1
00:00:06,297 --> 00:00:08,425
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:56,097 --> 00:00:58,141
‎ซอยุลแห่งตระกูลซอ

3
00:00:59,851 --> 00:01:01,436
‎อย่ามาที่นี่อีก

4
00:01:07,817 --> 00:01:09,235
‎ถ้าข้าเจอเจ้าอีกครั้ง

5
00:01:10,653 --> 00:01:12,280
‎ข้าจะฆ่าเจ้า

6
00:01:17,744 --> 00:01:18,578
‎เดี๋ยวก่อน…

7
00:01:44,604 --> 00:01:47,440
‎ตอนนั้นข้าไม่สามารถรั้งเด็กคนนั้นไว้ได้

8
00:01:48,858 --> 00:01:50,693
‎และไม่ได้ถามเหตุผลกับนาง

9
00:01:51,945 --> 00:01:55,198
‎ทันทีที่นางเชือดเฉือนจิตใจของข้า
‎ที่มอบดอกไม้ให้กับนาง

10
00:01:56,616 --> 00:01:59,285
‎ช่วงเวลาที่ได้ใช้ร่วมกับเด็กคนนั้น
‎ก็ไม่ได้เป็นความทรงจำ

11
00:02:00,578 --> 00:02:03,206
‎แต่กลายเป็นความลับที่ข้าฝังเอาไว้ในหัวใจ

12
00:02:09,546 --> 00:02:12,966
‎ท่านตื่นเช้าจังนะเจ้าคะ มาทำอะไรที่นี่หรือ

13
00:02:17,262 --> 00:02:18,555
‎ทำไมเจ้า…

14
00:02:19,556 --> 00:02:21,015
‎ถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้อีก

15
00:02:23,768 --> 00:02:26,104
‎ข้าไปจับนกมาเจ้าค่ะ ว่าจะต้มให้พวกท่านทาน

16
00:02:28,982 --> 00:02:30,483
‎ข้าไม่ได้ชอบกินเท่าไร

17
00:02:30,567 --> 00:02:32,527
‎ข้าว่าจะหุงข้าวใส่เกาลัดด้วยนะ

18
00:02:33,653 --> 00:02:35,905
‎เกาลัดที่นี่หวานมากนะเจ้าคะ

19
00:02:39,784 --> 00:02:42,579
‎เกาลัดที่ดันฮยังกกหวานมากเลยล่ะ

20
00:02:55,758 --> 00:02:57,218
‎ข้าไม่ชอบกินของหวาน

21
00:03:00,555 --> 00:03:02,765
‎ถ้าไม่ชอบก็พูดกันดีๆ สิเจ้าคะ

22
00:03:02,849 --> 00:03:05,226
‎พลังอย่างนายน้อย
‎ข้าตายได้ในคราเดียวเลยนะเจ้าคะ

23
00:03:07,770 --> 00:03:09,188
‎อย่าพูดเกินไปหน่อยเลย

24
00:03:10,148 --> 00:03:13,484
‎ถึงข้าจะไม่ชอบเจ้าแค่ไหน
‎ก็ไม่ทำให้เจ้าตายหรอก

25
00:03:13,568 --> 00:03:15,153
‎แปลว่าเกลียดข้าจริงๆ สินะ

26
00:03:15,778 --> 00:03:17,697
‎เจ้าไม่ต้องยุ่งยากเตรียมข้าวเช้าให้หรอก

27
00:03:17,780 --> 00:03:19,240
‎ข้าจะออกเดินทางทันทีที่ดังกูตื่น

28
00:03:19,324 --> 00:03:21,868
‎ถ้าท่านไม่อยากทานข้าวด้วยก็แล้วแต่เลยเจ้าค่ะ

29
00:03:38,509 --> 00:03:39,886
‎ทำไมไม่เตรียมออกเดินทางล่ะเจ้าคะ

30
00:03:41,763 --> 00:03:43,014
‎พวกเราจะกินข้าวก่อนไป

31
00:03:43,598 --> 00:03:44,682
‎เตรียมข้าวให้เราด้วย

32
00:03:44,766 --> 00:03:46,392
‎ไหนว่าไม่อยากกินไงเจ้าคะ

33
00:03:46,976 --> 00:03:49,270
‎ข้าไม่เคยบอกนะว่าไม่อยากกิน อย่าตีความผิดสิ

34
00:03:51,981 --> 00:03:56,319
‎ข้าแค่เห็นว่าเมื่อวานเจ้าดื่มเหล้ามา
‎น่าจะยังไม่หายเมาค้าง

35
00:03:56,402 --> 00:03:58,947
‎เลยพูดไปแบบนั้น
‎เพราะกลัวว่าเจ้าต้องเหนื่อยเพราะพวกเรา

36
00:04:00,031 --> 00:04:01,241
‎เจ้าค่ะ เข้าใจแล้ว

37
00:04:02,033 --> 00:04:03,201
‎ถ้าอย่างนั้น

38
00:04:03,284 --> 00:04:05,870
‎- ข้าคงต้องซาวข้าวสารเพิ่มแล้ว
‎- ข้าวสารอยู่ที่ไหน

39
00:04:06,537 --> 00:04:09,249
‎- ข้าจะทำให้เอง
‎- ท่านเคยหุงข้าวมาก่อนหรือเจ้าคะ

40
00:04:09,332 --> 00:04:12,627
‎ข้าไม่เคยหุงมาก่อน
‎แต่ถ้าเจ้าบอกวิธีมา ข้าก็ทำได้

41
00:04:13,753 --> 00:04:15,171
‎วิธีทำก็ง่ายๆ เจ้าค่ะ

42
00:04:15,838 --> 00:04:19,300
‎ล้างข้าวสารด้วยน้ำ แล้วใส่น้ำเข้าไปพอประมาณ

43
00:04:19,384 --> 00:04:20,843
‎เอาไปตั้งหม้อให้เดือดด้วยไฟแรง

44
00:04:21,678 --> 00:04:23,846
‎รอให้มันสุกสักพักก็ได้แล้วเจ้าค่ะ

45
00:04:25,181 --> 00:04:26,891
‎ง่ายดีนะ

46
00:04:35,608 --> 00:04:38,069
‎ไหนว่าแค่ข้าบอกวิธีก็ทำได้ไงเจ้าคะ

47
00:04:38,152 --> 00:04:39,862
‎ไหนว่าง่ายไง

48
00:04:41,406 --> 00:04:44,492
‎มันไม่ง่ายเลย ข้าต้องขอโทษด้วย

49
00:04:45,243 --> 00:04:47,704
‎ให้ตายเถอะ ดูสิ นี่มันอะไรเนี่ย

50
00:04:47,787 --> 00:04:49,372
‎มันไหม้หมดแล้ว

51
00:04:50,164 --> 00:04:52,250
‎ข้าผิดเอง งั้นข้าจะช่วยงานอย่างอื่นนะ

52
00:04:53,835 --> 00:04:55,378
‎เจ้าจะหั่นผักพวกนั้นใช่ไหม

53
00:04:55,461 --> 00:04:56,879
‎แค่บอกมาก็พอว่าให้หั่นแบบไหน

54
00:05:01,718 --> 00:05:04,470
‎- ให้ตายเถอะ จะทำยังไงดี เสียดายของจริงๆ
‎- คุณพระ

55
00:05:11,352 --> 00:05:12,687
‎อือ ดังกู

56
00:05:13,813 --> 00:05:14,689
‎นี่

57
00:05:15,273 --> 00:05:16,941
‎ไหนๆ มาแล้ว เจ้าก็อาบน้ำก่อนไปสิ

58
00:05:17,025 --> 00:05:18,901
‎น้ำที่นี่เป็นน้ำแร่ ทำให้ผิวนุ่มมากเลยล่ะ

59
00:05:18,985 --> 00:05:20,570
‎แล้วก็ต้องกินข้าวก่อนไปด้วยสิ

60
00:05:20,653 --> 00:05:21,988
‎ข้าวหรือ

61
00:05:22,071 --> 00:05:24,198
‎มูด็อกกำลังเตรียมข้าวอยู่ กับยุลสองคน

62
00:05:25,116 --> 00:05:26,492
‎- สองคนหรือ
‎- อือ

63
00:05:26,576 --> 00:05:28,870
‎ยุลกำลังทำอาหารอยู่กับมูด็อก

64
00:05:39,547 --> 00:05:40,423
‎จริงๆ เลย

65
00:05:41,299 --> 00:05:44,927
‎ข้าบอกว่าให้ท่านหั่นต้นหอมชิ้นใหญ่ๆ ไงเจ้าคะ

66
00:05:49,932 --> 00:05:51,017
‎- ขนาดนี้หรือ
‎- ไม่ใช่

67
00:05:51,684 --> 00:05:54,228
‎ท่านไม่เข้าใจความหมายของ
‎"ชิ้นใหญ่ๆ " หรือเจ้าคะ

68
00:05:54,312 --> 00:05:55,897
‎ชิ้นใหญ่ๆ

69
00:05:58,316 --> 00:06:00,026
‎ชิ้นใหญ่ๆ

70
00:06:00,109 --> 00:06:01,402
‎ไม่ใช่เจ้าค่ะ

71
00:06:01,486 --> 00:06:03,196
‎อันนี้มันคือหั่นชิ้นเล็กๆ

72
00:06:04,947 --> 00:06:05,907
‎ดูนะเจ้าคะ

73
00:06:06,574 --> 00:06:09,911
‎ชิ้นใหญ่ๆ แบบนี้ไงเจ้าคะ

74
00:06:11,079 --> 00:06:14,040
‎เจ้าต้องระบุความยาวให้ชัดเจนสิ

75
00:06:14,123 --> 00:06:17,043
‎บอกแค่ชิ้นใหญ่ๆ แล้วข้าจะรู้ได้ยังไง

76
00:06:17,126 --> 00:06:19,462
‎ไหนว่าเป็นจอมเวทอัจฉริยะแห่งจองจินกัก

77
00:06:19,545 --> 00:06:23,007
‎แค่ชิ้นใหญ่ๆ กับชิ้นเล็กๆ ยังแยกไม่ออก
‎แล้วจะไปทำอะไรได้

78
00:06:24,217 --> 00:06:25,134
‎ช่างเถอะ

79
00:06:25,218 --> 00:06:27,637
‎ไปตักน้ำหนึ่งถ้วยใส่แกงตรงนั้นหน่อยสิเจ้าคะ

80
00:06:35,478 --> 00:06:36,437
‎คือ…

81
00:06:37,230 --> 00:06:39,190
‎หนึ่งถ้วยที่ว่าคือถ้วยไหนหรือ

82
00:06:41,234 --> 00:06:42,235
‎ถ้วยนี้หรือ

83
00:06:45,780 --> 00:06:46,823
‎หรือว่า

84
00:06:47,573 --> 00:06:48,449
‎ถ้วยนี้หรือ

85
00:06:51,202 --> 00:06:52,495
‎ถ้วยนี้เจ้าค่ะ

86
00:06:58,668 --> 00:07:01,587
‎ทำไมเหมือนยุลกำลังถูกมูด็อกดุอยู่เลยนะ

87
00:07:02,380 --> 00:07:03,840
‎นางหลงรักเขาจริงไหมเนี่ย

88
00:07:03,923 --> 00:07:05,383
‎มูด็อกของเราเป็นคนแบบนั้นแหละ

89
00:07:05,883 --> 00:07:09,595
‎นางไม่ใช่คนที่จะหลงรัก
‎และเขินอายต่อหน้าใครมั่วซั่วหรอก

90
00:07:12,890 --> 00:07:16,060
‎ให้ตายเถอะ ซอยุล

91
00:07:16,853 --> 00:07:19,564
‎ทั้งที่โดนมูด็อกดุ ก็ยังตั้งใจเรียนรู้อีกนะ

92
00:07:22,358 --> 00:07:24,068
‎- เรียนรู้หรือ
‎- ดูสิ

93
00:07:24,777 --> 00:07:26,571
‎ข้าบอกว่าพอแล้วไงเจ้าคะ

94
00:07:27,947 --> 00:07:29,407
‎ข้าไม่ชอบอาหารรสเค็ม

95
00:07:30,116 --> 00:07:31,075
‎เฮ้อ

96
00:07:33,035 --> 00:07:34,412
‎เขาไม่เคยเป็นแบบนั้น

97
00:07:34,495 --> 00:07:37,415
‎- ลองชิมดูเจ้าค่ะ
‎- ต่อหน้าท่านหมอฮอยอมหรือท่านอาพัคจิน

98
00:07:37,498 --> 00:07:38,708
‎สนุกดีนะเนี่ย

99
00:07:39,292 --> 00:07:42,211
‎เขาดูเหมือนลูกศิษย์
‎ที่กลัวอาจารย์จนตัวสั่นเลย ว่าไหม

100
00:07:42,295 --> 00:07:43,671
‎จืดใช่ไหมเจ้าคะ

101
00:07:43,754 --> 00:07:47,508
‎เห็นไหมเจ้าคะ ตอนที่ข้าบอกให้พอ
‎ท่านก็ควรพอสิเจ้าคะ

102
00:07:47,592 --> 00:07:51,012
‎- ขอโทษนะ
‎- อาจารย์ที่น่ารักกับลูกศิษย์ที่อุตสาหะ

103
00:07:52,138 --> 00:07:54,432
‎ช่างเถอะ ต้องต้มมันต่อไปเรื่อยๆ

104
00:07:54,515 --> 00:07:56,642
‎- อาจารย์กับลูกศิษย์หรือ
‎- ปล่อยไว้เลยเจ้าค่ะ

105
00:07:56,726 --> 00:07:59,020
‎ท่านเพิ่งเคยทำอาหารครั้งแรก

106
00:07:59,103 --> 00:08:01,230
‎แล้วทำไมถึงได้ดื้อดึงแบบนี้ล่ะเจ้าคะ

107
00:08:08,404 --> 00:08:09,363
‎เอาล่ะ

108
00:08:09,447 --> 00:08:13,075
‎มูด็อกสอนยุลดีขนาดไหน
‎และยุลได้เรียนรู้มากขนาดไหน

109
00:08:13,618 --> 00:08:15,161
‎มาลองชิมดูกัน

110
00:08:20,541 --> 00:08:21,834
‎อร่อยเหาะเลย

111
00:08:21,918 --> 00:08:23,211
‎อร่อยหรือ

112
00:08:25,630 --> 00:08:27,840
‎ข้าปรุงให้มีรสชาติเค็มนิดหน่อยตามที่มูด็อกบอก

113
00:08:30,885 --> 00:08:32,011
‎ทำได้ดีมากเจ้าค่ะ

114
00:08:33,095 --> 00:08:35,890
‎ท่านอาจารย์ชมแบบนี้ ยุลคงดีใจน่าดูเลยล่ะสิ

115
00:08:36,474 --> 00:08:39,769
‎ข้าได้ยินแต่คนบอกว่าข้าเป็นอัจฉริยะ
‎เลยคิดว่าตัวเองจะเก่งทุกเรื่อง

116
00:08:40,561 --> 00:08:42,647
‎แต่เพิ่งรู้เลยว่ามีสิ่งที่ข้าทำไม่เป็นด้วย

117
00:08:42,730 --> 00:08:43,773
‎มูด็อก

118
00:08:43,856 --> 00:08:45,483
‎ข้าได้เรียนรู้อย่างมากเพราะเจ้าเลย

119
00:08:45,566 --> 00:08:49,737
‎ข้าแอบหงุดหงิดนิดหน่อย
‎ที่ท่านไม่เข้าใจที่ข้าบอกเลย

120
00:08:49,820 --> 00:08:52,490
‎แต่ข้าก็เห็นความพยายามของท่าน
‎ที่ตั้งใจจะเรียนรู้ถึงที่สุด

121
00:08:53,157 --> 00:08:54,825
‎ข้าจึงได้สอนท่านต่อเจ้าค่ะ

122
00:08:56,369 --> 00:08:57,745
‎พูดเกินไปนั่น

123
00:08:58,371 --> 00:09:00,665
‎ใครมาได้ยินคงคิดว่าพวกเจ้า
‎เตรียมพระกระยาหารของกษัตริย์อยู่

