1
00:00:16,015 --> 00:00:18,268
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:54,053 --> 00:00:57,724
‎ทำไมเธอถึงบอกให้ฮโยริน
‎ส่งภาพที่เธอวาดไปแทนล่ะ

3
00:00:58,308 --> 00:01:00,435
‎ภาพนั้นฮโยรินเป็นคนวาดค่ะ

4
00:01:01,603 --> 00:01:03,480
‎ตอนวาดภาพนั้น หนูคือฮโยริน

5
00:01:05,231 --> 00:01:07,025
‎ด้วยสีหน้าที่เหมือนฮโยรินที่สุด

6
00:01:07,108 --> 00:01:10,153
‎หนูใช้สีที่ฮโยรินชอบ และผิวสัมผัสที่เธอชอบ

7
00:01:10,653 --> 00:01:12,238
‎ภาพนั้นสมบูรณ์แบบค่ะ

8
00:01:17,243 --> 00:01:19,329
‎ท่านนายพลรู้ว่าฉันพิเศษ

9
00:01:20,330 --> 00:01:24,209
‎ท่านก็เลยยกบ้านหลังนี้ให้ฉัน ไม่ใช่ซังอู

10
00:01:24,751 --> 00:01:27,504
‎ถึงฉันจะต้องเสียสละครั้งใหญ่
‎เพื่อให้เป็นแบบนั้น

11
00:01:29,088 --> 00:01:31,549
‎แต่ฉันก็ฝ่าฟันมาจนได้

12
00:01:33,218 --> 00:01:34,594
‎เธออยากได้

13
00:01:35,345 --> 00:01:36,304
‎ตุ๊กตานั่นเหรอ

14
00:01:43,019 --> 00:01:43,853
‎ค่ะ

15
00:01:44,521 --> 00:01:45,480
‎ถ้างั้น…

16
00:01:46,564 --> 00:01:47,774
‎เธอทำได้เหมือนกันไหม

17
00:01:49,025 --> 00:01:51,319
‎เธอคิดว่าจะทรยศคนที่

18
00:01:52,362 --> 00:01:54,030
‎รักเธอที่สุดในโลกได้หรือเปล่า

19
00:01:58,409 --> 00:01:59,244
‎แล้วลุง

20
00:02:00,245 --> 00:02:02,747
‎เสียสละอะไรมาบ้างเหรอคะ

21
00:02:06,126 --> 00:02:07,252
‎ความตายของ…

22
00:02:09,462 --> 00:02:10,463
‎คุณพ่อ

23
00:02:21,933 --> 00:02:24,894
‎สิ่งแรกที่ฉันทำหลังจากหย่า
‎แล้วกลับมาจากอเมริกา

24
00:02:25,979 --> 00:02:28,523
‎คือซื้ออพาร์ตเมนต์เล็กๆ
‎ที่มองเห็นวิวแม่น้ำฮัน

25
00:02:29,190 --> 00:02:30,942
‎ทุกคนต่างก็ห้ามฉัน

26
00:02:32,527 --> 00:02:34,737
‎บอกว่าเอาเงินนั้น
‎ไปใช้กับการแต่งงานใหม่สิ

27
00:02:34,821 --> 00:02:36,781
‎จะซื้อบ้านเพื่ออยู่คนเดียวไปทำไม

28
00:02:38,241 --> 00:02:39,909
‎ไม่นึกเสียดายเหรอคะ

29
00:02:42,745 --> 00:02:45,373
‎ฉันคิดว่าฉันเลือกหนทางสู่การเป็นเศรษฐีนะ

30
00:02:45,456 --> 00:02:48,585
‎บนทางแยกระหว่าง
‎การแต่งงานกับการเป็นเศรษฐี

31
00:02:49,961 --> 00:02:52,463
‎ฉันเลือกที่จะเป็นเศรษฐี

32
00:03:21,200 --> 00:03:23,995
‎เธอน่าจะรอข้างล่าง ฉันจะได้รีบไปรีบมา

33
00:03:24,078 --> 00:03:26,539
‎ไม่เป็นไร ฉันดีใจมากที่ได้มานะ

34
00:03:27,123 --> 00:03:29,042
‎ฉันอยากไปบ้านเธอมานานแล้วด้วย

35
00:03:29,584 --> 00:03:30,585
‎ก็เราเพื่อนกันนี่

36
00:03:51,773 --> 00:03:54,400
‎ฉันตั้งใจว่าจะเก็บที่นี่ไว้ปล่อยเช่า

37
00:03:54,484 --> 00:03:56,152
‎ฉันเสียดาย ไม่อยากขายให้คนอื่น

38
00:03:57,070 --> 00:03:58,196
‎แล้ว…

39
00:03:59,322 --> 00:04:01,783
‎โอเคที่จะขายให้หนูเหรอคะ

40
00:04:03,993 --> 00:04:06,079
‎บ้านทุกบ้านมีจิตวิญญาณที่คู่ควรอยู่

41
00:04:06,663 --> 00:04:09,916
‎ถ้าอพาร์ตเมนต์นี้ยอมรับแก
‎ฉันก็ต้องหลีกทางให้

42
00:04:38,528 --> 00:04:39,529
‎ห้ามเปิดนะ

43
00:04:42,323 --> 00:04:43,616
‎ทำไมเหรอ

44
00:04:43,700 --> 00:04:44,867
‎มันปิดกลับไม่ได้

45
00:05:06,889 --> 00:05:09,100
‎ที่นี่อาบน้ำยังไงเหรอ

46
00:05:11,811 --> 00:05:12,729
‎เอ่อ…

47
00:05:14,480 --> 00:05:16,024
‎แบบนี้

48
00:05:16,816 --> 00:05:17,984
‎แบบนี้เหรอ

49
00:05:36,961 --> 00:05:40,757
‎เมื่ออยู่ในบ้านที่ดี
‎อัตราความประสบความสำเร็จก็สูงขึ้น

50
00:05:40,840 --> 00:05:43,718
‎เพราะเมื่อกลับมาบ้าน
‎เราจะเอาชนะแทบทุกอย่างได้

51
00:05:50,808 --> 00:05:52,268
‎- นี่มดเหรอ
‎- อือ

52
00:05:53,061 --> 00:05:55,521
‎นั่งด้านนู้นสิ ตรงนั้นทางผ่านมด

53
00:06:08,659 --> 00:06:10,536
‎ทุนนิยมคือเกมจิตวิทยา

54
00:06:11,245 --> 00:06:13,414
‎มีความรู้สึกนึงที่คนรวยเอาชนะได้

55
00:06:13,498 --> 00:06:15,249
‎แต่คนจนทำไม่ได้

56
00:06:16,667 --> 00:06:19,003
‎มันคือความรู้สึกอะไรเหรอคะ

57
00:06:20,505 --> 00:06:21,380
‎ความรู้สึกสูญเสีย

58
00:06:24,050 --> 00:06:24,967
‎อ๋อ

59
00:06:25,051 --> 00:06:27,470
‎เราจะแตะเงินก้อนใหญ่ได้
‎ก็ต่อเมื่อพร้อมจะสูญเสีย

60
00:06:27,970 --> 00:06:30,890
‎เพราะใครยอมเสี่ยงได้มากกว่าก็ชนะไป

61
00:06:31,933 --> 00:06:32,934
‎ฉันน่ะ

62
00:06:33,851 --> 00:06:37,063
‎ต่อให้สูญเสียทุกอย่างไป
‎ฉันก็เริ่มใหม่ตั้งแต่ต้นได้

63
00:06:37,146 --> 00:06:39,065
‎ขอแค่มีบ้านแบบนี้ก็พอ

64
00:06:40,775 --> 00:06:41,776
‎หนูว่า…

65
00:06:42,568 --> 00:06:43,861
‎ก็คงจะอย่างนั้นค่ะ

66
00:06:45,988 --> 00:06:50,284
‎แกอยู่ดูพระอาทิตย์ตก
‎และยามค่ำของที่นี่คนเดียวได้เลย

67
00:06:50,368 --> 00:06:53,538
‎ตัดสินใจภายในพรุ่งนี้เช้าได้ใช่ไหม

68
00:07:15,226 --> 00:07:18,771
‎ทุกอย่างในบ้านเธอคือของจริงทั้งนั้นเลย

69
00:07:19,564 --> 00:07:21,732
‎งั้นบ้านเธอล่ะ ปลอมหรือไง

70
00:07:25,111 --> 00:07:29,240
‎พี่ๆ ของเธอก็ดูจะรักเธอมากจริงๆ

71
00:07:29,323 --> 00:07:31,200
‎ฉันเลยอารมณ์เสียบ่อยๆ ไง

72
00:07:35,079 --> 00:07:37,957
‎เธอรับความรักอย่างกับว่า
‎สมควรได้อยู่แล้วงั้นแหละ

73
00:07:38,749 --> 00:07:40,835
‎ถ้าเป็นฉัน ฉันคงซึ้งใจกว่านี้เยอะเลย

74
00:07:41,586 --> 00:07:43,004
‎สิ่งที่เรียกว่าความรัก

75
00:07:44,213 --> 00:07:46,174
‎ถ้าให้มาก็ต้องรับไว้หมดเลยเหรอ

76
00:07:46,841 --> 00:07:48,926
‎ถ้าไม่อยากได้ จะไม่รับก็ได้ไม่ใช่เหรอ

77
00:07:50,344 --> 00:07:51,179
‎งั้นเหรอ

78
00:07:59,353 --> 00:08:01,647
‎นี่ จะทำไงกับหน้าต่างบานเมื่อกี้
‎ที่ปิดไม่ได้เหรอ

79
00:08:02,148 --> 00:08:03,566
‎แค่อย่าเปิดไฟก็พอ

80
00:08:03,649 --> 00:08:05,776
‎มุ้งลวดหลุดอยู่ เดี๋ยวแมลงจะเข้ามา

81
00:08:07,737 --> 00:08:09,238
‎หนูก็อาจจะเข้ามาได้เหมือนกัน

82
00:08:09,322 --> 00:08:11,115
‎คราวก่อนมีลูกหนูตัวเล็กเข้ามาด้วยแหละ

83
00:08:13,451 --> 00:08:15,077
‎- ต้องรีบปิดแล้วสิ
‎- หนู

84
00:08:29,800 --> 00:08:32,470
‎พี่ วันนี้ฉันนอนค้างบ้านเพื่อนนะ

85
00:08:34,388 --> 00:08:35,431
‎เพอร์เฟกต์

86
00:08:36,432 --> 00:08:38,643
‎ฉันว่าบ้านหลังนี้ชอบฉันนะ

87
00:08:39,727 --> 00:08:45,107
‎ชีวิตนี้ฉันไม่เคยจินตนาการเลยว่า
‎จะได้เป็นเจ้าของห้องอพาร์ตเมนต์แบบนี้

88
00:08:45,191 --> 00:08:48,194
‎สรุปคือจะเอาเงินที่ขโมยมา
‎ไปซื้ออพาร์ตเมนต์นั่นว่างั้น

89
00:08:48,277 --> 00:08:51,489
‎ทำไมแกเอาแต่เรียกว่า
‎"เงินที่ขโมยมา" อยู่ได้

90
00:08:51,572 --> 00:08:53,199
‎เงินที่ได้มาต่างหาก

91
00:08:53,282 --> 00:08:55,326
‎ไงก็เถอะ แกต้องมาเห็นที่นี่กับตา

92
00:08:55,409 --> 00:08:57,245
‎พอมาเห็น แกก็จะเข้าใจ

93
00:08:58,287 --> 00:08:59,372
‎จะบอกว่าไงดี

94
00:09:00,623 --> 00:09:04,460
‎มันรู้สึกเหมือนฉันมีผู้พิทักษ์ที่ไว้ใจได้
‎คอยปกป้องฉันในทุกสถานการณ์มั้ง

95
00:09:05,086 --> 00:09:06,629
‎ไม่ล่ะ ไม่เห็นจะเข้าใจ

96
00:09:06,712 --> 00:09:08,756
‎ก่อนหน้านี้ พี่ก็เคยพูดทำนองนั้นมาแล้ว

97
00:09:08,839 --> 00:09:11,425
‎ตอนพี่พาว่าที่พี่เขยมาก่อนจะแต่งงาน

98
00:09:11,509 --> 00:09:14,095
‎พี่บอกว่าเขาจะปกป้องพี่ในทุกสถานการณ์

99
00:09:14,178 --> 00:09:15,972
‎บอกว่าเขามีอพาร์ตเมนต์ในโซล

100
00:09:16,556 --> 00:09:19,016
‎นี่ แกเอาเรื่องนี้ไปเทียบกับเรื่องนั้นได้ไง

101
00:09:21,602 --> 00:09:23,980
‎อินกยอง เรามาเริ่มต้นใหม่ที่นี่กันเถอะ

102
00:09:24,063 --> 00:09:26,732
‎ฉันจะหางานใหม่ทำ
‎เรียนกวดวิชาภาษาอังกฤษด้วย

103
00:09:26,816 --> 00:09:28,985
‎แล้วก็จะสอบใบอนุญาตด้านบัญชีด้วย

104
00:09:29,569 --> 00:09:32,863
‎เราอยู่แบบจนๆ มานานแล้วนะ
‎ควรจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกันได้แล้ว

105
00:09:32,947 --> 00:09:34,407
‎เราเคยจนแล้วมันทำไม

106
00:09:34,490 --> 00:09:38,661
‎ความจนทำให้คนตกต่ำลงได้
‎แต่ก็ทำให้คนแข็งแกร่งได้เหมือนกัน

107
00:09:38,744 --> 00:09:40,788
‎เราเอาชนะทุกอย่างมาได้จนถึงจุดนี้

108
00:09:40,871 --> 00:09:42,206
‎ฉันออกจะภูมิใจ

109
00:09:42,290 --> 00:09:44,750
‎ฉันไม่ยอมทิ้งเวลาพวกนั้น
‎ไปกับเศษเงินสองพันล้านหรอก

110
00:09:44,834 --> 00:09:46,377
‎"เศษเงินสองพันล้าน" เหรอ

111
00:09:47,587 --> 00:09:50,548
‎แกนี่มันมั่นเป็นบ้าเลยว่ะ

112
00:09:50,631 --> 00:09:55,553
‎นี่ เดือนก่อนเรายังแทบอกแตกตาย
‎เพราะหาเงินแค่สองล้านห้าไม่ได้อยู่เลย

113
00:09:56,178 --> 00:09:59,390
‎เราซ่อมหน้าต่างบ้านไม่ได้
‎จนมันปิดตายมาสามปีแล้ว

114
00:09:59,473 --> 00:10:00,558
‎น้องเรา…

115
00:10:03,185 --> 00:10:05,313
‎ตายไปทั้งที่ไม่ได้รักษาด้วยซ้ำ

116
00:10:05,938 --> 00:10:09,859
‎แล้วแกพูดพล่อยๆ เรื่องเงินนั่นได้ไง
‎นั่นเงินที่จะเปลี่ยนชีวิตเราเลยนะ

