมาเสมอ

188
00:15:06,030 --> 00:15:07,698
‎ข้าก็อยากลองเป่าดูบ้าง

189
00:15:08,616 --> 00:15:10,451
‎ขอมันให้ข้าได้ไหม

190
00:15:48,280 --> 00:15:51,700
‎ในเมื่อเจ้าเข้ามาอยู่ในซงริมแล้ว
‎หลังจากนี้เราคงได้เจอกันบ่อยๆ

191
00:15:54,495 --> 00:15:56,664
‎ถ้ามีเรื่องลำบากก็มาหาข้าได้นะ

192
00:16:01,835 --> 00:16:03,462
‎ขอบคุณเจ้าค่ะ

193
00:16:31,740 --> 00:16:34,159
‎จางอุกอ่านตำราแห่งหัวใจได้แล้วสินะ

194
00:16:35,369 --> 00:16:37,037
‎ท่านอาจารย์เป็นคนช่วยเขาใช่ไหม

195
00:16:38,163 --> 00:16:41,375
‎ข้าคิดว่าท่านคงอยากรู้ผล จึงได้มาแจ้งขอรับ

196
00:16:42,251 --> 00:16:46,547
‎บอกจินให้นำตำราเล่มนั้น
‎ไปให้สำนักจินโยวอนด้วย

197
00:16:47,881 --> 00:16:49,049
‎มีก้างด้วย

198
00:16:49,800 --> 00:16:50,634
‎ทำไมล่ะขอรับ

199
00:16:51,760 --> 00:16:54,763
‎จางอุกโกรธที่ให้ทุกคนอ่านตำราแห่งหัวใจเล่มนั้น

200
00:16:55,347 --> 00:16:58,976
‎พอมาคิดดูแล้ว
‎ท่านอาจารย์ซอกยองก็คงคิดเช่นนั้นเหมือนกัน

201
00:16:59,059 --> 00:17:02,271
‎ท่านอาจารย์ดูจะเอ็นดูอุกมากเลยนะขอรับ

202
00:17:03,647 --> 00:17:06,817
‎เขาเป็นเด็กที่พิเศษ ข้าจึงจับตามองดูเขาอยู่

203
00:17:06,900 --> 00:17:08,861
‎เขาเป็นคนฉลาด

204
00:17:08,944 --> 00:17:12,364
‎แต่พัคจินกลับเอาแต่บอกว่าจะขังอุกไว้ขอรับ

205
00:17:15,451 --> 00:17:16,994
‎หินน้ำแข็งไม่ได้หลงเหลือ

206
00:17:17,619 --> 00:17:19,788
‎อยู่ในที่สักแห่งของซงริมจริงๆ ใช่ไหมขอรับ

207
00:17:20,789 --> 00:17:22,541
‎ทำไมเจ้าถึงคิดแบบนั้น

208
00:17:23,292 --> 00:17:24,668
‎เมื่อ 20 ปีก่อน

209
00:17:25,627 --> 00:17:28,047
‎จางกัง หัวหน้าสำนักชอนบูกวัน
‎ได้ทำการแปรวิญญาณขอรับ

210
00:17:30,007 --> 00:17:31,300
‎และเพราะการแปรวิญญาณนั้น

211
00:17:31,383 --> 00:17:34,011
‎ทำให้เด็กที่ไม่ควรเกิดขึ้นมา
‎ได้ลืมตาขึ้นมาบนโลก

212
00:17:35,012 --> 00:17:38,474
‎และเห็นว่าดวงดาวแห่งกษัตริย์
‎ได้ปรากฏขึ้นในคืนนั้นด้วยขอรับ

213
00:17:39,516 --> 00:17:41,268
‎เด็กคนนั้นคือจางอุกงั้นหรือ

214
00:17:42,102 --> 00:17:43,228
‎ขอรับ

215
00:17:43,312 --> 00:17:47,691
‎จอมเวทแห่งซงริมได้ปลดผนึกหินน้ำแข็ง
‎ให้ออกมาสู่โลกอีกครั้ง

216
00:17:48,442 --> 00:17:51,612
‎และให้กำเนิดโอรสของกษัตริย์
‎ด้วยการแปรวิญญาณขอรับ

217
00:17:53,864 --> 00:17:57,826
‎และจินมูแห่งชอนบูกวัน
‎ก็ทราบความจริงนั้นด้วยขอรับ

218
00:17:59,703 --> 00:18:03,165
‎หากหินน้ำแข็งตกไปอยู่ในมือพวกเขา

219
00:18:03,832 --> 00:18:06,043
‎แล้วซงริมจะนำเหตุผลใดมาอ้าง

220
00:18:08,170 --> 00:18:09,838
‎เพื่อนำมันมาจากพวกเขากันขอรับ

221
00:18:15,469 --> 00:18:19,389
‎จินต้องปกป้องซงริม
‎เลยต้องซ่อนตัวจางอุกเอาไว้อย่างช่วยไม่ได้

222
00:18:20,057 --> 00:18:20,891
‎ทำไมขอรับ

223
00:18:20,974 --> 00:18:24,728
‎มีเหตุผลอะไรที่ข้าไม่รู้หรือเปล่าขอรับ

224
00:18:34,029 --> 00:18:35,239
‎เจ้านี่มัน…

225
00:18:35,322 --> 00:18:39,451
‎ข้าจะไปบอกอะไรกับคนที่ไม่มีความระมัดระวัง
‎และเหลาะแหละเช่นเจ้าได้

226
00:18:40,744 --> 00:18:42,579
‎เจ้า…

227
00:18:43,914 --> 00:18:45,624
‎จะซักออกไหมเนี่ย

228
00:18:49,002 --> 00:18:50,420
‎เขา…

229
00:18:50,504 --> 00:18:52,798
‎เขาโกรธยิ่งกว่าตอนที่ข้าบอกว่า

230
00:18:52,881 --> 00:18:54,508
‎จะเลิกดื่มชาคนทีอีกแฮะ

231
00:18:57,094 --> 00:19:00,931
‎เดี๋ยวนะ ผ้าพันคอนั่น
‎แม่บ้านคิมเป็นคนให้มานี่

232
00:19:15,779 --> 00:19:16,947
‎ขออภัยขอรับ

233
00:19:21,702 --> 00:19:24,204
‎เราจะต้องทำความสะอาดให้เสร็จ

234
00:19:24,288 --> 00:19:26,623
‎ก่อนที่เหล่าจอมเวทจะเริ่มฝึกฝนในแต่ละวัน
‎เร่งมือด้วย

235
00:19:26,707 --> 00:19:27,541
‎- ขอรับ
‎- เจ้าค่ะ

236
00:19:48,645 --> 00:19:49,938
‎แล้วนายน้อยของข้าล่ะเจ้าคะ

237
00:19:50,022 --> 00:19:52,065
‎- เขาไม่ได้มาด้วยหรือเจ้าคะ
‎- อ้อ

238
00:19:52,149 --> 00:19:53,400
‎ข้าไปปลุกเขาแล้ว

239
00:19:53,483 --> 00:19:55,736
‎แต่เขาบอกว่าเมื่อคืนนอนไม่หลับ
‎เลยตื่นไม่ไหวน่ะ

240
00:19:55,819 --> 00:19:58,071
‎ไม่ตื่นหรือเจ้าคะ ตั้งแต่วันแรกเลยหรือ

241
00:19:59,907 --> 00:20:01,158
‎มูด็อก โชคดีนะ

242
00:20:18,926 --> 00:20:20,010
‎นายน้อย

243
00:20:20,093 --> 00:20:21,553
‎ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ

244
00:20:23,263 --> 00:20:24,431
‎นายน้อย

245
00:20:28,143 --> 00:20:29,519
‎ตื่นเดี๋ยวนี้นะ

246
00:20:29,603 --> 00:20:31,021
‎ถ้าไม่ตื่น ข้าจะตีเจ้านะ

247
00:20:31,104 --> 00:20:32,272
‎ตื่นขึ้นมา

248
00:20:41,531 --> 00:20:43,825
‎เลิกทำให้รำคาญแล้วไปซะ ข้าจะนอนต่อ

249
00:20:46,203 --> 00:20:48,664
‎เจ้าเป็นบ้าตั้งแต่วันแรกเลยหรือ
‎อยากตายหรือไง

250
00:20:51,375 --> 00:20:53,043
‎ใช่ ข้าบ้าไปแล้ว อยากตายๆ ไปซะ

251
00:20:53,752 --> 00:20:55,754
‎อะไรเนี่ย เจ้าเป็นอะไรของเจ้า

252
00:20:55,837 --> 00:20:58,382
‎ข้าโดนยาพิษมาไง
‎นี่ก็เป็นหนึ่งในอาการของมัน

253
00:20:59,716 --> 00:21:02,678
‎จางอุก เลิกงี่เง่าเรื่องพิษได้แล้ว

254
00:21:05,138 --> 00:21:06,723
‎ข้าบอกว่าข้าเป็นยาถอนพิษใช่ไหม

255
00:21:08,225 --> 00:21:09,059
‎เอ้านี่

256
00:21:10,143 --> 00:21:12,104
‎ถอนพิษ

257
00:21:23,573 --> 00:21:24,825
‎ขอโทษที

258
00:21:39,298 --> 00:21:40,340
‎จางอุก

259
00:21:41,300 --> 00:21:44,094
‎ได้ยินว่าเจ้าอ่านตำราแห่งหัวใจได้แล้วนี่
‎สุดยอดเลยนะ

260
00:21:44,177 --> 00:21:45,846
‎ของแค่นั้นเอง

261
00:21:45,929 --> 00:21:48,265
‎เจ้ากำลังอ่านตำราเกี่ยวกับวิชาฮยอนกงอยู่นี่

262
00:21:48,348 --> 00:21:50,559
‎วิชาฮยอนกงเป็นวิชาดาบที่ข้าชำนาญตั้งแต่เด็กๆ

263
00:21:51,685 --> 00:21:54,021
‎ถ้าเจ้าบอกเคล็ดลับการอ่านตำราแห่งหัวใจกับข้า

264
00:21:54,104 --> 00:21:55,814
‎ข้าก็จะสอนวิชาฮยอนกงให้

265
00:21:58,525 --> 00:21:59,359
‎ไม่รู้สิ

266
00:22:01,945 --> 00:22:04,072
‎ตกลงซะ บอกไปว่าจะทำ

267
00:22:05,741 --> 00:22:08,160
‎คือว่านะ พอดีว่าข้าเพลียมาก

268
00:22:09,453 --> 00:22:12,497
‎เจ้าไปถามวิธีอ่านตำราแห่งหัวใจ
‎จากท่านอาจารย์อีเถอะ

269
00:22:21,340 --> 00:22:22,382
‎จางอุก

270
00:22:23,091 --> 00:22:25,552
‎ข้าผ่านขั้นรยูซูมาได้ช่วงเดียวกับเจ้า

271
00:22:26,178 --> 00:22:29,056
‎พวกเรามาประลองพลังกันดูสักครั้งดีไหม

272
00:22:29,139 --> 00:22:31,433
‎แล้วข้าจะให้เจ้ายืมพรมไพลินแสนล้ำค่า

273
00:22:31,516 --> 00:22:33,477
‎ที่เอาไว้ใช้ตอนฝึกฝนเอง

274
00:22:34,519 --> 00:22:37,230
‎ถ้าเจ้าใช้มันตอนฝึกฝน
‎พลังจะเพิ่มถึงสองเท่าเลยนะ

275
00:22:37,314 --> 00:22:40,609
‎พรมไพลินหรือ
‎มันหายากมากเลยนี่เจ้าคะ

276
00:22:42,027 --> 00:22:43,904
‎นายน้อย ถือเป็นเรื่องดีเลยนะเจ้าคะ

277
00:22:46,239 --> 00:22:48,575
‎พรมนั่นมันเย็นมากเลยไม่ใช่หรือ

278
00:22:49,367 --> 00:22:51,286
‎พอดีช่วงนี้พลังความหนาวในตัวข้าหมุนเวียน

279
00:22:52,370 --> 00:22:54,414
‎ข้าจึงไม่ต้องการ
‎ของอย่างพรมไพลินอะไรนั่นหรอก

280
00:23:02,547 --> 00:23:03,840
‎เจ้าทำอะไร

281
00:23:05,217 --> 00:23:08,845
‎อ้อ ช่วงนี้ข้านอนไม่ค่อยหลับ
‎เลยว่าจะนอนงีบหน่อย

282
00:23:10,597 --> 00:23:13,725
‎คราวก่อนเจ้าพลาดโอกาส
‎ในการเรียนรู้วิชาฮยอนกงไป

283
00:23:13,809 --> 00:23:14,810
‎เจ้าบ้าหรือเปล่า

284
00:23:14,893 --> 00:23:17,646
‎เมื่อวานก็เช่นกัน พรมไพลินนั่นหายากขนาดไหน

285
00:23:17,729 --> 00:23:19,147
‎แต่เจ้ากลับปฏิเสธบอกว่าหนาว

286
00:23:19,231 --> 00:23:21,775
‎ถึงจะต้องแข็งตาย
‎เจ้าก็ควรจะฝึกฝนบนพรมนั่นสิ

287
00:23:21,858 --> 00:23:24,486
‎ยัยคนเหี้ยม
‎ถ้าไม่พูดว่า "เจ้าบ้าไปแล้ว ไปตายซะเถอะ"

