1
00:00:16,015 --> 00:00:18,268
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:57,640 --> 00:00:58,850
‎อะไรเนี่ย

3
00:00:59,392 --> 00:01:00,393
‎รอบต่อนาที…

4
00:01:00,977 --> 00:01:02,145
‎อะไรวะเนี่ย

5
00:01:08,777 --> 00:01:10,487
‎เบรกสิวะ เวรเอ๊ย

6
00:01:42,811 --> 00:01:45,063
‎เด็กที่ชื่อพัคฮโยริน คือเพื่อนแกเหรอ

7
00:01:45,647 --> 00:01:46,898
‎ยัยนั่นรังแกแกเหรอ

8
00:01:47,482 --> 00:01:48,566
‎แกเป็นหมาหัวเน่าหรือเปล่า

9
00:01:51,361 --> 00:01:52,362
‎นี่แก

10
00:01:53,404 --> 00:01:54,823
‎ได้เงินจากการวาดรูปนั่นเหรอ

11
00:01:54,906 --> 00:01:55,990
‎แบบนั้นเหรอ

12
00:01:58,159 --> 00:01:59,911
‎ฉันจะใช้เงินนั่นไปเรียนเมืองนอก

13
00:01:59,994 --> 00:02:03,706
‎แม่ฮโยรินรับปากว่าจะส่งฉัน
‎ไปโรงเรียนม.ปลายศิลปะบอสตันกับฮโยริน

14
00:02:03,790 --> 00:02:06,209
‎แลกกับรูปวาด
‎สำหรับทำพอร์ตโฟลิโอให้นางไม่กี่รูป

15
00:02:10,130 --> 00:02:12,632
‎อินฮเย นั่นมันอาชญากรรมนะ

16
00:02:13,883 --> 00:02:16,678
‎ดาวินชี แรมบรันต์ เบลัซเกซ…

17
00:02:16,761 --> 00:02:18,012
‎ทุกคนทำมาหากิน

18
00:02:18,096 --> 00:02:20,807
‎ด้วยการวาดภาพราชา ขุนนาง
‎ภรรยา ลูกสาว แม้แต่หมาคนพวกนั้น

19
00:02:20,890 --> 00:02:22,475
‎ฉันไม่คิดว่ามันน่าอาย

20
00:02:24,853 --> 00:02:25,895
‎พี่ก็เห็นแล้ว

21
00:02:25,979 --> 00:02:27,939
‎ฉันตั้งใจวาดมากจริงๆ

22
00:02:28,022 --> 00:02:30,859
‎ด้วยความคิดที่ว่า
‎คนที่วาดคือพัคฮโยริน ไม่ใช่ฉัน

23
00:02:30,942 --> 00:02:33,903
‎พัคฮโยรินที่หัดเดินเตาะแตะ
‎ในแกลเลอรีทั่วยุโรปตั้งแต่เด็ก

24
00:02:33,987 --> 00:02:36,447
‎พัคฮโยรินที่ได้ไปหมู่บ้านเล็กๆ
‎ในฝรั่งเศสที่แวนโก๊ะเคยอยู่

25
00:02:36,531 --> 00:02:38,908
‎พัคฮโยรินที่กินไอศกรีมหน้าน้ำพุ

26
00:02:38,992 --> 00:02:40,577
‎ที่วิหารในอิตาลี

27
00:02:43,288 --> 00:02:45,081
‎พอคิดแบบนั้นมันก็ง่ายซะไม่มี

28
00:02:45,165 --> 00:02:46,833
‎คงเพราะงั้นถึงได้รางวัลมา

29
00:02:46,916 --> 00:02:48,793
‎เพราะฉันคือพัคฮโยริน ไม่ใช่โออินฮเย

30
00:02:49,377 --> 00:02:50,295
‎แต่มันไม่ถูกไง

31
00:02:51,254 --> 00:02:53,047
‎นั่นเท่ากับแกขายวิญญาณนะ

32
00:02:53,131 --> 00:02:54,257
‎พี่

33
00:02:55,842 --> 00:02:57,760
‎วิญญาณสร้างจากอะไรเหรอ

34
00:02:59,220 --> 00:03:03,016
‎ถ้าฉันมีวิญญาณ
‎แล้วแม่ฮโยรินซื้อไปในราคาแพง

35
00:03:03,641 --> 00:03:04,934
‎ฉันคงซึ้งใจมากด้วยซ้ำ

36
00:03:06,060 --> 00:03:08,521
‎พี่มีวิธีให้ฉันไปเรียนเมืองนอกได้
‎นอกจากวิธีนี้เหรอ

37
00:03:19,240 --> 00:03:20,950
‎ได้แล้วค่ะ กรรมการ

38
00:03:21,034 --> 00:03:23,328
‎ออกมาได้แล้ว ไม่ต้องกังวลนะคะ

39
00:03:34,505 --> 00:03:36,299
‎(โทรฉุกเฉิน)

40
00:03:40,345 --> 00:03:41,512
‎ฮัลโหล

41
00:03:45,141 --> 00:03:46,768
‎อึนซอ นี่จ้ะ

42
00:03:47,810 --> 00:03:50,438
‎โจ๊กเห็ดน่ะ กินตอนร้อนๆ นะ

43
00:03:59,280 --> 00:04:01,532
‎รอข้างนอกนะ กลับด้วยกันเถอะ

44
00:04:02,367 --> 00:04:05,203
‎(อินฮเย)

45
00:04:10,541 --> 00:04:12,585
‎กลับก่อนเลย ฉันมีนัด

46
00:04:15,380 --> 00:04:16,506
‎อินฮเยออกไปเมื่อกี้ค่ะ

47
00:04:17,215 --> 00:04:18,174
‎ไม่อยู่ที่นี่แล้ว

48
00:04:21,636 --> 00:04:22,720
‎บ้าเอ๊ย

49
00:04:23,304 --> 00:04:24,555
‎รู้ไหมว่าไปไหน

50
00:04:24,639 --> 00:04:26,140
‎ไปบ้านพัคฮโยรินค่ะ

51
00:04:26,641 --> 00:04:29,227
‎พัคฮโยรินได้รางวัล เลยจัดปาร์ตี้ที่บ้าน

52
00:04:30,436 --> 00:04:31,521
‎พัคฮโยรินเหรอ

53
00:04:31,604 --> 00:04:33,982
‎นี่ พัคฮโยรินมีเพื่อนกับเขาด้วยว่ะ

54
00:04:34,065 --> 00:04:37,318
‎นั่นสิ เหลือเชื่อสุด นางมีเพื่อนคบด้วยเหรอ

55
00:04:37,402 --> 00:04:38,361
‎ฉันก็ว่างั้น

56
00:04:38,861 --> 00:04:43,241
‎ยี่สิบเจ็ด ยี่สิบแปด ยี่สิบเก้า สามสิบ…

57
00:04:44,826 --> 00:04:46,619
‎(ชเวโดอิล)

58
00:04:52,166 --> 00:04:54,294
‎- ผู้จัดการ
‎- คุณอินจู

59
00:04:54,877 --> 00:04:55,962
‎เป็นอะไรไหมครับ

60
00:04:56,045 --> 00:04:57,797
‎ทำไมคุณอินจูรับสายล่ะครับ

61
00:04:57,880 --> 00:05:00,758
‎กรรมการชินประสบอุบัติเหตุค่ะ

62
00:05:00,842 --> 00:05:02,719
‎อยู่ไหนครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้

63
00:05:32,999 --> 00:05:34,000
‎ขอโทษนะครับ

64
00:05:34,542 --> 00:05:36,419
‎ขอเช็กบัตรเชิญด้วยครับ

65
00:05:37,003 --> 00:05:40,006
‎อ้อ พอดีมีคนรู้จักอยู่ข้างในน่ะค่ะ ฉันขอ…

66
00:05:40,089 --> 00:05:41,299
‎นักข่าวโออินกยองใช่ไหม

67
00:05:43,634 --> 00:05:46,929
‎นี่เป็นงานส่วนตัวค่ะ นักข่าวเข้าไม่ได้

68
00:05:47,847 --> 00:05:50,975
‎ฉันมาด้วยเหตุผลส่วนตัว
‎น้องฉันอยู่ข้างในค่ะ

69
00:05:51,059 --> 00:05:52,351
‎น้องชื่ออะไรครับ

70
00:05:54,520 --> 00:05:55,897
‎เดี๋ยวผมเรียกให้

71
00:06:06,657 --> 00:06:07,742
‎- เดี๋ยวครับ
‎- อินฮเย

72
00:06:07,825 --> 00:06:09,702
‎- อินฮเย พี่มาแล้ว
‎- เข้าไปไม่ได้นะ จับเธอไว้

73
00:06:09,786 --> 00:06:11,579
‎อินฮเย อินฮเยอยู่ไหน

74
00:06:11,662 --> 00:06:12,830
‎บอกว่าอย่าแตะตัวฉันไงคะ

75
00:06:12,914 --> 00:06:15,958
‎- ลากตัวไป
‎- อินฮเย นี่พี่เองนะ โออินฮเย

76
00:06:16,042 --> 00:06:17,585
‎โออินฮเย ออกมาสิ

77
00:06:17,668 --> 00:06:19,962
‎- พี่เธอจริงๆ เหรอ
‎- อินฮเย ไปกับพี่เถอะ

78
00:06:20,797 --> 00:06:22,715
‎- อือ
‎- บอกให้ปล่อยฉันไง

79
00:06:23,716 --> 00:06:24,842
‎อินฮเย

80
00:06:25,426 --> 00:06:26,886
‎นางเป็นอะไร

81
00:06:26,969 --> 00:06:29,347
‎- จะรู้เหรอ
‎- น่าขายหน้าไม่ไหว

82
00:06:29,430 --> 00:06:31,349
‎การ์ดมัวทำอะไรกันอยู่

83
00:06:36,771 --> 00:06:38,606
‎(พี่คนรอง)

84
00:06:40,900 --> 00:06:43,277
‎เลขหมายที่ท่านเรียก
‎ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้

85
00:07:00,419 --> 00:07:01,879
‎เธอเองสินะ

86
00:07:01,963 --> 00:07:04,090
‎เด็กมีพรสวรรค์
‎ที่น่าเสียดายเกินกว่าจะอยู่เกาหลี

87
00:07:06,008 --> 00:07:07,051
‎ฉันพูดถูกเห็นไหม

88
00:07:07,635 --> 00:07:10,012
‎ทุกคนในครอบครัวฉันชอบภาพวาดของเธอ

89
00:07:10,763 --> 00:07:14,517
‎พ่อฮโยรินเขาใจกว้าง
‎กับอัจฉริยะเป็นพิเศษน่ะ

90
00:07:14,600 --> 00:07:16,519
‎การทุ่มสุดตัวให้อัจฉริยะสักคน

91
00:07:16,602 --> 00:07:20,314
‎ได้ผลลัพธ์ดีกว่าการแบ่งเงินให้คนร้อยคนนะ

92
00:07:22,775 --> 00:07:27,405
‎รู้ใช่ไหมจ๊ะ
‎ว่าเรากำลังคิดแผนเด็ดๆ ให้เธออยู่

93
00:07:32,285 --> 00:07:33,411
‎ขอบคุณค่ะ

94
00:07:34,787 --> 00:07:35,955
‎(โซจู)

95
00:07:37,915 --> 00:07:39,083
‎ทั้งหมด 1,800 วอนครับ

96
00:07:44,922 --> 00:07:46,424
‎(ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน)

97
00:08:01,731 --> 00:08:02,732
‎เป็นอะไรไหมครับ

98
00:08:03,316 --> 00:08:04,525
‎ไม่บาดเจ็บใช่ไหมครับ

99
00:08:10,364 --> 00:08:11,324
‎ของคุณอินจูใช่ไหม

100
00:08:11,407 --> 00:08:12,950
‎เห็นว่าเจอที่จุดเกิดเหตุ

101
00:08:18,289 --> 00:08:19,707
‎ฉันไปที่นั่น…

102
00:08:20,958 --> 00:08:22,335
‎เพื่อซักไซ้กรรมการชินค่ะ

103
00:08:23,169 --> 00:08:25,880
‎ฉันกล่าวหาว่าเขามีส่วนรับผิดชอบ
‎ต่อการตายของพี่ฮวายอง

104
00:08:27,673 --> 00:08:29,842
‎กรรมการชินปฏิเสธค่ะ

105
00:08:31,135 --> 00:08:32,136
‎จากนั้นเขาก็บอกว่า

106
00:08:33,471 --> 00:08:36,974
‎มีสิ่งที่น่ากลัวจริงๆ บนโลกนี้

107
00:08:37,058 --> 00:08:38,893
‎มีใครบางคนอยู่เหนือเรา

108
00:08:39,393 --> 00:08:42,939
‎จากนั้นเขาก็ขับรถออกไป แต่ว่า…

109
00:08:44,482 --> 00:08:45,691
‎คุณคงตกใจมาก

110
00:08:45,775 --> 00:08:48,402
‎ฉันทำซีพีอาร์ไม่หยุด

111
00:08:49,070 --> 00:08:50,696
‎แต่ไม่มีประโยชน์เลยค่ะ

112
00:08:56,035 --> 00:08:57,620
‎กรรมการชินตายแล้วครับ คุณอินจู

113
00:08:57,703 --> 00:08:59,330
‎ตั้งสติแล้วฟังผมนะ

114
00:08:59,830 --> 00:09:03,960
‎คุณอินจูไปหากรรมการชิน
‎เพื่อจะโอนงานให้หลังจากลาออก

115
00:09:04,544 --> 00:09:07,004
‎พอคุยเสร็จก็แยกย้ายกัน
‎แล้วจู่ๆ ก็เกิดอุบัติเหตุ

116
00:09:07,088 --> 00:09:09,090
‎ไม่ว่าใครถามก็ต้องตอบแบบนี้นะครับ

117
00:09:09,173 --> 00:09:10,841
‎พูดกับผมอีกทีได้ไหม

118
00:09:17,056 --> 00:09:20,476
‎เมื่อกี้คุณถามทันทีที่ฉันรับสาย
‎ว่าฉันเป็นอะไรหรือเปล่า

119
00:09:23,104 --> 00:09:26,357
‎รู้อยู่แล้วเหรอคะ
‎ว่ากรรมการชินประสบอุบัติเหตุ

120
00:09:27,191 --> 00:09:28,901
‎เขาไม่ได้ประสบอุบัติเหตุทั่วไปใช่ไหม

121
00:09:28,985 --> 00:09:31,529
‎ถ้าฉันไม่โกหกตำรวจ

122
00:09:33,030 --> 00:09:35,449
‎ใครบางคนจะเดือดร้อนเหรอคะ

123
00:09:37,410 --> 00:09:39,203
‎คุณอินจูเดือดร้อนไปแล้วครับ

124
00:10:18,743 --> 00:10:21,162
‎(กล้องวงจรปิดกำลังถ่ายภาพ)