124
00:09:00,748 --> 00:09:03,543
‎การจะเตรียมอาหารสักอย่างก็ต้องเรียนรู้นะ

125
00:09:03,626 --> 00:09:05,211
‎- เจ้าก็เรียนรู้หน่อยสิ
‎- ไม่รู้สิ

126
00:09:05,294 --> 00:09:08,005
‎ข้าไม่มีอาจารย์ที่เก่งกาจเหมือนใครบางคนน่ะ

127
00:09:09,924 --> 00:09:11,926
‎ขอโทษนะอุก ข้าวไหม้ไปหน่อย

128
00:09:12,009 --> 00:09:14,679
‎- อือ
‎- ไว้เจ้าค่อยๆ เรียนรู้ไปก็ได้

129
00:09:14,762 --> 00:09:18,224
‎มูด็อก เจ้าคิดว่าครั้งหน้ายุลจะทำได้ดีขึ้นไหม

130
00:09:18,307 --> 00:09:20,851
‎เขาก็พอมีฝีมืออยู่บ้างเจ้าค่ะ

131
00:09:20,935 --> 00:09:22,603
‎ขอบใจที่เจ้าประเมินข้าแบบนั้นนะ

132
00:09:37,577 --> 00:09:38,995
‎ทำไมมาล้างจานอยู่คนเดียวล่ะ

133
00:09:39,078 --> 00:09:41,205
‎ไม่ล้างจานกับลูกศิษย์คนเก่งของเจ้าล่ะ

134
00:09:41,289 --> 00:09:45,001
‎ซอยุลเป็นคนเตรียมอาหารแล้ว
‎คนรับใช้อย่างข้าก็ต้องเก็บล้างสิ

135
00:09:46,377 --> 00:09:47,920
‎มีความสุขไหมที่ได้สอนยุล

136
00:09:48,588 --> 00:09:49,797
‎อยากให้ยุล

137
00:09:50,464 --> 00:09:51,549
‎เป็นลูกศิษย์ของเจ้าไหม

138
00:09:51,632 --> 00:09:53,634
‎ข้าคงสบาย ถ้าได้ซอยุลเป็นลูกศิษย์

139
00:09:54,218 --> 00:09:56,304
‎เขาทั้งมีความอุตสาหะและเชื่อฟังที่ข้าสอน

140
00:09:57,096 --> 00:09:59,265
‎ไม่ขี้เกียจแล้วทำอะไรตามใจเหมือนใครบางคน

141
00:09:59,348 --> 00:10:01,851
‎ท่านอาจารย์ อย่านอกใจข้านะ

142
00:10:03,436 --> 00:10:04,270
‎ว่าไงนะ

143
00:10:04,353 --> 00:10:06,647
‎ถึงจะอยากได้ลูกศิษย์
‎ที่อุตสาหะและเชื่อฟังแค่ไหน

144
00:10:06,731 --> 00:10:09,066
‎แต่ถึงยังไง
‎ลูกศิษย์ของท่านอาจารย์ก็คือข้าคนเดียวนะ

145
00:10:09,150 --> 00:10:12,612
‎อาจารย์ไม่ควรมีลูกศิษย์สองคน
‎แบบนั้นลูกศิษย์จะได้ไม่ยกย่องอาจารย์สองคนไง

146
00:10:12,695 --> 00:10:15,906
‎นี่เจ้าโมโหเพราะข้าแค่สอนซอยุลทำอาหารหรือ

147
00:10:15,990 --> 00:10:17,908
‎อือ ข้าโมโห เจ้าไปสอนคนอื่น

148
00:10:17,992 --> 00:10:20,036
‎ต่อหน้าลูกศิษย์ที่ยืนหัวโด่อยู่ได้ยังไง

149
00:10:20,620 --> 00:10:22,788
‎จะสอนหั่นต้นหอมหรือปรุงรส
‎ก็สอนแค่ข้าคนเดียว

150
00:10:22,872 --> 00:10:24,498
‎ถ้าเจ้าสอนคนอื่น
‎ก็เท่ากับหักหลังและนอกใจข้า

151
00:10:25,625 --> 00:10:28,294
‎ข้าพอทำใจเข้าใจที่บอกว่าหักหลังได้อยู่

152
00:10:28,377 --> 00:10:29,587
‎แต่นอกใจงั้นหรือ

153
00:10:29,670 --> 00:10:31,130
‎พูดไม่ออกเลยจริงๆ

154
00:10:34,175 --> 00:10:35,301
‎ข้ามั่นใจ

155
00:10:36,260 --> 00:10:38,220
‎ว่าข้ารู้สึกได้ถึงการนอกใจนะ

156
00:10:45,561 --> 00:10:46,771
‎อะไรกันนะ

157
00:10:47,813 --> 00:10:48,731
‎อะไรอีก

158
00:10:48,814 --> 00:10:50,566
‎มูด็อก อย่านอกใจข้านะ

159
00:10:50,650 --> 00:10:52,068
‎ข้าเศร้าใจมาก แถมรู้สึกไม่ดีด้วย

160
00:10:52,151 --> 00:10:54,945
‎ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเป็นลูกศิษย์ที่ขี้หวงขนาดนี้

161
00:10:55,655 --> 00:10:57,531
‎ก็ได้ เข้าใจแล้ว หลังจากนี้ลูกศิษย์ของข้า

162
00:10:57,615 --> 00:11:00,701
‎จะมีแค่จางอุกที่กินไก่ฟ้า
‎แล้วพูดเหลวไหลแต่เช้า พอใจหรือยัง

163
00:11:00,785 --> 00:11:02,411
‎- แต่…
‎- มูด็อก

164
00:11:03,454 --> 00:11:04,413
‎มูด็อก

165
00:11:06,040 --> 00:11:06,916
‎นายน้อย

166
00:11:07,667 --> 00:11:11,337
‎การเรียกคนอื่นๆ ว่านายน้อย
‎และไปตามที่พวกเขาเรียก

167
00:11:11,962 --> 00:11:13,297
‎ถือเป็นการนอกใจด้วยไหมเจ้าคะ

168
00:11:13,381 --> 00:11:15,132
‎เรื่องนั้นเจ้าทำอะไรไม่ได้นี่

169
00:11:15,216 --> 00:11:17,718
‎แต่เจ้าช่วยปฏิบัติกับนายน้อยคนอื่นให้…

170
00:11:17,802 --> 00:11:20,221
‎อ้อ เย็นชานิดหนึ่ง

171
00:11:22,014 --> 00:11:23,349
‎ให้ตายเถอะ

172
00:11:25,726 --> 00:11:29,355
‎นายน้อยดังกู ข้ากำลังไปแล้วเจ้าค่ะ

173
00:11:29,438 --> 00:11:32,483
‎มูด็อก ข้าน้อยใจนะ บอกให้เย็นชากับพวกเขาไง

174
00:11:41,158 --> 00:11:42,910
‎สูงมากจริงๆ

175
00:11:44,912 --> 00:11:47,373
‎ยุล นี่ใช่ต้นไม้ที่เจ้าอยากมาดูไหม

176
00:11:48,707 --> 00:11:49,959
‎เหมือนจะใช่นะ

177
00:11:51,377 --> 00:11:53,421
‎มีต้นไม้นี้อยู่จริงๆ สินะ

178
00:12:01,512 --> 00:12:04,515
‎เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าบาดเจ็บ

179
00:12:05,224 --> 00:12:08,018
‎ข้างบนนั้นมีต้นไม้ต้นใหญ่อยู่

180
00:12:09,770 --> 00:12:13,149
‎หากอยู่บนยอดต้นไม้นั่น
‎ก็จะมองเห็นทุกอย่างในดันฮยังกก

181
00:12:18,612 --> 00:12:21,532
‎ที่ยอดต้นไม้นั่น
‎สามารถมองเห็นทุกอย่างในดันฮยังกกเจ้าค่ะ

182
00:12:25,077 --> 00:12:26,996
‎ที่ยอดต้นไม้สูงขนาดนั้น

183
00:12:28,164 --> 00:12:29,415
‎มูด็อก เจ้าเคยปีนขึ้นไปหรือ

184
00:12:33,419 --> 00:12:36,380
‎ข้าแค่เดาไปแบบนั้นเจ้าค่ะ เพราะมันสูงมากๆ

185
00:12:38,257 --> 00:12:40,426
‎ถ้างั้นอยากลองขึ้นไปไหม

186
00:12:40,509 --> 00:12:42,178
‎ให้ข้าพาเจ้าขึ้นไปข้างบนนั้นไหม

187
00:12:42,845 --> 00:12:45,473
‎นี่ ดังกู เจ้าจะขึ้นไปข้างบนนั้นได้ยังไง

188
00:12:45,556 --> 00:12:48,893
‎ถ้าจะขึ้นไปข้างบนนั้น
‎เจ้าก็ต้องผ่านขั้นชีซูให้ได้ก่อนนะ

189
00:12:50,144 --> 00:12:51,145
‎งั้นหรือ

190
00:12:51,770 --> 00:12:53,272
‎ข้าลองขึ้นไปดูดีไหม

191
00:12:53,856 --> 00:12:54,857
‎อือ เอาสิ

192
00:12:54,940 --> 00:12:56,859
‎ถ้าเป็นยุลก็น่าจะปีนขึ้นไปได้นะ

193
00:12:57,443 --> 00:12:58,736
‎มูด็อก เจ้าขึ้นไปกับยุลสิ

194
00:13:02,448 --> 00:13:03,532
‎เจ้าอยากขึ้นไปไหม

195
00:13:08,829 --> 00:13:10,122
‎ไม่เจ้าค่ะ

196
00:13:10,206 --> 00:13:13,334
‎ข้าไม่อยากปีนต้นไม้ที่พิเศษแบบนั้น
‎กับใครก็ได้เจ้าค่ะ

197
00:13:18,255 --> 00:13:19,089
‎"ใครก็ได้" หรือ

198
00:13:22,259 --> 00:13:25,471
‎มูด็อกคงกลัวที่จะปีนขึ้นไปล่ะมั้ง

199
00:13:25,554 --> 00:13:26,889
‎ไปกันเถอะๆ

200
00:13:38,275 --> 00:13:40,277
‎ข้าตรวจสอบศูนย์กลางพลังของเขาแล้ว

201
00:13:41,529 --> 00:13:44,323
‎เขาไม่ใช่จอมเวทที่ใช้เวทมนตร์
‎แต่เป็นเพียงคนธรรมดาขอรับ

202
00:13:45,324 --> 00:13:48,494
‎ข้ามั่นใจว่าจะต้องมีเหยื่อแบบนี้อีกขอรับ

203
00:13:48,577 --> 00:13:51,956
‎จะต้องมีผู้แปรวิญญาณแฝงตัวอยู่แน่ๆ

204
00:13:52,540 --> 00:13:54,458
‎ทำอย่างไรดีขอรับ ท่านอาจารย์

205
00:13:54,542 --> 00:13:57,378
‎แทนที่จะตามจับผู้แปรวิญญาณที่แฝงตัวอยู่

206
00:13:57,461 --> 00:13:58,963
‎เราควรตามหาแหล่งที่มาของเวทมนตร์นี้

207
00:13:59,797 --> 00:14:01,340
‎ข้าสงสัยชอนบูกวันขอรับ

208
00:14:03,175 --> 00:14:06,178
‎ผู้แปรวิญญาณที่แฝงตัวเข้ามา
‎ในซงริมเมื่อไม่นานมานี้

209
00:14:07,096 --> 00:14:09,056
‎ก็ทำงานเป็นจอมเวทผู้บันทึกกลุ่มดาว
‎ที่ชอนบูกวัน

210
00:14:10,015 --> 00:14:12,810
‎และผู้ที่ทำลายเบาะแสของนักซูที่ตาย

211
00:14:12,893 --> 00:14:14,770
‎ระหว่างการแปรวิญญาณและคนของนาง

212
00:14:15,563 --> 00:14:17,481
‎ก็คือจินมู รองหัวหน้าสำนักชอนบูกวันขอรับ

213
00:14:18,941 --> 00:14:20,651
‎นักซู…

214
00:14:27,616 --> 00:14:30,369
‎ข้าตรวจสอบตัวตนของศพนี้
‎จากสิ่งของที่ติดตัวมาได้แล้วครับ

215
00:14:30,452 --> 00:14:31,579
‎เขาเป็นใครหรือ

216
00:14:31,662 --> 00:14:34,039
‎เขาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับล่างที่ชอนบูกวันขอรับ

217
00:14:34,123 --> 00:14:37,585
‎อะไรนะ ชอนบูกวันเข้ามาเกี่ยวข้องอีกแล้ว

218
00:14:37,668 --> 00:14:40,337
‎ข้าจะไปหาเจ้าจินมูที่ชอนบูกวันเดี๋ยวนี้

219
00:14:40,421 --> 00:14:42,006
‎ข้าจะนำไปเอง

220
00:14:42,089 --> 00:14:43,299
‎ยอม

221
00:14:43,966 --> 00:14:44,925
‎ขอรับ

222
00:14:45,593 --> 00:14:46,719
‎อย่าได้ตื่นตูมไป

223
00:14:48,596 --> 00:14:51,724
‎ตอนยังเด็ก เจ้าชอบทำเรื่องให้เสีย
‎เพราะไม่คิดหน้าคิดหลัง

224
00:14:51,807 --> 00:14:53,893
‎แก่ตัวแล้ว ก็ยังอารมณ์ร้อนไม่เปลี่ยนเลยสินะ

225
00:14:54,810 --> 00:14:56,478
‎ขอโทษขอรับ ท่านอาจารย์

226
00:14:57,062 --> 00:14:58,188
‎มันยังไม่ถึงเวลาขอรับ

227
00:14:58,272 --> 00:15:02,234
‎เราต้องตรวจสอบชอนบูกวันอย่างลับๆ ขอรับ

228
00:15:02,818 --> 00:15:03,861
‎จิน

229
00:15:04,612 --> 00:15:06,155
‎เจ้าเติบโตมาอย่างดีจริงๆ

230
00:15:07,448 --> 00:15:09,575
‎เจ้าคนที่สวมผ้าอ้อมวิ่งเล่นไปทั่ว

231
00:15:09,658 --> 00:15:12,912
‎โตขึ้นมาเป็นผู้นำได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

232
00:15:17,708 --> 00:15:18,792
‎ท่านอาจารย์

233
00:15:25,049 --> 00:15:26,675
‎เขาผู้นั้นเป็นใครหรือขอรับ

234
00:15:28,135 --> 00:15:29,345
‎เขาผู้นั้น

235
00:15:29,887 --> 00:15:33,307
‎เป็นลูกศิษย์สายตรง
‎ของท่านอาจารย์ซอกยอง ผู้ก่อตั้งซงริม

236
00:15:34,350 --> 00:15:35,809
‎แต่เขายังหนุ่มอยู่เลยนะขอรับ

237
00:15:36,936 --> 00:15:38,270
‎เขาไม่หนุ่มหรอก

238
00:15:39,146 --> 00:15:40,856
‎ข้ายังจำตอนที่ร้องเพลง

239
00:15:43,108 --> 00:15:45,069
‎ในงานวันเกิดครบรอบ 100 ปีของเขาได้อยู่เลย

240
00:15:48,614 --> 00:15:50,074
‎ตอนนั้นข้าเต้นด้วย

241
00:15:53,827 --> 00:15:56,705
‎เจ้าสุนัขซับซาลีตัวนี้คือควีกูหรือขอรับ

242
00:15:58,916 --> 00:16:03,379
‎งั้นคนที่พาควีกูออกไปจากจินโยวอน
‎ก็คือท่านอาจารย์นี่เอง

243
00:16:04,380 --> 00:16:06,715
‎เจ้าตัวนี้จะคอยตามหาผู้แปรวิญญาณ

244
00:16:07,508 --> 00:16:09,969
‎มือสังหารที่ตายระหว่างแปรวิญญาณ
‎ชื่อนักซูใช่ไหม

245
00:16:10,052 --> 00:16:10,886
‎ขอรับ

246
00:16:10,970 --> 00:16:14,431
‎นางเป็นมือสังหารชั่วร้าย
‎ที่ใช้เวทมนตร์ได้เก่งกาจขอรับ

