1
00:00:16,015 --> 00:00:18,268
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:54,637 --> 00:00:56,890
‎เรื่องแบบนี้มันเป็นไปได้เหรอคะ

3
00:00:56,973 --> 00:00:59,684
‎พี่ฮวายองเป็นเจ้าของทั้งหมดนี้
‎ในชื่อฉันได้ยังไง

4
00:01:01,436 --> 00:01:03,313
‎เคยฝากพาสปอร์ต
‎ไว้กับคุณฮวายองหรือเปล่าครับ

5
00:01:06,608 --> 00:01:10,278
‎สี่ปีก่อน ฉันเคยไปเที่ยวสิงคโปร์
‎กับพี่ฮวายองสองคนค่ะ

6
00:01:10,904 --> 00:01:13,740
‎ตอนนั้นแม่พี่เขาเพิ่งเสียชีวิตไม่นาน

7
00:01:13,823 --> 00:01:15,700
‎ฉันให้ไปเพราะต้องจองเที่ยวบินกับโรงแรม

8
00:01:16,284 --> 00:01:17,368
‎คงจะตั้งแต่ตอนนั้นครับ

9
00:01:21,915 --> 00:01:23,041
‎แปลว่าถ้าไปสิงคโปร์

10
00:01:23,124 --> 00:01:26,628
‎ก็เท่ากับว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านฉัน
‎รถคันนี้เป็นรถฉันเหรอคะ

11
00:01:26,711 --> 00:01:27,754
‎ครับ

12
00:01:29,756 --> 00:01:30,799
‎ฉันจะไปตอนนี้เลยค่ะ

13
00:01:30,882 --> 00:01:31,800
‎ไม่ได้ครับ

14
00:01:33,009 --> 00:01:35,470
‎- ทำไมคะ
‎- มีสายตาจับจ้องคุณอินจูเยอะ

15
00:01:36,095 --> 00:01:38,807
‎ขืนไปสิงคโปร์ปุบปับ มันจะมีพิรุธครับ

16
00:01:39,557 --> 00:01:41,768
‎งั้นฉันควรทำไงคะ

17
00:01:42,811 --> 00:01:45,522
‎เร็วๆ นี้จะมีงานกล้วยไม้นานาชาติที่สิงคโปร์

18
00:01:45,605 --> 00:01:48,983
‎แม่ฮโยรินจะไปซื้อขายกล้วยไม้ที่นั่นทุกปี

19
00:01:49,067 --> 00:01:50,068
‎เพื่อฟอกเงินครับ

20
00:01:50,151 --> 00:01:52,403
‎เป็นงานที่คุณฮวายอง
‎กับกรรมการชินเคยทำด้วยกัน

21
00:01:52,487 --> 00:01:54,072
‎ตอนนี้สองคนนั้นไม่อยู่แล้ว

22
00:01:54,656 --> 00:01:56,032
‎เธอจะมาขอให้ผมช่วย

23
00:01:56,741 --> 00:01:58,868
‎ผมมีธุระให้ไปทำที่สิงคโปร์ครับ

24
00:01:59,953 --> 00:02:00,954
‎ผม

25
00:02:01,788 --> 00:02:03,581
‎จะบอกเธอว่าทำไม่ได้เพราะยุ่งมาก

26
00:02:03,665 --> 00:02:06,292
‎ถ้ามีคนช่วยผมอีกแรงก็ว่าไปอย่าง

27
00:02:07,377 --> 00:02:09,504
‎คนนั้นคือฉันเหรอคะ

28
00:02:10,255 --> 00:02:11,756
‎เราต้องไปตอนนั้นเท่านั้นครับ

29
00:02:11,840 --> 00:02:12,882
‎ไม่มีโอกาสอื่นแล้ว

30
00:02:13,800 --> 00:02:14,884
‎เพราะงั้นคุณอินจู

31
00:02:16,010 --> 00:02:17,679
‎ต้องทำงานให้แม่ฮโยรินครับ

32
00:02:19,764 --> 00:02:21,182
‎มันคงจะไม่ง่ายหรอก

33
00:02:21,266 --> 00:02:22,892
‎เพราะเธอจุกจิกและอ่อนไหวง่าย

34
00:02:24,686 --> 00:02:28,064
‎ต้องทำให้เธอเห็นว่าคุณคือคนที่
‎ฝากฝังให้ฟอกเงินได้

35
00:02:31,359 --> 00:02:33,528
‎คนที่ว่าคือคนแบบไหนคะ

36
00:02:34,988 --> 00:02:36,739
‎คนที่ยอมเสี่ยงชีวิตตัวเอง

37
00:02:37,991 --> 00:02:39,576
‎เพื่อปกป้องเงินของคนอื่น

38
00:02:43,705 --> 00:02:45,456
‎คนแบบนั้นมันมีที่ไหนกันคะ

39
00:03:09,939 --> 00:03:11,149
‎คุณอินจู

40
00:03:12,400 --> 00:03:13,484
‎นั่นพี่อินจูไม่ใช่เหรอ

41
00:03:14,235 --> 00:03:15,069
‎หือ

42
00:03:16,321 --> 00:03:17,864
‎นั่นผู้ชายนี่นา

43
00:03:18,448 --> 00:03:20,450
‎ไม่ยักรู้ว่าพี่คุยๆ กับใครอยู่

44
00:03:21,159 --> 00:03:22,785
‎เอ๊ะ คนนั้น…

45
00:03:24,078 --> 00:03:25,038
‎รู้จักเหรอ

46
00:03:30,335 --> 00:03:31,878
‎เขาดังที่ม.เพนซิลเวเนีย

47
00:03:31,961 --> 00:03:35,131
‎เป็นอัจฉริยะที่เรียนวอร์ตัน
‎แต่ไม่มีเพื่อนเลยสักคน

48
00:03:35,214 --> 00:03:37,634
‎บางทีก็มีรถลีมูซีนน่าสงสัยมารับเขา

49
00:03:38,217 --> 00:03:40,094
‎พอเรียนจบก็ทำงานที่บริษัทลงทุนรัสเซีย

50
00:03:40,678 --> 00:03:43,181
‎เห็นว่าเป็นมือโปร
‎ด้านการฟอกเงินที่นั่นเลยมั้ง

51
00:03:44,015 --> 00:03:45,058
‎ฮะ

52
00:03:45,642 --> 00:03:47,435
‎ผู้ชายมีเป็นล้าน…

53
00:03:47,518 --> 00:03:49,354
‎เขาอาจจะเลิกฟอกเงินแล้วก็ได้

54
00:03:51,231 --> 00:03:53,983
‎พี่ฉันออกจะสวยนะว่าไหม

55
00:03:55,443 --> 00:03:58,738
‎แต่จนแล้วจนรอด
‎ก็เลือกคบแต่ผู้ชายประหลาดๆ ทุกที

56
00:03:58,821 --> 00:04:00,365
‎มือโปรด้านการฟอกเงินงั้นเหรอ

57
00:04:02,325 --> 00:04:03,493
‎แม่จะสกัดไว้เอง

58
00:04:04,077 --> 00:04:05,245
‎- ลานะ
‎- นี่

59
00:04:12,418 --> 00:04:13,628
‎พี่เขย

60
00:04:13,711 --> 00:04:14,796
‎อุ๊ย

61
00:04:15,296 --> 00:04:16,339
‎โทษทีค่ะ

62
00:04:16,422 --> 00:04:19,926
‎มองไกลๆ นึกว่าเป็นอดีตพี่เขยฉัน
‎ที่หย่ากับพี่เมื่อสี่ปีก่อนซะอีก

63
00:04:21,427 --> 00:04:23,596
‎เอาอะไรมาพูดจ๊ะ อินกยอง

64
00:04:23,680 --> 00:04:24,889
‎ไม่ได้คล้ายเลยสักนิด

65
00:04:25,473 --> 00:04:27,892
‎ไม่ไง ก็เห็นมีรถเยอรมันเหมือนกัน

66
00:04:29,477 --> 00:04:33,606
‎เออเนอะ พี่นี่แพ้ทางผู้ชาย
‎ที่ขับรถเยอรมันตลอดเลย

67
00:04:34,440 --> 00:04:35,692
‎ผมเลยเปลี่ยนมาขับรถเยอรมันครับ

68
00:04:40,196 --> 00:04:41,364
‎รู้เรื่องแล้วก็ไปซะได้ไหม

69
00:04:42,365 --> 00:04:44,993
‎ขอโทษด้วยนะคะ
‎วันนี้น้องฉันคงเป็นบ้าน่ะค่ะ

70
00:04:45,076 --> 00:04:46,160
‎ผมไม่เป็นไรครับ

71
00:04:46,244 --> 00:04:47,620
‎ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดใช่ไหมคะ

72
00:04:47,704 --> 00:04:50,665
‎ก็คุณมาเดตกับพี่ฉัน
‎ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าเคยหย่าแล้ว

73
00:04:51,165 --> 00:04:53,042
‎คุณอินจูบอกผมตอนเดตครั้งแรกแล้วครับ

74
00:04:53,960 --> 00:04:56,337
‎อ้อ แล้วก็เล่าเรื่องน้องสาวด้วยนี่ครับ

75
00:04:56,421 --> 00:04:58,798
‎ที่ว่าชอบดื่มเหล้าเป็นชีวิตจิตใจ

76
00:04:59,799 --> 00:05:01,884
‎อ้อ ฉันพูดงั้นเหรอ

77
00:05:04,637 --> 00:05:05,638
‎ว่างั้นเหรอ

78
00:05:07,932 --> 00:05:09,267
‎งั้นผมไปก่อนนะครับ

79
00:05:09,976 --> 00:05:11,477
‎ไว้โทรหานะครับ คุณอินจู

80
00:05:11,561 --> 00:05:12,562
‎ค่ะ

81
00:05:16,482 --> 00:05:18,484
‎นี่ ไอ้น้องบ้า

82
00:05:18,568 --> 00:05:20,570
‎แกแสดงแข็งเป็นหินแล้วยังกล้าที่จะ

83
00:05:20,653 --> 00:05:23,656
‎พี่ รู้ไหมว่าหมอนั่นเป็นคนแบบไหน

84
00:05:23,740 --> 00:05:25,533
‎มือโปรด้านการฟอกเงิน

85
00:05:25,616 --> 00:05:26,743
‎เขามันตัวอันตราย

86
00:05:29,287 --> 00:05:30,204
‎ใครบอกแก

87
00:05:30,913 --> 00:05:32,165
‎- จงโฮ
‎- อุ๊ย

88
00:05:33,416 --> 00:05:35,126
‎เดี๋ยวนี้ไปไหนมาไหนกับจงโฮเหรอ

89
00:05:35,209 --> 00:05:37,628
‎แบบนั้นไม่งามเลยนะ
‎แกก็รู้ว่าจงโฮปิ๊งแก

90
00:05:37,712 --> 00:05:40,798
‎เป็นฉันนะ จะตัดให้ขาดฉับ
‎ถ้าจะไม่คบกับเขาน่ะนะ

91
00:05:40,882 --> 00:05:43,259
‎เอาตัวเองให้รอดก่อนจ้ะพี่
‎ระวังผู้ชายไว้ให้ดีเถอะ

92
00:05:43,342 --> 00:05:45,970
‎ผู้ชายที่ปกติ
‎เขาไม่หากินด้วยการฟอกเงินหรอก

93
00:05:46,054 --> 00:05:48,014
‎เราเจอกันเพราะงานจ้ะ

94
00:05:48,097 --> 00:05:49,640
‎เพราะฉันจะไปทำงานให้แม่ฮโยริน

95
00:05:49,724 --> 00:05:51,642
‎อะไรนะ ทำงานให้แม่ฮโยรินเหรอ

96
00:05:52,268 --> 00:05:53,561
‎มีสติไหมเนี่ย

97
00:05:53,644 --> 00:05:56,230
‎งั้นแกจะให้ฉันนั่งชิล
‎ทั้งที่อินฮเยไปอยู่บ้านนั้นหรือไง

98
00:05:56,314 --> 00:05:59,942
‎แม่ฮโยรินยุ่งมาก
‎ฉันเลยต้องไปดูแลเด็กๆ เอง

99
00:06:00,860 --> 00:06:02,195
‎ฉันจะไปดูแลให้ดีเลย

100
00:06:04,864 --> 00:06:06,449
‎โว้ย มันน่านัก

101
00:06:16,793 --> 00:06:18,419
‎ไม่อยากเชื่อเลย

102
00:06:18,503 --> 00:06:20,296
‎ว่าที่ไหนสักที่บนโลกใบนี้

103
00:06:20,379 --> 00:06:22,840
‎มีใครบางคนใช้ชีวิตในชื่อฉัน

104
00:06:23,966 --> 00:06:26,219
‎ในเมื่อพี่มีทั้งหมดนี้แล้ว

105
00:06:26,302 --> 00:06:29,597
‎ทำไมถึงมาทำความสะอาดตอนเช้ามืด
‎ไปเรียนภาษาอังกฤษตอนค่ำอีกล่ะพี่

106
00:06:30,598 --> 00:06:32,183
‎พี่ทิ้งของพวกนี้ไว้

107
00:06:34,477 --> 00:06:35,728
‎แล้วตายไปได้ยังไง

108
00:06:36,979 --> 00:06:37,814
‎แล้วทำไม

109
00:06:38,981 --> 00:06:40,066
‎ถึงเป็นฉันเหรอ

110
00:06:59,168 --> 00:07:00,670
‎อร่อยมากเลย

111
00:07:00,753 --> 00:07:02,672
‎ถ้าอันนี้มีขายหน้าบริษัทนะ

112
00:07:02,755 --> 00:07:04,006
‎ฉันคงกินได้ทุกวัน

113
00:07:26,737 --> 00:07:27,989
‎เป็นอะไรไปพี่

114
00:07:30,241 --> 00:07:31,242
‎แม่ฉันน่ะ

115
00:07:36,038 --> 00:07:38,291
‎ถ้าเรามาเที่ยวกันเร็วกว่านี้สักหนึ่งเดือน

116
00:07:40,626 --> 00:07:42,378
‎ท่านคงได้กินอันนี้แล้ว

117
00:07:42,962 --> 00:07:45,548
‎แต่ท่านจากไปทั้งที่ไม่รู้เลยว่าบนโลกนี้

118
00:07:46,299 --> 00:07:47,592
‎มีคายาโทสต์

119
00:07:50,094 --> 00:07:51,262
‎ฉันขอโทษนะ

120
00:07:51,345 --> 00:07:54,098
‎เดิมทีพี่ควรจะมากับแม่แท้ๆ

121
00:07:54,182 --> 00:07:57,268
‎ฉันมัวแต่กินเพลิน ไม่ดูตาม้าตาเรือเลย

122
00:07:57,351 --> 00:07:58,895
‎พูดอะไรแบบนั้น

123
00:07:58,978 --> 00:08:02,398
‎ฉันรู้สึกขอบคุณด้วยซ้ำ
‎ที่เธอกินอย่างเอร็ดอร่อย

124
00:08:19,248 --> 00:08:20,333
‎เป็นอะไรไปล่ะ อินจู

125
00:08:22,293 --> 00:08:23,377
‎หลังจากหย่ามา

126
00:08:25,588 --> 00:08:29,091
‎ฉันนึกว่าจะไม่มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นกับฉันซะแล้ว