125
00:10:30,796 --> 00:10:33,049
‎- ลองอันนี้ด้วยสิ
‎- อินฮเยเอ๊ย

126
00:10:33,549 --> 00:10:36,177
‎- กลับบ้านกับพี่เถอะ
‎- มาเอาไรเนี่ย

127
00:10:36,761 --> 00:10:37,762
‎เอาอีกแล้ว

128
00:10:38,429 --> 00:10:41,474
‎- โออินฮเย ออกมา
‎- ไปดูซิ

129
00:10:41,557 --> 00:10:43,309
‎ออกมาเหอะ

130
00:10:43,893 --> 00:10:44,810
‎เหลือเชื่อ

131
00:10:45,561 --> 00:10:49,982
‎อินฮเย ออกมาเถอะถือว่าขอ

132
00:10:54,403 --> 00:10:55,404
‎เข้าข้างในกันดีไหม

133
00:10:56,155 --> 00:10:58,240
‎อินฮเยของเรา
‎มองแต่อะไรสวยๆ งามๆ ดีกว่าเนอะ

134
00:10:58,324 --> 00:11:01,744
‎พี่ไม่กลับบ้านโดยไม่มีแกหรอกนะ

135
00:11:05,456 --> 00:11:06,999
‎- คุณครับ ลงมาเถอะ
‎- ลงมาครับ

136
00:11:07,083 --> 00:11:08,000
‎อินฮเย

137
00:11:08,584 --> 00:11:10,961
‎ออกมาเถอะ ขอร้อง

138
00:11:11,712 --> 00:11:14,256
‎เป็นอะไรของนางน่ะ ได้ยินว่าเป็นนักข่าวนี่

139
00:11:14,340 --> 00:11:16,300
‎ดูท่าจะเมาเอามาก

140
00:11:16,384 --> 00:11:18,177
‎โอ๊ยตาย อะไรกันเนี่ย

141
00:11:19,970 --> 00:11:25,142
‎อินฮเย ภาพวาดของแกน่ะ
‎สวยเต็มสิบไม่หักเลยจริงๆ

142
00:11:25,226 --> 00:11:28,521
‎แกคงเศร้ามากใช่ไหมที่ขายไป

143
00:11:30,648 --> 00:11:32,066
‎พี่ขอโทษนะ

144
00:11:32,566 --> 00:11:34,527
‎ที่ปกป้องแกไม่ได้

145
00:11:36,362 --> 00:11:39,323
‎สมัยพี่เรียนม.ปลาย

146
00:11:39,407 --> 00:11:41,367
‎พี่ก็ไม่อยากกลับบ้านเหมือนกัน

147
00:11:41,450 --> 00:11:44,370
‎แต่รู้ไหมว่าทำไมพี่ถึงกลับบ้านไม่เว้นสักวัน

148
00:11:45,413 --> 00:11:47,456
‎เพราะแกรออยู่ไง

149
00:11:52,420 --> 00:11:53,838
‎ไม่ต้องไปก็ได้นะ

150
00:11:53,921 --> 00:11:56,382
‎ถ้ากวนใจเธอ ฉันจะทำให้เงียบเอง

151
00:11:56,465 --> 00:11:57,800
‎สนุกดีออก

152
00:11:57,883 --> 00:11:59,260
‎ปล่อยนางไปเถอะค่ะ

153
00:11:59,343 --> 00:12:02,388
‎คลิปนักข่าวขี้เหล้าอาละวาด

154
00:12:03,180 --> 00:12:04,682
‎คนจะชอบใจค่ะ

155
00:12:05,599 --> 00:12:09,437
‎คราวก่อนแค่พักงาน
‎แต่คราวนี้คงโดนไล่ออกแหงเลยค่ะ

156
00:12:09,520 --> 00:12:10,646
‎ไม่ไปไม่ได้เหรอ

157
00:12:11,480 --> 00:12:13,524
‎พี่เธอน่ากลัวมากเลย

158
00:12:13,607 --> 00:12:15,067
‎ยังไงก็พี่เขานะ

159
00:12:15,151 --> 00:12:17,111
‎คงไม่สบายใจหรอก

160
00:12:29,206 --> 00:12:30,833
‎- คนนี้เหรอ
‎- ใช่แน่

161
00:12:30,916 --> 00:12:31,750
‎คนนี้เหรอ

162
00:12:34,086 --> 00:12:34,920
‎อินฮเย

163
00:12:39,175 --> 00:12:40,134
‎มาแล้ว

164
00:12:41,051 --> 00:12:42,052
‎เวรแล้วสิ

165
00:12:42,136 --> 00:12:43,471
‎- เฮ้ย
‎- ระวังนะ

166
00:12:43,554 --> 00:12:45,681
‎อย่าจับสิ อย่าจับ

167
00:12:45,764 --> 00:12:46,849
‎ระวังครับ

168
00:12:48,142 --> 00:12:49,059
‎หลีกไป

169
00:12:55,524 --> 00:12:56,942
‎โอ๊ย ใครเนี่ย

170
00:12:57,026 --> 00:12:59,028
‎แกนี่เอง อินฮเย อินฮเยน้องพี่

171
00:12:59,111 --> 00:13:00,362
‎ขออนุญาตนะครับ

172
00:13:00,446 --> 00:13:03,032
‎เราได้รับแจ้งเหตุมา
‎ขอสอบถามอะไรนิดหน่อยนะครับ

173
00:13:03,115 --> 00:13:05,993
‎แจ้งเหตุอะไรคะ ยัยนี่น้องสาวฉันค่ะ

174
00:13:06,076 --> 00:13:07,786
‎พี่ของเพื่อนลูกสาวผมเองครับ

175
00:13:08,662 --> 00:13:09,747
‎ปล่อยเธอไปเถอะครับ

176
00:13:15,753 --> 00:13:17,129
‎คุณพัคแจซัง

177
00:13:17,713 --> 00:13:19,507
‎คุณพ่อฮโยริน

178
00:13:19,590 --> 00:13:21,842
‎คนที่มีทุกอย่างครบแบบคุณ

179
00:13:21,926 --> 00:13:25,095
‎ทำไมถึงอยากได้ลูกสาวคนสุดท้อง
‎ของครอบครัวจนๆ ด้วยไม่ทราบคะ

180
00:13:25,888 --> 00:13:27,890
‎เงียบเลยพี่ กลับกันเถอะ

181
00:13:31,519 --> 00:13:32,603
‎เด็กนี่น่ะ

182
00:13:33,187 --> 00:13:37,816
‎คือคนที่ฉันรักที่สุดในโลกค่ะ

183
00:13:37,900 --> 00:13:41,654
‎ถ้าคุณทำลายแก ฉันไม่อยู่เฉยแน่ค่ะ

184
00:13:41,737 --> 00:13:44,573
‎ฉันจะตามล่าคุณไปจนสุดขอบโลก
‎แล้วล้างแค้นซะ

185
00:13:47,618 --> 00:13:49,662
‎- หัวหน้าโก
‎- ค่ะ ท่านประธาน

186
00:13:49,745 --> 00:13:52,081
‎แขกน่าจะดื่มไปเยอะ

187
00:13:52,164 --> 00:13:54,375
‎บอกคนขับรถยางให้พาเธอไปส่งบ้านทีสิ

188
00:13:54,458 --> 00:13:55,459
‎ไม่ต้องค่ะ

189
00:13:58,420 --> 00:14:00,631
‎รอด้วยสิ อินฮเย

190
00:14:04,468 --> 00:14:06,679
‎ภาพจากกล้องวงจรปิด
‎ที่ผมได้จากธนาคารเมื่อวานครับ

191
00:14:08,138 --> 00:14:11,350
‎(ธนาคารกุกกา)

192
00:14:11,433 --> 00:14:14,812
‎คุณฮวายองดูแลสมุดบัญชีเงินทุนซุกซ่อน
‎อยู่ประมาณ 20 เล่ม

193
00:14:16,146 --> 00:14:17,773
‎วันก่อนที่เธอจะเดินทางไปยุโรป

194
00:14:17,856 --> 00:14:19,984
‎เธอโยกเงินเข้าบัญชีนั้นบ้าง บัญชีนี้บ้าง

195
00:14:20,484 --> 00:14:22,486
‎แล้วจู่ๆ ก็ถอนเงินสดสองพันล้านวอนครับ

196
00:14:24,530 --> 00:14:25,531
‎ไม่แปลกเหรอครับ

197
00:14:26,991 --> 00:14:28,742
‎เธอตั้งใจจะไปจากเกาหลีแท้ๆ

198
00:14:29,702 --> 00:14:31,662
‎พกเงินนั่นไปเมืองนอกก็ไม่ได้ด้วยซ้ำ

199
00:14:33,414 --> 00:14:34,623
‎ก็แปลกนะคะ

200
00:14:34,707 --> 00:14:36,208
‎แปลว่าคนที่เธอจะให้อยู่ในประเทศ

201
00:14:37,793 --> 00:14:40,004
‎หรือก็คือ ผู้สมรู้ร่วมคิด

202
00:14:40,838 --> 00:14:42,965
‎ผู้สมรู้ร่วมคิดเหรอคะ

203
00:14:46,927 --> 00:14:48,470
‎ตัดพ่อคุณฮวายองไปก่อนเลยครับ

204
00:14:49,388 --> 00:14:51,307
‎พอบริษัทเสนอ
‎เงินปลอบขวัญ 50 ล้านวอนให้

205
00:14:51,390 --> 00:14:54,184
‎เขาก็เร่งให้เผาศพ
‎แล้วก็ให้ข้อมูลทั้งหมดมาเลย

206
00:14:54,935 --> 00:14:56,729
‎แล้วคนใกล้ตัวคนอื่นล่ะ

207
00:14:58,480 --> 00:15:00,691
‎เธอไม่มีพี่น้อง ไม่มีญาติ

208
00:15:02,568 --> 00:15:03,819
‎เพื่อนคนเดียวที่มี…

209
00:15:08,574 --> 00:15:09,783
‎ก็คือคุณอินจูครับ

210
00:15:15,539 --> 00:15:18,709
‎เคยลองนึกถึงความรู้สึก
‎คนที่สูญเสีย 7 หมื่นล้านไหมครับ

211
00:15:20,044 --> 00:15:21,378
‎คงจะหัวเสียไม่เบา

212
00:15:22,212 --> 00:15:24,757
‎คนพวกนั้นจะหมกมุ่นอยู่กับเงินเป็นหลักครับ

213
00:15:24,840 --> 00:15:26,675
‎ไม่มีทางรู้ว่าพวกเขาจะทำอะไรเพื่อทวงเงิน

214
00:15:26,759 --> 00:15:30,429
‎แต่โชคดีที่ตอนนี้
‎คุณอินจูอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นต่อครับ

215
00:15:31,722 --> 00:15:32,598
‎ตรงไหนคะ

216
00:15:33,307 --> 00:15:34,600
‎คิดซะว่ากรรมการชินเอาไป

217
00:15:35,893 --> 00:15:37,061
‎กรรมการชินเหรอคะ

218
00:15:37,144 --> 00:15:39,146
‎กรรมการชินชอบใช้วิธีแบบนั้นครับ

219
00:15:39,229 --> 00:15:41,482
‎โบ้ยทุกอย่างให้คนตาย

220
00:15:41,565 --> 00:15:43,817
‎ทั้งการฆ่าตัวตายของคุณฮวายอง
‎และอุบัติเหตุของกรรมการชิน

221
00:15:43,901 --> 00:15:45,361
‎ปล่อยไปทั้งอย่างนี้ดีกว่าครับ

222
00:15:46,070 --> 00:15:47,363
‎อย่าทำให้เรื่องบานปลาย

223
00:15:48,656 --> 00:15:49,907
‎นี่ขู่เหรอคะ

224
00:15:51,742 --> 00:15:52,993
‎หวังดีครับ

225
00:15:53,702 --> 00:15:55,955
‎เท่ากับว่าผมปิดบังให้คุณอินจู
‎โดยไม่มีข้อแม้ไง

226
00:15:56,038 --> 00:15:58,123
‎ทำไมคะ คุณไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย

227
00:15:58,207 --> 00:15:59,583
‎แล้วผมเป็นคนแบบไหนครับ

228
00:16:01,835 --> 00:16:03,337
‎คนที่ห่วงแต่เงิน

229
00:16:05,339 --> 00:16:07,049
‎เพราะงั้นไว้ใจผมได้เลยครับ

230
00:16:07,132 --> 00:16:09,635
‎ผมไม่ได้อะไรจากการแย่งเงินนั่น
‎มาจากคุณอินจู

231
00:16:09,718 --> 00:16:11,261
‎และเอาไปให้ใครอยู่แล้ว

232
00:16:15,683 --> 00:16:19,269
‎ฉันบอกให้เช็กเด็กนั่น
‎ให้ละเอียดไงคะ หัวหน้า

233
00:16:19,770 --> 00:16:22,731
‎เรื่องนี้สำคัญกับฮโยรินมาก
‎อย่าให้เกิดปัญหาเด็ดขาด

234
00:16:22,815 --> 00:16:26,402
‎ฉันสืบเรื่องพ่อแม่ ฐานะการเงิน ผลการเรียน
‎รวมถึงเพื่อนฝูงของโออินฮเยแล้ว แต่…

235
00:16:28,028 --> 00:16:29,822
‎ไม่ได้เช็กพี่น้องเธอสินะ

236
00:16:31,281 --> 00:16:34,410
‎พี่สาวเธอดันเป็นนักข่าวที่น่ารำคาญซะด้วย

237
00:16:34,493 --> 00:16:35,577
‎ขอโทษค่ะ

238
00:16:36,745 --> 00:16:37,830
‎ทำยังไงดีที่รัก

239
00:16:38,831 --> 00:16:40,666
‎ผมว่าน่าสนใจดีออก

240
00:16:40,749 --> 00:16:42,918
‎นักข่าวนั่นไม่มีทางปริปากหรอก

241
00:16:43,002 --> 00:16:45,921
‎ไม่งั้นชีวิตใครล่ะที่จะป่นปี้

242
00:16:46,005 --> 00:16:50,175
‎และเราก็ได้รู้แล้วว่า
‎นักข่าวนั่นรักใครที่สุดในโลก

243
00:16:54,763 --> 00:16:57,016
‎วันนี้คือวันที่น่าอับอายที่สุดตั้งแต่เกิดมา

244
00:16:57,933 --> 00:17:00,644
‎ฉันว่าฉันคงให้อภัยพี่ไม่ได้
‎ตราบเท่าที่ฉันยังมีชีวิต

245
00:17:06,025 --> 00:17:08,861
‎ฉันบล็อกนะ ไม่ขอคุยอะไรด้วยทั้งนั้น

246
00:17:32,259 --> 00:17:33,635
‎ฉันจะทำยังไงดีพี่

247
00:17:34,887 --> 00:17:38,515
‎ถ้าพี่ตายอย่างไม่เป็นธรรม
‎ฉันก็อยากจะเปิดเผยความจริงให้

248
00:17:39,558 --> 00:17:40,851
‎แต่ฉันกลัวเหลือเกิน

249
00:17:41,477 --> 00:17:42,895
‎ฉันคงไปต่อไม่ไหวแล้ว

250
00:17:46,940 --> 00:17:49,318
‎ขอโทษจริงๆ นะพี่

251
00:17:49,401 --> 00:17:51,403
‎แต่ฉันจะหลับหูหลับตาแล้วใช้ชีวิตต่อไป

252
00:17:52,696 --> 00:17:53,781
‎แบบนั้นได้หรือเปล่า

253
00:18:11,298 --> 00:18:12,132
‎โห

254
00:18:13,675 --> 00:18:15,719
‎แกคือเจ้าหญิงจริงๆ ด้วย

255
00:18:25,813 --> 00:18:27,481
‎(ออกดอก)

256
00:19:03,892 --> 00:19:06,019
‎"รูปนี้วาดขึ้นจากความทรงจำครับ"

257
00:19:06,103 --> 00:19:09,148
‎"เพราะคุณฮวายองเอาเจ้าหญิงมาด้วย

258
00:19:09,231 --> 00:19:11,233
‎เลยต่อชีวิตผมได้พักหนึ่ง"

259
00:19:11,942 --> 00:19:12,943
‎"วอนซังอู"

260
00:19:16,655 --> 00:19:18,615
‎ประธานวอนซังอูเหรอ

261
00:19:20,325 --> 00:19:22,953
‎ป.ล. ฉันมีเรื่องจะรบกวน

262
00:19:23,036 --> 00:19:24,830
‎เมื่อไหร่ที่เจ้าหญิงออกดอก

263
00:19:24,913 --> 00:19:28,542
‎ช่วยเอาไปให้ท่านประธานวอนซังอู
‎ที่อยู่โรงพยาบาลดูได้ไหม