247
00:16:16,809 --> 00:16:19,353
‎วิญญาณนั้นคือนักซูงั้นหรือ

248
00:16:31,740 --> 00:16:34,201
‎ผู้ที่ครอบครองดาบของจางกัง
‎หัวหน้าสำนักชอนบูกวัน

249
00:16:34,284 --> 00:16:36,453
‎- คือจางอุก ลูกชายของเขาใช่ไหม
‎- ขอรับ

250
00:16:36,537 --> 00:16:40,374
‎ท่านเคยพบจางอุกมาก่อนหรือขอรับ

251
00:16:40,457 --> 00:16:42,334
‎ข้าเจอเด็กหนุ่มที่สวมกำไลมัดข้อมือ

252
00:16:42,418 --> 00:16:45,587
‎กับนางรับใช้ที่ตามเขาไปทั่วอยู่

253
00:16:47,339 --> 00:16:48,632
‎น่าสนใจจริงๆ

254
00:16:55,723 --> 00:16:58,267
‎มูด็อกห่อเกาลัดป่าให้พวกเราด้วย

255
00:16:58,350 --> 00:17:00,978
‎อือ มันหวานมากเลยล่ะ
‎เอาไปฝากแม่บ้านคิมด้วยนะ

256
00:17:01,061 --> 00:17:01,937
‎ได้สิ

257
00:17:10,946 --> 00:17:12,489
‎เจ้าเอาดาบของพ่อเจ้ามาด้วยทำไม

258
00:17:13,115 --> 00:17:15,367
‎อ้อ มูด็อกเอามาน่ะ

259
00:17:15,451 --> 00:17:18,537
‎เจ้าไม่ได้มาฝึกฝนสักหน่อย
‎แล้วเอาของล้ำค่ามาวางทิ้งๆ ขว้างๆ ได้ยังไง

260
00:17:19,288 --> 00:17:20,664
‎ให้ข้าเอาไปให้แม่บ้านคิมไหม

261
00:17:22,583 --> 00:17:23,459
‎เจ้า…

262
00:17:24,501 --> 00:17:25,794
‎ไม่ใช่ลูกชาย

263
00:17:27,087 --> 00:17:28,297
‎ของจางกัง

264
00:17:31,800 --> 00:17:32,926
‎ตามใจเจ้าเลย

265
00:17:37,139 --> 00:17:38,307
‎- ไปกันเถอะ
‎- อือ

266
00:17:41,018 --> 00:17:43,645
‎เจ้าบอกว่ามาขุดสมุนไพร
‎ที่ดันฮยังกกบ่อยๆ ใช่ไหม

267
00:17:44,980 --> 00:17:48,859
‎เจ้าเคยบังเอิญเจอคนที่อาศัยอยู่ที่นี่บ้างหรือเปล่า

268
00:17:48,942 --> 00:17:51,945
‎ไม่เจ้าค่ะ จะมีใครมาอยู่ในที่แบบนี้กันเจ้าคะ

269
00:17:53,322 --> 00:17:54,573
‎อย่างนี้นี่เอง

270
00:17:59,286 --> 00:18:00,496
‎อีกคำถาม

271
00:18:02,539 --> 00:18:04,666
‎ตอนฤดูหนาว ดันฮยังกกหนาวมากหรือเปล่า

272
00:18:06,126 --> 00:18:07,544
‎ท่านถามทำไมหรือเจ้าคะ

273
00:18:09,671 --> 00:18:11,423
‎ข้าไม่เคยมาที่นี่ตอนฤดูหนาวเลยน่ะ

274
00:18:14,426 --> 00:18:16,428
‎พอหิมะเริ่มตก ข้าก็เป็นห่วงขึ้นมา

275
00:18:18,222 --> 00:18:20,015
‎ว่าจะหนาวเกินไปหรือเปล่า

276
00:18:21,600 --> 00:18:23,852
‎ไม่ได้ตากหิมะที่เยือกเย็นอยู่ใช่ไหม

277
00:18:34,154 --> 00:18:35,864
‎ฤดูหนาวที่ดันฮยังกก

278
00:18:36,949 --> 00:18:38,951
‎อุ่นกว่าที่คิดเจ้าค่ะ

279
00:18:42,037 --> 00:18:45,040
‎ฝั่งที่มีแสงแดดส่องถึง
‎หิมะก็ละลายเร็วด้วยเจ้าค่ะ

280
00:18:47,960 --> 00:18:49,920
‎อย่างนั้นหรือ ค่อยยังชั่วหน่อย

281
00:18:56,051 --> 00:18:58,470
‎ในฤดูหนาวก็มีของกินมากมาย

282
00:18:59,429 --> 00:19:02,099
‎และมีที่ให้หลบหิมะเยอะด้วยเจ้าค่ะ

283
00:19:04,977 --> 00:19:07,354
‎- น่าอร่อยมากเลย
‎- อือ มันหวานมากเลยล่ะ

284
00:19:10,315 --> 00:19:11,733
‎พวกเราอยู่ที่นี่อีกวันดีไหมนะ

285
00:19:13,152 --> 00:19:15,654
‎มูด็อกชอบเขาถึงขนาดนั้น

286
00:19:20,200 --> 00:19:21,952
‎ข้าบอกแล้วไงว่ามูด็อกของเรา

287
00:19:23,078 --> 00:19:24,413
‎ไม่ได้ชอบเขา

288
00:19:24,496 --> 00:19:26,999
‎ข้าบอกว่ามูด็อกของเจ้าชอบเขาจริงๆ ไง

289
00:19:27,708 --> 00:19:28,625
‎ดูสิ

290
00:19:28,709 --> 00:19:32,796
‎สายตาของนางที่มองพวกเรา
‎ต่างจากสายตาที่มองเขานะ

291
00:19:41,263 --> 00:19:42,931
‎ลมพัดไม่หยุดเลยแฮะ

292
00:19:51,607 --> 00:19:53,317
‎มันพัดมาจากฝั่งนั้นหรือเปล่านะ

293
00:19:57,070 --> 00:19:58,030
‎ดังกู ไปกันเถอะ

294
00:19:58,655 --> 00:19:59,740
‎ได้เกาลัดมาด้วย

295
00:20:04,036 --> 00:20:05,787
‎มูด็อก รักษาตัวด้วยนะ

296
00:20:11,251 --> 00:20:12,294
‎ไปกันเถอะ

297
00:20:19,676 --> 00:20:21,220
‎ข้าจะไปส่งพวกเขานะ

298
00:20:33,982 --> 00:20:36,151
‎- ทุกคนกลับดีๆ นะ
‎- พวกเราไปก่อนนะ

299
00:20:37,069 --> 00:20:39,279
‎ลองนึกดูให้ดีด้วยว่า
‎ทำป้ายหินแกะสลักหายที่ไหน

300
00:20:39,863 --> 00:20:41,949
‎- ได้สิ
‎- ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เงียบๆ นะ

301
00:20:42,449 --> 00:20:44,618
‎มีการเปิดประชุมลงมติเพราะเรื่องของเจ้าด้วย

302
00:20:44,701 --> 00:20:47,621
‎งั้นอาจารย์ของข้าทั้ง 12 คน
‎คงมากันครบเลยสินะ

303
00:20:47,704 --> 00:20:50,540
‎ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยเป็นอาจารย์ของเจ้า
‎แต่พวกเขาทำเกินไปจริงๆ

304
00:20:51,208 --> 00:20:54,086
‎พวกเขาถึงกับบอกว่า
‎ต้องตัดการไหลเวียนพลังของเจ้าด้วย

305
00:20:54,836 --> 00:20:57,089
‎- ทำไมถึงพูดแบบนั้นได้ล่ะ
‎- ฮะ

306
00:20:59,591 --> 00:21:01,343
‎เพราะเจ้าเป็นจอมเวทที่หนีการประลองไป

307
00:21:03,011 --> 00:21:04,805
‎มันเป็นการประลองที่ไม่เข้าท่าอยู่แล้ว

308
00:21:04,888 --> 00:21:06,723
‎และเจ้าก็ไม่ได้อยากประลองเหมือนกันนี่

309
00:21:06,807 --> 00:21:09,017
‎ไม่มีใครคิดว่าเจ้าจะปรากฏตัวที่นั่นหรอก

310
00:21:09,101 --> 00:21:12,771
‎เจ้าแค่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ให้สบายใจ
‎เหมือนที่เคยทำมาเถิด

311
00:21:15,148 --> 00:21:16,858
‎ท่านผู้นำฝากมาถามเจ้าด้วย

312
00:21:18,402 --> 00:21:20,487
‎ว่าเจ้าใช้ชีวิตตามที่เขาได้กำชับไว้อยู่ไหม

313
00:21:22,739 --> 00:21:23,740
‎เจ้า…

314
00:21:24,241 --> 00:21:27,286
‎เป็นเด็กที่เกิดมาจากชู้ของโดฮวา แม่ของเจ้า

315
00:21:27,369 --> 00:21:29,913
‎เจ้าไม่สามารถเป็นผู้นำของชอนบูกวัน
‎ต่อจากพ่อของเจ้าได้

316
00:21:29,997 --> 00:21:33,166
‎เพราะงั้นล้มเลิกความฝันที่จะเป็นคนยิ่งใหญ่

317
00:21:36,295 --> 00:21:37,504
‎เหมือนพ่อเจ้าซะ

318
00:21:38,088 --> 00:21:40,132
‎จงใช้ชีวิตเป็นนายน้อยแห่งตระกูลจาง

319
00:21:41,508 --> 00:21:44,219
‎ที่ทำอะไรไม่เป็นต่อไปเถอะ

320
00:21:47,597 --> 00:21:49,933
‎ให้ข้าบอกว่าเจ้าใช้ชีวิตตามที่เขาสั่งไหม

321
00:21:50,017 --> 00:21:51,935
‎ข้าเคยเชื่อฟังใครเมื่อไหร่กัน

322
00:21:52,561 --> 00:21:55,439
‎ถ้าเหมือนที่ผ่านมา ก็ต้องไม่เชื่อฟังสิ
‎บอกเขาว่าข้าใช้ชีวิตตามใจอยู่

323
00:21:58,692 --> 00:21:59,860
‎ดังกู ทิ้งดาบนั่นไว้ให้ข้า

324
00:22:00,861 --> 00:22:01,778
‎ทำไม

325
00:22:02,654 --> 00:22:04,948
‎ข้าจะเอาไว้ช่วยมูด็อกจับไก่ฟ้า

326
00:22:09,369 --> 00:22:10,579
‎ทุกคนกลับดีๆ นะ

327
00:22:16,043 --> 00:22:18,628
‎อุกจะรู้สึกเสียศักดิ์ศรีหรือเปล่า

328
00:22:18,712 --> 00:22:19,588
‎ปล่อยเขาไปเถอะ

329
00:22:19,671 --> 00:22:22,174
‎เราจะชวนเขากลับไป
‎ให้ไปตายอย่างสมเกียรติไม่ได้นี่

330
00:22:30,140 --> 00:22:32,476
‎นึกว่าเจ้าจะทิ้งมันแล้วเสียอีก
‎แต่ก็เอากลับมาสินะ

331
00:22:35,020 --> 00:22:37,022
‎ทุกคนเอาแต่เย้ยหยันข้า
‎ข้าเลยมีความดึงดันขึ้นมา

332
00:22:39,149 --> 00:22:41,902
‎ไหนๆ มีความดึงดันแล้ว
‎ก็มาเริ่มฝึกฝนอย่างเอาเป็นเอาตายกัน

333
00:22:43,236 --> 00:22:44,362
‎ท่านอาจารย์มีความสุขสินะ

334
00:22:46,073 --> 00:22:47,866
‎ดูจะอารมณ์ดีที่ลูกศิษย์ถูกเย้ยหยันนะ

335
00:22:48,658 --> 00:22:51,078
‎ไหนๆ ก็มีความดึงดันแล้ว
‎ข้าเพิ่มแรงกระตุ้นให้ด้วยดีไหม

336
00:22:52,329 --> 00:22:55,624
‎สหายของเจ้าคงไม่ได้ชวนเจ้ากลับไปด้วยสินะ

337
00:22:55,707 --> 00:22:58,460
‎ทั้งๆ ที่หากเป็นพวกเขาเอง
‎ก็คงต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย

338
00:22:58,543 --> 00:23:01,463
‎พวกเขาคงบอกให้เจ้าซ่อนตัวและหนีไปใช่ไหม

339
00:23:02,547 --> 00:23:03,673
‎เจ้าคิดว่าเพราะอะไรล่ะ

340
00:23:06,134 --> 00:23:08,720
‎เพราะเจ้าเป็นคนไม่ได้เรื่อง
‎มากๆ เลยน่ะสิ

341
00:23:10,639 --> 00:23:12,599
‎คำพูดของท่านอาจารย์เหมือนมีดดาบเลยนะ

342
00:23:13,475 --> 00:23:16,478
‎ทั้งทิ่มแทง ทั้งเชือดเฉือน
‎ช่างโหดเหี้ยมจริงๆ

343
00:23:16,561 --> 00:23:18,814
‎ถ้ามันทำให้ลูกศิษย์ยืนได้ด้วยตัวเองอีกครั้ง

344
00:23:18,897 --> 00:23:20,899
‎ให้ข้าทิ่มแทงเจ้าทั้งตัวก็ยังได้

345
00:23:20,982 --> 00:23:22,025
‎ขอรับ ท่านอาจารย์

346
00:23:22,109 --> 00:23:24,361
‎ทิ่มแทงลูกศิษย์ที่ไม่ได้เรื่องอย่างข้า
‎ต่อไปด้วยขอรับ

347
00:23:27,072 --> 00:23:29,116
‎ในเมื่อเจ้ามีแรงกระตุ้นแล้ว
‎ก็ควรถือดาบขึ้นมาสิ

348
00:23:29,199 --> 00:23:30,492
‎ทำไมถึงกลับเข้าไปอีก

349
00:23:32,994 --> 00:23:35,205
‎แรงกระตุ้นมันรุนแรงไปทำให้ข้าหมดกำลังใจ

350
00:23:35,956 --> 00:23:37,415
‎ต้องไปอาบน้ำให้ใจเย็นลงหน่อย

351
00:23:39,209 --> 00:23:41,169
‎เขาอาบน้ำวันละกี่รอบกันเนี่ย

352
00:23:41,253 --> 00:23:42,754
‎เจ้าคนขี้เกียจไม่ได้เรื่อง

353
00:23:42,838 --> 00:23:44,172
‎แช่น้ำให้หนังลอกไปเลย

354
00:23:45,549 --> 00:23:49,010
‎ดูสิๆ เป็นอาจารย์
‎แต่มาพูดให้ลูกศิษย์แช่น้ำให้หนังลอก

355
00:23:54,224 --> 00:23:58,395
‎อุกบอกว่า
‎เขาไม่รู้ว่าป้ายหินแกะสลักหายได้ยังไงหรือ

356
00:23:59,354 --> 00:24:01,481
‎คงมีคนเอาป้ายหินที่อุกทำหล่นไว้ไปขาย

357
00:24:01,565 --> 00:24:03,817
‎แล้วตกไปอยู่ในมือของพวกเขาหรือเปล่าขอรับ

358
00:24:03,900 --> 00:24:05,861
‎ข้าได้ยินว่ามีสถานที่ซื้อขาย
‎ป้ายหินแกะสลักด้วย

359
00:24:07,070 --> 00:24:09,865
‎งั้นพวกเจ้าก็คอยตามสืบ
‎ที่มาที่ไปของป้ายหินนี้ต่อไป

