1
00:00:06,172 --> 00:00:08,466
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:46,212 --> 00:00:49,382
‎อาณาจักรแดโฮเคยเกิดภัยแล้งแสนยาวนาน
‎ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

3
00:00:52,260 --> 00:00:54,721
‎มันเป็นภัยแล้งรุนแรงจนพลังของ
‎ทะเลสาบคยองชอนแดโฮ

4
00:00:54,804 --> 00:00:56,556
‎แห้งเหือดเชียวล่ะ

5
00:01:03,897 --> 00:01:07,567
‎เหล่าจอมเวทของอาณาจักรแดโฮ
‎ได้ทำพิธีครั้งใหญ่

6
00:01:07,650 --> 00:01:09,486
‎เพื่อเติมเต็มพลังที่แห้งเหือดของทะเลสาบ

7
00:01:15,241 --> 00:01:18,620
‎หลังจากนั้นฝนลูกเห็บก็เริ่มตกหนักจากฟากฟ้า

8
00:01:30,048 --> 00:01:31,674
‎ทว่าในบรรดาลูกเห็บที่ตกลงมาในวันนั้น

9
00:01:31,758 --> 00:01:34,636
‎ได้มีก้อนน้ำแข็งที่ไม่ละลายอยู่

10
00:01:36,721 --> 00:01:41,559
‎ก้อนน้ำแข็งที่ไม่ละลายนั้น
‎ได้แปรเปลี่ยนเป็นเปลวเพลิง

11
00:01:42,227 --> 00:01:43,520
‎เป็นก้อนหิน

12
00:01:44,020 --> 00:01:45,814
‎และกลายเป็นน้ำ

13
00:01:46,773 --> 00:01:50,235
‎แล้วสุดท้ายมันก็แปรสภาพ
‎กลับมาเป็นก้อนน้ำแข็งเช่นเดิม

14
00:01:51,110 --> 00:01:53,780
‎ซึ่งเกิดผงหินสีดำขึ้นจากกระบวนการนั้น

15
00:01:55,698 --> 00:01:59,494
‎นั่นคือผงขับวิญญาณ
‎ที่ใช้ในศาสตร์แปรวิญญาณ

16
00:02:03,081 --> 00:02:06,042
‎พลังของผงหินดำขับวิญญาณนั้น
‎ยิ่งใหญ่โดยแท้จริง

17
00:02:07,919 --> 00:02:11,798
‎มันสามารถเรียกวิญญาณกลับมายังร่างที่ตายแล้ว
‎และทำให้ฟื้นคืนชีพได้

18
00:02:12,382 --> 00:02:15,301
‎รวมถึงสลับวิญญาณของกันและกันได้

19
00:02:17,178 --> 00:02:19,264
‎แล้วยังสามารถขับไล่วิญญาณของคนเป็น

20
00:02:19,347 --> 00:02:21,850
‎และแย่งชิงพลังของคนคนนั้นมาได้

21
00:02:28,231 --> 00:02:33,027
‎ในท้ายที่สุด พลังที่น่าทึ่งนั้น
‎ก็ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้น

22
00:02:41,995 --> 00:02:46,124
‎เพื่อครอบครองก้อนน้ำแข็งที่ไม่ละลาย
‎ซึ่งสร้างผงหินดำขับวิญญาณขึ้นมา

23
00:02:46,875 --> 00:02:51,796
‎เหล่าจอมเวทได้ต่อสู้ฆ่าฟันกันอย่างนองเลือด
‎จนอาณาจักรแดโฮได้เปลี่ยนเป็นนรกบนดิน

24
00:03:00,930 --> 00:03:03,600
‎บุคคลที่ทำให้สงครามที่ยาวนานนั้นสิ้นสุดลง

25
00:03:05,310 --> 00:03:09,314
‎ก็คือท่านอาจารย์ซอกยอง
‎ผู้ก่อตั้งสำนักจองจินกักในซงริม

26
00:03:19,073 --> 00:03:20,867
‎ท่านเป็นอาจารย์ของข้าด้วย

27
00:03:20,950 --> 00:03:23,620
‎หินน้ำแข็งนั่นสุดยอดไปเลยนะเจ้าคะ

28
00:03:23,703 --> 00:03:26,664
‎มันอยู่ที่ไหนหรือเจ้าคะ ข้าอยากเห็นจัง

29
00:03:26,748 --> 00:03:29,292
‎มันเป็นหินที่น่ากลัวมากเลยล่ะ

30
00:03:29,375 --> 00:03:31,085
‎เพราะมีจอมเวทที่ใช้พลังของมัน

31
00:03:31,169 --> 00:03:34,797
‎สร้างสิ่งของประหลาด
‎ที่สามารถทำร้ายผู้คนด้วยเวทมนตร์ด้วย

32
00:03:35,632 --> 00:03:38,551
‎เจ้าหนู เจ้าเอาตุ๊กตาไม้นั่นมาจากที่ไหนหรือ

33
00:03:38,635 --> 00:03:40,511
‎ข้าเก็บได้จากบนภูเขาขอรับ

34
00:03:44,307 --> 00:03:46,392
‎ข้าจะมอบสิ่งนี้ให้ มาแลกกันไหม

35
00:03:46,976 --> 00:03:47,936
‎ขอรับ

36
00:03:56,527 --> 00:03:59,155
‎มันบรรจุเวทมนตร์ต้องคำสาปไว้สินะ

37
00:04:08,248 --> 00:04:09,582
‎- นั่นอะไรหรือขอรับ
‎- นั่นอะไรหรือเจ้าคะ

38
00:04:09,666 --> 00:04:12,710
‎มันเป็นสิ่งของอันตราย
‎ที่ถูกสร้างขึ้นด้วยเวทมนตร์

39
00:04:12,794 --> 00:04:15,046
‎ข้ารู้จักขอรับ
‎มันเรียกว่าของต้องมนตร์ใช่ไหม

40
00:04:16,256 --> 00:04:17,465
‎อยู่ที่สำนักจินโยวอนไงขอรับ

41
00:04:19,175 --> 00:04:20,385
‎ถูกต้องแล้ว

42
00:04:20,468 --> 00:04:23,304
‎ที่สำนักจินโยวอน
‎มีของต้องมนตร์ที่น่ากลัวกว่านี้เยอะ

43
00:04:24,639 --> 00:04:26,975
‎สิ่งของประหลาดที่ถูกสร้างขึ้น

44
00:04:27,058 --> 00:04:29,352
‎จากพลังของหินน้ำแข็งถูกกักขังอยู่ในนั้น

45
00:04:36,192 --> 00:04:40,697
‎และพวกมันก็เฝ้ารอโอกาส
‎ที่จะได้ออกมาสู่โลกอีกครั้ง

46
00:04:54,252 --> 00:04:55,795
‎ให้ข้าพาเจ้ามาอยู่ด้วยไหม

47
00:04:56,629 --> 00:04:57,755
‎ไม่ล่ะเพคะ

48
00:04:58,965 --> 00:05:01,676
‎แม้หม่อมฉันจะเป็นอึมูด็อกที่ทุกคนต่างหลีกเลี่ยง

49
00:05:02,302 --> 00:05:05,138
‎แต่ก็ไม่ไปเกาะติดใครสุ่มสี่สุ่มห้าหรอกนะเพคะ

50
00:05:05,221 --> 00:05:07,390
‎เชอะ ยัยคนไร้มารยาท

51
00:05:08,308 --> 00:05:09,892
‎นางควรพูดว่า "เป็นพระคุณล้นพ้น" สิ

52
00:05:09,976 --> 00:05:13,604
‎น้ำจัณฑ์ขิงและอบเชยรอบนี้
‎ได้กลิ่นอบเชยหอมมากเลยพ่ะย่ะค่ะ

53
00:05:14,439 --> 00:05:15,940
‎เป็นพระคุณล้นพ้นเพคะ

54
00:05:18,985 --> 00:05:20,611
‎กลิ่นอบเชยนี่เพคะ

55
00:05:24,324 --> 00:05:25,533
‎ยัยคนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

56
00:05:25,616 --> 00:05:27,118
‎ทรงไม่พอพระทัยอะไรหรือเปล่าพ่ะย่ะค่ะ

57
00:05:27,201 --> 00:05:29,912
‎ไม่รู้ว่าข้าเปื้อนอึจากยัยอึมูด็อกหรือเปล่า

58
00:05:30,496 --> 00:05:32,373
‎กลิ่นอึไม่จางหายไปเลย

59
00:05:33,416 --> 00:05:34,917
‎กลิ่นหอมออกนะพ่ะย่ะค่ะ

60
00:05:38,421 --> 00:05:39,839
‎ช่างเถอะ เจ้าออกไปได้

61
00:05:40,882 --> 00:05:41,841
‎บอกให้ออกไปไง

62
00:05:41,924 --> 00:05:43,426
‎พ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท

63
00:05:50,850 --> 00:05:53,853
‎ข้าทั้งไว้ชีวิตนาง แล้วยังช่วยนางอีก

64
00:05:53,936 --> 00:05:56,022
‎ถึงขั้นมอบถุงเครื่องหอมกับชุดผ้าไหมให้เชียวนะ

65
00:06:04,739 --> 00:06:06,074
‎ยัยคนไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณ

66
00:06:11,037 --> 00:06:13,748
‎- เป็นพระคุณล้นพ้นเพคะ
‎- ข้าบอกให้ออกไป…

67
00:06:20,379 --> 00:06:21,756
‎อึมูด็อกหรือ

68
00:06:21,839 --> 00:06:23,299
‎เจ้าเข้ามาที่นี่ได้ยังไงกัน

69
00:06:24,467 --> 00:06:27,303
‎พระองค์ประทานถุงเครื่องหอม
‎ให้หม่อมฉันไงเพคะ

70
00:06:28,930 --> 00:06:32,266
‎ก็นะ เจ้าคงมาเพราะต้องการอะไรอีกล่ะสิ

71
00:06:32,350 --> 00:06:36,104
‎องค์รัชทายาททรงคำนึงถึงหม่อมฉัน
‎หม่อมฉันจึงได้มาเข้าเฝ้าเพคะ

72
00:06:36,187 --> 00:06:38,314
‎จะบอกว่าอ่านใจข้าออกงั้นหรือ

73
00:06:41,818 --> 00:06:42,860
‎มาก็ดีแล้ว

74
00:06:44,237 --> 00:06:48,491
‎ไหนๆ ก็มาแล้ว ข้าจะรินเหล้าขิงและอบเชย
‎ที่แรงกว่าคราวก่อนให้

75
00:06:57,416 --> 00:06:59,544
‎กลิ่นหอมเหลือเกินนะเพคะ

76
00:07:01,379 --> 00:07:02,421
‎หอมหรือ

77
00:07:06,717 --> 00:07:10,471
‎หม่อมฉันชอบที่แห่งนี้จริงๆ เพคะ

78
00:07:12,306 --> 00:07:15,685
‎ถ้าองค์รัชทายาททรงไม่ลืมหม่อมฉัน
‎และคำนึงถึงหม่อมฉันเหมือนตอนนี้

79
00:07:16,269 --> 00:07:18,146
‎หม่อมฉันจะมาหาพระองค์ทุกเมื่อเพคะ

80
00:07:30,199 --> 00:07:32,243
‎วังหลวงเป็นสถานที่ที่ดีมากน่ะสิ

81
00:07:35,997 --> 00:07:37,707
‎ที่แห่งนี้ที่เต็มไปด้วย

82
00:07:39,500 --> 00:07:42,170
‎ผ้าไหมที่นุ่มสบายและเหล้าที่หอมหวน

83
00:07:44,005 --> 00:07:46,466
‎เจ้ารู้หรือไม่ ว่าทำไมข้าถึงเอาแต่คิดถึงเจ้า

84
00:07:50,470 --> 00:07:52,138
‎เพราะเจ้าคืออึมูด็อกยังไงล่ะ

85
00:07:55,183 --> 00:07:57,268
‎แต่ตอนนี้ข้ากลับไม่ได้กลิ่นอึจากตัวเจ้าเลย

86
00:07:58,769 --> 00:08:00,688
‎องค์รัชทายาท

87
00:08:00,771 --> 00:08:01,647
‎เจ้าเป็นใครกัน

88
00:08:11,324 --> 00:08:12,867
‎โดนจับได้ซะแล้ว

89
00:08:26,589 --> 00:08:28,216
‎เมื่อครู่มีสิ่งไม่น่าไว้ใจเข้ามา

90
00:08:28,299 --> 00:08:29,759
‎- จงไปตรวจสอบดูเดี๋ยวนี้
‎- เพคะ

91
00:08:34,847 --> 00:08:36,682
‎ทำไมถึงปรากฏตัวขึ้นมา
‎ในร่างของเด็กคนนั้นนะ

92
00:08:44,649 --> 00:08:46,067
‎ค้นหาให้ทั่วอีกครั้ง

93
00:08:46,150 --> 00:08:47,443
‎- เจ้าค่ะ
‎- เจ้าค่ะ

94
00:08:51,531 --> 00:08:53,241
‎องค์รัชทายาทเสด็จมาที่นี่เจ้าค่ะ

95
00:08:54,033 --> 00:08:55,284
‎องค์รัชทายาทหรือ

96
00:09:02,250 --> 00:09:03,960
‎ข้ากำลังตามหาใครบางคนอยู่

97
00:09:04,043 --> 00:09:05,795
‎แล้วได้ยินว่านางอยู่ที่นี่จึงได้มา

98
00:09:07,421 --> 00:09:10,466
‎ว่าแต่ที่บ้านท่านมีเรื่องอะไรหรือ
‎ดูวุ่นวายกันเหลือเกิน

99
00:09:11,050 --> 00:09:14,303
‎มีนางรับใช้ก่อเรื่องขึ้นแล้วหายตัวไป
‎หม่อมฉันจึงตามหาตัวนางอยู่เพคะ

100
00:09:14,387 --> 00:09:15,388
‎นางรับใช้หรือ

101
00:09:15,471 --> 00:09:17,223
‎นางไม่ใช่คนของตระกูลหม่อมฉัน

102
00:09:17,306 --> 00:09:19,475
‎แต่เป็นมูด็อก
‎ที่รับใช้ตระกูลจางอยู่เพคะ

103
00:09:19,559 --> 00:09:21,185
‎คนที่ข้ากำลังตามหาก็คือนางนี่แหละ

104
00:09:22,186 --> 00:09:23,729
‎เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ

105
00:09:25,481 --> 00:09:26,482
‎เด็กคนนั้น…

106
00:09:27,942 --> 00:09:30,903
‎พลาดทำหยกหยินหยาง
‎ที่จะใช้ทำเป็นแหวนแต่งงานของหม่อมฉัน