127
00:08:30,218 --> 00:08:33,262
‎การได้กินของอร่อยๆ ดูพระอาทิตย์ตกดิน

128
00:08:35,014 --> 00:08:36,057
‎ช่วงเวลาแบบนี้

129
00:08:37,683 --> 00:08:39,602
‎ฉันนึกว่ามันจะไม่เกิดขึ้นแล้ว

130
00:08:49,237 --> 00:08:50,821
‎อย่างน้อยแค่ 15 นาที

131
00:08:53,115 --> 00:08:55,701
‎ถ้าฉันได้กินคายาโทสต์กับแม่ที่นี่

132
00:08:57,328 --> 00:08:58,538
‎ต่อให้ตาย ฉันก็คงไม่เสียดาย

133
00:09:03,334 --> 00:09:06,629
‎สำหรับฉัน 15 นาทีมันสั้นเกินไป

134
00:09:07,171 --> 00:09:11,384
‎ขอแค่วันเดียวก็ยังดี
‎ถ้าฉันได้ใช้ชีวิตเป็นคนรวยในที่แบบนั้นก็คงดี

135
00:09:12,093 --> 00:09:14,637
‎มันต้องประมาณนั้นสิ
‎ถึงต่อให้ตายก็ไม่เสียดาย

136
00:09:33,364 --> 00:09:34,490
‎แม่เจ้า

137
00:09:35,283 --> 00:09:36,409
‎ฉันเองสินะ

138
00:09:38,411 --> 00:09:39,412
‎ที่บอกว่าต่อให้ตาย

139
00:09:40,538 --> 00:09:43,207
‎ก็อยากจะลองใช้ชีวิตเป็นคนรวยในที่แบบนั้น

140
00:09:56,679 --> 00:09:58,306
‎ฉันจะทำให้เต็มที่นะ พี่

141
00:09:58,973 --> 00:10:00,683
‎ไม่ว่าจะลำบากยังไง

142
00:10:01,475 --> 00:10:04,729
‎ฉันจะสานต่อสิ่งที่พี่เริ่มไว้ให้จบ

143
00:10:04,812 --> 00:10:06,230
‎ป้า

144
00:10:06,731 --> 00:10:07,857
‎ป้า

145
00:10:08,691 --> 00:10:10,318
‎ใครเก็บกวาดที่นี่คะ

146
00:10:10,401 --> 00:10:12,445
‎พื้นหมดจดไม่เหลืออะไรเลยเนี่ย

147
00:10:12,528 --> 00:10:15,656
‎ฉันกำชับคนทำความสะอาดคนใหม่
‎ว่าห้ามทำแบบนั้นแล้วแท้ๆ

148
00:10:15,740 --> 00:10:18,034
‎เดรสสีเขียวมีกระดุมมันหายไปค่ะ

149
00:10:18,868 --> 00:10:20,119
‎มันเคยอยู่ตรงนั้น

150
00:10:22,955 --> 00:10:25,416
‎ถ้าไม่มีชุดนั้น ฉันก็ไปสิงคโปร์ไม่ได้นะ

151
00:10:25,499 --> 00:10:27,126
‎ต้องออกเดินทางแล้วเนี่ย

152
00:10:35,426 --> 00:10:38,012
‎ใช่ชุดนี้หรือเปล่าคะ

153
00:10:39,680 --> 00:10:40,681
‎ใช่เลยค่ะ

154
00:10:40,765 --> 00:10:43,017
‎ป้าแม่บ้านคงซักแห้ง
‎แล้วเอาไปแขวนตรงนั้นค่ะ

155
00:10:44,352 --> 00:10:45,436
‎ไล่ยัยป้านั่นออกค่ะ

156
00:10:46,103 --> 00:10:48,230
‎ถ้าชุดอยู่บนพื้น
‎มันก็ต้องมีเหตุผลที่อยู่บนพื้นสิ

157
00:10:48,314 --> 00:10:49,982
‎เอาไปแขวนมั่วซั่วทำไม

158
00:10:50,066 --> 00:10:51,233
‎รับทราบค่ะ คุณผู้หญิง

159
00:10:56,322 --> 00:10:58,449
‎ตาไวจังเลยนะคะ คุณอินจู

160
00:10:59,950 --> 00:11:02,119
‎เคยได้ยินคนบอกแบบนั้นอยู่บ้างค่ะ

161
00:11:03,829 --> 00:11:06,040
‎ป้า เอากาแฟสองแก้วนะ

162
00:11:06,123 --> 00:11:08,709
‎ใส่แก้วเก็บอุณหภูมิด้วย
‎จะได้เอาไปข้างนอกได้

163
00:11:34,860 --> 00:11:37,613
‎ขึ้นรถสิคะ ไม่มีเวลาแล้ว
‎คุยกันระหว่างทางเถอะค่ะ

164
00:11:38,656 --> 00:11:39,949
‎อ้อ ค่ะ

165
00:11:54,630 --> 00:11:57,091
‎ฉันมีธุระให้ไปสิงคโปร์กะทันหันค่ะ

166
00:11:57,174 --> 00:12:00,803
‎เพื่อนฉันเปิดห้างสรรพสินค้า
‎แล้วก็บอกว่าฉันต้องไปให้ได้

167
00:12:01,512 --> 00:12:02,763
‎อ๋อ

168
00:12:02,847 --> 00:12:05,099
‎เรื่องงานบ้าน ถึงไม่มีฉันก็ไม่มีปัญหาค่ะ

169
00:12:05,182 --> 00:12:07,768
‎ปัญหาอยู่ที่พ่อฮโยรินนี่แหละ

170
00:12:08,894 --> 00:12:11,605
‎เขางานยุ่งมาก
‎ฉันเลยพลาดจังหวะบอกซะแล้ว

171
00:12:11,689 --> 00:12:13,941
‎กะว่าจะโทรบอกตอนไปถึงสิงคโปร์

172
00:12:15,276 --> 00:12:16,735
‎เขาจะโกรธหรือเปล่าคะ

173
00:12:17,403 --> 00:12:18,988
‎เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก

174
00:12:19,822 --> 00:12:21,657
‎แต่เมื่อไหร่ที่พ่อฮโยรินโกรธ

175
00:12:21,740 --> 00:12:23,659
‎ฮโยรินจะกลัวค่ะ

176
00:12:23,742 --> 00:12:27,538
‎แกอาจจะหายใจไม่คล่อง หรือนอนไม่หลับ

177
00:12:28,873 --> 00:12:29,957
‎งั้นฉันต้องทำยังไงคะ

178
00:12:31,000 --> 00:12:32,585
‎ถ้าแกหายใจเร็วเกิน

179
00:12:33,169 --> 00:12:34,128
‎เอาอันนี้ให้กิน

180
00:12:36,297 --> 00:12:38,591
‎ก่อนนอน ให้อันนี้กับอันนี้

181
00:12:42,052 --> 00:12:44,930
‎ถ้าแกเกิดอาการตระหนก
‎แล้วบอกว่าเหมือนจะตาย…

182
00:12:45,806 --> 00:12:47,057
‎แกอาจจะตายเหรอคะ

183
00:12:47,641 --> 00:12:48,851
‎ไม่ค่ะ ไม่ตายหรอก

184
00:12:49,643 --> 00:12:51,312
‎ให้กินอันนี้สองเม็ดก็พอ

185
00:12:53,689 --> 00:12:56,984
‎"ไม่ตาย"

186
00:12:57,067 --> 00:13:00,362
‎รู้ใช่ไหมคะว่าเด็กๆ ที่เป็นศิลปิน
‎จะอ่อนไหวง่าย

187
00:13:01,405 --> 00:13:05,159
‎โชคดีที่แกได้เจอเพื่อน
‎ที่หนักแน่นอย่างอินฮเย เลยดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ

188
00:13:05,951 --> 00:13:07,161
‎ฉันรู้สึกขอบคุณมากเลยนะ

189
00:13:08,287 --> 00:13:09,997
‎แต่เผื่อไว้ก่อน

190
00:13:10,581 --> 00:13:13,167
‎วันนี้คุณมานอนค้างได้ไหม

191
00:13:16,170 --> 00:13:17,171
‎ฉันเหรอคะ

192
00:13:18,047 --> 00:13:18,964
‎สะดวกไหมคะ

193
00:13:20,382 --> 00:13:22,426
‎ฉันอาจจะรบกวนอะไรแบบนี้บ่อยๆ

194
00:13:23,385 --> 00:13:25,179
‎ฉันไม่ใช่พวกที่ชอบทิ้งลูกไว้คนเดียวน่ะ

195
00:13:28,098 --> 00:13:29,558
‎สะดวกมากค่ะ

196
00:13:30,851 --> 00:13:33,312
‎ไหนๆ ฉันก็ตัดสินใจทำงานกับคุณแล้ว

197
00:13:33,395 --> 00:13:34,897
‎ฉันจะทำให้เต็มที่ทุกอย่างค่ะ

198
00:13:36,732 --> 00:13:40,319
‎ช่วยยื้อเวลาบอกฮโยรินให้ช้าที่สุด
‎ว่าฉันไปสิงคโปร์นะคะ

199
00:13:41,153 --> 00:13:44,740
‎วันนี้แกไปโรงเรียนอย่างอารมณ์ดี
‎เพราะสารคดีจะออกอากาศ

200
00:13:44,823 --> 00:13:47,117
‎ฉันมีกำหนดการไปสามวันสองคืน

201
00:13:47,201 --> 00:13:49,036
‎ให้แกอารมณ์ดีนานอีกหน่อยดีกว่า

202
00:13:49,995 --> 00:13:50,996
‎ไม่ต้องห่วงค่ะ

203
00:13:53,666 --> 00:13:55,000
‎ฉันเบาใจเพราะคุณเลย

204
00:13:55,501 --> 00:13:56,627
‎งั้นไปได้แล้วค่ะ

205
00:13:58,254 --> 00:13:59,129
‎คะ

206
00:14:00,589 --> 00:14:02,466
‎ฉันจะไปส่งคุณที่สนามบินก่อน…

207
00:14:02,550 --> 00:14:03,676
‎ฉันก็ต้องพักผ่อนนะ

208
00:14:03,759 --> 00:14:06,303
‎เก็บข้าวของตั้งแต่เช้า ปวดหัวไปหมดเลย

209
00:14:08,097 --> 00:14:09,139
‎นั่งแท็กซี่ไปนะคะ

210
00:14:24,488 --> 00:14:26,699
‎ลูกแมวหลงทาง

211
00:14:29,368 --> 00:14:32,538
‎ความรู้สึกแรกของฉันเป็นแบบนั้น
‎ตอนที่ได้เห็นอินฮเยค่ะ

212
00:14:32,621 --> 00:14:33,873
‎กินอันนี้ด้วยสิ

213
00:14:35,499 --> 00:14:36,500
‎กินเก่งจัง

214
00:14:37,710 --> 00:14:42,214
‎เด็กคนนั้นต้องการความรักมากนี่เอง

215
00:14:43,340 --> 00:14:44,466
‎อินฮเย

216
00:14:44,550 --> 00:14:46,260
‎เจ็บมากเลยใช่ไหม

217
00:14:48,929 --> 00:14:51,265
‎เธอร้องไห้ทำไมกัน คนป่วยคือฉันนะ

218
00:14:52,141 --> 00:14:55,561
‎แม่ หนูสงสารอินฮเยมากเลย

219
00:14:57,187 --> 00:14:59,148
‎ฮโยริน อินฮเยไม่ได้น่าสงสารนะ

220
00:14:59,231 --> 00:15:00,858
‎เธอเจ๋งมากต่างหาก

221
00:15:00,941 --> 00:15:02,735
‎การผ่าตัดแบบนี้ กับผู้ใหญ่ยังยากเลย

222
00:15:02,818 --> 00:15:04,028
‎แต่อินฮเยผ่านมาได้ไง

223
00:15:04,987 --> 00:15:07,239
‎ตั้งแต่วันนี้
‎อินฮเยจะไปอยู่ที่บ้านของฮโยรินค่ะ

224
00:15:07,323 --> 00:15:08,198
‎ถึงแล้ว

225
00:15:08,699 --> 00:15:10,910
‎มีห้องของอินฮเยที่บ้านของฮโยรินค่ะ

226
00:15:10,993 --> 00:15:12,369
‎(อินฮเยมีห้องของตัวเองบ้างแล้ว)

227
00:15:15,748 --> 00:15:17,374
‎ยินดีต้อนรับจ้ะ อินฮเย

228
00:15:17,458 --> 00:15:18,792
‎นี่คือห้องเธอนะ

229
00:15:19,668 --> 00:15:22,588
‎ถ้าเกิดว่าฉันให้ความรักที่ว่านั้นได้ล่ะ

230
00:15:23,172 --> 00:15:24,506
‎คงจะดีมากนะคะ

231
00:15:24,590 --> 00:15:28,719
‎ฉันเป็นพวกชอบเอาแมวข้างถนน
‎กลับมาด้วยตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ

232
00:15:28,802 --> 00:15:29,845
‎เป็นไงจ๊ะ

233
00:15:29,929 --> 00:15:31,263
‎ถูกใจไหม

234
00:15:32,264 --> 00:15:33,432
‎หนูชอบมากเลยค่ะ

235
00:15:35,726 --> 00:15:38,187
‎หนูไม่เคยมีห้องเป็นของตัวเองมาก่อนเลย

236
00:15:39,188 --> 00:15:41,065
‎จะมีอะไรที่น่าตื่นเต้นไปกว่า

237
00:15:41,148 --> 00:15:43,442
‎- การมีห้องเป็นของตัวอีกไหมคะ
‎- ดูหน้าฉันสิ

238
00:15:44,693 --> 00:15:49,448
‎อินฮเยที่ไม่เคยมีห้องเป็นของตัวเองมาก่อน…

239
00:15:49,531 --> 00:15:52,242
‎ฮโยริน ลูกรู้หรือเปล่าว่าแม่ไปสิงคโปร์แล้ว

240
00:15:56,789 --> 00:15:58,415
‎หนูไม่รู้นะคะ

241
00:15:58,499 --> 00:16:00,334
‎แม่ไปสิงคโปร์แล้วเหรอคะ

242
00:16:01,085 --> 00:16:02,169
‎ป้าก็ไม่รู้เหรอครับ

243
00:16:02,753 --> 00:16:04,421
‎ขอโทษค่ะ ท่านประธาน

244
00:16:04,505 --> 00:16:05,506
‎ฉันทราบอยู่แล้วค่ะ

245
00:16:08,467 --> 00:16:10,260
‎คุณโออินจูมาทำอะไรที่นี่ครับ

246
00:16:11,220 --> 00:16:13,931
‎แม่ฮโยรินขอให้ฉันมาดูแลเด็กๆ

247
00:16:17,935 --> 00:16:20,688
‎ผมหลงสาวๆ ที่บ้านครับ

248
00:16:21,563 --> 00:16:23,899
‎หลงทั้งลูกสาว หลงทั้งภรรยา

249
00:16:46,880 --> 00:16:47,881
‎ฮโยริน เป็นอะไร

250
00:16:47,965 --> 00:16:48,966
‎ไหวไหม

251
00:16:50,509 --> 00:16:51,760
‎ฉันไปเอาน้ำมาให้นะ ฮโยริน

252
00:17:00,019 --> 00:17:02,354
‎โทรถามแม่ซะ ว่าจะกลับเมื่อไหร่

253
00:17:21,415 --> 00:17:22,958
‎คุณโออินจู

254
00:17:23,042 --> 00:17:24,334
‎มาคุยกับผมหน่อยครับ

255
00:18:12,966 --> 00:18:15,928
‎ภรรยาผมไปสิงคโปร์ทำไมครับ

256
00:18:18,889 --> 00:18:22,267
‎เธอบอกว่าเพื่อนเปิดห้างสรรพสินค้า

257
00:18:22,851 --> 00:18:24,394
‎เพื่อนเปิดห้างเหรอครับ

258
00:18:29,942 --> 00:18:31,652
‎(ห้างกลอรี่)

