1
00:00:06,214 --> 00:00:08,383
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:49,382 --> 00:00:52,510
‎จากนี้ไป ห้ามใครก็ตาม
‎เปิดประตูพลังของเด็กคนนี้เด็ดขาด

3
00:00:59,684 --> 00:01:00,685
‎จางกัง หยุดก่อน

4
00:01:03,063 --> 00:01:05,106
‎ถ้าเจ้าจากไปแบบนี้หลังทำเรื่องแบบนั้นไว้

5
00:01:05,690 --> 00:01:07,400
‎แล้วเด็กคนนี้จะเป็นอย่างไร

6
00:01:07,942 --> 00:01:11,279
‎ผู้คนจะพูดถึงโดฮวาและเด็กคนนี้อย่างไร

7
00:01:11,821 --> 00:01:13,656
‎คนจะพูดกันว่าเขาไม่ใช่ลูกชายของเจ้า

8
00:01:14,532 --> 00:01:16,993
‎และลือกันให้ทั่วว่าเขาเป็นลูกนอกสมรส

9
00:01:17,744 --> 00:01:21,456
‎โดฮวา ภรรยาของข้าคลอดเขาออกมา
‎ข้าจะรับเขาเข้ามาอยู่ในตระกูลจาง

10
00:01:22,082 --> 00:01:24,501
‎ถ้าพิธีศพของแม่เขาสิ้นสุดลง ข้าจะส่งคนไป

11
00:01:24,584 --> 00:01:26,044
‎เจ้าจะทอดทิ้งลูกหรือ

12
00:01:27,420 --> 00:01:28,588
‎เขาไม่ใช่…

13
00:01:29,380 --> 00:01:30,882
‎ลูกของเจ้าจริงๆ หรือ

14
00:01:33,301 --> 00:01:35,470
‎เจ้าเชื่อตามที่อยากเชื่อเถิด

15
00:01:38,264 --> 00:01:40,475
‎ถ้าเขาจะกลายเป็นต้นเหตุของความยุ่งเหยิง

16
00:01:40,558 --> 00:01:42,310
‎ก็กำจัดเขาไปซะตรงนี้เลยสิ

17
00:01:52,028 --> 00:01:54,489
‎เขาเป็นลูกชายของเจ้าจริงๆ

18
00:01:54,572 --> 00:01:59,410
‎ลูกชายที่เจ้ายอมเสี่ยงชีวิตของตัวเอง
‎เพื่อช่วยเขา

19
00:01:59,994 --> 00:02:01,746
‎ข้าทำไปก็เพื่อช่วยเด็กคนนี้

20
00:02:03,456 --> 00:02:06,793
‎เด็กคนนี้จะรอด ถ้าปิดประตูพลัง
‎แล้วให้เขาใช้ชีวิตในฐานะลูกของข้า

21
00:02:07,293 --> 00:02:10,380
‎แต่ถ้าเขาพยายามตามหา
‎โชคชะตาของตัวเองซึ่งไม่ใช่ลูกชายของข้า

22
00:02:12,006 --> 00:02:13,675
‎เขาจะอยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้

23
00:02:15,760 --> 00:02:18,263
‎พ่อของเด็ก…

24
00:02:19,722 --> 00:02:20,849
‎คือใครงั้นหรือ

25
00:02:25,395 --> 00:02:27,522
‎เขาเป็นลูกชายของคนที่ตายไปแล้ว

26
00:02:31,025 --> 00:02:33,111
‎เขาไม่ควรเกิดขึ้นมาบนโลกนี้

27
00:02:33,903 --> 00:02:35,947
‎เป็นเด็กที่จะเกิดมาไม่ได้

28
00:02:41,452 --> 00:02:43,705
‎นายน้อย เป็นอะไรไหมเจ้าคะ

29
00:02:44,455 --> 00:02:46,833
‎แล้วพาเด็กคนนี้มาทำไมเจ้าคะ

30
00:02:46,916 --> 00:02:48,168
‎ปล่อยนางเถอะเจ้าค่ะ

31
00:03:17,071 --> 00:03:19,157
‎ข้าขออภัยที่ก่อเรื่องวุ่นวายขอรับ

32
00:03:19,240 --> 00:03:21,409
‎เหตุใดเจ้าถึงได้พาเด็กคนนั้นออกมา

33
00:03:24,287 --> 00:03:27,123
‎นางพยายามวางยาพิษเพื่อฆ่าเจ้านะ

34
00:03:27,707 --> 00:03:29,709
‎มูด็อกไม่ได้ทำแบบนั้นหรอกขอรับ

35
00:03:30,919 --> 00:03:32,378
‎ข้าเป็นคนทำเองขอรับ

36
00:03:34,964 --> 00:03:38,718
‎ข้าไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ในร่างที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้
‎เพราะประตูพลังถูกปิด จึงกินยาพิษไป

37
00:03:39,469 --> 00:03:42,347
‎และนางรับใช้ของข้าก็เสี่ยงชีวิต
‎ทำตามที่เจ้านายสั่งเท่านั้นขอรับ

38
00:03:43,640 --> 00:03:45,433
‎ทั้งหมดนี้เป็นความตั้งใจของข้าเองขอรับ

39
00:03:53,983 --> 00:03:57,028
‎- จางอุก บังอาจนัก
‎- ครั้งนี้ท่านช่วยอดทนไว้เถิดเจ้าค่ะ

40
00:03:57,111 --> 00:04:00,907
‎ร่างกายของนายน้อยยังไม่ฟื้นตัวจากยาพิษดีเลย

41
00:04:00,990 --> 00:04:04,494
‎ไว้ร่างกายของเขาดีขึ้นแล้ว
‎ท่านจะเฆี่ยนหรือลงโทษเขาก็ได้เจ้าค่ะ

42
00:04:04,577 --> 00:04:06,371
‎อุกเพิ่งรอดพ้นจากความตายมานะขอรับ

43
00:04:06,454 --> 00:04:08,706
‎ท่านอาดุแบบนั้น เดี๋ยวเขาก็ตายอีกหรอก

44
00:04:08,790 --> 00:04:10,458
‎ดูหน้าเขาสิขอรับ ซีดเซียวขนาดนั้น

45
00:04:12,460 --> 00:04:13,920
‎เอาเป็นว่าพาเขากลับไปก่อน

46
00:04:14,003 --> 00:04:16,130
‎นายน้อย ไปเถอะเจ้าค่ะ

47
00:04:16,214 --> 00:04:18,007
‎ไปรับการรักษาที่เซจุกวอนนะเจ้าคะ

48
00:04:18,091 --> 00:04:19,634
‎มูด็อกต้องไปกับข้าด้วย

49
00:04:20,218 --> 00:04:21,803
‎มันใช่เวลามาห่วงมูด็อกหรือเจ้าคะ

50
00:04:21,886 --> 00:04:23,805
‎มูด็อกก็ต้องรับการรักษาเหมือนกัน

51
00:04:23,888 --> 00:04:25,473
‎ไม่อย่างนั้นข้าก็ไม่ไป

52
00:04:25,556 --> 00:04:26,766
‎นายน้อย

53
00:04:26,849 --> 00:04:28,935
‎ก็ได้ งั้นก็ตายไปซะ ตายไปซะเลย

54
00:04:29,018 --> 00:04:31,896
‎- จับทั้งคู่ไปขังซะ
‎- ใจเย็นๆ ก่อนขอรับ ท่านอา

55
00:04:31,980 --> 00:04:34,065
‎ถ้าเป็นตามที่อุกบอก
‎เด็กคนนั้นก็ไม่ผิดขอรับ

56
00:04:34,899 --> 00:04:36,025
‎แผลของนางลึกมากขอรับ

57
00:04:36,693 --> 00:04:38,278
‎หากปล่อยไว้ นางอาจตายได้ขอรับ

58
00:04:38,361 --> 00:04:41,614
‎นางสุดยอดเหลือเกิน
‎ที่โดนเฆี่ยนขนาดนั้นก็ยังรอดมาได้

59
00:04:42,198 --> 00:04:44,909
‎ถ้านางตาย ก็นำศพนางไปจัดงานศพด้วย

60
00:05:02,468 --> 00:05:03,803
‎ช่วยชีวิตนางด้วยขอรับ

61
00:05:05,388 --> 00:05:08,433
‎มูด็อกเสี่ยงชีวิตเพื่อทำตามที่ข้าสั่งขอรับ

62
00:05:08,516 --> 00:05:11,102
‎ต้องพานางไปรักษาที่เซจุกวอน
‎จึงจะช่วยชีวิตนางได้

63
00:05:12,854 --> 00:05:14,147
‎ได้โปรดช่วยนางด้วยขอรับ

64
00:05:25,158 --> 00:05:26,659
‎ข้าไม่อยากเห็นหน้าพวกเขา

65
00:05:27,452 --> 00:05:29,620
‎พาทั้งคู่ไปที่เซจุกวอนซะ

66
00:05:32,623 --> 00:05:33,541
‎อุก

67
00:05:36,210 --> 00:05:39,213
‎ไว้ข้าจะพามูด็อกไปเอง
‎นายน้อยไปก่อนเถอะเจ้าค่ะ

68
00:05:39,881 --> 00:05:40,715
‎มูด็อก

69
00:05:41,758 --> 00:05:43,384
‎มูด็อก ตั้งสติหน่อย

70
00:06:04,030 --> 00:06:05,531
‎- ข้าจะพาเด็กคนนี้ไปเอง
‎- ไม่ต้อง

71
00:06:06,991 --> 00:06:08,409
‎ข้าพานางไปเอง

72
00:06:08,493 --> 00:06:09,952
‎แค่เดินเองเจ้ายังลำบากเลย

73
00:06:10,828 --> 00:06:13,706
‎ข้าไม่เป็นไร ข้าจะดูแลคนของข้าเอง

74
00:06:13,790 --> 00:06:15,416
‎ร่างกายนายน้อยยังไม่แข็งแรงดีเลย

75
00:06:15,500 --> 00:06:17,168
‎แล้วจะพาเด็กคนนี้ไปได้ยังไงเจ้าคะ

76
00:06:19,128 --> 00:06:21,172
‎งั้นหรือ จริงสิ…

77
00:06:22,340 --> 00:06:24,842
‎- งั้นแม่บ้านคิมให้นางขี่หลังหน่อย
‎- อะไรนะเจ้าคะ

78
00:06:24,926 --> 00:06:26,219
‎ให้นางขี่หลัง

79
00:06:26,844 --> 00:06:28,805
‎- ให้ข้าแบกนางขึ้นหลังหรือเจ้าคะ
‎- อือ

80
00:06:29,388 --> 00:06:31,099
‎ทำไมข้าต้องแบกนางขึ้นหลังด้วยเจ้าคะ

81
00:06:31,182 --> 00:06:32,683
‎- มาเร็ว
‎- นายน้อย

82
00:06:33,184 --> 00:06:35,353
‎เดี๋ยวสิ รอก่อน ตายจริง

83
00:06:35,937 --> 00:06:37,063
‎แม่เจ้า

84
00:06:37,146 --> 00:06:40,399
‎อือ ยุล อือ

85
00:06:40,483 --> 00:06:42,068
‎เจ้าไม่ต้องช่วยมูด็อก ช่วยข้าแทนเถอะ

86
00:06:44,195 --> 00:06:46,989
‎อยู่เฉยๆ นะ ข้าไม่มีแรงเดินเลย
‎รบกวนถึงแค่ที่เซจุกวอนนะ

87
00:06:48,491 --> 00:06:49,992
‎ข้าแบกเขาให้ไหม

88
00:06:51,744 --> 00:06:54,288
‎- ไม่เป็นไร
‎- อือ ได้ๆ ขอบใจนะ

89
00:06:54,372 --> 00:06:56,124
‎นี่ แม่บ้านคิม ระวังหน่อยสิ

90
00:06:56,207 --> 00:06:57,750
‎- ค่อยๆ พานางไป
‎- เจ้าค่ะ

91
00:06:57,834 --> 00:06:58,709
‎- ให้ตายเถอะ
‎- เดี๋ยวสิ

92
00:06:59,460 --> 00:07:00,795
‎ระวังหน่อยๆ

93
00:07:01,629 --> 00:07:02,630
‎โอ๊ย

94
00:07:04,090 --> 00:07:05,633
‎อุก เจ้าเด็กคนนั้น

95
00:07:07,093 --> 00:07:09,637
‎ในท้ายที่สุด
‎เขาก็เปิดประตูพลังของตัวเองได้นะขอรับ

96
00:07:10,847 --> 00:07:11,931
‎อือ

97
00:07:13,266 --> 00:07:17,854
‎เขาถึงขั้นเตรียมตัวเตรียมใจตาย
‎แล้วจะให้ข้าปล่อยไว้ได้อย่างไร

98
00:07:18,646 --> 00:07:21,441
‎ถึงอย่างไรเจ้าหมอนั่นก็รู้ดี

99
00:07:21,524 --> 00:07:25,069
‎ว่าพวกเราไม่มีทางปล่อยให้เขาตายเด็ดขาดสินะ

100
00:07:25,945 --> 00:07:28,531
‎แต่ก็นั่นแหละ เขาคงจะมั่นใจ

101
00:07:28,614 --> 00:07:30,283
‎ถึงได้ดื่มยาพิษเข้าไป

102
00:07:34,328 --> 00:07:35,621
‎ท่านเป็นอะไรไหมขอรับ

103
00:07:37,874 --> 00:07:40,793
‎ข้าต้องเปิดประตูพลังของอุกและรักษาเขา

104
00:07:40,877 --> 00:07:43,629
‎รู้สึกเหมือนตัวเองสูญเสียพลังไปสิบปีเลยล่ะ

105
00:07:44,672 --> 00:07:48,801
‎ท่านไม่ได้แค่เปิดประตูพลังให้เขา
‎แต่ยังให้พลังกับเขาไปด้วยหรือขอรับ

106
00:07:48,885 --> 00:07:52,430
‎คนแก่อย่างข้าจะหวงพลังไปทำไมล่ะ

107
00:07:53,139 --> 00:07:55,141
‎ร่างกายเขาโดนยาพิษมา

108
00:07:55,224 --> 00:07:57,852
‎ข้าเลยให้พลังกับเขา จะได้ฟื้นตัวไวๆ

109
00:07:57,935 --> 00:08:01,856
‎ถ้าอุกหายดีเมื่อไหร่
‎ท่านต้องไปเอาพลังกลับคืนมาให้ได้นะขอรับ

110
00:08:02,815 --> 00:08:06,152
‎เราเปิดประตูพลังของเขาไปแล้ว
‎แล้วจำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยหรือ

111
00:08:06,736 --> 00:08:10,406
‎เจ้าเด็กคนนั้นตามหลังคนอื่นอยู่ 20 ปี

112
00:08:10,490 --> 00:08:12,909
‎ถ้าเขาเริ่มฝึกฝนตั้งแต่ตอนนี้

113
00:08:13,409 --> 00:08:17,747
‎เขาอาจจะพอทำอะไรได้บ้าง
‎ตอนอายุ 60 นู่นมั้ง

114
00:08:17,830 --> 00:08:20,666
‎นั่นเป็นโชคชะตาของเด็กคนนั้น
‎ที่ถูกกำหนดมาขอรับ

115
00:08:22,543 --> 00:08:24,045
‎เราต้องปล่อยให้เป็นไปตามนั้นขอรับ

116
00:08:25,796 --> 00:08:29,091
‎ถ้าเจ้าต้องการแบบนั้น
‎ข้าจะไปตามเอาพลังกลับคืนมาแล้วกัน

117
00:08:29,175 --> 00:08:30,301
‎แต่ว่านะ

118
00:08:31,177 --> 00:08:33,888
‎ข้าเหนื่อยเหลือเกิน คงต้องพักหน่อยแล้ว

119
00:08:34,639 --> 00:08:36,849
‎ขอเหล้าบัลอันทาจูให้ข้าหน่อย

120
00:08:40,645 --> 00:08:41,938
‎เหล้าบัลอันทาจูหรือขอรับ

121
00:08:44,065 --> 00:08:45,107
‎โธ่

122
00:08:45,942 --> 00:08:49,487
‎จะมีเหล้าอยู่ในห้องของผู้ฝึกฝนได้อย่างไรขอรับ

123
00:08:49,570 --> 00:08:50,821
‎ข้าเห็นนะ

124
00:08:51,822 --> 00:08:54,116
‎ที่เจ้าแอบเอามาซ่อนไว้ข้างหลังนี้

125
00:08:54,700 --> 00:08:57,537
‎เหล้าที่เจ้าดื่มครั้งละหนึ่งจอก
‎เมื่อเจ้ารู้สึกเหงาไง