107
00:09:31,529 --> 00:09:32,822
‎แตกเพคะ

108
00:09:37,660 --> 00:09:39,745
‎ข้าสั่งให้เจ้าระวังแล้วใช่ไหม

109
00:09:39,829 --> 00:09:41,163
‎ของล้ำค่าชิ้นนี้ ทีนี้จะทำอย่างไร

110
00:09:41,872 --> 00:09:43,082
‎ข้าผิดไปแล้วเจ้าค่ะ

111
00:09:43,708 --> 00:09:44,959
‎โปรดอภัยให้ข้าด้วยเจ้าค่ะ

112
00:09:45,501 --> 00:09:47,295
‎ข้าจะเรียกเจ้านายของเด็กคนนี้มา

113
00:09:47,378 --> 00:09:49,463
‎นำนางไปขังไว้ที่เรือนเล็กก่อน

114
00:09:52,633 --> 00:09:53,593
‎ข้าผิดไปแล้วเจ้าค่ะ

115
00:09:54,427 --> 00:09:55,469
‎โปรดอภัยให้ข้าด้วยเจ้าค่ะ

116
00:09:55,553 --> 00:09:57,763
‎นางคงกลัวว่าจะถูกทำโทษอย่างหนัก

117
00:09:57,847 --> 00:10:01,058
‎จึงได้ขโมยหยกและหายตัวไป
‎ระหว่างที่ถูกขังเพคะ

118
00:10:05,187 --> 00:10:07,356
‎ดูจากที่พวกเราตามหาแต่ก็ไม่พบตัวนาง

119
00:10:07,440 --> 00:10:10,276
‎หม่อมฉันคิดว่านางคงหนีออกไปแล้วเพคะ

120
00:10:12,153 --> 00:10:13,738
‎หนีไปเพราะกลัวงั้นหรือ

121
00:10:14,614 --> 00:10:16,115
‎คนกล้าหาญอย่างนางเนี่ยนะ

122
00:10:18,784 --> 00:10:20,745
‎จอมเวทแห่งจองจินกักเดินทางมาที่นี่เจ้าค่ะ

123
00:10:29,170 --> 00:10:32,173
‎องค์รัชทายาท
‎เหตุใดจึงประทับอยู่ที่นี่หรือพ่ะย่ะค่ะ

124
00:10:32,256 --> 00:10:33,841
‎แล้วเจ้าล่ะ ยุล ทำไมถึงได้มาที่นี่

125
00:10:34,425 --> 00:10:35,426
‎กระหม่อมมาตามหาคนพ่ะย่ะค่ะ

126
00:10:36,344 --> 00:10:38,971
‎อย่าบอกนะ
‎ว่าเจ้าก็มาตามหามูด็อกเหมือนกันหรือ

127
00:10:39,680 --> 00:10:40,514
‎พ่ะย่ะค่ะ

128
00:10:41,766 --> 00:10:42,975
‎กระหม่อมมาหามูด็อก

129
00:10:50,983 --> 00:10:53,194
‎หลังทำหยกหยินหยาง
‎ที่จะใช้ทำแหวนแต่งงานของข้าแตก

130
00:10:53,277 --> 00:10:55,571
‎นางก็หนีไปพร้อมกับมัน
‎เพราะกลัวถูกลงโทษเพคะ

131
00:10:56,238 --> 00:10:59,700
‎แล้วทำไมท่านถึง
‎ยังไม่สั่งทำแหวนแต่งงานอีกล่ะขอรับ

132
00:11:00,326 --> 00:11:04,580
‎ข้าเห็นว่าท่านต้องการยืมมือของข้า
‎จึงได้ไปที่ชวีซอนรูแต่ได้ยินว่าท่านรีบกลับไป

133
00:11:06,165 --> 00:11:08,459
‎ข้าแค่เลื่อนการสั่งทำออกไปเจ้าค่ะ

134
00:11:10,711 --> 00:11:12,421
‎ยุล เหตุใดเจ้าถึงตามหามูด็อกงั้นหรือ

135
00:11:13,047 --> 00:11:16,884
‎กระหม่อมก็เห็นภาพหลอน
‎เหมือนองค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ

136
00:11:36,695 --> 00:11:38,322
‎เจ้าเข้ามาในซงริมได้ยังไง

137
00:11:40,950 --> 00:11:43,494
‎ข้ามาเพราะเห็นว่าเจ้าเฝ้าคิดถึงข้าอยู่ตลอดไง

138
00:11:46,664 --> 00:11:47,915
‎เจ้าหมายถึงอะไร

139
00:11:49,250 --> 00:11:51,585
‎เจ้าคิดถึงข้าที่ดันฮยังกกนี่นา

140
00:11:51,669 --> 00:11:53,087
‎อย่ามาพูดล้อเล่นนะ

141
00:11:53,170 --> 00:11:54,463
‎คิดถึงเจ้าหรือ

142
00:11:55,172 --> 00:11:57,007
‎- ข้าไม่เคยเป็นแบบนั้น
‎- โกหก

143
00:11:57,091 --> 00:11:58,926
‎เจ้าเก็บนกหวีดไว้กับตัวตลอดนี่

144
00:12:03,431 --> 00:12:05,182
‎เจ้าบอกว่าไม่รู้ตัวว่าตัวเองขาหัก

145
00:12:06,767 --> 00:12:08,853
‎และไม่กลัวที่จะถูกดุนี่นา

146
00:12:11,063 --> 00:12:12,898
‎เพราะว่าเจ้าชอบมากๆ

147
00:12:18,737 --> 00:12:20,781
‎ถ้าเจ้ายังคงนึกถึงต่อไปแบบนั้น

148
00:12:28,747 --> 00:12:30,124
‎ข้าจะมาหาเจ้าเอง

149
00:12:36,088 --> 00:12:37,089
‎เจ้า…

150
00:12:37,965 --> 00:12:38,966
‎ไม่ใช่มนุษย์สินะ

151
00:12:50,102 --> 00:12:51,812
‎เจ้าจะกำจัดข้าหรือ

152
00:12:53,230 --> 00:12:55,274
‎ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็จะไม่ได้เจอข้าอีกนะ

153
00:13:26,472 --> 00:13:28,390
‎นั่นไม่ใช่นาง แต่เป็นภาพหลอนพ่ะย่ะค่ะ

154
00:13:29,975 --> 00:13:32,645
‎งั้นที่ข้าเห็น
‎ก็เป็นภาพหลอนของมูด็อกเช่นกันหรือ

155
00:13:32,728 --> 00:13:35,523
‎กระหม่อมคิดว่ามันแปลก
‎จึงได้ไปตามหามูด็อกที่ชวีซอนรู

156
00:13:36,106 --> 00:13:37,650
‎แต่ได้ยินว่านางถูกลากมาที่นี่

157
00:13:38,526 --> 00:13:41,111
‎นางไม่ได้ถูกลากมา แต่มาเพราะถูกใช้งาน

158
00:13:41,904 --> 00:13:44,532
‎เด็กคนนั้นได้หายตัวไปพร้อมสมบัติล้ำค่าเจ้าค่ะ

159
00:13:45,366 --> 00:13:48,118
‎เราควรตามหาโจร
‎มากกว่าภาพหลอนนะเจ้าคะ

160
00:13:53,791 --> 00:13:54,917
‎เจ้านายของนางมาพอดีเลย

161
00:14:10,474 --> 00:14:13,352
‎วันนี้ท่านอาจารย์อีก็ไม่อยู่หรือขอรับ

162
00:14:13,852 --> 00:14:16,146
‎เขาชอบเตร็ดเตร่ไปทั่ว
‎เหมือนดั่งสายลมอยู่แล้วนี่

163
00:14:16,855 --> 00:14:18,357
‎เขาทิ้งเจ้านี่ไว้ก่อนไป

164
00:14:19,108 --> 00:14:22,069
‎เจ้าควีกูเอง
‎ก็สร้างขึ้นจากหินน้ำแข็งใช่ไหมขอรับ

165
00:14:22,152 --> 00:14:25,948
‎ท่านอาจารย์ซอกยองสร้างมันขึ้นมา
‎ด้วยพลังจากหินน้ำแข็ง

166
00:14:26,031 --> 00:14:28,158
‎เพื่อให้มันตามหาร่องรอยของเวทมนตร์ไงล่ะ

167
00:14:29,285 --> 00:14:31,912
‎เจ้าจางอุกทำเครื่องปั้นดินเผาควีกูแตก

168
00:14:31,996 --> 00:14:34,999
‎ท่านอาจารย์อีจึงได้เรียกวิญญาณมัน
‎มาจากสำนักจินโยวอน

169
00:14:35,708 --> 00:14:37,334
‎ให้มาเข้าร่างสุนัขตัวนี้ไง

170
00:14:37,418 --> 00:14:40,713
‎หินน้ำแข็ง
‎ที่ท่านอาจารย์ซอกยองปิดผนึกไว้อยู่ที่ไหน

171
00:14:41,881 --> 00:14:43,132
‎ท่านหมอก็ไม่ทราบหรือขอรับ

172
00:14:45,009 --> 00:14:45,968
‎ข้าไม่รู้เลย

173
00:14:46,969 --> 00:14:49,847
‎เจ้าคิดว่าหินน้ำแข็งที่ถูกปิดผนึกไว้
‎ได้ออกมาสู่โลก

174
00:14:49,930 --> 00:14:52,099
‎จึงเกิดการเล่นแร่แปรวิญญาณขึ้นงั้นหรือ

175
00:14:53,642 --> 00:14:56,979
‎วิธีเดียวที่บุคคลซึ่งความสามารถ
‎ยังไม่ถึงขั้นฮวันซูทำการแปรวิญญาณได้

176
00:14:57,730 --> 00:14:59,231
‎ก็มีเพียงหินน้ำแข็งเท่านั้นขอรับ

177
00:14:59,773 --> 00:15:02,568
‎จะต้องมีใครปลดผนึกหินน้ำแข็ง

178
00:15:03,235 --> 00:15:04,778
‎แล้วทำให้มันกลับมาสู่โลกขอรับ

179
00:15:06,030 --> 00:15:08,073
‎ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็เป็นเรื่องใหญ่เลยนะ

180
00:15:08,157 --> 00:15:12,286
‎เราจะปล่อยให้ความโกลาหล
‎เฉกเช่นเมื่อ 200 ปีก่อน เกิดขึ้นซ้ำสองไม่ได้

181
00:15:13,787 --> 00:15:16,916
‎เราต้องตามหาร่องรอยของหินน้ำแข็งให้ได้ขอรับ

182
00:15:26,592 --> 00:15:29,094
‎ท่านผู้นั้นรับสั่งให้นำสิ่งนี้มาให้ท่านขอรับ

183
00:15:39,396 --> 00:15:42,149
‎เห็นว่าท่านจะระวังตัวไปสักพัก

184
00:15:42,232 --> 00:15:45,611
‎แล้วท่านมีเรื่องที่ต้อง
‎แปรวิญญาณใครอีกงั้นหรือขอรับ

185
00:15:49,531 --> 00:15:51,367
‎ฝากทูลว่าข้าได้รับอย่างดีด้วย

186
00:15:52,451 --> 00:15:53,494
‎ขอรับ

187
00:16:00,209 --> 00:16:02,920
‎รีบตามหาร่างของขันทีที่จะมาแทนเขาซะ

188
00:16:05,047 --> 00:16:08,842
‎มันจะเป็นร่างที่เจ้าต้องเข้าไปอยู่
‎เพราะฉะนั้นเลือกอย่างพิถีพิถันด้วย

189
00:16:08,926 --> 00:16:10,094
‎ขอรับ

190
00:16:11,387 --> 00:16:13,180
‎ข้าไม่ได้รับใช้ดันจู

191
00:16:13,263 --> 00:16:15,265
‎เพื่อที่จะเข้าไปอยู่ในร่างขันทีหรอกนะ

192
00:16:17,351 --> 00:16:19,353
‎ถ้าข้าใช้นักซู

193
00:16:19,937 --> 00:16:21,772
‎ข้าก็สามารถย้ายไปอยู่ในร่างที่ต้องการได้

194
00:16:30,906 --> 00:16:33,200
‎นางรับใช้ของข้าได้ทำความผิดใหญ่หลวงขอรับ

195
00:16:33,701 --> 00:16:35,703
‎เป็นความผิดของข้าซึ่งเป็นเจ้านายของนางเอง

196
00:16:37,037 --> 00:16:38,163
‎ข้าขออภัยอย่างสุดซึ้ง

197
00:16:41,500 --> 00:16:45,087
‎ท่านคงเสียใจมาก
‎ที่สูญเสียหยกซึ่งจะนำไปทำแหวนแต่งงาน

198
00:16:46,296 --> 00:16:48,632
‎นั่นเป็นหยกหยินหยาง
‎ที่ข้าต้องอ้อนวอนขอจากท่านแม่

199
00:16:49,758 --> 00:16:51,593
‎ข้าได้ยินว่าถ้านำมันไปทำแหวน

200
00:16:51,677 --> 00:16:53,846
‎ก็จะทำให้ครองรักกันเป็นร้อยๆ ปี

201
00:16:54,805 --> 00:16:56,181
‎แต่มันแตกไปแล้วเจ้าค่ะ

202
00:16:56,265 --> 00:16:58,434
‎มันเป็นหยกที่มีความหมายลึกซึ้งสินะขอรับ

203
00:16:59,226 --> 00:17:00,894
‎ข้าก็รู้สึกเสียดายเช่นกัน

204
00:17:02,396 --> 00:17:06,483
‎พวกเราจะตามหาหยกสำหรับทำแหวนแต่งงาน
‎ที่ล้ำค่ายิ่งกว่ามาชดใช้เจ้าค่ะ

205
00:17:09,236 --> 00:17:11,864
‎ในเมื่อท่านขอโทษจากใจจริง
‎ข้าก็จะรับคำขอโทษเจ้าค่ะ

206
00:17:12,489 --> 00:17:14,658
‎- เชิญกลับไปได้เจ้าค่ะ
‎- เจ้าค่ะ

207
00:17:14,742 --> 00:17:15,659
‎คงทำเช่นนั้นไม่ได้

208
00:17:17,953 --> 00:17:19,204
‎ข้าต้องตามหามูด็อกก่อนสิขอรับ

209
00:17:22,082 --> 00:17:24,418
‎ข้าต้องจับตัวนางรับใช้นิสัยไม่ดีผู้นั้น

210
00:17:24,918 --> 00:17:27,129
‎แล้วตามหาหยกหยินหยางให้เจอ
‎จึงจะสบายใจขอรับ

211
00:17:27,963 --> 00:17:31,717
‎นางอ่อนแอแถมยังขาสั้น
‎คงหนีไปไหนไม่ได้ไกลหรอกขอรับ

212
00:17:33,010 --> 00:17:36,346
‎โปรดอนุญาตให้ข้าอยู่ต่อ
‎เพื่อตามหานางด้วยขอรับ

213
00:17:40,976 --> 00:17:42,311
‎เอาตามนั้นเลยเจ้าค่ะ

214
00:17:43,228 --> 00:17:44,271
‎ขอบคุณขอรับ

215
00:17:44,938 --> 00:17:48,275
‎ไหนๆ ท่านก็อนุญาตแล้ว
‎กรุณาเปิดประตูด้วยขอรับ