264
00:19:28,625 --> 00:19:31,336
‎(ผู้ส่ง: วอนซังอู
‎ผู้รับ: จินฮวายอง)

265
00:19:35,507 --> 00:19:36,633
‎รู้ไว้อีกอย่างนะ

266
00:19:37,634 --> 00:19:39,344
‎เขาก็เป็นสมาชิกคลับหัวเน่าของเราด้วย

267
00:19:40,679 --> 00:19:43,348
‎ระบายเรื่องกลุ้มใจให้เขาฟังได้ทุกเรื่อง

268
00:20:07,372 --> 00:20:08,832
‎(1 ข้อความที่ยังไม่อ่าน)

269
00:20:14,504 --> 00:20:16,548
‎(วันนี้คือวันที่น่าอับอายที่สุดตั้งแต่เกิดมา…)

270
00:20:22,429 --> 00:20:25,974
‎อินฮเยเอ๊ย กลับบ้านกับพี่เถอะ

271
00:20:28,101 --> 00:20:32,773
‎อินฮเย ภาพวาดของแกน่ะ
‎สวยเต็มสิบไม่หักเลยจริงๆ

272
00:20:32,856 --> 00:20:35,484
‎ข้อหาบุกรุกเคหสถาน ทำลายทรัพย์สิน

273
00:20:35,567 --> 00:20:39,154
‎ก่อความไม่สงบ ข่มขู่ ดูหมิ่น

274
00:20:39,988 --> 00:20:42,074
‎ทางพัคแจซังจะฟ้องค่ะ

275
00:20:42,157 --> 00:20:44,785
‎ตราบใดที่เราไม่ไล่นักข่าวโออินกยองออก

276
00:20:44,868 --> 00:20:49,414
‎นักข่าวโอทำตัวเป็นปฏิปักษ์ต่อผู้สมัครพัค
‎อย่างออกนอกหน้ามาหลายครั้งแล้ว

277
00:20:49,498 --> 00:20:52,376
‎ขืนปล่อยไว้แบบนี้
‎ความเป็นกลางของสื่อจะถูกตั้งคำถาม

278
00:20:52,459 --> 00:20:56,713
‎และเราก็จะเป็นศัตรูกับผู้สมัคร
‎นายกเทศมนตรีโซลที่ทรงอิทธิพลด้วย

279
00:20:56,797 --> 00:20:58,465
‎สรุปคือจะให้ไล่ออกเหรอ

280
00:20:58,548 --> 00:21:00,634
‎ในเมื่อจะไล่ออกอยู่ดี
‎รีบจัดการให้จบๆ ดีกว่าค่ะ

281
00:21:00,717 --> 00:21:03,303
‎ไม่งั้นเขาจะปล่อยคลิปแล้วก็ฟ้องเธอ

282
00:21:03,887 --> 00:21:05,430
‎พวกนั้นปล่อยคลิปไม่ได้หรอกค่ะ

283
00:21:05,514 --> 00:21:06,390
‎ทำไม

284
00:21:06,473 --> 00:21:09,601
‎ถ้าปล่อย ฉันจะปริปาก
‎พูดเรื่องที่ไม่ควรพูดซะ

285
00:21:12,854 --> 00:21:14,147
‎เธอกินเหล้าเหรอ

286
00:21:15,941 --> 00:21:17,859
‎- ค่ะ
‎- ทำไม

287
00:21:17,943 --> 00:21:19,987
‎คนติดเหล้ามีเหตุผลให้กินเหล้าที่ไหนล่ะคะ

288
00:21:20,070 --> 00:21:21,113
‎มารี ไปรอข้างนอก

289
00:21:27,619 --> 00:21:28,829
‎ว่าแต่ว่านะคะ รุ่นพี่

290
00:21:30,706 --> 00:21:33,041
‎รุ่นพี่เข้างานปาร์ตี้ของพัคแจซังได้ไงคะ

291
00:21:33,125 --> 00:21:36,211
‎มันเป็นงานส่วนตัว
‎ก็เลยห้ามนักข่าวเข้านี่นา

292
00:21:36,295 --> 00:21:38,630
‎ฉันได้รับเชิญจากภรรยาพัคแจซัง

293
00:21:38,714 --> 00:21:39,756
‎รู้จักกันเหรอคะ

294
00:21:39,840 --> 00:21:43,427
‎คราวก่อนตอนประชุม
‎ฉันนึกว่าไม่รู้จักกันซะอีก

295
00:21:43,510 --> 00:21:45,262
‎พัคแจซังจะได้เป็นนายกเทศมนตรีโซล

296
00:21:45,345 --> 00:21:47,431
‎และสุดท้ายเขาก็จะชิงเก้าอี้ประธานาธิบดี

297
00:21:47,514 --> 00:21:51,476
‎ฉันจับพลัดจับผลูได้รู้จักภรรยาเขา
‎ก็ต้องสร้างเส้นสายไว้ก่อนเขาจะชนะเลือกตั้งสิ

298
00:21:52,602 --> 00:21:54,855
‎มันต่างจากคนที่รู้จักกัน
‎หลังชนะเลือกตั้งไปแล้วนะ

299
00:21:57,274 --> 00:21:59,651
‎รุ่นพี่เป็นคนถ่ายเหรอคะ คลิปนี่น่ะ

300
00:22:00,277 --> 00:22:02,696
‎- อะไรนะ
‎- น้องฉันบอกค่ะ

301
00:22:02,779 --> 00:22:05,782
‎ว่ามีคนจากสถานีถือโทรศัพท์ถ่ายฉันอยู่

302
00:22:07,159 --> 00:22:08,744
‎คงไม่จริงหรอกเนอะ

303
00:22:08,827 --> 00:22:11,872
‎แต่คลิปที่เป็นกระแสคราวก่อน
‎รุ่นพี่ก็คงเป็นคนถ่าย

304
00:22:11,955 --> 00:22:13,832
‎เสียงหายใจนี่เหมือนกันเชียว

305
00:22:13,915 --> 00:22:16,084
‎- เธอเห็นฉันเป็นคนยังไง
‎- ออกไปก่อน

306
00:22:26,720 --> 00:22:27,971
‎(แผนกสังคม
‎หัวหน้าแผนกโจวานกยู)

307
00:22:28,722 --> 00:22:30,390
‎ฉันรู้ว่าเธอเป็นพวกบ้าบิ่น

308
00:22:31,141 --> 00:22:33,226
‎แต่ก็ไม่ได้งี่เง่าถึงขั้นนี้นี่

309
00:22:33,310 --> 00:22:35,062
‎เธอคงมีเหตุผล อธิบายมาหน่อย

310
00:22:36,229 --> 00:22:37,981
‎รุ่นพี่คะ นักข่าวที่ดีน่ะ

311
00:22:39,566 --> 00:22:42,944
‎แม้แต่เรื่องครอบครัวตัวเองก็ทำข่าวได้
‎ถ้ามันจำเป็นถูกไหมคะ

312
00:22:44,821 --> 00:22:45,947
‎เรื่องน้องเธอเหรอ

313
00:22:48,116 --> 00:22:49,117
‎ไล่ฉันออกเลยค่ะ

314
00:22:49,743 --> 00:22:51,620
‎ฉันว่าฉันไม่มีคุณสมบัติในฐานะนักข่าว

315
00:23:05,509 --> 00:23:09,471
‎(โรงพยาบาลจิตเวชเซนต์เบเนดิกต์)

316
00:23:35,539 --> 00:23:36,414
‎(วอนซังอู)

317
00:23:47,259 --> 00:23:48,260
‎ขอบคุณนะครับ

318
00:23:53,098 --> 00:23:54,975
‎ผมทราบข่าวคุณฮวายองแล้ว

319
00:23:56,143 --> 00:23:56,977
‎ผมนึกว่า

320
00:23:57,978 --> 00:23:59,855
‎จะไม่ได้เจอเจ้าหญิงอีกครั้งก่อนตายซะแล้ว

321
00:24:02,149 --> 00:24:03,275
‎เชื่อหรือเปล่าคะ

322
00:24:04,401 --> 00:24:06,695
‎ว่าพี่ฮวายองฆ่าตัวตาย

323
00:24:08,238 --> 00:24:10,282
‎คุณคิดว่าไม่ใช่การฆ่าตัวตายเหรอครับ

324
00:24:10,991 --> 00:24:12,242
‎พูดตามตรง

325
00:24:12,951 --> 00:24:14,953
‎ฉันคิดว่ากรรมการชินเป็นคนฆ่าค่ะ

326
00:24:16,121 --> 00:24:18,415
‎- แต่ว่า…
‎- กรรมการชินก็ตายด้วย

327
00:24:21,293 --> 00:24:22,836
‎ท่านประธาน

328
00:24:22,919 --> 00:24:24,337
‎ฉันมีเรื่องกลุ้มใจค่ะ

329
00:24:31,761 --> 00:24:33,346
‎พี่ฮวายอง…

330
00:24:34,973 --> 00:24:36,349
‎ทิ้งนี่ไว้ให้ฉันค่ะ

331
00:24:42,522 --> 00:24:44,357
‎เงินสดสองพันล้าน

332
00:24:45,525 --> 00:24:49,446
‎ตลอดชีวิตนี้ ฉันคิดเรื่องเงินบ่อยมากๆ ค่ะ

333
00:24:49,988 --> 00:24:52,324
‎ฉันจะทำอะไร
‎ถ้าจู่ๆ มีเงินร้อยล้านกองอยู่ตรงหน้า

334
00:24:52,407 --> 00:24:53,992
‎เอา 30 ล้านไปใช้หนี้พ่อ

335
00:24:54,075 --> 00:24:55,452
‎และ 10 ล้านไปซื้อรถ

336
00:24:56,286 --> 00:24:59,706
‎ตอนเด็กๆ ฉันหลับไปพร้อมความคิดพวกนั้นค่ะ

337
00:25:00,207 --> 00:25:01,041
‎เพราะงั้น…

338
00:25:02,459 --> 00:25:04,461
‎พอเห็นเงินก้อนนี้ ฉันก็ร้องไห้ออกมานิดนึง

339
00:25:05,795 --> 00:25:06,880
‎เพราะดีใจมาก

340
00:25:10,425 --> 00:25:11,927
‎แต่ว่าตอนนี้

341
00:25:13,845 --> 00:25:14,679
‎ฉันกลัวค่ะ

342
00:25:17,891 --> 00:25:20,227
‎ฉันควรทำยังไงดีคะ ท่านประธาน

343
00:25:20,310 --> 00:25:22,437
‎ฉันไม่อยากตายเพราะเงินค่ะ

344
00:25:23,021 --> 00:25:26,816
‎ฉันควรคืนไหม หรือว่าควรแจ้งตำรวจดีคะ

345
00:25:29,694 --> 00:25:32,197
‎ช่วงแรกๆ ที่ผมมาดูแลบริษัท ผมช็อกมากครับ

346
00:25:32,948 --> 00:25:36,284
‎เงินทุนซุกซ่อนจำนวนมหาศาล
‎ถูกโอนไปยังบางแห่งทุกๆ ปี

347
00:25:36,368 --> 00:25:38,536
‎ผมฟ้องพ่อผมที่เป็นประธานในตอนนั้น

348
00:25:38,620 --> 00:25:41,373
‎ในข้อหายักยอกและทุจริตต่อหน้าที่

349
00:25:41,456 --> 00:25:43,625
‎ฟ้องคุณพ่อเหรอคะ

350
00:25:43,708 --> 00:25:46,836
‎ท่านขอให้ผมสร้างบัญชีเงินทุนซุกซ่อนอยู่เรื่อย

351
00:25:46,920 --> 00:25:49,464
‎จนสุดท้าย พ่อผมก็พ้นข้อกล่าวหา

352
00:25:49,547 --> 00:25:52,300
‎มีแต่ผมที่ต้องเข้าโรงพยาบาลจิตเวช

353
00:25:55,428 --> 00:25:56,888
‎หมายความว่าถึงจะแจ้งความไป

354
00:25:58,056 --> 00:25:59,307
‎ก็ไม่ได้อะไรเหรอคะ

355
00:26:00,058 --> 00:26:04,104
‎แบบนั้นคดีก็จะสิ้นสุดที่ว่า
‎คุณอินจูโกงเงินที่จินฮวายองยักยอกมา

356
00:26:04,187 --> 00:26:06,231
‎แล้วก็มามอบตัวน่ะสิครับ

357
00:26:06,314 --> 00:26:09,693
‎เงินสองพันล้าน
‎ก็จะกลับเข้ากระเป๋าพวกที่สั่งให้ยักยอก

358
00:26:10,777 --> 00:26:11,611
‎ต้องการแบบนั้นเหรอครับ

359
00:26:15,532 --> 00:26:18,410
‎ยังไงซะ คนพวกนั้นก็เป็นโจรทั้งนั้น

360
00:26:18,493 --> 00:26:21,997
‎คุณอินจูเองก็มีสิทธิ์ครอบครองเงินนี้
‎พอๆ กับพวกเขาครับ

361
00:26:22,080 --> 00:26:24,457
‎รับๆ ไปเถอะครับ แล้วก็ปกป้องมันไว้

362
00:26:27,794 --> 00:26:28,795
‎คุณคงจะ

363
00:26:30,213 --> 00:26:31,631
‎บอกแบบนั้น

364
00:26:32,507 --> 00:26:33,633
‎กับพี่ฮวายองด้วยสินะคะ

365
00:26:36,511 --> 00:26:38,847
‎คุณฮวายองเป็นคนกล้าหาญครับ

366
00:26:39,597 --> 00:26:41,975
‎เธอเข้าใจอย่างทะลุปรุโปร่ง

367
00:26:42,058 --> 00:26:46,062
‎ว่าคนรวยเดิมพันด้วยความเสี่ยงบนเงินทุน
‎แต่คนจนต้องเดิมพันด้วยชีวิต

368
00:26:49,482 --> 00:26:50,483
‎ฉัน…

369
00:26:51,776 --> 00:26:53,278
‎ไม่เห็นจะเข้าใจเลยค่ะ

370
00:26:55,822 --> 00:26:59,326
‎เงินนี้ สร้างความกังวลให้คุณอินจูเหรอครับ

371
00:27:00,160 --> 00:27:00,994
‎ค่ะ

372
00:27:01,703 --> 00:27:02,704
‎ใช้มันสิครับ

373
00:27:04,414 --> 00:27:05,415
‎อะไรนะคะ

374
00:27:05,957 --> 00:27:08,793
‎เงินคือสิ่งที่อนิจจัง
‎เลยทำให้คนเรากระวนกระวาย

375
00:27:09,294 --> 00:27:11,296
‎เปลี่ยนเงินเป็นสิ่งของ
‎ที่ถูกพรากไปไม่ได้สิ

376
00:27:11,880 --> 00:27:13,465
‎ถ้ามีเงิน คุณอยากซื้ออะไรล่ะครับ

377
00:27:15,592 --> 00:27:16,593
‎เอ่อ…

378
00:27:19,596 --> 00:27:20,638
‎เสื้อโค้ตกันหนาว

379
00:27:21,222 --> 00:27:24,017
‎ความจนมันดูออกจากชุดกันหนาวค่ะ

380
00:27:24,100 --> 00:27:26,770
‎ในหน้าร้อน เรายังพอถูไถ
‎ใส่เสื้อผ้าให้ดูเหมือนคนอื่นได้

381
00:27:26,853 --> 00:27:29,064
‎แต่ชุดกันหนาวมันแพงมากนี่คะ

382
00:27:29,939 --> 00:27:30,982
‎งั้นต้องซื้อเสื้อโค้ตกันหนาวนะครับ

383
00:27:31,066 --> 00:27:33,735
‎พอมีเสื้อโค้ตกันหนาว
‎เราก็จะรอคอยฤดูหนาวไงครับ