126
00:08:58,120 --> 00:09:00,540
‎- ข้าไม่ได้เหงาขอรับ
‎- ตกใจหมด

127
00:09:02,875 --> 00:09:03,834
‎ข้าก็แค่…

128
00:09:03,918 --> 00:09:05,127
‎โอ๊ย ปวดหัวจัง

129
00:09:06,003 --> 00:09:07,046
‎มันก็แค่เพราะ…

130
00:09:07,129 --> 00:09:08,714
‎นั่นน่ะ มันเรียกว่าอะไรนะ

131
00:09:08,798 --> 00:09:10,299
‎อ้อ โรคนอนไม่หลับ

132
00:09:10,925 --> 00:09:12,718
‎ข้าเป็นโรคนอนไม่หลับขั้นหนัก

133
00:09:14,971 --> 00:09:16,681
‎ก็เลยดื่มเป็นยาขอรับ

134
00:09:22,895 --> 00:09:26,482
‎เพราะเหงา เจ้าถึงได้นอนไม่หลับไง

135
00:09:26,566 --> 00:09:28,859
‎เพราะงี้เจ้าถึงควรแต่งงานตั้งแต่หนุ่มๆ

136
00:09:29,652 --> 00:09:34,574
‎นี่ เจ้ายังลืมโดฮวาไม่ได้
‎เลยอยู่ตัวคนเดียวแบบนี้หรือ

137
00:09:46,335 --> 00:09:47,420
‎หมดแล้วแฮะ

138
00:09:48,296 --> 00:09:49,463
‎- หือ
‎- เจ้าดื่มจนหมดเลย

139
00:09:50,881 --> 00:09:53,259
‎ไม่มีทางนะขอรับ หือ

140
00:09:57,346 --> 00:09:58,514
‎อะไรกัน

141
00:09:58,598 --> 00:10:01,225
‎เจ้าคงเหงาน่าดูเลยสิท่า

142
00:10:01,309 --> 00:10:04,353
‎ข้าดื่มเพียงครั้งละจอก เวลาที่นอนไม่หลับเอง

143
00:10:04,979 --> 00:10:06,564
‎ข้าดื่มแค่ครั้งละจอกเองนะ

144
00:10:13,321 --> 00:10:16,782
‎นี่น่ะ เป็นเหล้าที่ท่านอาแอบไว้ดื่มคนเดียว

145
00:10:16,866 --> 00:10:18,492
‎รสชาติดีจริงๆ แฮะ

146
00:10:19,243 --> 00:10:22,705
‎ในที่สุดความปรารถนาที่มีมายาวนานของอุก
‎สหายของเราก็ลุล่วงเป็นจริงแล้ว

147
00:10:22,788 --> 00:10:24,040
‎เราก็ต้องดื่มยินดีหน่อยสิ

148
00:10:24,540 --> 00:10:26,208
‎เด็กที่ชื่อมูด็อกที่ทำงานให้อุก

149
00:10:26,292 --> 00:10:28,336
‎เขาพานางมาจากหอนางโลม
‎เมื่อไม่นานมานี้ใช่ไหม

150
00:10:30,129 --> 00:10:33,341
‎นางเพิ่งเจอกับเขาไม่เท่าไร
‎แต่ก็ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อเจ้านายแล้วงั้นหรือ

151
00:10:35,593 --> 00:10:36,636
‎แปลกจริงๆ

152
00:10:36,719 --> 00:10:39,555
‎เพราะนางไม่อยากเป็นนางคณิกาสุดๆ
‎แล้วอุกก็ช่วยนางไว้ไง

153
00:10:39,639 --> 00:10:42,933
‎นางไม่อยากเป็นนางคณิกามาก
‎จนถึงขั้นแกล้งหลอกว่าตาบอดด้วย

154
00:10:43,017 --> 00:10:44,685
‎เจ้าก็ดื่มหน่อยสิ

155
00:10:44,769 --> 00:10:45,978
‎ตาบอดหรือ

156
00:10:46,646 --> 00:10:50,107
‎อือ ตามที่จูวอลแห่งหอชวีซอนรูบอก
‎ตอนรับเข้ามา นางเป็นเด็กตาบอด

157
00:10:50,191 --> 00:10:52,068
‎แต่ตอนออกไป ดวงตานางก็มองเห็นปกติน่ะ

158
00:10:52,151 --> 00:10:54,070
‎แต่เหล้านี่ดีจริงๆ นะเนี่ย

159
00:10:55,946 --> 00:10:57,365
‎นางเป็นเด็กที่หลอกคนเก่งสินะ

160
00:10:58,407 --> 00:11:01,619
‎หลอกว่าตัวเองตาบอด
‎แล้วยังหลอกว่าวางยาเขาอีก

161
00:11:02,953 --> 00:11:05,247
‎และแม้จะโดนทรมานขนาดนั้นก็ยังไม่ปริปาก

162
00:11:05,790 --> 00:11:07,458
‎นิสัยนางไม่เหมือนหน้าตาน่ะสิ

163
00:11:07,541 --> 00:11:10,086
‎หน้าตานางดูน่ารักและใสซื่อ

164
00:11:10,169 --> 00:11:12,421
‎นางกำลังปิดบังตัวตน
‎ที่แตกต่างจากที่เห็นไว้อยู่

165
00:11:19,178 --> 00:11:21,806
‎- เจ้าดื่มหมดแล้วสินะ
‎- หือ ทำไมหรือ

166
00:11:23,182 --> 00:11:25,559
‎ดูจากที่ท่านอาของเจ้ารีบมาที่นี่

167
00:11:25,643 --> 00:11:27,144
‎ข้าคิดว่าเจ้าคงซวยแล้วล่ะ

168
00:11:28,229 --> 00:11:30,773
‎- ข้าไม่ได้ดื่มนะ
‎- นี่ เดี๋ยวสิ ยุล

169
00:11:30,856 --> 00:11:31,941
‎ยุล เจ้ายุล…

170
00:11:34,693 --> 00:11:36,070
‎- โอ๊ะ
‎- ดังกู

171
00:11:38,155 --> 00:11:39,490
‎ข้าซวยแล้ว

172
00:11:41,409 --> 00:11:42,535
‎พัคดังกู

173
00:11:44,495 --> 00:11:45,621
‎ฝีมือเจ้าใช่ไหม

174
00:11:46,330 --> 00:11:47,248
‎ไม่ใช่นะขอรับ

175
00:11:52,545 --> 00:11:53,921
‎นี่ เจ้ามานี่เลย

176
00:11:54,672 --> 00:11:56,549
‎- ดังกู
‎- ขอรับ ท่านอา

177
00:12:06,183 --> 00:12:07,560
‎ยังหายใจอยู่ไหมเนี่ย

178
00:12:13,607 --> 00:12:14,733
‎ฟื้นแล้วนี่

179
00:12:15,526 --> 00:12:17,903
‎เจ้าหมดสติไปตั้งหลายหน
‎ข้านึกว่าจะตายไปแล้วซะอีก

180
00:12:21,574 --> 00:12:22,658
‎โอย

181
00:12:24,827 --> 00:12:26,078
‎เจ็บมากไหม

182
00:12:27,121 --> 00:12:29,248
‎เหมือนกระดูกหักเป็นเสี่ยงๆ เลย

183
00:12:29,832 --> 00:12:31,083
‎แต่หมอว่าไม่มีกระดูกหักนะ

184
00:12:32,126 --> 00:12:33,711
‎- จริงหรือ
‎- อือ

185
00:12:34,253 --> 00:12:36,630
‎กระดูกไม่หักแล้วทำไมถึงได้เจ็บขนาดนี้

186
00:12:36,714 --> 00:12:38,215
‎ไอ้ร่างไร้ประโยชน์นี่

187
00:12:40,092 --> 00:12:41,218
‎ว่าแต่

188
00:12:43,304 --> 00:12:45,181
‎ทำไมเจ้าถึงบอกว่าวางยาพิษข้าล่ะ

189
00:12:46,307 --> 00:12:48,642
‎ถ้าเจ้าบอกว่าไม่รู้ว่าข้าดื่มอะไรไป

190
00:12:48,726 --> 00:12:50,478
‎พวกเขาก็คงไม่ทรมานเจ้าขนาดนี้

191
00:12:52,021 --> 00:12:54,398
‎ข้าต้องทำให้พวกเขาเชื่อว่าเจ้ากำลังจะตาย

192
00:12:54,940 --> 00:12:57,526
‎ถ้าไม่อย่างนั้น
‎พวกเขาจะเปิดประตูพลังให้เจ้าหรือ

193
00:12:58,194 --> 00:13:00,029
‎คงหาวิธีปรุงยาถอนพิษแทนน่ะสิ

194
00:13:01,572 --> 00:13:03,616
‎แปลว่าเจ้าเตรียมใจยอมตายไว้แล้วสินะ

195
00:13:06,869 --> 00:13:09,497
‎ข้าคิดว่าพวกเขาจะตัดแขนหรือขาของข้าไป

196
00:13:10,289 --> 00:13:11,957
‎แต่ยังอยู่ครบแฮะ

197
00:13:12,041 --> 00:13:14,460
‎คนซงริมใจอ่อนตามคาดเลย

198
00:13:14,543 --> 00:13:16,337
‎ทรมานคนแค่นี้เนี่ยนะ

199
00:13:19,340 --> 00:13:20,424
‎ว่าแต่

200
00:13:21,258 --> 00:13:23,719
‎สีหน้านายน้อยก็ยังดูไม่ดีเท่าไรเลย

201
00:13:24,220 --> 00:13:25,554
‎ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ

202
00:13:26,805 --> 00:13:29,099
‎ข้ามาดูแลเจ้าไง มาดูแลคนป่วย

203
00:13:29,975 --> 00:13:32,186
‎หมอของสำนักนี้ต่างก็เป็นจอมเวททั้งนั้น

204
00:13:32,269 --> 00:13:33,854
‎จะให้พวกเขารู้ตัวตนของเจ้าไม่ได้นี่

205
00:13:34,438 --> 00:13:38,025
‎เพราะงั้นข้าถึงได้ปิดประตูสนิทไม่ให้ใครมาเห็น

206
00:13:38,108 --> 00:13:41,612
‎เปลี่ยนชุดแล้วยังทายาที่แผลให้เจ้าอีก

207
00:13:41,695 --> 00:13:44,198
‎พอเจ้าสลบไป ข้าก็นวดให้เจ้าแบบนี้ด้วย

208
00:13:45,449 --> 00:13:47,743
‎- เจ้าน่ะหรือ
‎- อือ

209
00:13:52,164 --> 00:13:55,960
‎มีแค่ข้าคนเดียวนี่
‎ที่เจ้ายอมให้อยู่ใกล้ในระยะเท่านี้ได้

210
00:14:27,074 --> 00:14:28,325
‎ตั้งแต่เกิดมา

211
00:14:29,201 --> 00:14:32,079
‎รอบตัวข้ามีแต่คนที่เมินเฉย
‎ต่อความปรารถนาของข้า

212
00:14:34,957 --> 00:14:36,917
‎คนที่ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อข้า

213
00:14:38,085 --> 00:14:39,420
‎เจ้าคือคนแรกเลย

214
00:14:52,766 --> 00:14:55,936
‎ข้ามีชีวิตรอดกลับมาตามที่สัญญาไว้

215
00:14:56,020 --> 00:14:58,188
‎ข้าจะยกย่องให้ท่านเป็นอาจารย์ของข้าขอรับ

216
00:15:06,322 --> 00:15:08,741
‎ข้าได้ฝึกฝนกับอาจารย์ทั้งหมด 12 คน

217
00:15:09,450 --> 00:15:12,745
‎ทุกคนคิดว่าข้าโดนยกเลิกการฝึกฝนทั้ง 12 ครั้ง
‎แต่จริงๆ ข้าทิ้งพวกเขามาเอง

218
00:15:15,122 --> 00:15:17,958
‎ตอนนี้ข้าได้เจออาจารย์ที่แท้จริง
‎ที่ยอมรับความตั้งใจของข้าแล้ว

219
00:15:18,459 --> 00:15:20,878
‎ลูกศิษย์คนนี้จะคุกเข่าต่อหน้าท่าน

220
00:15:20,961 --> 00:15:23,339
‎และขอสาบานว่าจะยกย่องท่าน
‎เป็นอาจารย์ตลอดไปขอรับ

221
00:15:25,341 --> 00:15:26,717
‎ข้ามีเงื่อนไข

222
00:15:29,428 --> 00:15:32,014
‎ห้ามให้ใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเรา

223
00:15:33,015 --> 00:15:34,975
‎ในเวลาปกติ เจ้าคือนายน้อยของข้า

224
00:15:36,268 --> 00:15:38,228
‎และข้าคือมูด็อก นางรับใช้ของเจ้า

225
00:15:41,815 --> 00:15:42,900
‎อีกอย่าง

226
00:15:43,651 --> 00:15:47,738
‎ความเป็นอาจารย์และลูกศิษย์ของเรา
‎จะสิ้นสุดลงเมื่อเจ้าได้เป็นจอมเวทที่เก่งกาจ

227
00:15:47,821 --> 00:15:50,199
‎และข้าได้รับพลังของข้ากลับคืนมา

228
00:15:52,284 --> 00:15:53,535
‎ถึงแค่ตอนนั้นเท่านั้น

229
00:15:55,037 --> 00:15:57,998
‎เมื่อข้าได้รับพลังที่เคยมีกลับคืนมา
‎และกลับไปเป็นนักซู

230
00:16:00,000 --> 00:16:02,544
‎พวกเราก็ไม่ใช่อาจารย์และลูกศิษย์กันอีกต่อไป

231
00:16:03,587 --> 00:16:05,422
‎มีเหตุผลที่ต้องทำแบบนั้นด้วยหรือ

232
00:16:08,842 --> 00:16:10,094
‎เพราะเมื่อถึงตอนนั้น

233
00:16:11,095 --> 00:16:13,472
‎ก็ไม่มีเหตุผลที่เจ้าต้องปกป้องข้า

234
00:16:14,515 --> 00:16:16,350
‎ไม่มีเหตุผลให้ข้า…

235
00:16:19,645 --> 00:16:21,063
‎ยอมอ่อนข้อให้กับเจ้าแล้ว

236
00:16:30,072 --> 00:16:32,700
‎เมื่อเราได้สิ่งที่ต้องการ
‎ก็แยกย้ายไปตามทางของตัวเองสินะ

237
00:16:33,367 --> 00:16:34,410
‎อือ

238
00:16:37,329 --> 00:16:38,414
‎รับทราบขอรับ

239
00:16:39,039 --> 00:16:41,875
‎หากข้าหมดประโยชน์
‎และท่านอาจารย์ยกเลิกการฝึกฝนข้า

240
00:16:41,959 --> 00:16:44,586
‎ข้าก็จะยอมให้ท่านอาจารย์ทอดทิ้งแต่โดยดีขอรับ

241
00:16:51,093 --> 00:16:53,554
‎ลูกศิษย์จงคุกเข่าต่อหน้าอาจารย์

242
00:17:00,769 --> 00:17:02,104
‎จางอุก ลูกศิษย์ของท่าน

243
00:17:02,813 --> 00:17:05,691
‎จะยกย่องและปกป้องอาจารย์มูด็อกด้วยชีวิตขอรับ

244
00:18:25,395 --> 00:18:27,523
‎ท่านกลับคืนสภาพเดิมแล้วสินะขอรับ

245
00:18:35,155 --> 00:18:37,407
‎ท่านจะควบคุมตัวเองได้ต่อไปอีกสักพักขอรับ

246
00:18:37,950 --> 00:18:41,286
‎ถ้าอย่างนั้น ไว้พบกันที่วังหลวงนะขอรับ

247
00:18:50,462 --> 00:18:53,048
‎พอจับตัวคนมาให้ผู้แปรวิญญาณ
‎ที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ดูดกินวิญญาณ

248
00:18:53,132 --> 00:18:55,134
‎พวกเขาก็ยังมีประโยชน์กับเราต่อไปสินะ

249
00:18:57,302 --> 00:19:00,222
‎เจ้ากำจัดศพของนางคณิกา
‎ที่นักซูแปรวิญญาณไปหรือยัง

250
00:19:00,305 --> 00:19:02,766
‎ขอรับ เรานำศพนางไปทิ้ง
‎ที่ทะเลสาบคยองชอนแดโฮแล้วขอรับ

251
00:19:02,850 --> 00:19:04,852
‎ตรวจสอบรอยสีน้ำเงินบนร่างนางแล้วใช่ไหม

252
00:19:10,232 --> 00:19:11,775
‎ไม่มีร่องรอยของผู้แปรวิญญาณ

253
00:19:13,152 --> 00:19:14,570
‎นางไม่ใช่นักซู

254
00:19:16,530 --> 00:19:18,699
‎ขอรับ ข้าตรวจสอบแล้ว

255
00:19:18,782 --> 00:19:22,244
‎ถ้าเป็นนักซูคนที่ข้าเคยรู้จัก
‎นางคงไม่แพ้ให้กับเจ้าง่ายๆ