216
00:17:50,569 --> 00:17:52,154
‎เปิดประตูของจินโยวอน

217
00:17:53,363 --> 00:17:54,990
‎ที่ซึ่งเต็มไปด้วยของล้ำค่าและเวทมนตร์ด้วย

218
00:18:14,676 --> 00:18:18,097
‎มีเพียงสมาชิกตระกูลจินเท่านั้น
‎ที่จะเปิดประตูของจินโยวอนได้เจ้าค่ะ

219
00:18:18,180 --> 00:18:22,142
‎นอกจากข้าซึ่งเป็นผู้อำนวยการและโชยอน
‎ก็ไม่มีใครเปิดประตูบานนี้ได้

220
00:18:22,935 --> 00:18:25,062
‎ไม่มีทางที่นางจะอยู่ในนั้นเจ้าค่ะ

221
00:18:25,145 --> 00:18:26,647
‎ข้าเห็นภาพหลอนของมูด็อกขอรับ

222
00:18:29,525 --> 00:18:31,026
‎ท่านอาจจะตาฝาดไปเองก็ได้นะเจ้าคะ

223
00:18:31,819 --> 00:18:34,988
‎ท่านมั่นใจได้อย่างไร ว่านั่นเป็นภาพหลอน
‎ที่ถูกสร้างขึ้นจากที่นี่

224
00:18:35,072 --> 00:18:36,031
‎ข้าก็เห็นเช่นกัน

225
00:18:37,950 --> 00:18:39,785
‎นั่นเป็นภาพหลอนของมูด็อกจริงๆ

226
00:18:41,745 --> 00:18:45,124
‎ของต้องมนตร์ที่สร้างภาพหลอนได้
‎ถูกรวบรวมไว้ที่สำนักจินโยวอนทั้งหมดนี่ขอรับ

227
00:18:45,207 --> 00:18:46,500
‎ข้าจะเข้าไปตรวจสอบเฉยๆ เอง

228
00:18:47,626 --> 00:18:49,920
‎ก็ได้เจ้าค่ะ ข้าจะเปิดประตูให้ท่านเอง

229
00:18:51,463 --> 00:18:55,259
‎ทว่า ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยของต้องมนตร์
‎และเวทมนตร์ที่อันตรายเจ้าค่ะ

230
00:18:56,677 --> 00:18:58,846
‎ท่านอาจถูกเวทมนตร์เข้าสิง
‎จนไม่สามารถออกมาได้นะ

231
00:19:00,264 --> 00:19:02,641
‎นายน้อย มันอันตรายนะเจ้าคะ

232
00:19:03,809 --> 00:19:05,519
‎ข้าจะเข้าไปกับเขาด้วยขอรับ

233
00:19:09,273 --> 00:19:10,274
‎ข้าก็จะไปด้วย

234
00:19:15,070 --> 00:19:16,321
‎มันดูสนุกดีน่ะ

235
00:19:16,947 --> 00:19:19,449
‎ข้าจะมีโอกาส
‎ได้เข้าไปในจินโยวอนอีกตอนไหนล่ะ

236
00:19:43,807 --> 00:19:45,184
‎เชิญเจ้าค่ะ

237
00:19:45,267 --> 00:19:46,810
‎ข้าจะให้เวลาหนึ่งชั่วโมงนะเจ้าคะ

238
00:20:02,159 --> 00:20:03,952
‎เราต้องแจ้งท่านผู้นำนะเจ้าคะ

239
00:20:07,998 --> 00:20:09,124
‎มูด็อก

240
00:20:10,000 --> 00:20:11,335
‎มูด็อก

241
00:20:16,423 --> 00:20:18,884
‎ที่นี่คือสำนักจินโยวอนสินะ

242
00:20:19,676 --> 00:20:23,764
‎ของที่อยู่ในที่แห่งนี้
‎เป็นของล้ำค่าซึ่งไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน

243
00:20:23,847 --> 00:20:26,225
‎ทรงเงียบหน่อยพ่ะย่ะค่ะ
‎นี่เสด็จมาประพาสหรือ

244
00:20:27,434 --> 00:20:28,477
‎ทั้งหมดนี้เป็นของเจ้าหรือไง

245
00:20:29,561 --> 00:20:33,315
‎แต่ก็นะ ถ้าเจ้าแต่งงานเข้าตระกูลจิน
‎มันอาจเป็นของเจ้าก็ได้

246
00:20:34,566 --> 00:20:35,651
‎น่าอิจฉาจริงๆ นะ

247
00:20:35,734 --> 00:20:38,403
‎ที่เจ้าจะได้เป็นเจ้าของสมบัติที่ล้ำค่าเช่นนี้ จินอุก

248
00:20:39,363 --> 00:20:42,658
‎ถ้าทรงอิจฉาขนาดนั้น
‎พระองค์ก็แต่งเข้าบ้านนี้เองสิพ่ะย่ะค่ะ

249
00:20:43,450 --> 00:20:46,995
‎นี่ ว่าแต่ถ้าเจ้าเป็นเจ้าของมันแล้ว
‎เจ้าจะควบคุมมันได้ไหมเนี่ย

250
00:20:47,079 --> 00:20:48,330
‎จอมเวทอ่อนหัดอย่างเจ้า

251
00:20:48,413 --> 00:20:50,749
‎แล้วจอมเวทผู้เก่งกาจอย่างองค์รัชทายาท
‎ทรงสัมผัสมันได้หรือ

252
00:20:51,625 --> 00:20:54,628
‎ผู้อำนวยการจินโยวอนขอร้องว่า
‎อย่าแตะต้องอะไรทั้งนั้น

253
00:20:54,711 --> 00:20:57,714
‎อ้างผู้อำนวยการเฉยเลย
‎ทั้งที่ทรงกลัวจนไม่กล้าสัมผัสแท้ๆ

254
00:21:03,720 --> 00:21:05,055
‎- บ้าเอ๊ย
‎- อะไรน่ะ

255
00:21:05,138 --> 00:21:06,556
‎ข้าก็ไม่รู้ นั่นอะไรน่ะ

256
00:21:08,475 --> 00:21:09,434
‎เป็นอะไรไหมพ่ะย่ะค่ะ

257
00:21:10,185 --> 00:21:11,603
‎คงมีของแปลกๆ อยู่ข้างในแน่เลย

258
00:21:12,646 --> 00:21:14,189
‎เจ้าไม่ตกใจเลยหรือ

259
00:21:15,440 --> 00:21:16,775
‎กระหม่อมก็ตกใจพ่ะย่ะค่ะ

260
00:21:17,943 --> 00:21:19,778
‎ในนี้มืดสลัว โปรดทรงระวังด้วยพ่ะย่ะค่ะ

261
00:21:22,864 --> 00:21:24,324
‎เขาตกใจจริงไหมนั่น

262
00:21:24,408 --> 00:21:26,868
‎เขาตกใจจริงๆ
‎เวลายุลตกใจ เขาจะหลงทิศหลงทางพ่ะย่ะค่ะ

263
00:21:26,952 --> 00:21:28,161
‎ยุล ไม่ใช่ทางนั้น

264
00:21:29,871 --> 00:21:30,831
‎เจ้าต้องไปอีกทางสิ

265
00:21:31,581 --> 00:21:33,625
‎ไปทางนั้น ทางนั้นน่ะ

266
00:21:38,088 --> 00:21:39,548
‎ทุกคนโปรดระวังตัวด้วย

267
00:21:42,801 --> 00:21:44,177
‎คนนิ่งสุขุมอย่างซอยุล

268
00:21:44,886 --> 00:21:47,347
‎เมื่อเขาตกใจก็เซ่อซ่าได้สินะ

269
00:21:47,931 --> 00:21:49,016
‎นั่นสิพ่ะย่ะค่ะ

270
00:21:54,688 --> 00:21:56,315
‎เช่นนั้นแล้ว โปรดทรงระวังด้วยพ่ะย่ะค่ะ

271
00:21:57,316 --> 00:21:58,692
‎บอกตัวเองเถอะ

272
00:22:00,193 --> 00:22:01,611
‎รอข้าด้วยสิ

273
00:22:38,732 --> 00:22:40,484
‎ทำไมข้าถึงถูกขังอยู่ในที่แบบนี้ได้นะ

274
00:22:52,204 --> 00:22:53,705
‎ข้าควรจะอดทนไว้

275
00:22:55,373 --> 00:22:57,375
‎ไม่น่าไปยั่วโมโหนางเลย

276
00:22:59,336 --> 00:23:00,879
‎ข้าสั่งให้เจ้าระวังแล้วไง

277
00:23:00,962 --> 00:23:04,007
‎รอก่อนเถอะ อีกไม่นานนายน้อยอุกคงจะมา

278
00:23:04,591 --> 00:23:07,219
‎คุณหนู ตอนนี้ข้าจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ

279
00:23:07,302 --> 00:23:10,388
‎จะทำอย่างไรได้ล่ะ
‎เจ้าจะต้องถูกลงโทษอย่างหนักไงล่ะ

280
00:23:11,181 --> 00:23:13,433
‎โธ่ ไม่ใช่เรื่องนั้นเจ้าค่ะ

281
00:23:13,517 --> 00:23:16,228
‎ข้าได้ยินว่าคนที่
‎ทำหยกหยินหยางแตกจะไม่สามารถ

282
00:23:16,311 --> 00:23:19,064
‎มีความสัมพันธ์ที่ยืนยาวได้
‎ไปตลอดชีวิตเจ้าค่ะ

283
00:23:21,108 --> 00:23:22,943
‎ตอนนี้ข้าจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ

284
00:23:24,111 --> 00:23:25,987
‎เจ้าพูดเรื่องอะไร

285
00:23:26,071 --> 00:23:27,405
‎พูดเพ้อเจ้ออะไรของเจ้า

286
00:23:28,532 --> 00:23:30,283
‎ว่ากันว่าถ้าทำหยกหยินหยางแตก

287
00:23:30,367 --> 00:23:33,411
‎ก็จะไม่สามารถครองรัก
‎กับคนที่หมายปองได้เจ้าค่ะ

288
00:23:34,037 --> 00:23:36,915
‎นางคณิกาที่หอชวีซอนรู
‎ต่างก็พูดกันแบบนั้นนะเจ้าคะ

289
00:23:36,998 --> 00:23:39,501
‎มันเป็นเรื่องจริงหรือ

290
00:23:39,584 --> 00:23:40,710
‎เจ้าค่ะ

291
00:23:41,378 --> 00:23:45,173
‎เดี๋ยวนะ ท่านเป็นคุณหนูแห่งจินโยวอน
‎แต่ไม่ทราบหรือเจ้าคะ

292
00:23:45,799 --> 00:23:47,342
‎เป็นไปไม่ได้นะ

293
00:23:49,719 --> 00:23:51,513
‎ถ้าอย่างนั้นข้าจะทำยังไงดี

294
00:23:55,225 --> 00:23:56,893
‎คนที่ทำแตกคือข้า

295
00:23:57,602 --> 00:23:59,354
‎แล้วทำไมคุณหนูถึงเป็นกังวลล่ะเจ้าคะ

296
00:24:03,817 --> 00:24:05,777
‎คนที่ทำหยกแตกคือคุณหนูใช่ไหมเจ้าคะ

297
00:24:06,695 --> 00:24:09,781
‎แล้วท่านตั้งใจจะโยนความผิดให้ข้า
‎จึงได้สั่งให้ข้าถือกล่องหยก

298
00:24:10,657 --> 00:24:11,616
‎ถูกไหมเจ้าคะ

299
00:24:12,868 --> 00:24:16,454
‎ถ้าเจ้ารู้สึกไม่เป็นธรรม แล้วทำไมเมื่อครู่
‎ถึงไม่ซักไซ้ข้าต่อหน้าท่านแม่ไปเลยล่ะ

300
00:24:17,122 --> 00:24:19,416
‎ถ้าข้าทำให้ลูกสาวขายหน้าต่อหน้าผู้คน

301
00:24:20,208 --> 00:24:22,377
‎ท่านผู้อำนวยการแห่งจินโยวอน
‎จะปล่อยข้าไปหรือเจ้าคะ

302
00:24:22,961 --> 00:24:24,254
‎ข้าไม่กลัวคุณหนู

303
00:24:24,921 --> 00:24:28,466
‎แต่กลัวท่านผู้อำนวยการแห่งจินโยวอน
‎ท่านแม่ของคุณหนูอยู่เจ้าค่ะ

304
00:24:31,761 --> 00:24:33,263
‎ท่านกลัวท่านแม่ขนาดนั้นเลยหรือ

305
00:24:33,847 --> 00:24:36,766
‎ข้ากลัวท่านแม่ก็จริง
‎แต่ข้าก็ไม่ชอบเจ้าด้วย

306
00:24:37,893 --> 00:24:38,935
‎ข้าจะขายเจ้าทิ้งซะ

307
00:24:39,811 --> 00:24:42,230
‎เหมือนอย่างที่เจ้าบอก
‎ท่านแม่เป็นคนน่ากลัวขนาดไหน

308
00:24:42,314 --> 00:24:45,692
‎เจ้าทำหยกแตก
‎และเจ้าจะต้องถูกขายเพื่อเป็นการลงโทษ

309
00:24:46,276 --> 00:24:47,485
‎ไปยังที่ไกลแสนไกล

310
00:25:28,401 --> 00:25:30,403
‎นางหนีไปงั้นหรือ

311
00:26:01,977 --> 00:26:04,145
‎ข้าลองปีนกำแพงนี่หน่อยดีไหม

312
00:26:42,726 --> 00:26:44,769
‎นางเปิดประตูจินโยวอนได้ยังไงกันนะ

313
00:26:52,319 --> 00:26:54,988
‎ที่นี่คือสำนักจินโยวอนของตระกูลจินสินะ

314
00:26:58,575 --> 00:27:02,120
‎ถ้านางถูกขังอยู่ที่นี่ นางอาจจะตายก็ได้

315
00:27:28,938 --> 00:27:30,065
‎นี่

316
00:27:37,364 --> 00:27:38,823
‎เจ้าคือเด็กคนนั้นสินะ

317
00:27:43,036 --> 00:27:44,537
‎ไม่ได้เจอกันนานนะ

318
00:28:12,023 --> 00:28:13,191
‎เจ้าออกไปไม่ได้หรอก

319
00:28:15,193 --> 00:28:16,444
‎มันไม่แตกหรอก

320
00:28:18,279 --> 00:28:19,614
‎บอกว่าไม่ได้ผลไงล่ะ

321
00:28:23,827 --> 00:28:24,994
‎เงียบซะ

322
00:28:35,422 --> 00:28:38,925
‎เด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่เป็น
‎เข้าไปข้างในนั้น นางจะตายไหมนะ