384
00:27:34,277 --> 00:27:35,320
‎ซื้ออะไรอีกครับ

385
00:27:35,403 --> 00:27:38,656
‎ซื้ออะไรถึงจะเปลี่ยนชีวิตคุณอินจูได้ครับ

386
00:27:41,618 --> 00:27:42,744
‎อพาร์ตเมนต์ค่ะ

387
00:28:10,230 --> 00:28:13,483
‎นี่คือสิ่งที่คนพวกนั้น
‎อยากได้มากที่สุดในตอนนี้

388
00:28:13,566 --> 00:28:15,068
‎เอาไปสิครับ

389
00:28:15,151 --> 00:28:17,112
‎นี่มันอะไรเหรอคะ

390
00:28:17,695 --> 00:28:18,696
‎บัญชีเงินทุนซุกซ่อนครับ

391
00:28:20,573 --> 00:28:22,867
‎กรรมการชินรู้จักคนพวกนั้นดี

392
00:28:23,535 --> 00:28:26,579
‎เขาเตรียมการไว้อย่างละเอียด
‎เผื่อว่ามีอะไรผิดพลาด

393
00:28:27,664 --> 00:28:28,790
‎คุณฮวายองเองก็

394
00:28:29,541 --> 00:28:31,751
‎คงจะไม่ตายถ้ามีนี่อยู่

395
00:28:35,213 --> 00:28:36,548
‎ทำไมถึง

396
00:28:37,173 --> 00:28:38,758
‎ใจดีกับฉันขนาดนี้คะ

397
00:28:42,345 --> 00:28:46,224
‎คุณฮวายองบอกผมครับ
‎ว่าคุณอินจูคล้ายกับเจ้าหญิง

398
00:28:48,518 --> 00:28:49,352
‎อะไรนะคะ

399
00:28:50,979 --> 00:28:52,564
‎ถึงตอนนี้จะดูไม่มีอะไร

400
00:28:52,647 --> 00:28:56,735
‎แต่เมื่อไหร่ที่เบ่งบาน
‎คุณจะเปล่งประกายยิ่งกว่าใคร

401
00:29:02,115 --> 00:29:04,576
‎คิดซะว่าผมอยากรู้
‎ว่าคุณจะเป็นยังไงเมื่อเบ่งบานแล้วกัน

402
00:29:17,922 --> 00:29:18,923
‎ใครครับ

403
00:29:19,507 --> 00:29:22,343
‎ผมชเวโดอิลครับ ท่านประธาน
‎เปิดประตูให้หน่อยครับ

404
00:29:27,056 --> 00:29:29,309
‎ผมยุ่งอยู่ ค่อยมาทีหลังนะครับ

405
00:29:30,059 --> 00:29:31,060
‎เรื่องด่วนครับ

406
00:29:33,021 --> 00:29:33,980
‎เปิดให้ทีครับ ท่านประธาน

407
00:29:55,126 --> 00:29:57,128
‎ส่งรูปเสื้อโค้ตกันหนาวมาให้ผมด้วยนะ

408
00:30:03,343 --> 00:30:05,929
‎คงไม่ได้จะบอกให้ฉันออกไปทางนี้…

409
00:30:06,012 --> 00:30:07,347
‎กลับมาใหม่เมื่อเบ่งบาน

410
00:30:08,890 --> 00:30:10,433
‎อย่าลืมซื้ออพาร์ตเมนต์นะครับ

411
00:30:12,644 --> 00:30:13,645
‎เดี๋ยว…

412
00:30:33,790 --> 00:30:34,791
‎ขออนุญาตเข้าไปนะครับ

413
00:30:47,053 --> 00:30:48,888
‎("ชีวิตพลิกผันของเคานต์
‎แห่งมองเต กรีสโต")

414
00:30:54,102 --> 00:30:58,064
‎เอ็ดมอนด์ ดองเตส์เพิ่งหนีไปได้พอดีเลยเชียว

415
00:30:58,731 --> 00:31:01,025
‎ขอโทษทีครับ
‎พอดีผมรีบตามหาบางอย่างอยู่

416
00:31:03,695 --> 00:31:05,572
‎เจออันนี้ในกระเป๋ากรรมการชินครับ

417
00:31:08,575 --> 00:31:10,076
‎ตัวอย่างสำเนาบัญชีแยกประเภท
‎ของเงินทุนซุกซ่อน

418
00:31:11,035 --> 00:31:13,121
‎เขาคงตั้งใจจะเอาไปต่อรองกับอัยการ

419
00:31:13,204 --> 00:31:14,414
‎ผมตามหาต้นฉบับอยู่ครับ

420
00:31:14,497 --> 00:31:15,540
‎ดูจากกล้องติดหน้ารถ

421
00:31:15,623 --> 00:31:17,625
‎กรรมการชินแวะมาที่นี่เป็นที่สุดท้ายครับ

422
00:31:19,919 --> 00:31:20,920
‎เหรอครับ

423
00:31:22,255 --> 00:31:23,381
‎ก็ลองหาดูสิ

424
00:31:24,299 --> 00:31:25,383
‎ขออนุญาตนะครับ

425
00:31:30,847 --> 00:31:32,599
‎โอ๊ย

426
00:32:42,877 --> 00:32:44,837
‎- ขอบคุณค่ะ
‎- ต้นไม้ต้นนี้

427
00:32:45,421 --> 00:32:48,508
‎ผมกับพ่อตาปลูกไว้
‎ตอนที่ฮโยรินคลอดออกมาครับ

428
00:32:48,591 --> 00:32:53,096
‎ท่านประธานก้าวเข้าสู่เส้นทางการเมือง
‎คิดว่าพ่อตา ท่านนายพลวอนกีซอน

429
00:32:53,179 --> 00:32:54,681
‎จะคิดเห็นยังไงเหรอคะ

430
00:32:54,764 --> 00:32:57,850
‎ดูเหมือนคุณจะอยู่เส้นทางตรงกันข้าม
‎กับอุดมการณ์ของท่านเลย

431
00:33:00,561 --> 00:33:02,105
‎"นายคิดอย่างนั้นเหรอ"

432
00:33:02,897 --> 00:33:05,566
‎"ว่าแต่ เย็นนี้กินอะไรกันดี"

433
00:33:08,403 --> 00:33:09,904
‎ผมว่าคงประมาณนั้นนะ

434
00:33:10,905 --> 00:33:14,033
‎เพราะท่านเป็นคนที่ไม่ยัดเยียด
‎ความคิดตัวเองให้ใครเลย

435
00:33:19,330 --> 00:33:21,082
‎ผมเป็นมือย่างเนื้อครับ

436
00:33:21,165 --> 00:33:22,667
‎นี่เป็นงานของผู้ชาย

437
00:33:22,750 --> 00:33:27,088
‎นับตั้งแต่หลายหมื่นปีก่อน
‎ตอนที่ผู้ชายล่าเนื้อมาให้คนในครอบครัวกิน

438
00:33:29,340 --> 00:33:30,383
‎เอาล่ะ

439
00:33:32,844 --> 00:33:34,178
‎อ้า

440
00:33:38,558 --> 00:33:40,059
‎- อร่อยจัง
‎- อร่อยเนอะ

441
00:33:40,685 --> 00:33:43,229
‎ต้องปล่อยให้ตาคนนี้ทำไป

442
00:33:43,312 --> 00:33:48,443
‎เขาถึงจะอิ่มอกอิ่มใจ
‎ที่ได้ทำให้เรากินและปกป้องเราค่ะ

443
00:33:50,695 --> 00:33:52,822
‎เพราะงั้นเขาถึงอยากลงเล่นการเมืองมั้งคะ

444
00:33:52,905 --> 00:33:55,283
‎เพื่อจะป้อนเนื้อเข้าปากคนอีกหลายคน

445
00:33:55,366 --> 00:33:56,451
‎นี่จ้ะ ฮโยรินด้วย

446
00:34:01,873 --> 00:34:04,751
‎ให้คะแนนคุณพ่อเท่าไรคะ

447
00:34:04,834 --> 00:34:06,127
‎เต็มร้อย

448
00:34:06,836 --> 00:34:10,339
‎แต่ในฐานะสามี
‎เอาไป 200 คะแนนเลยค่ะ

449
00:34:10,923 --> 00:34:13,176
‎หนูว่าพ่อรักแม่มากกว่าหนูอีกค่ะ

450
00:34:14,719 --> 00:34:17,055
‎อิจฉาก็แต่งงานซะสิ
‎แต่งกับผู้ชายที่เหมือนพ่อ

451
00:34:20,099 --> 00:34:22,435
‎หนูเป็นเพื่อนสนิทของฮโยรินใช่ไหม

452
00:34:23,227 --> 00:34:26,064
‎เห็นพ่อแม่ฮโยรินแล้วรู้สึกยังไงจ๊ะ

453
00:34:35,782 --> 00:34:37,992
‎หนูคิดว่าอยากโตเป็นผู้ใหญ่บ้าง

454
00:34:39,243 --> 00:34:41,913
‎ก่อนหน้านี้หนูไม่เคยรู้สึกว่า
‎อยากโตเป็นผู้ใหญ่เลยค่ะ

455
00:34:44,290 --> 00:34:46,918
‎เธอเรียกแม่หนูว่าแอรีแอดเน่ค่ะ

456
00:34:47,919 --> 00:34:51,547
‎ตอนที่วาดหุ่นปูนปั้น เธอบอกว่า
‎จมูกแอรีแอดเน่เหมือนของแม่เป๊ะ

457
00:34:53,508 --> 00:34:55,426
‎อินฮเย ขอบใจนะจ๊ะ

458
00:34:56,844 --> 00:34:58,888
‎ทำไมความคิดน่ารักขนาดนี้นะ

459
00:34:58,971 --> 00:35:00,223
‎กินเยอะๆ นะอินฮเย

460
00:35:02,600 --> 00:35:03,768
‎กินสิจ๊ะ

461
00:35:10,024 --> 00:35:11,025
‎อร่อยใช่ไหมล่ะ

462
00:35:12,110 --> 00:35:14,403
‎ถ้าจิ้มอันนี้ จะอร่อยกว่าเดิมอีก

463
00:35:21,869 --> 00:35:24,622
‎(โรงพยาบาลจิตเวชเซนต์เบเนดิกต์)

464
00:35:52,400 --> 00:35:56,112
‎ประธานวอนซังอูคือลูกชาย
‎ที่ไม่ได้ดั่งใจนายพลวอนกีซอนครับ

465
00:35:56,195 --> 00:35:58,948
‎ว่ากันว่าเขาตกกระป๋องจากการแย่งชิงอำนาจ
‎กับทนายพัคแจซังที่เป็นน้องเขย

466
00:35:59,031 --> 00:36:00,908
‎เลยมาจบอยู่ที่โรงพยาบาลจิตเวช

467
00:36:01,450 --> 00:36:02,493
‎อ๋อ

468
00:36:05,163 --> 00:36:06,873
‎บัญชีแยกประเภทอยู่ในนั้นเหรอครับ

469
00:36:07,999 --> 00:36:09,667
‎คุณรู้ได้ไงคะ

470
00:36:10,710 --> 00:36:13,462
‎- ประธานวอนช่างคิดนะครับ
‎- คะ

471
00:36:13,546 --> 00:36:16,299
‎ถ้าคุณอินจูเอาบัญชีออกไป
‎แล้วทำให้ทนายพัคลำบากได้

472
00:36:16,382 --> 00:36:17,466
‎เขาคงสนุกน่าดูนะครับ

473
00:36:17,550 --> 00:36:19,886
‎เท่ากับเขาได้แก้แค้น
‎โดยไม่ต้องกระดิกนิ้วเลย

474
00:36:19,969 --> 00:36:22,305
‎แน่นอนว่าระหว่างนั้น
‎คุณอินจูอาจจะตายก็ได้

475
00:36:23,139 --> 00:36:25,266
‎แต่เขาจะสนอะไรล่ะ
‎ไม่ใช่เรื่องตัวเองสักหน่อย

476
00:36:29,854 --> 00:36:32,064
‎ว่าแต่ทำอีท่าไหนถึงไปอยู่ที่นั่นได้ครับ

477
00:36:32,148 --> 00:36:34,901
‎ประธานวอนมีเอี่ยวกับการยักยอก
‎ของคุณฮวายองด้วยเหรอครับ

478
00:36:36,319 --> 00:36:37,612
‎ผู้จัดการ

479
00:36:37,695 --> 00:36:39,697
‎คุณมาตามหาบัญชีแยกประเภทใช่ไหมคะ

480
00:36:40,323 --> 00:36:41,157
‎ครับ

481
00:36:41,240 --> 00:36:42,992
‎เมื่อกี้ก็เจอแล้ว

482
00:36:43,075 --> 00:36:43,910
‎ครับ

483
00:36:43,993 --> 00:36:46,871
‎แล้วก็รู้ด้วยว่าฉันเอาเงินสองพันล้านไป

484
00:36:48,789 --> 00:36:49,624
‎ครับ

485
00:36:53,211 --> 00:36:55,796
‎มาต่อรองกันค่ะ เอาให้ชัดไปเลย

486
00:36:56,589 --> 00:36:57,965
‎ฉันไม่หวังอะไรเยอะหรอกค่ะ

487
00:36:58,758 --> 00:37:00,718
‎เงินสองพันล้านกับความปลอดภัย

488
00:37:00,801 --> 00:37:03,763
‎แต่ต้องรับประกันความปลอดภัยของฉันอย่างดีค่ะ

489
00:37:05,723 --> 00:37:07,391
‎กรรมการชินฮยอนมินเป็นคนละเอียดครับ

490
00:37:07,475 --> 00:37:09,560
‎ตลอดเวลา 25 ปี
‎ตั้งแต่ทำงานที่วอนรยองการก่อสร้าง

491
00:37:09,644 --> 00:37:14,106
‎เขาคงบันทึกไว้ละเอียดยิบว่า
‎ใช้เงินทุนซุกซ่อนยังไง ที่ไหน และเท่าไร

492
00:37:14,649 --> 00:37:16,150
‎คุณต่อรองกับแค่สองพันล้านเนี่ยนะ

493
00:37:18,945 --> 00:37:21,948
‎งั้นฉันควรทำยังไงเหรอคะ

494
00:37:22,031 --> 00:37:24,116
‎รอก่อนครับ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาต่อรอง

495
00:37:24,742 --> 00:37:27,703
‎บัญชีแยกประเภทจะยิ่งมูลค่าสูง
‎เมื่อใกล้ถึงการเลือกตั้ง

496
00:37:28,579 --> 00:37:30,498
‎คงยากเกินกว่าคุณอินจูจะเจรจาเอง

497
00:37:31,916 --> 00:37:33,167
‎ห้าต่อห้าแล้วกันครับ

498
00:37:36,003 --> 00:37:40,883
‎นี่คุณกำลังเสนอให้เราร่วมมือกันเหรอคะ

499
00:37:40,967 --> 00:37:43,970
‎ผมรับปากว่าจะตีราคาบัญชีแยกประเภท
‎มาให้ได้สูงที่สุด

500
00:37:44,053 --> 00:37:45,388
‎นั่นเป็นงานถนัดของผม

501
00:37:45,471 --> 00:37:48,099
‎ทานโทษนะคะ ผู้จัดการ คุณชเวโดอิล

502
00:37:48,182 --> 00:37:51,060
‎ฉันบอกคุณแล้วใช่ไหมคะ
‎ว่าฉันคิดยังไงกับคุณ

503
00:37:51,143 --> 00:37:53,980
‎ครับ คุณบอกว่าผมมันห่วงแต่เงิน

504
00:37:54,772 --> 00:37:56,023
‎พูดตามตรง

505
00:37:56,107 --> 00:37:59,068
‎ฉันคิดว่าคุณมีส่วนเกี่ยวข้อง
‎กับการตายของกรรมการชิน