117
00:10:09,942 --> 00:10:11,193
‎"เศษเงินสองพันล้าน" เหรอ

118
00:10:12,570 --> 00:10:14,697
‎เรื่องน้อง ฉันก็ปวดใจเหมือนกัน

119
00:10:15,281 --> 00:10:16,324
‎เพราะงั้น

120
00:10:17,700 --> 00:10:19,076
‎เราต้องหลุดพ้นออกมาไง

121
00:10:19,160 --> 00:10:22,163
‎ฉันจะเลิกเหล้า
‎และจะใช้ชีวิตต่างไปจากเดิม

122
00:10:22,246 --> 00:10:23,205
‎ฉันทำแบบนั้นได้

123
00:10:24,874 --> 00:10:28,711
‎ยัยโง่ มันมีแค่วิธีเดียว
‎ที่แกจะใช้ชีวิตต่างไปจากเดิมได้

124
00:10:29,378 --> 00:10:30,379
‎อะไรล่ะ

125
00:10:32,089 --> 00:10:33,966
‎การไม่จนอีกต่อไป

126
00:10:37,094 --> 00:10:38,846
‎ฉันจะทวงทุกอย่างคืนมา

127
00:10:38,929 --> 00:10:41,182
‎แม่ พ่อ อินฮเย แล้วก็แก

128
00:10:42,433 --> 00:10:44,393
‎ฉันจะทำให้ทุกคน
‎ใช้ชีวิตโดยไม่ต้องห่วงเรื่องเงิน

129
00:10:45,186 --> 00:10:48,481
‎พี่ ฉันคือคนที่รายงานข่าว
‎ว่าการยักยอก ขโมย ต้มตุ๋น

130
00:10:48,564 --> 00:10:50,858
‎คืออาชญากรรมนะ

131
00:10:50,941 --> 00:10:53,152
‎ฉันจะเอาหน้าที่ไหนไปรายงานข่าว
‎ทั้งที่ตัวเองอาศัย

132
00:10:53,235 --> 00:10:54,737
‎ในบ้านที่ซื้อจากเงินที่ขโมยมาล่ะ

133
00:10:54,820 --> 00:10:55,780
‎แล้วยังไง

134
00:10:55,863 --> 00:10:58,074
‎แกจะแจ้งความ
‎ถ้าฉันซื้ออพาร์ตเมนต์นี้หรือไง

135
00:10:58,157 --> 00:11:01,494
‎ถ้าพี่จำเป็นต้องทำแบบนั้น
‎งั้นเราตัดขาดกันไปเถอะ

136
00:11:01,577 --> 00:11:04,664
‎- ฉันยอมรับการตัดสินใจของพี่ไม่ได้หรอก
‎- อะไรนะ

137
00:11:04,747 --> 00:11:07,291
‎อย่าโทรมาหาฉันสักพัก ฉันจะบล็อกพี่

138
00:11:07,375 --> 00:11:08,584
‎นี่ โออินกยอง

139
00:11:13,130 --> 00:11:14,298
‎ไอ้นี่มันวอน

140
00:11:14,924 --> 00:11:15,925
‎(ปิดกั้นการติดต่อ)

141
00:11:27,561 --> 00:11:29,855
‎จำวันนี้ได้ไหมคะ คุณพยาบาล

142
00:11:29,939 --> 00:11:32,650
‎คนไข้คนนี้ก่อเรื่องแต่เช้าเลยค่ะ

143
00:11:33,192 --> 00:11:35,611
‎เขาร้องไห้ดังลั่นบอกว่ามีคนจะมาฆ่า

144
00:11:35,694 --> 00:11:38,114
‎ล็อกประตูขังตัวเองไว้ในห้องน้ำ
‎ไม่ยอมออกมาค่ะ

145
00:11:42,326 --> 00:11:44,161
‎พอฉันเปิดประตูเข้าไป

146
00:11:44,245 --> 00:11:47,498
‎ก็ปรากฏว่าเละเทะตามคาดค่ะ

147
00:11:47,581 --> 00:11:49,458
‎คนที่อยู่ในอาการปั่นป่วน

148
00:11:49,542 --> 00:11:52,628
‎มักจะอยากทำให้สิ่งรอบข้าง
‎ปั่นป่วนตามไปด้วย

149
00:11:53,671 --> 00:11:55,965
‎ฉันเตรียมยาระงับประสาทก่อนเลยค่ะ

150
00:11:56,632 --> 00:11:58,050
‎ฉันเป็นพวกคล่องแคล่ว

151
00:11:58,134 --> 00:12:01,137
‎เลยใช้เวลาเตรียมยา
‎ไม่ถึง 30 วิด้วยซ้ำมั้งคะ

152
00:12:02,096 --> 00:12:05,766
‎- แต่คนไข้ก็สงบลงแล้วค่ะ
‎- สงคราม…

153
00:12:05,850 --> 00:12:09,145
‎ปกติถ้าจะกล่อมคนไข้
‎ที่อะดรีนาลีนพลุ่งพล่านขนาดนั้น

154
00:12:09,228 --> 00:12:11,313
‎ต้องใช้เวลานานมากแท้ๆ

155
00:12:11,939 --> 00:12:13,524
‎"ทนายคนนั้นเป็นใครกันนะ"

156
00:12:14,233 --> 00:12:17,736
‎"คนไข้กำลังหายใจ
‎และพูดคุยแทบเป็นปกติเลย"

157
00:12:18,237 --> 00:12:20,322
‎ได้ยินไหมคะว่าเขาพูดอะไร

158
00:12:21,490 --> 00:12:23,784
‎สงครามยังไม่จบครับ

159
00:12:24,952 --> 00:12:27,413
‎"สงครามยังไม่จบ"

160
00:12:27,496 --> 00:12:29,874
‎ท่านนายพลรออยู่นะครับ

161
00:12:29,957 --> 00:12:33,127
‎"ท่านนายพลรออยู่"

162
00:12:33,836 --> 00:12:38,424
‎คนที่เคยอยู่ในจุดที่ต่ำที่สุด
‎จะปีนขึ้นไปได้สูงแค่ไหนกันครับ

163
00:12:39,633 --> 00:12:41,635
‎จนถึงจุดที่สูงที่สุด

164
00:12:42,219 --> 00:12:43,888
‎และสว่างที่สุด

165
00:12:51,729 --> 00:12:53,689
‎แล้วคุณทนายเขาก็มองฉัน

166
00:12:54,732 --> 00:12:56,984
‎จังหวะนั้นฉันแทบจะกรี๊ดออกมาเลยค่ะ

167
00:12:57,651 --> 00:12:58,486
‎ทำไมคะ

168
00:13:03,491 --> 00:13:05,159
‎เพราะเขาดูเลือดเย็นสุดๆ

169
00:13:06,911 --> 00:13:09,330
‎มีคนแบบนั้นอยู่ในบรรดาหมอที่เก่งๆ ค่ะ

170
00:13:09,830 --> 00:13:13,292
‎คนที่คุมอัตราการเต้นหัวใจตัวเอง
‎ไม่ให้เกิน 90 ได้ในสถานการณ์ตึงเครียด

171
00:13:13,375 --> 00:13:15,211
‎เหมือนหน่วยกู้ระเบิด

172
00:13:16,504 --> 00:13:18,756
‎"ทนายความก็เป็นอาชีพแบบนั้นเหรอ"

173
00:13:19,340 --> 00:13:20,633
‎ฉันจำได้ว่าสงสัยแบบนั้นค่ะ

174
00:13:25,596 --> 00:13:26,889
‎นี่อะไรเหรอคะ

175
00:13:26,972 --> 00:13:29,767
‎เหมือนคนไข้ถืออะไรอยู่ในมือเลย

176
00:13:30,851 --> 00:13:33,729
‎ดอกไม้น่ะค่ะ ดอกบางๆ สีน้ำเงิน

177
00:13:34,230 --> 00:13:35,773
‎รู้สึกว่าทนายเป็นคนให้นะ

178
00:13:38,400 --> 00:13:39,568
‎ไม่ทราบว่า…

179
00:13:42,655 --> 00:13:43,572
‎ใช่อันนี้หรือเปล่าคะ

180
00:13:47,159 --> 00:13:48,160
‎ใช่เลยค่ะ

181
00:13:53,165 --> 00:13:55,793
‎("กล้วยไม้น้ำเงิน")

182
00:14:06,053 --> 00:14:07,429
‎เหมือนหน้าคนเลยไม่ใช่เหรอ

183
00:14:08,264 --> 00:14:11,684
‎พอมองดีๆ เหมือนกล้วยไม้ก็มองเราอยู่

184
00:14:11,767 --> 00:14:13,769
‎เพราะงั้นมันเลยชื่อกล้วยไม้ผีเหรอ

185
00:14:15,813 --> 00:14:18,983
‎น่าทึ่งนะที่มีหนังสือ
‎ที่เขียนเรื่องกล้วยไม้นี่อย่างเดียวด้วย

186
00:14:19,066 --> 00:14:21,402
‎"โจเอล ฟีลด์ส จางซาพยอง"

187
00:14:21,902 --> 00:14:24,113
‎ฉันอึ้งหนักกว่าอีก
‎ที่มีคนแปลอะไรแบบนี้ด้วย

188
00:14:25,781 --> 00:14:29,159
‎นายไปหาหนังสือแบบนี้มาได้ไงเนี่ย
‎ทึ่งจริงอะไรจริง

189
00:14:30,619 --> 00:14:32,997
‎สมัยเด็กๆ เราเล่นเปิดสำนักสืบกันไง

190
00:14:33,581 --> 00:14:35,958
‎เธอเป็นผอ. ส่วนฉันเป็นรองผอ.

191
00:14:38,210 --> 00:14:41,046
‎เราตกลงว่าจะสลับกันทุกสัปดาห์ แต่นายลืม

192
00:14:41,589 --> 00:14:43,299
‎ฉันก็เลยได้เป็นผอ.ยาวๆ

193
00:14:43,382 --> 00:14:44,800
‎ตีเนียนทำลืมด้วยคน

194
00:14:46,051 --> 00:14:47,469
‎ฉันเปล่าลืมนะ

195
00:14:49,054 --> 00:14:51,265
‎ฉันกลัวว่าเธอจะเลิกเล่น ถ้าฉันเป็นผอ.

196
00:15:08,699 --> 00:15:09,742
‎ฮโยรินล่ะคะ

197
00:15:14,955 --> 00:15:18,417
‎ระหว่างที่ฮโยรินติวเลขอยู่
‎เราไปเดตกันเถอะ

198
00:15:23,589 --> 00:15:27,134
‎เธอเก็บความลับเก่งไหม

199
00:15:27,968 --> 00:15:28,969
‎ค่ะ

200
00:15:30,846 --> 00:15:34,016
‎ฉันมีเรื่องอยากจะขอเธอ
‎โดยไม่ให้คนอื่นรู้แหละ

201
00:15:36,185 --> 00:15:38,354
‎"กล้วยไม้ที่ถูกเรียกว่าผี"

202
00:15:38,437 --> 00:15:43,192
‎"จากกล้วยไม้ 30,000 สายพันธุ์
‎ไม่มีอะไรลี้ลับเท่ากล้วยไม้น้ำเงินนี้แล้ว"

203
00:15:44,193 --> 00:15:47,780
‎"นักสำรวจและนักพฤกษศาสตร์มากมาย
‎เข้าค้นหาในป่าของเวียดนาม

204
00:15:47,863 --> 00:15:50,074
‎และได้ติดมือมาไม่กี่ดอก

205
00:15:50,157 --> 00:15:52,493
‎แต่ทุกคนกลับต้องแลกด้วยชีวิต"

206
00:15:52,576 --> 00:15:54,536
‎"ด้วยเหตุนั้น กล้วยไม้นี้จึงมีฉายาว่า

207
00:15:55,204 --> 00:15:56,246
‎กล้วยไม้แห่งความตาย"

208
00:16:45,004 --> 00:16:46,797
‎ห้องกล้วยไม้ลับของคุณพ่อฉันเอง

209
00:16:48,424 --> 00:16:49,675
‎ทำไมถึงลับล่ะคะ

210
00:16:50,843 --> 00:16:53,387
‎คงเพราะกล้วยไม้ชนิดนี้ใกล้สูญพันธุ์

211
00:16:53,971 --> 00:16:57,850
‎แล้วก็ถูกห้ามนำเข้าหรือเพาะปลูก
‎เพราะมีพิษแหละมั้ง

212
00:17:06,108 --> 00:17:07,609
‎แต่ว่า

213
00:17:07,693 --> 00:17:11,572
‎ฉันคิดว่าพ่อฉันคงอยากจะ
‎ครอบครองทั้งหมดนี้คนเดียว

214
00:17:12,448 --> 00:17:16,035
‎มันไม่มีความจำเป็น
‎ที่จะให้คนที่ไม่รู้คุณค่าดูนี่เนอะ

215
00:17:22,416 --> 00:17:23,834
‎สวยมากเลยค่ะ

216
00:17:30,382 --> 00:17:31,341
‎ดอกนี้เยี่ยมเลย

217
00:17:33,469 --> 00:17:34,762
‎จากนี้ไป

218
00:17:35,929 --> 00:17:37,014
‎นี่คือกล้วยไม้ของเธอนะ

219
00:17:49,693 --> 00:17:51,487
‎ให้หนูเหรอคะ

220
00:17:52,446 --> 00:17:54,198
‎ฉันให้เธอก็จริง…

221
00:18:00,037 --> 00:18:01,789
‎แต่ฉันจะเกี่ยวไว้ตรงนี้นะ

222
00:18:01,872 --> 00:18:06,043
‎ต้นไม้นี้จะคอยดูแลกล้วยไม้ ให้มันมีชีวิตรอด

223
00:18:19,973 --> 00:18:22,434
‎เห็นจมูกฉันชัดไหม

224
00:18:25,395 --> 00:18:26,855
‎ไม่อยากลองวาดดูเหรอ

225
00:18:28,899 --> 00:18:30,150
‎หนูอยากวาดดูค่ะ

226
00:18:32,986 --> 00:18:33,987
‎นี่จะเป็น

227
00:18:34,947 --> 00:18:36,657
‎ภาพเหมือนแบบลับๆ นะ

228
00:18:37,950 --> 00:18:39,701
‎ห้ามเอาให้ใครดู

229
00:18:42,121 --> 00:18:43,747
‎"แม้แต่ในบรรดาคนท้องถิ่น

230
00:18:43,831 --> 00:18:47,459
‎ก็มีร่างทรงเพียงไม่กี่คน
‎ที่รู้แหล่งที่อยู่ของกล้วยไม้"