360
00:24:11,032 --> 00:24:12,325
‎- ขอรับ
‎- ขอรับ

361
00:24:12,409 --> 00:24:13,660
‎เจ้าอุก…

362
00:24:15,787 --> 00:24:18,081
‎เป็นอย่างไรบ้าง

363
00:24:20,709 --> 00:24:23,253
‎เขาทั้งตกปลาและดื่มเหล้า อยู่ดีเลยล่ะขอรับ

364
00:24:24,337 --> 00:24:26,464
‎เขายังคงปลดกำไลมัดข้อมือไม่ได้ขอรับ

365
00:24:28,800 --> 00:24:29,885
‎เข้าใจแล้ว พวกเจ้าไปเถอะ

366
00:24:51,156 --> 00:24:52,616
‎ตอนนี้ข้าไม่รู้สึกหนักเท่าไรแล้ว

367
00:24:52,699 --> 00:24:54,242
‎และไม่รู้สึกไม่สบายตัวเวลาเคลื่อนไหวด้วย

368
00:24:54,326 --> 00:24:56,912
‎พวกจอมเวทจะเพิ่มความแข็งแรงให้แขนที่ถือดาบ

369
00:24:56,995 --> 00:24:59,039
‎ด้วยการถือเส้นเหล็กฝึกฝน

370
00:24:59,539 --> 00:25:02,709
‎เจ้าสวมกำไลมัดข้อมือที่มีน้ำหนักมากทั้งวัน

371
00:25:02,792 --> 00:25:05,003
‎ทำให้เจ้าเพิ่มความแข็งแรงได้โดยไม่รู้ตัว

372
00:25:05,086 --> 00:25:06,504
‎แม้เจ้าจะสวมโดยไม่ได้ตั้งใจ

373
00:25:06,588 --> 00:25:08,882
‎แต่มันก็เป็นเครื่องมือฝึกฝนที่ดีเลยล่ะ

374
00:25:10,175 --> 00:25:11,718
‎เจ้าช่างดวงดีจริงๆ

375
00:25:11,801 --> 00:25:15,180
‎ถ้าปลดกำไลนี่
‎ข้าก็คงเคลื่อนไหวได้รวดเร็วและรุนแรงขึ้นสินะ

376
00:25:15,764 --> 00:25:19,226
‎ถ้าเจ้าควบคุมพลังไม่ได้
‎พลังเจ้าก็จะยิ่งคลุ้มคลั่งมากขึ้นน่ะสิ

377
00:25:20,977 --> 00:25:22,020
‎โธ่เอ๊ย

378
00:25:22,687 --> 00:25:23,688
‎เฮ้อ ช่างเถอะ

379
00:25:27,609 --> 00:25:30,695
‎ว่าแต่เจ้าคุยอะไรกับยุลหรือ

380
00:25:33,114 --> 00:25:34,616
‎เรื่องดันฮยังกก

381
00:25:36,618 --> 00:25:39,621
‎เขาถามว่าฤดูหนาวที่นี่เป็นอย่างไร

382
00:25:43,792 --> 00:25:45,669
‎ยุล เจ้าบอกว่าเจ้าเคยเจอนักซู

383
00:25:46,419 --> 00:25:48,088
‎ครั้นเจ้ายังเด็กหรือ

384
00:25:50,048 --> 00:25:53,093
‎ตอนเห็นศพของนักซู ข้ายังไม่มั่นใจเท่าไร

385
00:25:53,176 --> 00:25:55,720
‎แต่ข้าเริ่มมั่นใจมากขึ้น
‎หลังเดินทางไปที่ดันฮยังกกมา

386
00:25:55,804 --> 00:25:56,888
‎จึงมารายงานพวกท่านขอรับ

387
00:25:57,973 --> 00:26:01,768
‎ดันฮยังกกเป็นที่ที่ห่างไกลและอันตราย

388
00:26:01,851 --> 00:26:04,521
‎ไม่ใช่สถานที่ที่เด็กสาวจะอาศัยอยู่คนเดียวได้นะ

389
00:26:04,604 --> 00:26:07,315
‎เหมือนว่านางจะหลบซ่อนตัวที่นั่น
‎เพราะเหตุบางอย่างขอรับ

390
00:26:08,733 --> 00:26:11,111
‎หลังจากที่นางรู้ว่าข้าเป็นใครจากตระกูลไหน

391
00:26:11,861 --> 00:26:13,780
‎ข้าก็ไม่ได้เจอเด็กคนนั้นอีกขอรับ

392
00:26:14,990 --> 00:26:17,450
‎แปลว่านางรู้ชื่อของเจ้าอยู่สินะ

393
00:26:18,243 --> 00:26:21,329
‎ลองบอกทุกอย่างที่เจ้ารู้
‎เกี่ยวกับเด็กคนนั้นมาหน่อย

394
00:26:24,124 --> 00:26:25,500
‎ข้าไม่ทราบอะไรเลยขอรับ

395
00:26:26,126 --> 00:26:27,877
‎ข้าไม่รู้ทั้งชื่อและอายุของนาง

396
00:26:28,545 --> 00:26:30,422
‎นอกจากหน้าผาที่เราเรียกนกด้วยกันแล้ว

397
00:26:30,505 --> 00:26:32,173
‎ข้าก็ไม่เคยไปที่ที่นางอาศัยเลยขอรับ

398
00:26:36,303 --> 00:26:37,262
‎มีแค่สิ่งเดียว

399
00:26:40,181 --> 00:26:42,100
‎นางเคยพูดถึงพ่อของนางขอรับ

400
00:26:53,153 --> 00:26:56,906
‎พ่อของข้าเคยทำอาชีพเป็นผู้บันทึกดวงดาว

401
00:26:58,825 --> 00:27:01,244
‎ตอนเด็กๆ ข้าแค่ฟังผ่านๆ

402
00:27:01,328 --> 00:27:03,955
‎แต่เมื่อมาคิดดู
‎หากเขาทำอาชีพเป็นผู้บันทึกดวงดาว

403
00:27:04,039 --> 00:27:05,623
‎ก็ต้องเป็นผู้บันทึกกลุ่มดาวที่ชอนบูกวัน

404
00:27:07,000 --> 00:27:08,126
‎ท่านผู้นำ

405
00:27:08,626 --> 00:27:10,670
‎ในบรรดาจอมเวทผู้บันทึกกลุ่มดาวของชอนบูกวัน

406
00:27:11,755 --> 00:27:13,673
‎มีใครที่มีความโกรธแค้นพวกเราไหมขอรับ

407
00:27:16,676 --> 00:27:17,969
‎จอมเวท

408
00:27:19,304 --> 00:27:20,638
‎ผู้บันทึกกลุ่มดาว

409
00:27:22,640 --> 00:27:23,725
‎ที่ชอนบูกวันหรือ

410
00:27:28,563 --> 00:27:32,233
‎เมื่อ 20 ปีก่อน
‎มีจอมเวทผู้บันทึกกลุ่มดาวของชอนบูกวัน

411
00:27:32,859 --> 00:27:35,570
‎ที่ถูกสี่ตระกูลใหญ่สังหารอยู่

412
00:27:37,447 --> 00:27:40,742
‎คนในครอบครัวของเขาผู้นั้น
‎เสียชีวิตทั้งหมดในวันนั้น

413
00:27:41,409 --> 00:27:42,827
‎มีเพียงคนเดียว

414
00:27:42,911 --> 00:27:45,705
‎ลูกสาวคนเดียวของเขาหายตัวไป

415
00:28:12,107 --> 00:28:13,983
‎งั้นแปลว่าตระกูลของพวกเรา

416
00:28:14,943 --> 00:28:16,861
‎เกี่ยวข้องกับการตายของพ่อนางสินะขอรับ

417
00:28:17,445 --> 00:28:19,155
‎นางคงคิดว่าเจ้าเป็นบุตรของตระกูลศัตรู

418
00:28:19,239 --> 00:28:21,574
‎จึงได้แสดงความโกรธแค้นต่อเจ้าสินะ

419
00:28:21,658 --> 00:28:24,577
‎เจ้ามีความทรงจำอย่างอื่นอีกไหม

420
00:28:25,161 --> 00:28:26,830
‎มันเป็นความทรงจำเมื่อนานมากแล้ว

421
00:28:27,872 --> 00:28:29,582
‎ข้าจำอะไรไม่ได้แล้วขอรับ

422
00:28:52,564 --> 00:28:54,274
‎เพราะข้าคิดถึงน่ะ

423
00:28:55,567 --> 00:28:57,777
‎จนไม่รู้ว่าตัวเองขาหัก

424
00:28:57,861 --> 00:28:59,654
‎และไม่กลัวว่าจะถูกดุ

425
00:29:04,075 --> 00:29:05,910
‎ข้าเคยชอบมากๆ เลยล่ะ

426
00:29:15,128 --> 00:29:19,257
‎ข้าเห็นเจ้าใช้นกหวีดนั่นเป่าเรียกนกหลายครั้ง

427
00:29:21,176 --> 00:29:22,427
‎ข้าก็อยากลองเป่าดูบ้าง

428
00:29:23,428 --> 00:29:25,346
‎ขอมันให้ข้าได้ไหม

429
00:30:21,236 --> 00:30:22,862
‎องค์รัชทายาทเป็นคนแข็งแกร่ง

430
00:30:23,488 --> 00:30:27,909
‎วิธีเดียวที่ลูกศิษย์ของข้า
‎จะล้มเขาและมีชีวิตรอดได้

431
00:30:28,827 --> 00:30:30,203
‎ศิลปะการต่อสู้ทันซู

432
00:31:04,237 --> 00:31:05,989
‎เจ้าตั้งใจจะให้ข้าทำอะไรหรือ

433
00:31:07,699 --> 00:31:09,617
‎ฟันหยดน้ำที่หยดลงมาซะ

434
00:31:11,035 --> 00:31:12,328
‎มันไม่ใช่หยดน้ำฝน

435
00:31:12,412 --> 00:31:14,789
‎เป็นเพียงหยดน้ำธรรมดา
‎ที่หยดลงมาด้วยความเร็วแค่นั้น

436
00:31:14,873 --> 00:31:17,333
‎ทักษะการใช้ดาบที่ไม่ได้เรื่องของเจ้า
‎ก็สามารถฟันมันได้

437
00:31:18,001 --> 00:31:18,877
‎จงฟันมันซะ

438
00:31:40,189 --> 00:31:42,066
‎ในหนึ่งลมหายใจ เจ้าฟันได้แค่สามหยดเองสินะ

439
00:31:42,942 --> 00:31:44,110
‎แต่ไม่เป็นไรหรอก

440
00:31:44,193 --> 00:31:47,739
‎เพราะศิลปะการต่อสู้ทันซูที่เจ้าจะเรียนต่อไป
‎แค่หนึ่งหยดก็เพียงพอแล้ว

441
00:31:47,822 --> 00:31:48,948
‎ศิลปะการต่อสู้ทันซูหรือ

442
00:31:50,491 --> 00:31:51,659
‎นี่ ท่านอาจารย์

443
00:31:52,160 --> 00:31:55,663
‎ถึงลูกศิษย์จะมีทักษะยอดเยี่ยม
‎และเรียนรู้ไวแค่ไหน

444
00:31:55,747 --> 00:31:57,081
‎แต่วิชาทันซูก็เกินไปหน่อยไหม

445
00:31:57,165 --> 00:31:59,751
‎การเรียนรู้จากอาจารย์ทั้ง 12 คน
‎ก็ยังพอได้อะไรอยู่บ้างสินะ

446
00:31:59,834 --> 00:32:00,835
‎ใช่แล้ว

447
00:32:00,919 --> 00:32:03,713
‎เจ้าจำเป็นต้องผ่านขั้นชีซูก่อน
‎ถึงจะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ทันซูได้

448
00:32:04,380 --> 00:32:06,341
‎เจ้าเพิ่งผ่านขั้นรยูซูมาได้

449
00:32:06,424 --> 00:32:09,052
‎และเจ้ายังควบคุมพลังที่คลุ้มคลั่งของเจ้าไม่ได้

450
00:32:09,135 --> 00:32:10,970
‎มันก็ไม่ใช่วิชาดาบที่เจ้าจะฝึกฝนได้

451
00:32:12,305 --> 00:32:13,431
‎แล้วยังไง

452
00:32:14,057 --> 00:32:15,391
‎แต่มีเพียงวิธีนั้น

453
00:32:17,060 --> 00:32:21,356
‎ที่เจ้าจะต่อสู้กับองค์รัชทายาทได้
‎โดยไม่ตายกลับมา

454
00:32:55,848 --> 00:32:58,935
‎ศิลปะการต่อสู้ทันซูเป็นวิชาดาบ
‎ที่เป็นการตวัดพลังด้วยดาบ

455
00:32:59,018 --> 00:33:00,812
‎แม้แขนข้างขวาของเจ้ายังขาดทักษะ

456
00:33:01,521 --> 00:33:04,107
‎แต่มันก็แข็งแรงขึ้นได้เพราะกำไลมัดข้อมือ

457
00:33:05,233 --> 00:33:06,109
‎แค่เพียงหยดเดียว

458
00:33:07,193 --> 00:33:10,196
‎ลองฟันแค่หนึ่งหยด
‎แล้วรวบรวมพลังและตวัดมันออกมาดู

459
00:33:22,542 --> 00:33:24,293
‎มันทำไม่ได้ภายในวันสองวันหรอก

460
00:33:24,961 --> 00:33:26,421
‎กินข้าวแล้วค่อยฝึกฝนกันต่อเถอะ

461
00:34:14,594 --> 00:34:15,762
‎ศิลปะการต่อสู้ทันซูหรือ

462
00:34:16,554 --> 00:34:18,347
‎ทำอะไรเกินตัวจริงๆ

463
00:34:21,059 --> 00:34:23,895
‎พวกเขาไม่ใช่คนรับใช้กับนายน้อย

464
00:34:24,604 --> 00:34:26,647
‎แต่เป็นอาจารย์กับลูกศิษย์สินะ

465
00:36:05,913 --> 00:36:07,081
‎มูด็อก

466
00:36:09,167 --> 00:36:11,335
‎เจ้าพยายามฝึกฝนเขาสินะ

467
00:36:14,380 --> 00:36:16,257
‎ข้าเห็นเขากำลังฝึกฝนวิชาทันซูอยู่

468
00:36:17,133 --> 00:36:18,342
‎เจ้าไปเรียนมาจากไหนหรือ

469
00:36:18,926 --> 00:36:22,930
‎นายน้อยของข้ามีความรู้เยอะเพราะได้รับ
‎การฝึกฝนกับอาจารย์ 12 ท่านเจ้าค่ะ

470
00:36:23,014 --> 00:36:25,057
‎เขาพยายามวิ่งทั้งที่ยังเดินไม่ได้งั้นหรือ

471
00:36:25,141 --> 00:36:27,268
‎หนทางของเขายังอีกยาวไกล

472
00:36:27,351 --> 00:36:29,604
‎ไม่ว่ายังไง เขาก็ต้องพยายามก้าวเดินสิเจ้าคะ

473
00:36:30,188 --> 00:36:32,899
‎เขาอาจก้าวล้มลงไปตายได้นะ

474
00:36:36,903 --> 00:36:39,113
‎นายน้อยของเจ้ารู้เรื่องนั้นหรือเปล่า

475
00:37:14,482 --> 00:37:16,484
‎ทำไมเจ้าไม่หลบเนี่ย

476
00:37:16,567 --> 00:37:17,652
‎จริงๆ เลย

477
00:37:33,501 --> 00:37:35,753
‎เป็นเพราะเจ้าพยายามฝืนดึงพลังออกมา

478
00:37:36,921 --> 00:37:38,965
‎ทำแบบนั้นเดี๋ยวแขนเจ้าก็ระเบิดหรอก

479
00:37:45,137 --> 00:37:46,681
‎มันเน่าได้เลยนะเนี่ย

480
00:37:47,348 --> 00:37:48,474
‎แบบนั้นก็ต้องตัดแขนเลย

481
00:37:49,141 --> 00:37:50,268
‎จริงหรือขอรับ

482
00:37:54,438 --> 00:37:57,525
‎ถ้าพลังที่เน่าไหลเวียนไปทั่วร่างกาย

483
00:37:58,150 --> 00:37:59,402
‎เจ้าก็ตายได้นะ

484
00:38:19,130 --> 00:38:21,382
‎มันหายร้อนแล้ว เป็นปกติแล้วล่ะ

485
00:38:21,465 --> 00:38:23,092
‎พักเถอะ แค่พักเดี๋ยวก็หาย

486
00:38:23,884 --> 00:38:24,885
‎โกหก

487
00:38:27,054 --> 00:38:28,848
‎เมื่อกี้อาจารย์อีพูดถูกทั้งหมดใช่ไหม

488
00:38:29,390 --> 00:38:31,225
‎แต่ก็นั่นแหละ ไม่ว่าข้าจะดื่มยาพิษตาย

489
00:38:31,309 --> 00:38:34,103
‎ถูกเฆี่ยนตาย โดนฟันตาย
‎หรือแขนระเบิดตาย

490
00:38:34,812 --> 00:38:38,190
‎ท่านอาจารย์แสนเหี้ยมโหดของเรา
‎ก็คงไม่เป็นห่วงลูกศิษย์อยู่แล้ว

