1
00:00:06,256 --> 00:00:08,466
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:39,497 --> 00:00:43,043
‎นายน้อยของเราเข้าไปฝึกฝนในซงริมแล้ว
‎ห้องนี้จะว่างสักพัก

3
00:00:43,126 --> 00:00:45,920
‎จัดเก็บหนังสือและเสื้อผ้าของเขาด้วย

4
00:00:46,004 --> 00:00:47,130
‎- ขอรับ
‎- ขอรับ

5
00:00:49,758 --> 00:00:54,012
‎เขาเคยออกเดินทางไปฝึกฝนถึง 12 ครั้ง
‎แล้วก็โดนไล่กลับมาทั้ง 12 ครั้ง

6
00:00:54,596 --> 00:00:57,056
‎ครั้งนี้อาจจะกลับมาอีกก็ได้
‎ปล่อยทิ้งไว้สักสองสามวันเถิดขอรับ

7
00:00:57,891 --> 00:00:59,142
‎ครั้งนี้จะต่างออกไป

8
00:00:59,893 --> 00:01:02,854
‎นายน้อยของเราเปลี่ยนไปแล้ว

9
00:01:04,147 --> 00:01:06,357
‎และอีกไม่นานห้องนี้
‎ก็อาจจะกลายเป็นห้องหอก็ได้

10
00:01:07,067 --> 00:01:08,610
‎ข้าถึงได้สั่งให้เก็บกวาดล่วงหน้า

11
00:01:09,277 --> 00:01:11,446
‎นายน้อยจะหมั้นหมายกับใครอีกแล้วหรือขอรับ

12
00:01:12,363 --> 00:01:15,700
‎ถ้าครั้งนี้งานแต่งล่มอีก
‎เขาก็จะแต่งงานยากเลยนะ

13
00:01:16,284 --> 00:01:17,869
‎ครั้งนี้ต่างออกไปนะ

14
00:01:17,952 --> 00:01:22,832
‎เพราะมีคุณหนูคนหนึ่ง
‎ที่นายน้อยของเรารู้สึกหวงแหนอยู่

15
00:01:24,375 --> 00:01:25,460
‎ใช่ไหมล่ะ มูด็อก

16
00:01:27,087 --> 00:01:29,756
‎ไข่นกที่นายน้อยพูดถึงน่ะ

17
00:01:30,757 --> 00:01:34,803
‎ไม่ว่าจะคิดยังไง
‎ก็ต้องเป็นคุณหนูที่ข้าเจอที่ซงริมแน่ๆ

18
00:01:35,595 --> 00:01:38,264
‎การที่เขาบอกว่า
‎นางเป็นไข่นกที่อยู่บนยอดต้นไม้สูง

19
00:01:38,348 --> 00:01:40,892
‎นางก็น่าจะเป็นคนที่สง่างาม

20
00:01:41,476 --> 00:01:43,269
‎ซึ่งทำให้เขาอยากปกป้อง

21
00:01:43,353 --> 00:01:46,064
‎เป็นหญิงสาวที่เหมือนนกกระยาง อะไรแบบนั้นนี่

22
00:01:46,147 --> 00:01:47,190
‎เหมือนอย่างข้า

23
00:01:47,273 --> 00:01:48,566
‎ไม่ทราบสิเจ้าคะ

24
00:01:49,317 --> 00:01:54,030
‎บางทีไข่นกที่นายน้อยโอบกอดไว้
‎อาจไม่ใช่นกกระยางที่สง่างาม

25
00:01:54,114 --> 00:01:56,199
‎แต่เป็นนกอินทรีที่ดุร้ายก็ได้นะเจ้าคะ

26
00:01:56,783 --> 00:01:57,867
‎งั้นหรือ

27
00:01:58,660 --> 00:02:00,245
‎ถ้าเป็นนกอินทรีดุร้ายก็น่ากลัวสิ

28
00:02:01,079 --> 00:02:03,456
‎ถ้านางเป็นเหมือนนกหัวขวาน
‎หรือนกกาเหว่าก็น่าปวดหัว

29
00:02:03,540 --> 00:02:05,125
‎ท่านไม่ต้องกังวลหรอกเจ้าค่ะ

30
00:02:05,708 --> 00:02:08,711
‎เมื่อฟักออกมาจากไข่แล้ว
‎นางก็คงโบยบินไปไกลแสนไกลเอง

31
00:02:10,296 --> 00:02:13,383
‎นางจะโบยบินไปได้ง่ายๆ หรือ
‎ทั้งที่มีใจให้เขาเนี่ยนะ

32
00:02:14,676 --> 00:02:19,347
‎ถ้าพวกเขาโอบกอดกันอยู่
‎คงไม่ใช่นายน้อยที่มีใจฝ่ายเดียวหรอก

33
00:02:20,181 --> 00:02:22,392
‎ไข่นกนั่นก็คงมีใจให้เขาเช่นกัน

34
00:02:25,228 --> 00:02:27,397
‎ข้าอยากให้เป็นคุณหนูยุนอ๊กจริงๆ

35
00:02:28,273 --> 00:02:29,816
‎นางดูคล้ายนายหญิงโดฮวามากด้วย

36
00:02:32,652 --> 00:02:33,987
‎- นี่ พ่อบ้านอี
‎- ขอรับ

37
00:02:34,070 --> 00:02:36,281
‎อย่าแตะต้องหนังสือนั่นนะ
‎มันเป็นหนังสือของท่านใต้เท้าจางกัง

38
00:02:37,699 --> 00:02:39,117
‎เอาล่ะ เร่งมือหน่อย

39
00:02:43,079 --> 00:02:45,165
‎สิ่งที่ข้ากับจางอุกแบ่งปันซึ่งกันและกัน

40
00:02:46,416 --> 00:02:48,543
‎คือการดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอด

41
00:02:51,921 --> 00:02:54,465
‎และความปรารถนาแรงกล้า
‎ที่ต้องการค้นพบตัวเอง

42
00:03:04,100 --> 00:03:06,019
‎และเมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้ว

43
00:03:07,395 --> 00:03:10,023
‎เราก็ได้ให้คำมั่นสัญญา
‎ว่าจะหันหลังให้กันโดยไม่อาลัยอาวรณ์

44
00:03:12,817 --> 00:03:15,069
‎แม้ความรู้สึกหวงแหนที่แม่บ้านคิมพูดถึง

45
00:03:17,530 --> 00:03:19,741
‎จะแทรกซึมอยู่ที่ไหนสักแห่ง

46
00:03:20,825 --> 00:03:25,496
‎แต่มันก็เป็นเพียงเปลือกไข่ที่ข้าต้องสลัดทิ้ง
‎เมื่อฟักตัวออกจากไข่แล้ว

47
00:03:47,644 --> 00:03:50,939
‎เจ้าท่องจำทั้งหมดนี่
‎และคัดลงกระดาษเสร็จแล้วงั้นหรือ

48
00:03:51,022 --> 00:03:54,817
‎ขอรับ ท่านลองเทียบดูทีละตัวอักษรได้เลย
‎ข้ามั่นใจว่าไม่ผิดแม้แต่ตัวเดียวขอรับ

49
00:03:57,737 --> 00:03:58,905
‎เดี๋ยวนะ อันนี้…

50
00:03:58,988 --> 00:04:01,241
‎อย่างเร็วที่สุด
‎ก็น่าจะใช้เวลาเกินหนึ่งเดือนเลยนะ

51
00:04:01,324 --> 00:04:05,036
‎ข้าผ่านการฝึกฝนกับอาจารย์มาแล้ว 12 ท่าน
‎และได้อ่านตำราเบื้องต้นเล่มเดิมถึง 12 หน

52
00:04:05,620 --> 00:04:06,746
‎แค่นี้

53
00:04:06,829 --> 00:04:09,207
‎ก็เหมือนเป็นการปอกกล้วยเข้าปากเลยล่ะขอรับ

54
00:04:09,290 --> 00:04:12,710
‎เพราะงี้นี่เอง มิน่าล่ะ
‎เขาถึงได้ทำตามกฎระเบียบโดยไม่อิดออด

55
00:04:12,794 --> 00:04:14,337
‎ก็เพราะเขามีสิ่งที่มั่นใจสินะ

56
00:04:14,420 --> 00:04:17,715
‎ตอนนี้ข้าสามารถเข้าออกได้อย่างอิสระแล้ว
‎ข้าขอกลับบ้านหน่อยนะขอรับ

57
00:04:18,299 --> 00:04:19,509
‎เจ้ายังออกไปไม่ได้

58
00:04:27,475 --> 00:04:29,060
‎ทำไมข้าถึงออกไปไม่ได้ล่ะขอรับ

59
00:04:29,143 --> 00:04:32,272
‎ในเมื่อข้าอบรมความรู้พื้นฐานเสร็จแล้ว
‎ตามกฎ ข้าก็ออกไปข้างนอกได้นี่

60
00:04:32,355 --> 00:04:34,524
‎ที่ข้าให้เจ้าอ่านตำรานี้

61
00:04:34,607 --> 00:04:36,651
‎ไม่ใช่เพื่อให้เจ้าใช้สมองจดจำเฉยๆ

62
00:04:36,734 --> 00:04:38,653
‎แต่ให้เจ้าสลักไว้ในหัวใจ

63
00:04:39,487 --> 00:04:41,781
‎แต่เพราะเจ้าฉลาดแกมโกงพอที่จะหลอกเราได้

64
00:04:41,864 --> 00:04:45,159
‎ข้าจึงไม่เชื่อว่าเจ้าศึกษา
‎จนจบหลักสูตรการอบรมนี้แล้ว

65
00:04:46,744 --> 00:04:48,162
‎กฎระเบียบของซงริม

66
00:04:48,871 --> 00:04:51,749
‎เปลี่ยนแปลงตามใจท่านผู้นำได้ง่ายๆ
‎เหมือนปอกกล้วยเข้าปากหรือขอรับ

67
00:04:53,209 --> 00:04:54,043
‎ใช่แล้ว

68
00:04:54,752 --> 00:04:56,671
‎เจ้าลองปอกกล้วยเข้าปากดูอีกลูกแล้วกัน

69
00:04:57,255 --> 00:04:59,507
‎ถ้าเจ้าอ่านตำราเล่มนี้อีกเล่มได้

70
00:05:01,092 --> 00:05:04,137
‎ข้าจะอนุญาตให้เจ้าเข้าออกซงริมได้อย่างอิสระ

71
00:05:07,682 --> 00:05:08,975
‎อย่านะ

72
00:05:16,482 --> 00:05:18,359
‎ถ้าข้าอ่านตำราเล่มนี้อีกเล่ม

73
00:05:19,610 --> 00:05:21,070
‎ข้าก็ออกไปข้างนอกได้ใช่ไหมขอรับ

74
00:05:21,154 --> 00:05:22,238
‎ใช่แล้ว

75
00:05:23,072 --> 00:05:25,867
‎เจ้าลองอ่านตำราเล่มนี้

76
00:05:26,617 --> 00:05:29,203
‎อย่างง่ายดายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากดูนะ

77
00:05:30,663 --> 00:05:32,332
‎ทำอย่างไรดีล่ะ

78
00:05:32,415 --> 00:05:34,751
‎มูด็อกคงไม่ได้เจออุกสักพักเลย

79
00:05:48,389 --> 00:05:50,058
‎อะไรเนี่ย มันเป็นตำราเปล่านี่นา

80
00:05:52,477 --> 00:05:56,522
‎ไม่ใช่ตำราเปล่าหรอก ข้างในนั้นมีตัวหนังสืออยู่

81
00:05:57,774 --> 00:05:58,775
‎ไม่มีนี่ขอรับ

82
00:05:58,858 --> 00:06:00,359
‎ท่านเห็นอะไรบ้างไหมล่ะขอรับ

83
00:06:01,736 --> 00:06:03,196
‎เจ้ามองไม่เห็นเองมากกว่า

84
00:06:04,113 --> 00:06:06,657
‎นี่คือตำราแห่งหัวใจ
‎ของท่านอาจารย์ซอกยอง

85
00:06:06,741 --> 00:06:09,243
‎ที่จะต้องใช้พลังทั้งหมดจดจ่อ
‎จึงจะสามารถอ่านได้

86
00:06:12,955 --> 00:06:13,915
‎อ้อ

87
00:06:14,874 --> 00:06:17,710
‎ก็คือจริงๆ แล้วมันมองเห็นงั้นหรือ

88
00:06:17,794 --> 00:06:20,505
‎แต่มีแค่ตัวข้าที่มองไม่เห็นเองน่ะหรือ

89
00:06:25,593 --> 00:06:27,595
‎พัคดังกู จางอุกสหายของเจ้า

90
00:06:27,678 --> 00:06:29,430
‎คงไม่รู้ว่าตำราแห่งหัวใจคืออะไรสินะ

91
00:06:29,514 --> 00:06:33,059
‎เขายังไม่เคยฝึกฝนอย่างเป็นทางการเลย
‎ก็แน่อยู่แล้วที่เขาจะไม่รู้

92
00:06:33,142 --> 00:06:35,019
‎เห็นว่าเขาจะออกจากสำนักฝึกฝนไม่ได้

93
00:06:35,103 --> 00:06:36,562
‎จนกว่าจะอ่านตำราแห่งหัวใจได้

94
00:06:37,271 --> 00:06:38,439
‎ทำอย่างไรดีล่ะ

95
00:06:38,523 --> 00:06:40,399
‎งั้นเขาคงถูกขังอยู่ในนั้นครึ่งปีเลยน่ะสิ

96
00:06:41,442 --> 00:06:43,861
‎นี่ ความสามารถอย่างจางอุก
‎จะอ่านตำรานั้นได้ภายในครึ่งปีได้ยังไง

97
00:06:43,945 --> 00:06:47,406
‎เขาอาจจะโชคดีใช้พลังรยูซูได้โดยบังเอิญ
‎แต่เขาก็ยังไม่เคยฝึกฝนดีๆ เลย

98
00:06:48,324 --> 00:06:50,743
‎ข้าว่าคงใช้เวลามากกว่าหนึ่งปีเลยล่ะ

99
00:06:59,836 --> 00:07:02,463
‎พวกเจ้าไม่เคยได้รับตำราแห่งหัวใจมาก่อน
‎แล้วรู้ได้อย่างไร

100
00:07:02,547 --> 00:07:05,424
‎แต่ข้าก็รู้ว่ามันต้องผ่านการฝึกฝน
‎ระดับหนึ่งก่อนจึงจะอ่านได้

101
00:07:05,508 --> 00:07:08,010
‎งั้นก็รู้ไว้ด้วยว่า
‎ความสามารถของพวกเจ้ายังต่ำกว่าอุก

102
00:07:08,761 --> 00:07:10,429
‎เพราะอุกได้รับตำรานั้นมาอ่านแล้ว

103
00:07:11,264 --> 00:07:12,640
‎ทั้งที่พวกเจ้ายังไม่เคยไงล่ะ

104
00:07:17,770 --> 00:07:20,523
‎ใช่แล้ว พวกเจ้าไม่ควรพูดออกมาพล่อยๆ
‎โดยไม่รู้อะไรนะ

105
00:07:20,606 --> 00:07:21,691
‎ข้าไปนะ

106
00:07:23,359 --> 00:07:24,527
‎บ้าเอ๊ย

107
00:07:29,574 --> 00:07:32,076
‎ทำไมท่านอาถึงมอบตำราแห่งหัวใจให้อุกอ่านนะ

108
00:07:33,703 --> 00:07:34,954
‎นั่นสิ

109
00:07:35,037 --> 00:07:38,791
‎เขาคงถูกขังและทำอะไรไม่ได้สักอย่าง
‎เพราะตำราเล่มนั้นนะ

110
00:07:45,631 --> 00:07:46,716
‎ข้า

111
00:07:47,633 --> 00:07:49,677
‎ไม่มีความคิดที่จะฝึกฝนให้จางอุกขอรับ

112
00:07:50,303 --> 00:07:53,639
‎ข้าจะจับตาดูเขาให้อยู่ในสายตา

113
00:07:53,723 --> 00:07:56,559
‎เพื่อไม่ให้ออกไปสร้างปัญหาข้างนอกขอรับ

114
00:07:56,642 --> 00:08:01,564
‎เจ้าไม่ได้ยอมรับเขา
‎แต่ตั้งใจจะขังเขาไว้ในซงริมสินะ