256
00:19:22,911 --> 00:19:25,664
‎นางย้ายไปอยู่ในร่างของนางคณิกาที่อ่อนแอ
‎จึงสูญเสียพลังไปสินะ

257
00:19:26,165 --> 00:19:29,459
‎หากแปรวิญญาณ
‎ก็สามารถสูญเสียพลังไปได้ด้วยหรือขอรับ

258
00:19:30,586 --> 00:19:32,129
‎หากพลังของวิญญาณแข็งแกร่งมาก

259
00:19:32,212 --> 00:19:36,425
‎มันจะเข้าไปอยู่ในร่างที่ไม่เหมาะสมกับพลังนั้น
‎และไม่สามารถใช้พลังได้

260
00:19:36,508 --> 00:19:38,260
‎ท่านเคยเห็นกรณีแบบนั้นมาก่อนหรือขอรับ

261
00:19:47,269 --> 00:19:48,437
‎ฝ่าบาท

262
00:19:48,520 --> 00:19:50,272
‎กระหม่อมจินมู
‎ลูกศิษย์ของท่านอาจารย์จางกัง

263
00:19:50,355 --> 00:19:52,191
‎ทรงเรียกหากระหม่อมหรือพ่ะย่ะค่ะ

264
00:20:02,576 --> 00:20:03,577
‎จินมู

265
00:20:04,494 --> 00:20:05,579
‎พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท

266
00:20:05,662 --> 00:20:08,790
‎ข้าไม่ใช่กษัตริย์ แต่เป็นจางกัง อาจารย์ของเจ้า

267
00:20:09,499 --> 00:20:12,294
‎ตอนนี้ข้าแปรวิญญาณมาอยู่ในร่างของกษัตริย์

268
00:20:22,387 --> 00:20:25,015
‎ท่านอาจารย์หรือขอรับ

269
00:20:25,098 --> 00:20:28,560
‎ใช่แล้ว ข้ากับกษัตริย์สลับร่างกันอยู่

270
00:20:29,186 --> 00:20:31,021
‎ถ้าอย่างนั้นฝ่าบาทล่ะขอรับ

271
00:20:31,104 --> 00:20:32,898
‎เขาเข้าไปอยู่ในร่างของข้า

272
00:20:33,482 --> 00:20:35,567
‎ข้าต้องกลับไปยังร่างตัวเองเดี๋ยวนี้

273
00:20:36,151 --> 00:20:38,654
‎แต่พลังของข้าหายไป

274
00:20:38,737 --> 00:20:41,490
‎เจ้าคงต้องช่วยข้าแล้ว

275
00:20:43,200 --> 00:20:44,284
‎ท่านอาจารย์

276
00:20:44,826 --> 00:20:47,746
‎ข้าไม่รู้วิธีแปรวิญญาณนะขอรับ

277
00:20:48,580 --> 00:20:52,584
‎นำธูปขับวิญญาณ
‎ที่อยู่ในห้องลับของชอนบูกวันมาให้ข้า

278
00:20:53,085 --> 00:20:56,213
‎ข้าจะสอนวิชาแปรวิญญาณกับเจ้าเอง

279
00:20:58,924 --> 00:21:02,010
‎เพราะเขาเข้าไปอยู่ในร่างอ่อนแอ
‎ทำให้สูญเสียพลังไป

280
00:21:02,094 --> 00:21:04,096
‎โอกาสถึงได้ตกมายังข้าไงล่ะ

281
00:21:05,555 --> 00:21:07,057
‎ข้าเพียงโชคดีเท่านั้น

282
00:21:09,476 --> 00:21:11,478
‎นำศพเหล่านี้ไปเผาซะ

283
00:21:30,289 --> 00:21:35,127
‎ไปตามสืบหอนางโลมของนางคณิกาคนนั้น
‎ที่เอาป้ายหินแกะสลักนี้มาขาย

284
00:21:35,711 --> 00:21:38,130
‎แล้วสืบให้ได้ว่าเจ้าของป้ายหินแกะสลักคือใคร

285
00:21:39,214 --> 00:21:40,716
‎ปฏิบัติการอย่างลับๆ ล่ะ

286
00:21:41,341 --> 00:21:42,384
‎ขอรับ

287
00:21:57,149 --> 00:21:58,483
‎เจ้าทำอะไรน่ะ

288
00:22:00,569 --> 00:22:01,570
‎มันเย็นมากเลย

289
00:22:02,279 --> 00:22:04,239
‎เย็นจนเหมือนน้ำแข็งมาเกาะเลย

290
00:22:04,323 --> 00:22:07,075
‎ก็ต้องเย็นอยู่แล้วสิ
‎แล้วทำไมเจ้าถึงไปนั่งอยู่ตรงนั้น

291
00:22:09,578 --> 00:22:12,080
‎เป็นครั้งแรกเลยที่ข้าได้สัมผัสความเย็นขนาดนี้

292
00:22:12,748 --> 00:22:15,917
‎ข้ามักจะสลบไป แม้เจอความหนาวนิดหน่อย
‎เพราะประตูพลังถูกปิดน่ะ

293
00:22:16,001 --> 00:22:18,211
‎ข้ายังยืนอยู่ได้แบบนี้ทั้งที่หนาวจนตัวสั่น

294
00:22:18,295 --> 00:22:20,964
‎นี่ประตูพลังของข้าถูกเปิดแล้วจริงๆ สินะ

295
00:22:21,048 --> 00:22:23,467
‎หากฝึกฝนเวทมนตร์
‎เจ้าก็จะไม่หนาวแม้จะยืนอยู่บนน้ำแข็ง

296
00:22:23,550 --> 00:22:25,010
‎และไม่รู้สึกร้อนแม้จะเดินบนไฟ

297
00:22:25,719 --> 00:22:27,971
‎ก่อนแปรวิญญาณ ท่านอาจารย์เป็นยังไงหรือ

298
00:22:28,055 --> 00:22:30,474
‎ถึงข้าจะได้ยินข่าวลือ
‎เพราะท่านชื่อเสียงไม่ค่อยดีอยู่

299
00:22:31,266 --> 00:22:32,559
‎แต่ข้าไม่เคยเจอตัวเป็นๆ น่ะ

300
00:22:32,642 --> 00:22:34,936
‎ก็ได้ยินอยู่ว่าท่านแข็งแกร่ง

301
00:22:36,354 --> 00:22:40,734
‎ข้าไม่เพียงแต่แข็งแกร่งเฉยๆ
‎แต่แข็งแกร่งมากเลยต่างหาก

302
00:22:41,401 --> 00:22:43,028
‎อ้อ แข็งแกร่งมากหรือ

303
00:22:43,111 --> 00:22:46,656
‎เจ้าจำเป็นต้องผ่านหลายด่าน
‎เพื่อเป็นจอมเวทที่ยอดเยี่ยม

304
00:22:48,742 --> 00:22:51,328
‎ขั้นแรกคือจิบซู
‎ความสามารถในการรวบรวมพลังน้ำในร่างกาย

305
00:22:57,167 --> 00:23:00,170
‎ต่อมาคือรยูซู ความสามารถในการรวบรวมพลัง
‎จากการไหลของน้ำ

306
00:23:01,755 --> 00:23:03,715
‎และต่อมาคือ
‎การควบคุมพลังที่อยู่ในบรรยากาศ

307
00:23:06,093 --> 00:23:07,219
‎ชีซู

308
00:23:07,928 --> 00:23:11,389
‎ข้าเป็นจอมเวทที่สามารถใช้พลังชีซูได้

309
00:23:11,473 --> 00:23:14,142
‎ในอาณาจักรแดโฮ
‎มีจอมเวทไม่กี่คนที่ใช้พลังชีซูได้นี่

310
00:23:14,726 --> 00:23:17,938
‎โอ้ ท่านอาจารย์เป็นจอมเวท
‎ที่เก่งกาจมากจริงๆ สินะเนี่ย

311
00:23:18,688 --> 00:23:19,731
‎ใช่แล้ว

312
00:23:20,524 --> 00:23:22,776
‎ข้าเคลื่อนไหวได้อย่างไร้เสียงเหมือนเงา

313
00:23:23,485 --> 00:23:27,447
‎และไม่ว่าข้าจะไปที่ใด
‎หัวของศัตรูก็จะร่วงหล่นสู่พื้นเหมือนดอกไม้

314
00:23:28,156 --> 00:23:29,699
‎ข้าคือมือสังหารเงา

315
00:23:30,951 --> 00:23:32,536
‎นักซูเอง

316
00:23:45,423 --> 00:23:47,425
‎ข้าสามารถเดินบนน้ำราวกับบินเหนือน้ำได้

317
00:23:48,385 --> 00:23:50,720
‎และทุกที่ที่ข้าผ่านไป จะมีสายลมพัด

318
00:24:08,321 --> 00:24:11,867
‎แล้วรอบตัวข้าก็จะมีฝนตกยังไงล่ะ

319
00:24:15,745 --> 00:24:19,457
‎ข้าคือนักซู จอมเวทที่เก่งกาจที่สุด

320
00:24:20,041 --> 00:24:23,044
‎ผู้ที่สามารถสร้างหิมะและฝนขึ้นมาได้…

321
00:24:27,090 --> 00:24:28,425
‎เป็นอะไรหรือเปล่า

322
00:24:30,594 --> 00:24:32,053
‎ข้าแค่วิ่งเยอะไปหน่อย

323
00:24:32,888 --> 00:24:35,932
‎หอบจนเหมือนปอดจะระเบิดเลย

324
00:24:40,812 --> 00:24:41,730
‎ทำไม เป็นอะไร

325
00:24:41,813 --> 00:24:43,899
‎ตะคริว ตะคริวกิน

326
00:24:43,982 --> 00:24:44,941
‎ตะคริวกินหรือ

327
00:24:45,025 --> 00:24:48,236
‎บ้าเอ๊ย ขาก็สั้น ตัวก็บอบบาง
‎ไม่มีเรี่ยวแรงแล้วยังทนความหนาวไม่ได้อีก

328
00:24:49,029 --> 00:24:50,864
‎ไอ้ร่างกายไร้ประโยชน์นี่

329
00:24:52,908 --> 00:24:56,745
‎ระวังหน่อยสิ
‎ตอนนี้ท่านอาจารย์ไม่ใช่นักซู มือสังหารเงา

330
00:24:56,828 --> 00:24:58,872
‎แต่เป็นมูด็อก นางรับใช้ของตระกูลจางนะ

331
00:24:58,955 --> 00:25:02,083
‎ถ้าวิ่งและกระโดดไปทั่วแบบเมื่อสักครู่ละก็

332
00:25:02,751 --> 00:25:03,752
‎เดี๋ยวก็เจ็บตัวเอาหรอก

333
00:25:05,128 --> 00:25:06,671
‎ข้าเวทนาตัวเองซะเหลือเกิน

334
00:25:10,634 --> 00:25:12,761
‎อย่าเวทนาตัวเองไปเลย ท่านยังมีลูกศิษย์คนนี้นะ

335
00:25:12,844 --> 00:25:15,805
‎ตอนนี้ประตูพลังของข้าก็ถูกเปิดแล้ว
‎มาเริ่มฝึกฝนกันเลยเถอะ

336
00:25:15,889 --> 00:25:18,141
‎แต่ก่อนอื่นอากาศหนาว
‎ใส่รองเท้ากันก่อนเถอะนะ

337
00:25:33,281 --> 00:25:34,658
‎อะไรเนี่ย

338
00:25:35,242 --> 00:25:36,534
‎เจ้าไม่มีความว่องไวเลยสินะ

339
00:25:37,911 --> 00:25:38,745
‎เก็บขึ้นมา

340
00:25:42,165 --> 00:25:43,291
‎จะทำอะไรงั้นหรือ

341
00:25:44,292 --> 00:25:47,712
‎ข้าขอดูความสามารถของลูกศิษย์
‎เพื่อลบล้างความน่าเวทนาของตัวเองหน่อยเถอะ

342
00:25:47,796 --> 00:25:48,964
‎หือ

343
00:26:02,352 --> 00:26:03,645
‎ตีข้าทำไมเนี่ย

344
00:26:03,728 --> 00:26:05,730
‎เจ้าไม่มีพื้นฐานวิชาดาบเลยสินะ

345
00:26:06,231 --> 00:26:07,315
‎ครั้งนี้ขอดูทักษะการต่อสู้หน่อย

346
00:26:23,665 --> 00:26:24,666
‎เจ้านี่นะ…

347
00:26:25,250 --> 00:26:26,293
‎โอ๊ย เจ็บ

348
00:26:38,805 --> 00:26:40,348
‎ศิลปะการต่อสู้ก็ไม่ได้เรื่อง

349
00:26:42,058 --> 00:26:44,561
‎ฝีมือแย่กว่าที่ข้าคิดไว้อีกนะเนี่ย

350
00:26:44,644 --> 00:26:47,480
‎มันเป็นเพราะข้าไม่เคยเรียนมาก่อนต่างหาก

351
00:26:51,651 --> 00:26:53,611
‎เจ้าเคยผ่านการฝึกฝนกับอาจารย์ 12 คนนี่

352
00:26:54,237 --> 00:26:56,698
‎ถึงเจ้าจะไม่ได้เรียนเวทมนตร์
‎เพราะประตูพลังถูกปิด

353
00:26:56,781 --> 00:27:00,160
‎แต่ถ้าเจ้าพยายาม
‎อย่างน้อยก็น่าจะเชี่ยวชาญศิลปะป้องกันตัวนะ

354
00:27:00,243 --> 00:27:02,412
‎สภาพแวดล้อมที่นั่น
‎ไม่มีแรงบันดาลใจให้พยายามเลยน่ะ

355
00:27:02,495 --> 00:27:03,496
‎อย่างที่เจ้ารู้

356
00:27:03,580 --> 00:27:05,832
‎ร่างกายของข้าจะไม่ขยับ
‎ถ้าข้าไม่มีแรงบันดาลใจ

357
00:27:06,666 --> 00:27:07,834
‎เพราะเจ้าขี้เกียจไงล่ะ

358
00:27:08,335 --> 00:27:12,088
‎ข้าเห็นมาตลอดว่า
‎นายน้อยใช้ชีวิตโดยไม่ขยับตัวแม้แต่นิด

359
00:27:12,172 --> 00:27:14,299
‎ข้าฝึกฝนด้วยสมองของข้านะ ลองถามดูสิ หือ

360
00:27:14,382 --> 00:27:16,009
‎ข้ารู้ทุกอย่างเลย ข้ารู้ตัวตนของเจ้าได้ยังไงล่ะ

361
00:27:16,092 --> 00:27:18,595
‎เพราะเห็นศิลปะป้องกันตัวทันซูไง
‎ความรู้ข้าเต็มหัวเลยล่ะ

362
00:27:19,095 --> 00:27:20,347
‎มีดีแต่ปากจริงๆ

363
00:27:20,430 --> 00:27:21,931
‎ตอนนี้ประตูพลังข้าถูกเปิดแล้วด้วยเหอะ

364
00:27:24,768 --> 00:27:26,644
‎เห็นไหม เห็นหรือเปล่า

365
00:27:26,728 --> 00:27:28,355
‎ข้าเป็นคนหัวไวแบบนี้แหละ

366
00:27:28,438 --> 00:27:31,316
‎พลังจิบซู ข้าจะรีบทำให้ได้เลย
‎ของแค่นี้เองจะใช้เวลาเท่าไรเชียว

367
00:27:31,399 --> 00:27:33,526
‎ข้าที่เป็นคนเรียนรู้เร็วก็ใช้เวลาถึงห้าปี

368
00:27:33,610 --> 00:27:35,403
‎คนที่หัวช้าบางคนก็ใช้เวลาถึง 20 ปี

369
00:27:35,487 --> 00:27:36,613
‎ส่วนเจ้า…

370
00:27:38,156 --> 00:27:40,116
‎บางทีเจ้าอาจจะทำได้ไวก็ได้

371
00:27:40,784 --> 00:27:42,160
‎เพราะเจ้าเป็นลูกชายของจางกัง

372
00:27:43,203 --> 00:27:45,121
‎ทำไมต้องพูดชื่อนั้นออกมาด้วย

373
00:27:45,205 --> 00:27:48,708
‎อัจฉริยะที่ฝึกฝนพลังจิบซูได้สำเร็จ
‎ภายในหนึ่งปี ก็คือจางกังแห่งซงริม

374
00:27:48,792 --> 00:27:50,085
‎ถ้าเจ้าสามารถทำมันได้

375
00:27:50,168 --> 00:27:52,754
‎ก็อาจจะลบข่าวลือว่าไม่ใช่ลูกชายของเขาได้นะ

376
00:27:52,837 --> 00:27:54,964
‎แต่ก็นะ ข้าก็ไม่รู้ว่าเจ้าจะทำได้หรือเปล่า

377
00:27:55,465 --> 00:27:57,634
‎เขาทำได้ภายในหนึ่งปี
‎ข้าก็จะทำให้ได้ภายในครึ่งปี