506
00:37:59,151 --> 00:38:02,905
‎แค่นั่งรถคันเดียวกับผู้จัดการ
‎ฉันก็เสียวสันหลังแล้วค่ะ

507
00:38:02,989 --> 00:38:05,574
‎แล้วคิดว่าฉันจะยอมร่วมมือกับคุณเหรอคะ

508
00:38:23,175 --> 00:38:24,552
‎วันนั้น

509
00:38:25,261 --> 00:38:28,139
‎วันที่ผมได้เป็นเพื่อนกับคุณฮวายอง
‎ที่คาเฟ่เล็กๆ ในเจนีวา

510
00:38:28,848 --> 00:38:30,516
‎เธอเล่าให้ผมฟังเยอะเลยครับ

511
00:38:30,599 --> 00:38:34,270
‎ตั้งแต่เรื่องแม่
‎ตลอดจนเรื่องนักบัญชีจากอนาคต

512
00:38:36,397 --> 00:38:38,691
‎พี่เขาเล่าเรื่องนั้นด้วยเหรอคะ

513
00:38:40,484 --> 00:38:41,902
‎ผมเอาแต่คิดอยู่เรื่อย

514
00:38:42,486 --> 00:38:45,364
‎ว่ามันจะเป็นยังไง
‎ถ้าวันนั้นเธอขอให้ผมร่วมมือกับเธอ

515
00:38:46,240 --> 00:38:48,075
‎ลงทุนกับที่ไหนอยู่เหรอครับ

516
00:38:48,159 --> 00:38:50,453
‎โปรแกรมที่ฉันออกแบบมานาน

517
00:38:50,536 --> 00:38:52,538
‎คุณฮวายองมีแผนการที่ดีอยู่ครับ

518
00:38:53,122 --> 00:38:54,999
‎แต่มันเป็นสิ่งที่เธอทำคนเดียวไม่ได้

519
00:38:55,082 --> 00:38:56,250
‎("การโอนเงินทุน")

520
00:38:56,334 --> 00:38:57,501
‎ถ้าเธอร่วมมือกับผม

521
00:38:59,003 --> 00:39:00,129
‎เธอก็คงจะไม่ตาย

522
00:39:06,761 --> 00:39:08,137
‎ถ้าผู้จัดการหักหลังฉันล่ะคะ

523
00:39:08,220 --> 00:39:11,932
‎สุดท้ายก็คงมีแค่ฉัน
‎ที่มีจุดจบเหมือนพี่ฮวายองกับกรรมการชินสิ

524
00:39:14,685 --> 00:39:15,936
‎พกบัตรประชาชนอยู่ไหมครับ

525
00:39:17,271 --> 00:39:18,564
‎ค่ะ

526
00:39:18,647 --> 00:39:20,024
‎ผมจะไปส่งคุณที่ธนาคารในเมือง

527
00:39:20,107 --> 00:39:22,860
‎เข้าไปข้างใน เช่าตู้เซฟ
‎แล้วใส่บัญชีแยกประเภทไว้

528
00:39:22,943 --> 00:39:24,320
‎ใครก็ทำร้ายคุณสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้

529
00:39:24,403 --> 00:39:26,280
‎เพราะคุณเป็นคนเดียวที่เอาออกมาได้

530
00:39:27,198 --> 00:39:28,532
‎รู้ใช่ไหมว่าอย่าเอาเงินสดไปฝาก

531
00:39:29,492 --> 00:39:31,660
‎มันจะเท่ากับคุณโฆษณาว่าตัวเองมีเงิน

532
00:39:37,124 --> 00:39:39,543
‎ผมเคยบอกหรือยังครับ
‎ว่าผมคิดยังไงกับคุณอินจู

533
00:39:42,338 --> 00:39:43,339
‎ยังค่ะ

534
00:39:44,507 --> 00:39:45,674
‎คนเปลี่ยนเกม

535
00:39:47,093 --> 00:39:48,552
‎คุณอินจูคือไต้ฝุ่นลูกเล็กๆ

536
00:39:49,303 --> 00:39:52,098
‎ไม่ว่าคุณผ่านไปที่ไหน
‎กระแสอากาศก็จะแปรปรวน

537
00:39:52,181 --> 00:39:53,891
‎ถึงคุณจะไม่รู้ตัวก็เถอะ

538
00:39:55,267 --> 00:39:56,560
‎แต่ห้ามลงมือคนเดียวนะครับ

539
00:39:57,603 --> 00:39:58,687
‎ถ้าอยากเล่นเกมนี้

540
00:39:59,897 --> 00:40:00,898
‎คุณจำเป็นต้องมีผม

541
00:40:11,158 --> 00:40:12,535
‎เอาเป็นหกต่อสี่แล้วกันค่ะ

542
00:40:13,411 --> 00:40:14,995
‎สองพันล้านก็เป็นของฉันไป

543
00:40:17,415 --> 00:40:19,500
‎ฉันหกนะคะ รู้ใช่ไหม

544
00:40:32,596 --> 00:40:36,142
‎น้องสาวบล็อกเธอ
‎แถมเธอยังเสี่ยงจะโดนไล่ออกงั้นเหรอ

545
00:40:36,225 --> 00:40:37,059
‎อือ

546
00:40:40,062 --> 00:40:41,522
‎รู้ไหมว่าฉันเป็นอีทูเบอร์

547
00:40:43,774 --> 00:40:45,526
‎นี่คือจะให้ฉันเป็นอีทูเบอร์เหรอ

548
00:40:46,110 --> 00:40:49,155
‎เวลาคนเราว่างงานก็มักจะดูอีทูบกัน

549
00:40:49,238 --> 00:40:50,698
‎เอาไว้ดูตอนไม่มีอะไรให้ดู

550
00:40:51,740 --> 00:40:53,117
‎มันเกี่ยวกับอะไร

551
00:40:53,701 --> 00:40:54,618
‎เสน่ห์ของผลผลิตมั้ง

552
00:40:57,329 --> 00:40:58,581
‎(เกษตรกรซานฟราน)

553
00:40:58,664 --> 00:41:00,040
‎(เสน่ห์ของไชเท้าอ่อน)

554
00:41:02,793 --> 00:41:04,128
‎(ไชเท้าอ่อน
‎ชอบอากาศเย็นและแดดจ้า)

555
00:41:06,297 --> 00:41:07,965
‎(ไชเท้าอ่อนกำลังงอก)

556
00:41:08,048 --> 00:41:09,717
‎(ช่วยตัดแต่งต้นกล้าหน่อย)

557
00:41:13,262 --> 00:41:16,098
‎(ไชเท้าอ่อนเติบโตอย่างแข็งแรง)

558
00:41:16,682 --> 00:41:18,100
‎น่ารักเชียว

559
00:41:18,184 --> 00:41:22,104
‎เผลอแป๊บเดียวก็ได้เป็นไชเท้าอ่อน
‎ที่แข็งแรงแค่ด้วยน้ำและแสงแดดแล้ว

560
00:41:22,188 --> 00:41:23,647
‎เธอชอบกิมจิไชเท้าอ่อนนี่

561
00:41:24,231 --> 00:41:25,900
‎ไว้มาเอาไปสิ

562
00:41:25,983 --> 00:41:27,359
‎โห

563
00:41:28,277 --> 00:41:30,029
‎แต่ไม่มีแม่หมักให้น่ะสิ

564
00:41:30,613 --> 00:41:32,072
‎เดี๋ยวฉันหมักให้เอง

565
00:41:32,156 --> 00:41:33,157
‎จริงเหรอ

566
00:41:36,327 --> 00:41:38,287
‎ไหงคิดมาทำอะไรแบบนี้เฉย

567
00:41:39,580 --> 00:41:41,207
‎ตอนที่ฉันลำบากในอเมริกา

568
00:41:41,290 --> 00:41:43,584
‎ฉันบังเอิญได้ดูคลิปหนึ่งในอีทูบ

569
00:41:43,667 --> 00:41:45,211
‎แล้วมันก็ทำให้ฉันฮึดสู้

570
00:41:45,294 --> 00:41:46,754
‎ฉันเลยเริ่มทำเพราะแบบนั้น

571
00:41:47,463 --> 00:41:48,297
‎คลิปที่ว่าคืออะไร

572
00:41:50,007 --> 00:41:51,759
‎อะไรล่ะ ฉันขอดูด้วยสิ

573
00:41:56,096 --> 00:41:58,599
‎ไต้ฝุ่นแคทเธอรีนกำลังพัดผ่าน
‎คาบสมุทรเกาหลี

574
00:41:58,682 --> 00:41:59,850
‎และสร้างความเสียหายครั้งใหญ่ครับ

575
00:41:59,934 --> 00:42:03,270
‎เราจะต่อสายไปยังนักข่าวโออินกยอง
‎ที่อยู่ในเหตุการณ์ครับ

576
00:42:03,354 --> 00:42:04,271
‎นักข่าวโออินกยองครับ

577
00:42:04,355 --> 00:42:06,106
‎ฉันดูเพราะอัลกอริทึมมันแนะนำมา

578
00:42:06,190 --> 00:42:09,026
‎ขอบอกเลยนะว่าฉันไม่ได้
‎ขยันค้นชื่อเธอเป็นประจำ

579
00:42:09,109 --> 00:42:13,405
‎ค่ะ รายงานจากจังหวัดชอลลาใต้
‎ซึ่งพายุแคทเธอรีนรุนแรงมากค่ะ

580
00:42:13,489 --> 00:42:17,910
‎เกิดลมแรงอย่างต่อเนื่อง
‎จนยากเกินกว่าฉันจะทรงตัวได้ค่ะ

581
00:42:17,993 --> 00:42:21,956
‎ฉันกำลังยืนหันหลังให้ลม
‎เพื่อให้การรายงานข่าวเป็นไปอย่างราบรื่น

582
00:42:22,039 --> 00:42:23,958
‎แต่ฉันจะยืนปะทะกับลมสักครู่

583
00:42:24,041 --> 00:42:26,544
‎เพื่อให้เห็นว่าพายุรุนแรงแค่ไหนค่ะ

584
00:42:26,627 --> 00:42:27,586
‎(ความเร็วลมสูงสุด 25 เมตรต่อวินาที)

585
00:42:27,670 --> 00:42:29,463
‎ขณะนี้ลมพัดรุนแรงที่สุด…

586
00:42:30,130 --> 00:42:31,966
‎(ปริมาณน้ำฝน
‎มากกว่า 30 มิลลิเมตรต่อชั่วโมง)

587
00:42:32,049 --> 00:42:34,510
‎ฉันไม่สามารถทรงตัวได้ค่ะ

588
00:42:34,593 --> 00:42:36,387
‎ฉันจะคอยรายงาน
‎สถานการณ์ล่าสุดให้ทราบ

589
00:42:36,971 --> 00:42:40,349
‎จากพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบสูงสุดค่ะ

590
00:42:40,432 --> 00:42:44,103
‎ฉันโออินกยอง สำนักข่าวโอบีเอ็น
‎รายงานจากจังหวัดชอลลาใต้ค่ะ

591
00:42:48,774 --> 00:42:50,025
‎(คิมชอลซอง หลานชายประธานคิมดัลซู)

592
00:42:53,779 --> 00:42:55,155
‎ฮัลโหล

593
00:42:55,239 --> 00:42:58,242
‎สวัสดีครับ ผมคิมฮีซองนะครับ

594
00:42:58,325 --> 00:43:00,411
‎ผมเป็นน้องชาย
‎ของคุณคิมชอลซองที่เสียชีวิตไป

595
00:43:02,538 --> 00:43:03,956
‎สำหรับพี่ผม

596
00:43:05,291 --> 00:43:06,750
‎คุณลุงก็เหมือนพ่อเขาครับ

597
00:43:08,711 --> 00:43:10,921
‎ลุงคือคนที่คอยสอนหนังสือ
‎และส่งเสียพี่ผมเรียน

598
00:43:11,755 --> 00:43:13,799
‎คนที่วิ่งแจ้นมาหาเวลาพี่ก่อเรื่อง ก็คือลุง

599
00:43:14,383 --> 00:43:16,677
‎เพราะงั้นพี่คุณถึงคอยดูแลท่านสินะคะ

600
00:43:16,760 --> 00:43:17,886
‎น่าขำนะครับ

601
00:43:19,179 --> 00:43:21,265
‎ลูกชายในไส้ไม่เหลียวมองด้วยซ้ำ

602
00:43:22,391 --> 00:43:26,478
‎ไงก็เถอะ พี่ผมบอกว่าลุง
‎ไม่ใช่คนที่จะฆ่าตัวตายแน่นอน

603
00:43:27,062 --> 00:43:29,815
‎เขาย้อนดูภาพในกล้องวงจรปิด
‎วันที่ลุงตายไม่เลิกเลยครับ

604
00:43:30,608 --> 00:43:32,651
‎มีอะไรน่าสงสัยเหรอคะ

605
00:43:32,735 --> 00:43:33,736
‎ไม่มีเลยครับ

606
00:43:34,987 --> 00:43:36,113
‎เราทะเลาะกันบ่อยเพราะเรื่องนั้น

607
00:43:36,739 --> 00:43:40,200
‎เขาหมกมุ่นเหมือนคนขาดสติ
‎ทั้งที่ลุงฆ่าตัวตายชัดๆ

608
00:43:45,456 --> 00:43:49,126
‎อันนี้อยู่ในกระเป๋าเสื้อพี่ผม
‎ในวันที่เกิดอุบัติเหตุครับ

609
00:43:53,464 --> 00:43:55,215
‎ภาพจากกล้องวงจรปิดเหรอ

610
00:43:55,299 --> 00:43:56,967
‎ผมว่าเขาคงตั้งใจจะให้คุณนักข่าวครับ

611
00:44:05,309 --> 00:44:08,604
‎เขากลัวตลอดเวลาที่อยู่ในโรงพยาบาล
‎ว่ามีคนจะมาฆ่าเขา

612
00:44:08,687 --> 00:44:10,689
‎เพราะงั้นเลยมีการติดตั้งกล้องไว้

613
00:44:11,774 --> 00:44:14,526
‎วันนั้นเขาหมกตัวอยู่ในห้องน้ำหลายชั่วโมง

614
00:44:14,610 --> 00:44:16,654
‎เขาร้องไห้บอกว่าถ้าออกไปเขาจะตาย

615
00:44:17,613 --> 00:44:19,698
‎จากนั้นทนายก็มา

616
00:44:22,493 --> 00:44:23,869
‎ทนายพัคแจซังเหรอ

617
00:44:29,708 --> 00:44:32,378
‎พอพัคแจซังมา เขาก็เชื่อฟังแต่โดยดี

618
00:44:34,630 --> 00:44:35,631
‎ถึงขั้นหลับเลยแฮะ

619
00:44:40,094 --> 00:44:41,679
‎แกล้งหลับหรอก

620
00:44:41,762 --> 00:44:42,971
‎จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้น

621
00:44:43,055 --> 00:44:46,183
‎หยิบเข็มฉีดยาเข้าห้องน้ำ แล้วก็ไม่ออกมา

622
00:44:46,266 --> 00:44:50,312
‎ครึ่งชั่วโมงต่อมา พยาบาลก็พบว่า
‎ประธานธนาคารคิมดัลซูเสียชีวิตแล้ว