491
00:38:39,775 --> 00:38:41,193
‎ข้าไม่เป็นห่วงหรอก

492
00:38:42,111 --> 00:38:46,115
‎เพราะลูกศิษย์ของข้าเป็นคนดวงดี
‎และพอได้เรื่องอยู่บ้างไง

493
00:38:46,866 --> 00:38:49,201
‎ดูนางสิ โกหกเก่งชะมัดเลย

494
00:38:52,371 --> 00:38:54,457
‎ข้าแค่ไม่ตัดขวัญกำลังใจเจ้าต่างหาก

495
00:38:55,041 --> 00:38:58,210
‎ขอรับ ขอบพระคุณขอรับ
‎ท่านอาจารย์ที่โหดร้ายดั่งยาพิษ

496
00:38:58,294 --> 00:39:00,880
‎แต่อย่ามาป้วนเปี้ยน ตอนที่ข้าถือดาบอยู่สิขอรับ

497
00:39:00,963 --> 00:39:02,548
‎เมื่อกี้เจ้าเกือบโดนแทงแล้วนะ

498
00:39:02,631 --> 00:39:06,010
‎เมื่อกี้ข้าแค่ยืนอยู่เฉยๆ
‎เพื่อรอให้เจ้าควบคุมดาบได้

499
00:39:06,635 --> 00:39:07,928
‎ข้าไม่ได้จะขัดขวางเจ้า

500
00:39:08,012 --> 00:39:10,765
‎ใครบอกว่าเจ้าขัดขวางกัน
‎ข้าเป็นห่วงต่างหาก ข้าเป็นห่วงเจ้านะ

501
00:39:17,396 --> 00:39:19,440
‎เป็นเหมือนแม่นกที่กลัวว่าไข่จะแตก

502
00:39:19,523 --> 00:39:21,567
‎จิตใจที่อบอุ่นประมาณนั้นน่ะ
‎เจ้าเข้าใจไหมเหอะ

503
00:39:21,650 --> 00:39:24,195
‎เลิกพูดเถอะ แค่นั้นไม่ทำให้ข้าแตกหรอก

504
00:39:24,278 --> 00:39:25,404
‎ข้าหลบได้

505
00:39:26,155 --> 00:39:27,365
‎"แค่นั้น" หรือ

506
00:39:27,448 --> 00:39:29,658
‎เมื่อกี้ข้ารวดเร็วมากเถอะ แล้วเจ้าจะหลบยังไง

507
00:39:29,742 --> 00:39:31,410
‎ก็ไม่ได้รวดเร็วมากขนาดนั้นนะ

508
00:39:32,078 --> 00:39:33,454
‎เจ้านี่นะ

509
00:39:35,289 --> 00:39:36,874
‎รวดเร็วมากใช่ไหม จนหลบไม่ทัน

510
00:39:36,957 --> 00:39:38,459
‎เพราะเจ้าโจมตีไม่บอกไม่กล่าวเถอะ

511
00:39:38,542 --> 00:39:40,294
‎งั้นหรือ งั้นข้าจะเตือนล่วงหน้าก็ได้

512
00:39:40,378 --> 00:39:41,462
‎มูด็อก ระวังตา

513
00:39:42,463 --> 00:39:43,297
‎ไอ้นี่…

514
00:39:44,090 --> 00:39:45,132
‎ไอ้หมอนี่

515
00:39:45,216 --> 00:39:47,218
‎แค่นี้ก็หลงกลด้วยหรือ ให้ตายเถอะ

516
00:39:52,181 --> 00:39:53,432
‎ลองทำดูอีกทีสิ

517
00:39:54,475 --> 00:39:55,935
‎ในระยะห่างเท่านี้น่ะหรือ

518
00:39:56,018 --> 00:39:57,603
‎- เอาจริงหรือ
‎- ลองดูสิ

519
00:40:02,316 --> 00:40:03,442
‎มูด็อก

520
00:40:04,693 --> 00:40:06,862
‎ตอนนี้แทบไม่เห็นรอยในดวงตาเจ้าแล้วแฮะ

521
00:40:07,738 --> 00:40:09,073
‎มันเคยงดงามมากเลยนะ

522
00:40:12,952 --> 00:40:16,539
‎แล้วเจ้าก็ไม่ควรพูดว่า "ลองดูสิ"
‎ในระยะใกล้ขนาดนี้แบบไม่คิดนะ

523
00:40:17,206 --> 00:40:18,499
‎ถ้าพูดแบบนั้นตอนอยู่ใกล้ขนาดนี้

524
00:40:18,582 --> 00:40:20,000
‎คิดว่าข้าจะจิ้มตาเจ้าหรือ

525
00:40:24,255 --> 00:40:26,257
‎ดูจากที่เจ้าปล่อยทันที เจ้าคงไม่ได้โง่สินะ

526
00:40:27,133 --> 00:40:29,260
‎ข้าต้องเป็นอาจารย์ด้านนี้ให้เจ้าหรือเปล่านะ

527
00:40:33,722 --> 00:40:34,890
‎จางอุก

528
00:40:38,144 --> 00:40:41,856
‎ดูเหมือนเจ้าจะคิดว่าข้าไม่ประสีประสา
‎เพราะอาศัยอยู่ที่นี่ตามลำพัง

529
00:40:43,274 --> 00:40:44,567
‎ก็ เอ่อ

530
00:40:46,527 --> 00:40:49,530
‎ข้ามีอีกหลายสิ่งที่จะสอนเจ้าในด้านนี้เหมือนกัน

531
00:40:50,739 --> 00:40:51,866
‎เช่นอะไร

532
00:40:58,998 --> 00:41:00,291
‎นี่ เจ้านี่นะ

533
00:41:00,374 --> 00:41:02,543
‎เมื่ออีกฝ่ายคิดว่า "คงไม่จิ้มหรอกมั้ง"

534
00:41:02,626 --> 00:41:05,754
‎แล้วจิ้มจริงๆ
‎นั่นแหละคือการโจมตีของปรมาจารย์ตัวจริง

535
00:41:06,297 --> 00:41:08,132
‎จำใส่ใจไว้ด้วยล่ะ เจ้าลูกศิษย์

536
00:41:09,341 --> 00:41:12,803
‎นี่ เจ้าจิ้มตาข้าแรงมากเลยนะ
‎ข้าทำเจ้าเบาๆ เอง

537
00:41:12,887 --> 00:41:14,513
‎มูด็อก

538
00:41:16,182 --> 00:41:18,517
‎นี่ มูด็อก

539
00:41:28,736 --> 00:41:30,529
‎มีนางสนมเข้ามาใหม่อีกงั้นหรือ

540
00:41:31,363 --> 00:41:34,450
‎ตอนนี้ทรงแต่งตั้งสนม
‎โดยไม่สนระเบียบขั้นตอนแล้วสินะ

541
00:41:35,075 --> 00:41:37,328
‎นางเป็นบุตรสาวของตระกูลจอมเวทเล็กๆ
‎ทางฝั่งตะวันออก

542
00:41:37,411 --> 00:41:40,664
‎เห็นว่ามีดาวหางตกใกล้กลุ่มดาวจระเข้
‎ในวันที่นางเกิดพ่ะย่ะค่ะ

543
00:41:40,748 --> 00:41:44,460
‎แบบนี้เดี๋ยวก็ทรงเรียกตัวหญิงสาว
‎ที่เกิดมาพร้อมดวงชะตาประหลาดเข้าวังมาหมด

544
00:41:44,543 --> 00:41:47,171
‎ฝ่าบาททรงทำเช่นนั้น
‎เพราะต้องการดวงดาวแห่งกษัตริย์พ่ะย่ะค่ะ

545
00:41:58,182 --> 00:42:00,100
‎ครั้นกษัตริย์องค์ก่อนขึ้นครองราชย์

546
00:42:00,184 --> 00:42:04,396
‎มีการทำนายว่ากษัตริย์องค์ต่อไป
‎จะเป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่มีพลังจากดวงดาวกษัตริย์

547
00:42:05,523 --> 00:42:08,275
‎ราษฎรของอาณาจักรแดโฮต่างดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น

548
00:42:08,359 --> 00:42:09,235
‎ทว่า

549
00:42:09,318 --> 00:42:12,446
‎พระบิดาของพระองค์ผู้เกิดมาพร้อม
‎ดวงชะตาธรรมดาได้ขึ้นครองราชย์ต่อ

550
00:42:12,530 --> 00:42:14,323
‎และองค์รัชทายาทเองก็มีดวงชะตาเช่นนั้น

551
00:42:15,115 --> 00:42:16,659
‎ประชาชนจึงเริ่มลือกันพ่ะย่ะค่ะ

552
00:42:17,535 --> 00:42:19,370
‎การทำนายไม่ถูกต้องน่ะสิ

553
00:42:19,453 --> 00:42:23,165
‎และจางกัง หัวหน้าสำนักชอนบูกวัน
‎ก็หนีไปหลังทำนายมั่วซั่วแบบนั้น

554
00:42:23,249 --> 00:42:25,292
‎ฝ่าบาททรงเชื่อการทำนายนั้นพ่ะย่ะค่ะ

555
00:42:25,876 --> 00:42:27,628
‎เพราะเช่นนั้นพระองค์จึงเกรงกลัวเช่นกัน

556
00:42:30,089 --> 00:42:31,549
‎ข้าไม่กลัวหรอก

557
00:42:31,632 --> 00:42:34,426
‎พระองค์ทรงกลัวว่าอาจมีผู้ที่มีพลัง
‎แห่งดวงดาวกษัตริย์ปรากฏตัวขึ้น

558
00:42:34,510 --> 00:42:36,679
‎หรือเกิดขึ้นมาจากนางสนมของฝ่าบาท

559
00:42:37,555 --> 00:42:39,390
‎อยู่มิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ

560
00:42:42,810 --> 00:42:45,563
‎อีกไม่นานการประลอง
‎ของพระองค์และจางอุกจะถูกจัดขึ้น

561
00:42:45,646 --> 00:42:48,983
‎ทรงกำจัดบุตรของชายที่เอ่ยคำทำนาย
‎ที่ทำให้พระองค์กลัวที่นั่นด้วยพ่ะย่ะค่ะ

562
00:42:50,609 --> 00:42:53,404
‎ควรกำจัดสิ่งที่ทำให้รู้สึกกลัว
‎เมื่อมีโอกาสนะพ่ะย่ะค่ะ

563
00:42:56,031 --> 00:42:57,199
‎ท่านคิดว่า

564
00:42:58,075 --> 00:42:59,535
‎จางอุกจะมาปรากฏตัวที่นั่นหรือ

565
00:43:00,536 --> 00:43:01,620
‎ข้าได้ยินว่าเขาหนีไปนะ

566
00:43:02,538 --> 00:43:06,000
‎มีข่าวลือว่าเขาจะแต่งงาน
‎เพื่อหลบเลี่ยงการประลองด้วยพ่ะย่ะค่ะ

567
00:43:07,167 --> 00:43:08,460
‎จางอุกจะแต่งงานหรือ

568
00:43:08,544 --> 00:43:12,464
‎คนลือกันว่าเขาจะแต่งงานเข้าตระกูลจิน
‎เพื่อแผ่นป้ายของผู้อำนวยการจินโยวอนพ่ะย่ะค่ะ

569
00:43:18,887 --> 00:43:20,889
‎อุกกับจินโชยอนจะแต่งงานกันหรือขอรับ

570
00:43:21,682 --> 00:43:23,517
‎ทั้งสองคนเคยถอนหมั้นกันมาก่อนนี่ขอรับ

571
00:43:24,435 --> 00:43:26,395
‎เพราะแบบนั้นการเตรียมการจึงได้ราบรื่นเจ้าค่ะ

572
00:43:27,187 --> 00:43:30,399
‎คุณหนูโชยอนยังเก็บของขวัญที่เตรียมไว้

573
00:43:30,482 --> 00:43:32,651
‎สำหรับพิธีแต่งงานครั้งก่อนอยู่เจ้าค่ะ

574
00:43:35,696 --> 00:43:36,780
‎ขอรับ

575
00:43:37,281 --> 00:43:40,159
‎หลังจัดพิธีแต่งงานแล้ว จางอุก…

576
00:43:40,242 --> 00:43:43,203
‎ไม่สิ ท่านสามีของข้า
‎จะต้องย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านเรา

577
00:43:43,704 --> 00:43:46,206
‎แล้วห้องของข้าก็เล็กไปที่จะอาศัยสองคนเจ้าค่ะ

578
00:43:46,290 --> 00:43:50,753
‎ข้าขอใช้ห้องใหญ่ทางทิศตะวันออก
‎เป็นห้องหอมิได้หรือเจ้าคะ

579
00:43:51,337 --> 00:43:54,089
‎ห้องนั้นเป็นห้องของบูยอน พี่สาวเจ้านะ

580
00:43:55,591 --> 00:43:58,135
‎นั่นเป็นห้องที่ดีที่สุดในบ้านของเรา

581
00:43:58,218 --> 00:44:01,263
‎ข้ารู้สึกเสียดายที่ปล่อยห้องนั้น
‎ให้ว่างเปล่ากว่า 10 ปีน่ะเจ้าค่ะ

582
00:44:02,264 --> 00:44:03,724
‎มันไม่เคยถูกปล่อยทิ้ง

583
00:44:04,433 --> 00:44:06,143
‎เดี๋ยวเจ้าของห้องก็กลับมา
‎จะเป็นห้องว่างได้อย่างไร

584
00:44:07,561 --> 00:44:09,313
‎ข้าขอโทษเจ้าค่ะ ท่านแม่

585
00:44:12,066 --> 00:44:13,942
‎พ่อของเจ้ากำลังตามหานางอยู่

586
00:44:15,110 --> 00:44:18,197
‎อีกไม่นานบูยอน พี่สาวของเจ้าจะต้องกลับมาแน่ๆ

587
00:44:20,616 --> 00:44:22,993
‎เจ้าไปเอาหยกหยินหยาง
‎จากสำนักจินโยวอนมาหน่อย

588
00:44:25,412 --> 00:44:26,705
‎หยกหยินหยางหรือเจ้าคะ

589
00:44:26,789 --> 00:44:28,165
‎เจ้าอยากได้มันมาตลอดมิใช่หรือ

590
00:44:29,708 --> 00:44:32,753
‎ถ้านำหยกหยินหยาง
‎ทำเป็นแหวนให้หนุ่มสาวสวม

591
00:44:32,836 --> 00:44:34,546
‎ก็จะทำให้พวกเขารักใคร่กันมากขึ้น

592
00:44:36,674 --> 00:44:39,677
‎เจ้าไปนำมันมาทำเป็นแหวนแต่งงานของเจ้าเถิด

593
00:44:41,095 --> 00:44:42,846
‎ขอบพระคุณเจ้าค่ะ ท่านแม่

594
00:45:06,370 --> 00:45:08,747
‎เจ้าไหเฮงซวย เจ้าอีกแล้วใช่ไหม

595
00:45:09,248 --> 00:45:10,791
‎เฮ้อ เฮงซวยจริงๆ

596
00:45:17,756 --> 00:45:19,007
‎เจ้าน่ะ

597
00:45:19,091 --> 00:45:21,176
‎คงรู้สึกหมั่นไส้ที่ข้าจะได้แต่งงาน

598
00:45:21,260 --> 00:45:22,302
‎คอยดูเถอะ

599
00:45:22,386 --> 00:45:23,971
‎ข้าจะสวมแหวนที่ทำจากหยกหยินหยางนี้

600
00:45:24,054 --> 00:45:25,806
‎แล้วทำให้เจ้าหมั่นไส้ยิ่งกว่าเดิมอีก

601
00:45:38,110 --> 00:45:39,695
‎ทานข้าวเถอะเจ้าค่ะ

602
00:45:40,696 --> 00:45:41,989
‎เอาล่ะ

603
00:45:44,366 --> 00:45:46,869
‎มีไก่ฟ้าที่ข้าจับมาอยู่นี่

604
00:45:46,952 --> 00:45:48,912
‎แล้วมันหายไปไหน ทำไมถึงได้มีแต่ผัก

605
00:45:48,996 --> 00:45:50,414
‎เนื้อไก่ฟ้าอยู่ใน…

606
00:45:51,081 --> 00:45:51,999
‎อยู่ในน้ำแกงเจ้าค่ะ

607
00:45:52,082 --> 00:45:53,834
‎มันเป็นไก่ฟ้าที่ตัวเล็กเท่าลูกเจี๊ยบ

608
00:45:53,917 --> 00:45:55,669
‎พอใช้ทำน้ำแกงแล้ว
‎ก็ไม่เหลือเนื้อเลยน่ะเจ้าค่ะ