378
00:27:57,717 --> 00:27:59,594
‎ไม่สิ ครึ่งของครึ่งปี สามเดือน

379
00:28:00,178 --> 00:28:01,012
‎อวดดีซะไม่มี

380
00:28:01,096 --> 00:28:04,015
‎เป็นแรงใจของข้าต่างหาก อย่าพูดให้ใจฝ่อ

381
00:28:07,936 --> 00:28:10,188
‎แม่บ้านคิมสั่งให้กวาดลานข้างหน้านี้ทั้งหมด

382
00:28:10,688 --> 00:28:12,190
‎ตอนนี้ร่างกายเจ้าก็ฟื้นตัวมากแล้ว

383
00:28:12,273 --> 00:28:15,193
‎แล้วยังมีแรงใจดีอีก ช่วยข้าหน่อย

384
00:28:18,154 --> 00:28:19,030
‎เดี๋ยวเถอะ

385
00:28:20,824 --> 00:28:22,117
‎มูด็อก

386
00:28:22,200 --> 00:28:26,579
‎พอดีนายน้อยแสนขี้เกียจคนนี้
‎จะไม่ขยับตัว ถ้าไม่มีแรงบันดาลใจน่ะ

387
00:28:28,456 --> 00:28:29,582
‎ตั้งใจทำงานนะ

388
00:28:30,834 --> 00:28:31,918
‎เจ้าหมอนั่น…

389
00:28:32,001 --> 00:28:34,087
‎- เดี๋ยวเหอะ…
‎- โอ๊ย หนาว อากาศเย็นจริงๆ

390
00:28:34,170 --> 00:28:36,506
‎ไอ้คนไร้ประโยชน์
‎ขี้เกียจตัวเป็นขน แถมยังอวดดี

391
00:28:36,589 --> 00:28:39,801
‎อากาศเย็นจริงๆ หนาวมาก

392
00:28:44,139 --> 00:28:49,060
‎ท่านหมอฮอยอม
‎ได้จ่ายยาต้มสมุนไพรให้นายน้อยอุกเจ้าค่ะ

393
00:28:49,602 --> 00:28:51,312
‎สงสัยเพราะประตูพลังของเขาถูกเปิดแล้ว

394
00:28:51,396 --> 00:28:55,066
‎ทำให้ยาออกฤทธิ์เร็วมากๆ เลยเจ้าค่ะ

395
00:28:56,192 --> 00:29:00,405
‎ดูเหมือนแม่บ้านคิมจะมีความสุขมากเลยนะขอรับ

396
00:29:01,948 --> 00:29:05,285
‎ท่านไม่พอใจที่ประตูพลังของนายน้อยถูกเปิด
‎ขนาดนั้นเลยหรือเจ้าคะ

397
00:29:07,120 --> 00:29:10,248
‎ท่านไม่ได้ทำอะไรเลย จนกระทั่งความตาย
‎มารออยู่ตรงหน้านายน้อยใช่ไหม

398
00:29:11,332 --> 00:29:15,128
‎หากไม่ได้ท่านหมอฮอยอมที่ตัดสินใจในตอนท้าย
‎นายน้อยอุกก็คงตายไปแล้วเจ้าค่ะ

399
00:29:15,211 --> 00:29:19,048
‎แต่ถึงยังไงเขาก็ควรมองหาวิธีช่วยอื่น
‎ที่ไม่ใช่การเปิดประตูพลัง

400
00:29:19,132 --> 00:29:20,383
‎เย็นชาเหลือเกินนะเจ้าคะ

401
00:29:21,176 --> 00:29:24,053
‎ที่ท่านรักษาระยะห่างจากนายน้อยขนาดนี้

402
00:29:24,137 --> 00:29:25,138
‎เป็นเพราะ…

403
00:29:26,222 --> 00:29:27,474
‎ข่าวลือนั่นหรือเจ้าคะ

404
00:29:33,438 --> 00:29:35,398
‎ข่าวลือหรือขอรับ

405
00:29:35,482 --> 00:29:36,733
‎ไม่ต้องทำเป็นไม่รู้หรอกเจ้าค่ะ

406
00:29:37,525 --> 00:29:39,527
‎ท่านก็ทราบดีนี่เจ้าคะ

407
00:29:39,611 --> 00:29:42,906
‎ว่าคนซุบซิบกันไปทั่วว่า
‎พ่อแท้ๆ ของนายน้อยคือท่านผู้นำแห่งซงริม

408
00:29:44,365 --> 00:29:46,951
‎ท่านพูดถึงข่าวลือที่เป็นไปไม่ได้แบบนั้น

409
00:29:48,745 --> 00:29:50,789
‎ออกมาได้ยังไงกัน

410
00:29:51,706 --> 00:29:53,500
‎ก็ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้นี่เจ้าคะ

411
00:29:53,583 --> 00:29:56,711
‎พูดกันตามตรง ก่อนที่นายหญิงโดฮวาจะออกเรือน

412
00:29:56,795 --> 00:29:59,631
‎ท่านก็หลงรักนางมากนี่เจ้าคะ

413
00:30:00,215 --> 00:30:03,927
‎ทั้งแต่งกลอนให้แล้วยังมอบของขวัญให้อีก

414
00:30:04,010 --> 00:30:05,178
‎ข้าเห็นทุกอย่างนะ

415
00:30:05,929 --> 00:30:09,224
‎ทุกคนต่างก็พูดกันว่าที่ท่านไม่แต่งงาน
‎ก็เพราะยังลืมนางไม่ได้

416
00:30:10,099 --> 00:30:11,559
‎แล้วแม่บ้านคิมล่ะ

417
00:30:12,227 --> 00:30:14,938
‎ท่านยังลืมเจ้าจางกังไม่ได้

418
00:30:15,522 --> 00:30:19,234
‎จึงยังไม่แต่งงานจนถึงป่านนี้
‎และอาศัยอยู่ที่บ้านเขาอยู่หรือขอรับ

419
00:30:19,859 --> 00:30:20,693
‎ว่าไงนะเจ้าคะ

420
00:30:20,777 --> 00:30:24,739
‎ท่านนั่นแหละ
‎ข้ารู้ดีว่าท่านเคยชอบจางกังขนาดไหน

421
00:30:26,074 --> 00:30:28,117
‎พอจางกังบอกว่าชอบกินวุ้นลูกโอ๊ก

422
00:30:28,201 --> 00:30:29,953
‎ท่านก็ปีนขึ้นไปภูเขานู้น ภูเขานี้
‎ราวกับกระรอก

423
00:30:30,036 --> 00:30:31,955
‎- กระรอก
‎- กระรอก…

424
00:30:32,038 --> 00:30:34,415
‎เที่ยวปีนขึ้นภูเขาไปเก็บลูกโอ๊ก
‎ข้าเห็นทั้งหมดนะ

425
00:30:38,545 --> 00:30:39,546
‎แล้วยังไง

426
00:30:40,588 --> 00:30:44,843
‎การที่ข้าเที่ยวปีนเขาไปเก็บลูกโอ๊ก
‎มันดูน่าขันสำหรับท่านมากหรือเจ้าคะ

427
00:30:47,136 --> 00:30:48,304
‎ใช่แล้ว

428
00:30:48,930 --> 00:30:51,432
‎ข้าเที่ยวปีนขึ้นเขาไปเก็บลูกโอ๊กเจ้าค่ะ

429
00:30:52,016 --> 00:30:55,854
‎เพราะข้าไม่มีวิธีแสดงความรู้สึกของข้า
‎นอกจากการกวนวุ้นแล้วไงเจ้าคะ

430
00:30:56,729 --> 00:30:59,065
‎ใช่แล้วเจ้าค่ะ เชิญหัวเราะเยาะข้าเลย

431
00:31:06,406 --> 00:31:07,490
‎ข้าไม่ได้หัวเราะเยาะ

432
00:31:09,450 --> 00:31:11,619
‎ภาพของท่านที่กวนวุ้นลูกโอ๊ก

433
00:31:13,538 --> 00:31:14,831
‎ทำให้ข้ารู้สึกเศร้า

434
00:31:17,375 --> 00:31:19,085
‎ความรู้สึกเหงา

435
00:31:19,711 --> 00:31:22,797
‎ที่ไม่สามารถทำอะไรได้
‎นอกจากการกวนวุ้นลูกโอ๊ก

436
00:31:23,548 --> 00:31:24,799
‎ข้าก็ทราบดี

437
00:31:27,176 --> 00:31:28,303
‎พวกเราน่ะ

438
00:31:28,970 --> 00:31:31,556
‎ถึงคนอื่นจะเข้าใจผิดและพูดถึงพวกเราอย่างไร

439
00:31:32,223 --> 00:31:35,643
‎พวกเราก็อย่าทำแบบนั้นกันเลย

440
00:31:38,229 --> 00:31:41,566
‎ความรักและความหลงใหล
‎ที่เราเคยมีสมัยหนุ่มสาว

441
00:31:42,817 --> 00:31:45,403
‎หลงเหลือบาดแผลไว้กับพวกเราเพียงไหน

442
00:31:46,988 --> 00:31:48,907
‎พวกเราก็เห็นบาดแผลของกันและกันอยู่นี่

443
00:31:53,870 --> 00:31:57,290
‎ข้าโมโหเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นกับนายน้อยอุก

444
00:31:58,166 --> 00:32:00,251
‎จึงได้พูดพล่อยๆ กับท่านผู้นำไปเจ้าค่ะ

445
00:32:00,335 --> 00:32:01,628
‎โปรดอภัยให้ข้าด้วย

446
00:32:03,087 --> 00:32:05,924
‎ข้าก็เป็นห่วงอุกมากเหมือนกันขอรับ

447
00:32:06,007 --> 00:32:09,677
‎ข้าแค่กลัวว่าการเปิดประตูพลังให้เขา

448
00:32:10,678 --> 00:32:14,307
‎จะเป็นเหมือนการทำลายเกราะกำบัง
‎ที่ปกป้องเขาให้ปลอดภัย

449
00:32:14,390 --> 00:32:16,476
‎ข้าจึงไม่สบายใจขอรับ

450
00:32:17,560 --> 00:32:19,979
‎ในอนาคตข้าอาจต้องทำลายความตั้งใจของเขา

451
00:32:21,814 --> 00:32:24,442
‎และอาจมีเรื่องให้ข้าต้องขัดขวางเขาก็เป็นได้

452
00:32:26,903 --> 00:32:29,280
‎ท่านอย่าได้โกรธแค้นข้า

453
00:32:31,699 --> 00:32:32,992
‎และคอยเฝ้าดูด้วยนะขอรับ

454
00:32:40,875 --> 00:32:43,586
‎นายน้อย น้ำต้มโสมป่าเจ้าค่ะ

455
00:32:44,170 --> 00:32:45,463
‎ดื่มให้หมดด้วยนะเจ้าคะ

456
00:32:45,546 --> 00:32:46,673
‎"โสมป่า" หรือ

457
00:32:47,298 --> 00:32:49,008
‎เดี๋ยวข้าจะกลับมากิน วางไว้เถอะ

458
00:32:49,092 --> 00:32:50,259
‎นายน้อย

459
00:32:50,843 --> 00:32:52,428
‎จะเอาให้มูด็อกอีกแล้วใช่ไหมเจ้าคะ

460
00:32:53,012 --> 00:32:55,640
‎อากาศมันหนาว
‎ข้าเพียงจะให้นางดื่มอะไรอุ่นๆ เท่านั้น

461
00:32:56,474 --> 00:32:59,018
‎แล้วทำไมเจ้าถึงสั่งให้นาง
‎ไปกวาดลานข้างหน้าตอนหนาวๆ ล่ะ

462
00:33:00,353 --> 00:33:01,396
‎เดี๋ยวนะ

463
00:33:02,313 --> 00:33:04,607
‎นางรับใช้ได้รับการรักษาโดยไม่จ่ายค่าตอบแทน

464
00:33:04,691 --> 00:33:06,609
‎ข้ารู้สึกเกรงใจ
‎จึงสั่งให้นางไปกวาดไงเจ้าคะ

465
00:33:06,693 --> 00:33:09,487
‎แล้วทำไมถึงสั่งมูด็อกล่ะ หือ
‎แม่บ้านคิมเกรงใจก็ไปกวาดแทนสิ

466
00:33:10,655 --> 00:33:13,533
‎ข้าต้องต้มยาให้นายน้อย
‎แล้วต้องเตรียมอาหารให้ด้วย

467
00:33:13,616 --> 00:33:14,742
‎ข้าต้องดูแลนายน้อยสิเจ้าคะ

468
00:33:14,826 --> 00:33:17,286
‎เดี๋ยวมูด็อกจะดูแลข้าเอง
‎แม่บ้านคิมไม่ต้องเป็นห่วงหรอก

469
00:33:20,456 --> 00:33:21,708
‎อ๋อ เจ้าค่ะ

470
00:33:21,791 --> 00:33:24,002
‎ตอนนี้นายน้อยสนใจแค่มูด็อกเท่านั้น

471
00:33:25,503 --> 00:33:27,088
‎งั้นข้าที่ไร้ประโยชน์

472
00:33:27,171 --> 00:33:30,925
‎ก็ออกไปกวาดลานข้างนอก
‎เหมือนมูด็อกก็ได้สินะเจ้าคะ

473
00:33:33,761 --> 00:33:38,391
‎ไม่ใช่แบบนั้นนะ
‎ข้าแค่เห็นว่าแม่บ้านคิมเหนื่อยเพราะข้าต่างหาก

474
00:33:38,474 --> 00:33:41,561
‎เจ้าต้องใช้เวลาต้มน้ำโสมป่านี่นานแค่ไหน

475
00:33:41,644 --> 00:33:43,521
‎ข้าใช้เวลาต้มมันทั้งวันเลยเจ้าค่ะ

476
00:33:43,604 --> 00:33:46,149
‎เพราะงั้นไงล่ะ เจ้าไม่ได้หลับไม่ได้นอนทั้งวัน

477
00:33:46,232 --> 00:33:48,901
‎แล้วข้าจะรู้สึกดีหรือไม่ดีล่ะ

478
00:33:50,111 --> 00:33:51,946
‎- ไม่ดีน่ะสิเจ้าคะ
‎- ใช่ไหมล่ะ

479
00:33:52,030 --> 00:33:55,450
‎แม่บ้านคิมต้องเหนื่อย
‎เพราะช่วงนี้ข้าก่อปัญหาเยอะใช่ไหม

480
00:33:56,826 --> 00:34:00,913
‎ผิวหน้าเจ้ากร้านไปหมดแล้ว
‎ผิวที่เคยเปล่งปลั่งของเจ้า

481
00:34:01,581 --> 00:34:03,708
‎แม่บ้านคิมควรดื่มน้ำโสมป่านี่เองแล้วเนี่ย

482
00:34:03,791 --> 00:34:07,045
‎แล้วทำไมนายน้อย
‎ถึงชอบก่อปัญหาบ่อยๆ ล่ะเจ้าคะ

483
00:34:07,128 --> 00:34:08,963
‎ข้าไม่มีอะไรจะพูดกับท่านผู้นำแล้วเจ้าค่ะ

484
00:34:09,547 --> 00:34:10,965
‎ถ้าเขาจะลงโทษข้า ข้าก็ต้องรับสิ

485
00:34:11,549 --> 00:34:14,886
‎ตอนนี้ประตูพลังของข้าถูกเปิดแล้ว
‎เดี๋ยวข้าก็จะได้เป็นคนของซงริมแล้วนี่

486
00:34:17,638 --> 00:34:21,100
‎นายน้อยมีความสุข
‎ที่ประตูพลังถูกเปิดออกขนาดนั้นเลยหรือเจ้าคะ

487
00:34:21,726 --> 00:34:23,352
‎ใช่ ข้ามีความสุข

488
00:34:24,103 --> 00:34:27,148
‎หากข้าได้เข้าซงริมและเอาชนะยุลกับดังกูได้

489
00:34:27,231 --> 00:34:29,650
‎พวกเขาจะต้องนึกเสียใจแน่ๆ
‎ที่เพิ่งรับข้าเข้ามาในสำนัก

490
00:34:33,654 --> 00:34:35,531
‎โสมนี่ แม่บ้านคิมกินเถอะ

491
00:34:36,282 --> 00:34:38,618
‎แม่บ้านคิม ขอบคุณสำหรับน้ำโสมป่านะ
‎ข้าจะกินอย่างดีเลย