259
00:18:33,654 --> 00:18:34,822
‎(พิธีเปิดห้างกลอรี่)

260
00:18:51,922 --> 00:18:53,173
‎(พิมพ์)

261
00:19:00,347 --> 00:19:01,723
‎ให้ฉันบอกฮโยริน…

262
00:19:07,813 --> 00:19:11,650
‎ว่าท่านประธานขอโทษดีไหมคะ

263
00:19:12,359 --> 00:19:13,318
‎เอาสิครับ

264
00:19:22,661 --> 00:19:23,495
‎ท่านประธานครับ

265
00:19:23,579 --> 00:19:26,623
‎เธอไปร่วมพิธีเปิดห้างกลอรี่ที่สิงคโปร์

266
00:19:27,332 --> 00:19:28,959
‎พากลับมาภายในพรุ่งนี้ได้ไหม

267
00:19:31,128 --> 00:19:31,962
‎ครับ

268
00:19:52,649 --> 00:19:53,609
‎พี่

269
00:19:53,692 --> 00:19:56,403
‎พี่เอายาอะไรให้กิน นางถึงอ๊องเฉย

270
00:19:56,486 --> 00:19:58,447
‎ก็เอาอันที่แม่ฮโยรินบอกให้เอาให้กินนะ

271
00:20:02,826 --> 00:20:03,785
‎ฮโยริน

272
00:20:03,869 --> 00:20:05,329
‎เป็นอะไรไหม

273
00:20:06,622 --> 00:20:08,874
‎รู้ใช่ไหมว่าเธอจะไม่ตายหรอก

274
00:20:09,666 --> 00:20:10,667
‎ไม่เป็นไรค่ะ

275
00:20:13,754 --> 00:20:16,131
‎นี่เป็นวิธีการหายใจที่ฉันคิดขึ้นมา

276
00:20:19,092 --> 00:20:20,344
‎ต้องห้ามหลุด…

277
00:20:22,596 --> 00:20:24,139
‎จังหวะการหายใจค่ะ

278
00:20:28,810 --> 00:20:32,022
‎พ่อเธอบอกว่าเขาขอโทษ

279
00:20:32,105 --> 00:20:33,440
‎ให้คุยกันใหม่พรุ่งนี้

280
00:20:33,523 --> 00:20:36,151
‎ก็แย่ละ หน้าตานี่ไม่ได้รู้สึกผิดสักนิด

281
00:20:39,363 --> 00:20:41,782
‎วันนี้พี่จะนอนในห้องเธอเป็นเพื่อน

282
00:20:41,865 --> 00:20:43,575
‎ถ้าอยากได้ยานอนหลับก็บอกนะ

283
00:20:44,493 --> 00:20:45,911
‎ฉันไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ

284
00:20:46,411 --> 00:20:49,539
‎ไม่งั้นคงเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว

285
00:20:50,540 --> 00:20:52,251
‎ฉันชอบห้องฉุกเฉินมากเลยนะคะ

286
00:20:53,627 --> 00:20:55,128
‎แต่ว่าวันนี้

287
00:20:55,212 --> 00:20:59,091
‎ฉันน่าจะไม่เป็นไรจริงๆ
‎เพราะมีพี่กับอินฮเยอยู่ด้วย

288
00:21:23,240 --> 00:21:25,367
‎รู้ไหมคะว่าคนในบ้านนี้เป็นบ้ากันหมด

289
00:21:25,450 --> 00:21:27,828
‎ไม่มีใครสติดีเลยสักคน

290
00:21:29,538 --> 00:21:32,165
‎ไอ้บ้าที่อยู่เหนือเราที่กรรมการชินพูดถึง

291
00:21:32,249 --> 00:21:33,667
‎คือพ่อฮโยรินใช่ไหมคะ

292
00:21:35,669 --> 00:21:36,795
‎ตรงนี้มีกล้องวงจรปิดครับ

293
00:21:40,048 --> 00:21:41,425
‎ใช่แหง ใช่เห็นๆ

294
00:21:43,093 --> 00:21:44,761
‎ทำไมไม่บอกฉันคะ

295
00:21:44,845 --> 00:21:47,222
‎ถ้าเรื่องแดงว่าเราเอาเงิน 7 หมื่นล้านไป

296
00:21:47,306 --> 00:21:49,558
‎เราจะตายกันหมดไม่ใช่เหรอคะ
‎จากฝีมือไอ้บ้านั่น

297
00:21:50,809 --> 00:21:52,436
‎ใจเย็นๆ ก่อน

298
00:21:52,519 --> 00:21:53,520
‎ผมจะบอกแผนให้ฟังครับ

299
00:21:54,938 --> 00:21:57,190
‎ผมสร้างเปเปอร์คอมปะนี
‎ในนามคุณอินจูไว้ครับ

300
00:21:57,774 --> 00:22:00,485
‎พอไปสิงคโปร์
‎ผมจะโอน 7 หมื่นล้านวอนไปที่นั่น

301
00:22:00,569 --> 00:22:04,031
‎คุณอินจูก็อยู่ในที่ปลอดภัยไป
‎ระหว่างที่ผมเจรจาด้วยบัญชีแยกประเภท

302
00:22:05,866 --> 00:22:09,453
‎แปลว่าจะให้บัญชีนั่น
‎แลกกับเงิน 7 หมื่นล้านเหรอคะ

303
00:22:10,287 --> 00:22:12,539
‎- ถูกต้องครับ
‎- ฉันว่าเขาไม่น่าจะยอมนะ

304
00:22:13,665 --> 00:22:16,668
‎ความรุนแรงของพัคแจซัง
‎ถูกคำนวณมาอย่างถี่ถ้วนแล้วครับ

305
00:22:17,544 --> 00:22:19,713
‎เขาไม่มีทางทำร้ายสิ่งที่สำคัญกับตัวเอง

306
00:22:20,297 --> 00:22:23,175
‎หมอนั่นไม่ได้เตรียมตัวแค่ปีสองปี
‎ก่อนจะเปิดตัวกับทั้งโลก

307
00:22:23,258 --> 00:22:25,385
‎เขาจะยอมให้ 7 หมื่นล้านครับ

308
00:22:26,303 --> 00:22:27,971
‎เพราะเขามีความฝันที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น

309
00:22:42,903 --> 00:22:44,571
‎นี่เกาะอันดรอสในกรีซครับ

310
00:22:45,197 --> 00:22:48,241
‎ที่ที่มีบ้านตากอากาศในวันสุดสัปดาห์
‎ของพวกเจ้าสัวด้านการขนส่งทางทะเล

311
00:22:48,325 --> 00:22:50,494
‎ผมจะซื้อบ้านบนเนินเขา
‎ที่มองเห็นทะเลอีเจียน

312
00:22:51,995 --> 00:22:53,038
‎นี่คือมาซัตลาน

313
00:22:53,121 --> 00:22:55,499
‎ที่ที่พวกค้ายาเม็กซิกันใช้พักผ่อนในวันหยุด

314
00:22:56,041 --> 00:22:58,752
‎ในที่แบบนี้เนี่ย ขอแค่คุณคบเพื่อนดีๆ

315
00:22:59,503 --> 00:23:02,005
‎คุณจะได้ใช้ชีวิตในที่ที่ปลอดภัยที่สุดในโลก

316
00:23:04,591 --> 00:23:07,677
‎ผู้จัดการจะไปใช้ชีวิตในที่แบบนี้เหรอคะ

317
00:23:09,763 --> 00:23:12,724
‎เคยคิดว่าอยากเกิดใหม่ไหมครับ

318
00:23:19,022 --> 00:23:20,023
‎ตลอดเวลา

319
00:23:22,025 --> 00:23:22,943
‎ทุกวันเลยค่ะ

320
00:23:23,527 --> 00:23:26,238
‎ตัวตนใหม่ ใบหน้าใหม่

321
00:23:27,572 --> 00:23:29,491
‎รวมถึงบ้านที่ปลอดภัย

322
00:23:30,117 --> 00:23:31,576
‎ที่คุณจะย้ายไปอยู่ได้ในแต่ละฤดู

323
00:23:33,036 --> 00:23:35,539
‎หกต่อสี่ ตามเงื่อนไขที่เราตกลงกันไว้

324
00:23:38,500 --> 00:23:39,459
‎ไม่รู้สิคะ

325
00:23:40,460 --> 00:23:41,878
‎ฉันมีน้องๆ ด้วยนี่คะ

326
00:23:45,757 --> 00:23:46,633
‎ไม่เชื่อใจผมเหรอครับ

327
00:23:50,971 --> 00:23:52,097
‎ค่ะ

328
00:23:54,391 --> 00:23:55,976
‎ความเสี่ยงที่ใหญ่ที่สุดคือคุณอินจูนี่เอง

329
00:23:56,643 --> 00:23:57,561
‎ทำไมครับ

330
00:23:58,145 --> 00:23:59,271
‎ทำไมถึงเชื่อใจผมไม่ได้

331
00:23:59,896 --> 00:24:03,191
‎คนปกติเขาไม่หากินด้วยการฟอกเงินกันนี่คะ

332
00:24:05,235 --> 00:24:06,611
‎คนที่ฟอกเงิน

333
00:24:07,904 --> 00:24:10,490
‎เสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องเงินคนอื่นนะครับ

334
00:24:11,158 --> 00:24:13,493
‎สำหรับผม คุณอินจูก็คือเงินของคนอื่น

335
00:24:13,577 --> 00:24:14,995
‎เงิน 7 หมื่นล้านของคนอื่น

336
00:24:16,079 --> 00:24:18,248
‎ไม่เชื่อเหรอครับว่าผมจะปกป้องคุณอินจู

337
00:24:19,457 --> 00:24:20,458
‎เหมือนของมีค่าแค่ไหน

338
00:24:27,382 --> 00:24:29,926
‎ฉันจะลองเชื่อคุณดูค่ะ

339
00:24:30,594 --> 00:24:32,179
‎ให้เหมือนเชื่อใจเพื่อน

340
00:24:33,513 --> 00:24:35,140
‎ไม่ใช่สิ

341
00:24:35,223 --> 00:24:37,309
‎ให้เหมือนเชื่อใจธนาคารหรือที่ล็อกประตู

342
00:24:42,105 --> 00:24:43,106
‎ตอนนี้คุณอินจู

343
00:24:44,065 --> 00:24:46,443
‎กำลังขี่ม้าที่วิ่งอยู่ในสนามครับ

344
00:24:48,028 --> 00:24:49,863
‎คุณมองเห็นรั้วที่อยู่สูงตรงนั้น

345
00:24:51,072 --> 00:24:53,241
‎ม้าจะข้ามมันไปได้หรือไม่ได้

346
00:24:54,201 --> 00:24:55,493
‎คุณอินจูไม่รู้หรอกครับ

347
00:24:56,578 --> 00:24:58,705
‎แต่คุณจำเป็นต้องเชื่อใจมัน

348
00:24:58,788 --> 00:25:00,207
‎เพราะม้านั่นกำลังวิ่งไป

349
00:25:02,125 --> 00:25:04,336
‎ที่สำคัญก็คือถ้าคุณไม่เชื่อใจ

350
00:25:05,003 --> 00:25:06,838
‎ม้าก็จะข้ามมันไปไม่ได้ครับ

351
00:25:08,632 --> 00:25:10,258
‎คิดซะว่าผมคือม้าตัวนั้นนะครับ

352
00:25:13,178 --> 00:25:14,262
‎ม้า

353
00:25:15,347 --> 00:25:16,348
‎ก็ได้ค่ะ

354
00:25:18,391 --> 00:25:20,852
‎ตามนั้น ไงก็เถอะ หกต่อสี่

355
00:25:20,936 --> 00:25:22,771
‎ฉันได้หก ถูกไหมคะ

356
00:25:41,289 --> 00:25:42,165
‎อินฮเย

357
00:25:43,333 --> 00:25:44,626
‎หือ

358
00:25:44,709 --> 00:25:45,585
‎พี่…

359
00:25:47,921 --> 00:25:49,089
‎ตัดสินใจแล้วนะ

360
00:25:49,631 --> 00:25:50,966
‎เรื่อง

361
00:25:51,049 --> 00:25:53,260
‎จากนี้แกไม่จำเป็นต้องพึ่งคนบ้านนี้แล้ว

362
00:25:53,843 --> 00:25:55,220
‎พี่จะพาแกออกไป

363
00:25:56,930 --> 00:25:57,764
‎ทำไมล่ะ

364
00:25:57,847 --> 00:25:59,224
‎อยู่ที่นี่ฉันก็สบายดี

365
00:26:00,308 --> 00:26:01,810
‎ฉันวาดภาพดีขึ้น

366
00:26:02,519 --> 00:26:03,395
‎อาหารก็อร่อย

367
00:26:03,478 --> 00:26:04,980
‎ทุกคนก็ใจดีกับฉัน

368
00:26:06,439 --> 00:26:08,566
‎ฉันไม่ได้จะชวนกลับบ้านเรา

369
00:26:08,650 --> 00:26:10,026
‎หือ

370
00:26:11,027 --> 00:26:12,028
‎นี่ ดูนะ

371
00:26:12,529 --> 00:26:14,072
‎ไปอยู่ในที่แบบนี้กัน

372
00:26:16,700 --> 00:26:17,826
‎ดูสิ

373
00:26:18,368 --> 00:26:20,245
‎ที่นี่นะ มองไปทางไหนก็เหมือนภาพวาด

374
00:26:20,328 --> 00:26:22,330
‎คิดดูสิว่าแกจะวาดภาพเก่งขึ้นขนาดไหน

375
00:26:22,414 --> 00:26:23,915
‎แกจะได้กินของอร่อยๆ ทุกวัน

376
00:26:23,999 --> 00:26:26,793
‎ส่วนอินกยอง ยัยนั่นคงไม่เอาด้วยแน่นอน

377
00:26:26,876 --> 00:26:28,837
‎เพราะงั้นเราไปอยู่ที่นั่นกันก่อน…

378
00:26:28,920 --> 00:26:29,921
‎ฉันก็ไม่เอาด้วย

379
00:26:30,964 --> 00:26:31,965
‎ฉันไม่ค่อยชอบทะเล

380
00:26:32,757 --> 00:26:34,968
‎ไม่สิ ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ทะเล