288
00:23:24,569 --> 00:23:26,404
‎ก็ไม่มีอะไรจะคุยกับข้าแล้วล่ะสิ

289
00:23:28,281 --> 00:23:29,699
‎ช่างเถอะ เอาอันนั้นมาให้ข้า

290
00:23:39,835 --> 00:23:40,752
‎ทำอะไรน่ะ

291
00:23:40,836 --> 00:23:42,379
‎จะนอนด้วยกันหรือ มันแคบนะ

292
00:23:43,296 --> 00:23:45,132
‎ถ้าเจ้าจะนอน แน่จริงก็โยนข้าออกไปสิ

293
00:23:48,802 --> 00:23:49,970
‎หลีกไป

294
00:23:51,054 --> 00:23:52,222
‎โยนข้าไปสิ

295
00:23:52,305 --> 00:23:55,183
‎ข้าจะโยนเจ้าเพื่ออะไร วิธีอื่นก็มี

296
00:23:59,479 --> 00:24:00,939
‎บ้าเอ๊ย

297
00:24:09,281 --> 00:24:11,074
‎ข้าโดนหญิงนางหนึ่งบอกว่า

298
00:24:11,158 --> 00:24:14,744
‎ข้าโดนยาพิษเพราะบอกนางไปว่าคิดถึง
‎เลยตกใจมากจนล้มหมอนนอนเสื่อ

299
00:24:14,828 --> 00:24:16,830
‎ท่านอาจารย์ก็ปล่อยข้า
‎ไม่ต้องมารบเร้าสักพักเถอะ

300
00:24:20,959 --> 00:24:23,628
‎เจ้าอยากเห็นข้าอกแตกตายในช่วงสักพักที่ว่านี่

301
00:24:25,005 --> 00:24:27,090
‎ข้าบอกไปแล้วใช่ไหม
‎ว่าจะไม่มีใครตายคนเดียว

302
00:24:27,883 --> 00:24:30,635
‎นี่ ถ้าข้าทุกข์ทรมาน
‎อย่างน้อยเจ้าก็ควรจะหงุดหงิดบ้างสิ

303
00:24:30,719 --> 00:24:33,889
‎ช่วงนี้ข้าถึงขั้นชักกระตุก
‎ระหว่างนอนหลับด้วยนะ

304
00:24:40,353 --> 00:24:41,813
‎สักพักที่ว่าคือนานแค่ไหน

305
00:24:43,023 --> 00:24:43,857
‎ไม่รู้สิ

306
00:24:44,482 --> 00:24:46,109
‎ทำไม อึดอัดจนอกจะแตกหรือ

307
00:24:46,735 --> 00:24:48,403
‎งั้นข้าก็คงนอนหลับสนิทเลยล่ะ

308
00:24:57,621 --> 00:25:01,541
‎นายน้อยของข้าเอาแต่นอนทิ้งตัวทั้งวันเลยเจ้าค่ะ

309
00:25:01,625 --> 00:25:04,085
‎อย่างน้อยท่านก็ทุบตีเขา
‎ให้ลุกขึ้นมาฝึกฝนหน่อยสิเจ้าคะ

310
00:25:04,169 --> 00:25:06,046
‎จอมเวทแห่งจองจินกักจะทำการฝึกฝนด้วยตนเอง

311
00:25:06,129 --> 00:25:09,216
‎ความรวดเร็วในการพัฒนาพลังก็ขึ้นอยู่กับ
‎ศักยภาพและความพยายามของแต่ละคน

312
00:25:09,299 --> 00:25:11,676
‎ตราบใดที่เขายังรักษากฎระเบียบ
‎ข้าก็จะไม่เข้าไปยุ่ง

313
00:25:13,094 --> 00:25:14,012
‎แต่ว่า…

314
00:25:14,095 --> 00:25:16,473
‎เจ้าไม่ต้องห่วงเขามากหรอก
‎เขาลงมานั่นแล้ว

315
00:25:18,934 --> 00:25:20,060
‎อ้อ

316
00:25:22,479 --> 00:25:25,148
‎ข้ารู้สึกปวดหัวมากขอรับ

317
00:25:25,232 --> 00:25:26,524
‎ข้าขอกลับบ้าน

318
00:25:26,608 --> 00:25:29,110
‎ไปแช่น้ำและพักผ่อนสักพัก
‎แล้วจะกลับมานะขอรับ

319
00:25:31,321 --> 00:25:33,657
‎นายน้อยไม่ทันได้ทำอะไรเลย
‎แล้วทำไมถึงปวดหัวเจ้าคะ

320
00:25:34,241 --> 00:25:37,244
‎แล้วก็กลับบ้านตามอำเภอใจไม่ได้นี่
‎มันถือเป็นการฝ่าฝืนกฎ

321
00:25:37,327 --> 00:25:38,411
‎ใช่ไหมเจ้าคะ

322
00:25:38,495 --> 00:25:41,164
‎จางอุกได้รับข้อยกเว้น
‎ท่านผู้นำได้อนุญาตแล้ว

323
00:25:41,748 --> 00:25:42,707
‎ทำไมมีแต่นายน้อยที่ได้ยกเว้นล่ะ

324
00:25:42,791 --> 00:25:45,794
‎มูด็อก เจ้าคงไม่รู้อะไร
‎เพราะมัวแต่ไปเที่ยวเล่นข้างนอก

325
00:25:45,877 --> 00:25:48,797
‎แต่ตอนที่ข้าถูกขังอยู่ในนี้
‎ข้าได้ทำข้อต่อรองกับท่านผู้นำไว้

326
00:25:51,591 --> 00:25:52,592
‎เดี๋ยวข้ากลับมานะขอรับ

327
00:25:57,055 --> 00:25:58,598
‎ข้าจะตามนายน้อยไปด้วยเจ้าค่ะ

328
00:26:00,058 --> 00:26:01,977
‎ถ้าเจ้าตามเขาไป เจ้าจะถูกไล่ออกทันทีนะ

329
00:26:02,060 --> 00:26:05,355
‎กว่าเจ้าจะเข้ามาทำงานที่นี่ได้ก็ยากเย็น
‎หากถูกไล่ออกก็ไม่เป็นไรหรือ

330
00:26:10,694 --> 00:26:11,653
‎ให้ตายเถอะ

331
00:26:15,991 --> 00:26:18,076
‎จางอุกกลับบ้านไปขอรับ

332
00:26:18,159 --> 00:26:19,661
‎ปล่อยเขาทำแบบนั้นได้จริงหรือขอรับ

333
00:26:19,744 --> 00:26:23,081
‎ให้อุกทำทุกอย่างที่เขาอยากทำ

334
00:26:24,791 --> 00:26:26,501
‎ปล่อยให้เขาขี้เกียจต่อไป

335
00:26:27,127 --> 00:26:28,003
‎ท่านผู้นำ

336
00:26:31,965 --> 00:26:34,467
‎ท่านผู้อำนวยการขอให้ท่านรออีกสักครู่เจ้าค่ะ

337
00:26:35,302 --> 00:26:38,221
‎นางมีแขกคนอื่นอยู่งั้นหรือ

338
00:26:44,394 --> 00:26:47,147
‎ระหว่างเข้ามา
‎ข้าเห็นคนรับใช้จากชอนบูกวันขอรับ

339
00:26:47,230 --> 00:26:50,317
‎หรือว่ารองหัวหน้าสำนักจินมู
‎จะมาที่นี่หรือเปล่าขอรับ

340
00:26:50,400 --> 00:26:54,988
‎เขาไม่ได้สนิทสนม
‎จนไปมาหาสู่กับท่านผู้อำนวยการจินโยวอนนะ

341
00:26:56,156 --> 00:26:59,659
‎แต่เผื่อไว้ เจ้าไปตรวจสอบดูหน่อย
‎ว่าคนที่ออกไปจากที่นี่คือใคร

342
00:27:10,837 --> 00:27:12,464
‎ถ้าเป็นความต้องการของท่านอาจารย์อี

343
00:27:12,547 --> 00:27:15,592
‎ข้าจะเก็บรักษาตำราแห่งหัวใจเล่มนี้
‎ที่สำนักจินโยวอนอย่างดีเจ้าค่ะ

344
00:27:17,344 --> 00:27:20,305
‎ท่านมีแขกก่อนหน้าข้าหรือขอรับ

345
00:27:21,181 --> 00:27:22,640
‎ญาติห่างๆ เจ้าค่ะ

346
00:27:24,809 --> 00:27:29,064
‎ท่านตัดสินใจว่าจะให้คุณหนูจินโชยอน
‎เป็นผู้สืบทอดของจินโยวอนแล้วหรือยังขอรับ

347
00:27:31,066 --> 00:27:32,525
‎ยังไม่ตัดสินใจหรอกเจ้าค่ะ

348
00:27:33,401 --> 00:27:35,820
‎เพราะลูกสาวคนโตของข้า
‎อาจจะยังมีชีวิตรอดก็ได้

349
00:27:38,031 --> 00:27:40,241
‎อุบัติเหตุนั้นเกิดขึ้นมาสิบปีแล้วสินะขอรับ

350
00:27:41,451 --> 00:27:43,370
‎นางอาจจะมองไม่เห็น

351
00:27:43,453 --> 00:27:47,415
‎แต่นางก็รับรู้ได้ถึงพลัง
‎และควบคุมของต้องมนตร์ได้อย่างเก่งกาจ

352
00:27:47,499 --> 00:27:49,209
‎นางเป็นเด็กที่เฉลียวฉลาดจริงๆ

353
00:27:49,292 --> 00:27:50,710
‎นางไม่เหมือนคนอื่นๆ

354
00:27:51,628 --> 00:27:54,923
‎นางเป็นเด็กพิเศษ
‎ที่ข้าตั้งท้องถึง 13 เดือนเจ้าค่ะ

355
00:27:56,466 --> 00:27:59,928
‎นางลืมตาขึ้นมาบนโลก
‎ในวันที่ท่านหัวหน้าสำนักจางกังดูฤกษ์จากฟากฟ้า

356
00:28:00,011 --> 00:28:01,471
‎ให้เป็นพิเศษเจ้าค่ะ

357
00:28:03,723 --> 00:28:07,477
‎ท่านคลอดนางตรงกับวันมงคล
‎ที่จางกังดูให้หรือขอรับ

358
00:28:08,937 --> 00:28:10,105
‎คนเราสามารถ

359
00:28:10,188 --> 00:28:14,234
‎คลอดเด็กออกมา
‎ในวันและเวลาที่ต้องการได้ด้วยหรือขอรับ

360
00:28:15,360 --> 00:28:16,903
‎มันแค่ตรงกันโดยบังเอิญเจ้าค่ะ

361
00:28:18,571 --> 00:28:21,908
‎ข้าอยากเชิญท่านอาจารย์อี
‎มาที่สำนักจินโยวอนสักครั้ง

362
00:28:22,492 --> 00:28:23,785
‎ฝากบอกเขาด้วยนะเจ้าคะ

363
00:28:25,036 --> 00:28:26,121
‎ขอรับ

364
00:28:41,886 --> 00:28:43,930
‎ข้าอุ้มท้องมาเป็นเวลากว่า 13 เดือน

365
00:28:44,013 --> 00:28:47,058
‎ข้าไม่สามารถปล่อยเด็กคนนี้ไปแบบนี้ได้เจ้าค่ะ

366
00:28:48,685 --> 00:28:50,562
‎ข้าได้ยินว่าพลังของหินน้ำแข็ง

367
00:28:50,645 --> 00:28:53,565
‎สามารถเรียกวิญญาณที่ตายไปแล้ว
‎ให้กลับคืนมาได้ใช่ไหมเจ้าคะ

368
00:29:00,196 --> 00:29:01,322
‎ท่านหัวหน้าสำนัก

369
00:29:03,366 --> 00:29:04,576
‎โปรดช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ

370
00:29:14,878 --> 00:29:19,507
‎ข้าต้องทำอะไรลงไป
‎เพื่อไม่ให้สูญเสียเด็กคนนี้

371
00:29:30,852 --> 00:29:32,103
‎ข้าจะตามหาเจ้าให้เจอ

372
00:29:34,522 --> 00:29:36,691
‎ไม่ว่าแม่คนนี้จะต้องทำอย่างไร

373
00:29:38,526 --> 00:29:39,861
‎ข้าก็จะตามหาเจ้าให้ได้

374
00:29:51,790 --> 00:29:54,834
‎- ได้ตรวจสอบไหมว่าแขกคนก่อนหน้าเป็นใคร
‎- ขอรับ

375
00:29:56,377 --> 00:29:59,839
‎เป็นรองหัวหน้าสำนักจินมูตามคาดขอรับ

376
00:30:02,175 --> 00:30:04,302
‎ผู้อำนวยการแห่งจินโยวอนยอมรับจินมู

377
00:30:04,385 --> 00:30:07,639
‎เป็นคนในครอบครัว
‎และให้เขาไปมาหาสู่ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

378
00:30:07,722 --> 00:30:09,557
‎เขากลับออกไปทางประตูหลังเงียบๆ ขอรับ

379
00:30:10,308 --> 00:30:13,019
‎พวกเขาคงทำข้อตกลงบางอย่าง
‎ที่ไม่อยากให้ข้ารู้สินะ

380
00:30:14,187 --> 00:30:16,898
‎จินมู เจ้าคนเจ้าเล่ห์เหมือนงูพิษนั่น

381
00:30:16,981 --> 00:30:19,943
‎ใช้เหยื่อล่ออะไร
‎เพื่อให้เข้าออกจินโยวอนได้กันนะ

382
00:30:37,293 --> 00:30:40,672
‎พวกเจ้าไม่มีทางรู้ว่าที่นี่คือที่ไหน
‎เพราะตาของพวกเจ้ามองไม่เห็น