231
00:18:47,543 --> 00:18:51,839
‎"เพราะถ้าคนทั่วไปเข้าใกล้ดอกกล้วยไม้
‎ก็อาจจะเสี่ยงอันตรายได้"

232
00:19:05,435 --> 00:19:07,187
‎"สำหรับคนที่ได้ใกล้ชิดกล้วยไม้ครั้งแรก

233
00:19:07,271 --> 00:19:10,149
‎จะรู้สึกว่าความเจ็บปวดหายไป
‎แค่เพียงดมกลิ่นมัน

234
00:19:10,232 --> 00:19:13,235
‎และจะรู้สึกถึงความวิงเวียน
‎ที่น่าพอใจตามมา"

235
00:19:14,361 --> 00:19:17,739
‎งั้นแปลว่าเขาใช้กล้วยไม้
‎เป็นยาระงับประสาท

236
00:19:17,823 --> 00:19:19,700
‎เพราะคุณคิมดัลซูกำลังตื่นตระหนกงั้นเหรอ

237
00:19:22,244 --> 00:19:25,205
‎ดูจากที่คุณคิมดัลซู
‎ดมกลิ่นหน้ากระจกอย่างมีสติ

238
00:19:25,289 --> 00:19:27,332
‎แปลว่าเขาก็คงจะรู้สรรพคุณ
‎ของมันเหมือนกัน

239
00:19:34,840 --> 00:19:36,466
‎"คนที่ไวต่อความรู้สึกมากๆ

240
00:19:36,550 --> 00:19:39,761
‎ชีพจรจะเต้นถี่ขึ้น รู้สึกว่าเท้าเบาลง

241
00:19:42,472 --> 00:19:45,100
‎และบางครั้งก็อาจเกิดอาการหลอน"

242
00:19:51,815 --> 00:19:53,984
‎วิ่ง รีบวิ่งไป

243
00:19:59,114 --> 00:20:01,116
‎ทำไมภาพเหมือนนี่ถึงเป็นความลับคะ

244
00:20:04,036 --> 00:20:07,247
‎ฉันสนใจแค่อะไรที่เป็นความลับน่ะ

245
00:20:08,290 --> 00:20:10,125
‎เรื่องที่ใครๆ ก็รู้กัน

246
00:20:10,709 --> 00:20:11,710
‎มันไม่สนุกนี่นา

247
00:20:13,629 --> 00:20:14,880
‎เธอก็ด้วยหรือเปล่า

248
00:20:19,801 --> 00:20:21,345
‎วิ่ง รีบวิ่งไป

249
00:20:23,972 --> 00:20:25,515
‎ต้องหนีนะ เร็วกว่านี้

250
00:20:31,021 --> 00:20:31,939
‎เป็นอะไรหรือเปล่า

251
00:20:32,439 --> 00:20:34,608
‎หน้าเธอดูซีดเผือดเลย

252
00:20:37,903 --> 00:20:41,657
‎"หากต้มรากกล้วยไม้ดื่ม
‎จะทำให้สูญเสียประสาทสัมผัสโดยสมบูรณ์

253
00:20:41,740 --> 00:20:43,408
‎ด้วยการดำดิ่งสู่การหลับลึก"

254
00:20:43,909 --> 00:20:46,078
‎"คนทรงเจ้าเรียกห้วงเวลาขณะนี้ว่า

255
00:20:46,161 --> 00:20:48,830
‎ขั้นแรกในการไต่ขึ้นสู่สวรรค์"

256
00:20:50,958 --> 00:20:53,001
‎ต้องหนีนะ เร็วกว่านี้

257
00:20:56,088 --> 00:20:59,800
‎"ในขั้นนี้ คนทรงเจ้ามักจะได้เจอ
‎วิญญาณของคนตาย"

258
00:21:04,846 --> 00:21:06,014
‎วิ่งให้เร็วกว่านี้สิ

259
00:21:06,598 --> 00:21:07,975
‎อย่าหยุดนะ

260
00:21:18,277 --> 00:21:19,736
‎ถ้าเธอหนีไปไม่ได้

261
00:21:20,988 --> 00:21:23,365
‎เธอก็จะตาย

262
00:21:31,581 --> 00:21:32,541
‎อินฮเย

263
00:21:34,960 --> 00:21:35,961
‎อินฮเย

264
00:21:36,753 --> 00:21:38,672
‎อินฮเย ฟื้นสิ

265
00:21:47,055 --> 00:21:48,056
‎อินฮเย

266
00:21:49,349 --> 00:21:50,350
‎หลับอยู่ค่ะ

267
00:21:51,935 --> 00:21:53,729
‎ตรวจนู่นนี่ไปเยอะเลย

268
00:21:54,438 --> 00:21:55,564
‎เธอคงจะเหนื่อยน่ะค่ะ

269
00:21:57,316 --> 00:21:59,818
‎ขอโทษด้วยนะคะ ที่ฉันติดต่อยาก

270
00:22:01,695 --> 00:22:02,738
‎คงตกใจมากใช่ไหม

271
00:22:04,614 --> 00:22:05,657
‎อินฮเย

272
00:22:07,659 --> 00:22:09,161
‎พี่ขอโทษที่มาช้านะ

273
00:22:09,786 --> 00:22:11,204
‎แกคงลำบากแย่

274
00:22:12,497 --> 00:22:16,043
‎พอได้ยินห้องฉุกเฉินบอกว่า
‎หัวใจห้องล่างเต้นเร็วผิดปกติ

275
00:22:16,126 --> 00:22:17,878
‎ฉันก็รีบพามาที่นี่เลยค่ะ

276
00:22:17,961 --> 00:22:21,631
‎อาจารย์หมอที่นี่เชี่ยวชาญ
‎ด้านโรคหัวใจทางพันธุกรรมค่ะ

277
00:22:23,091 --> 00:22:25,510
‎โรคหัวใจทางพันธุกรรมเหรอคะ

278
00:22:25,594 --> 00:22:28,972
‎ถ้ามาช้ากว่านี้นิดเดียวคงแย่ไปแล้วครับ

279
00:22:29,765 --> 00:22:32,726
‎จากการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจพบว่า
‎ตรงกับโรคใหลตาย

280
00:22:32,809 --> 00:22:35,687
‎จะหมดสติจนเสียชีวิตเมื่อไหร่ก็ไม่แปลกครับ

281
00:22:36,188 --> 00:22:39,983
‎คนไข้ต้องเข้ารับการตรวจโดยละเอียด
‎และผ่าตัดทันทีนะครับ

282
00:22:40,067 --> 00:22:41,109
‎ผ่าตัดเหรอคะ

283
00:22:42,110 --> 00:22:43,570
‎มันเรียกว่าเครื่องกระตุ้นหัวใจ

284
00:22:44,404 --> 00:22:48,283
‎เราจะติดตั้งอุปกรณ์ขนาดเท่านี้
‎ใต้ผิวหนังตรงหน้าอกครับ

285
00:22:48,366 --> 00:22:52,079
‎เมื่อคนไข้หัวใจวายกะทันหัน
‎สัญญาณไฟฟ้าจะถูกส่งไปทันที

286
00:22:52,162 --> 00:22:53,914
‎เพื่อทำให้หัวใจเต้นปกติครับ

287
00:22:54,873 --> 00:22:58,335
‎มีคนในครอบครัวที่เสียชีวิตฉับพลัน
‎เพราะปัญหาหัวใจไหมครับ

288
00:22:58,919 --> 00:23:00,462
‎พ่อแม่ หรือพี่น้อง

289
00:23:02,631 --> 00:23:03,465
‎เอ่อ…

290
00:23:04,758 --> 00:23:05,759
‎เดี๋ยวก่อน แม่

291
00:23:08,178 --> 00:23:09,554
‎ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว

292
00:23:10,222 --> 00:23:12,307
‎ถ้าผ่าตัด น้องก็จะไม่ตาย

293
00:23:12,891 --> 00:23:13,975
‎แม่อย่าร้องแล้วบอกหนูมา

294
00:23:14,851 --> 00:23:17,020
‎เรามีน้องถูกไหม

295
00:23:19,022 --> 00:23:22,526
‎จู่ๆ น้องก็หมดสติแล้วก็ตายไปตอนเด็กๆ ไง

296
00:23:22,609 --> 00:23:23,443
‎ถูกไหม

297
00:23:23,944 --> 00:23:27,197
‎แกจำเรื่องนั้นได้ตั้งแต่เมื่อไหร่

298
00:23:35,622 --> 00:23:37,791
‎น้องต้องรีบผ่าตัดให้เร็วที่สุด

299
00:23:37,874 --> 00:23:40,127
‎เพราะอาจอาการกำเริบได้ตลอดเวลา

300
00:23:41,002 --> 00:23:43,922
‎ประกันสุขภาพไม่ครอบคลุม
‎เลยมีค่าใช้จ่ายเยอะ

301
00:23:45,298 --> 00:23:46,633
‎น้องต้องกินยาตลอด

302
00:23:47,384 --> 00:23:49,845
‎แล้วก็ต้องเปลี่ยนเครื่องมือทุกสองสามปี

303
00:23:49,928 --> 00:23:51,471
‎ในอนาคตก็คงใช้เงินเยอะด้วย

304
00:23:54,224 --> 00:23:55,559
‎แค่เข้าผ่าตัด

305
00:23:56,309 --> 00:23:58,061
‎ก็จะไม่ตายใช่ไหม

306
00:24:00,730 --> 00:24:02,107
‎ฉันจะใช้เงินก้อนนั้น

307
00:24:05,902 --> 00:24:07,237
‎น้องเราคนที่ตายไป

308
00:24:08,780 --> 00:24:10,157
‎ชื่อว่าอินซอน

309
00:24:12,742 --> 00:24:14,619
‎แกเป็นโรคเดียวกับอินฮเย

310
00:24:14,703 --> 00:24:16,204
‎ถ้าได้ผ่าตัดก็คงรอดชีวิต

311
00:24:16,955 --> 00:24:18,039
‎ต่อให้แกไม่เห็นด้วย

312
00:24:18,748 --> 00:24:20,083
‎ฉันก็จะใช้เงินก้อนนั้น

313
00:24:21,501 --> 00:24:23,128
‎ต่อให้ติดคุก ฉันก็ไม่สน

314
00:24:24,754 --> 00:24:27,215
‎ต่อให้แกตัดขาดกับฉัน ฉันก็ไม่สนด้วย

315
00:24:31,553 --> 00:24:32,554
‎แต่ยังไง

316
00:24:35,432 --> 00:24:36,808
‎น้องก็จะไม่ตายใช่ไหม

317
00:24:48,570 --> 00:24:52,199
‎ใครมีคำถามจะถามทนายพัคแจซัง
‎ยกมือขึ้นได้เลยค่ะ

318
00:24:52,782 --> 00:24:55,577
‎สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กหนุ่มที่บ้านจนครับ

319
00:24:56,203 --> 00:24:57,871
‎ผมสู้ชีวิตจนถึงที่สุดแล้ว

320
00:24:58,496 --> 00:25:02,209
‎แต่บางครั้งก็นึกโกรธที่พ่อจนครับ

321
00:25:02,292 --> 00:25:06,129
‎คุณทนายประสบความสำเร็จ
‎แม้อยู่ในสถานการณ์แบบนั้นได้ยังไงครับ

322
00:25:06,796 --> 00:25:10,217
‎พ่อผมเป็นทหาร
‎ที่ร่วมรบในสงครามเวียดนามครับ

323
00:25:10,300 --> 00:25:11,426
‎ผลจากฝนเหลือง

324
00:25:11,509 --> 00:25:13,511
‎ทำให้ท่านเป็นโรคผิวหนัง
‎และป่วยทางจิตใจครับ

325
00:25:14,179 --> 00:25:17,140
‎ผมไม่ได้อยู่กับคุณแม่
‎แต่โตมากับคุณย่าครับ

326
00:25:18,183 --> 00:25:19,601
‎คนถามผมเยอะมากครับ

327
00:25:20,602 --> 00:25:23,772
‎ว่าผมมาถึงจุดนี้ได้ยังไง
‎ทั้งที่อยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้น

328
00:25:24,314 --> 00:25:25,190
‎ผมทำยังไงน่ะเหรอ

329
00:25:27,067 --> 00:25:28,068
‎ง่ายๆ เลยครับ

330
00:25:28,777 --> 00:25:33,114
‎เพราะสิ่งที่ผมพบเจอในวัยเด็ก
‎ยากลำบากกว่านั้นเยอะ

331
00:25:33,198 --> 00:25:37,869
‎คงเพราะคุณทนายเล่าประสบการณ์ตรง
‎จากชีวิตตัวเอง

332
00:25:37,953 --> 00:25:40,455
‎ก็เลยน่าประทับใจเข้าไปใหญ่เลยค่ะ

333
00:25:41,164 --> 00:25:43,500
‎ถ้าอย่างนั้น คำถามต่อไปเลยนะคะ

334
00:25:51,424 --> 00:25:53,093
‎สะกดรอยตามคุณโออินจูอยู่เหรอครับ

335
00:25:53,176 --> 00:25:55,387
‎ฉันแค่กำลังเช็กภูมิหลังทั่วๆ ไปค่ะ

336
00:25:55,470 --> 00:25:58,014
‎คราวก่อนคุณก็สร้างเรื่อง
‎ระหว่างที่เช็กภูมิหลังทีนึงแล้ว

337
00:26:01,017 --> 00:26:03,019
‎คุณโออินจูสำคัญกับเราครับ

338
00:26:03,645 --> 00:26:06,314
‎ถ้าพลาดไป อาจจะเกิดปัญหา
‎กับเงิน 7 หมื่นล้านได้ครับ

339
00:26:07,440 --> 00:26:09,442
‎ถ้าทำตัวนักเลงอีก ก็เชิญออกไปซะ

340
00:26:10,151 --> 00:26:11,695
‎ท่านประธานเคยพูดแบบนั้นไงครับ

341
00:26:20,287 --> 00:26:22,289
‎ความมั่งคั่งและชื่อเสียงรับประกันด้วย…

342
00:26:22,372 --> 00:26:24,082
‎- ท่านประธานคะ
‎- มีข่าวดีเหรอ

343
00:26:24,165 --> 00:26:26,209
‎ผลสำรวจประชามติออกแล้วค่ะ

344
00:26:26,793 --> 00:26:28,044
‎ได้อันดับสองค่ะ

345
00:26:28,128 --> 00:26:29,713
‎อันดับ 2 ที่เหมือนกับอันดับ 1.5

346
00:26:30,922 --> 00:26:32,632
‎อันดับ 2 ที่เหมือนอันดับ 1.5
‎คืออะไรกัน

347
00:26:32,716 --> 00:26:34,217
‎แนวโน้มไงคะ

348
00:26:34,301 --> 00:26:36,845
‎เมื่อเดือนก่อน
‎คะแนนของท่านอยู่ที่ 2.3 เปอร์เซ็นต์