381
00:26:35,051 --> 00:26:36,469
‎ต้องไปเรียนภาษาอังกฤษแล้ว

382
00:26:37,637 --> 00:26:39,264
‎ฉันจะเดินทางเดือนหน้า

383
00:26:48,523 --> 00:26:49,524
‎ไอ้แสบ

384
00:27:13,673 --> 00:27:15,300
‎ฉันทั้งกลัว

385
00:27:15,383 --> 00:27:16,926
‎และโดดเดี่ยวอยู่เสมอ

386
00:27:17,010 --> 00:27:18,386
‎เพราะฉันเป็นลูกคนเดียว

387
00:27:19,346 --> 00:27:21,389
‎วันที่แม่กับพ่อทะเลาะกัน

388
00:27:22,015 --> 00:27:24,267
‎ฉันหายใจไม่ออก และรู้สึกเหมือนจะตาย

389
00:27:25,435 --> 00:27:28,772
‎ต้องใช้คัตเตอร์กรีดแขนขาตัวเอง
‎ถึงจะใจเย็นลง

390
00:27:30,607 --> 00:27:32,609
‎แม่ฉันก็เลยให้กินยาไง

391
00:27:32,692 --> 00:27:34,069
‎เพราะกลัวว่าฉันจะทำอะไรไม่ดี

392
00:27:48,500 --> 00:27:50,585
‎เหมือนกับความโดดเดี่ยว
‎ทั้งที่มีพี่น้องเยอะเลย

393
00:27:53,505 --> 00:27:55,465
‎ฉันเจอวิธีแก้ตอนเด็กๆ

394
00:28:07,769 --> 00:28:10,438
‎มีภาพน่ากลัวที่ฉันเห็นอยู่เรื่อยๆ

395
00:28:11,022 --> 00:28:12,565
‎ฉันเลยเริ่มวาดมันออกมา

396
00:28:14,109 --> 00:28:16,027
‎"เลือดไหลออกมายังไงนะ"

397
00:28:16,569 --> 00:28:19,447
‎"ผิวเหมือนสีเทากับสีน้ำเงินผสมกัน"

398
00:28:21,199 --> 00:28:22,784
‎พอฉันวาดภาพพวกนั้นไปเรื่อยๆ

399
00:28:23,660 --> 00:28:24,786
‎ฉันก็ลืมกลัวไปเลย

400
00:28:27,080 --> 00:28:28,289
‎เธอเจ๋งจัง

401
00:28:29,916 --> 00:28:31,126
‎เธอก็ทำได้

402
00:28:33,628 --> 00:28:37,424
‎สิ่งที่เธอกลัวจริงๆ คืออะไรเหรอ

403
00:28:53,440 --> 00:28:55,567
‎(พิลซอกดีเวลลอปเมนต์)

404
00:29:16,212 --> 00:29:17,881
‎ฉันได้ตัวเธอมาอย่างยากเย็นค่ะ

405
00:29:17,964 --> 00:29:19,841
‎นี่คือกรรมการโออินกยอง

406
00:29:19,924 --> 00:29:21,885
‎ที่จะเริ่มงานวันนี้ค่ะ

407
00:29:33,521 --> 00:29:35,899
‎เดี๋ยวนะ กรรมการอะไรกันคะ

408
00:29:35,982 --> 00:29:38,067
‎ไหนว่าให้หนูมาเรียนรู้งานแป๊บเดียว

409
00:29:40,695 --> 00:29:43,198
‎(กรรมการโออินกยอง)

410
00:29:43,281 --> 00:29:44,491
‎นี่ห้องทำงานของแก

411
00:29:46,451 --> 00:29:49,537
‎ต้องทำแบบนี้
‎แกจะได้รู้ตัว คนอื่นก็จะได้รู้ด้วย

412
00:29:49,621 --> 00:29:53,041
‎ว่าฉันฝากอนาคตของบริษัทฉันไว้ที่แก

413
00:29:53,625 --> 00:29:55,376
‎ทำไมหนูต้องรับผิดชอบอนาคตที่นี่ด้วยคะ

414
00:29:55,460 --> 00:29:57,670
‎ลำพังนึกถึงอนาคตตัวเอง
‎หัวก็แทบจะระเบิดอยู่แล้ว

415
00:29:58,213 --> 00:30:02,008
‎แกบอกว่าถ้าฉันให้ยืมค่ารักษาอินฮเย
‎แกจะยอมทำทุกอย่างไม่ใช่เหรอ

416
00:30:02,884 --> 00:30:04,928
‎แต่คุณย่าไม่ได้บอกให้หนูออกจากงานนี่คะ

417
00:30:05,011 --> 00:30:07,806
‎พอหมดช่วงพักงาน
‎หนูจะกลับไปทำงานที่สถานีค่ะ

418
00:30:08,723 --> 00:30:10,058
‎ยังไม่โดนไล่ออกเหรอ

419
00:30:10,642 --> 00:30:12,227
‎นึกว่าโดนปลดซะแล้ว

420
00:30:12,310 --> 00:30:14,145
‎หนูเสี่ยงโดนปลดก็จริง

421
00:30:14,229 --> 00:30:15,897
‎แต่ยังไงก็ต้องทนไปค่ะ

422
00:30:17,732 --> 00:30:20,485
‎ฉันกับประธานบริษัทแกไปตีกอล์ฟด้วยกันอยู่

423
00:30:20,568 --> 00:30:24,030
‎ฉันขอให้เขาช่วยสักหน่อยดีไหม
‎ให้ไล่แกออกหรือไม่ไล่ดี

424
00:30:24,113 --> 00:30:25,490
‎คุณย่า

425
00:30:25,573 --> 00:30:27,492
‎แกคุกเข่าอ้อนวอนฉัน

426
00:30:28,201 --> 00:30:29,828
‎บอกว่าแม้แต่วิญญาณก็ยอมขายได้

427
00:30:30,662 --> 00:30:32,455
‎คุณย่าเลยอยากให้หนูลาออกจากงานนักข่าว

428
00:30:32,539 --> 00:30:35,166
‎แล้วมาทำงานในวงการอสังหาฯ
‎ที่หนูไม่สนเนี่ยนะคะ

429
00:30:35,250 --> 00:30:37,085
‎ฉันดีใจที่แกเติบโตนะ

430
00:30:37,919 --> 00:30:41,631
‎การทิ้งศักดิ์ศรีตัวเอง
‎แล้วขอความช่วยเหลือจากคนอื่น

431
00:30:41,714 --> 00:30:43,633
‎ฉันรู้ว่ามันยากแค่ไหน

432
00:30:45,218 --> 00:30:48,096
‎ต้องทำแบบนั้น
‎ชีวิตเราถึงจะเปลี่ยนไปตลอดกาลได้

433
00:30:49,472 --> 00:30:50,473
‎ฉันเองก็

434
00:30:51,641 --> 00:30:53,893
‎เริ่มใช้ชีวิตแบบนั้นเมื่อนานมาแล้ว

435
00:30:56,020 --> 00:30:59,816
‎คุณย่าเคยคุกเข่าให้ใครด้วยเหรอคะ

436
00:30:59,899 --> 00:31:01,192
‎แน่นอนสิ

437
00:31:03,069 --> 00:31:04,070
‎คุณแซรม

438
00:31:09,784 --> 00:31:12,245
‎ฉันวางเอกสารที่จำเป็นทั้งหมดไว้ตรงนี้นะคะ

439
00:31:12,328 --> 00:31:14,914
‎ต้องการอะไรเพิ่มเติม ก็บอกฉันได้ตลอดค่ะ

440
00:31:20,587 --> 00:31:21,588
‎ผู้จัดการ

441
00:31:23,047 --> 00:31:25,174
‎ลูกน้องฉันเอาอะไรแปลกๆ
‎มาให้ฉันดูแหละ

442
00:31:26,259 --> 00:31:28,761
‎ผู้จัดการกับคุณโออินจู

443
00:31:29,762 --> 00:31:31,723
‎แอบเจอกันซะด้วย

444
00:31:35,935 --> 00:31:37,270
‎ฉันเลยบอกไปค่ะ

445
00:31:38,438 --> 00:31:41,149
‎ว่า "ถึงคุณโออินจูจะงุบงิบเงินสองพันล้านไป"

446
00:31:41,232 --> 00:31:42,859
‎"แต่เธอยังจำเป็นสำหรับเรา"

447
00:31:42,942 --> 00:31:44,986
‎"เธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับเงิน 7 หมื่นล้าน"

448
00:31:45,069 --> 00:31:48,448
‎"ผู้จัดการไม่มีทางวางแผนตุกติก
‎กับคุณโออินจูหรอก"

449
00:31:49,157 --> 00:31:51,618
‎แต่ฉันไม่รู้เนื้อหาที่คุณคุยกันน่ะสิ

450
00:31:52,702 --> 00:31:55,622
‎บอกฉันได้หรือเปล่าคะว่าคุยอะไรกัน

451
00:32:02,462 --> 00:32:05,465
‎ผมไม่เคยเอาอะไรแบบนี้
‎มาปนกับเรื่องงานเลยนะ

452
00:32:07,258 --> 00:32:08,801
‎แต่เราไม่ได้คบกันจริงๆ ครับ

453
00:32:15,558 --> 00:32:16,851
‎แค่กิ๊กมั้ง

454
00:32:27,070 --> 00:32:28,363
‎(งบแสดงสถานะการเงิน)

455
00:32:31,282 --> 00:32:33,743
‎(หนี้สิน)

456
00:33:00,436 --> 00:33:01,437
‎กินข้าวหรือยัง

457
00:33:01,980 --> 00:33:04,357
‎หนูดูงบการเงินงวดสามปีแล้วนะคะ

458
00:33:04,440 --> 00:33:06,442
‎สัดส่วนหนี้สินสูงจัดเลย

459
00:33:06,526 --> 00:33:09,237
‎ถ้าเป็นบริษัททั่วไป
‎คงคิดว่าอีกไม่นานก็เจ๊งแล้ว

460
00:33:10,279 --> 00:33:11,906
‎ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก

461
00:33:11,990 --> 00:33:13,533
‎ฉันกำลังดูทุกอย่างอยู่

462
00:33:14,158 --> 00:33:15,827
‎หนูเห็นโต๊ะทำงานว่างเยอะเชียว

463
00:33:15,910 --> 00:33:18,705
‎คุณย่าปลดพนักงาน
‎เพื่อจะลดต้นทุนคงที่เหรอคะ

464
00:33:18,788 --> 00:33:20,206
‎ภาษีก็จ่ายแทบไม่ไหว

465
00:33:20,289 --> 00:33:22,709
‎ทำไมถึงกว้านซื้ออสังหาฯ
‎ที่จะมีการพัฒนาใหม่ล่ะคะ

466
00:33:24,210 --> 00:33:26,462
‎แกดูงบการเงินงวดสามปีก็จริง

467
00:33:26,546 --> 00:33:28,423
‎แต่งวด 30 ปีอยู่ในหัวฉันแล้ว

468
00:33:29,549 --> 00:33:32,010
‎ถ้างบการเงินของเราเลวร้ายที่สุด

469
00:33:32,093 --> 00:33:34,178
‎อีกห้าปีฉันคงรวยกว่านี้เยอะ

470
00:33:35,430 --> 00:33:37,974
‎ฉันตัดใจไม่ซื้ออสังหาฯ พวกนั้นไม่ได้

471
00:33:38,057 --> 00:33:40,268
‎ของพวกนั้นเหมือนแจ็กพอต

472
00:33:41,978 --> 00:33:44,522
‎แจ็กพอตที่จะแตกในอีก 20 ปี

473
00:33:45,440 --> 00:33:47,150
‎ฉันก็เลยต้องการแกไง

474
00:33:47,233 --> 00:33:50,737
‎หลังจากนี้อีก 20 ปี
‎บริษัทนี้ก็ควรจะยืนหยัดอยู่ได้ไม่ใช่เหรอ

475
00:33:56,492 --> 00:33:59,370
‎จริงสิ คุณย่าบอกว่าเมื่อก่อนเคยไปดูที่ดิน

476
00:33:59,454 --> 00:34:01,456
‎กับคุณพัคอิลบก พ่อของพัคแจซังนี่คะ

477
00:34:01,539 --> 00:34:04,167
‎หนูหาข้อมูลพวกนั้นจากที่นี่ได้ไหมคะ

478
00:34:31,110 --> 00:34:32,320
‎พอใจหรือยัง

479
00:34:33,154 --> 00:34:34,322
‎ขึ้นเครื่องมาราบรื่นไหม

480
00:34:38,493 --> 00:34:39,911
‎ต้องทำแบบนี้ให้ได้เลยเหรอ

481
00:34:43,039 --> 00:34:44,457
‎ผมอยากรู้แค่เรื่องเดียว

482
00:34:45,500 --> 00:34:46,959
‎คุณไปสิงคโปร์ทำไม

483
00:34:49,796 --> 00:34:52,590
‎ฉันซื้อเดรสผ้าแพรแข็งสีดำ

484
00:34:52,673 --> 00:34:54,258
‎มาเกินสองเดือนแล้วนะ

485
00:34:54,342 --> 00:34:55,843
‎แต่ยังไม่ได้ใส่เลย

486
00:34:55,927 --> 00:34:57,303
‎ขืนฉันใส่ไปไหนมาไหนในโซล

487
00:34:57,386 --> 00:34:59,639
‎ก็กลัวว่าภรรยา
‎ที่สมองกลวงและฟุ้งเฟ้ออย่างฉัน

488
00:34:59,722 --> 00:35:01,557
‎จะทำให้คุณอดเป็นนายกเทศมนตรี

489
00:35:02,642 --> 00:35:04,477
‎พอรู้ว่านาธานเปิดตัวห้าง

490
00:35:04,560 --> 00:35:06,020
‎ฉันก็เลยรีบใส่ไปไง

491
00:35:06,604 --> 00:35:07,438
‎โกหก

492
00:35:07,939 --> 00:35:11,526
‎คุณก็รู้ว่าต่อให้คุณใส่ชุดอะไร
‎หรือใครจะว่าอะไรคุณ

493
00:35:12,151 --> 00:35:13,903
‎ผมก็ไม่สนเลยสักนิด

494
00:35:15,488 --> 00:35:16,864
‎จริงๆ แล้วคุณไปทำไม

495
00:35:19,992 --> 00:35:23,788
‎สัปดาห์ที่แล้ว
‎ฉันมีนัดเกิน 30 ครั้งเลยนะ

496
00:35:26,124 --> 00:35:28,835
‎มีคนคอยจับจ้องว่าฉันใส่อะไรบ้าง

497
00:35:28,918 --> 00:35:31,337
‎รอดูฉันพลาดท่าเกลื่อนไปหมด

498
00:35:33,798 --> 00:35:35,424
‎เหลือสองเดือนก่อนถึงเลือกตั้งใช่ไหม

499
00:35:35,508 --> 00:35:37,844
‎สัปดาห์หน้าจะเริ่มเลือกผู้สมัครแล้วนี่

500
00:35:38,427 --> 00:35:39,512
‎ฉันจะได้พักตอนไหนล่ะ

501
00:35:40,304 --> 00:35:43,182
‎ฉันจะได้สบายใจ ได้หัวเราะ ได้สนุก
‎เมื่อไหร่ที่ไหนเล่า

502
00:35:43,266 --> 00:35:45,810
‎จะเมื่อไหร่หรือที่ไหน
‎คุณก็หัวเราะและสนุกได้ทั้งนั้น