383
00:30:41,798 --> 00:30:44,801
‎นับแต่นี้ หากพวกเจ้าทำตามที่สั่ง
‎และไม่ส่งเสียงใดๆ

384
00:30:45,385 --> 00:30:46,928
‎เราจะไว้ชีวิตพวกเจ้า

385
00:30:47,554 --> 00:30:49,389
‎ห้ามส่งเสียงใดๆ ทั้งนั้น

386
00:30:49,472 --> 00:30:50,557
‎ลุกขึ้นมา

387
00:32:10,887 --> 00:32:12,055
‎นั่งลง

388
00:32:20,313 --> 00:32:22,941
‎เหลือไว้แค่ไหนั้น ส่วนที่เหลือปล่อยไปได้

389
00:32:26,486 --> 00:32:28,738
‎พวกเขากำลังตามหาคนในรูปวาดนั้น

390
00:32:28,821 --> 00:32:30,323
‎นางคงเป็นคนตาบอดสินะ

391
00:32:31,366 --> 00:32:34,327
‎เขาบอกว่าจะปล่อยไป แต่ทำไมถึงไม่ขยับเลยล่ะ

392
00:33:03,898 --> 00:33:05,400
‎เจ้ามองเห็นสินะ

393
00:33:07,986 --> 00:33:10,905
‎ข้าอุตส่าห์คิดว่าเจอเด็กที่เหมาะสมแล้ว
‎ช่างน่าเสียดายจริงๆ

394
00:33:11,447 --> 00:33:12,365
‎สังหารนางซะ

395
00:33:16,244 --> 00:33:17,870
‎ข้าทำได้เจ้าค่ะ

396
00:33:19,747 --> 00:33:23,334
‎ข้าสามารถเป็นเด็กที่อยู่ในรูปวาดนั้นได้เจ้าค่ะ

397
00:33:29,298 --> 00:33:30,508
‎ไว้ชีวิตข้าด้วยเจ้าค่ะ

398
00:33:31,217 --> 00:33:32,885
‎ท่านบอกว่าข้าเหมาะสมมิใช่หรือเจ้าคะ

399
00:33:34,095 --> 00:33:35,972
‎ถ้าหากจำเป็นต้องตาบอด

400
00:33:39,100 --> 00:33:41,185
‎ตั้งแต่บัดนี้ไป ข้าก็จะเป็นคนตาบอดเจ้าค่ะ

401
00:33:55,783 --> 00:33:58,995
‎เจ้าหัวไวดีนะ ลุกขึ้นมาซิ

402
00:34:04,917 --> 00:34:07,086
‎เจ้าสามารถมองไม่เห็นได้งั้นหรือ

403
00:34:07,920 --> 00:34:09,589
‎ดวงตาข้ามองไม่เห็นเจ้าค่ะ

404
00:34:13,134 --> 00:34:15,595
‎งั้นก็มาลองดูกัน
‎ว่าเจ้ามองไม่เห็นจริงหรือเปล่า

405
00:34:53,966 --> 00:34:56,803
‎ดูเหมือนข้าจะเจอเด็กที่เหมาะสมแล้วจริงๆ

406
00:35:16,405 --> 00:35:17,865
‎ข้าเลือกเจ้า

407
00:35:17,949 --> 00:35:21,953
‎จากนี้เจ้าจะเป็นจินบูยอน
‎ลูกสาวที่หายสาบสูญไปของจินโยวอน

408
00:35:23,079 --> 00:35:24,122
‎เจ้าค่ะ

409
00:35:25,289 --> 00:35:27,125
‎ข้าคือจินบูยอนเจ้าค่ะ

410
00:35:39,303 --> 00:35:41,305
‎จางอุกกำลังหยุดอีกครั้ง

411
00:35:45,768 --> 00:35:49,272
‎ครั้งนี้ข้าควรผลักเขา
‎ไปยืนอยู่ที่ขอบหน้าผาไหนดีนะ

412
00:35:54,569 --> 00:35:56,737
‎เจ้าได้ทำงานหนักเพราะข้าเลยสินะ

413
00:36:01,200 --> 00:36:02,118
‎เพคะ

414
00:36:02,702 --> 00:36:05,955
‎ต้องขอบคุณพระองค์
‎ทำให้หม่อมฉันต้องกวาดลานอีกหนเพคะ

415
00:36:13,379 --> 00:36:14,630
‎เจ้าไม่พอใจหรือ

416
00:36:15,548 --> 00:36:16,841
‎งั้นข้าจะทำให้เจ้าออกไปเอง

417
00:36:16,924 --> 00:36:18,259
‎เจ้าทุจริตการสอบเข้ามา

418
00:36:18,801 --> 00:36:20,928
‎ถ้าข้าเปิดปากเมื่อไหร่ เจ้าก็โดนไล่ออกทันที

419
00:36:23,222 --> 00:36:24,807
‎หม่อมฉันทำผิดสมควรตายเพคะ

420
00:36:25,892 --> 00:36:28,978
‎ใบไม้แห้งที่พระองค์โปรยลงมา
‎หม่อมฉันจะกวาดด้วยสำนึกในพระกรุณาธิคุณ

421
00:36:29,061 --> 00:36:31,606
‎เชิญเสด็จย่างกรายได้ตามสบายเลยเพคะ

422
00:36:33,399 --> 00:36:35,067
‎สิ่งที่เจ้าควรขอบคุณข้า

423
00:36:36,027 --> 00:36:38,487
‎ไม่ใช่ใบไม้แห้ง
‎แต่เป็นกระดาษคำตอบที่ข้ามอบให้หรือเปล่า

424
00:36:40,531 --> 00:36:45,453
‎พระองค์ไม่ได้จะมาแกล้งหม่อมฉัน
‎แต่ต้องการคำขอบคุณสินะเพคะ

425
00:36:45,536 --> 00:36:48,247
‎โธ่ อึมูด็อกผู้นี้ช่างไม่มีไหวพริบเลยจริงๆ

426
00:36:48,331 --> 00:36:50,249
‎เป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นพ้นเพคะ

427
00:36:51,042 --> 00:36:54,128
‎เจ้าต้องขอบคุณอยู่แล้วสิ
‎เพราะข้าแก้โจทย์ให้เจ้าด้วยตัวเองเลย

428
00:36:55,671 --> 00:36:58,090
‎เจ้ารู้มาก่อนบ้างไหม
‎ว่าต้องซักผ้าเปื้อนน้ำหมึกยังไง

429
00:36:59,467 --> 00:37:02,595
‎องค์รัชทายาท
‎ทรงเป็นผู้แก้โจทย์ข้อนั้นหรือเพคะ

430
00:37:03,221 --> 00:37:06,015
‎ใช่แล้ว ข้าเป็นถึงองค์รัชทายาท

431
00:37:06,098 --> 00:37:09,143
‎แต่กลับได้มารู้ว่าต้องใช้เมล็ดข้าว
‎ซักผ้าเปื้อนน้ำหมึกเฉยเลย

432
00:37:09,227 --> 00:37:12,313
‎ข้าถึงขั้นลองลงมือทำด้วยตัวเองด้วย
‎แล้วมันก็ได้ผลจริงๆ

433
00:37:13,022 --> 00:37:14,398
‎หมดคำจะพูดเลย

434
00:37:15,983 --> 00:37:18,110
‎เป็นพระคุณสำหรับหม่อมฉันมากเพคะ

435
00:37:19,695 --> 00:37:20,821
‎แล้วยังไง

436
00:37:21,739 --> 00:37:23,241
‎มีความสุขไหมล่ะ ได้ทำงานใกล้เจ้านาย

437
00:37:24,659 --> 00:37:26,285
‎เห็นว่าจางอุกอ่านตำราแห่งหัวใจได้นี่

438
00:37:26,369 --> 00:37:27,495
‎เพคะ

439
00:37:27,578 --> 00:37:30,957
‎เขาทำสถิติเป็นจอมเวทของจองจินกัก
‎ที่อ่านได้ภายในเวลาเร็วที่สุดเลยเพคะ

440
00:37:34,085 --> 00:37:36,003
‎เขาจะอ่านมันได้ด้วยความสามารถจริงๆ หรือ

441
00:37:36,587 --> 00:37:38,256
‎คงบังเอิญโชคดีอ่านมันได้ต่างหาก

442
00:37:39,298 --> 00:37:42,093
‎แต่ถึงอย่างนั้น นายน้อยของหม่อมฉัน
‎ก็เอาชนะพระองค์ได้นะเพคะ

443
00:37:42,677 --> 00:37:43,678
‎เฮอะ

444
00:37:45,304 --> 00:37:48,933
‎ข้าเคยประลองกับจางอุกมา
‎เพราะงั้นข้ารู้ความสามารถของเขาดี

445
00:37:50,309 --> 00:37:53,104
‎วิชาดาบก็อ่อนหัด แถมพลังก็อ่อนแอ

446
00:37:53,187 --> 00:37:56,899
‎เขาแค่บังเอิญเอาชนะข้าได้เพราะใช้วิชาทันซู
‎อย่างคาดไม่ถึง ไม่ใช่เพราะความสามารถ

447
00:37:58,192 --> 00:38:00,236
‎เขาประเมินได้ถูกต้องจริงๆ

448
00:38:00,987 --> 00:38:04,615
‎เขาถึงได้เข้ามาอยู่ในจองจินกัก
‎เพื่อฝึกฝนความสามารถให้เก่งขึ้นไงเพคะ

449
00:38:04,699 --> 00:38:07,827
‎พูดตามตรง เขาอ่อนหัดเกินกว่าจะเข้ามาเป็น
‎จอมเวทของจองจินกักด้วยซ้ำ

450
00:38:08,494 --> 00:38:11,914
‎ถ้าเขาสามารถเอาชนะ
‎ใครสักคนในที่แห่งนี้ได้สักครั้ง

451
00:38:12,665 --> 00:38:14,292
‎งั้นข้าก็จะยอมรับให้

452
00:38:15,584 --> 00:38:18,629
‎ใช่แล้ว การใช้องค์รัชทายาท
‎ก็เป็นวิธีที่ไม่เลวเช่นกัน

453
00:38:18,713 --> 00:38:19,797
‎องค์รัชทายาท

454
00:38:20,339 --> 00:38:23,718
‎ถ้าอย่างนั้นทรงเดิมพันกับหม่อมฉันดีไหมเพคะ

455
00:38:24,552 --> 00:38:25,720
‎เดิมพันหรือ

456
00:38:27,054 --> 00:38:29,181
‎ข้าจะได้อะไรจากการเดิมพันกับเจ้ากัน

457
00:38:30,391 --> 00:38:34,353
‎หม่อมฉันจะวางเดิมพัน
‎ด้วยสิ่งของที่ล้ำค่าที่สุดของหม่อมฉันเพคะ

458
00:38:42,486 --> 00:38:43,863
‎งั้นข้าเลือกก่อนนะ

459
00:38:43,946 --> 00:38:45,823
‎ข้าเลือกสีแดง เจ้าเอาสีน้ำเงินไป

460
00:38:51,037 --> 00:38:53,831
‎รอข้าก่อนนะ ข้าจะไปหาที่นั่นเอง

461
00:38:54,498 --> 00:38:55,875
‎ข้าก็คิดถึงเจ้าเหมือนกัน

462
00:38:57,335 --> 00:38:58,669
‎นี่คือคำตอบของข้า

463
00:39:08,763 --> 00:39:10,389
‎- นายน้อย
‎- อือ

464
00:39:11,015 --> 00:39:13,100
‎ขนมยักกวาที่นายน้อยชอบเจ้าค่ะ

465
00:39:13,934 --> 00:39:15,394
‎จะอยู่ทานมื้อเย็นก่อนใช่ไหมเจ้าคะ

466
00:39:15,478 --> 00:39:17,480
‎ไม่หรอก ข้าจะอยู่ที่นี่สักสองสามวันเลยล่ะ

467
00:39:18,439 --> 00:39:21,650
‎- ทำแบบนั้นได้หรือเจ้าคะ
‎- ก็บอกว่าท่านผู้นำอนุญาตแล้วไง

468
00:39:21,734 --> 00:39:23,986
‎เขายกเว้นให้ข้าทุกอย่าง

469
00:39:24,070 --> 00:39:25,363
‎ก็จริงแหละ

470
00:39:25,446 --> 00:39:28,199
‎ท่านเป็นอัจฉริยะที่อ่านตำราแห่งหัวใจได้
‎ภายในเวลาไม่กี่วัน

471
00:39:28,282 --> 00:39:31,452
‎จะให้ท่านใช้กฎระเบียบเดียวกัน
‎กับจอมเวททั่วๆ ไปไม่ได้อยู่แล้วเจ้าค่ะ

472
00:39:32,495 --> 00:39:34,914
‎เจ้ามีความสุขที่ข้าทำได้ดีหรือ

473
00:39:34,997 --> 00:39:36,832
‎ไม่ใช่แค่มีความสุขนะเจ้าคะ

474
00:39:36,916 --> 00:39:39,210
‎ข้าภูมิใจจนไหล่ยกขึ้นมาเช่นนี้เลยเจ้าค่ะ

475
00:39:41,045 --> 00:39:42,463
‎โธ่ แม่บ้านคิมของเรา

476
00:39:42,546 --> 00:39:46,175
‎ที่ผ่านมาไหล่ของเจ้าต้องห่อเหี่ยวเพราะข้า
‎ตอนนี้เจ้าเดินอกผายไหล่ผึ่งได้เลย