349
00:26:36,928 --> 00:26:39,180
‎ท่านเริ่มจากศูนย์ ไม่เป็นที่รู้จักเชียวนะคะ

350
00:26:39,264 --> 00:26:42,100
‎คะแนนฝ่ายเรากำลังพุ่งสูง
‎จากคนหนุ่มสาวเป็นหลัก

351
00:26:42,183 --> 00:26:45,312
‎ในขณะที่คู่ต่อสู้ได้คะแนนจากคนกลุ่มเดิม

352
00:26:45,395 --> 00:26:47,188
‎อีกหมัดเดียว เกมก็พลิกแล้วค่ะ

353
00:26:47,897 --> 00:26:50,191
‎ถึงเวลาที่เราจะบรรจุดินปืนแล้ว

354
00:26:51,234 --> 00:26:52,652
‎แต่ 7 หมื่นล้านช้าจังเลยนะคะ

355
00:26:53,570 --> 00:26:56,781
‎เราตามหาด้วยตัวเอง
‎เลี่ยงไม่ได้ที่จะใช้เวลานานครับ

356
00:26:56,865 --> 00:26:58,700
‎หามาจากที่อื่นก่อนได้ไหม

357
00:26:59,284 --> 00:27:02,537
‎ที่สวิสคงยากครับ
‎ฮ่องกงหรือสิงคโปร์น่าจะทำได้

358
00:27:03,580 --> 00:27:05,874
‎งั้นอีกแค่หมัดเดียวก็รู้เรื่องน่ะสิคะ

359
00:27:09,085 --> 00:27:12,213
‎มีสารคดีที่ท่านถ่ายทำ
‎กับทางสถานีโทรทัศน์อยู่นี่คะ

360
00:27:12,297 --> 00:27:15,383
‎ถ้าใส่เรื่องราวที่กินใจลงไปหน่อย
‎คงจะเลิศเลย

361
00:27:28,646 --> 00:27:29,689
‎ทำยังไงดีล่ะ

362
00:27:30,523 --> 00:27:32,108
‎สงสารชะมัดเลย

363
00:27:37,781 --> 00:27:40,283
‎มันไม่ใช่แค่โลหิตจางหรือความดันต่ำ

364
00:27:40,367 --> 00:27:41,993
‎แต่เป็นโรคที่อาจตายได้เลย

365
00:27:43,036 --> 00:27:44,704
‎เธอเป็นโรคทางพันธุกรรมที่หายาก

366
00:27:46,498 --> 00:27:50,126
‎หัวหน้า
‎บ้านอินฮเยมีเงินจ่ายค่ารักษาไหมคะ

367
00:27:50,210 --> 00:27:53,296
‎คุณบอกว่าคุณโออินจู
‎ไม่มีช่องทางหาเงินใช่ไหมคะ

368
00:27:53,880 --> 00:27:55,423
‎ไม่มีค่ะ

369
00:27:55,507 --> 00:27:58,551
‎ที่รัก มูลนิธิเรา
‎สงเคราะห์ค่ารักษาทำนองนี้

370
00:27:58,635 --> 00:28:00,845
‎นอกจากค่าเรียนได้ไหม

371
00:28:01,679 --> 00:28:04,682
‎ถ้าเกิดว่าอินฮเยตาย
‎ฮโยรินลูกเราก็จะเป็นยังไงล่ะ

372
00:28:08,019 --> 00:28:10,188
‎โรคทางพันธุกรรมที่หายาก

373
00:28:16,069 --> 00:28:17,821
‎ต้องกินใจแน่ค่ะ

374
00:28:31,334 --> 00:28:32,168
‎อินฮเย

375
00:28:34,671 --> 00:28:35,755
‎พี่

376
00:28:37,674 --> 00:28:38,591
‎พี่มาแล้ว

377
00:28:39,384 --> 00:28:41,719
‎- กำลังกลุ้มอยู่เลย
‎- เรื่อง

378
00:28:41,803 --> 00:28:43,471
‎กลัวว่าฉันจะตายไป

379
00:28:44,055 --> 00:28:45,098
‎ทั้งที่บล็อกพี่อยู่

380
00:28:47,267 --> 00:28:48,101
‎อินฮเย

381
00:28:52,814 --> 00:28:53,690
‎ขอโทษนะ

382
00:28:54,733 --> 00:28:56,651
‎วันนั้นแกคงอายแย่เลย

383
00:28:57,485 --> 00:28:58,361
‎ฉันรู้นะ

384
00:28:59,112 --> 00:29:00,697
‎ว่าพี่รักฉัน

385
00:29:03,491 --> 00:29:05,243
‎แต่บางครั้งฉันก็ไม่ชอบ

386
00:29:07,704 --> 00:29:08,788
‎ฉันผิดไปแล้ว

387
00:29:09,664 --> 00:29:12,375
‎ฉันจะไม่ดื่มเหล้าอีกแล้ว
‎และจะไม่ทำแบบนั้นอีก

388
00:29:14,836 --> 00:29:16,171
‎เพราะอะไรกันนะ

389
00:29:17,213 --> 00:29:18,214
‎คงเป็นเพราะว่า

390
00:29:20,216 --> 00:29:22,093
‎ฉันอยากได้รับความรักแบบอื่นแน่เลย

391
00:29:23,011 --> 00:29:25,180
‎ไม่ใช่แค่เพราะฉันเป็นน้อง

392
00:29:25,263 --> 00:29:28,641
‎ไม่ใช่แค่เพราะเราโตมาด้วยกัน
‎พี่ก็เลยรักฉัน

393
00:29:32,103 --> 00:29:34,105
‎แกอยากได้ความรักแบบไหนล่ะ

394
00:29:35,982 --> 00:29:38,026
‎รักฉันเพราะฉันวาดภาพเก่ง

395
00:29:40,945 --> 00:29:42,655
‎เพราะฉันเป็นเด็กดี

396
00:29:43,239 --> 00:29:46,367
‎เพราะฉันผมสวย หรือเพราะฉันมีประโยชน์

397
00:29:47,243 --> 00:29:48,536
‎รักฉันเพราะแบบนั้น

398
00:29:54,417 --> 00:29:57,337
‎ฉันกลัวว่าจะตายไป
‎ทั้งที่ยังไม่ได้พิสูจน์ให้ใครเห็น

399
00:29:57,420 --> 00:29:58,546
‎ว่าฉันเป็นคนแบบไหน

400
00:30:01,758 --> 00:30:03,718
‎ฉันรู้สึกเหมือนถูกไล่ตามตลอดเวลา

401
00:30:04,844 --> 00:30:06,596
‎เหมือนจู่ๆ ฉันก็กำลังจะตาย

402
00:30:16,481 --> 00:30:17,732
‎อินฮเย

403
00:30:18,858 --> 00:30:19,859
‎สำหรับพี่นะ

404
00:30:21,361 --> 00:30:23,780
‎เพราะนิ้วเท้าแกปูดออกมา

405
00:30:24,781 --> 00:30:27,659
‎เพราะแกเรอหลังจากกินข้าว
‎ตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อย

406
00:30:29,118 --> 00:30:32,205
‎เพราะกลิ่นปากกับกลิ่นผมแก
‎หลังตื่นนอนตอนเช้า

407
00:30:34,457 --> 00:30:37,001
‎เพราะความเกรี้ยวกราดของแก
‎ที่จ้องจะแก้แค้นคนอื่นให้สาสม

408
00:30:37,085 --> 00:30:39,045
‎ทั้งที่เวลาแกทำผิด แกไม่ยอมขอโทษ

409
00:30:40,046 --> 00:30:41,798
‎ฉันรักแกเพราะอะไรแบบนั้นแหละ

410
00:30:42,632 --> 00:30:43,883
‎ไม่มีเหตุผลอื่นหรอก

411
00:30:48,263 --> 00:30:49,514
‎เกลียดชะมัด

412
00:31:06,030 --> 00:31:07,031
‎อยู่ไหนครับ

413
00:31:08,074 --> 00:31:09,242
‎ทำไมคะ ฉันยุ่งอยู่

414
00:31:09,325 --> 00:31:11,035
‎อย่าแตะต้องเงินสักพักนะครับ

415
00:31:11,578 --> 00:31:14,080
‎ทางพัคแจซังแอบสืบประวัติคุณอินจูอยู่

416
00:31:14,163 --> 00:31:16,541
‎คงไม่ได้ค่ะ ฉันมีเหตุให้ใช้

417
00:31:16,624 --> 00:31:19,210
‎รอสักหน่อยไม่ได้เหรอครับ
‎จนกว่าผมจะบอกว่าไม่เป็นไร

418
00:31:20,503 --> 00:31:21,838
‎ผู้จัดการ

419
00:31:21,921 --> 00:31:25,466
‎คุณกังวลว่ามันจะกระทบผลประโยชน์
‎ที่เกี่ยวข้องกับฉันใช่ไหมคะ

420
00:31:27,594 --> 00:31:28,887
‎ใช่ครับ

421
00:31:30,805 --> 00:31:33,558
‎งั้นหาทางขัดขวางเอาเองนะคะ
‎พอดีฉันมีเรื่องด่วนมาก

422
00:31:33,641 --> 00:31:35,852
‎โกซูอิม คนที่กำลังขุดคุ้ยคุณอินจู

423
00:31:35,935 --> 00:31:37,312
‎เธอเจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมมาก

424
00:31:37,395 --> 00:31:39,439
‎ผมห่วงว่าคุณจะเจ็บตัว…

425
00:31:40,023 --> 00:31:42,191
‎ตอนนี้ฉันอยู่ในลิฟต์ค่ะ

426
00:31:42,275 --> 00:31:43,359
‎ไว้โทรคุยใหม่นะคะ

427
00:31:54,746 --> 00:31:56,164
‎ฉันขอเสียมารยาทนะคะ

428
00:31:56,247 --> 00:31:57,874
‎เข้าไปไม่ได้นะคะ

429
00:31:57,957 --> 00:31:58,833
‎แป๊บเดียวครับ

430
00:31:58,917 --> 00:32:01,878
‎บอกว่าไม่ได้ไงคะ นั่นมันห้องล็อกเกอร์

431
00:32:04,005 --> 00:32:04,839
‎เกิดอะไรขึ้น

432
00:32:09,719 --> 00:32:12,847
‎ฉันชื่อโกซูอิมค่ะ ทำงานในมูลนิธิพัคแจซัง

433
00:32:13,973 --> 00:32:15,016
‎มีธุระอะไรเหรอคะ

434
00:32:15,099 --> 00:32:18,186
‎ฉันกำลังตามหาเงินสองพันล้าน
‎ที่คุณจินฮวายองยักยอกไปค่ะ

435
00:32:18,978 --> 00:32:21,314
‎แล้วมาหาฉันทำไมเอ่ย…

436
00:32:26,361 --> 00:32:27,904
‎คุณฮวายองเอาเงินสองพันล้าน

437
00:32:29,989 --> 00:32:32,200
‎ใส่ในเป้ที่ขนาดเหมาะเจาะ

438
00:32:35,036 --> 00:32:36,746
‎คือใบนั้นถูกไหมคะ

439
00:32:42,961 --> 00:32:44,045
‎นับ

440
00:32:54,430 --> 00:32:55,431
‎นับค่ะ

441
00:32:57,642 --> 00:32:59,143
‎คือว่า คุณผู้หญิง

442
00:33:00,353 --> 00:33:02,647
‎ฉันจะคืนเงินให้หมดเลย

443
00:33:03,606 --> 00:33:06,025
‎ขอยืม 100 ล้านก่อนไม่ได้เหรอคะ

444
00:33:06,943 --> 00:33:09,821
‎ฉันจะคืนเสื้อผ้ากับเงินสดให้หมดเลยด้วย

445
00:33:10,321 --> 00:33:11,406
‎ดูนางสิ

446
00:33:11,489 --> 00:33:13,324
‎ยังอ่านไม่ขาดอีก

447
00:33:14,826 --> 00:33:17,745
‎นี่ เงินส่วนไหนก็เป็นของเราทั้งนั้น

448
00:33:17,829 --> 00:33:19,455
‎ไม่ใช่ว่าเธอให้มาสักหน่อย

449
00:33:20,164 --> 00:33:22,125
‎ฉันเองก็มีสิทธิ์ในเงินนั้นนะคะ

450
00:33:23,584 --> 00:33:24,877
‎สิทธิ์อะไร

451
00:33:24,961 --> 00:33:27,922
‎มันมีวิธีอยู่ไม่กี่วิธี
‎ที่คนเราจะได้เงินมานี่คะ

452
00:33:28,673 --> 00:33:32,677
‎ได้จากการทำงาน จากมรดก
‎จากการขโมย หรือเก็บมาได้

453
00:33:33,594 --> 00:33:37,849
‎เดิมทีนั่นเป็นเงินที่คุณขโมยมา
‎แล้วฉันก็บังเอิญเก็บได้ค่ะ

454
00:33:37,932 --> 00:33:41,811
‎การเก็บมาได้ก็ใช้ทั้งเวลา
‎และความพยายามพอๆ กับการขโมยนี่คะ

455
00:33:43,104 --> 00:33:45,898
‎ฉันเก็บไว้ในที่ปลอดภัย
‎พะวงทั้งวันทั้งคืน

456
00:33:45,982 --> 00:33:47,567
‎ว่างเมื่อไหร่ก็นับแล้วนับอีก…

457
00:33:47,650 --> 00:33:49,944
‎แถซะสวยหรูอะไรเบอร์นี้

458
00:33:50,987 --> 00:33:54,407
‎พูดตามตรง
‎ฉันก็ลำบากใจกับเงินสองพันล้านค่ะ

459
00:33:55,074 --> 00:33:57,201
‎ว่าฉันจะจัดการเงินก้อนนี้ได้หรือเปล่า

460
00:33:57,285 --> 00:33:59,620
‎ทั้งชีวิตฉันมีค่าถึงสองพันล้านหรือเปล่า

461
00:34:00,371 --> 00:34:03,124
‎แต่ว่านะคะ นั่นไม่ใช่กับน้องฉันค่ะ

462
00:34:03,833 --> 00:34:06,252
‎ถ้าคนเราแต่ละคนมีมูลค่า อินฮเยน้องฉัน…

463
00:34:07,253 --> 00:34:08,463
‎มีค่าเกินสองพันล้านค่ะ

464
00:34:09,047 --> 00:34:11,924
‎ฉันขอช่วยชีวิตน้องก่อน แล้วจะจ่ายคืนค่ะ

465
00:34:12,008 --> 00:34:16,262
‎ถ้าฉันยอมทุ่มทั้งชีวิตและวิญญาณ
‎มันก็น่าจะถึง 100 ล้านไม่ใช่เหรอคะ