503
00:35:45,893 --> 00:35:48,479
‎ที่มันไม่เป็นแบบนั้น ก็เพราะคุณไม่ทำเอง

504
00:35:49,313 --> 00:35:50,940
‎คุณอยากเป็นภรรยานายกเทศมนตรี

505
00:35:51,023 --> 00:35:52,900
‎แล้วก็อยากเป็นสตรีหมายเลขหนึ่งในอนาคต

506
00:35:52,984 --> 00:35:54,360
‎เลยมาแต่งงานกับผมไง

507
00:35:54,944 --> 00:35:56,320
‎บอกความจริงผมมาเถอะ

508
00:35:56,404 --> 00:35:57,780
‎คุณไปทำอะไรที่นั่น

509
00:36:01,534 --> 00:36:04,036
‎ดื่มแชมเปญ ชอปปิง

510
00:36:04,120 --> 00:36:07,999
‎แล้วก็อ่อยหนุ่มๆ ฟิตๆ นิดหน่อย

511
00:36:08,791 --> 00:36:10,793
‎ไม่ได้รู้สึกมีชีวิตแบบนั้นนานแล้ว

512
00:36:12,128 --> 00:36:13,337
‎แค่นั้นก็ไม่ได้เหรอ

513
00:36:16,799 --> 00:36:18,009
‎ผมไม่เข้าใจเลย

514
00:36:18,676 --> 00:36:20,052
‎คุณโกหกทำไม

515
00:36:22,221 --> 00:36:23,681
‎คุณมีอะไรใช่ไหม

516
00:36:30,354 --> 00:36:32,648
‎คุณไม่เข้าใจจริงๆ สินะ

517
00:36:32,732 --> 00:36:34,901
‎ฉันไม่โกหกคุณหรอก

518
00:36:36,235 --> 00:36:40,531
‎มีใครเขาโกหกคนรับใช้ของตัวเอง
‎ไปหมดทุกเรื่องด้วยเหรอ

519
00:36:58,382 --> 00:36:59,425
‎อย่านะ

520
00:37:00,134 --> 00:37:01,510
‎อย่า

521
00:37:01,594 --> 00:37:03,054
‎ฉันบอกว่าอย่าไง

522
00:37:07,099 --> 00:37:09,018
‎อย่านะ

523
00:37:09,101 --> 00:37:10,603
‎อย่าทำนะ

524
00:37:11,354 --> 00:37:12,355
‎อย่า

525
00:37:30,248 --> 00:37:32,041
‎แม่ จะไปไหน

526
00:37:40,883 --> 00:37:41,884
‎ฮโยริน

527
00:37:42,802 --> 00:37:45,846
‎แม่ต้องไปข้างนอกแป๊บหนึ่ง

528
00:37:46,430 --> 00:37:47,431
‎จะกลับเมื่อไหร่

529
00:37:49,976 --> 00:37:52,937
‎พอถึงพรุ่งนี้ ทุกอย่างจะเรียบร้อย

530
00:37:53,938 --> 00:37:54,897
‎เข้าใจใช่ไหม

531
00:37:56,649 --> 00:37:57,733
‎ไม่ต้องกังวล

532
00:37:57,817 --> 00:37:59,318
‎กินยาแล้วเข้านอนนะ

533
00:38:18,546 --> 00:38:19,505
‎(กล้องวงจรปิด)

534
00:38:22,967 --> 00:38:24,427
‎นี่กล้องวงจรปิดหมดเลยเหรอ

535
00:38:28,055 --> 00:38:29,724
‎แม่ฉันดูเศร้ามากว่าไหม

536
00:38:31,809 --> 00:38:34,562
‎แต่ฉันทำอะไรเพื่อแม่ไม่ได้เลย

537
00:38:36,105 --> 00:38:38,232
‎ฉันปกป้องแม่ด้วยกำลังฉันเองไม่ได้

538
00:38:45,448 --> 00:38:49,327
‎ไม่นานมานี้ ท่านประธานพัคแจซัง
‎ได้ไปเยี่ยมเหยื่อที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นไส้ศึก

539
00:38:49,410 --> 00:38:51,996
‎และขอขมาแทนพ่อตาของเขา

540
00:38:52,079 --> 00:38:54,957
‎ซึ่งก็คือนายพลวอนกีซอน
‎ที่เคยเป็นผู้บัญชาการ

541
00:38:55,041 --> 00:38:56,959
‎กองบัญชาการความมั่นคงแห่งชาติ
‎ช่วงปี 1970 ครับ

542
00:38:57,043 --> 00:38:59,962
‎แม้ว่านายพลวอนกีซอนจะไม่เกี่ยวข้อง

543
00:39:00,046 --> 00:39:02,673
‎กับเหตุการณ์ใส่ความไส้ศึก

544
00:39:02,757 --> 00:39:05,092
‎แต่ทำไมคุณถึงรู้สึกว่า
‎ต้องรับผิดชอบต่อเรื่องนั้น

545
00:39:05,176 --> 00:39:10,222
‎และผมอยากทราบว่าความตั้งใจ
‎ของนายพลวอนกีซอนเหมือนคุณด้วยหรือไม่ครับ

546
00:39:10,306 --> 00:39:11,682
‎อย่างที่ทราบ

547
00:39:11,766 --> 00:39:14,435
‎พ่อตาของผมนอนไม่รู้สึกตัวมาหลายปีแล้ว

548
00:39:14,518 --> 00:39:17,229
‎ก่อนจะทรุด ท่านเคยบอกแบบนี้ครับ

549
00:39:17,313 --> 00:39:18,397
‎(งานโต้วาที
‎ว่าที่ผู้สมัครนายกเทศมนตรีโซล)

550
00:39:18,481 --> 00:39:22,818
‎"ลูกเขยพัค มีวิธีที่ฉันจะขอโทษ
‎ด้วยตัวเองได้บ้างไหม"

551
00:39:22,902 --> 00:39:26,822
‎"ให้คนยุคใหม่เหยียบฉันขึ้นไปสู่อนาคต
‎จะดีกว่าไม่ใช่เหรอ"

552
00:39:26,906 --> 00:39:30,618
‎ถึงผมจะเข้าถึงความรู้สึก
‎ของพ่อตาได้ไม่หมด

553
00:39:31,160 --> 00:39:35,623
‎แต่ผมเข้าใจทัศนคติและความตั้งใจ
‎ที่ท่านมีมาโดยตลอด

554
00:39:35,706 --> 00:39:39,960
‎ผมเลยคิดว่าสมควรที่จะ
‎แสดงออกถึงมุมมองของท่านครับ

555
00:40:03,359 --> 00:40:05,069
‎เธอนี่เหลือเชื่อเลย

556
00:40:05,903 --> 00:40:08,531
‎แววตาใสซื่อนั่นซ่อนอะไรแบบนี้ไว้เองเหรอ

557
00:40:30,886 --> 00:40:33,639
‎ศิลปะคือคำเตือนถึงอนาคตครับ

558
00:40:34,890 --> 00:40:37,810
‎ศิลปะนำหน้าหนึ่งก้าวเสมอ
‎ด้วยการมองไปยังอนาคต

559
00:40:37,893 --> 00:40:38,978
‎เหมือนกับกรุงโซล

560
00:40:39,562 --> 00:40:43,399
‎กรุงโซลของเราก็นำหน้าหนึ่งก้าวเสมอ
‎ด้วยการเปลี่ยนทางเท้าไงครับ

561
00:40:45,484 --> 00:40:47,570
‎ผมขอแสดงความขอบคุณและเคารพ

562
00:40:47,653 --> 00:40:49,238
‎ศิลปินทุกท่านที่มาเข้าร่วมครับ

563
00:40:49,321 --> 00:40:52,199
‎และเหนือสิ่งอื่นใด
‎ผู้รับผิดชอบการจัดแสดงครั้งนี้

564
00:40:53,576 --> 00:40:54,702
‎ผู้อำนวยการวอนซังอาครับ

565
00:41:01,000 --> 00:41:04,128
‎คุณคืออนาคตของผมนะ รู้ใช่ไหม

566
00:41:43,792 --> 00:41:45,461
‎เมื่อวานตอนอยู่บนเครื่อง

567
00:41:45,544 --> 00:41:48,297
‎ปิโนต์ นัวร์อร่อยไปหน่อย
‎ฉันเลยดื่มเกลี้ยงขวด

568
00:41:49,798 --> 00:41:51,425
‎ท้องไส้ปั่นป่วนจนวันนี้เลยแฮะ

569
00:41:57,431 --> 00:42:00,434
‎ทำไงดีคะ เปลี่ยนเป็นเสื้อฉันก่อนดีไหม

570
00:42:12,363 --> 00:42:16,534
‎(โรงเรียนวอนรยอง)

571
00:42:16,617 --> 00:42:18,077
‎(26 ซอยโนมา)

572
00:42:26,877 --> 00:42:29,213
‎โปรดิวเซอร์รายการจัดสวนทีวีเหรอครับ

573
00:42:30,631 --> 00:42:33,259
‎ผมโปรดิวเซอร์รายการ
‎"ชีวิตส่วนตัวของพืช" ครับ

574
00:42:33,342 --> 00:42:35,469
‎(จัดสวนทีวี
‎โปรดิวเซอร์ฮาจงโฮ)

575
00:42:35,553 --> 00:42:36,845
‎ส่วนนี่ผู้กำกับภาพของผม

576
00:42:41,600 --> 00:42:43,602
‎มาเก็บข้อมูลกล้วยไม้สีน้ำเงินเหรอครับ

577
00:42:46,063 --> 00:42:49,400
‎ผมนึกไว้แล้วครับ ว่าสักวันต้องมาถึง

578
00:42:50,609 --> 00:42:51,527
‎ตามมาสิครับ

579
00:42:56,907 --> 00:43:00,619
‎กล้วยไม้สีน้ำเงินหายากทั่วโลก

580
00:43:00,703 --> 00:43:04,540
‎แต่ในบรรดานั้น กล้วยไม้สีน้ำเงินที่เรามีอยู่
‎สวยงามที่สุดแล้วครับ

581
00:43:05,666 --> 00:43:08,919
‎เรียกว่าเป็นราชินีแห่งกล้วยไม้ก็ว่าได้

582
00:43:09,003 --> 00:43:10,170
‎งั้นเหรอครับ

583
00:43:10,963 --> 00:43:13,299
‎นั่นเป็นความจริงที่ไม่ค่อยรู้กันหรอกครับ

584
00:43:14,008 --> 00:43:15,801
‎เพราะผมเก็บไว้เป็นความลับ

585
00:43:16,635 --> 00:43:19,555
‎แต่ก็ปิดได้ไม่ตลอดหรอกครับ

586
00:43:21,140 --> 00:43:22,933
‎ถ่ายได้เต็มที่เลยนะครับ

587
00:43:23,684 --> 00:43:25,519
‎ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด

588
00:43:32,109 --> 00:43:34,194
‎นักวิจัยกล้วยไม้ คุณโจเอล ฟีลด์ส

589
00:43:34,278 --> 00:43:37,406
‎บอกว่าคุณประสบความสำเร็จ
‎ในการเพาะเลี้ยงเองที่นี่

590
00:43:39,199 --> 00:43:40,367
‎เหลวไหลครับ

591
00:43:40,451 --> 00:43:42,328
‎เป็นไปไม่ได้หรอก

592
00:43:43,120 --> 00:43:47,374
‎มันแตกหน่อมาจากเมล็ด
‎ที่ร่วงลงบนต้นไม้เก่าแก่นั่นครับ

593
00:43:49,460 --> 00:43:52,630
‎ได้กล้วยไม้สีน้ำเงินที่หายากนี้
‎มาจากไหนตั้งแต่แรกเหรอครับ

594
00:43:52,713 --> 00:43:56,300
‎เมื่อ 40 ปีก่อน ตอนที่ก่อตั้งโรงเรียนนี้

595
00:43:56,383 --> 00:44:01,013
‎นายพลวอนกีซอนที่เป็นผู้ก่อตั้ง
‎ได้มอบไว้ให้ผมครับ

596
00:44:02,056 --> 00:44:04,350
‎นายพลวอนกีซอนที่เป็นผู้บัญชาการ
‎กองบัญชาการความมั่นคงแห่งชาติ

597
00:44:04,433 --> 00:44:05,559
‎ช่วงปี 1980 เหรอ…

598
00:44:05,643 --> 00:44:08,312
‎เด็กๆ อย่างคุณรู้จักท่านนายพลด้วยเหรอครับ

599
00:44:13,317 --> 00:44:17,321
‎ท่านนายพลคือวีรบุรุษลับ
‎ในสงครามเวียดนามแหละครับ

600
00:44:17,905 --> 00:44:21,367
‎ท่านค้นพบกล้วยไม้นี้ขณะออกรบ

601
00:44:21,450 --> 00:44:23,661
‎และเอากลับมาเองเลยครับ

602
00:44:41,053 --> 00:44:41,887
‎นี่แหละ

603
00:44:42,971 --> 00:44:45,599
‎เราจะเป็นคู่ที่ยอดเยี่ยมค่ะ

604
00:44:47,893 --> 00:44:49,019
‎เราน่ะเหรอคะ

605
00:44:51,855 --> 00:44:53,065
‎มองฉันสิคะ

606
00:44:53,148 --> 00:44:54,441
‎ฉันดูเป็นไง

607
00:44:57,194 --> 00:44:58,779
‎สวยงาม

608
00:44:59,530 --> 00:45:00,656
‎แล้วก็เซ็กซี่

609
00:45:00,739 --> 00:45:03,492
‎หญิงที่สมองกลวงหน่อยๆ
‎แล้วก็สิ้นเปลืองสุดๆ

610
00:45:04,785 --> 00:45:08,330
‎ฉันเลยต้องการเงาที่มีรูปลักษณ์แบบนี้ค่ะ

611
00:45:08,414 --> 00:45:11,250
‎หญิงสาวที่สวยแต่ไม่ให้ค่ากับอะไรแบบนั้น

612
00:45:11,333 --> 00:45:13,544
‎ฉลาดและมีประโยชน์

613
00:45:15,504 --> 00:45:18,632
‎ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะคะ

614
00:45:24,513 --> 00:45:28,016
‎ก็นั่นแหละ ฉันถึงบอกว่าต่อไปจะช่วยดูแลไง

615
00:45:33,313 --> 00:45:35,149
‎คุณมีเสน่ห์นะ

616
00:45:35,732 --> 00:45:38,694
‎แต่งนิดเติมหน่อย จะดูเลิศมาก

617
00:45:38,777 --> 00:45:41,196
‎ต่อจากนี้ไป ใส่เฉพาะชุดที่ฉันให้นะคะ

618
00:45:41,280 --> 00:45:44,158
‎ฉันอยากให้คนที่ทำงานให้ฉัน

619
00:45:44,241 --> 00:45:46,493
‎ได้เผยความสง่างามจากภายใน
‎ของตัวเองออกมา

620
00:45:49,705 --> 00:45:52,833
‎ขอบคุณที่เอ็นดูฉันนะคะ

621
00:45:53,333 --> 00:45:57,296
‎แต่ฉันว่าชุดที่ผู้อำนวยการใส่อยู่

622
00:45:58,130 --> 00:45:59,840
‎ไม่ได้เผยความสง่างามจากภายในเลย

623
00:46:03,844 --> 00:46:05,345
‎เนี่ยเหรอ

624
00:46:05,429 --> 00:46:07,222
‎อันนี้คืออารมณ์ขันของฉันไง

625
00:46:10,642 --> 00:46:13,520
‎ไหนพูดถึงภาพลักษณ์ของสามีฉัน
‎ที่คุณนึกออกมาซิคะ