323
00:28:40,093 --> 00:28:41,970
‎แถมพวกเขาก็เห็นภาพหลอนด้วย…

324
00:28:46,057 --> 00:28:47,142
‎คุณหนูโชยอน

325
00:28:48,393 --> 00:28:52,313
‎ข้าได้ยินเสียงทุกครั้งที่คุณหนูขยับตัวขอรับ

326
00:28:54,190 --> 00:28:55,316
‎เสียงนั่น…

327
00:28:55,817 --> 00:28:58,069
‎ฟังดูเหมือนเสียงหยกกระทบกันเลยขอรับ

328
00:29:12,250 --> 00:29:13,084
‎มูด็อก

329
00:29:21,551 --> 00:29:23,636
‎จะครบหนึ่งชั่วโมงแล้ว เราต้องออกไปแล้ว

330
00:29:23,720 --> 00:29:26,014
‎ข้าไม่ไป ข้าจะต้องหานางให้เจอ

331
00:29:26,097 --> 00:29:29,476
‎ที่นี่กว้างและลึกเกินไป
‎ที่พวกเราสามคนจะตามหานางได้

332
00:29:29,559 --> 00:29:32,812
‎พระองค์เสด็จมาประพาสจินโยวอน
‎เพราะงั้นเสด็จกลับไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ

333
00:29:34,689 --> 00:29:36,483
‎ภาพหลอนของมูด็อกปรากฏขึ้นได้ยังไงหรือ

334
00:29:37,525 --> 00:29:39,319
‎ข้าก็ไม่รู้ว่ามันโผล่มาจากที่ไหน

335
00:29:39,819 --> 00:29:41,029
‎แต่ว่า…

336
00:29:43,740 --> 00:29:46,451
‎ข้ามาเพราะเห็นว่าเจ้าเฝ้าคิดถึงข้าอยู่ตลอดไง

337
00:29:46,534 --> 00:29:47,619
‎ใช่แล้ว

338
00:29:47,702 --> 00:29:48,870
‎นางก็พูดแบบนั้นกับข้า

339
00:29:49,496 --> 00:29:50,997
‎บอกว่ามาหาเพราะข้าคำนึงถึงนาง

340
00:29:51,080 --> 00:29:54,834
‎ถ้าคิดถึงมูด็อก
‎แล้วภาพหลอนของมูด็อกจะปรากฏขึ้นมางั้นหรือ

341
00:29:55,585 --> 00:29:56,836
‎เจ้าคงไม่เห็นสินะ

342
00:29:57,504 --> 00:29:59,088
‎นางมาหาข้ากับยุล

343
00:29:59,172 --> 00:30:01,758
‎แต่ไม่ไปหาเจ้านายอย่างเจ้าสินะ

344
00:30:01,841 --> 00:30:04,636
‎ว่าแต่เหตุใดองค์รัชทายาท
‎จึงคำนึงถึงมูด็อกของกระหม่อมหรือ

345
00:30:08,515 --> 00:30:10,683
‎ข้านึกถึงนางระหว่างที่ดื่มเหล้าขิงและอบเชยน่ะ

346
00:30:10,767 --> 00:30:13,770
‎ผู้ที่ทำให้มูด็อกเมามาย
‎จนกลิ่นอบเชยหึ่งคือพระองค์เองหรือพ่ะย่ะค่ะ

347
00:30:13,853 --> 00:30:14,813
‎ใช่แล้ว

348
00:30:15,814 --> 00:30:17,774
‎วันนั้นข้ามอบถุงเครื่องหอมให้นางด้วย

349
00:30:17,857 --> 00:30:20,693
‎กลิ่นอบเชยที่เจ้าได้กลิ่น
‎อาจมาจากถุงเครื่องหอมของข้าก็เป็นได้

350
00:30:21,694 --> 00:30:22,946
‎อ้อ ถุงเครื่องหอม

351
00:30:23,738 --> 00:30:26,407
‎ที่นางเอาไปแขวนไว้ข้างห้องส้วม
‎เพื่อไล่แมลงวันสินะ

352
00:30:27,075 --> 00:30:28,493
‎"ข้างห้องส้วม" หรือ

353
00:30:28,576 --> 00:30:31,871
‎เป็นพระคุณอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทำธุระ
‎ได้อย่างสบายใจเพราะพระองค์เลย

354
00:30:33,790 --> 00:30:36,334
‎ยุล เจ้าทำอะไรอยู่
‎ตอนที่เห็นภาพหลอนของนางหรือ

355
00:30:39,254 --> 00:30:40,338
‎กระจก

356
00:30:41,631 --> 00:30:44,092
‎- กระจกของข้าแตก
‎- กระจกในห้องข้าก็แตกเช่นกัน

357
00:30:46,928 --> 00:30:48,763
‎นางออกมาจากกระจกงั้นหรือ

358
00:30:51,099 --> 00:30:52,267
‎กระจกหรือ

359
00:30:57,647 --> 00:30:58,773
‎อันนี้หรือเปล่านะ

360
00:31:10,034 --> 00:31:12,161
‎ที่เจ้าเห็นอยู่ก็ไม่ใช่ตัวเจ้า
‎แต่เป็นภาพเสมือน

361
00:31:12,245 --> 00:31:13,454
‎เป็นภาพหลอน

362
00:31:22,422 --> 00:31:23,840
‎เจ้าเองสินะ

363
00:31:29,929 --> 00:31:31,723
‎นางถูกขังอยู่ในกระจกหรือเจ้าคะ

364
00:31:32,682 --> 00:31:33,808
‎ขอรับ

365
00:31:33,892 --> 00:31:36,978
‎เรามองไม่เห็นข้างใน
‎แต่มั่นใจว่านางถูกขังอยู่แน่ๆ ขอรับ

366
00:31:37,645 --> 00:31:38,855
‎กระจกแห่งความปรารถนาดูดกลืนนางเข้าไป

367
00:31:40,023 --> 00:31:41,274
‎"กระจกแห่งความปรารถนา" หรือ

368
00:31:41,357 --> 00:31:43,735
‎กระจกนั้นเป็นของต้องมนตร์
‎ซึ่งจะสร้างภาพหลอนเพคะ

369
00:31:44,360 --> 00:31:45,695
‎มันจะทำให้มองเห็น

370
00:31:45,778 --> 00:31:48,364
‎ภาพหลอนของสิ่งกำลังที่คำนึงถึง
‎ผ่านกระจกบานอื่นเพคะ

371
00:31:49,657 --> 00:31:52,201
‎เด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่เป็น
‎ไปยืนอยู่หน้ากระจกบานนั้น

372
00:31:52,285 --> 00:31:53,661
‎ทำให้ถูกกระจกดูดกลืนไปกระมังเพคะ

373
00:31:55,371 --> 00:31:57,707
‎เราต้องพามูด็อกออกมาจากกระจกนั่นขอรับ

374
00:31:57,790 --> 00:32:01,252
‎เราใช้เวทมนตร์พานางออกมาไม่ได้
‎เพราะพลังในสำนักจินโยวอนแข็งแกร่งขอรับ

375
00:32:02,670 --> 00:32:04,464
‎โปรดนำกระจกแห่งความปรารถนา
‎ออกมาข้างนอกด้วย

376
00:32:05,506 --> 00:32:06,674
‎ข้าทำแบบนั้นไม่ได้เจ้าค่ะ

377
00:32:08,009 --> 00:32:09,969
‎มันเป็นของต้องมนตร์ที่ดูดกลืนคนเข้าไป

378
00:32:10,053 --> 00:32:12,013
‎มันอันตรายมาก
‎ไม่สามารถนำออกมาโดยพลการได้

379
00:32:13,473 --> 00:32:15,266
‎ข้าขอสั่งในฐานะองค์รัชทายาท

380
00:32:15,350 --> 00:32:16,476
‎นำกระจกแห่งความปรารถนาออกมา

381
00:32:18,937 --> 00:32:22,732
‎สำนักจินโยวอนได้รับแผ่นป้าย
‎จากคณะที่ประชุมลงมติ

382
00:32:22,815 --> 00:32:24,943
‎เพื่อป้องกันสถานการณ์เช่นนี้เพคะ

383
00:32:27,862 --> 00:32:31,157
‎ต่อให้กษัตริย์ทรงมารับสั่งด้วยพระองค์เอง
‎หม่อมฉันก็นำออกมาไม่ได้เพคะ

384
00:32:33,993 --> 00:32:35,495
‎อุกจะไม่ออกมา

385
00:32:36,663 --> 00:32:37,956
‎โดยทิ้งมูด็อกไว้ข้างในนั้นขอรับ

386
00:32:38,039 --> 00:32:40,500
‎งั้นข้าก็ทำอะไรไม่ได้
‎นอกจากขังพวกเขาไว้ด้วยกัน

387
00:32:41,334 --> 00:32:43,711
‎เมื่อหมดเวลาหนึ่งชั่วโมงที่ได้ตกลงกันแล้ว

388
00:32:43,795 --> 00:32:45,672
‎ข้าจะทำการปิดผนึกประตูของจินโยวอนเจ้าค่ะ

389
00:32:48,800 --> 00:32:49,717
‎ท่านแม่

390
00:32:50,593 --> 00:32:52,595
‎ข้าเจอหยกหยินหยางแล้วเจ้าค่ะ

391
00:32:56,432 --> 00:32:57,976
‎มูด็อกไม่ได้เป็นคนเอาไปเจ้าค่ะ

392
00:32:59,018 --> 00:33:00,561
‎ข้าเจอหยกแล้ว

393
00:33:00,645 --> 00:33:03,147
‎โปรดนำกระจกแห่งความปรารถนาออกมา
‎แล้วพามูด็อกออกมาด้วยเจ้าค่ะ

394
00:33:03,231 --> 00:33:05,942
‎ถ้านายน้อยจางอุกถูกขังอยู่ในนั้น
‎เขาจะตายได้นะเจ้าคะ

395
00:33:06,734 --> 00:33:07,819
‎เจ้าไม่ต้องออกหน้า

396
00:33:09,779 --> 00:33:12,865
‎หากผ่านพ้นเวลาที่ได้ตกลงกันไว้
‎ข้าจะปิดผนึกประตูนั้น

397
00:33:28,589 --> 00:33:30,091
‎ไม่มีประโยชน์หรอก

398
00:33:30,174 --> 00:33:32,260
‎เจ้าก็รู้ดีนี่ว่าพลังของเจ้าไม่สามารถทำแตกได้

399
00:33:32,343 --> 00:33:34,262
‎หุบปากไปซะ ไอ้ภาพหลอน

400
00:33:34,345 --> 00:33:36,848
‎ใช่แล้ว ข้าเป็นแค่ภาพเสมือน

401
00:33:38,099 --> 00:33:39,934
‎ภาพเสมือนที่สะท้อนตัวตนของเจ้า

402
00:33:44,522 --> 00:33:47,316
‎มนุษย์ไม่สามารถมองเห็นตัวตนของพวกเขา
‎ได้ด้วยตาของตัวเองหรอก

403
00:33:47,400 --> 00:33:49,777
‎ยกเว้นมองผ่านเงาสะท้อนจากกระจก

404
00:33:50,945 --> 00:33:53,448
‎เพราะฉะนั้นตัวตนที่เจ้าเข้าใจว่าเป็นตัวเอง

405
00:33:54,574 --> 00:33:56,242
‎ก็เป็นแค่ภาพเสมือนที่สะท้อนผ่านกระจก

406
00:33:59,954 --> 00:34:02,999
‎ตัวตนของเจ้าในสายตาของคนอื่นก็เช่นกัน

407
00:34:03,875 --> 00:34:07,879
‎เป็นแค่ภาพเสมือนที่พวกเขาต้องการเห็น
‎และได้สร้างขึ้นมาเอง

408
00:34:10,548 --> 00:34:11,883
‎เป็นเพียงภาพหลอน

409
00:34:12,550 --> 00:34:13,926
‎ถ้าเป็นตามที่เจ้าพูด

410
00:34:15,094 --> 00:34:17,597
‎งั้นทุกคนบนโลกก็มองเห็นแต่ภาพหลอนสินะ

411
00:34:18,848 --> 00:34:19,849
‎ถูกต้องแล้ว

412
00:34:20,683 --> 00:34:23,728
‎เพราะงั้นข้าถึงได้แสดงให้เขาเห็น
‎ภาพลักษณ์ที่พวกเขาอยากเห็นมากที่สุด

413
00:34:28,066 --> 00:34:29,734
‎ข้าจะทำให้เจ้าเป็นเช่นนั้นด้วย

414
00:34:37,158 --> 00:34:38,701
‎เอาพลังของเจ้ามาให้ข้านะ

415
00:34:38,785 --> 00:34:39,827
‎เช่นนั้นแล้ว…

416
00:34:41,037 --> 00:34:43,414
‎ข้าจะสร้างตัวเจ้าที่สมบูรณ์แบบขึ้นมาเอง

417
00:34:49,045 --> 00:34:50,213
‎แต่ว่านะ

418
00:34:51,714 --> 00:34:54,717
‎เจ้าต้องสะท้อนเงาของข้าก่อน
‎ถึงจะสร้างภาพหลอนหรือภาพเสมือนได้นี่

419
00:34:55,968 --> 00:34:57,136
‎อะไรนะ

420
00:34:57,720 --> 00:34:59,514
‎ถ้าเจ้าไม่ได้สะท้อนอะไรอยู่

421
00:35:01,390 --> 00:35:02,934
‎กระจกก็ไร้ความหมายนี่นา

422
00:35:23,287 --> 00:35:25,832
‎เจ้าเป็นแค่เศษกระจกที่ไว้ส่องตอนหวีผม

423
00:35:27,583 --> 00:35:29,168
‎แล้วมาพูดเหลวไหลบ้าบออะไร

424
00:35:30,336 --> 00:35:31,587
‎มูด็อก

425
00:35:32,755 --> 00:35:34,340
‎เจ้าอยู่ข้างในหรือเปล่า

426
00:35:36,008 --> 00:35:37,135
‎มูด็อก

427
00:35:38,719 --> 00:35:39,887
‎จางอุก

428
00:35:42,640 --> 00:35:43,683
‎จางอุก

429
00:35:45,560 --> 00:35:47,311
‎จางอุก ข้าอยู่ข้างในนี้

430
00:35:49,522 --> 00:35:50,773
‎เจอแล้ว

431
00:35:58,197 --> 00:35:59,824
‎หมดเวลาแล้วเจ้าค่ะ

432
00:36:00,491 --> 00:36:02,660
‎โชยอน ปิดผนึกประตูบานนั้นซะ

433
00:36:02,743 --> 00:36:03,828
‎ท่านแม่

434
00:36:04,829 --> 00:36:07,415
‎- เร็วเข้า
‎- รอสักครู่ขอรับ

435
00:36:19,302 --> 00:36:20,887
‎ข้าจะเข้าไปข้างในนั้นเองขอรับ

436
00:36:22,346 --> 00:36:24,307
‎ถ้านำของต้องมนตร์
‎ออกมาจากจินโยวอนไม่ได้

437
00:36:24,390 --> 00:36:28,769
‎ข้าจะเข้าไป แล้วพาเด็กที่ถูกกักขัง
‎ในกระจกแห่งความปรารถนาออกมาเองขอรับ