115
00:08:03,191 --> 00:08:05,651
‎ในเมื่ออุกได้เข้ามาอยู่ในซงริม
‎ท่ามกลางความวุ่นวาย

116
00:08:06,235 --> 00:08:07,862
‎พ่อของเขาจะต้องมาหาแน่ขอรับ

117
00:08:07,945 --> 00:08:10,031
‎พ่อที่ว่าคือจางกังหรือ

118
00:08:10,114 --> 00:08:13,117
‎เรื่องที่จางกังกังวลที่สุด
‎คือการที่ประตูพลังของลูกชายเขาถูกเปิด

119
00:08:14,660 --> 00:08:17,330
‎และออกมาปรากฏตัวสู่โลกขอรับ

120
00:08:17,914 --> 00:08:19,290
‎ถ้าเขาได้ยินข่าวแล้ว

121
00:08:20,208 --> 00:08:22,084
‎เขาจะต้องกลับมาอย่างแน่นอนขอรับ

122
00:08:22,168 --> 00:08:26,506
‎หากจะกำจัดเจ้าจินมูออกไป
‎ก็ต้องให้หัวหน้าสำนักอย่างจางกังกลับมานั่นแหละ

123
00:08:27,757 --> 00:08:29,675
‎จางกังต้องกลับมา

124
00:08:31,135 --> 00:08:33,304
‎ถึงจะแก้ปัญหาทั้งหมดได้ขอรับ

125
00:08:34,931 --> 00:08:37,016
‎ยังไงก็เถอะ ข้าสงสารอุกจริงๆ

126
00:08:37,850 --> 00:08:39,769
‎เขาอุตส่าห์เข้ามาที่นี่ได้

127
00:08:39,852 --> 00:08:42,104
‎โดยไม่ได้ผ่านการฝึกฝนอะไรสักอย่าง

128
00:08:42,188 --> 00:08:43,564
‎แล้วเขาจะอ่านตำราแห่งหัวใจได้อย่างไร

129
00:08:43,648 --> 00:08:44,899
‎ไม่มีทางเป็นไปได้เลย

130
00:08:53,407 --> 00:08:55,868
‎ท่านเอ็นดูอะไรเขา
‎ถึงได้เอาขนมมาให้เขาแบบนี้หรือเจ้าคะ

131
00:08:56,786 --> 00:08:58,746
‎ข้าได้ยินเรื่องของนายน้อยจางอุกมา

132
00:08:58,829 --> 00:09:01,123
‎เห็นว่าภูมิหลังครอบครัวก็ซับซ้อน
‎ความสามารถก็แย่

133
00:09:01,207 --> 00:09:03,501
‎- แถมนิสัยก็ไม่ดีด้วยเจ้าค่ะ
‎- ไม่ใช่นะ

134
00:09:05,711 --> 00:09:06,879
‎เขาเป็นคนดีนะ

135
00:09:06,963 --> 00:09:09,048
‎เดี๋ยวนะ ท่านดูจากตรงไหนเจ้าคะ

136
00:09:09,131 --> 00:09:10,675
‎เห็นว่าเขาเรื่องมากสุดๆ

137
00:09:10,758 --> 00:09:13,970
‎จึงมีนางรับใช้ชื่อมูด็อกคนเดียว
‎ที่รับมือกับนิสัยอารมณ์ร้อนของเขาได้

138
00:09:16,222 --> 00:09:17,765
‎- มูด็อกหรือ
‎- เจ้าค่ะ

139
00:09:17,848 --> 00:09:20,810
‎เห็นว่านางเป็นนางรับใช้
‎ที่มักตัวติดกับนายน้อยจางอุกเสมอเจ้าค่ะ

140
00:09:25,982 --> 00:09:27,149
‎มูด็อก

141
00:09:27,817 --> 00:09:30,486
‎ข้าได้ยินว่าท่านอยู่ดูแลข้าทั้งคืน

142
00:09:30,570 --> 00:09:33,698
‎ข้าก็คิดว่าท่านเป็นมูด็อกของข้า
‎ต้องขออภัยที่ทำให้ลำบากนะขอรับ

143
00:09:35,241 --> 00:09:37,952
‎เพราะงั้นวันนั้นเขาถึงได้นึกว่าข้าเป็นมูด็อกสินะ

144
00:09:44,083 --> 00:09:45,167
‎สวัสดีเจ้าค่ะ

145
00:09:47,378 --> 00:09:48,796
‎พวกเรามาจากเซจุกวอนเจ้าค่ะ

146
00:09:49,672 --> 00:09:51,090
‎คุณหนู เชิญเจ้าค่ะ

147
00:10:29,086 --> 00:10:31,422
‎เดี๋ยวนะ ไฟมัน…

148
00:10:57,698 --> 00:10:58,699
‎ใช่แล้ว

149
00:10:58,783 --> 00:11:00,409
‎เจ้าลองปอกกล้วยเข้าปากดูอีกลูกแล้วกัน

150
00:11:05,831 --> 00:11:07,083
‎ข้าโดนหลอกเข้าให้แล้ว

151
00:11:07,166 --> 00:11:09,126
‎เขาเอากล้วยอาบยาพิษมาให้นี่หว่า

152
00:11:26,268 --> 00:11:28,104
‎อ้าว เจอกันอีกแล้วนะขอรับ

153
00:11:28,187 --> 00:11:31,941
‎อ้อ เจ้าค่ะ
‎ท่านกำลังจะออกไปไหนงั้นหรือเจ้าคะ

154
00:11:32,024 --> 00:11:34,402
‎อ้อ ขอรับ พอดีข้าต้องออกไปเจอ
‎ใครบางคนข้างนอกหน่อย

155
00:11:35,694 --> 00:11:37,571
‎แล้วทำไมถึงจะออกไปทางนั้นล่ะ

156
00:11:39,865 --> 00:11:41,200
‎เพราะข้ากำลังแอบหนีขอรับ

157
00:11:43,244 --> 00:11:45,996
‎ถ้างั้น ช่วยทำเป็นไม่เห็นด้วยนะขอรับ

158
00:11:49,500 --> 00:11:53,796
‎โธ่เอ๊ย คุณหนูของเรานี่ใจร้อนจริงๆ
‎ทำไมไม่รอข้าเลยเนี่ย

159
00:11:53,879 --> 00:11:56,215
‎นางทิ้งข้าไว้คนเดียวได้ยังไงกัน

160
00:12:00,845 --> 00:12:02,221
‎มายืนทำอะไรตรงนี้เจ้าคะ

161
00:12:03,848 --> 00:12:05,391
‎จางอุกไม่อยู่ในห้องเรียนหรือขอรับ

162
00:12:05,975 --> 00:12:07,560
‎ไม่ใช่เจ้าค่ะ เขาอยู่เจ้าค่ะ

163
00:12:08,185 --> 00:12:09,520
‎งั้นก็ขึ้นไปกันเถิดขอรับ

164
00:12:09,603 --> 00:12:13,315
‎พอดีว่าข้ามีเรื่องที่ต้องคุย
‎กับนายน้อยจางอุกหน่อยเจ้าค่ะ

165
00:12:13,399 --> 00:12:15,109
‎ข้าอยากพูดคุยกับเขาสองต่อสอง

166
00:12:17,611 --> 00:12:20,781
‎อาจจะใช้เวลานานหน่อย เจ้ารอข้างนอกเถอะ

167
00:12:40,634 --> 00:12:43,596
‎นี่ มูด็อก นายน้อยจากซงริมมาหา

168
00:12:43,679 --> 00:12:45,181
‎เขากำลังตามหาเจ้าอยู่

169
00:13:02,865 --> 00:13:04,533
‎นายน้อยยุลมาหาข้าหรือเจ้าคะ

170
00:13:07,119 --> 00:13:08,829
‎เจ้านึกว่าอุกมาหาสินะ

171
00:13:10,789 --> 00:13:12,833
‎เจ้าคงไม่ได้เจอหน้าอุกสักพักใหญ่เลยล่ะ

172
00:13:13,626 --> 00:13:15,544
‎เพราะเขาได้รับการบ้านที่ยากมากๆ

173
00:13:16,295 --> 00:13:17,796
‎เขาคงอดทนฝ่าฟันไปได้เจ้าค่ะ

174
00:13:18,672 --> 00:13:20,758
‎เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้

175
00:13:21,342 --> 00:13:23,844
‎คือการอดทนไม่ให้โดนไล่ออกมา
‎และสั่งสมความสามารถไงเจ้าค่ะ

176
00:13:24,595 --> 00:13:27,598
‎วันนั้นพอเห็นเจ้าจากไปแบบนั้น
‎ข้าก็เป็นห่วงอยู่ แต่ดูเจ้าจะไม่เป็นไรสินะ

177
00:13:28,641 --> 00:13:30,518
‎เจ้าใช้ชีวิตยังไงบ้างหรือ
‎ตอนที่อุกไม่อยู่

178
00:13:31,268 --> 00:13:34,980
‎ข้าเป็นคนรับใช้ของบ้านนี้
‎ก็ทำงานบ้านทั้งวันน่ะสิเจ้าคะ

179
00:13:35,773 --> 00:13:37,983
‎แม่บ้านคิมออกไปข้างนอกเจ้าค่ะ

180
00:13:38,067 --> 00:13:39,568
‎ท่านจะไปรอที่ห้องหนังสือไหมเจ้าคะ

181
00:13:40,152 --> 00:13:41,904
‎ข้าไม่ได้มาหาแม่บ้านคิม แต่มาหาเจ้า

182
00:13:43,906 --> 00:13:44,949
‎ข้าหรือเจ้าคะ

183
00:13:45,658 --> 00:13:48,327
‎นายน้อยยุลมีธุระอะไรกับข้าหรือเจ้าคะ

184
00:13:49,161 --> 00:13:50,204
‎อ้อ

185
00:13:50,829 --> 00:13:52,039
‎ร่มน่ะ

186
00:13:52,957 --> 00:13:56,710
‎ข้ามาเอาร่มที่วันนั้นให้เจ้ายืมไป

187
00:13:58,087 --> 00:13:59,463
‎อ้อ ร่มหรือ

188
00:13:59,547 --> 00:14:02,341
‎มันขาดเพราะลมพัดระหว่างทาง
‎ข้าเลยทิ้งไปแล้วนะ

189
00:14:03,759 --> 00:14:04,718
‎งั้นหรือ

190
00:14:07,054 --> 00:14:08,013
‎งั้นก็ออกไปข้างนอกกัน

191
00:14:08,722 --> 00:14:09,557
‎อะไรนะเจ้าคะ

192
00:14:09,640 --> 00:14:11,225
‎เราต้องไปซื้อร่มใหม่ไง

193
00:14:11,308 --> 00:14:13,936
‎เจ้าต้องซื้อร่มมาคืนข้า

194
00:14:16,564 --> 00:14:19,358
‎(ร่ม)

195
00:14:22,611 --> 00:14:25,447
‎ข้าว่าร่มคันนี้
‎ดูเหมือนร่มที่ท่านให้ข้ายืมนะเจ้าคะ

196
00:14:25,531 --> 00:14:26,907
‎ร่มนี่ทำมาจากกระดาษคุณภาพต่ำ…

197
00:14:28,784 --> 00:14:31,120
‎มันเป็นร่มใช้แล้วทิ้ง
‎ที่ทำจากกระดาษคุณภาพต่ำนะ

198
00:14:31,203 --> 00:14:33,372
‎ร่มของข้าเป็นร่มคุณภาพสูง
‎ที่ทำจากกระดาษหนังแกะและไม้ไผ่

199
00:14:34,957 --> 00:14:36,375
‎อ๋อ คุณภาพสูงหรือ

200
00:14:37,084 --> 00:14:39,378
‎แล้วทำไมถึงเอาร่มคุณภาพสูง
‎ให้นางรับใช้อย่างข้าล่ะ

201
00:14:39,461 --> 00:14:41,380
‎ข้าไม่ได้ให้ แค่ให้ยืมต่างหาก

202
00:14:41,463 --> 00:14:43,632
‎ถ้าเจ้าทำสิ่งของของคนอื่นหาย
‎เจ้าก็ต้องชดใช้สิ

203
00:14:46,343 --> 00:14:48,596
‎แล้วร่มคันนั้น
‎ก็เป็นร่มเพียงคันเดียวของข้าด้วย

204
00:14:48,679 --> 00:14:51,807
‎ท่านเป็นถึงนายน้อยแห่งตระกูลซอ
‎ทำไมมีร่มแค่คันเดียวล่ะเจ้าคะ

205
00:14:51,891 --> 00:14:54,018
‎ข้าไม่ค่อยออกไปไหนเวลาฝนตก

206
00:14:55,227 --> 00:14:59,148
‎ข้าจะรู้สึกเจ็บบริเวณที่เคยบาดเจ็บตอนเด็กๆ
‎ในวันที่ฝนตกน่ะ

207
00:15:00,316 --> 00:15:03,444
‎ขาของท่านที่เคยหักไป
‎ยังรู้สึกเจ็บอยู่อีกหรือเจ้าคะ

208
00:15:07,698 --> 00:15:10,618
‎ข้าได้ยินมาจากนายน้อยดังกูเจ้าค่ะ
‎ว่าท่านเคยขาหัก

209
00:15:12,036 --> 00:15:13,871
‎ข้าเคยได้รับบาดเจ็บที่ดันฮยังกก

210
00:15:13,954 --> 00:15:17,583
‎ท่านเป็นถึงจอมเวทที่ควบคุมพลังได้
‎แต่มีขาที่อ่อนแอเช่นนั้นได้อย่างไร

211
00:15:18,375 --> 00:15:20,794
‎เป็นเพราะตอนนั้นท่านไม่ได้รักษาให้หายดีเจ้าค่ะ

212
00:15:23,213 --> 00:15:24,506
‎เคยมีเพื่อนหนึ่งคน

213
00:15:25,382 --> 00:15:27,676
‎รอข้าอยู่ที่ดันฮยังกก

214
00:15:30,262 --> 00:15:32,473
‎นางช่วยข้าและรักษาให้ข้าด้วย

215
00:15:33,724 --> 00:15:35,976
‎ข้าจากลากับนาง
‎โดยไม่เคยได้ขอบคุณนางดีๆ

216
00:15:37,519 --> 00:15:39,104
‎มันก็เลยไม่หายดีล่ะมั้ง

217
00:15:52,618 --> 00:15:54,620
‎- ข้าชอบอันนี้
‎- อะไรนะเจ้าคะ

218
00:15:54,703 --> 00:15:56,789
‎ข้าเอาอันนี้แล้วกัน เจ้าไปจ่ายเงินเถอะ

219
00:15:58,916 --> 00:16:00,167
‎เจ้าค่ะ

220
00:16:04,964 --> 00:16:06,507
‎- เราเอาร่มคันนี้เจ้าค่ะ
‎- ขอรับ

221
00:16:06,590 --> 00:16:09,051
‎ลงบัญชีของบ้านท่านใต้เท้าจางกังด้วยนะเจ้าคะ

222
00:16:09,635 --> 00:16:12,513
‎ทำไมถึงลงบัญชีบ้านอุกล่ะ
‎มูด็อก เจ้าต้องจ่ายให้ข้านะ

223
00:16:13,138 --> 00:16:15,557
‎ข้าเป็นเพียงคนรับใช้ จะมีเงินที่ไหนเจ้าคะ

224
00:16:15,641 --> 00:16:16,892
‎ทำไมเจ้าจะไม่มีเงินล่ะ

225
00:16:17,393 --> 00:16:19,019
‎เจ้าใช้เงินที่แอบซุกไว้ไปเที่ยวเล่น

226
00:16:19,103 --> 00:16:21,397
‎แล้วยังซื้อชุดสวยๆ ใส่อีก
‎ข้าเห็นเต็มสองตาเลยนะ