623
00:44:50,396 --> 00:44:52,314
‎ในสภาพปักยาแก้ปวดชนิดเสพติดบนแขน

624
00:44:55,317 --> 00:44:56,318
‎น่ากลัวจัง

625
00:44:58,987 --> 00:45:01,990
‎ฆ่าตัวตายชัดเจน ไม่มีอะไรให้สงสัย

626
00:45:02,074 --> 00:45:04,410
‎แต่คุณชอลซองดูอันนี้ซ้ำไปซ้ำมา

627
00:45:04,493 --> 00:45:06,662
‎อย่างกับจะเจอหลักฐาน
‎ว่าเป็นการฆาตกรรม

628
00:45:08,705 --> 00:45:10,958
‎คุณชอลซองเห็นอะไรจากในนี้กันนะ

629
00:45:12,751 --> 00:45:14,169
‎เดี๋ยวนะ

630
00:45:14,878 --> 00:45:16,880
‎นั่นอะไรน่ะ ที่หน้ากระจก

631
00:45:19,091 --> 00:45:21,510
‎- เข็มฉีดยาเหรอ
‎- ไม่ใช่เข็มฉีดยา ในมืออีกข้างน่ะ

632
00:45:27,766 --> 00:45:28,892
‎เขาดมกลิ่น

633
00:45:31,019 --> 00:45:32,771
‎มือเปื้อนอะไรงั้นเหรอ

634
00:45:32,855 --> 00:45:34,481
‎ไม่ใช่ มีบางอย่างอยู่ในมือเขา

635
00:45:35,566 --> 00:45:37,401
‎อันเล็กๆ สีน้ำเงิน

636
00:46:20,944 --> 00:46:21,945
‎ไปกวดวิชาเหรอ

637
00:46:29,870 --> 00:46:31,413
‎เอาไว้กินของอร่อยๆ ระหว่างนั้นนะ

638
00:46:32,080 --> 00:46:33,040
‎เลี้ยงเพื่อนๆ ด้วย

639
00:46:37,753 --> 00:46:39,463
‎- พี่
‎- อือ

640
00:46:41,006 --> 00:46:43,717
‎ฉันจะไปเรียนเมืองนอกนะ ที่บอสตัน

641
00:46:45,677 --> 00:46:48,305
‎- หือ
‎- เดินทางวันที่ 24 เดือนหน้า

642
00:46:50,807 --> 00:46:51,808
‎ว่าไงนะ

643
00:46:53,685 --> 00:46:54,686
‎เดือนหน้าเหรอ

644
00:46:55,479 --> 00:46:56,480
‎อือ

645
00:46:57,314 --> 00:46:58,315
‎นี่

646
00:46:59,191 --> 00:47:00,692
‎พูดให้มันรู้เรื่องหน่อย

647
00:47:01,276 --> 00:47:02,653
‎นี่แกพูดเรื่องอะไรอยู่

648
00:47:05,113 --> 00:47:07,950
‎ฮโยรินจะไปเรียนโรงเรียน
‎ม.ปลายศิลปะบอสตันตั้งแต่เทอมหน้า

649
00:47:08,867 --> 00:47:11,161
‎เดิมทีแล้วแม่นางจะไปด้วย

650
00:47:11,245 --> 00:47:13,080
‎แต่ไปไม่ได้แล้วเพราะเรื่องพ่อ

651
00:47:14,289 --> 00:47:18,460
‎แต่นางนอนคนเดียวไม่ได้
‎กินข้าวคนเดียวก็ไม่ได้ด้วย

652
00:47:19,044 --> 00:47:21,338
‎- ฉันก็เลยจะไปด้วย
‎- ทำไมต้องแก

653
00:47:22,297 --> 00:47:23,298
‎แกเป็นสาวใช้เด็กนั่นเหรอ

654
00:47:24,967 --> 00:47:26,218
‎บอกเขาเลยว่าไปไม่ได้

655
00:47:26,760 --> 00:47:28,887
‎พี่จะส่งแกไปเรียนเมืองนอกเอง

656
00:47:28,971 --> 00:47:30,347
‎พี่จะทำยังไง

657
00:47:31,139 --> 00:47:32,516
‎ด้วยการทำงานหลังขดหลังแข็งเหรอ

658
00:47:32,599 --> 00:47:34,434
‎หรือด้วยการแต่งงานบ้าๆ นั่นอีก

659
00:47:34,518 --> 00:47:36,144
‎คิดว่าฉันจะรู้สึกยังไง
‎ถ้าได้ไปเพราะแบบนั้น

660
00:47:36,228 --> 00:47:38,021
‎พี่จะหลังขดหลังแข็ง หรือแต่งงานบ้าๆ บอๆ

661
00:47:38,105 --> 00:47:39,356
‎พี่ก็จะจัดการของพี่เอง

662
00:47:43,569 --> 00:47:45,320
‎โลกนี้ไม่มีอะไรฟรีหรอกนะ

663
00:47:45,404 --> 00:47:47,823
‎ถ้าแกติดหนี้บุญคุณใครทั้งที่ชดใช้เขาไม่ได้

664
00:47:48,490 --> 00:47:50,867
‎แกไม่มีทางรู้หรอก
‎ว่าแกจะต้องเสียอะไรบ้างในอนาคต

665
00:47:50,951 --> 00:47:53,161
‎แทนที่จะใช้ชีวิตเหมือนพวกพี่ในบ้านหลังนี้

666
00:47:54,705 --> 00:47:56,498
‎ฉันอยากใช้ชีวิต
‎เป็นสาวใช้บ้านฮโยรินมากกว่าอีก

667
00:47:58,959 --> 00:47:59,960
‎อะไรนะ

668
00:48:03,547 --> 00:48:06,425
‎ฉันตัดสินใจแล้ว
‎ตอนที่แม่หอบค่าทัศนศึกษาหนีไป

669
00:48:07,301 --> 00:48:08,510
‎ว่าฉันจะทำทุกทาง

670
00:48:09,553 --> 00:48:10,554
‎เพื่อไปจากที่นี่

671
00:48:13,724 --> 00:48:16,768
‎พี่ โลกนี้มันไม่มีอะไรฟรีไง

672
00:48:17,686 --> 00:48:20,772
‎ถ้าพี่หลังขดหลังแข็งส่งฉันเรียนเมืองนอก
‎ต่อไปฉันจะชดใช้ให้พี่ยังไง

673
00:48:21,565 --> 00:48:23,358
‎ในเมื่อพี่พังไปแล้ว

674
00:48:31,158 --> 00:48:33,327
‎แม่เซ็นเอกสารยินยอม
‎ส่งเมลไปให้โรงเรียนแล้ว

675
00:48:34,536 --> 00:48:36,204
‎ยังไงพี่ก็ไม่ใช่แม่ฉันอยู่ดีนี่

676
00:49:12,240 --> 00:49:13,825
‎นี่นายหมักเองจริงเหรอ

677
00:49:14,826 --> 00:49:16,578
‎อะไรเนี่ย อร่อยเกินเบอร์

678
00:49:18,205 --> 00:49:20,415
‎อินกยอง คราวหลังไปกับฉันนะ

679
00:49:22,334 --> 00:49:23,210
‎ไปไหน

680
00:49:23,293 --> 00:49:24,878
‎ถ้าคุณคิมชอลซอง
‎ไม่ได้บังเอิญประสบอุบัติเหตุ

681
00:49:24,961 --> 00:49:27,964
‎และการฆ่าตัวตายของประธานธนาคารมีข้อกังขา
‎ก็แปลว่ามันอันตรายเกินไป

682
00:49:29,424 --> 00:49:31,968
‎เวลาทำข่าวก็พาฉันไปด้วย
‎ฉันจะขับรถให้เอง

683
00:49:32,052 --> 00:49:35,514
‎ฉันเป็นนักข่าวนะ
‎นักข่าวทำข่าวเรื่องพวกนั้นเป็นธรรมดา

684
00:49:36,098 --> 00:49:37,849
‎ฉันเห็นที่เกิดเหตุแล้วนะ

685
00:49:38,433 --> 00:49:41,186
‎ถ้าไม่เห็นก็ว่าไปอย่าง
‎นี่ฉันเห็นเต็มๆ จะให้เธอไปคนเดียวได้ไง

686
00:49:42,104 --> 00:49:43,271
‎นายว่างมากเหรอ

687
00:49:43,355 --> 00:49:46,692
‎อุตส่าห์ไปร่ำเรียนถึงเมืองนอก
‎จะมาขับรถให้ชาวบ้านเขาทำไม

688
00:49:46,775 --> 00:49:47,776
‎ไม่หางานทำหรือไง

689
00:49:47,859 --> 00:49:49,695
‎คุณปู่ท่านห่วงนายนะ

690
00:49:51,488 --> 00:49:52,698
‎คุณปู่ป่วยหนัก

691
00:49:53,699 --> 00:49:55,158
‎ฉันก็เลยอยากอยู่ใกล้ท่าน

692
00:49:55,242 --> 00:49:57,035
‎จะได้ทำอาหารดีๆ ให้

693
00:49:57,119 --> 00:49:59,162
‎แล้วก็ผลัดกันบ่นไปมา

694
00:50:03,291 --> 00:50:05,377
‎ขอโทษนะ ฉันไม่รู้เลย

695
00:50:07,087 --> 00:50:08,505
‎ถ้าคุณปู่จากไป

696
00:50:10,465 --> 00:50:11,800
‎ฉันก็ไม่เหลือใครแล้ว

697
00:50:12,801 --> 00:50:14,720
‎ฉันเลยปล่อยให้เธอเสี่ยงไม่ได้

698
00:50:30,235 --> 00:50:31,653
‎นี่อะไรเหรอ

699
00:50:32,529 --> 00:50:34,156
‎ดอกไม้อะไรดูแปลกตาจัง

700
00:50:35,699 --> 00:50:38,285
‎ฉันเก็บมาจากจุดที่คุณคิมชอลซองรถชน

701
00:50:38,368 --> 00:50:40,162
‎น่าจะเป็นกล้วยไม้หายากนะ

702
00:50:42,831 --> 00:50:45,959
‎ปล่อยไว้ก็คงตาย
‎ฉันเลยกะว่าจะทำให้ดอกมันแห้ง

703
00:50:48,044 --> 00:50:49,504
‎เดี๋ยวก่อน

704
00:50:49,588 --> 00:50:50,630
‎ค้างไว้นะ

705
00:51:00,098 --> 00:51:01,433
‎ดอกไม้นี่เอง

706
00:51:03,393 --> 00:51:04,478
‎เขาดมดอกไม้อยู่

707
00:51:06,480 --> 00:51:07,773
‎ดอกคล้ายๆ กันเลยแฮะ

708
00:51:08,523 --> 00:51:10,734
‎อันเล็กๆ สีน้ำเงิน

709
00:51:12,736 --> 00:51:15,071
‎อย่าบอกนะว่าเป็นกล้วยไม้แบบเดียวกัน

710
00:51:35,801 --> 00:51:37,636
‎ฮโยรินเป็นลูกสาวคนเดียว

711
00:51:38,386 --> 00:51:41,348
‎คุณคงกังวลแย่เลยนะคะ
‎ที่ต้องส่งแกไปอเมริกาลำพัง

712
00:51:43,892 --> 00:51:46,603
‎อินฮเยก็เป็นน้องเล็กสุดที่รักของบ้านฉันค่ะ

713
00:51:46,686 --> 00:51:50,398
‎ฉันกับน้องคนรองโตมากับความจน
‎เลยต้องคอยเกรงใจคนอื่น

714
00:51:51,441 --> 00:51:53,777
‎แต่ฉันไม่อยากให้อินฮเย
‎เติบโตไปแบบนั้นค่ะ

715
00:51:55,904 --> 00:52:02,077
‎อินฮเยเป็นเด็กที่มีวุฒิภาวะและผ่าเผยที่สุด
‎ในเด็กอายุ 18 ที่ฉันเคยเจอมาเลยค่ะ

716
00:52:02,869 --> 00:52:05,664
‎ได้ยินว่าคุณจ่ายเงิน
‎สำหรับเรียนเมืองนอกให้แก

717
00:52:18,927 --> 00:52:22,472
‎จะผ่าเผยสำหรับทุกเรื่องได้
‎แกก็ต้องจ่ายเงินเองด้วยค่ะ

718
00:52:27,561 --> 00:52:29,437
‎พี่สาวอินฮเยชื่ออะไรคะ

719
00:52:31,106 --> 00:52:32,649
‎โออินจูค่ะ

720
00:52:32,732 --> 00:52:34,192
‎ฉันชอบคุณอินจูนะคะ

721
00:52:34,776 --> 00:52:36,736
‎ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้วค่ะ

722
00:52:36,820 --> 00:52:41,366
‎คงเพราะว่าฉันรับรู้ได้ถึง
‎ความทุ่มเทที่คุณอินจูมีต่อน้องสาว

723
00:52:43,076 --> 00:52:44,202
‎แต่ว่าคุณอินจูคะ

724
00:52:44,911 --> 00:52:46,538
‎คุณเข้าใจบางอย่างผิดอยู่

725
00:52:46,621 --> 00:52:49,541
‎ฉันไม่ได้จ่ายค่าเรียนให้แกหรอกนะคะ

726
00:52:50,542 --> 00:52:52,711
‎สามีฉันดูแลมูลนิธิทุนการศึกษาอยู่ค่ะ

727
00:52:53,587 --> 00:52:56,923
‎มูลนิธิสำหรับเด็กๆ ที่มีพรสวรรค์เต็มเปี่ยม
‎แต่ด้อยโอกาสทางการเงิน

728
00:52:57,674 --> 00:52:59,676
‎เป็นมูลนิธิสำหรับเด็กๆ อย่างอินฮเยเลยค่ะ

729
00:53:00,635 --> 00:53:04,264
‎แกได้ทุนการศึกษา
‎ผ่านการพิจารณาอย่างเป็นทางการ

730
00:53:08,268 --> 00:53:11,688
‎คุณเคยเห็นภาพวาดของอินฮเยหรือเปล่าคะ

731
00:53:14,608 --> 00:53:16,484
‎นี่เป็นพอร์ตโฟลิโอที่แกส่งไปบอสตันค่ะ

732
00:53:25,994 --> 00:53:28,288
‎ภาพวาดของแกยอดเยี่ยมมากก็จริง

733
00:53:29,164 --> 00:53:30,540
‎แต่คุณรู้สึกยังไงคะ

734
00:53:31,917 --> 00:53:32,918
‎หม่นหมองใช่ไหมคะ

735
00:53:34,336 --> 00:53:35,629
‎อยากร้องไห้ใช่ไหม

736
00:53:37,047 --> 00:53:40,091
‎เด็กคนนี้กำลังยืนอยู่ปากเหวค่ะ

737
00:53:42,552 --> 00:53:44,930
‎ครั้งหนึ่งฉันเคยถามแกค่ะ

738
00:53:46,181 --> 00:53:47,182
‎"อินฮเย"

739
00:53:48,308 --> 00:53:49,726
‎"หนูทุกข์ใจเรื่องอะไรขนาดนั้น"

740
00:53:55,065 --> 00:53:58,401
‎ทำไมถึงนอนอยู่ลำพังในป่ามืดๆ ล่ะจ๊ะ

741
00:54:02,238 --> 00:54:03,573
‎นี่ไม่ใช่หนูค่ะ

742
00:54:07,619 --> 00:54:08,453
‎พี่สาวหนูค่ะ

743
00:54:09,913 --> 00:54:11,122
‎พี่สาวที่กำลังจะตาย

744
00:54:18,088 --> 00:54:20,340
‎วันนี้พอได้เจอคุณอินจู ฉันก็เข้าใจค่ะ

745
00:54:21,007 --> 00:54:24,719
‎เหตุผลที่อินฮเยวาดพี่สาวแบบนั้น

746
00:54:26,096 --> 00:54:29,057
‎คุณคงลำบากน่าดูเลย
‎ที่หาเงินก้อนนี้มาแบบปุบปับ