609
00:46:06,597 --> 00:46:08,682
‎ได้รสชาติไก่ฟ้าผ่านๆ อยู่

610
00:46:13,687 --> 00:46:16,482
‎ข้าเข้าไปที่ซงริมเพื่อขายสมุนไพร

611
00:46:16,565 --> 00:46:18,942
‎แล้วได้ยินว่าจะมีการแต่งงาน
‎ของสองตระกูลใหญ่ด้วยล่ะ

612
00:46:19,526 --> 00:46:21,445
‎แต่งงานหรือขอรับ ใครกันนะ

613
00:46:21,528 --> 00:46:24,448
‎ได้ยินว่าบุตรสาว
‎ของผู้อำนวยการจินโยวอนจะออกเรือน

614
00:46:25,157 --> 00:46:28,202
‎จินโชยอนหรือขอรับ นางจะแต่งงานหรือ
‎กับใครหรือขอรับ

615
00:46:28,285 --> 00:46:30,412
‎เห็นว่าเป็นลูกชายของหัวหน้าสำนักชอนบูกวันนะ

616
00:46:32,706 --> 00:46:34,082
‎มันคือเจ้าไม่ใช่หรือ

617
00:46:45,010 --> 00:46:48,222
‎ข้าจะแต่งงานโดยที่ข้าก็ไม่รู้เรื่อง
‎นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย

618
00:46:48,305 --> 00:46:49,973
‎แม่บ้านคิมคิดวางแผนอะไรอยู่กันเนี่ย

619
00:46:50,057 --> 00:46:52,809
‎ส่วนใหญ่ การแต่งงานที่จัดขึ้นกะทันหัน
‎ก็เป็นเพราะมีทายาทน่ะสิ

620
00:46:52,893 --> 00:46:53,936
‎ไม่ใช่นะ

621
00:46:54,520 --> 00:46:56,104
‎เจ้าเคยหมั้นหมายกับนางมาก่อนนี่

622
00:46:56,772 --> 00:46:58,357
‎ไม่ใช่ว่าเจ้าควบคุมตัวเองไม่ได้หรือ

623
00:46:58,440 --> 00:47:01,652
‎ข้าไม่เคยอยู่ใกล้นางขนาดนี้ด้วยซ้ำ
‎แล้วจะมีทายาทได้ยังไง

624
00:47:02,486 --> 00:47:04,613
‎ก็จริง เจ้าเป็นคนดีแต่ปากนี่นา

625
00:47:04,696 --> 00:47:05,864
‎อะไรนะ

626
00:47:05,948 --> 00:47:07,824
‎แล้วทำไมถึงไม่ยอมดื่มชาสมุนไพรคนทีล่ะ

627
00:47:07,908 --> 00:47:08,909
‎นั่นเพราะสักวันหนึ่ง…

628
00:47:11,328 --> 00:47:12,996
‎สักวันหนึ่งข้าต้องแต่งงานไง

629
00:47:14,831 --> 00:47:16,583
‎เจ้าคงอยากแต่งงานสินะ

630
00:47:17,876 --> 00:47:19,419
‎ใช่ ข้าอยากแต่งงาน

631
00:47:19,503 --> 00:47:20,629
‎ข้าอยากแต่งงานสุดๆ เลย

632
00:47:21,380 --> 00:47:23,924
‎ข้าจะต้องแต่งงานให้ได้เลย รู้ไหม

633
00:47:24,007 --> 00:47:25,259
‎รอด้วยสิ

634
00:47:40,482 --> 00:47:42,192
‎ทำไมถึงเรียกข้ามาพบหรือขอรับ

635
00:47:42,985 --> 00:47:46,405
‎ลิ้นชักเปลือกหอยมุกที่ข้าสั่งจากร้านค้าซงริม
‎จะมาถึงเมื่อไหร่หรือเจ้าคะ

636
00:47:47,030 --> 00:47:48,282
‎ข้าจะใส่ในห้องหอน่ะเจ้าค่ะ

637
00:47:48,365 --> 00:47:52,369
‎สินค้าจากทางใต้จะมาถึงในอีก 15 วันขอรับ

638
00:47:53,120 --> 00:47:54,413
‎งั้นก็ช้าไปน่ะสิ

639
00:47:55,414 --> 00:47:56,873
‎ข้าน่าจะสั่งให้เร็วกว่านี้

640
00:47:56,957 --> 00:47:58,834
‎ที่สำคัญกว่าลิ้นชักเปลือกหอยมุก

641
00:47:59,376 --> 00:48:01,295
‎ท่านควรรีบบอกเจ้าบ่าวมากกว่าหรือเปล่าขอรับ

642
00:48:02,629 --> 00:48:03,964
‎อุกไม่ทราบอะไรเลยนะ

643
00:48:06,049 --> 00:48:08,677
‎เพราะแบบนั้น
‎ข้าจึงได้เขียนจดหมายถึงจางอุกเจ้าค่ะ

644
00:48:09,469 --> 00:48:10,929
‎ท่านช่วยดูให้หน่อยได้ไหมเจ้าคะ

645
00:48:12,639 --> 00:48:13,765
‎ได้สิขอรับ

646
00:48:17,477 --> 00:48:18,604
‎มีกลิ่นหอมด้วยนะขอรับ

647
00:48:18,687 --> 00:48:20,981
‎เป็นกลิ่นน้ำหอมที่ช่วยทำให้เกิดความรักเจ้าค่ะ

648
00:48:21,898 --> 00:48:23,358
‎เป็นสมบัติที่อยู่ในจินโยวอน

649
00:48:25,110 --> 00:48:27,738
‎หอมมากเลยขอรับ

650
00:48:49,551 --> 00:48:51,303
‎นายน้อยดังกูจะดมมันทำไมเจ้าคะ

651
00:48:51,386 --> 00:48:52,346
‎ห้ามดมนะเจ้าคะ

652
00:48:53,472 --> 00:48:55,390
‎ปิดจมูกเดี๋ยวนี้เลยเจ้าค่ะ

653
00:49:07,736 --> 00:49:09,571
‎กลิ่นน้ำหอมที่ล้ำค่าเกือบระเหยไปหมดแล้ว

654
00:49:12,783 --> 00:49:14,493
‎ช่วยมอบให้จางอุกด้วยเจ้าค่ะ

655
00:49:15,077 --> 00:49:18,288
‎แล้วตรวจสอบให้ดีว่าไม่มีหญิงสาวอยู่ข้างๆ เขา
‎ตอนเปิดอ่านด้วยนะเจ้าคะ

656
00:49:21,083 --> 00:49:21,917
‎ขอรับ

657
00:49:27,255 --> 00:49:28,382
‎ท่านทำอะไรขอรับ

658
00:49:28,465 --> 00:49:33,136
‎มือของนายน้อยดังกูมีขนาดพอๆ กับ
‎มือของนายน้อยจางอุกใช่ไหมเจ้าคะ

659
00:49:35,138 --> 00:49:36,348
‎ทำไมขอรับ

660
00:49:37,140 --> 00:49:39,643
‎ข้าจะไปสั่งตัดแหวนแต่งงาน
‎ช่วยไปกับข้าหน่อยเจ้าค่ะ

661
00:49:39,726 --> 00:49:41,061
‎ข้าขอยืมมือท่านหน่อยสิเจ้าคะ

662
00:49:41,812 --> 00:49:44,272
‎ท่านจะไปตัดแหวนแต่งงาน
‎แล้วจะให้ข้าไปด้วยทำไมขอรับ

663
00:49:44,356 --> 00:49:45,524
‎ท่านควรไปกับเจ้าบ่าวสิ

664
00:49:46,566 --> 00:49:50,696
‎การแต่งงานควรเกิดขึ้นจากความรักของทั้งคู่
‎ไม่ใช่แค่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีใจนะขอรับ

665
00:49:51,321 --> 00:49:54,074
‎ข้ารู้สึกสงสารที่ท่านเป็นแบบนี้ขอรับ

666
00:49:55,367 --> 00:49:56,201
‎ทำไมเจ้าคะ

667
00:49:57,786 --> 00:49:59,746
‎ท่านกลัวว่าข้าจะวาดฝันไปเองคนเดียว

668
00:50:00,455 --> 00:50:02,499
‎แล้วพิธีจะล่มเหมือนครั้งก่อนหรือเจ้าคะ

669
00:50:07,462 --> 00:50:10,173
‎ไม่ว่าท่านจะวาดฝันไปเองคนเดียวหรือไม่

670
00:50:11,717 --> 00:50:13,135
‎ข้าจะช่วยท่านเองขอรับ

671
00:50:13,969 --> 00:50:15,137
‎จัดพิธีแต่งงานให้ดีเถิดขอรับ

672
00:50:20,183 --> 00:50:21,935
‎ข้าจะให้ท่านยืมมือของข้าเอง

673
00:50:31,111 --> 00:50:32,696
‎ข้าลองมาคิดดูแล้ว

674
00:50:32,779 --> 00:50:35,407
‎ตอนที่คุยเรื่องแต่งงานกับจินโชยอนครั้งก่อน

675
00:50:35,490 --> 00:50:37,576
‎แม่บ้านคิมเป็นคนคัดค้านการแต่งเข้าตระกูลจิน

676
00:50:38,952 --> 00:50:42,247
‎ถ้าจู่ๆ ยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีกแบบนี้
‎ก็คงมีเหตุผลเดียว

677
00:50:42,748 --> 00:50:43,957
‎คือต้องการช่วยข้า

678
00:50:44,541 --> 00:50:46,793
‎นางคงทำข้อแลกเปลี่ยนบางอย่างกับตระกูลจิน

679
00:50:46,877 --> 00:50:49,212
‎เพื่อเลี่ยงการประลองของเจ้า
‎กับองค์รัชทายาทสินะ

680
00:50:49,296 --> 00:50:51,298
‎นางคงต้องการอำนาจของผู้อำนวยการจินโยวอน

681
00:50:52,758 --> 00:50:54,384
‎ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ

682
00:50:55,427 --> 00:50:56,845
‎เจ้าจะแต่งงานไหม

683
00:50:58,597 --> 00:51:01,600
‎ทำอย่างไรดี ท่านอาจารย์
‎ให้ข้าแต่งงานไหม

684
00:51:03,977 --> 00:51:05,103
‎ข้าแต่งได้ไหม

685
00:51:06,938 --> 00:51:10,650
‎ถ้าเจ้าแต่ง พวกเราสองคน
‎ก็มาอาศัยอยู่ที่ดันฮยังกกไม่ได้

686
00:51:11,234 --> 00:51:13,153
‎ใช่แล้ว ข้าก็ต้องกลับไปอยู่บ้านน่ะสิ

687
00:51:13,236 --> 00:51:15,447
‎ถึงกลับไป
‎เราก็มีความสัมพันธ์เหมือนตอนนี้ไม่ได้

688
00:51:15,530 --> 00:51:18,408
‎ทำไมล่ะ ข้าให้เจ้าเป็นคนรับใช้ข้าต่อไปได้นะ

689
00:51:20,619 --> 00:51:23,288
‎ข้าไม่คิดที่จะอยู่ข้างๆ เจ้า
‎ในฐานะคนรับใช้ไปตลอดหรอกนะ

690
00:51:41,515 --> 00:51:43,141
‎เจ้าไปคนเดียวเถิด

691
00:51:43,225 --> 00:51:44,726
‎ข้าจะไปรอที่ชวีซอนรู

692
00:51:46,061 --> 00:51:49,147
‎ถ้าเจ้าไม่มารับ ข้าจะกลับเองคนเดียว

693
00:52:03,870 --> 00:52:05,622
‎(ชวีซอนรู)

694
00:52:11,086 --> 00:52:12,087
‎อะไรเจ้าคะ

695
00:52:12,170 --> 00:52:13,839
‎ข้าเป็นเจ้าหน้าที่จากชอนบูกวัน

696
00:52:13,922 --> 00:52:15,799
‎ได้รับคำสั่งมาให้พาตัวเจ้าไป

697
00:52:15,882 --> 00:52:16,716
‎ตามข้ามา

698
00:52:20,136 --> 00:52:22,055
‎นี่เป็นถุงเครื่องหอมขององค์รัชทายาทเจ้าค่ะ

699
00:52:22,138 --> 00:52:25,809
‎ข้าเป็นคนขององค์รัชทายาท
‎ท่านจะจับตัวข้าไปไม่ได้นะเจ้าคะ

700
00:52:29,020 --> 00:52:31,481
‎ทำอะไรเนี่ย ปล่อยข้านะเจ้าคะ

701
00:52:31,565 --> 00:52:33,441
‎ข้าบอกว่านี่เป็น
‎ถุงเครื่องหอมขององค์รัชทายาทไง

702
00:52:45,453 --> 00:52:47,664
‎ข้าพานางมาจากชวีซอนรูตามที่รับสั่งแล้วขอรับ

703
00:52:48,290 --> 00:52:50,083
‎ชวีซอนรูหรือ

704
00:52:58,884 --> 00:53:01,303
‎หม่อมฉันพาเด็กที่พระองค์รับสั่ง
‎มาเข้าเฝ้าแล้วเพคะ

705
00:53:01,928 --> 00:53:03,054
‎นางอยู่ไหน

706
00:53:06,766 --> 00:53:07,851
‎ทางนี้เพคะ

707
00:53:10,186 --> 00:53:11,146
‎นางหรือ

708
00:53:11,688 --> 00:53:13,273
‎จงเงยหน้าขึ้นมา

709
00:53:29,623 --> 00:53:31,249
‎นี่ ทำไมเจ้าแต่งตัวแบบนี้ล่ะ

710
00:53:31,833 --> 00:53:33,335
‎หม่อมฉันก็ไม่ทราบเพคะ

711
00:53:33,877 --> 00:53:37,088
‎หม่อมฉันถูกลากตัวมา
‎แล้วถูกจับให้แต่งตัวแบบนี้เพคะ

712
00:53:38,048 --> 00:53:40,216
‎ฝีมือเจ้าหรือ

713
00:53:40,300 --> 00:53:42,385
‎นางเป็นนางคณิกา
‎ที่พระองค์ทรงพามาจากชวีซอนรู

714
00:53:43,261 --> 00:53:44,512
‎มิใช่หรือเพคะ

715
00:53:45,680 --> 00:53:46,848
‎ไม่ใช่นะ

716
00:53:48,391 --> 00:53:50,810
‎- นางคืออึมูด็อก
‎- อึหรือ

717
00:53:52,896 --> 00:53:54,147
‎ออกไปได้แล้ว

718
00:53:55,065 --> 00:53:56,316
‎ออกไปเลย

719
00:53:59,444 --> 00:54:00,695
‎นี่มันอะไรเนี่ย

720
00:54:04,908 --> 00:54:06,910
‎ทำไมถึงรับสั่งให้จับตัวหม่อมฉันมาหรือเพคะ

721
00:54:06,993 --> 00:54:10,830
‎ข้ามีคำพูดที่อยากระบายกับอึมูด็อก
‎เลยสั่งให้พวกเขาพาตัวเจ้ามา