477
00:39:46,258 --> 00:39:49,095
‎ไหล่ยกขึ้นมาขนาดนั้นต้องตัดชุดใหม่เลยไหม

478
00:39:49,178 --> 00:39:50,596
‎โธ่เอ๊ย

479
00:39:50,679 --> 00:39:54,725
‎ตอนนี้ถึงไม่สวมใส่อะไร ข้าก็ไม่รู้สึกหนาว
‎ถึงไม่ได้กินอะไรก็อิ่มเจ้าค่ะ

480
00:39:55,976 --> 00:39:57,436
‎เดี๋ยวนี้ทุกคนต่างก็มาพูดกับข้า

481
00:39:57,520 --> 00:40:00,940
‎ว่า "สมแล้วที่เขาเป็นสายเลือด
‎ของตระกูลจาง" เจ้าค่ะ

482
00:40:02,775 --> 00:40:03,776
‎งั้นหรือ

483
00:40:04,360 --> 00:40:06,654
‎ผู้คนเรียกท่านหัวหน้าสำนักจางกังว่าอัจฉริยะ

484
00:40:06,737 --> 00:40:10,241
‎แล้วทุกคนก็ต่างชมว่านายน้อยเก่ง
‎ถอดแบบพ่อมาไม่มีผิดด้วยเจ้าค่ะ

485
00:40:12,243 --> 00:40:14,620
‎ก่อนหน้านี้พวกเขาเพิ่งพูดกันว่า
‎ข้าไม่เหมือนเขาเอง

486
00:40:17,998 --> 00:40:19,625
‎ยิ่งนายน้อยทำได้ดีเท่าไร

487
00:40:20,292 --> 00:40:23,963
‎ผู้คนก็จะพูดเสียๆ หายๆ
‎กับนายน้อยเช่นนั้นไม่ได้เจ้าค่ะ

488
00:40:24,046 --> 00:40:27,216
‎แล้วถ้าข้าทำได้ไม่ดี
‎ก็จะกลับมาลือว่าข้าไม่ใช่ลูกเขาอีกสินะ

489
00:40:29,093 --> 00:40:30,219
‎ไม่ใช่แบบนั้น…

490
00:40:31,554 --> 00:40:34,640
‎ถ้าพวกเขาบอกว่าข้าไม่ใช่ลูกชายเขา
‎ก็ปล่อยพวกเขาพูดไปเถอะ

491
00:40:34,723 --> 00:40:36,016
‎ตอนนี้ข้าไม่สนเรื่องพวกนั้นแล้ว

492
00:40:37,059 --> 00:40:39,895
‎ได้สิเจ้าคะ
‎ตอนนี้พวกเราอย่าสนใจมันเลยนะเจ้าคะ

493
00:40:41,939 --> 00:40:46,902
‎อันที่จริง ที่นายน้อยทำได้ดี
‎ก็เพราะนายน้อยเก่งเองต่างหาก

494
00:40:46,986 --> 00:40:48,362
‎ท่านพ่อไม่ได้เกี่ยวสักหน่อย

495
00:40:49,071 --> 00:40:51,449
‎ว่ากันตามตรง เขาเคยทำอะไรให้ท่านบ้างล่ะ

496
00:40:52,032 --> 00:40:55,703
‎แล้วพูดกันจริงๆ ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะ

497
00:40:55,786 --> 00:40:57,163
‎ข้าเลี้ยงท่านมาอย่างดีต่างหาก

498
00:41:03,961 --> 00:41:07,006
‎สำหรับข้า ไม่ว่าท่านจะเก่งหรือไม่เก่ง

499
00:41:07,923 --> 00:41:10,551
‎ท่านก็เป็นนายน้อยของข้าเสมอเจ้าค่ะ

500
00:41:12,011 --> 00:41:13,053
‎งั้นหรือ

501
00:41:14,555 --> 00:41:18,058
‎ถ้างั้นข้ากลับไปเที่ยวเล่นกินนอน
‎เหมือนเมื่อก่อนได้ไหม

502
00:41:19,810 --> 00:41:21,770
‎ถ้าต้องการ ก็ย่อมทำเช่นนั้นได้

503
00:41:22,563 --> 00:41:25,024
‎แต่นายน้อยไม่ชอบแบบนั้นมิใช่หรือเจ้าคะ

504
00:41:26,567 --> 00:41:30,237
‎เทียบกับเมื่อก่อน ตอนที่ท่าน
‎เอาแต่อยู่บ้านอย่างสุขสบาย

505
00:41:30,321 --> 00:41:33,532
‎ตอนที่ท่านกลับมาบ้าน
‎หลังไปลำบากที่ดันฮยังกก

506
00:41:34,533 --> 00:41:36,160
‎ท่านดูมีความสุขมากกว่าเสียอีก

507
00:41:37,495 --> 00:41:40,414
‎เพราะงั้นข้าจึงห้ามท่านไม่ได้
‎แม้มันจะดูอันตรายเจ้าค่ะ

508
00:41:41,040 --> 00:41:42,082
‎ข้าน่ะ

509
00:41:42,625 --> 00:41:47,421
‎อยากให้นายน้อย
‎ทำทุกอย่างที่ปรารถนาสำเร็จนะเจ้าคะ

510
00:41:50,049 --> 00:41:51,175
‎ได้สิ

511
00:41:55,179 --> 00:41:56,514
‎ข้าต้องกลับไปแล้ว

512
00:41:57,598 --> 00:41:59,266
‎จะกลับแล้วหรือเจ้าคะ

513
00:41:59,350 --> 00:42:02,895
‎อือ ถ้าเจ้าฟาดหลังข้าแล้วไล่กลับไป
‎ข้าก็คงไม่ไปหรอก

514
00:42:02,978 --> 00:42:05,064
‎แต่เจ้าพูดถึงขนาดนั้น
‎ข้าก็ต้องกลับไปศึกษาต่อสิ

515
00:42:05,147 --> 00:42:08,776
‎ข้าต้องทำให้แม่บ้านคิมของข้าภูมิใจหน่อยสิ

516
00:42:10,236 --> 00:42:12,530
‎แล้วที่บอกว่าปวดหัว
‎ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วหรือเจ้าคะ

517
00:42:13,239 --> 00:42:14,365
‎อือ

518
00:42:15,241 --> 00:42:17,243
‎ไม่ว่าจะฝึกม้าหรือคน

519
00:42:17,326 --> 00:42:19,578
‎ก็ต้องให้ทั้งแครอทและฟาดแส้สลับกันไป

520
00:42:20,788 --> 00:42:23,874
‎แต่เมื่อไม่นานมานี้ ข้าโดนฟาดแรงไปหน่อยน่ะ

521
00:42:24,458 --> 00:42:27,336
‎ใครมันบังอาจมาเฆี่ยนตีนายน้อยของข้ากันเจ้าคะ

522
00:42:27,419 --> 00:42:29,880
‎ไม่ต้องห่วงหรอก
‎คิดว่าข้าจะยอมถูกกระทำอย่างเดียวหรือ

523
00:42:31,840 --> 00:42:33,342
‎เจ้าไปห่อขนมให้ข้าเถอะ

524
00:42:33,425 --> 00:42:34,843
‎ขอขนมยักกวาเยอะๆ

525
00:42:35,803 --> 00:42:38,514
‎- น่าสนุกดีนะเนี่ย
‎- เจ้าแน่ใจหรือ

526
00:42:39,598 --> 00:42:40,683
‎จางอุก

527
00:42:41,976 --> 00:42:43,102
‎ในที่สุดก็กลับมาแล้วหรือ

528
00:42:43,811 --> 00:42:44,937
‎อือ

529
00:42:45,020 --> 00:42:47,815
‎แต่ทำไมเหมือนทุกคนกำลังรอข้าอยู่เลยล่ะ

530
00:42:48,440 --> 00:42:50,901
‎มีข่าวลือแพร่ไปหรือ
‎ว่าขนมยักกวาของบ้านข้าอร่อย

531
00:42:50,985 --> 00:42:54,071
‎เจ้าลองไปที่สำนักฝึกฝนสิ
‎มีเรื่องสนุกรออยู่

532
00:43:05,541 --> 00:43:07,626
‎- เจ้ารอข้าอยู่งั้นหรือ
‎- ใช่แล้ว

533
00:43:07,710 --> 00:43:10,462
‎ข้าคือคนที่จะประลองกับเจ้าเป็นคนแรก

534
00:43:11,964 --> 00:43:12,798
‎ว่าไงนะ

535
00:43:13,549 --> 00:43:15,342
‎มาประลองวิชาดาบกับข้านะ

536
00:43:16,093 --> 00:43:18,137
‎ถ้าเจ้าปฏิเสธจะถือว่าเจ้าแพ้

537
00:43:19,013 --> 00:43:20,472
‎อยู่ๆ มาประลองอะไรกัน

538
00:43:24,476 --> 00:43:26,103
‎ก่อนอื่นถือดาบก่อนเถอะเจ้าค่ะ

539
00:43:55,633 --> 00:43:56,717
‎จางอุกแพ้แล้ว

540
00:43:58,510 --> 00:44:01,430
‎กูฮโยที่เอาชนะจางอุกได้
‎จงมารับคางคกทองคำตัวแรกไปซะ

541
00:44:29,291 --> 00:44:30,668
‎นี่มันเรื่องอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ

542
00:44:30,751 --> 00:44:32,002
‎ข้ากำลังทำการเดิมพันอยู่

543
00:44:32,086 --> 00:44:34,380
‎กระหม่อมไม่เคยเสนอเดิมพันอะไร
‎กับองค์รัชทายาทนะ

544
00:44:34,463 --> 00:44:37,216
‎ข้าไม่ได้เดิมพันกับเจ้า
‎แต่เป็นมูด็อก นางรับใช้ของเจ้า

545
00:44:41,303 --> 00:44:44,515
‎ข้าบอกนางไปว่าเจ้าไม่มีทางประลองชนะ

546
00:44:44,598 --> 00:44:45,974
‎จอมเวทคนใดในจองจินกักได้

547
00:44:46,058 --> 00:44:49,061
‎แล้วนางรับใช้ของเจ้าก็ยืนกรานว่า
‎อย่างน้อยเจ้าก็เอาชนะได้สักคนในสิบคน

548
00:44:49,978 --> 00:44:51,814
‎อ๋อ มูด็อกพูดแบบนั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ

549
00:44:53,774 --> 00:44:56,110
‎ข้าจะให้โอกาสเจ้าสิบครั้ง
‎ในการประลองวันละหนึ่งหน

550
00:44:56,193 --> 00:44:58,028
‎ถ้าเจ้าไม่สามารถเอาชนะได้สักคน

551
00:44:58,112 --> 00:45:00,572
‎นางก็ตกลงกับข้าว่า
‎จะให้สิ่งของที่มีราคาแพงที่สุดกับข้า

552
00:45:02,282 --> 00:45:03,367
‎"สิ่งของราคาแพง" หรือ

553
00:45:04,535 --> 00:45:06,245
‎เจ้ามีสิ่งของราคาแพงที่ไหนกัน

554
00:45:06,870 --> 00:45:08,622
‎มีของที่นายน้อยให้มาไงเจ้าคะ

555
00:45:11,208 --> 00:45:12,793
‎นี่คือสิ่งที่นางนำมาวางเดิมพัน

556
00:45:21,677 --> 00:45:24,304
‎มันดูเป็นหยกที่ล้ำค่ามากๆ
‎ข้าก็อยากได้ขึ้นมาเหมือนกัน

557
00:45:26,515 --> 00:45:28,308
‎ข้าจึงได้วางเดิมพันคางคกทองคำ

558
00:45:28,392 --> 00:45:30,144
‎เป็นของรางวัลให้กับผู้ที่เอาชนะเจ้าได้

559
00:45:36,650 --> 00:45:40,446
‎หากเจ้าเอาชนะใครสักคนไม่ได้
‎จนกระทั่งคางคกทองคำพวกนั้นหมดไป

560
00:45:40,529 --> 00:45:41,947
‎สิ่งนี้ก็จะเป็นของข้า

561
00:45:42,573 --> 00:45:44,825
‎กระหม่อมไม่คิดที่จะเดิมพันเช่นนี้
‎กับองค์รัชทายาท

562
00:45:45,659 --> 00:45:48,412
‎ข้าไม่ได้เดิมพันกับเจ้า
‎แต่เดิมพันกับนางต่างหาก

563
00:45:50,164 --> 00:45:51,498
‎ถ้าเจ้ายอมแพ้

564
00:45:51,582 --> 00:45:54,084
‎จะถือว่าเจ้าเอาชนะไม่ได้สักครั้ง
‎และนางก็จะแพ้การเดิมพัน

565
00:45:54,960 --> 00:45:56,086
‎แล้วสิ่งนี้ก็จะเป็นของข้า

566
00:46:00,799 --> 00:46:01,925
‎นายน้อย

567
00:46:03,177 --> 00:46:05,846
‎นั่นเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด
‎ที่ข้าเคยครอบครองมาเจ้าค่ะ

568
00:46:07,806 --> 00:46:11,310
‎ช่วยเอาชนะให้ได้สักครั้ง
‎และนำมันกลับมาคืนให้ข้าด้วยเจ้าค่ะ

569
00:46:22,446 --> 00:46:23,489
‎โห

570
00:46:24,114 --> 00:46:25,741
‎เจ้าได้ทองคำมาจริงๆ ด้วยแฮะ

571
00:46:25,824 --> 00:46:29,369
‎แน่นอนสิ
‎เจ้าจางอุกนั่นรู้แค่วิธีอ่านตำราแห่งหัวใจเท่านั้น