626
00:46:16,148 --> 00:46:19,985
‎เขามีความสามารถมาก

627
00:46:21,236 --> 00:46:22,237
‎ประสบความสำเร็จ…

628
00:46:22,321 --> 00:46:23,697
‎เฮงซวยใช่ไหมคะ

629
00:46:25,616 --> 00:46:27,201
‎ภาพลักษณ์ฉันถึงได้เป็นแบบนี้ค่ะ

630
00:46:27,784 --> 00:46:31,205
‎คนจะรู้สึกชอบอกชอบใจ ถ้าฉันดูโง่

631
00:46:31,288 --> 00:46:33,665
‎พ่อฮโยรินก็จะดูฉลาดขึ้นสองเท่า

632
00:46:34,416 --> 00:46:36,251
‎ฉันดูฟุ่มเฟือยนิดๆ ถูกไหม

633
00:46:36,335 --> 00:46:38,670
‎พ่อฮโยรินก็จะดูประสบความสำเร็จไง

634
00:46:38,754 --> 00:46:41,965
‎เจ้าหญิงไม่มีทางแต่งงาน
‎กับผู้ชายที่ไร้ความสามารถหรอก

635
00:46:44,176 --> 00:46:47,137
‎การด้อยค่าตัวเองคืออารมณ์ขันขั้นสูงสุดค่ะ

636
00:46:47,721 --> 00:46:50,849
‎ฉันเรียนรู้เรื่องนี้มาจาก
‎โรงเรียนละครเวทีนิวยอร์กแหละ

637
00:46:53,018 --> 00:46:56,313
‎เราสู้กับใครในสงครามครั้งนี้ครับ

638
00:46:57,231 --> 00:47:00,067
‎คำตอบก็คือตัวเราเอง

639
00:47:01,068 --> 00:47:04,488
‎ก่อนมาสนามรบนี้ เราเคยเป็นใครครับ

640
00:47:05,948 --> 00:47:08,450
‎คนงานก่อสร้างรายวัน คนงานในโรงงาน

641
00:47:08,534 --> 00:47:09,701
‎- ช่างซ่อมรองเท้า
‎- ช่างไม้

642
00:47:09,785 --> 00:47:11,286
‎- คนงานเหมือง
‎- คนสวน

643
00:47:11,370 --> 00:47:13,539
‎ช่างไม้ คนงานเหมือง ลูกเรือ

644
00:47:14,122 --> 00:47:15,499
‎เราทำงานเพื่อบ้านเกิด

645
00:47:16,625 --> 00:47:18,418
‎จากจุดที่ต่ำต้อยที่สุด

646
00:47:18,502 --> 00:47:21,088
‎เพื่อไต่ขึ้นไปยังจุดที่สูงกว่าและสว่างกว่า

647
00:47:21,171 --> 00:47:25,300
‎เรายอมพลีทุกอย่างเพื่อการต่อสู้ที่นี่ครับ

648
00:47:26,218 --> 00:47:29,596
‎(หออนุสรณ์วอนกีซอน)

649
00:47:29,680 --> 00:47:33,267
‎ให้เราได้เป็นนักรบเพื่อแผ่นดินเกิดของเรา…

650
00:47:34,518 --> 00:47:38,897
‎ท่านนายพลวอนเป็นวีรบุรุษสูงสุด
‎ในสงครามเวียดนามก็จริง

651
00:47:38,981 --> 00:47:40,983
‎แต่คนบ้านเราไม่ค่อยรู้หรอกครับ

652
00:47:42,234 --> 00:47:43,360
‎น่าสนใจใช่ไหมครับ

653
00:47:44,653 --> 00:47:47,322
‎นั่นแหละคือจุดเหมือนระหว่างเขา
‎กับกล้วยไม้สีน้ำเงิน

654
00:47:47,948 --> 00:47:49,783
‎ตอนนี้ถึงเวลาที่ประชาชน

655
00:47:49,866 --> 00:47:52,536
‎จะได้รู้เกี่ยวกับท่านนายพลบ้างแล้ว

656
00:47:52,619 --> 00:47:53,870
‎(โรงเรียนประถมจองนัน)

657
00:47:53,954 --> 00:47:55,080
‎(จากจุดที่ต่ำและมืดที่สุด
‎สู่จุดที่สูงและสว่างที่สุด)

658
00:47:55,163 --> 00:47:59,126
‎พอกลับบ้านเกิด
‎ท่านนายพลก็ทำอะไรเยอะมาก

659
00:48:01,420 --> 00:48:03,755
‎รื้อถอนหมู่บ้านรกร้างแล้วสร้างบ้านใหม่

660
00:48:03,839 --> 00:48:06,425
‎และสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกให้คนเร่ร่อน

661
00:48:06,508 --> 00:48:08,135
‎ตั้งแต่ช่วงปลายยุค 70

662
00:48:08,218 --> 00:48:10,512
‎ท่านเริ่มก่อตั้งโรงเรียน

663
00:48:10,596 --> 00:48:12,514
‎เพื่อเด็กๆ ที่ยากจน

664
00:48:13,223 --> 00:48:16,935
‎โรงเรียนนี้เป็นน้องใหม่สุด
‎จากทั้งหมดหกแห่งครับ

665
00:48:26,361 --> 00:48:27,195
‎มยองจุน

666
00:48:29,740 --> 00:48:31,658
‎หนูเรียนหนังสือเพื่ออะไรจ๊ะ

667
00:48:32,159 --> 00:48:34,244
‎ถ้าเกิดว่าขยันเรียน

668
00:48:34,328 --> 00:48:38,707
‎แม้แต่คนที่อยู่ในจุดที่ต่ำที่สุด
‎ก็ไปยังจุดที่สูงที่สุดได้ค่ะ

669
00:48:48,091 --> 00:48:51,136
‎(จากจุดที่ต่ำและมืดที่สุด
‎สู่จุดที่สูงและสว่างที่สุด)

670
00:48:52,679 --> 00:48:55,223
‎เรารู้เรื่องคนพวกนี้น้อยมากนะเนี่ย

671
00:49:00,812 --> 00:49:03,273
‎(เหล่ารุ่นพี่ที่เชิดหน้าชูตาโรงเรียนเรา)

672
00:49:11,281 --> 00:49:12,574
‎(นักข่าวจางมารี สำนักข่าวโอบีเอ็น)

673
00:49:31,635 --> 00:49:34,096
‎ผมมีข้อมูลให้ไม่อั้น

674
00:49:34,888 --> 00:49:36,890
‎ฝากทำรายการดีๆ ด้วยนะครับ

675
00:49:37,516 --> 00:49:38,600
‎- ครับ
‎- ค่ะ

676
00:49:41,770 --> 00:49:45,357
‎(ทหารเกาหลีในสงครามเวียดนาม
‎ทุกเรื่องเกี่ยวกับสงครามเวียดนาม)

677
00:50:07,254 --> 00:50:08,255
‎เวร

678
00:50:25,397 --> 00:50:26,398
‎เร็วค่ะ

679
00:50:29,192 --> 00:50:30,193
‎ผู้อำนวยการ

680
00:50:50,005 --> 00:50:51,381
‎ไปไหนดีครับ ผู้โดยสาร

681
00:50:51,465 --> 00:50:52,507
‎ตรงไปก่อนค่ะ

682
00:50:53,091 --> 00:50:54,509
‎มีใครตามมาเหรอคะ ผู้อำนวยการ

683
00:50:55,761 --> 00:50:57,554
‎ปกติฉันทนไหวนะ

684
00:50:57,637 --> 00:50:59,347
‎แต่วันนี้เกินทนซะแล้ว

685
00:51:00,140 --> 00:51:02,726
‎ที่พ่อฮโยรินทำเหมือนฉันเป็นเด็ก

686
00:51:04,227 --> 00:51:07,314
‎เขาคงจะเป็นห่วงผู้อำนวยการมากนะคะ

687
00:51:08,315 --> 00:51:11,860
‎หมอนั่นทนมองฉันสนุกกับคนอื่นไม่ได้มากกว่า

688
00:51:16,948 --> 00:51:17,866
‎บ้านฮวายอง

689
00:51:18,867 --> 00:51:20,118
‎อยู่ที่ไหนรู้ไหมคะ

690
00:51:40,555 --> 00:51:41,598
‎ตรงนั้นหรือเปล่าคะ

691
00:51:45,268 --> 00:51:46,478
‎ข้างล่างนั้น

692
00:51:47,187 --> 00:51:49,606
‎ฉันมองเห็นเท้าที่สวมส้นสูง

693
00:51:49,689 --> 00:51:51,066
‎แต่มันไม่แตะพื้นค่ะ

694
00:51:55,946 --> 00:51:57,531
‎คุณคงตกใจน่าดูเลย

695
00:51:58,782 --> 00:51:59,783
‎ใช่ไหม

696
00:52:00,617 --> 00:52:01,618
‎ที่จริง

697
00:52:03,620 --> 00:52:05,455
‎ฉันยังทำใจเชื่อไม่ลงค่ะ

698
00:52:06,581 --> 00:52:09,709
‎ทั้งที่เห็นเต็มสองตาตัวเอง

699
00:52:23,640 --> 00:52:24,808
‎ฉันก็เหมือนกันค่ะ

700
00:52:27,310 --> 00:52:29,187
‎ฉันยังนึกถึงฮวายองตลอด

701
00:52:30,605 --> 00:52:33,859
‎ถึงนางจะขโมยเงินจากฉันแล้วหนีไป

702
00:52:36,695 --> 00:52:38,238
‎แต่บางครั้ง

703
00:52:39,906 --> 00:52:42,367
‎ฉันก็เชื่อว่าเราเป็นเพื่อนกันจริงๆ

704
00:52:43,201 --> 00:52:46,329
‎ไม่งั้น ฉันคงทนกับความเศร้าไม่ไหว

705
00:53:19,988 --> 00:53:21,281
‎ทำไมถึงไม่ชอบฉันเหรอคะ

706
00:53:22,157 --> 00:53:24,034
‎เพราะฉันเอาแต่ใจเหรอ

707
00:53:24,117 --> 00:53:27,078
‎หรือเพราะฉันโลภมากอยากได้อินฮเย

708
00:53:29,372 --> 00:53:31,666
‎ฉันไม่ได้ไม่ชอบแล้วนะคะ

709
00:53:32,250 --> 00:53:33,084
‎จริงเหรอ

710
00:53:33,168 --> 00:53:36,338
‎พอมาลองคิดดู
‎มีหลายครั้งเลยค่ะที่ฉันรู้สึกขอบคุณ

711
00:53:37,213 --> 00:53:40,216
‎ทั้งเรื่องที่คุณสนใจภาพวาดของอินฮเย

712
00:53:40,300 --> 00:53:41,968
‎เรื่องที่โรงพยาบาลก็ด้วย

713
00:53:42,052 --> 00:53:45,513
‎บางทีผู้อำนวยการอาจจะมีครบทุกอย่างแล้ว

714
00:53:46,097 --> 00:53:48,683
‎ฉันเลยคิดไปว่าแค่ฉันเกลียดคุณสักคน

715
00:53:49,392 --> 00:53:50,894
‎ก็คงไม่เป็นไรหรอก

716
00:53:52,604 --> 00:53:53,605
‎คิดว่าฉัน

717
00:53:55,065 --> 00:53:56,858
‎มีครบทุกอย่างแล้วเหรอคะ

718
00:53:59,861 --> 00:54:00,862
‎ฉัน…

719
00:54:02,197 --> 00:54:04,616
‎ล้มเหลวในสิ่งที่ฉันอยากทำที่สุดค่ะ

720
00:54:05,325 --> 00:54:06,618
‎ผู้อำนวยการน่ะเหรอคะ

721
00:54:07,911 --> 00:54:09,788
‎ฉันอยากแสดงละครค่ะ

722
00:54:10,747 --> 00:54:11,748
‎มากๆ เลยด้วย

723
00:54:13,124 --> 00:54:14,876
‎แต่ว่า

724
00:54:14,960 --> 00:54:17,087
‎ฉันแสดงต่อหน้าคนอื่นไม่ได้ค่ะ

725
00:54:18,588 --> 00:54:20,215
‎ฉันได้ยินมาสารพัดแล้ว

726
00:54:21,007 --> 00:54:23,510
‎"เล่นแข็งเป็นหิน" "เส้นใหญ่"

727
00:54:24,010 --> 00:54:25,428
‎"สวยแต่หน้า"

728
00:54:26,554 --> 00:54:29,432
‎ฉันก็เลยเลิกเป็นนักแสดงค่ะ

729
00:54:29,516 --> 00:54:30,517
‎แล้วก็

730
00:54:32,894 --> 00:54:34,938
‎ตัดสินใจจะแอบแสดงแทนค่ะ

731
00:54:35,730 --> 00:54:36,606
‎คะ

732
00:54:37,774 --> 00:54:41,069
‎ตอนนี้ฉันกำลังแสดงละคร 24 ชั่วโมงค่ะ

733
00:54:41,152 --> 00:54:43,405
‎เป็นภรรยาที่รักของพัคแจซัง

734
00:54:44,531 --> 00:54:46,449
‎เป็นบทบาทเดียวที่ฉันเล่นได้ดีค่ะ

735
00:54:48,284 --> 00:54:52,122
‎ฉันนึกว่าเป็นเรื่องจริงซะอีกค่ะ

736
00:54:53,248 --> 00:54:56,876
‎พ่อฮโยรินกับฉันคือนักแสดงตีบทแตกค่ะ

737
00:54:57,627 --> 00:55:00,588
‎เวลาที่เราแสดงเป็นคนรัก
‎ของอีกฝ่ายอย่างแนบเนียน

738
00:55:01,089 --> 00:55:03,091
‎เราจะรู้สึกถึงสิ่งที่คล้ายกับความรัก

739
00:55:04,843 --> 00:55:07,262
‎ฉันเป็นคนแคสต์พ่อฮโยรินมาเองค่ะ

740
00:55:07,929 --> 00:55:09,681
‎เพราะฉันอยากเป็นภรรยาของประธานาธิบดี

741
00:55:10,682 --> 00:55:12,934
‎มีอยู่วันหนึ่ง ฉันเผลอมองมุมข้างของเขา

742
00:55:13,810 --> 00:55:16,146
‎แล้วฉันก็คิดว่าเขา
‎ดูเหมือนกับประธานาธิบดีค่ะ