438
00:36:28,853 --> 00:36:31,939
‎ข้าจะเชื่อใจจอมเวทที่เก่งกาจ
‎แล้วอนุญาตให้เข้าไปได้ยังไงเจ้าคะ

439
00:36:32,023 --> 00:36:33,316
‎ได้โปรดเชื่อใจข้าด้วยขอรับ

440
00:36:34,108 --> 00:36:36,694
‎ข้าจะไม่แตะต้องสิ่งของชิ้นอื่นๆ ขอรับ

441
00:36:36,777 --> 00:36:38,154
‎ไม่รู้สิเจ้าคะ

442
00:36:38,237 --> 00:36:41,532
‎พอดีข้าเคยถูกจอมเวทแห่งซงริม
‎ทำลายความเชื่อใจมาแล้วหนหนึ่ง

443
00:36:43,659 --> 00:36:47,079
‎ท่านเคยอนุญาตให้จอมเวทของซงริม
‎เข้าไปในสำนักจินโยวอนหรือขอรับ

444
00:36:49,999 --> 00:36:51,709
‎ถ้าจะช่วยจางอุก

445
00:36:51,792 --> 00:36:55,546
‎ท่านก็ต้องสั่งให้จอมเวทแห่งจองจินกัก
‎เป็นคนลากเขาออกมาเจ้าค่ะ

446
00:36:59,717 --> 00:37:00,760
‎ท่านผู้นำ

447
00:37:00,843 --> 00:37:02,011
‎เราไม่มีเวลาแล้วเจ้าค่ะ

448
00:37:05,556 --> 00:37:07,934
‎ยุล เจ้าเข้าไปในนั้น

449
00:37:08,684 --> 00:37:10,269
‎แล้วพาอุกออกมาหน่อย

450
00:37:15,816 --> 00:37:16,943
‎มูด็อก

451
00:37:18,027 --> 00:37:19,362
‎ตลอดเวลาที่เจ้าไม่อยู่

452
00:37:20,613 --> 00:37:22,240
‎ข้าลองมาคิดดูแล้ว

453
00:37:23,950 --> 00:37:25,243
‎ว่าต้องทำอย่างไร

454
00:37:26,577 --> 00:37:28,663
‎ข้าถึงจะให้เจ้าอยู่ข้างๆ ข้าต่อไปได้

455
00:37:31,958 --> 00:37:33,834
‎ถ้าข้าได้เป็นหัวหน้าสำนักชอนบูกวัน

456
00:37:35,753 --> 00:37:37,421
‎ข้าจะให้เจ้าเป็นรองหัวหน้าสำนักเอง

457
00:37:38,339 --> 00:37:40,007
‎ทำไมข้าต้องเป็นด้วย

458
00:37:40,091 --> 00:37:42,760
‎เจ้าบอกว่าไม่อยากเป็น
‎นางรับใช้ของข้าไปตลอดนี่

459
00:37:42,843 --> 00:37:45,680
‎แล้วข้าก็บอกใครไม่ได้ด้วย
‎ว่าเจ้าเป็นอาจารย์ของข้า

460
00:37:45,763 --> 00:37:48,307
‎ถ้าเป็นหัวหน้ากับรองหัวหน้าสำนัก
‎เราก็อยู่ด้วยกันต่อไปได้นี่

461
00:37:48,391 --> 00:37:51,519
‎เจ้าจะเก็บผู้แปรวิญญาณไว้ข้างกาย
‎ในขณะที่เป็นหัวหน้าสำนักชอนบูกวันหรือ

462
00:37:53,479 --> 00:37:54,689
‎เจ้าบ้าไปแล้วสินะ

463
00:37:57,900 --> 00:38:00,278
‎ข้าลองมาคิดดูหลังได้ยินเรื่องแต่งงาน

464
00:38:01,279 --> 00:38:03,239
‎"เขามีหนทางหนีแล้ว"

465
00:38:04,323 --> 00:38:06,075
‎"ถ้าเขาจากไปแล้ว ข้าจะทำอย่างไรดีนะ"

466
00:38:07,827 --> 00:38:09,745
‎เจ้าคงเคว้งและคิดแบบนี้ไม่ใช่หรือ

467
00:38:15,710 --> 00:38:17,336
‎พอไม่เห็นเจ้าแล้ว

468
00:38:19,672 --> 00:38:20,965
‎ข้าก็รู้สึกเคว้งเช่นกัน

469
00:38:35,896 --> 00:38:37,064
‎มูด็อก

470
00:38:39,150 --> 00:38:40,443
‎ข้าคิดถึงเจ้านะ

471
00:39:14,435 --> 00:39:16,187
‎ถ้าข้าถูกจับได้ ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นซะ

472
00:39:17,021 --> 00:39:19,857
‎ไม่มีใครในซงริม
‎ที่ยอมให้เจ้านั่นมาโจมตีข้าหรอก

473
00:39:26,197 --> 00:39:27,907
‎งั้นข้ารบกวนด้วยนะ จางอุก

474
00:39:27,990 --> 00:39:29,867
‎ช่วยพาข้าขึ้นไปที่นั่นหน่อย

475
00:39:30,534 --> 00:39:31,369
‎ได้สิ

476
00:39:31,452 --> 00:39:34,914
‎ข้าจะพาเจ้าขึ้นไปที่ยอดต้นไม้นั่นเอง

477
00:40:07,780 --> 00:40:08,697
‎มูด็อก

478
00:40:09,198 --> 00:40:10,199
‎เกิดอะไรขึ้น

479
00:40:12,493 --> 00:40:13,661
‎เด็กคนนั้นอยู่ที่นี่

480
00:40:13,744 --> 00:40:14,954
‎ใครกัน

481
00:40:15,538 --> 00:40:17,498
‎เด็กคนนั้นไง เด็กที่ตาบอด

482
00:40:18,332 --> 00:40:19,708
‎หินน้ำแข็ง

483
00:40:24,004 --> 00:40:25,506
‎กระจกกำลังแตก

484
00:40:26,215 --> 00:40:27,133
‎ถอยไป

485
00:41:30,863 --> 00:41:31,906
‎นายน้อย

486
00:41:32,406 --> 00:41:33,657
‎มูด็อก

487
00:41:33,741 --> 00:41:36,076
‎- บาดเจ็บตรงไหนไหมเจ้าคะ
‎- ข้าไม่เป็นอะไร

488
00:41:36,160 --> 00:41:38,078
‎- มูด็อกไม่เป็นอะไรใช่ไหม
‎- แน่นอนสิ

489
00:42:07,316 --> 00:42:09,902
‎หม่อมฉันล้มตอนที่ไปหยิบหยกหยินหยางออกมา

490
00:42:11,028 --> 00:42:13,364
‎มันคงแตกไปตั้งแต่ตอนนั้นเพคะ

491
00:42:14,657 --> 00:42:17,493
‎เจ้าพยายามนำของที่แตกอยู่แล้ว
‎ไปโยนความผิดให้นางรับใช้สินะ

492
00:42:19,328 --> 00:42:20,579
‎แล้วเรื่องกระจกแห่งความปรารถนาล่ะ

493
00:42:21,789 --> 00:42:23,707
‎มันอยู่ข้างๆ ตอนที่ข้าล้ม

494
00:42:23,791 --> 00:42:25,501
‎ข้าไม่ได้แตะต้องมันเลยนะเจ้าคะ

495
00:42:26,126 --> 00:42:29,171
‎เวทมนตร์ของจางอุกจะทำ
‎กระจกแห่งความปรารถนาแตกได้อย่างไรกัน

496
00:42:30,089 --> 00:42:31,549
‎ถ้าเช่นนั้น

497
00:42:31,632 --> 00:42:34,802
‎ข้าคงทำกระจกแตก ตอนที่ล้มกระมังเจ้าคะ

498
00:42:38,931 --> 00:42:40,266
‎คนที่ขังมูด็อก

499
00:42:41,058 --> 00:42:43,978
‎ไว้ในจินโยวอนก็คือคุณหนูหรือเปล่าขอรับ

500
00:42:44,061 --> 00:42:47,690
‎ข้าเป็นคนปิดประตูก็จริง
‎แต่นางเข้าไปด้วยตัวเองนะเจ้าคะ

501
00:42:47,773 --> 00:42:51,527
‎หากไม่ใช่คนที่มีสายเลือดของตระกูลจิน
‎ก็ไม่สามารถเปิดประตูนั้นได้นะ

502
00:42:53,195 --> 00:42:54,697
‎แล้วมูด็อกจะเปิดประตูเข้าไปได้อย่างไร

503
00:42:56,782 --> 00:42:58,200
‎ถ้าเช่นนั้น

504
00:42:59,159 --> 00:43:00,786
‎ข้าคงเป็นคนเปิดเองกระมังเจ้าคะ

505
00:43:01,579 --> 00:43:04,456
‎ข้าเห็นนางเดินเข้าไป
‎จึงได้ปิดประตูขังนางไว้ด้วยความโกรธเจ้าค่ะ

506
00:43:07,126 --> 00:43:08,168
‎ข้าขออภัยเจ้าค่ะ

507
00:43:09,712 --> 00:43:11,088
‎ข้าจะสั่งให้คนของข้า

508
00:43:12,673 --> 00:43:15,593
‎ปกปิดทุกอย่างเป็นความลับเองขอรับ

509
00:43:18,137 --> 00:43:21,140
‎ข้าก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
‎เพราะเห็นแก่หน้าผู้อำนวยการจินโยวอนเช่นกัน

510
00:43:22,391 --> 00:43:24,143
‎หม่อมฉันขอประทานอภัยจริงๆ เพคะ

511
00:43:28,063 --> 00:43:29,315
‎เจ้าเป็นอะไรไหม

512
00:43:30,065 --> 00:43:31,400
‎มองไม่เห็นเลยหรือ

513
00:43:33,235 --> 00:43:34,153
‎เจ้าค่ะ

514
00:43:34,737 --> 00:43:36,989
‎ไม่รู้ว่าเพราะข้ามองแสงสว่างวาบ
‎ตอนที่กระจกแตกหรือเปล่า

515
00:43:37,615 --> 00:43:39,158
‎ข้าลืมตาไม่ขึ้นเลยเจ้าค่ะ

516
00:43:42,453 --> 00:43:44,371
‎พยายามไม่ให้แสงเข้าตาของเจ้าน่าจะดีกว่า

517
00:43:48,000 --> 00:43:49,126
‎เอ้านี่

518
00:43:53,547 --> 00:43:57,343
‎ปกติแล้ว หากจ้องพระอาทิตย์นานๆ
‎ก็ทำให้มองอะไรไม่เห็นไปพักหนึ่งได้

519
00:43:58,093 --> 00:43:59,303
‎เดี๋ยวเจ้าก็คงดีขึ้น

520
00:44:01,055 --> 00:44:02,556
‎ข้าต้องขอโทษด้วยนะเจ้าคะ

521
00:44:03,140 --> 00:44:04,600
‎เจ้าไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย

522
00:44:05,392 --> 00:44:06,977
‎คุณหนูบ้านนี้ต่างหากที่เป็นคนผิด

523
00:44:17,655 --> 00:44:19,490
‎มูด็อก เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า

524
00:44:20,324 --> 00:44:22,785
‎นายน้อยดังกูอยู่ที่นี่ด้วยหรือเจ้าคะ

525
00:44:24,578 --> 00:44:25,996
‎ข้ามาหาเพราะเป็นห่วงไงล่ะ

526
00:44:26,622 --> 00:44:27,998
‎ดวงตาของเจ้าบาดเจ็บสินะ

527
00:44:28,582 --> 00:44:30,209
‎นายน้อยยุลก็มาด้วยหรือเจ้าคะ

528
00:44:34,713 --> 00:44:37,841
‎ไปรักษาที่เซจุกวอนเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปเอง

529
00:44:37,925 --> 00:44:39,843
‎วังหลวงอยู่ใกล้ๆ ไปที่นั่นกันเถิด

530
00:44:40,344 --> 00:44:42,596
‎อะไรกัน องค์รัชทายาทก็เสด็จมาด้วยหรือเพคะ

531
00:44:48,102 --> 00:44:49,853
‎ข้าจะพาเจ้าไปรักษาที่สำนักหมอหลวง

532
00:44:50,479 --> 00:44:51,855
‎ไม่เป็นไรเพคะ

533
00:44:51,939 --> 00:44:55,192
‎นางแค่มองไม่เห็นชั่วขณะเพราะแสบตา
‎ไม่ได้บาดเจ็บอะไรเพคะ

534
00:44:56,235 --> 00:44:59,363
‎ถึงเจ้าจะไม่ได้ก่อเรื่องนี้ขึ้น
‎แต่พวกเขาก็เดินทางมาที่นี่เพราะเจ้า

535
00:44:59,446 --> 00:45:02,157
‎ขออภัยและขอบคุณพวกเขาเถอะ

536
00:45:05,202 --> 00:45:06,662
‎ข้าต้องขออภัยด้วยเจ้าค่ะ

537
00:45:07,329 --> 00:45:08,831
‎ขอบพระคุณทุกท่านนะเจ้าคะ

538
00:45:21,301 --> 00:45:22,428
‎นายน้อย

539
00:45:24,012 --> 00:45:25,055
‎กลับบ้านกันเถอะ

540
00:45:49,246 --> 00:45:51,206
‎เรื่องกลายเป็นเช่นนี้ไปได้

541
00:45:52,416 --> 00:45:55,210
‎ข้าไม่แน่ใจจริงๆ
‎ว่าจะจัดงานแต่งงานอย่างราบรื่นได้ไหม

542
00:45:55,294 --> 00:45:56,670
‎เมื่อสักครู่ท่านเห็นไหมเจ้าคะ

543
00:45:57,504 --> 00:46:00,507
‎นางไม่สนใจว่านายน้อยจะตายหรือไม่
‎เอาแต่บอกว่าจะปิดประตูบานนั้น

544
00:46:01,133 --> 00:46:02,259
‎ข้าล่ะกลัวจริงๆ

545
00:46:02,342 --> 00:46:05,345
‎ข้าเป็นห่วงที่ต้องให้เขาแต่งงาน
‎เข้าบ้านที่มีแม่ยายเช่นนั้นเหลือเกิน

546
00:46:05,429 --> 00:46:07,514
‎นางตัดสินใจเช่นนั้น
‎เพื่อปกป้องจินโยวอนขอรับ

547
00:46:08,265 --> 00:46:10,267
‎เมื่ออยู่ในตำแหน่งที่ต้องปกป้องหลายสิ่ง

548
00:46:10,350 --> 00:46:13,479
‎บางครั้งก็ต้องเลือดเย็นอย่างช่วยไม่ได้

549
00:46:14,146 --> 00:46:15,314
‎ถ้าอย่างนั้น…

550
00:46:16,315 --> 00:46:17,941
‎ท่านผู้นำก็จะทำเช่นนั้นหรือเจ้าคะ

551
00:46:19,359 --> 00:46:22,237
‎ถึงอย่างไร เราก็ถือว่าสนิทชิดเชื้อกันอยู่

552
00:46:22,321 --> 00:46:25,741
‎หากข้าถูกขังอยู่ข้างใน
‎ท่านก็จะปิดประตูหรือเจ้าคะ