747
00:54:30,392 --> 00:54:33,728
‎คุณหักโหมเพื่ออินฮเยขนาดนี้เสมอเลยเหรอคะ

748
00:54:35,271 --> 00:54:37,816
‎เด็กคือกระจกสะท้อนครอบครัวนะคะ

749
00:54:38,400 --> 00:54:39,609
‎ในสายตาอินฮเย

750
00:54:39,693 --> 00:54:43,196
‎มันสะท้อนว่าพี่สาวลำบากเพราะตัวเองค่ะ

751
00:54:46,783 --> 00:54:49,244
‎ปีที่แล้วอินฮเยไม่สบายเหรอคะ

752
00:54:50,578 --> 00:54:52,831
‎แกเข้าโรงพยาบาล
‎เพราะจู่ๆ ก็หมดสติไปค่ะ

753
00:54:53,415 --> 00:54:56,710
‎หมอบอกว่าเพราะกล้ามเนื้อหดเกร็ง

754
00:54:56,793 --> 00:54:58,586
‎แต่ตรวจแล้วก็ไม่รู้ชื่อโรคค่ะ

755
00:55:00,755 --> 00:55:03,717
‎แกบอกว่าตอนนั้นแกทุกข์ใจมากค่ะ

756
00:55:05,719 --> 00:55:07,846
‎ที่เป็นภาระให้กับพี่ๆ

757
00:55:08,596 --> 00:55:10,473
‎อย่าหักโหมนักเลยนะคะ

758
00:55:10,557 --> 00:55:13,893
‎คุณอินจูยังสาวยังแส้
‎ยังมีชีวิตเป็นของตัวเองนะ

759
00:55:14,769 --> 00:55:16,271
‎ไม่ใช่แม่อินฮเยสักหน่อย

760
00:55:32,954 --> 00:55:33,872
‎หัวหน้า

761
00:55:34,456 --> 00:55:39,711
‎ไหนว่าอินฮเยโดดทัศนศึกษา
‎เพราะทางบ้านไม่มีเงินส่งไง

762
00:55:40,545 --> 00:55:45,091
‎แต่เมื่อกี้พี่สาวแกใส่รองเท้าแพงหูฉี่มา

763
00:55:45,175 --> 00:55:47,719
‎แล้วก็จ่ายค่าเรียนน้อง
‎ด้วยเงินสด 70 ล้านวอนเชียวนะคะ

764
00:55:48,678 --> 00:55:50,889
‎ฉันอยากรู้จังเลยว่าเธอ

765
00:55:51,806 --> 00:55:53,391
‎ไปหาเงินมาจากไหน

766
00:55:58,855 --> 00:56:01,816
‎(กล้วยไม้พันธุ์ใหม่จากสิงคโปร์
‎เติบโตบนพื้นป่ามืด)

767
00:56:01,900 --> 00:56:04,027
‎(กล้วยไม้แห่งโลก)

768
00:56:04,903 --> 00:56:06,279
‎(พุงรัน
‎นีโอฟิเนเชีย)

769
00:56:10,617 --> 00:56:13,078
‎เรดาร์การค้นหาของฉันน่าจะเจอนะ

770
00:56:15,038 --> 00:56:17,040
‎ฉันว่าน่าจะเป็นกล้วยไม้อิงอาศัย

771
00:56:17,123 --> 00:56:18,625
‎ที่ดูดน้ำกับสารอาหารทางอากาศนะ

772
00:56:19,209 --> 00:56:20,835
‎แต่ไม่เจออันที่ตรงกันเป๊ะๆ

773
00:56:24,130 --> 00:56:25,215
‎สูดลมหายใจเข้า

774
00:56:26,633 --> 00:56:27,634
‎หายใจออก

775
00:56:40,188 --> 00:56:41,815
‎ลงไปให้ลึกอีกค่ะ

776
00:57:14,430 --> 00:57:17,976
‎แม่ ตัวเล็กไม่หายใจ

777
00:57:33,408 --> 00:57:35,160
‎ลึกลงไปอีกขั้น

778
00:57:46,588 --> 00:57:48,840
‎ข้างในนั้นมีตัวเราอยู่ค่ะ

779
00:57:49,924 --> 00:57:51,843
‎ตามหาตัวเองที่ซ่อนอยู่ให้เจอ

780
00:57:53,720 --> 00:57:55,638
‎ตัวเล็กเป็นอะไรเหรอแม่

781
00:58:02,145 --> 00:58:03,104
‎ตายแล้วเหรอ

782
00:58:05,982 --> 00:58:06,816
‎เจอแล้ว

783
00:58:13,156 --> 00:58:17,285
‎"กล้วยไม้ผียูเรเชีย ดอกกล้วยไม้
‎ที่คล้ายควันสีน้ำเงินลอยกลางอากาศชนิดนี้

784
00:58:17,368 --> 00:58:19,329
‎เป็นที่รู้จักกันในนาม ผีแห่งเวียดนาม"

785
00:58:20,288 --> 00:58:23,666
‎"ถูกนำเข้าอเมริกาโดยทหารอเมริกา
‎ขณะมีสงครามเวียดนาม

786
00:58:23,750 --> 00:58:27,921
‎มีรายงานว่าล้มเหลวในการผสมพันธุ์
‎ปัจจุบันมีอยู่เพียงไม่กี่ต้นเท่านั้น…"

787
00:58:53,154 --> 00:58:54,781
‎- ฉันถือเอง
‎- ไม่เป็นไร

788
00:58:55,657 --> 00:58:56,783
‎ปิดฝากระโปรงรถให้ทีสิ

789
00:58:59,994 --> 00:59:02,539
‎- ฉันบอกจะถือเองไง
‎- ไม่เป็นไรน่า

790
00:59:15,927 --> 00:59:16,928
‎หือ

791
01:00:11,941 --> 01:00:13,151
‎นี่มันอะไร

792
01:00:14,277 --> 01:00:15,445
‎เงินนี่

793
01:00:17,155 --> 01:00:19,324
‎เกี่ยวข้องกับพี่ที่ทำงานของพี่
‎ที่ตายไปเหรอ

794
01:00:21,701 --> 01:00:22,619
‎อือ

795
01:00:25,538 --> 01:00:26,789
‎ไม่ได้นะพี่

796
01:00:26,873 --> 01:00:28,541
‎นี่คือการขโมยนะ

797
01:00:32,253 --> 01:00:33,546
‎การขโมยคืออะไรเหรอ

798
01:00:35,298 --> 01:00:37,675
‎การครอบครองเงินสกปรกที่ไม่มีเจ้าของ

799
01:00:38,509 --> 01:00:39,385
‎ก็คือการขโมยเหรอ

800
01:00:39,469 --> 01:00:40,762
‎เอาอะไรมาพูด

801
01:00:40,845 --> 01:00:42,221
‎พี่คนนั้นฆ่าตัวตาย

802
01:00:42,305 --> 01:00:43,931
‎เงินนั่นอาจทำให้พี่ตายก็ได้

803
01:00:46,392 --> 01:00:47,518
‎ตอนเรายังเด็ก

804
01:00:49,354 --> 01:00:51,356
‎ตอนที่โรงพิมพ์ของพ่อเจ๊ง

805
01:00:51,439 --> 01:00:53,316
‎เราเก็บข้าวของกลางดึก

806
01:00:54,484 --> 01:00:56,986
‎แล้วหนีออกจากอพาร์ตเมนต์ แกจำได้ไหม

807
01:00:58,363 --> 01:01:00,573
‎ที่เรานั่งรถบรรทุก
‎ไปโรงเรือนพลาสติกด้วยกันน่ะเหรอ

808
01:01:00,657 --> 01:01:03,618
‎ตอนนั้นเรามีน้องอยู่ด้วย

809
01:01:04,744 --> 01:01:05,870
‎หมายถึงอินฮเยน่ะนะ

810
01:01:06,663 --> 01:01:08,873
‎ไม่ ไม่ใช่อินฮเย

811
01:01:09,832 --> 01:01:11,626
‎เด็กผู้หญิงอายุสองสามขวบ

812
01:01:12,335 --> 01:01:13,169
‎อะไรนะ

813
01:01:13,252 --> 01:01:16,589
‎น้องหลับๆ ตื่นๆ ไปสองสามวัน

814
01:01:17,965 --> 01:01:19,634
‎แล้วจู่ๆ ก็ไม่ตื่นขึ้นมา

815
01:01:20,218 --> 01:01:23,096
‎ทางโรงพยาบาลบอกว่าสายไปแล้ว

816
01:01:23,179 --> 01:01:24,514
‎เพราะเราไม่มีเงิน

817
01:01:25,473 --> 01:01:27,350
‎เพราะเราอยู่ในช่วงที่กำลังหนี

818
01:01:28,434 --> 01:01:30,436
‎น้องตายโดยไม่ได้รับการรักษาดีๆ ด้วยซ้ำ

819
01:01:32,897 --> 01:01:34,148
‎ไม่รู้เลย

820
01:01:36,442 --> 01:01:38,695
‎ฉันจำไม่ได้

821
01:01:38,778 --> 01:01:42,156
‎แกหกขวบ ส่วนฉันแปดขวบ

822
01:01:44,033 --> 01:01:45,243
‎พอเด็กคนนั้นตาย

823
01:01:46,536 --> 01:01:50,123
‎แม่ก็สติแตก พ่อก็เริ่มดื่มเหล้า

824
01:01:50,998 --> 01:01:53,251
‎แกเลยถูกส่งไปอยู่บ้านคุณย่า

825
01:01:53,876 --> 01:01:56,546
‎ฉันอยู่บ้านเพราะต้องไปโรงเรียน

826
01:01:59,173 --> 01:02:02,468
‎แล้วเราก็ไม่คุยเรื่องนั้นกันเลยสักครั้ง

827
01:02:08,433 --> 01:02:11,644
‎ตอนนั้นฉันจำขึ้นใจเลย

828
01:02:14,188 --> 01:02:17,358
‎ว่าถ้าไม่มีเงิน ก็เท่ากับตาย

829
01:02:19,402 --> 01:02:20,570
‎ฉันอยากให้

830
01:02:21,529 --> 01:02:25,032
‎พ่อเอาเงินกลับมาบ้าน
‎ต่อให้ขโมยมาก็ตาม

831
01:02:25,616 --> 01:02:28,161
‎เราจะได้มีกิน เราจะได้มีชีวิต

832
01:02:29,829 --> 01:02:31,414
‎เราจะได้รอดตาย

833
01:02:33,875 --> 01:02:35,877
‎เพราะคนเราตายเมื่อจน

834
01:02:42,133 --> 01:02:43,468
‎ฉันจำไม่ได้

835
01:02:44,552 --> 01:02:45,553
‎ฉัน…

836
01:02:47,346 --> 01:02:48,723
‎จำอะไรไม่ได้สักอย่าง

837
01:02:50,057 --> 01:02:51,642
‎ถ้าเรามีเงินก้อนนี้อยู่

838
01:02:52,226 --> 01:02:54,145
‎ฉันคงไม่แต่งงานบ้าๆ นั่นหรอก

839
01:02:54,228 --> 01:02:56,147
‎แกคงจะได้เรียนอะไรที่อยากเรียน

840
01:02:56,647 --> 01:03:00,902
‎อินฮเยก็คงจะเป็นเด็กม.ปลาย
‎ที่วาดรูปเก่ง แล้วก็ยิ้มเก่ง

841
01:03:00,985 --> 01:03:02,445
‎และเด็กคนนั้น

842
01:03:03,404 --> 01:03:04,739
‎ก็คงจะมีชีวิตอยู่

843
01:03:07,074 --> 01:03:08,576
‎เด็กคนนั้นชื่ออะไรแล้วนะ

844
01:03:12,705 --> 01:03:15,541
‎ฉันโอเคกับความจน

845
01:03:16,793 --> 01:03:18,503
‎เราเป็นแบบนั้นกันมาตลอดนี่

846
01:03:21,631 --> 01:03:24,425
‎แต่ฉันไม่อยากเป็นขโมยเพราะจน

847
01:03:24,509 --> 01:03:25,510
‎แบบนั้น…

848
01:03:27,094 --> 01:03:28,221
‎เท่ากับฉันแพ้

849
01:03:29,847 --> 01:03:31,265
‎ตอนฉันอยู่บ้านย่า

850
01:03:32,225 --> 01:03:35,311
‎ตอนเพื่อนๆ คนอื่นรวยกันหมด
‎มีแต่ฉันที่จน

851
01:03:35,394 --> 01:03:37,271
‎ฉันกลายเป็นหัวขโมยไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง

852
01:03:37,355 --> 01:03:39,273
‎ทั้งที่ฉันไม่เคยขโมยอะไรเลย

853
01:03:42,944 --> 01:03:44,737
‎ฉันเกลียดอะไรแบบนั้นยิ่งกว่าความตายอีก

854
01:03:47,448 --> 01:03:49,659
‎ถ้าพี่จะเอาเงินนี้ไปจริงๆ

855
01:03:50,785 --> 01:03:51,994
‎ฉันจะแจ้งความ

856
01:03:55,122 --> 01:03:56,374
‎จะแจ้งก็แจ้งเลย

857
01:03:57,583 --> 01:04:00,920
‎ฉันจะใช้เงินนี้ให้หมด แล้วค่อยเข้าคุก

858
01:04:01,003 --> 01:04:02,380
‎พี่

859
01:04:03,172 --> 01:04:05,383
‎อินฮเยรู้เรื่องเด็กที่ตายไป

860
01:04:06,926 --> 01:04:10,096
‎เรื่องเกิดขึ้นก่อนอินฮเยเกิดด้วยซ้ำ
‎แต่น้องรู้ได้ยังไงกัน

861
01:04:11,639 --> 01:04:12,640
‎ฉันนึกว่า

862
01:04:14,267 --> 01:04:15,935
‎แกบอกน้องซะอีก

863
01:04:48,968 --> 01:04:50,636
‎ลาก่อนค่ะ คุณลูกค้า

864
01:04:56,309 --> 01:04:58,436
‎ฉันไม่เข้าใจเลย

865
01:04:59,103 --> 01:05:01,022
‎ทำไมฉันถึงดื่มเหล้า

866
01:05:03,441 --> 01:05:07,028
‎ทำไมหน้าตาของพ่อตอนดื่มเหล้า
‎ถึงดูเศร้าขนาดนั้น

867
01:05:08,112 --> 01:05:11,616
‎ทำไมเวลาจะรายงานข่าวบางข่าวทีไร
‎มันถึงจุกอยู่ในคอทุกที

868
01:05:13,826 --> 01:05:18,372
‎ทำไมอินฮเยถึงมีค่าสำหรับฉันขนาดนั้น

869
01:05:25,963 --> 01:05:27,715
‎ขอบคุณค่ะ ลาก่อนนะคะ

870
01:05:43,940 --> 01:05:47,401
‎ข่าวที่ฉันตามหาไปทั่วทุกมุมโลกก็คือ

871
01:05:51,697 --> 01:05:53,866
‎หน้าตาครอบครัวจนๆ ของฉัน

872
01:06:06,796 --> 01:06:09,340
‎เหล้าไข่น่ะ ของโปรดฉันเลย

873
01:06:09,423 --> 01:06:13,094
‎ฉันสั่งให้เขามาเสิร์ฟ
‎จะได้ทนฟังเรื่องของแกไหว

874
01:06:13,177 --> 01:06:14,512
‎ว่ามาสิ ไม่ต้องกลัว

875
01:06:17,640 --> 01:06:18,724
‎หนูมี…

876
01:06:19,684 --> 01:06:21,644
‎เงินสดสองพันล้านวอนอยู่ค่ะ

877
01:06:22,228 --> 01:06:26,524
‎ไม่ใช่เงินที่ผิดกฎหมาย
‎แต่ก็ไม่ใช่เงินที่ถูกกฎหมายซะทีเดียว

878
01:06:26,607 --> 01:06:29,944
‎อย่างน้อยมันก็ไม่ใช่เงินที่ได้มา
‎จากการทำร้ายใครค่ะ