492
00:34:38,701 --> 00:34:39,827
‎- เจ้าค่ะ
‎- อือ

493
00:34:53,841 --> 00:34:56,719
‎เจ้าคือคนรับใช้ที่ชั่วร้ายคนนั้นสินะ

494
00:34:56,803 --> 00:34:58,763
‎เจ้าทำอะไรเนี่ย พวกเราอุตส่าห์รักษาให้เจ้า

495
00:34:58,846 --> 00:35:00,014
‎ถ้าอาการทรุดขึ้นมาจะทำอย่างไร

496
00:35:00,098 --> 00:35:02,809
‎ข้าได้รับการรักษาโดยไม่ต้องจ่ายค่าตอบแทน

497
00:35:02,892 --> 00:35:05,436
‎เลยถูกสั่งให้มาทำงานเล็กๆ ตอบแทนเจ้าค่ะ

498
00:35:05,520 --> 00:35:07,563
‎แม่บ้านคิมเป็นคนมีหลักการจริงๆ

499
00:35:08,064 --> 00:35:11,150
‎กวาดให้สะอาด
‎แล้วไปใส่ปุ๋ยที่สวนสมุนไพรด้วยล่ะ

500
00:35:12,026 --> 00:35:13,027
‎เจ้าค่ะ

501
00:35:14,320 --> 00:35:15,571
‎รอก่อนเถอะ ฮอยอม

502
00:35:15,655 --> 00:35:18,032
‎ตอนนี้ข้าอาจจะกวาดลานหน้าสำนักของเจ้าอยู่

503
00:35:18,116 --> 00:35:19,992
‎แต่สักวันข้าจะกวาดเซจุกวอนให้ราบคาบเลย

504
00:35:23,496 --> 00:35:25,540
‎นี่ เจ้าทำอะไรน่ะ

505
00:35:25,623 --> 00:35:27,250
‎เจ้าจงใจทำแบบนี้ใช่ไหม

506
00:35:27,875 --> 00:35:28,751
‎เปล่านะเจ้าคะ

507
00:35:28,835 --> 00:35:30,711
‎ข้าว่าเจ้าตั้งใจนะ

508
00:35:30,795 --> 00:35:31,963
‎ไม่มีทางหรอกเจ้าค่ะ

509
00:35:36,008 --> 00:35:37,802
‎เจ้าช่างเป็นคนแปลกจริงๆ

510
00:35:38,594 --> 00:35:39,846
‎ใบหูแบบนี้…

511
00:35:39,929 --> 00:35:42,807
‎ข้าว่าข้าเคยเห็นใบหูแบบนี้ที่ไหนสักที่นะ

512
00:35:45,309 --> 00:35:48,813
‎ก่อนหน้านี้เจ้าเคยมารับการรักษากับข้าหรือเปล่า

513
00:35:50,398 --> 00:35:53,484
‎คนอย่างข้าจะเคยมารักษา
‎ที่เซจุกวอนได้อย่างไรล่ะเจ้าคะ

514
00:35:56,320 --> 00:35:59,490
‎ช่างเป็นใบหูที่ดูคุ้นตาซะเหลือเกิน

515
00:36:04,787 --> 00:36:06,414
‎กวาดให้สะอาดด้วย

516
00:36:09,584 --> 00:36:10,918
‎หูข้าแทบหลุด

517
00:36:11,752 --> 00:36:13,296
‎ถึงเจ็บก็ทนไว้นะ

518
00:36:13,379 --> 00:36:16,716
‎ท่านหมอโกรธนายน้อยของเจ้า
‎เลยมาระบายกับเจ้าแทนน่ะ

519
00:36:16,799 --> 00:36:20,928
‎ช่างเถอะเจ้าค่ะ เป็นเรื่องปกติของโลก
‎ที่คนอ่อนแอจะถูกทำร้าย

520
00:36:21,012 --> 00:36:23,055
‎ข้าแค่อยู่เงียบๆ ก็พอแล้วนี่เจ้าคะ

521
00:36:23,139 --> 00:36:25,183
‎ถ้าเจ้าคิดเช่นนั้น
‎ก็อย่าโกรธเคืองท่านหมอเลยนะ

522
00:36:25,266 --> 00:36:27,143
‎ถึงยังไงท่านก็เป็นคนที่มอบกระแสพลังสิบปี

523
00:36:27,226 --> 00:36:29,187
‎ให้นายน้อยของเจ้าเพื่อรักษาเขาเลยนะ

524
00:36:29,937 --> 00:36:31,814
‎กวาดให้เสร็จแล้วไปพักเถิด

525
00:36:35,693 --> 00:36:37,737
‎กระแสพลังสิบปีงั้นหรือ

526
00:36:49,373 --> 00:36:51,000
‎เจ้าน่าจะกวาดลวกๆ แล้วรีบเข้ามาสิ

527
00:36:51,083 --> 00:36:53,211
‎มานี่สิ นี่เป็นโสมป่า…

528
00:36:54,128 --> 00:36:55,213
‎ทำอะไรน่ะ มูด็อก

529
00:36:55,296 --> 00:36:57,006
‎เจ้าเป็นอะไรของเจ้า

530
00:36:57,882 --> 00:36:59,050
‎อยู่นิ่งๆ เถอะน่า

531
00:36:59,926 --> 00:37:01,928
‎ข้าไม่ได้พาเจ้ามาทำเรื่องพรรค์นั้นนะ

532
00:37:02,011 --> 00:37:04,263
‎มูด็อก นี่มันไม่ใช่อาจารย์กับลูกศิษย์แล้วนะ
‎ทำอะไรเนี่ย

533
00:37:06,641 --> 00:37:07,850
‎จริงๆ เลย

534
00:37:12,897 --> 00:37:14,398
‎เจ้ากำลังทำอะไรของเจ้า

535
00:37:14,482 --> 00:37:15,816
‎ข้ากำลังตรวจสอบศูนย์กลางพลังของเจ้า

536
00:37:17,902 --> 00:37:19,028
‎หายใจดีๆ หน่อย

537
00:37:35,962 --> 00:37:37,213
‎มีจริงๆ

538
00:37:38,965 --> 00:37:40,258
‎มีอยู่จริงๆ ด้วย

539
00:37:41,509 --> 00:37:43,010
‎เจ้าเป็นนายน้อยผู้ล้ำค่าจริงๆ

540
00:37:43,678 --> 00:37:44,887
‎โธ่เอ๊ย จริงๆ เลย

541
00:37:45,513 --> 00:37:47,390
‎มีอะไรอยู่ในท้องข้ากัน

542
00:37:47,473 --> 00:37:48,933
‎กระแสพลังที่ยิ่งใหญ่มากๆ

543
00:37:49,600 --> 00:37:51,894
‎ฮอยอมมอบกระแสพลังที่ยิ่งใหญ่ไว้ในท้องของเจ้า

544
00:37:53,854 --> 00:37:55,231
‎กระแสพลังหรือ

545
00:38:03,572 --> 00:38:06,158
‎เหมือนว่าอุกจะฟื้นตัวหายดีแล้ว

546
00:38:06,242 --> 00:38:08,869
‎รีบไปเอากระแสพลังคืนมาเถิดขอรับ

547
00:38:08,953 --> 00:38:12,039
‎ถ้ากระแสพลังไหลไปในทางที่ผิด
‎ก็อาจทำให้เขาขาดสติได้ขอรับ

548
00:38:12,748 --> 00:38:15,584
‎อุกจะใช้พลังนั้นได้อย่างไรกัน

549
00:38:16,460 --> 00:38:18,629
‎ประตูพลังของเขาเพิ่งถูกเปิดเอง

550
00:38:18,713 --> 00:38:21,132
‎แล้วเขาก็ทำอะไรไม่เป็นด้วย

551
00:38:21,215 --> 00:38:22,591
‎เจ้าเป็นห่วงไม่เข้าเรื่องเลย

552
00:38:23,259 --> 00:38:27,722
‎เจ้าเด็กคนนั้นคงไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
‎ว่ามีพลังที่ล้ำค่าอยู่ในตัว

553
00:38:30,683 --> 00:38:32,768
‎มาขโมยกระแสพลังของฮอยอมกัน

554
00:38:34,854 --> 00:38:38,316
‎ศูนย์กลางพลังของเจ้าเต็มไปด้วย
‎พลังที่ฮอยอมมอบให้

555
00:38:39,275 --> 00:38:41,360
‎เจ้าสามารถใช้พลังจิบซูสำเร็จได้ง่ายๆ เลยล่ะ

556
00:38:41,444 --> 00:38:44,196
‎ข้าไม่รู้เลยว่ามีสิ่งที่ล้ำค่าอยู่ในตัวข้า

557
00:38:44,280 --> 00:38:47,575
‎เจ้าได้รับกระแสพลังที่ใช้เวลารวบรวมถึงสิบปี
‎มาโดยไม่มีค่าตอบแทน

558
00:38:47,658 --> 00:38:49,869
‎แถมยังเป็นกระแสพลัง
‎ของฮอยอมผู้เก่งกาจอีกด้วย

559
00:38:50,745 --> 00:38:52,121
‎เจ้าคนดวงดี

560
00:38:52,204 --> 00:38:56,459
‎ข้านึกว่าตาแก่นั่นจะเกลียดข้าซะอีก
‎ไม่นึกเลยว่าเขาจะมอบสิ่งนี้ให้ข้า

561
00:38:56,542 --> 00:38:59,545
‎เขาคงมอบให้เจ้าชั่วคราว
‎เพื่อให้ร่างกายเจ้าฟื้นตัวจากยาพิษ

562
00:38:59,628 --> 00:39:00,880
‎เดี๋ยวเขาก็คงมาเอาคืน

563
00:39:00,963 --> 00:39:04,342
‎ได้ที่ไหนกัน มันมาอยู่ในท้องข้าแล้ว
‎มันก็ต้องเป็นของข้าสิ

564
00:39:04,425 --> 00:39:06,510
‎แม้จะอยู่ในตัวเจ้า
‎แต่ถ้าเจ้าควบคุมพลังนั้นไม่ได้

565
00:39:06,594 --> 00:39:09,472
‎มันก็เป็นของเจ้าโดยสมบูรณ์ไม่ได้
‎เขาสามารถเอาคืนได้ทุกเมื่อ

566
00:39:09,555 --> 00:39:12,183
‎ถ้าจะไม่ให้เขาเอาคืนไป
‎ข้าก็ต้องควบคุมพลังนี้ให้ได้

567
00:39:12,266 --> 00:39:15,269
‎ถ้างั้นข้าก็ต้องหายใจให้เหมาะสมกับพลังนี้น่ะสิ

568
00:39:16,062 --> 00:39:19,106
‎การฝึกฝนกับอาจารย์ทั้ง 12 คน
‎ก็ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้างสินะ

569
00:39:20,191 --> 00:39:21,275
‎ถูกต้องแล้ว

570
00:39:22,568 --> 00:39:25,571
‎พลังจากศูนย์กลางพลังจะควบคุมได้ด้วยลมหายใจ

571
00:39:25,654 --> 00:39:27,865
‎ทว่าจอมเวทแต่ละคนมีวิธีหายใจที่ต่างกันไป

572
00:39:27,948 --> 00:39:31,619
‎เพราะความตื้นลึกของลมหายใจเข้าและออก
‎รวมถึงความสั้นยาวของแต่ละคนต่างกัน

573
00:39:32,745 --> 00:39:36,499
‎นี่เป็นกระแสพลังของฮอยอม
‎งั้นเราก็ต้องควบคุมพลังด้วยวิธีหายใจของฮอยอม

574
00:39:37,416 --> 00:39:39,377
‎ตาแก่นั่นไม่มีทางบอกข้าแน่ๆ

575
00:39:39,460 --> 00:39:42,588
‎เราแค่ลองมั่วๆ ไปดูไหม ยังไงก็แค่หายใจเองนี่

576
00:39:43,339 --> 00:39:46,717
‎ถ้าหากใช้วิธีหายใจอื่น
‎แล้วควบคุมไม่ได้จนขาดสติ

577
00:39:47,468 --> 00:39:51,639
‎เลือดก็จะไหลออกมาจากทุกทวารในร่างของเจ้า
‎แล้วเจ้าก็จะตายได้นะ

578
00:39:51,722 --> 00:39:53,015
‎ลองแบบนั้นดูดีไหมล่ะ

579
00:39:54,225 --> 00:39:55,059
‎ไม่เอา

580
00:39:55,810 --> 00:39:58,270
‎เจ้าน่ะ ชอบยกตัวอย่างสุดขั้วจริงๆ

581
00:39:59,146 --> 00:40:02,316
‎ลองคิดหาวิธีที่ข้ากับพลังนี่
‎จะปลอดภัยทั้งคู่หน่อยสิ ท่านอาจารย์

582
00:40:03,567 --> 00:40:07,988
‎วิธีหายใจพื้นฐานจะถูกสืบทอด
‎มาจากครอบครัวของแต่ละคนตั้งแต่เด็ก

583
00:40:08,072 --> 00:40:09,990
‎ฮอยอมเป็นสมาชิกของตระกูลซอ

584
00:40:10,074 --> 00:40:13,202
‎ถ้าเป็นคนจากตระกูลซอ
‎ก็น่าจะใช้วิธีหายใจเหมือนกันนะ

585
00:40:16,539 --> 00:40:17,706
‎- ซอยุล
‎- ซอยุล

586
00:40:26,298 --> 00:40:28,509
‎ลองไปถามเขาดูสิ พวกเจ้าสนิทกันนี่

587
00:40:28,592 --> 00:40:30,136
‎ยุลเป็นคนระวังตัวมาก

588
00:40:30,719 --> 00:40:34,014
‎ถ้าข้าถาม เขาจะต้องจับไต๋ได้
‎แล้วไปฟ้องท่านหมอฮอแน่ๆ

589
00:40:35,766 --> 00:40:37,184
‎แค่ลมหายใจเข้าออกสิบจังหวะ

590
00:40:37,268 --> 00:40:39,979
‎ไม่สิ แค่เจ็ดจังหวะก็พอ

591
00:40:40,062 --> 00:40:42,898
‎ถ้าแตะศูนย์กลางพลังของเขาดู
‎ก็สามารถรู้ได้เลยนะ

592
00:40:43,691 --> 00:40:45,860
‎เจ้าคงโดนหักข้อมือ
‎ก่อนเขาจะเริ่มหายใจด้วยซ้ำ

593
00:40:46,527 --> 00:40:49,280
‎ก็จริง ซอยุลไม่เหมือนเจ้า

594
00:40:50,614 --> 00:40:51,699
‎ข้าหรือ

595
00:40:52,992 --> 00:40:53,993
‎ข้าทำไม

596
00:40:56,078 --> 00:40:59,457
‎เอ๊ะ อะไรกัน สายตาดูถูกแบบนั้น
‎ตอนนี้ข้าอารมณ์ไม่ดีสุดๆ เลยนะ

597
00:40:59,540 --> 00:41:02,877
‎ยังไงก็เถอะ ข้าไปตรวจสอบซอยุล
‎เหมือนที่เคยทำกับเจ้าคงจะไม่ได้

598
00:41:02,960 --> 00:41:04,420
‎ไม่ๆ มูด็อก

599
00:41:04,503 --> 00:41:06,046
‎มองตาข้าหน่อย

600
00:41:06,130 --> 00:41:09,467
‎เจ้าจะบอกว่าแตะตัวยุลได้ยาก
‎แต่ว่าแตะนายน้อยของเจ้าได้ง่ายๆ งั้นหรือ

601
00:41:09,550 --> 00:41:12,136
‎เด็กน้อยจริงๆ มันใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ไหม

602
00:41:12,720 --> 00:41:13,804
‎"เด็กน้อย" หรือ

603
00:41:15,264 --> 00:41:16,682
‎เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ

604
00:41:16,765 --> 00:41:18,684
‎เจ้าบ้าไปแล้วหรือ ทำอะไรน่ะ

605
00:41:18,767 --> 00:41:19,602
‎ข้าไม่ได้บ้า

606
00:41:19,685 --> 00:41:22,021
‎- ก็ได้ ข้าบ้า ข้าบ้าไปแล้ว
‎- ปล่อยนะ

607
00:41:25,149 --> 00:41:26,358
‎เจ้าสองคนทำอะไรน่ะ

608
00:41:27,443 --> 00:41:28,360
‎อ้าว

609
00:41:30,362 --> 00:41:33,365
‎ทำไมเจ้าถึงกลั่นแกล้งมูด็อกแบบนั้น

610
00:41:33,991 --> 00:41:35,034
‎นางยังป่วยอยู่นะ

611
00:41:35,117 --> 00:41:37,161
‎กลั่นแกล้งอะไร ใครกลั่นแกล้งกัน

612
00:41:38,704 --> 00:41:40,206
‎- หือ
‎- ให้ตายเถอะ

613
00:41:40,289 --> 00:41:41,874
‎ข้าก็คิดอยู่ว่าเจ้าจะดีกับนางได้สักกี่วัน

614
00:41:43,209 --> 00:41:44,793
‎มูด็อก เจ้าเป็นอะไรไหม

615
00:41:46,670 --> 00:41:49,256
‎นายน้อยของเจ้า
‎มีเรื่องให้เจ้าดูแลเยอะเลยใช่ไหม