553
00:46:26,617 --> 00:46:27,534
‎อย่างเลือดเย็นหรือ

554
00:46:32,164 --> 00:46:33,290
‎คุณพระ

555
00:46:34,166 --> 00:46:35,375
‎ดูเหมือนท่านจะปิดนะเจ้าคะ

556
00:46:36,752 --> 00:46:38,879
‎ถึงแม้ข้าจะตาย
‎หากถูกขังอยู่ข้างในหรือเจ้าคะ

557
00:46:38,962 --> 00:46:41,423
‎อย่าทำให้ข้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก

558
00:46:42,633 --> 00:46:44,259
‎ด้วยเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้นสิขอรับ

559
00:46:44,343 --> 00:46:46,178
‎ข้าไม่ได้ติดอยู่ข้างในจริงๆ ด้วยซ้ำ

560
00:46:46,929 --> 00:46:49,306
‎อย่างน้อยท่านแค่พูดออกมา
‎ว่า "ข้าปิดไม่ได้เด็ดขาด"

561
00:46:49,389 --> 00:46:51,600
‎- ไม่ได้เลยหรือเจ้าคะ
‎- ข้า…

562
00:46:52,100 --> 00:46:55,646
‎ไม่สามารถพูดโกหกได้

563
00:46:57,606 --> 00:46:58,774
‎ใช่แล้วเจ้าค่ะ

564
00:46:59,816 --> 00:47:01,860
‎ท่านผู้นำจำเป็นต้องทำเช่นนั้น

565
00:47:06,365 --> 00:47:08,450
‎ท่านไม่ได้พบนายน้อยนาน
‎ไปพบเขาก่อนกลับสิเจ้าคะ

566
00:47:09,117 --> 00:47:12,913
‎ไม่หรอก ข้าจะพูดอะไรกับอุกได้ล่ะ

567
00:47:14,122 --> 00:47:16,291
‎ข้าพูดโกหกไม่ได้นี่นา

568
00:47:17,084 --> 00:47:20,170
‎เจ้าค่ะ วันนี้ต้องขอบคุณมากนะเจ้าคะ

569
00:47:20,754 --> 00:47:21,588
‎เชิญเถอะเจ้าค่ะ

570
00:47:31,098 --> 00:47:32,349
‎ถึงอย่างไรก็เถอะ แม่บ้านคิม

571
00:47:34,726 --> 00:47:36,311
‎ถ้าหากข้าต้องปิดประตู

572
00:47:37,813 --> 00:47:39,439
‎ในตอนนั้น หัวใจของข้า

573
00:47:42,150 --> 00:47:43,527
‎ก็คงจะพังทลาย

574
00:47:51,159 --> 00:47:53,954
‎เขาไม่มีทั้งความผ่อนปรนและไหวพริบ

575
00:47:56,164 --> 00:47:58,792
‎"ข้าจะปิดประตู
‎โดยทิ้งท่านไว้ข้างในนั้นได้อย่างไร"

576
00:48:00,252 --> 00:48:02,379
‎พูดเช่นนั้นออกมาไม่ได้เลยหรือเจ้าคะ

577
00:48:17,686 --> 00:48:18,937
‎เจ้าทำเรื่องที่อันตรายลงไป

578
00:48:20,689 --> 00:48:22,441
‎การเข้าไปในจินโยวอน

579
00:48:22,524 --> 00:48:25,110
‎ถือเป็นการกระทำเฉกเช่นเด็กน้อย
‎และดื้อรั้นโดยไม่ยั้งคิด

580
00:48:25,193 --> 00:48:26,778
‎อย่าได้โมโหเลยขอรับ

581
00:48:28,363 --> 00:48:30,365
‎ตัวข้าที่ท่านผู้นำมองด้วยความเวทนา

582
00:48:31,450 --> 00:48:32,576
‎เป็นเพียงภาพหลอนขอรับ

583
00:48:34,620 --> 00:48:35,454
‎ว่าไงนะ

584
00:48:35,537 --> 00:48:37,706
‎กระจกที่ข้าเห็นที่จินโยวอนวันนี้
‎บอกกับข้าแบบนั้น

585
00:48:38,290 --> 00:48:40,167
‎ว่าสิ่งที่ผู้คนมองเห็นอยู่

586
00:48:40,250 --> 00:48:42,502
‎ก็เป็นแค่ภาพเสมือนที่พวกเขาต้องการเห็น

587
00:48:43,462 --> 00:48:44,504
‎เป็นแค่ภาพหลอนขอรับ

588
00:48:44,588 --> 00:48:46,757
‎เจ้ากำลังบอกว่า
‎ข้ามองภาพหลอนของเจ้าอยู่งั้นหรือ

589
00:48:46,840 --> 00:48:47,924
‎ถ้าไม่อย่างนั้น

590
00:48:49,134 --> 00:48:51,178
‎ทำไมท่านถึงสั่งไม่ให้ข้าทำอะไรล่ะขอรับ

591
00:48:54,556 --> 00:48:56,266
‎ตลอดชีวิต ข้าพยายามดิ้นรน

592
00:48:57,267 --> 00:48:59,645
‎เพื่อให้ทุกคนมองเห็นข้า
‎เป็นลูกชายของท่านพ่อมาตลอด

593
00:48:59,728 --> 00:49:00,687
‎แต่ทว่า…

594
00:49:01,980 --> 00:49:03,231
‎เพราะท่านบอกว่าข้าไม่ใช่

595
00:49:03,315 --> 00:49:05,275
‎อาจทำให้ข้าเจ็บปวด
‎แต่ก็ทำลายภาพหลอนของข้าไปด้วยขอรับ

596
00:49:05,984 --> 00:49:07,486
‎ทั้งที่ท่านทำลายมันไป

597
00:49:07,569 --> 00:49:09,738
‎แล้วทำไมถึงสั่งให้ข้า
‎ใช้ชีวิตเป็นภาพหลอนต่อไปล่ะขอรับ

598
00:49:09,821 --> 00:49:11,323
‎ไม่ว่าจะเป็นภาพหลอนหรือภาพเสมือน

599
00:49:12,658 --> 00:49:14,326
‎สิ่งที่ข้าปรารถนาก็มีเพียงสิ่งเดียว

600
00:49:15,410 --> 00:49:16,787
‎คือการปรารถนา

601
00:49:18,288 --> 00:49:19,831
‎ขอให้เจ้าปลอดภัย

602
00:49:24,169 --> 00:49:27,631
‎ภาพหลอนของข้าที่พยายามพิสูจน์ตัวเอง
‎และเป็นกังวลมาตลอดชีวิตได้ถูกทำลายลงแล้ว

603
00:49:29,925 --> 00:49:31,343
‎ตั้งแต่บัดนี้ไป

604
00:49:32,844 --> 00:49:34,346
‎ข้าจะพยายามให้หนักขึ้น

605
00:49:35,806 --> 00:49:37,182
‎เพื่อตามหา

606
00:49:38,725 --> 00:49:40,227
‎ว่าข้าเป็นใครและต้องทำอะไรขอรับ

607
00:50:11,591 --> 00:50:12,884
‎ตอนนี้เจ้ามองเห็นหรือยัง

608
00:50:13,760 --> 00:50:15,762
‎อือ มองเห็นแล้ว

609
00:50:20,600 --> 00:50:21,518
‎ทำไมหรือ

610
00:50:21,601 --> 00:50:23,895
‎ข้าได้ยินว่ากระจกนั่นสร้างภาพหลอนขึ้นมา

611
00:50:23,979 --> 00:50:26,815
‎ข้ากำลังตรวจดูอยู่ว่าคนที่ข้าพาออกมา
‎ใช่มูด็อกตัวจริงไหม

612
00:50:28,191 --> 00:50:30,610
‎เจ้าไม่ได้พาข้าออกมา
‎แต่ข้าทำมันแตกและออกมาเองต่างหาก

613
00:50:31,486 --> 00:50:32,320
‎หือ

614
00:50:32,404 --> 00:50:34,156
‎ตอนที่อยู่ในกระจกที่จินโยวอน

615
00:50:34,823 --> 00:50:37,075
‎พลังของข้ากลับมาชั่วคราว

616
00:50:37,159 --> 00:50:38,910
‎เหมือนตอนที่อยู่ในทะเลสาบคยองชอนแดโฮ

617
00:50:39,911 --> 00:50:42,205
‎ข้ามั่นใจว่าข้าทำกระจกแตก
‎ด้วยพลังของข้าเอง

618
00:50:42,289 --> 00:50:43,874
‎อย่างนั้นหรือ

619
00:50:43,957 --> 00:50:46,042
‎ข้าอุตส่าห์ดีใจคิดว่าตัวเองเป็นคนทำแตกเสียอีก

620
00:50:46,126 --> 00:50:47,210
‎เดามั่วไปไกลเลย

621
00:50:47,294 --> 00:50:49,921
‎เจ้าควรโล่งใจต่างหาก
‎ที่ไม่โดนกระจกนั่นดูดกลืนไปด้วย

622
00:50:50,005 --> 00:50:53,008
‎ข้าคิดจะทำเช่นนั้นด้วยเหมือนกัน
‎เพราะเจ้าอยู่ข้างในนั้นไง

623
00:50:53,091 --> 00:50:54,634
‎คิดอะไรไร้สาระจริงๆ

624
00:50:55,135 --> 00:50:57,053
‎ถ้ามันกลืนกินเจ้าไป
‎แล้วคายข้าออกมาก็ว่าไปอย่าง

625
00:50:57,137 --> 00:50:59,473
‎แล้วการที่มันกินข้าแล้วคายเจ้าออกมา
‎เป็นความคิดที่มีสาระหรือไง

626
00:50:59,556 --> 00:51:00,932
‎แบบนั้นก็แปลว่าข้าจะรอดไง

627
00:51:01,016 --> 00:51:02,350
‎แต่ข้าจะตายนะ

628
00:51:04,102 --> 00:51:07,105
‎ลูกศิษย์เอ๋ย เมื่อไม่มีทางออกจริงๆ

629
00:51:07,189 --> 00:51:10,400
‎เจ้าก็ควรเสียสละตัวเองเพื่อให้ข้ารอด
‎แบบนั้นสิถึงจะถูก

630
00:51:10,484 --> 00:51:11,818
‎ไม่นะ ไม่เอาด้วยหรอก

631
00:51:13,278 --> 00:51:14,780
‎ถ้าข้าตาย เจ้าก็ต้องตายไปด้วยกัน

632
00:51:14,863 --> 00:51:16,406
‎อย่าคิดรอดอยู่คนเดียวสิ

633
00:51:18,074 --> 00:51:19,743
‎ท่านไม่มีทางออกอื่นแล้ว

634
00:51:19,826 --> 00:51:23,038
‎ถ้าท่านต้อนลูกศิษย์ให้ไปตาย
‎ท่านอาจารย์ก็ต้องเตรียมใจตายด้วยสิ

635
00:51:23,955 --> 00:51:26,041
‎ได้สิ ข้าจะจำใส่ใจไว้

636
00:51:26,917 --> 00:51:28,835
‎แล้วเจ้าจะทำอย่างไรกับการแต่งงาน

637
00:51:28,919 --> 00:51:31,630
‎กับหญิงสาวที่ต้อนอาจารย์ของเจ้า
‎ให้ไปตายงั้นหรือ

638
00:51:32,672 --> 00:51:36,134
‎การแต่งงานกับนางก็ถือเป็น
‎วิธีที่จะทำให้ข้ารอดตายอย่างปลอดภัยอยู่หรอก

639
00:51:38,804 --> 00:51:40,764
‎แต่ในเมื่อท่านอาจารย์เกือบตาย

640
00:51:41,389 --> 00:51:43,183
‎ลูกศิษย์ก็ต้องเตรียมใจตายด้วยสิขอรับ

641
00:51:49,648 --> 00:51:51,566
‎นี่เป็นพิธีสมรส
‎เพื่อความต้องการของทั้งสองฝ่าย

642
00:51:52,192 --> 00:51:55,237
‎ปัญหาทางด้านจิตใจ
‎เอาไว้ปรับความเข้าใจหลังแต่งงานเถิดเจ้าค่ะ

643
00:51:55,320 --> 00:51:57,864
‎เหตุผลที่ตระกูลจินต้องการลูกเขยอย่างข้า

644
00:51:58,657 --> 00:52:00,283
‎เพราะข้าเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลจาง

645
00:52:00,367 --> 00:52:02,369
‎และเป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง
‎หัวหน้าสำนักชอนบูกวันใช่ไหมขอรับ

646
00:52:03,245 --> 00:52:05,372
‎คิดเสียว่าตระกูลของเราทั้งสอง
‎จะรวมอำนาจกันเถิด

647
00:52:06,331 --> 00:52:09,376
‎ขอรับ นี่เป็นพิธีสมรส
‎เพื่อความต้องการของทั้งสองฝ่าย

648
00:52:10,168 --> 00:52:12,629
‎งั้นเราคงต้องเปิดเผย
‎เรื่องสำคัญต่อกันโดยไม่ปิดบัง

649
00:52:13,421 --> 00:52:15,924
‎เห็นว่าข้าไม่ใช่ลูกชายของจางกัง
‎หัวหน้าสำนักชอนบูกวันขอรับ

650
00:52:18,802 --> 00:52:20,804
‎ข้าไม่สนใจข่าวลือเช่นนั้นหรอกเจ้าค่ะ

651
00:52:23,265 --> 00:52:25,100
‎แล้วถ้าข่าวลือนั้น

652
00:52:26,309 --> 00:52:27,352
‎คือความจริงล่ะขอรับ

653
00:52:30,272 --> 00:52:32,190
‎ท่านลองพิจารณาดูอีกทีว่า

654
00:52:32,941 --> 00:52:35,819
‎ท่านจะยอมเสี่ยง
‎แล้วให้ข้ามาเป็นลูกเขยหรือไม่เถิดขอรับ

655
00:52:48,039 --> 00:52:50,542
‎เจ้ายังปลดกำไลมัดข้อมือไม่ได้สินะ

656
00:52:53,461 --> 00:52:54,588
‎ขอรับ

657
00:52:57,549 --> 00:52:59,676
‎เขายังคงไร้มารยาทเช่นเคยเลยสินะ

658
00:53:08,894 --> 00:53:12,731
‎ทำไมท่านถึงตัดสินใจเรื่องการแต่งงาน
‎ของโชยอนโดยไม่ปรึกษาข้าสักคำเลยขอรับ

659
00:53:13,857 --> 00:53:17,235
‎เจ้ามีคุณสมบัติอะไร
‎จึงได้มายุ่งเรื่องของตระกูลจินกัน