572
00:46:29,453 --> 00:46:31,788
‎- แต่วิชาดาบไม่ได้เรื่องเลยล่ะ
‎- มีเรื่องอะไรหรือ

573
00:46:33,707 --> 00:46:36,543
‎องค์รัชทายาทกับมูด็อกเอาอุกมาเดิมพัน

574
00:46:37,544 --> 00:46:40,839
‎เพราะองค์รัชทายาทเอาคางคกทองคำ
‎มาวางเดิมพัน ทำให้ทุกคนต่างก็อยากประลอง

575
00:46:42,257 --> 00:46:45,427
‎พวกคนที่แข็งแกร่งที่สุด
‎ต่างก็มาต่อแถวเพื่อประลองกับอุกเลยล่ะ

576
00:46:47,179 --> 00:46:48,805
‎วางลงเลย

577
00:46:56,230 --> 00:46:58,732
‎องค์รัชทายาททรงเย้ยหยันว่า
‎ความสามารถเจ้าไม่ได้เรื่อง

578
00:46:59,274 --> 00:47:01,276
‎ในฐานะอาจารย์ของเจ้า ข้าจึงทนไม่ได้

579
00:47:01,360 --> 00:47:04,279
‎ไม่ต้องมาโกหกเลย คิดว่าข้าไม่รู้จักเจ้าหรือ

580
00:47:05,531 --> 00:47:07,241
‎คิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าเจ้าเดิมพันเช่นนั้น

581
00:47:07,324 --> 00:47:09,701
‎เพื่อบังคับให้ข้าฝึก
‎เพราะช่วงนี้ข้าเอาแต่ขี้เกียจ

582
00:47:12,204 --> 00:47:13,121
‎เจ้าพูดถูก

583
00:47:14,665 --> 00:47:18,961
‎ไม่ว่าเจ้าจะอยากหรือไม่
‎แต่เจ้าก็ต้องทำการประลองกับจอมเวททั้งสิบคน

584
00:47:20,462 --> 00:47:23,632
‎การประลองครั้งแรกในวันนี้
‎ทำข้าผิดหวังอย่างมาก

585
00:47:24,258 --> 00:47:26,343
‎เจ้าเคลื่อนไหวดาบช้า แถมฝีเท้ายังหนักอีก

586
00:47:26,426 --> 00:47:29,680
‎- จอมเวทที่จะมาประลองพรุ่งนี้คือจอมเวท…
‎- ข้าไม่ทำ

587
00:47:32,975 --> 00:47:35,269
‎แม้จะแพ้
‎แต่เจ้าก็จดจำวิชาที่เห็นเพียงครั้งเดียวได้

588
00:47:35,352 --> 00:47:36,562
‎เจ้าจะต้องเรียนรู้ได้แน่ๆ

589
00:47:36,645 --> 00:47:39,648
‎- ข้าบอกว่าไม่ทำไง
‎- ขณะที่ต่อสู้กับจอมเวทสิบคน

590
00:47:39,731 --> 00:47:42,234
‎เจ้าก็สามารถเรียนรู้วิชาเวททั้งสิบวิชาได้

591
00:47:43,068 --> 00:47:44,570
‎- มูด็อก
‎- นายน้อย

592
00:47:44,653 --> 00:47:46,822
‎ถ้าพรุ่งนี้เจ้าอยากกลับไปแช่น้ำที่บ้านอีกก็ไปซะ

593
00:47:46,905 --> 00:47:49,199
‎แต่เจ้าจะนำหยกนั้นกลับคืนมาไม่ได้

594
00:47:50,784 --> 00:47:51,910
‎ก็ได้

595
00:47:52,953 --> 00:47:54,621
‎เอาเป็นว่าเจ้าทำการเดิมพันบ้าๆ นั่นไป

596
00:47:55,122 --> 00:47:56,123
‎แต่ว่า…

597
00:47:57,291 --> 00:47:59,001
‎เจ้าเอาสิ่งนั้นมาวางเดิมพันได้ยังไง

598
00:47:59,710 --> 00:48:00,836
‎เจ้าก็รู้นี่

599
00:48:01,336 --> 00:48:04,798
‎ข้าต้องใช้มันมาวางเดิมพัน
‎เจ้าถึงจะสู้สุดใจและเอาชนะมาให้ได้

600
00:48:07,551 --> 00:48:08,844
‎จุดอ่อนของข้าที่เจ้าจับได้

601
00:48:08,927 --> 00:48:11,346
‎จากคำพูดที่ข้าบอกว่าคิดถึงเจ้าในวันนั้น
‎คือแบบนี้หรือ

602
00:48:14,182 --> 00:48:15,309
‎ใช่แล้ว

603
00:48:16,685 --> 00:48:18,478
‎แม้ว่าตอนนี้เจ้าจะเกลียดข้าแทบตาย

604
00:48:19,688 --> 00:48:22,524
‎แต่เจ้าคงไม่ยอมให้ใครมาแย่งสิ่งที่แบ่งปันกับข้า

605
00:48:27,321 --> 00:48:29,615
‎เพราะแบบนี้เจ้าถึงบอกว่าข้าโดนยาพิษสินะ

606
00:48:29,698 --> 00:48:31,992
‎ถ้าเจ้านำมันกลับคืนมาได้ ข้าจะยิ้มกว้างให้เจ้า

607
00:48:32,909 --> 00:48:34,286
‎ราวกับยาถอนพิษ

608
00:48:38,790 --> 00:48:39,916
‎จางอุก

609
00:48:41,251 --> 00:48:42,753
‎จงนำมันกลับมาให้ข้าให้ได้

610
00:48:43,837 --> 00:48:45,839
‎เพราะมันเป็นสิ่งของล้ำค่าที่สุด

611
00:48:47,674 --> 00:48:49,426
‎เท่าที่ข้าเคยได้รับมาในชีวิต

612
00:48:52,012 --> 00:48:53,555
‎มันเป็นของล้ำค่าของเจ้าจริงไหม

613
00:48:54,431 --> 00:48:55,682
‎ไม่ใช่…

614
00:48:57,142 --> 00:48:58,644
‎ไม่ใช่แค่ว่าเพราะมันแพงหรือ

615
00:49:04,191 --> 00:49:06,234
‎ข้าจะนำมันกลับคืนมาจากองค์รัชทายาทให้ได้

616
00:49:07,152 --> 00:49:09,196
‎ถ้าให้ข้าแบ่งปันมันกับองค์รัชทายาทก็น่าขันนี่

617
00:49:16,244 --> 00:49:18,497
‎แต่จริงๆ แบ่งปันมันกับเจ้าก็น่าขันเช่นกัน

618
00:49:40,352 --> 00:49:42,979
‎กระหม่อมได้ยินว่าพระองค์เสด็จไป
‎สำนักหมอเซจุกวอนในซงริมบ่อยๆ

619
00:49:43,605 --> 00:49:46,817
‎พระองค์ทรงต้องการแต่งตั้ง
‎ท่านหมอฮอยอมเป็นอาจารย์

620
00:49:47,401 --> 00:49:49,653
‎และถ่ายทอดวิชาจากเขาหรือพ่ะย่ะค่ะ

621
00:49:50,946 --> 00:49:52,155
‎พูดอะไรเนี่ย

622
00:49:52,906 --> 00:49:54,741
‎ข้ามีท่านเป็นอาจารย์ของข้าอยู่นะ

623
00:49:55,826 --> 00:49:57,577
‎ข้าแค่ไปรักษาเฉยๆ

624
00:49:57,661 --> 00:50:01,289
‎ไปสูดอากาศด้วย
‎แล้วไปที่นั่นก็มีเรื่องสนุกด้วย

625
00:50:01,373 --> 00:50:05,043
‎ดูเหมือนจะโปรดที่ได้คบค้า
‎กับจอมเวทแห่งซงริมนะพ่ะย่ะค่ะ

626
00:50:05,127 --> 00:50:07,295
‎ข้าได้เจอลูกพี่ลูกน้องอย่างยุลด้วย

627
00:50:07,379 --> 00:50:09,548
‎พัคดังกู เขาก็นิสัยดีเหมือนกันนะ

628
00:50:09,631 --> 00:50:12,884
‎ส่วนจางอุก ข้าไม่สบอารมณ์กับเขา
‎จนอยากสั่งสอนเขาสักหน่อยแต่ไม่ง่ายเลย

629
00:50:13,427 --> 00:50:15,971
‎เขาดูหยิ่งผยองเพราะอ่านตำราแห่งหัวใจได้

630
00:50:16,054 --> 00:50:18,014
‎วันนี้ข้าก็เลยทำให้เขารู้สถานะตัวเองไป

631
00:50:18,098 --> 00:50:20,600
‎ตอนนี้เขาพ่ายแพ้ให้กับจอมเวท
‎ที่เพิ่งผ่านขั้นรยูซูมาได้

632
00:50:20,684 --> 00:50:22,811
‎ผู้คนจึงรู้ความสามารถที่แท้จริงของเขาแล้ว

633
00:50:22,894 --> 00:50:24,604
‎คงไม่มีใครยกย่องเขาแล้วล่ะ

634
00:50:31,611 --> 00:50:32,946
‎นั่นเป็นหยกอย่างดีพ่ะย่ะค่ะ

635
00:50:33,655 --> 00:50:35,824
‎ข้าต้องแลกกับคางคกทองคำถึงสิบตัวเลย

636
00:50:36,825 --> 00:50:39,619
‎- มันเป็นของล้ำค่าหรือ
‎- มันเป็นหยกสีน้ำเงินที่บรรจุพลังหยิน

637
00:50:40,328 --> 00:50:42,247
‎แล้วอีกชิ้นอยู่ไหนหรือพ่ะย่ะค่ะ

638
00:50:42,330 --> 00:50:43,373
‎"อีกชิ้น" หรือ

639
00:50:43,457 --> 00:50:45,876
‎มันเป็นหยกคู่ที่บรรจุพลังตรงข้ามกันพ่ะย่ะค่ะ

640
00:50:45,959 --> 00:50:48,211
‎หากมีหยกสีน้ำเงิน ก็ต้องมีหยกสีแดง

641
00:50:48,962 --> 00:50:51,089
‎พวกมันต้องอยู่คู่กันจึงจะมีค่าพ่ะย่ะค่ะ

642
00:50:55,844 --> 00:50:57,596
‎แปลว่ามันมีคู่ของมันงั้นหรือ

643
00:50:58,096 --> 00:50:59,264
‎ขันทีโอ

644
00:51:00,056 --> 00:51:02,601
‎ปกติแล้วถ้าแบ่งของที่เป็นคู่กัน
‎จะเป็นอะไรกันงั้นหรือ

645
00:51:02,684 --> 00:51:04,770
‎หากไม่ใช่สามีภรรยา ก็คนรักพ่ะย่ะค่ะ

646
00:51:07,230 --> 00:51:08,690
‎บ้าเอ๊ย

647
00:51:09,316 --> 00:51:12,360
‎ทรงไม่ปลื้มหยกนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ

648
00:51:12,444 --> 00:51:15,864
‎อือ มันกวนใจข้าเหลือเกิน ไม่ชอบมันสุดๆ

649
00:51:16,364 --> 00:51:19,284
‎เจ้านำมันไปทำลายทิ้งซะ

650
00:51:19,367 --> 00:51:21,995
‎ทรงยังทำเช่นนั้นไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ

651
00:51:22,078 --> 00:51:23,747
‎จางอุกอาจมารับมันกลับคืนไปก็ได้

652
00:51:26,208 --> 00:51:28,001
‎ถ้าเจ้าหมอนั่นนำมันกลับคืนไป

653
00:51:28,877 --> 00:51:30,295
‎มันก็จะกลับไปเป็นคู่อีกน่ะสิ

654
00:51:31,713 --> 00:51:32,881
‎โธ่เว้ย

655
00:51:45,185 --> 00:51:46,353
‎- ท่านอาจารย์อี
‎- ขอรับ…

656
00:51:49,481 --> 00:51:51,942
‎ท่านมาทำอะไรที่นี่หรือเจ้าคะ

657
00:51:54,277 --> 00:51:56,988
‎ข้าสวมชุดใยป่านตลอดทั้งสี่ฤดู
‎แต่ก็ไม่เคยรู้สึกหนาวเลย

658
00:51:57,823 --> 00:51:58,657
‎แต่ทว่า…

659
00:51:59,658 --> 00:52:01,368
‎พอข้าได้พันผ้าพันคอนี้

660
00:52:02,244 --> 00:52:04,412
‎ข้าก็รู้ตัวว่าที่ผ่านมาข้ารู้สึกหนาว

661
00:52:06,915 --> 00:52:08,542
‎นั่นอะไรน่ะ

662
00:52:11,127 --> 00:52:12,128
‎อะไรหรือ…

663
00:52:12,212 --> 00:52:13,046
‎ตายจริง

664
00:52:17,008 --> 00:52:20,679
‎ข้าเห็นดอกไม้ทั้งสี่ฤดู
‎แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่ามันงดงาม

665
00:52:22,097 --> 00:52:25,892
‎แต่ครั้งนี้พอข้าเห็นดอกไม้พวกนี้
‎ข้าก็อยากนำมันมาให้เจ้าเห็น