616
00:41:49,340 --> 00:41:52,551
‎ต้องปรนนิบัติรับใช้เขา
‎แล้วต้องยอมถูกแกล้งตอนเขาเบื่อด้วย

617
00:41:52,635 --> 00:41:54,845
‎เขาบอกว่าน้ำเย็นไป พอข้าเติมน้ำร้อน

618
00:41:54,929 --> 00:41:56,347
‎ก็บอกให้ข้าเติมน้ำเย็นเพิ่ม

619
00:41:56,430 --> 00:41:58,307
‎- นี่…
‎- บ่นว่าอาหารเค็มไป พอเติมน้ำให้

620
00:41:58,390 --> 00:42:00,059
‎ก็บอกว่าจืด ให้ไปเอาเกลือมา

621
00:42:00,142 --> 00:42:02,436
‎- ข้าหรือ
‎- ทั้งไม่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วยังกลับกลอกไปมา

622
00:42:02,520 --> 00:42:04,897
‎ขี้เกียจ แถมยังชอบทำตัวอวดดี

623
00:42:05,773 --> 00:42:07,066
‎แต่ข้าจะทำอย่างไรได้

624
00:42:07,149 --> 00:42:08,442
‎เขาเป็นนายน้อยของข้า

625
00:42:08,526 --> 00:42:10,486
‎ข้าก็ต้องอดทนแล้วรับใช้เขาสิเจ้าคะ

626
00:42:11,153 --> 00:42:13,489
‎มูด็อก นี่เจ้ารู้จักอุกดีแล้วสินะ

627
00:42:13,572 --> 00:42:14,907
‎ข้าขายหน้าจริงๆ

628
00:42:16,075 --> 00:42:20,120
‎ว่าแต่ทั้งคู่มาทำอะไรอยู่ที่นี่
‎ทำไมไม่อยู่ที่เซจุกวอนล่ะ

629
00:42:23,874 --> 00:42:26,502
‎อ๋อ เรากำลังมองยุลอยู่น่ะ

630
00:42:26,585 --> 00:42:27,795
‎เพราะมูด็อกชวนข้ามา

631
00:42:30,214 --> 00:42:31,215
‎ยุลหรือ

632
00:42:32,174 --> 00:42:34,927
‎งั้นก็ไปหาเขาเลยสิ
‎ทำไมมาด้อมๆ มองๆ อยู่ตรงนี้

633
00:42:36,011 --> 00:42:37,137
‎เราแอบมองเขาอยู่น่ะ

634
00:42:37,721 --> 00:42:41,350
‎มูด็อกคิดว่ายุลเข้าถึงยาก
‎เลยไม่กล้าเข้าไปใกล้ๆ เขา

635
00:42:41,433 --> 00:42:42,560
‎ข้าเลยแอบมองเขาเป็นเพื่อนนาง

636
00:42:45,729 --> 00:42:49,149
‎มูด็อก นี่เจ้ามีใจให้ยุลสินะ

637
00:42:49,233 --> 00:42:51,235
‎- ไม่ใช่นะ
‎- แหม ดังกู

638
00:42:51,318 --> 00:42:53,195
‎เจ้ารู้ใจมูด็อกแล้วสินะ

639
00:42:53,279 --> 00:42:55,114
‎น่าอายซะเหลือเกิน

640
00:42:55,197 --> 00:42:58,617
‎- นายน้อย เข้าใจผิดแล้วเจ้าค่ะ
‎- โธ่ ไม่ต้องอายไปหรอก

641
00:42:58,701 --> 00:43:01,620
‎มีหญิงสาวมากมายที่ถูกยุลขโมยหัวใจไป

642
00:43:01,704 --> 00:43:03,372
‎- เจ้าก็เป็นแบบนั้นได้เหมือนกัน
‎- ไม่…

643
00:43:03,455 --> 00:43:05,583
‎ข้าจะช่วยแก้ปัญหาด้านความรักให้มูด็อกเอง

644
00:43:05,666 --> 00:43:07,251
‎อุก เจ้ารีบไปที่ห้องรับรองเถอะ

645
00:43:07,334 --> 00:43:08,544
‎ทำไม

646
00:43:09,128 --> 00:43:10,170
‎ท่านหมอฮอยอมตามหาเจ้าอยู่

647
00:43:10,254 --> 00:43:11,255
‎หมอฮอ…

648
00:43:34,653 --> 00:43:36,905
‎ตายจริง

649
00:43:39,408 --> 00:43:41,118
‎ท่านเรียกหาข้าหรือขอรับ ท่านหมอ

650
00:43:43,245 --> 00:43:44,246
‎ใช่

651
00:43:44,872 --> 00:43:47,374
‎เสียงไอดังกังวานแบบนี้

652
00:43:47,458 --> 00:43:49,209
‎ร่างกายเจ้าคงดีขึ้นมากแล้วสิท่า

653
00:43:49,293 --> 00:43:51,670
‎ข้ายังเวียนศีรษะและคลื่นไส้

654
00:43:52,338 --> 00:43:53,881
‎จริงด้วย แล้วยังหมดสติบ่อยๆ

655
00:43:54,506 --> 00:43:57,009
‎แต่ข้าก็ดีขึ้นมากเพราะท่านเลยขอรับ

656
00:43:57,092 --> 00:43:59,178
‎เมื่อเช้าข้าเห็นเต็มสองตา

657
00:43:59,261 --> 00:44:03,098
‎ว่าเจ้าไปไหนมาไหน
‎อย่างกระปรี้กระเปร่ากับคนรับใช้นะ

658
00:44:03,182 --> 00:44:04,683
‎ช่างแปลกซะเหลือเกิน

659
00:44:05,893 --> 00:44:07,811
‎นี่ มายืนตรงนี้เลย

660
00:44:08,687 --> 00:44:10,314
‎ข้ามีของที่ต้องเอาคืนจากเจ้าอยู่

661
00:44:12,316 --> 00:44:13,150
‎แต่ก่อนหน้านั้น

662
00:44:13,859 --> 00:44:15,778
‎ข้ามีของจะมอบให้ท่านหมอขอรับ

663
00:44:17,613 --> 00:44:18,572
‎ให้ข้าหรือ

664
00:44:19,239 --> 00:44:20,991
‎เมื่อครั้นข้ายังไม่รู้เดียงสา

665
00:44:21,075 --> 00:44:23,327
‎ข้าปล่อยให้ฝูงแพะ
‎เข้าไปในสวนสมุนไพรเซจุกวอน

666
00:44:23,410 --> 00:44:25,162
‎ทำให้ท่านเกลียดข้ามาก ข้าทราบดีขอรับ

667
00:44:25,245 --> 00:44:28,916
‎เจ้าแพะเหล่านั้นกินสมุนไพรจนเกลี้ยง

668
00:44:28,999 --> 00:44:30,918
‎ตอนนี้ก็ยังมีชีวิตอยู่เลย

669
00:44:31,001 --> 00:44:33,295
‎ทั้งที่เป็นแบบนั้น แต่ท่านก็ยังช่วยชีวิตข้า

670
00:44:33,379 --> 00:44:36,298
‎ข้ารู้สึกขอบคุณสำหรับบุญคุณของท่าน
‎ที่ช่วยชีวิตข้าเหลือเกินขอรับ

671
00:44:36,382 --> 00:44:38,550
‎ข้านึกว่าเจ้าเป็นเพียงคนเสเพล

672
00:44:38,634 --> 00:44:41,720
‎แต่เจ้าก็รู้จักขอบคุณคนอื่นเป็นด้วยแฮะ

673
00:44:41,804 --> 00:44:43,847
‎ข้ามีของที่เตรียมมาให้ท่านหมอด้วยขอรับ

674
00:44:44,431 --> 00:44:45,474
‎อือ แม่บ้านคิม

675
00:45:07,663 --> 00:45:11,250
‎เหล้านี้หมักด้วยน้ำแร่จากเกาะภูเขาไฟ
‎ทางทิศใต้ของอาณาจักรแดโฮ

676
00:45:11,333 --> 00:45:14,545
‎เป็นเหล้าดำที่ขึ้นชื่อที่สุด
‎ในอาณาจักรแดโฮเลยเจ้าค่ะ

677
00:45:16,130 --> 00:45:18,340
‎นายน้อยต้องการตอบแทนบุญคุณของท่าน

678
00:45:18,424 --> 00:45:21,885
‎ข้าจึงเตรียมมาให้อย่างยากลำบากเลยเจ้าค่ะ

679
00:45:26,598 --> 00:45:28,183
‎ของหายากเช่นนี้

680
00:45:32,563 --> 00:45:34,398
‎ว่าแต่ให้ข้าแค่ขวดเดียวเองหรือ

681
00:45:48,579 --> 00:45:52,291
‎เจ้าเด็กคนนี้ เจ้ารู้จักตอบแทนบุญคุณ
‎ของคนอื่นเป็นจริงๆ นะเนี่ย

682
00:45:53,625 --> 00:45:56,879
‎แม่บ้านคิมเลี้ยงดูเขามาอย่างดีตามคาดเลย

683
00:45:56,962 --> 00:45:58,422
‎- ดีนะเนี่ย
‎- ขอบพระคุณเจ้าค่ะ

684
00:45:58,964 --> 00:46:00,424
‎เอามาสิๆ เอามาให้ข้าเร็ว

685
00:46:01,133 --> 00:46:02,551
‎ตายจริงๆ

686
00:46:06,221 --> 00:46:08,265
‎สามขวดเลยหรือ

687
00:46:13,687 --> 00:46:14,771
‎ท่านแม่

688
00:46:15,481 --> 00:46:17,733
‎ข้าได้ยินว่าจางอุกเปิดประตูพลังแล้วเจ้าค่ะ

689
00:46:18,567 --> 00:46:22,946
‎ที่ผ่านมาเราช่วยเขาไม่ได้ เพราะมันขัดกับ
‎เจตนารมณ์ของหัวหน้าสำนักชอนบูกวัน

690
00:46:24,072 --> 00:46:27,659
‎แต่ตอนนี้เราก็รับเขา
‎ให้เข้ามาในตระกูลจินได้แล้วนี่เจ้าคะ

691
00:46:27,743 --> 00:46:31,330
‎เจ้าถูกพ่อหนุ่มคนนั้นหลอกใช้
‎แล้วยกเลิกการแต่งงาน

692
00:46:32,247 --> 00:46:33,665
‎แต่ก็ยังมีเยื่อใยกับเขาอยู่อีกหรือ

693
00:46:33,749 --> 00:46:36,627
‎คนที่หลอกใช้ไม่ใช่จางอุก แต่เป็นข้านะเจ้าคะ

694
00:46:37,127 --> 00:46:39,588
‎ข้าจับจุดอ่อนของเขา
‎ที่ประตูพลังของเขาถูกปิดกั้น

695
00:46:39,671 --> 00:46:41,381
‎และตั้งใจให้เขาแต่งงานเข้ามาอยู่ในบ้านเรา

696
00:46:41,465 --> 00:46:43,050
‎พูดให้มันถูกหน่อย

697
00:46:43,133 --> 00:46:46,512
‎เขาบอกเจ้าว่าถ้าเปิดประตูพลังให้เขา
‎ก็จะแต่งงานเข้ามาอยู่ในบ้านเรา

698
00:46:46,595 --> 00:46:47,930
‎จางอุกหลอกล่อเจ้าแบบนั้นต่างหาก

699
00:46:51,225 --> 00:46:53,060
‎ยังไงสุดท้ายก็เป็นแบบนี้อยู่ดี

700
00:46:53,143 --> 00:46:56,271
‎ถ้าตอนนั้นท่านแม่เปิดประตูพลังให้เขา

701
00:46:56,355 --> 00:46:58,440
‎ตระกูลจินก็จะได้ลูกเขย

702
00:46:58,524 --> 00:47:02,653
‎และข้าก็จะได้แต่งงานกับชายหนุ่ม
‎ที่ข้าหมายปอง ดีจะตายไปนี่เจ้าคะ

703
00:47:04,988 --> 00:47:06,114
‎โชยอน

704
00:47:06,990 --> 00:47:09,493
‎ลูกชายคนโตของตระกูลจาง
‎ที่ประตูพลังถูกเปิดแล้ว

705
00:47:09,576 --> 00:47:11,745
‎ไม่มีทางแต่งงานเข้ามาอยู่ในบ้านของเราแล้วล่ะ

706
00:47:13,121 --> 00:47:15,874
‎เจ้าต้องรับหน้าที่แทนบูยอน พี่สาวของเจ้า

707
00:47:16,667 --> 00:47:19,711
‎และกลายเป็นผู้อำนวยการ
‎ที่จะปกป้องสำนักจินโยวอนของตระกูลจิน

708
00:47:21,380 --> 00:47:23,715
‎จงคบหากับชายหนุ่มที่จะช่วยเหลืองานเจ้าได้

709
00:47:25,384 --> 00:47:27,135
‎ถ้าพี่ไม่ตายจากไป

710
00:47:27,928 --> 00:47:30,097
‎ข้าก็สามารถแต่งงานกับชายหนุ่มที่ข้ารักได้

711
00:47:37,104 --> 00:47:38,897
‎ข้าขอโทษเจ้าค่ะ ท่านแม่

712
00:47:40,691 --> 00:47:44,194
‎เจ้าไปตรวจดูว่าไหของควีกูที่แตกไป
‎ติดแน่นดีหรือเปล่าเถิด

713
00:47:45,487 --> 00:47:46,697
‎เจ้าค่ะ

714
00:48:33,619 --> 00:48:37,789
‎เจ้าจางอุกเป็นคนทำควีกูที่ล้ำค่านี้แตก

715
00:48:42,628 --> 00:48:44,796
‎ถ้าข้าขอให้เขาแต่งงานกับข้าเพื่อชดใช้

716
00:48:45,756 --> 00:48:47,174
‎เขาก็คงปฏิเสธใช่ไหม

717
00:48:53,096 --> 00:48:56,892
‎ถ้างั้นห้องของนายน้อยยุล
‎ก็อยู่ด้านในสุดเลยสินะเจ้าคะ

718
00:48:56,975 --> 00:49:00,187
‎อือ ยุลชอบสถานที่ที่เงียบสงบน่ะ

719
00:49:01,897 --> 00:49:03,815
‎แล้วปกติเขาเข้านอนตอนไหนหรือเจ้าคะ

720
00:49:03,899 --> 00:49:05,359
‎ถ้าไม่มีงานอะไร

721
00:49:05,442 --> 00:49:08,654
‎ปกติแล้วยุลก็จะเข้านอนและตื่นเร็วที่สุด

722
00:49:10,030 --> 00:49:11,073
‎เจ้าถามทำไม

723
00:49:11,156 --> 00:49:13,033
‎จะเข้าไปดูยุลตอนเขาหลับหรือ

724
00:49:14,409 --> 00:49:16,495
‎ถึงเจ้าจะชอบเขามากแค่ไหน
‎ก็ทำแบบนั้นไม่ได้นะ

725
00:49:19,539 --> 00:49:20,791
‎แต่ว่า

726
00:49:20,874 --> 00:49:23,794
‎เขาจะทานข้าวตรงเวลา
‎เจ้ารอเจอหน้าเขาที่โรงอาหารเถอะ

727
00:49:25,003 --> 00:49:26,254
‎เจ้าค่ะ

728
00:49:26,338 --> 00:49:29,633
‎แค่เจอหน้าไม่มีประโยชน์หรอก
‎ข้าต้องสัมผัสตัวเขาต่างหาก

729
00:49:47,275 --> 00:49:48,860
‎มูด็อก เจ้าไม่บาดเจ็บใช่ไหม

730
00:49:52,906 --> 00:49:54,074
‎อ้าว ยุล

731
00:49:57,202 --> 00:49:59,746
‎คนนอกห้ามอ่านตำราของจองจินกักนะ

732
00:50:00,539 --> 00:50:02,916
‎โธ่เอ๊ย นางแค่มาช่วยข้าเฉยๆ

733
00:50:02,999 --> 00:50:04,876
‎แล้วนี่ก็เป็นตำราเกี่ยวกับเวทมนตร์ทั้งนั้น

734
00:50:04,960 --> 00:50:06,837
‎มูด็อกอ่านแล้วจะไปเข้าใจอะไรล่ะ

735
00:50:08,714 --> 00:50:09,965
‎เจ้าเคลื่อนไหวว่องไวดีนะ

736
00:50:11,299 --> 00:50:12,884
‎เจ้าใช้ศิลปะการต่อสู้เป็นหรือเปล่า

737
00:50:15,887 --> 00:50:18,640
‎ข้าเรียนเต้นมาจากหอนางโลมน่ะเจ้าค่ะ

738
00:50:21,810 --> 00:50:23,437
‎ข้าก็เลยเคลื่อนไหวได้ปราดเปรียว

739
00:50:27,774 --> 00:50:31,486
‎เจ้ารู้ไหมว่าดงอีอยู่ไหน
‎ข้าจะให้ช่วยงานหน่อย แต่ไม่เห็นนางเลย