743
00:55:20,650 --> 00:55:21,568
‎บางครั้ง

744
00:55:23,570 --> 00:55:25,280
‎ฉันก็อยากซื่อตรงบ้างนะคะ

745
00:55:27,323 --> 00:55:31,286
‎ฉันเลยระบายกับฮวายองหมดทุกอย่าง

746
00:55:35,832 --> 00:55:38,752
‎ฉันขอบอกตามตรงนะคะ ผู้อำนวยการ

747
00:55:46,634 --> 00:55:50,555
‎พ่อฮโยรินเขาทำแบบนี้ต่อหน้าฮโยรินค่ะ

748
00:55:52,015 --> 00:55:54,851
‎อีกอย่าง รอยแผลพวกนั้นของผู้อำนวยการ

749
00:55:54,934 --> 00:55:56,519
‎คุณต้องการความช่วยเหลือหรือเปล่าคะ

750
00:55:57,312 --> 00:55:58,730
‎ฉันช่วยได้นะคะ

751
00:56:07,614 --> 00:56:10,742
‎พวกผู้ชายที่อยากแต่งงานกับลูกสาวนายพล

752
00:56:11,534 --> 00:56:13,161
‎เป็นพวกทะเยอทะยานทั้งนั้นค่ะ

753
00:56:13,787 --> 00:56:17,332
‎พ่อฮโยริน
‎คือผู้ชายที่มีความทะเยอทะยานสูงสุด

754
00:56:17,916 --> 00:56:19,751
‎นั่นแปลว่า

755
00:56:19,834 --> 00:56:22,295
‎เขามีช่องว่างในใจที่ใหญ่ด้วย

756
00:56:22,962 --> 00:56:26,591
‎แต่เขาจะไม่มีทางทำร้ายฮโยรินหรอกค่ะ

757
00:56:26,674 --> 00:56:28,510
‎เพราะเขารักแกจริงๆ

758
00:56:29,719 --> 00:56:32,555
‎ฉันก็เลยยอมรับไว้ค่ะ

759
00:56:32,639 --> 00:56:33,890
‎ไม่อย่างนั้น

760
00:56:35,642 --> 00:56:37,811
‎ฉันก็ต้องยอมแพ้กับบทบาทเดียว

761
00:56:39,479 --> 00:56:40,772
‎ที่ฉันแสดงได้ดีน่ะสิคะ

762
00:56:54,828 --> 00:56:57,455
‎รู้อยู่แล้วเหรอคะ ว่าแม่ฮโยริน

763
00:56:58,498 --> 00:57:01,584
‎เป็นคนน่าสงสาร
‎มากกว่าที่จะเป็นคนเสียสติ

764
00:57:03,837 --> 00:57:05,922
‎แม่ฮโยรินคงตีบทแตกอีกแล้วสินะครับ

765
00:57:07,465 --> 00:57:08,383
‎คะ

766
00:57:08,466 --> 00:57:10,885
‎ผู้อำนวยการวอนซังอา
‎ไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกครับ

767
00:57:10,969 --> 00:57:13,471
‎เธอคงทำไปเพื่อซื้อใจคุณอินจู

768
00:57:14,764 --> 00:57:16,224
‎ทำไมคะ

769
00:57:16,307 --> 00:57:17,976
‎คุณฮวายองตายไปแล้ว

770
00:57:18,768 --> 00:57:20,979
‎เธอเลยต้องการจินฮวายองเบอร์สอง

771
00:57:21,062 --> 00:57:23,523
‎เธอต้องการคนที่จะทำอะไรเสี่ยงๆ
‎เพื่อเธอไงครับ

772
00:57:23,606 --> 00:57:24,899
‎ไม่น่าใช่นะ

773
00:57:26,192 --> 00:57:27,902
‎ออกจะดูจริง

774
00:57:27,986 --> 00:57:30,321
‎คนเราจะแสดงอะไรแบบนั้นได้ไงกัน

775
00:57:30,405 --> 00:57:31,614
‎เธอแสดงอะไรครับ

776
00:57:32,365 --> 00:57:34,784
‎ก็เธอเหมือนโดนทำร้าย…

777
00:57:37,162 --> 00:57:38,413
‎ไม่ไง

778
00:57:39,456 --> 00:57:42,208
‎ใครๆ ก็คงมีเรื่องที่อยากปิดบังกัน

779
00:57:43,251 --> 00:57:45,086
‎ฉันคงบอกไม่ได้ แต่…

780
00:57:46,671 --> 00:57:48,131
‎เสน่ห์ที่ใหญ่ที่สุดของคุณอินจู

781
00:57:50,175 --> 00:57:51,926
‎คือการที่คุณเชื่อสนิทใจครับ

782
00:57:55,054 --> 00:57:56,806
‎ดีสำหรับเราเลย

783
00:57:56,890 --> 00:58:00,185
‎อีกเดี๋ยวแม่ฮโยรินคงขอให้คุณไปสิงคโปร์

784
00:58:04,772 --> 00:58:07,692
‎ไอ้ฉันก็นึกว่าเราจะได้เป็นเพื่อนกันซะอีก

785
00:58:12,280 --> 00:58:15,116
‎พี่ มีความจริงเกี่ยวกับชเวโดอิลที่พี่ต้องรู้

786
00:58:23,291 --> 00:58:25,335
‎วันที่ 12 มกรา ปี 2012

787
00:58:25,418 --> 00:58:27,420
‎รถเอสยูวีตกจากหน้าผา

788
00:58:27,921 --> 00:58:30,215
‎บนถนนเลียบชายหาดในมาซัตลาน เม็กซิโก

789
00:58:31,049 --> 00:58:32,717
‎สื่อท้องถิ่นสงสัยว่า
‎เป็นการเร่งความเร็วเองฉับพลัน

790
00:58:33,760 --> 00:58:36,262
‎มีแค่คนขับ ชายเกาหลีวัย 20
‎ที่ได้รับการช่วยชีวิต

791
00:58:36,346 --> 00:58:38,306
‎ส่วนร่างหญิงลูกครึ่งเกาหลีอเมริกัน
‎ที่โดยสารมาด้วย

792
00:58:38,389 --> 00:58:40,308
‎ค้นหาไม่เจอเพราะสภาพอากาศย่ำแย่

793
00:58:43,269 --> 00:58:44,354
‎นี่คุณชเวโดอิล

794
00:58:45,772 --> 00:58:49,442
‎สมัยเรียนมหาลัย
‎ผมเห็นเขาไปไหนมาไหนกับแฟน

795
00:58:49,526 --> 00:58:53,196
‎แต่หลังจากปิดเทอมฤดูร้อน
‎ก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นอีกเลยครับ

796
00:58:53,279 --> 00:58:54,239
‎คนเขาลือกันว่า

797
00:58:54,322 --> 00:58:57,242
‎บริษัทฟอกเงินรัสเซียไม่ชอบเธอ

798
00:58:57,325 --> 00:59:00,370
‎จะบอกว่าคุณชเวโดอิลจัดฉากอุบัติเหตุ

799
00:59:00,995 --> 00:59:02,747
‎เพื่อฆ่าแฟนงั้นเหรอ

800
00:59:04,499 --> 00:59:05,833
‎ไม่ใช่แค่นี้นะ

801
00:59:10,964 --> 00:59:14,175
‎วันที่ 9 สิงหา ปี 1998
‎ชาวบ้านที่ขัดแย้งกับประธานกรรมการ

802
00:59:14,259 --> 00:59:16,970
‎ที่รับมือผู้ถูกรื้อบ้าน
‎เพราะปัญหาเกี่ยวกับการพัฒนาใหม่

803
00:59:17,053 --> 00:59:19,389
‎จู่ๆ ก็เหวี่ยงค้อนใส่
‎แล้วก็ฆ่าประธานกรรมการ

804
00:59:19,973 --> 00:59:21,849
‎คุณชเวโดอิลเป็นคนเหวี่ยงค้อนเหรอ

805
00:59:21,933 --> 00:59:23,476
‎แม่เขาต่างหาก

806
00:59:23,560 --> 00:59:25,186
‎ตอนนั้นคุณชเวโดอิลอายุ 12

807
00:59:25,770 --> 00:59:27,272
‎นี่ เกินไปไหมเนี่ย

808
00:59:27,355 --> 00:59:28,773
‎เด็กอายุ 12 คนนึง

809
00:59:29,816 --> 00:59:32,110
‎สมควรโดนประณามเพราะสิ่งที่แม่ทำหรือไง

810
00:59:33,444 --> 00:59:35,363
‎หลังเกิดเหตุไม่ทันไร

811
00:59:35,446 --> 00:59:37,198
‎เด็กอายุ 12 นั่นก็ไปเรียนที่อเมริกา

812
00:59:37,282 --> 00:59:40,159
‎ด้วยการสนับสนุนจากมูลนิธิทุนการศึกษา
‎ที่นายพลวอนกีซอนเป็นประธาน

813
00:59:40,827 --> 00:59:43,037
‎วอนรยองการก่อสร้างที่รับผิดชอบ
‎การพัฒนาใหม่ในพื้นที่นั้น

814
00:59:43,121 --> 00:59:45,123
‎มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนายพลวอนกีซอน

815
00:59:45,206 --> 00:59:46,207
‎(จับกุมชาวบ้านข้อหา
‎ฆ่าประธานกรรมการรับมือผู้ถูกรื้อบ้าน)

816
00:59:49,836 --> 00:59:50,837
‎นี่

817
00:59:50,920 --> 00:59:53,590
‎แกลงทุนขุดเรื่องพวกนี้มาบอกฉันทำไม

818
00:59:53,673 --> 00:59:57,677
‎เขาอาจจะประสบอุบัติเหตุ
‎กับแฟนเขาจริงๆ ก็ได้

819
00:59:57,760 --> 01:00:01,472
‎แกไม่รู้จักเขาดีด้วยซ้ำ
‎พูดถึงเขาในแง่ร้ายแบบนี้ได้ไง

820
01:00:07,729 --> 01:00:09,105
‎พี่ชอบเขาเหรอ

821
01:00:09,897 --> 01:00:10,815
‎พูดอะไรของแก

822
01:00:11,941 --> 01:00:14,944
‎- ไปข้างนอกแป๊บนะ
‎- นั่งลง จงโฮ ฉันไม่ได้ชอบตานั่น

823
01:00:17,447 --> 01:00:18,781
‎ฉันเป็นน้องพี่นะ

824
01:00:18,865 --> 01:00:21,284
‎ฉันรู้ก่อนเสมอแหละ ความรู้สึกของพี่น่ะ

825
01:00:23,369 --> 01:00:24,329
‎แล้วยังไง

826
01:00:25,038 --> 01:00:26,039
‎ความรู้สึกฉันมันเป็นไง

827
01:00:26,122 --> 01:00:27,832
‎ฉันขอนะพี่

828
01:00:27,915 --> 01:00:29,751
‎อยู่ห่างๆ จากผู้ชายคนนั้นเหอะ

829
01:00:29,834 --> 01:00:33,171
‎ฉันเห็นเต็มสองตานะ
‎แววตาของพี่ที่มองไปที่เขา

830
01:00:34,255 --> 01:00:35,798
‎มันดูพาซวย

831
01:00:35,882 --> 01:00:36,758
‎ดูพาซวยมากๆ

832
01:00:42,263 --> 01:00:43,348
‎ผู้ชายคนนั้น

833
01:00:44,223 --> 01:00:45,558
‎ก็แค่เงินแหละ

834
01:00:45,642 --> 01:00:47,685
‎แกก็รู้นี่ ว่าฉันชอบเงินแค่ไหน

835
01:00:48,186 --> 01:00:49,896
‎ฉันมองผู้ชายคนนั้นเป็นเงิน

836
01:00:52,815 --> 01:00:55,693
‎หมอนั่นมีความเกี่ยวข้องกับ
‎บัญชีแยกประเภทไหม

837
01:01:00,198 --> 01:01:03,409
‎ไอ้ที่ว่าเอาบัญชีแยกประเภท
‎ไปต่อรองกับพัคแจซัง

838
01:01:03,493 --> 01:01:04,661
‎ก็คือความคิดเขาใช่ไหม

839
01:01:11,042 --> 01:01:13,711
‎เขาบอกว่าจะทำให้พี่เป็นเศรษฐีเหรอ

840
01:01:13,795 --> 01:01:16,089
‎หมอนั่นฆ่าแฟนตัวเองได้เพื่อเงินนะ

841
01:01:16,172 --> 01:01:19,384
‎- ขอแค่เขาทำให้พี่รวยได้ก็พอเหรอ
‎- เงียบปาก

842
01:01:19,467 --> 01:01:20,760
‎บัญชีแยกประเภทเป็นของฉัน

843
01:01:20,843 --> 01:01:23,680
‎ฉันจะเอาไปย่างกินหรือต้มกิน
‎แกก็อย่ามาเจ๋อ

844
01:01:27,642 --> 01:01:30,186
‎จงโฮ พวกแกสองคนคบๆ กันไปไม่ได้เหรอ

845
01:01:30,269 --> 01:01:31,479
‎รำคาญจะตายชัก

846
01:01:34,649 --> 01:01:36,025
‎พี่

847
01:01:36,109 --> 01:01:37,485
‎เอาเป็นว่าอย่าไปเจอเขาเลยครับ

848
01:01:37,568 --> 01:01:39,153
‎ผมก็ว่าเขาไม่โอเค

849
01:01:47,662 --> 01:01:49,080
‎โอ๊ะ

850
01:01:49,163 --> 01:01:50,790
‎กล้วยไม้นั่น

851
01:01:53,835 --> 01:01:56,504
‎เหมือนที่ฉันเคยเห็นที่บ้านพี่ฮวายองเลย

852
01:01:58,715 --> 01:02:01,968
‎ฉันเก็บอันที่คล้ายกัน
‎ที่จุดเกิดอุบัติเหตุของกรรมการชินไว้ด้วย

853
01:02:02,844 --> 01:02:04,262
‎เป็นไปไม่ได้หรอก

854
01:02:04,345 --> 01:02:06,347
‎นั่นคือกล้วยไม้หายากจากทั่วโลกนะครับ

855
01:02:07,265 --> 01:02:10,143
‎นั่นราชินีแห่งกล้วยไม้นะจ๊ะพี่สาว

856
01:02:11,436 --> 01:02:13,146
‎ไม่โว้ย มันเหมือนกันจริงๆ

857
01:02:13,229 --> 01:02:14,063
‎เดี๋ยวเหอะ

858
01:02:16,190 --> 01:02:17,024
‎ดูนี่นะ

859
01:02:17,108 --> 01:02:17,984
‎("ภาษาอังกฤษเพื่อธุรกิจ")

860
01:02:19,527 --> 01:02:20,778
‎เหมือนใช่ไหมล่ะ

861
01:02:30,663 --> 01:02:31,789
‎เหมือนกันเป๊ะเลย

862
01:02:32,540 --> 01:02:33,791
‎เป๊ะสุดๆ

863
01:02:36,502 --> 01:02:37,503
‎ก็บอกแล้วว่าเหมือน

864
01:02:42,175 --> 01:02:44,051
‎(โอบีเอ็น)

865
01:02:50,516 --> 01:02:51,517
‎คุณย่า

866
01:02:55,521 --> 01:02:56,898
‎คุณย่า

867
01:02:56,981 --> 01:02:57,940
‎มาทำอะไรที่นี่คะ

868
01:02:59,942 --> 01:03:02,820
‎อ้อ ฉันจะมากินข้าวกับเพื่อนสักมื้อน่ะ

869
01:03:03,821 --> 01:03:06,073
‎ฉันมีเรื่องด่วน

870
01:03:06,157 --> 01:03:07,450
‎ไว้เจอกันนะ

871
01:03:18,628 --> 01:03:20,755
‎เข้าใจแล้วใช่ไหมคะ
‎ว่ากล้วยไม้นี่หายากขนาดไหน