227
00:16:21,480 --> 00:16:22,856
‎โธ่เอ๊ย นั่นมัน…

228
00:16:27,736 --> 00:16:30,572
‎- เท่าไรเจ้าคะ
‎- ท่านตาถึงจริงๆ

229
00:16:30,656 --> 00:16:33,117
‎ท่านเลือกร่มที่แพงที่สุดในร้านเราเลยนะขอรับ

230
00:16:38,455 --> 00:16:39,540
‎โธ่เอ๊ย

231
00:16:45,045 --> 00:16:46,255
‎มูด็อกไม่อยู่งั้นหรือ

232
00:16:47,423 --> 00:16:50,300
‎นางออกไปที่ไหนเอาตอนนี้เนี่ย

233
00:16:50,384 --> 00:16:52,886
‎นายน้อย ท่านถูกไล่ออกมาอีกแล้วหรือขอรับ

234
00:16:53,470 --> 00:16:55,973
‎ไม่ใช่นะ ข้าแค่แวบออกมาเดี๋ยวเดียว

235
00:16:56,056 --> 00:16:57,891
‎เดี๋ยวข้าก็จะกลับไปแล้ว

236
00:16:57,975 --> 00:16:58,809
‎อ้อ

237
00:16:58,892 --> 00:17:00,728
‎เดี๋ยวมูด็อกก็คงกลับมาแล้วขอรับ

238
00:17:01,311 --> 00:17:03,772
‎ให้ข้าเตรียมน้ำให้แช่รอนางไหมขอรับ

239
00:17:04,481 --> 00:17:05,399
‎เอางั้นดีไหม

240
00:17:05,482 --> 00:17:07,901
‎นานๆ ทีขอแช่น้ำในอ่างน้ำที่บ้านหน่อยดีไหม

241
00:17:07,985 --> 00:17:10,154
‎- งั้นข้าจะไปเตรียมให้นะขอรับ
‎- อือๆ

242
00:17:26,086 --> 00:17:27,379
‎เดี๋ยวนะ

243
00:17:28,589 --> 00:17:30,799
‎ขนมยักกวาที่บ้านเราหวานอร่อยขนาดนี้เลยหรือ

244
00:17:33,010 --> 00:17:35,387
‎ทำไมที่ซงริมถึงไม่มีขนมเลยเนี่ย

245
00:17:35,971 --> 00:17:38,098
‎เมื่อก่อนท่านผู้นำก็ชอบของหวานมากนะ

246
00:17:55,282 --> 00:17:59,203
‎งั้นเราสองคนจะเลิกกันที่นี่ในวันนี้หรือขอรับ

247
00:18:00,120 --> 00:18:01,538
‎เจ้าค่ะ

248
00:18:02,122 --> 00:18:05,167
‎อีกเดี๋ยวสามพี่น้องปากสว่าง
‎จะเรียนวิชาปลูกไม้ดอกเสร็จ

249
00:18:05,250 --> 00:18:06,460
‎และผ่านมาข้างหน้านี้เจ้าค่ะ

250
00:18:07,044 --> 00:18:09,338
‎ถ้าเราจัดฉากให้พวกนางเห็นว่าทะเลาะกัน

251
00:18:09,421 --> 00:18:12,049
‎พวกนางคงจะเอาไปลือ
‎ว่าเราเลิกกันแล้วแน่ๆ เจ้าค่ะ

252
00:18:17,930 --> 00:18:19,515
‎ตามที่เคยสัญญากัน

253
00:18:19,598 --> 00:18:22,017
‎เรามาเล่นละครว่าเลิกกัน
‎ด้วยความผิดของข้าเถิดขอรับ

254
00:18:22,643 --> 00:18:25,062
‎อันดับแรก ท่านตบหน้าข้าแรงๆ ได้เลยขอรับ

255
00:18:25,145 --> 00:18:27,940
‎แล้วพอข้าพยายามรั้งท่านไว้
‎ท่านก็ผลักข้าแล้วออกไปเลยนะขอรับ

256
00:18:28,524 --> 00:18:30,567
‎เดี๋ยวนะ ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนั้น…

257
00:18:30,651 --> 00:18:32,361
‎เราเลิกกันถึงขั้นยกเลิกงานแต่ง

258
00:18:32,444 --> 00:18:35,447
‎เราก็ต้องเล่นละครขนาดนั้น
‎พวกนางจะได้เชื่อขอรับ

259
00:18:35,531 --> 00:18:39,034
‎ถ้าเป็นแบบนั้น
‎ผู้คนจะพูดถึงนายน้อยดังกูเสียๆ หายๆ นะเจ้าคะ

260
00:18:39,118 --> 00:18:42,621
‎ถ้ามีข่าวลือว่าท่านเป็นคนไม่ดี
‎ก็อาจไม่มีพ่อสื่อแม่สื่อมาติดต่อท่านนะเจ้าคะ

261
00:18:45,541 --> 00:18:46,708
‎ข้าน่ะ

262
00:18:47,417 --> 00:18:49,461
‎ไม่คิดที่จะแต่งงานผ่านการชักสื่อหรอกขอรับ

263
00:18:53,090 --> 00:18:54,758
‎ข้าจะแต่งงาน

264
00:18:55,884 --> 00:18:57,094
‎กับหญิงที่ข้ามีใจให้ขอรับ

265
00:19:05,853 --> 00:19:07,187
‎ให้ตบหน้าท่านคงจะเกินไปหน่อย

266
00:19:08,564 --> 00:19:11,150
‎ข้าจะราดน้ำชานี่แทนนะเจ้าคะ

267
00:19:11,733 --> 00:19:14,653
‎อ้อ ขอรับ งั้นก็ทำตามนั้นได้เลยขอรับ

268
00:19:18,115 --> 00:19:19,616
‎น้ำชาร้อนมากเลยนะเจ้าคะ

269
00:19:20,784 --> 00:19:22,911
‎ถ้าโดนราด มันคงลวกท่านแน่ๆ

270
00:19:28,250 --> 00:19:29,710
‎โธ่เอ๊ย

271
00:19:30,544 --> 00:19:31,795
‎ข้าไม่เป็นไรนะ

272
00:19:33,881 --> 00:19:37,301
‎ข้าได้ยินว่าจะมีการแสดงของคณะมายากล
‎ในอีกสองสามวันข้างหน้าเจ้าค่ะ

273
00:19:39,011 --> 00:19:40,762
‎ข้าอยากดูมันจริงๆ

274
00:19:41,471 --> 00:19:44,349
‎แต่ถ้าเราเลิกกันวันนี้ ข้าก็คงจะอดดูสินะเจ้าคะ

275
00:19:44,975 --> 00:19:47,227
‎โอ้ เดี๋ยวนะ ทำไมล่ะขอรับ

276
00:19:47,311 --> 00:19:51,148
‎จากประสบการณ์ของข้าแล้ว เมื่องานแต่งล่ม

277
00:19:52,065 --> 00:19:54,401
‎ข้าต้องอยู่แต่ในบ้าน
‎อย่างน้อยหนึ่งเดือนเจ้าค่ะ

278
00:19:55,777 --> 00:19:58,197
‎อ้อ อย่างนี้นี่เอง

279
00:20:01,992 --> 00:20:06,163
‎ถ้าอย่างนั้น เราผัดวันที่จะเลิกกัน
‎ออกไปก่อนสักสองสามวันดีไหมขอรับ

280
00:20:06,246 --> 00:20:07,080
‎เอางั้นหรือเจ้าคะ

281
00:20:10,167 --> 00:20:13,295
‎แต่เพื่อนพวกนั้นก็น่าจะไปที่นั่นด้วย

282
00:20:14,129 --> 00:20:17,549
‎ถ้าข้าไปคนเดียวก็ยังไงอยู่

283
00:20:18,550 --> 00:20:22,221
‎ในเมื่อพวกเรายังคบหากันอยู่
‎ก็ไปด้วยกันนะขอรับ

284
00:20:24,514 --> 00:20:26,808
‎งั้นก็ ตามนั้นก็ได้เจ้าค่ะ

285
00:20:31,813 --> 00:20:34,566
‎เอาตังเมฟักทองนี่ ตังเมข้าว

286
00:20:34,650 --> 00:20:36,693
‎แล้วก็ขนมยักกวาให้หน่อยเจ้าค่ะ

287
00:20:36,777 --> 00:20:37,945
‎ได้สิ

288
00:20:39,571 --> 00:20:41,657
‎นายน้อยของข้าชอบทานอะไรเหมือนเด็กๆ

289
00:20:41,740 --> 00:20:43,867
‎ถ้าไม่มีขนมแล้วเขาจะอารมณ์เสียเจ้าค่ะ

290
00:20:44,785 --> 00:20:45,994
‎ฝากให้เขาหน่อยนะเจ้าคะ

291
00:20:48,997 --> 00:20:51,291
‎ข้าชอบขนมเกสรสนนี่

292
00:20:51,375 --> 00:20:54,002
‎ท่านชอบขนมแพงๆ ตามคาดเลยนะเจ้าคะ

293
00:20:54,086 --> 00:20:56,463
‎- เอาขนมเกสรสนด้วยไหม
‎- ไม่ล่ะเจ้าค่ะ

294
00:21:07,766 --> 00:21:09,935
‎(ประกาศรับสมัครคนรับใช้ของซงริม)

295
00:21:11,937 --> 00:21:13,355
‎(ประกาศรับสมัครคนรับใช้ของซงริม)

296
00:21:13,438 --> 00:21:16,400
‎(คุณสมบัติ: ร่างกายแข็งแรง อ่านหนังสือ
‎และคำนวณเลขได้ ไม่มีประวัติอาชญากรรม)

297
00:21:18,860 --> 00:21:20,946
‎ข้าจะลงบัญชีของตระกูลจางให้นะ

298
00:21:27,411 --> 00:21:29,079
‎ฝากให้นายน้อยของเราด้วยนะเจ้าคะ

299
00:21:30,205 --> 00:21:33,792
‎ไหนๆ ออกมาแล้ว ข้ามีที่ที่ต้องไปหน่อย
‎เดินทางปลอดภัยนะเจ้าคะ

300
00:21:50,892 --> 00:21:51,935
‎นี่เจ้าค่ะ

301
00:21:52,019 --> 00:21:53,437
‎- ดูตามสบายเลยนะ
‎- เจ้าค่ะ

302
00:21:54,229 --> 00:21:55,355
‎- ขอโทษนะเจ้าคะ
‎- เจ้าค่ะ

303
00:21:55,439 --> 00:21:56,606
‎ท่านไปเถอะเจ้าค่ะ

304
00:22:01,820 --> 00:22:03,864
‎เด็กคนนั้นใช่ไหม

305
00:22:03,947 --> 00:22:05,115
‎ใช่นางจริงๆ ด้วย

306
00:22:06,908 --> 00:22:08,118
‎เจ้า

307
00:22:08,201 --> 00:22:10,370
‎- เจ้าเอาถุงเงินข้าไปใช่ไหม
‎- เอาแหวนของข้าคืนมา

308
00:22:15,334 --> 00:22:16,877
‎- แม่ร่วง
‎- นางไปไหนแล้ว

309
00:22:16,960 --> 00:22:19,421
‎- นี่ หยุดนะ
‎- นี่

310
00:22:19,504 --> 00:22:20,672
‎หยุดเดี๋ยวนี้นะ

311
00:22:20,756 --> 00:22:23,050
‎- นี่เจ้า
‎- จับนักต้มตุ๋นนั่นหน่อย

312
00:22:23,133 --> 00:22:25,510
‎- จับโจรนั่นเร็ว
‎- นี่ เจ้ามานี่เลยนะ

313
00:22:25,594 --> 00:22:28,889
‎- ให้ตายเถอะ
‎- ลองให้ข้าจับเจ้าได้ดูสิ นังหัวขโมย

314
00:22:29,473 --> 00:22:31,516
‎- หยุดเดี๋ยวนี้นะ
‎- รอข้าก่อน

315
00:22:31,600 --> 00:22:33,685
‎- ให้ตาย
‎- นี่ เจ้า

316
00:22:33,769 --> 00:22:35,437
‎- เร็วเข้า
‎- เจ้าทำอะไรน่ะ

317
00:22:35,520 --> 00:22:36,646
‎นังตัวดี

318
00:22:36,730 --> 00:22:38,356
‎จับนักต้มตุ๋นนั่นเร็ว

319
00:22:38,440 --> 00:22:40,567
‎- นังนั่น
‎- โดนขวางซะแล้ว

320
00:22:40,650 --> 00:22:42,486
‎- อะไรน่ะ นั่นนางไม่ใช่หรือ
‎- ใช่เลย

321
00:22:49,826 --> 00:22:51,328
‎มูด็อกนี่นา

322
00:22:51,411 --> 00:22:52,245
‎มูด็อก

323
00:22:57,751 --> 00:22:59,336
‎เจ้า นังนักต้มตุ๋น

324
00:22:59,419 --> 00:23:01,088
‎- เจ้า
‎- จับหัวขโมยเร็ว

325
00:23:01,171 --> 00:23:04,216
‎มานี่เลย ลองให้ข้าจับเจ้าได้ดูสิ

326
00:23:04,299 --> 00:23:05,550
‎นี่ เจ้า…

327
00:23:05,634 --> 00:23:06,802
‎นังนี่

328
00:23:19,064 --> 00:23:20,607
‎ข้ามั่นใจว่านางคือมูด็อกนะ

329
00:23:22,400 --> 00:23:24,236
‎ทำไมนางถึงมองเห็นล่ะ

330
00:23:38,041 --> 00:23:40,210
‎นางพันผ้าปิดตานี้ไว้เสมอเพราะมองไม่เห็นนี่

331
00:23:42,337 --> 00:23:43,964
‎หรือจะไม่ใช่นางนะ

332
00:24:03,775 --> 00:24:05,527
‎ในที่สุดก็เจอตัวสักทีนะ

333
00:24:06,361 --> 00:24:07,487
‎โซอี

334
00:24:08,071 --> 00:24:11,074
‎ข้าได้ยินว่าเจ้าไปซ่อนตัวที่หมู่บ้านซารี
‎เลยถ่อไปหาเจ้าที่นั่น

335
00:24:11,158 --> 00:24:12,784
‎แต่เจ้ากลับหนีไปก่อนซะได้

336
00:24:13,410 --> 00:24:15,620
‎คิดว่ามาซ่อนตัวในเมืองหลวง
‎แล้วข้าจะหาไม่เจอหรือ

337
00:24:17,414 --> 00:24:18,331
‎นี่อะไรเนี่ย

338
00:24:19,708 --> 00:24:23,295
‎เจ้ามาเล่นละครตบตาเป็นคนตาบอดที่นี่งั้นหรือ

339
00:24:25,589 --> 00:24:28,008
‎แต่ก็นะ เจ้าทำตัวน่าสงสารเก่งนี่นา

340
00:24:28,091 --> 00:24:31,511
‎แล้วเจ้าก็เชี่ยวชาญ
‎เรื่องการแทงข้างหลังคนอื่นด้วย

341
00:24:33,972 --> 00:24:35,182
‎แต่เจ้าน่ะ

342
00:24:36,641 --> 00:24:38,435
‎กล้าดียังไงถึงมาแตะต้องเงินของข้า

343
00:24:40,520 --> 00:24:42,230
‎ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าท่านพูดเรื่องอะไร…

344
00:24:43,982 --> 00:24:45,901
‎ให้ตายเถอะโว้ย

345
00:24:46,693 --> 00:24:50,030
‎เจ้าคิดจะหลอกข้าอีกแล้วสินะ

346
00:24:50,655 --> 00:24:51,531
‎ลากตัวนางไป

347
00:24:56,077 --> 00:24:57,287
‎ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ

348
00:24:57,370 --> 00:24:59,039
‎ช่วยด้วยเจ้าค่ะ

349
00:25:01,374 --> 00:25:03,627
‎ข้ามองไม่เห็นเจ้าค่ะ

350
00:25:03,710 --> 00:25:06,087
‎มีคนที่ข้าไม่รู้จัก

351
00:25:06,171 --> 00:25:08,548
‎กำลังพยายามพาตัวข้าที่มองไม่เห็นไปเจ้าค่ะ

352
00:25:09,257 --> 00:25:12,886
‎ใครก็ได้ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ

353
00:25:12,969 --> 00:25:15,555
‎พยายามซะเหลือเกินนะ

354
00:25:18,475 --> 00:25:19,434
‎ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ

355
00:25:19,517 --> 00:25:20,769
‎จะมามุงอะไรกันล่ะ

356
00:25:20,852 --> 00:25:23,271
‎- มานี่เลย
‎- ปล่อยข้านะ

357
00:25:33,949 --> 00:25:36,493
‎เจ้าจะลากคนอื่นไปแบบนั้นไม่ได้สิ

358
00:25:37,619 --> 00:25:40,288
‎ข้ามีเหตุผลที่จำเป็นต้องลากนางไป

359
00:25:40,372 --> 00:25:41,831
‎ท่านไม่ต้องมายุ่งหรอก

360
00:25:42,540 --> 00:25:44,376
‎ข้ามองไม่เห็น

361
00:25:44,459 --> 00:25:46,419
‎- และไม่รู้จักพวกเขาเจ้าค่ะ
‎- นังนี่…

362
00:25:49,047 --> 00:25:50,298
‎จัดการซะ

363
00:26:02,352 --> 00:26:04,104
‎เขาเป็นจอมเวท

364
00:26:04,187 --> 00:26:05,313
‎เผ่นเร็ว

365
00:26:13,613 --> 00:26:14,990
‎ท่านลุกขึ้นยืนไหวไหม

366
00:26:20,245 --> 00:26:21,788
‎ขอบคุณเจ้าค่ะ

367
00:26:21,871 --> 00:26:23,623
‎พวกเขาดูเหมือนบุคคลอันตรายเลย

368
00:26:23,707 --> 00:26:25,917
‎ท่านควรไปขอความช่วยเหลือ
‎ที่สำนักที่ว่าการนะขอรับ

369
00:26:26,668 --> 00:26:27,711
‎ข้าจะพาท่านไปเอง

370
00:26:27,794 --> 00:26:30,588
‎ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ไม่จำเป็นหรอกเจ้าค่ะ

371
00:26:32,299 --> 00:26:33,758
‎ไม้เท้าของท่านหักแล้ว

372
00:26:40,390 --> 00:26:41,349
‎นี่เป็นร่มขอรับ

373
00:26:42,392 --> 00:26:43,685
‎ใช้อันนี้แทนเถอะขอรับ

374
00:27:00,618 --> 00:27:03,204
‎ท่านจอมเวท ปล่อยไปเถิดขอรับ

375
00:27:03,288 --> 00:27:05,832
‎ท่านเสนอว่าจะพานางไปสำนักที่ว่าการ
‎แต่นางปฏิเสธนี่ขอรับ

376
00:27:05,915 --> 00:27:08,209
‎ถึงข้าจะไม่รู้ว่านางมีเรื่องอะไร

377
00:27:08,293 --> 00:27:10,045
‎แต่พวกนั้นเป็นพวกอันธพาลขอรับ

378
00:27:10,712 --> 00:27:14,883
‎หากท่านไปยุ่งเรื่องของพวกเขา
‎ก็ไม่มีอะไรดีต่อท่านหรอกขอรับ

379
00:27:24,476 --> 00:27:25,643
‎ข้าจะพาท่านไปเอง

380
00:27:26,519 --> 00:27:28,938
‎ท่านควรไปขอความช่วยเหลือ
‎ที่สำนักที่ว่าการนะขอรับ

381
00:27:33,193 --> 00:27:35,070
‎หรือจริงๆ ข้าควรตามเขาไปนะ

382
00:27:56,132 --> 00:27:58,718
‎หมายเลข 125

383
00:28:00,220 --> 00:28:02,722
‎มีคนลงสมัครเยอะขนาดนี้แล้วหรือเนี่ย

384
00:28:02,806 --> 00:28:04,140
‎(หนึ่งร้อยยี่สิบห้า)

385
00:28:05,225 --> 00:28:07,060
‎เห็นว่าพวกเขารับแค่ห้าคนเอง

386
00:28:08,269 --> 00:28:10,355
‎ข้าจะสอบติดไหมนะ

387
00:28:10,939 --> 00:28:12,065
‎นี่ มูด็อก

388
00:28:13,691 --> 00:28:14,901
‎เจ้าอยู่นี่เองหรือ

389
00:28:14,984 --> 00:28:16,444
‎นายน้อยกำลังตามหาเจ้าอยู่เลย

390
00:28:16,528 --> 00:28:18,988
‎นายน้อยยุลมาอีกแล้วหรือเจ้าคะ

391
00:28:19,072 --> 00:28:21,157
‎ไม่ใช่เขา นายน้อยอุกของเราต่างหาก

392
00:28:21,908 --> 00:28:24,828
‎นายน้อยแวบหนีออกมาและแวะมาที่บ้าน

393
00:28:34,087 --> 00:28:37,632
‎ข้าต้องกลับไปก่อนพระอาทิตย์ตกด้วย
‎ทำไมนางยังไม่มาอีกเนี่ย

394
00:29:20,300 --> 00:29:21,426
‎นายน้อยล่ะเจ้าคะ

395
00:29:21,509 --> 00:29:23,678
‎เขาเพิ่งกลับไปเมื่อครู่
‎ข้าก็ไม่ทันเจอเหมือนกัน

396
00:29:26,222 --> 00:29:28,266
‎ไหนว่าจะปฏิบัติตามกฎระเบียบ
‎แล้วหนีออกมาทำไมนะ

397
00:29:30,143 --> 00:29:31,936
‎ไม่รู้ว่าจะกลับไปโดยไม่ถูกจับได้หรือเปล่า

398
00:29:34,939 --> 00:29:36,357
‎เขาเพิ่งกลับไป

399
00:29:36,941 --> 00:29:37,942
‎เพิ่งกลับไป

400
00:29:39,861 --> 00:29:41,654
‎นางเป็นอะไรของนางล่ะนั่น

401
00:30:06,137 --> 00:30:07,305
‎จางอุก

402
00:30:07,889 --> 00:30:08,807
‎นายน้อย

403
00:30:13,561 --> 00:30:16,314
‎นี่ เจ้าไปไหนมาเนี่ย
‎ข้านึกว่าจะไม่ได้เจอแล้วซะอีก

404
00:30:45,385 --> 00:30:47,762
‎แต่อย่างน้อยก็ได้เจอแล้ว ค่อยยังชั่วหน่อย

405
00:30:50,348 --> 00:30:52,809
‎ข้าต้องกลับไปแล้ว ถ้าถูกจับได้จะเป็นเรื่อง

406
00:30:53,726 --> 00:30:56,354
‎รอข้าก่อนนะ ข้าจะไปหาที่นั่นเอง

407
00:30:58,022 --> 00:31:02,235
‎ข้าหาวิธีได้แล้ว
‎เพราะงั้นเจ้าก็ทำสิ่งที่ต้องทำที่นั่นเถอะ

408
00:31:02,318 --> 00:31:04,028
‎ข้าจะทำสิ่งที่ข้าพอทำได้ที่นี่เอง

409
00:31:05,446 --> 00:31:08,074
‎ได้สิ ว่าแต่วิธีอะไรหรือ

410
00:31:09,450 --> 00:31:11,369
‎ซงริมกำลังรับสมัครคนอยู่

411
00:31:32,056 --> 00:31:33,266
‎กลับไปดีๆ อย่าให้ถูกจับได้นะ

412
00:31:59,292 --> 00:32:02,503
‎องค์รัชทายาท
‎แทนที่จะเสด็จมาเซจุกวอนด้วยพระองค์เอง

413
00:32:02,587 --> 00:32:04,589
‎ทรงเรียกท่านหมอฮอยอม
‎ไปที่วังหลวงเถิดพ่ะย่ะค่ะ

414
00:32:06,090 --> 00:32:09,385
‎ช่างเถอะ ข้าได้ข้ออ้างให้ออกมาสูดอากาศด้วย

415
00:32:09,469 --> 00:32:10,970
‎ข้าชอบที่ได้ออกมาแบบนี้

416
00:32:16,976 --> 00:32:18,061
‎นั่นจางอุกใช่ไหม

417
00:32:28,237 --> 00:32:29,864
‎ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ

418
00:32:29,948 --> 00:32:32,033
‎ได้ยินว่าเจ้าออกจากสำนักฝึกฝนไม่ได้

419
00:32:32,116 --> 00:32:33,826
‎จนกว่าจะอ่านตำราแห่งหัวใจ
‎ของท่านอาจารย์ซอกยองได้นี่

420
00:32:33,910 --> 00:32:36,329
‎คราวก่อนพระองค์ก็เสด็จตามมาถึงงานเลี้ยง

421
00:32:36,412 --> 00:32:38,081
‎คราวนี้ยังใส่ใจข่าวคราวของกระหม่อมอีก

422
00:32:38,790 --> 00:32:41,960
‎ทำไมทรงสนพระทัยกระหม่อมขนาดนั้น
‎ทำกระหม่อมอึดอัดใจนะ

423
00:32:42,043 --> 00:32:44,045
‎ข้าแค่ได้ยินมาจากท่านหมอฮอยอม
‎แห่งเซจุกวอนเฉยๆ

424
00:32:45,004 --> 00:32:48,633
‎อ้อ ได้ยินว่าเจ้าดื่มเหล้าที่ข้ารินให้
‎จนป่วยไข้เลยหรือ

425
00:32:48,716 --> 00:32:51,010
‎แล้วพระองค์ทรงประชวรตรงไหน
‎ถึงได้เสด็จมาเซจุกวอน

426
00:32:51,719 --> 00:32:56,224
‎อย่าบอกนะ พระองค์ทรงยังเจ็บ
‎ที่โดนกระหม่อมโจมตีไปอยู่สินะพ่ะย่ะค่ะ

427
00:32:56,307 --> 00:32:57,392
‎โธ่ถัง

428
00:32:57,475 --> 00:33:00,561
‎ไม่เจ็บหรอก ข้าหายดีแล้วล่ะ

429
00:33:00,645 --> 00:33:03,106
‎ข้าแค่มารับยาบำรุงกำลังต่างหาก

430
00:33:03,898 --> 00:33:07,360
‎เสวยยาบำรุงดีๆ เยอะๆ นะพ่ะย่ะค่ะ
‎เพราะพระองค์ทรงต้องอายุยืนหมื่นๆ ปี

431
00:33:09,404 --> 00:33:12,115
‎เจ้าน่ะ เมื่อครู่เจ้าซ่อนอะไรไว้งั้นหรือ

432
00:33:13,199 --> 00:33:14,200
‎เอาออกมาดูสิ

433
00:33:31,843 --> 00:33:32,885
‎ขนมยักกวาพ่ะย่ะค่ะ

434
00:33:33,469 --> 00:33:36,139
‎กระหม่อมว่าจะเก็บไว้กินคนเดียว
‎ทำไมพระองค์ทรงรู้ดีอย่างกับผีเนี่ย

435
00:33:36,723 --> 00:33:37,849
‎เชิญเสวยเถิดพ่ะย่ะค่ะ

436
00:33:44,188 --> 00:33:47,275
‎ที่ซงริมไม่มีขนมพวกนี้นะ

437
00:33:48,735 --> 00:33:49,861
‎เจ้ากลับบ้านมาใช่ไหม

438
00:33:56,784 --> 00:33:59,912
‎ถ้าเจ้าถูกจับได้ว่าออกไปข้างนอก
‎คงตกที่นั่งลำบากเลยนะเนี่ย

439
00:34:00,538 --> 00:34:03,791
‎พระองค์ถึงขั้นประทานเหล้าเฉลิมฉลอง
‎และรับสั่งชมเชยกระหม่อม

440
00:34:03,875 --> 00:34:06,836
‎แต่จะทรงแฉกระหม่อม
‎ด้วยพระโอษฐ์เองเลยหรือพ่ะย่ะค่ะ

441
00:34:10,465 --> 00:34:12,884
‎กระหม่อมแบ่งขนมยักกวาให้พระองค์ไปแล้วนะ

442
00:34:18,222 --> 00:34:22,602
‎เจ้าอย่าไปแถวต้นสนใหญ่ก็แล้วกัน
‎มีพวกจอมเวทรวมตัวอยู่ตรงนั้น

443
00:34:25,563 --> 00:34:27,690
‎เป็นพระคุณอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ
‎ขอพระองค์เสด็จกลับโดยสวัสดิภาพ

444
00:34:31,986 --> 00:34:34,072
‎ทำไมข้าต้องยอมให้เจ้าหมอนั่นตลอดเลยนะ

445
00:34:38,576 --> 00:34:40,119
‎ทำไมมันอร่อยเช่นนี้เนี่ย

446
00:34:40,912 --> 00:34:42,080
‎อร่อยหรือพ่ะย่ะค่ะ

447
00:34:46,084 --> 00:34:47,877
‎- องค์รัชทายาท อร่อยหรือพ่ะย่ะค่ะ
‎- อือ

448
00:34:48,461 --> 00:34:50,421
‎ข้านึกว่าหลังการประลองแล้ว

449
00:34:51,297 --> 00:34:54,008
‎องค์รัชทายาทจะเป็นปรปักษ์
‎กับซงริมมากกว่าเดิมเสียอีก

450
00:34:55,176 --> 00:34:57,095
‎แต่เขากลับเก็บดาบลง

451
00:34:57,762 --> 00:34:59,931
‎และเข้าใกล้พวกเขามากขึ้น

452
00:35:00,556 --> 00:35:03,810
‎องค์รัชทายาทคงมีพระดำริ
‎ว่าจะทำให้ซงริมอยู่ฝ่ายพระองค์เพื่อประโยชน์

453
00:35:03,893 --> 00:35:05,520
‎ในฐานะกษัตริย์คนต่อไปกระมังพ่ะย่ะค่ะ

454
00:35:07,230 --> 00:35:10,608
‎เราปล่อยให้ทุกอย่างเป็นเช่นนี้ได้หรือ

455
00:35:10,691 --> 00:35:11,943
‎ขออย่าทรงกังวลเลยพ่ะย่ะค่ะ

456
00:35:12,026 --> 00:35:13,986
‎เราเปลี่ยนพระดำริของเขาได้ง่ายๆ พ่ะย่ะค่ะ

457
00:35:14,612 --> 00:35:16,948
‎เรายังมีแผ่นจารึกดวงดาวของจางอุกอยู่พ่ะย่ะค่ะ

458
00:35:18,741 --> 00:35:22,203
‎สุดท้ายแล้ว
‎องค์รัชทายาทก็ต้องสังหารจางอุกพ่ะย่ะค่ะ

459
00:35:33,172 --> 00:35:37,760
‎นั่นเองหรือ หนทางที่จะใช้เพื่อกำราบจินโฮกยอง

460
00:35:37,844 --> 00:35:41,180
‎อีกไม่นานอำนาจของจินโยวอน
‎ก็จะมาอยู่ในมือพวกเราพ่ะย่ะค่ะ

461
00:36:01,826 --> 00:36:04,412
‎คุณหนูเข้าไปอยู่ในนั้นเกินสี่ชั่วโมงแล้ว

462
00:36:07,123 --> 00:36:08,374
‎อย่าไปรบกวนพวกเขาเลยเจ้าค่ะ

463
00:36:08,457 --> 00:36:09,792
‎พวกเขาคงมีหลายเรื่องที่ต้องคุยกัน

464
00:36:13,504 --> 00:36:16,299
‎เดี๋ยวก่อน ท่าน

465
00:36:17,300 --> 00:36:19,552
‎โธ่เอ๊ย ข้าบอกว่า
‎อย่าไปรบกวนพวกเขาไงเจ้าคะ

466
00:36:19,635 --> 00:36:20,803
‎ข้ารู้สึกไม่ชอบมาพากล

467
00:36:20,887 --> 00:36:23,097
‎ข้าต้องไปตรวจสอบดู
‎ว่าจางอุกอยู่ในนั้นจริงหรือไม่