466
00:34:16,763 --> 00:34:18,181
‎ยัยคนนี้ขายขำนะ

467
00:34:20,558 --> 00:34:24,187
‎เธอเป็นตลกเหรอ หรือว่าเป็นพวกเพี้ยนๆ

468
00:34:26,022 --> 00:34:28,024
‎พวกขี้สงสัยแบบฉัน

469
00:34:28,566 --> 00:34:31,110
‎จู่ๆ ก็ชักจะอยากรู้ขึ้นมา
‎ว่าเธอจะไปได้ไกลแค่ไหน

470
00:34:31,778 --> 00:34:32,945
‎เพื่อเงิน

471
00:34:36,324 --> 00:34:37,700
‎ทดสอบฉันดูสิคะ

472
00:34:51,464 --> 00:34:54,717
‎คนเราพูดเป็นน้ำไหลไฟดับ
‎เพื่อผลประโยชน์เล็กๆ ตรงหน้าเรา

473
00:34:54,801 --> 00:34:58,137
‎ฉันก็เลยชอบความรุนแรง
‎เพราะเมื่อเผชิญหน้ากับความรุนแรง

474
00:34:58,221 --> 00:35:00,056
‎ไม่ว่าใครก็ซื่อสัตย์ขึ้น

475
00:35:05,770 --> 00:35:06,771
‎ทนมือไหวไหมล่ะ

476
00:35:07,730 --> 00:35:09,649
‎ฉันขอแค่สิบที รวมกับเมื่อกี้

477
00:35:09,732 --> 00:35:12,860
‎ถ้ายอมโดนครบสิบที
‎ฉันจะให้เธอยืม 100 ล้าน

478
00:35:12,944 --> 00:35:15,530
‎ถ้าโดนหนึ่งครั้งแล้วคิดว่ายังรับไหว
‎ให้ตะโกนว่า "โก"

479
00:35:15,613 --> 00:35:16,948
‎แล้วฉันจะฟาดเธอต่อ

480
00:35:17,031 --> 00:35:18,699
‎แต่ถ้าเธอหยุดกลางคัน

481
00:35:18,783 --> 00:35:21,160
‎เธอก็จะอดได้เงิน
‎ไม่ว่าจะโดนตบกี่ครั้งแล้วก็ตาม

482
00:35:21,786 --> 00:35:22,912
‎ว่าไง

483
00:35:26,457 --> 00:35:27,375
‎โก

484
00:35:30,294 --> 00:35:31,462
‎ลุกขึ้น

485
00:35:47,019 --> 00:35:49,647
‎ทีนี้รู้ซึ้งแล้วใช่ไหม ว่าเธออาจจะตายก็ได้

486
00:35:50,439 --> 00:35:53,693
‎ความกลัวแผ่ซ่านเร็วที่สุด
‎ในบรรดาความรู้สึกทั้งหมดของมนุษย์

487
00:35:53,776 --> 00:35:57,155
‎เธอคงใช้ความคิดอยู่
‎ว่าจะหลบยังไงไม่ให้โดน

488
00:35:58,239 --> 00:35:59,198
‎โก

489
00:36:03,828 --> 00:36:05,288
‎นึกเสียใจไหม

490
00:36:05,371 --> 00:36:08,624
‎มันจะแรงขึ้นเรื่อยๆ นะ
‎ความกลัวของเธอก็จะมากขึ้นด้วย

491
00:36:08,708 --> 00:36:10,418
‎แต่ยิ่งยากที่จะถอดใจ

492
00:36:11,127 --> 00:36:12,962
‎เพราะเสียดายที่โดนมาจนถึงตอนนี้

493
00:36:14,130 --> 00:36:15,298
‎โก

494
00:36:26,642 --> 00:36:27,643
‎เข้าใจหรือยัง

495
00:36:28,686 --> 00:36:30,938
‎ตอนนี้แหละเหมาะสุด ถ้าเธอจะถอดใจ

496
00:36:35,568 --> 00:36:36,736
‎โก

497
00:36:57,632 --> 00:36:59,717
‎ฉันขอเตือนนะ ต่อไปที่หัว

498
00:37:00,426 --> 00:37:02,094
‎ฉันรับผิดชอบผลลัพธ์ไม่ได้นะ

499
00:37:03,471 --> 00:37:06,432
‎เอาไงดี สงสัยวันนี้
‎จะเป็นวันปลดปล่อยของเรา

500
00:37:09,185 --> 00:37:10,519
‎หยุดแค่นี้ดีไหม

501
00:37:10,603 --> 00:37:13,064
‎ถ้าเรื่องมันบานปลาย เดี๋ยวจะยุ่งยากอีก

502
00:37:13,147 --> 00:37:16,651
‎ยังไงน้องเธอก็ไม่รู้อยู่ดีนี่
‎ว่าเธอถอดใจกับแกแล้ว

503
00:37:19,779 --> 00:37:21,239
‎เหลืออีกห้าครั้งค่ะ

504
00:37:22,406 --> 00:37:23,574
‎โก

505
00:37:25,034 --> 00:37:26,577
‎เธออยากได้เองนะ

506
00:37:26,661 --> 00:37:28,788
‎ฉันกะว่าจะหยุดจริงๆ แล้วเชียว

507
00:37:30,081 --> 00:37:31,249
‎อะไรวะ

508
00:37:38,339 --> 00:37:40,132
‎ทำอะไรของคุณครับ หัวหน้าโก

509
00:37:40,216 --> 00:37:41,968
‎เฮ้อ เชื่อเขาเลย

510
00:37:42,051 --> 00:37:43,928
‎ถ้าทำตัวนักเลงอีก ก็เชิญออกไปซะ

511
00:37:44,470 --> 00:37:45,972
‎ผมเตือนชัดแล้วไม่ใช่หรือไงครับ

512
00:37:46,055 --> 00:37:48,766
‎นี่น่ะเหรอ
‎เราเล่นเกมกันด้วยความยินยอมค่ะ

513
00:37:49,809 --> 00:37:51,852
‎นี่ฉันทำตัวนักเลงเหรอคะ คุณอินจู

514
00:37:51,936 --> 00:37:54,272
‎ไม่ค่ะ ฉันเป็นคนขอเอง

515
00:37:54,355 --> 00:37:56,399
‎เนอะ คุณอยากเล่นต่อนี่นา

516
00:37:56,482 --> 00:37:58,067
‎ถ้าอยากไปต่อ ก็พูด "โก" ค่ะ

517
00:38:01,070 --> 00:38:03,948
‎ยังไงฉันก็ "โก" ค่ะ เราถึงครั้งที่ห้าแล้ว

518
00:38:04,448 --> 00:38:06,242
‎ฉันไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำได้

519
00:38:07,827 --> 00:38:10,371
‎ตั้งสติหน่อยครับ คุณอินจู มันจบแล้ว

520
00:38:10,454 --> 00:38:12,456
‎ไม่ค่ะ ต่อเลยค่ะ หัวหน้าโก

521
00:38:13,040 --> 00:38:14,583
‎ฉันทำได้ค่ะ ไม่เป็นไร

522
00:38:16,836 --> 00:38:17,837
‎หัวหน้าโก

523
00:38:25,386 --> 00:38:26,804
‎แม่ฮโยรินเหรอ

524
00:38:35,187 --> 00:38:37,148
‎จะฆ่าคุณอินจูหรือไงคะ

525
00:38:37,732 --> 00:38:39,358
‎เธอคืนเงินแล้วก็ควรจบสิ

526
00:38:40,985 --> 00:38:41,819
‎ทำไมทำกันขนาดนี้

527
00:38:43,779 --> 00:38:45,865
‎คุณโออินจูไม่ใช่คนเลวร้ายนะคะ

528
00:38:46,657 --> 00:38:48,117
‎ต่อไปอย่าแตะต้องเธออีก

529
00:38:48,200 --> 00:38:49,744
‎ถ้ามีปัญหาอะไร

530
00:38:50,786 --> 00:38:52,330
‎ฉันจะจัดการเองค่ะ

531
00:39:06,635 --> 00:39:08,304
‎ไม่เป็นไรแล้วนะคะ คุณอินจู

532
00:39:34,538 --> 00:39:35,581
‎ดีงามใช่ไหมคะ

533
00:39:40,169 --> 00:39:41,670
‎ดีชะมัดเลย

534
00:40:00,106 --> 00:40:01,107
‎หนาวแย่เลย

535
00:40:03,192 --> 00:40:04,443
‎ฉันไม่หนาวหรอกค่ะ

536
00:40:15,663 --> 00:40:17,790
‎ฉันหิวแล้วค่ะ รีบมาเร็ว

537
00:40:21,252 --> 00:40:22,420
‎บรูโน ซูมิโนน่ะ

538
00:40:22,503 --> 00:40:25,339
‎ฉันซื้อเป็นของขวัญให้ตัวเองเมื่อวันเกิดปีที่แล้ว

539
00:40:38,853 --> 00:40:42,273
‎ฉันเคยมาที่นี่แล้วค่ะ

540
00:40:42,356 --> 00:40:43,899
‎ฮวายองพามาเหรอคะ

541
00:40:46,569 --> 00:40:49,822
‎คุณสนิทกับพี่ฮวายองเหรอคะ

542
00:40:50,322 --> 00:40:53,284
‎เรามาที่นี่ด้วยกันเดือนละครั้งค่ะ

543
00:40:53,367 --> 00:40:55,244
‎เพราะที่นี่เป็นร้านโปรดของฉัน

544
00:40:55,828 --> 00:40:57,997
‎ฉันแนะนำโรงเรียนสอนโยคะให้เธอ

545
00:40:58,080 --> 00:41:02,084
‎ส่งต่อเสื้อผ้ากับกระเป๋าที่ไม่ได้ใช้ให้ด้วย

546
00:41:03,377 --> 00:41:05,421
‎ถึงขั้นนี้ถือว่าสนิทหรือเปล่าคะ

547
00:41:07,256 --> 00:41:08,674
‎ฉันได้รู้เมื่อวันนั้นค่ะ

548
00:41:11,719 --> 00:41:13,012
‎วันที่คุณอินจู

549
00:41:14,013 --> 00:41:15,306
‎สวมรองเท้าคู่นี้มา

550
00:41:15,890 --> 00:41:18,267
‎"คุณอินจูสนิทกับฮวายองนี่เอง"

551
00:41:18,350 --> 00:41:20,478
‎"นางคงจะทิ้งอะไรไว้ให้ก่อนตาย"

552
00:41:20,561 --> 00:41:23,772
‎"คุณอินจูอาจจะเอาเงินนั่นไปก็ได้"

553
00:41:25,816 --> 00:41:28,277
‎รองเท้านั่น ฉันซื้อเป็นของขวัญให้เธอค่ะ

554
00:41:29,653 --> 00:41:31,155
‎เมื่อวันเกิดฮวายองปีที่แล้ว

555
00:41:33,782 --> 00:41:36,911
‎ฉันทราบมาว่ากรรมการชิน
‎ไปซื้อที่ร้านเองนะคะ

556
00:41:40,706 --> 00:41:44,335
‎ของฉัน กรรมการชินซื้อให้ในวันเกิดฉันค่ะ

557
00:41:45,669 --> 00:41:49,006
‎ฉันรู้สึกถูกใจมาก ก็เลยซื้อให้ฮวายองด้วย

558
00:41:49,590 --> 00:41:52,551
‎ถ้าเป็นเรื่องรองเท้า กรรมการชินเขารู้ดีค่ะ

559
00:41:56,388 --> 00:41:59,600
‎ฉันไม่เคยได้ยินอะไรแบบนั้น
‎ตลอดสามปีที่อยู่กับพี่เขาเลยนะคะ

560
00:41:59,683 --> 00:42:00,935
‎เรื่องที่พี่เขามีเพื่อนรวย

561
00:42:01,685 --> 00:42:02,520
‎ไม่สิ

562
00:42:03,229 --> 00:42:05,689
‎แม้แต่เรื่องที่พี่เขามีเพื่อนสนิทด้วยค่ะ

563
00:42:18,827 --> 00:42:21,247
‎ฉันเจอรูปที่มีคนอื่นอยู่ด้วยค่ะ

564
00:42:21,330 --> 00:42:23,749
‎ค่าอาหารของวันนี้ไม่มีอยู่ในใบเสร็จ

565
00:42:34,510 --> 00:42:36,595
‎ใบเสร็จหนึ่งวันก่อนวันเกิดฮวายอง

566
00:42:36,679 --> 00:42:39,265
‎ค่ารองเท้า 4,300,000 วอน

567
00:42:40,099 --> 00:42:42,476
‎ใช่เพื่อนหรือเปล่าล่ะคะ ถึงขั้นนี้แล้ว

568
00:42:45,145 --> 00:42:46,146
‎เราสองคน

569
00:42:47,273 --> 00:42:49,108
‎เข้ากันได้ดีค่ะ

570
00:42:49,191 --> 00:42:52,361
‎ด้วยนิสัยที่เก็บความลับเป็นความลับเสมอ

571
00:42:55,406 --> 00:42:56,282
‎ก็ได้ค่ะ

572
00:42:57,324 --> 00:42:59,326
‎เอาเป็นว่าใช่ก็ได้

573
00:42:59,994 --> 00:43:03,956
‎แต่ทำไมถึงเอาเรื่องนี้มาบอกฉันคะ

574
00:43:05,040 --> 00:43:08,419
‎ฉันยังคงโกรธฮวายอง

575
00:43:09,545 --> 00:43:11,213
‎มากอยู่เลยค่ะ

576
00:43:11,297 --> 00:43:12,673
‎ไม่ใช่เพราะเรื่องเงิน

577
00:43:12,756 --> 00:43:15,718
‎แต่ทัศนคติของเธอ
‎ที่เธอจากไปกะทันหันแบบนั้น

578
00:43:15,801 --> 00:43:17,052
‎สำหรับฉันมัน…

579
00:43:18,345 --> 00:43:19,680
‎เรียกว่าดูถูกกันหรือเปล่านะ

580
00:43:23,058 --> 00:43:26,937
‎ฉันก็เลยลังเลกับการยื่นข้อเสนอนี้

581
00:43:27,021 --> 00:43:28,981
‎แต่ฉันอยากให้คุณอินจูทำงานให้ฉันค่ะ

582
00:43:29,732 --> 00:43:31,692
‎มาเป็นผู้ช่วยฉันนะคะ

583
00:43:32,359 --> 00:43:33,193
‎อะไรนะคะ

584
00:43:33,861 --> 00:43:37,406
‎ดูแลตารางงาน เงิน แล้วก็กล้วยไม้ของฉัน

585
00:43:37,489 --> 00:43:39,450
‎มีงานเล็กๆ น้อยๆ เยอะเลยค่ะ

586
00:43:39,533 --> 00:43:43,537
‎เวลาที่อยู่กับคนอย่างหัวหน้าโก
‎ฉันเหงามากค่ะ

587
00:43:44,538 --> 00:43:46,332
‎ถ้ามันเป็นงานที่พี่ฮวายองเคยทำ

588
00:43:47,124 --> 00:43:48,459
‎ฉันขอปฏิเสธค่ะ

589
00:43:48,542 --> 00:43:50,502
‎ฉันรู้ค่ะว่ามันเป็นงานเสี่ยงอันตราย

590
00:43:54,465 --> 00:43:55,466
‎คุณ

591
00:43:56,717 --> 00:43:57,968
‎ต้องการเงินไม่ใช่เหรอคะ

592
00:43:58,927 --> 00:44:01,805
‎ฉันคิดว่านี่เป็นงานที่เฉพาะทางนะ

593
00:44:02,389 --> 00:44:04,058
‎ฉันร่วมงานกับใครไปทั่วไม่ได้

594
00:44:04,642 --> 00:44:06,310
‎นอกจากคนที่ฉันชอบมาก

595
00:44:10,814 --> 00:44:12,733
‎พูดตามตรง

596
00:44:12,816 --> 00:44:16,820
‎ฉันไม่เชื่อว่าแม่ฮโยรินกับพี่ฮวายอง
‎เป็นเพื่อนกันค่ะ