879
01:06:33,531 --> 01:06:35,324
‎หนูอยากซื้ออพาร์ตเมนต์ในโซลค่ะ

880
01:06:36,033 --> 01:06:38,828
‎ขอเป็นสามห้อง เพราะน้องๆ หนูจะอยู่ด้วย

881
01:06:39,870 --> 01:06:42,081
‎ขนาดราวๆ 25 ถึง 30 พยอง

882
01:06:46,252 --> 01:06:47,753
‎แกก็รู้ใช่ไหม

883
01:06:47,837 --> 01:06:50,548
‎ว่าแค่มีเงินสดไม่ได้แปลว่า
‎จะพรวดพราดไปซื้ออพาร์ตเมนต์ได้

884
01:06:51,257 --> 01:06:54,593
‎ฉันต้องปรึกษากับทีมกฎหมายก่อน
‎คงต้องใช้เวลาหน่อย

885
01:06:54,677 --> 01:06:56,220
‎อาจจะไม่ได้ด้วย

886
01:06:56,303 --> 01:06:57,263
‎ไม่ค่ะ

887
01:06:58,222 --> 01:07:00,099
‎ต้องทำให้ได้สิคะ

888
01:07:00,182 --> 01:07:01,517
‎เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้

889
01:07:02,226 --> 01:07:04,687
‎มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องช่วยแกเหรอ

890
01:07:07,982 --> 01:07:09,025
‎ความรู้สึกผิดค่ะ

891
01:07:09,525 --> 01:07:12,486
‎ความรู้สึกผิดของคุณย่าจะน้อยลง

892
01:07:14,155 --> 01:07:15,948
‎คุณย่าไม่ให้พ่อหนูยืมเงินนี่คะ

893
01:07:16,032 --> 01:07:18,659
‎ตอนที่โรงพิมพ์ล้มละลายเพราะไอเอ็มเอฟ

894
01:07:19,660 --> 01:07:21,954
‎ฉันไม่รู้สึกผิดเพราะอะไรแบบนั้นหรอก

895
01:07:22,038 --> 01:07:25,082
‎เดิมทีฉันไม่ลงทุน
‎กับธุรกิจที่มีแววจะล้มเหลวอยู่แล้ว

896
01:07:25,624 --> 01:07:28,419
‎ฉันเลยไม่ใส่ซองงานแต่งแกไง

897
01:07:32,131 --> 01:07:35,051
‎ตอนที่โรงพิมพ์ล้มละลาย
‎และเราอาศัยอยู่ในโรงเรือนพลาสติก

898
01:07:35,718 --> 01:07:36,635
‎น้องของเรา…

899
01:07:37,720 --> 01:07:40,890
‎คุณย่ามาหาที่โรงพยาบาล
‎ตอนที่น้องตายนี่คะ

900
01:07:42,016 --> 01:07:45,394
‎คุณย่าร้องไห้
‎ถามว่าทำไมถึงไม่บอกว่าเด็กป่วย

901
01:07:45,478 --> 01:07:47,563
‎ปกติแล้วคุณย่าเกลียดเด็ก

902
01:07:47,646 --> 01:07:50,649
‎เวลาหนูไปเยี่ยมทีไร
‎คุณย่าจะให้เงินหนูออกไปเล่นข้างนอก

903
01:07:51,275 --> 01:07:53,903
‎คุณย่าบอกว่า
‎ไม่ชอบเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กๆ

904
01:07:55,029 --> 01:07:59,450
‎แต่จากนั้นไม่นาน
‎คุณย่ากลับพาตัวอินกยองไป

905
01:07:59,533 --> 01:08:01,368
‎"เสียงอินกยองไม่ขัดหูเหรอ"

906
01:08:01,452 --> 01:08:03,412
‎ตอนนั้นหนูสงสัยแบบนั้น

907
01:08:04,246 --> 01:08:05,539
‎แต่ตอนนี้หนูเข้าใจแล้วค่ะ

908
01:08:07,041 --> 01:08:10,669
‎ถ้าคุณย่าไม่ได้รู้สึกผิด
‎คงไม่มีทางทำแบบนั้นหรอกค่ะ

909
01:08:10,753 --> 01:08:14,381
‎พอถึงบั้นปลายชีวิต ความรู้สึกผิด
‎ก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาใช่ไหมคะ

910
01:08:15,216 --> 01:08:17,259
‎คุณย่าก็เลยเรียกหาอินกยองอีก

911
01:08:17,343 --> 01:08:19,595
‎คิดว่าคงจะดีขึ้นถ้าให้เงินแก

912
01:08:20,846 --> 01:08:22,014
‎แต่ว่านะคะคุณย่า

913
01:08:22,890 --> 01:08:26,310
‎ถ้าช่วยหนูซื้ออพาร์ตเมนต์
‎ทุกอย่างจะคลี่คลายค่ะ

914
01:08:26,977 --> 01:08:29,271
‎เราสามพี่น้องจะอยู่ในอพาร์ตเมนต์นั่น

915
01:08:29,355 --> 01:08:33,442
‎เราจะใช้ชีวิตอย่างไม่มีอะไรติดขัด
‎ให้เหมือนกับอยู่ที่นั่นมาตลอดค่ะ

916
01:08:37,863 --> 01:08:39,573
‎ก็ถูกของแก

917
01:08:40,658 --> 01:08:43,953
‎ทำแบบนั้นอาจจะรักษา
‎โรคนอนไม่หลับที่ฉันเป็นมานานได้ด้วย

918
01:08:45,538 --> 01:08:46,539
‎แต่ว่านะ

919
01:08:47,748 --> 01:08:50,960
‎ฉันไม่ได้เกลียดเด็กหรอก ฉันเกลียดแกต่างหาก

920
01:08:53,379 --> 01:08:54,547
‎ทำไมคะ

921
01:08:54,630 --> 01:08:57,216
‎แกเป็นคนยิ้มเก่งตั้งแต่เด็ก

922
01:08:57,967 --> 01:09:00,344
‎แกยิ้มให้ทุกคนที่แกสบตาด้วย

923
01:09:00,427 --> 01:09:01,929
‎ฉันไม่ชอบตรงนั้นแหละ

924
01:09:02,596 --> 01:09:05,182
‎ตอนเป็นเด็ก แกยังน่ารักน่าชัง
‎คนเขาเลยยิ้มตอบ

925
01:09:05,266 --> 01:09:08,435
‎แต่ถ้าโตแล้วยิ้มแบบนั้น
‎โลกจะตบหน้าเรียกสติแก

926
01:09:10,062 --> 01:09:14,191
‎ดูจากวันนี้ แกก็คงได้เรียนรู้
‎เรื่องพวกนั้นมาบ้างแล้วสินะ

927
01:09:18,028 --> 01:09:20,948
‎หนูผ่านอะไรมาเยอะค่ะ

928
01:09:26,954 --> 01:09:28,706
‎ฉันจะดูเรื่องอพาร์ตเมนต์ให้พรุ่งนี้

929
01:09:28,789 --> 01:09:32,501
‎ว่างเมื่อไหร่ก็เอาบัตรประชาชน
‎ตราประทับ ใบรับรองตราประทับของแก

930
01:09:32,585 --> 01:09:34,587
‎มาฝากไว้ที่ทีมกฎหมายบริษัทฉัน

931
01:09:35,171 --> 01:09:37,464
‎คนพวกนั้นจะหาทางให้

932
01:09:38,757 --> 01:09:40,050
‎ขอบคุณค่ะ คุณย่า

933
01:09:41,427 --> 01:09:43,929
‎จากนี้คุณย่าจะหายจากโรคนอนไม่หลับ

934
01:09:44,013 --> 01:09:45,639
‎การย่อยอาหารก็จะดีขึ้นด้วยค่ะ

935
01:11:24,780 --> 01:11:25,698
‎แอรีแอดเน่

936
01:11:54,601 --> 01:11:57,021
‎ท่านนายพลซื้อมาตอนไปดูงานที่อังกฤษ

937
01:11:57,938 --> 01:12:00,190
‎บ้านตุ๊กตาให้แม่ฮโยริน

938
01:12:00,274 --> 01:12:02,901
‎ทหารดีบุกให้ลุงฮโยริน

939
01:12:03,485 --> 01:12:07,114
‎วอนซังอู ลุงของฮโยริน
‎เอาทั้งหมดนั้นไปเล่นสนุกคนเดียว

940
01:12:07,197 --> 01:12:09,158
‎จะยอมให้ฉันเล่นเฉพาะตอนที่เขาเบื่อ

941
01:12:10,034 --> 01:12:12,161
‎ทหารทั้ง 12 นายอยู่หมวดเดียวกัน

942
01:12:12,244 --> 01:12:13,746
‎อยู่มาวันหนึ่ง น่าจะยศสิบโทมั้ง

943
01:12:13,829 --> 01:12:15,497
‎นายทหารตัวหนึ่งหายไป

944
01:12:15,581 --> 01:12:17,833
‎เขาอาละวาดแล้วก็ค้นทั่วบ้านเลย

945
01:12:19,835 --> 01:12:21,378
‎สุดท้ายก็หาไม่เจอเหรอคะ

946
01:12:24,715 --> 01:12:25,841
‎ฉันทิ้งเองแหละ

947
01:12:30,429 --> 01:12:32,431
‎คุณสองคนเป็นเพื่อนกัน
‎ตั้งแต่เด็กหรือเปล่าคะ

948
01:12:35,017 --> 01:12:39,229
‎ซังอูเป็นลูกชายท่านนายพล
‎ส่วนฉันเป็นลูกชายคนขับรถ

949
01:12:40,898 --> 01:12:43,192
‎ตอนนั้น ทุกอย่างในบ้านนี้ดูดีไปหมด

950
01:12:43,859 --> 01:12:45,444
‎กลิ่นหอมแปลกๆ จากสบู่

951
01:12:45,527 --> 01:12:49,448
‎ผ้าเช็ดมือ ส้อมสำหรับกินผลไม้
‎แม้แต่กรรไกรตัดเล็บ

952
01:12:51,200 --> 01:12:55,037
‎ฉันรีบคว้าทุกอย่างใส่กระเป๋า
‎แล้วโยนทิ้งก่อนกลับถึงบ้าน

953
01:12:56,330 --> 01:12:57,539
‎ทำไมทำแบบนั้นคะ

954
01:12:59,291 --> 01:13:01,460
‎ฉันโกรธที่ฉันไม่ใช่คนในบ้านนี้

955
01:13:02,503 --> 01:13:03,754
‎ฉันอยากอยู่ที่นี่

956
01:13:07,216 --> 01:13:08,842
‎สุดท้ายก็ทำได้นะคะ

957
01:13:11,512 --> 01:13:16,558
‎พอไปดูงานครั้งต่อมา ท่านนายพล
‎ก็ซื้อเซตทหารที่เหมือนกันเป๊ะให้ฉัน

958
01:13:16,642 --> 01:13:19,478
‎เขารู้มาตลอดว่าฉันคือคนร้าย

959
01:13:20,062 --> 01:13:23,023
‎ฉันเลิกขโมยของ
‎แล้วพยายามทำให้เขาเห็นแทน

960
01:13:25,150 --> 01:13:26,860
‎ว่าฉันเก่งเรื่องอะไร

961
01:13:26,944 --> 01:13:28,904
‎ว่าฉันภักดีแค่ไหน

962
01:13:29,405 --> 01:13:32,199
‎ว่าฉันเหมาะสมกับครอบครัวนี้
‎มากกว่าซังอูแค่ไหน

963
01:13:34,952 --> 01:13:38,414
‎ทำไมเธอถึงบอกให้ฮโยริน
‎ส่งภาพที่เธอวาดไปแทนล่ะ

964
01:13:39,873 --> 01:13:42,000
‎ภาพนั้นฮโยรินเป็นคนวาดค่ะ

965
01:13:43,127 --> 01:13:45,087
‎ตอนวาดภาพนั้น หนูคือฮโยริน

966
01:13:46,797 --> 01:13:48,674
‎ด้วยสีหน้าที่เหมือนฮโยรินที่สุด

967
01:13:49,800 --> 01:13:51,218
‎หนูใช้สีที่ฮโยรินชอบ

968
01:13:52,219 --> 01:13:53,846
‎และผิวสัมผัสที่เธอชอบ

969
01:13:55,431 --> 01:13:56,807
‎ภาพนั้นสมบูรณ์แบบค่ะ

970
01:14:02,980 --> 01:14:05,190
‎ท่านนายพลรู้ว่าฉันพิเศษ

971
01:14:06,108 --> 01:14:10,112
‎ท่านก็เลยยกบ้านหลังนี้ให้ฉัน ไม่ใช่ซังอู

972
01:14:10,821 --> 01:14:13,574
‎ถึงฉันจะต้องเสียสละครั้งใหญ่
‎เพื่อให้เป็นแบบนั้น

973
01:14:15,159 --> 01:14:17,578
‎แต่ฉันก็ฝ่าฟันมาจนได้

974
01:14:20,831 --> 01:14:21,832
‎เธออยากได้

975
01:14:22,958 --> 01:14:24,168
‎ตุ๊กตานั่นเหรอ

976
01:14:33,844 --> 01:14:34,720
‎ค่ะ

977
01:14:35,721 --> 01:14:36,680
‎ถ้างั้น…

978
01:14:37,806 --> 01:14:39,099
‎เธอทำได้เหมือนกันไหม

979
01:14:44,855 --> 01:14:47,649
‎เธอคิดว่าจะทรยศคนที่

980
01:14:48,567 --> 01:14:50,319
‎รักเธอที่สุดในโลกได้หรือเปล่า

981
01:15:49,336 --> 01:15:50,504
‎ฉันมีบัญชีแยกประเภทอยู่

982
01:15:50,587 --> 01:15:53,382
‎ฉันจะเอามันมาต่อรอง
‎ให้ได้เงินก้อนใหญ่ที่สุดมา

983
01:15:53,465 --> 01:15:56,176
‎ตัดสินใจภายในพรุ่งนี้เช้าได้ใช่ไหม

984
01:15:56,260 --> 01:15:58,512
‎สงครามยังไม่จบครับ

985
01:15:58,595 --> 01:16:00,556
‎คนที่เคยอยู่จุดต่ำสุด…

986
01:16:00,639 --> 01:16:02,307
‎เหมือนหน้าคนเลยไม่ใช่เหรอ

987
01:16:02,391 --> 01:16:03,934
‎ก็เลยได้ชื่อว่ากล้วยไม้ผีเหรอ

988
01:16:04,017 --> 01:16:05,894
‎จากนี้ไป นี่คือกล้วยไม้ของเธอ

989
01:16:05,978 --> 01:16:07,688
‎ฉันรู้จักนายนะ

990
01:16:07,771 --> 01:16:10,190
‎ชื่อพัคแจซังใช่ไหม

991
01:16:10,274 --> 01:16:13,610
‎จู่ๆ ฉันก็สงสัยขึ้นมา
‎ว่าเธอจะไปได้ไกลแค่ไหนเพื่อเงิน

992
01:16:14,194 --> 01:16:15,988
‎ถ้าไม่มีเงิน แค่นี้ก็ต้องทนให้ได้สิ

993
01:16:16,071 --> 01:16:17,573
‎ฉันทนได้ทุกอย่าง

994
01:16:17,656 --> 01:16:19,491
‎คุณโออินจูสำคัญกับเราครับ

995
01:16:19,575 --> 01:16:22,244
‎ถ้าพลาดไป อาจจะเกิดปัญหา
‎กับเงิน 7 หมื่นล้านนะครับ

996
01:16:22,327 --> 01:16:23,745
‎มาเป็นผู้ช่วยฉันนะคะ

997
01:16:24,621 --> 01:16:26,623
‎ฉันอยากให้คุณอินจูทำงานให้ฉัน

998
01:16:29,126 --> 01:16:34,131
‎คำบรรยายโดย: รักษ์สุดา ขุนรักษ์