666
00:52:33,149 --> 00:52:34,693
‎สวยจังเลย

667
00:52:35,694 --> 00:52:38,238
‎ท่านนำมาให้ข้าหรือเจ้าคะ

668
00:52:45,662 --> 00:52:47,998
‎หนังสือพวกนี้…

669
00:52:48,081 --> 00:52:49,457
‎หนังสือนี่ดีจริงๆ

670
00:52:50,625 --> 00:52:52,377
‎เป็นหนังสือที่ดีมากเลย

671
00:52:59,426 --> 00:53:00,927
‎แม่บ้านคิม…

672
00:53:02,012 --> 00:53:03,179
‎นางป่วยตรงไหนหรือเปล่า

673
00:53:03,263 --> 00:53:05,307
‎ข้าเห็นว่าช่วงนี้นางไม่ไปที่ซงริมเลย

674
00:53:05,390 --> 00:53:06,933
‎เมื่อวานนางก็ไปมานะขอรับ

675
00:53:07,559 --> 00:53:09,644
‎นางไปหานายน้อยบ่อยๆ ขอรับ

676
00:53:10,729 --> 00:53:11,897
‎อย่างนี้นี่เอง

677
00:53:14,024 --> 00:53:16,484
‎นางไม่แวะไปหาข้าแค่คนเดียวสินะ

678
00:53:18,528 --> 00:53:20,780
‎พอดีตอนนี้นางมีแขกมาพบน่ะขอรับ

679
00:53:20,864 --> 00:53:22,657
‎แขกหรือ ใครงั้นหรือ

680
00:53:22,741 --> 00:53:26,161
‎ข้าก็ไม่รู้จักเขาเท่าไร แต่เขาเป็นชายหนุ่มขอรับ

681
00:53:26,953 --> 00:53:28,371
‎ชายหนุ่มงั้นหรือ

682
00:53:29,372 --> 00:53:33,043
‎ไม่น่ามีชายหนุ่มคนไหนมาหาแม่บ้านคิมได้นะ

683
00:53:42,969 --> 00:53:44,596
‎อ้าว แม่บ้านคิม

684
00:53:50,185 --> 00:53:51,519
‎สวัสดีเจ้าค่ะ

685
00:53:53,355 --> 00:53:55,065
‎วัชพืชพวกนี้คืออะไรหรือ

686
00:53:55,148 --> 00:53:56,942
‎ดอกไม้ต่างหากเจ้าค่ะ ดอกไม้

687
00:53:57,817 --> 00:54:00,028
‎- มาเรียกว่าวัชพืชได้ยังไง
‎- แม่บ้านคิม

688
00:54:00,528 --> 00:54:04,115
‎ท่านโกรธที่วันนั้นข้าต่อว่าท่านแรงไปหน่อย

689
00:54:04,908 --> 00:54:06,409
‎จึงไม่แวะมาหาข้าหรือขอรับ

690
00:54:07,452 --> 00:54:10,956
‎ข้ากลับไม่รู้ว่าเป็นเช่นนั้น นึกว่าท่านป่วย

691
00:54:11,039 --> 00:54:13,083
‎เลยได้มาเสียเที่ยวเช่นนี้ไง

692
00:54:13,166 --> 00:54:14,876
‎ท่านจะมาเสียเที่ยวทำไมกันเจ้าคะ

693
00:54:15,502 --> 00:54:17,587
‎ท่านเป็นคนพูดเองว่าจะเลิกมาที่นี่

694
00:54:17,671 --> 00:54:19,673
‎ข้าพูดแบบนั้นเมื่อไหร่กัน

695
00:54:19,756 --> 00:54:21,174
‎ท่านเกรี้ยวกราดเองคนเดียวต่างหาก

696
00:54:22,592 --> 00:54:24,177
‎แต่ถึงอย่างไร

697
00:54:24,260 --> 00:54:26,554
‎ก็ค่อยยังชั่วที่ท่านไม่ป่วยนะ

698
00:54:32,435 --> 00:54:34,604
‎ถ้าท่านเป็นห่วง กลัวว่าข้าจะป่วย

699
00:54:35,772 --> 00:54:38,733
‎อย่างน้อยก็น่าจะเด็ดวัชพืชพวกนี้มาให้ข้าหน่อยสิ

700
00:54:38,817 --> 00:54:40,652
‎ท่านต้องการวัชพืชหรือ

701
00:54:41,236 --> 00:54:42,362
‎ข้าจะไปเด็ดมาให้เอง

702
00:54:44,114 --> 00:54:45,824
‎แม้ว่าข้าจะไม่ได้ต้องการ

703
00:54:45,907 --> 00:54:49,911
‎แต่สิ่งที่ข้าอยากได้ไม่ใช่วัชพืช
‎แต่เป็นดอกไม้ต่างหากเจ้าค่ะ ดอกไม้

704
00:54:52,038 --> 00:54:53,623
‎ข้าอยากให้ท่านแสดงความรู้สึก

705
00:54:53,707 --> 00:54:55,291
‎ว่าท่านกำลังใส่ใจข้าแค่ไหน

706
00:54:56,376 --> 00:54:58,169
‎โดยการมอบสิ่งของที่สวยงามเจ้าค่ะ

707
00:55:04,968 --> 00:55:08,054
‎ข้ามีแขกอยู่ ท่านกลับไปเถิดเจ้าค่ะ

708
00:55:09,222 --> 00:55:10,473
‎แม่บ้านคิม

709
00:55:11,307 --> 00:55:12,517
‎คือ…

710
00:55:13,810 --> 00:55:17,397
‎ครั้งหน้าหากท่านแวะไปเยี่ยมอุก

711
00:55:19,190 --> 00:55:21,735
‎ก็แวะไปหาข้าด้วยนะ

712
00:55:24,529 --> 00:55:26,489
‎คือ เอ่อ…

713
00:55:30,243 --> 00:55:31,995
‎นางไล่ข้ากลับไป

714
00:55:33,163 --> 00:55:35,206
‎เพราะข้ามามือเปล่าสินะ

715
00:55:36,875 --> 00:55:38,084
‎แม่บ้านคิม

716
00:55:40,336 --> 00:55:41,755
‎ช่างใจร้ายเหลือเกิน

717
00:56:06,613 --> 00:56:09,449
‎ดูจากที่เท้าของเขาเล็กกว่าข้า

718
00:56:10,909 --> 00:56:12,786
‎เขาคงเตี้ยกว่าข้าสินะ

719
00:56:27,634 --> 00:56:29,928
‎ท่านชอบทานของหวานไหมขอรับ

720
00:56:30,011 --> 00:56:30,887
‎เจ้าค่ะ

721
00:56:37,227 --> 00:56:38,394
‎อร่อยจังเลยเจ้าค่ะ

722
00:56:39,646 --> 00:56:41,439
‎ถ้าอย่างนั้นอีกหนึ่งชิ้น…

723
00:56:43,399 --> 00:56:44,526
‎ข้าจะกินเอง

724
00:56:58,957 --> 00:57:01,000
‎- เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ
‎- สวยดีขอรับ

725
00:57:01,084 --> 00:57:02,752
‎- ท่านลองห้อยดูหน่อยสิ
‎- ข้าหรือ

726
00:57:02,836 --> 00:57:03,753
‎เป็นอย่างไรขอรับ

727
00:57:04,337 --> 00:57:05,839
‎- ตรงนี้เจ้าค่ะ
‎- อ้อ

728
00:57:18,768 --> 00:57:22,564
‎ตรงนั้น มีร้านดอกไม้ด้วยขอรับ

729
00:57:23,231 --> 00:57:25,275
‎ท่านบอกว่าต้องซื้อดอกไม้ใช่ไหมขอรับ

730
00:57:25,358 --> 00:57:28,570
‎ข้าต้องซื้อดอกไม้ไปปักที่ห้องท่านพี่บูยอนเจ้าค่ะ

731
00:57:30,071 --> 00:57:33,867
‎บางทีครั้งนี้เราอาจจะตามหา
‎ท่านพี่เจอจริงๆ ก็ได้เจ้าค่ะ

732
00:57:41,207 --> 00:57:44,085
‎อย่างนั้นหรือ จินมูน่ะหรือขอรับ

733
00:57:45,545 --> 00:57:47,088
‎ตอนนี้ยังเป็นความลับอยู่เจ้าค่ะ

734
00:57:48,256 --> 00:57:51,426
‎ข้าอยากให้ท่านพี่กลับมาจริงๆ เจ้าค่ะ

735
00:57:51,509 --> 00:57:55,263
‎ถ้าอย่างนั้นคุณหนูโชยอน
‎ก็จะไม่ได้เป็นผู้อำนวยการจินโยวอนนะขอรับ

736
00:57:55,346 --> 00:57:58,558
‎แต่ข้าก็สามารถแต่งงานได้อย่างอิสระเจ้าค่ะ

737
00:57:59,684 --> 00:58:02,937
‎เพราะข้าสามารถคบกับชายหนุ่มที่ข้าชอบได้

738
00:58:05,440 --> 00:58:06,774
‎ดีเลยนะขอรับ

739
00:58:08,735 --> 00:58:11,279
‎งั้นพวกเราคงต้องรีบยกเลิก
‎การหมั้นกำมะลอของเราแล้ว

740
00:58:11,362 --> 00:58:14,741
‎ท่านคงลำบากมาก
‎ที่ต้องมาเล่นละครเป็นคู่หมั้นปลอมๆ ของข้า

741
00:58:17,410 --> 00:58:18,870
‎ข้าไม่เคยเล่นละครขอรับ

742
00:58:20,663 --> 00:58:21,789
‎ข้า

743
00:58:23,291 --> 00:58:24,751
‎รู้สึกเช่นนั้นจริงๆ ขอรับ

744
00:58:28,421 --> 00:58:29,839
‎ท่านเป็นถึงผู้สืบทอดซงริม

745
00:58:29,923 --> 00:58:33,718
‎แต่ท่านคิดที่จะแต่งงาน
‎และย้ายเข้ามาอยู่ในตระกูลข้าหรือเจ้าคะ

746
00:58:35,011 --> 00:58:36,137
‎นั่นสิขอรับ

747
00:58:36,971 --> 00:58:38,681
‎ข้ากังวลไปเปล่าประโยชน์จริงๆ นะขอรับ

748
00:58:38,765 --> 00:58:41,142
‎ข้าถึงขั้นคิดหนักทั้งคืนว่าควรเตรียมใจ

749
00:58:41,976 --> 00:58:43,436
‎ถูกไล่ออกจากตระกูลไหม

750
00:58:45,146 --> 00:58:46,481
‎ท่านพูดจริงหรือ

751
00:58:47,315 --> 00:58:50,985
‎ท่านตัดสินใจที่จะละทิ้งตำแหน่ง
‎ผู้สืบทอดของซงริมเพราะข้าหรือเจ้าคะ

752
00:58:51,069 --> 00:58:53,738
‎ท่านบอกว่าให้ตายก็ไม่อยากแต่งงาน
‎โดยไร้ซึ่งความรักมิใช่หรือ

753
00:58:54,739 --> 00:58:56,616
‎ถ้าหากข้าได้แต่งงานกับท่าน

754
00:58:56,699 --> 00:58:58,952
‎อย่างน้อยท่านก็จะได้แต่งงานกับคนที่รักท่าน

755
00:59:01,371 --> 00:59:02,539
‎ข้าคิดเช่นนั้นน่ะ

756
00:59:03,748 --> 00:59:07,418
‎ยังไงก็เถอะ ตอนนี้ท่านคบหา
‎กับชายที่ท่านชอบเถิดขอรับ

757
00:59:34,362 --> 00:59:36,239
‎ข้ารู้สึกว่า…

758
00:59:37,949 --> 00:59:39,284
‎ข้าจะเจอเขาคนนั้นแล้ว

759
00:59:45,707 --> 00:59:47,959
‎ถ้าท่านรั้งข้าไว้เช่นนี้

760
00:59:52,755 --> 00:59:54,591
‎จากนี้ข้าก็จะไม่ยอมปล่อยท่านไปนะขอรับ

761
00:59:55,633 --> 00:59:57,427
‎ความรู้สึกของข้ามันท่วมท้น

762
00:59:58,720 --> 01:00:00,638
‎จนไม่อาจหวนกลับคืนได้แล้วขอรับ

763
01:00:10,356 --> 01:00:13,610
‎ถ้าจะขอแต่งงานอย่างถูกต้อง
‎ก็จำเป็นต้องมีดอกไม้สินะขอรับ

764
01:00:17,447 --> 01:00:18,656
‎ไปกันเถิดขอรับ

765
01:00:25,913 --> 01:00:29,584
‎ช่วยส่งดอกไม้นี้ให้บ้านตระกูลจางหน่อย

766
01:00:29,667 --> 01:00:32,754
‎ที่บ้านนั้นมีใครเสียชีวิตหรือเจ้าคะ

767
01:00:32,837 --> 01:00:34,881
‎เหตุใดจึงส่งดอกเบญจมาศขาว

768
01:00:38,593 --> 01:00:40,678
‎ข้าเกือบทำพลาดใหญ่หลวงกับคนป่วยแล้วสินะ

769
01:00:40,762 --> 01:00:41,804
‎เจ้าค่ะ

770
01:00:43,014 --> 01:00:44,265
‎ตั้งแต่ตรงนี้

771
01:00:45,391 --> 01:00:46,893
‎ไปจนถึงตรงนู้น

772
01:00:46,976 --> 01:00:48,478
‎ส่งไปให้หมดเลย

773
01:00:48,561 --> 01:00:51,147
‎- ทั้งหมดนี้เลยหรือเจ้าคะ
‎- ใช่แล้ว ส่งไปให้หมด