597
00:44:17,529 --> 00:44:20,991
‎คุณอาจจะคิดแบบนั้นจริง
‎แต่พี่ฮวายองไม่ใช่ค่ะ

598
00:44:22,076 --> 00:44:26,830
‎คนรวยอย่างแม่ฮโยรินกับคนอย่างพวกเรา
‎ไม่มีทางเป็นเพื่อนกันได้

599
00:44:26,914 --> 00:44:29,541
‎พี่เขารู้เรื่องนั้นดียิ่งกว่าใคร

600
00:44:38,425 --> 00:44:41,387
‎ตราบใดที่คุณไม่ขอฉันเป็นเพื่อน

601
00:44:41,929 --> 00:44:43,305
‎ฉันก็จะลองดูค่ะ

602
00:44:44,390 --> 00:44:46,225
‎จะจ่ายให้เท่าไรเหรอคะ

603
00:44:46,308 --> 00:44:49,103
‎ฉันต้องการเงินสำหรับรักษาอินฮเยตอนนี้เลย

604
00:44:51,814 --> 00:44:54,566
‎ฉันจะบอกหัวหน้าโกให้ส่งสัญญาไปให้นะคะ

605
00:44:54,650 --> 00:44:56,902
‎รวมถึงหนังสือสัญญาไม่เปิดเผยข้อมูลด้วย

606
00:44:57,903 --> 00:45:01,824
‎อีกอย่าง ฉันมีวิธีการหาค่ารักษา
‎ให้อินฮเยด้วยค่ะ

607
00:45:02,533 --> 00:45:05,619
‎อันนี้เป็นคำขอจากสามีฉัน

608
00:45:07,246 --> 00:45:08,455
‎สักครู่นะคะ

609
00:45:10,791 --> 00:45:12,626
‎อือ อินกยอง มีอะไรเหรอ

610
00:45:12,709 --> 00:45:14,837
‎พี่ อินฮเยอาการกำเริบอีกแล้ว รีบมาเลย

611
00:45:15,421 --> 00:45:16,255
‎อะไรนะ

612
00:45:22,761 --> 00:45:23,595
‎พี่

613
00:45:24,430 --> 00:45:25,472
‎ฉันกลัว

614
00:45:26,557 --> 00:45:28,767
‎มันจะราบรื่น ไม่ต้องห่วงนะ

615
00:45:28,851 --> 00:45:30,436
‎ทุกอย่างกำลังเป็นไปได้สวย

616
00:45:30,519 --> 00:45:31,854
‎ได้ยินว่าฉันอาจจะตายก็ได้

617
00:45:31,937 --> 00:45:33,397
‎ไม่ตายหรอก

618
00:45:33,480 --> 00:45:35,691
‎แกจะไม่ตายเด็ดขาด

619
00:45:36,316 --> 00:45:39,570
‎พอแกหลับไปแป๊บเดียว
‎แกจะตื่นมาพร้อมกับหัวใจที่แข็งแรง

620
00:45:39,653 --> 00:45:42,197
‎คุณหมอก็เยี่ยมที่สุด โรงพยาบาลนี้ก็เยี่ยมที่สุด

621
00:45:43,323 --> 00:45:45,075
‎แกเองก็เยี่ยมที่สุดด้วย

622
00:45:46,368 --> 00:45:48,537
‎หลังจากตรงนี้เข้าไปได้แค่คนไข้นะคะ

623
00:45:49,121 --> 00:45:49,955
‎ค่ะ

624
00:45:50,622 --> 00:45:51,874
‎หลับให้เต็มอิ่มแล้วตื่นมานะ

625
00:46:12,144 --> 00:46:14,688
‎พี่ หน้าไปโดนอะไรมา

626
00:46:15,606 --> 00:46:17,733
‎อ้อ ฉันร้องไห้เยอะเกินน่ะ

627
00:46:23,572 --> 00:46:24,865
‎เอาเงินมาด้วยไหม

628
00:46:30,454 --> 00:46:32,956
‎อินกยอง พี่จะจัดการเรื่องเงินเอง

629
00:46:33,040 --> 00:46:34,583
‎แกไม่ต้องห่วงหรอก

630
00:46:36,293 --> 00:46:40,172
‎หลังจากนี้ อาจจะมีเรื่องกวนใจ

631
00:46:40,255 --> 00:46:41,089
‎เรื่องอะไร

632
00:46:43,467 --> 00:46:44,968
‎แกอยู่เฉยๆ ไปก็พอ

633
00:46:45,052 --> 00:46:46,678
‎แล้วเราจะไม่มีปัญหาเรื่องเงิน

634
00:47:08,659 --> 00:47:10,494
‎วิ่ง วิ่งเร็วเข้า

635
00:47:14,665 --> 00:47:17,125
‎ถ้าวิ่งเร็วกว่านี้ ก็จะหนีไปได้นะ

636
00:47:18,794 --> 00:47:19,878
‎เร็วอีก

637
00:47:21,588 --> 00:47:23,173
‎ฉันต้องวิ่งให้เร็วกว่านี้

638
00:47:32,099 --> 00:47:33,016
‎ฉัน…

639
00:47:36,770 --> 00:47:37,896
‎ทำไม่ได้

640
00:47:52,995 --> 00:47:54,079
‎อินฮเย

641
00:47:55,956 --> 00:47:57,124
‎โอเคไหม

642
00:47:58,250 --> 00:47:59,084
‎แม่

643
00:48:02,796 --> 00:48:04,131
‎การผ่าตัดเรียบร้อยดี

644
00:48:04,715 --> 00:48:06,008
‎แกเก่งมากเลย

645
00:48:06,091 --> 00:48:07,843
‎โทรหาแม่ให้หน่อย

646
00:48:11,263 --> 00:48:12,431
‎โทรหาแม่เหรอ

647
00:48:18,937 --> 00:48:20,731
‎- แม่
‎- อินฮเย

648
00:48:21,356 --> 00:48:22,274
‎เก่งมากลูก

649
00:48:23,275 --> 00:48:24,192
‎เมื่อไหร่จะมา

650
00:48:24,276 --> 00:48:26,778
‎หือ แม่ยังกลับไม่ได้

651
00:48:26,862 --> 00:48:28,405
‎ทั้งที่หนูป่วยขนาดนี้เนี่ยนะ

652
00:48:29,323 --> 00:48:34,161
‎ตอนนี้ที่นี่ถึงหน้ามะม่วงพอดี
‎เลยมีอะไรให้ทำเยอะมาก

653
00:48:34,244 --> 00:48:35,954
‎แม่จะรีบทำให้เสร็จแล้วกลับไปนะ

654
00:48:36,038 --> 00:48:38,123
‎หนูมีเรื่องอยากถาม

655
00:48:38,206 --> 00:48:40,375
‎อะไรจ๊ะ ว่ามาสิ

656
00:48:40,459 --> 00:48:42,753
‎แม่ ทำไมเหมือนกับว่า…

657
00:48:44,046 --> 00:48:46,089
‎หนูเคยตายมาแล้วครั้งนึงเลย

658
00:48:47,090 --> 00:48:50,177
‎ใครบางคนกำลังแบกหนู
‎แล้ววิ่งไปตอนกลางคืนมืดๆ

659
00:48:51,136 --> 00:48:54,014
‎หัวใจหนูหยุดเต้นในคืนนั้น
‎และไม่กลับมาเต้นอีกเลย

660
00:48:55,223 --> 00:48:56,933
‎ทำไมตอนนั้นหนูถึงชื่ออินซอนเหรอ

661
00:48:58,518 --> 00:48:59,436
‎เอ่อ…

662
00:49:00,270 --> 00:49:02,022
‎แป๊บนะ อินฮเย

663
00:49:02,105 --> 00:49:05,150
‎คราวก่อนที่หนูเล่าให้ฟัง
‎แม่ก็ห้ามไม่ให้หนูบอกใคร

664
00:49:18,664 --> 00:49:20,707
‎แม่บอกอะไรน้องกันแน่คะ

665
00:49:20,791 --> 00:49:22,668
‎เล่าตอนที่อินซอนตายให้ฟังเหรอ

666
00:49:22,751 --> 00:49:24,461
‎- คือฉัน…
‎- ไม่สิ…

667
00:49:24,544 --> 00:49:26,463
‎ทำไม เมื่อไหร่กัน

668
00:49:27,255 --> 00:49:28,465
‎คืนนั้น

669
00:49:29,883 --> 00:49:31,468
‎อินซอนหมดสติไป

670
00:49:32,094 --> 00:49:35,639
‎พ่อแกไม่อยู่เพราะไปหาเงิน
‎โทรศัพท์เราก็โดนตัด

671
00:49:35,722 --> 00:49:37,724
‎แม่แบกเด็กคนนั้นวิ่งไปถึงโรงพยาบาลเลย

672
00:49:37,808 --> 00:49:39,768
‎ทั้งที่รู้ว่าแกตายแล้ว

673
00:49:39,851 --> 00:49:42,688
‎เล่าเรื่องนั้นให้น้องฟังทำไม
‎เด็กจะไปรู้เรื่องอะไร

674
00:49:42,771 --> 00:49:46,400
‎ฉันพูดกับใครไม่ได้
‎ก็เลยระบายกับเด็กที่ยังพูดไม่ได้

675
00:49:47,025 --> 00:49:49,820
‎อุ้มอินฮเยเข้านอนทีไร ฉันก็นึกถึงวันนั้นทุกที

676
00:49:53,240 --> 00:49:54,408
‎เข้าใจแล้ว รีบกลับมาเถอะ

677
00:49:55,450 --> 00:49:57,077
‎กลับมาอธิบายให้อินฮเยเข้าใจ

678
00:49:57,869 --> 00:50:00,414
‎กลับตอนนี้ไม่ได้ ฉันต้องเก็บมะม่วง

679
00:50:00,497 --> 00:50:03,625
‎เลิกพูดถึงมะม่วงสักที อินฮเยป่วยอยู่นะ

680
00:50:03,709 --> 00:50:06,753
‎แม่ทนมองภาพนั้นไม่ไหวหรอก

681
00:50:06,837 --> 00:50:09,589
‎ถ้าเจอเรื่องแบบนั้นอีก แม่ต้องตายแน่ๆ

682
00:50:09,673 --> 00:50:10,674
‎แม่

683
00:50:12,134 --> 00:50:13,844
‎อินฮเยคือลูกแม่นะ

684
00:50:13,927 --> 00:50:16,054
‎แม่มีส่วนรับผิดชอบแกนะ

685
00:50:18,515 --> 00:50:20,308
‎พ่อไม่ได้รถชนใช่ไหม

686
00:50:20,392 --> 00:50:21,768
‎เล่นพนันอยู่ที่นั่นล่ะสิ

687
00:50:21,852 --> 00:50:22,686
‎ที่กลับมาไม่ได้

688
00:50:22,769 --> 00:50:24,396
‎เพราะสูญทั้งเงินทั้งพาสปอร์ตใช่ไหม

689
00:50:24,479 --> 00:50:25,731
‎คราวก่อนก็เหมือนกัน

690
00:50:28,191 --> 00:50:29,276
‎แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน

691
00:50:29,359 --> 00:50:30,819
‎พ่อบอกว่าขอโทษ

692
00:50:30,902 --> 00:50:32,571
‎เราต้องจ่ายคืนให้ครบถึงจะกลับไปได้

693
00:50:32,654 --> 00:50:34,030
‎ไว้โทรคุยกันใหม่พรุ่งนี้นะ

694
00:50:34,614 --> 00:50:37,909
‎แม่ ไม่ต้องโทรมาแล้ว
‎เราอย่าเจอหน้ากันจะดีกว่า

695
00:50:37,993 --> 00:50:39,703
‎อินกยอง อินจู แม่ขอโทษ

696
00:50:39,786 --> 00:50:41,955
‎- แม่ขอโทษ เดี๋ยว…
‎- ขอโทษนะคะ หนูขอบล็อกสักพัก

697
00:50:44,416 --> 00:50:45,333
‎(ปิดกั้นการติดต่อ)

698
00:51:08,106 --> 00:51:08,982
‎อินฮเย

699
00:51:09,065 --> 00:51:10,692
‎เจ็บมากเลยใช่ไหม

700
00:51:12,527 --> 00:51:14,696
‎เธอร้องไห้ทำไมกัน คนป่วยคือฉันนะ

701
00:51:19,409 --> 00:51:21,661
‎หนูสงสารอินฮเยมากเลย

702
00:51:22,496 --> 00:51:26,374
‎ฮโยริน อินฮเยไม่ได้น่าสงสารนะ

703
00:51:26,458 --> 00:51:27,626
‎เธอเจ๋งมากต่างหาก

704
00:51:27,709 --> 00:51:29,753
‎การผ่าตัดแบบนี้ กับผู้ใหญ่ยังยากเลย

705
00:51:29,836 --> 00:51:31,171
‎แต่อินฮเยผ่านมาได้ไง

706
00:51:31,671 --> 00:51:32,506
‎เห็นไหม

707
00:51:35,675 --> 00:51:36,593
‎โทษนะคะ

708
00:51:39,846 --> 00:51:40,889
‎ทำอะไรกันคะเนี่ย

709
00:51:44,935 --> 00:51:45,852
‎แป๊บนะคะ

710
00:51:46,853 --> 00:51:49,523
‎อินกยอง แกออกไปก่อน เดี๋ยวฉันเคลียร์เอง

711
00:51:50,607 --> 00:51:52,025
‎อะไร

712
00:51:52,108 --> 00:51:53,860
‎ไว้จะบอกทีหลัง

713
00:51:53,944 --> 00:51:55,028
‎เร็วสิ

714
00:51:59,241 --> 00:52:00,909
‎เถอะน่า ขอร้องล่ะ

715
00:52:02,702 --> 00:52:07,332
‎ผมรู้สึกซาบซึ้งที่เด็กตัวเล็กๆ
‎แสดงความกล้าหาญเมื่อต้องเผชิญกับโรคภัย