660
00:53:17,319 --> 00:53:18,445
‎ท่านพี่

661
00:53:20,363 --> 00:53:22,073
‎ข้าก็เป็นคนของตระกูลจินนะขอรับ

662
00:53:23,825 --> 00:53:28,455
‎นามสกุล "จิน" จะมอบให้กับ
‎เด็กที่เกิดจากหญิงสาวของตระกูลจินเท่านั้น

663
00:53:29,706 --> 00:53:33,418
‎ท่านแม่ของข้าช่างโง่เขลาเหลือเกิน
‎ที่ยอมให้เจ้า

664
00:53:34,085 --> 00:53:36,254
‎ซึ่งเป็นลูกนอกสมรสของท่านพ่อใช้นามสกุลจิน

665
00:53:36,963 --> 00:53:39,883
‎ท่านไล่ข้าออกจากตระกูล
‎ทันทีที่ขึ้นเป็นผู้อำนวยการจินโยวอน

666
00:53:41,134 --> 00:53:43,511
‎แล้วท่านยังโกรธแค้นข้าอีกหรือขอรับ

667
00:53:43,595 --> 00:53:44,721
‎ข้าไม่ได้โกรธแค้น

668
00:53:45,847 --> 00:53:47,390
‎ข้าเกลียดเจ้าต่างหาก

669
00:53:50,352 --> 00:53:53,063
‎ข้าเกลียดเล่ห์เหลี่ยมของเจ้า

670
00:53:56,942 --> 00:54:00,111
‎ผู้อำนวยการของจินโยวอนจะตัดสินใจ
‎ตามความชอบส่วนตัวไม่ได้สิขอรับ

671
00:54:01,404 --> 00:54:03,907
‎ท่านเลือกไพ่ที่ชื่อว่าจางอุกผิดไปแล้วขอรับ

672
00:54:03,990 --> 00:54:05,408
‎ยกเลิกการแต่งงานด้วยขอรับ

673
00:54:05,492 --> 00:54:06,701
‎ว่ายังไงนะ

674
00:54:07,410 --> 00:54:11,247
‎ข้าจะมอบไพ่ที่ดีกว่าจางอุกให้ท่านเองขอรับ

675
00:54:11,998 --> 00:54:13,375
‎ลูกเขยของท่านพี่

676
00:54:14,209 --> 00:54:15,835
‎ให้เป็นองค์รัชทายาทดีไหมขอรับ

677
00:54:19,798 --> 00:54:23,093
‎จะให้องค์รัชทายาทอภิเษกสมรส
‎เข้ามาอยู่ในตระกูลเราหรือ

678
00:54:23,843 --> 00:54:25,512
‎โชยอนเป็นบุตรสาวคนรองขอรับ

679
00:54:25,595 --> 00:54:28,139
‎ท่านยังมีบูยอน บุตรสาวคนโต
‎ที่จะรับช่วงต่อของตระกูลอยู่มิใช่หรือ

680
00:54:29,015 --> 00:54:31,226
‎ท่านยังมีบูยอนอยู่ ฉะนั้นก็ไม่จำเป็นต้อง

681
00:54:31,309 --> 00:54:32,894
‎แต่งคู่ครองของโชยอน
‎เข้ามาในตระกูลนี่ขอรับ

682
00:54:34,437 --> 00:54:38,608
‎เจ้าคิดวางแผนอะไร ถึงได้เอ่ยถึงบูยอนกันแน่

683
00:54:43,363 --> 00:54:46,908
‎ข้ารู้ว่าท่านพี่เขยกำลังเที่ยวตามหาบูยอนอยู่ขอรับ

684
00:54:47,534 --> 00:54:50,203
‎บูยอน บุตรสาวคนโตของท่าน
‎ที่ท่านเฝ้าตามหานาง

685
00:54:50,286 --> 00:54:53,081
‎ข้าจะใช้อำนาจทั้งหมดของชอนบูกวัน

686
00:54:53,832 --> 00:54:55,166
‎ช่วยตามหานางให้เองขอรับ

687
00:54:57,002 --> 00:55:00,922
‎ข้าจะตามหาบูยอนให้นางได้ขึ้นเป็นผู้อำนวยการ
‎ของจินโยวอนและทำให้โชยอนเป็นพระมเหสี

688
00:55:01,006 --> 00:55:02,007
‎เพราะฉะนั้นแล้ว

689
00:55:02,090 --> 00:55:03,925
‎ยกเลิกการแต่งงานกับจางอุกด้วยขอรับ

690
00:55:06,469 --> 00:55:07,721
‎น้องชายของท่าน จินมู

691
00:55:08,471 --> 00:55:11,933
‎จะขึ้นเป็นหัวหน้าสำนักชอนบูกวัน
‎และช่วยสนับสนุนจินโยวอนอย่างเต็มที่ขอรับ

692
00:55:13,393 --> 00:55:15,478
‎ข้าเป็นหนึ่งในสมาชิกของตระกูลจินนะขอรับ

693
00:55:30,702 --> 00:55:33,663
‎นี่ ยุล ที่ข้าถามเพราะข้ารู้สึกแปลกๆ

694
00:55:34,372 --> 00:55:36,374
‎ทำไมเจ้าถึงคิดถึงมูด็อกหรือ

695
00:55:37,709 --> 00:55:39,419
‎คนที่ข้าคิดถึงไม่ใช่มูด็อก

696
00:55:40,587 --> 00:55:43,423
‎ข้าก็แปลกใจว่าทำไมภาพหลอน
‎ถึงปรากฏตัวในร่างของมูด็อก

697
00:55:44,174 --> 00:55:46,217
‎- และพูดกับข้าเช่นนั้นเหมือนกัน
‎- พูดอะไรหรือ

698
00:55:46,968 --> 00:55:48,136
‎นี่ ยุล

699
00:55:48,219 --> 00:55:49,596
‎เราต้องไปทางนี้นะ

700
00:55:50,221 --> 00:55:52,974
‎ทำไมเจ้าเดินหลงทั้งวันเลยเนี่ย
‎เจ้าตกใจเรื่องอะไรงั้นหรือ

701
00:55:57,645 --> 00:55:59,022
‎เดี๋ยวข้าก็คงดีขึ้น

702
00:56:01,858 --> 00:56:03,276
‎ให้ตายเถอะ

703
00:56:06,529 --> 00:56:07,906
‎นั่นเป็นของที่มาส่งร้านค้านี่

704
00:56:08,656 --> 00:56:12,911
‎ของที่มาส่งร้านค้าของซงริมวันนี้ น่าจะมี
‎ลิ้นชักเปลือกหอยมุกของคุณหนูโชยอนด้วยนะ

705
00:56:13,703 --> 00:56:15,580
‎ข้าไม่ควรให้ใครเห็นใช่ไหม

706
00:56:16,664 --> 00:56:18,124
‎ข้าคงต้องไปรับของไว้แทนแล้ว

707
00:56:31,096 --> 00:56:33,556
‎นกๆ จับนกหน่อย

708
00:56:33,640 --> 00:56:34,933
‎- ตายจริง
‎- วิ่งเร็ว

709
00:56:35,600 --> 00:56:36,976
‎- ให้ตายเถอะ
‎- บินไปไหนแล้ว

710
00:56:37,644 --> 00:56:40,188
‎- จริงๆ เลย
‎- อยู่ตรงนั้น

711
00:56:41,272 --> 00:56:42,816
‎- ให้ตาย
‎- จริงๆ เลย

712
00:56:43,775 --> 00:56:45,944
‎- นี่
‎- ตรงนั้นๆ

713
00:57:20,103 --> 00:57:21,980
‎นักซูใช้เวทมนตร์แปรวิญญาณ

714
00:57:25,275 --> 00:57:28,153
‎ถ้านักซูแปรวิญญาณสำเร็จ
‎นางก็คงอยู่ที่ไหนสักแห่ง

715
00:57:35,994 --> 00:57:38,121
‎เจ้าคิดถึงข้าที่ดันฮยังกกนี่นา

716
00:57:39,873 --> 00:57:41,708
‎ถ้าเจ้ายังคงนึกถึงต่อไปแบบนั้น

717
00:57:43,460 --> 00:57:44,794
‎ข้าจะมาหาเจ้าเอง

718
00:57:46,379 --> 00:57:50,175
‎ฤดูหนาวที่ดันฮยังกกอุ่นกว่าที่คิดเจ้าค่ะ

719
00:57:51,176 --> 00:57:54,471
‎ฝั่งที่มีแสงแดดส่องถึง
‎หิมะก็ละลายเร็วด้วยเจ้าค่ะ

720
00:58:01,603 --> 00:58:02,896
‎มูด็อก…

721
00:58:04,189 --> 00:58:05,523
‎คือนักซูสินะ

722
00:59:07,877 --> 00:59:10,964
‎คนที่ทิ้งสิ่งนี้ไว้ที่ดันฮยังกกคือเจ้าใช่ไหม

723
00:59:16,302 --> 00:59:18,638
‎เจ้ายังมีชีวิตอยู่สินะ นักซู

724
00:59:41,077 --> 00:59:42,161
‎มูด็อก

725
00:59:42,745 --> 00:59:44,414
‎รู้ไหมว่านายน้อยรอเจ้านานแค่ไหน

726
00:59:45,039 --> 00:59:46,624
‎ไม่ได้ยินที่แม่บ้านคิมบอกหรือ

727
00:59:46,708 --> 00:59:48,251
‎ข้าสั่งให้มาที่นี่ตอนเที่ยงวันนะ

728
00:59:50,128 --> 00:59:52,964
‎รีบไปกันเถอะ เราจะได้ไปถึงดันฮยังกก
‎ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน

729
00:59:53,047 --> 00:59:54,382
‎ไม่ไปที่ดันฮยังกก

730
00:59:56,426 --> 00:59:57,844
‎แล้วไปที่อื่นที่ใกล้ๆ กันเถอะ

731
00:59:59,012 --> 01:00:00,096
‎ที่ไหนหรือ

732
01:00:01,139 --> 01:00:03,725
‎มีวัดร้างอยู่ข้างๆ ป่าไผ่ฝั่งตะวันออก

733
01:00:04,225 --> 01:00:05,435
‎ไปที่นั่นกันเถิด

734
01:00:11,649 --> 01:00:13,985
‎คืนนี้ให้เจ้าพาจางอุกมาที่นี่

735
01:00:14,068 --> 01:00:15,612
‎แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า

736
01:00:21,451 --> 01:00:23,286
‎ข้าต้องส่งเจ้าให้เขา ข้าถึงจะรอด

737
01:00:24,078 --> 01:00:25,288
‎นั่นคือสิ่งที่ถูก

738
01:00:28,082 --> 01:00:29,542
‎งานแต่งงานคงถูกยกเลิกแล้วล่ะ

739
01:00:30,543 --> 01:00:32,545
‎ข้าหาข้ออ้างให้ทางฝั่งนั้นปฏิเสธข้าแล้ว

740
01:00:33,504 --> 01:00:34,631
‎เข้าใจแล้ว

741
01:00:35,381 --> 01:00:36,424
‎แต่ว่า…

742
01:00:39,594 --> 01:00:42,305
‎แม่บ้านคิมไปรับหยกหยินหยางมาทำไมก็ไม่รู้

743
01:00:42,972 --> 01:00:44,682
‎ข้าเลยนำมันไปทำบางอย่างมา

744
01:00:52,106 --> 01:00:53,858
‎- ไข่นกนี่นา
‎- ใช่แล้ว

745
01:00:54,525 --> 01:00:55,985
‎เลือกไปอันหนึ่งสิ แบ่งกันคนละอัน

746
01:00:59,947 --> 01:01:02,241
‎ก็ความสัมพันธ์ของพวกเราค่อนข้างคลุมเครือนี่

747
01:01:02,325 --> 01:01:05,036
‎เป็นทั้งนายน้อยกับคนรับใช้
‎และลูกศิษย์กับอาจารย์

748
01:01:05,119 --> 01:01:07,830
‎ข้าจึงทำมันขึ้นมา
‎ไว้ให้เรานึกถึงความภักดีและหน้าที่

749
01:01:08,956 --> 01:01:10,500
‎เป็นเครื่องเตือนใจน่ะ

750
01:01:14,212 --> 01:01:15,463
‎งั้นข้าเลือกก่อนนะ

751
01:01:15,546 --> 01:01:17,382
‎ข้าเลือกสีแดง เจ้าเอาสีน้ำเงินไป

752
01:01:21,761 --> 01:01:25,807
‎ท่านอาจารย์
‎เรามารักษาความภักดีและหน้าที่กันนะ

753
01:01:32,814 --> 01:01:34,816
‎- จางอุก
‎- หือ

754
01:01:37,360 --> 01:01:38,986
‎พวกเรามาบอกลากันที่นี่เถิด

755
01:01:43,366 --> 01:01:45,326
‎ข้าจะกลับไปยังที่ที่ข้าเคยอยู่

756
01:01:47,578 --> 01:01:50,498
‎- แต่พวกเขาทอดทิ้งเจ้านะ
‎- วันนี้ข้าได้พบพวกเขา

757
01:01:51,124 --> 01:01:52,625
‎และพวกเขารู้ตัวตนของข้าแล้ว

758
01:01:53,459 --> 01:01:55,211
‎พวกเขาตามหาข้าอยู่และบอกให้ข้ากลับไป

759
01:01:55,294 --> 01:01:58,131
‎- ไหนว่าพวกเขาเป็นคนอันตรายไง
‎- ข้ากลับมาครบ 32 นี่ไง

760
01:01:58,756 --> 01:02:01,134
‎ถ้าพวกเขาต้องการกำจัดข้า
‎คงกำจัดทันทีที่เจอตัวข้าแล้ว

761
01:02:01,801 --> 01:02:05,847
‎ถ้าข้ากลับไปหาพวกเขา
‎ข้าก็อาจได้รับพลังกลับคืนมาได้

762
01:02:13,563 --> 01:02:14,939
‎ข้าตกลงจะทำให้เจ้าแล้วไง

763
01:02:15,022 --> 01:02:17,650
‎ข้าเคยบอกว่าข้าสามารถผลักเจ้าให้ตกหน้าผาได้

764
01:02:18,860 --> 01:02:22,113
‎ใช่แล้ว ข้ามักทำเกินไปเสมอ

765
01:02:24,198 --> 01:02:25,366
‎และเจ้าก็พยายามได้ดีมาตลอด

766
01:02:26,701 --> 01:02:29,120
‎- เราแค่ทำต่อไปก็พอ
‎- ไม่ล่ะ

767
01:02:29,203 --> 01:02:32,248
‎ถ้าอยู่ด้วยกันต่อไป เจ้าจะตาย

768
01:02:32,999 --> 01:02:34,584
‎และข้าก็จะถูกจับได้

769
01:02:55,897 --> 01:03:00,067
‎ท่านผู้นำแห่งซงริมมีเรื่องอะไร
‎ถึงได้มาพบข้าอย่างลับๆ เช่นนี้ขอรับ