468
00:36:23,181 --> 00:36:25,391
‎ท่านจะบอกว่าคุณหนูของเราโกหกหรือเจ้าคะ

469
00:36:27,268 --> 00:36:28,311
‎ให้ตายเถอะ

470
00:36:30,980 --> 00:36:33,024
‎ทำไมเขาไม่กลับมาสักทีเนี่ย

471
00:36:34,734 --> 00:36:38,154
‎ถ้าโดนจับได้แบบนี้ ข้าจะดูเป็นคนแปลกนะ

472
00:36:48,289 --> 00:36:50,166
‎ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะขอรับ
‎ท่านมาทำอะไรที่นี่

473
00:36:51,125 --> 00:36:55,296
‎ข้าคิดว่าต้องบอกว่าอยู่กับท่าน
‎พวกเขาจะได้จับไม่ได้ว่าท่านไม่อยู่

474
00:36:56,339 --> 00:36:58,216
‎ข้าเลยรอจนกว่าท่านจะมาเจ้าค่ะ

475
00:37:04,764 --> 00:37:07,767
‎เห็นไหมเจ้าคะ พวกเขาอยู่ด้วยกันเนี่ย

476
00:37:09,810 --> 00:37:11,145
‎ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ

477
00:37:11,646 --> 00:37:14,732
‎ข้ารู้สึกสนุกที่ได้พูดคุยกับท่านในวันนี้นะเจ้าคะ

478
00:37:16,108 --> 00:37:17,318
‎อ้อ ขอรับ

479
00:37:17,902 --> 00:37:19,195
‎ขอรับ…

480
00:37:29,705 --> 00:37:31,958
‎พวกเจ้าทำอะไรกันถึงสี่ชั่วโมงหรือ

481
00:37:33,376 --> 00:37:34,585
‎นั่นสิขอรับ

482
00:37:35,378 --> 00:37:38,798
‎เราทำอะไรกันอยู่ที่นี่นานขนาดนั้นนะ

483
00:38:01,279 --> 00:38:02,738
‎นางคงเบื่อน่าดูเลย

484
00:38:07,159 --> 00:38:09,620
‎เจ้าจะไปลงสมัคร
‎คัดเลือกคนรับใช้ของซงริมหรือ

485
00:38:10,204 --> 00:38:12,248
‎เจ้าค่ะ ดูอย่างวันนี้สิเจ้าคะ

486
00:38:12,331 --> 00:38:16,627
‎ต้องมีข้าไปดูแลปรนนิบัติอยู่ข้างๆ นายน้อยเจ้าค่ะ

487
00:38:17,461 --> 00:38:18,421
‎ก็จริงอยู่

488
00:38:19,171 --> 00:38:22,800
‎ที่นั่นจะต้องไม่สบายขนาดไหน
‎เขาถึงหนีออกมาเพื่ออาบน้ำและกินขนมล่ะ

489
00:38:23,634 --> 00:38:26,929
‎นายน้อยของเราเป็นคนอ่อนไหว
‎และโตมาอย่างทะนุถนอม

490
00:38:27,013 --> 00:38:29,223
‎การใช้ชีวิตเป็นกลุ่มในซงริม
‎คงไม่เหมาะกับเขาหรอก

491
00:38:29,807 --> 00:38:31,058
‎(หนึ่งร้อยยี่สิบห้า)

492
00:38:31,142 --> 00:38:32,351
‎ข้าไปลงสมัครแล้วเจ้าค่ะ

493
00:38:33,269 --> 00:38:34,395
‎ข้าจะสอบติดให้ได้เจ้าค่ะ

494
00:38:35,396 --> 00:38:37,315
‎นี่ๆ ไม่จำเป็นหรอก

495
00:38:37,982 --> 00:38:39,483
‎นี่ตระกูลจางนะ

496
00:38:39,567 --> 00:38:41,027
‎ข้าจะฝากฝังเจ้าเข้าซงริมไม่ได้เลยหรือไง

497
00:38:41,652 --> 00:38:42,570
‎จริงหรือเจ้าคะ

498
00:38:42,653 --> 00:38:45,656
‎งั้นท่านก็สามารถทำให้ข้าเข้าไปได้
‎โดยไม่ต้องสอบหรือเจ้าคะ

499
00:38:45,740 --> 00:38:48,284
‎แน่นอนสิ เชื่อมือข้าได้เลย

500
00:38:51,495 --> 00:38:52,955
‎ไม่ได้เจ้าค่ะ

501
00:38:53,622 --> 00:38:57,460
‎คนรับใช้ของซงริมจะคัดเลือก
‎ผ่านการเปิดรับสมัครเท่านั้นเจ้าค่ะ

502
00:38:57,543 --> 00:38:58,794
‎ไม่มีการรับด้วยวิธีพิเศษเจ้าค่ะ

503
00:38:58,878 --> 00:39:01,047
‎ข้าไม่ได้ขอให้ท่านมอบตำแหน่งให้นาง

504
00:39:01,130 --> 00:39:03,883
‎ท่านแค่ใส่ชื่อนางลงไป

505
00:39:03,966 --> 00:39:05,551
‎เพื่อรับป้ายเข้าออกก็พอ

506
00:39:05,634 --> 00:39:07,386
‎ตระกูลจางจะจ่ายค่าจ้างให้นางเอง

507
00:39:10,931 --> 00:39:12,183
‎แล้วก็…

508
00:39:12,850 --> 00:39:13,893
‎นี่

509
00:39:15,353 --> 00:39:18,564
‎ข้าซื้อมาเพราะคิดว่ามันเหมาะกับแม่บ้านพัค

510
00:39:23,402 --> 00:39:24,612
‎เอ้านี่

511
00:39:49,595 --> 00:39:53,474
‎ข้าได้ยินว่าแม่บ้านคิมนำสิ่งนี้

512
00:39:53,557 --> 00:39:57,436
‎มามอบให้แม่บ้านพัคแห่งซงริมเป็นสินบน

513
00:39:58,062 --> 00:40:01,148
‎- แค่ของขวัญเจ้าค่ะ ของขวัญ…
‎- ข้าได้ยินว่าท่านฝากฝัง

514
00:40:02,066 --> 00:40:04,402
‎ให้มอบตำแหน่งให้มูด็อกด้วยนะ

515
00:40:04,485 --> 00:40:07,530
‎เพราะนายน้อยของเราเป็นคนอ่อนไหวมากๆ

516
00:40:07,613 --> 00:40:09,573
‎ข้าคิดว่าถ้ามูด็อกคอยดูแลเขาอยู่ข้างๆ

517
00:40:09,657 --> 00:40:13,619
‎เขาก็น่าจะฝึกฝนได้ดีกว่าเดิม
‎จึงได้ไปขอร้องนางเจ้าค่ะ

518
00:40:15,162 --> 00:40:16,372
‎งั้นนี่ก็เป็นสินบนมิใช่หรือ

519
00:40:17,748 --> 00:40:21,043
‎ขอโทษเจ้าค่ะ ข้าคิดน้อยไปหน่อย

520
00:40:21,127 --> 00:40:23,170
‎ตอนที่แม่บ้านพัคถือเจ้านี่มาร้องเรียนกับข้า

521
00:40:23,254 --> 00:40:26,090
‎ข้าก็แย้งนางไปว่า
‎แม่บ้านคิมไม่ใช่คนแบบนั้นเด็ดขาด

522
00:40:26,882 --> 00:40:28,008
‎แก้ตัวแทนท่านไป

523
00:40:28,092 --> 00:40:32,096
‎แล้วตอนนี้ข้าจะไปสู้หน้า
‎แม่บ้านพัคได้อย่างไรขอรับ

524
00:40:32,179 --> 00:40:33,431
‎โธ่…

525
00:40:37,726 --> 00:40:40,187
‎ข้าจะไปขอโทษแม่บ้านพัคด้วยตัวเองเจ้าค่ะ

526
00:40:40,813 --> 00:40:42,022
‎คนอื่นจะคิดกันอย่างไร

527
00:40:42,857 --> 00:40:46,318
‎เขาจะคิดว่าแม่บ้านคิม
‎ใช้ความสนิทสนมกับข้าซึ่งเป็นผู้นำ

528
00:40:46,402 --> 00:40:48,279
‎ฝากฝังคนให้ทำงานอย่างทุจริตนะ

529
00:40:48,362 --> 00:40:51,824
‎ข้าอาจจะมอบผ้าพันคอให้นางจริงๆ
‎แต่ไม่ได้เอ่ยถึงท่านผู้นำเลยนะเจ้าคะ

530
00:40:51,907 --> 00:40:53,075
‎ถึงท่านไม่พูดถึง

531
00:40:53,159 --> 00:40:55,786
‎แต่คนในซงริมก็รู้กันหมด
‎ว่าข้ากับแม่บ้านคิมสนิทกัน

532
00:40:55,870 --> 00:40:59,540
‎ถ้าแม่บ้านคิมทำแบบนี้ ต่อจากนี้ข้าก็คง…

533
00:41:02,918 --> 00:41:06,964
‎มีความสัมพันธ์ที่สนิทสนมกับท่านต่อไปไม่ได้แล้ว

534
00:41:08,799 --> 00:41:12,511
‎ถ้าอย่างนั้น ข้าจะเลิกมาที่นี่เองเจ้าค่ะ

535
00:41:13,679 --> 00:41:14,889
‎แล้วอะไรนะ

536
00:41:14,972 --> 00:41:18,601
‎ท่านผู้นำกับข้าเคยมีความสัมพันธ์
‎สนิทสนมลึกซึ้งกันด้วยหรือเจ้าคะ

537
00:41:19,226 --> 00:41:21,020
‎ถ้าเราสนิทกันจริง ท่านก็คงไม่เอ่ยปาก

538
00:41:21,103 --> 00:41:24,148
‎บอกว่าจะตัดความสัมพันธ์ง่ายๆ
‎เพียงเพราะข้าทำผิดเล็กน้อยหรอกเจ้าค่ะ

539
00:41:24,231 --> 00:41:25,566
‎เจ้าค่ะ

540
00:41:26,275 --> 00:41:29,612
‎- แม่บ้านคิม คือ…
‎- ข้าที่ทำการฝากฝังอย่างทุจริต

541
00:41:29,695 --> 00:41:32,114
‎จะไปบอกแม่บ้านพัคให้ชัดเจน

542
00:41:32,198 --> 00:41:33,616
‎ว่าข้าไม่ได้สนิท

543
00:41:33,699 --> 00:41:36,827
‎กับท่านผู้นำแห่งซงริมสักนิดเองเจ้าค่ะ

544
00:41:36,911 --> 00:41:38,204
‎- เดี๋ยว แม่บ้านคิม
‎- นั่นแหละเจ้าค่ะ

545
00:41:38,787 --> 00:41:40,789
‎ข้าต้องขอโทษจริงๆ

546
00:41:40,873 --> 00:41:42,249
‎ที่ทำให้ท่านผู้นำเสียหน้าเจ้าค่ะ

547
00:41:43,125 --> 00:41:44,627
‎แม่บ้านคิม

548
00:41:46,378 --> 00:41:48,297
‎ท่านจะจากไปแบบนั้นได้ยังไง

549
00:41:55,179 --> 00:41:56,388
‎เอาสิ่งนี้กลับไปด้วย

550
00:41:58,349 --> 00:42:01,852
‎ถ้าข้าเก็บไว้ มันจะกลายเป็นสินบนขอรับ

551
00:42:18,827 --> 00:42:20,538
‎แล้วก็ เอ่อ…

552
00:42:21,789 --> 00:42:23,791
‎ข้าไม่ได้จะหมายความว่า

553
00:42:25,459 --> 00:42:28,629
‎ให้ท่านเลิกมาที่…

554
00:42:28,712 --> 00:42:29,797
‎โอ๊ะ แม่บ้าน…

555
00:42:29,880 --> 00:42:31,549
‎แม่บ้านคิม

556
00:42:36,887 --> 00:42:38,097
‎ยากเหลือเกิน

557
00:42:55,990 --> 00:42:57,491
‎ตอนนี้เจ้ายังอ่านมันไม่ได้หรอก

558
00:43:00,244 --> 00:43:01,370
‎ท่านอาจารย์อี

559
00:43:02,037 --> 00:43:04,957
‎เจ้าไม่สามารถอ่านตำราแห่งหัวใจได้
‎ด้วยสมาธิที่เจ้ามีตอนนี้หรอก

560
00:43:05,624 --> 00:43:08,794
‎เพราะเจ้าไม่เคยฝึกฝนทีละขั้น
‎เหมือนคนอื่นมาก่อน

561
00:43:08,877 --> 00:43:11,880
‎ถ้าอย่างนั้น หากข้าค่อยๆ เริ่มฝึกฝนตอนนี้
‎จะใช้เวลานานไหมขอรับ

562
00:43:11,964 --> 00:43:14,383
‎อย่างเร็วก็ประมาณหนึ่งปีมั้ง

563
00:43:15,426 --> 00:43:18,637
‎แบบนั้นคงไม่ได้ขอรับ
‎ข้าจะถูกขังอยู่แต่ในสำนักฝึกฝนถึงหนึ่งปีไม่ได้

564
00:43:18,721 --> 00:43:21,849
‎แต่ดูเหมือนพัคจินตั้งใจทำแบบนั้น
‎จึงมอบตำราแห่งหัวใจให้เจ้านะ

565
00:43:26,395 --> 00:43:27,855
‎แต่ถ้าเจ้ามาเป็นลูกศิษย์ข้า

566
00:43:28,606 --> 00:43:32,359
‎และสืบทอดวิธีฝึกฝนของข้า
‎ก็อาจจะย่นเวลาได้นะ

567
00:43:32,443 --> 00:43:33,611
‎ท่าน…

568
00:43:34,987 --> 00:43:36,697
‎ท่านหมายถึงฝึกฝน
‎ละทิ้งความปรารถนาหรือขอรับ

569
00:43:39,950 --> 00:43:42,286
‎ขอเวลาข้าคิดสักหน่อยนะขอรับ

570
00:43:43,704 --> 00:43:46,123
‎ตำราแห่งหัวใจเล่มนี้บันทึกกลอนบทหนึ่ง

571
00:43:46,206 --> 00:43:50,544
‎ที่ท่านอาจารย์ซอกยอง
‎ซึ่งเป็นอาจารย์ของข้าประพันธ์ด้วยตัวเอง

572
00:43:50,628 --> 00:43:51,795
‎กลอนหรือขอรับ

573
00:43:51,879 --> 00:43:53,881
‎เป็นกลอนที่ไม่ได้ยาวมากหรอก

574
00:43:54,882 --> 00:43:57,468
‎แค่เจ้าอ่านตัวอักษรแรกของตำราแห่งหัวใจได้

575
00:43:57,551 --> 00:43:59,511
‎เจ้าก็จะอ่านที่เหลือได้อย่างง่ายดาย

576
00:44:00,971 --> 00:44:03,724
‎อ๋อ เจ้ายังมองไม่เห็นนี่นา

577
00:44:04,683 --> 00:44:07,728
‎ท่านสนุกที่ได้แกล้งข้าหรือขอรับ
‎ทั้งที่ไม่ได้จะบอกข้าสักหน่อย

578
00:44:07,811 --> 00:44:09,104
‎แต่ข้าก็สนุกที่ได้เฝ้าดูเจ้านะ

579
00:44:11,106 --> 00:44:13,609
‎ให้ข้าช่วยเจ้าอีกสักครั้งไหม

580
00:44:15,486 --> 00:44:16,320
‎ขอรับ

581
00:44:17,237 --> 00:44:20,616
‎ข้าจะบอกความลับอย่างหนึ่ง
‎ของตำราแห่งหัวใจที่ไม่มีใครรู้ให้

582
00:44:21,909 --> 00:44:25,496
‎กลอนที่บันทึกในตำราเล่มนี้
‎เป็นจดหมายรักล่ะ

583
00:44:27,081 --> 00:44:28,457
‎จดหมายรักหรือขอรับ

584
00:44:28,540 --> 00:44:29,583
‎ใช่แล้ว

585
00:44:29,667 --> 00:44:33,587
‎จอมเวทหลายคนเคยได้อ่านกลอนบทนี้
‎แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่ามันคือจดหมายรัก