722
00:54:10,914 --> 00:54:12,916
‎แต่เจ้าแต่งตัวแบบนี้ ก็ไม่ใช่อึมูด็อกแล้ว

723
00:54:12,999 --> 00:54:14,626
‎อึสวมชุดผ้าไหมทำไมล่ะเนี่ย

724
00:54:15,335 --> 00:54:17,921
‎องค์รัชทายาท
‎คงเช็ดอุจจาระด้วยผ้าไหมสินะเพคะ

725
00:54:18,964 --> 00:54:20,340
‎นี่เจ้าหงุดหงิดใส่ข้าหรือ

726
00:54:20,423 --> 00:54:21,967
‎เปล่านะเพคะ

727
00:54:22,050 --> 00:54:25,011
‎ทรงจับอึอย่างหม่อมฉันแต่งตัวด้วยผ้าไหม
‎หม่อมฉันซาบซึ้งหาที่สุดไม่ได้เพคะ

728
00:54:26,638 --> 00:54:29,891
‎นั่นสิ มันช่าง…

729
00:54:31,768 --> 00:54:33,144
‎ไม่เหมาะกับเจ้าเลยจริงๆ

730
00:54:35,939 --> 00:54:39,401
‎องค์รัชทายาททรงไม่สบายใจที่เห็นหม่อมฉัน
‎หม่อมฉันเองก็ไม่สบายใจที่สวมชุดแบบนี้

731
00:54:39,484 --> 00:54:40,735
‎หม่อมฉันจะไปเปลี่ยนชุดนะเพคะ

732
00:54:40,819 --> 00:54:41,903
‎เดี๋ยว

733
00:54:43,071 --> 00:54:45,657
‎ไม่ต้องหรอก ใส่ไปก่อนเถอะ

734
00:54:48,118 --> 00:54:52,205
‎เชิญตรัสมาได้เลยเพคะ
‎หม่อมฉันจะรับฟังทุกอย่างเลยเพคะ

735
00:54:52,288 --> 00:54:54,582
‎ฝากไปบอกเจ้านายของเจ้า
‎ที่จะต้องประลองกับข้าด้วย

736
00:54:55,208 --> 00:54:56,501
‎ว่าอย่าปรากฏตัวที่ลานประลอง

737
00:54:57,669 --> 00:54:59,004
‎ข้าไม่อยากฆ่าจางอุก

738
00:54:59,087 --> 00:55:02,257
‎แล้วผิดใจกับตระกูลจางหรือซงริม

739
00:55:02,966 --> 00:55:05,260
‎ให้จางอุกหนีไป จะดีต่อทุกคนมากกว่า

740
00:55:06,803 --> 00:55:09,389
‎จะปล่อยให้นายน้อยของหม่อมฉัน
‎กลายเป็นตัวตลกสินะเพคะ

741
00:55:09,931 --> 00:55:10,974
‎ถูกต้องแล้ว

742
00:55:11,599 --> 00:55:14,894
‎ถ้าหากว่าเขาเกิดรั้นขึ้นมา
‎ก็ห้ามเจ้านายของเจ้าหน่อย

743
00:55:14,978 --> 00:55:16,896
‎เจ้านายเจ้าจะตายถ้ามาประลองกับข้า

744
00:55:19,482 --> 00:55:22,610
‎เพราะงั้นให้เขาหนีไป
‎แล้วแต่งงานเข้าจินโยวอนเสีย

745
00:55:23,903 --> 00:55:26,990
‎ถ้าเขาแต่งงานแล้วเขาจะรอดจริงๆ สินะเพคะ

746
00:55:29,743 --> 00:55:32,037
‎ถ้านายน้อยของเจ้าแต่งงาน
‎แล้วเจ้าจะเป็นยังไงหรือ

747
00:55:32,120 --> 00:55:33,246
‎ต้องตามเขาไปด้วยหรือเปล่า

748
00:55:33,913 --> 00:55:35,206
‎หม่อมฉันไม่ไปหรอกเพคะ

749
00:55:35,832 --> 00:55:38,501
‎ทำไม นายน้อยของเจ้า
‎บอกว่าจะไม่พาเจ้าไปหรือ

750
00:55:40,920 --> 00:55:43,798
‎เขาไม่พาคนรับใช้ที่ยอมดื่มน้ำอุจจาระไปด้วย

751
00:55:43,882 --> 00:55:45,550
‎จางอุกไม่มีความภักดีเลยสินะ

752
00:55:45,633 --> 00:55:46,968
‎ไม่รู้หน้าที่ด้วย

753
00:55:48,178 --> 00:55:52,390
‎เขาพอมีความภักดีและรู้หน้าที่อยู่เพคะ

754
00:55:52,474 --> 00:55:54,893
‎เจ้าเข้าข้างเขาอยู่หรือ เห็นทุกทีเอาแต่ด่าเขา

755
00:55:54,976 --> 00:55:56,770
‎ขอประทานอภัยเพคะ

756
00:55:57,729 --> 00:56:00,023
‎หม่อมฉันควรด่าเขาเพื่อให้พระองค์รู้สึกดี

757
00:56:00,857 --> 00:56:04,611
‎แต่ตอนนี้หม่อมฉันไม่มีเรี่ยวแรง
‎ที่จะต่อว่าเขาเลยเพคะ

758
00:56:06,154 --> 00:56:08,782
‎เจ้าจะกลายเป็นสุนัขจรจัด
‎ที่ถูกเจ้าของทิ้งแล้วสินะ

759
00:56:20,126 --> 00:56:21,169
‎ให้ข้าพาเจ้ามาอยู่ด้วยไหม

760
00:56:23,296 --> 00:56:24,547
‎ข้าจะรับเจ้าไว้เอง

761
00:56:25,131 --> 00:56:27,425
‎ในวังหลวง น่าจะมีงานให้เจ้าทำอยู่

762
00:56:28,760 --> 00:56:29,636
‎ไม่ล่ะเพคะ

763
00:56:31,054 --> 00:56:33,932
‎แม้หม่อมฉันจะเป็นอึมูด็อกที่ทุกคนต่างหลีกเลี่ยง

764
00:56:34,516 --> 00:56:37,310
‎แต่ก็ไม่ไปเกาะติดใครสุ่มสี่สุ่มห้าหรอกนะเพคะ

765
00:56:40,814 --> 00:56:43,441
‎ช่างเถอะ
‎ข้าก็ไม่อยากให้ตัวเปื้อนอึอย่างเจ้าเหมือนกัน

766
00:56:44,067 --> 00:56:46,111
‎- เจ้าไปได้แล้ว
‎- เพคะ

767
00:56:51,658 --> 00:56:53,201
‎หม่อมฉันลาล่ะเพคะ

768
00:56:53,785 --> 00:56:55,036
‎องค์รัชทายาท

769
00:57:04,587 --> 00:57:05,964
‎"ใครสุ่มสี่สุ่มห้า" หรือ

770
00:57:07,298 --> 00:57:08,591
‎ข้าเป็นองค์รัชทายาทเชียวนะ

771
00:57:08,675 --> 00:57:10,677
‎ให้ตายเถอะ ยัยอึมูด็อก

772
00:57:10,760 --> 00:57:12,303
‎ชอบพูดออกมาไม่คิดเลยจริงๆ

773
00:57:29,779 --> 00:57:32,532
‎- ระวังนะๆ ค่อยๆ ขนย้ายล่ะ
‎- ขอรับ

774
00:57:34,659 --> 00:57:35,493
‎แม่บ้านคิม

775
00:57:36,911 --> 00:57:37,787
‎สบายดีไหม

776
00:57:39,038 --> 00:57:40,123
‎นายน้อย

777
00:57:40,748 --> 00:57:42,250
‎ตายจริง นายน้อยของข้า

778
00:57:44,252 --> 00:57:46,129
‎- นายน้อย
‎- เจ้าเป็นห่วงข้าใช่ไหม

779
00:57:46,212 --> 00:57:47,422
‎ได้ทานข้าวทุกมื้อไหมเจ้าคะ

780
00:57:47,505 --> 00:57:49,132
‎อือ ข้ากินดีอยู่ดีเลยล่ะ

781
00:57:49,215 --> 00:57:50,675
‎ตายแล้ว จริงๆ เลย

782
00:57:50,758 --> 00:57:52,260
‎ผิวพรรณแม่บ้านคิมดีขึ้นนะเนี่ย

783
00:57:52,343 --> 00:57:53,470
‎โธ่เอ๊ย

784
00:57:53,553 --> 00:57:54,846
‎รีบเข้าข้างในกันเถอะเจ้าค่ะ

785
00:57:58,516 --> 00:58:00,351
‎คนที่นำป้ายหินแกะสลักของซงริมมาขาย

786
00:58:03,021 --> 00:58:04,397
‎คือนางผู้นั้นงั้นหรือ

787
00:58:12,322 --> 00:58:14,407
‎ไม่ใช่ข้า แต่เป็นมูด็อกเจ้าค่ะ

788
00:58:15,200 --> 00:58:17,410
‎เจ้าบอกว่ามูด็อกพยายามขายป้ายหินของอุกหรือ

789
00:58:17,494 --> 00:58:19,746
‎ข้าเพียงแนะนำพ่อค้าให้นางเฉยๆ เจ้าค่ะ

790
00:58:19,829 --> 00:58:21,831
‎แต่สุดท้ายก็โดนแอฮยังขโมยไปก่อน

791
00:58:21,915 --> 00:58:23,875
‎ข้ากับมูด็อกไม่ผิดนะเจ้าคะ

792
00:58:41,601 --> 00:58:42,894
‎อะไรของเจ้าเนี่ย

793
00:58:44,270 --> 00:58:46,523
‎ทำไมถึงได้แต่งตัวแบบนั้น

794
00:58:47,273 --> 00:58:48,983
‎เรื่องมันยาวน่ะเจ้าค่ะ

795
00:58:49,067 --> 00:58:51,819
‎อย่าบอกนะ ว่าเจ้ากลับมาอยู่ที่ชวีซอนรูหรือ

796
00:58:52,695 --> 00:58:54,948
‎อุกจะแต่งงาน เขาเลยส่งตัวเจ้าคืนหรือ

797
00:58:55,031 --> 00:58:56,324
‎ไม่ใช่เจ้าค่ะ

798
00:58:56,407 --> 00:59:00,328
‎แล้วถึงนายน้อยจะแต่งงาน
‎ข้าก็ไม่กลับมาอยู่ที่นี่หรอกเจ้าค่ะ

799
00:59:00,411 --> 00:59:02,413
‎ข้าได้ยินจากจูวอลแล้ว

800
00:59:02,497 --> 00:59:04,207
‎ว่าเจ้านำป้ายหินแกะสลักของอุกมาขาย

801
00:59:07,544 --> 00:59:09,379
‎เจ้าค่ะ ถูกต้องแล้ว

802
00:59:10,255 --> 00:59:11,172
‎ทำไมกัน

803
00:59:12,298 --> 00:59:14,050
‎เพราะข้าต้องการเงินเจ้าค่ะ

804
00:59:14,133 --> 00:59:16,844
‎ข้าอยากสวมชุดสวยๆ แบบนี้ กินของอร่อยๆ

805
00:59:16,928 --> 00:59:19,430
‎และมาเที่ยวสนุกในที่แบบนี้เจ้าค่ะ

806
00:59:19,514 --> 00:59:23,017
‎งั้นที่เจ้าเมามายคราวก่อน
‎เป็นเพราะเจ้ามาเที่ยวสนุกหรือ

807
00:59:23,935 --> 00:59:27,188
‎ถูกต้องเจ้าค่ะ
‎ข้าขโมยเงินของนายน้อยอุกมาเที่ยวเล่นเจ้าค่ะ

808
00:59:31,776 --> 00:59:33,820
‎ข้าอ่านใจคนอย่างเจ้าไม่ถูกจริงๆ

809
00:59:35,530 --> 00:59:38,032
‎ไม่รู้เลยว่าเจ้าคิดอะไรอยู่

810
00:59:41,452 --> 00:59:43,746
‎นายน้อยยุลจะรู้ความคิดข้าไปทำไมเจ้าคะ

811
00:59:43,830 --> 00:59:45,623
‎ปล่อยให้ไม่รู้ต่อไปเถอะเจ้าค่ะ

812
00:59:47,709 --> 00:59:49,335
‎ข้าจะเข้าไปข้างใน

813
00:59:49,419 --> 00:59:51,087
‎ท่านจะเข้าไปด้วยกันไหมเจ้าคะ

814
00:59:51,879 --> 00:59:52,797
‎ไม่ล่ะ

815
00:59:54,048 --> 00:59:55,174
‎งั้นลาล่ะเจ้าค่ะ

816
01:00:00,847 --> 01:00:04,475
‎(ชวีซอนรู)

817
01:00:08,354 --> 01:00:09,814
‎ป้ายหินแกะสลัก…

818
01:00:11,190 --> 01:00:14,360
‎เป็นเจ้าตามคาดเลยนะ นักซู

819
01:00:24,495 --> 01:00:25,622
‎นายน้อย

820
01:00:27,415 --> 01:00:29,417
‎ทำไมจะไม่แต่งงานล่ะเจ้าคะ

821
01:00:31,252 --> 01:00:32,795
‎ไม่ชอบคุณหนูโชยอนหรือเจ้าคะ

822
01:00:32,879 --> 01:00:35,214
‎ไม่ใช่ว่าข้าไม่ชอบนางหรอก

823
01:00:36,257 --> 01:00:38,134
‎ข้าแค่ยังไม่อยากแต่งน่ะ

824
01:00:38,760 --> 01:00:40,887
‎นายน้อยมีหญิงสาวที่หมายปองอยู่ใช่ไหมเจ้าคะ

825
01:00:42,263 --> 01:00:43,473
‎ใครหรือเจ้าคะ

826
01:00:44,057 --> 01:00:45,558
‎ข้ารู้จักนางไหม

827
01:00:46,559 --> 01:00:48,603
‎ไม่หรอก แม่บ้านคิมไม่รู้จักนางแน่นอน

828
01:00:49,187 --> 01:00:50,396
‎มีจริงๆ ด้วยสินะ

829
01:00:50,480 --> 01:00:51,731
‎ข้านึกไว้แล้วเชียว

830
01:00:51,814 --> 01:00:52,857
‎นางเป็นใครกันเจ้าคะ

831
01:00:54,400 --> 01:00:55,443
‎คือว่า…

832
01:00:55,526 --> 01:00:58,446
‎นางเป็นเหมือนไข่นกที่อยู่โดดเดี่ยวบนต้นไม้

833
01:00:59,072 --> 01:01:02,617
‎นางมีแค่ข้าคนเดียว ถ้าข้าแต่งงานทิ้งนางไป
‎แล้วนางจะทำอย่างไรล่ะ

834
01:01:02,700 --> 01:01:05,620
‎ผู้หญิงแบบนั้นอันตรายที่สุดเลยเจ้าค่ะ

835
01:01:05,703 --> 01:01:07,955
‎คนที่มาตามตื๊อเกาะติด
‎บอกว่าไม่มีใครนอกจากท่าน

836
01:01:08,039 --> 01:01:09,540
‎นางไม่ใช่คนแบบนั้นนะ

837
01:01:09,624 --> 01:01:12,085
‎นางเป็นใครเจ้าคะ บอกข้ามาเดี๋ยวนี้เลย

838
01:01:12,168 --> 01:01:13,461
‎ข้าจะไปจัดการเองเจ้าค่ะ

839
01:01:13,544 --> 01:01:14,712
‎แม่บ้านคิมจะจัดการยังไง

840
01:01:14,796 --> 01:01:17,256
‎แค่ข้าให้ถุงเงินผ้าไหมหนักๆ กับนาง

841
01:01:17,340 --> 01:01:19,926
‎นางก็ออกจากเปลือกไข่
‎แล้วบินได้ฉิวเลยเจ้าค่ะ

842
01:01:20,009 --> 01:01:23,429
‎ก็บอกว่านางไม่ใช่คนที่จะบินได้ฉิวแบบนั้นไง

843
01:01:24,722 --> 01:01:26,849
‎ยังไงก็เถอะ
‎ข้าไม่อยู่ในสภาพที่จะแต่งงานได้หรอก