716
00:52:07,415 --> 00:52:11,294
‎สำหรับครอบครัวอินฮเย
‎ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะยอมรับอะไรจากคนอื่น

717
00:52:11,378 --> 00:52:14,214
‎แต่ขอบคุณพวกเขามาก
‎ที่ให้โอกาสเราช่วยเหลือ

718
00:52:17,467 --> 00:52:18,593
‎เบาได้เบานะคะ

719
00:52:19,177 --> 00:52:20,470
‎คนไข้ต้องการพักฟื้น

720
00:52:22,514 --> 00:52:25,600
‎งั้นสัมภาษณ์สักคนในครอบครัว
‎แล้วออกไปดีไหมคะ

721
00:52:25,684 --> 00:52:26,893
‎ค่ะ ฉันเอง…

722
00:52:27,644 --> 00:52:28,937
‎ฉันเองค่ะ

723
00:52:29,020 --> 00:52:30,272
‎- พอได้แล้ว
‎- โทษนะคะ

724
00:52:34,401 --> 00:52:35,485
‎หนูให้สัมภาษณ์เองค่ะ

725
00:52:42,701 --> 00:52:45,120
‎การได้มาเจอแม่กับพ่อของฮโยริน

726
00:52:45,871 --> 00:52:48,373
‎คือเรื่องโชคดีที่สุดในชีวิตสำหรับหนูค่ะ

727
00:52:49,082 --> 00:52:52,085
‎ถ้าไม่ได้ทั้งสองท่าน
‎เมื่อวานหนูคงตายไปแล้วค่ะ

728
00:52:53,086 --> 00:52:55,255
‎หนูป่วยบ่อยตั้งแต่ยังเด็ก

729
00:52:55,338 --> 00:52:57,424
‎แต่ไม่เคยได้ตรวจจริงจังสักครั้งเลย

730
00:52:58,633 --> 00:53:02,512
‎เพราะพวกเขาช่วยไว้
‎หนูเลยตรวจพบโรคและได้ผ่าตัด

731
00:53:03,930 --> 00:53:05,140
‎ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ

732
00:53:06,349 --> 00:53:08,101
‎รู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่เลยค่ะ

733
00:53:12,814 --> 00:53:14,107
‎ที่ทำแบบนั้นก็เพราะเงินเหรอ

734
00:53:14,190 --> 00:53:15,525
‎ไหนว่ามีสองพันล้านไง

735
00:53:16,443 --> 00:53:20,113
‎เงินนั่นเป็นเงินทุนซุกซ่อน
‎สำหรับมูลนิธิพัคแจซัง

736
00:53:20,196 --> 00:53:21,448
‎ฉันคืนไปหมดแล้ว

737
00:53:21,531 --> 00:53:24,284
‎แต่ทางมูลนิธิเสนอจะจ่าย
‎ค่ารักษาทั้งหมดให้เป็นการตอบแทน

738
00:53:24,367 --> 00:53:26,995
‎เงินนั่นเป็นของพัคแจซังงั้นเหรอ

739
00:53:28,163 --> 00:53:30,206
‎ค่ารักษามันจะมากกว่า 100 ล้านนะ

740
00:53:30,290 --> 00:53:33,627
‎แค่นั้นแกเออออไปไม่ได้เหรอ
‎แกล้งๆ ไม่รู้เรื่องไปเหอะ

741
00:53:34,502 --> 00:53:35,837
‎สัมภาษณ์เพิ่มอีกสักรอบเถอะ

742
00:53:35,921 --> 00:53:37,464
‎นี่พี่ไม่รู้จริงๆ เหรอ

743
00:53:37,547 --> 00:53:40,592
‎หมอนั่นซื้อภาพวาดของอินฮเย
‎เพื่อส่งลูกตัวเองไปเรียนเมืองนอกนะ

744
00:53:40,675 --> 00:53:42,844
‎เรายังต้องขายชีวิตอินฮเย
‎ให้คนแบบนั้นด้วยเหรอ

745
00:53:42,928 --> 00:53:45,805
‎มีปัญญาจ่ายก่อนแล้วค่อยมาพูด

746
00:53:45,889 --> 00:53:47,599
‎ความรักมันต้องใช้เงิน

747
00:53:47,682 --> 00:53:49,517
‎ถ้าไม่มีเงิน แค่นี้แกก็ต้องกล้ำกลืนไป

748
00:53:49,601 --> 00:53:51,061
‎จะแค่ไหนฉันก็ทนได้ทั้งนั้น

749
00:53:51,144 --> 00:53:53,480
‎ถ้าทำไม่ได้ ฉันก็ไม่ต่างอะไรจากพ่อกับแม่

750
00:53:53,563 --> 00:53:57,192
‎คนที่กลับมาหาลูกที่กำลังป่วยไม่ได้
‎เพราะต้องเก็บมะม่วงให้ใครก็ไม่รู้กิน

751
00:53:58,401 --> 00:53:59,402
‎นักข่าวโออินกยอง

752
00:54:05,450 --> 00:54:09,079
‎คุณไม่จำเป็นต้องหยุดสืบเรื่องผม
‎เพราะผมจ่ายค่ารักษาให้อินฮเยหรอกครับ

753
00:54:09,663 --> 00:54:13,083
‎ผมไม่ได้อยากจะป่าวประกาศ
‎ว่าช่วยเหลือน้องสาวคุณอยู่แล้ว

754
00:54:13,166 --> 00:54:15,043
‎ไม่ต้องลำบากใจ ทำให้เต็มที่เถอะครับ

755
00:54:18,797 --> 00:54:20,799
‎ค่ะ ฉันก็กะว่างั้นแหละ

756
00:54:28,473 --> 00:54:31,059
‎ต้องชำระ 95,002,400 วอนนะคะ

757
00:54:31,142 --> 00:54:32,894
‎จะจ่ายแบบไหนดีคะ

758
00:54:32,978 --> 00:54:34,813
‎ขอเลขบัญชีหน่อยค่ะ

759
00:54:35,855 --> 00:54:37,649
‎ฉันขอจ่ายเองค่ะ

760
00:54:44,197 --> 00:54:46,449
‎คุณยายคะ ฉันไม่ทราบว่าคุณยายเป็นใคร

761
00:54:46,533 --> 00:54:49,828
‎แต่มูลนิธิของเราตกลงไว้แล้วว่า
‎จะจ่ายค่ารักษาให้อินฮเยค่ะ

762
00:54:49,911 --> 00:54:50,870
‎พูดอะไรน่ะ

763
00:54:50,954 --> 00:54:53,748
‎ฉันคุยกับแม่เด็กเรียบร้อยแล้วว่าฉันจะจ่ายให้

764
00:54:54,332 --> 00:54:55,750
‎ท่านเป็นคุณย่าของเราค่ะ

765
00:54:56,334 --> 00:54:59,671
‎พอทราบข่าวว่าอินฮเยไม่สบาย
‎ท่านก็บอกว่าจะจ่ายค่ารักษาเองทันที

766
00:54:59,754 --> 00:55:02,507
‎เรื่องแบบนี้
‎ฉันว่าควรจัดการกันภายในครอบครัวนะคะ

767
00:55:03,383 --> 00:55:05,051
‎บอกให้ทุกคนออกไปซะ

768
00:55:05,802 --> 00:55:07,012
‎ก็น่าขอบคุณอยู่หรอก

769
00:55:07,095 --> 00:55:09,472
‎แต่เอาไว้ช่วยเด็กที่น่าสงสารคนอื่นก็ได้เนอะ

770
00:55:10,056 --> 00:55:13,393
‎คุณครับ อินฮเยเป็นนักเรียนทุนของมูลนิธิเรา

771
00:55:13,476 --> 00:55:14,519
‎ไม่ใช่เพราะเธอน่าสงสาร

772
00:55:15,270 --> 00:55:17,355
‎เราอยากต่อยอดพรสวรรค์
‎ที่เป็นเลิศของอินฮเยครับ

773
00:55:17,856 --> 00:55:20,567
‎ให้โอกาสเราสนับสนุนอินฮเย…

774
00:55:20,650 --> 00:55:22,110
‎ฉันรู้จักนายนะ

775
00:55:23,403 --> 00:55:26,531
‎ชื่อพัคแจซังใช่ไหม

776
00:55:28,283 --> 00:55:29,451
‎ครับ

777
00:55:30,076 --> 00:55:31,494
‎ฉันรู้จักพ่อนาย

778
00:55:32,412 --> 00:55:33,621
‎คุณพัคอิลบก

779
00:55:37,292 --> 00:55:40,754
‎สมัยสาวๆ ฉันตระเวนไปดูที่ดิน
‎กับพ่อนายบ่อยๆ

780
00:55:42,213 --> 00:55:44,591
‎ยังไงก็เถอะ ฉันจะจ่ายเงินเอง

781
00:55:47,343 --> 00:55:48,428
‎รูดบัตรได้ใช่ไหมคะ

782
00:55:48,511 --> 00:55:49,971
‎จ่ายเต็มจำนวน

783
00:55:58,313 --> 00:56:00,940
‎โจเซฟ เจอหรือยัง

784
00:56:01,024 --> 00:56:02,776
‎เจอแล้ว ในสิงคโปร์

785
00:56:02,859 --> 00:56:05,361
‎ผมเช็ก 65,000 ล้านแล้วด้วย

786
00:56:05,445 --> 00:56:08,364
‎- เยี่ยมเลย ถือว่าเร็วอยู่นะ
‎- ใช่

787
00:56:08,448 --> 00:56:11,201
‎ผมว่าเราน่าจะเจอทั้งหมด
‎ถ้าเราดูธนาคารที่เหลือด้วย

788
00:56:11,284 --> 00:56:14,037
‎โชคดีนะที่ผมรู้จักสิงคโปร์ดี

789
00:56:14,120 --> 00:56:16,164
‎โอเค ระวังตัวด้วย

790
00:56:16,247 --> 00:56:18,625
‎ได้เลย เดี๋ยวผมส่งรายละเอียดให้
‎ทางอีเมลเข้ารหัส

791
00:56:18,708 --> 00:56:19,626
‎อ้อ แต่ว่า…

792
00:56:19,709 --> 00:56:22,712
‎ชื่อเจ้าของบัญชีคนละชื่อกับที่คุณบอกผมนะ

793
00:56:22,796 --> 00:56:24,672
‎เหรอ เดี๋ยวผมเช็กดู

794
00:56:26,800 --> 00:56:29,052
‎(เซฟเมล
‎กรุณาใส่รหัส)

795
00:57:03,169 --> 00:57:04,170
‎นี่

796
00:57:16,266 --> 00:57:18,852
‎พอออกจากโรงพยาบาล
‎ฉันจะไปอยู่ที่บ้านฮโยรินสักพักนะ

797
00:57:20,979 --> 00:57:21,980
‎เดี๋ยวนะ

798
00:57:23,648 --> 00:57:26,526
‎บ้านเราก็มี จะไปอยู่บ้านฮโยรินทำไม

799
00:57:26,609 --> 00:57:29,696
‎แม่ฮโยรินชวนฉันไป
‎จะได้เตรียมตัวเรียนเมืองนอกด้วยกัน

800
00:57:32,615 --> 00:57:34,909
‎แกป่วยขนาดนี้ จะไปเรียนเมืองนอกได้ยังไง

801
00:57:34,993 --> 00:57:37,704
‎หมอบอกว่าถ้าฉันเตรียมตัวดีก็ไปได้

802
00:57:37,787 --> 00:57:40,540
‎แม่ฮโยรินบอกไว้ว่า
‎ห้ามถอดใจแค่เพราะป่วย

803
00:57:41,624 --> 00:57:44,502
‎โออินฮเย รู้ตัวใช่ไหมว่าแกแปลก

804
00:57:44,586 --> 00:57:46,296
‎จำเป็นต้องไปเมืองนอกตอนนี้เลยเหรอ

805
00:57:46,379 --> 00:57:48,089
‎ค่อยไปตอนเรียนมหาลัยก็ได้

806
00:57:48,173 --> 00:57:50,467
‎พี่บอกแล้วไงว่าเราจะทำเต็มที่
‎เพื่อส่งแกไปเรียน

807
00:57:50,550 --> 00:57:53,011
‎การไปเรียนเมืองนอก
‎มันไม่ใช่แค่เรื่องเงินเฉยๆ นะพี่

808
00:57:53,928 --> 00:57:56,514
‎ฉันต้องกิน แต่งตัว แล้วก็พูดคุยกับคนที่นั่น

809
00:57:57,098 --> 00:57:58,600
‎ฉันไม่เคยเข้าร้านอาหารแถวบ้านด้วยซ้ำ

810
00:57:58,683 --> 00:58:00,685
‎คิดว่าฉันจะกล้าไปสั่งอาหารที่นั่นกินเหรอ

811
00:58:00,768 --> 00:58:02,854
‎ขนาดงานแต่งญาติ
‎ฉันยังใส่ชุดนักเรียนไปเลย

812
00:58:02,937 --> 00:58:05,064
‎ทีนี้พอปาร์ตี้วันเกิด ฉันต้องใส่อะไรไปล่ะ

813
00:58:05,148 --> 00:58:07,859
‎ฉันถูกสอนให้วิ่งหนี
‎เวลามีคนแปลกหน้าชวนคุยมาทั้งชีวิต

814
00:58:07,942 --> 00:58:10,695
‎แล้วฉันจะยิ้มให้คนอื่น
‎แล้วคุยเรื่องสัพเพเหระกับเขาได้ยังไง

815
00:58:13,865 --> 00:58:15,450
‎ฉันมีหลายอย่างมากที่ต้องเรียนรู้

816
00:58:16,659 --> 00:58:18,453
‎แม่ฮโยรินบอกว่าจะสอนทุกอย่างให้

817
00:58:21,664 --> 00:58:24,334
‎ฉันไม่มีอะไรให้เรียนรู้จากพวกพี่เลยนี่

818
00:58:31,841 --> 00:58:32,842
‎แล้วยังไง

819
00:58:34,719 --> 00:58:36,638
‎แกจะเชื่อคำพูดแม่ฮโยรินคนเดียวเหรอ

820
00:58:37,347 --> 00:58:39,807
‎ตอนนี้คำพูดพวกพี่ไม่มีความหมายแล้วเหรอ

821
00:58:40,391 --> 00:58:43,561
‎ถ้าอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน
‎พี่ก็คงทำเหมือนฉัน