586
00:44:37,508 --> 00:44:41,553
‎ท่านอาจารย์ซอกยองได้เขียนสิ่งนี้
‎ให้คนรักที่ดวงตามองไม่เห็น

587
00:44:41,637 --> 00:44:44,473
‎เพื่อให้นางอ่านมันได้ด้วยหัวใจ

588
00:44:49,103 --> 00:44:52,314
‎การฝึกฝนรวบรวมสมาธิ
‎ก็เป็นวิธีหนึ่งที่จะอ่านมันได้

589
00:44:52,398 --> 00:44:56,402
‎แต่ในเมื่อข้าใบ้ให้แล้วว่ามันคือจดหมายรัก
‎เจ้าก็ลองคิดหาวิธีอื่นดูให้ดีแล้วกัน

590
00:44:57,986 --> 00:45:01,698
‎จดหมายรักจะเริ่มต้นด้วยอะไรล่ะ

591
00:45:08,956 --> 00:45:10,124
‎อะไรเนี่ย

592
00:45:13,127 --> 00:45:14,378
‎เขาเป็นโรคจิตหรือไง

593
00:45:14,461 --> 00:45:18,048
‎ทำไมต้องเอาจดหมายรักที่ตัวเองเขียน
‎มาให้คนอื่นอ่านด้วย

594
00:45:18,549 --> 00:45:21,260
‎แล้วทำไมข้าต้องมาอ่านมันด้วยเนี่ย
‎มองก็ไม่เห็น

595
00:45:22,094 --> 00:45:23,637
‎เขาเป็นโรคจิตจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย

596
00:45:26,598 --> 00:45:31,019
‎ท่านอาจารย์ อากาศก็เย็นลงแล้ว
‎ท่านอย่าไปที่ดันฮยังกกเลย

597
00:45:31,103 --> 00:45:34,231
‎อยู่ที่นี่ต่อไปเถิดขอรับ
‎ลูกศิษย์คนนี้จะดูแลท่านอย่างดีเอง

598
00:45:34,982 --> 00:45:36,024
‎ยอม

599
00:45:36,108 --> 00:45:40,821
‎ข้าไม่สามารถฝึกฝนได้
‎ในที่ที่อบอุ่นและสุขสบายหรอก

600
00:45:40,904 --> 00:45:45,075
‎ข้าแค่อยากดูแลท่านอาจารย์
‎ให้อยู่ในที่ที่อบอุ่นเท่านั้นขอรับ

601
00:45:48,662 --> 00:45:51,540
‎พออายุมากขึ้น เจ้าก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นด้วยสินะ

602
00:46:09,600 --> 00:46:12,144
‎นั่นแม่บ้านคิมแห่งตระกูลจางนี่ขอรับ

603
00:46:12,728 --> 00:46:15,731
‎ดูจากที่สีหน้านางดูไม่ค่อยดี
‎คงทะเลาะกับเจ้าจินมาอีกแล้วสิท่า

604
00:46:17,232 --> 00:46:19,109
‎ตายจริง ท่านทั้งหลาย

605
00:46:23,655 --> 00:46:24,907
‎ท่านอาจารย์อี

606
00:46:25,741 --> 00:46:28,160
‎ทำไมคราวก่อนถึงกลับไปเฉยๆ ล่ะเจ้าคะ

607
00:46:28,243 --> 00:46:29,953
‎ข้ายังไม่ได้ขอบคุณท่านเลย

608
00:46:30,037 --> 00:46:33,248
‎ทั้งสองคนเคยเจอกันตามลำพังมาก่อนหรือขอรับ

609
00:46:33,874 --> 00:46:36,585
‎เราเจอกันที่งานเลี้ยงที่ชวีซอนรูคราวก่อนเจ้าค่ะ

610
00:46:37,669 --> 00:46:39,171
‎เสื้อของท่านไม่เป็นไรใช่ไหมเจ้าคะ

611
00:46:39,254 --> 00:46:41,465
‎ตะเข็บเสื้อท่านขาดก็เพราะข้า

612
00:46:42,758 --> 00:46:43,967
‎ไม่เป็นไร

613
00:46:44,468 --> 00:46:45,719
‎ตะเข็บเสื้อหรือ

614
00:46:45,802 --> 00:46:47,095
‎อ้อ เจ้าค่ะ

615
00:46:47,679 --> 00:46:48,805
‎อากาศก็เย็นมากแล้ว

616
00:46:48,889 --> 00:46:50,766
‎ท่านแต่งตัวแบบนี้เสมอ
‎ไม่หนาวหรือเจ้าคะ

617
00:46:52,267 --> 00:46:54,061
‎อย่างน้อยก็พันผ้านี่สิเจ้าคะ

618
00:46:54,144 --> 00:46:56,522
‎ข้ารู้สึกขอบคุณท่านมาก
‎จึงอยากมอบอะไรสักอย่างให้เจ้าค่ะ

619
00:46:59,608 --> 00:47:02,694
‎อันนี้เป็นของขวัญ ไม่ใช่สินบนนะเจ้าคะ

620
00:47:03,278 --> 00:47:04,404
‎นี่เจ้าค่ะ

621
00:47:23,840 --> 00:47:25,467
‎เหมาะกับท่านมากเลยเจ้าค่ะ

622
00:47:35,727 --> 00:47:38,522
‎ท่านพันมันแบบนั้นจะไม่เป็นไรหรือ

623
00:47:47,114 --> 00:47:51,285
‎(การสอบคัดเลือกคนรับใช้ของซงริม)

624
00:47:54,454 --> 00:47:55,497
‎ตั้งแต่บัดนี้ไป

625
00:47:56,248 --> 00:47:58,750
‎การสอบคัดเลือกคนรับใช้ของซงริม

626
00:47:58,834 --> 00:48:02,754
‎ที่จะคัดเลือกคนงานของซงริมจะเริ่มต้นแล้ว

627
00:48:03,338 --> 00:48:05,591
‎ข้าจะตรวจสอบรายชื่อผู้สมัคร

628
00:48:06,300 --> 00:48:08,552
‎โปรดขานรับเมื่อมีการเรียกชื่อด้วย

629
00:48:11,430 --> 00:48:13,515
‎หมายเลขหนึ่ง พัคจุนฮวา

630
00:48:14,099 --> 00:48:14,975
‎เจ้าค่ะ

631
00:48:15,058 --> 00:48:16,977
‎หมายเลขสอง อันโซจอง

632
00:48:17,060 --> 00:48:18,145
‎ขอรับ

633
00:48:19,938 --> 00:48:21,023
‎อันโซจอง

634
00:48:21,106 --> 00:48:22,357
‎(สอง)

635
00:48:22,441 --> 00:48:23,442
‎อัน…

636
00:48:25,110 --> 00:48:27,446
‎- หมายเลขสาม อียองอ๊ก
‎- เจ้าค่ะ

637
00:48:27,529 --> 00:48:29,406
‎- หมายเลขสี่ พัคฮยอนซู
‎- ขอรับ

638
00:48:30,407 --> 00:48:32,701
‎- หมายเลขห้า แบฮียอง
‎- เจ้าค่ะ

639
00:48:40,083 --> 00:48:41,168
‎นี่อะไรน่ะ

640
00:48:41,251 --> 00:48:42,753
‎ข้าแค่ดูเผื่อไว้น่ะ

641
00:48:46,548 --> 00:48:48,884
‎(หนึ่งร้อยยี่สิบห้า มูด็อก)

642
00:48:50,636 --> 00:48:51,887
‎อยู่นี่เอง

643
00:48:51,970 --> 00:48:54,848
‎หมายเลข 125 มูด็อก

644
00:48:56,266 --> 00:48:57,309
‎ข้าอยู่นี่เจ้าค่ะ

645
00:49:02,481 --> 00:49:06,401
‎เห็นว่าวันนี้มูด็อก
‎นางรับใช้ของเจ้าเข้ามาที่ซงริมด้วย

646
00:49:07,611 --> 00:49:09,363
‎ข้าขอเตือนเจ้าด้วยความเป็นห่วงเลยนะ

647
00:49:09,446 --> 00:49:10,947
‎อย่าคิดที่จะออกไปจากห้องนี้ล่ะ

648
00:49:11,031 --> 00:49:12,407
‎ให้ตายเถอะ เงียบหน่อย…

649
00:49:15,285 --> 00:49:16,828
‎กรุณาเงียบหน่อยได้ไหมขอรับ

650
00:49:16,912 --> 00:49:19,373
‎ข้าต้องมีสมาธิ ถึงจะอ่านมันได้มิใช่หรือขอรับ

651
00:49:19,456 --> 00:49:20,874
‎งั้นก็ตั้งใจนะ

652
00:49:34,388 --> 00:49:38,141
‎ถ้าอย่างนั้นไว้เสด็จมาอีกครั้ง
‎สี่วันหลังจากนี้นะพ่ะย่ะค่ะ

653
00:49:38,225 --> 00:49:42,062
‎ว่าแต่ทำไมวันนี้ที่ซงริมถึงดูวุ่นวายจัง
‎คนมากันเยอะเลยด้วย

654
00:49:42,896 --> 00:49:47,150
‎วันนี้เป็นวันสอบคัดเลือกคนรับใช้
‎ที่จะมาทำงานบ้านพ่ะย่ะค่ะ

655
00:49:47,818 --> 00:49:50,612
‎- ซงริมมีการจัดคัดเลือกแบบนั้นด้วยหรือ
‎- องค์รัชทายาท

656
00:49:51,196 --> 00:49:53,490
‎ตำแหน่งคนรับใช้ของซงริม
‎ได้รับความนิยมมากพ่ะย่ะค่ะ

657
00:49:53,573 --> 00:49:56,702
‎เมื่อครู่กระหม่อมเห็น
‎นางรับใช้ของตระกูลจางด้วยพ่ะย่ะค่ะ

658
00:49:58,078 --> 00:50:00,163
‎- อึมูด็อกน่ะหรือ
‎- พ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท

659
00:50:13,468 --> 00:50:15,095
‎ข้อสอบด่านแรก

660
00:50:15,679 --> 00:50:20,225
‎เป็นการสอบข้อเขียน
‎ซึ่งจะทดสอบการอ่านและการคำนวณ

661
00:50:21,017 --> 00:50:22,728
‎ผู้ที่ได้คะแนนเต็มเท่านั้นที่จะสอบผ่าน

662
00:50:22,811 --> 00:50:25,480
‎หากตอบผิดแม้แต่ข้อเดียว
‎จะถือว่าเจ้าสอบตก

663
00:50:29,067 --> 00:50:30,902
‎(การสอบคัดเลือกคนรับใช้ของซงริม)

664
00:50:33,739 --> 00:50:35,741
‎ยุลๆ

665
00:50:38,076 --> 00:50:39,411
‎ข้าได้กระดาษข้อสอบมาแล้ว

666
00:50:41,329 --> 00:50:43,832
‎มีโจทย์หลายข้อเลยแฮะ มีโจทย์อัตนัยด้วย

667
00:50:44,458 --> 00:50:45,959
‎มูด็อกก็ฉลาดอยู่หรอก

668
00:50:46,042 --> 00:50:47,544
‎แต่นางจะตอบถูกหมดไหมนะ

669
00:50:50,756 --> 00:50:52,132
‎มันยากมากเลยนะเนี่ย

670
00:50:52,215 --> 00:50:55,010
‎นี่ ขันทีโอ
‎ถ้าจะซักชุดเปื้อนน้ำหมึกต้องใช้อะไรหรือ

671
00:50:55,093 --> 00:50:56,219
‎มันเป็นคำถามล่ะ

672
00:50:56,303 --> 00:50:58,680
‎ชุดเปื้อนน้ำหมึกต้องใช้เมล็ดข้าวพ่ะย่ะค่ะ

673
00:50:59,306 --> 00:51:00,557
‎ใช้เมล็ดข้าวมาทำยังไงหรือ

674
00:51:00,640 --> 00:51:03,477
‎ก่อนอื่น ก็นำเมล็ดข้าวมา…

675
00:51:08,440 --> 00:51:09,608
‎(การสอบคัดเลือกคนรับใช้ของซงริม)

676
00:51:09,691 --> 00:51:12,694
‎"มีการเชิญแขก 3 ตระกูล
‎ตระกูลละ 20 คน

677
00:51:12,778 --> 00:51:16,156
‎จะต้องเตรียมโต๊ะที่นั่งได้สี่คนทั้งหมดกี่ตัว"

678
00:51:18,116 --> 00:51:21,578
‎แขก 3 ตระกูล ตระกูลละ 20 คน
‎ก็จะเท่ากับ 60 คน

679
00:51:23,663 --> 00:51:27,292
‎หนึ่งโต๊ะนั่งได้สี่คน

680
00:51:28,168 --> 00:51:29,419
‎- ทั้งหมด 15 ตัว
‎- ไม่ใช่ๆ

681
00:51:30,337 --> 00:51:32,380
‎เขาตั้งใจเขียนโจทย์ไว้ว่าสามตระกูลนะ

682
00:51:33,298 --> 00:51:37,344
‎คนจากตระกูลเดียวกันก็ต้องนั่งด้วยกัน

683
00:51:38,053 --> 00:51:40,388
‎ถ้าเราต่อโต๊ะ ก็จำเป็นต้องใช้โต๊ะเยอะขึ้น

684
00:51:40,472 --> 00:51:42,766
‎จะใช้โต๊ะเก้าตัวต่อหนึ่งตระกูล

685
00:51:44,226 --> 00:51:45,602
‎เป็นทั้งหมด 27 ตัว

686
00:51:52,025 --> 00:51:53,485
‎โจทย์บอกว่า "เชิญ" พ่ะย่ะค่ะ

687
00:51:53,568 --> 00:51:55,111
‎(เก้าคูณสาม เท่ากับ ยี่สิบเจ็ด)

688
00:51:55,195 --> 00:51:57,864
‎ในเมื่อมีแขก
‎ก็ต้องมีโต๊ะของเจ้าบ้านด้วยพ่ะย่ะค่ะ

689
00:51:58,615 --> 00:52:00,158
‎(ยี่สิบเจ็ดบวกเจ้าบ้าน เท่ากับ ยี่สิบ…)

690
00:52:00,242 --> 00:52:01,743
‎ทั้งหมด 28 ตัวพ่ะย่ะค่ะ

691
00:52:04,162 --> 00:52:06,331
‎จริงด้วย ถูกต้องเลย

692
00:52:06,957 --> 00:52:08,959
‎(ยี่สิบแปด)

693
00:52:09,459 --> 00:52:12,212
‎ข้อต่อไปเป็นโจทย์ด้านภูมิศาสตร์
‎เพื่อทดสอบว่ารู้จักเส้นทางดีหรือไม่

694
00:52:13,004 --> 00:52:15,382
‎ข้าจะไปเอาแผนที่เมืองหลวงมานะ

695
00:52:16,633 --> 00:52:18,802
‎(จงเขียนวิธีซักชุดเปื้อนน้ำหมึกที่ถูกต้อง)

696
00:52:19,469 --> 00:52:21,763
‎เวลาซักชุดเปื้อนน้ำหมึกต้องทำยังไงหรือ

697
00:52:21,847 --> 00:52:24,474
‎ควรทิ้งไปไม่ใช่หรือ นี่ ขันทีโอ

698
00:52:25,392 --> 00:52:26,643
‎พ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท

699
00:52:26,726 --> 00:52:29,729
‎เวลาซักชุดเปื้อนน้ำหมึกต้องทำยังไง
‎เมื่อครู่เจ้าว่ายังไงนะ

700
00:52:29,813 --> 00:52:31,898
‎เวลาซักชุดเปื้อนน้ำหมึก
‎ต้องใช้เมล็ดข้าวอุ่นๆ พ่ะย่ะค่ะ

701
00:52:31,982 --> 00:52:33,859
‎- นำเมล็ดข้าวมาละเลง…
‎- อ๋อ จริงด้วย

702
00:52:34,985 --> 00:52:36,194
‎เขียนลงไปสิ

703
00:52:36,987 --> 00:52:38,822
‎"เมล็ดข้าวอุ่นๆ "