844
01:01:26,933 --> 01:01:28,142
‎แม่บ้านคิมจัดการให้ข้าหน่อย

845
01:01:29,102 --> 01:01:31,270
‎จัดการด้วยนะ เข้าใจไหม

846
01:01:32,063 --> 01:01:33,398
‎นายน้อย

847
01:01:35,900 --> 01:01:38,611
‎เป็นอะไรไปเจ้าคะ ท่านบาดเจ็บหรือเจ้าคะ

848
01:01:38,695 --> 01:01:39,946
‎ให้ข้าดูหน่อย

849
01:01:42,115 --> 01:01:44,033
‎ทำไมแขนนายน้อยเป็นเช่นนี้ล่ะเจ้าคะ

850
01:01:45,827 --> 01:01:47,495
‎ควบคุมไม่ได้อีกแล้วหรือเจ้าคะ

851
01:01:54,711 --> 01:01:56,337
‎ช่วยขายชุดนี้ให้หน่อยเจ้าค่ะ

852
01:01:56,421 --> 01:02:00,049
‎- มันเป็นชุดผ้าไหม ขายแพงๆ เลยนะเจ้าคะ
‎- ได้สิ

853
01:02:00,633 --> 01:02:03,094
‎อ้อ นายหญิงไปต้อนรับลูกค้าอยู่

854
01:02:03,177 --> 01:02:04,887
‎คุณหนูโชยอนแห่งจินโยวอนมาที่นี่น่ะ

855
01:02:05,638 --> 01:02:09,183
‎เห็นว่านางกำลังหาช่างฝีมือ
‎เพื่อเจียระไนอัญมณีที่จะใช้ในพิธีแต่งงาน

856
01:02:09,267 --> 01:02:11,102
‎นางคงจะแต่งงานกับนายน้อยจากซงริมล่ะมั้ง

857
01:02:15,064 --> 01:02:17,316
‎ถ้าเช่นนั้น ชิ้นนี้เป็นอย่างไรเจ้าคะ

858
01:02:20,319 --> 01:02:24,031
‎นี่เป็นผลงานของช่างฝีมือด้านหยก
‎ที่เก่งที่สุดในอาณาจักรแดโฮหรือ

859
01:02:25,825 --> 01:02:28,703
‎ก็ดูงดงามอยู่นะ แต่งานหยาบไปหน่อย

860
01:02:30,329 --> 01:02:32,582
‎งั้นข้าขอดูหยกหยินหยางหน่อยได้ไหมเจ้าคะ

861
01:02:32,665 --> 01:02:35,334
‎ถ้าได้เห็น
‎ข้าจะได้แนะนำช่างที่เหมาะสมให้ได้เจ้าค่ะ

862
01:02:40,173 --> 01:02:42,300
‎ได้ยินว่าหากชายหญิง
‎ใส่แหวนที่ทำจากหยกหยินหยาง

863
01:02:42,383 --> 01:02:44,761
‎ก็จะทำให้ความรักเพิ่มพูนมากขึ้นใช่ไหมเจ้าคะ

864
01:02:58,983 --> 01:03:00,693
‎ทำไมหยกถึงแตกล่ะ

865
01:03:01,527 --> 01:03:03,905
‎ตอนหยิบมาก็ยังดีๆ อยู่เลยนี่

866
01:03:09,702 --> 01:03:12,413
‎มันแตกตอนนั้นสินะ

867
01:03:15,416 --> 01:03:16,501
‎มูด็อก

868
01:03:23,174 --> 01:03:24,425
‎คุณหนูเจ้าคะ

869
01:03:25,009 --> 01:03:27,303
‎ทำไมจู่ๆ ถึงกลับไปเช่นนี้ล่ะเจ้าคะ

870
01:03:27,386 --> 01:03:30,473
‎มูด็อกอยู่ที่นี่เองหรือ
‎งั้นอุกก็อยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า

871
01:03:30,556 --> 01:03:31,766
‎ไม่นะเจ้าคะ

872
01:03:33,100 --> 01:03:35,728
‎- งั้นหรือ
‎- แต่พวกเขาตัวติดกันเหมือนตังเม

873
01:03:35,812 --> 01:03:37,605
‎นายน้อยก็น่าจะอยู่ในป้อมนะเจ้าคะ

874
01:03:37,688 --> 01:03:39,482
‎ตัวติดกันหรือ

875
01:03:39,565 --> 01:03:41,275
‎เขาแค่พานางรับใช้ไปไหนมาไหนด้วยต่างหาก

876
01:03:42,401 --> 01:03:43,820
‎ระวังคำพูดหน่อย

877
01:03:45,279 --> 01:03:48,866
‎มูด็อกไม่ใช่นางรับใช้ธรรมดาๆ
‎ของนายน้อยอุกนะเจ้าคะ

878
01:03:50,034 --> 01:03:53,496
‎ไม่นานมานี้ นายน้อยก็มาพาตัวมูด็อก
‎ที่เมามายกลับไปด้วยเจ้าค่ะ

879
01:03:54,163 --> 01:03:55,957
‎เขาเอ็นดูนางมากขนาดไหน

880
01:03:56,040 --> 01:03:58,543
‎ถึงขั้นแบกนางขึ้นหลังไปเองเลยเจ้าค่ะ

881
01:03:59,210 --> 01:04:00,127
‎แต่ก็นั่นแหละ

882
01:04:00,211 --> 01:04:03,923
‎เขาคงถูกใจนางตั้งแต่แรก
‎จึงได้พานางไปไงเจ้าคะ

883
01:04:04,465 --> 01:04:07,760
‎เขาพามูด็อกไปจากที่นี่หรือ
‎นางเคยเป็นนางคณิกาหรือ

884
01:04:07,844 --> 01:04:09,303
‎นางเป็นเด็กน่าสงสารเจ้าค่ะ

885
01:04:09,971 --> 01:04:13,266
‎เพราะแบบนั้นนายน้อยถึงได้เอาใจใส่นางมาก

886
01:04:27,613 --> 01:04:28,656
‎เจ้า

887
01:04:29,282 --> 01:04:31,075
‎รู้ใช่ไหมว่าข้าเป็นใคร

888
01:04:32,451 --> 01:04:34,579
‎ตายจริง แน่นอนสิเจ้าคะ

889
01:04:34,662 --> 01:04:37,123
‎คุณหนูจินโชยอน
‎แห่งสำนักจินโยวอนไม่ใช่หรือเจ้าคะ

890
01:04:39,125 --> 01:04:42,253
‎ตอนนี้ข้าไม่ใช่คุณหนูแต่เป็นนายหญิงต่างหาก

891
01:04:43,462 --> 01:04:47,133
‎เพราะข้ากำลังจะแต่งงาน
‎กับนายน้อยอุกที่เจ้ารับใช้อยู่

892
01:04:48,676 --> 01:04:51,387
‎ตายจริง ยินดีด้วยนะเจ้าคะ นายหญิง

893
01:04:51,470 --> 01:04:54,682
‎ข้าเป็นภรรยาของเจ้านายเจ้า
‎งั้นก็ถือว่าข้าเป็นเจ้านายเจ้าเช่นกัน

894
01:04:56,100 --> 01:04:57,643
‎ข้ามีงานจะให้เจ้าทำหน่อย

895
01:04:59,896 --> 01:05:01,606
‎ก่อนอื่น ถือมันขึ้นมาสิ

896
01:05:02,648 --> 01:05:04,275
‎นี่คืออะไรหรือเจ้าคะ

897
01:05:11,115 --> 01:05:12,408
‎เมื่อสักครู่คืออะไรกัน

898
01:05:13,576 --> 01:05:15,244
‎หินที่แตกหรือ

899
01:05:17,830 --> 01:05:20,249
‎มันเป็นสิ่งของที่ล้ำค่ามาก

900
01:05:20,333 --> 01:05:22,460
‎ถ้าหากว่ามันแตกหรือเป็นรอยร้าว

901
01:05:23,044 --> 01:05:24,712
‎ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่

902
01:05:25,713 --> 01:05:28,382
‎นางบอกว่าไม่ให้ข้า
‎ทำของที่แตกอยู่แล้วแตกหักงั้นหรือ

903
01:05:29,300 --> 01:05:30,343
‎รีบถือตามข้ามา

904
01:05:31,594 --> 01:05:32,720
‎คุณหนู

905
01:05:33,471 --> 01:05:35,306
‎ตอนนี้คุณหนูยังไม่ใช่เจ้านายของข้า

906
01:05:35,932 --> 01:05:38,643
‎ข้าต้องกลับไปดูแลนายน้อย ขอตัวนะเจ้าคะ

907
01:05:42,939 --> 01:05:45,483
‎นี่นางดูถูกข้าแฮะ

908
01:05:53,741 --> 01:05:55,910
‎ที่ข้าเห็นเมื่อครู่เป็นของจริงหรือเปล่านะ

909
01:06:06,379 --> 01:06:08,756
‎ข้าไม่ควรเผชิญหน้ากับเขา

910
01:06:10,883 --> 01:06:12,927
‎นี่ เจ้า

911
01:06:15,012 --> 01:06:15,930
‎ข้าจะเลือกบุคคลอันตราย

912
01:06:17,765 --> 01:06:19,225
‎หรือคุณหนูที่นิสัยเสียดี

913
01:06:20,810 --> 01:06:21,894
‎ตายจริง นายหญิง

914
01:06:22,687 --> 01:06:25,064
‎ส่งมาให้ข้าสิเจ้าคะ
‎มูด็อกคนนี้จะถือให้เองเจ้าค่ะ

915
01:06:28,275 --> 01:06:29,402
‎ได้สิ

916
01:06:29,485 --> 01:06:32,029
‎ถือมาให้ดี อย่าทำมันแตกล่ะ

917
01:06:36,617 --> 01:06:38,119
‎มันแตกอยู่แล้วจริงๆ

918
01:06:38,703 --> 01:06:40,913
‎นางตั้งใจจะใช้มันโยนความผิดให้ข้าสินะ

919
01:07:09,817 --> 01:07:11,819
‎ที่นี่คือบ้านของตระกูลจินหรือ

920
01:07:44,602 --> 01:07:46,062
‎ทำอะไรอยู่

921
01:07:58,324 --> 01:07:59,366
‎ท่านแม่

922
01:08:21,055 --> 01:08:22,681
‎นายน้อยจะกลับไปแบบนี้ไม่ได้เจ้าค่ะ

923
01:08:23,974 --> 01:08:27,353
‎สัญญากับข้าว่าจะแต่งงาน
‎ต่อหน้ารูปวาดของท่านแม่ด้วยเจ้าค่ะ

924
01:08:27,436 --> 01:08:29,980
‎มีแค่หนทางนั้นที่จะรักษาตำแหน่ง
‎หัวหน้าสำนักชอนบูกวันได้

925
01:08:32,399 --> 01:08:33,734
‎แม่บ้านคิม

926
01:08:33,818 --> 01:08:35,027
‎แม่บ้านคิม

927
01:08:36,070 --> 01:08:38,197
‎คิดว่าข้าเป็นลูกท่านพ่อจริงๆ หรือ

928
01:08:41,742 --> 01:08:43,119
‎แม่บ้านคิมรู้ไหม

929
01:08:44,411 --> 01:08:46,080
‎ว่าพ่อที่แท้จริงของข้าเป็นใคร

930
01:08:47,748 --> 01:08:49,416
‎นายน้อยพูดเรื่องอะไรเจ้าคะ

931
01:08:50,334 --> 01:08:52,545
‎ท่านก็ต้องเป็นลูกชาย
‎ของท่านหัวหน้าสำนักจางกังอยู่แล้ว

932
01:08:54,463 --> 01:08:56,674
‎ใช่แล้ว ข้าเองก็เชื่อแบบนั้นมาทั้งชีวิต

933
01:08:56,757 --> 01:08:58,592
‎ข้าก็ไม่อยากปฏิเสธว่าไม่ใช่เอาป่านนี้

934
01:08:58,676 --> 01:08:59,635
‎เพราะงั้น…

935
01:09:01,720 --> 01:09:03,722
‎ข้าจะไม่ยอมอยู่เฉยๆ แน่นอน

936
01:09:05,182 --> 01:09:06,559
‎ไม่ว่าข้าจะทำอะไร

937
01:09:07,685 --> 01:09:09,019
‎ก็อย่าห้ามข้านะ

938
01:09:17,027 --> 01:09:20,156
‎ท่านแม่บ้านคิม
‎ตระกูลจินส่งคนมาขอรับ

939
01:09:20,739 --> 01:09:23,075
‎จินโยวอนหรือ มีเรื่องอะไร

940
01:09:23,159 --> 01:09:24,618
‎เกิดเรื่องขึ้นที่จินโยวอนขอรับ

941
01:09:25,494 --> 01:09:28,581
‎พวกเขาต้องการให้นายน้อยจางอุก
‎ไปที่นั่นเดี๋ยวนี้ขอรับ

942
01:10:09,455 --> 01:10:10,748
‎ท่านเรียกพบข้าหรือขอรับ

943
01:10:10,831 --> 01:10:12,124
‎มีเรื่องอะไรขอรับ

944
01:10:12,708 --> 01:10:15,419
‎สมบัติล้ำค่าของตระกูลเราหายไปเจ้าค่ะ

945
01:10:16,212 --> 01:10:17,338
‎แต่ทว่า

946
01:10:18,672 --> 01:10:20,799
‎มีผู้ที่หายไปพร้อมของชิ้นนั้นด้วย

947
01:10:28,140 --> 01:10:30,893
‎ที่นี่คือสำนักจินโยวอนของตระกูลจินสินะ

948
01:10:39,360 --> 01:10:40,444
‎นี่

949
01:10:47,701 --> 01:10:49,203
‎เจ้าคือเด็กคนนั้นสินะ

950
01:10:53,332 --> 01:10:54,917
‎ไม่ได้เจอกันนานนะ

951
01:11:25,197 --> 01:11:26,490
‎มูด็อกของข้า

952
01:11:27,366 --> 01:11:30,035
‎- หายตัวไปจากที่นี่หรือขอรับ
‎- เจ้าค่ะ

953
01:11:30,619 --> 01:11:32,037
‎เด็กที่ชื่อมูด็อกคนนั้น

954
01:11:32,746 --> 01:11:35,165
‎ขโมยหยกหยินหยางแล้วหนีไปเจ้าค่ะ

955
01:12:07,364 --> 01:12:09,658
‎องค์รัชทายาททรงคำนึงถึงหม่อมฉัน

956
01:12:09,742 --> 01:12:11,201
‎หม่อมฉันจึงได้มาเข้าเฝ้าเพคะ

957
01:12:11,285 --> 01:12:13,912
‎เจ้าคิดถึงข้าที่ดันฮยังกกนี่นา

958
01:12:13,996 --> 01:12:15,331
‎คิดถึงเจ้าหรือ

959
01:12:15,414 --> 01:12:16,665
‎ข้าไม่เคยเป็นแบบนั้น

960
01:12:16,749 --> 01:12:18,000
‎เปิดประตูด้วยขอรับ

961
01:12:18,083 --> 01:12:21,045
‎เปิดประตูของจินโยวอนที่ซึ่ง
‎เต็มไปด้วยของล้ำค่าและเวทมนตร์ด้วย

962
01:12:21,128 --> 01:12:23,213
‎ท่านอาจถูกเวทมนตร์เข้าสิง
‎จนไม่สามารถออกมาได้นะ

963
01:12:23,297 --> 01:12:25,049
‎กลัวจนไม่กล้าสัมผัสด้วยซ้ำ

964
01:12:26,550 --> 01:12:27,801
‎นั่นอะไรน่ะ

965
01:12:27,885 --> 01:12:29,470
‎ไปพาจางอุกมา

966
01:12:29,553 --> 01:12:31,638
‎ข้าต้องส่งเจ้าให้เขา ข้าถึงจะรอด

967
01:12:31,722 --> 01:12:32,681
‎นั่นคือสิ่งที่ถูก

968
01:12:33,891 --> 01:12:36,435
‎มูด็อกคือนักซูสินะ

969
01:12:39,563 --> 01:12:41,815
‎ตอนนี้จงสู้จนตัวตายเสีย ลูกศิษย์ของข้า

970
01:12:44,401 --> 01:12:49,406
‎คำบรรยายโดย: พรนัชชา ทรัพย์ธานารัตน