740
00:50:33,488 --> 00:50:36,366
‎ถึงดงอีไม่อยู่ แต่ก็มีมูด็อกนี่

741
00:50:36,992 --> 00:50:39,369
‎มูด็อกไปช่วยงานยุลหน่อยสิ

742
00:50:39,453 --> 00:50:40,746
‎ข้าจะช่วยเองเจ้าค่ะ

743
00:50:40,829 --> 00:50:42,831
‎ไม่ ไม่เป็นไร ไม่ต้องหรอก

744
00:50:59,139 --> 00:51:01,224
‎นายน้อย ข้าช่วยทำความสะอาดให้ไหมเจ้าคะ

745
00:51:05,061 --> 00:51:07,939
‎นายน้อยจะทานข้าวใช่ไหมเจ้าคะ
‎จะทานอะไรดีเจ้าคะ

746
00:51:09,608 --> 00:51:12,194
‎นายน้อย เดี๋ยว นาย…

747
00:51:24,748 --> 00:51:28,335
‎ที่นี่เป็นที่พักของเหล่าจอมเวทแห่งจองจินกัก
‎ไม่ต้องตามข้ามาแล้ว

748
00:51:33,757 --> 00:51:37,135
‎เห็นว่าเขาเข้านอนเร็ว จะเข้านอนแล้วงั้นหรือ

749
00:51:50,774 --> 00:51:52,108
‎โรงอาบน้ำหรือ

750
00:52:00,492 --> 00:52:02,744
‎ข้าบอกว่าไม่ต้อง
‎แล้วทำไมเจ้ายังตามข้ามาอีก

751
00:52:05,455 --> 00:52:09,876
‎ข้าตามท่านมา
‎เพราะคิดว่าน่าจะมีเรื่องให้ข้าช่วยบ้างน่ะเจ้าค่ะ

752
00:52:10,919 --> 00:52:11,753
‎เจ้า

753
00:52:13,171 --> 00:52:14,798
‎ต้องการอะไรจากข้างั้นหรือ

754
00:52:19,886 --> 00:52:22,514
‎ข้าต้องสัมผัสตัวเขา นี่เป็นโอกาสแล้ว

755
00:52:23,390 --> 00:52:26,142
‎เจ้าต้องการอะไรกันแน่
‎ถึงขั้นตามเข้ามาในโรงอาบน้ำของผู้ชาย

756
00:53:00,135 --> 00:53:03,346
‎ตอนนี้แหละ แค่ฟังจังหวะ
‎การหายใจเข้าออกหกครั้ง ก็รู้วิธีหายใจได้

757
00:53:06,224 --> 00:53:07,183
‎หนึ่งครั้ง

758
00:53:08,310 --> 00:53:09,144
‎สองครั้ง

759
00:53:12,022 --> 00:53:13,189
‎สามครั้ง

760
00:53:13,899 --> 00:53:15,025
‎สี่ครั้ง

761
00:53:31,207 --> 00:53:32,250
‎เจ้าทำแบบนั้นทำไม

762
00:53:32,834 --> 00:53:35,003
‎อีกแค่นิดเดียวข้าก็รู้แล้วนะ

763
00:53:35,086 --> 00:53:37,172
‎ข้ารู้ที่เจ้ากับอุกมาแอบมองดูข้าเมื่อครู่ด้วย

764
00:53:37,255 --> 00:53:38,715
‎เจ้าตามข้ามาแล้วทำแบบนี้ทำไม

765
00:53:40,091 --> 00:53:42,552
‎ถ้าข้าได้กอดเขาอีกแค่ครั้งเดียว
‎ก็จะรู้ได้เลยนะ

766
00:53:43,595 --> 00:53:44,471
‎ข้าถามว่าทำไม

767
00:53:45,221 --> 00:53:46,723
‎ข้าถวิลหาท่านเจ้าค่ะ

768
00:54:12,624 --> 00:54:13,625
‎เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า

769
00:54:14,709 --> 00:54:16,002
‎ข้าเจ็บเจ้าค่ะ

770
00:54:32,143 --> 00:54:35,814
‎ดูจากที่เจ้าเอามือแตะที่ศูนย์กลางพลัง
‎เจ้าตั้งใจมาสืบดูวิธีหายใจของข้าสินะ

771
00:54:36,564 --> 00:54:38,400
‎ก็บอกว่าข้าถวิลหาท่านไงเจ้าคะ

772
00:54:38,483 --> 00:54:39,943
‎เจ้านี่ช่างโกหกเก่งเหลือเกินนะ

773
00:54:40,819 --> 00:54:42,821
‎เมื่อครู่ก็เป็นศิลปะการต่อสู้
‎ไม่ใช่ท่าเต้นใช่ไหม

774
00:54:43,405 --> 00:54:45,031
‎ข้าใช้ชีวิตมาอย่างลำบาก

775
00:54:45,115 --> 00:54:47,534
‎เลยเรียนไว้นิดหน่อย
‎เพื่อที่จะป้องกันตัวเองเจ้าค่ะ

776
00:54:47,617 --> 00:54:49,202
‎เจ้าทำแบบนี้เพื่ออุกหรือ

777
00:54:51,496 --> 00:54:54,416
‎ดูเหมือนว่าเขาจะพยายาม
‎ควบคุมกระแสพลังในตัว

778
00:54:54,499 --> 00:54:57,419
‎แต่ถึงรู้วิธีหายใจไป อุกก็ไม่สามารถทำได้หรอก

779
00:55:00,839 --> 00:55:03,133
‎อย่าทำเรื่องไร้สาระ
‎รับการรักษาเงียบๆ แล้วกลับไปเสียเถิด

780
00:55:23,069 --> 00:55:24,988
‎เจ้ายังจำข้าได้อยู่สินะ

781
00:55:25,989 --> 00:55:27,115
‎ซอยุล

782
00:56:53,368 --> 00:56:57,122
‎คิดว่าข้าเมินเจ้าเพราะข้าเกลียดเจ้าหรือ หือ

783
00:56:57,205 --> 00:57:00,750
‎โดฮวา แม่ของเจ้าก็เหมือนลูกสาวของข้า

784
00:57:01,334 --> 00:57:03,670
‎ข้าก็เหมือนตาของเจ้านะ

785
00:57:05,964 --> 00:57:07,340
‎เจ้าเด็กเสเพล

786
00:57:09,759 --> 00:57:11,636
‎ขอรับ ท่านตา

787
00:57:14,848 --> 00:57:19,018
‎โดฮวา แม่ของเจ้า เป็นคนจิตใจดีขนาดไหน

788
00:57:20,770 --> 00:57:22,063
‎นางจิตใจดีหรือขอรับ

789
00:57:22,730 --> 00:57:26,234
‎นางจิตใจดีสิ เจ้าต้องรู้เรื่องนั้นเอาไว้นะ

790
00:57:26,317 --> 00:57:29,446
‎ถึงคนอื่นจะไม่รู้ แต่เจ้าก็ต้องรู้เอาไว้

791
00:57:32,949 --> 00:57:34,200
‎เจ้าเด็กน่าสงสาร

792
00:57:37,287 --> 00:57:41,166
‎ความตื้นลึกและความสั้นยาว
‎ของลมหายใจเข้าออก

793
00:57:53,303 --> 00:57:55,346
‎มันเป่าให้มีเสียงยาก เจ้าเป่าเก่งจริงๆ นะ

794
00:57:56,848 --> 00:57:58,766
‎พอดีข้ามีความสามารถเยอะเจ้าค่ะ

795
00:58:00,435 --> 00:58:01,686
‎คืนให้ข้าเถอะ

796
00:58:07,150 --> 00:58:09,194
‎มันดูเป็นของเก่ามาก

797
00:58:09,277 --> 00:58:11,738
‎ทำไมท่านถึงพกสิ่งของเก่าๆ แบบนี้
‎ติดตัวล่ะเจ้าคะ

798
00:58:15,575 --> 00:58:17,243
‎มันเป็นของเพื่อนเก่าข้า

799
00:58:23,374 --> 00:58:26,211
‎ดูจากที่นายน้อยพกสิ่งของของเพื่อนเก่า

800
00:58:27,170 --> 00:58:29,047
‎เขาคนนั้นคงไม่อยู่แล้วสินะเจ้าคะ

801
00:58:33,384 --> 00:58:34,552
‎ใช่แล้ว

802
00:58:35,386 --> 00:58:37,013
‎นั่นเป็นของดูต่างหน้าของเพื่อนคนนั้น

803
00:58:39,807 --> 00:58:41,726
‎มันล้ำค่ากับข้ามาก เพราะงั้นคืนให้ข้าด้วย

804
00:58:43,311 --> 00:58:47,315
‎ข้าจะคืนให้ท่าน
‎แต่แลกกับบอกวิธีหายใจกับข้านะเจ้าคะ

805
00:58:49,901 --> 00:58:52,403
‎ท่านบอกว่าถึงรู้ไปก็ไร้ประโยชน์นี่เจ้าคะ

806
00:58:52,487 --> 00:58:54,697
‎ถึงข้าเก็บมันไว้ก็ไม่มีประโยชน์กับข้าเช่นกัน

807
00:58:55,490 --> 00:58:56,616
‎เพราะงั้นแลกกันนะเจ้าคะ

808
00:59:00,078 --> 00:59:01,871
‎มันไม่มีประโยชน์สำหรับข้า

809
00:59:02,830 --> 00:59:04,374
‎เพราะงั้นข้าก็พังมันได้นะ

810
00:59:21,766 --> 00:59:23,268
‎ข้าอนุญาตแค่สามจังหวะลมหายใจนะ

811
01:00:04,434 --> 01:00:06,477
‎นางหายไปไหนเนี่ย

812
01:00:32,920 --> 01:00:35,173
‎สายตาแบบนั้นคืออะไรน่ะ

813
01:00:35,715 --> 01:00:38,051
‎คนเราจะส่งสายตาแบบนั้นไม่ได้ง่ายๆ เลยนะ

814
01:00:40,595 --> 01:00:41,763
‎เพราะข้าชอบเขา

815
01:00:46,476 --> 01:00:48,061
‎เจ้ากุเรื่องให้เป็นแบบนั้นนี่

816
01:00:48,895 --> 01:00:52,315
‎ข้าไล่ตามเขาไปแล้วบอกว่าหลงรักเขา
‎ก็เลยรู้วิธีหายใจของซอยุลแล้ว

817
01:00:52,398 --> 01:00:53,608
‎อ้อ

818
01:00:54,442 --> 01:00:57,445
‎คนที่อ่อนไหวอย่างมาก
‎บอกว่าจะฆ่าทุกคนที่เข้ามาใกล้

819
01:00:57,528 --> 01:01:00,782
‎แต่กลับบอกชอบใครไปทั่วเพื่อลูกศิษย์
‎ข้าขอบคุณอย่างสุดซึ้งจริงๆ ท่านอาจารย์

820
01:01:01,824 --> 01:01:03,034
‎แล้วเจ้าล่ะ

821
01:01:03,117 --> 01:01:05,787
‎ยังไม่ถูกท่านหมอฮอยอม
‎เอากระแสพลังกลับคืนไปใช่ไหม

822
01:01:05,870 --> 01:01:08,206
‎มันยังปลอดภัยดี
‎แล้วข้าก็รู้วิธีหายใจของเขาแล้วด้วย

823
01:01:08,289 --> 01:01:09,749
‎ท่านลงทุนชอบใครไปเปล่าๆ เลยนะขอรับ

824
01:01:09,832 --> 01:01:12,377
‎เจ้ารู้แล้วจริงๆ หรือ โกหกข้าใช่ไหม

825
01:01:13,002 --> 01:01:14,295
‎เจ้าได้ยินว่าข้ารู้แล้ว

826
01:01:14,379 --> 01:01:16,547
‎เจ้าก็เลยพูดแบบนั้นเพื่อข่มข้าใช่ไหมล่ะ

827
01:01:16,631 --> 01:01:18,675
‎ข้าลองหายใจตามที่สืบมาได้ ก็รู้สึกเหมือน

828
01:01:18,758 --> 01:01:21,052
‎มีอะไรเคลื่อนไหวอยู่ลึกๆ
‎ในศูนย์กลางพลังของข้า

829
01:01:29,227 --> 01:01:30,937
‎กระแสพลังกำลังไหลเวียนในตัวเจ้า

830
01:01:32,355 --> 01:01:33,690
‎ตอนนี้ก็เรียบร้อยแล้ว

831
01:01:36,442 --> 01:01:38,152
‎เมื่อกี้เจ้าอยู่ใกล้ยุลขนาดนี้ใช่ไหม

832
01:01:39,779 --> 01:01:41,864
‎มันอันตรายนะ
‎รอยในดวงตาเจ้ายังมองเห็นอยู่นะ

833
01:01:43,116 --> 01:01:44,867
‎ข้าหยอดยาอยู่ตลอดแล้วนะ

834
01:01:45,827 --> 01:01:48,496
‎ข้าลองมองในกระจกก็ไม่เห็นนะ
‎ยังมองเห็นอยู่หรือ

835
01:01:48,579 --> 01:01:50,123
‎ถ้าจ้องใกล้ขนาดนี้ก็ยังเห็นอยู่

836
01:01:50,206 --> 01:01:52,166
‎ถ้าเจ้าหลงรักยุล
‎เจ้าก็ต้องเข้าใกล้เขาขนาดนี้นี่

837
01:01:52,250 --> 01:01:54,043
‎เจ้าจะหลงรักใครไปเรื่อยไม่ได้นะ

838
01:01:55,795 --> 01:01:57,088
‎ห้ามใครเข้าใกล้เจ้าขนาดนี้ยกเว้นข้า

839
01:01:59,757 --> 01:02:02,343
‎ก็ได้ ข้าจะให้เจ้าเข้าใกล้ขนาดนี้ได้คนเดียว

840
01:02:04,303 --> 01:02:06,139
‎ข้าจะพยายามไม่ให้หลงรักซอยุลดูนะ

841
01:02:07,849 --> 01:02:08,891
‎อะไรกัน

842
01:02:08,975 --> 01:02:11,060
‎ต้องใช้ความพยายาม
‎ไม่ให้หลงรักเขาด้วยหรือ ทำไมล่ะ

843
01:02:11,769 --> 01:02:13,271
‎ก็ซอยุลรูปหล่อนี่นา

844
01:02:13,354 --> 01:02:16,190
‎ถ้าจะไม่หลงรักคนรูปหล่อ
‎ก็ต้องใช้ความพยายามน่ะสิ

845
01:02:16,274 --> 01:02:17,483
‎แล้วกับข้าล่ะ

846
01:02:17,567 --> 01:02:20,737
‎อ้อ มูด็อกกำลังพยายาม
‎เพื่อไม่ให้หลงรักนายน้อยคนนี้อยู่ใช่ไหม

847
01:02:20,820 --> 01:02:21,946
‎ไม่สักนิด

848
01:02:22,947 --> 01:02:24,949
‎ทำไมล่ะ ที่เจ้าพูดมันไม่สมเหตุสมผลกันเลยนะ

849
01:02:25,032 --> 01:02:27,452
‎- บอกมาเถอะว่าเจ้ากำลังพยายามอยู่
‎- เจ้าค่ะ นายน้อย

850
01:02:27,535 --> 01:02:29,287
‎- พูดให้มันจริงจังหน่อย
‎- เจ้าค่ะ

851
01:02:29,370 --> 01:02:31,205
‎- เจ้าจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ หรือ
‎- เจ้าค่ะ

852
01:02:31,289 --> 01:02:32,707
‎นี่ บอกกับข้าสักครั้งนะ

853
01:04:07,552 --> 01:04:08,719
‎องค์รัชทายาท

854
01:04:09,637 --> 01:04:11,889
‎ดูจากที่มองเห็นพลังอยู่ที่ปลายดาบ

855
01:04:11,973 --> 01:04:14,725
‎ตอนนี้องค์รัชทายาทมาถึงด่านสุดท้าย
‎ของพลังรยูซูแล้วพ่ะย่ะค่ะ

856
01:04:17,687 --> 01:04:19,313
‎เป็นเพราะรองหัวหน้าสำนัก

857
01:04:20,398 --> 01:04:21,899
‎สั่งสอนข้าอย่างดีไงล่ะ

858
01:04:21,983 --> 01:04:24,652
‎คนรุ่นราวคราวเดียวกัน
‎ที่อยู่ในระดับเดียวกับพระองค์