704
00:52:39,865 --> 00:52:41,700
‎(การสอบคัดเลือกคนรับใช้ของซงริม)

705
00:52:43,577 --> 00:52:45,287
‎ถ้าแบบนี้ก็ได้คะแนนเต็มแน่ๆ

706
00:52:45,370 --> 00:52:47,497
‎แม้ข้าจะจับพลัดจับผลูมาแก้โจทย์กับพวกเจ้า
‎แต่ก็สนุกดีนะ

707
00:52:48,123 --> 00:52:50,458
‎แต่ข้ายืนยันได้เลย
‎ว่าเด็กคนนั้นจะต้องสอบตกแน่ๆ

708
00:52:54,588 --> 00:52:59,259
‎เพราะอย่างนั้นเราจึงต้องนำกระดาษคำตอบ
‎ที่สมบูรณ์แบบนี้ไปให้มูด็อกไงพ่ะย่ะค่ะ

709
00:53:00,760 --> 00:53:04,264
‎ทำอย่างไรดีล่ะ ถ้าพวกเราไปก็คงเตะตาแน่ๆ

710
00:53:05,265 --> 00:53:09,561
‎ถ้าให้คนที่เตะตากว่าไป
‎ก็อาจเลี่ยงไม่ให้ถูกสงสัยได้

711
00:53:25,452 --> 00:53:28,121
‎(การสอบคัดเลือกคนรับใช้ของซงริม)

712
00:53:29,456 --> 00:53:30,665
‎ยากมาก

713
00:53:31,291 --> 00:53:33,043
‎มันยากกว่าที่ข้าคิดไว้อีก

714
00:53:35,086 --> 00:53:37,172
‎เดี๋ยวเถอะ อย่าดูของคนข้างๆ สิ

715
00:53:40,258 --> 00:53:43,678
‎องค์รัชทายาทเสด็จ จงถวายความเคารพด้วย

716
00:53:47,098 --> 00:53:48,600
‎ตายจริง องค์รัชทายาท

717
00:53:48,683 --> 00:53:51,728
‎- องค์รัชทายาท
‎- องค์รัชทายาท

718
00:53:57,776 --> 00:54:01,112
‎ข้าได้ยินว่ามีการสอบครั้งใหญ่
‎ข้าจึงแวะมาเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจ

719
00:54:03,156 --> 00:54:04,699
‎เป็นพระคุณล้นพ้นพ่ะย่ะค่ะ

720
00:54:04,783 --> 00:54:07,869
‎ไม่ต้องสนใจข้า จดจ่อทำข้อสอบกันไปเถิด

721
00:54:25,887 --> 00:54:26,805
‎จดจ่อซะ

722
00:54:28,264 --> 00:54:29,599
‎จดจ่อซะ

723
00:54:30,183 --> 00:54:31,393
‎จดจ่อเลย

724
00:54:31,476 --> 00:54:32,811
‎- เจ้าก็ด้วย
‎- จด…

725
00:54:33,353 --> 00:54:34,521
‎เจ้าก็ไปจดจ่อกับงานตัวเองเถิด

726
00:55:16,438 --> 00:55:20,650
‎ข้าจะประกาศรายชื่อผู้ที่สอบผ่านข้อเขียน

727
00:55:23,361 --> 00:55:26,322
‎พัคจุนฮวา ผ่าน

728
00:55:27,032 --> 00:55:29,325
‎อียองอ๊ก ไม่ผ่าน

729
00:55:29,409 --> 00:55:32,495
‎ฮวังยอนจี ไม่ผ่าน

730
00:55:33,329 --> 00:55:35,373
‎โอเจโฮ ผ่าน

731
00:55:37,876 --> 00:55:39,544
‎หมายเลข 125

732
00:55:39,627 --> 00:55:40,962
‎มูด็อก

733
00:55:50,930 --> 00:55:52,348
‎องค์รัชทายาท

734
00:55:54,684 --> 00:55:56,144
‎นางสอบผ่านพ่ะย่ะค่ะ

735
00:55:56,227 --> 00:55:57,771
‎เยี่ยม ยอดเยี่ยมมาก

736
00:56:02,025 --> 00:56:03,276
‎พวกเจ้าทำได้ดีมาก

737
00:56:04,069 --> 00:56:08,198
‎ผู้ที่ผ่านการสอบข้อเขียนมีทั้งหมด 40 คน

738
00:56:08,281 --> 00:56:11,826
‎ตั้งแต่บัดนี้ไป เราจะเริ่มสอบปฏิบัติกัน

739
00:56:14,329 --> 00:56:18,708
‎การสอบปฏิบัติจะเป็นการประเมิน
‎การทำงานของคนรับใช้พ่ะย่ะค่ะ

740
00:56:19,584 --> 00:56:20,919
‎โดยดูจากทักษะการเตรียมวัตถุดิบ

741
00:56:21,002 --> 00:56:23,838
‎การทำความสะอาดและซักผ้า

742
00:56:23,922 --> 00:56:26,382
‎ส่วนด่านทดสอบสุดท้าย
‎คือการทดสอบพละกำลังพ่ะย่ะค่ะ

743
00:56:55,703 --> 00:56:58,331
‎หมายเลข 125 มูด็อก

744
00:56:58,414 --> 00:56:59,833
‎สอบผ่าน

745
00:57:28,862 --> 00:57:30,947
‎หมายเลข 125 มูด็อก

746
00:57:31,030 --> 00:57:31,948
‎สอบผ่าน

747
00:57:34,993 --> 00:57:36,161
‎(หนึ่งร้อยยี่สิบห้า)

748
00:57:46,880 --> 00:57:48,840
‎หมายเลข 125 มูด็อก

749
00:57:49,340 --> 00:57:50,675
‎สอบผ่าน

750
00:57:53,970 --> 00:57:56,514
‎โอ้โฮ มูด็อกเก่งจริงๆ

751
00:57:56,598 --> 00:57:58,391
‎ตอนนี้เหลือแค่การทดสอบพละกำลังแล้ว

752
00:57:58,475 --> 00:58:00,393
‎เราไปดูและให้กำลังใจนางกันเถอะ

753
00:58:01,144 --> 00:58:04,063
‎เมื่อครู่ข้ามองผ่านๆ
‎มีคนรูปร่างดีหลายคนเลย

754
00:58:04,147 --> 00:58:06,399
‎ไม่มีทางที่นางจะถึงเส้นชัย
‎ภายในห้าคนแรกได้หรอก

755
00:58:06,483 --> 00:58:08,735
‎องค์รัชทายาท เป็นพระคุณอย่างยิ่ง
‎ที่ทรงช่วยเหลือพวกกระหม่อม

756
00:58:09,319 --> 00:58:10,278
‎พวกกระหม่อมขอทูลลา

757
00:58:12,572 --> 00:58:14,699
‎- ไปกันเถอะ
‎- อือ ไปกันเถอะ

758
00:58:17,243 --> 00:58:21,164
‎ที่เขาพูดแบบนั้น แปลว่าไม่ให้ข้าตามไปใช่ไหม

759
00:58:21,247 --> 00:58:23,666
‎ทำไมพวกเขาถึงได้ใจจืดใจดำเช่นนี้

760
00:58:23,750 --> 00:58:25,877
‎จริงๆ เลย

761
00:58:26,794 --> 00:58:28,379
‎ช่างเถอะ เราไปกันเถอะ

762
00:58:29,172 --> 00:58:30,465
‎องค์รัชทายาท ทางนี้พ่ะย่ะค่ะ

763
00:58:33,468 --> 00:58:35,470
‎- ข้ารู้อยู่น่า
‎- พ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท

764
00:58:36,471 --> 00:58:40,892
‎จงไปตักน้ำที่บ่อน้ำซึ่งอยู่ห่างจากที่นี่ห้าลี้

765
00:58:40,975 --> 00:58:42,435
‎ผู้ที่มาถึงก่อน

766
00:58:43,102 --> 00:58:46,397
‎เพียงห้าคนเท่านั้น
‎ที่จะผ่านคัดเลือกรอบสุดท้าย

767
00:58:47,649 --> 00:58:48,900
‎นี่เป็นด่านสุดท้ายแล้ว

768
00:58:50,109 --> 00:58:52,111
‎ข้าจะต้องเข้าไปอยู่ในห้าคนแรกให้ได้

769
00:59:04,290 --> 00:59:05,124
‎เริ่มได้

770
00:59:13,716 --> 00:59:16,844
‎เขาไม่ขยับตัวไปไหนหลายวัน
‎และเอาแต่อ่านตำราแห่งหัวใจขอรับ

771
00:59:18,596 --> 00:59:19,722
‎งั้นหรือ

772
00:59:27,981 --> 00:59:29,983
‎เจ้าไม่สามารถอ่านได้ในชั่วข้ามคืนหรอก

773
00:59:30,066 --> 00:59:31,526
‎อย่ารีบร้อนไปเลย

774
00:59:33,736 --> 00:59:35,029
‎ขอรับ

775
00:59:35,738 --> 00:59:39,033
‎แม่บ้านคิมเป็นห่วงเจ้ามาก

776
00:59:39,909 --> 00:59:41,703
‎ถ้ามีสิ่งที่ไม่สะดวกสบายก็บอกข้ามาได้นะ

777
00:59:41,786 --> 00:59:45,957
‎ข้าจะเตรียมที่นอน อาหารการกิน
‎เครื่องนุ่งห่ม ตามที่เจ้าต้องการให้

778
00:59:47,792 --> 00:59:49,210
‎ไม่เป็นไรขอรับ

779
00:59:58,386 --> 01:00:00,722
‎ตอนนี้ลมเย็นๆ เริ่มพัดเข้ามาแล้ว

780
01:00:00,805 --> 01:00:03,224
‎ปิดหน้าต่างให้สนิทด้วยล่ะ

781
01:00:04,767 --> 01:00:08,938
‎ท่านอาจารย์ซอกยองได้เขียนสิ่งนี้
‎ให้คนรักที่ดวงตามองไม่เห็น

782
01:00:09,022 --> 01:00:11,983
‎เพื่อให้นางอ่านมันได้ด้วยหัวใจ

783
01:00:13,610 --> 01:00:15,236
‎ข้าขอถามอะไรหน่อยขอรับ

784
01:00:16,321 --> 01:00:20,199
‎คนรอบตัวของท่านอาจารย์ซอกยอง
‎มีหญิงสาวที่ตาบอดไหมขอรับ

785
01:00:24,078 --> 01:00:26,456
‎ผู้อำนวยการคนแรกของจินโยวอน

786
01:00:27,123 --> 01:00:29,375
‎ซึ่งคอยช่วยเหลือท่านอาจารย์ซอกยอง

787
01:00:29,459 --> 01:00:31,836
‎ในช่วงที่เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่
‎เมื่อ 200 ปีก่อน

788
01:00:31,919 --> 01:00:34,881
‎ท่านผู้นั้นเป็นคนตาบอด

789
01:00:36,090 --> 01:00:39,844
‎ผู้รับจดหมายรักนี้
‎คือผู้อำนวยการแห่งจินโยวอนสินะ

790
01:00:41,721 --> 01:00:45,808
‎แต่ตำรานี้มันใช่ตำราที่ให้คนอื่น
‎อ่านตามอำเภอใจได้จริงๆ หรือขอรับ

791
01:00:46,476 --> 01:00:48,603
‎มันเป็นเรื่องส่วนตัวลับๆ
‎ของท่านอาจารย์ซอกยอง

792
01:00:48,686 --> 01:00:50,772
‎ไม่ใช่ว่าท่านนำมาเรียกว่า
‎ตำราแห่งหัวใจตามอำเภอใจหรือขอรับ

793
01:00:54,817 --> 01:00:57,820
‎ดูเหมือนว่าเจ้าพยายามโน้มน้าวข้า
‎เพราะอยากรู้เนื้อหาในตำรานั้น

794
01:00:58,488 --> 01:01:00,281
‎ข้าจะบอกเจ้าหนึ่งอย่าง

795
01:01:00,365 --> 01:01:05,411
‎สิ่งที่บันทึกอยู่ในตำรานี้
‎ไม่ได้เป็นความลับและไม่ใช่เรื่องส่วนตัว

796
01:01:07,664 --> 01:01:12,210
‎จอมเวทหลายคนเคยได้อ่านกลอนบทนี้
‎แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่ามันคือจดหมายรัก

797
01:01:12,794 --> 01:01:15,630
‎อ้อ เขาบอกว่าไม่มีใครรู้ว่าเป็นจดหมายรักนี่นา

798
01:01:15,713 --> 01:01:17,674
‎เจ้าเอาเวลาที่คิดแผนตุกติก

799
01:01:17,757 --> 01:01:20,218
‎ไปจดจ่อกับฝึกฝนให้มากกว่านี้เถิด

800
01:01:21,010 --> 01:01:24,222
‎ถ้าเป็นจดหมายรักมันก็น่าจะดูออกง่ายนี่
‎แล้วทำไมถึงไม่มีใครรู้นะ

801
01:01:29,143 --> 01:01:32,480
‎การฝึกฝนรวบรวมสมาธิ
‎ก็เป็นวิธีหนึ่งที่จะอ่านมันได้

802
01:01:32,563 --> 01:01:37,151
‎แต่ในเมื่อข้าใบ้ให้แล้วว่ามันคือจดหมายรัก
‎เจ้าก็ลองคิดหาวิธีอื่นดูให้ดีแล้วกัน

803
01:01:37,985 --> 01:01:41,656
‎วิธีอ่านตำราเล่มนี้ด้วยการฝึกฝน
‎ต่างจากการอ่านโดยรู้ว่าเป็นจดหมายรัก

804
01:01:42,699 --> 01:01:44,867
‎วิธีที่ผู้ที่อ่านด้วยการฝึกฝนไม่รู้

805
01:01:44,951 --> 01:01:47,453
‎และมีเพียงผู้ที่รู้ว่าเป็นจดหมายรักเท่านั้นที่จะรู้

806
01:01:48,037 --> 01:01:49,414
‎มันคืออะไรกันนะ

807
01:01:49,497 --> 01:01:52,667
‎จดหมายรักจะเริ่มต้นด้วยอะไรล่ะ

808
01:02:03,720 --> 01:02:05,138
‎ข้อขอถามอีกคำถามขอรับ

809
01:02:06,097 --> 01:02:07,765
‎ผู้อำนวยการคนแรกของจินโยวอน

810
01:02:08,766 --> 01:02:10,309
‎ชื่ออะไรหรือขอรับ

811
01:02:22,613 --> 01:02:24,532
‎จดหมายรักทุกฉบับ

812
01:02:25,992 --> 01:02:27,869
‎จะเริ่มต้นด้วยชื่อของผู้รับ

813
01:02:28,786 --> 01:02:29,912
‎ท่านผู้นั้น…

814
01:02:30,496 --> 01:02:33,666
‎นามสกุลจินและชื่อว่าซอลรัน

815
01:02:34,667 --> 01:02:37,003
‎ชื่อของผู้รับจดหมายรักนี่คือซอลรัน

816
01:02:37,086 --> 01:02:38,713
‎ซึ่งแปลว่า "ดอกกล้วยไม้สีคราม

817
01:02:39,881 --> 01:02:41,174
‎ที่เบ่งบานในหิมะสีขาว"

818
01:02:42,759 --> 01:02:43,968
‎ชื่อของนาง

819
01:02:45,178 --> 01:02:47,054
‎เป็นจุดเริ่มต้นที่จะทำให้มองเห็นบันทึกนี้

820
01:03:14,624 --> 01:03:19,837
‎(แม้มิอาจกำหยาดน้ำ
‎ทว่าดินได้บรรจุมันไว้)

821
01:03:25,551 --> 01:03:26,761
‎มองเห็นแล้ว

822
01:03:34,936 --> 01:03:36,938
‎ยุลๆ นางมาแล้ว

823
01:03:38,940 --> 01:03:40,566
‎มูด็อกกำลังไปแล้ว

824
01:03:55,122 --> 01:03:56,666
‎"แม้มิอาจกำหยาดน้ำ

825
01:03:58,167 --> 01:03:59,710
‎ทว่าดินได้บรรจุมันไว้"