770
01:03:00,151 --> 01:03:01,611
‎ข้ามีเรื่องจะถาม

771
01:03:02,278 --> 01:03:06,324
‎เกี่ยวกับโจชุงซึ่งเคยเป็นจอมเวท
‎ของชอนบูกวันเมื่อ 20 ปีก่อนขอรับ

772
01:03:11,746 --> 01:03:13,539
‎โจชุง พ่อของนักซู

773
01:03:14,457 --> 01:03:15,625
‎เป็นผู้แปรวิญญาณ

774
01:03:17,627 --> 01:03:19,587
‎ตอนที่เราพบเขา

775
01:03:20,087 --> 01:03:22,340
‎ร่างที่เขาแปรวิญญาณไป
‎ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

776
01:03:22,423 --> 01:03:26,344
‎และได้สังหารครอบครัวของตัวเองทั้งหมด

777
01:03:33,309 --> 01:03:35,436
‎เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการสังหารมากกว่านี้

778
01:03:36,145 --> 01:03:37,772
‎สี่ตระกูลใหญ่จึงได้เข้าไปหยุดเขา

779
01:03:45,112 --> 01:03:47,865
‎พ่อของนักซูก็เป็นผู้แปรวิญญาณหรือขอรับ

780
01:03:48,533 --> 01:03:50,201
‎ในสายตาของเด็กคนนั้น

781
01:03:50,284 --> 01:03:53,788
‎อาจมองว่าพวกเราเป็นคนสังหารพ่อของนางก็ได้

782
01:03:55,998 --> 01:03:59,085
‎นางคงคิดว่าพ่อของนางถูกพวกเราสังหาร

783
01:03:59,877 --> 01:04:02,463
‎และบุกเข้ามาที่ซงริมในฐานะมือสังหาร

784
01:04:04,757 --> 01:04:07,677
‎เรื่องสำคัญที่เจ้าจะบอกคืออะไร

785
01:04:07,760 --> 01:04:10,555
‎เจ้านึกอะไรเกี่ยวกับนักซูขึ้นมาได้หรือ

786
01:04:14,767 --> 01:04:17,895
‎ถ้าข้าเจอเจ้าอีกครั้ง ข้าจะฆ่าเจ้า

787
01:04:22,984 --> 01:04:24,861
‎ท่านผู้นำกำลังสงสัยในตัวข้า

788
01:04:24,944 --> 01:04:28,239
‎ว่าข้าพาตัวลูกสาวของโจชุงไป
‎และเลี้ยงดูนางให้เป็นมือสังหารหรือขอรับ

789
01:04:28,322 --> 01:04:31,617
‎ที่ท่านเร่งรีบเผาร่างของนักซู
‎หลังแย่งชิงศพของนางจากเราไป

790
01:04:31,701 --> 01:04:34,704
‎ก็เพราะกลัวว่าตัวตนของนาง
‎จะถูกเปิดเผยมิใช่หรือขอรับ

791
01:04:36,664 --> 01:04:40,418
‎ข้าจะเล่าเรื่องเมื่อ 20 ปีก่อนที่ข้ารู้ให้ท่านฟัง
‎แทนเรื่องที่ท่านอยากได้ยินเองขอรับ

792
01:04:44,046 --> 01:04:45,965
‎ทุกๆ คืน ณ สำนักชอนบูกวันแห่งนี้

793
01:04:46,048 --> 01:04:48,301
‎จะบันทึกดวงดาวในช่วงยามสาม
‎ซึ่งเป็นเวลาที่พลังสูงที่สุด

794
01:04:49,427 --> 01:04:52,930
‎และหลังมอบให้หัวหน้าสำนักตรวจสอบ
‎ในตอนกลางวัน ก็จะนำมาเก็บรักษาที่นี่ขอรับ

795
01:04:54,307 --> 01:04:59,270
‎แต่อยู่มาวันหนึ่ง แผ่นจารึกดวงดาว
‎ในช่วงกลางดึกของวันนั้นได้หายไปขอรับ

796
01:05:01,272 --> 01:05:04,567
‎แต่เราก็หาเจออย่างรวดเร็ว
‎โดยไม่เกิดเรื่องวุ่นวายใดๆ

797
01:05:07,194 --> 01:05:09,864
‎ท่านเล่าเรื่องนั้นให้ข้าฟังทำไมหรือขอรับ

798
01:05:13,701 --> 01:05:17,580
‎วันนั้นเป็นวันที่โดฮวา ภรรยาของจางกังเสียชีวิต
‎และเป็นวันที่จางอุกเกิดมาขอรับ

799
01:05:18,748 --> 01:05:20,791
‎คนที่บันทึกดวงดาวในวันนั้นคือโจชุง

800
01:05:20,875 --> 01:05:24,420
‎และคนที่เจอแผ่นจารึกนั้นก็คือข้า จินมูขอรับ

801
01:05:38,726 --> 01:05:41,228
‎ข้าได้แอบนำแผ่นจารึกดวงดาวออกมาแล้ว

802
01:05:41,312 --> 01:05:44,607
‎แผ่นจารึกที่อยู่ในชอนบูกวัน
‎เป็นแผ่นจารึกปลอมที่ไม่มีดวงดาวของกษัตริย์

803
01:05:50,196 --> 01:05:51,781
‎รองหัวหน้าสำนัก ท่านจะบอกว่า

804
01:05:51,864 --> 01:05:53,908
‎ท่านรู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

805
01:05:55,034 --> 01:05:56,994
‎ในวันที่จางอุก ลูกชายของจางกัง

806
01:05:58,871 --> 01:06:00,247
‎เกิดขึ้นมาอย่างนั้นหรือขอรับ

807
01:06:03,834 --> 01:06:07,171
‎ในคืนนั้นดวงดาวที่จะทำให้โลก
‎เกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่ได้ปรากฏขึ้นขอรับ

808
01:06:12,343 --> 01:06:15,012
‎ท่านรู้เรื่องดวงดาวกษัตริย์สินะขอรับ

809
01:06:15,096 --> 01:06:17,974
‎ท่านคิดว่ามันจะถูกปิดเป็นความลับ
‎เพราะโจชุงตายไปแล้วหรือขอรับ

810
01:06:19,558 --> 01:06:22,979
‎แล้วท่านคิดว่าใครเป็นคนแปรวิญญาณของโจชุง
‎และทำให้เขาตายล่ะขอรับ

811
01:06:26,023 --> 01:06:28,776
‎ถ้าท่านไม่อยากได้ยินคำตอบ
‎ก็หยุดซักถามแต่เพียงเท่านี้เถิด

812
01:06:28,859 --> 01:06:32,029
‎นั่นเป็นหนทางที่จะปกป้อง
‎คนของท่านผู้นำและซงริมได้ขอรับ

813
01:06:44,834 --> 01:06:48,004
‎ท่านดันจูยังไม่ทราบว่าเจ้ายังมีชีวิตอยู่

814
01:06:49,880 --> 01:06:51,382
‎ข้าปกปิดเขาไว้เอง

815
01:06:52,216 --> 01:06:53,676
‎ไปพาจางอุกมา

816
01:06:53,759 --> 01:06:55,720
‎แล้วข้าจะปิดปากของข้าต่อไป

817
01:07:00,266 --> 01:07:02,727
‎ข้าจะแปรวิญญาณไปยังร่างของเขา

818
01:07:22,246 --> 01:07:23,581
‎แล้วจางอุกล่ะ

819
01:07:24,373 --> 01:07:25,750
‎เดี๋ยวเขาก็มาแล้ว

820
01:07:32,423 --> 01:07:35,009
‎ท่านมีเรื่องอะไรถึงได้มาหากลางดึกเช่นนี้เจ้าคะ

821
01:07:38,471 --> 01:07:39,972
‎ก่อนที่อุกจะเกิดมา…

822
01:07:41,098 --> 01:07:43,350
‎ที่ข้าหมายถึง คือเมื่อ 20 ปีก่อน…

823
01:07:43,434 --> 01:07:44,727
‎จางกัง…

824
01:07:45,978 --> 01:07:48,064
‎ได้ฝึกฝนเวทมนตร์อะไรไหมขอรับ

825
01:07:51,400 --> 01:07:52,777
‎จางกัง…

826
01:07:54,278 --> 01:07:56,113
‎ได้ทำการแปรวิญญาณหรือเปล่าขอรับ

827
01:08:11,587 --> 01:08:13,047
‎ทำไมเขาถึงได้มาช้าเช่นนี้

828
01:08:16,550 --> 01:08:18,010
‎ในที่สุดฝนก็ตกลงมาแล้ว

829
01:08:18,969 --> 01:08:20,262
‎เดี๋ยวเขาก็คงมาถึงแล้วล่ะ

830
01:08:24,558 --> 01:08:25,893
‎เจ้าหลอกข้าหรือ

831
01:08:28,229 --> 01:08:30,272
‎เจ้าจะยื้อเวลาไปเพื่ออะไร

832
01:08:31,816 --> 01:08:34,902
‎ดูจากที่ดันจูยังไม่ปรากฏตัวแบบนี้

833
01:08:34,985 --> 01:08:37,571
‎คงมีแค่เจ้าที่รู้ตัวตนของข้าจริงๆ สินะ

834
01:08:39,281 --> 01:08:40,574
‎เจ้า…

835
01:09:04,974 --> 01:09:06,308
‎ตอนนี้เราพอเท่านี้เถอะ

836
01:09:08,352 --> 01:09:10,563
‎แล้ววัดร้างที่ป่าไผ่ฝั่งตะวันออกคืออะไร

837
01:09:12,231 --> 01:09:14,859
‎ตอนแรกเจ้าตั้งใจจะพาข้าไปทำอะไรที่นั่นกันแน่

838
01:09:14,942 --> 01:09:17,027
‎ข้าตั้งใจจะส่งมอบเจ้าให้เขาเพื่อให้ตัวเองรอด

839
01:09:18,863 --> 01:09:20,906
‎ในเมื่อตอนนี้เจ้ารู้แล้ว ก็อย่าตามข้ามาล่ะ

840
01:09:21,657 --> 01:09:24,493
‎ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ไม่ควรบอกเรื่องวัดกับข้าสิ

841
01:09:25,703 --> 01:09:27,746
‎เจ้าบอกข้าให้รู้ว่ามันอันตรายแล้วจากไปแบบนั้น

842
01:09:28,539 --> 01:09:30,541
‎แล้วข้าจะไม่ตามเจ้าไปได้ยังไง

843
01:09:33,794 --> 01:09:35,296
‎คนที่ต้องรู้สึกคับแค้นใจคือข้า

844
01:09:35,379 --> 01:09:37,923
‎เพราะข้ายอมทิ้งวิธีที่จะเอาตัวรอด
‎เพียงเพราะไข่นกพวกนี้

845
01:09:38,007 --> 01:09:40,134
‎ข้าคิดถูกจริงๆ
‎ที่เตือนเจ้าให้มีความภักดีและรู้หน้าที่

846
01:09:40,217 --> 01:09:41,760
‎ไม่งั้นข้าก็เกือบตายไปแล้ว

847
01:09:45,681 --> 01:09:47,725
‎ข้าทำให้เจ้าหลบหนีจากความตายแล้ว

848
01:09:48,976 --> 01:09:51,103
‎ตอนนี้จงสู้จนตัวตายเสีย ลูกศิษย์ของข้า

849
01:09:52,188 --> 01:09:55,858
‎เจ้าพูดออกมาแบบนั้น
‎แล้วเหมือนเจ้าช่วยชีวิตข้าไว้เลยนะ

850
01:09:57,359 --> 01:10:00,029
‎หากโชคดีแล้วท้องฟ้าที่เมฆครึ้มนั้น
‎มีฝนตกลงมา

851
01:10:01,697 --> 01:10:03,741
‎พวกเราสองคนก็อาจจะรอดชีวิตได้

852
01:10:12,541 --> 01:10:14,293
‎จางอุก เจ้าดวงดีตามคาดเลย

853
01:10:14,835 --> 01:10:16,587
‎ฝนเทลงมาหนักขนาดนี้

854
01:10:17,504 --> 01:10:19,715
‎คู่ต่อสู้ของข้า
‎แข็งแกร่งเกินจะบอกว่าข้าดวงดีหรือเปล่า

855
01:10:20,966 --> 01:10:22,593
‎เขาเป็นจอมเวทของชอนบูกวันนี่

856
01:10:22,676 --> 01:10:24,261
‎สวัสดี เจ้าเคยเจอข้าใช่ไหม

857
01:12:38,270 --> 01:12:40,689
‎ตอนนี้แหละ ใช้วิชาทันซูเสีย

858
01:12:40,773 --> 01:12:44,068
‎ไม่ใช่พยายามฟันให้ถูกหยดน้ำ
‎ด้วยดาบที่เจ้าควบคุมไม่ได้

859
01:12:44,151 --> 01:12:46,445
‎แต่แกว่งดาบให้หยดน้ำ
‎ตกลงสู่ดาบของเจ้าต่างหาก

860
01:13:44,586 --> 01:13:45,796
‎ไม่ได้นะ

861
01:13:49,508 --> 01:13:50,801
‎นั่นอะไรน่ะ

862
01:13:50,884 --> 01:13:51,844
‎วิชาแปรวิญญาณ

863
01:14:43,103 --> 01:14:45,439
‎ตอนนี้ข้า…

864
01:14:46,023 --> 01:14:47,524
‎กำลังถูกแปรวิญญาณงั้นหรือ

865
01:15:09,004 --> 01:15:10,422
‎จางอุก

866
01:15:11,757 --> 01:15:15,469
‎กิลจู สุดท้ายเจ้าก็แปรวิญญาณ
‎มายังร่างของลูกศิษย์ข้าจนได้สินะ

867
01:15:15,552 --> 01:15:18,096
‎เหมือนว่าอุกจะถูกแปรวิญญาณเลยขอรับ

868
01:15:18,180 --> 01:15:19,097
‎อะไรนะ

869
01:15:19,181 --> 01:15:21,683
‎คนที่แปรวิญญาณของพ่อข้า

870
01:15:21,767 --> 01:15:23,894
‎คือจินมูแห่งชอนบูกวันงั้นหรือ

871
01:15:25,938 --> 01:15:28,440
‎เหตุใด เหตุใดถึงได้เป็นเจ้าอีกแล้ว

872
01:15:28,524 --> 01:15:31,693
‎หินน้ำแข็งยังหลงเหลืออยู่บนโลกมิใช่หรือขอรับ

873
01:15:32,319 --> 01:15:34,655
‎สั่งให้จอมเวทของชอนบูกวัน
‎ไปตามหากิลจูเดี๋ยวนี้

874
01:15:34,738 --> 01:15:37,157
‎จะให้ถูกจับได้
‎ว่าเป็นผู้แปรวิญญาณไม่ได้เด็ดขาด

875
01:15:39,201 --> 01:15:44,206
‎คำบรรยายโดย: พรนัชชา ทรัพย์ธานารัตน