859
01:04:24,735 --> 01:04:26,988
‎ก็มีแค่ซอยุลแห่งตระกูลซอเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ

860
01:04:27,822 --> 01:04:31,492
‎พระมเหสีกับนายพลซออิล พ่อของซอยุล
‎เป็นพี่น้องกันนี่พ่ะย่ะค่ะ

861
01:04:31,576 --> 01:04:33,703
‎ตอนเด็กๆ ข้าก็สนิทกับยุลอยู่

862
01:04:33,786 --> 01:04:35,705
‎แต่เริ่มห่างเหินกันตั้งแต่เขาเข้าซงริม

863
01:04:38,124 --> 01:04:41,961
‎ผู้คนต่างก็เรียกซอยุล พัคดังกู
‎จางอุกและจินโชยอน

864
01:04:42,044 --> 01:04:43,796
‎ว่าผู้สูงศักดิ์สี่ฤดูพ่ะย่ะค่ะ

865
01:04:44,881 --> 01:04:46,424
‎พวกเขาอยากเป็นอะไรก็เป็นไปเถอะ

866
01:04:47,133 --> 01:04:48,050
‎ว่าแต่

867
01:04:48,134 --> 01:04:50,845
‎จางอุกใช้เวทมนตร์ไม่ได้
‎แล้วทำไมเขาถึงอยู่ในกลุ่มนั้นด้วยล่ะ

868
01:04:51,804 --> 01:04:53,389
‎ตอนนี้เขาสามารถใช้ได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ

869
01:04:54,098 --> 01:04:55,516
‎ประตูพลังของเขาถูกเปิดแล้ว

870
01:04:56,309 --> 01:04:57,977
‎ประตูพลังของจางอุกถูกเปิดแล้วหรือ

871
01:05:01,272 --> 01:05:03,274
‎ถึงประตูพลังมาเปิดเอาตอนนี้
‎แล้วเขาจะทำอะไรได้

872
01:05:03,357 --> 01:05:05,776
‎ยังไงเขาก็เป็นลูกชายหัวหน้าจางกัง
‎แห่งสำนักชอนบูกวัน

873
01:05:07,278 --> 01:05:08,362
‎เมื่อไม่นานมานี้

874
01:05:08,446 --> 01:05:11,157
‎เขาก็มาขอดาบของนักซูกับกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ

875
01:05:13,326 --> 01:05:14,160
‎แล้วยังไง

876
01:05:17,204 --> 01:05:19,206
‎ท่านกลัวว่าข้าจะดึงมันออกมาหรือขอรับ

877
01:05:19,290 --> 01:05:20,583
‎แล้วท่านได้ให้เขาไปไหม

878
01:05:20,666 --> 01:05:23,127
‎ฝ่าบาทรับสั่งให้เก็บรักษาไว้ที่ชอนบูกวันนี่

879
01:05:23,210 --> 01:05:26,631
‎ตำแหน่งหัวหน้าสำนัก
‎ยังเป็นของตระกูลจางอยู่พ่ะย่ะค่ะ

880
01:05:27,298 --> 01:05:28,549
‎กระหม่อมจำเป็นต้องให้เขาไป

881
01:05:30,885 --> 01:05:32,511
‎เขาช่างไร้มารยาทจริงๆ

882
01:05:32,595 --> 01:05:34,472
‎เขาคงดูแคลนกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ

883
01:05:35,306 --> 01:05:37,558
‎เพราะกระหม่อมเป็นแค่ลูกศิษย์ของพ่อเขา

884
01:05:37,642 --> 01:05:41,020
‎และพูดกันตามตรง
‎กระหม่อมไม่ใช่ลูกศิษย์อย่างเป็นทางการด้วย

885
01:05:42,271 --> 01:05:45,149
‎เขาแค่รับกระหม่อมที่ถูกไล่ออกมาจากตระกูลจิน

886
01:05:46,067 --> 01:05:48,069
‎และไม่มีที่ไปมาเป็นบ่าวรับใช้เท่านั้น

887
01:05:48,861 --> 01:05:51,197
‎ท่านเป็นถึงอาจารย์
‎ขององค์รัชทายาทแห่งประเทศนี้นะ

888
01:05:51,280 --> 01:05:53,032
‎เขากล้าดีมาดูแคลนท่านได้ยังไง

889
01:05:53,115 --> 01:05:54,992
‎นั่นก็เปรียบเหมือนเขาดูหมิ่นข้าเช่นกัน

890
01:05:55,076 --> 01:05:57,203
‎กระหม่อมต้องขอประทานอภัย

891
01:05:58,162 --> 01:06:01,290
‎ที่กระหม่อม จินมู
‎เป็นอาจารย์ที่มียศถาต่ำต้อยพ่ะย่ะค่ะ

892
01:06:06,045 --> 01:06:07,296
‎สักวันหนึ่ง

893
01:06:08,172 --> 01:06:10,508
‎ข้าคงต้องเล่นงานจางอุกให้ราบคาบซะแล้ว

894
01:06:31,153 --> 01:06:33,698
‎นี่เป็นดาบของหัวหน้าสำนักจางกัง
‎พ่อของจางอุกสินะขอรับ

895
01:06:35,199 --> 01:06:36,283
‎ข้า…

896
01:06:37,368 --> 01:06:39,745
‎เคยบอกเขาว่าถ้าดึงดาบของพ่อได้

897
01:06:40,496 --> 01:06:42,123
‎ก็จะยอมรับเขาใช่ไหม

898
01:06:42,206 --> 01:06:44,792
‎ตอนนี้ประตูพลังของเขาถูกเปิดแล้ว
‎เขาคงจะทำได้แล้วขอรับ

899
01:06:45,376 --> 01:06:48,546
‎ท่านจะรับจางอุก
‎มาเป็นจอมเวทของซงริมหรือขอรับ

900
01:06:50,965 --> 01:06:53,634
‎ไปเรียกอุกมาหน่อย

901
01:07:02,977 --> 01:07:06,230
‎เจ้าบอกว่าพ่อของเด็กคนนี้คือใครนะ

902
01:07:07,023 --> 01:07:08,441
‎กษัตริย์ที่สวรรคตไป

903
01:07:09,817 --> 01:07:11,694
‎เด็กคนนี้เป็นโอรสของกษัตริย์

904
01:07:14,030 --> 01:07:15,656
‎เจ้ากำลังบอกว่าเขา

905
01:07:16,574 --> 01:07:19,201
‎เป็นโอรสของกษัตริย์ที่สวรรคตไปเมื่อปีก่อนหรือ

906
01:07:19,785 --> 01:07:21,120
‎กษัตริย์องค์ก่อน

907
01:07:21,787 --> 01:07:24,623
‎ประชวรหนักจนไม่สามารถขยับพระวรกายได้

908
01:07:24,707 --> 01:07:25,875
‎แล้วจะเป็นลูกชายเขาได้ยังไง

909
01:07:25,958 --> 01:07:27,543
‎วันที่เด็กคนนี้เกิดมา

910
01:07:28,502 --> 01:07:31,130
‎ดวงดาวซึ่งเป็นสัญลักษณ์
‎ของโชคชะตากษัตริย์ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า

911
01:07:32,757 --> 01:07:35,634
‎พระอนุชาของกษัตริย์องค์ก่อน
‎ได้ขึ้นครองราชย์แล้ว

912
01:07:36,343 --> 01:07:38,471
‎และพระองค์ก็มีองค์รัชทายาทด้วย

913
01:07:38,554 --> 01:07:41,682
‎หากเชื้อพระวงศ์รู้ว่า
‎มีเด็กที่มีโชคชะตาของกษัตริย์เกิดขึ้นมา

914
01:07:42,558 --> 01:07:44,393
‎เขาก็จะเป็นได้เพียง

915
01:07:45,519 --> 01:07:46,812
‎กบฏของราชวงศ์เท่านั้น

916
01:07:51,942 --> 01:07:54,403
‎ตัวตนของเขาจะทำให้เกิดความโกลาหล

917
01:07:55,404 --> 01:07:58,032
‎ต้องให้เขาเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีใครสนใจ

918
01:08:00,034 --> 01:08:02,536
‎สู้กับใครไม่ได้ทั้งนั้น

919
01:08:08,292 --> 01:08:10,002
‎ข้าก่อเรื่องวุ่นวายขึ้นในซงริม

920
01:08:10,669 --> 01:08:13,255
‎และทำให้ท่านตกใจ
‎ข้าสำนึกผิดและขออภัยอย่างมากขอรับ

921
01:08:15,841 --> 01:08:17,885
‎ซงริมเป็นผู้ตัดสินใจ

922
01:08:18,552 --> 01:08:20,304
‎เปิดประตูพลังของเจ้าเอง

923
01:08:21,013 --> 01:08:22,681
‎เพราะงั้นข้าจะไม่ถามหาความผิดจากเจ้า

924
01:08:24,225 --> 01:08:26,185
‎ข้าจางอุก บุตรชายคนโตแห่งตระกูลจาง

925
01:08:26,268 --> 01:08:28,062
‎สามารถฝึกฝนวิชาได้แล้ว

926
01:08:28,896 --> 01:08:31,273
‎หากท่านรับข้าเข้าสู่ซงริม
‎ข้าจะตั้งใจฝึกฝนขอรับ

927
01:08:32,525 --> 01:08:34,652
‎เพื่อแสดงความภักดีของข้า
‎ที่จะเป็นคนของซงริม

928
01:08:34,735 --> 01:08:37,696
‎ข้าจะนำดาบของนักซูที่ได้รับมาจาก
‎รองหัวหน้าจินมูแห่งสำนักชอนบูกวัน

929
01:08:38,405 --> 01:08:40,157
‎มาเก็บรักษาไว้ที่ห้องดาบของซงริมขอรับ

930
01:08:42,910 --> 01:08:44,286
‎ไม่จำเป็นหรอก

931
01:08:47,706 --> 01:08:52,461
‎ดาบที่ตระกูลจางต้องเก็บรักษา
‎ตระกูลจางก็เก็บรักษามันให้ดีเถิด

932
01:08:59,218 --> 01:09:02,429
‎เอาดาบของจางกัง พ่อของเจ้า
‎ที่ฝากไว้ที่นี่กลับไปด้วย

933
01:09:03,889 --> 01:09:07,977
‎ตั้งแต่บัดนี้ ข้าขอสั่งห้ามจางอุกเข้ามาในซงริม

934
01:09:14,024 --> 01:09:15,609
‎ที่ข้าอนุญาตให้เจ้า

935
01:09:16,152 --> 01:09:18,737
‎เข้าออกได้ตามใจชอบ
‎เพราะเจ้าเป็นลูกชายของสหายเก่าแก่

936
01:09:19,780 --> 01:09:24,702
‎แต่เจ้าไม่มีคุณสมบัติ
‎ที่จะเข้าออกซงริมในฐานะจอมเวท

937
01:09:26,078 --> 01:09:27,746
‎ตั้งแต่บัดนี้ไป

938
01:09:27,830 --> 01:09:31,625
‎ข้าไม่อนุญาตให้จางอุกอ่านตำราของซงริม
‎แม้แต่บรรทัดเดียว

939
01:09:34,670 --> 01:09:38,883
‎คืนป้ายหินแกะสลักที่ข้ามอบให้เจ้า
‎เพื่อเข้าออกที่นี่ได้ตามอำเภอใจมาด้วย

940
01:09:43,971 --> 01:09:45,222
‎มันไม่อยู่แล้วขอรับ

941
01:09:46,015 --> 01:09:46,849
‎ว่าไงนะ

942
01:09:48,809 --> 01:09:50,144
‎ข้าทำมันหายขอรับ

943
01:09:52,855 --> 01:09:54,023
‎ป้ายหินแกะสลัก

944
01:09:54,106 --> 01:09:56,609
‎คนที่ทำป้ายหินแกะสลักหาย

945
01:09:57,568 --> 01:09:59,278
‎จะต้องถูกทำโทษอย่างไรหรือ

946
01:10:00,529 --> 01:10:02,531
‎เฆี่ยน 100 ครั้งขอรับ

947
01:10:02,615 --> 01:10:05,201
‎ลงโทษจางอุกที่ทำป้ายหินแกะสลักหาย

948
01:10:05,284 --> 01:10:07,328
‎ด้วยการเฆี่ยน 100 ครั้งซะ

949
01:10:43,864 --> 01:10:46,325
‎กระแสพลังของท่านหมอฮอยอมอยู่ในตัวเขา
‎เขาจะทนไหวแน่นอน

950
01:10:46,909 --> 01:10:49,745
‎ถ้าเจ้าออกหน้าตอนนี้ อุกจะยิ่งลำบากนะ

951
01:11:34,290 --> 01:11:36,375
‎จางอุกจงออกไปจากซงริม

952
01:11:36,458 --> 01:11:38,460
‎และห้ามเยี่ยมกรายเข้ามายังที่แห่งนี้อีก

953
01:11:43,340 --> 01:11:44,383
‎ออกไปซะ

954
01:11:46,385 --> 01:11:47,678
‎ไม่

955
01:11:47,761 --> 01:11:48,804
‎ไม่ได้

956
01:11:49,638 --> 01:11:50,848
‎ข้าไปแบบนี้ไม่ได้ขอรับ

957
01:11:52,516 --> 01:11:54,601
‎ข้าเพิ่งโดนเฆี่ยนไป 99 ครั้งเองขอรับ

958
01:11:56,562 --> 01:11:57,980
‎ยังเหลืออีกหนึ่งครั้ง

959
01:12:00,524 --> 01:12:02,026
‎ครั้งสุดท้ายนี้

960
01:12:03,694 --> 01:12:05,112
‎ท่านลงมือเองเถิดขอรับ

961
01:12:21,879 --> 01:12:24,048
‎ข้าทำไปก็เพื่อช่วยเด็กคนนี้

962
01:12:24,631 --> 01:12:28,385
‎เด็กคนนี้จะรอด ถ้าปิดประตูพลัง
‎แล้วให้เขาใช้ชีวิตในฐานะลูกของข้า

963
01:12:28,469 --> 01:12:31,597
‎แต่ถ้าเขาพยายามตามหา
‎โชคชะตาของตัวเองซึ่งไม่ใช่ลูกชายของข้า

964
01:12:33,807 --> 01:12:35,934
‎เขาจะอยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้

965
01:12:52,659 --> 01:12:55,704
‎อุก เจ้ายอมแพ้ไปแบบนั้น

966
01:12:56,997 --> 01:12:58,957
‎แล้วใช้ชีวิตอยู่เงียบๆ เถิด

967
01:13:01,043 --> 01:13:02,669
‎แบบนั้นเจ้าจึงจะมีชีวิตรอด

968
01:13:32,950 --> 01:13:34,201
‎มูด็อก

969
01:13:36,370 --> 01:13:37,871
‎เอาดาบไปด้วย

970
01:14:10,946 --> 01:14:11,780
‎ไปกันเถอะ

971
01:15:07,711 --> 01:15:10,088
‎ข้าอยากดึงดาบเล่มนี้ได้อย่างภาคภูมิใจ

972
01:15:10,172 --> 01:15:11,965
‎- เป็นแค่การอวดดีของข้าหรือเปล่านะ
‎- แรงใจต่างหาก

973
01:15:12,049 --> 01:15:13,050
‎อย่าได้ใจฝ่อไป

974
01:15:13,133 --> 01:15:15,260
‎ในที่นี้มีดาบที่เจ้าไม่สามารถดึงได้อยู่อีกหนึ่งเล่ม

975
01:15:15,344 --> 01:15:18,096
‎นั่นเป็นดาบของพ่อนายน้อยจางอุกเพคะ

976
01:15:18,180 --> 01:15:20,432
‎ข้าต้องเอามันไปให้ได้นะ

977
01:15:20,516 --> 01:15:22,434
‎คนที่ชนะการประลองจะเป็นผู้ได้ครอบครองมัน

978
01:15:22,518 --> 01:15:25,562
‎การประลองกับองค์รัชทายาท
‎อาจเป็นเพียงความอวดดีของกระหม่อม

979
01:15:25,646 --> 01:15:29,066
‎แต่ก็มีคนที่มองว่านี่เป็นแรงใจอยู่
‎เพราะฉะนั้นกระหม่อมจะลองดูพ่ะย่ะค่ะ

980
01:15:30,108 --> 01:15:32,819
‎พลังของลูกศิษย์ข้า
‎ยังไม่ถึงขั้นที่จะต่อกรกับเจ้าได้

981
01:15:33,779 --> 01:15:35,489
‎อุกตกอยู่ในอันตรายร่วมกับเจ้าอีกแล้วสินะ

982
01:15:36,240 --> 01:15:38,659
‎แล้วเขาคงจะได้รับสิ่งที่ต้องการอีกเจ้าค่ะ

983
01:15:40,744 --> 01:15:45,749
‎คำบรรยายโดย: พรนัชชา ทรัพย์ธานารัตน