826
01:04:01,504 --> 01:04:03,548
‎"แม้มิอาจสัมผัสเปลวไฟ

827
01:04:03,631 --> 01:04:05,049
‎ทว่าท่อนไม้ได้โอบอุ้มมันไว้"

828
01:04:07,385 --> 01:04:09,262
‎"แม้มิอาจกุมสายลม

829
01:04:10,888 --> 01:04:12,348
‎ทว่ามันได้หยุดพักเหนือก้อนหิน"

830
01:04:14,058 --> 01:04:17,812
‎"หากปล่อยไปตามทางของมัน
‎พวกมันก็ล้วนอยู่ทุกหนแห่ง"

831
01:04:19,605 --> 01:04:21,023
‎"แสงสีครามที่ส่องสะท้อนแสบตา

832
01:04:22,692 --> 01:04:24,026
‎ทำให้ข้าถอนหายใจออกมา"

833
01:04:26,863 --> 01:04:29,031
‎"ไอของลมหายใจสีขาวที่พ่นออกมา

834
01:04:29,615 --> 01:04:31,826
‎ได้กระจัดกระจายราวหิมะ
‎และเหลือค้างเป็นน้ำตา"

835
01:04:32,952 --> 01:04:35,746
‎"ข้ามิอาจปล่อยให้มันไหลและปกปิดมันไว้"

836
01:04:37,331 --> 01:04:40,084
‎"แม้รู้ทั้งรู้ว่ามันจะถูกเติมเต็มอีกครั้ง

837
01:04:40,793 --> 01:04:45,131
‎แต่ข้าก็เป็นเพียงคนโง่เขลา
‎ที่มิอาจหลั่งหยดน้ำตาให้ไหลออกมา"

838
01:04:50,428 --> 01:04:52,054
‎มีคนมาถึงเส้นชัยสองคนแล้ว

839
01:04:54,682 --> 01:04:55,892
‎ข้าไม่เห็นมูด็อกเลย

840
01:05:04,483 --> 01:05:06,569
‎มีคนอยู่ข้างหน้ามูด็อกหกคนพ่ะย่ะค่ะ

841
01:05:06,652 --> 01:05:08,863
‎นางต้องเอาชนะอย่างน้อยสองคน
‎จึงจะอยู่ในห้าคนแรก

842
01:05:19,332 --> 01:05:22,418
‎(แต่ข้าก็เป็นเพียงคนโง่เขลา
‎ที่มิอาจหลั่งหยดน้ำตาให้ไหลออกมา)

843
01:05:29,717 --> 01:05:31,928
‎(แม้มิอาจกำหยาดน้ำ
‎ทว่าดินได้บรรจุมันไว้)

844
01:05:38,559 --> 01:05:39,644
‎เจ้าจะไปไหน

845
01:05:40,686 --> 01:05:41,854
‎อ้อ

846
01:05:44,315 --> 01:05:45,399
‎ข้าอ่านได้แล้วขอรับ

847
01:06:07,838 --> 01:06:08,839
‎หมายเลข 29

848
01:06:08,923 --> 01:06:10,800
‎จางจองโด ผ่าน

849
01:06:11,801 --> 01:06:14,011
‎ตอนนี้เหลือเพียงหนึ่งคนเท่านั้น

850
01:06:47,003 --> 01:06:49,088
‎ข้าไม่ต้องการลูกศิษย์ที่ไม่มีการพัฒนาหรอกนะ

851
01:06:49,588 --> 01:06:51,674
‎ถ้าเจ้าจะไม่ทำอะไร ก็ตายไปซะเถอะ

852
01:06:52,717 --> 01:06:54,719
‎นี่ นั่นมีดนะ จริงๆ เลย

853
01:06:54,802 --> 01:06:56,512
‎เจ้ายังคิดว่าตัวเองเป็นนักซูอยู่หรือ

854
01:07:03,185 --> 01:07:05,146
‎ไม่ว่าจะรู้สึกน่าสมเพชเวทนาแค่ไหน

855
01:07:06,230 --> 01:07:08,315
‎ข้าก็ต้องทำสิ่งที่ข้าทำได้ในตอนนี้

856
01:07:10,776 --> 01:07:12,653
‎ถ้าข้าไม่ทำอะไรสักอย่าง

857
01:07:14,238 --> 01:07:15,698
‎สู้ตายไปซะดีกว่า

858
01:07:35,176 --> 01:07:37,053
‎หมายเลข 125 มูด็อก

859
01:07:39,472 --> 01:07:40,806
‎ผ่าน

860
01:07:48,355 --> 01:07:49,940
‎(แม้มิอาจกำหยาดน้ำ
‎ทว่าดินได้บรรจุมันไว้)

861
01:07:50,024 --> 01:07:52,818
‎ตรงกับเนื้อหาของตำราแห่งหัวใจ
‎ไม่ผิดแม้แต่ตัวอักษรเดียวขอรับ

862
01:07:53,527 --> 01:07:55,446
‎จางอุกทำสำเร็จขอรับ

863
01:07:57,865 --> 01:07:59,325
‎เขาทำมันสำเร็จงั้นหรือ

864
01:08:04,163 --> 01:08:07,333
‎- ตอนนี้อุกอยู่ที่ไหน
‎- เขาอยู่ที่เซจุกวอนขอรับ

865
01:08:07,416 --> 01:08:10,711
‎นางรับใช้ที่มักตามเขาไปไหนมาไหน
‎เกิดเป็นลมไปที่สนามสอบ

866
01:08:10,795 --> 01:08:12,004
‎เขาจึงพานางไปที่นั่นขอรับ

867
01:08:13,172 --> 01:08:14,340
‎นางรับใช้หรือ

868
01:08:15,007 --> 01:08:16,967
‎- เจ้าหมายถึงเด็กที่ชื่อมูด็อกหรือ
‎- ขอรับ

869
01:08:17,051 --> 01:08:19,011
‎เห็นว่านางผ่านการสอบคัดเลือกในวันนี้ขอรับ

870
01:08:19,720 --> 01:08:21,931
‎แม้นางจะเป็นลมสลบไปทันทีที่มาถึงเส้นชัยก็เถอะ

871
01:08:22,014 --> 01:08:24,058
‎แต่นางก็ทำสำเร็จเช่นกันขอรับ

872
01:08:24,767 --> 01:08:26,018
‎งั้นหรือ

873
01:08:30,314 --> 01:08:33,651
‎นางรับใช้ของข้าก็เสี่ยงชีวิต
‎ทำตามที่เจ้านายสั่งเท่านั้นขอรับ

874
01:08:34,360 --> 01:08:35,736
‎ทั้งหมดนี้เป็นความตั้งใจของข้าเองขอรับ

875
01:08:48,749 --> 01:08:50,084
‎พอมาคิดดูแล้ว

876
01:08:51,836 --> 01:08:54,004
‎นางก็มักจะอยู่เคียงข้างอุกเสมอสินะ

877
01:08:56,048 --> 01:08:57,716
‎นางรับใช้ มูด็อก…

878
01:09:03,556 --> 01:09:07,351
‎ได้ยินว่าจริงๆ แล้วตำราที่ข้าอ่าน
‎เป็นจดหมายรักของท่านอาจารย์ซอกยองล่ะ

879
01:09:10,146 --> 01:09:11,313
‎งั้นหรือ

880
01:09:12,148 --> 01:09:14,233
‎แล้วทำไมเขาถึงเขียนตำรา
‎ที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็นล่ะ

881
01:09:14,984 --> 01:09:18,571
‎ฝ่ายหญิงตาบอดน่ะ
‎เขาคงต้องการให้นางใช้ใจอ่านล่ะมั้ง

882
01:09:19,947 --> 01:09:21,407
‎เขาหวงแหนนางสินะ

883
01:09:21,991 --> 01:09:23,117
‎แต่ข้าคิดว่า

884
01:09:23,951 --> 01:09:25,703
‎เขาคงไม่ได้มอบจดหมายนั่นให้นาง

885
01:09:26,453 --> 01:09:28,539
‎ถ้าเขามอบให้นาง มันก็คงถูกเก็บไว้ที่จินโยวอน

886
01:09:29,290 --> 01:09:30,875
‎ไม่มาอยู่ที่ซงริมหรอก

887
01:09:31,458 --> 01:09:34,628
‎จดหมายรักที่มองด้วยตาไม่เห็น
‎และไม่ได้ถูกส่งถึงผู้รับหรือ

888
01:09:36,755 --> 01:09:37,840
‎เขาช่างขี้ขลาดจริงๆ นะ

889
01:09:39,800 --> 01:09:42,136
‎เขาเขียนบันทึกความรู้สึกไว้
‎โดยที่อีกฝ่ายไม่รับรู้

890
01:09:43,637 --> 01:09:45,014
‎ช่างเป็นจดหมายรัก

891
01:09:46,348 --> 01:09:47,892
‎ที่โง่เขลาและน่าเวทนาจริงๆ

892
01:09:53,522 --> 01:09:55,441
‎นั่นสิ ถ้าเป็นจดหมาย…

893
01:09:58,527 --> 01:10:00,362
‎เขาก็ควรส่งมอบให้ถึงผู้รับแบบที่เจ้าทำสิ

894
01:10:01,822 --> 01:10:04,450
‎(ประกาศรับสมัครคนรับใช้ของซงริม)

895
01:10:05,826 --> 01:10:07,286
‎นี่จะเป็นจดหมายได้ยังไง

896
01:10:07,369 --> 01:10:08,746
‎จดหมายจะไปสำคัญอะไร

897
01:10:08,829 --> 01:10:11,540
‎หากถ่ายทอดความรู้สึกได้ นั่นต่างหากคือจดหมาย

898
01:10:13,083 --> 01:10:15,586
‎รอข้าก่อนนะ ข้าจะไปหาที่นั่นเอง

899
01:10:15,669 --> 01:10:17,421
‎กลับไปดีๆ อย่าให้ถูกจับได้นะ

900
01:10:26,805 --> 01:10:30,976
‎เจ้าคงรู้สึกสงสารข้าที่พยายามเข้ามาอยู่ที่นี่
‎จนถึงขั้นสอบเข้าตำแหน่งคนรับใช้สินะ

901
01:10:31,977 --> 01:10:34,605
‎ครั้งหนึ่งมูด็อกของเราเคยเป็นจอมเวทที่เก่งกาจ

902
01:10:35,105 --> 01:10:36,899
‎ทำเอานายน้อยคนนี้รู้สึกไม่ค่อยดีเลย

903
01:10:37,858 --> 01:10:40,361
‎ข้าเตือนสติให้เจ้าได้รับรู้ถึง
‎หน้าที่และความภักดีอีกครั้งสินะ

904
01:10:40,444 --> 01:10:42,488
‎ท่านอาจารย์อุตส่าห์ทำถึงขนาดนี้

905
01:10:42,571 --> 01:10:45,950
‎ก็ทำให้ลูกศิษย์คิดได้ว่า
‎ควรตั้งใจให้เต็มที่อยู่หรอกขอรับ

906
01:10:48,244 --> 01:10:49,954
‎เจ้าคงรู้สึกกดดันน่าดู

907
01:10:50,746 --> 01:10:53,540
‎ข้าไม่ได้รู้สึกกดดันหรอก
‎แค่มันทำให้ข้าคิดหนักนิดหน่อย

908
01:10:54,333 --> 01:10:59,088
‎ว่าข้าควรเขียนจดหมายตอบกลับ
‎ในฐานะนายน้อยหรือลูกศิษย์ดี

909
01:10:59,672 --> 01:11:02,424
‎หรือข้าควรตอบตามที่ข้าอ่านได้ดี

910
01:11:08,264 --> 01:11:09,807
‎สิ่งที่เจ้าอ่านได้คืออะไรหรือ

911
01:11:10,724 --> 01:11:14,436
‎งั้นให้ข้าตอบกลับตามที่ข้าอ่านมาได้ด้วยไหม

912
01:11:16,063 --> 01:11:17,606
‎"ด้วยไหม" หรือ หมายถึงอะไร

913
01:11:18,148 --> 01:11:22,278
‎มันเขียนอยู่ตรงนี้ไง
‎"ไม่ว่าต้องทำอย่างไร ข้าก็จะไปหาเจ้าให้ได้"

914
01:11:22,987 --> 01:11:26,282
‎"ขอแค่ได้มองเห็นเจ้า
‎ข้าก็สามารถทำทุกอย่างได้"

915
01:11:26,907 --> 01:11:28,284
‎คำตอบของจดหมายนี้

916
01:11:33,414 --> 01:11:37,876
‎ข้าควรจะเตรียมใจไว้
‎ตั้งแต่ที่ยอมให้ใครสักคนเข้ามาอยู่ใกล้ข้าขนาดนี้

917
01:11:42,006 --> 01:11:43,507
‎ข้าก็คิดถึงเจ้ามากเหมือนกัน

918
01:11:47,428 --> 01:11:48,762
‎นี่คือคำตอบของข้า

919
01:11:57,938 --> 01:11:59,732
‎สิ่งที่ข้าส่งให้เขา

920
01:12:01,275 --> 01:12:05,279
‎คือสิ่งที่ไม่ควรมองเห็น
‎และไม่ควรส่งถึงเขาตั้งแต่แรก

921
01:12:07,156 --> 01:12:08,782
‎มันคือจดหมายรัก

922
01:12:10,576 --> 01:12:12,161
‎ที่แสนโง่เขลาและน่าเวทนาของข้า

923
01:12:43,567 --> 01:12:45,194
‎ข้าคิดถึงเจ้าทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมา

924
01:12:45,277 --> 01:12:47,196
‎- แม้จะลืมตาอยู่ก็ยังคิดถึง
‎- พอได้แล้ว

925
01:12:47,279 --> 01:12:49,365
‎เพราะยาถอนพิษหนึ่งเดียวของมัน
‎คือผู้ที่ให้มันมา

926
01:12:49,448 --> 01:12:51,408
‎มันจึงเป็นเพียงยาพิษรุนแรงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

927
01:12:51,492 --> 01:12:52,868
‎เจ้าเป็นบ้าตั้งแต่วันแรกเลยหรือ

928
01:12:52,951 --> 01:12:54,828
‎ข้าโดนยาพิษมาไง
‎นี่ก็เป็นหนึ่งในอาการของมัน

929
01:12:54,912 --> 01:12:58,040
‎นักซู หนึ่งเดียวที่เจ้ามองเห็นก็คือจางอุกสินะ

930
01:12:58,123 --> 01:13:00,250
‎นายน้อยไม่เชื่อว่าข้าหลงรักท่านนี่เจ้าคะ

931
01:13:00,334 --> 01:13:02,294
‎งั้นก็ลองทำให้ข้าเชื่อหน่อยสิ

932
01:13:02,378 --> 01:13:04,838
‎นั่นเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด
‎ที่ข้าเคยครอบครองเจ้าค่ะ

933
01:13:04,922 --> 01:13:07,841
‎ช่วยเอาชนะให้ได้
‎แล้วนำมันกลับมาคืนให้ข้าด้วยเจ้าค่ะ

934
01:13:07,925 --> 01:13:10,719
‎ข้าได้ทำการเดิมพันกับมูด็อก นางรับใช้ของเจ้า

935
01:13:10,803 --> 01:13:13,013
‎จางอุก จงสู้ให้พังกันไปข้างหนึ่ง

936
01:13:13,097 --> 01:13:14,181
‎จุดอ่อนของข้าที่เจ้าจับได้

937
01:13:14,264 --> 01:13:15,682
‎จากคำพูดที่ข้าบอกว่าคิดถึงเจ้าในวันนั้น
‎คือแบบนี้หรือ

938
01:13:15,766 --> 01:13:17,101
‎อย่าไปนะ

939
01:13:17,768 --> 01:13:21,397
‎ข้าชอบมูด็อกมากขอรับ

940
01:13:25,025 --> 01:13:30,030
‎คำบรรยายโดย: พรนัชชา ทรัพย์ธานารัตน