872
01:03:20,838 --> 01:03:23,382
‎ขนาดในเวียดนาม ตอนนี้ก็หาไม่ได้แล้ว

873
01:03:23,466 --> 01:03:26,010
‎การตัดไม้ทำลายป่าแบบไม่ยั้ง
‎ทำลายแหล่งเติบโตของมัน

874
01:03:26,093 --> 01:03:27,428
‎กล้วยไม้ที่หายากเบอร์นั้น

875
01:03:27,512 --> 01:03:31,307
‎ถูกพบในจุดเกิดเหตุ
‎ที่มีการเสียชีวิตต่างกันดังนี้ค่ะ

876
01:03:31,390 --> 01:03:32,892
‎มันแปลกมากนี่คะ

877
01:03:32,975 --> 01:03:34,435
‎และเหตุการณ์พวกนี้

878
01:03:34,519 --> 01:03:37,230
‎ก็เชื่อมโยงไปยังครอบครัวของพัคแจซัง
‎ทั้งทางตรงและทางอ้อม

879
01:03:39,732 --> 01:03:41,317
‎อย่างกับนิยาย

880
01:03:41,400 --> 01:03:44,153
‎ก็ใช่ไงคะ ถ้าไม่ได้มีพล็อตอยู่เบื้องหลัง…

881
01:03:47,198 --> 01:03:48,866
‎ฟังนะ แล้วอย่าเข้าใจฉันผิด

882
01:03:48,950 --> 01:03:50,451
‎เธอไม่ได้ดื่มเหล้ามาใช่ไหม

883
01:03:51,744 --> 01:03:53,621
‎- รุ่นพี่
‎- ถ้าเรื่องราวมันถึงขั้นนี้

884
01:03:53,704 --> 01:03:55,540
‎ฉันก็จำเป็นต้องเช็กสติสตังเธอก่อน

885
01:03:55,623 --> 01:03:59,001
‎และฉันจะเช็กหลักฐานกับพยานอีกครั้งด้วย

886
01:04:00,002 --> 01:04:00,837
‎ฉันพร้อมแล้วค่ะ

887
01:04:00,920 --> 01:04:02,588
‎รีบเริ่มเลยเถอะค่ะ ขอแค่อย่างเดียว

888
01:04:03,714 --> 01:04:06,926
‎อย่าให้รุ่นพี่มารีรู้เรื่องนี้จนกว่าการสืบ…

889
01:04:11,931 --> 01:04:12,849
‎ครับ

890
01:04:16,435 --> 01:04:17,937
‎นักข่าวโออินกยองเหรอครับ

891
01:04:21,148 --> 01:04:22,441
‎เอาเป็นว่าเข้าใจแล้วครับ

892
01:04:25,444 --> 01:04:28,906
‎เช้าวันนี้ คณะกรรมการฝ่ายบุคคล
‎ตัดสินใจปลดเธอออกแล้ว

893
01:04:30,575 --> 01:04:32,118
‎ปลดออกเหรอคะ

894
01:04:32,201 --> 01:04:33,202
‎รอเดี๋ยวนะ

895
01:04:33,286 --> 01:04:35,663
‎ฉันจะเช็กดูก่อนว่าเป็นมายังไง

896
01:04:37,373 --> 01:04:40,209
‎ฉันโดนไล่ออกเหรอคะ

897
01:04:42,795 --> 01:04:46,716
‎พี่ ฮโยรินลืมมือถือไว้ที่บ้าน
‎ฝากเอามาให้ที่กวดวิชาหน่อย

898
01:04:47,216 --> 01:04:48,217
‎อยู่ตรงไหนเหรอ

899
01:05:46,984 --> 01:05:48,110
‎คุณย่า

900
01:05:50,196 --> 01:05:51,197
‎อยู่บ้านหรือเปล่าคะ

901
01:05:52,073 --> 01:05:53,532
‎ทำไมไม่รับสายหนูคะ

902
01:05:54,700 --> 01:05:57,912
‎คุณอินกยอง ท่านประธานไม่ค่อยสบาย
‎มาใหม่พรุ่งนี้เถอะ

903
01:05:58,663 --> 01:06:00,081
‎มาคุยกับหนูหน่อยค่ะ คุณย่า

904
01:06:09,715 --> 01:06:11,217
‎เกินไปแล้วนะคะ

905
01:06:12,259 --> 01:06:14,011
‎ไว้คุยกันทีหลังนะ อินกยอง

906
01:06:14,095 --> 01:06:16,555
‎คุณย่าไปบอกประธานบริษัทหนู
‎ให้ไล่หนูออกเหรอคะ

907
01:06:20,893 --> 01:06:21,978
‎รอเดี๋ยวนะคะ

908
01:06:26,649 --> 01:06:28,317
‎ฉันไม่เคยทำแบบนั้นนะ

909
01:06:34,240 --> 01:06:35,574
‎บอกมาหน่อย ฮโยริน

910
01:06:36,242 --> 01:06:38,160
‎ภาพนั้นคืออะไร เธอวาดอะไรเหรอ

911
01:06:38,244 --> 01:06:40,287
‎สิ่งที่เธอเห็นเหรอ หรือได้ยินมา

912
01:06:40,371 --> 01:06:42,373
‎เธอเห็นในข่าวหรือรูปมาเหรอ

913
01:06:44,458 --> 01:06:45,584
‎ฉันไม่รู้ค่ะ

914
01:06:46,794 --> 01:06:48,838
‎ไม่มีทางที่เธอจะไม่รู้สิ เธอวาดเองนะ

915
01:06:49,755 --> 01:06:51,007
‎พี่ต้องรู้ให้ได้

916
01:06:51,632 --> 01:06:54,010
‎ถ้าไม่ได้คำตอบ พี่ก็จะไม่ไป

917
01:06:58,139 --> 01:07:00,099
‎เป็นอะไรของพี่เนี่ย ก็เธอบอกไม่รู้ไง

918
01:07:00,182 --> 01:07:01,976
‎ฉันเป็นคนบอกให้วาดเองแหละ

919
01:07:03,978 --> 01:07:05,146
‎หมายความว่าไง

920
01:07:05,229 --> 01:07:07,106
‎แกบอกให้เพื่อนวาดอะไร

921
01:07:07,189 --> 01:07:09,066
‎ภาพที่ฮโยรินกลัวที่สุด

922
01:07:09,150 --> 01:07:12,486
‎ภาพที่เธอกลัวจนบอกใครไม่ได้
‎แต่ก็นึกถึงมันตลอด

923
01:07:12,570 --> 01:07:14,864
‎ฉันเป็นคนบอกเอง
‎ว่าถ้าวาดออกมาแล้วเธอจะดีขึ้น

924
01:07:29,336 --> 01:07:30,296
‎ฮโยริน

925
01:07:31,464 --> 01:07:35,259
‎พี่เห็นภาพนั้นในชีวิตจริง

926
01:07:36,177 --> 01:07:37,928
‎เพื่อนของพี่

927
01:07:38,012 --> 01:07:40,139
‎ตายอยู่ในห้องในสภาพนั้น

928
01:07:40,973 --> 01:07:42,224
‎พี่ต้องรู้ให้ได้

929
01:07:43,309 --> 01:07:44,810
‎ว่าเธอ…

930
01:07:44,894 --> 01:07:45,978
‎วาดภาพนั้นทำไม

931
01:07:48,314 --> 01:07:49,148
‎นั่นคือ…

932
01:07:50,191 --> 01:07:51,692
‎ห้องเพื่อนพี่เหรอ

933
01:07:52,735 --> 01:07:54,028
‎มันคือเมื่อไหร่คะ

934
01:07:54,862 --> 01:07:59,075
‎ต่อไป จะเริ่มการถามตอบ
‎กับเหล่านักข่าวที่มาเข้าร่วมนะคะ

935
01:07:59,158 --> 01:08:02,328
‎ลำดับแรก คุณนักข่าวชาซึงฮยอน
‎จากเอชทีเอ็น

936
01:08:02,411 --> 01:08:03,996
‎เชิญถามได้ค่ะ

937
01:08:04,080 --> 01:08:05,122
‎ฉันนักข่าวชาซึงฮยอนจากเอช…

938
01:08:06,082 --> 01:08:08,459
‎ขอถามท่านประธานพัคแจซังค่ะ

939
01:08:08,542 --> 01:08:11,045
‎กรุณาถามเมื่อถึงลำดับนะคะ นักข่าวโออินกยอง

940
01:08:11,712 --> 01:08:14,381
‎วันนี้ฉันโดนปลดจากโอบีเอ็นแล้ว

941
01:08:14,465 --> 01:08:16,717
‎เพราะงั้นนับจากพรุ่งนี้ก็คงจะไม่ถึงลำดับฉัน

942
01:08:16,801 --> 01:08:19,095
‎ฉันมีคำถามที่ต้องถามตอนนี้เลยค่ะ

943
01:08:19,178 --> 01:08:20,930
‎(พัคแจซัง พรรคพลเมือง)

944
01:08:21,013 --> 01:08:24,433
‎คราวก่อน คุณตอบคำถามเรื่องพ่อ
‎ใน "อภิปรายวัยรุ่น" ใช่ไหมคะ

945
01:08:24,517 --> 01:08:26,143
‎- ไมค์ ปิดไมค์เลยค่ะ
‎- ว่าพ่อคุณที่เคยร่วมรบในสงครามเวียดนาม

946
01:08:26,227 --> 01:08:28,229
‎เจ็บป่วยด้วยผลจากฝนเหลือง

947
01:08:28,312 --> 01:08:30,231
‎และตอนเด็กคุณลำบาก

948
01:08:30,314 --> 01:08:32,108
‎แต่ว่าตามที่ฉันตรวจสอบมา

949
01:08:32,191 --> 01:08:35,069
‎คุณพัคอิลบก พ่อของประธานพัคแจซัง…

950
01:08:45,538 --> 01:08:47,331
‎ที่ดินป่าไม้ในปี 1982

951
01:08:47,414 --> 01:08:49,041
‎ที่ดินเปล่าในปี 1985

952
01:08:49,125 --> 01:08:51,502
‎อาคารย่านแดชีในปี 1988

953
01:08:51,585 --> 01:08:53,337
‎อพาร์ตเมนต์เขตดงจักในปี 1992

954
01:08:53,420 --> 01:08:55,047
‎ตึกที่ท่านครอบครองขณะมีชีวิต

955
01:08:55,131 --> 01:08:57,049
‎มีมูลค่า 4,980 ล้านวอน

956
01:08:57,133 --> 01:08:59,385
‎และที่ดินมูลค่า 3,050 ล้านวอน

957
01:08:59,468 --> 01:09:03,055
‎ท่านมีอสังหาริมทรัพย์และทรัพย์สิน
‎มูลค่าทั้งหมดราว 8,000 ล้านวอน

958
01:09:03,639 --> 01:09:06,350
‎มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหมคะ
‎ท่านประธาน

959
01:09:08,144 --> 01:09:09,603
‎(พัคแจซัง พรรคพลเมือง
‎ผู้สมัครนายกเทศมนตรีกรุงโซล)

960
01:09:28,747 --> 01:09:29,874
‎พี่

961
01:09:34,044 --> 01:09:35,337
‎ฮโยรินหายไป

962
01:09:35,421 --> 01:09:36,755
‎เธอไม่น่าจะออกไปจากบ้านนะ

963
01:09:36,839 --> 01:09:38,090
‎หาหมดทุกที่หรือยัง

964
01:09:38,632 --> 01:09:40,009
‎ไปซ่อนที่ไหนหรือเปล่า

965
01:09:40,092 --> 01:09:41,510
‎คงไม่ได้เกิดเรื่องแย่ๆ ใช่ไหม

966
01:09:45,264 --> 01:09:46,265
‎ฮโยริน

967
01:09:48,893 --> 01:09:50,186
‎ฮโยริน

968
01:09:50,269 --> 01:09:51,270
‎ฮโยริน

969
01:09:55,357 --> 01:09:56,317
‎ฮโยริน

970
01:10:00,863 --> 01:10:02,114
‎ฮโยริน

971
01:10:17,087 --> 01:10:18,422
‎อยู่นั่นไง

972
01:10:18,505 --> 01:10:19,465
‎ลานจอดรถ

973
01:10:19,548 --> 01:10:21,217
‎ไหน ตรงไหนๆ

974
01:10:21,300 --> 01:10:23,594
‎ตรงนั้น ฉันเห็นแสงจอมือถือจากในรถ

975
01:10:31,977 --> 01:10:33,229
‎ฮโยริน

976
01:10:35,356 --> 01:10:36,357
‎ฮโยริน

977
01:10:41,070 --> 01:10:42,655
‎มีสติไว้นะ เป็นอะไรไหม

978
01:10:42,738 --> 01:10:43,614
‎พี่

979
01:10:45,366 --> 01:10:46,450
‎ทำไงดี

980
01:10:48,869 --> 01:10:51,580
‎ภาพจากกล้องติดหน้ารถ
‎วันที่ 17 เดือนที่แล้ว

981
01:11:03,467 --> 01:11:06,887
‎นั่นมันวันที่พี่ฮวายองตายนี่

982
01:11:13,560 --> 01:11:14,728
‎ฮโยริน แป๊บนะ

983
01:11:34,456 --> 01:11:36,458
‎นี่มันทางไปบ้านพี่ฮวายอง

984
01:12:49,990 --> 01:12:50,991
‎วันนั้น

985
01:12:53,452 --> 01:12:55,788
‎พ่อฮโยรินไปที่บ้านพี่ฮวายอง

986
01:13:27,277 --> 01:13:30,364
‎พ่อออกจากบ้านไป โดยไม่มองฉันเลย

987
01:13:30,447 --> 01:13:31,490
‎เพื่อนฉันตายทั้งคน

988
01:13:32,074 --> 01:13:33,784
‎ทำไมถึงมั่นใจนักล่ะ ว่าเป็นคดีฆาตกรรม

989
01:13:34,326 --> 01:13:35,744
‎เอาอะไรออกมาคะ

990
01:13:35,828 --> 01:13:36,912
‎ต้องการอะไรครับ

991
01:13:36,995 --> 01:13:39,706
‎เธอนึกถึงภาพนั้นเพราะได้กลิ่นกล้วยไม้นี่

992
01:13:39,790 --> 01:13:42,126
‎มันต้องอยู่ตรงไหนสักแห่งในหัวเธอ

993
01:13:42,209 --> 01:13:44,253
‎คุณย่าเป็นอะไรกับคนพวกนั้นคะ

994
01:13:44,336 --> 01:13:46,547
‎ทางเดียวที่การตายของคุณฮวายอง
‎จะไม่สูญเปล่า

995
01:13:46,630 --> 01:13:49,716
‎คุณรู้อะไรเกี่ยวกับกล้วยไม้เหรอคะ

996
01:13:49,800 --> 01:13:51,510
‎อินฮเย

997
01:13:51,593 --> 01:13:53,512
‎ถ้าเก็บนี่ไว้ คุณจะเสี่ยงอันตรายได้นะครับ

998
01:13:53,595 --> 01:13:57,224
‎ทุกการตายเชื่อมโยงไปหากล้วยไม้ค่ะ

999
01:13:58,434 --> 01:14:03,439
‎คำบรรยายโดย: รักษ์สุดา ขุนรักษ์