822
00:58:44,437 --> 00:58:46,272
‎แล้วแม่ฮโยรินก็บอกว่า

823
00:58:46,356 --> 00:58:50,360
‎อีกไม่นานพี่ก็จะไปทำงานกับเธอ
‎ที่บ้านนั่นด้วยนี่

824
00:58:51,819 --> 00:58:52,737
‎หมายความว่าไง

825
00:58:54,322 --> 00:58:57,575
‎ฉันรับปากว่าจะทำแลกกับค่ารักษาอินฮเย

826
00:58:57,659 --> 00:58:59,244
‎แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องไปแล้วไง

827
00:59:00,620 --> 00:59:01,996
‎เด็กที่ชื่ออินซอน

828
00:59:03,373 --> 00:59:05,792
‎บอกฉันแบบนี้ทุกครั้งที่หมดสติและตายไป

829
00:59:07,710 --> 00:59:10,380
‎ว่าถ้าฉันหนีไปจากบ้านนี้ไม่ได้
‎สักวันนึงฉันเองก็จะ…

830
00:59:12,298 --> 00:59:13,174
‎ตายเหมือนกัน

831
00:59:31,943 --> 00:59:33,528
‎ทำไมเป็นงั้นไปได้นะ

832
00:59:33,611 --> 00:59:34,445
‎(โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยจองฮเย)

833
00:59:34,529 --> 00:59:38,032
‎อินฮเยของเราเหมือนกลายเป็นคนอื่นเลย

834
00:59:41,327 --> 00:59:42,328
‎อินกยอง

835
00:59:43,621 --> 00:59:45,331
‎ฉันต้องกลายเป็นคนอื่นบ้างละ

836
00:59:46,332 --> 00:59:48,918
‎เฮ้อ พี่เป็นอะไรไปอีกคนเนี่ย

837
00:59:49,711 --> 00:59:51,546
‎จะเป็นคนแบบไหนล่ะถามจริง

838
00:59:58,177 --> 00:59:59,762
‎ฉันมีบัญชีแยกประเภทอยู่

839
01:00:00,513 --> 01:00:03,975
‎บัญชีเงินทุนซุกซ่อนที่กรรมการชิน
‎จดมาตลอด 25 ปี

840
01:00:04,976 --> 01:00:07,854
‎ฉันจะเอามันมาต่อรอง
‎ให้ได้เงินก้อนใหญ่ที่สุดมา

841
01:00:07,937 --> 01:00:09,689
‎เอาให้เยอะยิ่งกว่าสองพันล้าน

842
01:00:09,772 --> 01:00:11,816
‎ฉันจะซื้ออพาร์ตเมนต์ที่มองเห็นวิวแม่น้ำฮัน

843
01:00:11,899 --> 01:00:14,444
‎แล้วก็จะส่งอินฮเยเรียนเมืองนอกให้ได้

844
01:00:17,071 --> 01:00:18,698
‎ฉันอยากเป็นคนแบบนั้น

845
01:00:19,282 --> 01:00:21,868
‎เป็นคนที่ปกป้องครอบครัวได้ด้วยเงิน

846
01:00:21,951 --> 01:00:24,746
‎เป็นคนที่มีอะไรให้อินฮเยเรียนรู้

847
01:00:26,831 --> 01:00:28,791
‎พระเจ้าช่วย พี่

848
01:00:30,126 --> 01:00:31,753
‎มีอะไรแบบนั้นอยู่จริงๆ เหรอ

849
01:00:31,836 --> 01:00:34,589
‎- ใช่…
‎- ถ้าเป็นเรื่องจริง เงินก็ไม่ใช่ประเด็นแล้ว

850
01:00:34,672 --> 01:00:35,923
‎ถ้าขุดคุ้ยบัญชีนั้นดีๆ

851
01:00:36,007 --> 01:00:39,927
‎ฉันก็จะได้รู้ว่าพัคแจซังกับครอบครัวนั้น
‎ก่ออาชญากรรมอะไรไว้บ้าง

852
01:00:40,011 --> 01:00:42,805
‎ฉันจะเอาอันนั้นมาทำเป็นระเบิด
‎แล้วก็แฉไอ้หมอนั่น

853
01:00:42,889 --> 01:00:44,098
‎- ไม่ให้ได้ผุดได้เกิด…
‎- นี่

854
01:00:46,434 --> 01:00:48,478
‎แกรู้สึกร่วมกับชาวบ้านเขาไม่เป็นเหรอ

855
01:00:48,561 --> 01:00:50,980
‎ฉันบอกว่าจะเอาเงินนั่น
‎ส่งเสียน้องเรียนเมืองนอกนะ

856
01:00:51,064 --> 01:00:53,107
‎แต่แกกลับโพล่งขึ้นมาว่า
‎จะทำฝันให้เป็นจริงเนี่ยนะ

857
01:00:55,360 --> 01:00:56,444
‎แกนี่มัน…

858
01:01:00,657 --> 01:01:01,949
‎อินฮเยเป็นยังไงบ้าง

859
01:01:02,033 --> 01:01:03,284
‎ดีขึ้นเยอะแล้ว

860
01:01:03,368 --> 01:01:05,036
‎นายบอกว่าติดต่อ
‎คุณโจเอล ฟีลด์สได้แล้วเหรอ

861
01:01:05,119 --> 01:01:06,871
‎อือ วิดีโอคอลหาเขาตอนนี้ได้เลย

862
01:01:07,747 --> 01:01:08,998
‎("กล้วยไม้น้ำเงิน")

863
01:01:09,082 --> 01:01:10,917
‎ผมอยากเห็นกล้วยไม้สีน้ำเงิน

864
01:01:11,626 --> 01:01:12,835
‎แค่สักครั้งในชีวิต

865
01:01:13,836 --> 01:01:16,464
‎พี่ชายผมตายในสงครามเวียดนาม

866
01:01:16,547 --> 01:01:20,051
‎เขาว่ากันว่ากล้วยไม้น้ำเงิน
‎เรียกวิญญาณของคนตายออกมาได้

867
01:01:21,928 --> 01:01:25,264
‎และผมก็คงอยากเจอพี่ชายผมอีกสักครั้ง

868
01:01:26,265 --> 01:01:28,393
‎แต่ผมหาไม่เจอเลย ไม่ว่าที่ไหนบนโลกนี้

869
01:01:29,060 --> 01:01:32,063
‎ผมคุยเรื่องนั้น
‎กับนักแปลเกาหลีของหนังสือผม

870
01:01:32,146 --> 01:01:36,150
‎แล้วเขาก็บอกผมว่า
‎ถ้าผมไม่เปิดเผยสู่สาธารณะ

871
01:01:36,234 --> 01:01:38,778
‎หรือเอาไปใช้ในทางการค้า

872
01:01:39,862 --> 01:01:41,155
‎เขาจะส่งให้ผมหนึ่งดอก

873
01:01:51,582 --> 01:01:56,504
‎ถ้าคุณมีเหตุผลที่ต้องดูกล้วยไม้นี้กับตา
‎ก็ติดต่อคนนี้ไปนะ

874
01:01:56,587 --> 01:01:59,590
‎เขาใจดีและใจกว้างมาก

875
01:01:59,674 --> 01:02:00,758
‎เป็นสุภาพบุรุษ

876
01:02:00,842 --> 01:02:02,051
‎คุณรู้ที่อยู่เขาไหม

877
01:02:03,261 --> 01:02:05,680
‎รู้สิ ผมมีที่อยู่เขา

878
01:02:13,146 --> 01:02:16,899
‎จังหวัดคยองกี อำเภอมูชิม ตำบลโนมา…

879
01:02:16,983 --> 01:02:19,610
‎ขอโทษทีนะคะ แต่บอกอีกทีได้ไหม

880
01:02:26,451 --> 01:02:29,412
‎"จังหวัดคยองกี อำเภอมูชิม

881
01:02:30,204 --> 01:02:31,330
‎ตำบลโนมา…"

882
01:02:38,713 --> 01:02:40,339
‎ที่อยู่ที่คุณชอลซองบอกฉัน

883
01:02:40,423 --> 01:02:42,216
‎เขาบอกให้ฉันเริ่มเก็บข้อมูลจากที่นี่

884
01:02:46,304 --> 01:02:48,222
‎(เลขที่ 26 หมู่บ้านคิมทัน ตำบลโนมา
‎อำเภอมูชิม จังหวัดคยองกี)

885
01:02:50,266 --> 01:02:53,770
‎(เลขที่ 26 หมู่บ้านคิมทัน ตำบลโนมา
‎อำเภอมูชิม จังหวัดคยองกี)

886
01:02:56,606 --> 01:02:57,607
‎ตอนนี้

887
01:02:58,316 --> 01:03:00,151
‎ฉันลืมเงินสองพันล้านไปแล้วค่ะ

888
01:03:01,027 --> 01:03:03,821
‎ยังไงเราก็จะกวาดเงินก้อนใหญ่กว่านั้นมานี่คะ

889
01:03:03,905 --> 01:03:04,947
‎ด้วยบัญชีแยกประเภท

890
01:03:06,324 --> 01:03:08,284
‎เอาล่ะ แผนการต่อไปคืออะไรคะ

891
01:03:08,367 --> 01:03:10,244
‎เราจะไม่ใช้บัญชีแยกประเภทไปสักพักนะครับ

892
01:03:11,120 --> 01:03:12,079
‎แผนการต่อไปก็คือ

893
01:03:13,748 --> 01:03:15,792
‎ให้คุณอินจูทำงานให้แม่ฮโยรินครับ

894
01:03:17,293 --> 01:03:18,336
‎อะไรนะคะ

895
01:03:18,419 --> 01:03:21,005
‎(สมาคมกล้วยไม้นานาชาติ)

896
01:03:32,767 --> 01:03:34,018
‎เป็นไงบ้างครับ

897
01:03:34,936 --> 01:03:36,479
‎นี่มันอะไรกันคะ

898
01:03:37,188 --> 01:03:38,898
‎อพาร์ตเมนต์ในชื่อคุณอินจูครับ

899
01:03:39,899 --> 01:03:41,275
‎ในเซนโตซา สิงคโปร์

900
01:03:49,909 --> 01:03:52,912
‎รถคลาสสิกอังกฤษสีเขียวในชื่อคุณอินจู

901
01:03:55,456 --> 01:03:57,041
‎ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยว่าคุณพูดอะไร

902
01:04:01,045 --> 01:04:03,214
‎คณะบริหารธุรกิจที่คุณอินจูไปเรียน

903
01:04:06,926 --> 01:04:10,930
‎เจ้าของคาเฟ่นี้รู้จักกับคุณโออินจู
‎ที่มาจากเกาหลีเป็นอย่างดี

904
01:04:17,770 --> 01:04:18,938
‎พอดูให้ละเอียด

905
01:04:21,858 --> 01:04:23,943
‎นี่คือคุณโออินจูที่อาศัยอยู่ในสิงคโปร์ครับ

906
01:04:30,533 --> 01:04:32,660
‎นี่พี่ฮวายองนี่คะ

907
01:04:33,744 --> 01:04:35,288
‎ตั้งแต่สามปีก่อน คุณฮวายอง

908
01:04:35,788 --> 01:04:38,207
‎ใช้ชีวิตอยู่ในสิงคโปร์
‎ด้วยชื่อของคุณอินจูครับ

909
01:04:40,167 --> 01:04:41,502
‎และวันที่ 13 เดือนที่แล้ว

910
01:04:43,129 --> 01:04:45,131
‎(บันทึกการทำธุรกรรม)

911
01:04:45,214 --> 01:04:48,426
‎เธอแบ่งเงิน 7 หมื่นล้านวอน
‎แล้วโอนเข้าธนาคาร 7 แห่ง

912
01:04:48,509 --> 01:04:51,304
‎แน่นอนว่า ทำในชื่อโออินจู

913
01:04:55,933 --> 01:04:59,061
‎(เจ้าของบัญชี: จินฮวายอง
‎ผู้รับ: โออินจู)

914
01:05:07,862 --> 01:05:10,531
‎เซ็นให้หน่อยนะ

915
01:05:10,615 --> 01:05:13,242
‎เอกสารอะไรมีแต่ภาษาอังกฤษ

916
01:05:13,326 --> 01:05:15,703
‎ไหนๆ ทำแล้ว
‎ฉันอยากลงทะเบียนกับต่างชาติด้วย

917
01:05:15,786 --> 01:05:17,121
‎(แบบฟอร์มเปิดบัญชีส่วนบุคคล)

918
01:05:54,283 --> 01:05:58,245
‎(ธนาคารกุกกา)

919
01:06:12,885 --> 01:06:15,846
‎ฉันต้องไปสิงคโปร์เดี๋ยวนี้ค่ะ

920
01:06:47,378 --> 01:06:49,588
‎เราจะเป็นคู่ที่ยอดเยี่ยมค่ะ

921
01:06:50,214 --> 01:06:51,340
‎เราน่ะเหรอคะ

922
01:06:51,424 --> 01:06:53,342
‎ฉันมีธุระให้ไปสิงคโปร์กะทันหันค่ะ

923
01:06:53,426 --> 01:06:54,760
‎จัดการภายในพรุ่งนี้ได้ไหม

924
01:06:54,844 --> 01:06:56,929
‎คุณคืออนาคตของผม

925
01:06:57,013 --> 01:06:59,056
‎รู้ไหมคะว่าคนในบ้านนี้เป็นบ้าทั้งนั้น

926
01:06:59,140 --> 01:07:01,851
‎ไอ้บ้าที่อยู่ข้างบนนั่น
‎คือพ่อฮโยรินใช่ไหมคะ

927
01:07:01,934 --> 01:07:04,437
‎มีภาพน่ากลัวที่ฉันเห็นอยู่เรื่อยๆ

928
01:07:04,937 --> 01:07:06,439
‎ฉันเลยเริ่มวาดมันออกมา

929
01:07:06,522 --> 01:07:09,025
‎นี่คือกรรมการโออินกยอง
‎ที่จะเริ่มงานวันนี้ค่ะ

930
01:07:09,108 --> 01:07:10,317
‎เกินไปแล้วนะคะ

931
01:07:10,401 --> 01:07:11,569
‎กล้วยไม้นั่น

932
01:07:11,652 --> 01:07:12,778
‎เหมือนกันเป๊ะเลย

933
01:07:12,862 --> 01:07:13,904
‎พี่

934
01:07:14,905 --> 01:07:16,073
‎ฮโยรินหายไป

935
01:07:16,157 --> 01:07:17,658
‎เธอไม่น่าจะออกไปจากบ้าน

936
01:07:17,742 --> 01:07:19,452
‎พี่ต้องรู้ให้ได้

937
01:07:19,535 --> 01:07:20,745
‎ว่าแก…

938
01:07:20,828 --> 01:07:22,038
‎วาดภาพนั้นทำไม

939
01:07:23,330 --> 01:07:28,335
‎คำบรรยายโดย: รักษ์สุดา ขุนรักษ์