774
01:00:51,230 --> 01:00:53,900
‎- มันน่าจะมีดอกไม้ที่นางชอบสักชนิดแหละ
‎- ตายจริง

775
01:00:53,983 --> 01:00:56,235
‎ตายแล้ว ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ

776
01:00:58,905 --> 01:01:01,199
‎- ท่านชอบอันไหนหรือขอรับ
‎- อันนี้เจ้าค่ะ

777
01:01:01,908 --> 01:01:04,035
‎ที่จริงข้าเหมาให้หมดนี่เลยก็ได้นะ

778
01:01:28,643 --> 01:01:30,687
‎เหตุใดคนที่จะเป็นผู้สืบทอดซงริม

779
01:01:31,854 --> 01:01:34,232
‎จึงไปคบหากับคุณหนู
‎ที่จะขึ้นเป็นผู้อำนวยการจินโยวอน

780
01:01:34,732 --> 01:01:35,817
‎ทำไมกัน

781
01:01:36,484 --> 01:01:39,529
‎เจ้าตั้งใจจะละทิ้งตำแหน่งผู้สืบทอด
‎แล้วแต่งงานเข้าตระกูลนั้นหรือ

782
01:01:39,612 --> 01:01:43,199
‎ท่านอา พวกเราสองคนต่างก็รักกันนะขอรับ

783
01:01:43,866 --> 01:01:45,910
‎เมื่อไม่นานมานี้ คุณหนูคนนั้น

784
01:01:46,828 --> 01:01:48,287
‎ก็เพิ่งรักอุกไปนะ

785
01:01:48,913 --> 01:01:50,957
‎ไม่ใช่ขอรับ วันนี้ข้าได้ยืนยันแล้ว

786
01:01:51,040 --> 01:01:55,002
‎คุณหนูโชยอนบอกว่านางละทิ้งตำแหน่ง
‎ผู้อำนวยการจินโยวอนเพื่อความรักได้ขอรับ

787
01:01:55,086 --> 01:01:56,587
‎พวกเขามีลูกสาวเพียงคนเดียวนะ

788
01:01:56,671 --> 01:01:58,214
‎งั้นสำนักจินโยวอนจะทำอย่างไร

789
01:01:58,798 --> 01:02:01,259
‎ปกติแล้วลูกสาวคนโตจะสืบทอด
‎ตำแหน่งผู้อำนวยการมิใช่หรือขอรับ

790
01:02:01,342 --> 01:02:04,804
‎เห็นว่าช่วงนี้ชอนบูกวันก็มาช่วยตามหา
‎พี่สาวของนางที่หายสาบสูญไปด้วยขอรับ

791
01:02:06,222 --> 01:02:07,140
‎ว่าไงนะ

792
01:02:07,223 --> 01:02:09,934
‎รองหัวหน้าสำนักจินมูไปที่นั่น
‎เพราะเรื่องนี้ทุกวันขอรับ

793
01:02:11,644 --> 01:02:12,979
‎จินมูงั้นหรือ

794
01:02:14,605 --> 01:02:16,566
‎ข้าเองก็อยากให้มีพี่ชาย

795
01:02:16,649 --> 01:02:19,444
‎ที่จะมาสืบทอดซงริมต่อแทนข้า
‎ปรากฏตัวขึ้นมาเหลือเกินขอรับ

796
01:02:20,862 --> 01:02:23,322
‎เพราะงั้นข้าเลยอยากถามท่านเผื่อไว้

797
01:02:24,115 --> 01:02:27,994
‎ท่านอา ท่านไม่มีลูกชาย
‎ที่ซุกซ่อนอยู่บ้างเลยหรือขอรับ

798
01:02:31,914 --> 01:02:32,832
‎ไม่มีใครเลยหรือ

799
01:02:34,459 --> 01:02:35,626
‎สักคนน่ะหรือ

800
01:02:38,171 --> 01:02:39,005
‎ไปซะ

801
01:02:40,757 --> 01:02:42,091
‎ข้าบอกให้ออกไปไง

802
01:02:42,175 --> 01:02:43,301
‎อะไรนะขอรับ

803
01:02:43,384 --> 01:02:44,469
‎ออกไปซะ

804
01:02:46,637 --> 01:02:49,265
‎งั้นตอนนี้ก็มีลูกชายสักคนสิขอรับ

805
01:02:49,348 --> 01:02:50,308
‎นี่

806
01:02:50,391 --> 01:02:52,226
‎ท่านก็ยังแข็งแรงอยู่นะ

807
01:02:54,145 --> 01:02:56,230
‎จับเจ้าเด็กนั่นไว้

808
01:03:00,651 --> 01:03:01,903
‎ให้ตายเถอะ

809
01:03:12,830 --> 01:03:15,166
‎ทำไมที่บ้านท่าน
‎ถึงมีดอกไม้มากมายเช่นนี้เจ้าคะ

810
01:03:15,833 --> 01:03:19,170
‎ข้าพยายามจะตัดความสัมพันธ์กับใครบางคน
‎แต่เขาก็ต่อมันคืนด้วยดอกไม้เจ้าค่ะ

811
01:03:20,713 --> 01:03:24,258
‎ยอมให้เขาต่อมันคืนด้วยเถิดเจ้าค่ะ
‎ดอกไม้งดงามมากนี่เจ้าคะ

812
01:03:26,677 --> 01:03:28,554
‎ท่านช่างพูดจาไพเราะเหลือเกิน

813
01:03:29,680 --> 01:03:31,724
‎ท่านแม่ของนายน้อยอุกของข้า

814
01:03:32,308 --> 01:03:34,769
‎ก็อ่อนหวานเช่นคุณหนูเลยเจ้าค่ะ

815
01:03:35,770 --> 01:03:37,104
‎นายน้อยอุกก็อ่อนหวานนะเจ้าคะ

816
01:03:39,315 --> 01:03:40,316
‎นายน้อยน่ะหรือเจ้าคะ

817
01:03:41,692 --> 01:03:45,071
‎ท่านมองเห็นมุมไหน
‎จึงได้บอกว่านายน้อยอ่อนหวานกันนะ

818
01:03:47,365 --> 01:03:49,367
‎ตอนที่เขาพูดถึงแม่

819
01:03:49,450 --> 01:03:51,202
‎สายตาของเขา

820
01:03:52,245 --> 01:03:53,454
‎ช่างอบอุ่นมากเจ้าค่ะ

821
01:03:54,831 --> 01:03:55,665
‎เดี๋ยวนะ

822
01:03:56,415 --> 01:03:59,418
‎นายน้อยของข้าพูดถึงท่านแม่ของเขาหรือเจ้าคะ

823
01:04:00,711 --> 01:04:02,547
‎พวกท่านคงจะสนิทกันมากเลยสินะเจ้าคะ

824
01:04:03,756 --> 01:04:05,633
‎ยังไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเจ้าค่ะ

825
01:04:05,716 --> 01:04:07,718
‎เขาคงอยากใกล้ชิดกับคุณหนูฝ่ายเดียวเจ้าค่ะ

826
01:04:07,802 --> 01:04:11,180
‎คราวก่อนเขาถึงกับรั้งตัวคุณหนูให้อยู่ด้วย
‎ถึงสี่ชั่วโมงเลยเจ้าค่ะ

827
01:04:12,306 --> 01:04:13,224
‎จริงหรือเจ้าคะ

828
01:04:14,433 --> 01:04:16,227
‎พวกเราแค่พูดคุยกันเฉยๆ เจ้าค่ะ

829
01:04:18,688 --> 01:04:21,440
‎เป็นคุณหนูจริงๆ สินะเจ้าคะ นกกระยางนั่น

830
01:04:22,692 --> 01:04:25,778
‎นายน้อยชอบตั้งแง่
‎เพราะเขาได้รับบาดแผลมาเยอะ

831
01:04:25,862 --> 01:04:29,574
‎แต่เมื่อเขาเปิดใจให้ใครแล้ว
‎เขาก็จะอ่อนหวานเหมือนที่ท่านเห็นเจ้าค่ะ

832
01:04:31,534 --> 01:04:33,452
‎แวะมาที่นี่บ่อยๆ นะเจ้าคะ

833
01:04:33,536 --> 01:04:35,788
‎คิดซะว่าที่นี่คือรังนกของท่าน

834
01:04:35,872 --> 01:04:38,291
‎แล้วบินมาที่นี่ได้บ่อยๆ เลยเจ้าค่ะ

835
01:04:39,500 --> 01:04:40,668
‎เจ้าค่ะ

836
01:04:47,383 --> 01:04:50,887
‎จินมูกำลังตามหาลูกสาวที่หายไป
‎ของจินโฮกยองอยู่งั้นหรือ

837
01:04:50,970 --> 01:04:53,222
‎ดูเหมือนเขาจะใช้ข้ออ้างนั้น

838
01:04:53,306 --> 01:04:55,141
‎เพื่อเข้าออกจินโยวอนบ่อยๆ ขอรับ

839
01:04:55,933 --> 01:04:59,812
‎ดูเหมือนว่าจินมู
‎พยายามทำให้จินโยวอนอยู่ฝั่งเขาสินะ

840
01:05:01,105 --> 01:05:03,649
‎ถ้าจินมูได้จินโยวอนไปครองด้วย

841
01:05:04,442 --> 01:05:07,194
‎อำนาจของเขาก็จะยิ่งใหญ่
‎จนประชันหน้ากับซงริมได้ขอรับ

842
01:05:07,278 --> 01:05:08,279
‎และถ้าหาก…

843
01:05:10,281 --> 01:05:12,658
‎เขาไม่กลัวซงริมแล้ว

844
01:05:14,660 --> 01:05:18,205
‎พวกเขาก็จะนำหินน้ำแข็งที่ครอบครองอยู่
‎ออกมาเปิดเผยสู่โลกแน่ๆ ขอรับ

845
01:05:26,047 --> 01:05:30,259
‎มีใครบางคนที่อยู่ฝั่งจินมู
‎ครอบครองหินน้ำแข็งอยู่

846
01:05:32,011 --> 01:05:35,222
‎หินน้ำแข็งนั้น เมื่อมองภายนอกแล้ว
‎เป็นเพียงก้อนน้ำแข็งก้อนหนึ่ง

847
01:05:35,765 --> 01:05:40,394
‎แต่มันมีคุณสมบัติเป็นทั้งไฟ น้ำและลม

848
01:05:41,312 --> 01:05:43,522
‎มีใครบางคนกำลังใช้พลังของมัน

849
01:05:44,231 --> 01:05:48,402
‎ผลิตผงหินดำขับวิญญาณ
‎เหมือนที่จอมเวทตระกูลชเวทำเมื่อ 200 ปีก่อน

850
01:05:59,789 --> 01:06:03,501
‎นี่เป็นลูกแก้วผงหินดำขับวิญญาณ
‎ที่พระมเหสีทรงทำขึ้นมาใหม่ขอรับ

851
01:06:08,673 --> 01:06:11,425
‎พลังของหินน้ำแข็งไม่ได้ชั่วร้าย

852
01:06:11,509 --> 01:06:15,638
‎แต่ผงหินดำขับวิญญาณที่ทำขึ้นจากมันต่างหาก
‎ที่ถูกนำมาใช้ในทางชั่วร้าย

853
01:06:18,933 --> 01:06:22,103
‎พลังที่ไม่ได้ถูกมอบให้กับมนุษย์

854
01:06:22,186 --> 01:06:24,438
‎แต่ไม่ว่าใครก็ต้องการ หากสามารถมีมันได้

855
01:06:25,648 --> 01:06:28,192
‎พลังที่สามารถหลุดพ้นจากร่างที่ไม่ต้องการ

856
01:06:28,275 --> 01:06:30,027
‎ไปสู่ร่างใหม่ที่ตัวเองต้องการ

857
01:06:31,779 --> 01:06:36,075
‎จากร่างที่แก่ไปยังร่างหนุ่มสาว
‎จากร่างที่น่ารังเกียจไปยังร่างที่งดงาม

858
01:06:37,368 --> 01:06:41,038
‎พลังที่สามารถยับยั้งความตาย
‎และอยู่เป็นนิรันดร์ได้

859
01:06:56,721 --> 01:06:59,890
‎เขาเป็นหนุ่มรูปงาม
‎ที่อายุน้อยและแข็งแรงเลยนะขอรับ

860
01:07:00,474 --> 01:07:01,475
‎เขาเป็น

861
01:07:02,393 --> 01:07:05,646
‎คนที่ข้ากำหนดให้เป็นผู้สืบทอดของข้าแล้วขอรับ

862
01:07:06,439 --> 01:07:08,566
‎ช่วยย้ายข้าไปหน่อยนะขอรับ

863
01:07:09,859 --> 01:07:11,277
‎ท่านอาจารย์

864
01:07:12,278 --> 01:07:14,655
‎เวทมนตร์ใหม่ที่ท่านบอกว่า
‎จะแสดงให้ดูคืออะไรหรือขอรับ

865
01:07:15,239 --> 01:07:16,574
‎การแปรวิญญาณขอรับ

866
01:07:17,158 --> 01:07:18,409
‎แปรวิญญาณหรือขอรับ

867
01:07:20,077 --> 01:07:24,832
‎ข้ายังมีสิ่งที่ต้องทำให้สำเร็จอีกมากมาย

868
01:07:25,458 --> 01:07:29,211
‎แต่ร่างกายนี้กลับแก่เฒ่า เต็มไปด้วยโรคภัย
‎และกำลังจะตายจากไป

869
01:07:30,463 --> 01:07:31,547
‎เช่นนั้นแล้ว

870
01:07:32,965 --> 01:07:35,217
‎ข้าจึงต้องการร่างของเจ้า

871
01:07:39,555 --> 01:07:40,723
‎อะไรนะขอรับ

872
01:07:57,990 --> 01:08:01,202
‎ข้าจะเริ่มทำการแปรวิญญาณ ณ บัดนี้ขอรับ

873
01:08:09,210 --> 01:08:11,253
‎ท่านอาจารย์ ข้าไม่อยากสลับร่างขอรับ

874
01:08:11,837 --> 01:08:14,256
‎ถ้าข้าไปอยู่ในร่างนั้น
‎ข้าก็จะใกล้ตายมิใช่หรือขอรับ

875
01:08:14,340 --> 01:08:16,300
‎แต่ร่างของเจ้ายังมีชีวิตอยู่มิใช่หรือ

876
01:08:27,394 --> 01:08:28,521
‎ช่วยข้าด้วยขอรับ

877
01:08:29,146 --> 01:08:30,439
‎ไว้ชีวิตข้าด้วยขอรับ

878
01:08:31,232 --> 01:08:34,151
‎ช่วยข้าด้วย

879
01:08:36,612 --> 01:08:38,322
‎ท่านอาจารย์

880
01:10:25,846 --> 01:10:27,014
‎ท่านอาจารย์

881
01:10:28,015 --> 01:10:29,016
‎ร่างของข้า

882
01:10:29,099 --> 01:10:30,935
‎คืนร่างของข้ามาด้วยขอรับ

883
01:10:31,518 --> 01:10:33,729
‎ไว้ชีวิตข้าด้วย ข้ายังไม่อยากตายขอรับ

884
01:10:33,812 --> 01:10:36,315
‎ท่านอาจารย์ คืนร่างของข้ามาด้วยขอรับ

885
01:10:36,398 --> 01:10:39,109
‎ท่านอาจารย์ คืนร่างของข้าด้วยขอรับ

886
01:10:39,193 --> 01:10:41,111
‎ท่านอาจารย์

887
01:10:42,571 --> 01:10:46,867
‎และในวันนี้ การแปรวิญญาณ
‎ก็ได้ช่วยวิญญาณของจอมเวทผู้มีค่า

888
01:10:47,701 --> 01:10:49,036
‎ที่เกือบตายไปไว้ได้อีกครั้ง

889
01:10:58,712 --> 01:10:59,922
‎ตราบใดที่

890
01:11:00,923 --> 01:11:02,675
‎พวกเราได้รับพลังของหินน้ำแข็ง

891
01:11:02,758 --> 01:11:06,303
‎วิญญาณของเราก็จะเป็นอมตะ
‎ไม่ถูกกักขังให้ตายอยู่ในร่างนี้

892
01:11:07,346 --> 01:11:10,474
‎แม้ตอนนี้พลังที่ยิ่งใหญ่ของหินน้ำแข็ง

893
01:11:10,557 --> 01:11:13,978
‎จะถูกตราหน้าว่าเป็นเวทมนตร์ดำ
‎และถูกเก็บงำไว้เช่นนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้

894
01:11:14,061 --> 01:11:18,274
‎แต่อีกไม่นาน วันที่พลังของเราจะยิ่งใหญ่พอ
‎ที่จะแสดงให้ทุกคนเห็น

895
01:11:18,357 --> 01:11:21,777
‎ว่าเจตนารมณ์ของเราถูกต้อง
‎และโลกที่แข็งแกร่งที่เราปรารถนา ก็จะมาถึง

896
01:11:23,153 --> 01:11:24,405
‎เมื่อวันนั้นมาถึง

897
01:11:25,531 --> 01:11:27,116
‎ทุกคนที่อยู่ที่นี่

898
01:11:27,658 --> 01:11:31,036
‎ก็จะเอาชนะความตายและเป็นนิรันดร์ได้

899
01:11:54,351 --> 01:11:55,936
‎เจ้าได้จับตาดูอย่างดีหรือเปล่า

900
01:11:58,897 --> 01:11:59,982
‎เจ้าค่ะ

901
01:12:00,065 --> 01:12:04,486
‎งานที่เจ้าต้องทำ
‎คือการพาใครบางคนมาที่นี่

902
01:12:05,988 --> 01:12:09,825
‎เมื่อเข้าไปในจินโยวอนแล้ว
‎จงพิชิตใจจินโฮกยองที่จะเป็นแม่ของเจ้า

903
01:12:09,908 --> 01:12:12,745
‎แล้วพานางมาที่นี่ให้ได้

904
01:12:14,621 --> 01:12:16,040
‎เจ้าทำได้หรือไม่

905
01:12:19,793 --> 01:12:20,878
‎เจ้าค่ะ

906
01:12:30,888 --> 01:12:32,306
‎นางเป็นเด็กที่เหมาะสมจริงๆ

907
01:12:33,349 --> 01:12:35,726
‎หากเราพาจินโฮกยองมาที่นี่ได้

908
01:12:37,019 --> 01:12:41,023
‎การเปิดเผยหินน้ำแข็งให้ปรากฏสู่โลก
‎ก็จะง่ายขึ้นกว่าเดิม

909
01:13:32,658 --> 01:13:34,284
‎เจ้าทำอะไรอยู่จนดึกดื่นหรือ น้องหญิง

910
01:13:45,504 --> 01:13:47,464
‎พลังอำนาจของจินมู

911
01:13:47,548 --> 01:13:51,718
‎อาจจะแทรกซึมและฝังลึก
‎อยู่ในที่ที่เราคาดไม่ถึงก็ได้ขอรับ

912
01:13:52,970 --> 01:13:57,015
‎ดวงดาวกษัตริย์คงปรากฏขึ้นมา
‎เพื่อจัดการความโกลาหลจากหินน้ำแข็งสินะ

913
01:13:59,476 --> 01:14:02,104
‎ท่านหมายถึงอุกหรือขอรับ

914
01:14:02,187 --> 01:14:05,941
‎ท่านอาจารย์ซอกยองที่หยุดยั้ง
‎ความโกลาหลของหินน้ำแข็งเมื่อ 200 ปีก่อน

915
01:14:06,024 --> 01:14:08,235
‎ก็เกิดมาพร้อมดวงดาวกษัตริย์เช่นกัน

916
01:14:08,318 --> 01:14:10,112
‎ดวงดาวกษัตริย์ที่ปรากฏขึ้นด้วยเวทมนตร์ดำ

917
01:14:10,195 --> 01:14:12,072
‎จะนำไปเทียบกับ
‎ท่านอาจารย์ซอกยองได้อย่างไรขอรับ

918
01:14:13,365 --> 01:14:16,201
‎พวกเขาต่างกันน่ะสิ
‎ข้าไม่ได้บอกว่าพวกเขาเหมือนกัน

919
01:14:18,036 --> 01:14:19,705
‎เพราะเช่นนั้นข้าถึงได้สงสัย

920
01:14:22,791 --> 01:14:26,920
‎ว่าดาวดวงใหม่
‎จะค่อยๆ ดับแสงไปเงียบๆ เช่นนี้

921
01:14:28,297 --> 01:14:30,007
‎หรือจะส่องสว่างขึ้นกว่าเดิมกันนะ

922
01:15:08,086 --> 01:15:09,129
‎ชนะ

923
01:15:09,213 --> 01:15:11,673
‎- เยี่ยมมาก
‎- อย่างนี้สิ

924
01:15:11,757 --> 01:15:12,841
‎คิดแล้วว่าเจ้าต้องชนะ

925
01:15:55,759 --> 01:15:57,386
‎ข้ารู้ว่าเจ้าใช้วิชาทันซู

926
01:15:58,136 --> 01:16:00,222
‎เจ้าอาจจะใช้เอาชนะ
‎องค์รัชทายาทที่ไม่ทันคาดคิดได้

927
01:16:00,305 --> 01:16:03,225
‎แต่ตอนนี้ข้าสามารถป้องกัน
‎วิชาทันซูที่เจ้าใช้น้ำจากแอ่งน้ำ

928
01:16:03,308 --> 01:16:04,518
‎ที่มองเห็นได้ด้วยตาได้เสมอ

929
01:16:18,699 --> 01:16:19,950
‎ชนะ

930
01:16:21,785 --> 01:16:24,621
‎- เยี่ยมมาก
‎- สุดยอดเลย

931
01:16:44,057 --> 01:16:46,268
‎ตอนนี้เหลือคางคกทองคำแค่สามตัวงั้นหรือ

932
01:16:46,351 --> 01:16:47,603
‎พ่ะย่ะค่ะ

933
01:16:48,562 --> 01:16:51,690
‎งั้นแปลว่าเขาประลองต่อเนื่องทุกวัน
‎ตลอดเจ็ดวันที่ผ่านมาเลยสินะ

934
01:16:51,773 --> 01:16:53,859
‎และเขาก็แพ้ต่อเนื่องทุกวันด้วยพ่ะย่ะค่ะ

935
01:16:55,360 --> 01:16:58,196
‎ข้าคิดว่าเขาจะยอมแพ้
‎หลังพ่ายแพ้ครั้งสองครั้งซะอีก

936
01:17:01,074 --> 01:17:03,076
‎เขาคงสู้จนถึงที่สุด
‎เพื่อนำสิ่งนี้กลับคืนไปสินะ

937
01:17:03,160 --> 01:17:06,705
‎เขาอ่อนหัดทั้งวิชาดาบและเวทมนตร์
‎ตามที่พระองค์ตรัสไว้เลยพ่ะย่ะค่ะ

938
01:17:06,788 --> 01:17:08,206
‎แต่เขามีความดึงดัน

939
01:17:08,290 --> 01:17:10,834
‎จึงเป็นแรงผลักดัน
‎ให้เขาสู้อย่างเอาเป็นเอาตายพ่ะย่ะค่ะ

940
01:17:11,335 --> 01:17:14,963
‎ถึงจะเป็นแค่การประลองก็เถอะ
‎แต่เขาก็สู้กับจอมเวทแห่งจองจินกักทุกวัน

941
01:17:15,047 --> 01:17:16,590
‎คงหมดพละกำลังไปเยอะแน่

942
01:17:16,673 --> 01:17:19,676
‎องค์รัชทายาท
‎จะต้องชนะการเดิมพันแน่ๆ พ่ะย่ะค่ะ

943
01:17:19,760 --> 01:17:22,721
‎ข้ายังไม่เคยประลอง
‎กับจอมเวทแห่งจองจินกักอย่างเป็นทางการเลย

944
01:17:22,804 --> 01:17:25,265
‎แต่ข้ากลับลงทุนจ่ายคางคกทองคำถึงสิบตัว

945
01:17:25,349 --> 01:17:27,601
‎เพื่อให้จางอุกทำเช่นนั้นงั้นหรือ

946
01:17:27,684 --> 01:17:29,686
‎นี่ข้าโดนยัยอึมูด็อกหลอกหรือเปล่าเนี่ย

947
01:17:49,873 --> 01:17:52,793
‎จางอุก จงสู้ให้พังกันไปข้างหนึ่ง

948
01:18:07,307 --> 01:18:10,227
‎ทุกความเจ็บปวดที่ไม่สามารถฆ่าเจ้าได้

949
01:18:15,190 --> 01:18:18,151
‎สุดท้ายมันจะทำให้เจ้าเติบโตขึ้น

950
01:18:51,560 --> 01:18:53,770
‎- จางอุก
‎- เจ้ามาหานายน้อยสินะ

951
01:18:53,854 --> 01:18:56,106
‎ตอนนี้อุกอาจจะแพ้อยู่ แต่เขาก็กำลังพัฒนาขึ้น

952
01:18:57,691 --> 01:18:58,525
‎อย่าไปนะ

953
01:18:58,608 --> 01:19:00,402
‎อย่าไปที่ห้องแล้วอยู่ที่นี่เถิด

954
01:19:00,485 --> 01:19:03,071
‎โธ่เอ๊ย รองเท้าของเจ้าเปียกไปหมดแล้ว

955
01:19:03,155 --> 01:19:04,406
‎เจ้าบาดเจ็บนี่

956
01:19:05,991 --> 01:19:09,494
‎เกิดความโกลาหลขึ้นในเมืองหลวง
‎มีมือสังหารบุกเข้ามาสังหารเขาเมื่อคืน

957
01:19:10,579 --> 01:19:12,831
‎- ห้ามสังหารเด็ดขาด
‎- สังหารซะ

958
01:19:13,790 --> 01:19:15,876
‎- เขาเป็นผู้แปรวิญญาณ
‎- ออกมาเดี๋ยวนี้

959
01:19:15,959 --> 01:19:17,586
‎- ออกไปแล้วขอรับ
‎- จางอุก

960
01:19:17,669 --> 01:19:21,965
‎ข้าคงปล่อยให้จอมเวทที่เข้ามาที่นี่โดยพลการ
‎กลับไปง่ายๆ ไม่ได้

961
01:19:22,048 --> 01:19:24,134
‎หากควบคุมตัวเองไม่ได้ขึ้นมา
‎ก็ไม่สามารถปกปิดได้

962
01:19:24,217 --> 01:19:26,219
‎พวกเขาจะไม่ใช่คน แต่กลายเป็นสัตว์ประหลาด

963
01:19:26,303 --> 01:19:28,889
‎แต่เราก็มีวิธีปกป้องสัตว์ประหลาดจากโลกนะ

964
01:19:31,600 --> 01:19:36,605
‎คำบรรยายโดย: พรนัชชา ทรัพย์ธานารัตน